R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Portfolio. |
Nikon D50 | Sigma 17-70mm Macro | Nikkor 70-300mm | SB-800
-je webicon gaf een malware-melding in Chrome, vandaar verwijderd-
Nikon D50 | Sigma 17-70mm Macro | Nikkor 70-300mm | SB-800
-je webicon gaf een malware-melding in Chrome, vandaar verwijderd-
Bij m'n vriendin is er op het moment geen doorkomen aan: ze had gisteren een gesprek met de psych die kennelijk wilde benadrukken dat het niet goed is om niks te doen. Daarom kwam ze naar eigen zeggen behoorlijk chaggie thuis en heb ik het onderwerp maar even laten rusten en hebben we er een leuke avond van gemaakt. Helemaal goed, super gezellig! Maar aan de andere kant is het niet goed om het onderwerp te laten rusten: er moet inderdaad iets gebeuren om haar te dwingen zich bewust te worden van de situatie.
Nu zit ik een beetje met het volgende dilemma: moet ik koste wat kost het onderwerp naar boven halen en een fel uitpakken dat ze er te naief mee bezig is, of haar er zelf mee laten komen in de hoop dat ze dan opener reageert? Eigenlijk kan het zo niet langer: dit moet een keer fout gaan en dat ogenblik ben ik natuurlijk liever voor. Dus tja, wat te doen: forceren of laten rusten?
Nu zit ik een beetje met het volgende dilemma: moet ik koste wat kost het onderwerp naar boven halen en een fel uitpakken dat ze er te naief mee bezig is, of haar er zelf mee laten komen in de hoop dat ze dan opener reageert? Eigenlijk kan het zo niet langer: dit moet een keer fout gaan en dat ogenblik ben ik natuurlijk liever voor. Dus tja, wat te doen: forceren of laten rusten?
Forceren werkt averechts. Laten rusten is helemaal niet goed. Ik begrijp ook niet waarom je deze vraag stelt. Ik neem aan dat je zelf wel weet wat je moet doen. En als je vriendin echt naief blijft kan je haar voor een keuze stellen: genezen en verder met jouw... of niet genezen en dan zonder jouw. De eerste optie is gevaarlijk, want je houdt van je meisje als dat wederzijds is dan wilt ze er wel aan werken. Hoop ik voor je. Tis moeilijk te beoordelen als je iemand niet kent... Maar probeer de gulle middeweg.... Succes en hoop voor je dat je meisje haar problemen onder ogen ziet en in gaat zien dat ze echt een goede aan je heeft. Veel complimenten en praten over haar problemen kunnen dat "forceren".
waarom meteen fel uitpakken en verwijten maken?quote:Op vrijdag 16 september 2005 10:28 schreef Ami80 het volgende:Nu zit ik een beetje met het volgende dilemma: moet ik koste wat kost het onderwerp naar boven halen en een fel uitpakken dat ze er te naief mee bezig is
als je m.i. een ding niet moet gaan doen is haar fel benaderen en boos worden.
Ik zou benadrukken dat je je zorgen maakt, je om haar geeft, en NIET dingen gaan forceren,
dat werkt averechts.
Verder zou ik als je dat al doet niet door blijven zeiken dat ze moet gaan eten, dat hoort iemand met een eetstoornis nml gemiddeld zo'n 5 keer per dag en werkt(e bij mij iig) niet.
Tot noch toe ben ik heel behoedzaam met haar omgegaan: steunen, steunen en nog eens steunen. Dat ik niet moet gaan lopen zeiken over bijvoorbeeld het eten dat weet ik natuurlijk ook wel, en dat ligt ook niet in m'n karakter. Ik praat er ook wel met haar over, maar probeer het niet het voornamelijkste gespreksonderwerp te laten worden, want daar word je ook gek van. En ik ben haar partner, niet haar therapeut. Alleen komen de adviezen/opmerkingen die mensen nu tegen haar zeggen op dit moment niet meer binnen, in tegenstelling tot toen haar anorexia nog niet zo ver was gevorderd. Ze kan er niks mee, dus je kunt je voorstellen dat dat zorgen baart. Er móét wat gebeuren, dus vandaar mijn vraag. De gulden middenweg die tot nog toe altijd de juiste was lijkt niet echt meer te werken.
Maar goed, niet forceren dus. Enig idee wat ik dan nog kan proberen om haar bewust te maken van het feit dat het nu echt de verrkeerde kant op gaat?
Maar goed, niet forceren dus. Enig idee wat ik dan nog kan proberen om haar bewust te maken van het feit dat het nu echt de verrkeerde kant op gaat?
even tvp'tje.....
heb even niet zoveel zin om iets te schrijven, voel me echt ongelooflijk klote....
gisteren mijn verjaardag gevierd voor "vrienden"... En uiteindelijk kwamen er wel 2 opdagen(met hun vriendin).............
De rest heeft gewoon niets latn horen of stuurde ff een vaag sms'je dat ze niet konden komen...
Mijn nachtmerrie kwam dus tot leven..
heb even niet zoveel zin om iets te schrijven, voel me echt ongelooflijk klote....
gisteren mijn verjaardag gevierd voor "vrienden"... En uiteindelijk kwamen er wel 2 opdagen(met hun vriendin).............
De rest heeft gewoon niets latn horen of stuurde ff een vaag sms'je dat ze niet konden komen...
Mijn nachtmerrie kwam dus tot leven..
You don't have to know why you do something to stop doing it. All you have to do is to take a close look at what you are actually doing and decide to stop doing it for that moment!"
*Knuffel*
Ik vier m'n verjaardagen al sinds ik 15 werd niet meer, en daarvoor maar 2 keer sinds ik 9 werd. Jij hebt tenminste nog 2 vrienden, toch, moet je maar denken.
Ik vier m'n verjaardagen al sinds ik 15 werd niet meer, en daarvoor maar 2 keer sinds ik 9 werd. Jij hebt tenminste nog 2 vrienden, toch, moet je maar denken.
Meid, wat jammer voor je! En wat een eikels van vrienden, sorry dat ik het zeg. Ik heb zelf vroeger ook een tijdje zo'n vriendengroep gehad waar je niet van opaan kon en ik ben daar op een gegeven moment gewoon minder aandacht aan besteden, want zo zit ik niet in elkaar. Ik ben op dansles gegaan waar ik nieuwe mensen leerde kennen (al een hele tijd geleden) en tussen hen zitten nog steeds mijn twee beste vrienden.
Wat ik dus wil zeggen: vertrouw in jezelf dat je een leuke meid bent en ga eens op zoek naar mensen die je echt waarderen en van wie je echt opaan kunt. Want soms zit je gewoon in een vriendencirkeltje waar je in terechtgekomen bent zonder dat je er echt tussen past. Dat had ik dus en ben blij dat dat nu totaal niet meer het geval is.
Knuffel!
Wat ik dus wil zeggen: vertrouw in jezelf dat je een leuke meid bent en ga eens op zoek naar mensen die je echt waarderen en van wie je echt opaan kunt. Want soms zit je gewoon in een vriendencirkeltje waar je in terechtgekomen bent zonder dat je er echt tussen past. Dat had ik dus en ben blij dat dat nu totaal niet meer het geval is.
Knuffel!
Ami80: hoe is het met de intakes afgelopen van je vriendin?
Teigan: ik zou nu heel goed gaan nadenken voor wie je je verjaardag eigenlijk viert...als het jezelf elk jaar alleen maar pijn doet dat er minder mensen komen dan je gehoopt had en dat degenen die niet kwamen óók nog vage smoezen hadden, zou ik volgend jaar dit doen: je verjaardag lekker niet voor anderen vieren en er gewoon zelf een leuk dagje van maken met 1 of 2 échte vrienden!
Teigan: ik zou nu heel goed gaan nadenken voor wie je je verjaardag eigenlijk viert...als het jezelf elk jaar alleen maar pijn doet dat er minder mensen komen dan je gehoopt had en dat degenen die niet kwamen óók nog vage smoezen hadden, zou ik volgend jaar dit doen: je verjaardag lekker niet voor anderen vieren en er gewoon zelf een leuk dagje van maken met 1 of 2 échte vrienden!
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
Ik heb vandaag een lijstje vast gesteld en alle hoeveelheden een beetje verhoogd, van wat ik ga eten.
Dit lijstje lijkt een beetje qua opbouw op het lijstje dat ik een jaar geleden van de diëtiste kreeg.
Het kan best dat sommigen het weinig vinden, maar voor mij is het een stap voorruit. Zeker omdat ik zo meer vitamines binnen krijg. Het enige waar ik ontevreden over ben zijn de hoeveelheden brood. Ik vind dat dat wel meer mag, maar kan het nergens in proppen omdat ik van mezelf weet dat ik het niet allemaal zal kunnen wegkrijgen. Dit ligt ook een beetje aan het feit dat ik op school op de een of andere manier niet graag brood eet. Ik eet sowieso niet graag als er mensen bij zijn, omdat ze vaak geneigd zijn me de hele tijd in de gaten te houden ivm met mijn eetstoornis. Ook al heb ik nu ong. 5 maanden niet meer overgegeven (of meer, ik weet het niet precies meer) en niet gelijnd... Dan nog word er op school vaak naar me gekeken als ik wat eet. Soms hoor ik ook mensen zeggen van ''oohhh kijk! Ze eet weer!'', ik trek me er niet veel van aan, laat ze maar lekker praten , alleen eten wordt er niet leuker op. Vooral brood eten niet, omdat ik het niet zo snel weg krijg als anderen en ik er langer over doe. Het is al een hele voorruitgang dat ik om 12 uur op school wat van brood zal gaan eten.
Dit is het lijstje:
'S ochtends:
- 1 glas melk
- 2 sneetjes brood met beleg
- wat fruit
Tussendoortje:
crackertjes, fruit, liga oid.
'S middags:
- 1 boterham, bruin bolletje oid, met beleg
- Drinken naar keus
Tussendoortje:
Fruit
'S avonds:
- Gewone warme maaltijd
- Dinken
- Fruit
Dit lijstje lijkt een beetje qua opbouw op het lijstje dat ik een jaar geleden van de diëtiste kreeg.
Het kan best dat sommigen het weinig vinden, maar voor mij is het een stap voorruit. Zeker omdat ik zo meer vitamines binnen krijg. Het enige waar ik ontevreden over ben zijn de hoeveelheden brood. Ik vind dat dat wel meer mag, maar kan het nergens in proppen omdat ik van mezelf weet dat ik het niet allemaal zal kunnen wegkrijgen. Dit ligt ook een beetje aan het feit dat ik op school op de een of andere manier niet graag brood eet. Ik eet sowieso niet graag als er mensen bij zijn, omdat ze vaak geneigd zijn me de hele tijd in de gaten te houden ivm met mijn eetstoornis. Ook al heb ik nu ong. 5 maanden niet meer overgegeven (of meer, ik weet het niet precies meer) en niet gelijnd... Dan nog word er op school vaak naar me gekeken als ik wat eet. Soms hoor ik ook mensen zeggen van ''oohhh kijk! Ze eet weer!'', ik trek me er niet veel van aan, laat ze maar lekker praten , alleen eten wordt er niet leuker op. Vooral brood eten niet, omdat ik het niet zo snel weg krijg als anderen en ik er langer over doe. Het is al een hele voorruitgang dat ik om 12 uur op school wat van brood zal gaan eten.
Dit is het lijstje:
'S ochtends:
- 1 glas melk
- 2 sneetjes brood met beleg
- wat fruit
Tussendoortje:
crackertjes, fruit, liga oid.
'S middags:
- 1 boterham, bruin bolletje oid, met beleg
- Drinken naar keus
Tussendoortje:
Fruit
'S avonds:
- Gewone warme maaltijd
- Dinken
- Fruit
Don’t touch the girl,
she will cut your hands off,
and call it an accident.
she will cut your hands off,
and call it an accident.
Dit is de lijst die je in de eetstoornis kliniek krijg (B-lijst)
sochtends: 2 boterhammen, glas melk, thee/koffie
Tussendoor: sultana, of liga, of belegde cracker, of stroopwafel, of 2 koekjes, wat je wilt.
Lunch: 2 boterhammen, cracker met beleg, 2 melk, thee/koffie
Tussendoor: weer hetzelfde, gewoon 1 tussendoortje, melk
avondmaal: 70gr rijst/pasta, of aardappelen, stuk vlees, 200gr groente, saus of jus, 150ml toetje
Tussendoor: weer een tussendoortje kiezen, melk
sochtends: 2 boterhammen, glas melk, thee/koffie
Tussendoor: sultana, of liga, of belegde cracker, of stroopwafel, of 2 koekjes, wat je wilt.
Lunch: 2 boterhammen, cracker met beleg, 2 melk, thee/koffie
Tussendoor: weer hetzelfde, gewoon 1 tussendoortje, melk
avondmaal: 70gr rijst/pasta, of aardappelen, stuk vlees, 200gr groente, saus of jus, 150ml toetje
Tussendoor: weer een tussendoortje kiezen, melk
I thought this day would never end...
Ohnee nou vergeet ik wat!! er zijn nog 2 fruitmomenten, om 14.30 en om 20.00 stonden die op de lijst.
I thought this day would never end...
Dan is die van mij toch niet zo geweldig... Of wel .
.
Don’t touch the girl,
she will cut your hands off,
and call it an accident.
she will cut your hands off,
and call it an accident.
Nee....je mist 1 boterham en een cracker bij de lunch.
Plus 2 tussendoortjes...en melk/yoghurt.
Plus 2 tussendoortjes...en melk/yoghurt.
I thought this day would never end...
Cleejee, ik zit er wel over na te denken om zoiets te gaan doen...
Ik heb me er nog een tijd rot over gevoeld dit weekend, maar nu ben ik gewoon blij met de mensen die wel zijn geweest, en de mensen die echt gewoon niet konden, maar er zeker wel voor mij zijn.....
en die moet je koesteren....
Angel20 mijn eetlijst was zelfs nog uitgebreider. Ik moet 6 boterhammen verdeelt over de dag eten... Vult altijd wel lekker goed, bij mij hielp dat snoepvreetmomenten tegen te gaan..
Ik heb me er nog een tijd rot over gevoeld dit weekend, maar nu ben ik gewoon blij met de mensen die wel zijn geweest, en de mensen die echt gewoon niet konden, maar er zeker wel voor mij zijn.....
en die moet je koesteren....
Angel20 mijn eetlijst was zelfs nog uitgebreider. Ik moet 6 boterhammen verdeelt over de dag eten... Vult altijd wel lekker goed, bij mij hielp dat snoepvreetmomenten tegen te gaan..
You don't have to know why you do something to stop doing it. All you have to do is to take a close look at what you are actually doing and decide to stop doing it for that moment!"
'S ochtends:
- 1 glas melk
- 2 sneetjes brood met beleg
- wat fruit
Tussendoortje:
crackertjes, fruit, liga oid.
'S middags:
- 2 boterhammen, bruine bolletjes oid, met beleg
- Cracker
- Drinken naar keus
Tussendoortje:
Fruit
'S avonds:
- Gewone warme maaltijd
- Dinken
- Fruit
- Tussendoortje
- Melk
Zoiets zou het dan worden.. Dat andere tussendoortje kan ik nergens kwijt. Anyway, ik wil het eerst proberen zoals het op m'n lijst staat en dan bouw ik het verder op als alles goed gaat .
- 1 glas melk
- 2 sneetjes brood met beleg
- wat fruit
Tussendoortje:
crackertjes, fruit, liga oid.
'S middags:
- 2 boterhammen, bruine bolletjes oid, met beleg
- Cracker
- Drinken naar keus
Tussendoortje:
Fruit
'S avonds:
- Gewone warme maaltijd
- Dinken
- Fruit
- Tussendoortje
- Melk
Zoiets zou het dan worden.. Dat andere tussendoortje kan ik nergens kwijt. Anyway, ik wil het eerst proberen zoals het op m'n lijst staat en dan bouw ik het verder op als alles goed gaat .
Don’t touch the girl,
she will cut your hands off,
and call it an accident.
she will cut your hands off,
and call it an accident.
Teigan: dat klinkt goed! Weet dat eetstoornis een (negatieve) controle-ziekte is....je haalt veel voldoening uit controle.
Probeer dan eens controle te hebben over wat jij wil op gebied van vrienden en verjaardagen enzo...bepaal zelf wat jij wil en zorg er zo voor dat het écht zo wordt als jij wil, zonder pijn!
Probeer dan eens controle te hebben over wat jij wil op gebied van vrienden en verjaardagen enzo...bepaal zelf wat jij wil en zorg er zo voor dat het écht zo wordt als jij wil, zonder pijn!
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
Het is lastig, alles te doen zoals ik wil...
Ik weet niet precies wat ik wil, wie ik ben enzo.
Mijn eetstoornis en alles erachter is een hele tijd mijn "ik" geweest.... En nu heb ik meer ruimte voor mijzelf, ik heb het opgevult door weer veel boeken te lezen, maar dat is niet de oplossing...
Ik wil iets beters gaan doen, maar wat het is en hoe ik dat moet gaan doen weet ik niet..
Mijn studie loopt niet echt goed, ik zit vast in het onderzoeksgedeelte, en moet van mijn begeleider nu maar eerst aan mijn verslag gaan typen... En dat wil ook niet lekker...
En op zo'n moment merk ik dathet heel makkelijk is om terug te glijden in mijn eetstoornis. Ik zie het mis gaan, maar vind het moeilijk in te grijpen.. Het is voor mij al heel wat dat ik er nu een soort van overzichtje over heb zeg maar, door het hier neer te zetten..... Dat geeft mij in ieder geval weer moed..
Ik weet niet precies wat ik wil, wie ik ben enzo.
Mijn eetstoornis en alles erachter is een hele tijd mijn "ik" geweest.... En nu heb ik meer ruimte voor mijzelf, ik heb het opgevult door weer veel boeken te lezen, maar dat is niet de oplossing...
Ik wil iets beters gaan doen, maar wat het is en hoe ik dat moet gaan doen weet ik niet..
Mijn studie loopt niet echt goed, ik zit vast in het onderzoeksgedeelte, en moet van mijn begeleider nu maar eerst aan mijn verslag gaan typen... En dat wil ook niet lekker...
En op zo'n moment merk ik dathet heel makkelijk is om terug te glijden in mijn eetstoornis. Ik zie het mis gaan, maar vind het moeilijk in te grijpen.. Het is voor mij al heel wat dat ik er nu een soort van overzichtje over heb zeg maar, door het hier neer te zetten..... Dat geeft mij in ieder geval weer moed..
You don't have to know why you do something to stop doing it. All you have to do is to take a close look at what you are actually doing and decide to stop doing it for that moment!"
Het van je af tikken of schrijven werkt vaak heel verhelderend....herkenbaar!
Ik snap het dat je nu je ineens 'eetstoornis' vrij bent, erg makkelijk terug kan glijden in het 'vertrouwde'...
je hebt nu een overzichtje, dat is het begin.....
en het is herkenbaar, zoeken in het leven wat je nou eigenlijk écht wil, wat je écht gelukkig maakt...weet dat veel mensen zoeken, sommigen blijven hun hele leven zoeken, dus gun jezelf de tijd...
Ik snap het dat je nu je ineens 'eetstoornis' vrij bent, erg makkelijk terug kan glijden in het 'vertrouwde'...
je hebt nu een overzichtje, dat is het begin.....
en het is herkenbaar, zoeken in het leven wat je nou eigenlijk écht wil, wat je écht gelukkig maakt...weet dat veel mensen zoeken, sommigen blijven hun hele leven zoeken, dus gun jezelf de tijd...
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
Iemand er behoefte aan om te weten wat ik eet als persoon zonder anorexia of andere eetstoornis? ik heb 't voor mezelf een tijdje bijgehouden dus ik weet 't redelijk nauwkeurig
Hoe herkenbaar! Zit in precies hetzelfde schuitje, dus ik ben ook maar aan het typen gegaan!quote:Op dinsdag 20 september 2005 10:50 schreef teigan het volgende:
Mijn studie loopt niet echt goed, ik zit vast in het onderzoeksgedeelte, en moet van mijn begeleider nu maar eerst aan mijn verslag gaan typen... En dat wil ook niet lekker...
Je hebt nu inderdaad meer ruimte om jezelf te ontplooien, om te beseffen wat je nu eigenlijk echt leuk vindt: cultuur, psychologie, dieren, een sport, iets creatiefs, of misschien wel reizen? Maar doe het wel voor jezelf, want eetstoornispatienten schijnen nog weleens geneigd te zijn heel zorgzaam te worden en te vluchten in het helpen van anderen. Dat zie ik ook bij mijn vriendin. Je kunt gewoon eens iets nieuws proberen. En als het niks voor je is dan stop je er toch gewoon weer mee! Op die manier kan je ook beter jezelf leren kennen.
@CleeJee: over de intake is verder nog niks bekend: na het tweede gesprek zou ze worden teruggebeld in ongeveer een week, maar tot nu toe niks vernomen. Dat is wel irritant, want je zit nu echt zo te wachten op wat gaat komen, dus dat maakt het nemen van een beslissing ook minder dringend voor haar.
@Ami80: ja, inderdaad zit je nu helemaal in dde stress natuurlijk.....zwaar verrot.....
wat voor beslissing moet ze precies gaan nemen dan?
wat voor beslissing moet ze precies gaan nemen dan?
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
ik voel me altijd zo schuldig als ik aan iets begin, en het lijkt me dan toch niks en dan haak ik weer af....quote:Op dinsdag 20 september 2005 11:50 schreef Ami80 het volgende:
[..]
Hoe herkenbaar! Zit in precies hetzelfde schuitje, dus ik ben ook maar aan het typen gegaan!
Je hebt nu inderdaad meer ruimte om jezelf te ontplooien, om te beseffen wat je nu eigenlijk echt leuk vindt: cultuur, psychologie, dieren, een sport, iets creatiefs, of misschien wel reizen? Maar doe het wel voor jezelf, want eetstoornispatienten schijnen nog weleens geneigd te zijn heel zorgzaam te worden en te vluchten in het helpen van anderen. Dat zie ik ook bij mijn vriendin. Je kunt gewoon eens iets nieuws proberen. En als het niks voor je is dan stop je er toch gewoon weer mee! Op die manier kan je ook beter jezelf leren kennen.
ik vind dat zo slap van mezelf dan, dus daar ben ik ook huiverig voor...(goh, hoezo perfectionisme... )
)Maar wat balen dat jullie nog niets weer gehoord hebben, als het langer dan een week is gewoon bellen hoor.... Dan snappen ze misschien dat er wat druk achter zit....
Ennuh, ik heb net weer 5 pagina's bji mijn begeleider gedropt, had ik weer verbeterd, eens kijken of het nu ongeveer is wat ze wil...
You don't have to know why you do something to stop doing it. All you have to do is to take a close look at what you are actually doing and decide to stop doing it for that moment!"
Ik herken het ook....zit momenteel ook beetje vast in mijn onderzoeksgedeelte van mijn scriptie.
En steeds die druk van studie, en op tijd inleveren van opgaven..werkt niet echt bevorderlijk voor mijn eetstoornis.
En steeds die druk van studie, en op tijd inleveren van opgaven..werkt niet echt bevorderlijk voor mijn eetstoornis.
I thought this day would never end...
kon je school en eetstoornis maar los van elkaar zien.....
helaas is dat een onmogelijkheid......
helaas is dat een onmogelijkheid......
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
Haha, ja klopt! Of kon je het een maar 'even' eerst doen...
Welke beslissing ze moet nemen? Of ze voor de therapie gaat en de controle opgeeft, of dat ze het geen kans geeft en zelf de touwtjes in handen houdt (die ze natuurlijk helemaal niet in de handen heeft). Daar is ze nog niet uit hoewel er wel uit sommige dingen (planning) blijkt dat ze rekening houdt met opname.
Teigan, het is natuurlijk maar de vraag of het perfect is om iets te blijven doen waar je hart niet in blijkt te zitten. Is dat zoveel beter dan ermee te stoppen? Ik vind het wel redelijk perfect om het een kans te geven en als het nieuwe niks voor je is er een punt achter te zetten. Eigenlijk is dat veel beter, want dan ben je pas echt assertief!
Ik bel liever niet naar de kliniek om het te vragen: dat initiatief laat ik liever bij mijn vriendinnetje. Zal haar eens vragen of ze een keer kan bellen, dat is wel goed inderdaad.
Vandaag wil ik drie pagina's schrijven. Punt.
Welke beslissing ze moet nemen? Of ze voor de therapie gaat en de controle opgeeft, of dat ze het geen kans geeft en zelf de touwtjes in handen houdt (die ze natuurlijk helemaal niet in de handen heeft). Daar is ze nog niet uit hoewel er wel uit sommige dingen (planning) blijkt dat ze rekening houdt met opname.
Teigan, het is natuurlijk maar de vraag of het perfect is om iets te blijven doen waar je hart niet in blijkt te zitten. Is dat zoveel beter dan ermee te stoppen? Ik vind het wel redelijk perfect om het een kans te geven en als het nieuwe niks voor je is er een punt achter te zetten. Eigenlijk is dat veel beter, want dan ben je pas echt assertief!
Ik bel liever niet naar de kliniek om het te vragen: dat initiatief laat ik liever bij mijn vriendinnetje. Zal haar eens vragen of ze een keer kan bellen, dat is wel goed inderdaad.
Vandaag wil ik drie pagina's schrijven. Punt.
Vandaag moet ik ook aan mijn werkstuk beginnen. Punt.
Portfolio. |
Nikon D50 | Sigma 17-70mm Macro | Nikkor 70-300mm | SB-800
-je webicon gaf een malware-melding in Chrome, vandaar verwijderd-
Nikon D50 | Sigma 17-70mm Macro | Nikkor 70-300mm | SB-800
-je webicon gaf een malware-melding in Chrome, vandaar verwijderd-
Dat vind ik nou ook..
PUNT!!!
Ik heb iig weer wat inspiratie gekregen, ben mijn resultaten kritisch gaan bekijken en zie dat ik nog wat experimenten kan gaan doen....
O ja, en ik heb mijn artikelen weer ff in mijn map gepleurd...
PUNT!!!
Ik heb iig weer wat inspiratie gekregen, ben mijn resultaten kritisch gaan bekijken en zie dat ik nog wat experimenten kan gaan doen....
O ja, en ik heb mijn artikelen weer ff in mijn map gepleurd...
You don't have to know why you do something to stop doing it. All you have to do is to take a close look at what you are actually doing and decide to stop doing it for that moment!"
Ik heb er nog niks aan gedaan dus ik kan niet trots zijn. Punt!
Portfolio. |
Nikon D50 | Sigma 17-70mm Macro | Nikkor 70-300mm | SB-800
-je webicon gaf een malware-melding in Chrome, vandaar verwijderd-
Nikon D50 | Sigma 17-70mm Macro | Nikkor 70-300mm | SB-800
-je webicon gaf een malware-melding in Chrome, vandaar verwijderd-
Sorry
Sorry
Portfolio. |
Nikon D50 | Sigma 17-70mm Macro | Nikkor 70-300mm | SB-800
-je webicon gaf een malware-melding in Chrome, vandaar verwijderd-
Nikon D50 | Sigma 17-70mm Macro | Nikkor 70-300mm | SB-800
-je webicon gaf een malware-melding in Chrome, vandaar verwijderd-
Nope. . . .
Portfolio. |
Nikon D50 | Sigma 17-70mm Macro | Nikkor 70-300mm | SB-800
-je webicon gaf een malware-melding in Chrome, vandaar verwijderd-
Nikon D50 | Sigma 17-70mm Macro | Nikkor 70-300mm | SB-800
-je webicon gaf een malware-melding in Chrome, vandaar verwijderd-
Laten we er een Krijg-Esto-Aan-Het-Werk-topic van maken
Kom op meid, HUP Esto..., HUP Esto..., HUP Esto!
Zooo irritant als je gedachten je van het werk houden! Heb een tijd gehad dat ik elke ochtend om 6 uur opstond, maar om 10 uur nog niks had gedaan. Zooo frustrerend aan het einde van de dag!
Kom op meid, HUP Esto..., HUP Esto..., HUP Esto!
Zooo irritant als je gedachten je van het werk houden! Heb een tijd gehad dat ik elke ochtend om 6 uur opstond, maar om 10 uur nog niks had gedaan. Zooo frustrerend aan het einde van de dag!
Nou laten we dat maar niet doen Maar ik heb vandaag gewoon ff geen zin. Ben sjaggie en zit nu ff in een gesprek
(Jaja, elke dag heb ik een ander excuus)
Edit: Ik ga nu beginnen, ben benieuwd tot hoever ik kom...
[ Bericht 12% gewijzigd door Esto op 20-09-2005 18:04:21 ]
(Jaja, elke dag heb ik een ander excuus)
Edit: Ik ga nu beginnen, ben benieuwd tot hoever ik kom...
[ Bericht 12% gewijzigd door Esto op 20-09-2005 18:04:21 ]
Portfolio. |
Nikon D50 | Sigma 17-70mm Macro | Nikkor 70-300mm | SB-800
-je webicon gaf een malware-melding in Chrome, vandaar verwijderd-
Nikon D50 | Sigma 17-70mm Macro | Nikkor 70-300mm | SB-800
-je webicon gaf een malware-melding in Chrome, vandaar verwijderd-
Fijn zo!
Net weer een kut-telefoontje (excusez le mot) met het vriendinnetje. Gaat niet helemaal lekker daar geloof ik, maar ze wilde nu niet praten. Frustratie!!! Gelukkig is ze bij haar vriendin, dus ze heeft in elk geval iemand om haar heen. Mijn gok: ze is gebeld door de kliniek. To be continued...
Net weer een kut-telefoontje (excusez le mot) met het vriendinnetje. Gaat niet helemaal lekker daar geloof ik, maar ze wilde nu niet praten. Frustratie!!! Gelukkig is ze bij haar vriendin, dus ze heeft in elk geval iemand om haar heen. Mijn gok: ze is gebeld door de kliniek. To be continued...
het maakt niet uit hoeveel je doet Esto, als je maar wat doet....
Elke dag dat je het niet doet maak je de drempel hoger voor jezelf.....
denk daar ook aan...
ennuh;
"De mens lijdt het meest,
door het lijden dat hij vreest,
maar dat nooit zal komen......"
Dat is voor mij altijd wel een spreuk om ergens toch maar aan te beginnen...
ami80 balen dat het niet zo goed gaat met je vriendin, geef haar maar een flinke knuffel als je haar ziet en kijk of ze erover wil praten........
Elke dag dat je het niet doet maak je de drempel hoger voor jezelf.....
denk daar ook aan...
ennuh;
"De mens lijdt het meest,
door het lijden dat hij vreest,
maar dat nooit zal komen......"
Dat is voor mij altijd wel een spreuk om ergens toch maar aan te beginnen...
ami80 balen dat het niet zo goed gaat met je vriendin, geef haar maar een flinke knuffel als je haar ziet en kijk of ze erover wil praten........
You don't have to know why you do something to stop doing it. All you have to do is to take a close look at what you are actually doing and decide to stop doing it for that moment!"
Je bent een man en de meeste mensen hier zijn vrouw dus het is niet helemaal vergelijkbaar - mannen vreten tig keer meer meestal. Maar sure.quote:Op dinsdag 20 september 2005 11:50 schreef erikkll het volgende:
Iemand er behoefte aan om te weten wat ik eet als persoon zonder anorexia of andere eetstoornis? ik heb 't voor mezelf een tijdje bijgehouden dus ik weet 't redelijk nauwkeurig
Hier gaat 't pet wat betreft eetbuien.
Ok, het is een stap vooruit dat ik in een eetbui kan denken; waarom eet ik nu? Meestal kom ik uit bij gewoonte en verveling. Anyway, ik ben er niet echt blij mee. Ik ga een boekje bestellen. Ik weet niet of deze tip al eens is gegeven: http://www.eetbuien.nl/ Daar zag ik iets over in Thuis op Talpa.
Dus........
21.12
Nadat ik dit heb getypt begint het bij mij door te dringen dat ik 't niet alleen kan. Ik heb een doorverwijzing voor therapie. Ben nu een brief aan het opstellen om me aan te melden. Wat een berichtje op fok al niet te weeg kan brengen..
[ Bericht 21% gewijzigd door Mea.Culpa op 21-09-2005 21:12:56 (Ontwikkeling) ]
Ok, het is een stap vooruit dat ik in een eetbui kan denken; waarom eet ik nu? Meestal kom ik uit bij gewoonte en verveling. Anyway, ik ben er niet echt blij mee. Ik ga een boekje bestellen. Ik weet niet of deze tip al eens is gegeven: http://www.eetbuien.nl/ Daar zag ik iets over in Thuis op Talpa.
Dus........
21.12
Nadat ik dit heb getypt begint het bij mij door te dringen dat ik 't niet alleen kan. Ik heb een doorverwijzing voor therapie. Ben nu een brief aan het opstellen om me aan te melden. Wat een berichtje op fok al niet te weeg kan brengen..
[ Bericht 21% gewijzigd door Mea.Culpa op 21-09-2005 21:12:56 (Ontwikkeling) ]
Ik eet waarschijnlijk vrij weinig vergeleken met de meeste mannen, ben nogal klein enzo (1.78 m)quote:Op dinsdag 20 september 2005 20:29 schreef Sessy het volgende:
[..]
Je bent een man en de meeste mensen hier zijn vrouw dus het is niet helemaal vergelijkbaar - mannen vreten tig keer meer meestal. Maar sure.
(1.78 m)maargoed:
edit:
<bwehh dan laat maar hoor>
[ Bericht 15% gewijzigd door erikkll op 22-09-2005 16:32:11 ]
Mea.Culpa, ik heb er wel eens over gehoord, en iemand zei ook wel dat het een goed boek was...
Maar alleen red je het idd. niet zo makkelijk...
Ik had gisteren afscheid van mijn nazorggroep, nu begin ik hopelijk binnenkort aan een andere nazorggroep... Ik kreeg positieve dingen te horen en daar ben ik wel blij om.
Wat ik minder vind is dat ik hoorde dat een paar mensen die na mij zijn weggegaan uit de eetgroep weer terug zjin gevallen in de anorexia. Ergens kan ik er zo boos om zijn, maarja, ze weten toch wat ze zichzlf aandoen, en ze "kiezen" er schijnbaar voor...
Maar alleen red je het idd. niet zo makkelijk...
Ik had gisteren afscheid van mijn nazorggroep, nu begin ik hopelijk binnenkort aan een andere nazorggroep... Ik kreeg positieve dingen te horen en daar ben ik wel blij om.
Wat ik minder vind is dat ik hoorde dat een paar mensen die na mij zijn weggegaan uit de eetgroep weer terug zjin gevallen in de anorexia. Ergens kan ik er zo boos om zijn, maarja, ze weten toch wat ze zichzlf aandoen, en ze "kiezen" er schijnbaar voor...
You don't have to know why you do something to stop doing it. All you have to do is to take a close look at what you are actually doing and decide to stop doing it for that moment!"
Hartstikke goed! Hoe ben je tot die conclusie gekomen als ik vragen mag? Zit je er al langer mee en heb je al andere dingen geprobeerd?quote:Op woensdag 21 september 2005 20:40 schreef Mea.Culpa het volgende:
Hier gaat 't pet wat betreft eetbuien.
Ok, het is een stap vooruit dat ik in een eetbui kan denken; waarom eet ik nu? Meestal kom ik uit bij gewoonte en verveling. Anyway, ik ben er niet echt blij mee. Ik ga een boekje bestellen. Ik weet niet of deze tip al eens is gegeven: http://www.eetbuien.nl/ Daar zag ik iets over in Thuis op Talpa.
Dus........
21.12
Nadat ik dit heb getypt begint het bij mij door te dringen dat ik 't niet alleen kan. Ik heb een doorverwijzing voor therapie. Ben nu een brief aan het opstellen om me aan te melden. Wat een berichtje op fok al niet te weeg kan brengen..
Ik vind het vooral super dat je er zelf bewust voor kiest en daarmee het heft in eigen hand houdt. Dat is heel sterk van je! Je bent er actief mee bezig en als je dat kan volhouden in je therapie dan gaat het vast lukken!
Laat het een waarschuwing voor je zijn: het is zo gemakkelijk om terug te vallen. Vaak zijn ze nog labiel (logisch, er is nogal wat gebeurd) en dan hoeft er maar 'dit' te gebeuren of ze kunnen het niet meer aan. Het vluchten voor je emoties terug te vallen is dan een aanlokkelijke optie en aangezien ze op zo'n moment toch al niet zo sterk zijn, is die drang soms gewoonweg te sterk.quote:Op donderdag 22 september 2005 09:35 schreef teigan het volgende:
Mea.Culpa, ik heb er wel eens over gehoord, en iemand zei ook wel dat het een goed boek was...
Maar alleen red je het idd. niet zo makkelijk...
Ik had gisteren afscheid van mijn nazorggroep, nu begin ik hopelijk binnenkort aan een andere nazorggroep... Ik kreeg positieve dingen te horen en daar ben ik wel blij om.
Wat ik minder vind is dat ik hoorde dat een paar mensen die na mij zijn weggegaan uit de eetgroep weer terug zjin gevallen in de anorexia. Ergens kan ik er zo boos om zijn, maarja, ze weten toch wat ze zichzlf aandoen, en ze "kiezen" er schijnbaar voor...
Wel heel naar om te horen trouwens: ben je zooo ver gekomen met het genezen van je stoornis en *hup*, één misstap en je zit er weer middenin. Waarom is genezen van toch zoveel tijdrovender en moeilijker dan erin komen?
Ik kan het natuurlijk mis hebben, maar voor mijn gevoel ligt er ook een heel verschil in hoe ver je komt als je kijkt waarom je in therapie bent gegaan...
Ik heb er zelf voor gekozen omdat ik merkte hoezeer het mijn leven beperkte, en ik wil gewoon weer een normaal leven lijden.
Ik kan natuurlijk niet voor hun denken, maar bij hun kreeg ik meer het idee dat zij in de groep kwamen onder druk van hun omgeving, en ze hebben er ook minder uitgehaalt, ze namen zelf minder initiatief om er uit te halen wat je er uit kon halen...
Ik wist al wel dat de stap terug dichtbij was, al heb ik het idee dat ik een redelijk stevige basis heb, ik zie het nu mis gaan, en grijp in, ook al is het dan eerst wel eens een paar dagen mis...
En het is heel erg een "identiteits"probleem denk ik..
Ze weten niet goed wie ze zijn enzo, en nou ja, dan iig maar zorgen dat ze "mooi"(in mijn ogen lelijk) dun zijn...
Ik heb er zelf voor gekozen omdat ik merkte hoezeer het mijn leven beperkte, en ik wil gewoon weer een normaal leven lijden.
Ik kan natuurlijk niet voor hun denken, maar bij hun kreeg ik meer het idee dat zij in de groep kwamen onder druk van hun omgeving, en ze hebben er ook minder uitgehaalt, ze namen zelf minder initiatief om er uit te halen wat je er uit kon halen...
Ik wist al wel dat de stap terug dichtbij was, al heb ik het idee dat ik een redelijk stevige basis heb, ik zie het nu mis gaan, en grijp in, ook al is het dan eerst wel eens een paar dagen mis...
En het is heel erg een "identiteits"probleem denk ik..
Ze weten niet goed wie ze zijn enzo, en nou ja, dan iig maar zorgen dat ze "mooi"(in mijn ogen lelijk) dun zijn...
You don't have to know why you do something to stop doing it. All you have to do is to take a close look at what you are actually doing and decide to stop doing it for that moment!"
Ik denk dat je daar helemaal gelijk in hebt, teigan! Zelf initiatief nemen werkt altijd beter, want je bent je dan bewust van waar je mee bezig bent. Het zelf aan jezelf werken, zelf analyseren is denk ik de beste manier om jezelf te leren kennen en te motiveren. Mijn vriendinnetje zou als ze nu in therapie zou gaan het ook niet voor haarzelf doen, maar vooral voor de mensen om haar heen. Hoewel er een kans bestaat dat dat bijdraait zodra ze in therapie is, vind ik dat ook niet de goede manier. Maar ja, zie dat gedachtenproces maar eens om te draaien, haar te laten beseffen dat het voor haarzèlf beter is, dat is lastig.
Wel lekker hoor, dat jij het nu zelf aan ziet komen. Dan kun je ermee leren leven, jezelf in de hand houden zonder dat je het gevoel hebt anderen daarmee 'tot last' bent. Congrats!
Wel lekker hoor, dat jij het nu zelf aan ziet komen. Dan kun je ermee leren leven, jezelf in de hand houden zonder dat je het gevoel hebt anderen daarmee 'tot last' bent. Congrats!
Wat voegt deze post toe?!quote:Op woensdag 21 september 2005 23:54 schreef erikkll het volgende:
[..]
Ik eet waarschijnlijk vrij weinig vergeleken met de meeste mannen, ben nogal klein enzo (1.78 m)
......
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
Nope, geen nieuws hier helaas. Gaat niet denderend, morgen ga ik eens kijken of ik dat ventieltje van 'r kan open krijgen: ze zit weer behoorlijk vol, behoorlijk opgekropt, en waardoor dat nu opeens weer gekomen is weet ik niet, want afgelopen zondag ging het eigenlijk allemaal wel OK! Ik hoop morgen dus meer te weten... nog tips?
Dat begrip tonen is totaal niet moeilijk: echt begrijpen is moeilijk, maar begrip hebben niet.
'Geen dwang' is nog weleens lastig, want ik ben nog weleens geneigd te veel naar oplossingen of methodieken te praten die mij goed lijken. Goede eye-opener dus
'Geen dwang' is nog weleens lastig, want ik ben nog weleens geneigd te veel naar oplossingen of methodieken te praten die mij goed lijken. Goede eye-opener dus
Ja, dat werkt alleen maar averechts...
Tuurlijk mag je proberen haar handvaten aan te reiken, maar ze zal zelf ook met de oplossingen moeten komen.....
Ik zou het een leer-punt van jezelf noemen ;-)
Tuurlijk mag je proberen haar handvaten aan te reiken, maar ze zal zelf ook met de oplossingen moeten komen.....
Ik zou het een leer-punt van jezelf noemen ;-)
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
Hmm, ik heb 'r net even gesproken over de telefoon, maar er even een bordje 'Geen toegang' op haar voorhoofd geplakt. Met andere woorden: even geen gepraat over de ES, niet over wat er aan de hand is. Ik heb gevraagd wat ze wil dat ik doe: contact blijven zoeken, even met rust laten, leuke dingen doen, of juist even niet, maar dat weet ze niet. Ze wil eigenlijk even alleen zijn om tot bedaren te komen en datgene waar ze zo van streek van is te verwerken. Heb afgesproken dat ik zaterdag even bel, want dan ben ik vlak bij, dan kan ze op dat moment beslissen wat ze wil.
Dus.
Dus.
Hmmm, lijkt me heel erg zwaar voor je....wel willen helpen maar voor een dichte deur komen te staan.....
Maar ik zou haar even de rust gunnen, laat het bij haar even bezinken, ze zit duidelijk in een "laat me ff lekker allemaal met rust" bui, ligt niet aan jou, trek het je niet persoonlijk aan.
Goed dat je een afspraak hebt kunnen maken, gewoon zaterdag bellen en dan merk je het wel....
Maar ik zou haar even de rust gunnen, laat het bij haar even bezinken, ze zit duidelijk in een "laat me ff lekker allemaal met rust" bui, ligt niet aan jou, trek het je niet persoonlijk aan.
Goed dat je een afspraak hebt kunnen maken, gewoon zaterdag bellen en dan merk je het wel....
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
Denk eens na....er komen hier velen die moeite hebben met eten, en alles wat ze over eten lezen of horen daar worden ze misselijk van.....dus het posten van een eetlijst (hoezo is 1.78 trouwens klein?!) van een normaal etende jongeman (die ook nog meer eet dan een vrouw!) is niet zo slim...is mijn idee.....quote:Op donderdag 22 september 2005 16:30 schreef erikkll het volgende:
[..]
Ik vroeg notabene eerst of er behoefte aan was om het te posten
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
ik denk juist dat het heel relativerend kan werken eigenlijkquote:Op donderdag 22 september 2005 16:39 schreef CleeJee het volgende:
[..]
Denk eens na....er komen hier velen die moeite hebben met eten, en alles wat ze over eten lezen of horen daar worden ze misselijk van.....dus het posten van een eetlijst (hoezo is 1.78 trouwens klein?!) van een normaal etende jongeman (die ook nog meer eet dan een vrouw!) is niet zo slim...is mijn idee.....
Gelukkig staan er geen calorieën bij...
Jep, het is wel zwaar, maar - en dat klinkt misschien gek - ik raak er eigenlijk een beetje aan gewend. Als suks een tijdje geleden gebeurde dan kon je meteen 'een ei in m'n gat gaar koken', maar nu valt het wel mee. Het laat me bepaald niet los, maar ik begin wel ermee te leren leven. Slecht eigenlijk.
Dus inderdaad, ik laat haar even met rust en dan zien we zaterdag wel weer verder.
Jep, het is wel zwaar, maar - en dat klinkt misschien gek - ik raak er eigenlijk een beetje aan gewend. Als suks een tijdje geleden gebeurde dan kon je meteen 'een ei in m'n gat gaar koken', maar nu valt het wel mee. Het laat me bepaald niet los, maar ik begin wel ermee te leren leven. Slecht eigenlijk.
Dus inderdaad, ik laat haar even met rust en dan zien we zaterdag wel weer verder.
Waarom doen jullie niet gewoon iets leuks dat totaaaal niks met eten te maken heeft, een dagje dierentuin, bioscoop, theater, weet ik het.
Ik denk dat ik dat wel zou waarderen als ik je vriendin zou zijn.
Ik denk dat ik dat wel zou waarderen als ik je vriendin zou zijn.
Iemand met een beetje eetstoornis weet die calorieeen wel uit de hoofd hoorquote:Gelukkig staan er geen calorieën bij...
Hehe, dat was precies wat ik ook voorstelde: had al een leuke film uitgezocht voor morgenavond!
Maar blijkbaar is het nog te vers. Tegelijkertijd vind ik ook dat het hebben van een partner bepaalde plichten naar elkaar toe schept, zoals delen. Maar ja, zie dat maar eens duidelijk te maken in zo'n situatie!
Denk dat ik zaterdag maar ga bellen met de eerste woorden 'En, gaan we nog wat leuks doen?'
Maar blijkbaar is het nog te vers. Tegelijkertijd vind ik ook dat het hebben van een partner bepaalde plichten naar elkaar toe schept, zoals delen. Maar ja, zie dat maar eens duidelijk te maken in zo'n situatie!
Denk dat ik zaterdag maar ga bellen met de eerste woorden 'En, gaan we nog wat leuks doen?'
Goed, ik heb even advies nodig.
Een vriendin van mij, die bij mij op school zit, eet dus echt bijna nooit iets. Niet op school in de pauzes, niet als we in de stad zijn, niet op een feestje, gewoon bijna nooit dus. Soms eet ze 1 of 2 biscuitjes ofzo op school, maar meer ook bijna niet. Ze drinkt ook niet trouwens. Als wij (ik en andere vriendinnen) vragen waarom ze niet eet of drinkt krijgen we een antwoord als 'Als ik drink gaat m'n buik klotsen en dat wil ik niet' of 'Als ik eten meeneem wordt dat helemaal geplet in m'n tas en is het niet lekker meer'.
Wat kunnen wij hier aan doen? Moeten we ingrijpen?
Alvast bedankt enzo
Oja, ik was nog iets vergeten. Ze vindt zichzelf dik terwijl ze echt heel erg dun is. Ik gok dat ze zo'n 50 kilo en 1.75 meter is.
Een vriendin van mij, die bij mij op school zit, eet dus echt bijna nooit iets. Niet op school in de pauzes, niet als we in de stad zijn, niet op een feestje, gewoon bijna nooit dus. Soms eet ze 1 of 2 biscuitjes ofzo op school, maar meer ook bijna niet. Ze drinkt ook niet trouwens. Als wij (ik en andere vriendinnen) vragen waarom ze niet eet of drinkt krijgen we een antwoord als 'Als ik drink gaat m'n buik klotsen en dat wil ik niet' of 'Als ik eten meeneem wordt dat helemaal geplet in m'n tas en is het niet lekker meer'.
Wat kunnen wij hier aan doen? Moeten we ingrijpen?
Alvast bedankt enzo
Oja, ik was nog iets vergeten. Ze vindt zichzelf dik terwijl ze echt heel erg dun is. Ik gok dat ze zo'n 50 kilo en 1.75 meter is.
quote:Op donderdag 22 september 2005 17:44 schreef sinaasappelsapje het volgende:
'Als ik drink gaat m'n buik klotsen en dat wil ik niet'
die had ik nog nooit gehoord
die had ik nog nooit gehoordMaar drinkt ze dan thuis ook niet?
Het is nml ontzettend ongezond om niet te drinken (niet te eten ook natuurlijk).
een broodtrommetje voor haar kopen?quote:'Als ik eten meeneem wordt dat helemaal geplet in m'n tas en is het niet lekker meer'.
Wat kunnen wij hier aan doen?
Misschien kan je dr vertellen dat je je zorgen maakt omdat ze bijna niet eet en drinkt, op een bezorgde, niet beschuldigende toon.quote:Moeten we ingrijpen?
Alvast bedankt enzo
dat is idd behoorlijk dun ja. dat is even snel berekend een bmi van 16, 3, ongeveer en dat is vanuit gezondheidsredenen te laagquote:Op donderdag 22 september 2005 17:44 schreef sinaasappelsapje het volgende:
Oja, ik was nog iets vergeten. Ze vindt zichzelf dik terwijl ze echt heel erg dun is. Ik gok dat ze zo'n 50 kilo en 1.75 meter is.
Ik heb geen idee of ze thuis wel drinkt, ik heb dr iig maar een paar keer zien drinken in 3 jaar tijd.quote:Op donderdag 22 september 2005 17:49 schreef Wolkje het volgende:
[..]
die had ik nog nooit gehoord
Maar drinkt ze dan thuis ook niet?
Het is nml ontzettend ongezond om niet te drinken (niet te eten ook natuurlijk).
[..]
een broodtrommetje voor haar kopen?
[..]
Misschien kan je dr vertellen dat je je zorgen maakt omdat ze bijna niet eet en drinkt, op een bezorgde, niet beschuldigende toon.
En bedankt voor je tips .
Binge Eating Disorder. Dat is o.a. met (vr) eetbuien etc. waardoor ook overgewicht kan ontstaan.quote:Op donderdag 22 september 2005 19:26 schreef jpzegthallo het volgende:
Wat is BED precies?
Meer info: http://www.sabn.nl/bed.htm
Portfolio. |
Nikon D50 | Sigma 17-70mm Macro | Nikkor 70-300mm | SB-800
-je webicon gaf een malware-melding in Chrome, vandaar verwijderd-
Nikon D50 | Sigma 17-70mm Macro | Nikkor 70-300mm | SB-800
-je webicon gaf een malware-melding in Chrome, vandaar verwijderd-
Boulimia is dat in feite toch ook?quote:Op donderdag 22 september 2005 19:32 schreef Esto het volgende:
[..]
Binge Eating Disorder. Dat is o.a. met (vr) eetbuien etc. waardoor ook overgewicht kan ontstaan.
Meer info: http://www.sabn.nl/bed.htm
edit:
quote:Deze eetstoornissen lijken in veel opzichten op anorexia en boulimia.
Klopt, alleen het verschil tussen BED en Boulimia is dat er bij Boulimia (laxeer) middelen worden gebruikt en het uitgekotst wordt en overmatig wordt gesport, en bij BED is dat niet zo.
Portfolio. |
Nikon D50 | Sigma 17-70mm Macro | Nikkor 70-300mm | SB-800
-je webicon gaf een malware-melding in Chrome, vandaar verwijderd-
Nikon D50 | Sigma 17-70mm Macro | Nikkor 70-300mm | SB-800
-je webicon gaf een malware-melding in Chrome, vandaar verwijderd-
Wat is slecht?? Dat je er mee leert leven??quote:Op donderdag 22 september 2005 16:47 schreef Ami80 het volgende:
Gelukkig staan er geen calorieën bij...
Het laat me bepaald niet los, maar ik begin wel ermee te leren leven. Slecht eigenlijk.
Dat zal wel moeten denk, anders ben je je meissie kwijt....
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
Ik bespeur enige druk die jij op haar legt......quote:Op donderdag 22 september 2005 17:14 schreef Ami80 het volgende:
Hehe, dat was precies wat ik ook voorstelde: had al een leuke film uitgezocht voor morgenavond!
Maar blijkbaar is het nog te vers. Tegelijkertijd vind ik ook dat het hebben van een partner bepaalde plichten naar elkaar toe schept, zoals delen. Maar ja, zie dat maar eens duidelijk te maken in zo'n situatie!
Denk dat ik zaterdag maar ga bellen met de eerste woorden 'En, gaan we nog wat leuks doen?'
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
Natuurlijk zal ik dat laatste niet doen, want ze moet kunnen doen waar ze zin in heeft, zeker als ik erbij ben. Maar enige druk is ook wel geboden ben ik bang, want het gaat gewoon steeds slechter en ik kan niet meer hulpeloos toezien hoe ze zichzelf de vernieling in helpt. Ik weet niet hoe lang ze dit lichamelijk nog gaat trekken namelijk. Begin eigenlijk een beetje op het punt te komen van 'ok, laat de relatie dan maar kapot gaan, als het meisje dan maar niet kapot gaat', snap je? Dus ja, je bespeurt de druk wel goed denk ik, maar wat moet ik anders?
Maar jij hebt nu het idee dat jij wel eens de oorzaak kan zijn van haar constante terugval?
Dat de relatie haar teveel is?
Dat de relatie haar teveel is?
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
Nee, ik denk niet dat de relatie haar teveel is, want ze haalt er ook echt heel veel uit. Dus wat dat betreft zit het wel goed. Maar omdat je het onderwerp aanstipt: ik heb er best weleens over nagedacht waarom de anorexia is doorgekomen juist op het moment dat wij wat met elkaar kregen. Waarom kon ze geen kracht putten uit de relatie, waarom gaf het geen afleiding, waarom ging het juist toen mis? Een van de mogelijkheden is dat ze bang was (is) voor de liefde. Dat zou wel behoorlijk kut zijn.
Maar goed, laten we daar niet vanuit gaan. Zaak is nu om haar de tijd te geven na te denken over zichzelf, over haar ziekte en de therapie. Ik hoop dat ze dat ook doet, want verdringen is zoveel makkelijker dan de confrontatie aan gaan. Want dat is wat er steeds gebeurt: ze vermijdt het nadenken over de anorexia. En dat is in elk geval niet goed, dus wat doe ik soms? Ik kaart het onderwerp aan en dat vindt ze niet altijd plezierig. Ik moet er dus nu voor oppassen dat ik niet degene wordt 'die er altijd over wil praten'. En voor mijn gevoel is dat helemaal niet zo: we hebben hartstikke leuke dagen samen waarbij de hele toestand geen rol van betekenis speelt. Maar het evenwicht is dus weleens moeilijk te vinden...
Maar goed, laten we daar niet vanuit gaan. Zaak is nu om haar de tijd te geven na te denken over zichzelf, over haar ziekte en de therapie. Ik hoop dat ze dat ook doet, want verdringen is zoveel makkelijker dan de confrontatie aan gaan. Want dat is wat er steeds gebeurt: ze vermijdt het nadenken over de anorexia. En dat is in elk geval niet goed, dus wat doe ik soms? Ik kaart het onderwerp aan en dat vindt ze niet altijd plezierig. Ik moet er dus nu voor oppassen dat ik niet degene wordt 'die er altijd over wil praten'. En voor mijn gevoel is dat helemaal niet zo: we hebben hartstikke leuke dagen samen waarbij de hele toestand geen rol van betekenis speelt. Maar het evenwicht is dus weleens moeilijk te vinden...
Dat kan ik me helemaal indenken.... het is ook enorm lastig om haar nog als je partner te zien (in seksuele/relatie zin) omdat zij eigenlijk meer steun heeft aan een vriend/grote broer type...
Ik vind het ook heel opvallend dat haar stoornis versterkt is sinds jullie een relatie hebben, soort van negatieve trigger?
Ik vind het ook heel opvallend dat haar stoornis versterkt is sinds jullie een relatie hebben, soort van negatieve trigger?
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
Als van drinken je buik gaat klotsen is die dus voor de rest leeg. Die hongert zichzelf nog een keer dood man. Kun je het bij haar mentor niet even aankaarten of zo?
Tnx voor je woorden... Ik denk dat de steun op zich wel los staat van de rol die ik bij haar speel hoor: die als vriend of eentje als broer. Dat maakt niet zo heel veel uit denk ik, dus als je het niet erg vindt hou ik de rol van vriend nog even op me! Af en toe een kusje stelen is best leuk hoor...
Maar over de negatieve trigger: het krijgen van een relatie zorgt bij iedereen als het goed is wel voor een stukje spanning. Alleen is dat meestal positieve spanning, maar waar mijn vriendin toen al hartstikke gespannen was vanwege haar opleiding, was deze spanning misschien negatiever dan normaal en heeft het inderdaad negatief gewerkt. Dat zou best kunnen natuurlijk, maar ik troost me dan maar met de gedachte dat het die spanning kennelijk wel waard was voor haar. En dat het heeft meegewerkt aan de totstandkoming van haar ES dat staat er dan los van.
Voor hetzelfde geld heeft het onstaan van de relatie er wel helemaal niets mee te maken hoor, dus wat dat betreft blijft het giswerk. Ik ben er in elk geval wel zeker van dat het niet de primaire aanleiding is geweest.
Maar over de negatieve trigger: het krijgen van een relatie zorgt bij iedereen als het goed is wel voor een stukje spanning. Alleen is dat meestal positieve spanning, maar waar mijn vriendin toen al hartstikke gespannen was vanwege haar opleiding, was deze spanning misschien negatiever dan normaal en heeft het inderdaad negatief gewerkt. Dat zou best kunnen natuurlijk, maar ik troost me dan maar met de gedachte dat het die spanning kennelijk wel waard was voor haar. En dat het heeft meegewerkt aan de totstandkoming van haar ES dat staat er dan los van.
Voor hetzelfde geld heeft het onstaan van de relatie er wel helemaal niets mee te maken hoor, dus wat dat betreft blijft het giswerk. Ik ben er in elk geval wel zeker van dat het niet de primaire aanleiding is geweest.
grrrrrrrrrrrrr....
De groep die vandaag zou beginnen begint nog niet... En ik kwam erachter door er tich keer achteraan te bellen...
ik baal ervan, hopelijk dat ie nu dan ook echt over 3 weken begint zoals ze beloven
De groep die vandaag zou beginnen begint nog niet... En ik kwam erachter door er tich keer achteraan te bellen...
ik baal ervan, hopelijk dat ie nu dan ook echt over 3 weken begint zoals ze beloven
You don't have to know why you do something to stop doing it. All you have to do is to take a close look at what you are actually doing and decide to stop doing it for that moment!"
Argh, had je je er helemaal mentaal op voorbereid! Klote voor je. Kon je alvast de namen + adressen krijgen van de mensen in de groep? Dan kun je elkaar vast een beetje leren kennen.
Is het trouwens een zelfhulpgroep of een nazorggroep? Wel goed trouwens van je om op die manier contact te zoeken. Misschien hou je er zelfs nog wel een stel leuke vrienden aan over!
Is het trouwens een zelfhulpgroep of een nazorggroep? Wel goed trouwens van je om op die manier contact te zoeken. Misschien hou je er zelfs nog wel een stel leuke vrienden aan over!
volgens mij doen ze dat niet zomaar bij de GGZ....
Het is een soort van nazorggroep, voor mensen met een geschiedenis van eetstoornis zeg maar, en die nu in andere dingen nog vastlopen, omdat ze toch nog heel vaak negatief over zichzelf en hun kunnen denken....
ik merk van de deeltijdbehandeling dat contacten toch snel verwateren, als jij doorgaat en zij blijven in de groep, dan is dat toch heel anders, jammergenoeg.. MAarja, misschien is het hier wel anders..
Het is een soort van nazorggroep, voor mensen met een geschiedenis van eetstoornis zeg maar, en die nu in andere dingen nog vastlopen, omdat ze toch nog heel vaak negatief over zichzelf en hun kunnen denken....
ik merk van de deeltijdbehandeling dat contacten toch snel verwateren, als jij doorgaat en zij blijven in de groep, dan is dat toch heel anders, jammergenoeg.. MAarja, misschien is het hier wel anders..
You don't have to know why you do something to stop doing it. All you have to do is to take a close look at what you are actually doing and decide to stop doing it for that moment!"
O, van de GGZ... dan geef ik je weinig kans inderdaad. Met andere woorden: dat wordt afwachten.
Weet je de reden waarom de groep nog niet is begonnen? Misschien is de begeleider weggevallen of zo? Op zich is het natuurlijk wel belangrijk dat er een capabele begeleider wordt aangesteld: liever even langer wachten dan met half bakken zooi opgescheept zitten.
Wat ga je in de tussenliggende tijd doen?
Weet je de reden waarom de groep nog niet is begonnen? Misschien is de begeleider weggevallen of zo? Op zich is het natuurlijk wel belangrijk dat er een capabele begeleider wordt aangesteld: liever even langer wachten dan met half bakken zooi opgescheept zitten.
Wat ga je in de tussenliggende tijd doen?
Teigan, is het dan een nazorggroep waar puur oud-eetstoornis patiënten deel vanuit maken?
@Ami80: nog nieuws rondom je meissie?
@Ami80: nog nieuws rondom je meissie?
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
Nee, niet echt veel nieuws. Het zit aardig op slot. Er is de afgelopen dagen alleen wel het een en ander bij me gaan dagen. In weze kan ze terecht in de kliniek op het moment dat ze daaraan toe is. Maar dat is ze nog niet. Ze is behoorlijk destructief bezig, en ik heb het vermoeden dat ze het op het moment laat aankomen dat het echt niet meer gaat. Het klinkt ongelovelijk, want hoe kan iemand zichzelf zo de vernieling in helpen? Maar het gaat dus nog steeds slecht en het is ook nog steeds niet echt bespreekbaar, want als ze er al een keer over kan praten dan zegt ze eigenlijk nog helemaal niks.
De afgelopen dagen ben ik me gaan realiseren dat ik eigenlijk veel te dichtbij sta en dat dat helemaal niet werkt. Alles wat ik zeg over haar ziekte interpreteert zij alsof ik haar de kliniek in wil hebben, en daardoor trekt ze een schild op denk ik. Eigenlijk is ze nog niet eens begonnen te vechten om te genezen en dat doet wel veel pijn. Ze is ook behoorlijk streng voor haarzelf en dat uit zich in het feit dat ze zich bijvoorbeeld leuke dingen verbiedt als ze een week niet op hetzelfde gewicht is gebleven of is aangekomen. Het is dus heel tegenstrijdig: ze heeft wel in haar hoofd dat ze nu toch echt zal moeten aankomen, maar het lukt niet om te eten, drukt zichzelf daarmee nog verder in de knoei, en straft zichzelf daarvoor.
Nou, dat soort dingen heb ik dus zitten te bedenken. Op advies van ervaringsdeskundigen ben ik de nare gevolgen van de eetstoornis nooit uit de weg gegaan en heb ik ze bij naam genoemd. Dat was goed, want ze moest beseffen hoeveel nare dingen haar anorexia met zich mee bracht. Dit heeft erin geresulteerd dat ik bestwel eens streng voor haar was (tenminste, ik besefte dat ze dat zo voelde). Maar ze is nu zo streng voor zichzelf dat mijn strengheid averechts werkt. Ik kan niet steunen door streng te zijn, en ook niet door het onderwerp maar aan te snijden als ze er zelf niet mee komt.
Vanwege afstudeerproblemen (gebrekkige concentratie, goh hoe zou dat nou komen), dit denkproces, en de manier hoe onze relatie nu in elkaar steekt, besloot ik dat er toch echt iets moet veranderen. Want op deze manier ga ik er zelf aan onderdoor, en daarmee steun ik haar in ieder geval niet. Ik heb besloten wat meer afstand te proberen te nemen. Proberen, want het zal niet makkelijk zijn. Door alle verdriet ben ik ook niet meer het opgewekte tegenwicht voor haar, terwijl ze dat tegenwicht in deze fase juist goed kan gebruiken. Ik wil wat afstand nemen om het niet constant mee te zeulen als een blok aan mijn been. Ik wil er niet de hele tijd mee in mijn maag zitten als ik bij haar ben, zodat het plezier samen weer overwicht krijgt en het verdriet een minder grote plaats. En dan maar hopen dat ik weer de veilige haven voor haar kan zijn waar ze onbezorgd bij kan uithuilen, want dat ben de afgelopen tijd niet geweest.
De afgelopen dagen ben ik me gaan realiseren dat ik eigenlijk veel te dichtbij sta en dat dat helemaal niet werkt. Alles wat ik zeg over haar ziekte interpreteert zij alsof ik haar de kliniek in wil hebben, en daardoor trekt ze een schild op denk ik. Eigenlijk is ze nog niet eens begonnen te vechten om te genezen en dat doet wel veel pijn. Ze is ook behoorlijk streng voor haarzelf en dat uit zich in het feit dat ze zich bijvoorbeeld leuke dingen verbiedt als ze een week niet op hetzelfde gewicht is gebleven of is aangekomen. Het is dus heel tegenstrijdig: ze heeft wel in haar hoofd dat ze nu toch echt zal moeten aankomen, maar het lukt niet om te eten, drukt zichzelf daarmee nog verder in de knoei, en straft zichzelf daarvoor.
Nou, dat soort dingen heb ik dus zitten te bedenken. Op advies van ervaringsdeskundigen ben ik de nare gevolgen van de eetstoornis nooit uit de weg gegaan en heb ik ze bij naam genoemd. Dat was goed, want ze moest beseffen hoeveel nare dingen haar anorexia met zich mee bracht. Dit heeft erin geresulteerd dat ik bestwel eens streng voor haar was (tenminste, ik besefte dat ze dat zo voelde). Maar ze is nu zo streng voor zichzelf dat mijn strengheid averechts werkt. Ik kan niet steunen door streng te zijn, en ook niet door het onderwerp maar aan te snijden als ze er zelf niet mee komt.
Vanwege afstudeerproblemen (gebrekkige concentratie, goh hoe zou dat nou komen), dit denkproces, en de manier hoe onze relatie nu in elkaar steekt, besloot ik dat er toch echt iets moet veranderen. Want op deze manier ga ik er zelf aan onderdoor, en daarmee steun ik haar in ieder geval niet. Ik heb besloten wat meer afstand te proberen te nemen. Proberen, want het zal niet makkelijk zijn. Door alle verdriet ben ik ook niet meer het opgewekte tegenwicht voor haar, terwijl ze dat tegenwicht in deze fase juist goed kan gebruiken. Ik wil wat afstand nemen om het niet constant mee te zeulen als een blok aan mijn been. Ik wil er niet de hele tijd mee in mijn maag zitten als ik bij haar ben, zodat het plezier samen weer overwicht krijgt en het verdriet een minder grote plaats. En dan maar hopen dat ik weer de veilige haven voor haar kan zijn waar ze onbezorgd bij kan uithuilen, want dat ben de afgelopen tijd niet geweest.
@ Ami80:
duidelijk verhaal. Om te beginnen 1 ding: ze is ALLANG echt begonnen met vechten om te genezen! Ze heeft al enorm veel stappen gezet in haar hoofd en gedrag , alleen de laatste, meest lastige, maar wel meest belangrijke stap daar heeft zij het erg moeilijk mee: Mentrum.
Goed dat je afstand neemt, het klinkt alsof je teveel haar therapeut bent geweest en niet haar vriendje waar ze het zo goed mee kon/kan vinden, ze heeft jou een beetje meegesleept in haar problemen.
Mijn tip: laat haar eens in contact komen met meiden die in een kliniek hebben gezeten of er nog zitten, om haar gerust te stellen en te laten weten/voelen dat het echt het beste is voor haar om nu deze stap te zetten. Dat het alleen maar zwaarder wordt als ze dieper wegzakt en hoe sneller ze ermee begint, het minder zwaar wordt om er weer uit te komen!
Andere tip: laat haar dit topic eens lezen!
duidelijk verhaal. Om te beginnen 1 ding: ze is ALLANG echt begonnen met vechten om te genezen! Ze heeft al enorm veel stappen gezet in haar hoofd en gedrag , alleen de laatste, meest lastige, maar wel meest belangrijke stap daar heeft zij het erg moeilijk mee: Mentrum.
Goed dat je afstand neemt, het klinkt alsof je teveel haar therapeut bent geweest en niet haar vriendje waar ze het zo goed mee kon/kan vinden, ze heeft jou een beetje meegesleept in haar problemen.
Mijn tip: laat haar eens in contact komen met meiden die in een kliniek hebben gezeten of er nog zitten, om haar gerust te stellen en te laten weten/voelen dat het echt het beste is voor haar om nu deze stap te zetten. Dat het alleen maar zwaarder wordt als ze dieper wegzakt en hoe sneller ze ermee begint, het minder zwaar wordt om er weer uit te komen!
Andere tip: laat haar dit topic eens lezen!
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
Hee Clee, goh wat heb je weer rake opmerkingen, bedankt. Er zit wel wat in dat ze het gevecht al lang is begonnen, daar kan ik wel wat mee...
Ben blij dat het jou (jullie) geen slecht idee lijkt om op deze manier te handelen. Ik heb ook op het punt te staan je te mailen voor contact met je vriendin die bij Mentrum zit. (Overigens heb ik de naam van de kliniek vermeden op dit forum vanwege de anonimiteit, maar a la, kan inderdaad misschien niet zo veel kwaad...) Ik heb echter toch maar niet gemaild omdat ik niet weet hoe mijn vriendin het op zal vatten: weer als 'bemoeizucht' om haar de kliniek in te helpen, of als positief stimulerend middel. Ik zou natuurlijk kunnen vragen of ze het fijn zou vinden, maar ook die vraag zou niet in goede aarde kunnen vallen. Daar zit ik dus nog een beetje over in dubio. Wel schrijft een vlaamse die ik over de sabn-chat heb leren kennen met haar. Zij zit al in een kliniek.
Ben blij dat het jou (jullie) geen slecht idee lijkt om op deze manier te handelen. Ik heb ook op het punt te staan je te mailen voor contact met je vriendin die bij Mentrum zit. (Overigens heb ik de naam van de kliniek vermeden op dit forum vanwege de anonimiteit, maar a la, kan inderdaad misschien niet zo veel kwaad...) Ik heb echter toch maar niet gemaild omdat ik niet weet hoe mijn vriendin het op zal vatten: weer als 'bemoeizucht' om haar de kliniek in te helpen, of als positief stimulerend middel. Ik zou natuurlijk kunnen vragen of ze het fijn zou vinden, maar ook die vraag zou niet in goede aarde kunnen vallen. Daar zit ik dus nog een beetje over in dubio. Wel schrijft een vlaamse die ik over de sabn-chat heb leren kennen met haar. Zij zit al in een kliniek.
Ami80: ze zit nu in een enorme zwarte-anit-fase....ik ben bang dat alles wat je aan haar voorsteld negatief benaderd wordt door haar.....als mijn vriendin in zo een fase zit, vind ik het ook lastig om er mee om te gaan.....
Ik denk dat de anderen in dit topic hier wellicht meer ervaring mee hebben, daarom ook de vraag:
Wat kan Ami80 het best voor zijn vriendin doen om haar te overtuigen van het feit dat opname écht nodig is?!
Ik denk dat de anderen in dit topic hier wellicht meer ervaring mee hebben, daarom ook de vraag:
Wat kan Ami80 het best voor zijn vriendin doen om haar te overtuigen van het feit dat opname écht nodig is?!
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
Inderdaad zou ik het fijn vinden als iemand wat weet!
Hoe is het met je vriendin CleeJee? Gaat het een beetje of komt ze nog niet echt vooruit?
Het gaat mega goed met haar!
De paar maanden therapie werpen echt enorm veel vruchten af!
Ze ziet er beter uit én ook dingen in haar hoofd lopen een stuk beter.
Ze is er nog lang niet, maar een veelbelovend begin!
(ga nu nog meer met haar om sinds mijn relatie uit is, veel steun voor elkaar)
De paar maanden therapie werpen echt enorm veel vruchten af!
Ze ziet er beter uit én ook dingen in haar hoofd lopen een stuk beter.
Ze is er nog lang niet, maar een veelbelovend begin!
(ga nu nog meer met haar om sinds mijn relatie uit is, veel steun voor elkaar)
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
Wat geweldig om te horen! Mag ze in de weekenden al naar huis? Nou, wens haar maar veel succes.
Ja ze zit er al weer een paar maanden natuurlijk, ongelovelijk hoe hard de tijd gaat. Is ze tevreden over Mentrum?
Ja ze zit er al weer een paar maanden natuurlijk, ongelovelijk hoe hard de tijd gaat. Is ze tevreden over Mentrum?
@ Ami80 > in de weekeinden is ze altijd thuis, opname is alleen doordeweeks.
ze zit er nu denk een maand of 5...eerste maanden was ze alleen maar ontevreden (zal herkenbaar zijn voor velen), laatste tijd heeft ze langzaamaan door wat ze allemaal bereikt heeft!
ze zit er nu denk een maand of 5...eerste maanden was ze alleen maar ontevreden (zal herkenbaar zijn voor velen), laatste tijd heeft ze langzaamaan door wat ze allemaal bereikt heeft!
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
Gaaf hoor, dat betekent dat het echt de goede kant op gaat in dat koppie van haar. Enig idee of de therapie op een gegeven moment wordt afgebouwd of is ze daar nog niet aan toe?Heeft ze veel last gehad van terugvallen?
Ze heeft dit weekend een afbouw-plan moeten maken. Dat houdt in: niet elke werkdag meer op kliniek, maar langzaamaan thuis eten en/of slapen.
Terugvallen heeft ze nog dagelijks, alleen zijn minder heftig, veel last van stemmingswisselingen.
Terugvallen heeft ze nog dagelijks, alleen zijn minder heftig, veel last van stemmingswisselingen.
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
Ik heb eindelijk eventjes de moed en energie om hier op wat dingen te reageren... Daarna ga ik weer lief voor mijzelf zijn, dat heb ik nu even heel hard nodig...
Je doet me trouwens met opmerkingen hier soms aan mijn vriend denken, en ik ben nog steeds blij met hoe hij het heeft aangepakt... Soms laat ie me aanmodderen, totdat ik zelf de conclusie trek, maar ondertussen is hij er wel steeds als steuntje.....
Ik moet het deze weken maar even zonder zien te redden, en lukt het echt niet, dan bel ik weer naar een van de begeleiders van de eetgroep, die wil ook vast nog wel eens luisteren...
Ami80 Wat vervelend dat het zo kut gaat met je vriendin.... wat zal ze zich ook alleen voelen, in het wereldje waarin het alleen maar om eten draait, je eigenlijk niet meer goed voor jezelf zorgt, en ook niet toe durft te geven dat dit nergens toe leidt..
ik wens je sterkte de komende tijd, en ik hoop voor haar dat ze snel in zal zien dat ze zo echt niet verder kan...
Btw, op de site van ziezozelfhulp staat bij publicaties een dagboek van een meisje die opgenomen is voor anorexia, misschien dat dat iets voor je vriendin is om door te lezen..
Ik heb deze week het contact met de dietiste afgesloten, ik kon er te weinig uithalen... Misschien dat ik de dietiste van de eetgroep nog bel, aan haar had ik wel wat..... (en ik ben nu alweer 2 kilo zwaarder dan mijn lichtste gewicht, dat moet niet...... )
Ik heb de afgelopen maand best wel mijn kop in het zand gestoken, ik zorgde niet goed voor mijzelf... Vanmorgen dus maar besloten dat ik weer wat liever voor mezelf ging zijn, en tot nu toe lukt het wel... Ik had absoluut geen zin om te koken, maar ik heb het toch gedaan, en er zelfs nog wat extra aandacht aan besteed, en net ben ik even lekker wezen douchen, scrubben, maskertje enzo...
Ik had vanmiddag een gesprek met mijn studieadviseur en dat deed mij ook wel goed.... Ik probeer maar weer vol te houden, en mijn signaleringsplan maar eens te verbeteren....
Dat was hem weer eventjes...
Een relatie is ergens eng. Ze zat al onder spanning, en dan komt er nog zoiets bij als een relatie, weer een onzekerheid waar je weinig controle over hebt. Het kan net de druppel zijn geweest om dus met het eten te gaan kloten... Maar let op, de druppel is neit de oorzaak, die zit daaronder in die hele emmer, maar juist die druppel zorgt ervoor dat het overloopt...quote:Op vrijdag 23 september 2005 09:45 schreef Ami80 het volgende:
: ik heb er best weleens over nagedacht waarom de anorexia is doorgekomen juist op het moment dat wij wat met elkaar kregen. Waarom kon ze geen kracht putten uit de relatie, waarom gaf het geen afleiding, waarom ging het juist toen mis? Een van de mogelijkheden is dat ze bang was (is) voor de liefde. Dat zou wel behoorlijk kut zijn.
Je doet me trouwens met opmerkingen hier soms aan mijn vriend denken, en ik ben nog steeds blij met hoe hij het heeft aangepakt... Soms laat ie me aanmodderen, totdat ik zelf de conclusie trek, maar ondertussen is hij er wel steeds als steuntje.....
er zijn wat mensen die erin zouden uitgevallen, vanwege opleiding en verhuizing enzo... Dus de groep zit nog niet vol genoeg, en nu moeten ze er eerst weer een paar bijzoeken.. De begeleiding zit verder wel goed..quote:Weet je de reden waarom de groep nog niet is begonnen? Misschien is de begeleider weggevallen of zo? Op zich is het natuurlijk wel belangrijk dat er een capabele begeleider wordt aangesteld: liever even langer wachten dan met half bakken zooi opgescheept zitten.
Ik moet het deze weken maar even zonder zien te redden, en lukt het echt niet, dan bel ik weer naar een van de begeleiders van de eetgroep, die wil ook vast nog wel eens luisteren...
ja, het is als het goed is echt alleen oud-eetstoornis patienten, een paar dikke, een paar dunneren, wat normaleren....quote:Teigan, is het dan een nazorggroep waar puur oud-eetstoornis patiënten deel vanuit maken?
Ami80 Wat vervelend dat het zo kut gaat met je vriendin.... wat zal ze zich ook alleen voelen, in het wereldje waarin het alleen maar om eten draait, je eigenlijk niet meer goed voor jezelf zorgt, en ook niet toe durft te geven dat dit nergens toe leidt..
ik wens je sterkte de komende tijd, en ik hoop voor haar dat ze snel in zal zien dat ze zo echt niet verder kan...
Btw, op de site van ziezozelfhulp staat bij publicaties een dagboek van een meisje die opgenomen is voor anorexia, misschien dat dat iets voor je vriendin is om door te lezen..
Ik heb deze week het contact met de dietiste afgesloten, ik kon er te weinig uithalen... Misschien dat ik de dietiste van de eetgroep nog bel, aan haar had ik wel wat..... (en ik ben nu alweer 2 kilo zwaarder dan mijn lichtste gewicht, dat moet niet...... )
)Ik heb de afgelopen maand best wel mijn kop in het zand gestoken, ik zorgde niet goed voor mijzelf... Vanmorgen dus maar besloten dat ik weer wat liever voor mezelf ging zijn, en tot nu toe lukt het wel... Ik had absoluut geen zin om te koken, maar ik heb het toch gedaan, en er zelfs nog wat extra aandacht aan besteed, en net ben ik even lekker wezen douchen, scrubben, maskertje enzo...
Ik had vanmiddag een gesprek met mijn studieadviseur en dat deed mij ook wel goed.... Ik probeer maar weer vol te houden, en mijn signaleringsplan maar eens te verbeteren....
Dat was hem weer eventjes...
You don't have to know why you do something to stop doing it. All you have to do is to take a close look at what you are actually doing and decide to stop doing it for that moment!"
@ Teigan: goed dat je de moed bijeen hebt geraapt om hier weer eens wat te posten!
Als ik tussen jouw regels doorlees, haal ik er veel positiefs uit! Ik heb het idee dat jouw weg naar boven weer een beetje is ingeslagen en ... weet zeker dat je het gaat redden!
Als ik tussen jouw regels doorlees, haal ik er veel positiefs uit! Ik heb het idee dat jouw weg naar boven weer een beetje is ingeslagen en ... weet zeker dat je het gaat redden!
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
Ik sprak met iemand die ook werd opgenomen op een moment dat het echt niet meer ging. Zij zei: 'Als de nood hoog is, is het aanvaarden van hulp vaak het meest dichtbij. Dat was mijn ervaring. En soms moet een ander het overnemen.' En ik denk dat daar wel een kern van waarheid in zit. Als het goed is wordt ze steeds ontvankelijker voor hulp.quote:ik wens je sterkte de komende tijd, en ik hoop voor haar dat ze snel in zal zien dat ze zo echt niet verder kan...
Voor dit moment laat ik haar dus ook maar even, net zoals je vriend dat bij jou weleens doet. Ik heb gisteren even een kort gesprekje met haar gehad en ze begon een stuk ontspannener te reageren toen ik het had over het zoeken van ontspanning om alle problemen weereens lekker los te laten zoals ik hierboven beschreef. Dus nou ja, ik hoop dat het gaat werken, maar ik vertrouw mijn goede gevoel erover wel.
Dan over jou: balen dat die 2 kilo eraan zitten, maar het is geen man overboord toch? Mijn gewicht gaat door de spanningen ook als een jojo tekeer: de ene keer weer een paar kilo erbij de andere keer eraf. Stress is voor mij geen goede factor voor het hebben van een stabiel gewicht heb ik gemerkt en misschien is dat bij jou ook wel zo. Regelmaat en ontspanning zijn even belangrijk. Je hoeft er niet zo negatief over te zijn, 'kan gebeuren'. Niet te streng zijn voor jezelf hoor!
Wat is een signaleringsplan eigenlijk? In je posts hier merk ik wel dat je steeds hulpmiddelen aanhaalt die je voor je therapie zijn aangeboden en dat je ook hulp aanvaardt. Ik vind dat echt superknap van je! Je bent er echt wel actief mee bezig en zet steeds stappen in de goede richting. Sommige stappen lukken misschien niet helemaal, maar andere wel en je doet het toch maar allemaal. Dipjes als afgelopen maand horen erbij, maar het is echt goed om te lezen dat je de draad dan toch weer zelfstandig weet op te pakken!
P.s. Ik kon dat dagboek waar je het over had niet vinden op de site van ZieZO. Onder 'publicaties' staan alleen werkboeken. Wat bedoelde je?
Even dit topic gelezen. Voor de mensen die de vrienden met anorexia steunen: respect.
Ik heb toen ik 15 was ook anorexia gehad (ben nu 27). Wat bij mij echt de doorslag was, dat was mijn vader, die had een begrafenisondernemer laten komen. Mijn vader was zo boos dat ik niet wou eten en had daar zo'n verdriet van. De arts had al aangegeven dat als ik niks zou veranderen dat mijn nieren zouden uitvallen en daarna de rest.
Ik kan je vertellen dat dat weinig indruk maakte, maar toen die begrafenis ondernemer langs kwam heb ik drie volle dagen gehuild en ben daarna meteen dikke boterhammen met kaas gaan eten.
Het is misschien heel erg om er zo iemand mee te confroteren en het zal vast niet voor iedereen werken. Bij mij was het in ieder geval nodig.
Sterkte en succes allemaal!
Ik heb toen ik 15 was ook anorexia gehad (ben nu 27). Wat bij mij echt de doorslag was, dat was mijn vader, die had een begrafenisondernemer laten komen. Mijn vader was zo boos dat ik niet wou eten en had daar zo'n verdriet van. De arts had al aangegeven dat als ik niks zou veranderen dat mijn nieren zouden uitvallen en daarna de rest.
Ik kan je vertellen dat dat weinig indruk maakte, maar toen die begrafenis ondernemer langs kwam heb ik drie volle dagen gehuild en ben daarna meteen dikke boterhammen met kaas gaan eten.
Het is misschien heel erg om er zo iemand mee te confroteren en het zal vast niet voor iedereen werken. Bij mij was het in ieder geval nodig.
Sterkte en succes allemaal!
Niet mieten! Door gieten!
Ami80, klopt dat je het neit kan vinden, ik zie net ineens dat het onder ervaringsverhalen staat..
http://www.stichtingziezo.nl/site/?id=34 , en dan helemaal onderaan...
Het signaleringsplan is opgezet met het idee dat je in 4 fases kunt zijn, 0,1,2,3..
fase nul gaat alles goed, fase 3 is crisis..... Door te kijken hoe je kan zien dat het minder met je gaat en je dus in kan grijpen, kun je ervoor zorgen dat het allemaal niet meer zo onverwacht komt...
Vb. Je slaapt slecht, en na een paar dagen raak je erdoor in crisis... Let je erop, en zie je dat je in fase 2 komt doordat je slecht slaapt, kun je een paar avonden eerder naar bed gaan om zo rustiger te worden, en naar fase 1 of 0 afzakken, ipv door te schieten in fase 3...
Het klinkt misschien wel raar, maar het helpt wel...
http://www.stichtingziezo.nl/site/?id=34 , en dan helemaal onderaan...
Het signaleringsplan is opgezet met het idee dat je in 4 fases kunt zijn, 0,1,2,3..
fase nul gaat alles goed, fase 3 is crisis..... Door te kijken hoe je kan zien dat het minder met je gaat en je dus in kan grijpen, kun je ervoor zorgen dat het allemaal niet meer zo onverwacht komt...
Vb. Je slaapt slecht, en na een paar dagen raak je erdoor in crisis... Let je erop, en zie je dat je in fase 2 komt doordat je slecht slaapt, kun je een paar avonden eerder naar bed gaan om zo rustiger te worden, en naar fase 1 of 0 afzakken, ipv door te schieten in fase 3...
Het klinkt misschien wel raar, maar het helpt wel...
You don't have to know why you do something to stop doing it. All you have to do is to take a close look at what you are actually doing and decide to stop doing it for that moment!"
Ik vind het helemaal niet raar klinken!quote:Op vrijdag 30 september 2005 09:39 schreef teigan het volgende:
Het klinkt misschien wel raar, maar het helpt wel...
Klinkt eigenlijk enorm simpel....maar te simpel om te bedenken!
Dit zijn nou handvaten waar je iets mee kan, geweldig!
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
ik zat me later nog te bedenken dat ik ook een goed voorbeeld had mbt mezelf...
ik verzorg mezelf minder als het slechter met mij gaat...
Zo liep ik bv. al bijna een maand met blaasontsteking.
Vanmorgen toch maar eens langs de dokter geweest.... En dat is dan dus weer een goede actie...
en nog zoiets hebben van die antibiotica kan nog wel even wachten.... Maar ook dat heb ik maar niet gedaan....
[ Bericht 17% gewijzigd door teigan op 30-09-2005 18:59:08 ]
ik verzorg mezelf minder als het slechter met mij gaat...
Zo liep ik bv. al bijna een maand met blaasontsteking.
Vanmorgen toch maar eens langs de dokter geweest.... En dat is dan dus weer een goede actie...
en nog zoiets hebben van die antibiotica kan nog wel even wachten.... Maar ook dat heb ik maar niet gedaan....
[ Bericht 17% gewijzigd door teigan op 30-09-2005 18:59:08 ]
You don't have to know why you do something to stop doing it. All you have to do is to take a close look at what you are actually doing and decide to stop doing it for that moment!"
Kijk, dat zijn de kleine dingen die je toch gewoon doet!!!!
Dus eigenlijk vind je jezelf toch wel belangrijk
Dus eigenlijk vind je jezelf toch wel belangrijk
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
Ik heb het hele ervaringsverhaal doorgelezen. Super interessant. Heb het uitgeprint en zal het haar geven als ze eraan toe is. Bedankt!
Dat signaleringsplan klinkt inderdaad goed, ik kan me voorstellen dat suks goed helpt. Je hebt er ook verder geen hulp van anderen voor nodig en die zelfstandigheid is wel waardevol denk ik.
Dat signaleringsplan klinkt inderdaad goed, ik kan me voorstellen dat suks goed helpt. Je hebt er ook verder geen hulp van anderen voor nodig en die zelfstandigheid is wel waardevol denk ik.
Cleejee Langzamerhand ga ik mezelf weer wat belangrijker vinden... Dat houdt dus ook weer in, luisteren naar mijn gevoelens, ze uiten en dergelijke.... En weer kijken naar mijn lichaamsbeleving... Ben ik echt zo groot in omtrek als dat ik denk? Of valt het wel mee. Mag ik echt niet snoepen? Of gun ik mezelf dat wel en geniet ik er dan ook met volle teugen van. Ik heb er gisteravond een goed gesprek over gehad met mijn en nu zie ik het weer wat beter zitten...
Ami80 het signaleringsplan is deels inderdaad mooi om het zelfstandig te doen, je bedenkt het zelf, wat helpt voor je, hoe merk je dat het slechter gaat? Maar daarna is het juist meer het doel om het te delen met anderen, zodat zij je misschien ergens toe kunnen "schoppen" als het minder gaat... Ik heb het niet met veel mensen op de uni gedeeld, daar is het hier de "cultuur" niet voor, maar thuis en bij vrienden wordt het wel gebruikt....
Ik hoop voor je btw, dat je vriendin er snel aantoe is om het te lezen... Het is echt jammer dat je op dit moment zo machteloos bent eigenlijk...
en nu zie ik het weer wat beter zitten...Ami80 het signaleringsplan is deels inderdaad mooi om het zelfstandig te doen, je bedenkt het zelf, wat helpt voor je, hoe merk je dat het slechter gaat? Maar daarna is het juist meer het doel om het te delen met anderen, zodat zij je misschien ergens toe kunnen "schoppen" als het minder gaat... Ik heb het niet met veel mensen op de uni gedeeld, daar is het hier de "cultuur" niet voor, maar thuis en bij vrienden wordt het wel gebruikt....
Ik hoop voor je btw, dat je vriendin er snel aantoe is om het te lezen... Het is echt jammer dat je op dit moment zo machteloos bent eigenlijk...
You don't have to know why you do something to stop doing it. All you have to do is to take a close look at what you are actually doing and decide to stop doing it for that moment!"
*trap*
Ik kreeg vandaag een uitnodiging voor die andere groep, die begint over een week....
Ik kreeg vandaag een uitnodiging voor die andere groep, die begint over een week....
You don't have to know why you do something to stop doing it. All you have to do is to take a close look at what you are actually doing and decide to stop doing it for that moment!"
Ja, ik ben er ook wel blij mee eerlijk gezegd....
En mijn blaasontsteking is zo goed als over door de antibiotica, en opeens val ik ook weer af...
Het wordt nog best een positief weekje zo zeg!!
En mijn blaasontsteking is zo goed als over door de antibiotica, en opeens val ik ook weer af...
Het wordt nog best een positief weekje zo zeg!!
You don't have to know why you do something to stop doing it. All you have to do is to take a close look at what you are actually doing and decide to stop doing it for that moment!"
Ja, het moet niet gekker worden!
Nee, echt lekker voor je dat het wel loopt allemaal! Als je wil moet je volgende week maar eens posten wat er allemaal gebeurd is in de groep, ben er erg benieuwd naar. We leven met je mee. Zitten er in deze groep ook weer andere mensen?
Nee, echt lekker voor je dat het wel loopt allemaal! Als je wil moet je volgende week maar eens posten wat er allemaal gebeurd is in de groep, ben er erg benieuwd naar. We leven met je mee. Zitten er in deze groep ook weer andere mensen?
Way to go Teigan!!!!!!! Cool te horen!
Ami80: hoes't met jou en je meissie?
Ami80: hoes't met jou en je meissie?
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
Mwah, gaat wel weer eigenlijk. Ze is nog steeds wat paranoide wat betreft de controle, maar afgezien daarvan gaat het tussen ons in elk geval weer goed. Ik heb het ook iets meer losgelaten mentaal gezien en dat geeft wel wat rust!
Ze gaat vandaag voor naar de huisarts van de kliniek voor controle. Ik wist niet dat ze op die manier in de gaten wordt gehouden, maar ik was er natuurlijk wel blij mee! Het voelt goed dat er een professional een oogje in het zijl houdt wat betreft haar lichamelijk functioneren.
Ze gaat vandaag voor naar de huisarts van de kliniek voor controle. Ik wist niet dat ze op die manier in de gaten wordt gehouden, maar ik was er natuurlijk wel blij mee! Het voelt goed dat er een professional een oogje in het zijl houdt wat betreft haar lichamelijk functioneren.
Sorry dat ik er zo schaamteloos tussen spring. Maar ik moet gewoon even mijn hart luchten bij mensen die mij niet kennen en mij wel min of meer begrijpen. Het ging vandaag, eigelijk de laatste dagen, zo ontzettend slecht. De afgelopen weken ben ik helemaal uit mijn eetschema gevallen en heb ik haast niet gegeten. Vandaag ben ik zomaar meerdere malen neer gevallen. Een keer heb ik (echt waar niet expres) zitten kotsen (ik kon niet eens zelf naar de wc komen, een goed oplettend klasgenoot heeft me gebracht). En toen ik thuis ging eten lukte het ook al niet. Ik voel me zo dik, en zo ziek. Ik durf niet te eten en het lukt gewoon niet (nog geen vier hapjes (miniformaat) kwam alles eruit)... Er zijn teveel dingen die ik belangrijker vind (ik moet en zal de beste leerling zijn). Ach... bah, ik weet het gewoon even helemaal niet meer.
Denkt teveel, is te gelukkig en leeft teveel
Dat kan je wel vergeten als je niet eet.quote:Op woensdag 5 oktober 2005 17:16 schreef boekenworm het volgende:
Er zijn teveel dingen die ik belangrijker vind (ik moet en zal de beste leerling zijn).
sorry als het mss een beetje bot overkomt
Liever bot dan een leugenaar is het niet. Maar goed, tot nu toe lukt het me nog wel. Ik heb controle nodig, dus ik ben dag en nacht bezig met schoolwerk en ik eet niet als controle middel. En ik weet, het is geen echte controle, het voelt zo...quote:Op woensdag 5 oktober 2005 17:21 schreef Wolkje het volgende:
[..]
Dat kan je wel vergeten als je niet eet.
sorry als het mss een beetje bot overkomt
Denkt teveel, is te gelukkig en leeft teveel
Weet je wat pas echte controle zou zijn?quote:Op woensdag 5 oktober 2005 17:22 schreef boekenworm het volgende:
[..]
Liever bot dan een leugenaar is het niet. Maar goed, tot nu toe lukt het me nog wel. Ik heb controle nodig, dus ik ben dag en nacht bezig met schoolwerk en ik eet niet als controle middel. En ik weet, het is geen echte controle, het voelt zo...
Als je kan luisteren naar wat je lichaam nodig heeft, en het dat geeft.
Als je, ipv dat je zo weinig mogelijk eet, probeert, zo goed mogelijk voor je lichaam te zijn,
en dan hoef je echt geen bakken te eten, maar niks eten is ook waanzin, dat weet iedereen.
En het helpt ook nog eens niet, en je weerstand gaat eraan, waardoor je je alleen nog maar rotter voelt.
Tja... ik weet dat je gelijk hebt... Dat mijn lichaam kapot gaat weet ik wel, hoevaak ik vandaag van de kaart ben gegaan weet ik niet eens meer. Het was vreselijk, om de paar minuten werd het zwart. Maar goed, ik ga gewoon weer een mijn best doen (en dan eens kijken of ik weer faal als ik verstandig probeer te zijn).
Denkt teveel, is te gelukkig en leeft teveel
Ik ben aan het leren om het onderwijs in te kunnen, ik zit dus nog maar op het mbo.
Denkt teveel, is te gelukkig en leeft teveel
het is weer het perfectionisme wat bij jou de kop opsteekt geloof ik...
je zegt het zelf al: "Ik moet en zal de beste leerling zijn" '
Waarom maakt dat je zoveel beter? Zijn er ook geen andere dingen aan je waar je trots op kan zijn?
Ik denk zelf niet dat de resultaten een goede leraar van je maken, het gaat erom wat je je leerlingen te bieden hebt... En daarvoor moet je vrede met jezelf zien te vinden, leerlingen zijn de eersten die het doorhebben als je een rol speelt denk ik...
ik snap je gedachtengang, maar hij klopt niet... Ken je het begrip G-schema? Hier zou je een hele leuke van kunnen maken...
je zegt het zelf al: "Ik moet en zal de beste leerling zijn" '
Waarom maakt dat je zoveel beter? Zijn er ook geen andere dingen aan je waar je trots op kan zijn?
Ik denk zelf niet dat de resultaten een goede leraar van je maken, het gaat erom wat je je leerlingen te bieden hebt... En daarvoor moet je vrede met jezelf zien te vinden, leerlingen zijn de eersten die het doorhebben als je een rol speelt denk ik...
ik snap je gedachtengang, maar hij klopt niet... Ken je het begrip G-schema? Hier zou je een hele leuke van kunnen maken...
You don't have to know why you do something to stop doing it. All you have to do is to take a close look at what you are actually doing and decide to stop doing it for that moment!"
Boekenworm, als je niks eet kunnen je hersenen ook niet werken. Die schijnen iets van een kwart van je calorieen te verbruiken ueberhaupt. En als je je ziek voelt, concentreer je niet.
Daarnaast heeft het geen nut om uren achter elkaar te stampen. Ga tussendoor wat slapen, al is het maar een uurtje, dan wordt alles wat je net hebt gelezen tenminste opgeslagen. Echt waar.
Besides wat heb je er nu aan de beste leerling te zijn?
Daarnaast heeft het geen nut om uren achter elkaar te stampen. Ga tussendoor wat slapen, al is het maar een uurtje, dan wordt alles wat je net hebt gelezen tenminste opgeslagen. Echt waar.
Besides wat heb je er nu aan de beste leerling te zijn?
Ja Boekenworm, hoewel we best een beetje begrijpen hoe je je voelt ben je op dit moment even niet zo goed bezig met jezelf. En daar moet je zelf weer uit zien te komen! Als je jezelf nou de volgende vraag stelt:
Wat is belangrijker: de beste leerling zijn, of zorgen dat ik fysiek sterk genoeg ben om te blijven leven, te blijven leren, en straks mijn kennis over te kunnen brengen aan mijn leerlingen?
Waarvoor kies je dan? Want dat is wel de keuze die je moet maken meid, hoe moeilijk ook! Ergens diep daar binnen in je zit een klein stemmetje dat weet dat je niet dik bent en dat je dat ook niet zult worden van wat meer eten. Ga op zoek naar dat stemmetje en luister ernaar, want het heeft gelijk! En geef die andere stem geen kans...
Je kunt het best meissie, maar je moet ervoor vechten. Als je jezelf weer uit deze dip krijgt dan heb je echte controle!
Wat is belangrijker: de beste leerling zijn, of zorgen dat ik fysiek sterk genoeg ben om te blijven leven, te blijven leren, en straks mijn kennis over te kunnen brengen aan mijn leerlingen?
Waarvoor kies je dan? Want dat is wel de keuze die je moet maken meid, hoe moeilijk ook! Ergens diep daar binnen in je zit een klein stemmetje dat weet dat je niet dik bent en dat je dat ook niet zult worden van wat meer eten. Ga op zoek naar dat stemmetje en luister ernaar, want het heeft gelijk! En geef die andere stem geen kans...
Je kunt het best meissie, maar je moet ervoor vechten. Als je jezelf weer uit deze dip krijgt dan heb je echte controle!
Op mijn stage doe ik het hartstikke goed, heb gezag, de kinderen vinden mij aardig. Dus met dat betreft gaat het goed, Het werken aan school zelf ook. Tot nog toe heb ik amper fouten gemaakt (oké, mijn spelling is bagger, maar er word aan gewerkt. Op een lege maag gaat het voor mij het beste, als ik tussen de middag op school een broodje eet zit ik de rest van de middag in de stress en komt van leren helemaal niks meer. Als ik honger voel weet ik dat het voor mij goed zit, en kan ik aan de slag.
Mijn verstandelijk vermogen is altijd mijn enige trots geweest. Wat ik lees blijf gewoon hangen, en daarom moet ik er ook de beste in zijn.
Ach ik weet het ook niet, ik heb zoiets van eerst 10kg lichter en dat eet ik wel weer wat meer. Alleen het was zo balen om van een kruk te vallen in de les, om niet naar huis te kunnen komen, en ik weet dat het mijn eigen schult is. Ik weet gewoon niet wat ik wil. In iedergeval staat eten me zo tegen op het moment.
Mijn verstandelijk vermogen is altijd mijn enige trots geweest. Wat ik lees blijf gewoon hangen, en daarom moet ik er ook de beste in zijn.
Ach ik weet het ook niet, ik heb zoiets van eerst 10kg lichter en dat eet ik wel weer wat meer. Alleen het was zo balen om van een kruk te vallen in de les, om niet naar huis te kunnen komen, en ik weet dat het mijn eigen schult is. Ik weet gewoon niet wat ik wil. In iedergeval staat eten me zo tegen op het moment.
Denkt teveel, is te gelukkig en leeft teveel
Weet je wat ik denk als ik jouw verhaal zo lees? Honger maakt je scherper, dat was vroeger toen we op jacht moesten ook hard nodig. Dat probeer jij te gebruiken om nog beter te presteren, zich niet realiserende dat dit een mechanisme is die tijdelijk, en niet permanent, is bedoeld en die je lichaam uitput. Daarentegen: eten ontspant. En jij durft je niet te ontspannen.
Misschien heb je gelijk, ik weet niet waarom ik het doe. Maar aan ontspanning doe ik wel, door middel van sport, lezen, muziek enzo. Dus niet durven ontspannen is wel erg heftig gezegt. Maar goed, over een tijdje ga ik wel weer normaal doen
Denkt teveel, is te gelukkig en leeft teveel
Ik heb echt een gans vertekend beeld over dik en dun, en iemand zei me dat dit wel op een eetstoornis lijkt, maar ik weet zelf niet goed wat ervan te denken. Ik voel me niet goed in mn vel, ik walg echt van mijn eigen lichaam in de spiegel te zien.
Ik heb periodes dat ik echt veel eet, maar ik heb ook periodes dat ik probeer toe te komen met 1 gewone maaltijd op een dag. En erg genoeg ben ik echt jaloers op meiden met een "anorexiafiguurtje", hoe ziek het ook klinkt. Ik vind mezelf gewoon zwak omdat zij het wel kunnen om zo te vermageren, en ik niet...
Wat is er nu mis met mezelf?
Ik heb periodes dat ik echt veel eet, maar ik heb ook periodes dat ik probeer toe te komen met 1 gewone maaltijd op een dag. En erg genoeg ben ik echt jaloers op meiden met een "anorexiafiguurtje", hoe ziek het ook klinkt. Ik vind mezelf gewoon zwak omdat zij het wel kunnen om zo te vermageren, en ik niet...
Wat is er nu mis met mezelf?
Het is heerlijk, zou deze week bericht krijgen van de hulpverleningsinstelling, maar heb dus niets gehoord. Frustrerend
Ik weet niet of ik hier thuishoor eerlijk gezegd, want jullie hebben veelal veel ergere problemen dan ik... Maar goed. De wedstrijd van vandaag ging niet zo goed en ik heb een zak drop leeggevreten vanavond. Nu voel ik me dus schuldig omdat ik drop ga vreten in plaats van met mezelf uit te maken waarom ik me zo kut voel over de wedstrijd (tenslotte waren we een klasse hoger dan we moesten dansen geforceerd te dansen, en we dansten met paren die al 5-7 jaren dansen terwijl we zelf pas een jaar bezig zijn) maar goed in plaats daarvan eet ik dus een zak drop leeg. Nouja en twee grote porties avondeten met een tussenpoos van 3 uur, maar dat heb ik wel vaker als ik heftig heb gesport, dat ik dan ook veel honger heb. Maar die zak drop die hoort daar duidelijk niet bij!
Vervolgens voel ik me schuldig over 't feit dat ik dus die drop eet.
En dan voel ik me weer schuldig over 't feit dat ik me schuldig voel dat ik een zak drop eet, omdat ik ook wel ergens weet dat een zak drop van 250 gram nadat je in de laatste 4 dagen 15-18 uur hebt gesport niet veel kwaad zal doen.
Waar ben ik nou helemaal mee bezig?!
Vervolgens voel ik me schuldig over 't feit dat ik dus die drop eet.
En dan voel ik me weer schuldig over 't feit dat ik me schuldig voel dat ik een zak drop eet, omdat ik ook wel ergens weet dat een zak drop van 250 gram nadat je in de laatste 4 dagen 15-18 uur hebt gesport niet veel kwaad zal doen.
Waar ben ik nou helemaal mee bezig?!
Ik eet ook weleens een heel pak koekjes leeg.
Waarmee ik wil zeggen dat iedereen zichzelf weleens te buiten gaat en dat dat een stuk aanlokkelijker is als je een beetje in een dip zit. Je hoeft jezelf er niet zo druk om te maken: je had er kennelijk zin in, so what? Het schuldig voelen omdat je ging eten in plaats van te reflecteren is ook niet nodig, want gezien je berichtje in dit topic ben je nu al genoeg aan het reflecteren!
En dan nog iets over danswedstrijden: juries zijn echt zo partijdig als de pest! Meermaals meegemaakt. Bovendien lijkt het me nogal logisch als je zenuwachtig bent als je pas zo kort danst en in een hoge groep wordt geplaatst. Dat zal je uitstraling niet ten goede komen en dat is nou juist waar zo'n hele wedstrijd om draait...
Met andere woorden: kop op, het is allemaal zo erg niet! Je hebt lekker gesport, en daarna goed gegeten. Die dropjes had je kennelijk even nodig, maar zo lang dat niet elke week een paar keer gebeurt is er niks aan het handje meid!
Waarmee ik wil zeggen dat iedereen zichzelf weleens te buiten gaat en dat dat een stuk aanlokkelijker is als je een beetje in een dip zit. Je hoeft jezelf er niet zo druk om te maken: je had er kennelijk zin in, so what? Het schuldig voelen omdat je ging eten in plaats van te reflecteren is ook niet nodig, want gezien je berichtje in dit topic ben je nu al genoeg aan het reflecteren!
En dan nog iets over danswedstrijden: juries zijn echt zo partijdig als de pest! Meermaals meegemaakt. Bovendien lijkt het me nogal logisch als je zenuwachtig bent als je pas zo kort danst en in een hoge groep wordt geplaatst. Dat zal je uitstraling niet ten goede komen en dat is nou juist waar zo'n hele wedstrijd om draait...
Met andere woorden: kop op, het is allemaal zo erg niet! Je hebt lekker gesport, en daarna goed gegeten. Die dropjes had je kennelijk even nodig, maar zo lang dat niet elke week een paar keer gebeurt is er niks aan het handje meid!
@Mea.Culpa: Dat is zeker frustrerend! Bij mijn vriendin duurde het ook een tijdje, maar ze zijn je niet vergeten hoor! Wat voor bericht moet je krijgen als ik vragen mag?quote:Op zaterdag 8 oktober 2005 15:02 schreef Mea.Culpa het volgende:
Het is heerlijk, zou deze week bericht krijgen van de hulpverleningsinstelling, maar heb dus niets gehoord. Frustrerend
@_Surface: het is inderdaad niet echt normaal als je van je eigen lichaam walgt, maar het hoeft niet per sé een eetstoornis te zijn. Een verminderd zelfbeeld zou bijvoorbleed ook mogelijk zijn, en misschien is het zelfs een periode. Hoe lang heb je dit al? Het is voor een buitenstaander natuurlijk onmogelijk om een diagnose te stellen, en zelf kun je dat momenteel misschien ook niet, maar het is wel iets om goed in de gaten te houden! Kun je niet een keer een psych opzoeken?quote:Op zaterdag 8 oktober 2005 12:33 schreef _Surface het volgende:
Ik heb echt een gans vertekend beeld over dik en dun, en iemand zei me dat dit wel op een eetstoornis lijkt, maar ik weet zelf niet goed wat ervan te denken. Ik voel me niet goed in mn vel, ik walg echt van mijn eigen lichaam in de spiegel te zien.
Ik heb periodes dat ik echt veel eet, maar ik heb ook periodes dat ik probeer toe te komen met 1 gewone maaltijd op een dag. En erg genoeg ben ik echt jaloers op meiden met een "anorexiafiguurtje", hoe ziek het ook klinkt. Ik vind mezelf gewoon zwak omdat zij het wel kunnen om zo te vermageren, en ik niet...
Wat is er nu mis met mezelf?
Hou in elk geval echt je eetpatroon goed in de gaten, want dat is inderdaad te onregelmatig. Vind de KRACHT om regelmatig te eten, want dan ben je pas echt sterk bezig! Vraag aan elke anorexia-patient wat ze liever zouden hebben gedaan: ingrijpen toen de stoornis nog jong was, of er vol in gaan? Iedereen zal antwoorden dat het het niet waard is, dat het zo ongelovelijk moeilijk is als de eetstoornis eenmaal je leven in bezit heeft genomen. Dus zelfs al heb je het kleinste vermoeden: consulteer een specialist en vecht ertegen!
Dan nog iets: aanstaande woensdag is er een voorlichtingsavond over anorexia. Het is in Zeist. Meer informatie vind je hier.
[ Bericht 66% gewijzigd door Ami80 op 10-10-2005 08:40:28 ]
@Ami80.. voor een intake. maar ik heb nu formulieren die ik in moet vullen.. en het kan nog wel een maand duren voordat er een intake plaats kan vinden.. nah goed.. 't is wel best
Ok, een goede vriendin van mij heeft anorexia, ik weet 't zeker.. ze zegt dat ze geen probleem heeft, en al had ze dat wel, was 't nog niet mijn probleem...
wat ze bijv gister heeft gegeten:
1 boterham, 1,5 aardappel, hapje groenten
vandaag:
1 hap vlees, wat groenten
wat moet ik in godsnaam doen? dit gaat NIET goed, en ze ziet 't zelf niet eens!
wat ze bijv gister heeft gegeten:
1 boterham, 1,5 aardappel, hapje groenten
vandaag:
1 hap vlees, wat groenten
wat moet ik in godsnaam doen? dit gaat NIET goed, en ze ziet 't zelf niet eens!
Ja, dat is wel heel weinig, daar kan ze echt niet zomaar de dag mee doorkomen. Je weet zeker dat ze echt maar zo weinig eet? Dat ze niet als er niemand bijzit wel meer eet? Ik ben bang dat je er nog weinig aan kan doen, als ze zelf niet ziet hoe verkeerd ze bezig is... Je kan haar wat informatie over eetstoornissen toespelen, misschien dat ze dan wat in gaat zien..quote:Op woensdag 12 oktober 2005 01:51 schreef erikkll het volgende:
Ok, een goede vriendin van mij heeft anorexia, ik weet 't zeker.. ze zegt dat ze geen probleem heeft, en al had ze dat wel, was 't nog niet mijn probleem...
wat ze bijv gister heeft gegeten:
1 boterham, 1,5 aardappel, hapje groenten
vandaag:
1 hap vlees, wat groenten
wat moet ik in godsnaam doen? dit gaat NIET goed, en ze ziet 't zelf niet eens!
Ik had gisteravond voor de eerste keer die andere groep. Komen ze er doodleuk mee aanzetten dat als degene die er vanavond niet was, er volgende week nog niet is, de groep niet doorgaat. Beetje raar geregeld dus. Verder was het voor mij wel weer een eye opener. Ik heb heel veel herkenning gehad, herkende zelf ook heel veel van wat er verteld werd.... Het is fijn om met mensen te praten die ook al een eind uit de eetstoornis weg zijn, maar die ook nog weten hoe vervelend het is als je er weer teveel mee bezig gaat zijn.
You don't have to know why you do something to stop doing it. All you have to do is to take a close look at what you are actually doing and decide to stop doing it for that moment!"
Erikll, misschien heeft ze gewoon net een voedselvergiftiging of buikgriep of zo gehad of heeft ze last van d'r maag? Doet ze dit al langer? Ik eet ook wel eens een week bijna niks behalve sap, bouillon en melk als m'n maag weer opspeelt, maar dat doe ik dan niet om te lijnen.
Trouwens als ze stiekem aan het eten is en voor de buitenwereld de schijn wil ophouden dat ze maar weinig eet heeft ze ook psychische problemen lijkt me.
Trouwens als ze stiekem aan het eten is en voor de buitenwereld de schijn wil ophouden dat ze maar weinig eet heeft ze ook psychische problemen lijkt me.
Volgens mij is dit het meest actuele topic over eetstoornissen wat ik kon vinden..
Ik zit met een dilemma. Ik woon al een paar jaar in een studentenhuis en een medebewoonster heeft volgens mij boulimia. Haar maaltijd is beperkt tot soep en komkommer, maar ondertussen kom ik wel bergen snoepgoed tegen. Als ik foto's van haar zie van een paar jaar terug is ze heel erg mager, nu wisselt dat nogal. Er zijn genoeg aanwijzingen hier dat ze regelmatig haar eten er uit gooit. Haar opvoeding werkt ook niet echt mee: haar ouders waren al blij als hun kinderen patat aten, gewoon om t idee dat ze iets aten..
Moet ik haar hier op aanspreken, ook al ben ik helemaal geen goede vriendin van haar? Werkt dit niet juist averechts? Graag tips, want ook al is het geen vriendin, ik kan het niet aanzien dat ze zo leeft..
Ik zit met een dilemma. Ik woon al een paar jaar in een studentenhuis en een medebewoonster heeft volgens mij boulimia. Haar maaltijd is beperkt tot soep en komkommer, maar ondertussen kom ik wel bergen snoepgoed tegen. Als ik foto's van haar zie van een paar jaar terug is ze heel erg mager, nu wisselt dat nogal. Er zijn genoeg aanwijzingen hier dat ze regelmatig haar eten er uit gooit. Haar opvoeding werkt ook niet echt mee: haar ouders waren al blij als hun kinderen patat aten, gewoon om t idee dat ze iets aten..
Moet ik haar hier op aanspreken, ook al ben ik helemaal geen goede vriendin van haar? Werkt dit niet juist averechts? Graag tips, want ook al is het geen vriendin, ik kan het niet aanzien dat ze zo leeft..
nee, dat heeft ze nietquote:Op woensdag 12 oktober 2005 13:24 schreef Sessy het volgende:
Erikll, misschien heeft ze gewoon net een voedselvergiftiging of buikgriep of zo gehad of heeft ze last van d'r maag?
Ja, al zeker een half jaar...quote:Doet ze dit al langer?
dat lijkt me nu echter niet het geval...quote:Ik eet ook wel eens een week bijna niks behalve sap, bouillon en melk als m'n maag weer opspeelt, maar dat doe ik dan niet om te lijnen.
Ze probeert niet de schijn op te houden dat ze weinig eet, ze doet 't ook...quote:Trouwens als ze stiekem aan het eten is en voor de buitenwereld de schijn wil ophouden dat ze maar weinig eet heeft ze ook psychische problemen lijkt me.
Als ze stiekem zou eten, zou ze wellicht wat meer wegen... 48 kg met 1.75 meter lijkt me niet helemaal het goede gewicht namelijk... een kilo of 10 kan er best bij (dan klopt d'r bmi weer)
Ze heeft een goede vriendin die ook vermoedt dat ze anorexia heeft... als zij erbij is, eet ze (onder druk) iéts meer...quote:Op woensdag 12 oktober 2005 09:21 schreef teigan het volgende:
[..]
Ja, dat is wel heel weinig, daar kan ze echt niet zomaar de dag mee doorkomen. Je weet zeker dat ze echt maar zo weinig eet? Dat ze niet als er niemand bijzit wel meer eet?
sssstttt, ik zou haar er denk ik eens mee confronteren, vraag er eens naar, en maak ook duidelijk dat je je zorgen maakt om haar. Het kan namelijk een goede eye opener zijn om te merken dat het niet stiekem is wat je doet, dat anderen het ook wel zien. Zo te horen is het al een tijdje aan de gang... iig goed van je dat je je er zorgen om maakt!!
erikll het klinkt inderdaad echt niet goed. Weet je ook waarom ze zo weinig eet? Is ze verder ook heel onzeker over zichzelf? Probeer het eens voorzichtig uit te vissen en kijk of je haar iig naar de huisarts kan krijgen. Ze is echt veels te licht, haar bmi is 15.9, qua gewicht kan ze zo de opname in, klinkt lullig, maar het is wel de waarheid.
erikll het klinkt inderdaad echt niet goed. Weet je ook waarom ze zo weinig eet? Is ze verder ook heel onzeker over zichzelf? Probeer het eens voorzichtig uit te vissen en kijk of je haar iig naar de huisarts kan krijgen. Ze is echt veels te licht, haar bmi is 15.9, qua gewicht kan ze zo de opname in, klinkt lullig, maar het is wel de waarheid.
You don't have to know why you do something to stop doing it. All you have to do is to take a close look at what you are actually doing and decide to stop doing it for that moment!"
Beste erikkll, wat is het frustrerend om een vriendin zichzelf zo de nesten in te werken. Je kunt weinig doen, want als ze inderdaad een eetstoornis heeft dan moet ze daar zelf achter komen. Dat kan niemand anders voor haar doen. Je kunt haar er wel een beetje bij helpen door haar een spiegel voor te houden (figuurlijk): laat zien dat het niet normaal is wat ze doet. Laat ook zien wat voor gevolgen haar gedrag heeft: voor haarzelf en voor haar omgeving. Je mag je zorg best uiten, maar maak geen verwijten, want dat werkt averechts. Geef haar des noods op een goed moment wat informatie over eetstoornissen (koop een boekje of bestel een paar brochures van bijvoorbeeld de sabn). Je kunt weinig doen, en je zal niet meteen positieve reacties krijgen, maar het is de enige manier waarop je er voor haar kunt zijn. Het beste kun je dit soort confrontaties afwisselen met leuke dingen, want dat houdt het dragelijk voor zowel jou als haar. Gewone gesprekken over het dagelijks leven blijven ook van groot belang, dat benadrukt bijna elke ex-eetstoornispatient.
Succes ermee...
Succes ermee...
Ami80, hoe gaat het nu met jouw vriendin? Je bent nogal stil de laatste dagen...
You don't have to know why you do something to stop doing it. All you have to do is to take a close look at what you are actually doing and decide to stop doing it for that moment!"
Goed, ook even een update van mij, want er is weer aardig wat gebeurd de afgelopen week. Dit weekend heeft mijn vriendin het aan haar ouders verteld, dus daar kwamen nogal wat emoties bij kijken natuurlijk. Schuldgevoel vooral, want het voelt alsof ze haar ouders teleurstelt, kwetst, en alsof ze het zorgenkindje is. Dat zit haar natuurlijk niet lekker. Als het goed is ziet ze haar ouders dit weekend weer en ik hoop dat dat een beetje goed gaat. Ik ben er gisteren geweest om wat te praten met haar ouders en wat informatie te geven over anorexia, over wat hun dochter momenteel allemaal meemaakt, en over hoe ze zich het beste kunnen gedragen, want daar hadden ze wel hun twijfels over. Zo goed mogelijk geprobeerd hen er een beetje wegwijs in te maken dus, maar ik ben ook geen specialist of zo. Nou ja, alle beetjes helpen. Eigenlijk heb ik ook gewoon benadrukt dat hun dochter dezelfde blijft en dat ze bij onzekerheden ook gewoon aan mijn vriendin kunnen vragen hoe ze het beste met een bepaalde situatie kunnen omgaan. Ik hoop dat het het weerzien wat vergemakkelijkt.
Verder heeft ze begin deze week een gesprek gehad bij de kliniek, en ze wordt hetzij komende maandag, hetzij de maand daarop opgenomen. Dat hangt nog een beetje af van bepaalde dingen die mijn vriendin nog wil afronden. Nog steeds staat ze er negatief tegenover en doet ze het niet voor haarzelf. Maar misschien is er toch een klein stemmentje daar binnenin dat haar zegt dat het beter is. Maar ze is verschrikkelijk bang voor wat komen. Erover praten doet ze nauwelijks: het blijft stil bij haar. Ik heb bijvoorbeeld een paar keer proberen te bellen, maar geen respons. Nou, dan weet ik inmiddels wel genoeg: ze heeft het te moeilijk.
Dus het zijn spannende tijden. Wordt ze opgenomen en hoe zal dat dan gaan? Of wordt het nog een maand uitgesteld en kan ze ernaar toe groeien of wordt ze steeds angstiger voor het moment van opname? Erg moeilijk allemaal, dus ik probeer maar een beetje te steunen door toch contact te proberen te leggen (mailtjes, smsjes). Ik hoop dat ze er uit komt.
Verder heeft ze begin deze week een gesprek gehad bij de kliniek, en ze wordt hetzij komende maandag, hetzij de maand daarop opgenomen. Dat hangt nog een beetje af van bepaalde dingen die mijn vriendin nog wil afronden. Nog steeds staat ze er negatief tegenover en doet ze het niet voor haarzelf. Maar misschien is er toch een klein stemmentje daar binnenin dat haar zegt dat het beter is. Maar ze is verschrikkelijk bang voor wat komen. Erover praten doet ze nauwelijks: het blijft stil bij haar. Ik heb bijvoorbeeld een paar keer proberen te bellen, maar geen respons. Nou, dan weet ik inmiddels wel genoeg: ze heeft het te moeilijk.
Dus het zijn spannende tijden. Wordt ze opgenomen en hoe zal dat dan gaan? Of wordt het nog een maand uitgesteld en kan ze ernaar toe groeien of wordt ze steeds angstiger voor het moment van opname? Erg moeilijk allemaal, dus ik probeer maar een beetje te steunen door toch contact te proberen te leggen (mailtjes, smsjes). Ik hoop dat ze er uit komt.
Dat is toeval! Ik was net aan het typen en moest er tussendoor even uit om de auto van de garage op te halen!quote:Op vrijdag 14 oktober 2005 09:15 schreef teigan het volgende:
Ami80, hoe gaat het nu met jouw vriendin? Je bent nogal stil de laatste dagen...
Zo Ami80, het komt allemaal steeds dichterbij zo... Wel jammer dat ze er niet over wil praten... Voor jou en haar ouders is het misschien ook een idee om eens contact op te nemen met sabn, zij organiseren ook dagen voor omstanders. Ik vind het goed en dapper van haar dat ze het haar ouders verteld heeft, hopelijk steunen ze haar en laten ze haar zo zien dat zij sowieso van haar houden..
Ik vind dat je het heel goed hebt gedaan zo, je legt dingen uit zodat ze je vriendin beter snappen, en toch leg je uiteindelijk wel weer de bal bij haar, ze moeten het haar vragen als ze twijfelen..
Maar hou jij het nog een beetje vol? Zorg ervoor dat je ook nog ruimte voor jezelf houdt, jij bent ook een persoon, en hoe graag je er ook voor je vriendin wilt zijn, zorg dat je jezelf niet kwijtraakt..
Ik moest net aan jou denken, ik had van jou nog geen reactie gezien op mijn stukje over de therapie van dinsdag, terwijl ik het ergens wel een beetje verwacht had.... En van mezelf weet ik dat als het druk is/niet helemaal goed gaat, ik hier ook minder te vinden ben...
Hou je taai he
Ik vind dat je het heel goed hebt gedaan zo, je legt dingen uit zodat ze je vriendin beter snappen, en toch leg je uiteindelijk wel weer de bal bij haar, ze moeten het haar vragen als ze twijfelen..
Maar hou jij het nog een beetje vol? Zorg ervoor dat je ook nog ruimte voor jezelf houdt, jij bent ook een persoon, en hoe graag je er ook voor je vriendin wilt zijn, zorg dat je jezelf niet kwijtraakt..
Ik moest net aan jou denken, ik had van jou nog geen reactie gezien op mijn stukje over de therapie van dinsdag, terwijl ik het ergens wel een beetje verwacht had.... En van mezelf weet ik dat als het druk is/niet helemaal goed gaat, ik hier ook minder te vinden ben...
Hou je taai he
You don't have to know why you do something to stop doing it. All you have to do is to take a close look at what you are actually doing and decide to stop doing it for that moment!"
We (mijn vriendinnetje en ik) zijn toevallig afgelopen woensdag naar de voorlichtingsdag van de stichting HE zelfhulp geweest. Dat was wel goed, want hoewel er niks verteld werd wat we nog niet wisten, was er wel een hoop herkenning. Bovendien staan we allebij in contact met iemand van die stichting, een ervaringsdeskundige, en het was heel leuk om haar te ontmoeten.quote:Op vrijdag 14 oktober 2005 09:57 schreef teigan het volgende:
Zo Ami80, het komt allemaal steeds dichterbij zo... Wel jammer dat ze er niet over wil praten... Voor jou en haar ouders is het misschien ook een idee om eens contact op te nemen met sabn, zij organiseren ook dagen voor omstanders. Ik vind het goed en dapper van haar dat ze het haar ouders verteld heeft, hopelijk steunen ze haar en laten ze haar zo zien dat zij sowieso van haar houden..
Over twee weken is er weer zo'n dag, maar dan over het omgaan met mensen met een eetstoornis. Dat heb ik ook gezegd tegen de ouders van mijn vriendin en hopelijk gaan ze mee...
Dankjewel voor je bemoedigende woorden, want ik had er wel twijfels over: bemoei ik me er niet teveel mee, zit ik er niet teveel tussen? Ik wil geen intermediair worden of zo natuurlijk. Ik denk dat het wel los zal lopen... Het voelde in elk geval wel goed.quote:Ik vind dat je het heel goed hebt gedaan zo, je legt dingen uit zodat ze je vriendin beter snappen, en toch leg je uiteindelijk wel weer de bal bij haar, ze moeten het haar vragen als ze twijfelen..
Ja, ik hou het wel vol. Het allermoeilijkste is weten dat ze weer diep in de put zit, en geen contact kunnen krijgen. Want ik wil er voor haar zijn, haar troosten, haar moed inpraten. Of ik dat uberhaupt kan is vers 2 natuurlijk, maar voor mezelf zou het wel goed zijn om dichter bij te kunnen staan. Ik zal voor mezelf ook weer tegenwicht moeten creëren, want dat tegenwicht kan ik straks niet meer vinden door leuke dingen samen met haar te doen aangezien ze straks hopelijk in de kliniek zit. Gaat wel moeilijk worden, maar ik ga het wel proberen. Goed van je dat je me daarop wijst...quote:Maar hou jij het nog een beetje vol? Zorg ervoor dat je ook nog ruimte voor jezelf houdt, jij bent ook een persoon, en hoe graag je er ook voor je vriendin wilt zijn, zorg dat je jezelf niet kwijtraakt..
Ik moest net aan jou denken, ik had van jou nog geen reactie gezien op mijn stukje over de therapie van dinsdag, terwijl ik het ergens wel een beetje verwacht had.... En van mezelf weet ik dat als het druk is/niet helemaal goed gaat, ik hier ook minder te vinden ben...
Hou je taai he
Ik moet je bekennen dat ik je stukje over je therapie wel gelezen had, maar niet had gereageerd omdat er teveel dingen door mijn eigen hoofd spelen. Op voor de herkansing?
Ik wil alleen maar overgeven...
De drang komt weer terug. Maar ik ben sterker dan die drang.
Het gaat nu 2 daagjes niet zo goed met me, emotioneel ben ik een wrak. Ik huil veel, stress veel, slaap slecht, eet erg ongezond en ben er dus achter gekomen dat ik weer m'n vinger in m'n keel wil steken.
En ik dacht nog wel dat ik nu wél met verdriet om kon gaan. Ik weet niet eens waarom ik dit nu post.. .
Maar ja.. Ik blijf wel even uit de buurt van de wc. Misschien gaat het straks wat beter.
Ofzo.
De drang komt weer terug. Maar ik ben sterker dan die drang.
Het gaat nu 2 daagjes niet zo goed met me, emotioneel ben ik een wrak. Ik huil veel, stress veel, slaap slecht, eet erg ongezond en ben er dus achter gekomen dat ik weer m'n vinger in m'n keel wil steken.
En ik dacht nog wel dat ik nu wél met verdriet om kon gaan. Ik weet niet eens waarom ik dit nu post.. .
Maar ja.. Ik blijf wel even uit de buurt van de wc. Misschien gaat het straks wat beter.
Ofzo.
Don’t touch the girl,
she will cut your hands off,
and call it an accident.
she will cut your hands off,
and call it an accident.
Little_Angel, ik kan me heel goed voorstellen dat je die drang hebt. Het is ook logisch, want het is een tijd geleden een uitvlucht voor je geweest. Een verkeerde uitvlucht, dat weet je nu, want het verslechterde de situatie meer dan dat het oploste. Ga de confrontatie met je gevoel aan meid, vecht ertegen. Dat zul je steeds weer moeten doen en na verloop van tijd zul je merken dat het je minder moeite gaat kosten. Vertrouw in jezelf, je bent niet voor niets zover terug gekomen.
Dat beurt me toch wel een beetje op, .quote:Op vrijdag 14 oktober 2005 18:55 schreef Ami80 het volgende:
Little_Angel, ik kan me heel goed voorstellen dat je die drang hebt. Het is ook logisch, want het is een tijd geleden een uitvlucht voor je geweest. Een verkeerde uitvlucht, dat weet je nu, want het verslechterde de situatie meer dan dat het oploste. Ga de confrontatie met je gevoel aan meid, vecht ertegen. Dat zul je steeds weer moeten doen en na verloop van tijd zul je merken dat het je minder moeite gaat kosten. Vertrouw in jezelf, je bent niet voor niets zover terug gekomen.
Ik kan gewoon erg slecht met verdriet omgaan, en dan ben ik geneigd mezelf te ''straffen'' door dus alles er maar uit te gooien. Om vervolgens tegen mezelf te zeggen; ''zie je? Je bent wel zwak!''
Het klinkt waarschijnlijk erg sneu, maar ik kan er niks aan doen. Ik weet niet zo goed hoe ik de confrontatie met die rotgevoelens aan moet gaan. Het enige wat ik doe is óf overgeven, óf naar de pillen grijpen (tegen stress e.d.).
Als ik me bedenk dat het normaal is als je je een keer niet goed voelt, dan word ik wel wat rustiger, maar net niet rustig genoeg. .
Don’t touch the girl,
she will cut your hands off,
and call it an accident.
she will cut your hands off,
and call it an accident.
Ook van mij ff een update-je... Ze hield steeds vol dat ze géén probleem had... maar dat ze wél zag dat ze te weinig at.. ik heb haar een érg minimaal lijstje gegeven...
's ochtends: 1 boterham
's middags: 1 boterham
's avonds: avondmaal, minstens 3,5 aardappel, 2 lepels groente, vlees
ze zegt dat ze 't ging doen, en als 't niet lukte, dat ze idd een 'probleem' had...
ze zegt dat ze het niet doet om af te vallen, maar gewoon geen honger heeft... dat lijkt me enigszins logisch, als je al een half jaar bijna niets meer eet, na een tijdje zal je maag wel krimpen tot formaat doperwtje ofzo
maargoed dat gaat ze iig per dag proberen te eten, een hele vooruitgang, al zeg ik 't zelf!
's ochtends: 1 boterham
's middags: 1 boterham
's avonds: avondmaal, minstens 3,5 aardappel, 2 lepels groente, vlees
ze zegt dat ze 't ging doen, en als 't niet lukte, dat ze idd een 'probleem' had...
ze zegt dat ze het niet doet om af te vallen, maar gewoon geen honger heeft... dat lijkt me enigszins logisch, als je al een half jaar bijna niets meer eet, na een tijdje zal je maag wel krimpen tot formaat doperwtje ofzo
maargoed dat gaat ze iig per dag proberen te eten, een hele vooruitgang, al zeg ik 't zelf!
Ik heb zo al een laag zelfbeeld, dat is al jaren zo. En ik sukkel ook al een jaar of 6 met problemen ivm eten en gewicht enzo.quote:Op maandag 10 oktober 2005 08:31 schreef Ami80 het volgende:
@_Surface: het is inderdaad niet echt normaal als je van je eigen lichaam walgt, maar het hoeft niet per sé een eetstoornis te zijn. Een verminderd zelfbeeld zou bijvoorbleed ook mogelijk zijn, en misschien is het zelfs een periode. Hoe lang heb je dit al? Het is voor een buitenstaander natuurlijk onmogelijk om een diagnose te stellen, en zelf kun je dat momenteel misschien ook niet, maar het is wel iets om goed in de gaten te houden! Kun je niet een keer een psych opzoeken?
Hou in elk geval echt je eetpatroon goed in de gaten, want dat is inderdaad te onregelmatig. Vind de KRACHT om regelmatig te eten, want dan ben je pas echt sterk bezig! Vraag aan elke anorexia-patient wat ze liever zouden hebben gedaan: ingrijpen toen de stoornis nog jong was, of er vol in gaan? Iedereen zal antwoorden dat het het niet waard is, dat het zo ongelovelijk moeilijk is als de eetstoornis eenmaal je leven in bezit heeft genomen. Dus zelfs al heb je het kleinste vermoeden: consulteer een specialist en vecht ertegen!
Dan nog iets: aanstaande woensdag is er een voorlichtingsavond over anorexia. Het is in Zeist. Meer informatie vind je hier.
Naar een psych durf ik niet echt gaan, ik kom uit een heel gelukkige familie, en heb een doodnormale opvoeding gehad. Ik vrees dat hij/zij zal zeggen dat ik me gewoon aanstel...
Ik heb me al geïnformeerd over zowat alle eetstoornissen, maar ik denk niet dat ik een eetstoornis heb, want het lukt me gewoon niet om echt veel af te vallen.
Hallo,
Voor het eerst een berichtje van mij in dit topic, om even jullie advies te vragen. Eerst kort iets over mezelf. Ik ben 22, heb ruim 3 jaar boulimia, therapie gehad, en hele depressieve periodes gekend. Sinds een paar maanden gaat het wat dat betreft best goed; minder eetbuien, niet meer depressief en weer kunnen genieten van het leven. Echter, zo'n 2 a 3 keer per week gaat het nog steeds wel mis. Ik werk heel veel (fysiek werk; in de horeca) en als ik in mijn vrije tijd nog eens bezig ben met eten en overgeven breekt dat behoorlijk op, dat is vanmiddag wel gebleken.
Ik was aan het werk, werd heel duizelig (had wel gewoon ontbeten) en heb uiteindelijk bijna 2 uur in een kamer achteraf gezeten, waarbij ik regelmatig even wegzakte (flauw viel). Ik had inmiddels mijn suikers, koolhydraten, zout etc allemaal binnen maar ik ben me er niet veel beter door gaan voelen. Nu ben ik thuis, iets minder duizelig, maar nog steeds erg slap en misselijk (nogmaals, komt niet van voedseltekort). Ik besef dat ik door de jaren heen van alles kapot heb gemaakt in mijn lijf, maar weet iemand waar deze symptomen (van vanmidag) vandaan kunnen komen; ijzertekort/kaliumtekort bijv?? En nog belangrijker, wat kan ik daar aan doen?? Ik zal ma. iig even naar de huisarts gaan en bloed laten prikken maar op het moment ben ik bang, ongerust en als iemand er al iets zinnigs over kan zeggen wil ik liever mijn geduld niet langer op de proef stellen.
Sorry voor het lange verhaal, en bvd.
Voor het eerst een berichtje van mij in dit topic, om even jullie advies te vragen. Eerst kort iets over mezelf. Ik ben 22, heb ruim 3 jaar boulimia, therapie gehad, en hele depressieve periodes gekend. Sinds een paar maanden gaat het wat dat betreft best goed; minder eetbuien, niet meer depressief en weer kunnen genieten van het leven. Echter, zo'n 2 a 3 keer per week gaat het nog steeds wel mis. Ik werk heel veel (fysiek werk; in de horeca) en als ik in mijn vrije tijd nog eens bezig ben met eten en overgeven breekt dat behoorlijk op, dat is vanmiddag wel gebleken.
Ik was aan het werk, werd heel duizelig (had wel gewoon ontbeten) en heb uiteindelijk bijna 2 uur in een kamer achteraf gezeten, waarbij ik regelmatig even wegzakte (flauw viel). Ik had inmiddels mijn suikers, koolhydraten, zout etc allemaal binnen maar ik ben me er niet veel beter door gaan voelen. Nu ben ik thuis, iets minder duizelig, maar nog steeds erg slap en misselijk (nogmaals, komt niet van voedseltekort). Ik besef dat ik door de jaren heen van alles kapot heb gemaakt in mijn lijf, maar weet iemand waar deze symptomen (van vanmidag) vandaan kunnen komen; ijzertekort/kaliumtekort bijv?? En nog belangrijker, wat kan ik daar aan doen?? Ik zal ma. iig even naar de huisarts gaan en bloed laten prikken maar op het moment ben ik bang, ongerust en als iemand er al iets zinnigs over kan zeggen wil ik liever mijn geduld niet langer op de proef stellen.
Sorry voor het lange verhaal, en bvd.
Ik vrees dat niemand hier je dat kan vertellen. Het kan zoveel zijn: mineralentekorten, suikerspiegel, hormoonschommelingen, een verstoord metabolisme. Hoe lang heb je al last van deze misselijkheid?
Wat ik zou doen: mezelf een beetje in bescherming nemen door even een vriend(in) te laten komen om een oogje in het zijl te houden. Dat kan in elk geval geen kwaad en je zal er in elk geval rustiger van worden. Duizeligheid kan ook door hevige emotie komen, bijvoorbeeld bij stress, en op deze manier kun je dat misschien wat minderen...
_Surface: wat een psychotherapeut in elk geval niet zal doen is zeggen dat je je aanstelt. En zelfs al zou dat zo zijn, dan nog zou daar iets achter schuilen. En als je niet voor je eetproblemen gaat, dan kun je in elk geval voor je zelfbeeld gaan, want je kunt anders over jezelf leren denken. Een psycholoog kan je daar handvatten voor aanreiken, tips geven, en dan kun je zelfstandig aan jezelf werken. Daar is niks engs of vreemds aan. Jezelf accepteren maakt het leven echt een stuk makkelijker...
Wat ik zou doen: mezelf een beetje in bescherming nemen door even een vriend(in) te laten komen om een oogje in het zijl te houden. Dat kan in elk geval geen kwaad en je zal er in elk geval rustiger van worden. Duizeligheid kan ook door hevige emotie komen, bijvoorbeeld bij stress, en op deze manier kun je dat misschien wat minderen...
_Surface: wat een psychotherapeut in elk geval niet zal doen is zeggen dat je je aanstelt. En zelfs al zou dat zo zijn, dan nog zou daar iets achter schuilen. En als je niet voor je eetproblemen gaat, dan kun je in elk geval voor je zelfbeeld gaan, want je kunt anders over jezelf leren denken. Een psycholoog kan je daar handvatten voor aanreiken, tips geven, en dan kun je zelfstandig aan jezelf werken. Daar is niks engs of vreemds aan. Jezelf accepteren maakt het leven echt een stuk makkelijker...
Niet echt geweldig met mij.quote:Op zondag 16 oktober 2005 11:23 schreef Ami80 het volgende:
Hoe is het met Esto en Wolkje?
Heb nog steeds last van eetbuien etc. en daar voel ik me dan weer schuldig over. Probeer echt m'n best te doen om afleiding te zoeken en niet naar eten te grijpen, maar helaas gebeurd dat haast wel iedere dag. Heb de laatste weken ook veel last van gewichtsschommelingen, en heb deze week vakantie, dus geen afleiding op school. Dat gaat leuk worden .
P.s. Effe een vraagje waar ik mee zit. Hoe kan het dat bij sommige mensen met een eetstoornis de menstruatie uitblijft of minder wordt?
Portfolio. |
Nikon D50 | Sigma 17-70mm Macro | Nikkor 70-300mm | SB-800
-je webicon gaf een malware-melding in Chrome, vandaar verwijderd-
Nikon D50 | Sigma 17-70mm Macro | Nikkor 70-300mm | SB-800
-je webicon gaf een malware-melding in Chrome, vandaar verwijderd-
bij mensen met anorexia is het vooral dat het lichaam geen energie meer heeft om ongesteld te worden volgens mij... Het is een bescherming van het lichaam, als je zo licht bent, ben je ook niet in staat een zwangerschap tot een goed einde te brengen.
Bij mensen die te zwaar zijn weet ik het niet precies eerlijk gezegd, ik zit nu zelf net op het randje, als ik iets lichter ben, word ik weer meer ongesteld, een kilootje zwaarder, en ik word het niet meer. Ik dacht dat vetweefsel ook zorgde voor de aanmaak van meer hormonen, en dat zal de boel wel verstoren..
Bij mensen die te zwaar zijn weet ik het niet precies eerlijk gezegd, ik zit nu zelf net op het randje, als ik iets lichter ben, word ik weer meer ongesteld, een kilootje zwaarder, en ik word het niet meer. Ik dacht dat vetweefsel ook zorgde voor de aanmaak van meer hormonen, en dat zal de boel wel verstoren..
You don't have to know why you do something to stop doing it. All you have to do is to take a close look at what you are actually doing and decide to stop doing it for that moment!"
Vervelend voor je Esto, dat het niet lekker gaat. In elk geval probeer je het, dat vind ik al heel knap. Je zoekt afleiding om niet aan eten te denken en dat is een goede korte-termijnoplossing. Je gewichtsschommelingen zijn niet het ergste, dat hoort er eigenlijk een beetje bij. Probeer het te accepteren, hoe moeilijk dat ook is. Je zit best in een lastig pakket en volgens mij ben je volop bezig de situatie het hoofd te bieden. Misschien geloof je het niet, maar ik vind dat echt al hartstikke goed...
Over de menstruatie: wat ik ervan weet is dat de regelmaat van de cyclus bij mensen met een eetstoornis door twee dingen wordt beïnvloed. Ten eerste is het vetpercentage van belang: bij een te klein vetpercentage wordt de functie uitgeschakeld. Of dat ook het geval is bij een onregelmatig of te hoog vetpercentage dat weet ik niet, maar het lijkt me niet, want ik heb nog nooit gehoord dat hele dikken problemen krijgen met hun menstruatie. Ook een verstoorde hormoonhuishouding is van invloed en hangt bijvoorbeeld ook samen met tekorten aan mineralen als ijzer.
De laatste factor is stress: bij veel stress kan de menstruatie stoppen. Mijn nichtje had dat ook toen het net was uitgegaan met haar vriendje. Ze was hartstikke bang zwanger te zijn, maar op een gegeven moment kwam haar periode toch op het moment dat de stress wat zakte.
Over de menstruatie: wat ik ervan weet is dat de regelmaat van de cyclus bij mensen met een eetstoornis door twee dingen wordt beïnvloed. Ten eerste is het vetpercentage van belang: bij een te klein vetpercentage wordt de functie uitgeschakeld. Of dat ook het geval is bij een onregelmatig of te hoog vetpercentage dat weet ik niet, maar het lijkt me niet, want ik heb nog nooit gehoord dat hele dikken problemen krijgen met hun menstruatie. Ook een verstoorde hormoonhuishouding is van invloed en hangt bijvoorbeeld ook samen met tekorten aan mineralen als ijzer.
De laatste factor is stress: bij veel stress kan de menstruatie stoppen. Mijn nichtje had dat ook toen het net was uitgegaan met haar vriendje. Ze was hartstikke bang zwanger te zijn, maar op een gegeven moment kwam haar periode toch op het moment dat de stress wat zakte.
Dank je...
Ik vind het maar raar allemaal van die menstruatie, maarja, kan er verder nie veel aan doen denk ik. Vroeg het maar ff voor de zekerheid, want 't is volgens mij niet echt goed. . .
Ik vind het maar raar allemaal van die menstruatie, maarja, kan er verder nie veel aan doen denk ik. Vroeg het maar ff voor de zekerheid, want 't is volgens mij niet echt goed. . .
Portfolio. |
Nikon D50 | Sigma 17-70mm Macro | Nikkor 70-300mm | SB-800
-je webicon gaf een malware-melding in Chrome, vandaar verwijderd-
Nikon D50 | Sigma 17-70mm Macro | Nikkor 70-300mm | SB-800
-je webicon gaf een malware-melding in Chrome, vandaar verwijderd-
nee, ik lees ook wel vaak dat vrouwen met overgewicht PCO hebben(moet je maar ff op googlen)
ik heb het er eigenlijk nooit over gehad met mijn huisarts, ik heb een spiraaltje, en dacht dat ik daardoor niet meer ongesteld werd... Pas een paar maanden geleden, toen ik onder de 90 kwam en weer ongesteld werd ging er een lichtje bij mij branden...
ik heb het er eigenlijk nooit over gehad met mijn huisarts, ik heb een spiraaltje, en dacht dat ik daardoor niet meer ongesteld werd... Pas een paar maanden geleden, toen ik onder de 90 kwam en weer ongesteld werd ging er een lichtje bij mij branden...
You don't have to know why you do something to stop doing it. All you have to do is to take a close look at what you are actually doing and decide to stop doing it for that moment!"
Ik zal morgen even googlen maar ik heb geen overgewicht hoor!
Portfolio. |
Nikon D50 | Sigma 17-70mm Macro | Nikkor 70-300mm | SB-800
-je webicon gaf een malware-melding in Chrome, vandaar verwijderd-
Nikon D50 | Sigma 17-70mm Macro | Nikkor 70-300mm | SB-800
-je webicon gaf een malware-melding in Chrome, vandaar verwijderd-
ook zonder overgewicht kan het wegblijven, gewoon omdat je niet/te weinig van bepaalde voedingsstoffen binnenkrijgt...
You don't have to know why you do something to stop doing it. All you have to do is to take a close look at what you are actually doing and decide to stop doing it for that moment!"
dank jequote:Op vrijdag 14 oktober 2005 22:57 schreef Sessy het volgende:
Erik, hulde voor de oplossing
het gaat volgens mij best goed, ze zegt iig het lijstje consequent te volgen, en d'r moeder let op
Nog even iets om misschien wat zorgen weg te nemen: op de informatiedag afgelopen woensdag werd het uitblijven van de menstruatie ook genoemd, met de mogelijkheid tot onvruchtbaarheid als een van de gevolgen. Maar in de nu 8-jarige hulpverlening van de spreker, was er nog nooit iemand geweest bij wie de menstruatie niet was teruggekomen. Met andere woorden: het is vervelend en het is absoluut iets om op te letten, maar je wordt niet zomaar onvruchtbaar.
Ik heb al een tijd geen last meer van eetproblemen, dus wat dat betreft gaat het erg goed.quote:Op zondag 16 oktober 2005 11:23 schreef Ami80 het volgende:
Hoe is het met Esto en Wolkje?
Verder ben ik dmv groepstherapie iets anders aan het aanpakken, waar ik het niet over ga hebben hier
Maar al met al gaat het aardig goed behalve dat ik ziek ben
Haha, je mag best iets voor jezelf houden hoor
Wel fijn om te horen dat het beter gaat met je. Die verkoudheid is niet het ergste
Wel fijn om te horen dat het beter gaat met je. Die verkoudheid is niet het ergste
Ik ga over een paar weken eens meekijken bij een gastles over eetstoornissen...
Ik vind het wel spannend hoor...
Als het goed gaat ga ik nl. meehelpen met gastlessen geven..
Verdre gaat het hier niet zo goed, ik voel me niet super, en wil nu alles weer perfect doen. En dat wil gewoon niet.. En mijn studie zit ook weer vast..
Ik baal er dan zo van, ik wou dat ik ervanaf was(mijn studie dan hoor)
Ik vind het wel spannend hoor...
Als het goed gaat ga ik nl. meehelpen met gastlessen geven..
Verdre gaat het hier niet zo goed, ik voel me niet super, en wil nu alles weer perfect doen. En dat wil gewoon niet.. En mijn studie zit ook weer vast..
Ik baal er dan zo van, ik wou dat ik ervanaf was(mijn studie dan hoor)
You don't have to know why you do something to stop doing it. All you have to do is to take a close look at what you are actually doing and decide to stop doing it for that moment!"
Dat is inderdaad spannend! Aan wat voor groepen zijn die gastlessen?
Mag ik even met je meekniezen? Ik zou ook willen dat ik ervanaf was, klotestudie. Heb er echt helemaal geen zin meer in. Waar ben jij mee bezig?
Mag ik even met je meekniezen? Ik zou ook willen dat ik ervanaf was, klotestudie. Heb er echt helemaal geen zin meer in. Waar ben jij mee bezig?
Dit keer is het een groep die als vrijwilligers in een buurthuis werkt, het kunnen ook schoolklassen zijn....
Ik ben op dit moment bezig met mijn betawetenschappelijke stage. Simpel gezegd, ik doe een onderzoeksstage bij scheikunde. Het omvat 21 oude studiepunten, waarvan ik er 5 zeker binnenheb, vanwege een introductiepracticum, en de andere 16 ben ik al heeeeeeeeeeeeeeeeel lang mee bezig.. Mijn begeleidster is nog niet tevreden, de experimenten lukken nog niet helemaal, en mijn begeleidster heeft ook nog niet echt gezegd wanneer ze vind dat ik genoeg gedaan heb..
Dus onzekerheid alom, en dat sloopt mij dan..
Ik ben op dit moment bezig met mijn betawetenschappelijke stage. Simpel gezegd, ik doe een onderzoeksstage bij scheikunde. Het omvat 21 oude studiepunten, waarvan ik er 5 zeker binnenheb, vanwege een introductiepracticum, en de andere 16 ben ik al heeeeeeeeeeeeeeeeel lang mee bezig.. Mijn begeleidster is nog niet tevreden, de experimenten lukken nog niet helemaal, en mijn begeleidster heeft ook nog niet echt gezegd wanneer ze vind dat ik genoeg gedaan heb..
Dus onzekerheid alom, en dat sloopt mij dan..
You don't have to know why you do something to stop doing it. All you have to do is to take a close look at what you are actually doing and decide to stop doing it for that moment!"
Hoi,
Ik heb zelf ook een vraagje. Ik heb een msn-vriendin die waarschijnlijk ook aan een eetstoornis lijdt (al noemt ze het zelf 'gewoon een streng dieet'). Ze eet helemaal niet, en ze voelt zich zelfs al schuldig als ze wat gesnoept heeft. .
Ze zit op het moment ook niet echt lekker niet bepaald lekker in haar vel (en ik denk dat hier ergens ook de oorzaak zit)
Maar is er, volgens jullie, iets wat ik kan doen?
Ik zou graag wllen helpen, maar ze is zelf nogal overtuigd van het feit dat wat ze zelf doet, het beste is voor haar (ookal weet ze dat het ongezond is). Maar ik weet ook niet hoe.
Anyway. Iemand ideeën?
Ik heb zelf ook een vraagje. Ik heb een msn-vriendin die waarschijnlijk ook aan een eetstoornis lijdt (al noemt ze het zelf 'gewoon een streng dieet'). Ze eet helemaal niet, en ze voelt zich zelfs al schuldig als ze wat gesnoept heeft. .
Ze zit op het moment ook niet echt lekker niet bepaald lekker in haar vel (en ik denk dat hier ergens ook de oorzaak zit)
Maar is er, volgens jullie, iets wat ik kan doen?
Ik zou graag wllen helpen, maar ze is zelf nogal overtuigd van het feit dat wat ze zelf doet, het beste is voor haar (ookal weet ze dat het ongezond is). Maar ik weet ook niet hoe.
Anyway. Iemand ideeën?
Heb je dit topic (en de vorige topics) al doorgelezen? Er staan absoluut tips tussen.
Hoe goed ken je die msn-vriendin? Het is (zeker op een afstand) moeilijk aanvoelen of er echt iets aan de hand is. Ik denk eigenlijk dat je niet al te dichtbij moet komen, want als je dingen zegt die niet helemaal goed vallen, dan ben je gauw geblockt. Heb je haar al eens botweg gevraagd of ze een eetstoornis zou kunnen hebben? Iemand anders gaf hier een tijdje geleden de tip om eens een klein eetlijstje te geven en te vragen of ze ongeveer de hoeveelheden at die er op die lijst stonden. Dit om de ogen te openen voor wat ze aan het doen was met haar eetpatroon.
@teigan: irritant he, die begeleiders. Ik heb er ook zoeen die net zo perfectionistisch is als ikzelf. En dat kan ik nou juist niet gebruiken! Het voelt een beetje als een voortslepend proces, dat afstuderen. Heb jij dat ook?
Hoe goed ken je die msn-vriendin? Het is (zeker op een afstand) moeilijk aanvoelen of er echt iets aan de hand is. Ik denk eigenlijk dat je niet al te dichtbij moet komen, want als je dingen zegt die niet helemaal goed vallen, dan ben je gauw geblockt. Heb je haar al eens botweg gevraagd of ze een eetstoornis zou kunnen hebben? Iemand anders gaf hier een tijdje geleden de tip om eens een klein eetlijstje te geven en te vragen of ze ongeveer de hoeveelheden at die er op die lijst stonden. Dit om de ogen te openen voor wat ze aan het doen was met haar eetpatroon.
@teigan: irritant he, die begeleiders. Ik heb er ook zoeen die net zo perfectionistisch is als ikzelf. En dat kan ik nou juist niet gebruiken! Het voelt een beetje als een voortslepend proces, dat afstuderen. Heb jij dat ook?
OK, ik zit ook weereens met een dilemma: mijn vriendin is steeds terughoudender in fysiek contact. En dan heb ik het niet over seks, want dat hebben we toch al niet, maar meer over de kleine dingetjes zoals het knuffelen, strelen, kussen, armpje om haar heen, etc. Dat roept weleens twijfels bij mij op, hoewel ik ze tot nog toe altijd wel heb kunnen verrationaliseren. Dit soort contact is in een relatie immers een uiting van affectie. Toen ik vanavond voor de zoveelste keer merkte dat ze geen zin had om gewoon even bij me te komen staan heb ik haar maar eens gevraagd of mijn gevoel juist is: 'Volgens mij vind je het helemaal niet fijn als ik je vasthoud'. Het antwoord was bekennend noch ontkennend. Ze vertelde me dat ze er 'gewoon' moeite mee heeft te begrijpen dat er iemand van haar houdt omdat ze absoluut niet van haarzelf houdt. Ook zei ze zichzelf lelijk te vinden en dat ik maar niet het tegendeel moest beweren.
Ik snap best dat dit hele gebeuren precies klopt bij het ziektebeeld en dat het verder niet aan mij ligt. Haar gevoelsleven ligt volledig overhoop, ze kan ook niet rationeel meer over haarzelf nadenken. Maar ze zei me wel geen twijfels over de relatie te hebben, dus dat was wel fijn.. Maar ik zit nu een beetje in dubio over wat ik moet doen: affectie blijven tonen door te blijven knuffelen etc. Of (nog) meer afstand nemen omdat ze er niet mee om kan gaan?
Ik snap best dat dit hele gebeuren precies klopt bij het ziektebeeld en dat het verder niet aan mij ligt. Haar gevoelsleven ligt volledig overhoop, ze kan ook niet rationeel meer over haarzelf nadenken. Maar ze zei me wel geen twijfels over de relatie te hebben, dus dat was wel fijn.. Maar ik zit nu een beetje in dubio over wat ik moet doen: affectie blijven tonen door te blijven knuffelen etc. Of (nog) meer afstand nemen omdat ze er niet mee om kan gaan?
Ze had ooit verteld dat ze ongeveer 150c per dag eet (een stukje chocola en een glas melk ofzo).quote:Op donderdag 20 oktober 2005 00:45 schreef Ami80 het volgende:
Heb je dit topic (en de vorige topics) al doorgelezen? Er staan absoluut tips tussen.
Hoe goed ken je die msn-vriendin? Het is (zeker op een afstand) moeilijk aanvoelen of er echt iets aan de hand is. Ik denk eigenlijk dat je niet al te dichtbij moet komen, want als je dingen zegt die niet helemaal goed vallen, dan ben je gauw geblockt. Heb je haar al eens botweg gevraagd of ze een eetstoornis zou kunnen hebben? Iemand anders gaf hier een tijdje geleden de tip om eens een klein eetlijstje te geven en te vragen of ze ongeveer de hoeveelheden at die er op die lijst stonden. Dit om de ogen te openen voor wat ze aan het doen was met haar eetpatroon.
Daarnaast dronk ze wel veel: cola light en koffie. Om de maag te vullen. En ze geeft zelf ook wel aan dat het een 'stoornis' is.
Wanneer ze enigsinds goede zin heeft, kan ik er best open over praten, en als het niet goed zou vallen, dan weet ze dat ze dat gewoon moet aangeven (wat ook gebeurt).
Verder weet ze ook dat het niet bepaald gezond is, maar dat houdt haar niet echt tegen.
Ik zoek meer iets om haar een beetje te helpen. Op het moment stel ik me gewoon open op tegenover haar, maar toch zou ik haar graag willen helpen. .
Klinkt als een eetstoornis idd. Helaas kun je weinig doen. Blijf maar doen wat je nu doet: proberen erover te praten. Heb het niet alleen over het eetgedrag, maar vooral over de dingen die haar dwars zitten: onzekerheid, perfectionisme, haar verleden, vriendschap, etc. Dat kan soms alleen als je jezelf ook kwetsbaar durft op te stellen, want anders voelt het al snel als eenrichtingsverkeer. Door over dit soort dingen te praten kweek je bij haar het besef dat er inderdaad iets mis is, en dat is de allereerste stap.
Vervelend... Snap het wel dat het moeilijk is voor haar om te zien dat er wel iemand van haar houd, terwijl ze dat zelf niet vind. Dat heb ik zelf ook een lange tijd gehad, totdat ik mensen leerde kennen (waaronder m'n vriend) die m'n ogen geopent hebben en vaak hebben gezegd dat ik er wél mag zijn. Ikzelf heb het altijd prettig gevonden dat er toch affectie getoond werd, en nu is niet ieder mens hetzelfde, maar misschien dat je vriendin dat toch wel prettig vind. Als je nu in een keer stopt en afstand neemt, kan dat misschien verkeerd uitpakken.quote:Op donderdag 20 oktober 2005 00:56 schreef Ami80 het volgende:
OK, ik zit ook weereens met een dilemma: mijn vriendin is steeds terughoudender in fysiek contact. En dan heb ik het niet over seks, want dat hebben we toch al niet, maar meer over de kleine dingetjes zoals het knuffelen, strelen, kussen, armpje om haar heen, etc. Dat roept weleens twijfels bij mij op, hoewel ik ze tot nog toe altijd wel heb kunnen verrationaliseren. Dit soort contact is in een relatie immers een uiting van affectie. Toen ik vanavond voor de zoveelste keer merkte dat ze geen zin had om gewoon even bij me te komen staan heb ik haar maar eens gevraagd of mijn gevoel juist is: 'Volgens mij vind je het helemaal niet fijn als ik je vasthoud'. Het antwoord was bekennend noch ontkennend. Ze vertelde me dat ze er 'gewoon' moeite mee heeft te begrijpen dat er iemand van haar houdt omdat ze absoluut niet van haarzelf houdt. Ook zei ze zichzelf lelijk te vinden en dat ik maar niet het tegendeel moest beweren.
Ik snap best dat dit hele gebeuren precies klopt bij het ziektebeeld en dat het verder niet aan mij ligt. Haar gevoelsleven ligt volledig overhoop, ze kan ook niet rationeel meer over haarzelf nadenken. Maar ze zei me wel geen twijfels over de relatie te hebben, dus dat was wel fijn.. Maar ik zit nu een beetje in dubio over wat ik moet doen: affectie blijven tonen door te blijven knuffelen etc. Of (nog) meer afstand nemen omdat ze er niet mee om kan gaan?
@ Boschjesman, ik ben bang dat je weinig kan doen zo over het internet. Maar erover praten met haar en een luisterend oor voor haar zijn kan ook veel betekenen .
Portfolio. |
Nikon D50 | Sigma 17-70mm Macro | Nikkor 70-300mm | SB-800
-je webicon gaf een malware-melding in Chrome, vandaar verwijderd-
Nikon D50 | Sigma 17-70mm Macro | Nikkor 70-300mm | SB-800
-je webicon gaf een malware-melding in Chrome, vandaar verwijderd-
Dat vind ik nou ook, je bent er zelf ook nog he Bosch... nie vergeten.quote:Op donderdag 20 oktober 2005 12:50 schreef Wolkje het volgende:
Bosch, vergeet jij niet om ook voor jezelf te zorgen, ipv alleen voor iemand anders?
En verder helpt luisteren waarschijnlijk al een hoop.
..hoog in de lucht!
Doe ik wel hoor. (al eet ik zelf waarschijnlijk ook niet echt gezond)quote:Op donderdag 20 oktober 2005 12:50 schreef Wolkje het volgende:
Bosch, vergeet jij niet om ook voor jezelf te zorgen, ipv alleen voor iemand anders?
Het is op het moment alleen mijn rug die behoorlijk ligt te zeuren, voor de rest gaat het wel redelijk hoor.
Gisteravond via haar moeder bericht gekregen. Uit het niets.
Ze gaat.
Vandaag wordt ze opgenomen. Ze doet het nog steeds niet voor haarzelf zegt ze, dus geen idee of ze kan volhouden. Geen idee wat gaat komen, en dat beangstigt me. Zoveel vragen, zo weinig antwoorden. Het enige wat ik weet is dat ze op dit moment boos is op de wereld, op de situatie, en dat ze ontzettend bang is. Dat kan ik me voorstellen, want ik ben het ook. Ergens ben ik blij dat ze gaat, maar over dat gevoel hangt een dikke sluier vrees omdat de toekomst zo ontzettend onzeker is.
[ Bericht 0% gewijzigd door Ami80 op 24-10-2005 09:58:33 ]
Ze gaat.
Vandaag wordt ze opgenomen. Ze doet het nog steeds niet voor haarzelf zegt ze, dus geen idee of ze kan volhouden. Geen idee wat gaat komen, en dat beangstigt me. Zoveel vragen, zo weinig antwoorden. Het enige wat ik weet is dat ze op dit moment boos is op de wereld, op de situatie, en dat ze ontzettend bang is. Dat kan ik me voorstellen, want ik ben het ook. Ergens ben ik blij dat ze gaat, maar over dat gevoel hangt een dikke sluier vrees omdat de toekomst zo ontzettend onzeker is.
[ Bericht 0% gewijzigd door Ami80 op 24-10-2005 09:58:33 ]
Jeetje Ami80, dat is inderdaad schrikken.
Ik ben blij dat ze zo'n stap neemt, hoe boos ze ook is, en hoe bang ze ook is.
Ik hoop echt dat ze zich daar veilig gaat voelen, zo veilig, dat ze er daar wel aan durft te gaan werken..
Ik wens jou ook even heel veel sterkte, jouw rol als "hulpverlener" wordt hopelijk een stuk minder nu, dat neemt de kliniek van je over.
Ik weet dat je vriendin mij niet kent, maar wens haar maar succes namens mij..
Het is echt de moeite waard...
En voor jou ook een dikke knuffel
Ik ben blij dat ze zo'n stap neemt, hoe boos ze ook is, en hoe bang ze ook is.
Ik hoop echt dat ze zich daar veilig gaat voelen, zo veilig, dat ze er daar wel aan durft te gaan werken..
Ik wens jou ook even heel veel sterkte, jouw rol als "hulpverlener" wordt hopelijk een stuk minder nu, dat neemt de kliniek van je over.
Ik weet dat je vriendin mij niet kent, maar wens haar maar succes namens mij..
Het is echt de moeite waard...
En voor jou ook een dikke knuffel
You don't have to know why you do something to stop doing it. All you have to do is to take a close look at what you are actually doing and decide to stop doing it for that moment!"
Dankjewel.
Tja veilig voelen, daar zeg je zo wat... belangrijk inderdaad. Maar wel enorm moeilijk: nieuwe omgeving, nieuwe mensen, nieuwe regels. Ik moet nu loslaten en dat ga ik proberen. Maar ik zit met zo veel vragen dat ik eigenlijk wat van die vragen moet stellen om los te kúnnen laten. Daar moet ik nog een format voor vinden... Eigenlijk wil ik met haar praten, maar dat moet ik overlaten aan de mensen daar. Mag ik wel vragen hoe het gaat?
Ik hoop dat ik er deze week een keer heen kan, om eens te aanschouwen waar ze nu zit. Misschien brengt haar opname ook wel een stukje openheid, want de kogel is nu door de kerk.
Ik schreef dat ze morgen wordt opgenomen, maar ik zat nog in mijn gedachten bij gisteren. Vandaag is dus de dag.
Tja veilig voelen, daar zeg je zo wat... belangrijk inderdaad. Maar wel enorm moeilijk: nieuwe omgeving, nieuwe mensen, nieuwe regels. Ik moet nu loslaten en dat ga ik proberen. Maar ik zit met zo veel vragen dat ik eigenlijk wat van die vragen moet stellen om los te kúnnen laten. Daar moet ik nog een format voor vinden... Eigenlijk wil ik met haar praten, maar dat moet ik overlaten aan de mensen daar. Mag ik wel vragen hoe het gaat?
Ik hoop dat ik er deze week een keer heen kan, om eens te aanschouwen waar ze nu zit. Misschien brengt haar opname ook wel een stukje openheid, want de kogel is nu door de kerk.
Ik schreef dat ze morgen wordt opgenomen, maar ik zat nog in mijn gedachten bij gisteren. Vandaag is dus de dag.
natuurlijk mag je wel blijven vragen hoe het gaat... En natuurlijk zal jij ook nog wel eens de verhalen aanhoren, dat blijft wel. MAar nu is er meer steun bij haar. De andere mensen die er zitten, de behandelaars. En daar deel je dingen mee die je met mensen uit je omgeving niet durfde te delen....
Waarschijnlijk kan je er wel een keer op bezoek, is ook alleen maar leuk voor haar.
Waarschijnlijk kan je er wel een keer op bezoek, is ook alleen maar leuk voor haar.
You don't have to know why you do something to stop doing it. All you have to do is to take a close look at what you are actually doing and decide to stop doing it for that moment!"
@ iedereen: ik ben ook weer terug! weliswaar met Ami80 op msn al contact gehad (hoe gaat het met je meissie?), maar hier al even niet meer geweest.
Ik kan zeggen dat ik, na breuk in mijn relatie het leven weer opgepakt heb, het gaat weer fijn allemaal! Zal hier weer ronddwalen om de verhalen te lezen en waar mogelijk adviesjes te droppen...
Eerste: ben mega trots op één ieder die hier iets over haar/zijn ziekte durft te posten, toppertje!
Ik kan zeggen dat ik, na breuk in mijn relatie het leven weer opgepakt heb, het gaat weer fijn allemaal! Zal hier weer ronddwalen om de verhalen te lezen en waar mogelijk adviesjes te droppen...
Eerste: ben mega trots op één ieder die hier iets over haar/zijn ziekte durft te posten, toppertje!
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
Fijn dat het weer goed met je gaat!!!
Welcome terug!!
Welcome terug!!
Portfolio. |
Nikon D50 | Sigma 17-70mm Macro | Nikkor 70-300mm | SB-800
-je webicon gaf een malware-melding in Chrome, vandaar verwijderd-
Nikon D50 | Sigma 17-70mm Macro | Nikkor 70-300mm | SB-800
-je webicon gaf een malware-melding in Chrome, vandaar verwijderd-
Tweede: de goede vriendin met ano waar ik tijd geleden veel over sprak, is inmiddels mijn echte vriendinnetje geworden
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
Niet te vergeten dat zijn en mijn vriendinnetje elkaar inmiddels ook ontmoet hebben. Ik hoorde zelfs dat jij de mijne in real-life gezien had!
Nou, ik ben er dus gisteren voor het eerst geweest, werd open gedaan door een aardig meisje dat (wat ik later hoorde) ook een eetstoornis bleek te hebben, maar er bijna vanaf was. Kamertje bekeken enzo, wat persoonlijke kadootjes gegeven, etc. Mijn vriendin was eigenlijk bestwel ontspannen. Gek genoeg, want ze vond het nog steeds helemaal niks. Al die regeltjes die ze hebben (en waar ze aardig tegenaan loopt te schoppen ), het feit dat ze niet kan doen waar ze zelf zin in heeft, etc. Maar bovenal vindt ze het zwak van zichzelf dat ze erheen is gegaan. Dat is lastig natuurlijk, want iets wat je voelt als falen wil je natuurlijk zo snel mogelijk rechtzetten. Dus ze benadrukt constant dat ze niet weet of ze dit wel volhoudt. Maar ze blijkt echt op de ondergrens te zitten (gezien het refeeding dieet wat ze nu krijgt), dus de nood is wel superhoog.
Met andere woorden: ik ben blij dat ze er zit, ben ook blij hoe ze gisteren (op haar tweede dag) was, maar ben wel een beetje bang voor de mogelijkheid dat ze het niet volhoudt. Want dan zou het best eens mis kunnen gaan. Dus eigenlijk ben ik op zoek naar de manier waarop we (haar ouders, vriendinnen, en ik) haar het beste kunnen moed inpraten om ermee door te gaan. Als jullie tips hebben dan hoor ik dat graag. Maar we gaan natuurlijk niet de therapeut uithangen, want dat werkt niet...
Nou, ik ben er dus gisteren voor het eerst geweest, werd open gedaan door een aardig meisje dat (wat ik later hoorde) ook een eetstoornis bleek te hebben, maar er bijna vanaf was. Kamertje bekeken enzo, wat persoonlijke kadootjes gegeven, etc. Mijn vriendin was eigenlijk bestwel ontspannen. Gek genoeg, want ze vond het nog steeds helemaal niks. Al die regeltjes die ze hebben (en waar ze aardig tegenaan loopt te schoppen ), het feit dat ze niet kan doen waar ze zelf zin in heeft, etc. Maar bovenal vindt ze het zwak van zichzelf dat ze erheen is gegaan. Dat is lastig natuurlijk, want iets wat je voelt als falen wil je natuurlijk zo snel mogelijk rechtzetten. Dus ze benadrukt constant dat ze niet weet of ze dit wel volhoudt. Maar ze blijkt echt op de ondergrens te zitten (gezien het refeeding dieet wat ze nu krijgt), dus de nood is wel superhoog.
Met andere woorden: ik ben blij dat ze er zit, ben ook blij hoe ze gisteren (op haar tweede dag) was, maar ben wel een beetje bang voor de mogelijkheid dat ze het niet volhoudt. Want dan zou het best eens mis kunnen gaan. Dus eigenlijk ben ik op zoek naar de manier waarop we (haar ouders, vriendinnen, en ik) haar het beste kunnen moed inpraten om ermee door te gaan. Als jullie tips hebben dan hoor ik dat graag. Maar we gaan natuurlijk niet de therapeut uithangen, want dat werkt niet...
@ Ami: Ik de jouwe in real life? o? Geen idee wanneer dat had moeten zijn dan......
Top dat je er al bent geweest, weet je precies hoe het er allemaal gaat!
Ja, de regeltjes....daar zal zij de hele behandeling wel last van houden, ene moment meer dan andere....hangt van haar bui af.....
Denk het grootste aanpak-punt voor komende tijd voor haar is dat ze inziet dat juist hulp zoeken en jezelf toestaan dat je het zelf niet aan kunt en anderen nodig hebt enorm sterk is!!!
en...tip voor jou: wees niet te bang dat het fout gaat. juist in deze eerste periode ben jij 1 van de belangrijke factoren en is het belangrijk dat jij uitstraalt dat je zeker weet dat ze het vol gaat houden en ze er heel erg sterk uit gaat komen! dus: ze gaat het redden en geeft niet op!
Top dat je er al bent geweest, weet je precies hoe het er allemaal gaat!
Ja, de regeltjes....daar zal zij de hele behandeling wel last van houden, ene moment meer dan andere....hangt van haar bui af.....
Denk het grootste aanpak-punt voor komende tijd voor haar is dat ze inziet dat juist hulp zoeken en jezelf toestaan dat je het zelf niet aan kunt en anderen nodig hebt enorm sterk is!!!
en...tip voor jou: wees niet te bang dat het fout gaat. juist in deze eerste periode ben jij 1 van de belangrijke factoren en is het belangrijk dat jij uitstraalt dat je zeker weet dat ze het vol gaat houden en ze er heel erg sterk uit gaat komen! dus: ze gaat het redden en geeft niet op!
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
Ja klopt, daar was ik ook al mee bezig. Enerzijds benadruk ik steeds dat het allemaal over gaat, dat ze het gaat redden, en aan de andere kant heb ik haar al een aantal keer verteld dat ik niet teleurgesteld in haar ben als het nu nog niet lukt om een stukje pressie bij haar weg te halen. En ik denk dat dat wel de goede combi is. Wel moeten we (haar vrienden) oppassen dat we niet teveel benadrukken dat dit de goede weg is, want dan voelt ze die druk weer en klapt ze dicht. Het is dus zoeken naar een evenwicht.
Er is absoluut iets in haar wat weet dat ze er zelf niet uit zal komen, maar dat is nu nog een heel klein stemmetje dat steeds wordt weggedrukt door de anorexia.
Cleejee: welkom terug......
fijn om te horen dat het goed met je gaat... Heeft jouw nieuwe vriendin dan in dezelfde kliniek gezeten ofzo als de vriendin van Ami80??
Ami80: Fijn dat je vriendin in ieder geval ontspannen is. Dan bevalt de omgeving en de groep haar schijnbaar, en dat is de eerste stap de goede kant uit. De regeltjes zijn moeilijk, en daar blijft ze nog wel even tegenaan schoppen denk ik, maar ik ben benieuwd hoe het verder zal gaan..
Ik ga redelijk hier.. Ik had me gisteren lopen haasten voor therapie, was het herfstvakantie, en ging het niet door.. Wat ik ook wel wist, maar ik was het vergeten.
Ik ben erg verkouden, en voel me ook wat ziekjes, maar het eten gaat wel goed. Ik begin de weegschaal weer los te laten, en ook eet ik niet heel veel extra als ik alleen thuis zit..
fijn om te horen dat het goed met je gaat... Heeft jouw nieuwe vriendin dan in dezelfde kliniek gezeten ofzo als de vriendin van Ami80??
Ami80: Fijn dat je vriendin in ieder geval ontspannen is. Dan bevalt de omgeving en de groep haar schijnbaar, en dat is de eerste stap de goede kant uit. De regeltjes zijn moeilijk, en daar blijft ze nog wel even tegenaan schoppen denk ik, maar ik ben benieuwd hoe het verder zal gaan..
Ik ga redelijk hier.. Ik had me gisteren lopen haasten voor therapie, was het herfstvakantie, en ging het niet door.. Wat ik ook wel wist, maar ik was het vergeten.
Ik ben erg verkouden, en voel me ook wat ziekjes, maar het eten gaat wel goed. Ik begin de weegschaal weer los te laten, en ook eet ik niet heel veel extra als ik alleen thuis zit..
You don't have to know why you do something to stop doing it. All you have to do is to take a close look at what you are actually doing and decide to stop doing it for that moment!"
@ teigan: dank!
ja, mijn vriendin is nu aan het afbouwen, die van Ami80 dus net begonnen!
@ ami80: wanneer had ik jouw vriendin dan moeten zien?
ja, mijn vriendin is nu aan het afbouwen, die van Ami80 dus net begonnen!
@ ami80: wanneer had ik jouw vriendin dan moeten zien?
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
@Clee: ja, dat vroeg ik me dus ook al af! Wanneer was je er deze week? Heb je je vriendin opgehaald of zo? Misschien heeft ze je wel alleen op een foto laten zien hoor...
@teigan: ik geloof niet dat de omgeving haar al bevalt hoor! Dat zal ook wel wennen zijn. En ze vond dat er een hoop mensen ongelovelijk zaten te etteren, dus daar heeft ze maar even aan meegedaan... Ja, ze laat geloof ik wel goed weten uit welk hout ze is gesneden... Arme groepsgenootjes...
Fijn om te horen dat het met jou beter gaat. Maar wat een pech hee, dat van die therapie die er niet was! Bereid je je helemaal voor op zoiets... Gaat het een beetje lekker in die groep?
@teigan: ik geloof niet dat de omgeving haar al bevalt hoor! Dat zal ook wel wennen zijn. En ze vond dat er een hoop mensen ongelovelijk zaten te etteren, dus daar heeft ze maar even aan meegedaan... Ja, ze laat geloof ik wel goed weten uit welk hout ze is gesneden... Arme groepsgenootjes...
Fijn om te horen dat het met jou beter gaat. Maar wat een pech hee, dat van die therapie die er niet was! Bereid je je helemaal voor op zoiets... Gaat het een beetje lekker in die groep?
Ik post hier nooit,dus hoi
Ik heb al jaren therapie,deze week van mijn psych te horen gekregen dat ik een eetstoornis heb,en ze wist niet of ik er ooit nog van af zou komen Ik heb het hier erg moeilijk mee
Ik heb al jaren therapie,deze week van mijn psych te horen gekregen dat ik een eetstoornis heb,en ze wist niet of ik er ooit nog van af zou komen Ik heb het hier erg moeilijk mee
Hee HeaRt_woRm, welkom in dit topic!
Van een eetstoornis valt wel af te komen, lees maar eens wat CleeJee hierboven schreef over zijn vriendin. Dat het moeilijk is dat staat wel vast, maar van een psychische stoornis valt altijd moeilijk af te komen. Hoe reageerde je op de analyse van je psych dat je een eetstoornis hebt? Doet het een belletje rinkelen of geloof je er niet zo in? En wat voor eetstoornis bedoelde je psych?
Je zult vast met een hoop vragen zitten: over eetstoornissen, over jezelf, over het hoe en waarom. Gelukkig is er een hoop informatie voor handen, in boeken en op het internet. Als je vragen hebt dan kun je ze natuurlijk ook altijd hier posten.
Van een eetstoornis valt wel af te komen, lees maar eens wat CleeJee hierboven schreef over zijn vriendin. Dat het moeilijk is dat staat wel vast, maar van een psychische stoornis valt altijd moeilijk af te komen. Hoe reageerde je op de analyse van je psych dat je een eetstoornis hebt? Doet het een belletje rinkelen of geloof je er niet zo in? En wat voor eetstoornis bedoelde je psych?
Je zult vast met een hoop vragen zitten: over eetstoornissen, over jezelf, over het hoe en waarom. Gelukkig is er een hoop informatie voor handen, in boeken en op het internet. Als je vragen hebt dan kun je ze natuurlijk ook altijd hier posten.
Dan nog even een update over mijn vriendin: gisteren was ik weer op bezoek gekomen. Ze had een wat mindere dag, dus we hebben het maar niet teveel gehad over hoe het ging enzo. Ik merk dat ze heel veel behoefte heeft naar praten over andere dingen om alle emoties van de kliniek even te ontvluchten.
Wat wel jammer is, is dat haar bezoek niet op haar kamer mag komen. Op zich kan ik me er wel wat bij voorstellen, want er lopen ook meiden in badjas over die gang naar de douches toe, maar het is wel vervelend, want je bent op deze manier nooit 1 op 1 met haar. Dus kan ze nooit helemaal haarzelf zijn en eens even lekker boos worden, in een deuk liggen, of huilen.
Daar moeten we dus nog een format voor vinden, want dat gebouw is zoooo ongezellig. En ze mag niet naar buiten, dus je bent echt een beetje opgesloten. En dat vindt ze ook het ergste van allemaal: het gevoel dat ze opgesloten zit. De drang om te ontvluchten is heel sterk.
Wat wel jammer is, is dat haar bezoek niet op haar kamer mag komen. Op zich kan ik me er wel wat bij voorstellen, want er lopen ook meiden in badjas over die gang naar de douches toe, maar het is wel vervelend, want je bent op deze manier nooit 1 op 1 met haar. Dus kan ze nooit helemaal haarzelf zijn en eens even lekker boos worden, in een deuk liggen, of huilen.
Daar moeten we dus nog een format voor vinden, want dat gebouw is zoooo ongezellig. En ze mag niet naar buiten, dus je bent echt een beetje opgesloten. En dat vindt ze ook het ergste van allemaal: het gevoel dat ze opgesloten zit. De drang om te ontvluchten is heel sterk.
@ Ami80: genezen is een andewr woord dan dat het beter gaat hoor.....mijn vriendin is duidelijk nog niet genezen, dat zal nog wel een hele tijd duren....áls ze überhaupt ooit helemaal geneest, eten zal het hele leven een topic blijven.....
Bij Mentrum heeft ze wat handvaten geleerd om de stoornis zo klein mogelijk te maken en om er mee om te gaan, en dat is heel belangrijk om mee te beginnen.
Nog steeds is haar zelfbeeld nog niet 100%, maar dat soort dingen heeft echt tijd nodig.
En Ami, over jouw vriendin: ze moet nu even doorbijten nu ze niet naar buiten mag, als ze snel aansterkt, mag ze sneller een wandeling gaan maken buiten en dan zijn jullie wel samen....snap dat ze zich nu even opgesloten voelt (en nee, gebouw is inderdaad niet zo gezellig...licht uitgedrukt), maar het komt goed!
Bij Mentrum heeft ze wat handvaten geleerd om de stoornis zo klein mogelijk te maken en om er mee om te gaan, en dat is heel belangrijk om mee te beginnen.
Nog steeds is haar zelfbeeld nog niet 100%, maar dat soort dingen heeft echt tijd nodig.
En Ami, over jouw vriendin: ze moet nu even doorbijten nu ze niet naar buiten mag, als ze snel aansterkt, mag ze sneller een wandeling gaan maken buiten en dan zijn jullie wel samen....snap dat ze zich nu even opgesloten voelt (en nee, gebouw is inderdaad niet zo gezellig...licht uitgedrukt), maar het komt goed!
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
@ HeaRt_woRm: welkom hier!!!! sterk van je dat je durft te komen hier! je zult zien dat je veel steun en tips zult krijgen, dus een goede plek uitgekozen!
Het is logisch dat je psych zegt dat ze niet weet of je er ooit vanaf komt....dat kan ze én jij ook nog niet weten. Snap zeker dat je daarvan schrikt, maar het kan ook een uitdaging zijn voor je: bewijs haar ongelijk!
Maar je hebt dus een eetstoornis, kun je daar iets meer over vertellen....wat heb je precies?
Het is logisch dat je psych zegt dat ze niet weet of je er ooit vanaf komt....dat kan ze én jij ook nog niet weten. Snap zeker dat je daarvan schrikt, maar het kan ook een uitdaging zijn voor je: bewijs haar ongelijk!
Maar je hebt dus een eetstoornis, kun je daar iets meer over vertellen....wat heb je precies?
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
Clee, je hebt helemaal gelijk, maar eigenlijk versta ik onder genezen gewoon ook 'ermee om leren gaan'. Ik bedoel, als ze haar eetgedrag onder controle heeft en het geen groot issue kan laten zijn in haar leven dan ben ik echt volmaakt tevreden hoor!
En wat dat zelfbeeld betreft: jij bent de sterkste factor in haar leven die haar zelfbeeld beter maakt. En daar hoef je helemaal niks voor te doen! Dat moet een goed gevoel geven, net als jij haar een goed gevoel geeft.
Tanden op elkaar en doorgaan. Ik zou niet graag in haar schoenen willen staan.
En wat dat zelfbeeld betreft: jij bent de sterkste factor in haar leven die haar zelfbeeld beter maakt. En daar hoef je helemaal niks voor te doen! Dat moet een goed gevoel geven, net als jij haar een goed gevoel geeft.
Tanden op elkaar en doorgaan. Ik zou niet graag in haar schoenen willen staan.
Bedankt voor de reacties
Ik heb al vanaf mijn 13e problemen met eten,maar heb eigenlijk nooit gedacht een eetstoornis te hebben,kan het nu nog steeds moeilijk geloven,maar ja...
Wat voor eetstoornis precies weet ik niet,maar wilt wel zoveel mogelijk afvallen.Overgeven doe ik heel af en toe.Laxeertabletten slik ik wel regelmatig.Heb ook licht ondergewicht(voor zover ik weet,op de ene site staat een BMi van dit en op een andere weer anders ). Maar soms heb ik een periode dat ik totaal niet met afvallen bezig ben(meestal een paar maanden/half jaar)dus vandaar ook dat ik nog steeds niet geloof dat ik een eetstoornis heb
Ik heb al vanaf mijn 13e problemen met eten,maar heb eigenlijk nooit gedacht een eetstoornis te hebben,kan het nu nog steeds moeilijk geloven,maar ja...
Wat voor eetstoornis precies weet ik niet,maar wilt wel zoveel mogelijk afvallen.Overgeven doe ik heel af en toe.Laxeertabletten slik ik wel regelmatig.Heb ook licht ondergewicht(voor zover ik weet,op de ene site staat een BMi van dit en op een andere weer anders ). Maar soms heb ik een periode dat ik totaal niet met afvallen bezig ben(meestal een paar maanden/half jaar)dus vandaar ook dat ik nog steeds niet geloof dat ik een eetstoornis heb
Als je moeilijke periodes hebt waarin de eetstoornis weer opduikt, en andere periodes waarin er eigenlijk niet veel aan de hand is, dan zou dat kunnen betekenen dat je eetstoornis niet chronisch is. Dat maakt het niet minder erg, maar betekent wel dat je eetstoornis je niet altijd in zijn greep houdt. Anderszijds heb je er wel al heel lang last van. Kan het zijn dat je een uitweg zoekt in eetgestoord gedrag (laxeren, afvallen, spugen) op momenten waarop je het psychisch moeilijk hebt?
Heb je ook eetbuien? De grenslijn tussen anorexia en boulimia is soms moeilijk aan te geven, maar eetbuien horen wel redelijk specifiek bij de laatste. De twee soorten willen elkaar ook nog weleens afwisselen, dus dat maakt het soms moeilijk het beestje een naam te geven.
Schrijf eens voor jezelf op wat je op een dag allemaal eet en wat je verder doet (veel bewegen, laxeren, spugen, etc.), en ga dan eens na of dat normaal is. Dat kan je helpen een beeld te krijgen van of je een eetstoornis hebt, zo ja welke het is, en over hoe zwaar je eetstoornis is.
Heb je ook eetbuien? De grenslijn tussen anorexia en boulimia is soms moeilijk aan te geven, maar eetbuien horen wel redelijk specifiek bij de laatste. De twee soorten willen elkaar ook nog weleens afwisselen, dus dat maakt het soms moeilijk het beestje een naam te geven.
Schrijf eens voor jezelf op wat je op een dag allemaal eet en wat je verder doet (veel bewegen, laxeren, spugen, etc.), en ga dan eens na of dat normaal is. Dat kan je helpen een beeld te krijgen van of je een eetstoornis hebt, zo ja welke het is, en over hoe zwaar je eetstoornis is.
Ik moest opeens aan een post denken, van een tijd terug, die ik schreef aan HeaRt_woRm:
Het is niet echt nuttige informatie ofzo, maar ik vond het wel 'grappig'.quote:Op woensdag 25 mei 2005 11:47 schreef Wolkje het volgende:
Een deel van hoe dik en zwaar je bent, is genetisch bepaald.
Daar kan je je wel je hele leven tegen verzetten, maar daar wordt je echt niet gelukig van.
Overigens zie ik in jouw denken nog steeds wel een stukje eetprobleem terug.
@ Haert:en toch beïnvloed het wel je leven...want laten we eerlijk zijn: laxeer slikken is niet gebruikelijk natuurlijk....
Maar je psych zei dus dat je een eetstoornis heb...al enig idee hoe jullie hier verder mee gaan?
Maar je psych zei dus dat je een eetstoornis heb...al enig idee hoe jullie hier verder mee gaan?
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
Ik moet leren om dingen niet op mijn lichaam af te reageren.Maar we hebben eigenlijk niet zo vaak over eetstoornis,omdat dat niet de reden is dat ik daar kom.Is bijzaak ofzow
Eetstoornis heeft vaak wel te maken met de hoofdreden dat je er komt (welke dat ook is).
Het is een soort van 'uitlaatklep' van de hoofdreden vaak.
Mocht je aan die hoofdreden goed kunnen werken, zul je de eetstoornis ook meer onder controle gaan krijgen is mijn idee.....
Het is een soort van 'uitlaatklep' van de hoofdreden vaak.
Mocht je aan die hoofdreden goed kunnen werken, zul je de eetstoornis ook meer onder controle gaan krijgen is mijn idee.....
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
Heb je al wat resultaat geboekt bij je psych? Miischien kun je de volgende keer dat je last hebt van gestoord eetgedrag dat eens aageven bij je psychoog. Op zo'n moment ga je niet helemaal op de goede manier met je emoties om en het is belangrijk om erachter te komen wat er precies verkeerd gaat.
Mijn psych weet dat alquote:Op vrijdag 28 oktober 2005 15:35 schreef Ami80 het volgende:
Heb je al wat resultaat geboekt bij je psych? Miischien kun je de volgende keer dat je last hebt van gestoord eetgedrag dat eens aageven bij je psychoog. Op zo'n moment ga je niet helemaal op de goede manier met je emoties om en het is belangrijk om erachter te komen wat er precies verkeerd gaat.
Ik heb ook weer een vraag.
Hoe kan ik het beste aan de kantlijn blijven staan? Want rationeel gezien wil ik dat: het is de enige manier waarop ik mijn vriendin de ruimte kan geven zelf de strijd met haar eetstoornis aan te gaan. Maar tegelijkertijd wil ik gevoelsmatig voortdurend dichterbij komen: ik wil weten wat er in haar omgaat, ik wil weten waar ze mee zit. Op zich een logische reactie lijkt me, want je houdt van iemand en maakt je zorgen. Maar ze kan haar gevoel niet met me delen, wil dat ook niet, en ergens kwetst me dat, hoewel ik er op een andere manier ook weer begrip voor heb.
Ik heb het ook nodig om fysiek dichtbij te komen: haar gewoon lekker vast te kunnen houden. Maar ook dat wil ze niet, misschien is ze bang dat haar gevoel naar boven komt. Ik kan me dat wel voorstellen. Rationeel gezien kan ik dus wel wat met de hele situatie. Ik wil mezelf best wegcijferen, en doe dat ook, maar waar blijf ik met mijn gevoel? Waarom blijft mijn gevoel toch zo tegenstrijdig?
Misschien zit ik nu wel op het punt waarop ik niet meer dan een vriend voor haar kan zijn. Al eerder is mij aangegeven dat dat punt best eens zou kunnen komen, maar dit gevoel heb ik nog niet eerder gehad. Ik mis haar.
Hoe kan ik het beste aan de kantlijn blijven staan? Want rationeel gezien wil ik dat: het is de enige manier waarop ik mijn vriendin de ruimte kan geven zelf de strijd met haar eetstoornis aan te gaan. Maar tegelijkertijd wil ik gevoelsmatig voortdurend dichterbij komen: ik wil weten wat er in haar omgaat, ik wil weten waar ze mee zit. Op zich een logische reactie lijkt me, want je houdt van iemand en maakt je zorgen. Maar ze kan haar gevoel niet met me delen, wil dat ook niet, en ergens kwetst me dat, hoewel ik er op een andere manier ook weer begrip voor heb.
Ik heb het ook nodig om fysiek dichtbij te komen: haar gewoon lekker vast te kunnen houden. Maar ook dat wil ze niet, misschien is ze bang dat haar gevoel naar boven komt. Ik kan me dat wel voorstellen. Rationeel gezien kan ik dus wel wat met de hele situatie. Ik wil mezelf best wegcijferen, en doe dat ook, maar waar blijf ik met mijn gevoel? Waarom blijft mijn gevoel toch zo tegenstrijdig?
Misschien zit ik nu wel op het punt waarop ik niet meer dan een vriend voor haar kan zijn. Al eerder is mij aangegeven dat dat punt best eens zou kunnen komen, maar dit gevoel heb ik nog niet eerder gehad. Ik mis haar.
Het feit dat je er zo al mee bezig bent,zegt al genoeg.Volgens mij is ze heel blij met een vriend zoals jouquote:Op zondag 30 oktober 2005 10:12 schreef Ami80 het volgende:
Ik heb ook weer een vraag.
Hoe kan ik het beste aan de kantlijn blijven staan? Want rationeel gezien wil ik dat: het is de enige manier waarop ik mijn vriendin de ruimte kan geven zelf de strijd met haar eetstoornis aan te gaan. Maar tegelijkertijd wil ik gevoelsmatig voortdurend dichterbij komen: ik wil weten wat er in haar omgaat, ik wil weten waar ze mee zit. Op zich een logische reactie lijkt me, want je houdt van iemand en maakt je zorgen. Maar ze kan haar gevoel niet met me delen, wil dat ook niet, en ergens kwetst me dat, hoewel ik er op een andere manier ook weer begrip voor heb.
Ik heb het ook nodig om fysiek dichtbij te komen: haar gewoon lekker vast te kunnen houden. Maar ook dat wil ze niet, misschien is ze bang dat haar gevoel naar boven komt. Ik kan me dat wel voorstellen. Rationeel gezien kan ik dus wel wat met de hele situatie. Ik wil mezelf best wegcijferen, en doe dat ook, maar waar blijf ik met mijn gevoel? Waarom blijft mijn gevoel toch zo tegenstrijdig?
Misschien zit ik nu wel op het punt waarop ik niet meer dan een vriend voor haar kan zijn. Al eerder is mij aangegeven dat dat punt best eens zou kunnen komen, maar dit gevoel heb ik nog niet eerder gehad. Ik mis haar.
Ami80: ze zit nu in een enorme rare fase....zal van zwart naar wit overschieten, heeft enorm veel aan haar hoofd.
Het klinkt hard: maar juist deze periode moet je jezelf denk even wegcijferen. Volg haar signalen en geef haar de ruimte om haar plek in de groep van de therapie te vinden....
Dat is mijn visie.....
Het klinkt hard: maar juist deze periode moet je jezelf denk even wegcijferen. Volg haar signalen en geef haar de ruimte om haar plek in de groep van de therapie te vinden....
Dat is mijn visie.....
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
Dat is dus ook precies wat ik wil. Misschien komt dat niet goed naar voren uit mijn verhaaltje, ik was wat verward op het moment dat ik dat schreef. Maar het is dus een beetje een strijd met mijn gevoel, en dat maakt het wel moeilijk. Maar ik weet dat het het beste is. Ik ga het ook echt proberen...
Eigenlijk komt de emotie van de afgelopen tijd er een beetje uit. Maar ik kan er natuurlijk niet mee terecht bij degene met wie ik dat zou willen delen.
Je schrijft over signalen, maar die geeft ze nog weinig. Misschien lukt dat haar nog niet omdat ze zelf nog niet weet waar ze aan toe is. Ik denk dat ik maar even wat minder contact met haar ga opnemen, want als ze zin in me heeft dan mailt ze wel. En voor vrijdag hebben we een date, want dan zijn we een half jaar bij elkaar.
Toch nog een klein feestje dus...
Eigenlijk komt de emotie van de afgelopen tijd er een beetje uit. Maar ik kan er natuurlijk niet mee terecht bij degene met wie ik dat zou willen delen.
Je schrijft over signalen, maar die geeft ze nog weinig. Misschien lukt dat haar nog niet omdat ze zelf nog niet weet waar ze aan toe is. Ik denk dat ik maar even wat minder contact met haar ga opnemen, want als ze zin in me heeft dan mailt ze wel. En voor vrijdag hebben we een date, want dan zijn we een half jaar bij elkaar.
Toch nog een klein feestje dus...
Ami80: ik snap je gevoelens en je twijfels volledig...ook dat nu even alles er uit komt nu ze in de kliniek zit en dat jou ook wat rust geeft....je kunt nu een stuk 'behandeling' uit handen geven, ze zit daar nu onder professionele begeleiding, waardoor jij nu terug gaat kijken en de emoties een plaats gaat geven...
Niet alleen voor je vriendin, ook voor jou is dit een rare periode.....wat je zelf al vaker aan hebt gegeven: jullie relatie is in 6 maanden enorm veranderd.....aan de ene kant zijn jullie enorm close geworden, aan de andere kant zijn bijvoorbeeld lichamelijke dingen veel minder geworden....ook voor jou is dit raar!
Ik geef het nogmaals aan: je hebt mijn mail-adres, je weet dat je altijd mag mailen want inderdaad, met je vriendin kun je het heel vaak komende periode niet delen.....sterkte man, kop op!
Niet alleen voor je vriendin, ook voor jou is dit een rare periode.....wat je zelf al vaker aan hebt gegeven: jullie relatie is in 6 maanden enorm veranderd.....aan de ene kant zijn jullie enorm close geworden, aan de andere kant zijn bijvoorbeeld lichamelijke dingen veel minder geworden....ook voor jou is dit raar!
Ik geef het nogmaals aan: je hebt mijn mail-adres, je weet dat je altijd mag mailen want inderdaad, met je vriendin kun je het heel vaak komende periode niet delen.....sterkte man, kop op!
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
Ami80, sterkte ermee..
Het zal anders zijn, wat ze eerder nog een beetje met jou deelde aan gevoelens, zal ze nu hopelijk straks in de groep gooien, en dan heeft ze er niet altijd meer zin in om het met jou te delen....
Zorg dat je eventueel je ei ergens anders kwijt kan, je hebt het echt nodig..
Ik heb toen voor de keuze gestaan, opname of deeltijd... Als ik dat van jou zo lees ben ik blij dat ik deeltijd heb gekozen, ik had het er ws. ook heel moeilijk mee gehad als ik mijn vriend veel minder zag enzo.. Een opname heeft gelijk wel een hele grote impact
Het zal anders zijn, wat ze eerder nog een beetje met jou deelde aan gevoelens, zal ze nu hopelijk straks in de groep gooien, en dan heeft ze er niet altijd meer zin in om het met jou te delen....
Zorg dat je eventueel je ei ergens anders kwijt kan, je hebt het echt nodig..
Ik heb toen voor de keuze gestaan, opname of deeltijd... Als ik dat van jou zo lees ben ik blij dat ik deeltijd heb gekozen, ik had het er ws. ook heel moeilijk mee gehad als ik mijn vriend veel minder zag enzo.. Een opname heeft gelijk wel een hele grote impact
You don't have to know why you do something to stop doing it. All you have to do is to take a close look at what you are actually doing and decide to stop doing it for that moment!"
Dat ligt ook wel aan waar je opgenomen bent hoor Tijdens mijn opname in het ziekenhuis mocht ik de hele dag wel weg,alleen vaste dingen(therapie,eten)moest ik aanwezig zijn
Ik had dan naar Zuidlaren gemoeten,e n daar mocht ik alleen in het weekend naar huis toe.. En het is een eindje van Groningen weg, dus ik zou mijn vriend niet zo vaak hebben gezien als dat ik nu deed.. Nu kon ik nl. gewoon 's middags alweer naar huis toe
You don't have to know why you do something to stop doing it. All you have to do is to take a close look at what you are actually doing and decide to stop doing it for that moment!"
@Cle: tnx. Het is inderdaad wel een rollercoaster geweest de afgelopen maanden. Maar de wisselwerking die we altijd met elkaar hebben gehad is nu een beetje weg door haar opname, dus daar moeten we weer een andere vorm voor zoeken. Je moet je constant aanpassen aan de situatie, dat zul jij ook hebben gedaan. En dat is niet erg rustig of zo. Het komt vast wel goed, dat is namelijk tot nu toe altijd gelukt.
@teigan: gelukkig heb ik inderdaad met een hoop mensen contact, en dat helpt echt wel! Familie, vrienden, haar ouders, hier... een kleine groep mensen die gewoon de ins en outs weten van wat er gebeurt. En dat is ontzettend fijn. Haha, meer moet het ook niet worden, want dan heb ik er een dagtaak aan iedereen op de hoogte te houden!
Het gekke is dat het bij mij ook pieken en dalen zijn wat de emotie betreft: het weekend was zwaar en nu gaat het weer prima! De gedachtes zijn er alijd wel natuurlijk, maar op dit moment heb ik echt weer zoiets van 'we zien wel hoe het loopt'. Meer dan dit kunnen we (haar ouders, vrienden, en ik) toch niet doen.
In elk geval: ik hou jullie op de hoogte. Zodra ik iets meer weet spam ik wel weer...
Nu eerst naar vrijdag toe leven, want dat is onze half-jaar mijlpaal!
Hoe is het met HeaRt_woRm?
@teigan: gelukkig heb ik inderdaad met een hoop mensen contact, en dat helpt echt wel! Familie, vrienden, haar ouders, hier... een kleine groep mensen die gewoon de ins en outs weten van wat er gebeurt. En dat is ontzettend fijn. Haha, meer moet het ook niet worden, want dan heb ik er een dagtaak aan iedereen op de hoogte te houden!
Het gekke is dat het bij mij ook pieken en dalen zijn wat de emotie betreft: het weekend was zwaar en nu gaat het weer prima! De gedachtes zijn er alijd wel natuurlijk, maar op dit moment heb ik echt weer zoiets van 'we zien wel hoe het loopt'. Meer dan dit kunnen we (haar ouders, vrienden, en ik) toch niet doen.
In elk geval: ik hou jullie op de hoogte. Zodra ik iets meer weet spam ik wel weer...
Nu eerst naar vrijdag toe leven, want dat is onze half-jaar mijlpaal!
Hoe is het met HeaRt_woRm?
Gefeliciteerd!!quote:Op woensdag 2 november 2005 10:49 schreef Ami80 het volgende:
Nu eerst naar vrijdag toe leven, want dat is onze half-jaar mijlpaal!
Maak er een leuke dag van!
You don't have to know why you do something to stop doing it. All you have to do is to take a close look at what you are actually doing and decide to stop doing it for that moment!"
Haha, grappig. Bedankt meid, zullen we zeker doen! We zouden vanavond naar het concert gaan van het orkest waar ze in speelt, maar bij nader inzien doen we dat toch maar niet omdat ze al genoeg emoties voor d'r kiezen heeft gehad deze week. Dus het wordt - op aanraden van CleJee - toch Wallace and Grommit
Daarna knus een kopje thee zetten en wachten totdat de klok 10 uur slaat, want dan is het officieel Ik heb een heel fijn kettinkje voor haar gekocht, en ben superbenieuwd hoe ze het vindt!
Daarna knus een kopje thee zetten en wachten totdat de klok 10 uur slaat, want dan is het officieel Ik heb een heel fijn kettinkje voor haar gekocht, en ben superbenieuwd hoe ze het vindt!
Gefeliciteerd!!
Veel plezier vanavond
Veel plezier vanavond
Portfolio. |
Nikon D50 | Sigma 17-70mm Macro | Nikkor 70-300mm | SB-800
-je webicon gaf een malware-melding in Chrome, vandaar verwijderd-
Nikon D50 | Sigma 17-70mm Macro | Nikkor 70-300mm | SB-800
-je webicon gaf een malware-melding in Chrome, vandaar verwijderd-
Haha, nu maar hopen dat je de film cool vind Ami80, ik heb enorm vlak gelegen, en vriendin ook!
Gefeliciteerd man met jou en je meissie!
Spreek je wellicht binnenkort op msn, wil dan horen hoe het nu met haar gaat! Of je zet het gewoon op het forum!
Gefeliciteerd man met jou en je meissie!
Spreek je wellicht binnenkort op msn, wil dan horen hoe het nu met haar gaat! Of je zet het gewoon op het forum!
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
Het gaat,eten wat minder,maar mijn stemming is redelijk stabiel,wat voor mij het belangrijkste isquote:Op woensdag 2 november 2005 10:49 schreef Ami80 het volgende:
@Cle: tnx. Het is inderdaad wel een rollercoaster geweest de afgelopen maanden. Maar de wisselwerking die we altijd met elkaar hebben gehad is nu een beetje weg door haar opname, dus daar moeten we weer een andere vorm voor zoeken. Je moet je constant aanpassen aan de situatie, dat zul jij ook hebben gedaan. En dat is niet erg rustig of zo. Het komt vast wel goed, dat is namelijk tot nu toe altijd gelukt.
@teigan: gelukkig heb ik inderdaad met een hoop mensen contact, en dat helpt echt wel! Familie, vrienden, haar ouders, hier... een kleine groep mensen die gewoon de ins en outs weten van wat er gebeurt. En dat is ontzettend fijn. Haha, meer moet het ook niet worden, want dan heb ik er een dagtaak aan iedereen op de hoogte te houden!
Het gekke is dat het bij mij ook pieken en dalen zijn wat de emotie betreft: het weekend was zwaar en nu gaat het weer prima! De gedachtes zijn er alijd wel natuurlijk, maar op dit moment heb ik echt weer zoiets van 'we zien wel hoe het loopt'. Meer dan dit kunnen we (haar ouders, vrienden, en ik) toch niet doen.
In elk geval: ik hou jullie op de hoogte. Zodra ik iets meer weet spam ik wel weer...
Nu eerst naar vrijdag toe leven, want dat is onze half-jaar mijlpaal!
Hoe is het met HeaRt_woRm?
Gefeliciteerd trouwens
Wel teleurstelling hoor dat jullie niet naar W&G zin gegaan, haha! ;-)
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
Haha, ja, we schamen ons diep!
Anderszijds: je hebt nu wel een review gekregen van The Corpse Bride!
En we zijn zondag ook nog naar Aida geweest. Niet de musical maar de opera! Was gaaaafff...
Anderszijds: je hebt nu wel een review gekregen van The Corpse Bride!
En we zijn zondag ook nog naar Aida geweest. Niet de musical maar de opera! Was gaaaafff...
Ami80, hoe gaat het nu met je vriendin??
You don't have to know why you do something to stop doing it. All you have to do is to take a close look at what you are actually doing and decide to stop doing it for that moment!"
Hee Teigan, lief dat je ernaar vraagt.
Het gaat heel wisselend, maar momenteel is het heel zwaar voor haar door een hoop onzekerheid over de vraag of ze wel goed met haar eetstoornis bezig is. En dat is redelijk slopend, want het is een vraag die niet te beantwoorden valt: je slaat een weg in, en later blijkt pas of het de juiste was. Dus het is niet makkelijk, maar gezien de situatie valt dat ook niet te verwachten. Ik hoop natuurlijk dat ze de keuze maakt om door te vechten daar in de kliniek, en dat dat een bewuste keuze is. Want zolang ze het idee heeft dat ze voor haar naasten daar in die kliniek zit, zit ze er naar mijn idee toch echt om de verkeerde reden.
Het gaat heel wisselend, maar momenteel is het heel zwaar voor haar door een hoop onzekerheid over de vraag of ze wel goed met haar eetstoornis bezig is. En dat is redelijk slopend, want het is een vraag die niet te beantwoorden valt: je slaat een weg in, en later blijkt pas of het de juiste was. Dus het is niet makkelijk, maar gezien de situatie valt dat ook niet te verwachten. Ik hoop natuurlijk dat ze de keuze maakt om door te vechten daar in de kliniek, en dat dat een bewuste keuze is. Want zolang ze het idee heeft dat ze voor haar naasten daar in die kliniek zit, zit ze er naar mijn idee toch echt om de verkeerde reden.
Hallo hier ben ik weer.... Nou ja, onder een andere naam dan vroeger... Ik heb hier een tijdje meegepraat als ''genezen zijnde''. Nu heb ik dus sinds een tijdje een enorme terugval, echt een gat... Ben echt diep gevallen nu. Vandaar dat ik ook al een hele tijd niets gepost heb.
Liefs
Liefs
It's like you're a drug, it's like you're a demon I can't face down...
Sunrise1984, jammer dat je wer een terugval hebt, maar goed dat je het in ieder geval toe durft te geven. Dat maakt het al wel makkelijker om mee om te gaan..
Ik ben aan het afbouwen met mijn medicatie, ik ben gehalveerd, en het leek goed te gaan, maar de afgelopen dagen ben ik erg onredelijk, en ik voel me ook niet zo super...
Rare is dat het eten dan opeens wel weer beter gaat, maar ik voel me echt niet zo happy door dit alles..
Misschien toch maar een dagje rust nemen voor mezelf..
Ami80: ze zit er in ieder geval nog, en ze is er wel volop mee bezig, en dat is wel mooi. Heel veel sterkte toegewenst
Ik ben aan het afbouwen met mijn medicatie, ik ben gehalveerd, en het leek goed te gaan, maar de afgelopen dagen ben ik erg onredelijk, en ik voel me ook niet zo super...
Rare is dat het eten dan opeens wel weer beter gaat, maar ik voel me echt niet zo happy door dit alles..
Misschien toch maar een dagje rust nemen voor mezelf..
Ami80: ze zit er in ieder geval nog, en ze is er wel volop mee bezig, en dat is wel mooi. Heel veel sterkte toegewenst
You don't have to know why you do something to stop doing it. All you have to do is to take a close look at what you are actually doing and decide to stop doing it for that moment!"
Ik merk wel dat het nu dieper gaat dan de vorige keer, ik ben er een stuk erger aan toe. Heb van de week mn ouders in vertrouwen genomen, maar mn moeder is ervan overtuigd dat ik mezelf een eetstoornis probeer aan te praten Dat is toch te debiel voor woorden...
Elke dag krijg ik rond 14.00 uur last van die roes, van het niet eten. Kan soms amper wachten tot die roes komt, dan voel ik even lekker niets...geen zorgen, geen gedoe...
Liefs
Elke dag krijg ik rond 14.00 uur last van die roes, van het niet eten. Kan soms amper wachten tot die roes komt, dan voel ik even lekker niets...geen zorgen, geen gedoe...
Liefs
It's like you're a drug, it's like you're a demon I can't face down...
Lastig dat je ouders het nog niet echt lijken te zien...
Ga er wel mee naar de huisarts of iets dergelijks, zoek weer hulp, en dan zo snel mogelijk, voordat het helemaal mis gaat, jij weet zelf het beste hoe het echt met je gaat..
Btw, er was gisteren bij klokhuis een uitzending over eetstoornis....
Ik heb hem zelf niet gezein, maar is misschien wel leuk om nog te kijken...
Ga er wel mee naar de huisarts of iets dergelijks, zoek weer hulp, en dan zo snel mogelijk, voordat het helemaal mis gaat, jij weet zelf het beste hoe het echt met je gaat..
Btw, er was gisteren bij klokhuis een uitzending over eetstoornis....
Ik heb hem zelf niet gezein, maar is misschien wel leuk om nog te kijken...
You don't have to know why you do something to stop doing it. All you have to do is to take a close look at what you are actually doing and decide to stop doing it for that moment!"
Ja, ga gewoon zelf naar de huisarts, daar heb je je ouders niet voor nodig. Tenzij je geen hulp wilt voor je eetstoornis, maar gewoon aandacht van je ouders natuurlijk, en dan zit je moeder met haar interpretatie goed.
Lijkt mij niet echt de manier om aandacht te krijgen.. heb ook geen aandacht nodig. De stap om hulp te zoeken is heel groot, dan zal ik gaan moeten aankomen en dat maakt me bang. Ik weet dat het moet, dat het verstandig is, maar het voelt zo fout.
It's like you're a drug, it's like you're a demon I can't face down...
@Sunrise: hoe beter het gaat, hoe dieper je kunt vallen. Op zich logisch, want als het al niet zo goed gaat dan heb je minder ruimte om diep te vallen. Het voelt nu waarschijnlijk alsof je weer terug bent bij af, maar toen het echt slecht met je ging, voelde je je echt nog vervelender. Je moet er nu echt voor zorgen dat je niet meer tot dat niveau terugvalt, want je weet hoe dat voelde, en het lijkt me dat je daar niet meer naar terug wilt...
Van mijn vriendin weet ik dat haar eetstoornis een uitweg is: ze vlucht voor de moeilijkheden in het leven. Ze vlucht in de controle van het niet eten, maar zodra ze weer wat kalmer is komen die moeilijkheden weer terug omdat ze nog steeds bestaan. Het niet eten lost dus helemaal niks op, ook al biedt het een tijdelijk gevoel van veiligheid.
Dus maak die keuze: stel je de confrontatie met je angsten en gevoelens uit tot een later moment en laat je jezelf verder terugvallen in je eetstoornis, of hef je het hoofd en vind je de kracht om tegen de moeilijke situatie te gaan vechten?
Van mijn vriendin weet ik dat haar eetstoornis een uitweg is: ze vlucht voor de moeilijkheden in het leven. Ze vlucht in de controle van het niet eten, maar zodra ze weer wat kalmer is komen die moeilijkheden weer terug omdat ze nog steeds bestaan. Het niet eten lost dus helemaal niks op, ook al biedt het een tijdelijk gevoel van veiligheid.
Dus maak die keuze: stel je de confrontatie met je angsten en gevoelens uit tot een later moment en laat je jezelf verder terugvallen in je eetstoornis, of hef je het hoofd en vind je de kracht om tegen de moeilijke situatie te gaan vechten?
@Teigan: ik denk dat het afbouwen van de medicatie en de gevoelens die daarbij loskomen misschien ook wel een kwestie van wennen zijn: je hebt nu geen steun meer aan de medicatie en moet het helemaal alleen doen. Als je dat kunt dan ben je een topper!
Maar neem je tijd, dat mag best...
Kop op!
Maar neem je tijd, dat mag best...
Kop op!
Ami80, thnx, ik weet dat ook eigenlijk wel... Nu mijn eten goed gaat, en de medicatie omlaag gaat komt er bij mij ook best veel boven... Maar ik kan er nu tenminste zo af en toe eens flink om gaan janken, en dat scheelt weer..
Ennuh Sunrise, je komt misschien wat aan, maar het beeld wat jij van jezelf in je hoofd hebt zitten valt af........(snap je hem nog?)
Ennuh Sunrise, je komt misschien wat aan, maar het beeld wat jij van jezelf in je hoofd hebt zitten valt af........(snap je hem nog?)
You don't have to know why you do something to stop doing it. All you have to do is to take a close look at what you are actually doing and decide to stop doing it for that moment!"
Ja ik vat m nog
Verstandelijk weet ik t allemaal ook wel, maar ja... dat gevoel hè.
Het is gewoon zo klote dat je denkt dat je er helemaal bovenop bent en er lopen een paar dingen fout in je leven en boem... daar zit je weer...
Verstandelijk weet ik t allemaal ook wel, maar ja... dat gevoel hè.
Het is gewoon zo klote dat je denkt dat je er helemaal bovenop bent en er lopen een paar dingen fout in je leven en boem... daar zit je weer...
It's like you're a drug, it's like you're a demon I can't face down...
Het is een van de eerste dingen waar je op terugvalt als het niet helemaal goed gaat.... Gewoon omdat je niet weet hoe je er anders mee om moet gaan..
Ik ken het wel, kleinere dingen kan ik nu wel mee omgaan, maar gaat er teveel in een keer mis, dan grijp ik het liefst weer naar eten..
Ik ken het wel, kleinere dingen kan ik nu wel mee omgaan, maar gaat er teveel in een keer mis, dan grijp ik het liefst weer naar eten..
You don't have to know why you do something to stop doing it. All you have to do is to take a close look at what you are actually doing and decide to stop doing it for that moment!"
Argh, even spuien hoor...
Het gaat even niet lekker hier: mijn vriendin is op dit moment echt zo onhandelbaar. Tuurlijk komt dat door de spanning, tuurlijk komt dat doordat het niet lekker gaat, tuurlijk komt dat door de depressie, maar argh, ik word er even niet goed van!
Ze sluit zich compleet af, is bits en bot. Elke keer dat ik vraag wanneer we elkaar weer zien, of wanneer ik een leuk plan heb, word ik afgewezen. Ze duwt iedereen die haar lief is van zich af. Een coping mechanisme zegt ze zelf, maar ik word er zo verdrietig van. Hoe kan ik er voor haar zijn als ze me niet toelaat? Wat doe ik verkeerd?
Tegelijkertijd begrijp ik het ook wel weer hoor, want ze heeft het hartstikke moeilijk en als je jezelf niet kunt uitstaan dan kun je ook niet op een leuke manier met iemand anders omgaan. Maar het maakt me zo kwetsbaar om steeds maar weer te moeten smeken om contact. Dus dat doe ik ook niet meer, want ik kan er op dit moment niet tegen steeds te worden teleurgesteld. Ik probeer vrolijk te zijn als ik bij haar ben, leuke verhalen te vertellen, etc, maar onderhuids zit boosheid. Het is echt doorbijten op dit moment... Het is zo oneerlijk allemaal.
Het gaat even niet lekker hier: mijn vriendin is op dit moment echt zo onhandelbaar. Tuurlijk komt dat door de spanning, tuurlijk komt dat doordat het niet lekker gaat, tuurlijk komt dat door de depressie, maar argh, ik word er even niet goed van!
Ze sluit zich compleet af, is bits en bot. Elke keer dat ik vraag wanneer we elkaar weer zien, of wanneer ik een leuk plan heb, word ik afgewezen. Ze duwt iedereen die haar lief is van zich af. Een coping mechanisme zegt ze zelf, maar ik word er zo verdrietig van. Hoe kan ik er voor haar zijn als ze me niet toelaat? Wat doe ik verkeerd?
Tegelijkertijd begrijp ik het ook wel weer hoor, want ze heeft het hartstikke moeilijk en als je jezelf niet kunt uitstaan dan kun je ook niet op een leuke manier met iemand anders omgaan. Maar het maakt me zo kwetsbaar om steeds maar weer te moeten smeken om contact. Dus dat doe ik ook niet meer, want ik kan er op dit moment niet tegen steeds te worden teleurgesteld. Ik probeer vrolijk te zijn als ik bij haar ben, leuke verhalen te vertellen, etc, maar onderhuids zit boosheid. Het is echt doorbijten op dit moment... Het is zo oneerlijk allemaal.
Ami80: dit is de zwarte fase, dit is een fase van "de hele wereld kan me niks verrotten, laat me please alleen".. Hoe meer jij met plannen komt, hoe meer zij zich van je af zal stoten...hoe hard dat ook klinkt...
Je doet in haar ogen waarschijnlijk veel verkeerd, of: beter gezegd: je kunt nu gewoon niets goeds doen! Ze zal altijd wel een reden verzinnen om afstand te blijven nemen....
Ik kan me enorm voorstellen hoe zwaar dit is, en hoe hulpeloos je je moet voelen, maar ben bang dat er maar 1 iemand is die hier iets aan kan doen: je vriendin!
Sterkte man!
Je doet in haar ogen waarschijnlijk veel verkeerd, of: beter gezegd: je kunt nu gewoon niets goeds doen! Ze zal altijd wel een reden verzinnen om afstand te blijven nemen....
Ik kan me enorm voorstellen hoe zwaar dit is, en hoe hulpeloos je je moet voelen, maar ben bang dat er maar 1 iemand is die hier iets aan kan doen: je vriendin!
Sterkte man!
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
Het is niet zozeer een fase, want ze heeft er al een hele tijd last van. Het wordt alleen steeds erger. Dus tja, wat moet ik doen: contact blijven zoeken en alle afwijzingen voor lief nemen, of het laten rusten? Het is zo verwarrend allemaal, want ze is (dat heeft ze me gezegd) ontzettend bang me kwijt te raken, dat ik erachter kom dat ze helemaal niet zo leuk is. Tegelijkertijd vlucht ze voor die angst door vooral maar geen contact te zoeken. Dat lost natuurlijk helemaal niks op (en daar zit ook de essentie van het probleem), sterker nog: ze bereikt er precies mee wat ze juist niet wil, namelijk verslechtering van de relatie. Tegelijkertijd had zehet deze week een keer ontzettend moeilijk en gaf ze aan me nodig te hebben. Dus ik daar weer heen, alles koek en ei. Dan heb je weer even hoop, maar dat is van korte duur, tot de volgende afwijzing. Ik ben bang dat ik dit niet veel langer aan kan...
Lijkt me heel lastig wat je moet doen....heb het pasklare antwoord ook niet voor je ben ik bang....
De valkuil van "als mensen me beter leren kennen vinden ze me vast niet zo leuk meer" is een hele herkenbare, die kom ik soms ook tegen bij mijn meissie.
Evenals het zwart-wit: óf ze wil je helemaal óf ze wil je helemaal n.i.e.t.
En dit proces is, zeker omdat ze nu aan begin van therapie zit, (nog) niet te sturen.
Je voelt het ook als een afwijzing, maar dat is het dus niet. Het heeft namelijk helemaal niets met jou te maken, ze wijst je niet af, kiest alleen voor zichzelf.
Ik denk...dat je geduld moet hebben en het enige wat je kunt doen is er voor haar zijn, op de momenten dat zij er open voor staat....
De valkuil van "als mensen me beter leren kennen vinden ze me vast niet zo leuk meer" is een hele herkenbare, die kom ik soms ook tegen bij mijn meissie.
Evenals het zwart-wit: óf ze wil je helemaal óf ze wil je helemaal n.i.e.t.
En dit proces is, zeker omdat ze nu aan begin van therapie zit, (nog) niet te sturen.
Je voelt het ook als een afwijzing, maar dat is het dus niet. Het heeft namelijk helemaal niets met jou te maken, ze wijst je niet af, kiest alleen voor zichzelf.
Ik denk...dat je geduld moet hebben en het enige wat je kunt doen is er voor haar zijn, op de momenten dat zij er open voor staat....
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
Ik zal afwachten, zal weer sterk proberen te zijn. Moeilijk hoor.
In elk geval bedankt.
Ze is alleen zó boos op zichzelf, en zó enorm angstig... dat doet pijn om te zien.
In elk geval bedankt.
Ze is alleen zó boos op zichzelf, en zó enorm angstig... dat doet pijn om te zien.
Ja, dat kan ik me indenken..... mijn meissie gister ook zwaar gesprek met socio gehad, had haar met tranen in mijn armen....
De jouwe gaat nu door een diep dal...enorm diep...maar zonder in het dal te zijn geweest, zal ze nooit op de top komen!
Je hoeft ook niet altijd sterk te zijn, wie verwacht dat van je? Zorg puur dat je jezelf niet wegcijferd....je kan er nu maar tot bepaalde hoogte voor haar zijn....
De jouwe gaat nu door een diep dal...enorm diep...maar zonder in het dal te zijn geweest, zal ze nooit op de top komen!
Je hoeft ook niet altijd sterk te zijn, wie verwacht dat van je? Zorg puur dat je jezelf niet wegcijferd....je kan er nu maar tot bepaalde hoogte voor haar zijn....
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
Weet je wat het is Ami80, als je zo bang bent om mensen kwijt te raken, dan probeer je ze j uist weg te duwen, je hebt er dan controle over namelijk..
Als ze je dan laten vallen, dan is het mooi je eigen schuld...
Ik ben er toen een aantal vrienden door kwijt geraakt, die van de een op de andere dag besloten niet meer met mij om te gaan.. En een aantal deed het zeker niet bewust, die wisten gewoon niet meer wat ze het beste konden doen, maar een "vriend"heeft zijn vriendin(toendertijd mijn beste vriendin) verboden om nog met mij om te gaan... En dat doet ook nu nog steeds veel pijn, dat zij mij zo hebben laten vallen..
Ik weet dat het moeilijk is, maar hou vol
Als ze je dan laten vallen, dan is het mooi je eigen schuld...
Ik ben er toen een aantal vrienden door kwijt geraakt, die van de een op de andere dag besloten niet meer met mij om te gaan.. En een aantal deed het zeker niet bewust, die wisten gewoon niet meer wat ze het beste konden doen, maar een "vriend"heeft zijn vriendin(toendertijd mijn beste vriendin) verboden om nog met mij om te gaan... En dat doet ook nu nog steeds veel pijn, dat zij mij zo hebben laten vallen..
Ik weet dat het moeilijk is, maar hou vol
You don't have to know why you do something to stop doing it. All you have to do is to take a close look at what you are actually doing and decide to stop doing it for that moment!"
Ami80 Ik had het net met mijn vriendje over hoe het tussen ons ging, oa. in de periode dat ik in behandeling kwam, en toen was ik ook een beetje onhandelbaar, wat bij ons wel geholpen heeft is uiteindelijk een paar gesprekken met een spv'er...
En nog een woordje van advies van mijn vriendje: "Soms hebben ze ruzie met zichzelf, en dat hebben ze niet door. Dan denken ze dat ze ruzie met jou hebben, dan laat je ze eerst even uitrazen, en dan geef je ze een knuffel" (klinkt stom, maar hier werkte het)
Misschien heb je er nog wat aan....
En nog een woordje van advies van mijn vriendje: "Soms hebben ze ruzie met zichzelf, en dat hebben ze niet door. Dan denken ze dat ze ruzie met jou hebben, dan laat je ze eerst even uitrazen, en dan geef je ze een knuffel" (klinkt stom, maar hier werkte het)
Misschien heb je er nog wat aan....
You don't have to know why you do something to stop doing it. All you have to do is to take a close look at what you are actually doing and decide to stop doing it for that moment!"
Hey, lief van je dat je zo meedenkt. Het is wel fijn om uit eerste hand van iemand te horen dat die door dezelfde processen is gegaan als mijn vriendinnetje. Misschien wel omdat het een stukje bevestiging geeft.
Ik laat het nu maar even zijn loop: misschien heeft ze gewoon ruimte nodig. Ondertussen blijf ik contact houden door af en toe te proberen te bellen, smsjes, en ik heb haar een paar dagen geleden ook een leuk kaartje gestuurd. Dus ik blijf er wel voor haar, maar op een klein afstandje, en hoop dat ze op een gegeven moment zelf weer wat meer toenadering zoekt.
Over de opmerking van je vriendje over het ruzie hebben met zichzelf: dat herken ik ten dele, alleen lukt het maar niet om even uit te razen. Maar dat ze heel erg in conflict is met haarzelf dat is wel duidelijk. Maar dat is misschien ook wel een onderdeel van het proces dat ze moet doorlopen, want het heeft te maken met de keuze om wel of niet beter te willen worden. En als ze daar inderdaad over na zou denken, dan zou dat natuurlijk alleen maar positief zijn.
Ik laat het nu maar even zijn loop: misschien heeft ze gewoon ruimte nodig. Ondertussen blijf ik contact houden door af en toe te proberen te bellen, smsjes, en ik heb haar een paar dagen geleden ook een leuk kaartje gestuurd. Dus ik blijf er wel voor haar, maar op een klein afstandje, en hoop dat ze op een gegeven moment zelf weer wat meer toenadering zoekt.
Over de opmerking van je vriendje over het ruzie hebben met zichzelf: dat herken ik ten dele, alleen lukt het maar niet om even uit te razen. Maar dat ze heel erg in conflict is met haarzelf dat is wel duidelijk. Maar dat is misschien ook wel een onderdeel van het proces dat ze moet doorlopen, want het heeft te maken met de keuze om wel of niet beter te willen worden. En als ze daar inderdaad over na zou denken, dan zou dat natuurlijk alleen maar positief zijn.
Ben ik weer eens... moet even van me af typen, voel me gewoon zwaar klote. Doe zo mn best met alles, maar t lijkt geen nut te hebben. Gisteren toch weer gebraakt na t eten. En omdat ik mezelf daar weer schuldig over voelde heb ik erna een bruine boterham gegeten en binnengehouden, en nu voel ik me daar weer schuldig over! Het is gewoon ziekelijk hoe een mens de hele dag alleen maar met eten bezig kan zijn zonder te eten... pfff.... word gewoon moe van mezelf!
It's like you're a drug, it's like you're a demon I can't face down...
Sunrise, dat is echt niet goed...
Overgeven is echt slecht voor je, voor je slokdarm, voor alles eigenlijk...
Die bruine boterham erna is dan wel weer goed..
Ga alsjeblieft langs je huisarts en vraag een doorverwijzing oid voordat het nog verder uit de hand loopt!!
Ami80, ik ben blij dat je er wat aan hebt... JE bent niet de eerste en jammergenoeg ook niet de laatste die dit zo meemaakt, dus ervaringen van anderen zijn alleen maar handig. En jij hebt alleen maar "geluk" in dat opzich dat je nog een beetje afstand kan nemen... Ik woonde al samen en kwam dus elke avond weer bokkig thuis de eerste weken...
Overgeven is echt slecht voor je, voor je slokdarm, voor alles eigenlijk...
Die bruine boterham erna is dan wel weer goed..
Ga alsjeblieft langs je huisarts en vraag een doorverwijzing oid voordat het nog verder uit de hand loopt!!
Ami80, ik ben blij dat je er wat aan hebt... JE bent niet de eerste en jammergenoeg ook niet de laatste die dit zo meemaakt, dus ervaringen van anderen zijn alleen maar handig. En jij hebt alleen maar "geluk" in dat opzich dat je nog een beetje afstand kan nemen... Ik woonde al samen en kwam dus elke avond weer bokkig thuis de eerste weken...
You don't have to know why you do something to stop doing it. All you have to do is to take a close look at what you are actually doing and decide to stop doing it for that moment!"
Heb haar gisteravond even gesproken en het gaat inderdaad niet goed: ze had een kloteweekend achter de rug en speelt steeds meer met de gedachte om te stoppen in de kliniek. Ze heeft twee eisen opgesteld waarover ze met haar sociotherapeut (die nu even ziek is) wil spreken, en als daar niet over gepraat kan worden dan stopt ze ermee.
Op zich makkelijk natuurlijk, want op deze manier creëert ze voor zichzelf een reden om te stoppen, zo van: 'de kliniek werkt niet mee? Ok, maar dan heb ik er ook niks meer te zoeken.' Dus nou ja, dat is dus nogal spannend allemaal. Niet zozeer of die 'eisen' ingewilligd worden (want dat zal natuurlijk niet), maar meer wat er daarna gaat gebeuren.
Sunrise1984: dat je moe wordt van jezelf is een bevestiging dat het echt niet goed gaat op dit moment. Denk je dat je ergens echte steun kan zoeken? Misschien wil je hier liever zelf uit komen, maar het risico dat je verder je eetstoornis invalt is te groot! Grijp in (of laat ingrijpen) voordat het zover is, ook al voelt dat misschien zwak. Je zit in een cirkeltje omlaag, want omdat je de hele dag met je eetgedrag bezig bent kun je ook nergens anders meer mee bezig zijn, haal je geen voldoening meer uit het leven, voelt je daar klote over en vlucht je vervolgens weer in verkeerde eetgewoontes! Hoe kun je die spiraal doorbreken?
Op zich makkelijk natuurlijk, want op deze manier creëert ze voor zichzelf een reden om te stoppen, zo van: 'de kliniek werkt niet mee? Ok, maar dan heb ik er ook niks meer te zoeken.' Dus nou ja, dat is dus nogal spannend allemaal. Niet zozeer of die 'eisen' ingewilligd worden (want dat zal natuurlijk niet), maar meer wat er daarna gaat gebeuren.
Sunrise1984: dat je moe wordt van jezelf is een bevestiging dat het echt niet goed gaat op dit moment. Denk je dat je ergens echte steun kan zoeken? Misschien wil je hier liever zelf uit komen, maar het risico dat je verder je eetstoornis invalt is te groot! Grijp in (of laat ingrijpen) voordat het zover is, ook al voelt dat misschien zwak. Je zit in een cirkeltje omlaag, want omdat je de hele dag met je eetgedrag bezig bent kun je ook nergens anders meer mee bezig zijn, haal je geen voldoening meer uit het leven, voelt je daar klote over en vlucht je vervolgens weer in verkeerde eetgewoontes! Hoe kun je die spiraal doorbreken?
Ami80, vervelend dat ze erover nadenkt om te stoppen... Je kan er natuurlijk niets aan doen als ze het wil, daat valt ws. niets tegenin te brengen, maar toch had iedereen het liever anders gezien...
Het kan het keerpunt zijn.... Als ze er nu goed over na gaat denken en alsnog doorgaat, dan gaat ze er misschien wel helemaal voor... Dat was bij mij wel zo namelijk
Het kan het keerpunt zijn.... Als ze er nu goed over na gaat denken en alsnog doorgaat, dan gaat ze er misschien wel helemaal voor... Dat was bij mij wel zo namelijk
You don't have to know why you do something to stop doing it. All you have to do is to take a close look at what you are actually doing and decide to stop doing it for that moment!"
O ja? Was dat bij jou een proces waarin je besloot dat je zelf beter wilde worden of zo? Hoe ging dat dan?
Ik kan mezelf ook wel voor m'n kop slaan.
Ik heb zo'n lieve vriend, en ik kan altijd met hem praten, staat altijd voor me klaar. En nog vertik ik het om te vertellen wat me dwars zit. Afgelopen zondag een goed gesprek over gehad, en ben er achter gekomen dat hij denkt dat ik, even grof gezegd, gestopt ben met die vinger in m'n keel te steken. Nou dat is dus niet zo, maar omdat ik er zo weinig over praat.... Nouja... is hij dat dus gaan denken. Snap heel goed dat hij er boos over geworden is, maar het was geen leuk gesprek!
Ben zo stom
Ik heb zo'n lieve vriend, en ik kan altijd met hem praten, staat altijd voor me klaar. En nog vertik ik het om te vertellen wat me dwars zit. Afgelopen zondag een goed gesprek over gehad, en ben er achter gekomen dat hij denkt dat ik, even grof gezegd, gestopt ben met die vinger in m'n keel te steken. Nou dat is dus niet zo, maar omdat ik er zo weinig over praat.... Nouja... is hij dat dus gaan denken. Snap heel goed dat hij er boos over geworden is, maar het was geen leuk gesprek!
Ben zo stom
Portfolio. |
Nikon D50 | Sigma 17-70mm Macro | Nikkor 70-300mm | SB-800
-je webicon gaf een malware-melding in Chrome, vandaar verwijderd-
Nikon D50 | Sigma 17-70mm Macro | Nikkor 70-300mm | SB-800
-je webicon gaf een malware-melding in Chrome, vandaar verwijderd-
Nergens voor nodig! Als je jezelf uithongert, wordt je haar dof, je tanden en nagels worden niet mooi, je huid wordt grijs en droog en hangt los aan je botten zodat je 10 jaar ouder lijkt, je hebt geen energie meer wat ook gelijk aan de lichaamshouding te zien is. Dan kun je beter een beetje dikker zijn en dat allemaal niet hebben dan dat allemaal, toch? Dat is toch veel mooier?quote:Op dinsdag 22 november 2005 10:48 schreef Sunrise1984 het volgende:
heb ik erna een bruine boterham gegeten en binnengehouden, en nu voel ik me daar weer schuldig over!
En een bruine boterham zit boordevol vezels en vitamines.
Je hebt goed gedaan meid.
Zoals je weet sta ik ook aan de andere kant van de relatie en ik herken wel wat je doet: weinig tot niet communiceren over je eetstoornis met de mensen die je lief zijn. Mijn vriendin doet dat ook niet, sterker nog, als het wat minder goed gaat dan vermijdt ze elk contact. Dat doet pijn, want het voelt alsof je niet wordt vertrouwd. Dat noncommunicatieve schept een afstand in tijden waarin je elkaars steun hard nodig hebt.quote:Op dinsdag 22 november 2005 15:23 schreef Esto het volgende:
Ik kan mezelf ook wel voor m'n kop slaan.
Ik heb zo'n lieve vriend, en ik kan altijd met hem praten, staat altijd voor me klaar. En nog vertik ik het om te vertellen wat me dwars zit. Afgelopen zondag een goed gesprek over gehad, en ben er achter gekomen dat hij denkt dat ik, even grof gezegd, gestopt ben met die vinger in m'n keel te steken. Nou dat is dus niet zo, maar omdat ik er zo weinig over praat.... Nouja... is hij dat dus gaan denken. Snap heel goed dat hij er boos over geworden is, maar het was geen leuk gesprek!
Ben zo stom
Ik kan me dus goed voorstellen dat je vriendje boos reageerde: hij kreeg opeens te horen dat het niet echt goed gaat met degene van wie hij houdt, en hoewel hij misschien wel een vermoeden had is dat altijd heftig om te horen. De boosheid is dan ook niet zozeer om het feit dat je nog niet van je eetstoornis af bent, maar omdat je niet verteld hebt wat er scheef zit en waarom je naar het braken blijft grijpen.
De vraag is dus: vertrouw je je vriendje genoeg en houd je genoeg van hem om iets opener over je eetstoornis te zijn? Je zult merken dat als je wat opener bent, je vriendje niet voor verassingen komt te staan, en bovendien het gevoel zal hebben dat hij je kan steunen. Ik begrijp dat het geven van dit soort openheid heel kwetsbaar maakt. Maar in een goede en eerlijke relatie wordt van kwetsbaarheid geen misbruik gemaakt, dus je hebt niks te vrezen.
Over de gedachte dat het makkelijker voor je vriendje is als je eerlijk tegen hem bent heeft Judith Herzberg ooit een mooi gedicht geschreven. Het is een gedicht waar ik wel veel bij stil heb gestaan de afgelopen tijd.
Liedje
Lieg alsjeblieft niet tegen me
niet over iets groots niet over iets
anders. Liever hoor ik het
vernietigendste dan dat je liegt
want dat is nog vernietigender.
Lieg niet over de liefde
iets dat je voelt of iets dat je
zou willen voelen. Liever word ik
bedroefd dan dat je liegt
want dat is nog bedroevender.
Lieg niet tegen me over gevaar
want ik voel toch je angst
en wat ik gewaar word is waar
of ik ken je niet en dat
is nog gevaarlijker.
Lieg niet tegen me over ziekte
liever kijk ik die diepte in
dan dat ik mij verlies in één
van jouw lieve verzinsels
want daarmee verlies ik me dieper.
Lieg niet tegen me over sterven
want zo lang we er nog zijn
vind ik dat toegangsloze
niet mededelen wat je denkt
erger en zo veel doder.
Tuurlijk vertrouw ik hem. Dat weet hij ook, maar het was inderdaad ook een klap om te horen dat ik het nog steeds doe, terwijl ik dat niet vertel. Ik probeer ook om opener te zijn, over allerlei dingen, maar dat lukt niet altijd. Ik vind dat moeilijk, want zo ben ik niet. Ben altijd al erg introvert en verlegen geweest, dan is dat moeilijk om opeens te veranderen, helaas.
Heb hem wel beloofd om er aan te gaan werken en het te zeggen als er iets is . . . ben beniewd hoelang ik dat vol hou
Mooi gedichtje trouwens!!!
Heb hem wel beloofd om er aan te gaan werken en het te zeggen als er iets is . . . ben beniewd hoelang ik dat vol hou
Mooi gedichtje trouwens!!!
Portfolio. |
Nikon D50 | Sigma 17-70mm Macro | Nikkor 70-300mm | SB-800
-je webicon gaf een malware-melding in Chrome, vandaar verwijderd-
Nikon D50 | Sigma 17-70mm Macro | Nikkor 70-300mm | SB-800
-je webicon gaf een malware-melding in Chrome, vandaar verwijderd-
Besef wel dat het introvert zijn als een van de oorzaken van je eetstoornis geldt: het niet kunnen uiten en delen van emotie. Goed van je dat je nu gaat proberen het te zeggen als er iets is. Als dat lukt dan ben je een aardige stap verder!
gedichtje is heel mooi...
spreekt mij ook wel aan..
Ik zeg het nu gewoon als ik weer zin heb om heel veel en ongezond te gaan eten, als de gedachten in mijn hoofd mij te veel worden enzo...
En dat lucht wel op...
Nu kan ik ook eindelijk eens een potje huilen als ik me rot voel, ipv dat ik maar weer ga eten.
spreekt mij ook wel aan..
Ik zeg het nu gewoon als ik weer zin heb om heel veel en ongezond te gaan eten, als de gedachten in mijn hoofd mij te veel worden enzo...
En dat lucht wel op...
Nu kan ik ook eindelijk eens een potje huilen als ik me rot voel, ipv dat ik maar weer ga eten.
You don't have to know why you do something to stop doing it. All you have to do is to take a close look at what you are actually doing and decide to stop doing it for that moment!"
Anorexia en bolimea zijn beide niet goed. Je voelt je hetlekkerst op je ideale gewicht. Grof geschat is dat je lichaamslengte in centimeters minus 100. 1 meter 75 -> +-75 Kilo.
Doe eens de confronterende BMI test. Probeer nu eens in de goede zone te blijven.
Voor bolimea wordt dat lijnen en voor anorexia betekend gewoon gezond en matig eten. Bouw dat langzaam op.
Ik weet dat het heel makkelijk praten is, maar toch meen ik het. Ik ben zelf al sinds januari 16 kilo kwijt via goede magere voeding. En ja hoor, ook ik kan me best een biertje zo nu en dan permitteren. Daar wordt je écht niet meteen dikker van. Waar anorexia patienten bang voor zijn is dat ze dik worden. Dat gebeurd alleen maar bij structureel te vet en te calorierijk eten en zeker niet als je gezond en mager eet (www.voedingscentrum.nl).
There's still hope
Doe eens de confronterende BMI test. Probeer nu eens in de goede zone te blijven.
Voor bolimea wordt dat lijnen en voor anorexia betekend gewoon gezond en matig eten. Bouw dat langzaam op.
Ik weet dat het heel makkelijk praten is, maar toch meen ik het. Ik ben zelf al sinds januari 16 kilo kwijt via goede magere voeding. En ja hoor, ook ik kan me best een biertje zo nu en dan permitteren. Daar wordt je écht niet meteen dikker van. Waar anorexia patienten bang voor zijn is dat ze dik worden. Dat gebeurd alleen maar bij structureel te vet en te calorierijk eten en zeker niet als je gezond en mager eet (www.voedingscentrum.nl).
There's still hope
Wow Teigan, echtwel fijn! Een andere uitlaatklep dus, eentje waar je jezelf niet schuldig over hoeft te voelen. Echt alle respect, ben zomaar blij dit van je te lezen!
Nu ben ik er eens met wat beter nieuws, werd tijd hè . Heb al sinds de laatste keer mn eten binnengehouden. Oké, het is niet veel, maar ik hou het binnen. Vind het zelf toch al weer heel wat. Aan de ene kant moeilijk, aan de andere kant ben ik trots op mezelf.
Mijn vriend weet trouwens niet wat er precies speelt. Hebben pas anderhalve maand iets en dit is me toch echt te persoonlijk om nu te vertellen. Hij ziet wel dat ik veel ben afgevallen en heeft wel iets gezegd als: ''als je zo doorgaat blijft er niets van je over'', maar verder dan dat is het niet gegaan eigenlijk.
Ami80, ik vind het echt geweldig hoe jij er voor je vriendin bent.
Liefs
Mijn vriend weet trouwens niet wat er precies speelt. Hebben pas anderhalve maand iets en dit is me toch echt te persoonlijk om nu te vertellen. Hij ziet wel dat ik veel ben afgevallen en heeft wel iets gezegd als: ''als je zo doorgaat blijft er niets van je over'', maar verder dan dat is het niet gegaan eigenlijk.
Ami80, ik vind het echt geweldig hoe jij er voor je vriendin bent.
Liefs
It's like you're a drug, it's like you're a demon I can't face down...
tvp'tje voor morgen
Net delen 1 en 2 gelezen. Heb een zusje dat al jaren een eetstoornis heeft maar waarover ik niet met haar kan praten. En ik weet niet goed hoe ik er mee moet omgaan, omdat ik ondertussen de signalen wel herken. Bvb op de familiebarbeque, ze eet behoorlijk veel (meer dan de meeste gasten), drinkt wat en gaat dan naar binnen 'om iets warms te zoeken, ik heb het koud'...
Boulemia Nervosa dus...
Net delen 1 en 2 gelezen. Heb een zusje dat al jaren een eetstoornis heeft maar waarover ik niet met haar kan praten. En ik weet niet goed hoe ik er mee moet omgaan, omdat ik ondertussen de signalen wel herken. Bvb op de familiebarbeque, ze eet behoorlijk veel (meer dan de meeste gasten), drinkt wat en gaat dan naar binnen 'om iets warms te zoeken, ik heb het koud'...
Boulemia Nervosa dus...
@sunrise'84: Kan me voorstellen dat het soms rot voelt, maar onthoud dat het een overwinning is op jezelf, want je geeft niet toe! Op naar de weg terug meissie, hou vol!
Misschien vind je het fijn om te weten hoe het ging toen mijn vriendin me vertelde over haar anorexia. Ze heeft het me na een dikke twee maanden verteld. Die twee maanden waren heerlijk! Toen vertelde ze het me en begon de zorg natuurlijk: ben me meteen in gaan lezen, want die informatie gaf me houvast over wat er allemaal aan de hand was. Ondanks dat ik me zorgen maakte bleef het heerlijk om bij haar te zijn. Maar weer een maand of twee later begonnen de effecten van de anorexia behoorlijk hevig te worden (de kou, de ontregelde emotie, etc.). Toen werd het zwaarder, omdat ze steeds meer veranderde. En de zorg die ik om de situatie had deed mij ook veranderen (ik was echt te bezorgd en uitte dat in overprotectief handelen).
De beste tip die ik je hierin kan geven is dat je vooral eerlijk moet blijven, want met eerlijkheid blijft het allemaal dragelijk. Geniet nu vooral samen, met volle teugen, en vertel het hem op een moment dat je weer een beetje uit je dipje bent geklommen. Je kunt bijvoorbeeld vertellen hoe je eruit bent gekomen, want dat is eigenlijk een hartstikke positief verhaal: er is veel kracht voor nodig, dus het zegt wel wat over je!
@Iksje: welkom in het topic! Hoe oud is je zusje?
Misschien vind je het fijn om te weten hoe het ging toen mijn vriendin me vertelde over haar anorexia. Ze heeft het me na een dikke twee maanden verteld. Die twee maanden waren heerlijk! Toen vertelde ze het me en begon de zorg natuurlijk: ben me meteen in gaan lezen, want die informatie gaf me houvast over wat er allemaal aan de hand was. Ondanks dat ik me zorgen maakte bleef het heerlijk om bij haar te zijn. Maar weer een maand of twee later begonnen de effecten van de anorexia behoorlijk hevig te worden (de kou, de ontregelde emotie, etc.). Toen werd het zwaarder, omdat ze steeds meer veranderde. En de zorg die ik om de situatie had deed mij ook veranderen (ik was echt te bezorgd en uitte dat in overprotectief handelen).
De beste tip die ik je hierin kan geven is dat je vooral eerlijk moet blijven, want met eerlijkheid blijft het allemaal dragelijk. Geniet nu vooral samen, met volle teugen, en vertel het hem op een moment dat je weer een beetje uit je dipje bent geklommen. Je kunt bijvoorbeeld vertellen hoe je eruit bent gekomen, want dat is eigenlijk een hartstikke positief verhaal: er is veel kracht voor nodig, dus het zegt wel wat over je!
@Iksje: welkom in het topic! Hoe oud is je zusje?
Mijn zusje is nu 23, maar haar eetproblemen lopen al sinds haar 15-16. Ze heeft een (relatief korte) periode van anorexia doorgemaakt, werd daarvoor opgenomen, maar daarna ontstond geleidelijk boulemia. Ook daarvoor is ze twee keer opgenomen geweest. Maar ik merk nog steeds dat ze er last van heeft, de neiging heeft om te hervallen. Ze heeft dat ook min of meer toegegeven toen ik er ietsvan liet vallen. (in een smsje-tactisch)
Gelukkig is het niet meer zo erg als vroeger, toen ze ongeveer alles wat ze (vr)at, er ook weer uitgooide, ergo: dik hoofdje+ gezwollen klieren op een fragiel lijf. Maar bezorgd blijf ik natuurlijk, dat snappen jullie vast wel, ook al kom ik misschien een beetje cru over.
Gelukkig is het niet meer zo erg als vroeger, toen ze ongeveer alles wat ze (vr)at, er ook weer uitgooide, ergo: dik hoofdje+ gezwollen klieren op een fragiel lijf. Maar bezorgd blijf ik natuurlijk, dat snappen jullie vast wel, ook al kom ik misschien een beetje cru over.
@ Ami80: verrot man dat je meissie zo anti-Mentrum is momenteel....maar....het is wel herkenbaar, de mijne heeft dat ook een poos gehad.....en inderdaad, wat al eerder gezegd is, het kan nu ook het breekpunt vormen dat ze er hierna volledig voor gaat! (voor zover mogelijk)
Mijn meissie wordt trouwens as dinsdag 'ontslagen' en is officieel anorexia-vrij verklaard! Eerste stap om aan haarzelf te werken is gedaan, nu vrolijk verder gaan aan opwaarderen van zelfbeeld!
(dan zie ik dus as dinsdag jouw vriendinnetje)
Mijn meissie wordt trouwens as dinsdag 'ontslagen' en is officieel anorexia-vrij verklaard! Eerste stap om aan haarzelf te werken is gedaan, nu vrolijk verder gaan aan opwaarderen van zelfbeeld!
(dan zie ik dus as dinsdag jouw vriendinnetje)
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
Ja, klopt, en daarom hoop ik ook zo dat ze er toch gaat blijven. Positief nieuwtje is dat ze gisteren tegen mijn zus zei (in de auto, op weg naar diens huis) dat er verder weinig behandelaanbod is en dat ze het niet alleen zal kunnen. Met andere woorden: ze denkt wel na over haar hulpvraag en is op zich heel realistisch. Spannend dus. Misschien is het wel het lot dat haar socio even ziek is en dat ze langer met haar gedachten moet rondlopen.
Geniet ervan aanstaande dinsdag! Felicitaties hoor, echt alle respect! Ik weet nog het begin van dit topic, toen zag alles er een stuk minder rooskleurig voor haar uit! Jeeminee, wat is het opeens snel gegaan met haar. Hoeveel kan er met een mens gebeuren? Nou, zoveel dus. Vindt ze het nog spannend om 'ontslagen' te worden?
Geniet ervan aanstaande dinsdag! Felicitaties hoor, echt alle respect! Ik weet nog het begin van dit topic, toen zag alles er een stuk minder rooskleurig voor haar uit! Jeeminee, wat is het opeens snel gegaan met haar. Hoeveel kan er met een mens gebeuren? Nou, zoveel dus. Vindt ze het nog spannend om 'ontslagen' te worden?
@Iksje: dat is inderdaad echt al een hele tijd! Zwaar hoor, voor haar, voor jou, voor je ouders. Woont ze nog thuis? Maar uit het beeld wat je schetst lijkt het wel alsof ze het enigszins onder controle heeft: ze weet wat er aan de hand is en weet waar ze mee bezig is. Alleen in het koppie wil het niet, want bij elke tegenslag steekt de boulimia weer de kop op.
Overigens lijkt het door de toon van je posts wel alsof je ontzettend kwaad bent. Kunnen jullie nog wel op een enigszins normale manier als zussen met elkaar omgaan?
Overigens lijkt het door de toon van je posts wel alsof je ontzettend kwaad bent. Kunnen jullie nog wel op een enigszins normale manier als zussen met elkaar omgaan?
@ Ami80: goed dat ze nadenkt, niet kont tegen de krib gooit en gewoon niet willen....dingen moeten bezinken....gun haar de tijd....
Ze is enorm gegroeid in het halve jaar, echt enorm super trots ben ik! Uiteraard is het 'ontslagen' worden spannend en enorm eng en toch ook niet leuk: de kliniek is toch een plek waar ze zich voor het eerst in heel haar leven begrepen en geholpen heeft gevoeld, en om daar afscheid van te nemen (en de meiden!) dat is erg zwaar....
Ze is enorm gegroeid in het halve jaar, echt enorm super trots ben ik! Uiteraard is het 'ontslagen' worden spannend en enorm eng en toch ook niet leuk: de kliniek is toch een plek waar ze zich voor het eerst in heel haar leven begrepen en geholpen heeft gevoeld, en om daar afscheid van te nemen (en de meiden!) dat is erg zwaar....
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
Nee, Ami80, ik ben niet kwaad op haar, en we doen samen genoeg leuke dingen om de boulemie te vergeten. Maar heel vaak begrijp ik niet waarom ze de knop nog steeds niet kan omzetten naar een psychisch gezond leven. En ik weet echt wel hoe zwaar dat is...
Ik weet wel de oorzaak van haar eetstoornis (deels) en dat maakt het begrijpelijker maar ook moeilijk, snap je?
Vind het wel goed dat je vriendin blijkbaar tegen een 'keerpunt' staat, zo lijkt het me toch, niet alleen voor anderen in opname gaan, maar ook voor zichzelf, omdat ze blijkbaar inziet dat ze het alleen niet zal redden.
Een opname is heel intens, maar zoals Cleejee schrijft: de meiden helpen elkaar. Die groepssteun was voor mijn zus ook erg belangrijk toenertijd...en nog gehoord van andere 'ervaringsdeskundigen'.
Ik weet wel de oorzaak van haar eetstoornis (deels) en dat maakt het begrijpelijker maar ook moeilijk, snap je?
Vind het wel goed dat je vriendin blijkbaar tegen een 'keerpunt' staat, zo lijkt het me toch, niet alleen voor anderen in opname gaan, maar ook voor zichzelf, omdat ze blijkbaar inziet dat ze het alleen niet zal redden.
Een opname is heel intens, maar zoals Cleejee schrijft: de meiden helpen elkaar. Die groepssteun was voor mijn zus ook erg belangrijk toenertijd...en nog gehoord van andere 'ervaringsdeskundigen'.
@ Iksje: ik schrik ervan dat ze al paar keer opgenomen is, maar toch telkens weer terug valt in haar oude gedrag...is het dan geen goed idee om ook de dieper liggende oorzaak aan te pakken?
Mijn vriendin is daar heel duidelijk in: nu heeft ze het eten 'onder controle' en nu kan er aan de dieper liggende dingen gewerkt worden. Ben zo enorm trots dat ze, nu ze eenmaal begonnen is, gelijk door wil gaan!
Mijn vriendin is daar heel duidelijk in: nu heeft ze het eten 'onder controle' en nu kan er aan de dieper liggende dingen gewerkt worden. Ben zo enorm trots dat ze, nu ze eenmaal begonnen is, gelijk door wil gaan!
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
Cleejee: ze loopt al enkele jaren bij een psycholoog, maar er is ook borderline gediagnosteerd. Gevolg: vaak een spelletje van mensen aantrekken en afstoten (de mensen die vandaag het beste zijn, vaak mee omgaan etc die zijn volgende week degenen waar ze nu niks aan heeft, die haar mee de destructie in helpen, en dan breekt ze banden, en soms haalt ze die enkele maanden later weer aan, dat soort dingen) Hetzelfde gebeurt bij psychologen: ze heeft er al enkele 'versleten', maar ik ben bang dat ze zichzelf te weinig de kans geeft om een goede vertrouwensband op te bouwen.
Klote is dat we uit een gezin komen waar veel verzwegen werd, en we dus totaal niet open zijn over onze gevoelens. Vandaar dat ik hier een beetje kom meevolgen...dingen oppikken waardoor ik er wat makkelijker mee zal kunnen omgaan...
Klote is dat we uit een gezin komen waar veel verzwegen werd, en we dus totaal niet open zijn over onze gevoelens. Vandaar dat ik hier een beetje kom meevolgen...dingen oppikken waardoor ik er wat makkelijker mee zal kunnen omgaan...
Ze heeft ook zo weinig zelfvertrouwen, ik zeg haar vaak welke haar goede kanten zijn, en dat ze best een sterk meisje is. Ze zou alleen haar kracht in haar voordeel moeten leren gebruiken, geloven dat ze het kan...
@Iksje: Dat geslotene in combinatie met gebrek aan zelfvertrouwen is zoooo herkenbaar. Dat heeft mijn vriendin ook.
(even tussendoor ter info: het is nu sinds 1,5 maand echt mijn vriendin, daarvoor had ik een andere relatie en was ze één van mijn beste vriendinnen)
Thuis bij haar wordt de buitenwereld als 'eng' gezien, niemand is te vertrouwen.
Vorig weekend moest ze lijstje maken van positieve eigenschappen van zichzelf...ze kwam echt nergens op, en toen ik er een paar opnoemde zei zij: "maar die heeft toch iedereen?" na wat doorpraten en voorbeelden begint ze me nu toch langzaam te geloven dat sommige eigenschappen echt wel uniek zijn!
(even tussendoor ter info: het is nu sinds 1,5 maand echt mijn vriendin, daarvoor had ik een andere relatie en was ze één van mijn beste vriendinnen)
Thuis bij haar wordt de buitenwereld als 'eng' gezien, niemand is te vertrouwen.
Vorig weekend moest ze lijstje maken van positieve eigenschappen van zichzelf...ze kwam echt nergens op, en toen ik er een paar opnoemde zei zij: "maar die heeft toch iedereen?" na wat doorpraten en voorbeelden begint ze me nu toch langzaam te geloven dat sommige eigenschappen echt wel uniek zijn!
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
en Borderline is zo een enorme niet te peilen ziekte.....velen met psychische problemen zijn al zwart-wit van zichzelf, maar met borderline is het wel extreem.
goed trouwens dat je het hier mee komt volgen! we leren hier gewoon echt van elkaar en iedereen kan zijn of haar verhaal heel goed kwijt! erg nuttig topic dit!
goed trouwens dat je het hier mee komt volgen! we leren hier gewoon echt van elkaar en iedereen kan zijn of haar verhaal heel goed kwijt! erg nuttig topic dit!
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
dat niet alleen: borderline en boulimia versterken elkaar in die zin dat het de grens opzoeken zich ook uit in het eetgedrag, de persoon daardoor verder valt, waardoor de borderline zich tevens verder kan manifesteren. De twee stoornissen hebben echt superveel van elkaar weg.
Maar Iksje, je geeft zelf al aan dat je beseft dat verzwijgen zoals er bij jullie gezin gebeurt averechts werkt. Je zus moet namelijk wel de kans krijgen om signalen op te pikken en daar op een juiste manier mee om te gaan. Makkelijker gezegd dan gedaan natuurlijk, maar goed is het wel. Het lukt mij ook vaak niet, want op zo'n moment dat ze je boos of verdrietig maakt, heb je vaak vooral medelijden en begrip voor de situatie. Je gaat dan voorbij aan je eigen gevoel. Maar als ik nou naar mezelf kijk dan heb ik liever dat mensen eerlijk tegenover me zijn als ik hen tegen de schenen schop, want dan kan ik een volgende keer anders met de situatie om gaan. Hoe reageert je zus als je je emotie laat blijken?
Overigens, dat geslotene is inderdaad superfrustrerend! Iedereen is weleens in zichzelf gekeerd, maar soms wordt mijn vriendin zo gesloten dat er geen enkel gesprek meer mogelijk is. Dat terwijl ik JUIST op die momenten zou willen praten, omdat ik dan natuurlijk weet dat er iets scheef zit. Tevergeefse moeite. Wat soms wèl werkt is iets leuks gaan doen, zorgen dat de aandacht even op iets anders gefocussed wordt. Als ze haar gedachten op zo'n moment even los kan laten en vrolijker wordt dan komen haar gedachten vanzelf wel wat naar buiten.
Maar Iksje, je geeft zelf al aan dat je beseft dat verzwijgen zoals er bij jullie gezin gebeurt averechts werkt. Je zus moet namelijk wel de kans krijgen om signalen op te pikken en daar op een juiste manier mee om te gaan. Makkelijker gezegd dan gedaan natuurlijk, maar goed is het wel. Het lukt mij ook vaak niet, want op zo'n moment dat ze je boos of verdrietig maakt, heb je vaak vooral medelijden en begrip voor de situatie. Je gaat dan voorbij aan je eigen gevoel. Maar als ik nou naar mezelf kijk dan heb ik liever dat mensen eerlijk tegenover me zijn als ik hen tegen de schenen schop, want dan kan ik een volgende keer anders met de situatie om gaan. Hoe reageert je zus als je je emotie laat blijken?
Overigens, dat geslotene is inderdaad superfrustrerend! Iedereen is weleens in zichzelf gekeerd, maar soms wordt mijn vriendin zo gesloten dat er geen enkel gesprek meer mogelijk is. Dat terwijl ik JUIST op die momenten zou willen praten, omdat ik dan natuurlijk weet dat er iets scheef zit. Tevergeefse moeite. Wat soms wèl werkt is iets leuks gaan doen, zorgen dat de aandacht even op iets anders gefocussed wordt. Als ze haar gedachten op zo'n moment even los kan laten en vrolijker wordt dan komen haar gedachten vanzelf wel wat naar buiten.
@Ami80: net zoals zij leert om met haar ziekte en gedrag om te gaan, zo moet jij het ook leren, dubbele leer-fase dus!
en aandacht afleiden kan helpen, moet ze er natuurlijk wel voor open staan!
en aandacht afleiden kan helpen, moet ze er natuurlijk wel voor open staan!
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
Als ik iets weet dan is het wel dat ik het afgelopen jaar veel heb geleerd!
En dat blijft zo. Bovendien groei je in je relatie, dat zul jij ook merken...
En dat blijft zo. Bovendien groei je in je relatie, dat zul jij ook merken...
Ik heb een overwinning behaalt op mezelf!!!1
Ik ben gisteren voor het eerst van mijn leven naar de sauna geweest, ik zag er erg tegenop, maar het was heerlijk!!
Ik ben gisteren voor het eerst van mijn leven naar de sauna geweest, ik zag er erg tegenop, maar het was heerlijk!!
You don't have to know why you do something to stop doing it. All you have to do is to take a close look at what you are actually doing and decide to stop doing it for that moment!"
Gefeliciflapperd! Hoe kwam je daar zo bij als ik vragen mag? Voelt wel gek he, zo het eerste half uurtje. Ik vond het echt heel vreemd, maar na een tijdje verdween dat gevoel en kon ik me steeds vrijer voelen. Superlekker om in je nakie te zwemmen toch?
Ik kan jullie het volgende niet onthouden:
afgelopen weekend weekendje Center Parcs geweest met (onder andere) mijn vriendinnetje en ze heeft 2 dagen gezwommen en zelfs in haar bikini friet gegeten. Mogen we dat anorexia-vrij noemen?
Me is so proud!
afgelopen weekend weekendje Center Parcs geweest met (onder andere) mijn vriendinnetje en ze heeft 2 dagen gezwommen en zelfs in haar bikini friet gegeten. Mogen we dat anorexia-vrij noemen?
Me is so proud!
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
Hè, leuk zeg! Dat is inderdaad niet zo evident om je nieuwe lichaam direct in bikini te tonen... en dan nog een frietje toe te nemen.
Wat mooi voor jullie!
Wat mooi voor jullie!
Ik ben er met een paar meiden van de dieetclub van fok! meegeweest op een meeting, vandaar dat ik ben geweest...
Het was eerst even wennen, maar ik was er heel snel doorheen.. Ik heb me echt gewoon lekker gevoelt zaterdag
Cleejee Goed van je vriendinnetje joh!!! Dat klinkt echt alsof het de goede kant op gaat ja.
Het was eerst even wennen, maar ik was er heel snel doorheen.. Ik heb me echt gewoon lekker gevoelt zaterdag
Cleejee Goed van je vriendinnetje joh!!! Dat klinkt echt alsof het de goede kant op gaat ja.
You don't have to know why you do something to stop doing it. All you have to do is to take a close look at what you are actually doing and decide to stop doing it for that moment!"
@Ami80: het plezier was maandagavond (avondje Cabaret)
Gister afscheid vriendin bij Mentrum op haar verjaardag. Tijdje met je vriendin gepraat, leuk haar ook eens gezien te hebben, beetje beeld nu. Hoop zo enorm dat zij ook zulke stappen gaat maken als de mijne heeft gemaakt. Vergeet niet dat de grootste stappen pas de laatste maand genomen worden, dus het heeft allemaal tijd nodig!
Gister afscheid vriendin bij Mentrum op haar verjaardag. Tijdje met je vriendin gepraat, leuk haar ook eens gezien te hebben, beetje beeld nu. Hoop zo enorm dat zij ook zulke stappen gaat maken als de mijne heeft gemaakt. Vergeet niet dat de grootste stappen pas de laatste maand genomen worden, dus het heeft allemaal tijd nodig!
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
Nee hoor, dat vergeet ik niet. Al ben ik het er niet helemaal mee eens dat de grootste stappen de laatste maand genomen worden. Wel de stappen waar je het meeste van terugziet misschien, maar ik denk dat de grootste stap voornamelijk het kweken van motivatie en acceptatie van hulp is. Vanaf dat punt kun je gaan bouwen namelijk.
Hoe zat dat bij jouw vriendinnetje trouwens: op welk punt ging bij haar de knop om? En was ze toen al wat gegroeid of niet?
In elk geval goed dat er nu een afsluiting van de periode is gekomen. Zal vast wel zwaar zijn geweest, maar het is goed om het af te sluiten, want dan kun je zo'n periode beter achter je laten. Ze staat nu echt op eigen benen!
Hoe zat dat bij jouw vriendinnetje trouwens: op welk punt ging bij haar de knop om? En was ze toen al wat gegroeid of niet?
In elk geval goed dat er nu een afsluiting van de periode is gekomen. Zal vast wel zwaar zijn geweest, maar het is goed om het af te sluiten, want dan kun je zo'n periode beter achter je laten. Ze staat nu echt op eigen benen!
Ami80, soms komen de echt grote stappen ook pas na de behandeling denk ik.. Dan moet je het zelf gaan doen, en verder gaan waar je gebleven bent, en dan gaat het soms opeens snel..
voor mij lijkt het soms allemaal wel heel snel te gaan, ik besef nauwelijks wat ik allemaal bereik de laatste tijd
voor mij lijkt het soms allemaal wel heel snel te gaan, ik besef nauwelijks wat ik allemaal bereik de laatste tijd
You don't have to know why you do something to stop doing it. All you have to do is to take a close look at what you are actually doing and decide to stop doing it for that moment!"
@Ami80: ik bedoelde ook meer de grootste zichtbare stappen, het bewustworden van de persoon zelf ook dat er groei in zit, dat gebeurd echt pas aan het eind.
Grootste punt is daadwerkelijk toegeven aan hulp zoeken. En het is heel normaal dat de eerste maand (of 2) er vaak sprake is van 'willen opgeven' 'het nut er niet van inzien' 'kont tegen de krib gooien' en dat soort dingen....had mijn vriendinnetje ook aan het begin.
Waar bij haar de knop om ging? Hmmm, geleidelijk kregen socio en psycho vat op haar en geloofde ze ons als vrienden als wij zeiden dat wij veranderingen zagen. Belangrijk ook om veranderingen te benadrukken, maar...kom wel met een goed verhaal, want geloven zal ze het (bijna) niet.
Afscheid was erg mooi! Veel mooie woorden (ook van jouw vriendinnetje!) en kreeg zelf ook nog enorme veren in mijn achterwerk geduwd, haha! Is nog niet helemaal voorbij gelukkig, elke vrijdag nazorg!
@Teigan....goed te horen dat je groeit....vertel vertel, wat gebeurd er allemaal met je!!
Grootste punt is daadwerkelijk toegeven aan hulp zoeken. En het is heel normaal dat de eerste maand (of 2) er vaak sprake is van 'willen opgeven' 'het nut er niet van inzien' 'kont tegen de krib gooien' en dat soort dingen....had mijn vriendinnetje ook aan het begin.
Waar bij haar de knop om ging? Hmmm, geleidelijk kregen socio en psycho vat op haar en geloofde ze ons als vrienden als wij zeiden dat wij veranderingen zagen. Belangrijk ook om veranderingen te benadrukken, maar...kom wel met een goed verhaal, want geloven zal ze het (bijna) niet.
Afscheid was erg mooi! Veel mooie woorden (ook van jouw vriendinnetje!) en kreeg zelf ook nog enorme veren in mijn achterwerk geduwd, haha! Is nog niet helemaal voorbij gelukkig, elke vrijdag nazorg!
@Teigan....goed te horen dat je groeit....vertel vertel, wat gebeurd er allemaal met je!!
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
Ben niet zo positief momenteel moet ik je eerlijk zeggen. Over verandering ga ik het al helemaal niet hebben, want de enige zichtbare verandering is negatief. Verder is er geen communicatie mogelijk over alles wat met Mentrum, socio's, of psychologen te maken heeft, dus daar heb ik ook geen weet van. Het klinkt allemaal heel mooi wat je zegt, over dat je met mijn vriendin hebt gepraat en dat ze mooie woorden had, maar om je eerlijk te zeggen herken ik mijn vriendin daar helemaal niet meer in.
Sorry, geen positief berichtje even, daar is het nu te moeilijk voor.
Sorry, geen positief berichtje even, daar is het nu te moeilijk voor.
@ Ami80: snap dat je positiviteit ver te zoeken is....
Woorden van je vriendin schreef ze op kaart aan mijn vriendin. Enige woorden die ik met haar gewisseld heb is dat zij weet dat ik contact met jou heb en jou ken. Iedereen wilde gelijk weten hoe dat zo kwam enzo...
Schrijf anders eens van je af waar je allemaal tegenaan loopt.....
Woorden van je vriendin schreef ze op kaart aan mijn vriendin. Enige woorden die ik met haar gewisseld heb is dat zij weet dat ik contact met jou heb en jou ken. Iedereen wilde gelijk weten hoe dat zo kwam enzo...
Schrijf anders eens van je af waar je allemaal tegenaan loopt.....
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
Weet niet of dit daar nou wel de juiste plek voor is... geen idee wie er allemaal meekijkt (topic staat behoorlijk hoog in de Google-rankings)
Maar misschien schrijf ik het inderdaad wel op. Het kan helpen gedachten te structureren.
Maar misschien schrijf ik het inderdaad wel op. Het kan helpen gedachten te structureren.
Vanavond op msn toevallig?
Je mag het anders ook gewoon in Word knallen en het me mailen!
Je mag het anders ook gewoon in Word knallen en het me mailen!
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
Gaat wel.
Gisteren Sinterklaas gevierd en dat was supergezellig! Maar voor vandaag heeft mijn vriendin een gesprek met haar studieadviseur geregeld, dus daar ben ik minder blij mee natuurlijk. Het is dus weer spannend. Hoop dat de studieadviseur aan haar ziet dat ze zo echt niet door kan met haar coschappen, want anders dan stopt mijn vriendin in de kliniek en gaat ze door met haar studie. Iedereen om haar heen probeert haar wel te laten zien dat dat weinig zin zal hebben, maar tevergeefs.
De keerzijde van het gesprek met die studieadviseur is dat wanneer ze voorlopig niet door kan/mag met haar studie, dat de drang om te stoppen met therapie dan minder groot zou kunnen zijn. Tja, we moeten het positief proberen te blijven bekijken...
Gisteren Sinterklaas gevierd en dat was supergezellig! Maar voor vandaag heeft mijn vriendin een gesprek met haar studieadviseur geregeld, dus daar ben ik minder blij mee natuurlijk. Het is dus weer spannend. Hoop dat de studieadviseur aan haar ziet dat ze zo echt niet door kan met haar coschappen, want anders dan stopt mijn vriendin in de kliniek en gaat ze door met haar studie. Iedereen om haar heen probeert haar wel te laten zien dat dat weinig zin zal hebben, maar tevergeefs.
De keerzijde van het gesprek met die studieadviseur is dat wanneer ze voorlopig niet door kan/mag met haar studie, dat de drang om te stoppen met therapie dan minder groot zou kunnen zijn. Tja, we moeten het positief proberen te blijven bekijken...
Spannend dat gesprek inderdaad.....
Enig idee hoe er vanuit kliniek op dat gesprek is gereageerd?
Met mijn meissie gaat het steeds beter...merk ook aan mezelf dat ik vaak vergeet dat zij anorexia had/heeft gehad.... ;-)
Enig idee hoe er vanuit kliniek op dat gesprek is gereageerd?
Met mijn meissie gaat het steeds beter...merk ook aan mezelf dat ik vaak vergeet dat zij anorexia had/heeft gehad.... ;-)
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
De kliniek weet ervan ja, maar hoe er precies op werd gereageerd weet ik niet. Geen kans gehad dat te vragen ook, want ze heeft pas gisteren die afspraak gemaakt en vertelde het me in de auto op de terugweg naar de kliniek. Maar goed, ze heeft het in de kliniek wel over haar drang om te stoppen en dergelijke, dus er wordt wel over gesproken.
Lekker dat het met je 'dinnetje zo lekker gaat... het klinkt alsof ze het bestwel achter zich kan laten! Lukt het haar om haar oude leventje weer op te pakken?
Lekker dat het met je 'dinnetje zo lekker gaat... het klinkt alsof ze het bestwel achter zich kan laten! Lukt het haar om haar oude leventje weer op te pakken?
Ok, daar ga ik dan, eens kijken of ik alles op een rijtje kan krijgen:quote:Op woensdag 30 november 2005 12:00 schreef CleeJee het volgende:
@Teigan....goed te horen dat je groeit....vertel vertel, wat gebeurd er allemaal met je!!
- Ik eet weer goed
- ik val langzamerhand wat af, ik was na de vakantie iets aangekomen en ik ben weer afgevallen, ik ben zelfs weer ongesteld geworden, dus alles komt een beejte op orde
- ik durf weer kleding te kopen
- ik ben een stuk rustiger in mijn hoofd
- Als er iets gebeurd ga ik niet gelijk meer eten
- Sociale dingen lukken een stuk beter
- Ben lid geworden van een handboogvereniging, best eng die nieuwe mensen maar het gaat steeds beter
- Ik heb een bijbaantje als student assistent, eerder zou ik er niet eens op gereageerd hebben onder het motto: " ik kan dat toch niet"
- ik geef bijles
- Ik heb het best druk met vanalles, maar ik houd het nog steeds vol
- De huisarts vind dat ik zo vooruit ben gegaan en heel sterk in mijn schoenen sta, met een beetje geluk ben ik over een maand van de antidepressiva af!
- Ik ben veel vrolijker...
Dat zijn toch al heel veel positieve dingen!!
Enige wat wat minder gaat is nog steeds mijn onderzoek, maar ik weet het toch wel steeds weer op gang te slepen...
En ik zit nu op dinsdagavond in een groep, en ik geloof dat ik ondertussen op de helft van de tijd zit zo ongeveer, maar ik haal er heel weinig meer uit. De methode waarmee ze werken in de groep spreekt mij niet meer zo aan, en eigenlijk is de groep daar ook te klein voor om het goed te laten werken.. Ik kan er niet mee stoppen, omdat dat dan ook het einde van die groep betekend, maar ik merk dat ik er steeds meer tegenaan begin te hikken....
Ik moet het toch maar even ter sprake brengen denk ik..
O ja, en donderdag verschijnt er een interview met mij in de Universiteitskrant, over mijn overgewicht, en de behandeling zeg maar..
Het stukje is voor mij best confronterend, maar ik ben er wel blij mee..
You don't have to know why you do something to stop doing it. All you have to do is to take a close look at what you are actually doing and decide to stop doing it for that moment!"
Me vriendin heeft heel veel last gehad van eetstoornissen.Ze doet naast haar studie ook modellenwerk en twijfelde altijd aan haar lichaam.Ik zag die hele mooie meid gewoon steeds meer aftakelen.Het was de ergste periode van onze relatie.Dat gevoel van machteloosheid was 't ergste wat ik ooit gevoeld heb.....
Het gaat nu al 'n hele tijd goed en me vriendin doet nog steeds modellenwerk.Gelukkig heeft ze nou veel meer zelfvertrouwen dan eerst en ik ben echt superblij dat ik m'n prinsesje weer terug heb.Al die tijd en moeite heeft gelukkig geholpen.....
Het gaat nu al 'n hele tijd goed en me vriendin doet nog steeds modellenwerk.Gelukkig heeft ze nou veel meer zelfvertrouwen dan eerst en ik ben echt superblij dat ik m'n prinsesje weer terug heb.Al die tijd en moeite heeft gelukkig geholpen.....
"They don't want to just sit there, line up and play football.They don't want to play smash-mouth football, they want to trick you......They want to catch you substituting" Joey Porter before the Colts-Steelers game
@ Royal: dat machteloze is inderdaad een enorm klote gevoel....wel willen, niets kunnen....
Goed te horen dat het beter gaat!
@ Teigan: way to go girlie!! Wow, wat kan jij mega trots op jezelf zijn zeg!!!
Goed te horen dat het beter gaat!
@ Teigan: way to go girlie!! Wow, wat kan jij mega trots op jezelf zijn zeg!!!
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
http://www.uk.rug.nl/archief/jaargang35/15/24b.htm
misschien wel grappig om nog even te lezen, dat was dat artikeltje waar ik het over had..
misschien wel grappig om nog even te lezen, dat was dat artikeltje waar ik het over had..
You don't have to know why you do something to stop doing it. All you have to do is to take a close look at what you are actually doing and decide to stop doing it for that moment!"
Goed stukje! Mijn complimenten!
Ook stoer dat je er over hebt gepraat in de 'media'!
Ook stoer dat je er over hebt gepraat in de 'media'!
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
Voor vrouwen is lengte -110quote:Op woensdag 23 november 2005 09:34 schreef Exuimtum het volgende:
Anorexia en bolimea zijn beide niet goed. Je voelt je hetlekkerst op je ideale gewicht. Grof geschat is dat je lichaamslengte in centimeters minus 100. 1 meter 75 -> +-75 Kilo.
Doe eens de confronterende BMI test. Probeer nu eens in de goede zone te blijven.
Voor bolimea wordt dat lijnen en voor anorexia betekend gewoon gezond en matig eten. Bouw dat langzaam op.
Ik weet dat het heel makkelijk praten is, maar toch meen ik het. Ik ben zelf al sinds januari 16 kilo kwijt via goede magere voeding. En ja hoor, ook ik kan me best een biertje zo nu en dan permitteren. Daar wordt je écht niet meteen dikker van. Waar anorexia patienten bang voor zijn is dat ze dik worden. Dat gebeurd alleen maar bij structureel te vet en te calorierijk eten en zeker niet als je gezond en mager eet (www.voedingscentrum.nl).
There's still hope
Op het moment dat ik lengte -110 zou doen, zit ik op ondergewicht, laat staan dat het bij mij ooit zou lukken...
Dus ik vind dat een slechte maatstaaf MaRySe, hij wordt ook volgens mij nooit meer gebruikt
Dus ik vind dat een slechte maatstaaf MaRySe, hij wordt ook volgens mij nooit meer gebruikt
You don't have to know why you do something to stop doing it. All you have to do is to take a close look at what you are actually doing and decide to stop doing it for that moment!"
