R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Ben een meisje die jong is en niet weet wat voor functie ze heeft
Ik ben iemand die misschien wel enorm overdrijft, en enorm dom is en zichzelf alleen maar voor de gek houd. Maar ik weet niet wie ik ben. Ik kijk tegen alles en iedereen op. Heb de ene keer een laag zelfbeeld dan weer een hoog zelfbeeld. Ben de ene sus en de andere keer weer zo. Klinkt overdreven maar ik verlies mezelf keer op keer weer. Ik probeer kracht te halen uit de kleinste dingen. Van de simpelse dingen intensief te genieten. Maar het genieten is geforceerd. En alles lijkt geforceerd. Stiekem ben ik misschien wel gek en psychisch gestoord maar stiekem wil ik dat misschien ook wel zijn. Ik weet het zelf niet. Naar de toekomst kijken durf ik niet meer. Ik probeer zo realistisch mogelijk te zijn en niet te ver te denken zoals ik dat vroeger altijd deed... Telkens hopen. Maar dan ben ik weer niet realistisch. Zeggen dat ik goed ben zoals ik ben is ook niet goed. Want ik ben niet goed. Naar een psycholoog of desnoods een psychiater gaan wil ik graag maar ik mag niet. Naar de huisarts gaan durf ik niet omdat ik misschien wel overdrijf...misschien puber ik wel. En misschien ook weer niet. Heb regelmatig neigingen om het gewoon op te geven. Maar dat is weer overdreven want ik heb een goed leven vergeleken met andere mensen.
Ik weet het niet meer. Ik ben diep van binnen zwaar ongelukkig en ik kan mezelf nief uiten of onder woorden brengen. Mensen weten niet wat ze met mij aanmoeten en daar geef ik ze honderd procent gelijk in want dat zou ik ook niet weten. Uiten bij mijn ouders heb ik een aantal malen gedaan... Maar vervolgens werd ik verklaard als een gek... Psychisch gestoord... Maar ik weet niet of ik overdrijf. Want ik overdrijf dit allemaal misschien wel. Ik weet het gewoon niet meer en ik wil niks meer weten. Soms droom ik om heel diep in heel diep in zee te springen. Of ergens ver weg te gaan naar een verlaten plek die wel mooi is met heel veel bloemen en zee. En daar rustig in de aarde zakken of in de water en van ieder moment genieten. Rustig en zonder gedachten heel diep totdat ik zelf verander in aarde of tot een plant of tot een boom. Puber ik misschien nog steeds? Of is dit abnormaal? Weten jullie een verklaring voor mijn gedachten? Op dit moment zie ik alles als een groot zwart gat. En morgen ben ik weer goed. En dan overmorgen ben ik weer als vandaag.
Mijn gedachten beschrijven is onmogelijk. Het is een grote koeienvlaai en ik weet niet wat ike raan moet. Ik wil het liefste gewoon verdwijnen. Heel diep de grond in en mee met de wind. Rust hebben en rust leveren. Gewoon de wind zijn die mensen in en uitademen. Dan ben je tenminste ook nog nuttig.
Ik ben iemand die misschien wel enorm overdrijft, en enorm dom is en zichzelf alleen maar voor de gek houd. Maar ik weet niet wie ik ben. Ik kijk tegen alles en iedereen op. Heb de ene keer een laag zelfbeeld dan weer een hoog zelfbeeld. Ben de ene sus en de andere keer weer zo. Klinkt overdreven maar ik verlies mezelf keer op keer weer. Ik probeer kracht te halen uit de kleinste dingen. Van de simpelse dingen intensief te genieten. Maar het genieten is geforceerd. En alles lijkt geforceerd. Stiekem ben ik misschien wel gek en psychisch gestoord maar stiekem wil ik dat misschien ook wel zijn. Ik weet het zelf niet. Naar de toekomst kijken durf ik niet meer. Ik probeer zo realistisch mogelijk te zijn en niet te ver te denken zoals ik dat vroeger altijd deed... Telkens hopen. Maar dan ben ik weer niet realistisch. Zeggen dat ik goed ben zoals ik ben is ook niet goed. Want ik ben niet goed. Naar een psycholoog of desnoods een psychiater gaan wil ik graag maar ik mag niet. Naar de huisarts gaan durf ik niet omdat ik misschien wel overdrijf...misschien puber ik wel. En misschien ook weer niet. Heb regelmatig neigingen om het gewoon op te geven. Maar dat is weer overdreven want ik heb een goed leven vergeleken met andere mensen.
Ik weet het niet meer. Ik ben diep van binnen zwaar ongelukkig en ik kan mezelf nief uiten of onder woorden brengen. Mensen weten niet wat ze met mij aanmoeten en daar geef ik ze honderd procent gelijk in want dat zou ik ook niet weten. Uiten bij mijn ouders heb ik een aantal malen gedaan... Maar vervolgens werd ik verklaard als een gek... Psychisch gestoord... Maar ik weet niet of ik overdrijf. Want ik overdrijf dit allemaal misschien wel. Ik weet het gewoon niet meer en ik wil niks meer weten. Soms droom ik om heel diep in heel diep in zee te springen. Of ergens ver weg te gaan naar een verlaten plek die wel mooi is met heel veel bloemen en zee. En daar rustig in de aarde zakken of in de water en van ieder moment genieten. Rustig en zonder gedachten heel diep totdat ik zelf verander in aarde of tot een plant of tot een boom. Puber ik misschien nog steeds? Of is dit abnormaal? Weten jullie een verklaring voor mijn gedachten? Op dit moment zie ik alles als een groot zwart gat. En morgen ben ik weer goed. En dan overmorgen ben ik weer als vandaag.
Mijn gedachten beschrijven is onmogelijk. Het is een grote koeienvlaai en ik weet niet wat ike raan moet. Ik wil het liefste gewoon verdwijnen. Heel diep de grond in en mee met de wind. Rust hebben en rust leveren. Gewoon de wind zijn die mensen in en uitademen. Dan ben je tenminste ook nog nuttig.
Dat gevoel komt me bekend voor.
Nee je bent niet gek, maar op zoek rust, een plek waar je even geen gedoe hebt en de boel de boel kunt laten.
Ik had het geluk om zo'n plek te vinden, en als ik rust wou of even alleen wou zijn ging ik daar heen en genoot van de stilte en van het gebrek aan andere mensen.
Zou je misschien niet ook zo'n rustige plek kunnen vinden?
Een park, of een rustig weiland ofzo.
Een plek waar bijna nooit mensen komen.
Hoop voor je dat je gauw je rust vind en dat je toch hulp kunt vinden.
Nee je bent niet gek, maar op zoek rust, een plek waar je even geen gedoe hebt en de boel de boel kunt laten.
Ik had het geluk om zo'n plek te vinden, en als ik rust wou of even alleen wou zijn ging ik daar heen en genoot van de stilte en van het gebrek aan andere mensen.
Zou je misschien niet ook zo'n rustige plek kunnen vinden?
Een park, of een rustig weiland ofzo.
Een plek waar bijna nooit mensen komen.
Hoop voor je dat je gauw je rust vind en dat je toch hulp kunt vinden.
Life is a highway...let's ride it!
Ik had een plekje waarvan ik dacht dat er niemand was. Maar een mevrouw die aan het wandelen was met haar hondje zag mij zitten op het bankje en toen heeft ze de politie gebeld. De politie heeft mij toen naar huis gebracht.quote:Op donderdag 31 maart 2016 18:32 schreef Luuntje het volgende:
Dat gevoel komt me bekend voor.
Nee je bent niet gek, maar op zoek rust, een plek waar je even geen gedoe hebt en de boel de boel kunt laten.
Ik had het geluk om zo'n plek te vinden, en als ik rust wou of even alleen wou zijn ging ik daar heen en genoot van de stilte en van het gebrek aan andere mensen.
Zou je misschien niet ook zo'n rustige plek kunnen vinden?
Een park, of een rustig weiland ofzo.
Een plek waar bijna nooit mensen komen.
Hoop voor je dat je gauw je rust vind en dat je toch hulp kunt vinden.
Mijn ouders begrijpen niet dat ik een plek wil voor mezelf. Ze denken telkens dat ik gek of gestoord ben en zeggen dat ik niet zo autistisch moet doen. Nu zijn ze zelfs van plan om de deur uit mijn kamer weg te halen omdat ze denken dat ik iets verberg omdat ik altijd het liefst met de deur op slot ben en dan rustig verder in mijn eentje wil verdrinken in een donkere kamer maar dat begrijpen ze niet...
Het gekste is.... Het klinkt alsof mijn leven een chaos en drama is maar dat is het niet aps ik erover nadenk. De chaos en drama ben ik zelf/ maak ik zelf. En soms krijs ik misschien wel om aandacht maar ik wil ook niet zielig gevonden worden want ik ben niet zielig. Ik ben eerder triest en zo'n persoon waarvan je denkt 'ufgh wat een aandachtstrekker/ raar kind is dat.' En dat doet mij alleen veel verdriet. Want ik wil niet zo zijn dus ik probeer mezelf steeds te veranderen in een ander persoon maar dat is dus zo ver gegaan dat ik niet meer weet wie ik echt ben.....
Op
Stabiliteit komt met accepteren. Accepteer je mindere en betere punten. Veranderen hoeft helemaal niet. Je bent wie je bent en niemand is perfect. Wel is het fijn te weten waar je niet zo sterk in bent en waarin wel. Zo kan je voorkomen dat je in je eigen valkuilen stapt. Dit is een proces waar tijd voor nodig is. Gun jezelf die tijd.
Verder is het wellicht een goed idee om "iets" te gaan doen. Mijmeren op je kamer of een bankje helpt je niet veel verder. Geef jezelf een doel. Ga sporten bijvoorbeeld of een hobby.
Verder is het wellicht een goed idee om "iets" te gaan doen. Mijmeren op je kamer of een bankje helpt je niet veel verder. Geef jezelf een doel. Ga sporten bijvoorbeeld of een hobby.
Ik zit niet alleen op mijn kamer...... Ik zit op de sportschool en doe aan Zumbadansen, , ik werk, zit op school en ben niet vriendloos. Van de buitenkant lijk ik gewoon normaal. Het probleem is juist dat ik zoveel doelen heb en dat ik alles leuk vind en dat ik niet weet waar ik wel of niet goed in ben.... Ik probeer mijzelf juist alleen maar te veranderen en te veranderen en door te kijken naar mensen....ik wring mezelf juist in allerlei bochten om mijzelf te verbeteren en een beter mens te worden. Maar nu is het juist zover gekomen dat ik niet meer weet wat wat is als je begrijpt wat ik bedoel. Een terugweg vinden is ook eem optie want die weg lijd naar mezelf en die mezelf is een slecht mens die eigenlijk heel erg egoistisch is maar altijd zogenaamd lief probeert te zijn maar eigenlijk gewoon een slecht nutteloos persoon is. En het gekke is... Ik weet ook niet of dat wel mezelf is...quote:Op donderdag 31 maart 2016 18:47 schreef Opa.Bakkebaard het volgende:
Stabiliteit komt met accepteren. Accepteer je mindere en betere punten. Veranderen hoeft helemaal niet. Je bent wie je bent en niemand is perfect. Wel is het fijn te weten waar je niet zo sterk in bent en waarin wel. Zo kan je voorkomen dat je in je eigen valkuilen stapt. Dit is een proces waar tijd voor nodig is. Gun jezelf die tijd.
Verder is het wellicht een goed idee om "iets" te gaan doen. Mijmeren op je kamer of een bankje helpt je niet veel verder. Geef jezelf een doel. Ga sporten bijvoorbeeld of een hobby.
Denk je dat dit allemaal bakvisserig gedrag is? Als dat zo is ben ik er wel blij mee, maar weet je ook toevallig hoe je hiermee omgaat? Het lijkt alsof mijn ware ik opgesloten zit of verdwaald is in een bos waar je de bomen niet meer ziet....quote:
Waarom mag je niet naar een psycholoog of psychiater? Als ik het allemaal zo lees is dat geen slecht idee namelijk.
Heb je teveel doelen dat ze te ver weg blijven? Wil je alleen voor iets kiezen als je er goed in bent? Mag je ook weleens een foutje maken van jezelf?quote:Op donderdag 31 maart 2016 19:30 schreef Anoniem_anoniem het volgende:
[..]
Ik zit niet alleen op mijn kamer...... Ik zit op de sportschool en doe aan Zumbadansen, , ik werk, zit op school en ben niet vriendloos. Van de buitenkant lijk ik gewoon normaal. Het probleem is juist dat ik zoveel doelen heb en dat ik alles leuk vind en dat ik niet weet waar ik wel of niet goed in ben....
Kun je een concreter voorbeeld geven van zo een bocht? Wat is er aan andere mensen dat je ze wil kopiëren?quote:Ik probeer mijzelf juist alleen maar te veranderen en te veranderen en door te kijken naar mensen....ik wring mezelf juist in allerlei bochten om mijzelf te verbeteren en een beter mens te worden. Maar nu is het juist zover gekomen dat ik niet meer weet wat wat is als je begrijpt wat ik bedoel.
Hoe kom je erbij dat je een slecht en egoïstisch mens zou zijn? Wat zijn zogenaamd lieve acties van je die je niet zou menen? En hoe denk je te merken dat je nutteloos bent?quote:Een terugweg vinden is ook eem optie want die weg lijd naar mezelf en die mezelf is een slecht mens die eigenlijk heel erg egoistisch is maar altijd zogenaamd lief probeert te zijn maar eigenlijk gewoon een slecht nutteloos persoon is. En het gekke is... Ik weet ook niet of dat wel mezelf is...
Het kost heel veel geld en mijn moeder haat artsen, psychologen en psychiaters.... Ze doet al moeilijk als uperhaupt naar de huisarts wil. Komt omdat een psychiater ooit iets bij haar had geconstateerd en daarover had die psuchiater gepraat met mijn vader en mijn moeder is er op een of andere manier achtergekomen en nu haat ze psychiaters en alle hulp. Ze haalt steeds gekke ideeën en denkt dat ze de kinderen willen afpakken van haar.... Maar nu klinkt dit wel heftig maar ze is wel gewoon aardig tegen ons hoor. Ze zorgt ons gewoon maar ze staat niet echt open voor mijn gevoelens...ze lacht dan altijd en zegt dat ik me niet moet aanstellen. Als ik spontaan een huilbui heb en haar probeer uit te leggen wat ik precies voel dan verklaart ze mij voor gek en zegt dat ik moet stoppen met huilen en overdrijven. Ook lijkt ze soms niet echt geinteresseerd in wat er in ons leven afspeelt maarja.... Ze heeft zelf natuurlijk ook veel dingen aan haar hoofd. Dat is het enige nare aan haar maar niemand is natuurlijk perfect.quote:
Waarom mag je niet naar een psycholoog of psychiater? Als ik het allemaal zo lees is dat geen slecht idee namelijk.
Hoe oud ben je?
Doorverwijzing naar een psycholoog gaat via de huisarts. Je zou ook zelf de huisarts kunnen bellen en je dan laten doorverwijzen. Ik weet niet in hoeverre je dit zonder medeweten van je moeder kunt doen, maar kun je niet zeggen dat je om een andere reden de huisarts bezoekt en er dan heen gaan om doorverwijzing te krijgen? Zie zo even niet hoe je het anders voor elkaar krijgt, ervan uit gaande dat je thuiswoont en problemen krijgt als je moeder het te weten komt.
Want een psycholoog lijkt mij een juiste stap, en die angst van je moeder zou jou uiteraard niet moeten belemmeren om de juiste hulp te krijgen.
Doorverwijzing naar een psycholoog gaat via de huisarts. Je zou ook zelf de huisarts kunnen bellen en je dan laten doorverwijzen. Ik weet niet in hoeverre je dit zonder medeweten van je moeder kunt doen, maar kun je niet zeggen dat je om een andere reden de huisarts bezoekt en er dan heen gaan om doorverwijzing te krijgen? Zie zo even niet hoe je het anders voor elkaar krijgt, ervan uit gaande dat je thuiswoont en problemen krijgt als je moeder het te weten komt.
Want een psycholoog lijkt mij een juiste stap, en die angst van je moeder zou jou uiteraard niet moeten belemmeren om de juiste hulp te krijgen.
Ligt ook aan je leeftijd en je verzekering. Zie ook: https://www.regelhulp.nl/(...)egang-tot-jeugdhulp/quote:
Fijn dat je begrip hebt voor je ma, dat er kennelijk meer speelt. Maar ondertussen ben jij nog niet geholpen hoe je beter met een en ander om zou kunnen leren gaan. Hoe is de verstandhouding tussen je pa en je ma nadat de psychiater kennelijk wel iets geconstateerd heeft? En hoe is hij met jou?quote:en mijn moeder haat artsen, psychologen en psychiaters.... Ze doet al moeilijk als uperhaupt naar de huisarts wil. Komt omdat een psychiater ooit iets bij haar had geconstateerd en daarover had die psuchiater gepraat met mijn vader en mijn moeder is er op een of andere manier achtergekomen en nu haat ze psychiaters en alle hulp. Ze haalt steeds gekke ideeën en denkt dat ze de kinderen willen afpakken van haar.... Maar nu klinkt dit wel heftig maar ze is wel gewoon aardig tegen ons hoor. Ze zorgt ons gewoon maar ze staat niet echt open voor mijn gevoelens...ze lacht dan altijd en zegt dat ik me niet moet aanstellen. Als ik spontaan een huilbui heb en haar probeer uit te leggen wat ik precies voel dan verklaart ze mij voor gek en zegt dat ik moet stoppen met huilen en overdrijven. Ook lijkt ze soms niet echt geinteresseerd in wat er in ons leven afspeelt maarja.... Ze heeft zelf natuurlijk ook veel dingen aan haar hoofd. Dat is het enige nare aan haar maar niemand is natuurlijk perfect.
Heb je een dagboek ofzo waar je je ei in kwijt kan? Kun je er een beetje met vriendinnen over praten? Hoe zit het met vertrouwenspersonen op school?
Heb vroeger hele afschuwelijke dingen gedaan bij andere mensen en dat was uit eigenbelang. Het is zo afschuwelijk dat ik het niet eens hier anoniem wil vermelden. Met lieve acties bedoel ik dat ik altijd aardig gevonden wil worden en daarom voor andere mensen dingen ga doen. En niet omdat ik ze het beste gunde nee omdat ik zelf dan aardiger gevonden zou worden. Net als bijvoorbeeld een bn'er die een zwerver honderd euro geeft en dat laat filmen. Die bn'er lijkt o zo lief maar uiteindelijk deed hij het voor de fame. Nou zo'n persoon was ik vroeger. En die wil ik niet meer zijn. Nu ben ik wel oprecht aardig tegen mensen maar wanneer die mij kwetsen doet het weer zo'n pijn omdat ik hun wel het beste gunde als je begrijpt wat ik bedoel... Ik weet geen grens tussen voor mezelf zorgen en voor anderen zorgen...als ik voor mezelf zorg ben ik egoistisch en als ik voor anderen zorg dan ben ik dat naieve meisje....quote:
[..]
Heb je teveel doelen dat ze te ver weg blijven? Wil je alleen voor iets kiezen als je er goed in bent? Mag je ook weleens een foutje maken van jezelf?
Ja natuurlijk... Je gaat toch niet iets kiezen waar je slecht in bent? Heb vroeger altijd gedacht 'van proberen kun je leren!' Maar later kom ik erachter dat ik er toch geen aanleg voor heb en iedereen zegt dan dat ik ermee moet stoppen.. Je helemaal niks aantrekken van die mensen gaat ook niet makkelijk want je ziet om je heen mensen die het wel heel makkelijk kunnen... En dan besef je dat je eigenlijk realisitsch naar jezelf moet gaan kijken....
[..]
Kun je een concreter voorbeeld geven van zo een bocht? Wat is er aan andere mensen dat je ze wil kopiëren?
Dat kan van alles zijn. Sommige mensen denken zo verstandig na en zijn bijvoorbeeld heel erg assertief. Dat wil ik dan ook zijn. Anderen zijn bijhoorlijk spontaan en durven zoveel... Dat wil ik dan ook zijn. En dan niet letterlijk zo...maar dan denk ik 'ik kan best wat spontaner zijn/ assertiever....en dat gaat dan best goed tot ik merk dat ik het eigenlijk helemaal niet ben. En zo probeer ik verschillende rollen uit...en dan wanneer ik iets tegenkom dat mij herinnert aan de werkelijkheid en iets of iemand mij met de neus op de feiten drukt... Van dat ik helemaal nirt zo dapper en spontaan ben dat ik eigenlijk ben...Dan krijg ik weer zo'n dip moment zoals nu en besef ik dat ik eigenlijk helemaal niks ben.
[..]
Hoe kom je erbij dat je een slecht en egoïstisch mens zou zijn? Wat zijn zogenaamd lieve acties van je die je niet zou menen? En hoe denk je te merken dat je nutteloos bent?
Ik heb geprobeerd evenwicht tussen die twee extremen te vinden en wanneer dat lukt.. voelt het niet aan alsof ik mijzelf ben.
Ik ben nutteloos omdat ik niks te bieden heb. Ik ben naief, en onaardig. Wat uiterlijk betreft heb ik het ook bepaald niet getroffen. Maar wat mij het meeste pijn doet is dat ik niks voor anderen kan betekenen terwijl ik dat zo graag zou willen nu. En dan niet om aardiger gevonden te worden...maar ook echt iets te betekenen voor de wereld en voor de mensen om me heen. Als ik wat te bieden heb...dan zijn dat rotklusjes die ten koste gaan van mezelf. Daarom voel ik mij enorm ongelukkig... Het lijkt alsof ik en de rest van de mensen om mij heen nooit tegelijk gelukkig kan zijn...
Snap dat het een lastige situatie is, TS. Zou toch proberen naar een psycholoog te gaan, hoe lastig ook i.v.m. je moeder
je typt overigens echt enorm als een oude bekende van me.
je typt overigens echt enorm als een oude bekende van me.
Laten we erop houden dat de relatie tussen mij pa en ma alles behalve goed verloopt... Anders krijg je weer een heel verhaal... Maar hun relatie is ook een patroon geworden....quote:
[..]
Ligt ook aan je leeftijd en je verzekering. Zie ook: https://www.regelhulp.nl/(...)egang-tot-jeugdhulp/
[..]
Fijn dat je begrip hebt voor je ma, dat er kennelijk meer speelt. Maar ondertussen ben jij nog niet geholpen hoe je beter met een en ander om zou kunnen leren gaan. Hoe is de verstandhouding tussen je pa en je ma nadat de psychiater kennelijk wel iets geconstateerd heeft? En hoe is hij met jou?
Heb je een dagboek ofzo waar je je ei in kwijt kan? Kun je er een beetje met vriendinnen over praten? Hoe zit het met vertrouwenspersonen op school?
Ik durf geen dagboek meer bij te houden. Mijn moeder vond een keer mijn dagboek en sindsdien is ze erg bang dat ik rare dingen ga doen. Daarom mag ik tijdens een ruzie ook nooit zomaar even naar buiten om mijn hoofd even te luchten van alles om me heen... Ze maakt grappen over mij en imiteert mij soms voor de grap... Maar ze is tegelijk ook bang dat ik mezelf wat ga aandoen geloof ik. Dat ze zorgen maakt over mij stelt me wel weer gerust..want dat betekent wel dat ze om mij geeft hoewel ze het niet laat merken misschien.
Met een vetrouwenspersoon op school durf ik nooit meer te praten. En met vriendinnen ook niet meer. Soms wel maar niet zoals ik nu met jou doe. In de basisschool en in de 1e en 2e kwam ik over als een aansteller (had toen wel wat andere issues...)..en die vriendinnen aan wie ik het had verteld wilden niet meer met mij omgaan. Ze deden dan wel niet gemeen...maar ze sloten me buiten en op een gegeven moment zeiden ze dat ze geen vriendinnen meer wilden zijn. Mijn vertrouwenspersoon zei dat ze mijn ouders had gesproken en gezien en zei dat het allemaal best wel meeviel en dat ik me niet druk moest maken. Ik voelde me totaal niet serieus genomen en enorm dom en vreselijk en in de steek gelaten maar ik kan het mijn ex vriendinnen en vertrouwenspersoon ook niet kwalijk nemen. Zij reageerden gewoon normaal op een raar persoon. Ik zou als ik hun was mijzelf ook raar vinden. Nu heb ik wel fijne vriendinnen en met hun voel ik mij wel prettig. Maar ik doe mij wel vrolijker voor dan ik eigenlijk ben. Soms als ik ergens mee zit vertel ik het wel en dat nemen ze ook serieus maar het diepste van het diepste zal ik nooit zeggen. Nooit maar dan ook nooit. Geen enkele persoon wil met zo'n persoon omgaan...
Wat hadden de artsen, psychologen en psychiaters dan bij je moeder geconstateerd?quote:
Het kost heel veel geld en mijn moeder haat artsen, psychologen en psychiaters.... Ze doet al moeilijk als uperhaupt naar de huisarts wil. Komt omdat een psychiater ooit iets bij haar had geconstateerd
Als er een manier was om naar een psycholoog te gaan waarvoor je niet hoeft te betalen maar die je wel een goede hulpverlening bied. Graag zelfs.quote:
Snap dat het een lastige situatie is, TS. Zou toch proberen naar een psycholoog te gaan, hoe lastig ook i.v.m. je moeder
je typt overigens echt enorm als een oude bekende van me.
De kindertelefoon heb ik al geprobeerd maar die komen ook niet verder dan... Misschien kun je er met iemand over praten -.-
Als ik dan uitleg waarom dat niet zo makkelijk gaat en waarom ik het het niet meer durf dan krijg je het antwoord
'Zou het toch wel even doen want je voelt erna veel beter' en dan zoeken ze iets om het gesprek af te kappen omdat ze simpelweg geen antwoord/ oplossing kunnen bedenken. Snap het ook wel... Het zijn allemaal vrijwilligers die daar werken geen proffesionele hulpverleners :/
Maar het punt is dat ik met hun niet echt ver kom.
Ik snap het. Erg lastig. Schrijf je nog veel van je af, buiten je dagboek om wat je dus niet meer doet?quote:
[..]
Als er een manier was om naar een psycholoog te gaan waarvoor je niet hoeft te betalen maar die je wel een goede hulpverlening bied. Graag zelfs.
De kindertelefoon heb ik al geprobeerd maar die komen ook niet verder dan... Misschien kun je er met iemand over praten -.-
Als ik dan uitleg waarom dat niet zo makkelijk gaat en waarom ik het het niet meer durf dan krijg je het antwoord
'Zou het toch wel even doen want je voelt erna veel beter' en dan zoeken ze iets om het gesprek af te kappen omdat ze simpelweg geen antwoord/ oplossing kunnen bedenken. Snap het ook wel... Het zijn allemaal vrijwilligers die daar werken geen proffesionele hulpverleners :/
Maar het punt is dat ik met hun niet echt ver kom.
Ik durf niet teveel informatie hier bloot te geven. Ben echt enorm bang dat iemand mij hier zal herkennen.quote:
[..]
Wat hadden de artsen, psychologen en psychiaters dan bij je moeder geconstateerd?
Dat is wel een beetje lastig inderdaad en dat snap ik ook wel, maar voor ons ook moeilijk om je raad te geven ...quote:
[..]
Ik durf niet teveel informatie hier bloot te geven. Ben echt enorm bang dat iemand mij hier zal herkennen.
Je bent nog niet in het reine met jezelf zo te horen. Het verleden kun je niet meer veranderen, maar deze bewustwording heeft je wel veranderd in het hier en nu en je wil dit in de toekomst achter je kunnen laten. Als je jezelf het (nog) niet kan vergeven, kun je het misschien wel een beter plekje leren geven. Wat zou er voor nodig zijn dat je iets meer begrip voor je eigen acties kan krijgen, zoals je bijvoorbeeld hierboven voor je ma kan laten zien?quote:
[..]
Heb vroeger hele afschuwelijke dingen gedaan bij andere mensen en dat was uit eigenbelang. Het is zo afschuwelijk dat ik het niet eens hier anoniem wil vermelden.
Best menselijk dit hoor, maar goed dat je je nu meer bewust bent van het verschil tussen wat goed is voor jou en wat goed zou zijn voor hen. Hoe ben je daar achter gekomen? En hoe kun je je ego nu opzij zetten voor anderen? Ben je iets minder onzeker dan vroeger of..?quote:Met lieve acties bedoel ik dat ik altijd aardig gevonden wil worden en daarom voor andere mensen dingen ga doen. En niet omdat ik ze het beste gunde nee omdat ik zelf dan aardiger gevonden zou worden. Net als bijvoorbeeld een bn'er die een zwerver honderd euro geeft en dat laat filmen. Die bn'er lijkt o zo lief maar uiteindelijk deed hij het voor de fame. Nou zo'n persoon was ik vroeger. En die wil ik niet meer zijn.
Helaas werkt het niet zo dat aardig doen ervoor zorgt dat je niet meer gekwetst kan worden. Maar dan heb je in ieder geval met betere intenties een poging gewaagd om het zo goed mogelijk te laten verlopen en dat is zeker wat waard. Daarnaast is er ook een verschil tussen moedwillig en onbedoelt gekwetst worden, dat jij iets anders het beste vindt hoeft niet te betekenen dat de ander het je misgunt. Probeer te kijken naar die motivatie en hoe je het zelf eventueel anders zou kunnen doen.quote:Nu ben ik wel oprecht aardig tegen mensen maar wanneer die mij kwetsen doet het weer zo'n pijn omdat ik hun wel het beste gunde als je begrijpt wat ik bedoel...
Waarom zit er zo een gat tussen het voor jezelf zorgen en anderen? Kijk je teveel naar de verschillen in plaats van de overeenkomsten of willen jullie niet hetzelfde?quote:Ik weet geen grens tussen voor mezelf zorgen en voor anderen zorgen...als ik voor mezelf zorg ben ik egoistisch en als ik voor anderen zorg dan ben ik dat naieve meisje....
Ik heb geprobeerd evenwicht tussen die twee extremen te vinden en wanneer dat lukt.. voelt het niet aan alsof ik mijzelf ben.
Zou je door voor jezelf te zorgen, niet ook beter voor anderen kunnen zorgen?
Hierboven geef je aan dat je in ieder geval goede intenties te bieden hebt en het beste met anderen voor hebt. Dat is niet niks, laat staan onaardig. Hoe uit die naïviteit zich vindt je?quote:Ik ben nutteloos omdat ik niks te bieden heb. Ik ben naief, en onaardig.
Wil je een soort boetedoening doen voor je verleden of heb je te weinig positieve feedback van je omgeving dat je je een soort nutteloze figurant voelt ofzo? Stelt je omgeving misschien hoge eisen waarvan je het idee hebt niet te kunnen voldoen?quote:Wat uiterlijk betreft heb ik het ook bepaald niet getroffen. Maar wat mij het meeste pijn doet is dat ik niks voor anderen kan betekenen terwijl ik dat zo graag zou willen nu. En dan niet om aardiger gevonden te worden...maar ook echt iets te betekenen voor de wereld en voor de mensen om me heen.
Wat zou je wel nuttig lijken voor de wereld om te doen wat je nu (nog) niet kan of doet?
Shit happens, je kan niet iedereen pleasen en dat is jouw verantwoordelijkheid ook niet. Dat moet iedereen die een beetje volwassen wordt voor zichzelf leren doen. Neemt niet weg dat je natuurlijk wel degelijk kan bijdragen, net zoals anderen dat bij jou kunnen doen. Misschien kun je nog eens wat meer gaan kijken naar de invulling van jouw geluk en dat van anderen. Misschien kun je daar meer overeenkomsten in ontdekken, waardoor het niet zo een of dit of dat keuze hoeft te zijn..quote:Als ik wat te bieden heb...dan zijn dat rotklusjes die ten koste gaan van mezelf. Daarom voel ik mij enorm ongelukkig... Het lijkt alsof ik en de rest van de mensen om mij heen nooit tegelijk gelukkig kan zijn...
In mijn telefoon bij mijn notities... En die kun je dan op slot doen zodat niemand ze leest. Maar tegenwoordig wanneer ik schrijf voel ik mij niet meer beter erdoor. Het lijkt alsof ik tegen een muur praat.. en dan besef ik echt dat er nooit iemand zal zijn die mijn gedachten volledig kan begrijpen. Ik droom zo graag van het idee dat er iemand zou zijn die precies kon zien en voelen wat er allemaal afspeelde in mijn hoofd. Dat ik iemand kon aankijken en niks hoefde te zeggen. En dat diegene dan precies kon zien en voelen wat ik voelde. Dat wens ik maar al te graag. Maar dat is dus onmogelijk want niemand kan gedachten lezen maar met een psycholoog praten zou ik wel heel fijn vinden want die zijn wel getraind en hebben tocu wat meer mensenkennis.... Zou het zo fijn vinden als iets of iemand precies mijn gedachten kon verklaren...zodat ik toch iets van mijn leven zou kunnen maken. Want zoals het nu gaat is het net een grote tornado wat er afspeelt door mijn hoofd.quote:
[..]
Ik snap het. Erg lastig. Schrijf je nog veel van je af, buiten je dagboek om wat je dus niet meer doet?
Oké, fijn dat je toch nog enigszins kan schrijven, hetzij in je telefoon.quote:
[..]
In mijn telefoon bij mijn notities... En die kun je dan op slot doen zodat niemand ze leest. Maar tegenwoordig wanneer ik schrijf voel ik mij niet meer beter erdoor. Het lijkt alsof ik tegen een muur praat.. en dan besef ik echt dat er nooit iemand zal zijn die mijn gedachten volledig kan begrijpen. Ik droom zo graag van het idee dat er iemand zou zijn die precies kon zien en voelen wat er allemaal afspeelde in mijn hoofd. Dat ik iemand kon aankijken en niks hoefde te zeggen. En dat diegene dan precies kon zien en voelen wat ik voelde. Dat wens ik maar al te graag. Maar dat is dus onmogelijk want niemand kan gedachten lezen maar met een psycholoog praten zou ik wel heel fijn vinden want die zijn wel getraind en hebben tocu wat meer mensenkennis.... Zou het zo fijn vinden als iets of iemand precies mijn gedachten kon verklaren...zodat ik toch iets van mijn leven zou kunnen maken. Want zoals het nu gaat is het net een grote tornado wat er afspeelt door mijn hoofd.
Ik snap dat een psycholoog je fijn lijkt, daar moet je ook naar toe zien te werken, op welke manier dan ook.
Kun je je nog een beetje concentreren op school, neem aan dat de examens er aan zitten te komen?
ohjeeequote:
[..]
Denk je dat dit allemaal bakvisserig gedrag is? Als dat zo is ben ik er wel blij mee, maar weet je ook toevallig hoe je hiermee omgaat? Het lijkt alsof mijn ware ik opgesloten zit of verdwaald is in een bos waar je de bomen niet meer ziet....
Dat helpt ook niet mee natuurlijk. Maar goed dat je inziet dat zij ook maar mensen zijn. Bewustwording van zo een patroon is wel heel belangrijk, zonder die stap kun je er immers niet mee om leren gaan.quote:
[..]
Laten we erop houden dat de relatie tussen mij pa en ma alles behalve goed verloopt... Anders krijg je weer een heel verhaal... Maar hun relatie is ook een patroon geworden....
Dan vind ik het niet zo raar dat je een gevoel hebt van je terug willen trekken, stukje rust opzoeken enzo. Heb je wel een andere uitlaatklep? Tekenen of muziek luisteren ofzo?quote:Ik durf geen dagboek meer bij te houden. Mijn moeder vond een keer mijn dagboek en sindsdien is ze erg bang dat ik rare dingen ga doen. Daarom mag ik tijdens een ruzie ook nooit zomaar even naar buiten om mijn hoofd even te luchten van alles om me heen...
Beetje hip en misschien wat vaag, maar iets als mindfulness een idee? Dat je een beetje kan oefenen in even de boel stilzetten en gedachten beter langs je heen kan laten gaan c.q. loslaten? Dit heb je niet meteen onder de knie, dus dat is wel een kwestie van oefenen en ook bijhouden. Op youtube staan begeleide meditaties en voor op de smartfoon zou je kunnen kijken naar de Headspace app bijvoorbeeld.
Is het stiekem dan misschien ook niet wel een beetje fijn als je zo bevestiging krijgt? Kun je ook op andere manieren merken dat ze om je geeft?quote:Ze maakt grappen over mij en imiteert mij soms voor de grap... Maar ze is tegelijk ook bang dat ik mezelf wat ga aandoen geloof ik. Dat ze zorgen maakt over mij stelt me wel weer gerust..want dat betekent wel dat ze om mij geeft hoewel ze het niet laat merken misschien.
Misschien kan je ma überhaupt niet zo best met emoties omgaan.. Kan me voorstellen dat ze erg geschrokken is en als ze een beetje para is dat men d'r kinderen af wil pakken, dat ze dan jouw uitingen probeert te bagateliseren omdat ze haar eigen falen erin ziet. Ofzo. Confronterend dat ze en zichzelf, haar relatie met je pa en met jou eigenlijk niet kan fixen en dan dit als een soort paniekvoetbalcontrole doet. Niet dat het dat ok maakt, maar wel begrijpelijker..
Kan me voorstellen dat je je dan niet zo serieus genomen voelt nee, maar de ene vertrouwenspersoon kan erg verschillen met een ander. Jij bent ook veranderd en dan krijg je ook een andere response. Als je het er toch weer eens op zou willen wagen, kijk dan of je helder kan zijn in wat je van zo een persoon verwacht. In het verleden misschien een oplossing (vanwege contact met je ouders), terwijl je nu misschien meer hebt aan gewoon een luisterend oor en iemand die een beetje met jou meedenkt zonder dat meteen je ouders erbij gehaald moeten worden ofzo.quote:Met een vetrouwenspersoon op school durf ik nooit meer te praten. En met vriendinnen ook niet meer. Soms wel maar niet zoals ik nu met jou doe. In de basisschool en in de 1e en 2e kwam ik over als een aansteller (had toen wel wat andere issues...)..en die vriendinnen aan wie ik het had verteld wilden niet meer met mij omgaan. Ze deden dan wel niet gemeen...maar ze sloten me buiten en op een gegeven moment zeiden ze dat ze geen vriendinnen meer wilden zijn. Mijn vertrouwenspersoon zei dat ze mijn ouders had gesproken en gezien en zei dat het allemaal best wel meeviel en dat ik me niet druk moest maken. Ik voelde me totaal niet serieus genomen en enorm dom en vreselijk en in de steek gelaten maar ik kan het mijn ex vriendinnen en vertrouwenspersoon ook niet kwalijk nemen. Zij reageerden gewoon normaal op een raar persoon.
Dan maak je in ieder geval wel een bewuste keuze in wat je wel vertelt en dan merk je ook dat zij wel luisteren en je serieus nemen. Dat doen ze vast ook niet voor niks of om puur om aardig gevonden te worden. Daar zou je een stukje bevestiging in kunnen zien dat ze niet alleen met je om willen gaan vanwege je ééndimensionale vrolijkheid en accepteren dat er meer is. Misschien kun je eens in een gesprek met hen kijken naar wat je leuk vindt aan elkaar? Positieve feedback geven en krijgen kan heel erg leuk zijn, omdat je een beetje door de bril van hen naar jezelf kan kijken enzo.quote:Ik zou als ik hun was mijzelf ook raar vinden. Nu heb ik wel fijne vriendinnen en met hun voel ik mij wel prettig. Maar ik doe mij wel vrolijker voor dan ik eigenlijk ben. Soms als ik ergens mee zit vertel ik het wel en dat nemen ze ook serieus maar het diepste van het diepste zal ik nooit zeggen. Nooit maar dan ook nooit. Geen enkele persoon wil met zo'n persoon omgaan...
Ik zit niet meer op de middelbare school. Ik kan mij wel concentreren.. opzicht. Alleen de laatste tijd word ik steeds geconfrontreerd met de waarheid en dat valt me wat zwaar. Motivatie is sterk gedaald... Alles lijkt wat meer moeite te kosten. Lijkt alsof ik alles geforceerd doe en alles lijkt te mislukken. Maar ik doe mijn best om het positieve uit het leven te halen maar nu betwijfel ik zelf of het allemaal wel oprecht is en of het wel de moeite waard is allemaal. Het liefst zou ik nu gewoon spontaan willen verdwijnen.quote:
[..]
Oké, fijn dat je toch nog enigszins kan schrijven, hetzij in je telefoon.
Ik snap dat een psycholoog je fijn lijkt, daar moet je ook naar toe zien te werken, op welke manier dan ook.
Kun je je nog een beetje concentreren op school, neem aan dat de examens er aan zitten te komen?
Wat zou het weer waard kunnen maken om toch door te (willen) gaan?quote:
[..]
Ik zit niet meer op de middelbare school. Ik kan mij wel concentreren.. opzicht. Alleen de laatste tijd word ik steeds geconfrontreerd met de waarheid en dat valt me wat zwaar. Motivatie is sterk gedaald... Alles lijkt wat meer moeite te kosten. Lijkt alsof ik alles geforceerd doe en alles lijkt te mislukken. Maar ik doe mijn best om het positieve uit het leven te halen maar nu betwijfel ik zelf of het allemaal wel oprecht is en of het wel de moeite waard is allemaal. Het liefst zou ik nu gewoon spontaan willen verdwijnen.
Ik herken dit zooo goed.. probleem is dat je echt enorm IN je hoofd leeft en zit.. waarmee het steeds moeilijker wordt je te concentreren op 'externe' factoren. Jouw omgeving bagetalliseert omdat ze niet zien hoe jij 'lijdt'. Zoek hulp! ga allereerst naar jouw huisarts en doe je verhaal. Leg ook uit wat je er hier over vertelt, dat mensen jouw gevoelens bagetalliseren en je echt van mening bent dat je hierover moet praten met iemand die jou kan helpen. Als je wat extroverter kan worden/ zijn richting bepaalde mensen en dus je gevoel kwijt kan, raakt je hoofd leger op den duur.
Succes en als je wil babbelen, dm me maar!!!
Succes en als je wil babbelen, dm me maar!!!
wat ook zn voordelen heeft... niks zo erg als dat wel exact te weten en geconfronteerd te worden met de onmogelijkheid daaraan nog veel te veranderen.quote:
Ben een meisje die jong is en niet weet wat voor functie ze heeft
(...)
en ook het 'dromen' wordt dan steeds minder van een (fabelachtig-) realiteit, maar meer van een onbereikbare droomwereld. (van weemoedigheid, die niemand kan verklaren, en die des avonds komt, wanneer men slapen gaat.)
Overigens ja, je verhaal klinkt sterk naar een post-puberale fase waarin je jezelf nog steeds bezig bent te vinden..
ik kan je hooguit aanraden dat 'vinden' zeker niet te snel te doen
"Whatever you feel like: Life’s not one color, nor are you my only reader" - Ausonius, Epigrammata 25
-Ik snap wel dat ik niet aan iedereen iets kan bijdragen. Maar het wordt een probleem als je ziet dat je aan aan niemand iets goeds kan bijdragen...quote:
[..]
Je bent nog niet in het reine met jezelf zo te horen. Het verleden kun je niet meer veranderen, maar deze bewustwording heeft je wel veranderd in het hier en nu en je wil dit in de toekomst achter je kunnen laten. Als je jezelf het (nog) niet kan vergeven, kun je het misschien wel een beter plekje leren geven. Wat zou er voor nodig zijn dat je iets meer begrip voor je eigen acties kan krijgen, zoals je bijvoorbeeld hierboven voor je ma kan laten zien?
[Wat ik heb gedaan verdient geen greintje begrip. Dat doet alleen een psychopaat... Laten we het daar op houden. Ik vind het heel lastig om het een plekje te geven omdat ik bang ben dat ik op die manier mijn acties goedpraat.]
Best menselijk dit hoor, maar goed dat je je nu meer bewust bent van het verschil tussen wat goed is voor jou en wat goed zou zijn voor hen. Hoe ben je daar achter gekomen? En hoe kun je je ego nu opzij zetten voor anderen? Ben je iets minder onzeker dan vroeger of..?
-[Ik ben daar achterkomen omdat er vroeger ooit een jongen in de klas zat die altijd zat te slijmen bij de juffrouw. De andere klasgenoten roddelden over hem over dat hij alleen maar zo aardig doet in de hoop dat hij wordt voorgetrokken door de juf door bijvoorbeeld geen corvee meer te hoeven doen. Door al die roddels over hem ben ik ook een keer naar mezelf aan het kijken geweest en dacht ik na over oprecht aardig zijn....]
Helaas werkt het niet zo dat aardig doen ervoor zorgt dat je niet meer gekwetst kan worden. Maar dan heb je in ieder geval met betere intenties een poging gewaagd om het zo goed mogelijk te laten verlopen en dat is zeker wat waard. Daarnaast is er ook een verschil tussen moedwillig en onbedoelt gekwetst worden, dat jij iets anders het beste vindt hoeft niet te betekenen dat de ander het je misgunt. Probeer te kijken naar die motivatie en hoe je het zelf eventueel anders zou kunnen doen.
-Juist wanneer iemand mij onbedoelt kwetst geeft het een bevestiging dat ik inderdaad helemaal niks voorstel. Juist omdat die mensen het meestal goed bedoelen en vaak ook de waarheid zeggen komt het harder aan dan mensen die je bewust willen kwetsen... Want mensen die je bewust willen kwetsen neem ik automatisch niet zo serieus..van die mensen weet je dat ze zelf issues hebben.
Waarom zit er zo een gat tussen het voor jezelf zorgen en anderen? Kijk je teveel naar de verschillen in plaats van de overeenkomsten of willen jullie niet hetzelfde?
Zou je door voor jezelf te zorgen, niet ook beter voor anderen kunnen zorgen?
-Zo heb ik er nooit over nagedacht eigenlijk. Daarom bewonder ik ook mensen als jij (niet om te slijmen)
Zelf zou ik er nooit op gekomen zijn..
Hierboven geef je aan dat je in ieder geval goede intenties te bieden hebt en het beste met anderen voor hebt. Dat is niet niks, laat staan onaardig. Hoe uit die naïviteit zich vindt je?
-Ik begrijp deze vraag niet helemaal
Wil je een soort boetedoening doen voor je verleden of heb je te weinig positieve feedback van je omgeving dat je je een soort nutteloze figurant voelt ofzo? Stelt je omgeving misschien hoge eisen waarvan je het idee hebt niet te kunnen voldoen?
Wat zou je wel nuttig lijken voor de wereld om te doen wat je nu (nog) niet kan of doet?
-Veel positieve feedback heb ik inderdaad niet gekregen vroeger. Maar dat kan ik die mensen ook niet kwalijk nemen. Waarom zouden ze positieve feedback moeten geven aan iemand die het niet waard is om positieve feedback te ontvangen? Mensen geven alleen maar positieve feedback als ze het ook daadwerkelijk menen en het zien.. Als ik mijzelf zou zijn dan zou ik mezelf ook geen positieve feedback geven. Daarvoor is het niet waard.
Shit happens, je kan niet iedereen pleasen en dat is jouw verantwoordelijkheid ook niet. Dat moet iedereen die een beetje volwassen wordt voor zichzelf leren doen. Neemt niet weg dat je natuurlijk wel degelijk kan bijdragen, net zoals anderen dat bij jou kunnen doen. Misschien kun je nog eens wat meer gaan kijken naar de invulling van jouw geluk en dat van anderen. Misschien kun je daar meer overeenkomsten in ontdekken, waardoor het niet zo een of dit of dat keuze hoeft te zijn..
Ik doe al aan mindfulness/ meditatie... Het probleem is dat mijn ouders denken dat ik aan het bidden ben en nu storen zij mij express wanneer ik aan het mediteren ben. Vroeger heb ik al geprobeerd om buiten te mediteren maar hier in de randstad is er niet echt een plekje waar andere mensen niet langskomen... Het enige wat ik heb is mijn telefoon. :/quote:
[..]
Dat helpt ook niet mee natuurlijk. Maar goed dat je inziet dat zij ook maar mensen zijn. Bewustwording van zo een patroon is wel heel belangrijk, zonder die stap kun je er immers niet mee om leren gaan.
[..]
Dan vind ik het niet zo raar dat je een gevoel hebt van je terug willen trekken, stukje rust opzoeken enzo. Heb je wel een andere uitlaatklep? Tekenen of muziek luisteren ofzo?
Beetje hip en misschien wat vaag, maar iets als mindfulness een idee? Dat je een beetje kan oefenen in even de boel stilzetten en gedachten beter langs je heen kan laten gaan c.q. loslaten? Dit heb je niet meteen onder de knie, dus dat is wel een kwestie van oefenen en ook bijhouden. Op youtube staan begeleide meditaties en voor op de smartfoon zou je kunnen kijken naar de Headspace app bijvoorbeeld.
[..]
Is het stiekem dan misschien ook niet wel een beetje fijn als je zo bevestiging krijgt? Kun je ook op andere manieren merken dat ze om je geeft?
Misschien kan je ma überhaupt niet zo best met emoties omgaan.. Kan me voorstellen dat ze erg geschrokken is en als ze een beetje para is dat men d'r kinderen af wil pakken, dat ze dan jouw uitingen probeert te bagateliseren omdat ze haar eigen falen erin ziet. Ofzo. Confronterend dat ze en zichzelf, haar relatie met je pa en met jou eigenlijk niet kan fixen en dan dit als een soort paniekvoetbalcontrole doet. Niet dat het dat ok maakt, maar wel begrijpelijker..
[..]
Kan me voorstellen dat je je dan niet zo serieus genomen voelt nee, maar de ene vertrouwenspersoon kan erg verschillen met een ander. Jij bent ook veranderd en dan krijg je ook een andere response. Als je het er toch weer eens op zou willen wagen, kijk dan of je helder kan zijn in wat je van zo een persoon verwacht. In het verleden misschien een oplossing (vanwege contact met je ouders), terwijl je nu misschien meer hebt aan gewoon een luisterend oor en iemand die een beetje met jou meedenkt zonder dat meteen je ouders erbij gehaald moeten worden ofzo.
[..]
Dan maak je in ieder geval wel een bewuste keuze in wat je wel vertelt en dan merk je ook dat zij wel luisteren en je serieus nemen. Dat doen ze vast ook niet voor niks of om puur om aardig gevonden te worden. Daar zou je een stukje bevestiging in kunnen zien dat ze niet alleen met je om willen gaan vanwege je ééndimensionale vrolijkheid en accepteren dat er meer is. Misschien kun je eens in een gesprek met hen kijken naar wat je leuk vindt aan elkaar? Positieve feedback geven en krijgen kan heel erg leuk zijn, omdat je een beetje door de bril van hen naar jezelf kan kijken enzo.
De vertrouwenspersoon op onze school is een man en ik praat liever met een vrouw... Weet uit ervaring bij de GGZ dat een man je niet helemaal serieus neemt. En ook bepaalde dingen durf ik niet met een man te bespreken. We hebben wel onze mentor maar die vertrouw ik echt echt voor geen goud. Ik heb het liefste iemand die gediplomeerd is en zwijgplicht heeft. Een psycholoog dus... Iemand die precies mijn gedrag zou kunnen verklaren en mij de benodigde tips zou kunnen geven zonder dat ik bang ben dat ik niet serieus wordt genomen of dat ze naar mijn ouders stappen.
Om die redenn ben ik ook het meest gelukkig met mijn vriendinnen. Met hun heb ik het gevoel het meest normaal en toch gelukkig te zijn. Maar zodra ik thuis ben denk ik altijd terug aan mijn momenten met hun en dan krijg ik dus toch twijfelsessies met hoe echt ik eigenlijk ben tegenover hun. Maar hoe jij hun beschrijft geeft me toch het gevoel dat ik eigenlijk wel mezelf ben bij hun... en dat ik eigenlijk best blij met ze kan zijn....
Dat ik in iets goed ben. Dat kan van alles zijn. Als persoon goed zijn, of goed zijn in anderen helpen. Ik wil iets kunnen betekenen voor anderen/ de wereld of voor mezelf. Maar ik kan niks betekenen voor anderen/ de wereld of voor mezelf. Snap je wat ik bedoel..quote:
[..]
Wat zou het weer waard kunnen maken om toch door te (willen) gaan?
Even een voorbeeld van hoe ik mij voel. Ik voel mij als een voorwerp zonder functie. Je hebt er niks aan, en je kunt er helemaal niks mee. Maar mijn ouders houden echter van dat voorwerp. Dat voorwerp is namelijk een erfstuk van mijn oma en daar zijn zij aan gehecht. Maar het voorwerp verspilt hun energie. Ze moeten het voorwerp heel goed verzorgen want het is een breekbaar voorwerp. Ze steken zoveel moeite en tijd in het voorwerp terwijl het voorwerp eigenlijk niks voorstelt. Het voorwerp lijkt hun energie te vreten. Als het voorwerp breekt zijn ze enorm verdrietig want het heeft een grote waarde voor ze gehad. Ze hebben er zoveel tijd en moeite in gestoken en toch is het gebroken. Maar achteraf gezien zijn ze toch beter af zonder het voorwerp
Het voelt alsof ik dat voorwerp/ iets ben. Iets wat heel veel energie vreet maar eigenlijk niks te bieden heeft. Dat is exact van hoe ik mij voel. En je kunt het voorwerp verbloemen/ het leuk lijken. Maar dat is het eigenlijk niet. Het heeft geen enkele waarde en het is nutteloos. Zo voel ik mij dus ook.
NPSquote:
[..]
Dat is wel een beetje lastig inderdaad en dat snap ik ook wel, maar voor ons ook moeilijk om je raad te geven ...
Lokquote
Sorry, ik weet dat je hier niet veel aan gaat hebben, maar jij hebt echt iemand nodig die begrip voor je heeft. Iemand die jou begrijpt.
Je kan nergens wat kwijt (zelfs het niet durven bijhouden van een dagboek herken ik), je doet je best en overal lijk je vast te lopen.
En toch blijf je proberen, maar de valkuil hier is dat je jezelf op een gegeven moment zult uitputten en als (of wanneer) dat gebeurt, dan ben je nog verder van huis.
Ik vind dat je heel erg helder bent in hoe je je gevoelens omschrijft (of probeert te omschrijven). Wat ik zie (en dit is wat -ik- zie he? Ik kan me vergissen) is dat je je stuurloos voelt, alsof je roeit op een oceaan met nergens land in zicht, geen wind en geen of nauwelijks punten waaraan je je kunt oriënteren.
Je beschrijft alsof je hard probeert een continent te ontdekken/verkennen, maar je vindt alleen maar de ene heuvel en vlakke vallei na de andere heuvel en vlakke vallei, eindeloos. Wat je beschrijft, komt op mij een beetje over als melancholie. Je wilt vooruit komen, maar komt alleen maar steeds dezelfde dingen tegen. Zoiets in elk geval.
Ik kan me voorstellen dat je je ergens compleet hopeloos voelt. Jij lijkt echt een zetje in de rug te kunnen gebruiken. Sturing wellicht ook. In plaats van steeds tegen een muur lopen van wat niet mogelijk is.
Overigens lijkt kamerdeur weghalen me een nachtmerrie. Serieus...das toch niet normaal?
Ik weet niet wat ik voor je kan betekenen (ik weet niet wat je concreet als volgende stap zou kunnen doen), maar ik wens je het beste.
[ Bericht 7% gewijzigd door magnetronkoffie op 02-04-2016 19:54:20 ]
TS...quote:
Sorry, ik weet dat je hier niet veel aan gaat hebben, maar jij hebt echt iemand nodig die begrip voor je heeft. Iemand die jou begrijpt.
Je kan nergens wat kwijt (zelfs het niet durven bijhouden van een dagboek herken ik), je doet je best en overal lijk je vast te lopen.
En toch blijf je proberen, maar de valkuil hier is dat je jezelf op een gegeven moment zult uitputten en als (of wanneer) dat gebeurt, dan ben je nog verder van huis.
Ik vind dat je heel erg helder bent in hoe je je gevoelens omschrijft (of probeert te omschrijven). Wat ik zie (en dit is wat -ik- zie he? Ik kan me vergissen) is dat je je stuurloos voelt, alsof je roeit op een oceaan met nergens land in zicht, geen wind en geen of nauwelijks punten waaraan je je kunt oriënteren.
Je beschrijft alsof je hard probeert een continent te ontdekken/verkennen, maar je vindt alleen maar de ene heuvel en vlakke vallei na de andere heuvel en vlakke vallei, eindeloos. Wat je beschrijft, komt op mij een beetje over als melancholie. Je wilt vooruit komen, maar komt alleen maar steeds dezelfde dingen tegen. Zoiets in elk geval.
Ik kan me voorstellen dat je je ergens compleet hopeloos voelt. Jij lijkt echt een zetje in de rug te kunnen gebruiken. Sturing wellicht ook. In plaats van steeds tegen een muur lopen van wat niet mogelijk is.
Overigens lijkt kamerdeur weghalen me een nachtmerrie. Serieus...das toch niet normaal?
Ik weet niet wat ik voor je kan betekenen (ik weet niet wat je concreet als volgende stap zou kunnen doen), maar ik wens je het beste.
[ Bericht 7% gewijzigd door magnetronkoffie op 02-04-2016 19:54:20 ]
Ik denk dat je zwaar depressief bent als ik dat zo leesquote:
[..]
Dat ik in iets goed ben. Dat kan van alles zijn. Als persoon goed zijn, of goed zijn in anderen helpen. Ik wil iets kunnen betekenen voor anderen/ de wereld of voor mezelf. Maar ik kan niks betekenen voor anderen/ de wereld of voor mezelf. Snap je wat ik bedoel..
Even een voorbeeld van hoe ik mij voel. Ik voel mij als een voorwerp zonder functie. Je hebt er niks aan, en je kunt er helemaal niks mee. Maar mijn ouders houden echter van dat voorwerp. Dat voorwerp is namelijk een erfstuk van mijn oma en daar zijn zij aan gehecht. Maar het voorwerp verspilt hun energie. Ze moeten het voorwerp heel goed verzorgen want het is een breekbaar voorwerp. Ze steken zoveel moeite en tijd in het voorwerp terwijl het voorwerp eigenlijk niks voorstelt. Het voorwerp lijkt hun energie te vreten. Als het voorwerp breekt zijn ze enorm verdrietig want het heeft een grote waarde voor ze gehad. Ze hebben er zoveel tijd en moeite in gestoken en toch is het gebroken. Maar achteraf gezien zijn ze toch beter af zonder het voorwerp
Het voelt alsof ik dat voorwerp/ iets ben. Iets wat heel veel energie vreet maar eigenlijk niks te bieden heeft. Dat is exact van hoe ik mij voel. En je kunt het voorwerp verbloemen/ het leuk lijken. Maar dat is het eigenlijk niet. Het heeft geen enkele waarde en het is nutteloos. Zo voel ik mij dus ook.
Je hebt écht professionele hulp nodig, je ouders gaan je niet helpen, tenminste dat maak ik op
uit je verhaal, misschien kan je huisarts je helpen en stappen ondernemen?
Hoewel ik je niet persoonlijk ken...quote:
Lokquote
[..]
TS...
Sorry, ik weet dat je hier niet veel aan gaat hebben, maar jij hebt echt iemand nodig die begrip voor je heeft. Iemand die jou begrijpt.
Je kan nergens wat kwijt (zelfs het niet durven bijhouden van een dagboek herken ik), je doet je best en overal lijk je vast te lopen.
En toch blijf je proberen, maar de valkuil hier is dat je jezelf op een gegeven moment zult uitputten en als (of wanneer) dat gebeurt, dan ben je nog verder van huis.
Ik vind dat je heel erg helder bent in hoe je je gevoelens omschrijft (of probeert te omschrijven). Wat ik zie (en dit is wat -ik- zie he? Ik kan me vergissen) is dat je je stuurloos voelt, alsof je roeit op een oceaan met nergens land in zicht, geen wind en geen of nauwelijks punten waaraan je je kunt oriënteren.
Je beschrijft alsof je hard probeert een continent te ontdekken/verkennen, maar je vindt alleen maar de ene heuvel en vlakke vallei na de andere heuvel en vlakke vallei, eindeloos. Wat je beschrijft, komt op mij een beetje over als melancholie. Je wilt vooruit komen, maar komt alleen maar steeds dezelfde dingen tegen. Zoiets in elk geval.
Ik kan me voorstellen dat je je ergens compleet hopeloos voelt. Jij lijkt echt een zetje in de rug te kunnen gebruiken. Sturing wellicht ook. In plaats van steeds tegen een muur lopen van wat niet mogelijk is.
Overigens lijkt kamerdeur weghalen me een nachtmerrie. Serieus...das toch niet normaal?
Ik weet niet wat ik voor je kan betekenen (ik weet niet wat je concreet als volgende stap zou kunnen doen), maar ik wens je het beste.
Je reactie heeft mij enorm overweldigt en een hoop emoties losgemaakt. Ieder woord tot aan de laatste zin klopt.. Ik weet niet hoe je het hebt gedaan.. maar het lijkt bijna alsof je werkelijk mijn leven van begin tot het einde hebt gezien.
Mijn kamerdeur is er trouwens toch niet uitgehaald. In verband met verhuisplannen (mijn vader gaat waarschijnlijk terug naar mijn geboorteland met mijn twee broertjes) en ook dat onze kamer vlakbij het balkon is. Wanneer wij die balkondeur opendoen en de kamerdeur is er niet. Dan gaat het tochten door ons hele huis en dat is ook niet de bedoeling. Dus ik heb wel geluk dat die kamerdeur niet weghoeft. Wel moet de deur steeds openblijven wanneer die balkondeur dicht is en mogen we de deur alleen dichtdoen wanneer mijn zusje en ik ons aankleden.
Het doet mij wel veel verdriet dat jij ook niet weet wat en hoe ik kan doen. (Begrijp het niet verkeerd. Is niet jouw schuld en het is heel erg begrijpelijk) Juist omdat jij mij leek schijnt te begrijpen. Daarom voel ik mij op dit moment inderdaad erg geblokkeerd..
Ik herken veel van wat je vertelde (misschien bijna alles). Ik ken je details natuurlijk niet (ten slotte kennen we elkaar niet), maar ik herken de mechaniek wel en daarom kan ik het begrijpen.quote:
[..]
Hoewel ik je niet persoonlijk ken...
Je reactie heeft mij enorm overweldigt en een hoop emoties losgemaakt. Ieder woord tot aan de laatste zin klopt.. Ik weet niet hoe je het hebt gedaan.. maar het lijkt bijna alsof je werkelijk mijn leven van begin tot het einde hebt gezien.
Mijn kamerdeur is er trouwens toch niet uitgehaald. In verband met verhuisplannen (mijn vader gaat waarschijnlijk terug naar mijn geboorteland met mijn twee broertjes) en ook dat onze kamer vlakbij het balkon is. Wanneer wij die balkondeur opendoen en de kamerdeur is er niet. Dan gaat het tochten door ons hele huis en dat is ook niet de bedoeling. Dus ik heb wel geluk dat die kamerdeur niet weghoeft. Wel moet de deur steeds openblijven wanneer die balkondeur dicht is en mogen we de deur alleen dichtdoen wanneer mijn zusje en ik ons aankleden.
Het doet mij wel veel verdriet dat jij ook niet weet wat en hoe ik kan doen. (Begrijp het niet verkeerd. Is niet jouw schuld en het is heel erg begrijpelijk) Juist omdat jij mij leek schijnt te begrijpen. Daarom voel ik mij op dit moment inderdaad erg geblokkeerd..
Ik ben trouwens wel rete-moe en ga zo naar bed, ben even echt niet in staat om goed na te denken voor ik op je reageer, dus die hou je nog even van me tegoed
Zelfs dat gevoel van nuttig zijn herken ik.
ik ben natuurlijk geen Jezus ofzo, maar ik snap wel een beetje waar je naar op zoek bent. Kep alleen niet een pasklare oplossing voor je. Maar misschien dat je vannacht wel wat beter zal slapen nu je soort van bevestiging gekregen hebt dat je niet gek bent zeg maar
Want dat ben je niet, ik vind je zelfs heel helder, alleen is er niemand in je sociale kring die erin slaagt de signalen op een juiste manier op te pikken (ja, dat kan enorm frustrerend zijn. Geef niet op).
Ik ga zo naar bed, want kiep bijna van m'n stoel hier, sorry
Succes, reageer morgen wel op een normalere manier
Ik neig trouwens wel naar het idee om professionele hulp te zoeken (voor TS dus).quote:
[..]
Je hebt écht professionele hulp nodig, je ouders gaan je niet helpen, tenminste dat maak ik op
uit je verhaal, misschien kan je huisarts je helpen en stappen ondernemen?
Alleen snap ik de bezwaren ook, want wat ga je zo'n huisarts vertellen dan?
Dat je door de bomen het bos niet meer ziet? Zo'n huisarts heeft binnen 10 minuten een makkelijkere klant, goeie kans dat TS met niks (of hooguit een pilletje) afgescheept gaat worden. TS heeft iemand nodig die de tijd heeft en neemt om de boel te verduidelijken (zoiets).
Het is schijnbaar nu nog geen ramp, maar het is m.i. een kwestie van tijd met een grote redelijkheid dat dit echt fout kan gaan aflopen (no offense TS, jouw inzet is het probleem nooit geweest denk ik, je deed genoeg om de boel in je voordeel te doen omkeren).
quote:
[..]
Ik neig trouwens wel naar het idee om professionele hulp te zoeken (voor TS dus).
Alleen snap ik de bezwaren ook, want wat ga je zo'n huisarts vertellen dan?
Dat je door de bomen het bos niet meer ziet? Zo'n huisarts heeft binnen 10 minuten een makkelijkere klant, goeie kans dat TS met niks (of hooguit een pilletje) afgescheept gaat worden. TS heeft iemand nodig die de tijd heeft en neemt om de boel te verduidelijken (zoiets).
Het is schijnbaar nu nog geen ramp, maar het is m.i. een kwestie van tijd met een grote redelijkheid dat dit echt fout kan gaan aflopen (no offense TS, jouw inzet is het probleem nooit geweest denk ik, je deed genoeg om de boel in je voordeel te doen omkeren).
ik hoop dat je haar kunt helpen....
Zo.quote:
[..]
Het doet mij wel veel verdriet dat jij ook niet weet wat en hoe ik kan doen. (Begrijp het niet verkeerd. Is niet jouw schuld en het is heel erg begrijpelijk) Juist omdat jij mij leek schijnt te begrijpen. Daarom voel ik mij op dit moment inderdaad erg geblokkeerd..
Ik snap wel dat het mijn schuld niet is hoor, ten slotte had ik jouw topic nog maar net gelezen en ken ik jou verder niet enzo
Ik snap ergens wel waarom je het gevoel hebt dat je aan mannen niks hebt (want ten slotte zijn dat meestal botte horken), maar lijkt erop dat je bij de vrouwen die je tot nu toe bent tegengekomen niet veel beter af was.
Het niet hebben van privacy is gewoon raar. Het steekt. Zoiets doe je je eigen kinderen niet aan en als ik alleen al die gedachte had (als ouder), zou dat voor mijzelf al een (sterk) signaal geweest zijn dat het tijd wordt dat ik zelf hulp moet gaan zoeken.
Hoe is 't contact met je zusje trouwens?
quote:
[..]
Zo.
Ik snap wel dat het mijn schuld niet is hoor, ten slotte had ik jouw topic nog maar net gelezen en ken ik jou verder niet enzo
Ik snap ergens wel waarom je het gevoel hebt dat je aan mannen niks hebt (want ten slotte zijn dat meestal botte horken), maar lijkt erop dat je bij de vrouwen die je tot nu toe bent tegengekomen niet veel beter af was.
Het niet hebben van privacy is gewoon raar. Het steekt. Zoiets doe je je eigen kinderen niet aan en als ik alleen al die gedachte had (als ouder), zou dat voor mijzelf al een (sterk) signaal geweest zijn dat het tijd wordt dat ik zelf hulp moet gaan zoeken.
Hoe is 't contact met je zusje trouwens?
[ Bericht 57% gewijzigd door Anoniem_anoniem op 03-04-2016 19:33:13 ]
Lees eens wat over Jung's analyse van de psyche -en daar laten we het bij-
[ Bericht 23% gewijzigd door Copycat op 03-04-2016 09:46:38 ]
[ Bericht 23% gewijzigd door Copycat op 03-04-2016 09:46:38 ]
Communicatie is iets wat je moet leren (duh) en daar spelen je ouders (maar ook bijvoorbeeld andere familieleden, vrienden, kennissen, docenten, klasgenoten, zelfs dingen als TV en ook bijvoorbeeld fora) een sleutelrol in.quote:
[..]
Ze weten gewoon niet wat er met mij aan de hand is. En ik kan het ze niet kwalijk nemen want ik weet het zelf geeneens. Zodra ik erover praat met hun denken zij dat ik overdrijf en dat ik zielig gevonden wil worden. Daarom pesten ze mij ermee en op dat moment lijken ze wel krengen maar dat zijn ze echt niet. Ze weten gewoon niet wat ze met mij aanmoeten en dat is begrijpelijk...
Inmiddels zeg ik daarom niks meer tegen ze. Niks meer wat ik voel tegenover hen en alles om mij heen. En dat gaat goed. Ze denken zelfs dat het goed met mij gaat en dat ik ben veranderd. En dat is maar goed ook want als ik nu nog naar ze toe zou komen...nou...
En communicatie (en ook je eigen beleveniswereld!) leer je door je te spiegelen en herkenning in elkaar te hebben. Zo reflecteren mensen zich aan elkaar en leren ze niet alleen elkaar, maar ook zichzelf beter kennen en begrijpen.
Wat ik hier beschreven zie worden, is dat jouw ouders jou niet begrijpen, maar blijkbaar moet er wel meteen nu ogenblikkelijk een verklaring zijn (hoe belachelijk die verklaring ook is) voor wat je probeert bij je ouders aan te geven.
Dat zij vervolgens jou pesten (wat ze feitelijk doen is jou onder druk zetten en dan maar hopen dat het je ineens wel lukt, zoiets) is hun zwakte. Ze hebben daar moeite mee en reageren dat op jou af (want schijnbaar ben jij de oorzaak van hun onkunde).
Opvoeden is meer dan alleen maar eten geven, cadeautjes voor je verjaardag, je onderdak geven en je schoolboeken betalen.
Jouw ouders denken dat je overdrijft, maar je wilt je ouders wel serieus nemen (wat normaal is), maar omdat ze jou klem zetten, ga je twijfelen en zit je vast.
Zal ook lekker voor je eigenwaarde zijn (not).
Je zei dat je vroeger iets had misdaan? In welke richting moet ik dat dan zoeken? Heb je iets in de fik gezet ofzo?
k, dat zit dus wel goedquote:Met mijn zusje gaat het uitstekend. Ben enorm trots op haar. Zit in de eerste van het vwo en ze haalt hoge cijfers zonder al te veel moeite. En ze denkt al zo verstandig na... Maar ze blijft tegelijk nog kind op een gezonde manier en dat vind ik zo knap van haar want als ik kijk naar leeftijdsgenoten in deze tijd...hoe die zich gedragen/ aankleden/ denken. Echt respect.
Klinkt alsof je erg met jezelf in de knoop zit (blijkt ook al het voorgaande wat je getikt hebt) en je op zulke momenten schuldig voelt. Je bent erg een gevoelsmens, maar je gevoelens worden niet echt erkent (of herkent).quote:De laatste jaren krijg ik spontaan huilbuien. Dan huil ik op momenten dat ik inzicht heb gekregen als je begrijpt wat ik bedoel. Na 5/10 minuten stop ik en droog ik mijn tranenn af maar mijn zusje ziet meteen aan mijn gezicht of ik gehuild heb of niet. Ze maakt zich dan erg veel zorgen en ze raakt gefrustreert als ik niet zeg wat er aan de hand is. Dat doet mij erg veel pijn omdat ik niet wil dat dat ze zorgen over mij maakt. Ze is nog maar 13 en ze moet niet over mijn problemen inzitten of nog erger oplossen. Maar tegelijk is het ook vreselijk om je zus te zien gehuild hebben en ze vervolgens niet wil zeggen wat er aan de hand is. Ik zou zelf ook gefrustreerd zijn....en dat maakt het ook lastig.
Komt op mij een beetje over als het sjouwen met een emmer vol water (vol omdat je het nergens kwijt kan) en af en toe gaat er wat over de rand. Dat kan op rare plekken en momenten gebeuren. Kan eventueel ook zijn omdat je moe bent?
Enig idee waarom je ouders jou zoveel aandacht gaven?quote:Mijn zusje en mijn broertje laten mij ook zien dat het probleem niet bij mijn ouders ligt. De grootste grap is dat zij de minste aandacht heb gekregen. De meeste aandacht heb ik gehad en mijn ouders leken zelfs meer om mij te geven dan aan mijn broertjes en zusje. Terwijl ik niks opleverde... Hoe hard zij en ik ook zn best deden. Ik leverde niks op. Ik voel me tot de dag van vandaag nog steeds schuldig erover. Mijn ouders hadden hun aandacht veel beter kunnen investeren in andere dingen. Bijvoorbeeld in mijn broertjes en zusje en in hunzelf. Maar dat deden ze niet... Inmiddels zijn ze natuurlijk ongelooflijk trots op mijn zusje en broertje. Met mij lijkt het inmiddels wel beter te gaan. Maar het voelt niet zo... Het lijkt voelt alsof het geluk en plezier dat ik heb in mijn leven nep is..
Op welke/wat voor manier deden ze dat? Heb je ook voorbeelden?
Ben trouwens ook wel benieuwd wat je op had moeten leveren.
Je kunt het zien als overdrijven als je blijft herhalen of bijvoorbeeld harder je best doet je verstaanbaar te maken, dat je geen feedback krijgt en daarom harder je best gaat doen je uit te drukken in de hoop dat het dan wel "over die drempel" komt. Dat is niet zo raar denk ik.quote:Ik weet nog steeds niet of dit resten zijn van de puberteit of dat ik nog steeds overdrijf. Ik weet het niet maar ik weet wel dat als dat het geval zou zijn dat ik het onbewust doe. En ik weet niet hoe ik ervan af kan komen. Maar als ik daadwerkelijk overdrijf... Het bevestigt alleen maar mijn beeld dat ik dat voorwerp ben. Iets wat enorm veel energie vreet uit mensen maar bij wijze van spreken gewoon helemaal niks is...
Ergens loopt er bij de communicatie iets mis en lijkt men moeite te hebben jou te begrijpen.
Maar dit gegeven is toch raar? Hier lukt het je prima (vind ik dan). Met je vocabulaire is zo te zien niks mis en je zal ook wel over een redelijk intellect beschikken neem ik aan?
Je zit niet meer op de middelbare school zei je. Is dat omdat je die hebt afgemaakt of omdat het niet meer ging of...?
Er zijn ontelbare websites gewijd aan dochters van narcistische moeders. Dat is niet voor niks, wij lopen allemaal tegen dezelfde problemen aan. Je een voorwerp voelen, wankel zelfbeeld, bedrieger-syndroom als je eigenlijk alles goed doet, etc. De oplossing is niet altijd pasklaar, maar je bent je ervan bewust en dat is al een grote stap! Lees er zoveel over als je kan verdragen, want het helpt je om de patronen te gaan herkennen.
Paar boeken die gratis online staan:
Alice Miller - The drama of the gifted child
Karyl McBride - Will I ever be good enough, healing the daughters of narcissistic mothers
Kathy Krajco - What makes narcissists tick
John Bradshaw - Healing the shame that binds you
Paar boeken die gratis online staan:
Alice Miller - The drama of the gifted child
Karyl McBride - Will I ever be good enough, healing the daughters of narcissistic mothers
Kathy Krajco - What makes narcissists tick
John Bradshaw - Healing the shame that binds you
think for yourself, question authority
while it is always possible to wake a person who's sleeping, no amount of noise will wake a person who is pretending to be asleep
while it is always possible to wake a person who's sleeping, no amount of noise will wake a person who is pretending to be asleep
Oke dit is heel bizar. Je gelooft het of je gelooft het niet maar ze hebben net een half uur gelede. zojuist mijn deur eruit gehaald.....quote:
[..]
Communicatie is iets wat je moet leren (duh) en daar spelen je ouders (maar ook bijvoorbeeld andere familieleden, vrienden, kennissen, docenten, klasgenoten, zelfs dingen als TV en ook bijvoorbeeld fora) een sleutelrol in.
En communicatie (en ook je eigen beleveniswereld!) leer je door je te spiegelen en herkenning in elkaar te hebben. Zo reflecteren mensen zich aan elkaar en leren ze niet alleen elkaar, maar ook zichzelf beter kennen en begrijpen.
Wat ik hier beschreven zie worden, is dat jouw ouders jou niet begrijpen, maar blijkbaar moet er wel meteen nu ogenblikkelijk een verklaring zijn (hoe belachelijk die verklaring ook is) voor wat je probeert bij je ouders aan te geven.
Dat zij vervolgens jou pesten (wat ze feitelijk doen is jou onder druk zetten en dan maar hopen dat het je ineens wel lukt, zoiets) is hun zwakte. Ze hebben daar moeite mee en reageren dat op jou af (want schijnbaar ben jij de oorzaak van hun onkunde).
Opvoeden is meer dan alleen maar eten geven, cadeautjes voor je verjaardag, je onderdak geven en je schoolboeken betalen.
Jouw ouders denken dat je overdrijft, maar je wilt je ouders wel serieus nemen (wat normaal is), maar omdat ze jou klem zetten, ga je twijfelen en zit je vast.
Zal ook lekker voor je eigenwaarde zijn (not).
Je zei dat je vroeger iets had misdaan? In welke richting moet ik dat dan zoeken? Heb je iets in de fik gezet ofzo?
[..]
k, dat zit dus wel goed
[..]
Klinkt alsof je erg met jezelf in de knoop zit (blijkt ook al het voorgaande wat je getikt hebt) en je op zulke momenten schuldig voelt. Je bent erg een gevoelsmens, maar je gevoelens worden niet echt erkent (of herkent).
Komt op mij een beetje over als het sjouwen met een emmer vol water (vol omdat je het nergens kwijt kan) en af en toe gaat er wat over de rand. Dat kan op rare plekken en momenten gebeuren. Kan eventueel ook zijn omdat je moe bent?
[..]
Enig idee waarom je ouders jou zoveel aandacht gaven?
Op welke/wat voor manier deden ze dat? Heb je ook voorbeelden?
Ben trouwens ook wel benieuwd wat je op had moeten leveren.
[..]
Je kunt het zien als overdrijven als je blijft herhalen of bijvoorbeeld harder je best doet je verstaanbaar te maken, dat je geen feedback krijgt en daarom harder je best gaat doen je uit te drukken in de hoop dat het dan wel "over die drempel" komt. Dat is niet zo raar denk ik.
Ergens loopt er bij de communicatie iets mis en lijkt men moeite te hebben jou te begrijpen.
Maar dit gegeven is toch raar? Hier lukt het je prima (vind ik dan). Met je vocabulaire is zo te zien niks mis en je zal ook wel over een redelijk intellect beschikken neem ik aan?
Je zit niet meer op de middelbare school zei je. Is dat omdat je die hebt afgemaakt of omdat het niet meer ging of...?
Ik had net een heleboel antwoorden op je vragen gegeven maar alles is
weg omdat ze de wifi hebben uitgeachakeld.
Vind je het goed als ik je mail...?
Dm kan ik trouwens niet. Mijn account moet minstens een week bestaan om te dm'en.
Ik weet niet wie mij heeft ge dm't. Maar ik kan je bericht niet lezen. Ik krijg het bericht dat mijn account minstens een week geregistreerd moet zijn..
Ze hebben toch maar de deur eruit gehaald?
Dan is er een goeie kans dat je nog meer drama gaat krijgen vandaag. Misschien beter als je anders gewoon de benodigde 4 dagen uitzit en het tot die tijd met forumposts doet.
Email kan blijkbaar niet per privébericht (want je kunt ze niet lezen) en ik ga sowieso geen contactgegevens op fok zelf zetten.
Als 't goed is, kan je dan over 4 dagen ook PM's sturen (das soort van intern mailsysteem van dit forum), misschien ook handig om te weten.
Kan je niet je hele verhaal in een tekstbestandje tikken en pas zodra het klaar is het hele zooitje in je reactie plakken? Dat is wat ik ook doe (ik zit meestal wel achter een pc, dus das dan ook een stukje minder gedoe), vaak genoeg meegemaakt dat ik een heel tikwerk wilde plaatsen en alles weg was...maar de tweede keer lukte het dan wel en had alles al in een tekstbestand opgeslagen, kon dus alles gewoon nog een keertje plakken en niks verloren (na posten kan je dat tekstbestand sowieso weer weggooien).
Dan is er een goeie kans dat je nog meer drama gaat krijgen vandaag. Misschien beter als je anders gewoon de benodigde 4 dagen uitzit en het tot die tijd met forumposts doet.
Email kan blijkbaar niet per privébericht (want je kunt ze niet lezen) en ik ga sowieso geen contactgegevens op fok zelf zetten.
Als 't goed is, kan je dan over 4 dagen ook PM's sturen (das soort van intern mailsysteem van dit forum), misschien ook handig om te weten.
Kan je niet je hele verhaal in een tekstbestandje tikken en pas zodra het klaar is het hele zooitje in je reactie plakken? Dat is wat ik ook doe (ik zit meestal wel achter een pc, dus das dan ook een stukje minder gedoe), vaak genoeg meegemaakt dat ik een heel tikwerk wilde plaatsen en alles weg was...maar de tweede keer lukte het dan wel en had alles al in een tekstbestand opgeslagen, kon dus alles gewoon nog een keertje plakken en niks verloren
(na posten kan je dat tekstbestand sowieso weer weggooien).
Sorry trouwens. Ik type heel erg slecht. Op een klein schermpje gaat het allemaal wat minder goed...
Ik ben rustig gebleven dus geen drama vandaag..quote:
Ze hebben toch maar de deur eruit gehaald?
Dan is er een goeie kans dat je nog meer drama gaat krijgen vandaag. Misschien beter als je anders gewoon de benodigde 4 dagen uitzit en het tot die tijd met forumposts doet.
Email kan blijkbaar niet per privébericht (want je kunt ze niet lezen) en ik ga sowieso geen contactgegevens op fok zelf zetten.
Als 't goed is, kan je dan over 4 dagen ook PM's sturen (das soort van intern mailsysteem van dit forum), misschien ook handig om te weten.
Kan je niet je hele verhaal in een tekstbestandje tikken en pas zodra het klaar is het hele zooitje in je reactie plakken? Dat is wat ik ook doe (ik zit meestal wel achter een pc, dus das dan ook een stukje minder gedoe), vaak genoeg meegemaakt dat ik een heel tikwerk wilde plaatsen en alles weg was...maar de tweede keer lukte het dan wel en had alles al in een tekstbestand opgeslagen, kon dus alles gewoon nog een keertje plakken en niks verloren
Ik zal het zo wel even proberen of dat gaat op mijn telefoon.
Is goed. Zit je nu weer op de wifi? Die kan elk moment dan weer uitvallen he?quote:
[..]
Ik ben rustig gebleven dus geen drama vandaag..
Ik zal het zo wel even proberen of dat gaat op mijn telefoon.
Mijn ouders zijn weg nuquote:
[..]
Is goed. Zit je nu weer op de wifi? Die kan elk moment dan weer uitvallen he?
Ben alleen thuis met mijn zusje en heb de wifi weer aangedaan.
Worden ze niet boos als ze terugkomen en zien dat je de wifi weer hebt aangezet?quote:
[..]
Mijn ouders zijn weg nu
Ben alleen thuis met mijn zusje en heb de wifi weer aangedaan.
Straks moet je voor straf in de hoek van een kamer zonder deur
Ik zat hier mee te lurken, maar WTF wie haalt er nou de deur uit de kamer van zijn dochter? Ken dit alleen van bepaalde studentenhuizen waar de sjaarzen dit hebben totdat ze een keer iemand mee hebben genomen.
TS kun je niet ergens in een bibliotheek gaan zitten ofzo? Een openbare bieb of desnoods een UB als dat kan? Dat geeft je wellicht wat meer rust (en misschien is daar ook een goede ruimte als je wilt mediteren?)
Voor de rest veel sterkte, ik blijf dit topic iig volgen ook al kan ik je niet echt helpen.
En vergeet niet om je WiFi weer er af te halen als je klaar bent
TS kun je niet ergens in een bibliotheek gaan zitten ofzo? Een openbare bieb of desnoods een UB als dat kan? Dat geeft je wellicht wat meer rust (en misschien is daar ook een goede ruimte als je wilt mediteren?)
Voor de rest veel sterkte, ik blijf dit topic iig volgen ook al kan ik je niet echt helpen.
En vergeet niet om je WiFi weer er af te halen als je klaar bent
Jawel maar zodra ik de sleutel hoor of de deurbel gaat kan ik de internet weer met één knop aanschakelen. En verder... Met rust kom je al heel ver heb ik gemerkt. Zolang ik rustig blijf en gewoon mijn mondje dichthoud zal er niks gebeuren.quote:
[..]
Worden ze niet boos als ze terugkomen en zien dat je de wifi weer hebt aangezet?
Straks moet je voor straf in de hoek van een kamer zonder deur
Wat bedoel je trouwens met het laatste? Want nee ze gaan me niet in de hoek zetten. Of was dat sarcastisch bedoeld? :/
Het klinkt trouwens allemaal veel heftiger dan het is hoor. Lijkt zowat bijna op een film nu mijn topic.... Dat was ook niet mijn bedoeling..
Heb een enorm lap tekst geschreven maar ik ben bezig met inkorten want het is echt veel.
Ik vind het heel lastig om met weinig woorden iets duidelijk te maken.. sorry..
Ik vind het wel aardig dat dit serieus wordt genomen. En ja op het internet/ op papier schrijvend.. kan ik veel beter rustig nadenken.. en kan ik mijn gedachten veel beter en nauwkeuriger beschrijven zonder al te veel haast terwijl als ik iemand voor mij hebt gaat het heel lastig omdat ik telkens naar woorden moet zoeken...je begrijpt vast wel wat ik bedoel....
Mooi zoquote:
[..]
Jawel maar zodra ik de sleutel hoor of de deurbel gaat kan ik de internet weer met één knop aanschakelen. En verder... Met rust kom je al heel ver heb ik gemerkt. Zolang ik rustig blijf en gewoon mijn mondje dichthoud zal er niks gebeuren.
Wat bedoel je trouwens met het laatste? Want nee ze gaan me niet in de hoek zetten. Of was dat sarcastisch bedoeld? :/
Ja, dat was niet letterlijk zo serieus bedoeld
Je hoeft het niet in te korten hoorquote:Het klinkt trouwens allemaal veel heftiger dan het is hoor. Lijkt zowat bijna op een film nu mijn topic.... Dat was ook niet mijn bedoeling..
Heb een enorm lap tekst geschreven maar ik ben bezig met inkorten want het is echt veel.
Ik vind het heel lastig om met weinig woorden iets duidelijk te maken.. sorry..
Ik vind het wel aardig dat dit serieus wordt genomen. En ja op het internet/ op papier schrijvend.. kan ik veel beter rustig nadenken.. en kan ik mijn gedachten veel beter en nauwkeuriger beschrijven zonder al te veel haast terwijl als ik iemand voor mij hebt gaat het heel lastig omdat ik telkens naar woorden moet zoeken...je begrijpt vast wel wat ik bedoel....
Vaak kan ik juist uit die details info halen die anders zou worden gemist
Snap ik ja. Is voor mij een lange leerweg geweest via meerdere omwegen, maar ik kan mezelf wel goed uiten tegenwoordig (niet altijd, maar dat heeft meestal met spanning te maken).
...quote:
[..]
Communicatie is iets wat je moet leren (duh) en daar spelen je ouders (maar ook bijvoorbeeld andere familieleden, vrienden, kennissen, docenten, klasgenoten, zelfs dingen als TV en ook bijvoorbeeld fora) een sleutelrol in.
En communicatie (en ook je eigen beleveniswereld!) leer je door je te spiegelen en herkenning in elkaar te hebben. Zo reflecteren mensen zich aan elkaar en leren ze niet alleen elkaar, maar ook zichzelf beter kennen en begrijpen.
Wat ik hier beschreven zie worden, is dat jouw ouders jou niet begrijpen, maar blijkbaar moet er wel meteen nu ogenblikkelijk een verklaring zijn (hoe belachelijk die verklaring ook is) voor wat je probeert bij je ouders aan te geven.
Dat zij vervolgens jou pesten (wat ze feitelijk doen is jou onder druk zetten en dan maar hopen dat het je ineens wel lukt, zoiets) is hun zwakte. Ze hebben daar moeite mee en reageren dat op jou af (want schijnbaar ben jij de oorzaak van hun onkunde).
Opvoeden is meer dan alleen maar eten geven, cadeautjes voor je verjaardag, je onderdak geven en je schoolboeken betalen.
Jouw ouders denken dat je overdrijft, maar je wilt je ouders wel serieus nemen (wat normaal is), maar omdat ze jou klem zetten, ga je twijfelen en zit je vast.
Zal ook lekker voor je eigenwaarde zijn (not).
Je zei dat je vroeger iets had misdaan? In welke richting moet ik dat dan zoeken? Heb je iets in de fik gezet ofzo?
[..]
k, dat zit dus wel goed
[..]
Klinkt alsof je erg met jezelf in de knoop zit (blijkt ook al het voorgaande wat je getikt hebt) en je op zulke momenten schuldig voelt. Je bent erg een gevoelsmens, maar je gevoelens worden niet echt erkent (of herkent).
Komt op mij een beetje over als het sjouwen met een emmer vol water (vol omdat je het nergens kwijt kan) en af en toe gaat er wat over de rand. Dat kan op rare plekken en momenten gebeuren. Kan eventueel ook zijn omdat je moe bent?
[..]
Enig idee waarom je ouders jou zoveel aandacht gaven?
Op welke/wat voor manier deden ze dat? Heb je ook voorbeelden?
Ben trouwens ook wel benieuwd wat je op had moeten leveren.
[..]
Je kunt het zien als overdrijven als je blijft herhalen of bijvoorbeeld harder je best doet je verstaanbaar te maken, dat je geen feedback krijgt en daarom harder je best gaat doen je uit te drukken in de hoop dat het dan wel "over die drempel" komt. Dat is niet zo raar denk ik.
Ergens loopt er bij de communicatie iets mis en lijkt men moeite te hebben jou te begrijpen.
Maar dit gegeven is toch raar? Hier lukt het je prima (vind ik dan). Met je vocabulaire is zo te zien niks mis en je zal ook wel over een redelijk intellect beschikken neem ik aan?
Je zit niet meer op de middelbare school zei je. Is dat omdat je die hebt afgemaakt of omdat het niet meer ging of...?
[ Bericht 28% gewijzigd door Anoniem_anoniem op 03-04-2016 19:34:19 ]
Het is echt erg veel... als je het niet wilt lezen moet je het zeggen. Dan kort ik hem wel even in maar heb het wel geplaatst..quote:
[..]
Mooi zo
Ja, dat was niet letterlijk zo serieus bedoeld
[..]
Je hoeft het niet in te korten hoor
Vaak kan ik juist uit die details info halen die anders zou worden gemist
Snap ik ja. Is voor mij een lange leerweg geweest via meerdere omwegen, maar ik kan mezelf wel goed uiten tegenwoordig (niet altijd, maar dat heeft meestal met spanning te maken).
Het klinkt trouwens steeds alsof je mij de hele tijd exact lijkt te begrijpen. Ben jij soms tegen dezelfde dingen aangelopen als ik?
Ik zie je dm trouwens wél op de computer. En sorry. Dat met die mannen is een beetje verkeerd opgevat. Daarmee bedoelde ik mannelijke hulpverleners... ik heb er niet bepaalde geweldige ervaringen aan overgehouden... maar inderdaad met vrouwelijke ook niet maar op een andere manier... Maar met jou vind ik het wel prettig (om eerlijk te zijn ben je wel een uitzondering....) om te praten want je lijkt het wel (als een van de weinigen..) te begrijpen.
Wow.......lang verhaal iddquote:
Zit vol met details.
-weggehaald op verzoek-
Verder herken ik dat gedrag van die juf ook, het is hetzelfde type gedrag waar ikzelf al vaker tegenaan gelopen ben.
Veel mensen maakt het niks uit of iets waar is of niet en of je eerlijk bent of niet, zij kijken meer naar "kan ik hiermee wegkomen?" en zolang dat kan, persen ze je helemaal leeg voor hun eigen gewin. Dat die juf en moeder bevriend waren en elkaar zeg maar "rugdekking" gaven, hoe onterecht ook, is iets waar je sowieso voor zou moeten waken. Ik heb ondertussen wel geleerd dat niet iedereen even eerlijk is, ook al zijn ze zelf nog zo overtuigd van hun gelijk.
NPS zelf geen ervaring mee, kan er verder niet veel over kwijt.
Ik reageer straks wel op de rest.
[ Bericht 83% gewijzigd door magnetronkoffie op 03-04-2016 19:34:23 ]
Maak je niet druk, als ik het niet lezen wil, dan merk je dat vanzelf wel (door mijn afwezigheid bijvoorbeeldquote:
[..]
Het is echt erg veel... als je het niet wilt lezen moet je het zeggen. Dan kort ik hem wel even in maar heb het wel geplaatst..
Het klinkt trouwens steeds alsof je mij de hele tijd exact lijkt te begrijpen. Ben jij soms tegen dezelfde dingen aangelopen als ik?
Ik zie je dm trouwens wél op de computer. En sorry. Dat met die mannen is een beetje verkeerd opgevat. Daarmee bedoelde ik mannelijke hulpverleners... ik heb er niet bepaalde geweldige ervaringen aan overgehouden... maar inderdaad met vrouwelijke ook niet maar op een andere manier... Maar met jou vind ik het wel prettig (om eerlijk te zijn ben je wel een uitzondering....) om te praten want je lijkt het wel (als een van de weinigen..) te begrijpen.
).Ik ben ook een uitzondering (soms wel jammer, maarja).
[quote] Op zondag 3 april 2016 16:44 schreef magnetronkoffie het volgende:
[..]
...
[ Bericht 90% gewijzigd door Anoniem_anoniem op 03-04-2016 19:41:42 ]
Op zondag 3 april 2016 16:44 schreef magnetronkoffie het volgende:[..]
...
[ Bericht 90% gewijzigd door Anoniem_anoniem op 03-04-2016 19:41:42 ]
Je moet niet vergeten dat het labeltje op zich niet relevant is. Uiteindelijk verandert het namelijk toch niks aan je. Wel weet ik uit ervaring dat zoiets als dit heel makkelijk gemist wordt, vooral bij vrouwen en dit omdat ze zo anders zijn dan wat zeg maar op de wiki staat.quote:
[..]
Ja sorry... ik had je gewaarschuwd voor die lap tekst
Heb die lijst gezien... maar ik weet het niet. Ik vind een ontwikkelingsstoornis best een groot woord. Vind niet dat je van jezelf kan zeggen of je een ontwikkelingsstoornis hebt of niet..en zelfs al zou dat zo zijn waarom kwam de GGZ daar dan niet achter?
Veel mannen met ASS vallen ook totaal niet in de categorie "trainspotter", maar daar hoor je ook vrijwel nooit iemand over.
Het zou wel een hoop 'kunnen' verklaren en maak zelf vaker mee dat het zelfs na een wel positieve diagnose heel lang kan duren voordat die diagnose überhaubt geaccepteerd wordt.
Maar ik kan dat natuurlijk moeilijk beoordelen vanaf hier. Wilde je het wel even laten lezen (lees het desnoods later nog een keertje na ofzo, zie maar).
De delen die ik van je gequote heb, zijn dingen die daarmee te maken zouden kunnen hebben. Het is ook vooral de hoeveelheid herkenningspunten (ook in je andere posts).
Niet alles in dat lijstje hoeft trouwens op te gaan, is voor mij ook niet zo.
Wat wel vrijwel altijd herkenbaar is, is het gevoel te hebben dat je anders bent en dat anderen je niet begrijpen. Vooral bij vrouwen met ASS zie ik dat vaker terug, ook omdat die over het algemeen socialer zijn (ze worden weleens als "active, but odd" bestempeld).
En verder niks mis mee, zijn vaak juist interessantere vrouwen dan vrouwen zonder ASS.
Als je die lap tekst weg wilt doen, zeg maar, dan wis ik ook wel even dat stuk(je) dat ik van je gequote heb
edit: Ik vergeet het belangrijkste punt: Vaak wordt deze diagnose gemist, vooral bij vrouwen. Die zitten vaak 10 jaar of langer in de GGZ en hebben al heel wat diagnoses gehad die later weer geschrapt zijn voordat ze eindelijk de diagnose ASS kregen.
Maar zoals al eerder in dit topic is gezegd, het is misschien toch geen slecht idee om hulp te gaan zoeken. Je thuissituatie is niet echt gezond en zo leer je verkeerde dingen aan. Die rotte kern waar je het over hebt, je kunt er nog zoveel laagjes overheen doen, maar vroeger of later komt zoiets er toch wel uit...en dan heb je grote kans dat je pas echt wat gaat meemaken (in minder positieve zin).
even in nieuwe post, wordt anders zo'n puinzooi zo
Het beste wat je kunt worden, is jezelf. Maar dan zal je wel jezelf moeten kunnen accepteren (wel of niet een labeltje maakt daarbij natuurlijk niks uit), daarna kan je altijd nog aan jezelf gaan sleutelen
Leer jezelf beter kennen, daar heb je duidelijk moeite mee. Maar ik weet dat dat moeilijk is.
Het beste wat je kunt worden, is jezelf. Maar dan zal je wel jezelf moeten kunnen accepteren (wel of niet een labeltje maakt daarbij natuurlijk niks uit), daarna kan je altijd nog aan jezelf gaan sleutelen
Leer jezelf beter kennen, daar heb je duidelijk moeite mee. Maar ik weet dat dat moeilijk is.
Hoe moet ik dan hulp gaan zoeken... heb geen steun van mijn ouders en mijn huisarts (ja die mannelijk is) neemt mij helemaal niet meer serieus (nee heb hem niks gezegd over mijzelf) In het verleden ben ik onnodig naar de huisarts geweest omdat mijn ouders dat persé wilden maar ik mij prima voelde...Laatst nog geweest omdat ik wat maag/darm klachten had en hij deed enorm veel moeite om zijn lach in te houden..quote:
[..]
Je moet niet vergeten dat het labeltje op zich niet relevant is. Uiteindelijk verandert het namelijk toch niks aan je. Wel weet ik uit ervaring dat zoiets als dit heel makkelijk gemist wordt, vooral bij vrouwen en dit omdat ze zo anders zijn dan wat zeg maar op de wiki staat.
Veel mannen met ASS vallen ook totaal niet in de categorie "trainspotter", maar daar hoor je ook vrijwel nooit iemand over.
Het zou wel een hoop 'kunnen' verklaren en maak zelf vaker mee dat het zelfs na een wel positieve diagnose heel lang kan duren voordat die diagnose überhaubt geaccepteerd wordt.
Maar ik kan dat natuurlijk moeilijk beoordelen vanaf hier. Wilde je het wel even laten lezen (lees het desnoods later nog een keertje na ofzo, zie maar).
De delen die ik van je gequote heb, zijn dingen die daarmee te maken zouden kunnen hebben. Het is ook vooral de hoeveelheid herkenningspunten (ook in je andere posts).
Niet alles in dat lijstje hoeft trouwens op te gaan, is voor mij ook niet zo.
Wat wel vrijwel altijd herkenbaar is, is het gevoel te hebben dat je anders bent en dat anderen je niet begrijpen. Vooral bij vrouwen met ASS zie ik dat vaker terug, ook omdat die over het algemeen socialer zijn (ze worden weleens als "active, but odd" bestempeld).
En verder niks mis mee, zijn vaak juist interessantere vrouwen dan vrouwen zonder ASS.
Als je die lap tekst weg wilt doen, zeg maar, dan wis ik ook wel even dat stuk(je) dat ik van je gequote heb
edit: Ik vergeet het belangrijkste punt: Vaak wordt deze diagnose gemist, vooral bij vrouwen. Die zitten vaak 10 jaar of langer in de GGZ en hebben al heel wat diagnoses gehad die later weer geschrapt zijn voordat ze eindelijk de diagnose ASS kregen.
Maar zoals al eerder in dit topic is gezegd, het is misschien toch geen slecht idee om hulp te gaan zoeken. Je thuissituatie is niet echt gezond en zo leer je verkeerde dingen aan. Die rotte kern waar je het over hebt, je kunt er nog zoveel laagjes overheen doen, maar vroeger of later komt zoiets er toch wel uit...en dan heb je grote kans dat je pas echt wat gaat meemaken (in minder positieve zin).
Ik wil het wel maar ik weet niet hoe.
En over ASS...ik heb mij er al eerder in verdiept en ik herken mijzelf er niet in.....
Ik heb geen echte moeite om met anderen te communiceren (alleen gevoelens/ gedachten beschrijven vind ik lastig en gebrek aan inlevingsvermogen? Volgens mij heb ik juist het tegenovergestelde.. ik probeer mij juist zoveel mogelijk in anderen in te leven en ik er werd bij het GGZ ook gezegd dat ik een groot empathisch vermogen had (misschien zelfs té). Op de basisschool/ middelbare school gehoord dat ik 'goedhartig' was (snap nog steeds niet de exacte betekenis ervan maar dat schijnt erop te lijken) ...
Ik heb trouwens ook het tabel van het aspergersyndroom nog eens bekeken.. en ik herken mijzelf he-le-maal niet in de laatste kolom. Echt totaal niet...
De eerste drie kolommen best wel veel, maar sommige dingen die er tussen zitten ook weer totaal niet
Beter gaat tong eens medicinale bijvoeding tot zich nemen en zijn internetabo opzeggen. Buitenlicht en- lucht gaan hem vast goed doen.
Prrrrr
Dit is een goeie vraag. Slechte huisartsen heb ik ook gehad (heb je helemaal niks aan). Ook matige. Heb nu gelukkig wel een hele goeie en wil daar niet wegquote:
[..]
Hoe moet ik dan hulp gaan zoeken... heb geen steun van mijn ouders en mijn huisarts (ja die mannelijk is) neemt mij helemaal niet meer serieus (nee heb hem niks gezegd over mijzelf) In het verleden ben ik onnodig naar de huisarts geweest omdat mijn ouders dat persé wilden maar ik mij prima voelde...Laatst nog geweest omdat ik wat maag/darm klachten had en hij deed enorm veel moeite om zijn lach in te houden..
Ik wil het wel maar ik weet niet hoe.
Ik snap je frustratie wel, maar (en ik wil je niet uhm...betuttelen zeg maar? Kan het goeie woord even niet vinden) het is zondag en dan valt er wat dit betreft toch niet veel te regelen.
Ik vind 't wel jammer dat ik je hier ook geen advies over kan geven, maar er zijn wellicht wel instanties waar je wel terecht zou kunnen, maar dat is per gemeente weer anders.
Misschien dat iemand anders hier daar meer over kan zeggen?
Ben wel benieuwd wat jouw indruk van mij dan isquote:En over ASS...ik heb mij er al eerder in verdiept en ik herken mijzelf er niet in.....
Ik heb geen echte moeite om met anderen te communiceren (alleen gevoelens/ gedachten beschrijven vind ik lastig en gebrek aan inlevingsvermogen? Volgens mij heb ik juist het tegenovergestelde.. ik probeer mij juist zoveel mogelijk in anderen in te leven en ik er werd bij het GGZ ook gezegd dat ik een groot empathisch vermogen had (misschien zelfs té). Op de basisschool/ middelbare school gehoord dat ik 'goedhartig' was (snap nog steeds niet de exacte betekenis ervan maar dat schijnt erop te lijken) ...
Heb jij de indruk dat ik weinig inlevingsvermogen heb?
Vind jij dat ik slecht communiceer?
Denk je dat ikzelf weinig empathie heb?
Goedhartig ben ik dan weer wel
Zoals ik al zei, het is niet een kwestie van "als je autistisch bent, dan voldoe je aan al deze punten", 't gaat dan toch meer om de hoeveelheid punten waarin je jezelf herkent.quote:Ik heb trouwens ook het tabel van het aspergersyndroom nog eens bekeken.. en ik herken mijzelf he-le-maal niet in de laatste kolom. Echt totaal niet...
De eerste drie kolommen best wel veel, maar sommige dingen die er tussen zitten ook weer totaal niet
En nog even snel, maar wel belangrijk. Ik ben niet van plan je een diagnose aan te smeren, dat zou natuurlijk nergens op slaan
Wat of wie is mijzelf dan? Als dat is wie mijzelf denk dat dat het is.. dan wil ik niet door het leven wil als 'mijzelf'. Mijzelf is een heel naar (maar een emotioneel wrak) persoon die hele slechte en vreemde dingen doet en zelf niet inziet dat het fout is...quote:
even in nieuwe post, wordt anders zo'n puinzooi zo
Het beste wat je kunt worden, is jezelf. Maar dan zal je wel jezelf moeten kunnen accepteren (wel of niet een labeltje maakt daarbij natuurlijk niks uit), daarna kan je altijd nog aan jezelf gaan sleutelen
Leer jezelf beter kennen, daar heb je duidelijk moeite mee. Maar ik weet dat dat moeilijk is.
Als ik mijzelf had geaccepteerd had ik nog steeds ziekelijke gedachten gehad en gedaan...
Accepteren is onmogelijk. Dat kan ik anderen niet aandoen en dat zou jij mij ook niet toestaan.
Ik heb eigenlijk geen idee meer waar dit over gaat om eerlijk te zijn
..waarom in het verleden graven als het gaat om het gedrag van nu. Het hele probleem is dat het juist nu allemaal best gaat. Het gaat niet chaotisch meer aan toe thuis omdat ik stil ben... Nu heb ik wel de juiste mensen om mij heen en ik heb wel plezier maar ik heb steeds het idee dat alles veel te veel geforceerd gaat en of deze goede persoon 'mijzelf' wel is. Ik weet niet of ik echt plezier heb... Iedere actie die ik doe voelt heel zwaar aan en ik ben niet ongelukkig of gelukkig. Ik ben meer ongelukkig omdat ik naar niks lijk te gaan. Het liefst wil ik gewoon op de grond ergens ver weg zitten en helemaal niks doen of voelen/ gewoon helemaal verdrinken in de omgeving...
Dan heeft ie vandaag wel een mooie kans gemist.quote:
Beter gaat tong eens medicinale bijvoeding tot zich nemen en zijn internetabo opzeggen. Buitenlicht en- lucht gaan hem vast goed doen.
Hmm, ik denk dat ik hier wat verkeerd overgekomen ben.quote:
[..]
Wat of wie is mijzelf dan? Als dat is wie mijzelf denk dat dat het is.. dan wil ik niet door het leven wil als 'mijzelf'. Mijzelf is een heel naar (maar een emotioneel wrak) persoon die hele slechte en vreemde dingen doet en zelf niet inziet dat het fout is...
Als ik mijzelf had geaccepteerd had ik nog steeds ziekelijke gedachten gehad en gedaan...
Accepteren is onmogelijk. Dat kan ik anderen niet aandoen en dat zou jij mij ook niet toestaan.
Ik bedoelde niet "jezelf zijn" zoals je bent, anders had het ook een slecht idee geweest om te leren fietsen of wat dan ook (dan leer je iets erbij). Slechte gewoontes afleren betekent ook niet per definitie dat jij die slechte gewoonte bent, maar iedereen gaat weleens de mist in en ik heb ook dingen afgeleerd. Dit betekent niet dat ik daardoor wel minder mezelf moest worden.
Zelf zou ik dat eerder bijsturen noemen.
Klinkt meer alsof je je geforceerd voelt je aan regels te moeten houden die niet goed bij je passen.quote:Ik heb eigenlijk geen idee meer waar dit over gaat om eerlijk te zijn
jaquote:
Heb jij de indruk dat ik weinig inlevingsvermogen heb?
jaquote:Vind jij dat ik slecht communiceer?
jaquote:Denk je dat ikzelf weinig empathie heb?
waar blijkt dat uit?quote:Goedhartig ben ik dan weer wel
[..]
Zoals ik al zei, het is niet een kwestie van "als je autistisch bent, dan voldoe je aan al deze punten", 't gaat dan toch meer om de hoeveelheid punten waarin je jezelf herkent.
En nog even snel, maar wel belangrijk. Ik ben niet van plan je een diagnose aan te smeren, dat zou natuurlijk nergens op slaan
[/quote]
Prrrrr
Ik wacht wel even tot je je quotes gefixt hebtquote:
Ik merk trouwens wel dat ik een aantal posts terug ergens een verkeerde snaar heb geraakt.
Even nog een lok-quoteje.quote:
Welke posts heb je liever leeggehaald?
Kan maar tot een paar dagen na plaatsing van de posts en weet niet of ik morgen ook de hele dag thuis ben
Die post met dat hele verhaal en alle details...quote:
[..]
Even nog een lok-quoteje.
Welke posts heb je liever leeggehaald?
Kan maar tot een paar dagen na plaatsing van de posts en weet niet of ik morgen ook de hele dag thuis ben
Haal de quote in deze post ook even wegquote:
[..]
Die post met dat hele verhaal en alle details...
R&P / Weet niet wie ik ben en wat ik hier doe
Staat ook nog een deel van je lange post in
Heb over je vragen gelezen... en nee ik vind absoluut niet dat je slecht communiceert of weinig inlevingsvermogen hebt. Je komt helemaal niet over als iemand met autisme zelfs.. had die echt niet zien aankomen. Maar ik ken ook niet zoveel mensen met ASS en de mensen die ik ken met ASS zijn wel heel anders dan jij hoor volgens mij..quote:
[..]
Dit is een goeie vraag. Slechte huisartsen heb ik ook gehad (heb je helemaal niks aan). Ook matige. Heb nu gelukkig wel een hele goeie en wil daar niet weg
Ik snap je frustratie wel, maar (en ik wil je niet uhm...betuttelen zeg maar? Kan het goeie woord even niet vinden) het is zondag en dan valt er wat dit betreft toch niet veel te regelen.
Ik vind 't wel jammer dat ik je hier ook geen advies over kan geven, maar er zijn wellicht wel instanties waar je wel terecht zou kunnen, maar dat is per gemeente weer anders.
Misschien dat iemand anders hier daar meer over kan zeggen?
[..]
Ben wel benieuwd wat jouw indruk van mij dan is
Heb jij de indruk dat ik weinig inlevingsvermogen heb?
Vind jij dat ik slecht communiceer?
Denk je dat ikzelf weinig empathie heb?
Goedhartig ben ik dan weer wel
[..]
Zoals ik al zei, het is niet een kwestie van "als je autistisch bent, dan voldoe je aan al deze punten", 't gaat dan toch meer om de hoeveelheid punten waarin je jezelf herkent.
En nog even snel, maar wel belangrijk. Ik ben niet van plan je een diagnose aan te smeren, dat zou natuurlijk nergens op slaan
O thnx!quote:
[..]
Haal de quote in deze post ook even weg
R&P / Weet niet wie ik ben en wat ik hier doe
Staat ook nog een deel van je lange post in
Ik heb de afgelopen tijd aardig wat autisten ontmoet en er zitten er zoveel tussen die gewoon leuk en gezellig zijn en ook gewoon normaal kunnen doen, was een leuke verrassing voor mequote:
[..]
Heb over je vragen gelezen... en nee ik vind absoluut niet dat je slecht communiceert of weinig inlevingsvermogen hebt. Je komt helemaal niet over als iemand met autisme zelfs.. had die echt niet zien aankomen. Maar ik ken ook niet zoveel mensen met ASS en de mensen die ik ken met ASS zijn wel heel anders dan jij hoor volgens mij..
Er zaten trouwens wel wat van die exemplaren tussen die mij meer als praatpaal wilden gebruiken en het vervelend vonden als ik ze onderbrak (
) en als ik dan trachtte het gespreksonderwerp te veranderen....keken ze me een beetje beteuterd aan...ik zag ze denken...en ze gingen gewoon door daar waar ik ze had onderbroken ( ). Ja dag, ik heb wel wat beters te doen SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Niet alle autisten zijn klapjosti's en niet alle klapjosti's zijn autistisch. Er valt echt nog veel te leren wat autisme betreft.
Als je trouwens echt bezorgd bent/wordt dat dit topic toch teruggevonden wordt en je herkend wordt, dan zou je eventueel kunnen vragen of dit hele topic gedelete kan worden (wordt alleen niet altijd ingewilligd, garantie heb je dus niet)quote:
Over dat bijsturen... zo heb ik er nooit echt aan gedacht. Maar mijn gewoonte kwam uiteindelijk wel voort uit eigenbelang... Ligt het dan niet aan mij als persoon tegelijk?quote:
[..]
Hmm, ik denk dat ik hier wat verkeerd overgekomen ben.
Ik bedoelde niet "jezelf zijn" zoals je bent, anders had het ook een slecht idee geweest om te leren fietsen of wat dan ook (dan leer je iets erbij). Slechte gewoontes afleren betekent ook niet per definitie dat jij die slechte gewoonte bent, maar iedereen gaat weleens de mist in en ik heb ook dingen afgeleerd. Dit betekent niet dat ik daardoor wel minder mezelf moest worden.
Zelf zou ik dat eerder bijsturen noemen.
[..]
Klinkt meer alsof je je geforceerd voelt je aan regels te moeten houden die niet goed bij je passen.
Verder snap ik het regels gedeelte niet helemaal... Dit klinkt heel stom en dramatisch maar alles wat ik doe lijkt deze maanden enorm veel moeite te kosten. Het blij zijn om de kleinste dingen gaat steeds minder makkelijk, het positieve zien in mijzelf en de omgeving gaat minder makkelijk. Dit komt omdat ik steeds weer wordt geconfronteerd met de waarheid.. het lijkt of ik langzamerhand tot de conclusie kom dat alles (voornamelijk het geluk en het plezier in het leven) één grote illusie is gemaakt door mijzelf..
Natuurlijk moet je jezelf ook in bescherming nemen (dat is onderdeel van eigenbelang), zeker als anderen dat niet voor je doen.quote:
[..]
Over dat bijsturen... zo heb ik er nooit echt aan gedacht. Maar mijn gewoonte kwam uiteindelijk wel voort uit eigenbelang... Ligt het dan niet aan mij als persoon tegelijk?
Anders zal iedereen (niet letterlijk iedereen natuurlijk, maar je snapt het denk ik wel
) uiteindelijk er een gewoonte van maken om over je heen te lopen. Heb je dus niet veel aan.Maar het is ook eigenbelang om gewoon dingen uit te proberen. Daar leren mensen namelijk van.
Ik heb ook fouten gemaakt hoor
maar dat betekent niet dat ik een slecht mens ben.Pas als het je niks kan boeien in hoeverre je anderen beschadigt, dan is er denk ik iets niet in orde. En zeker als je nog jong was, dan hoort dingen uitproberen er ook gewoon een beetje bij vind ik
Wat zijn de dingetjes waar je (eventueel vroeger wel) spontaan een glimlach van op je gezicht kreeg? Wat zijn de dingen die je leuk vindt vanuit jezelf en niet zeg maar dingen die vooral leuk gevonden moeten worden omdat anderen dat ook grappig vinden?quote:Verder snap ik het regels gedeelte niet helemaal... Dit klinkt heel stom en dramatisch maar alles wat ik doe lijkt deze maanden enorm veel moeite te kosten. Het blij zijn om de kleinste dingen gaat steeds minder makkelijk, het positieve zien in mijzelf en de omgeving gaat minder makkelijk. Dit komt omdat ik steeds weer wordt geconfronteerd met de waarheid.. het lijkt of ik langzamerhand tot de conclusie kom dat alles (voornamelijk het geluk en het plezier in het leven) één grote illusie is gemaakt door mijzelf..
quote:
[..]
Ik heb de afgelopen tijd aardig wat autisten ontmoet en er zitten er zoveel tussen die gewoon leuk en gezellig zijn en ook gewoon normaal kunnen doen, was een leuke verrassing voor me
Er zaten trouwens wel wat van die exemplaren tussen die mij meer als praatpaal wilden gebruiken en het vervelend vonden als ik ze onderbrak (Ah oke. Dus er zijn verschillende vormen van autisme. Dat wist ik dan weer wel.. maar ik kom er gewoon niet zo vaak tegen. En die twee die ik ken zijn wel dat stereotype autist... Wel vriendelijke mensen hoor daar niet van. Maar ze hadden ook dat typische uiterlijk etc.SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Niet alle autisten zijn klapjosti's en niet alle klapjosti's zijn autistisch. Er valt echt nog veel te leren wat autisme betreft.
Klopt, het is best wel divers. 't zijn net mensenquote:
[..]
Ah oke. Dus er zijn verschillende vormen van autisme. Dat wist ik dan weer wel.. maar ik kom er gewoon niet zo vaak tegen. En die twee die ik ken zijn wel dat stereotype autist... Wel vriendelijke mensen hoor daar niet van. Maar ze hadden ook dat typische uiterlijk etc.
Ik snap wat je bedoelt
Heb wel zelf gemerkt dat die meer onopvallende autisten (en dit is denk ik ook de reden waarom vooral vrouwelijke autisten massaal ongediagnostiseerd (spelling?) worden) juist niet opvallen en ze sneller over het hoofd worden gezien.
Ik denk niet dat ik er als een typische autist uitzie, anders had ik waarschijnlijk mijn diagnose veel eerder gekregen
Oo blijkbaar heb ik mijn bericht niet verstuurd.. noujaquote:
[..]
Dit is een goeie vraag. Slechte huisartsen heb ik ook gehad (heb je helemaal niks aan). Ook matige. Heb nu gelukkig wel een hele goeie en wil daar niet weg
Ik snap je frustratie wel, maar (en ik wil je niet uhm...betuttelen zeg maar? Kan het goeie woord even niet vinden) het is zondag en dan valt er wat dit betreft toch niet veel te regelen.
Ik vind 't wel jammer dat ik je hier ook geen advies over kan geven, maar er zijn wellicht wel instanties waar je wel terecht zou kunnen, maar dat is per gemeente weer anders.
Misschien dat iemand anders hier daar meer over kan zeggen?
[..]
Ben wel benieuwd wat jouw indruk van mij dan is
Heb jij de indruk dat ik weinig inlevingsvermogen heb?
Vind jij dat ik slecht communiceer?
Denk je dat ikzelf weinig empathie heb?
Goedhartig ben ik dan weer wel
[..]
Zoals ik al zei, het is niet een kwestie van "als je autistisch bent, dan voldoe je aan al deze punten", 't gaat dan toch meer om de hoeveelheid punten waarin je jezelf herkent.
En nog even snel, maar wel belangrijk. Ik ben niet van plan je een diagnose aan te smeren, dat zou natuurlijk nergens op slaan
Verder snap ik je tweede alinea niet helemaal... Betuttelen? Regelen? Lijkt bijna op alsof je me mij persoonlijk naar een arts wilt sleep? :S
Verder.. nee ik ken niemand die ervaring heeft met instanties of iets.. Heb wel een beetje na de GGZ etc. angst overgehouden. Ik wil wel geholpen worden maar ik wil ook niet overkomen als een of andere zeikerd...(hoewel ik misschien wel veel zeur nu sorry.. :/)
Ik vraag me af of er uperhaupt iets of iemand mij nog serieus wilt/ kan nemen.. Heb trouwens mijn berichten weer teruggelezen en eigenlijk is het grootste deel alleen maar mislukte pogingen om begrepen te worden en ik kom bijhoorlijk hopeloos over (misschien ben ik dat ook wel maarja) Het enige wat wel helemaal klopt is dat verhaal met dat ik mij een nutteloos voorwerp voel die niks kan leveren... En alleen maar energie vreet.
Ik besef het nu pas maar volgens mij ben ik ook jouw energie zo langzamerhand aan het vreten..... Het spijt me hiervoor hé. Je doet wel je best, maar ik weet het niet. Ik vind het erg lastig. Er spoken nog steeds een hoop dingen door mijn hoofd. En ik ben nog steeds niet echt tot een oplossing gekomen....:/
Naja, het is je uiteindelijk wel gelukt...toch? Das uiteindelijk toch wel belangrijkquote:
[..]
Oo blijkbaar heb ik mijn bericht niet verstuurd.. nouja
Verder snap ik je tweede alinea niet helemaal... Betuttelen? Regelen? Lijkt bijna op alsof je me mij persoonlijk naar een arts wilt sleep? :S
Verder.. nee ik ken niemand die ervaring heeft met instanties of iets.. Heb wel een beetje na de GGZ etc. angst overgehouden. Ik wil wel geholpen worden maar ik wil ook niet overkomen als een of andere zeikerd...(hoewel ik misschien wel veel zeur nu sorry.. :/)
Ik vraag me af of er uperhaupt iets of iemand mij nog serieus wilt/ kan nemen.. Heb trouwens mijn berichten weer teruggelezen en eigenlijk is het grootste deel alleen maar mislukte pogingen om begrepen te worden en ik kom bijhoorlijk hopeloos over (misschien ben ik dat ook wel maarja) Het enige wat wel helemaal klopt is dat verhaal met dat ik mij een nutteloos voorwerp voel die niks kan leveren... En alleen maar energie vreet.
Ik besef het nu pas maar volgens mij ben ik ook jouw energie zo langzamerhand aan het vreten..... Het spijt me hiervoor hé. Je doet wel je best, maar ik weet het niet. Ik vind het erg lastig. Er spoken nog steeds een hoop dingen door mijn hoofd. En ik ben nog steeds niet echt tot een oplossing gekomen....:/
Nee hoor, dat is wel zo maar heeft niks met jou te maken
Heb een beetje een rotweek achter de rug, komt daardoor
Ow, ik bedoelde dat het zondag is en dat het geen haast heeft en niet opgelost hoeft te worden vandaag ofzo, want als je al die ene magische vinding hier zou kunnen opdoen vandaag...dan nog kan je er niks mee omdat het zondag is (alles dicht enzo). Zoiets
Nou..en als ik inderdaad ASS schijn te hebben? Wat lost het eigenlijk dan op? Hoort het gedrag van het gevoel dat je nutteloos bent/ bewust van bent dat je eigenlijk zelf het probleem bent in de maatschappij/ het gevoel hebben dat je niet meer weet wat wat is... Is dit ook typerend gedrag dat mensen met ASS hebben? Want als dat inderdaad zo is... Dan word ze het toch ook aangeleerd van hoe je er beter om zou kunnen gaan... En hoe je jezelf niet weer verliest/ uit de knoop kunt halen....? Hulp van iemand die je een beetje naar het juiste pad lijd naar dat waar je op zoek naar bent (soort van verlossing) zou wel fijn zijn.quote:
[..]
Klopt, het is best wel divers. 't zijn net mensen
Ik snap wat je bedoelt
Heb wel zelf gemerkt dat die meer onopvallende autisten (en dit is denk ik ook de reden waarom vooral vrouwelijke autisten massaal ongediagnostiseerd (spelling?) worden) juist niet opvallen en ze sneller over het hoofd worden gezien.
Ik denk niet dat ik er als een typische autist uitzie, anders had ik waarschijnlijk mijn diagnose veel eerder gekregen
Een officiële diagnose heeft ook wel nadelen (zoals extra gedoe rijbewijs en de vooroordelen waarmee je daarna doodgegooid wordt), de voordelen zijn vooral op het gebied van hulpverlening.quote:
[..]
Nou..en als ik inderdaad ASS schijn te hebben? Wat lost het eigenlijk dan op? Hoort het gedrag van het gevoel dat je nutteloos bent/ bewust van bent dat je eigenlijk zelf het probleem bent in de maatschappij/ het gevoel hebben dat je niet meer weet wat wat is... Is dit ook typerend gedrag dat mensen met ASS hebben? Want als dat inderdaad zo is... Dan word ze het toch ook aangeleerd van hoe je er beter om zou kunnen gaan... En hoe je jezelf niet weer verliest/ uit de knoop kunt halen....? Hulp van iemand die je een beetje naar het juiste pad lijd naar dat waar je op zoek naar bent (soort van verlossing) zou wel fijn zijn.
Als alles lekker blijft lopen, dan kan je zo'n diagnose misschien beter gewoon laten zitten
Ik heb mezelf altijd al nuttig willen maken, dat is ook een beetje een drijfveer van me.
Ik kan gewoon niet op de bank zitten en niks doen. Als ik een dag niks bereikt heb, dan voel ik me gewoon best wel kut
Al doe ik maar een was ofzo (al had ik dan wel liever wat meer gedaan
).Als ik iets nuttigs zou kunnen doen, zou ik daar de voorkeur aan geven, ook als ik er financieel nauwelijks op vooruit zou gaan (wil er niet op achteruit gaan in elk geval).
Ken het gevoel nuttig te willen zijn ook wel bij een paar andere mensen. Ken dit wel van enkele mensen met ASS (vaak bijvoorbeeld de drang om mensen te willen helpen of problemen op te willen lossen), maar kan niet zeggen of dit wel of niet typisch ASS is.
Tis wel waar dat autisten veel vaker problemen ondervinden, maar dat komt voor een groot deel door onbegrip en gebrekkige zelfkennis (van de autist).
Ik begrijp trouwens niet wat je met dit bedoelt "het gevoel hebben dat je niet meer weet wat wat is". Enige wat me te binnen schiet, is dat ik de wereld met totaal andere ogen ben gaan zien de afgelopen jaar. Eigenlijk is het meeste wat ik over de wereld geleerd heb als kind, gewoon niet waar, tis een schijnvertoning (zo ervaar ik dat dan meer).
Ik heb wel al heel lang het gevoel gehad alsof alles een film is en niet echt is. Vroeger vond ik die gedachte maar raar, maar nu snap ik mezelf een stuk beter en begrijp ik ook veel beter waarom "de wereld" soms zo voelt.
Jezelf uit de knoop halen gaat beter naarmate je jezelf beter kent en zowel van je sterke punten alsook je makkes op de hoogte bent (en weet hoe daarmee om te gaan). Ook signalen tijdig opvangen helpt, zeker als je daarmee voorkomt dat je te ver gaat en burn-out achtige klachten begint te krijgen.
Een diagnose kan ook helpen wat betreft het verkrijgen van zelfinzicht, maar moet je wel zeggen dat de hulpverlening de basis wel aardig doorheeft, maar meer dan je een hand geven om weer op te staan, kunnen ze niet.
Al die dingen die ik heb geleerd over ASS...slechte communicatie? Heb ik recentelijk nog een langere post over geschreven in het ASS topic. Zelfde wat betreft empathie. En sommige behandelaars deden alsof ik een randdebieltje was ofzo
Maar zij begrepen mij niet, ik bleef (en blijf vaak nog) steeds daar tegenaan lopen. Want niet alleen kon ik uitleggen en argumenteren wat ik wou, sommigen waren hopeloos als het erom ging ze duidelijk te maken wat mijn issues nou eigenlijk waren.
Wat ASS oplost? In principe nauwelijks wat, behalve dan dat je bijvoorbeeld wel makkelijker lotgenoten zou kunnen vinden (lotgenotencontact vind ik een grote aanrader btw).
[ Bericht 1% gewijzigd door magnetronkoffie op 03-04-2016 21:38:55 ]
Ik bedoelde 'het gevoel hebben dat je niet meer weet wat wat is' eigenlijk letterlijk.. ik kan het niet uitleggen maar ik weet niet wat ik wel ben en wat ik niet ben snap je.quote:
[..]
Een officiële diagnose heeft ook wel nadelen (zoals extra gedoe rijbewijs en de vooroordelen waarmee je daarna doodgegooid wordt), de voordelen zijn vooral op het gebied van hulpverlening.
Als alles lekker blijft lopen, dan kan je zo'n diagnose misschien beter gewoon laten zitten
Ik heb mezelf altijd al nuttig willen maken, dat is ook een beetje een drijfveer van me.
Ik kan gewoon niet op de bank zitten en niks doen. Als ik een dag niks bereikt heb, dan voel ik me gewoon best wel kut
Al doe ik maar een was ofzo (al had ik dan wel liever wat meer gedaan
Als ik iets nuttigs zou kunnen doen, zou ik daar de voorkeur aan geven, ook als ik er financieel nauwelijks op vooruit zou gaan (wil er niet op achteruit gaan in elk geval).
Ken het gevoel nuttig te willen zijn ook wel bij een paar andere mensen. Ken dit wel van enkele mensen met ASS (vaak bijvoorbeeld de drang om mensen te willen helpen of problemen op te willen lossen), maar kan niet zeggen of dit wel of niet typisch ASS is.
Tis wel waar dat autisten veel vaker problemen ondervinden, maar dat komt voor een groot deel door onbegrip en gebrekkige zelfkennis (van de autist).
Ik begrijp trouwens niet wat je met dit bedoelt "het gevoel hebben dat je niet meer weet wat wat is". Enige wat me te binnen schiet, is dat ik de wereld met totaal andere ogen ben gaan zien de afgelopen jaar. Eigenlijk is het meeste wat ik over de wereld geleerd heb als kind, gewoon niet waar, tis een schijnvertoning (zo ervaar ik dat dan meer).
Ik heb wel al heel lang het gevoel gehad alsof alles een film is en niet echt is. Vroeger vond ik die gedachte maar raar, maar nu snap ik mezelf een stuk beter en begrijp ik ook veel beter waarom "de wereld" soms zo voelt.
Jezelf uit de knoop halen gaat beter naarmate je jezelf beter kent en zowel van je sterke punten alsook je makkes op de hoogte bent (en weet hoe daarmee om te gaan). Ook signalen tijdig opvangen helpt, zeker als je daarmee voorkomt dat je te ver gaat en burn-out achtige klachten begint te krijgen.
Een diagnose kan ook helpen wat betreft het verkrijgen van zelfinzicht, maar moet je wel zeggen dat de hulpverlening de basis wel aardig doorheeft, maar meer dan je een hand geven om weer op te staan, kunnen ze niet.
Al die dingen die ik heb geleerd over ASS...slechte communicatie? Heb ik recentelijk nog een langere post over geschreven in het ASS topic. Zelfde wat betreft empathie. En sommige behandelaars deden alsof ik een randdebieltje was ofzo
Maar zij begrepen mij niet, ik bleef (en blijf vaak nog) steeds daar tegenaan lopen. Want niet alleen kon ik uitleggen en argumenteren wat ik wou, sommigen waren hopeloos als het erom ging ze duidelijk te maken wat mijn issues nou eigenlijk waren.
Wat ASS oplost? In principe nauwelijks wat, behalve dan dat je bijvoorbeeld wel makkelijker lotgenoten zou kunnen vinden (lotgenotencontact vind ik een grote aanrader btw).
Hoe heb jij dan dat zelfinzicht gekregen als ik vragen mag. Denk dan wel dat jij wat ouder bent/ meer levenservaring hebt opgedaan waardoor je dat zelfinzicht hebt gekregen als je begrijpt wat ik bedoel..klopt dat? Of is het zelfinzicht ook te trainen?
Zelf heb ik wel van alles geprobeerd... door boeken te lezen/ te mediteren en aan mindfullness te doen/ en vooral ook door naar anderen te kijken. Maar ik heb het gevoel dat hoe harder ik mijn best doe om dat zelfinzicht te krijgen... hoe meer ik eigenlijk mijzelf lijk te verliezen/ aan het verdwalen ben en dat ik dus door de bomen het bos niet meer zie. In die zin dat ik niet weet wat wat is... Wat doe ik dan verkeerd? Telkens lijk ik ook het licht aan de horizon te zien en dan ben ik blij en dan kom ik bij het licht aan en is het gewoon hetzelfde waar ik telkens weer terechtkom. En dit gaat dan eindeloos door...
Verder.. een diagnose durf ik ook om die reden niet meer te doen. Daarbij volg ik een opleiding waar ontwikkelingsstoornissen nou niet bepaald gewenst zijn/ en is het voor mij lastiger om een baan op niveau te vinden.. Als je überhaupt al naar een psychiater/ psycholoog gaat doen ze bij mijn opleiding al argwanend... dat is ook wel iets wat meespeelt en wat het net wat lastiger maakt. Maar ja.. dan vraag ik mij ook af... welke opties zijn er dan nog over?
Alles lijkt nu zowat geblokkeerd. Ik kijk nu alleen maar voor me uit op het scherm en ik vraag me alleen nog maar af wat ik nog überhaupt doe of ga doen.. Het steekt al enorm om op deze manier door te gaan... :/
Goeie vragen zie ik.quote:
[..]
Ik bedoelde 'het gevoel hebben dat je niet meer weet wat wat is' eigenlijk letterlijk.. ik kan het niet uitleggen maar ik weet niet wat ik wel ben en wat ik niet ben snap je.
Hoe heb jij dan dat zelfinzicht gekregen als ik vragen mag. Denk dan wel dat jij wat ouder bent/ meer levenservaring hebt opgedaan waardoor je dat zelfinzicht hebt gekregen als je begrijpt wat ik bedoel..klopt dat? Of is het zelfinzicht ook te trainen?
Zelf heb ik wel van alles geprobeerd... door boeken te lezen/ te mediteren en aan mindfullness te doen/ en vooral ook door naar anderen te kijken. Maar ik heb het gevoel dat hoe harder ik mijn best doe om dat zelfinzicht te krijgen... hoe meer ik eigenlijk mijzelf lijk te verliezen/ aan het verdwalen ben en dat ik dus door de bomen het bos niet meer zie. In die zin dat ik niet weet wat wat is... Wat doe ik dan verkeerd? Telkens lijk ik ook het licht aan de horizon te zien en dan ben ik blij en dan kom ik bij het licht aan en is het gewoon hetzelfde waar ik telkens weer terechtkom. En dit gaat dan eindeloos door...
Verder.. een diagnose durf ik ook om die reden niet meer te doen. Daarbij volg ik een opleiding waar ontwikkelingsstoornissen nou niet bepaald gewenst zijn/ en is het voor mij lastiger om een baan op niveau te vinden.. Als je überhaupt al naar een psychiater/ psycholoog gaat doen ze bij mijn opleiding al argwanend... dat is ook wel iets wat meespeelt en wat het net wat lastiger maakt. Maar ja.. dan vraag ik mij ook af... welke opties zijn er dan nog over?
Alles lijkt nu zowat geblokkeerd. Ik kijk nu alleen maar voor me uit op het scherm en ik vraag me alleen nog maar af wat ik nog überhaupt doe of ga doen.. Het steekt al enorm om op deze manier door te gaan... :/
Maar vind je 't goed als ik hier morgen op terug kom? Zit nog even met wat vrienden te kletsen en heb niet al te best geslapen (was 3u al op
), dus denk dat je morgen meer aan m'n antwoorden hebt En vandaag was op zich voor jou denk ik geen al te slechte dag denk ik?
Nou ze hebben mijn deur weer terug gezet want er was/ is visite....quote:
[..]
Goeie vragen zie ik.
Maar vind je 't goed als ik hier morgen op terug kom? Zit nog even met wat vrienden te kletsen en heb niet al te best geslapen (was 3u al op
En vandaag was op zich voor jou denk ik geen al te slechte dag denk ik?
Oei... en ja is goed veel plezier en slaap alvast lekker hé
Praat dit arme kind alsjeblieft geen ASS aan.
Lieverd, het blijkt dat je moeder ernstige problemen heeft en door hier niet aan te werken benadeelt ze jou. Het klinkt alsof ze niet bepaald een idee heeft hoe ze met emoties om moet gaan.
Hier heb jij wel recht op, jij hoort verzorgd te worden.
Dit kan bij een psycholoog en die kun je krijgen door naar de huisarts te gaan.
Lieverd, het blijkt dat je moeder ernstige problemen heeft en door hier niet aan te werken benadeelt ze jou. Het klinkt alsof ze niet bepaald een idee heeft hoe ze met emoties om moet gaan.
Hier heb jij wel recht op, jij hoort verzorgd te worden.
Dit kan bij een psycholoog en die kun je krijgen door naar de huisarts te gaan.
Ik denk dat jij het over andere fouten hebt dan ik.. Maar het geeft ook niet dat gedeelte kan ik achter mij laten. Die persoon ben ik niet meer.quote:
[..]
Natuurlijk moet je jezelf ook in bescherming nemen (dat is onderdeel van eigenbelang), zeker als anderen dat niet voor je doen.
Anders zal iedereen (niet letterlijk iedereen natuurlijk, maar je snapt het denk ik wel
Maar het is ook eigenbelang om gewoon dingen uit te proberen. Daar leren mensen namelijk van.
Ik heb ook fouten gemaakt hoor
Pas als het je niks kan boeien in hoeverre je anderen beschadigt, dan is er denk ik iets niet in orde. En zeker als je nog jong was, dan hoort dingen uitproberen er ook gewoon een beetje bij vind ik
[..]
Wat zijn de dingetjes waar je (eventueel vroeger wel) spontaan een glimlach van op je gezicht kreeg? Wat zijn de dingen die je leuk vindt vanuit jezelf en niet zeg maar dingen die vooral leuk gevonden moeten worden omdat anderen dat ook grappig vinden?
Ik weet het niet ehm...vroeger lachte ik om best veel denk ik. Ik vind het leuk als mensen lachen/ glimlachen (niet uitlachen)... Dan lach ik automatisch. En ehm ik lach om hele droge dingen. Mensen die bijvoorbeeld grappig proberen te doen maar het uiteindelijk niet zijn (zoals ik dus ) En voor de rest lach ik als ik mij gelukkig voel..maar nu ik weet niet.. ik lach nergens meer om en ik neem alles veel te letterlijk en serieus nu de laatste maanden. En het word steeds erger.. ik wil niet meer lachen.. het kost mij moeite om te lachen en het lijkt mij uit te putten.. Ik wil eigenlijk helemaal niet meer lachen. Ik wil alleen lachen als ik ergens ver weg ga in mijn eentje op een mooie plek waar niemand is en daar helemaal één te voelen met alles om mij heen en gewoon rustig glimlachen...gewoon net op dat moment wanneer ik het wil..
Een foute beslissing is ook een fout. Mooi dat je dat achter je probeert te laten en dat dat naar eigen zeggen goed gelukt isquote:
[..]
Ik denk dat jij het over andere fouten hebt dan ik.. Maar het geeft ook niet dat gedeelte kan ik achter mij laten. Die persoon ben ik niet meer.
Ik weet het niet ehm...vroeger lachte ik om best veel denk ik. Ik vind het leuk als mensen lachen/ glimlachen (niet uitlachen)... Dan lach ik automatisch. En ehm ik lach om hele droge dingen. Mensen die bijvoorbeeld grappig proberen te doen maar het uiteindelijk niet zijn (zoals ik dus ) En voor de rest lach ik als ik mij gelukkig voel..maar nu ik weet niet.. ik lach nergens meer om en ik neem alles veel te letterlijk en serieus nu de laatste maanden. En het word steeds erger.. ik wil niet meer lachen.. het kost mij moeite om te lachen en het lijkt mij uit te putten.. Ik wil eigenlijk helemaal niet meer lachen. Ik wil alleen lachen als ik ergens ver weg ga in mijn eentje op een mooie plek waar niemand is en daar helemaal één te voelen met alles om mij heen en gewoon rustig glimlachen...gewoon net op dat moment wanneer ik het wil..
Kan heel goed hoor, dat ik het over wat anders heb dan dat waar jij naar refereert, maar dat komt ook omdat je (me) (nog) niet verteld hebt wat je precies 'misdaan' hebt waar je nooit meer naar terug wilt.
Kan me voorstellen als je niet meer wilt lachen omdat het je uitput. Sowieso is het dan nep en daar ben ik nooit echt fan van geweest (van nep doen dan).
Je wilt je isoleren? Althans, vergelijkbare dingen had je eerder ook al geschreven. Alsof je wilt dat al die (lastige) mensen en al dat gedoe oprot en er alleen maar rust is.
Ik vind het toevallig ook leuk om te lachen om droge (soms wat absurde) dingen, maar niet als er iemand het slachtoffer is (bijvoorbeeld als het gaat om het vernederen van iemand...want wat moet ik daar nou zo leuk aan vinden?)
Ben trouwens zelf ook wel blij dat ik ook om m'n eigen fouten kan lachen (zolang er zeg maar maar geen gewonden zijn gevallen), heb ik altijd wel wat te lachen
Even deels beantwoorden. Ben net op en ben al blij dat ik in een rechte lijn naar mijn pc kon lopenquote:
[..]
Ik bedoelde 'het gevoel hebben dat je niet meer weet wat wat is' eigenlijk letterlijk.. ik kan het niet uitleggen maar ik weet niet wat ik wel ben en wat ik niet ben snap je.
Hoe heb jij dan dat zelfinzicht gekregen als ik vragen mag. Denk dan wel dat jij wat ouder bent/ meer levenservaring hebt opgedaan waardoor je dat zelfinzicht hebt gekregen als je begrijpt wat ik bedoel..klopt dat? Of is het zelfinzicht ook te trainen?
Zelf heb ik wel van alles geprobeerd... door boeken te lezen/ te mediteren en aan mindfullness te doen/ en vooral ook door naar anderen te kijken. Maar ik heb het gevoel dat hoe harder ik mijn best doe om dat zelfinzicht te krijgen... hoe meer ik eigenlijk mijzelf lijk te verliezen/ aan het verdwalen ben en dat ik dus door de bomen het bos niet meer zie. In die zin dat ik niet weet wat wat is... Wat doe ik dan verkeerd? Telkens lijk ik ook het licht aan de horizon te zien en dan ben ik blij en dan kom ik bij het licht aan en is het gewoon hetzelfde waar ik telkens weer terechtkom. En dit gaat dan eindeloos door...
Verder.. een diagnose durf ik ook om die reden niet meer te doen. Daarbij volg ik een opleiding waar ontwikkelingsstoornissen nou niet bepaald gewenst zijn/ en is het voor mij lastiger om een baan op niveau te vinden.. Als je überhaupt al naar een psychiater/ psycholoog gaat doen ze bij mijn opleiding al argwanend... dat is ook wel iets wat meespeelt en wat het net wat lastiger maakt. Maar ja.. dan vraag ik mij ook af... welke opties zijn er dan nog over?
Alles lijkt nu zowat geblokkeerd. Ik kijk nu alleen maar voor me uit op het scherm en ik vraag me alleen nog maar af wat ik nog überhaupt doe of ga doen.. Het steekt al enorm om op deze manier door te gaan... :/
Klopt denk ik wel, zit al wat verder in de 30. Maar ik heb eigenlijk alles pas de laatste 10 jaar opgebouwd. Weet nog goed dat ik 10 jaar geleden dingen nauwelijks door m'n strot kon krijgen, alsof ik fysiek blokkeerde. Is wel heel erg veel veranderd sindsdien zeg..gelukkig maar ook.
Zelfinzicht heb ik gekregen door alles te doen wat nodig was om mezelf beter te leren kennen en door vooral naar mezelf te luisteren (ook al begreep ik vooral in 1e instantie niks van mezelf) en door zelf dingen uit te proberen, te ervaren hoe iets was, daar na afloop vervolgens (goed) over na te denken en zo nodig mezelf van een afstand te bekijken of anderen een eerlijke reactie vragen hoe ik op hun(hen?) overkwam. Ook door te accepteren dat ik achter liep en dus veel (beginner)fouten zou gaan maken.
Beetje luchtig blijven en een flinke dosis (galgen)humor heeft ook erg geholpen. En de juiste vrienden uitzoeken en de mensen die slecht voor me waren op armslengte afstand te houden.
Ik heb over het algemeen gesproken mezelf omringd door mensen die gewoon goudeerlijk kunnen zijn, dan hoef ik niet door die leugens en vaagheden heen te ploeteren en groei ik veel sneller. Krijg in "de grote boze buitenwereld" al genoeg leugens, gemanipuleer en dat soort dingen voorgeschoteld om in mijn maximale dagelijkse hoeveelheid van die psychiatrische troep te voorzien.
En ook door veel logisch te denken. Door gewoon te vragen als ik iets niet wist. Door mensen te leren kennen en me met ze te spiegelen. Ging het spiegelen fout (bijvoorbeeld omdat ze probeerden misbruik van mij te maken), dan leerde ik ook op wat voor dingen ik moest letten wat betreft mensen die gewoon mijn vertrouwen niet waard zijn.
Het is echt heel breed.
En zo te lezen heb je al genoeg geprobeerd, dus passief ben je niet gebleven. Luister je trouwens toevallig naar muziek?
Dankuquote:
[..]
Nou ze hebben mijn deur weer terug gezet want er was/ is visite....
Oei... en ja is goed veel plezier en slaap alvast lekker hé
Das wel redelijk gelukt dit keer
En slaat gewoon nergens op, dat gedoe met die deur. Echt, das niet normaal
(ook al proberen ze jou de indruk te geven dat dat wel zo is, laat je niet in de maling nemen, zo dom ben jij niet, zeker in dit geval weet je heel goed wat goed voor je is (wat ook weer zelfinzicht is)).
Heb steeds vaker het gevoel inderdaad dat ik mijzelf wil isoleren.. Daarom hebben mijn ouderd ook mijn deur toen weggehaald.. om te voorkomen dat ik mijzelf zou isoleren. Maar zelf heb ik eigenlijk zo wat nergens zin meer in... Daarom wil ik ook niet meer naar de toekomst of het verleden kijken..ik wil gewoon nergens naar kijken..quote:
[..]
Een foute beslissing is ook een fout. Mooi dat je dat achter je probeert te laten en dat dat naar eigen zeggen goed gelukt is
Kan heel goed hoor, dat ik het over wat anders heb dan dat waar jij naar refereert, maar dat komt ook omdat je (me) (nog) niet verteld hebt wat je precies 'misdaan' hebt waar je nooit meer naar terug wilt.
Kan me voorstellen als je niet meer wilt lachen omdat het je uitput. Sowieso is het dan nep en daar ben ik nooit echt fan van geweest (van nep doen dan).
Je wilt je isoleren? Althans, vergelijkbare dingen had je eerder ook al geschreven. Alsof je wilt dat al die (lastige) mensen en al dat gedoe oprot en er alleen maar rust is.
Ik vind het toevallig ook leuk om te lachen om droge (soms wat absurde) dingen, maar niet als er iemand het slachtoffer is (bijvoorbeeld als het gaat om het vernederen van iemand...want wat moet ik daar nou zo leuk aan vinden?)
Ben trouwens zelf ook wel blij dat ik ook om m'n eigen fouten kan lachen (zolang er zeg maar maar geen gewonden zijn gevallen), heb ik altijd wel wat te lachen
Maar in mijn hoofd weet ik wel dat dit niet kan en dat ik moet doorgaan hoeveel ik ook heb geprobeerd maar heb zo het gevoel dat ik zo langzamerhand aan het afbreken ben. Gisteren voelde ik mij ook helemaal niet fijn met die visite hoewel ik ze wel erg mocht..maar toen ze kwamen had ik echt zoiets van 'ga gewoon weg alsjeblieft. Laat me gewoon met rust. Want meestal als er visite is moet ik ook nog thee voor ze zetten en met ze praten. Eerst vond ik dat nog wel leuk maar nu totaal niet. Ik praatte nep, lachte nep. Het leek zoveel energie te kosten.
Wellicht dat volgende speelt?quote:
[..]
Heb steeds vaker het gevoel inderdaad dat ik mijzelf wil isoleren.. Daarom hebben mijn ouderd ook mijn deur toen weggehaald.. om te voorkomen dat ik mijzelf zou isoleren. Maar zelf heb ik eigenlijk zo wat nergens zin meer in... Daarom wil ik ook niet meer naar de toekomst of het verleden kijken..ik wil gewoon nergens naar kijken..
Maar in mijn hoofd weet ik wel dat dit niet kan en dat ik moet doorgaan hoeveel ik ook heb geprobeerd maar heb zo het gevoel dat ik zo langzamerhand aan het afbreken ben. Gisteren voelde ik mij ook helemaal niet fijn met die visite hoewel ik ze wel erg mocht..maar toen ze kwamen had ik echt zoiets van 'ga gewoon weg alsjeblieft. Laat me gewoon met rust. Want meestal als er visite is moet ik ook nog thee voor ze zetten en met ze praten. Eerst vond ik dat nog wel leuk maar nu totaal niet. Ik praatte nep, lachte nep. Het leek zoveel energie te kosten.
Dat je jezelf wilt isoleren is iets wat je (denk ik) bij jezelf goed aangevoeld hebt en omdat daar niet naar geluisterd wordt of omdat dat niet door anderen gezien wordt (niet op de juiste manier wordt opgepikt)...ik zou me daar moedeloos door gaan voelen.
Even tussendoor: Het jezelf willen isoleren (en al helemaal onder dit soort (sociale) omstandigheden) is wel een trekje dat als typisch autistisch gezien/omschreven zou kunnen worden.
Dat je dingen herhaaldelijk hebt omschreven als "ik vind dit/dat steeds minder leuk, heb steeds minder energie, enz" klinkt een beetje burn-out/depressie-achtig. Das iets waar je wel voor moet waken. Als dit namelijk zo is en deze neerwaartse spiraal zet door, dan zou dat je stemming nog weleens verder negatief kunnen beïnvloeden wat uiteindelijk een ehm..."negatief effect op je levensverwachting" zou kunnen hebben
O sorry.. haha wel rustig aan doen.. dat is dan ook weer niet de bedoelingquote:
[..]
Even deels beantwoorden. Ben net op en ben al blij dat ik in een rechte lijn naar mijn pc kon lopen
Klopt denk ik wel, zit al wat verder in de 30. Maar ik heb eigenlijk alles pas de laatste 10 jaar opgebouwd. Weet nog goed dat ik 10 jaar geleden dingen nauwelijks door m'n strot kon krijgen, alsof ik fysiek blokkeerde. Is wel heel erg veel veranderd sindsdien zeg..gelukkig maar ook.
Zelfinzicht heb ik gekregen door alles te doen wat nodig was om mezelf beter te leren kennen en door vooral naar mezelf te luisteren (ook al begreep ik vooral in 1e instantie niks van mezelf) en door zelf dingen uit te proberen, te ervaren hoe iets was, daar na afloop vervolgens (goed) over na te denken en zo nodig mezelf van een afstand te bekijken of anderen een eerlijke reactie vragen hoe ik op hun(hen?) overkwam. Ook door te accepteren dat ik achter liep en dus veel (beginner)fouten zou gaan maken.
Beetje luchtig blijven en een flinke dosis (galgen)humor heeft ook erg geholpen. En de juiste vrienden uitzoeken en de mensen die slecht voor me waren op armslengte afstand te houden.
Ik heb over het algemeen gesproken mezelf omringd door mensen die gewoon goudeerlijk kunnen zijn, dan hoef ik niet door die leugens en vaagheden heen te ploeteren en groei ik veel sneller. Krijg in "de grote boze buitenwereld" al genoeg leugens, gemanipuleer en dat soort dingen voorgeschoteld om in mijn maximale dagelijkse hoeveelheid van die psychiatrische troep te voorzien.
En ook door veel logisch te denken. Door gewoon te vragen als ik iets niet wist. Door mensen te leren kennen en me met ze te spiegelen. Ging het spiegelen fout (bijvoorbeeld omdat ze probeerden misbruik van mij te maken), dan leerde ik ook op wat voor dingen ik moest letten wat betreft mensen die gewoon mijn vertrouwen niet waard zijn.
Het is echt heel breed.
En zo te lezen heb je al genoeg geprobeerd, dus passief ben je niet gebleven. Luister je trouwens toevallig naar muziek?
[..]
Danku
Das wel redelijk gelukt dit keer
En slaat gewoon nergens op, dat gedoe met die deur. Echt, das niet normaal
Nou ik manipuleer en lieg als i ook best wel vaak. Dat zijn nog resten van het verleden. Inmiddels doe ik dat veel en veel minder en nu ben ik mij ervan bewust en wil het veranderen maar inderdaad... Het is erg lastig om te veranderen en tegelijk jezelf en anderen gelukkig te maken..
Want had een periode dat ik goudeerlijk was maar wel op een aardigere manier en daarna ben ik er wel achtergekomen inderdaad dat mensen er misbruik van maken. Vooral ook als je je behulpzaam opstelt.
En ja ik luisterde (enorm) veel naar muziek maar tegenwoordig heb ik steeds minder zin om naar muziek te luisteren en hoor ik liever de wind en de vogeltjes en geritsel. Ben ergens tot een inzicht gekomen dat muziek alleen maar mijn gevoelens verergerde en dat het alleen maar illusies met mij meebracht... Vooral ook als je naar die tekst luistert van sommige liedjes... Liedjes met een betekenis zijn allemaal geschreven door mensen die zelf de weg kwijt zijn. Zo'n gevoel had ik dan gekregen. Het is niet zo dat ik helemaal niet meer luister.. ik vind het nog steeds heel mooi alleen het verergert al mijn gevoelens en het helpt gewoon bij mij niet. En dat geld voor zowel de enorm blije liedjes en de rustigere/ zieligere liedjes. Daarom wankel ik nog steeds tussen twee extremen..
Achter mijn huis zit een bos en inmiddels is het alweer lente dus de bloesem hangt al een beetje aan de bomen, de vogels fluiten, en het ruikt lekker. Word daar nu eerder wat rustiger vrolijker van en ik hoef niet perse te lachen of te dansen. Hoef gewoon niks te doen en ik voel me al stukken beter...
Ik heb niet altijd mijzelf willen isoleren.. in het verleden kon ik er juist niet tegen als ik alleen was... Alleen nu voelt het beter zo.quote:
[..]
Wellicht dat volgende speelt?
Dat je jezelf wilt isoleren is iets wat je (denk ik) bij jezelf goed aangevoeld hebt en omdat daar niet naar geluisterd wordt of omdat dat niet door anderen gezien wordt (niet op de juiste manier wordt opgepikt)...ik zou me daar moedeloos door gaan voelen.
Even tussendoor: Het jezelf willen isoleren (en al helemaal onder dit soort (sociale) omstandigheden) is wel een trekje dat als typisch autistisch gezien/omschreven zou kunnen worden.
Dat je dingen herhaaldelijk hebt omschreven als "ik vind dit/dat steeds minder leuk, heb steeds minder energie, enz" klinkt een beetje burn-out/depressie-achtig. Das iets waar je wel voor moet waken. Als dit namelijk zo is en deze neerwaartse spiraal zet door, dan zou dat je stemming nog weleens verder negatief kunnen beïnvloeden wat uiteindelijk een ehm..."negatief effect op je levensverwachting" zou kunnen hebben
En een depressie geen idee. Het is een nogal een groot woord vind ik... Aan mijn moeders kant zijn er drie overleden daaraan..twee ooms van mij en mijn nicht. En mijn moeder heeft het ook gehad tijdens haar zwangerschap. Heb het nooit echt helemaal gesnapt. Denk dat wat ik heb meer een dip is. Want een echt probleem heb ik niet eens... Het gaat goed (hoewel het op dit topic misschien niet zo lijkt) alleen heb ik nergens meer echt zin in....wil ik gewoon weg. Het probleem maak/ ben ik zelf..
Alleen kluizenaars isoleren zichzelf permanent, meeste mensen willen toch wel (menselijke) connecties hebben. Ik ook, maar niet de hele tijd en even (of soms een hele dag zowat) op mezelf vind ik juist wel lekker. Maar de meeste dagen zoek ik toch wel andere dingen op en wil ik graag naar buiten, zeker nu de lente weer langzaamaan aan het beginnen is, dan wil ik veel buiten zijn.quote:
[..]
Ik heb niet altijd mijzelf willen isoleren.. in het verleden kon ik er juist niet tegen als ik alleen was... Alleen nu voelt het beter zo.
Tis ook wel groot. Zelf had ik 't niet eens door dat ik depressief was. Ik was me er gewoon niet van bewust, het sluipt er vaak in.quote:En een depressie geen idee. Het is een nogal een groot woord vind ik... Aan mijn moeders kant zijn er drie overleden daaraan..twee ooms van mij en mijn nicht. En mijn moeder heeft het ook gehad tijdens haar zwangerschap. Heb het nooit echt helemaal gesnapt. Denk dat wat ik heb meer een dip is. Want een echt probleem heb ik niet eens... Het gaat goed (hoewel het op dit topic misschien niet zo lijkt) alleen heb ik nergens meer echt zin in....wil ik gewoon weg. Het probleem maak/ ben ik zelf..
Liegen en manipuleren doe ik zo min mogelijk (want het voelt niet goed), maar ik ben me ervan bewust hoe makkelijk sommige anderen dat doen. Dan vind ik het ineens niet erg meer (om tegen dat soort mensen te (moeten) liegen. Ten slotte is dat blijkbaar hun niveau en pas ik me aan ze aanquote:
[..]
O sorry.. haha wel rustig aan doen.. dat is dan ook weer niet de bedoeling
Nou ik manipuleer en lieg als i ook best wel vaak. Dat zijn nog resten van het verleden. Inmiddels doe ik dat veel en veel minder en nu ben ik mij ervan bewust en wil het veranderen maar inderdaad... Het is erg lastig om te veranderen en tegelijk jezelf en anderen gelukkig te maken..
Want had een periode dat ik goudeerlijk was maar wel op een aardigere manier en daarna ben ik er wel achtergekomen inderdaad dat mensen er misbruik van maken. Vooral ook als je je behulpzaam opstelt.
)Als je geen muziek wilt luisteren, dan moet je dat ook vooral niet doen en is het idd handiger de vogeltjes even te prefererenquote:En ja ik luisterde (enorm) veel naar muziek maar tegenwoordig heb ik steeds minder zin om naar muziek te luisteren en hoor ik liever de wind en de vogeltjes en geritsel. Ben ergens tot een inzicht gekomen dat muziek alleen maar mijn gevoelens verergerde en dat het alleen maar illusies met mij meebracht... Vooral ook als je naar die tekst luistert van sommige liedjes... Liedjes met een betekenis zijn allemaal geschreven door mensen die zelf de weg kwijt zijn. Zo'n gevoel had ik dan gekregen. Het is niet zo dat ik helemaal niet meer luister.. ik vind het nog steeds heel mooi alleen het verergert al mijn gevoelens en het helpt gewoon bij mij niet. En dat geld voor zowel de enorm blije liedjes en de rustigere/ zieligere liedjes. Daarom wankel ik nog steeds tussen twee extremen..
Muziek is ook meer dan alleen maar geluid, ik kan eigenlijk niet zonder en heb altijd een deuntje in m'n hoofd.
Tegenwoordig pas ik de muziek die ik luister (of in m'n hoofd heb) aan aan m'n stemming.
Voor mij is muziek superbelangrijk.
Damn...geen bos hier in de buurtquote:Achter mijn huis zit een bos en inmiddels is het alweer lente dus de bloesem hangt al een beetje aan de bomen, de vogels fluiten, en het ruikt lekker. Word daar nu eerder wat rustiger vrolijker van en ik hoef niet perse te lachen of te dansen. Hoef gewoon niks te doen en ik voel me al stukken beter...
Anders stuur je me wat dennenappels
Als ik in een bos wandel (vooral als het een bos ver weg is, zoals in het buitenland), neem ik er altijd wel ééntje mee. Als herinnering. Bewaar trouwens ook dingen als toegangskaartjes enzo.
De laatste tijd (daarmee bedoel ik sinds vorig jaar na de zomervakantie) is dat gevoel gekomen en het gevoel lijkt alleen maar te verergeren. Het rare is dat het gevoel alleen verergert wanneer ik een dagje het wel gezellig heb...of wanneer alles juist best lijkt te gaan.. dat frustreert me juist nog meer en maakt mij nog meer in de war.quote:
[..]
Alleen kluizenaars isoleren zichzelf permanent, meeste mensen willen toch wel (menselijke) connecties hebben. Ik ook, maar niet de hele tijd en even (of soms een hele dag zowat) op mezelf vind ik juist wel lekker. Maar de meeste dagen zoek ik toch wel andere dingen op en wil ik graag naar buiten, zeker nu de lente weer langzaamaan aan het beginnen is, dan wil ik veel buiten zijn.
[..]
Tis ook wel groot. Zelf had ik 't niet eens door dat ik depressief was. Ik was me er gewoon niet van bewust, het sluipt er vaak in.
Met isoleren bedoel ik meer dat ik trouwens gewoon alleen wil zijn en niemand om mij heen hebben. Dat kan buiten zijn maar ook binnen dus nee.... ik sluit mezelf niet op in een donkere kamer. (Dat wel soort van, maar niet de hele tijd)
Verder heb ik over depressie geen echte mening omdat ik het ook niet echt helemaal begrijp...En wat bedoel je precies met groot? Dat depressie groot is?
Heb je de indruk dat je sociaal doen ergens wel vermoeiend vindt?quote:
[..]
De laatste tijd (daarmee bedoel ik sinds vorig jaar na de zomervakantie) is dat gevoel gekomen en het gevoel lijkt alleen maar te verergeren. Het rare is dat het gevoel alleen verergert wanneer ik een dagje het wel gezellig heb...of wanneer alles juist best lijkt te gaan.. dat frustreert me juist nog meer en maakt mij nog meer in de war.
Waarom vind je het frustrerend? Misschien doen jullie allemaal gewoon vermoeiende dingen samen en hebben de andere deelnemers daar ook last van? (even een open vraag hier).
Vetgedrukte is wat ik bedoel met isolerenquote:Met isoleren bedoel ik meer dat ik trouwens gewoon alleen wil zijn en niemand om mij heen hebben. Dat kan buiten zijn maar ook binnen dus nee.... ik sluit mezelf niet op in een donkere kamer. (Dat wel soort van, maar niet de hele tijd)
het woord depressie. Jij noemde het een groot woord en depressie is ook groot.quote:Verder heb ik over depressie geen echte mening omdat ik het ook niet echt helemaal begrijp...En wat bedoel je precies met groot? Dat depressie groot is?
Nou het is ook niet zo dat ik helemaal geen muziek meer luister.... vind muziek zonder tekst wel fijner. Luister dan wel het liefst (nu dan) klassiek.. Maar vind pure geluiden zoals de voetstappen van mensen, de wind, de blaadjes die ritselen veel prettiger nu. Omdat ik het gevoel heb dat die écht zijn... snap je.. Of kleine baby's die lachen vind ik ook prachtig. Juist omdat ze nog zo klein onschuldig en nog niks snappen en weten maakt het ze écht als je begrijpt wat ik bedoel...quote:
[..]
Liegen en manipuleren doe ik zo min mogelijk (want het voelt niet goed), maar ik ben me ervan bewust hoe makkelijk sommige anderen dat doen. Dan vind ik het ineens niet erg meer (om tegen dat soort mensen te (moeten) liegen. Ten slotte is dat blijkbaar hun niveau en pas ik me aan ze aan
[..]
Als je geen muziek wilt luisteren, dan moet je dat ook vooral niet doen en is het idd handiger de vogeltjes even te prefereren
Muziek is ook meer dan alleen maar geluid, ik kan eigenlijk niet zonder en heb altijd een deuntje in m'n hoofd.
Tegenwoordig pas ik de muziek die ik luister (of in m'n hoofd heb) aan aan m'n stemming.
Voor mij is muziek superbelangrijk.
[..]
Damn...geen bos hier in de buurt
Anders stuur je me wat dennenappels
Als ik in een bos wandel (vooral als het een bos ver weg is, zoals in het buitenland), neem ik er altijd wel ééntje mee. Als herinnering. Bewaar trouwens ook dingen als toegangskaartjes enzo.
Vind het geluid van zee, regen etc. ook heel prettig om naar te luisteren. Deze geluiden liegen niet...
En vind het echt heel eng.. (zou bijna denken dat je mijn buurman was of iemand die mij goed kent
) maar ik vind denneappels ook hartstikke leuk.. (In het bos zijn er echter wel minder dan je denkt hoor.... ben altijd wel blij wanneer ik er een mooie kan vinden!)En ik ben ook een echte spaarder. Heb een glazen kast waarin ik alles verzamel. Cadeautjes die ik heb gekregen van bepaalde mensen, mooie steentjes die ik ergens vind in bijvoorbeeld het buitenland en inderdaad ook denneappels maar ook zelfs mooie blaadjes die ik dan laat pastificeren.... ik spaar alles wel. Kan ook heel weinig weggooien
Nee... alleen op de bank zitten en praten vind ik al vervelend op dit moment. (dit komt wel een beetje wanhopig over maarja :/) Het kost me energie..inderdaad het sociaal doen maar ik geniet er ook niet van... Vroeger vond ik het nog wel leuk hoor, en bij bepaalde mensen kost het mij geeneens energie en kon ik er wel altijd nog om genieten. Maar nu lijkt het allemaal weg te gaan of iets ....quote:
[..]
Heb je de indruk dat je sociaal doen ergens wel vermoeiend vindt?
Waarom vind je het frustrerend? Misschien doen jullie allemaal gewoon vermoeiende dingen samen en hebben de andere deelnemers daar ook last van? (even een open vraag hier).
[..]
Vetgedrukte is wat ik bedoel met isoleren
[..]
het woord depressie. Jij noemde het een groot woord en depressie is ook groot.
Ik luisterde vroeger nooit naar de stemmen (ik doel op de betekenis van de woorden, luisterde wel altijd al naar de zang). Voor mij is echt de sfeer die muziek oproept de reden dat ik het luister. Zang vind ik verder wel mooi (maar niet altijd natuurlijkquote:
[..]
Nou het is ook niet zo dat ik helemaal geen muziek meer luister.... vind muziek zonder tekst wel fijner. Luister dan wel het liefst (nu dan) klassiek.. Maar vind pure geluiden zoals de voetstappen van mensen, de wind, de blaadjes die ritselen veel prettiger nu. Omdat ik het gevoel heb dat die écht zijn... snap je.. Of kleine baby's die lachen vind ik ook prachtig. Juist omdat ze nog zo klein onschuldig en nog niks snappen en weten maakt het ze écht als je begrijpt wat ik bedoel...
Vind het geluid van zee, regen etc. ook heel prettig om naar te luisteren. Deze geluiden liegen niet...
), nu is mijn muzieksmaak heel erg breed geworden en ben ook nieuwe muziek gaan proberen via anderen (muziek delen, als het ware).Geluid van de regen heb ik al heel lang in m'n afspeellijst staan (ik vind 't geluid van de regen die tegen m'n slaapkamerraam aantikt heel leuk om de één of andere reden. Het klinkt/voelt gewoon prettig ofzo), deze:
Misschien ook wat voor jou voor als het buiten wel droog is
Woon je ook in de Zaanstreek dan? Een bos is hier niet te vinden (helaasquote:En vind het echt heel eng.. (zou bijna denken dat je mijn buurman was of iemand die mij goed kent
).Ehh...herkenbaar jaquote:En ik ben ook een echte spaarder. Heb een glazen kast waarin ik alles verzamel. Cadeautjes die ik heb gekregen van bepaalde mensen, mooie steentjes die ik ergens vind in bijvoorbeeld het buitenland en inderdaad ook denneappels maar ook zelfs mooie blaadjes die ik dan laat pastificeren.... ik spaar alles wel. Kan ook heel weinig weggooien
Ik heb gelukkig een best wel groot huis waar ik al die zooi in kwijt kan
Heb zelfs nog een graanhalm die ik uit het Sauerland heb meegenomen
En schelpen
en ook kassa-bonnetjes
Maar die gooi ik tegenwoordig wel af en toe weg, voordat het echt een heel dik pak wordt
[ Bericht 1% gewijzigd door magnetronkoffie op 04-04-2016 14:06:49 ]
Duidelijk. Vetgedrukte: Waarom geniet je er niet meer van? Waar praten jullie dan over? (ik neem aan dat je graag converseert met mensen?).quote:
[..]
Nee... alleen op de bank zitten en praten vind ik al vervelend op dit moment. (dit komt wel een beetje wanhopig over maarja :/) Het kost me energie..inderdaad het sociaal doen maar ik geniet er ook niet van... Vroeger vond ik het nog wel leuk hoor, en bij bepaalde mensen kost het mij geeneens energie en kon ik er wel altijd nog om genieten. Maar nu lijkt het allemaal weg te gaan of iets ....
Boeien de gespreksonderwerpen je misschien gewoon niet meer zo? Zo ja, dat zou ikzelf ook niet zo geweldig gevonden hebben, dan ga ik nog liever in m'n ééntje naar de supermarkt..das tenminste nog enigszins nuttig
Ik hield ook van alle soorten muziek. En de juiste muziek aanpassen bij je stemming herken ik ook...maar ik heb het idee gekregen alsof de muziek mij een beetje voor de gek houd...Kan dat gevoel niet helemaal plaatsen maar ja...quote:
[..]
Ik luisterde vroeger nooit naar de stemmen (ik doel op de betekenis van de woorden, luisterde wel altijd al naar de zang). Voor mij is echt de sfeer die muziek oproept de reden dat ik het luister. Zang vind ik verder wel mooi (maar niet altijd natuurlijk
Geluid van de regen heb ik al heel lang in m'n afspeellijst staan (ik vind 't geluid van de regen die tegen m'n slaapkamerraam aantikt heel leuk om de één of andere reden. Het klinkt/voelt gewoon prettig ofzo), deze:
Misschien ook wat voor jou voor als het buiten wel droog is
[..]
Woon je ook in de Zaanstreek dan? Een bos is hier niet te vinden (helaas
[..]
Ehh...herkenbaar ja
Ik heb gelukkig een best wel groot huis waar ik al die zooi in kwijt kan
Heb zelfs nog een graanhalm die ik uit het Sauerland heb meegenomen
En schelpen
En ja ik vind het geluid wat tegen de ramen tikt ook heel fijn...vooral wanneer ik slaap geeft het mij een vertrouwd gevoel ofzo. Maar nu vind ik het ook fijn om door de regen te wandelen..
Aardig van je bedoeld trouwens die geluiden... heb het zelf vroeger ook gedaan maar nu... ik weet het niet.. het voelt voor mij niet echt aan. Op dit moment wil ik gewoon het pure zien als je begrijpt wat ik bedoelt... ik heb het wel gehad met al dat geforceerde en neppe gedoe. (neem het niet persoonlijk...dat jij naar die geluiden via een filmpje beluistert betekent niet dat jij nep of de muziek nep is) Alleen ik voel me niet puur erbij.. is lastig om te verwoorden...
Ik woon niet in de zaanstreek maar wel in de hoofdstad...dat is dan wel niet zo heel ver weg
En schelpen verzamel ik ook jaa, alleen hebben wij niet een enorm groot huis en we wonen met zijn zessen hier... We hebben zo afgesproken dat we om de 6 maanden troep moeten weggooien.. vind dat altijd erg lastig helaas
Ik weet het eigenlijk niet..... ik weet niet waarom ik er niet van geniet. Het ligt niet aan hun maar ik weet het gewoon niet. Maar ik heb altijd nu ook steeds het idee dat ik iedere keer alleen maar in huilen wil uitbarsten wanneer ik met andere mensen ben of er word van mij verwacht dat ik gezellig moet doen... Ik weet ook niet waarom..quote:
[..]
Duidelijk. Vetgedrukte: Waarom geniet je er niet meer van? Waar praten jullie dan over? (ik neem aan dat je graag converseert met mensen?).
Boeien de gespreksonderwerpen je misschien gewoon niet meer zo? Zo ja, dat zou ikzelf ook niet zo geweldig gevonden hebben, dan ga ik nog liever in m'n ééntje naar de supermarkt..das tenminste nog enigszins nuttig
Hun leven interesseert me ook niet echt ik weet niet... niks interesseert mij op dit moment. En ik weet ook niet waarom want ik heb het gewoon goed... echt waar ook al komt het hier niet zo over.
Het gaat juist goed maar ik weet niet... fysiek en mentaal zeg ik overal nee op. Ik wil niks. ik zeg wel de hele tijd 'kom op kom op' maar heel diep van binnen zegt het 'jeetje laat me gewoon met rust. Ik wil gewoon niks meer, en doe niks. Ga gewoon weg....'
Vetgedrukte (over dat iederen keer van je verwacht wordt dat je gezellig mee moet doen), erg herkenbaar. Dat is namelijk geforceerd en voor mijn gevoel gaan die gesprekken toch nergens over. Het lijkt allemaal gescript, alles moet "zoals het hoort" (oftewel volgens dat vaste protocol dat "natuurlijk" iedereen gebruikt die niet gek is).quote:
[..]
Ik weet het eigenlijk niet..... ik weet niet waarom ik er niet van geniet. Het ligt niet aan hun maar ik weet het gewoon niet. Maar ik heb altijd nu ook steeds het idee dat ik iedere keer alleen maar in huilen wil uitbarsten wanneer ik met andere mensen ben of er word van mij verwacht dat ik gezellig moet doen... Ik weet ook niet waarom..
Hun leven interesseert me ook niet echt ik weet niet... niks interesseert mij op dit moment. En ik weet ook niet waarom want ik heb het gewoon goed... echt waar ook al komt het hier niet zo over.
Ja? Heb je het -echt- zo goed? Echt?
Dan gun je jezelf toch gewoon een beetje meer rust? Het gaat lekker met je zeg je, dan mag je toch ook best wel een beetje meer gas terugnemen? Of is dat zo'n ramp soms? (en voor wie is het een ramp?)quote:Het gaat juist goed maar ik weet niet... fysiek en mentaal zeg ik overal nee op. Ik wil niks. ik zeg wel de hele tijd 'kom op kom op' maar heel diep van binnen zegt het 'jeetje laat me gewoon met rust. Ik wil gewoon niks meer, en doe niks. Ga gewoon weg....'
Je vergeet het geluid van de wind door hogere boomtoppen waardoor je de bladeren hoortquote:
[..]
Ik hield ook van alle soorten muziek. En de juiste muziek aanpassen bij je stemming herken ik ook...maar ik heb het idee gekregen alsof de muziek mij een beetje voor de gek houd...Kan dat gevoel niet helemaal plaatsen maar ja...
En ja ik vind het geluid wat tegen de ramen tikt ook heel fijn...vooral wanneer ik slaap geeft het mij een vertrouwd gevoel ofzo. Maar nu vind ik het ook fijn om door de regen te wandelen..
Aardig van je bedoeld trouwens die geluiden... heb het zelf vroeger ook gedaan maar nu... ik weet het niet.. het voelt voor mij niet echt aan. Op dit moment wil ik gewoon het pure zien als je begrijpt wat ik bedoelt... ik heb het wel gehad met al dat geforceerde en neppe gedoe. (neem het niet persoonlijk...dat jij naar die geluiden via een filmpje beluistert betekent niet dat jij nep of de muziek nep is) Alleen ik voel me niet puur erbij.. is lastig om te verwoorden...
Snap ik. Maar vond het wel een leuke vondst die ik even met je wilde delen
Je hebt het gehad met welk neppe en welk geforceerde gedoe?
Ik vind het nog steeds lastig om dingen weg te gooien. Wat mij wel beter is gelukt, is om gewoon veel minder in huis te halen (alleen dat wat voor mij het meest essentieel is).quote:Ik woon niet in de zaanstreek maar wel in de hoofdstad...dat is dan wel niet zo heel ver weg
En schelpen verzamel ik ook jaa, alleen hebben wij niet een enorm groot huis en we wonen met zijn zessen hier... We hebben zo afgesproken dat we om de 6 maanden troep moeten weggooien.. vind dat altijd erg lastig helaas
Dingen die fysiek veel kleiner zijn (zoals oude bioscoopkaartjes) bewaar ik wel nog (bij m'n dagboeken)
Bedoelde meer dat mijn leven zelf goed is..Ik heb niks te klagen technisch zien met míjn leven. Maar het probleem is dat ík het probleem bén en máák hier. Het leven zelf is geen probleem maar heb het gevoel dat ik zelf het probleem ben..De mensen en de omgeving rondom mij zijn niet het probleem.. dat ben ik zelf..quote:
[..]
Vetgedrukte (over dat iederen keer van je verwacht wordt dat je gezellig mee moet doen), erg herkenbaar. Dat is namelijk geforceerd en voor mijn gevoel gaan die gesprekken toch nergens over. Het lijkt allemaal gescript, alles moet "zoals het hoort" (oftewel volgens dat vaste protocol dat "natuurlijk" iedereen gebruikt die niet gek is).
Ja? Heb je het -echt- zo goed? Echt?
[..]
Dan gun je jezelf toch gewoon een beetje meer rust? Het gaat lekker met je zeg je, dan mag je toch ook best wel een beetje meer gas terugnemen? Of is dat zo'n ramp soms? (en voor wie is het een ramp?)
En ja je mag een beetje gas terugnemen maar ik heb de neiging om gewoon helemaal geen gas te geven als je begrijpt wat ik bedoel...
Hoe weet je zo zeker dat jij het probleem bent? het is duidelijk dat het probleem wel bij jou ligt (dat jij het probleem hebt), maar dat jij het probleem ook daadwerkelijk bent, blijkt m.i. nergens uit. Waarom praat je jezelf zo naar beneden?quote:
[..]
Bedoelde meer dat mijn leven zelf goed is..Ik heb niks te klagen technisch zien met míjn leven. Maar het probleem is dat ík het probleem bén en máák hier. Het leven zelf is geen probleem maar heb het gevoel dat ik zelf het probleem ben..De mensen en de omgeving rondom mij zijn niet het probleem.. dat ben ik zelf..
En ja je mag een beetje gas terugnemen maar ik heb de neiging om gewoon helemaal geen gas te geven als je begrijpt wat ik bedoel...
Ik snap trouwens wel dat je dit zo uitlegt, omdat dit zo voor je voelt. Maar je weet ook dat je blijkbaar ook veel moeite hebt om duidelijkheid te krijgen over wat je nou exact voelt (alsof je het geen naam kunt geven).
Je kan toch ook stellen dat als je weet dat je een gevoel expres fout zou kunnen labelen, maar besluit om dat niet te doen (gevolg: Je hebt een gevoel en kan het ook ervaren en beschrijven enzo, maar niet benoemen en/of geen echte naam geven), dat je ook je onbewust zou kunnen zijn dat je een gevoel van jezelf foutief hebt gelabeld en daarin bent gaan geloven. Als je het al pikt om je kamerdeur weg te laten halen (wat ik trouwens nog steeds een absurd idee vind) maar je zelf ook wel aanvoelt dat dit gewoon raar is (ten slotte is het iets wat je in dit topic al vrij snel vanuit jezelf hebt benoemd, dus dat is je echt wel opgevallen denk ik), dan weet je toch wel dat er in elk geval 'iets' aan dat gevoel niet klopt?
het gevoel dat er iets met je gevoel niet klopt, kan ook zijn omdat je dat gevoel een verkeerde betekenis hebt gegeven (in dit geval dat je het een andere naam hebt gegeven).
Je hebt je niet voor niets hier aangemeld, blijkbaar was je over sommige dingen toch (diep) ontevreden en wil je daar ook wat aan doen...al weet je nog niet wat precies.
Juist hoe kleiner en onschuldiger het is hoe leuker ik het vindquote:
[..]
Je vergeet het geluid van de wind door hogere boomtoppen waardoor je de bladeren hoort
Snap ik. Maar vond het wel een leuke vondst die ik even met je wilde delen
Je hebt het gehad met welk neppe en welk geforceerde gedoe?
[..]
Ik vind het nog steeds lastig om dingen weg te gooien. Wat mij wel beter is gelukt, is om gewoon veel minder in huis te halen (alleen dat wat voor mij het meest essentieel is).
Dingen die fysiek veel kleiner zijn (zoals oude bioscoopkaartjes) bewaar ik wel nog (bij m'n dagboeken)
Zoals libelles?quote:
[..]
Juist hoe kleiner en onschuldiger het is hoe leuker ik het vind
Of doel je meer op jonge dieren zoals bokvoorbeeld kittens? Want dat hebben wel meer mensen toch?
Ik ben het probleem omdat er telkens mensen mij willen helpen of van mij houden. Maar ik heb gevoel dat die mensen van het verkeerde iets houden. Waarom ben ik verkeerd/ fout... omdat ik nog nooit iemand echt goed heb kunnen helpen, omdat ik nooit iets voor iets of iemand heb kunnen betekenen maar andersom zijn er wel genoeg mensen die wat voor mij zouden kunnen geven. Ik heb het gevoel dat ik alleen maar neem neem neem maar niet geef..... Daarom voel ik mij ook egoïstisch en slecht. Ik zit nu ook een soort van jou tijd te vreten.. jij kan wel iets voor mij betekenen maar ik kan niks voor jou betekenen.quote:
[..]
Hoe weet je zo zeker dat jij het probleem bent? het is duidelijk dat het probleem wel bij jou ligt (dat jij het probleem hebt), maar dat jij het probleem ook daadwerkelijk bent, blijkt m.i. nergens uit. Waarom praat je jezelf zo naar beneden?
Ik snap trouwens wel dat je dit zo uitlegt, omdat dit zo voor je voelt. Maar je weet ook dat je blijkbaar ook veel moeite hebt om duidelijkheid te krijgen over wat je nou exact voelt (alsof je het geen naam kunt geven).
Je kan toch ook stellen dat als je weet dat je een gevoel expres fout zou kunnen labelen, maar besluit om dat niet te doen (gevolg: Je hebt een gevoel en kan het ook ervaren en beschrijven enzo, maar niet benoemen en/of geen echte naam geven), dat je ook je onbewust zou kunnen zijn dat je een gevoel van jezelf foutief hebt gelabeld en daarin bent gaan geloven. Als je het al pikt om je kamerdeur weg te laten halen (wat ik trouwens nog steeds een absurd idee vind) maar je zelf ook wel aanvoelt dat dit gewoon raar is (ten slotte is het iets wat je in dit topic al vrij snel vanuit jezelf hebt benoemd, dus dat is je echt wel opgevallen denk ik), dan weet je toch wel dat er in elk geval 'iets' aan dat gevoel niet klopt?
het gevoel dat er iets met je gevoel niet klopt, kan ook zijn omdat je dat gevoel een verkeerde betekenis hebt gegeven (in dit geval dat je het een andere naam hebt gegeven).
Je hebt je niet voor niets hier aangemeld, blijkbaar was je over sommige dingen toch (diep) ontevreden en wil je daar ook wat aan doen...al weet je nog niet wat precies.
En dit heb ik niet alleen met jou... maar dat heb ik met alles. En al die mensen om mij waarvan ik neem heb ik ook het gevoel dat ik ze allemaal misbruik. Ze houden wel van mij... maar ze houden van de verkeerde persoon... Als ik weg zou zijn zou het ze veel verdriet doen omdat ze zo erg hun best hebben gedaan voor mij maar achteraf is het beter als ik niet bestond want dan zouden zij zich ook gelukkiger voelen. Ik maak mensen ongelukkig maar dat hebben ze zelf nog niet door omdat ik zo aardig lijk te zijn. En mensen willen juist hulp aanbieden aan diegene die er niet om vragen. Jij zou mij waarschijnlijk ook niet geholpen als ik gezegd zou hebben 'magnetronkoffie... je moet en zal me nu helpen!!11'
Het is niet dat ik geen hulp wil... ik wil wel hulp maar ik wil ook weer niet energie van anderen vreten. Als anderen iets voor mij kunnen betekenen wil ik ook iets voor hun betekenen maar dat kan ik dus niet ook al wil ik dat... meestal weigeren ze mijn hulp omdat ze denken dat ik al genoeg heb aan mezelf (met name mijn zusje bijvoorbeeld)
Dat is juist wat mij ongelukkig maakt. Want ik heb geen capaciteiten om anderen of iets te helpen. En je zou kunnen zeggen 'ja je kan vrijwiliigerswerk doen om wat voor pietje te kunnen betekenen' maar dat is ook niet wat ik bedoel.... ik wil iets betekenen voor de mensen die ook iets voor míj hebben betekent.
Nee nee.. dat bedoel ik niet. Maar ik vind kleine dingen steentjes, een theekopje etc. veel leuker om te krijgen van mensen dan bijvoorbeeld dure dingen zoals een gloednieuwe telefoon of iets ander praktisch....zoals een boormachine.. Het zijn handige dingen maar ja kan het niet goed uitleggen maar ik vind kleine dingen die je zelf met zorg hebt uitgekozen en die niet eens zoveel geld kosten veel leuker.quote:
[..]
Zoals libelles?
Of doel je meer op jonge dieren zoals bokvoorbeeld kittens? Want dat hebben wel meer mensen toch?
Weet niet meer wat mijn doel precies is. Heb er in het verleden tientallen gehad en het leidde nergens naar... en toen had iemand gezegd tegen mij 'go with the flow'....quote:
Je moet toch ook een doel hebben in je leven? Ook emotioneel gezien. Je bent toch geen robot?
Bijna niemand blijkt zijn doelen te kunnen waar maken... hoeft niet te betekenen dat ze dan meteen ongelukkig zijn.. maar ik denk dat het geen doel hebben niet echt heel groot inpact op mijn 'problemen' heeft...
Wat doe je voor anderen wat niet als "voor hun bruikbare hulp" wordt opgevat? Op welke manier bied je hulp en wat voor hulp willen ze liever?quote:
[..]
Ik ben het probleem omdat er telkens mensen mij willen helpen of van mij houden. Maar ik heb gevoel dat die mensen van het verkeerde iets houden. Waarom ben ik verkeerd/ fout... omdat ik nog nooit iemand echt goed heb kunnen helpen, omdat ik nooit iets voor iets of iemand heb kunnen betekenen maar andersom zijn er wel genoeg mensen die wat voor mij zouden kunnen geven. Ik heb het gevoel dat ik alleen maar neem neem neem maar niet geef..... Daarom voel ik mij ook egoïstisch en slecht. Ik zit nu ook een soort van jou tijd te vreten.. jij kan wel iets voor mij betekenen maar ik kan niks voor jou betekenen.
En dit heb ik niet alleen met jou... maar dat heb ik met alles. En al die mensen om mij waarvan ik neem heb ik ook het gevoel dat ik ze allemaal misbruik. Ze houden wel van mij... maar ze houden van de verkeerde persoon... Als ik weg zou zijn zou het ze veel verdriet doen omdat ze zo erg hun best hebben gedaan voor mij maar achteraf is het beter als ik niet bestond want dan zouden zij zich ook gelukkiger voelen. Ik maak mensen ongelukkig maar dat hebben ze zelf nog niet door omdat ik zo aardig lijk te zijn. En mensen willen juist hulp aanbieden aan diegene die er niet om vragen. Jij zou mij waarschijnlijk ook niet geholpen als ik gezegd zou hebben 'magnetronkoffie... je moet en zal me nu helpen!!11'
Het is niet dat ik geen hulp wil... ik wil wel hulp maar ik wil ook weer niet energie van anderen vreten. Als anderen iets voor mij kunnen betekenen wil ik ook iets voor hun betekenen maar dat kan ik dus niet ook al wil ik dat... meestal weigeren ze mijn hulp omdat ze denken dat ik al genoeg heb aan mezelf (met name mijn zusje bijvoorbeeld)
Dat is juist wat mij ongelukkig maakt. Want ik heb geen capaciteiten om anderen of iets te helpen. En je zou kunnen zeggen 'ja je kan vrijwiliigerswerk doen om wat voor pietje te kunnen betekenen' maar dat is ook niet wat ik bedoel.... ik wil iets betekenen voor de mensen die ook iets voor míj hebben betekent.
Want blijkbaar probeer je wel te helpen, maar wellicht 'zien' ze dat niet??
Ik weet het ook niet precies hoor.
Oké, duidelijkquote:
[..]
Nee nee.. dat bedoel ik niet. Maar ik vind kleine dingen steentjes, een theekopje etc. veel leuker om te krijgen van mensen dan bijvoorbeeld dure dingen zoals een gloednieuwe telefoon of iets ander praktisch....zoals een boormachine.. Het zijn handige dingen maar ja kan het niet goed uitleggen maar ik vind kleine dingen die je zelf met zorg hebt uitgekozen en die niet eens zoveel geld kosten veel leuker.
Dit is verder trouwens helemaal niet zo raar. Tenminste, ik vind dit niet raar. De waarde die die dingen voor jou hebben, is de emotionele waarde die je die dingen geeft.
Wat wil je zelf? Welke dingen vind jij belangrijk? Blijkbaar wil je graag helpen?quote:
[..]
Weet niet meer wat mijn doel precies is. Heb er in het verleden tientallen gehad en het leidde nergens naar... en toen had iemand gezegd tegen mij 'go with the flow'....
Bijna niemand blijkt zijn doelen te kunnen waar maken... hoeft niet te betekenen dat ze dan meteen ongelukkig zijn.. maar ik denk dat het geen doel hebben niet echt heel groot inpact op mijn 'problemen' heeft...
Ik weet trouwens niet meer waarom ik je deze vraag gesteld heb, dus als jij het ook prima vindt, kunnen we deze 'tak' wel even laten zitten
Ik was trouwens even met wat andere dingen bezig, zat even niet op fok
ja accepteer dat de rest van je leven alleen kut is omdat je iedere dag door de regen naar je werk moet met die vervelende collega die een mooiere man heeft en daarna raak je zwanger en dat was het dan..quote:
Stabiliteit komt met accepteren. Accepteer je mindere en betere punten. Veranderen hoeft helemaal niet. Je bent wie je bent en niemand is perfect. Wel is het fijn te weten waar je niet zo sterk in bent en waarin wel. Zo kan je voorkomen dat je in je eigen valkuilen stapt. Dit is een proces waar tijd voor nodig is. Gun jezelf die tijd.
Verder is het wellicht een goed idee om "iets" te gaan doen. Mijmeren op je kamer of een bankje helpt je niet veel verder. Geef jezelf een doel. Ga sporten bijvoorbeeld of een hobby.
of je doet dat niet en doet er wat aan
O dat geeft niet hoor... Het verbaasd mij eigenlijk wel dat je nog niet gek bent geworden met mijn gezeur..;( je moet het vooral eerlijk zeggen hoor wanneer je er even geen zin in hebt. Je bent tot helemaal niets verplicht hé..quote:
[..]
Wat doe je voor anderen wat niet als "voor hun bruikbare hulp" wordt opgevat? Op welke manier bied je hulp en wat voor hulp willen ze liever?
Want blijkbaar probeer je wel te helpen, maar wellicht 'zien' ze dat niet??
Ik weet het ook niet precies hoor.
[..]
Oké, duidelijk
Dit is verder trouwens helemaal niet zo raar. Tenminste, ik vind dit niet raar. De waarde die die dingen voor jou hebben, is de emotionele waarde die je die dingen geeft.
[..]
Wat wil je zelf? Welke dingen vind jij belangrijk? Blijkbaar wil je graag helpen?
Ik weet trouwens niet meer waarom ik je deze vraag gesteld heb, dus als jij het ook prima vindt, kunnen we deze 'tak' wel even laten zitten
Ik was trouwens even met wat andere dingen bezig, zat even niet op fok
Ik merk dat sommige mensen mij niet kunnen of willen vertrouwen. Mijn eigen zusje doet dat niet eens en dat heeft mijn moeder ook zelf gezegd.. ze vertelde een keef dat mijn zusje ergens erg druk om maakte (was iets voor school) maar terwijl ik het antwoord wist op dat waar ze naar zocht kwam ze niet naar mij toe. Mijn moeder zei tegen mij 'ja je zusje wilde je niet lastigvallen' Ze denkt dat ik niet enotioneel stabiel ben om nog meer problemen aan te horen.. terwijl ik dat juist alleen maar fijn vind omdat het mij tegelijk een beetje afleid van mijn dingen plus... ik kan wat betekenen voor haar en haar helpen.. maar ik merk dat dit ook zo gaat bij andere mensen. Maar die nemen dan vanzelf ook afstand van mij...daarom zeg ik ook niks meer tegen vriendinnen en dergelijke. Daarvan heb ik weer geleerd.. maar ik zit het meeste mee over mijn zusje.
En met 'iets betekenen voor de wereld en voor anderen bedoel ik ook.. dat ik iets heb wat mij onderscheid van andere mensen en op mijn eigen manier iets te bijdragen aan de wereld/ of omgeving. Maar ik ben nergens echt goed in..(heeft niks met een slecht zelfbeeld te maken) het is een feit.. Ik ben niet eens goed in behulpzaam zijn..want behulpzaam ben ik misschien wel alleen maar omdat ik aardig gevonden wil worden? Ik doe zoveel dingen onbewust waarvan ik mij pas later bewust van ben. Dan lijkt het steeds alsof ik lekler bezig ben..en dan schijnt het toch alleen maar om mijzelf te gaan.. daarom voel ik mij erg egoïstisch en mensen kunnen beter ver wegblijven van egoïstische mensen.
Vandaag voelde ik mij trouwens wel wat beter
Het was dan wel wat nattig weer maar ik ben goed tot rust gekomen en ik krijg ergens toch weer een beetje kracht om nog niet op te geven. Weet nog niet welke kant ik precies op wil gaan.. maar ik ben wel weer bereid om na de 53e mislukte weg toch door te gaan. Ik schaam mij dat ik nog jong ben en al zulke gedachten heb terwijl.ik het vergeleken met anderen het goed heb. En sommige mensen (zoals jij dus) hebben er ook jarenlang overgedaan om die vrede te vinden en het is je toch gelukt..ik ga gewoon verder met mijn best doen. Weet niet tot waar ik eindig.. maar ik wil pas de hoop opgeven als ik echt alles heb geprobeerd. Mijzelf verliezen heb ik al gedaan en misschien zal ik dat nog meer doen...maar ik ga het toch proberen. Weet alleen nog niet precies hoe en wat...
Het was dan wel wat nattig weer maar ik ben goed tot rust gekomen en ik krijg ergens toch weer een beetje kracht om nog niet op te geven. Weet nog niet welke kant ik precies op wil gaan.. maar ik ben wel weer bereid om na de 53e mislukte weg toch door te gaan. Ik schaam mij dat ik nog jong ben en al zulke gedachten heb terwijl.ik het vergeleken met anderen het goed heb. En sommige mensen (zoals jij dus) hebben er ook jarenlang overgedaan om die vrede te vinden en het is je toch gelukt..ik ga gewoon verder met mijn best doen. Weet niet tot waar ik eindig.. maar ik wil pas de hoop opgeven als ik echt alles heb geprobeerd. Mijzelf verliezen heb ik al gedaan en misschien zal ik dat nog meer doen...maar ik ga het toch proberen. Weet alleen nog niet precies hoe en wat...
Je voorbeeld is niet de meest perfecte/ wat vreemd maar ik begrijp je punt wel en het komt ongeveer tot hetzelfde neer van wat ik vind. Alleen jezelf veranderen op een juiste manier is nog iets wat erg lastig kan zijn. Zo ervaar ik het dan tenminste.. maar dat is nog altijd beter dan jezelf accepteren zoals je bent (als je dus daadwerkelijk niet goed bent)quote:
[..]
ja accepteer dat de rest van je leven alleen kut is omdat je iedere dag door de regen naar je werk moet met die vervelende collega die een mooiere man heeft en daarna raak je zwanger en dat was het dan..
of je doet dat niet en doet er wat aan
Waarom verbaast dat jou?quote:
[..]
O dat geeft niet hoor... Het verbaasd mij eigenlijk wel dat je nog niet gek bent geworden met mijn gezeur..;( je moet het vooral eerlijk zeggen hoor wanneer je er even geen zin in hebt. Je bent tot helemaal niets verplicht hé..
Maak je maar niet druk, ik kan prima mijn grenzen aangeven
En als ik hier niet had willen posten, dan had ik dat ook niet gedaan
Vind je je zelf onbetrouwbaar?quote:Ik merk dat sommige mensen mij niet kunnen of willen vertrouwen. Mijn eigen zusje doet dat niet eens en dat heeft mijn moeder ook zelf gezegd.. ze vertelde een keef dat mijn zusje ergens erg druk om maakte (was iets voor school) maar terwijl ik het antwoord wist op dat waar ze naar zocht kwam ze niet naar mij toe. Mijn moeder zei tegen mij 'ja je zusje wilde je niet lastigvallen' Ze denkt dat ik niet enotioneel stabiel ben om nog meer problemen aan te horen.. terwijl ik dat juist alleen maar fijn vind omdat het mij tegelijk een beetje afleid van mijn dingen plus... ik kan wat betekenen voor haar en haar helpen.. maar ik merk dat dit ook zo gaat bij andere mensen. Maar die nemen dan vanzelf ook afstand van mij...daarom zeg ik ook niks meer tegen vriendinnen en dergelijke. Daarvan heb ik weer geleerd.. maar ik zit het meeste mee over mijn zusje.
Wat vind je zelf eigenlijk van dingen zoals liegen tegen iemand?
En wat heb je precies geleerd?
Ik kan natuurlijk niet zeggen dat je per definitie een emotioneel instabiel iemand bent, maar als ik zo lees wat je (ook in het dagelijks leven) zo meemaakt, dan verbaast het me niks dat het je 'wat' doet...das voor mij een beetje een open deur.
Dat laatste ben ik met je eens. Ik vind het trouwens wel een doordenkertje, waarom wil je aardig gevonden worden? Of je nergens echt goed in bent weet ik niet, maar blijkbaar heb je qua scholing wel het één en ander weten te bereiken.quote:En met 'iets betekenen voor de wereld en voor anderen bedoel ik ook.. dat ik iets heb wat mij onderscheid van andere mensen en op mijn eigen manier iets te bijdragen aan de wereld/ of omgeving. Maar ik ben nergens echt goed in..(heeft niks met een slecht zelfbeeld te maken) het is een feit.. Ik ben niet eens goed in behulpzaam zijn..want behulpzaam ben ik misschien wel alleen maar omdat ik aardig gevonden wil worden? Ik doe zoveel dingen onbewust waarvan ik mij pas later bewust van ben. Dan lijkt het steeds alsof ik lekler bezig ben..en dan schijnt het toch alleen maar om mijzelf te gaan.. daarom voel ik mij erg egoïstisch en mensen kunnen beter ver wegblijven van egoïstische mensen.
Ik heb na mijn middelbare school nooit meer een opleiding afgemaakt wegens diverse redenen.
Ik ben zelf een beetje allergisch voor egoïstische mensen, maar merk bij jou niet zozeer egoïsme, maar eerder schuldgevoel. Alsof je je schuldig zou moeten voelen omdat iemand vrijwillig berichten met jou tikt.
Om de één of andere reden lijkt bij jou bij aardig wat mensen uit je eigen sociale omgeving het één en ander mis te gaan. Ik zou daar zelf ook niet happy mee zijn.
Tis ook een kwestie van jezelf leren kennen en weten wat voor jou werkt. Als je van jezelf weet dat je van kleine dingetjes houdt, dan zal (bijvoorbeeld) het jezelf 'verbieden' van deze dingetjes averechts gaan werken, ook al zegt je omgeving dat het zo juist wel beter voor je is.quote:
[..]
Je voorbeeld is niet de meest perfecte/ wat vreemd maar ik begrijp je punt wel en het komt ongeveer tot hetzelfde neer van wat ik vind. Alleen jezelf veranderen op een juiste manier is nog iets wat erg lastig kan zijn. Zo ervaar ik het dan tenminste.. maar dat is nog altijd beter dan jezelf accepteren zoals je bent (als je dus daadwerkelijk niet goed bent)
Je ouders denken blijkbaar dat het beter voor je is om die deur weg te halen, maar jij voelt en weet zelf ook wel dat dat niet zo is, ook al zou 't zomaar kunnen dat je (mede door het doorzettingsvermogen/de pusherigheid van je ouders) daaraan bent gaan twijfelen. Dat je twijfels hebt over je eigen gevoelens.
Zodra je je jezelf gaat verwerpen, (hier moest ik even over nadenken) ga je tegen jezelf vechten en dat win je nooit.
Het is denk ik sowieso wel lastig om je eigen gevoel te vertrouwen zolang je 'bewijs' hebt dat dat niet zo is. Ik weet niet zo goed wat ik daarmee moet eigenlijk.
[ Bericht 1% gewijzigd door magnetronkoffie op 05-04-2016 05:36:08 ]
Het is niet zozeer dat ik mij schuldig voel dat ik met jou praat. Alleen heb jij misschien het idee gekregen dat je mij zou kunnen helpen... Tot nu toe ben ik nog niet echt tot een oplossing gekomen. (Ik voel me wel iets beter en ik heb wel een soort van kracht gekregen om toch door te gaan. Ook omdat ik dus weet dat jij dat ook hebt gedaan en inmiddels al heel wijs bent geworden) Maar ik ben alleen bang dat mocht ik nog niet tot een oplossing zijn gekomen... Dan heb jij ook soort van je tijd verspilt aan mij met het tikken op de computer... Dat ik nog niet helemaal tot een oplossing ben gekomen is natuurlijk niet jouw schuld. Ik weet wel dat een oplossing vinden niet zomaar 123 gaat. Maar ik ben bang voor het geval dat.... Ook omdat ik eerder van alles heb geprobeerd en niks werkte.. en zelfs integendeel werkte waardoor ik nu alleen maar door de war ben van wat nu goed of fout is en dat ik niet eens meer weet wat of wie ik ben.quote:
[..]
Waarom verbaast dat jou?
Maak je maar niet druk, ik kan prima mijn grenzen aangeven
En als ik hier niet had willen posten, dan had ik dat ook niet gedaan
[..]
Vind je je zelf onbetrouwbaar?
Wat vind je zelf eigenlijk van dingen zoals liegen tegen iemand?
En wat heb je precies geleerd?
Ik kan natuurlijk niet zeggen dat je per definitie een emotioneel instabiel iemand bent, maar als ik zo lees wat je (ook in het dagelijks leven) zo meemaakt, dan verbaast het me niks dat het je 'wat' doet...das voor mij een beetje een open deur.
[..]
Dat laatste ben ik met je eens. Ik vind het trouwens wel een doordenkertje, waarom wil je aardig gevonden worden? Of je nergens echt goed in bent weet ik niet, maar blijkbaar heb je qua scholing wel het één en ander weten te bereiken.
Ik heb na mijn middelbare school nooit meer een opleiding afgemaakt wegens diverse redenen.
Ik ben zelf een beetje allergisch voor egoïstische mensen, maar merk bij jou niet zozeer egoïsme, maar eerder schuldgevoel. Alsof je je schuldig zou moeten voelen omdat iemand vrijwillig berichten met jou tikt.
Om de één of andere reden lijkt bij jou bij aardig wat mensen uit je eigen sociale omgeving het één en ander mis te gaan. Ik zou daar zelf ook niet happy mee zijn.
Ik weet niet echt hoe ik tegenover liegen sta. Het hangt sterk af van de situatie en mate waarin met liegt geloof ik. Maar dat is toch met alles zo?
Dat aardig gevonden willen worden doe ik onbewust naar mijn gevoel.. En je vroeg waarom ik aardig gevonden wil worden... Wie wilt dat niet? Ik weet niet precies maar het zou kunnen dat aardig gevonden worden bevestigt misschien het idee dat je als een goed mens wordt gezien en dat je het waard bent om te leven omdat je wat bijdraagt aan jezelf en de mensen om je heen.
En hier kom ik misschien niet egoïstisch over maar je leest nu alles ongeveer (ja ik probeer zo goed te beschrijven wat ik precies voel en denk alleen het klopt naar mijn gevoel nog steeds niet helemaal... Het is enorm lastig om het te beschrijven)
Vanuit mijn ogen en niet vanuit de ogen van de ander. Daaruit zou je kunnen opmaken dat ik weleens egoïstisch zou kunnen zijn. Vanuit mijn ogen weet ik ook dat ik dat ben maar mensen geloven de ander volgens mij nooit wanneer diegene zelf zegt 'ik ben egoïstisch of iets dergelijks negatief. Veel mensen denken dan gelijk dat die persoon een negatief zelfbeeld maar het zou net zo goed een realistisch zelfbeeld kunnen zijn en de waarheid. En dan geloven die andere mensen de persoon nog steeds niet dat diegene egoïstisch is omdat die het zelf zegt maar waarom weet ik ook niet want het zou net zo goed de waarheid kunnen zijn.
En nu ben ik dus bezig om minder egoistisch te zijn maar nu lijk ik in een fase te zitten waarin ik niks meer van mij zelf geloof. Wanneer ik aardig ben tegen iets of iemand zegt mijn gevoel.of hoofd tegen mij een paar uren later 'psst was dat wel oprecht?? Volgensmij deed je dat alleen maar voor jezelf'
[ Bericht 0% gewijzigd door Anoniem_anoniem op 05-04-2016 08:53:53 ]
Ik weet wel dat die pusherigheid van mijn ouders niet zo best is...maar geen enkele ouder doet het perfect. En ze vallen wel mee vergeleken met andere ouders die ik lees en die hun kind helemaal verwaarlozen.quote:
[..]
Tis ook een kwestie van jezelf leren kennen en weten wat voor jou werkt. Als je van jezelf weet dat je van kleine dingetjes houdt, dan zal (bijvoorbeeld) het jezelf 'verbieden' van deze dingetjes averechts gaan werken, ook al zegt je omgeving dat het zo juist wel beter voor je is.
Je ouders denken blijkbaar dat het beter voor je is om die deur weg te halen, maar jij voelt en weet zelf ook wel dat dat niet zo is, ook al zou 't zomaar kunnen dat je (mede door het doorzettingsvermogen/de pusherigheid van je ouders) daaraan bent gaan twijfelen. Dat je twijfels hebt over je eigen gevoelens.
Zodra je je jezelf gaat verwerpen, (hier moest ik even over nadenken) ga je tegen jezelf vechten en dat win je nooit.
Het is denk ik sowieso wel lastig om je eigen gevoel te vertrouwen zolang je 'bewijs' hebt dat dat niet zo is. Ik weet niet zo goed wat ik daarmee moet eigenlijk.
En je zei het doorzettingsvermogen van mijn ouders waaraan ik twijfelde... Dat klopt niet helemaal.. het is meer dat ik twijfel aan mijn eigen doorzettingsvermogen.
En ja je laatste alinea klopt helemaal..
alleen waarom win je het nooit om tegen jezelf te vechten? Dat snap ik niet helemaal..
Met het doorzettingsvermogen(en pusherigheid!!! Die 2 waren samen over je ouders en beide negatief) van je ouders doelde ik op het feit dat ze jou verkeerd gespiegeld lijken te hebben en zien dat het niet werkt en dan toch dingetjes blijven proberen die eigenlijk net zo 'effectief' zijn (zoals het weghalen van je deur).quote:
[..]
Ik weet wel dat die pusherigheid van mijn ouders niet zo best is...maar geen enkele ouder doet het perfect. En ze vallen wel mee vergeleken met andere ouders die ik lees en die hun kind helemaal verwaarlozen.
En je zei het doorzettingsvermogen van mijn ouders waaraan ik twijfelde... Dat klopt niet helemaal.. het is meer dat ik twijfel aan mijn eigen doorzettingsvermogen.
En ja je laatste alinea klopt helemaal..
alleen waarom win je het nooit om tegen jezelf te vechten? Dat snap ik niet helemaal..
Dit soort acties..waarom moeite nemen jou zo te confronteren met het feit dat (onder andere) je je graag wilt isoleren? Dat is namelijk niet iets wat slecht is op zich.
Wat je andere post betreft: Wellicht dat niemand jou een oplossing kan geven, omdat die oplossing vanuit jouzelf moet komen. Hoe kan je een antwoord zoeken door anderen te vragen of zij dat antwoord hebben, terwijl jij de enige bent die die vraag zou kunnen beantwoorden?
Ik denk dat je wel gelijk hebt. Sterker nog, ik ben al eerder tegen dingen aangelopen die ik maar niet begreep. En helpen is meer dan alleen maar iemand van antwoorden voorzien. Helpen kan ook zijn dat je iemand faciliteert, zodat die persoon beter in staat is om zelf naar dat antwoord te zoeken.
Ik heb geen exacte antwoorden voor je. Die kan ik ook niet hebben en ik vind dat jammer, maar besef wel dat dat nou eenmaal zo is.
Ik weet heel goed dat wanneer iemand zegt dat ie zelf egoïstisch is, dat dat natuurlijk niet hoeft te kloppen, maar ik weet ook dat het het ook niet uitsluit. Zelf merk ik wel dat veel mensen toch wel moeite hebben om te begrijpen wat ik bedoel. Dan kan ik uitleggen wat ik wil, maar dan is het net alsof ik Chinees tegen ze praat
Ik vind dat (zeer) vermoeiend.
't valt me trouwens wel op hoe afwezig de andere forumleden blijven. Zoals het tot nu toe een beetje gegaan is, hadden we dit gesprek net zo goed op skype gehad kunnen hebben
Hulp zoeken vond ik wel een goeie, maar de hulpverlening...das een heel eigen verhaal op zich.
Ik weet ook niet wat ik je verder nog mee zou kunnen geven. Ik weet niet eens wat je nodig hebt.
Wat ik wel weet (dit schoot me net nog te binnen) is dat je behoefte aan duidelijkheid hebt en normaalgesproken is dit een vorm van structuur die met name je ouders je mee hadden moeten geven. Ik snap wel dat je ouders het ook slechter hadden kunnen doen dan ze gedaan hebben, maar tegelijk praat je hun gedrag jegens jou ook weer goed (want ze doen ook dingen goed). Bijna alle ouders doen dingen goed, maar dat betekent niet dat ze geen fouten maken die wel degelijk een groot effect op hun kind(eren) heeft en heeft gehad.
Dat is wel bij bijna iedereen zo, maar opvoeden is ook iets wat je samen doet. Jij zou daarin ook een stem moeten hebben en die stem wordt schijnbaar niet gehoord (of niet gehoord op een bepaald kritisch punt. Of niet goed opgepakt). Dat is een beetje de indruk die ik onder andere van je kreeg.
Dat is wel bij bijna iedereen zo, maar opvoeden is ook iets wat je samen doet. Jij zou daarin ook een stem moeten hebben en die stem wordt schijnbaar niet gehoord (of niet gehoord op een bepaald kritisch punt. Of niet goed opgepakt). Dat is een beetje de indruk die ik onder andere van je kreeg.
Nou nee..zij hebben zo geleerd dat de kinderen respect moeten hebben voor de ouders. Ik kom uit een andere cultuur dan die jij gewend bent. Maar weet niet of ik mijn afkomst hier durf te zeggen want dan wordt ik wel sneller herkent. Maar bij grote beslissingen etc. wordt er wel naar mijn mening gevraagd (wat ik vervolgens niet echt begrijp want als ik iets zeg wat ze niet bevalt worden ze weer boos) Maar het gaat erom.... als ouder naar je kind luisteren.... nee ze gaan je uitlachen. En ik ben nog best brutaal hoor tegenover mijn ouders vergeleken met de mensen uit het land van mijn afkomst. Ik werd vroeger vaak boos om hoe scheinheilig, en onterecht ze sommige dingen deden. Maar nu heb ik gewoon niet meer de energie om er steeds op in te gaan want ze gaan toch niet luisteren. Soms maken ze ruzie wanneer er visite is.. en wanneer ik nu maar even zeg tegen mijn moeder 'rustig blijven' wordt die visite helemaal kwaad op mij en zeggen ze 'niet bemoeien' (wat dus zondag gebeurde. En die 'visite' is een man die mijn vader al jarenlang kent) En wanneer wanneer ik probeer uit te leggen dat ik er last van heb omdat ik er niet door kan slapen word die man weer boos en schreeuwt weer dat ik niet moet bemoeien. Ik heb eigenlijk mijn hele leven gehoord dat ik mijn mondje dicht moet houden.. naar mij word nooit en niet geluisterd omdat ik nog een kind ben van ze en dat zal ik de rest van mijn leven ook blijven. En dit heb ik ook gehoord van pure Nederlanders dus dat heeft weinig te maken met het cultuur. Nu houd ik mijn mond dicht hoe pijnlijk het ook is maar het is wel het beste. Nu kost het me ook steeds minder moeite om mijn mond dicht te houden omdat ik steeds meer besef dat zij gewoon in een andere cultuur zijn opgevoed en gewoon niet beter weten...ze hebben ook heimwee naar hun eigen land etc. En ja ze reageren hun frustratie op ons af.quote:
Wat ik wel weet (dit schoot me net nog te binnen) is dat je behoefte aan duidelijkheid hebt en normaalgesproken is dit een vorm van structuur die met name je ouders je mee hadden moeten geven. Ik snap wel dat je ouders het ook slechter hadden kunnen doen dan ze gedaan hebben, maar tegelijk praat je hun gedrag jegens jou ook weer goed (want ze doen ook dingen goed). Bijna alle ouders doen dingen goed, maar dat betekent niet dat ze geen fouten maken die wel degelijk een groot effect op hun kind(eren) heeft en heeft gehad.
Dat is wel bij bijna iedereen zo, maar opvoeden is ook iets wat je samen doet. Jij zou daarin ook een stem moeten hebben en die stem wordt schijnbaar niet gehoord (of niet gehoord op een bepaald kritisch punt. Of niet goed opgepakt). Dat is een beetje de indruk die ik onder andere van je kreeg.
Elk op een andere manier.
En ja ik mis een bijhoorlijk structuur van duidelijkheid en mijn ouders hebben die ook totaal niet en dat weten ze ook. Ik heb het een keer tegen ze gezegd toen zij míj beschuldigden dat ik niet duidelijk was waarop mijn moeder zei 'ja maar wij zijn al oud en wij kunnen het moeilijk veranderen. En wij zijn misschien niet duidelijk maar wij verdienen toch aardig en we hebben alles. Jullie zijn nog jong en jullie moeten gewoon goede dingen van ons overnemen en de slechte niet. Waarom doen jullie dat dan niet als jullie er bewust van zijn dat we niet duidelijk zijn etc.' Toen verklaarde ze ons dus lui (ik en mijn zusje) en dat we een excuus waren aan het zoeken door aan ouders schuld te geven terwijl we zelf kunnen veranderen zei ze.quote:
Wat ik wel weet (dit schoot me net nog te binnen) is dat je behoefte aan duidelijkheid hebt en normaalgesproken is dit een vorm van structuur die met name je ouders je mee hadden moeten geven. Ik snap wel dat je ouders het ook slechter hadden kunnen doen dan ze gedaan hebben, maar tegelijk praat je hun gedrag jegens jou ook weer goed (want ze doen ook dingen goed). Bijna alle ouders doen dingen goed, maar dat betekent niet dat ze geen fouten maken die wel degelijk een groot effect op hun kind(eren) heeft en heeft gehad.
Dat is wel bij bijna iedereen zo, maar opvoeden is ook iets wat je samen doet. Jij zou daarin ook een stem moeten hebben en die stem wordt schijnbaar niet gehoord (of niet gehoord op een bepaald kritisch punt. Of niet goed opgepakt). Dat is een beetje de indruk die ik onder andere van je kreeg.
Het verbaasd mij niet eens zo erg waarom de andere forumleden niet reageren.. denk dat ze gewoon niet weten wat ze met mij aanmoeten. En hier zeggen sommigen het al... dat ze niet weten hoe ze mij kunnen helpen..quote:
[..]
Met het doorzettingsvermogen(en pusherigheid!!! Die 2 waren samen over je ouders en beide negatief) van je ouders doelde ik op het feit dat ze jou verkeerd gespiegeld lijken te hebben en zien dat het niet werkt en dan toch dingetjes blijven proberen die eigenlijk net zo 'effectief' zijn (zoals het weghalen van je deur).
Dit soort acties..waarom moeite nemen jou zo te confronteren met het feit dat (onder andere) je je graag wilt isoleren? Dat is namelijk niet iets wat slecht is op zich.
Wat je andere post betreft: Wellicht dat niemand jou een oplossing kan geven, omdat die oplossing vanuit jouzelf moet komen. Hoe kan je een antwoord zoeken door anderen te vragen of zij dat antwoord hebben, terwijl jij de enige bent die die vraag zou kunnen beantwoorden?
Ik denk dat je wel gelijk hebt. Sterker nog, ik ben al eerder tegen dingen aangelopen die ik maar niet begreep. En helpen is meer dan alleen maar iemand van antwoorden voorzien. Helpen kan ook zijn dat je iemand faciliteert, zodat die persoon beter in staat is om zelf naar dat antwoord te zoeken.
Ik heb geen exacte antwoorden voor je. Die kan ik ook niet hebben en ik vind dat jammer, maar besef wel dat dat nou eenmaal zo is.
Ik weet heel goed dat wanneer iemand zegt dat ie zelf egoïstisch is, dat dat natuurlijk niet hoeft te kloppen, maar ik weet ook dat het het ook niet uitsluit. Zelf merk ik wel dat veel mensen toch wel moeite hebben om te begrijpen wat ik bedoel. Dan kan ik uitleggen wat ik wil, maar dan is het net alsof ik Chinees tegen ze praat
Ik vind dat (zeer) vermoeiend.
't valt me trouwens wel op hoe afwezig de andere forumleden blijven. Zoals het tot nu toe een beetje gegaan is, hadden we dit gesprek net zo goed op skype gehad kunnen hebben
Hulp zoeken vond ik wel een goeie, maar de hulpverlening...das een heel eigen verhaal op zich.
Ik weet ook niet wat ik je verder nog mee zou kunnen geven. Ik weet niet eens wat je nodig hebt.
Aziëquote:
@ts kun je iets meer vertellen over je afkomst? Werelddeel ofzo :p
Sorry voor verlate reactie. Tis een beetje een rommeltje hier, maar working on itquote:
[..]
Het verbaasd mij niet eens zo erg waarom de andere forumleden niet reageren.. denk dat ze gewoon niet weten wat ze met mij aanmoeten. En hier zeggen sommigen het al... dat ze niet weten hoe ze mij kunnen helpen..
Je zou in principe, gezien je woonplaats, veel keus moeten hebben wat betreft waar je (anoniem) heen zou kunnen gaan, al is het alleen al voor advies.
Ding is dat ik daar niet zo thuis in ben. Wel is er deze sticky R&P / Hulpverlening
Die is alleen al een tijdje niet meer geupdate, dus weet niet zeker of alles wel klopt.
Voordeel van ergens heen gaan is dat je geen sporen achter laat die door leden van je eigen sociale kring (ouders bijvoorbeeld) gevonden zouden kunnen worden (wel duidelijk erbij vermelden dat je anoniem wilt blijven/dat je sociale kring niks mag weten etc).
Ik kan je wel zeggen dat als je eenmaal begint te netwerken, dat het vinden van mensen die je verder kunnen helpen steeds makkelijker lijkt te gaan. In het begin had ik ook zoiets van "oké...en nu?" en ik ben er toevallig allemaal ingerold.
Er zouden veel faciliteiten moeten zijn en alles relatief dichtbij. Maak daar gebruik van (tip).
Die lijst is erg groot en ik weet niet precies wat al die hulpverlening precies doet of in elkaar zit. De GGZ zie ik er ook tussen maar die hoef ik echt nooit meer te zien. Welke zou jij mij dan het beste aanraden. En hoe werkt het allemaal want ik heb echt geen idee.....quote:
[..]
Sorry voor verlate reactie. Tis een beetje een rommeltje hier, maar working on it
Je zou in principe, gezien je woonplaats, veel keus moeten hebben wat betreft waar je (anoniem) heen zou kunnen gaan, al is het alleen al voor advies.
Ding is dat ik daar niet zo thuis in ben. Wel is er deze sticky R&P / Hulpverlening
Die is alleen al een tijdje niet meer geupdate, dus weet niet zeker of alles wel klopt.
Voordeel van ergens heen gaan is dat je geen sporen achter laat die door leden van je eigen sociale kring (ouders bijvoorbeeld) gevonden zouden kunnen worden (wel duidelijk erbij vermelden dat je anoniem wilt blijven/dat je sociale kring niks mag weten etc).
Ik kan je wel zeggen dat als je eenmaal begint te netwerken, dat het vinden van mensen die je verder kunnen helpen steeds makkelijker lijkt te gaan. In het begin had ik ook zoiets van "oké...en nu?" en ik ben er toevallig allemaal ingerold.
Er zouden veel faciliteiten moeten zijn en alles relatief dichtbij. Maak daar gebruik van (tip).
Wat bedoel jij nou met 'rommeltje?'quote:
[..]
Sorry voor verlate reactie. Tis een beetje een rommeltje hier, maar working on it
Je zou in principe, gezien je woonplaats, veel keus moeten hebben wat betreft waar je (anoniem) heen zou kunnen gaan, al is het alleen al voor advies.
Ding is dat ik daar niet zo thuis in ben. Wel is er deze sticky R&P / Hulpverlening
Die is alleen al een tijdje niet meer geupdate, dus weet niet zeker of alles wel klopt.
Voordeel van ergens heen gaan is dat je geen sporen achter laat die door leden van je eigen sociale kring (ouders bijvoorbeeld) gevonden zouden kunnen worden (wel duidelijk erbij vermelden dat je anoniem wilt blijven/dat je sociale kring niks mag weten etc).
Ik kan je wel zeggen dat als je eenmaal begint te netwerken, dat het vinden van mensen die je verder kunnen helpen steeds makkelijker lijkt te gaan. In het begin had ik ook zoiets van "oké...en nu?" en ik ben er toevallig allemaal ingerold.
Er zouden veel faciliteiten moeten zijn en alles relatief dichtbij. Maak daar gebruik van (tip).
[ Bericht 3% gewijzigd door -Phineas- op 06-04-2016 16:29:34 ]
Dit topic heeft fcking veel views maar niemand reageert Ts je mag best blij zijn met magnetronkoffie... Mijn sympathie voor je begint alweer toe te nemen lange frans
Ts je mag best blij zijn met magnetronkoffie... Mijn sympathie voor je begint alweer toe te nemen lange frans
Dat is ook een beetje het probleem. Er zijn zoveel verschillende instanties en stichtingen en regels en specialisaties en informatiepunten en de onderlinge verbanden zijn (afgezien van het feit dat ze per regio ook weer onderling flink kunnen verschillen) voor mensen die niet bekend zijn met de hulpverlening als een bos waar je de juiste boom niet tussen kunt zien staan.quote:
[..]
Die lijst is erg groot en ik weet niet precies wat al die hulpverlening precies doet of in elkaar zit. De GGZ zie ik er ook tussen maar die hoef ik echt nooit meer te zien. Welke zou jij mij dan het beste aanraden. En hoe werkt het allemaal want ik heb echt geen idee.....
Wel opvallend idd dat niemand hier een tip over kan geven. Ik heb wel even voor je gegoogled, tis wel een beetje nattevingerwerk voor mij maar ik heb een beetje geselecteerd waar je op een anonieme laagdrempelige manier zo naar binnen kunt wandelen en waar ze ervaring hebben op veel verschillende vlakken (maar geen diepgaande, maar het voordeel is dat de mensen daar dat wel weer zouden moeten weten) en waarvan ik de indruk heb dat het wel vrijblijvend is (en gratis? Maar dat moet je ook een beetje zelf vragen).
Informeren kan geen kwaad, maar anyway, hier het korte lijstje:
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Protip van iemand die vroeger liever niet wilde dat bekenden (en dan met name ouders enzo) achter mijn hulpverleningstrajecten kwamen: Als deze instanties meerdere locaties hebben, kies dan die uit waar je de grootste kans hebt geen bekenden tegen het lijf te lopen. Het kan natuurlijk altijd misgaan, maar bedenk je dat zolang je niks doet, er ook niks gaat veranderen.
Tip: gezien je afkomst, kan ik me voorstellen dat je angstig bent dat bijvoorbeeld je ouders er toch achter komen dat je "uit de school bent geklapt". Vertel dat -altijd- erbij. Zeg desnoods dat die gedachte alleen al jou superangstig maakt (en al helemaal als het waar is). Zeker als je van allochtone afkomst bent, heb je een goeie kans dat ze daar dan extra rekening mee zullen gaan houden (maar vertrouw er nooit op dat iedereen doet wat ie belooft, er kunnen enorme verschillen zijn in kwaliteit van hulpverleners, zelfs bij dezelfde instantie.
Tip2: Mocht het met jouw specifieke hulpverlener (ik neem het begrip 'hulpverlener' hier expres best breed) totaal niet klikken en/of mocht je je niet veilig voelen (bijvoorbeeld omdat het een man is of geen verstand van jouw komaf heeft, je zou niet de eerste zijn
Zoiets?
Als je meer vragen hebt, dan hoor ik het wel.
Thanksquote:Op woensdag 6 april 2016 16:24 schreef -Phineas- het volgende:
Dit topic heeft fcking veel views maar niemand reageert
Ik vind jouw reacties altijd wel vermakelijk om te lezen hoor. Echt 3 klasses boven het gemiddelde KLBVBLHUILLACH-niveau waar 80% van de fokkers mee gezegend is
edit:
Nou, qua reactie:view-verhouding valt het nog reuze mee..behalve dan dat ik en TS zelf zo'n beetje 80% van alle posts in dit topic hebben gemaaktquote:
Vind dit topic overigens best interessant om te lezen... en denk dat ik niet de enige ben.
quote:
[..]
Dat is ook een beetje het probleem. Er zijn zoveel verschillende instanties en stichtingen en regels en specialisaties en informatiepunten en de onderlinge verbanden zijn (afgezien van het feit dat ze per regio ook weer onderling flink kunnen verschillen) voor mensen die niet bekend zijn met de hulpverlening als een bos waar je de juiste boom niet tussen kunt zien staan.
Wel opvallend idd dat niemand hier een tip over kan geven. Ik heb wel even voor je gegoogled, tis wel een beetje nattevingerwerk voor mij maar ik heb een beetje geselecteerd waar je op een anonieme laagdrempelige manier zo naar binnen kunt wandelen en waar ze ervaring hebben op veel verschillende vlakken (maar geen diepgaande, maar het voordeel is dat de mensen daar dat wel weer zouden moeten weten) en waarvan ik de indruk heb dat het wel vrijblijvend is (en gratis? Maar dat moet je ook een beetje zelf vragen).
Informeren kan geen kwaad, maar anyway, hier het korte lijstje:Die met die inloopspreekuren lijkt mij inderdaad wel het fijnst. Alleen zie ik dat ze max 20 mensen tot 11 uur willen helpen. En in deze link staat dat je minimaal 18 moet zijn... (Ben ik nét niet) Maar geld dit ook voor die spreekuren?SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Protip van iemand die vroeger liever niet wilde dat bekenden (en dan met name ouders enzo) achter mijn hulpverleningstrajecten kwamen: Als deze instanties meerdere locaties hebben, kies dan die uit waar je de grootste kans hebt geen bekenden tegen het lijf te lopen. Het kan natuurlijk altijd misgaan, maar bedenk je dat zolang je niks doet, er ook niks gaat veranderen.
Tip: gezien je afkomst, kan ik me voorstellen dat je angstig bent dat bijvoorbeeld je ouders er toch achter komen dat je "uit de school bent geklapt". Vertel dat -altijd- erbij. Zeg desnoods dat die gedachte alleen al jou superangstig maakt (en al helemaal als het waar is). Zeker als je van allochtone afkomst bent, heb je een goeie kans dat ze daar dan extra rekening mee zullen gaan houden (maar vertrouw er nooit op dat iedereen doet wat ie belooft, er kunnen enorme verschillen zijn in kwaliteit van hulpverleners, zelfs bij dezelfde instantie.
Tip2: Mocht het met jouw specifieke hulpverlener (ik neem het begrip 'hulpverlener' hier expres best breed) totaal niet klikken en/of mocht je je niet veilig voelen (bijvoorbeeld omdat het een man is of geen verstand van jouw komaf heeft, je zou niet de eerste zijn
Zoiets?
Als je meer vragen hebt, dan hoor ik het wel.
Verder is de locatie ook wat ver en ik zie nu ook ineens dat de dagen vallen van maandag tot en met donderdag tot 11 uur 's ochtends en juist doordeweeks kan ik juist niet... Dan moet ik dus uren skippen van school of werk maar mijn ouders weten mijn rooster dus ik weet niet hoe ik ongemerkt daarnaartoe zou kunnen gaan..... Heb jij misschien een idee?
En ik vertrouw vrijwiligers (absoluut niet persoonlijk opvatten) niet zo meer... (Zie eerste pagina over mijn ervaring met de kindertelefoon) En verder ben ik zelf ook weleens naar buurthuizen gegaan omdat ze daar lessen mindfulness gaven maar wat ik merk bij vrijwillige organisaties merk is dat het allemaal zo groot en onpersoonlijk gaat., als je begrijpt wat ik bedoel. (Dat is ook wel logisch want juist omdat het gratis is komen zoveel mensen) En als je een soort van 'lastig persoon' bent dus een persoon die je niet echt kan helpen met de standaard zinnetjes.. Dan willen ze je snel weg hebben en zoeken ze een manier om je weg te laten gaan..omdat ze dus geen antwoord weten te vinden op je vraag/ niet weten wat ze met je aanmoeten.. Ik heb het ook online geprobeerd.. (Dat zijn psychologen/ sociologen etc. in opleiding die je dan online proberen te helpen) Nou ehh...volgens mij heb jij nog 3 maal beter kunnen helpen dan die mensen hoor }:l
Vraag mij af of jij een opleiding hebt gevolgd richting mensen of iets want je lijkt er in ieder geval wel veel vanaf te weten.. en ook omdat je vrijwiligerswerk hebt gedaan etc. Het spookt een beetje door mijn hoofd maar ben jij niet heel toevallig stiekem zelf een psycholoog
Maar ik kan die mensen ook niet kwalijk nemen want kan me wel voorstellen dat het online toch wat lastiger is om op iemand door te dringen. En ik kan wel lappen tekst schrijven maar toch.. Het is toch anders dan face to face omdat je dan beter die persoon kunt begrijpen omdat je de toon hoort van die stem waarop het iets zegt en gewoon alles. Je begrijpt wel wat ik bedoel denk ik..
Maar zelf vind ik het dus fijner om met iemand te praten die wat meer geduldig is, en wel weet waarover hij/ zij praat en dus wel over een bepaalde intellect beheerst om te kunnen verklaren wat er precies met mij nu aan de hand is en wat ik zou kunnen doen...
Als er de mogelijkheid was geweest om gratis met een (afgestudeerde!) psycholoog of iemand te praten die wat kennis had van zaken had ik het echt allang al gedaan.. Als ik erover nadenk...Het enige wat mij tegenhoud is dat ik het geld niet heb
En natuurlijk ook met mijn ouders wordt het lastig want besef hoe maak ik tijd en zorg ik dat ze er niks vanaf weten..
Maar ik doe wel echt mijn best.. Ik probeer nu wel een beetje positiever te kijken Ik wil nog niet mijn leven opgeven voordat ik echt alles heb geprobeerd om mijzelf/ mijn situatie uit de knoop te halen..
Oei, weet ik niet. Waar staat dat van die minimumleeftijd van 18 jaar?quote:
[..]
Die met die inloopspreekuren lijkt mij inderdaad wel het fijnst. Alleen zie ik dat ze max 20 mensen tot 11 uur willen helpen. En in deze link staat dat je minimaal 18 moet zijn... (Ben ik nét niet) Maar geld dit ook voor die spreekuren?
Als je er al bijna bent, dan zou je het evengoed kunnen proberen en de kans dat ze je wegsturen is dan wel aanwezig (regeltjes enzo
), maar je hebt een kans dat je wel iemand treft die je wel de goeie kant op kan sturen. Garantie heb je niet, maar wat iets zoals hulpverlening betreft, moet je maar net de goeie treffen (je hebt dan een portie geluk nodig, zeker in het begin als het nog een nieuwe wereld voor je is, maar later ook nog wel)Gewoon zeggen dat je met iemand hebt afgesproken?quote:Verder is de locatie ook wat ver en ik zie nu ook ineens dat de dagen vallen van maandag tot en met donderdag tot 11 uur 's ochtends en juist doordeweeks kan ik juist niet... Dan moet ik dus uren skippen van school of werk maar mijn ouders weten mijn rooster dus ik weet niet hoe ik ongemerkt daarnaartoe zou kunnen gaan..... Heb jij misschien een idee?
Tijdens een tussenuur gaan? (vooral als een lesuur/lesblok op het laatste moment uitvalt). Kan ik je wel aanraden om dan alvast een (route)planning te maken, maar een tussenuur is gewoonlijk sowieso al te kort om naar je bestemming te gaan, te babbelen en weer op tijd terug (op school/opleiding) te zijn. Lastig.
Je ouders houden je scherp in de gaten? Dat gaat dingen wel wat complexer maken. Had ik wel kunnen verwachten, maar hield ik niet echt rekening mee, daar de kans dat dit zo is, niet erg groot is (ik zal toch uit moeten gaan van dat wat ik weet en dat wat waarschijnlijk is).
Dat laatste (gratis dus veel volk en onpersoonlijk) begrijp ik wel ja. Had ik ook kunnen weten, maar hield ik geen rekening mee, daar het daar waar ik nu woon allemaal toch wat kleinschaliger is (ik heb overigens wel ooit in de hoofdstad gewoond, ben godzijdank wat dat betreft geen dorpelingquote:En ik vertrouw vrijwiligers (absoluut niet persoonlijk opvatten) niet zo meer... (Zie eerste pagina over mijn ervaring met de kindertelefoon) En verder ben ik zelf ook weleens naar buurthuizen gegaan omdat ze daar lessen mindfulness gaven maar wat ik merk bij vrijwillige organisaties merk is dat het allemaal zo groot en onpersoonlijk gaat., als je begrijpt wat ik bedoel. (Dat is ook wel logisch want juist omdat het gratis is komen zoveel mensen)
)Vrijwilligers, er zit idd veel crap tussen, je moet het daar ook een beetje 'handig' spelen, maar wat kwaliteit betreft is de spoeling daar wel dun. Goeie 'targets' zijn studenten die werken op 'rare' plekken (denk bijvoorbeeld homofiele studenten, die zijn sowieso al wat meer buiten de geëikte paden en kennen de weg in de rimboe goed ten opzichte van hun leeftijd). Ik heb bijvoorbeeld door deel te nemen aan activiteiten weer nieuwe connecties, nieuwe ideeën, nieuwe adressen en nieuwe links opgebouwd door te kletsen met de andere deelnemers ipv de begeleiding zelf.
Maakt verder toch niet veel uit van wie een goed idee komt, zolang ik maar van dat idee hoor en leer, toch?
Tis net een koemarkt daarbuiten en daar probeer ik op in te spelen, gelukkig ben ik wel creatief en kan ik uit heel weinig data al bruikbare info extracten.
Dit klopt, maar maakt je situatie niet zo hopeloos als je denkt (kan jou ook niet kwalijk genomen worden, omdat je nog zo jong bent en relatief weinig levenservaring hebt (no offense)).quote:En als je een soort van 'lastig persoon' bent dus een persoon die je niet echt kan helpen met de standaard zinnetjes.. Dan willen ze je snel weg hebben en zoeken ze een manier om je weg te laten gaan..omdat ze dus geen antwoord weten te vinden op je vraag/ niet weten wat ze met je aanmoeten..
Wat/wie jij moet tegenkomen is iemand die zich jouw lot aantrekt, zo'n persoon zal als automatisch gemotiveerd zijn zich voor jou in te zetten (maar let op dat je daar geen misbruik van gaat maken he?
Omgekeerd uiteraard ook niet, lopen genoeg rotte appels rond daarbuiten op zoek naar een weerloos naief slachtoffertje, dus let ook een beetje op jezelf).Ze zijn er en hoe specifieker jouw hulpvraag, hoe kleiner de kans dat je in de roos schiet, maar hoe groter het resultaat dat je iemand zal treffen die gemotiveerd zal zijn jou verder vooruit te helpen, daar iemand die een hulpvragende zoekt die die weinig tegenkomt, meer motivatie zal hebben die die die tegenkomt, daadwerkelijk van ondersteuning te gaan voorzien (want weinig kansen voor betreffende hulpverlener).
Maar het is wel een beetje een loterij, daar kan niemand wat aan doen, zo zijn de dingen nu (of daar überhaubt wat aan te doen is, laat ik expres open, daar dat voor jou sowieso al totaal niet relevant is).
Online is toch een beetje kut. Reken daar maar niet teveel op. Persoonlijk contact werkt veel beter, maar vergt wel wat meer inspanning om te realiseren.quote:Ik heb het ook online geprobeerd.. (Dat zijn psychologen/ sociologen etc. in opleiding die je dan online proberen te helpen) Nou ehh...volgens mij heb jij nog 3 maal beter kunnen helpen dan die mensen hoor }:l
Zeker in gevallen zoals de jouwe (omdat jij niet met simpele vragen komt die simpel te beantwoorden zijn en waarvoor je iemand nodig hebt die meer tijd voor je kan nemen...kwaliteit kan leveren zeg maar), zal je aan (vluchtig) internetcontact weinig hebben. Het zal wellicht ook wat leeg en vruchteloos aanvoelen.
Nope. Na m'n VWO geen opleiding meer afgemaakt. Wel een paar mislukte studies geprobeerd die toevallig allemaal exact waren, maar had net zo graag biologie, geschiedenis of (je raadde het al een beetje) psychologie willen gaan studeren. Sterker nog, m'n 3e studie had ik al vastgesteld dat het psychologie zou gaan worden, maar mede door een verhuizing is dat nooit meer van de grond gekomen.quote:Vraag mij af of jij een opleiding hebt gevolgd richting mensen of iets want je lijkt er in ieder geval wel veel vanaf te weten.. en ook omdat je vrijwiligerswerk hebt gedaan etc. Het spookt een beetje door mijn hoofd maar ben jij niet heel toevallig stiekem zelf een psycholoog
Klopt. Heb ik hierboven toevallig al wat over getiktquote:Maar ik kan die mensen ook niet kwalijk nemen want kan me wel voorstellen dat het online toch wat lastiger is om op iemand door te dringen. En ik kan wel lappen tekst schrijven maar toch.. Het is toch anders dan face to face omdat je dan beter die persoon kunt begrijpen omdat je de toon hoort van die stem waarop het iets zegt en gewoon alles. Je begrijpt wel wat ik bedoel denk ik..
Klopt ook, zie bovenquote:Maar zelf vind ik het dus fijner om met iemand te praten die wat meer geduldig is, en wel weet waarover hij/ zij praat en dus wel over een bepaalde intellect beheerst om te kunnen verklaren wat er precies met mij nu aan de hand is en wat ik zou kunnen doen...
Dit is een hele lastige en zal je ook een beetje vooruit moeten gaan denken (of in elk geval incalculeren), omdat er heel veel potentiële mogelijkheden zijn en zoveel anders kan gaan dan jouw bedoeling was. Het is best wel onvoorspelbaar, maar je kunt het wel een bepaalde richting opsturen. Alleen zal je moeten incalculeren dat exacte bestemmingen niet haalbaar zijn. Regeltjes veranderen continu en vele van jouw potentiële mogelijkheden zijn trajecten van meerdere jaren.quote:Als er de mogelijkheid was geweest om gratis met een (afgestudeerde!) psycholoog of iemand te praten die wat kennis had van zaken had ik het echt allang al gedaan.. Als ik erover nadenk...Het enige wat mij tegenhoud is dat ik het geld niet heb
En natuurlijk ook met mijn ouders wordt het lastig want besef hoe maak ik tijd en zorg ik dat ze er niks vanaf weten..
Je zal dan bijvoorbeeld moeten denken aan een periode in je leven dat je zelfstandige woonruimte hebt (dat je op jezelf woont en je hoeft mij niet te vertellen dat dat...een klereklus is
).Maar even praktisch nu: Als je ouders je zo streng aan de teugels houden, dan ontkom je er bijna niet aan om toch met halve waarheden te komen (bijvoorbeeld dat je een middagje bij een vriendin bent terwijl je 'eigenlijk' bij een hulpverlener zit).
Andere mogelijkheid is om wat hulpverlening betreft toch door te drukken, maar dan heb je kans dat bij jou thuis de druk nog verder opgevoerd zal worden (denk (psychische) mishandeling of dreiging op straat te worden gezet of anderzijds vast te worden gezet, dat anderen jouw toekomst gaan lopen vastleggen).
Ik ken jouw culturele achtergrond minder goed dan jij, dus kan jij beter zelf inschatten wat er mis zou kunnen gaan. Maar zolang je geen sociale kring hebt die bereid is jou hierbij te steunen, gaat het of superlastig worden (omdat je alleen staat) of je zal je sociale kring moeten gaan uitbreiden met mensen die betrouwbaar zijn (ja lekker makkelijk ja...niet dus).
Verder ken je allen mij nu en al wonen we nieteens ver bij elkaar vandaan, ik betwijfel of ik überhaubt iets voor je zou kunnen betekenen. Enige wat ik zou kunnen doen is inschatten of bij jou wellicht toch sprake van ASS zou kunnen zijn, dan is er bijvoorbeeld qua wonen ineens wel weer het één en ander mogelijk (duurt ook lang, maar minder lang dan dat kutte woningnet
).'t was mij allang al duidelijk dat je echt je best hebt gedaan. Das trouwens een belangrijke reden waarom het verder zo rustig is in jouw topic, daar de meesten niet verder komen dan het geven van inkoppende tips zoals "ga eens naar de sportschool/probeer eens mindfulness/school-psycholoog/drugs/etc" en dan zeggen ze maar niks.quote:Maar ik doe wel echt mijn best.. Ik probeer nu wel een beetje positiever te kijken Ik wil nog niet mijn leven opgeven voordat ik echt alles heb geprobeerd om mijzelf/ mijn situatie uit de knoop te halen..
Dit is de link. Maar het staat onder het kopje maatschappelijke dienstverlening.. dus ik weet niet zeker of het ook geld voor die inloopspreekuren.quote:
[..]
Oei, weet ik niet. Waar staat dat van die minimumleeftijd van 18 jaar?
Als je er al bijna bent, dan zou je het evengoed kunnen proberen en de kans dat ze je wegsturen is dan wel aanwezig (regeltjes enzo
[..]
Gewoon zeggen dat je met iemand hebt afgesproken?
Tijdens een tussenuur gaan? (vooral als een lesuur/lesblok op het laatste moment uitvalt). Kan ik je wel aanraden om dan alvast een (route)planning te maken, maar een tussenuur is gewoonlijk sowieso al te kort om naar je bestemming te gaan, te babbelen en weer op tijd terug (op school/opleiding) te zijn. Lastig.
Je ouders houden je scherp in de gaten? Dat gaat dingen wel wat complexer maken. Had ik wel kunnen verwachten, maar hield ik niet echt rekening mee, daar de kans dat dit zo is, niet erg groot is (ik zal toch uit moeten gaan van dat wat ik weet en dat wat waarschijnlijk is).
[..]
Dat laatste (gratis dus veel volk en onpersoonlijk) begrijp ik wel ja. Had ik ook kunnen weten, maar hield ik geen rekening mee, daar het daar waar ik nu woon allemaal toch wat kleinschaliger is (ik heb overigens wel ooit in de hoofdstad gewoond, ben godzijdank wat dat betreft geen dorpeling
Vrijwilligers, er zit idd veel crap tussen, je moet het daar ook een beetje 'handig' spelen, maar wat kwaliteit betreft is de spoeling daar wel dun. Goeie 'targets' zijn studenten die werken op 'rare' plekken (denk bijvoorbeeld homofiele studenten, die zijn sowieso al wat meer buiten de geëikte paden en kennen de weg in de rimboe goed ten opzichte van hun leeftijd). Ik heb bijvoorbeeld door deel te nemen aan activiteiten weer nieuwe connecties, nieuwe ideeën, nieuwe adressen en nieuwe links opgebouwd door te kletsen met de andere deelnemers ipv de begeleiding zelf.
Maakt verder toch niet veel uit van wie een goed idee komt, zolang ik maar van dat idee hoor en leer, toch?
Tis net een koemarkt daarbuiten en daar probeer ik op in te spelen, gelukkig ben ik wel creatief en kan ik uit heel weinig data al bruikbare info extracten.
[..]
Dit klopt, maar maakt je situatie niet zo hopeloos als je denkt (kan jou ook niet kwalijk genomen worden, omdat je nog zo jong bent en relatief weinig levenservaring hebt (no offense)).
Wat/wie jij moet tegenkomen is iemand die zich jouw lot aantrekt, zo'n persoon zal als automatisch gemotiveerd zijn zich voor jou in te zetten (maar let op dat je daar geen misbruik van gaat maken he?
Ze zijn er en hoe specifieker jouw hulpvraag, hoe kleiner de kans dat je in de roos schiet, maar hoe groter het resultaat dat je iemand zal treffen die gemotiveerd zal zijn jou verder vooruit te helpen, daar iemand die een hulpvragende zoekt die die weinig tegenkomt, meer motivatie zal hebben die die die tegenkomt, daadwerkelijk van ondersteuning te gaan voorzien (want weinig kansen voor betreffende hulpverlener).
Maar het is wel een beetje een loterij, daar kan niemand wat aan doen, zo zijn de dingen nu (of daar überhaubt wat aan te doen is, laat ik expres open, daar dat voor jou sowieso al totaal niet relevant is).
[..]
Online is toch een beetje kut. Reken daar maar niet teveel op. Persoonlijk contact werkt veel beter, maar vergt wel wat meer inspanning om te realiseren.
Zeker in gevallen zoals de jouwe (omdat jij niet met simpele vragen komt die simpel te beantwoorden zijn en waarvoor je iemand nodig hebt die meer tijd voor je kan nemen...kwaliteit kan leveren zeg maar), zal je aan (vluchtig) internetcontact weinig hebben. Het zal wellicht ook wat leeg en vruchteloos aanvoelen.
[..]
Nope. Na m'n VWO geen opleiding meer afgemaakt. Wel een paar mislukte studies geprobeerd die toevallig allemaal exact waren, maar had net zo graag biologie, geschiedenis of (je raadde het al een beetje) psychologie willen gaan studeren. Sterker nog, m'n 3e studie had ik al vastgesteld dat het psychologie zou gaan worden, maar mede door een verhuizing is dat nooit meer van de grond gekomen.
[..]
Klopt. Heb ik hierboven toevallig al wat over getikt
[..]
Klopt ook, zie boven
[..]
Dit is een hele lastige en zal je ook een beetje vooruit moeten gaan denken (of in elk geval incalculeren), omdat er heel veel potentiële mogelijkheden zijn en zoveel anders kan gaan dan jouw bedoeling was. Het is best wel onvoorspelbaar, maar je kunt het wel een bepaalde richting opsturen. Alleen zal je moeten incalculeren dat exacte bestemmingen niet haalbaar zijn. Regeltjes veranderen continu en vele van jouw potentiële mogelijkheden zijn trajecten van meerdere jaren.
Je zal dan bijvoorbeeld moeten denken aan een periode in je leven dat je zelfstandige woonruimte hebt (dat je op jezelf woont en je hoeft mij niet te vertellen dat dat...een klereklus is
Maar even praktisch nu: Als je ouders je zo streng aan de teugels houden, dan ontkom je er bijna niet aan om toch met halve waarheden te komen (bijvoorbeeld dat je een middagje bij een vriendin bent terwijl je 'eigenlijk' bij een hulpverlener zit).
Andere mogelijkheid is om wat hulpverlening betreft toch door te drukken, maar dan heb je kans dat bij jou thuis de druk nog verder opgevoerd zal worden (denk (psychische) mishandeling of dreiging op straat te worden gezet of anderzijds vast te worden gezet, dat anderen jouw toekomst gaan lopen vastleggen).
Ik ken jouw culturele achtergrond minder goed dan jij, dus kan jij beter zelf inschatten wat er mis zou kunnen gaan. Maar zolang je geen sociale kring hebt die bereid is jou hierbij te steunen, gaat het of superlastig worden (omdat je alleen staat) of je zal je sociale kring moeten gaan uitbreiden met mensen die betrouwbaar zijn (ja lekker makkelijk ja...niet dus).
Verder ken je allen mij nu en al wonen we nieteens ver bij elkaar vandaan, ik betwijfel of ik überhaubt iets voor je zou kunnen betekenen. Enige wat ik zou kunnen doen is inschatten of bij jou wellicht toch sprake van ASS zou kunnen zijn, dan is er bijvoorbeeld qua wonen ineens wel weer het één en ander mogelijk (duurt ook lang, maar minder lang dan dat kutte woningnet
[..]
't was mij allang al duidelijk dat je echt je best hebt gedaan. Das trouwens een belangrijke reden waarom het verder zo rustig is in jouw topic, daar de meesten niet verder komen dan het geven van inkoppende tips zoals "ga eens naar de sportschool/probeer eens mindfulness/school-psycholoog/drugs/etc" en dan zeggen ze maar niks.
Mijn ouders houden mij eigenlijk niet eens echt sterk in de gaten. Nou het hangt wel een beetje af van de situatie maar nu is het zo dat zij mij door en door kennen. Iedereen die mij een beetje kent kan het gelijk aan mijn gezicht zien of ik lieg of niet (zelf heb ik het niet eens door)
Dus meestal lieg ik niet eens tegen mijn ouders..maar verzwijg ik informatie en daar ben ik wel goed in. Maar ja.. ik ga kijken hoe ik het ga doen met die inloopspreekuren. Ik moet er een heel plan voor maken.. en ik ben erg bang dat het helemaal niet waard is want stel dat ze mij inderdaad niet kunnen helpen. Dan is het allemaal voor niets geweest. Maar ik ga het nog niet helemaal uitsluiten hoor..
Verder vind ik het idee dat ik iemand nodig heb die mijn lot aantrekt niet zo realistisch eigenlijk. Er zullen altijd heel weinig mensen overblijven die je willen helpen.. en ik ben/ doe nogal lastig en er zijn weinig mensen die zoveel geduld voor je willen overhebben. En de mensen die het wel hebben doen dat echt niet zomaar en dan heb je dus die types waar jij het over had. Maar het idee dat ik nu moet wachtten tot er toevallig zo'n iemand langskomt lijkt mij ook helemaal niks.. het idee dat ik afhankelijk ben van iets of iemand siddert mij een beetje. Ik wil nog liever niet leven dan dat ik op die manier afhankelijk ben van iemand en zijn/ haar leven aan het opvreten ben. Nee absoluut niet..zo'n mentaliteit heb ik niet...
En verder.. Ik heb dan wel een sociale kring met betrouwbare mensen maar zoals ik hierboven al had gezegd.. geen enkele persoon wil zoveel tijd en moeite nemen voor iemand. Ja er zijn uitzonderingen maar ik wil niet hopen op het bijna onmogelijke..
En dat stukje met die woning snap ik niet helemaal. Krijgen mensen met ASS makkelijker een woning of...
En verder.. als ik een psycholoog niet eens kan betalen.. hoe zou ik dan in hemelsnaam een woning kunnen betalen?
[ Bericht 2% gewijzigd door Anoniem_anoniem op 07-04-2016 09:58:47 ]
Gooi maar vast weg!quote:
Of wis in elk geval de delen die betrekking hebben op privé-spul of wat dan ook, zie maar
Ga ik in de tussentijd reageren
Ja alleen de delen die gebasseerd zijn op het privé haal ik wel even wegquote:
[..]
Gooi maar vast weg!
Of wis in elk geval de delen die betrekking hebben op privé-spul of wat dan ook, zie maar
Ga ik in de tussentijd reageren
Met ASS kan je sneller in een woonvorm terechtkomen. Dit is mede omdat mensen met ASS al een valse start (maar dan achteruit ipv vooruit) hebben tegen de tijd dat ze van het voortgezet onderwijs komen. De exacte redenen weet ik niet, maar het is ook om ze meer stabiliteit te geven, vooral diegenen die met (ernstige) psychische klachten kampen (en dat zijn er heel wat), maar ook omdat vooral autisten met een laag IQ min of meer constante begeleiding nodig hebben. De wat intelligentere autisten redden het meestal met zeg maar een uurtje ondersteuning in de week en velen zelfs zonder ondersteuning (maar die hebben dan ook meestal een prettige en deugdelijke opvoeding gehad, tenzij ze echt mentaal invalide zijn natuurlijk).
Naja, niet goed kunnen liegen (maar wel dingen verzwijgen) herken ik ook wel. Je lijkt me ook wel een relatief open en eerlijk persoon, dan zal een leugen sowieso al sneller opvallen.
Wat die hulpverlening betreft, het is afhankelijk van wat je wilt en wat je nodig hebt. Als jij aan een paar gesprekjes genoeg hebt, dan hoeft er ook niet zo diep gegraven te worden en zal je makkelijk iemand kunnen vinden. Wil je diepgaander (en ook over een langere tijd), dan wordt het wat meer een kwestie van maatwerk en dan merk je wel dat je een hulpverlener moet hebben die goed bij je past (waarmee je een goede klik heb, zoals genoemd wordt in populaire termen).
Maar het gaat denk ik sowieso lastig worden gezien de afstanden. Dan zal je toch moeten kijken of er niet een vertrouwenspersoon is die wat dichterbij zit (ik weet dat je daar al wat over had gezegd).
Verder weet ik niet echt opties meer. Als je geen tijd kunt vrijmaken...beste wat je dan kunt doen is iets online ofzo, maar als je aan jezelf wilt werken, dan zal je toch ook zelf "offers" moeten brengen (bijvoorbeeld door toch je ouders te vertellen dat je hulp zoekt, wellicht voor als het over een jaartje ofzo nog slechter met je gaat en je niet langer kan wachten).
Het is kut, je zit vast, that sucks (heb zelf in die situatie gezeten), maar ik wil wel eerlijk tegen je zijn, want ben zelf nooit zo dol geweest op "Komt goed!" en "Morgen schijnt het zonnetje wel weer"-achtige opmerkingen. Die voelen voor mij altijd maar wat leeg en nep ofzo.
Naja, niet goed kunnen liegen (maar wel dingen verzwijgen) herken ik ook wel. Je lijkt me ook wel een relatief open en eerlijk persoon, dan zal een leugen sowieso al sneller opvallen.
Wat die hulpverlening betreft, het is afhankelijk van wat je wilt en wat je nodig hebt. Als jij aan een paar gesprekjes genoeg hebt, dan hoeft er ook niet zo diep gegraven te worden en zal je makkelijk iemand kunnen vinden. Wil je diepgaander (en ook over een langere tijd), dan wordt het wat meer een kwestie van maatwerk en dan merk je wel dat je een hulpverlener moet hebben die goed bij je past (waarmee je een goede klik heb, zoals genoemd wordt in populaire termen).
Maar het gaat denk ik sowieso lastig worden gezien de afstanden. Dan zal je toch moeten kijken of er niet een vertrouwenspersoon is die wat dichterbij zit (ik weet dat je daar al wat over had gezegd).
Verder weet ik niet echt opties meer. Als je geen tijd kunt vrijmaken...beste wat je dan kunt doen is iets online ofzo, maar als je aan jezelf wilt werken, dan zal je toch ook zelf "offers" moeten brengen (bijvoorbeeld door toch je ouders te vertellen dat je hulp zoekt, wellicht voor als het over een jaartje ofzo nog slechter met je gaat en je niet langer kan wachten).
Het is kut, je zit vast, that sucks (heb zelf in die situatie gezeten), maar ik wil wel eerlijk tegen je zijn, want ben zelf nooit zo dol geweest op "Komt goed!" en "Morgen schijnt het zonnetje wel weer"-achtige opmerkingen. Die voelen voor mij altijd maar wat leeg en nep ofzo.
test-DM en test-PM gestuurdquote:
Ik kan nu trouwens wel dm'en/ pm'en volgens mij. Mijn account bestaat nu wel een week.
Dat laatste wat je zegt klopt ook helemaal voor mij. Maar ik wil ook niet teveel overkomen als een zeurderig pessimistisch persoon. En ik krijg altijd dat soort opmerkingen naar mijn hoofd gegooid.. en nu gebruik ik dat soort zinnetjes ook om een beetje kracht eruit te halen maar het lukt niet voor heel lang en het lijkt steeds minder goed te werken. Gisteren en eergisteren probeerde ik mij er zelf toe te dwingen maar op een gegeven moment neemt het zoveel energie en ben je er ook wel klaar mee..quote:
Met ASS kan je sneller in een woonvorm terechtkomen. Dit is mede omdat mensen met ASS al een valse start (maar dan achteruit ipv vooruit) hebben tegen de tijd dat ze van het voortgezet onderwijs komen. De exacte redenen weet ik niet, maar het is ook om ze meer stabiliteit te geven, vooral diegenen die met (ernstige) psychische klachten kampen (en dat zijn er heel wat), maar ook omdat vooral autisten met een laag IQ min of meer constante begeleiding nodig hebben. De wat intelligentere autisten redden het meestal met zeg maar een uurtje ondersteuning in de week en velen zelfs zonder ondersteuning (maar die hebben dan ook meestal een prettige en deugdelijke opvoeding gehad, tenzij ze echt mentaal invalide zijn natuurlijk).
Naja, niet goed kunnen liegen (maar wel dingen verzwijgen) herken ik ook wel. Je lijkt me ook wel een relatief open en eerlijk persoon, dan zal een leugen sowieso al sneller opvallen.
Wat die hulpverlening betreft, het is afhankelijk van wat je wilt en wat je nodig hebt. Als jij aan een paar gesprekjes genoeg hebt, dan hoeft er ook niet zo diep gegraven te worden en zal je makkelijk iemand kunnen vinden. Wil je diepgaander (en ook over een langere tijd), dan wordt het wat meer een kwestie van maatwerk en dan merk je wel dat je een hulpverlener moet hebben die goed bij je past (waarmee je een goede klik heb, zoals genoemd wordt in populaire termen).
Maar het gaat denk ik sowieso lastig worden gezien de afstanden. Dan zal je toch moeten kijken of er niet een vertrouwenspersoon is die wat dichterbij zit (ik weet dat je daar al wat over had gezegd).
Verder weet ik niet echt opties meer. Als je geen tijd kunt vrijmaken...beste wat je dan kunt doen is iets online ofzo, maar als je aan jezelf wilt werken, dan zal je toch ook zelf "offers" moeten brengen (bijvoorbeeld door toch je ouders te vertellen dat je hulp zoekt, wellicht voor als het over een jaartje ofzo nog slechter met je gaat en je niet langer kan wachten).
Het is kut, je zit vast, that sucks (heb zelf in die situatie gezeten), maar ik wil wel eerlijk tegen je zijn, want ben zelf nooit zo dol geweest op "Komt goed!" en "Morgen schijnt het zonnetje wel weer"-achtige opmerkingen. Die voelen voor mij altijd maar wat leeg en nep ofzo.
Maar nu loop ik dus nog steeds vast..en ik heb nu dus weer echt geen idee..
En aan mijn ouders toegeven dat ik hulp aan het zoeken ben kan ik echt ech echt niet doen... Dat gaat gewoon echt niet. Ik weet niet hoe ik het moet beschrijven maar neem van mij aan dat als ik dat doe dat ik niet meer leef. Het zal allemaal averechts werken....en ervaring spreekt..
Ik ga het nog wel proberen bij die inloopspreekuur, maar als dat ook niet werkt.. Ik heb echt geen idee dan. Ik kan wel een hoop typen maar het leid allemaal helemaal nergens naartoe. Ik kan in ieder geval niet beschrijven hoe opgelaten ik mij nu eigenlijk voel..
Er lijkt helemaal geen uitweg te zijn. Ik weet niet meer waar ik moet beginnen en hoe en wat, en dat jij het ook niet weet begrijp ik dan wel..maar ja het geeft wel gewoon verdriet want ik had toch ergens op het onmogelijke gehoopt...
Het bericht kan niet worden verzonden. Ik kan je niet terug dm'en/ pm'en. Denk dat ik nog een aantal uur moet wachten omdat ik toen dit account in de avond had aangemaakt...quote:
[..]
test-DM en test-PM gestuurd
Je moet minimaal 7 dagen geregistreerd zijn op FOK!, én 10 reacties geplaatst hebben op het forum, voordat je berichten kunt versturen met het PM-systeem. Je bent nog maar 6,8 dagen lid en hebt tot nu toe 83 reacties geplaatst. Deze beperking kunnen we niet opheffen.
Als jouw ouders vinden dat zij het beste met je voor hebben, waarom ben je dan al langer op zoek naar een oplossing voor een probleem dat volgens jouw ouders niet zou bestaan?quote:
[..]
Dat laatste wat je zegt klopt ook helemaal voor mij. Maar ik wil ook niet teveel overkomen als een zeurderig pessimistisch persoon. En ik krijg altijd dat soort opmerkingen naar mijn hoofd gegooid.. en nu gebruik ik dat soort zinnetjes ook om een beetje kracht eruit te halen maar het lukt niet voor heel lang en het lijkt steeds minder goed te werken. Gisteren en eergisteren probeerde ik mij er zelf toe te dwingen maar op een gegeven moment neemt het zoveel energie en ben je er ook wel klaar mee..
Maar nu loop ik dus nog steeds vast..en ik heb nu dus weer echt geen idee..
En aan mijn ouders toegeven dat ik hulp aan het zoeken ben kan ik echt ech echt niet doen... Dat gaat gewoon echt niet. Ik weet niet hoe ik het moet beschrijven maar neem van mij aan dat als ik dat doe dat ik niet meer leef. Het zal allemaal averechts werken....en ervaring spreekt..
Ik ga het nog wel proberen bij die inloopspreekuur, maar als dat ook niet werkt.. Ik heb echt geen idee dan. Ik kan wel een hoop typen maar het leid allemaal helemaal nergens naartoe. Ik kan in ieder geval niet beschrijven hoe opgelaten ik mij nu eigenlijk voel..
Er lijkt helemaal geen uitweg te zijn. Ik weet niet meer waar ik moet beginnen en hoe en wat, en dat jij het ook niet weet begrijp ik dan wel..maar ja het geeft wel gewoon verdriet want ik had toch ergens op het onmogelijke gehoopt...
Waarom zouden je ouders niet willen dat jij hulp voor jezelf gaat zoeken?
Je zal toch voor jezelf op moeten komen. Dat heb ik ook moeten doen, anders hadden ze me zeg maar mentaal helemaal doodgewurgd
En ja, het is even pittig, maar als je ouders het al zover laten komen dat jouw kamerdeur eruit moet, jezus...ik zou zeggen "kom op voor jezelf". En ja, dat is heel zwaar en niet eerlijk (want geen gelijke strijd), maar houd het in de gaten en laat anderen jou niet te weinig ruimte geven. Die ruimte heb je ook nodig om jezelf te ontwikkelen.Als je jezelf niet (op een veilige) manier kunt ontwikkelen en ontplooien, dan gaat dat alleen maar achterstand voor je opleveren die je pas na jaren weer kunt inlopen (in elk geval deels).
Bedenk me nog iets: Zou je in theorie bij een ander familielid kunnen wonen, voor geval je ouder(s) besluiten jou op straat te zetten?
Ik heb het eventjes iets meer laten bezinken en als ik je hele verhaal goed heb begrepen, is dit wat ik je kan vertellen (mijn mening dus he ).
Tot zover ik kan overzien, is het voor jou onmogelijk om dit op een vreedzame en rustige manier op te lossen en tenzij je het nog (pak-em-beet) een jaartje of 5 deze wurggreep kunt volhouden, heb je vrees ik geen keus dan dat je vroeger of later zal moeten vechten. Vechten voor je leven en voor jouw bestaan! Want daar heb je recht op...maar dat zal waarschijnlijk niet vanzelf komen, je zal dat dus zelf moeten doen. Als je niks doet, dan eindig je wellicht net zoals ik en zal je leven net zoals het mijne gaan verlopen (ik zoek wel even de link en edit vervolgens deze post, ik heb een tijdje terug een beknopte samenvatting daarover geschreven link gevonden)
edit:
link
serieus, doe het niet zoals ik dat toen heb gedaan. Achteraf is altijd makkelijk praten.
).Tot zover ik kan overzien, is het voor jou onmogelijk om dit op een vreedzame en rustige manier op te lossen en tenzij je het nog (pak-em-beet) een jaartje of 5 deze wurggreep kunt volhouden, heb je vrees ik geen keus dan dat je vroeger of later zal moeten vechten. Vechten voor je leven en voor jouw bestaan! Want daar heb je recht op...maar dat zal waarschijnlijk niet vanzelf komen, je zal dat dus zelf moeten doen. Als je niks doet, dan eindig je wellicht net zoals ik en zal je leven net zoals het mijne gaan verlopen (ik zoek wel even de link en edit vervolgens deze post, ik heb een tijdje terug een beknopte samenvatting daarover geschreven link gevonden)
edit:
link
serieus, doe het niet zoals ik dat toen heb gedaan. Achteraf is altijd makkelijk praten.
En toch loopt er iets niet goed. Ik ben trouwens ook een keer bij m'n moeder weggevlucht en ben toen ruim 600km verderop naar m'n vader gevlucht en totdat mijn vader opendeed, had niemand ook maar het flauwste idee van mijn plannen. Was daarna best wel een drama binnen de familie, dat kan ik je wel vertellenquote:
[..]
Nou in theorie niet. En mijn ouders gooien me echt niet op straat.. volgens mij zijn ze juist bang dat ik dat zelf doe..
En verder... je wilt echt niet weten hoeveel ik heb geprobeerd om voor mijzelf op te komen. Misschien zelfs teveel. Ik was best opstandig en andere mensen hebben altijd gezegd dat mijn ouders het goed voor me bedoelden. En mijn ouders zijn bij andere mensen enorm niet normaal anders. Ze kunnen zo goed vertellen en het erge is dat ze niet eens liegen. Er was een keer geweest dat ik was weggelopen en dat ik in het bos aan het mediteren was. Maar mijn ogen waren wat roodbehuild en ik was op blote voeten (beetje lang verhaal, ben uit het balkon gesprongen toen) en toen had ze dus de politie gebeld. Op het bureau brachten ze twee rechercheurs en die namen alles op wat ik zei en we gingen naar mijn huis. En mijn ouders konden zo goed vertellen tegen ze dat ze tegen mij gezegd hebben 'volgens mij komt het helemaal goed hoor met jou!' en toen gingen ze weg. En mijn ouders lieten me daarna met rust maar de volgende dag lachtten ze mij bijhoorlijk uit. Maar het punt is dat ik al echt wel voor mezelf aan het opkomen was.. maar als iedereen tegen je vertelt dat je respect moet hebben voor je ouders en dat ik fout zit dan moet je er wel aan geloven en kritisch naar jezelf kijken. Verder kwam ik er ook achter wat zij hebben moeten doormaken... ja dan ga je het ook automatisch doen...
Nu heb ik er geen energie meer om voor mijzelf op te komen en bovendien creer ik er alleen maar haat en onrust mee. Mijn broertje zei zelfs dat het mijn schuld was dat er altijd ruzie in huis was en had zelfs nachtmerries over mij. En dat heeft mij ook erg pijn gedaan en mijn ogen geopend. Dan zegt dat toch meer over mij dan aan mijn ouders? Nu werkt het wel om gewoon mijn mond dicht te houden want ze hebben wel iets meer vertrouwen in mij gekregen nu ik niet zo opstandig meer doe. De kamerdeur is inmiddels alwéér teruggezet (maar moet hem wel iedere keer open laten tenzij ik uit de douche stap en mezelf moet aankleden..)
En ze hebben hem teruggezet omdat ik niet opstandig deed plus omdat andere mensen (het bezoek) etc het wel raar zouden vinden.
Voor de rest kan ik me moeilijk voorstellen dat dit een veilige situatie voor je is. Waarom zou je jezelf niet mogen isoleren? Das toch raar? Als jij meer behoefte hebt aan rust en na jaren van van alles en nog wat proberen blijkt dat je toch echt niet zonder die rust kan, dan moet dat lampje bij je ouders op een gegeven moment toch ook gaan branden?
En je vertelde dat een deel van je gezin ging vertrekken? Komen er dan geen kamers vrij zodat je wellicht een kamer voor jezelf kunt krijgen?
Dan heb je je keus zo te zien al gemaakt.quote:Misschien word ik er ongelukkiger van, maar dat was ik toen toch al. En als het mijn broertjes, zusje en ouders ermee gelukkig maak.. dan moet het maar.
Ik begrijp je niet zo goed... is het met jou niet zo goed gekomen dan? Dan verbaasd mij wel want je komt hier zo wijs over en ik dacht dat het jou wel gelukt was om uit de knoop te komen. Maar die link begrijp ik niet zo. Zit jouw verhaal soms hier tussen?quote:
Ik heb het eventjes iets meer laten bezinken en als ik je hele verhaal goed heb begrepen, is dit wat ik je kan vertellen (mijn mening dus he
Tot zover ik kan overzien, is het voor jou onmogelijk om dit op een vreedzame en rustige manier op te lossen en tenzij je het nog (pak-em-beet) een jaartje of 5 deze wurggreep kunt volhouden, heb je vrees ik geen keus dan dat je vroeger of later zal moeten vechten. Vechten voor je leven en voor jouw bestaan! Want daar heb je recht op...maar dat zal waarschijnlijk niet vanzelf komen, je zal dat dus zelf moeten doen. Als je niks doet, dan eindig je wellicht net zoals ik en zal je leven net zoals het mijne gaan verlopen (ik zoek wel even de link en edit vervolgens deze post, ik heb een tijdje terug een beknopte samenvatting daarover geschreven link gevonden)
edit:
link
serieus, doe het niet zoals ik dat toen heb gedaan. Achteraf is altijd makkelijk praten.
Je moet op de spoiler klikken, dan komt ie tevoorschijnquote:
[..]
Ik begrijp je niet zo goed... is het met jou niet zo goed gekomen dan? Dan verbaasd mij wel want je komt hier zo wijs over en ik dacht dat het jou wel gelukt was om uit de knoop te komen. Maar die link begrijp ik niet zo. Zit jouw verhaal soms hier tussen?
O gevonden.. en jeetje dat is inderdaad lang. Ik neem even de tijd om het te lezen..quote:
[..]
Je moet op de spoiler klikken, dan komt ie tevoorschijn
Veel plezierquote:
[..]
O gevonden.. en jeetje dat is inderdaad lang. Ik neem even de tijd om het te lezen..
Oké.. luister ik weet eigenlijk niet zo goed hoe ik moet reageren nadat ik het heb gelezen..quote:
Op Heb er geen woorden voor. En ik vind het ook wel pijnlijk want ik herken mijzelf echt bijhoorlijk in jouw verhaal.... Nu zit ik ook in de fase van het zoveel mogelijk van mijn ouders te ontwijken, en het niks meer voelen of denken en gewoon in mijn eigen wereld te leven.. Zelfs het weggaan wanneer mijn ouders uiteindelijk thuiskomen van werk/ of wanneer ze bijvoorbeeld vrij zijn in het weekend herken ik. Ik doe er ook alles aan om ze niet onder ogen te komen, en mijn eigen leven te leiden.. dat willen ze dus voorkomen en daarom willen ze dat die deur 24/7 open staat snap je...
Maar ik weet niet.. je bent nu inmiddels al verder in de 30 heb ik begrepen. Ik begrijp om eerlijk te zijn totaal niet hoe je dat hebt gedaan/ vol hebt kunnen houden... Ik begrijp echt niet hoe je zo sterk bent gebleven.. Ik ben echter pas 17 en ik zie het nu al niet zitten en dan zie ik toch mensen als jij die zo sterk zijn gebleven en dan schaam ik mij gewoon al bij de gedachte dat ik al een beetje aan het afbrokkelen ben en dat er mensen als jij wel nog gewoon zijn doorgegaan ondanks al die pijn en tegenslag...
Maar ben jij nu eigenlijk nog steeds depressief als ik vragen mag?
Ehm, ik weet het ook niet echt, maar zoals ik al zei, ik ben altijd al een vechter geweest en als ik op de grond lig, dan sta ik weer op en ga weer door (ook al heb ik vaak genoeg getwijfeld hoor).quote:
[..]
Oké.. luister ik weet eigenlijk niet zo goed hoe ik moet reageren nadat ik het heb gelezen..
Heb er geen woorden voor. En ik vind het ook wel pijnlijk want ik herken mijzelf echt bijhoorlijk in jouw verhaal.... Nu zit ik ook in de fase van het zoveel mogelijk van mijn ouders te ontwijken, en het niks meer voelen of denken en gewoon in mijn eigen wereld te leven.. Zelfs het weggaan wanneer mijn ouders uiteindelijk thuiskomen van werk/ of wanneer ze bijvoorbeeld vrij zijn in het weekend herken ik. Ik doe er ook alles aan om ze niet onder ogen te komen, en mijn eigen leven te leiden.. dat willen ze dus voorkomen en daarom willen ze dat die deur 24/7 open staat snap je...
Maar ik weet niet.. je bent nu inmiddels al verder in de 30 heb ik begrepen. Ik begrijp om eerlijk te zijn totaal niet hoe je dat hebt gedaan/ vol hebt kunnen houden... Ik begrijp echt niet hoe je zo sterk bent gebleven.. Ik ben echter pas 17 en ik zie het nu al niet zitten en dan zie ik toch mensen als jij die zo sterk zijn gebleven en dan schaam ik mij gewoon al bij de gedachte dat ik al een beetje aan het afbrokkelen ben en dat er mensen als jij wel nog gewoon zijn doorgegaan ondanks al die pijn en tegenslag...
Maar ben jij nu eigenlijk nog steeds depressief als ik vragen mag?
Nee, ben niet meer depressief, maar das eigenlijk pas sinds ...3 jaar ofzo?? Zo ongeveer in elk geval. Ik had wel periodes dat het een tijdje wat beter (lees: minder slecht) ging en periodes dat ik weer wegzakte tot een jaar of 3 geleden dus.
10 jaar geleden ging ik op mezelf wonen (wilde dat toen al 10 jaar, maar dat was niet te doen/onmogelijk) en zat toen al in de hulpverlening, al duurde het toen nog wel een aantal jaar voordat het echt begon te rollen. Ben dus eigenlijk al 10 jaar bezig met opnieuw opbouwen en ben er nu nog steeds niet helemaal (al ben ik wel een heel end gekomen, ik verander ook al heel lang zo snel dat ze na een paar jaar moeite hebben binnen te houden dat ik zo veranderd ben, vrijwel altijd in positieve zin gelukkig
)En of ik nou sterk was?...denk dat ik eerder taai was ofzo
En vindingrijk.Ik weet ook dat er een aantal momenten zijn geweest waar mijn leven een totaal andere wending had kunnen nemen, maar dingen liepen zoals ze liepen en daar moet ik het nu mee doen. Heb in de afgelopen 10 jaar wel heel veel leuke mensen leren kennen en dat helpt behoorlijk!
Maar zolang je ouders geen probleem zien, gaan zij denk ik ook niks veranderen.
Toen ik eenmaal in de hulpverlening zat, wilden mijn hulpverleners mijn ouders bij m'n behandeling gaan betrekken, maar ik had dat stukje privacy zo hard nodig, dat ik alles (mijn hele behandeling) geheim gehouden heb. Dus ook geen post van ze bij me thuis (weet niet meer of ik toen een postvak elders had ofzo? Kan ook zijn dat ik alle post handmatig meekreeg). Zelfs toen ik opgenomen werd, wist niemand er iets vanaf. De enige die er wel van afwist, was een man waarmee ik in dezelfde therapiegroep zat en met wie ik nog steeds bevriend ben.
Zelf zou ik het in jouw situatie zo doen dat je wel hulp voor jezelf zoekt en op de één of andere manier je ouders zoveel mogelijk kunt afschudden (tenzij het direct in jouw belang is om ze erbij te betrekken, zolang dat strikt noodzakelijk is).
Heb je geen andere familieleden of goeie (en betrouwbare en rustige) vrienden waar je bijvoorbeeld af en toe een weekendje heen kunt? Dan zijn je ouders ook even van je verlost...maar jij ook van hen
Zolang je geen bewegingsvrijheid hebt, je onder de vleugels van je ouders langzaam wordt (dood)gesmoord en je niet voldoende gelegenheid krijgt je weer op te laden, je weet denk ik wel wat ik ga zeggenquote:
[..]
Dat met vallen en opstaan herken ik ook enorm ja.. maar dat was al bij mijn geboorte duidelijk geweest. Ik ben geboren in de periode waarin er heel veel vallende sterren voorkomen in mijn geboorteland. Een waarzegger waar mijn ouders zijn gegaan (
En verder ik mag nooit bij mijn vrienden/ familie blijven logeren ofzo. (Bij mijn familie een keertje in de vakantie maar daar blijft het ook bij) Ik ga wel bij ze op bezoek en daar blijft het ook bij. Maar zij weten niet hoe ik mij voel, want heb ze ook niks vertelt. Jawel soms wel wat kleine dingetjes maar daar blijft het bij en dat wil ik ook zo houden..Maar nu tegenwoordig heb ik gewoon nergens zin in. Als ik ga stappen met vrienden ben ik wel gezellig. Maar meestal neem ik dan wel wat om het allemaal vanzelf te laten gebeuren en het niet zoveel moeite kost. (Vroeger nam het trouwens helemaal geen moeite en energie... nu wel en ik ken ze best lang inmiddels)
Maar ik wil mijzelf wel dwingen om alles een beetje positiever te zien maar het positief zien kost al energie.
(ja, ik snap hoe kut het is).Je zal toch bewegingsvrijheid moeten hebben om jezelf te ontwikkelen, al is het alleen al omdat de kans groot is dat je op een gegeven moment zonder ouders zit (want die hebben ten slotte ook niet het eeuwige leven
).Ja. Jammer dat er nog meer mensen in dezelfde (identiek is het nooit, maar dat begrijpt iedere flapdrol wel) situatie zitten waarin ikzelf gezeten heb.quote:Maar ja je begrijpt vast wel wat ik bedoel..
Dat van die vallende sterren is wel apart. Ik ben verder niet religieus opgevoed, maar had wel wat (streng-)gelovige familieleden. Gelukkig daar niet echt veel last van gehad (in de zin van dat ik mee moest werken...ja verplicht meewerken aan iets wat voor mij toch al niet goed voelt en wat niemand mij wil uitleggen...gaat em niet worden, niet voor mij althans
)
Tis een wonder dat ik nog leef.quote:
[..]
Maar ik weet nu eigenlijk helemaal niet meer wat ik moet. Hoe moet ik nu doorgaan.. Helaas is er helemaal niets of niemand hier met wie ik üperhaupt kan praten. Ik voel me best alleen terwijl ik niet alleen ben, en dat is best wel verwarrend...want ik voel mij weer best ondankbaar. Terwijl ik nu wel vrienden heb en alles zijn gangetje lijkt ben ik diep ongelukkig. De vogeltjes en de regen maken mij ook al niet meer echt blij... ik probeer nu met de kleinste dingen blij te zijn. Dat ik een dak boven mij hoofd hebt, niks gebroken heb etc. Dat helpt normaal gesproken wel een beetje maar als je dat iedere dag doet dan op een gegeven moment hoor je weer een stemmetje dat zegt 'en nu stoppen met jezelf voor de gek te houden
Ik weet echt niet meer wat ik zou kunnen doen. Ik zie uiteindelijk maar één uitweg wat ook het beste is voor iedereen. Maar tegelijk zegt iets in mij dat het enorm laf en ondankbaar is omdat ik het dus wel goed heb.. en dan vervolgens ervoor kies die weg te nemen terwijl er mensen zijn die het erger hebben en mensen als jij die wel nog hard hebben doorgevochten en uiteindelijk toch die leeftijd bereikt zijn snap je.. Maar dat maakt het juist nog lastiger want nu weet ik het helemaal niet meer dan...
Ik snap dat stemmetje/die gedachte verder wel. Maar als je ouders dit zouden weten en dan nog niet veranderen en dan nog liever hebben dat je 'verdwijnt', dan weet je tenminste wel wat je aan ze hebt (wat ze echt van je vinden) en daar kan je dan weer je conclusies uit trekken. Misschien dat dat (verraad van je ouders) jou motivatie kunnen geven ze meer tegengas te geven, want elders hebben ze dan wel honger en weet ik wat voor ellende, maar op het moment dat zij genoeg eten, genoeg daken, genoeg tijd en energie en genoeg geld voor je hebben en het dan evengoed niet erg vinden als jij naar de knoppen gaat...dan falen je ouders toch gewoon heel hard?
Je mag best een beetje kritischer naar ze zijn. Korte DM incoming
Wat zou aan jou liggen? Dat jij zo (geworden) bent en zij je zo behandelen? Dat ze niet happy zijn en wellicht gaan splitten?quote:
En verder lijkt het alsof je best veel schuld legt bij mijn ouders maar het ligt aan mij. Mijn broertjes en zusje zijn toch ook niet zo geworden (nou mijn jongste broertje heeft nu ook wat moeilijkheden..maar mijn moeder had een zwangerschapsdepressie bij zijn geboorte...)
Zo klinkt het alsof jij de oorzaak zou zijn van alle issues. Waarom zouden ze niet van je mogen houden?quote:Maar het ligt echt niet alleen aan hun... het zijn meerdere dingen die er bij komen kijken..maar het probleem ligt vooral bij mij zelf. En ze kunnen zichzelf niet veranderen. Mijn vader met NPS sowieso niet. Dat heeft de GGZ ook duidelijk gemaakt... en mijn moeder is ook zwaar ongelukkig en reageert het daarom op mij af en ze loopt een beetje mee met mijn vader... maar ik weet dat ze het goed bedoelt. Hoewel ze soms misschien een kreng lijkt als mijn vader.. Ze houden gewoon net van het verkeerde. Ze houden van iets waar ze niet van mogen houden. En dat ben ik.
Hoe uit die ondankbaarheid zich?quote:En dat maakt ons beide alleen maar ongelukkiger.. en dat geld voor alle personen wel merk ik. Maar ik weet het echt niet... want de grootste grap is juist dat ik het goed heb en dat ik ondankbaar ben. Daarom zit ik ook nogal in een spagaat/ dilemma. Want ik weet het gewoon echt niet meer.
Verwar je het misschien met het idee dat omdat bepaalde dingen goed gaan (dak boven je hoofd, etc.) jij dan maar gelukkig moet zijn? En dat je door het niet te zijn de rest erin mee trekt als het ware?
Je eerste vraag begrijp ik niet helemaal..quote:
[..]
Wat zou aan jou liggen? Dat jij zo (geworden) bent en zij je zo behandelen? Dat ze niet happy zijn en wellicht gaan splitten?
[..]
Zo klinkt het alsof jij de oorzaak zou zijn van alle issues. Waarom zouden ze niet van je mogen houden?
[..]
Hoe uit die ondankbaarheid zich?
Verwar je het misschien met het idee dat omdat bepaalde dingen goed gaan (dak boven je hoofd, etc.) jij dan maar gelukkig moet zijn? En dat je door het niet te zijn de rest erin mee trekt als het ware?
En je tweede vraag.. het spijt me maar ik heb die misschien al 4 keer beantwoord in dit topic op misschien 4 verschillende manieren..
Maar kort samengevat: Ik heb het idee dat ik alleen maar kan nemen maar niet kan geven...Iets waarvan de mensheid alleen maar ongelukkig en zwak word als je er alleen maar naar kijkt, luistert en ermee bezig bent. En waarvan omstanders zeggen 'Gooi gewoon dat ding weg oelewapper... zie je niet dat hij/ zij je ziek maakt?'
Het voelt alsof ik dat ding ben..
Het laatste klopt inderdaad helemaal... Maar ik heb wel meer dingen dan alleen een dak boven mijn hoofd. Ik heb nu ook vrienden, en familie die van mij houden. En toch voel ik mij opgelaten/ nutteloos en ongelukkig... en dat begrijp ik niet..ik begrijp niet waarom ik ondankbaar ben.
En ik ben inderdaad bang dat ik de rest meetrek met mijn zogeheten 'problemen' en dat ik ze alleen maar ongelukkig zal maken..
Ik probeer te begrijpen waarom je de schuld zo op je wil nemen, alsof jij de hoofdverantwoordelijke bent door wie je was of bent ofzo. Denk je dat je het gedrag van je ouders uitlokt door wie je bent? Voel jij je verantwoordelijk dat zij ook niet lekker in hun vel zitten?quote:
[..]
Je eerste vraag begrijp ik niet helemaal..
Mijn excuses voor het in herhaling vallen, ik hoop vanavond tijd te hebben het topic door te lezen. Dat had ik nog niet gedaan.quote:En je tweede vraag.. het spijt me maar ik heb die misschien al 4 keer beantwoord in dit topic op misschien 4 verschillende manieren..
Ook hier lijkt het alsof jij je verantwoordelijk voelt voor het (on)geluk van je ouders. Ik raak dan benieuwd hoe je erbij komt dat je aanwezigheid alleen al zo een negatief effect heeft op je ouders/omgeving. En dan vraag ik me af in hoeverre de diagnose van je ene ouder meespeelt, want dat is een dynamiek waarbij je makkelijk het haasje bent en blijft. Zeker als je niet wil dat je broertjes en zusje er last van hebben, kan ik me voorstellen dat jij als oudste (en hun eerste kind) de hoogste boom bent om wind te vangen. Daarmee geef je broertjes en zusjes misschien ook (on)bewust de ruimte om zich anders te ontwikkelen dan jij, omdat jij een beetje de bliksemafleider c.q. zondebok bent in zo een dynamiek.quote:Maar kort samengevat: Ik heb het idee dat ik alleen maar kan nemen maar niet kan geven...Iets waarvan de mensheid alleen maar ongelukkig en zwak word als je er alleen maar naar kijkt, luistert en ermee bezig bent. En waarvan omstanders zeggen 'Gooi gewoon dat ding weg oelewapper... zie je niet dat hij/ zij je ziek maakt?'
Het voelt alsof ik dat ding ben..
Het opgelaten lijkt me vrij logisch. Je zit niet lekker in je vel en kan je ei niet zo goed kwijt. Het nutteloze heeft misschien te maken met hoe je naar dingen kijkt en opvat. Misschien ligt vanuit een soort minderwaardigheidscomplex de focus meer op een zie-je-nou-wel-bevestiging en mis je de andere signalen je nut wel meer duidelijk zouden kunnen maken. Met andere woorden, dat je het zo ervaart hoeft nog niet te betekenen dat het ook echt zo is.quote:Het laatste klopt inderdaad helemaal... Maar ik heb wel meer dingen dan alleen een dak boven mijn hoofd. Ik heb nu ook vrienden, en familie die van mij houden. En toch voel ik mij opgelaten/ nutteloos en ongelukkig... en dat begrijp ik niet..ik begrijp niet waarom ik ondankbaar ben.
Het ongelukkige sluit denk ik ook aan op het opgelatene, dus dat laat ik even. Het is behoorlijk logisch dat je deze gevoelens hebt en dat kan prima bestaan naast dankbaarheid voor hetgeen wat je wel hebt. Het hoeft elkaar helemaal niet te bijten.
Is er naast gelukkig zijn, misschien nog een manier waarop je je dankbaarheid zou kunnen tonen?
Als je zo een zondebokdynamiek hebt dan kan ik me voorstellen dat het idee groeit dat je de rest meetrekt. Zeker als die dynamiek al een tijd bestaat, kan het heel moeilijk zijn om daar weer uit te komen en jou de bevestiging geven dat de veranderingen niet nuttig, niet voldoende en vooral zinloos lijken. De vraag is echter of dat ook echt zo is en of je wel de handvatten hebt om dat in te kunnen (leren) zien. Ik denk dat het gezien de diagnose van je ene ouder best een behoorlijke kluif kan zijn om te leren waar die diagnose ophoudt en waar jij als mens kritiek krijgt. Zeker ook omdat dit de mensen zijn die dichtbij je staan en het beste met je voor zouden hebben. Alleen is dat beste voor hebben, niet ook altijd wat het beste is en je komt op een leeftijd waarin je zelf ook moet gaan ontdekken wat dit voor jou inhoudt.quote:En ik ben inderdaad bang dat ik de rest meetrek met mijn zogeheten 'problemen' en dat ik ze alleen maar ongelukkig zal maken..
Net zoals zij dat voor zichzelf moeten gaan ontdekken.
Heb je het gevoel dat je ene ouder met je broertjes weggaat vanwege jou?
Edit Ik snap het natuurlijk als je niet ingaat op dingen die je al eerder hebt gepost, ik zal vanavond het topic helemaal doorlezen.
[ Bericht 1% gewijzigd door Scary_Mary op 07-04-2016 15:15:13 ]
wil je zeggen dat het morgen niet gaat regenen?quote:
[..]
Je voorbeeld is niet de meest perfecte/ wat vreemd maar ik begrijp je punt wel en het komt ongeveer tot hetzelfde neer van wat ik vind. Alleen jezelf veranderen op een juiste manier is nog iets wat erg lastig kan zijn. Zo ervaar ik het dan tenminste.. maar dat is nog altijd beter dan jezelf accepteren zoals je bent (als je dus daadwerkelijk niet goed bent)
Ik voel me niet dan wel niet direct verantwoordelijk voor dat zij zich niet lekker in hun vel zitten want dat zitten ze beide niet maar ik heb wel het gevoel dat ik het vererger/ wel minstens één van de redenen ben van waarom zij niet lekker in hun vel zitten (voornamelijk mijn moeder dan. Ja het is een beetje verwarrend maar ik wil niet meer slecht over haar praten en ik ga zo alles verwijderen. Maar mijn moeder heeft geen NPS maar mijn vader. Kort samengevat (Ja over mijn ouders kun je ook weer een boek schrijven.. maar ik weet niet of je daar nu wel geïnteresseerd in bent) mijn moeder ondervind het meeste last van mijn vader...en verder is mijn moeder ook zwaar ongelukkig. Ik heb ook echt medelijden met haar maar ik voel me soms een beetje verraden door haar omdat ze mij ook niet lijkt te willen begrijpen en meedoet met mijn vader. Ook is zij wel degene die nogal conservatief is en er dus ook ouderwetse ideeën op na houd..quote:
[..]
Ik probeer te begrijpen waarom je de schuld zo op je wil nemen, alsof jij de hoofdverantwoordelijke bent door wie je was of bent ofzo. Denk je dat je het gedrag van je ouders uitlokt door wie je bent? Voel jij je verantwoordelijk dat zij ook niet lekker in hun vel zitten?
[..]
Mijn excuses voor het in herhaling vallen, ik hoop vanavond tijd te hebben het topic door te lezen. Dat had ik nog niet gedaan.
[..]
Ook hier lijkt het alsof jij je verantwoordelijk voelt voor het (on)geluk van je ouders. Ik raak dan benieuwd hoe je erbij komt dat je aanwezigheid alleen al zo een negatief effect heeft op je ouders/omgeving. En dan vraag ik me af in hoeverre de diagnose van je ene ouder meespeelt, want dat is een dynamiek waarbij je makkelijk het haasje bent en blijft. Zeker als je niet wil dat je broertjes en zusje er last van hebben, kan ik me voorstellen dat jij als oudste (en hun eerste kind) de hoogste boom bent om wind te vangen. Daarmee geef je broertjes en zusjes misschien ook (on)bewust de ruimte om zich anders te ontwikkelen dan jij, omdat jij een beetje de bliksemafleider c.q. zondebok bent in zo een dynamiek.
[..]
Het opgelaten lijkt me vrij logisch. Je zit niet lekker in je vel en kan je ei niet zo goed kwijt. Het nutteloze heeft misschien te maken met hoe je naar dingen kijkt en opvat. Misschien ligt vanuit een soort minderwaardigheidscomplex de focus meer op een zie-je-nou-wel-bevestiging en mis je de andere signalen je nut wel meer duidelijk zouden kunnen maken. Met andere woorden, dat je het zo ervaart hoeft nog niet te betekenen dat het ook echt zo is.
Het ongelukkige sluit denk ik ook aan op het opgelatene, dus dat laat ik even. Het is behoorlijk logisch dat je deze gevoelens hebt en dat kan prima bestaan naast dankbaarheid voor hetgeen wat je wel hebt. Het hoeft elkaar helemaal niet te bijten.
Is er naast gelukkig zijn, misschien nog een manier waarop je je dankbaarheid zou kunnen tonen?
[..]
Als je zo een zondebokdynamiek hebt dan kan ik me voorstellen dat het idee groeit dat je de rest meetrekt. Zeker als die dynamiek al een tijd bestaat, kan het heel moeilijk zijn om daar weer uit te komen en jou de bevestiging geven dat de veranderingen niet nuttig, niet voldoende en vooral zinloos lijken. De vraag is echter of dat ook echt zo is en of je wel de handvatten hebt om dat in te kunnen (leren) zien. Ik denk dat het gezien de diagnose van je ene ouder best een behoorlijke kluif kan zijn om te leren waar die diagnose ophoudt en waar jij als mens kritiek krijgt. Zeker ook omdat dit de mensen zijn die dichtbij je staan en het beste met je voor zouden hebben. Alleen is dat beste voor hebben, niet ook altijd wat het beste is en je komt op een leeftijd waarin je zelf ook moet gaan ontdekken wat dit voor jou inhoudt.
Net zoals zij dat voor zichzelf moeten gaan ontdekken.
Heb je het gevoel dat je ene ouder met je broertjes weggaat vanwege jou?
Edit Ik snap het natuurlijk als je niet ingaat op dingen die je al eerder hebt gepost, ik zal vanavond het topic helemaal doorlezen.
En verder denk ik inderdaad dat ik het gedrag van mijn ouders een beetje uitlok. Maar ze hebben altijd hun handen vol aan mij gehad en altijd lopen te stressen om mij...daarom voel ik mij ook schuldig of tenminste toch het zondebok inderdaad/ het ongelukskinds..
Verder zeg je dit: Met andere woorden, dat je het zo ervaart hoeft nog niet te betekenen dat het zo is.
Het is aardig bedoeld maar het zou ook net zo goed kunnen betekenen dat het wél zo is. Maar naar mijn gevoel kijk ik realistisch naar mijzelf en als ik mijn roze bril af doe dan zie ik een gemiddeld presterend maar nutteloos kind. Een kind dat wel aardig kan zijn maar onbewust heel veel energie eet van anderen, maar zelf weinig (positieve) energie geeft..
En omdat het kind zelf ingewikkeld in elkaar zit maakt ze het anderen ook heel ingewikkeld..
Maar het is wel zo'n kind waar iedereen heel veel medelijden mee lijkt te hebben, maar de grootste grap is dus dat het kind helemaal niet zielig is maar juist al zoveel energie vreet dan anderen mensen denken. Ze heeft al een goed leven maar ze lijkt een probleem zelf te creëren/ het probleem is zij zelf.
En sorry.. het spijt me als ik wat bot overkwam. Maar ik had het al meerdere keren uitgelegd en ik merk ook dat ik steeds weer in herhaling val...ook onbewust zonder dat het gevraagd word..En ik begrijp wel dat je eerste gedachte niet meteen lagen bij het volledig volgen van de topic met al die lappen tekst.. Het doet me al goed dat er hier toch mensen zijn die mij toch serieus nemen... (was een beetje bang van niet.. ik kom hier nogal wanhopig over volgens mij...)
En nee ik voel me niet verantwoordelijk voor mijn broertjes weggaan met mijn moeder. Dat heeft weer andere redenen. En het is echt te veel allemaal om het allemaal op te schrijven....
Je zal toch keuzes moeten gaan maken. Als je moeder ook doodongelukkig is en jullie gezinssituatie al langer niet meer lekker loopt, waarom gaan jullie dan niet gezamenlijk hulp zoeken? Wie houd hier dan de boel tegen? Jij wilt wel, maar je mag niet. Waarom willen je ouders niet?
Volgens mij ligt het probleem echt daar hoor (waarmee ik niet uitsluit dat jij problemen hebt, maar door de issues binnen jullie gezin krijg je de ruimte niet daar aan te werken, maar je ouders hebben die ruimte wel maar lijken die ruimte niet te willen gebruiken).
Volgens mij ligt het probleem echt daar hoor (waarmee ik niet uitsluit dat jij problemen hebt, maar door de issues binnen jullie gezin krijg je de ruimte niet daar aan te werken, maar je ouders hebben die ruimte wel maar lijken die ruimte niet te willen gebruiken).
TS als je moeder en je broertjes weg zijn, is er dan niet een mogelijkheid dat je het huis uit gaat? Ik heb niet alles onthouden wat hier is gezegd, maar is er niet een mogelijkheid om desnoods antikraak of in onderhuur te gaan wonen? Je volgt een opleiding dus neem ik aan dat je ook stufi of een lening hebt. Dan moet de huur betalen toch ook mogelijk zijn? Het lijkt me dat zoiets jou meer rust geeft. Bovendien kun je afstand creëren tussen jou en met name je vader, want alleen met hem lijkt mij geen goed idee als ik het allemaal zo lees.
Overigens kun je via particuliere huur, antikraak of een makelaar ook snel een woning krijgen. Dan zit je ook niet met de ellende die hospiteren heet of de ellenlange wachttijden in de sociale huur.
Overigens kun je via particuliere huur, antikraak of een makelaar ook snel een woning krijgen. Dan zit je ook niet met de ellende die hospiteren heet of de ellenlange wachttijden in de sociale huur.
Ik ben 17 nog net geen 18.. bovendien is het onmogelijk om uit huis te gaan.. De hypotheek/ vaste lasten van dit huis kan mijn vader dan nog wel net betalen maar er blijft nu zonder mijn moeder een stuk minder over..dus ik zal er wel moeten zijn om mijn vader bij te staan in tijden dat hij extreem krap zit zeg maar..Maar uit huis gaan is op dit moment het laatste waar we aan denken. Maar ik heb er wel al aan gedacht en ik ga mij ook inschrijven bij woningnet voor het geval dat.. zodra mijn moeder terug is na 8 maanden (niet heeft gekozen om daar te blijven) heb ik wel meer kans op een eventuele woonruimte maar op dit moment gaat het echt niet.quote:
TS als je moeder en je broertjes weg zijn, is er dan niet een mogelijkheid dat je het huis uit gaat? Ik heb niet alles onthouden wat hier is gezegd, maar is er niet een mogelijkheid om desnoods antikraak of in onderhuur te gaan wonen? Je volgt een opleiding dus neem ik aan dat je ook stufi of een lening hebt. Dan moet de huur betalen toch ook mogelijk zijn? Het lijkt me dat zoiets jou meer rust geeft. Bovendien kun je afstand creëren tussen jou en met name je vader, want alleen met hem lijkt mij geen goed idee als ik het allemaal zo lees.
Overigens kun je via particuliere huur, antikraak of een makelaar ook snel een woning krijgen. Dan zit je ook niet met de ellende die hospiteren heet of de ellenlange wachttijden in de sociale huur.
Meteen op je 18e doen (pro-tip)quote:
[..]
Ik ben 17 nog net geen 18.. bovendien is het onmogelijk om uit huis te gaan.. De hypotheek/ vaste lasten van dit huis kan mijn vader dan nog wel net betalen maar er blijft nu zonder mijn moeder een stuk minder over..dus ik zal er wel moeten zijn om mijn vader bij te staan in tijden dat hij extreem krap zit zeg maar..Maar uit huis gaan is op dit moment het laatste waar we aan denken. Maar ik heb er wel al aan gedacht en ik ga mij ook inschrijven bij woningnet voor het geval dat.. zodra mijn moeder terug is na 8 maanden (niet heeft gekozen om daar te blijven) heb ik wel meer kans op een eventuele woonruimte maar op dit moment gaat het echt niet.
Volgensmij zijn er ook spoedprocedures bij de sociale huurverenigingen.quote:
TS als je moeder en je broertjes weg zijn, is er dan niet een mogelijkheid dat je het huis uit gaat? Ik heb niet alles onthouden wat hier is gezegd, maar is er niet een mogelijkheid om desnoods antikraak of in onderhuur te gaan wonen? Je volgt een opleiding dus neem ik aan dat je ook stufi of een lening hebt. Dan moet de huur betalen toch ook mogelijk zijn? Het lijkt me dat zoiets jou meer rust geeft. Bovendien kun je afstand creëren tussen jou en met name je vader, want alleen met hem lijkt mij geen goed idee als ik het allemaal zo lees.
Overigens kun je via particuliere huur, antikraak of een makelaar ook snel een woning krijgen. Dan zit je ook niet met de ellende die hospiteren heet of de ellenlange wachttijden in de sociale huur.
Begrijpelijk dat je haar niet af wil vallen, maar besef wel dat je hiermee niet geholpen bent. Het valt niet weg te stoppen dat je moeite hebt om met bepaalde dingen om te (leren) gaan. Sterker nog, je zult het moeten erkennen, anders wordt het moeilijk om om te leren gaan ermee.quote:
[..]
Ik voel me niet dan wel niet direct verantwoordelijk voor dat zij zich niet lekker in hun vel zitten want dat zitten ze beide niet maar ik heb wel het gevoel dat ik het vererger/ wel minstens één van de redenen ben van waarom zij niet lekker in hun vel zitten (voornamelijk mijn moeder dan. Ja het is een beetje verwarrend maar ik wil niet meer slecht over haar praten en ik ga zo alles verwijderen.
Dat jij moeite met iets hebt, is niet per definitie respectloos naar je ouders in die zin dat je slecht over hen praat (even cultuur daargelaten hè).
Zie het een beetje als de theorie over hoe je feedback kan geven. In plaats van te stellen dat persoon x een kutwijf/een klootzak is, kun je het ook benaderen als een verbeterpunt. Ook naar jezelf misschien iets om te oefenen, dat het niet alleen draait om dat je slecht bent maar dat als je iets verkeerd doet je daar kan verbeteren.
In die zin geïnteresseerd dat ik denk dat het van invloed is op jou en met wat meer inzicht, er ook iets concreter erop in gegaan kan worden.quote:Maar mijn moeder heeft geen NPS maar mijn vader. Kort samengevat (Ja over mijn ouders kun je ook weer een boek schrijven.. maar ik weet niet of je daar nu wel geïnteresseerd in bent) mijn moeder ondervind het meeste last van mijn vader...en verder is mijn moeder ook zwaar ongelukkig. Ik heb ook echt medelijden met haar maar ik voel me soms een beetje verraden door haar omdat ze mij ook niet lijkt te willen begrijpen en meedoet met mijn vader. Ook is zij wel degene die nogal conservatief is en er dus ook ouderwetse ideeën op na houd..
Misschien is het voor haar heel moeilijk om toe te geven dat ze je misschien meer begrijpt dan je denkt? Is het in jullie cultuur wel ok om toe te geven aan dat iets niet goed gaat thuis? Hoort zij als vrouw van je pa hem nooit af te vallen als in respect enzo? Of misschien is ze bang om toe te geven aan jou omdat ze denkt dat ze door dat te bevestigen de situatie verergert? Of is ze bang dat je pa escaleert als ze niet in zijn team lijkt te zitten? Mogelijk is dit gewoon de complexe samenloop van omstandigheden en denkt je moeder misschien dat deze tactiek de weg van de minste weerstand is ofzo..
Met zondebok bedoelde ik meer dat jij verantwoordelijk wordt gehouden voor van alles, omdat het wel zo makkelijk is. Zeker iemand met zo een diagnose, zal met een vinger naar een ander wijzen lijkt me. Dan ben je ook de oudste geloof ik, dus dat kan sowieso meer strijd betekenen omdat jij de eerste bent die het pad richting volwassenheid moet vrij banen. Dat kan extra confronterend zijn, omdat jij anders opgegroeid bent in dit land en dat kan nog meer druk op de zaak leggen. Meer afstand ook.quote:En verder denk ik inderdaad dat ik het gedrag van mijn ouders een beetje uitlok. Maar ze hebben altijd hun handen vol aan mij gehad en altijd lopen te stressen om mij...daarom voel ik mij ook schuldig of tenminste toch het zondebok inderdaad/ het ongelukskinds..
Het is niet alleen aardig, maar ook nuchter bedoelt. Als je niet lekker in je vel zit, kan het juist moeilijk zijn om echt realistisch te zijn. Zeker als je van huis uit een bepaalde graadmeter mee krijgt die beïnvloedt is door iets als zo een diagnose van je ouder. Zit je eenmaal in zo een modus, dan kan het best zijn dat je inmiddels een soort van geleerd hebt om zo negatief over jezelf te oordelen. En minder tot geen oog hebt voor de wel positieve dingen die nu misschien wat wegvallen onder de negatieve shit.quote:Verder zeg je dit: Met andere woorden, dat je het zo ervaart hoeft nog niet te betekenen dat het zo is.
Het is aardig bedoeld maar het zou ook net zo goed kunnen betekenen dat het wél zo is. Maar naar mijn gevoel kijk ik realistisch naar mijzelf en als ik mijn roze bril af doe dan zie ik een gemiddeld presterend maar nutteloos kind.
Gemiddeld presteren betekent dat je ondanks je rotgevoel alsnog presteert en daar mag je best jezelf een schouderklopje voor geven gezien de omstandigheden. Je bent niet leraren hun tijd aan het verdoen en je ouders betalen ook niet voor jan lul schoolgeld. Daarnaast ook best belangrijk, dat jij jezelf hiermee ontwikkelt en blijft ontwikkelen. Zonder deze school zou je minder baankansen hebben op weg naar zelfstandigheid en je vriendinnen niet kennen toch?
Ben je een psychic vampire of hoe merk je dat je veel energie vreet van anderen?quote:Een kind dat wel aardig kan zijn maar onbewust heel veel energie eet van anderen, maar zelf weinig (positieve) energie geeft..
Weinig is geen 0. Zou je aan kunnen geven waarin je dan wel een beetje energie aan anderen denkt te (kunnen) geven?
Waaraan merk je dat ze medelijden hebben en waarom hebben ze dat als ze niet zoveel van je thuissituatie enzo weten?quote:En omdat het kind zelf ingewikkeld in elkaar zit maakt ze het anderen ook heel ingewikkeld..
Maar het is wel zo'n kind waar iedereen heel veel medelijden mee lijkt te hebben, maar de grootste grap is dus dat het kind helemaal niet zielig is maar juist al zoveel energie vreet dan anderen mensen denken. Ze heeft al een goed leven maar ze lijkt een probleem zelf te creëren/ het probleem is zij zelf.
Ik ben zelf ook weleens bot en bepaald niet vies van lange lappen tekstquote:En sorry.. het spijt me als ik wat bot overkwam. Maar ik had het al meerdere keren uitgelegd en ik merk ook dat ik steeds weer in herhaling val...ook onbewust zonder dat het gevraagd word..En ik begrijp wel dat je eerste gedachte niet meteen lagen bij het volledig volgen van de topic met al die lappen tekst.. Het doet me al goed dat er hier toch mensen zijn die mij toch serieus nemen... (was een beetje bang van niet.. ik kom hier nogal wanhopig over volgens mij...)
. Sterker nog, dat laatste weerhield me ook even van hier te posten. Kan nog weleens een topickiller zijn..Denk dat het niet zo raar is dat die herhaling er is. Beetje combinatie van cirkelredenering en uiten, nadruk en bevestiging ditdat. Snap je wanhoop ook wel. Als ik de OP afzet tegen hoe je verder op in het topic overkomt, dan denk ik dat het ook aangeeft wat een beetje ruimte om te uiten al kan doen. Ik denk ook dat het kan helpen hoe je een en ander verwoordt naar een hulpverlener toe als je die stap weer zou willen gaan zetten. Waar je in de OP even oneerbiedig meer dramalamapubert, zie je verder wel dat er meer is dan dat en waar een psych wel degelijk iets mee kan.
Kan me voorstellen dat heimwee en ook een break van je pa geen luxe zijn. Zeker niet als hij een grote invloed op je broertjes heeft en jullie al wat ouder zijn dat ze denkt dat jullie het wel even redden ofzo. Maar goed, meer voor mijn beeldvorming hoe jij zo negatief over jezelf denkt en in hoeverre je daar ook in bevestigt wordt.quote:En nee ik voel me niet verantwoordelijk voor mijn broertjes weggaan met mijn moeder. Dat heeft weer andere redenen. En het is echt te veel allemaal om het allemaal op te schrijven....
Ok, even concreet. Magnetronkoffie noemde al buurthuizen. Daar heb je soms wel aardige vrijwilligers of kleine klusjes die je en af zouden kunnen leiden en positieve feedback zouden kunnen geven. Indien er een sociaal werker is, zou die misschien ook met je mee kunnen denken in mogelijkheden voor hulp. Bijvoorbeeld een vrouwelijke huisarts in de omgeving, waar positieve ervaringen mee zijn. Die zou je kunnen bellen om als passant langs te kunnen gaan. Wil je dit door omstandigheden niet zichtbaar hebben, dan zou je kunnen vragen of er contant afgerekend zou kunnen worden. Vroeger was dat 20-30 euro, geen idee hoe dat nu zit eerlijk gezegd, maar dat kun je navragen bij de praktijk. Zeker als vrouw met een buitenlandse achtergrond is mijn ervaring dat men wel openstaat als je niet naar je eigen mannelijke huisarts kan/wil.
Probeer van te voren een en ander helder te hebben, zodat je niet zo in de emotie van de OP zit, maar helder uit kan leggen wat het probleem is (niet lekker in je vel), wat je zoal hebt geprobeerd (mediteren, zelfhulpboek, serieuze shizzle in ieder geval geen easy way out), de thuissituatie (diagnose van de een, vertrek van de ander) en wat je graag zou willen (ondersteuning bij het beter om leren gaan met je emoties en de diagnose van je ouder en veranderingen thuis) etc.
Denk dat zoiets anders overkomt.
Mocht je in de tussentijd zelf nog wat willen lezen, dan is een boek over cognitieve gedragstherapie en/of RET misschien wel interessant.
Edit: En zeker inschrijven bij Woningnet ja. Beter mee verlegen dan om verlegen
Ja, alleen volgens mij gaat dat haast alleen als je anders dakloos bent. En ik zie het nog niet zo aankomen dat de ouders van TS haar het huis uit gooien.quote:
[..]
Volgensmij zijn er ook spoedprocedures bij de sociale huurverenigingen.
Niettemin, zodra je 18 wordt direct inschrijven! Wachttijd is vaak minstens 5 jaar, in de plaats waar ik ben opgegroeid wel 17 jaar.
Ongelooflijk.... Heb ik minstens een half uur moeite gedaan om te typen is alles weg. En op mijn telefoon plakt hij op een of andere manier niet in een bericht.quote:
[..]
Begrijpelijk dat je haar niet af wil vallen, maar besef wel dat je hiermee niet geholpen bent. Het valt niet weg te stoppen dat je moeite hebt om met bepaalde dingen om te (leren) gaan. Sterker nog, je zult het moeten erkennen, anders wordt het moeilijk om om te leren gaan ermee.
Dat jij moeite met iets hebt, is niet per definitie respectloos naar je ouders in die zin dat je slecht over hen praat (even cultuur daargelaten hè).
Zie het een beetje als de theorie over hoe je feedback kan geven. In plaats van te stellen dat persoon x een kutwijf/een klootzak is, kun je het ook benaderen als een verbeterpunt. Ook naar jezelf misschien iets om te oefenen, dat het niet alleen draait om dat je slecht bent maar dat als je iets verkeerd doet je daar kan verbeteren.
[..]
In die zin geïnteresseerd dat ik denk dat het van invloed is op jou en met wat meer inzicht, er ook iets concreter erop in gegaan kan worden.
Misschien is het voor haar heel moeilijk om toe te geven dat ze je misschien meer begrijpt dan je denkt? Is het in jullie cultuur wel ok om toe te geven aan dat iets niet goed gaat thuis? Hoort zij als vrouw van je pa hem nooit af te vallen als in respect enzo? Of misschien is ze bang om toe te geven aan jou omdat ze denkt dat ze door dat te bevestigen de situatie verergert? Of is ze bang dat je pa escaleert als ze niet in zijn team lijkt te zitten? Mogelijk is dit gewoon de complexe samenloop van omstandigheden en denkt je moeder misschien dat deze tactiek de weg van de minste weerstand is ofzo..
[..]
Met zondebok bedoelde ik meer dat jij verantwoordelijk wordt gehouden voor van alles, omdat het wel zo makkelijk is. Zeker iemand met zo een diagnose, zal met een vinger naar een ander wijzen lijkt me. Dan ben je ook de oudste geloof ik, dus dat kan sowieso meer strijd betekenen omdat jij de eerste bent die het pad richting volwassenheid moet vrij banen. Dat kan extra confronterend zijn, omdat jij anders opgegroeid bent in dit land en dat kan nog meer druk op de zaak leggen. Meer afstand ook.
[..]
Het is niet alleen aardig, maar ook nuchter bedoelt. Als je niet lekker in je vel zit, kan het juist moeilijk zijn om echt realistisch te zijn. Zeker als je van huis uit een bepaalde graadmeter mee krijgt die beïnvloedt is door iets als zo een diagnose van je ouder. Zit je eenmaal in zo een modus, dan kan het best zijn dat je inmiddels een soort van geleerd hebt om zo negatief over jezelf te oordelen. En minder tot geen oog hebt voor de wel positieve dingen die nu misschien wat wegvallen onder de negatieve shit.
Gemiddeld presteren betekent dat je ondanks je rotgevoel alsnog presteert en daar mag je best jezelf een schouderklopje voor geven gezien de omstandigheden. Je bent niet leraren hun tijd aan het verdoen en je ouders betalen ook niet voor jan lul schoolgeld. Daarnaast ook best belangrijk, dat jij jezelf hiermee ontwikkelt en blijft ontwikkelen. Zonder deze school zou je minder baankansen hebben op weg naar zelfstandigheid en je vriendinnen niet kennen toch?
[..]
Ben je een psychic vampire of hoe merk je dat je veel energie vreet van anderen?
Weinig is geen 0. Zou je aan kunnen geven waarin je dan wel een beetje energie aan anderen denkt te (kunnen) geven?
[..]
Waaraan merk je dat ze medelijden hebben en waarom hebben ze dat als ze niet zoveel van je thuissituatie enzo weten?
[..]
Ik ben zelf ook weleens bot en bepaald niet vies van lange lappen tekst
Denk dat het niet zo raar is dat die herhaling er is. Beetje combinatie van cirkelredenering en uiten, nadruk en bevestiging ditdat. Snap je wanhoop ook wel. Als ik de OP afzet tegen hoe je verder op in het topic overkomt, dan denk ik dat het ook aangeeft wat een beetje ruimte om te uiten al kan doen. Ik denk ook dat het kan helpen hoe je een en ander verwoordt naar een hulpverlener toe als je die stap weer zou willen gaan zetten. Waar je in de OP even oneerbiedig meer dramalamapubert, zie je verder wel dat er meer is dan dat en waar een psych wel degelijk iets mee kan.
[..]
Kan me voorstellen dat heimwee en ook een break van je pa geen luxe zijn. Zeker niet als hij een grote invloed op je broertjes heeft en jullie al wat ouder zijn dat ze denkt dat jullie het wel even redden ofzo. Maar goed, meer voor mijn beeldvorming hoe jij zo negatief over jezelf denkt en in hoeverre je daar ook in bevestigt wordt.
Ok, even concreet. Magnetronkoffie noemde al buurthuizen. Daar heb je soms wel aardige vrijwilligers of kleine klusjes die je en af zouden kunnen leiden en positieve feedback zouden kunnen geven. Indien er een sociaal werker is, zou die misschien ook met je mee kunnen denken in mogelijkheden voor hulp. Bijvoorbeeld een vrouwelijke huisarts in de omgeving, waar positieve ervaringen mee zijn. Die zou je kunnen bellen om als passant langs te kunnen gaan. Wil je dit door omstandigheden niet zichtbaar hebben, dan zou je kunnen vragen of er contant afgerekend zou kunnen worden. Vroeger was dat 20-30 euro, geen idee hoe dat nu zit eerlijk gezegd, maar dat kun je navragen bij de praktijk. Zeker als vrouw met een buitenlandse achtergrond is mijn ervaring dat men wel openstaat als je niet naar je eigen mannelijke huisarts kan/wil.
Probeer van te voren een en ander helder te hebben, zodat je niet zo in de emotie van de OP zit, maar helder uit kan leggen wat het probleem is (niet lekker in je vel), wat je zoal hebt geprobeerd (mediteren, zelfhulpboek, serieuze shizzle in ieder geval geen easy way out), de thuissituatie (diagnose van de een, vertrek van de ander) en wat je graag zou willen (ondersteuning bij het beter om leren gaan met je emoties en de diagnose van je ouder en veranderingen thuis) etc.
Denk dat zoiets anders overkomt.
Mocht je in de tussentijd zelf nog wat willen lezen, dan is een boek over cognitieve gedragstherapie en/of RET misschien wel interessant.
Edit: En zeker inschrijven bij Woningnet ja. Beter mee verlegen dan om verlegen
Ik kan echt huilen..
Ja, alles kost geld. Maar je inschrijving levert je op den duur woonruimte op. Je moet alleen ieder jaar een klein bedrag betalen om te kunnen verlengen met een jaar, maar dat is niks vergeleken bij wat het je oplevert. Volgens mij kost het 60 per jaar en dan 30 per jaar om te verlengen. Dat is echt niks op jaarbasis. Als jij het zelf moet betalen kan dat echt makkelijk.quote:
[..]
Ik woon ook in de randstad... Hier is de wachttijd ook enorm lang geloof ik.. Alleen begrijp ik nog steeds niet helemaal hoe woningnet in elkaar zit. Mijn vader vind het iig onnodig om mij daar in te schrijven....Het kost toch ook geld? Tot een bepaald bedrag kan ik het wel zelf betalen per maand.
[quote] Op dinsdag 12 april 2016 09:49 schreef DoubleDip het volgende:
[..]
..
[ Bericht 49% gewijzigd door Anoniem_anoniem op 12-04-2016 14:48:23 ]
Op dinsdag 12 april 2016 09:49 schreef DoubleDip het volgende:[..]
..
[ Bericht 49% gewijzigd door Anoniem_anoniem op 12-04-2016 14:48:23 ]
Sorry het is enorm chaotisch zo. Ik zit op mijn telefoon en die doet enorm raar. Ik heb wel geprobeerd zo normaal mogelijk te typen..
Het is verder prima leesbaar, dus maak je daar maar niet al te druk omquote:
Sorry het is enorm chaotisch zo. Ik zit op mijn telefoon en die doet enorm raar. Ik heb wel geprobeerd zo normaal mogelijk te typen..
Rechtsonder de onderste post heb je als 't goed is een roze knop met "stop volgen" (weet niet zeker of dit bij mobiel ook zo is).quote:
[..]
Weet je trouwens hoe je topics uit my at kunt verwijderen? Mijn broertje zag me namelijk een keer typen op de computer (daarom durf ik ook niet meer op de computer) en hij ging naar my at. En toen kwam ik gelukkig aan en ging ik snel op andere topics reageren zodat dit topic niet zou opvallen.. maar het zou handiger zijn als ik dit topic zou kunnen verwijderen.. ook voor later..
Weet alleen wel dat zodra je hier weer post, dat je dit topic dan automatisch weer volgt, dan na afloop weer ontvolgen
Zoiets geloof ik
Dat zou wel kunnen kloppen ja... maar hoe ga ik er dan op een juiste manier mee om?quote:
[..]
Het is wel oké om toe te geven dat het niet goed gaat maar in onze cultuur mag de vrouw de man niet zwart lopen maken zeg maar.. maar onderling in het gezin mag het wel. En dat doet mijn moeder ook regelmatig. Ze zegt alles wat haar dwarszit tegen mij en mijn zusje en we proberen haar ook te helpen maar ze is nogal besluiteloos. De ene keer zegt ze sus en de andere zo... vrees dat ik dat van haar heb overgenomen. En ze zeggen juist dat ik qua gedrag op mijn vader lijk en niet op haar..Maar ik voel me dus soms wat ongelukkig/ verraden omdat ik telkens voor haar opkom tijdens een ruzie en ik luister naar alles wat ze te zeggen heeft. Maar wanneer ik en mijn vader ruzie hebben neemt ze ineens zijn kant zonder te weten wat er precies in het conflict gebeurd is en dan reageert ze op mij af... en dat is pijnlijk want je doet je best voor een ander maar diegene (lijkt) het dan niet voor jou te doen. Een aantal malen heeft mijn vader haar in haar buik geschopt/ geslagen en toen ging ik met hem de strijd aan zeg maar.. maar de keren dat ik in conflict was met mijn vader zei mijn moeder dat ik stil moest zijn en wanneer ik toch doorging pakte ze iets (een riem bijvoorbeeld) en sloeg dan net zo lang tot ik zou stoppen. Daarom zeg ik ook helemaal niks meer...bij een ruzie of discussie. Ik zeg helemaak niks meer en het werkt. Ze vertrouwen me meer en ik maak het minder erg dan het al is.
[..]
Met zondebok bedoelde ik meer dat jij verantwoordelijk wordt gehouden voor van alles, omdat het wel zo makkelijk is. Zeker iemand met zo een diagnose, zal met een vinger naar een ander wijzen lijkt me. Dan ben je ook de oudste geloof ik, dus dat kan sowieso meer strijd betekenen omdat jij de eerste bent die het pad richting volwassenheid moet vrij banen. Dat kan extra confronterend zijn, omdat jij anders opgegroeid bent in dit land en dat kan nog meer druk op de zaak leggen. Meer afstand ook.
[..]
Het is niet alleen aardig, maar ook nuchter bedoelt. Als je niet lekker in je vel zit, kan het juist moeilijk zijn om echt realistisch te zijn. Zeker als je van huis uit een bepaalde graadmeter mee krijgt die beïnvloedt is door iets als zo een diagnose van je ouder. Zit je eenmaal in zo een modus, dan kan het best zijn dat je inmiddels een soort van geleerd hebt om zo negatief over jezelf te oordelen. En minder tot geen oog hebt voor de wel positieve dingen die nu misschien wat wegvallen onder de negatieve shit.
Gemiddeld presteren betekent dat je ondanks je rotgevoel alsnog presteert en daar mag je best jezelf een schouderklopje voor geven gezien de omstandigheden. Je bent niet leraren hun tijd aan het verdoen en je ouders betalen ook niet voor jan lul schoolgeld. Daarnaast ook best belangrijk, dat jij jezelf hiermee ontwikkelt en blijft ontwikkelen. Zonder deze school zou je minder baankansen hebben op weg naar zelfstandigheid en je vriendinnen niet kennen toch?
[/quote]
Daar zit wel wat in ja.. zelf zou ik er nooit op gekomen zijn.. Hoewel ik de laatste tijd wél onder mijn niveau presteer... Maar ja.. het is gewoon ook pijnlijk te zien dat anderen veel beter presteren met niet zoveel moeite en ik juist precies andersom. En als je regelmatig te horen krijgt dat ik een voorbeeld zou moeten nemen van mijn 4 jaar jongere zusje.. dan voelt het ook wel alsof je gefaald heb als oudste dochter omdat jij juist het voorbeeld zou moeten zijn snap je.
[..]
Ben je een psychic vampire of hoe merk je dat je veel energie vreet van anderen?
Weinig is geen 0. Zou je aan kunnen geven waarin je dan wel een beetje energie aan anderen denkt te (kunnen) geven?
[/quote]
Ik merk dat ik iedereen het lastiger/ ongelukkiger maak.. ik wil gewoon dat mensen eens een keer gelukkig van mij (kan van alles zijn.. mijn aanwezigheid/ of de werkzaamheden die ik uitvoer)
kunnen zijn.. Dat is het enige waar ik naar verlang...
[..]
Waaraan merk je dat ze medelijden hebben en waarom hebben ze dat als ze niet zoveel van je thuissituatie enzo weten?
[/quote]
Aan de manier waarop ze mij behandelen. Ik heb blijkbaar de uitstraling van een zwak vogeltje. Ik hoor vaak geroddel.. veel mensen denken dat ik een naar traumatisch verleden heb gehad
. Ik straal blijkbaar ook tot zekere hoogte naïviteit uit.. Ik vind het erg vervelend dat ik zo word behandeld... ik wil gewoon als een normaal persoon behandeld worden
[..]
Ik ben zelf ook weleens bot en bepaald niet vies van lange lappen tekst
. Sterker nog, dat laatste weerhield me ook even van hier te posten. Kan nog weleens een topickiller zijn..Denk dat het niet zo raar is dat die herhaling er is. Beetje combinatie van cirkelredenering en uiten, nadruk en bevestiging ditdat. Snap je wanhoop ook wel. Als ik de OP afzet tegen hoe je verder op in het topic overkomt, dan denk ik dat het ook aangeeft wat een beetje ruimte om te uiten al kan doen. Ik denk ook dat het kan helpen hoe je een en ander verwoordt naar een hulpverlener toe als je die stap weer zou willen gaan zetten. Waar je in de OP even oneerbiedig meer dramalamapubert, zie je verder wel dat er meer is dan dat en waar een psych wel degelijk iets mee kan.
[/quote]
Volgende week woensdag ben ik vrij (héél erg veel geluk... ik kan ongestoord weg zijn zonder lessen te missen. En mijn ouders hoeven er niks van te weten) En dan ga ik wel naar een inloopspreekuur...
Ik weet niet of je het al hebt gelezen maar ik heb al diverse hulpverlening gehad..mijn hele leven maar geen van allen konden uitvogelen wat er precies met mij aan de hand was...
[..]
Kan me voorstellen dat heimwee en ook een break van je pa geen luxe zijn. Zeker niet als hij een grote invloed op je broertjes heeft en jullie al wat ouder zijn dat ze denkt dat jullie het wel even redden ofzo. Maar goed, meer voor mijn beeldvorming hoe jij zo negatief over jezelf denkt en in hoeverre je daar ook in bevestigt wordt.
[/quote]
Ze vroeg ons wel toestemming om te gaan.. en mijn zusje en ik hebben ja gezegd want we zagen gewoon dat ze hier doodongelukkig was..Het is niet zo dat ze ons helemaal wilt achterlaten ofzo..
[..]
Ok, even concreet. Magnetronkoffie noemde al buurthuizen. Daar heb je soms wel aardige vrijwilligers of kleine klusjes die je en af zouden kunnen leiden en positieve feedback zouden kunnen geven. Indien er een sociaal werker is, zou die misschien ook met je mee kunnen denken in mogelijkheden voor hulp. Bijvoorbeeld een vrouwelijke huisarts in de omgeving, waar positieve ervaringen mee zijn. Die zou je kunnen bellen om als passant langs te kunnen gaan. Wil je dit door omstandigheden niet zichtbaar hebben, dan zou je kunnen vragen of er contant afgerekend zou kunnen worden. Vroeger was dat 20-30 euro, geen idee hoe dat nu zit eerlijk gezegd, maar dat kun je navragen bij de praktijk. Zeker als vrouw met een buitenlandse achtergrond is mijn ervaring dat men wel openstaat als je niet naar je eigen mannelijke huisarts kan/wil.
[/quote]
Ik weet niet of je dat ook had gelezen maar ik had ergens in dit topic mijn ervaringen met hulpverlening op vrijwiligge basis (ben ook naar buurthuizen geweest) gedeeld...
[..]
Probeer van te voren een en ander helder te hebben, zodat je niet zo in de emotie van de OP zit, maar helder uit kan leggen wat het probleem is (niet lekker in je vel), wat je zoal hebt geprobeerd (mediteren, zelfhulpboek, serieuze shizzle in ieder geval geen easy way out), de thuissituatie (diagnose van de een, vertrek van de ander) en wat je graag zou willen (ondersteuning bij het beter om leren gaan met je emoties en de diagnose van je ouder en veranderingen thuis) etc.
Denk dat zoiets anders overkomt.
[/quote]
Zoals ik hier getikt heb zou ik nooit tegenover de hulpverlening gedaan hebben. Maar het probleem is als ik het zo helder verwoord begrijpt de hulpverlening mij altijd net anders dan dat ik eigenlijk bedoel...zo heb ik tenminste het gevoel. En dan komen ze met oplossingen..waarvan ik denk 'nee.. dat gaat dus niet want.. (komt iets wat ik misschien 6 keer heb uitgelegd) Ze begrijpen mij altijd net iets verkeerd...is niet hun schuld hoor.. ze bedoelen het goed maar ja.. dat maakt het wel lastig..
[..]
Mocht je in de tussentijd zelf nog wat willen lezen, dan is een boek over cognitieve gedragstherapie en/of RET misschien wel interessant.
[/quote]
Ik lees wel vaker boeken uit de psychologische afdeling van bijvoorbeeld Jolet Plomp (die leen ik dan uit de bieb) Maar ik vind het best lastig om die theorie uit de boeken op mijzelf toe te passen zeg maar.. Maar ken jij nog goede boeken over cognitieve gedragstherapie en waaraan ik eventueels iets zou kunnen hebben?
[..]
Edit: En zeker inschrijven bij Woningnet ja. Beter mee verlegen dan om verlegen
[/quote]
[/quote]
Volgens mij is er iets misgegaan bij het quoten van Scary-Mary
Nou hup, ga fixen dan!quote:
Volgens mij is er iets misgegaan bij het quoten van Scary-Mary
Pardon ik? En zo praat je niet tegen me.. behandel mij niet als een hond op deze vroege ochtendquote:
Pfft ik raak hoe langer hoe meer teleurgesteld in jou zeg...
Noooow...aai em ee bik feelieurquote:
[..]
Pardon ik? En zo praat je niet tegen me.. behandel mij niet als een hond op deze vroege ochtend
Pfft ik raak hoe langer hoe meer teleurgesteld in jou zeg...
En zo vroeg is deze ochtend nou ook weer niet hoor
Ga elders slowchatten.
Curiosity cultured the cat
Hoge dames vangen veel wind
Whadda ya hear! Whadda ya say!
What is any ocean but a multitude of drops?
Hoge dames vangen veel wind
Whadda ya hear! Whadda ya say!
What is any ocean but a multitude of drops?
Woningnet is vooral voor sociale huur, dus max. 710 euro. Tenminste officieel dan, want er komt soms nog weleens extra kosten bij en dan kom je boven zo een bedrag niet meer in aanmerking voor huurtoeslag (sowieso pas vanaf je 23e meen ik). Er worden zowel kamers als woningen aangeboden, waarbij je tot 23 jaar ook in aanmerking kan komen voor speciale jongerenwoningen geloof ik. Staat overigens de nodige informatie op Woningnet en de sites van woningbouwverenigingen zelf, dus dan kun je je op je gemak oriënteren.quote:
[..]
Dat valt inderdaad nog wel mee.. dat kan ik wel makkelijk zelf betalen. Maar ik begrijp het niet zo..krijg je op het eind nou een kamer/ woning die niet zoveel kost per maand ofzo?
quote:Begrijpelijk dat je haar niet af wil vallen, maar besef wel dat je hiermee niet geholpen bent. Het valt niet weg te stoppen dat je moeite hebt om met bepaalde dingen om te (leren) gaan. Sterker nog, je zult het moeten erkennen, anders wordt het moeilijk om om te leren gaan ermee.
Dat jij moeite met iets hebt, is niet per definitie respectloos naar je ouders in die zin dat je slecht over hen praat (even cultuur daargelaten hè).
Zie het een beetje als de theorie over hoe je feedback kan geven. In plaats van te stellen dat persoon x een kutwijf/een klootzak is, kun je het ook benaderen als een verbeterpunt. Ook naar jezelf misschien iets om te oefenen, dat het niet alleen draait om dat je slecht bent maar dat als je iets verkeerd doet je daar kan verbeteren.
Misschien omdat het lijkt alsof je jezelf het kwalijk neemt dat je niet zo perfect bent en het af lijkt te meten aan de thuissituatie, waar je vooral negatieve feedback ontwaart. Je bent nog jong, dus van jezelf verwachten dat je alles goed doet is overdreven. Er is nog zat te leren en te ontdekken en daar ben je kennelijk al volop mee bezig. Het heeft alleen nog niet het gewenste resultaat, maar dat verwacht je misschien dan ook te snel. Jezelf zijn en daarmee tevreden zijn is best moeilijk, zeker als je niet zo goed weet wie je bent. Dat je vindt dat je moet verbeteren is één ding, maar het wil niet zeggen dat je nu slecht en waardeloos bent. Daar tussen zit nog een heel grijs gebied..quote:Daarin heb je ook gelijk.. ik vind het ook moeilijk om met bepaalde dingen om te gaan. Alleen ik weet niet hoe ik dat op een juiste manier kan veranderen. Telkens wanneer ik mijzelf verander op welke manier dan ook is er iets wat in de weg zit en mij influistert dat ik niet goed bezig ben. Het lijkt meer of ik meerdere personen imiteer in plaats van het beste uit mezelf te halen snap je.. Ik wil dit ook veranderen maar ik heb geen idee hoe. Als ik dit uitleg aan andere mensen dan denken ze automatisch dat je een negatief zelfbeeld hebt 'want je bent goed zoals je bent' Maar zo ligt het niet echt in elkaar want inderdaad...ik heb echt (veel) punten waaraan ik mijzelf moet verbeteren.
Jammer dat ze omgekeerd niet zo snapt dat jij ook zo een uitlaatklep nodig hebt. Heeft ze wel vriendinnen waar ze bij terecht kan?quote:Het is wel oké om toe te geven dat het niet goed gaat maar in onze cultuur mag de vrouw de man niet zwart lopen maken zeg maar.. maar onderling in het gezin mag het wel. En dat doet mijn moeder ook regelmatig. Ze zegt alles wat haar dwarszit tegen mij en mijn zusje en we proberen haar ook te helpen maar ze is nogal besluiteloos. De ene keer zegt ze sus en de andere zo... vrees dat ik dat van haar heb overgenomen.
Die besluiteloosheid kan misschien ook wel komen door het vastzitten in een patroon..
Waarom vinden ze dat je meer op hem lijkt qua gedrag?quote:En ze zeggen juist dat ik qua gedrag op mijn vader lijk en niet op haar..Maar ik voel me dus soms wat ongelukkig/ verraden omdat ik telkens voor haar opkom tijdens een ruzie en ik luister naar alles wat ze te zeggen heeft. Maar wanneer ik en mijn vader ruzie hebben neemt ze ineens zijn kant zonder te weten wat er precies in het conflict gebeurd is en dan reageert ze op mij af... en dat is pijnlijk want je doet je best voor een ander maar diegene (lijkt) het dan niet voor jou te doen.
Niet om het goed te praten, maar misschien doet je moeder dat juist wel voor jou. Wat gebeurt er als zij ook tegen hem in zou gaan? Keert hij zich dan misschien niet juist tegen jullie beide en ga jij je daar misschien niet ook schuldig over voelen? Misschien is ze bang dat jullie dan nog verder van huis raken?
Hoe reageert ze het op je af?
Pfoe, heftig. Lief dat je het voor haar opnam, maar misschien denkt ze dat het beter is om je pa gewoon uit te laten razen? Of, ook niet geheel ondenkbaar gezien zijn diagnose, dat ze het misschien wel verdiend heeft ofzo?quote:Een aantal malen heeft mijn vader haar in haar buik geschopt/ geslagen en toen ging ik met hem de strijd aan zeg maar.. maar de keren dat ik in conflict was met mijn vader zei mijn moeder dat ik stil moest zijn en wanneer ik toch doorging pakte ze iets (een riem bijvoorbeeld) en sloeg dan net zo lang tot ik zou stoppen. Daarom zeg ik ook helemaal niks meer...bij een ruzie of discussie. Ik zeg helemaak niks meer en het werkt. Ze vertrouwen me meer en ik maak het minder erg dan het al is.
Zou het kunnen dat ze je probeert te beschermen, dat het niet zo escaleert zoals hij bij haar doet? Dat ze liever die straffende taak op zich neemt, omdat ze bang is dat je pa meer kwaad zou doen?
quote:
Met zondebok bedoelde ik meer dat jij verantwoordelijk wordt gehouden voor van alles, omdat het wel zo makkelijk is. Zeker iemand met zo een diagnose, zal met een vinger naar een ander wijzen lijkt me. Dan ben je ook de oudste geloof ik, dus dat kan sowieso meer strijd betekenen omdat jij de eerste bent die het pad richting volwassenheid moet vrij banen. Dat kan extra confronterend zijn, omdat jij anders opgegroeid bent in dit land en dat kan nog meer druk op de zaak leggen. Meer afstand ook.
Dat is niet zo maar te zeggen denk ik. Niet omdat het een complexe situatie is, waarvan we nu via wat lettertjes een en ander weten. Maar ook omdat de juiste manier misschien wel niet bestaat. Ik denk dat het zaak is om voor jezelf uit te vinden wat het beste werkt. Denk dat het ook per situatie/incident kan schelen en dat ook een beetje een kwestie van ontdekken gaat zijn.quote:Dat zou wel kunnen kloppen ja... maar hoe ga ik er dan op een juiste manier mee om?
quote:
Het is niet alleen aardig, maar ook nuchter bedoelt. Als je niet lekker in je vel zit, kan het juist moeilijk zijn om echt realistisch te zijn. Zeker als je van huis uit een bepaalde graadmeter mee krijgt die beïnvloedt is door iets als zo een diagnose van je ouder. Zit je eenmaal in zo een modus, dan kan het best zijn dat je inmiddels een soort van geleerd hebt om zo negatief over jezelf te oordelen. En minder tot geen oog hebt voor de wel positieve dingen die nu misschien wat wegvallen onder de negatieve shit.
Gemiddeld presteren betekent dat je ondanks je rotgevoel alsnog presteert en daar mag je best jezelf een schouderklopje voor geven gezien de omstandigheden. Je bent niet leraren hun tijd aan het verdoen en je ouders betalen ook niet voor jan lul schoolgeld. Daarnaast ook best belangrijk, dat jij jezelf hiermee ontwikkelt en blijft ontwikkelen. Zonder deze school zou je minder baankansen hebben op weg naar zelfstandigheid en je vriendinnen niet kennen toch?
Dat eerste geeft misschien ook juist de waarde aan van iemand anders die een frisse blik op je situatie kan werpen. Soms zit je zelf ook gewoon te dicht er op als het ware dat je door de bomen het bos niet meer ziet.quote:Daar zit wel wat in ja.. zelf zou ik er nooit op gekomen zijn.. Hoewel ik de laatste tijd wél onder mijn niveau presteer... Maar ja.. het is gewoon ook pijnlijk te zien dat anderen veel beter presteren met niet zoveel moeite en ik juist precies andersom. En als je regelmatig te horen krijgt dat ik een voorbeeld zou moeten nemen van mijn 4 jaar jongere zusje.. dan voelt het ook wel alsof je gefaald heb als oudste dochter omdat jij juist het voorbeeld zou moeten zijn snap je.
Ja, ik snap dat wel ja. Maar goed, je zusje probeert misschien niet je ma te redden van je pa. Misschien vlucht zij in haar schoolwerk. Leuk voor haar, maar geen graadmeter voor jou, hoe graag je ouders ook willen dat je in het gareel loopt en blijft. Don't beat yourself up over it, jij weet dat je er niet met de pet naar gooit omdat het onwil is ofzo.
quote:
Ben je een psychic vampire of hoe merk je dat je veel energie vreet van anderen?
Weinig is geen 0. Zou je aan kunnen geven waarin je dan wel een beetje energie aan anderen denkt te (kunnen) geven?
Dat is niet zo concreet waar je dat nou aan afmeet, bijna omgekeerd zelfs. Want als iemand niet gelukkig is, dan is dat een soort van jouw tekortkoming in deze beredenering en dat is een beetje onredelijk. Dan leg je wel erg veel druk op jezelf en anderen, want jij hebt het nodig dat die ander duidelijk aan jou bevestigt dat je er wel mag zijn als het ware. Om beter te kunnen kijken of je dat wel realistisch 'meet' is het handiger om hier nog eens wat concreter te worden.quote:Ik merk dat ik iedereen het lastiger/ ongelukkiger maak.. ik wil gewoon dat mensen eens een keer gelukkig van mij (kan van alles zijn.. mijn aanwezigheid/ of de werkzaamheden die ik uitvoer)
kunnen zijn.. Dat is het enige waar ik naar verlang...
Kun je voor jezelf misschien proberen bij te houden waaraan je dat zoal afleest?
En iedereen is niet helemaal waar volgens mij, al begrijp ik dat je met zo een overheersende thuissituatie minder ruimte hebt om de positiviteit van je vriendinnen optimaal te beleven..
Aan de manier waarop ze mij behandelen. Ik heb blijkbaar de uitstraling van een zwak vogeltje. Ik hoor vaak geroddel.. veel mensen denken dat ik een naar traumatisch verleden heb gehad. Ik straal blijkbaar ook tot zekere hoogte naïviteit uit..quote:
Waaraan merk je dat ze medelijden hebben en waarom hebben ze dat als ze niet zoveel van je thuissituatie enzo weten?
Ik vind het erg vervelend dat ik zo word behandeld... ik wil gewoon als een normaal persoon behandeld worden.[/quote]
Zou je dit ook concreter kunnen maken? Dan is het iets makkelijker om advies te geven, want het is niet zo dat je totaal geen invloed kan hebben op hoe men je behandelt.
quote:Ik ben zelf ook weleens bot en bepaald niet vies van lange lappen tekst
Denk dat het niet zo raar is dat die herhaling er is. Beetje combinatie van cirkelredenering en uiten, nadruk en bevestiging ditdat. Snap je wanhoop ook wel. Als ik de OP afzet tegen hoe je verder op in het topic overkomt, dan denk ik dat het ook aangeeft wat een beetje ruimte om te uiten al kan doen. Ik denk ook dat het kan helpen hoe je een en ander verwoordt naar een hulpverlener toe als je die stap weer zou willen gaan zetten. Waar je in de OP even oneerbiedig meer dramalamapubert, zie je verder wel dat er meer is dan dat en waar een psych wel degelijk iets mee kan.
Dat heb ik gezien ja, maar dat hoeft niet per se in te houden dat alle hulpverlening kut is en jij hopeloos bent ofzo. Soms moet je mazzel hebben in wie je tegenkomt, maar dat hangt ook een beetje samen met hoe jij communiceert. Als je vroeger niet duidelijk bent geweest over dat je door je ouders langs werd gestuurd, terwijl jij het niet nodig vond, dan is het voor de huisarts ook moeilijk peilen wat je dan van hem verwacht en of het de zoveelste keer nu wel menens is voor jou. (Niet dat ie je uit mocht lachen, dat is gewoon onprofessioneel) Nu ben je wat ouder, heb je wat meer nagedacht en dingen uitgeprobeerd en kun je met een schone lei en iets meer duidelijkheid tegenover een hulpverlener gaan zitten. Misschien is het ook handiger om te stellen dat je hulp wil om beter met dingen om te leren gaan in plaats van te stellen dat je wel iets moet mankeren. Je hoeft niet per se iets te mankeren als in een diagnose om toch hulp te krijgen en sommige artsen en andere hulpverleners voelen zich ook serieuzer genomen als je dat ook hun werk laat. Wees duidelijk dat het niet om een diagnose/labeltje/aandacht gaat, maar gewoon om hulp.quote:Volgende week woensdag ben ik vrij (héél erg veel geluk... ik kan ongestoord weg zijn zonder lessen te missen. En mijn ouders hoeven er niks van te weten) En dan ga ik wel naar een inloopspreekuur...
Ik weet niet of je het al hebt gelezen maar ik heb al diverse hulpverlening gehad..mijn hele leven maar geen van allen konden uitvogelen wat er precies met mij aan de hand was...
Het is trouwens ook heel handig om even te verdiepen in je verzekering. Weet je bij welke verzekeraar dit loopt? Kijk dan op de website wat er allemaal wel en niet inbegrepen zit.
En toitoitoi voor woensdag, hoop dat je er wat aan gaat hebben!
quote:Kan me voorstellen dat heimwee en ook een break van je pa geen luxe zijn. Zeker niet als hij een grote invloed op je broertjes heeft en jullie al wat ouder zijn dat ze denkt dat jullie het wel even redden ofzo. Maar goed, meer voor mijn beeldvorming hoe jij zo negatief over jezelf denkt en in hoeverre je daar ook in bevestigt wordt.
Dat is wel fijn, dat er toch soort van overleg is geweest en jullie niet voor een voldongen feit gesteld werden. En wel zo geruststellend dat ze jullie ook niet wil achterlaten. Misschien kan ze zo haar batterij weer opladen en even afstand nemen enzo..quote:Ze vroeg ons wel toestemming om te gaan.. en mijn zusje en ik hebben ja gezegd want we zagen gewoon dat ze hier doodongelukkig was..Het is niet zo dat ze ons helemaal wilt achterlaten ofzo..
quote:Ok, even concreet. Magnetronkoffie noemde al buurthuizen. Daar heb je soms wel aardige vrijwilligers of kleine klusjes die je en af zouden kunnen leiden en positieve feedback zouden kunnen geven. Indien er een sociaal werker is, zou die misschien ook met je mee kunnen denken in mogelijkheden voor hulp. Bijvoorbeeld een vrouwelijke huisarts in de omgeving, waar positieve ervaringen mee zijn. Die zou je kunnen bellen om als passant langs te kunnen gaan. Wil je dit door omstandigheden niet zichtbaar hebben, dan zou je kunnen vragen of er contant afgerekend zou kunnen worden. Vroeger was dat 20-30 euro, geen idee hoe dat nu zit eerlijk gezegd, maar dat kun je navragen bij de praktijk. Zeker als vrouw met een buitenlandse achtergrond is mijn ervaring dat men wel openstaat als je niet naar je eigen mannelijke huisarts kan/wil.
Jep, maar dat wil niet zeggen dat je er niet heen zou kunnen voor een oppervlakkig gesprek (om bijvoorbeeld navraag te doen naar ervaringen met een vrouwelijke huisarts uit de buurt) of dat je door weleens een vrijwilligersklusje te doen wat positieve feedback zou kunnen genereren. Wie weet kun je mensen helemaal blij maken door eens een boodschapje te doen voor ze of met hun hond te gaan wandelen ofzo.quote:Ik weet niet of je dat ook had gelezen maar ik had ergens in dit topic mijn ervaringen met hulpverlening op vrijwiligge basis (ben ook naar buurthuizen geweest) gedeeld...
Kom je trouwens wel regelmatig buiten? In verband met vitamine D, zeker post winter enzo..
quote:Probeer van te voren een en ander helder te hebben, zodat je niet zo in de emotie van de OP zit, maar helder uit kan leggen wat het probleem is (niet lekker in je vel), wat je zoal hebt geprobeerd (mediteren, zelfhulpboek, serieuze shizzle in ieder geval geen easy way out), de thuissituatie (diagnose van de een, vertrek van de ander) en wat je graag zou willen (ondersteuning bij het beter om leren gaan met je emoties en de diagnose van je ouder en veranderingen thuis) etc.
Denk dat zoiets anders overkomt.
Begrijpelijk ja. Aan één kant ook van de hulpverlener, want die krijgt misschien een ander beeld. Zeker als je de geboden oplossingen afslaat, alsof je misschien teveel gefixeerd bent ofzo. Aan de andere kant is het misschien een idee om die oplossingen alvast vooraf in je betoog te gooien. Om aan te geven dat je er zeker wel over na hebt gedacht en niet zomaar afslaat. Dat geeft misschien ook een andere basis mee voor de hulpverlener om na te denken wat er wel toegevoegd zou kunnen worden, zij het vanaf een ander vertrekpunt als het ware.quote:Zoals ik hier getikt heb zou ik nooit tegenover de hulpverlening gedaan hebben. Maar het probleem is als ik het zo helder verwoord begrijpt de hulpverlening mij altijd net anders dan dat ik eigenlijk bedoel...zo heb ik tenminste het gevoel. En dan komen ze met oplossingen..waarvan ik denk 'nee.. dat gaat dus niet want.. (komt iets wat ik misschien 6 keer heb uitgelegd) Ze begrijpen mij altijd net iets verkeerd...is niet hun schuld hoor.. ze bedoelen het goed maar ja.. dat maakt het wel lastig..
quote:[..]
Mocht je in de tussentijd zelf nog wat willen lezen, dan is een boek over cognitieve gedragstherapie en/of RET misschien wel interessant.
Dat is ook moeilijk en juist het nut van iemand die je daarbij kan helpen. Maar als je (nog) niet zo iemand hebt, dan is zo een boek the next best thing. Over CGT zou ik het even niet zo weten, maar ik zal even voor je navragen bij iemand die dat wellicht wel weet.quote:Ik lees wel vaker boeken uit de psychologische afdeling van bijvoorbeeld Jolet Plomp (die leen ik dan uit de bieb) Maar ik vind het best lastig om die theorie uit de boeken op mijzelf toe te passen zeg maar.. Maar ken jij nog goede boeken over cognitieve gedragstherapie en waaraan ik eventueels iets zou kunnen hebben?
Wat betreft RET kan ik niet op de naam komen van een boek wat ik jaren geleden heb gelezen, maar ik vond wel deze:
http://www.coachy.nl/boek(...)pinsels-in-je-hoofd/
http://www.coachy.nl/boek(...)e-kijk-op-problemen/
https://www.bol.com/nl/p/ret-jezelf/1001004002620848/
Nee.. die roze knop kan ik bij mijn telefoon niet vinden.. dan doe ik het wel via de computer en dan ga ik voortaan niet reageren op dit topic maar via pm..wil toch het zekere voor het onzekere nemen.quote:
[..]
Rechtsonder de onderste post heb je als 't goed is een roze knop met "stop volgen" (weet niet zeker of dit bij mobiel ook zo is).
Weet alleen wel dat zodra je hier weer post, dat je dit topic dan automatisch weer volgt, dan na afloop weer ontvolgen
Zoiets geloof ik
Trouwens ik kan bepaalde berichten niet meer wegdoen/ wijzigen.. weet jij heel toevallig waardoor het komt? Sorry voor al die vragen.. :s
Na 2 dagen (zoiets?) kan dat niet meer. Forumbeheerders kunnen dat wel.quote:
[..]
Nee.. die roze knop kan ik bij mijn telefoon niet vinden.. dan doe ik het wel via de computer en dan ga ik voortaan niet reageren op dit topic maar via pm..wil toch het zekere voor het onzekere nemen.
Trouwens ik kan bepaalde berichten niet meer wegdoen/ wijzigen.. weet jij heel toevallig waardoor het komt? Sorry voor al die vragen.. :s
Zou je dit ook concreter kunnen maken? Dan is het iets makkelijker om advies te geven, want het is niet zo dat je totaal geen invloed kan hebben op hoe men je behandelt.quote:
[..]
Woningnet is vooral voor sociale huur, dus max. 710 euro. Tenminste officieel dan, want er komt soms nog weleens extra kosten bij en dan kom je boven zo een bedrag niet meer in aanmerking voor huurtoeslag (sowieso pas vanaf je 23e meen ik). Er worden zowel kamers als woningen aangeboden, waarbij je tot 23 jaar ook in aanmerking kan komen voor speciale jongerenwoningen geloof ik. Staat overigens de nodige informatie op Woningnet en de sites van woningbouwverenigingen zelf, dus dan kun je je op je gemak oriënteren.
[..]
[..]
Misschien omdat het lijkt alsof je jezelf het kwalijk neemt dat je niet zo perfect bent en het af lijkt te meten aan de thuissituatie, waar je vooral negatieve feedback ontwaart. Je bent nog jong, dus van jezelf verwachten dat je alles goed doet is overdreven. Er is nog zat te leren en te ontdekken en daar ben je kennelijk al volop mee bezig. Het heeft alleen nog niet het gewenste resultaat, maar dat verwacht je misschien dan ook te snel. Jezelf zijn en daarmee tevreden zijn is best moeilijk, zeker als je niet zo goed weet wie je bent. Dat je vindt dat je moet verbeteren is één ding, maar het wil niet zeggen dat je nu slecht en waardeloos bent. Daar tussen zit nog een heel grijs gebied..
[..]
Jammer dat ze omgekeerd niet zo snapt dat jij ook zo een uitlaatklep nodig hebt. Heeft ze wel vriendinnen waar ze bij terecht kan?
Die besluiteloosheid kan misschien ook wel komen door het vastzitten in een patroon..
[..]
Waarom vinden ze dat je meer op hem lijkt qua gedrag?
Niet om het goed te praten, maar misschien doet je moeder dat juist wel voor jou. Wat gebeurt er als zij ook tegen hem in zou gaan? Keert hij zich dan misschien niet juist tegen jullie beide en ga jij je daar misschien niet ook schuldig over voelen? Misschien is ze bang dat jullie dan nog verder van huis raken?
Hoe reageert ze het op je af?
[..]
Pfoe, heftig. Lief dat je het voor haar opnam, maar misschien denkt ze dat het beter is om je pa gewoon uit te laten razen? Of, ook niet geheel ondenkbaar gezien zijn diagnose, dat ze het misschien wel verdiend heeft ofzo?
Zou het kunnen dat ze je probeert te beschermen, dat het niet zo escaleert zoals hij bij haar doet? Dat ze liever die straffende taak op zich neemt, omdat ze bang is dat je pa meer kwaad zou doen?
[..]
[..]
Dat is niet zo maar te zeggen denk ik. Niet omdat het een complexe situatie is, waarvan we nu via wat lettertjes een en ander weten. Maar ook omdat de juiste manier misschien wel niet bestaat. Ik denk dat het zaak is om voor jezelf uit te vinden wat het beste werkt. Denk dat het ook per situatie/incident kan schelen en dat ook een beetje een kwestie van ontdekken gaat zijn.
[..]
[..]
Dat eerste geeft misschien ook juist de waarde aan van iemand anders die een frisse blik op je situatie kan werpen. Soms zit je zelf ook gewoon te dicht er op als het ware dat je door de bomen het bos niet meer ziet.
Ja, ik snap dat wel ja. Maar goed, je zusje probeert misschien niet je ma te redden van je pa. Misschien vlucht zij in haar schoolwerk. Leuk voor haar, maar geen graadmeter voor jou, hoe graag je ouders ook willen dat je in het gareel loopt en blijft. Don't beat yourself up over it, jij weet dat je er niet met de pet naar gooit omdat het onwil is ofzo.
[..]
[..]
Dat is niet zo concreet waar je dat nou aan afmeet, bijna omgekeerd zelfs. Want als iemand niet gelukkig is, dan is dat een soort van jouw tekortkoming in deze beredenering en dat is een beetje onredelijk. Dan leg je wel erg veel druk op jezelf en anderen, want jij hebt het nodig dat die ander duidelijk aan jou bevestigt dat je er wel mag zijn als het ware. Om beter te kunnen kijken of je dat wel realistisch 'meet' is het handiger om hier nog eens wat concreter te worden.
Kun je voor jezelf misschien proberen bij te houden waaraan je dat zoal afleest?
En iedereen is niet helemaal waar volgens mij, al begrijp ik dat je met zo een overheersende thuissituatie minder ruimte hebt om de positiviteit van je vriendinnen optimaal te beleven..
[..]
Aan de manier waarop ze mij behandelen. Ik heb blijkbaar de uitstraling van een zwak vogeltje. Ik hoor vaak geroddel.. veel mensen denken dat ik een naar traumatisch verleden heb gehad. Ik straal blijkbaar ook tot zekere hoogte naïviteit uit..
Ik vind het erg vervelend dat ik zo word behandeld... ik wil gewoon als een normaal persoon behandeld worden.
[..]
[..]
Dat heb ik gezien ja, maar dat hoeft niet per se in te houden dat alle hulpverlening kut is en jij hopeloos bent ofzo. Soms moet je mazzel hebben in wie je tegenkomt, maar dat hangt ook een beetje samen met hoe jij communiceert. Als je vroeger niet duidelijk bent geweest over dat je door je ouders langs werd gestuurd, terwijl jij het niet nodig vond, dan is het voor de huisarts ook moeilijk peilen wat je dan van hem verwacht en of het de zoveelste keer nu wel menens is voor jou. (Niet dat ie je uit mocht lachen, dat is gewoon onprofessioneel) Nu ben je wat ouder, heb je wat meer nagedacht en dingen uitgeprobeerd en kun je met een schone lei en iets meer duidelijkheid tegenover een hulpverlener gaan zitten. Misschien is het ook handiger om te stellen dat je hulp wil om beter met dingen om te leren gaan in plaats van te stellen dat je wel iets moet mankeren. Je hoeft niet per se iets te mankeren als in een diagnose om toch hulp te krijgen en sommige artsen en andere hulpverleners voelen zich ook serieuzer genomen als je dat ook hun werk laat. Wees duidelijk dat het niet om een diagnose/labeltje/aandacht gaat, maar gewoon om hulp.
Het is trouwens ook heel handig om even te verdiepen in je verzekering. Weet je bij welke verzekeraar dit loopt? Kijk dan op de website wat er allemaal wel en niet inbegrepen zit.
En toitoitoi voor woensdag, hoop dat je er wat aan gaat hebben!
[..]
[..]
Dat is wel fijn, dat er toch soort van overleg is geweest en jullie niet voor een voldongen feit gesteld werden. En wel zo geruststellend dat ze jullie ook niet wil achterlaten. Misschien kan ze zo haar batterij weer opladen en even afstand nemen enzo..
[..]
[..]
Jep, maar dat wil niet zeggen dat je er niet heen zou kunnen voor een oppervlakkig gesprek (om bijvoorbeeld navraag te doen naar ervaringen met een vrouwelijke huisarts uit de buurt) of dat je door weleens een vrijwilligersklusje te doen wat positieve feedback zou kunnen genereren. Wie weet kun je mensen helemaal blij maken door eens een boodschapje te doen voor ze of met hun hond te gaan wandelen ofzo.
Kom je trouwens wel regelmatig buiten? In verband met vitamine D, zeker post winter enzo..
[..]
[..]
Begrijpelijk ja. Aan één kant ook van de hulpverlener, want die krijgt misschien een ander beeld. Zeker als je de geboden oplossingen afslaat, alsof je misschien teveel gefixeerd bent ofzo. Aan de andere kant is het misschien een idee om die oplossingen alvast vooraf in je betoog te gooien. Om aan te geven dat je er zeker wel over na hebt gedacht en niet zomaar afslaat. Dat geeft misschien ook een andere basis mee voor de hulpverlener om na te denken wat er wel toegevoegd zou kunnen worden, zij het vanaf een ander vertrekpunt als het ware.
[..]
[..]
Dat is ook moeilijk en juist het nut van iemand die je daarbij kan helpen. Maar als je (nog) niet zo iemand hebt, dan is zo een boek the next best thing. Over CGT zou ik het even niet zo weten, maar ik zal even voor je navragen bij iemand die dat wellicht wel weet.
Wat betreft RET kan ik niet op de naam komen van een boek wat ik jaren geleden heb gelezen, maar ik vond wel deze:
http://www.coachy.nl/boek(...)pinsels-in-je-hoofd/
http://www.coachy.nl/boek(...)e-kijk-op-problemen/
https://www.bol.com/nl/p/ret-jezelf/1001004002620848/
[/quote]
Hoi ehm... Vind je het goed als ik via pm reageer/ antwoord op je vragen? :s Want ik wil liever dit topic zeg maar niet meer zien
No prob.quote:
Hoi ehm... Vind je het goed als ik via pm reageer/ antwoord op je vragen? :s Want ik wil liever dit topic zeg maar niet meer zien
Just in case iemand hier nog iets aan heeft als professionele persoonlijke hulpverlening nog even niet lukt, post ik hier alleen nog wel deze tip die ik van iemand kreeg: http://www.molemann.nl/e-health/moodgym
Kan geen echt maatwerk vervangen, maar kan wel van waarde/hulp zijn..
|
|
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |