OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Natuurlijk.quote:Op donderdag 30 september 2021 15:12 schreef KayaQ het volgende:
[..]
Zou je dit ook zo stellig zeggen als ik een man was?
Clubsoda is een vieze harige feministe.
Op 28 februari 2012 19:20 schreef lezzer en op 31 augustus 2013 21:27 schreef DancingPhoebe:Jezus, Vanyel, wat een fantastische tips geef jij toch altijd!
Ja hoor, ik vind dat het voor iedere ouder een luxe is om geen zorgintensief kind te hebben of meer algemeen een gezinssituatie te hebben die dusdanig is dat daarnaast ruimte is voor zelfontplooiing naar eigen voorkeur.quote:
[..]
Zou je dit ook zo stellig zeggen als ik een man was?
I'm not troubled or sad, I'm just ready for bed.
Als je hebt gestudeerd, dan kun je je werk vaak wel een carrière noemen. Of bedoel je dat je eigenlijk moet terugschakelen als ouders naar een lager niveau? Wat heeft dat dan voor zin?quote:
[..]
Ja hoor, ik vind dat het voor iedere ouder een luxe is om geen zorgintensief kind te hebben of meer algemeen een gezinssituatie te hebben die dusdanig is dat daarnaast ruimte is voor zelfontplooiing naar eigen voorkeur.
Of je nou 32 uur in de week aan het schoonmaken bent, vrijwilligerswerk doet, of als huisarts, manager, of hoogleraar aan de slag bent, dat maakt voor je kind allemaal niet zoveel uit.
Je bent er of je bent er niet. Alleen haalt de ene wat meer geld binnen dan de ander. Meer geld lijkt me dan voor je gezin en voor jezelf het fijnste, aangezien je daarmee bepaalde taken kunt uitbesteden of makkelijker kunt maken, dat vergroot dus alleen de tijd maar dat je aan je kind kunt besteden.
Werken een luxe noemen vind ik best apart. Maar heel weinig mensen leven in een sprookjeswereld waar het geld vanzelf wel bij hun aankomt.
Als je een zorgintensieve gezinssituatie hebt, kan je misschien prima schoonmaken, maar niet (meer) een team leiden of investeren in een extra opleiding om promotie te kunnen krijgen of je PhD afronden. Of niet zonder een burn-out te krijgen. Je blijft sneller/makkelijker hangen in een functie die je op je sloffen kan uitvoeren. Brengt wel geld in het laatje, maar geeft geen uitdaging. Het maakt voor je kind sec niet uit nee, maar voor je eigen geestelijke toestand wel.quote:
[..]
Als je hebt gestudeerd, dan kun je je werk vaak wel een carrière noemen. Of bedoel je dat je eigenlijk moet terugschakelen als ouders naar een lager niveau? Wat heeft dat dan voor zin?
Of je nou 32 uur in de week aan het schoonmaken bent, vrijwilligerswerk doet, of als huisarts, manager, of hoogleraar aan de slag bent, dat maakt voor je kind allemaal niet zoveel uit.
Je bent er of je bent er niet. Alleen haalt de ene wat meer geld binnen dan de ander. Meer geld lijkt me dan voor je gezin en voor jezelf het fijnste, aangezien je daarmee bepaalde taken kunt uitbesteden of makkelijker kunt maken, dat vergroot dus alleen de tijd maar dat je aan je kind kunt besteden.
Werken een luxe noemen vind ik best apart. Maar heel weinig mensen leven in een sprookjeswereld waar het geld vanzelf wel bij hun aankomt.
In die zin is carrière maken (promotie krijgen, hogerop gaan) dus een luxe. Als je privéleven veel energie kost, kan je dat niet in je werk stoppen.
[ Bericht 4% gewijzigd door Phaidra op 30-09-2021 16:16:06 ]
Venus in pocketformaat
© loveli
© loveli
ik raakte mijn baan kwijt na het verlof van de middelste en kort daarna (ongepland) zwanger van nr. 3. Midden in de economische crisis. De wetenschap en rust in het gezin dat ik thuis was, gaf mijn man de ruimte en rust om flink carrière te maken.
Het is allemaal wel heel gemakkelijk gezegd, maar niet zo vanzelfsprekend om maar allebei (veel) te werken.
Later wel weer gewoon prima op m'n plek terecht gekomen en nu de leukste baan op de universiteit
Het is allemaal wel heel gemakkelijk gezegd, maar niet zo vanzelfsprekend om maar allebei (veel) te werken.
Later wel weer gewoon prima op m'n plek terecht gekomen en nu de leukste baan op de universiteit
I can only please one person per day. Today is not your day. Tomorrow isn't looking too good either.
Toch apart, want uit andere onderzoeken blijkt dat Nederlanders het minst aantal uren werken. Als de onderwijsresultaten ook internationaal gezien achteruit gaan, terwijl in die andere landen ouders net zoveel of vaak genoeg juist meer werken, dan is dit wel een factor die je niet helemaal los kunt zien volgens mij van andere omstandigheden?quote:
[..]
Je kunt datzelfde argument ook op een andere manier gebruiken: ze worden zo snel groot, dus je hebt maar even om er als ouder te zijn.
Ik ben beroepshalve wat onderzoeken aan het doornemen over de al jaren teruglopende onderwijsresultaten. Wat ik confronterend vond om te lezen toen ik bij de verklaringen aankwam, was dat er meer kinderen zijn met een instabiele gezinssituatie en dat dat onder andere komt doordat de gemiddelde arbeidsduur van ouders is gestegen waardoor er thuis minder tijd en aandacht voor kinderen is. Hoe belangrijk ik het zelf ook vind om te werken, we moeten niet onderschatten dat het voor kinderen essentieel is dat ouders tijd voor hen hebben.
"All that maybe the slightly better ones do is sort of get inside your head and leave something there"
Ik had het over teruglopende onderwijsresultaten. Daarmee vergelijk ik Nederlandse leerlingen van nu met die van vroeger en niet zozeer met leerlingen uit andere landen; in internationaal perspectief vormen we de middenmoot. En vanzelfsprekend valt er veel meer over te zeggen: het rapport is ruim 200 pagina's dik.quote:
[..]
Toch apart, want uit andere onderzoeken blijkt dat Nederlanders het minst aantal uren werken. Als de onderwijsresultaten ook internationaal gezien achteruit gaan, terwijl in die andere landen ouders net zoveel of vaak genoeg juist meer werken, dan is dit wel een factor die je niet helemaal los kunt zien volgens mij van andere omstandigheden?
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Het ligt er maar aan hoe je zelf in elkaar zit. Zelf zou mijn geestelijke toestand juist verschrikkelijk zijn als ik 30 uur in de week moest schoonmaken, of een of ander simpel, geestdodend baantje zou moeten doen. Dat zou voor mij echt de hel zijn.quote:
[..]
Als je een zorgintensieve gezinssituatie hebt, kan je misschien prima schoonmaken, maar niet (meer) een team leiden of investeren in een extra opleiding om promotie te kunnen krijgen of je PhD afronden. Of niet zonder een burn-out te krijgen. Je blijft sneller/makkelijker hangen in een functie die je op je sloffen kan uitvoeren. Brengt wel geld in het laatje, maar geeft geen uitdaging. Het maakt voor je kind sec niet uit nee, maar voor je eigen geestelijke toestand wel.
In die zin is carrière maken (promotie krijgen, hogerop gaan) dus een luxe. Als je privéleven veel energie kost, kan je dat niet in je werk stoppen.
Mijn huidige baan is minder belastend dan al het laagbetaalde werk dat ik hiervoor heb gedaan.
Ik ben het deels met je eens dat de aanwezigheid van ouders belangrijk is, maar dit geldt wel in even grote mate voor vaders als voor moeders.quote:
[..]
Je kunt datzelfde argument ook op een andere manier gebruiken: ze worden zo snel groot, dus je hebt maar even om er als ouder te zijn.
Ik ben beroepshalve wat onderzoeken aan het doornemen over de al jaren teruglopende onderwijsresultaten. Wat ik confronterend vond om te lezen toen ik bij de verklaringen aankwam, was dat er meer kinderen zijn met een instabiele gezinssituatie en dat dat onder andere komt doordat de gemiddelde arbeidsduur van ouders is gestegen waardoor er thuis minder tijd en aandacht voor kinderen is. Hoe belangrijk ik het zelf ook vind om te werken, we moeten niet onderschatten dat het voor kinderen essentieel is dat ouders tijd voor hen hebben.
Moeders in Nederland nemen hun verantwoordelijkheid thuis al in hoge mate. Nu de vaders nog.
Ik hoop dat twee grote parttime banen het nieuwe normaal wordt als je kleine kinderen hebt (onder de 4).
[ Bericht 2% gewijzigd door KayaQ op 30-09-2021 18:21:38 ]
Was ze maar schoenmaker, want ik heb mijn tenen door mijn zool gekromt.quote:
Het hele verhaal van ts schreeuwt ambtenaar.
With my pack on my back, down the road I will stray.
Misschien kan ze lerares Nederlands worden. Daar hebben we geloof ik nog een tekort aan.quote:
[..]
Was ze maar schoenmaker, want ik heb mijn tenen door mijn zool gekromt.
Op 28 februari 2012 19:20 schreef lezzer en op 31 augustus 2013 21:27 schreef DancingPhoebe:Jezus, Vanyel, wat een fantastische tips geef jij toch altijd!
Ja nee maar dan heb je met kinderen te maken, en dat willen ouders stiekem zo min mogelijk.quote:Op donderdag 30 september 2021 18:22 schreef Vanyel het volgende:
[..]
Misschien kan ze lerares Nederlands worden. Daar hebben we geloof ik nog een tekort aan.
With my pack on my back, down the road I will stray.
Geen promotie maken is niet perse hetzelfde als een geestdodend baantje he?quote:
[..]
Het ligt er maar aan hoe je zelf in elkaar zit. Zelf zou mijn geestelijke toestand juist verschrikkelijk zijn als ik 30 uur in de week moest schoonmaken, of een of ander simpel, geestdodend baantje zou moeten doen. Dat zou voor mij echt de hel zijn.
Mijn huidige baan is minder belastend dan al het laagbetaalde werk dat ik hiervoor heb gedaan.
Ze had het over een functie die je op je sloffen kan uitvoeren. Voor mij zou dat dus niet relaxt zijn, want ik word daar doodongelukkig van.quote:
[..]
Geen promotie maken is niet perse hetzelfde als een geestdodend baantje he?
Oh wil je daar meer over vertellen?quote:
[..]
Ze had het over een functie die je op je sloffen kan uitvoeren. Voor mij zou dat dus niet relaxt zijn, want ik word daar doodongelukkig van.
I think that it’s extraordinarily important that we in computer science keep fun in computing
For all who deny the struggle, the triumphant overcome
Met zwijgen kruist men de duivel
For all who deny the struggle, the triumphant overcome
Met zwijgen kruist men de duivel
Eigenlijk niet. Ik heb niet de behoefte me te verantwoorden voor het feit dat ik werk doe waarvoor ik ben opgeleid.quote:Op donderdag 30 september 2021 19:11 schreef FlippingCoin het volgende:
[..]
Oh wil je daar meer over vertellen?
Ik ben inmiddels wel benieuwd wat alle partners doen van de vrouwen hier die stoppen/minderen, of niveaus naar beneden gaan.
Oh jammer papoea!quote:
[..]
Eigenlijk niet. Ik heb niet de behoefte me te verantwoorden voor het feit dat ik werk doe waarvoor ik ben opgeleid.
Ik ben inmiddels wel benieuwd wat alle partners doen van de vrouwen hier die stoppen/minderen, of niveaus naar beneden gaan.
I think that it’s extraordinarily important that we in computer science keep fun in computing
For all who deny the struggle, the triumphant overcome
Met zwijgen kruist men de duivel
For all who deny the struggle, the triumphant overcome
Met zwijgen kruist men de duivel
Heb je toevallig ook zorgintensieve kinderen? Of een partner waar je voor moet zorgen?quote:
[..]
Ze had het over een functie die je op je sloffen kan uitvoeren. Voor mij zou dat dus niet relaxt zijn, want ik word daar doodongelukkig van.
Zo niet, had je misschien kunnen weten dat 'ze' het niet over jou en de jouwen had. @Phaidra begon haar post immers met
quote:Als je een zorgintensieve gezinssituatie hebt
Op 28 februari 2012 19:20 schreef lezzer en op 31 augustus 2013 21:27 schreef DancingPhoebe:Jezus, Vanyel, wat een fantastische tips geef jij toch altijd!
Wordt best een vreemde discussie op deze manier.
Ik had alles op een rijtje kunnen hebben op mijn 30e, maar jarenlange mantelzorg en het verlies van mijn ouders, zelf ernstig ziek geworden en veel behandelingen moeten volgen, een verhuizing naar de andere kant van het land voor werk van partner en kort daarna een partner het in die periode teveel werd en acuut de handdoek in de ring gooide zorgde voor wel enige vertraging kan ik je vertellen. Heb nooit een dag zonder werk gezeten maar ik heb pas vanaf mijn 30e echt bewust aan mijn carrière kunnen werken. Nu ruim tien jaar later alles dik voor elkaar.
Kortom, je kunt niet iedereen in je eigen referentiekader proppen.
Life is what happens to you while making other plans
Ik had alles op een rijtje kunnen hebben op mijn 30e, maar jarenlange mantelzorg en het verlies van mijn ouders, zelf ernstig ziek geworden en veel behandelingen moeten volgen, een verhuizing naar de andere kant van het land voor werk van partner en kort daarna een partner het in die periode teveel werd en acuut de handdoek in de ring gooide zorgde voor wel enige vertraging kan ik je vertellen. Heb nooit een dag zonder werk gezeten maar ik heb pas vanaf mijn 30e echt bewust aan mijn carrière kunnen werken. Nu ruim tien jaar later alles dik voor elkaar.
Kortom, je kunt niet iedereen in je eigen referentiekader proppen.
Life is what happens to you while making other plans
Alius aliud dicit
Hoe definieer je zorgintensieve kinderen dan precies?quote:
[..]
Heb je toevallig ook zorgintensieve kinderen? Of een partner waar je voor moet zorgen?
Zo niet, had je misschien kunnen weten dat 'ze' het niet over jou en de jouwen had. @:Phaidra begon haar post immers met
[..]
Wat mij betreft heeft elk kind intensieve zorg nodig, of je er nou een labeltje op plakt, of niet.
Ja dat, dit is gewoon trollen manquote:
[..]
Hoe definieer je zorgintensieve kinderen dan precies?
Wat mij betreft heeft elk kind intensieve zorg nodig, of je er nou een labeltje op plakt, of niet.
Oh how you'd have a happy life, if you did the things you like
Ik denk dat je nu wel zo ongeveer het punt bereikt hebt waarop het een goed idee is om verder je snavel te houden over zaken waar je geen kaas van hebt gegeten.quote:
[..]
Hoe definieer je zorgintensieve kinderen dan precies?
Wat mij betreft heeft elk kind intensieve zorg nodig, of je er nou een labeltje op plakt, of niet.
I'm not troubled or sad, I'm just ready for bed.
En dat jaquote:
[..]
Ja dat, dit is gewoon trollen man
I'm not troubled or sad, I'm just ready for bed.
Dat is zeker waar. Ik zeg niet dat iedereen aan een bepaald plan moet voldoen, of iets dergelijks.quote:
Wordt best een vreemde discussie op deze manier.
Ik had alles op een rijtje kunnen hebben op mijn 30e, maar jarenlange mantelzorg en het verlies van mijn ouders, zelf ernstig ziek geworden en veel behandelingen moeten volgen, een verhuizing naar de andere kant van het land voor werk van partner en kort daarna een partner het in die periode teveel werd en acuut de handdoek in de ring gooide zorgde voor wel enige vertraging kan ik je vertellen. Heb nooit een dag zonder werk gezeten maar ik heb pas vanaf mijn 30e echt bewust aan mijn carrière kunnen werken. Nu ruim tien jaar later alles dik voor elkaar.
Kortom, je kunt niet iedereen in je eigen referentiekader proppen.
Life is what happens to you while making other plans
Ik beschreef het alleen om te laten zien dat het best mogelijk is om rond je 30e een kind te krijgen en het dan prima voor elkaar te hebben.
Je kunt trouwens in de tussentijd ook nog allerlei tegenslag hebben gehad. Sterker nog, ik denk niet dat er veel mensen bestaan van 30 die geen tegenslag hebben gekend in hun leven.
Zullen we het weer hebben over werk in combinatie met het ouderschap en er geen pissing match van maken? En laten we dan ook niet bepaalde banen als schoonmaken geestdodend noemen. Lekker om te lezen als dat je beroep is 
Niet iedereen heeft de middelen om een opleiding te volgen en laten we niet hautain gaan doen 
Niet iedereen heeft de middelen om een opleiding te volgen en laten we niet hautain gaan doen
26 oktober - 2 november Frankrijk | 3 feb - 6 feb Hong Kong/6 feb - 26 feb Vietnam
Voor mij zou het geestdodend zijn. Voor mijn schoonmaker zou mijn werk vreselijk saai zijn, vermoed ik.quote:
Zullen we het weer hebben over werk in combinatie met het ouderschap en er geen pissing match van maken? En laten we dan ook niet bepaalde banen als schoonmaken geestdodend noemen. Lekker om te lezen als dat je beroep is
Het was geen waardeoordeel. Ik ben heel blij dat er mensen bestaan die dit werk willen overnemen.
Dit meen je niet serieus toch? Dat je dit niet begrijpt. Het verbaast mequote:
[..]
Hoe definieer je zorgintensieve kinderen dan precies?
Wat mij betreft heeft elk kind intensieve zorg nodig, of je er nou een labeltje op plakt, of niet.
Een voorbeeld van zorgintensief kind is een ziek kind of een kind met een beperking een vast nog talloze andere zaken die ik nu niet noem. Dat kan je absoluut niet vergelijken met “elk kind”
Wat denk je dat er met de zorgzwaarte gebeurt als je kind aan de chemo moet om maar een voorbeeld te noemen? Ik heb ze gezien in het ziekenhuis hoor
Niet te vergelijken met gezond kind die je na thuiskomst werk gauw z’n eten naar binnen lepelt, naar bed en volgende dag weer present op het KDV waarna jij je naar je 1e vergadering haast.
Uit al je posts blijkt juist dat je ontzettend uit de hoogte doet. Of ontzettend naïef bent, dat is de andere optie.quote:
[..]
Voor mij zou het geestdodend zijn. Voor mijn schoonmaker zou mijn werk vreselijk saai zijn, vermoed ik.
Het was geen waardeoordeel. Ik ben heel blij dat er mensen bestaan die dit werk willen overnemen.
Maar zullen we weer teruggaan naar waar het om gaat in dit topic?
26 oktober - 2 november Frankrijk | 3 feb - 6 feb Hong Kong/6 feb - 26 feb Vietnam
Er werd net wel een interessant punt aangestipt over de partnerquote:
[..]
Maar zullen we weer teruggaan naar waar het om gaat in dit topic?
We hebben het in dit topic over hoe we ons werk combineren met een gezinsleven en dan is het denk ik ook relevant hoe de partner erin staat.
Kunnen jullie hierover praten met je partner? Gaat dat vanzelf of heb je moeite? Belemmert je partner je in je carrière? (Bijv door zelf heel veel van huis te zijn)
Situatie bij mij: mijn werk is veeleisend en mijn partner moet inleveren op zijn carrière zodat ik mijn werk kan blijven doen (en alle zorg om ons kind gedekt is)
Ik voel me daar bij tijd en wijlen behoorlijk schuldig over omdat ik het zo niet wil voor ons. Ik wil mijn partner namelijk niet beperken in zijn ambities. Overigens uiteraard iets wat op m’n 18e totaal niet in mij is opgekomen toen ik mijn beroep koos.
1 van mijn “compensatiemechanismen” hiervoor is dat ik redelijk laagdrempelig geld uitgeef om gemak voor ons te “kopen” om ons (maar vooral mijn partner) te ontlasten thuis. Dus schoonmaakster, boodschappen laten bezorgen (ook voor Corona al), heb zelfs een keer m’n 16-jarige nichtje betaald om een was voor ons weg te strijken. Vond ze hilarisch en lekker makkelijk verdiend.
Hoe is dit bij jullie?
Wat de partner doet is zeker een interessant punt, en ook wel ontopic 
26 oktober - 2 november Frankrijk | 3 feb - 6 feb Hong Kong/6 feb - 26 feb Vietnam
We hebben wellicht de troll iets te lang gevoederd.
Verder: mijn man en ik werken op het moment evenveel uren (parttime), en elke keer dat er iets wijzigt in de gezins- of werksituatie gaan we praten over hoe we dat samen willen invullen. Maar we zijn beide 'gezegend' met de wens om veel bij de kinderen te zijn en een gebrek aan ambitie om het maar zo te noemen, dat maakt wel dat het allemaal vloeiend gaat.
Verder: mijn man en ik werken op het moment evenveel uren (parttime), en elke keer dat er iets wijzigt in de gezins- of werksituatie gaan we praten over hoe we dat samen willen invullen. Maar we zijn beide 'gezegend' met de wens om veel bij de kinderen te zijn en een gebrek aan ambitie om het maar zo te noemen, dat maakt wel dat het allemaal vloeiend gaat.
Mijn partner is niet bijzonder ambitieus. Ze heeft een fijne baan op niveau, voor vier dagen en minder wil ze ook niet. Maar het is een stressvrije baan en redelijk in de buurt. Ik heb weliswaar in mijn baan regelmatige werktijden van 9-5 (met uitzondering van gemiddeld twee avonden per week opleiding) maar ben veel meer gebonden aan werken op locatie omdat ik patiënten zie. Op dagen dat mijn kind niet naar school kan vanwege ziek, is zij vaak degene die ervoor opdraait. Dat geeft geen strijd, hoogstens stress, maar ik ben me wel bewust van de opoffering. Zeker omdat het niet haar kind is. Ze geeft me ook de ruimte om in de weekenden soms te werken als ik weer eens zonodig een boek moet schrijven of onderwijs moet voorbereiden 
Maar dat plan ik eigenlijk altijd als zoon bij zijn vader is. Een deel van de zorgtaken komt wel exclusief bij mij neer (schoolgesprekken, bezoeken aan de tandarts/oogarts etc.). De rest van de taken verdelen we echt 50-50. En een schoonmaakster en bezorgabo inderdaad 
Overigens hebben mijn ex en ik destijds ook besproken hoe we het samen zouden aanpakken als ons kind niet naar de opvang zou kunnen zoals we gedacht hadden. Omdat ik toen promoveerde en mijn sowieso al wat matige carriereperspectief niet veel baat had bij een halve afgerond promotietraject was het scenario dat mijn ex zou stoppen de meest logische keus. Daar kwamen we ook zonder veel gedoe uit, maar dat was ook maar hypothetisch natuurlijk want goddank is zoon tot dusver niet zorgintensief gebleken
Maar dat plan ik eigenlijk altijd als zoon bij zijn vader is. Een deel van de zorgtaken komt wel exclusief bij mij neer (schoolgesprekken, bezoeken aan de tandarts/oogarts etc.). De rest van de taken verdelen we echt 50-50. En een schoonmaakster en bezorgabo inderdaad Overigens hebben mijn ex en ik destijds ook besproken hoe we het samen zouden aanpakken als ons kind niet naar de opvang zou kunnen zoals we gedacht hadden. Omdat ik toen promoveerde en mijn sowieso al wat matige carriereperspectief niet veel baat had bij een halve afgerond promotietraject was het scenario dat mijn ex zou stoppen de meest logische keus. Daar kwamen we ook zonder veel gedoe uit, maar dat was ook maar hypothetisch natuurlijk want goddank is zoon tot dusver niet zorgintensief gebleken
I'm not troubled or sad, I'm just ready for bed.
Pardon?? Niet zo netjes om iemand een trol te noemen die alleen maar een andere mening heeft.quote:
We hebben wellicht de troll iets te lang gevoederd.
Verder: mijn man en ik werken op het moment evenveel uren (parttime), en elke keer dat er iets wijzigt in de gezins- of werksituatie gaan we praten over hoe we dat samen willen invullen. Maar we zijn beide 'gezegend' met de wens om veel bij de kinderen te zijn en een gebrek aan ambitie om het maar zo te noemen, dat maakt wel dat het allemaal vloeiend gaat.
Het houdt je zo lekker van de straatquote:
We hebben wellicht de troll iets te lang gevoederd.
Wij werken nu ongeveer evenveel. Dat gaat in de nabije toekomst veranderen, maar dat doen we in goed overleg.
Wij zijn het er altijd over eens geweest dat we met kinderen geen 5 dagen wilden werken zonder trouwens ook nietdus dat hebben we ook nooit gedaan. Maar meer dan nu kan was dus oorspronkelijk wel de bedoeling. Gelukkig levert ook dat geen onderling gedoe op.
Op 28 februari 2012 19:20 schreef lezzer en op 31 augustus 2013 21:27 schreef DancingPhoebe:Jezus, Vanyel, wat een fantastische tips geef jij toch altijd!
Ik had het zeker niet voor elkaar voor mijn 30e, heerlijk.
Geen studie afgemaakt, altijd wat aangemodderd. Na het krijgen van een kind werd ik pas serieus in mijn werk.
Ik werk zeker niet teveel, sterker nog ik werk 4 dagen en wordt 5 betaald. Aan carriere maken doe ik niet, ik werk, doe dat goed en heb totaal geen interesse om hogerop te komen. Ik verveel me geen dag en verdien boven modaal. Ik vind het meer dan prima.
Wie weet ga ik als de kinderen ouder zijn heel wat anders doen. Dat zien we dan wel weer.
Partner werkt 3 dagen, stressvol en vaak teveel.
Geen studie afgemaakt, altijd wat aangemodderd. Na het krijgen van een kind werd ik pas serieus in mijn werk.
Ik werk zeker niet teveel, sterker nog ik werk 4 dagen en wordt 5 betaald. Aan carriere maken doe ik niet, ik werk, doe dat goed en heb totaal geen interesse om hogerop te komen. Ik verveel me geen dag en verdien boven modaal. Ik vind het meer dan prima.
Wie weet ga ik als de kinderen ouder zijn heel wat anders doen. Dat zien we dan wel weer.
Partner werkt 3 dagen, stressvol en vaak teveel.
Wat is afdoende en wat is aanwezig? Ik denk dat kwaliteit in veel gevallen belangrijker is dan kwantiteit. Ik zie zo veel mensen die er zijn, maar niet echt aanwezig.quote:
[..]
Dat neemt allemaal niet weg dat het belangrijk is dat ouders afdoende aanwezig zijn en aandacht geven. Contact met leeftijdsgenootjes is geen compensatie en dat er ook slechte ouders zijn is een slap excuus.
Ik zeg nergens dat contact met leeftijdsgenoten ouders vervangt, zeker niet bij echt jonge kinderen. Heb zelf een tijd een dag minder gewerkt om bij de kinderen te zijn overigens.
Beetje Nederlands idee om te denken dat kinderopvang al snel zielig voor kinderen is. In veel gevallen is het een zegen.
Whatever...
Mijn man heeft last van chronische vermoeidheid en dat is in het verleden wel belemmerend geweest. Reizen voor werk probeerde ik zo veel mogelijk te beperken omdat hij de energie niet had om naast werk ook nog de boel thuis draaiende te houden. Ik werkte destijds bij een grote multinational en mensen hoog in de boom zagen een hoop potentie in me, maar ik heb dat afgehouden omdat zo'n baan niet te doen zou zijn in combinatie met de situatie thuis.quote:
Kunnen jullie hierover praten met je partner? Gaat dat vanzelf of heb je moeite? Belemmert je partner je in je carrière? (Bijv door zelf heel veel van huis te zijn)
Hij werkt 4 dagen en dat deed ik ook totdat ik dus kort geleden uitviel. Hij riep meteen dat het nu mijn beurt was om op hem te leunen
En we bevinden ons in de gelukkige positie dat dat financieel ook even kan, dus daar prijs ik me heel gelukkig mee.
Mijn man is thuis want langdurig ziek, en ik werk voornamelijk thuis. Gaat eigenlijk best wel goed zo met z'n drieën. Hij doet alle luiers, badjes, oppassen, voedingen. En ik kom af en toe babyknuffelen of troosten als ik niet in vergadering ben.
Verder is hij ook gewoon heel trots op wat ik doe, en dat is heel fijn. Hij snapt ook goed wat er speelt op mijn werk, dus ik kan er goed over praten met hem.
Het enige dat hij echt niet voor elkaar krijgt, is het huishouden en de zorg voor onze dreumes goed combineren. Koken lukt wel, maar boodschappen, was, schoonmaken.. nope. Besteden we uit (de was doe ik). En op die manier redden we het wel.
Mijn ex was in dat opzicht verschrikkelijk. Steeds ruzie als ik besloot om over te werken, of weken lang lopen etteren voor ik op zakenreis ging. Hij belemmerde mij vrij actief vanuit zijn angst om mij te verliezen. Veel over gepraat, maar wegens uitblijven van resultaat is de stekker eruit gegaan.
Verder is hij ook gewoon heel trots op wat ik doe, en dat is heel fijn. Hij snapt ook goed wat er speelt op mijn werk, dus ik kan er goed over praten met hem.
Het enige dat hij echt niet voor elkaar krijgt, is het huishouden en de zorg voor onze dreumes goed combineren. Koken lukt wel, maar boodschappen, was, schoonmaken.. nope. Besteden we uit (de was doe ik). En op die manier redden we het wel.
Mijn ex was in dat opzicht verschrikkelijk. Steeds ruzie als ik besloot om over te werken, of weken lang lopen etteren voor ik op zakenreis ging. Hij belemmerde mij vrij actief vanuit zijn angst om mij te verliezen. Veel over gepraat, maar wegens uitblijven van resultaat is de stekker eruit gegaan.
Resistance is futile.
Mijn werk is echt te simpel voor woorden maar wel met WO-loon. Ben ook in twee uur klaar dus heel goed te combineren.
Ben prostituée.
Nee grapje ik verzamel leads.
Ben prostituée.
Nee grapje ik verzamel leads.
Ik heb tot het moment dat ik moeder werd (op mijn 36e) heel veel gewerkt en best carrière gemaakt. Ik werk nu (41 en zoon van 5) lekker voor mezelf en pluk de vruchten van mijn cv, want dat helpt. Ik hou van diepgang, nadenken, hard werken, maar heb ook zekere degrees of freedom nodig: als zelfstandige, maar ook als tijd voor mezelf, naast werk. Dus liefst werk ik ca. 30 uur, zodat er ook nog tijd overblijft.
Mijn man werkt 36 uur in 4 dagen. Hij werkt dichtbij huis en heeft meer zekerheid. We hebben elkaar in de afgelopen jaren wisselend de vrijheid gegeven om te floreren in het werk. Als de een nieuwe stappen zette, dan deed de ander meer een pas op de plaats. Ik moet toegeven dat ik vaker de eerste ben
maar het weerspiegelt ook wel onze karakters. We vullen elkaar op dat vlak goed aan.
Maar ik geloof dat je al een plan had @Amsel
Mijn man werkt 36 uur in 4 dagen. Hij werkt dichtbij huis en heeft meer zekerheid. We hebben elkaar in de afgelopen jaren wisselend de vrijheid gegeven om te floreren in het werk. Als de een nieuwe stappen zette, dan deed de ander meer een pas op de plaats. Ik moet toegeven dat ik vaker de eerste ben
maar het weerspiegelt ook wel onze karakters. We vullen elkaar op dat vlak goed aan.Maar ik geloof dat je al een plan had @Amsel
Ik denk dat hoe makkelijk je van je werk weg kan ook nogal afhankelijk is van je werkgever en je collega's.
Ik werk zelf als medisch secretaresse kindergeneeskunde en er is begrip als ik een keer plotseling weg moet.
Gelukkig gebeurt het echt bijna nooit toevallig 2 weken geleden dat ik een telefoontje kreeg of ik naar de BSO kon komen omdat de oudste echt niet lekker was.
Maar het kan best zijn dat als ik op een andere poli zit of andere collega's heb dat ze zeggen ja jammer joh er is geen bezetting je moet blijven. Waar ik nu te horen kreeg we redden het wel ga maar snel naar hem toe
Ik werk zelf als medisch secretaresse kindergeneeskunde en er is begrip als ik een keer plotseling weg moet.
Gelukkig gebeurt het echt bijna nooit toevallig 2 weken geleden dat ik een telefoontje kreeg of ik naar de BSO kon komen omdat de oudste echt niet lekker was.
Maar het kan best zijn dat als ik op een andere poli zit of andere collega's heb dat ze zeggen ja jammer joh er is geen bezetting je moet blijven. Waar ik nu te horen kreeg we redden het wel ga maar snel naar hem toe
Een beetje offtopic hoor, maar iemand moet je kind toch ophalen als hij ziek is? Als de werkgevers/collega's van beide ouders zeggen dat je niet weg mag of kan, is dat toch niet houdbaar? Niet iedereen heeft een sociaal vangnet. Als jij zelf ziek wordt, mag je toch hopelijk ook gewoon naar huis, of zeggen collega's dan ook dat dat niet gaat... ? Natuurlijk zal de ene werkgever er minder moeite mee hebben dan een andere, maar je simpelweg verbieden te gaan lijkt me niet kunnen. En anders zou ik heel gauw een andere werkgever gaan zoeken.quote:
Ik denk dat hoe makkelijk je van je werk weg kan ook nogal afhankelijk is van je werkgever en je collega's.
Ik werk zelf als medisch secretaresse kindergeneeskunde en er is begrip als ik een keer plotseling weg moet.
Gelukkig gebeurt het echt bijna nooit toevallig 2 weken geleden dat ik een telefoontje kreeg of ik naar de BSO kon komen omdat de oudste echt niet lekker was.
Maar het kan best zijn dat als ik op een andere poli zit of andere collega's heb dat ze zeggen ja jammer joh er is geen bezetting je moet blijven. Waar ik nu te horen kreeg we redden het wel ga maar snel naar hem toe
Venus in pocketformaat
© loveli
© loveli
Je hebt helemaal gelijk, maar het is wel echt heel lastig soms. Als ik bijvoorbeeld midden in een spreekuur zit en ik zou hiervoor gebeld worden en ik heb geen vangnet, wat dan?quote:
[..]
Een beetje offtopic hoor, maar iemand moet je kind toch ophalen als hij ziek is? Als de werkgevers/collega's van beide ouders zeggen dat je niet weg mag of kan, is dat toch niet houdbaar? Niet iedereen heeft een sociaal vangnet. Als jij zelf ziek wordt, mag je toch hopelijk ook gewoon naar huis, of zeggen collega's dan ook dat dat niet gaat... ? Natuurlijk zal de ene werkgever er minder moeite mee hebben dan een andere, maar je simpelweg verbieden te gaan lijkt me niet kunnen. En anders zou ik heel gauw een andere werkgever gaan zoeken.
Stel je voor dat je kanker hebt en in de wachtruimte wacht op je gesprek met de arts. En dan hoor je ineens dat het spreekuur per direct niet meer doorgaat
Nja, ik ben het dus met je eens. In bovenstaande situatie zou ik dus mijn kind gaan halen. Maar het zou wel een heel vervelende situatie zijn.
Dat is ook een heel nare situatie. Ik denk ook dat dat een belangrijke reden is dat ik geen arts ben geworden. Ik zou me daar enorm schuldig over voelen. Net als de enorme verantwoordelijkheid die je hebt voor je patiënten. Hoe leuk ik een studie geneeskunde ook gevonden zou hebben (het was een serieuze optie toen ik mijn profiel moest kiezen op de middelbare school), ik zou er aan onderdoor gegaan zijn. Loslaten is niet mijn grootste talentquote:
[..]
Je hebt helemaal gelijk, maar het is wel echt heel lastig soms. Als ik bijvoorbeeld midden in een spreekuur zit en ik zou hiervoor gebeld worden en ik heb geen vangnet, wat dan?
Stel je voor dat je kanker hebt en in de wachtruimte wacht op je gesprek met de arts. En dan hoor je ineens dat het spreekuur per direct niet meer doorgaat
Nja, ik ben het dus met je eens. In bovenstaande situatie zou ik dus mijn kind gaan halen. Maar het zou wel een heel vervelende situatie zijn.
.
Venus in pocketformaat
© loveli
© loveli
Ik heb dit aan mezelf verkocht door van mening te zijn dat mijn kind minstens zo belangrijk is als m’n patiënt, zo niet belangrijker.quote:
[..]
Dat is ook een heel nare situatie. Ik denk ook dat dat een belangrijke reden is dat ik geen arts ben geworden. Ik zou me daar enorm schuldig over voelen. Net als de enorme verantwoordelijkheid die je hebt voor je patiënten. Hoe leuk ik een studie geneeskunde ook gevonden zou hebben (het was een serieuze optie toen ik mijn profiel moest kiezen op de middelbare school), ik zou er aan onderdoor gegaan zijn. Loslaten is niet mijn grootste talent
Ik ben beïnvloed door iets wat iemand jaren terug eens tegen mij zei (collega).
Ze zei: we vinden het heel normaal om vele jaren lang 50-60 uur per week inzet in ons werk te stoppen. Met plezier en met empathie (zo is het ook echt). En ook dat partner of familie moet wachten als het een keertje zo uitkomt
Waarom kun je niet ook jarenlang dezelfde inzet voor je kind tonen?
Dat was een eye opener voor mij.
Als mijn kind of vader of moeder me nodig heeft moet ik daar zijn. De resterende 50 uur kan ik dan wel weer in het werk stoppen.
Mijn man en ik hebben allebei uren in de week dat we echt niet weg kunnen, maar andere uren is dat minder een probleem (ivm flexibele uren en thuiswerk).
Het is nog nooit gebeurd dat het niet lukte dat een van de twee een ziek kind kon ophalen. We overleggen dit altijd even met elkaar.
Als het echt niet zou kunnen, dan zou ik toch weggaan. Als het erop aankomt is mijn kind belangrijker dan mijn werkgever. Een klein kind kun je niet laten staan, dat is geen optie. Je hebt altijd die eindverantwoordelijkheid over je kind en dat voert verder dan welke andere verantwoordelijkheid dan ook. Mijn man voelt dat gelukkig net zo.
Het is nog nooit gebeurd dat het niet lukte dat een van de twee een ziek kind kon ophalen. We overleggen dit altijd even met elkaar.
Als het echt niet zou kunnen, dan zou ik toch weggaan. Als het erop aankomt is mijn kind belangrijker dan mijn werkgever. Een klein kind kun je niet laten staan, dat is geen optie. Je hebt altijd die eindverantwoordelijkheid over je kind en dat voert verder dan welke andere verantwoordelijkheid dan ook. Mijn man voelt dat gelukkig net zo.
Niet vervelend bedoeld hoor, maar je man is toch ook ziek zoals je schrijft?quote:Op vrijdag 1 oktober 2021 00:37 schreef Seven. het volgende:
Het enige dat hij echt niet voor elkaar krijgt, is het huishouden en de zorg voor onze dreumes goed combineren. Koken lukt wel, maar boodschappen, was, schoonmaken.. nope. Besteden we uit (de was doe ik). En op die manier redden we het wel.
Alius aliud dicit
Ik (Jurist) werk 24 uur (normaliter), mijn vrouw (Shopmanager) 32 uur. We hebben onze werkdagen en -tijden zo op elkaar afgestemd dat we maar 1 dag BSO/KDV hoeven af te nemen. Dat betekent helaas wel dat we maar 1 weekenddag als gezin hebben samen en dat voelt soms zwaar, maar het zorgt voor de flexibiliteit die we nodig hebben met 2 kleine kinderen.
Als onze jongste naar school gaat passen we onze werkroosters daar weer op aan. Dan gaat mijn vrouw 3 hele en 2 halve dagen werken, waardoor we de weekenden weer samen zijn en we toch nog steeds voldoende hebben aan 1 BSO dag.
Als onze jongste naar school gaat passen we onze werkroosters daar weer op aan. Dan gaat mijn vrouw 3 hele en 2 halve dagen werken, waardoor we de weekenden weer samen zijn en we toch nog steeds voldoende hebben aan 1 BSO dag.
