R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Portfolio. |
Nikon D50 | Sigma 17-70mm Macro | Nikkor 70-300mm | SB-800
-je webicon gaf een malware-melding in Chrome, vandaar verwijderd-
Nikon D50 | Sigma 17-70mm Macro | Nikkor 70-300mm | SB-800
-je webicon gaf een malware-melding in Chrome, vandaar verwijderd-
Bij m'n vriendin is er op het moment geen doorkomen aan: ze had gisteren een gesprek met de psych die kennelijk wilde benadrukken dat het niet goed is om niks te doen. Daarom kwam ze naar eigen zeggen behoorlijk chaggie thuis en heb ik het onderwerp maar even laten rusten en hebben we er een leuke avond van gemaakt. Helemaal goed, super gezellig! Maar aan de andere kant is het niet goed om het onderwerp te laten rusten: er moet inderdaad iets gebeuren om haar te dwingen zich bewust te worden van de situatie.
Nu zit ik een beetje met het volgende dilemma: moet ik koste wat kost het onderwerp naar boven halen en een fel uitpakken dat ze er te naief mee bezig is, of haar er zelf mee laten komen in de hoop dat ze dan opener reageert? Eigenlijk kan het zo niet langer: dit moet een keer fout gaan en dat ogenblik ben ik natuurlijk liever voor. Dus tja, wat te doen: forceren of laten rusten?
Nu zit ik een beetje met het volgende dilemma: moet ik koste wat kost het onderwerp naar boven halen en een fel uitpakken dat ze er te naief mee bezig is, of haar er zelf mee laten komen in de hoop dat ze dan opener reageert? Eigenlijk kan het zo niet langer: dit moet een keer fout gaan en dat ogenblik ben ik natuurlijk liever voor. Dus tja, wat te doen: forceren of laten rusten?
Forceren werkt averechts. Laten rusten is helemaal niet goed. Ik begrijp ook niet waarom je deze vraag stelt. Ik neem aan dat je zelf wel weet wat je moet doen. En als je vriendin echt naief blijft kan je haar voor een keuze stellen: genezen en verder met jouw... of niet genezen en dan zonder jouw. De eerste optie is gevaarlijk, want je houdt van je meisje als dat wederzijds is dan wilt ze er wel aan werken. Hoop ik voor je. Tis moeilijk te beoordelen als je iemand niet kent... Maar probeer de gulle middeweg.... Succes en hoop voor je dat je meisje haar problemen onder ogen ziet en in gaat zien dat ze echt een goede aan je heeft. Veel complimenten en praten over haar problemen kunnen dat "forceren".
waarom meteen fel uitpakken en verwijten maken?quote:Op vrijdag 16 september 2005 10:28 schreef Ami80 het volgende:Nu zit ik een beetje met het volgende dilemma: moet ik koste wat kost het onderwerp naar boven halen en een fel uitpakken dat ze er te naief mee bezig is
als je m.i. een ding niet moet gaan doen is haar fel benaderen en boos worden.
Ik zou benadrukken dat je je zorgen maakt, je om haar geeft, en NIET dingen gaan forceren,
dat werkt averechts.
Verder zou ik als je dat al doet niet door blijven zeiken dat ze moet gaan eten, dat hoort iemand met een eetstoornis nml gemiddeld zo'n 5 keer per dag en werkt(e bij mij iig) niet.
Tot noch toe ben ik heel behoedzaam met haar omgegaan: steunen, steunen en nog eens steunen. Dat ik niet moet gaan lopen zeiken over bijvoorbeeld het eten dat weet ik natuurlijk ook wel, en dat ligt ook niet in m'n karakter. Ik praat er ook wel met haar over, maar probeer het niet het voornamelijkste gespreksonderwerp te laten worden, want daar word je ook gek van. En ik ben haar partner, niet haar therapeut. Alleen komen de adviezen/opmerkingen die mensen nu tegen haar zeggen op dit moment niet meer binnen, in tegenstelling tot toen haar anorexia nog niet zo ver was gevorderd. Ze kan er niks mee, dus je kunt je voorstellen dat dat zorgen baart. Er móét wat gebeuren, dus vandaar mijn vraag. De gulden middenweg die tot nog toe altijd de juiste was lijkt niet echt meer te werken.
Maar goed, niet forceren dus. Enig idee wat ik dan nog kan proberen om haar bewust te maken van het feit dat het nu echt de verrkeerde kant op gaat?
Maar goed, niet forceren dus. Enig idee wat ik dan nog kan proberen om haar bewust te maken van het feit dat het nu echt de verrkeerde kant op gaat?
even tvp'tje.....
heb even niet zoveel zin om iets te schrijven, voel me echt ongelooflijk klote....
gisteren mijn verjaardag gevierd voor "vrienden"... En uiteindelijk kwamen er wel 2 opdagen(met hun vriendin).............
De rest heeft gewoon niets latn horen of stuurde ff een vaag sms'je dat ze niet konden komen...
Mijn nachtmerrie kwam dus tot leven..
heb even niet zoveel zin om iets te schrijven, voel me echt ongelooflijk klote....
gisteren mijn verjaardag gevierd voor "vrienden"... En uiteindelijk kwamen er wel 2 opdagen(met hun vriendin).............
De rest heeft gewoon niets latn horen of stuurde ff een vaag sms'je dat ze niet konden komen...
Mijn nachtmerrie kwam dus tot leven..
You don't have to know why you do something to stop doing it. All you have to do is to take a close look at what you are actually doing and decide to stop doing it for that moment!"
*Knuffel*
Ik vier m'n verjaardagen al sinds ik 15 werd niet meer, en daarvoor maar 2 keer sinds ik 9 werd. Jij hebt tenminste nog 2 vrienden, toch, moet je maar denken.
Ik vier m'n verjaardagen al sinds ik 15 werd niet meer, en daarvoor maar 2 keer sinds ik 9 werd. Jij hebt tenminste nog 2 vrienden, toch, moet je maar denken.
Meid, wat jammer voor je! En wat een eikels van vrienden, sorry dat ik het zeg. Ik heb zelf vroeger ook een tijdje zo'n vriendengroep gehad waar je niet van opaan kon en ik ben daar op een gegeven moment gewoon minder aandacht aan besteden, want zo zit ik niet in elkaar. Ik ben op dansles gegaan waar ik nieuwe mensen leerde kennen (al een hele tijd geleden) en tussen hen zitten nog steeds mijn twee beste vrienden.
Wat ik dus wil zeggen: vertrouw in jezelf dat je een leuke meid bent en ga eens op zoek naar mensen die je echt waarderen en van wie je echt opaan kunt. Want soms zit je gewoon in een vriendencirkeltje waar je in terechtgekomen bent zonder dat je er echt tussen past. Dat had ik dus en ben blij dat dat nu totaal niet meer het geval is.
Knuffel!
Wat ik dus wil zeggen: vertrouw in jezelf dat je een leuke meid bent en ga eens op zoek naar mensen die je echt waarderen en van wie je echt opaan kunt. Want soms zit je gewoon in een vriendencirkeltje waar je in terechtgekomen bent zonder dat je er echt tussen past. Dat had ik dus en ben blij dat dat nu totaal niet meer het geval is.
Knuffel!
Ami80: hoe is het met de intakes afgelopen van je vriendin?
Teigan: ik zou nu heel goed gaan nadenken voor wie je je verjaardag eigenlijk viert...als het jezelf elk jaar alleen maar pijn doet dat er minder mensen komen dan je gehoopt had en dat degenen die niet kwamen óók nog vage smoezen hadden, zou ik volgend jaar dit doen: je verjaardag lekker niet voor anderen vieren en er gewoon zelf een leuk dagje van maken met 1 of 2 échte vrienden!
Teigan: ik zou nu heel goed gaan nadenken voor wie je je verjaardag eigenlijk viert...als het jezelf elk jaar alleen maar pijn doet dat er minder mensen komen dan je gehoopt had en dat degenen die niet kwamen óók nog vage smoezen hadden, zou ik volgend jaar dit doen: je verjaardag lekker niet voor anderen vieren en er gewoon zelf een leuk dagje van maken met 1 of 2 échte vrienden!
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
Ik heb vandaag een lijstje vast gesteld en alle hoeveelheden een beetje verhoogd, van wat ik ga eten.
Dit lijstje lijkt een beetje qua opbouw op het lijstje dat ik een jaar geleden van de diëtiste kreeg.
Het kan best dat sommigen het weinig vinden, maar voor mij is het een stap voorruit. Zeker omdat ik zo meer vitamines binnen krijg. Het enige waar ik ontevreden over ben zijn de hoeveelheden brood. Ik vind dat dat wel meer mag, maar kan het nergens in proppen omdat ik van mezelf weet dat ik het niet allemaal zal kunnen wegkrijgen. Dit ligt ook een beetje aan het feit dat ik op school op de een of andere manier niet graag brood eet. Ik eet sowieso niet graag als er mensen bij zijn, omdat ze vaak geneigd zijn me de hele tijd in de gaten te houden ivm met mijn eetstoornis. Ook al heb ik nu ong. 5 maanden niet meer overgegeven (of meer, ik weet het niet precies meer) en niet gelijnd... Dan nog word er op school vaak naar me gekeken als ik wat eet. Soms hoor ik ook mensen zeggen van ''oohhh kijk! Ze eet weer!'', ik trek me er niet veel van aan, laat ze maar lekker praten , alleen eten wordt er niet leuker op. Vooral brood eten niet, omdat ik het niet zo snel weg krijg als anderen en ik er langer over doe. Het is al een hele voorruitgang dat ik om 12 uur op school wat van brood zal gaan eten.
Dit is het lijstje:
'S ochtends:
- 1 glas melk
- 2 sneetjes brood met beleg
- wat fruit
Tussendoortje:
crackertjes, fruit, liga oid.
'S middags:
- 1 boterham, bruin bolletje oid, met beleg
- Drinken naar keus
Tussendoortje:
Fruit
'S avonds:
- Gewone warme maaltijd
- Dinken
- Fruit
Dit lijstje lijkt een beetje qua opbouw op het lijstje dat ik een jaar geleden van de diëtiste kreeg.
Het kan best dat sommigen het weinig vinden, maar voor mij is het een stap voorruit. Zeker omdat ik zo meer vitamines binnen krijg. Het enige waar ik ontevreden over ben zijn de hoeveelheden brood. Ik vind dat dat wel meer mag, maar kan het nergens in proppen omdat ik van mezelf weet dat ik het niet allemaal zal kunnen wegkrijgen. Dit ligt ook een beetje aan het feit dat ik op school op de een of andere manier niet graag brood eet. Ik eet sowieso niet graag als er mensen bij zijn, omdat ze vaak geneigd zijn me de hele tijd in de gaten te houden ivm met mijn eetstoornis. Ook al heb ik nu ong. 5 maanden niet meer overgegeven (of meer, ik weet het niet precies meer) en niet gelijnd... Dan nog word er op school vaak naar me gekeken als ik wat eet. Soms hoor ik ook mensen zeggen van ''oohhh kijk! Ze eet weer!'', ik trek me er niet veel van aan, laat ze maar lekker praten , alleen eten wordt er niet leuker op. Vooral brood eten niet, omdat ik het niet zo snel weg krijg als anderen en ik er langer over doe. Het is al een hele voorruitgang dat ik om 12 uur op school wat van brood zal gaan eten.
Dit is het lijstje:
'S ochtends:
- 1 glas melk
- 2 sneetjes brood met beleg
- wat fruit
Tussendoortje:
crackertjes, fruit, liga oid.
'S middags:
- 1 boterham, bruin bolletje oid, met beleg
- Drinken naar keus
Tussendoortje:
Fruit
'S avonds:
- Gewone warme maaltijd
- Dinken
- Fruit
Don’t touch the girl,
she will cut your hands off,
and call it an accident.
she will cut your hands off,
and call it an accident.
Dit is de lijst die je in de eetstoornis kliniek krijg (B-lijst)
sochtends: 2 boterhammen, glas melk, thee/koffie
Tussendoor: sultana, of liga, of belegde cracker, of stroopwafel, of 2 koekjes, wat je wilt.
Lunch: 2 boterhammen, cracker met beleg, 2 melk, thee/koffie
Tussendoor: weer hetzelfde, gewoon 1 tussendoortje, melk
avondmaal: 70gr rijst/pasta, of aardappelen, stuk vlees, 200gr groente, saus of jus, 150ml toetje
Tussendoor: weer een tussendoortje kiezen, melk
sochtends: 2 boterhammen, glas melk, thee/koffie
Tussendoor: sultana, of liga, of belegde cracker, of stroopwafel, of 2 koekjes, wat je wilt.
Lunch: 2 boterhammen, cracker met beleg, 2 melk, thee/koffie
Tussendoor: weer hetzelfde, gewoon 1 tussendoortje, melk
avondmaal: 70gr rijst/pasta, of aardappelen, stuk vlees, 200gr groente, saus of jus, 150ml toetje
Tussendoor: weer een tussendoortje kiezen, melk
I thought this day would never end...
Ohnee nou vergeet ik wat!! er zijn nog 2 fruitmomenten, om 14.30 en om 20.00 stonden die op de lijst.
I thought this day would never end...
Dan is die van mij toch niet zo geweldig... Of wel .
.
Don’t touch the girl,
she will cut your hands off,
and call it an accident.
she will cut your hands off,
and call it an accident.
Nee....je mist 1 boterham en een cracker bij de lunch.
Plus 2 tussendoortjes...en melk/yoghurt.
Plus 2 tussendoortjes...en melk/yoghurt.
I thought this day would never end...
Cleejee, ik zit er wel over na te denken om zoiets te gaan doen...
Ik heb me er nog een tijd rot over gevoeld dit weekend, maar nu ben ik gewoon blij met de mensen die wel zijn geweest, en de mensen die echt gewoon niet konden, maar er zeker wel voor mij zijn.....
en die moet je koesteren....
Angel20 mijn eetlijst was zelfs nog uitgebreider. Ik moet 6 boterhammen verdeelt over de dag eten... Vult altijd wel lekker goed, bij mij hielp dat snoepvreetmomenten tegen te gaan..
Ik heb me er nog een tijd rot over gevoeld dit weekend, maar nu ben ik gewoon blij met de mensen die wel zijn geweest, en de mensen die echt gewoon niet konden, maar er zeker wel voor mij zijn.....
en die moet je koesteren....
Angel20 mijn eetlijst was zelfs nog uitgebreider. Ik moet 6 boterhammen verdeelt over de dag eten... Vult altijd wel lekker goed, bij mij hielp dat snoepvreetmomenten tegen te gaan..
You don't have to know why you do something to stop doing it. All you have to do is to take a close look at what you are actually doing and decide to stop doing it for that moment!"
'S ochtends:
- 1 glas melk
- 2 sneetjes brood met beleg
- wat fruit
Tussendoortje:
crackertjes, fruit, liga oid.
'S middags:
- 2 boterhammen, bruine bolletjes oid, met beleg
- Cracker
- Drinken naar keus
Tussendoortje:
Fruit
'S avonds:
- Gewone warme maaltijd
- Dinken
- Fruit
- Tussendoortje
- Melk
Zoiets zou het dan worden.. Dat andere tussendoortje kan ik nergens kwijt. Anyway, ik wil het eerst proberen zoals het op m'n lijst staat en dan bouw ik het verder op als alles goed gaat .
- 1 glas melk
- 2 sneetjes brood met beleg
- wat fruit
Tussendoortje:
crackertjes, fruit, liga oid.
'S middags:
- 2 boterhammen, bruine bolletjes oid, met beleg
- Cracker
- Drinken naar keus
Tussendoortje:
Fruit
'S avonds:
- Gewone warme maaltijd
- Dinken
- Fruit
- Tussendoortje
- Melk
Zoiets zou het dan worden.. Dat andere tussendoortje kan ik nergens kwijt. Anyway, ik wil het eerst proberen zoals het op m'n lijst staat en dan bouw ik het verder op als alles goed gaat .
Don’t touch the girl,
she will cut your hands off,
and call it an accident.
she will cut your hands off,
and call it an accident.
Teigan: dat klinkt goed! Weet dat eetstoornis een (negatieve) controle-ziekte is....je haalt veel voldoening uit controle.
Probeer dan eens controle te hebben over wat jij wil op gebied van vrienden en verjaardagen enzo...bepaal zelf wat jij wil en zorg er zo voor dat het écht zo wordt als jij wil, zonder pijn!
Probeer dan eens controle te hebben over wat jij wil op gebied van vrienden en verjaardagen enzo...bepaal zelf wat jij wil en zorg er zo voor dat het écht zo wordt als jij wil, zonder pijn!
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
Het is lastig, alles te doen zoals ik wil...
Ik weet niet precies wat ik wil, wie ik ben enzo.
Mijn eetstoornis en alles erachter is een hele tijd mijn "ik" geweest.... En nu heb ik meer ruimte voor mijzelf, ik heb het opgevult door weer veel boeken te lezen, maar dat is niet de oplossing...
Ik wil iets beters gaan doen, maar wat het is en hoe ik dat moet gaan doen weet ik niet..
Mijn studie loopt niet echt goed, ik zit vast in het onderzoeksgedeelte, en moet van mijn begeleider nu maar eerst aan mijn verslag gaan typen... En dat wil ook niet lekker...
En op zo'n moment merk ik dathet heel makkelijk is om terug te glijden in mijn eetstoornis. Ik zie het mis gaan, maar vind het moeilijk in te grijpen.. Het is voor mij al heel wat dat ik er nu een soort van overzichtje over heb zeg maar, door het hier neer te zetten..... Dat geeft mij in ieder geval weer moed..
Ik weet niet precies wat ik wil, wie ik ben enzo.
Mijn eetstoornis en alles erachter is een hele tijd mijn "ik" geweest.... En nu heb ik meer ruimte voor mijzelf, ik heb het opgevult door weer veel boeken te lezen, maar dat is niet de oplossing...
Ik wil iets beters gaan doen, maar wat het is en hoe ik dat moet gaan doen weet ik niet..
Mijn studie loopt niet echt goed, ik zit vast in het onderzoeksgedeelte, en moet van mijn begeleider nu maar eerst aan mijn verslag gaan typen... En dat wil ook niet lekker...
En op zo'n moment merk ik dathet heel makkelijk is om terug te glijden in mijn eetstoornis. Ik zie het mis gaan, maar vind het moeilijk in te grijpen.. Het is voor mij al heel wat dat ik er nu een soort van overzichtje over heb zeg maar, door het hier neer te zetten..... Dat geeft mij in ieder geval weer moed..
You don't have to know why you do something to stop doing it. All you have to do is to take a close look at what you are actually doing and decide to stop doing it for that moment!"
Het van je af tikken of schrijven werkt vaak heel verhelderend....herkenbaar!
Ik snap het dat je nu je ineens 'eetstoornis' vrij bent, erg makkelijk terug kan glijden in het 'vertrouwde'...
je hebt nu een overzichtje, dat is het begin.....
en het is herkenbaar, zoeken in het leven wat je nou eigenlijk écht wil, wat je écht gelukkig maakt...weet dat veel mensen zoeken, sommigen blijven hun hele leven zoeken, dus gun jezelf de tijd...
Ik snap het dat je nu je ineens 'eetstoornis' vrij bent, erg makkelijk terug kan glijden in het 'vertrouwde'...
je hebt nu een overzichtje, dat is het begin.....
en het is herkenbaar, zoeken in het leven wat je nou eigenlijk écht wil, wat je écht gelukkig maakt...weet dat veel mensen zoeken, sommigen blijven hun hele leven zoeken, dus gun jezelf de tijd...
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
Iemand er behoefte aan om te weten wat ik eet als persoon zonder anorexia of andere eetstoornis? ik heb 't voor mezelf een tijdje bijgehouden dus ik weet 't redelijk nauwkeurig
Hoe herkenbaar! Zit in precies hetzelfde schuitje, dus ik ben ook maar aan het typen gegaan!quote:Op dinsdag 20 september 2005 10:50 schreef teigan het volgende:
Mijn studie loopt niet echt goed, ik zit vast in het onderzoeksgedeelte, en moet van mijn begeleider nu maar eerst aan mijn verslag gaan typen... En dat wil ook niet lekker...
Je hebt nu inderdaad meer ruimte om jezelf te ontplooien, om te beseffen wat je nu eigenlijk echt leuk vindt: cultuur, psychologie, dieren, een sport, iets creatiefs, of misschien wel reizen? Maar doe het wel voor jezelf, want eetstoornispatienten schijnen nog weleens geneigd te zijn heel zorgzaam te worden en te vluchten in het helpen van anderen. Dat zie ik ook bij mijn vriendin. Je kunt gewoon eens iets nieuws proberen. En als het niks voor je is dan stop je er toch gewoon weer mee! Op die manier kan je ook beter jezelf leren kennen.
@CleeJee: over de intake is verder nog niks bekend: na het tweede gesprek zou ze worden teruggebeld in ongeveer een week, maar tot nu toe niks vernomen. Dat is wel irritant, want je zit nu echt zo te wachten op wat gaat komen, dus dat maakt het nemen van een beslissing ook minder dringend voor haar.
@Ami80: ja, inderdaad zit je nu helemaal in dde stress natuurlijk.....zwaar verrot.....
wat voor beslissing moet ze precies gaan nemen dan?
wat voor beslissing moet ze precies gaan nemen dan?
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
ik voel me altijd zo schuldig als ik aan iets begin, en het lijkt me dan toch niks en dan haak ik weer af....quote:Op dinsdag 20 september 2005 11:50 schreef Ami80 het volgende:
[..]
Hoe herkenbaar! Zit in precies hetzelfde schuitje, dus ik ben ook maar aan het typen gegaan!
Je hebt nu inderdaad meer ruimte om jezelf te ontplooien, om te beseffen wat je nu eigenlijk echt leuk vindt: cultuur, psychologie, dieren, een sport, iets creatiefs, of misschien wel reizen? Maar doe het wel voor jezelf, want eetstoornispatienten schijnen nog weleens geneigd te zijn heel zorgzaam te worden en te vluchten in het helpen van anderen. Dat zie ik ook bij mijn vriendin. Je kunt gewoon eens iets nieuws proberen. En als het niks voor je is dan stop je er toch gewoon weer mee! Op die manier kan je ook beter jezelf leren kennen.
ik vind dat zo slap van mezelf dan, dus daar ben ik ook huiverig voor...(goh, hoezo perfectionisme... )
)Maar wat balen dat jullie nog niets weer gehoord hebben, als het langer dan een week is gewoon bellen hoor.... Dan snappen ze misschien dat er wat druk achter zit....
Ennuh, ik heb net weer 5 pagina's bji mijn begeleider gedropt, had ik weer verbeterd, eens kijken of het nu ongeveer is wat ze wil...
You don't have to know why you do something to stop doing it. All you have to do is to take a close look at what you are actually doing and decide to stop doing it for that moment!"
Ik herken het ook....zit momenteel ook beetje vast in mijn onderzoeksgedeelte van mijn scriptie.
En steeds die druk van studie, en op tijd inleveren van opgaven..werkt niet echt bevorderlijk voor mijn eetstoornis.
En steeds die druk van studie, en op tijd inleveren van opgaven..werkt niet echt bevorderlijk voor mijn eetstoornis.
I thought this day would never end...
kon je school en eetstoornis maar los van elkaar zien.....
helaas is dat een onmogelijkheid......
helaas is dat een onmogelijkheid......
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
Haha, ja klopt! Of kon je het een maar 'even' eerst doen...
Welke beslissing ze moet nemen? Of ze voor de therapie gaat en de controle opgeeft, of dat ze het geen kans geeft en zelf de touwtjes in handen houdt (die ze natuurlijk helemaal niet in de handen heeft). Daar is ze nog niet uit hoewel er wel uit sommige dingen (planning) blijkt dat ze rekening houdt met opname.
Teigan, het is natuurlijk maar de vraag of het perfect is om iets te blijven doen waar je hart niet in blijkt te zitten. Is dat zoveel beter dan ermee te stoppen? Ik vind het wel redelijk perfect om het een kans te geven en als het nieuwe niks voor je is er een punt achter te zetten. Eigenlijk is dat veel beter, want dan ben je pas echt assertief!
Ik bel liever niet naar de kliniek om het te vragen: dat initiatief laat ik liever bij mijn vriendinnetje. Zal haar eens vragen of ze een keer kan bellen, dat is wel goed inderdaad.
Vandaag wil ik drie pagina's schrijven. Punt.
Welke beslissing ze moet nemen? Of ze voor de therapie gaat en de controle opgeeft, of dat ze het geen kans geeft en zelf de touwtjes in handen houdt (die ze natuurlijk helemaal niet in de handen heeft). Daar is ze nog niet uit hoewel er wel uit sommige dingen (planning) blijkt dat ze rekening houdt met opname.
Teigan, het is natuurlijk maar de vraag of het perfect is om iets te blijven doen waar je hart niet in blijkt te zitten. Is dat zoveel beter dan ermee te stoppen? Ik vind het wel redelijk perfect om het een kans te geven en als het nieuwe niks voor je is er een punt achter te zetten. Eigenlijk is dat veel beter, want dan ben je pas echt assertief!
Ik bel liever niet naar de kliniek om het te vragen: dat initiatief laat ik liever bij mijn vriendinnetje. Zal haar eens vragen of ze een keer kan bellen, dat is wel goed inderdaad.
Vandaag wil ik drie pagina's schrijven. Punt.
Vandaag moet ik ook aan mijn werkstuk beginnen. Punt.
Portfolio. |
Nikon D50 | Sigma 17-70mm Macro | Nikkor 70-300mm | SB-800
-je webicon gaf een malware-melding in Chrome, vandaar verwijderd-
Nikon D50 | Sigma 17-70mm Macro | Nikkor 70-300mm | SB-800
-je webicon gaf een malware-melding in Chrome, vandaar verwijderd-
Dat vind ik nou ook..
PUNT!!!
Ik heb iig weer wat inspiratie gekregen, ben mijn resultaten kritisch gaan bekijken en zie dat ik nog wat experimenten kan gaan doen....
O ja, en ik heb mijn artikelen weer ff in mijn map gepleurd...
PUNT!!!
Ik heb iig weer wat inspiratie gekregen, ben mijn resultaten kritisch gaan bekijken en zie dat ik nog wat experimenten kan gaan doen....
O ja, en ik heb mijn artikelen weer ff in mijn map gepleurd...
You don't have to know why you do something to stop doing it. All you have to do is to take a close look at what you are actually doing and decide to stop doing it for that moment!"
Ik heb er nog niks aan gedaan dus ik kan niet trots zijn. Punt!
Portfolio. |
Nikon D50 | Sigma 17-70mm Macro | Nikkor 70-300mm | SB-800
-je webicon gaf een malware-melding in Chrome, vandaar verwijderd-
Nikon D50 | Sigma 17-70mm Macro | Nikkor 70-300mm | SB-800
-je webicon gaf een malware-melding in Chrome, vandaar verwijderd-
Sorry
Sorry
Portfolio. |
Nikon D50 | Sigma 17-70mm Macro | Nikkor 70-300mm | SB-800
-je webicon gaf een malware-melding in Chrome, vandaar verwijderd-
Nikon D50 | Sigma 17-70mm Macro | Nikkor 70-300mm | SB-800
-je webicon gaf een malware-melding in Chrome, vandaar verwijderd-
Nope. . . .
Portfolio. |
Nikon D50 | Sigma 17-70mm Macro | Nikkor 70-300mm | SB-800
-je webicon gaf een malware-melding in Chrome, vandaar verwijderd-
Nikon D50 | Sigma 17-70mm Macro | Nikkor 70-300mm | SB-800
-je webicon gaf een malware-melding in Chrome, vandaar verwijderd-
Laten we er een Krijg-Esto-Aan-Het-Werk-topic van maken
Kom op meid, HUP Esto..., HUP Esto..., HUP Esto!
Zooo irritant als je gedachten je van het werk houden! Heb een tijd gehad dat ik elke ochtend om 6 uur opstond, maar om 10 uur nog niks had gedaan. Zooo frustrerend aan het einde van de dag!
Kom op meid, HUP Esto..., HUP Esto..., HUP Esto!
Zooo irritant als je gedachten je van het werk houden! Heb een tijd gehad dat ik elke ochtend om 6 uur opstond, maar om 10 uur nog niks had gedaan. Zooo frustrerend aan het einde van de dag!
Nou laten we dat maar niet doen Maar ik heb vandaag gewoon ff geen zin. Ben sjaggie en zit nu ff in een gesprek
(Jaja, elke dag heb ik een ander excuus)
Edit: Ik ga nu beginnen, ben benieuwd tot hoever ik kom...
[ Bericht 12% gewijzigd door Esto op 20-09-2005 18:04:21 ]
(Jaja, elke dag heb ik een ander excuus)
Edit: Ik ga nu beginnen, ben benieuwd tot hoever ik kom...
[ Bericht 12% gewijzigd door Esto op 20-09-2005 18:04:21 ]
Portfolio. |
Nikon D50 | Sigma 17-70mm Macro | Nikkor 70-300mm | SB-800
-je webicon gaf een malware-melding in Chrome, vandaar verwijderd-
Nikon D50 | Sigma 17-70mm Macro | Nikkor 70-300mm | SB-800
-je webicon gaf een malware-melding in Chrome, vandaar verwijderd-
Fijn zo!
Net weer een kut-telefoontje (excusez le mot) met het vriendinnetje. Gaat niet helemaal lekker daar geloof ik, maar ze wilde nu niet praten. Frustratie!!! Gelukkig is ze bij haar vriendin, dus ze heeft in elk geval iemand om haar heen. Mijn gok: ze is gebeld door de kliniek. To be continued...
Net weer een kut-telefoontje (excusez le mot) met het vriendinnetje. Gaat niet helemaal lekker daar geloof ik, maar ze wilde nu niet praten. Frustratie!!! Gelukkig is ze bij haar vriendin, dus ze heeft in elk geval iemand om haar heen. Mijn gok: ze is gebeld door de kliniek. To be continued...
het maakt niet uit hoeveel je doet Esto, als je maar wat doet....
Elke dag dat je het niet doet maak je de drempel hoger voor jezelf.....
denk daar ook aan...
ennuh;
"De mens lijdt het meest,
door het lijden dat hij vreest,
maar dat nooit zal komen......"
Dat is voor mij altijd wel een spreuk om ergens toch maar aan te beginnen...
ami80 balen dat het niet zo goed gaat met je vriendin, geef haar maar een flinke knuffel als je haar ziet en kijk of ze erover wil praten........
Elke dag dat je het niet doet maak je de drempel hoger voor jezelf.....
denk daar ook aan...
ennuh;
"De mens lijdt het meest,
door het lijden dat hij vreest,
maar dat nooit zal komen......"
Dat is voor mij altijd wel een spreuk om ergens toch maar aan te beginnen...
ami80 balen dat het niet zo goed gaat met je vriendin, geef haar maar een flinke knuffel als je haar ziet en kijk of ze erover wil praten........
You don't have to know why you do something to stop doing it. All you have to do is to take a close look at what you are actually doing and decide to stop doing it for that moment!"
Je bent een man en de meeste mensen hier zijn vrouw dus het is niet helemaal vergelijkbaar - mannen vreten tig keer meer meestal. Maar sure.quote:Op dinsdag 20 september 2005 11:50 schreef erikkll het volgende:
Iemand er behoefte aan om te weten wat ik eet als persoon zonder anorexia of andere eetstoornis? ik heb 't voor mezelf een tijdje bijgehouden dus ik weet 't redelijk nauwkeurig
Hier gaat 't pet wat betreft eetbuien.
Ok, het is een stap vooruit dat ik in een eetbui kan denken; waarom eet ik nu? Meestal kom ik uit bij gewoonte en verveling. Anyway, ik ben er niet echt blij mee. Ik ga een boekje bestellen. Ik weet niet of deze tip al eens is gegeven: http://www.eetbuien.nl/ Daar zag ik iets over in Thuis op Talpa.
Dus........
21.12
Nadat ik dit heb getypt begint het bij mij door te dringen dat ik 't niet alleen kan. Ik heb een doorverwijzing voor therapie. Ben nu een brief aan het opstellen om me aan te melden. Wat een berichtje op fok al niet te weeg kan brengen..
[ Bericht 21% gewijzigd door Mea.Culpa op 21-09-2005 21:12:56 (Ontwikkeling) ]
Ok, het is een stap vooruit dat ik in een eetbui kan denken; waarom eet ik nu? Meestal kom ik uit bij gewoonte en verveling. Anyway, ik ben er niet echt blij mee. Ik ga een boekje bestellen. Ik weet niet of deze tip al eens is gegeven: http://www.eetbuien.nl/ Daar zag ik iets over in Thuis op Talpa.
Dus........
21.12
Nadat ik dit heb getypt begint het bij mij door te dringen dat ik 't niet alleen kan. Ik heb een doorverwijzing voor therapie. Ben nu een brief aan het opstellen om me aan te melden. Wat een berichtje op fok al niet te weeg kan brengen..
[ Bericht 21% gewijzigd door Mea.Culpa op 21-09-2005 21:12:56 (Ontwikkeling) ]
Ik eet waarschijnlijk vrij weinig vergeleken met de meeste mannen, ben nogal klein enzo (1.78 m)quote:Op dinsdag 20 september 2005 20:29 schreef Sessy het volgende:
[..]
Je bent een man en de meeste mensen hier zijn vrouw dus het is niet helemaal vergelijkbaar - mannen vreten tig keer meer meestal. Maar sure.
(1.78 m)maargoed:
edit:
<bwehh dan laat maar hoor>
[ Bericht 15% gewijzigd door erikkll op 22-09-2005 16:32:11 ]
Mea.Culpa, ik heb er wel eens over gehoord, en iemand zei ook wel dat het een goed boek was...
Maar alleen red je het idd. niet zo makkelijk...
Ik had gisteren afscheid van mijn nazorggroep, nu begin ik hopelijk binnenkort aan een andere nazorggroep... Ik kreeg positieve dingen te horen en daar ben ik wel blij om.
Wat ik minder vind is dat ik hoorde dat een paar mensen die na mij zijn weggegaan uit de eetgroep weer terug zjin gevallen in de anorexia. Ergens kan ik er zo boos om zijn, maarja, ze weten toch wat ze zichzlf aandoen, en ze "kiezen" er schijnbaar voor...
Maar alleen red je het idd. niet zo makkelijk...
Ik had gisteren afscheid van mijn nazorggroep, nu begin ik hopelijk binnenkort aan een andere nazorggroep... Ik kreeg positieve dingen te horen en daar ben ik wel blij om.
Wat ik minder vind is dat ik hoorde dat een paar mensen die na mij zijn weggegaan uit de eetgroep weer terug zjin gevallen in de anorexia. Ergens kan ik er zo boos om zijn, maarja, ze weten toch wat ze zichzlf aandoen, en ze "kiezen" er schijnbaar voor...
You don't have to know why you do something to stop doing it. All you have to do is to take a close look at what you are actually doing and decide to stop doing it for that moment!"
Hartstikke goed! Hoe ben je tot die conclusie gekomen als ik vragen mag? Zit je er al langer mee en heb je al andere dingen geprobeerd?quote:Op woensdag 21 september 2005 20:40 schreef Mea.Culpa het volgende:
Hier gaat 't pet wat betreft eetbuien.
Ok, het is een stap vooruit dat ik in een eetbui kan denken; waarom eet ik nu? Meestal kom ik uit bij gewoonte en verveling. Anyway, ik ben er niet echt blij mee. Ik ga een boekje bestellen. Ik weet niet of deze tip al eens is gegeven: http://www.eetbuien.nl/ Daar zag ik iets over in Thuis op Talpa.
Dus........
21.12
Nadat ik dit heb getypt begint het bij mij door te dringen dat ik 't niet alleen kan. Ik heb een doorverwijzing voor therapie. Ben nu een brief aan het opstellen om me aan te melden. Wat een berichtje op fok al niet te weeg kan brengen..
Ik vind het vooral super dat je er zelf bewust voor kiest en daarmee het heft in eigen hand houdt. Dat is heel sterk van je! Je bent er actief mee bezig en als je dat kan volhouden in je therapie dan gaat het vast lukken!
Laat het een waarschuwing voor je zijn: het is zo gemakkelijk om terug te vallen. Vaak zijn ze nog labiel (logisch, er is nogal wat gebeurd) en dan hoeft er maar 'dit' te gebeuren of ze kunnen het niet meer aan. Het vluchten voor je emoties terug te vallen is dan een aanlokkelijke optie en aangezien ze op zo'n moment toch al niet zo sterk zijn, is die drang soms gewoonweg te sterk.quote:Op donderdag 22 september 2005 09:35 schreef teigan het volgende:
Mea.Culpa, ik heb er wel eens over gehoord, en iemand zei ook wel dat het een goed boek was...
Maar alleen red je het idd. niet zo makkelijk...
Ik had gisteren afscheid van mijn nazorggroep, nu begin ik hopelijk binnenkort aan een andere nazorggroep... Ik kreeg positieve dingen te horen en daar ben ik wel blij om.
Wat ik minder vind is dat ik hoorde dat een paar mensen die na mij zijn weggegaan uit de eetgroep weer terug zjin gevallen in de anorexia. Ergens kan ik er zo boos om zijn, maarja, ze weten toch wat ze zichzlf aandoen, en ze "kiezen" er schijnbaar voor...
Wel heel naar om te horen trouwens: ben je zooo ver gekomen met het genezen van je stoornis en *hup*, één misstap en je zit er weer middenin. Waarom is genezen van toch zoveel tijdrovender en moeilijker dan erin komen?
Ik kan het natuurlijk mis hebben, maar voor mijn gevoel ligt er ook een heel verschil in hoe ver je komt als je kijkt waarom je in therapie bent gegaan...
Ik heb er zelf voor gekozen omdat ik merkte hoezeer het mijn leven beperkte, en ik wil gewoon weer een normaal leven lijden.
Ik kan natuurlijk niet voor hun denken, maar bij hun kreeg ik meer het idee dat zij in de groep kwamen onder druk van hun omgeving, en ze hebben er ook minder uitgehaalt, ze namen zelf minder initiatief om er uit te halen wat je er uit kon halen...
Ik wist al wel dat de stap terug dichtbij was, al heb ik het idee dat ik een redelijk stevige basis heb, ik zie het nu mis gaan, en grijp in, ook al is het dan eerst wel eens een paar dagen mis...
En het is heel erg een "identiteits"probleem denk ik..
Ze weten niet goed wie ze zijn enzo, en nou ja, dan iig maar zorgen dat ze "mooi"(in mijn ogen lelijk) dun zijn...
Ik heb er zelf voor gekozen omdat ik merkte hoezeer het mijn leven beperkte, en ik wil gewoon weer een normaal leven lijden.
Ik kan natuurlijk niet voor hun denken, maar bij hun kreeg ik meer het idee dat zij in de groep kwamen onder druk van hun omgeving, en ze hebben er ook minder uitgehaalt, ze namen zelf minder initiatief om er uit te halen wat je er uit kon halen...
Ik wist al wel dat de stap terug dichtbij was, al heb ik het idee dat ik een redelijk stevige basis heb, ik zie het nu mis gaan, en grijp in, ook al is het dan eerst wel eens een paar dagen mis...
En het is heel erg een "identiteits"probleem denk ik..
Ze weten niet goed wie ze zijn enzo, en nou ja, dan iig maar zorgen dat ze "mooi"(in mijn ogen lelijk) dun zijn...
You don't have to know why you do something to stop doing it. All you have to do is to take a close look at what you are actually doing and decide to stop doing it for that moment!"
Ik denk dat je daar helemaal gelijk in hebt, teigan! Zelf initiatief nemen werkt altijd beter, want je bent je dan bewust van waar je mee bezig bent. Het zelf aan jezelf werken, zelf analyseren is denk ik de beste manier om jezelf te leren kennen en te motiveren. Mijn vriendinnetje zou als ze nu in therapie zou gaan het ook niet voor haarzelf doen, maar vooral voor de mensen om haar heen. Hoewel er een kans bestaat dat dat bijdraait zodra ze in therapie is, vind ik dat ook niet de goede manier. Maar ja, zie dat gedachtenproces maar eens om te draaien, haar te laten beseffen dat het voor haarzèlf beter is, dat is lastig.
Wel lekker hoor, dat jij het nu zelf aan ziet komen. Dan kun je ermee leren leven, jezelf in de hand houden zonder dat je het gevoel hebt anderen daarmee 'tot last' bent. Congrats!
Wel lekker hoor, dat jij het nu zelf aan ziet komen. Dan kun je ermee leren leven, jezelf in de hand houden zonder dat je het gevoel hebt anderen daarmee 'tot last' bent. Congrats!
Wat voegt deze post toe?!quote:Op woensdag 21 september 2005 23:54 schreef erikkll het volgende:
[..]
Ik eet waarschijnlijk vrij weinig vergeleken met de meeste mannen, ben nogal klein enzo (1.78 m)
......
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
Nope, geen nieuws hier helaas. Gaat niet denderend, morgen ga ik eens kijken of ik dat ventieltje van 'r kan open krijgen: ze zit weer behoorlijk vol, behoorlijk opgekropt, en waardoor dat nu opeens weer gekomen is weet ik niet, want afgelopen zondag ging het eigenlijk allemaal wel OK! Ik hoop morgen dus meer te weten... nog tips?
Dat begrip tonen is totaal niet moeilijk: echt begrijpen is moeilijk, maar begrip hebben niet.
'Geen dwang' is nog weleens lastig, want ik ben nog weleens geneigd te veel naar oplossingen of methodieken te praten die mij goed lijken. Goede eye-opener dus
'Geen dwang' is nog weleens lastig, want ik ben nog weleens geneigd te veel naar oplossingen of methodieken te praten die mij goed lijken. Goede eye-opener dus
Ja, dat werkt alleen maar averechts...
Tuurlijk mag je proberen haar handvaten aan te reiken, maar ze zal zelf ook met de oplossingen moeten komen.....
Ik zou het een leer-punt van jezelf noemen ;-)
Tuurlijk mag je proberen haar handvaten aan te reiken, maar ze zal zelf ook met de oplossingen moeten komen.....
Ik zou het een leer-punt van jezelf noemen ;-)
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
Hmm, ik heb 'r net even gesproken over de telefoon, maar er even een bordje 'Geen toegang' op haar voorhoofd geplakt. Met andere woorden: even geen gepraat over de ES, niet over wat er aan de hand is. Ik heb gevraagd wat ze wil dat ik doe: contact blijven zoeken, even met rust laten, leuke dingen doen, of juist even niet, maar dat weet ze niet. Ze wil eigenlijk even alleen zijn om tot bedaren te komen en datgene waar ze zo van streek van is te verwerken. Heb afgesproken dat ik zaterdag even bel, want dan ben ik vlak bij, dan kan ze op dat moment beslissen wat ze wil.
Dus.
Dus.
Hmmm, lijkt me heel erg zwaar voor je....wel willen helpen maar voor een dichte deur komen te staan.....
Maar ik zou haar even de rust gunnen, laat het bij haar even bezinken, ze zit duidelijk in een "laat me ff lekker allemaal met rust" bui, ligt niet aan jou, trek het je niet persoonlijk aan.
Goed dat je een afspraak hebt kunnen maken, gewoon zaterdag bellen en dan merk je het wel....
Maar ik zou haar even de rust gunnen, laat het bij haar even bezinken, ze zit duidelijk in een "laat me ff lekker allemaal met rust" bui, ligt niet aan jou, trek het je niet persoonlijk aan.
Goed dat je een afspraak hebt kunnen maken, gewoon zaterdag bellen en dan merk je het wel....
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
Denk eens na....er komen hier velen die moeite hebben met eten, en alles wat ze over eten lezen of horen daar worden ze misselijk van.....dus het posten van een eetlijst (hoezo is 1.78 trouwens klein?!) van een normaal etende jongeman (die ook nog meer eet dan een vrouw!) is niet zo slim...is mijn idee.....quote:Op donderdag 22 september 2005 16:30 schreef erikkll het volgende:
[..]
Ik vroeg notabene eerst of er behoefte aan was om het te posten
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
ik denk juist dat het heel relativerend kan werken eigenlijkquote:Op donderdag 22 september 2005 16:39 schreef CleeJee het volgende:
[..]
Denk eens na....er komen hier velen die moeite hebben met eten, en alles wat ze over eten lezen of horen daar worden ze misselijk van.....dus het posten van een eetlijst (hoezo is 1.78 trouwens klein?!) van een normaal etende jongeman (die ook nog meer eet dan een vrouw!) is niet zo slim...is mijn idee.....
Gelukkig staan er geen calorieën bij...
Jep, het is wel zwaar, maar - en dat klinkt misschien gek - ik raak er eigenlijk een beetje aan gewend. Als suks een tijdje geleden gebeurde dan kon je meteen 'een ei in m'n gat gaar koken', maar nu valt het wel mee. Het laat me bepaald niet los, maar ik begin wel ermee te leren leven. Slecht eigenlijk.
Dus inderdaad, ik laat haar even met rust en dan zien we zaterdag wel weer verder.
Jep, het is wel zwaar, maar - en dat klinkt misschien gek - ik raak er eigenlijk een beetje aan gewend. Als suks een tijdje geleden gebeurde dan kon je meteen 'een ei in m'n gat gaar koken', maar nu valt het wel mee. Het laat me bepaald niet los, maar ik begin wel ermee te leren leven. Slecht eigenlijk.
Dus inderdaad, ik laat haar even met rust en dan zien we zaterdag wel weer verder.
Waarom doen jullie niet gewoon iets leuks dat totaaaal niks met eten te maken heeft, een dagje dierentuin, bioscoop, theater, weet ik het.
Ik denk dat ik dat wel zou waarderen als ik je vriendin zou zijn.
Ik denk dat ik dat wel zou waarderen als ik je vriendin zou zijn.
Iemand met een beetje eetstoornis weet die calorieeen wel uit de hoofd hoorquote:Gelukkig staan er geen calorieën bij...
Hehe, dat was precies wat ik ook voorstelde: had al een leuke film uitgezocht voor morgenavond!
Maar blijkbaar is het nog te vers. Tegelijkertijd vind ik ook dat het hebben van een partner bepaalde plichten naar elkaar toe schept, zoals delen. Maar ja, zie dat maar eens duidelijk te maken in zo'n situatie!
Denk dat ik zaterdag maar ga bellen met de eerste woorden 'En, gaan we nog wat leuks doen?'
Maar blijkbaar is het nog te vers. Tegelijkertijd vind ik ook dat het hebben van een partner bepaalde plichten naar elkaar toe schept, zoals delen. Maar ja, zie dat maar eens duidelijk te maken in zo'n situatie!
Denk dat ik zaterdag maar ga bellen met de eerste woorden 'En, gaan we nog wat leuks doen?'
Goed, ik heb even advies nodig.
Een vriendin van mij, die bij mij op school zit, eet dus echt bijna nooit iets. Niet op school in de pauzes, niet als we in de stad zijn, niet op een feestje, gewoon bijna nooit dus. Soms eet ze 1 of 2 biscuitjes ofzo op school, maar meer ook bijna niet. Ze drinkt ook niet trouwens. Als wij (ik en andere vriendinnen) vragen waarom ze niet eet of drinkt krijgen we een antwoord als 'Als ik drink gaat m'n buik klotsen en dat wil ik niet' of 'Als ik eten meeneem wordt dat helemaal geplet in m'n tas en is het niet lekker meer'.
Wat kunnen wij hier aan doen? Moeten we ingrijpen?
Alvast bedankt enzo
Oja, ik was nog iets vergeten. Ze vindt zichzelf dik terwijl ze echt heel erg dun is. Ik gok dat ze zo'n 50 kilo en 1.75 meter is.
Een vriendin van mij, die bij mij op school zit, eet dus echt bijna nooit iets. Niet op school in de pauzes, niet als we in de stad zijn, niet op een feestje, gewoon bijna nooit dus. Soms eet ze 1 of 2 biscuitjes ofzo op school, maar meer ook bijna niet. Ze drinkt ook niet trouwens. Als wij (ik en andere vriendinnen) vragen waarom ze niet eet of drinkt krijgen we een antwoord als 'Als ik drink gaat m'n buik klotsen en dat wil ik niet' of 'Als ik eten meeneem wordt dat helemaal geplet in m'n tas en is het niet lekker meer'.
Wat kunnen wij hier aan doen? Moeten we ingrijpen?
Alvast bedankt enzo
Oja, ik was nog iets vergeten. Ze vindt zichzelf dik terwijl ze echt heel erg dun is. Ik gok dat ze zo'n 50 kilo en 1.75 meter is.
quote:Op donderdag 22 september 2005 17:44 schreef sinaasappelsapje het volgende:
'Als ik drink gaat m'n buik klotsen en dat wil ik niet'
die had ik nog nooit gehoord
die had ik nog nooit gehoordMaar drinkt ze dan thuis ook niet?
Het is nml ontzettend ongezond om niet te drinken (niet te eten ook natuurlijk).
een broodtrommetje voor haar kopen?quote:'Als ik eten meeneem wordt dat helemaal geplet in m'n tas en is het niet lekker meer'.
Wat kunnen wij hier aan doen?
Misschien kan je dr vertellen dat je je zorgen maakt omdat ze bijna niet eet en drinkt, op een bezorgde, niet beschuldigende toon.quote:Moeten we ingrijpen?
Alvast bedankt enzo
dat is idd behoorlijk dun ja. dat is even snel berekend een bmi van 16, 3, ongeveer en dat is vanuit gezondheidsredenen te laagquote:Op donderdag 22 september 2005 17:44 schreef sinaasappelsapje het volgende:
Oja, ik was nog iets vergeten. Ze vindt zichzelf dik terwijl ze echt heel erg dun is. Ik gok dat ze zo'n 50 kilo en 1.75 meter is.
Ik heb geen idee of ze thuis wel drinkt, ik heb dr iig maar een paar keer zien drinken in 3 jaar tijd.quote:Op donderdag 22 september 2005 17:49 schreef Wolkje het volgende:
[..]
die had ik nog nooit gehoord
Maar drinkt ze dan thuis ook niet?
Het is nml ontzettend ongezond om niet te drinken (niet te eten ook natuurlijk).
[..]
een broodtrommetje voor haar kopen?
[..]
Misschien kan je dr vertellen dat je je zorgen maakt omdat ze bijna niet eet en drinkt, op een bezorgde, niet beschuldigende toon.
En bedankt voor je tips .
Binge Eating Disorder. Dat is o.a. met (vr) eetbuien etc. waardoor ook overgewicht kan ontstaan.quote:Op donderdag 22 september 2005 19:26 schreef jpzegthallo het volgende:
Wat is BED precies?
Meer info: http://www.sabn.nl/bed.htm
Portfolio. |
Nikon D50 | Sigma 17-70mm Macro | Nikkor 70-300mm | SB-800
-je webicon gaf een malware-melding in Chrome, vandaar verwijderd-
Nikon D50 | Sigma 17-70mm Macro | Nikkor 70-300mm | SB-800
-je webicon gaf een malware-melding in Chrome, vandaar verwijderd-
Boulimia is dat in feite toch ook?quote:Op donderdag 22 september 2005 19:32 schreef Esto het volgende:
[..]
Binge Eating Disorder. Dat is o.a. met (vr) eetbuien etc. waardoor ook overgewicht kan ontstaan.
Meer info: http://www.sabn.nl/bed.htm
edit:
quote:Deze eetstoornissen lijken in veel opzichten op anorexia en boulimia.
Klopt, alleen het verschil tussen BED en Boulimia is dat er bij Boulimia (laxeer) middelen worden gebruikt en het uitgekotst wordt en overmatig wordt gesport, en bij BED is dat niet zo.
Portfolio. |
Nikon D50 | Sigma 17-70mm Macro | Nikkor 70-300mm | SB-800
-je webicon gaf een malware-melding in Chrome, vandaar verwijderd-
Nikon D50 | Sigma 17-70mm Macro | Nikkor 70-300mm | SB-800
-je webicon gaf een malware-melding in Chrome, vandaar verwijderd-
Wat is slecht?? Dat je er mee leert leven??quote:Op donderdag 22 september 2005 16:47 schreef Ami80 het volgende:
Gelukkig staan er geen calorieën bij...
Het laat me bepaald niet los, maar ik begin wel ermee te leren leven. Slecht eigenlijk.
Dat zal wel moeten denk, anders ben je je meissie kwijt....
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
Ik bespeur enige druk die jij op haar legt......quote:Op donderdag 22 september 2005 17:14 schreef Ami80 het volgende:
Hehe, dat was precies wat ik ook voorstelde: had al een leuke film uitgezocht voor morgenavond!
Maar blijkbaar is het nog te vers. Tegelijkertijd vind ik ook dat het hebben van een partner bepaalde plichten naar elkaar toe schept, zoals delen. Maar ja, zie dat maar eens duidelijk te maken in zo'n situatie!
Denk dat ik zaterdag maar ga bellen met de eerste woorden 'En, gaan we nog wat leuks doen?'
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
Natuurlijk zal ik dat laatste niet doen, want ze moet kunnen doen waar ze zin in heeft, zeker als ik erbij ben. Maar enige druk is ook wel geboden ben ik bang, want het gaat gewoon steeds slechter en ik kan niet meer hulpeloos toezien hoe ze zichzelf de vernieling in helpt. Ik weet niet hoe lang ze dit lichamelijk nog gaat trekken namelijk. Begin eigenlijk een beetje op het punt te komen van 'ok, laat de relatie dan maar kapot gaan, als het meisje dan maar niet kapot gaat', snap je? Dus ja, je bespeurt de druk wel goed denk ik, maar wat moet ik anders?
Maar jij hebt nu het idee dat jij wel eens de oorzaak kan zijn van haar constante terugval?
Dat de relatie haar teveel is?
Dat de relatie haar teveel is?
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
Nee, ik denk niet dat de relatie haar teveel is, want ze haalt er ook echt heel veel uit. Dus wat dat betreft zit het wel goed. Maar omdat je het onderwerp aanstipt: ik heb er best weleens over nagedacht waarom de anorexia is doorgekomen juist op het moment dat wij wat met elkaar kregen. Waarom kon ze geen kracht putten uit de relatie, waarom gaf het geen afleiding, waarom ging het juist toen mis? Een van de mogelijkheden is dat ze bang was (is) voor de liefde. Dat zou wel behoorlijk kut zijn.
Maar goed, laten we daar niet vanuit gaan. Zaak is nu om haar de tijd te geven na te denken over zichzelf, over haar ziekte en de therapie. Ik hoop dat ze dat ook doet, want verdringen is zoveel makkelijker dan de confrontatie aan gaan. Want dat is wat er steeds gebeurt: ze vermijdt het nadenken over de anorexia. En dat is in elk geval niet goed, dus wat doe ik soms? Ik kaart het onderwerp aan en dat vindt ze niet altijd plezierig. Ik moet er dus nu voor oppassen dat ik niet degene wordt 'die er altijd over wil praten'. En voor mijn gevoel is dat helemaal niet zo: we hebben hartstikke leuke dagen samen waarbij de hele toestand geen rol van betekenis speelt. Maar het evenwicht is dus weleens moeilijk te vinden...
Maar goed, laten we daar niet vanuit gaan. Zaak is nu om haar de tijd te geven na te denken over zichzelf, over haar ziekte en de therapie. Ik hoop dat ze dat ook doet, want verdringen is zoveel makkelijker dan de confrontatie aan gaan. Want dat is wat er steeds gebeurt: ze vermijdt het nadenken over de anorexia. En dat is in elk geval niet goed, dus wat doe ik soms? Ik kaart het onderwerp aan en dat vindt ze niet altijd plezierig. Ik moet er dus nu voor oppassen dat ik niet degene wordt 'die er altijd over wil praten'. En voor mijn gevoel is dat helemaal niet zo: we hebben hartstikke leuke dagen samen waarbij de hele toestand geen rol van betekenis speelt. Maar het evenwicht is dus weleens moeilijk te vinden...
Dat kan ik me helemaal indenken.... het is ook enorm lastig om haar nog als je partner te zien (in seksuele/relatie zin) omdat zij eigenlijk meer steun heeft aan een vriend/grote broer type...
Ik vind het ook heel opvallend dat haar stoornis versterkt is sinds jullie een relatie hebben, soort van negatieve trigger?
Ik vind het ook heel opvallend dat haar stoornis versterkt is sinds jullie een relatie hebben, soort van negatieve trigger?
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
Als van drinken je buik gaat klotsen is die dus voor de rest leeg. Die hongert zichzelf nog een keer dood man. Kun je het bij haar mentor niet even aankaarten of zo?
Tnx voor je woorden... Ik denk dat de steun op zich wel los staat van de rol die ik bij haar speel hoor: die als vriend of eentje als broer. Dat maakt niet zo heel veel uit denk ik, dus als je het niet erg vindt hou ik de rol van vriend nog even op me! Af en toe een kusje stelen is best leuk hoor...
Maar over de negatieve trigger: het krijgen van een relatie zorgt bij iedereen als het goed is wel voor een stukje spanning. Alleen is dat meestal positieve spanning, maar waar mijn vriendin toen al hartstikke gespannen was vanwege haar opleiding, was deze spanning misschien negatiever dan normaal en heeft het inderdaad negatief gewerkt. Dat zou best kunnen natuurlijk, maar ik troost me dan maar met de gedachte dat het die spanning kennelijk wel waard was voor haar. En dat het heeft meegewerkt aan de totstandkoming van haar ES dat staat er dan los van.
Voor hetzelfde geld heeft het onstaan van de relatie er wel helemaal niets mee te maken hoor, dus wat dat betreft blijft het giswerk. Ik ben er in elk geval wel zeker van dat het niet de primaire aanleiding is geweest.
Maar over de negatieve trigger: het krijgen van een relatie zorgt bij iedereen als het goed is wel voor een stukje spanning. Alleen is dat meestal positieve spanning, maar waar mijn vriendin toen al hartstikke gespannen was vanwege haar opleiding, was deze spanning misschien negatiever dan normaal en heeft het inderdaad negatief gewerkt. Dat zou best kunnen natuurlijk, maar ik troost me dan maar met de gedachte dat het die spanning kennelijk wel waard was voor haar. En dat het heeft meegewerkt aan de totstandkoming van haar ES dat staat er dan los van.
Voor hetzelfde geld heeft het onstaan van de relatie er wel helemaal niets mee te maken hoor, dus wat dat betreft blijft het giswerk. Ik ben er in elk geval wel zeker van dat het niet de primaire aanleiding is geweest.
grrrrrrrrrrrrr....
De groep die vandaag zou beginnen begint nog niet... En ik kwam erachter door er tich keer achteraan te bellen...
ik baal ervan, hopelijk dat ie nu dan ook echt over 3 weken begint zoals ze beloven
De groep die vandaag zou beginnen begint nog niet... En ik kwam erachter door er tich keer achteraan te bellen...
ik baal ervan, hopelijk dat ie nu dan ook echt over 3 weken begint zoals ze beloven
You don't have to know why you do something to stop doing it. All you have to do is to take a close look at what you are actually doing and decide to stop doing it for that moment!"
Argh, had je je er helemaal mentaal op voorbereid! Klote voor je. Kon je alvast de namen + adressen krijgen van de mensen in de groep? Dan kun je elkaar vast een beetje leren kennen.
Is het trouwens een zelfhulpgroep of een nazorggroep? Wel goed trouwens van je om op die manier contact te zoeken. Misschien hou je er zelfs nog wel een stel leuke vrienden aan over!
Is het trouwens een zelfhulpgroep of een nazorggroep? Wel goed trouwens van je om op die manier contact te zoeken. Misschien hou je er zelfs nog wel een stel leuke vrienden aan over!
volgens mij doen ze dat niet zomaar bij de GGZ....
Het is een soort van nazorggroep, voor mensen met een geschiedenis van eetstoornis zeg maar, en die nu in andere dingen nog vastlopen, omdat ze toch nog heel vaak negatief over zichzelf en hun kunnen denken....
ik merk van de deeltijdbehandeling dat contacten toch snel verwateren, als jij doorgaat en zij blijven in de groep, dan is dat toch heel anders, jammergenoeg.. MAarja, misschien is het hier wel anders..
Het is een soort van nazorggroep, voor mensen met een geschiedenis van eetstoornis zeg maar, en die nu in andere dingen nog vastlopen, omdat ze toch nog heel vaak negatief over zichzelf en hun kunnen denken....
ik merk van de deeltijdbehandeling dat contacten toch snel verwateren, als jij doorgaat en zij blijven in de groep, dan is dat toch heel anders, jammergenoeg.. MAarja, misschien is het hier wel anders..
You don't have to know why you do something to stop doing it. All you have to do is to take a close look at what you are actually doing and decide to stop doing it for that moment!"
O, van de GGZ... dan geef ik je weinig kans inderdaad. Met andere woorden: dat wordt afwachten.
Weet je de reden waarom de groep nog niet is begonnen? Misschien is de begeleider weggevallen of zo? Op zich is het natuurlijk wel belangrijk dat er een capabele begeleider wordt aangesteld: liever even langer wachten dan met half bakken zooi opgescheept zitten.
Wat ga je in de tussenliggende tijd doen?
Weet je de reden waarom de groep nog niet is begonnen? Misschien is de begeleider weggevallen of zo? Op zich is het natuurlijk wel belangrijk dat er een capabele begeleider wordt aangesteld: liever even langer wachten dan met half bakken zooi opgescheept zitten.
Wat ga je in de tussenliggende tijd doen?
Teigan, is het dan een nazorggroep waar puur oud-eetstoornis patiënten deel vanuit maken?
@Ami80: nog nieuws rondom je meissie?
@Ami80: nog nieuws rondom je meissie?
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
Nee, niet echt veel nieuws. Het zit aardig op slot. Er is de afgelopen dagen alleen wel het een en ander bij me gaan dagen. In weze kan ze terecht in de kliniek op het moment dat ze daaraan toe is. Maar dat is ze nog niet. Ze is behoorlijk destructief bezig, en ik heb het vermoeden dat ze het op het moment laat aankomen dat het echt niet meer gaat. Het klinkt ongelovelijk, want hoe kan iemand zichzelf zo de vernieling in helpen? Maar het gaat dus nog steeds slecht en het is ook nog steeds niet echt bespreekbaar, want als ze er al een keer over kan praten dan zegt ze eigenlijk nog helemaal niks.
De afgelopen dagen ben ik me gaan realiseren dat ik eigenlijk veel te dichtbij sta en dat dat helemaal niet werkt. Alles wat ik zeg over haar ziekte interpreteert zij alsof ik haar de kliniek in wil hebben, en daardoor trekt ze een schild op denk ik. Eigenlijk is ze nog niet eens begonnen te vechten om te genezen en dat doet wel veel pijn. Ze is ook behoorlijk streng voor haarzelf en dat uit zich in het feit dat ze zich bijvoorbeeld leuke dingen verbiedt als ze een week niet op hetzelfde gewicht is gebleven of is aangekomen. Het is dus heel tegenstrijdig: ze heeft wel in haar hoofd dat ze nu toch echt zal moeten aankomen, maar het lukt niet om te eten, drukt zichzelf daarmee nog verder in de knoei, en straft zichzelf daarvoor.
Nou, dat soort dingen heb ik dus zitten te bedenken. Op advies van ervaringsdeskundigen ben ik de nare gevolgen van de eetstoornis nooit uit de weg gegaan en heb ik ze bij naam genoemd. Dat was goed, want ze moest beseffen hoeveel nare dingen haar anorexia met zich mee bracht. Dit heeft erin geresulteerd dat ik bestwel eens streng voor haar was (tenminste, ik besefte dat ze dat zo voelde). Maar ze is nu zo streng voor zichzelf dat mijn strengheid averechts werkt. Ik kan niet steunen door streng te zijn, en ook niet door het onderwerp maar aan te snijden als ze er zelf niet mee komt.
Vanwege afstudeerproblemen (gebrekkige concentratie, goh hoe zou dat nou komen), dit denkproces, en de manier hoe onze relatie nu in elkaar steekt, besloot ik dat er toch echt iets moet veranderen. Want op deze manier ga ik er zelf aan onderdoor, en daarmee steun ik haar in ieder geval niet. Ik heb besloten wat meer afstand te proberen te nemen. Proberen, want het zal niet makkelijk zijn. Door alle verdriet ben ik ook niet meer het opgewekte tegenwicht voor haar, terwijl ze dat tegenwicht in deze fase juist goed kan gebruiken. Ik wil wat afstand nemen om het niet constant mee te zeulen als een blok aan mijn been. Ik wil er niet de hele tijd mee in mijn maag zitten als ik bij haar ben, zodat het plezier samen weer overwicht krijgt en het verdriet een minder grote plaats. En dan maar hopen dat ik weer de veilige haven voor haar kan zijn waar ze onbezorgd bij kan uithuilen, want dat ben de afgelopen tijd niet geweest.
De afgelopen dagen ben ik me gaan realiseren dat ik eigenlijk veel te dichtbij sta en dat dat helemaal niet werkt. Alles wat ik zeg over haar ziekte interpreteert zij alsof ik haar de kliniek in wil hebben, en daardoor trekt ze een schild op denk ik. Eigenlijk is ze nog niet eens begonnen te vechten om te genezen en dat doet wel veel pijn. Ze is ook behoorlijk streng voor haarzelf en dat uit zich in het feit dat ze zich bijvoorbeeld leuke dingen verbiedt als ze een week niet op hetzelfde gewicht is gebleven of is aangekomen. Het is dus heel tegenstrijdig: ze heeft wel in haar hoofd dat ze nu toch echt zal moeten aankomen, maar het lukt niet om te eten, drukt zichzelf daarmee nog verder in de knoei, en straft zichzelf daarvoor.
Nou, dat soort dingen heb ik dus zitten te bedenken. Op advies van ervaringsdeskundigen ben ik de nare gevolgen van de eetstoornis nooit uit de weg gegaan en heb ik ze bij naam genoemd. Dat was goed, want ze moest beseffen hoeveel nare dingen haar anorexia met zich mee bracht. Dit heeft erin geresulteerd dat ik bestwel eens streng voor haar was (tenminste, ik besefte dat ze dat zo voelde). Maar ze is nu zo streng voor zichzelf dat mijn strengheid averechts werkt. Ik kan niet steunen door streng te zijn, en ook niet door het onderwerp maar aan te snijden als ze er zelf niet mee komt.
Vanwege afstudeerproblemen (gebrekkige concentratie, goh hoe zou dat nou komen), dit denkproces, en de manier hoe onze relatie nu in elkaar steekt, besloot ik dat er toch echt iets moet veranderen. Want op deze manier ga ik er zelf aan onderdoor, en daarmee steun ik haar in ieder geval niet. Ik heb besloten wat meer afstand te proberen te nemen. Proberen, want het zal niet makkelijk zijn. Door alle verdriet ben ik ook niet meer het opgewekte tegenwicht voor haar, terwijl ze dat tegenwicht in deze fase juist goed kan gebruiken. Ik wil wat afstand nemen om het niet constant mee te zeulen als een blok aan mijn been. Ik wil er niet de hele tijd mee in mijn maag zitten als ik bij haar ben, zodat het plezier samen weer overwicht krijgt en het verdriet een minder grote plaats. En dan maar hopen dat ik weer de veilige haven voor haar kan zijn waar ze onbezorgd bij kan uithuilen, want dat ben de afgelopen tijd niet geweest.
@ Ami80:
duidelijk verhaal. Om te beginnen 1 ding: ze is ALLANG echt begonnen met vechten om te genezen! Ze heeft al enorm veel stappen gezet in haar hoofd en gedrag , alleen de laatste, meest lastige, maar wel meest belangrijke stap daar heeft zij het erg moeilijk mee: Mentrum.
Goed dat je afstand neemt, het klinkt alsof je teveel haar therapeut bent geweest en niet haar vriendje waar ze het zo goed mee kon/kan vinden, ze heeft jou een beetje meegesleept in haar problemen.
Mijn tip: laat haar eens in contact komen met meiden die in een kliniek hebben gezeten of er nog zitten, om haar gerust te stellen en te laten weten/voelen dat het echt het beste is voor haar om nu deze stap te zetten. Dat het alleen maar zwaarder wordt als ze dieper wegzakt en hoe sneller ze ermee begint, het minder zwaar wordt om er weer uit te komen!
Andere tip: laat haar dit topic eens lezen!
duidelijk verhaal. Om te beginnen 1 ding: ze is ALLANG echt begonnen met vechten om te genezen! Ze heeft al enorm veel stappen gezet in haar hoofd en gedrag , alleen de laatste, meest lastige, maar wel meest belangrijke stap daar heeft zij het erg moeilijk mee: Mentrum.
Goed dat je afstand neemt, het klinkt alsof je teveel haar therapeut bent geweest en niet haar vriendje waar ze het zo goed mee kon/kan vinden, ze heeft jou een beetje meegesleept in haar problemen.
Mijn tip: laat haar eens in contact komen met meiden die in een kliniek hebben gezeten of er nog zitten, om haar gerust te stellen en te laten weten/voelen dat het echt het beste is voor haar om nu deze stap te zetten. Dat het alleen maar zwaarder wordt als ze dieper wegzakt en hoe sneller ze ermee begint, het minder zwaar wordt om er weer uit te komen!
Andere tip: laat haar dit topic eens lezen!
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
Hee Clee, goh wat heb je weer rake opmerkingen, bedankt. Er zit wel wat in dat ze het gevecht al lang is begonnen, daar kan ik wel wat mee...
Ben blij dat het jou (jullie) geen slecht idee lijkt om op deze manier te handelen. Ik heb ook op het punt te staan je te mailen voor contact met je vriendin die bij Mentrum zit. (Overigens heb ik de naam van de kliniek vermeden op dit forum vanwege de anonimiteit, maar a la, kan inderdaad misschien niet zo veel kwaad...) Ik heb echter toch maar niet gemaild omdat ik niet weet hoe mijn vriendin het op zal vatten: weer als 'bemoeizucht' om haar de kliniek in te helpen, of als positief stimulerend middel. Ik zou natuurlijk kunnen vragen of ze het fijn zou vinden, maar ook die vraag zou niet in goede aarde kunnen vallen. Daar zit ik dus nog een beetje over in dubio. Wel schrijft een vlaamse die ik over de sabn-chat heb leren kennen met haar. Zij zit al in een kliniek.
Ben blij dat het jou (jullie) geen slecht idee lijkt om op deze manier te handelen. Ik heb ook op het punt te staan je te mailen voor contact met je vriendin die bij Mentrum zit. (Overigens heb ik de naam van de kliniek vermeden op dit forum vanwege de anonimiteit, maar a la, kan inderdaad misschien niet zo veel kwaad...) Ik heb echter toch maar niet gemaild omdat ik niet weet hoe mijn vriendin het op zal vatten: weer als 'bemoeizucht' om haar de kliniek in te helpen, of als positief stimulerend middel. Ik zou natuurlijk kunnen vragen of ze het fijn zou vinden, maar ook die vraag zou niet in goede aarde kunnen vallen. Daar zit ik dus nog een beetje over in dubio. Wel schrijft een vlaamse die ik over de sabn-chat heb leren kennen met haar. Zij zit al in een kliniek.
Ami80: ze zit nu in een enorme zwarte-anit-fase....ik ben bang dat alles wat je aan haar voorsteld negatief benaderd wordt door haar.....als mijn vriendin in zo een fase zit, vind ik het ook lastig om er mee om te gaan.....
Ik denk dat de anderen in dit topic hier wellicht meer ervaring mee hebben, daarom ook de vraag:
Wat kan Ami80 het best voor zijn vriendin doen om haar te overtuigen van het feit dat opname écht nodig is?!
Ik denk dat de anderen in dit topic hier wellicht meer ervaring mee hebben, daarom ook de vraag:
Wat kan Ami80 het best voor zijn vriendin doen om haar te overtuigen van het feit dat opname écht nodig is?!
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
Inderdaad zou ik het fijn vinden als iemand wat weet!
Hoe is het met je vriendin CleeJee? Gaat het een beetje of komt ze nog niet echt vooruit?
Het gaat mega goed met haar!
De paar maanden therapie werpen echt enorm veel vruchten af!
Ze ziet er beter uit én ook dingen in haar hoofd lopen een stuk beter.
Ze is er nog lang niet, maar een veelbelovend begin!
(ga nu nog meer met haar om sinds mijn relatie uit is, veel steun voor elkaar)
De paar maanden therapie werpen echt enorm veel vruchten af!
Ze ziet er beter uit én ook dingen in haar hoofd lopen een stuk beter.
Ze is er nog lang niet, maar een veelbelovend begin!
(ga nu nog meer met haar om sinds mijn relatie uit is, veel steun voor elkaar)
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
Wat geweldig om te horen! Mag ze in de weekenden al naar huis? Nou, wens haar maar veel succes.
Ja ze zit er al weer een paar maanden natuurlijk, ongelovelijk hoe hard de tijd gaat. Is ze tevreden over Mentrum?
Ja ze zit er al weer een paar maanden natuurlijk, ongelovelijk hoe hard de tijd gaat. Is ze tevreden over Mentrum?
@ Ami80 > in de weekeinden is ze altijd thuis, opname is alleen doordeweeks.
ze zit er nu denk een maand of 5...eerste maanden was ze alleen maar ontevreden (zal herkenbaar zijn voor velen), laatste tijd heeft ze langzaamaan door wat ze allemaal bereikt heeft!
ze zit er nu denk een maand of 5...eerste maanden was ze alleen maar ontevreden (zal herkenbaar zijn voor velen), laatste tijd heeft ze langzaamaan door wat ze allemaal bereikt heeft!
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
Gaaf hoor, dat betekent dat het echt de goede kant op gaat in dat koppie van haar. Enig idee of de therapie op een gegeven moment wordt afgebouwd of is ze daar nog niet aan toe?Heeft ze veel last gehad van terugvallen?
Ze heeft dit weekend een afbouw-plan moeten maken. Dat houdt in: niet elke werkdag meer op kliniek, maar langzaamaan thuis eten en/of slapen.
Terugvallen heeft ze nog dagelijks, alleen zijn minder heftig, veel last van stemmingswisselingen.
Terugvallen heeft ze nog dagelijks, alleen zijn minder heftig, veel last van stemmingswisselingen.
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
Ik heb eindelijk eventjes de moed en energie om hier op wat dingen te reageren... Daarna ga ik weer lief voor mijzelf zijn, dat heb ik nu even heel hard nodig...
Je doet me trouwens met opmerkingen hier soms aan mijn vriend denken, en ik ben nog steeds blij met hoe hij het heeft aangepakt... Soms laat ie me aanmodderen, totdat ik zelf de conclusie trek, maar ondertussen is hij er wel steeds als steuntje.....
Ik moet het deze weken maar even zonder zien te redden, en lukt het echt niet, dan bel ik weer naar een van de begeleiders van de eetgroep, die wil ook vast nog wel eens luisteren...
Ami80 Wat vervelend dat het zo kut gaat met je vriendin.... wat zal ze zich ook alleen voelen, in het wereldje waarin het alleen maar om eten draait, je eigenlijk niet meer goed voor jezelf zorgt, en ook niet toe durft te geven dat dit nergens toe leidt..
ik wens je sterkte de komende tijd, en ik hoop voor haar dat ze snel in zal zien dat ze zo echt niet verder kan...
Btw, op de site van ziezozelfhulp staat bij publicaties een dagboek van een meisje die opgenomen is voor anorexia, misschien dat dat iets voor je vriendin is om door te lezen..
Ik heb deze week het contact met de dietiste afgesloten, ik kon er te weinig uithalen... Misschien dat ik de dietiste van de eetgroep nog bel, aan haar had ik wel wat..... (en ik ben nu alweer 2 kilo zwaarder dan mijn lichtste gewicht, dat moet niet...... )
Ik heb de afgelopen maand best wel mijn kop in het zand gestoken, ik zorgde niet goed voor mijzelf... Vanmorgen dus maar besloten dat ik weer wat liever voor mezelf ging zijn, en tot nu toe lukt het wel... Ik had absoluut geen zin om te koken, maar ik heb het toch gedaan, en er zelfs nog wat extra aandacht aan besteed, en net ben ik even lekker wezen douchen, scrubben, maskertje enzo...
Ik had vanmiddag een gesprek met mijn studieadviseur en dat deed mij ook wel goed.... Ik probeer maar weer vol te houden, en mijn signaleringsplan maar eens te verbeteren....
Dat was hem weer eventjes...
Een relatie is ergens eng. Ze zat al onder spanning, en dan komt er nog zoiets bij als een relatie, weer een onzekerheid waar je weinig controle over hebt. Het kan net de druppel zijn geweest om dus met het eten te gaan kloten... Maar let op, de druppel is neit de oorzaak, die zit daaronder in die hele emmer, maar juist die druppel zorgt ervoor dat het overloopt...quote:Op vrijdag 23 september 2005 09:45 schreef Ami80 het volgende:
: ik heb er best weleens over nagedacht waarom de anorexia is doorgekomen juist op het moment dat wij wat met elkaar kregen. Waarom kon ze geen kracht putten uit de relatie, waarom gaf het geen afleiding, waarom ging het juist toen mis? Een van de mogelijkheden is dat ze bang was (is) voor de liefde. Dat zou wel behoorlijk kut zijn.
Je doet me trouwens met opmerkingen hier soms aan mijn vriend denken, en ik ben nog steeds blij met hoe hij het heeft aangepakt... Soms laat ie me aanmodderen, totdat ik zelf de conclusie trek, maar ondertussen is hij er wel steeds als steuntje.....
er zijn wat mensen die erin zouden uitgevallen, vanwege opleiding en verhuizing enzo... Dus de groep zit nog niet vol genoeg, en nu moeten ze er eerst weer een paar bijzoeken.. De begeleiding zit verder wel goed..quote:Weet je de reden waarom de groep nog niet is begonnen? Misschien is de begeleider weggevallen of zo? Op zich is het natuurlijk wel belangrijk dat er een capabele begeleider wordt aangesteld: liever even langer wachten dan met half bakken zooi opgescheept zitten.
Ik moet het deze weken maar even zonder zien te redden, en lukt het echt niet, dan bel ik weer naar een van de begeleiders van de eetgroep, die wil ook vast nog wel eens luisteren...
ja, het is als het goed is echt alleen oud-eetstoornis patienten, een paar dikke, een paar dunneren, wat normaleren....quote:Teigan, is het dan een nazorggroep waar puur oud-eetstoornis patiënten deel vanuit maken?
Ami80 Wat vervelend dat het zo kut gaat met je vriendin.... wat zal ze zich ook alleen voelen, in het wereldje waarin het alleen maar om eten draait, je eigenlijk niet meer goed voor jezelf zorgt, en ook niet toe durft te geven dat dit nergens toe leidt..
ik wens je sterkte de komende tijd, en ik hoop voor haar dat ze snel in zal zien dat ze zo echt niet verder kan...
Btw, op de site van ziezozelfhulp staat bij publicaties een dagboek van een meisje die opgenomen is voor anorexia, misschien dat dat iets voor je vriendin is om door te lezen..
Ik heb deze week het contact met de dietiste afgesloten, ik kon er te weinig uithalen... Misschien dat ik de dietiste van de eetgroep nog bel, aan haar had ik wel wat..... (en ik ben nu alweer 2 kilo zwaarder dan mijn lichtste gewicht, dat moet niet...... )
)Ik heb de afgelopen maand best wel mijn kop in het zand gestoken, ik zorgde niet goed voor mijzelf... Vanmorgen dus maar besloten dat ik weer wat liever voor mezelf ging zijn, en tot nu toe lukt het wel... Ik had absoluut geen zin om te koken, maar ik heb het toch gedaan, en er zelfs nog wat extra aandacht aan besteed, en net ben ik even lekker wezen douchen, scrubben, maskertje enzo...
Ik had vanmiddag een gesprek met mijn studieadviseur en dat deed mij ook wel goed.... Ik probeer maar weer vol te houden, en mijn signaleringsplan maar eens te verbeteren....
Dat was hem weer eventjes...
You don't have to know why you do something to stop doing it. All you have to do is to take a close look at what you are actually doing and decide to stop doing it for that moment!"
@ Teigan: goed dat je de moed bijeen hebt geraapt om hier weer eens wat te posten!
Als ik tussen jouw regels doorlees, haal ik er veel positiefs uit! Ik heb het idee dat jouw weg naar boven weer een beetje is ingeslagen en ... weet zeker dat je het gaat redden!
Als ik tussen jouw regels doorlees, haal ik er veel positiefs uit! Ik heb het idee dat jouw weg naar boven weer een beetje is ingeslagen en ... weet zeker dat je het gaat redden!
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
Ik sprak met iemand die ook werd opgenomen op een moment dat het echt niet meer ging. Zij zei: 'Als de nood hoog is, is het aanvaarden van hulp vaak het meest dichtbij. Dat was mijn ervaring. En soms moet een ander het overnemen.' En ik denk dat daar wel een kern van waarheid in zit. Als het goed is wordt ze steeds ontvankelijker voor hulp.quote:ik wens je sterkte de komende tijd, en ik hoop voor haar dat ze snel in zal zien dat ze zo echt niet verder kan...
Voor dit moment laat ik haar dus ook maar even, net zoals je vriend dat bij jou weleens doet. Ik heb gisteren even een kort gesprekje met haar gehad en ze begon een stuk ontspannener te reageren toen ik het had over het zoeken van ontspanning om alle problemen weereens lekker los te laten zoals ik hierboven beschreef. Dus nou ja, ik hoop dat het gaat werken, maar ik vertrouw mijn goede gevoel erover wel.
Dan over jou: balen dat die 2 kilo eraan zitten, maar het is geen man overboord toch? Mijn gewicht gaat door de spanningen ook als een jojo tekeer: de ene keer weer een paar kilo erbij de andere keer eraf. Stress is voor mij geen goede factor voor het hebben van een stabiel gewicht heb ik gemerkt en misschien is dat bij jou ook wel zo. Regelmaat en ontspanning zijn even belangrijk. Je hoeft er niet zo negatief over te zijn, 'kan gebeuren'. Niet te streng zijn voor jezelf hoor!
Wat is een signaleringsplan eigenlijk? In je posts hier merk ik wel dat je steeds hulpmiddelen aanhaalt die je voor je therapie zijn aangeboden en dat je ook hulp aanvaardt. Ik vind dat echt superknap van je! Je bent er echt wel actief mee bezig en zet steeds stappen in de goede richting. Sommige stappen lukken misschien niet helemaal, maar andere wel en je doet het toch maar allemaal. Dipjes als afgelopen maand horen erbij, maar het is echt goed om te lezen dat je de draad dan toch weer zelfstandig weet op te pakken!
P.s. Ik kon dat dagboek waar je het over had niet vinden op de site van ZieZO. Onder 'publicaties' staan alleen werkboeken. Wat bedoelde je?
Even dit topic gelezen. Voor de mensen die de vrienden met anorexia steunen: respect.
Ik heb toen ik 15 was ook anorexia gehad (ben nu 27). Wat bij mij echt de doorslag was, dat was mijn vader, die had een begrafenisondernemer laten komen. Mijn vader was zo boos dat ik niet wou eten en had daar zo'n verdriet van. De arts had al aangegeven dat als ik niks zou veranderen dat mijn nieren zouden uitvallen en daarna de rest.
Ik kan je vertellen dat dat weinig indruk maakte, maar toen die begrafenis ondernemer langs kwam heb ik drie volle dagen gehuild en ben daarna meteen dikke boterhammen met kaas gaan eten.
Het is misschien heel erg om er zo iemand mee te confroteren en het zal vast niet voor iedereen werken. Bij mij was het in ieder geval nodig.
Sterkte en succes allemaal!
Ik heb toen ik 15 was ook anorexia gehad (ben nu 27). Wat bij mij echt de doorslag was, dat was mijn vader, die had een begrafenisondernemer laten komen. Mijn vader was zo boos dat ik niet wou eten en had daar zo'n verdriet van. De arts had al aangegeven dat als ik niks zou veranderen dat mijn nieren zouden uitvallen en daarna de rest.
Ik kan je vertellen dat dat weinig indruk maakte, maar toen die begrafenis ondernemer langs kwam heb ik drie volle dagen gehuild en ben daarna meteen dikke boterhammen met kaas gaan eten.
Het is misschien heel erg om er zo iemand mee te confroteren en het zal vast niet voor iedereen werken. Bij mij was het in ieder geval nodig.
Sterkte en succes allemaal!
Niet mieten! Door gieten!
Ami80, klopt dat je het neit kan vinden, ik zie net ineens dat het onder ervaringsverhalen staat..
http://www.stichtingziezo.nl/site/?id=34 , en dan helemaal onderaan...
Het signaleringsplan is opgezet met het idee dat je in 4 fases kunt zijn, 0,1,2,3..
fase nul gaat alles goed, fase 3 is crisis..... Door te kijken hoe je kan zien dat het minder met je gaat en je dus in kan grijpen, kun je ervoor zorgen dat het allemaal niet meer zo onverwacht komt...
Vb. Je slaapt slecht, en na een paar dagen raak je erdoor in crisis... Let je erop, en zie je dat je in fase 2 komt doordat je slecht slaapt, kun je een paar avonden eerder naar bed gaan om zo rustiger te worden, en naar fase 1 of 0 afzakken, ipv door te schieten in fase 3...
Het klinkt misschien wel raar, maar het helpt wel...
http://www.stichtingziezo.nl/site/?id=34 , en dan helemaal onderaan...
Het signaleringsplan is opgezet met het idee dat je in 4 fases kunt zijn, 0,1,2,3..
fase nul gaat alles goed, fase 3 is crisis..... Door te kijken hoe je kan zien dat het minder met je gaat en je dus in kan grijpen, kun je ervoor zorgen dat het allemaal niet meer zo onverwacht komt...
Vb. Je slaapt slecht, en na een paar dagen raak je erdoor in crisis... Let je erop, en zie je dat je in fase 2 komt doordat je slecht slaapt, kun je een paar avonden eerder naar bed gaan om zo rustiger te worden, en naar fase 1 of 0 afzakken, ipv door te schieten in fase 3...
Het klinkt misschien wel raar, maar het helpt wel...
You don't have to know why you do something to stop doing it. All you have to do is to take a close look at what you are actually doing and decide to stop doing it for that moment!"
Ik vind het helemaal niet raar klinken!quote:Op vrijdag 30 september 2005 09:39 schreef teigan het volgende:
Het klinkt misschien wel raar, maar het helpt wel...
Klinkt eigenlijk enorm simpel....maar te simpel om te bedenken!
Dit zijn nou handvaten waar je iets mee kan, geweldig!
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
ik zat me later nog te bedenken dat ik ook een goed voorbeeld had mbt mezelf...
ik verzorg mezelf minder als het slechter met mij gaat...
Zo liep ik bv. al bijna een maand met blaasontsteking.
Vanmorgen toch maar eens langs de dokter geweest.... En dat is dan dus weer een goede actie...
en nog zoiets hebben van die antibiotica kan nog wel even wachten.... Maar ook dat heb ik maar niet gedaan....
[ Bericht 17% gewijzigd door teigan op 30-09-2005 18:59:08 ]
ik verzorg mezelf minder als het slechter met mij gaat...
Zo liep ik bv. al bijna een maand met blaasontsteking.
Vanmorgen toch maar eens langs de dokter geweest.... En dat is dan dus weer een goede actie...
en nog zoiets hebben van die antibiotica kan nog wel even wachten.... Maar ook dat heb ik maar niet gedaan....
[ Bericht 17% gewijzigd door teigan op 30-09-2005 18:59:08 ]
You don't have to know why you do something to stop doing it. All you have to do is to take a close look at what you are actually doing and decide to stop doing it for that moment!"
Kijk, dat zijn de kleine dingen die je toch gewoon doet!!!!
Dus eigenlijk vind je jezelf toch wel belangrijk
Dus eigenlijk vind je jezelf toch wel belangrijk
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
Ik heb het hele ervaringsverhaal doorgelezen. Super interessant. Heb het uitgeprint en zal het haar geven als ze eraan toe is. Bedankt!
Dat signaleringsplan klinkt inderdaad goed, ik kan me voorstellen dat suks goed helpt. Je hebt er ook verder geen hulp van anderen voor nodig en die zelfstandigheid is wel waardevol denk ik.
Dat signaleringsplan klinkt inderdaad goed, ik kan me voorstellen dat suks goed helpt. Je hebt er ook verder geen hulp van anderen voor nodig en die zelfstandigheid is wel waardevol denk ik.
