R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Niet echt geweldig met mij.quote:Op zondag 16 oktober 2005 11:23 schreef Ami80 het volgende:
Hoe is het met Esto en Wolkje?
Heb nog steeds last van eetbuien etc. en daar voel ik me dan weer schuldig over. Probeer echt m'n best te doen om afleiding te zoeken en niet naar eten te grijpen, maar helaas gebeurd dat haast wel iedere dag. Heb de laatste weken ook veel last van gewichtsschommelingen, en heb deze week vakantie, dus geen afleiding op school. Dat gaat leuk worden .
.P.s. Effe een vraagje waar ik mee zit. Hoe kan het dat bij sommige mensen met een eetstoornis de menstruatie uitblijft of minder wordt?
Portfolio. |
Nikon D50 | Sigma 17-70mm Macro | Nikkor 70-300mm | SB-800
-je webicon gaf een malware-melding in Chrome, vandaar verwijderd-
Nikon D50 | Sigma 17-70mm Macro | Nikkor 70-300mm | SB-800
-je webicon gaf een malware-melding in Chrome, vandaar verwijderd-
bij mensen met anorexia is het vooral dat het lichaam geen energie meer heeft om ongesteld te worden volgens mij... Het is een bescherming van het lichaam, als je zo licht bent, ben je ook niet in staat een zwangerschap tot een goed einde te brengen.
Bij mensen die te zwaar zijn weet ik het niet precies eerlijk gezegd, ik zit nu zelf net op het randje, als ik iets lichter ben, word ik weer meer ongesteld, een kilootje zwaarder, en ik word het niet meer. Ik dacht dat vetweefsel ook zorgde voor de aanmaak van meer hormonen, en dat zal de boel wel verstoren..
Bij mensen die te zwaar zijn weet ik het niet precies eerlijk gezegd, ik zit nu zelf net op het randje, als ik iets lichter ben, word ik weer meer ongesteld, een kilootje zwaarder, en ik word het niet meer. Ik dacht dat vetweefsel ook zorgde voor de aanmaak van meer hormonen, en dat zal de boel wel verstoren..
You don't have to know why you do something to stop doing it. All you have to do is to take a close look at what you are actually doing and decide to stop doing it for that moment!"
Vervelend voor je Esto, dat het niet lekker gaat. In elk geval probeer je het, dat vind ik al heel knap. Je zoekt afleiding om niet aan eten te denken en dat is een goede korte-termijnoplossing. Je gewichtsschommelingen zijn niet het ergste, dat hoort er eigenlijk een beetje bij. Probeer het te accepteren, hoe moeilijk dat ook is. Je zit best in een lastig pakket en volgens mij ben je volop bezig de situatie het hoofd te bieden. Misschien geloof je het niet, maar ik vind dat echt al hartstikke goed...
Over de menstruatie: wat ik ervan weet is dat de regelmaat van de cyclus bij mensen met een eetstoornis door twee dingen wordt beïnvloed. Ten eerste is het vetpercentage van belang: bij een te klein vetpercentage wordt de functie uitgeschakeld. Of dat ook het geval is bij een onregelmatig of te hoog vetpercentage dat weet ik niet, maar het lijkt me niet, want ik heb nog nooit gehoord dat hele dikken problemen krijgen met hun menstruatie. Ook een verstoorde hormoonhuishouding is van invloed en hangt bijvoorbeeld ook samen met tekorten aan mineralen als ijzer.
De laatste factor is stress: bij veel stress kan de menstruatie stoppen. Mijn nichtje had dat ook toen het net was uitgegaan met haar vriendje. Ze was hartstikke bang zwanger te zijn, maar op een gegeven moment kwam haar periode toch op het moment dat de stress wat zakte.
Over de menstruatie: wat ik ervan weet is dat de regelmaat van de cyclus bij mensen met een eetstoornis door twee dingen wordt beïnvloed. Ten eerste is het vetpercentage van belang: bij een te klein vetpercentage wordt de functie uitgeschakeld. Of dat ook het geval is bij een onregelmatig of te hoog vetpercentage dat weet ik niet, maar het lijkt me niet, want ik heb nog nooit gehoord dat hele dikken problemen krijgen met hun menstruatie. Ook een verstoorde hormoonhuishouding is van invloed en hangt bijvoorbeeld ook samen met tekorten aan mineralen als ijzer.
De laatste factor is stress: bij veel stress kan de menstruatie stoppen. Mijn nichtje had dat ook toen het net was uitgegaan met haar vriendje. Ze was hartstikke bang zwanger te zijn, maar op een gegeven moment kwam haar periode toch op het moment dat de stress wat zakte.
Dank je...
Ik vind het maar raar allemaal van die menstruatie, maarja, kan er verder nie veel aan doen denk ik. Vroeg het maar ff voor de zekerheid, want 't is volgens mij niet echt goed. . .
Ik vind het maar raar allemaal van die menstruatie, maarja, kan er verder nie veel aan doen denk ik. Vroeg het maar ff voor de zekerheid, want 't is volgens mij niet echt goed. . .
Vroeg het maar ff voor de zekerheid, want 't is volgens mij niet echt goed. . .
Portfolio. |
Nikon D50 | Sigma 17-70mm Macro | Nikkor 70-300mm | SB-800
-je webicon gaf een malware-melding in Chrome, vandaar verwijderd-
Nikon D50 | Sigma 17-70mm Macro | Nikkor 70-300mm | SB-800
-je webicon gaf een malware-melding in Chrome, vandaar verwijderd-
nee, ik lees ook wel vaak dat vrouwen met overgewicht PCO hebben(moet je maar ff op googlen)
ik heb het er eigenlijk nooit over gehad met mijn huisarts, ik heb een spiraaltje, en dacht dat ik daardoor niet meer ongesteld werd... Pas een paar maanden geleden, toen ik onder de 90 kwam en weer ongesteld werd ging er een lichtje bij mij branden...
ik heb het er eigenlijk nooit over gehad met mijn huisarts, ik heb een spiraaltje, en dacht dat ik daardoor niet meer ongesteld werd... Pas een paar maanden geleden, toen ik onder de 90 kwam en weer ongesteld werd ging er een lichtje bij mij branden...
You don't have to know why you do something to stop doing it. All you have to do is to take a close look at what you are actually doing and decide to stop doing it for that moment!"
Ik zal morgen even googlen maar ik heb geen overgewicht hoor!
Portfolio. |
Nikon D50 | Sigma 17-70mm Macro | Nikkor 70-300mm | SB-800
-je webicon gaf een malware-melding in Chrome, vandaar verwijderd-
Nikon D50 | Sigma 17-70mm Macro | Nikkor 70-300mm | SB-800
-je webicon gaf een malware-melding in Chrome, vandaar verwijderd-
ook zonder overgewicht kan het wegblijven, gewoon omdat je niet/te weinig van bepaalde voedingsstoffen binnenkrijgt...
You don't have to know why you do something to stop doing it. All you have to do is to take a close look at what you are actually doing and decide to stop doing it for that moment!"
dank jequote:Op vrijdag 14 oktober 2005 22:57 schreef Sessy het volgende:
Erik, hulde voor de oplossing
het gaat volgens mij best goed, ze zegt iig het lijstje consequent te volgen, en d'r moeder let op
Nog even iets om misschien wat zorgen weg te nemen: op de informatiedag afgelopen woensdag werd het uitblijven van de menstruatie ook genoemd, met de mogelijkheid tot onvruchtbaarheid als een van de gevolgen. Maar in de nu 8-jarige hulpverlening van de spreker, was er nog nooit iemand geweest bij wie de menstruatie niet was teruggekomen. Met andere woorden: het is vervelend en het is absoluut iets om op te letten, maar je wordt niet zomaar onvruchtbaar.
Ik heb al een tijd geen last meer van eetproblemen, dus wat dat betreft gaat het erg goed.quote:Op zondag 16 oktober 2005 11:23 schreef Ami80 het volgende:
Hoe is het met Esto en Wolkje?
Verder ben ik dmv groepstherapie iets anders aan het aanpakken, waar ik het niet over ga hebben hier
Maar al met al gaat het aardig goed behalve dat ik ziek ben
Haha, je mag best iets voor jezelf houden hoor
Wel fijn om te horen dat het beter gaat met je. Die verkoudheid is niet het ergste
Wel fijn om te horen dat het beter gaat met je. Die verkoudheid is niet het ergste
Ik ga over een paar weken eens meekijken bij een gastles over eetstoornissen...
Ik vind het wel spannend hoor...
Als het goed gaat ga ik nl. meehelpen met gastlessen geven..
Verdre gaat het hier niet zo goed, ik voel me niet super, en wil nu alles weer perfect doen. En dat wil gewoon niet.. En mijn studie zit ook weer vast..
Ik baal er dan zo van, ik wou dat ik ervanaf was(mijn studie dan hoor)
Ik vind het wel spannend hoor...
Als het goed gaat ga ik nl. meehelpen met gastlessen geven..
Verdre gaat het hier niet zo goed, ik voel me niet super, en wil nu alles weer perfect doen. En dat wil gewoon niet.. En mijn studie zit ook weer vast..
Ik baal er dan zo van, ik wou dat ik ervanaf was(mijn studie dan hoor)
You don't have to know why you do something to stop doing it. All you have to do is to take a close look at what you are actually doing and decide to stop doing it for that moment!"
Dat is inderdaad spannend! Aan wat voor groepen zijn die gastlessen?
Mag ik even met je meekniezen? Ik zou ook willen dat ik ervanaf was, klotestudie. Heb er echt helemaal geen zin meer in. Waar ben jij mee bezig?
Mag ik even met je meekniezen? Ik zou ook willen dat ik ervanaf was, klotestudie. Heb er echt helemaal geen zin meer in. Waar ben jij mee bezig?
Dit keer is het een groep die als vrijwilligers in een buurthuis werkt, het kunnen ook schoolklassen zijn....
Ik ben op dit moment bezig met mijn betawetenschappelijke stage. Simpel gezegd, ik doe een onderzoeksstage bij scheikunde. Het omvat 21 oude studiepunten, waarvan ik er 5 zeker binnenheb, vanwege een introductiepracticum, en de andere 16 ben ik al heeeeeeeeeeeeeeeeel lang mee bezig.. Mijn begeleidster is nog niet tevreden, de experimenten lukken nog niet helemaal, en mijn begeleidster heeft ook nog niet echt gezegd wanneer ze vind dat ik genoeg gedaan heb..
Dus onzekerheid alom, en dat sloopt mij dan..
Ik ben op dit moment bezig met mijn betawetenschappelijke stage. Simpel gezegd, ik doe een onderzoeksstage bij scheikunde. Het omvat 21 oude studiepunten, waarvan ik er 5 zeker binnenheb, vanwege een introductiepracticum, en de andere 16 ben ik al heeeeeeeeeeeeeeeeel lang mee bezig.. Mijn begeleidster is nog niet tevreden, de experimenten lukken nog niet helemaal, en mijn begeleidster heeft ook nog niet echt gezegd wanneer ze vind dat ik genoeg gedaan heb..
Dus onzekerheid alom, en dat sloopt mij dan..
You don't have to know why you do something to stop doing it. All you have to do is to take a close look at what you are actually doing and decide to stop doing it for that moment!"
Hoi,
Ik heb zelf ook een vraagje. Ik heb een msn-vriendin die waarschijnlijk ook aan een eetstoornis lijdt (al noemt ze het zelf 'gewoon een streng dieet'). Ze eet helemaal niet, en ze voelt zich zelfs al schuldig als ze wat gesnoept heeft. .
Ze zit op het moment ook niet echt lekker niet bepaald lekker in haar vel (en ik denk dat hier ergens ook de oorzaak zit)
Maar is er, volgens jullie, iets wat ik kan doen?
Ik zou graag wllen helpen, maar ze is zelf nogal overtuigd van het feit dat wat ze zelf doet, het beste is voor haar (ookal weet ze dat het ongezond is). Maar ik weet ook niet hoe.
Anyway. Iemand ideeën?
Ik heb zelf ook een vraagje. Ik heb een msn-vriendin die waarschijnlijk ook aan een eetstoornis lijdt (al noemt ze het zelf 'gewoon een streng dieet'). Ze eet helemaal niet, en ze voelt zich zelfs al schuldig als ze wat gesnoept heeft. .
Ze zit op het moment ook niet echt lekker niet bepaald lekker in haar vel (en ik denk dat hier ergens ook de oorzaak zit)
Maar is er, volgens jullie, iets wat ik kan doen?
Ik zou graag wllen helpen, maar ze is zelf nogal overtuigd van het feit dat wat ze zelf doet, het beste is voor haar (ookal weet ze dat het ongezond is). Maar ik weet ook niet hoe.
Anyway. Iemand ideeën?
Heb je dit topic (en de vorige topics) al doorgelezen? Er staan absoluut tips tussen.
Hoe goed ken je die msn-vriendin? Het is (zeker op een afstand) moeilijk aanvoelen of er echt iets aan de hand is. Ik denk eigenlijk dat je niet al te dichtbij moet komen, want als je dingen zegt die niet helemaal goed vallen, dan ben je gauw geblockt. Heb je haar al eens botweg gevraagd of ze een eetstoornis zou kunnen hebben? Iemand anders gaf hier een tijdje geleden de tip om eens een klein eetlijstje te geven en te vragen of ze ongeveer de hoeveelheden at die er op die lijst stonden. Dit om de ogen te openen voor wat ze aan het doen was met haar eetpatroon.
@teigan: irritant he, die begeleiders. Ik heb er ook zoeen die net zo perfectionistisch is als ikzelf. En dat kan ik nou juist niet gebruiken! Het voelt een beetje als een voortslepend proces, dat afstuderen. Heb jij dat ook?
Hoe goed ken je die msn-vriendin? Het is (zeker op een afstand) moeilijk aanvoelen of er echt iets aan de hand is. Ik denk eigenlijk dat je niet al te dichtbij moet komen, want als je dingen zegt die niet helemaal goed vallen, dan ben je gauw geblockt. Heb je haar al eens botweg gevraagd of ze een eetstoornis zou kunnen hebben? Iemand anders gaf hier een tijdje geleden de tip om eens een klein eetlijstje te geven en te vragen of ze ongeveer de hoeveelheden at die er op die lijst stonden. Dit om de ogen te openen voor wat ze aan het doen was met haar eetpatroon.
@teigan: irritant he, die begeleiders. Ik heb er ook zoeen die net zo perfectionistisch is als ikzelf. En dat kan ik nou juist niet gebruiken! Het voelt een beetje als een voortslepend proces, dat afstuderen. Heb jij dat ook?
OK, ik zit ook weereens met een dilemma: mijn vriendin is steeds terughoudender in fysiek contact. En dan heb ik het niet over seks, want dat hebben we toch al niet, maar meer over de kleine dingetjes zoals het knuffelen, strelen, kussen, armpje om haar heen, etc. Dat roept weleens twijfels bij mij op, hoewel ik ze tot nog toe altijd wel heb kunnen verrationaliseren. Dit soort contact is in een relatie immers een uiting van affectie. Toen ik vanavond voor de zoveelste keer merkte dat ze geen zin had om gewoon even bij me te komen staan heb ik haar maar eens gevraagd of mijn gevoel juist is: 'Volgens mij vind je het helemaal niet fijn als ik je vasthoud'. Het antwoord was bekennend noch ontkennend. Ze vertelde me dat ze er 'gewoon' moeite mee heeft te begrijpen dat er iemand van haar houdt omdat ze absoluut niet van haarzelf houdt. Ook zei ze zichzelf lelijk te vinden en dat ik maar niet het tegendeel moest beweren.
Ik snap best dat dit hele gebeuren precies klopt bij het ziektebeeld en dat het verder niet aan mij ligt. Haar gevoelsleven ligt volledig overhoop, ze kan ook niet rationeel meer over haarzelf nadenken. Maar ze zei me wel geen twijfels over de relatie te hebben, dus dat was wel fijn.. Maar ik zit nu een beetje in dubio over wat ik moet doen: affectie blijven tonen door te blijven knuffelen etc. Of (nog) meer afstand nemen omdat ze er niet mee om kan gaan?
Ik snap best dat dit hele gebeuren precies klopt bij het ziektebeeld en dat het verder niet aan mij ligt. Haar gevoelsleven ligt volledig overhoop, ze kan ook niet rationeel meer over haarzelf nadenken. Maar ze zei me wel geen twijfels over de relatie te hebben, dus dat was wel fijn.. Maar ik zit nu een beetje in dubio over wat ik moet doen: affectie blijven tonen door te blijven knuffelen etc. Of (nog) meer afstand nemen omdat ze er niet mee om kan gaan?
Ze had ooit verteld dat ze ongeveer 150c per dag eet (een stukje chocola en een glas melk ofzo).quote:Op donderdag 20 oktober 2005 00:45 schreef Ami80 het volgende:
Heb je dit topic (en de vorige topics) al doorgelezen? Er staan absoluut tips tussen.
Hoe goed ken je die msn-vriendin? Het is (zeker op een afstand) moeilijk aanvoelen of er echt iets aan de hand is. Ik denk eigenlijk dat je niet al te dichtbij moet komen, want als je dingen zegt die niet helemaal goed vallen, dan ben je gauw geblockt. Heb je haar al eens botweg gevraagd of ze een eetstoornis zou kunnen hebben? Iemand anders gaf hier een tijdje geleden de tip om eens een klein eetlijstje te geven en te vragen of ze ongeveer de hoeveelheden at die er op die lijst stonden. Dit om de ogen te openen voor wat ze aan het doen was met haar eetpatroon.
Daarnaast dronk ze wel veel: cola light en koffie. Om de maag te vullen. En ze geeft zelf ook wel aan dat het een 'stoornis' is.
Wanneer ze enigsinds goede zin heeft, kan ik er best open over praten, en als het niet goed zou vallen, dan weet ze dat ze dat gewoon moet aangeven (wat ook gebeurt).
Verder weet ze ook dat het niet bepaald gezond is, maar dat houdt haar niet echt tegen.
Ik zoek meer iets om haar een beetje te helpen. Op het moment stel ik me gewoon open op tegenover haar, maar toch zou ik haar graag willen helpen. .
Klinkt als een eetstoornis idd. Helaas kun je weinig doen. Blijf maar doen wat je nu doet: proberen erover te praten. Heb het niet alleen over het eetgedrag, maar vooral over de dingen die haar dwars zitten: onzekerheid, perfectionisme, haar verleden, vriendschap, etc. Dat kan soms alleen als je jezelf ook kwetsbaar durft op te stellen, want anders voelt het al snel als eenrichtingsverkeer. Door over dit soort dingen te praten kweek je bij haar het besef dat er inderdaad iets mis is, en dat is de allereerste stap.
Vervelend... Snap het wel dat het moeilijk is voor haar om te zien dat er wel iemand van haar houd, terwijl ze dat zelf niet vind. Dat heb ik zelf ook een lange tijd gehad, totdat ik mensen leerde kennen (waaronder m'n vriend) die m'n ogen geopent hebben en vaak hebben gezegd dat ik er wél mag zijn. Ikzelf heb het altijd prettig gevonden dat er toch affectie getoond werd, en nu is niet ieder mens hetzelfde, maar misschien dat je vriendin dat toch wel prettig vind. Als je nu in een keer stopt en afstand neemt, kan dat misschien verkeerd uitpakken.quote:Op donderdag 20 oktober 2005 00:56 schreef Ami80 het volgende:
OK, ik zit ook weereens met een dilemma: mijn vriendin is steeds terughoudender in fysiek contact. En dan heb ik het niet over seks, want dat hebben we toch al niet, maar meer over de kleine dingetjes zoals het knuffelen, strelen, kussen, armpje om haar heen, etc. Dat roept weleens twijfels bij mij op, hoewel ik ze tot nog toe altijd wel heb kunnen verrationaliseren. Dit soort contact is in een relatie immers een uiting van affectie. Toen ik vanavond voor de zoveelste keer merkte dat ze geen zin had om gewoon even bij me te komen staan heb ik haar maar eens gevraagd of mijn gevoel juist is: 'Volgens mij vind je het helemaal niet fijn als ik je vasthoud'. Het antwoord was bekennend noch ontkennend. Ze vertelde me dat ze er 'gewoon' moeite mee heeft te begrijpen dat er iemand van haar houdt omdat ze absoluut niet van haarzelf houdt. Ook zei ze zichzelf lelijk te vinden en dat ik maar niet het tegendeel moest beweren.
Ik snap best dat dit hele gebeuren precies klopt bij het ziektebeeld en dat het verder niet aan mij ligt. Haar gevoelsleven ligt volledig overhoop, ze kan ook niet rationeel meer over haarzelf nadenken. Maar ze zei me wel geen twijfels over de relatie te hebben, dus dat was wel fijn.. Maar ik zit nu een beetje in dubio over wat ik moet doen: affectie blijven tonen door te blijven knuffelen etc. Of (nog) meer afstand nemen omdat ze er niet mee om kan gaan?
@ Boschjesman, ik ben bang dat je weinig kan doen zo over het internet. Maar erover praten met haar en een luisterend oor voor haar zijn kan ook veel betekenen .
Portfolio. |
Nikon D50 | Sigma 17-70mm Macro | Nikkor 70-300mm | SB-800
-je webicon gaf een malware-melding in Chrome, vandaar verwijderd-
Nikon D50 | Sigma 17-70mm Macro | Nikkor 70-300mm | SB-800
-je webicon gaf een malware-melding in Chrome, vandaar verwijderd-
Dat vind ik nou ook, je bent er zelf ook nog he Bosch... nie vergeten.quote:Op donderdag 20 oktober 2005 12:50 schreef Wolkje het volgende:
Bosch, vergeet jij niet om ook voor jezelf te zorgen, ipv alleen voor iemand anders?
En verder helpt luisteren waarschijnlijk al een hoop.
..hoog in de lucht!
Doe ik wel hoor. (al eet ik zelf waarschijnlijk ook niet echt gezond)quote:Op donderdag 20 oktober 2005 12:50 schreef Wolkje het volgende:
Bosch, vergeet jij niet om ook voor jezelf te zorgen, ipv alleen voor iemand anders?
Het is op het moment alleen mijn rug die behoorlijk ligt te zeuren, voor de rest gaat het wel redelijk hoor.
Gisteravond via haar moeder bericht gekregen. Uit het niets.
Ze gaat.
Vandaag wordt ze opgenomen. Ze doet het nog steeds niet voor haarzelf zegt ze, dus geen idee of ze kan volhouden. Geen idee wat gaat komen, en dat beangstigt me. Zoveel vragen, zo weinig antwoorden. Het enige wat ik weet is dat ze op dit moment boos is op de wereld, op de situatie, en dat ze ontzettend bang is. Dat kan ik me voorstellen, want ik ben het ook. Ergens ben ik blij dat ze gaat, maar over dat gevoel hangt een dikke sluier vrees omdat de toekomst zo ontzettend onzeker is.
[ Bericht 0% gewijzigd door Ami80 op 24-10-2005 09:58:33 ]
Ze gaat.
Vandaag wordt ze opgenomen. Ze doet het nog steeds niet voor haarzelf zegt ze, dus geen idee of ze kan volhouden. Geen idee wat gaat komen, en dat beangstigt me. Zoveel vragen, zo weinig antwoorden. Het enige wat ik weet is dat ze op dit moment boos is op de wereld, op de situatie, en dat ze ontzettend bang is. Dat kan ik me voorstellen, want ik ben het ook. Ergens ben ik blij dat ze gaat, maar over dat gevoel hangt een dikke sluier vrees omdat de toekomst zo ontzettend onzeker is.
[ Bericht 0% gewijzigd door Ami80 op 24-10-2005 09:58:33 ]
Jeetje Ami80, dat is inderdaad schrikken.
Ik ben blij dat ze zo'n stap neemt, hoe boos ze ook is, en hoe bang ze ook is.
Ik hoop echt dat ze zich daar veilig gaat voelen, zo veilig, dat ze er daar wel aan durft te gaan werken..
Ik wens jou ook even heel veel sterkte, jouw rol als "hulpverlener" wordt hopelijk een stuk minder nu, dat neemt de kliniek van je over.
Ik weet dat je vriendin mij niet kent, maar wens haar maar succes namens mij..
Het is echt de moeite waard...
En voor jou ook een dikke knuffel
Ik ben blij dat ze zo'n stap neemt, hoe boos ze ook is, en hoe bang ze ook is.
Ik hoop echt dat ze zich daar veilig gaat voelen, zo veilig, dat ze er daar wel aan durft te gaan werken..
Ik wens jou ook even heel veel sterkte, jouw rol als "hulpverlener" wordt hopelijk een stuk minder nu, dat neemt de kliniek van je over.
Ik weet dat je vriendin mij niet kent, maar wens haar maar succes namens mij..
Het is echt de moeite waard...
En voor jou ook een dikke knuffel
You don't have to know why you do something to stop doing it. All you have to do is to take a close look at what you are actually doing and decide to stop doing it for that moment!"
Dankjewel.
Tja veilig voelen, daar zeg je zo wat... belangrijk inderdaad. Maar wel enorm moeilijk: nieuwe omgeving, nieuwe mensen, nieuwe regels. Ik moet nu loslaten en dat ga ik proberen. Maar ik zit met zo veel vragen dat ik eigenlijk wat van die vragen moet stellen om los te kúnnen laten. Daar moet ik nog een format voor vinden... Eigenlijk wil ik met haar praten, maar dat moet ik overlaten aan de mensen daar. Mag ik wel vragen hoe het gaat?
Ik hoop dat ik er deze week een keer heen kan, om eens te aanschouwen waar ze nu zit. Misschien brengt haar opname ook wel een stukje openheid, want de kogel is nu door de kerk.
Ik schreef dat ze morgen wordt opgenomen, maar ik zat nog in mijn gedachten bij gisteren. Vandaag is dus de dag.
Tja veilig voelen, daar zeg je zo wat... belangrijk inderdaad. Maar wel enorm moeilijk: nieuwe omgeving, nieuwe mensen, nieuwe regels. Ik moet nu loslaten en dat ga ik proberen. Maar ik zit met zo veel vragen dat ik eigenlijk wat van die vragen moet stellen om los te kúnnen laten. Daar moet ik nog een format voor vinden... Eigenlijk wil ik met haar praten, maar dat moet ik overlaten aan de mensen daar. Mag ik wel vragen hoe het gaat?
Ik hoop dat ik er deze week een keer heen kan, om eens te aanschouwen waar ze nu zit. Misschien brengt haar opname ook wel een stukje openheid, want de kogel is nu door de kerk.
Ik schreef dat ze morgen wordt opgenomen, maar ik zat nog in mijn gedachten bij gisteren. Vandaag is dus de dag.
natuurlijk mag je wel blijven vragen hoe het gaat... En natuurlijk zal jij ook nog wel eens de verhalen aanhoren, dat blijft wel. MAar nu is er meer steun bij haar. De andere mensen die er zitten, de behandelaars. En daar deel je dingen mee die je met mensen uit je omgeving niet durfde te delen....
Waarschijnlijk kan je er wel een keer op bezoek, is ook alleen maar leuk voor haar.
Waarschijnlijk kan je er wel een keer op bezoek, is ook alleen maar leuk voor haar.
You don't have to know why you do something to stop doing it. All you have to do is to take a close look at what you are actually doing and decide to stop doing it for that moment!"
@ iedereen: ik ben ook weer terug! weliswaar met Ami80 op msn al contact gehad (hoe gaat het met je meissie?), maar hier al even niet meer geweest.
Ik kan zeggen dat ik, na breuk in mijn relatie het leven weer opgepakt heb, het gaat weer fijn allemaal! Zal hier weer ronddwalen om de verhalen te lezen en waar mogelijk adviesjes te droppen...
Eerste: ben mega trots op één ieder die hier iets over haar/zijn ziekte durft te posten, toppertje!
Ik kan zeggen dat ik, na breuk in mijn relatie het leven weer opgepakt heb, het gaat weer fijn allemaal! Zal hier weer ronddwalen om de verhalen te lezen en waar mogelijk adviesjes te droppen...
Eerste: ben mega trots op één ieder die hier iets over haar/zijn ziekte durft te posten, toppertje!
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
Fijn dat het weer goed met je gaat!!!
Welcome terug!!
Welcome terug!!
Portfolio. |
Nikon D50 | Sigma 17-70mm Macro | Nikkor 70-300mm | SB-800
-je webicon gaf een malware-melding in Chrome, vandaar verwijderd-
Nikon D50 | Sigma 17-70mm Macro | Nikkor 70-300mm | SB-800
-je webicon gaf een malware-melding in Chrome, vandaar verwijderd-
Tweede: de goede vriendin met ano waar ik tijd geleden veel over sprak, is inmiddels mijn echte vriendinnetje geworden
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
Niet te vergeten dat zijn en mijn vriendinnetje elkaar inmiddels ook ontmoet hebben. Ik hoorde zelfs dat jij de mijne in real-life gezien had!
Nou, ik ben er dus gisteren voor het eerst geweest, werd open gedaan door een aardig meisje dat (wat ik later hoorde) ook een eetstoornis bleek te hebben, maar er bijna vanaf was. Kamertje bekeken enzo, wat persoonlijke kadootjes gegeven, etc. Mijn vriendin was eigenlijk bestwel ontspannen. Gek genoeg, want ze vond het nog steeds helemaal niks. Al die regeltjes die ze hebben (en waar ze aardig tegenaan loopt te schoppen ), het feit dat ze niet kan doen waar ze zelf zin in heeft, etc. Maar bovenal vindt ze het zwak van zichzelf dat ze erheen is gegaan. Dat is lastig natuurlijk, want iets wat je voelt als falen wil je natuurlijk zo snel mogelijk rechtzetten. Dus ze benadrukt constant dat ze niet weet of ze dit wel volhoudt. Maar ze blijkt echt op de ondergrens te zitten (gezien het refeeding dieet wat ze nu krijgt), dus de nood is wel superhoog.
Met andere woorden: ik ben blij dat ze er zit, ben ook blij hoe ze gisteren (op haar tweede dag) was, maar ben wel een beetje bang voor de mogelijkheid dat ze het niet volhoudt. Want dan zou het best eens mis kunnen gaan. Dus eigenlijk ben ik op zoek naar de manier waarop we (haar ouders, vriendinnen, en ik) haar het beste kunnen moed inpraten om ermee door te gaan. Als jullie tips hebben dan hoor ik dat graag. Maar we gaan natuurlijk niet de therapeut uithangen, want dat werkt niet...
Nou, ik ben er dus gisteren voor het eerst geweest, werd open gedaan door een aardig meisje dat (wat ik later hoorde) ook een eetstoornis bleek te hebben, maar er bijna vanaf was. Kamertje bekeken enzo, wat persoonlijke kadootjes gegeven, etc. Mijn vriendin was eigenlijk bestwel ontspannen. Gek genoeg, want ze vond het nog steeds helemaal niks. Al die regeltjes die ze hebben (en waar ze aardig tegenaan loopt te schoppen ), het feit dat ze niet kan doen waar ze zelf zin in heeft, etc. Maar bovenal vindt ze het zwak van zichzelf dat ze erheen is gegaan. Dat is lastig natuurlijk, want iets wat je voelt als falen wil je natuurlijk zo snel mogelijk rechtzetten. Dus ze benadrukt constant dat ze niet weet of ze dit wel volhoudt. Maar ze blijkt echt op de ondergrens te zitten (gezien het refeeding dieet wat ze nu krijgt), dus de nood is wel superhoog.
Met andere woorden: ik ben blij dat ze er zit, ben ook blij hoe ze gisteren (op haar tweede dag) was, maar ben wel een beetje bang voor de mogelijkheid dat ze het niet volhoudt. Want dan zou het best eens mis kunnen gaan. Dus eigenlijk ben ik op zoek naar de manier waarop we (haar ouders, vriendinnen, en ik) haar het beste kunnen moed inpraten om ermee door te gaan. Als jullie tips hebben dan hoor ik dat graag. Maar we gaan natuurlijk niet de therapeut uithangen, want dat werkt niet...
@ Ami: Ik de jouwe in real life? o? Geen idee wanneer dat had moeten zijn dan......
Top dat je er al bent geweest, weet je precies hoe het er allemaal gaat!
Ja, de regeltjes....daar zal zij de hele behandeling wel last van houden, ene moment meer dan andere....hangt van haar bui af.....
Denk het grootste aanpak-punt voor komende tijd voor haar is dat ze inziet dat juist hulp zoeken en jezelf toestaan dat je het zelf niet aan kunt en anderen nodig hebt enorm sterk is!!!
en...tip voor jou: wees niet te bang dat het fout gaat. juist in deze eerste periode ben jij 1 van de belangrijke factoren en is het belangrijk dat jij uitstraalt dat je zeker weet dat ze het vol gaat houden en ze er heel erg sterk uit gaat komen! dus: ze gaat het redden en geeft niet op!
Top dat je er al bent geweest, weet je precies hoe het er allemaal gaat!
Ja, de regeltjes....daar zal zij de hele behandeling wel last van houden, ene moment meer dan andere....hangt van haar bui af.....
Denk het grootste aanpak-punt voor komende tijd voor haar is dat ze inziet dat juist hulp zoeken en jezelf toestaan dat je het zelf niet aan kunt en anderen nodig hebt enorm sterk is!!!
en...tip voor jou: wees niet te bang dat het fout gaat. juist in deze eerste periode ben jij 1 van de belangrijke factoren en is het belangrijk dat jij uitstraalt dat je zeker weet dat ze het vol gaat houden en ze er heel erg sterk uit gaat komen! dus: ze gaat het redden en geeft niet op!
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
Ja klopt, daar was ik ook al mee bezig. Enerzijds benadruk ik steeds dat het allemaal over gaat, dat ze het gaat redden, en aan de andere kant heb ik haar al een aantal keer verteld dat ik niet teleurgesteld in haar ben als het nu nog niet lukt om een stukje pressie bij haar weg te halen. En ik denk dat dat wel de goede combi is. Wel moeten we (haar vrienden) oppassen dat we niet teveel benadrukken dat dit de goede weg is, want dan voelt ze die druk weer en klapt ze dicht. Het is dus zoeken naar een evenwicht.
Er is absoluut iets in haar wat weet dat ze er zelf niet uit zal komen, maar dat is nu nog een heel klein stemmetje dat steeds wordt weggedrukt door de anorexia.
Cleejee: welkom terug......
fijn om te horen dat het goed met je gaat... Heeft jouw nieuwe vriendin dan in dezelfde kliniek gezeten ofzo als de vriendin van Ami80??
Ami80: Fijn dat je vriendin in ieder geval ontspannen is. Dan bevalt de omgeving en de groep haar schijnbaar, en dat is de eerste stap de goede kant uit. De regeltjes zijn moeilijk, en daar blijft ze nog wel even tegenaan schoppen denk ik, maar ik ben benieuwd hoe het verder zal gaan..
Ik ga redelijk hier.. Ik had me gisteren lopen haasten voor therapie, was het herfstvakantie, en ging het niet door.. Wat ik ook wel wist, maar ik was het vergeten.
Ik ben erg verkouden, en voel me ook wat ziekjes, maar het eten gaat wel goed. Ik begin de weegschaal weer los te laten, en ook eet ik niet heel veel extra als ik alleen thuis zit..
fijn om te horen dat het goed met je gaat... Heeft jouw nieuwe vriendin dan in dezelfde kliniek gezeten ofzo als de vriendin van Ami80??
Ami80: Fijn dat je vriendin in ieder geval ontspannen is. Dan bevalt de omgeving en de groep haar schijnbaar, en dat is de eerste stap de goede kant uit. De regeltjes zijn moeilijk, en daar blijft ze nog wel even tegenaan schoppen denk ik, maar ik ben benieuwd hoe het verder zal gaan..
Ik ga redelijk hier.. Ik had me gisteren lopen haasten voor therapie, was het herfstvakantie, en ging het niet door.. Wat ik ook wel wist, maar ik was het vergeten.
Ik ben erg verkouden, en voel me ook wat ziekjes, maar het eten gaat wel goed. Ik begin de weegschaal weer los te laten, en ook eet ik niet heel veel extra als ik alleen thuis zit..
You don't have to know why you do something to stop doing it. All you have to do is to take a close look at what you are actually doing and decide to stop doing it for that moment!"
@ teigan: dank!
ja, mijn vriendin is nu aan het afbouwen, die van Ami80 dus net begonnen!
@ ami80: wanneer had ik jouw vriendin dan moeten zien?
ja, mijn vriendin is nu aan het afbouwen, die van Ami80 dus net begonnen!
@ ami80: wanneer had ik jouw vriendin dan moeten zien?
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
@Clee: ja, dat vroeg ik me dus ook al af! Wanneer was je er deze week? Heb je je vriendin opgehaald of zo? Misschien heeft ze je wel alleen op een foto laten zien hoor...
@teigan: ik geloof niet dat de omgeving haar al bevalt hoor! Dat zal ook wel wennen zijn. En ze vond dat er een hoop mensen ongelovelijk zaten te etteren, dus daar heeft ze maar even aan meegedaan... Ja, ze laat geloof ik wel goed weten uit welk hout ze is gesneden... Arme groepsgenootjes...
Fijn om te horen dat het met jou beter gaat. Maar wat een pech hee, dat van die therapie die er niet was! Bereid je je helemaal voor op zoiets... Gaat het een beetje lekker in die groep?
@teigan: ik geloof niet dat de omgeving haar al bevalt hoor! Dat zal ook wel wennen zijn. En ze vond dat er een hoop mensen ongelovelijk zaten te etteren, dus daar heeft ze maar even aan meegedaan... Ja, ze laat geloof ik wel goed weten uit welk hout ze is gesneden... Arme groepsgenootjes...
Fijn om te horen dat het met jou beter gaat. Maar wat een pech hee, dat van die therapie die er niet was! Bereid je je helemaal voor op zoiets... Gaat het een beetje lekker in die groep?
Ik post hier nooit,dus hoi
Ik heb al jaren therapie,deze week van mijn psych te horen gekregen dat ik een eetstoornis heb,en ze wist niet of ik er ooit nog van af zou komen Ik heb het hier erg moeilijk mee
Ik heb al jaren therapie,deze week van mijn psych te horen gekregen dat ik een eetstoornis heb,en ze wist niet of ik er ooit nog van af zou komen Ik heb het hier erg moeilijk mee
Hee HeaRt_woRm, welkom in dit topic!
Van een eetstoornis valt wel af te komen, lees maar eens wat CleeJee hierboven schreef over zijn vriendin. Dat het moeilijk is dat staat wel vast, maar van een psychische stoornis valt altijd moeilijk af te komen. Hoe reageerde je op de analyse van je psych dat je een eetstoornis hebt? Doet het een belletje rinkelen of geloof je er niet zo in? En wat voor eetstoornis bedoelde je psych?
Je zult vast met een hoop vragen zitten: over eetstoornissen, over jezelf, over het hoe en waarom. Gelukkig is er een hoop informatie voor handen, in boeken en op het internet. Als je vragen hebt dan kun je ze natuurlijk ook altijd hier posten.
Van een eetstoornis valt wel af te komen, lees maar eens wat CleeJee hierboven schreef over zijn vriendin. Dat het moeilijk is dat staat wel vast, maar van een psychische stoornis valt altijd moeilijk af te komen. Hoe reageerde je op de analyse van je psych dat je een eetstoornis hebt? Doet het een belletje rinkelen of geloof je er niet zo in? En wat voor eetstoornis bedoelde je psych?
Je zult vast met een hoop vragen zitten: over eetstoornissen, over jezelf, over het hoe en waarom. Gelukkig is er een hoop informatie voor handen, in boeken en op het internet. Als je vragen hebt dan kun je ze natuurlijk ook altijd hier posten.
Dan nog even een update over mijn vriendin: gisteren was ik weer op bezoek gekomen. Ze had een wat mindere dag, dus we hebben het maar niet teveel gehad over hoe het ging enzo. Ik merk dat ze heel veel behoefte heeft naar praten over andere dingen om alle emoties van de kliniek even te ontvluchten.
Wat wel jammer is, is dat haar bezoek niet op haar kamer mag komen. Op zich kan ik me er wel wat bij voorstellen, want er lopen ook meiden in badjas over die gang naar de douches toe, maar het is wel vervelend, want je bent op deze manier nooit 1 op 1 met haar. Dus kan ze nooit helemaal haarzelf zijn en eens even lekker boos worden, in een deuk liggen, of huilen.
Daar moeten we dus nog een format voor vinden, want dat gebouw is zoooo ongezellig. En ze mag niet naar buiten, dus je bent echt een beetje opgesloten. En dat vindt ze ook het ergste van allemaal: het gevoel dat ze opgesloten zit. De drang om te ontvluchten is heel sterk.
Wat wel jammer is, is dat haar bezoek niet op haar kamer mag komen. Op zich kan ik me er wel wat bij voorstellen, want er lopen ook meiden in badjas over die gang naar de douches toe, maar het is wel vervelend, want je bent op deze manier nooit 1 op 1 met haar. Dus kan ze nooit helemaal haarzelf zijn en eens even lekker boos worden, in een deuk liggen, of huilen.
Daar moeten we dus nog een format voor vinden, want dat gebouw is zoooo ongezellig. En ze mag niet naar buiten, dus je bent echt een beetje opgesloten. En dat vindt ze ook het ergste van allemaal: het gevoel dat ze opgesloten zit. De drang om te ontvluchten is heel sterk.
@ Ami80: genezen is een andewr woord dan dat het beter gaat hoor.....mijn vriendin is duidelijk nog niet genezen, dat zal nog wel een hele tijd duren....áls ze überhaupt ooit helemaal geneest, eten zal het hele leven een topic blijven.....
Bij Mentrum heeft ze wat handvaten geleerd om de stoornis zo klein mogelijk te maken en om er mee om te gaan, en dat is heel belangrijk om mee te beginnen.
Nog steeds is haar zelfbeeld nog niet 100%, maar dat soort dingen heeft echt tijd nodig.
En Ami, over jouw vriendin: ze moet nu even doorbijten nu ze niet naar buiten mag, als ze snel aansterkt, mag ze sneller een wandeling gaan maken buiten en dan zijn jullie wel samen....snap dat ze zich nu even opgesloten voelt (en nee, gebouw is inderdaad niet zo gezellig...licht uitgedrukt), maar het komt goed!
Bij Mentrum heeft ze wat handvaten geleerd om de stoornis zo klein mogelijk te maken en om er mee om te gaan, en dat is heel belangrijk om mee te beginnen.
Nog steeds is haar zelfbeeld nog niet 100%, maar dat soort dingen heeft echt tijd nodig.
En Ami, over jouw vriendin: ze moet nu even doorbijten nu ze niet naar buiten mag, als ze snel aansterkt, mag ze sneller een wandeling gaan maken buiten en dan zijn jullie wel samen....snap dat ze zich nu even opgesloten voelt (en nee, gebouw is inderdaad niet zo gezellig...licht uitgedrukt), maar het komt goed!
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
@ HeaRt_woRm: welkom hier!!!! sterk van je dat je durft te komen hier! je zult zien dat je veel steun en tips zult krijgen, dus een goede plek uitgekozen!
Het is logisch dat je psych zegt dat ze niet weet of je er ooit vanaf komt....dat kan ze én jij ook nog niet weten. Snap zeker dat je daarvan schrikt, maar het kan ook een uitdaging zijn voor je: bewijs haar ongelijk!
Maar je hebt dus een eetstoornis, kun je daar iets meer over vertellen....wat heb je precies?
Het is logisch dat je psych zegt dat ze niet weet of je er ooit vanaf komt....dat kan ze én jij ook nog niet weten. Snap zeker dat je daarvan schrikt, maar het kan ook een uitdaging zijn voor je: bewijs haar ongelijk!
Maar je hebt dus een eetstoornis, kun je daar iets meer over vertellen....wat heb je precies?
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
Clee, je hebt helemaal gelijk, maar eigenlijk versta ik onder genezen gewoon ook 'ermee om leren gaan'. Ik bedoel, als ze haar eetgedrag onder controle heeft en het geen groot issue kan laten zijn in haar leven dan ben ik echt volmaakt tevreden hoor!
En wat dat zelfbeeld betreft: jij bent de sterkste factor in haar leven die haar zelfbeeld beter maakt. En daar hoef je helemaal niks voor te doen! Dat moet een goed gevoel geven, net als jij haar een goed gevoel geeft.
Tanden op elkaar en doorgaan. Ik zou niet graag in haar schoenen willen staan.
En wat dat zelfbeeld betreft: jij bent de sterkste factor in haar leven die haar zelfbeeld beter maakt. En daar hoef je helemaal niks voor te doen! Dat moet een goed gevoel geven, net als jij haar een goed gevoel geeft.
Tanden op elkaar en doorgaan. Ik zou niet graag in haar schoenen willen staan.
Bedankt voor de reacties
Ik heb al vanaf mijn 13e problemen met eten,maar heb eigenlijk nooit gedacht een eetstoornis te hebben,kan het nu nog steeds moeilijk geloven,maar ja...
Wat voor eetstoornis precies weet ik niet,maar wilt wel zoveel mogelijk afvallen.Overgeven doe ik heel af en toe.Laxeertabletten slik ik wel regelmatig.Heb ook licht ondergewicht(voor zover ik weet,op de ene site staat een BMi van dit en op een andere weer anders ). Maar soms heb ik een periode dat ik totaal niet met afvallen bezig ben(meestal een paar maanden/half jaar)dus vandaar ook dat ik nog steeds niet geloof dat ik een eetstoornis heb
Ik heb al vanaf mijn 13e problemen met eten,maar heb eigenlijk nooit gedacht een eetstoornis te hebben,kan het nu nog steeds moeilijk geloven,maar ja...
Wat voor eetstoornis precies weet ik niet,maar wilt wel zoveel mogelijk afvallen.Overgeven doe ik heel af en toe.Laxeertabletten slik ik wel regelmatig.Heb ook licht ondergewicht(voor zover ik weet,op de ene site staat een BMi van dit en op een andere weer anders ). Maar soms heb ik een periode dat ik totaal niet met afvallen bezig ben(meestal een paar maanden/half jaar)dus vandaar ook dat ik nog steeds niet geloof dat ik een eetstoornis heb
). Maar soms heb ik een periode dat ik totaal niet met afvallen bezig ben(meestal een paar maanden/half jaar)dus vandaar ook dat ik nog steeds niet geloof dat ik een eetstoornis heb 
Als je moeilijke periodes hebt waarin de eetstoornis weer opduikt, en andere periodes waarin er eigenlijk niet veel aan de hand is, dan zou dat kunnen betekenen dat je eetstoornis niet chronisch is. Dat maakt het niet minder erg, maar betekent wel dat je eetstoornis je niet altijd in zijn greep houdt. Anderszijds heb je er wel al heel lang last van. Kan het zijn dat je een uitweg zoekt in eetgestoord gedrag (laxeren, afvallen, spugen) op momenten waarop je het psychisch moeilijk hebt?
Heb je ook eetbuien? De grenslijn tussen anorexia en boulimia is soms moeilijk aan te geven, maar eetbuien horen wel redelijk specifiek bij de laatste. De twee soorten willen elkaar ook nog weleens afwisselen, dus dat maakt het soms moeilijk het beestje een naam te geven.
Schrijf eens voor jezelf op wat je op een dag allemaal eet en wat je verder doet (veel bewegen, laxeren, spugen, etc.), en ga dan eens na of dat normaal is. Dat kan je helpen een beeld te krijgen van of je een eetstoornis hebt, zo ja welke het is, en over hoe zwaar je eetstoornis is.
Heb je ook eetbuien? De grenslijn tussen anorexia en boulimia is soms moeilijk aan te geven, maar eetbuien horen wel redelijk specifiek bij de laatste. De twee soorten willen elkaar ook nog weleens afwisselen, dus dat maakt het soms moeilijk het beestje een naam te geven.
Schrijf eens voor jezelf op wat je op een dag allemaal eet en wat je verder doet (veel bewegen, laxeren, spugen, etc.), en ga dan eens na of dat normaal is. Dat kan je helpen een beeld te krijgen van of je een eetstoornis hebt, zo ja welke het is, en over hoe zwaar je eetstoornis is.
Ik moest opeens aan een post denken, van een tijd terug, die ik schreef aan HeaRt_woRm:
Het is niet echt nuttige informatie ofzo, maar ik vond het wel 'grappig'.quote:Op woensdag 25 mei 2005 11:47 schreef Wolkje het volgende:
Een deel van hoe dik en zwaar je bent, is genetisch bepaald.
Daar kan je je wel je hele leven tegen verzetten, maar daar wordt je echt niet gelukig van.
Overigens zie ik in jouw denken nog steeds wel een stukje eetprobleem terug.
@ Haert:en toch beïnvloed het wel je leven...want laten we eerlijk zijn: laxeer slikken is niet gebruikelijk natuurlijk....
Maar je psych zei dus dat je een eetstoornis heb...al enig idee hoe jullie hier verder mee gaan?
Maar je psych zei dus dat je een eetstoornis heb...al enig idee hoe jullie hier verder mee gaan?
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
Ik moet leren om dingen niet op mijn lichaam af te reageren.Maar we hebben eigenlijk niet zo vaak over eetstoornis,omdat dat niet de reden is dat ik daar kom.Is bijzaak ofzow
Eetstoornis heeft vaak wel te maken met de hoofdreden dat je er komt (welke dat ook is).
Het is een soort van 'uitlaatklep' van de hoofdreden vaak.
Mocht je aan die hoofdreden goed kunnen werken, zul je de eetstoornis ook meer onder controle gaan krijgen is mijn idee.....
Het is een soort van 'uitlaatklep' van de hoofdreden vaak.
Mocht je aan die hoofdreden goed kunnen werken, zul je de eetstoornis ook meer onder controle gaan krijgen is mijn idee.....
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
Heb je al wat resultaat geboekt bij je psych? Miischien kun je de volgende keer dat je last hebt van gestoord eetgedrag dat eens aageven bij je psychoog. Op zo'n moment ga je niet helemaal op de goede manier met je emoties om en het is belangrijk om erachter te komen wat er precies verkeerd gaat.
Mijn psych weet dat alquote:Op vrijdag 28 oktober 2005 15:35 schreef Ami80 het volgende:
Heb je al wat resultaat geboekt bij je psych? Miischien kun je de volgende keer dat je last hebt van gestoord eetgedrag dat eens aageven bij je psychoog. Op zo'n moment ga je niet helemaal op de goede manier met je emoties om en het is belangrijk om erachter te komen wat er precies verkeerd gaat.
Ik heb ook weer een vraag.
Hoe kan ik het beste aan de kantlijn blijven staan? Want rationeel gezien wil ik dat: het is de enige manier waarop ik mijn vriendin de ruimte kan geven zelf de strijd met haar eetstoornis aan te gaan. Maar tegelijkertijd wil ik gevoelsmatig voortdurend dichterbij komen: ik wil weten wat er in haar omgaat, ik wil weten waar ze mee zit. Op zich een logische reactie lijkt me, want je houdt van iemand en maakt je zorgen. Maar ze kan haar gevoel niet met me delen, wil dat ook niet, en ergens kwetst me dat, hoewel ik er op een andere manier ook weer begrip voor heb.
Ik heb het ook nodig om fysiek dichtbij te komen: haar gewoon lekker vast te kunnen houden. Maar ook dat wil ze niet, misschien is ze bang dat haar gevoel naar boven komt. Ik kan me dat wel voorstellen. Rationeel gezien kan ik dus wel wat met de hele situatie. Ik wil mezelf best wegcijferen, en doe dat ook, maar waar blijf ik met mijn gevoel? Waarom blijft mijn gevoel toch zo tegenstrijdig?
Misschien zit ik nu wel op het punt waarop ik niet meer dan een vriend voor haar kan zijn. Al eerder is mij aangegeven dat dat punt best eens zou kunnen komen, maar dit gevoel heb ik nog niet eerder gehad. Ik mis haar.
Hoe kan ik het beste aan de kantlijn blijven staan? Want rationeel gezien wil ik dat: het is de enige manier waarop ik mijn vriendin de ruimte kan geven zelf de strijd met haar eetstoornis aan te gaan. Maar tegelijkertijd wil ik gevoelsmatig voortdurend dichterbij komen: ik wil weten wat er in haar omgaat, ik wil weten waar ze mee zit. Op zich een logische reactie lijkt me, want je houdt van iemand en maakt je zorgen. Maar ze kan haar gevoel niet met me delen, wil dat ook niet, en ergens kwetst me dat, hoewel ik er op een andere manier ook weer begrip voor heb.
Ik heb het ook nodig om fysiek dichtbij te komen: haar gewoon lekker vast te kunnen houden. Maar ook dat wil ze niet, misschien is ze bang dat haar gevoel naar boven komt. Ik kan me dat wel voorstellen. Rationeel gezien kan ik dus wel wat met de hele situatie. Ik wil mezelf best wegcijferen, en doe dat ook, maar waar blijf ik met mijn gevoel? Waarom blijft mijn gevoel toch zo tegenstrijdig?
Misschien zit ik nu wel op het punt waarop ik niet meer dan een vriend voor haar kan zijn. Al eerder is mij aangegeven dat dat punt best eens zou kunnen komen, maar dit gevoel heb ik nog niet eerder gehad. Ik mis haar.
Het feit dat je er zo al mee bezig bent,zegt al genoeg.Volgens mij is ze heel blij met een vriend zoals jouquote:Op zondag 30 oktober 2005 10:12 schreef Ami80 het volgende:
Ik heb ook weer een vraag.
Hoe kan ik het beste aan de kantlijn blijven staan? Want rationeel gezien wil ik dat: het is de enige manier waarop ik mijn vriendin de ruimte kan geven zelf de strijd met haar eetstoornis aan te gaan. Maar tegelijkertijd wil ik gevoelsmatig voortdurend dichterbij komen: ik wil weten wat er in haar omgaat, ik wil weten waar ze mee zit. Op zich een logische reactie lijkt me, want je houdt van iemand en maakt je zorgen. Maar ze kan haar gevoel niet met me delen, wil dat ook niet, en ergens kwetst me dat, hoewel ik er op een andere manier ook weer begrip voor heb.
Ik heb het ook nodig om fysiek dichtbij te komen: haar gewoon lekker vast te kunnen houden. Maar ook dat wil ze niet, misschien is ze bang dat haar gevoel naar boven komt. Ik kan me dat wel voorstellen. Rationeel gezien kan ik dus wel wat met de hele situatie. Ik wil mezelf best wegcijferen, en doe dat ook, maar waar blijf ik met mijn gevoel? Waarom blijft mijn gevoel toch zo tegenstrijdig?
Misschien zit ik nu wel op het punt waarop ik niet meer dan een vriend voor haar kan zijn. Al eerder is mij aangegeven dat dat punt best eens zou kunnen komen, maar dit gevoel heb ik nog niet eerder gehad. Ik mis haar.
Ami80: ze zit nu in een enorme rare fase....zal van zwart naar wit overschieten, heeft enorm veel aan haar hoofd.
Het klinkt hard: maar juist deze periode moet je jezelf denk even wegcijferen. Volg haar signalen en geef haar de ruimte om haar plek in de groep van de therapie te vinden....
Dat is mijn visie.....
Het klinkt hard: maar juist deze periode moet je jezelf denk even wegcijferen. Volg haar signalen en geef haar de ruimte om haar plek in de groep van de therapie te vinden....
Dat is mijn visie.....
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
Dat is dus ook precies wat ik wil. Misschien komt dat niet goed naar voren uit mijn verhaaltje, ik was wat verward op het moment dat ik dat schreef. Maar het is dus een beetje een strijd met mijn gevoel, en dat maakt het wel moeilijk. Maar ik weet dat het het beste is. Ik ga het ook echt proberen...
Eigenlijk komt de emotie van de afgelopen tijd er een beetje uit. Maar ik kan er natuurlijk niet mee terecht bij degene met wie ik dat zou willen delen.
Je schrijft over signalen, maar die geeft ze nog weinig. Misschien lukt dat haar nog niet omdat ze zelf nog niet weet waar ze aan toe is. Ik denk dat ik maar even wat minder contact met haar ga opnemen, want als ze zin in me heeft dan mailt ze wel. En voor vrijdag hebben we een date, want dan zijn we een half jaar bij elkaar.
Toch nog een klein feestje dus...
Eigenlijk komt de emotie van de afgelopen tijd er een beetje uit. Maar ik kan er natuurlijk niet mee terecht bij degene met wie ik dat zou willen delen.
Je schrijft over signalen, maar die geeft ze nog weinig. Misschien lukt dat haar nog niet omdat ze zelf nog niet weet waar ze aan toe is. Ik denk dat ik maar even wat minder contact met haar ga opnemen, want als ze zin in me heeft dan mailt ze wel. En voor vrijdag hebben we een date, want dan zijn we een half jaar bij elkaar.
Toch nog een klein feestje dus...
Ami80: ik snap je gevoelens en je twijfels volledig...ook dat nu even alles er uit komt nu ze in de kliniek zit en dat jou ook wat rust geeft....je kunt nu een stuk 'behandeling' uit handen geven, ze zit daar nu onder professionele begeleiding, waardoor jij nu terug gaat kijken en de emoties een plaats gaat geven...
Niet alleen voor je vriendin, ook voor jou is dit een rare periode.....wat je zelf al vaker aan hebt gegeven: jullie relatie is in 6 maanden enorm veranderd.....aan de ene kant zijn jullie enorm close geworden, aan de andere kant zijn bijvoorbeeld lichamelijke dingen veel minder geworden....ook voor jou is dit raar!
Ik geef het nogmaals aan: je hebt mijn mail-adres, je weet dat je altijd mag mailen want inderdaad, met je vriendin kun je het heel vaak komende periode niet delen.....sterkte man, kop op!
Niet alleen voor je vriendin, ook voor jou is dit een rare periode.....wat je zelf al vaker aan hebt gegeven: jullie relatie is in 6 maanden enorm veranderd.....aan de ene kant zijn jullie enorm close geworden, aan de andere kant zijn bijvoorbeeld lichamelijke dingen veel minder geworden....ook voor jou is dit raar!
Ik geef het nogmaals aan: je hebt mijn mail-adres, je weet dat je altijd mag mailen want inderdaad, met je vriendin kun je het heel vaak komende periode niet delen.....sterkte man, kop op!
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
Ami80, sterkte ermee..
Het zal anders zijn, wat ze eerder nog een beetje met jou deelde aan gevoelens, zal ze nu hopelijk straks in de groep gooien, en dan heeft ze er niet altijd meer zin in om het met jou te delen....
Zorg dat je eventueel je ei ergens anders kwijt kan, je hebt het echt nodig..
Ik heb toen voor de keuze gestaan, opname of deeltijd... Als ik dat van jou zo lees ben ik blij dat ik deeltijd heb gekozen, ik had het er ws. ook heel moeilijk mee gehad als ik mijn vriend veel minder zag enzo.. Een opname heeft gelijk wel een hele grote impact
Het zal anders zijn, wat ze eerder nog een beetje met jou deelde aan gevoelens, zal ze nu hopelijk straks in de groep gooien, en dan heeft ze er niet altijd meer zin in om het met jou te delen....
Zorg dat je eventueel je ei ergens anders kwijt kan, je hebt het echt nodig..
Ik heb toen voor de keuze gestaan, opname of deeltijd... Als ik dat van jou zo lees ben ik blij dat ik deeltijd heb gekozen, ik had het er ws. ook heel moeilijk mee gehad als ik mijn vriend veel minder zag enzo.. Een opname heeft gelijk wel een hele grote impact
You don't have to know why you do something to stop doing it. All you have to do is to take a close look at what you are actually doing and decide to stop doing it for that moment!"
Dat ligt ook wel aan waar je opgenomen bent hoor Tijdens mijn opname in het ziekenhuis mocht ik de hele dag wel weg,alleen vaste dingen(therapie,eten)moest ik aanwezig zijn
Ik had dan naar Zuidlaren gemoeten,e n daar mocht ik alleen in het weekend naar huis toe.. En het is een eindje van Groningen weg, dus ik zou mijn vriend niet zo vaak hebben gezien als dat ik nu deed.. Nu kon ik nl. gewoon 's middags alweer naar huis toe
You don't have to know why you do something to stop doing it. All you have to do is to take a close look at what you are actually doing and decide to stop doing it for that moment!"
@Cle: tnx. Het is inderdaad wel een rollercoaster geweest de afgelopen maanden. Maar de wisselwerking die we altijd met elkaar hebben gehad is nu een beetje weg door haar opname, dus daar moeten we weer een andere vorm voor zoeken. Je moet je constant aanpassen aan de situatie, dat zul jij ook hebben gedaan. En dat is niet erg rustig of zo. Het komt vast wel goed, dat is namelijk tot nu toe altijd gelukt.
@teigan: gelukkig heb ik inderdaad met een hoop mensen contact, en dat helpt echt wel! Familie, vrienden, haar ouders, hier... een kleine groep mensen die gewoon de ins en outs weten van wat er gebeurt. En dat is ontzettend fijn. Haha, meer moet het ook niet worden, want dan heb ik er een dagtaak aan iedereen op de hoogte te houden!
Het gekke is dat het bij mij ook pieken en dalen zijn wat de emotie betreft: het weekend was zwaar en nu gaat het weer prima! De gedachtes zijn er alijd wel natuurlijk, maar op dit moment heb ik echt weer zoiets van 'we zien wel hoe het loopt'. Meer dan dit kunnen we (haar ouders, vrienden, en ik) toch niet doen.
In elk geval: ik hou jullie op de hoogte. Zodra ik iets meer weet spam ik wel weer...
Nu eerst naar vrijdag toe leven, want dat is onze half-jaar mijlpaal!
Hoe is het met HeaRt_woRm?
@teigan: gelukkig heb ik inderdaad met een hoop mensen contact, en dat helpt echt wel! Familie, vrienden, haar ouders, hier... een kleine groep mensen die gewoon de ins en outs weten van wat er gebeurt. En dat is ontzettend fijn. Haha, meer moet het ook niet worden, want dan heb ik er een dagtaak aan iedereen op de hoogte te houden!
Het gekke is dat het bij mij ook pieken en dalen zijn wat de emotie betreft: het weekend was zwaar en nu gaat het weer prima! De gedachtes zijn er alijd wel natuurlijk, maar op dit moment heb ik echt weer zoiets van 'we zien wel hoe het loopt'. Meer dan dit kunnen we (haar ouders, vrienden, en ik) toch niet doen.
In elk geval: ik hou jullie op de hoogte. Zodra ik iets meer weet spam ik wel weer...
Nu eerst naar vrijdag toe leven, want dat is onze half-jaar mijlpaal!
Hoe is het met HeaRt_woRm?
Gefeliciteerd!!quote:Op woensdag 2 november 2005 10:49 schreef Ami80 het volgende:
Nu eerst naar vrijdag toe leven, want dat is onze half-jaar mijlpaal!
Maak er een leuke dag van!
You don't have to know why you do something to stop doing it. All you have to do is to take a close look at what you are actually doing and decide to stop doing it for that moment!"
Haha, grappig. Bedankt meid, zullen we zeker doen! We zouden vanavond naar het concert gaan van het orkest waar ze in speelt, maar bij nader inzien doen we dat toch maar niet omdat ze al genoeg emoties voor d'r kiezen heeft gehad deze week. Dus het wordt - op aanraden van CleJee - toch Wallace and Grommit
Daarna knus een kopje thee zetten en wachten totdat de klok 10 uur slaat, want dan is het officieel Ik heb een heel fijn kettinkje voor haar gekocht, en ben superbenieuwd hoe ze het vindt!
Daarna knus een kopje thee zetten en wachten totdat de klok 10 uur slaat, want dan is het officieel Ik heb een heel fijn kettinkje voor haar gekocht, en ben superbenieuwd hoe ze het vindt!
Gefeliciteerd!!
Veel plezier vanavond
Veel plezier vanavond
Portfolio. |
Nikon D50 | Sigma 17-70mm Macro | Nikkor 70-300mm | SB-800
-je webicon gaf een malware-melding in Chrome, vandaar verwijderd-
Nikon D50 | Sigma 17-70mm Macro | Nikkor 70-300mm | SB-800
-je webicon gaf een malware-melding in Chrome, vandaar verwijderd-
Haha, nu maar hopen dat je de film cool vind Ami80, ik heb enorm vlak gelegen, en vriendin ook!
Gefeliciteerd man met jou en je meissie!
Spreek je wellicht binnenkort op msn, wil dan horen hoe het nu met haar gaat! Of je zet het gewoon op het forum!
Gefeliciteerd man met jou en je meissie!
Spreek je wellicht binnenkort op msn, wil dan horen hoe het nu met haar gaat! Of je zet het gewoon op het forum!
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
Het gaat,eten wat minder,maar mijn stemming is redelijk stabiel,wat voor mij het belangrijkste isquote:Op woensdag 2 november 2005 10:49 schreef Ami80 het volgende:
@Cle: tnx. Het is inderdaad wel een rollercoaster geweest de afgelopen maanden. Maar de wisselwerking die we altijd met elkaar hebben gehad is nu een beetje weg door haar opname, dus daar moeten we weer een andere vorm voor zoeken. Je moet je constant aanpassen aan de situatie, dat zul jij ook hebben gedaan. En dat is niet erg rustig of zo. Het komt vast wel goed, dat is namelijk tot nu toe altijd gelukt.
@teigan: gelukkig heb ik inderdaad met een hoop mensen contact, en dat helpt echt wel! Familie, vrienden, haar ouders, hier... een kleine groep mensen die gewoon de ins en outs weten van wat er gebeurt. En dat is ontzettend fijn. Haha, meer moet het ook niet worden, want dan heb ik er een dagtaak aan iedereen op de hoogte te houden!
Het gekke is dat het bij mij ook pieken en dalen zijn wat de emotie betreft: het weekend was zwaar en nu gaat het weer prima! De gedachtes zijn er alijd wel natuurlijk, maar op dit moment heb ik echt weer zoiets van 'we zien wel hoe het loopt'. Meer dan dit kunnen we (haar ouders, vrienden, en ik) toch niet doen.
In elk geval: ik hou jullie op de hoogte. Zodra ik iets meer weet spam ik wel weer...
Nu eerst naar vrijdag toe leven, want dat is onze half-jaar mijlpaal!
Hoe is het met HeaRt_woRm?
Gefeliciteerd trouwens
Wel teleurstelling hoor dat jullie niet naar W&G zin gegaan, haha! ;-)
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
Haha, ja, we schamen ons diep!
Anderszijds: je hebt nu wel een review gekregen van The Corpse Bride!
En we zijn zondag ook nog naar Aida geweest. Niet de musical maar de opera! Was gaaaafff...
Anderszijds: je hebt nu wel een review gekregen van The Corpse Bride!
En we zijn zondag ook nog naar Aida geweest. Niet de musical maar de opera! Was gaaaafff...
Ami80, hoe gaat het nu met je vriendin??
You don't have to know why you do something to stop doing it. All you have to do is to take a close look at what you are actually doing and decide to stop doing it for that moment!"
Hee Teigan, lief dat je ernaar vraagt.
Het gaat heel wisselend, maar momenteel is het heel zwaar voor haar door een hoop onzekerheid over de vraag of ze wel goed met haar eetstoornis bezig is. En dat is redelijk slopend, want het is een vraag die niet te beantwoorden valt: je slaat een weg in, en later blijkt pas of het de juiste was. Dus het is niet makkelijk, maar gezien de situatie valt dat ook niet te verwachten. Ik hoop natuurlijk dat ze de keuze maakt om door te vechten daar in de kliniek, en dat dat een bewuste keuze is. Want zolang ze het idee heeft dat ze voor haar naasten daar in die kliniek zit, zit ze er naar mijn idee toch echt om de verkeerde reden.
Het gaat heel wisselend, maar momenteel is het heel zwaar voor haar door een hoop onzekerheid over de vraag of ze wel goed met haar eetstoornis bezig is. En dat is redelijk slopend, want het is een vraag die niet te beantwoorden valt: je slaat een weg in, en later blijkt pas of het de juiste was. Dus het is niet makkelijk, maar gezien de situatie valt dat ook niet te verwachten. Ik hoop natuurlijk dat ze de keuze maakt om door te vechten daar in de kliniek, en dat dat een bewuste keuze is. Want zolang ze het idee heeft dat ze voor haar naasten daar in die kliniek zit, zit ze er naar mijn idee toch echt om de verkeerde reden.
Hallo hier ben ik weer.... Nou ja, onder een andere naam dan vroeger... Ik heb hier een tijdje meegepraat als ''genezen zijnde''. Nu heb ik dus sinds een tijdje een enorme terugval, echt een gat... Ben echt diep gevallen nu. Vandaar dat ik ook al een hele tijd niets gepost heb.
Liefs
Liefs
It's like you're a drug, it's like you're a demon I can't face down...
Sunrise1984, jammer dat je wer een terugval hebt, maar goed dat je het in ieder geval toe durft te geven. Dat maakt het al wel makkelijker om mee om te gaan..
Ik ben aan het afbouwen met mijn medicatie, ik ben gehalveerd, en het leek goed te gaan, maar de afgelopen dagen ben ik erg onredelijk, en ik voel me ook niet zo super...
Rare is dat het eten dan opeens wel weer beter gaat, maar ik voel me echt niet zo happy door dit alles..
Misschien toch maar een dagje rust nemen voor mezelf..
Ami80: ze zit er in ieder geval nog, en ze is er wel volop mee bezig, en dat is wel mooi. Heel veel sterkte toegewenst
Ik ben aan het afbouwen met mijn medicatie, ik ben gehalveerd, en het leek goed te gaan, maar de afgelopen dagen ben ik erg onredelijk, en ik voel me ook niet zo super...
Rare is dat het eten dan opeens wel weer beter gaat, maar ik voel me echt niet zo happy door dit alles..
Misschien toch maar een dagje rust nemen voor mezelf..
Ami80: ze zit er in ieder geval nog, en ze is er wel volop mee bezig, en dat is wel mooi. Heel veel sterkte toegewenst
You don't have to know why you do something to stop doing it. All you have to do is to take a close look at what you are actually doing and decide to stop doing it for that moment!"
Ik merk wel dat het nu dieper gaat dan de vorige keer, ik ben er een stuk erger aan toe. Heb van de week mn ouders in vertrouwen genomen, maar mn moeder is ervan overtuigd dat ik mezelf een eetstoornis probeer aan te praten Dat is toch te debiel voor woorden...
Elke dag krijg ik rond 14.00 uur last van die roes, van het niet eten. Kan soms amper wachten tot die roes komt, dan voel ik even lekker niets...geen zorgen, geen gedoe...
Liefs
Dat is toch te debiel voor woorden... Elke dag krijg ik rond 14.00 uur last van die roes, van het niet eten. Kan soms amper wachten tot die roes komt, dan voel ik even lekker niets...geen zorgen, geen gedoe...
Liefs
It's like you're a drug, it's like you're a demon I can't face down...
Lastig dat je ouders het nog niet echt lijken te zien...
Ga er wel mee naar de huisarts of iets dergelijks, zoek weer hulp, en dan zo snel mogelijk, voordat het helemaal mis gaat, jij weet zelf het beste hoe het echt met je gaat..
Btw, er was gisteren bij klokhuis een uitzending over eetstoornis....
Ik heb hem zelf niet gezein, maar is misschien wel leuk om nog te kijken...
Ga er wel mee naar de huisarts of iets dergelijks, zoek weer hulp, en dan zo snel mogelijk, voordat het helemaal mis gaat, jij weet zelf het beste hoe het echt met je gaat..
Btw, er was gisteren bij klokhuis een uitzending over eetstoornis....
Ik heb hem zelf niet gezein, maar is misschien wel leuk om nog te kijken...
You don't have to know why you do something to stop doing it. All you have to do is to take a close look at what you are actually doing and decide to stop doing it for that moment!"
Ja, ga gewoon zelf naar de huisarts, daar heb je je ouders niet voor nodig. Tenzij je geen hulp wilt voor je eetstoornis, maar gewoon aandacht van je ouders natuurlijk, en dan zit je moeder met haar interpretatie goed.
Lijkt mij niet echt de manier om aandacht te krijgen.. heb ook geen aandacht nodig. De stap om hulp te zoeken is heel groot, dan zal ik gaan moeten aankomen en dat maakt me bang. Ik weet dat het moet, dat het verstandig is, maar het voelt zo fout.
It's like you're a drug, it's like you're a demon I can't face down...
@Sunrise: hoe beter het gaat, hoe dieper je kunt vallen. Op zich logisch, want als het al niet zo goed gaat dan heb je minder ruimte om diep te vallen. Het voelt nu waarschijnlijk alsof je weer terug bent bij af, maar toen het echt slecht met je ging, voelde je je echt nog vervelender. Je moet er nu echt voor zorgen dat je niet meer tot dat niveau terugvalt, want je weet hoe dat voelde, en het lijkt me dat je daar niet meer naar terug wilt...
Van mijn vriendin weet ik dat haar eetstoornis een uitweg is: ze vlucht voor de moeilijkheden in het leven. Ze vlucht in de controle van het niet eten, maar zodra ze weer wat kalmer is komen die moeilijkheden weer terug omdat ze nog steeds bestaan. Het niet eten lost dus helemaal niks op, ook al biedt het een tijdelijk gevoel van veiligheid.
Dus maak die keuze: stel je de confrontatie met je angsten en gevoelens uit tot een later moment en laat je jezelf verder terugvallen in je eetstoornis, of hef je het hoofd en vind je de kracht om tegen de moeilijke situatie te gaan vechten?
Van mijn vriendin weet ik dat haar eetstoornis een uitweg is: ze vlucht voor de moeilijkheden in het leven. Ze vlucht in de controle van het niet eten, maar zodra ze weer wat kalmer is komen die moeilijkheden weer terug omdat ze nog steeds bestaan. Het niet eten lost dus helemaal niks op, ook al biedt het een tijdelijk gevoel van veiligheid.
Dus maak die keuze: stel je de confrontatie met je angsten en gevoelens uit tot een later moment en laat je jezelf verder terugvallen in je eetstoornis, of hef je het hoofd en vind je de kracht om tegen de moeilijke situatie te gaan vechten?
@Teigan: ik denk dat het afbouwen van de medicatie en de gevoelens die daarbij loskomen misschien ook wel een kwestie van wennen zijn: je hebt nu geen steun meer aan de medicatie en moet het helemaal alleen doen. Als je dat kunt dan ben je een topper!
Maar neem je tijd, dat mag best...
Kop op!
Maar neem je tijd, dat mag best...
Kop op!
Ami80, thnx, ik weet dat ook eigenlijk wel... Nu mijn eten goed gaat, en de medicatie omlaag gaat komt er bij mij ook best veel boven... Maar ik kan er nu tenminste zo af en toe eens flink om gaan janken, en dat scheelt weer..
Ennuh Sunrise, je komt misschien wat aan, maar het beeld wat jij van jezelf in je hoofd hebt zitten valt af........(snap je hem nog?)
Ennuh Sunrise, je komt misschien wat aan, maar het beeld wat jij van jezelf in je hoofd hebt zitten valt af........(snap je hem nog?)
You don't have to know why you do something to stop doing it. All you have to do is to take a close look at what you are actually doing and decide to stop doing it for that moment!"
Ja ik vat m nog
Verstandelijk weet ik t allemaal ook wel, maar ja... dat gevoel hè.
Het is gewoon zo klote dat je denkt dat je er helemaal bovenop bent en er lopen een paar dingen fout in je leven en boem... daar zit je weer...
Verstandelijk weet ik t allemaal ook wel, maar ja... dat gevoel hè.
Het is gewoon zo klote dat je denkt dat je er helemaal bovenop bent en er lopen een paar dingen fout in je leven en boem... daar zit je weer...
It's like you're a drug, it's like you're a demon I can't face down...
Het is een van de eerste dingen waar je op terugvalt als het niet helemaal goed gaat.... Gewoon omdat je niet weet hoe je er anders mee om moet gaan..
Ik ken het wel, kleinere dingen kan ik nu wel mee omgaan, maar gaat er teveel in een keer mis, dan grijp ik het liefst weer naar eten..
Ik ken het wel, kleinere dingen kan ik nu wel mee omgaan, maar gaat er teveel in een keer mis, dan grijp ik het liefst weer naar eten..
You don't have to know why you do something to stop doing it. All you have to do is to take a close look at what you are actually doing and decide to stop doing it for that moment!"
Argh, even spuien hoor...
Het gaat even niet lekker hier: mijn vriendin is op dit moment echt zo onhandelbaar. Tuurlijk komt dat door de spanning, tuurlijk komt dat doordat het niet lekker gaat, tuurlijk komt dat door de depressie, maar argh, ik word er even niet goed van!
Ze sluit zich compleet af, is bits en bot. Elke keer dat ik vraag wanneer we elkaar weer zien, of wanneer ik een leuk plan heb, word ik afgewezen. Ze duwt iedereen die haar lief is van zich af. Een coping mechanisme zegt ze zelf, maar ik word er zo verdrietig van. Hoe kan ik er voor haar zijn als ze me niet toelaat? Wat doe ik verkeerd?
Tegelijkertijd begrijp ik het ook wel weer hoor, want ze heeft het hartstikke moeilijk en als je jezelf niet kunt uitstaan dan kun je ook niet op een leuke manier met iemand anders omgaan. Maar het maakt me zo kwetsbaar om steeds maar weer te moeten smeken om contact. Dus dat doe ik ook niet meer, want ik kan er op dit moment niet tegen steeds te worden teleurgesteld. Ik probeer vrolijk te zijn als ik bij haar ben, leuke verhalen te vertellen, etc, maar onderhuids zit boosheid. Het is echt doorbijten op dit moment... Het is zo oneerlijk allemaal.
Het gaat even niet lekker hier: mijn vriendin is op dit moment echt zo onhandelbaar. Tuurlijk komt dat door de spanning, tuurlijk komt dat doordat het niet lekker gaat, tuurlijk komt dat door de depressie, maar argh, ik word er even niet goed van!
Ze sluit zich compleet af, is bits en bot. Elke keer dat ik vraag wanneer we elkaar weer zien, of wanneer ik een leuk plan heb, word ik afgewezen. Ze duwt iedereen die haar lief is van zich af. Een coping mechanisme zegt ze zelf, maar ik word er zo verdrietig van. Hoe kan ik er voor haar zijn als ze me niet toelaat? Wat doe ik verkeerd?
Tegelijkertijd begrijp ik het ook wel weer hoor, want ze heeft het hartstikke moeilijk en als je jezelf niet kunt uitstaan dan kun je ook niet op een leuke manier met iemand anders omgaan. Maar het maakt me zo kwetsbaar om steeds maar weer te moeten smeken om contact. Dus dat doe ik ook niet meer, want ik kan er op dit moment niet tegen steeds te worden teleurgesteld. Ik probeer vrolijk te zijn als ik bij haar ben, leuke verhalen te vertellen, etc, maar onderhuids zit boosheid. Het is echt doorbijten op dit moment... Het is zo oneerlijk allemaal.
Ami80: dit is de zwarte fase, dit is een fase van "de hele wereld kan me niks verrotten, laat me please alleen".. Hoe meer jij met plannen komt, hoe meer zij zich van je af zal stoten...hoe hard dat ook klinkt...
Je doet in haar ogen waarschijnlijk veel verkeerd, of: beter gezegd: je kunt nu gewoon niets goeds doen! Ze zal altijd wel een reden verzinnen om afstand te blijven nemen....
Ik kan me enorm voorstellen hoe zwaar dit is, en hoe hulpeloos je je moet voelen, maar ben bang dat er maar 1 iemand is die hier iets aan kan doen: je vriendin!
Sterkte man!
Je doet in haar ogen waarschijnlijk veel verkeerd, of: beter gezegd: je kunt nu gewoon niets goeds doen! Ze zal altijd wel een reden verzinnen om afstand te blijven nemen....
Ik kan me enorm voorstellen hoe zwaar dit is, en hoe hulpeloos je je moet voelen, maar ben bang dat er maar 1 iemand is die hier iets aan kan doen: je vriendin!
Sterkte man!
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
Het is niet zozeer een fase, want ze heeft er al een hele tijd last van. Het wordt alleen steeds erger. Dus tja, wat moet ik doen: contact blijven zoeken en alle afwijzingen voor lief nemen, of het laten rusten? Het is zo verwarrend allemaal, want ze is (dat heeft ze me gezegd) ontzettend bang me kwijt te raken, dat ik erachter kom dat ze helemaal niet zo leuk is. Tegelijkertijd vlucht ze voor die angst door vooral maar geen contact te zoeken. Dat lost natuurlijk helemaal niks op (en daar zit ook de essentie van het probleem), sterker nog: ze bereikt er precies mee wat ze juist niet wil, namelijk verslechtering van de relatie. Tegelijkertijd had zehet deze week een keer ontzettend moeilijk en gaf ze aan me nodig te hebben. Dus ik daar weer heen, alles koek en ei. Dan heb je weer even hoop, maar dat is van korte duur, tot de volgende afwijzing. Ik ben bang dat ik dit niet veel langer aan kan...
Lijkt me heel lastig wat je moet doen....heb het pasklare antwoord ook niet voor je ben ik bang....
De valkuil van "als mensen me beter leren kennen vinden ze me vast niet zo leuk meer" is een hele herkenbare, die kom ik soms ook tegen bij mijn meissie.
Evenals het zwart-wit: óf ze wil je helemaal óf ze wil je helemaal n.i.e.t.
En dit proces is, zeker omdat ze nu aan begin van therapie zit, (nog) niet te sturen.
Je voelt het ook als een afwijzing, maar dat is het dus niet. Het heeft namelijk helemaal niets met jou te maken, ze wijst je niet af, kiest alleen voor zichzelf.
Ik denk...dat je geduld moet hebben en het enige wat je kunt doen is er voor haar zijn, op de momenten dat zij er open voor staat....
De valkuil van "als mensen me beter leren kennen vinden ze me vast niet zo leuk meer" is een hele herkenbare, die kom ik soms ook tegen bij mijn meissie.
Evenals het zwart-wit: óf ze wil je helemaal óf ze wil je helemaal n.i.e.t.
En dit proces is, zeker omdat ze nu aan begin van therapie zit, (nog) niet te sturen.
Je voelt het ook als een afwijzing, maar dat is het dus niet. Het heeft namelijk helemaal niets met jou te maken, ze wijst je niet af, kiest alleen voor zichzelf.
Ik denk...dat je geduld moet hebben en het enige wat je kunt doen is er voor haar zijn, op de momenten dat zij er open voor staat....
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
Ik zal afwachten, zal weer sterk proberen te zijn. Moeilijk hoor.
In elk geval bedankt.
Ze is alleen zó boos op zichzelf, en zó enorm angstig... dat doet pijn om te zien.
In elk geval bedankt.
Ze is alleen zó boos op zichzelf, en zó enorm angstig... dat doet pijn om te zien.
Ja, dat kan ik me indenken..... mijn meissie gister ook zwaar gesprek met socio gehad, had haar met tranen in mijn armen....
De jouwe gaat nu door een diep dal...enorm diep...maar zonder in het dal te zijn geweest, zal ze nooit op de top komen!
Je hoeft ook niet altijd sterk te zijn, wie verwacht dat van je? Zorg puur dat je jezelf niet wegcijferd....je kan er nu maar tot bepaalde hoogte voor haar zijn....
De jouwe gaat nu door een diep dal...enorm diep...maar zonder in het dal te zijn geweest, zal ze nooit op de top komen!
Je hoeft ook niet altijd sterk te zijn, wie verwacht dat van je? Zorg puur dat je jezelf niet wegcijferd....je kan er nu maar tot bepaalde hoogte voor haar zijn....
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
Weet je wat het is Ami80, als je zo bang bent om mensen kwijt te raken, dan probeer je ze j uist weg te duwen, je hebt er dan controle over namelijk..
Als ze je dan laten vallen, dan is het mooi je eigen schuld...
Ik ben er toen een aantal vrienden door kwijt geraakt, die van de een op de andere dag besloten niet meer met mij om te gaan.. En een aantal deed het zeker niet bewust, die wisten gewoon niet meer wat ze het beste konden doen, maar een "vriend"heeft zijn vriendin(toendertijd mijn beste vriendin) verboden om nog met mij om te gaan... En dat doet ook nu nog steeds veel pijn, dat zij mij zo hebben laten vallen..
Ik weet dat het moeilijk is, maar hou vol
Als ze je dan laten vallen, dan is het mooi je eigen schuld...
Ik ben er toen een aantal vrienden door kwijt geraakt, die van de een op de andere dag besloten niet meer met mij om te gaan.. En een aantal deed het zeker niet bewust, die wisten gewoon niet meer wat ze het beste konden doen, maar een "vriend"heeft zijn vriendin(toendertijd mijn beste vriendin) verboden om nog met mij om te gaan... En dat doet ook nu nog steeds veel pijn, dat zij mij zo hebben laten vallen..
Ik weet dat het moeilijk is, maar hou vol
You don't have to know why you do something to stop doing it. All you have to do is to take a close look at what you are actually doing and decide to stop doing it for that moment!"
Ami80 Ik had het net met mijn vriendje over hoe het tussen ons ging, oa. in de periode dat ik in behandeling kwam, en toen was ik ook een beetje onhandelbaar, wat bij ons wel geholpen heeft is uiteindelijk een paar gesprekken met een spv'er...
En nog een woordje van advies van mijn vriendje: "Soms hebben ze ruzie met zichzelf, en dat hebben ze niet door. Dan denken ze dat ze ruzie met jou hebben, dan laat je ze eerst even uitrazen, en dan geef je ze een knuffel" (klinkt stom, maar hier werkte het)
Misschien heb je er nog wat aan....
En nog een woordje van advies van mijn vriendje: "Soms hebben ze ruzie met zichzelf, en dat hebben ze niet door. Dan denken ze dat ze ruzie met jou hebben, dan laat je ze eerst even uitrazen, en dan geef je ze een knuffel" (klinkt stom, maar hier werkte het)
Misschien heb je er nog wat aan....
You don't have to know why you do something to stop doing it. All you have to do is to take a close look at what you are actually doing and decide to stop doing it for that moment!"
Hey, lief van je dat je zo meedenkt. Het is wel fijn om uit eerste hand van iemand te horen dat die door dezelfde processen is gegaan als mijn vriendinnetje. Misschien wel omdat het een stukje bevestiging geeft.
Ik laat het nu maar even zijn loop: misschien heeft ze gewoon ruimte nodig. Ondertussen blijf ik contact houden door af en toe te proberen te bellen, smsjes, en ik heb haar een paar dagen geleden ook een leuk kaartje gestuurd. Dus ik blijf er wel voor haar, maar op een klein afstandje, en hoop dat ze op een gegeven moment zelf weer wat meer toenadering zoekt.
Over de opmerking van je vriendje over het ruzie hebben met zichzelf: dat herken ik ten dele, alleen lukt het maar niet om even uit te razen. Maar dat ze heel erg in conflict is met haarzelf dat is wel duidelijk. Maar dat is misschien ook wel een onderdeel van het proces dat ze moet doorlopen, want het heeft te maken met de keuze om wel of niet beter te willen worden. En als ze daar inderdaad over na zou denken, dan zou dat natuurlijk alleen maar positief zijn.
Ik laat het nu maar even zijn loop: misschien heeft ze gewoon ruimte nodig. Ondertussen blijf ik contact houden door af en toe te proberen te bellen, smsjes, en ik heb haar een paar dagen geleden ook een leuk kaartje gestuurd. Dus ik blijf er wel voor haar, maar op een klein afstandje, en hoop dat ze op een gegeven moment zelf weer wat meer toenadering zoekt.
Over de opmerking van je vriendje over het ruzie hebben met zichzelf: dat herken ik ten dele, alleen lukt het maar niet om even uit te razen. Maar dat ze heel erg in conflict is met haarzelf dat is wel duidelijk. Maar dat is misschien ook wel een onderdeel van het proces dat ze moet doorlopen, want het heeft te maken met de keuze om wel of niet beter te willen worden. En als ze daar inderdaad over na zou denken, dan zou dat natuurlijk alleen maar positief zijn.
Ben ik weer eens... moet even van me af typen, voel me gewoon zwaar klote. Doe zo mn best met alles, maar t lijkt geen nut te hebben. Gisteren toch weer gebraakt na t eten. En omdat ik mezelf daar weer schuldig over voelde heb ik erna een bruine boterham gegeten en binnengehouden, en nu voel ik me daar weer schuldig over! Het is gewoon ziekelijk hoe een mens de hele dag alleen maar met eten bezig kan zijn zonder te eten... pfff.... word gewoon moe van mezelf!
It's like you're a drug, it's like you're a demon I can't face down...
Sunrise, dat is echt niet goed...
Overgeven is echt slecht voor je, voor je slokdarm, voor alles eigenlijk...
Die bruine boterham erna is dan wel weer goed..
Ga alsjeblieft langs je huisarts en vraag een doorverwijzing oid voordat het nog verder uit de hand loopt!!
Ami80, ik ben blij dat je er wat aan hebt... JE bent niet de eerste en jammergenoeg ook niet de laatste die dit zo meemaakt, dus ervaringen van anderen zijn alleen maar handig. En jij hebt alleen maar "geluk" in dat opzich dat je nog een beetje afstand kan nemen... Ik woonde al samen en kwam dus elke avond weer bokkig thuis de eerste weken...
Overgeven is echt slecht voor je, voor je slokdarm, voor alles eigenlijk...
Die bruine boterham erna is dan wel weer goed..
Ga alsjeblieft langs je huisarts en vraag een doorverwijzing oid voordat het nog verder uit de hand loopt!!
Ami80, ik ben blij dat je er wat aan hebt... JE bent niet de eerste en jammergenoeg ook niet de laatste die dit zo meemaakt, dus ervaringen van anderen zijn alleen maar handig. En jij hebt alleen maar "geluk" in dat opzich dat je nog een beetje afstand kan nemen... Ik woonde al samen en kwam dus elke avond weer bokkig thuis de eerste weken...
You don't have to know why you do something to stop doing it. All you have to do is to take a close look at what you are actually doing and decide to stop doing it for that moment!"
Heb haar gisteravond even gesproken en het gaat inderdaad niet goed: ze had een kloteweekend achter de rug en speelt steeds meer met de gedachte om te stoppen in de kliniek. Ze heeft twee eisen opgesteld waarover ze met haar sociotherapeut (die nu even ziek is) wil spreken, en als daar niet over gepraat kan worden dan stopt ze ermee.
Op zich makkelijk natuurlijk, want op deze manier creëert ze voor zichzelf een reden om te stoppen, zo van: 'de kliniek werkt niet mee? Ok, maar dan heb ik er ook niks meer te zoeken.' Dus nou ja, dat is dus nogal spannend allemaal. Niet zozeer of die 'eisen' ingewilligd worden (want dat zal natuurlijk niet), maar meer wat er daarna gaat gebeuren.
Sunrise1984: dat je moe wordt van jezelf is een bevestiging dat het echt niet goed gaat op dit moment. Denk je dat je ergens echte steun kan zoeken? Misschien wil je hier liever zelf uit komen, maar het risico dat je verder je eetstoornis invalt is te groot! Grijp in (of laat ingrijpen) voordat het zover is, ook al voelt dat misschien zwak. Je zit in een cirkeltje omlaag, want omdat je de hele dag met je eetgedrag bezig bent kun je ook nergens anders meer mee bezig zijn, haal je geen voldoening meer uit het leven, voelt je daar klote over en vlucht je vervolgens weer in verkeerde eetgewoontes! Hoe kun je die spiraal doorbreken?
Op zich makkelijk natuurlijk, want op deze manier creëert ze voor zichzelf een reden om te stoppen, zo van: 'de kliniek werkt niet mee? Ok, maar dan heb ik er ook niks meer te zoeken.' Dus nou ja, dat is dus nogal spannend allemaal. Niet zozeer of die 'eisen' ingewilligd worden (want dat zal natuurlijk niet), maar meer wat er daarna gaat gebeuren.
Sunrise1984: dat je moe wordt van jezelf is een bevestiging dat het echt niet goed gaat op dit moment. Denk je dat je ergens echte steun kan zoeken? Misschien wil je hier liever zelf uit komen, maar het risico dat je verder je eetstoornis invalt is te groot! Grijp in (of laat ingrijpen) voordat het zover is, ook al voelt dat misschien zwak. Je zit in een cirkeltje omlaag, want omdat je de hele dag met je eetgedrag bezig bent kun je ook nergens anders meer mee bezig zijn, haal je geen voldoening meer uit het leven, voelt je daar klote over en vlucht je vervolgens weer in verkeerde eetgewoontes! Hoe kun je die spiraal doorbreken?
Ami80, vervelend dat ze erover nadenkt om te stoppen... Je kan er natuurlijk niets aan doen als ze het wil, daat valt ws. niets tegenin te brengen, maar toch had iedereen het liever anders gezien...
Het kan het keerpunt zijn.... Als ze er nu goed over na gaat denken en alsnog doorgaat, dan gaat ze er misschien wel helemaal voor... Dat was bij mij wel zo namelijk
Het kan het keerpunt zijn.... Als ze er nu goed over na gaat denken en alsnog doorgaat, dan gaat ze er misschien wel helemaal voor... Dat was bij mij wel zo namelijk
You don't have to know why you do something to stop doing it. All you have to do is to take a close look at what you are actually doing and decide to stop doing it for that moment!"
O ja? Was dat bij jou een proces waarin je besloot dat je zelf beter wilde worden of zo? Hoe ging dat dan?
Ik kan mezelf ook wel voor m'n kop slaan.
Ik heb zo'n lieve vriend, en ik kan altijd met hem praten, staat altijd voor me klaar. En nog vertik ik het om te vertellen wat me dwars zit. Afgelopen zondag een goed gesprek over gehad, en ben er achter gekomen dat hij denkt dat ik, even grof gezegd, gestopt ben met die vinger in m'n keel te steken. Nou dat is dus niet zo, maar omdat ik er zo weinig over praat.... Nouja... is hij dat dus gaan denken. Snap heel goed dat hij er boos over geworden is, maar het was geen leuk gesprek!
Ben zo stom
Ik heb zo'n lieve vriend, en ik kan altijd met hem praten, staat altijd voor me klaar. En nog vertik ik het om te vertellen wat me dwars zit. Afgelopen zondag een goed gesprek over gehad, en ben er achter gekomen dat hij denkt dat ik, even grof gezegd, gestopt ben met die vinger in m'n keel te steken. Nou dat is dus niet zo, maar omdat ik er zo weinig over praat.... Nouja... is hij dat dus gaan denken. Snap heel goed dat hij er boos over geworden is, maar het was geen leuk gesprek!
Ben zo stom
Portfolio. |
Nikon D50 | Sigma 17-70mm Macro | Nikkor 70-300mm | SB-800
-je webicon gaf een malware-melding in Chrome, vandaar verwijderd-
Nikon D50 | Sigma 17-70mm Macro | Nikkor 70-300mm | SB-800
-je webicon gaf een malware-melding in Chrome, vandaar verwijderd-
Nergens voor nodig! Als je jezelf uithongert, wordt je haar dof, je tanden en nagels worden niet mooi, je huid wordt grijs en droog en hangt los aan je botten zodat je 10 jaar ouder lijkt, je hebt geen energie meer wat ook gelijk aan de lichaamshouding te zien is. Dan kun je beter een beetje dikker zijn en dat allemaal niet hebben dan dat allemaal, toch? Dat is toch veel mooier?quote:Op dinsdag 22 november 2005 10:48 schreef Sunrise1984 het volgende:
heb ik erna een bruine boterham gegeten en binnengehouden, en nu voel ik me daar weer schuldig over!
En een bruine boterham zit boordevol vezels en vitamines.
Je hebt goed gedaan meid.
Zoals je weet sta ik ook aan de andere kant van de relatie en ik herken wel wat je doet: weinig tot niet communiceren over je eetstoornis met de mensen die je lief zijn. Mijn vriendin doet dat ook niet, sterker nog, als het wat minder goed gaat dan vermijdt ze elk contact. Dat doet pijn, want het voelt alsof je niet wordt vertrouwd. Dat noncommunicatieve schept een afstand in tijden waarin je elkaars steun hard nodig hebt.quote:Op dinsdag 22 november 2005 15:23 schreef Esto het volgende:
Ik kan mezelf ook wel voor m'n kop slaan.
Ik heb zo'n lieve vriend, en ik kan altijd met hem praten, staat altijd voor me klaar. En nog vertik ik het om te vertellen wat me dwars zit. Afgelopen zondag een goed gesprek over gehad, en ben er achter gekomen dat hij denkt dat ik, even grof gezegd, gestopt ben met die vinger in m'n keel te steken. Nou dat is dus niet zo, maar omdat ik er zo weinig over praat.... Nouja... is hij dat dus gaan denken. Snap heel goed dat hij er boos over geworden is, maar het was geen leuk gesprek!
Ben zo stom
Ik kan me dus goed voorstellen dat je vriendje boos reageerde: hij kreeg opeens te horen dat het niet echt goed gaat met degene van wie hij houdt, en hoewel hij misschien wel een vermoeden had is dat altijd heftig om te horen. De boosheid is dan ook niet zozeer om het feit dat je nog niet van je eetstoornis af bent, maar omdat je niet verteld hebt wat er scheef zit en waarom je naar het braken blijft grijpen.
De vraag is dus: vertrouw je je vriendje genoeg en houd je genoeg van hem om iets opener over je eetstoornis te zijn? Je zult merken dat als je wat opener bent, je vriendje niet voor verassingen komt te staan, en bovendien het gevoel zal hebben dat hij je kan steunen. Ik begrijp dat het geven van dit soort openheid heel kwetsbaar maakt. Maar in een goede en eerlijke relatie wordt van kwetsbaarheid geen misbruik gemaakt, dus je hebt niks te vrezen.
Over de gedachte dat het makkelijker voor je vriendje is als je eerlijk tegen hem bent heeft Judith Herzberg ooit een mooi gedicht geschreven. Het is een gedicht waar ik wel veel bij stil heb gestaan de afgelopen tijd.
Liedje
Lieg alsjeblieft niet tegen me
niet over iets groots niet over iets
anders. Liever hoor ik het
vernietigendste dan dat je liegt
want dat is nog vernietigender.
Lieg niet over de liefde
iets dat je voelt of iets dat je
zou willen voelen. Liever word ik
bedroefd dan dat je liegt
want dat is nog bedroevender.
Lieg niet tegen me over gevaar
want ik voel toch je angst
en wat ik gewaar word is waar
of ik ken je niet en dat
is nog gevaarlijker.
Lieg niet tegen me over ziekte
liever kijk ik die diepte in
dan dat ik mij verlies in één
van jouw lieve verzinsels
want daarmee verlies ik me dieper.
Lieg niet tegen me over sterven
want zo lang we er nog zijn
vind ik dat toegangsloze
niet mededelen wat je denkt
erger en zo veel doder.
Tuurlijk vertrouw ik hem. Dat weet hij ook, maar het was inderdaad ook een klap om te horen dat ik het nog steeds doe, terwijl ik dat niet vertel. Ik probeer ook om opener te zijn, over allerlei dingen, maar dat lukt niet altijd. Ik vind dat moeilijk, want zo ben ik niet. Ben altijd al erg introvert en verlegen geweest, dan is dat moeilijk om opeens te veranderen, helaas.
Heb hem wel beloofd om er aan te gaan werken en het te zeggen als er iets is . . . ben beniewd hoelang ik dat vol hou
Mooi gedichtje trouwens!!!
Heb hem wel beloofd om er aan te gaan werken en het te zeggen als er iets is . . . ben beniewd hoelang ik dat vol hou
Mooi gedichtje trouwens!!!
Portfolio. |
Nikon D50 | Sigma 17-70mm Macro | Nikkor 70-300mm | SB-800
-je webicon gaf een malware-melding in Chrome, vandaar verwijderd-
Nikon D50 | Sigma 17-70mm Macro | Nikkor 70-300mm | SB-800
-je webicon gaf een malware-melding in Chrome, vandaar verwijderd-
Besef wel dat het introvert zijn als een van de oorzaken van je eetstoornis geldt: het niet kunnen uiten en delen van emotie. Goed van je dat je nu gaat proberen het te zeggen als er iets is. Als dat lukt dan ben je een aardige stap verder!
gedichtje is heel mooi...
spreekt mij ook wel aan..
Ik zeg het nu gewoon als ik weer zin heb om heel veel en ongezond te gaan eten, als de gedachten in mijn hoofd mij te veel worden enzo...
En dat lucht wel op...
Nu kan ik ook eindelijk eens een potje huilen als ik me rot voel, ipv dat ik maar weer ga eten.
spreekt mij ook wel aan..
Ik zeg het nu gewoon als ik weer zin heb om heel veel en ongezond te gaan eten, als de gedachten in mijn hoofd mij te veel worden enzo...
En dat lucht wel op...
Nu kan ik ook eindelijk eens een potje huilen als ik me rot voel, ipv dat ik maar weer ga eten.
You don't have to know why you do something to stop doing it. All you have to do is to take a close look at what you are actually doing and decide to stop doing it for that moment!"
Anorexia en bolimea zijn beide niet goed. Je voelt je hetlekkerst op je ideale gewicht. Grof geschat is dat je lichaamslengte in centimeters minus 100. 1 meter 75 -> +-75 Kilo.
Doe eens de confronterende BMI test. Probeer nu eens in de goede zone te blijven.
Voor bolimea wordt dat lijnen en voor anorexia betekend gewoon gezond en matig eten. Bouw dat langzaam op.
Ik weet dat het heel makkelijk praten is, maar toch meen ik het. Ik ben zelf al sinds januari 16 kilo kwijt via goede magere voeding. En ja hoor, ook ik kan me best een biertje zo nu en dan permitteren. Daar wordt je écht niet meteen dikker van. Waar anorexia patienten bang voor zijn is dat ze dik worden. Dat gebeurd alleen maar bij structureel te vet en te calorierijk eten en zeker niet als je gezond en mager eet (www.voedingscentrum.nl).
There's still hope
Doe eens de confronterende BMI test. Probeer nu eens in de goede zone te blijven.
Voor bolimea wordt dat lijnen en voor anorexia betekend gewoon gezond en matig eten. Bouw dat langzaam op.
Ik weet dat het heel makkelijk praten is, maar toch meen ik het. Ik ben zelf al sinds januari 16 kilo kwijt via goede magere voeding. En ja hoor, ook ik kan me best een biertje zo nu en dan permitteren. Daar wordt je écht niet meteen dikker van. Waar anorexia patienten bang voor zijn is dat ze dik worden. Dat gebeurd alleen maar bij structureel te vet en te calorierijk eten en zeker niet als je gezond en mager eet (www.voedingscentrum.nl).
There's still hope
Wow Teigan, echtwel fijn! Een andere uitlaatklep dus, eentje waar je jezelf niet schuldig over hoeft te voelen. Echt alle respect, ben zomaar blij dit van je te lezen!
Nu ben ik er eens met wat beter nieuws, werd tijd hè . Heb al sinds de laatste keer mn eten binnengehouden. Oké, het is niet veel, maar ik hou het binnen. Vind het zelf toch al weer heel wat. Aan de ene kant moeilijk, aan de andere kant ben ik trots op mezelf.
Mijn vriend weet trouwens niet wat er precies speelt. Hebben pas anderhalve maand iets en dit is me toch echt te persoonlijk om nu te vertellen. Hij ziet wel dat ik veel ben afgevallen en heeft wel iets gezegd als: ''als je zo doorgaat blijft er niets van je over'', maar verder dan dat is het niet gegaan eigenlijk.
Ami80, ik vind het echt geweldig hoe jij er voor je vriendin bent.
Liefs
Mijn vriend weet trouwens niet wat er precies speelt. Hebben pas anderhalve maand iets en dit is me toch echt te persoonlijk om nu te vertellen. Hij ziet wel dat ik veel ben afgevallen en heeft wel iets gezegd als: ''als je zo doorgaat blijft er niets van je over'', maar verder dan dat is het niet gegaan eigenlijk.
Ami80, ik vind het echt geweldig hoe jij er voor je vriendin bent.
Liefs
It's like you're a drug, it's like you're a demon I can't face down...
tvp'tje voor morgen
Net delen 1 en 2 gelezen. Heb een zusje dat al jaren een eetstoornis heeft maar waarover ik niet met haar kan praten. En ik weet niet goed hoe ik er mee moet omgaan, omdat ik ondertussen de signalen wel herken. Bvb op de familiebarbeque, ze eet behoorlijk veel (meer dan de meeste gasten), drinkt wat en gaat dan naar binnen 'om iets warms te zoeken, ik heb het koud'...
Boulemia Nervosa dus...
Net delen 1 en 2 gelezen. Heb een zusje dat al jaren een eetstoornis heeft maar waarover ik niet met haar kan praten. En ik weet niet goed hoe ik er mee moet omgaan, omdat ik ondertussen de signalen wel herken. Bvb op de familiebarbeque, ze eet behoorlijk veel (meer dan de meeste gasten), drinkt wat en gaat dan naar binnen 'om iets warms te zoeken, ik heb het koud'...
Boulemia Nervosa dus...
@sunrise'84: Kan me voorstellen dat het soms rot voelt, maar onthoud dat het een overwinning is op jezelf, want je geeft niet toe! Op naar de weg terug meissie, hou vol!
Misschien vind je het fijn om te weten hoe het ging toen mijn vriendin me vertelde over haar anorexia. Ze heeft het me na een dikke twee maanden verteld. Die twee maanden waren heerlijk! Toen vertelde ze het me en begon de zorg natuurlijk: ben me meteen in gaan lezen, want die informatie gaf me houvast over wat er allemaal aan de hand was. Ondanks dat ik me zorgen maakte bleef het heerlijk om bij haar te zijn. Maar weer een maand of twee later begonnen de effecten van de anorexia behoorlijk hevig te worden (de kou, de ontregelde emotie, etc.). Toen werd het zwaarder, omdat ze steeds meer veranderde. En de zorg die ik om de situatie had deed mij ook veranderen (ik was echt te bezorgd en uitte dat in overprotectief handelen).
De beste tip die ik je hierin kan geven is dat je vooral eerlijk moet blijven, want met eerlijkheid blijft het allemaal dragelijk. Geniet nu vooral samen, met volle teugen, en vertel het hem op een moment dat je weer een beetje uit je dipje bent geklommen. Je kunt bijvoorbeeld vertellen hoe je eruit bent gekomen, want dat is eigenlijk een hartstikke positief verhaal: er is veel kracht voor nodig, dus het zegt wel wat over je!
@Iksje: welkom in het topic! Hoe oud is je zusje?
Misschien vind je het fijn om te weten hoe het ging toen mijn vriendin me vertelde over haar anorexia. Ze heeft het me na een dikke twee maanden verteld. Die twee maanden waren heerlijk! Toen vertelde ze het me en begon de zorg natuurlijk: ben me meteen in gaan lezen, want die informatie gaf me houvast over wat er allemaal aan de hand was. Ondanks dat ik me zorgen maakte bleef het heerlijk om bij haar te zijn. Maar weer een maand of twee later begonnen de effecten van de anorexia behoorlijk hevig te worden (de kou, de ontregelde emotie, etc.). Toen werd het zwaarder, omdat ze steeds meer veranderde. En de zorg die ik om de situatie had deed mij ook veranderen (ik was echt te bezorgd en uitte dat in overprotectief handelen).
De beste tip die ik je hierin kan geven is dat je vooral eerlijk moet blijven, want met eerlijkheid blijft het allemaal dragelijk. Geniet nu vooral samen, met volle teugen, en vertel het hem op een moment dat je weer een beetje uit je dipje bent geklommen. Je kunt bijvoorbeeld vertellen hoe je eruit bent gekomen, want dat is eigenlijk een hartstikke positief verhaal: er is veel kracht voor nodig, dus het zegt wel wat over je!
@Iksje: welkom in het topic! Hoe oud is je zusje?
Mijn zusje is nu 23, maar haar eetproblemen lopen al sinds haar 15-16. Ze heeft een (relatief korte) periode van anorexia doorgemaakt, werd daarvoor opgenomen, maar daarna ontstond geleidelijk boulemia. Ook daarvoor is ze twee keer opgenomen geweest. Maar ik merk nog steeds dat ze er last van heeft, de neiging heeft om te hervallen. Ze heeft dat ook min of meer toegegeven toen ik er ietsvan liet vallen. (in een smsje-tactisch)
Gelukkig is het niet meer zo erg als vroeger, toen ze ongeveer alles wat ze (vr)at, er ook weer uitgooide, ergo: dik hoofdje+ gezwollen klieren op een fragiel lijf. Maar bezorgd blijf ik natuurlijk, dat snappen jullie vast wel, ook al kom ik misschien een beetje cru over.
Gelukkig is het niet meer zo erg als vroeger, toen ze ongeveer alles wat ze (vr)at, er ook weer uitgooide, ergo: dik hoofdje+ gezwollen klieren op een fragiel lijf. Maar bezorgd blijf ik natuurlijk, dat snappen jullie vast wel, ook al kom ik misschien een beetje cru over.
@ Ami80: verrot man dat je meissie zo anti-Mentrum is momenteel....maar....het is wel herkenbaar, de mijne heeft dat ook een poos gehad.....en inderdaad, wat al eerder gezegd is, het kan nu ook het breekpunt vormen dat ze er hierna volledig voor gaat! (voor zover mogelijk)
Mijn meissie wordt trouwens as dinsdag 'ontslagen' en is officieel anorexia-vrij verklaard! Eerste stap om aan haarzelf te werken is gedaan, nu vrolijk verder gaan aan opwaarderen van zelfbeeld!
(dan zie ik dus as dinsdag jouw vriendinnetje)
Mijn meissie wordt trouwens as dinsdag 'ontslagen' en is officieel anorexia-vrij verklaard! Eerste stap om aan haarzelf te werken is gedaan, nu vrolijk verder gaan aan opwaarderen van zelfbeeld!
(dan zie ik dus as dinsdag jouw vriendinnetje)
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
Ja, klopt, en daarom hoop ik ook zo dat ze er toch gaat blijven. Positief nieuwtje is dat ze gisteren tegen mijn zus zei (in de auto, op weg naar diens huis) dat er verder weinig behandelaanbod is en dat ze het niet alleen zal kunnen. Met andere woorden: ze denkt wel na over haar hulpvraag en is op zich heel realistisch. Spannend dus. Misschien is het wel het lot dat haar socio even ziek is en dat ze langer met haar gedachten moet rondlopen.
Geniet ervan aanstaande dinsdag! Felicitaties hoor, echt alle respect! Ik weet nog het begin van dit topic, toen zag alles er een stuk minder rooskleurig voor haar uit! Jeeminee, wat is het opeens snel gegaan met haar. Hoeveel kan er met een mens gebeuren? Nou, zoveel dus. Vindt ze het nog spannend om 'ontslagen' te worden?
Geniet ervan aanstaande dinsdag! Felicitaties hoor, echt alle respect! Ik weet nog het begin van dit topic, toen zag alles er een stuk minder rooskleurig voor haar uit! Jeeminee, wat is het opeens snel gegaan met haar. Hoeveel kan er met een mens gebeuren? Nou, zoveel dus. Vindt ze het nog spannend om 'ontslagen' te worden?
@Iksje: dat is inderdaad echt al een hele tijd! Zwaar hoor, voor haar, voor jou, voor je ouders. Woont ze nog thuis? Maar uit het beeld wat je schetst lijkt het wel alsof ze het enigszins onder controle heeft: ze weet wat er aan de hand is en weet waar ze mee bezig is. Alleen in het koppie wil het niet, want bij elke tegenslag steekt de boulimia weer de kop op.
Overigens lijkt het door de toon van je posts wel alsof je ontzettend kwaad bent. Kunnen jullie nog wel op een enigszins normale manier als zussen met elkaar omgaan?
Overigens lijkt het door de toon van je posts wel alsof je ontzettend kwaad bent. Kunnen jullie nog wel op een enigszins normale manier als zussen met elkaar omgaan?
@ Ami80: goed dat ze nadenkt, niet kont tegen de krib gooit en gewoon niet willen....dingen moeten bezinken....gun haar de tijd....
Ze is enorm gegroeid in het halve jaar, echt enorm super trots ben ik! Uiteraard is het 'ontslagen' worden spannend en enorm eng en toch ook niet leuk: de kliniek is toch een plek waar ze zich voor het eerst in heel haar leven begrepen en geholpen heeft gevoeld, en om daar afscheid van te nemen (en de meiden!) dat is erg zwaar....
Ze is enorm gegroeid in het halve jaar, echt enorm super trots ben ik! Uiteraard is het 'ontslagen' worden spannend en enorm eng en toch ook niet leuk: de kliniek is toch een plek waar ze zich voor het eerst in heel haar leven begrepen en geholpen heeft gevoeld, en om daar afscheid van te nemen (en de meiden!) dat is erg zwaar....
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
Nee, Ami80, ik ben niet kwaad op haar, en we doen samen genoeg leuke dingen om de boulemie te vergeten. Maar heel vaak begrijp ik niet waarom ze de knop nog steeds niet kan omzetten naar een psychisch gezond leven. En ik weet echt wel hoe zwaar dat is...
Ik weet wel de oorzaak van haar eetstoornis (deels) en dat maakt het begrijpelijker maar ook moeilijk, snap je?
Vind het wel goed dat je vriendin blijkbaar tegen een 'keerpunt' staat, zo lijkt het me toch, niet alleen voor anderen in opname gaan, maar ook voor zichzelf, omdat ze blijkbaar inziet dat ze het alleen niet zal redden.
Een opname is heel intens, maar zoals Cleejee schrijft: de meiden helpen elkaar. Die groepssteun was voor mijn zus ook erg belangrijk toenertijd...en nog gehoord van andere 'ervaringsdeskundigen'.
Ik weet wel de oorzaak van haar eetstoornis (deels) en dat maakt het begrijpelijker maar ook moeilijk, snap je?
Vind het wel goed dat je vriendin blijkbaar tegen een 'keerpunt' staat, zo lijkt het me toch, niet alleen voor anderen in opname gaan, maar ook voor zichzelf, omdat ze blijkbaar inziet dat ze het alleen niet zal redden.
Een opname is heel intens, maar zoals Cleejee schrijft: de meiden helpen elkaar. Die groepssteun was voor mijn zus ook erg belangrijk toenertijd...en nog gehoord van andere 'ervaringsdeskundigen'.
@ Iksje: ik schrik ervan dat ze al paar keer opgenomen is, maar toch telkens weer terug valt in haar oude gedrag...is het dan geen goed idee om ook de dieper liggende oorzaak aan te pakken?
Mijn vriendin is daar heel duidelijk in: nu heeft ze het eten 'onder controle' en nu kan er aan de dieper liggende dingen gewerkt worden. Ben zo enorm trots dat ze, nu ze eenmaal begonnen is, gelijk door wil gaan!
Mijn vriendin is daar heel duidelijk in: nu heeft ze het eten 'onder controle' en nu kan er aan de dieper liggende dingen gewerkt worden. Ben zo enorm trots dat ze, nu ze eenmaal begonnen is, gelijk door wil gaan!
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
Cleejee: ze loopt al enkele jaren bij een psycholoog, maar er is ook borderline gediagnosteerd. Gevolg: vaak een spelletje van mensen aantrekken en afstoten (de mensen die vandaag het beste zijn, vaak mee omgaan etc die zijn volgende week degenen waar ze nu niks aan heeft, die haar mee de destructie in helpen, en dan breekt ze banden, en soms haalt ze die enkele maanden later weer aan, dat soort dingen) Hetzelfde gebeurt bij psychologen: ze heeft er al enkele 'versleten', maar ik ben bang dat ze zichzelf te weinig de kans geeft om een goede vertrouwensband op te bouwen.
Klote is dat we uit een gezin komen waar veel verzwegen werd, en we dus totaal niet open zijn over onze gevoelens. Vandaar dat ik hier een beetje kom meevolgen...dingen oppikken waardoor ik er wat makkelijker mee zal kunnen omgaan...
Klote is dat we uit een gezin komen waar veel verzwegen werd, en we dus totaal niet open zijn over onze gevoelens. Vandaar dat ik hier een beetje kom meevolgen...dingen oppikken waardoor ik er wat makkelijker mee zal kunnen omgaan...
Ze heeft ook zo weinig zelfvertrouwen, ik zeg haar vaak welke haar goede kanten zijn, en dat ze best een sterk meisje is. Ze zou alleen haar kracht in haar voordeel moeten leren gebruiken, geloven dat ze het kan...
@Iksje: Dat geslotene in combinatie met gebrek aan zelfvertrouwen is zoooo herkenbaar. Dat heeft mijn vriendin ook.
(even tussendoor ter info: het is nu sinds 1,5 maand echt mijn vriendin, daarvoor had ik een andere relatie en was ze één van mijn beste vriendinnen)
Thuis bij haar wordt de buitenwereld als 'eng' gezien, niemand is te vertrouwen.
Vorig weekend moest ze lijstje maken van positieve eigenschappen van zichzelf...ze kwam echt nergens op, en toen ik er een paar opnoemde zei zij: "maar die heeft toch iedereen?" na wat doorpraten en voorbeelden begint ze me nu toch langzaam te geloven dat sommige eigenschappen echt wel uniek zijn!
(even tussendoor ter info: het is nu sinds 1,5 maand echt mijn vriendin, daarvoor had ik een andere relatie en was ze één van mijn beste vriendinnen)
Thuis bij haar wordt de buitenwereld als 'eng' gezien, niemand is te vertrouwen.
Vorig weekend moest ze lijstje maken van positieve eigenschappen van zichzelf...ze kwam echt nergens op, en toen ik er een paar opnoemde zei zij: "maar die heeft toch iedereen?" na wat doorpraten en voorbeelden begint ze me nu toch langzaam te geloven dat sommige eigenschappen echt wel uniek zijn!
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
en Borderline is zo een enorme niet te peilen ziekte.....velen met psychische problemen zijn al zwart-wit van zichzelf, maar met borderline is het wel extreem.
goed trouwens dat je het hier mee komt volgen! we leren hier gewoon echt van elkaar en iedereen kan zijn of haar verhaal heel goed kwijt! erg nuttig topic dit!
goed trouwens dat je het hier mee komt volgen! we leren hier gewoon echt van elkaar en iedereen kan zijn of haar verhaal heel goed kwijt! erg nuttig topic dit!
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
dat niet alleen: borderline en boulimia versterken elkaar in die zin dat het de grens opzoeken zich ook uit in het eetgedrag, de persoon daardoor verder valt, waardoor de borderline zich tevens verder kan manifesteren. De twee stoornissen hebben echt superveel van elkaar weg.
Maar Iksje, je geeft zelf al aan dat je beseft dat verzwijgen zoals er bij jullie gezin gebeurt averechts werkt. Je zus moet namelijk wel de kans krijgen om signalen op te pikken en daar op een juiste manier mee om te gaan. Makkelijker gezegd dan gedaan natuurlijk, maar goed is het wel. Het lukt mij ook vaak niet, want op zo'n moment dat ze je boos of verdrietig maakt, heb je vaak vooral medelijden en begrip voor de situatie. Je gaat dan voorbij aan je eigen gevoel. Maar als ik nou naar mezelf kijk dan heb ik liever dat mensen eerlijk tegenover me zijn als ik hen tegen de schenen schop, want dan kan ik een volgende keer anders met de situatie om gaan. Hoe reageert je zus als je je emotie laat blijken?
Overigens, dat geslotene is inderdaad superfrustrerend! Iedereen is weleens in zichzelf gekeerd, maar soms wordt mijn vriendin zo gesloten dat er geen enkel gesprek meer mogelijk is. Dat terwijl ik JUIST op die momenten zou willen praten, omdat ik dan natuurlijk weet dat er iets scheef zit. Tevergeefse moeite. Wat soms wèl werkt is iets leuks gaan doen, zorgen dat de aandacht even op iets anders gefocussed wordt. Als ze haar gedachten op zo'n moment even los kan laten en vrolijker wordt dan komen haar gedachten vanzelf wel wat naar buiten.
Maar Iksje, je geeft zelf al aan dat je beseft dat verzwijgen zoals er bij jullie gezin gebeurt averechts werkt. Je zus moet namelijk wel de kans krijgen om signalen op te pikken en daar op een juiste manier mee om te gaan. Makkelijker gezegd dan gedaan natuurlijk, maar goed is het wel. Het lukt mij ook vaak niet, want op zo'n moment dat ze je boos of verdrietig maakt, heb je vaak vooral medelijden en begrip voor de situatie. Je gaat dan voorbij aan je eigen gevoel. Maar als ik nou naar mezelf kijk dan heb ik liever dat mensen eerlijk tegenover me zijn als ik hen tegen de schenen schop, want dan kan ik een volgende keer anders met de situatie om gaan. Hoe reageert je zus als je je emotie laat blijken?
Overigens, dat geslotene is inderdaad superfrustrerend! Iedereen is weleens in zichzelf gekeerd, maar soms wordt mijn vriendin zo gesloten dat er geen enkel gesprek meer mogelijk is. Dat terwijl ik JUIST op die momenten zou willen praten, omdat ik dan natuurlijk weet dat er iets scheef zit. Tevergeefse moeite. Wat soms wèl werkt is iets leuks gaan doen, zorgen dat de aandacht even op iets anders gefocussed wordt. Als ze haar gedachten op zo'n moment even los kan laten en vrolijker wordt dan komen haar gedachten vanzelf wel wat naar buiten.
@Ami80: net zoals zij leert om met haar ziekte en gedrag om te gaan, zo moet jij het ook leren, dubbele leer-fase dus!
en aandacht afleiden kan helpen, moet ze er natuurlijk wel voor open staan!
en aandacht afleiden kan helpen, moet ze er natuurlijk wel voor open staan!
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
Als ik iets weet dan is het wel dat ik het afgelopen jaar veel heb geleerd!
En dat blijft zo. Bovendien groei je in je relatie, dat zul jij ook merken...
En dat blijft zo. Bovendien groei je in je relatie, dat zul jij ook merken...
Ik heb een overwinning behaalt op mezelf!!!1
Ik ben gisteren voor het eerst van mijn leven naar de sauna geweest, ik zag er erg tegenop, maar het was heerlijk!!
Ik ben gisteren voor het eerst van mijn leven naar de sauna geweest, ik zag er erg tegenop, maar het was heerlijk!!
You don't have to know why you do something to stop doing it. All you have to do is to take a close look at what you are actually doing and decide to stop doing it for that moment!"
Gefeliciflapperd! Hoe kwam je daar zo bij als ik vragen mag? Voelt wel gek he, zo het eerste half uurtje. Ik vond het echt heel vreemd, maar na een tijdje verdween dat gevoel en kon ik me steeds vrijer voelen. Superlekker om in je nakie te zwemmen toch?
Ik kan jullie het volgende niet onthouden:
afgelopen weekend weekendje Center Parcs geweest met (onder andere) mijn vriendinnetje en ze heeft 2 dagen gezwommen en zelfs in haar bikini friet gegeten. Mogen we dat anorexia-vrij noemen?
Me is so proud!
afgelopen weekend weekendje Center Parcs geweest met (onder andere) mijn vriendinnetje en ze heeft 2 dagen gezwommen en zelfs in haar bikini friet gegeten. Mogen we dat anorexia-vrij noemen?
Me is so proud!
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
Hè, leuk zeg! Dat is inderdaad niet zo evident om je nieuwe lichaam direct in bikini te tonen... en dan nog een frietje toe te nemen.
Wat mooi voor jullie!
Wat mooi voor jullie!
Ik ben er met een paar meiden van de dieetclub van fok! meegeweest op een meeting, vandaar dat ik ben geweest...
Het was eerst even wennen, maar ik was er heel snel doorheen.. Ik heb me echt gewoon lekker gevoelt zaterdag
Cleejee Goed van je vriendinnetje joh!!! Dat klinkt echt alsof het de goede kant op gaat ja.
Het was eerst even wennen, maar ik was er heel snel doorheen.. Ik heb me echt gewoon lekker gevoelt zaterdag
Cleejee Goed van je vriendinnetje joh!!! Dat klinkt echt alsof het de goede kant op gaat ja.
You don't have to know why you do something to stop doing it. All you have to do is to take a close look at what you are actually doing and decide to stop doing it for that moment!"
@Ami80: het plezier was maandagavond (avondje Cabaret)
Gister afscheid vriendin bij Mentrum op haar verjaardag. Tijdje met je vriendin gepraat, leuk haar ook eens gezien te hebben, beetje beeld nu. Hoop zo enorm dat zij ook zulke stappen gaat maken als de mijne heeft gemaakt. Vergeet niet dat de grootste stappen pas de laatste maand genomen worden, dus het heeft allemaal tijd nodig!
Gister afscheid vriendin bij Mentrum op haar verjaardag. Tijdje met je vriendin gepraat, leuk haar ook eens gezien te hebben, beetje beeld nu. Hoop zo enorm dat zij ook zulke stappen gaat maken als de mijne heeft gemaakt. Vergeet niet dat de grootste stappen pas de laatste maand genomen worden, dus het heeft allemaal tijd nodig!
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
Nee hoor, dat vergeet ik niet. Al ben ik het er niet helemaal mee eens dat de grootste stappen de laatste maand genomen worden. Wel de stappen waar je het meeste van terugziet misschien, maar ik denk dat de grootste stap voornamelijk het kweken van motivatie en acceptatie van hulp is. Vanaf dat punt kun je gaan bouwen namelijk.
Hoe zat dat bij jouw vriendinnetje trouwens: op welk punt ging bij haar de knop om? En was ze toen al wat gegroeid of niet?
In elk geval goed dat er nu een afsluiting van de periode is gekomen. Zal vast wel zwaar zijn geweest, maar het is goed om het af te sluiten, want dan kun je zo'n periode beter achter je laten. Ze staat nu echt op eigen benen!
Hoe zat dat bij jouw vriendinnetje trouwens: op welk punt ging bij haar de knop om? En was ze toen al wat gegroeid of niet?
In elk geval goed dat er nu een afsluiting van de periode is gekomen. Zal vast wel zwaar zijn geweest, maar het is goed om het af te sluiten, want dan kun je zo'n periode beter achter je laten. Ze staat nu echt op eigen benen!
Ami80, soms komen de echt grote stappen ook pas na de behandeling denk ik.. Dan moet je het zelf gaan doen, en verder gaan waar je gebleven bent, en dan gaat het soms opeens snel..
voor mij lijkt het soms allemaal wel heel snel te gaan, ik besef nauwelijks wat ik allemaal bereik de laatste tijd
voor mij lijkt het soms allemaal wel heel snel te gaan, ik besef nauwelijks wat ik allemaal bereik de laatste tijd
You don't have to know why you do something to stop doing it. All you have to do is to take a close look at what you are actually doing and decide to stop doing it for that moment!"
@Ami80: ik bedoelde ook meer de grootste zichtbare stappen, het bewustworden van de persoon zelf ook dat er groei in zit, dat gebeurd echt pas aan het eind.
Grootste punt is daadwerkelijk toegeven aan hulp zoeken. En het is heel normaal dat de eerste maand (of 2) er vaak sprake is van 'willen opgeven' 'het nut er niet van inzien' 'kont tegen de krib gooien' en dat soort dingen....had mijn vriendinnetje ook aan het begin.
Waar bij haar de knop om ging? Hmmm, geleidelijk kregen socio en psycho vat op haar en geloofde ze ons als vrienden als wij zeiden dat wij veranderingen zagen. Belangrijk ook om veranderingen te benadrukken, maar...kom wel met een goed verhaal, want geloven zal ze het (bijna) niet.
Afscheid was erg mooi! Veel mooie woorden (ook van jouw vriendinnetje!) en kreeg zelf ook nog enorme veren in mijn achterwerk geduwd, haha! Is nog niet helemaal voorbij gelukkig, elke vrijdag nazorg!
@Teigan....goed te horen dat je groeit....vertel vertel, wat gebeurd er allemaal met je!!
Grootste punt is daadwerkelijk toegeven aan hulp zoeken. En het is heel normaal dat de eerste maand (of 2) er vaak sprake is van 'willen opgeven' 'het nut er niet van inzien' 'kont tegen de krib gooien' en dat soort dingen....had mijn vriendinnetje ook aan het begin.
Waar bij haar de knop om ging? Hmmm, geleidelijk kregen socio en psycho vat op haar en geloofde ze ons als vrienden als wij zeiden dat wij veranderingen zagen. Belangrijk ook om veranderingen te benadrukken, maar...kom wel met een goed verhaal, want geloven zal ze het (bijna) niet.
Afscheid was erg mooi! Veel mooie woorden (ook van jouw vriendinnetje!) en kreeg zelf ook nog enorme veren in mijn achterwerk geduwd, haha! Is nog niet helemaal voorbij gelukkig, elke vrijdag nazorg!
@Teigan....goed te horen dat je groeit....vertel vertel, wat gebeurd er allemaal met je!!
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
Ben niet zo positief momenteel moet ik je eerlijk zeggen. Over verandering ga ik het al helemaal niet hebben, want de enige zichtbare verandering is negatief. Verder is er geen communicatie mogelijk over alles wat met Mentrum, socio's, of psychologen te maken heeft, dus daar heb ik ook geen weet van. Het klinkt allemaal heel mooi wat je zegt, over dat je met mijn vriendin hebt gepraat en dat ze mooie woorden had, maar om je eerlijk te zeggen herken ik mijn vriendin daar helemaal niet meer in.
Sorry, geen positief berichtje even, daar is het nu te moeilijk voor.
Sorry, geen positief berichtje even, daar is het nu te moeilijk voor.
@ Ami80: snap dat je positiviteit ver te zoeken is....
Woorden van je vriendin schreef ze op kaart aan mijn vriendin. Enige woorden die ik met haar gewisseld heb is dat zij weet dat ik contact met jou heb en jou ken. Iedereen wilde gelijk weten hoe dat zo kwam enzo...
Schrijf anders eens van je af waar je allemaal tegenaan loopt.....
Woorden van je vriendin schreef ze op kaart aan mijn vriendin. Enige woorden die ik met haar gewisseld heb is dat zij weet dat ik contact met jou heb en jou ken. Iedereen wilde gelijk weten hoe dat zo kwam enzo...
Schrijf anders eens van je af waar je allemaal tegenaan loopt.....
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
Weet niet of dit daar nou wel de juiste plek voor is... geen idee wie er allemaal meekijkt (topic staat behoorlijk hoog in de Google-rankings)
Maar misschien schrijf ik het inderdaad wel op. Het kan helpen gedachten te structureren.
Maar misschien schrijf ik het inderdaad wel op. Het kan helpen gedachten te structureren.
Vanavond op msn toevallig?
Je mag het anders ook gewoon in Word knallen en het me mailen!
Je mag het anders ook gewoon in Word knallen en het me mailen!
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
Gaat wel.
Gisteren Sinterklaas gevierd en dat was supergezellig! Maar voor vandaag heeft mijn vriendin een gesprek met haar studieadviseur geregeld, dus daar ben ik minder blij mee natuurlijk. Het is dus weer spannend. Hoop dat de studieadviseur aan haar ziet dat ze zo echt niet door kan met haar coschappen, want anders dan stopt mijn vriendin in de kliniek en gaat ze door met haar studie. Iedereen om haar heen probeert haar wel te laten zien dat dat weinig zin zal hebben, maar tevergeefs.
De keerzijde van het gesprek met die studieadviseur is dat wanneer ze voorlopig niet door kan/mag met haar studie, dat de drang om te stoppen met therapie dan minder groot zou kunnen zijn. Tja, we moeten het positief proberen te blijven bekijken...
Gisteren Sinterklaas gevierd en dat was supergezellig! Maar voor vandaag heeft mijn vriendin een gesprek met haar studieadviseur geregeld, dus daar ben ik minder blij mee natuurlijk. Het is dus weer spannend. Hoop dat de studieadviseur aan haar ziet dat ze zo echt niet door kan met haar coschappen, want anders dan stopt mijn vriendin in de kliniek en gaat ze door met haar studie. Iedereen om haar heen probeert haar wel te laten zien dat dat weinig zin zal hebben, maar tevergeefs.
De keerzijde van het gesprek met die studieadviseur is dat wanneer ze voorlopig niet door kan/mag met haar studie, dat de drang om te stoppen met therapie dan minder groot zou kunnen zijn. Tja, we moeten het positief proberen te blijven bekijken...
Spannend dat gesprek inderdaad.....
Enig idee hoe er vanuit kliniek op dat gesprek is gereageerd?
Met mijn meissie gaat het steeds beter...merk ook aan mezelf dat ik vaak vergeet dat zij anorexia had/heeft gehad.... ;-)
Enig idee hoe er vanuit kliniek op dat gesprek is gereageerd?
Met mijn meissie gaat het steeds beter...merk ook aan mezelf dat ik vaak vergeet dat zij anorexia had/heeft gehad.... ;-)
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
De kliniek weet ervan ja, maar hoe er precies op werd gereageerd weet ik niet. Geen kans gehad dat te vragen ook, want ze heeft pas gisteren die afspraak gemaakt en vertelde het me in de auto op de terugweg naar de kliniek. Maar goed, ze heeft het in de kliniek wel over haar drang om te stoppen en dergelijke, dus er wordt wel over gesproken.
Lekker dat het met je 'dinnetje zo lekker gaat... het klinkt alsof ze het bestwel achter zich kan laten! Lukt het haar om haar oude leventje weer op te pakken?
Lekker dat het met je 'dinnetje zo lekker gaat... het klinkt alsof ze het bestwel achter zich kan laten! Lukt het haar om haar oude leventje weer op te pakken?
Ok, daar ga ik dan, eens kijken of ik alles op een rijtje kan krijgen:quote:Op woensdag 30 november 2005 12:00 schreef CleeJee het volgende:
@Teigan....goed te horen dat je groeit....vertel vertel, wat gebeurd er allemaal met je!!
- Ik eet weer goed
- ik val langzamerhand wat af, ik was na de vakantie iets aangekomen en ik ben weer afgevallen, ik ben zelfs weer ongesteld geworden, dus alles komt een beejte op orde
- ik durf weer kleding te kopen
- ik ben een stuk rustiger in mijn hoofd
- Als er iets gebeurd ga ik niet gelijk meer eten
- Sociale dingen lukken een stuk beter
- Ben lid geworden van een handboogvereniging, best eng die nieuwe mensen maar het gaat steeds beter
- Ik heb een bijbaantje als student assistent, eerder zou ik er niet eens op gereageerd hebben onder het motto: " ik kan dat toch niet"
- ik geef bijles
- Ik heb het best druk met vanalles, maar ik houd het nog steeds vol
- De huisarts vind dat ik zo vooruit ben gegaan en heel sterk in mijn schoenen sta, met een beetje geluk ben ik over een maand van de antidepressiva af!
- Ik ben veel vrolijker...
Dat zijn toch al heel veel positieve dingen!!
Enige wat wat minder gaat is nog steeds mijn onderzoek, maar ik weet het toch wel steeds weer op gang te slepen...
En ik zit nu op dinsdagavond in een groep, en ik geloof dat ik ondertussen op de helft van de tijd zit zo ongeveer, maar ik haal er heel weinig meer uit. De methode waarmee ze werken in de groep spreekt mij niet meer zo aan, en eigenlijk is de groep daar ook te klein voor om het goed te laten werken.. Ik kan er niet mee stoppen, omdat dat dan ook het einde van die groep betekend, maar ik merk dat ik er steeds meer tegenaan begin te hikken....
Ik moet het toch maar even ter sprake brengen denk ik..
O ja, en donderdag verschijnt er een interview met mij in de Universiteitskrant, over mijn overgewicht, en de behandeling zeg maar..
Het stukje is voor mij best confronterend, maar ik ben er wel blij mee..
You don't have to know why you do something to stop doing it. All you have to do is to take a close look at what you are actually doing and decide to stop doing it for that moment!"
Me vriendin heeft heel veel last gehad van eetstoornissen.Ze doet naast haar studie ook modellenwerk en twijfelde altijd aan haar lichaam.Ik zag die hele mooie meid gewoon steeds meer aftakelen.Het was de ergste periode van onze relatie.Dat gevoel van machteloosheid was 't ergste wat ik ooit gevoeld heb.....
Het gaat nu al 'n hele tijd goed en me vriendin doet nog steeds modellenwerk.Gelukkig heeft ze nou veel meer zelfvertrouwen dan eerst en ik ben echt superblij dat ik m'n prinsesje weer terug heb.Al die tijd en moeite heeft gelukkig geholpen.....
Het gaat nu al 'n hele tijd goed en me vriendin doet nog steeds modellenwerk.Gelukkig heeft ze nou veel meer zelfvertrouwen dan eerst en ik ben echt superblij dat ik m'n prinsesje weer terug heb.Al die tijd en moeite heeft gelukkig geholpen.....
"They don't want to just sit there, line up and play football.They don't want to play smash-mouth football, they want to trick you......They want to catch you substituting" Joey Porter before the Colts-Steelers game
@ Royal: dat machteloze is inderdaad een enorm klote gevoel....wel willen, niets kunnen....
Goed te horen dat het beter gaat!
@ Teigan: way to go girlie!! Wow, wat kan jij mega trots op jezelf zijn zeg!!!
Goed te horen dat het beter gaat!
@ Teigan: way to go girlie!! Wow, wat kan jij mega trots op jezelf zijn zeg!!!
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
http://www.uk.rug.nl/archief/jaargang35/15/24b.htm
misschien wel grappig om nog even te lezen, dat was dat artikeltje waar ik het over had..
misschien wel grappig om nog even te lezen, dat was dat artikeltje waar ik het over had..
You don't have to know why you do something to stop doing it. All you have to do is to take a close look at what you are actually doing and decide to stop doing it for that moment!"
Goed stukje! Mijn complimenten!
Ook stoer dat je er over hebt gepraat in de 'media'!
Ook stoer dat je er over hebt gepraat in de 'media'!
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
Voor vrouwen is lengte -110quote:Op woensdag 23 november 2005 09:34 schreef Exuimtum het volgende:
Anorexia en bolimea zijn beide niet goed. Je voelt je hetlekkerst op je ideale gewicht. Grof geschat is dat je lichaamslengte in centimeters minus 100. 1 meter 75 -> +-75 Kilo.
Doe eens de confronterende BMI test. Probeer nu eens in de goede zone te blijven.
Voor bolimea wordt dat lijnen en voor anorexia betekend gewoon gezond en matig eten. Bouw dat langzaam op.
Ik weet dat het heel makkelijk praten is, maar toch meen ik het. Ik ben zelf al sinds januari 16 kilo kwijt via goede magere voeding. En ja hoor, ook ik kan me best een biertje zo nu en dan permitteren. Daar wordt je écht niet meteen dikker van. Waar anorexia patienten bang voor zijn is dat ze dik worden. Dat gebeurd alleen maar bij structureel te vet en te calorierijk eten en zeker niet als je gezond en mager eet (www.voedingscentrum.nl).
There's still hope
