Eetstoornissen: Anorexia, Boulimia, BED etc. (Deel 3)

Ik heb een overwinning behaalt op mezelf!!!1

Ik ben gisteren voor het eerst van mijn leven naar de sauna geweest, ik zag er erg tegenop, maar het was heerlijk!!

Gefeliciflapperd! Hoe kwam je daar zo bij als ik vragen mag? Voelt wel gek he, zo het eerste half uurtje. Ik vond het echt heel vreemd, maar na een tijdje verdween dat gevoel en kon ik me steeds vrijer voelen. Superlekker om in je nakie te zwemmen toch?

Ik kan jullie het volgende niet onthouden:

afgelopen weekend weekendje Center Parcs geweest met (onder andere) mijn vriendinnetje en ze heeft 2 dagen gezwommen en zelfs in haar bikini friet gegeten. Mogen we dat anorexia-vrij noemen?

Me is so proud!

Hè, leuk zeg! Dat is inderdaad niet zo evident om je nieuwe lichaam direct in bikini te tonen... en dan nog een frietje toe te nemen.
Wat mooi voor jullie!

Ik ben er met een paar meiden van de dieetclub van fok! meegeweest op een meeting, vandaar dat ik ben geweest...

Het was eerst even wennen, maar ik was er heel snel doorheen.. Ik heb me echt gewoon lekker gevoelt zaterdag

Cleejee Goed van je vriendinnetje joh!!! Dat klinkt echt alsof het de goede kant op gaat ja.

Ik ben jaloeoehoeoehoeoeoers!

@CleeJee: veel plezier vanavond!!! En geef mijn vriendin een knuffel van me

@Ami80: het plezier was maandagavond (avondje Cabaret)
Gister afscheid vriendin bij Mentrum op haar verjaardag. Tijdje met je vriendin gepraat, leuk haar ook eens gezien te hebben, beetje beeld nu. Hoop zo enorm dat zij ook zulke stappen gaat maken als de mijne heeft gemaakt. Vergeet niet dat de grootste stappen pas de laatste maand genomen worden, dus het heeft allemaal tijd nodig!

Nee hoor, dat vergeet ik niet. Al ben ik het er niet helemaal mee eens dat de grootste stappen de laatste maand genomen worden. Wel de stappen waar je het meeste van terugziet misschien, maar ik denk dat de grootste stap voornamelijk het kweken van motivatie en acceptatie van hulp is. Vanaf dat punt kun je gaan bouwen namelijk.
Hoe zat dat bij jouw vriendinnetje trouwens: op welk punt ging bij haar de knop om? En was ze toen al wat gegroeid of niet?

In elk geval goed dat er nu een afsluiting van de periode is gekomen. Zal vast wel zwaar zijn geweest, maar het is goed om het af te sluiten, want dan kun je zo'n periode beter achter je laten. Ze staat nu echt op eigen benen!

Ami80, soms komen de echt grote stappen ook pas na de behandeling denk ik.. Dan moet je het zelf gaan doen, en verder gaan waar je gebleven bent, en dan gaat het soms opeens snel..

voor mij lijkt het soms allemaal wel heel snel te gaan, ik besef nauwelijks wat ik allemaal bereik de laatste tijd

@Ami80: ik bedoelde ook meer de grootste zichtbare stappen, het bewustworden van de persoon zelf ook dat er groei in zit, dat gebeurd echt pas aan het eind.
Grootste punt is daadwerkelijk toegeven aan hulp zoeken. En het is heel normaal dat de eerste maand (of 2) er vaak sprake is van 'willen opgeven' 'het nut er niet van inzien' 'kont tegen de krib gooien' en dat soort dingen....had mijn vriendinnetje ook aan het begin.
Waar bij haar de knop om ging? Hmmm, geleidelijk kregen socio en psycho vat op haar en geloofde ze ons als vrienden als wij zeiden dat wij veranderingen zagen. Belangrijk ook om veranderingen te benadrukken, maar...kom wel met een goed verhaal, want geloven zal ze het (bijna) niet.

Afscheid was erg mooi! Veel mooie woorden (ook van jouw vriendinnetje!) en kreeg zelf ook nog enorme veren in mijn achterwerk geduwd, haha! Is nog niet helemaal voorbij gelukkig, elke vrijdag nazorg!

@Teigan....goed te horen dat je groeit....vertel vertel, wat gebeurd er allemaal met je!!

Ben niet zo positief momenteel moet ik je eerlijk zeggen. Over verandering ga ik het al helemaal niet hebben, want de enige zichtbare verandering is negatief. Verder is er geen communicatie mogelijk over alles wat met Mentrum, socio's, of psychologen te maken heeft, dus daar heb ik ook geen weet van. Het klinkt allemaal heel mooi wat je zegt, over dat je met mijn vriendin hebt gepraat en dat ze mooie woorden had, maar om je eerlijk te zeggen herken ik mijn vriendin daar helemaal niet meer in.

Sorry, geen positief berichtje even, daar is het nu te moeilijk voor.

@ Ami80: snap dat je positiviteit ver te zoeken is....
Woorden van je vriendin schreef ze op kaart aan mijn vriendin. Enige woorden die ik met haar gewisseld heb is dat zij weet dat ik contact met jou heb en jou ken. Iedereen wilde gelijk weten hoe dat zo kwam enzo...

Schrijf anders eens van je af waar je allemaal tegenaan loopt.....

Weet niet of dit daar nou wel de juiste plek voor is... geen idee wie er allemaal meekijkt (topic staat behoorlijk hoog in de Google-rankings)

Maar misschien schrijf ik het inderdaad wel op. Het kan helpen gedachten te structureren.

Vanavond op msn toevallig?
Je mag het anders ook gewoon in Word knallen en het me mailen!

Hoe gaat het met iedereen?

Gaat wel.

Gisteren Sinterklaas gevierd en dat was supergezellig! Maar voor vandaag heeft mijn vriendin een gesprek met haar studieadviseur geregeld, dus daar ben ik minder blij mee natuurlijk. Het is dus weer spannend. Hoop dat de studieadviseur aan haar ziet dat ze zo echt niet door kan met haar coschappen, want anders dan stopt mijn vriendin in de kliniek en gaat ze door met haar studie. Iedereen om haar heen probeert haar wel te laten zien dat dat weinig zin zal hebben, maar tevergeefs.

De keerzijde van het gesprek met die studieadviseur is dat wanneer ze voorlopig niet door kan/mag met haar studie, dat de drang om te stoppen met therapie dan minder groot zou kunnen zijn. Tja, we moeten het positief proberen te blijven bekijken...

Spannend dat gesprek inderdaad.....
Enig idee hoe er vanuit kliniek op dat gesprek is gereageerd?

Met mijn meissie gaat het steeds beter...merk ook aan mezelf dat ik vaak vergeet dat zij anorexia had/heeft gehad.... ;-)

De kliniek weet ervan ja, maar hoe er precies op werd gereageerd weet ik niet. Geen kans gehad dat te vragen ook, want ze heeft pas gisteren die afspraak gemaakt en vertelde het me in de auto op de terugweg naar de kliniek. Maar goed, ze heeft het in de kliniek wel over haar drang om te stoppen en dergelijke, dus er wordt wel over gesproken.

Lekker dat het met je 'dinnetje zo lekker gaat... het klinkt alsof ze het bestwel achter zich kan laten! Lukt het haar om haar oude leventje weer op te pakken?

quote:

Op woensdag 30 november 2005 12:00 schreef CleeJee het volgende:

@Teigan....goed te horen dat je groeit....vertel vertel, wat gebeurd er allemaal met je!!

Ok, daar ga ik dan, eens kijken of ik alles op een rijtje kan krijgen:
- Ik eet weer goed
- ik val langzamerhand wat af, ik was na de vakantie iets aangekomen en ik ben weer afgevallen, ik ben zelfs weer ongesteld geworden, dus alles komt een beejte op orde
- ik durf weer kleding te kopen
- ik ben een stuk rustiger in mijn hoofd
- Als er iets gebeurd ga ik niet gelijk meer eten
- Sociale dingen lukken een stuk beter
- Ben lid geworden van een handboogvereniging, best eng die nieuwe mensen maar het gaat steeds beter
- Ik heb een bijbaantje als student assistent, eerder zou ik er niet eens op gereageerd hebben onder het motto: " ik kan dat toch niet"
- ik geef bijles
- Ik heb het best druk met vanalles, maar ik houd het nog steeds vol
- De huisarts vind dat ik zo vooruit ben gegaan en heel sterk in mijn schoenen sta, met een beetje geluk ben ik over een maand van de antidepressiva af!
- Ik ben veel vrolijker...


Dat zijn toch al heel veel positieve dingen!!

Enige wat wat minder gaat is nog steeds mijn onderzoek, maar ik weet het toch wel steeds weer op gang te slepen...
En ik zit nu op dinsdagavond in een groep, en ik geloof dat ik ondertussen op de helft van de tijd zit zo ongeveer, maar ik haal er heel weinig meer uit. De methode waarmee ze werken in de groep spreekt mij niet meer zo aan, en eigenlijk is de groep daar ook te klein voor om het goed te laten werken.. Ik kan er niet mee stoppen, omdat dat dan ook het einde van die groep betekend, maar ik merk dat ik er steeds meer tegenaan begin te hikken....

Ik moet het toch maar even ter sprake brengen denk ik..

O ja, en donderdag verschijnt er een interview met mij in de Universiteitskrant, over mijn overgewicht, en de behandeling zeg maar..
Het stukje is voor mij best confronterend, maar ik ben er wel blij mee..

Me vriendin heeft heel veel last gehad van eetstoornissen.Ze doet naast haar studie ook modellenwerk en twijfelde altijd aan haar lichaam.Ik zag die hele mooie meid gewoon steeds meer aftakelen.Het was de ergste periode van onze relatie.Dat gevoel van machteloosheid was 't ergste wat ik ooit gevoeld heb.....
Het gaat nu al 'n hele tijd goed en me vriendin doet nog steeds modellenwerk.Gelukkig heeft ze nou veel meer zelfvertrouwen dan eerst en ik ben echt superblij dat ik m'n prinsesje weer terug heb.Al die tijd en moeite heeft gelukkig geholpen.....

@ Royal: dat machteloze is inderdaad een enorm klote gevoel....wel willen, niets kunnen....
Goed te horen dat het beter gaat!

@ Teigan: way to go girlie!! Wow, wat kan jij mega trots op jezelf zijn zeg!!!

http://www.uk.rug.nl/archief/jaargang35/15/24b.htm

misschien wel grappig om nog even te lezen, dat was dat artikeltje waar ik het over had..

Goed stukje! Mijn complimenten!
Ook stoer dat je er over hebt gepraat in de 'media'!

quote:

Op woensdag 23 november 2005 09:34 schreef Exuimtum het volgende:
Anorexia en bolimea zijn beide niet goed. Je voelt je hetlekkerst op je ideale gewicht. Grof geschat is dat je lichaamslengte in centimeters minus 100. 1 meter 75 -> +-75 Kilo.
Doe eens de confronterende BMI test. Probeer nu eens in de goede zone te blijven.
Voor bolimea wordt dat lijnen en voor anorexia betekend gewoon gezond en matig eten. Bouw dat langzaam op.
Ik weet dat het heel makkelijk praten is, maar toch meen ik het. Ik ben zelf al sinds januari 16 kilo kwijt via goede magere voeding. En ja hoor, ook ik kan me best een biertje zo nu en dan permitteren. Daar wordt je écht niet meteen dikker van. Waar anorexia patienten bang voor zijn is dat ze dik worden. Dat gebeurd alleen maar bij structureel te vet en te calorierijk eten en zeker niet als je gezond en mager eet (www.voedingscentrum.nl).

There's still hope

Voor vrouwen is lengte -110