Depressie & Angst #159

Het weekend voor Pinksteren probeerde ik alleen thuis te slapen. Ging niet
Het weekend van Pinksteren heb ik twee nachten bij mijn moeder geslapen. Ging goed
En dit weekend probeer ik weer een nachtje thuis te slapen.

De vorige keer alleen lukte niet omdat ik die week een shitload aan toestanden had. Ik was gewoon te moe en dat weekend had ik ook te vol gepland. Afgelopen week was rustig. Mijn planning geeft heel veel ruimte voor ontspanning. Doel: gewoon me fijn voelen thuis. En lukt het niet, dan niet, dan heb ik het tenminste geprobeerd (zo gemakkelijk gezegd en zo moeilijk gedaan...)

quote:

Op zaterdag 15 juni 2019 09:21 schreef scrupuleus het volgende:

[..]

Iemand mag zich ook wel even schuldig voelen Tele
Gedragsverandering gaat met stapjes en vooral in overleg met dierbaren.

Het mag wel, het hoeft niet.
En dat is zeker waar

Ik probeer weer steeds meer te doen ondanks m'n paniek. Dat gaat ook weer iets beter. Probeer vaker buiten de deur te eten. Merk dat de paniek daar elke keer weer een beetje afneemt, ondanks dat mijn buik dan nog wel onrustig voelt.

Vandaag naar een gratis festivalletje in de buurt geweest. Dat gaat nog wel met wat aanpassingen. Zo zou ik normaal gewoon met het ov of iets gaan, maar nu extra vroeg vertrokken zodat we in de buurt konden parkeren. Ik sta wat verder van het podium af, zoek de schaduw op en we hebben de twee uur tussen twee optredens lekker de chillste bank bij een eettentje uitgezocht.

Wel goed om weer eens gedaan te hebben. De laatste keer was ver voordat ik last kreeg van paniek. En Kraantje Pappie was ook wel tof om eens te zien.

Gaat dus de goede kant op. De volgende stap zou zijn om nog iets meer veiligheidsgedrag te laten vallen. Bijvoorbeeld de veiligheid van de auto in de buurt of, en dat is de lastigste, mijn vriend niet meenemen. Maar dat komt nog wel.

Je bent een stoere, Myra. Je komt er wel

Nou heel veel dieper kan ik momenteel niet zinken geloof ik...

Na een week met 4 tandartsbezoeken, 3 verdovingen, 1 kuur antibiotica en veel ibuprofen is mijn darm niet blij, logisch... maar ik loop ook in het zkh voor onderzoek naar mm darm ivm verdenking crohn.

Anyway vanmorgen een paar x hard moeten lopen naar de wc en ik zou op visite gaan bij mijn grootouders ivm mijn verjaardag, (20 min auto) en dan begint de onrust al, want wat als ik in de auto zit en ik moet naar de wc? Dan heb ik n probleem.. zo groeit dat door in mijn hoofd, ondanks dat ik mezelf probeer te kalmeren, dat het vast wel mee zal vallen... onrust groeit, ik neem mm oxazepam in en sdan tijd om te gaan... mijn vader reed en na 5 minuten sloeg de paniek volledig toe... misselijk duidelijk beven... ik heb me naar huis laten brengen, mijn kinderen zijn nu wel met mijn ouders mee en ik zit op mm bank me dood te schamen... veel lager kan ik voor mijn gevoel niet zinken, ik heb de paniek/angst laten winnen... ik wil mezelf niet isoleren maar die angst maakt mn leven soms echt een hell!

Sorry moest even spuien...

@ Myra

quote:

Op zondag 16 juni 2019 10:49 schreef gewoonmezelf87 het volgende:
Nou heel veel dieper kan ik momenteel niet zinken geloof ik...

Na een week met 4 tandartsbezoeken, 3 verdovingen, 1 kuur antibiotica en veel ibuprofen is mijn darm niet blij, logisch... maar ik loop ook in het zkh voor onderzoek naar mm darm ivm verdenking crohn.

Anyway vanmorgen een paar x hard moeten lopen naar de wc en ik zou op visite gaan bij mijn grootouders ivm mijn verjaardag, (20 min auto) en dan begint de onrust al, want wat als ik in de auto zit en ik moet naar de wc? Dan heb ik n probleem.. zo groeit dat door in mijn hoofd, ondanks dat ik mezelf probeer te kalmeren, dat het vast wel mee zal vallen... onrust groeit, ik neem mm oxazepam in en sdan tijd om te gaan... mijn vader reed en na 5 minuten sloeg de paniek volledig toe... misselijk duidelijk beven... ik heb me naar huis laten brengen, mijn kinderen zijn nu wel met mijn ouders mee en ik zit op mm bank me dood te schamen... veel lager kan ik voor mijn gevoel niet zinken, ik heb de paniek/angst laten winnen... ik wil mezelf niet isoleren maar die angst maakt mn leven soms echt een hell!

Sorry moest even spuien...

Wat naar allemaal ... hopelijk lukt het je om wat te ontspannen vandaag. Je hebt het wel geprobeerd, dat is al een win voor jou en misschien gaat het een volgende keer wel goed.

Is het misschien een idee om na te denken over praktische oplossingen voor als je met de auto rijdt? Een route kiezen waarbij je onderweg kunt stoppen bijvoorbeeld?

Heeft de oxazepam helemaal niet geholpen of had je het pas vlak voor vertrek ingenomen en had het nog meer tijd nodig om te werken?

quote:

Op zondag 16 juni 2019 13:00 schreef kuolema het volgende:

[..]

Wat naar allemaal ... hopelijk lukt het je om wat te ontspannen vandaag. Je hebt het wel geprobeerd, dat is al een win voor jou en misschien gaat het een volgende keer wel goed.

Is het misschien een idee om na te denken over praktische oplossingen voor als je met de auto rijdt? Een route kiezen waarbij je onderweg kunt stoppen bijvoorbeeld?

Heeft de oxazepam helemaal niet geholpen of had je het pas vlak voor vertrek ingenomen en had het nog meer tijd nodig om te werken?

Te laat ingenomen helaas... het was maar een ritje van 20 minuten,en had zelfs luiers van zoontje mee... maar de paniek vlamde keihard op. Denk een samenloop van de afgelopen week en erg moe, inmiddels wel weer rustiger gelukkig maar wat voelde ik me ellendig zeg.

quote:

Op zondag 16 juni 2019 10:49 schreef gewoonmezelf87 het volgende:
Nou heel veel dieper kan ik momenteel niet zinken geloof ik...

Na een week met 4 tandartsbezoeken, 3 verdovingen, 1 kuur antibiotica en veel ibuprofen is mijn darm niet blij, logisch... maar ik loop ook in het zkh voor onderzoek naar mm darm ivm verdenking crohn.

Anyway vanmorgen een paar x hard moeten lopen naar de wc en ik zou op visite gaan bij mijn grootouders ivm mijn verjaardag, (20 min auto) en dan begint de onrust al, want wat als ik in de auto zit en ik moet naar de wc? Dan heb ik n probleem.. zo groeit dat door in mijn hoofd, ondanks dat ik mezelf probeer te kalmeren, dat het vast wel mee zal vallen... onrust groeit, ik neem mm oxazepam in en sdan tijd om te gaan... mijn vader reed en na 5 minuten sloeg de paniek volledig toe... misselijk duidelijk beven... ik heb me naar huis laten brengen, mijn kinderen zijn nu wel met mijn ouders mee en ik zit op mm bank me dood te schamen... veel lager kan ik voor mijn gevoel niet zinken, ik heb de paniek/angst laten winnen... ik wil mezelf niet isoleren maar die angst maakt mn leven soms echt een hell!

Sorry moest even spuien...

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Van de week de lokale avondvierdaagse gelopen. Jeej. Ik heb nog steeds de conditie van een hangmat, dus ik wilde de 5km doen. M'n vader is best actief qua fietsen enzo dus die schaamde zich om de 5 te doen, en wilde de 10. Toen we tijdens het wandelen de splitsing van groepen tegenkwamen zijn we dus alsnog de 10 gaan doen omdat dat rustiger was en beter doorliep.
Het lopen zelf ging eigenlijk prima, al had ik geen rekening gehouden met de 10, had ik niet vooraf wat gegeten en ook geen drinken bij me En SPIERPIJN de volgende dag. Genant gewoon.
En m'n vader vond het ook wat tegenvallen geloof ik. Dus de rest van de week de 5 gedaan en dat was echt dikke prima. Heb de kaartjes met routebeschrijving bewaard dus kan de routes vaker lopen.

Gisteren in m'n eentje eventjes gewinkeld in Utrecht, paar keer gehad dat het zweet me uitbrak, dat ik maagpijn kreeg, dat ik dacht dat ik in m'n broek zou kakken het idee gehad dat mensen stom naar me keken omdat ik raar ben ofzo (ik ben enorm zelfbewust). Ik was er pas om drie uur en zat om half 7 weer in de trein naar huis, helemaal total loss, maar toch. Had ook m'n boek mee dus heb nog eventjes in een parkje zitten lezen in de zon, broodje en milkshake gehaald. En hoewel ik dus merk dat ik ontzettend onzeker en zelfbewust ben (WAAROM KIJKT IEDEREEN NAAR ME WAT HEB IK) zat vooral de vermoeidheid me tegen. Die laaide soms ineens op, als een laken dat over je geen wordt gelegd. Dan zeg ik tegen mezelf DOE CHILL en even later gaat het wel weer. Het is alsof ik alle stappen van een paniekaanval heb, maar niet tegelijkertijd

Morgenavond naar een concert, ik zou rijden (naar Amsterdam), maar rij eigenlijk al drie maanden niet meer omdat het zo uitputtend is. En het begint dan pas om een tijdstip waarop ik eigenlijk al bijna naar bed wil. Kijk er dus flink tegenop, al een tijdje, en ben blij als het achter de rug is.

Dat hele ze kijken vast naar me is eigenlijk ontzettend narcistisch he?

Het idee dat iedereen jou zo belangrijk vindt dat ze je allemaal in de smiezen houden grenst natuurlijk wel een beetje aan grootheidswaanzin, toch

quote:

Op zondag 16 juni 2019 15:12 schreef DancingPhoebe het volgende:
Dat hele ze kijken vast naar me is eigenlijk ontzettend narcistisch he?

Het idee dat iedereen jou zo belangrijk vindt dat ze je allemaal in de smiezen houden grenst natuurlijk wel een beetje aan grootheidswaanzin, toch

+1

quote:

Op zaterdag 15 juni 2019 21:08 schreef scrupuleus het volgende:
Klinkt goed.
Al zou ik al moe worden van al dat rationaliseren...

Zoveel rationaliseert ze toch niet? Zijn gewoon hele goede stappen om de angst te verminderen.

quote:

Op zondag 16 juni 2019 15:12 schreef DancingPhoebe het volgende:
Dat hele ze kijken vast naar me is eigenlijk ontzettend narcistisch he?

Het idee dat iedereen jou zo belangrijk vindt dat ze je allemaal in de smiezen houden grenst natuurlijk wel een beetje aan grootheidswaanzin, toch

Ik denk bij mezelf dan ook van 'waarom zouden ze naar mij kijken' en 'ik kijk ook terug, anders had ik het niet gezien'.
Het is geen grootheidswaanzin, ze kijken echt niet naar me omdat ik zo waanzinnig knap ben Meer omdat ik iets van make-up op m'n wang heb, een rode kop heb (die dan roder wordt), lelijk ben, een raar loopje heb (heb ik).
Gister was het namelijk zo dat ik opstond van een bankje en na een paar stappen even achterom keek om te controleren dat ik niks had laten liggen, en iemand die voor me had gezeten echt moeite moest doen om om een prullenbak heen naar mij te kijken. Wat. Doe. Ik. dat ik blijkbaar zo opval. Ik wil niet opvallen. Liet ik een wind die ik zelf niet hoorde ofzo?

Dit zal ook wel narcistisch zijn, maar ik ben helemaal total loss vandaag, zou zo naar het nieuwe huis van m'n broer gaan kijken en dan vanwege vaderdag naar m'n ouders. M'n zus die kwam al niet 'want die had gewerkt en thuis geschilderd' dus ik mag niet afzeggen al zitten m'n kaken op slot van denkbeeldige spanning. Dus ik word zo opgehaald want ik mag niet afzeggen want ik mag niet moe zijn, maar er is volgens mij meer aan de hand bij m'n zus. Dus ik heb nog vijf minuten om me even leeg te schijten van denkbeeldige stress.

[ Bericht 1% gewijzigd door CherryLips op 16-06-2019 15:37:54 ]

quote:

Op zondag 16 juni 2019 15:18 schreef scrupuleus het volgende:

[..]

Alles goed met jou?

eigenlijk wel

Tyfusdruk, maar mn hoofd houdt zich rustig en opgewekt

quote:

Op zondag 16 juni 2019 15:29 schreef CherryLips het volgende:

[..]

Ik denk bij mezelf dan ook van 'waarom zouden ze naar mij kijken' en 'ik kijk ook terug, anders had ik het niet gezien'.
Het is geen grootheidswaanzin, ze kijken echt niet naar me omdat ik zo waanzinnig knap ben Meer omdat ik iets van make-up op m'n wang heb, een rode kop heb (die dan roder wordt), lelijk ben, een raar loopje heb (heb ik).
Gister was het namelijk zo dat ik opstond van een bankje en na een paar stappen even achterom keek om te controleren dat ik niks had laten liggen, en iemand die voor me had gezeten echt moeite moest doen om om een prullenbak heen naar mij te kijken. Wat. Doe. Ik. dat ik blijkbaar zo opval. Ik wil niet opvallen. Liet ik een wind die ik zelf niet hoorde ofzo?

Mja zelfs met je mascara op je bovenlip boeit de gemiddelde mens, de gemiddelde mens maar weinig.

Sommige mensen zullen soms naar je kijken. Waarschijnlijk voor/om redenen die je nog niet kunt verzinnen als je 3 uur lang redenen bedenkt.

Mensen zijn raar. Jij bent vast ook raarder, maar vast niet raarder dan de rest.

quote:

Op zondag 16 juni 2019 15:32 schreef CherryLips het volgende:
Dit zal ook wel narcistisch zijn, maar ik ben helemaal total loss vandaag, zou zo naar het nieuwe huis van m'n broer gaan kijken en dan vanwege vaderdag naar m'n ouders. M'n zus die kwam al niet 'want die had gewerkt en thuis geschilderd' dus ik mag niet afzeggen al zitten m'n kaken op slot van denkbeeldige spanning. Dus ik word zo opgehaald want ik mag niet afzeggen want ik mag niet moe zijn, maar er is volgens mij meer aan de hand bij m'n zus. Dus ik heb nog vijf minuten om me even leeg te schijten van denkbeeldige stress.

Er bestaat niet zoiets als denkbeeldige stress. Je voelt het dus het is er. En ik snap niet waarom je over je eigen grenzen blijft gaan, ouders of niet. Je lijf schreeuwt om een andere aanpak en je blijft maar stug doorstrompelen richting de onvermijdelijke klif.

Edit: dat begrijp ik wel degelijk want heb het zelf ook gedaan, maar wat de reden ook is om met blinddoek op door te lopen: het is het allemaal niet zo waard en je hebt maar 1 gezondheid.

quote:

Op zondag 16 juni 2019 17:10 schreef Harmankardon het volgende:

[..]

Er bestaat niet zoiets als denkbeeldige stress. Je voelt het dus het is er. En ik snap niet waarom je over je eigen grenzen blijft gaan, ouders of niet. Je lijf schreeuwt om een andere aanpak en je blijft maar stug doorstrompelen richting de onvermijdelijke klif.

Edit: dat begrijp ik wel degelijk want heb het zelf ook gedaan, maar wat de reden ook is om met blinddoek op door te lopen: het is het allemaal niet zo waard en je hebt maar 1 gezondheid.

Ik zou ook niet weten wat ik anders kan doen. Ik laad ook niet op door thuis te blijven. Dat wandelen gaf me wel energie van de week.
Ik word er alleen zo schijtziek van dat ik een keer nee zeg en er dan totaal niet naar me wordt geluisterd.

quote:

Op zondag 16 juni 2019 17:51 schreef CherryLips het volgende:
Ik zou ook niet weten wat ik anders kan doen. Ik laad ook niet op door thuis te blijven. Dat wandelen gaf me wel energie van de week.
Ik word er alleen zo schijtziek van dat ik een keer nee zeg en er dan totaal niet naar me wordt geluisterd.

Heb je in huis ook geen dingen die je wel weer wat meer energie geven? Niets doen is dat vaak niet, maar bij mij helpt het dus om iets te gaan bakken, te gaan tekenen, in de tuin of binnen met de planten te rommelen.

Ik ben ook recent begonnen met vrijwilligerswerk. Los van dat dat me weer een extra motivatie geeft om dingen buiten de deur te doen. Hoop ik dat dat goede gevoel na even iets voor een ander gedaan te hebben ook wat langer blijft hangen en me energie geeft voor andere dingen.

quote:

Op zondag 16 juni 2019 15:29 schreef CherryLips het volgende:
Ik denk bij mezelf dan ook van 'waarom zouden ze naar mij kijken' en 'ik kijk ook terug, anders had ik het niet gezien'. Het is geen grootheidswaanzin, ze kijken echt niet naar me omdat ik zo waanzinnig knap ben Meer omdat ik iets van make-up op m'n wang heb, een rode kop heb (die dan roder wordt), lelijk ben, een raar loopje heb (heb ik).
Gister was het namelijk zo dat ik opstond van een bankje en na een paar stappen even achterom keek om te controleren dat ik niks had laten liggen, en iemand die voor me had gezeten echt moeite moest doen om om een prullenbak heen naar mij te kijken. Wat. Doe. Ik. dat ik blijkbaar zo opval. Ik wil niet opvallen. Liet ik een wind die ik zelf niet hoorde ofzo?

Maar dan kijken ze, en dan? Misschien lachen ze, en dan? Ik snap je gevoel wel, en ik weet dat het geen fijn gevoel is. En het heeft geen zin om jezelf wijs te maken dat ze niet kijken, we kijken allemaal wel eens naar mensen, we lachen allemaal wel eens om mensen, dus dat zal andersom vast ook gebeuren.

Maar zolang jij je er niet druk over maakt, kan het helemaal geen kwaad. Een stelletje onbekende mensen heeft je gezien, lekker boeiend.

En dan krijg je even een totale paniekaanval waar je niet uitkomt

quote:

Op zondag 16 juni 2019 18:08 schreef Myraela het volgende:

[..]

Maar dan kijken ze, en dan? Misschien lachen ze, en dan? Ik snap je gevoel wel, en ik weet dat het geen fijn gevoel is. En het heeft geen zin om jezelf wijs te maken dat ze niet kijken, we kijken allemaal wel eens naar mensen, we lachen allemaal wel eens om mensen, dus dat zal andersom vast ook gebeuren.

Maar zolang jij je er niet druk over maakt, kan het helemaal geen kwaad. Een stelletje onbekende mensen heeft je gezien, lekker boeiend.

Ja rationeel snap ik het, maar ik word er onwijs onzeker van

Vanavond weer vroeg naar huis gegaan. Was er op een gegeven moment klaar mee.

Waarom m'n zus vanmiddag niet mee was gegaan? Omdat ze een drukke twee weken had en er een beetje doorheen zat.
Oké.

quote:

Op zondag 16 juni 2019 21:17 schreef Fok-it het volgende:
En dan krijg je even een totale paniekaanval waar je niet uitkomt

Vind ik op zich een best logische reden, van je zus.
Je referentiekader is anders als je "normale" toestand niet zo lekker is. Dan is "niet zo lekker" niet meer werkend als een reden om iets niet te doen, want dan kan je helemaal niks meer gaan doen. Dus dan wordt "stikberoerd" pas een reden om af te zeggen. Ik neem aan dat je zus haar normale toestand wel prima is. Als ze zich dan niet zo heel lekker voelt, zegt ze iets af. Logisch.

als dit nergens op slaat -- ik doe wat aannames hier en misschien ben ik ook te wazig in m'n uitleg

quote:

Op zondag 16 juni 2019 21:23 schreef Tele6 het volgende:
Vind ik op zich een best logische reden, van je zus.
Je referentiekader is anders als je "normale" toestand niet zo lekker is. Dan is "niet zo lekker" niet meer werkend als een reden om iets niet te doen, want dan kan je helemaal niks meer gaan doen. Dus dan wordt "stikberoerd" pas een reden om af te zeggen. Ik neem aan dat je zus haar normale toestand wel prima is. Als ze zich dan niet zo heel lekker voelt, zegt ze iets af. Logisch.

als dit nergens op slaat -- ik doe wat aannames hier en misschien ben ik ook te wazig in m'n uitleg

Ik snap het ook wel hoor, maar ik probeer nog zoveel mogelijk mee te doen "want ontwijken is slecht", nu zeg ik voor het eerst "nee vandaag even niet" en dan krijg ik commentaar

Ik bak trouwens wel wat meer dan eerst probleem is alleen dat ik het dan zelf ook opeet. Maar het is wel lekker om ergens mee bezig te zijn. Ik heb behalve lezen en Netflix niet echt creatieve hobby's.

quote:

Op zondag 16 juni 2019 10:49 schreef gewoonmezelf87 het volgende:
Anyway vanmorgen een paar x hard moeten lopen naar de wc en ik zou op visite gaan bij mijn grootouders ivm mijn verjaardag, (20 min auto) en dan begint de onrust al, want wat als ik in de auto zit en ik moet naar de wc? Dan heb ik n probleem.. zo groeit dat door in mijn hoofd, ondanks dat ik mezelf probeer te kalmeren, dat het vast wel mee zal vallen... onrust groeit, ik neem mm oxazepam in en sdan tijd om te gaan... mijn vader reed en na 5 minuten sloeg de paniek volledig toe... misselijk duidelijk beven... ik heb me naar huis laten brengen, mijn kinderen zijn nu wel met mijn ouders mee en ik zit op mm bank me dood te schamen... veel lager kan ik voor mijn gevoel niet zinken, ik heb de paniek/angst laten winnen... ik wil mezelf niet isoleren maar die angst maakt mn leven soms echt een hell!

Ik doe vandaag even met je mee. Ik had ook zoveel last van m'n buik dat ik de paniek weer heb laten winnen. Daar kan ik wel van balen. Ik durfde de 1.5 uur in het OV gewoon niet aan. En ik had het gevoel dat ik door het te forceren misschien alleen meer terug zou vallen in m'n paniek, terwijl dat het juist de goede kant op ging. Hopelijk helpt nu 1 dagje thuiswerken en mijn buik rustig te laten worden me om morgen weer gewoon met zelfvertrouwen te gaan.

quote:

Op zondag 16 juni 2019 21:18 schreef CherryLips het volgende:
Ja rationeel snap ik het, maar ik word er onwijs onzeker van

Vanavond weer vroeg naar huis gegaan. Was er op een gegeven moment klaar mee.

Waarom m'n zus vanmiddag niet mee was gegaan? Omdat ze een drukke twee weken had en er een beetje doorheen zat.
Oké.

Ik denk dat het voor andere heel lastig is om te begrijpen. Ik loop hier nu een jaar mee, en laatst had mijn moeder pas door dat het gewoon echt niet ging. En dan geeft ze ook aan dat ze het verder niet begrijpt, maar wel ziet. En dat is en blijft ook wel frusterend.

Ik heb het ook met vriendinnen. Als ik eerst vertel dat het weer slechter gaat met mijn paniek, kunnen ze in hetzelfde gesprek nog voorstellen om samen te gaan winkelen en eten in een grote stad niet in de buurt. En dat bedoelen ze heel lief, maar voor mij is dat ook frustrerend omdat ik het gevoel heb dat ze me dan niet serieus nemen. Terwijl ik weet dat ze het vooral gewoon niet begrijpen. En eigenlijk begrijp ik het zelf vaak ook niet, dus dat kan ik ze ook niet kwalijk nemen.

En dan ben ik best eerlijk en open over de paniek, maar tegelijkertijd laat ik de momenten dat ik zelfs moeite heb met naar de supermarkt in het dorp gaan, natuurlijk niet zien.

quote:

Op maandag 17 juni 2019 07:17 schreef Myraela het volgende:

[..]

Ik doe vandaag even met je mee. Ik had ook zoveel last van m'n buik dat ik de paniek weer heb laten winnen. Daar kan ik wel van balen. Ik durfde de 1.5 uur in het OV gewoon niet aan. En ik had het gevoel dat ik door het te forceren misschien alleen meer terug zou vallen in m'n paniek, terwijl dat het juist de goede kant op ging. Hopelijk helpt nu 1 dagje thuiswerken en mijn buik rustig te laten worden me om morgen weer gewoon met zelfvertrouwen te gaan.

Vervelend maar goed dat je voor jezelf hebt gekozen. Mijn buik voelt ook nog niet echt lekker maar moest vanmorgen toch mn dochter naar school brengen en vanmiddag moet ik ook werken, dus vandaag even doorbijten. Ik merk wel dat het mij helpt door "uit mn hoofd" te gaan... afleiding werkt voor mij vaak goed want de stress en vooral het stressen over mn buik helpt totaal niet. Maar goed het blijven lastige dingen.

Heb jij therapie of medicatie?

quote:

Op maandag 17 juni 2019 11:18 schreef gewoonmezelf87 het volgende:

[..]

Vervelend maar goed dat je voor jezelf hebt gekozen. Mijn buik voelt ook nog niet echt lekker maar moest vanmorgen toch mn dochter naar school brengen en vanmiddag moet ik ook werken, dus vandaag even doorbijten. Ik merk wel dat het mij helpt door "uit mn hoofd" te gaan... afleiding werkt voor mij vaak goed want de stress en vooral het stressen over mn buik helpt totaal niet. Maar goed het blijven lastige dingen.

Heb jij therapie of medicatie?

Hoe ga je 'uit je hoofd' op momenten dat je eigenlijk niets anders kan dan wachten? Dat is waarom ik het ov vaak zo moeilijk vind, los van dat daar geen toilet is. Ik speel ondertussen wel spelletjes op mijn telefoon, maar dat voelt ook wel als vluchtgedrag.

Mijn therapie was enkele maanden geleden afgerond, maar dat was toch nog te vroeg want ik viel bijna gelijk terug. Nu heb ik over twee weken een nieuwe intake.

Medicijnen heb ik niet en wil ik ook niet. Hoe verleidelijk het soms ook lijkt, of eigenlijk juist daarom wil ik ze niet.

quote:

Op maandag 17 juni 2019 12:37 schreef Myraela het volgende:

[..]

Hoe ga je 'uit je hoofd' op momenten dat je eigenlijk niets anders kan dan wachten? Dat is waarom ik het ov vaak zo moeilijk vind, los van dat daar geen toilet is. Ik speel ondertussen wel spelletjes op mijn telefoon, maar dat voelt ook wel als vluchtgedrag.

Mijn therapie was enkele maanden geleden afgerond, maar dat was toch nog te vroeg want ik viel bijna gelijk terug. Nu heb ik over twee weken een nieuwe intake.

Medicijnen heb ik niet en wil ik ook niet. Hoe verleidelijk het soms ook lijkt, of eigenlijk juist daarom wil ik ze niet.

Ik heb "gelukkig" vaak de kinderen bij me en idd op mijn telefoon spelletjes doen oid... bezig zijn.

Ik heb eerder wel medicatie gehad voor angstklachten en momenteel voelt het heel verleidelijk om er weer mee te starten...

quote:

Op maandag 17 juni 2019 12:39 schreef gewoonmezelf87 het volgende:
Ik heb "gelukkig" vaak de kinderen bij me en idd op mijn telefoon spelletjes doen oid... bezig zijn.

Ik heb eerder wel medicatie gehad voor angstklachten en momenteel voelt het heel verleidelijk om er weer mee te starten...

Je gebruikt nu toch ook nog medicatie, of bedoel je andere? Ik ben er niet zo in thuis. Ik wil op dit moment vooral meer vertrouwen in mezelf en mijn lichaam krijgen, niet in een pilletje. Al zou het wel fijn zijn om de paniek zo soms even aan de kant te kunnen schuiven.

quote:

Op maandag 17 juni 2019 12:37 schreef Myraela het volgende:

[..]

Hoe ga je 'uit je hoofd' op momenten dat je eigenlijk niets anders kan dan wachten? Dat is waarom ik het ov vaak zo moeilijk vind, los van dat daar geen toilet is. Ik speel ondertussen wel spelletjes op mijn telefoon, maar dat voelt ook wel als vluchtgedrag.

Mijn therapie was enkele maanden geleden afgerond, maar dat was toch nog te vroeg want ik viel bijna gelijk terug. Nu heb ik over twee weken een nieuwe intake.

Medicijnen heb ik niet en wil ik ook niet. Hoe verleidelijk het soms ook lijkt, of eigenlijk juist daarom wil ik ze niet.

Ik heb "gelukkig" vaak de kinderen bij me en idd op mijn telefoon spelletjes doen oid... bezig zijn.

Ik heb eerder wel medicatie gehad voor angstklachten en momenteel voelt het heel verleidelijk om er weer mee te starten...

quote:

Op maandag 17 juni 2019 12:45 schreef Myraela het volgende:

[..]

Je gebruikt nu toch ook nog medicatie, of bedoel je andere? Ik ben er niet zo in thuis. Ik wil op dit moment vooral meer vertrouwen in mezelf en mijn lichaam krijgen, niet in een pilletje. Al zou het wel fijn zijn om de paniek zo soms even aan de kant te kunnen schuiven.

Nee ik ben nog steeds aan het bedenken of ik het wel of niet wil.. heb enkel de oxazepam om rust te geven als t kut gaat...

Bij mij speelt ook gewoon de -nog geen diagnose hebben mee... bij alles wat ik voel denk ik teveel ofzo

Ik zou denk ik soms wel een oxazepammetje willen hebben Zoals vandaag.

Oh, ik dacht dat oxazepam juist al best heftige medicatie was.

Oxazepam vond ik ook best heftig. Ik kreeg er een heel zwaar lijf van, maar m'n hoofd werd niet rustiger. Het is niet iets wat je continu kunt slikken, dan raak je verslaafd.

Ik heb zelf antidepressiva (sertraline). Die zouden ook tegen angst/dwang moeten helpen. Ik heb niet echt de indruk dat het veel doet

Tegen mij werd gezegd: de medicijnen zijn een tijdelijk steuntje om je te helpen je angsten aan te gaan, en wat makkelijker door de therapie heen te komen. Ze zijn geen definitieve oplossing van de angst

Ik vind oxazepam in die zin n btj jammer dat het pas na een uurtje werkt...

En idd is meer een tijdelijke hulp. Ik ben ooit gestart met paroxetine.. sertraline was bij mij echt niet de juiste hulp...

quote:

Op zondag 16 juni 2019 21:23 schreef Tele6 het volgende:
Vind ik op zich een best logische reden, van je zus.
Je referentiekader is anders als je "normale" toestand niet zo lekker is. Dan is "niet zo lekker" niet meer werkend als een reden om iets niet te doen, want dan kan je helemaal niks meer gaan doen. Dus dan wordt "stikberoerd" pas een reden om af te zeggen. Ik neem aan dat je zus haar normale toestand wel prima is. Als ze zich dan niet zo heel lekker voelt, zegt ze iets af. Logisch.

als dit nergens op slaat -- ik doe wat aannames hier en misschien ben ik ook te wazig in m'n uitleg

Ik snap wat je bedoelt.
Verder zijn dat soort beschrijvingen van hoe het met je gaat sowieso niet echt betrouwbaar, want 'het gaat niet zo goed' kan voor de een iets heel anders betekenen dan voor de ander.

quote:

Op maandag 17 juni 2019 16:30 schreef Nijna het volgende:
Oxazepam daar stresste ik in het verleden dwars doorheen (kreeg het toen ik doodsbang was voor de tandarts) en als ik dan weer thuis was viel ik of als een blok in slaap, maar ik ben ook wel gaan fietsen en weet alleen nog flarden van waar ik ben geweest. Geen fijn spul, vond ik het.

Ja, raar spul.
Ik heb ook wel gehad dat ik erdoorheen keihard in paniek was, maar niet goed kon praten of bewegen. Dat is naar, want dan kan je niet goed geholpen worden

quote:

Op maandag 17 juni 2019 16:18 schreef kuolema het volgende:

[..]

Ik snap wat je bedoelt.
Verder zijn dat soort beschrijvingen van hoe het met je gaat sowieso niet echt betrouwbaar, want 'het gaat niet zo goed' kan voor de een iets heel anders betekenen dan voor de ander.

Ja precies. Bij mij is "wel okee" vaak gelijk aan wat voor een ander "ronduit kut" zou zijn

Als ik zeg "het gaat niet zo goed" moet je het vertalen als "ik zie alles niet meer zitten en ben compleet in de war". Terwijl er ook mensen zijn die bij "het gaat niet zo goed" bedoelen dat ze weer eens een paar nachten te kort geslapen hebben en iets te veel hooi op hun vork genomen hebben of zo

Oh voor mij was oxazepam ideaal om even die onrust en paniek te kunnen doorbreken. Me even weer normaler te voelen en niet de hele tijd op het randje van paniek. Knapte al heel erg op van een nachtje goed slapen na een pam.

Goed, naar concert vanavond. Ik tik dit vanaf de wc sorry voor de luchten mensen. Maar het ging allemaal prima en net kakte ik helemaal in. Benauwd, moe, klam van het zweet, buikpijn.
Dus leuk. Concert begint zo. En ik zit te kakken.

Ik hoop dat je alsnog wat plezier kunt beleven aan vanavond

Dank jullie wel ik heb het overleefd. Nog een beetje aan de stok gekregen met een grietje dus dat klinkt als een geslaagd concert.