De disclaimer:
Wat is de (oorspronkelijke) bedoeling van dit topic?
Omdat ik overal verspreid over het forum berichten vind over terugplooien ( ! ), slaapgebrek, ontzwangeren en nog veel meer besloot ik het maar een beetje in 1 topic te verzamelen.
Als je zwanger bent kun je al je zorgen en kwaaltjes kwijt in het Z&G topic, je leuke verhalen over de baby in het babytopic, maar echt een topic voor ontzwangerende dames en moeders is er nog niet.
Vandaar deze dus, een spotlichtje op de moeders, een topic om even lekker ervaringen uit te wisselen over alles wat er met je gebeurd als je eenmaal moeder bent.
We willen graag dat jullie het "hoe gaat het met de moeders" topic weer gebruiken waar het voor bedoeld was nl hoe voel je je als moeder en hoe regel je alle dingen.
Niet een klaagbankje voor alle ziek en zeer.
(we vertrouwen hierbij op het zelfregulerend vermogen van iedereen, en als het nodig is wordt er verwezen naar Klaagbaak of R&P)
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Dit was mijn laatste post:
quote:Githa, dank je dat je het allemaal nog even wilt uitleggen aan mij/ons. Wat gaat de tijd dan snel (gelukkig) dat hij maandag aan de beurt is. Hij is nu al weer wat ouder, dus ben benieuwd hoe hij het nu ervaart. Volgens mij gaat ie jullie gewoon versteld doen staan. Het is zo'n bikkeltje.
Ik wens jullie alle kracht toe voor de komende tijd en hoop van harte dat deze operatie succesvol is en vooral ook de laatste!
Ik ga voor jullieen een kaarsje branden maandag.
Ben wel ietsjes vrolijker. En heb de intake bij maatschappelijk werk gehad.
Ze denkt dat het deels hormonaal is. Volgende week weer een gesprek, dan krijg ik te horen of ze kunnen helpen.
De laatste gaat het niet worden, maar hopelijk wel een met een beter resultaat als de vorige keer.
Spannend, maar wel een goed gevoel erbij gehad Ingrid?
Ik had door de anti-deprèsiva's aldoor dorst en was uber emotioneel
Zo blij als ik was om te stoppen met werken, zo sip voel ik me nu.
Niet om het stoppen, ik vind het juist heerlijk om niet meer daar naar toe te hoeven en om er helemaal te zijn voor Ronja.
Maar om de een of andere reden voel ik me zo falen nu. Waarom weet ik niet. Elke keer als het er over gaat hoe duur iets wel niet is, dan voel ik me zo schuldig omdat ik gestopt ben met werken en we het daardoor best een stukje krapper zullen krijgen.Ik voel me een profiteur die lekker thuis zit terwijl haar man werkt. Terwijl ik het hartstikke druk heb met Ronja en eigenlijk practisch niets voor me zelf kan doen.
Het zal de vermoeidheid gecombineerd met het slechter wordende weer wel zijn, ik weet het niet.
Ik ben op dit moment vooral alleen maar mama. Vioel me niet aantrekkelijk, niet uitgerust en niet on top of things. Ik zorg de hele dag maar wie zorgt er voo rmij? En dat is onzin want mijn vriend zorgt voor mijl. Heel goed. Financieel en practisch. maar toch voelt het eenzaam...
Er zijn ook andere manieren toch om onder de mensen te komen? Hier heb je ouderkamers waar moeders (nooit vaders) met baby's en jonge kinderen heen gaan voor contact. Sommigen zijn er zelfs vrijwilliger. En wie weet ga je over een tijdje toch werken?
Ik baal zo van mezelf en de hormonen. Ik wilde een afspraak bij de dokter voor mogelijke spruw en de assistente (???) heeft me weer weten af te schepen. Als ik nu kritiek heb, of ergens tegen in, kan ik dat niet meer op een handige manier. Dus doe ik het zo min mogelijk om problemen te vermijden in de hoop dat de hormonen weggaan. 'Vroeger' vond ik het zelfs leuk om te discussieren tijdens cursussen en rollenspelen enzo. Nu heb ik alleen uitersten, of niks zeggen, op het verschrikkelijk onhandig aanpakken.
niet vergeten dat je nog 9 maanden hebt om al die hormonen enzo kwijt te raken.Waarom vraag je niet gewoon een afspraak bij de huisarts en zeg je niet tegen de assistent waar het overgaat. In principeis het niet aan hun om te beoordelen of je wel of niet een afspraak nodig hebt.
Hier ook zo'n assistent hoor en tegenwoordig zeg ik gewoon dat ik een afspraak wil en de reden wel met de arts bespreek.
Kiezen voor de beste optie voor JOUzelf is de beste keuze die je kunt maken. Er is toch ook maar een weg, en dat is jullie eigen weg!
(Wel -libelletipmodus- mss verstandig om eens goed met je lief te bespreken hoe jullie omgaan met de emotionele kant rondom de financien. Dus ook met uitgaven die je eens voor jezelf wilt doen! -/libelletipmodus-)
Mss zijn er wel heel andere mogelijkheden om je horizon op dit moment te verbreden. Zodat je meer bent dan 'mama van'. En mss is het gewoon nu de periode van Ronja en is het al gemakkelijker wanneer je dat gewoonweg maar accepteert. (Heb je nu de tijd om die echte leuke baan te zoeken wanneer je dat zou willen)
Leuk he Yppy, die stomme hormonen
Hier ook iemand die niet kan wachten totdat ze mijn lijf uit zijn. (Nou ja, de extra hoeveelheid dan )Goed idee van Githa trouwens. Gewoon niet zeggen hoe of wat.
Kan ik eindlijk ook eens lekker naar mijn moeder op de fiets, of gewoon bij anderen op bezoek. Heb er nu al zin in En morgen gaan we naar de jonge gezinnenbeurs, daar heb ik ook helemaal zin in Vind het zelfs niet erg dat het van dat donkere weer is terwijl ik normaal helemaal in een depressie schiet als het een dag regent, maar nu we Mika hebben maakt het me allemaal niks meer uit. Denkd at de hormonen hier juist goed werk leveren
Ik herken het wel een beetje, vooral qua geld. Heb ongeveer 20 jaar zelf geld in het laadje gebracht en af en toe overvalt het me ineens nu: oh jees, ik heb geen eigen geld meer. Wat totale onzin is, ten eerste hebben we altijd gespaard en ten tweede ging alles al jaren op de grote hoop. Maar toch durfde ik ineens van de week zomaar niet een truitje (van 15 euro nota bene) te kopen. Sneu he
Is vrijwilligerswerk waar je met Ronja naar toe kan niet iets voor jou of ben je er nog niet aan toe? Ik deed dat gelukkig al jaren en nu gaat dat moeiteloos door, dus ik ben wat dat betreft niet in een gat gevallen. Sterkte hoor en je komt er vast wél uit, dat weet ik zeker.
Oh en je doet iets heel belangrijks he, bij je dochter zijn
Ikhad gisteren een sollicitatie en ben er nu wel achter datik toch niet terug wil in de kinderopvang, het idee dat ik daar weerzou werken roept al een berg stress op. Ik ga dus op zoek naar een simpel baantje bij de hema oid, Ook maar weer eens bij een uitzendbureau langs.
Owlet, ik ben het met Nebelung eens, je doet iets heel belangrijks je bent er helemaal voor Ronja!
Wat ik nu wel heel moeilijk vind is de balans tussen zorgen voor Emma en zorgen voor mijzelf... Maar na een jaar gaat het al best aardig. (had ik al gezegd dat mijn meisje een geweldig leuke dreumes is en dat ik heel blij ben dat IK haar MAMA ben?!)
ow en Githa er gaat bijna geen week voorbij dat ik niet glimlach als Emma de slaapzak van Jordy aan heeft
Jelief, die glimlach zal vast niet door de slaapzak vanJordy komen, maar door het mooie kindje dat erin zit Linda 87nog iets, hoe is het met jou? Al even niet gezien op Fok?
Jaaa, aan Linda en Eva moest ik ook al denken. (Maar wilde niet meteen zo dwingend een heel rijtje bijna 'ter verantwoording' roepen. Meer gewoon willen weten enzo... )
quote:Ik heb er wel een goed gevoel bij.Op woensdag 1 november 2006 20:50 schreef Bar_en_Mar het volgende:
Sterkte ermee Ingrid, dat slecht slapen en moe zijn herken ik.
Spannend, maar wel een goed gevoel erbij gehad Ingrid?
Ik had door de anti-deprèsiva's aldoor dorst en was uber emotioneel
Nu je het zegt, heb ik de laatste tijd wel meer dorst, misschien lig het daar aan.
Ik werk zelf niet en ken het gevoel ook, dat je niet makkelijk iets voor jezelf koopt.
Ik krijg wel de heffingskorting van zo'n 170,- per maand.
Daarvan koop ik dan iets voor mezelf. Al is het nu meer om de tandartsrekening van te betalen.
quote:Ik ken het niet. Is dat een soort toelage die je krijgt als je als moeder niet buitenshuis werkt?Op donderdag 2 november 2006 20:50 schreef Ingrid19 het volgende:
Ik krijg wel de heffingskorting van zo'n 170,- per maand.
Daarvan koop ik dan iets voor mezelf. Al is het nu meer om de tandartsrekening van te betalen.
quote:Op vrijdag 3 november 2006 09:17 schreef PM-girl het volgende:
[..]
Ik ken het niet. Is dat een soort toelage die je krijgt als je als moeder niet buitenshuis werkt?
. Dat is de heffingskorting voor de niet-werkende partner. Kan je bij de belastingdienst aanvragen.quote:Dus de werkende partner vraagt het aan voor de niet werkende partner? Kan dus ook zo zijn dat de moeder hem aanvraagt voor de vader? (hypothetische vraag)Op vrijdag 3 november 2006 09:34 schreef m@x het volgende:
[..]
Alhoewel ik schrok van het etiketje, geeft het me wel rust heel maf.
Op naar het volgende process en dat zal best heftig worden maar ik heb wel vertrouwen
Sterkte voor allen die het nodig hebben!
Wie weet of er kinderkorting bij in zit?
quote:HoiOp donderdag 2 november 2006 17:05 schreef PM-girl het volgende:
Owlet, kan het zo goed voorstellen je gevoel, maar je hebt voor jezelf en je dochter gekozen, heel goed!!
Linda 87nog iets, hoe is het met jou? Al even niet gezien op Fok?
PC was kapot (nadat Fok al eruit lag) - tjonge, ik had gewoon ontwenningsverschijnselen, maar heb wel twee boeken uit kunnen lezen
Ik heb bijgelezen, maar kon niet alles onthouden, maar wil iedereen die het nodig heeft, een knuffel geven.
En Owlet, good for you!
Ik merk juist dat ik weer ontzettend de kriebels krijg om aan het werk te 'mogen'. Komt ook omdat ik met mijn team op stap ben geweest (kookuitje, ik mocht kwartels onthoofden en uitschrapen 
) en mijn baas heb gesproken. Mijn vervanger laat nogal veel liggen, dus ik kan mijn lol op in januari. En omdat Eva en ik zo in een ritme komen, heb ik tussen de voedingen door aldoor veel tijd, en ik verveel me soms wat... Gelukkig mag ik weer, en heb ik een heel betrouwbare opvang thuis - manlief! Hij zal dan van 'mijn' geld moeten leven, maar ik denk dat hij dat geen probleem vind.
quote:Heb het een tijdje geleden aangevraagtvoor mijn vriend, ik had wel een inkomen en hij toendertijd niet.Op vrijdag 3 november 2006 09:36 schreef PM-girl het volgende:
Dus de werkende partner vraagt het aan voor de niet werkende partner? Kan dus ook zo zijn dat de moeder hem aanvraagt voor de vader? (hypothetische vraag)
Ingrid daar zit geen kinderkorting in.
quote:niks gemist hoorOp vrijdag 3 november 2006 15:33 schreef Ingrid19 het volgende:
Evenstar, ik heb blijkbaar iets gemist. Maar sterkte ermee.
maar thanx
quote:Ok. Dan ga ik de kinderkorting aanvragen. Enig idee wie van ons het aan moet vragen?Op vrijdag 3 november 2006 16:13 schreef Rottdog het volgende:
[..]
Heb het een tijdje geleden aangevraagtvoor mijn vriend, ik had wel een inkomen en hij toendertijd niet.
Ingrid daar zit geen kinderkorting in.
Hier een hele moeie mama.
Kim heeft bijna de hele nacht gespookt. Ze was echt niet lekker. Het was geen aandacht trekken. Zelfs bij ons in de armen en later in bed werd ze niet rustig. Rond 5.30 voelde ze heel warm aan, ze kreeg iets koorts.Zetpil erin en dat werkte na een uur.
Dus ben nu erg moe. En Djeez ook. En Kim ook, die wil niet pitten.
sterkte ermee meid.
)Maar m'n hoofd... Ik weet eigenlijk niet hoe ik me voel. Ik mis alle energie die ik zo graag bij mezelf zie. Ik heb best wel plannen, maar ik wordt al moe als ik er aan denk om er iets van te moeten uitvoeren. Ik ben best vrolijk, maar tegelijkertijd ook zo vaak gewoon niet. Ik geniet van mijn kinderen, maar tegelijkertijd kan ik soms gewoon huilen om niets. Me naar voelen en dan weer 'gewoon'
Ik trek me weer een beetje terug uit de wereld en doe dan maar net alsof dat 'per ongeluk' was. Geen energie om enthousiast te doen aan de telefoon met mijn vrienden maar ook wanneer ik het wel doe het fijn en leuk vinden.
Maar toch gaat het ook weer goed. Morgen met kozakkenman 'uit' en dat vind ik ook heel leuk.
Dat ontzwangeren vind ik maar niets..
[ Bericht 24% gewijzigd door kozakken op 03-11-2006 22:49:32 (veeeeel te lange klaagzang) ]
Ingrid gewoon bij je belasting aangifte.
Evenstar, duidelijkheid is fijn, maar kan idd ook confronterend zijn. Hopelijk kun je er wel mee verder.
Kozakken, het duurt ook lang he, ontzwangeren. Geniet maar mooi van je avondje uit vandaag! En klagen mag best, daar is dit topic toch ook voor?
Ik ben blij, want het vloeien lijkt eindelijk over te zijn!
Ik hoop dat ze snel uit je leven verdwijnen en je je weer een beetje kan voelen zoals je zou willen het komt weer goed hoor Ik heb er niet zo'n last van gelukkig. Ben alleen heeeeeeeeeeeeel moe
Ik merk dat ik nu pas na anderhalve maand echt kan zeggen dat ik alles weer op de rit heb. Weet waar wat ik moet doen, hoe ik het moet doen en wie ik daarvoor nodig heb.
Het is wel hectisch vind ik. Maar daar hou ik juist wel van.
Ik ben mijn laatste hechting kwijt
. Niet dat ik er veel last van had, maar het staat zo stom, zo'n touwtje . Ik kan eigenlijk niet anders zeggen dan dat het hier goed gaat. Qua energie ben ik weer op niveau volgens mij, slapen gaat ook best aardig - het helpt dat ik 's morgens nog even kan blijven liggen. Alleen het afvallen gaat nog niet geweldig, dus ik ben begonnen met Sonja Bakker - een beetje aangepast omdat het wel heel weinig is wat je mag eten 
. Iedereen zegt wel: heb maar geduld, je bent nog kraamvrouw, maar ik heb geen geduld 
, ik wil niet allemaal nieuwe kleding moeten kopen voor als ik weer aan het werk ga (de zakelijke outfits...) en ik heb gewoon een stok achter de deur nodig om niet te snoepen. Tot nu toe gaat het best aardig. 
en ik hebben wel af en toe wat irritaties. Moe, alle veranderingen, mijn gevoel dat ik mijn vrijheid kwijt ben. Voorbeeld: Gisteren belde hij dat hij dinsdagmiddag vrij neemt om naar een vriend te gaan. Dat schoot mij in het verkeerde keelgat omdat hij het meedeelde, maar niet overlegd had. Eigenlijk maakte het voor mij niets uit, want als hij niet daarheen zou gaan, zou hij werken, en zou ik nog thuis 'vast' zitten. En hij verontwaardigd, want ik hoef maar te kikken, en dan neemt hij vrij zodat ik eropuit kan. Later bedacht ik dat dat juist is wat me dwars zit: ik moet er om vragen, ik kan niet meer spontaan besluiten weg te gaan. Dat vind ik dus erg wennen, ondanks dat Eva lief is. Soms moeten we idd niet zoveel denken, maar ook eens hardop uitspreken. Een beetje het 'mannen komen van Mars en vrouwen van Venus'verhaal.
Ik ben alleen echt heel moe momenteel, maar morgen morgen mag ik uitslapen O uitslapen, heerlijk! Het mannetje is dit weekend op 'mannenweekend', da's tenminste iemand in van dit echtpaar wat kan uitslapen. Nu ik nog.
Geniet ervan!
Slaap, zou dat soms zijn wat ik mis Nee, flauw want het valt eigenlijk best mee. Romme slaapt meestal van 23.00 tot een uur of zes. Dus dat gaat wel goed.Dank voor al jullie lieve woorden.
-Zich een lekker uitrekt- vandaag was goed. Veeeel te veel geld uitgegeven aan leuke dingen voor de jongens enzo (heeel nuttig hoor, echt!
) Maar goed vooral vanwege het feit dat kozakkenman en ik lekker met elkaar waren. Gewoon vrijheid en tijd voor elkaar. Dat was heel goed en heeft de batterij ook wel weer wat opgeladen.Bedacht me vanmorgen in bed dat er nog wel iets is wat een aantal gevoelens verklaard. Ik heb nog steeds een rechterbeen wat gedeeltelijk gevoelloos is. Cadeautje van de ischias.
Ik denk toch dat ik onbewust dacht dat dat meteen na de bevalling wel weer over zou zijn. Maar dat is niet het geval. Dus begin ik me te realiseren dat dit wel eens iets blijvends zou kunnen zijn. En dat vind ik wat lastig te verteren. Maar goed, het belemmert me niet echt in mijn functioneren. Het voelt alleen nog steeds zo vreemd enzo en met stevige schoenen voelt het 'bijna pijnlijk'. (Geen echte pijn, maar naar gevoel van druk ofzo)
Maar goed, vandaag was fijn. Morgen is een nieuwe dag en deze week begin ik ook weer als werkende vrouw mijn plekje te her-verkrijgen. Raar en spannend, maar ook wel weer fijn. 'k ben net een van mijn eigen kinderen: behoefte aan regelmaat en duidelijkheid
Belana, fijn dat je een goed ritme te pakken hebt!!
Kozakken, hopelijk geeft werk jou ook weer een goed gevoel, dan is thuis zijn ook weer heel anders denk ik.
Ik ben redelijk fit, zelfs nadat ik vandaag mijn eerste grote uitstapje gemaakt heb. De jonge gezinnen beurs. Vond het wat tegenvallen en zal er niet nog eens heengaan, maar wel leuk om weer erop uit te zijn, ff de snelweg op te kunnen en naar andere baby's/moeders te loeren! (geen Fokkers tegengekomen voor zover ik weet).
quote:Ja, maar ik snapte mezelf eerst ook niet!Op zaterdag 4 november 2006 15:38 schreef dutchie het volgende:
Linda, vaak denken wij als vrouwen dat onze mannen onze gedachten kunnen lezen. Dan hebben wij van allerlei scenario's in ons hoofd en gaan we er vanuit dat hij die ook heeft. En dan zijn we verontwaardigd als hij dat niet heeft.
Soms moeten we idd niet zoveel denken, maar ook eens hardop uitspreken. Een beetje het 'mannen komen van Mars en vrouwen van Venus'verhaal.
En toen ik het snapte, al pratend met hem, heb ik het ook gelijk gezegd. . En nu snapt hij mij ook weer. Kozakken, succes met het weer beginnen met werk! En fijn dat je even bijgetankt hebt. En jij ook Pm-girl.
Githa mocht ik je niet meer spreken, heeeeeeeeel veel succes morgen met Jordy. Ik zal aan jullie denken.
(hoe laat is Jordy aan de beurt?)
[ Bericht 82% gewijzigd door dutchie op 05-11-2006 21:45:50 ]
Zoals het er nu naar uit ziet hebben we niet eens geeld voor cadeautjes voor Noah voor Sinterklaas en voor z'n verjaardag 
Geen geld voor m'n zus' verjaardag, die zo vreselijk veel voor ons doet, geen geld voor Micha's verjaardag. Misschien dat het ze het wel begrijpen, en Noah wordt toch wel verwend door anderen. Maar da's dus niet hetzelfde ik vind het echt ronduit kut dit Werk nu wel wat via uitzendbureau, in de catering. Maar vind er ten eerste helemaal niks aan, en ten tweede gaat het lichamelijk meteen weer bagger. Bekkenklachten enzow. Soms kan ik bijna niet meer lopen van de pijn, of zak ik bijna door m'n benen door een pijnscheut. En wat werk betreft zie ik het gewoon niet meer goedkomen. Denk dat ik nooit meer een baan krijg. Hierdoor dus ook een enorm gevoel van falen, het gevoel dat ik waardeloos ben, nog niet goed genoeg voor de simpelste baantjes, blijkbaar.
Als ik het rationeel bekijk vind ik dat ik niet moet zeuren. We hebben een dak boven ons hoofd, we zijn gelukkig met zijn drietjes, we zijn gezond (op mijn bekkenklachten na dan). Maar kan me er zo nu en dan zo vreselijk ellendig door voelen
[ Bericht 99% gewijzigd door texelonia op 07-11-2006 16:56:52 ]
Dus wie weet heb je voor de feestdagen toch wat leuker werk, al dan niet tijdeijk.
Hier een gespannen moeder, vanavond voor het eerst allebei tergelijk een afspraak buiten de deur en er komt voor een uurtje oppas, vind het helemaal niks.... Zeker nu Simon heel de dag al huilerig is. Kan ook afzeggen, maarja, een keer moeten we er toch doorheen.
quote:Op zondag 5 november 2006 21:37 schreef dutchie het volgende:
Hé waar is Sjak eigenlijk?
quote:Op zondag 5 november 2006 21:45 schreef Bar_en_Mar het volgende:
is die niet met vakantie Dutchie
quote:Was het maar waarOp zondag 5 november 2006 21:46 schreef dutchie het volgende:
Ja, dat idee heb ik ook.
Lief dat jullie aan me denken Ik ben twee weken terug weer begonnen met werken en het is vreselijk druk. Ik zit met een aantal deadlines die eigenlijk onhaalbaar zijn
Daardoor al vrij veel stress gehad op het werk en de eerste fikse discussies met de "achterblijvers". Die hadden m.i. andere prioriteiten moeten stellen, nu ben ik dus de klos. Als ik nu thuis kom ben ik zo moe Maar ook daar even geen rust... heeft een probleempje met zijn knie en kan niet zo veel doen. Woensdag wordt hij geopereerd (kijkoperatie) en daarna horen we hoe lang dat nog gaat duren. Even een rotperiode dus... Van de stress (denk ik) liep de BV dit weekend plots heel erg hard achteruit, dus nu ben ik extra aan het kolven nog minder rust. Ach, het komt allemaal wel goed en dan ga ik op vakantie tex, sterkte meid, kan me de stress zo voorstellen!
Kan het me heel goed voorstellen!We waren ook bang dat we Kims verjaardag niet konden vieren. Djeez heeft zn psp verkocht, zodat we een leuk cadeau en taart kunnen kopen. (was hij al langer van plan, maar kwam er steeds niet van, hij had er al een jaar niks mee gedaan)
Je woont in Utrecht he?
Ik heb maby wel iets in omgeving van Utrecht.
Ligt vlakbij het station hier dus goed te bereiken.
Weet niet of je wel of niet fulltime wil?
Het is telef / recep en licht secretaresse werk iig.
quote:Anders zet je het even in der PM MarjoleinAOp dinsdag 7 november 2006 14:02 schreef MarjoleinA het volgende:
@ texelonia
Je woont in Utrecht he?
Ik heb maby wel iets in omgeving van Utrecht.
Ligt vlakbij het station hier dus goed te bereiken.
Weet niet of je wel of niet fulltime wil?
Het is telef / recep en licht secretaresse werk iig.
Ben momenteel aan het werk ook dus hoop dat ze het vandaag nog leest
quote:Ik heb een mailtje gestuurd naar het adres in je profielOp dinsdag 7 november 2006 14:02 schreef MarjoleinA het volgende:
@ texelonia
Je woont in Utrecht he?
Ik heb maby wel iets in omgeving van Utrecht.
Ligt vlakbij het station hier dus goed te bereiken.
Weet niet of je wel of niet fulltime wil?
Het is telef / recep en licht secretaresse werk iig.
Ik ben zo van slag geraakt in de week dat we zaten te wachten op een curretage. Ik voelde me zo eenzaam, in mijn eigen lichaam in de steek gelaten, schuldig tegenover hem. In de war van reacties 'jong, nieuwe baby maken enzovoorts' terwijl voor mij eigenlijk gewoon alles was ingestort, al het vertrouwen dat ik al had in de dingen, gewoon weg. Niet meer de dingen die we elkaar beloofd hadden, niet meer de fijne dingen die we bedacht hadden. En ik dacht dit gaat wel over, na deze week maar eigenlijk voelde ik al vrij snel na de curretage dat het gewoon echt allemaal verkeerd was en niet goed ging. Ik heb me niet eerder zo compleet waardeloos gevoeld.
Ik kon niet meer werken, niet meer logisch denken, niet meer aan leuke dingen denken. Alles was gewoon naar. Niks meer willen, niks meer durven, me nooit meer zo rot willen voelen, niet mijn dochter er in willen betrekken, niet hem er in willen betrekken. Ik zat zo diep in de put dat ik echt mezelf niet meer zo wilde voelen. Nooit meer klappen incasseren, teleurstellingen opvangen, nooit meer voelen hoe het is om zo waardeloos te zijn. Gewoon zo ontzettend klaar. En onbegrepen, niemand die wist waar ik mee bezig was en op een heel ander niveau communiceerde dan dat ik deed. Totdat Jolie en mijn vriend over Sinterklaas zaten te praten, ze is al vroeg aangestoken met Sinterklaas door de kindjes bij de oppas. En mijn vriend maakte plannen om dingen te doen dan. En ik kon alleen nog maar huilendat ik dat gewoon nooit mee wilde maken. Dat ik die tijd helemaal niet meer wilde hoeven uit zitten. Dat ik me al dagenlang bij alles zat af te vragen hoe de wereld voor mijn dochter zou zijn als ik er niet meer was. Wat erger voor haar zou zijn; een moeder die er niet was of een moeder die gestoord was? Ik kan me niet meer precies herinneren wat we op dat moment gedaan hebben maar ik weet wel dat ik mijn huisarts en psych gebeld heb, omdat ik het gewoon echt niet meer trok.
Gelukkig hebben zij daar zo goed op ingespeeld, echt meteen. Namen me serieus en begrepen ook waar dit om ging. Niet alleen om het feit dat er geen kindje zou komen, maar ook mijn gevoel over mijn lichaam en ja euh het leven. Inmiddels zijn we een paar weken verder en soms gaat het wat beter. Ik werk halve dagen en heb bijna dagelijks begeleiding van veel mensen die zich er met mij voor inzetten om dit over te laten gaan. Want ik dit helemaal nooit opgeven en ga dat ook zeker niet doen. Ik wil nog veel te veel zien van mijn mooie dochter en haar nog veel meer laten zien. Sommige dagen gaan best. Met moeite en vaak veel huilen maar soms gaat het best. Andere dagen gaan gewoon wat minder, ik heb helaas een aantal paniekaanvallen gehad en ik voel me nog steeds down. Maar vaker lijkt het alsof ik wel wat beter met die gevoelens om kan gaan. Soms niet op mijn manier, maar op de manier zoals het me gezegd is, om de dagen door te komen, en dingen weer op te bouwen tot het beter is. En ik kan dat wel, denk ik.
Maar ondertussen wordt het schuldgevoel dat ik heb tegenover Jolie steeds groter. Ik wil helemaal nooit zo over haar gedacht hebben. Dat heeft ze toch helemaal niet verdiend. Ik wil nooit meer haar wereld zo op de kop zien staan, zo onvertrouwd voor haar. Haar zo zien zoeken naar oplossingen, om de dagen beter te maken. Ik wil niet meer dat ik haar niet kan troosten doordat ik geen aanraking kan verdragen. Ik wil niet meer bang zijn voor de tijd met haar. Dit is zo hoe wij niet zijn met elkaar. Dit is zo wat ik allemaal niet voor haar wou in dit leven. Ze wordt heel goed opgevangen door iedereen en tussen haar en mij gaat het ook wel echt wat beter soms maar het is gewoon niet zoals het allemaal moet voor haar. Ze is zo 100% Jolie. En ik tel soms tot 10 voor ik de deur van haar slaapkamer openmaak s morgens omdat ik bang ben voor mijn reactie op haar drukke aanhankelijke peuter gedrag, dat is zo unfair want het is zo'n schat van een kind. Een kind waarbij je wel tot 1000 kan tellen als ze je roept want ze is geduldig of gaat spelen. Ik wil niet meer niet weten hoe ik met haar moet spelen en van ellende maar gaan fietsen, zodat zij niet ziet dat ik moet huilen. Jolie is op zondagochtend iets leuks doen en daarna koffie drinken in de stad en dat ze Fristi drinkt en daardoor niet meer kan slapen tussen de middag. En dat we daar om moeten lachen. Niet dat ik op zondagochtend dat het wintertijd wordt moet huilen omdat de dag een uur langer duurt en ik niet weet hoe we dat gaan doen die dag. Ik wil nooit meer zeggen dat we naar huis gaan op vakantie omdat ik met kut voel en dan horen 'ik wil niet naar huis, hier kan ik door de zee rennen' terwijl ze moet huilen. Dat waardeloze rot gevoel, dat ik helemaal niks heb meegekregen van de vakantie die schijnbaar fijn was. Dat we soms zo niet samen zijn. Terwijl ik zoveel van haar hou en wil dat ze dat weet.
Moeilijk om mezelf terug te vinden en dat tegelijkertijd dingen met haar en mij weer in balans komen. Hoewel het de laatste dagen echt wat beter ging, wat minder stroef. Wat vertrouwder. Weer horen dat ze moet lachen. Want dat is dan ook wel weer zo. Dat zij op haar eigen manier kan zeggen, en nu gaan we gewoon leuk doen en lachen. Of jullie het willen of niet, alles is heel leuk hoor.
Al mijn gevoelens worden namelijk heel erg versterkt door mijn gevoelens voor haar, iedere keer dat ik iets stoms denk of voel, denk ik waarom doe ik zo, mijn schuldgevoel tegenover haar verdubbelt het ellendige gevoel dat ik op een moment had. Als dit alles al hersteld kan worden, dan moet ik ook dat schuldgevoel kunnen dragen. Met daarnaast nog het gevoel dat ik de afgelopen tijd niets waard ben geweest voor mijn vriend, waarom gebeurt dit me nu ik met iemand ben die ik absoluut zie als de man van mijn leven; zullen wij als we hieruit komen ooit nog verliefd kunnen worden samen? Mijn zus en mijn vriendinnen en m'n werk in de steek gelaten heb. Ik vind het vreselijk, deze hele egoistische periode. Aan de andere kant weet ik ook dat ik mijn dochter wel steun en trouw ben hierin, ik zorg er voor dat ze altijd goed wordt opgevangen door mensen die veel van haar houden als ze logeren gaat. Door haar niet zoveel te betrekken hierin en haar daarom soms laat logeren en alles. Ik wil daar ook in geloven vaak, maar soms denk ik dat ik dat alleen maar denk omdat iedereen het zegt en niet omdat ik het voel.
En nu ik dit typ lopen de tranen alweer over m'n wangen. Het verhaal is veel te lang geworden maar ik heb de behoefte om mezelf uit te leggen ofzo. Ik mis posten hier ook. Dingen die over Jolie gaan. Want soms helpt het als ik gewoon neerzet of aan iemand vertel hoe een fijn kind of dat ze is en hoe ontzettend veel ik van haar hou en met haar wil. Want dat is ook allemaal waar. En meteen realiseer ik me weer hoe weg alles vaak is en dat zal ook nog wel vaak voorkomen, hoewel ik wel wat moed weer heb. Dat moet ook.
Oh en even voor de duidelijkheid, in die hele diepe put zit ik echt helemaal niet meer hoor. Ik wil hier echt gewoon voor gaan. Absoluut en altijd.
[ Bericht 2% gewijzigd door Luchtbel op 08-11-2006 00:10:39 ]
Wat jij nu doormaakt heb ik 11 jaar geleden precies zo doorgemaakt, mijn jongste dochter was toen twee en een half en mijn oudste 15.
Nu op dit moment zit onze oudste dochter met een postnatale depressie en kwamen mijn herinneringen aan de tijd van toen weer naar boven. Het schuldgevoel de angst dat de meiden er iets aan over zouden houden, alles kwam weer omhoog.
Ik heb toen mijn jongste dochter gevraagd of ze zich er iets van herinnerd en weet je wat, ze weet van niks en kan zich alleen maar leuke/ fijne kinderjaren herinneren.
Meisje je doet het zo goed, jij komt er wel en dan ben je sterker dan ooit tevoren.
ik weet niet goed wat te zeggen... in ieder geval voor jou en Jolietje...Luchtbel toch.
wat goed dat je hulp gezocht hebt en ook krijgt.
verstop je gevoelens niet, want ze komen altijd weer boven, alsof je een opgeblazen ballon in een zwembad onder water probeert te houden.
heb geduld, laat de zorg voor jolie even aan anderen over en probeer je daar niet schuldig over te voelen. het wordt beter..... ooit, al kan niemand je zeggen hoe lang het gaat duren.
hou je taai,
je bent een kanjer
Het anderen horen zeggen helpt je idd wrsch niet, maar toch doe ik het, je doet het hardstikke goed volgens mij. Ondanks je verdriet en je verwarring en je wanhoop ben je nog steeds bezig met voor haar zorgen. Het is even op een ander niveau, zorgen dat een ander af en toe voor haar dagelijkse dingetjes zorg ipv dat zelf te doen, maar dat komt echt wel weer...
Print evt. deze post uit, bewaar hem in een schoenendoos voor 'ooit', mocht er ooit een tijd komen dat ze zich dit allemaal herinnert...
Wat een verdriet, ellende en schuldgevoel...
Je weet het heel treffend te omschrijven.
Voor wat het waard is:
Durf te vertrouwen op de basis die je hebt gelegd met Jolie. Ik ken je eigenlijk niet, maar zoals je het gevoel dat je voor haar hebt omschrijft, kan die basis niet anders dan geweldig zijn. Vergelijk het met een huis. Als het fundament goed is, dan kan dat huis echt wel een storm verdragen. En ook een heel seizoen vol met stormen. Je zorgt goed voor Jolie. Echt! Jullie band kan dit aan! Vertrouw daarop. Je bent op de goede weg. Je hebt op de bodem van de put gezeten, maar daar voelde je vaste grond onder je voeten waarop je je hebt kunnen afzetten op weg naar boven. En ook al is het een lange weg, en kun je nog niet alles op jouw manier maar doe je eea zoals je 'geleerd' hebt, je zit niet meer op de bodem.
En je vriend... hij is volwassen. Met hem kun je praten. En blijkbaar kun jij goed je gevoelens verwoorden. Hij zal heus balen van de situatie, maar hij zal toch ook begrip en geduld hebben voor en met de vrouw van wie hij houdt???
Veel sterkte .
Lieve Tex; dikke knuffel voor jou ook.
Ik hoop echt keihard op betere tijden meiske. Geen geld hebben is zo verschrikkelijk klote! En je daardoor waardeloos voelen is zo mogelijk nog veel erger. je komt er wel....Veel sterkte
Tex
githa
en alle anderen ook een
omdat jullie zulke geweldige moeders zijn voor jullie kindjes En alle andere moeders ook
. It's a hell of a job, soms, maar ook wel erg mooi Mijn moeder belde net: mijn nichtje, die onverwacht toch zwanger was geraakt (haar man had ooit in zijn 1e huwelijk zich laten steriliseren, en de hersteloperatie leek niet afdoende gelukt) ging gisteren met man en stiefkinderen naar de verloskundige, gezellig hartje luisteren.....niks. Het kindje blijkt overleden te zijn. 16 weken was het.
[ Bericht 41% gewijzigd door linda856763 op 08-11-2006 13:41:10 ]
... echt verschrikkelijk altijd weer zoiets...Woorden schieten me te kort naar het lezen van je verhaal maar 1 ding weet ik zeker jij bent een super moeder. Ook al is dat gevoel op dit moment weg je gaat hem terug vinden echt waar. Wou dat ik naast je had gezeten en je even een knuffel had kunnen geven en daarbij zeggend het komt allemaal goed meid.
als je eens wilt praten over paniekaanvallen enzo, je weet me te vinden
Moonah beschreef het erg mooi, de band die je met Jolie hebt opgebouwd overleeft deze periode wel, echt wel. Want jullie houden verschrikkelijk veel van elkaar!
Sterkte lieverd!
Moonah, mijn vriend is inderdaad volwassen en geduldig ook. Ik heb dit alleen nooit gewild in onze relatie en ik heb ook geprobeerd om onze dingen zo gelijkwaardig te houden. Dat is soms wel moeilijk nu. En we kunnen er wel over praten maar ik kan me soms gewoon helemaal niet uitdrukken (heb hem een keer een brief geschreven over waarom ik absoluut niet met hem naar de film kon die dag terwijl we naast elkaar op de bank zaten *koekoek*
) Maar ja nu is het maar gewoon zo en hoe het er straks uitziet voor ons moeten we dan maar weer zien.Mijn schuldgevoelens ten opzichte van Jolie komen eigenlijk ook nergens vandaan. Ik heb nooit het gevoel (nog) gehad dat ze zich afgewezen voelt ofzo. Maar wel gewoon dat het voor haar moeilijk is. Dat ze me wat te drinken vroeg en ik me af stond te vragen waar bij ons thuis de glazen stonden. Ik weet ook dat ik me haar dingen vaak te zwaar zie, dat ze soms helemaal geen last heeft van dingen. Ik huilend met haar gestressd aan het rondfietsen en dat zij vrolijk tegen een voorbijganger schreeuwde 'dit is mij mama! die kan hard trappen he!' Soms doe ik iets (leuks) voor mezelf, zonder haar dan vind ik het rot maar die ruimte heb ik nu gewoon nodig ofzo. Maar dat gevoel is er nou eenmaal, gewoon puur uit mijn gevoelens voor haar. Heel logisch denk ik maar ook heel lastig. Want als ik dat gevoel dan eenmaal weer heb, dan duurt het ook een tijd voor het weer minder wordt.
Rottdog ik weet het, ik had daar ook over gedacht maar ik heb hier al heel veel over gepraat en ik probeer juist echt te voorkomen nu dat ik weer zo bang word. Ik doe nu dus 'gewoon' de dingen die ik denk niet te durven omdat we gemerkt hebben dat als ik die dingen niet doe of zeg, juist dan die dingen zo erg worden. Ik wil niet dat zulke dingen de overhand gaan nemen. Want jezus wat is dat eng zeg, echt alsof je een hele slechte trip hebt ofzo. Bah. Dank je wel
veel sterkte.. als we wat voor je kunnen doen laat je het wel weten he?
Ik zou je zoveel kunnen zeggen hoe dit en hoe dat, maar dat heeft geen zin, je "verwerkt"en je doet toch de dingen op een voor jou zo een vertrouwde,fijne mannier.
Het is moeilijk om verder te gaan, om alles op te pakken en maar door gaan.
Het heeft tijd nodig, het is makkelijk he om het zo neer te zetten, maar doe het eens.
En inderdaad de "commentaren"je bent nog zo jong, dat wil je niet eens horen, daar staat je hoofd niet naar.
Jou hoofd staat naar dat gene wat in jou buik zich zou moeten ontwikkelen volgroeien tot een kindje, jullie kindje...
Maar zet die "commentaren/goed bedoelde adviezen"maar eens naast je neer, ook vaak niet het makkelijkste, ze doen je nog vaker doen twijfelen.
Het is niet gemakklijk hè Jolietje die er werkelijk niets van snapt, maar wel merkt dat mama niet zo goed in haar vel zit.
Het komt uiteindelijk allemaal wel goed Lieve Luchtbel, en dan kun je op een gegeven moment weer net zo genieten van Jolie en van je vriendje van al die kleine bijzondere apparte vreemde en noem het allemaal maar op momenten
Panniekaanvallen, poeh zijn geen pretjes, je word er zo moe van, ze maken je bang,
probeer je te ontspannen tijdens een aanval krijg je dan te horen... nou geloof mij zelfs mij lukt dat niet.
Gelukkig heb je de juiste mensen om je heen, waarop je terug kunt vallen, mensen die naar je luisteren, mensen die een poging doen om je te begrijpen, die je willen helpen.
Lieve Luchtbel, ook bij jou komt er na alle regen, ook snel weer zonneschijn, en hoe snel jou snel zal zijn, dat zal de tijd leren.
Je blijft voor mij nog steeds een prachtmens
(En dat van die brief aan je vriend, dat komt mij heel bekend voor, heb ik vroeger ook wel eens gedaan!)
Lieve LB, ik hoop echt dat je er snel weer een beetje bovenop krabbelt! Heel veel sterkte en een dikke knuf!
Ik wens je heel veel sterkte
En echt je komt er vast! Probeer inderdaad te genieten van de mooie momenten met je mooie dochter Jolie! [ Bericht 11% gewijzigd door leentje2907 op 08-11-2006 19:51:44 ]
Wat een knapperd vind ik je toch.
Echt hoor, zo openhartig kunnen zijn daar heb ik zo'n bewondering voor.
En verder geloof ik gewoon in je, echt
Voed je met de leuke momenten die je hebt met Jolie en je vriend, en koester alle dingen waarvan je een beter gevoel krijgt. Langzaam, langzaam zal dat groeien tot je je weer helemaal Luchtbel voelt.
Heel veel sterkte lief belletje
Je bent zo'n mooierd, zo'n vriendin om zó blij mee te zijn. Zo waardevol voor haar, voor hem, voor mij.
Heel veel sterkte! En je komt er wel!
Jouw liefde voor Jolie gaat zo diep. Ik heb nooit getwijfeld dat je hier niet uit zou komen. Je bent een vechter.
quote:Yp, help me even. Wat bedoel je?Op woensdag 8 november 2006 07:35 schreef YPPY het volgende:
Alleen minder uren zijn ze toch verplicht dutchie? Ik mocht er ook nooit meer gaan werken toen ik dat nog wilde.
Fijn dat je hulp krijgt en dat mensen bij willen springen in het verzorgen van Jolie. Jolie lijkt mij een heel sterk meisje qua persoonlijkheid (net zoals jij trouwens) en zoals ook door anderen al gezegd is, in de basis zit het volgens mij heel goed tussen jullie. Voor nu en voor de komende tijd heel veel liefs en sterkte
quote:{bemoei] Ik snapte het ook al niet... Faja-Lobi wilde ander werk gaan zoeken omdat ze niet meer uren kreeg van haar werkgever en jij zei dat je er recht op had. Ook volgens mij heb je alleen maar het recht om minder uren te gaan werken als je dat wilt, maar niet andersom... [/bemoei]Op woensdag 8 november 2006 21:30 schreef dutchie het volgende:
LB, lief dapper mens...
Jouw liefde voor Jolie gaat zo diep. Ik heb nooit getwijfeld dat je hier niet uit zou komen. Je bent een vechter.
[..]
Yp, help me even. Wat bedoel je?
En als je je vriend soms dingen alleen maar duidelijk kan maken door ze in een brief te zetten...Dan is dat maar zo. Je maakt in ieder geval iets duidelijk toch?
En met Jolie komt het ook wel goed, zij is nog klein en heeft niet de gedachtengang van een volwassene. Jullie band is volgens mij heel goed dus die kan best tegen een stootje. Kinderen zijn ernorm sterk daar in en hebben een heel groot acceptatievermogen.
Sterkte meid.
sterkte ermee
quote:Ik had het over de urenOp woensdag 8 november 2006 07:35 schreef YPPY het volgende:
Alleen minder uren zijn ze toch verplicht dutchie? Ik mocht er ook nooit meer gaan werken toen ik dat nog wilde.
het gaat om arbeidstijdaanpassing, dus langer of korter werken. ben bang dat jouw baas je wat wijs heeft gemaakt dan yppy...
quote:Wat is de Wet aanpassing arbeidsduur?
De Wet aanpassing arbeidsduur (WAA) geeft u de mogelijkheid om korter of langer gaan werken. Deze wet kan u helpen om uw werk en privéleven beter op elkaar af te stemmen.
De WAA geldt vanaf 1 juli 2000.
Ik vind dat je erg duidelijk kunt opschrijven hoe het zit luchtbel en vind het juist verstandig als je dan een brief schrijft naar je vriend.
Ik was echt even de draad kwijt. Ben momenteel toch al zo'n vreselijke zeef, ik dacht echt: Och jee, nu weet ik ook al niet meer wat ik post!
Maar goed, ik had dus niks gezegd.
Ik heb ook meer prut dan hersens in mijn hoofd geloof ik. Het is echt verschrikkelijk. je van max en mij Vandaag was een superdag met de kids
en vanwege mijn vermoeidheid werd het niet beter, want mijn lontje was kort. beide heren wilden niet slapen, mama wel...vanmiddag liep ik zelf te janken dus Nick is naar huis gekomen, de schat en ik heb de hele middag liggen slapen. En ik kan wel weer slapen. En dat terwijl we al op tijd naar bed gaan enzo. Het hakt er allemaal wel in en ik heb geen zin om volledig in te storten, dat kunnen we niet hebben.
. Lekker weer gaan slapen, kan jou het schelen! Als je het toch nodig hebt... Je bent een kanjer meis.. dat weet je.. en dat weet Jolie.. en dat weet iedereen!!! Ook al zien we elkaar niet veel, spreken we elkaar eigenlijk voornamelijk hier op FOK!, je zit toch in mijn en in mijn gedachten meissie!! Oei Belaan, dat is slopend voor je.. hopenlijk wordt het heel snel veel beterder!
Deze moeder is toch nog een MILF.
Net zo'n bodybuildend patsertje aan de bar (ik stond iets op te schrijven): "Ben jij de fysiotherapeut?"
"Euh nee."
"Nou, het lijkt me wel wat om door zo'n mooie vrouw als jij gemasseerd te worden."
En om te maskeren dat ik moet blozen zeg ik bijdehand: "Nou onze fysio is anders wel een lekker ding. Maar ik heb het idee dat dat niet jouw ding is of wel?"
Mijn collega helemaal slap onder de balie.
"Je breekt mijn hart." zei hij nog met een knipoog. En ik ben snel mijn hok in gedoken.
Hoe is het met je rug? Helpt de behandeling al?
Dutchie En dan nog gevat kunnen zijn ook nog 
Oh Belana.. bah, wat naar he. Dat zijn echt van die dagen...
Hier een weer-aan-het-werk-mama en.. ik vind het fijn! Ik geniet op m'n werk van mijn ding en thuis zie ik dan weer helemaal verliefd mijn kinderen.
Alleen dat logistieke geheis vind ik maar niets. Halen-brengen-jassen aan-jassen uit-maxi cosi tillen- hop andere kind in de auto en dan weer vervolgd bij opa en oma..
Mijn rug, ja mijn rug. Het goede nieuws is: hij zit er nog steeds. Het slechte nieuws: en dat voel ik ook. (sorry, ben echt heel flauw vandaag. echt zo'n dag van lik mijn vestje)
Ben nu bezig met de oefeningen en ik merk heeeeeel ietsje verbetering. Maar dat heeft tijd nodig zegt de fysio. De bewegingsstoornis is er wel uit.
Dat was dat luide gekraak dus laatst. En nu moet ik ervoor zorgen dat de boel niet weer terug schiet. Oefeningen zijn pittig, maar ik ga er vol enthousiasme tegen aan. Het komt vast helemaal goed. En fijn dat je je rug nog hebt! Is best lastig volgens mij, geen rug hebben. een milf nou ik snap die man best, ik heb je nu gezien en je bent een prachtvrouw (maak ik je nu weer aan het blozen? niet bijdehant tegen mij gaan doen nu hoor 
) en sterkte met je rug!kozakken, lekker weer aan het werk, fijn dat het bevalt! Ik ben idd blij dat wij niet meer hoeven slepen met de kids! Heerlijk die oppas aan huis
edit: spuit 11 alweer. Tip: google niet op MILF...
en dat ga ik nu dus doen.. 
D: ooit hoop ik dat ook weer te worden
quote:Mja, dat gebeurt al. Misschien heeft het wat (meer) tijd nodig...Op zondag 12 november 2006 20:42 schreef Belana het volgende:
hoe bedoel je precies PV? ik denk trouwens dat de papa daar zelf het meeste aan kan doen door ook vaak te knuffelen, lekker samen douchen of in bad, van die dingen.
En verder.. verder kost het gewoon tijd. Jij hebt al negen maanden bonus omdat die kleine lekker knus bij jou in de buik zat.
quote:jij geeft natuurlijk ook borstvoeding en dan gaat het misschien ook wat langzamer.Op zondag 12 november 2006 20:45 schreef Paradijsvogeltje het volgende:
[..]
Mja, dat gebeurt al. Misschien heeft het wat (meer) tijd nodig...
quote:Ja, dat had ik ook bedacht... 't voelt bijna als een oneerlijke voorsprong. Maar anderszijds is hij wel blij en trots dat ik de bv gewoon volhoud ondanks wat tegenslagen.Op zondag 12 november 2006 21:17 schreef Belana het volgende:
[..]
jij geeft natuurlijk ook borstvoeding en dan gaat het misschien ook wat langzamer.
Papa's hebben vaak wat in te halen.
Hier gaat het wel goed, en toch ook niet. Ben mezelf een beetje kwijt ofzo. Ik verveel me een beetje als Eva slaapt (en dat is nog best veel) en ik voel me soms een beetje down, en ik wil graag weer wat aan het werk (ik heb nog twee weken vakantie na mijn verlof, maar ik denk dat ik daar weer een beetje van terug kom ) en mijn libido is lichamelijk sh*t maar geestelijk wil ik wel graag...
ik heb een sterk vermoeden dat deze moodswing komt omdat ik vorige week weer met anticonceptie ben begonnen. Nuvaring, niet zoveel hormonen, maar misscihen toch te veel. Dus ik zit nu te twijfelen of ik alleen met condooms durf (want heel bang zijn om zwanger te raken is ook een beetje een moodkiller
) of dat ik toch voor een koperspiraal zou gaan. Volgens mij zijn dat de enige opties zonder hormonen?En verder ga ik aan mijn baas vragen of ik begin december mijn laptop al mag komen halen. Mijn vervanger, die het al niet zo goed doet en veel werk laat liggen, heeft per 1 december een andere baan binnen ons bedrijf aangenomen, zodat mijn werk een maand blijft liggen. Als ik de mail alvast wat bij kan werken in december, dan kan ik in januari met een schone lei beginnen. Ik heb een wat vollere agenda nodig om mezelf te vermaken, merk ik.. In november gaan we nog een nieuwe keuken plaatsen, dus dat helpt dan ook wel...
En PV, ik heb dat gevoel ook wel, dat mijn man een andere band met Eva heeft. Soms maak ik me daar druk om, omdat anders in mijn gedachten wel eens hetzelfde als 'minder' is. Maar dat is het niet, het is gewoon anders....
Succes ermee
Ik herken in ieder geval heel veel in je verhaal van goed, maar toch ook niet helemaal. Van alles op regel, maar dat gevoel (en over dat stomme libido begin ik maar helemaal niet
)Dikke kus en doe datgene waar jij je goed bij voelt.
En ik heb net even de ogen uit mijn hoofd gehuild bij
. Want ik ben moe, en verdrietig dat ik niet altijd en eeuwig superblij ben met Eva, maar dat ik het soms ook wel moeilijk en zwaar en lastig vind (ojee, ik ben maar een mens, en niet Supermom ) en omdat iedereen op mijn werk zegt: ah joh, geniet van je vrije tijd, als ik vertel dat ik me verheug om weer te kunnen werken (ik voel me dan zo betutteld) en vanwege de bevalling en de zwangerschap, die ik zo zwaar vond, en waarvan ik niet weet of ik dat ooit nog zie zitten, en omdat ik ook een beetje verdriet heb om het leventje dat was, ook al is het leven dat nu is ook mooi en goed, maar zo anders, en zo wennen! En nu ga ik naar bed, met een kruik, en morgen is vast alles weer leuker en beter.en ik wilde nog even zeggen dat ik echt blij ben met jullie, virtuele luisterende oren. Mijn levensechte vriendinnen zijn of voor het eerst zwanger (dus daar ga ik niet tegen miepen over moeilijke bevallingen en tegenvallers enzo..) of nog nooit zwanger geweest. Wat is het dan fijn om hier herkenning te krijgen
Ik weet, kan 'm beter in m'n sig kwijt, zo vaak herhaal ik 'm wel (ook voor mezelf trouwens): er is maar een weg en dat is je eigen weg!
als jou dat je beter laat voelen! Is ten slotte heel belangrijk, zeker ook voor Eva.wat doe jij voor werk? ik heb het idee dat je best verantwoordelijk werk hebt. dat past dan bij je en dan ben je ws ook een beetje verslaafd aan je werk? Is niks mis mee hoor, maar dat maakt dan wel dat je je sneller verveeld thuis denk ik. dus gewoon lekker gaan doen. en wat de anticonceptie betreft, ik slik zelf al 12 jaar geen pil meer vanwege de hormonen en wat die doen met mijn gemoedstoestand. een koperspiraal is een goed alternatief
(alhoewel wij gewoon condooms gebruiken)Verder kan ik alleen zeggen: luister naar je eigen gevoel. Als jij voorzichtig weer wat aan het werk wilt moet je dat lekker doen!
Dat je weer aan het werk wilt heeft er misschien ook mee te maken dat dat deel van je leven ongeveer hetzelfde is gebleven...je zult daar niet constant herinnerd worden aan het feit dat je een klein
Evaatje op de wereld hebt gezet. Dat kan toch wel een verlossend gevoel geven denk ik. Ik vind het soms heeeeeeerlijk om de kinderen even aan oma of papa over te laten en lekker in m'n eentje weg te gaan (als dat nu lichamelijk nog zou kunnen) ... en me even niet alleen maar 'mama' te voelen. quote:Ik ben management-assistent. Ik werk voor 6 managers op het moment, en doe eigenlijk van alles voor ze (mail, agenda, presentaties maken, vergaderingen regelen, etc.), en voor de rest van de afdeling ook nog. Heel hectisch dus. En dat heb ik op een of andere manier nodig om ook in andere facetten van mijn leven ' productief' te zijn. Als ik het rustig heb, wordt ik gelijk heel lamlendig. Ik kan mezelf niet zo goed op gang brengen. Ik heb zat klusjes die ik kan doen thuis, maar waarom haasten als er morgen weer een dag is? En zo gaan veel van mijn dagen voor mijn gevoel zo onbevredigend voorbij...Op maandag 13 november 2006 06:48 schreef Belana het volgende:
Linda, het is goed om dit te herkennen bij jezelf. als je weer een beetje wilt voorbereiden op je werk moet je dat doen
wat doe jij voor werk? ik heb het idee dat je best verantwoordelijk werk hebt. dat past dan bij je en dan ben je ws ook een beetje verslaafd aan je werk? Is niks mis mee hoor, maar dat maakt dan wel dat je je sneller verveeld thuis denk ik. dus gewoon lekker gaan doen. en wat de anticonceptie betreft, ik slik zelf al 12 jaar geen pil meer vanwege de hormonen en wat die doen met mijn gemoedstoestand. een koperspiraal is een goed alternatief
Vind je het niet eng, condooms? Ik weet eigenlijk niet eens waarom ik meer vertrouwen heb in een pil of een spiraal waarvan ik de werking amper snap en zeker niet kan controleren, maar toch heb ik dat een beetje...
Ik moet er echter nog niet aan denken, krijg buikpijn als ik aan werken denk.
En een beetje offtopic, maar ik wilde de pil ds niet meer gaan gebruiken ivm het verschil in gevoel, emotie en 'zin' na het stoppen ermee. Ik had de nuvaring in gedachten voor na de bv, maar nu lees ik dat die net zo heftig kan zijn als de pil qua hormonen. Mmm, dan toch voorlopig maar de rubberplantages steunen, een spiraaltje durf ik niet zo goed.
Overmorgen moet ik op nacontrole bij de vk, meteen eens even navragen.
quote:Eigenlijk heb ik amper ervaring hoe het voelt zonder hormonen. Toen ik stopte, was ik binnen een cyclus zwanger, en na de zwangerschap zat ik natuurlijk ook nog bomvol hormonen. Maar nu ik weer begonnen ben, voelt het gewoon niet goed. Ik slikte ook al 8 jaar de pil, en dat vind ik eigenlijk lang zat....Op maandag 13 november 2006 09:41 schreef PM-girl het volgende:
En een beetje offtopic, maar ik wilde de pil ds niet meer gaan gebruiken ivm het verschil in gevoel, emotie en 'zin' na het stoppen ermee. Ik had de nuvaring in gedachten voor na de bv, maar nu lees ik dat die net zo heftig kan zijn als de pil qua hormonen. Mmm, dan toch voorlopig maar de rubberplantages steunen, een spiraaltje durf ik niet zo goed.
Overmorgen moet ik op nacontrole bij de vk, meteen eens even navragen.
Het is nu nog te vroeg en voorbarig om
te vragen een knipje te laten zetten, maar uiteindelijk zal het daar wel op neer komen denk ik (na evt andere kinderen, waar ik nu nog maar niet over nadenk )Trouwens een vraagje, als je weer gaat menstrueren (wat van mij nog heel lang mag duren) dan kun je niet direct tampons gebruiken of wel?
quote:De kraamhulp zie hier toen van niet. Omdat er bij de eerste keer nogal wat troep mee naar buiten kan komenOp maandag 13 november 2006 09:50 schreef PM-girl het volgende:
Ik vond het geweldig, stoppen met de pil. Emoties werden heftiger (vooral de positieve), ik was lichamelijker ingesteld (alhoewel ik me serieus afgevraagd heb of dat onbewust kon komen door de kinderwens) en had meer zin. Dus die pil komt er bij mij niet meer.
Trouwens een vraagje, als je weer gaat menstrueren (wat van mij nog heel lang mag duren) dan kun je niet direct tampons gebruiken of wel?
Ik ga tzt écht niet meer aan de pil. No way! Ik heb dat ding 20 jaar aan een stuk geslikt, ik ben er klaar mee. Condooms will do the thing for us. Al ben ik daar ook niet dol op. Maar vooralsnog hebben we ze niet nodig.
De gyn stak vorige week één vinger in mijn muts en het deed nog 2 uur pijn.
Overigens snák ik onderhand wel naar goeie sex...
Nu fröbelen we wat, maar weer echt ongeremd heftig passioneel
... nah, ehm, laat ook maar... Gisteren zijn we voor het eerst 'erop uit' geweest. Naar oma met de auto.
Leeeeeuuukk!
Toen we terug waren was J. al met Thies naar binnen en ging ik de auto wegzetten (dat kan bij ons niet voor de deur). Toen ik terugliep overviel me een heel intens en vreemd gevoel:
Ik voelde me geen individu meer.
Ik voelde me incompleet, deel van een geheel.
Mijn mannen waren al lekker thuis en ik liep alleen over straat. Dat klopte niet.
Toen ik weer binnen was moest ik ze ook meteen even heftig knuffelen.
Ik voel me altijd heel licht als ik alleen ergens loop zonder Simon, alsof ik net een zware rugzak heb afgezet (klinkt negatiever dan het is hoor!)
En ja, uhm, sex, Simon ligt nog bij ons op de kamer en dat vind ik niet echt romantisch, daarbij de vermoeidheid. Hulde voor mijn vriendje, zeurt nergens om!
quote:Er is natuurlijk wel een groot verschil tussen je Gyn en je vriend dus misschien valt het wel mee.Op maandag 13 november 2006 12:23 schreef Moonah het volgende:
De gyn stak vorige week één vinger in mijn muts en het deed nog 2 uur pijn.
Overigens snák ik onderhand wel naar goeie sex...
Nu fröbelen we wat, maar weer echt ongeremd heftig passioneel
quote:Als het voelt alsof je met het fietsen op de stang bent gedutst en zo pijnlijk en vermoeid is, is het normaal (iig heb ik het ook gehad) Nu met 6 weken is het echt weg.Op maandag 13 november 2006 13:32 schreef Neuk het volgende:
Mag ik even tussendoor iets vragen? Als ik opsta (uit een stoel of van het toilet) krijg ik zo'n hele nare druk op mijn geslachtsdeel (vooral vooraan). Normaal? Of kan ik er beter effe met de dokter over bellen?
Hoe is het verder met je, in je nieuwe rol als moeder? En verwen ons nog eens met een fotootje!
Maar dat komt vast wel weer. Dat is met Morris ook gelukt
Maar het blijft vreemd.
En die muts komt wel weer in orde hoor
Neuk, klinkt vreemd. Ik herken het niet.
Ik kan me je helemaal voorstellen vooral qua sex. Nu bijna 5 maanden na de tijd zit de handrem er bij ons ook nog enigszins op en ik heb alleen maar een knip gehad. Ik zal niet teveel in details treden, maar af en toe zou ik gewoon weer eens ouderwets genomen willen worden. Maar het blijft bij: "Zullen we gewoon maar weer missionair doen? En lief enzo?"
Of shockeer ik jullie nu?
vanwege de in OUD gebruikte termen als ongi, kvk enzo
quote:Op maandag 13 november 2006 13:32 schreef Rottdog het volgende:
[..]
Er is natuurlijk wel een groot verschil tussen je Gyn en je vriend dus misschien valt het wel mee.
Oh ja, da's waar ook! Maar mooi dattie pech heeft. Geen gefrut tussen mijn dijen voorlopig.
Thies ligt trouwens ook bij ons op de kamer hoor PM. Af en toe even switchen van minnaressenrol naar moederrol went vanzelf...
Oh, en dacht ik dat ik fysiek zo'n beetje alles gehad heb.... heb ik twee rode, harde, pijnlijke plekken op één borst.
Ben nu aan het masseren tijdens het voeden, zal het BVtopic eens nalezen op verdere tips.
Maar ik vind het eigenlijk best zielig voor mezelf...
quote:Doe maar gewoon details hoor Dutch!Op maandag 13 november 2006 13:55 schreef dutchie het volgende:
Ik zal niet teveel in details treden, maar af en toe zou ik gewoon weer eens ouderwets genomen willen worden.
Kunnen we best tegen...
quote:Inderdaad, daar kun je veel info vinden (in de OP staan allemaal superhandige linkjes). In ieder geval de drie K's: koolbladeren, kin er tegen aan en kwark!Op maandag 13 november 2006 13:55 schreef Moonah het volgende:
Oh, en dacht ik dat ik fysiek zo'n beetje alles gehad heb.... heb ik twee rode, harde, pijnlijke plekken op één borst.
Ben nu aan het masseren tijdens het voeden, zal het BVtopic eens nalezen op verdere tips.
Maar ik vind het eigenlijk best zielig voor mezelf...
Succes ermee.
Meimeltje, ik weet niet of je hier mee leest, maar hoe is het met jou?
quote:Iiiieuuuww... You said the N-word...Op maandag 13 november 2006 13:59 schreef dutchie het volgende:
Dat dacht jij Moonah, er zijn hier mensen die het woord neuken eng vinden en vies en bah en blggh enzo..
En tnx PM, ik ga me grondig inlezen.
Kin erop?? Van Thies?
quote:Ja, tijdens het drinken, maar je eigen kin mag ook hoor!Op maandag 13 november 2006 14:01 schreef Moonah het volgende:
En tnx PM, ik ga me grondig inlezen.
Kin erop?? Van Thies?
quote:Op maandag 13 november 2006 14:02 schreef PM-girl het volgende:
[..]
Ja, tijdens het drinken, maar je eigen kin mag ook hoor!
quote:TsssssOp maandag 13 november 2006 13:59 schreef dutchie het volgende:
Dat dacht jij Moonah, er zijn hier mensen die het woord neuken eng vinden en vies en bah en blggh enzo..
babies komen toch van de ooievaar quote:Inderdaad!Op maandag 13 november 2006 14:05 schreef dutchie het volgende:
PM bedoelt dat je Thies zo moet aanleggen dat zijn kinnetje ri pijnlijke plek wijst. Sterkte ermee!
Deze moeder gaat zich even wat ergernis op de hals halen nu, ik wil (heel origineel) een voetafdrukje maken van Simon met vingerverf voor zijn papa's verjaardag.
Daarna kunnen we waarschijnlijk samen onder de douche...
quote:Heb je niet iemand die je daar bij kan helpenOp maandag 13 november 2006 14:08 schreef PM-girl het volgende:
[..]
Inderdaad!
Deze moeder gaat zich even wat ergernis op de hals halen nu, ik wil (heel origineel) een voetafdrukje maken van Simon met vingerverf voor zijn papa's verjaardag.
Daarna kunnen we waarschijnlijk samen onder de douche...
Dan gaat het heel makkelijk. quote:Misschien moet ik het ook maar eens rustiger aan doen. Maar aangezien ik de hele zwangerschap al zo rustig aan heb moeten doen vind ik het nu wel prettig om weer wat te kunnen en delen van het huishouden terug te veroveren e. d.Op maandag 13 november 2006 13:39 schreef MeNicole het volgende:
Neuk dat heb ik ook gehad. En het is zelfs nu nog niet helemaal over. Als ik druk ben geweest dan heb ik het nog heel erg. Ook als ik lang moet staan voel ik die druk nog steeds.
PM het moederschap gaat me verbazingwekkend lekker af. Ik maak me niet snel druk om de kleine als ie weer es loopt te huilen en doe alles in mijn eigen tempo wat Brent betreft. Wil ie wat eerder of later drinken? Gene probleem (dat soort dingetjes).
Ik weet dat haaruitval normaal is, ik weet dat men dagelijks meer dan genoeg haren verliest, ik weet dat dat na een bevalling ook het geval kan zijn, maar Suus is nu 3 en sinds kort haal ik de plukken haar van me hoofd af! Tijdens het douchen stromen er gewoon hele plukken haar over mijn schouders het putje in
Nu had ik dat vorig jaar ook en heb het toen uit wanhoop maar kort laten knippen, inmiddels is het weer bijna net zo lang en het gezeik begint weer! Nu vertelde mijn kapper dat dat komt door de weersverandering. Het wordt koud, dus je haar breekt sneller. Klinkt logisch, ware het niet dat het vorig jaar midden in de zomer was! Heb het toen namelijk vlak voor de Julianaparkmeeting kort geknipt!
Nu zat ik zelf al te denken aan vitaminegebrek oid, maar welke dan? Zouden jullie hiermee naar de huisarts gaan?
haaruitval/afbraak kan inderdaad op vitaminegebrek wijzen. sommige vitamine B soorten onder andere geloof ik.
Dat kunnen ze door bloed prikken prima zien.
Gewoon gaan! Je hebt niet voro niets een huisarts.
quote:FoliuimzuurOp maandag 13 november 2006 15:50 schreef Ireth het volgende:
Deze moeder zit even met de handen in het haar, letterlijk en figuurlijk!
Ik weet dat haaruitval normaal is, ik weet dat men dagelijks meer dan genoeg haren verliest, ik weet dat dat na een bevalling ook het geval kan zijn, maar Suus is nu 3 en sinds kort haal ik de plukken haar van me hoofd af! Tijdens het douchen stromen er gewoon hele plukken haar over mijn schouders het putje in
Nu had ik dat vorig jaar ook en heb het toen uit wanhoop maar kort laten knippen, inmiddels is het weer bijna net zo lang en het gezeik begint weer! Nu vertelde mijn kapper dat dat komt door de weersverandering. Het wordt koud, dus je haar breekt sneller. Klinkt logisch, ware het niet dat het vorig jaar midden in de zomer was! Heb het toen namelijk vlak voor de Julianaparkmeeting kort geknipt!
Nu zat ik zelf al te denken aan vitaminegebrek oid, maar welke dan? Zouden jullie hiermee naar de huisarts gaan?
Ik heb "vroeger" ook veel last gehad van haaruitval. Moest ik van de dokter gewoon foliumzuur nemen!!
quote:Neuk ik herken het gevoel heel erg. En hoewel ik er toen van overtuigd was dat het nóóit over zou gaan en ik altijd met een zware doos rond zou lopenOp maandag 13 november 2006 15:49 schreef Neuk het volgende:
[..]
Misschien moet ik het ook maar eens rustiger aan doen. Maar aangezien ik de hele zwangerschap al zo rustig aan heb moeten doen vind ik het nu wel prettig om weer wat te kunnen en delen van het huishouden terug te veroveren e. d.
PM het moederschap gaat me verbazingwekkend lekker af. Ik maak me niet snel druk om de kleine als ie weer es loopt te huilen en doe alles in mijn eigen tempo wat Brent betreft. Wil ie wat eerder of later drinken? Gene probleem (dat soort dingetjes).
is het echt overgegaan.Neem nou maar al die cliché adviezen aan en doe even de komende weken helemaal niet! Het gaat zich echt wreken anders, zowel lichamelijk als geestelijk.
Lekker wel dat je je zo zeker voelt voor wat Brent betreft! Er is volgens mij geen betere, en hardere, les in loslaten dan ouderschap!
quote:Ja, dat was wel makkelijker geweest, dus woensdag nog een poging!! Hier het resultaat!Op maandag 13 november 2006 14:41 schreef MeNicole het volgende:
[..]
Heb je niet iemand die je daar bij kan helpen
Ireth, wat vervelend!
Neuk, wat fijn om te lezen dat je het zo goed maakt! Geniet er maar lekker van! Enne, wat de rest ook zegt, rust is belangrijk ( een schone badkamer dus niet, tenminste, nu dan even niet!)
quote:Ja officieel wel, maar volgens arts en dietiste niet van die mate dat het invloed heeft (ik zit dus 4 kilo onder 'normaal' ) en daarbij, dat had ik pak hem beet 3 maanden geleden ook en toen had ik dat dus niet zo met mijn haar.Op maandag 13 november 2006 16:26 schreef poemojn het volgende:
Jij had toch ondergewicht Ireth? Kan het daar niet mee te maken hebben?
Ga morgenochtend maar ff ha bellen...
quote:Hier ook nog steeds zwaar de handrem op sex, het doet nog steeds pijn. Ik moet er eigenlijk mee naar de huisarts, maar dat wordt dan vast de eendebek en daar heb ik nog even helemaal geen behoefte aan. Van de knip heb ik trouwens nauwelijks last, het zijn vooral de inwendige hechtingen. Zo'n vaginawand ruptuur is niet grappig.Op maandag 13 november 2006 13:55 schreef dutchie het volgende:
Moonah
Ik kan me je helemaal voorstellen vooral qua sex. Nu bijna 5 maanden na de tijd zit de handrem er bij ons ook nog enigszins op en ik heb alleen maar een knip gehad. Ik zal niet teveel in details treden, maar af en toe zou ik gewoon weer eens ouderwets genomen willen worden. Maar het blijft bij: "Zullen we gewoon maar weer missionair doen? En lief enzo?"
Of shockeer ik jullie nu?
vanwege de in OUD gebruikte termen als ongi, kvk enzo
Maar ooit zal het vast wel weer lekker gaan!
Voor jou en Moonah! (En alle anderen die het kunnen gebruiken.)PM, ook jouw advies zal ik niet in de wind slaan.
En toch wil ik morgen naar buiten!
quote:Geen stomme vraag hoor, want ik wist voordat ik het had ook niet wat het was. Het houdt in dat de binnenkant van mijn vagina gescheurd is, zeg maar van de schaamlippen naar de baarmoedermond. Tot hoever precies weet ik niet, in mijn dossier staat "ver doorlopend".Op maandag 13 november 2006 19:57 schreef PM-girl het volgende:
Cattie, misschien even een stomme vraag, maar bij een knip (bij mij dus) is ook door de vaginawand geknipt. Is dat hetzelfde als een vaginawandruptuur, want het klinkt namelijk heftiger?
quote:Op maandag 13 november 2006 13:55 schreef dutchie het volgende:
Moonah
Ik kan me je helemaal voorstellen vooral qua sex. Nu bijna 5 maanden na de tijd zit de handrem er bij ons ook nog enigszins op en ik heb alleen maar een knip gehad. Ik zal niet teveel in details treden, maar af en toe zou ik gewoon weer eens ouderwets genomen willen worden. Maar het blijft bij: "Zullen we gewoon maar weer missionair doen? En lief enzo?"
Of shockeer ik jullie nu?
vanwege de in OUD gebruikte termen als ongi, kvk enzo
Heerlijk! Ik hou van het beestje bij de naam noemen!
Niks klussen of 'oefenen'. quote:Linda, heel herkenbaar allemaal. Ik ben bij ongeveer 7 weken na de bevalling weer begonnen met werken, 1 dagje in de week. Ik verveelde me rot thuis. Nu ben ik dan weer helemaal aan het werk en ik merk dat mijn gevoel tov Jetske heel erg aan het veranderen is. Ik ben nu veel blijer om haar te zien, kan ook veel beter mijn werk achter me laten als ik thuis ben (te goed eigenlijk...). Ik heb mijn werk gewoon nodig om me goed te kunnen voelen.Op zondag 12 november 2006 23:26 schreef linda856763 het volgende:
Nou, rigoureuze beslissing is al genomen: hop, de Nuvaring er weer uit. Ik wil die hormonen niet. En condooms kunnen voorlopig net zo betrouwbaar zijn als de pil of een ring, want dat is ook niet 100%. Ik denk dat ik de controle in het ziekenhuis even afwacht om te overleggen over het plaatsen van een spiraal. Want dat is denk ik dan voor mij de beste optie.
En ik heb net even de ogen uit mijn hoofd gehuild bij
Succes morgen Ireth!
Sugar, hoe gaat het nu eigenlijk?
quote:Dat vroeg ik me ook af! Hier dus ook een knip gehad. En 3-lagig (oid) gehecht.Op maandag 13 november 2006 19:57 schreef PM-girl het volgende:
Cattie, misschien even een stomme vraag, maar bij een knip (bij mij dus) is ook door de vaginawand geknipt. Is dat hetzelfde als een vaginawandruptuur, want het klinkt namelijk heftiger?
Wat betreft de seks, duurde hier een aantal weken. Vanwege depressie laatste tijd helemaal niet. Djeez gaat er gelukkig goed mee om. Hij weet waar het door komt.
Kan de knip aan de binnenkant zeg maar, altijd wat gevoelig blijven?
* Moed bij elkaar sprokkelt.
Ik heb nog wel gekeken in de verloskamer, hoe ik genaaid ben, zeg maar (hihi woordgrap) en kon het niet laten te zeggen dat er nog een steekje los zat waar de gyn nog serieus op in ging ook en weer tuseen mijn benen dook...
Ik was erg melig zo vlak na de bevalling. Al mijn soanningen van de 35 voorgaande uren kwamen er geloof ik zo'n beetje uit en ik doe dat dan via humor.De gyn verwachtte dat alleen niet. quote:Ik heb dat nou juist helemaaaaaaal niet!Op maandag 13 november 2006 20:21 schreef Brighteyes het volgende:
[..]
Heerlijk! Ik hou van het beestje bij de naam noemen!
quote:Nu voel ik hem eigenlijk niet meer, tenzij ik superactief ga wandelen (en dan echt een hele dag winkelen bijvoorbeld, of naar de jonge gezinnen beurs).Op maandag 13 november 2006 20:27 schreef Neuk het volgende:
Hoe voelt jouw knip nu PM? Ik ben benieuwd hoe lang de genezingstijd bedraagt. Ik hoor verhalen van een week of 6 tot een jaar en vind het dus allemaal wat engig. Bij mij het het uiteraard nog steeds gevoelig en trekkerig maar daar maak ik me dusver nog geen zorgen over
Ik heb nog wel gekeken in de verloskamer, hoe ik genaaid ben, zeg maar (hihi woordgrap) en kon het niet laten te zeggen dat er nog een steekje los zat waar de gyn nog serieus op in ging ook en weer tuseen mijn benen dook...
Dat is pas/al sinds ruim een week.
Ik was dus op maandagavond gehecht (11 stuks) en op zondag zijn ze er alweer uitgehaald, de buitenste dan. Ik kreeg er toen ook last van. Daarna heb ik nog een week of 2 met mijn derriere in de badedas gehangen omdat de wond dus irriteerde. Zolang heb ik ook uit de wond gebloed (3 weken ongeveer). Bij ontlasting sprong het door de druk toch weer een beetje open en anders door het schoonvegen wel.
Nu is het alleen nog gevoelig als ik het aanraak.
Ik heb overigens ook met de spiegel gekeken en de vk legde gelukkig uit, want ik kon er geen wijs meer uit down there! Er zaten ook allemaal bloedbulten (zo groot als een pingpongbal!) door het persen!
quote:Op maandag 13 november 2006 20:28 schreef Neuk het volgende:
[..]
Ik heb dat nou juist helemaaaaaaal niet!
Zo, vandaag er lekker op uit geweest met Eva, voicemail van mijn baas volgekletst met het verzoek of ik weer wat eerder kan beginnen, en het gaat idd al weer wat beter. Zouden de hormonen van de Nuvaring al weer verdwijnen?
Mag ik nog ff blij zijn met mijn keizersnee als ik jullie knip en ruptuurverhalen lees
. Ik heb een enorme knip ergens anders, maar ik heb er gelukkig weinig last van. Hoogstens een wat doof gevoel...En het enige wat ik kon denken (behalve de route) was: Dit is nu mijn kostbaarste bezit
En ik voelde me zo gelukkig, zo compleet en tegelijkertijd zo vol van bewust van alle gevaren buiten. Maar in de auto speelde dat even niet. Ik was als enige wakker en had mijn grootste goed om me heen en mocht dat ook nog naar huis brengen. quote:Oooh! Wat herkenbaar!!!Op maandag 13 november 2006 23:43 schreef kozakken het volgende:
En het enige wat ik kon denken (behalve de route) was: Dit is nu mijn kostbaarste bezit
Geweldig gevoel he!!!
Cattie... Een vaginaruptuur....
Mijn hemel!
Het grote verschil met een 'gewone' knip lijkt me dat een knip van de vagina (meestal schuin) richting anus wordt gezet. Door het perineum en de bekkenbodemspier. En dat wordt dus altijd meerlagig gehecht, voor degene die dat vroeg. Die vaginaruptuur is dus een scheur van de vaginawand... iets heel anders lijkt me.
Heftig hoor Cattie.... Ik wist dat niet. Heb je verhaal nooit gelezen, durfde dat topic niet in voor mijn bevalling.
Ik ben heel secuur aan het voeden. Volgens het boekje aanleggen, continu masseren van de plekken en daarna netjes leegkolven, al komt er dan niet zo erg veel meer uit. Ik heb het idee dat ik er op tijd bij ben....
Over de knippen, Tobias is nu een jaar en ik kan zo aanwijzen waar die knip zit. Bij tijd en wijle nog wel last van, maar niet meer pijnlijk dat is het denk ik een maand of 3 geweest. Knip werd niet verdoofd, maar niet gevoeld en bij het hechten werkten de verdoving(en) niet bij mij,werd er alleen maar ligt stoned van, erg pijnlijk was dat!
"Neem maar een goede hap lucht"
Is goed, ga ik doen.
1, 2, hap, knip
Godsgloeiende wie was dat? Moonah, je legt het beter uit dan ik, zo is het idd. Mijn bevallingsverhaal is geloof ik ook niet aan te raden voor zwangere vrouwen.
quote:Nee, ik heb een fikse waarschuwing gehad! Ik kolf ook de andere borst helemaal leeg, want die begon ook 'zwaar' te voelen...Op dinsdag 14 november 2006 09:15 schreef Saffier het volgende:
En het nakolven niet te snel mee stoppen Moonah! Zo heb ik het toen ook gered!
Het verschil tussen vaginawandruptuur en knip is me nu duidelijk, het eerste lijkt me al helemaal geen pretje!
Kozakken en Linda, fijn dat jullie je weer beter voelen en Kozakken, wat omschrijf je dit ook weer mooi!
Net Simon voor het eerst in zijn ledikantje gelegd, wat lijkt ie dan nog klein, dat greep me echt aan! Ik heb hem vanaf de geboorte al best groot gevonden.
quote:Nare boel. Ik blijf het wel een tijdje rustig aan doen dan. 'k Ga vandaag een piepklein stukje wandelenOp dinsdag 14 november 2006 11:03 schreef PM-girl het volgende:
Neuk, schrijf ik hier gisteren dat ik het niet meer voel, prompt krjig ik weer het moe-gevoel rond mijn knip! Is wel weer weggetrokken toen ik ging slapen. Ik denk dat het te maken heeft met vermoeidheid.
Kijken hoe dat naderhand gaat. Het bloeden is sinds gisteren gelukkig ietwat afgenomen ipv dat het steeds erger werd dus ik denk dat het helemaal goed gaat komen!J. heeft juist een hele sterkte band met Anna, ondanks de borstvoeding. Hij is veel met haar bezig en na de voeding gaat hij juist vaak met haar knuffelen. Het eerste uur na de bevalling heeft hij haar zelfs langer vastgehad dan ik. (stomme hechtingen) Ik denk dat je man zelf zoveel mogelijk contactmoment moet benutten PV. Dat doen we hier ook. Al vind ik dat dan soms weer jammer natuurlijk.
Van de ene kant snap ik wel dat sommigen van jullie er zo'n zin in hadden/hebben om te gaan werken, maar voor mezelf dan ik me dat zo totaal niet voorstellen. Gisteren was mijn verlof afgelopen en begon mijn vakantie. J. ziek, Anna met een sprongetje, achterstallig huishouden, druk dus. Dan denk ik wel, was het maar even rustig. Maar dat zal het op mijn werk ook niet zijn. Ik had gehoopt nu uitgerust te zijn, zodat ik nog een paar weekjes echt 'vakantie' zou hebben. Dat gaat ws niet lukken. Ik zie dus juist op tegen de drukte, stress en toestanden op mijn werk.
Moonah, wat lijk je compleet.
Wat is dat voetafdrukje goed gelukt PM. Wij hebben nu een mooie rode vlek in het babyboek zitten. Ik weet niet wanneer ik weer durf.
Ik voel de hechtingen (of wat daar van over is) nog steeds als ik een flink eind wandel. En dan ben ik 'alleen maar' flink gescheurd. Stomme dingen.
quote:Goede kans dat het inderdaad vanzelf weer komt cattie. Op de spier die ertussen zit na was ik volledig uitgescheurd -binnen, buiten.... the works - en het heeft best wat tijd gekost, maar het is weer goed gekomen (duh! Daarna is de jongste nog geborenOp maandag 13 november 2006 19:37 schreef cattie het volgende:
Ireth, wat rot! Helaas geen tips...
[..]
Hier ook nog steeds zwaar de handrem op sex, het doet nog steeds pijn. Ik moet er eigenlijk mee naar de huisarts, maar dat wordt dan vast de eendebek en daar heb ik nog even helemaal geen behoefte aan. Van de knip heb ik trouwens nauwelijks last, het zijn vooral de inwendige hechtingen. Zo'n vaginawand ruptuur is niet grappig.
Maar ooit zal het vast wel weer lekker gaan!
).Ik heb wel een tijd gehad dat ik iedere aanraking in die buurt associeerde met pijn, met name door de vele onderzoeken door de gyn, maar me daarvan bewust worden, veel praten en veel geduld van hubbie heeft daarbij geholpen (nu was het ook wat extreem omdat mijn hechtingen kapot gingen, en daar nog een operatie op moest volgen).
Heel praktisch: zoek standjes waarbij de druk op de vaginawand zo min mogelijk is. En het lidteken aan de buitenkant 's avonds een beetje masseren met calendula zalf hielp behoorlijk.
als je staat of loopt rust je hele buikinhoud er ook op he, dus het is best logisch Maar wat ik eigenlijk voel en wat onprettig is, is alsof mijn klitoris 3 dagen lang gestimuleerd is met een stofzuiger, niet dat ik weet hoe dat voelt maar dat denk ik.. of zoiets.......
gaat echt weer over ook quote:Oeh! Neuk heeft weer geile praatjes...Op dinsdag 14 november 2006 14:37 schreef Neuk het volgende:
alsof mijn klitoris 3 dagen lang gestimuleerd is met een stofzuiger,
Ik heb zojuist mijn 'onderkantje' (wat een wooooord
) eens grondig bestudeerd. Hm, er zit toch nogal wat wat ik niet zo goed kan 'plaatsen'. Bulten, littekenweefsel, één plekje dat gruwelijk irriteert, een zwart plekje (iiiieeeehhh! Afstervend weefsel... ??? ) en dan heb ik de binnenkant nog netjes met rust gelaten.Vrijdag naar mijn eigen oude vertrouwde gyn, eens kijken wat zij ervan vindt. Ik vraag iig een verwijzing naar een bekkenbodemspecialist. Ik ben zo bang voor een verzakking. Wat jij schreef Belana, dat je alles zo voelt 'drukken', dat heb ik ook. En natuurlijk ben ik pas 5 weken geleden bevallen, en is het allemaal nog vers, maar ik wil écht niet het risico lopen dat de boel naar buiten gaat hangen...
Om er ook maar eens een geil praatje tegenaan te gooien... En PM, jij hebt het over 'een dagje wandelen' oid...
Ik ben blij als ik een uurtje volhoud...
nogmaals, het komt echt, heus weer allemaal goed
quote:Noh! Jouw verhaal daarentegen is ook weer opwindend!Op dinsdag 14 november 2006 14:46 schreef Moonah het volgende:
[..]
Oeh! Neuk heeft weer geile praatjes...
Succes vrijdag alvast Ik ga maar niet wandelen vandaag. Ik val continu in slaap.
onee, jij had juist geen vlotte bevalling. tjemig, 35 uur zeg! )Verder over de bevalling gesproken en over mijn onzekerheid over de afloop ervan (en daarbij het niet direct lukken van bv). Ze gaf aan dat dat voor een eerste kind bijna normaal was, 50% van de eerste bevallingen schijnt in het ziekenhuis te eindigen ergens tijdens de weeën. Dit vond ik fijn te horen.
Ook gesproken over het feit dat ik gespannen was tijdens de bevalling, dat was de vk ook opgevallen (en moest er zelfs een beetje om lachen, tijdens de pers-weeën-autorit had ik allemaal commentaar op hoe we reden en hield ik alles in de gaten, dat maakte ze niet vaak mee!).
Omdat ik me in geen enkele situatie goed kan ontspannen vond ze het goed om hier eens naar te kijken, zeker bij een eventuele tweede maar ook zomaar. Ik wil eens gaan kijken of yoga iets voor mij kan zijn.
En dan ben je kraamvrouw af.... toch even zitten huilen in de auto!
Deze moeder is weer ongesteld. En hoe
. . Nou ja, alles doet het nog, zeg maar... Eindelijk.quote:Op woensdag 15 november 2006 15:11 schreef PM-girl het volgende:
En dan ben je kraamvrouw af.... toch even zitten huilen in de auto!
ik snap je gevoel namelijk helemaal
quote:Ik bedoelde dus dat als je een hele snelle bevalling hebt gehad de kans groot is dat je last van urineverlies krijgt. Waardoor je dus naar een fysio wordt gestuurd om je bekkenbodem te trainen om zo van je onbedoelde urineverlies af te komen.Op woensdag 15 november 2006 14:04 schreef Neuk het volgende:
Ik snap je niet helemaal Rottdog...
. Ik ben blij! Ik kan gewoon voor Eva blijven zorgen zoals ik nu al doe, en ik kan de tijd tussendoor ook goed besteden aan mijn werk, wat ik fijn vind, en als ik vanaf januari weer op kantoor ben, ben ik al weer fijn bijgelezen en heb de grootste mailpuinhopen weggewerkt. PM-girl,
Ik moest er vorige week ook toch even wel aan denken, maar ik voelde me al een poosje geen kraamvrouw meer.. ja sorry, beetje plastisch, maar dat kan hier toch wel? Er zitten al twee broeken in de was vanwege lekkeage, en ik begin me ook een beetje slapjes te voelen... Misschien is het nog een gevolg van weinig vloeien na de bevalling, dat ik dat nu weer inhaal?[ Bericht 3% gewijzigd door linda856763 op 16-11-2006 18:57:42 ]
PM, ik weet niet of je nu zo blij moet zijn dat je ijzertabletten krijgt voorgeschreven ipv floradix. Floradix is dan wel niet lekker, maar ijzertabletten kunnen weer voor verstopping zorgen en wordt ingezet op het moment dat Floradix gewoon niet volstaat. Hoop dat je er snel van af komt.
Gisteren bloed geprikt,volgende week de uitslag. Wij met het hele gezin (!) - Simon in de maxicosi dus - kwamen de prikkamer binnen. De vrouw keek op de verwijzing van de vk en vroeg: Hoeveel weken ben je nou precies?
Ik zeg, nou ik ben zes weken geleden bevallen en mijn vriendje zegt, wijzend op Simon: dit is een baby!
Die vrouw krijgt een rood hoofd en legt uit dat ze dacht dat ik voor het bloedonderzoek van de nt-meting kwam! (niet omdat mijn buik dik was iig!)
Alle excuses en daarna natuurlijk alle lof voor Simon!
Ze was er echt niet bij met haar hoofd. quote:Op vrijdag 17 november 2006 10:16 schreef PM-girl het volgende:
Dutchie, dat zei de vk idd, dat verstopping een van de bijwerkingen kon zijn.
Gisteren bloed geprikt,volgende week de uitslag. Wij met het hele gezin (!) - Simon in de maxicosi dus - kwamen de prikkamer binnen. De vrouw keek op de verwijzing van de vk en vroeg: Hoeveel weken ben je nou precies?
Ik zeg, nou ik ben zes weken geleden bevallen en mijn vriendje zegt, wijzend op Simon: dit is een baby!
Die vrouw krijgt een rood hoofd en legt uit dat ze dacht dat ik voor het bloedonderzoek van de nt-meting kwam! (niet omdat mijn buik dik was iig!)
Alle excuses en daarna natuurlijk alle lof voor Simon!
oei, dat is herkenbaar
ik was de avond ervoor bevallen toen ik in de stad liep een een collega met zijn vrouw tegenkwam die tegen me zei: nou zo te zien komt de volgende er al aan
waarop ik antwoordde: nou hoeft het niet, ik ben net gisteren bevallen
was ook wel een hilarische situatie
en ladywrb, waarom liep je een dag na je bevalling alweer in de stad dan?
En na 1 dag al in de stad??
quote:Ik was blijkbaar verdoofd, sterker nog.... ik wist niets van een knip af. Tot na de bevalling en de moederkoek: 'dan zal ik je nu nog even gaan hechten.' 'ben ik dan ingescheurd?' 'nee, je hebt een knip gehad.' '...ow?...'Op dinsdag 14 november 2006 09:25 schreef dutchie het volgende:
Zo af en toe heb ik nog flashbacks van de bevalling. Helaas ook die van die onverdoofde knip.
"Neem maar een goede hap lucht"
Is goed, ga ik doen.
1, 2, hap, knip
Nou , dacht ik, mooi niks van gevoeld.
.... daarna wel
Ik ben vanochtend bij mijn eigen gyn geweest. Dat was erg gezellig!!! (Door ziekte van haar kant was het al een poos geleden). Ik kom al een jaar of 5 bij haar, en ze vond het zo leuk om me nu met mijn zoon te zien! Lief mens!
Mijn wond zag er goed uit. Beetje wild vlees..
Heeft ze aangestipt.En ze zei hetzelfde als jij Belana, "Het komt allemaal goed, heeft alleen tijd nodig."
En verder maakte ze zich zogen om mijn gewicht.
Ik zit nu onder mijn oorspronkelijke gewicht. En als ik BV blijf geven (wat ze aanmoedigt en wat ik ook zeer zeker van plan ben) vreest ze dat het mijn spieren gaat aantasten omdat ik te weinig vet heb opgebouwd. Dus nu moet ik van haar bijvoeding hebben... "Wat zieke mensen ook krijgen", zei ze.
Calorieën en eiwitten.
Nah, eerst maar eens kijken of enhoe ik dat op een andere manier krijg aangevuld. Gek he, de meeste vrouwen willen van die kilo's af en ik weet niet zo goed hoe ik ze er aan moet krijgen...
quote:Nou, daar ben ik ook benieuwd naar!Op vrijdag 17 november 2006 10:40 schreef bixister het volgende:
en ladywrb, waarom liep je een dag na je bevalling alweer in de stad dan?
Ik moet er echt nog niet aan denken...
Ik heb werkelijk niks te klagen. Alles is helemaal perfect. Het enige is dus dat bij mij die kilo's eraan blijven zitten. En ik eet echt netjes. Als ik minder ga eten dan wordt het gelijk dieten. En dat is ook weer niet goed.
Dussssss, als je wat nodig hebt!
Ik heb trouwens geen onderzoek meer gehad bij de nacontrole, ze vroeg het wel of ik het wilde, maar ik denk dat ik niets geks meer heb en daarbij is de schaamte ook weer wat terug aan het komen! (al was dat laatste niet de reden om het niet te doen)
En hier ook zo'n 3 kilo in de aanbieding, gratis af te halen!
Nog 1 kg eraf en ik ben op mijn oude gewicht!
Deze moeder heeft vandaag trouwens vrij. En Ive is wel naar het kdv
. Ergens voel ik me daar een beetje schuldig over, maar het is wel erg lekker om even een dagje mijn eigen dingetjes te kunnen doen. Mijn man heeft Ive naar het kdv gebracht, zodat ik direct na de voeding mijn bed weer in kon, waar ik tot 11.15 uur heb geslapen! (Het was afgelopen nacht weer een slechte nacht...) En nu wat dingetjes in het huishouden, straks even de stad in, foto's inplakken (ja, ik weet het, ik ga hem dan even heel erg missen), sollicitatiebrief schrijven, enz. enz. 
En cattie, gewoon lekker genieten, geen schuldgevoel hebben, want dan kun je niet genieten...
Snoopy, heerlijk dat je niets te klagen hebt.
(maar dat wordt nu wel rap minder ). Kweet alleen niet zo goed hoe ik het in een envelopje moet stoppen... Hoe moet je dat dan bij-eten Moonah? Krijg je dan een proteinepoeder ofzo? Of astronauten-voedsel-achtige dingen?
quote:Ik moest bij de apotheek info vragen, die wisten wel wat ze bedoelde zei de gyn.Op vrijdag 17 november 2006 13:24 schreef linda856763 het volgende:
6 kilo hier!
Hoe moet je dat dan bij-eten Moonah? Krijg je dan een proteinepoeder ofzo? Of astronauten-voedsel-achtige dingen?
Maar ik ga het eerst maar eens met extra gewone voeding proberen. Al voelt het dan mss wel alsof ik mezelf volprop. Ik eet nu nl al best veel voor mijn doen. We'll see!
Overigens zet ik bij deze een stop op het opsturen vande overtolig kilo's hoor dames!
). Een vriendin van me valt ook heel snel af en die nam dan dagelijks een milkshake van volle melk, volle yoghurt en banaan. Veel energie en eiwitten, maar toch gezond.quote:Neuh, ik ben niet zo van het ongezonde.Op vrijdag 17 november 2006 14:11 schreef Étoile het volgende:
Moonah, iig jezelf niet met ongezonde dingen gaan volproppen,
Alleen nu in de Sinterklaastijd vréét ik gevulde speculaas... Jeuheu! Per vandaag is het geoorloofd!
Zo'n milkshake maak ik al regelmatig als ontbijt. Yummie!
Maar zo'n maaltijdshake lijkt me niks. Zo.... chemisch
Neuh, 's avonds lekker veel pasta, toch maar wat meer (biologisch) vlees (ben eigenlijk principeel vegetarier...), veel tosti's, gebakken eitjes, gebakken aardappeltjes...
Moet toch lukken dan?!
quote:luca lag in het ziekenhuis en ik moest een kolf kopen.Op vrijdag 17 november 2006 10:40 schreef bixister het volgende:
waah PM girl, da's wel een flinke flater ja!
en ladywrb, waarom liep je een dag na je bevalling alweer in de stad dan?
en ik mocht heel soms ook een beetje. ik kan me herinneren dat ik er gek op was
quote:Linda,Op donderdag 16 november 2006 18:27 schreef linda856763 het volgende:
Hmm, het is normaal toch dat je een heftigere menstruatie hebt na de bevalling? Want het valt bijna niet bij te benen met verbanden en tampons
Ik heb de 1e 2 keren ook hele heftigen mensturaties gehad, en ook weinig gevloeid na de bevalling. De 3e keer was het weer normaal.
. Ik heb het gevoel dat daarmee m'n hormoonhuishouding nog weer een beetje extra richting 'normaal' gaat. Of in ieder geval dat de hele cyclus gewoon weer op gang komt.
(Vind trouwens al dat gedoe weer wat minder geweldig hoor. En hoe leg je een bijzonder geinteresseerde peuter nu uit dat mama echt nu echt echt echt wat privacy wil op het toilet
(k leen je gewei even hoor Leah) mee bent kozakkenik moet er niet aan denken, ben t gelukkig ook nog niet geweest.
quote:Ah, fijn om te horen. Hier is het ook al redelijk genormaliseerd. Alleen dag 1 was nogal heftig.Op vrijdag 17 november 2006 22:25 schreef leentje2907 het volgende:
[..]
Linda,
Ik heb de 1e 2 keren ook hele heftigen mensturaties gehad, en ook weinig gevloeid na de bevalling. De 3e keer was het weer normaal.
En Kozakken, dat heb ik idd ook wel, alles doet het nog en alles wordt weer normaal. Het heeft bij jou trouwens wel ff wat langer geduurd! (ook wel fijn toch?)
quote:Ah, lees dit nu pas. Dankje!Op vrijdag 17 november 2006 15:22 schreef Nijna het volgende:
Ze hebben bij de apotheek van die soort milkshakes dingen(zie bijv hier), zal wel net zoiets zijn als die maaltijdshake gevallen. Heb geen idee wat voordeliger is...
En Lois en lady-wrb ook.
Ik merk wel dat het heel dubbel voelt dat ik moet aankomen. Heb een eetprobleem gehad vroeger, ben er (dacht ik...) goed uitgekomen, maar merk dat het nu op de achtergrond opspeelt...
Gelukkig houdt mijn lief me erg goed in de gaten. En ik ga gewoon verstandig doen.
quote:Op vrijdag 17 november 2006 22:29 schreef kozakken het volgende:
En hoe leg je een bijzonder geinteresseerde peuter nu uit dat mama echt nu echt echt echt wat privacy wil op het toilet
Nah, van mij mag mijn menstruatie nog heeeeel lang uitblijven. Vind er niets aan.
Linda, fijn dat het nu normalere vormen aanneemt.
Ik was helemaal vergeten wat voor een gedoe het ook alweer was.
Maar toch
Hormonen weer een beetje beter in de regel is weer -het aanvalsplan bestaat momenteel dus uit: Weg
en tegenwoordig wil piet als hij op de wc zit ook per se dat ik 'm met rust laat, en dat de deur dicht gaat. vind ik niet erg hoor! had je er al genoeg ontvangen?
[ Bericht 7% gewijzigd door pinquit op 18-11-2006 16:02:54 ]
quote:ah zo!!Op vrijdag 17 november 2006 21:43 schreef lady-wrb het volgende:
luca lag in het ziekenhuis en ik moest een kolf kopen.
Ik vrees dat het er hier ook aankomt, heb zo'n onbestemde buikpijn die me aan de bevalling doet denken (herinneringen aan de menstruatie zijn te ver weg gezakt denk ik)
De vk belde gisteren, mijn ijzer was beter nu dus ik hoef geen pillen meer te slikken!
Heb hem donderdag eindelijk te pakken gehad en dinsdag om 10 over 8 (
) heb ik een afspraak staan om mijn hormonnhuishoudeing, ijzergehalte, vitaminepeil en weet ik veel wat allemaal te laten checken ivm die haaruitval! Wordt vervolgd dus!quote:Ja en nee.Op zaterdag 18 november 2006 22:01 schreef Neuk het volgende:
Misschien krijgt kim wel een brusje? Of bedoel je dat niet te zeggen ingrid?
Ik heb zo'n 3 weken geleden getest. En niet zwanger. Ook aan de ha voorgelegd.
Er is/was een hele kleine kans op zwangerschap. Theoretisch gezien.
Maar ik heb verder geen klachten. Wel telkens " ongesteldheidskramp".
Een brusje is op zich wel welkom, maar financieel zeer moeilijk. Dus liever nu (nog) niet.
Misschien over een paar jaar, ligt eraan hoe we er dan voor staan.
Vlak voor we zouden gaan stond ik bij Thies zijn bedje en begon ik toch te huilen. Ik belde een vriendin: "Boehoehoe
Ik ga wel mee hoor, snik... snif, maar ik moet zo hui-hui-len.... "Uiteindelijk was het erg gezellig. Heerlijk gedanst. Tot ik een toeschietreflex kreeg (ik voelde mijn boezem zo op en neer deinen bij het dansen, ben ik niet gewend...
). Vanaf dat moment heb ik alleen nog maar aan Thies kunnen denken. Kortom, om 23.45 was ik weer netjes thuis!
Het losmakingsproces is begonnen...
mijn eerste keer zonder Jordy was bij de kapper en ik werd ook nog geknipt door een hoog zwangere, dat hielp er niet echt aan je klinkt zooooo liefdevol, echt mooi om te lezen Toen Kim 3 weken was, ging Kim al logeren! Ivm een trouwerij. Was heel erg wennen!
Nu is het soms nog wel moeilijk om Kim uit logeren te brengen. Maar ook wel weer lekker. Wel goed en normaal dat we haar dan missen, toch?
Vrijdag personeelsfeest, dan blijft Kim bij mijn ouders logeren.
Kijk, ik wandel een dagje, jij gaat een avondje uit!! Leuk hoor! Maar moeilijk is het!
We hebben hier 1 oppasuurtje achter de rug, pfff, vond ik ook niks hoor.
Gisteren een feestje gehad en Simon lekker bij me gehouden in de draagdoek. Dat voorkwam ook dat mensen hem vast wilden houden en ze konden hem toch zien! Heerlijk, dan heb ik echt het gevoel: van mij!!
quote:Nou, dát vind ik helemaal stoer! Jullie waren allebei weg? Een 'vreemde' oppas? Daar moet ik écht nog niet aan denken...Op maandag 20 november 2006 10:39 schreef PM-girl het volgende:
We hebben hier 1 oppasuurtje achter de rug, pfff, vond ik ook niks hoor.
Thies was gewoon lekker bij zijn papa.
quote:Dat klinkt heel fijn. Ik heb ook zo'n draagdoek, maar wij zijn van die schijterds. We hebben hem nog niet gebruikt omdat we bang zijn dat Thies eruit valt...Gisteren een feestje gehad en Simon lekker bij me gehouden in de draagdoek. Dat voorkwam ook dat mensen hem vast wilden houden en ze konden hem toch zien! Heerlijk, dan heb ik echt het gevoel: van mij!!
Ik ga het vandaag weer eens proberen!
En die draagdoek, hier een beetje offtopic, maar Thies is bijna zes weken toch? Dan mag hij er namelijk zittend in. Ik weet natuurlijk niet welke draagdoek je hebt, maar ik stuur je wel even een mail ter verduidelijking!
Echt heerlijk, dat lekkere warme lijfje tegen je aan en dan dat buikje wat zo mooi op en neer gaat tegen jouw buik
Eerste paar keer is uitfiegelen, maar het lukt na verloop van tijd steeds gemakkelijker!
[ Bericht 50% gewijzigd door kozakken op 20-11-2006 11:41:27 (vraag in het babietjestopic geplaatst ipv hier) ]
En met jullie mannetjes? Gaat het goed met de opname? En hoe gaat het met wmanaman. Begint hij ook een beetje op adem te komen?
Hier gaat helaas nog steeds maar matig. Ik ben de afgelopen weken wel echt wat rustiger geworden maar ik voel me soms nog steeds zo wanhopig en rot. En iedere keer als ik me zo voel, voel ik me zo naar en twijfelachtig over mijn gevoelens voor Jolie. Over mijn rol als moeder.
Zo ontzettend rot vind ik dat, want het is zo'n knap kindje en ik hou zo veel van haar. Ik probeer het haar echt te laten merken maar soms lijkt het gewoon alsof het helemaal niet gaat. Terwijl het met haar eigenlijk gewoon heel goed gaat. Ik probeer die gevoelens echt zo min mogelijk te hebben maar het komt steeds terug. Misschien kan ik er nu ook gewoon niet doorheen kijken en moet ik mezelf niet druk gaan maken over hoe ik mezelf zie in haar leven en hoe ik haar wil opvoeden en gewoon even gewoon meegaan in die dingen. Als dat gaat. Aan de andere kant is het natuurlijk wel een klein peutertje dat opgevoed moet worden, uitleg nodig heeft, dingen moet en vooral wil leren en dat zo veel vraagt en liefheeft. Het zou echt heel fijn zijn, als wij gewoon even weer gelukkig waren. Het was misschien niet perfect allemaal voorheen maar zo fijn als soms dingen waren met haar, ik denk dat dat wel het dichtst bij geluk ligt. Nu is het zo stil en gespannen steeds 'thuis' en alles is zo vermoeiend dat ik me soms afvraag of we ooit wel weer zo zullen worden. En mensen zeggen, je moet wat meer dit, probeer eens wat meer dat, jaag dat kind een speeltuin door, verwen haar desnoods, eet de hele week buitenshuis als dat makkelijker gaat maar zo werkt het gewoon niet. Helaas. Zo werkt het niet als alles aan jezelf pijn doet en een dekbed over je heen als een last voelt, ipv gewoon een warm bed. Hoe kun je ooit die dingen opzij zetten om haar weer lekker in bed te nemen en te vertroetelen. En als ik het kon, dan zette ik heus wel een gezellig gezicht op en ging ik met haar leuke dingen doen. Ik zou een moord doen voor een vrijdag waarop we denken, fijn morgen weekend. En dat we dat dachten is nog helemaal niet zo lang geleden. Maar ik zou zoiets zo graag weer even willen voelen. Voor mezelf en zo ontzettend veel voor haar.
Voor wat het waard is: ik heb een depressieve, psychotische moeder. Niet altijd hoor, gewoon, soms gaat het een tijdje niet. En echt, behalve een paar vervelende herrinneringen heb ik er niets aan overgehouden. De tijden dat het wel goed ging en gaat zijn zoveel belangrijker en beter dan af en toe de terugvallen.
Zit ik stomme puzzels te plaatsen, zie ik nu hoe jij je steeds voelt. Ik wou dat ik iets voor je kon doen.
Luchtbel, ik wou dat ik iets kon doen of zeggen wat het leven makkelijker voor je maakt. Ik heb ook geen woorden die toereikend zijn alleen maar een dikke
Lishe, ik weet het. En ik weet ook dat het niets hoeft te zeggen. Maar ik ben zelf iemand die wel wat over gehouden heeft aan bepaalde dingen van mijn moeder. Waarschijnlijk op een heel ander niveau maar het speelt wel mee soms. Daarom dat ik er nu ook veel tijd in wil steken om hier bovenop te komen, niet alleen voor mezelf en voor haar nu. Maar voor de toekomst, van alletwee.
Lief belletje, met je prachtige dochter.. ik denk aan je!
geven. ik hoop zo dat het allemaal snel weer beter gaat.Ik heb idd iets minder gepost de laatste tijd, maar dat was vooral vanwege drukte. Het gaat eigenlijk wel z'n gangetje hier. Volgende begin ik zelfs aan een nieuwe baan
Het is maar tijdelijk, voor de kerstperiode, maar toch. Het is in een winkel en daarin had ik tot nu toe nog geen ervaring, dus wie weet vind ik hierna wel makkelijker iets anders. Bovendien zeiden ze zelf dat als ik het leuk vond ik dat gewoon aan moest geven, zodat ze konden kijken of er tegen die tijd een nieuwe opening was, of eventueel op een andere afdeling. In elk geval een wat leukere afsluiting van 2006, en wat 2007 gaat brengen zien we dan wel weer
Hoop voor je dat het bevalt en dat je er nog wat aan over zult houden. Als zoiets nu leuk is, alleen maar fijn toch. Heb je meteen weer meer energie vaak ook om in jezelf en Noah en in je studie te steken, als je wat beter in je vel zit weer. Succes wat goed hé... fijn joh! en extra geld voor de feestdagen is natuurlijk ook heel lekker