Iemand mag zich ook wel even schuldig voelen Telequote:Op zaterdag 15 juni 2019 09:17 schreef Tele6 het volgende:
[..]
Heee lieve mspoez, dat was niet de bedoeling!!! Je hebt niks waar je je schuldig over hoeft te voelen. Ik wilde je alleen laten zien dat het (volgens mij) goed zou zijn om eens beide open te zijn over wat je voelt op zo'n moment. Dat kan ook goed zijn voor zijn herstel. Voor mijn herstel is het iig goed om te merken hoe mensen om me heen met me omgaan en wat me kan helpen en wat niet. Om te leren open te zijn over mijn gedachten en gevoelens.
Je geeft hem hartstikke veel ruimte en begrip als ik zo hoor. Dat vind ik heel knap van je en daar hoef je je absoluut niet schuldig over te voelen.
Sterkte
Het mag wel, het hoeft niet.quote:Op zaterdag 15 juni 2019 09:21 schreef scrupuleus het volgende:
[..]
Iemand mag zich ook wel even schuldig voelen Tele
Gedragsverandering gaat met stapjes en vooral in overleg met dierbaren.
Wat naar allemaal ... hopelijk lukt het je om wat te ontspannen vandaag. Je hebt het wel geprobeerd, dat is al een win voor jou en misschien gaat het een volgende keer wel goed.quote:Op zondag 16 juni 2019 10:49 schreef gewoonmezelf87 het volgende:
Nou heel veel dieper kan ik momenteel niet zinken geloof ik...
Na een week met 4 tandartsbezoeken, 3 verdovingen, 1 kuur antibiotica en veel ibuprofen is mijn darm niet blij, logisch... maar ik loop ook in het zkh voor onderzoek naar mm darm ivm verdenking crohn.
Anyway vanmorgen een paar x hard moeten lopen naar de wc en ik zou op visite gaan bij mijn grootouders ivm mijn verjaardag, (20 min auto) en dan begint de onrust al, want wat als ik in de auto zit en ik moet naar de wc? Dan heb ik n probleem.. zo groeit dat door in mijn hoofd, ondanks dat ik mezelf probeer te kalmeren, dat het vast wel mee zal vallen... onrust groeit, ik neem mm oxazepam in en sdan tijd om te gaan... mijn vader reed en na 5 minuten sloeg de paniek volledig toe... misselijk duidelijk beven... ik heb me naar huis laten brengen, mijn kinderen zijn nu wel met mijn ouders mee en ik zit op mm bank me dood te schamen... veel lager kan ik voor mijn gevoel niet zinken, ik heb de paniek/angst laten winnen... ik wil mezelf niet isoleren maar die angst maakt mn leven soms echt een hell!
Sorry moest even spuien...
Te laat ingenomen helaas... het was maar een ritje van 20 minuten,en had zelfs luiers van zoontje mee... maar de paniek vlamde keihard op. Denk een samenloop van de afgelopen week en erg moe, inmiddels wel weer rustiger gelukkig maar wat voelde ik me ellendig zeg.quote:Op zondag 16 juni 2019 13:00 schreef kuolema het volgende:
[..]
Wat naar allemaal ... hopelijk lukt het je om wat te ontspannen vandaag. Je hebt het wel geprobeerd, dat is al een win voor jou en misschien gaat het een volgende keer wel goed.
Is het misschien een idee om na te denken over praktische oplossingen voor als je met de auto rijdt? Een route kiezen waarbij je onderweg kunt stoppen bijvoorbeeld?
Heeft de oxazepam helemaal niet geholpen of had je het pas vlak voor vertrek ingenomen en had het nog meer tijd nodig om te werken?
quote:Op zondag 16 juni 2019 10:49 schreef gewoonmezelf87 het volgende:
Nou heel veel dieper kan ik momenteel niet zinken geloof ik...
Na een week met 4 tandartsbezoeken, 3 verdovingen, 1 kuur antibiotica en veel ibuprofen is mijn darm niet blij, logisch... maar ik loop ook in het zkh voor onderzoek naar mm darm ivm verdenking crohn.
Anyway vanmorgen een paar x hard moeten lopen naar de wc en ik zou op visite gaan bij mijn grootouders ivm mijn verjaardag, (20 min auto) en dan begint de onrust al, want wat als ik in de auto zit en ik moet naar de wc? Dan heb ik n probleem.. zo groeit dat door in mijn hoofd, ondanks dat ik mezelf probeer te kalmeren, dat het vast wel mee zal vallen... onrust groeit, ik neem mm oxazepam in en sdan tijd om te gaan... mijn vader reed en na 5 minuten sloeg de paniek volledig toe... misselijk duidelijk beven... ik heb me naar huis laten brengen, mijn kinderen zijn nu wel met mijn ouders mee en ik zit op mm bank me dood te schamen... veel lager kan ik voor mijn gevoel niet zinken, ik heb de paniek/angst laten winnen... ik wil mezelf niet isoleren maar die angst maakt mn leven soms echt een hell!
Sorry moest even spuien...
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Tap tap tap
+1quote:Op zondag 16 juni 2019 15:12 schreef DancingPhoebe het volgende:
Dat hele ze kijken vast naar me is eigenlijk ontzettend narcistisch he?
Het idee dat iedereen jou zo belangrijk vindt dat ze je allemaal in de smiezen houden grenst natuurlijk wel een beetje aan grootheidswaanzin, toch
Zoveel rationaliseert ze toch niet? Zijn gewoon hele goede stappen om de angst te verminderen.quote:Op zaterdag 15 juni 2019 21:08 schreef scrupuleus het volgende:
Klinkt goed.
Al zou ik al moe worden van al dat rationaliseren...
Alles goed met jou?quote:Op zondag 16 juni 2019 15:12 schreef DancingPhoebe het volgende:
Dat hele ze kijken vast naar me is eigenlijk ontzettend narcistisch he?
Het idee dat iedereen jou zo belangrijk vindt dat ze je allemaal in de smiezen houden grenst natuurlijk wel een beetje aan grootheidswaanzin, toch
Ik denk bij mezelf dan ook van 'waarom zouden ze naar mij kijken' en 'ik kijk ook terug, anders had ik het niet gezien'.quote:Op zondag 16 juni 2019 15:12 schreef DancingPhoebe het volgende:
Dat hele ze kijken vast naar me is eigenlijk ontzettend narcistisch he?
Het idee dat iedereen jou zo belangrijk vindt dat ze je allemaal in de smiezen houden grenst natuurlijk wel een beetje aan grootheidswaanzin, toch
eigenlijk welquote:
Mja zelfs met je mascara op je bovenlip boeit de gemiddelde mens, de gemiddelde mens maar weinig.quote:Op zondag 16 juni 2019 15:29 schreef CherryLips het volgende:
[..]
Ik denk bij mezelf dan ook van 'waarom zouden ze naar mij kijken' en 'ik kijk ook terug, anders had ik het niet gezien'.
Het is geen grootheidswaanzin, ze kijken echt niet naar me omdat ik zo waanzinnig knap ben Meer omdat ik iets van make-up op m'n wang heb, een rode kop heb (die dan roder wordt), lelijk ben, een raar loopje heb (heb ik).
Gister was het namelijk zo dat ik opstond van een bankje en na een paar stappen even achterom keek om te controleren dat ik niks had laten liggen, en iemand die voor me had gezeten echt moeite moest doen om om een prullenbak heen naar mij te kijken. Wat. Doe. Ik. dat ik blijkbaar zo opval. Ik wil niet opvallen. Liet ik een wind die ik zelf niet hoorde ofzo?
Er bestaat niet zoiets als denkbeeldige stress. Je voelt het dus het is er. En ik snap niet waarom je over je eigen grenzen blijft gaan, ouders of niet. Je lijf schreeuwt om een andere aanpak en je blijft maar stug doorstrompelen richting de onvermijdelijke klif.quote:Op zondag 16 juni 2019 15:32 schreef CherryLips het volgende:
Dit zal ook wel narcistisch zijn, maar ik ben helemaal total loss vandaag, zou zo naar het nieuwe huis van m'n broer gaan kijken en dan vanwege vaderdag naar m'n ouders. M'n zus die kwam al niet 'want die had gewerkt en thuis geschilderd' dus ik mag niet afzeggen al zitten m'n kaken op slot van denkbeeldige spanning. Dus ik word zo opgehaald want ik mag niet afzeggen want ik mag niet moe zijn, maar er is volgens mij meer aan de hand bij m'n zus. Dus ik heb nog vijf minuten om me even leeg te schijten van denkbeeldige stress.
Ik zou ook niet weten wat ik anders kan doen. Ik laad ook niet op door thuis te blijven. Dat wandelen gaf me wel energie van de week.quote:Op zondag 16 juni 2019 17:10 schreef Harmankardon het volgende:
[..]
Er bestaat niet zoiets als denkbeeldige stress. Je voelt het dus het is er. En ik snap niet waarom je over je eigen grenzen blijft gaan, ouders of niet. Je lijf schreeuwt om een andere aanpak en je blijft maar stug doorstrompelen richting de onvermijdelijke klif.
Edit: dat begrijp ik wel degelijk want heb het zelf ook gedaan, maar wat de reden ook is om met blinddoek op door te lopen: het is het allemaal niet zo waard en je hebt maar 1 gezondheid.
Heb je in huis ook geen dingen die je wel weer wat meer energie geven? Niets doen is dat vaak niet, maar bij mij helpt het dus om iets te gaan bakken, te gaan tekenen, in de tuin of binnen met de planten te rommelen.quote:Op zondag 16 juni 2019 17:51 schreef CherryLips het volgende:
Ik zou ook niet weten wat ik anders kan doen. Ik laad ook niet op door thuis te blijven. Dat wandelen gaf me wel energie van de week.
Ik word er alleen zo schijtziek van dat ik een keer nee zeg en er dan totaal niet naar me wordt geluisterd.
Maar dan kijken ze, en dan? Misschien lachen ze, en dan? Ik snap je gevoel wel, en ik weet dat het geen fijn gevoel is. En het heeft geen zin om jezelf wijs te maken dat ze niet kijken, we kijken allemaal wel eens naar mensen, we lachen allemaal wel eens om mensen, dus dat zal andersom vast ook gebeuren.quote:Op zondag 16 juni 2019 15:29 schreef CherryLips het volgende:
Ik denk bij mezelf dan ook van 'waarom zouden ze naar mij kijken' en 'ik kijk ook terug, anders had ik het niet gezien'. Het is geen grootheidswaanzin, ze kijken echt niet naar me omdat ik zo waanzinnig knap ben Meer omdat ik iets van make-up op m'n wang heb, een rode kop heb (die dan roder wordt), lelijk ben, een raar loopje heb (heb ik).
Gister was het namelijk zo dat ik opstond van een bankje en na een paar stappen even achterom keek om te controleren dat ik niks had laten liggen, en iemand die voor me had gezeten echt moeite moest doen om om een prullenbak heen naar mij te kijken. Wat. Doe. Ik. dat ik blijkbaar zo opval. Ik wil niet opvallen. Liet ik een wind die ik zelf niet hoorde ofzo?
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |