OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
En er is echt een gigantisch tekort aan specialisten ouderengeneeskunde!quote:Op donderdag 30 september 2021 07:40 schreef MevrouwPuff het volgende:
[..]
Als je echt meent dat je wat anders wil, er zijn buiten het ziekenhuis echt leuke banen voor artsen die wel parttime te doen zijn. Specialist ouderengeneeskunde bijvoorbeeld! Als huisarts of psychiater is ook meer mogelijk, net als in het m&g gebied.
Ik kan je wel wat vertellen over het eerstestuur maar een dm als je wil
Die aanname doet helemaal niemand. Ze zeggen beiden alleen: in MIJN situatie was het zo dat...quote:
[..]
Ik snap dus alleen die 'meters' niet voordat je kinderen krijgt, terwijl de meeste vrouwen die meters allang hebben gemaakt rond hun 30e.
Ervan uitgaan dat iedereen pas rond het 30e jaar klaar is met studeren, vind ik een vreemde aanname.
Ondertussen doe jij ongeveer 100 aannames: dat iedereen direct gaat studeren, de juiste studie kiest, een korte studie kiest, nominaal afstudeert, geen (tweede) master doet, direct weet wat ie wil, direct een goede baan vindt op niveau, jaren bij die baan mag blijven, kan doorgroeien in die baan en dat ook wil, geen aanvullende opleiding hoeft te doen en zo kan ik nog wel even doorgaan.
Ik kan je verzekeren dat ik met <5 jaar werkervaring zonder aanvullende scholing precies niets had voorgesteld en er helemaal niemand op had zitten wachten om mij te verkiezen boven de honderden andere niet-voorstellers die staan te springen om een baan te geven. Daar was echt wel iets meer voor nodig dan een beetje vijf jaar werken na je opleiding. Daar kun je wel 'niets van begrijpen', maar daar verander je de realiteit niet mee natuurlijk.
I'm not troubled or sad, I'm just ready for bed.
Je bent ook wel mooi op tijd natuurlijk, ook al hoeft dat zo niet te voelen.quote:Op donderdag 30 september 2021 00:37 schreef _Lily_ het volgende:
[..]
Ik ben 34 en vind mezelf enorm laat haha.
Maar tot mijn verbazing merk ik nu dat ik in de eerste helft zit van mijn vriendinnen (van de universiteit en werk) die kinderen krijgt.
Iedereen inclusief mijn gynaecoloog vindt dat ik netjes “op tijd” ben maar in mijn hoofd zit het anders. Ik heb het geluk gehad dat ik 2x spontaan binnen 6 maanden zwanger was, dat is echt niet iedereen gegund. Anders was ik nog ouder. Op je 33e stoppen met de pil om te proberen is niet vroeg en ergens betreur ik het dat dat binnen mijn mooie vak (de geneeskunde) zo gewoon is. Ook deels vanwege de reden die jij noemt en dat ik zie dat sommige vrouwen zo lang hun kinderwens zo lang uitstellen omdat het carrière technisch niet handig uitkomt
Natuurlijk iedereen zijn meug, dus als er vrouwen zijn die dit anders voelen en hun volledige werkpotentie ten allen tijde willen benutten is dat natuurlijk prima. Vind ik niets van.
Maar wat ik post is hoe ik het voor mezelf heb ervaren en ik weet dat ik vriendinnen heb die hetzelfde voelen. Ik kan alleen maar zeggen: maak die kinderwens niet ondergeschikt aan je carrière als je heel graag kinderen wil (op korte termijn) of bij je kinderen wil zijn.
Daarmee kom ik weer terug bij de openingspost van TS, die gevoelens uit die ik heel goed kan begrijpen en waarvan het inderdaad fijn is om te lezen hoe anderen hun leven met werk en gezin inrichten.
Vanuit mijn werk heb ik heel veel contact met medisch specialisten en huisartsen. Het verschil wat betreft kinderen is tussen die twee groepen wel heel bijzonder om te zien; de medisch specialist krijgt vaak pas kinderen wanneer ze dan eindelijk als specialist werkt (als zzp'er of in loondienst), terwijl de huisarts al kinderen krijgt tijdens de studie.
Wat ik daarnaast in de praktijk zie is dat het bij huisartsen heel normaal is om drie dagen in de week te werken, terwijl ik maar twee medisch specialisten ken die ook zo weinig werken!
Willen andere specialisten minder werken, dan zie je vooral dat ze waarnemingen gaan doen (komt niet vaak voor).
Om aan te geven hoe hoog Erdogan het moederschap acht, gaf hij een voorbeeld uit de praktijk. ''Ik kuste wel eens de voeten van mijn moeder omdat ze naar het paradijs roken. Zij wierp me dan een zedige blik toe en huilde soms.''
Ik neem al een ruime marge. Ik was zelf klaar toen ik 25 was, dat was inclusief een verkeerde studiekeuze, buitenlandervaring, paar maanden reizen en een research Master. Als je alles nominaal doet, dan ben je op je 21e-22e al klaar.quote:
[..]
Die aanname doet helemaal niemand. Ze zeggen beiden alleen: in MIJN situatie was het zo dat...
Ondertussen doe jij ongeveer 100 aannames: dat iedereen direct gaat studeren, de juiste studie kiest, een korte studie kiest, nominaal afstudeert, geen (tweede) master doet, direct weet wat ie wil, direct een goede baan vindt op niveau, jaren bij die baan mag blijven, kan doorgroeien in die baan en dat ook wil, geen aanvullende opleiding hoeft te doen en zo kan ik nog wel even doorgaan.
Ik kan je verzekeren dat ik met <5 jaar werkervaring zonder aanvullende scholing precies niets had voorgesteld en er helemaal niemand op had zitten wachten om mij te verkiezen boven de honderden andere niet-voorstellers die staan te springen om een baan te geven. Daar was echt wel iets meer voor nodig dan een beetje vijf jaar werken na je opleiding. Daar kun je wel 'niets van begrijpen', maar daar verander je de realiteit niet mee natuurlijk.
Daarna van 25-30 nog vijf jaar ervaring opgedaan in mijn eigen vakgebied en na de nodige onderhandelingen stond ik er rond mijn 30e goed voor.
Net als het gros van de hbo en wo-studenten. Het is onzin dat je eerst 35-40 moet zijn, dat geldt alleen voor artsen en dan nog niet voor allemaal.
Prima, hartstikke fijn voor je 
er zijn mensen wiens carrierepad er anders uitziet, óók als je dat niet snapt
er zijn mensen wiens carrierepad er anders uitziet, óók als je dat niet snapt
I'm not troubled or sad, I'm just ready for bed.
Ik zeg ook niet dat ze niet bestaan, maar het is een kleine groep. Beetje vreemd om te doen alsof dat de norm is en een bloeiende carrière een voordeel van laat moederschap te noemen.quote:
Prima, hartstikke fijn voor je
Kom uit je bubbel, niet iedereen is arts, niet iedereen gaat voor een PhD
Misschien zit jij wel in een bubbel, als je denkt dat dit alleen dokters en promovendi betreft? @Vanyel bijvoorbeeld, die dit punt maakte, is bijvoorbeeld geen van beiden.quote:
[..]
Ik zeg ook niet dat ze niet bestaan, maar het is een kleine groep. Beetje vreemd om te doen alsof dat de norm is en een bloeiende carrière een voordeel van laat moederschap te noemen.
Kom uit je bubbel, niet iedereen is arts, niet iedereen gaat voor een PhD
En zelfs al heb gelijk dat het een kleine groep is, heeft de belevingswereld van die groep dan geen bestaansrecht?
I'm not troubled or sad, I'm just ready for bed.
Ja hoor, tuurlijk wel. Alles heeft bestaansrecht Alleen het lijkt me niet logisch dat op de rest van de vrouwen /moeders te projecteren.quote:
[..]
Misschien zit jij wel in een bubbel, als je denkt dat dit alleen dokters en promovendi betreft? @:Vanyel bijvoorbeeld, die dit punt maakte, is bijvoorbeeld geen van beiden.
En zelfs al heb gelijk dat het een kleine groep is, heeft de belevingswereld van die groep dan geen bestaansrecht?
Het verschilt gewoon enorm, de ene heeft zn zaakjes al op orde op z'n 20e, de ander heeft daar nog 20 jaar langer voor nodig.
Ik ben zelf trouwens nog gepromoveerd, terwijl ik al kinderen had. Dat is ook nog een optie. Het leven en je carrière stopt niet ineens als je kinderen hebt.
Quote dat eens voor me alsjeblieft, dat stukje waarin men dat op de mensheid projecteert?quote:
[..]
Ja hoor, tuurlijk wel. Alles heeft bestaansrecht Alleen het lijkt me niet logisch dat op de rest van de vrouwen /moeders te projecteren.
Het verschilt gewoon enorm, de ene heeft zn zaakjes al op orde op z'n 20e, de ander heeft daar nog 20 jaar langer voor nodig.
I'm not troubled or sad, I'm just ready for bed.
Of dat jaquote:
Weer terug naar het oorspronkelijke onderwerp ipv overtoepen?
I'm not troubled or sad, I'm just ready for bed.
Deze post.quote:
Wat dat betreft vind ik het wel een pre dat ik niet vroeg aan kinderen begonnen ben. Jaren de tijd gehad om wel meer te werken en ervaring op te doen in allerlei dingen zonder dat het me in de weg zat. Nu dat wel zo is, kan ik terug zonder dat dat me niveau kost.
Hoogstens verlies ik kansen om verder omhoog te gaan, maar daar lig ik niet wakker van.
Vroeger aan kinderen beginnen wordt gelijkgesteld aan niveau verliezen. Alsof je dan geen tijd hebt om jaren te werken. Veel vrouwen zijn daar al veel eerder mee bezig.
Werken en carrière maken gaat trouwens ook prima als je kinderen hebt. We moeten echt af van het idee dat je werkende bestaan als vrouw voorbij is, zodra je kinderen krijgt.
[ Bericht 8% gewijzigd door KayaQ op 30-09-2021 09:48:34 ]
Die omslag is bij een deel van de werkgevers echt lastig. Mijn man en ik zitten in de financiële/belasting wereld en bij die kantoren zijn ze echt vast geroest. Er is mij wel verboden minder dan 4 dagen te werken. Dat dit met ouderschapsverlof toegestaan moet worden accepteerde de directeur knarsentandend. Mijn man wordt verboden 4x9 te werken.quote:
[..]
Deze post.
Vroeger aan kinderen beginnen wordt gelijkgesteld aan niveau verliezen. Alsof je dan geen tijd hebt om jaren te werken. Veel vrouwen zijn daar al veel eerder mee bezig.
Werken en carrière maken gaat trouwens ook prima als je kinderen hebt. We moeten echt af van het idee dat je werkende bestaan als vrouw voorbij is, zodra je kinderen krijgt.
Er zijn gewoon nog steeds genoeg bedrijven die je op een zijspoor knallen. Vooral mkb kantoren zijn heel star.
Ik ben zelf daarom overgestapt naar een multinational en het is een openbaring hoeveel flexibeler en met meer begrip het ook kan. Sinds ik daar zit heb ik hele mooie stappen gemaakt maar toen ik 3 dagen werkte toen kind klein was, werd er bij mkb kantoren echt naar gekeken als jij moedert en komt dan een paar dagen per week hier nog wat socializen. Daar gaan we geen moeite in steken.
En mijn man heeft wel wat verschillende functies uitgeprobeerd en een studie gedaan naast werk terwijl we een kind hadden maar dat is gewoon aanzienlijk anders als er financiele verplichtingen zijn en je een gezin hebt dat aandacht wil dan toen hij een studie deed naast werk in de periode dat hij nog single was en op een klein flatje woonde en parttime werkte om zich op die studie te richten.
Dus ik snap wel dat Vanyel zegt dat ze naar hartelust heeft kunnen uitzoeken wat ze wil en dat 100% heeft kunnen geven zonder al die ballen die daar naast in de lucht gehouden moeten worden.
Dat het jou wel lukt om naast een gezin te promoveren wil niet zeggen dat iedereen dat lukt. De ene gezins situatie is de andere niet. En niet iedereen voelt zich er even goed bij om naast werk ook nog te studeren wat uiteindelijk toch ten koste gaat van tijd die je wellicht anders in je gezin had gestopt.
Kijk naar Amsel, het loopt nu wat minder lekker met haar kind en haar prioriteit verandert opeens. Ook dat kan gebeuren. Vanyel stelt het niet gelijk, ze zegt wat voor haar geldt. Als je vroeg al de prioriteit aan het gezin moet geven bestaat best regelmatig de kans dat als je nog niet verder bent in je carriere dat men die weg dan ook afsnijdt. De grootste groei zit 'm vaak in het begin. Als je dan al parttime werkt slinken vaak de kansen. Is het fair nee maar dat is wel hoe het bij veel werkgevers in elkaar zit helaas.
Ik heb je lief mijn hele leven
Fijn dat jullie een werkbare oplossing hebben gevonden @Amsel. Ik hoop dat het snel weer lekker loopt met je oudste 
En de tip van Academic transfer en dan niet-wetenschappelijk vind ik ook een hele goede
En de tip van Academic transfer en dan niet-wetenschappelijk vind ik ook een hele goede
Ik heb je lief mijn hele leven
Allemaal waar, maar het is toch niet ondenkbaar dat als er eenmaal kinderen zijn dat de prioriteiten verschuiven? Het hele stuk over 'carriere maken gaat prima als je kinderen hebt' is ingegeven door een bepaalde luxe, door geen dingen opzij te hoeven zetten omdat een kind een bepaalde vorm van zorg of ondersteuning nodig heeft. Een keuze hebben daarin is in sommige gevallen echt een luxe.quote:
[..]
Deze post.
Vroeger aan kinderen beginnen wordt gelijkgesteld aan niveau verliezen. Alsof je dan geen tijd hebt om jaren te werken. Veel vrouwen zijn daar al veel eerder mee bezig.
Werken en carrière maken gaat trouwens ook prima als je kinderen hebt. We moeten echt af van het idee dat je werkende bestaan als vrouw voorbij is, zodra je kinderen krijgt.
Ja het kan dat de prioriteiten verschuiven, maar het hoeft niet.quote:
[..]
Allemaal waar, maar het is toch niet ondenkbaar dat als er eenmaal kinderen zijn dat de prioriteiten verschuiven? Het hele stuk over 'carriere maken gaat prima als je kinderen hebt' is ingegeven door een bepaalde luxe, door geen dingen opzij te hoeven zetten omdat een kind een bepaalde vorm van zorg of ondersteuning nodig heeft. Een keuze hebben daarin is in sommige gevallen echt een luxe.
Je kunt het ook omdraaien, het is een luxe als de prioriteiten kunnen verschuiven.
Voor veel ouders geldt dat zij toch echt moeten blijven werken, omdat er brood op de plank moet komen.
Ik heb het niet over stoppen met werken, maar enorm carriere maken als de focus meer op thuis ligt is gewoon erg ingewikkeld. En daar hoeft niemand iets van te vinden.quote:
[..]
Ja het kan dat de prioriteiten verschuiven, maar het hoeft niet.
Je kunt het ook omdraaien, het is een luxe als de prioriteiten kunnen verschuiven.
Voor veel ouders geldt dat zij toch echt moeten blijven werken, omdat er brood op de plank moet komen.
En dat begin kun je ook prima maken van je 18e tot je 30e.quote:
[..]
Die omslag is bij een deel van de werkgevers echt lastig. Mijn man en ik zitten in de financiële/belasting wereld en bij die kantoren zijn ze echt vast geroest. Er is mij wel verboden minder dan 4 dagen te werken. Dat dit met ouderschapsverlof toegestaan moet worden accepteerde de directeur knarsentandend. Mijn man wordt verboden 4x9 te werken.
Er zijn gewoon nog steeds genoeg bedrijven die je op een zijspoor knallen. Vooral mkb kantoren zijn heel star.
Ik ben zelf daarom overgestapt naar een multinational en het is een openbaring hoeveel flexibeler en met meer begrip het ook kan. Sinds ik daar zit heb ik hele mooie stappen gemaakt maar toen ik 3 dagen werkte toen kind klein was, werd er bij mkb kantoren echt naar gekeken als jij moedert en komt dan een paar dagen per week hier nog wat socializen. Daar gaan we geen moeite in steken.
En mijn man heeft wel wat verschillende functies uitgeprobeerd en een studie gedaan naast werk terwijl we een kind hadden maar dat is gewoon aanzienlijk anders als er financiele verplichtingen zijn en je een gezin hebt dat aandacht wil dan toen hij een studie deed naast werk in de periode dat hij nog single was en op een klein flatje woonde en parttime werkte om zich op die studie te richten.
Dus ik snap wel dat Vanyel zegt dat ze naar hartelust heeft kunnen uitzoeken wat ze wil en dat 100% heeft kunnen geven zonder al die ballen die daar naast in de lucht gehouden moeten worden.
Dat het jou wel lukt om naast een gezin te promoveren wil niet zeggen dat iedereen dat lukt. De ene gezins situatie is de andere niet. En niet iedereen voelt zich er even goed bij om naast werk ook nog te studeren wat uiteindelijk toch ten koste gaat van tijd die je wellicht anders in je gezin had gestopt.
Kijk naar Amsel, het loopt nu wat minder lekker met haar kind en haar prioriteit verandert opeens. Ook dat kan gebeuren. Vanyel stelt het niet gelijk, ze zegt wat voor haar geldt. Als je vroeg al de prioriteit aan het gezin moet geven bestaat best regelmatig de kans dat als je nog niet verder bent in je carriere dat men die weg dan ook afsnijdt. De grootste groei zit 'm vaak in het begin. Als je dan al parttime werkt slinken vaak de kansen. Is het fair nee maar dat is wel hoe het bij veel werkgevers in elkaar zit helaas.
Voor veel mensen is deze periode van een jaar of 12 lang genoeg om te ontdekken wat ze willen, een studie te doen en daarna nog 5+ jaar relevante werkervaring op te doen en zo iets stabiels op te bouwen.
Mij carrière is gelijktijdig begonnen met mijn eerste zwangerschap op m’n 24e. Ik raakte zwanger tussen m’n sollicitatiegesprek en arbeidsvoorwaardegesprek in.
Wel het geluk gehad dat het een hele fijne werkgever is. Inmiddels werk ik er 4 jaar, heb twee kinderen gekregen en heb promotie gemaakt. Dit is een stukje geluk (aangenomen worden tijdens m’n afstudeerfase), maar ook keihard werken.
Hoewel ik niet zeker weet of ik dit werk over 10 jaar nog zou doen, ben ik wel blij dat het zo is gelopen. Juist door het krijgen van kinderen heb ik mezelf beter leren kennen en weet nu beter wat bij mij past.
Overigens ben ik wel moe. Oververmoeid. Overoververmoeid zelfs.
Wel het geluk gehad dat het een hele fijne werkgever is. Inmiddels werk ik er 4 jaar, heb twee kinderen gekregen en heb promotie gemaakt. Dit is een stukje geluk (aangenomen worden tijdens m’n afstudeerfase), maar ook keihard werken.
Hoewel ik niet zeker weet of ik dit werk over 10 jaar nog zou doen, ben ik wel blij dat het zo is gelopen. Juist door het krijgen van kinderen heb ik mezelf beter leren kennen en weet nu beter wat bij mij past.
Overigens ben ik wel moe. Oververmoeid. Overoververmoeid zelfs.
Protège moi de mes désirs.
Hoe meer ik van jou lees, hoe meer ik ontdek dat ik echt hele andere mensen om me heen heb dan jij.quote:
[..]
En dat begin kun je ook prima maken van je 18e tot je 30e.
Voor veel mensen is deze periode van een jaar of 12 lang genoeg om te ontdekken wat ze willen, een studie te doen en daarna nog 5+ jaar relevante werkervaring op te doen en zo iets stabiels op te bouwen.
Je kunt datzelfde argument ook op een andere manier gebruiken: ze worden zo snel groot, dus je hebt maar even om er als ouder te zijn.quote:
Nog even een gedachte voor alle jonge ouders of toekomstig ouders: kinderen worden vrij snel ook weer groot. En als je dan niets te doen hebt is het ook wel saai. Daarnaast word je van fulltime met dreumessen, peuters en kleuters omgaan zelf ook soms enigszins gek. Dan ben je wel toe aan even een normaal gesprek, hoe leuk kinderen ook kunnen zijn.
Ik ben beroepshalve wat onderzoeken aan het doornemen over de al jaren teruglopende onderwijsresultaten. Wat ik confronterend vond om te lezen toen ik bij de verklaringen aankwam, was dat er meer kinderen zijn met een instabiele gezinssituatie en dat dat onder andere komt doordat de gemiddelde arbeidsduur van ouders is gestegen waardoor er thuis minder tijd en aandacht voor kinderen is. Hoe belangrijk ik het zelf ook vind om te werken, we moeten niet onderschatten dat het voor kinderen essentieel is dat ouders tijd voor hen hebben.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Want het is heel uitzonderlijk dat je op je 30e je zaken redelijk op orde hebt?quote:
[..]
Hoe meer ik van jou lees, hoe meer ik ontdek dat ik echt hele andere mensen om me heen heb dan jij.
En om maar even een tegengeluid te geven: ik vind carriere maken geen doel op zich. Ik hou van mijn werk, ben as we speak omhoog aan het klimmen binnen mijn werkveld maar dat is een logisch gevolg van heel goed zijn in wat ik doe. Als de stap omhoog niet gemaakt zou worden, zou dat ook prima zijn. Andere dingen hadden meer aandacht nodig, en het heeft nooit als een opoffering gevoeld om die andere dingen de prioriteit te geven.
Definieer 'je zaken redelijk op orde hebben'.quote:
[..]
Want het is heel uitzonderlijk dat je op je 30e je zaken redelijk op orde hebt?
Zoveel is er toch nog niet te lezen? Het profiel is koud 3 dagen oud..quote:
[..]
Hoe meer ik van jou lees, hoe meer ik ontdek dat ik echt hele andere mensen om me heen heb dan jij.
crap in = crap out
Voor mij was dat mijn studie afronden, werkervaring opdoen en een steady situatie creëeren wat betreft mijn relatie, maar ook praktisch, huis kopen, rijbewijs halen en een auto voor de deur hoorden daar voor mij ook bij.quote:
[..]
Definieer 'je zaken redelijk op orde hebben'.
Maar ook: reizen, iets van levenswijsheid opdoen, me persoonlijk ontwikkelen door allerlei ervaringen op te doen en genieten van de ultieme vrijheid, een periode kunnen doen en laten wat je wil op het moment dat je het wil.
Die periode van groei was mij veel waard, pas daarna was ik toe aan echt settelen en kinderen krijgen. Ik had het absoluut niet willen missen.
Hoi.quote:
[..]
Deze post.
Vroeger aan kinderen beginnen wordt gelijkgesteld aan niveau verliezen. Alsof je dan geen tijd hebt om jaren te werken. Veel vrouwen zijn daar al veel eerder mee bezig.
Werken en carrière maken gaat trouwens ook prima als je kinderen hebt. We moeten echt af van het idee dat je werkende bestaan als vrouw voorbij is, zodra je kinderen krijgt.
Je leest niet goed. Ik stel aan kinderen beginnen niet gelijk aan niveau verliezen. Ik stel dat ik, dankzij een aantal jaar investeren in werk, nu terug kan in dagen zonder niveau te verliezen. Ik kan twee à drie dagen in de week werken en toch op academisch niveau blijven werken. Daar ben ik blij mee.
Ik heb het in die post overigens erg duidelijk over mij. Niet over andere mensen. Ik was volgens genoemde leeftijden in dit topic niet eens zo oud bij mijn eerste. En voor mij is het werkende bestaan/echte carrière toevallig wel zo'n beetje voorbij dankzij het kinderen krijgen, omdat ik een ontzettend zorgintensief kind heb. Dat geldt ook voor mijn partner. Dat kan zomaar ook voor anderen gelden, maar het geldt zeker niet voor iedereen. Je hebt er alleen vaak niet zoveel invloed op.
Daarom sprak ik dus voor mezelf, niet voor de mensheid.
Dat zouden meer mensen moeten doen.
[ Bericht 0% gewijzigd door Vanyel op 30-09-2021 16:31:31 ]
Op 28 februari 2012 19:20 schreef lezzer en op 31 augustus 2013 21:27 schreef DancingPhoebe:Jezus, Vanyel, wat een fantastische tips geef jij toch altijd!
Ik vind dit altijd zo schokkend. Zelf maar een keer mee te maken gehad en toen was het logisch voor een jaar, maar ik snap daar echt zo geen hol van.quote:
[..]
Die omslag is bij een deel van de werkgevers echt lastig. Mijn man en ik zitten in de financiële/belasting wereld en bij die kantoren zijn ze echt vast geroest. Er is mij wel verboden minder dan 4 dagen te werken. Dat dit met ouderschapsverlof toegestaan moet worden accepteerde de directeur knarsentandend. Mijn man wordt verboden 4x9 te werken.
Er zijn gewoon nog steeds genoeg bedrijven die je op een zijspoor knallen. Vooral mkb kantoren zijn heel star.
Bovendien mag het helemaal niet
Op 28 februari 2012 19:20 schreef lezzer en op 31 augustus 2013 21:27 schreef DancingPhoebe:Jezus, Vanyel, wat een fantastische tips geef jij toch altijd!
Fijn dat jullie een plan hebben voor de komende tijd! Betekent dat ook dat je stopt met het reïntegratietraject bij je huidige werkgever / ontslag neemt?quote:
Ha wij hebben juist besloten dat we heel traditioneel gaan doen: ik ga minder werken zodat ik meer thuis kan zijn voor de kinderen. Freelancen tijdens de uren dat de kinderen op school zijn, op de BSO zitten (nog maar 1 middag) en op de dag dat m'n man vrij is.
Ik heb jarenlang van ons tweeën het meeste geld binnen gebracht, maar dit past op dit moment het best. M'n man zit goed op z'n plek met z'n werk en krijgt daar veel kansen, terwijl ik vastliep. En onze oudste heeft wat extra aandacht en meer rust nodig, dus we wilden veel minder BSO gaan gebruiken en ik wil haar naar de benodigde afspraken kunnen brengen enzo. Qua inkomen wordt het wel even wennen, maar we denken dat dit voor de rust in her gezin (en in mijn hoofd!) voorlopig het beste is. We'll see
Venus in pocketformaat
© loveli
© loveli
Jij kent niet zoveel mensen waarvoor niet alles maakbaar is lijkt het.quote:
[..]
Ja het kan dat de prioriteiten verschuiven, maar het hoeft niet.
Je kunt het ook omdraaien, het is een luxe als de prioriteiten kunnen verschuiven.
Voor veel ouders geldt dat zij toch echt moeten blijven werken, omdat er brood op de plank moet komen.
Ik hoop dat je ten volle geniet van die luxepositie, maar realiseer je ook dat dat echt een luxe positie is, niet een standaard uitgangspunt.
Op 28 februari 2012 19:20 schreef lezzer en op 31 augustus 2013 21:27 schreef DancingPhoebe:Jezus, Vanyel, wat een fantastische tips geef jij toch altijd!
Ik denk dat je enorm veel mee hebt in het leven als je voor je 30ste al die dingen voor elkaar hebt.quote:
[..]
Voor mij was dat mijn studie afronden, werkervaring opdoen en een steady situatie creëeren wat betreft mijn relatie, maar ook praktisch, huis kopen, rijbewijs halen en een auto voor de deur hoorden daar voor mij ook bij.
Maar ook: reizen, iets van levenswijsheid opdoen, me persoonlijk ontwikkelen door allerlei ervaringen op te doen en genieten van de ultieme vrijheid, een periode kunnen doen en laten wat je wil op het moment dat je het wil.
Die periode van groei was mij veel waard, pas daarna was ik toe aan echt settelen en kinderen krijgen. Ik had het absoluut niet willen missen.
Ik ga ontslag nemen en ben nu samen met m'n werkgever aan het kijken per wanneer. Ik kan op dit moment nog niet 100% aan het werk, of het nou in deze baan zou zijn of in een andere of voor mezelf, dus ik ga niet per direct weg, ik ben nog arbeidsongeschikt. Maar ik moet natuurlijk wel eerlijk kijken wanneer ziek zijn overgaat in er gewoon geen zin meer in hebben. Ik wil hen absoluut geen poot uitdraaien, maar mezelf ook niet tekort doen. Volgens mij zitten beide partijen er integer in, dus daar komen we wel uit.quote:
Fijn dat jullie een plan hebben voor de komende tijd! Betekent dat ook dat je stopt met het reïntegratietraject bij je huidige werkgever / ontslag neemt?
En dan moet ik dus een eigen toko gaan opzetten
Zoals het er nu uit ziet ga ik daar de komende maanden eens rustig mee starten, en dan is het idee om in januari 2022 weer volle kracht vooruit te gaan. Dan heb ik 28 uur per week beschikbaar om aan werk te besteden (dat zijn 3 dagen onder schooltijd en 2 hele werkdagen als ze bij BSO of man zijn), dus dat is alles bij elkaar nog best wat. Nu nog klanten gaan vinden [ Bericht 0% gewijzigd door Amsel op 30-09-2021 14:42:48 ]
Huh? Werken voor je geld = geloven in maakbaarheid? Voor veel mensen is het noodzaak.quote:
[..]
Jij kent niet zoveel mensen waarvoor niet alles maakbaar is lijkt het.
Ik hoop dat je ten volle geniet van die luxepositie, maar realiseer je ook dat dat echt een luxe positie is, niet een standaard uitgangspunt.
Ik vind het juist klinken als een privilege als je 'prioriteiten' kunt stellen en dit betekent dat je veel minder gaat werken in een veel minder goedbetaalde functie. Er is altijd iemand die de kosten daarvan betaalt, dat kan je partner zijn, of de overheid/de werkende bevolking,maar links of rechtsom zullen de kosten van jouw gezin door iemand betaald moeten worden.
Ok, dan heb ik je verkeerd begrepen.quote:
[..]
Hoi.
Je leest niet goed. Ik stel aan kinderen beginnen niet gelijk aan niveau verliezen. Ik stel dat ik, dankzij een aantal jaar investeren in werk, nu terug kan in dagen zonder niveau te verliezen. Ik kan twee à drie dagen in de week werken en toch op academisch niveau blijven werken. Daar ben ik blij mee.
Ik heb het in die post overigens erg duidelijk overmij. Niet over andere mensen. Ik was volgens genoemde leeftijden in dit topic niet eens zo oud bij mijn eerste. En voor mij is het werkende bestaan/echte carrière toevallig wel zo'n beetje voorbij dankzij het kinderen krijgen, omdat ik een ontzettend zorgintensief kind heb. Dat geldt ook voor mijn partner. Dat kan zomaar ook voor anderen gelden, maar het geldt zeker niet voor iedereen. Je hebt er alleen vaak niet zoveel invloed op.
Daarom sprak ik dus voor mezelf, niet voor de mensheid.
Dat zouden meer mensen moeten doen.
Dat argument kun je omdraaien, maar ik denk niet dat alleen maar thuis zijn per se in het voordeel is van de kinderen.quote:
[..]
Je kunt datzelfde argument ook op een andere manier gebruiken: ze worden zo snel groot, dus je hebt maar even om er als ouder te zijn.
Ik ben beroepshalve wat onderzoeken aan het doornemen over de al jaren teruglopende onderwijsresultaten. Wat ik confronterend vond om te lezen toen ik bij de verklaringen aankwam, was dat er meer kinderen zijn met een instabiele gezinssituatie en dat dat onder andere komt doordat de gemiddelde arbeidsduur van ouders is gestegen waardoor er thuis minder tijd en aandacht voor kinderen is. Hoe belangrijk ik het zelf ook vind om te werken, we moeten niet onderschatten dat het voor kinderen essentieel is dat ouders tijd voor hen hebben.
Ik denk dat je tijd niet moet verwarren met echte aandacht. Kwaliteit boven kwantiteit. Hoeveel straatcriminelen hebben fulltime thuiszittende moeders? Zijn die nou zo veel beter af? Heel veel mensen zijn slechte ouders (en slechte echtgenoten). met de verdere individualisering zal dat niet snel beter worden. Allemaal een stempeltje autist of ADHD en pillen in plaats van een opvoeding.
Daarnaast leren kinderen een hoop op een BSO/KDV, mijn kinderen hebben het daar gewoon altijd leuk gehad. Er zijn tenslotte veel meer andere kinderen dan thuis. Een paar dagen naar de BSO is prima voor de meeste kinderen, worden ze sociaal van en ze doen er andere dingen dan thuis. Prima.
Mijn vrouw en ik zijn veel relaxter als we onszelf kunnen blijven ontwikkelen en we het geld hebben om een prima leven te hebben. Ben het met je eens dat instabiele thuissituaties heel slecht zijn voor kinderen, maar correlatie is hier niet perse causatie.
Whatever...
Ik dacht ook dat ik al deze dingen wel zo'n beetje had gedaan, alles afgevinkt wat ik mezelf als voorwaarden had gesteld. Op mijn 28e kregen wij ons eerste kind. Achteraf gezien heb ik mezelf pas écht leren kennen in de jaren die volgdenquote:
[..]
Voor mij was dat mijn studie afronden, werkervaring opdoen en een steady situatie creëeren wat betreft mijn relatie, maar ook praktisch, huis kopen, rijbewijs halen en een auto voor de deur hoorden daar voor mij ook bij.
Maar ook: reizen, iets van levenswijsheid opdoen, me persoonlijk ontwikkelen door allerlei ervaringen op te doen en genieten van de ultieme vrijheid, een periode kunnen doen en laten wat je wil op het moment dat je het wil.
Die periode van groei was mij veel waard, pas daarna was ik toe aan echt settelen en kinderen krijgen. Ik had het absoluut niet willen missen.
. Het ouderschap heeft bepaalde zaken wel op scherp gezet en/of op zijn kop gezet. Bovendien: toen mijn oudste net geboren was, kreeg ik te maken met een reorganisatie op het werk en werd ik boventallig verklaard. Het leerde me dat je zelfs met een vast contract nooit zeker bent van je baan. Dus waarom wachten op dat felbegeerde vaste contract? Ik durf nu sneller in het diepe te springen, zonder dat alles tot in de puntjes is uitgestippeld. Als ik nu terugkijk, had ik misschien nog wel iets langer willen wachten. Een jaartje extra investeren in werk, genieten van de vrijheid, spontaan op vakantie gaan, etc. Dingen die toen heel normaal waren (echt, wat deden we toen met onze tijd??) of zelfs een beetje saai. Maar op persoonlijk vlak had ik dan niet gestaan waar ik nu sta. Wat het ouderschap me geleerd heeft, had ik denk ik niet via een andere weg kunnen leren.
Ik wilde mijn carrière-stappen ook eigenlijk een paar jaar uitstellen, maar door de reorganisatie moest ik op zoek naar een andere baan. Dat heeft uiteindelijk heel goed uitgepakt, en achteraf ben ik wel blij dat ik toen dat zetje kreeg. Het was wel zwaar, waardoor ik wel min of meer bewust 8 jaar in dezelfde functie zit. Ik merk dat ik nu meer ruimte in mijn hoofd krijg om verder te kijken, meer te investeren zonder dat dat ten koste gaat van mijn gezin.
Venus in pocketformaat
© loveli
© loveli
Gelukkig wil je werkgever wel constructief meedenken, dat scheelt al een hoop. Voel je je al kilo's lichter?quote:
[..]
Ik ga ontslag nemen en ben nu samen met m'n werkgever aan het kijken per wanneer. Ik kan op dit moment nog niet 100% aan het werk, of het nou in deze baan zou zijn of in een andere of voor mezelf, dus ik ga niet per direct weg, ik ben nog arbeidsongeschikt. Maar ik moet natuurlijk wel eerlijk kijken wanneer ziek zijn overgaat in er gewoon geen zin meer in hebben. Ik wil hen absoluut geen poot uitdraaien, maar mezelf ook niet tekort doen. Volgens mij zitten beide partijen er integer in, dus daar komen we wel uit.
En dan moet ik dus een eigen toko gaan opzetten
Venus in pocketformaat
© loveli
© loveli
Ja, want intensieve thuisbegeleiding, PGB-ers, gezinsvervangende woonvormen en vergaande psychisch ondersteuning vanwege volledig overbelasting zijn allemaal lekker gratisquote:
[..]
Huh? Werken voor je geld = geloven in maakbaarheid? Voor veel mensen is het noodzaak.
Ik vind het juist klinken als een privilege als je 'prioriteiten' kunt stellen en dit betekent dat je veel minder gaat werken in een veel minder goedbetaalde functie. Er is altijd iemand die de kosten daarvan betaalt, dat kan je partner zijn, of de overheid/de werkende bevolking,maar links of rechtsom zullen de kosten van jouw gezin door iemand betaald moeten worden.
Leve de luxepositie
I'm not troubled or sad, I'm just ready for bed.
Eens.quote:
[..]
Dat argument kun je omdraaien, maar ik denk niet dat alleen maar thuis zijn per se in het voordeel is van de kinderen.
Ik denk dat je tijd niet moet verwarren met echte aandacht. Kwaliteit boven kwantiteit. Hoeveel straatcriminelen hebben fulltime thuiszittende moeders? Zijn die nou zo veel beter af? Heel veel mensen zijn slechte ouders (en slechte echtgenoten). met de verdere individualisering zal dat niet snel beter worden. Allemaal een stempeltje autist of ADHD en pillen in plaats van een opvoeding.
Daarnaast leren kinderen een hoop op een BSO/KDV, mijn kinderen hebben het daar gewoon altijd leuk gehad. Er zijn tenslotte veel meer andere kinderen dan thuis. Een paar dagen naar de BSO is prima voor de meeste kinderen, worden ze sociaal van en ze doen er andere dingen dan thuis. Prima.
Mijn vrouw en ik zijn veel relaxter als we onszelf kunnen blijven ontwikkelen en we het geld hebben om een prima leven te hebben. Ben het met je eens dat instabiele thuissituaties heel slecht zijn voor kinderen, maar correlatie is hier niet perse causatie.
En daarbij vind ik het een bijzondere conclusie om instabiele gezinssituaties te wijten aan de verhoogde aantal uren dat ouders aan het werk zijn. Nog steeds werken we in Nederland erg weinig als je het afzet tegen andere landen in de wereld waar de cultuur heel anders is.
Je zou ook kunnen zeggen dat werkende ouders er juist voor zorgen dat kinderen in een stabiele situatie opgroeien en dat na een eventuele scheiding, of baanverlies, ziekte of overlijden van een van de ouders, de kans een stuk groter is dat het stabiel blijft ipv dat kinderen noodgedwongen moeten verhuizen en een armoedeval maken.
Twee werkende ouders kunnen hun kind een meer stabiele situatie bieden. Zeker omdat er in Nederland nog genoeg tijd overblijft om door te brengen met de kinderen als je een grote parttime baan hebt.
Over het algemeen is dat hier in Nederland ontzettend goed geregeld (vakantiedagen, maximaal aantal uren dat je mag werken, ouderschapsverlof).
Dan moet er toch juist geld binnenkomen?quote:
[..]
Ja, want intensieve thuisbegeleiding, PGB-ers, gezinsvervangende woonvormen en vergaande psychisch ondersteuning vanwege volledig overbelasting zijn allemaal lekker gratis
Dat is ook zeker waar, van het ouderschap zelf leer je een hele hoop. Maar dat zijn dingen die je pas leert als je kinderen krijgt.quote:
[..]
Ik dacht ook dat ik al deze dingen wel zo'n beetje had gedaan, alles afgevinkt wat ik mezelf als voorwaarden had gesteld. Op mijn 28e kregen wij ons eerste kind. Achteraf gezien heb ik mezelf pas écht leren kennen in de jaren die volgden
Als ik nu terugkijk, had ik misschien nog wel iets langer willen wachten. Een jaartje extra investeren in werk, genieten van de vrijheid, spontaan op vakantie gaan, etc. Dingen die toen heel normaal waren (echt, wat deden we toen met onze tijd??) of zelfs een beetje saai. Maar op persoonlijk vlak had ik dan niet gestaan waar ik nu sta. Wat het ouderschap me geleerd heeft, had ik denk ik niet via een andere weg kunnen leren.
Ik wilde mijn carrière-stappen ook eigenlijk een paar jaar uitstellen, maar door de reorganisatie moest ik op zoek naar een andere baan. Dat heeft uiteindelijk heel goed uitgepakt, en achteraf ben ik wel blij dat ik toen dat zetje kreeg. Het was wel zwaar, waardoor ik wel min of meer bewust 8 jaar in dezelfde functie zit. Ik merk dat ik nu meer ruimte in mijn hoofd krijg om verder te kijken, meer te investeren zonder dat dat ten koste gaat van mijn gezin.
Wachten tot je ouder bent heeft daarvoor geen zin, want ook als je 40 bent zal het ouderschap je nog veel over jezelf en de wereld leren.
Dat neemt allemaal niet weg dat het belangrijk is dat ouders afdoende aanwezig zijn en aandacht geven. Contact met leeftijdsgenootjes is geen compensatie en dat er ook slechte ouders zijn is een slap excuus.quote:
[..]
Dat argument kun je omdraaien, maar ik denk niet dat alleen maar thuis zijn per se in het voordeel is van de kinderen.
Ik denk dat je tijd niet moet verwarren met echte aandacht. Kwaliteit boven kwantiteit. Hoeveel straatcriminelen hebben fulltime thuiszittende moeders? Zijn die nou zo veel beter af? Heel veel mensen zijn slechte ouders (en slechte echtgenoten). met de verdere individualisering zal dat niet snel beter worden. Allemaal een stempeltje autist of ADHD en pillen in plaats van een opvoeding.
Daarnaast leren kinderen een hoop op een BSO/KDV, mijn kinderen hebben het daar gewoon altijd leuk gehad. Er zijn tenslotte veel meer andere kinderen dan thuis. Een paar dagen naar de BSO is prima voor de meeste kinderen, worden ze sociaal van en ze doen er andere dingen dan thuis. Prima.
Mijn vrouw en ik zijn veel relaxter als we onszelf kunnen blijven ontwikkelen en we het geld hebben om een prima leven te hebben. Ben het met je eens dat instabiele thuissituaties heel slecht zijn voor kinderen, maar correlatie is hier niet perse causatie.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Ik snap dat je veel zelf voor je kind moet zorgen als anderen dat niet kunnen doen, vanwege een aandoening. Maar links of rechtsom zal er toch ook geld in het laatje moeten komen? Vind je dat echt een luxe-probleem?quote:
Wat versta jij onder 'afdoende aanwezig zijn'?quote:
[..]
Dat neemt allemaal niet weg dat het belangrijk is dat ouders afdoende aanwezig zijn en aandacht geven. Contact met leeftijdsgenootjes is geen compensatie en dat er ook slechte ouders zijn is een slap excuus.
Geld in het laatje =/= ruimte voor een carrière. Dat je naast een gezin de ruimte voelt en hebt om aan een carrière te werken, is een luxe.quote:
[..]
Ik snap dat je veel zelf voor je kind moet zorgen als anderen dat niet kunnen doen, vanwege een aandoening. Maar links of rechtsom zal er toch ook geld in het laatje moeten komen? Vind je dat echt een luxe-probleem?
I'm not troubled or sad, I'm just ready for bed.
Zou je dit ook zo stellig zeggen als ik een man was?quote:
[..]
Geld in het laatje =/= ruimte voor een carrière. Dat je naast een gezin de ruimte voelt en hebt om aan een carrière te werken, is een luxe.
Ouders die minder gaan werken zijn een stuk goedkoper.quote:
[..]
Dan moet er toch juist geld binnenkomen?
Ook als die ouders met liefde een arm hadden weggegeven om gewoon 4 of 5 dagen te blijven werken en kinderen te hebben die niet die extra zorg nodig hadden.
Op 28 februari 2012 19:20 schreef lezzer en op 31 augustus 2013 21:27 schreef DancingPhoebe:Jezus, Vanyel, wat een fantastische tips geef jij toch altijd!
Sarcasme?quote:
[..]
Ja, want intensieve thuisbegeleiding, PGB-ers, gezinsvervangende woonvormen en vergaande psychisch ondersteuning vanwege volledig overbelasting zijn allemaal lekker gratis
Op 28 februari 2012 19:20 schreef lezzer en op 31 augustus 2013 21:27 schreef DancingPhoebe:Jezus, Vanyel, wat een fantastische tips geef jij toch altijd!
Natuurlijk.quote:
[..]
Zou je dit ook zo stellig zeggen als ik een man was?
Clubsoda is een vieze harige feministe.
Op 28 februari 2012 19:20 schreef lezzer en op 31 augustus 2013 21:27 schreef DancingPhoebe:Jezus, Vanyel, wat een fantastische tips geef jij toch altijd!
Ja hoor, ik vind dat het voor iedere ouder een luxe is om geen zorgintensief kind te hebben of meer algemeen een gezinssituatie te hebben die dusdanig is dat daarnaast ruimte is voor zelfontplooiing naar eigen voorkeur.quote:
[..]
Zou je dit ook zo stellig zeggen als ik een man was?
I'm not troubled or sad, I'm just ready for bed.
Als je hebt gestudeerd, dan kun je je werk vaak wel een carrière noemen. Of bedoel je dat je eigenlijk moet terugschakelen als ouders naar een lager niveau? Wat heeft dat dan voor zin?quote:
[..]
Ja hoor, ik vind dat het voor iedere ouder een luxe is om geen zorgintensief kind te hebben of meer algemeen een gezinssituatie te hebben die dusdanig is dat daarnaast ruimte is voor zelfontplooiing naar eigen voorkeur.
Of je nou 32 uur in de week aan het schoonmaken bent, vrijwilligerswerk doet, of als huisarts, manager, of hoogleraar aan de slag bent, dat maakt voor je kind allemaal niet zoveel uit.
Je bent er of je bent er niet. Alleen haalt de ene wat meer geld binnen dan de ander. Meer geld lijkt me dan voor je gezin en voor jezelf het fijnste, aangezien je daarmee bepaalde taken kunt uitbesteden of makkelijker kunt maken, dat vergroot dus alleen de tijd maar dat je aan je kind kunt besteden.
Werken een luxe noemen vind ik best apart. Maar heel weinig mensen leven in een sprookjeswereld waar het geld vanzelf wel bij hun aankomt.
Als je een zorgintensieve gezinssituatie hebt, kan je misschien prima schoonmaken, maar niet (meer) een team leiden of investeren in een extra opleiding om promotie te kunnen krijgen of je PhD afronden. Of niet zonder een burn-out te krijgen. Je blijft sneller/makkelijker hangen in een functie die je op je sloffen kan uitvoeren. Brengt wel geld in het laatje, maar geeft geen uitdaging. Het maakt voor je kind sec niet uit nee, maar voor je eigen geestelijke toestand wel.quote:
[..]
Als je hebt gestudeerd, dan kun je je werk vaak wel een carrière noemen. Of bedoel je dat je eigenlijk moet terugschakelen als ouders naar een lager niveau? Wat heeft dat dan voor zin?
Of je nou 32 uur in de week aan het schoonmaken bent, vrijwilligerswerk doet, of als huisarts, manager, of hoogleraar aan de slag bent, dat maakt voor je kind allemaal niet zoveel uit.
Je bent er of je bent er niet. Alleen haalt de ene wat meer geld binnen dan de ander. Meer geld lijkt me dan voor je gezin en voor jezelf het fijnste, aangezien je daarmee bepaalde taken kunt uitbesteden of makkelijker kunt maken, dat vergroot dus alleen de tijd maar dat je aan je kind kunt besteden.
Werken een luxe noemen vind ik best apart. Maar heel weinig mensen leven in een sprookjeswereld waar het geld vanzelf wel bij hun aankomt.
In die zin is carrière maken (promotie krijgen, hogerop gaan) dus een luxe. Als je privéleven veel energie kost, kan je dat niet in je werk stoppen.
[ Bericht 4% gewijzigd door Phaidra op 30-09-2021 16:16:06 ]
Venus in pocketformaat
© loveli
© loveli
ik raakte mijn baan kwijt na het verlof van de middelste en kort daarna (ongepland) zwanger van nr. 3. Midden in de economische crisis. De wetenschap en rust in het gezin dat ik thuis was, gaf mijn man de ruimte en rust om flink carrière te maken.
Het is allemaal wel heel gemakkelijk gezegd, maar niet zo vanzelfsprekend om maar allebei (veel) te werken.
Later wel weer gewoon prima op m'n plek terecht gekomen en nu de leukste baan op de universiteit
Het is allemaal wel heel gemakkelijk gezegd, maar niet zo vanzelfsprekend om maar allebei (veel) te werken.
Later wel weer gewoon prima op m'n plek terecht gekomen en nu de leukste baan op de universiteit
I can only please one person per day. Today is not your day. Tomorrow isn't looking too good either.
Toch apart, want uit andere onderzoeken blijkt dat Nederlanders het minst aantal uren werken. Als de onderwijsresultaten ook internationaal gezien achteruit gaan, terwijl in die andere landen ouders net zoveel of vaak genoeg juist meer werken, dan is dit wel een factor die je niet helemaal los kunt zien volgens mij van andere omstandigheden?quote:
[..]
Je kunt datzelfde argument ook op een andere manier gebruiken: ze worden zo snel groot, dus je hebt maar even om er als ouder te zijn.
Ik ben beroepshalve wat onderzoeken aan het doornemen over de al jaren teruglopende onderwijsresultaten. Wat ik confronterend vond om te lezen toen ik bij de verklaringen aankwam, was dat er meer kinderen zijn met een instabiele gezinssituatie en dat dat onder andere komt doordat de gemiddelde arbeidsduur van ouders is gestegen waardoor er thuis minder tijd en aandacht voor kinderen is. Hoe belangrijk ik het zelf ook vind om te werken, we moeten niet onderschatten dat het voor kinderen essentieel is dat ouders tijd voor hen hebben.
"All that maybe the slightly better ones do is sort of get inside your head and leave something there"
Ik had het over teruglopende onderwijsresultaten. Daarmee vergelijk ik Nederlandse leerlingen van nu met die van vroeger en niet zozeer met leerlingen uit andere landen; in internationaal perspectief vormen we de middenmoot. En vanzelfsprekend valt er veel meer over te zeggen: het rapport is ruim 200 pagina's dik.quote:
[..]
Toch apart, want uit andere onderzoeken blijkt dat Nederlanders het minst aantal uren werken. Als de onderwijsresultaten ook internationaal gezien achteruit gaan, terwijl in die andere landen ouders net zoveel of vaak genoeg juist meer werken, dan is dit wel een factor die je niet helemaal los kunt zien volgens mij van andere omstandigheden?
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Het ligt er maar aan hoe je zelf in elkaar zit. Zelf zou mijn geestelijke toestand juist verschrikkelijk zijn als ik 30 uur in de week moest schoonmaken, of een of ander simpel, geestdodend baantje zou moeten doen. Dat zou voor mij echt de hel zijn.quote:
[..]
Als je een zorgintensieve gezinssituatie hebt, kan je misschien prima schoonmaken, maar niet (meer) een team leiden of investeren in een extra opleiding om promotie te kunnen krijgen of je PhD afronden. Of niet zonder een burn-out te krijgen. Je blijft sneller/makkelijker hangen in een functie die je op je sloffen kan uitvoeren. Brengt wel geld in het laatje, maar geeft geen uitdaging. Het maakt voor je kind sec niet uit nee, maar voor je eigen geestelijke toestand wel.
In die zin is carrière maken (promotie krijgen, hogerop gaan) dus een luxe. Als je privéleven veel energie kost, kan je dat niet in je werk stoppen.
Mijn huidige baan is minder belastend dan al het laagbetaalde werk dat ik hiervoor heb gedaan.
Ik ben het deels met je eens dat de aanwezigheid van ouders belangrijk is, maar dit geldt wel in even grote mate voor vaders als voor moeders.quote:
[..]
Je kunt datzelfde argument ook op een andere manier gebruiken: ze worden zo snel groot, dus je hebt maar even om er als ouder te zijn.
Ik ben beroepshalve wat onderzoeken aan het doornemen over de al jaren teruglopende onderwijsresultaten. Wat ik confronterend vond om te lezen toen ik bij de verklaringen aankwam, was dat er meer kinderen zijn met een instabiele gezinssituatie en dat dat onder andere komt doordat de gemiddelde arbeidsduur van ouders is gestegen waardoor er thuis minder tijd en aandacht voor kinderen is. Hoe belangrijk ik het zelf ook vind om te werken, we moeten niet onderschatten dat het voor kinderen essentieel is dat ouders tijd voor hen hebben.
Moeders in Nederland nemen hun verantwoordelijkheid thuis al in hoge mate. Nu de vaders nog.
Ik hoop dat twee grote parttime banen het nieuwe normaal wordt als je kleine kinderen hebt (onder de 4).
[ Bericht 2% gewijzigd door KayaQ op 30-09-2021 18:21:38 ]
Was ze maar schoenmaker, want ik heb mijn tenen door mijn zool gekromt.quote:
Het hele verhaal van ts schreeuwt ambtenaar.
With my pack on my back, down the road I will stray.
Misschien kan ze lerares Nederlands worden. Daar hebben we geloof ik nog een tekort aan.quote:
[..]
Was ze maar schoenmaker, want ik heb mijn tenen door mijn zool gekromt.
Op 28 februari 2012 19:20 schreef lezzer en op 31 augustus 2013 21:27 schreef DancingPhoebe:Jezus, Vanyel, wat een fantastische tips geef jij toch altijd!
Ja nee maar dan heb je met kinderen te maken, en dat willen ouders stiekem zo min mogelijk.quote:
[..]
Misschien kan ze lerares Nederlands worden. Daar hebben we geloof ik nog een tekort aan.
With my pack on my back, down the road I will stray.
Geen promotie maken is niet perse hetzelfde als een geestdodend baantje he?quote:
[..]
Het ligt er maar aan hoe je zelf in elkaar zit. Zelf zou mijn geestelijke toestand juist verschrikkelijk zijn als ik 30 uur in de week moest schoonmaken, of een of ander simpel, geestdodend baantje zou moeten doen. Dat zou voor mij echt de hel zijn.
Mijn huidige baan is minder belastend dan al het laagbetaalde werk dat ik hiervoor heb gedaan.
Ze had het over een functie die je op je sloffen kan uitvoeren. Voor mij zou dat dus niet relaxt zijn, want ik word daar doodongelukkig van.quote:
[..]
Geen promotie maken is niet perse hetzelfde als een geestdodend baantje he?
Oh wil je daar meer over vertellen?quote:
[..]
Ze had het over een functie die je op je sloffen kan uitvoeren. Voor mij zou dat dus niet relaxt zijn, want ik word daar doodongelukkig van.
I think that it’s extraordinarily important that we in computer science keep fun in computing
For all who deny the struggle, the triumphant overcome
Met zwijgen kruist men de duivel
For all who deny the struggle, the triumphant overcome
Met zwijgen kruist men de duivel
Eigenlijk niet. Ik heb niet de behoefte me te verantwoorden voor het feit dat ik werk doe waarvoor ik ben opgeleid.quote:Op donderdag 30 september 2021 19:11 schreef FlippingCoin het volgende:
[..]
Oh wil je daar meer over vertellen?
Ik ben inmiddels wel benieuwd wat alle partners doen van de vrouwen hier die stoppen/minderen, of niveaus naar beneden gaan.
Oh jammer papoea!quote:
[..]
Eigenlijk niet. Ik heb niet de behoefte me te verantwoorden voor het feit dat ik werk doe waarvoor ik ben opgeleid.
Ik ben inmiddels wel benieuwd wat alle partners doen van de vrouwen hier die stoppen/minderen, of niveaus naar beneden gaan.
I think that it’s extraordinarily important that we in computer science keep fun in computing
For all who deny the struggle, the triumphant overcome
Met zwijgen kruist men de duivel
For all who deny the struggle, the triumphant overcome
Met zwijgen kruist men de duivel
Heb je toevallig ook zorgintensieve kinderen? Of een partner waar je voor moet zorgen?quote:
[..]
Ze had het over een functie die je op je sloffen kan uitvoeren. Voor mij zou dat dus niet relaxt zijn, want ik word daar doodongelukkig van.
Zo niet, had je misschien kunnen weten dat 'ze' het niet over jou en de jouwen had. @Phaidra begon haar post immers met
quote:Als je een zorgintensieve gezinssituatie hebt
Op 28 februari 2012 19:20 schreef lezzer en op 31 augustus 2013 21:27 schreef DancingPhoebe:Jezus, Vanyel, wat een fantastische tips geef jij toch altijd!
Wordt best een vreemde discussie op deze manier.
Ik had alles op een rijtje kunnen hebben op mijn 30e, maar jarenlange mantelzorg en het verlies van mijn ouders, zelf ernstig ziek geworden en veel behandelingen moeten volgen, een verhuizing naar de andere kant van het land voor werk van partner en kort daarna een partner het in die periode teveel werd en acuut de handdoek in de ring gooide zorgde voor wel enige vertraging kan ik je vertellen. Heb nooit een dag zonder werk gezeten maar ik heb pas vanaf mijn 30e echt bewust aan mijn carrière kunnen werken. Nu ruim tien jaar later alles dik voor elkaar.
Kortom, je kunt niet iedereen in je eigen referentiekader proppen.
Life is what happens to you while making other plans
Ik had alles op een rijtje kunnen hebben op mijn 30e, maar jarenlange mantelzorg en het verlies van mijn ouders, zelf ernstig ziek geworden en veel behandelingen moeten volgen, een verhuizing naar de andere kant van het land voor werk van partner en kort daarna een partner het in die periode teveel werd en acuut de handdoek in de ring gooide zorgde voor wel enige vertraging kan ik je vertellen. Heb nooit een dag zonder werk gezeten maar ik heb pas vanaf mijn 30e echt bewust aan mijn carrière kunnen werken. Nu ruim tien jaar later alles dik voor elkaar.
Kortom, je kunt niet iedereen in je eigen referentiekader proppen.
Life is what happens to you while making other plans
Alius aliud dicit
Hoe definieer je zorgintensieve kinderen dan precies?quote:
[..]
Heb je toevallig ook zorgintensieve kinderen? Of een partner waar je voor moet zorgen?
Zo niet, had je misschien kunnen weten dat 'ze' het niet over jou en de jouwen had. @:Phaidra begon haar post immers met
[..]
Wat mij betreft heeft elk kind intensieve zorg nodig, of je er nou een labeltje op plakt, of niet.
Ja dat, dit is gewoon trollen manquote:
[..]
Hoe definieer je zorgintensieve kinderen dan precies?
Wat mij betreft heeft elk kind intensieve zorg nodig, of je er nou een labeltje op plakt, of niet.
Oh how you'd have a happy life, if you did the things you like
Ik denk dat je nu wel zo ongeveer het punt bereikt hebt waarop het een goed idee is om verder je snavel te houden over zaken waar je geen kaas van hebt gegeten.quote:
[..]
Hoe definieer je zorgintensieve kinderen dan precies?
Wat mij betreft heeft elk kind intensieve zorg nodig, of je er nou een labeltje op plakt, of niet.
I'm not troubled or sad, I'm just ready for bed.
En dat jaquote:
[..]
Ja dat, dit is gewoon trollen man
I'm not troubled or sad, I'm just ready for bed.
Dat is zeker waar. Ik zeg niet dat iedereen aan een bepaald plan moet voldoen, of iets dergelijks.quote:
Wordt best een vreemde discussie op deze manier.
Ik had alles op een rijtje kunnen hebben op mijn 30e, maar jarenlange mantelzorg en het verlies van mijn ouders, zelf ernstig ziek geworden en veel behandelingen moeten volgen, een verhuizing naar de andere kant van het land voor werk van partner en kort daarna een partner het in die periode teveel werd en acuut de handdoek in de ring gooide zorgde voor wel enige vertraging kan ik je vertellen. Heb nooit een dag zonder werk gezeten maar ik heb pas vanaf mijn 30e echt bewust aan mijn carrière kunnen werken. Nu ruim tien jaar later alles dik voor elkaar.
Kortom, je kunt niet iedereen in je eigen referentiekader proppen.
Life is what happens to you while making other plans
Ik beschreef het alleen om te laten zien dat het best mogelijk is om rond je 30e een kind te krijgen en het dan prima voor elkaar te hebben.
Je kunt trouwens in de tussentijd ook nog allerlei tegenslag hebben gehad. Sterker nog, ik denk niet dat er veel mensen bestaan van 30 die geen tegenslag hebben gekend in hun leven.
Zullen we het weer hebben over werk in combinatie met het ouderschap en er geen pissing match van maken? En laten we dan ook niet bepaalde banen als schoonmaken geestdodend noemen. Lekker om te lezen als dat je beroep is 
Niet iedereen heeft de middelen om een opleiding te volgen en laten we niet hautain gaan doen 
Niet iedereen heeft de middelen om een opleiding te volgen en laten we niet hautain gaan doen
26 oktober - 2 november Frankrijk | 3 feb - 6 feb Hong Kong/6 feb - 26 feb Vietnam
Voor mij zou het geestdodend zijn. Voor mijn schoonmaker zou mijn werk vreselijk saai zijn, vermoed ik.quote:
Zullen we het weer hebben over werk in combinatie met het ouderschap en er geen pissing match van maken? En laten we dan ook niet bepaalde banen als schoonmaken geestdodend noemen. Lekker om te lezen als dat je beroep is
Het was geen waardeoordeel. Ik ben heel blij dat er mensen bestaan die dit werk willen overnemen.
Dit meen je niet serieus toch? Dat je dit niet begrijpt. Het verbaast mequote:
[..]
Hoe definieer je zorgintensieve kinderen dan precies?
Wat mij betreft heeft elk kind intensieve zorg nodig, of je er nou een labeltje op plakt, of niet.
Een voorbeeld van zorgintensief kind is een ziek kind of een kind met een beperking een vast nog talloze andere zaken die ik nu niet noem. Dat kan je absoluut niet vergelijken met “elk kind”
Wat denk je dat er met de zorgzwaarte gebeurt als je kind aan de chemo moet om maar een voorbeeld te noemen? Ik heb ze gezien in het ziekenhuis hoor
Niet te vergelijken met gezond kind die je na thuiskomst werk gauw z’n eten naar binnen lepelt, naar bed en volgende dag weer present op het KDV waarna jij je naar je 1e vergadering haast.
Uit al je posts blijkt juist dat je ontzettend uit de hoogte doet. Of ontzettend naïef bent, dat is de andere optie.quote:
[..]
Voor mij zou het geestdodend zijn. Voor mijn schoonmaker zou mijn werk vreselijk saai zijn, vermoed ik.
Het was geen waardeoordeel. Ik ben heel blij dat er mensen bestaan die dit werk willen overnemen.
Maar zullen we weer teruggaan naar waar het om gaat in dit topic?
26 oktober - 2 november Frankrijk | 3 feb - 6 feb Hong Kong/6 feb - 26 feb Vietnam
Er werd net wel een interessant punt aangestipt over de partnerquote:
[..]
Maar zullen we weer teruggaan naar waar het om gaat in dit topic?
We hebben het in dit topic over hoe we ons werk combineren met een gezinsleven en dan is het denk ik ook relevant hoe de partner erin staat.
Kunnen jullie hierover praten met je partner? Gaat dat vanzelf of heb je moeite? Belemmert je partner je in je carrière? (Bijv door zelf heel veel van huis te zijn)
Situatie bij mij: mijn werk is veeleisend en mijn partner moet inleveren op zijn carrière zodat ik mijn werk kan blijven doen (en alle zorg om ons kind gedekt is)
Ik voel me daar bij tijd en wijlen behoorlijk schuldig over omdat ik het zo niet wil voor ons. Ik wil mijn partner namelijk niet beperken in zijn ambities. Overigens uiteraard iets wat op m’n 18e totaal niet in mij is opgekomen toen ik mijn beroep koos.
1 van mijn “compensatiemechanismen” hiervoor is dat ik redelijk laagdrempelig geld uitgeef om gemak voor ons te “kopen” om ons (maar vooral mijn partner) te ontlasten thuis. Dus schoonmaakster, boodschappen laten bezorgen (ook voor Corona al), heb zelfs een keer m’n 16-jarige nichtje betaald om een was voor ons weg te strijken. Vond ze hilarisch en lekker makkelijk verdiend.
Hoe is dit bij jullie?
Wat de partner doet is zeker een interessant punt, en ook wel ontopic
26 oktober - 2 november Frankrijk | 3 feb - 6 feb Hong Kong/6 feb - 26 feb Vietnam
We hebben wellicht de troll iets te lang gevoederd.
Verder: mijn man en ik werken op het moment evenveel uren (parttime), en elke keer dat er iets wijzigt in de gezins- of werksituatie gaan we praten over hoe we dat samen willen invullen. Maar we zijn beide 'gezegend' met de wens om veel bij de kinderen te zijn en een gebrek aan ambitie om het maar zo te noemen, dat maakt wel dat het allemaal vloeiend gaat.
Verder: mijn man en ik werken op het moment evenveel uren (parttime), en elke keer dat er iets wijzigt in de gezins- of werksituatie gaan we praten over hoe we dat samen willen invullen. Maar we zijn beide 'gezegend' met de wens om veel bij de kinderen te zijn en een gebrek aan ambitie om het maar zo te noemen, dat maakt wel dat het allemaal vloeiend gaat.
Mijn partner is niet bijzonder ambitieus. Ze heeft een fijne baan op niveau, voor vier dagen en minder wil ze ook niet. Maar het is een stressvrije baan en redelijk in de buurt. Ik heb weliswaar in mijn baan regelmatige werktijden van 9-5 (met uitzondering van gemiddeld twee avonden per week opleiding) maar ben veel meer gebonden aan werken op locatie omdat ik patiënten zie. Op dagen dat mijn kind niet naar school kan vanwege ziek, is zij vaak degene die ervoor opdraait. Dat geeft geen strijd, hoogstens stress, maar ik ben me wel bewust van de opoffering. Zeker omdat het niet haar kind is. Ze geeft me ook de ruimte om in de weekenden soms te werken als ik weer eens zonodig een boek moet schrijven of onderwijs moet voorbereiden Maar dat plan ik eigenlijk altijd als zoon bij zijn vader is. Een deel van de zorgtaken komt wel exclusief bij mij neer (schoolgesprekken, bezoeken aan de tandarts/oogarts etc.). De rest van de taken verdelen we echt 50-50. En een schoonmaakster en bezorgabo inderdaad
Overigens hebben mijn ex en ik destijds ook besproken hoe we het samen zouden aanpakken als ons kind niet naar de opvang zou kunnen zoals we gedacht hadden. Omdat ik toen promoveerde en mijn sowieso al wat matige carriereperspectief niet veel baat had bij een halve afgerond promotietraject was het scenario dat mijn ex zou stoppen de meest logische keus. Daar kwamen we ook zonder veel gedoe uit, maar dat was ook maar hypothetisch natuurlijk want goddank is zoon tot dusver niet zorgintensief gebleken
Maar dat plan ik eigenlijk altijd als zoon bij zijn vader is. Een deel van de zorgtaken komt wel exclusief bij mij neer (schoolgesprekken, bezoeken aan de tandarts/oogarts etc.). De rest van de taken verdelen we echt 50-50. En een schoonmaakster en bezorgabo inderdaad Overigens hebben mijn ex en ik destijds ook besproken hoe we het samen zouden aanpakken als ons kind niet naar de opvang zou kunnen zoals we gedacht hadden. Omdat ik toen promoveerde en mijn sowieso al wat matige carriereperspectief niet veel baat had bij een halve afgerond promotietraject was het scenario dat mijn ex zou stoppen de meest logische keus. Daar kwamen we ook zonder veel gedoe uit, maar dat was ook maar hypothetisch natuurlijk want goddank is zoon tot dusver niet zorgintensief gebleken
I'm not troubled or sad, I'm just ready for bed.
Pardon?? Niet zo netjes om iemand een trol te noemen die alleen maar een andere mening heeft.quote:
We hebben wellicht de troll iets te lang gevoederd.
Verder: mijn man en ik werken op het moment evenveel uren (parttime), en elke keer dat er iets wijzigt in de gezins- of werksituatie gaan we praten over hoe we dat samen willen invullen. Maar we zijn beide 'gezegend' met de wens om veel bij de kinderen te zijn en een gebrek aan ambitie om het maar zo te noemen, dat maakt wel dat het allemaal vloeiend gaat.
Het houdt je zo lekker van de straatquote:
We hebben wellicht de troll iets te lang gevoederd.
Wij werken nu ongeveer evenveel. Dat gaat in de nabije toekomst veranderen, maar dat doen we in goed overleg.
Wij zijn het er altijd over eens geweest dat we met kinderen geen 5 dagen wilden werken zonder trouwens ook nietdus dat hebben we ook nooit gedaan. Maar meer dan nu kan was dus oorspronkelijk wel de bedoeling. Gelukkig levert ook dat geen onderling gedoe op.
Op 28 februari 2012 19:20 schreef lezzer en op 31 augustus 2013 21:27 schreef DancingPhoebe:Jezus, Vanyel, wat een fantastische tips geef jij toch altijd!
Ik had het zeker niet voor elkaar voor mijn 30e, heerlijk.
Geen studie afgemaakt, altijd wat aangemodderd. Na het krijgen van een kind werd ik pas serieus in mijn werk.
Ik werk zeker niet teveel, sterker nog ik werk 4 dagen en wordt 5 betaald. Aan carriere maken doe ik niet, ik werk, doe dat goed en heb totaal geen interesse om hogerop te komen. Ik verveel me geen dag en verdien boven modaal. Ik vind het meer dan prima.
Wie weet ga ik als de kinderen ouder zijn heel wat anders doen. Dat zien we dan wel weer.
Partner werkt 3 dagen, stressvol en vaak teveel.
Geen studie afgemaakt, altijd wat aangemodderd. Na het krijgen van een kind werd ik pas serieus in mijn werk.
Ik werk zeker niet teveel, sterker nog ik werk 4 dagen en wordt 5 betaald. Aan carriere maken doe ik niet, ik werk, doe dat goed en heb totaal geen interesse om hogerop te komen. Ik verveel me geen dag en verdien boven modaal. Ik vind het meer dan prima.
Wie weet ga ik als de kinderen ouder zijn heel wat anders doen. Dat zien we dan wel weer.
Partner werkt 3 dagen, stressvol en vaak teveel.
Wat is afdoende en wat is aanwezig? Ik denk dat kwaliteit in veel gevallen belangrijker is dan kwantiteit. Ik zie zo veel mensen die er zijn, maar niet echt aanwezig.quote:
[..]
Dat neemt allemaal niet weg dat het belangrijk is dat ouders afdoende aanwezig zijn en aandacht geven. Contact met leeftijdsgenootjes is geen compensatie en dat er ook slechte ouders zijn is een slap excuus.
Ik zeg nergens dat contact met leeftijdsgenoten ouders vervangt, zeker niet bij echt jonge kinderen. Heb zelf een tijd een dag minder gewerkt om bij de kinderen te zijn overigens.
Beetje Nederlands idee om te denken dat kinderopvang al snel zielig voor kinderen is. In veel gevallen is het een zegen.
Whatever...
Mijn man heeft last van chronische vermoeidheid en dat is in het verleden wel belemmerend geweest. Reizen voor werk probeerde ik zo veel mogelijk te beperken omdat hij de energie niet had om naast werk ook nog de boel thuis draaiende te houden. Ik werkte destijds bij een grote multinational en mensen hoog in de boom zagen een hoop potentie in me, maar ik heb dat afgehouden omdat zo'n baan niet te doen zou zijn in combinatie met de situatie thuis.quote:
Kunnen jullie hierover praten met je partner? Gaat dat vanzelf of heb je moeite? Belemmert je partner je in je carrière? (Bijv door zelf heel veel van huis te zijn)
Hij werkt 4 dagen en dat deed ik ook totdat ik dus kort geleden uitviel. Hij riep meteen dat het nu mijn beurt was om op hem te leunen
En we bevinden ons in de gelukkige positie dat dat financieel ook even kan, dus daar prijs ik me heel gelukkig mee.
Mijn man is thuis want langdurig ziek, en ik werk voornamelijk thuis. Gaat eigenlijk best wel goed zo met z'n drieën. Hij doet alle luiers, badjes, oppassen, voedingen. En ik kom af en toe babyknuffelen of troosten als ik niet in vergadering ben.
Verder is hij ook gewoon heel trots op wat ik doe, en dat is heel fijn. Hij snapt ook goed wat er speelt op mijn werk, dus ik kan er goed over praten met hem.
Het enige dat hij echt niet voor elkaar krijgt, is het huishouden en de zorg voor onze dreumes goed combineren. Koken lukt wel, maar boodschappen, was, schoonmaken.. nope. Besteden we uit (de was doe ik). En op die manier redden we het wel.
Mijn ex was in dat opzicht verschrikkelijk. Steeds ruzie als ik besloot om over te werken, of weken lang lopen etteren voor ik op zakenreis ging. Hij belemmerde mij vrij actief vanuit zijn angst om mij te verliezen. Veel over gepraat, maar wegens uitblijven van resultaat is de stekker eruit gegaan.
Verder is hij ook gewoon heel trots op wat ik doe, en dat is heel fijn. Hij snapt ook goed wat er speelt op mijn werk, dus ik kan er goed over praten met hem.
Het enige dat hij echt niet voor elkaar krijgt, is het huishouden en de zorg voor onze dreumes goed combineren. Koken lukt wel, maar boodschappen, was, schoonmaken.. nope. Besteden we uit (de was doe ik). En op die manier redden we het wel.
Mijn ex was in dat opzicht verschrikkelijk. Steeds ruzie als ik besloot om over te werken, of weken lang lopen etteren voor ik op zakenreis ging. Hij belemmerde mij vrij actief vanuit zijn angst om mij te verliezen. Veel over gepraat, maar wegens uitblijven van resultaat is de stekker eruit gegaan.
Resistance is futile.
Mijn werk is echt te simpel voor woorden maar wel met WO-loon. Ben ook in twee uur klaar dus heel goed te combineren.
Ben prostituée.
Nee grapje ik verzamel leads.
Ben prostituée.
Nee grapje ik verzamel leads.
Ik heb tot het moment dat ik moeder werd (op mijn 36e) heel veel gewerkt en best carrière gemaakt. Ik werk nu (41 en zoon van 5) lekker voor mezelf en pluk de vruchten van mijn cv, want dat helpt. Ik hou van diepgang, nadenken, hard werken, maar heb ook zekere degrees of freedom nodig: als zelfstandige, maar ook als tijd voor mezelf, naast werk. Dus liefst werk ik ca. 30 uur, zodat er ook nog tijd overblijft.
Mijn man werkt 36 uur in 4 dagen. Hij werkt dichtbij huis en heeft meer zekerheid. We hebben elkaar in de afgelopen jaren wisselend de vrijheid gegeven om te floreren in het werk. Als de een nieuwe stappen zette, dan deed de ander meer een pas op de plaats. Ik moet toegeven dat ik vaker de eerste ben maar het weerspiegelt ook wel onze karakters. We vullen elkaar op dat vlak goed aan.
Maar ik geloof dat je al een plan had @Amsel
Mijn man werkt 36 uur in 4 dagen. Hij werkt dichtbij huis en heeft meer zekerheid. We hebben elkaar in de afgelopen jaren wisselend de vrijheid gegeven om te floreren in het werk. Als de een nieuwe stappen zette, dan deed de ander meer een pas op de plaats. Ik moet toegeven dat ik vaker de eerste ben
maar het weerspiegelt ook wel onze karakters. We vullen elkaar op dat vlak goed aan.Maar ik geloof dat je al een plan had @Amsel
Ik denk dat hoe makkelijk je van je werk weg kan ook nogal afhankelijk is van je werkgever en je collega's.
Ik werk zelf als medisch secretaresse kindergeneeskunde en er is begrip als ik een keer plotseling weg moet.
Gelukkig gebeurt het echt bijna nooit toevallig 2 weken geleden dat ik een telefoontje kreeg of ik naar de BSO kon komen omdat de oudste echt niet lekker was.
Maar het kan best zijn dat als ik op een andere poli zit of andere collega's heb dat ze zeggen ja jammer joh er is geen bezetting je moet blijven. Waar ik nu te horen kreeg we redden het wel ga maar snel naar hem toe
Ik werk zelf als medisch secretaresse kindergeneeskunde en er is begrip als ik een keer plotseling weg moet.
Gelukkig gebeurt het echt bijna nooit toevallig 2 weken geleden dat ik een telefoontje kreeg of ik naar de BSO kon komen omdat de oudste echt niet lekker was.
Maar het kan best zijn dat als ik op een andere poli zit of andere collega's heb dat ze zeggen ja jammer joh er is geen bezetting je moet blijven. Waar ik nu te horen kreeg we redden het wel ga maar snel naar hem toe
Een beetje offtopic hoor, maar iemand moet je kind toch ophalen als hij ziek is? Als de werkgevers/collega's van beide ouders zeggen dat je niet weg mag of kan, is dat toch niet houdbaar? Niet iedereen heeft een sociaal vangnet. Als jij zelf ziek wordt, mag je toch hopelijk ook gewoon naar huis, of zeggen collega's dan ook dat dat niet gaat... ? Natuurlijk zal de ene werkgever er minder moeite mee hebben dan een andere, maar je simpelweg verbieden te gaan lijkt me niet kunnen. En anders zou ik heel gauw een andere werkgever gaan zoeken.quote:
Ik denk dat hoe makkelijk je van je werk weg kan ook nogal afhankelijk is van je werkgever en je collega's.
Ik werk zelf als medisch secretaresse kindergeneeskunde en er is begrip als ik een keer plotseling weg moet.
Gelukkig gebeurt het echt bijna nooit toevallig 2 weken geleden dat ik een telefoontje kreeg of ik naar de BSO kon komen omdat de oudste echt niet lekker was.
Maar het kan best zijn dat als ik op een andere poli zit of andere collega's heb dat ze zeggen ja jammer joh er is geen bezetting je moet blijven. Waar ik nu te horen kreeg we redden het wel ga maar snel naar hem toe
Venus in pocketformaat
© loveli
© loveli
Je hebt helemaal gelijk, maar het is wel echt heel lastig soms. Als ik bijvoorbeeld midden in een spreekuur zit en ik zou hiervoor gebeld worden en ik heb geen vangnet, wat dan?quote:
[..]
Een beetje offtopic hoor, maar iemand moet je kind toch ophalen als hij ziek is? Als de werkgevers/collega's van beide ouders zeggen dat je niet weg mag of kan, is dat toch niet houdbaar? Niet iedereen heeft een sociaal vangnet. Als jij zelf ziek wordt, mag je toch hopelijk ook gewoon naar huis, of zeggen collega's dan ook dat dat niet gaat... ? Natuurlijk zal de ene werkgever er minder moeite mee hebben dan een andere, maar je simpelweg verbieden te gaan lijkt me niet kunnen. En anders zou ik heel gauw een andere werkgever gaan zoeken.
Stel je voor dat je kanker hebt en in de wachtruimte wacht op je gesprek met de arts. En dan hoor je ineens dat het spreekuur per direct niet meer doorgaat
Nja, ik ben het dus met je eens. In bovenstaande situatie zou ik dus mijn kind gaan halen. Maar het zou wel een heel vervelende situatie zijn.
Dat is ook een heel nare situatie. Ik denk ook dat dat een belangrijke reden is dat ik geen arts ben geworden. Ik zou me daar enorm schuldig over voelen. Net als de enorme verantwoordelijkheid die je hebt voor je patiënten. Hoe leuk ik een studie geneeskunde ook gevonden zou hebben (het was een serieuze optie toen ik mijn profiel moest kiezen op de middelbare school), ik zou er aan onderdoor gegaan zijn. Loslaten is niet mijn grootste talentquote:
[..]
Je hebt helemaal gelijk, maar het is wel echt heel lastig soms. Als ik bijvoorbeeld midden in een spreekuur zit en ik zou hiervoor gebeld worden en ik heb geen vangnet, wat dan?
Stel je voor dat je kanker hebt en in de wachtruimte wacht op je gesprek met de arts. En dan hoor je ineens dat het spreekuur per direct niet meer doorgaat
Nja, ik ben het dus met je eens. In bovenstaande situatie zou ik dus mijn kind gaan halen. Maar het zou wel een heel vervelende situatie zijn.
.
Venus in pocketformaat
© loveli
© loveli
Ik heb dit aan mezelf verkocht door van mening te zijn dat mijn kind minstens zo belangrijk is als m’n patiënt, zo niet belangrijker.quote:
[..]
Dat is ook een heel nare situatie. Ik denk ook dat dat een belangrijke reden is dat ik geen arts ben geworden. Ik zou me daar enorm schuldig over voelen. Net als de enorme verantwoordelijkheid die je hebt voor je patiënten. Hoe leuk ik een studie geneeskunde ook gevonden zou hebben (het was een serieuze optie toen ik mijn profiel moest kiezen op de middelbare school), ik zou er aan onderdoor gegaan zijn. Loslaten is niet mijn grootste talent
Ik ben beïnvloed door iets wat iemand jaren terug eens tegen mij zei (collega).
Ze zei: we vinden het heel normaal om vele jaren lang 50-60 uur per week inzet in ons werk te stoppen. Met plezier en met empathie (zo is het ook echt). En ook dat partner of familie moet wachten als het een keertje zo uitkomt
Waarom kun je niet ook jarenlang dezelfde inzet voor je kind tonen?
Dat was een eye opener voor mij.
Als mijn kind of vader of moeder me nodig heeft moet ik daar zijn. De resterende 50 uur kan ik dan wel weer in het werk stoppen.
Mijn man en ik hebben allebei uren in de week dat we echt niet weg kunnen, maar andere uren is dat minder een probleem (ivm flexibele uren en thuiswerk).
Het is nog nooit gebeurd dat het niet lukte dat een van de twee een ziek kind kon ophalen. We overleggen dit altijd even met elkaar.
Als het echt niet zou kunnen, dan zou ik toch weggaan. Als het erop aankomt is mijn kind belangrijker dan mijn werkgever. Een klein kind kun je niet laten staan, dat is geen optie. Je hebt altijd die eindverantwoordelijkheid over je kind en dat voert verder dan welke andere verantwoordelijkheid dan ook. Mijn man voelt dat gelukkig net zo.
Het is nog nooit gebeurd dat het niet lukte dat een van de twee een ziek kind kon ophalen. We overleggen dit altijd even met elkaar.
Als het echt niet zou kunnen, dan zou ik toch weggaan. Als het erop aankomt is mijn kind belangrijker dan mijn werkgever. Een klein kind kun je niet laten staan, dat is geen optie. Je hebt altijd die eindverantwoordelijkheid over je kind en dat voert verder dan welke andere verantwoordelijkheid dan ook. Mijn man voelt dat gelukkig net zo.
Niet vervelend bedoeld hoor, maar je man is toch ook ziek zoals je schrijft?quote:Op vrijdag 1 oktober 2021 00:37 schreef Seven. het volgende:
Het enige dat hij echt niet voor elkaar krijgt, is het huishouden en de zorg voor onze dreumes goed combineren. Koken lukt wel, maar boodschappen, was, schoonmaken.. nope. Besteden we uit (de was doe ik). En op die manier redden we het wel.
Alius aliud dicit
Ik (Jurist) werk 24 uur (normaliter), mijn vrouw (Shopmanager) 32 uur. We hebben onze werkdagen en -tijden zo op elkaar afgestemd dat we maar 1 dag BSO/KDV hoeven af te nemen. Dat betekent helaas wel dat we maar 1 weekenddag als gezin hebben samen en dat voelt soms zwaar, maar het zorgt voor de flexibiliteit die we nodig hebben met 2 kleine kinderen.
Als onze jongste naar school gaat passen we onze werkroosters daar weer op aan. Dan gaat mijn vrouw 3 hele en 2 halve dagen werken, waardoor we de weekenden weer samen zijn en we toch nog steeds voldoende hebben aan 1 BSO dag.
Als onze jongste naar school gaat passen we onze werkroosters daar weer op aan. Dan gaat mijn vrouw 3 hele en 2 halve dagen werken, waardoor we de weekenden weer samen zijn en we toch nog steeds voldoende hebben aan 1 BSO dag.
