R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Nergens voor nodig! Als je jezelf uithongert, wordt je haar dof, je tanden en nagels worden niet mooi, je huid wordt grijs en droog en hangt los aan je botten zodat je 10 jaar ouder lijkt, je hebt geen energie meer wat ook gelijk aan de lichaamshouding te zien is. Dan kun je beter een beetje dikker zijn en dat allemaal niet hebben dan dat allemaal, toch? Dat is toch veel mooier?quote:Op dinsdag 22 november 2005 10:48 schreef Sunrise1984 het volgende:
heb ik erna een bruine boterham gegeten en binnengehouden, en nu voel ik me daar weer schuldig over!
En een bruine boterham zit boordevol vezels en vitamines.
Je hebt goed gedaan meid.
Zoals je weet sta ik ook aan de andere kant van de relatie en ik herken wel wat je doet: weinig tot niet communiceren over je eetstoornis met de mensen die je lief zijn. Mijn vriendin doet dat ook niet, sterker nog, als het wat minder goed gaat dan vermijdt ze elk contact. Dat doet pijn, want het voelt alsof je niet wordt vertrouwd. Dat noncommunicatieve schept een afstand in tijden waarin je elkaars steun hard nodig hebt.quote:Op dinsdag 22 november 2005 15:23 schreef Esto het volgende:
Ik kan mezelf ook wel voor m'n kop slaan.
Ik heb zo'n lieve vriend, en ik kan altijd met hem praten, staat altijd voor me klaar. En nog vertik ik het om te vertellen wat me dwars zit. Afgelopen zondag een goed gesprek over gehad, en ben er achter gekomen dat hij denkt dat ik, even grof gezegd, gestopt ben met die vinger in m'n keel te steken. Nou dat is dus niet zo, maar omdat ik er zo weinig over praat.... Nouja... is hij dat dus gaan denken. Snap heel goed dat hij er boos over geworden is, maar het was geen leuk gesprek!
Ben zo stom
Ik kan mezelf ook wel voor m'n kop slaan.
Ik kan me dus goed voorstellen dat je vriendje boos reageerde: hij kreeg opeens te horen dat het niet echt goed gaat met degene van wie hij houdt, en hoewel hij misschien wel een vermoeden had is dat altijd heftig om te horen. De boosheid is dan ook niet zozeer om het feit dat je nog niet van je eetstoornis af bent, maar omdat je niet verteld hebt wat er scheef zit en waarom je naar het braken blijft grijpen.
De vraag is dus: vertrouw je je vriendje genoeg en houd je genoeg van hem om iets opener over je eetstoornis te zijn? Je zult merken dat als je wat opener bent, je vriendje niet voor verassingen komt te staan, en bovendien het gevoel zal hebben dat hij je kan steunen. Ik begrijp dat het geven van dit soort openheid heel kwetsbaar maakt. Maar in een goede en eerlijke relatie wordt van kwetsbaarheid geen misbruik gemaakt, dus je hebt niks te vrezen.
Over de gedachte dat het makkelijker voor je vriendje is als je eerlijk tegen hem bent heeft Judith Herzberg ooit een mooi gedicht geschreven. Het is een gedicht waar ik wel veel bij stil heb gestaan de afgelopen tijd.
Liedje
Lieg alsjeblieft niet tegen me
niet over iets groots niet over iets
anders. Liever hoor ik het
vernietigendste dan dat je liegt
want dat is nog vernietigender.
Lieg niet over de liefde
iets dat je voelt of iets dat je
zou willen voelen. Liever word ik
bedroefd dan dat je liegt
want dat is nog bedroevender.
Lieg niet tegen me over gevaar
want ik voel toch je angst
en wat ik gewaar word is waar
of ik ken je niet en dat
is nog gevaarlijker.
Lieg niet tegen me over ziekte
liever kijk ik die diepte in
dan dat ik mij verlies in één
van jouw lieve verzinsels
want daarmee verlies ik me dieper.
Lieg niet tegen me over sterven
want zo lang we er nog zijn
vind ik dat toegangsloze
niet mededelen wat je denkt
erger en zo veel doder.
Tuurlijk vertrouw ik hem. Dat weet hij ook, maar het was inderdaad ook een klap om te horen dat ik het nog steeds doe, terwijl ik dat niet vertel. Ik probeer ook om opener te zijn, over allerlei dingen, maar dat lukt niet altijd. Ik vind dat moeilijk, want zo ben ik niet. Ben altijd al erg introvert en verlegen geweest, dan is dat moeilijk om opeens te veranderen, helaas.
Heb hem wel beloofd om er aan te gaan werken en het te zeggen als er iets is . . . ben beniewd hoelang ik dat vol hou
Mooi gedichtje trouwens!!!
Heb hem wel beloofd om er aan te gaan werken en het te zeggen als er iets is . . . ben beniewd hoelang ik dat vol hou
Mooi gedichtje trouwens!!!
Portfolio. |
Nikon D50 | Sigma 17-70mm Macro | Nikkor 70-300mm | SB-800
-je webicon gaf een malware-melding in Chrome, vandaar verwijderd-
Nikon D50 | Sigma 17-70mm Macro | Nikkor 70-300mm | SB-800
-je webicon gaf een malware-melding in Chrome, vandaar verwijderd-
Besef wel dat het introvert zijn als een van de oorzaken van je eetstoornis geldt: het niet kunnen uiten en delen van emotie. Goed van je dat je nu gaat proberen het te zeggen als er iets is. Als dat lukt dan ben je een aardige stap verder!
gedichtje is heel mooi...
spreekt mij ook wel aan..
Ik zeg het nu gewoon als ik weer zin heb om heel veel en ongezond te gaan eten, als de gedachten in mijn hoofd mij te veel worden enzo...
En dat lucht wel op...
Nu kan ik ook eindelijk eens een potje huilen als ik me rot voel, ipv dat ik maar weer ga eten.
spreekt mij ook wel aan..
Ik zeg het nu gewoon als ik weer zin heb om heel veel en ongezond te gaan eten, als de gedachten in mijn hoofd mij te veel worden enzo...
En dat lucht wel op...
Nu kan ik ook eindelijk eens een potje huilen als ik me rot voel, ipv dat ik maar weer ga eten.
You don't have to know why you do something to stop doing it. All you have to do is to take a close look at what you are actually doing and decide to stop doing it for that moment!"
Anorexia en bolimea zijn beide niet goed. Je voelt je hetlekkerst op je ideale gewicht. Grof geschat is dat je lichaamslengte in centimeters minus 100. 1 meter 75 -> +-75 Kilo.
Doe eens de confronterende BMI test. Probeer nu eens in de goede zone te blijven.
Voor bolimea wordt dat lijnen en voor anorexia betekend gewoon gezond en matig eten. Bouw dat langzaam op.
Ik weet dat het heel makkelijk praten is, maar toch meen ik het. Ik ben zelf al sinds januari 16 kilo kwijt via goede magere voeding. En ja hoor, ook ik kan me best een biertje zo nu en dan permitteren. Daar wordt je écht niet meteen dikker van. Waar anorexia patienten bang voor zijn is dat ze dik worden. Dat gebeurd alleen maar bij structureel te vet en te calorierijk eten en zeker niet als je gezond en mager eet (www.voedingscentrum.nl).
There's still hope
Doe eens de confronterende BMI test. Probeer nu eens in de goede zone te blijven.
Voor bolimea wordt dat lijnen en voor anorexia betekend gewoon gezond en matig eten. Bouw dat langzaam op.
Ik weet dat het heel makkelijk praten is, maar toch meen ik het. Ik ben zelf al sinds januari 16 kilo kwijt via goede magere voeding. En ja hoor, ook ik kan me best een biertje zo nu en dan permitteren. Daar wordt je écht niet meteen dikker van. Waar anorexia patienten bang voor zijn is dat ze dik worden. Dat gebeurd alleen maar bij structureel te vet en te calorierijk eten en zeker niet als je gezond en mager eet (www.voedingscentrum.nl).
There's still hope
Wow Teigan, echtwel fijn! Een andere uitlaatklep dus, eentje waar je jezelf niet schuldig over hoeft te voelen. Echt alle respect, ben zomaar blij dit van je te lezen!
Nu ben ik er eens met wat beter nieuws, werd tijd hè . Heb al sinds de laatste keer mn eten binnengehouden. Oké, het is niet veel, maar ik hou het binnen. Vind het zelf toch al weer heel wat. Aan de ene kant moeilijk, aan de andere kant ben ik trots op mezelf.
Mijn vriend weet trouwens niet wat er precies speelt. Hebben pas anderhalve maand iets en dit is me toch echt te persoonlijk om nu te vertellen. Hij ziet wel dat ik veel ben afgevallen en heeft wel iets gezegd als: ''als je zo doorgaat blijft er niets van je over'', maar verder dan dat is het niet gegaan eigenlijk.
Ami80, ik vind het echt geweldig hoe jij er voor je vriendin bent.
Liefs
Mijn vriend weet trouwens niet wat er precies speelt. Hebben pas anderhalve maand iets en dit is me toch echt te persoonlijk om nu te vertellen. Hij ziet wel dat ik veel ben afgevallen en heeft wel iets gezegd als: ''als je zo doorgaat blijft er niets van je over'', maar verder dan dat is het niet gegaan eigenlijk.
Ami80, ik vind het echt geweldig hoe jij er voor je vriendin bent.
Liefs
It's like you're a drug, it's like you're a demon I can't face down...
tvp'tje voor morgen
Net delen 1 en 2 gelezen. Heb een zusje dat al jaren een eetstoornis heeft maar waarover ik niet met haar kan praten. En ik weet niet goed hoe ik er mee moet omgaan, omdat ik ondertussen de signalen wel herken. Bvb op de familiebarbeque, ze eet behoorlijk veel (meer dan de meeste gasten), drinkt wat en gaat dan naar binnen 'om iets warms te zoeken, ik heb het koud'...
Boulemia Nervosa dus...
Net delen 1 en 2 gelezen. Heb een zusje dat al jaren een eetstoornis heeft maar waarover ik niet met haar kan praten. En ik weet niet goed hoe ik er mee moet omgaan, omdat ik ondertussen de signalen wel herken. Bvb op de familiebarbeque, ze eet behoorlijk veel (meer dan de meeste gasten), drinkt wat en gaat dan naar binnen 'om iets warms te zoeken, ik heb het koud'...
Boulemia Nervosa dus...
@sunrise'84: Kan me voorstellen dat het soms rot voelt, maar onthoud dat het een overwinning is op jezelf, want je geeft niet toe! Op naar de weg terug meissie, hou vol!
Misschien vind je het fijn om te weten hoe het ging toen mijn vriendin me vertelde over haar anorexia. Ze heeft het me na een dikke twee maanden verteld. Die twee maanden waren heerlijk! Toen vertelde ze het me en begon de zorg natuurlijk: ben me meteen in gaan lezen, want die informatie gaf me houvast over wat er allemaal aan de hand was. Ondanks dat ik me zorgen maakte bleef het heerlijk om bij haar te zijn. Maar weer een maand of twee later begonnen de effecten van de anorexia behoorlijk hevig te worden (de kou, de ontregelde emotie, etc.). Toen werd het zwaarder, omdat ze steeds meer veranderde. En de zorg die ik om de situatie had deed mij ook veranderen (ik was echt te bezorgd en uitte dat in overprotectief handelen).
De beste tip die ik je hierin kan geven is dat je vooral eerlijk moet blijven, want met eerlijkheid blijft het allemaal dragelijk. Geniet nu vooral samen, met volle teugen, en vertel het hem op een moment dat je weer een beetje uit je dipje bent geklommen. Je kunt bijvoorbeeld vertellen hoe je eruit bent gekomen, want dat is eigenlijk een hartstikke positief verhaal: er is veel kracht voor nodig, dus het zegt wel wat over je!
@Iksje: welkom in het topic! Hoe oud is je zusje?
Misschien vind je het fijn om te weten hoe het ging toen mijn vriendin me vertelde over haar anorexia. Ze heeft het me na een dikke twee maanden verteld. Die twee maanden waren heerlijk! Toen vertelde ze het me en begon de zorg natuurlijk: ben me meteen in gaan lezen, want die informatie gaf me houvast over wat er allemaal aan de hand was. Ondanks dat ik me zorgen maakte bleef het heerlijk om bij haar te zijn. Maar weer een maand of twee later begonnen de effecten van de anorexia behoorlijk hevig te worden (de kou, de ontregelde emotie, etc.). Toen werd het zwaarder, omdat ze steeds meer veranderde. En de zorg die ik om de situatie had deed mij ook veranderen (ik was echt te bezorgd en uitte dat in overprotectief handelen).
De beste tip die ik je hierin kan geven is dat je vooral eerlijk moet blijven, want met eerlijkheid blijft het allemaal dragelijk. Geniet nu vooral samen, met volle teugen, en vertel het hem op een moment dat je weer een beetje uit je dipje bent geklommen. Je kunt bijvoorbeeld vertellen hoe je eruit bent gekomen, want dat is eigenlijk een hartstikke positief verhaal: er is veel kracht voor nodig, dus het zegt wel wat over je!
@Iksje: welkom in het topic! Hoe oud is je zusje?
Hoe oud is je zusje?
Mijn zusje is nu 23, maar haar eetproblemen lopen al sinds haar 15-16. Ze heeft een (relatief korte) periode van anorexia doorgemaakt, werd daarvoor opgenomen, maar daarna ontstond geleidelijk boulemia. Ook daarvoor is ze twee keer opgenomen geweest. Maar ik merk nog steeds dat ze er last van heeft, de neiging heeft om te hervallen. Ze heeft dat ook min of meer toegegeven toen ik er ietsvan liet vallen. (in een smsje-tactisch)
Gelukkig is het niet meer zo erg als vroeger, toen ze ongeveer alles wat ze (vr)at, er ook weer uitgooide, ergo: dik hoofdje+ gezwollen klieren op een fragiel lijf. Maar bezorgd blijf ik natuurlijk, dat snappen jullie vast wel, ook al kom ik misschien een beetje cru over.
Gelukkig is het niet meer zo erg als vroeger, toen ze ongeveer alles wat ze (vr)at, er ook weer uitgooide, ergo: dik hoofdje+ gezwollen klieren op een fragiel lijf. Maar bezorgd blijf ik natuurlijk, dat snappen jullie vast wel, ook al kom ik misschien een beetje cru over.
@ Ami80: verrot man dat je meissie zo anti-Mentrum is momenteel....maar....het is wel herkenbaar, de mijne heeft dat ook een poos gehad.....en inderdaad, wat al eerder gezegd is, het kan nu ook het breekpunt vormen dat ze er hierna volledig voor gaat! (voor zover mogelijk)
Mijn meissie wordt trouwens as dinsdag 'ontslagen' en is officieel anorexia-vrij verklaard! Eerste stap om aan haarzelf te werken is gedaan, nu vrolijk verder gaan aan opwaarderen van zelfbeeld!
(dan zie ik dus as dinsdag jouw vriendinnetje)
Mijn meissie wordt trouwens as dinsdag 'ontslagen' en is officieel anorexia-vrij verklaard! Eerste stap om aan haarzelf te werken is gedaan, nu vrolijk verder gaan aan opwaarderen van zelfbeeld!
(dan zie ik dus as dinsdag jouw vriendinnetje)
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
Ja, klopt, en daarom hoop ik ook zo dat ze er toch gaat blijven. Positief nieuwtje is dat ze gisteren tegen mijn zus zei (in de auto, op weg naar diens huis) dat er verder weinig behandelaanbod is en dat ze het niet alleen zal kunnen. Met andere woorden: ze denkt wel na over haar hulpvraag en is op zich heel realistisch. Spannend dus. Misschien is het wel het lot dat haar socio even ziek is en dat ze langer met haar gedachten moet rondlopen.
Geniet ervan aanstaande dinsdag! Felicitaties hoor, echt alle respect! Ik weet nog het begin van dit topic, toen zag alles er een stuk minder rooskleurig voor haar uit! Jeeminee, wat is het opeens snel gegaan met haar. Hoeveel kan er met een mens gebeuren? Nou, zoveel dus. Vindt ze het nog spannend om 'ontslagen' te worden?
Geniet ervan aanstaande dinsdag! Felicitaties hoor, echt alle respect! Ik weet nog het begin van dit topic, toen zag alles er een stuk minder rooskleurig voor haar uit! Jeeminee, wat is het opeens snel gegaan met haar. Hoeveel kan er met een mens gebeuren? Nou, zoveel dus. Vindt ze het nog spannend om 'ontslagen' te worden?
@Iksje: dat is inderdaad echt al een hele tijd! Zwaar hoor, voor haar, voor jou, voor je ouders. Woont ze nog thuis? Maar uit het beeld wat je schetst lijkt het wel alsof ze het enigszins onder controle heeft: ze weet wat er aan de hand is en weet waar ze mee bezig is. Alleen in het koppie wil het niet, want bij elke tegenslag steekt de boulimia weer de kop op.
Overigens lijkt het door de toon van je posts wel alsof je ontzettend kwaad bent. Kunnen jullie nog wel op een enigszins normale manier als zussen met elkaar omgaan?
Overigens lijkt het door de toon van je posts wel alsof je ontzettend kwaad bent. Kunnen jullie nog wel op een enigszins normale manier als zussen met elkaar omgaan?
@ Ami80: goed dat ze nadenkt, niet kont tegen de krib gooit en gewoon niet willen....dingen moeten bezinken....gun haar de tijd....
Ze is enorm gegroeid in het halve jaar, echt enorm super trots ben ik! Uiteraard is het 'ontslagen' worden spannend en enorm eng en toch ook niet leuk: de kliniek is toch een plek waar ze zich voor het eerst in heel haar leven begrepen en geholpen heeft gevoeld, en om daar afscheid van te nemen (en de meiden!) dat is erg zwaar....
Ze is enorm gegroeid in het halve jaar, echt enorm super trots ben ik! Uiteraard is het 'ontslagen' worden spannend en enorm eng en toch ook niet leuk: de kliniek is toch een plek waar ze zich voor het eerst in heel haar leven begrepen en geholpen heeft gevoeld, en om daar afscheid van te nemen (en de meiden!) dat is erg zwaar....
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
Nee, Ami80, ik ben niet kwaad op haar, en we doen samen genoeg leuke dingen om de boulemie te vergeten. Maar heel vaak begrijp ik niet waarom ze de knop nog steeds niet kan omzetten naar een psychisch gezond leven. En ik weet echt wel hoe zwaar dat is...
Ik weet wel de oorzaak van haar eetstoornis (deels) en dat maakt het begrijpelijker maar ook moeilijk, snap je?
Vind het wel goed dat je vriendin blijkbaar tegen een 'keerpunt' staat, zo lijkt het me toch, niet alleen voor anderen in opname gaan, maar ook voor zichzelf, omdat ze blijkbaar inziet dat ze het alleen niet zal redden.
Een opname is heel intens, maar zoals Cleejee schrijft: de meiden helpen elkaar. Die groepssteun was voor mijn zus ook erg belangrijk toenertijd...en nog gehoord van andere 'ervaringsdeskundigen'.
Ik weet wel de oorzaak van haar eetstoornis (deels) en dat maakt het begrijpelijker maar ook moeilijk, snap je?
Vind het wel goed dat je vriendin blijkbaar tegen een 'keerpunt' staat, zo lijkt het me toch, niet alleen voor anderen in opname gaan, maar ook voor zichzelf, omdat ze blijkbaar inziet dat ze het alleen niet zal redden.
Een opname is heel intens, maar zoals Cleejee schrijft: de meiden helpen elkaar. Die groepssteun was voor mijn zus ook erg belangrijk toenertijd...en nog gehoord van andere 'ervaringsdeskundigen'.
@ Iksje: ik schrik ervan dat ze al paar keer opgenomen is, maar toch telkens weer terug valt in haar oude gedrag...is het dan geen goed idee om ook de dieper liggende oorzaak aan te pakken?
Mijn vriendin is daar heel duidelijk in: nu heeft ze het eten 'onder controle' en nu kan er aan de dieper liggende dingen gewerkt worden. Ben zo enorm trots dat ze, nu ze eenmaal begonnen is, gelijk door wil gaan!
Mijn vriendin is daar heel duidelijk in: nu heeft ze het eten 'onder controle' en nu kan er aan de dieper liggende dingen gewerkt worden. Ben zo enorm trots dat ze, nu ze eenmaal begonnen is, gelijk door wil gaan!
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
Cleejee: ze loopt al enkele jaren bij een psycholoog, maar er is ook borderline gediagnosteerd. Gevolg: vaak een spelletje van mensen aantrekken en afstoten (de mensen die vandaag het beste zijn, vaak mee omgaan etc die zijn volgende week degenen waar ze nu niks aan heeft, die haar mee de destructie in helpen, en dan breekt ze banden, en soms haalt ze die enkele maanden later weer aan, dat soort dingen) Hetzelfde gebeurt bij psychologen: ze heeft er al enkele 'versleten', maar ik ben bang dat ze zichzelf te weinig de kans geeft om een goede vertrouwensband op te bouwen.
Klote is dat we uit een gezin komen waar veel verzwegen werd, en we dus totaal niet open zijn over onze gevoelens. Vandaar dat ik hier een beetje kom meevolgen...dingen oppikken waardoor ik er wat makkelijker mee zal kunnen omgaan...
Klote is dat we uit een gezin komen waar veel verzwegen werd, en we dus totaal niet open zijn over onze gevoelens. Vandaar dat ik hier een beetje kom meevolgen...dingen oppikken waardoor ik er wat makkelijker mee zal kunnen omgaan...
Ze heeft ook zo weinig zelfvertrouwen, ik zeg haar vaak welke haar goede kanten zijn, en dat ze best een sterk meisje is. Ze zou alleen haar kracht in haar voordeel moeten leren gebruiken, geloven dat ze het kan...
@Iksje: Dat geslotene in combinatie met gebrek aan zelfvertrouwen is zoooo herkenbaar. Dat heeft mijn vriendin ook.
(even tussendoor ter info: het is nu sinds 1,5 maand echt mijn vriendin, daarvoor had ik een andere relatie en was ze één van mijn beste vriendinnen)
Thuis bij haar wordt de buitenwereld als 'eng' gezien, niemand is te vertrouwen.
Vorig weekend moest ze lijstje maken van positieve eigenschappen van zichzelf...ze kwam echt nergens op, en toen ik er een paar opnoemde zei zij: "maar die heeft toch iedereen?" na wat doorpraten en voorbeelden begint ze me nu toch langzaam te geloven dat sommige eigenschappen echt wel uniek zijn!
(even tussendoor ter info: het is nu sinds 1,5 maand echt mijn vriendin, daarvoor had ik een andere relatie en was ze één van mijn beste vriendinnen)
Thuis bij haar wordt de buitenwereld als 'eng' gezien, niemand is te vertrouwen.
Vorig weekend moest ze lijstje maken van positieve eigenschappen van zichzelf...ze kwam echt nergens op, en toen ik er een paar opnoemde zei zij: "maar die heeft toch iedereen?" na wat doorpraten en voorbeelden begint ze me nu toch langzaam te geloven dat sommige eigenschappen echt wel uniek zijn!
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
en Borderline is zo een enorme niet te peilen ziekte.....velen met psychische problemen zijn al zwart-wit van zichzelf, maar met borderline is het wel extreem.
goed trouwens dat je het hier mee komt volgen! we leren hier gewoon echt van elkaar en iedereen kan zijn of haar verhaal heel goed kwijt! erg nuttig topic dit!
goed trouwens dat je het hier mee komt volgen! we leren hier gewoon echt van elkaar en iedereen kan zijn of haar verhaal heel goed kwijt! erg nuttig topic dit!
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
dat niet alleen: borderline en boulimia versterken elkaar in die zin dat het de grens opzoeken zich ook uit in het eetgedrag, de persoon daardoor verder valt, waardoor de borderline zich tevens verder kan manifesteren. De twee stoornissen hebben echt superveel van elkaar weg.
Maar Iksje, je geeft zelf al aan dat je beseft dat verzwijgen zoals er bij jullie gezin gebeurt averechts werkt. Je zus moet namelijk wel de kans krijgen om signalen op te pikken en daar op een juiste manier mee om te gaan. Makkelijker gezegd dan gedaan natuurlijk, maar goed is het wel. Het lukt mij ook vaak niet, want op zo'n moment dat ze je boos of verdrietig maakt, heb je vaak vooral medelijden en begrip voor de situatie. Je gaat dan voorbij aan je eigen gevoel. Maar als ik nou naar mezelf kijk dan heb ik liever dat mensen eerlijk tegenover me zijn als ik hen tegen de schenen schop, want dan kan ik een volgende keer anders met de situatie om gaan. Hoe reageert je zus als je je emotie laat blijken?
Overigens, dat geslotene is inderdaad superfrustrerend! Iedereen is weleens in zichzelf gekeerd, maar soms wordt mijn vriendin zo gesloten dat er geen enkel gesprek meer mogelijk is. Dat terwijl ik JUIST op die momenten zou willen praten, omdat ik dan natuurlijk weet dat er iets scheef zit. Tevergeefse moeite. Wat soms wèl werkt is iets leuks gaan doen, zorgen dat de aandacht even op iets anders gefocussed wordt. Als ze haar gedachten op zo'n moment even los kan laten en vrolijker wordt dan komen haar gedachten vanzelf wel wat naar buiten.
Maar Iksje, je geeft zelf al aan dat je beseft dat verzwijgen zoals er bij jullie gezin gebeurt averechts werkt. Je zus moet namelijk wel de kans krijgen om signalen op te pikken en daar op een juiste manier mee om te gaan. Makkelijker gezegd dan gedaan natuurlijk, maar goed is het wel. Het lukt mij ook vaak niet, want op zo'n moment dat ze je boos of verdrietig maakt, heb je vaak vooral medelijden en begrip voor de situatie. Je gaat dan voorbij aan je eigen gevoel. Maar als ik nou naar mezelf kijk dan heb ik liever dat mensen eerlijk tegenover me zijn als ik hen tegen de schenen schop, want dan kan ik een volgende keer anders met de situatie om gaan. Hoe reageert je zus als je je emotie laat blijken?
Overigens, dat geslotene is inderdaad superfrustrerend! Iedereen is weleens in zichzelf gekeerd, maar soms wordt mijn vriendin zo gesloten dat er geen enkel gesprek meer mogelijk is. Dat terwijl ik JUIST op die momenten zou willen praten, omdat ik dan natuurlijk weet dat er iets scheef zit. Tevergeefse moeite. Wat soms wèl werkt is iets leuks gaan doen, zorgen dat de aandacht even op iets anders gefocussed wordt. Als ze haar gedachten op zo'n moment even los kan laten en vrolijker wordt dan komen haar gedachten vanzelf wel wat naar buiten.
@Ami80: net zoals zij leert om met haar ziekte en gedrag om te gaan, zo moet jij het ook leren, dubbele leer-fase dus!
en aandacht afleiden kan helpen, moet ze er natuurlijk wel voor open staan!
en aandacht afleiden kan helpen, moet ze er natuurlijk wel voor open staan!
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
Als ik iets weet dan is het wel dat ik het afgelopen jaar veel heb geleerd!
En dat blijft zo. Bovendien groei je in je relatie, dat zul jij ook merken...
En dat blijft zo. Bovendien groei je in je relatie, dat zul jij ook merken...
Ik heb een overwinning behaalt op mezelf!!!1
Ik ben gisteren voor het eerst van mijn leven naar de sauna geweest, ik zag er erg tegenop, maar het was heerlijk!!
Ik ben gisteren voor het eerst van mijn leven naar de sauna geweest, ik zag er erg tegenop, maar het was heerlijk!!
You don't have to know why you do something to stop doing it. All you have to do is to take a close look at what you are actually doing and decide to stop doing it for that moment!"
Gefeliciflapperd! Hoe kwam je daar zo bij als ik vragen mag? Voelt wel gek he, zo het eerste half uurtje. Ik vond het echt heel vreemd, maar na een tijdje verdween dat gevoel en kon ik me steeds vrijer voelen. Superlekker om in je nakie te zwemmen toch?
Ik kan jullie het volgende niet onthouden:
afgelopen weekend weekendje Center Parcs geweest met (onder andere) mijn vriendinnetje en ze heeft 2 dagen gezwommen en zelfs in haar bikini friet gegeten. Mogen we dat anorexia-vrij noemen?
Me is so proud!
afgelopen weekend weekendje Center Parcs geweest met (onder andere) mijn vriendinnetje en ze heeft 2 dagen gezwommen en zelfs in haar bikini friet gegeten. Mogen we dat anorexia-vrij noemen?
Me is so proud!
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
Hè, leuk zeg! Dat is inderdaad niet zo evident om je nieuwe lichaam direct in bikini te tonen... en dan nog een frietje toe te nemen.
Wat mooi voor jullie!
Wat mooi voor jullie!
Ik ben er met een paar meiden van de dieetclub van fok! meegeweest op een meeting, vandaar dat ik ben geweest...
Het was eerst even wennen, maar ik was er heel snel doorheen.. Ik heb me echt gewoon lekker gevoelt zaterdag
Cleejee Goed van je vriendinnetje joh!!! Dat klinkt echt alsof het de goede kant op gaat ja.
Het was eerst even wennen, maar ik was er heel snel doorheen.. Ik heb me echt gewoon lekker gevoelt zaterdag
Cleejee Goed van je vriendinnetje joh!!! Dat klinkt echt alsof het de goede kant op gaat ja.
You don't have to know why you do something to stop doing it. All you have to do is to take a close look at what you are actually doing and decide to stop doing it for that moment!"
@Ami80: het plezier was maandagavond (avondje Cabaret)
Gister afscheid vriendin bij Mentrum op haar verjaardag. Tijdje met je vriendin gepraat, leuk haar ook eens gezien te hebben, beetje beeld nu. Hoop zo enorm dat zij ook zulke stappen gaat maken als de mijne heeft gemaakt. Vergeet niet dat de grootste stappen pas de laatste maand genomen worden, dus het heeft allemaal tijd nodig!
Gister afscheid vriendin bij Mentrum op haar verjaardag. Tijdje met je vriendin gepraat, leuk haar ook eens gezien te hebben, beetje beeld nu. Hoop zo enorm dat zij ook zulke stappen gaat maken als de mijne heeft gemaakt. Vergeet niet dat de grootste stappen pas de laatste maand genomen worden, dus het heeft allemaal tijd nodig!
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
Nee hoor, dat vergeet ik niet. Al ben ik het er niet helemaal mee eens dat de grootste stappen de laatste maand genomen worden. Wel de stappen waar je het meeste van terugziet misschien, maar ik denk dat de grootste stap voornamelijk het kweken van motivatie en acceptatie van hulp is. Vanaf dat punt kun je gaan bouwen namelijk.
Hoe zat dat bij jouw vriendinnetje trouwens: op welk punt ging bij haar de knop om? En was ze toen al wat gegroeid of niet?
In elk geval goed dat er nu een afsluiting van de periode is gekomen. Zal vast wel zwaar zijn geweest, maar het is goed om het af te sluiten, want dan kun je zo'n periode beter achter je laten. Ze staat nu echt op eigen benen!
Hoe zat dat bij jouw vriendinnetje trouwens: op welk punt ging bij haar de knop om? En was ze toen al wat gegroeid of niet?
In elk geval goed dat er nu een afsluiting van de periode is gekomen. Zal vast wel zwaar zijn geweest, maar het is goed om het af te sluiten, want dan kun je zo'n periode beter achter je laten. Ze staat nu echt op eigen benen!
Ami80, soms komen de echt grote stappen ook pas na de behandeling denk ik.. Dan moet je het zelf gaan doen, en verder gaan waar je gebleven bent, en dan gaat het soms opeens snel..
voor mij lijkt het soms allemaal wel heel snel te gaan, ik besef nauwelijks wat ik allemaal bereik de laatste tijd
voor mij lijkt het soms allemaal wel heel snel te gaan, ik besef nauwelijks wat ik allemaal bereik de laatste tijd
You don't have to know why you do something to stop doing it. All you have to do is to take a close look at what you are actually doing and decide to stop doing it for that moment!"
@Ami80: ik bedoelde ook meer de grootste zichtbare stappen, het bewustworden van de persoon zelf ook dat er groei in zit, dat gebeurd echt pas aan het eind.
Grootste punt is daadwerkelijk toegeven aan hulp zoeken. En het is heel normaal dat de eerste maand (of 2) er vaak sprake is van 'willen opgeven' 'het nut er niet van inzien' 'kont tegen de krib gooien' en dat soort dingen....had mijn vriendinnetje ook aan het begin.
Waar bij haar de knop om ging? Hmmm, geleidelijk kregen socio en psycho vat op haar en geloofde ze ons als vrienden als wij zeiden dat wij veranderingen zagen. Belangrijk ook om veranderingen te benadrukken, maar...kom wel met een goed verhaal, want geloven zal ze het (bijna) niet.
Afscheid was erg mooi! Veel mooie woorden (ook van jouw vriendinnetje!) en kreeg zelf ook nog enorme veren in mijn achterwerk geduwd, haha! Is nog niet helemaal voorbij gelukkig, elke vrijdag nazorg!
@Teigan....goed te horen dat je groeit....vertel vertel, wat gebeurd er allemaal met je!!
Grootste punt is daadwerkelijk toegeven aan hulp zoeken. En het is heel normaal dat de eerste maand (of 2) er vaak sprake is van 'willen opgeven' 'het nut er niet van inzien' 'kont tegen de krib gooien' en dat soort dingen....had mijn vriendinnetje ook aan het begin.
Waar bij haar de knop om ging? Hmmm, geleidelijk kregen socio en psycho vat op haar en geloofde ze ons als vrienden als wij zeiden dat wij veranderingen zagen. Belangrijk ook om veranderingen te benadrukken, maar...kom wel met een goed verhaal, want geloven zal ze het (bijna) niet.
Afscheid was erg mooi! Veel mooie woorden (ook van jouw vriendinnetje!) en kreeg zelf ook nog enorme veren in mijn achterwerk geduwd, haha! Is nog niet helemaal voorbij gelukkig, elke vrijdag nazorg!
@Teigan....goed te horen dat je groeit....vertel vertel, wat gebeurd er allemaal met je!!
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
Ben niet zo positief momenteel moet ik je eerlijk zeggen. Over verandering ga ik het al helemaal niet hebben, want de enige zichtbare verandering is negatief. Verder is er geen communicatie mogelijk over alles wat met Mentrum, socio's, of psychologen te maken heeft, dus daar heb ik ook geen weet van. Het klinkt allemaal heel mooi wat je zegt, over dat je met mijn vriendin hebt gepraat en dat ze mooie woorden had, maar om je eerlijk te zeggen herken ik mijn vriendin daar helemaal niet meer in.
Sorry, geen positief berichtje even, daar is het nu te moeilijk voor.
Sorry, geen positief berichtje even, daar is het nu te moeilijk voor.
@ Ami80: snap dat je positiviteit ver te zoeken is....
Woorden van je vriendin schreef ze op kaart aan mijn vriendin. Enige woorden die ik met haar gewisseld heb is dat zij weet dat ik contact met jou heb en jou ken. Iedereen wilde gelijk weten hoe dat zo kwam enzo...
Schrijf anders eens van je af waar je allemaal tegenaan loopt.....
Woorden van je vriendin schreef ze op kaart aan mijn vriendin. Enige woorden die ik met haar gewisseld heb is dat zij weet dat ik contact met jou heb en jou ken. Iedereen wilde gelijk weten hoe dat zo kwam enzo...
Schrijf anders eens van je af waar je allemaal tegenaan loopt.....
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
Weet niet of dit daar nou wel de juiste plek voor is... geen idee wie er allemaal meekijkt (topic staat behoorlijk hoog in de Google-rankings)
Maar misschien schrijf ik het inderdaad wel op. Het kan helpen gedachten te structureren.
Maar misschien schrijf ik het inderdaad wel op. Het kan helpen gedachten te structureren.
Vanavond op msn toevallig?
Je mag het anders ook gewoon in Word knallen en het me mailen!
Je mag het anders ook gewoon in Word knallen en het me mailen!
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
Gaat wel.
Gisteren Sinterklaas gevierd en dat was supergezellig! Maar voor vandaag heeft mijn vriendin een gesprek met haar studieadviseur geregeld, dus daar ben ik minder blij mee natuurlijk. Het is dus weer spannend. Hoop dat de studieadviseur aan haar ziet dat ze zo echt niet door kan met haar coschappen, want anders dan stopt mijn vriendin in de kliniek en gaat ze door met haar studie. Iedereen om haar heen probeert haar wel te laten zien dat dat weinig zin zal hebben, maar tevergeefs.
De keerzijde van het gesprek met die studieadviseur is dat wanneer ze voorlopig niet door kan/mag met haar studie, dat de drang om te stoppen met therapie dan minder groot zou kunnen zijn. Tja, we moeten het positief proberen te blijven bekijken...
Gisteren Sinterklaas gevierd en dat was supergezellig! Maar voor vandaag heeft mijn vriendin een gesprek met haar studieadviseur geregeld, dus daar ben ik minder blij mee natuurlijk. Het is dus weer spannend. Hoop dat de studieadviseur aan haar ziet dat ze zo echt niet door kan met haar coschappen, want anders dan stopt mijn vriendin in de kliniek en gaat ze door met haar studie. Iedereen om haar heen probeert haar wel te laten zien dat dat weinig zin zal hebben, maar tevergeefs.
De keerzijde van het gesprek met die studieadviseur is dat wanneer ze voorlopig niet door kan/mag met haar studie, dat de drang om te stoppen met therapie dan minder groot zou kunnen zijn. Tja, we moeten het positief proberen te blijven bekijken...
Spannend dat gesprek inderdaad.....
Enig idee hoe er vanuit kliniek op dat gesprek is gereageerd?
Met mijn meissie gaat het steeds beter...merk ook aan mezelf dat ik vaak vergeet dat zij anorexia had/heeft gehad.... ;-)
Enig idee hoe er vanuit kliniek op dat gesprek is gereageerd?
Met mijn meissie gaat het steeds beter...merk ook aan mezelf dat ik vaak vergeet dat zij anorexia had/heeft gehad.... ;-)
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
De kliniek weet ervan ja, maar hoe er precies op werd gereageerd weet ik niet. Geen kans gehad dat te vragen ook, want ze heeft pas gisteren die afspraak gemaakt en vertelde het me in de auto op de terugweg naar de kliniek. Maar goed, ze heeft het in de kliniek wel over haar drang om te stoppen en dergelijke, dus er wordt wel over gesproken.
Lekker dat het met je 'dinnetje zo lekker gaat... het klinkt alsof ze het bestwel achter zich kan laten! Lukt het haar om haar oude leventje weer op te pakken?
Lekker dat het met je 'dinnetje zo lekker gaat... het klinkt alsof ze het bestwel achter zich kan laten! Lukt het haar om haar oude leventje weer op te pakken?
Ok, daar ga ik dan, eens kijken of ik alles op een rijtje kan krijgen:quote:Op woensdag 30 november 2005 12:00 schreef CleeJee het volgende:
@Teigan....goed te horen dat je groeit....vertel vertel, wat gebeurd er allemaal met je!!
- Ik eet weer goed
- ik val langzamerhand wat af, ik was na de vakantie iets aangekomen en ik ben weer afgevallen, ik ben zelfs weer ongesteld geworden, dus alles komt een beejte op orde
- ik durf weer kleding te kopen
- ik ben een stuk rustiger in mijn hoofd
- Als er iets gebeurd ga ik niet gelijk meer eten
- Sociale dingen lukken een stuk beter
- Ben lid geworden van een handboogvereniging, best eng die nieuwe mensen maar het gaat steeds beter
- Ik heb een bijbaantje als student assistent, eerder zou ik er niet eens op gereageerd hebben onder het motto: " ik kan dat toch niet"
- ik geef bijles
- Ik heb het best druk met vanalles, maar ik houd het nog steeds vol
- De huisarts vind dat ik zo vooruit ben gegaan en heel sterk in mijn schoenen sta, met een beetje geluk ben ik over een maand van de antidepressiva af!
- Ik ben veel vrolijker...
Dat zijn toch al heel veel positieve dingen!!
Enige wat wat minder gaat is nog steeds mijn onderzoek, maar ik weet het toch wel steeds weer op gang te slepen...
En ik zit nu op dinsdagavond in een groep, en ik geloof dat ik ondertussen op de helft van de tijd zit zo ongeveer, maar ik haal er heel weinig meer uit. De methode waarmee ze werken in de groep spreekt mij niet meer zo aan, en eigenlijk is de groep daar ook te klein voor om het goed te laten werken.. Ik kan er niet mee stoppen, omdat dat dan ook het einde van die groep betekend, maar ik merk dat ik er steeds meer tegenaan begin te hikken....
Ik moet het toch maar even ter sprake brengen denk ik..
O ja, en donderdag verschijnt er een interview met mij in de Universiteitskrant, over mijn overgewicht, en de behandeling zeg maar..
Het stukje is voor mij best confronterend, maar ik ben er wel blij mee..
You don't have to know why you do something to stop doing it. All you have to do is to take a close look at what you are actually doing and decide to stop doing it for that moment!"
Me vriendin heeft heel veel last gehad van eetstoornissen.Ze doet naast haar studie ook modellenwerk en twijfelde altijd aan haar lichaam.Ik zag die hele mooie meid gewoon steeds meer aftakelen.Het was de ergste periode van onze relatie.Dat gevoel van machteloosheid was 't ergste wat ik ooit gevoeld heb.....
Het gaat nu al 'n hele tijd goed en me vriendin doet nog steeds modellenwerk.Gelukkig heeft ze nou veel meer zelfvertrouwen dan eerst en ik ben echt superblij dat ik m'n prinsesje weer terug heb.Al die tijd en moeite heeft gelukkig geholpen.....
Het gaat nu al 'n hele tijd goed en me vriendin doet nog steeds modellenwerk.Gelukkig heeft ze nou veel meer zelfvertrouwen dan eerst en ik ben echt superblij dat ik m'n prinsesje weer terug heb.Al die tijd en moeite heeft gelukkig geholpen.....
"They don't want to just sit there, line up and play football.They don't want to play smash-mouth football, they want to trick you......They want to catch you substituting" Joey Porter before the Colts-Steelers game
@ Royal: dat machteloze is inderdaad een enorm klote gevoel....wel willen, niets kunnen....
Goed te horen dat het beter gaat!
@ Teigan: way to go girlie!! Wow, wat kan jij mega trots op jezelf zijn zeg!!!
Goed te horen dat het beter gaat!
@ Teigan: way to go girlie!! Wow, wat kan jij mega trots op jezelf zijn zeg!!!
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
http://www.uk.rug.nl/archief/jaargang35/15/24b.htm
misschien wel grappig om nog even te lezen, dat was dat artikeltje waar ik het over had..
misschien wel grappig om nog even te lezen, dat was dat artikeltje waar ik het over had..
You don't have to know why you do something to stop doing it. All you have to do is to take a close look at what you are actually doing and decide to stop doing it for that moment!"
Goed stukje! Mijn complimenten!
Ook stoer dat je er over hebt gepraat in de 'media'!
Ook stoer dat je er over hebt gepraat in de 'media'!
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
Voor vrouwen is lengte -110quote:Op woensdag 23 november 2005 09:34 schreef Exuimtum het volgende:
Anorexia en bolimea zijn beide niet goed. Je voelt je hetlekkerst op je ideale gewicht. Grof geschat is dat je lichaamslengte in centimeters minus 100. 1 meter 75 -> +-75 Kilo.
Doe eens de confronterende BMI test. Probeer nu eens in de goede zone te blijven.
Voor bolimea wordt dat lijnen en voor anorexia betekend gewoon gezond en matig eten. Bouw dat langzaam op.
Ik weet dat het heel makkelijk praten is, maar toch meen ik het. Ik ben zelf al sinds januari 16 kilo kwijt via goede magere voeding. En ja hoor, ook ik kan me best een biertje zo nu en dan permitteren. Daar wordt je écht niet meteen dikker van. Waar anorexia patienten bang voor zijn is dat ze dik worden. Dat gebeurd alleen maar bij structureel te vet en te calorierijk eten en zeker niet als je gezond en mager eet (www.voedingscentrum.nl).
There's still hope
