R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Niet echt geweldig met mij.quote:Op zondag 16 oktober 2005 11:23 schreef Ami80 het volgende:
Hoe is het met Esto en Wolkje?
Heb nog steeds last van eetbuien etc. en daar voel ik me dan weer schuldig over. Probeer echt m'n best te doen om afleiding te zoeken en niet naar eten te grijpen, maar helaas gebeurd dat haast wel iedere dag. Heb de laatste weken ook veel last van gewichtsschommelingen, en heb deze week vakantie, dus geen afleiding op school. Dat gaat leuk worden .
.P.s. Effe een vraagje waar ik mee zit. Hoe kan het dat bij sommige mensen met een eetstoornis de menstruatie uitblijft of minder wordt?
Portfolio. |
Nikon D50 | Sigma 17-70mm Macro | Nikkor 70-300mm | SB-800
-je webicon gaf een malware-melding in Chrome, vandaar verwijderd-
Nikon D50 | Sigma 17-70mm Macro | Nikkor 70-300mm | SB-800
-je webicon gaf een malware-melding in Chrome, vandaar verwijderd-
bij mensen met anorexia is het vooral dat het lichaam geen energie meer heeft om ongesteld te worden volgens mij... Het is een bescherming van het lichaam, als je zo licht bent, ben je ook niet in staat een zwangerschap tot een goed einde te brengen.
Bij mensen die te zwaar zijn weet ik het niet precies eerlijk gezegd, ik zit nu zelf net op het randje, als ik iets lichter ben, word ik weer meer ongesteld, een kilootje zwaarder, en ik word het niet meer. Ik dacht dat vetweefsel ook zorgde voor de aanmaak van meer hormonen, en dat zal de boel wel verstoren..
Bij mensen die te zwaar zijn weet ik het niet precies eerlijk gezegd, ik zit nu zelf net op het randje, als ik iets lichter ben, word ik weer meer ongesteld, een kilootje zwaarder, en ik word het niet meer. Ik dacht dat vetweefsel ook zorgde voor de aanmaak van meer hormonen, en dat zal de boel wel verstoren..
You don't have to know why you do something to stop doing it. All you have to do is to take a close look at what you are actually doing and decide to stop doing it for that moment!"
Vervelend voor je Esto, dat het niet lekker gaat. In elk geval probeer je het, dat vind ik al heel knap. Je zoekt afleiding om niet aan eten te denken en dat is een goede korte-termijnoplossing. Je gewichtsschommelingen zijn niet het ergste, dat hoort er eigenlijk een beetje bij. Probeer het te accepteren, hoe moeilijk dat ook is. Je zit best in een lastig pakket en volgens mij ben je volop bezig de situatie het hoofd te bieden. Misschien geloof je het niet, maar ik vind dat echt al hartstikke goed...
Over de menstruatie: wat ik ervan weet is dat de regelmaat van de cyclus bij mensen met een eetstoornis door twee dingen wordt beïnvloed. Ten eerste is het vetpercentage van belang: bij een te klein vetpercentage wordt de functie uitgeschakeld. Of dat ook het geval is bij een onregelmatig of te hoog vetpercentage dat weet ik niet, maar het lijkt me niet, want ik heb nog nooit gehoord dat hele dikken problemen krijgen met hun menstruatie. Ook een verstoorde hormoonhuishouding is van invloed en hangt bijvoorbeeld ook samen met tekorten aan mineralen als ijzer.
De laatste factor is stress: bij veel stress kan de menstruatie stoppen. Mijn nichtje had dat ook toen het net was uitgegaan met haar vriendje. Ze was hartstikke bang zwanger te zijn, maar op een gegeven moment kwam haar periode toch op het moment dat de stress wat zakte.
Over de menstruatie: wat ik ervan weet is dat de regelmaat van de cyclus bij mensen met een eetstoornis door twee dingen wordt beïnvloed. Ten eerste is het vetpercentage van belang: bij een te klein vetpercentage wordt de functie uitgeschakeld. Of dat ook het geval is bij een onregelmatig of te hoog vetpercentage dat weet ik niet, maar het lijkt me niet, want ik heb nog nooit gehoord dat hele dikken problemen krijgen met hun menstruatie. Ook een verstoorde hormoonhuishouding is van invloed en hangt bijvoorbeeld ook samen met tekorten aan mineralen als ijzer.
De laatste factor is stress: bij veel stress kan de menstruatie stoppen. Mijn nichtje had dat ook toen het net was uitgegaan met haar vriendje. Ze was hartstikke bang zwanger te zijn, maar op een gegeven moment kwam haar periode toch op het moment dat de stress wat zakte.
Dank je...
Ik vind het maar raar allemaal van die menstruatie, maarja, kan er verder nie veel aan doen denk ik. Vroeg het maar ff voor de zekerheid, want 't is volgens mij niet echt goed. . .
Ik vind het maar raar allemaal van die menstruatie, maarja, kan er verder nie veel aan doen denk ik. Vroeg het maar ff voor de zekerheid, want 't is volgens mij niet echt goed. . .
Vroeg het maar ff voor de zekerheid, want 't is volgens mij niet echt goed. . .
Portfolio. |
Nikon D50 | Sigma 17-70mm Macro | Nikkor 70-300mm | SB-800
-je webicon gaf een malware-melding in Chrome, vandaar verwijderd-
Nikon D50 | Sigma 17-70mm Macro | Nikkor 70-300mm | SB-800
-je webicon gaf een malware-melding in Chrome, vandaar verwijderd-
nee, ik lees ook wel vaak dat vrouwen met overgewicht PCO hebben(moet je maar ff op googlen)
ik heb het er eigenlijk nooit over gehad met mijn huisarts, ik heb een spiraaltje, en dacht dat ik daardoor niet meer ongesteld werd... Pas een paar maanden geleden, toen ik onder de 90 kwam en weer ongesteld werd ging er een lichtje bij mij branden...
ik heb het er eigenlijk nooit over gehad met mijn huisarts, ik heb een spiraaltje, en dacht dat ik daardoor niet meer ongesteld werd... Pas een paar maanden geleden, toen ik onder de 90 kwam en weer ongesteld werd ging er een lichtje bij mij branden...
You don't have to know why you do something to stop doing it. All you have to do is to take a close look at what you are actually doing and decide to stop doing it for that moment!"
Ik zal morgen even googlen maar ik heb geen overgewicht hoor!
Portfolio. |
Nikon D50 | Sigma 17-70mm Macro | Nikkor 70-300mm | SB-800
-je webicon gaf een malware-melding in Chrome, vandaar verwijderd-
Nikon D50 | Sigma 17-70mm Macro | Nikkor 70-300mm | SB-800
-je webicon gaf een malware-melding in Chrome, vandaar verwijderd-
ook zonder overgewicht kan het wegblijven, gewoon omdat je niet/te weinig van bepaalde voedingsstoffen binnenkrijgt...
You don't have to know why you do something to stop doing it. All you have to do is to take a close look at what you are actually doing and decide to stop doing it for that moment!"
dank jequote:Op vrijdag 14 oktober 2005 22:57 schreef Sessy het volgende:
Erik, hulde voor de oplossing
het gaat volgens mij best goed, ze zegt iig het lijstje consequent te volgen, en d'r moeder let op
Nog even iets om misschien wat zorgen weg te nemen: op de informatiedag afgelopen woensdag werd het uitblijven van de menstruatie ook genoemd, met de mogelijkheid tot onvruchtbaarheid als een van de gevolgen. Maar in de nu 8-jarige hulpverlening van de spreker, was er nog nooit iemand geweest bij wie de menstruatie niet was teruggekomen. Met andere woorden: het is vervelend en het is absoluut iets om op te letten, maar je wordt niet zomaar onvruchtbaar.
Ik heb al een tijd geen last meer van eetproblemen, dus wat dat betreft gaat het erg goed.quote:Op zondag 16 oktober 2005 11:23 schreef Ami80 het volgende:
Hoe is het met Esto en Wolkje?
Verder ben ik dmv groepstherapie iets anders aan het aanpakken, waar ik het niet over ga hebben hier
Maar al met al gaat het aardig goed behalve dat ik ziek ben
Haha, je mag best iets voor jezelf houden hoor
Wel fijn om te horen dat het beter gaat met je. Die verkoudheid is niet het ergste
Wel fijn om te horen dat het beter gaat met je. Die verkoudheid is niet het ergste
Ik ga over een paar weken eens meekijken bij een gastles over eetstoornissen...
Ik vind het wel spannend hoor...
Als het goed gaat ga ik nl. meehelpen met gastlessen geven..
Verdre gaat het hier niet zo goed, ik voel me niet super, en wil nu alles weer perfect doen. En dat wil gewoon niet.. En mijn studie zit ook weer vast..
Ik baal er dan zo van, ik wou dat ik ervanaf was(mijn studie dan hoor)
Ik vind het wel spannend hoor...
Als het goed gaat ga ik nl. meehelpen met gastlessen geven..
Verdre gaat het hier niet zo goed, ik voel me niet super, en wil nu alles weer perfect doen. En dat wil gewoon niet.. En mijn studie zit ook weer vast..
Ik baal er dan zo van, ik wou dat ik ervanaf was(mijn studie dan hoor)
You don't have to know why you do something to stop doing it. All you have to do is to take a close look at what you are actually doing and decide to stop doing it for that moment!"
Dat is inderdaad spannend! Aan wat voor groepen zijn die gastlessen?
Mag ik even met je meekniezen? Ik zou ook willen dat ik ervanaf was, klotestudie. Heb er echt helemaal geen zin meer in. Waar ben jij mee bezig?
Mag ik even met je meekniezen? Ik zou ook willen dat ik ervanaf was, klotestudie. Heb er echt helemaal geen zin meer in. Waar ben jij mee bezig?
Dit keer is het een groep die als vrijwilligers in een buurthuis werkt, het kunnen ook schoolklassen zijn....
Ik ben op dit moment bezig met mijn betawetenschappelijke stage. Simpel gezegd, ik doe een onderzoeksstage bij scheikunde. Het omvat 21 oude studiepunten, waarvan ik er 5 zeker binnenheb, vanwege een introductiepracticum, en de andere 16 ben ik al heeeeeeeeeeeeeeeeel lang mee bezig.. Mijn begeleidster is nog niet tevreden, de experimenten lukken nog niet helemaal, en mijn begeleidster heeft ook nog niet echt gezegd wanneer ze vind dat ik genoeg gedaan heb..
Dus onzekerheid alom, en dat sloopt mij dan..
Ik ben op dit moment bezig met mijn betawetenschappelijke stage. Simpel gezegd, ik doe een onderzoeksstage bij scheikunde. Het omvat 21 oude studiepunten, waarvan ik er 5 zeker binnenheb, vanwege een introductiepracticum, en de andere 16 ben ik al heeeeeeeeeeeeeeeeel lang mee bezig.. Mijn begeleidster is nog niet tevreden, de experimenten lukken nog niet helemaal, en mijn begeleidster heeft ook nog niet echt gezegd wanneer ze vind dat ik genoeg gedaan heb..
Dus onzekerheid alom, en dat sloopt mij dan..
You don't have to know why you do something to stop doing it. All you have to do is to take a close look at what you are actually doing and decide to stop doing it for that moment!"
Hoi,
Ik heb zelf ook een vraagje. Ik heb een msn-vriendin die waarschijnlijk ook aan een eetstoornis lijdt (al noemt ze het zelf 'gewoon een streng dieet'). Ze eet helemaal niet, en ze voelt zich zelfs al schuldig als ze wat gesnoept heeft. .
Ze zit op het moment ook niet echt lekker niet bepaald lekker in haar vel (en ik denk dat hier ergens ook de oorzaak zit)
Maar is er, volgens jullie, iets wat ik kan doen?
Ik zou graag wllen helpen, maar ze is zelf nogal overtuigd van het feit dat wat ze zelf doet, het beste is voor haar (ookal weet ze dat het ongezond is). Maar ik weet ook niet hoe.
Anyway. Iemand ideeën?
Ik heb zelf ook een vraagje. Ik heb een msn-vriendin die waarschijnlijk ook aan een eetstoornis lijdt (al noemt ze het zelf 'gewoon een streng dieet'). Ze eet helemaal niet, en ze voelt zich zelfs al schuldig als ze wat gesnoept heeft. .
Ze zit op het moment ook niet echt lekker niet bepaald lekker in haar vel (en ik denk dat hier ergens ook de oorzaak zit)
Maar is er, volgens jullie, iets wat ik kan doen?
Ik zou graag wllen helpen, maar ze is zelf nogal overtuigd van het feit dat wat ze zelf doet, het beste is voor haar (ookal weet ze dat het ongezond is). Maar ik weet ook niet hoe.
Anyway. Iemand ideeën?
Heb je dit topic (en de vorige topics) al doorgelezen? Er staan absoluut tips tussen.
Hoe goed ken je die msn-vriendin? Het is (zeker op een afstand) moeilijk aanvoelen of er echt iets aan de hand is. Ik denk eigenlijk dat je niet al te dichtbij moet komen, want als je dingen zegt die niet helemaal goed vallen, dan ben je gauw geblockt. Heb je haar al eens botweg gevraagd of ze een eetstoornis zou kunnen hebben? Iemand anders gaf hier een tijdje geleden de tip om eens een klein eetlijstje te geven en te vragen of ze ongeveer de hoeveelheden at die er op die lijst stonden. Dit om de ogen te openen voor wat ze aan het doen was met haar eetpatroon.
@teigan: irritant he, die begeleiders. Ik heb er ook zoeen die net zo perfectionistisch is als ikzelf. En dat kan ik nou juist niet gebruiken! Het voelt een beetje als een voortslepend proces, dat afstuderen. Heb jij dat ook?
Hoe goed ken je die msn-vriendin? Het is (zeker op een afstand) moeilijk aanvoelen of er echt iets aan de hand is. Ik denk eigenlijk dat je niet al te dichtbij moet komen, want als je dingen zegt die niet helemaal goed vallen, dan ben je gauw geblockt. Heb je haar al eens botweg gevraagd of ze een eetstoornis zou kunnen hebben? Iemand anders gaf hier een tijdje geleden de tip om eens een klein eetlijstje te geven en te vragen of ze ongeveer de hoeveelheden at die er op die lijst stonden. Dit om de ogen te openen voor wat ze aan het doen was met haar eetpatroon.
@teigan: irritant he, die begeleiders. Ik heb er ook zoeen die net zo perfectionistisch is als ikzelf. En dat kan ik nou juist niet gebruiken! Het voelt een beetje als een voortslepend proces, dat afstuderen. Heb jij dat ook?
OK, ik zit ook weereens met een dilemma: mijn vriendin is steeds terughoudender in fysiek contact. En dan heb ik het niet over seks, want dat hebben we toch al niet, maar meer over de kleine dingetjes zoals het knuffelen, strelen, kussen, armpje om haar heen, etc. Dat roept weleens twijfels bij mij op, hoewel ik ze tot nog toe altijd wel heb kunnen verrationaliseren. Dit soort contact is in een relatie immers een uiting van affectie. Toen ik vanavond voor de zoveelste keer merkte dat ze geen zin had om gewoon even bij me te komen staan heb ik haar maar eens gevraagd of mijn gevoel juist is: 'Volgens mij vind je het helemaal niet fijn als ik je vasthoud'. Het antwoord was bekennend noch ontkennend. Ze vertelde me dat ze er 'gewoon' moeite mee heeft te begrijpen dat er iemand van haar houdt omdat ze absoluut niet van haarzelf houdt. Ook zei ze zichzelf lelijk te vinden en dat ik maar niet het tegendeel moest beweren.
Ik snap best dat dit hele gebeuren precies klopt bij het ziektebeeld en dat het verder niet aan mij ligt. Haar gevoelsleven ligt volledig overhoop, ze kan ook niet rationeel meer over haarzelf nadenken. Maar ze zei me wel geen twijfels over de relatie te hebben, dus dat was wel fijn.. Maar ik zit nu een beetje in dubio over wat ik moet doen: affectie blijven tonen door te blijven knuffelen etc. Of (nog) meer afstand nemen omdat ze er niet mee om kan gaan?
Ik snap best dat dit hele gebeuren precies klopt bij het ziektebeeld en dat het verder niet aan mij ligt. Haar gevoelsleven ligt volledig overhoop, ze kan ook niet rationeel meer over haarzelf nadenken. Maar ze zei me wel geen twijfels over de relatie te hebben, dus dat was wel fijn.. Maar ik zit nu een beetje in dubio over wat ik moet doen: affectie blijven tonen door te blijven knuffelen etc. Of (nog) meer afstand nemen omdat ze er niet mee om kan gaan?
Ze had ooit verteld dat ze ongeveer 150c per dag eet (een stukje chocola en een glas melk ofzo).quote:Op donderdag 20 oktober 2005 00:45 schreef Ami80 het volgende:
Heb je dit topic (en de vorige topics) al doorgelezen? Er staan absoluut tips tussen.
Hoe goed ken je die msn-vriendin? Het is (zeker op een afstand) moeilijk aanvoelen of er echt iets aan de hand is. Ik denk eigenlijk dat je niet al te dichtbij moet komen, want als je dingen zegt die niet helemaal goed vallen, dan ben je gauw geblockt. Heb je haar al eens botweg gevraagd of ze een eetstoornis zou kunnen hebben? Iemand anders gaf hier een tijdje geleden de tip om eens een klein eetlijstje te geven en te vragen of ze ongeveer de hoeveelheden at die er op die lijst stonden. Dit om de ogen te openen voor wat ze aan het doen was met haar eetpatroon.
Daarnaast dronk ze wel veel: cola light en koffie. Om de maag te vullen. En ze geeft zelf ook wel aan dat het een 'stoornis' is.
Wanneer ze enigsinds goede zin heeft, kan ik er best open over praten, en als het niet goed zou vallen, dan weet ze dat ze dat gewoon moet aangeven (wat ook gebeurt).
Verder weet ze ook dat het niet bepaald gezond is, maar dat houdt haar niet echt tegen.
Ik zoek meer iets om haar een beetje te helpen. Op het moment stel ik me gewoon open op tegenover haar, maar toch zou ik haar graag willen helpen. .
Klinkt als een eetstoornis idd. Helaas kun je weinig doen. Blijf maar doen wat je nu doet: proberen erover te praten. Heb het niet alleen over het eetgedrag, maar vooral over de dingen die haar dwars zitten: onzekerheid, perfectionisme, haar verleden, vriendschap, etc. Dat kan soms alleen als je jezelf ook kwetsbaar durft op te stellen, want anders voelt het al snel als eenrichtingsverkeer. Door over dit soort dingen te praten kweek je bij haar het besef dat er inderdaad iets mis is, en dat is de allereerste stap.
Vervelend... Snap het wel dat het moeilijk is voor haar om te zien dat er wel iemand van haar houd, terwijl ze dat zelf niet vind. Dat heb ik zelf ook een lange tijd gehad, totdat ik mensen leerde kennen (waaronder m'n vriend) die m'n ogen geopent hebben en vaak hebben gezegd dat ik er wél mag zijn. Ikzelf heb het altijd prettig gevonden dat er toch affectie getoond werd, en nu is niet ieder mens hetzelfde, maar misschien dat je vriendin dat toch wel prettig vind. Als je nu in een keer stopt en afstand neemt, kan dat misschien verkeerd uitpakken.quote:Op donderdag 20 oktober 2005 00:56 schreef Ami80 het volgende:
OK, ik zit ook weereens met een dilemma: mijn vriendin is steeds terughoudender in fysiek contact. En dan heb ik het niet over seks, want dat hebben we toch al niet, maar meer over de kleine dingetjes zoals het knuffelen, strelen, kussen, armpje om haar heen, etc. Dat roept weleens twijfels bij mij op, hoewel ik ze tot nog toe altijd wel heb kunnen verrationaliseren. Dit soort contact is in een relatie immers een uiting van affectie. Toen ik vanavond voor de zoveelste keer merkte dat ze geen zin had om gewoon even bij me te komen staan heb ik haar maar eens gevraagd of mijn gevoel juist is: 'Volgens mij vind je het helemaal niet fijn als ik je vasthoud'. Het antwoord was bekennend noch ontkennend. Ze vertelde me dat ze er 'gewoon' moeite mee heeft te begrijpen dat er iemand van haar houdt omdat ze absoluut niet van haarzelf houdt. Ook zei ze zichzelf lelijk te vinden en dat ik maar niet het tegendeel moest beweren.
Ik snap best dat dit hele gebeuren precies klopt bij het ziektebeeld en dat het verder niet aan mij ligt. Haar gevoelsleven ligt volledig overhoop, ze kan ook niet rationeel meer over haarzelf nadenken. Maar ze zei me wel geen twijfels over de relatie te hebben, dus dat was wel fijn.. Maar ik zit nu een beetje in dubio over wat ik moet doen: affectie blijven tonen door te blijven knuffelen etc. Of (nog) meer afstand nemen omdat ze er niet mee om kan gaan?
@ Boschjesman, ik ben bang dat je weinig kan doen zo over het internet. Maar erover praten met haar en een luisterend oor voor haar zijn kan ook veel betekenen .
Portfolio. |
Nikon D50 | Sigma 17-70mm Macro | Nikkor 70-300mm | SB-800
-je webicon gaf een malware-melding in Chrome, vandaar verwijderd-
Nikon D50 | Sigma 17-70mm Macro | Nikkor 70-300mm | SB-800
-je webicon gaf een malware-melding in Chrome, vandaar verwijderd-
Dat vind ik nou ook, je bent er zelf ook nog he Bosch... nie vergeten.quote:Op donderdag 20 oktober 2005 12:50 schreef Wolkje het volgende:
Bosch, vergeet jij niet om ook voor jezelf te zorgen, ipv alleen voor iemand anders?
En verder helpt luisteren waarschijnlijk al een hoop.
..hoog in de lucht!
Doe ik wel hoor. (al eet ik zelf waarschijnlijk ook niet echt gezond)quote:Op donderdag 20 oktober 2005 12:50 schreef Wolkje het volgende:
Bosch, vergeet jij niet om ook voor jezelf te zorgen, ipv alleen voor iemand anders?
Het is op het moment alleen mijn rug die behoorlijk ligt te zeuren, voor de rest gaat het wel redelijk hoor.
Gisteravond via haar moeder bericht gekregen. Uit het niets.
Ze gaat.
Vandaag wordt ze opgenomen. Ze doet het nog steeds niet voor haarzelf zegt ze, dus geen idee of ze kan volhouden. Geen idee wat gaat komen, en dat beangstigt me. Zoveel vragen, zo weinig antwoorden. Het enige wat ik weet is dat ze op dit moment boos is op de wereld, op de situatie, en dat ze ontzettend bang is. Dat kan ik me voorstellen, want ik ben het ook. Ergens ben ik blij dat ze gaat, maar over dat gevoel hangt een dikke sluier vrees omdat de toekomst zo ontzettend onzeker is.
[ Bericht 0% gewijzigd door Ami80 op 24-10-2005 09:58:33 ]
Ze gaat.
Vandaag wordt ze opgenomen. Ze doet het nog steeds niet voor haarzelf zegt ze, dus geen idee of ze kan volhouden. Geen idee wat gaat komen, en dat beangstigt me. Zoveel vragen, zo weinig antwoorden. Het enige wat ik weet is dat ze op dit moment boos is op de wereld, op de situatie, en dat ze ontzettend bang is. Dat kan ik me voorstellen, want ik ben het ook. Ergens ben ik blij dat ze gaat, maar over dat gevoel hangt een dikke sluier vrees omdat de toekomst zo ontzettend onzeker is.
[ Bericht 0% gewijzigd door Ami80 op 24-10-2005 09:58:33 ]
Jeetje Ami80, dat is inderdaad schrikken.
Ik ben blij dat ze zo'n stap neemt, hoe boos ze ook is, en hoe bang ze ook is.
Ik hoop echt dat ze zich daar veilig gaat voelen, zo veilig, dat ze er daar wel aan durft te gaan werken..
Ik wens jou ook even heel veel sterkte, jouw rol als "hulpverlener" wordt hopelijk een stuk minder nu, dat neemt de kliniek van je over.
Ik weet dat je vriendin mij niet kent, maar wens haar maar succes namens mij..
Het is echt de moeite waard...
En voor jou ook een dikke knuffel
Ik ben blij dat ze zo'n stap neemt, hoe boos ze ook is, en hoe bang ze ook is.
Ik hoop echt dat ze zich daar veilig gaat voelen, zo veilig, dat ze er daar wel aan durft te gaan werken..
Ik wens jou ook even heel veel sterkte, jouw rol als "hulpverlener" wordt hopelijk een stuk minder nu, dat neemt de kliniek van je over.
Ik weet dat je vriendin mij niet kent, maar wens haar maar succes namens mij..
Het is echt de moeite waard...
En voor jou ook een dikke knuffel
You don't have to know why you do something to stop doing it. All you have to do is to take a close look at what you are actually doing and decide to stop doing it for that moment!"
Dankjewel.
Tja veilig voelen, daar zeg je zo wat... belangrijk inderdaad. Maar wel enorm moeilijk: nieuwe omgeving, nieuwe mensen, nieuwe regels. Ik moet nu loslaten en dat ga ik proberen. Maar ik zit met zo veel vragen dat ik eigenlijk wat van die vragen moet stellen om los te kúnnen laten. Daar moet ik nog een format voor vinden... Eigenlijk wil ik met haar praten, maar dat moet ik overlaten aan de mensen daar. Mag ik wel vragen hoe het gaat?
Ik hoop dat ik er deze week een keer heen kan, om eens te aanschouwen waar ze nu zit. Misschien brengt haar opname ook wel een stukje openheid, want de kogel is nu door de kerk.
Ik schreef dat ze morgen wordt opgenomen, maar ik zat nog in mijn gedachten bij gisteren. Vandaag is dus de dag.
Tja veilig voelen, daar zeg je zo wat... belangrijk inderdaad. Maar wel enorm moeilijk: nieuwe omgeving, nieuwe mensen, nieuwe regels. Ik moet nu loslaten en dat ga ik proberen. Maar ik zit met zo veel vragen dat ik eigenlijk wat van die vragen moet stellen om los te kúnnen laten. Daar moet ik nog een format voor vinden... Eigenlijk wil ik met haar praten, maar dat moet ik overlaten aan de mensen daar. Mag ik wel vragen hoe het gaat?
Ik hoop dat ik er deze week een keer heen kan, om eens te aanschouwen waar ze nu zit. Misschien brengt haar opname ook wel een stukje openheid, want de kogel is nu door de kerk.
Ik schreef dat ze morgen wordt opgenomen, maar ik zat nog in mijn gedachten bij gisteren. Vandaag is dus de dag.
natuurlijk mag je wel blijven vragen hoe het gaat... En natuurlijk zal jij ook nog wel eens de verhalen aanhoren, dat blijft wel. MAar nu is er meer steun bij haar. De andere mensen die er zitten, de behandelaars. En daar deel je dingen mee die je met mensen uit je omgeving niet durfde te delen....
Waarschijnlijk kan je er wel een keer op bezoek, is ook alleen maar leuk voor haar.
Waarschijnlijk kan je er wel een keer op bezoek, is ook alleen maar leuk voor haar.
You don't have to know why you do something to stop doing it. All you have to do is to take a close look at what you are actually doing and decide to stop doing it for that moment!"
@ iedereen: ik ben ook weer terug! weliswaar met Ami80 op msn al contact gehad (hoe gaat het met je meissie?), maar hier al even niet meer geweest.
Ik kan zeggen dat ik, na breuk in mijn relatie het leven weer opgepakt heb, het gaat weer fijn allemaal! Zal hier weer ronddwalen om de verhalen te lezen en waar mogelijk adviesjes te droppen...
Eerste: ben mega trots op één ieder die hier iets over haar/zijn ziekte durft te posten, toppertje!
Ik kan zeggen dat ik, na breuk in mijn relatie het leven weer opgepakt heb, het gaat weer fijn allemaal! Zal hier weer ronddwalen om de verhalen te lezen en waar mogelijk adviesjes te droppen...
Eerste: ben mega trots op één ieder die hier iets over haar/zijn ziekte durft te posten, toppertje!
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
Fijn dat het weer goed met je gaat!!!
Welcome terug!!
Welcome terug!!
Portfolio. |
Nikon D50 | Sigma 17-70mm Macro | Nikkor 70-300mm | SB-800
-je webicon gaf een malware-melding in Chrome, vandaar verwijderd-
Nikon D50 | Sigma 17-70mm Macro | Nikkor 70-300mm | SB-800
-je webicon gaf een malware-melding in Chrome, vandaar verwijderd-
Tweede: de goede vriendin met ano waar ik tijd geleden veel over sprak, is inmiddels mijn echte vriendinnetje geworden
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
Niet te vergeten dat zijn en mijn vriendinnetje elkaar inmiddels ook ontmoet hebben. Ik hoorde zelfs dat jij de mijne in real-life gezien had!
Nou, ik ben er dus gisteren voor het eerst geweest, werd open gedaan door een aardig meisje dat (wat ik later hoorde) ook een eetstoornis bleek te hebben, maar er bijna vanaf was. Kamertje bekeken enzo, wat persoonlijke kadootjes gegeven, etc. Mijn vriendin was eigenlijk bestwel ontspannen. Gek genoeg, want ze vond het nog steeds helemaal niks. Al die regeltjes die ze hebben (en waar ze aardig tegenaan loopt te schoppen ), het feit dat ze niet kan doen waar ze zelf zin in heeft, etc. Maar bovenal vindt ze het zwak van zichzelf dat ze erheen is gegaan. Dat is lastig natuurlijk, want iets wat je voelt als falen wil je natuurlijk zo snel mogelijk rechtzetten. Dus ze benadrukt constant dat ze niet weet of ze dit wel volhoudt. Maar ze blijkt echt op de ondergrens te zitten (gezien het refeeding dieet wat ze nu krijgt), dus de nood is wel superhoog.
Met andere woorden: ik ben blij dat ze er zit, ben ook blij hoe ze gisteren (op haar tweede dag) was, maar ben wel een beetje bang voor de mogelijkheid dat ze het niet volhoudt. Want dan zou het best eens mis kunnen gaan. Dus eigenlijk ben ik op zoek naar de manier waarop we (haar ouders, vriendinnen, en ik) haar het beste kunnen moed inpraten om ermee door te gaan. Als jullie tips hebben dan hoor ik dat graag. Maar we gaan natuurlijk niet de therapeut uithangen, want dat werkt niet...
Nou, ik ben er dus gisteren voor het eerst geweest, werd open gedaan door een aardig meisje dat (wat ik later hoorde) ook een eetstoornis bleek te hebben, maar er bijna vanaf was. Kamertje bekeken enzo, wat persoonlijke kadootjes gegeven, etc. Mijn vriendin was eigenlijk bestwel ontspannen. Gek genoeg, want ze vond het nog steeds helemaal niks. Al die regeltjes die ze hebben (en waar ze aardig tegenaan loopt te schoppen ), het feit dat ze niet kan doen waar ze zelf zin in heeft, etc. Maar bovenal vindt ze het zwak van zichzelf dat ze erheen is gegaan. Dat is lastig natuurlijk, want iets wat je voelt als falen wil je natuurlijk zo snel mogelijk rechtzetten. Dus ze benadrukt constant dat ze niet weet of ze dit wel volhoudt. Maar ze blijkt echt op de ondergrens te zitten (gezien het refeeding dieet wat ze nu krijgt), dus de nood is wel superhoog.
Met andere woorden: ik ben blij dat ze er zit, ben ook blij hoe ze gisteren (op haar tweede dag) was, maar ben wel een beetje bang voor de mogelijkheid dat ze het niet volhoudt. Want dan zou het best eens mis kunnen gaan. Dus eigenlijk ben ik op zoek naar de manier waarop we (haar ouders, vriendinnen, en ik) haar het beste kunnen moed inpraten om ermee door te gaan. Als jullie tips hebben dan hoor ik dat graag. Maar we gaan natuurlijk niet de therapeut uithangen, want dat werkt niet...
@ Ami: Ik de jouwe in real life? o? Geen idee wanneer dat had moeten zijn dan......
Top dat je er al bent geweest, weet je precies hoe het er allemaal gaat!
Ja, de regeltjes....daar zal zij de hele behandeling wel last van houden, ene moment meer dan andere....hangt van haar bui af.....
Denk het grootste aanpak-punt voor komende tijd voor haar is dat ze inziet dat juist hulp zoeken en jezelf toestaan dat je het zelf niet aan kunt en anderen nodig hebt enorm sterk is!!!
en...tip voor jou: wees niet te bang dat het fout gaat. juist in deze eerste periode ben jij 1 van de belangrijke factoren en is het belangrijk dat jij uitstraalt dat je zeker weet dat ze het vol gaat houden en ze er heel erg sterk uit gaat komen! dus: ze gaat het redden en geeft niet op!
Top dat je er al bent geweest, weet je precies hoe het er allemaal gaat!
Ja, de regeltjes....daar zal zij de hele behandeling wel last van houden, ene moment meer dan andere....hangt van haar bui af.....
Denk het grootste aanpak-punt voor komende tijd voor haar is dat ze inziet dat juist hulp zoeken en jezelf toestaan dat je het zelf niet aan kunt en anderen nodig hebt enorm sterk is!!!
en...tip voor jou: wees niet te bang dat het fout gaat. juist in deze eerste periode ben jij 1 van de belangrijke factoren en is het belangrijk dat jij uitstraalt dat je zeker weet dat ze het vol gaat houden en ze er heel erg sterk uit gaat komen! dus: ze gaat het redden en geeft niet op!
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
Ja klopt, daar was ik ook al mee bezig. Enerzijds benadruk ik steeds dat het allemaal over gaat, dat ze het gaat redden, en aan de andere kant heb ik haar al een aantal keer verteld dat ik niet teleurgesteld in haar ben als het nu nog niet lukt om een stukje pressie bij haar weg te halen. En ik denk dat dat wel de goede combi is. Wel moeten we (haar vrienden) oppassen dat we niet teveel benadrukken dat dit de goede weg is, want dan voelt ze die druk weer en klapt ze dicht. Het is dus zoeken naar een evenwicht.
Er is absoluut iets in haar wat weet dat ze er zelf niet uit zal komen, maar dat is nu nog een heel klein stemmetje dat steeds wordt weggedrukt door de anorexia.
Cleejee: welkom terug......
fijn om te horen dat het goed met je gaat... Heeft jouw nieuwe vriendin dan in dezelfde kliniek gezeten ofzo als de vriendin van Ami80??
Ami80: Fijn dat je vriendin in ieder geval ontspannen is. Dan bevalt de omgeving en de groep haar schijnbaar, en dat is de eerste stap de goede kant uit. De regeltjes zijn moeilijk, en daar blijft ze nog wel even tegenaan schoppen denk ik, maar ik ben benieuwd hoe het verder zal gaan..
Ik ga redelijk hier.. Ik had me gisteren lopen haasten voor therapie, was het herfstvakantie, en ging het niet door.. Wat ik ook wel wist, maar ik was het vergeten.
Ik ben erg verkouden, en voel me ook wat ziekjes, maar het eten gaat wel goed. Ik begin de weegschaal weer los te laten, en ook eet ik niet heel veel extra als ik alleen thuis zit..
fijn om te horen dat het goed met je gaat... Heeft jouw nieuwe vriendin dan in dezelfde kliniek gezeten ofzo als de vriendin van Ami80??
Ami80: Fijn dat je vriendin in ieder geval ontspannen is. Dan bevalt de omgeving en de groep haar schijnbaar, en dat is de eerste stap de goede kant uit. De regeltjes zijn moeilijk, en daar blijft ze nog wel even tegenaan schoppen denk ik, maar ik ben benieuwd hoe het verder zal gaan..
Ik ga redelijk hier.. Ik had me gisteren lopen haasten voor therapie, was het herfstvakantie, en ging het niet door.. Wat ik ook wel wist, maar ik was het vergeten.
Ik ben erg verkouden, en voel me ook wat ziekjes, maar het eten gaat wel goed. Ik begin de weegschaal weer los te laten, en ook eet ik niet heel veel extra als ik alleen thuis zit..
You don't have to know why you do something to stop doing it. All you have to do is to take a close look at what you are actually doing and decide to stop doing it for that moment!"
@ teigan: dank!
ja, mijn vriendin is nu aan het afbouwen, die van Ami80 dus net begonnen!
@ ami80: wanneer had ik jouw vriendin dan moeten zien?
ja, mijn vriendin is nu aan het afbouwen, die van Ami80 dus net begonnen!
@ ami80: wanneer had ik jouw vriendin dan moeten zien?
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
@Clee: ja, dat vroeg ik me dus ook al af! Wanneer was je er deze week? Heb je je vriendin opgehaald of zo? Misschien heeft ze je wel alleen op een foto laten zien hoor...
@teigan: ik geloof niet dat de omgeving haar al bevalt hoor! Dat zal ook wel wennen zijn. En ze vond dat er een hoop mensen ongelovelijk zaten te etteren, dus daar heeft ze maar even aan meegedaan... Ja, ze laat geloof ik wel goed weten uit welk hout ze is gesneden... Arme groepsgenootjes...
Fijn om te horen dat het met jou beter gaat. Maar wat een pech hee, dat van die therapie die er niet was! Bereid je je helemaal voor op zoiets... Gaat het een beetje lekker in die groep?
@teigan: ik geloof niet dat de omgeving haar al bevalt hoor! Dat zal ook wel wennen zijn. En ze vond dat er een hoop mensen ongelovelijk zaten te etteren, dus daar heeft ze maar even aan meegedaan... Ja, ze laat geloof ik wel goed weten uit welk hout ze is gesneden... Arme groepsgenootjes...
Fijn om te horen dat het met jou beter gaat. Maar wat een pech hee, dat van die therapie die er niet was! Bereid je je helemaal voor op zoiets... Gaat het een beetje lekker in die groep?
Ik post hier nooit,dus hoi
Ik heb al jaren therapie,deze week van mijn psych te horen gekregen dat ik een eetstoornis heb,en ze wist niet of ik er ooit nog van af zou komen Ik heb het hier erg moeilijk mee
Ik heb al jaren therapie,deze week van mijn psych te horen gekregen dat ik een eetstoornis heb,en ze wist niet of ik er ooit nog van af zou komen Ik heb het hier erg moeilijk mee
Hee HeaRt_woRm, welkom in dit topic!
Van een eetstoornis valt wel af te komen, lees maar eens wat CleeJee hierboven schreef over zijn vriendin. Dat het moeilijk is dat staat wel vast, maar van een psychische stoornis valt altijd moeilijk af te komen. Hoe reageerde je op de analyse van je psych dat je een eetstoornis hebt? Doet het een belletje rinkelen of geloof je er niet zo in? En wat voor eetstoornis bedoelde je psych?
Je zult vast met een hoop vragen zitten: over eetstoornissen, over jezelf, over het hoe en waarom. Gelukkig is er een hoop informatie voor handen, in boeken en op het internet. Als je vragen hebt dan kun je ze natuurlijk ook altijd hier posten.
Van een eetstoornis valt wel af te komen, lees maar eens wat CleeJee hierboven schreef over zijn vriendin. Dat het moeilijk is dat staat wel vast, maar van een psychische stoornis valt altijd moeilijk af te komen. Hoe reageerde je op de analyse van je psych dat je een eetstoornis hebt? Doet het een belletje rinkelen of geloof je er niet zo in? En wat voor eetstoornis bedoelde je psych?
Je zult vast met een hoop vragen zitten: over eetstoornissen, over jezelf, over het hoe en waarom. Gelukkig is er een hoop informatie voor handen, in boeken en op het internet. Als je vragen hebt dan kun je ze natuurlijk ook altijd hier posten.
Dan nog even een update over mijn vriendin: gisteren was ik weer op bezoek gekomen. Ze had een wat mindere dag, dus we hebben het maar niet teveel gehad over hoe het ging enzo. Ik merk dat ze heel veel behoefte heeft naar praten over andere dingen om alle emoties van de kliniek even te ontvluchten.
Wat wel jammer is, is dat haar bezoek niet op haar kamer mag komen. Op zich kan ik me er wel wat bij voorstellen, want er lopen ook meiden in badjas over die gang naar de douches toe, maar het is wel vervelend, want je bent op deze manier nooit 1 op 1 met haar. Dus kan ze nooit helemaal haarzelf zijn en eens even lekker boos worden, in een deuk liggen, of huilen.
Daar moeten we dus nog een format voor vinden, want dat gebouw is zoooo ongezellig. En ze mag niet naar buiten, dus je bent echt een beetje opgesloten. En dat vindt ze ook het ergste van allemaal: het gevoel dat ze opgesloten zit. De drang om te ontvluchten is heel sterk.
Wat wel jammer is, is dat haar bezoek niet op haar kamer mag komen. Op zich kan ik me er wel wat bij voorstellen, want er lopen ook meiden in badjas over die gang naar de douches toe, maar het is wel vervelend, want je bent op deze manier nooit 1 op 1 met haar. Dus kan ze nooit helemaal haarzelf zijn en eens even lekker boos worden, in een deuk liggen, of huilen.
Daar moeten we dus nog een format voor vinden, want dat gebouw is zoooo ongezellig. En ze mag niet naar buiten, dus je bent echt een beetje opgesloten. En dat vindt ze ook het ergste van allemaal: het gevoel dat ze opgesloten zit. De drang om te ontvluchten is heel sterk.
@ Ami80: genezen is een andewr woord dan dat het beter gaat hoor.....mijn vriendin is duidelijk nog niet genezen, dat zal nog wel een hele tijd duren....áls ze überhaupt ooit helemaal geneest, eten zal het hele leven een topic blijven.....
Bij Mentrum heeft ze wat handvaten geleerd om de stoornis zo klein mogelijk te maken en om er mee om te gaan, en dat is heel belangrijk om mee te beginnen.
Nog steeds is haar zelfbeeld nog niet 100%, maar dat soort dingen heeft echt tijd nodig.
En Ami, over jouw vriendin: ze moet nu even doorbijten nu ze niet naar buiten mag, als ze snel aansterkt, mag ze sneller een wandeling gaan maken buiten en dan zijn jullie wel samen....snap dat ze zich nu even opgesloten voelt (en nee, gebouw is inderdaad niet zo gezellig...licht uitgedrukt), maar het komt goed!
Bij Mentrum heeft ze wat handvaten geleerd om de stoornis zo klein mogelijk te maken en om er mee om te gaan, en dat is heel belangrijk om mee te beginnen.
Nog steeds is haar zelfbeeld nog niet 100%, maar dat soort dingen heeft echt tijd nodig.
En Ami, over jouw vriendin: ze moet nu even doorbijten nu ze niet naar buiten mag, als ze snel aansterkt, mag ze sneller een wandeling gaan maken buiten en dan zijn jullie wel samen....snap dat ze zich nu even opgesloten voelt (en nee, gebouw is inderdaad niet zo gezellig...licht uitgedrukt), maar het komt goed!
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
@ HeaRt_woRm: welkom hier!!!! sterk van je dat je durft te komen hier! je zult zien dat je veel steun en tips zult krijgen, dus een goede plek uitgekozen!
Het is logisch dat je psych zegt dat ze niet weet of je er ooit vanaf komt....dat kan ze én jij ook nog niet weten. Snap zeker dat je daarvan schrikt, maar het kan ook een uitdaging zijn voor je: bewijs haar ongelijk!
Maar je hebt dus een eetstoornis, kun je daar iets meer over vertellen....wat heb je precies?
Het is logisch dat je psych zegt dat ze niet weet of je er ooit vanaf komt....dat kan ze én jij ook nog niet weten. Snap zeker dat je daarvan schrikt, maar het kan ook een uitdaging zijn voor je: bewijs haar ongelijk!
Maar je hebt dus een eetstoornis, kun je daar iets meer over vertellen....wat heb je precies?
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
Clee, je hebt helemaal gelijk, maar eigenlijk versta ik onder genezen gewoon ook 'ermee om leren gaan'. Ik bedoel, als ze haar eetgedrag onder controle heeft en het geen groot issue kan laten zijn in haar leven dan ben ik echt volmaakt tevreden hoor!
En wat dat zelfbeeld betreft: jij bent de sterkste factor in haar leven die haar zelfbeeld beter maakt. En daar hoef je helemaal niks voor te doen! Dat moet een goed gevoel geven, net als jij haar een goed gevoel geeft.
Tanden op elkaar en doorgaan. Ik zou niet graag in haar schoenen willen staan.
En wat dat zelfbeeld betreft: jij bent de sterkste factor in haar leven die haar zelfbeeld beter maakt. En daar hoef je helemaal niks voor te doen! Dat moet een goed gevoel geven, net als jij haar een goed gevoel geeft.
Tanden op elkaar en doorgaan. Ik zou niet graag in haar schoenen willen staan.
Bedankt voor de reacties
Ik heb al vanaf mijn 13e problemen met eten,maar heb eigenlijk nooit gedacht een eetstoornis te hebben,kan het nu nog steeds moeilijk geloven,maar ja...
Wat voor eetstoornis precies weet ik niet,maar wilt wel zoveel mogelijk afvallen.Overgeven doe ik heel af en toe.Laxeertabletten slik ik wel regelmatig.Heb ook licht ondergewicht(voor zover ik weet,op de ene site staat een BMi van dit en op een andere weer anders ). Maar soms heb ik een periode dat ik totaal niet met afvallen bezig ben(meestal een paar maanden/half jaar)dus vandaar ook dat ik nog steeds niet geloof dat ik een eetstoornis heb
Ik heb al vanaf mijn 13e problemen met eten,maar heb eigenlijk nooit gedacht een eetstoornis te hebben,kan het nu nog steeds moeilijk geloven,maar ja...
Wat voor eetstoornis precies weet ik niet,maar wilt wel zoveel mogelijk afvallen.Overgeven doe ik heel af en toe.Laxeertabletten slik ik wel regelmatig.Heb ook licht ondergewicht(voor zover ik weet,op de ene site staat een BMi van dit en op een andere weer anders ). Maar soms heb ik een periode dat ik totaal niet met afvallen bezig ben(meestal een paar maanden/half jaar)dus vandaar ook dat ik nog steeds niet geloof dat ik een eetstoornis heb
). Maar soms heb ik een periode dat ik totaal niet met afvallen bezig ben(meestal een paar maanden/half jaar)dus vandaar ook dat ik nog steeds niet geloof dat ik een eetstoornis heb 
Als je moeilijke periodes hebt waarin de eetstoornis weer opduikt, en andere periodes waarin er eigenlijk niet veel aan de hand is, dan zou dat kunnen betekenen dat je eetstoornis niet chronisch is. Dat maakt het niet minder erg, maar betekent wel dat je eetstoornis je niet altijd in zijn greep houdt. Anderszijds heb je er wel al heel lang last van. Kan het zijn dat je een uitweg zoekt in eetgestoord gedrag (laxeren, afvallen, spugen) op momenten waarop je het psychisch moeilijk hebt?
Heb je ook eetbuien? De grenslijn tussen anorexia en boulimia is soms moeilijk aan te geven, maar eetbuien horen wel redelijk specifiek bij de laatste. De twee soorten willen elkaar ook nog weleens afwisselen, dus dat maakt het soms moeilijk het beestje een naam te geven.
Schrijf eens voor jezelf op wat je op een dag allemaal eet en wat je verder doet (veel bewegen, laxeren, spugen, etc.), en ga dan eens na of dat normaal is. Dat kan je helpen een beeld te krijgen van of je een eetstoornis hebt, zo ja welke het is, en over hoe zwaar je eetstoornis is.
Heb je ook eetbuien? De grenslijn tussen anorexia en boulimia is soms moeilijk aan te geven, maar eetbuien horen wel redelijk specifiek bij de laatste. De twee soorten willen elkaar ook nog weleens afwisselen, dus dat maakt het soms moeilijk het beestje een naam te geven.
Schrijf eens voor jezelf op wat je op een dag allemaal eet en wat je verder doet (veel bewegen, laxeren, spugen, etc.), en ga dan eens na of dat normaal is. Dat kan je helpen een beeld te krijgen van of je een eetstoornis hebt, zo ja welke het is, en over hoe zwaar je eetstoornis is.
Ik moest opeens aan een post denken, van een tijd terug, die ik schreef aan HeaRt_woRm:
Het is niet echt nuttige informatie ofzo, maar ik vond het wel 'grappig'.quote:Op woensdag 25 mei 2005 11:47 schreef Wolkje het volgende:
Een deel van hoe dik en zwaar je bent, is genetisch bepaald.
Daar kan je je wel je hele leven tegen verzetten, maar daar wordt je echt niet gelukig van.
Overigens zie ik in jouw denken nog steeds wel een stukje eetprobleem terug.
@ Haert:en toch beïnvloed het wel je leven...want laten we eerlijk zijn: laxeer slikken is niet gebruikelijk natuurlijk....
Maar je psych zei dus dat je een eetstoornis heb...al enig idee hoe jullie hier verder mee gaan?
Maar je psych zei dus dat je een eetstoornis heb...al enig idee hoe jullie hier verder mee gaan?
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
Ik moet leren om dingen niet op mijn lichaam af te reageren.Maar we hebben eigenlijk niet zo vaak over eetstoornis,omdat dat niet de reden is dat ik daar kom.Is bijzaak ofzow
Eetstoornis heeft vaak wel te maken met de hoofdreden dat je er komt (welke dat ook is).
Het is een soort van 'uitlaatklep' van de hoofdreden vaak.
Mocht je aan die hoofdreden goed kunnen werken, zul je de eetstoornis ook meer onder controle gaan krijgen is mijn idee.....
Het is een soort van 'uitlaatklep' van de hoofdreden vaak.
Mocht je aan die hoofdreden goed kunnen werken, zul je de eetstoornis ook meer onder controle gaan krijgen is mijn idee.....
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
