quote:Depressie
Iemand met een depressie heeft last van een hevige neerslachtigheid.
Die neerslachtigheid klaart niet na een paar dagen vanzelf op, maar duurt minimaal twee weken. Depressie moet niet verward worden met 'gewone' neerslachtigheid die iedereen wel eens heeft. Bij een depressie is deze heviger en tast het dagelijks functioneren aan.
Bron: http://www.trimbos.nl/onderwerpen/psychische-gezondheid/depressie
quote:Angststoornissen
Angststoornissen zijn in de psychiatrie de meest voorkomende aandoeningen. Sommige van deze aandoeningen worden fobie genoemd. Het gemeenschappelijke kenmerk van angststoornissen, is dat er sprake is van angst. Mensen kunnen zo angstig zijn dat het hun leven ontregelt.
Wanneer spreken we van een angststoornis?
Angst is een gevoel dat optreedt bij dreigend gevaar. De emotie ontstaat als het welzijn van een persoon direct wordt bedreigd, maar ook als een persoon een situatie als bedreigend ervaart. Als een angst geen reële grond heeft en de betrokken persoon er sociale of beroepsmatige problemen door ondervindt, is er sprake van een stoornis.
In het diagnostisch classificatiesysteem DSM-IV worden de volgende angststoornissen onderscheiden:
Paniekstoornis met of zonder agorafobie
Sociale fobie of angststoornis
Specifieke of enkelvoudige fobie
Obsessief-compulsieve stoornis of dwangstoornis
Gegeneraliseerde angststoornis
Posttraumatische stress-stoornis
Hypochondrie
Angststoornis door een lichamelijke aandoening
Acute stressstoornis
Angststoornis door alcohol of drugs
Voor de Multidisciplinaire Richtlijn Angststoornissen is de indeling van de DSM-IV als uitgangspunt genomen. Van de onderscheiden angststoornissen zijn de volgende aandoeningen opgenomen in de richtlijnen:
Paniekstoornis met en zonder agorafobie
Sociale fobie
Specifieke fobie
Obsessief-compulsieve stoornis
Gegeneraliseerde angststoornis
Posttraumatische stress-stoornis
quote:In het diagnostisch classificatiesysteem DSM-5 zijn de angststoornissen zoals ze in het DSM-IV vermeld werden, opgesplitst in drie categorieën:
1) de angststoornissen
2) de obsessieve-compulsieve en verwante stoornissen (ocgs)
3) de trauma- en stressorgerelateerde stoornissen
Angststoornissen in het DSM-5:
Paniekstoornis
Agorafobie
Specifieke fobie
Sociale angststoornis
Gegeneraliseerde angststoornis
Separatieangststoornis
Selectief mutisme
Angststoornis door een middel of medicatie
Angststoornis door een andere medische aandoening
angststoornis (niet anders omschreven)
Obsessieve-compulsieve en verwante stoornissen
Obsessieve-compulsieve stoornis (OCD)
Stoornis in de lichaamsbeleving
Hoarding (het dwangmatig verzamelen van dingen)
Trichotillomanie (het regelmatig uittrekken van het eigen haar)
Excoriation disorder/Dermatillomanie (het regelmatig pulken aan de eigen huid)
Trauma- en stressorgerelateerde stoornissen
Reactieve hechtingsstoornis
Ontremde sociale engagementstoornis
Posttraumatische stressstoornis
Acute stressstoornis
Aanpassingsstoornissen
quote:FOK! heeft nu ook zijn eigen IRC-kanaal voor de mensen in "Depressie & Angst". Hier kunnen we gezellig chatten/ tips geven en het met elkaar erover hebben.
Indien jij ook gezellig mee wilt praten met ons kun je ons bereiken via de volgende link:
http://irc.fok.nl/
En dan in principe
/join #dna
Heb je vragen omtrent IRC?
PM de volgende users:
zomertje
RBWO
quote:
Sterkte en veel succes. Ik leef met je mee. De laatste tijd ben ik ook best depressief. Geen psychoses meer gelukkig, maar nog altijd last van mijn eigen stemming.quote:Op maandag 10 juni 2019 09:25 schreef ChildoftheStars het volgende:
Ik ben een beetje bang gehospitaliseerd te worden. Sinds begin maart ben ik opgenomen en amper thuis geweest door toestanden.
Eigenlijk wil ik vanaf volgend weekend regelmatig één nacht per week thuis slapen, alleen de eerste poging mislukte. Dit weekend heb ik bij mijn moeder geslapen. Dat ging wel goed.
Heeft iemand tips om hospitalisatie tegen te gaan? De dingen die ik doe op het moment is zoveel mogelijk thuis zijn (maar dat voelt echt niet fijn). Mijn kamer zo persoonlijk mogelijk te maken en dus vanaf volgend weekend proberen elke zaterdag thuis te slapen (ik mag 2 nachten van het weekend thuis zijn).
Ik heb eerder meegemaakt dat ik heel erg gehospitaliseerd was en het was heel heftig en moeilijk om daar uit te geraken. Veel terugvallen en ellende. Met 2018 achter de rug (veel opnames, terugvallen en psychoses) ben ik gewoon een beetje bang om weer instellingafhankelijk te worden. Dinsdag en woensdag ben ik sowieso overdag even thuis... en maak daar een plan voor (zonder planning ben ik niks). Alleen het is gewoon moeilijk
Wat versta jij onder gehospitaliseerd?quote:Op maandag 10 juni 2019 09:25 schreef ChildoftheStars het volgende:
Ik ben een beetje bang gehospitaliseerd te worden. Sinds begin maart ben ik opgenomen en amper thuis geweest door toestanden.
Eigenlijk wil ik vanaf volgend weekend regelmatig één nacht per week thuis slapen, alleen de eerste poging mislukte. Dit weekend heb ik bij mijn moeder geslapen. Dat ging wel goed.
Heeft iemand tips om hospitalisatie tegen te gaan? De dingen die ik doe op het moment is zoveel mogelijk thuis zijn (maar dat voelt echt niet fijn). Mijn kamer zo persoonlijk mogelijk te maken en dus vanaf volgend weekend proberen elke zaterdag thuis te slapen (ik mag 2 nachten van het weekend thuis zijn).
Ik heb eerder meegemaakt dat ik heel erg gehospitaliseerd was en het was heel heftig en moeilijk om daar uit te geraken. Veel terugvallen en ellende. Met 2018 achter de rug (veel opnames, terugvallen en psychoses) ben ik gewoon een beetje bang om weer instellingafhankelijk te worden. Dinsdag en woensdag ben ik sowieso overdag even thuis... en maak daar een plan voor (zonder planning ben ik niks). Alleen het is gewoon moeilijk
Dit was je eerste weekend thuis na je opname. Geef je zelf wat tijd Cots.quote:Op maandag 10 juni 2019 09:25 schreef ChildoftheStars het volgende:
Ik ben een beetje bang gehospitaliseerd te worden. Sinds begin maart ben ik opgenomen en amper thuis geweest door toestanden.
Eigenlijk wil ik vanaf volgend weekend regelmatig één nacht per week thuis slapen, alleen de eerste poging mislukte. Dit weekend heb ik bij mijn moeder geslapen. Dat ging wel goed.
Heeft iemand tips om hospitalisatie tegen te gaan? De dingen die ik doe op het moment is zoveel mogelijk thuis zijn (maar dat voelt echt niet fijn). Mijn kamer zo persoonlijk mogelijk te maken en dus vanaf volgend weekend proberen elke zaterdag thuis te slapen (ik mag 2 nachten van het weekend thuis zijn).
Ik heb eerder meegemaakt dat ik heel erg gehospitaliseerd was en het was heel heftig en moeilijk om daar uit te geraken. Veel terugvallen en ellende. Met 2018 achter de rug (veel opnames, terugvallen en psychoses) ben ik gewoon een beetje bang om weer instellingafhankelijk te worden. Dinsdag en woensdag ben ik sowieso overdag even thuis... en maak daar een plan voor (zonder planning ben ik niks). Alleen het is gewoon moeilijk
Dank je wel en sterktequote:Op maandag 10 juni 2019 10:19 schreef Keep_Walking het volgende:
[..]
Sterkte en veel succes. Ik leef met je mee. De laatste tijd ben ik ook best depressief. Geen psychoses meer gelukkig, maar nog altijd last van mijn eigen stemming.
Dat ik teveel gewend raak aan de zorg om me heen en daar dus afhankelijk van wordt. Maar ik heb het even besproken met de verpleging en hun doel is ook om me eerst een beetje te laten hospitaliseren, zodat ik in een routine kom die ik daarna thuis kan uitvoeren. Dus dat houd ik maar voor ogen. En sowieso ben ik als het kan thuis. Dus tjaquote:Op maandag 10 juni 2019 12:38 schreef Cat-astrophe het volgende:
[..]
Wat versta jij onder gehospitaliseerd?
Wat gebeurt er dan met je?
Dat is waar...quote:Op maandag 10 juni 2019 12:46 schreef Tinkepink het volgende:
[..]
Dit was je eerste weekend thuis na je opname. Geef je zelf wat tijd Cots.
Dat zei de verpleging ook. Twee maanden opbouwen naar huis (elke keer een nachtje meer totdat het vijf nachten in de week is en dat goed gaat. Dan een ontslagperiode van tien dagen).quote:Op maandag 10 juni 2019 12:52 schreef Lienekien het volgende:
Mij lijkt dat zo’n fasehuis hier ook rekening mee zal houden, tegen de tijd dat je weer thuis zou kunnen gaan wonen. Ik verwacht dat ze je bij die overgang goed gaan begeleiden.
Op dit moment ben ik instellingsafhankelijk, maar (en dat zeggen mijn behandelaren en dat geloof ik ook) dat is nu. Het plan is dat ik gewoon weer thuis ga wonen met de handvatten die ik nu aangereikt krijg. Begeleid wonen is niet het doel voor mij. Dingen als vrijwilligerswerk etc zal me waarschijnlijk nooit lukken, maar thuis wonen en wat clubjes om onder de mensen komen wel. En of dat thuiswonen over vier maanden is (ben er nu twee in het fasehuis) of langer, dat weet ik nog niet. iig zit ik nu in de meest zelfstandige groepquote:Op maandag 10 juni 2019 13:24 schreef DancingPhoebe het volgende:
Misschien bén je ook wel gewoon instellingsafhankelijk? En is het ook hierbij uiteindelijk makkelijker voor je wanneer je stopt proberen te doen alsof je iets (wel of niet) bent, terwijl de realiteit anders is?
Kortom: niet teveel vooruit denken, niet teveel invullenquote:Op maandag 10 juni 2019 13:44 schreef ChildoftheStars het volgende:
[..]
Dank je wel en sterkte
[..]
Dat ik teveel gewend raak aan de zorg om me heen en daar dus afhankelijk van wordt. Maar ik heb het even besproken met de verpleging en hun doel is ook om me eerst een beetje te laten hospitaliseren, zodat ik in een routine kom die ik daarna thuis kan uitvoeren. Dus dat houd ik maar voor ogen. En sowieso ben ik als het kan thuis. Dus tja
[..]
Dat is waar...
[..]
Dat zei de verpleging ook. Twee maanden opbouwen naar huis (elke keer een nachtje meer totdat het vijf nachten in de week is en dat goed gaat. Dan een ontslagperiode van tien dagen).
Het is gewoon weer eens beren op de weg zetten die er niet zijn.
[..]
Op dit moment ben ik instellingsafhankelijk, maar (en dat zeggen mijn behandelaren en dat geloof ik ook) dat is nu. Het plan is dat ik gewoon weer thuis ga wonen met de handvatten die ik nu aangereikt krijg. Begeleid wonen is niet het doel voor mij. Dingen als vrijwilligerswerk etc zal me waarschijnlijk nooit lukken, maar thuis wonen en wat clubjes om onder de mensen komen wel. En of dat thuiswonen over vier maanden is (ben er nu twee in het fasehuis) of langer, dat weet ik nog niet. iig zit ik nu in de meest zelfstandige groep
Thnx! En sorry voor de late reactie, beetje drukquote:Op maandag 10 juni 2019 16:27 schreef Tele6 het volgende:
En @:ChildoftheStars, je zit dus al in de meest zelfstandige groep! Al na twee maandjes! Dat heb je goed gedaan!
Het helpt inderdaad enorm met de zelfzorg, elke dag koken en dergelijke zaken. Fijn dat de structuur van een opname je helptquote:Ik ben het wel eens met de verpleging: het is goed als je de routine van het fasehuis aanleert als dat een gezonde routine is die je op je eentje straks thuis ook kunt doen.
Zoals je weet ben ik opgenomen, en ik heb hier ook al een paar routines aangeleerd die ik thuis ga volgen. Ik merk dat ik de vaste tijden voor maaltijden en opstaan/slapengaan erg prettig vind. Ik slaap hier fantastisch en eten gaat ook goed en netjes. Dat zou ik thuis misschien wel net anders plannen (bijvoorbeeld wekker naar half 8 in plaats van 8 uur), maar het hebben van een vaste tijd is eigenlijk heel rustig. Ik merk ook dat ik aan het begin van de ochtend een wandeling maken fijn vind. Dus die gaat ook mee.
Ik denk dat het belangrijk is om in het fasehuis te leren 1) wat de routines zijn die jou helpen en 2) hoe je die op de makkelijkste manier kunt uitvoeren. En dan doe je dat daarna thuis
Joh, niks te sorry-enquote:Op woensdag 12 juni 2019 12:01 schreef ChildoftheStars het volgende:
[..]
Thnx! En sorry voor de late reactie, beetje druk
[..]
Het helpt inderdaad enorm met de zelfzorg, elke dag koken en dergelijke zaken. Fijn dat de structuur van een opname je helptJe bent stoer bezig!
Knuffel. Je mag ##¤**¤#)¤ zeggen. Het is naar en k*t en moeilijk.quote:Op vrijdag 14 juni 2019 21:29 schreef mspoez het volgende:
Ik wil gewoon even )&*%$*&$#&%^%)&* zeggen. Soms is het als partnervan zó f*king lastig om te weten waar je goed aan doet. En soms heb ik ook zó geen zin om er rekening mee te houden als er wéér iets niet kan doorgaan.
En het ergst is het om dan een appje te krijgen 'sorry dat ik moe ben, denk ik'.quote:Op vrijdag 14 juni 2019 21:37 schreef Tele6 het volgende:
[..]
Knuffel. Je mag ##¤**¤#)¤ zeggen. Het is naar en k*t en moeilijk.![]()
Vloeken en schelden mag hier altijdquote:Op vrijdag 14 juni 2019 21:29 schreef mspoez het volgende:
Ik wil gewoon even )&*%$*&$#&%^%)&* zeggen. Soms is het als partnervan zó f*king lastig om te weten waar je goed aan doet. En soms heb ik ook zó geen zin om er rekening mee te houden als er wéér iets niet kan doorgaan.
quote:Op vrijdag 14 juni 2019 21:42 schreef mspoez het volgende:
[..]
En het ergst is het om dan een appje te krijgen 'sorry dat ik moe ben, denk ik'.
Ohja, want het ligt GVD aan mij dat ik teleurgesteld word.
Ja tuurlijk wel, ik ben ook gewoon gegaan, maar hij had gezegd dat ie mee zou gaan en ik was heel blij. En dan gaat het wéér niet door. Voor de zoveelste &*%(&^&^keer. Een dingetje van 30 minuten. Geen vakantie, of concert, of grootschalig gebeuren.quote:Op vrijdag 14 juni 2019 21:43 schreef ChildoftheStars het volgende:
[..]
Vloeken en schelden mag hier altijd
En het is ook klote! Kun je dingen dan niet gewoon op eigen houtje ondernemen?
Snap ikquote:Op vrijdag 14 juni 2019 21:43 schreef mspoez het volgende:
[..]
Ja tuurlijk wel, ik ben ook gewoon gegaan, maar hij had gezegd dat ie mee zou gaan en ik was heel blij. En dan gaat het wéér niet door. Voor de zoveelste &*%(&^&^keer.
Tjah misschien is hij gewoon een eikel of is hij niet tactisch of is hij echt even moe. Dat weet ik natuurlijk niet. Maar van wat ik van jou lees herken ik wel van enkele keren in mijn eigen vriendin. Schelden, zelfmedelijden, gezeur en gezucht en dan verbaasd zijn dat de partner geen zin heeft om mee te gaan. En dan inderdaad ook 'het gaat maar om 1 uur hoe kon je dat nou niet doen', nou omdat dit en dit en dat. Maar daarvoor hebben vrouwen nou eenmaal soms een doof oorquote:Op vrijdag 14 juni 2019 21:43 schreef mspoez het volgende:
[..]
Ja tuurlijk wel, ik ben ook gewoon gegaan, maar hij had gezegd dat ie mee zou gaan en ik was heel blij. En dan gaat het wéér niet door. Voor de zoveelste &*%(&^&^keer. Een dingetje van 30 minuten. Geen vakantie, of concert, of grootschalig gebeuren.
Zucht. Zucht. Adem in, adem uit.
Uhm, ik denk dat je iets anders leest dan ik zeg. Er was iets wat ik met een groep zou doen. Hij hoort eigenlijk ook bij die groep, maar is al erg lang geen actief lid meer. Ik vertelde over de activiteit en hij zei zelf: ik ga wel mee!quote:Op vrijdag 14 juni 2019 21:49 schreef phoenyx het volgende:
[..]
Tjah misschien is hij gewoon een eikel of is hij niet tactisch of is hij echt even moe. Dat weet ik natuurlijk niet. Maar van wat ik van jou lees herken ik wel van enkele keren in mijn eigen vriendin. Schelden, zelfmedelijden, gezeur en gezucht en dan verbaasd zijn dat de partner geen zin heeft om mee te gaan. En dan inderdaad ook 'het gaat maar om 1 uur hoe kon je dat nou niet doen', nou omdat dit en dit en dat. Maar daarvoor hebben vrouwen nou eenmaal soms een doof oor
Nou ja dat stuk stond in het vorige deel, die had ik niet gelezen sorry.quote:Op vrijdag 14 juni 2019 21:52 schreef mspoez het volgende:
[..]
Uhm, ik denk dat je iets anders leest dan ik zeg. Er was iets wat ik met een groep zou doen. Hij hoort eigenlijk ook bij die groep, maar is al erg lang geen actief lid meer. Ik vertelde over de activiteit en hij zei zelf: ik ga wel mee!
Toen ik hem 2 uur later kwam ophalen zat hij in zijn huispak filmpjes te kijken en gaf aan niet mee te gaan, want te moe. Ik heb alleen gezegd; 'Okay' en ben gegaan.
Waar ben ik doof voor?
Grinnik. Ja, dat zou je denken he? Ik denk dat hij zijn eigen situatie onderschat, snap je wat ik wil zeggen?quote:Op vrijdag 14 juni 2019 21:58 schreef Myraela het volgende:
Lijkt me overigens wel het minste dat hij even iets laat weten voordat je hem komt ophalen. Maar misschien onderschat ik dan zijn situatie.
Bewaak ajb je eigen leven.. Dat klinkt heel dramatisch maar pas na mijn scheiding merkte ik hoe eenzaam ik eigenlijk was geworden door altijd rekening te houden met ex zijn drempels en angsten.quote:Op vrijdag 14 juni 2019 21:43 schreef mspoez het volgende:
[..]
Ja tuurlijk wel, ik ben ook gewoon gegaan, maar hij had gezegd dat ie mee zou gaan en ik was heel blij. En dan gaat het wéér niet door. Voor de zoveelste &*%(&^&^keer. Een dingetje van 30 minuten. Geen vakantie, of concert, of grootschalig gebeuren.
Zucht. Zucht. Adem in, adem uit.
Nou ja ik snap niet wat je hier zegt maar herken het wel van mezelf, zeker op vrijdag- en zaterdagavonden. Maar ja het is gewoon normaal om te melden van tevoren als je niet meegaat. Is wel nogal gemakzuchtig gedrag van hem, zo lijkt het althans, maar goed na x aantal keer moet jij ook je conclusie trekken en hem dan maar niet meer vragen ofzo toch lijkt mijquote:Op vrijdag 14 juni 2019 22:01 schreef mspoez het volgende:
[..]
Grinnik. Ja, dat zou je denken he? Ik denk dat hij zijn eigen situatie onderschat, snap je wat ik wil zeggen?
Sorry ik ben echt een beetje in een zakmaarlekkerindemoddermodus. Gaat vast zo weer over.
Nou 'Ik denk dat hij zijn eigen situatie onderschat, snap je wat ik wil zeggen?', daar bedoel ik mee dat ik soms het gevoel krijg dat hij zijn situatie gebruikt om dingen niet te doen. Klinkt dat erg onaardig?quote:Op vrijdag 14 juni 2019 22:04 schreef phoenyx het volgende:
[..]
Nou ja ik snap niet wat je hier zegt maar herken het wel van mezelf, zeker op vrijdag- en zaterdagavonden. Maar ja het is gewoon normaal om te melden van tevoren als je niet meegaat. Is wel nogal gemakzuchtig gedrag van hem, zo lijkt het althans, maar goed na x aantal keer moet jij ook je conclusie trekken en hem dan maar niet meer vragen ofzo toch lijkt mij
Dat is lief, dank je wel. Ik doe heel veel zonder hem hoor, we hebben verkering, wonen niet samen ofzo. Ik baal vooral van dat appje achteraf, waarin de schuld bij mij gelegd wordt dat ik geen rekening met hem hou, ofzo.quote:Op vrijdag 14 juni 2019 22:03 schreef gewoonmezelf87 het volgende:
[..]
Bewaak ajb je eigen leven.. Dat klinkt heel dramatisch maar pas na mijn scheiding merkte ik hoe eenzaam ik eigenlijk was geworden door altijd rekening te houden met ex zijn drempels en angsten.
Boos zijn mag gewoon he.
Ja ik bedoel dat hij het moet aangeven als hij niet meegaat, ook als hij eerst ja zei, beter dan 1,5 uur later nee zeggen dan dat jij 2 uur later aan de deur staatquote:Op vrijdag 14 juni 2019 22:06 schreef mspoez het volgende:
[..]
Hij bood het zelf aan! Ik deelde alleen mee wat ik ging doen!
Ik denk dat hij dat ook heeft, dat hij zich een last voelt en daarom maar liever helemaal afzegt. Maar godverdomme, zeg dan niet dat je wel meegaat. Ik snap het wel, rationeel, maar mijn emoties willen iets anders.quote:Op vrijdag 14 juni 2019 22:13 schreef Myraela het volgende:
Ik zit juist aan de andere kant, dat ik me vaak schuldig voel omdat ik vanwege m'n paniek soms ergens niet naartoe ga of als ik wel ga, weer allemaal onzinnige dingen nodig heb. Ik kan me wel een last voelen daardoor.
Ik probeer wel eerlijk te zijn over de paniek op die momenten, ondanks dat ik weet dat het vast gezelliger is als ik zou doen alsof het me allemaal heel makkelijk afgaat. Maar ik zet me vaak wel over dingen heen voor m'n vriend. Even door de zure appel heen bijten is dan voor iedereen beter.
Maarja, dat is in mijn geval met paniek. Bij een depressie zijn die drempels misschien wel hoger of is het gevoel van 'iets voor een ander willen doen' wat meer afgezwakt.
Ik herken t van mijn ex... verjaardagen-feestjes-familie dingen.. heel vaak ging ik last minute alsnog alleen... en hem.dan met 1 of ander kutsmoesje excuseren... en dan thuiskomen en dam mocht ik niet laten merken dat ik.er van baalde want "hij doet t Toch niet express" en "weet je wel hoe rot t voor mij is". Hij heeft/had ook nooit ergens schuld aan. Maar goed dat is nu niet meer mijn pakkie aan (deels nog wel want hij flikt t nu soms bij de kinderen, ja zeggen en nee doen. )quote:Op vrijdag 14 juni 2019 22:18 schreef mspoez het volgende:
[..]
Ik denk dat hij dat ook heeft, dat hij zich een last voelt en daarom maar liever helemaal afzegt. Maar godverdomme, zeg dan niet dat je wel meegaat. Ik snap het wel, rationeel, maar mijn emoties willen iets anders.
Dat snap ik.quote:Op vrijdag 14 juni 2019 22:18 schreef mspoez het volgende:
[..]
Ik denk dat hij dat ook heeft, dat hij zich een last voelt en daarom maar liever helemaal afzegt. Maar godverdomme, zeg dan niet dat je wel meegaat. Ik snap het wel, rationeel, maar mijn emoties willen iets anders.
Mooi verhaal. Ik word er stil van en voel me gelijk weer schuldig.quote:Op vrijdag 14 juni 2019 22:31 schreef Tele6 het volgende:
[..]
Dat snap ik.
Ik hoop dat jullie nog op een punt komen waarop je beide je emoties over zoiets uit kunt spreken. Ik weet dat dat een hele opluchting kan zijn.
Om even een suf voorbeeld te geven:
M'n vriend en ik gingen wandelen. Ik voelde me niet lekker, was de hele dag al vol zelfhaat en frustratie. Dat had ik bij hem gespuid, maar het had niet echt geholpen. Hij zei "kun je een manier vinden om dat jezelf minder kwalijk te nemen?", dat kon ik niet en toen nam ik mezelf dat óók nog kwalijkmaar ik dacht, nu houden we er maar gewoon over op en ik wandel wel gewoon door zo goed en kwaad als het nog gaat. We kwamen langs de ijssalon en m'n vriend wilde ons trakteren op een ijsje. Toen we voor de vitrine stonden, kon ik niet kiezen wat ik wilde. Ik gunde mezelf eigenlijk helemaal niks. Hoe lekkerder hoe erger. Uiteindelijk heeft m'n vriend alleen voor zichzelf een ijsje gekocht, en heb ik hem uitgelegd dat m'n hoofd nu vastliep en ik het even niet kon. We hebben gewoon op het terras gezeten en ik heb wel een paar likjes durven proeven. Hij vroeg me of het had geholpen als hij voor me had gekozen, en ik heb hem uitgelegd dat dat het niet beter had gemaakt. Dan had ik me gedwongen gevoeld om het op te eten, omdat hij het me gegeven had. Als ik me zo rot voel krijg ik toch geen hap door m'n keel. Dat snapte hij.
Wat ik wilde zeggen is dat het van beide kanten wat communicatie en wat inschikken vergt. M'n vriend moet het ermee doen dat ik sip zit te wezen, en ik geef mezelf een schop om wel mee te gaan wandelen en op het terras zitten. Uiteindelijk was het een goede avond. We hebben allebei wat geleerd.
Maar hij heeft niet afgezegd hè, hij heeft je laten zitten.. Dat vind ik toch echt wel een wezenlijk verschil. Als hij je nou (al was het maar een uur van tevoren) een berichtje had gestuurd met 'sorry ik ben te moe, ik ga toch niet mee', maar zelfs dát heeft hij niet gedaan.. Hij heeft je voor Jan Lul naar zijn huis laten rijden en toen je daar aankwam deelde hij je mee dat hij niet meeging.. Je hebt echt alle recht om hier boos over te zijn.quote:Op vrijdag 14 juni 2019 22:18 schreef mspoez het volgende:
[..]
Ik denk dat hij dat ook heeft, dat hij zich een last voelt en daarom maar liever helemaal afzegt. Maar godverdomme, zeg dan niet dat je wel meegaat. Ik snap het wel, rationeel, maar mijn emoties willen iets anders.
En daar ga je dus de mis in, ja ik ben even streng, JIJ bent hier NIET schuldig aan. Hij is ziek en dat heb jij niet gedaan. Jij bent niet ziek en mag genieten van je leven. Jij mag balen van de situatie... Niet zo streng...quote:Op vrijdag 14 juni 2019 22:33 schreef mspoez het volgende:
[..]
Mooi verhaal. Ik word er stil van en voel me gelijk weer schuldig.
+1quote:Op vrijdag 14 juni 2019 22:36 schreef ChildoftheStars het volgende:
[..]
En daar ga je dus de mis in, ja ik ben even streng, JIJ bent hier NIET schuldig aan. Hij is ziek en dat heb jij niet gedaan. Jij bent niet ziek en mag genieten van je leven. Jij mag balen van de situatie... Niet zo streng...
Je hoeft je echt absoluut niet schuldig te voelen!!quote:Op vrijdag 14 juni 2019 22:33 schreef mspoez het volgende:
[..]
Mooi verhaal. Ik word er stil van en voel me gelijk weer schuldig.
Afzeggen is niet erg. Maar de vriend van mspoez heeft niet afgezegd, die heeft haar voor Jan Lul naar zijn huis laten rijden waar ze erachter kwam dat hij dus niet meeging. Dat is gewoon niet oké.quote:Op vrijdag 14 juni 2019 22:39 schreef ChildoftheStars het volgende:
Persoonlijk geef ik altijd een halve dag van te voren aan als een afspraak niet lukt. Kom ik later tot die ontdekking dan heb ik pech. Mensen hebben dan rekening met me gehouden en het etmaal erna betaal ik de prijs. Moet ik maar beter leren schatten.
Maar ik weet dat dit niet de goede oplossing is en zeker dat het niet voor iedereen geldt. Alleen tja... zo ben ik. Ik haat het om af te zeggen. 'k Ben bang dat mensen boos op me worden, me zat worden. Dus ik zet een stralende glimlach op en bikkel eventjes door. Alleen niet raadzaam te noemen.
Dat kloptquote:Op vrijdag 14 juni 2019 22:42 schreef madam-april het volgende:
[..]
Afzeggen is niet erg. Maar de vriend van mspoez heeft niet afgezegd, die heeft haar voor Jan Lul naar zijn huis laten rijden waar ze erachter kwam dat hij dus niet meeging. Dat is gewoon niet oké.
Eens!quote:Op vrijdag 14 juni 2019 22:42 schreef madam-april het volgende:
[..]
Afzeggen is niet erg. Maar de vriend van mspoez heeft niet afgezegd, die heeft haar voor Jan Lul naar zijn huis laten rijden waar ze erachter kwam dat hij dus niet meeging. Dat is gewoon niet oké.
Hahaha ja dat ken ik. Doen mijn vrienden ook.quote:Op vrijdag 14 juni 2019 22:45 schreef Californium het volgende:
[..]
Eens!
Ik moet altijd lachen als ik weer eens mijn huis niet uit kan komen dan wacht ik altijd even met reageren (ik reageer altijd gelijk dus zo niet dan ziet iedereen de bui al hangen) en als ik dan toch afmeld (halve dag van tevoren) dan krijg ik altijd terug "ik zag het al aankomen, pas je goed op jezelf"
Heee lieve mspoez, dat was niet de bedoeling!!! Je hebt niks waar je je schuldig over hoeft te voelen. Ik wilde je alleen laten zien dat het (volgens mij) goed zou zijn om eens beide open te zijn over wat je voelt op zo'n moment. Dat kan ook goed zijn voor zijn herstel. Voor mijn herstel is het iig goed om te merken hoe mensen om me heen met me omgaan en wat me kan helpen en wat niet. Om te leren open te zijn over mijn gedachten en gevoelens.quote:Op vrijdag 14 juni 2019 22:33 schreef mspoez het volgende:
[..]
Mooi verhaal. Ik word er stil van en voel me gelijk weer schuldig.
Iemand mag zich ook wel even schuldig voelen Telequote:Op zaterdag 15 juni 2019 09:17 schreef Tele6 het volgende:
[..]
Heee lieve mspoez, dat was niet de bedoeling!!! Je hebt niks waar je je schuldig over hoeft te voelen. Ik wilde je alleen laten zien dat het (volgens mij) goed zou zijn om eens beide open te zijn over wat je voelt op zo'n moment. Dat kan ook goed zijn voor zijn herstel. Voor mijn herstel is het iig goed om te merken hoe mensen om me heen met me omgaan en wat me kan helpen en wat niet. Om te leren open te zijn over mijn gedachten en gevoelens.
Je geeft hem hartstikke veel ruimte en begrip als ik zo hoor. Dat vind ik heel knap van je en daar hoef je je absoluut niet schuldig over te voelen.![]()
![]()
Sterkte
Het mag wel, het hoeft niet.quote:Op zaterdag 15 juni 2019 09:21 schreef scrupuleus het volgende:
[..]
Iemand mag zich ook wel even schuldig voelen Tele
Gedragsverandering gaat met stapjes en vooral in overleg met dierbaren.
Wat naar allemaal ... hopelijk lukt het je om wat te ontspannen vandaag. Je hebt het wel geprobeerd, dat is al een win voor jou en misschien gaat het een volgende keer wel goed.quote:Op zondag 16 juni 2019 10:49 schreef gewoonmezelf87 het volgende:
Nou heel veel dieper kan ik momenteel niet zinken geloof ik...
Na een week met 4 tandartsbezoeken, 3 verdovingen, 1 kuur antibiotica en veel ibuprofen is mijn darm niet blij, logisch... maar ik loop ook in het zkh voor onderzoek naar mm darm ivm verdenking crohn.
Anyway vanmorgen een paar x hard moeten lopen naar de wc en ik zou op visite gaan bij mijn grootouders ivm mijn verjaardag, (20 min auto) en dan begint de onrust al, want wat als ik in de auto zit en ik moet naar de wc? Dan heb ik n probleem.. zo groeit dat door in mijn hoofd, ondanks dat ik mezelf probeer te kalmeren, dat het vast wel mee zal vallen... onrust groeit, ik neem mm oxazepam in en sdan tijd om te gaan... mijn vader reed en na 5 minuten sloeg de paniek volledig toe... misselijk duidelijk beven... ik heb me naar huis laten brengen, mijn kinderen zijn nu wel met mijn ouders mee en ik zit op mm bank me dood te schamen... veel lager kan ik voor mijn gevoel niet zinken, ik heb de paniek/angst laten winnen... ik wil mezelf niet isoleren maar die angst maakt mn leven soms echt een hell!
Sorry moest even spuien...
Te laat ingenomen helaas... het was maar een ritje van 20 minuten,en had zelfs luiers van zoontje mee... maar de paniek vlamde keihard op. Denk een samenloop van de afgelopen week en erg moe, inmiddels wel weer rustiger gelukkig maar wat voelde ik me ellendig zeg.quote:Op zondag 16 juni 2019 13:00 schreef kuolema het volgende:
[..]
Wat naar allemaal ... hopelijk lukt het je om wat te ontspannen vandaag. Je hebt het wel geprobeerd, dat is al een win voor jou en misschien gaat het een volgende keer wel goed.
Is het misschien een idee om na te denken over praktische oplossingen voor als je met de auto rijdt? Een route kiezen waarbij je onderweg kunt stoppen bijvoorbeeld?
Heeft de oxazepam helemaal niet geholpen of had je het pas vlak voor vertrek ingenomen en had het nog meer tijd nodig om te werken?
quote:Op zondag 16 juni 2019 10:49 schreef gewoonmezelf87 het volgende:
Nou heel veel dieper kan ik momenteel niet zinken geloof ik...
Na een week met 4 tandartsbezoeken, 3 verdovingen, 1 kuur antibiotica en veel ibuprofen is mijn darm niet blij, logisch... maar ik loop ook in het zkh voor onderzoek naar mm darm ivm verdenking crohn.
Anyway vanmorgen een paar x hard moeten lopen naar de wc en ik zou op visite gaan bij mijn grootouders ivm mijn verjaardag, (20 min auto) en dan begint de onrust al, want wat als ik in de auto zit en ik moet naar de wc? Dan heb ik n probleem.. zo groeit dat door in mijn hoofd, ondanks dat ik mezelf probeer te kalmeren, dat het vast wel mee zal vallen... onrust groeit, ik neem mm oxazepam in en sdan tijd om te gaan... mijn vader reed en na 5 minuten sloeg de paniek volledig toe... misselijk duidelijk beven... ik heb me naar huis laten brengen, mijn kinderen zijn nu wel met mijn ouders mee en ik zit op mm bank me dood te schamen... veel lager kan ik voor mijn gevoel niet zinken, ik heb de paniek/angst laten winnen... ik wil mezelf niet isoleren maar die angst maakt mn leven soms echt een hell!
Sorry moest even spuien...
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Tap tap tap
+1quote:Op zondag 16 juni 2019 15:12 schreef DancingPhoebe het volgende:
Dat hele ze kijken vast naar me is eigenlijk ontzettend narcistisch he?
Het idee dat iedereen jou zo belangrijk vindt dat ze je allemaal in de smiezen houden grenst natuurlijk wel een beetje aan grootheidswaanzin, toch
Zoveel rationaliseert ze toch niet? Zijn gewoon hele goede stappen om de angst te verminderen.quote:Op zaterdag 15 juni 2019 21:08 schreef scrupuleus het volgende:
Klinkt goed.
Al zou ik al moe worden van al dat rationaliseren...
Alles goed met jou?quote:Op zondag 16 juni 2019 15:12 schreef DancingPhoebe het volgende:
Dat hele ze kijken vast naar me is eigenlijk ontzettend narcistisch he?
Het idee dat iedereen jou zo belangrijk vindt dat ze je allemaal in de smiezen houden grenst natuurlijk wel een beetje aan grootheidswaanzin, toch
Ik denk bij mezelf dan ook van 'waarom zouden ze naar mij kijken' en 'ik kijk ook terug, anders had ik het niet gezien'.quote:Op zondag 16 juni 2019 15:12 schreef DancingPhoebe het volgende:
Dat hele ze kijken vast naar me is eigenlijk ontzettend narcistisch he?
Het idee dat iedereen jou zo belangrijk vindt dat ze je allemaal in de smiezen houden grenst natuurlijk wel een beetje aan grootheidswaanzin, toch
quote:
Mja zelfs met je mascara op je bovenlip boeit de gemiddelde mens, de gemiddelde mens maar weinig.quote:Op zondag 16 juni 2019 15:29 schreef CherryLips het volgende:
[..]
Ik denk bij mezelf dan ook van 'waarom zouden ze naar mij kijken' en 'ik kijk ook terug, anders had ik het niet gezien'.
Het is geen grootheidswaanzin, ze kijken echt niet naar me omdat ik zo waanzinnig knap benMeer omdat ik iets van make-up op m'n wang heb, een rode kop heb (die dan roder wordt), lelijk ben, een raar loopje heb (heb ik).
Gister was het namelijk zo dat ik opstond van een bankje en na een paar stappen even achterom keek om te controleren dat ik niks had laten liggen, en iemand die voor me had gezeten echt moeite moest doen om om een prullenbak heen naar mij te kijken. Wat. Doe. Ik. dat ik blijkbaar zo opval. Ik wil niet opvallen. Liet ik een wind die ik zelf niet hoorde ofzo?
Er bestaat niet zoiets als denkbeeldige stress. Je voelt het dus het is er. En ik snap niet waarom je over je eigen grenzen blijft gaan, ouders of niet. Je lijf schreeuwt om een andere aanpak en je blijft maar stug doorstrompelen richting de onvermijdelijke klif.quote:Op zondag 16 juni 2019 15:32 schreef CherryLips het volgende:
Dit zal ook wel narcistisch zijn, maar ik ben helemaal total loss vandaag, zou zo naar het nieuwe huis van m'n broer gaan kijken en dan vanwege vaderdag naar m'n ouders. M'n zus die kwam al niet 'want die had gewerkt en thuis geschilderd' dus ik mag niet afzeggen al zitten m'n kaken op slot van denkbeeldige spanning. Dus ik word zo opgehaald want ik mag niet afzeggen want ik mag niet moe zijn, maar er is volgens mij meer aan de hand bij m'n zus. Dus ik heb nog vijf minuten om me even leeg te schijten van denkbeeldige stress.
Ik zou ook niet weten wat ik anders kan doen. Ik laad ook niet op door thuis te blijven. Dat wandelen gaf me wel energie van de week.quote:Op zondag 16 juni 2019 17:10 schreef Harmankardon het volgende:
[..]
Er bestaat niet zoiets als denkbeeldige stress. Je voelt het dus het is er. En ik snap niet waarom je over je eigen grenzen blijft gaan, ouders of niet. Je lijf schreeuwt om een andere aanpak en je blijft maar stug doorstrompelen richting de onvermijdelijke klif.
Edit: dat begrijp ik wel degelijk want heb het zelf ook gedaan, maar wat de reden ook is om met blinddoek op door te lopen: het is het allemaal niet zo waard en je hebt maar 1 gezondheid.
Heb je in huis ook geen dingen die je wel weer wat meer energie geven? Niets doen is dat vaak niet, maar bij mij helpt het dus om iets te gaan bakken, te gaan tekenen, in de tuin of binnen met de planten te rommelen.quote:Op zondag 16 juni 2019 17:51 schreef CherryLips het volgende:
Ik zou ook niet weten wat ik anders kan doen. Ik laad ook niet op door thuis te blijven. Dat wandelen gaf me wel energie van de week.
Ik word er alleen zo schijtziek van dat ik een keer nee zeg en er dan totaal niet naar me wordt geluisterd.
Maar dan kijken ze, en dan? Misschien lachen ze, en dan? Ik snap je gevoel wel, en ik weet dat het geen fijn gevoel is. En het heeft geen zin om jezelf wijs te maken dat ze niet kijken, we kijken allemaal wel eens naar mensen, we lachen allemaal wel eens om mensen, dus dat zal andersom vast ook gebeuren.quote:Op zondag 16 juni 2019 15:29 schreef CherryLips het volgende:
Ik denk bij mezelf dan ook van 'waarom zouden ze naar mij kijken' en 'ik kijk ook terug, anders had ik het niet gezien'. Het is geen grootheidswaanzin, ze kijken echt niet naar me omdat ik zo waanzinnig knap benMeer omdat ik iets van make-up op m'n wang heb, een rode kop heb (die dan roder wordt), lelijk ben, een raar loopje heb (heb ik).
Gister was het namelijk zo dat ik opstond van een bankje en na een paar stappen even achterom keek om te controleren dat ik niks had laten liggen, en iemand die voor me had gezeten echt moeite moest doen om om een prullenbak heen naar mij te kijken. Wat. Doe. Ik. dat ik blijkbaar zo opval. Ik wil niet opvallen. Liet ik een wind die ik zelf niet hoorde ofzo?
Ja rationeel snap ik het, maar ik word er onwijs onzeker vanquote:Op zondag 16 juni 2019 18:08 schreef Myraela het volgende:
[..]
Maar dan kijken ze, en dan? Misschien lachen ze, en dan? Ik snap je gevoel wel, en ik weet dat het geen fijn gevoel is. En het heeft geen zin om jezelf wijs te maken dat ze niet kijken, we kijken allemaal wel eens naar mensen, we lachen allemaal wel eens om mensen, dus dat zal andersom vast ook gebeuren.
Maar zolang jij je er niet druk over maakt, kan het helemaal geen kwaad. Een stelletje onbekende mensen heeft je gezien, lekker boeiend.
quote:Op zondag 16 juni 2019 21:17 schreef Fok-it het volgende:
En dan krijg je even een totale paniekaanval waar je niet uitkomt
Ik snap het ook wel hoor, maar ik probeer nog zoveel mogelijk mee te doen "want ontwijken is slecht", nu zeg ik voor het eerst "nee vandaag even niet" en dan krijg ik commentaarquote:Op zondag 16 juni 2019 21:23 schreef Tele6 het volgende:
Vind ik op zich een best logische reden, van je zus.
Je referentiekader is anders als je "normale" toestand niet zo lekker is. Dan is "niet zo lekker" niet meer werkend als een reden om iets niet te doen, want dan kan je helemaal niks meer gaan doen. Dus dan wordt "stikberoerd" pas een reden om af te zeggen. Ik neem aan dat je zus haar normale toestand wel prima is. Als ze zich dan niet zo heel lekker voelt, zegt ze iets af. Logisch.als dit nergens op slaat -- ik doe wat aannames hier en misschien ben ik ook te wazig in m'n uitleg
Ik doe vandaag even met je mee. Ik had ook zoveel last van m'n buik dat ik de paniek weer heb laten winnen. Daar kan ik wel van balen. Ik durfde de 1.5 uur in het OV gewoon niet aan. En ik had het gevoel dat ik door het te forceren misschien alleen meer terug zou vallen in m'n paniek, terwijl dat het juist de goede kant op ging. Hopelijk helpt nu 1 dagje thuiswerken en mijn buik rustig te laten worden me om morgen weer gewoon met zelfvertrouwen te gaan.quote:Op zondag 16 juni 2019 10:49 schreef gewoonmezelf87 het volgende:
Anyway vanmorgen een paar x hard moeten lopen naar de wc en ik zou op visite gaan bij mijn grootouders ivm mijn verjaardag, (20 min auto) en dan begint de onrust al, want wat als ik in de auto zit en ik moet naar de wc? Dan heb ik n probleem.. zo groeit dat door in mijn hoofd, ondanks dat ik mezelf probeer te kalmeren, dat het vast wel mee zal vallen... onrust groeit, ik neem mm oxazepam in en sdan tijd om te gaan... mijn vader reed en na 5 minuten sloeg de paniek volledig toe... misselijk duidelijk beven... ik heb me naar huis laten brengen, mijn kinderen zijn nu wel met mijn ouders mee en ik zit op mm bank me dood te schamen... veel lager kan ik voor mijn gevoel niet zinken, ik heb de paniek/angst laten winnen... ik wil mezelf niet isoleren maar die angst maakt mn leven soms echt een hell!
Ik denk dat het voor andere heel lastig is om te begrijpen. Ik loop hier nu een jaar mee, en laatst had mijn moeder pas door dat het gewoon echt niet ging. En dan geeft ze ook aan dat ze het verder niet begrijpt, maar wel ziet. En dat is en blijft ook wel frusterend.quote:Op zondag 16 juni 2019 21:18 schreef CherryLips het volgende:
Ja rationeel snap ik het, maar ik word er onwijs onzeker van![]()
Vanavond weer vroeg naar huis gegaan. Was er op een gegeven moment klaar mee.
Waarom m'n zus vanmiddag niet mee was gegaan? Omdat ze een drukke twee weken had en er een beetje doorheen zat.
Oké.
Vervelend maar goed dat je voor jezelf hebt gekozen. Mijn buik voelt ook nog niet echt lekker maar moest vanmorgen toch mn dochter naar school brengen en vanmiddag moet ik ook werken, dus vandaag even doorbijten. Ik merk wel dat het mij helpt door "uit mn hoofd" te gaan... afleiding werkt voor mij vaak goed want de stress en vooral het stressen over mn buik helpt totaal niet. Maar goed het blijven lastige dingen.quote:Op maandag 17 juni 2019 07:17 schreef Myraela het volgende:
[..]
Ik doe vandaag even met je mee. Ik had ook zoveel last van m'n buik dat ik de paniek weer heb laten winnen. Daar kan ik wel van balen. Ik durfde de 1.5 uur in het OV gewoon niet aan. En ik had het gevoel dat ik door het te forceren misschien alleen meer terug zou vallen in m'n paniek, terwijl dat het juist de goede kant op ging. Hopelijk helpt nu 1 dagje thuiswerken en mijn buik rustig te laten worden me om morgen weer gewoon met zelfvertrouwen te gaan.
Hoe ga je 'uit je hoofd' op momenten dat je eigenlijk niets anders kan dan wachten? Dat is waarom ik het ov vaak zo moeilijk vind, los van dat daar geen toilet is. Ik speel ondertussen wel spelletjes op mijn telefoon, maar dat voelt ook wel als vluchtgedrag.quote:Op maandag 17 juni 2019 11:18 schreef gewoonmezelf87 het volgende:
[..]
Vervelend maar goed dat je voor jezelf hebt gekozen. Mijn buik voelt ook nog niet echt lekker maar moest vanmorgen toch mn dochter naar school brengen en vanmiddag moet ik ook werken, dus vandaag even doorbijten. Ik merk wel dat het mij helpt door "uit mn hoofd" te gaan... afleiding werkt voor mij vaak goed want de stress en vooral het stressen over mn buik helpt totaal niet. Maar goed het blijven lastige dingen.
Heb jij therapie of medicatie?
Ik heb "gelukkig" vaak de kinderen bij me en idd op mijn telefoon spelletjes doen oid... bezig zijn.quote:Op maandag 17 juni 2019 12:37 schreef Myraela het volgende:
[..]
Hoe ga je 'uit je hoofd' op momenten dat je eigenlijk niets anders kan dan wachten? Dat is waarom ik het ov vaak zo moeilijk vind, los van dat daar geen toilet is. Ik speel ondertussen wel spelletjes op mijn telefoon, maar dat voelt ook wel als vluchtgedrag.
Mijn therapie was enkele maanden geleden afgerond, maar dat was toch nog te vroeg want ik viel bijna gelijk terug. Nu heb ik over twee weken een nieuwe intake.
Medicijnen heb ik niet en wil ik ook niet. Hoe verleidelijk het soms ook lijkt, of eigenlijk juist daarom wil ik ze niet.
Je gebruikt nu toch ook nog medicatie, of bedoel je andere? Ik ben er niet zo in thuis. Ik wil op dit moment vooral meer vertrouwen in mezelf en mijn lichaam krijgen, niet in een pilletje. Al zou het wel fijn zijn om de paniek zo soms even aan de kant te kunnen schuiven.quote:Op maandag 17 juni 2019 12:39 schreef gewoonmezelf87 het volgende:
Ik heb "gelukkig" vaak de kinderen bij me en idd op mijn telefoon spelletjes doen oid... bezig zijn.
Ik heb eerder wel medicatie gehad voor angstklachten en momenteel voelt het heel verleidelijk om er weer mee te starten...
Ik heb "gelukkig" vaak de kinderen bij me en idd op mijn telefoon spelletjes doen oid... bezig zijn.quote:Op maandag 17 juni 2019 12:37 schreef Myraela het volgende:
[..]
Hoe ga je 'uit je hoofd' op momenten dat je eigenlijk niets anders kan dan wachten? Dat is waarom ik het ov vaak zo moeilijk vind, los van dat daar geen toilet is. Ik speel ondertussen wel spelletjes op mijn telefoon, maar dat voelt ook wel als vluchtgedrag.
Mijn therapie was enkele maanden geleden afgerond, maar dat was toch nog te vroeg want ik viel bijna gelijk terug. Nu heb ik over twee weken een nieuwe intake.
Medicijnen heb ik niet en wil ik ook niet. Hoe verleidelijk het soms ook lijkt, of eigenlijk juist daarom wil ik ze niet.
Nee ik ben nog steeds aan het bedenken of ik het wel of niet wil.. heb enkel de oxazepam om rust te geven als t kut gaat...quote:Op maandag 17 juni 2019 12:45 schreef Myraela het volgende:
[..]
Je gebruikt nu toch ook nog medicatie, of bedoel je andere? Ik ben er niet zo in thuis. Ik wil op dit moment vooral meer vertrouwen in mezelf en mijn lichaam krijgen, niet in een pilletje. Al zou het wel fijn zijn om de paniek zo soms even aan de kant te kunnen schuiven.
Ik snap wat je bedoelt.quote:Op zondag 16 juni 2019 21:23 schreef Tele6 het volgende:
Vind ik op zich een best logische reden, van je zus.
Je referentiekader is anders als je "normale" toestand niet zo lekker is. Dan is "niet zo lekker" niet meer werkend als een reden om iets niet te doen, want dan kan je helemaal niks meer gaan doen. Dus dan wordt "stikberoerd" pas een reden om af te zeggen. Ik neem aan dat je zus haar normale toestand wel prima is. Als ze zich dan niet zo heel lekker voelt, zegt ze iets af. Logisch.als dit nergens op slaat -- ik doe wat aannames hier en misschien ben ik ook te wazig in m'n uitleg
Ja, raar spul.quote:Op maandag 17 juni 2019 16:30 schreef Nijna het volgende:
Oxazepam daar stresste ik in het verleden dwars doorheen (kreeg het toen ik doodsbang was voor de tandarts) en als ik dan weer thuis was viel ik of als een blok in slaap, maar ik ben ook wel gaan fietsen en weet alleen nog flarden van waar ik ben geweest. Geen fijn spul, vond ik het.
Ja precies. Bij mij is "wel okee" vaak gelijk aan wat voor een ander "ronduit kut" zou zijnquote:Op maandag 17 juni 2019 16:18 schreef kuolema het volgende:
[..]
Ik snap wat je bedoelt.
Verder zijn dat soort beschrijvingen van hoe het met je gaat sowieso niet echt betrouwbaar, want 'het gaat niet zo goed' kan voor de een iets heel anders betekenen dan voor de ander.
Nee Take Thatquote:
Hahahah, andere uiterstequote:Op woensdag 19 juni 2019 09:41 schreef CherryLips het volgende:
[..]
Nee Take Thatal 25 jaar fan and counting. Dus daar moest ik wel naartoe. Zou donderdag weer naar een concert gaan, maar dat heb ik afgezegd. Even niks meer deze week.
2 concerten in een korte periode is ook wel veel.quote:Op woensdag 19 juni 2019 09:41 schreef CherryLips het volgende:
[..]
Nee Take Thatal 25 jaar fan and counting. Dus daar moest ik wel naartoe. Zou donderdag weer naar een concert gaan, maar dat heb ik afgezegd. Even niks meer deze week.
Veel succesquote:Op dinsdag 25 juni 2019 11:20 schreef CherryLips het volgende:
Nou, heb zo mijn intake bij de psych, maar ben zowat tegen de vlakte gegaan van de warmte. Dus eens zien hoe ik daar ga komen.
Het is anders heel erg normaal om op z'n minst ergens in je leven eens last te hebben van psychische problemen.quote:Op dinsdag 25 juni 2019 10:45 schreef Kettlebell het volgende:
Het heeft me even wat moed gekost om hier te beginnen, want ik vind het eigenlijk moeilijk om van mezelf te accepteren dat ik last heb van angsten (zie mezelf liever als een ''normaal'' persoon), maar dat is nu eenmaal niet zo.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Tap tap tap
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Fiets achteraf terug naar huis: nergens last van.
Het is ook wel helemaal twee minuten fietsen, maar toch.Tap tap tap
Dat is waar.quote:Op dinsdag 25 juni 2019 12:16 schreef Myraela het volgende:
[..]
Het is anders heel erg normaal om op z'n minst ergens in je leven eens last te hebben van psychische problemen.
Ik lees dat je bij een psycholoog loopt, heb je al wat technieken op kunnen pakken die je helpen om er beter mee om te gaan?
De clue is om inderdaad de minimale dingen op te noemen die je juist WEL zeker weet ipv constant dingen invullen. Ik was / ben er ook heel goed in.quote:Op dinsdag 25 juni 2019 14:39 schreef Kettlebell het volgende:
[..]
Dat is waar.
Nog niet echt.
De psycholoog is bezig met cognitieve gedragstherapie (zoals ik al verwachtte), maar ik vind het heel lastig om die therapie te omarmen, omdat ik hem erg eenzijdig gemotiveerd vind : bij negatieve gedachten wordt constant gevraagd : heb je daar bewijs voor, niet invullen voor een ander wat diegene over jou denkt.
Vervolgens mag je die negatieve interpretaties niet denken, maar dan wél positief, terwijl daar naar mijn idee dan evenmin bewijs voor is![]()
Dus zeg maar: Ik deed X, persoon Y reageerde daar op manier Z op en zal dus wel Q (negatief) denken. Psycholoog zegt : waaruit kun je dat opmaken. Je hebt geen bewijs dat persoon Y Q (negatief) dacht. En zonder bewijs, mag je niets denken/ invullen.
Maar vervolgens mag je dus wel Q (negatief) inwisselen voor E (positief), terwijl daar evenmin bewijs voor is. Daarnaast is het ook zo in mijn ogen dat, als ergens géén bewijs voor is, of iets wordt niet met zoveel woorden uitgesproken, dat het dan dus maar meteen niet waar is.
Ik vind het een klein beetje je kop in het zand steken. Ik snap de essentie natuurlijk wel : niet te snel denken dat je iets niet goed hebt gedaan (dingen negatief invullen). Maar de manier waarop mijn psycholoog alles uitlegt vind ik ook wel een beetje te positief/ignorant ofzo.
Neups, landelijk probleem volgens mijn apotheek.quote:Op vrijdag 5 juli 2019 14:45 schreef Nijna het volgende:
En geen andere apotheek in de omgeving die het kan leveren? Want afbouwen met 4 tabletjes lijkt me ook geen aanrader... wat klote zeg...
Beetje een late reactie.quote:Op zaterdag 6 juli 2019 14:51 schreef Meridiaan het volgende:
[..]
Neups, landelijk probleem volgens mijn apotheek.
Ik heb hulp gekregen van een heel lieve, attente FOKkerquote:Op woensdag 10 juli 2019 13:52 schreef mereltjuhh34 het volgende:
[..]
Beetje een late reactie.
Maar heb je zelf ook rondgebeld?
Ik heb dit 2 x gehad met een ander medicijn.Eerste keer zei ik dat ik dan wel zelf rond zou gaan bellen, binnen 3 minuten hing de apotheek weer aan de telefoon dat het toch leverbaar was.2e x keer weer moeilijk , zelf gevraagd of ze het medicijn ook niet in een andere dosering hadden? Ja dat hadden ze.
Dus gezegd dat ze die dan maar moesten leveren en ik ipv 1 pil wel 2 pilletjes zou slikken.
Probleem opgelost.
Laat je iig niet in een keer afschepen.
Ow dat is toch wel even schrikken dan, het besef dat het wordt gezien als eetprobleem terwijl je daar zelf misschien niet eens bij stil had gestaan.quote:Op woensdag 10 juli 2019 12:20 schreef Myraela het volgende:
Nou, de tweede afspraak bij de nieuwe behandelaar liep wat anders dan verwacht. Ze gaf aan dat ze na de intake nog had nagedacht, en me naast deze afspraken voor de angst ook zou willen doorverwijzen naar de specialistische ggz, maar dan voor een eetstoornisbehandeling.
Dat vond ik wel even pittig om te horen. Ik weet dat ik een ongezonde relatie heb met eten, en het bij mij altijd heel erg zwart/wit is. Maar aan de andere kant is dat gewoon voor mij 'normaal' geworden nadat ik vroeger wel eetproblemen heb gehad.
Anyhow. Iets om even goed over na te denken. De angst moet eerst beter gaan, want eten is nu ook gewoon een stuk veiligheidsgedrag.
Voor de rest wel een fijne afspraak. We hebben samen een wat duidelijker beeld van mijn doelen gekregen, dus kan ik enkele doelen verder uitwerken tot kleinere stappen zodat ik daar de komende weken mee kan oefenen.
Ik weet ook nog niet wat ik ermee wil, blijf maar twijfelen.quote:Op woensdag 10 juli 2019 17:54 schreef CherryLips het volgende:
Ow dat is toch wel even schrikken dan, het besef dat het wordt gezien als eetprobleem terwijl je daar zelf misschien niet eens bij stil had gestaan.
Waarom blijf je twijfelen? Ik begrijp uit je woorden dat jouw manier van eten je een gevoel van veiligheid geven. Is het idee niet juist om andere copingmechanismen te vinden die meer voor je doen?quote:Op vrijdag 12 juli 2019 08:41 schreef Myraela het volgende:
Ik denk dat het vooral helpt om niet alles te zien als iets wat je moet doen, en als het toch teveel blijft gewoon prioriteiten te stellen.
Ik zie er best wat dingen tussenstaan die misschien wel op een to-do lijstje staan, maar die eigenlijk vooral rust geven als je het echt doet. Ademhalingsoefeningen en een dagboekje bijhouden vind ik bijvoorbeeld wel fijn. Misschien kun je sport en sociaal combineren? En huishouden kan misschien even wat makkelijker zodat het minder tijd inneemt.
[..]
Ik weet ook nog niet wat ik ermee wil, blijf maar twijfelen.
Ah nee, dat is niet helemaal hoe ik het bedoelde. Ik heb door mijn angsten vaak last van mijn buik, en op die momenten durf ik heel veel niet te eten. Dus dan kan ik bijvoorbeeld geen salade eten, of andere versproducten en grijp ik maar weer naar een broodje pindakaas. Of op slechtere dagen eet ik gewoon niets buiten de deur, dan heb ik zoveel honger na een werkdag. Dus dan eet ik een zak chips leeg zodra ik me weer ontspannen voel na de treinreis terug naar huis.quote:Op vrijdag 12 juli 2019 09:12 schreef Tinkepink het volgende:
Waarom blijf je twijfelen? Ik begrijp uit je woorden dat jouw manier van eten je een gevoel van veiligheid geven. Is het idee niet juist om andere copingmechanismen te vinden die meer voor je doen?
Maar als ik het niet doe, heeft dat ook gevolgen want ik zit daar niet voor de kat z'n viool.quote:Op vrijdag 12 juli 2019 08:41 schreef Myraela het volgende:
Ik denk dat het vooral helpt om niet alles te zien als iets wat je moet doen, en als het toch teveel blijft gewoon prioriteiten te stellen.
Ik zie er best wat dingen tussenstaan die misschien wel op een to-do lijstje staan, maar die eigenlijk vooral rust geven als je het echt doet. Ademhalingsoefeningen en een dagboekje bijhouden vind ik bijvoorbeeld wel fijn. Misschien kun je sport en sociaal combineren? En huishouden kan misschien even wat makkelijker zodat het minder tijd inneemt.
[..]
Ik weet ook nog niet wat ik ermee wil, blijf maar twijfelen.
Dat kreeg ik voorgeschreven om te slapen. Hielp als een tiet, en lijkt mij dat het goed helpt tegen angst, maar lijkt me dat je dan haast niet kan functioneren? Ik sliep dan 12-14 uur als een blok!quote:Op dinsdag 16 juli 2019 18:29 schreef MatthijsDJ het volgende:
Blegh toch terugval, OCD maar vooral angst full blown terug.
Probeer er nu zonder opname overheen te komen, arts heeft wel Seroquel voorgeschreven omdat ik gewoon te vaak terug val en rust in m'n kop nodig ga hebben.
Gisteren meteen begonnen met 1 's ochtends en 1 's avonds (50mg). Vanavond moet ik ophogen naar in één keer 100mg en als dat gaat morgen naar 150mg.
Hoop wel dat dit wat gaat doen, verhalen op internet en die ik eerder in de kliniek gehoord hebben waren over het algemeen positief.
Dat schijnt minder te worden, maar door de angst functioneer in nu ook voor geen meter. Tenminste op de dagen dat ik zo eigenwijs ben dat het wel zonder pammetje kan.quote:Op dinsdag 16 juli 2019 18:39 schreef Californium het volgende:
[..]
Dat kreeg ik voorgeschreven om te slapen. Hielp als een tiet, en lijkt mij dat het goed helpt tegen angst, maar lijkt me dat je dan haast niet kan functioneren? Ik sliep dan 12-14 uur als een blok!
Ja ok, ik denk dat de angst idd wel zorgt voor genoeg adrenaline. Ik kreeg het eerst voorgeschreven toen ik richting een manie ging van de AD. Herinner me nu dat dat toen ook maar een beetje hielp (van niet slapen naar max 3 uur ofzo).quote:Op dinsdag 16 juli 2019 18:45 schreef MatthijsDJ het volgende:
[..]
Dat schijnt minder te worden, maar door de angst functioneer in nu ook voor geen meter. Tenminste op de dagen dat ik zo eigenwijs ben dat het wel zonder pammetje kan.
Vandaag maar één echt OCD aanval gehad, maar man de paniek giert door m'n lichaam. Kom door die paniek niet verder dat beetje Netflix, wat klusjes in huis, wat gamen en fietsen.. (had eerder een pammetje moeten pakken..)
Met een beetje geluk dempt de Seroquel de angst de komende dagen.
Inslapen ging al goed met de Mirtazapine en Clomi, maar Seroquel zorgde iig vannacht voor mindere momenten waarop ik wakker was.
Het gekke is wel dat die angst lichtelijk zakt zodra ik m'n Clomipramine en Mirtazapine op heb. 's avonds gaat het dus wel meestal.quote:Op dinsdag 16 juli 2019 18:48 schreef Californium het volgende:
[..]
Ja ok, ik denk dat de angst idd wel zorgt voor genoeg adrenaline. Ik kreeg het eerst voorgeschreven toen ik richting een manie ging van de AD. Herinner me nu dat dat toen ook maar een beetje hielp (van niet slapen naar max 3 uur ofzo).
Ik denk inderdaad dat seroquel minder verslavend is dan pammetjes idd! En zijn inderdaad bedoelt om langer te slikken zonder teveel klachten (volgens mij een veelgebruikte antipsychoticum)quote:Op dinsdag 16 juli 2019 18:58 schreef MatthijsDJ het volgende:
[..]
Het gekke is wel dat die angst lichtelijk zakt zodra ik m'n Clomipramine en Mirtazapine op heb. 's avonds gaat het dus wel meestal.
Ben benieuwd naar vannacht met de 100mg in 1x. Volgens de psych moet het gaan doen wat ik nu probeer met Lorazepam. (Die wil ik echt niet te vaak/te lang slikken). Ik zou mogelijk (zeker in het begin) wat duffer zijn maar wel kunnen functioneren (en bijv autorijden) als de dufheid weg is getrokken.
Ik heb twee keer afgebouwd na langer pammetjes gebruik en dat was niet fijn, je moet dan echt je best doen om er niet één te vatten.quote:Op dinsdag 16 juli 2019 19:05 schreef Californium het volgende:
[..]
Ik denk inderdaad dat seroquel minder verslavend is dan pammetjes idd! En zijn inderdaad bedoelt om langer te slikken zonder teveel klachten (volgens mij een veelgebruikte antipsychoticum)
Ik hoop dat het werkt
Snap ik! Is ook echt meukquote:Op dinsdag 16 juli 2019 19:13 schreef MatthijsDJ het volgende:
[..]
Ik heb twee keer afgebouwd na langer pammetjes gebruik en dat was niet fijn, je moet dan echt je best doen om er niet één te vatten.
Sta het me dan ook alleen toe in crisis periodes.
Ik heb ook positieve ervaringen met Seroquelquote:Op dinsdag 16 juli 2019 18:29 schreef MatthijsDJ het volgende:
Blegh toch terugval, OCD maar vooral angst full blown terug.
Probeer er nu zonder opname overheen te komen, arts heeft wel Seroquel voorgeschreven omdat ik gewoon te vaak terug val en rust in m'n kop nodig ga hebben.
Gisteren meteen begonnen met 1 's ochtends en 1 's avonds (50mg). Vanavond moet ik ophogen naar in één keer 100mg en als dat gaat morgen naar 150mg.
Hoop wel dat dit wat gaat doen, verhalen op internet en die ik eerder in de kliniek gehoord hebben waren over het algemeen positief.
Best wel verdrietig allemaal..quote:
Wat een tof nieuws!quote:Op dinsdag 25 juni 2019 11:29 schreef ChildoftheStars het volgende:
Vanaf deze week mag ik twee keer in de week een nachtje thuis slapen
Ow, sterkte!quote:Op woensdag 17 juli 2019 22:05 schreef kuolema het volgende:
Ik ben weer opgenomen vanwege suïcidaliteit.
Alleen voor hen en met hen niet, of in het algemeen niet? Nieuwsgierigheid van mij hoor, als je het er niet over wil hebben is dat natuurlijk ook prima.quote:[..] moeder en stiefvader [...] Ik voel niet echt affectie en vind lichamelijk contact niet prettig [...]
quote:Op woensdag 17 juli 2019 22:13 schreef scrupuleus het volgende:
[..]
Best wel verdrietig allemaal..
Ik gun je dat je een goede verbinding gaat maken met anderen en jezelf.
Eerst met jezelf natuurlijk..
Dat je een weg gaat vinden uit de uitzichtloosheid.
Ik wil je knuffelen maar dat wil je vast niet.
Thanks.quote:Op woensdag 17 juli 2019 22:19 schreef mspoez het volgende:
[..]
Wat een tof nieuws!
[..]
Ow, sterkte!
[..]
Alleen voor hen en met hen niet, of in het algemeen niet? Nieuwsgierigheid van mij hoor, als je het er niet over wil hebben is dat natuurlijk ook prima.
Dank je.quote:
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |