Kinderen krijgen op steeds jongere leeftijd?

ze menen te beweren dat jongeren nu sneller "volwassen" worden

Het zijn volgens mij golfbewegingen. Dan weer vroeg in de twintig, dan weer later...
Ik weet niet of het nu wel echt zoveel meer dan vroeger is eigenlijk.

De gemiddelde leeftijd van een vrouw die voor het eerst moeder wordt staat al jaren op _{uit mijn hoofd} 29 jaar en 5 maanden.
Misschien valt een jongere moeder je wat eerder op dan een wat oudere moeder?

Ik denk dat een jongere moeder gewoon opvalt.

Dit zijn recente cijfers. Dan wel even bij eerste kind kijken natuurlijk.

En hier staat het verloop!
In vergelijking 1995 en 2006: Vrouwen krijgen nu tot hun 25 over het algemeen minder kinderen dan in 1995, en bij de leeftijd van 25 begint meer te worden dan in 1995. Ook hier kijken bij eerste kind natuurlijk.

[ Bericht 35% gewijzigd door appelsap op 22-09-2007 23:09:25 ]

En als je iemand op straat ziet lopen met een kinderwagen, hoe weet je dan zeker dat dat de moeder is? Het kan natuurlijk ook nog een oppas zijn.

quote:

Op zaterdag 22 september 2007 22:58 schreef texelonia het volgende:
En als je iemand op straat ziet lopen met een kinderwagen, hoe weet je dan zeker dat dat de moeder is? Het kan natuurlijk ook nog een oppas zijn.

Ja, idd, mijn zusje wordt bijna 18 en past wel eens op. Ze zegt dat ze wel eens rare blikken krijgt op straat, als ze met de kinderen loopt

En sommige mensen zien er gewoon jonger uit dan ze in werkelijkheid zijn.
Ik word ook nog regelmatig geschat op 23 jaar terwijl ik 30 ben...

Zo stonden ze van de week op straat te werven voor een of ander marktonderzoek.
Al halverwege de eerste zin, zei de wat oudere mevrouw die me aansprak:
"Maar jij bent nog geen 18 he?"
"Nou, ik wordt in november 28!"
Die vrouw d'r hoofd werd net zo rood als het apepakje dat ze droeg!

Ik moet wel zeggen dat het me verbaast hoeveel oud-klasgenoten kinderen hebben, en daarvan weet ik echt zeker dat ze hooguit 22 zijn.

Ik heb een beetje het gevoel dat degenen die voor de 25 moeder worden, ook echt jóng moeder worden, en dat de rest richting die 29.5 grens gaat. En dan zijn er natuurlijk ook nog de uitschieters naar boven!

quote:

Op zondag 23 september 2007 13:00 schreef innovative het volgende:
Ik moet wel zeggen dat het me verbaast hoeveel oud-klasgenoten kinderen hebben, en daarvan weet ik echt zeker dat ze hooguit 22 zijn.

Nou inderdaad, hier ook!(ik ben 23)
Ik heb veel klasgenoten teruggevonden via internet, en er hebben er gewoon al 6 kinderen, zelfs iemand al 2

Wij waren vrij jong (voor de maatstaven van nu) 24 toen de eerste geboren werd. We wilde graag jong kinderen en waren al een tijdje samen (8 jaar ruim).
Nu kreeg ik ook vaak te horen dat dat wel erg jong was maar ach wat is jong nu zijn we 28 en komt de tweede en lijkt het meer normaal dat ik zwanger ben.

Als ik in mijn omgeving krijg zijn we idd de jongeste zowel in de buurt (ook de ouder buurt) als in onze vrienden kring en werk omgeving.

Op mijn werk kdv is de gemiddelde ouder 30 of iets ouder.

groetjes joyce

Ik was 19 bij de eerste, 22 bij de tweede en straks 27 bij nummer 3. Ik heb nupas een beetje het gevoel dat ik niet meer het jonkie ben als ik ergens bij zwangerschapszwemmen oid kom

quote:

Op zaterdag 22 september 2007 19:30 schreef r.liong het volgende:
Mischien loop ik wat achter maar ik zag van de week weer een vrij jong meisje(gewoon nederlands/autochtoon) met een babywagen lopen. ik schatte haar niet ouder dan..+/- 20 jaar. Nou was mij het al een beetje opgevallen dat er vrij veel jonge moeders rondlopen met kinderen ivg met bijvoorbeeld de jaren 90. is dit gewoon een logische trend of eerder een uitzondering dat er tegenwoordig op veel jeugdiger leeftijd aan kinderen wordt gedacht ivg met vroeger. Mijn moeder kreeg mij bijvoorbeeld toen zij 28 jaar was en dan praten we over een andere generatie he.

Iemand?

Nee onzin, vrouwen krijgen gemiddeld op steeds hogere leeftijd kinderen. Echter lopen er onder het tokkie-volk altijd wel flink wat jonge moeders rond.

ik ben over het algemeen tussen de 6 en 10 jaar jonger dan de andere ouders in de klassen van mijn zoons. Ik kreeg mijn eerste toen ik 25 was (bijna 26)
Ook op zwangerschapsgym was ik veruit de jongste. tja... Ben bewust vroeg "begonnen" na mijn stage op een kraamafdeling. Het risico dat het misschien niet zou lukken en ik niet genoeg tijd zou hebben voor het medische circuit heeft hierin een grote rol gespeeld.
Als ik dan nu kijk naar de zwangeren zie ik toch veel vrouwen van mijn leeftijd. die dan de eerste of soms de tweede krijgen.
Echt opvallend jonger vind ik ze niet in ieder geval.
vervelend is alleen dat andere mensen zo enorm een mening hebben. mij is ook gezegd toen: ongelukje zeker??!
nee, en ook geen religeuse achtergrond, gewoon omdat ik dacht dat het de goede tijd was.

toen miesje geboren is was ik 23, bij deze ben ik 26. En ik ben echt geen tokkie hoor! toegegeven miesje was een kadootje, en tijdens zwangerschaps zwemmen/cursus was ik idd de jongste, nu zie ik echter dat er meer mensen van mijn leeftijd zijn(alleen krijgen die dan de 1ste).

Een vriendinnetje van mij neemt haar zusje wel eens mee op stap (uitstapje) of de stad in ofzo, dan wordt er ook gedacht dat ze al vroeg moeder was, maar het is gewoon d'r zusje. Met andere woorden, het is niet altijd dat wat het lijkt. Het kan ook een oudere zus, de oppas, of iemand anders zijn.

Het is zeker niet altijd wat het lijkt.
Ik werk in een tehuis met gehandicapte kinderen.
En als ik met 1 van hun over straat loop dan hoor je nog wel eens achter je fluisteren
"wat zielig, zo jong nog en dan al zo'n kind"

Dan gaan echt mijn nekharen overeind... wat nou zo'n kind, alsof een gehandicapt kind minder erg zou zijn wanneer je ouder bent
Maar mensen kijken ook nauwelijks, vrouw met kind is voor veel mensen automatisch de moeder.
Dat ik terwijl ik rond de 20 ben, wat lastig moeder kan zijn van een kind van 10, dat komt dan niet bij mensen op.

Nu ben ik 22, en moeder van een zoontje van 2,5 maand. Niet gepland, maar wachten tot dat gemiddelde van 29,5 jaar dat is nooit de bedoeling geweest.

wat de_buurvrouw ook alzegt... niet het risico willen nemen dat het allemaal niet zo snel zou mogen lukken en je dan wellicht te oud bent

ghehehe... Als mensen mij, bij het zien van mijn dikee buik, beginnen te vertellen hoe leuk of juist zwaar het moederschap is begin ik vaak al te gniffelen... Dan komt nog een lading advies over hoe om te gaan met zo'n klein wurmpje en slapeloze nachten enzo... En als ik dan vertel dat ik dat wel weet, is een OOOOw het wordt al je tweede?! Meestal de volgende reaktie.... Maar hoe oud ben je dan??? Is vaak de volgende vraag Bij het antwoord daarop en het hoeveelste kindje dit gaat worden is het meestal wel stil ja.

Alles is denk ik te bekijken vanuit een bepaald perspectief, en op een bepaalde schaal, en het ene perspectief is het andere niet. Vaak is het voor de dagelijkse praktijk niet relevant om er rekening mee te houden hoe het er allemaal fysiek in elkaar zit en bekeken vanuit een objectief standpunt.

De subjectieve beleving en de illusie van de werkelijkheid is vaak veel belangrijker dan de fysieke werkelijkheid zelf. Wat heb ik eraan om naar mijn monitor te kijken als electronen straal achter glas die het heen en weer heeft en onder invloed van stroompjes van min en plus 5 volt pixels verschillend laat oplichten. De bedoelde illusie die gegenereerd wordt als ik naar het resultaat van al die fysieke acties kijk is mijn werkelijkheid. Die illusie van het hier waarnemen van gedachten van anderen.

Mijn vriend en ik willen ook graag jong aan kinderen beginnen (Hij is 24, ik 22). We hebben een zeer stabiele relatie, en we hebben allebei een universitaire studie afgerond en werken nu. Ook we zijn op zoek naar een mooiere plek om te wonen en willen dus inderdaad binnen kort aan kinderen beginnen. We zijn dus zeker ook geen tokkies ofzo.

Waarom willen we vroeg aan kinderen beginnen?
1. We willen de tijd nemen, want het kan dus zo zijn dat het niet direct lukt en de druk van het 'nu of nooit' voelen we zeker dan ook niet
2. We willen jonge ouders zijn die goed met hun tijd mee kunnen en genoeg energie hebben
3. We zijn er klaar voor (wat misschien nog wel het allerbelangrijkst is)
4. En ook carrierewijs is het krijgen van kinderen als ik jong ben helemaal geen slechte optie. Men zegt altijd dat men eerst carriere wil maken en dan pas kinderen wil krijgen, maar ik draai het liever om. Ik ben ervan overtuigd dat deze optie financieel minstens even voordelig zal zijn als wachten tot na mijn 30e met het krijgen van kinderen en dat ik dan een loopbaanonderbreking ofzo moet nemen.

Hoe reageert de omgeving op deze gedachte?
Mijn ouders vinden het prima. Zeker mijn moeder is er helemaal voor dat ik jong moeder wordt, want aan het kinderen krijgen op latere leeftijd zijn gewoon wat meer medische risico's verbonden
Mijn vrienden en vriendinnen en overige familieleden reageren eerder sceptisch. 'Waarom zou je dat nu al willen?' 'Geniet toch eerst een beetje van het leven!' 'Je komt net kijken/hebt nog geen levenservaring' etc etc etc... Tegelijkertijd zie ik ook in mijn directe omgeving de complicaties die een zwangerschap op latere leeftijd kan hebben. Ik wil dit niet bagetaliseren, maar waarom wachten als ik er nu klaar voor ben.

Het is waar. Ik sta financieel nog niet aan de top. Ik verdien goed mijn brood, maar ook geen bakken met geld en carrieremaken kan altijd nog. We kunnen financieel zeker de zorg voor een baby aan, maar al die overbodige luxe die mensen tegenwoordig nodig denken te hebben (dure merkkleertjes voor babys en dure kinderkamers enzovoorts) daar zinj wij gewoon niet zo voor.

Ook zijn wij niet echt mensen die 3 avonden per week tot diep in de nacht gaan stappen. Ook nooit geweest. Natuurlijk gaan we eens graaag een avondje weg ofzo, maar we komen nooit zeer laat en ladderzat thuis. Het interesseert ons niet, dus ons nachtleven an sich hoeft er niet aan in te boeten (onze slaap waarschijnlijk wel)

Reacties als 'ahhh je bent pas 22/23/24/25/26.... dus het was een ongelukje zeker' begrijp ik dan ook niet. Komt dat van een soort jaloersheid ofzo, omdat anderen pas op veel latere leeftijd zijn begonnen en eigenlijk ook liever vroeger kinderen hadden gewild? Dat is toch zeker niet mijn probleem?

Mensenmensen, waarom mag men tegenwoordig niet meer jong kinderen krijgen?

Iemand?

Of het een trend is weet ik niet maar ik wilde altijd al graag jong moeder worden, ik heb zelf een jonge moeder ( ze was 21 toen ze mijn broer kreeg en 23 toen ze mij kreeg) en daar heb ik altijd enorm van genoten.
Nu nog merk ik een duidelijk verschil tussen hoe mijn ouders met onze dochter omgaan en mijn schoonouders die al wat ouder zijn.

Gelukkig was mijn man het er mee eens en toen ik 23 was raakten we in verwachting.
nu ben ik 26 en gaan we voor een 2de.

Ik zie er heel veel voordelen aan, eigenlijk geen nadelen, kan misschien bij anderen zo zijn maar daarom is iedereen ook verschillend.
Wel een nadeel overigens, heb nogal eens de vraag gekregen of ik de oppas van mijn dochtertje ben.

quote:

Op zondag 23 september 2007 17:07 schreef debuurvrouw het volgende:

vervelend is alleen dat andere mensen zo enorm een mening hebben. mij is ook gezegd toen: ongelukje zeker??!
nee, en ook geen religeuse achtergrond, gewoon omdat ik dacht dat het de goede tijd was.

O'ja, daar kon ik me ook mateloos aan irriteren, mijn man waren toen zo'n 6.5 jaar samen en het was zeker een bewuste keuze en gelovig zijn we helemaal niet.

komt steeds vaker voor, ook in mijn omgeving.

Omdat de subsidie alles voor elkaar krijgt.

Geen idee of de stelling klopt, maar zelf ben ik wel op mijn 20e zwanger geworden van onze eerste en hebben we nu ik 24 ben drie meiden van 9 maanden, bijna 2 en bijna 3. Ik heb er geen spijt van, ik denk dat als ik op oudere leeftijd zwanger was geworden ik nog meer lichamelijke problemen had gehad als nu.
En genieten van het leven doen we zeker met onze kinderen. Tropenjaren en zwaar etc., ja. Maar dan heb je ook wat ...
Bijna elke dag zeggen mijn man en ik tegen elkaar (al loop ik het risico erg sentimenteel over te komen, maar heb ik er graag voor over ): 'wat hebben we toch een heerlijke kinderen!' en dat na een dag die heus niet altijd leuk en makkelijk was. Want het opvoeden van kinderen is een hele taak, een dagtaak, maar echt een héél dankbare taak. Ik krijg ontzettend veel liefde terug van mijn kinderen en ik kan me niet voorstellen dat ik zoveel voldoening zou krijgen uit een carrière.

Ik ben nu 23 en zwanger! (van de eerste) Ik vind 23 helemaal niet vroeg, ik had best nog vroeger een kindje gewild.

Maar goed, mensen hebben tegenwoordig overal een mening over. Toen ik trouwde met mijn man moest ik ook vaak genoeg horen dat ik te jong was en dat ik niet wist waar ik aan begon. Sommige mensen zijn nog wat subtieler en die zeggen dat het zonde is van je leven..

quote:

Op maandag 24 september 2007 00:27 schreef T-Dub het volgende:
--knip--

Reacties als 'ahhh je bent pas 22/23/24/25/26.... dus het was een ongelukje zeker' begrijp ik dan ook niet. Komt dat van een soort jaloersheid ofzo, omdat anderen pas op veel latere leeftijd zijn begonnen en eigenlijk ook liever vroeger kinderen hadden gewild? Dat is toch zeker niet mijn probleem?

Mensenmensen, waarom mag men tegenwoordig niet meer jong kinderen krijgen?

Iemand?

Jaloersheid? Dat is "wishful thinking" denk ik.
Ik denk eerder dat anderen er niet aan moeten denken om in je vroege 20-jaren een kind te nemen/krijgen. Ik persoonlijk ook niet, maar om dan nou maar te roepen dat ik "een soort jaloersheid" heb, vind ik een beetje arrogant.

quote:

Op maandag 24 september 2007 00:27 schreef T-Dub het volgende:
*knip* ... de complicaties die een zwangerschap op latere leeftijd kan hebben
*knip*

Maar wat zie je dan als latere leeftijd?
Er is (voor veel mensen) ook nog een tussenweg tussen 20 en 37.
Mij maakt het verder niet uit, vooral doen wanneer jij dat wil, maar om nou zwangerschappen rond de 30 als 'latere leeftijd' te bestempelen...

Ik bestempel latere leeftijd boven de 40.
Het is bewezen dat vrouwen die boven de 40 nog beginnen aan kinderen meer risico's lopen als een 20 jarige...

Ik snap eigenlijk totaal niet waarom mensen de behoefte hebben om als je jong zwanger bent te vermelden dat het minstens een hel wordt.

Ik heb ook regelmatig gehoord, wacht maar tot..........dan praat je wel anders!!!!
Eerst tot het geboren zou worden, dan tot ze zou gaan kruipen, daarna tot ze zou gaan lopen.

Maar ja, ik wacht nog steeds......

quote:

Op maandag 24 september 2007 10:56 schreef KD-fotografie het volgende:
Ik snap eigenlijk totaal niet waarom mensen de behoefte hebben om als je jong zwanger bent te vermelden dat het minstens een hel wordt.

Ik heb ook regelmatig gehoord, wacht maar tot..........dan praat je wel anders!!!!
Eerst tot het geboren zou worden, dan tot ze zou gaan kruipen, daarna tot ze zou gaan lopen.

Maar ja, ik wacht nog steeds......

Tot ze in de pubertijd komen

Maar het is toch helemaal niet anders dat kruipen of dat lopen of mama nou 15, 20 of 50 is? Ik kan me voorstellen dat een bevalling op zich anders kan zijn. Tja, als je 15 bent, dan ben je gewoon heel anders dan als je 40 bent. Maar na die bevalling maakt het in weze niet uit (ok, op je 60e voor het eerst moeder worden uitgezonderd dan he, maar dat is wel heel extreem)

Snap ik ook niet hoor KD.

Ik moet wel toegeven dat als ik achterom kijk dat ik nu toch wel anders in elkaar zit dan 10 jaar geleden en dat ik denk dat het voor alle partijen beter is dat ik toen niet zwanger ben geraakt (inmiddels al 2 partners verder bijvoorbeeld), maar dat wil niet zeggen dat dat voor iedereen geldt.
Ach, ik hoor het nu nog hoor, en ik ben 32: 'ik spreek jou over een half jaar nog wel'.

Pruk 15 en 40 dat is nogal een verschil...

Maar vrouwen die kiezen om rond de 20 te beginnen aan kinderen... Dat kan allemaal prima hoor. Sommige moeten er niet aan denken, anderen menen hun leven toch wel goed op orde te hebben en klaar te zijn voor een kindje.

Ik ben nu 23, ik heb mn school netjes afgemaakt ( 11 weken zwanger bij de diploma uitreiking), ik ben getrouwd, we hebben een inwonende dochter van 12, een leuk huisje met de ruimte voor een baby en ik heb een goede baan.

Maar er zijn ook vrouwen van 23 die nog thuis wonen of in een studenten complex en daar nog helemaal niet aan moeten denken...

Het is gewoon voor iedereen anders.

Overigens merk ik ook wel verschil in mijn ouders en schoonoudrs in het opzicht dat mijn ouders nog echt alles doen, die gaan naar concerten, hebben een goede baan, maken verre reizen, hebben veel sociale contacten, ieder weekend bomvol met planning.

Voor mijn schoonouders is fietsen het hoogtepunt van hun week.

Opzich ook niet erg natuurlijk maar mijn ouders genieten zo intens van het leven en met hun kleinkinderen kunnen ze echt alles nog doen.
Terwijl mijn schoonouders toch echt met de normale ouderdomskwalen te kampen hebben.
Dat is natuurlijk ook karakter maar denk toch ook leeftijd.

Maar ach, ze zijn allemaal gek op Demi en doen ermee wat ze kunnen.

Maar zo heeft ieder zijn eigen redenen om wel of niet vroeg voor een kind te kiezen, ik wist van mezelf dat ik eraan toe was (zowel financieel als emotioneel) en mijn man ook (die 3 jaar ouder is).

Moet wel zeggen dat in mijn omgeving ik veel jongere moeders zie, zowel in mijn vriendenkring als op de psz waar Demi zit, we behoren toch echt niet onder de tokkiefamilie.

Maar dat kan natuurlijk ook gewoon aan de persoonlijkheid liggen. Ik ken 50 en 60'ers die ook nog van alles doen en 40'ers die uitgeblust thuis zitten bij wijze van spreken...

_{Oh wacht... dat zeg je zelf ook al.}

quote:

Op maandag 24 september 2007 11:27 schreef Ticootje het volgende:
Pruk 15 en 40 dat is nogal een verschil...

Maar vrouwen die kiezen om rond de 20 te beginnen aan kinderen... Dat kan allemaal prima hoor. Sommige moeten er niet aan denken, anderen menen hun leven toch wel goed op orde te hebben en klaar te zijn voor een kindje.

Ik ben nu 23, ik heb mn school netjes afgemaakt ( 11 weken zwanger bij de diploma uitreiking), ik ben getrouwd, we hebben een inwonende dochter van 12, een leuk huisje met de ruimte voor een baby en ik heb een goede baan.

Maar er zijn ook vrouwen van 23 die nog thuis wonen of in een studenten complex en daar nog helemaal niet aan moeten denken...

Het is gewoon voor iedereen anders.

Ja, maar waarom pas beginnen bij 20? Je ziet tegenwoordig al zat tieners met een baby rondlopen, vandaar dat ik die 15 erbij pakte
En om heel eerlijk te zijn, van de tienermoeders die ik ken, is er uiteindelijk maar eentje ontspoord en zijn de andere 3 echt gewoon hartstikke goed bezig! En dat terwijl iedereen zoiets had van, och, dat gaat nooit goed enzo.

Maar het ging hier volgens mij voornamelijk over mensen die bewust vroeg kinderen hebben gekregen en hoewel veel van de onglukjes volgens mij helemaal geen ongelukjes zijn bij die hele jonge meiden van een jaar of 15 (jaja, hele foute veronderstelling, ik weet het), valt dat toch niet onder 'bewust kiezen voor vroeg kinderen krijgen'.
Althans, dat is niet zoals ik naar het onderwerp van de TS kijk.

ik merk idd wel dat het lichamelijk wat zwaarder is als 11 jaar geleden... Maar als ik nu mn eerste zou krijgen zou ik dat ook niet kunnen vergelijken... De eerste kreeg ik toen ik 22 was, de tweede met mn 23, derde op mn 29, de vierde met 32 en als nummer 5 geboren wordt ben ik 33...
Maaqr of dat "lichamelijk ongemak" alleen maar komt omdat ikouder ben, of omdat het gewoon allemaal wat drukker is met een groot gezin.....

Bij ons was het dan niet gepland, maar afgezien van de financieën toen, zie ik niet in waarom we beter later kinderen hadden kunnen krijgen. Ik bedoel, we zijn gek op Noah, hij doet het goed, wij doen het goed. Als we hem 5 of 10 jaar later hadden gekregen denk ik niet dat het beter was geweest ofzow.
Ik heb ook niet het idee dat ik dingen moet missen of tekortkom, omdat ik nu een kind heb. Maar goed, ik was al nooit zo'n type dat in het weekend uitging, dus daar is weinig in veranderd.
Ik denk zelfs dat het wel goed is geweest allemaal. Het krijgen van een kind heeft mijn leven en mijzelf positief veranderd.

Overigens had ik ook altijd al wel jong moeder willen worden. Mijn ouders zijn op latere leeftijd ouders geworden (32/33 toen mijn zus geboren werd, 36 toen ik geboren werd), en ik heb dat nooit echt leuk gevonden.

Pruk, je hebt gelijk..

En qua opa's en oma's, ik ken het van mezelf. De opa en oma van mijn moeders kant zijn (relatief) jong. Mijn oma kreeg mijn moeder toen ze 22 was en mijn moeder kreeg mij ook op haar 22e. De opa en oma van mijn vaders kant zijn een stuk ouder (+- 10 jaar). Zij kampen met veel ouderdomskwalen.

Voor de aanstaande opa's en oma's zal het ook wel heel anders zijn. Mijn ouders zijn best jong (mam 45 en pap bijna 51), de ouders van mijn man zijn een stukje ouder en door hun levensstijl kampen zij met best wat probleempjes. (Maar goed, allemaal toekomstmuziek, voorlopig weten mijn schoonouders nog steeds niet dat ik zwanger ben en hebben we al zo'n 10 maanden geen contact gehad.)

quote:

Op maandag 24 september 2007 11:42 schreef Brighteyes het volgende:
Maar het ging hier volgens mij voornamelijk over mensen die bewust vroeg kinderen hebben gekregen en hoewel veel van de onglukjes volgens mij helemaal geen ongelukjes zijn bij die hele jonge meiden van een jaar of 15 (jaja, hele foute veronderstelling, ik weet het), valt dat toch niet onder 'bewust kiezen voor vroeg kinderen krijgen'.
Althans, dat is niet zoals ik naar het onderwerp van de TS kijk.

Dat bewuste kan ik niet echt uit de OP halen hoor

Maarja, ik vind zelf dat ik niet echt een jonge moeder ben. Ik droomde er vroeger altijd van om op mijn 21e te trouwen en dan op mijn 23 moeder te zijn zeg maar. Zoals dat bij mijn moeder ook ging. Ik ben ietsjes later, maar op zich nog steeds wel jong, maar niet meer zo jong dat men gek op zal kijken heb ik het gevoel. 25 is een keurige leeftijd (waarmee ik niet wil zeggen dat andere leeftijden dat niet zijn). Wat ik wel erg leuk vind is dat mijn ouders komend jaar beiden 50 worden, maar ook mijn schoonmoeder (mijn schoonvader is vorig jaar 50 geworden). Alle opa's en oma's zijn dus ook nog behoorlijk jong waardoor ze denk ik toch op een andere manier van je kindjes kunnen genieten dan als ze al veel ouder zijn. De ouders van mijn zwager zijn echt al aan het aftakelen (hij scheelt heel veel met zijn zus en als je dan een vrouw trouwt die tien jaar jonger is, tja, dan ben je vaak wat later met kinderen). Dat vind ik voor hem best jammer.

Mijn ouders waren ook al best oud toen ze mij, en 5 jaar later mn zusje kregen... Mijn moeder heeft mn kinderen nooit mee mogen maken. Ze stierf op 47 jarige leeftijd ( ik was toen 16 en mn zusje 11) En mn vader alleen de oudste 3. Hij stierf op 64 jarige leeftijd

Jeetje vamp, wat zijn jouw ouders vroeg overleden.. Dat lijkt mij echt vreselijk.

quote:

Op maandag 24 september 2007 12:04 schreef Ticootje het volgende:
Jeetje vamp, wat zijn jouw ouders vroeg overleden.. Dat lijkt mij echt vreselijk.

Ik begin nu eik pas te merken hoe erg ik alles verdrongen heb en hoe erg ik ze mis.... Was een rasechte puber in die tijd en "moest" me vreselijk stoer voor doen van mezelf.... En pas bij het overlijden van mn vader (in 2004) kwam alles goed los...

Maar ook in het "opa en omagebeuren" is het een groot gemis... Hoe vaak er wel niet gevraagd wordt of oma dan niet even op kan passen... Uhm nee dus... Gelukkig hebben ze van zowel ex als nieuwe partner een stel heerlijke opa's en oma's, maar t is toch anders...

En wat dat wat ouder zijn betreft... Ik heb het nooit zo gezien hoor.... Als ik nu om me heen hoor hoe oud ouders van leeftijdsgenootjes zijn heb ik pas zoiets als Hee, dan waren die van mij toch wel een stukje ouder....

Mijn jongste tantes hadden dat wel met hun moeder ( mijn oma...) Die stond vaak aan de schoolpoort en werd gezien als oma, terwijl het hun moeder was, waardoor ze ook voor ons in die tijd niet echt een oma was!
Een van mijn tantes heeft een dochter die net een jaar ouder is als mijn oudste en de andere tante heeft een dochter gekregen die een maand scheelt met mijn miniminimonster....

quote:

Op maandag 24 september 2007 00:27 schreef T-Dub het volgende:
2. We willen jonge ouders zijn die goed met hun tijd mee kunnen en genoeg energie hebben

Dat vind ik echt zo'n kulargument, daar ben je echt zelf bij. Mijn 8 jaar jongere zusje heeft een relatief "jongere" moeder dan ik had, zij voelt zich nu beter op haar gemak met meegaan met de tijd dan bij mij. En ze mag dan bijna 50 zijn, ze gaat rustig karten, skien, raften, doet canyoning, sport 4 keer in de week etc.

quote:

3. We zijn er klaar voor (wat misschien nog wel het allerbelangrijkst is)

Reacties als 'ahhh je bent pas 22/23/24/25/26.... dus het was een ongelukje zeker' begrijp ik dan ook niet. Komt dat van een soort jaloersheid ofzo, omdat anderen pas op veel latere leeftijd zijn begonnen en eigenlijk ook liever vroeger kinderen hadden gewild? Dat is toch zeker niet mijn probleem?

Mensenmensen, waarom mag men tegenwoordig niet meer jong kinderen krijgen?

Iemand?

Dat lijkt me het hoofdargument, ja.

Ik ben er echter verre van jaloers op, ik vind het zonde. Kinderen zijn hartstikke leuk, maar als je drie, vier, vijf jaar wacht dan ben je echt niet ineens te laat, over het algemeen. De vrijheid die je als begin twintiger hebt, krijg je niet meer terug zodra je eenmaal moeder bent. De liefde van en voor een kind krijg je echter ook nog wel als je een paar jaartjes later bent. Jaloers? Nee. Wel onbegrip, daar ben ik eerlijk in. Ik zou echt voor geen goud willen ruilen momenteel, er zijn nog te veel dingen die ik wil doen zonder verantwoordelijkheid voor een ander wezen. En nee, dan gaat het me niet alleen om nachtbraken oid, maar wel gewoon om spontaan dingen doen waarvan ik vind dat je ze als ouder niet altijd kunt doen, omdat ik heilig geloof in de drie R'en. Of om alleen wonen een paar jaar, dat doe je niet meer als je eenmaal kids hebt (althans, dat was niet de bedoeling), maar kan nu wel, en ik vind het leuk.

quote:

Op maandag 24 september 2007 12:21 schreef vamperotica het volgende:
Een van mijn tantes heeft een dochter die net een jaar ouder is als mijn oudste en de andere tante heeft een dochter gekregen die een maand scheelt met mijn miniminimonster....

Het jongste zoontje van mijn oom en tante (oom is 3 jaar jonger dan mijn moeder) zal straks een half jaartje schelen met mijn kleintje. Rare gewaarwording hoor

De jongste van mijn oom en tante is nu 2... Zij zijn laat aan kinderen begonnen. Daardoor zullen mijn neefje en nichtje nooit dezelfde dingen met opa en oma kunnen doen als mijn broertje en ik. Wij gingen lek jaar op skivakantie, we gingen vaak wandelen in de bergen, fietsen, enz..

Mn opa en oma gaan nu nog steeds op wintersport, maar het is nu meer dat ze van hutje naar hutje skieen om weer op adem te komen met een kop warme chocolade melk.

innovative, dat ligt denk ik ook aan de persoon zelf, toen ik tiener was heb ik me echt uitgeleefd, ging 3x in de week stappen en deed alles wat god verboden heeft, ik heb een erg bewogen leven gehad, klinkt ouwbollig voor iemand van 26 maar het is wel zo.

Toen ik 19 was ging is samen wonen met nu mijn man (was 17 toen ik hem ontmoette), toen gingen we ook nog best veel stappen maar rond mijn 21ste was dat eigenlijk over, toen genoten we veel meer van lekker uit eten, filmpje pakken en gezellig vrienden over de vloer hebben.

Met mijn 23ste ben ik getrouwd en 2 weken na ons trouwen raakte we in verwachting.

Moet zeggen dat er niet zoveel is veranderd, mede omdat ik ook al de verantwoordelijkheid had over best een flinke beestenboel (veel vrijiwlligerswerk met moederloze kittens) waarvan een aantal chronisch ziek waren, op vakantie enzo deden we toch al niet.

Ik heb absoluut niet het gevoel dat ik iets heb gemist, juist het tegenovergestelde, we genieten van onze kleine meid en we ondernemen veel.

Daarnaast heb ik nog mijn werk als freelance fotografe, voordeel daarvan is dat ik mijn eigen uren kan indelen dus ideaal te combineren met kinderen.
Dus ik kan nog verder groeien als persoon, in mijn werk en bovenal als moeder.

Ieder wil zijn leven op zijn eigen manier indelen, wat voor jou ideaal is is voor een ander 3x niks en andersom net zo.
Dus waarom onbegrip? accepteer gewoon dat iedereen zijn eigen weg wil leggen in het leven.

quote:

Op maandag 24 september 2007 09:07 schreef jack4ya het volgende:

Jaloersheid? Dat is "wishful thinking" denk ik.
Ik denk eerder dat anderen er niet aan moeten denken om in je vroege 20-jaren een kind te nemen/krijgen. Ik persoonlijk ook niet, maar om dan nou maar te roepen dat ik "een soort jaloersheid" heb, vind ik een beetje arrogant.

@ jack4ya: ik zeg ook niet dat mensen jaloers zouden zijn... ik vraag het me alleen maar af. Het is een beetje laag bij de grond om een vraag direct voor mening aan te nemen en deze dan vervolgens arrogant te noemen... Het was niet de bedoeling om zo over te komen. Soit.