OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Uiteraard spelen al die factoren mee. Maar nee, mijn jeugd was er niet 1 uit het voorbeeldboekje en ik had die dingen niet. Waarmee ik overigens niet wil zeggen dat ik minder of geen behoefte had gehad aan ouders als er verder wel een sociaal netwerk was geweest.quote:Op zondag 10 oktober 2021 08:03 schreef KayaQ het volgende:
[..]
Had je ook geen broers of zussen? Geen familie in de buurt? Vrienden op school? Een sport of andere activiteit waarin je je totaal kon uitleven?
Ik denk dat al deze factoren meespelen bij hoe je je jeugd beleeft. Ik was zelden alleen thuis, omdat ik ook nog siblings had, vrienden en lieve buren en familie vlakbij. Als ik eens een keer alleen thuis was genoot ik daarvan. Karakter zal daar vast ook mee te maken hebben. Ik ben nog altijd graag alleen.
Mijn kinderen komen overigens nooit alleen thuis, terwijl mijn man en ik wel beiden werken. Het hoeft dus niet zo zwart wit te zijn.
Ik wilde alleen een tegengeluid geven op het niet zien van de meerwaarde van ouders die thuis zijn als de kinderen uit school komen. Ik denk dat er veel kinderen en ouders zijn die die meerwaarde wel degelijk zien en dat die meerwaarde er in veel gevallen ook wel degelijk is.
Ik zou het kind vreselijk hebben gevonden om alleen thuis te zijn. Ook al hadden we lieve buren, ook al had ik een oudere broer en zus. Ik vond het fijn dat mijn moeder thuis was. Ze is op een gegeven moment wel gaan werken, maar onder schooltijd.
Dus inderdaad ieder kind is anders.
Partner en ik willen beide niet fulltime thuis zijn of fulltime werken.
We werken wel beide vaak 's avonds als de kinderen slapen.
Dus inderdaad ieder kind is anders.
Partner en ik willen beide niet fulltime thuis zijn of fulltime werken.
We werken wel beide vaak 's avonds als de kinderen slapen.
Als ze uit school komen wel, maar niet tijdens schooluren. Kinderen boeit het echt niet of jij dan thuis zit, of met werk bezig bent.quote:Op zondag 10 oktober 2021 18:37 schreef Schanu het volgende:
[..]
Uiteraard spelen al die factoren mee. Maar nee, mijn jeugd was er niet 1 uit het voorbeeldboekje en ik had die dingen niet. Waarmee ik overigens niet wil zeggen dat ik minder of geen behoefte had gehad aan ouders als er verder wel een sociaal netwerk was geweest.
Ik wilde alleen een tegengeluid geven op het niet zien van de meerwaarde van ouders die thuis zijn als de kinderen uit school komen. Ik denk dat er veel kinderen en ouders zijn die die meerwaarde wel degelijk zien en dat die meerwaarde er in veel gevallen ook wel degelijk is.
Gelukkig is dat gemakkelijk op te vangen wanneer beide ouders (een grote) parttime baan hebben, daarvoor hoeft niet een van de twee thuis te gaan blijven.
Ik heb het zelf als kind dus niet als een gemis ervaren dat mijn ouders ft werkten, maar het ene kind is het andere niet. Wij vinden het nu wel belangrijk om thuis te zijn op de meeste dagen, maar wellicht verandert dat als de kinderen ouder zijn. Een kind van 4 is iets heel anders dan een kind van 8 en dat is weer anders dan een kind van 10.
[ Bericht 7% gewijzigd door KayaQ op 10-10-2021 20:34:47 ]
Hier vragen ze er om om alsjeblieft alleen naar huis te mogen na school. De oudste deed dit vorig jaar op vrijdag als ik dan moest werken omdat het dan een uurtje was voor hij naar tennis moest. Man zou anders ook niet op tijd zijn om hem van de opvang op te halen, en voor nog geen uur opvang de volle pond te betalen vond ik ook zonde.
Dit jaar is z’n tennistraining net wat later en gaat hij wel naar de opvang.
Nu wel afgesproken dat max 1x in de week ze alleen naar huis mogen als ik tot 15.30 werk (dan ben ik meestal rond 16.00/16.15 thuis).
Ik vind het zelf namelijk zo ongezellig om ze te vaak alleen naar huis te laten komen. Maar goed als ze het zelf niet zouden willen zou ik het ook niet doen. En als ze het niet meer willen plan ik ze de week er na weer in bij de opvang (flexopvang dus per week in de plannen).
Maar ik weet genoeg kinderen van de zelfde leeftijd die dat niet zouden willen/kunnen
Dit jaar is z’n tennistraining net wat later en gaat hij wel naar de opvang.
Nu wel afgesproken dat max 1x in de week ze alleen naar huis mogen als ik tot 15.30 werk (dan ben ik meestal rond 16.00/16.15 thuis).
Ik vind het zelf namelijk zo ongezellig om ze te vaak alleen naar huis te laten komen. Maar goed als ze het zelf niet zouden willen zou ik het ook niet doen. En als ze het niet meer willen plan ik ze de week er na weer in bij de opvang (flexopvang dus per week in de plannen).
Maar ik weet genoeg kinderen van de zelfde leeftijd die dat niet zouden willen/kunnen
Lekker alleen naar huis laten gaan als ze dat zelf graag willen.quote:
Hier vragen ze er om om alsjeblieft alleen naar huis te mogen na school. De oudste deed dit vorig jaar op vrijdag als ik dan moest werken omdat het dan een uurtje was voor hij naar tennis moest. Man zou anders ook niet op tijd zijn om hem van de opvang op te halen, en voor nog geen uur opvang de volle pond te betalen vond ik ook zonde.
Dit jaar is z’n tennistraining net wat later en gaat hij wel naar de opvang.
Nu wel afgesproken dat max 1x in de week ze alleen naar huis mogen als ik tot 15.30 werk (dan ben ik meestal rond 16.00/16.15 thuis).
Ik vind het zelf namelijk zo ongezellig om ze te vaak alleen naar huis te laten komen. Maar goed als ze het zelf niet zouden willen zou ik het ook niet doen. En als ze het niet meer willen plan ik ze de week er na weer in bij de opvang (flexopvang dus per week in de plannen).
Maar ik weet genoeg kinderen van de zelfde leeftijd die dat niet zouden willen/kunnen
Ik vraag me af waar het idee vandaan komt dat het zielig is voor een kind om een paar uur alleen thuis te zijn. Voor sommige kinderen kan dat zielig zijn als ze dat zelf zo voelen, maar lang niet voor allemaal.
Ik had (en heb) die tijd als introvert juist hard nodig en vond het als kind al heerlijk om een paar uur het huis voor mezelf te hebben.
Zielig is het (kan het zijn) als het kind het zo ervaart, als er geen andere keuze/optie is. En dan is er ook nog een verschil tussen 1x per week alleen thuis zijn of 4 middagen alleen thuis zijn.quote:
[..]
Lekker alleen naar huis laten gaan als ze dat zelf graag willen.
Ik vraag me af waar het idee vandaan komt dat het zielig is voor een kind om een paar uur alleen thuis te zijn. Voor sommige kinderen kan dat zielig zijn als ze dat zelf zo voelen, maar lang niet voor allemaal.
Ik had (en heb) die tijd als introvert juist hard nodig en vond het als kind al heerlijk om een paar uur het huis voor mezelf te hebben.
Maar goed ik denk dat je daar als ouder samen met je kinderen over moet hebben of ze dat wel of niet willen (als je dat zelf tenminste een optie vind, je moet er beiden achter staan, anders gaat het niet werken)
Aan de andere kant hoor ik namelijk ook verhalen van kinderen die in groep 8 zitten en nog nooit alleen naar huis gemogen hebben en ook in de zomervakantie nog alle dagen dat de ouders aan het werk waren naar de opvang gingen. En dan als je op de middelbare school starten ze ineens wel alleen naar huis mogen (moeten), dan denk ik, waarom kon dat in groep 8 nog absoluut niet?
ik zit dus als thuisblijfmoeder echt niet klaar met koekjes en thee.
ik merk overigens dat juist mijn puber het meest behoefte heeft aan even wat communicatie na school.
even gezellig kletsen.
ik vond het als kind dus echt verschrikkelijk om altijd maar alleen te moeten zijn ook als ik andere behoeftes had.
ik mocht heel veel alleen en dat werd echt gebracht als iets positiefs voor mij maar zo ervaarde ik dat absoluut niet.
hier zou het absoluut geen optie zijn omdat de jongste 5 is en ik vind dat je broers/zussen niet verantwoordelijk moet maken voor broertjes en zusjes.
ik merk overigens dat juist mijn puber het meest behoefte heeft aan even wat communicatie na school.
even gezellig kletsen.
ik vond het als kind dus echt verschrikkelijk om altijd maar alleen te moeten zijn ook als ik andere behoeftes had.
ik mocht heel veel alleen en dat werd echt gebracht als iets positiefs voor mij maar zo ervaarde ik dat absoluut niet.
hier zou het absoluut geen optie zijn omdat de jongste 5 is en ik vind dat je broers/zussen niet verantwoordelijk moet maken voor broertjes en zusjes.
Gelukkig is werk tegenwoordig voor veel mensen flexibel in te plannen. Ik haal mijn kind bijvoorbeeld vanmiddag om 3 uur van school en werk vanavond nog een paar uur door. Dan heb ik alsnog de volle acht uur gewerkt en toch heb ik gezellig de tijd met mijn kind door kunnen brengen na schooltijd.
Mijn man doet dat exact zo op een andere dag en dan zijn we allebei ook nog een volle doordeweekse dag vrij. Op die manier heb je de meeste uren al samen opgevangen na school.
Onze kinderen zijn nog te klein om alleen thuis te zijn. Ik heb nog geen idee hoe we het gaan doen als dat wel mogelijk is, dat hangt af van hoe we er tegen die tijd instaan. Als een kind het vreselijk vindt om alleen thuis te zijn, zou ik daar uiteraard niet voor kiezen.
Mijn man doet dat exact zo op een andere dag en dan zijn we allebei ook nog een volle doordeweekse dag vrij. Op die manier heb je de meeste uren al samen opgevangen na school.
Onze kinderen zijn nog te klein om alleen thuis te zijn. Ik heb nog geen idee hoe we het gaan doen als dat wel mogelijk is, dat hangt af van hoe we er tegen die tijd instaan. Als een kind het vreselijk vindt om alleen thuis te zijn, zou ik daar uiteraard niet voor kiezen.
Mijn partner staat voor groep 8, er zitten kinderen tussen die zo lang mogelijk op het schoolplein of in het klaslokaal blijven hangen en kinderen die zo snel mogelijk naar huis gaan. Kinderen die dus in een leeg huis komen. De een vindt dat fijn, de ander niet. Zolang je het als ouder maar door hebt, lijkt me.quote:
[..]
Zielig is het (kan het zijn) als het kind het zo ervaart, als er geen andere keuze/optie is. En dan is er ook nog een verschil tussen 1x per week alleen thuis zijn of 4 middagen alleen thuis zijn.
Maar goed ik denk dat je daar als ouder samen met je kinderen over moet hebben of ze dat wel of niet willen (als je dat zelf tenminste een optie vind, je moet er beiden achter staan, anders gaat het niet werken)
Aan de andere kant hoor ik namelijk ook verhalen van kinderen die in groep 8 zitten en nog nooit alleen naar huis gemogen hebben en ook in de zomervakantie nog alle dagen dat de ouders aan het werk waren naar de opvang gingen. En dan als je op de middelbare school starten ze ineens wel alleen naar huis mogen (moeten), dan denk ik, waarom kon dat in groep 8 nog absoluut niet?
Ik was dus nooit alleen thuis, eigen keuze ook. Ik ging ook naar alle verjaardagen mee, ook al was ik het enige kind die nog meeging. Maar het is 'goedgekomen' hoor. Op mijn 18e alleen naar Zuid Afrika geweest etc etc. Ik was er gewoonweg niet aan toe daarvoor.
Ik ben dankbaar dat mijn moeder er was. Maar zelf moet ik er als moeder niet aan denken
Daarom zei ik ook, het moet een keuze zijn niet een verplichting.
Mijn moeder was vroeger ook altijd thuis als wij uit school kwamen (lunchen deden we tussen de middag bij een tante). Er was in die tijd ook geen andere mogelijkheid, tenminste in het dorp waar ik toen woonde was geen naschoolse opvang.
Heb ik dat specifiek fijn gevonden, weet ik niet. Ik wist niet beter. En bij alle vriendinnen was dat ook zo.
Voor mij is het niet mogelijk om m’n diensten in te delen om zo s avonds nog wat te doen als de kinderen in bed liggen. Aan de andere kant is m’n werk wel zo flexibel dat ik met een studiedag altijd vrij kan zijn of mee kan met een schoolreisje oid als de datum tenminste tijdig bekend is (ze plannen hier nog wel eens last minute een uitstapje).
Maar goed als de kinderen het niet willen hoeven ze niet.
We hebben het ook nooit zo gedaan dat de oudste op de jongste moet passen. Maar ik wil wel dat ze samen naar huis gaan en geen ruzie maken, want als dat wel het geval is, is het ook klaar. Maar op een of andere manier kunnen ze elkaar beter velen als ze met z’n tweeën thuis zijn.
Oh en geen vriendjes mee, want dan ben ik wel bang dat het chaos wordt
Mijn moeder was vroeger ook altijd thuis als wij uit school kwamen (lunchen deden we tussen de middag bij een tante). Er was in die tijd ook geen andere mogelijkheid, tenminste in het dorp waar ik toen woonde was geen naschoolse opvang.
Heb ik dat specifiek fijn gevonden, weet ik niet. Ik wist niet beter. En bij alle vriendinnen was dat ook zo.
Voor mij is het niet mogelijk om m’n diensten in te delen om zo s avonds nog wat te doen als de kinderen in bed liggen. Aan de andere kant is m’n werk wel zo flexibel dat ik met een studiedag altijd vrij kan zijn of mee kan met een schoolreisje oid als de datum tenminste tijdig bekend is (ze plannen hier nog wel eens last minute een uitstapje).
Maar goed als de kinderen het niet willen hoeven ze niet.
We hebben het ook nooit zo gedaan dat de oudste op de jongste moet passen. Maar ik wil wel dat ze samen naar huis gaan en geen ruzie maken, want als dat wel het geval is, is het ook klaar. Maar op een of andere manier kunnen ze elkaar beter velen als ze met z’n tweeën thuis zijn.
Oh en geen vriendjes mee, want dan ben ik wel bang dat het chaos wordt
Je hebt een bepaalde hoeveelheid energie en focus, je werk reserveert daar een flink deel van. Als je merkt dat dat wringt, is het geen schande om je focus te verleggen naar wat je echt belangrijk vindt.
Fijn dat sommige kinderen met een sleutel om hun nek thuis willen komen om even alleen te zijn, maar de discussie dwaalt zo ver erg af van de oorspronkelijke vraag: welk type baan is zo te combineren dat het niet ten koste gaat van de tijd en aandacht die mijn gezin nodig heeft?
Mijn moeder heeft zich toen wij jong waren ingezet voor haar beroepsorganisatie en hield vakkennis up to date met de beschikbare bijscholingen. Toen we ouder waren stroomde ze weer in. Mijn vader is best een goede man, maar voor zorgtaken uhm.. minder geschikt. En het is geen schande om zorgtaken toe te vertrouwen aan degene die dat het beste kan.
Ik zie beroepsmatig genoeg mannen die een wekelijkse papadag hebben. Sommige vergaderingen werden omgepland bij ouderenavonden of verjaardagen van kinderen van partijen die aan tafel moesten zitten, man en vrouw. En ik zie ook genoeg mannen die het beste gewoon 5 dagen kunnen werken.
Fijn dat sommige kinderen met een sleutel om hun nek thuis willen komen om even alleen te zijn, maar de discussie dwaalt zo ver erg af van de oorspronkelijke vraag: welk type baan is zo te combineren dat het niet ten koste gaat van de tijd en aandacht die mijn gezin nodig heeft?
Mijn moeder heeft zich toen wij jong waren ingezet voor haar beroepsorganisatie en hield vakkennis up to date met de beschikbare bijscholingen. Toen we ouder waren stroomde ze weer in. Mijn vader is best een goede man, maar voor zorgtaken uhm.. minder geschikt. En het is geen schande om zorgtaken toe te vertrouwen aan degene die dat het beste kan.
Ik zie beroepsmatig genoeg mannen die een wekelijkse papadag hebben. Sommige vergaderingen werden omgepland bij ouderenavonden of verjaardagen van kinderen van partijen die aan tafel moesten zitten, man en vrouw. En ik zie ook genoeg mannen die het beste gewoon 5 dagen kunnen werken.
crap in = crap out
Als je niet geschikt bent voor zorgtaken, dan zou je je moeten afvragen of het krijgen van kinderen wel iets voor je is. Als ouder heb je een zorgplicht, dit is zelfs bij wet vastgelegd. Heb je daar geen zin in? Of kun je het niet? Blijf dan alsjeblieft kindvrij.
Ik denk dat het heel persoonlijk is welke beroepen goed te combineren zijn met het krijgen van kinderen. Het gaat om je eigen instelling, je energieniveau en belastbaarheid. Je kinderen, zijn ze gezond, kunnen ze veel aan, of niet? Je werkgever en collega's, de sfeer op je werk en de mate van flexibiliteit van je werk.
Dan nog je partner en hoeveel uren deze werkt, je verdere netwerk en in hoeverre deze mensen beschikbaar zijn en of je naast je baan en gezin nog andere verplichtingen en zorgtaken hebt.
Zoveel factoren spelen mee en dan heb ik het nog niet eens over de toestand in de wereld gehad, die de laatste anderhalf jaar ook gigantisch veel impact heeft gehad in de manier waarop ouders hun werk en gezin moesten inrichten en combineren.
Je kunt lang niet al die factoren controleren door een carrièreswitch te maken, of voor een bepaalde sector te kiezen.
Ik denk dat het heel persoonlijk is welke beroepen goed te combineren zijn met het krijgen van kinderen. Het gaat om je eigen instelling, je energieniveau en belastbaarheid. Je kinderen, zijn ze gezond, kunnen ze veel aan, of niet? Je werkgever en collega's, de sfeer op je werk en de mate van flexibiliteit van je werk.
Dan nog je partner en hoeveel uren deze werkt, je verdere netwerk en in hoeverre deze mensen beschikbaar zijn en of je naast je baan en gezin nog andere verplichtingen en zorgtaken hebt.
Zoveel factoren spelen mee en dan heb ik het nog niet eens over de toestand in de wereld gehad, die de laatste anderhalf jaar ook gigantisch veel impact heeft gehad in de manier waarop ouders hun werk en gezin moesten inrichten en combineren.
Je kunt lang niet al die factoren controleren door een carrièreswitch te maken, of voor een bepaalde sector te kiezen.
Donder toch op.quote:
Als je niet geschikt bent voor zorgtaken, dan zou je je moeten afvragen of het krijgen van kinderen wel iets voor je is. Als ouder heb je een zorgplicht, dit is zelfs bij wet vastgelegd. Heb je daar geen zin in? Of kun je het niet? Blijf dan alsjeblieft kindvrij.
crap in = crap out
Vanwaar deze reactie? Het is echt heel vreemd om een totaal hulpeloos wezentje op de wereld te zetten, waarvoor je de eerste 21 jaar verantwoordelijk bent en er vervolgens niet voor te zorgen.quote:
Veel van deze factoren kunnen ook pas een rol gaan spelen nadat je kinderen hebt gekregen. Ik werd chronisch ziek. Ik kon weinig anders dan een carrièreswitch maken. Mijn gezondheid kon ik niet ineens terug toveren en mijn kinderen kon ik ook niet aan de kant schuiven. Werk is vaak het enige dat je kunt veranderen als genoemde factoren om een aanpassing vragen. Als mijn ouders ineens ziek/hulpbehoevend worden is mijn werk ook het eerste dat opgeofferd wordt.quote:
Als je niet geschikt bent voor zorgtaken, dan zou je je moeten afvragen of het krijgen van kinderen wel iets voor je is. Als ouder heb je een zorgplicht, dit is zelfs bij wet vastgelegd. Heb je daar geen zin in? Of kun je het niet? Blijf dan alsjeblieft kindvrij.
Ik denk dat het heel persoonlijk is welke beroepen goed te combineren zijn met het krijgen van kinderen. Het gaat om je eigen instelling, je energieniveau en belastbaarheid. Je kinderen, zijn ze gezond, kunnen ze veel aan, of niet? Je werkgever en collega's, de sfeer op je werk en de mate van flexibiliteit van je werk.
Dan nog je partner en hoeveel uren deze werkt, je verdere netwerk en in hoeverre deze mensen beschikbaar zijn en of je naast je baan en gezin nog andere verplichtingen en zorgtaken hebt.
Zoveel factoren spelen mee en dan heb ik het nog niet eens over de toestand in de wereld gehad, die de laatste anderhalf jaar ook gigantisch veel impact heeft gehad in de manier waarop ouders hun werk en gezin moesten inrichten en combineren.
Je kunt lang niet al die factoren controleren door een carrièreswitch te maken, of voor een bepaalde sector te kiezen.
Ik zie velen ondernemen op Instagram en op OnlyFans (sensuele foto's, niet specifiek naakt). Die lachen zich helemaal krom. Sommigen hebben ''maar'' 500 subscribers, maar dat is wel minimaal $5 per subscriber oftewel $2500 per maand + nog de extra inkomsten voor foto's waar subscribers extra voor betalen etc. Ik geef ze geen ongelijk.
Ik vind het ook nogal kort door de bocht. Ik ben totaal ongeschikt voor de zorg, maar voor mijn eigen kinderen kan ik met alle liefde zorgen. Al vind ik het wel leuker nu ze groter zijn en ze niet meer door mij verschoond hoeven te worden.quote:
[..]
Vanwaar deze reactie? Het is echt heel vreemd om een totaal hulpeloos wezentje op de wereld te zetten, waarvoor je de eerste 21 jaar verantwoordelijk bent en er vervolgens niet voor te zorgen.
"Het meeste werk is onbegonnen werk
...eenmaal begonnen wordt het al snel minder"
- [i]Rikkert Zuiderveld[/i]
...eenmaal begonnen wordt het al snel minder"
- [i]Rikkert Zuiderveld[/i]
Ik doel op mensen die zeggen dat ze niet geschikt zijn voor zorgtaken en ze vervolgens pertinent niet doen, terwijl het om hun bloedeigen kinderen gaat.quote:
[..]
Ik vind het ook nogal kort door de bocht. Ik ben totaal ongeschikt voor de zorg, maar voor mijn eigen kinderen kan ik met alle liefde zorgen. Al vind ik het wel leuker nu ze groter zijn en ze niet meer door mij verschoond hoeven te worden.
Ik vind er ook geen reet aan om een luier te verschonen en toch heb ik het zes jaar lang elke dag gedaan. Gewoon omdat het erbij hoort als je kinderen krijgt.
Yes. Dit is de afweging die je moet maken maar meestal kom ik die andere (korte termijn) beredenering tegen die helaas bijna altijd ten koste gaat van de financiële positie van vrouwen en die positie wordt dan in de loop van de tijd (relatief) nog slechter.quote:
Ik verdien een stuk meer dan mijn man. Toch is dit nooit een reden geweest om zijn werk als minder te zien, of voor hem om te minderen toen onze kinderen kwamen.
Het is eerlijk gezegd nooit in me opgekomen om er zo naar te kijken. Wij wilden allebei graag tijd doorbrengen met onze kinderen. We zijn dus allebei terug gegaan in uren, want ft kdv vonden we te veel voor onze kinderen.
Toen we gingen rekenen bleek dat we nog steeds ruim konden rondkomen van 2x 32 uur. Dus geld was geen issue voor ons.
Als ik ft was blijven werken, dan hadden we meer geld gehad. Maar dan had ik weinig tijd gehad met mijn kinderen. En als mijn man naar drie dagen was gegaan, dan had hij en zijn pensioen om zeep geholpen en verdere stappen in zijn carrière wel kunnen vergeten. Dus dat was voor ons allebei geen goede deal geweest.
Op die manier laat je de verschillen ook alleen maar groter worden. De meest verdienende krijgt alle ruimte en kansen en gaat nog meer verdienen, terwijl degene die maar een paar dagen werkt nauwelijks pensioen opbouwt en weinig stappen omhoog meer zal zetten.
Daarnaast zou het zoveel schelen als kinderopvang gratis werd en werkgevers flexibeler (en minder seksistisch) zouden worden, we minder uren zouden werken en eigenlijk, al met al, zouden gaan werken met een basisinkomen. Maar hey, that's just my opinion. 😬
"All that maybe the slightly better ones do is sort of get inside your head and leave something there"
|
|
