Fles' Travelsnacks, part 166BestemmingDe WO1-slagvelden van de Artois, tussen het Ieper-gebied en het Somme-gebied in.
Datum / dataDonderdag 19 t/m zondag 22 september 2024
VervoerTravelmaat z'n kar.
KostenKlein AirBnB-achtig onderkomentje met zwembad, 3 nachten: 214 euro. Verder musea, souvenirs, eten en vervoer zoals gebruikelijk.
AanradersCarričres Wellington in Arras. Wist helemaal niet dat dat bestond maar als je in de buurt bent: ga daarheen

Dat is echt iets bijzonders
tussen alle begraafplaatsen, monumenten en musea die vaak grotendeels een opstapeling van oud roest zijn
.
AfradersEten bij Au Bureau in Liévin. Eten was goed, bediening slecht. Men spreekt nul Engels, zelfs niet daar in het gebied waar veel Engelse slagveldtoeristen komen. En er stond een biertje te veel op de rekening. Niet meer heen gaan.
Foto's!Eerst met de trein naar Breda gereden waar travelmaat me kwam ophalen. Samen door apenland België naar Lille gereden. Daar was het tijd voor de lunch, die begon met deze interessante kom ajoblanco. Koude soep met halloumibrokkeltjes, tomaatjes en croutons. Best lekker

![01.jpg]()
Toen we de lunch op hadden was eindelijk het Palais des Beaux Arts wel open.
![03.jpg]()
Daar kwamen we speciaal kijken naar de collectie stadsmaquettes in de kelder, die ik eerder dit jaar bij de PTA Treinentopic Nieuwjaarsronde ontdekt had (
Travelsnack #151). Was nog steeds even gaaf. Hier Maastricht (de enige Nederlandse stad die erbij zit).
![02.jpg]()
Hierna reden we door naar ons basiskamp in het pittoreske dorpje Mazingarbe, tussen Béthune en Lens in. Daar genoten we alvast van het zwembad en de jacuzzi die ze daar ook hadden. Vooral de jacuzzi was geweldig
![04.jpg]()
![05.jpg]()
![06.jpg]()
Voor de eerste avond hadden we het eten alvast geregeld, Au Bureau in Liévin dus. Bediening hebben we het al over gehad, eten was goed. De Flammkuchen "pub" als voorgerecht (wat was ik denkende?

)
![07.jpg]()
En als hoofdgerecht deze magere steak tartare op een even dikke patty van rösti. Ik heb de friet maar laten staan.
![08.jpg]()
Nog meer eten: Het ontbijt van vrijdagochtend, lang niet verkeerd.
![09.jpg]()
Zeer braaf opgevoed huishondje die ook wat wilde (en kreeg). Maar niet blaffen, niet springen, helemaal niks. Gewoon kijken of er wat te halen was en nee is ook nee. Een prettig hondje, het kan echt

![10.jpg]()
Na het ontbijt gingen we de baan op, eerst naar Arras door de mist, met een ambulance in de verte.
![11.jpg]()
Aangekomen in Arras bezochten we de
Carričres Wellington. Echt een aanrader, klik de link voor meer.
![12.jpg]()
![13.jpg]()
Eenmaal weer boven de grond gekomen konden we deze mooie Rolls-Royce uit 1936 bewonderen, waarmee een stel Engelse pensionado's rustig op slagveldtoer was

![14.jpg]()
Monument bij de parkeerplaats van de Carričres Wellington.
![15.jpg]()
Hierna reden we naar Beaurains, een voorstadje van Arras. Hier is het bezoekerscentrum van de Commonwealth War Graves Commission gevestigd. Hier worden alle grafstenen en andere ornamenten gemaakt en onderhouden, die onderdeel zijn van de Britse oorlogsbegraafplaatsen in de hele wereld. Dus er is een grote graveerwerkplaats, maar ook een timmerwerkplaats voor het houtwerk, een smederij, een atelier voor de naam- en wegwijzerborden, en bijvoorbeeld een onderhoudsgarage voor grasmaaiers e.d. Wist je dat er alleen al in Frankrijk 1400 grasmaaiers op Britse oorlogsbegraafplaatsen rondrijden? Die worden daar dus onderhouden. Erg interessant. Kun je gewoon bezoeken, voorgratiesj

![16.jpg]()
![17.jpg]()
![18.jpg]()
Nog wat verder naar het zuiden raken we het Somme-gebied al aan: Bullecourt, een dorp van niks, maar vermeld in elk Australisch geschiedenisboek. Bij twee aanvallen in het voorjaar van 1915 zijn daar in totaal ongeveer 10.000 Australiërs gesneuveld voor verwaarloosbaar militair gewin

We bezochten daar een museum, en het slouch hat memorial.
![19.jpg]()
En iets buiten het dorpje nog het monument van de Bullecourt Digger en La Petite Croix.
![20.jpg]()
![21.jpg]()
We sloten de vrijdag af met een bezoek aan het gigantische
Canadese nationale monument bij Vimy.
![22.jpg]()
![24.jpg]()
Vanaf hier heb je een geweldig uitzicht over de omgeving. Niet te missen zijn de vele mijnstortbergen ('terrils') waarvan deze twee bij Loos-en-Gohelle de hoogste zijn. Ook de hoogste van Europa trouwens: 187 en 188 meter. In groepsverband te bezoeken na vooraanmelding.
![23.jpg]()
Na een enerverende dag was het tijd voor het avondeten bij
Restaurant Asiatique Buffet ā volonté wok & grill "Chinatown". Aanrader. Goed en betaalbaar, zolang je geen bier gaat drinken. Dit was bord 1 van 3, kaasplankje toe niet meegerekend
![25.jpg]()
Gauw door de avondschemering terug naar het basiskamp voor een welverdiende nachtrust
![26.jpg]()
Zaterdag beloofde weer een intensieve dag te worden. Het weer was in ieder geval prima.
![27.jpg]()
Zicht op Mazingarbe, hier lopen we van het hostel of whatever naar de auto die links om de hoek geparkeerd staat.
![28.jpg]()
Eerste puntje: Necropole Nationale Notre Dame de Lorette, de grootste begraafplaats van Frankrijk. Hier liggen ongeveer 40.000 gesneuvelden begraven, de helft in individuele graven, de andere helft in massagraven en een groot Ossuaire (knekelhuis).
![29.jpg]()
Daarbij was een museum wat we eerst bezochten. Eigenlijk een privé museum "zoals vroegah" met een oud vrouwtje aan een piepklein loketje, foto's maken huu huu nee dat kan niet, alleen contante betalingen etc. Nou ja goed. Daarbij was ook een zaaltje met diorama's. Met ouderwetse stereoscopen kon je daar min of meer 3D foto's uit de oorlog bekijken. Voor 40 cent per kastje kreeg je dan een minuut of 5, dan ging het weer op zwart. Lang genoeg om allebei een keertje door de foto's te bladeren. In ieder kastje een ander thema. "De Duitsers""De Geallieerden" "De gewonden" "De doden" "De verschrikkingen" etc etc.
![30.jpg]()
![31.jpg]()
Voor nķg een Euro extra kreeg je ook een muntje waarmee je door een poortje kon om het "Slagveld" te bezoeken. Lees: na het vullen van het museum hadden ze nog een lap grond en een berg oud roest over, en daar hebben ze wat van gemaakt. Wel een mooie paddenstoel om te beginnen. Een hele grote, wel 30 cm hoog of zo.
![32.jpg]()
Het Champs de Bataille.
![33.jpg]()
![34.jpg]()
![35.jpg]()
Het Ossuaire midden op de begraafplaats.
![36.jpg]()
Dan was er nog het internationaal vredesmonument, een enorm ellipsvormig monument waar je langs een paar honderd panelen met namen kunt lopen. Hier zijn alle (!) gesneuvelden opgesomd die in WO1 in Vlaanderen en de Franse departementen Nord en Pas-de-Calais zijn omgekomen. Ze zijn alfabetisch gerangschikt, zonder onderscheid naar nationaliteit, rang, religie of wat dan ook. Er staan 579.606 namen op, al heb ik ze niet geteld. Een rondje langs de binnenkant is meer dan 300 meter lopen.
Dit zijn de eerste paar tientallen panelen.
![37.jpg]()
De allereerste namen op het allereerste paneel.
![38.jpg]()
In het midden zien we de blokken "J Smith", wat lager "James Smith" en "John Smith", om een idee te geven van de massaliteit. Heel indrukwekkend.
![39.jpg]()
Toen was er nog een groot gebouw waar we een deur open zagen staan. We dachten eigenlijk dat het ook een knekelhuis was, maar er stonden overal veteranen met baretten dus ik ben even een praatje gaan maken. Dat was dus de basiliek, mag je gewoon in
![40.jpg]()
Nadat we alles rondom de Necropole ND de Lorette gezien hadden, reden we de berg af naar het dorpje Ablain-Saint-Nazaire, wat in de oorlog vrijwel volledig van de kaart geveegd is. Alleen van de kerk staat nog een ruīne overeind, al mag je daar sinds februari 2024 niet meer bij in de buurt komen omdat het te gevaarlijk geworden is vanwege vallend puin.
![41.jpg]()
Een paar kilometer verderop is de abdijruīne van Mont Saint Eloi niet te missen aan de horizon.
![42.jpg]()
Wij erheen. Het bleek dat daar dat weekend 's avonds eoa theatervoorstelling gegeven werd. De decorstukken stonden her en der verspreid terwijl achter het vikingschip de vuurwerkshow in gereedheid gebracht werd.
![43.jpg]()
Dit is ook ongeveer in de buurt van waar de Luxemburgse Tour de France-winnaar van 1909 Franįois Faber in 1915 gesneuveld is. Een klein monumentje bovenop de klim vanuit Écoivres herinnert aan hem.
![44.jpg]()
Pas toen gingen we lunchen, tenminste toen we eenmaal de Auchan Hypermarché in Arras gevonden hadden. Hierna bezochten we nog de begraafplaats van Neuville St Vaast met
het monument voor de
Christmas Truce, ook weer zoiets bijzonders. Maar ja we moeten selecteren, geen foto's daarvan. Er is daar wel een leuke VR-belevenis trouwens, even kijken als je in de buurt bent. Wij reden door naar het Musee Militaire de la Targette, en verder via het Pools monument en de Tsjechoslowaakse begraafplaats, terug richting het noorden. Hier het Poolse monument.
![45.jpg]()
Na zoveel oorlogsleed hadden we even een vrolijk puntje nodig om de middag af te sluiten, en dag werd de
Brasserie Saint-Germain, een microbrouwerij in Aix-Noulette. We hadden daar om vier uur een rondleiding, waarvoor we de enige twee deelnemers waren. Maar dat gaf niks, was best leuk, en achteraf nog een kleine productconfrontatie en uiteraard is er ook wat van dat geweld mee naar huis gegaan. Heck, as we speak zit ik hier te genieten van een Barley Wine Black Edition van 10,9 %
![46.jpg]()
![47.jpg]()
Hierna reden we nog de laatste kilometers naar ons basiskamp waar we weer even fatsoenlijk de tijd namen voor het zwembad en de jacuzzi, voordat we weer naar Chinatown gingen om de calorietjes aan te vullen. Op weg naar Chinatown nog snel even het lokale stationsnaambordje gescoord.
![48.jpg]()
De volgende ochtend, op weg naar huis, fotografeerde ik nog één van de vele vele STOP-bordjes waarvan niemand begrijpt waar ze voor nodig zijn of wat hun bijdrage aan de verkeersveiligheid is.
![49.jpg]()
En bij het Indisch monument in Neuve-Chapelle, deze opmerkelijkheid. Openbare rolstoelseks moet ook allemaal maar kunnen in het Frankrijk anno nu jatogg
![50.jpg]()
Laatste puntje was Fromelles, waar recentelijk nog een compleet museum en een hele nieuwe begraafplaats ingericht zijn, toen er in 2008-2010 een vergeten massagraf met 250 lichamen ontdekt werd aan de rand van een bos. Australische slagveldtoeristen worden hier uitgenodigd om met schooljeugd in gesprek te gaan over het verleden, mooi idee!
![51.jpg]()
Tot slot nog het monument van The Cobbers, een Australische soldaat die een gewonde strijdmakker probeert te evacueren uit het niemandsland tussen de frontlinies.
![52.jpg]()
Zoals u ziet, ontzettend veel gezien en beleefd, ernstig moeten selecteren in de foto's en het zijn er nog steeds een heleboel geworden. Een topweekend!
[ Bericht 0% gewijzigd door Dr_Flash op 27-09-2024 22:40:58 ]