Dat lijkt vrij onmogelijk
Maar ik merk dat het moederschap en de coronastress van de afgelopen anderhalf jaar iets in me veranderd hebben. Ik ben niet zo ambitieus meer, heb andere prioriteiten, en kan eerlijk gezegd ook niet meer zo goed tegen stress. Ik heb geen geduld meer voor kantoorpolitiek en corporate geneuzel, heb de energie niet om buiten m'n comfortzone te gaan en het beste uit mezelf te halen - ik wil gewoon een leuke baan waarnaast ik ook nog tijd en energie overhoud voor de rest van m'n leven. Ik ben net met een nieuwe baan begonnen maar ben bang dat ik me enorm vergist heb, en dat de dingen die ik vroeger leuk vond me gewoon niet meer passen 
Ik ben dus heel erg benieuwd naar wat jullie allemaal voor werk doen en hoe jullie dat combineren met het gezinsleven (en de rest van je leven
). Daarom post ik dit ook hier en niet in WGR, want ik verwacht hier andere antwoorden 
Ben heel benieuwd naar jullie verhalen, en wie weet heeft een van jullie wel werk waarvan ik denk "jaaaa dat wil ik ook!" 
Mijn ervaring is dat het vooral van je manager afhangt, in mindere mate van het bedrijf of het werk zelf (m.u.v. consultancy, zorg, en de andere banen die per definitie niet van 9 tot 5 zijn natuurlijk).
Ik zou omscholen echt wel een optie vinden. Ik heb echt het idee dat ik oogkleppen op heb en te veel in m'n eigen bubbel van grote internationale corporates zit, en daardoor misschien helemaal niet zie wat voor leuks er allemaal nog meer te doen is, dus ik ben op zoek naar inspiratie en verhalen van anderen, ongeacht branche of beroepquote:Op zondag 15 augustus 2021 20:54 schreef kwiwi het volgende:
Tenzij je je nu ineens wil gaan omscholen heb je er vrij weinig aan te weten wat voor werk wij doen, niet?
) en daardoor is het salaris ook niet al te hoog. Omdat mijn werk ook door anderen binnen het bedrijf gedaan kan worden zijn er geen problemen met eventuele ziekmeldingen vanwege de kinderen of iets dergelijks. Werk is makkelijk los te laten; de volgende dag zijn het nieuwe rondes, nieuwe kansen. Maar als je werk op WO-niveau gewend bent (met bijbehorend salaris) dan denk ik niet dat een baan bij de AH wat voor je is
Ik heb heel nuttig en dankbaar werk, daar ben ik heel blij om. Commercieel werk zou niet echt iets voor mij zijn. Wel heb ik werk wat je niet zomaar kunt doen (lees: vier jaar studeren en nadien nog twee jaar extra voor mijn WO-diploma) en waar je specifieke skills voor nodig hebt. Maar ik ben heel blij met de keuzes die ik gemaakt heb.
Nou het zou niet mijn eerste gedachte zijnquote:
Maar als je werk op WO-niveau gewend bent (met bijbehorend salaris) dan denk ik niet dat een baan bij de AH wat voor je is
Maar ik ben inmiddels wel op het punt dat dat WO-niveau me niet zo veel meer uitmaakt en ik gewoon blij wil zijn. Een van m'n tofste bijbanen ooit was bij de bakker en als we met zo'n baan financieel rond zouden komen zou ik dat op dit moment zo doen Mijn nicht is ook logopedist, dat is nou echt zo'n beroep waar ik nooit over heb nagedacht toen ik voor een studie koos. Een opleiding van 4 jaar zou nu idd niet realistisch voor me zijn, maar dit soort beroepen zet me wel aan het denken over wat er nog meer mogelijk isquote:Op zondag 15 augustus 2021 21:21 schreef Komkommerschijfje het volgende:
Ik werk als logopedist en taalkundige op een school voor voortgezet speciaal onderwijs.
Combinatie met kinderen is tamelijk ideaal, natuurlijk. Het werk moet je liggen, ik vind het erg leuk. Een kantoorbaan lijkt me hels
Heb je hier een bron van?quote:
Docent in het vo, eerstegraads gebied. Vier dagen per week. Als je goed je grenzen kunt bewaken, kun je dat best behoorlijk 9-5 houden. Ik werk niet ‘s avonds en niet in het weekend, behalve in examentijd. Als je in de LD-schaal belandt, is het salaris prima (ca. 5700 bruto bij fulltime).
Combinatie met kinderen is tamelijk ideaal, natuurlijk. Het werk moet je liggen, ik vind het erg leuk. Een kantoorbaan lijkt me hels
Toen ik begon met mijn werk was ik behoorlijk gedreven en ambitieus. En zeg maar gerust workaholic de eerste 2 jaar.
Ik ben absoluut niet meer dezelfde persoon als toen. Diverse life events in mijn persoonlijke leven hebben mijn focus doen veranderen, naast het feit dat ik ook binnenkort moeder word.
Maar aan mij heb je niets, want mijn baan wil je denk ik niet (en moet je denk ik ook niet willen).
Ik ben arts in een ziekenhuis en hoewel het een geweldige baan is, met een goed salaris, uitdaging en op de werkvloer ook veel begrip naar elkaar vind ik het totaal niet ideaal wat betreft moederschap en andere belangrijke dingen in het leven.
Ik vind m’n werk nog steeds hartstikke leuk, maar zou het liefst afschalen naar zo’n 20-24 uur per week. Haha. Zodat ik kan moederen over m’n kleintje, mijn eigen moeder meer kan zien, m’n partner kan assisteren met zijn taken en leuke dingen met hem doen (omg ik word echt met het jaar minder geëmancipeerd). En alles doen wat ik nog wil in het leven: pianospelen opnieuw oppakken, leren schilderen etc etc
Maar dat is met mijn job echt onmogelijk. Ik werk straks na de bevalling 38 uur per week (nu 45) en heb thuis man, kind, sport en grote familie
Mijn week is altijd ramvol en voor een groot deel met werk
[ Bericht 0% gewijzigd door _Lily_ op 15-08-2021 22:51:57 ]
Waarvan? Ik vertel m’n eigen ervaringquote:
De salarissen kun je gewoon googlen.Ja preciesquote:
[..]
Waarvan? Ik vertel m’n eigen ervaring
Je zou bij kleinere bedrijven kunnen gaan werken. Is anders (vaak leuker) maar qua salaris meestal wat minder.quote:
[..]
Ik zou omscholen echt wel een optie vinden. Ik heb echt het idee dat ik oogkleppen op heb en te veel in m'n eigen bubbel van grote internationale corporates zit, en daardoor misschien helemaal niet zie wat voor leuks er allemaal nog meer te doen is, dus ik ben op zoek naar inspiratie en verhalen van anderen, ongeacht branche of beroep
Nou moet ik wel zeggen dat mijn baan veel zwaarder geworden is ongeveer 3 maanden nadat ik terug kwam van verlof, en dat valt me wel eens zwaar (ik ben in november weer begonnen). Als het op het werk allemaal moeizaam wordt en thuis zit het ook nog eens tegen, dan vraag ik me wel eens af hoe ik het in godsnaam klaarspeel. Maar uiteindelijk loopt het allemaal best goed. Ik wil weer op een punt komen waar ik niet meer op zaterdag bij moet komen. Met mijn baan zoals die normaal is, is dat zeker een reële optie.
.En ja, het betaalt goed, het is 9 tot 5 en ik werk 32 uur, maar toch echt wel uitdagend en afwisselend genoeg dat het geen saaie hobbyjob is. In minder dan 32 uur zou het me ook niet lukken.
Ik heb namelijk een super flexibele werkgever die overal begrip voor heeft, ik kan en mag altijd voor mijn kinderen zorgen als ze ziek zijn. Ik mag sowieso heel flexibel werken als ik dat wil (qua tijd en locatie). Het kan een redelijke 9 tot 5 baan zijn, hoewel er ook van je wordt verwacht dat je af en toe je hoofd laat zien op een evenement oid. Maar dat hoeft echt niet elk weekend of elke avond dus dat kan je goed doseren. Werkload gaat met ups & downs, in de zomer is het erg rustig maar er zijn ook drukkere periodes. Toch maak ik over het gehele jaar niet al mijn uren denk ik, zeker niet sinds corona, en dat boeit mijn werkgever precies niks, omdat ik goed werk lever en altijd extra dingen erbij doe. Ik zeg wel eens dat het voelt alsof ik een ZZP'er ben in loondienst Toen ik net begon met werken hier vertelden mijn collega's dat dit de ideale baan was met kleine kinderen en was ik nog zo van, het zal wel, over X aantal jaar werk ik hier heus niet meer. Nou goed, 2 kinderen later snap ik wat ze bedoelen
en werk ik er nog steeds na die X aantal jaren Maar ooit zal ik wel verder moeten, want ik heb geen doorgroeimogelijkheden hier. En hoewel mijn ambities op dit moment eventjes wat lager liggen, denk ik wel dat ik daar over een paar jaar wel weer iets mee wil. En dan zal ik wel moeten wennen aan een echte baan
Ja red je dat? Ik heb tijdens mijn studie als docent gewerkt en vond dat echt enorm leuk. Daarna toch gaan kijken wat het bedrijfsleven te bieden had en daar dus blijven hangen. Maar vriendinnen in het onderwijs hebben continu nakijkstress, heb jij dat dan niet?quote:
Docent in het vo, eerstegraads gebied. Vier dagen per week. Als je goed je grenzen kunt bewaken, kun je dat best behoorlijk 9-5 houden. Ik werk niet ‘s avonds en niet in het weekend, behalve in examentijd.
Bedacht me net dat docent op een hogeschool of ROC misschien ook nog wel een goede is om eens naar te kijken
Ik mag dromen toch?quote:
Niet ambitieus maar wel een lekker salaris willen?
Ja dit ookquote:
ik word echt met het jaar minder geëmancipeerd
Al hoeft dat volgens mij niet erg te zijn, als je er zelf voor kiest..Als je met de instelling van TS gaat lesgeven dan is LD een vrij kansloze missie. Of zou het moeten zijn, in elk geval. Het entreerecht is godzijdank uit de CAO verdwenen.quote:
Docent in het vo, eerstegraads gebied. Vier dagen per week. Als je goed je grenzen kunt bewaken, kun je dat best behoorlijk 9-5 houden. Ik werk niet ‘s avonds en niet in het weekend, behalve in examentijd. Als je in de LD-schaal belandt, is het salaris prima (ca. 5700 bruto bij fulltime).
Combinatie met kinderen is tamelijk ideaal, natuurlijk. Het werk moet je liggen, ik vind het erg leuk. Een kantoorbaan lijkt me hels
Dat kan vanwege onze gezinssituatie helaas nietquote:
Wil je absoluut vasthouden aan die 9 tot 5? Mijn ervaring (als iemand die al jaren onregelmatig werkt in de zorg) is dat juist wel de avonden en weekenden werken voor ruimte zorgt waar je dat niet perse verwacht. Leuk hoor, elke avond thuis zijn, maar hier gingen de kinderen al om 19:00 naar bed. Nachtdiensten zorgen ervoor dat ik elke middag op het schoolplein kan staan bijvoorbeeld.
Ik kom uit het onderwijs maar kreeg het in mijn hoofd niet meer bolgewerkt icm twee jonge kinderen, een man die 70 uur per week werkt en de druk van het onderwijs. Ik had ooit echt ambitie maar mijn ambitie beperkt zich nu tot gelukkig zijn en mijn gezin goed draaiende houden.
Ik heb héél veel salaris ingeleverd (wat gelukkig kan) maar ook héél veel stress ingeleverd. En dat is het ons op dit moment meer dan waard.
Als de kinderen straks allebei op school zitten, ga ik misschien wel kijken of er weer ruimte in mijn hoofd is om aan mijn eigen ambitie en ontwikkeling te werken maar voor nu is het prima zo.
Ik heb op een bepaald moment besloten dat leerlingen meer hebben aan een docent die er is en incidenteel (dan heb ik echt het over max. twee keer per jaar in totaal) de toets een dagje te laat nagekeken heeft dan een docent die thuiszit met een burnout.quote:
[..]
Ja red je dat? Ik heb tijdens mijn studie als docent gewerkt en vond dat echt enorm leuk. Daarna toch gaan kijken wat het bedrijfsleven te bieden had en daar dus blijven hangen. Maar vriendinnen in het onderwijs hebben continu nakijkstress, heb jij dat dan niet?
Bedacht me net dat docent op een hogeschool of ROC misschien ook nog wel een goede is om eens naar te kijken
Er staat wel tegenover dat ik mijn werkdagen volmaak, ook als ik volgens het rooster een vroegertje heb of pas laat moet starten. Dus ik start altijd om 8.30 en ga pas om 17.00 weg, ook als op mijn rooster bijvoorbeeld 10.30-14.00 staat. Dat deed ik vroeger niet, toen had ik wel stress
Het is een beetje vloeken in de kerk, weet ik wel. Hordes mensen vinden je alleen een toegewijde en goede docent als je in de weekends met je leerlingen doorappt en avond aan avond doorwerkt. Toch durf ik van mezelf te zeggen dat ik een goede en gewaardeerde docent ben. Ik verdien m’n LD doordat ik ook coördinator bovenbouw ben overigens.
Ik hou van mijn werk, ik geef om mijn leerlingen, maar uiteindelijk is het “maar” werk en voor mij is geen enkele baan zo belangrijk dat hij ten koste gaat van mij of mijn gezin.
En natuurlijk heb ik rond toetsweken en eindexamens piekbelasting en dan werk ik wel eens een weekendje door of neem een avond mee. Ik ga ook naar alle buitenroosteractiviteiten in de avonden etc. Ik ben heus heel betrokken, maar ik pas ook goed op mezelf
Dat klinkt echt als een supercombinatiequote:
Ik werk bij een hitechbedrijf als PMO-er. Het fijne aan mijn baan is dat ik wel waarde kan toevoegen, maar dat ik geen dringende eindverantwoordelijkheden heb. Dingen zijn in mijn job zelden zo urgent dat ik er bijvoorbeeld voor over moet werken.
Niet als je wiskunde of natuurkunde komt gevenquote:
[..]
Als je met de instelling van TS gaat lesgeven dan is LD een vrij kansloze missie. Of zou het moeten zijn, in elk geval. Het entreerecht is godzijdank uit de CAO verdwenen.
Doe mij die baanquote:
Toen ik net begon met werken hier vertelden mijn collega's dat dit de ideale baan was met kleine kinderen en was ik nog zo van, het zal wel, over X aantal jaar werk ik hier heus niet meer. Nou goed, 2 kinderen later snap ik wat ze bedoelen
Hoop stress heeft me dat toen bezorgd
Ik wilde net gaan zeggen, je hebt lesbevoegdheid toch? Lesgeven op het mbo of hbo is volgens mij een stuk minder stressvol dan in het middelbaar onderwijs.quote:
[..]
Ja red je dat? Ik heb tijdens mijn studie als docent gewerkt en vond dat echt enorm leuk. Daarna toch gaan kijken wat het bedrijfsleven te bieden had en daar dus blijven hangen. Maar vriendinnen in het onderwijs hebben continu nakijkstress, heb jij dat dan niet?
Bedacht me net dat docent op een hogeschool of ROC misschien ook nog wel een goede is om eens naar te kijken
Ik heb ervaring in het werken bij een ondersteunende dienst bij een universiteit. Dat voldoet in veel gevallen behoorlijk aan jouw ideaalplaatje, maar een vetpot verdien je er niet. De sfeer maakt wel heel veel goed. Genoeg ambitieuze mensen, maar niet zo krampachtig als bij corporate werkgevers.
Mijn huidige werkgever is ook wel echt die speld in een hooiberg. Semi-overheid, veel begrip voor gezinnen en andere prioriteiten, hbo/wo-niveau en genoeg uitdaging. Maar niks verplicht. Het salaris ligt wat hoger dan bij universiteiten, meer richting IT ingeschaald. Er zijn regelmatig vacatures
.Edit: ik ben begonnen met 24 uur p/w bij deze werkgever, inmiddels werk ik 28 uur (door uitbreiding taken lukte het me niet meer om alles in 24 uur te proppen). Ik denk dat ik meer zou kunnen werken als ik dat zou willen, maar op dit moment vind ik 28 een goede balans werk/privé. Misschien als de kinderen ouder zijn.
Neuh, ik stond onbevoegd voor de klasquote:
[..]
Ik wilde net gaan zeggen, je hebt lesbevoegdheid toch?
Denk ook niet meer dat ik in dat vak wil lesgeven. Maar in het MBO of HBO lesgeven over m'n huidige vakgebied zou wel kunnen. Ik ga ook eens kijken bij de vacatures bij jouw werkgever, wie weet zit er wat tussen of anders in ieder geval ter inspiratie Ben heel blij met alle antwoorden in dit topic tot nu toe, zet me echt aan het denken!
En het betaalt goed, met regelmatig kadobonnen als er weer eens een project afgerond is. Je moet er alleen tegen kunnen dat het semi-overheid is. Mijn man heeft er heel erg aan moeten wennen hoe er met geld gesmeten wordt soms voor debiele projecten, en er zijn weinig ambitieuze mensen die ook daadwerkelijk competent zijn. Kortom, perfect voor mensen zonder ambities die hun gezin belangrijker vinden. Dat, in combinatie met de lokatie, zorgt er ook voor dat m’n man er blijft. Zonder gezin was hij er allang weggeweest.
Ja, dat kan dus welquote:
Een schaamteloze tvp hier, want ik ervaar exact hetzelfde als jij.
Toen ik begon met mijn werk was ik behoorlijk gedreven en ambitieus. En zeg maar gerust workaholic de eerste 2 jaar.
Ik ben absoluut niet meer dezelfde persoon als toen. Diverse life events in mijn persoonlijke leven hebben mijn focus doen veranderen, naast het feit dat ik ook binnenkort moeder word.
Maar aan mij heb je niets, want mijn baan wil je denk ik niet (en moet je denk ik ook niet willen).
Ik ben arts in een ziekenhuis en hoewel het een geweldige baan is, met een goed salaris, uitdaging en op de werkvloer ook veel begrip naar elkaar vind ik het totaal niet ideaal wat betreft moederschap en andere belangrijke dingen in het leven.
Ik vind m’n werk nog steeds hartstikke leuk, maar zou het liefst afschalen naar zo’n 20-24 uur per week. Haha. Zodat ik kan moederen over m’n kleintje, mijn eigen moeder meer kan zien, m’n partner kan assisteren met zijn taken en leuke dingen met hem doen (omg ik word echt met het jaar minder geëmancipeerd). En alles doen wat ik nog wil in het leven: pianospelen opnieuw oppakken, leren schilderen etc etc
Maar dat is met mijn job echt onmogelijk. Ik werk straks na de bevalling 38 uur per week (nu 45) en heb thuis man, kind, sport en grote familie
Mijn week is altijd ramvol en voor een groot deel met werk
Ik ben ook arts en was de ziekenhuiscultuur helemaal zat. Nu werk ik 4 dagen van 9 tot 5, met af en toe bereikbaarheidsdienst. Weliswaar iets minder dan een specialistensalaris, maar nog steeds zeer ruim bovenmodaal.[ Bericht 0% gewijzigd door June. op 17-08-2021 21:43:59 ]
Dat is meer dan 20-24 uur per weekquote:
[..]
Ja, dat kan dus wel
wat ik ideaal zou vinden. Dat gaat niet lukken bij mij op het werk. Ben jij het ziekenhuis uit gegaan?
Haha ja, maar het zou zelfs 1 dag in de week kunnen als ik het zou willenquote:
[..]
Dat is meer dan 20-24 uur per week
Ben jij het ziekenhuis uit gegaan?
Ben inderdaad het ziekenhuis uit gegaan. De cultuur en de werkdruk begonnen me zo zeer tegen te staan dat ik dacht, ik wil dit gewoon niet doen voor de komende 30 jaar.. Als je een keer om 17u naar huis ging kreeg je de opmerking of je een vrije middag had genomen. Vaak rond 19u thuis - soms nog later - en al vroeg op pad. Ik kon nooit de dreumes ophalen of wegbrengen naar de opvang. Vriend deed alles rondom het eetmoment in de ochtend en avond. Als ik geluk had zag ik mijn kind nog vlak voordat hij ging slapen. Mijn vriend voelde zich soms een alleenstaande vader. Dat wilde ik (en vriend) niet meer.
Ik ben echt niet mega ambitieus ofzo, maar ik moet er niet aan denken om zes dagen in de week thuis te zitten
ik vind die dagen altijd zo vreselijk slopend. Ik hou vreselijk veel van mijn kinderen hoor, maar fulltime moederen is echt zó niet aan mij besteed Overigens werk ik wel in een cultuur waarin 32 uur werken al als flink parttimen wordt gezien, met minder dan 32 uur mag je ergens anders gaan solliciteren denk ik. Vind ik verder niet erg, maar het is wel fascinerend soms hoe verschillend er mee om wordt gegaan.
(Stevig) parttimen is overigens iets typisch Hollands, in andere culturen zie je het nauwelijks. Ik ben wel blij dat ik nu in een team zit waarbij een van de mannen op een prominente positie óók een parttime dag heeft. En mijn man als leidinggevende doet het ook gewoon. Als mannen het ook gaan doen wordt het op de een of andere manier veel geaccepteerder...
Ik vind het ook een goede ontwikkeling dat als ik in mijn eigen vriendenkring kijk, bijna elke man een dag minder is gaan werken om voor de kind(eren) te zorgen. Dan wordt het hopelijk steeds gangbaarder dat de zorgtaken gelijk verdeeld worden.quote:
(Stevig) parttimen is overigens iets typisch Hollands, in andere culturen zie je het nauwelijks. Ik ben wel blij dat ik nu in een team zit waarbij een van de mannen op een prominente positie óók een parttime dag heeft. En mijn man als leidinggevende doet het ook gewoon. Als mannen het ook gaan doen wordt het op de een of andere manier veel geaccepteerder...
Man is op een gegeven moment voor zichzelf begonnen en werkt nu fulltime met daarnaast nog administratie. Ik kon toen op dat moment nog een stapje terug qua uren dus werk er nu 25.
Minder hoeft (en wil) ik ook niet. En met dit aantal uur ben ik flexibel en kan ik ook op sommige momenten mee werken als nodig (en doe dat ook regelmatig).
Ik werk juist wisselende diensten en vind dat juist prima te combineren met kinderen.. is er op een donderdag een keer een rij-ouder nodig op school geef ik dit door in de planning en ben ik die dag vrij en werk ik een andere dag.
Het enige nadeel is dan mijn ochtenddienst (en ook de vertrektijd van man) zo vroeg is dat de vso nog niet open is en dat we afhankelijk zijn van oma. (Voor de middag wel flex bso)
Maar goed. Ik werk in de recreatie sector op een vakantiepark (nee niet massa=kassa gelukkig). Dus salaris zal niet in de categorie goed vallen voor je..
Maar ik zie ook veel mensen daar juist mee stoppen wegens te veel gedoe enzo. Ik kan me helaas niet echt een reëel beeld vormen van wat dat gedoe dan is en hoeveel last ik er van zou ondervinden. Want ik ken alleen corporate kantoorjobs met een laptop en flexplekken enzo.
Hoe druk het ook is, mijn werk zorgt ervoor dat ik me weer oplaad voor de hectiek thuis. Ik zou dat echt niet willen en kunnen missen. Ik werk momenteel maar 20 uur. Ik neem 6 uur ouderschapsverlof op en elke week 4 uur ADV. Ik heb mijn tijden zo kunnen afspreken dat ik vroeg begin zodat ik de oudste van school kan halen. En ik werk een dag in het weekend. Heb ik eigenlijk altijd gedaan en ik vind het met kinderen ideaal. Nadeel is wel dat ik altijd (3 dagen in de week dus) om 5.45 moet beginnen. Nu met een flink ondernemende dreumes vind ik het lange en pittige dagen.
Juf/lerares/docent zijn kent vele smaken, als je kleuterjuf bent, of echt specialistisch lesgeeft op het WO aan een kleine groep studenten die gemotiveerd zijn, en precies weten wat ze willen, zal die ervaring compleet anders zijn.quote:
Ik zit ook ernstig te overwegen om me om te laten scholen tot juf, trouwens.
Maar ik zie ook veel mensen daar juist mee stoppen wegens te veel gedoe enzo. Ik kan me helaas niet echt een reëel beeld vormen van wat dat gedoe dan is en hoeveel last ik er van zou ondervinden. Want ik ken alleen corporate kantoorjobs met een laptop en flexplekken enzo.
Ja, docent basisonderwijs dus.quote:
[..]
Juf/lerares/docent zijn kent vele smaken, als je kleuterjuf bent, of echt specialistisch lesgeeft op het WO aan een kleine groep studenten die gemotiveerd zijn, en precies weten wat ze willen, zal die ervaring compleet anders zijn.
Ik heb geen specialisatie waarbij ik in het hoger onderwijs aan de bak zou kunnen. Dan zou ik te veel bij moeten studeren en dat kost me te veel tijd en geld.
Dat is een zware functie binnen het onderwijs. Vriendin van me, afkomstig uit een kleiner dorp in Friesland, ging na de pabo werken op een basisschool in een bekende "prachtwijk" hier in de stad. Vol goede bedoelingen, en een paar succesvolle stages achter de kiezen, en een gezonde portie motivatie. Op een gegeven moment moest ze een vader vertellen dat zijn oogappeltje, het zoontje, door een reeks aan achterstanden een jaartje moest blijven zitten, oa omdat de ouders ondanks herhaaldelijk aangeven vanuit school, het vertikten om thuis Nederlands te oefenen, en hij mede daardoor, een dat jaar niet meer in te halen taal-achterstand had. Dat gesprek vond plaats met de telefoon in de hand, en een collega buiten ook met telefoon standby, om evt de politie in te seinen als het weer uit de klauwen zou lopen. Vrij snel daarna kreeg ze niet echt een burn-out, maar knakte ze bij de enkels finaal af, en heeft het haar 2 jaar gekost om ergens anders, weer voor de klas te kunnen staan. Die is nu helemaal happy op een klein dorpschooltje, waar ze de ouders van de kinderen treft op de kaatsvereniging.quote:
[..]
Ja, docent basisonderwijs dus.
Ik heb geen specialisatie waarbij ik in het hoger onderwijs aan de bak zou kunnen. Dan zou ik te veel bij moeten studeren en dat kost me te veel tijd en geld.
Andere kennis is ook lerares, en vindt het langs alle menselijke en maatschappelijke voetangels loodsen van dat soort kinderen een soort missie, die ze al 15+ jaar vol gas volhoudt. Die vindt het geen moeite om er 50% meer dan haar contracturen in te steken in een week, en voelt zich gesteund door een man, die een werkgever heeft, die hem ook 3 dagen parttime laat werken. Die hebben een symbiose wat voor hén werkt, maar niet zelden worden mannen op het werk geremd door een soort intrinsieke toxische masculiniteit, waardoor écht parttime werken, niet zo vanzelfsprekend is.
Aan mij ook niet, ril.quote:
Ik hou vreselijk veel van mijn kinderen hoor, maar fulltime moederen is echt zó niet aan mij besteed
Maar als de kinderen op school zitten
Ik werk door omstandigheden 3 dagen, dat gaat in mijn werk verrassend goed, had ik nooit verwacht. Vraagt wel dat ik niet rotsvast zit aan mijn vrije dagen.
Maar ik zou ook zonder problemen stoppen, nu de kinderen doordeweeks niet meer thuis zijn
Al heb ik heus een hele toffe baan.
Hahahaja, als ze op school zitten vind ik het ook primaquote:
[..]
Aan mij ook niet, ril.
Maar als de kinderen op school zitten
Ik werk door omstandigheden 3 dagen, dat gaat in mijn werk verrassend goed, had ik nooit verwacht. Vraagt wel dat ik niet rotsvast zit aan mijn vrije dagen.
Maar ik zou ook zonder problemen stoppen, nu de kinderen doordeweeks niet meer thuis zijn
Al heb ik heus een hele toffe baan.
Het kan, maar vooral als je technisch- inhoudelijk wat meebrengt. In mijn team werken meerdere mensen 4 dagen, verdienen prima (2,5xmodaal) en er is in principe weinig politiek oid. Ze werken wel eens een uurtje meer, maar we zijn ook flexibel met vrije dagen en werk/privé combineren.quote:
[..]
Ik zou omscholen echt wel een optie vinden. Ik heb echt het idee dat ik oogkleppen op heb en te veel in m'n eigen bubbel van grote internationale corporates zit, en daardoor misschien helemaal niet zie wat voor leuks er allemaal nog meer te doen is, dus ik ben op zoek naar inspiratie en verhalen van anderen, ongeacht branche of beroep
Belangrijkste is de werkgever. De cultuur daarvan is belangrijk. Meestal is goed betalen & relaxed een combinatie die niet vaak voorkomt. Zeker niet parttime.
Als je een bureaufinctie hebt die puur op papier is (marketing ofzo) dan hoort kantoorpolitiek en alle bullshit eromheen bij de functie. Dus ik weet niet wat je achtergrond is.
Oh daar kan ik ook slecht tegen. Zijn dit soort dingen gebruikelijk op jouw werk?quote:
Mijn manager stuurde me gisteren, op haar vrije dag, terwijl ze de hele dag al had zitten mailen, om 21:00 een mailtje of ik die avond nog iets wilde aanleveren zodat ze dat vandaag, op mijn vrije dag, kon doornemen. Dat wil ik dus niet meer
Ja marketing dus, met een inkomen waarbij wordt verwacht dat je presteert onder druk en continu bereikbaar bentquote:
Als je een bureaufinctie hebt die puur op papier is (marketing ofzo) dan hoort kantoorpolitiek en alle bullshit eromheen bij de functie. Dus ik weet niet wat je achtergrond is.
En ik kom nu dus tot de conclusie dat ik dat niet meer wil.En ik weet ook wel dat ik er dan qua inkomen op ga inleveren, ik moet ook gewoon realistisch zijn. Als daar werk- en privégeluk tegenover staan, is het me dat inmiddels wel waard.
Ik zit er pas twee maanden. Wist wel dat het soms pittig kon zijn, maar dit komt ook echt niet overeen met het beeld dat tijdens de hele sollicitatieprocedure was geschetst. Maar misschien was dit wel het zetje dat ik nodig had om mń hele loopbaan eens goed onder de loep te nemen en de boel om te gooien. Ik wil het echt anders gaan doenquote:
[..]
Oh daar kan ik ook slecht tegen. Zijn dit soort dingen gebruikelijk op jouw werk?
Nul? Forget it.quote:
Ik weet niet hoevaak je kinderen huilen, maar de bedoeling is nul, dan maar iets anders doen.
Oei. daar wordt het lastig iig zoals ik het ervaar. Want daar komen veel dingen samen. Aan de commerciële kant is het echt lastig om werk zonder eisen van flexibiliteit, reizen, soms deadlines halen te vinden. Als dat zo is ben je al snel foldertjes aan het maken.quote:
[..]
Ja marketing dus, met een inkomen waarbij wordt verwacht dat je presteert onder druk en continu bereikbaar bent
En ik weet ook wel dat ik er dan qua inkomen op ga inleveren, ik moet ook gewoon realistisch zijn. Als daar werk- en privégeluk tegenover staan, is het me dat inmiddels wel waard.
Communicatie doen ergens bij de semi overheid ofzo. Of iets PMO/ achttien. Maar aangezien marketing ook wel goed betaalt (zeker voor wat er inhoudelijk gevraagd wordt) wordt dat we lastig. Heel veel van het goede geld zit hem ook in dat beschikbaar zijn, uiteindelijk zorgen dat een project wordt opgeleverd.
Zit zelf inmiddels in het hoger management en ondanks de druk, tijd en moeite die het daar kost, heb ik ook veel vrijheid om met mijn tijd te schuiven. Wij lossen eea dus op doordat mijn vrouw minder werkt en ik inmiddels dus wel goed mijn agenda kan managen om er bij te zijn wanneer ik dat graag wil. Kan ook prima thuis werken (niet altijd, want ik moet mijn team ook wel echt zien af en toe). Ik compenseer reizen en overuren wel weer met een moment dat het mij goed uitkomt.
Ik moet hier altijd een beetje om grinniken. Het lijkt net zo’n natuurlijke flow te zijn als met mensen due bij een coach terecht komen met een burn-out ofzo. Daarvan ziet een grote groep ineens het licht en gaat ook coachen.quote:
Ik zit ook ernstig te overwegen om me om te laten scholen tot juf, trouwens.
Maar ik zie ook veel mensen daar juist mee stoppen wegens te veel gedoe enzo. Ik kan me helaas niet echt een reëel beeld vormen van wat dat gedoe dan is en hoeveel last ik er van zou ondervinden. Want ik ken alleen corporate kantoorjobs met een laptop en flexplekken enzo.
En zo dus ook veel moeders die het onderwijs instromen.
(Petje af trouwens, het lijk mij echt vreselijk, lesgeven.
)Geen tips verder, mijn vorige baan was tof met leuk salaris maar zeer onregelmatig met soms dikke stress en reizen er bij.
En mijn huidige werk in de uitvaart is natuurlijk helemaal geen peil op te trekken. Soms doodstil, soms stervensdruk
(Maar voor mij wel het mooiste vak ter wereld. Alles zit er in. Luisteren, coachen, regelen, ontwerpen, schrijven, spreken, hospitality, aankleding etc etc)
.Er is bijvoorbeeld een policy dat je t/m 16 jaar bijzonder verlof krijgt voor medische zaken voor je kind. Dus een bezoek aan de oogarts maar ook de operatie van zoonlief, alles valt onder deze policy en dat is echt een luxe wat mij betreft. Neem daar nog de 36 vakantiedagen bij en dan zit je al ruim in je jasje om onvoorziene kinder zaken op te vangen in ieder geval.
Mijn manager is iemand die zelf ook de balans prive/werk goed bewaakt en dat mij ook op het hart drukt en dat geef ik ook weer door aan het team. Ondanks maandelijkse deadline wordt er nauwelijks over gewerkt. Je kan thuiswerken en flexibiliteit in werktijden is er ruim voldoende.
Dus ook corporate ligt het wel aan soort bedrijf, manager en functie is mijn ervaring.
Elke vijf jaar dat je in dienst bent krijg je er nog eentje bij, met een max van 5. Dus in totaal kan je op 41 uitkomen. Ik zit zelf op de 37 nu. Je mag overigens ook nog oneindig bij kopenquote:
Ik zei toch, farmacie is een prima sector qua voorwaarden
Met marketing als achtergrond, is voor jezelf beginnen geen optie voor je? Het zal niet gelijk een marktconform salaris opleveren, maar het geeft je flexibiliteit en een hoop meer voldoening, lijkt me.quote:
[..]
Ik zit er pas twee maanden. Wist wel dat het soms pittig kon zijn, maar dit komt ook echt niet overeen met het beeld dat tijdens de hele sollicitatieprocedure was geschetst. Maar misschien was dit wel het zetje dat ik nodig had om mń hele loopbaan eens goed onder de loep te nemen en de boel om te gooien. Ik wil het echt anders gaan doen
Sinds kort heb ik een nieuwe manager. Halverwege de 50, vrouw, zonder kinderen. Zij haalt er voldoening uit om zich 200% te geven en door te werken in het weekend en avonduren, maar ik heb wel vrij snel duidelijk gemaakt dat mijn prioriteiten toch een beetje anders liggen. Ik ben echt flexibel, zeker als de kinderen op school zijn schuif ik regelmatig met mijn uren. Tijdens projecten zijn er ook wel weken dat ik meer uren maak, maar ik ga er geen gewoonte van maken. Ik zou heel erg ongelukkig worden als dat een probleem zou zijn. Mijn vorige manager (een rasechte Brabander en daardoor een prima voorbeeld wat betreft de balans tussen werk en privé) zei al: er vallen geen doden als wij in de avond niet bereikbaar zijn. Dus, lekker afsluiten en morgen weer een dag.
ik snap dat niet, alle artsen die ik ken zijn amper beschikbaar. bij zowel mijn oogarts als tandarts kan ik enkel afspraken maken tussen 9 en 3, op weekdagen en ook niet op woensdag.quote:
Een schaamteloze tvp hier, want ik ervaar exact hetzelfde als jij.
Toen ik begon met mijn werk was ik behoorlijk gedreven en ambitieus. En zeg maar gerust workaholic de eerste 2 jaar.
Ik ben absoluut niet meer dezelfde persoon als toen. Diverse life events in mijn persoonlijke leven hebben mijn focus doen veranderen, naast het feit dat ik ook binnenkort moeder word.
Maar aan mij heb je niets, want mijn baan wil je denk ik niet (en moet je denk ik ook niet willen).
Ik ben arts in een ziekenhuis en hoewel het een geweldige baan is, met een goed salaris, uitdaging en op de werkvloer ook veel begrip naar elkaar vind ik het totaal niet ideaal wat betreft moederschap en andere belangrijke dingen in het leven.
Ik vind m’n werk nog steeds hartstikke leuk, maar zou het liefst afschalen naar zo’n 20-24 uur per week. Haha. Zodat ik kan moederen over m’n kleintje, mijn eigen moeder meer kan zien, m’n partner kan assisteren met zijn taken en leuke dingen met hem doen (omg ik word echt met het jaar minder geëmancipeerd). En alles doen wat ik nog wil in het leven: pianospelen opnieuw oppakken, leren schilderen etc etc
Maar dat is met mijn job echt onmogelijk. Ik werk straks na de bevalling 38 uur per week (nu 45) en heb thuis man, kind, sport en grote familie
Mijn week is altijd ramvol en voor een groot deel met werk
Er is toch zoveel vraag naar artsen dat die zelf beslissen wanneer ze werken,
Ik heb dit wel…. Dat ik best 1 dag per week wil werken. Ik vind het heerlijk om thuis te zijn. Maar ik vraag me wel af in hoeverre dat wordt getriggerd doordat ik nu een vol leven heb met tot voor kort fulltime werken.quote:
Echt waar joh, zou je maar 1 dag in de week willen werken? Edit - ik zie nu dat ik te snel las, het zou kunnen als je zou willen.
Ik ben echt niet mega ambitieus ofzo, maar ik moet er niet aan denken om zes dagen in de week thuis te zitten
Als ik maar 1 dag in de week werkte had ik m’n sport niet opgegeven. Ik deed het op hoog niveau (overigens niet de absolute top ofzo hoor) en dan zit je al gauw aan 5-6u per week trainen. Ik ben ivm mijn werk afgezakt naar club niveau en alleen doen “voor de lol”
Maar ik had best eruit willen halen wat erin zat.
Maar goed, ik heb het dan ook niet over fulltime moederen. Ik zou 1 dag willen werken zodat ik de ANDERE dingen kan doen haha. Bovengenoemde sport, piano, muziek, zangles, kookles. Al m’n hobbies
Maar dat kost natuurlijk ook geld en de realiteit is natuurlijk dat ik meer dan 1 dag per week moet werken voor het brood op de plank. Hier niet de situatie dat man het grote geld binnenhaalt.
Maar ik snap t dus heel goed als iemand juist wil minderen met werk ipv behouden
Om deze reden moedig ik mensen aan om gebruik te maken van ouderschapsverlof. Mijn plaatsvervanger heeft ook om de week een dag vrij, levert nooit problemen op en het is een prima voorbeeld. Niemand kijkt er meer raar van op.quote:
Echt waar joh, zou je maar 1 dag in de week willen werken? Edit - ik zie nu dat ik te snel las, het zou kunnen als je zou willen.
Ik ben echt niet mega ambitieus ofzo, maar ik moet er niet aan denken om zes dagen in de week thuis te zitten
Overigens werk ik wel in een cultuur waarin 32 uur werken al als flink parttimen wordt gezien, met minder dan 32 uur mag je ergens anders gaan solliciteren denk ik. Vind ik verder niet erg, maar het is wel fascinerend soms hoe verschillend er mee om wordt gegaan.
(Stevig) parttimen is overigens iets typisch Hollands, in andere culturen zie je het nauwelijks. Ik ben wel blij dat ik nu in een team zit waarbij een van de mannen op een prominente positie óók een parttime dag heeft. En mijn man als leidinggevende doet het ook gewoon. Als mannen het ook gaan doen wordt het op de een of andere manier veel geaccepteerder...
Edit: waarom heb ik dit voor mezelf nog nooit overwogen?
. Als ik niet verhuisd was denk ik niet dat ik mijn vorige werkgever ooit had verlaten .Ik snap je post niet?quote:
[..]
ik snap dat niet, alle artsen die ik ken zijn amper beschikbaar. bij zowel mijn oogarts als tandarts kan ik enkel afspraken maken tussen 9 en 3, op weekdagen en ook niet op woensdag.
Er is toch zoveel vraag naar artsen dat die zelf beslissen wanneer ze werken,
Hoeveel beschikbaar ik ben voor 1 patient weet ik zelf niet eens, ik heb honderden patiënten. Dat heeft volgens mij niet zoveel invloed op mijn aantal uren per week.
Maar bij mij kan je inderdaad ook alleen op weekdagen een afspraak krijgen want in het weekend ben ik thuis
qua voorwaarden (41 vakantiedagen indien fulltime en deels betaald ouderschapsverlof). Sinds kort overgestapt naar andere branche, maar nog steeds 36 vakantiedagen bij fulltime.Ik werk 4 dagen (man ook), wat ook gewoon prima geaccepteerd is. Tijdens m'n werk ben ik ook écht aan het werk, maar als ik vrij ben ben ik ook écht vrij.
Ik heb ooit wel de ambitie gehad om te promoveren (WO geschoold), maar heb heel bewust de afweging gemaakt met een gezin en kinderen. Er zijn mensen die beiden kunnen bolwerken, maar ik was te bang dat het één onder het ander zou lijden, of dat het beiden 'net niet' zou worden.
Inmiddels zou ik niet anders meer willen
Ik snap je, maar als het heelveel is, moet je toch echt in actie komen, zoals bij elke dag van het jaar huilen.quote:
Ik heb mijn baan en salaris opgegeven en ben gaan werken als management assistent in het mbo. Daar heb ik mezelf vrij snel bewezen/kwaliteiten ontdekt en ben ik gevraagd me met de roosters bezig te houden. Daardoor zit ik nu weer op mijne oude salaris en kan nog flink doorgroeien, maar wel in een veel relaxtere baan die ook gemakkelijk vanuit huis te doen is.
En het is onderwijs, dus veel vakantie, veel moeders (mijn manager heeft kinderen in dezelfde leeftijd) en dus begrip voor de perikelen die het ouderschap met zich meebrengt.
De school waar ik werk heeft het voor elkaar gekregen om me voor het nieuwe schooljaar in te roosteren op een dag waarop ik geen opvang heb voor mijn jongste en dat is toch echt volledig mijn eigen probleem.quote:
Heel herkenbare vraag.
Ik heb mijn baan en salaris opgegeven en ben gaan werken als management assistent in het mbo. Daar heb ik mezelf vrij snel bewezen/kwaliteiten ontdekt en ben ik gevraagd me met de roosters bezig te houden. Daardoor zit ik nu weer op mijne oude salaris en kan nog flink doorgroeien, maar wel in een veel relaxtere baan die ook gemakkelijk vanuit huis te doen is.
En het is onderwijs, dus veel vakantie, veel moeders (mijn manager heeft kinderen in dezelfde leeftijd) en dus begrip voor de perikelen die het ouderschap met zich meebrengt.
. (En ja, ik had dus heel duidelijk doorgegeven op welke dagen ik kan werken en waarom.)Verder lees ik het bericht van Jentin met verbazing en jaloezie.
. Ik werk 0,6 in het voortgezet onderwijs (drie dagen dus) maar ik werk op mijn vrije dagen nog altijd minstens twee uur per dag, en dan heb ik het nog niet eens over dingen als ouderavonden en driehoeksgesprekken die ook vaak in de avond zijn. Ik zou het onderwijs dus niet per se aanraden als een baan die goed te combineren is met het ouderschap. .Wat een verschil dan. Mijn school (en mijn vorige eigenlijk ook wel) denkt juist erg mee qua rooster. Zo heb ik altijd woensdag vrij omdat er die dag geen bso beschikbaar is en heb ik elke dag tenminste het eerste uur lesvrij, zodat ik rustig de kinderen naar school kan brengen.quote:
[..]
De school waar ik werk heeft het voor elkaar gekregen om me voor het nieuwe schooljaar in te roosteren op een dag waarop ik geen opvang heb voor mijn jongste en dat is toch echt volledig mijn eigen probleem.
Verder lees ik het bericht van Jentin met verbazing en jaloezie.
Twee uur per dag op je vrije dagen, dat vind ik echt heel veel
Het is niet dat ik een lege to do list heb ofzo hoor, in de weekends en op m’n vrije dag, maar ik doe het gewoon niet tenzij strikt noodzakelijk. Er blijkt vrij veel te zijn wat gewoon een dag/tot de volgende dag kan wachten Wat stom van je school. Daar maakt de leidinggevende echt het verschil.quote:
[..]
De school waar ik werk heeft het voor elkaar gekregen om me voor het nieuwe schooljaar in te roosteren op een dag waarop ik geen opvang heb voor mijn jongste en dat is toch echt volledig mijn eigen probleem.
Verder lees ik het bericht van Jentin met verbazing en jaloezie.
En ik ben blij dat ik in het onderwijs achter de schermen werk, vakantie is voor mij echt vakantie en hoef niet op mijn vrije dagen of in de avonden te werken
quote:
[..]
Wat een verschil dan. Mijn school (en mijn vorige eigenlijk ook wel) denkt juist erg mee qua rooster. Zo heb ik altijd woensdag vrij omdat er die dag geen bso beschikbaar is en heb ik elke dag tenminste het eerste uur lesvrij, zodat ik rustig de kinderen naar school kan brengen.
Twee uur per dag op je vrije dagen, dat vind ik echt heel veel
SPOILERIk heb zelfs een collega gehad die ontslag heeft genomen omdat ze graag het eerste uur vrij wilde om haar kind naar het medisch kinderdagverblijf te brengen (verder weg, dus meer reistijd) en dat keihard geweigerd werd.
De afgelopen jaren ging het trouwens goed hoor, met mijn rooster, maar ik heb dit jaar al van zeker drie anderen gehoord dat zij ook niet hun aangevraagde vrije dagen kregen. En als je dan nog kinderen op de opvang hebt, is dat wel even een probleem...
Mijn vorige leidinggevende was een interimmer en mijn nieuwe moet ik nog ontmoeten.quote:
[..]
Wat stom van je school. Daar maakt de leidinggevende echt het verschil.
En ik ben blij dat ik in het onderwijs achter de schermen werk, vakantie is voor mij echt vakantie en hoef niet op mijn vrije dagen of in de avonden te werken
.Je kunt je natuurlijk afvragen waarom jij om 21 uur je werkmail nog leestquote:
Mijn manager stuurde me gisteren, op haar vrije dag, terwijl ze de hele dag al had zitten mailen, om 21:00 een mailtje of ik die avond nog iets wilde aanleveren zodat ze dat vandaag, op mijn vrije dag, kon doornemen. Dat wil ik dus niet meer
. Is het voor jou geen optie om voor jezelf te beginnen? Of vind je dat financieel te onzeker?
Bovenstaande klinkt overigens exact als iets wat je bij de Rijksoverheid zou kunnen vinden. Ik heb in het verleden bij de IND gewerkt, en in bovenstaand profiel herken ik ongeveer alle (beleids)medewerker waar ik mee te maken heb gehadquote:Op zondag 15 augustus 2021 20:47 schreef Amsel het volgende:
Ik ben op zoek naar een relaxte 9-tot-5 baan, voor 4 dagen in de week, die me weinig stress geeft en waar ik aan het eind van de werkdag echt m'n werk kan loslaten. Bij een werkgever die snapt dat je soms vrij moet nemen voor een ziek kind of een studiedag. En dan ook nog het liefst op WO-niveau en met een lekker salaris
.Ga maar weer terug naar je ouders.quote:
Ik ben op zoek naar een relaxte 9-tot-5 baan, voor 4 dagen in de week, die me weinig stress geeft en waar ik aan het eind van de werkdag echt m'n werk kan loslaten. Bij een werkgever die snapt dat je soms vrij moet nemen voor een ziek kind of een studiedag. En dan ook nog het liefst op WO-niveau en met een lekker salaris
Dat lijkt vrij onmogelijk
Ik ben dus heel erg benieuwd naar wat jullie allemaal voor werk doen en hoe jullie dat combineren met het gezinsleven (en de rest van je leven
Tot nu toe vond ik het altijd te onzeker. Inmiddels overweeg ik het wel.quote:
Is het voor jou geen optie om voor jezelf te beginnen? Of vind je dat financieel te onzeker?
Dit topic helpt me echt bij m'n denkproces.
[ Bericht 51% gewijzigd door Mrmime op 21-08-2021 11:14:22 ]
Ik vind het pittig. Ik ben in eerste instantie opgeleid voor een andere pedagogische baan, maar had daarvoor praktijkervaring nodig met groepen kinderen. Daarom het onderwijs in gegaan - en daar blijven hangen. Ook omdat mijn ambities met kind zijn veranderd.quote:
Ik zit ook ernstig te overwegen om me om te laten scholen tot juf, trouwens.
Maar ik zie ook veel mensen daar juist mee stoppen wegens te veel gedoe enzo. Ik kan me helaas niet echt een reëel beeld vormen van wat dat gedoe dan is en hoeveel last ik er van zou ondervinden.
Ik krijg mijn werk nooit binnen de jaarlijkse uren gedaan. Een keer een middag eerder weg is geen probleem (al heb ik ook op een school gewerkt met aanwezigheidsplicht tot tijd x omdat collega's er in het verleden de kantjes van af liepen), maar je taken blijven op jouw bordje liggen. In de piekweken ervaar ik veel werkdruk, 5 weken van de zomervakantie heb ik 'echt' vrij. Aan de andere kant zijn er altijd dezelfde collega's die vroeg weg zijn en elke dag stralend doorkomen, extra werkgroepen doen en op vrijdag willen borrelen met het team. Hoe die het doen, geen idee
Parttime werken gaat prima in het onderwijs, maar elk jaar is het weer afwachten of er aan je wensen qua werkdagen en groep wordt voldaan. En op mijn werkdagen kan ik niets met een ziek kind, dat komt altijd op vriend neer.
Niet echt een promo praatje, dit
Ik zou trouwens heel graag een eigen bedrijfje beginnen met mijn 'bijbaantje', maar wat me tegenhoudt is dat dat vrijwel allemaal buiten schooltijd zou moeten. Ik wil mijn kind niet alle dagen naar de BSO doen, dus zou ik in het diepe moeten springen en stoppen voor de klas. En dat vind ik qua zekerheid wel erg heftig.
3 jaar geleden ben ik voor mezelf begonnen, als taaltrainer. Dat bevalt me een stuk beter. Ik heb veel meer zeggenschap over mijn tijd, zeker nu ik online lesgeef vanuit huis. Salaris is natuurlijk onzekerder, maar inmiddels ongeveer gelijk aan wat ik in het hbo verdiende.
Ja je weet wat ze zeggen over (Rijks)ambtenaren: als die 's avonds thuis komen zijn ze nooit moe en de krant hebben ze ook al gelezenquote:
[..]
Bovenstaande klinkt overigens exact als iets wat je bij de Rijksoverheid zou kunnen vinden. Ik heb in het verleden bij de IND gewerkt, en in bovenstaand profiel herken ik ongeveer alle (beleids)medewerker waar ik mee te maken heb gehad
Ik werk bij het Rijk en het is wel aanpoten soms. Maar je hebt er hele goede primaire en secundaire arbeidsvoorwaarden
Waar ik wel nog op wil reageren is iets wat eerder in dit topic werd gezegd en dat is dat mbo en hbo makkelijker zijn om les aan te geven. Ik kan niks zeggen over hbo, maar ik vond mbo niet per se makkelijk. Natuurlijk zijn de studenten wat meer volwassen en hebben ze al een richting gekozen, maar de studenten waar je mee te maken hebt, komen uit hele diverse milieus en dat is niet altijd makkelijk. Botsende culturen, seksuele intimidatie (zowel naar docenten als tussen studenten onderling), schrijnende voorgeschiedenissen, drugsproblematiek. Nee, makkelijk was het niet en ook niet altijd even dankbaar. Toch heb ik het ook wel leuk gehad hoor. Ik ben dan ook niet primair weggegaan vanwege het lesgeven, maar vanwege een gebrek aan vrijheid.
Nu werk ik als zelfstandig ondernemer (dat deed ik al een dag per week voor mijn verlof). Ik vind de vrijheid heel fijn, vooral als er bijvoorbeeld een kind ziek is. Natuurlijk moet mijn werk dan nog steeds gedaan worden, maar de eerste opvang kan ik zelf doen over het algemeen. Ook plan ik mijn werkzaamheden zo dat ik de kinderen altijd zelf kan wegbrengen, hoef ik voor studiedagen geen BSO te regelen.. Het ondernemerschap is zeker niet zaligmakend, maar voor mij is het voor nu ideaal.
Ik had een baan die aan veel punten voldeed (WO-niveau, 4 dagen van 9-17, flexibel bij ziekte van kind etc), maar ik ben erop afgeknapt omdat het werk inhoudelijk een herhaling van zetten was geworden, ik miste uitdaging. En van taken die al af hadden moeten zijn kreeg ik stress, waardoor ik het ook steeds minder goed kon loslaten 's avonds en in het weekend. Die spiraal naar beneden heb ik uiteindelijk doorbroken door met ontslag te gaan.
Het salaris was ook niet super, anders had ik het misschien wel langer volgehouden. Dan was het meer zoals mijn bijbaan als caissière vroeger: verstand op nul.
Maar dan zou ik wel altijd met tegenzin gaan werken. Voordeel van de kassa was wel dat er geen werk opstapelt voor de volgende dag/week/maand, klaar is klaar. Nu dus zoekende. Ik heb een achtergrond als arts, ben wel benieuwd waar jij nu werkt @June.
Het is voor veel banen ook lastig om een indruk te krijgen van werktijden en hoe flexibel ze zijn. Ik heb me daar in m'n huidige baan in ieder geval goed op verkeken
Ik ben bij ons dus 99% van de lul omdat mijn verloofde voor de klas staat (primair onderwijs)
Ik heb wel de ideale baan in dit geval maar helaas niet bepaald stressloos. Kijk behalve inhoud ook naar de bedrijfscultuur. Hoe gaan ze om met thuiswerken (indien mogelijk), zorgverlof, kan je last minute dingen laten vallen omdat kind ziek van school gehaald moet worden, etc etc.
Primair onderwijs zou ik alleen aanraden als het je het echt wilt. Ik zou het absoluut niet kunnen. Veel werk, veel randzaken, veel uren, veel gezeik met ouders, juist niet flexibel.
Ik ben in mijn baan gerold, alweer bijna 12,5 jaar nu. Alleen Havo afgemaakt en toch een WO functie. Ik werk bij een groot telecombedrijf waar de bedrijfscultuur top is voor iedereen en specifiek voor ouders. Tijdens de lockdown verlofuren krijgen om het thuis te bolwerken oa.
Mijn functie is niet 9 tot 5 maar bij bedrijven als deze zijn die er echt wel genoeg. Op de Finance afdeling, bij HR, klantenservice, and so on. Je kan veel vacatures van dit soort bedrijven online zien en er een beeld van vormen. Maar goed het moet je wel liggen zo'n groot bedrijf (ruim 8000 medewerkers).
Eigenlijk wel raar dat juist artsen echt als randdebielen omgaan met hun gezondheid qua werken.quote:
Voor alle artsen die het niet meer zien zitten: is bedrijfsarts dan niet iets? Daar moest ik opeens aan denken omdat ik daar vanwege m'n stressklachten op bezoek mag
Ja, net zoals schoenmakers zelf op versleten schoenen lopen.quote:
[..]
Eigenlijk wel raar dat juist artsen echt als randdebielen omgaan met hun gezondheid qua werken.
@Amsel ja, sommigen komen daar terecht als ze het ziekenhuis niet meer willen, maar mij trekt het niet zo. Verzekeringsarts ook niet, dat je bijvoorbeeld voor het UWV de medische keuringen doet. Kan je altijd zó instromen, maar wat een gezeik haal je daarmee op je hals.
Iemand die ik ken deed dat net na afstuderen als eerste baan, lijkt me niets voor iemand met ervaring in een uitdagendere baan. Aan de andere kant, wel goed te combineren met een gezin.quote:
[..]
Ja, net zoals schoenmakers zelf op versleten schoenen lopen.
@:Amsel ja, sommigen komen daar terecht als ze het ziekenhuis niet meer willen, maar mij trekt het niet zo. Verzekeringsarts ook niet, dat je bijvoorbeeld voor het UWV de medische keuringen doet. Kan je altijd zó instromen, maar wat een gezeik haal je daarmee op je hals.
Of bij het cb?quote:
Voor alle artsen die het niet meer zien zitten: is bedrijfsarts dan niet iets? Daar moest ik opeens aan denken omdat ik daar vanwege m'n stressklachten op bezoek mag
Als zzp'er ben je gewoon een werknemer maar dan zonder rechten.quote:
Ik denk dat je idd als zzp'er of freelancer de meeste vrijheid hebt, al zou ik dan weer zo bang zijn dat ik nergens klanten vandaan zou kunnen halen.
Het is voor veel banen ook lastig om een indruk te krijgen van werktijden en hoe flexibel ze zijn. Ik heb me daar in m'n huidige baan in ieder geval goed op verkeken
Ja boks, Jentin, zo sta ik er ook in. Het scheelt wel dat ik al een ervaren docent was toen ik kinderen kreeg. Want die eerste jaren voor de klas combineren, dat lijkt me wel erg heftig. Neemt niet weg dat ik anderhalf jaar geleden toch ook een paar maanden thuis heb gezeten. Niet met een burn-out, maar ik begon er wel naar toe te gaan en dat kwam toch wel van de combi werk - gezin - verantwoordelijkheden (en het overlijden van mijn vader speelde ook wel een rol).quote:
Ik hou van mijn werk, ik geef om mijn leerlingen, maar uiteindelijk is het “maar” werk en voor mij is geen enkele baan zo belangrijk dat hij ten koste gaat van mij of mijn gezin.
En natuurlijk heb ik rond toetsweken en eindexamens piekbelasting en dan werk ik wel eens een weekendje door of neem een avond mee. Ik ga ook naar alle buitenroosteractiviteiten in de avonden etc. Ik ben heus heel betrokken, maar ik pas ook goed op mezelf
Ik lees hier eea over de combinatie gezin en onderwijs. Ik vind het superfijn, maar dat komt natuurlijk ook omdat ik echt heel erg van lesgeven en van mijn vak houd en op een fijne school zit, met een goed salaris. Maar wat ik zelf wel zwaar vind, is niet zozeer het nakijkwerk maar wel dat ik zowel op mijn werk als thuis een opvoeder ben. Dat maakt dat ik na thuiskomst soms echt een beetje leeg ben en dan komen mijn eigen kinderen nog even full speed over me heen. Ik denk overigens dat dit geldt voor alle banen die emotioneel wel veel van je vragen. Lesgeven is om die reden niet te vergelijken met een kantoorbaan. Tijdens het lesgeven moet je steeds 'aan' staan, en beschikbaar en alert zijn en je hebt regelmatig brandjes die je moet blussen en pubers die je moet sussen.
.Wat stom van je school? Want school is er om jouw ouderschap te faciliteren?quote:
[..]
Wat stom van je school. Daar maakt de leidinggevende echt het verschil.
En ik ben blij dat ik in het onderwijs achter de schermen werk, vakantie is voor mij echt vakantie en hoef niet op mijn vrije dagen of in de avonden te werken
Heb je het topic wel gelezen verder?quote:
[..]
Wat stom van je school? Want school is er om jouw ouderschap te faciliteren?
Als leidinggevende vind ik dat een werkgever dat zeker faciliteren. Rekening houden met privélevens van je medewerkers gaat je als werkgever ook alleen maar meer opleveren aan loyaliteit etc.quote:
[..]
Wat stom van je school? Want school is er om jouw ouderschap te faciliteren?
Vriendin van mij is gestopt met de opleiding tot medisch specialist en is nu bedrijfsarts in opleiding. Een keuze die ze naar eigen zeggen veel eerder had moeten maken.. Ze vindt het erg afwisselend. Het leek mij ook niets, maar dat was louter op vooroordelen gebaseerd.quote:
Voor alle artsen die het niet meer zien zitten: is bedrijfsarts dan niet iets? Daar moest ik opeens aan denken omdat ik daar vanwege m'n stressklachten op bezoek mag
En verder: ik vraag me af wat hierover in de CAO staat. Je werkt als docent niet op afroepbasis en dus lijkt het me dat je als parttimer inspraak hoort te hebben in je vrije dagen. Dat gaat niet alleen over de combinatie met ouderschap. Als parttimer kun je een parttime baan combineren met een studie (waardoor je op bepaalde dagen daar aanwezig moet zijn), een andere baan, mantelzorg en noem maar op. Dus dat je gewoon een rooster gepresenteerd krijgt waar je maar mee akkoord moet gaan, lijkt me slecht werkgeverschap. Even contact opnemen met de vakbond is ook een goed idee.quote:
[..]
Als leidinggevende vind ik dat een werkgever dat zeker faciliteren. Rekening houden met privélevens van je medewerkers gaat je als werkgever ook alleen maar meer opleveren aan loyaliteit etc.
Ik mag mijn roosterwensen ruim van tevoren doorgeven. Ik werk 0,7 fte en moet op basis daarvan volgens de CAO 7 dagdelen per week beschikbaar zijn. Ik mag zelf invullen welke dagdelen, waarbij ik ook mag aangeven wat daarbij het belangrijkste is (bijvoorbeeld op welke dag ik echt niet kan). Verder kan ik dan nog wat aanvullende wensen aangeven, zoals het eerste uur vrij. Dat zijn wensen waarvan het fijn zou zijn als het lukt in het rooster, maar geen man overboord als dat niet gaat.
Over een paar weken zitten beide kinderen op school, dus dan heb ik ineens heel wat tijd over.
Ik werk in de horeca, lunchroom, en daar heb ik het al jaren heel erg naar mijn zin.
En toch begint het wel te kriebelen om wat meer uitdaging te gaan zoeken. Mijn werk heeft wel degelijk uitdagingen, maar dat is vaak meer fysiek dan met mijn hoofd en dat mis ik wel.
Het lastigste vind ik vooral dat ik echt zo’n geluk heb met mijn werkgevers. Er wordt altijd enorm veel moeite gedaan om iedereen tegemoet te komen. Een dag vrij kan bijna altijd geregeld worden, er wordt met je meegedacht.
Ik probeer de komende tijd nog eens uit te vogelen wat ik nou écht wil.
En dan nog over mijn enorme onzekerheid over mijn eigen kunnen heen stappen
Ik ken maar weinig mensen die net als Franny en Jentin hun grenzen kunnen bewaken, meeste docenten zaten iedere avond/weekend nog volop te werken.
Lesgeven vind ik echt het allerleukste wat er is, dus ik ben eigenlijk op zoek naar een vorm van lesgeven die niet op school hoeft te zijn (workshops/cursussen).
Ja zeker. Ik snap de wens ook wel, die is heel legitiem. Alleen je kunt moeilijk van je werkgever verwachten dat die zijn schoolplan in je ouderschap hem organiseert. Vandaar dat ik 'stom' hier een beetje vreemd vind.quote:
Dat kun je zeker wel verwachten en in samenspraak doen, zeker als je parttime werkt.quote:
[..]
Ja zeker. Ik snap de wens ook wel, die is heel legitiem. Alleen je kunt moeilijk van je werkgever verwachten dat die zijn schoolplan in je ouderschap hem organiseert. Vandaar dat ik 'stom' hier een beetje vreemd vind.
Zeker in het onderwijs moet een leidinggevende toch weten dat ouderbetrokkenheid heel belangrijk is. Moet je als ouder dan je kind maar iedere dag naar de voorschoolse opvang brengen? Of moet de leidinggevende van de andere ouder dan maar ruimdenkender zijn?quote:
[..]
Ja zeker. Ik snap de wens ook wel, die is heel legitiem. Alleen je kunt moeilijk van je werkgever verwachten dat die zijn schoolplan in je ouderschap hem organiseert. Vandaar dat ik 'stom' hier een beetje vreemd vind.
In het onderwijs kun je daar echt wel een of twee keer per week rekening mee houden.
Ik vind stom juist enorm passend. Je hebt het over het onderwijs, waar enorme tekorten zijn en waar nu eenmaal veel moeders werken. Om als werkgever compleet te negeren op welke dagen je personeel kan komen werken is niet slim, je mag echt wel je best doen om onderdeel te zijn van een gezonde balans tussen werk en prive (niet in de laatste plaats omdat anders je broodnodige personeel ziek wordt).quote:
[..]
Ja zeker. Ik snap de wens ook wel, die is heel legitiem. Alleen je kunt moeilijk van je werkgever verwachten dat die zijn schoolplan in je ouderschap hem organiseert. Vandaar dat ik 'stom' hier een beetje vreemd vind.
Ze noemen het een gouden kooi als het salaris te goed is om elders te gaan kijken, maar bij mij was het precies dit.quote:
Het lastigste vind ik vooral dat ik echt zo’n geluk heb met mijn werkgevers. Er wordt altijd enorm veel moeite gedaan om iedereen tegemoet te komen. Een dag vrij kan bijna altijd geregeld worden, er wordt met je meegedacht.
Daardoor ben ik veel langer blijven hangen in die baan dan goed voor me was, het gemis aan inhoudelijke uitdaging heeft me echt opgebroken. Maar leuk, iets met workshops/cursussen.
Weet je ook al waarin je les zou willen geven?Ik wil vanaf januari gaan beginnen aan de WSET cursussen (dat gaat dus over wijnquote:
[..]
Ze noemen het een gouden kooi als het salaris te goed is om elders te gaan kijken, maar bij mij was het precies dit.
Maar leuk, iets met workshops/cursussen.
). Daarin zou ik heel graag iets gaan doen. Maar goed, onzekerheden alom, daar is vast geen geld in te verdienen, ik kan dat toch allemaal niet organiseren, waarom zouden mensen bij mij komen voor zoiets? Ik werk mezelf vooral tegen Het is relatief eenvoudig omscholen als je minimaal hoogopgeleid bent en breed geïnteresseerd bent. Toegang tot dergelijke functies zijn te overzien en ook op gemeentelijk (regionaal) niveau is de rol goed in te vullen. Ik stuur je een PM met details, wil even niet mijn functietitel kwijt hier
Oja had ik al verteld over flexibiliteit? Ik werk 4x9 en neem woensdagmiddag gedeeltelijk ouderschapsverlof op. Kom tussen de 32-36 uur werken uit.
[ Bericht 2% gewijzigd door monsterd. op 10-09-2021 11:05:00 ]
Oh tof!quote:
[..]
Ik wil vanaf januari gaan beginnen aan de WSET cursussen (dat gaat dus over wijn
Ik heb iemand op LinkedIn die eerst in de farmaceutische industrie werkte en nu een eigen wijngaard ('domein') heeft. Door zijn likes zie ik allerlei wijn-gerelateerde berichten voorbijkomen. Er is vast nog wel ruimte binnen de Nederlandse wijnwereld voor een leuke workshop. Ik had precies dit kunnen schrijven. Ik heb ook altijd gezegd “ik ga wel verder kijken als de kinderen op school zitten”. En nu is het zo ver…quote:
De twijfels in dit topic zijn voor mij wel heel herkenbaar, maar dan juist andersom.
Over een paar weken zitten beide kinderen op school, dus dan heb ik ineens heel wat tijd over.
Ik werk in de horeca, lunchroom, en daar heb ik het al jaren heel erg naar mijn zin.
En toch begint het wel te kriebelen om wat meer uitdaging te gaan zoeken. Mijn werk heeft wel degelijk uitdagingen, maar dat is vaak meer fysiek dan met mijn hoofd en dat mis ik wel.
Het lastigste vind ik vooral dat ik echt zo’n geluk heb met mijn werkgevers. Er wordt altijd enorm veel moeite gedaan om iedereen tegemoet te komen. Een dag vrij kan bijna altijd geregeld worden, er wordt met je meegedacht.
Ik probeer de komende tijd nog eens uit te vogelen wat ik nou écht wil.
En dan nog over mijn enorme onzekerheid over mijn eigen kunnen heen stappen
Maar tegelijkertijd ben ik heel blij met de vrijheid van mijn baan (ik kan zo 10 weken per jaar vrij zijn omdat ik elke week wel wat ‘overwerk’). En ik heb fijne collega’s. Maar het rommelt enorm in de organisatie en er wordt nu gesproken over flexibel inzetbaar zijn, wat ik niet (meer dan nu) wil zijn. Dus het wordt wel tijd voor wat nieuws. Hier overigens ook een opleiding waar nooit wat mee gedaan is.
Maar ik wil wel een baan op fietsafstand, tijdens schooluren (iig op 4 dagen, 1 dag is mijn man thuis). En iets wat ik ook daadwerkelijk leuk vind. Kortom, nogal flinke eisen. En voor mezelf beginnen wil ik niet, want dan weet ik nu al dat ik veel te veel ga werken. De kans is dus groot dat ik waarschijnlijk nog wel even blijf waar ik zit
Maar toevallig ben ik wel deze week al twee keer benaderd door familie/vrienden over functies die binnenkort vrijkomen in hun netwerk (die wisten dat ik pas verder wilde kijken als de kinderen naar school gingen), dus wellicht rolt daar wat uit.
Is lesgeven op invalbasis niet iets voor jou? Ik dacht dat dan veel van de andere bezigheden vervielen.
Maar ik kom nauwelijks iets 'op niveau' tegen waarbij dat mogelijk is.Wilde de Rijksoverheid al aanbevelen. Single moeder hier met twee kinderen en ik werk 40uur, 90% vanuit huis.quote:
Ik werk bij de overheid. Mijn manager zet vol in op hybride werken, ik woon op ruime afstand van kantoor (denk aan 100+ km), maar heb geen verplichting om daar te zijn. Collega’s in mijn functiegroep doen adviserend werk waar schaarste in is. Het is een beroep waar je als je procesmatig bent ingesteld je wel verantwoordelijkheid draagt, maar niet stress hoeft te voelen. De behoeftestellers hebben wel tijdsensitieve vragen maar het is mogelijk je weg daarbinnen te vinden omdat je gehouden bent aan aantal procedurele kaders.
Het is relatief eenvoudig omscholen als je minimaal hoogopgeleid bent en breed geïnteresseerd bent. Toegang tot dergelijke functies zijn te overzien en ook op gemeentelijk (regionaal) niveau is de rol goed in te vullen. Ik stuur je een PM met details, wil even niet mijn functietitel kwijt hier
Oja had ik al verteld over flexibiliteit? Ik werk 4x9 en neem woensdagmiddag gedeeltelijk ouderschapsverlof op. Kom tussen de 32-36 uur werken uit.
Voorzieningen zijn goed maar je moet natuurlijk ook geluk hebben met je manager.
Nee omdat het ook wel een beetje absurd is toch? Ik vind het gek hoor, dat we in een samenleving leven waar het eigenlijk nog wel de norm is dat een ouder (lees: moederquote:
Ja een baan alleen onder schooluren, dat zou wat zijn
) 's middags om 14:00 of 15:00 bij de school staat. En ik vind het ook best gek als er ouders zijn (lees: moeders ) die dat dan ook overnemen als norm. Een goede naschoolse opvang zou de norm moeten zijn, ik hoop eigenlijk dat we ons daar als ouders (lees: moeders ) beetje hard voor gaan maken in plaats van mee te gaan in dit traditionele gebeuren. Ik snap wel dat je misschien een carrièreswitch wil, het klinkt ook wel als niet helemaal gezond zoals het nu is, of niet meer passend, maar als ik dit allemaal lees is het ook net alsof elke ambitie als moeder eigenlijk maar 'gedoe' is en je maar beter een makkelijk baantje kan hebben...Ik zou het ideaal vinden als zowel mijn man als ik alleen onder schooltijd zouden werken. Dan hebben we maximaal veel tijd als gezin (afgezien van de thuisonderwijs-route).quote:Op vrijdag 10 september 2021 14:52 schreef Franny_G het volgende:
[..]
Nee omdat het ook wel een beetje absurd is toch? Ik vind het gek hoor, dat we in een samenleving leven waar het eigenlijk nog wel de norm is dat een ouder (lees: moeder
Dat 9 tot 17 de norm zou moeten zijn vind ik dan weer absurd.
In mijn werk persoonlijk zou ik meteen kunnen stoppen als ik alleen onder schooltijd wil werken. We hebben een window van ongeveer 3 uurtjes waarin we met goed fatsoen kunnen schakelen met ons oostamerikaanse kantoor. De westkust is nóg uitdagender, laat staan als je Taiwan er ook nog bij wil hebben.
Dit soort theorieën zijn allemaal leuk en aardig zolang je alleen maar achter je scherm data zit te kloppen, maar zodra het op werken mèt mensen aankomt wordt het echt een heel ander soort puzzel.
Een webshop o.i.d. of iets in (web)design.
Kan allemaal lekker vanuit huis. En met een goed idee kan het iets heel moois worden.
Hoeft niet voor veel stress te zorgen als je er niet volledig van afhankelijk bent.
Ja klopt, en het is ook wel handig dat er van 8:00 tot 20:00 (of nog later) supermarktpersoneel aanwezig is.quote:
Het is toch maar wat handig dat niet iedereen alleen onder schooltijd werkt zeg, er zou niks meer van de maatschappij terecht komen
In mijn werk persoonlijk zou ik meteen kunnen stoppen als ik alleen onder schooltijd wil werken. We hebben een window van ongeveer 3 uurtjes waarin we met goed fatsoen kunnen schakelen met ons oostamerikaanse kantoor. De westkust is nóg uitdagender, laat staan als je Taiwan er ook nog bij wil hebben.
Dit soort theorieën zijn allemaal leuk en aardig zolang je alleen maar achter je scherm data zit te kloppen, maar zodra het op werken mèt mensen aankomt wordt het echt een heel ander soort puzzel.
Maar het ging mij om het vermeende verband tussen de wens voor bepaalde werktijden en het ambitieniveau van ouders (of eigenlijk: moeders). Waarom zou je onder schooltijd alleen maar simpel werk kunnen verrichten?
Nee oke, dat hoeft niet perse samen te hangen, maar echt de diepte in gaan op een baan van 20 uur in de week wordt ook lastig. Tenzij je echt al een mega expert bent natuurlijk, dan hoeft het misschien niet meer zo nodig.quote:
[..]
Ja klopt, en het is ook wel handig dat er van 8:00 tot 20:00 (of nog later) supermarktpersoneel aanwezig is.
Maar het ging mij om het vermeende verband tussen de wens voor bepaalde werktijden en het ambitieniveau van ouders (of eigenlijk: moeders). Waarom zou je onder schooltijd alleen maar simpel werk kunnen verrichten?
Ja kijk, als ik het voor het zeggen had, gingen we over op een basisinkomen, zodat iedereen eigen afwegingen kan maken. Maar dan ook iedereen dus. Dan gaan we echt een andere koers varen als samenleving, gericht op duurzaamheid en kwaliteit van leven. Maar dat dan ook in combinatie met goede en goedkope kinderopvang.quote:
[..]
Ik zou het ideaal vinden als zowel mijn man als ik alleen onder schooltijd zouden werken. Dan hebben we maximaal veel tijd als gezin (afgezien van de thuisonderwijs-route).
Dat 9 tot 17 de norm zou moeten zijn vind ik dan weer absurd.
Maar ja, de situatie is nu anders, en het punt in NL is dat we een erg conservatieve cultuur hebben met bepaalde verwachtingen richtingen vrouwen (en mannen) die gevolgen hebben voor de maatschappelijke en financiële positie van vrouwen.
Op invalbasis zou ik geloof ik ook niet prettig vinden, dan heb je echt geen vaste basis qua collega’s en is het lesgeven ook echt wel anders.quote:
[..]
Ik had precies dit kunnen schrijven. Ik heb ook altijd gezegd “ik ga wel verder kijken als de kinderen op school zitten”. En nu is het zo ver…
Maar tegelijkertijd ben ik heel blij met de vrijheid van mijn baan (ik kan zo 10 weken per jaar vrij zijn omdat ik elke week wel wat ‘overwerk’). En ik heb fijne collega’s. Maar het rommelt enorm in de organisatie en er wordt nu gesproken over flexibel inzetbaar zijn, wat ik niet (meer dan nu) wil zijn. Dus het wordt wel tijd voor wat nieuws. Hier overigens ook een opleiding waar nooit wat mee gedaan is.
Maar ik wil wel een baan op fietsafstand, tijdens schooluren (iig op 4 dagen, 1 dag is mijn man thuis). En iets wat ik ook daadwerkelijk leuk vind. Kortom, nogal flinke eisen. En voor mezelf beginnen wil ik niet, want dan weet ik nu al dat ik veel te veel ga werken. De kans is dus groot dat ik waarschijnlijk nog wel even blijf waar ik zit
Maar toevallig ben ik wel deze week al twee keer benaderd door familie/vrienden over functies die binnenkort vrijkomen in hun netwerk (die wisten dat ik pas verder wilde kijken als de kinderen naar school gingen), dus wellicht rolt daar wat uit.
Is lesgeven op invalbasis niet iets voor jou? Ik dacht dat dan veel van de andere bezigheden vervielen.
Dat weet ik ook wel, maar dat neemt niet weg dat het tof zou zijn als het bestondquote:
Nee omdat het ook wel een beetje absurd is toch?
Ik ben echt in heel korte tijd inderdaad omgeslagen van hartstikke ambitieus naar "zou het niet beter zijn voor de kinderen als ik altijd thuis zou zijn?" En dat is echt niet realistisch, en die ambitie komt op een gegeven moment vast weer terug, maar op dit moment liggen alle opties open en ben ik aan het onderzoeken wat het beste gaat passen.
Het kanquote:
[..]
Nee oke, dat hoeft niet perse samen te hangen, maar echt de diepte in gaan op een baan van 20 uur in de week wordt ook lastig. Tenzij je echt al een mega expert bent natuurlijk, dan hoeft het misschien niet meer zo nodig.
Volledig mee oneens, niet een buitenschoolse opvang zou de norm moeten zijn; een 50/50 verdeling van vader en moeder die het kind ophalen zou de norm moeten zijn.quote:
[..]
Nee omdat het ook wel een beetje absurd is toch? Ik vind het gek hoor, dat we in een samenleving leven waar het eigenlijk nog wel de norm is dat een ouder (lees: moeder
Oneerbiedig gesproken vind ik je kind nog meer uit handen geven om zelf wat meer te kunnen werken juist een dystopisch beeld.
Dat ligt er ook aan hoe je in het leven staat en wat je zelf wil. Ik werk om te leven, ik leef niet om te werken. Ik vind het raar als iedereen het de norm zou vinden om fulltime te werken terwijl je jonge kinderen hebt (ongeacht je geslacht, bij mannen vind ik dat ook raar). Ik besteed mijn tijd liever (ook) aan mijn kinderen en mijzelf. Werk is bij mij ondergeschikt aan gezin en vooral aan vrije tijd. Dat ik daarvoor misschien onder niveau moet werken neem ik voor lief. Ik wil geen carrière maken nu, dat aanbod heb ik al meerdere keren afgeslagen, omdat ik vind dat daarbij een bepaalde aanwezigheidsplicht hoort waar ik (nu) geen zin in heb. Carrière maken komt later wel, of niet.quote:
[..]
Nee omdat het ook wel een beetje absurd is toch? Ik vind het gek hoor, dat we in een samenleving leven waar het eigenlijk nog wel de norm is dat een ouder (lees: moeder
Overigens geldt dit net zo goed voor mijn man, die werkt 4 dagen nu en heeft ook geen zin in avondstudies oid om hogerop te komen, en wil zodra het financieel haalbaar is ook graag minder werken. Alle respect overigens voor de mensen die wel veel uren willen werken, ik ben erg blij dat ze er zijn, maar wij willen dat niet.
Hier ook zoiets. Ik werk van 5.45 tot 13 á 14 uur (niet alle werkdagen) en vriend van 8.30 tot 17:00.quote:
Bij ons werkt de ene moeder van 6-14.30u en de andere moeder van 9-16.30u, waardoor we altijd kunnen brengen en halen. Dat vind ik wel erg handig.
De norm dat voornamelijk moeders bij het schoolplein klaar staan om hun kinderen op te halen zie ik hier op school niet terug. Genoeg kinderen die mee gaan met iemand van de BSO.
[ Bericht 1% gewijzigd door Sunshine1982 op 10-09-2021 19:31:50 ]
Ik vind dat wel lastig. Mijn kind heeft het best oke op de BSO, maar het voelt voor hem echt als een verplichting (iets wat 'moet') en hij is na zo'n lange dag van huis veel vermoeider dan wanneer hij na school thuis is of bij een klasgenootje speelt. Ik zou voor mezelf best meer willen werken (want ik vind mijn werk leuk), maar dat vind ik niet goed voor mijn kind.quote:
Een goede naschoolse opvang zou de norm moeten zijn,
Hoe dan?quote:
Misschien helpt het ook dat ik begonnen ben met 36 uur en in die tijd een hoop geleerd heb en echt wel goeie redenen heb om te minderen, die mijn leidinggevende ook zo ziet.
-weg-quote:
Het is toch maar wat handig dat niet iedereen alleen onder schooltijd werkt zeg, er zou niks meer van de maatschappij terecht komen
In mijn werk persoonlijk zou ik meteen kunnen stoppen als ik alleen onder schooltijd wil werken. We hebben een window van ongeveer 3 uurtjes waarin we met goed fatsoen kunnen schakelen met ons oostamerikaanse kantoor. De westkust is nóg uitdagender, laat staan als je Taiwan er ook nog bij wil hebben.
Dit soort theorieën zijn allemaal leuk en aardig zolang je alleen maar achter je scherm data zit te kloppen, maar zodra het op werken mèt mensen aankomt wordt het echt een heel ander soort puzzel.
Als je dan 24/7 wordt geleefd door je bedrijf, wordt het wellicht tijd om wat meer heft in eigen handen te nemen en te roepen dat je meer personeel nodig hebt of dat je nee gaat zeggen tegen dingen ;-) Waarmee ik niet wil zeggen dat er nooit deadlines of uitzonderingen zullen zijn, maar de mensen bij ons op kantoor die verzuipen in het werk zijn ook de mensen die niks durven delegeren/afstoten etc.
Probeer het eens bij een bank, die hebben een goede cao en veel praatjes over work/life balance; daar moet toch wel eea mogelijk zijn als je dat goed onderhandelt bij binnenkomst (en het verdient lekker).
Oh en, het is helemaal niet erg als je met kleine kinderen meer kiest voor privé tijd. Iedereen heeft zo fases waarin je meer en minder tijd kunt besteden aan werk/privé; maar ook kinderen worden op gaandeweg steeds zelfstandiger en dan is het fijn als je niet al je schepen achter je verbrand hebt
Ik heb een economische studie gedaan op hbo niveau. Ik heb alleen maar administratieve functies gedaan tot nu toe, dus meer op mbo niveau. Ik werk momenteel bij een energieleverancier met een 32 uur contract en neem 4 uur ouderschapsverlof op, dus werk 28 uur, verdeeld over 3,5 dagen. Mijn partner werkt 32 uur.
Aangezien mijn partner alimentatie betaalt, er 2 kinderen en 1 op komst zijn, we beiden een studieschuld hebben, is het voor ons niet haalbaar als ik stop met werken.
Mijn werkgever is helaas niet altijd even meedenkend, waardoor ik me steeds bezwaard voel als ik iets moet verzoeken. Werkt ook niet mee dat ik de enige ben met (jonge) kinderen in mijn team.
Ik zit dus ook te denken om na mijn verlof ergens anders te starten. Het liefst onder schooltijden, dus van 9 tot 14 uur. Dan kom ik alleen maar uit bij thuiszorg, schoonmaakwerk of winkelmedewerker. Maar ik wil eigenlijk ook nog het liefst gewoon thuiswerken, dus dat maakt het wel lastig. Dan blijft alleen de optie social media networker over, maar dat vind ik ook niks en heb er geen vertrouwen in dat ik daarmee (voldoende) geld kan verdienen
Ik heb ook nagedacht over iets voor mezelf starten, maar wat? Ik ben niet creatief of helderziend of getalenteerd in iets voor zover ik het weet.
Carrière maken is iets wat ik ooit wilde, maar het leven is anders gelopen. Op dit moment heeft mijn gezin prioriteit en werken doe ik alleen om rond te komen en omdat het moet. Misschien verandert dat in de toekomst als de kinderen wat ouder zijn.
Hoogstens verlies ik kansen om verder omhoog te gaan, maar daar lig ik niet wakker van.
Lijkt me saai werkquote:
Voor alle artsen die het niet meer zien zitten: is bedrijfsarts dan niet iets? Daar moest ik opeens aan denken omdat ik daar vanwege m'n stressklachten op bezoek mag
Maar zou ik zeker overwegen als het ziekenhuis niet meer leuk is
Hier hetzelfde. Carrière netjes op de rit en bepaalde handige dingen behaald voor ik moeder werd. En dat legt me momenteel op het werk geen windeieren. Ik heb 7 jaar fulltime gewerkt (bij ons is dat 48 uur per week) voor ik moeder werd. En in die jaren heb ik alles voor m’n werk gedaan wat nodig was en een huis gekocht.quote:
Wat dat betreft vind ik het wel een pre dat ik niet vroeg aan kinderen begonnen ben. Jaren de tijd gehad om wel meer te werken en ervaring op te doen in allerlei dingen zonder dat het me in de weg zat. Nu dat wel zo is, kan ik terug zonder dat dat me niveau kost.
Hoogstens verlies ik kansen om verder omhoog te gaan, maar daar lig ik niet wakker van.
Anderzijds vind ik het dan weer een keerzijde dat ik op deze leeftijd pas voor het eerst moeder word. Ik had het graag voor m’n 30e gehad.
Dus ik ben er nog niet uit wat ik voor mezelf nou het belangrijkst vind, carrière of moederschap. Ik had het ook heel leuk gevonden om bijv pas 50 te zijn als mijn kind volwassen is. Daar heeft hij ook veel aan.
Overigens: wat heel veel moeite op het werk wegvangt is een goede partner met wie je op 1 lijn zit. Als vrouw is het echt moeilijk als je man een carrieretijger is die het liefst fulltime werkt en zijn werk op 1 heeft staan. Ik heb heel veel geluk dat mijn man niet zo is. Scheelt mij al een boel werkstress.
Voor mij is er maar 1 groot voordeel geweest van laat kinderen krijgen ivm werk. En dat is dat we van 1 salaris kunnen leven. We werken allebei maar 1 van ons kan onbetaald verlof opnemen als t moet.
Mijn man heeft nu 4 maanden onbetaald verlof opgenomen en is mijn hele zwangerschapsverlof thuis, echt heerlijk.
We verdienen daardoor minder geld dan zou kunnen maar daar geef ik niet om
). Maar goed, ik ben er inmiddels al wel achter dat er geen onderscheid wordt gemaakt tussen docenten die hart en ziel in hun onderwijs stoppen en docenten die wat hokjes afvinken maar meer ook niet. Ik schipper er ergens tussenin. Gedurende de jaren teer ik op ervaring en ben ik wel iemand geworden met de instelling: wat vandaag niet afkomt, komt morgen wel. Niemand die je er op afrekent binnen het mbo. Zo heb ik bijvoorbeeld nog steeds nakijkwerk van maart j.l. liggen (jongens en meisjes zijn op stage, dus zolang niemand ernaar vraagt lol....). En zo heb ik ook een collega die nog nakijkwerk van 1,5 jaar geleden had liggen, dus zo slecht doe ik het ook weer niet.Er zijn collega's die invliegen voor hun lesuren, maar verder zie je die ook niet altijd. Geen idee of ze dan thuis aan het werk zijn of wat dan ook. Ik vind dat als je binnen het mbo je werk - als LB - niet af krijgt, je óf teveel bij het koffie-apparaat staat te lullen (en dat zijn er genoeg), je óf niet kunt plannen óf veel te ijverig/ambitieus bent. En ambitieus ben ik al een aantal jaar niet meer; vind ik ook niet belangrijk meer, en al helemaal niet binnen het onderwijs.
Daarentegen vind ik het contact met de klassen/studenten onwijs super, maar je moet er wel tegen kunnen, vooral niveau 2! Niveau 2 is meer sociaal-pedagogisch met veel schrijnende gevallen en motivatieproblemen. Niveau 4 is meer onderwijs-inhoudelijk.
Misschien dat het in jouw geval met je leeftijd samenhangt, maar dat geldt natuurlijk niet voor iedereen. Zelf heb ik gestudeerd en daarmee was ik klaar toen ik midden twintig was, daarna een paar jaar fulltime gewerkt in een baan die aansloot op mijn (universitaire) studie.quote:
[..]
Hier hetzelfde. Carrière netjes op de rit en bepaalde handige dingen behaald voor ik moeder werd. En dat legt me momenteel op het werk geen windeieren. Ik heb 7 jaar fulltime gewerkt (bij ons is dat 48 uur per week) voor ik moeder werd. En in die jaren heb ik alles voor m’n werk gedaan wat nodig was en een huis gekocht.
Anderzijds vind ik het dan weer een keerzijde dat ik op deze leeftijd pas voor het eerst moeder word. Ik had het graag voor m’n 30e gehad.
Dus ik ben er nog niet uit wat ik voor mezelf nou het belangrijkst vind, carrière of moederschap. Ik had het ook heel leuk gevonden om bijv pas 50 te zijn als mijn kind volwassen is. Daar heeft hij ook veel aan.
Overigens: wat heel veel moeite op het werk wegvangt is een goede partner met wie je op 1 lijn zit. Als vrouw is het echt moeilijk als je man een carrieretijger is die het liefst fulltime werkt en zijn werk op 1 heeft staan. Ik heb heel veel geluk dat mijn man niet zo is. Scheelt mij al een boel werkstress.
Voor mij is er maar 1 groot voordeel geweest van laat kinderen krijgen ivm werk. En dat is dat we van 1 salaris kunnen leven. We werken allebei maar 1 van ons kan onbetaald verlof opnemen als t moet.
Mijn man heeft nu 4 maanden onbetaald verlof opgenomen en is mijn hele zwangerschapsverlof thuis, echt heerlijk.
We verdienen daardoor minder geld dan zou kunnen maar daar geef ik niet om
Voor mijn 30e hadden mijn man en ik een huis gekocht op 1 salaris en was ik zwanger, daarvoor hoef je toch niet eerst 40 te zijn?
De gemiddelde medisch specialist is rond zijn of haar 32e pas klaar. Als je dan ook nog gepromoveerd bent dan zit je zomaar richting de 40.quote:
[..]
Misschien dat het in jouw geval met je leeftijd samenhangt, maar dat geldt natuurlijk niet voor iedereen. Zelf heb ik gestudeerd en daarmee was ik klaar toen ik midden twintig was, daarna een paar jaar fulltime gewerkt in een baan die aansloot op mijn (universitaire) studie.
Voor mijn 30e hadden mijn man en ik een huis gekocht op 1 salaris en was ik zwanger, daarvoor hoef je toch niet eerst 40 te zijn?
Niet iedereen werkt als arts. Ik heb na mijn vierjarige wo opleiding een baan kunnen vinden op niveau met een prima salaris. Daarvoor hoefde ik niet eerst te promoveren. Vervolgens ben ik een jaar of vijf fulltime gaan werken en zo heb ik nog een aantal keer promotie gekregen.quote:
[..]
De gemiddelde medisch specialist is rond zijn of haar 32e pas klaar. Als je dan ook nog gepromoveerd bent dan zit je zomaar richting de 40.
Op die manier kun je het toch prima voor elkaar hebben rond je 30e?
Maar Lily heeft het toch over haar eigen situatie, waarin het dus niet mogelijk was om klaar te zijn met je opleiding op je 30e. Dan kun je wel zeggen dat dat niet nodig is, maar dat is toch gewoon haar realiteitquote:
[..]
Niet iedereen werkt als arts. Ik heb na mijn vierjarige wo opleiding een baan kunnen vinden op niveau met een prima salaris. Daarvoor hoefde ik niet eerst te promoveren. Vervolgens ben ik een jaar of vijf fulltime gaan werken en zo heb ik nog een aantal keer promotie gekregen.
Op die manier kun je het toch prima voor elkaar hebben rond je 30e?
ik herken het niet zo uit mijn omgeving geloof ik.Klopt, maar de post waar zij op reageerde plaatste vroeg en laat moeder worden tegenover elkaar, waarbij je op late leeftijd voordeel zou hebben op carrièregebied.quote:
[..]
Maar Lily heeft het toch over haar eigen situatie, waarin het dus niet mogelijk was om klaar te zijn met je opleiding op je 30e. Dan kun je wel zeggen dat dat niet nodig is, maar dat is toch gewoon haar realiteit
Vandaar dat ik reageerde dat dit niet voor iedereen geldt.
Voor mij was dat zeker niet het ultieme. Het gaat zoals het gaat. Volgens mij is het eerder ultiem tegenwoordig om langer te wachten met kinderen krijgen, zo rond de 40 is niet ongewoon. Voor je 30e een kind komt vrijwel niet meer voor.quote:
Ik blijf me soms wel verbazen over de dingen die ik hier lees hoor. Dure (inloot)studies doen om vervolgens zo snel mogelijk parttime of helemaal niet meer te gaan werken, en de algemene ambitie om voor je dertigste een huis op 1 salaris te hebben en een gezin gesticht te hebben. Is dat momenteel het ultieme ofzo?
Een huis op één salaris vind ik persoonlijk wel fijn omdat het je zoveel vrijheid geeft. Je hoeft nooit in te zitten over het betalen van je huis, ook niet als het leven anders gaat dan je had verwacht.
En mocht je toch liever uit elkaar gaan, dan kan dat gemakkelijk zonder veel gedoe.
Stukje voortschrijdend inzicht ook gewoon somsquote:
Ik blijf me soms wel verbazen over de dingen die ik hier lees hoor. Dure (inloot)studies doen om vervolgens zo snel mogelijk parttime of helemaal niet meer te gaan werken, en de algemene ambitie om voor je dertigste een huis op 1 salaris te hebben en een gezin gesticht te hebben. Is dat momenteel het ultieme ofzo?
Ik heb ook zo'n dure inlootstudie gedaan, met de ambitie om daarna te promoveren en me verder omhoog te werken in mijn veld enzo. En toen liep ik er een tijdje rond en zag hoe het er écht aan toe ging. En mensen om me heen kregen kinderen en ik ging er zelf beter over nadenken, wat ik daadwerkelijk belangrijk vond en hoe ver ik daarvoor wilde gaan.
En toen had ik op m'n 30e inderdaad een compleet gezin, werkte ik eerst een paar jaar 3 en nu 4 dagen in een totaal ander werkveld dan mijn studie en volgens sommigen ook nog eens zwaar onder mijn niveau (die mensen zijn overigens welkom om eens een dagje te ruilen
). Ik denk weet dat er best wat mensen in mijn omgeving precies zo naar mij kijken als jouw stukje en ik kan er echt alleen maar om lachen
Niks persoonlijks overigens hoor
maar ik vind het wel grappig dat ik jouw stukje dus wél precies herken uit mijn omgeving.Edit: huis op beide salarissen wel trouwens; vind die ruimte wel lekker
En dit. Als er een hogeschool/universiteit in de buurt zit, zeker het overwegen waardquote:
Ik ontdek dit topic wat laat, @:Amsel, maar ik heb heel goede ervaringen met de ondersteunende tak van het hoger onderwijs: veel begrip voor het feit dat je een gezinsleven hebt, ruime mogelijkheden tot thuiswerken, prima salaris, leuke collega's, groeimogelijkheden. Je zou kunnen denken aan een communicatiefunctie aan een hogeschool of universiteit. Zowel in faculteiten als bij centrale diensten zoeken ze vaak mensen. Ik zocht indertijd voor mijn eigen team een communicatiemedewerker en had veel moeite om iemand te vinden die goed was.
Je zou Academic transfer eens in de gaten kunnen houden, en dan bijv. filteren op niet-wetenschappelijke functies. Is ook een beetje mazzel hebben natuurlijk, maar qua voorwaarden vaak echt wel aantrekkelijk
Als je het over de artsen hebt in dit topic, dan is het beeld iets vertekend denk ik. Ik ben op een gegeven moment ook parttime gaan werken, maar dat was alsnog 40u. Overuren nog niet meegerekendquote:
Ik blijf me soms wel verbazen over de dingen die ik hier lees hoor. Dure (inloot)studies doen om vervolgens zo snel mogelijk parttime of helemaal niet meer te gaan werken, en de algemene ambitie om voor je dertigste een huis op 1 salaris te hebben en een gezin gesticht te hebben. Is dat momenteel het ultieme ofzo?
Dat wilde ik niet meer. Nu werk ik minder, voor mij voelt het als parttime, maar nog steeds 36u. Alleen maar thuiszitten lijkt me overigens vreselijk.
In mijn omgeving ook niet hoor. Ik ben de eerste van mijn vriendinnen met een kind (op mijn 30e), de rest gaat het sowieso niet halen op/voor hun 30e. Ik merk juist meer dat er in mijn omgeving carrière gemaakt wordt en er pas later (rond begin dertig) eens aan kinderen gedacht wordt. Ik ben overigens aan het studeren nu en ga hoogstwaarschijnlijk daarna full time of in elk geval bijna full time werken.quote:
Ik blijf me soms wel verbazen over de dingen die ik hier lees hoor. Dure (inloot)studies doen om vervolgens zo snel mogelijk parttime of helemaal niet meer te gaan werken, en de algemene ambitie om voor je dertigste een huis op 1 salaris te hebben en een gezin gesticht te hebben. Is dat momenteel het ultieme ofzo?
Onder hoogopgeleiden in ieder geval wel. Het algehele gemiddelde ligt volgens mij voor vrouwen nog op 30 (even opgezocht, en inderdaad: bron). Ik had zelf op mijn 28e al een kind en was echt de uitzondering in m'n eigen kring. Dat zie ik nu ook nog om me heen: bijna alle ouders van de vrienden van m'n kinderen zijn flink ouder. Ik ken maar één stel dat jonger is dan ik ben.quote:
[..]
Voor mij was dat zeker niet het ultieme. Het gaat zoals het gaat. Volgens mij is het eerder ultiem tegenwoordig om langer te wachten met kinderen krijgen, zo rond de 40 is niet ongewoon. Voor je 30e een kind komt vrijwel niet meer voor.
Met als risico dat het zwanger worden/blijven minder makkelijk gaat dan wanneer ze 10 jaar eerder waren begonnen.quote:
[..]
Onder hoogopgeleiden in ieder geval wel.
Ik was 32, voor een arts nog aan de vroege kant.
Ruimte? Hoe bedoel je dat? Op één salaris heb je geen ruimte?quote:
[..]
Edit: huis op beide salarissen wel trouwens; vind die ruimte wel lekker
Ja, dat zouden we allemaal wel willen.quote:
Ik ben op zoek naar een relaxte 9-tot-5 baan, voor 4 dagen in de week, die me weinig stress geeft en waar ik aan het eind van de werkdag echt m'n werk kan loslaten. Bij een werkgever die snapt dat je soms vrij moet nemen voor een ziek kind of een studiedag. En dan ook nog het liefst op WO-niveau en met een lekker salaris
Op 2 salarissen koop je een groter huisquote:
[..]
Ruimte? Hoe bedoel je dat? Op één salaris heb je geen ruimte?
quote:
[..]
Ruimte? Hoe bedoel je dat? Op één salaris heb je geen ruimte?
Dit jaquote:
[..]
Op 2 salarissen koop je een groter huis
Presentquote:
[..]
Met als risico dat het zwanger worden/blijven minder makkelijk gaat dan wanneer ze 10 jaar eerder waren begonnen.
.Wij vonden 160m2 genoeg. Ruimte is heerlijk, maar voor mij zit er een grens aan.quote:
[..]
Op 2 salarissen koop je een groter huis
Gefeliciteerd, je behoort tot een zeer zeldzame groep mensen die al deze dingen kan.quote:
[..]
Wij vonden 160m2 genoeg. Ruimte is heerlijk, maar voor mij zit er een grens aan.
Jij woont in Groningen of zo?quote:
[..]
Wij vonden 160m2 genoeg. Ruimte is heerlijk, maar voor mij zit er een grens aan.
Nee, ik heb een goede baan.quote:
Ik vind jouw manier van posten eeuh, ietwat bijzonder, zullen we maar zeggen.quote:
Maar ben heel blij dat jij het zo ontzettend goed voor elkaar hebt in vergelijking tot de andere posters die hiermee worstelen.
Dat is hartstikke leuk voor jequote:
Prima geregeld allemaal. Heb je verder nog tips of kom je alleen even vertellen dat jij het zo goed hebt?
Heb je de huizenmarkt meegekregen de laatste jaren of kocht je in de crisistijd en ben je daarin blijven hangen?quote:
Nee dat was zeker niet mijn bedoeling. Ik begreep alleen niet de opmerking over ruimte in combinatie met het kopen op twee salarissen, omdat dat voor een heleboel mensen geen argument is.
Hier hartje randstad gaat een huis van 160m2 voor 7 of 8 ton. Voor een groot deel van de bevolking is dat op 2 salarissen al niet haalbaar. Laat staan 1
Zelfs in gemeente Nijmegen of Enschede betaal je dat ongeveer. Daar moet je anderhalve ton per jaar voor verdienen op 1 salaris. Het modale jaarsalaris is 35k.quote:
[..]
Heb je de huizenmarkt meegekregen de laatste jaren of kocht je in de crisistijd en ben je daarin blijven hangen?
Hier hartje randstad gaat een huis van 160m2 voor 7 of 8 ton. Voor een groot deel van de bevolking is dat op 2 salarissen al niet haalbaar. Laat staan 1
Ik heb 7 jaar geleden voor het eerst een huis gekocht en 2 jaar geleden weer verkocht (met dikke winst) en een ander huis gekocht, niet in hartje Amsterdam (mij veel te druk), maar wel in de randstad voor 6 ton.quote:
[..]
Heb je de huizenmarkt meegekregen de laatste jaren of kocht je in de crisistijd en ben je daarin blijven hangen?
Hier hartje randstad gaat een huis van 160m2 voor 7 of 8 ton. Voor een groot deel van de bevolking is dat op 2 salarissen al niet haalbaar. Laat staan 1
Dit ging prima, omdat ik de winst mee kon nemen en mijn inkomen in de tussentijd was gegroeid.
De laatste 2 jaar is dit huis alweer ruim een ton meer waard geworden. Zo kan het dus ook gaan als je in de goede tijd een huis hebt gekocht.
Fantastisch, heeft alleen weinig met banen en ouderschap te maken voor de meeste mensenquote:
[..]
Ik heb 7 jaar geleden voor het eerst een huis gekocht en 2 jaar geleden weer verkocht (met dikke winst) en een ander huis gekocht, niet in hartje Amsterdam (mij veel te druk), maar wel in de randstad voor 6 ton.
Dit ging prima, omdat ik de winst mee kon nemen en mijn inkomen in de tussentijd was gegroeid.
De laatste 2 jaar is dit huis alweer ruim een ton meer waard geworden. Zo kan het dus ook gaan als je in de goede tijd een huis hebt gekocht.
Mijn on topic verhaal. Na zwangerschapsverlof besloot ik dat ik eigenlijk echt niet meer de baan wilde die ik ervoor had. Ik wilde gaan upgraden van mezelf.
Werk inmiddels al tijdje ergens anders, drukkere baan, meer uitdagingen, meer effect etc. Ook meer uren.
Ik zit nu op vier dagen en toffe dingen doen. Zou uiteindelijk naar vijf dagen willen maar dan moet mijn man echt wel terug in dagen vind ik. Die werkt nu ook vier en onze dochter is te jong vinden we beide voor uitbreiding van de BSO.
Dus zodra hij terug gaat in uren ga ik uitbreiden.
Lijkt me heel chill eigenlijk, nu net even te druk.
Plus we moeten wat gaan uitbesteden qua schoonmaken, wat vaker makkelijker eten of andere gemaksdingen die we nu zelf doen, uit handen geven.
Bevalt mij prima, hoor gek genoeg vooral negatief commentaar erop van vrouwen om me heen, vooral privé.
Bij zowel werk van man als van mij is parttime werken heel normaal, dus daar zitten geen issues.
Ik reageerde op een ander bericht in dit topic, dat ging over een huis kopen op een of twee inkomens.quote:
[..]
Fantastisch, heeft alleen weinig met banen en ouderschap te maken voor de meeste mensen
Mijn on topic verhaal. Na zwangerschapsverlof besloot ik dat ik eigenlijk echt niet meer de baan wilde die ik ervoor had. Ik wilde gaan upgraden van mezelf.
Werk inmiddels al tijdje ergens anders, drukkere baan, meer uitdagingen, meer effect etc. Ook meer uren.
Ik zit nu op vier dagen en toffe dingen doen. Zou uiteindelijk naar vijf dagen willen maar dan moet mijn man echt wel terug in dagen vind ik. Die werkt nu ook vier en onze dochter is te jong vinden we beide voor uitbreiding van de BSO.
Dus zodra hij terug gaat in uren ga ik uitbreiden.
Lijkt me heel chill eigenlijk, nu net even te druk.
Plus we moeten wat gaan uitbesteden qua schoonmaken, wat vaker makkelijker eten of andere gemaksdingen die we nu zelf doen, uit handen geven.
Bevalt mij prima, hoor gek genoeg vooral negatief commentaar erop van vrouwen om me heen, vooral privé.
Bij zowel werk van man als van mij is parttime werken heel normaal, dus daar zitten geen issues.
Ik vind het zelf een fijn idee dat ik hier altijd kan blijven wonen om mijn kinderen een stabiele basis te geven, wat er verder ook gebeurt met mijn relatie. Als ik geen kinderen had zou dat me minder interesseren.
In die zin hebben mijn kinderen dus zeker invloed op hoe ik mijn leven inricht.
Wat voor negatieve kritiek krijg je dan van andere vrouwen?
Mijn huis is 3 ton meer waard sinds ik het kocht 5 jaar geleden dus je hoeft het mij niet uit te leggen.quote:
[..]
Ik heb 7 jaar geleden voor het eerst een huis gekocht en 2 jaar geleden weer verkocht (met dikke winst) en een ander huis gekocht, niet in hartje Amsterdam (mij veel te druk), maar wel in de randstad voor 6 ton.
Dit ging prima, omdat ik de winst mee kon nemen en mijn inkomen in de tussentijd was gegroeid.
De laatste 2 jaar is dit huis alweer ruim een ton meer waard geworden. Zo kan het dus ook gaan als je in de goede tijd een huis hebt gekocht.
Maar overwaarde meenemen is alweer heel iets anders. Als je de volledige 6 ton had moeten financieren is het de vraag of je dat op 1 salaris had gekund niet waar.
Gelukkig hoeft dat niet meer. Ik ben blij dat ik dit huis twee jaar geleden kon kopen, toen was het al een totale gekte op de huizenmarkt, maar de laatste twee jaar is het echt een gekkenhuis geworden.quote:
[..]
Mijn huis is 3 ton meer waard sinds ik het kocht 5 jaar geleden dus je hoeft het mij niet uit te leggen.
Maar overwaarde meenemen is alweer heel iets anders. Als je de volledige 6 ton had moeten financieren is het de vraag of je dat op 1 salaris had gekund niet waar.
Ik heb medelijden met de mensen die nu nog de woningmarkt moeten betreden.
Maar goed, dit is inderdaad een beetje offtopic. Ik ben zelf alleen maar ambitieuzer geworden sinds ik kinderen heb, omdat ik me verantwoordelijk voor hen voel, dus ik herken de verhalen in dit topic niet.
Dus er breekt straks ook weer een moment aan waar je toch ook gewoon je dag nuttig en enigszins leuk wilt kunnen besteden aan werk waar ook een uitdaging in zit. Mijn oudste is nu naar de middelbare school en vind het ook we lekker dat ik leuk en uitdagend werk heb. Als ik alles opzij had gegooid voor die kindertijd had ik mezelf ook geen dienst gedaan. En ik heb (met de nodige moeite ) nooit zaken gemist mbt verjaardagen, voorstellingen etc. Sterker nog: nu ik wat verder ben doorgegroeid is mijn agenda flexibeler dan ooit.
Dus het is ook wel zaak dat je zoekt naar een balans. Kinderen hebben tijd en aandacht nodig, maar je eigen leven en ontwikkeling moet ook niet stil staan.
Om nu totaal alle ambitie en dromen los te laten voor die 6-7 jaar, terwijl je werkende leven een jaar of 40-45 doorgaat, vind ik best jammer van de potentie.
Vragen waarom mijn man haar meer naar school brengt, naar kinderpartijtjes en zwemmen gaat. En of ik dat niet jammer vind voor mijn kind, of de vraag waarom ik niet juist minder wil gaan werken.quote:
[..]
Ik reageerde op een ander bericht in dit topic, dat ging over een huis kopen op een of twee inkomens.
Ik vind het zelf een fijn idee dat ik hier altijd kan blijven wonen om mijn kinderen een stabiele basis te geven, wat er verder ook gebeurt met mijn relatie. Als ik geen kinderen had zou dat me minder interesseren.
In die zin hebben mijn kinderen dus zeker invloed op hoe ik mijn leven inricht.
Wat voor negatieve kritiek krijg je dan van andere vrouwen?
Diezelfde vraag nooit van een man gehad in mijn omgeving.
Maar eerste contactpersoon moeten uitleggen dat mijn man dat is voor school of consultatiebureau tegenwoordig enzo, dat vind ik toch best grappig mee te maken.
Nou roept mijn dochter (5) ook regelmatig op school en op de BSO dat 'mama weer op vakantie is voor werk, zonder haar en papa', dus dat is ook wel verwarrend denk ik
Mijn kind is erbij gekomen en we zijn een nieuwe eenheid met zijn drietjes. Het is niet zo dat zij zich maar aan ons moet aanpassen of juist dat alles om haar draait. Gewoon voor iedereen samen een plek in de wereld én apart van elkaar.
Vreemde vragen. Mijn man doet al die dingen die je noemt ook, maar daar wordt hij niet raar op aangekeken.quote:
[..]
Vragen waarom mijn man haar meer naar school brengt, naar kinderpartijtjes en zwemmen gaat. En of ik dat niet jammer vind voor mijn kind, of de vraag waarom ik niet juist minder wil gaan werken.
Diezelfde vraag nooit van een man gehad in mijn omgeving.
Maar eerste contactpersoon moeten uitleggen dat mijn man dat is voor school of consultatiebureau tegenwoordig enzo, dat vind ik toch best grappig mee te maken.
Nou roept mijn dochter (5) ook regelmatig op school en op de BSO dat 'mama weer op vakantie is voor werk, zonder haar en papa', dus dat is ook wel verwarrend denk ik
Ik heb het idee dat het steeds normaler wordt dat beide ouders de zorg delen.
Mijn man staat al jaren dagelijks bij school, ik gemiddeld eens per week. Nog nooit een vraag over gehad, zonder overdrijven, nog nooit.quote:
[..]
Vragen waarom mijn man haar meer naar school brengt, naar kinderpartijtjes en zwemmen gaat. En of ik dat niet jammer vind voor mijn kind, of de vraag waarom ik niet juist minder wil gaan werken.
Diezelfde vraag nooit van een man gehad in mijn omgeving.
Maar eerste contactpersoon moeten uitleggen dat mijn man dat is voor school of consultatiebureau tegenwoordig enzo, dat vind ik toch best grappig mee te maken.
Nou roept mijn dochter (5) ook regelmatig op school en op de BSO dat 'mama weer op vakantie is voor werk, zonder haar en papa', dus dat is ook wel verwarrend denk ik
Na de geboorte van onze oudste ben ik 3 dagen gaan werken i.p.v. 5. Mijn man bleef toen 5 dagen werken. Ik vond dat toen vooral zelf fijn, ook omdat ik een flinke reistijd had.
Toen de jongste een jaar was, besloten we samen dat we 4 om 4 gingen werken. Mijn man werd zo'n beetje door iedereen bejubeld, want "wat goed dat hij zo betrokken was!"
Ik kreeg vooral vragen of ik "dat toch niet erg veel vond, om 4 dagen te werken" gevolgd door opmerkingen als "ik zou dat toch niet kunnen hoor".
Dus ik denk dat we nog best wat stappen kunnen maken op dat vlak ja
Naar dat soort antifeministische mokkels doe jij hopelijkquote:
[..]
Vragen waarom mijn man haar meer naar school brengt, naar kinderpartijtjes en zwemmen gaat. En of ik dat niet jammer vind voor mijn kind, of de vraag waarom ik niet juist minder wil gaan werken.
?Oh zeggen dat ze een top vader heeft is meestal afdoende. Is gewoon beetje ouderwetse omgeving hier. Ook best wat gezinnen met zeven kinderen enzo.quote:
[..]
Naar dat soort antifeministische mokkels doe jij hopelijk
Als zij daar blij van worden, prima
Ik heb jarenlang van ons tweeën het meeste geld binnen gebracht, maar dit past op dit moment het best. M'n man zit goed op z'n plek met z'n werk en krijgt daar veel kansen, terwijl ik vastliep. En onze oudste heeft wat extra aandacht en meer rust nodig, dus we wilden veel minder BSO gaan gebruiken en ik wil haar naar de benodigde afspraken kunnen brengen enzo. Qua inkomen wordt het wel even wennen, maar we denken dat dit voor de rust in her gezin (en in mijn hoofd!) voorlopig het beste is. We'll see
Oh ja, ik krijg echt heel vaak te horen of het niet erg veel is om 4 dagen te werken. Neen, we hebben een goede balans nu en iedereen is blij. Er zijn geen parttime functies met minder uren in mijn vakgebied en ik zou het gewoon echt niet willen.quote:
Ik herken het ook wel hoor, dat vrouwen kritischere vragen krijgen dan mannen. En vaak ook van vrouwen inderdaad.
Na de geboorte van onze oudste ben ik 3 dagen gaan werken i.p.v. 5. Mijn man bleef toen 5 dagen werken. Ik vond dat toen vooral zelf fijn, ook omdat ik een flinke reistijd had.
Toen de jongste een jaar was, besloten we samen dat we 4 om 4 gingen werken. Mijn man werd zo'n beetje door iedereen bejubeld, want "wat goed dat hij zo betrokken was!"
Ik kreeg vooral vragen of ik "dat toch niet erg veel vond, om 4 dagen te werken" gevolgd door opmerkingen als "ik zou dat toch niet kunnen hoor".
Dus ik denk dat we nog best wat stappen kunnen maken op dat vlak ja
Mijn man werkt ook 4 dagen. Ik ben de carrièretijger met ambities en hij zit goed op z’n plek. Het voelt nu nog niet goed, maar ik kan mij best voorstellen dat ik weer fulltime werk en man minder over een jaar of zo.
Nou, ik was midden 20 klaar met mijn universitaire studie, ben daarna een phd gaan doen terwijl ik tegelijkertijd ook in het ziekenhuis werkte en na mijn phd ben ik een medische specialisatie gaan doen. Knappe vrouw die dat voor haar 30e allemaal af heeft, ik ken er niet 1 in mijn vakgebied.quote:
[..]
Misschien dat het in jouw geval met je leeftijd samenhangt, maar dat geldt natuurlijk niet voor iedereen. Zelf heb ik gestudeerd en daarmee was ik klaar toen ik midden twintig was, daarna een paar jaar fulltime gewerkt in een baan die aansloot op mijn (universitaire) studie.
Voor mijn 30e hadden mijn man en ik een huis gekocht op 1 salaris en was ik zwanger, daarvoor hoef je toch niet eerst 40 te zijn?
Dus ja, in mijn geval ging dat zo.
Dat verschilt natuurlijk per persoon.quote:
Ik blijf me soms wel verbazen over de dingen die ik hier lees hoor. Dure (inloot)studies doen om vervolgens zo snel mogelijk parttime of helemaal niet meer te gaan werken, en de algemene ambitie om voor je dertigste een huis op 1 salaris te hebben en een gezin gesticht te hebben. Is dat momenteel het ultieme ofzo?
Ik heb inderdaad een dure studie gedaan en op je 18e maak je gewoon andere keuzes dan op je 30e. Nouja, vast niet iedereen, maar ik wel.
Wat ik wenste van het leven was op mijn 30e anders dan op mijn 18e (toen ik begon aan die dure studie).
Ik ben na 7 jaar parttime gaan werken, dat is in mijn vakgebied 38 uur per week exclusief overuren en onregelmatigheid. Met kind blijf ik ook 38 uur per week werken. En ik vind dat meer dan welletjes. Mijn werk ziet me meer dan dat mijn man me ziet en in mijn hoofd is dat de omgekeerde wereld. Toen ik 18 was dacht ik daar trouwens compleet anders over, toen wilde ik een internationale held in mijn vak worden.
[ Bericht 0% gewijzigd door _Lily_ op 30-09-2021 00:44:55 ]
Ik ben 34 en vind mezelf enorm laat haha.quote:
[..]
Met als risico dat het zwanger worden/blijven minder makkelijk gaat dan wanneer ze 10 jaar eerder waren begonnen.
Ik was 32, voor een arts nog aan de vroege kant.
Maar tot mijn verbazing merk ik nu dat ik in de eerste helft zit van mijn vriendinnen (van de universiteit en werk) die kinderen krijgt.
Iedereen inclusief mijn gynaecoloog vindt dat ik netjes “op tijd” ben maar in mijn hoofd zit het anders. Ik heb het geluk gehad dat ik 2x spontaan binnen 6 maanden zwanger was, dat is echt niet iedereen gegund. Anders was ik nog ouder. Op je 33e stoppen met de pil om te proberen is niet vroeg en ergens betreur ik het dat dat binnen mijn mooie vak (de geneeskunde) zo gewoon is. Ook deels vanwege de reden die jij noemt en dat ik zie dat sommige vrouwen zo lang hun kinderwens zo lang uitstellen omdat het carrière technisch niet handig uitkomt
Natuurlijk iedereen zijn meug, dus als er vrouwen zijn die dit anders voelen en hun volledige werkpotentie ten allen tijde willen benutten is dat natuurlijk prima. Vind ik niets van.
Maar wat ik post is hoe ik het voor mezelf heb ervaren en ik weet dat ik vriendinnen heb die hetzelfde voelen. Ik kan alleen maar zeggen: maak die kinderwens niet ondergeschikt aan je carrière als je heel graag kinderen wil (op korte termijn) of bij je kinderen wil zijn.
Daarmee kom ik weer terug bij de openingspost van TS, die gevoelens uit die ik heel goed kan begrijpen en waarvan het inderdaad fijn is om te lezen hoe anderen hun leven met werk en gezin inrichten.
[ Bericht 9% gewijzigd door _Lily_ op 30-09-2021 00:49:37 ]
Ik denk dat je dat verkeerd ziet en dat dit maar voor een minderheid van de mensen geen argument is. Dat begrijp je zelf toch ook wel?quote:
Nee dat was zeker niet mijn bedoeling. Ik begreep alleen niet de opmerking over ruimte in combinatie met het kopen op twee salarissen, omdat dat voor een heleboel mensen geen argument is.
Niet iedereen werkt als medisch specialist, dat is echt maar een heel kleine groep.quote:
[..]
Nou, ik was midden 20 klaar met mijn universitaire studie, ben daarna een phd gaan doen terwijl ik tegelijkertijd ook in het ziekenhuis werkte en na mijn phd ben ik een medische specialisatie gaan doen. Knappe vrouw die dat voor haar 30e allemaal af heeft, ik ken er niet 1 in mijn vakgebied.
Dus ja, in mijn geval ging dat zo.
De meesten die studeren zijn gewoon rond hun 18e klaar met het vwo, of op hun 17e met de havo. Vervolgens doen ze een jaar of 4-5 een opleiding.
Dan ben je dus een jaar of 22-25 (met wat uitloop) wanneer je je voor het eerst in je eigen vakgebied op de werkvloer begeeft.
De situatie op de woningmarkt is nu is heel anders dan 5-10 jaar geleden. Zelfs heel anders dan 2 jaar geleden.quote:
[..]
Ik denk dat je dat verkeerd ziet en dat dit maar voor een minderheid van de mensen geen argument is. Dat begrijp je zelf toch ook wel?
Heel veel mensen hebben in die jaren een prima huis kunnen kopen op één salaris. Vergeet ook niet dat veel mense langer single blijven en dan al vaak een huis hadden gekocht op hun eigen inkomen, nog voordat ze een serieuze relatie kregen.
Als je echt meent dat je wat anders wil, er zijn buiten het ziekenhuis echt leuke banen voor artsen die wel parttime te doen zijn. Specialist ouderengeneeskunde bijvoorbeeld! Als huisarts of psychiater is ook meer mogelijk, net als in het m&g gebied.quote:
Een schaamteloze tvp hier, want ik ervaar exact hetzelfde als jij.
Toen ik begon met mijn werk was ik behoorlijk gedreven en ambitieus. En zeg maar gerust workaholic de eerste 2 jaar.
Ik ben absoluut niet meer dezelfde persoon als toen. Diverse life events in mijn persoonlijke leven hebben mijn focus doen veranderen, naast het feit dat ik ook binnenkort moeder word.
Maar aan mij heb je niets, want mijn baan wil je denk ik niet (en moet je denk ik ook niet willen).
Ik ben arts in een ziekenhuis en hoewel het een geweldige baan is, met een goed salaris, uitdaging en op de werkvloer ook veel begrip naar elkaar vind ik het totaal niet ideaal wat betreft moederschap en andere belangrijke dingen in het leven.
Ik vind m’n werk nog steeds hartstikke leuk, maar zou het liefst afschalen naar zo’n 20-24 uur per week. Haha. Zodat ik kan moederen over m’n kleintje, mijn eigen moeder meer kan zien, m’n partner kan assisteren met zijn taken en leuke dingen met hem doen (omg ik word echt met het jaar minder geëmancipeerd). En alles doen wat ik nog wil in het leven: pianospelen opnieuw oppakken, leren schilderen etc etc
Maar dat is met mijn job echt onmogelijk. Ik werk straks na de bevalling 38 uur per week (nu 45) en heb thuis man, kind, sport en grote familie
Mijn week is altijd ramvol en voor een groot deel met werk
Ik kan je wel wat vertellen over het eerste
stuur maar een dm als je wil User 1: ik vond het wel lekker om eerst meters te maken op mijn werk en daarna kinderen te krijgen.
User 2: ja, ik ook en dat is op mijn werk ook wel handig want ik deed een lange opleiding.
KayaQ: Neeneenee hoor, niet iedereen is arts!
Anyways, ik krijg nóóit commentaar op het feit dat ik vier dagen werk, goddank. Ik volg er ook een opleiding bij (twee feitelijk, in totaal zes jaar) en als ik klaar ben, ga ik wel proberen het iets rustiger aan te doen. Ik heb genoeg carrierestappen gezet, naast mijn gezin.
Fijn Amsel dat jullie de knoop hebben doorgehakt. Hopelijk brengt het de nodige rust voor jullie.
Ik snap dus alleen die 'meters' niet voordat je kinderen krijgt, terwijl de meeste vrouwen die meters allang hebben gemaakt rond hun 30e.quote:
Zeg, wat wil je nou?
User 1: ik vond het wel lekker om eerst meters te maken op mijn werk en daarna kinderen te krijgen.
User 2: ja, ik ook en dat is op mijn werk ook wel handig want ik deed een lange opleiding.
KayaQ: Neeneenee hoor, niet iedereen is arts!
Anyways, ik krijg nóóit commentaar op het feit dat ik vier dagen werk, goddank. Ik volg er ook een opleiding bij (twee feitelijk, in totaal zes jaar) en als ik klaar ben, ga ik wel proberen het iets rustiger aan te doen. Ik heb genoeg carrierestappen gezet, naast mijn gezin.
Fijn Amsel dat jullie de knoop hebben doorgehakt. Hopelijk brengt het de nodige rust voor jullie.
Ervan uitgaan dat iedereen pas rond het 30e jaar klaar is met studeren, vind ik een vreemde aanname.
En er is echt een gigantisch tekort aan specialisten ouderengeneeskunde!quote:
[..]
Als je echt meent dat je wat anders wil, er zijn buiten het ziekenhuis echt leuke banen voor artsen die wel parttime te doen zijn. Specialist ouderengeneeskunde bijvoorbeeld! Als huisarts of psychiater is ook meer mogelijk, net als in het m&g gebied.
Ik kan je wel wat vertellen over het eerste
Die aanname doet helemaal niemand. Ze zeggen beiden alleen: in MIJN situatie was het zo dat...quote:
[..]
Ik snap dus alleen die 'meters' niet voordat je kinderen krijgt, terwijl de meeste vrouwen die meters allang hebben gemaakt rond hun 30e.
Ervan uitgaan dat iedereen pas rond het 30e jaar klaar is met studeren, vind ik een vreemde aanname.
Ondertussen doe jij ongeveer 100 aannames: dat iedereen direct gaat studeren, de juiste studie kiest, een korte studie kiest, nominaal afstudeert, geen (tweede) master doet, direct weet wat ie wil, direct een goede baan vindt op niveau, jaren bij die baan mag blijven, kan doorgroeien in die baan en dat ook wil, geen aanvullende opleiding hoeft te doen en zo kan ik nog wel even doorgaan.
Ik kan je verzekeren dat ik met <5 jaar werkervaring zonder aanvullende scholing precies niets had voorgesteld en er helemaal niemand op had zitten wachten om mij te verkiezen boven de honderden andere niet-voorstellers die staan te springen om een baan te geven. Daar was echt wel iets meer voor nodig dan een beetje vijf jaar werken na je opleiding. Daar kun je wel 'niets van begrijpen', maar daar verander je de realiteit niet mee natuurlijk.
Je bent ook wel mooi op tijd natuurlijk, ook al hoeft dat zo niet te voelen.quote:
[..]
Ik ben 34 en vind mezelf enorm laat haha.
Maar tot mijn verbazing merk ik nu dat ik in de eerste helft zit van mijn vriendinnen (van de universiteit en werk) die kinderen krijgt.
Iedereen inclusief mijn gynaecoloog vindt dat ik netjes “op tijd” ben maar in mijn hoofd zit het anders. Ik heb het geluk gehad dat ik 2x spontaan binnen 6 maanden zwanger was, dat is echt niet iedereen gegund. Anders was ik nog ouder. Op je 33e stoppen met de pil om te proberen is niet vroeg en ergens betreur ik het dat dat binnen mijn mooie vak (de geneeskunde) zo gewoon is. Ook deels vanwege de reden die jij noemt en dat ik zie dat sommige vrouwen zo lang hun kinderwens zo lang uitstellen omdat het carrière technisch niet handig uitkomt
Natuurlijk iedereen zijn meug, dus als er vrouwen zijn die dit anders voelen en hun volledige werkpotentie ten allen tijde willen benutten is dat natuurlijk prima. Vind ik niets van.
Maar wat ik post is hoe ik het voor mezelf heb ervaren en ik weet dat ik vriendinnen heb die hetzelfde voelen. Ik kan alleen maar zeggen: maak die kinderwens niet ondergeschikt aan je carrière als je heel graag kinderen wil (op korte termijn) of bij je kinderen wil zijn.
Daarmee kom ik weer terug bij de openingspost van TS, die gevoelens uit die ik heel goed kan begrijpen en waarvan het inderdaad fijn is om te lezen hoe anderen hun leven met werk en gezin inrichten.
Vanuit mijn werk heb ik heel veel contact met medisch specialisten en huisartsen. Het verschil wat betreft kinderen is tussen die twee groepen wel heel bijzonder om te zien; de medisch specialist krijgt vaak pas kinderen wanneer ze dan eindelijk als specialist werkt (als zzp'er of in loondienst), terwijl de huisarts al kinderen krijgt tijdens de studie.
Wat ik daarnaast in de praktijk zie is dat het bij huisartsen heel normaal is om drie dagen in de week te werken, terwijl ik maar twee medisch specialisten ken die ook zo weinig werken!
Willen andere specialisten minder werken, dan zie je vooral dat ze waarnemingen gaan doen (komt niet vaak voor).
Ik neem al een ruime marge. Ik was zelf klaar toen ik 25 was, dat was inclusief een verkeerde studiekeuze, buitenlandervaring, paar maanden reizen en een research Master. Als je alles nominaal doet, dan ben je op je 21e-22e al klaar.quote:
[..]
Die aanname doet helemaal niemand. Ze zeggen beiden alleen: in MIJN situatie was het zo dat...
Ondertussen doe jij ongeveer 100 aannames: dat iedereen direct gaat studeren, de juiste studie kiest, een korte studie kiest, nominaal afstudeert, geen (tweede) master doet, direct weet wat ie wil, direct een goede baan vindt op niveau, jaren bij die baan mag blijven, kan doorgroeien in die baan en dat ook wil, geen aanvullende opleiding hoeft te doen en zo kan ik nog wel even doorgaan.
Ik kan je verzekeren dat ik met <5 jaar werkervaring zonder aanvullende scholing precies niets had voorgesteld en er helemaal niemand op had zitten wachten om mij te verkiezen boven de honderden andere niet-voorstellers die staan te springen om een baan te geven. Daar was echt wel iets meer voor nodig dan een beetje vijf jaar werken na je opleiding. Daar kun je wel 'niets van begrijpen', maar daar verander je de realiteit niet mee natuurlijk.
Daarna van 25-30 nog vijf jaar ervaring opgedaan in mijn eigen vakgebied en na de nodige onderhandelingen stond ik er rond mijn 30e goed voor.
Net als het gros van de hbo en wo-studenten. Het is onzin dat je eerst 35-40 moet zijn, dat geldt alleen voor artsen en dan nog niet voor allemaal.
er zijn mensen wiens carrierepad er anders uitziet, óók als je dat niet snapt Ik zeg ook niet dat ze niet bestaan, maar het is een kleine groep. Beetje vreemd om te doen alsof dat de norm is en een bloeiende carrière een voordeel van laat moederschap te noemen.quote:
Prima, hartstikke fijn voor je
Kom uit je bubbel, niet iedereen is arts, niet iedereen gaat voor een PhD
Misschien zit jij wel in een bubbel, als je denkt dat dit alleen dokters en promovendi betreft? @Vanyel bijvoorbeeld, die dit punt maakte, is bijvoorbeeld geen van beiden.quote:
[..]
Ik zeg ook niet dat ze niet bestaan, maar het is een kleine groep. Beetje vreemd om te doen alsof dat de norm is en een bloeiende carrière een voordeel van laat moederschap te noemen.
Kom uit je bubbel, niet iedereen is arts, niet iedereen gaat voor een PhD
En zelfs al heb gelijk dat het een kleine groep is, heeft de belevingswereld van die groep dan geen bestaansrecht?
Ja hoor, tuurlijk wel. Alles heeft bestaansrecht Alleen het lijkt me niet logisch dat op de rest van de vrouwen /moeders te projecteren.quote:
[..]
Misschien zit jij wel in een bubbel, als je denkt dat dit alleen dokters en promovendi betreft? @:Vanyel bijvoorbeeld, die dit punt maakte, is bijvoorbeeld geen van beiden.
En zelfs al heb gelijk dat het een kleine groep is, heeft de belevingswereld van die groep dan geen bestaansrecht?
Het verschilt gewoon enorm, de ene heeft zn zaakjes al op orde op z'n 20e, de ander heeft daar nog 20 jaar langer voor nodig.
Quote dat eens voor me alsjeblieft, dat stukje waarin men dat op de mensheid projecteert?quote:
[..]
Ja hoor, tuurlijk wel. Alles heeft bestaansrecht Alleen het lijkt me niet logisch dat op de rest van de vrouwen /moeders te projecteren.
Het verschilt gewoon enorm, de ene heeft zn zaakjes al op orde op z'n 20e, de ander heeft daar nog 20 jaar langer voor nodig.
Of dat jaquote:
Weer terug naar het oorspronkelijke onderwerp ipv overtoepen?
Deze post.quote:
Wat dat betreft vind ik het wel een pre dat ik niet vroeg aan kinderen begonnen ben. Jaren de tijd gehad om wel meer te werken en ervaring op te doen in allerlei dingen zonder dat het me in de weg zat. Nu dat wel zo is, kan ik terug zonder dat dat me niveau kost.
Hoogstens verlies ik kansen om verder omhoog te gaan, maar daar lig ik niet wakker van.
Vroeger aan kinderen beginnen wordt gelijkgesteld aan niveau verliezen. Alsof je dan geen tijd hebt om jaren te werken. Veel vrouwen zijn daar al veel eerder mee bezig.
Werken en carrière maken gaat trouwens ook prima als je kinderen hebt. We moeten echt af van het idee dat je werkende bestaan als vrouw voorbij is, zodra je kinderen krijgt.
[ Bericht 8% gewijzigd door KayaQ op 30-09-2021 09:48:34 ]
Die omslag is bij een deel van de werkgevers echt lastig. Mijn man en ik zitten in de financiële/belasting wereld en bij die kantoren zijn ze echt vast geroest. Er is mij wel verboden minder dan 4 dagen te werken. Dat dit met ouderschapsverlof toegestaan moet worden accepteerde de directeur knarsentandend. Mijn man wordt verboden 4x9 te werken.quote:
[..]
Deze post.
Vroeger aan kinderen beginnen wordt gelijkgesteld aan niveau verliezen. Alsof je dan geen tijd hebt om jaren te werken. Veel vrouwen zijn daar al veel eerder mee bezig.
Werken en carrière maken gaat trouwens ook prima als je kinderen hebt. We moeten echt af van het idee dat je werkende bestaan als vrouw voorbij is, zodra je kinderen krijgt.
Er zijn gewoon nog steeds genoeg bedrijven die je op een zijspoor knallen. Vooral mkb kantoren zijn heel star.
Ik ben zelf daarom overgestapt naar een multinational en het is een openbaring hoeveel flexibeler en met meer begrip het ook kan. Sinds ik daar zit heb ik hele mooie stappen gemaakt maar toen ik 3 dagen werkte toen kind klein was, werd er bij mkb kantoren echt naar gekeken als jij moedert en komt dan een paar dagen per week hier nog wat socializen. Daar gaan we geen moeite in steken.
En mijn man heeft wel wat verschillende functies uitgeprobeerd en een studie gedaan naast werk terwijl we een kind hadden maar dat is gewoon aanzienlijk anders als er financiele verplichtingen zijn en je een gezin hebt dat aandacht wil dan toen hij een studie deed naast werk in de periode dat hij nog single was en op een klein flatje woonde en parttime werkte om zich op die studie te richten.
Dus ik snap wel dat Vanyel zegt dat ze naar hartelust heeft kunnen uitzoeken wat ze wil en dat 100% heeft kunnen geven zonder al die ballen die daar naast in de lucht gehouden moeten worden.
Dat het jou wel lukt om naast een gezin te promoveren wil niet zeggen dat iedereen dat lukt. De ene gezins situatie is de andere niet. En niet iedereen voelt zich er even goed bij om naast werk ook nog te studeren wat uiteindelijk toch ten koste gaat van tijd die je wellicht anders in je gezin had gestopt.
Kijk naar Amsel, het loopt nu wat minder lekker met haar kind en haar prioriteit verandert opeens. Ook dat kan gebeuren. Vanyel stelt het niet gelijk, ze zegt wat voor haar geldt. Als je vroeg al de prioriteit aan het gezin moet geven bestaat best regelmatig de kans dat als je nog niet verder bent in je carriere dat men die weg dan ook afsnijdt. De grootste groei zit 'm vaak in het begin. Als je dan al parttime werkt slinken vaak de kansen. Is het fair nee maar dat is wel hoe het bij veel werkgevers in elkaar zit helaas.
En de tip van Academic transfer en dan niet-wetenschappelijk vind ik ook een hele goede
Allemaal waar, maar het is toch niet ondenkbaar dat als er eenmaal kinderen zijn dat de prioriteiten verschuiven? Het hele stuk over 'carriere maken gaat prima als je kinderen hebt' is ingegeven door een bepaalde luxe, door geen dingen opzij te hoeven zetten omdat een kind een bepaalde vorm van zorg of ondersteuning nodig heeft. Een keuze hebben daarin is in sommige gevallen echt een luxe.quote:
[..]
Deze post.
Vroeger aan kinderen beginnen wordt gelijkgesteld aan niveau verliezen. Alsof je dan geen tijd hebt om jaren te werken. Veel vrouwen zijn daar al veel eerder mee bezig.
Werken en carrière maken gaat trouwens ook prima als je kinderen hebt. We moeten echt af van het idee dat je werkende bestaan als vrouw voorbij is, zodra je kinderen krijgt.
Ja het kan dat de prioriteiten verschuiven, maar het hoeft niet.quote:
[..]
Allemaal waar, maar het is toch niet ondenkbaar dat als er eenmaal kinderen zijn dat de prioriteiten verschuiven? Het hele stuk over 'carriere maken gaat prima als je kinderen hebt' is ingegeven door een bepaalde luxe, door geen dingen opzij te hoeven zetten omdat een kind een bepaalde vorm van zorg of ondersteuning nodig heeft. Een keuze hebben daarin is in sommige gevallen echt een luxe.
Je kunt het ook omdraaien, het is een luxe als de prioriteiten kunnen verschuiven.
Voor veel ouders geldt dat zij toch echt moeten blijven werken, omdat er brood op de plank moet komen.
Ik heb het niet over stoppen met werken, maar enorm carriere maken als de focus meer op thuis ligt is gewoon erg ingewikkeld. En daar hoeft niemand iets van te vinden.quote:
[..]
Ja het kan dat de prioriteiten verschuiven, maar het hoeft niet.
Je kunt het ook omdraaien, het is een luxe als de prioriteiten kunnen verschuiven.
Voor veel ouders geldt dat zij toch echt moeten blijven werken, omdat er brood op de plank moet komen.
En dat begin kun je ook prima maken van je 18e tot je 30e.quote:
[..]
Die omslag is bij een deel van de werkgevers echt lastig. Mijn man en ik zitten in de financiële/belasting wereld en bij die kantoren zijn ze echt vast geroest. Er is mij wel verboden minder dan 4 dagen te werken. Dat dit met ouderschapsverlof toegestaan moet worden accepteerde de directeur knarsentandend. Mijn man wordt verboden 4x9 te werken.
Er zijn gewoon nog steeds genoeg bedrijven die je op een zijspoor knallen. Vooral mkb kantoren zijn heel star.
Ik ben zelf daarom overgestapt naar een multinational en het is een openbaring hoeveel flexibeler en met meer begrip het ook kan. Sinds ik daar zit heb ik hele mooie stappen gemaakt maar toen ik 3 dagen werkte toen kind klein was, werd er bij mkb kantoren echt naar gekeken als jij moedert en komt dan een paar dagen per week hier nog wat socializen. Daar gaan we geen moeite in steken.
En mijn man heeft wel wat verschillende functies uitgeprobeerd en een studie gedaan naast werk terwijl we een kind hadden maar dat is gewoon aanzienlijk anders als er financiele verplichtingen zijn en je een gezin hebt dat aandacht wil dan toen hij een studie deed naast werk in de periode dat hij nog single was en op een klein flatje woonde en parttime werkte om zich op die studie te richten.
Dus ik snap wel dat Vanyel zegt dat ze naar hartelust heeft kunnen uitzoeken wat ze wil en dat 100% heeft kunnen geven zonder al die ballen die daar naast in de lucht gehouden moeten worden.
Dat het jou wel lukt om naast een gezin te promoveren wil niet zeggen dat iedereen dat lukt. De ene gezins situatie is de andere niet. En niet iedereen voelt zich er even goed bij om naast werk ook nog te studeren wat uiteindelijk toch ten koste gaat van tijd die je wellicht anders in je gezin had gestopt.
Kijk naar Amsel, het loopt nu wat minder lekker met haar kind en haar prioriteit verandert opeens. Ook dat kan gebeuren. Vanyel stelt het niet gelijk, ze zegt wat voor haar geldt. Als je vroeg al de prioriteit aan het gezin moet geven bestaat best regelmatig de kans dat als je nog niet verder bent in je carriere dat men die weg dan ook afsnijdt. De grootste groei zit 'm vaak in het begin. Als je dan al parttime werkt slinken vaak de kansen. Is het fair nee maar dat is wel hoe het bij veel werkgevers in elkaar zit helaas.
Voor veel mensen is deze periode van een jaar of 12 lang genoeg om te ontdekken wat ze willen, een studie te doen en daarna nog 5+ jaar relevante werkervaring op te doen en zo iets stabiels op te bouwen.
Wel het geluk gehad dat het een hele fijne werkgever is. Inmiddels werk ik er 4 jaar, heb twee kinderen gekregen en heb promotie gemaakt. Dit is een stukje geluk (aangenomen worden tijdens m’n afstudeerfase), maar ook keihard werken.
Hoewel ik niet zeker weet of ik dit werk over 10 jaar nog zou doen, ben ik wel blij dat het zo is gelopen. Juist door het krijgen van kinderen heb ik mezelf beter leren kennen en weet nu beter wat bij mij past.
Overigens ben ik wel moe. Oververmoeid. Overoververmoeid zelfs.
Hoe meer ik van jou lees, hoe meer ik ontdek dat ik echt hele andere mensen om me heen heb dan jij.quote:
[..]
En dat begin kun je ook prima maken van je 18e tot je 30e.
Voor veel mensen is deze periode van een jaar of 12 lang genoeg om te ontdekken wat ze willen, een studie te doen en daarna nog 5+ jaar relevante werkervaring op te doen en zo iets stabiels op te bouwen.
Je kunt datzelfde argument ook op een andere manier gebruiken: ze worden zo snel groot, dus je hebt maar even om er als ouder te zijn.quote:
Nog even een gedachte voor alle jonge ouders of toekomstig ouders: kinderen worden vrij snel ook weer groot. En als je dan niets te doen hebt is het ook wel saai. Daarnaast word je van fulltime met dreumessen, peuters en kleuters omgaan zelf ook soms enigszins gek. Dan ben je wel toe aan even een normaal gesprek, hoe leuk kinderen ook kunnen zijn.
Ik ben beroepshalve wat onderzoeken aan het doornemen over de al jaren teruglopende onderwijsresultaten. Wat ik confronterend vond om te lezen toen ik bij de verklaringen aankwam, was dat er meer kinderen zijn met een instabiele gezinssituatie en dat dat onder andere komt doordat de gemiddelde arbeidsduur van ouders is gestegen waardoor er thuis minder tijd en aandacht voor kinderen is. Hoe belangrijk ik het zelf ook vind om te werken, we moeten niet onderschatten dat het voor kinderen essentieel is dat ouders tijd voor hen hebben.
Want het is heel uitzonderlijk dat je op je 30e je zaken redelijk op orde hebt?quote:
[..]
Hoe meer ik van jou lees, hoe meer ik ontdek dat ik echt hele andere mensen om me heen heb dan jij.
Definieer 'je zaken redelijk op orde hebben'.quote:
[..]
Want het is heel uitzonderlijk dat je op je 30e je zaken redelijk op orde hebt?
Zoveel is er toch nog niet te lezen? Het profiel is koud 3 dagen oud..quote:
[..]
Hoe meer ik van jou lees, hoe meer ik ontdek dat ik echt hele andere mensen om me heen heb dan jij.
Voor mij was dat mijn studie afronden, werkervaring opdoen en een steady situatie creëeren wat betreft mijn relatie, maar ook praktisch, huis kopen, rijbewijs halen en een auto voor de deur hoorden daar voor mij ook bij.quote:
[..]
Definieer 'je zaken redelijk op orde hebben'.
Maar ook: reizen, iets van levenswijsheid opdoen, me persoonlijk ontwikkelen door allerlei ervaringen op te doen en genieten van de ultieme vrijheid, een periode kunnen doen en laten wat je wil op het moment dat je het wil.
Die periode van groei was mij veel waard, pas daarna was ik toe aan echt settelen en kinderen krijgen. Ik had het absoluut niet willen missen.
Hoi.quote:
[..]
Deze post.
Vroeger aan kinderen beginnen wordt gelijkgesteld aan niveau verliezen. Alsof je dan geen tijd hebt om jaren te werken. Veel vrouwen zijn daar al veel eerder mee bezig.
Werken en carrière maken gaat trouwens ook prima als je kinderen hebt. We moeten echt af van het idee dat je werkende bestaan als vrouw voorbij is, zodra je kinderen krijgt.
Je leest niet goed. Ik stel aan kinderen beginnen niet gelijk aan niveau verliezen. Ik stel dat ik, dankzij een aantal jaar investeren in werk, nu terug kan in dagen zonder niveau te verliezen. Ik kan twee à drie dagen in de week werken en toch op academisch niveau blijven werken. Daar ben ik blij mee.
Ik heb het in die post overigens erg duidelijk over mij. Niet over andere mensen. Ik was volgens genoemde leeftijden in dit topic niet eens zo oud bij mijn eerste. En voor mij is het werkende bestaan/echte carrière toevallig wel zo'n beetje voorbij dankzij het kinderen krijgen, omdat ik een ontzettend zorgintensief kind heb. Dat geldt ook voor mijn partner. Dat kan zomaar ook voor anderen gelden, maar het geldt zeker niet voor iedereen. Je hebt er alleen vaak niet zoveel invloed op.
Daarom sprak ik dus voor mezelf, niet voor de mensheid.
Dat zouden meer mensen moeten doen.
[ Bericht 0% gewijzigd door Vanyel op 30-09-2021 16:31:31 ]
Ik vind dit altijd zo schokkend. Zelf maar een keer mee te maken gehad en toen was het logisch voor een jaar, maar ik snap daar echt zo geen hol van.quote:
[..]
Die omslag is bij een deel van de werkgevers echt lastig. Mijn man en ik zitten in de financiële/belasting wereld en bij die kantoren zijn ze echt vast geroest. Er is mij wel verboden minder dan 4 dagen te werken. Dat dit met ouderschapsverlof toegestaan moet worden accepteerde de directeur knarsentandend. Mijn man wordt verboden 4x9 te werken.
Er zijn gewoon nog steeds genoeg bedrijven die je op een zijspoor knallen. Vooral mkb kantoren zijn heel star.
Bovendien mag het helemaal niet
Fijn dat jullie een plan hebben voor de komende tijd! Betekent dat ook dat je stopt met het reïntegratietraject bij je huidige werkgever / ontslag neemt?quote:
Ha wij hebben juist besloten dat we heel traditioneel gaan doen: ik ga minder werken zodat ik meer thuis kan zijn voor de kinderen. Freelancen tijdens de uren dat de kinderen op school zijn, op de BSO zitten (nog maar 1 middag) en op de dag dat m'n man vrij is.
Ik heb jarenlang van ons tweeën het meeste geld binnen gebracht, maar dit past op dit moment het best. M'n man zit goed op z'n plek met z'n werk en krijgt daar veel kansen, terwijl ik vastliep. En onze oudste heeft wat extra aandacht en meer rust nodig, dus we wilden veel minder BSO gaan gebruiken en ik wil haar naar de benodigde afspraken kunnen brengen enzo. Qua inkomen wordt het wel even wennen, maar we denken dat dit voor de rust in her gezin (en in mijn hoofd!) voorlopig het beste is. We'll see
Jij kent niet zoveel mensen waarvoor niet alles maakbaar is lijkt het.quote:
[..]
Ja het kan dat de prioriteiten verschuiven, maar het hoeft niet.
Je kunt het ook omdraaien, het is een luxe als de prioriteiten kunnen verschuiven.
Voor veel ouders geldt dat zij toch echt moeten blijven werken, omdat er brood op de plank moet komen.
Ik hoop dat je ten volle geniet van die luxepositie, maar realiseer je ook dat dat echt een luxe positie is, niet een standaard uitgangspunt.
Ik denk dat je enorm veel mee hebt in het leven als je voor je 30ste al die dingen voor elkaar hebt.quote:
[..]
Voor mij was dat mijn studie afronden, werkervaring opdoen en een steady situatie creëeren wat betreft mijn relatie, maar ook praktisch, huis kopen, rijbewijs halen en een auto voor de deur hoorden daar voor mij ook bij.
Maar ook: reizen, iets van levenswijsheid opdoen, me persoonlijk ontwikkelen door allerlei ervaringen op te doen en genieten van de ultieme vrijheid, een periode kunnen doen en laten wat je wil op het moment dat je het wil.
Die periode van groei was mij veel waard, pas daarna was ik toe aan echt settelen en kinderen krijgen. Ik had het absoluut niet willen missen.
Ik ga ontslag nemen en ben nu samen met m'n werkgever aan het kijken per wanneer. Ik kan op dit moment nog niet 100% aan het werk, of het nou in deze baan zou zijn of in een andere of voor mezelf, dus ik ga niet per direct weg, ik ben nog arbeidsongeschikt. Maar ik moet natuurlijk wel eerlijk kijken wanneer ziek zijn overgaat in er gewoon geen zin meer in hebben. Ik wil hen absoluut geen poot uitdraaien, maar mezelf ook niet tekort doen. Volgens mij zitten beide partijen er integer in, dus daar komen we wel uit.quote:
Fijn dat jullie een plan hebben voor de komende tijd! Betekent dat ook dat je stopt met het reïntegratietraject bij je huidige werkgever / ontslag neemt?
En dan moet ik dus een eigen toko gaan opzetten
Zoals het er nu uit ziet ga ik daar de komende maanden eens rustig mee starten, en dan is het idee om in januari 2022 weer volle kracht vooruit te gaan. Dan heb ik 28 uur per week beschikbaar om aan werk te besteden (dat zijn 3 dagen onder schooltijd en 2 hele werkdagen als ze bij BSO of man zijn), dus dat is alles bij elkaar nog best wat. Nu nog klanten gaan vinden [ Bericht 0% gewijzigd door Amsel op 30-09-2021 14:42:48 ]
Huh? Werken voor je geld = geloven in maakbaarheid? Voor veel mensen is het noodzaak.quote:
[..]
Jij kent niet zoveel mensen waarvoor niet alles maakbaar is lijkt het.
Ik hoop dat je ten volle geniet van die luxepositie, maar realiseer je ook dat dat echt een luxe positie is, niet een standaard uitgangspunt.
Ik vind het juist klinken als een privilege als je 'prioriteiten' kunt stellen en dit betekent dat je veel minder gaat werken in een veel minder goedbetaalde functie. Er is altijd iemand die de kosten daarvan betaalt, dat kan je partner zijn, of de overheid/de werkende bevolking,maar links of rechtsom zullen de kosten van jouw gezin door iemand betaald moeten worden.
Ok, dan heb ik je verkeerd begrepen.quote:
[..]
Hoi.
Je leest niet goed. Ik stel aan kinderen beginnen niet gelijk aan niveau verliezen. Ik stel dat ik, dankzij een aantal jaar investeren in werk, nu terug kan in dagen zonder niveau te verliezen. Ik kan twee à drie dagen in de week werken en toch op academisch niveau blijven werken. Daar ben ik blij mee.
Ik heb het in die post overigens erg duidelijk overmij. Niet over andere mensen. Ik was volgens genoemde leeftijden in dit topic niet eens zo oud bij mijn eerste. En voor mij is het werkende bestaan/echte carrière toevallig wel zo'n beetje voorbij dankzij het kinderen krijgen, omdat ik een ontzettend zorgintensief kind heb. Dat geldt ook voor mijn partner. Dat kan zomaar ook voor anderen gelden, maar het geldt zeker niet voor iedereen. Je hebt er alleen vaak niet zoveel invloed op.
Daarom sprak ik dus voor mezelf, niet voor de mensheid.
Dat zouden meer mensen moeten doen.
Dat argument kun je omdraaien, maar ik denk niet dat alleen maar thuis zijn per se in het voordeel is van de kinderen.quote:
[..]
Je kunt datzelfde argument ook op een andere manier gebruiken: ze worden zo snel groot, dus je hebt maar even om er als ouder te zijn.
Ik ben beroepshalve wat onderzoeken aan het doornemen over de al jaren teruglopende onderwijsresultaten. Wat ik confronterend vond om te lezen toen ik bij de verklaringen aankwam, was dat er meer kinderen zijn met een instabiele gezinssituatie en dat dat onder andere komt doordat de gemiddelde arbeidsduur van ouders is gestegen waardoor er thuis minder tijd en aandacht voor kinderen is. Hoe belangrijk ik het zelf ook vind om te werken, we moeten niet onderschatten dat het voor kinderen essentieel is dat ouders tijd voor hen hebben.
Ik denk dat je tijd niet moet verwarren met echte aandacht. Kwaliteit boven kwantiteit. Hoeveel straatcriminelen hebben fulltime thuiszittende moeders? Zijn die nou zo veel beter af? Heel veel mensen zijn slechte ouders (en slechte echtgenoten). met de verdere individualisering zal dat niet snel beter worden. Allemaal een stempeltje autist of ADHD en pillen in plaats van een opvoeding.
Daarnaast leren kinderen een hoop op een BSO/KDV, mijn kinderen hebben het daar gewoon altijd leuk gehad. Er zijn tenslotte veel meer andere kinderen dan thuis. Een paar dagen naar de BSO is prima voor de meeste kinderen, worden ze sociaal van en ze doen er andere dingen dan thuis. Prima.
Mijn vrouw en ik zijn veel relaxter als we onszelf kunnen blijven ontwikkelen en we het geld hebben om een prima leven te hebben. Ben het met je eens dat instabiele thuissituaties heel slecht zijn voor kinderen, maar correlatie is hier niet perse causatie.
Ik dacht ook dat ik al deze dingen wel zo'n beetje had gedaan, alles afgevinkt wat ik mezelf als voorwaarden had gesteld. Op mijn 28e kregen wij ons eerste kind. Achteraf gezien heb ik mezelf pas écht leren kennen in de jaren die volgdenquote:
[..]
Voor mij was dat mijn studie afronden, werkervaring opdoen en een steady situatie creëeren wat betreft mijn relatie, maar ook praktisch, huis kopen, rijbewijs halen en een auto voor de deur hoorden daar voor mij ook bij.
Maar ook: reizen, iets van levenswijsheid opdoen, me persoonlijk ontwikkelen door allerlei ervaringen op te doen en genieten van de ultieme vrijheid, een periode kunnen doen en laten wat je wil op het moment dat je het wil.
Die periode van groei was mij veel waard, pas daarna was ik toe aan echt settelen en kinderen krijgen. Ik had het absoluut niet willen missen.
. Het ouderschap heeft bepaalde zaken wel op scherp gezet en/of op zijn kop gezet. Bovendien: toen mijn oudste net geboren was, kreeg ik te maken met een reorganisatie op het werk en werd ik boventallig verklaard. Het leerde me dat je zelfs met een vast contract nooit zeker bent van je baan. Dus waarom wachten op dat felbegeerde vaste contract? Ik durf nu sneller in het diepe te springen, zonder dat alles tot in de puntjes is uitgestippeld. Als ik nu terugkijk, had ik misschien nog wel iets langer willen wachten. Een jaartje extra investeren in werk, genieten van de vrijheid, spontaan op vakantie gaan, etc. Dingen die toen heel normaal waren (echt, wat deden we toen met onze tijd??) of zelfs een beetje saai. Maar op persoonlijk vlak had ik dan niet gestaan waar ik nu sta. Wat het ouderschap me geleerd heeft, had ik denk ik niet via een andere weg kunnen leren.
Ik wilde mijn carrière-stappen ook eigenlijk een paar jaar uitstellen, maar door de reorganisatie moest ik op zoek naar een andere baan. Dat heeft uiteindelijk heel goed uitgepakt, en achteraf ben ik wel blij dat ik toen dat zetje kreeg. Het was wel zwaar, waardoor ik wel min of meer bewust 8 jaar in dezelfde functie zit. Ik merk dat ik nu meer ruimte in mijn hoofd krijg om verder te kijken, meer te investeren zonder dat dat ten koste gaat van mijn gezin.
Gelukkig wil je werkgever wel constructief meedenken, dat scheelt al een hoop. Voel je je al kilo's lichter?quote:
[..]
Ik ga ontslag nemen en ben nu samen met m'n werkgever aan het kijken per wanneer. Ik kan op dit moment nog niet 100% aan het werk, of het nou in deze baan zou zijn of in een andere of voor mezelf, dus ik ga niet per direct weg, ik ben nog arbeidsongeschikt. Maar ik moet natuurlijk wel eerlijk kijken wanneer ziek zijn overgaat in er gewoon geen zin meer in hebben. Ik wil hen absoluut geen poot uitdraaien, maar mezelf ook niet tekort doen. Volgens mij zitten beide partijen er integer in, dus daar komen we wel uit.
En dan moet ik dus een eigen toko gaan opzetten
Ja, want intensieve thuisbegeleiding, PGB-ers, gezinsvervangende woonvormen en vergaande psychisch ondersteuning vanwege volledig overbelasting zijn allemaal lekker gratisquote:
[..]
Huh? Werken voor je geld = geloven in maakbaarheid? Voor veel mensen is het noodzaak.
Ik vind het juist klinken als een privilege als je 'prioriteiten' kunt stellen en dit betekent dat je veel minder gaat werken in een veel minder goedbetaalde functie. Er is altijd iemand die de kosten daarvan betaalt, dat kan je partner zijn, of de overheid/de werkende bevolking,maar links of rechtsom zullen de kosten van jouw gezin door iemand betaald moeten worden.
Leve de luxepositie Eens.quote:
[..]
Dat argument kun je omdraaien, maar ik denk niet dat alleen maar thuis zijn per se in het voordeel is van de kinderen.
Ik denk dat je tijd niet moet verwarren met echte aandacht. Kwaliteit boven kwantiteit. Hoeveel straatcriminelen hebben fulltime thuiszittende moeders? Zijn die nou zo veel beter af? Heel veel mensen zijn slechte ouders (en slechte echtgenoten). met de verdere individualisering zal dat niet snel beter worden. Allemaal een stempeltje autist of ADHD en pillen in plaats van een opvoeding.
Daarnaast leren kinderen een hoop op een BSO/KDV, mijn kinderen hebben het daar gewoon altijd leuk gehad. Er zijn tenslotte veel meer andere kinderen dan thuis. Een paar dagen naar de BSO is prima voor de meeste kinderen, worden ze sociaal van en ze doen er andere dingen dan thuis. Prima.
Mijn vrouw en ik zijn veel relaxter als we onszelf kunnen blijven ontwikkelen en we het geld hebben om een prima leven te hebben. Ben het met je eens dat instabiele thuissituaties heel slecht zijn voor kinderen, maar correlatie is hier niet perse causatie.
En daarbij vind ik het een bijzondere conclusie om instabiele gezinssituaties te wijten aan de verhoogde aantal uren dat ouders aan het werk zijn. Nog steeds werken we in Nederland erg weinig als je het afzet tegen andere landen in de wereld waar de cultuur heel anders is.
Je zou ook kunnen zeggen dat werkende ouders er juist voor zorgen dat kinderen in een stabiele situatie opgroeien en dat na een eventuele scheiding, of baanverlies, ziekte of overlijden van een van de ouders, de kans een stuk groter is dat het stabiel blijft ipv dat kinderen noodgedwongen moeten verhuizen en een armoedeval maken.
Twee werkende ouders kunnen hun kind een meer stabiele situatie bieden. Zeker omdat er in Nederland nog genoeg tijd overblijft om door te brengen met de kinderen als je een grote parttime baan hebt.
Over het algemeen is dat hier in Nederland ontzettend goed geregeld (vakantiedagen, maximaal aantal uren dat je mag werken, ouderschapsverlof).
Dan moet er toch juist geld binnenkomen?quote:
[..]
Ja, want intensieve thuisbegeleiding, PGB-ers, gezinsvervangende woonvormen en vergaande psychisch ondersteuning vanwege volledig overbelasting zijn allemaal lekker gratis
Dat is ook zeker waar, van het ouderschap zelf leer je een hele hoop. Maar dat zijn dingen die je pas leert als je kinderen krijgt.quote:
[..]
Ik dacht ook dat ik al deze dingen wel zo'n beetje had gedaan, alles afgevinkt wat ik mezelf als voorwaarden had gesteld. Op mijn 28e kregen wij ons eerste kind. Achteraf gezien heb ik mezelf pas écht leren kennen in de jaren die volgden
Als ik nu terugkijk, had ik misschien nog wel iets langer willen wachten. Een jaartje extra investeren in werk, genieten van de vrijheid, spontaan op vakantie gaan, etc. Dingen die toen heel normaal waren (echt, wat deden we toen met onze tijd??) of zelfs een beetje saai. Maar op persoonlijk vlak had ik dan niet gestaan waar ik nu sta. Wat het ouderschap me geleerd heeft, had ik denk ik niet via een andere weg kunnen leren.
Ik wilde mijn carrière-stappen ook eigenlijk een paar jaar uitstellen, maar door de reorganisatie moest ik op zoek naar een andere baan. Dat heeft uiteindelijk heel goed uitgepakt, en achteraf ben ik wel blij dat ik toen dat zetje kreeg. Het was wel zwaar, waardoor ik wel min of meer bewust 8 jaar in dezelfde functie zit. Ik merk dat ik nu meer ruimte in mijn hoofd krijg om verder te kijken, meer te investeren zonder dat dat ten koste gaat van mijn gezin.
Wachten tot je ouder bent heeft daarvoor geen zin, want ook als je 40 bent zal het ouderschap je nog veel over jezelf en de wereld leren.
Dat neemt allemaal niet weg dat het belangrijk is dat ouders afdoende aanwezig zijn en aandacht geven. Contact met leeftijdsgenootjes is geen compensatie en dat er ook slechte ouders zijn is een slap excuus.quote:
[..]
Dat argument kun je omdraaien, maar ik denk niet dat alleen maar thuis zijn per se in het voordeel is van de kinderen.
Ik denk dat je tijd niet moet verwarren met echte aandacht. Kwaliteit boven kwantiteit. Hoeveel straatcriminelen hebben fulltime thuiszittende moeders? Zijn die nou zo veel beter af? Heel veel mensen zijn slechte ouders (en slechte echtgenoten). met de verdere individualisering zal dat niet snel beter worden. Allemaal een stempeltje autist of ADHD en pillen in plaats van een opvoeding.
Daarnaast leren kinderen een hoop op een BSO/KDV, mijn kinderen hebben het daar gewoon altijd leuk gehad. Er zijn tenslotte veel meer andere kinderen dan thuis. Een paar dagen naar de BSO is prima voor de meeste kinderen, worden ze sociaal van en ze doen er andere dingen dan thuis. Prima.
Mijn vrouw en ik zijn veel relaxter als we onszelf kunnen blijven ontwikkelen en we het geld hebben om een prima leven te hebben. Ben het met je eens dat instabiele thuissituaties heel slecht zijn voor kinderen, maar correlatie is hier niet perse causatie.
Ik snap dat je veel zelf voor je kind moet zorgen als anderen dat niet kunnen doen, vanwege een aandoening. Maar links of rechtsom zal er toch ook geld in het laatje moeten komen? Vind je dat echt een luxe-probleem?quote:
Wat versta jij onder 'afdoende aanwezig zijn'?quote:
[..]
Dat neemt allemaal niet weg dat het belangrijk is dat ouders afdoende aanwezig zijn en aandacht geven. Contact met leeftijdsgenootjes is geen compensatie en dat er ook slechte ouders zijn is een slap excuus.
Geld in het laatje =/= ruimte voor een carrière. Dat je naast een gezin de ruimte voelt en hebt om aan een carrière te werken, is een luxe.quote:
[..]
Ik snap dat je veel zelf voor je kind moet zorgen als anderen dat niet kunnen doen, vanwege een aandoening. Maar links of rechtsom zal er toch ook geld in het laatje moeten komen? Vind je dat echt een luxe-probleem?
Zou je dit ook zo stellig zeggen als ik een man was?quote:
[..]
Geld in het laatje =/= ruimte voor een carrière. Dat je naast een gezin de ruimte voelt en hebt om aan een carrière te werken, is een luxe.
Ouders die minder gaan werken zijn een stuk goedkoper.quote:
[..]
Dan moet er toch juist geld binnenkomen?
Ook als die ouders met liefde een arm hadden weggegeven om gewoon 4 of 5 dagen te blijven werken en kinderen te hebben die niet die extra zorg nodig hadden.
Sarcasme?quote:
[..]
Ja, want intensieve thuisbegeleiding, PGB-ers, gezinsvervangende woonvormen en vergaande psychisch ondersteuning vanwege volledig overbelasting zijn allemaal lekker gratis
Natuurlijk.quote:
[..]
Zou je dit ook zo stellig zeggen als ik een man was?
Clubsoda is een vieze harige feministe.
Nooitquote:
Ja hoor, ik vind dat het voor iedere ouder een luxe is om geen zorgintensief kind te hebben of meer algemeen een gezinssituatie te hebben die dusdanig is dat daarnaast ruimte is voor zelfontplooiing naar eigen voorkeur.quote:
[..]
Zou je dit ook zo stellig zeggen als ik een man was?
Als je hebt gestudeerd, dan kun je je werk vaak wel een carrière noemen. Of bedoel je dat je eigenlijk moet terugschakelen als ouders naar een lager niveau? Wat heeft dat dan voor zin?quote:
[..]
Ja hoor, ik vind dat het voor iedere ouder een luxe is om geen zorgintensief kind te hebben of meer algemeen een gezinssituatie te hebben die dusdanig is dat daarnaast ruimte is voor zelfontplooiing naar eigen voorkeur.
Of je nou 32 uur in de week aan het schoonmaken bent, vrijwilligerswerk doet, of als huisarts, manager, of hoogleraar aan de slag bent, dat maakt voor je kind allemaal niet zoveel uit.
Je bent er of je bent er niet. Alleen haalt de ene wat meer geld binnen dan de ander. Meer geld lijkt me dan voor je gezin en voor jezelf het fijnste, aangezien je daarmee bepaalde taken kunt uitbesteden of makkelijker kunt maken, dat vergroot dus alleen de tijd maar dat je aan je kind kunt besteden.
Werken een luxe noemen vind ik best apart. Maar heel weinig mensen leven in een sprookjeswereld waar het geld vanzelf wel bij hun aankomt.
Als je een zorgintensieve gezinssituatie hebt, kan je misschien prima schoonmaken, maar niet (meer) een team leiden of investeren in een extra opleiding om promotie te kunnen krijgen of je PhD afronden. Of niet zonder een burn-out te krijgen. Je blijft sneller/makkelijker hangen in een functie die je op je sloffen kan uitvoeren. Brengt wel geld in het laatje, maar geeft geen uitdaging. Het maakt voor je kind sec niet uit nee, maar voor je eigen geestelijke toestand wel.quote:
[..]
Als je hebt gestudeerd, dan kun je je werk vaak wel een carrière noemen. Of bedoel je dat je eigenlijk moet terugschakelen als ouders naar een lager niveau? Wat heeft dat dan voor zin?
Of je nou 32 uur in de week aan het schoonmaken bent, vrijwilligerswerk doet, of als huisarts, manager, of hoogleraar aan de slag bent, dat maakt voor je kind allemaal niet zoveel uit.
Je bent er of je bent er niet. Alleen haalt de ene wat meer geld binnen dan de ander. Meer geld lijkt me dan voor je gezin en voor jezelf het fijnste, aangezien je daarmee bepaalde taken kunt uitbesteden of makkelijker kunt maken, dat vergroot dus alleen de tijd maar dat je aan je kind kunt besteden.
Werken een luxe noemen vind ik best apart. Maar heel weinig mensen leven in een sprookjeswereld waar het geld vanzelf wel bij hun aankomt.
In die zin is carrière maken (promotie krijgen, hogerop gaan) dus een luxe. Als je privéleven veel energie kost, kan je dat niet in je werk stoppen.
[ Bericht 4% gewijzigd door Phaidra op 30-09-2021 16:16:06 ]
Het is allemaal wel heel gemakkelijk gezegd, maar niet zo vanzelfsprekend om maar allebei (veel) te werken.
Later wel weer gewoon prima op m'n plek terecht gekomen en nu de leukste baan op de universiteit
Toch apart, want uit andere onderzoeken blijkt dat Nederlanders het minst aantal uren werken. Als de onderwijsresultaten ook internationaal gezien achteruit gaan, terwijl in die andere landen ouders net zoveel of vaak genoeg juist meer werken, dan is dit wel een factor die je niet helemaal los kunt zien volgens mij van andere omstandigheden?quote:
[..]
Je kunt datzelfde argument ook op een andere manier gebruiken: ze worden zo snel groot, dus je hebt maar even om er als ouder te zijn.
Ik ben beroepshalve wat onderzoeken aan het doornemen over de al jaren teruglopende onderwijsresultaten. Wat ik confronterend vond om te lezen toen ik bij de verklaringen aankwam, was dat er meer kinderen zijn met een instabiele gezinssituatie en dat dat onder andere komt doordat de gemiddelde arbeidsduur van ouders is gestegen waardoor er thuis minder tijd en aandacht voor kinderen is. Hoe belangrijk ik het zelf ook vind om te werken, we moeten niet onderschatten dat het voor kinderen essentieel is dat ouders tijd voor hen hebben.
Ik had het over teruglopende onderwijsresultaten. Daarmee vergelijk ik Nederlandse leerlingen van nu met die van vroeger en niet zozeer met leerlingen uit andere landen; in internationaal perspectief vormen we de middenmoot. En vanzelfsprekend valt er veel meer over te zeggen: het rapport is ruim 200 pagina's dik.quote:
[..]
Toch apart, want uit andere onderzoeken blijkt dat Nederlanders het minst aantal uren werken. Als de onderwijsresultaten ook internationaal gezien achteruit gaan, terwijl in die andere landen ouders net zoveel of vaak genoeg juist meer werken, dan is dit wel een factor die je niet helemaal los kunt zien volgens mij van andere omstandigheden?
Het ligt er maar aan hoe je zelf in elkaar zit. Zelf zou mijn geestelijke toestand juist verschrikkelijk zijn als ik 30 uur in de week moest schoonmaken, of een of ander simpel, geestdodend baantje zou moeten doen. Dat zou voor mij echt de hel zijn.quote:
[..]
Als je een zorgintensieve gezinssituatie hebt, kan je misschien prima schoonmaken, maar niet (meer) een team leiden of investeren in een extra opleiding om promotie te kunnen krijgen of je PhD afronden. Of niet zonder een burn-out te krijgen. Je blijft sneller/makkelijker hangen in een functie die je op je sloffen kan uitvoeren. Brengt wel geld in het laatje, maar geeft geen uitdaging. Het maakt voor je kind sec niet uit nee, maar voor je eigen geestelijke toestand wel.
In die zin is carrière maken (promotie krijgen, hogerop gaan) dus een luxe. Als je privéleven veel energie kost, kan je dat niet in je werk stoppen.
Mijn huidige baan is minder belastend dan al het laagbetaalde werk dat ik hiervoor heb gedaan.
Ik ben het deels met je eens dat de aanwezigheid van ouders belangrijk is, maar dit geldt wel in even grote mate voor vaders als voor moeders.quote:
[..]
Je kunt datzelfde argument ook op een andere manier gebruiken: ze worden zo snel groot, dus je hebt maar even om er als ouder te zijn.
Ik ben beroepshalve wat onderzoeken aan het doornemen over de al jaren teruglopende onderwijsresultaten. Wat ik confronterend vond om te lezen toen ik bij de verklaringen aankwam, was dat er meer kinderen zijn met een instabiele gezinssituatie en dat dat onder andere komt doordat de gemiddelde arbeidsduur van ouders is gestegen waardoor er thuis minder tijd en aandacht voor kinderen is. Hoe belangrijk ik het zelf ook vind om te werken, we moeten niet onderschatten dat het voor kinderen essentieel is dat ouders tijd voor hen hebben.
Moeders in Nederland nemen hun verantwoordelijkheid thuis al in hoge mate. Nu de vaders nog.
Ik hoop dat twee grote parttime banen het nieuwe normaal wordt als je kleine kinderen hebt (onder de 4).
[ Bericht 2% gewijzigd door KayaQ op 30-09-2021 18:21:38 ]
Was ze maar schoenmaker, want ik heb mijn tenen door mijn zool gekromt.quote:
Het hele verhaal van ts schreeuwt ambtenaar.
Misschien kan ze lerares Nederlands worden. Daar hebben we geloof ik nog een tekort aan.quote:
[..]
Was ze maar schoenmaker, want ik heb mijn tenen door mijn zool gekromt.
Ja nee maar dan heb je met kinderen te maken, en dat willen ouders stiekem zo min mogelijk.quote:
[..]
Misschien kan ze lerares Nederlands worden. Daar hebben we geloof ik nog een tekort aan.
Geen promotie maken is niet perse hetzelfde als een geestdodend baantje he?quote:
[..]
Het ligt er maar aan hoe je zelf in elkaar zit. Zelf zou mijn geestelijke toestand juist verschrikkelijk zijn als ik 30 uur in de week moest schoonmaken, of een of ander simpel, geestdodend baantje zou moeten doen. Dat zou voor mij echt de hel zijn.
Mijn huidige baan is minder belastend dan al het laagbetaalde werk dat ik hiervoor heb gedaan.
Ze had het over een functie die je op je sloffen kan uitvoeren. Voor mij zou dat dus niet relaxt zijn, want ik word daar doodongelukkig van.quote:
[..]
Geen promotie maken is niet perse hetzelfde als een geestdodend baantje he?
Oh wil je daar meer over vertellen?quote:
[..]
Ze had het over een functie die je op je sloffen kan uitvoeren. Voor mij zou dat dus niet relaxt zijn, want ik word daar doodongelukkig van.
Eigenlijk niet. Ik heb niet de behoefte me te verantwoorden voor het feit dat ik werk doe waarvoor ik ben opgeleid.quote:Op donderdag 30 september 2021 19:11 schreef FlippingCoin het volgende:
[..]
Oh wil je daar meer over vertellen?
Ik ben inmiddels wel benieuwd wat alle partners doen van de vrouwen hier die stoppen/minderen, of niveaus naar beneden gaan.
Oh jammer papoea!quote:
[..]
Eigenlijk niet. Ik heb niet de behoefte me te verantwoorden voor het feit dat ik werk doe waarvoor ik ben opgeleid.
Ik ben inmiddels wel benieuwd wat alle partners doen van de vrouwen hier die stoppen/minderen, of niveaus naar beneden gaan.
Heb je toevallig ook zorgintensieve kinderen? Of een partner waar je voor moet zorgen?quote:
[..]
Ze had het over een functie die je op je sloffen kan uitvoeren. Voor mij zou dat dus niet relaxt zijn, want ik word daar doodongelukkig van.
Zo niet, had je misschien kunnen weten dat 'ze' het niet over jou en de jouwen had. @Phaidra begon haar post immers met
quote:Als je een zorgintensieve gezinssituatie hebt
Ik had alles op een rijtje kunnen hebben op mijn 30e, maar jarenlange mantelzorg en het verlies van mijn ouders, zelf ernstig ziek geworden en veel behandelingen moeten volgen, een verhuizing naar de andere kant van het land voor werk van partner en kort daarna een partner het in die periode teveel werd en acuut de handdoek in de ring gooide zorgde voor wel enige vertraging kan ik je vertellen. Heb nooit een dag zonder werk gezeten maar ik heb pas vanaf mijn 30e echt bewust aan mijn carrière kunnen werken. Nu ruim tien jaar later alles dik voor elkaar.
Kortom, je kunt niet iedereen in je eigen referentiekader proppen.
Life is what happens to you while making other plans
Hoe definieer je zorgintensieve kinderen dan precies?quote:
[..]
Heb je toevallig ook zorgintensieve kinderen? Of een partner waar je voor moet zorgen?
Zo niet, had je misschien kunnen weten dat 'ze' het niet over jou en de jouwen had. @:Phaidra begon haar post immers met
[..]
Wat mij betreft heeft elk kind intensieve zorg nodig, of je er nou een labeltje op plakt, of niet.
Ja dat, dit is gewoon trollen manquote:
[..]
Hoe definieer je zorgintensieve kinderen dan precies?
Wat mij betreft heeft elk kind intensieve zorg nodig, of je er nou een labeltje op plakt, of niet.
Ik denk dat je nu wel zo ongeveer het punt bereikt hebt waarop het een goed idee is om verder je snavel te houden over zaken waar je geen kaas van hebt gegeten.quote:
[..]
Hoe definieer je zorgintensieve kinderen dan precies?
Wat mij betreft heeft elk kind intensieve zorg nodig, of je er nou een labeltje op plakt, of niet.
En dat jaquote:
[..]
Ja dat, dit is gewoon trollen man
Dat is zeker waar. Ik zeg niet dat iedereen aan een bepaald plan moet voldoen, of iets dergelijks.quote:
Wordt best een vreemde discussie op deze manier.
Ik had alles op een rijtje kunnen hebben op mijn 30e, maar jarenlange mantelzorg en het verlies van mijn ouders, zelf ernstig ziek geworden en veel behandelingen moeten volgen, een verhuizing naar de andere kant van het land voor werk van partner en kort daarna een partner het in die periode teveel werd en acuut de handdoek in de ring gooide zorgde voor wel enige vertraging kan ik je vertellen. Heb nooit een dag zonder werk gezeten maar ik heb pas vanaf mijn 30e echt bewust aan mijn carrière kunnen werken. Nu ruim tien jaar later alles dik voor elkaar.
Kortom, je kunt niet iedereen in je eigen referentiekader proppen.
Life is what happens to you while making other plans
Ik beschreef het alleen om te laten zien dat het best mogelijk is om rond je 30e een kind te krijgen en het dan prima voor elkaar te hebben.
Je kunt trouwens in de tussentijd ook nog allerlei tegenslag hebben gehad. Sterker nog, ik denk niet dat er veel mensen bestaan van 30 die geen tegenslag hebben gekend in hun leven.
Niet iedereen heeft de middelen om een opleiding te volgen en laten we niet hautain gaan doen Voor mij zou het geestdodend zijn. Voor mijn schoonmaker zou mijn werk vreselijk saai zijn, vermoed ik.quote:
Zullen we het weer hebben over werk in combinatie met het ouderschap en er geen pissing match van maken? En laten we dan ook niet bepaalde banen als schoonmaken geestdodend noemen. Lekker om te lezen als dat je beroep is
Het was geen waardeoordeel. Ik ben heel blij dat er mensen bestaan die dit werk willen overnemen.
Dit meen je niet serieus toch? Dat je dit niet begrijpt. Het verbaast mequote:
[..]
Hoe definieer je zorgintensieve kinderen dan precies?
Wat mij betreft heeft elk kind intensieve zorg nodig, of je er nou een labeltje op plakt, of niet.
Een voorbeeld van zorgintensief kind is een ziek kind of een kind met een beperking een vast nog talloze andere zaken die ik nu niet noem. Dat kan je absoluut niet vergelijken met “elk kind”
Wat denk je dat er met de zorgzwaarte gebeurt als je kind aan de chemo moet om maar een voorbeeld te noemen? Ik heb ze gezien in het ziekenhuis hoor
Niet te vergelijken met gezond kind die je na thuiskomst werk gauw z’n eten naar binnen lepelt, naar bed en volgende dag weer present op het KDV waarna jij je naar je 1e vergadering haast.
Uit al je posts blijkt juist dat je ontzettend uit de hoogte doet. Of ontzettend naïef bent, dat is de andere optie.quote:
[..]
Voor mij zou het geestdodend zijn. Voor mijn schoonmaker zou mijn werk vreselijk saai zijn, vermoed ik.
Het was geen waardeoordeel. Ik ben heel blij dat er mensen bestaan die dit werk willen overnemen.
Maar zullen we weer teruggaan naar waar het om gaat in dit topic?
Er werd net wel een interessant punt aangestipt over de partnerquote:
[..]
Maar zullen we weer teruggaan naar waar het om gaat in dit topic?
We hebben het in dit topic over hoe we ons werk combineren met een gezinsleven en dan is het denk ik ook relevant hoe de partner erin staat.
Kunnen jullie hierover praten met je partner? Gaat dat vanzelf of heb je moeite? Belemmert je partner je in je carrière? (Bijv door zelf heel veel van huis te zijn)
Situatie bij mij: mijn werk is veeleisend en mijn partner moet inleveren op zijn carrière zodat ik mijn werk kan blijven doen (en alle zorg om ons kind gedekt is)
Ik voel me daar bij tijd en wijlen behoorlijk schuldig over omdat ik het zo niet wil voor ons. Ik wil mijn partner namelijk niet beperken in zijn ambities. Overigens uiteraard iets wat op m’n 18e totaal niet in mij is opgekomen toen ik mijn beroep koos.
1 van mijn “compensatiemechanismen” hiervoor is dat ik redelijk laagdrempelig geld uitgeef om gemak voor ons te “kopen” om ons (maar vooral mijn partner) te ontlasten thuis. Dus schoonmaakster, boodschappen laten bezorgen (ook voor Corona al), heb zelfs een keer m’n 16-jarige nichtje betaald om een was voor ons weg te strijken. Vond ze hilarisch en lekker makkelijk verdiend.
Hoe is dit bij jullie?
Verder: mijn man en ik werken op het moment evenveel uren (parttime), en elke keer dat er iets wijzigt in de gezins- of werksituatie gaan we praten over hoe we dat samen willen invullen. Maar we zijn beide 'gezegend' met de wens om veel bij de kinderen te zijn en een gebrek aan ambitie om het maar zo te noemen, dat maakt wel dat het allemaal vloeiend gaat.
Maar dat plan ik eigenlijk altijd als zoon bij zijn vader is. Een deel van de zorgtaken komt wel exclusief bij mij neer (schoolgesprekken, bezoeken aan de tandarts/oogarts etc.). De rest van de taken verdelen we echt 50-50. En een schoonmaakster en bezorgabo inderdaad Overigens hebben mijn ex en ik destijds ook besproken hoe we het samen zouden aanpakken als ons kind niet naar de opvang zou kunnen zoals we gedacht hadden. Omdat ik toen promoveerde en mijn sowieso al wat matige carriereperspectief niet veel baat had bij een halve afgerond promotietraject was het scenario dat mijn ex zou stoppen de meest logische keus. Daar kwamen we ook zonder veel gedoe uit, maar dat was ook maar hypothetisch natuurlijk want goddank is zoon tot dusver niet zorgintensief gebleken
Pardon?? Niet zo netjes om iemand een trol te noemen die alleen maar een andere mening heeft.quote:
We hebben wellicht de troll iets te lang gevoederd.
Verder: mijn man en ik werken op het moment evenveel uren (parttime), en elke keer dat er iets wijzigt in de gezins- of werksituatie gaan we praten over hoe we dat samen willen invullen. Maar we zijn beide 'gezegend' met de wens om veel bij de kinderen te zijn en een gebrek aan ambitie om het maar zo te noemen, dat maakt wel dat het allemaal vloeiend gaat.
Het houdt je zo lekker van de straatquote:
We hebben wellicht de troll iets te lang gevoederd.
Wij werken nu ongeveer evenveel. Dat gaat in de nabije toekomst veranderen, maar dat doen we in goed overleg.
Wij zijn het er altijd over eens geweest dat we met kinderen geen 5 dagen wilden werken zonder trouwens ook nietdus dat hebben we ook nooit gedaan. Maar meer dan nu kan was dus oorspronkelijk wel de bedoeling. Gelukkig levert ook dat geen onderling gedoe op.
Geen studie afgemaakt, altijd wat aangemodderd. Na het krijgen van een kind werd ik pas serieus in mijn werk.
Ik werk zeker niet teveel, sterker nog ik werk 4 dagen en wordt 5 betaald. Aan carriere maken doe ik niet, ik werk, doe dat goed en heb totaal geen interesse om hogerop te komen. Ik verveel me geen dag en verdien boven modaal. Ik vind het meer dan prima.
Wie weet ga ik als de kinderen ouder zijn heel wat anders doen. Dat zien we dan wel weer.
Partner werkt 3 dagen, stressvol en vaak teveel.
Wat is afdoende en wat is aanwezig? Ik denk dat kwaliteit in veel gevallen belangrijker is dan kwantiteit. Ik zie zo veel mensen die er zijn, maar niet echt aanwezig.quote:
[..]
Dat neemt allemaal niet weg dat het belangrijk is dat ouders afdoende aanwezig zijn en aandacht geven. Contact met leeftijdsgenootjes is geen compensatie en dat er ook slechte ouders zijn is een slap excuus.
Ik zeg nergens dat contact met leeftijdsgenoten ouders vervangt, zeker niet bij echt jonge kinderen. Heb zelf een tijd een dag minder gewerkt om bij de kinderen te zijn overigens.
Beetje Nederlands idee om te denken dat kinderopvang al snel zielig voor kinderen is. In veel gevallen is het een zegen.
Mijn man heeft last van chronische vermoeidheid en dat is in het verleden wel belemmerend geweest. Reizen voor werk probeerde ik zo veel mogelijk te beperken omdat hij de energie niet had om naast werk ook nog de boel thuis draaiende te houden. Ik werkte destijds bij een grote multinational en mensen hoog in de boom zagen een hoop potentie in me, maar ik heb dat afgehouden omdat zo'n baan niet te doen zou zijn in combinatie met de situatie thuis.quote:
Kunnen jullie hierover praten met je partner? Gaat dat vanzelf of heb je moeite? Belemmert je partner je in je carrière? (Bijv door zelf heel veel van huis te zijn)
Hij werkt 4 dagen en dat deed ik ook totdat ik dus kort geleden uitviel. Hij riep meteen dat het nu mijn beurt was om op hem te leunen
En we bevinden ons in de gelukkige positie dat dat financieel ook even kan, dus daar prijs ik me heel gelukkig mee.Verder is hij ook gewoon heel trots op wat ik doe, en dat is heel fijn. Hij snapt ook goed wat er speelt op mijn werk, dus ik kan er goed over praten met hem.
Het enige dat hij echt niet voor elkaar krijgt, is het huishouden en de zorg voor onze dreumes goed combineren. Koken lukt wel, maar boodschappen, was, schoonmaken.. nope. Besteden we uit (de was doe ik). En op die manier redden we het wel.
Mijn ex was in dat opzicht verschrikkelijk. Steeds ruzie als ik besloot om over te werken, of weken lang lopen etteren voor ik op zakenreis ging. Hij belemmerde mij vrij actief vanuit zijn angst om mij te verliezen. Veel over gepraat, maar wegens uitblijven van resultaat is de stekker eruit gegaan.
Ben prostituée.
Nee grapje ik verzamel leads.
Mijn man werkt 36 uur in 4 dagen. Hij werkt dichtbij huis en heeft meer zekerheid. We hebben elkaar in de afgelopen jaren wisselend de vrijheid gegeven om te floreren in het werk. Als de een nieuwe stappen zette, dan deed de ander meer een pas op de plaats. Ik moet toegeven dat ik vaker de eerste ben
maar het weerspiegelt ook wel onze karakters. We vullen elkaar op dat vlak goed aan.Maar ik geloof dat je al een plan had @Amsel
Ik werk zelf als medisch secretaresse kindergeneeskunde en er is begrip als ik een keer plotseling weg moet.
Gelukkig gebeurt het echt bijna nooit toevallig 2 weken geleden dat ik een telefoontje kreeg of ik naar de BSO kon komen omdat de oudste echt niet lekker was.
Maar het kan best zijn dat als ik op een andere poli zit of andere collega's heb dat ze zeggen ja jammer joh er is geen bezetting je moet blijven. Waar ik nu te horen kreeg we redden het wel ga maar snel naar hem toe
Een beetje offtopic hoor, maar iemand moet je kind toch ophalen als hij ziek is? Als de werkgevers/collega's van beide ouders zeggen dat je niet weg mag of kan, is dat toch niet houdbaar? Niet iedereen heeft een sociaal vangnet. Als jij zelf ziek wordt, mag je toch hopelijk ook gewoon naar huis, of zeggen collega's dan ook dat dat niet gaat... ? Natuurlijk zal de ene werkgever er minder moeite mee hebben dan een andere, maar je simpelweg verbieden te gaan lijkt me niet kunnen. En anders zou ik heel gauw een andere werkgever gaan zoeken.quote:
Ik denk dat hoe makkelijk je van je werk weg kan ook nogal afhankelijk is van je werkgever en je collega's.
Ik werk zelf als medisch secretaresse kindergeneeskunde en er is begrip als ik een keer plotseling weg moet.
Gelukkig gebeurt het echt bijna nooit toevallig 2 weken geleden dat ik een telefoontje kreeg of ik naar de BSO kon komen omdat de oudste echt niet lekker was.
Maar het kan best zijn dat als ik op een andere poli zit of andere collega's heb dat ze zeggen ja jammer joh er is geen bezetting je moet blijven. Waar ik nu te horen kreeg we redden het wel ga maar snel naar hem toe
Je hebt helemaal gelijk, maar het is wel echt heel lastig soms. Als ik bijvoorbeeld midden in een spreekuur zit en ik zou hiervoor gebeld worden en ik heb geen vangnet, wat dan?quote:
[..]
Een beetje offtopic hoor, maar iemand moet je kind toch ophalen als hij ziek is? Als de werkgevers/collega's van beide ouders zeggen dat je niet weg mag of kan, is dat toch niet houdbaar? Niet iedereen heeft een sociaal vangnet. Als jij zelf ziek wordt, mag je toch hopelijk ook gewoon naar huis, of zeggen collega's dan ook dat dat niet gaat... ? Natuurlijk zal de ene werkgever er minder moeite mee hebben dan een andere, maar je simpelweg verbieden te gaan lijkt me niet kunnen. En anders zou ik heel gauw een andere werkgever gaan zoeken.
Stel je voor dat je kanker hebt en in de wachtruimte wacht op je gesprek met de arts. En dan hoor je ineens dat het spreekuur per direct niet meer doorgaat
Nja, ik ben het dus met je eens. In bovenstaande situatie zou ik dus mijn kind gaan halen. Maar het zou wel een heel vervelende situatie zijn.
Dat is ook een heel nare situatie. Ik denk ook dat dat een belangrijke reden is dat ik geen arts ben geworden. Ik zou me daar enorm schuldig over voelen. Net als de enorme verantwoordelijkheid die je hebt voor je patiënten. Hoe leuk ik een studie geneeskunde ook gevonden zou hebben (het was een serieuze optie toen ik mijn profiel moest kiezen op de middelbare school), ik zou er aan onderdoor gegaan zijn. Loslaten is niet mijn grootste talentquote:
[..]
Je hebt helemaal gelijk, maar het is wel echt heel lastig soms. Als ik bijvoorbeeld midden in een spreekuur zit en ik zou hiervoor gebeld worden en ik heb geen vangnet, wat dan?
Stel je voor dat je kanker hebt en in de wachtruimte wacht op je gesprek met de arts. En dan hoor je ineens dat het spreekuur per direct niet meer doorgaat
Nja, ik ben het dus met je eens. In bovenstaande situatie zou ik dus mijn kind gaan halen. Maar het zou wel een heel vervelende situatie zijn.
.Ik heb dit aan mezelf verkocht door van mening te zijn dat mijn kind minstens zo belangrijk is als m’n patiënt, zo niet belangrijker.quote:
[..]
Dat is ook een heel nare situatie. Ik denk ook dat dat een belangrijke reden is dat ik geen arts ben geworden. Ik zou me daar enorm schuldig over voelen. Net als de enorme verantwoordelijkheid die je hebt voor je patiënten. Hoe leuk ik een studie geneeskunde ook gevonden zou hebben (het was een serieuze optie toen ik mijn profiel moest kiezen op de middelbare school), ik zou er aan onderdoor gegaan zijn. Loslaten is niet mijn grootste talent
Ik ben beïnvloed door iets wat iemand jaren terug eens tegen mij zei (collega).
Ze zei: we vinden het heel normaal om vele jaren lang 50-60 uur per week inzet in ons werk te stoppen. Met plezier en met empathie (zo is het ook echt). En ook dat partner of familie moet wachten als het een keertje zo uitkomt
Waarom kun je niet ook jarenlang dezelfde inzet voor je kind tonen?
Dat was een eye opener voor mij.
Als mijn kind of vader of moeder me nodig heeft moet ik daar zijn. De resterende 50 uur kan ik dan wel weer in het werk stoppen.
Het is nog nooit gebeurd dat het niet lukte dat een van de twee een ziek kind kon ophalen. We overleggen dit altijd even met elkaar.
Als het echt niet zou kunnen, dan zou ik toch weggaan. Als het erop aankomt is mijn kind belangrijker dan mijn werkgever. Een klein kind kun je niet laten staan, dat is geen optie. Je hebt altijd die eindverantwoordelijkheid over je kind en dat voert verder dan welke andere verantwoordelijkheid dan ook. Mijn man voelt dat gelukkig net zo.
Niet vervelend bedoeld hoor, maar je man is toch ook ziek zoals je schrijft?quote:Op vrijdag 1 oktober 2021 00:37 schreef Seven. het volgende:
Het enige dat hij echt niet voor elkaar krijgt, is het huishouden en de zorg voor onze dreumes goed combineren. Koken lukt wel, maar boodschappen, was, schoonmaken.. nope. Besteden we uit (de was doe ik). En op die manier redden we het wel.
Als onze jongste naar school gaat passen we onze werkroosters daar weer op aan. Dan gaat mijn vrouw 3 hele en 2 halve dagen werken, waardoor we de weekenden weer samen zijn en we toch nog steeds voldoende hebben aan 1 BSO dag.
Het lijkt me echt niet leuk om maar één dag samen als gezin te hebben in de week. Vinden jullie bso en kdv zo vreselijk voor de kinderen? Of is er een andere reden dan ze maar 1 dag gaan?quote:
Ik (Jurist) werk 24 uur (normaliter), mijn vrouw (Shopmanager) 32 uur. We hebben onze werkdagen en -tijden zo op elkaar afgestemd dat we maar 1 dag BSO/KDV hoeven af te nemen. Dat betekent helaas wel dat we maar 1 weekenddag als gezin hebben samen en dat voelt soms zwaar, maar het zorgt voor de flexibiliteit die we nodig hebben met 2 kleine kinderen.
Als onze jongste naar school gaat passen we onze werkroosters daar weer op aan. Dan gaat mijn vrouw 3 hele en 2 halve dagen werken, waardoor we de weekenden weer samen zijn en we toch nog steeds voldoende hebben aan 1 BSO dag.