Welkom in het centrale topic van "Depressie & Angst".
quote:Depressie
Iemand met een depressie heeft last van een hevige neerslachtigheid.
Die neerslachtigheid klaart niet na een paar dagen vanzelf op, maar duurt minimaal twee weken. Depressie moet niet verward worden met 'gewone' neerslachtigheid die iedereen wel eens heeft. Bij een depressie is deze heviger en tast het dagelijks functioneren aan.
Bron: http://www.trimbos.nl/onderwerpen/psychische-gezondheid/depressie
quote:Angststoornissen
Angststoornissen zijn in de psychiatrie de meest voorkomende aandoeningen. Sommige van deze aandoeningen worden fobie genoemd. Het gemeenschappelijke kenmerk van angststoornissen, is dat er sprake is van angst. Mensen kunnen zo angstig zijn dat het hun leven ontregelt.
Wanneer spreken we van een angststoornis?
Angst is een gevoel dat optreedt bij dreigend gevaar. De emotie ontstaat als het welzijn van een persoon direct wordt bedreigd, maar ook als een persoon een situatie als bedreigend ervaart. Als een angst geen reële grond heeft en de betrokken persoon er sociale of beroepsmatige problemen door ondervindt, is er sprake van een stoornis.
In het diagnostisch classificatiesysteem DSM-IV worden de volgende angststoornissen onderscheiden:
Paniekstoornis met of zonder agorafobie
Sociale fobie of angststoornis
Specifieke of enkelvoudige fobie
Obsessief-compulsieve stoornis of dwangstoornis
Gegeneraliseerde angststoornis
Posttraumatische stress-stoornis
Hypochondrie
Angststoornis door een lichamelijke aandoening
Acute stressstoornis
Angststoornis door alcohol of drugs
Voor de Multidisciplinaire Richtlijn Angststoornissen is de indeling van de DSM-IV als uitgangspunt genomen. Van de onderscheiden angststoornissen zijn de volgende aandoeningen opgenomen in de richtlijnen:
Paniekstoornis met en zonder agorafobie
Sociale fobie
Specifieke fobie
Obsessief-compulsieve stoornis
Gegeneraliseerde angststoornis
Posttraumatische stress-stoornis
quote:In het diagnostisch classificatiesysteem DSM-5 zijn de angststoornissen zoals ze in het DSM-IV vermeld werden, opgesplitst in drie categorieën:
1) de angststoornissen
2) de obsessieve-compulsieve en verwante stoornissen (ocgs)
3) de trauma- en stressorgerelateerde stoornissen
Angststoornissen in het DSM-5:
Paniekstoornis
Agorafobie
Specifieke fobie
Sociale angststoornis
Gegeneraliseerde angststoornis
Separatieangststoornis
Selectief mutisme
Angststoornis door een middel of medicatie
Angststoornis door een andere medische aandoening
angststoornis (niet anders omschreven)
Obsessieve-compulsieve en verwante stoornissen
Obsessieve-compulsieve stoornis (OCD)
Stoornis in de lichaamsbeleving
Hoarding (het dwangmatig verzamelen van dingen)
Trichotillomanie (het regelmatig uittrekken van het eigen haar)
Excoriation disorder/Dermatillomanie (het regelmatig pulken aan de eigen huid)
Trauma- en stressorgerelateerde stoornissen
Reactieve hechtingsstoornis
Ontremde sociale engagementstoornis
Posttraumatische stressstoornis
Acute stressstoornis
Aanpassingsstoornissen
quote:FOK! heeft nu ook zijn eigen IRC-kanaal voor de mensen in "Depressie & Angst". Hier kunnen we gezellig chatten/ tips geven en het met elkaar erover hebben.
Indien jij ook gezellig mee wilt praten met ons kun je ons bereiken via de volgende link:
http://irc.fok.nl/
En dan in principe
/join #dna
Heb je vragen omtrent IRC?
PM de volgende users:
zomertje
RBWO
quote:
quote:
Ja, zoals altijd lekker dromen 
Thanks
Eigenlijk wil ik vanaf volgend weekend regelmatig één nacht per week thuis slapen, alleen de eerste poging mislukte. Dit weekend heb ik bij mijn moeder geslapen. Dat ging wel goed.
Heeft iemand tips om hospitalisatie tegen te gaan? De dingen die ik doe op het moment is zoveel mogelijk thuis zijn (maar dat voelt echt niet fijn). Mijn kamer zo persoonlijk mogelijk te maken en dus vanaf volgend weekend proberen elke zaterdag thuis te slapen (ik mag 2 nachten van het weekend thuis zijn).
Ik heb eerder meegemaakt dat ik heel erg gehospitaliseerd was en het was heel heftig en moeilijk om daar uit te geraken. Veel terugvallen en ellende. Met 2018 achter de rug (veel opnames, terugvallen en psychoses) ben ik gewoon een beetje bang om weer instellingafhankelijk te worden. Dinsdag en woensdag ben ik sowieso overdag even thuis... en maak daar een plan voor (zonder planning ben ik niks). Alleen het is gewoon moeilijk
Sterkte en veel succes. Ik leef met je mee. De laatste tijd ben ik ook best depressief. Geen psychoses meer gelukkig, maar nog altijd last van mijn eigen stemming.quote:Op maandag 10 juni 2019 09:25 schreef ChildoftheStars het volgende:
Ik ben een beetje bang gehospitaliseerd te worden. Sinds begin maart ben ik opgenomen en amper thuis geweest door toestanden.
Eigenlijk wil ik vanaf volgend weekend regelmatig één nacht per week thuis slapen, alleen de eerste poging mislukte. Dit weekend heb ik bij mijn moeder geslapen. Dat ging wel goed.
Heeft iemand tips om hospitalisatie tegen te gaan? De dingen die ik doe op het moment is zoveel mogelijk thuis zijn (maar dat voelt echt niet fijn). Mijn kamer zo persoonlijk mogelijk te maken en dus vanaf volgend weekend proberen elke zaterdag thuis te slapen (ik mag 2 nachten van het weekend thuis zijn).
Ik heb eerder meegemaakt dat ik heel erg gehospitaliseerd was en het was heel heftig en moeilijk om daar uit te geraken. Veel terugvallen en ellende. Met 2018 achter de rug (veel opnames, terugvallen en psychoses) ben ik gewoon een beetje bang om weer instellingafhankelijk te worden. Dinsdag en woensdag ben ik sowieso overdag even thuis... en maak daar een plan voor (zonder planning ben ik niks). Alleen het is gewoon moeilijk
Wat versta jij onder gehospitaliseerd?quote:
Ik ben een beetje bang gehospitaliseerd te worden. Sinds begin maart ben ik opgenomen en amper thuis geweest door toestanden.
Eigenlijk wil ik vanaf volgend weekend regelmatig één nacht per week thuis slapen, alleen de eerste poging mislukte. Dit weekend heb ik bij mijn moeder geslapen. Dat ging wel goed.
Heeft iemand tips om hospitalisatie tegen te gaan? De dingen die ik doe op het moment is zoveel mogelijk thuis zijn (maar dat voelt echt niet fijn). Mijn kamer zo persoonlijk mogelijk te maken en dus vanaf volgend weekend proberen elke zaterdag thuis te slapen (ik mag 2 nachten van het weekend thuis zijn).
Ik heb eerder meegemaakt dat ik heel erg gehospitaliseerd was en het was heel heftig en moeilijk om daar uit te geraken. Veel terugvallen en ellende. Met 2018 achter de rug (veel opnames, terugvallen en psychoses) ben ik gewoon een beetje bang om weer instellingafhankelijk te worden. Dinsdag en woensdag ben ik sowieso overdag even thuis... en maak daar een plan voor (zonder planning ben ik niks). Alleen het is gewoon moeilijk
Wat gebeurt er dan met je?
Dit was je eerste weekend thuis na je opname. Geef je zelf wat tijd Cots.quote:
Ik ben een beetje bang gehospitaliseerd te worden. Sinds begin maart ben ik opgenomen en amper thuis geweest door toestanden.
Eigenlijk wil ik vanaf volgend weekend regelmatig één nacht per week thuis slapen, alleen de eerste poging mislukte. Dit weekend heb ik bij mijn moeder geslapen. Dat ging wel goed.
Heeft iemand tips om hospitalisatie tegen te gaan? De dingen die ik doe op het moment is zoveel mogelijk thuis zijn (maar dat voelt echt niet fijn). Mijn kamer zo persoonlijk mogelijk te maken en dus vanaf volgend weekend proberen elke zaterdag thuis te slapen (ik mag 2 nachten van het weekend thuis zijn).
Ik heb eerder meegemaakt dat ik heel erg gehospitaliseerd was en het was heel heftig en moeilijk om daar uit te geraken. Veel terugvallen en ellende. Met 2018 achter de rug (veel opnames, terugvallen en psychoses) ben ik gewoon een beetje bang om weer instellingafhankelijk te worden. Dinsdag en woensdag ben ik sowieso overdag even thuis... en maak daar een plan voor (zonder planning ben ik niks). Alleen het is gewoon moeilijk
Dank je wel en sterktequote:
[..]
Sterkte en veel succes. Ik leef met je mee. De laatste tijd ben ik ook best depressief. Geen psychoses meer gelukkig, maar nog altijd last van mijn eigen stemming.
Dat ik teveel gewend raak aan de zorg om me heen en daar dus afhankelijk van wordt. Maar ik heb het even besproken met de verpleging en hun doel is ook om me eerst een beetje te laten hospitaliseren, zodat ik in een routine kom die ik daarna thuis kan uitvoeren. Dus dat houd ik maar voor ogen. En sowieso ben ik als het kan thuis. Dus tjaquote:Op maandag 10 juni 2019 12:38 schreef Cat-astrophe het volgende:
[..]
Wat versta jij onder gehospitaliseerd?
Wat gebeurt er dan met je?
Dat is waar...quote:
[..]
Dit was je eerste weekend thuis na je opname. Geef je zelf wat tijd Cots.
Dat zei de verpleging ook. Twee maanden opbouwen naar huis (elke keer een nachtje meer totdat het vijf nachten in de week is en dat goed gaat. Dan een ontslagperiode van tien dagen).quote:
Mij lijkt dat zo’n fasehuis hier ook rekening mee zal houden, tegen de tijd dat je weer thuis zou kunnen gaan wonen. Ik verwacht dat ze je bij die overgang goed gaan begeleiden.
Het is gewoon weer eens beren op de weg zetten die er niet zijn.
Op dit moment ben ik instellingsafhankelijk, maar (en dat zeggen mijn behandelaren en dat geloof ik ook) dat is nu. Het plan is dat ik gewoon weer thuis ga wonen met de handvatten die ik nu aangereikt krijg. Begeleid wonen is niet het doel voor mij. Dingen als vrijwilligerswerk etc zal me waarschijnlijk nooit lukken, maar thuis wonen en wat clubjes om onder de mensen komen wel. En of dat thuiswonen over vier maanden is (ben er nu twee in het fasehuis) of langer, dat weet ik nog niet. iig zit ik nu in de meest zelfstandige groepquote:
Misschien bén je ook wel gewoon instellingsafhankelijk? En is het ook hierbij uiteindelijk makkelijker voor je wanneer je stopt proberen te doen alsof je iets (wel of niet) bent, terwijl de realiteit anders is?
Kortom: niet teveel vooruit denken, niet teveel invullenquote:
[..]
Dank je wel en sterkte
[..]
Dat ik teveel gewend raak aan de zorg om me heen en daar dus afhankelijk van wordt. Maar ik heb het even besproken met de verpleging en hun doel is ook om me eerst een beetje te laten hospitaliseren, zodat ik in een routine kom die ik daarna thuis kan uitvoeren. Dus dat houd ik maar voor ogen. En sowieso ben ik als het kan thuis. Dus tja
[..]
Dat is waar...
[..]
Dat zei de verpleging ook. Twee maanden opbouwen naar huis (elke keer een nachtje meer totdat het vijf nachten in de week is en dat goed gaat. Dan een ontslagperiode van tien dagen).
Het is gewoon weer eens beren op de weg zetten die er niet zijn.
[..]
Op dit moment ben ik instellingsafhankelijk, maar (en dat zeggen mijn behandelaren en dat geloof ik ook) dat is nu. Het plan is dat ik gewoon weer thuis ga wonen met de handvatten die ik nu aangereikt krijg. Begeleid wonen is niet het doel voor mij. Dingen als vrijwilligerswerk etc zal me waarschijnlijk nooit lukken, maar thuis wonen en wat clubjes om onder de mensen komen wel. En of dat thuiswonen over vier maanden is (ben er nu twee in het fasehuis) of langer, dat weet ik nog niet. iig zit ik nu in de meest zelfstandige groep
Goed dat je het met de verpleging hebt besproken!
Ik ben het wel eens met de verpleging: het is goed als je de routine van het fasehuis aanleert als dat een gezonde routine is die je op je eentje straks thuis ook kunt doen.
Zoals je weet ben ik opgenomen, en ik heb hier ook al een paar routines aangeleerd die ik thuis ga volgen. Ik merk dat ik de vaste tijden voor maaltijden en opstaan/slapengaan erg prettig vind. Ik slaap hier fantastisch en eten gaat ook goed en netjes. Dat zou ik thuis misschien wel net anders plannen (bijvoorbeeld wekker naar half 8 in plaats van 8 uur), maar het hebben van een vaste tijd is eigenlijk heel rustig. Ik merk ook dat ik aan het begin van de ochtend een wandeling maken fijn vind. Dus die gaat ook mee.
Ik denk dat het belangrijk is om in het fasehuis te leren 1) wat de routines zijn die jou helpen en 2) hoe je die op de makkelijkste manier kunt uitvoeren. En dan doe je dat daarna thuis
Thnx! En sorry voor de late reactie, beetje drukquote:
En @:ChildoftheStars, je zit dus al in de meest zelfstandige groep! Al na twee maandjes! Dat heb je goed gedaan!
Het helpt inderdaad enorm met de zelfzorg, elke dag koken en dergelijke zaken. Fijn dat de structuur van een opname je helptquote:Ik ben het wel eens met de verpleging: het is goed als je de routine van het fasehuis aanleert als dat een gezonde routine is die je op je eentje straks thuis ook kunt doen.
Zoals je weet ben ik opgenomen, en ik heb hier ook al een paar routines aangeleerd die ik thuis ga volgen. Ik merk dat ik de vaste tijden voor maaltijden en opstaan/slapengaan erg prettig vind. Ik slaap hier fantastisch en eten gaat ook goed en netjes. Dat zou ik thuis misschien wel net anders plannen (bijvoorbeeld wekker naar half 8 in plaats van 8 uur), maar het hebben van een vaste tijd is eigenlijk heel rustig. Ik merk ook dat ik aan het begin van de ochtend een wandeling maken fijn vind. Dus die gaat ook mee.
Ik denk dat het belangrijk is om in het fasehuis te leren 1) wat de routines zijn die jou helpen en 2) hoe je die op de makkelijkste manier kunt uitvoeren. En dan doe je dat daarna thuis
Je bent stoer bezig!Joh, niks te sorry-enquote:
[..]
Thnx! En sorry voor de late reactie, beetje druk
[..]
Het helpt inderdaad enorm met de zelfzorg, elke dag koken en dergelijke zaken. Fijn dat de structuur van een opname je helpt
Het is niet alsof ik altijd nou met zo'n rotvaart reageer. Daar is het een forum voor en geen telefoongesprek of zo
Knuffel. Je mag ##&#&#¤**¤&##)¤ zeggen. Het is naar en k*t en moeilijk.quote:
Ik wil gewoon even )&*%$*&$#&#&%^%)&* zeggen. Soms is het als partnervan zó f*king lastig om te weten waar je goed aan doet. En soms heb ik ook zó geen zin om er rekening mee te houden als er wéér iets niet kan doorgaan.
En het ergst is het om dan een appje te krijgen 'sorry dat ik moe ben, denk ik'.quote:
[..]
Knuffel. Je mag ##&#&#¤**¤&##)¤ zeggen. Het is naar en k*t en moeilijk.
Ohja, want het ligt GVD aan mij dat ik teleurgesteld word.
Vloeken en schelden mag hier altijdquote:
Ik wil gewoon even )&*%$*&$#&#&%^%)&* zeggen. Soms is het als partnervan zó f*king lastig om te weten waar je goed aan doet. En soms heb ik ook zó geen zin om er rekening mee te houden als er wéér iets niet kan doorgaan.
En het is ook klote! Kun je dingen dan niet gewoon op eigen houtje ondernemen?
quote:
[..]
En het ergst is het om dan een appje te krijgen 'sorry dat ik moe ben, denk ik'.
Ohja, want het ligt GVD aan mij dat ik teleurgesteld word.
Ja tuurlijk wel, ik ben ook gewoon gegaan, maar hij had gezegd dat ie mee zou gaan en ik was heel blij. En dan gaat het wéér niet door. Voor de zoveelste &*%(&^&^keer. Een dingetje van 30 minuten. Geen vakantie, of concert, of grootschalig gebeuren.quote:
[..]
Vloeken en schelden mag hier altijd
En het is ook klote! Kun je dingen dan niet gewoon op eigen houtje ondernemen?
Zucht. Zucht. Adem in, adem uit.
Snap ikquote:
[..]
Ja tuurlijk wel, ik ben ook gewoon gegaan, maar hij had gezegd dat ie mee zou gaan en ik was heel blij. En dan gaat het wéér niet door. Voor de zoveelste &*%(&^&^keer.
Het lijkt me ook heel eenzaam in je relatie...Tjah misschien is hij gewoon een eikel of is hij niet tactisch of is hij echt even moe. Dat weet ik natuurlijk niet. Maar van wat ik van jou lees herken ik wel van enkele keren in mijn eigen vriendin. Schelden, zelfmedelijden, gezeur en gezucht en dan verbaasd zijn dat de partner geen zin heeft om mee te gaan. En dan inderdaad ook 'het gaat maar om 1 uur hoe kon je dat nou niet doen', nou omdat dit en dit en dat. Maar daarvoor hebben vrouwen nou eenmaal soms een doof oorquote:
[..]
Ja tuurlijk wel, ik ben ook gewoon gegaan, maar hij had gezegd dat ie mee zou gaan en ik was heel blij. En dan gaat het wéér niet door. Voor de zoveelste &*%(&^&^keer. Een dingetje van 30 minuten. Geen vakantie, of concert, of grootschalig gebeuren.
Zucht. Zucht. Adem in, adem uit.
Uhm, ik denk dat je iets anders leest dan ik zeg. Er was iets wat ik met een groep zou doen. Hij hoort eigenlijk ook bij die groep, maar is al erg lang geen actief lid meer. Ik vertelde over de activiteit en hij zei zelf: ik ga wel mee!quote:
[..]
Tjah misschien is hij gewoon een eikel of is hij niet tactisch of is hij echt even moe. Dat weet ik natuurlijk niet. Maar van wat ik van jou lees herken ik wel van enkele keren in mijn eigen vriendin. Schelden, zelfmedelijden, gezeur en gezucht en dan verbaasd zijn dat de partner geen zin heeft om mee te gaan. En dan inderdaad ook 'het gaat maar om 1 uur hoe kon je dat nou niet doen', nou omdat dit en dit en dat. Maar daarvoor hebben vrouwen nou eenmaal soms een doof oor
Toen ik hem 2 uur later kwam ophalen zat hij in zijn huispak filmpjes te kijken en gaf aan niet mee te gaan, want te moe. Ik heb alleen gezegd; 'Okay' en ben gegaan.
Waar ben ik doof voor?
Nou ja dat stuk stond in het vorige deel, die had ik niet gelezen sorry.quote:
[..]
Uhm, ik denk dat je iets anders leest dan ik zeg. Er was iets wat ik met een groep zou doen. Hij hoort eigenlijk ook bij die groep, maar is al erg lang geen actief lid meer. Ik vertelde over de activiteit en hij zei zelf: ik ga wel mee!
Toen ik hem 2 uur later kwam ophalen zat hij in zijn huispak filmpjes te kijken en gaf aan niet mee te gaan, want te moe. Ik heb alleen gezegd; 'Okay' en ben gegaan.
Waar ben ik doof voor?
Maar goed ja als hij telkens ja zegt en nee doet is hij niet echt een leuke partner lijkt mij.
Zei trouwens ook niet dat jij doof was, maar vooral dat hoe je in de laatste posts deed me soms doet denken aan mijn eigen vriendin, die kan wel erg onredelijk zijn en zeuren (niet vaak maar de keren dat het gebeurt blijft je bij weet je dus ja)
[ Bericht 5% gewijzigd door #ANONIEM op 14-06-2019 21:57:45 ]
Grinnik. Ja, dat zou je denken he? Ik denk dat hij zijn eigen situatie onderschat, snap je wat ik wil zeggen?quote:
Lijkt me overigens wel het minste dat hij even iets laat weten voordat je hem komt ophalen. Maar misschien onderschat ik dan zijn situatie.
Sorry ik ben echt een beetje in een zakmaarlekkerindemoddermodus. Gaat vast zo weer over.
Bewaak ajb je eigen leven.. Dat klinkt heel dramatisch maar pas na mijn scheiding merkte ik hoe eenzaam ik eigenlijk was geworden door altijd rekening te houden met ex zijn drempels en angsten.quote:
[..]
Ja tuurlijk wel, ik ben ook gewoon gegaan, maar hij had gezegd dat ie mee zou gaan en ik was heel blij. En dan gaat het wéér niet door. Voor de zoveelste &*%(&^&^keer. Een dingetje van 30 minuten. Geen vakantie, of concert, of grootschalig gebeuren.
Zucht. Zucht. Adem in, adem uit.
Boos zijn mag gewoon he.
Nou ja ik snap niet wat je hier zegt maar herken het wel van mezelf, zeker op vrijdag- en zaterdagavonden. Maar ja het is gewoon normaal om te melden van tevoren als je niet meegaat. Is wel nogal gemakzuchtig gedrag van hem, zo lijkt het althans, maar goed na x aantal keer moet jij ook je conclusie trekken en hem dan maar niet meer vragen ofzo toch lijkt mijquote:
[..]
Grinnik. Ja, dat zou je denken he? Ik denk dat hij zijn eigen situatie onderschat, snap je wat ik wil zeggen?
Sorry ik ben echt een beetje in een zakmaarlekkerindemoddermodus. Gaat vast zo weer over.
Nou 'Ik denk dat hij zijn eigen situatie onderschat, snap je wat ik wil zeggen?', daar bedoel ik mee dat ik soms het gevoel krijg dat hij zijn situatie gebruikt om dingen niet te doen. Klinkt dat erg onaardig?quote:
[..]
Nou ja ik snap niet wat je hier zegt maar herken het wel van mezelf, zeker op vrijdag- en zaterdagavonden. Maar ja het is gewoon normaal om te melden van tevoren als je niet meegaat. Is wel nogal gemakzuchtig gedrag van hem, zo lijkt het althans, maar goed na x aantal keer moet jij ook je conclusie trekken en hem dan maar niet meer vragen ofzo toch lijkt mij
Hij bood het zelf aan! Ik deelde alleen mee wat ik ging doen!
Dat is lief, dank je wel. Ik doe heel veel zonder hem hoor, we hebben verkering, wonen niet samen ofzo. Ik baal vooral van dat appje achteraf, waarin de schuld bij mij gelegd wordt dat ik geen rekening met hem hou, ofzo.quote:
[..]
Bewaak ajb je eigen leven.. Dat klinkt heel dramatisch maar pas na mijn scheiding merkte ik hoe eenzaam ik eigenlijk was geworden door altijd rekening te houden met ex zijn drempels en angsten.
Boos zijn mag gewoon he.
Ja ik bedoel dat hij het moet aangeven als hij niet meegaat, ook als hij eerst ja zei, beter dan 1,5 uur later nee zeggen dan dat jij 2 uur later aan de deur staatquote:
[..]
Hij bood het zelf aan! Ik deelde alleen mee wat ik ging doen!
Ik probeer wel eerlijk te zijn over de paniek op die momenten, ondanks dat ik weet dat het vast gezelliger is als ik zou doen alsof het me allemaal heel makkelijk afgaat. Maar ik zet me vaak wel over dingen heen voor m'n vriend. Even door de zure appel heen bijten is dan voor iedereen beter.
Maarja, dat is in mijn geval met paniek. Bij een depressie zijn die drempels misschien wel hoger of is het gevoel van 'iets voor een ander willen doen' wat meer afgezwakt.
Ik denk dat hij dat ook heeft, dat hij zich een last voelt en daarom maar liever helemaal afzegt. Maar godverdomme, zeg dan niet dat je wel meegaat. Ik snap het wel, rationeel, maar mijn emoties willen iets anders.quote:
Ik zit juist aan de andere kant, dat ik me vaak schuldig voel omdat ik vanwege m'n paniek soms ergens niet naartoe ga of als ik wel ga, weer allemaal onzinnige dingen nodig heb. Ik kan me wel een last voelen daardoor.
Ik probeer wel eerlijk te zijn over de paniek op die momenten, ondanks dat ik weet dat het vast gezelliger is als ik zou doen alsof het me allemaal heel makkelijk afgaat. Maar ik zet me vaak wel over dingen heen voor m'n vriend. Even door de zure appel heen bijten is dan voor iedereen beter.
Maarja, dat is in mijn geval met paniek. Bij een depressie zijn die drempels misschien wel hoger of is het gevoel van 'iets voor een ander willen doen' wat meer afgezwakt.
Ik herken t van mijn ex... verjaardagen-feestjes-familie dingen.. heel vaak ging ik last minute alsnog alleen... en hem.dan met 1 of ander kutsmoesje excuseren... en dan thuiskomen en dam mocht ik niet laten merken dat ik.er van baalde want "hij doet t Toch niet express" en "weet je wel hoe rot t voor mij is". Hij heeft/had ook nooit ergens schuld aan. Maar goed dat is nu niet meer mijn pakkie aan (deels nog wel want hij flikt t nu soms bij de kinderen, ja zeggen en nee doen. )quote:
[..]
Ik denk dat hij dat ook heeft, dat hij zich een last voelt en daarom maar liever helemaal afzegt. Maar godverdomme, zeg dan niet dat je wel meegaat. Ik snap het wel, rationeel, maar mijn emoties willen iets anders.
Zelf baal ik net als Myraela van mijn angst en dat ik daardoor dingen laat... ik baal van de paniekaanvallen die me zomaar overvallen omdat ik me even ergens druk om maakte... dat belemmert flink en vooral voor mn kinderen vind ik het heel irritant. Oxazepam helpt gelukkig wel en vaak dwing ik mezelf dan voor hun.
Momenteel meer last van de angst dan van de depressie, gelukkig!.
Dat snap ik.quote:
[..]
Ik denk dat hij dat ook heeft, dat hij zich een last voelt en daarom maar liever helemaal afzegt. Maar godverdomme, zeg dan niet dat je wel meegaat. Ik snap het wel, rationeel, maar mijn emoties willen iets anders.
Ik hoop dat jullie nog op een punt komen waarop je beide je emoties over zoiets uit kunt spreken. Ik weet dat dat een hele opluchting kan zijn.
Om even een suf voorbeeld te geven:
M'n vriend en ik gingen wandelen. Ik voelde me niet lekker, was de hele dag al vol zelfhaat en frustratie. Dat had ik bij hem gespuid, maar het had niet echt geholpen. Hij zei "kun je een manier vinden om dat jezelf minder kwalijk te nemen?", dat kon ik niet en toen nam ik mezelf dat óók nog kwalijk
maar ik dacht, nu houden we er maar gewoon over op en ik wandel wel gewoon door zo goed en kwaad als het nog gaat. We kwamen langs de ijssalon en m'n vriend wilde ons trakteren op een ijsje. Toen we voor de vitrine stonden, kon ik niet kiezen wat ik wilde. Ik gunde mezelf eigenlijk helemaal niks. Hoe lekkerder hoe erger. Uiteindelijk heeft m'n vriend alleen voor zichzelf een ijsje gekocht, en heb ik hem uitgelegd dat m'n hoofd nu vastliep en ik het even niet kon. We hebben gewoon op het terras gezeten en ik heb wel een paar likjes durven proeven. Hij vroeg me of het had geholpen als hij voor me had gekozen, en ik heb hem uitgelegd dat dat het niet beter had gemaakt. Dan had ik me gedwongen gevoeld om het op te eten, omdat hij het me gegeven had. Als ik me zo rot voel krijg ik toch geen hap door m'n keel. Dat snapte hij. Wat ik wilde zeggen is dat het van beide kanten wat communicatie en wat inschikken vergt. M'n vriend moet het ermee doen dat ik sip zit te wezen, en ik geef mezelf een schop om wel mee te gaan wandelen en op het terras zitten. Uiteindelijk was het een goede avond. We hebben allebei wat geleerd.
Mooi verhaal. Ik word er stil van en voel me gelijk weer schuldig.quote:
[..]
Dat snap ik.
Ik hoop dat jullie nog op een punt komen waarop je beide je emoties over zoiets uit kunt spreken. Ik weet dat dat een hele opluchting kan zijn.
Om even een suf voorbeeld te geven:
M'n vriend en ik gingen wandelen. Ik voelde me niet lekker, was de hele dag al vol zelfhaat en frustratie. Dat had ik bij hem gespuid, maar het had niet echt geholpen. Hij zei "kun je een manier vinden om dat jezelf minder kwalijk te nemen?", dat kon ik niet en toen nam ik mezelf dat óók nog kwalijk
Wat ik wilde zeggen is dat het van beide kanten wat communicatie en wat inschikken vergt. M'n vriend moet het ermee doen dat ik sip zit te wezen, en ik geef mezelf een schop om wel mee te gaan wandelen en op het terras zitten. Uiteindelijk was het een goede avond. We hebben allebei wat geleerd.
Maar hij heeft niet afgezegd hè, hij heeft je laten zitten.. Dat vind ik toch echt wel een wezenlijk verschil. Als hij je nou (al was het maar een uur van tevoren) een berichtje had gestuurd met 'sorry ik ben te moe, ik ga toch niet mee', maar zelfs dát heeft hij niet gedaan.. Hij heeft je voor Jan Lul naar zijn huis laten rijden en toen je daar aankwam deelde hij je mee dat hij niet meeging.. Je hebt echt alle recht om hier boos over te zijn.quote:
[..]
Ik denk dat hij dat ook heeft, dat hij zich een last voelt en daarom maar liever helemaal afzegt. Maar godverdomme, zeg dan niet dat je wel meegaat. Ik snap het wel, rationeel, maar mijn emoties willen iets anders.
En daar ga je dus de mis in, ja ik ben even streng, JIJ bent hier NIET schuldig aan. Hij is ziek en dat heb jij niet gedaan. Jij bent niet ziek en mag genieten van je leven. Jij mag balen van de situatie... Niet zo streng...quote:
[..]
Mooi verhaal. Ik word er stil van en voel me gelijk weer schuldig.
+1quote:
[..]
En daar ga je dus de mis in, ja ik ben even streng, JIJ bent hier NIET schuldig aan. Hij is ziek en dat heb jij niet gedaan. Jij bent niet ziek en mag genieten van je leven. Jij mag balen van de situatie... Niet zo streng...
Maar ik weet dat dit niet de goede oplossing is en zeker dat het niet voor iedereen geldt. Alleen tja... zo ben ik. Ik haat het om af te zeggen. 'k Ben bang dat mensen boos op me worden, me zat worden. Dus ik zet een stralende glimlach op en bikkel eventjes door. Alleen niet raadzaam te noemen.
Je hoeft je echt absoluut niet schuldig te voelen!!quote:
[..]
Mooi verhaal. Ik word er stil van en voel me gelijk weer schuldig.
Afzeggen is niet erg. Maar de vriend van mspoez heeft niet afgezegd, die heeft haar voor Jan Lul naar zijn huis laten rijden waar ze erachter kwam dat hij dus niet meeging. Dat is gewoon niet oké.quote:
Persoonlijk geef ik altijd een halve dag van te voren aan als een afspraak niet lukt. Kom ik later tot die ontdekking dan heb ik pech. Mensen hebben dan rekening met me gehouden en het etmaal erna betaal ik de prijs. Moet ik maar beter leren schatten.
Maar ik weet dat dit niet de goede oplossing is en zeker dat het niet voor iedereen geldt. Alleen tja... zo ben ik. Ik haat het om af te zeggen. 'k Ben bang dat mensen boos op me worden, me zat worden. Dus ik zet een stralende glimlach op en bikkel eventjes door. Alleen niet raadzaam te noemen.
Dat kloptquote:
[..]
Afzeggen is niet erg. Maar de vriend van mspoez heeft niet afgezegd, die heeft haar voor Jan Lul naar zijn huis laten rijden waar ze erachter kwam dat hij dus niet meeging. Dat is gewoon niet oké.
Eens!quote:
[..]
Afzeggen is niet erg. Maar de vriend van mspoez heeft niet afgezegd, die heeft haar voor Jan Lul naar zijn huis laten rijden waar ze erachter kwam dat hij dus niet meeging. Dat is gewoon niet oké.
Ik moet altijd lachen als ik weer eens mijn huis niet uit kan komen dan wacht ik altijd even met reageren (ik reageer altijd gelijk dus zo niet dan ziet iedereen de bui al hangen
) en als ik dan toch afmeld (halve dag van tevoren) dan krijg ik altijd terug "ik zag het al aankomen, pas je goed op jezelf"Hahaha ja dat ken ik. Doen mijn vrienden ook.quote:Op vrijdag 14 juni 2019 22:45 schreef Californium het volgende:
[..]
Eens!
Ik moet altijd lachen als ik weer eens mijn huis niet uit kan komen dan wacht ik altijd even met reageren (ik reageer altijd gelijk dus zo niet dan ziet iedereen de bui al hangen
Ik heb hier opgeruimd. Bedankt voor de TR's, fijn dat jullie redelijk netjes bleven.
Heee lieve mspoez, dat was niet de bedoeling!!! Je hebt niks waar je je schuldig over hoeft te voelen. Ik wilde je alleen laten zien dat het (volgens mij) goed zou zijn om eens beide open te zijn over wat je voelt op zo'n moment. Dat kan ook goed zijn voor zijn herstel. Voor mijn herstel is het iig goed om te merken hoe mensen om me heen met me omgaan en wat me kan helpen en wat niet. Om te leren open te zijn over mijn gedachten en gevoelens.quote:
[..]
Mooi verhaal. Ik word er stil van en voel me gelijk weer schuldig.
Je geeft hem hartstikke veel ruimte en begrip als ik zo hoor. Dat vind ik heel knap van je en daar hoef je je absoluut niet schuldig over te voelen.
Sterkte
Iemand mag zich ook wel even schuldig voelen Telequote:
[..]
Heee lieve mspoez, dat was niet de bedoeling!!! Je hebt niks waar je je schuldig over hoeft te voelen. Ik wilde je alleen laten zien dat het (volgens mij) goed zou zijn om eens beide open te zijn over wat je voelt op zo'n moment. Dat kan ook goed zijn voor zijn herstel. Voor mijn herstel is het iig goed om te merken hoe mensen om me heen met me omgaan en wat me kan helpen en wat niet. Om te leren open te zijn over mijn gedachten en gevoelens.
Je geeft hem hartstikke veel ruimte en begrip als ik zo hoor. Dat vind ik heel knap van je en daar hoef je je absoluut niet schuldig over te voelen.
Sterkte
Gedragsverandering gaat met stapjes en vooral in overleg met dierbaren.
Het weekend van Pinksteren heb ik twee nachten bij mijn moeder geslapen. Ging goed
En dit weekend probeer ik weer een nachtje thuis te slapen.
De vorige keer alleen lukte niet omdat ik die week een shitload aan toestanden had. Ik was gewoon te moe en dat weekend had ik ook te vol gepland. Afgelopen week was rustig. Mijn planning geeft heel veel ruimte voor ontspanning. Doel: gewoon me fijn voelen thuis. En lukt het niet, dan niet, dan heb ik het tenminste geprobeerd (zo gemakkelijk gezegd en zo moeilijk gedaan...)
Het mag wel, het hoeft niet.quote:
[..]
Iemand mag zich ook wel even schuldig voelen Tele
Gedragsverandering gaat met stapjes en vooral in overleg met dierbaren.
En dat is zeker waar
Vandaag naar een gratis festivalletje in de buurt geweest. Dat gaat nog wel met wat aanpassingen. Zo zou ik normaal gewoon met het ov of iets gaan, maar nu extra vroeg vertrokken zodat we in de buurt konden parkeren. Ik sta wat verder van het podium af, zoek de schaduw op en we hebben de twee uur tussen twee optredens lekker de chillste bank bij een eettentje uitgezocht.
Wel goed om weer eens gedaan te hebben. De laatste keer was ver voordat ik last kreeg van paniek. En Kraantje Pappie was ook wel tof om eens te zien.
Gaat dus de goede kant op. De volgende stap zou zijn om nog iets meer veiligheidsgedrag te laten vallen. Bijvoorbeeld de veiligheid van de auto in de buurt of, en dat is de lastigste, mijn vriend niet meenemen. Maar dat komt nog wel.
Al zou ik al moe worden van al dat rationaliseren...
Na een week met 4 tandartsbezoeken, 3 verdovingen, 1 kuur antibiotica en veel ibuprofen is mijn darm niet blij, logisch... maar ik loop ook in het zkh voor onderzoek naar mm darm ivm verdenking crohn.
Anyway vanmorgen een paar x hard moeten lopen naar de wc en ik zou op visite gaan bij mijn grootouders ivm mijn verjaardag, (20 min auto) en dan begint de onrust al, want wat als ik in de auto zit en ik moet naar de wc? Dan heb ik n probleem.. zo groeit dat door in mijn hoofd, ondanks dat ik mezelf probeer te kalmeren, dat het vast wel mee zal vallen... onrust groeit, ik neem mm oxazepam in en sdan tijd om te gaan... mijn vader reed en na 5 minuten sloeg de paniek volledig toe... misselijk duidelijk beven... ik heb me naar huis laten brengen, mijn kinderen zijn nu wel met mijn ouders mee en ik zit op mm bank me dood te schamen... veel lager kan ik voor mijn gevoel niet zinken, ik heb de paniek/angst laten winnen... ik wil mezelf niet isoleren maar die angst maakt mn leven soms echt een hell!
Sorry moest even spuien...
Wat naar allemaal ... hopelijk lukt het je om wat te ontspannen vandaag. Je hebt het wel geprobeerd, dat is al een win voor jou en misschien gaat het een volgende keer wel goed.quote:
Nou heel veel dieper kan ik momenteel niet zinken geloof ik...
Na een week met 4 tandartsbezoeken, 3 verdovingen, 1 kuur antibiotica en veel ibuprofen is mijn darm niet blij, logisch... maar ik loop ook in het zkh voor onderzoek naar mm darm ivm verdenking crohn.
Anyway vanmorgen een paar x hard moeten lopen naar de wc en ik zou op visite gaan bij mijn grootouders ivm mijn verjaardag, (20 min auto) en dan begint de onrust al, want wat als ik in de auto zit en ik moet naar de wc? Dan heb ik n probleem.. zo groeit dat door in mijn hoofd, ondanks dat ik mezelf probeer te kalmeren, dat het vast wel mee zal vallen... onrust groeit, ik neem mm oxazepam in en sdan tijd om te gaan... mijn vader reed en na 5 minuten sloeg de paniek volledig toe... misselijk duidelijk beven... ik heb me naar huis laten brengen, mijn kinderen zijn nu wel met mijn ouders mee en ik zit op mm bank me dood te schamen... veel lager kan ik voor mijn gevoel niet zinken, ik heb de paniek/angst laten winnen... ik wil mezelf niet isoleren maar die angst maakt mn leven soms echt een hell!
Sorry moest even spuien...
Is het misschien een idee om na te denken over praktische oplossingen voor als je met de auto rijdt? Een route kiezen waarbij je onderweg kunt stoppen bijvoorbeeld?
Heeft de oxazepam helemaal niet geholpen of had je het pas vlak voor vertrek ingenomen en had het nog meer tijd nodig om te werken?
Te laat ingenomen helaas... het was maar een ritje van 20 minuten,en had zelfs luiers van zoontje mee... maar de paniek vlamde keihard op. Denk een samenloop van de afgelopen week en erg moe, inmiddels wel weer rustiger gelukkig maar wat voelde ik me ellendig zeg.quote:
[..]
Wat naar allemaal ... hopelijk lukt het je om wat te ontspannen vandaag. Je hebt het wel geprobeerd, dat is al een win voor jou en misschien gaat het een volgende keer wel goed.
Is het misschien een idee om na te denken over praktische oplossingen voor als je met de auto rijdt? Een route kiezen waarbij je onderweg kunt stoppen bijvoorbeeld?
Heeft de oxazepam helemaal niet geholpen of had je het pas vlak voor vertrek ingenomen en had het nog meer tijd nodig om te werken?
quote:
Nou heel veel dieper kan ik momenteel niet zinken geloof ik...
Na een week met 4 tandartsbezoeken, 3 verdovingen, 1 kuur antibiotica en veel ibuprofen is mijn darm niet blij, logisch... maar ik loop ook in het zkh voor onderzoek naar mm darm ivm verdenking crohn.
Anyway vanmorgen een paar x hard moeten lopen naar de wc en ik zou op visite gaan bij mijn grootouders ivm mijn verjaardag, (20 min auto) en dan begint de onrust al, want wat als ik in de auto zit en ik moet naar de wc? Dan heb ik n probleem.. zo groeit dat door in mijn hoofd, ondanks dat ik mezelf probeer te kalmeren, dat het vast wel mee zal vallen... onrust groeit, ik neem mm oxazepam in en sdan tijd om te gaan... mijn vader reed en na 5 minuten sloeg de paniek volledig toe... misselijk duidelijk beven... ik heb me naar huis laten brengen, mijn kinderen zijn nu wel met mijn ouders mee en ik zit op mm bank me dood te schamen... veel lager kan ik voor mijn gevoel niet zinken, ik heb de paniek/angst laten winnen... ik wil mezelf niet isoleren maar die angst maakt mn leven soms echt een hell!
Sorry moest even spuien...
SPOILERIk had afgelopen februari na diner in een chic restaurant acute diarree in de nieuwe bmw van m'n zwager. Op drie kwartier rijden naar huis. Heb het huilend op zitten houden. Op mezelf zitten schelden omdat ik vaker zulke acties heb, commentaar gekregen van m'n zwager omdat het kwam door mijn slechte levensstijl en dat ik meer moest bewegen en gezonder moest eten - wat weet hij nou denk ik dan, niet dat ie zozeer ongelijk heeft
Heel kut ja
Vroeger moest ik altijd kotsen als we ergens naartoe gingen, dat was toch wat praktischer eigenlijk
Het lopen zelf ging eigenlijk prima, al had ik geen rekening gehouden met de 10, had ik niet vooraf wat gegeten en ook geen drinken bij me
En SPIERPIJN de volgende dag. Genant gewoon.En m'n vader vond het ook wat tegenvallen geloof ik. Dus de rest van de week de 5 gedaan en dat was echt dikke prima. Heb de kaartjes met routebeschrijving bewaard dus kan de routes vaker lopen.
Gisteren in m'n eentje eventjes gewinkeld in Utrecht, paar keer gehad dat het zweet me uitbrak, dat ik maagpijn kreeg, dat ik dacht dat ik in m'n broek zou kakken
het idee gehad dat mensen stom naar me keken omdat ik raar ben ofzo (ik ben enorm zelfbewust). Ik was er pas om drie uur en zat om half 7 weer in de trein naar huis, helemaal total loss, maar toch. Had ook m'n boek mee dus heb nog eventjes in een parkje zitten lezen in de zon, broodje en milkshake gehaald. En hoewel ik dus merk dat ik ontzettend onzeker en zelfbewust ben (WAAROM KIJKT IEDEREEN NAAR ME WAT HEB IK) zat vooral de vermoeidheid me tegen. Die laaide soms ineens op, als een laken dat over je geen wordt gelegd. Dan zeg ik tegen mezelf DOE CHILL en even later gaat het wel weer. Het is alsof ik alle stappen van een paniekaanval heb, maar niet tegelijkertijd Morgenavond naar een concert, ik zou rijden (naar Amsterdam), maar rij eigenlijk al drie maanden niet meer omdat het zo uitputtend is. En het begint dan pas om een tijdstip waarop ik eigenlijk al bijna naar bed wil. Kijk er dus flink tegenop, al een tijdje, en ben blij als het achter de rug is.
Het idee dat iedereen jou zo belangrijk vindt dat ze je allemaal in de smiezen houden grenst natuurlijk wel een beetje aan grootheidswaanzin, toch
+1quote:
Dat hele ze kijken vast naar me is eigenlijk ontzettend narcistisch he?
Het idee dat iedereen jou zo belangrijk vindt dat ze je allemaal in de smiezen houden grenst natuurlijk wel een beetje aan grootheidswaanzin, toch
Zoveel rationaliseert ze toch niet? Zijn gewoon hele goede stappen om de angst te verminderen.quote:Op zaterdag 15 juni 2019 21:08 schreef scrupuleus het volgende:
Klinkt goed.
Al zou ik al moe worden van al dat rationaliseren...
Alles goed met jou?quote:
Dat hele ze kijken vast naar me is eigenlijk ontzettend narcistisch he?
Het idee dat iedereen jou zo belangrijk vindt dat ze je allemaal in de smiezen houden grenst natuurlijk wel een beetje aan grootheidswaanzin, toch
Ik denk bij mezelf dan ook van 'waarom zouden ze naar mij kijken' en 'ik kijk ook terug, anders had ik het niet gezien'.quote:
Dat hele ze kijken vast naar me is eigenlijk ontzettend narcistisch he?
Het idee dat iedereen jou zo belangrijk vindt dat ze je allemaal in de smiezen houden grenst natuurlijk wel een beetje aan grootheidswaanzin, toch
Het is geen grootheidswaanzin, ze kijken echt niet naar me omdat ik zo waanzinnig knap ben
Meer omdat ik iets van make-up op m'n wang heb, een rode kop heb (die dan roder wordt), lelijk ben, een raar loopje heb (heb ik).Gister was het namelijk zo dat ik opstond van een bankje en na een paar stappen even achterom keek om te controleren dat ik niks had laten liggen, en iemand die voor me had gezeten echt moeite moest doen om om een prullenbak heen naar mij te kijken. Wat. Doe. Ik. dat ik blijkbaar zo opval. Ik wil niet opvallen. Liet ik een wind die ik zelf niet hoorde ofzo?
[ Bericht 1% gewijzigd door CherryLips op 16-06-2019 15:37:54 ]
quote:
eigenlijk wel 
Tyfusdruk, maar mn hoofd houdt zich rustig en opgewekt
Mja zelfs met je mascara op je bovenlip boeit de gemiddelde mens, de gemiddelde mens maar weinig.quote:
[..]
Ik denk bij mezelf dan ook van 'waarom zouden ze naar mij kijken' en 'ik kijk ook terug, anders had ik het niet gezien'.
Het is geen grootheidswaanzin, ze kijken echt niet naar me omdat ik zo waanzinnig knap ben
Gister was het namelijk zo dat ik opstond van een bankje en na een paar stappen even achterom keek om te controleren dat ik niks had laten liggen, en iemand die voor me had gezeten echt moeite moest doen om om een prullenbak heen naar mij te kijken. Wat. Doe. Ik. dat ik blijkbaar zo opval. Ik wil niet opvallen. Liet ik een wind die ik zelf niet hoorde ofzo?
Sommige mensen zullen soms naar je kijken. Waarschijnlijk voor/om redenen die je nog niet kunt verzinnen als je 3 uur lang redenen bedenkt.
Mensen zijn raar. Jij bent vast ook raarder, maar vast niet raarder dan de rest.
Er bestaat niet zoiets als denkbeeldige stress. Je voelt het dus het is er. En ik snap niet waarom je over je eigen grenzen blijft gaan, ouders of niet. Je lijf schreeuwt om een andere aanpak en je blijft maar stug doorstrompelen richting de onvermijdelijke klif.quote:
Dit zal ook wel narcistisch zijn, maar ik ben helemaal total loss vandaag, zou zo naar het nieuwe huis van m'n broer gaan kijken en dan vanwege vaderdag naar m'n ouders. M'n zus die kwam al niet 'want die had gewerkt en thuis geschilderd' dus ik mag niet afzeggen al zitten m'n kaken op slot van denkbeeldige spanning. Dus ik word zo opgehaald want ik mag niet afzeggen want ik mag niet moe zijn, maar er is volgens mij meer aan de hand bij m'n zus. Dus ik heb nog vijf minuten om me even leeg te schijten van denkbeeldige stress.
Edit: dat begrijp ik wel degelijk want heb het zelf ook gedaan, maar wat de reden ook is om met blinddoek op door te lopen: het is het allemaal niet zo waard en je hebt maar 1 gezondheid.
Ik zou ook niet weten wat ik anders kan doen. Ik laad ook niet op door thuis te blijven. Dat wandelen gaf me wel energie van de week.quote:
[..]
Er bestaat niet zoiets als denkbeeldige stress. Je voelt het dus het is er. En ik snap niet waarom je over je eigen grenzen blijft gaan, ouders of niet. Je lijf schreeuwt om een andere aanpak en je blijft maar stug doorstrompelen richting de onvermijdelijke klif.
Edit: dat begrijp ik wel degelijk want heb het zelf ook gedaan, maar wat de reden ook is om met blinddoek op door te lopen: het is het allemaal niet zo waard en je hebt maar 1 gezondheid.
Ik word er alleen zo schijtziek van dat ik een keer nee zeg en er dan totaal niet naar me wordt geluisterd.
Heb je in huis ook geen dingen die je wel weer wat meer energie geven? Niets doen is dat vaak niet, maar bij mij helpt het dus om iets te gaan bakken, te gaan tekenen, in de tuin of binnen met de planten te rommelen.quote:
Ik zou ook niet weten wat ik anders kan doen. Ik laad ook niet op door thuis te blijven. Dat wandelen gaf me wel energie van de week.
Ik word er alleen zo schijtziek van dat ik een keer nee zeg en er dan totaal niet naar me wordt geluisterd.
Ik ben ook recent begonnen met vrijwilligerswerk. Los van dat dat me weer een extra motivatie geeft om dingen buiten de deur te doen. Hoop ik dat dat goede gevoel na even iets voor een ander gedaan te hebben ook wat langer blijft hangen en me energie geeft voor andere dingen.
Maar dan kijken ze, en dan? Misschien lachen ze, en dan? Ik snap je gevoel wel, en ik weet dat het geen fijn gevoel is. En het heeft geen zin om jezelf wijs te maken dat ze niet kijken, we kijken allemaal wel eens naar mensen, we lachen allemaal wel eens om mensen, dus dat zal andersom vast ook gebeuren.quote:
Ik denk bij mezelf dan ook van 'waarom zouden ze naar mij kijken' en 'ik kijk ook terug, anders had ik het niet gezien'. Het is geen grootheidswaanzin, ze kijken echt niet naar me omdat ik zo waanzinnig knap ben
Gister was het namelijk zo dat ik opstond van een bankje en na een paar stappen even achterom keek om te controleren dat ik niks had laten liggen, en iemand die voor me had gezeten echt moeite moest doen om om een prullenbak heen naar mij te kijken. Wat. Doe. Ik. dat ik blijkbaar zo opval. Ik wil niet opvallen. Liet ik een wind die ik zelf niet hoorde ofzo?
Maar zolang jij je er niet druk over maakt, kan het helemaal geen kwaad. Een stelletje onbekende mensen heeft je gezien, lekker boeiend.
Ja rationeel snap ik het, maar ik word er onwijs onzeker vanquote:
[..]
Maar dan kijken ze, en dan? Misschien lachen ze, en dan? Ik snap je gevoel wel, en ik weet dat het geen fijn gevoel is. En het heeft geen zin om jezelf wijs te maken dat ze niet kijken, we kijken allemaal wel eens naar mensen, we lachen allemaal wel eens om mensen, dus dat zal andersom vast ook gebeuren.
Maar zolang jij je er niet druk over maakt, kan het helemaal geen kwaad. Een stelletje onbekende mensen heeft je gezien, lekker boeiend.
Vanavond weer vroeg naar huis gegaan. Was er op een gegeven moment klaar mee.
Waarom m'n zus vanmiddag niet mee was gegaan? Omdat ze een drukke twee weken had en er een beetje doorheen zat.
Oké.
quote:Op zondag 16 juni 2019 21:17 schreef Fok-it het volgende:
En dan krijg je even een totale paniekaanval waar je niet uitkomt
Je referentiekader is anders als je "normale" toestand niet zo lekker is. Dan is "niet zo lekker" niet meer werkend als een reden om iets niet te doen, want dan kan je helemaal niks meer gaan doen. Dus dan wordt "stikberoerd" pas een reden om af te zeggen. Ik neem aan dat je zus haar normale toestand wel prima is. Als ze zich dan niet zo heel lekker voelt, zegt ze iets af. Logisch.
als dit nergens op slaat -- ik doe wat aannames hier en misschien ben ik ook te wazig in m'n uitlegIk snap het ook wel hoor, maar ik probeer nog zoveel mogelijk mee te doen "want ontwijken is slecht", nu zeg ik voor het eerst "nee vandaag even niet" en dan krijg ik commentaarquote:
Vind ik op zich een best logische reden, van je zus.
Je referentiekader is anders als je "normale" toestand niet zo lekker is. Dan is "niet zo lekker" niet meer werkend als een reden om iets niet te doen, want dan kan je helemaal niks meer gaan doen. Dus dan wordt "stikberoerd" pas een reden om af te zeggen. Ik neem aan dat je zus haar normale toestand wel prima is. Als ze zich dan niet zo heel lekker voelt, zegt ze iets af. Logisch.
Ik bak trouwens wel wat meer dan eerst
probleem is alleen dat ik het dan zelf ook opeet. Maar het is wel lekker om ergens mee bezig te zijn. Ik heb behalve lezen en Netflix niet echt creatieve hobby's.Ik doe vandaag even met je mee. Ik had ook zoveel last van m'n buik dat ik de paniek weer heb laten winnen. Daar kan ik wel van balen. Ik durfde de 1.5 uur in het OV gewoon niet aan. En ik had het gevoel dat ik door het te forceren misschien alleen meer terug zou vallen in m'n paniek, terwijl dat het juist de goede kant op ging. Hopelijk helpt nu 1 dagje thuiswerken en mijn buik rustig te laten worden me om morgen weer gewoon met zelfvertrouwen te gaan.quote:
Anyway vanmorgen een paar x hard moeten lopen naar de wc en ik zou op visite gaan bij mijn grootouders ivm mijn verjaardag, (20 min auto) en dan begint de onrust al, want wat als ik in de auto zit en ik moet naar de wc? Dan heb ik n probleem.. zo groeit dat door in mijn hoofd, ondanks dat ik mezelf probeer te kalmeren, dat het vast wel mee zal vallen... onrust groeit, ik neem mm oxazepam in en sdan tijd om te gaan... mijn vader reed en na 5 minuten sloeg de paniek volledig toe... misselijk duidelijk beven... ik heb me naar huis laten brengen, mijn kinderen zijn nu wel met mijn ouders mee en ik zit op mm bank me dood te schamen... veel lager kan ik voor mijn gevoel niet zinken, ik heb de paniek/angst laten winnen... ik wil mezelf niet isoleren maar die angst maakt mn leven soms echt een hell!
Ik denk dat het voor andere heel lastig is om te begrijpen. Ik loop hier nu een jaar mee, en laatst had mijn moeder pas door dat het gewoon echt niet ging. En dan geeft ze ook aan dat ze het verder niet begrijpt, maar wel ziet. En dat is en blijft ook wel frusterend.quote:
Ja rationeel snap ik het, maar ik word er onwijs onzeker van
Vanavond weer vroeg naar huis gegaan. Was er op een gegeven moment klaar mee.
Waarom m'n zus vanmiddag niet mee was gegaan? Omdat ze een drukke twee weken had en er een beetje doorheen zat.
Oké.
Ik heb het ook met vriendinnen. Als ik eerst vertel dat het weer slechter gaat met mijn paniek, kunnen ze in hetzelfde gesprek nog voorstellen om samen te gaan winkelen en eten in een grote stad niet in de buurt. En dat bedoelen ze heel lief, maar voor mij is dat ook frustrerend omdat ik het gevoel heb dat ze me dan niet serieus nemen. Terwijl ik weet dat ze het vooral gewoon niet begrijpen. En eigenlijk begrijp ik het zelf vaak ook niet, dus dat kan ik ze ook niet kwalijk nemen.
En dan ben ik best eerlijk en open over de paniek, maar tegelijkertijd laat ik de momenten dat ik zelfs moeite heb met naar de supermarkt in het dorp gaan, natuurlijk niet zien.
Vervelend maar goed dat je voor jezelf hebt gekozen. Mijn buik voelt ook nog niet echt lekker maar moest vanmorgen toch mn dochter naar school brengen en vanmiddag moet ik ook werken, dus vandaag even doorbijten. Ik merk wel dat het mij helpt door "uit mn hoofd" te gaan... afleiding werkt voor mij vaak goed want de stress en vooral het stressen over mn buik helpt totaal niet. Maar goed het blijven lastige dingen.quote:
[..]
Ik doe vandaag even met je mee. Ik had ook zoveel last van m'n buik dat ik de paniek weer heb laten winnen. Daar kan ik wel van balen. Ik durfde de 1.5 uur in het OV gewoon niet aan. En ik had het gevoel dat ik door het te forceren misschien alleen meer terug zou vallen in m'n paniek, terwijl dat het juist de goede kant op ging. Hopelijk helpt nu 1 dagje thuiswerken en mijn buik rustig te laten worden me om morgen weer gewoon met zelfvertrouwen te gaan.
Heb jij therapie of medicatie?
Hoe ga je 'uit je hoofd' op momenten dat je eigenlijk niets anders kan dan wachten? Dat is waarom ik het ov vaak zo moeilijk vind, los van dat daar geen toilet is. Ik speel ondertussen wel spelletjes op mijn telefoon, maar dat voelt ook wel als vluchtgedrag.quote:
[..]
Vervelend maar goed dat je voor jezelf hebt gekozen. Mijn buik voelt ook nog niet echt lekker maar moest vanmorgen toch mn dochter naar school brengen en vanmiddag moet ik ook werken, dus vandaag even doorbijten. Ik merk wel dat het mij helpt door "uit mn hoofd" te gaan... afleiding werkt voor mij vaak goed want de stress en vooral het stressen over mn buik helpt totaal niet. Maar goed het blijven lastige dingen.
Heb jij therapie of medicatie?
Mijn therapie was enkele maanden geleden afgerond, maar dat was toch nog te vroeg want ik viel bijna gelijk terug. Nu heb ik over twee weken een nieuwe intake.
Medicijnen heb ik niet en wil ik ook niet. Hoe verleidelijk het soms ook lijkt, of eigenlijk juist daarom wil ik ze niet.
Ik heb "gelukkig" vaak de kinderen bij me en idd op mijn telefoon spelletjes doen oid... bezig zijn.quote:
[..]
Hoe ga je 'uit je hoofd' op momenten dat je eigenlijk niets anders kan dan wachten? Dat is waarom ik het ov vaak zo moeilijk vind, los van dat daar geen toilet is. Ik speel ondertussen wel spelletjes op mijn telefoon, maar dat voelt ook wel als vluchtgedrag.
Mijn therapie was enkele maanden geleden afgerond, maar dat was toch nog te vroeg want ik viel bijna gelijk terug. Nu heb ik over twee weken een nieuwe intake.
Medicijnen heb ik niet en wil ik ook niet. Hoe verleidelijk het soms ook lijkt, of eigenlijk juist daarom wil ik ze niet.
Ik heb eerder wel medicatie gehad voor angstklachten en momenteel voelt het heel verleidelijk om er weer mee te starten...
Je gebruikt nu toch ook nog medicatie, of bedoel je andere? Ik ben er niet zo in thuis. Ik wil op dit moment vooral meer vertrouwen in mezelf en mijn lichaam krijgen, niet in een pilletje. Al zou het wel fijn zijn om de paniek zo soms even aan de kant te kunnen schuiven.quote:
Ik heb "gelukkig" vaak de kinderen bij me en idd op mijn telefoon spelletjes doen oid... bezig zijn.
Ik heb eerder wel medicatie gehad voor angstklachten en momenteel voelt het heel verleidelijk om er weer mee te starten...
Ik heb "gelukkig" vaak de kinderen bij me en idd op mijn telefoon spelletjes doen oid... bezig zijn.quote:
[..]
Hoe ga je 'uit je hoofd' op momenten dat je eigenlijk niets anders kan dan wachten? Dat is waarom ik het ov vaak zo moeilijk vind, los van dat daar geen toilet is. Ik speel ondertussen wel spelletjes op mijn telefoon, maar dat voelt ook wel als vluchtgedrag.
Mijn therapie was enkele maanden geleden afgerond, maar dat was toch nog te vroeg want ik viel bijna gelijk terug. Nu heb ik over twee weken een nieuwe intake.
Medicijnen heb ik niet en wil ik ook niet. Hoe verleidelijk het soms ook lijkt, of eigenlijk juist daarom wil ik ze niet.
Ik heb eerder wel medicatie gehad voor angstklachten en momenteel voelt het heel verleidelijk om er weer mee te starten...
Nee ik ben nog steeds aan het bedenken of ik het wel of niet wil.. heb enkel de oxazepam om rust te geven als t kut gaat...quote:
[..]
Je gebruikt nu toch ook nog medicatie, of bedoel je andere? Ik ben er niet zo in thuis. Ik wil op dit moment vooral meer vertrouwen in mezelf en mijn lichaam krijgen, niet in een pilletje. Al zou het wel fijn zijn om de paniek zo soms even aan de kant te kunnen schuiven.
Bij mij speelt ook gewoon de -nog geen diagnose hebben mee... bij alles wat ik voel denk ik teveel ofzo
Zoals vandaag.Ik heb zelf antidepressiva (sertraline). Die zouden ook tegen angst/dwang moeten helpen. Ik heb niet echt de indruk dat het veel doet
Tegen mij werd gezegd: de medicijnen zijn een tijdelijk steuntje om je te helpen je angsten aan te gaan, en wat makkelijker door de therapie heen te komen. Ze zijn geen definitieve oplossing van de angst
En idd is meer een tijdelijke hulp. Ik ben ooit gestart met paroxetine.. sertraline was bij mij echt niet de juiste hulp...
Ik snap wat je bedoelt.quote:
Vind ik op zich een best logische reden, van je zus.
Je referentiekader is anders als je "normale" toestand niet zo lekker is. Dan is "niet zo lekker" niet meer werkend als een reden om iets niet te doen, want dan kan je helemaal niks meer gaan doen. Dus dan wordt "stikberoerd" pas een reden om af te zeggen. Ik neem aan dat je zus haar normale toestand wel prima is. Als ze zich dan niet zo heel lekker voelt, zegt ze iets af. Logisch.
Verder zijn dat soort beschrijvingen van hoe het met je gaat sowieso niet echt betrouwbaar, want 'het gaat niet zo goed' kan voor de een iets heel anders betekenen dan voor de ander.
Ja, raar spul.quote:
Oxazepam daar stresste ik in het verleden dwars doorheen (kreeg het toen ik doodsbang was voor de tandarts) en als ik dan weer thuis was viel ik of als een blok in slaap, maar ik ben ook wel gaan fietsen en weet alleen nog flarden van waar ik ben geweest. Geen fijn spul, vond ik het.
Ik heb ook wel gehad dat ik erdoorheen keihard in paniek was, maar niet goed kon praten of bewegen. Dat is naar, want dan kan je niet goed geholpen worden
Ja precies. Bij mij is "wel okee" vaak gelijk aan wat voor een ander "ronduit kut" zou zijnquote:
[..]
Ik snap wat je bedoelt.
Verder zijn dat soort beschrijvingen van hoe het met je gaat sowieso niet echt betrouwbaar, want 'het gaat niet zo goed' kan voor de een iets heel anders betekenen dan voor de ander.
Als ik zeg "het gaat niet zo goed" moet je het vertalen als "ik zie alles niet meer zitten en ben compleet in de war". Terwijl er ook mensen zijn die bij "het gaat niet zo goed" bedoelen dat ze weer eens een paar nachten te kort geslapen hebben en iets te veel hooi op hun vork genomen hebben of zo
sorry voor de luchten mensen. Maar het ging allemaal prima en net kakte ik helemaal in. Benauwd, moe, klam van het zweet, buikpijn. Dus leuk. Concert begint zo. En ik zit te kakken.
ik heb het overleefd. Nog een beetje aan de stok gekregen met een grietje dus dat klinkt als een geslaagd concert.
Nee Take Thatquote:
al 25 jaar fan and counting. Dus daar moest ik wel naartoe. Zou donderdag weer naar een concert gaan, maar dat heb ik afgezegd. Even niks meer deze week.Hahahah, andere uiterstequote:
[..]
Nee Take That
2 concerten in een korte periode is ook wel veel.quote:
[..]
Nee Take That
Ik kom hier ook even meeschrijven. Het heeft me even wat moed gekost om hier te beginnen, want ik vind het eigenlijk moeilijk om van mezelf te accepteren dat ik last heb van angsten (zie mezelf liever als een ''normaal'' persoon), maar dat is nu eenmaal niet zo.
Korte intro:
Begin studententijd te maken gekregen met sociaal fobische klachten. Hou er nooit zo van om dan verbanden te zoeken met (verre) verleden, maar d.m.v. hulp psycholoog zou de oorzaak kunnen liggen in mijn vriendengroep van destijds waarvan ik het heel belangrijk vond om erbij te horen, maar andersom er in die groep wat mensen zaten die een beetje minderwaardig deden over mij (niet accepteren), een vrij ongezonde situatie die wel enkele jaren heeft geduurd.
Dit in combinatie met een vrij strenge opvoeding (accepteren als persoon was lastig, er werd gestreefd naar 100% compliancy met een maatschappelijk ideaalplaatje) en het feit dat ik als kind zéér lang was voor mijn leeftijd (basisschool), waardoor ik door leerkrachten en oudere leerlingen structureel anders (doorgaans minder leuk) werd behandeld dan klasgenootjes, dingen van mij niet werden geaccepteerd die van anderen wel werden geaccepteerd.
Enfin, ik ben nu dertig en eigenlijk best blij/tevreden met mezelf. Maar dat is objectief. Minderwaardige gevoelens of gevoelens niet goed genoeg te zijn, zijn nog altijd aan de orde van de dag. Dit heeft ook gezorgd voor een negatieve spiraal, doordat ik nu weliswaar een prima leven heb, maar wel op een lager niveau acteer (w.b.t. carriere, liefdesleven, sociale relaties, vrijetijds invulling) dan ik zonder mijn angstklachten had gedaan.
En ik kom nu ook op een leeftijd dat één en ander zichzelf begint te versterken : lang vrijgezel (eng om te daten, enorm spannend/ angsten), waardoor je ook vanuit de maatschappij steeds meer negatieve feedback/houding krijgt (''Wat mankeert er aan jou'') en kennissen die wel de boel op de rit hebben die dit maar al te graag laten horen en zichzelf toch merkbaar wel een stuk toffer en interessanter vinden dan mij.
Objectief weet ik het allemaal wel te verklaren en in perspectief te zetten, maar ik moet voorkomen dat ik in een soort negatieve spiraal terecht kom/ blijf hangen zeg maar
Veel succesquote:
Nou, heb zo mijn intake bij de psych, maar ben zowat tegen de vlakte gegaan van de warmte. Dus eens zien hoe ik daar ga komen.
Cherrylips, succes! Het is warm he...
ChildoftheStarts, succes!
Ik ben er nu maar Jezus heb het warm.quote:
Het is anders heel erg normaal om op z'n minst ergens in je leven eens last te hebben van psychische problemen.quote:
Het heeft me even wat moed gekost om hier te beginnen, want ik vind het eigenlijk moeilijk om van mezelf te accepteren dat ik last heb van angsten (zie mezelf liever als een ''normaal'' persoon), maar dat is nu eenmaal niet zo.
Ik lees dat je bij een psycholoog loopt, heb je al wat technieken op kunnen pakken die je helpen om er beter mee om te gaan?
Hopelijk gaat je intake goed, CL! Ik heb de mijne morgen.
Maar daar gaan we mee aan de slag. SPOILERWaarschijnlijk sluimert het al langer, maar ben ik vorig jaar overspannen/overbelast geraakt, wat resulteerde in paniekaanvallen en spanningen, en die spanningen heb ik de hele dag door en die vreten dus energie. Ik maak me vooral druk om wat anderen van me denken en op me reageren, en dat ik geen nee durf te zeggen. En dat is geleidelijk aan verder uitgebreid.
Fiets achteraf terug naar huis: nergens last van.SPOILERWas ook aan de dunne enzo
Het is ook wel helemaal twee minuten fietsen, maar toch.
Dat is waar.quote:
[..]
Het is anders heel erg normaal om op z'n minst ergens in je leven eens last te hebben van psychische problemen.
Ik lees dat je bij een psycholoog loopt, heb je al wat technieken op kunnen pakken die je helpen om er beter mee om te gaan?
Nog niet echt.
De psycholoog is bezig met cognitieve gedragstherapie (zoals ik al verwachtte), maar ik vind het heel lastig om die therapie te omarmen, omdat ik hem erg eenzijdig gemotiveerd vind : bij negatieve gedachten wordt constant gevraagd : heb je daar bewijs voor, niet invullen voor een ander wat diegene over jou denkt.
Vervolgens mag je die negatieve interpretaties niet denken, maar dan wél positief, terwijl daar naar mijn idee dan evenmin bewijs voor is
Dus zeg maar: Ik deed X, persoon Y reageerde daar op manier Z op en zal dus wel Q (negatief) denken. Psycholoog zegt : waaruit kun je dat opmaken. Je hebt geen bewijs dat persoon Y Q (negatief) dacht. En zonder bewijs, mag je niets denken/ invullen.
Maar vervolgens mag je dus wel Q (negatief) inwisselen voor E (positief), terwijl daar evenmin bewijs voor is. Daarnaast is het ook zo in mijn ogen dat, als ergens géén bewijs voor is, of iets wordt niet met zoveel woorden uitgesproken, dat het dan dus maar meteen niet waar is.
Ik vind het een klein beetje je kop in het zand steken. Ik snap de essentie natuurlijk wel : niet te snel denken dat je iets niet goed hebt gedaan (dingen negatief invullen). Maar de manier waarop mijn psycholoog alles uitlegt vind ik ook wel een beetje te positief/ignorant ofzo.
De clue is om inderdaad de minimale dingen op te noemen die je juist WEL zeker weet ipv constant dingen invullen. Ik was / ben er ook heel goed in.quote:
[..]
Dat is waar.
Nog niet echt.
De psycholoog is bezig met cognitieve gedragstherapie (zoals ik al verwachtte), maar ik vind het heel lastig om die therapie te omarmen, omdat ik hem erg eenzijdig gemotiveerd vind : bij negatieve gedachten wordt constant gevraagd : heb je daar bewijs voor, niet invullen voor een ander wat diegene over jou denkt.
Vervolgens mag je die negatieve interpretaties niet denken, maar dan wél positief, terwijl daar naar mijn idee dan evenmin bewijs voor is
Dus zeg maar: Ik deed X, persoon Y reageerde daar op manier Z op en zal dus wel Q (negatief) denken. Psycholoog zegt : waaruit kun je dat opmaken. Je hebt geen bewijs dat persoon Y Q (negatief) dacht. En zonder bewijs, mag je niets denken/ invullen.
Maar vervolgens mag je dus wel Q (negatief) inwisselen voor E (positief), terwijl daar evenmin bewijs voor is. Daarnaast is het ook zo in mijn ogen dat, als ergens géén bewijs voor is, of iets wordt niet met zoveel woorden uitgesproken, dat het dan dus maar meteen niet waar is.
Ik vind het een klein beetje je kop in het zand steken. Ik snap de essentie natuurlijk wel : niet te snel denken dat je iets niet goed hebt gedaan (dingen negatief invullen). Maar de manier waarop mijn psycholoog alles uitlegt vind ik ook wel een beetje te positief/ignorant ofzo.
Bijvoorbeeld: "Ik zie mijn vrienden regelmatig dus ze vinden het schijnbaar toch leuk om met mij af te spreken"
Je moet wel mensen leren vertrouwen want denken dat mensen liegen of doen alsof doet veel afbreuk aan die gedachten. Maar het duurde voor mij jaren voordat ik hiermee om kon gaan.
De realisatie dat ik mezelf helemaal niet bezig hield met de dingen waarvan ik dacht dat andere mensen zich over mij bezighielden hielp ook mee (misschien is dat ingewikkeld
) maar voorbeeld. Ik maak me constant druk om die puist en wat mensen daar wel niet over denken....
Vriendin en ik zijn wat aan het drinken en zei zegt: Ik heb zo'n verschrikkelijke puist * hier *.
Heb ik het bij haar niet eens gezien
omdat het mij niets boeit Maar ik maak me wel druk om wat anderen over die van mij denken
Waar dus in realiteit zij net als mij het bij zichzelf wel zien maar bij mij niet.
Als je snapt wat ik bedoel
Ik slik wellbutrin, maar de levertijd ervan werd afgelopen jaar regelmatig verzet. Sowieso bestel ik direct als ik een dosis heb opgehaald, maar afgelopen maanden werd het al een paar keer verzet. Het zou afgelopen vrijdag geleverd worden (ik was de week ervoor ook al geweest), dus ik kom vandaag aan de balie en... niks. Leverdatum staat nu op eind augustus. Ik heb nu nog maar 4 tabletjes. De apotheekmedewerker had wel een alternatief, maar dan moet ik elke twee maanden bijna 90 euro neerleggen en zou ook nog eens half juli worden. Dat geld en die tijd heb ik niet.
Dat houd dus in dat ik in een superkorte tijd moet gaan ontwennen. An sich voel ik mij er wel klaar voor, maar ik wilde er over een paar maanden pas van af en gewoon volgens het boekje afbouwen. Ik heb mijn psychiater maar een mailtje gestuurd met een voorstel om af te bouwen. Gelukkig is het geen SSRI, maar naja onderstaand artikel zegt genoeg. Kut.
https://www.cinderella-tx.org/files/2015/01/Groot-2014.pdf
Neups, landelijk probleem volgens mijn apotheek.quote:
En geen andere apotheek in de omgeving die het kan leveren? Want afbouwen met 4 tabletjes lijkt me ook geen aanrader... wat klote zeg...
Dat vond ik wel even pittig om te horen. Ik weet dat ik een ongezonde relatie heb met eten, en het bij mij altijd heel erg zwart/wit is. Maar aan de andere kant is dat gewoon voor mij 'normaal' geworden nadat ik vroeger wel eetproblemen heb gehad.
Anyhow. Iets om even goed over na te denken. De angst moet eerst beter gaan, want eten is nu ook gewoon een stuk veiligheidsgedrag.
Voor de rest wel een fijne afspraak. We hebben samen een wat duidelijker beeld van mijn doelen gekregen, dus kan ik enkele doelen verder uitwerken tot kleinere stappen zodat ik daar de komende weken mee kan oefenen.
Beetje een late reactie.quote:Op zaterdag 6 juli 2019 14:51 schreef Meridiaan het volgende:
[..]
Neups, landelijk probleem volgens mijn apotheek.
Maar heb je zelf ook rondgebeld?
Ik heb dit 2 x gehad met een ander medicijn.Eerste keer zei ik dat ik dan wel zelf rond zou gaan bellen, binnen 3 minuten hing de apotheek weer aan de telefoon dat het toch leverbaar was.2e x keer weer moeilijk , zelf gevraagd of ze het medicijn ook niet in een andere dosering hadden? Ja dat hadden ze.
Dus gezegd dat ze die dan maar moesten leveren en ik ipv 1 pil wel 2 pilletjes zou slikken.
Probleem opgelost.
Laat je iig niet in een keer afschepen.
Ik heb hulp gekregen van een heel lieve, attente FOKkerquote:
[..]
Beetje een late reactie.
Maar heb je zelf ook rondgebeld?
Ik heb dit 2 x gehad met een ander medicijn.Eerste keer zei ik dat ik dan wel zelf rond zou gaan bellen, binnen 3 minuten hing de apotheek weer aan de telefoon dat het toch leverbaar was.2e x keer weer moeilijk , zelf gevraagd of ze het medicijn ook niet in een andere dosering hadden? Ja dat hadden ze.
Dus gezegd dat ze die dan maar moesten leveren en ik ipv 1 pil wel 2 pilletjes zou slikken.
Probleem opgelost.
Laat je iig niet in een keer afschepen.
, waardoor ik wat meer gedoseerd kan afbouwen. Nogmaals: anonieme donor: hartelijk dank en superlief dat je wat voor mij kon betekenen.
Succes met afbouwen
Ow dat is toch wel even schrikken dan, het besef dat het wordt gezien als eetprobleem terwijl je daar zelf misschien niet eens bij stil had gestaan.quote:
Nou, de tweede afspraak bij de nieuwe behandelaar liep wat anders dan verwacht. Ze gaf aan dat ze na de intake nog had nagedacht, en me naast deze afspraken voor de angst ook zou willen doorverwijzen naar de specialistische ggz, maar dan voor een eetstoornisbehandeling.
Dat vond ik wel even pittig om te horen. Ik weet dat ik een ongezonde relatie heb met eten, en het bij mij altijd heel erg zwart/wit is. Maar aan de andere kant is dat gewoon voor mij 'normaal' geworden nadat ik vroeger wel eetproblemen heb gehad.
Anyhow. Iets om even goed over na te denken. De angst moet eerst beter gaan, want eten is nu ook gewoon een stuk veiligheidsgedrag.
Voor de rest wel een fijne afspraak. We hebben samen een wat duidelijker beeld van mijn doelen gekregen, dus kan ik enkele doelen verder uitwerken tot kleinere stappen zodat ik daar de komende weken mee kan oefenen.
Ik kreeg de tip voor psychosomatische therapie (jaja) om met de spanningen in mijn lichaam om te gaan. Had vorige week de intake, maar niet echt een klik met die fysio. Maar ik ga het gewoon proberen en als het me te vaag wordt, dan houdt het op. 'De meeste mensen die doen dit omdat het moet, maar je moet er zelf ook positief in staan en het echt willen.' En later 'ik wil graag dat je dit en dit doet.' Ik: 'Momentje hoor, want ik moet even heel veel en dat lijkt me ook niet bevorderlijk, van therapeute moet ik dit, ik moet werken en deadlines halen, ik moet gaan sporten, ik moet hier nu nog een dagboekje bij gaan houden, ik moet thuis ademhalingsoefeningen doen, ik moet huishoudelijke taken doen, en ik moet ook sociaal blijven doen anders ga ik kluizenaren en van alles ontwijken. Even een ding tegelijk.' Hij: 'Ik heb het nooit over moeten gehad, dat maak je er zelf van.'
Ja dan doe ik het toch niet
Misschien dat ik me beter kan opgeven voor mindfulness en een goede wekelijkse massage ofzo.
Ik zie er best wat dingen tussenstaan die misschien wel op een to-do lijstje staan, maar die eigenlijk vooral rust geven als je het echt doet. Ademhalingsoefeningen en een dagboekje bijhouden vind ik bijvoorbeeld wel fijn. Misschien kun je sport en sociaal combineren? En huishouden kan misschien even wat makkelijker zodat het minder tijd inneemt.
Ik weet ook nog niet wat ik ermee wil, blijf maar twijfelen.quote:
Ow dat is toch wel even schrikken dan, het besef dat het wordt gezien als eetprobleem terwijl je daar zelf misschien niet eens bij stil had gestaan.
Waarom blijf je twijfelen? Ik begrijp uit je woorden dat jouw manier van eten je een gevoel van veiligheid geven. Is het idee niet juist om andere copingmechanismen te vinden die meer voor je doen?quote:
Ik denk dat het vooral helpt om niet alles te zien als iets wat je moet doen, en als het toch teveel blijft gewoon prioriteiten te stellen.
Ik zie er best wat dingen tussenstaan die misschien wel op een to-do lijstje staan, maar die eigenlijk vooral rust geven als je het echt doet. Ademhalingsoefeningen en een dagboekje bijhouden vind ik bijvoorbeeld wel fijn. Misschien kun je sport en sociaal combineren? En huishouden kan misschien even wat makkelijker zodat het minder tijd inneemt.
[..]
Ik weet ook nog niet wat ik ermee wil, blijf maar twijfelen.
Ah nee, dat is niet helemaal hoe ik het bedoelde. Ik heb door mijn angsten vaak last van mijn buik, en op die momenten durf ik heel veel niet te eten. Dus dan kan ik bijvoorbeeld geen salade eten, of andere versproducten en grijp ik maar weer naar een broodje pindakaas. Of op slechtere dagen eet ik gewoon niets buiten de deur, dan heb ik zoveel honger na een werkdag. Dus dan eet ik een zak chips leeg zodra ik me weer ontspannen voel na de treinreis terug naar huis.quote:
Waarom blijf je twijfelen? Ik begrijp uit je woorden dat jouw manier van eten je een gevoel van veiligheid geven. Is het idee niet juist om andere copingmechanismen te vinden die meer voor je doen?
En ik loop dus vaak met dropjes of iets van zoet drinken, voor de momenten dat ik me flauw voel is dat een soort veiligheidsgedrag. Alsof ik daarmee voorkom dat ik flauwval. Terwijl ik weet dat dat niet rationeel is.
Zonder die angsten zou ik al een heel stuk gezonder eten.
Het 'eetstoornis' gedeelte (ik vind dat echt een te groot woord ervoor) zit hem vooral in het feit dat ik heel veel moeite heb met afvallen. Want ik ben nu te dik, maar zodra ik weer begin met gezond eten sla ik altijd door. Het is bij mij compleet obsessief en veel te streng of niet. Maar ik wil niet meer terug naar het obsessieve.
Maar als ik het niet doe, heeft dat ook gevolgen want ik zit daar niet voor de kat z'n viool.quote:
Ik denk dat het vooral helpt om niet alles te zien als iets wat je moet doen, en als het toch teveel blijft gewoon prioriteiten te stellen.
Ik zie er best wat dingen tussenstaan die misschien wel op een to-do lijstje staan, maar die eigenlijk vooral rust geven als je het echt doet. Ademhalingsoefeningen en een dagboekje bijhouden vind ik bijvoorbeeld wel fijn. Misschien kun je sport en sociaal combineren? En huishouden kan misschien even wat makkelijker zodat het minder tijd inneemt.
[..]
Ik weet ook nog niet wat ik ermee wil, blijf maar twijfelen.
Dagboekje doe ik, ademhalingsoefeningen doe ik. Ik zit ook nog met die vermoeidheid waarmee het begon, en dat verschilt per dag, of per dagdeel zelfs.
edit: ik moest een meditatieoefening doen op die tafel en bij het omhoog komen heb ik weer eens wat verrekt en nu krijg ik m'n linkerarm niet meer omhoog
Probeer er nu zonder opname overheen te komen, arts heeft wel Seroquel voorgeschreven omdat ik gewoon te vaak terug val en rust in m'n kop nodig ga hebben.
Gisteren meteen begonnen met 1 's ochtends en 1 's avonds (50mg). Vanavond moet ik ophogen naar in één keer 100mg en als dat gaat morgen naar 150mg.
Hoop wel dat dit wat gaat doen, verhalen op internet en die ik eerder in de kliniek gehoord hebben waren over het algemeen positief.
Dat kreeg ik voorgeschreven om te slapen. Hielp als een tiet, en lijkt mij dat het goed helpt tegen angst, maar lijkt me dat je dan haast niet kan functioneren? Ik sliep dan 12-14 uur als een blok!quote:
Blegh toch terugval, OCD maar vooral angst full blown terug.
Probeer er nu zonder opname overheen te komen, arts heeft wel Seroquel voorgeschreven omdat ik gewoon te vaak terug val en rust in m'n kop nodig ga hebben.
Gisteren meteen begonnen met 1 's ochtends en 1 's avonds (50mg). Vanavond moet ik ophogen naar in één keer 100mg en als dat gaat morgen naar 150mg.
Hoop wel dat dit wat gaat doen, verhalen op internet en die ik eerder in de kliniek gehoord hebben waren over het algemeen positief.
Dat schijnt minder te worden, maar door de angst functioneer in nu ook voor geen meter. Tenminste op de dagen dat ik zo eigenwijs ben dat het wel zonder pammetje kan.quote:
[..]
Dat kreeg ik voorgeschreven om te slapen. Hielp als een tiet, en lijkt mij dat het goed helpt tegen angst, maar lijkt me dat je dan haast niet kan functioneren? Ik sliep dan 12-14 uur als een blok!
Vandaag maar één echt OCD aanval gehad, maar man de paniek giert door m'n lichaam. Kom door die paniek niet verder dat beetje Netflix, wat klusjes in huis, wat gamen en fietsen.. (had eerder een pammetje moeten pakken..)
Met een beetje geluk dempt de Seroquel de angst de komende dagen.
Inslapen ging al goed met de Mirtazapine en Clomi, maar Seroquel zorgde iig vannacht voor mindere momenten waarop ik wakker was.
Ja ok, ik denk dat de angst idd wel zorgt voor genoeg adrenaline. Ik kreeg het eerst voorgeschreven toen ik richting een manie ging van de AD. Herinner me nu dat dat toen ook maar een beetje hielp (van niet slapen naar max 3 uur ofzo).quote:
[..]
Dat schijnt minder te worden, maar door de angst functioneer in nu ook voor geen meter. Tenminste op de dagen dat ik zo eigenwijs ben dat het wel zonder pammetje kan.
Vandaag maar één echt OCD aanval gehad, maar man de paniek giert door m'n lichaam. Kom door die paniek niet verder dat beetje Netflix, wat klusjes in huis, wat gamen en fietsen.. (had eerder een pammetje moeten pakken..)
Met een beetje geluk dempt de Seroquel de angst de komende dagen.
Inslapen ging al goed met de Mirtazapine en Clomi, maar Seroquel zorgde iig vannacht voor mindere momenten waarop ik wakker was.
Het gekke is wel dat die angst lichtelijk zakt zodra ik m'n Clomipramine en Mirtazapine op heb. 's avonds gaat het dus wel meestal.quote:
[..]
Ja ok, ik denk dat de angst idd wel zorgt voor genoeg adrenaline. Ik kreeg het eerst voorgeschreven toen ik richting een manie ging van de AD. Herinner me nu dat dat toen ook maar een beetje hielp (van niet slapen naar max 3 uur ofzo).
Ben benieuwd naar vannacht met de 100mg in 1x. Volgens de psych moet het gaan doen wat ik nu probeer met Lorazepam. (Die wil ik echt niet te vaak/te lang slikken). Ik zou mogelijk (zeker in het begin) wat duffer zijn maar wel kunnen functioneren (en bijv autorijden) als de dufheid weg is getrokken.
Ik denk inderdaad dat seroquel minder verslavend is dan pammetjes idd! En zijn inderdaad bedoelt om langer te slikken zonder teveel klachten (volgens mij een veelgebruikte antipsychoticum)quote:
[..]
Het gekke is wel dat die angst lichtelijk zakt zodra ik m'n Clomipramine en Mirtazapine op heb. 's avonds gaat het dus wel meestal.
Ben benieuwd naar vannacht met de 100mg in 1x. Volgens de psych moet het gaan doen wat ik nu probeer met Lorazepam. (Die wil ik echt niet te vaak/te lang slikken). Ik zou mogelijk (zeker in het begin) wat duffer zijn maar wel kunnen functioneren (en bijv autorijden) als de dufheid weg is getrokken.
Ik hoop dat het werkt
Ik heb twee keer afgebouwd na langer pammetjes gebruik en dat was niet fijn, je moet dan echt je best doen om er niet één te vatten.quote:
[..]
Ik denk inderdaad dat seroquel minder verslavend is dan pammetjes idd! En zijn inderdaad bedoelt om langer te slikken zonder teveel klachten (volgens mij een veelgebruikte antipsychoticum)
Ik hoop dat het werkt
Sta het me dan ook alleen toe in crisis periodes.
Snap ik! Is ook echt meukquote:
[..]
Ik heb twee keer afgebouwd na langer pammetjes gebruik en dat was niet fijn, je moet dan echt je best doen om er niet één te vatten.
Sta het me dan ook alleen toe in crisis periodes.
Ik heb ook positieve ervaringen met Seroquelquote:
Blegh toch terugval, OCD maar vooral angst full blown terug.
Probeer er nu zonder opname overheen te komen, arts heeft wel Seroquel voorgeschreven omdat ik gewoon te vaak terug val en rust in m'n kop nodig ga hebben.
Gisteren meteen begonnen met 1 's ochtends en 1 's avonds (50mg). Vanavond moet ik ophogen naar in één keer 100mg en als dat gaat morgen naar 150mg.
Hoop wel dat dit wat gaat doen, verhalen op internet en die ik eerder in de kliniek gehoord hebben waren over het algemeen positief.
Zowel voor overdag als voor het slapen. Werkte bij mij behoorlijk stevig, met 25 mg kon ik al niet meer fatsoenlijk fietsen, maar die dingen lijken allemaal wat harder bij me aan te komen
Ik ben er inmiddels weer een weekje vanaf na het maandenlang iedere avond voor het slapen gebruikt te hebben (al die tijd dezelfde dosis) en ik merkte er niks van toen ik ermee stopte (behalve dat ik zelf rustig moest worden om in te slapen, maar dat spreekt voor zich). Dus goed spul
Hee, en sterkte Thijs. Je kunt het. Een terugval betekent niet terug bij af, want je hebt een hoop wijsheid en ervaring erbij sinds de vorige keer dat je je zo voelde en die kun je gebruiken om hier soepeler uit te komen
Ik heb ook het gevoel dat ik de hele tijd moet acteren bij ze. Ik voel niet echt affectie en vind lichamelijk contact niet prettig, maar omdat ik weet dat zij er behoefte aan hebben (soms vraagt mijn moeder om een knuffel omdat ze weet dat ik die uit mezelf niet geef) geef ik dan toch een knuffel. Alle affectieve handelingen doe ik voor hen, ondanks mijn afkeer ervan. Ik weet niet of dit te maken heeft met het oncomfortabele gevoel dat ik heb wanneer ik met ze over intieme dingen praat, maar ik denk dat ik dit ook maar eens ga bespreken met een hulpverlener. Misschien heeft het met autisme te maken.
Dank je welquote:
.Best wel verdrietig allemaal..quote:
Ik gun je dat je een goede verbinding gaat maken met anderen en jezelf.
Eerst met jezelf natuurlijk..
Dat je een weg gaat vinden uit de uitzichtloosheid.
Ik wil je knuffelen maar dat wil je vast niet.
Wat een tof nieuws!quote:
Vanaf deze week mag ik twee keer in de week een nachtje thuis slapen
Ow, sterkte!quote:
Ik ben weer opgenomen vanwege suïcidaliteit.
Alleen voor hen en met hen niet, of in het algemeen niet? Nieuwsgierigheid van mij hoor, als je het er niet over wil hebben is dat natuurlijk ook prima.quote:[..] moeder en stiefvader [...] Ik voel niet echt affectie en vind lichamelijk contact niet prettig [...]
quote:
[..]
Best wel verdrietig allemaal..
Ik gun je dat je een goede verbinding gaat maken met anderen en jezelf.
Eerst met jezelf natuurlijk..
Dat je een weg gaat vinden uit de uitzichtloosheid.
Ik wil je knuffelen maar dat wil je vast niet.
Een virtuele kan ik wel aan
.Thanks.quote:
[..]
Wat een tof nieuws!
[..]
Ow, sterkte!
[..]
Alleen voor hen en met hen niet, of in het algemeen niet? Nieuwsgierigheid van mij hoor, als je het er niet over wil hebben is dat natuurlijk ook prima.
Het geldt niet alleen voor mijn ouders, maar in het algemeen. Al heb ik ook wel positieve ervaringen gehad. Met baby's bijvoorbeeld.
Dank je.quote:
Op Dat veronderstelt toch echt dat ik er jou eentje in het echt zo willen geven.quote:
Nooit het gevoel gehad iemand te willen knuffelen?
Liefquote:
[..]
Dat veronderstelt toch echt dat ik er jou eentje in het echt zo willen geven.
Nooit het gevoel gehad iemand te willen knuffelen?
.Ja, ik denk het wel, maar niet vaak.
Gaat het een beetje nu?quote:
[..]
Lief
Ja, ik denk het wel, maar niet vaak.
Het gaat op zich wel. Voel me onrustig en somber, maar ik probeer wel om wat activiteiten te doen en dat helpt wel. Gelukkig krijg ik ook wat stimulans van de begeleiding, anders lig ik het liefst de hele dag in bed. Want ik heb weinig energie en concentratie en als ik kan slapen hoef ik niets te voelen.quote:
Ja begrijpelijk...quote:
[..]
Het gaat op zich wel. Voel me onrustig en somber, maar ik probeer wel om wat activiteiten te doen en dat helpt wel. Gelukkig krijg ik ook wat stimulans van de begeleiding, anders lig ik het liefst de hele dag in bed. Want ik heb weinig energie en concentratie en als ik kan slapen hoef ik niets te voelen.
Niet willen voelen, het niet willen accepteren van je leven.
Ze willen je helpen
Opgelost door even lekker te wielrennen. Hopen dat de seroquel nog beter gaat werken :-)
sterkte lieverd@MatthijsDJ wat goed om te horen dat het wat beter gaat al. Hopelijk zet dat door
[ Bericht 58% gewijzigd door Tele6 op 19-07-2019 08:16:49 (Sorry, laat maar) ]
Ik heb de hele vakantie al momenten waarop ik paniekaanvallen heb en dingen uiteindelijk niet kunnen doen daardoor. Gisteren heb ik tijdens zo'n aanval doorgezet en dat resulteerde erin dat ik wél door de smalle straatjes van Cinque Terre kon lopen. Plus dat ik in een trein heb gezeten, die zelfs door een tunnel ging: iets waar ik jaren angst voor had.
Ik gooi dit enthousiast op de gezins app. En echt niemand kan het opbrengen om ook maar iets te zeggen. Dat terwijl de oorzaak van die angststoornis deels bij mijn familie ligt (mijn moeder maakte ons overal bang voor, waardoor 2 van de 3 kinderen een angststoornis hebben). Ben altijd tegengehouden om te groeien, omdat de wereld in haar ogen groot en slecht was. In mijn relatie kost het mijn vriend heel veel moeite om soms begrip op te brengen, omdat ik al angst ervaar bij simpele dingen. En nu ik in de overwinningsfase zit en dingen weer normaal kan, kan niemand het opbrengen om even op mijn 'trotse' moment in te gaan.
Heb nu echt de neiging om al het contact te verbreken, maar ik heb gezien wat dat kan veroorzaken (opa en oma zijn dood gevonden omdat mijn moeder geen contact meer wou, omdat de ouders van mijn vader andere denk- en leefwijze hadden, en dat was uiteraard slecht). Dit had uiteraard een ontzettende nasleep en ook hiervoor ben ik in therapie beland toendertijd. Dit wil ik mijn toekomstige kinderen ook weer niet aandoen omdat ik wél kan nadenken.
Sorry dat het misschien wat onsamenhangend is.. maar het zit echt hoog nu.
Ik zou het even laten rusten voordat je nu overhaaste dingen doet of zegt waarvan je later spijt krijgtquote:
@:kuolema
Niet iedereen vindt knuffelen even fijn. Ik vind sommige vormen van aanraking zelfs echt naar. Ik kan enorm schrikken van een hand op m'n knie of mijn rug. Dat hoort nu maar gewoon bij mij en we doen het er maar mee. Wat me enorm geholpen heeft om het minder vreselijk te vinden (zeg maar, dat ik kan zeggen "ik vind het niet fijn als je dat doet" in plaats van dat ik wegren of om me heen ga slaan) is juist door het minder vaak toe te laten. Eerder liet ik het vaak maar gebeuren, en op een gegeven moment liep dan mijn emmer heel hard over. Nu ik eerder aangeef dat zo'n aanraking me geen goed doet, kom ik niet op dat emmer-overloop-moment. Misschien heb je hier wat aan. Misschien ook niet. Hoe dan ook wilde ik zeggen dat het niet erg is hoe je bent.
Ik vind vaak stevig iemands hand vasthouden fijner dan knuffelen. Misschien kan zoiets ook werken, een alternatief vinden dat wel fijn voelt.
Maar je hoeft het niet "op te lossen" want je bent zoals je bent en dat is geen probleem, en als er geen probleem is, is er ook geen oplossing nodig
Je zit niet op dezelfde plek opgenomen als ik, geloof ik, want wij hebben de laatste week geen opnames gehad die passen bij hoe ik denk dat jij bent. Ik zit namelijk ook opgenomen, ook vanwege suïcidaliteit. Nu de achtste week, maar hopelijk mag en kan ik over twee weken met ontslag.
@:MatthijsDJ wat goed om te horen dat het wat beter gaat al. Hopelijk zet dat door
Heb je ook aangegeven dat je er zo over denkt richting je familie?quote:
Ik ben even klaar met mijn familie wat betreft mijn angststoornis.
Ik heb de hele vakantie al momenten waarop ik paniekaanvallen heb en dingen uiteindelijk niet kunnen doen daardoor. Gisteren heb ik tijdens zo'n aanval doorgezet en dat resulteerde erin dat ik wél door de smalle straatjes van Cinque Terre kon lopen. Plus dat ik in een trein heb gezeten, die zelfs door een tunnel ging: iets waar ik jaren angst voor had.
Ik gooi dit enthousiast op de gezins app. En echt niemand kan het opbrengen om ook maar iets te zeggen. Dat terwijl de oorzaak van die angststoornis deels bij mijn familie ligt (mijn moeder maakte ons overal bang voor, waardoor 2 van de 3 kinderen een angststoornis hebben). Ben altijd tegengehouden om te groeien, omdat de wereld in haar ogen groot en slecht was. In mijn relatie kost het mijn vriend heel veel moeite om soms begrip op te brengen, omdat ik al angst ervaar bij simpele dingen. En nu ik in de overwinningsfase zit en dingen weer normaal kan, kan niemand het opbrengen om even op mijn 'trotse' moment in te gaan.
Heb nu echt de neiging om al het contact te verbreken, maar ik heb gezien wat dat kan veroorzaken (opa en oma zijn dood gevonden omdat mijn moeder geen contact meer wou, omdat de ouders van mijn vader andere denk- en leefwijze hadden, en dat was uiteraard slecht). Dit had uiteraard een ontzettende nasleep en ook hiervoor ben ik in therapie beland toendertijd. Dit wil ik mijn toekomstige kinderen ook weer niet aandoen omdat ik wél kan nadenken.
Sorry dat het misschien wat onsamenhangend is.. maar het zit echt hoog nu.
Ik denk dat het voor veel andere ook lastig is om te begrijpen wanneer iets een overwinning is, en dan zie op whatsapp ook nog eens niets van emotie of wat andere mensen op dat moment aan het doen zijn.
Cinque Terre is trouwens wel echt prachtig.
Leuk dat je daar naartoe bent geweest.Je deed niks verkeerdsquote:
@:kuolema
@:MatthijsDJ wat goed om te horen dat het wat beter gaat al. Hopelijk zet dat door
Aai over je bol.
Goed bezig jij kanjer!quote:
Ik ben even klaar met mijn familie wat betreft mijn angststoornis.
Ik heb de hele vakantie al momenten waarop ik paniekaanvallen heb en dingen uiteindelijk niet kunnen doen daardoor. Gisteren heb ik tijdens zo'n aanval doorgezet en dat resulteerde erin dat ik wél door de smalle straatjes van Cinque Terre kon lopen. Plus dat ik in een trein heb gezeten, die zelfs door een tunnel ging: iets waar ik jaren angst voor had.
Ik gooi dit enthousiast op de gezins app. En echt niemand kan het opbrengen om ook maar iets te zeggen. Dat terwijl de oorzaak van die angststoornis deels bij mijn familie ligt (mijn moeder maakte ons overal bang voor, waardoor 2 van de 3 kinderen een angststoornis hebben). Ben altijd tegengehouden om te groeien, omdat de wereld in haar ogen groot en slecht was. In mijn relatie kost het mijn vriend heel veel moeite om soms begrip op te brengen, omdat ik al angst ervaar bij simpele dingen. En nu ik in de overwinningsfase zit en dingen weer normaal kan, kan niemand het opbrengen om even op mijn 'trotse' moment in te gaan.
Heb nu echt de neiging om al het contact te verbreken, maar ik heb gezien wat dat kan veroorzaken (opa en oma zijn dood gevonden omdat mijn moeder geen contact meer wou, omdat de ouders van mijn vader andere denk- en leefwijze hadden, en dat was uiteraard slecht). Dit had uiteraard een ontzettende nasleep en ook hiervoor ben ik in therapie beland toendertijd. Dit wil ik mijn toekomstige kinderen ook weer niet aandoen omdat ik wél kan nadenken.
Sorry dat het misschien wat onsamenhangend is.. maar het zit echt hoog nu.
M'n moeder snapt het wel, die heeft het zelf ook gehad en met vlagen nog steeds, maar niet zoals ik gister dat ik met haar in de bioscoop zat en ik ineens flinke kramp kreeg en tijdens de trailers nog even helemaal los ben gegaan op het toilet (met stomme open hokjes, schaamde me echt helemaal kapot).quote:
[..]
Heb je ook aangegeven dat je er zo over denkt richting je familie?
Ik denk dat het voor veel andere ook lastig is om te begrijpen wanneer iets een overwinning is, en dan zie op whatsapp ook nog eens niets van emotie of wat andere mensen op dat moment aan het doen zijn.
Cinque Terre is trouwens wel echt prachtig.
Ik zou ook wel op vakantie willen op zich, maar dat gaat nu ook niet.
Heb jij eigenlijk je darmen wel eens laten onderzoeken? Speelt wel een hele grote rol binnen je angstklachten.quote:
M'n moeder snapt het wel, die heeft het zelf ook gehad en met vlagen nog steeds, maar niet zoals ik gister dat ik met haar in de bioscoop zat en ik ineens flinke kramp kreeg en tijdens de trailers nog even helemaal los ben gegaan op het toilet (met stomme open hokjes, schaamde me echt helemaal kapot).
Ik zou ook wel op vakantie willen op zich, maar dat gaat nu ook niet.
De huisarts heeft er een beetje op geduwd en geklopt. Heb verder geen klachten of buikpijn, alleen als ik dus ergens ben of naartoe moet.quote:
[..]
Heb jij eigenlijk je darmen wel eens laten onderzoeken? Speelt wel een hele grote rol binnen je angstklachten.
Ahja, dat is wel herkenbaar. Alleen ga ik meestal niet los, vooral het gevoel dat het foute boel is.quote:
De huisarts heeft er een beetje op geduwd en geklopt. Heb verder geen klachten of buikpijn, alleen als ik dus ergens ben of naartoe moet.
Maar klinkt wel alsof het de laatste tijd achteruit gaat bij jou. Heb je zelf dat gevoel ook?
Niet heel handig om dit te zeggen, of wel?quote:
[..]
Ahja, dat is wel herkenbaar. Alleen ga ik meestal niet los, vooral het gevoel dat het foute boel is.
Maar klinkt wel alsof het de laatste tijd achteruit gaat bij jou. Heb je zelf dat gevoel ook?
Want?quote:
Niet heel handig om dit te zeggen, of wel?
Een poosje terug ging je nog naar een concert naar Londen, en nu zou een vakantie niet kunnen. Dat is de angst waar je aan toegeeft. Dat hoort erbij, maar lijkt mij prima als andere dat dan ook zien en opmerken. We kunnen ook allemaal roepen dat het inderdaad heel kut is en de irrationele angsten die je hebt bevestigen, schiet je alleen ook niet veel mee op.
Dat concert in Londen ging ook niet soepel hoor, maar dat was al in februari geboekt. Ik geef toe dat het de afgelopen maand erger is geworden, maar ik ben ook pas twee weken in behandeling hiervoor. Maar door te zeggen 'joh volgens mij gaat het slechter met je' dat zeg echt geen zoden aan de dijk.quote:
[..]
Want?
Een poosje terug ging je nog naar een concert naar Londen, en nu zou een vakantie niet kunnen. Dat is de angst waar je aan toegeeft. Dat hoort erbij, maar lijkt mij prima als andere dat dan ook zien en opmerken. We kunnen ook allemaal roepen dat het inderdaad heel kut is en de irrationele angsten die je hebt bevestigen, schiet je alleen ook niet veel mee op.
Dat snap ik ook, maar het heeft een averechts effect.quote:
Ligt aan de intentie en die lijkt mij goed en het lijkt nog te kloppen ook.
Dat gebeurt bij jou he, wellicht voel je je betrapt ofzo.quote:
[..]
Dat snap ik ook, maar het heeft een averechts effect.
Zie het als een steuntje van iemand die met je meeleeft en niet als een steek onder water.
He lastig..
Goed om te horen dat je nu hulp hebt.
Sorry, dat was niet mijn bedoeling. Ik was gewoon benieuwd hoe het met je ging, en lees in je berichten dat de angst steeds meer op de voorgrond gaat staan. Mij heeft het geholpen om op slechte momenten me er bewust van te zijn dat de angst sterker is, maar dat het dus ook maar volkomen ongevaarlijke angst is die alles even kut maakt. Jij bent je angst niet. Jij kan nog net zoveel en bent nog net zo sterk als voor de angst.quote:
Dat snap ik ook, maar het heeft een averechts effect.
Als ik de angst niet geloof, neemt die ook af. Als ik er wel in geloof en denk dat ik dingen niet (alleen) kan, bouwt de angst alleen maar op. Op de slechte momenten ben ik alleen maar bezig met angst en angst voorkomen. Op betere momenten denk ik "Fuck it, het is maar angst" en kijk ik naar wat ik zelf wil.
En ik realiseer me ook dat dat heel simpel is om te zeggen, en lang niet zo simpel om te doen, want ik ben er ook nog lang niet. Maar ik merk gewoon dat ik elke keer wanneer ik mezelf die angst bevestig van "dit kan ik nu niet", dat de angst alleen maar sterker begint te worden. Dan krijg ik een paniekaanval en dat is dan de ultieme bevestiging dat ik iets echt niet kan. Terwijl, ook die paniekaanval was (hoe kut ook) volkomen ongevaarlijk.
Als ik inmiddels een ding heb geleerd, is dat het nooit in een rechte lijn omhoog gaat. Het gaat altijd met ups en downs. Het gaat erom dat die dalen minder diep zijn dan ze eerder warenquote:
Pfff kwam niet in slaap vannacht, Lormetzepam gepakt en nu minder wakker geworden... te vroeg gejuicht..? Maar ff Lora ingenomen..
Hopelijk gaat vandaag okee, ondanks misschien wat minder slaap dan ideaal was geweest.
Ik ben wél trots op je. Je familie kan de pot op daarmee.quote:
Ik ben even klaar met mijn familie wat betreft mijn angststoornis.
Ik heb de hele vakantie al momenten waarop ik paniekaanvallen heb en dingen uiteindelijk niet kunnen doen daardoor. Gisteren heb ik tijdens zo'n aanval doorgezet en dat resulteerde erin dat ik wél door de smalle straatjes van Cinque Terre kon lopen. Plus dat ik in een trein heb gezeten, die zelfs door een tunnel ging: iets waar ik jaren angst voor had.
Ik gooi dit enthousiast op de gezins app. En echt niemand kan het opbrengen om ook maar iets te zeggen. Dat terwijl de oorzaak van die angststoornis deels bij mijn familie ligt (mijn moeder maakte ons overal bang voor, waardoor 2 van de 3 kinderen een angststoornis hebben). Ben altijd tegengehouden om te groeien, omdat de wereld in haar ogen groot en slecht was. In mijn relatie kost het mijn vriend heel veel moeite om soms begrip op te brengen, omdat ik al angst ervaar bij simpele dingen. En nu ik in de overwinningsfase zit en dingen weer normaal kan, kan niemand het opbrengen om even op mijn 'trotse' moment in te gaan.
Heb nu echt de neiging om al het contact te verbreken, maar ik heb gezien wat dat kan veroorzaken (opa en oma zijn dood gevonden omdat mijn moeder geen contact meer wou, omdat de ouders van mijn vader andere denk- en leefwijze hadden, en dat was uiteraard slecht). Dit had uiteraard een ontzettende nasleep en ook hiervoor ben ik in therapie beland toendertijd. Dit wil ik mijn toekomstige kinderen ook weer niet aandoen omdat ik wél kan nadenken.
Sorry dat het misschien wat onsamenhangend is.. maar het zit echt hoog nu.
Helemaal het contact verbreken is inderdaad erg drastisch. Wat ik met mijn familie probeer, is het contact beperken tot wat veiligere onderwerpen. Dus ik vertel minder over hoe ik me voel, maar vooral dingetjes over wat ik heb gedaan, haal herinneringen met ze op. Dingen die goed voelen en minder een risico zijn op teleurstelling. Je familie verandert niet zomaar, hoe jammer dat ook is, dus het kan het makkelijkst en gezondst zijn om uit de buurt te blijven van de dingen die ze doen die jou niet helpen.
Het is ontzettend lastig. Familie kan ontzettend lastig zijn.
Ik denk dat als er een topic is waar er begrip voor is als je wat onsamenhangend post, dat hier is
ik vond het ook enorm meevallen. Ik snap goed waar je mee worstelt. Ik vind je stoer Liefquote:
[..]
Je deed niks verkeerds
Aai over je bol.
I know, maar wil het ook te vaak vergeten. Vandaag nogmaals te horen gekregen van vrouwlief en de psychiater. Ergens wil ik eigenlijk opgenomen worden, maar zo erg is het eigenlijk nog niet. Maar even accepteren dat ik tijdelijke Lorazepam en Lormetazepam nodig heb. Waervan ik eigenlijk alleen moeite heb met de loraquote:
[..]
Als ik inmiddels een ding heb geleerd, is dat het nooit in een rechte lijn omhoog gaat. Het gaat altijd met ups en downs. Het gaat erom dat die dalen minder diep zijn dan ze eerder waren
Hopelijk gaat vandaag okee, ondanks misschien wat minder slaap dan ideaal was geweest.
Heb er zeker wat aan
Soms vind familie het ook verdomd moeilijk niet, vaak snappen we onze klachten zelf al niet. Hoe kan dan een ander het snappen?quote:
[..]
Ik ben wél trots op je. Je familie kan de pot op daarmee.
Helemaal het contact verbreken is inderdaad erg drastisch. Wat ik met mijn familie probeer, is het contact beperken tot wat veiligere onderwerpen. Dus ik vertel minder over hoe ik me voel, maar vooral dingetjes over wat ik heb gedaan, haal herinneringen met ze op. Dingen die goed voelen en minder een risico zijn op teleurstelling. Je familie verandert niet zomaar, hoe jammer dat ook is, dus het kan het makkelijkst en gezondst zijn om uit de buurt te blijven van de dingen die ze doen die jou niet helpen.
Het is ontzettend lastig. Familie kan ontzettend lastig zijn.
Ik denk dat als er een topic is waar er begrip voor is als je wat onsamenhangend post, dat hier is
Ik kon me voorheen ook niks voorstellen bij zelfmoord, helaas snap ik het nu maar al te goed.
Gisteren wel wat gekalmeerd door gesprek met Psychiater en vrouw. Ik wil te snel genezen en zie alles wel heel zwart/wit. Het is of heel goed of heel slecht.
Zoals de Psychiater al zei "Je zit net een week op de Seroquel en slaapt 1x slecht en denkt meteen dat dat door de Seroquel komt. Daarna ben je meteen aan het doem denken en 5 andere pillen verder"
Zit wel wat in, maar de laatste keer zo gehoopt dit voorlopig niet meer hoeven mee te maken. Gewoon is 10 jaar stabiel.. En bam binnen nog geen half jaar is het opnieuw raak.
Ik kan alleen maar zeggen, bel via de huisartsenpost de crisis lijn. Dat is wat ik altijd doe, die kunnen je of weer wat perspectief of regelen een opname voor je.quote:
Het gaat slecht. Oxazempam werkt tijdelijk maar ik kan er niet teveel van nemen, want dan moet ik me melden bij de huisarts. Ik zie geen perspectief meer. Ik zou er wel uit willen stappen
Ik heb wel geleerd dat er maar heel weinig gevallen zijn waar uiteindelijk geen hoop voor meer is.En dan bedoel ik er is altijd wel een therapeut, medicijn of je eigen kracht die je terug naar je eigen zelf brengt.
Hoeveel oxaxepam slik je per dag? En wat bedoel je met dat je je moet melden bij de huisarts?quote:
Het gaat slecht. Oxazempam werkt tijdelijk maar ik kan er niet teveel van nemen, want dan moet ik me melden bij de huisarts. Ik zie geen perspectief meer. Ik zou er wel uit willen stappen
En wat gaat er precies slecht? Spanning, somberheid, externe omstandigheden?
[ Bericht 0% gewijzigd door kuolema op 20-07-2019 20:29:47 ]
Gok een voor een nieuw recept, in dat geval vraag ik me af of er ook een psychiater in beeld is...quote:
[..]
Hoeveel oxaxepam slik je per dag? En wat bedoel je met dat je je moet melden bij de huisarts?
En wat gaat er precies slecht? Spanning, somberheid, externe omstandigheden?
een paar tabletten per dag, ik weet niet hoeveel mg (heb het doosje niet meer), volgens mij 10 mg per tablet.quote:
[..]
Hoeveel oxaxepam slik je per dag? En wat bedoel je met dat je je moet melden bij de huisarts?
En wat gaat er precies slecht? Spanning, somberheid, externe omstandigheden?
Maar mijn nieuwe huisartsen zijn niet dol op het voorschijven van benzo's, ik moest me vorig jaar ook al melden om mijn gebruik te verantwoorden.
Wat er slecht gaat? Tja wat niet. Totale hopeloosheid. Ik leef alleen nog om mijn chronisch zieke moeder te helpen, anders had ik mezelf al van een hoog gebouw af gegooid.
Bevalt seroquel een beetje?quote:
Net terug van de Psychiater, spiegel van Clomi was weer vrij laag. Psychiater leek er zich niet al teveel zorgen over te maken omdat ie toch meer op Seroquel gaat gokken.
Ik heb het idee dat m'n klachten iets erger werden, maar dat komt wss ook door de lage Clomipramine spiegel... Ik wordt er niet moe helaas, dus heb wel Loramet nodig om (tijdelijk) de slaap goed te houden.quote:
Op Heb wel wat meer wazige dromen, maar goed had ik ook in het begin met Clomi. En merk soms dat gedachten iets rustiger worden.
Loop je al bij een psychiater? Laat dit soort dingen echt niet over aan een huisarts..quote:
[..]
een paar tabletten per dag, ik weet niet hoeveel mg (heb het doosje niet meer), volgens mij 10 mg per tablet.
Maar mijn nieuwe huisartsen zijn niet dol op het voorschijven van benzo's, ik moest me vorig jaar ook al melden om mijn gebruik te verantwoorden.
Wat er slecht gaat? Tja wat niet. Totale hopeloosheid. Ik leef alleen nog om mijn chronisch zieke moeder te helpen, anders had ik mezelf al van een hoog gebouw af gegooid.
Ik heb in het verleden al genoeg psych's gezien, daar ben ik echt wel klaar mee.quote:
[..]
Ik heb het idee dat m'n klachten iets erger werden, maar dat komt wss ook door de lage Clomipramine spiegel... Ik wordt er niet moe helaas, dus heb wel Loramet nodig om (tijdelijk) de slaap goed te houden.
Heb wel wat meer wazige dromen, maar goed had ik ook in het begin met Clomi. En merk soms dat gedachten iets rustiger worden.
[..]
Loop je al bij een psychiater? Laat dit soort dingen echt niet over aan een huisarts..
Oké, klote dat die je niet verder hebben kunnen helpen.. Ik neem aan dat je ook al verschillende pillen hebt geprobeerd (echt een kans gegeven hebt?lquote:
[..]
Ik heb in het verleden al genoeg psych's gezien, daar ben ik echt wel klaar mee.
Oja, eerst heb ik jarenlang Prozac en Xanax gebruikt, en nu alweer sinds 2012 Effexor en oxazepam.quote:
[..]
Oké, klote dat die je niet verder hebben kunnen helpen.. Ik neem aan dat je ook al verschillende pillen hebt geprobeerd (echt een kans gegeven hebt?l
Lijkt dus niet te werken, misschien tijd voor een TCA ipv een ssri?quote:
[..]
Oja, eerst heb ik jarenlang Prozac en Xanax gebruikt, en nu alweer sinds 2012 Effexor en oxazepam.
Seroquel begint te werken geloof ik angst verlaat langzaam mn lichaam. wel een beetje koos emotieloos waar ik wel ff aan moet wennen tbh. Had ik geloof ik ook even met clomi dus zal ook wel minder worden hoop ik.
Maar goed het werkte wel heel goed. Intussen alweer een paar jaar zonder, maar op het moment gaat het niet zo lekker.
Ik sta al op een wachtlijst, maar vooralsnog verwacht ik dat dat nog wel een jaar gaat duren... ga toch nog eens kijken of de huisarts daar iets in kan doen. En anders moeten we via een andere weg maar eens kijken wat we concreet kunnen gaan doen.
Maar we hopen eigenlijk op een plek terecht te komen waar ze naar het hele plaatje kijken en niet naar 1 persoon. Maar dat schijnt nogal lastig te zijn in hulpverleningsland, want hoe declareer je dan he...
Even een update. Het is een hele tijd geleden geloof ik dat ik gepost heb. Dit komt eigenlijk omdat het even niet goed paste in mijn herstelproces. Ik moest echt even mezelf volgen, leren vertrouwen op mijn eigen oordeel. Dat maakte dat ik heel veel dingen even los moest laten, ook Fok. Maar ik ben terug
en het gaat echt ongelooflijk goed met me. Mijn omgeving merkt grote verschillen en daar ben ik erg blij, dankbaar mee en trots op. Het was hard werken de afgelopen tijd.Morgen gaan we het ontslag plannen. Ik hoop ik augustus ergens naar huis te gaan. Ik heb mijn zinnen op zijn laatst op 23 augustus staan, met een goed plan eromheen. Maar misschien wordt het eerder of later. Even afwachten wat ze in het fasehuis verstandig vinden. Iedereen is het wel met me eens dat ik klaar ben om deze fase in te gaan.
Het is lang geleden dat ik zolang psychosevrij ben (en ik mijn eetstoornis voor 90% vaarwel heb gezwaaid). Natuurlijk, ik heb stemmen (die de hele dag door schreeuwen dat ik dood moet, maar zij mogen van mij doodvallen), hoor dingen die anderen niet horen (gisteren vroeg ik me af waarom er krekelgeluiden in een serie zaten, alleen ik bleef ze horen toen ik de serie stilzette) en heb zo mijn beetje waanachtige en paranoïde dingetjes, maar die zullen er altijd zijn. Alleen ik kan ze nu als symptoom en niet als absolute waarheid zien. Kost bergen energie, maar dat maakt niet uit. Het betekent dat ik 's middags even een dutje doe en dan is alles prima.
Concentratie en geheugen zijn zich aan het herstellen. Ik kan weer verdwalen in boeken/films/series. Ik kan weer een tijd achter elkaar knutselen oid, ik durf weer naar buiten en weet mijn grenzen aan te geven bij anderen. Door alle psychoses en stemmingsproblemen van het afgelopen jaren heeft een knauw gegeven, maar ik ben echt bezig grote stappen te zetten en vind een CotS terug waarmee ik kan leven.
En natuurlijk, ik heb nog veel te winnen en te leren, maar als mens ben ik enorm gegroeid de afgelopen weken en daar ben ik enorm trots op!
Liefs!
Wow goed nieuws, moet echt goed voelen. Heel herkenbaar van dat je weer kan verliezen in films enzo.quote:
Hey lieve mensen,
Even een update. Het is een hele tijd geleden geloof ik dat ik gepost heb. Dit komt eigenlijk omdat het even niet goed paste in mijn herstelproces. Ik moest echt even mezelf volgen, leren vertrouwen op mijn eigen oordeel. Dat maakte dat ik heel veel dingen even los moest laten, ook Fok. Maar ik ben terug
Merk dat dat ook weer bij mij toeneemt.
Nu een paar dagen op de ophoging van de Clomi, gaat me tot nu toe beter af dan vorige keer in de kliniek.
Thuis opbouwen heeft toch ook wel zn voordelen. Mis soms wel de veiligheid van de kliniek, maar goed daar is de crisisdienst nog voor of mn gezin.
@ChildoftheStarsGeweldig om je zo te horen.
Ga zo door!
Je kunt het!
Wat straal je een positiviteit uit! Goed bezig geweest en heel fijn voor je dat het fasehuis je heeft geholpen.quote:
Hey lieve mensen,
Even een update. Het is een hele tijd geleden geloof ik dat ik gepost heb. Dit komt eigenlijk omdat het even niet goed paste in mijn herstelproces. Ik moest echt even mezelf volgen, leren vertrouwen op mijn eigen oordeel. Dat maakte dat ik heel veel dingen even los moest laten, ook Fok. Maar ik ben terug
Morgen gaan we het ontslag plannen. Ik hoop ik augustus ergens naar huis te gaan. Ik heb mijn zinnen op zijn laatst op 23 augustus staan, met een goed plan eromheen. Maar misschien wordt het eerder of later. Even afwachten wat ze in het fasehuis verstandig vinden. Iedereen is het wel met me eens dat ik klaar ben om deze fase in te gaan.
Het is lang geleden dat ik zolang psychosevrij ben (en ik mijn eetstoornis voor 90% vaarwel heb gezwaaid). Natuurlijk, ik heb stemmen (die de hele dag door schreeuwen dat ik dood moet, maar zij mogen van mij doodvallen), hoor dingen die anderen niet horen (gisteren vroeg ik me af waarom er krekelgeluiden in een serie zaten, alleen ik bleef ze horen toen ik de serie stilzette) en heb zo mijn beetje waanachtige en paranoïde dingetjes, maar die zullen er altijd zijn. Alleen ik kan ze nu als symptoom en niet als absolute waarheid zien. Kost bergen energie, maar dat maakt niet uit. Het betekent dat ik 's middags even een dutje doe en dan is alles prima.
Concentratie en geheugen zijn zich aan het herstellen. Ik kan weer verdwalen in boeken/films/series. Ik kan weer een tijd achter elkaar knutselen oid, ik durf weer naar buiten en weet mijn grenzen aan te geven bij anderen. Door alle psychoses en stemmingsproblemen van het afgelopen jaren heeft een knauw gegeven, maar ik ben echt bezig grote stappen te zetten en vind een CotS terug waarmee ik kan leven.
En natuurlijk, ik heb nog veel te winnen en te leren, maar als mens ben ik enorm gegroeid de afgelopen weken en daar ben ik enorm trots op!
Liefs!
Terecht dat je trots bent op jezelf
.Ik heb besloten te stoppen met de olanzapine. Ik twijfelde al lang maar heb nu voor mezelf de knoop doorgehakt. Ondanks dat sommige dingen beter gaan met dit medicijn, kan ik er gewoon niet mee leven dat ik dikker ben geworden. Mijn dieet aanpassen lukt me niet, dus ik ben er klaar mee. Ga wel netjes afbouwen.
[ Bericht 1% gewijzigd door kuolema op 31-07-2019 17:45:55 ]
Wat zegt je psych ervan dat je ermee wilt stoppen? En natuurlijk is het niet leuk om dikker te worden door de medicatie, maar het lijkt me dat je geestelijke gezondheid/stabiliteit een stuk belangrijker is dan wat dikker zijn.quote:
Ik ben weer thuis na een opname. Ik doe heel erg mijn best om mezelf bezig te houden met leuke dingen, klamp me daaraan vast. Ik merk dat ik bang ben voor de 'lege' momenten, bang dat het dan weer misgaat. Dus het schommelt een beetje hoe het gaat.
Ik heb besloten te stoppen met de olanzapine. Ik twijfelde al lang maar heb nu voor mezelf de knoop doorgehakt. Ondanks dat sommige dingen beter gaan met dit medicijn, kan ik er gewoon niet mee leven dat ik dikker ben geworden. Mijn dieet aanpassen lukt me niet, dus ik ben er klaar mee. Ga wel netjes afbouwen.
Ik spreek de psychiater morgen. Het is ook weer niet zo dat het psychisch helemaal goed gaat door de olanzapine. En ik vind het een lastig conflict hoor. Maar dat ik walg van mijn lichaam draagt ook niet bij aan een goede geestelijke gezondheid. En ik wil ook niet richting een eetstoornis gaan met mijn eetgedrag en overgeven.quote:
[..]
Wat zegt je psych ervan dat je ermee wilt stoppen? En natuurlijk is het niet leuk om dikker te worden door de medicatie, maar het lijkt me dat je geestelijke gezondheid/stabiliteit een stuk belangrijker is dan wat dikker zijn.
Mijn lichaam is verre van mooi, ik ben altijd te dik geweest en alles blubbert wat in het rond. Desondanks hou ik wel van mijn lichaam. Het functioneert grotendeels goed, het geeft me plezier en genot. Het is een hooguit gemiddeld lichaam, met een hele optimistische blik net an een voldoende. Het doet het echter net zo goed als een groot deel van alle lichamen en ik beleef er een hoop lol aan. Daar kan ik moeilijk niet van houden.
Nee, want het is niet alleen een esthetische kwestie; het is ook ongezond.quote:
Leren van je nieuwe lichaam te houden een optie?
Mijn lichaam is verre van mooi, ik ben altijd te dik geweest en alles blubbert wat in het rond. Desondanks hou ik wel van mijn lichaam. Het functioneert grotendeels goed, het geeft me plezier en genot. Het is een hooguit gemiddeld lichaam, met een hele optimistische blik net an een voldoende. Het doet het echter bet zo goed als een groot deel van alle lichamen en ik beloof er een hoop lol aan. Daar kan ik moeilijk niet van houden.
Ik had een gezond gewicht, nu niet meer (net over de rand).
Door mijn medicatie ben ik letterlijk verdubbeld, minder eten en een heel slecht metabolisme. Liever dik en zeker zijn van mijn leven en mezelf. Dingen kunnen doen. Dan nog steeds super slank en continu in de problemen.
Je schreef zelf dat het je weldegelijk helpt. Waarom lukt het je niet om je eetpatroon aan te passen?quote:
[..]
Ik spreek de psychiater morgen. Het is ook weer niet zo dat het psychisch helemaal goed gaat door de olanzapine. En ik vind het een lastig conflict hoor. Maar dat ik walg van mijn lichaam draagt ook niet bij aan een goede geestelijke gezondheid. En ik wil ook niet richting een eetstoornis gaan met de eetbuien en vervolgens overgeven wat ik soms doe.
quote:
Dank je
Door mijn medicatie ben ik letterlijk verdubbeld, minder eten en een heel slecht metabolisme. Liever dik en zeker zijn van mijn leven en mezelf. Dingen kunnen doen. Dan nog steeds super slank en continu in de problemen.
zo trots op jou!Mja, sec gezien lijken zelfmoordgedachten me ongezonder... als de medicatie je op dat gebied helpt heb je nog een hele poos de tijd om er met je lichaam uit te komen.quote:
[..]
Nee, want het is niet alleen een esthetische kwestie; het is ook ongezond.
Ik had een gezond gewicht, nu niet meer (net over de rand).
Dat lijkt me ook inderdaad..quote:
[..]
Mja, sec gezien lijken zelfmoordgedachten me ongezonder... als de medicatie je op dat gebied helpt heb je nog een hele poos de tijd om er met je lichaam uit te komen.
Gebrek aan discipline. Terwijl ik best wel gedisciplineerd kan zijn.quote:
[..]
Je schreef zelf dat het je weldegelijk helpt. Waarom lukt het je niet om je eetpatroon aan te passen?
Die heb ik ook met de medicatie. Het ging een maand of twee goed en toen kreeg ik weer een terugval, terwijl ik de medicatie slikte.quote:
[..]
Mja, sec gezien lijken zelfmoordgedachten me ongezonder... als de medicatie je op dat gebied helpt heb je nog een hele poos de tijd om er met je lichaam uit te komen.
Stoppen met de medicatie is natuurlijk makkelijker dan je eetpatroon aanpassen. Zolang je in je hoofd hebt dat stoppen met je medicatie het probleem in één keer oplost, is het erg moeilijk om de discipline te vinden om je eetpatroon aan te passen want dat kost een stuk meer moeite.quote:
[..]
Gebrek aan discipline. Terwijl ik best wel gedisciplineerd kan zijn.
[..]
Die heb ik ook met de medicatie. Het ging een maand of twee goed en toen kreeg ik weer een terugval, terwijl ik de medicatie slikte.
Net over de rand?quote:
[..]
Nee, want het is niet alleen een esthetische kwestie; het is ook ongezond.
Ik had een gezond gewicht, nu niet meer (net over de rand).
Fijn dat je weer thuis bent
quote:
[..]
Je schreef zelf dat het je weldegelijk helpt. Waarom lukt het je niet om je eetpatroon aan te passen?
Olanzapine ontregelt je hongergevoel. Kan je aanpassen wat je wil, maar dan word je chagrijnig van je knorrende buik.quote:
[..]
Je schreef zelf dat het je weldegelijk helpt. Waarom lukt het je niet om je eetpatroon aan te passen?
voor CotS!Jeeeeeeej! De laatste loodjesquote:
Wel enorm nerveus de hele tijd.
Gedachten zijn al wat rustiger alleen dat gevoel van 50 bakkies koffie op is er nog, maar dat heb ik altijd als we Clomi ophogen dan wel opbouwen.
2x was dat weg naar 2 weken en 2x duurde het zo'n 6 weken ofzo. Om het goed vol te houden dan maar ff tijdelijk 1mg Lorazepam en 1m Lormetazepam per dag. Afbouwen daarvan volgt na de vakantie wel.
Succes Childquote:
[..]
Jeeeeeeej! De laatste loodjes
Ja dat hoop ik ook, werd vanochtend lekker wakker. Uit gewoonte nam ik wel m'n 0.5 mg Lorazepam in. Daarna voelde ik me wat depri worden.. Dus vanmiddag de Lorazepam maar even overgeslagen. En op wat spanning na, voel ik me eigenlijk best ok.quote:
Goed dat je een beslissing hebt genomen. Ik hoop dat je het naar je zin zult hebben en wat kunt ontspannen.
Hopelijk is dit het teken dat ik zonder Lorazepam kan. Maar goed eerst maar afwachten...
Hequote:
[ Bericht 10% gewijzigd door AlwaysHappy op 12-08-2019 22:06:12 ]
Kun jezelf niet bellen?quote:
Ik had wat negatieve ervaringen met PCT en crisisdienst. Maar dit weekend werd ik gebeld door de PCT en dat heeft heel goed geholpen. Ben er erg positief over. Alleen vanavond gaat het slecht en ik zou nog teruggebeld worden door degene die ik dit weekend heb gesproken, maar ik geloof dat ze zei dat ze tot 09.00 uur dienst had en ik ben niet meer gebeld terwijl ze zei dat ze dat wel zou doen, bijna 2,5 uur geleden. Daar word ik onrustig van, die onduidelijkheid. Niet wetende of er überhaupt nog door iemand gebeld gaat worden.
Sterkte
Wat doe je nu?
[ Bericht 4% gewijzigd door AlwaysHappy op 12-08-2019 22:06:31 ]
Dan krijg ik waarschijnlijk een vreemde aan de lijn. Dat durf ik niet.quote:
[..]
Kun jezelf niet bellen?
Sterkte
Wat doe je nu?
Ik probeer afleiding te zoeken, muziek te luisteren en hier rondhangen. Tot ik kan slapen. Maar ik voel me vreselijk..
Dank je
Lastig..quote:
[..]
Dan krijg ik waarschijnlijk een vreemde aan de lijn. Dat durf ik niet.
Ik probeer afleiding te zoeken, muziek te luisteren en hier rondhangen. Tot ik kan slapen. Maar ik voel me vreselijk..
Dank je
Zoek afleiding en probeer te slapen op een gepast moment.
Mijn dm staat open joh als je wat zou willen delen.
Niet te bereiken. dan moet ik een ander nummer proberen. En een hulpvraag hebben, maar die heb ik niet.quote:
Je hebt toch even hulp nodig?quote:
[..]
Niet te bereiken. dan moet ik een ander nummer proberen. En een hulpvraag hebben, maar die heb ik niet.
Ja maar ze vragen altijd 'waar kan ik je mee helpen' en mijn antwoord is altijd 'weet ik niet'.quote:
En?quote:
Nummer gebeld trouwens, durf ik normaal niet maar ben nu onder invloed.
Ze kunnen je al helpen door naar je te luisteren, jij hebt even aanspraak nodig anders want je voelt je niet tof. Hulpvraag genoeg lijkt me zo.quote:
[..]
Ja maar ze vragen altijd 'waar kan ik je mee helpen' en mijn antwoord is altijd 'weet ik niet'.
Er komt een ambulance aan. En het blijkt een misverstand te zijn, volgens het dossier zou die vrouw mij helemaal niet terugbellen.quote:
Goed dat je gebeld hebtquote:
[..]
Er komt een ambulance aan. En het blijkt een misverstand te zijn, volgens het dossier zou die vrouw mij helemaal niet terugbellen.
Sterkte
Joh heftig, sterkte.quote:
[..]
Er komt een ambulance aan. En het blijkt een misverstand te zijn, volgens het dossier zou die vrouw mij helemaal niet terugbellen.
'quote:
Aangekomen op vakantie, rete spannend. Spiegel Clomipramine was nu goed. Hopelijk slaat ie snel aan. Probeer in ieder geval te genieten. Was al trots dat ik herstel thuis deed ipv kliniek. Nu nog iets trotser dat ik het ook op vakantie probeer.
Goed bezig
Hopelijk lukt het je om te genietenHoe gaat het nu met je?quote:
[..]
Er komt een ambulance aan. En het blijkt een misverstand te zijn, volgens het dossier zou die vrouw mij helemaal niet terugbellen.
Goed bezig, fijne vakantie!quote:
Aangekomen op vakantie, rete spannend. Spiegel Clomipramine was nu goed. Hopelijk slaat ie snel aan. Probeer in ieder geval te genieten. Was al trots dat ik herstel thuis deed ipv kliniek. Nu nog iets trotser dat ik het ook op vakantie probeer.
CoTS, dat klinkt heel goed! Zet hem op en leg de lat niet te hoog he!
Kuolema, hoe is het nu?
Komt goedquote:
[..]
Goed bezig, fijne vakantie!
CoTS, dat klinkt heel goed! Zet hem op en leg de lat niet te hoog he!
Kuolema, hoe is het nu?
Morgen en volgende week donderdag slaap ik daar nog en dan echt met ontslag. Er blijft veel begeleiding. Mijn enige plan voor dan is film kijken en genieten van thuis zijn ik ben milder gewordenDank je.quote:
Slecht. Ik ben opgenomen en voel me echt miserabel.quote:
En zo niet, is dat mijn straf. Moet ik maar niet steeds weer zulke fouten maken.
[ Bericht 8% gewijzigd door kuolema op 15-08-2019 21:05:23 ]
Ik noemde het ook altijd fouten als ik weer terugviel, omdat ik gestopt met medicatie was, of teveel rookte, of teveel werkte, of omdat ik een reden had voor depressie en dwang die ik maar wegslikte met pillen.quote:
Ik zou zo graag willen dat het anders was. Dat ik me in elk geval ietwat beter voelde. Ik heb een vakantie geboekt voor de 26ste en weet niet of dat door kan gaan, of ik hier dan al weg ben. Weg 1200 euro en mijn enige hoop op een beetje een 'zomerse' zomer. Aan de andere kant, in deze staat op vakantie gaan is ook geen goed idee. En ik had er toch geen zin in, maakte me er alleen maar druk om. Maar toch, ik hoop dat het gewoon door kan gaan.
En zo niet, is dat mijn straf. Moet ik maar niet steeds weer zulke fouten maken.
Achteraf zie ik het als lessen, pas geleden ook zonder lorazepam geprobeerd en dat ging goed mis. Vond ik fout van me, psychiater vond het een les. met opbouwen heb ik nou eenmaal kalmeringsmiddelen nodig.
Ik heb wel echt andere soorten fouten gemaakt. Ik ben ook boos op mezelf over die 'milde fouten die niet iedereen als fouten zal zien', maar daarnaast spelen er dus nog meer dingen.quote:
[..]
Ik noemde het ook altijd fouten als ik weer terugviel, omdat ik gestopt met medicatie was, of teveel rookte, of teveel werkte, of omdat ik een reden had voor depressie en dwang die ik maar wegslikte met pillen.
Achteraf zie ik het als lessen, pas geleden ook zonder lorazepam geprobeerd en dat ging goed mis. Vond ik fout van me, psychiater vond het een les. met opbouwen heb ik nou eenmaal kalmeringsmiddelen nodig.
[ Bericht 2% gewijzigd door kuolema op 17-08-2019 19:25:59 ]
Maar dan nog, probeer van die fouten te leren. Ik heb ook genoeg fouten gemaakt waarvan ik me in mindere periodes enorm schuldig voel. Maar probeer het dan nog als les te zien en de boel te relativeren.quote:
[..]
Ik heb wel echt andere soorten fouten gemaakt. Ik ben ook boos op mezelf over die 'milde fouten die niet iedereen als fouten zal zien', maar daarnaast spelen er dus nog meer dingen.
fijn CotS!Gefeliciteerd! Zet hem op!quote:
Op vakantie zijn was in het begin zwaar, maar met de Clomi en wss ook wel de seroquel plus 2x per dag 0,5 Lorazepam en een slaaptablet ben ik de opbouw periode redelijk aan het doorkomen.
Hoe is het?quote:
[..]
Ik heb wel echt andere soorten fouten gemaakt. Ik ben ook boos op mezelf over die 'milde fouten die niet iedereen als fouten zal zien', maar daarnaast spelen er dus nog meer dingen.
Ben je nog daar?
Ik ben nog steeds opgenomen, ja. Het gaat niet zo goed. Ik probeer nu wel de instelling te krijgen om mijn verblijf hier zo aangenaam mogelijk te houden (en daarmee hopelijk zo kort mogelijk), maar dat is lastig want ik ben heel erg boos op mezelf dus vind tegelijkertijd dat ik moet lijden als straf en dat ik geen leuke dingen mag doen.quote:
Praat je daarover ook met je behandelaar en begeleiders aldaar? Vaak is er wel minimaal een verpleegster/verpleger waar het mee klikt en die eea samen met je kan relativeren. En laat jezelf ook even los, overleg met de behandelaar of en welke medicatie nodig is. Nogmaals iedereen maakt echt hele domme en zware fouten.quote:
[..]
Ik ben nog steeds opgenomen, ja. Het gaat niet zo goed. Ik probeer nu wel de instelling te krijgen om mijn verblijf hier zo aangenaam mogelijk te houden (en daarmee hopelijk zo kort mogelijk), maar dat is lastig want ik ben heel erg boos op mezelf dus vind tegelijkertijd dat ik moet lijden als straf en dat ik geen leuke dingen mag doen.
Niet echt. Ik heb het er wel met mijn ambulant begeleider over gehad toen ze langs kwam maar wilde eigenlijk alleen maar dat ze weer wegging omdat ik het gesprek niet prettig vond. Op deze locatie heb ik geen vk waar het mee klikt, naja misschien één die ik nog ken van de woontraining maar die is er bijna nooit. Ik heb een keer iemand aangesproken- iemand met wie ik het wel redelijk kan vinden - omdat ik ergens mee zat maar dat had voor mijn gevoel totaal geen nut en leverde alleen maar spijt op dat ik erover begonnen was.quote:
[..]
Praat je daarover ook met je behandelaar en begeleiders aldaar? Vaak is er wel minimaal een verpleegster/verpleger waar het mee klikt en die eea samen met je kan relativeren. En laat jezelf ook even los, overleg met de behandelaar of en welke medicatie nodig is. Nogmaals iedereen maakt echt hele domme en zware fouten.
Oké dat is wel kut dan, ik heb het dan altijd het geluk dat er zeker drie vk waren die konden helpen.quote:
[..]
Niet echt. Ik heb het er wel met mijn ambulant begeleider over gehad toen ze langs kwam maar wilde eigenlijk alleen maar dat ze weer wegging omdat ik het gesprek niet prettig vond. Op deze locatie heb ik geen vk waar het mee klikt, naja misschien één die ik nog ken van de woontraining maar die is er bijna nooit. Ik heb een keer iemand aangesproken- iemand met wie ik het wel redelijk kan vinden - omdat ik ergens mee zat maar dat had voor mijn gevoel totaal geen nut en leverde alleen maar spijt op dat ik erover begonnen was.
quote:
[..]
Ik ben nog steeds opgenomen, ja. Het gaat niet zo goed. Ik probeer nu wel de instelling te krijgen om mijn verblijf hier zo aangenaam mogelijk te houden (en daarmee hopelijk zo kort mogelijk), maar dat is lastig want ik ben heel erg boos op mezelf dus vind tegelijkertijd dat ik moet lijden als straf en dat ik geen leuke dingen mag doen.
dat is ontzettend kut ja. Jezelf zo tegenwerken. Ik heb niks nuttigs te melden. Sterkte.Hé, eindelijk!quote:
Zo fijn, mijn medicatie in een baxterrol thuisbezorgd gekregen. Alles op tijd en correct gedaan
Topquote:
Zo fijn, mijn medicatie in een baxterrol thuisbezorgd gekregen. Alles op tijd en correct gedaan
Ik heb een lieve vrouw die in de zorg werkt en mn medicatie managed haha. Ze vult de werkloos, checkt of ik medicatie vergeten ben in te nemen (vergeet de ochtend medicatie voor de jicht nog al eens..) En ze doet stock management, krijg altijd een briefje mee voor de psychiater met daarop welke recepten nodig zijn.quote:
Zo fijn, mijn medicatie in een baxterrol thuisbezorgd gekregen. Alles op tijd en correct gedaan
https://twitter.com/Remke(...)867926643183616?s=09
Wow zelfs in de mindere kliniek waar ik gezeten heb was er altijd wel iemamd voor een gesprek. Al was het maar een mede patiënt of een stagiair verpleegkundige.. Gaat echt helemaal verkeerd in de ggz. Gaat nog erger worden als ambtenaren mogen beslissen of opname nodig is, zelfs als de psychiater nee zegt..
[ Bericht 23% gewijzigd door MatthijsDJ op 26-08-2019 16:24:12 (Aanvulling) ]
Mijn vorige behandelaar, aan wie ik dit heb gevraagd, zei tegen mij "je moet het gewoon goed doen". Wat niet geheel werkte. Mijn huidige behandelaar zei "oh we moeten jouw medicijnen in baxters laten bezorgen, daarmee voorkomen we terugvallen". Ik moet zeggen dat ik me beter thuis voel bij die instellingquote:
Daar heb je idd een goeie aan, wat dit betreft!quote:
[..]
Mijn vorige behandelaar, aan wie ik dit heb gevraagd, zei tegen mij "je moet het gewoon goed doen". Wat niet geheel werkte. Mijn huidige behandelaar zei "oh we moeten jouw medicijnen in baxters laten bezorgen, daarmee voorkomen we terugvallen". Ik moet zeggen dat ik me beter thuis voel bij die instelling
Ik heb het echt heel erg getroffen hoor. Ja soms vind ik het bemoeials (als ze weer eens thuis komen kijken etc) of word ik moe van de hulpverlenerstaal, maar dat is (als ik heel eerlijk ben) ook hetgeen dat ik nodig heb. Dankzij hen kan ik nu zelfstandig wonenquote:
[..]
Daar heb je idd een goeie aan, wat dit betreft!
Ik vind vooral het remmende wat ze doen moeilijk om mee om te gaan. Ook al weet ik dat het nodig is 😊quote:
[..]
Ik heb het echt heel erg getroffen hoor. Ja soms vind ik het bemoeials (als ze weer eens thuis komen kijken etc) of word ik moe van de hulpverlenerstaal, maar dat is (als ik heel eerlijk ben) ook hetgeen dat ik nodig heb. Dankzij hen kan ik nu zelfstandig wonen
Ik vind het niet als remmen, maar als zorgen voelen. Te druk is bij mij een valkuil, een symptoom en een oorzaak van problemen. Zoals nu heb ik een vereniging op moeten zeggen (gewoon op eigen initiatief en wens). Heel erg jammer, maar wel nodig. En dat mensen je daarin steunen en klankbord zijn is bijzonder prettig. Gewoon de kritische vragen, samen in mijn agenda kijken of deze niet te vol is... Het helpt me enormquote:
[..]
Ik vind vooral het remmende wat ze doen moeilijk om mee om te gaan. Ook al weet ik dat het nodig is 😊
Continue heb ik last van angst en moeheid. Wegens veel zweten ben ik overgestapt van Venlafaxine, maar deze bijwerken zijn erg verschrikkelijk.
Wat kan ik nu het beste doen? Van de huisarts heb ik oxzapam gekregen, die helpen wel, maar de huisarts lijkt niet echt te snappen wat ik doormaak.
Eventueel kan ik zelf terug naar Venlafaxine, de huisarts vertrouw ik voor geen meter meer.
Heb je een psychiater? Lijkt me dat die meer zal snappen van wat je doormaakt.quote:
Ik slik nu 5/6 weken Sertraline tegen angsten, maar het is niet te doen.
Continue heb ik last van angst en moeheid. Wegens veel zweten ben ik overgestapt van Venlafaxine, maar deze bijwerken zijn erg verschrikkelijk.
Wat kan ik nu het beste doen? Van de huisarts heb ik oxzapam gekregen, die helpen wel, maar de huisarts lijkt niet echt te snappen wat ik doormaak.
Eventueel kan ik zelf terug naar Venlafaxine, de huisarts vertrouw ik voor geen meter meer.
Ik weet ook niet hoe lang het duurt tot de bijwerkingen afnemen. Bij mij had ik iedere keer maar ongeveer een week lang bijwerkingen als ik in de dosis sertraline een stapje van 25 mg omhoog was gegaan. Hoe heb jij opgebouwd?
Heb je ook psychotherapie o.i.d. tegen de angsten?
Sterkte
Nee, dit is samenspraak met de huisarts. Achteraf had ik naar een psychiater moeten gaan.quote:
[..]
Heb je een psychiater? Lijkt me dat die meer zal snappen van wat je doormaakt.
Ik weet ook niet hoe lang het duurt tot de bijwerkingen afnemen. Bij mij had ik iedere keer maar ongeveer een week lang bijwerkingen als ik in de dosis sertraline een stapje van 25 mg omhoog was gegaan. Hoe heb jij opgebouwd?
Heb je ook psychotherapie o.i.d. tegen de angsten?
Sterkte
De huisarts geeft maar aan dat ik moet wachten of het werkt deze week, maar met de dag worden mijn klachten erger en mijn problemen groter.
Ben begonnen met 50mg voor ongeveer 4 weken, nu zit ik op 100mg sinds vorige week vrijdag.
Met 50mg had ik opzicht ook wel wat last van vermoeidheid, maar nu is het erger en ben ik echt minder scherp in mijn hoofd/doen-en-laten.
Is dat allemaal normaal? Thanks.
Ik weet niet goed wat normaal is. Ik heb in mijn opname meerdere ervaringen gehoord over sertraline en het verschilt gigantisch per persoon. Ik kreeg trillende en tintelende handen en voeten, iemand kreeg heel erg vage dromen, droge ogen, misselijkheid. Het kan erg uit elkaar lopen en het is vaak ook moeilijk om te zeggen of iets een bijwerking is of dat het al van wat anders kwam.quote:
[..]
Nee, dit is samenspraak met de huisarts. Achteraf had ik naar een psychiater moeten gaan.
De huisarts geeft maar aan dat ik moet wachten of het werkt deze week, maar met de dag worden mijn klachten erger en mijn problemen groter.
Ben begonnen met 50mg voor ongeveer 4 weken, nu zit ik op 100mg sinds vorige week vrijdag.
Met 50mg had ik opzicht ook wel wat last van vermoeidheid, maar nu is het erger en ben ik echt minder scherp in mijn hoofd/doen-en-laten.
Is dat allemaal normaal? Thanks.
Als ik jou was zou ik toch echt richting psychische hulp gaan in plaats van het met de huisarts te regelen, maar ik weet niet hoe en of dat kan in jouw situatie.
Alleen jij kunt inschatten of je het echt te erg vindt worden. Overleg anders met je huisarts of je nog even terug naar 50 mag tot de bijwerkingen afgezwakt zijn. Dat was bij mij de aanpak: als de bijwerkingen veel erger worden bij het omhoog zetten, een stapje terug tot alles weer wat normaler is. Ik heb stapjes van 25 gedaan.
Maar wederom, ik weet het allemaal ook niet goed, ik denk dat dit iets is wat je met een professional serieus moet bespreken. Ik hoop echt dat je eruit komt. Pas goed op jezelf.
Thanks voor je bericht.quote:
[..]
Ik weet niet goed wat normaal is. Ik heb in mijn opname meerdere ervaringen gehoord over sertraline en het verschilt gigantisch per persoon. Ik kreeg trillende en tintelende handen en voeten, iemand kreeg heel erg vage dromen, droge ogen, misselijkheid. Het kan erg uit elkaar lopen en het is vaak ook moeilijk om te zeggen of iets een bijwerking is of dat het al van wat anders kwam.
Als ik jou was zou ik toch echt richting psychische hulp gaan in plaats van het met de huisarts te regelen, maar ik weet niet hoe en of dat kan in jouw situatie.
Alleen jij kunt inschatten of je het echt te erg vindt worden. Overleg anders met je huisarts of je nog even terug naar 50 mag tot de bijwerkingen afgezwakt zijn. Dat was bij mij de aanpak: als de bijwerkingen veel erger worden bij het omhoog zetten, een stapje terug tot alles weer wat normaler is. Ik heb stapjes van 25 gedaan.
Maar wederom, ik weet het allemaal ook niet goed, ik denk dat dit iets is wat je met een professional serieus moet bespreken. Ik hoop echt dat je eruit komt. Pas goed op jezelf.
Hoe lang zaten bij jou tussen de weken van opbouw? Is de vermoeidheid en raar voelen voor jou nu voorbij?
Pfff dat weet ik niet exact meer, ik voelde me toen zo beroerd dat mijn besef van tijd ook nogal naar de knoppen wasquote:
[..]
Thanks voor je bericht.
Hoe lang zaten bij jou tussen de weken van opbouw? Is de vermoeidheid en raar voelen voor jou nu voorbij?
Denk twee weken per stap? Dus twee weken 25, dan twee 50, dan twee 75. Daar heb ik een tijdje gezeten tot ik naar 100 opgehoogd werd. En ik geloof dat de twee weken 50 er uiteindelijk drie werden omdat ik maar bleef trillen en dat moest ophouden voor ik naar 75 ging.
Ik kan me geen vermoeidheid herinneren. Ik was al hartstikke moe dus daar was ook niet echt wat aan te merken...?
Oh en inmiddels ben ik alweer aan het afbouwen.
ik kom me weer eens melden... na maanden tegenhouden en wegrennen ben ik vandaag weer begonnen met fluoxetine. 10mg 2 weken en dan ophogen. Ben benieuwd of het me net zoveel goeds gaat brengen als 8 jaar geleden. Ik had mezelf gezworen het nooit meer zover te laten komen.... en here I am... opgebrand en depressief.. Maar 1 voordeel, vanaf rock bottem kun je alleen maar omhoog.
Wat vreemd dat ze je blijkbaar wel medicijnen voorschrijven, maar verder niet doorverwijzen naar hulp.quote:
[..]
Nee, dit is samenspraak met de huisarts. Achteraf had ik naar een psychiater moeten gaan.
De huisarts geeft maar aan dat ik moet wachten of het werkt deze week, maar met de dag worden mijn klachten erger en mijn problemen groter.
Ben begonnen met 50mg voor ongeveer 4 weken, nu zit ik op 100mg sinds vorige week vrijdag.
Met 50mg had ik opzicht ook wel wat last van vermoeidheid, maar nu is het erger en ben ik echt minder scherp in mijn hoofd/doen-en-laten.
Is dat allemaal normaal? Thanks.
Overigens geen ervaring met zulke medicijnen. Maar in de weken dat de angst het sterkst was, had ik zonder medicijnen ook zulke symptomen. Angst kan ook al vreemde dingen met je doen, misschien zeker als je onzeker bent over de medicijnen.
Zou echt aandringen op psychische hulp in plaats van symptoombestrijding.
Doorverwijzing vragen zodat je met iemand erover kunt praten die het wel snapt. Dan kan je ook andere tools krijgen om er mee om te gaan behalve medicatie.quote:
Ik slik nu 5/6 weken Sertraline tegen angsten, maar het is niet te doen.
Continue heb ik last van angst en moeheid. Wegens veel zweten ben ik overgestapt van Venlafaxine, maar deze bijwerken zijn erg verschrikkelijk.
Wat kan ik nu het beste doen? Van de huisarts heb ik oxzapam gekregen, die helpen wel, maar de huisarts lijkt niet echt te snappen wat ik doormaak.
Eventueel kan ik zelf terug naar Venlafaxine, de huisarts vertrouw ik voor geen meter meer.
Als je lichaam constant heel gehaast en onrustig is, is medicatie wel zo fijn. Daar kom je met therapie ook niet altijd los van. Ben het eens dat het samen aangeboden moet worden.quote:
Medicijnen zouden eigenlijk niet zonder (opstart)hulp moeten kunnen... ik ben begonnen met therapie, maar dat is alleen nu niet genoeg dus krijg ik er medicijnen bij, therapie is nog niet klaar voorlopig.
[ Bericht 8% gewijzigd door -Straw- op 05-09-2019 08:27:11 ]
Ik had het vooral over de anti depressiva... ik heb al eerder oxazepam gekregen vanwege onrust en paniekaanvallen. Helaas was dat niet voldoende om de angststoornis te tackelen.quote:
[..]
Als je lichaam constant heel gehaast en onrustig is, is medicatie wel zo fijn. Daar kom je met therapie ook niet altijd los van. Ben het eens dat het samen aangeboden moet worden.
Antidepressiva zijn ook voor angststoornissen geschikt, dus jaquote:
[..]
Ik had het vooral over de anti depressiva... ik heb al eerder oxazepam gekregen vanwege onrust en paniekaanvallen. Helaas was dat niet voldoende om de angststoornis te tackelen.
Ik zou echt proberen om bij een psychiater terecht te komen, die kunnen veel beter jou medicatie regelen en sneller schakelen..quote:
[..]
Nee, dit is samenspraak met de huisarts. Achteraf had ik naar een psychiater moeten gaan.
De huisarts geeft maar aan dat ik moet wachten of het werkt deze week, maar met de dag worden mijn klachten erger en mijn problemen groter.
Ben begonnen met 50mg voor ongeveer 4 weken, nu zit ik op 100mg sinds vorige week vrijdag.
Met 50mg had ik opzicht ook wel wat last van vermoeidheid, maar nu is het erger en ben ik echt minder scherp in mijn hoofd/doen-en-laten.
Is dat allemaal normaal? Thanks.
En mag ik vragen of je er ook therapie of gesprekken bij hebt? Ik vind alleen medicatie voorschrijven en hopen dat dit al je klachten laat verdwijnen nogal kort door de bocht.. Mijn ervaring is namelijk dat dit niet werkt, althans voor mij werkte het niet..
Ik heb er al aardig wat AD's geslikt, maar sowieso kunnen de bijwerkingen de eerste 2 weken het ergste zijn en bij iedere verhoging kun je hier weer last van krijgen.. De werking kan 4 tot 8 weken duren dus het is vooral heel veel geduld hebben en doorzetten, hoe koekwaus je je eigen ook voelt..
Ja dat dacht ik ook 9 jaar geleden en zit nu toch weer thuis omdat de emmer behoorlijk is overgelopen dat ik het even niet meer zag zitten.. depressief wil ik mezelf niet noemen, want het is niet allemaal zo zwart als toen, maar ik zit wel op het randje.. Ik slik nu 2 x 0,25 mg Alprazolam per dag en hiervoor Concerta geprobeerd voor m'n ADHD een paar maanden, rustig maakte het me wel, maar mijn angsten, woede en onzekerheid kwamen 20 x harder terug en zit nu dus thuis sinds begin juli.. Weer onder behandeling bij het GGZ en naast mijn ADHD en angststoornis vermoeden ze ook een 'Andere gespecificeerde-persoonlijkheidsstoornis / Ongespecificeerde-persoonlijkheidsstoornis', fijn dus..quote:
Maar 1 voordeel, vanaf rock bottem kun je alleen maar omhoog.
En deze week een beetje gefrustreerd, omdat ik door wil en ik mijn behandeling allemaal maar traag vind gaan, wat helemaal niet zo is, want mijn eerste intake bij het GGZ was in juni.. Maar door de medicatie mag ik niet autorijden waardoor ik dus mijn therapeutische uren op het werk met een collega mee moet..
Maar ik ben wel op, volgens mij heb ik nu eerder aan de bel getrokken... ik wil ook niet meer zo afglijden als eerder als het even kan, want de weg terug is zo lang.
Maar goed, wachttijd voor behandeling is lang en het lijkt er nog niet zo op dat het sneller kan.
Dus de tijd zo goed mogelijk zien uit te zitten.
Gisteren een leuke dag, wel veel prikkels en dat voel ik nu. Hoofdpijn doordat bepaalde spieren in mn gezicht blijkbaar niet in standje relax kunnen... hopen dat het minder lang duurt dan vorige week...
quote:
Ik ben een paar jaar van de antidepressiva af. Maar het gaat op het moment niet zo lekker, ik weet niet zo goed of het mijn stemming is.
Maar ik ben wel op, volgens mij heb ik nu eerder aan de bel getrokken... ik wil ook niet meer zo afglijden als eerder als het even kan, want de weg terug is zo lang.
Maar goed, wachttijd voor behandeling is lang en het lijkt er nog niet zo op dat het sneller kan.
Dus de tijd zo goed mogelijk zien uit te zitten.
Gisteren een leuke dag, wel veel prikkels en dat voel ik nu. Hoofdpijn doordat bepaalde spieren in mn gezicht blijkbaar niet in standje relax kunnen... hopen dat het minder lang duurt dan vorige week...
wij hebben eerder samen hier gepost... vervelend te lezen dat het bij jou ook weer minder gaat.Ik zit sinds woensdag dus weer aan 10mg fluoxetine, over 1.5 week ophogen, maar de verergering van paniek en angst mag wel minder van mij... voel me vandaag ook gewoon raar... moe, geirriteerd, misselijk... hopenlijk van korte duur.
quote:
[..]
Ik zit sinds woensdag dus weer aan 10mg fluoxetine, over 1.5 week ophogen, maar de verergering van paniek en angst mag wel minder van mij... voel me vandaag ook gewoon raar... moe, geirriteerd, misselijk... hopenlijk van korte duur.
hopelijk wordt het snel weer beter.Teveel aan mijn hoofd, overal beren op de weg zien. Tijd dat de balans weer meer richting rust gaat, alleen weet ik niet goed hoe.
Let op jezelf... ik wilde ook niet meer zover terug zakken en heb daardoor te lang gevochten tegen mezelf, gevolg is dat ik weer volledig op mn bek lig...quote:
[..]
Teveel aan mijn hoofd, overal beren op de weg zien. Tijd dat de balans weer meer richting rust gaat, alleen weet ik niet goed hoe.
De paniekaanvallen schieten om mn oren,buikpijn, misselijk.. en pas net 4 dagen bezig, ik hoop dat het snel minder wordt en t positieve inkickt want alleen met 2 kinderen vind ik dit echt flink overleven...
Kun je iemand in je omgeving eventueel om hulp vragen?
Mijn ouders hebben gelukkig vakantie de komende 3 weken... ik heb mijn schema zoveel mogelijk leeggemaakt, alleen halen en brengen van de kinderen is het "moeten"quote:
Even doorzetten inderdaad, duurt gemiddeld 2 weken.. Wel lastig met 2 kleintjes, maar geeft ook wel weer afleiding
Kun je iemand in je omgeving eventueel om hulp vragen?
Bijwerkingen kan ik an sich handelen maar die paniek... en dan de oxazepam die niks lijkt te doen
Stel dat je (recent) de diagnose posttraumatische stress-stoornis hebt gekregen. Je hebt je studie al een poosje afgerond, maar nog wel een studieschuld. Vertraging e.d. heb je opgelopen - indirect - vanwege de ptss. Maar zonder dat je toen echt doorhad dat je dat had want die diagnose en het werken aan jezelf kwamen allemaal pas later. Kan zo’n studieschuld dan kwijtgescholden worden op medische grond/de diagnose?
Ik heb daar geen ervaring mee maar ik vermoed dat dit geen reden is tot kwijtschelding... je hebt je studie afgerond, weliswaar vertraagd maar wel afgerond. Kun je school oid niet bellen?quote:
Hoi hoi, vraagje aan jullie. Weet niet of ik hier goed zit, maar zie dat hier angststoornissen e.d. worden besproken en er dus ook vast mensen zijn die hier antwoord op kunnen geven.
Stel dat je (recent) de diagnose posttraumatische stress-stoornis hebt gekregen. Je hebt je studie al een poosje afgerond, maar nog wel een studieschuld. Vertraging e.d. heb je opgelopen - indirect - vanwege de ptss. Maar zonder dat je toen echt doorhad dat je dat had want die diagnose en het werken aan jezelf kwamen allemaal pas later. Kan zo’n studieschuld dan kwijtgescholden worden op medische grond/de diagnose?
Ik ben net bij de huisarts geweest,omdat de oxazepam niet lijkt te werken... krijg nu lorazepam, om de 1e weken door te komen,hij raadt ook aan om woensdag naar 20mg te gaan ipv volgende week, hij zegt(terecht?) Je zit nu toch al in die bijwerkingen...
Iemand hier bekend mee? Ik wordt echt niet goed van die #%@^÷& paniek... kan me niet herinneren dat ik dit de vorige keer had..
Mijn moeder heeft een hele tijd lorazepam geslikt. Zij had weinig bijwerkingen meer omdat ze ze natuurlijk al een tijd slikte. Wel wat kort van geheugen af en toe.quote:
[..]
Ik heb daar geen ervaring mee maar ik vermoed dat dit geen reden is tot kwijtschelding... je hebt je studie afgerond, weliswaar vertraagd maar wel afgerond. Kun je school oid niet bellen?
Ik ben net bij de huisarts geweest,omdat de oxazepam niet lijkt te werken... krijg nu lorazepam, om de 1e weken door te komen,hij raadt ook aan om woensdag naar 20mg te gaan ipv volgende week, hij zegt(terecht?) Je zit nu toch al in die bijwerkingen...
Iemand hier bekend mee? Ik wordt echt niet goed van die #%@^÷& paniek... kan me niet herinneren dat ik dit de vorige keer had..
Succes meid.
Dat geheugen is momenteel door de burnout al knudde dus dat overleef ik wel.quote:
[..]
Mijn moeder heeft een hele tijd lorazepam geslikt. Zij had weinig bijwerkingen meer omdat ze ze natuurlijk al een tijd slikte. Wel wat kort van geheugen af en toe.
Succes meid.
De onrust en paniek wordt er hopenlijk minder van... zat net alleen te lezen dat hij ook gewoon de oxazepam had kunnen verhogen maar goed t zal wel los lopen.
Ik doe mn best... net wel een goed gesprek, maar zet me toch ook weer aan het denken.quote:
[..]
Let op jezelf... ik wilde ook niet meer zover terug zakken en heb daardoor te lang gevochten tegen mezelf, gevolg is dat ik weer volledig op mn bek lig...
De paniekaanvallen schieten om mn oren,buikpijn, misselijk.. en pas net 4 dagen bezig, ik hoop dat het snel minder wordt en t positieve inkickt want alleen met 2 kinderen vind ik dit echt flink overleven...
En het onderwerp is wel weer reden voor onrust, maar goed. Dat eerst maar even zien te parkeren.
Wat naar GM, dat je je zo belabberd voelt.
Hopen dat het verhogen niet zorgt voor meer bijwerkingen, maar je wel sneller op de goede dosering zit
. Fijn dat je ouders bij kunnen springen! Sterkte.
Je studieschuld kan wel kwijtgescholden worden in bepaalde gevallen volgens mij. Maar hoe dat precies zit weet ik eigenlijk niet. Misschien heb je hier iets aan....?quote:
Hoi hoi, vraagje aan jullie. Weet niet of ik hier goed zit, maar zie dat hier angststoornissen e.d. worden besproken en er dus ook vast mensen zijn die hier antwoord op kunnen geven.
Stel dat je (recent) de diagnose posttraumatische stress-stoornis hebt gekregen. Je hebt je studie al een poosje afgerond, maar nog wel een studieschuld. Vertraging e.d. heb je opgelopen - indirect - vanwege de ptss. Maar zonder dat je toen echt doorhad dat je dat had want die diagnose en het werken aan jezelf kwamen allemaal pas later. Kan zo’n studieschuld dan kwijtgescholden worden op medische grond/de diagnose?
Stom eigenlijk he..m we hebben alle handvaten (handvatten??) Al een keer geleerd maar soms valt t weg pfzoquote:
[..]
Ik doe mn best... net wel een goed gesprek, maar zet me toch ook weer aan het denken.
En het onderwerp is wel weer reden voor onrust, maar goed. Dat eerst maar even zien te parkeren.
Wat naar GM, dat je je zo belabberd voelt.
Hopen dat het verhogen niet zorgt voor meer bijwerkingen, maar je wel sneller op de goede dosering zit
Fijn dat je ouders bij kunnen springen! Sterkte.
[..]
Je studieschuld kan wel kwijtgescholden worden in bepaalde gevallen volgens mij. Maar hoe dat precies zit weet ik eigenlijk niet. Misschien heb je hier iets aan....?
Of soms lukt het even niet om ze toe te passen?quote:
[..]
Stom eigenlijk he..m we hebben alle handvaten (handvatten??) Al een keer geleerd maar soms valt t weg pfzo
Net overigens een mail dat er hard aan de wachtlijsten gewerkt wordt en hopelijk hopelijk hopelijk kunnen we eerder terecht... maar ik juich pas als de uitnodiging echt op de mat ligt...
En tot die tijd... door blijven ademen.
Heb de lorazepam in huis en ben n u dus bang voor bijwerkingen daarvan
Fijn dat er gewerkt wordt aan de wachtlijsten, hopenlijk snel een plekje voor je.
Volgens mij moet je opleiding dan aan kunnen geven dat de vertraging echt direct te verwijten is aan de medische klachten.quote:
Hoi hoi, vraagje aan jullie. Weet niet of ik hier goed zit, maar zie dat hier angststoornissen e.d. worden besproken en er dus ook vast mensen zijn die hier antwoord op kunnen geven.
Stel dat je (recent) de diagnose posttraumatische stress-stoornis hebt gekregen. Je hebt je studie al een poosje afgerond, maar nog wel een studieschuld. Vertraging e.d. heb je opgelopen - indirect - vanwege de ptss. Maar zonder dat je toen echt doorhad dat je dat had want die diagnose en het werken aan jezelf kwamen allemaal pas later. Kan zo’n studieschuld dan kwijtgescholden worden op medische grond/de diagnose?
Voordeel is dat ik het nu wel koud heb, terwijl ik met de Venlafaxine het altijd warm had. Echter weet ik het nu even niet meer, ga ik deze week terug naar de Venlafaxine en ga ik ook een psychiater opzoeken.
Het is zo'n raar gevoel, het is continue alsof ik droom.
Dat vind ik altijd zo rot in het begin.. dat zoeken naar wat werkt.. sertraline was het voor mij toen ook niet, daarna op fluoxetine geëindigd en 3 jaar op blijven hangen.quote:
Ik ga weer stoppen met de Setraline, die heb ik nu sinds juli geslikt (100mg), maar ik voel mij zo moe/slecht en lijkt dus niet te werken na 8 weken.
Voordeel is dat ik het nu wel koud heb, terwijl ik met de Venlafaxine het altijd warm had. Echter weet ik het nu even niet meer, ga ik deze week terug naar de Venlafaxine en ga ik ook een psychiater opzoeken.
Het is zo'n raar gevoel, het is continue alsof ik droom.
Naar mijn mening zou alleen een psychiater zulke medicijnen moet voorschrijven, al snap ik dat, met de huidige drukte bij de GGZ niet haalbaar is.quote:
Ik ga weer stoppen met de Setraline, die heb ik nu sinds juli geslikt (100mg), maar ik voel mij zo moe/slecht en lijkt dus niet te werken na 8 weken.
Voordeel is dat ik het nu wel koud heb, terwijl ik met de Venlafaxine het altijd warm had. Echter weet ik het nu even niet meer, ga ik deze week terug naar de Venlafaxine en ga ik ook een psychiater opzoeken.
Het is zo'n raar gevoel, het is continue alsof ik droom.
Maar een psychiater kan naast AD ook medicijnen voorschrijven die het opbouwen makkelijker maken.