R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Heb je al wat resultaat geboekt bij je psych? Miischien kun je de volgende keer dat je last hebt van gestoord eetgedrag dat eens aageven bij je psychoog. Op zo'n moment ga je niet helemaal op de goede manier met je emoties om en het is belangrijk om erachter te komen wat er precies verkeerd gaat.
Mijn psych weet dat alquote:Op vrijdag 28 oktober 2005 15:35 schreef Ami80 het volgende:
Heb je al wat resultaat geboekt bij je psych? Miischien kun je de volgende keer dat je last hebt van gestoord eetgedrag dat eens aageven bij je psychoog. Op zo'n moment ga je niet helemaal op de goede manier met je emoties om en het is belangrijk om erachter te komen wat er precies verkeerd gaat.
Ik heb ook weer een vraag.
Hoe kan ik het beste aan de kantlijn blijven staan? Want rationeel gezien wil ik dat: het is de enige manier waarop ik mijn vriendin de ruimte kan geven zelf de strijd met haar eetstoornis aan te gaan. Maar tegelijkertijd wil ik gevoelsmatig voortdurend dichterbij komen: ik wil weten wat er in haar omgaat, ik wil weten waar ze mee zit. Op zich een logische reactie lijkt me, want je houdt van iemand en maakt je zorgen. Maar ze kan haar gevoel niet met me delen, wil dat ook niet, en ergens kwetst me dat, hoewel ik er op een andere manier ook weer begrip voor heb.
Ik heb het ook nodig om fysiek dichtbij te komen: haar gewoon lekker vast te kunnen houden. Maar ook dat wil ze niet, misschien is ze bang dat haar gevoel naar boven komt. Ik kan me dat wel voorstellen. Rationeel gezien kan ik dus wel wat met de hele situatie. Ik wil mezelf best wegcijferen, en doe dat ook, maar waar blijf ik met mijn gevoel? Waarom blijft mijn gevoel toch zo tegenstrijdig?
Misschien zit ik nu wel op het punt waarop ik niet meer dan een vriend voor haar kan zijn. Al eerder is mij aangegeven dat dat punt best eens zou kunnen komen, maar dit gevoel heb ik nog niet eerder gehad. Ik mis haar.
Hoe kan ik het beste aan de kantlijn blijven staan? Want rationeel gezien wil ik dat: het is de enige manier waarop ik mijn vriendin de ruimte kan geven zelf de strijd met haar eetstoornis aan te gaan. Maar tegelijkertijd wil ik gevoelsmatig voortdurend dichterbij komen: ik wil weten wat er in haar omgaat, ik wil weten waar ze mee zit. Op zich een logische reactie lijkt me, want je houdt van iemand en maakt je zorgen. Maar ze kan haar gevoel niet met me delen, wil dat ook niet, en ergens kwetst me dat, hoewel ik er op een andere manier ook weer begrip voor heb.
Ik heb het ook nodig om fysiek dichtbij te komen: haar gewoon lekker vast te kunnen houden. Maar ook dat wil ze niet, misschien is ze bang dat haar gevoel naar boven komt. Ik kan me dat wel voorstellen. Rationeel gezien kan ik dus wel wat met de hele situatie. Ik wil mezelf best wegcijferen, en doe dat ook, maar waar blijf ik met mijn gevoel? Waarom blijft mijn gevoel toch zo tegenstrijdig?
Misschien zit ik nu wel op het punt waarop ik niet meer dan een vriend voor haar kan zijn. Al eerder is mij aangegeven dat dat punt best eens zou kunnen komen, maar dit gevoel heb ik nog niet eerder gehad. Ik mis haar.
Het feit dat je er zo al mee bezig bent,zegt al genoeg.Volgens mij is ze heel blij met een vriend zoals jouquote:Op zondag 30 oktober 2005 10:12 schreef Ami80 het volgende:
Ik heb ook weer een vraag.
Hoe kan ik het beste aan de kantlijn blijven staan? Want rationeel gezien wil ik dat: het is de enige manier waarop ik mijn vriendin de ruimte kan geven zelf de strijd met haar eetstoornis aan te gaan. Maar tegelijkertijd wil ik gevoelsmatig voortdurend dichterbij komen: ik wil weten wat er in haar omgaat, ik wil weten waar ze mee zit. Op zich een logische reactie lijkt me, want je houdt van iemand en maakt je zorgen. Maar ze kan haar gevoel niet met me delen, wil dat ook niet, en ergens kwetst me dat, hoewel ik er op een andere manier ook weer begrip voor heb.
Ik heb het ook nodig om fysiek dichtbij te komen: haar gewoon lekker vast te kunnen houden. Maar ook dat wil ze niet, misschien is ze bang dat haar gevoel naar boven komt. Ik kan me dat wel voorstellen. Rationeel gezien kan ik dus wel wat met de hele situatie. Ik wil mezelf best wegcijferen, en doe dat ook, maar waar blijf ik met mijn gevoel? Waarom blijft mijn gevoel toch zo tegenstrijdig?
Misschien zit ik nu wel op het punt waarop ik niet meer dan een vriend voor haar kan zijn. Al eerder is mij aangegeven dat dat punt best eens zou kunnen komen, maar dit gevoel heb ik nog niet eerder gehad. Ik mis haar.
Ami80: ze zit nu in een enorme rare fase....zal van zwart naar wit overschieten, heeft enorm veel aan haar hoofd.
Het klinkt hard: maar juist deze periode moet je jezelf denk even wegcijferen. Volg haar signalen en geef haar de ruimte om haar plek in de groep van de therapie te vinden....
Dat is mijn visie.....
Het klinkt hard: maar juist deze periode moet je jezelf denk even wegcijferen. Volg haar signalen en geef haar de ruimte om haar plek in de groep van de therapie te vinden....
Dat is mijn visie.....
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
Dat is dus ook precies wat ik wil. Misschien komt dat niet goed naar voren uit mijn verhaaltje, ik was wat verward op het moment dat ik dat schreef. Maar het is dus een beetje een strijd met mijn gevoel, en dat maakt het wel moeilijk. Maar ik weet dat het het beste is. Ik ga het ook echt proberen...
Eigenlijk komt de emotie van de afgelopen tijd er een beetje uit. Maar ik kan er natuurlijk niet mee terecht bij degene met wie ik dat zou willen delen.
Je schrijft over signalen, maar die geeft ze nog weinig. Misschien lukt dat haar nog niet omdat ze zelf nog niet weet waar ze aan toe is. Ik denk dat ik maar even wat minder contact met haar ga opnemen, want als ze zin in me heeft dan mailt ze wel. En voor vrijdag hebben we een date, want dan zijn we een half jaar bij elkaar.
Toch nog een klein feestje dus...
Eigenlijk komt de emotie van de afgelopen tijd er een beetje uit. Maar ik kan er natuurlijk niet mee terecht bij degene met wie ik dat zou willen delen.
Je schrijft over signalen, maar die geeft ze nog weinig. Misschien lukt dat haar nog niet omdat ze zelf nog niet weet waar ze aan toe is. Ik denk dat ik maar even wat minder contact met haar ga opnemen, want als ze zin in me heeft dan mailt ze wel. En voor vrijdag hebben we een date, want dan zijn we een half jaar bij elkaar.
Toch nog een klein feestje dus...
Ami80: ik snap je gevoelens en je twijfels volledig...ook dat nu even alles er uit komt nu ze in de kliniek zit en dat jou ook wat rust geeft....je kunt nu een stuk 'behandeling' uit handen geven, ze zit daar nu onder professionele begeleiding, waardoor jij nu terug gaat kijken en de emoties een plaats gaat geven...
Niet alleen voor je vriendin, ook voor jou is dit een rare periode.....wat je zelf al vaker aan hebt gegeven: jullie relatie is in 6 maanden enorm veranderd.....aan de ene kant zijn jullie enorm close geworden, aan de andere kant zijn bijvoorbeeld lichamelijke dingen veel minder geworden....ook voor jou is dit raar!
Ik geef het nogmaals aan: je hebt mijn mail-adres, je weet dat je altijd mag mailen want inderdaad, met je vriendin kun je het heel vaak komende periode niet delen.....sterkte man, kop op!
Niet alleen voor je vriendin, ook voor jou is dit een rare periode.....wat je zelf al vaker aan hebt gegeven: jullie relatie is in 6 maanden enorm veranderd.....aan de ene kant zijn jullie enorm close geworden, aan de andere kant zijn bijvoorbeeld lichamelijke dingen veel minder geworden....ook voor jou is dit raar!
Ik geef het nogmaals aan: je hebt mijn mail-adres, je weet dat je altijd mag mailen want inderdaad, met je vriendin kun je het heel vaak komende periode niet delen.....sterkte man, kop op!
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
Ami80, sterkte ermee..
Het zal anders zijn, wat ze eerder nog een beetje met jou deelde aan gevoelens, zal ze nu hopelijk straks in de groep gooien, en dan heeft ze er niet altijd meer zin in om het met jou te delen....
Zorg dat je eventueel je ei ergens anders kwijt kan, je hebt het echt nodig..
Ik heb toen voor de keuze gestaan, opname of deeltijd... Als ik dat van jou zo lees ben ik blij dat ik deeltijd heb gekozen, ik had het er ws. ook heel moeilijk mee gehad als ik mijn vriend veel minder zag enzo.. Een opname heeft gelijk wel een hele grote impact
Het zal anders zijn, wat ze eerder nog een beetje met jou deelde aan gevoelens, zal ze nu hopelijk straks in de groep gooien, en dan heeft ze er niet altijd meer zin in om het met jou te delen....
Zorg dat je eventueel je ei ergens anders kwijt kan, je hebt het echt nodig..
Ik heb toen voor de keuze gestaan, opname of deeltijd... Als ik dat van jou zo lees ben ik blij dat ik deeltijd heb gekozen, ik had het er ws. ook heel moeilijk mee gehad als ik mijn vriend veel minder zag enzo.. Een opname heeft gelijk wel een hele grote impact
You don't have to know why you do something to stop doing it. All you have to do is to take a close look at what you are actually doing and decide to stop doing it for that moment!"
Dat ligt ook wel aan waar je opgenomen bent hoor Tijdens mijn opname in het ziekenhuis mocht ik de hele dag wel weg,alleen vaste dingen(therapie,eten)moest ik aanwezig zijn
Tijdens mijn opname in het ziekenhuis mocht ik de hele dag wel weg,alleen vaste dingen(therapie,eten)moest ik aanwezig zijn
Ik had dan naar Zuidlaren gemoeten,e n daar mocht ik alleen in het weekend naar huis toe.. En het is een eindje van Groningen weg, dus ik zou mijn vriend niet zo vaak hebben gezien als dat ik nu deed.. Nu kon ik nl. gewoon 's middags alweer naar huis toe
You don't have to know why you do something to stop doing it. All you have to do is to take a close look at what you are actually doing and decide to stop doing it for that moment!"
@Cle: tnx. Het is inderdaad wel een rollercoaster geweest de afgelopen maanden. Maar de wisselwerking die we altijd met elkaar hebben gehad is nu een beetje weg door haar opname, dus daar moeten we weer een andere vorm voor zoeken. Je moet je constant aanpassen aan de situatie, dat zul jij ook hebben gedaan. En dat is niet erg rustig of zo. Het komt vast wel goed, dat is namelijk tot nu toe altijd gelukt.
@teigan: gelukkig heb ik inderdaad met een hoop mensen contact, en dat helpt echt wel! Familie, vrienden, haar ouders, hier... een kleine groep mensen die gewoon de ins en outs weten van wat er gebeurt. En dat is ontzettend fijn. Haha, meer moet het ook niet worden, want dan heb ik er een dagtaak aan iedereen op de hoogte te houden!
Het gekke is dat het bij mij ook pieken en dalen zijn wat de emotie betreft: het weekend was zwaar en nu gaat het weer prima! De gedachtes zijn er alijd wel natuurlijk, maar op dit moment heb ik echt weer zoiets van 'we zien wel hoe het loopt'. Meer dan dit kunnen we (haar ouders, vrienden, en ik) toch niet doen.
In elk geval: ik hou jullie op de hoogte. Zodra ik iets meer weet spam ik wel weer...
Nu eerst naar vrijdag toe leven, want dat is onze half-jaar mijlpaal!
Hoe is het met HeaRt_woRm?
@teigan: gelukkig heb ik inderdaad met een hoop mensen contact, en dat helpt echt wel! Familie, vrienden, haar ouders, hier... een kleine groep mensen die gewoon de ins en outs weten van wat er gebeurt. En dat is ontzettend fijn. Haha, meer moet het ook niet worden, want dan heb ik er een dagtaak aan iedereen op de hoogte te houden!
Het gekke is dat het bij mij ook pieken en dalen zijn wat de emotie betreft: het weekend was zwaar en nu gaat het weer prima! De gedachtes zijn er alijd wel natuurlijk, maar op dit moment heb ik echt weer zoiets van 'we zien wel hoe het loopt'. Meer dan dit kunnen we (haar ouders, vrienden, en ik) toch niet doen.
In elk geval: ik hou jullie op de hoogte. Zodra ik iets meer weet spam ik wel weer...
Nu eerst naar vrijdag toe leven, want dat is onze half-jaar mijlpaal!
Hoe is het met HeaRt_woRm?
Gefeliciteerd!!quote:Op woensdag 2 november 2005 10:49 schreef Ami80 het volgende:
Nu eerst naar vrijdag toe leven, want dat is onze half-jaar mijlpaal!
Maak er een leuke dag van!
You don't have to know why you do something to stop doing it. All you have to do is to take a close look at what you are actually doing and decide to stop doing it for that moment!"
Haha, grappig. Bedankt meid, zullen we zeker doen! We zouden vanavond naar het concert gaan van het orkest waar ze in speelt, maar bij nader inzien doen we dat toch maar niet omdat ze al genoeg emoties voor d'r kiezen heeft gehad deze week. Dus het wordt - op aanraden van CleJee - toch Wallace and Grommit
Daarna knus een kopje thee zetten en wachten totdat de klok 10 uur slaat, want dan is het officieel Ik heb een heel fijn kettinkje voor haar gekocht, en ben superbenieuwd hoe ze het vindt!
Daarna knus een kopje thee zetten en wachten totdat de klok 10 uur slaat, want dan is het officieel Ik heb een heel fijn kettinkje voor haar gekocht, en ben superbenieuwd hoe ze het vindt!
Gefeliciteerd!!
Veel plezier vanavond
Veel plezier vanavond
Portfolio. |
Nikon D50 | Sigma 17-70mm Macro | Nikkor 70-300mm | SB-800
-je webicon gaf een malware-melding in Chrome, vandaar verwijderd-
Nikon D50 | Sigma 17-70mm Macro | Nikkor 70-300mm | SB-800
-je webicon gaf een malware-melding in Chrome, vandaar verwijderd-
Haha, nu maar hopen dat je de film cool vind Ami80, ik heb enorm vlak gelegen, en vriendin ook!
Gefeliciteerd man met jou en je meissie!
Spreek je wellicht binnenkort op msn, wil dan horen hoe het nu met haar gaat! Of je zet het gewoon op het forum!
Gefeliciteerd man met jou en je meissie!
Spreek je wellicht binnenkort op msn, wil dan horen hoe het nu met haar gaat! Of je zet het gewoon op het forum!
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
Het gaat,eten wat minder,maar mijn stemming is redelijk stabiel,wat voor mij het belangrijkste isquote:Op woensdag 2 november 2005 10:49 schreef Ami80 het volgende:
@Cle: tnx. Het is inderdaad wel een rollercoaster geweest de afgelopen maanden. Maar de wisselwerking die we altijd met elkaar hebben gehad is nu een beetje weg door haar opname, dus daar moeten we weer een andere vorm voor zoeken. Je moet je constant aanpassen aan de situatie, dat zul jij ook hebben gedaan. En dat is niet erg rustig of zo. Het komt vast wel goed, dat is namelijk tot nu toe altijd gelukt.
@teigan: gelukkig heb ik inderdaad met een hoop mensen contact, en dat helpt echt wel! Familie, vrienden, haar ouders, hier... een kleine groep mensen die gewoon de ins en outs weten van wat er gebeurt. En dat is ontzettend fijn. Haha, meer moet het ook niet worden, want dan heb ik er een dagtaak aan iedereen op de hoogte te houden!
Het gekke is dat het bij mij ook pieken en dalen zijn wat de emotie betreft: het weekend was zwaar en nu gaat het weer prima! De gedachtes zijn er alijd wel natuurlijk, maar op dit moment heb ik echt weer zoiets van 'we zien wel hoe het loopt'. Meer dan dit kunnen we (haar ouders, vrienden, en ik) toch niet doen.
In elk geval: ik hou jullie op de hoogte. Zodra ik iets meer weet spam ik wel weer...
Nu eerst naar vrijdag toe leven, want dat is onze half-jaar mijlpaal!
Hoe is het met HeaRt_woRm?
Gefeliciteerd trouwens
Wel teleurstelling hoor dat jullie niet naar W&G zin gegaan, haha! ;-)
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
Haha, ja, we schamen ons diep!
Anderszijds: je hebt nu wel een review gekregen van The Corpse Bride!
En we zijn zondag ook nog naar Aida geweest. Niet de musical maar de opera! Was gaaaafff...
Anderszijds: je hebt nu wel een review gekregen van The Corpse Bride!
En we zijn zondag ook nog naar Aida geweest. Niet de musical maar de opera! Was gaaaafff...
Ami80, hoe gaat het nu met je vriendin??
You don't have to know why you do something to stop doing it. All you have to do is to take a close look at what you are actually doing and decide to stop doing it for that moment!"
Hee Teigan, lief dat je ernaar vraagt.
Het gaat heel wisselend, maar momenteel is het heel zwaar voor haar door een hoop onzekerheid over de vraag of ze wel goed met haar eetstoornis bezig is. En dat is redelijk slopend, want het is een vraag die niet te beantwoorden valt: je slaat een weg in, en later blijkt pas of het de juiste was. Dus het is niet makkelijk, maar gezien de situatie valt dat ook niet te verwachten. Ik hoop natuurlijk dat ze de keuze maakt om door te vechten daar in de kliniek, en dat dat een bewuste keuze is. Want zolang ze het idee heeft dat ze voor haar naasten daar in die kliniek zit, zit ze er naar mijn idee toch echt om de verkeerde reden.
Het gaat heel wisselend, maar momenteel is het heel zwaar voor haar door een hoop onzekerheid over de vraag of ze wel goed met haar eetstoornis bezig is. En dat is redelijk slopend, want het is een vraag die niet te beantwoorden valt: je slaat een weg in, en later blijkt pas of het de juiste was. Dus het is niet makkelijk, maar gezien de situatie valt dat ook niet te verwachten. Ik hoop natuurlijk dat ze de keuze maakt om door te vechten daar in de kliniek, en dat dat een bewuste keuze is. Want zolang ze het idee heeft dat ze voor haar naasten daar in die kliniek zit, zit ze er naar mijn idee toch echt om de verkeerde reden.
Hallo hier ben ik weer.... Nou ja, onder een andere naam dan vroeger... Ik heb hier een tijdje meegepraat als ''genezen zijnde''. Nu heb ik dus sinds een tijdje een enorme terugval, echt een gat... Ben echt diep gevallen nu. Vandaar dat ik ook al een hele tijd niets gepost heb.
Liefs
Liefs
It's like you're a drug, it's like you're a demon I can't face down...
Sunrise1984, jammer dat je wer een terugval hebt, maar goed dat je het in ieder geval toe durft te geven. Dat maakt het al wel makkelijker om mee om te gaan..
Ik ben aan het afbouwen met mijn medicatie, ik ben gehalveerd, en het leek goed te gaan, maar de afgelopen dagen ben ik erg onredelijk, en ik voel me ook niet zo super...
Rare is dat het eten dan opeens wel weer beter gaat, maar ik voel me echt niet zo happy door dit alles..
Misschien toch maar een dagje rust nemen voor mezelf..
Ami80: ze zit er in ieder geval nog, en ze is er wel volop mee bezig, en dat is wel mooi. Heel veel sterkte toegewenst
Ik ben aan het afbouwen met mijn medicatie, ik ben gehalveerd, en het leek goed te gaan, maar de afgelopen dagen ben ik erg onredelijk, en ik voel me ook niet zo super...
Rare is dat het eten dan opeens wel weer beter gaat, maar ik voel me echt niet zo happy door dit alles..
Misschien toch maar een dagje rust nemen voor mezelf..
Ami80: ze zit er in ieder geval nog, en ze is er wel volop mee bezig, en dat is wel mooi. Heel veel sterkte toegewenst
You don't have to know why you do something to stop doing it. All you have to do is to take a close look at what you are actually doing and decide to stop doing it for that moment!"
Ik merk wel dat het nu dieper gaat dan de vorige keer, ik ben er een stuk erger aan toe. Heb van de week mn ouders in vertrouwen genomen, maar mn moeder is ervan overtuigd dat ik mezelf een eetstoornis probeer aan te praten Dat is toch te debiel voor woorden...
Elke dag krijg ik rond 14.00 uur last van die roes, van het niet eten. Kan soms amper wachten tot die roes komt, dan voel ik even lekker niets...geen zorgen, geen gedoe...
Liefs
Dat is toch te debiel voor woorden... Elke dag krijg ik rond 14.00 uur last van die roes, van het niet eten. Kan soms amper wachten tot die roes komt, dan voel ik even lekker niets...geen zorgen, geen gedoe...
Liefs
It's like you're a drug, it's like you're a demon I can't face down...
Lastig dat je ouders het nog niet echt lijken te zien...
Ga er wel mee naar de huisarts of iets dergelijks, zoek weer hulp, en dan zo snel mogelijk, voordat het helemaal mis gaat, jij weet zelf het beste hoe het echt met je gaat..
Btw, er was gisteren bij klokhuis een uitzending over eetstoornis....
Ik heb hem zelf niet gezein, maar is misschien wel leuk om nog te kijken...
Ga er wel mee naar de huisarts of iets dergelijks, zoek weer hulp, en dan zo snel mogelijk, voordat het helemaal mis gaat, jij weet zelf het beste hoe het echt met je gaat..
Btw, er was gisteren bij klokhuis een uitzending over eetstoornis....
Ik heb hem zelf niet gezein, maar is misschien wel leuk om nog te kijken...
You don't have to know why you do something to stop doing it. All you have to do is to take a close look at what you are actually doing and decide to stop doing it for that moment!"
Ja, ga gewoon zelf naar de huisarts, daar heb je je ouders niet voor nodig. Tenzij je geen hulp wilt voor je eetstoornis, maar gewoon aandacht van je ouders natuurlijk, en dan zit je moeder met haar interpretatie goed.
Lijkt mij niet echt de manier om aandacht te krijgen.. heb ook geen aandacht nodig. De stap om hulp te zoeken is heel groot, dan zal ik gaan moeten aankomen en dat maakt me bang. Ik weet dat het moet, dat het verstandig is, maar het voelt zo fout.
It's like you're a drug, it's like you're a demon I can't face down...
@Sunrise: hoe beter het gaat, hoe dieper je kunt vallen. Op zich logisch, want als het al niet zo goed gaat dan heb je minder ruimte om diep te vallen. Het voelt nu waarschijnlijk alsof je weer terug bent bij af, maar toen het echt slecht met je ging, voelde je je echt nog vervelender. Je moet er nu echt voor zorgen dat je niet meer tot dat niveau terugvalt, want je weet hoe dat voelde, en het lijkt me dat je daar niet meer naar terug wilt...
Van mijn vriendin weet ik dat haar eetstoornis een uitweg is: ze vlucht voor de moeilijkheden in het leven. Ze vlucht in de controle van het niet eten, maar zodra ze weer wat kalmer is komen die moeilijkheden weer terug omdat ze nog steeds bestaan. Het niet eten lost dus helemaal niks op, ook al biedt het een tijdelijk gevoel van veiligheid.
Dus maak die keuze: stel je de confrontatie met je angsten en gevoelens uit tot een later moment en laat je jezelf verder terugvallen in je eetstoornis, of hef je het hoofd en vind je de kracht om tegen de moeilijke situatie te gaan vechten?
Van mijn vriendin weet ik dat haar eetstoornis een uitweg is: ze vlucht voor de moeilijkheden in het leven. Ze vlucht in de controle van het niet eten, maar zodra ze weer wat kalmer is komen die moeilijkheden weer terug omdat ze nog steeds bestaan. Het niet eten lost dus helemaal niks op, ook al biedt het een tijdelijk gevoel van veiligheid.
Dus maak die keuze: stel je de confrontatie met je angsten en gevoelens uit tot een later moment en laat je jezelf verder terugvallen in je eetstoornis, of hef je het hoofd en vind je de kracht om tegen de moeilijke situatie te gaan vechten?
@Teigan: ik denk dat het afbouwen van de medicatie en de gevoelens die daarbij loskomen misschien ook wel een kwestie van wennen zijn: je hebt nu geen steun meer aan de medicatie en moet het helemaal alleen doen. Als je dat kunt dan ben je een topper!
Maar neem je tijd, dat mag best...
Kop op!
Maar neem je tijd, dat mag best...
Kop op!
Ami80, thnx, ik weet dat ook eigenlijk wel... Nu mijn eten goed gaat, en de medicatie omlaag gaat komt er bij mij ook best veel boven... Maar ik kan er nu tenminste zo af en toe eens flink om gaan janken, en dat scheelt weer..
Ennuh Sunrise, je komt misschien wat aan, maar het beeld wat jij van jezelf in je hoofd hebt zitten valt af........(snap je hem nog?)
Ennuh Sunrise, je komt misschien wat aan, maar het beeld wat jij van jezelf in je hoofd hebt zitten valt af........(snap je hem nog?)
You don't have to know why you do something to stop doing it. All you have to do is to take a close look at what you are actually doing and decide to stop doing it for that moment!"
Ja ik vat m nog
Verstandelijk weet ik t allemaal ook wel, maar ja... dat gevoel hè.
Het is gewoon zo klote dat je denkt dat je er helemaal bovenop bent en er lopen een paar dingen fout in je leven en boem... daar zit je weer...
Verstandelijk weet ik t allemaal ook wel, maar ja... dat gevoel hè.
Het is gewoon zo klote dat je denkt dat je er helemaal bovenop bent en er lopen een paar dingen fout in je leven en boem... daar zit je weer...
It's like you're a drug, it's like you're a demon I can't face down...
Het is een van de eerste dingen waar je op terugvalt als het niet helemaal goed gaat.... Gewoon omdat je niet weet hoe je er anders mee om moet gaan..
Ik ken het wel, kleinere dingen kan ik nu wel mee omgaan, maar gaat er teveel in een keer mis, dan grijp ik het liefst weer naar eten..
Ik ken het wel, kleinere dingen kan ik nu wel mee omgaan, maar gaat er teveel in een keer mis, dan grijp ik het liefst weer naar eten..
You don't have to know why you do something to stop doing it. All you have to do is to take a close look at what you are actually doing and decide to stop doing it for that moment!"
Argh, even spuien hoor...
Het gaat even niet lekker hier: mijn vriendin is op dit moment echt zo onhandelbaar. Tuurlijk komt dat door de spanning, tuurlijk komt dat doordat het niet lekker gaat, tuurlijk komt dat door de depressie, maar argh, ik word er even niet goed van!
Ze sluit zich compleet af, is bits en bot. Elke keer dat ik vraag wanneer we elkaar weer zien, of wanneer ik een leuk plan heb, word ik afgewezen. Ze duwt iedereen die haar lief is van zich af. Een coping mechanisme zegt ze zelf, maar ik word er zo verdrietig van. Hoe kan ik er voor haar zijn als ze me niet toelaat? Wat doe ik verkeerd?
Tegelijkertijd begrijp ik het ook wel weer hoor, want ze heeft het hartstikke moeilijk en als je jezelf niet kunt uitstaan dan kun je ook niet op een leuke manier met iemand anders omgaan. Maar het maakt me zo kwetsbaar om steeds maar weer te moeten smeken om contact. Dus dat doe ik ook niet meer, want ik kan er op dit moment niet tegen steeds te worden teleurgesteld. Ik probeer vrolijk te zijn als ik bij haar ben, leuke verhalen te vertellen, etc, maar onderhuids zit boosheid. Het is echt doorbijten op dit moment... Het is zo oneerlijk allemaal.
Het gaat even niet lekker hier: mijn vriendin is op dit moment echt zo onhandelbaar. Tuurlijk komt dat door de spanning, tuurlijk komt dat doordat het niet lekker gaat, tuurlijk komt dat door de depressie, maar argh, ik word er even niet goed van!
Ze sluit zich compleet af, is bits en bot. Elke keer dat ik vraag wanneer we elkaar weer zien, of wanneer ik een leuk plan heb, word ik afgewezen. Ze duwt iedereen die haar lief is van zich af. Een coping mechanisme zegt ze zelf, maar ik word er zo verdrietig van. Hoe kan ik er voor haar zijn als ze me niet toelaat? Wat doe ik verkeerd?
Tegelijkertijd begrijp ik het ook wel weer hoor, want ze heeft het hartstikke moeilijk en als je jezelf niet kunt uitstaan dan kun je ook niet op een leuke manier met iemand anders omgaan. Maar het maakt me zo kwetsbaar om steeds maar weer te moeten smeken om contact. Dus dat doe ik ook niet meer, want ik kan er op dit moment niet tegen steeds te worden teleurgesteld. Ik probeer vrolijk te zijn als ik bij haar ben, leuke verhalen te vertellen, etc, maar onderhuids zit boosheid. Het is echt doorbijten op dit moment... Het is zo oneerlijk allemaal.
Ami80: dit is de zwarte fase, dit is een fase van "de hele wereld kan me niks verrotten, laat me please alleen".. Hoe meer jij met plannen komt, hoe meer zij zich van je af zal stoten...hoe hard dat ook klinkt...
Je doet in haar ogen waarschijnlijk veel verkeerd, of: beter gezegd: je kunt nu gewoon niets goeds doen! Ze zal altijd wel een reden verzinnen om afstand te blijven nemen....
Ik kan me enorm voorstellen hoe zwaar dit is, en hoe hulpeloos je je moet voelen, maar ben bang dat er maar 1 iemand is die hier iets aan kan doen: je vriendin!
Sterkte man!
Je doet in haar ogen waarschijnlijk veel verkeerd, of: beter gezegd: je kunt nu gewoon niets goeds doen! Ze zal altijd wel een reden verzinnen om afstand te blijven nemen....
Ik kan me enorm voorstellen hoe zwaar dit is, en hoe hulpeloos je je moet voelen, maar ben bang dat er maar 1 iemand is die hier iets aan kan doen: je vriendin!
Sterkte man!
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
Het is niet zozeer een fase, want ze heeft er al een hele tijd last van. Het wordt alleen steeds erger. Dus tja, wat moet ik doen: contact blijven zoeken en alle afwijzingen voor lief nemen, of het laten rusten? Het is zo verwarrend allemaal, want ze is (dat heeft ze me gezegd) ontzettend bang me kwijt te raken, dat ik erachter kom dat ze helemaal niet zo leuk is. Tegelijkertijd vlucht ze voor die angst door vooral maar geen contact te zoeken. Dat lost natuurlijk helemaal niks op (en daar zit ook de essentie van het probleem), sterker nog: ze bereikt er precies mee wat ze juist niet wil, namelijk verslechtering van de relatie. Tegelijkertijd had zehet deze week een keer ontzettend moeilijk en gaf ze aan me nodig te hebben. Dus ik daar weer heen, alles koek en ei. Dan heb je weer even hoop, maar dat is van korte duur, tot de volgende afwijzing. Ik ben bang dat ik dit niet veel langer aan kan...
Lijkt me heel lastig wat je moet doen....heb het pasklare antwoord ook niet voor je ben ik bang....
De valkuil van "als mensen me beter leren kennen vinden ze me vast niet zo leuk meer" is een hele herkenbare, die kom ik soms ook tegen bij mijn meissie.
Evenals het zwart-wit: óf ze wil je helemaal óf ze wil je helemaal n.i.e.t.
En dit proces is, zeker omdat ze nu aan begin van therapie zit, (nog) niet te sturen.
Je voelt het ook als een afwijzing, maar dat is het dus niet. Het heeft namelijk helemaal niets met jou te maken, ze wijst je niet af, kiest alleen voor zichzelf.
Ik denk...dat je geduld moet hebben en het enige wat je kunt doen is er voor haar zijn, op de momenten dat zij er open voor staat....
De valkuil van "als mensen me beter leren kennen vinden ze me vast niet zo leuk meer" is een hele herkenbare, die kom ik soms ook tegen bij mijn meissie.
Evenals het zwart-wit: óf ze wil je helemaal óf ze wil je helemaal n.i.e.t.
En dit proces is, zeker omdat ze nu aan begin van therapie zit, (nog) niet te sturen.
Je voelt het ook als een afwijzing, maar dat is het dus niet. Het heeft namelijk helemaal niets met jou te maken, ze wijst je niet af, kiest alleen voor zichzelf.
Ik denk...dat je geduld moet hebben en het enige wat je kunt doen is er voor haar zijn, op de momenten dat zij er open voor staat....
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
Ik zal afwachten, zal weer sterk proberen te zijn. Moeilijk hoor.
In elk geval bedankt.
Ze is alleen zó boos op zichzelf, en zó enorm angstig... dat doet pijn om te zien.
In elk geval bedankt.
Ze is alleen zó boos op zichzelf, en zó enorm angstig... dat doet pijn om te zien.
Ja, dat kan ik me indenken..... mijn meissie gister ook zwaar gesprek met socio gehad, had haar met tranen in mijn armen....
De jouwe gaat nu door een diep dal...enorm diep...maar zonder in het dal te zijn geweest, zal ze nooit op de top komen!
Je hoeft ook niet altijd sterk te zijn, wie verwacht dat van je? Zorg puur dat je jezelf niet wegcijferd....je kan er nu maar tot bepaalde hoogte voor haar zijn....
De jouwe gaat nu door een diep dal...enorm diep...maar zonder in het dal te zijn geweest, zal ze nooit op de top komen!
Je hoeft ook niet altijd sterk te zijn, wie verwacht dat van je? Zorg puur dat je jezelf niet wegcijferd....je kan er nu maar tot bepaalde hoogte voor haar zijn....
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
Weet je wat het is Ami80, als je zo bang bent om mensen kwijt te raken, dan probeer je ze j uist weg te duwen, je hebt er dan controle over namelijk..
Als ze je dan laten vallen, dan is het mooi je eigen schuld...
Ik ben er toen een aantal vrienden door kwijt geraakt, die van de een op de andere dag besloten niet meer met mij om te gaan.. En een aantal deed het zeker niet bewust, die wisten gewoon niet meer wat ze het beste konden doen, maar een "vriend"heeft zijn vriendin(toendertijd mijn beste vriendin) verboden om nog met mij om te gaan... En dat doet ook nu nog steeds veel pijn, dat zij mij zo hebben laten vallen..
Ik weet dat het moeilijk is, maar hou vol
Als ze je dan laten vallen, dan is het mooi je eigen schuld...
Ik ben er toen een aantal vrienden door kwijt geraakt, die van de een op de andere dag besloten niet meer met mij om te gaan.. En een aantal deed het zeker niet bewust, die wisten gewoon niet meer wat ze het beste konden doen, maar een "vriend"heeft zijn vriendin(toendertijd mijn beste vriendin) verboden om nog met mij om te gaan... En dat doet ook nu nog steeds veel pijn, dat zij mij zo hebben laten vallen..
Ik weet dat het moeilijk is, maar hou vol
You don't have to know why you do something to stop doing it. All you have to do is to take a close look at what you are actually doing and decide to stop doing it for that moment!"
Ami80 Ik had het net met mijn vriendje over hoe het tussen ons ging, oa. in de periode dat ik in behandeling kwam, en toen was ik ook een beetje onhandelbaar, wat bij ons wel geholpen heeft is uiteindelijk een paar gesprekken met een spv'er...
En nog een woordje van advies van mijn vriendje: "Soms hebben ze ruzie met zichzelf, en dat hebben ze niet door. Dan denken ze dat ze ruzie met jou hebben, dan laat je ze eerst even uitrazen, en dan geef je ze een knuffel" (klinkt stom, maar hier werkte het)
Misschien heb je er nog wat aan....
En nog een woordje van advies van mijn vriendje: "Soms hebben ze ruzie met zichzelf, en dat hebben ze niet door. Dan denken ze dat ze ruzie met jou hebben, dan laat je ze eerst even uitrazen, en dan geef je ze een knuffel" (klinkt stom, maar hier werkte het)
Misschien heb je er nog wat aan....
You don't have to know why you do something to stop doing it. All you have to do is to take a close look at what you are actually doing and decide to stop doing it for that moment!"
Hey, lief van je dat je zo meedenkt. Het is wel fijn om uit eerste hand van iemand te horen dat die door dezelfde processen is gegaan als mijn vriendinnetje. Misschien wel omdat het een stukje bevestiging geeft.
Ik laat het nu maar even zijn loop: misschien heeft ze gewoon ruimte nodig. Ondertussen blijf ik contact houden door af en toe te proberen te bellen, smsjes, en ik heb haar een paar dagen geleden ook een leuk kaartje gestuurd. Dus ik blijf er wel voor haar, maar op een klein afstandje, en hoop dat ze op een gegeven moment zelf weer wat meer toenadering zoekt.
Over de opmerking van je vriendje over het ruzie hebben met zichzelf: dat herken ik ten dele, alleen lukt het maar niet om even uit te razen. Maar dat ze heel erg in conflict is met haarzelf dat is wel duidelijk. Maar dat is misschien ook wel een onderdeel van het proces dat ze moet doorlopen, want het heeft te maken met de keuze om wel of niet beter te willen worden. En als ze daar inderdaad over na zou denken, dan zou dat natuurlijk alleen maar positief zijn.
Ik laat het nu maar even zijn loop: misschien heeft ze gewoon ruimte nodig. Ondertussen blijf ik contact houden door af en toe te proberen te bellen, smsjes, en ik heb haar een paar dagen geleden ook een leuk kaartje gestuurd. Dus ik blijf er wel voor haar, maar op een klein afstandje, en hoop dat ze op een gegeven moment zelf weer wat meer toenadering zoekt.
Over de opmerking van je vriendje over het ruzie hebben met zichzelf: dat herken ik ten dele, alleen lukt het maar niet om even uit te razen. Maar dat ze heel erg in conflict is met haarzelf dat is wel duidelijk. Maar dat is misschien ook wel een onderdeel van het proces dat ze moet doorlopen, want het heeft te maken met de keuze om wel of niet beter te willen worden. En als ze daar inderdaad over na zou denken, dan zou dat natuurlijk alleen maar positief zijn.
Ben ik weer eens... moet even van me af typen, voel me gewoon zwaar klote. Doe zo mn best met alles, maar t lijkt geen nut te hebben. Gisteren toch weer gebraakt na t eten. En omdat ik mezelf daar weer schuldig over voelde heb ik erna een bruine boterham gegeten en binnengehouden, en nu voel ik me daar weer schuldig over! Het is gewoon ziekelijk hoe een mens de hele dag alleen maar met eten bezig kan zijn zonder te eten... pfff.... word gewoon moe van mezelf!
It's like you're a drug, it's like you're a demon I can't face down...
Sunrise, dat is echt niet goed...
Overgeven is echt slecht voor je, voor je slokdarm, voor alles eigenlijk...
Die bruine boterham erna is dan wel weer goed..
Ga alsjeblieft langs je huisarts en vraag een doorverwijzing oid voordat het nog verder uit de hand loopt!!
Ami80, ik ben blij dat je er wat aan hebt... JE bent niet de eerste en jammergenoeg ook niet de laatste die dit zo meemaakt, dus ervaringen van anderen zijn alleen maar handig. En jij hebt alleen maar "geluk" in dat opzich dat je nog een beetje afstand kan nemen... Ik woonde al samen en kwam dus elke avond weer bokkig thuis de eerste weken...
Overgeven is echt slecht voor je, voor je slokdarm, voor alles eigenlijk...
Die bruine boterham erna is dan wel weer goed..
Ga alsjeblieft langs je huisarts en vraag een doorverwijzing oid voordat het nog verder uit de hand loopt!!
Ami80, ik ben blij dat je er wat aan hebt... JE bent niet de eerste en jammergenoeg ook niet de laatste die dit zo meemaakt, dus ervaringen van anderen zijn alleen maar handig. En jij hebt alleen maar "geluk" in dat opzich dat je nog een beetje afstand kan nemen... Ik woonde al samen en kwam dus elke avond weer bokkig thuis de eerste weken...
You don't have to know why you do something to stop doing it. All you have to do is to take a close look at what you are actually doing and decide to stop doing it for that moment!"
Heb haar gisteravond even gesproken en het gaat inderdaad niet goed: ze had een kloteweekend achter de rug en speelt steeds meer met de gedachte om te stoppen in de kliniek. Ze heeft twee eisen opgesteld waarover ze met haar sociotherapeut (die nu even ziek is) wil spreken, en als daar niet over gepraat kan worden dan stopt ze ermee.
Op zich makkelijk natuurlijk, want op deze manier creëert ze voor zichzelf een reden om te stoppen, zo van: 'de kliniek werkt niet mee? Ok, maar dan heb ik er ook niks meer te zoeken.' Dus nou ja, dat is dus nogal spannend allemaal. Niet zozeer of die 'eisen' ingewilligd worden (want dat zal natuurlijk niet), maar meer wat er daarna gaat gebeuren.
Sunrise1984: dat je moe wordt van jezelf is een bevestiging dat het echt niet goed gaat op dit moment. Denk je dat je ergens echte steun kan zoeken? Misschien wil je hier liever zelf uit komen, maar het risico dat je verder je eetstoornis invalt is te groot! Grijp in (of laat ingrijpen) voordat het zover is, ook al voelt dat misschien zwak. Je zit in een cirkeltje omlaag, want omdat je de hele dag met je eetgedrag bezig bent kun je ook nergens anders meer mee bezig zijn, haal je geen voldoening meer uit het leven, voelt je daar klote over en vlucht je vervolgens weer in verkeerde eetgewoontes! Hoe kun je die spiraal doorbreken?
Op zich makkelijk natuurlijk, want op deze manier creëert ze voor zichzelf een reden om te stoppen, zo van: 'de kliniek werkt niet mee? Ok, maar dan heb ik er ook niks meer te zoeken.' Dus nou ja, dat is dus nogal spannend allemaal. Niet zozeer of die 'eisen' ingewilligd worden (want dat zal natuurlijk niet), maar meer wat er daarna gaat gebeuren.
Sunrise1984: dat je moe wordt van jezelf is een bevestiging dat het echt niet goed gaat op dit moment. Denk je dat je ergens echte steun kan zoeken? Misschien wil je hier liever zelf uit komen, maar het risico dat je verder je eetstoornis invalt is te groot! Grijp in (of laat ingrijpen) voordat het zover is, ook al voelt dat misschien zwak. Je zit in een cirkeltje omlaag, want omdat je de hele dag met je eetgedrag bezig bent kun je ook nergens anders meer mee bezig zijn, haal je geen voldoening meer uit het leven, voelt je daar klote over en vlucht je vervolgens weer in verkeerde eetgewoontes! Hoe kun je die spiraal doorbreken?
Ami80, vervelend dat ze erover nadenkt om te stoppen... Je kan er natuurlijk niets aan doen als ze het wil, daat valt ws. niets tegenin te brengen, maar toch had iedereen het liever anders gezien...
Het kan het keerpunt zijn.... Als ze er nu goed over na gaat denken en alsnog doorgaat, dan gaat ze er misschien wel helemaal voor... Dat was bij mij wel zo namelijk
Het kan het keerpunt zijn.... Als ze er nu goed over na gaat denken en alsnog doorgaat, dan gaat ze er misschien wel helemaal voor... Dat was bij mij wel zo namelijk
You don't have to know why you do something to stop doing it. All you have to do is to take a close look at what you are actually doing and decide to stop doing it for that moment!"
O ja? Was dat bij jou een proces waarin je besloot dat je zelf beter wilde worden of zo? Hoe ging dat dan?
Ik kan mezelf ook wel voor m'n kop slaan.
Ik heb zo'n lieve vriend, en ik kan altijd met hem praten, staat altijd voor me klaar. En nog vertik ik het om te vertellen wat me dwars zit. Afgelopen zondag een goed gesprek over gehad, en ben er achter gekomen dat hij denkt dat ik, even grof gezegd, gestopt ben met die vinger in m'n keel te steken. Nou dat is dus niet zo, maar omdat ik er zo weinig over praat.... Nouja... is hij dat dus gaan denken. Snap heel goed dat hij er boos over geworden is, maar het was geen leuk gesprek!
Ben zo stom
Ik heb zo'n lieve vriend, en ik kan altijd met hem praten, staat altijd voor me klaar. En nog vertik ik het om te vertellen wat me dwars zit. Afgelopen zondag een goed gesprek over gehad, en ben er achter gekomen dat hij denkt dat ik, even grof gezegd, gestopt ben met die vinger in m'n keel te steken. Nou dat is dus niet zo, maar omdat ik er zo weinig over praat.... Nouja... is hij dat dus gaan denken. Snap heel goed dat hij er boos over geworden is, maar het was geen leuk gesprek!
Ben zo stom
Portfolio. |
Nikon D50 | Sigma 17-70mm Macro | Nikkor 70-300mm | SB-800
-je webicon gaf een malware-melding in Chrome, vandaar verwijderd-
Nikon D50 | Sigma 17-70mm Macro | Nikkor 70-300mm | SB-800
-je webicon gaf een malware-melding in Chrome, vandaar verwijderd-
