Kinderen krijgen op steeds jongere leeftijd?

quote:

Op maandag 24 september 2007 09:15 schreef Brighteyes het volgende:

[..]

Maar wat zie je dan als latere leeftijd?
Er is (voor veel mensen) ook nog een tussenweg tussen 20 en 37.
Mij maakt het verder niet uit, vooral doen wanneer jij dat wil, maar om nou zwangerschappen rond de 30 als 'latere leeftijd' te bestempelen...

Je kunt daar natuurlijk niet echt een leeftijdsgrens op plakken, maar ik zou zeggen zo vanaf 35. Let wel, hiermee wil ik niet weer mensen op de tenen trappen, want ja, de meeste kinderen zullen gezond ter wereld komen en ouders houden niet minder van hun kinderen en etcetera... Het is een keuze die je bewust maakt

quote:

Op maandag 24 september 2007 12:34 schreef innovative het volgende:

[..]

Dat vind ik echt zo'n kulargument, daar ben je echt zelf bij. Mijn 8 jaar jongere zusje heeft een relatief "jongere" moeder dan ik had, zij voelt zich nu beter op haar gemak met meegaan met de tijd dan bij mij. En ze mag dan bijna 50 zijn, ze gaat rustig karten, skien, raften, doet canyoning, sport 4 keer in de week etc.
[..]

Dat lijkt me het hoofdargument, ja.

Ik ben er echter verre van jaloers op, ik vind het zonde. Kinderen zijn hartstikke leuk, maar als je drie, vier, vijf jaar wacht dan ben je echt niet ineens te laat, over het algemeen. De vrijheid die je als begin twintiger hebt, krijg je niet meer terug zodra je eenmaal moeder bent. De liefde van en voor een kind krijg je echter ook nog wel als je een paar jaartjes later bent. Jaloers? Nee. Wel onbegrip, daar ben ik eerlijk in. Ik zou echt voor geen goud willen ruilen momenteel, er zijn nog te veel dingen die ik wil doen zonder verantwoordelijkheid voor een ander wezen. En nee, dan gaat het me niet alleen om nachtbraken oid, maar wel gewoon om spontaan dingen doen waarvan ik vind dat je ze als ouder niet altijd kunt doen, omdat ik heilig geloof in de drie R'en. Of om alleen wonen een paar jaar, dat doe je niet meer als je eenmaal kids hebt (althans, dat was niet de bedoeling), maar kan nu wel, en ik vind het leuk.

Zie mijn vorige posts

Ik zeg ook niet dat ik vind dat men jaloers is. Ik vraag het met alleen maar af. Als jij de bewuste keuze maakt om nog een paar jaar te wachten met kinderen krijgen, dan is dat jouw keuze en ik persoonlijk heb daar totaal geen problemen mee. Hetgene dat ik in mijn post wil aankaarten, is dat jong kinderen krijgen ineens niet meer 'mag', of een 'ongelukje' zou zijn of wat dan ook. Het is niet dat je pas 22 bent dat je niet klaar kunt zijn voor kinderen.

Ook vindt men dat er wel kritiek geuit mag worden op jonge moeders of vrouwen die jong kinderen willen krijgen, terwijl als de rollen worden omgedraaid, het taboe is om kritiek te uiten op vrouwen die liever wachten tot na hun 35e.

Gelukkig zijn we niet allemaal hetzelfde


@ KD-fotografie: zo denk ik er dus ook over

Bij ons het trouwens wel leuk. Voor mij is het vroeg om aan kinderen te beginnen (mening van veel), maar mijn man is 40. Hij is straks een oude papa...

Ik was 27 toen ik zwanger raakte, 28 toen Isa geboren werd... Maakt me dat nou een jonge of een oude moeder

Ik kan alleen maar voor mezelf spreken natuurlijk, maar toen ik 23 was (of zo'n beetje alles tussen 21 en 28) waren de omstandigheden ook hartstikke goed voor een kindje. Ik woonde samen in een riante woning, inkomen was er genoeg, stappen deden we niet meer zo vaak want dat hadden we al wel gezien...

Achteraf gezien ben ik echt heel blij dat we destijds niet voor een kindje zijn gegaan. Dat heeft niet eens te maken met het feit dat ik nu een andere partner heb, maar alles met levenservaring en geestelijke bagage die ik bij me heb verzameld.
Had ik destijds wel een kind gekregen had ik het verschil nooit geweten en dat nooit op deze manier ervaren.. Maar toevallig dat dit me laatst bij mezelf opviel.

quote:

Op maandag 24 september 2007 16:37 schreef E.T. het volgende:
Ik kan alleen maar voor mezelf spreken natuurlijk, maar toen ik 23 was (of zo'n beetje alles tussen 21 en 28) waren de omstandigheden ook hartstikke goed voor een kindje. Ik woonde samen in een riante woning, inkomen was er genoeg, stappen deden we niet meer zo vaak want dat hadden we al wel gezien...

Achteraf gezien ben ik echt heel blij dat we destijds niet voor een kindje zijn gegaan. Dat heeft niet eens te maken met het feit dat ik nu een andere partner heb, maar alles met levenservaring en geestelijke bagage die ik bij me heb verzameld.
Had ik destijds wel een kind gekregen had ik het verschil nooit geweten en dat nooit op deze manier ervaren.. Maar toevallig dat dit me laatst bij mezelf opviel.

Dat is natuurlijk altijd het probleem he... Het is altijd eenvoudiger om achteraf te zeggen 'had ik toen maar...' of 'gelukkig dat ik toen niet dit of dat gedaan heb'. Het is altijd moeilijk om de juiste keuze te maken en het is nog moeilijker om een grens te leggen bij dingen als 'geestelijke bagage en levenservaring'. Het leven is een leerproces, dus uiteindelijk zullen we almaar meer ervaring krijgen toch?

Moest toevallig denken aan iets wat onze kraamverzorgster zei die me hielp na de geboorte van de oudste.... Haar viel het op dat bij de meeste "jonge" ouders alles wat meer vanzelfsprekend liep.... In bad doen van je kind was gewoon in bad doen van je kind... En niet is het bad wel pcies zoveel graden, hoe MOET ik mn kind wassen? Wat moet ik doen als mn kind het niet meer leuk vind? Hij/zij huilt en ik denk dat t van de honger is, maar het is nog niet pcies zoveel uur geleden dat er gegeten is... Hoe moet dat nu??

Hier in Rotterdam valt het me ook op. Maar dat zijn allemaal breezersletten die te dom zijn geweest om 't veilig te doen.

quote:

Op maandag 24 september 2007 17:50 schreef vamperotica het volgende:
Moest toevallig denken aan iets wat onze kraamverzorgster zei die me hielp na de geboorte van de oudste.... Haar viel het op dat bij de meeste "jonge" ouders alles wat meer vanzelfsprekend liep.... In bad doen van je kind was gewoon in bad doen van je kind... En niet is het bad wel pcies zoveel graden, hoe MOET ik mn kind wassen? Wat moet ik doen als mn kind het niet meer leuk vind? Hij/zij huilt en ik denk dat t van de honger is, maar het is nog niet pcies zoveel uur geleden dat er gegeten is... Hoe moet dat nu??

Hoe ouder en wijzer je wordt hoe voorzichtiger ook, je gaat overal meer risico's in zien. Kan me voorstellen dat dat makkelijker gaat als je jonger bent.

quote:

Op maandag 24 september 2007 16:37 schreef E.T. het volgende:
Ik kan alleen maar voor mezelf spreken natuurlijk, maar toen ik 23 was (of zo'n beetje alles tussen 21 en 28) waren de omstandigheden ook hartstikke goed voor een kindje. Ik woonde samen in een riante woning, inkomen was er genoeg, stappen deden we niet meer zo vaak want dat hadden we al wel gezien...

Achteraf gezien ben ik echt heel blij dat we destijds niet voor een kindje zijn gegaan. Dat heeft niet eens te maken met het feit dat ik nu een andere partner heb, maar alles met levenservaring en geestelijke bagage die ik bij me heb verzameld.
Had ik destijds wel een kind gekregen had ik het verschil nooit geweten en dat nooit op deze manier ervaren.. Maar toevallig dat dit me laatst bij mezelf opviel.

Ik snap niet helemaal wat je bedoelt. Tenminste, ik snap het wel, maar kan me er geen voorstelling van maken. Wrs omdat ik die levenservaring en bagage mis

Maar jij weet niet hoe je het moederschap ervaren zou hebben als je op jongere leeftijd moeder was geworden. Dus kun je ook niet weten of hoe je het nu ervaart 'beter' is.


Sowieso denk ik niet dat er beter en slechter is trouwens. Het zal ongetwijfeld anders zijn om op jonge leeftijd een kind te krijgen dan op oudere leeftijd. Maar iedereen moet voor zichzelf uitmaken wat hem/haar beter lijkt, of beter bij hem/haar past.

quote:

Op maandag 24 september 2007 16:25 schreef Ticootje het volgende:
Bij ons het trouwens wel leuk. Voor mij is het vroeg om aan kinderen te beginnen (mening van veel), maar mijn man is 40. Hij is straks een oude papa...

Goede vriendin van me ook, zij is 23 en hij is 42, hij heeft 2 tienerkinderen en voor haar zal het de eerste zijn.

Ik heb eigenlijk nu ook totaal niet het gevoel van, als ik ouders zou zijn zou ik het beter doen.
Ik luister vooral naar mijn gevoel en idd, ben ook vrij makkelijk, met in bad doen of wat dan ook.
Meteen vanaf het eerste moment dat Demi er was ging het soepel en natuurlijk.
Maar denk niet dat ik dat minder zou hebben gehad als ik ouder was geweest.

Overigens heb ik wel een vriendin die nu 36 is en die zegt eerlijk dat als ze het overnieuwd mocht doen ze eerder voor kinderen was gegaan, ze heeft het namenlijk steeds voor zich uitgeschoven met het idee van, dat komt wel!

Als het aan mij ligt zou ik het nog steeds het liefst rond de 28 gedaan hebben, al was het maar omdat ik dan meer tijd had gehad om stinkie om te lullen om voor een 2e te gaan. Maar goed, toen kende ik hem nog niet.

_{Ik word wel een beetje depressief van het idee dat ik straks een oude moeder zal zijn die lang zo leuk niet is voor haar kind.}

quote:

Op maandag 24 september 2007 19:24 schreef Brighteyes het volgende:
_{Ik word wel een beetje depressief van het idee dat ik straks een oude moeder zal zijn die lang zo leuk niet is voor haar kind.}

<sub>Troost je met de gedachte dat ik een jonge moeder ben met te weinig bagage en levenservaring om het moederschap echt te ervaren

Wat ik bedoel is, het is toch nooit "goed".</sub>

quote:

Op maandag 24 september 2007 19:28 schreef texelonia het volgende:

[..]

<sub>Troost je met de gedachte dat ik een jonge moeder ben met te weinig bagage en levenservaring om het moederschap echt te ervaren

Wat ik bedoel is, het is toch nooit "goed".</sub>

_{Welles... 28, precies genoeg bagage en niet te oud}

quote:

Op maandag 24 september 2007 17:58 schreef nummer_zoveel het volgende:

[..]

Hoe ouder en wijzer je wordt hoe voorzichtiger ook, je gaat overal meer risico's in zien. Kan me voorstellen dat dat makkelijker gaat als je jonger bent.

De risico's zag ik ook wel hoor... net zo goed als ik ze nu zie ( oke, nu heb ik meer ervaring) Maar het leek haar (de kraamverzorgster dus) "jonge" ouders het wat "natuurlijker" af te gaan... Maar ja, ik denk idd ook dat dat al in de aard van t beessie moet zitten...

quote:

Op maandag 24 september 2007 16:37 schreef E.T. het volgende:
Ik kan alleen maar voor mezelf spreken natuurlijk, maar toen ik 23 was (of zo'n beetje alles tussen 21 en 28) waren de omstandigheden ook hartstikke goed voor een kindje. Ik woonde samen in een riante woning, inkomen was er genoeg, stappen deden we niet meer zo vaak want dat hadden we al wel gezien...

Achteraf gezien ben ik echt heel blij dat we destijds niet voor een kindje zijn gegaan. Dat heeft niet eens te maken met het feit dat ik nu een andere partner heb, maar alles met levenservaring en geestelijke bagage die ik bij me heb verzameld.
Had ik destijds wel een kind gekregen had ik het verschil nooit geweten en dat nooit op deze manier ervaren.. Maar toevallig dat dit me laatst bij mezelf opviel.

Het is voor mij (naast een hele rits praktische en gevoelsmatige bezwaren) idd ook één van de redenen waarom ik ouder zou willen zijn. Er is een hoop te leren in de wereld, en ik merk aan mezelf dat ik met de jaren wat milder word, wat minder drammerig en perfectionistisch.

quote:

Op maandag 24 september 2007 16:10 schreef T-Dub het volgende:
mijn vorige posts

Ik zeg ook niet dat ik vind dat men jaloers is. Ik vraag het met alleen maar af. Als jij de bewuste keuze maakt om nog een paar jaar te wachten met kinderen krijgen, dan is dat jouw keuze en ik persoonlijk heb daar totaal geen problemen mee. Hetgene dat ik in mijn post wil aankaarten, is dat jong kinderen krijgen ineens niet meer 'mag', of een 'ongelukje' zou zijn of wat dan ook. Het is niet dat je pas 22 bent dat je niet klaar kunt zijn voor kinderen.

Tja, het zal wel aan mij liggen, maar de mensen in mijn omgeving van 22 (of iets jonger) die zwanger raakten, dat waren tot nog toe ook allemaal ongelukjes. Is het dan gek dat dat het eerste is waar ik aan denk, als mijn persoonlijke beleving daar ook nog eens ver vanaf ligt?

quote:

Ook vindt men dat er wel kritiek geuit mag worden op jonge moeders of vrouwen die jong kinderen willen krijgen, terwijl als de rollen worden omgedraaid, het taboe is om kritiek te uiten op vrouwen die liever wachten tot na hun 35e.

Gelukkig zijn we niet allemaal hetzelfde

Tja, ik heb net zo goed een beetje mijn vraagtekens bij je kinderwens uitstellen (let wel, bewust uitstellen, da's wat anders dan niet de juiste tegenkomen bijv.!) tot je richting 40 gaat, vanwege alle risico's. We zijn niet allemaal hetzelfde, maar mijn hemel, moeten we dan wel gaan doen alsof we dezelfde dingen normaal of logisch vinden?

quote:

Op maandag 24 september 2007 13:13 schreef KD-fotografie het volgende:
innovative, dat ligt denk ik ook aan de persoon zelf.

Ieder wil zijn leven op zijn eigen manier indelen, wat voor jou ideaal is is voor een ander 3x niks en andersom net zo.
Dus waarom onbegrip? accepteer gewoon dat iedereen zijn eigen weg wil leggen in het leven.

Onbegrip niet in de zin van "het mag niet van mij", maar wel dat ik het vanuit mijn eigen perspectief gewoon écht niet begrijp. En moet dat dan? Er zit volgens mij nog een heel groot verschil tussen respecteren en begrijpen, respect kan namelijk ook bestaan zonder dat je het snapt.

Je hoeft je tegenover mij niet te verantwoorden, maar andersom, waarom zou ik jaloers zijn als mijn eerste ingeving is "da's vast een ongelukje" bij leeftijdsgenoten?

Over jaloezie heb ik ook nooit gesproken.
Maar ik vind het als jonge moeder wel erg vervelend dat je meteen als onwetend wordt verklaard.
Net alsof jonge moeders niet weten wat de wereld te bieden heeft.

De een is met 20 volwassen en de ander met 35 (hiermee wil ik niet zeggen dat mensen die geen kinderen willen of later niet volwassen zijn) en de een wil vroeger kinderen met daarbij de eerder genoemde redenen en de ander wil later kinderen.
Geen een keuze is ideaal, je weet immers nooit wat de toekomst brengt, maar ik heb idd wel het idee dat ik mezelf als jonge moeder regelmatig moet verdedigen, als ik 5? jaar had gewacht was dat al anders geweest.

Terwijl dat als ik naar mijn dochtertje kijk dan weet ik dat ik het toch best goed doe, aangezien ze een leuke, spontane en netjes opgevoede meid is met af en toe haar peuterpuberstreken die bij haar ontwikkeling horen.
Maar als ze die peuterpuberstreken in de winkel uithaald en ik ga er dan op de meest pedagogisch verantwoorde manier mee om (lees negeren) dan wordt ik ook aangekeken van, 'kijk, daar heb je weer zo'n jonge moeder die haar kind niet aankan'.

Terwijl dat dus absoluut niet het geval is!!

BE, ach, jij hebt tenminste levenservaring he.

Ach welja, er zullen hele naieve onwetende jonge moeders zijn en ook vast legio saaie dertigers met een eerste kindje, maar hier op FOK! zijn we gewoon allemaal leuk!

Ik was (en ben nog steeds ) 19 toen ik Damian kreeg.
Mijn kraamverzorgster zei ook dat jonge moeders vaak wat natuurlijker met baby's omgaan. Maar volgens haar had dat niks te maken met ouder en wijzer zijn, maar met zelfverzekerdheid.

quote:

Op maandag 24 september 2007 20:27 schreef KD-fotografie het volgende:
Over jaloezie heb ik ook nooit gesproken.
Maar ik vind het als jonge moeder wel erg vervelend dat je meteen als onwetend wordt verklaard.
Net alsof jonge moeders niet weten wat de wereld te bieden heeft.

Dat vind ik ook heel vervelend, en helaas hoor je dat het meest.
Gelukkig is het ook fijn dat het omgekeerd kan. Onverwachts aangesproken worden door onbekenden om te horen dat ze het fantastisch vinden dat je zo lief met je kind omgaat.

quote:

Op maandag 24 september 2007 20:27 schreef KD-fotografie het volgende:
Over jaloezie heb ik ook nooit gesproken.
Maar ik vind het als jonge moeder wel erg vervelend dat je meteen als onwetend wordt verklaard.
Net alsof jonge moeders niet weten wat de wereld te bieden heeft.

Jaloezie kwam uit de post waar ik direct op reageerde, en wat me stoorde. Ik begrijp het niet, maar dat hoeft toch ook niet? 't Is niet mijn leven ten slotte...

Onwetendheid gebruik ik overigens niet, want daar zit 't 'm volgens mij absoluut niet in (althans, je moet allemaal in een totaal nieuwe wereld stappen en als je ouder bent, weet je niet direct beter hoe je een luier om doet, bij wijze van spreken). Wel meer levenswijsheid misschien (ja, ik ben 22 en ja, ik ben een piepkuiken...), en gewoon het feit dat ik zoiets heb van je kunt als begin-twintiger zoveel dingen doen die je niet kunt met kind en die je niet deed als puber, waarom daar dan haast achter zetten? Maar, nogmaals, dat is dus wél uit mijn eigen perspectief geredeneerd.

quote:

De een is met 20 volwassen en de ander met 35 (hiermee wil ik niet zeggen dat mensen die geen kinderen willen of later niet volwassen zijn) en de een wil vroeger kinderen met daarbij de eerder genoemde redenen en de ander wil later kinderen.
Geen een keuze is ideaal, je weet immers nooit wat de toekomst brengt, maar ik heb idd wel het idee dat ik mezelf als jonge moeder regelmatig moet verdedigen, als ik 5? jaar had gewacht was dat al anders geweest.

Terwijl dat als ik naar mijn dochtertje kijk dan weet ik dat ik het toch best goed doe, aangezien ze een leuke, spontane en netjes opgevoede meid is met af en toe haar peuterpuberstreken die bij haar ontwikkeling horen.
Maar als ze die peuterpuberstreken in de winkel uithaald en ik ga er dan op de meest pedagogisch verantwoorde manier mee om (lees negeren) dan wordt ik ook aangekeken van, 'kijk, daar heb je weer zo'n jonge moeder die haar kind niet aankan'.

Terwijl dat dus absoluut niet het geval is!!

BE, ach, jij hebt tenminste levenservaring he.

In de "wat wil je nooit meer horen" topics hier (onder andere) lees ik ook van "oudere moeders" dat ze regelmatig boze blikken krijgen bij een dwars kind, afkeurend gekuch etc. Is dat niet gewoon een combinatie van algemeen gedrag van "de mensheid" en jouw gevoel dat er vooroordelen heersen? Ik wil niet ontkennen dat er idd mensen zijn die heel neerbuigend zijn omdat je jonger dan gemiddeld bent, maar volgens mij lijken reacties die iedereen krijgt soms extremer als je negatieve ervaringen vanwege je leeftijd hebt gehad.

quote:

Op maandag 24 september 2007 16:25 schreef Ticootje het volgende:
Bij ons het trouwens wel leuk. Voor mij is het vroeg om aan kinderen te beginnen (mening van veel), maar mijn man is 40. Hij is straks een oude papa...

das bij mijn ouders ook.
Ze schelen 14 jaar en wilden dus niet dat mijn vader een echt oude vader zou worden, dus mijn moeder was bijna 21 toen mijn zus geboren werd en 23 toen ik geboren werd.
Ik denk niet per se dat je een leuker moeder ben als je jonger bent, denk dat het aan de persoon ligt. Mijn vader was ook een leuke vader terwijl hij al wat ouder was (ach ja al die jonge vrouwen houden m jong )
Wat wel weer leuk is is dat mijn moeder straks een jonge oma is (ze is nu 45 en dus ook als mijn nichtje geboren gaat worden). Voordeel daarvan is dat ze (gaan we iig van uit) nog lang leuke dingen kan doen met haar.

Bij mij zelf wordt t wel lastig rond welke leeftijd ik wil gaan proberen kinderen te krijgen. Mijn vriend heeft ooit s gezegd dat hij rond de 30 wil zijn, maar dat vind ik weer te oud. We schelen 5 maanden dus wordt nog een leuk gevecht. Eerst maar even mijn opleiding afmaken. Maar goed je weet nooit wanneer t gaat lukken

Ik ben 41, mijn man 39 en onze kids zijn 17, 15 en bijna 13. Hoewel het financieel zwaar was (Als je jong bent verdien je over het algemeen nog geen supersalaris), hebben we er zeker geen spijt van dat we vroeg begonnen zijn (Ik was 24, mijn man 22 toen de oudste geboren werd). We hebben er ook echt bewust voor gekozen.

ik zie nu weleens vrouwen die ik van vroeger ken met een wandelwagen lopen (en die zijn echt nog geen oma) of met jongen kinderen, dan ben ik echt blij dat die van ons al wat groter zijn.

Leuk voor de kids is denk ik dat wij zelf nog niet vergeten zijn hoe het was om jong te zijn. Ze geven zelf aan dat ze blij zijn dat hun ouders nog onder de 50 zijn, in tegenstelling tot de meeste klasgenoten ;-)

Frappant om te zien dat er mensen moeite hebben met het feit dat IK voor MEZELF spreek en zeg dat IK MIJN levenservaring niet zou willen missen bij het hebben van MIJN kinderen.

Ik oordeel niet over anderen, trek mijn post dan ook niet uit z'n verband