R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Haal de quote in deze post ook even wegquote:Op zondag 3 april 2016 19:32 schreef Anoniem_anoniem het volgende:
[..]
Die post met dat hele verhaal en alle details...
R&P / Weet niet wie ik ben en wat ik hier doe
Staat ook nog een deel van je lange post in
Heb over je vragen gelezen... en nee ik vind absoluut niet dat je slecht communiceert of weinig inlevingsvermogen hebt. Je komt helemaal niet over als iemand met autisme zelfs.. had die echt niet zien aankomen. Maar ik ken ook niet zoveel mensen met ASS en de mensen die ik ken met ASS zijn wel heel anders dan jij hoor volgens mij..quote:
[..]
Dit is een goeie vraag. Slechte huisartsen heb ik ook gehad (heb je helemaal niks aan). Ook matige. Heb nu gelukkig wel een hele goeie en wil daar niet weg
Ik snap je frustratie wel, maar (en ik wil je niet uhm...betuttelen zeg maar? Kan het goeie woord even niet vinden) het is zondag en dan valt er wat dit betreft toch niet veel te regelen.
Ik vind 't wel jammer dat ik je hier ook geen advies over kan geven, maar er zijn wellicht wel instanties waar je wel terecht zou kunnen, maar dat is per gemeente weer anders.
Misschien dat iemand anders hier daar meer over kan zeggen?
[..]
Ben wel benieuwd wat jouw indruk van mij dan is
Heb jij de indruk dat ik weinig inlevingsvermogen heb?
Vind jij dat ik slecht communiceer?
Denk je dat ikzelf weinig empathie heb?
Goedhartig ben ik dan weer wel
[..]
Zoals ik al zei, het is niet een kwestie van "als je autistisch bent, dan voldoe je aan al deze punten", 't gaat dan toch meer om de hoeveelheid punten waarin je jezelf herkent.
En nog even snel, maar wel belangrijk. Ik ben niet van plan je een diagnose aan te smeren, dat zou natuurlijk nergens op slaan
O thnx!quote:
[..]
Haal de quote in deze post ook even weg
R&P / Weet niet wie ik ben en wat ik hier doe
Staat ook nog een deel van je lange post in
Ik heb de afgelopen tijd aardig wat autisten ontmoet en er zitten er zoveel tussen die gewoon leuk en gezellig zijn en ook gewoon normaal kunnen doen, was een leuke verrassing voor mequote:
[..]
Heb over je vragen gelezen... en nee ik vind absoluut niet dat je slecht communiceert of weinig inlevingsvermogen hebt. Je komt helemaal niet over als iemand met autisme zelfs.. had die echt niet zien aankomen. Maar ik ken ook niet zoveel mensen met ASS en de mensen die ik ken met ASS zijn wel heel anders dan jij hoor volgens mij..
Er zaten trouwens wel wat van die exemplaren tussen die mij meer als praatpaal wilden gebruiken en het vervelend vonden als ik ze onderbrak (
) en als ik dan trachtte het gespreksonderwerp te veranderen....keken ze me een beetje beteuterd aan...ik zag ze denken...en ze gingen gewoon door daar waar ik ze had onderbroken ( ). Ja dag, ik heb wel wat beters te doen 
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Niet alle autisten zijn klapjosti's en niet alle klapjosti's zijn autistisch. Er valt echt nog veel te leren wat autisme betreft.
Als je trouwens echt bezorgd bent/wordt dat dit topic toch teruggevonden wordt en je herkend wordt, dan zou je eventueel kunnen vragen of dit hele topic gedelete kan worden (wordt alleen niet altijd ingewilligd, garantie heb je dus niet)quote:
Over dat bijsturen... zo heb ik er nooit echt aan gedacht. Maar mijn gewoonte kwam uiteindelijk wel voort uit eigenbelang... Ligt het dan niet aan mij als persoon tegelijk?quote:
[..]
Hmm, ik denk dat ik hier wat verkeerd overgekomen ben.
Ik bedoelde niet "jezelf zijn" zoals je bent, anders had het ook een slecht idee geweest om te leren fietsen of wat dan ook (dan leer je iets erbij). Slechte gewoontes afleren betekent ook niet per definitie dat jij die slechte gewoonte bent, maar iedereen gaat weleens de mist in en ik heb ook dingen afgeleerd. Dit betekent niet dat ik daardoor wel minder mezelf moest worden.
Zelf zou ik dat eerder bijsturen noemen.
[..]
Klinkt meer alsof je je geforceerd voelt je aan regels te moeten houden die niet goed bij je passen.
Verder snap ik het regels gedeelte niet helemaal... Dit klinkt heel stom en dramatisch maar alles wat ik doe lijkt deze maanden enorm veel moeite te kosten. Het blij zijn om de kleinste dingen gaat steeds minder makkelijk, het positieve zien in mijzelf en de omgeving gaat minder makkelijk. Dit komt omdat ik steeds weer wordt geconfronteerd met de waarheid.. het lijkt of ik langzamerhand tot de conclusie kom dat alles (voornamelijk het geluk en het plezier in het leven) één grote illusie is gemaakt door mijzelf..
Natuurlijk moet je jezelf ook in bescherming nemen (dat is onderdeel van eigenbelang), zeker als anderen dat niet voor je doen.quote:
[..]
Over dat bijsturen... zo heb ik er nooit echt aan gedacht. Maar mijn gewoonte kwam uiteindelijk wel voort uit eigenbelang... Ligt het dan niet aan mij als persoon tegelijk?
Anders zal iedereen (niet letterlijk iedereen natuurlijk, maar je snapt het denk ik wel
) uiteindelijk er een gewoonte van maken om over je heen te lopen. Heb je dus niet veel aan.Maar het is ook eigenbelang om gewoon dingen uit te proberen. Daar leren mensen namelijk van.
Ik heb ook fouten gemaakt hoor
maar dat betekent niet dat ik een slecht mens ben.Pas als het je niks kan boeien in hoeverre je anderen beschadigt, dan is er denk ik iets niet in orde. En zeker als je nog jong was, dan hoort dingen uitproberen er ook gewoon een beetje bij vind ik
Wat zijn de dingetjes waar je (eventueel vroeger wel) spontaan een glimlach van op je gezicht kreeg? Wat zijn de dingen die je leuk vindt vanuit jezelf en niet zeg maar dingen die vooral leuk gevonden moeten worden omdat anderen dat ook grappig vinden?quote:Verder snap ik het regels gedeelte niet helemaal... Dit klinkt heel stom en dramatisch maar alles wat ik doe lijkt deze maanden enorm veel moeite te kosten. Het blij zijn om de kleinste dingen gaat steeds minder makkelijk, het positieve zien in mijzelf en de omgeving gaat minder makkelijk. Dit komt omdat ik steeds weer wordt geconfronteerd met de waarheid.. het lijkt of ik langzamerhand tot de conclusie kom dat alles (voornamelijk het geluk en het plezier in het leven) één grote illusie is gemaakt door mijzelf..
quote:
[..]
Ik heb de afgelopen tijd aardig wat autisten ontmoet en er zitten er zoveel tussen die gewoon leuk en gezellig zijn en ook gewoon normaal kunnen doen, was een leuke verrassing voor me
Er zaten trouwens wel wat van die exemplaren tussen die mij meer als praatpaal wilden gebruiken en het vervelend vonden als ik ze onderbrak (Ah oke. Dus er zijn verschillende vormen van autisme. Dat wist ik dan weer wel.. maar ik kom er gewoon niet zo vaak tegen. En die twee die ik ken zijn wel dat stereotype autist... Wel vriendelijke mensen hoor daar niet van. Maar ze hadden ook dat typische uiterlijk etc.SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Niet alle autisten zijn klapjosti's en niet alle klapjosti's zijn autistisch. Er valt echt nog veel te leren wat autisme betreft.
Klopt, het is best wel divers. 't zijn net mensenquote:Op zondag 3 april 2016 20:11 schreef Anoniem_anoniem het volgende:
[..]
Ah oke. Dus er zijn verschillende vormen van autisme. Dat wist ik dan weer wel.. maar ik kom er gewoon niet zo vaak tegen. En die twee die ik ken zijn wel dat stereotype autist... Wel vriendelijke mensen hoor daar niet van. Maar ze hadden ook dat typische uiterlijk etc.
Ik snap wat je bedoelt
Heb wel zelf gemerkt dat die meer onopvallende autisten (en dit is denk ik ook de reden waarom vooral vrouwelijke autisten massaal ongediagnostiseerd (spelling?) worden) juist niet opvallen en ze sneller over het hoofd worden gezien.
Ik denk niet dat ik er als een typische autist uitzie, anders had ik waarschijnlijk mijn diagnose veel eerder gekregen
Oo blijkbaar heb ik mijn bericht niet verstuurd.. noujaquote:
[..]
Dit is een goeie vraag. Slechte huisartsen heb ik ook gehad (heb je helemaal niks aan). Ook matige. Heb nu gelukkig wel een hele goeie en wil daar niet weg
Ik snap je frustratie wel, maar (en ik wil je niet uhm...betuttelen zeg maar? Kan het goeie woord even niet vinden) het is zondag en dan valt er wat dit betreft toch niet veel te regelen.
Ik vind 't wel jammer dat ik je hier ook geen advies over kan geven, maar er zijn wellicht wel instanties waar je wel terecht zou kunnen, maar dat is per gemeente weer anders.
Misschien dat iemand anders hier daar meer over kan zeggen?
[..]
Ben wel benieuwd wat jouw indruk van mij dan is
Heb jij de indruk dat ik weinig inlevingsvermogen heb?
Vind jij dat ik slecht communiceer?
Denk je dat ikzelf weinig empathie heb?
Goedhartig ben ik dan weer wel
[..]
Zoals ik al zei, het is niet een kwestie van "als je autistisch bent, dan voldoe je aan al deze punten", 't gaat dan toch meer om de hoeveelheid punten waarin je jezelf herkent.
En nog even snel, maar wel belangrijk. Ik ben niet van plan je een diagnose aan te smeren, dat zou natuurlijk nergens op slaan
Verder snap ik je tweede alinea niet helemaal... Betuttelen? Regelen? Lijkt bijna op alsof je me mij persoonlijk naar een arts wilt sleep? :S
Verder.. nee ik ken niemand die ervaring heeft met instanties of iets.. Heb wel een beetje na de GGZ etc. angst overgehouden. Ik wil wel geholpen worden maar ik wil ook niet overkomen als een of andere zeikerd...(hoewel ik misschien wel veel zeur nu sorry.. :/)
Ik vraag me af of er uperhaupt iets of iemand mij nog serieus wilt/ kan nemen.. Heb trouwens mijn berichten weer teruggelezen en eigenlijk is het grootste deel alleen maar mislukte pogingen om begrepen te worden en ik kom bijhoorlijk hopeloos over (misschien ben ik dat ook wel maarja) Het enige wat wel helemaal klopt is dat verhaal met dat ik mij een nutteloos voorwerp voel die niks kan leveren... En alleen maar energie vreet.
Ik besef het nu pas maar volgens mij ben ik ook jouw energie zo langzamerhand aan het vreten..... Het spijt me hiervoor hé. Je doet wel je best, maar ik weet het niet. Ik vind het erg lastig. Er spoken nog steeds een hoop dingen door mijn hoofd. En ik ben nog steeds niet echt tot een oplossing gekomen....:/
Naja, het is je uiteindelijk wel gelukt...toch? Das uiteindelijk toch wel belangrijkquote:
[..]
Oo blijkbaar heb ik mijn bericht niet verstuurd.. nouja
Verder snap ik je tweede alinea niet helemaal... Betuttelen? Regelen? Lijkt bijna op alsof je me mij persoonlijk naar een arts wilt sleep? :S
Verder.. nee ik ken niemand die ervaring heeft met instanties of iets.. Heb wel een beetje na de GGZ etc. angst overgehouden. Ik wil wel geholpen worden maar ik wil ook niet overkomen als een of andere zeikerd...(hoewel ik misschien wel veel zeur nu sorry.. :/)
Ik vraag me af of er uperhaupt iets of iemand mij nog serieus wilt/ kan nemen.. Heb trouwens mijn berichten weer teruggelezen en eigenlijk is het grootste deel alleen maar mislukte pogingen om begrepen te worden en ik kom bijhoorlijk hopeloos over (misschien ben ik dat ook wel maarja) Het enige wat wel helemaal klopt is dat verhaal met dat ik mij een nutteloos voorwerp voel die niks kan leveren... En alleen maar energie vreet.
Ik besef het nu pas maar volgens mij ben ik ook jouw energie zo langzamerhand aan het vreten..... Het spijt me hiervoor hé. Je doet wel je best, maar ik weet het niet. Ik vind het erg lastig. Er spoken nog steeds een hoop dingen door mijn hoofd. En ik ben nog steeds niet echt tot een oplossing gekomen....:/
Nee hoor, dat is wel zo maar heeft niks met jou te maken
Heb een beetje een rotweek achter de rug, komt daardoor
Ow, ik bedoelde dat het zondag is en dat het geen haast heeft en niet opgelost hoeft te worden vandaag ofzo, want als je al die ene magische vinding hier zou kunnen opdoen vandaag...dan nog kan je er niks mee omdat het zondag is (alles dicht enzo). Zoiets
Nou..en als ik inderdaad ASS schijn te hebben? Wat lost het eigenlijk dan op? Hoort het gedrag van het gevoel dat je nutteloos bent/ bewust van bent dat je eigenlijk zelf het probleem bent in de maatschappij/ het gevoel hebben dat je niet meer weet wat wat is... Is dit ook typerend gedrag dat mensen met ASS hebben? Want als dat inderdaad zo is... Dan word ze het toch ook aangeleerd van hoe je er beter om zou kunnen gaan... En hoe je jezelf niet weer verliest/ uit de knoop kunt halen....? Hulp van iemand die je een beetje naar het juiste pad lijd naar dat waar je op zoek naar bent (soort van verlossing) zou wel fijn zijn.quote:
[..]
Klopt, het is best wel divers. 't zijn net mensen
Ik snap wat je bedoelt
Heb wel zelf gemerkt dat die meer onopvallende autisten (en dit is denk ik ook de reden waarom vooral vrouwelijke autisten massaal ongediagnostiseerd (spelling?) worden) juist niet opvallen en ze sneller over het hoofd worden gezien.
Ik denk niet dat ik er als een typische autist uitzie, anders had ik waarschijnlijk mijn diagnose veel eerder gekregen
Een officiële diagnose heeft ook wel nadelen (zoals extra gedoe rijbewijs en de vooroordelen waarmee je daarna doodgegooid wordt), de voordelen zijn vooral op het gebied van hulpverlening.quote:
[..]
Nou..en als ik inderdaad ASS schijn te hebben? Wat lost het eigenlijk dan op? Hoort het gedrag van het gevoel dat je nutteloos bent/ bewust van bent dat je eigenlijk zelf het probleem bent in de maatschappij/ het gevoel hebben dat je niet meer weet wat wat is... Is dit ook typerend gedrag dat mensen met ASS hebben? Want als dat inderdaad zo is... Dan word ze het toch ook aangeleerd van hoe je er beter om zou kunnen gaan... En hoe je jezelf niet weer verliest/ uit de knoop kunt halen....? Hulp van iemand die je een beetje naar het juiste pad lijd naar dat waar je op zoek naar bent (soort van verlossing) zou wel fijn zijn.
Als alles lekker blijft lopen, dan kan je zo'n diagnose misschien beter gewoon laten zitten
Ik heb mezelf altijd al nuttig willen maken, dat is ook een beetje een drijfveer van me.
Ik kan gewoon niet op de bank zitten en niks doen. Als ik een dag niks bereikt heb, dan voel ik me gewoon best wel kut
Al doe ik maar een was ofzo (al had ik dan wel liever wat meer gedaan
).Als ik iets nuttigs zou kunnen doen, zou ik daar de voorkeur aan geven, ook als ik er financieel nauwelijks op vooruit zou gaan (wil er niet op achteruit gaan in elk geval).
Ken het gevoel nuttig te willen zijn ook wel bij een paar andere mensen. Ken dit wel van enkele mensen met ASS (vaak bijvoorbeeld de drang om mensen te willen helpen of problemen op te willen lossen), maar kan niet zeggen of dit wel of niet typisch ASS is.
Tis wel waar dat autisten veel vaker problemen ondervinden, maar dat komt voor een groot deel door onbegrip en gebrekkige zelfkennis (van de autist).
Ik begrijp trouwens niet wat je met dit bedoelt "het gevoel hebben dat je niet meer weet wat wat is". Enige wat me te binnen schiet, is dat ik de wereld met totaal andere ogen ben gaan zien de afgelopen jaar. Eigenlijk is het meeste wat ik over de wereld geleerd heb als kind, gewoon niet waar, tis een schijnvertoning (zo ervaar ik dat dan meer).
Ik heb wel al heel lang het gevoel gehad alsof alles een film is en niet echt is. Vroeger vond ik die gedachte maar raar, maar nu snap ik mezelf een stuk beter en begrijp ik ook veel beter waarom "de wereld" soms zo voelt.
Jezelf uit de knoop halen gaat beter naarmate je jezelf beter kent en zowel van je sterke punten alsook je makkes op de hoogte bent (en weet hoe daarmee om te gaan). Ook signalen tijdig opvangen helpt, zeker als je daarmee voorkomt dat je te ver gaat en burn-out achtige klachten begint te krijgen.
Een diagnose kan ook helpen wat betreft het verkrijgen van zelfinzicht, maar moet je wel zeggen dat de hulpverlening de basis wel aardig doorheeft, maar meer dan je een hand geven om weer op te staan, kunnen ze niet.
Al die dingen die ik heb geleerd over ASS...slechte communicatie? Heb ik recentelijk nog een langere post over geschreven in het ASS topic. Zelfde wat betreft empathie. En sommige behandelaars deden alsof ik een randdebieltje was ofzo
Maar zij begrepen mij niet, ik bleef (en blijf vaak nog) steeds daar tegenaan lopen. Want niet alleen kon ik uitleggen en argumenteren wat ik wou, sommigen waren hopeloos als het erom ging ze duidelijk te maken wat mijn issues nou eigenlijk waren.
Wat ASS oplost? In principe nauwelijks wat, behalve dan dat je bijvoorbeeld wel makkelijker lotgenoten zou kunnen vinden (lotgenotencontact vind ik een grote aanrader btw).
[ Bericht 1% gewijzigd door magnetronkoffie op 03-04-2016 21:38:55 ]
Ik bedoelde 'het gevoel hebben dat je niet meer weet wat wat is' eigenlijk letterlijk.. ik kan het niet uitleggen maar ik weet niet wat ik wel ben en wat ik niet ben snap je.quote:
[..]
Een officiële diagnose heeft ook wel nadelen (zoals extra gedoe rijbewijs en de vooroordelen waarmee je daarna doodgegooid wordt), de voordelen zijn vooral op het gebied van hulpverlening.
Als alles lekker blijft lopen, dan kan je zo'n diagnose misschien beter gewoon laten zitten
Ik heb mezelf altijd al nuttig willen maken, dat is ook een beetje een drijfveer van me.
Ik kan gewoon niet op de bank zitten en niks doen. Als ik een dag niks bereikt heb, dan voel ik me gewoon best wel kut
Al doe ik maar een was ofzo (al had ik dan wel liever wat meer gedaan
Als ik iets nuttigs zou kunnen doen, zou ik daar de voorkeur aan geven, ook als ik er financieel nauwelijks op vooruit zou gaan (wil er niet op achteruit gaan in elk geval).
Ken het gevoel nuttig te willen zijn ook wel bij een paar andere mensen. Ken dit wel van enkele mensen met ASS (vaak bijvoorbeeld de drang om mensen te willen helpen of problemen op te willen lossen), maar kan niet zeggen of dit wel of niet typisch ASS is.
Tis wel waar dat autisten veel vaker problemen ondervinden, maar dat komt voor een groot deel door onbegrip en gebrekkige zelfkennis (van de autist).
Ik begrijp trouwens niet wat je met dit bedoelt "het gevoel hebben dat je niet meer weet wat wat is". Enige wat me te binnen schiet, is dat ik de wereld met totaal andere ogen ben gaan zien de afgelopen jaar. Eigenlijk is het meeste wat ik over de wereld geleerd heb als kind, gewoon niet waar, tis een schijnvertoning (zo ervaar ik dat dan meer).
Ik heb wel al heel lang het gevoel gehad alsof alles een film is en niet echt is. Vroeger vond ik die gedachte maar raar, maar nu snap ik mezelf een stuk beter en begrijp ik ook veel beter waarom "de wereld" soms zo voelt.
Jezelf uit de knoop halen gaat beter naarmate je jezelf beter kent en zowel van je sterke punten alsook je makkes op de hoogte bent (en weet hoe daarmee om te gaan). Ook signalen tijdig opvangen helpt, zeker als je daarmee voorkomt dat je te ver gaat en burn-out achtige klachten begint te krijgen.
Een diagnose kan ook helpen wat betreft het verkrijgen van zelfinzicht, maar moet je wel zeggen dat de hulpverlening de basis wel aardig doorheeft, maar meer dan je een hand geven om weer op te staan, kunnen ze niet.
Al die dingen die ik heb geleerd over ASS...slechte communicatie? Heb ik recentelijk nog een langere post over geschreven in het ASS topic. Zelfde wat betreft empathie. En sommige behandelaars deden alsof ik een randdebieltje was ofzo
Maar zij begrepen mij niet, ik bleef (en blijf vaak nog) steeds daar tegenaan lopen. Want niet alleen kon ik uitleggen en argumenteren wat ik wou, sommigen waren hopeloos als het erom ging ze duidelijk te maken wat mijn issues nou eigenlijk waren.
Wat ASS oplost? In principe nauwelijks wat, behalve dan dat je bijvoorbeeld wel makkelijker lotgenoten zou kunnen vinden (lotgenotencontact vind ik een grote aanrader btw).
Hoe heb jij dan dat zelfinzicht gekregen als ik vragen mag. Denk dan wel dat jij wat ouder bent/ meer levenservaring hebt opgedaan waardoor je dat zelfinzicht hebt gekregen als je begrijpt wat ik bedoel..klopt dat? Of is het zelfinzicht ook te trainen?
Zelf heb ik wel van alles geprobeerd... door boeken te lezen/ te mediteren en aan mindfullness te doen/ en vooral ook door naar anderen te kijken. Maar ik heb het gevoel dat hoe harder ik mijn best doe om dat zelfinzicht te krijgen... hoe meer ik eigenlijk mijzelf lijk te verliezen/ aan het verdwalen ben en dat ik dus door de bomen het bos niet meer zie. In die zin dat ik niet weet wat wat is... Wat doe ik dan verkeerd? Telkens lijk ik ook het licht aan de horizon te zien en dan ben ik blij en dan kom ik bij het licht aan en is het gewoon hetzelfde waar ik telkens weer terechtkom. En dit gaat dan eindeloos door...
Verder.. een diagnose durf ik ook om die reden niet meer te doen. Daarbij volg ik een opleiding waar ontwikkelingsstoornissen nou niet bepaald gewenst zijn/ en is het voor mij lastiger om een baan op niveau te vinden.. Als je überhaupt al naar een psychiater/ psycholoog gaat doen ze bij mijn opleiding al argwanend... dat is ook wel iets wat meespeelt en wat het net wat lastiger maakt. Maar ja.. dan vraag ik mij ook af... welke opties zijn er dan nog over?
Alles lijkt nu zowat geblokkeerd. Ik kijk nu alleen maar voor me uit op het scherm en ik vraag me alleen nog maar af wat ik nog überhaupt doe of ga doen.. Het steekt al enorm om op deze manier door te gaan... :/
Goeie vragen zie ik.quote:
[..]
Ik bedoelde 'het gevoel hebben dat je niet meer weet wat wat is' eigenlijk letterlijk.. ik kan het niet uitleggen maar ik weet niet wat ik wel ben en wat ik niet ben snap je.
Hoe heb jij dan dat zelfinzicht gekregen als ik vragen mag. Denk dan wel dat jij wat ouder bent/ meer levenservaring hebt opgedaan waardoor je dat zelfinzicht hebt gekregen als je begrijpt wat ik bedoel..klopt dat? Of is het zelfinzicht ook te trainen?
Zelf heb ik wel van alles geprobeerd... door boeken te lezen/ te mediteren en aan mindfullness te doen/ en vooral ook door naar anderen te kijken. Maar ik heb het gevoel dat hoe harder ik mijn best doe om dat zelfinzicht te krijgen... hoe meer ik eigenlijk mijzelf lijk te verliezen/ aan het verdwalen ben en dat ik dus door de bomen het bos niet meer zie. In die zin dat ik niet weet wat wat is... Wat doe ik dan verkeerd? Telkens lijk ik ook het licht aan de horizon te zien en dan ben ik blij en dan kom ik bij het licht aan en is het gewoon hetzelfde waar ik telkens weer terechtkom. En dit gaat dan eindeloos door...
Verder.. een diagnose durf ik ook om die reden niet meer te doen. Daarbij volg ik een opleiding waar ontwikkelingsstoornissen nou niet bepaald gewenst zijn/ en is het voor mij lastiger om een baan op niveau te vinden.. Als je überhaupt al naar een psychiater/ psycholoog gaat doen ze bij mijn opleiding al argwanend... dat is ook wel iets wat meespeelt en wat het net wat lastiger maakt. Maar ja.. dan vraag ik mij ook af... welke opties zijn er dan nog over?
Alles lijkt nu zowat geblokkeerd. Ik kijk nu alleen maar voor me uit op het scherm en ik vraag me alleen nog maar af wat ik nog überhaupt doe of ga doen.. Het steekt al enorm om op deze manier door te gaan... :/
Maar vind je 't goed als ik hier morgen op terug kom? Zit nog even met wat vrienden te kletsen en heb niet al te best geslapen (was 3u al op
), dus denk dat je morgen meer aan m'n antwoorden hebt En vandaag was op zich voor jou denk ik geen al te slechte dag denk ik?
Nou ze hebben mijn deur weer terug gezet want er was/ is visite....quote:
[..]
Goeie vragen zie ik.
Maar vind je 't goed als ik hier morgen op terug kom? Zit nog even met wat vrienden te kletsen en heb niet al te best geslapen (was 3u al op
En vandaag was op zich voor jou denk ik geen al te slechte dag denk ik?
Oei... en ja is goed veel plezier en slaap alvast lekker hé
Praat dit arme kind alsjeblieft geen ASS aan.
Lieverd, het blijkt dat je moeder ernstige problemen heeft en door hier niet aan te werken benadeelt ze jou. Het klinkt alsof ze niet bepaald een idee heeft hoe ze met emoties om moet gaan.
Hier heb jij wel recht op, jij hoort verzorgd te worden.
Dit kan bij een psycholoog en die kun je krijgen door naar de huisarts te gaan.
Lieverd, het blijkt dat je moeder ernstige problemen heeft en door hier niet aan te werken benadeelt ze jou. Het klinkt alsof ze niet bepaald een idee heeft hoe ze met emoties om moet gaan.
Hier heb jij wel recht op, jij hoort verzorgd te worden.
Dit kan bij een psycholoog en die kun je krijgen door naar de huisarts te gaan.
Ik denk dat jij het over andere fouten hebt dan ik.. Maar het geeft ook niet dat gedeelte kan ik achter mij laten. Die persoon ben ik niet meer.quote:
[..]
Natuurlijk moet je jezelf ook in bescherming nemen (dat is onderdeel van eigenbelang), zeker als anderen dat niet voor je doen.
Anders zal iedereen (niet letterlijk iedereen natuurlijk, maar je snapt het denk ik wel
Maar het is ook eigenbelang om gewoon dingen uit te proberen. Daar leren mensen namelijk van.
Ik heb ook fouten gemaakt hoor
Pas als het je niks kan boeien in hoeverre je anderen beschadigt, dan is er denk ik iets niet in orde. En zeker als je nog jong was, dan hoort dingen uitproberen er ook gewoon een beetje bij vind ik
[..]
Wat zijn de dingetjes waar je (eventueel vroeger wel) spontaan een glimlach van op je gezicht kreeg? Wat zijn de dingen die je leuk vindt vanuit jezelf en niet zeg maar dingen die vooral leuk gevonden moeten worden omdat anderen dat ook grappig vinden?
Ik weet het niet ehm...vroeger lachte ik om best veel denk ik. Ik vind het leuk als mensen lachen/ glimlachen (niet uitlachen)... Dan lach ik automatisch. En ehm ik lach om hele droge dingen. Mensen die bijvoorbeeld grappig proberen te doen maar het uiteindelijk niet zijn (zoals ik dus ) En voor de rest lach ik als ik mij gelukkig voel..maar nu ik weet niet.. ik lach nergens meer om en ik neem alles veel te letterlijk en serieus nu de laatste maanden. En het word steeds erger.. ik wil niet meer lachen.. het kost mij moeite om te lachen en het lijkt mij uit te putten.. Ik wil eigenlijk helemaal niet meer lachen. Ik wil alleen lachen als ik ergens ver weg ga in mijn eentje op een mooie plek waar niemand is en daar helemaal één te voelen met alles om mij heen en gewoon rustig glimlachen...gewoon net op dat moment wanneer ik het wil..
Een foute beslissing is ook een fout. Mooi dat je dat achter je probeert te laten en dat dat naar eigen zeggen goed gelukt isquote:
[..]
Ik denk dat jij het over andere fouten hebt dan ik.. Maar het geeft ook niet dat gedeelte kan ik achter mij laten. Die persoon ben ik niet meer.
Ik weet het niet ehm...vroeger lachte ik om best veel denk ik. Ik vind het leuk als mensen lachen/ glimlachen (niet uitlachen)... Dan lach ik automatisch. En ehm ik lach om hele droge dingen. Mensen die bijvoorbeeld grappig proberen te doen maar het uiteindelijk niet zijn (zoals ik dus ) En voor de rest lach ik als ik mij gelukkig voel..maar nu ik weet niet.. ik lach nergens meer om en ik neem alles veel te letterlijk en serieus nu de laatste maanden. En het word steeds erger.. ik wil niet meer lachen.. het kost mij moeite om te lachen en het lijkt mij uit te putten.. Ik wil eigenlijk helemaal niet meer lachen. Ik wil alleen lachen als ik ergens ver weg ga in mijn eentje op een mooie plek waar niemand is en daar helemaal één te voelen met alles om mij heen en gewoon rustig glimlachen...gewoon net op dat moment wanneer ik het wil..
Kan heel goed hoor, dat ik het over wat anders heb dan dat waar jij naar refereert, maar dat komt ook omdat je (me) (nog) niet verteld hebt wat je precies 'misdaan' hebt waar je nooit meer naar terug wilt.
Kan me voorstellen als je niet meer wilt lachen omdat het je uitput. Sowieso is het dan nep en daar ben ik nooit echt fan van geweest (van nep doen dan).
Je wilt je isoleren? Althans, vergelijkbare dingen had je eerder ook al geschreven. Alsof je wilt dat al die (lastige) mensen en al dat gedoe oprot en er alleen maar rust is.
Ik vind het toevallig ook leuk om te lachen om droge (soms wat absurde) dingen, maar niet als er iemand het slachtoffer is (bijvoorbeeld als het gaat om het vernederen van iemand...want wat moet ik daar nou zo leuk aan vinden?)
Ben trouwens zelf ook wel blij dat ik ook om m'n eigen fouten kan lachen (zolang er zeg maar maar geen gewonden zijn gevallen), heb ik altijd wel wat te lachen
Even deels beantwoorden. Ben net op en ben al blij dat ik in een rechte lijn naar mijn pc kon lopenquote:
[..]
Ik bedoelde 'het gevoel hebben dat je niet meer weet wat wat is' eigenlijk letterlijk.. ik kan het niet uitleggen maar ik weet niet wat ik wel ben en wat ik niet ben snap je.
Hoe heb jij dan dat zelfinzicht gekregen als ik vragen mag. Denk dan wel dat jij wat ouder bent/ meer levenservaring hebt opgedaan waardoor je dat zelfinzicht hebt gekregen als je begrijpt wat ik bedoel..klopt dat? Of is het zelfinzicht ook te trainen?
Zelf heb ik wel van alles geprobeerd... door boeken te lezen/ te mediteren en aan mindfullness te doen/ en vooral ook door naar anderen te kijken. Maar ik heb het gevoel dat hoe harder ik mijn best doe om dat zelfinzicht te krijgen... hoe meer ik eigenlijk mijzelf lijk te verliezen/ aan het verdwalen ben en dat ik dus door de bomen het bos niet meer zie. In die zin dat ik niet weet wat wat is... Wat doe ik dan verkeerd? Telkens lijk ik ook het licht aan de horizon te zien en dan ben ik blij en dan kom ik bij het licht aan en is het gewoon hetzelfde waar ik telkens weer terechtkom. En dit gaat dan eindeloos door...
Verder.. een diagnose durf ik ook om die reden niet meer te doen. Daarbij volg ik een opleiding waar ontwikkelingsstoornissen nou niet bepaald gewenst zijn/ en is het voor mij lastiger om een baan op niveau te vinden.. Als je überhaupt al naar een psychiater/ psycholoog gaat doen ze bij mijn opleiding al argwanend... dat is ook wel iets wat meespeelt en wat het net wat lastiger maakt. Maar ja.. dan vraag ik mij ook af... welke opties zijn er dan nog over?
Alles lijkt nu zowat geblokkeerd. Ik kijk nu alleen maar voor me uit op het scherm en ik vraag me alleen nog maar af wat ik nog überhaupt doe of ga doen.. Het steekt al enorm om op deze manier door te gaan... :/
Klopt denk ik wel, zit al wat verder in de 30. Maar ik heb eigenlijk alles pas de laatste 10 jaar opgebouwd. Weet nog goed dat ik 10 jaar geleden dingen nauwelijks door m'n strot kon krijgen, alsof ik fysiek blokkeerde. Is wel heel erg veel veranderd sindsdien zeg..gelukkig maar ook.
Zelfinzicht heb ik gekregen door alles te doen wat nodig was om mezelf beter te leren kennen en door vooral naar mezelf te luisteren (ook al begreep ik vooral in 1e instantie niks van mezelf) en door zelf dingen uit te proberen, te ervaren hoe iets was, daar na afloop vervolgens (goed) over na te denken en zo nodig mezelf van een afstand te bekijken of anderen een eerlijke reactie vragen hoe ik op hun(hen?) overkwam. Ook door te accepteren dat ik achter liep en dus veel (beginner)fouten zou gaan maken.
Beetje luchtig blijven en een flinke dosis (galgen)humor heeft ook erg geholpen. En de juiste vrienden uitzoeken en de mensen die slecht voor me waren op armslengte afstand te houden.
Ik heb over het algemeen gesproken mezelf omringd door mensen die gewoon goudeerlijk kunnen zijn, dan hoef ik niet door die leugens en vaagheden heen te ploeteren en groei ik veel sneller. Krijg in "de grote boze buitenwereld" al genoeg leugens, gemanipuleer en dat soort dingen voorgeschoteld om in mijn maximale dagelijkse hoeveelheid van die psychiatrische troep te voorzien.
En ook door veel logisch te denken. Door gewoon te vragen als ik iets niet wist. Door mensen te leren kennen en me met ze te spiegelen. Ging het spiegelen fout (bijvoorbeeld omdat ze probeerden misbruik van mij te maken), dan leerde ik ook op wat voor dingen ik moest letten wat betreft mensen die gewoon mijn vertrouwen niet waard zijn.
Het is echt heel breed.
En zo te lezen heb je al genoeg geprobeerd, dus passief ben je niet gebleven. Luister je trouwens toevallig naar muziek?
Dankuquote:
[..]
Nou ze hebben mijn deur weer terug gezet want er was/ is visite....
Oei... en ja is goed veel plezier en slaap alvast lekker hé
Das wel redelijk gelukt dit keer
En slaat gewoon nergens op, dat gedoe met die deur. Echt, das niet normaal
(ook al proberen ze jou de indruk te geven dat dat wel zo is, laat je niet in de maling nemen, zo dom ben jij niet, zeker in dit geval weet je heel goed wat goed voor je is (wat ook weer zelfinzicht is)).
Heb steeds vaker het gevoel inderdaad dat ik mijzelf wil isoleren.. Daarom hebben mijn ouderd ook mijn deur toen weggehaald.. om te voorkomen dat ik mijzelf zou isoleren. Maar zelf heb ik eigenlijk zo wat nergens zin meer in... Daarom wil ik ook niet meer naar de toekomst of het verleden kijken..ik wil gewoon nergens naar kijken..quote:
[..]
Een foute beslissing is ook een fout. Mooi dat je dat achter je probeert te laten en dat dat naar eigen zeggen goed gelukt is
Kan heel goed hoor, dat ik het over wat anders heb dan dat waar jij naar refereert, maar dat komt ook omdat je (me) (nog) niet verteld hebt wat je precies 'misdaan' hebt waar je nooit meer naar terug wilt.
Kan me voorstellen als je niet meer wilt lachen omdat het je uitput. Sowieso is het dan nep en daar ben ik nooit echt fan van geweest (van nep doen dan).
Je wilt je isoleren? Althans, vergelijkbare dingen had je eerder ook al geschreven. Alsof je wilt dat al die (lastige) mensen en al dat gedoe oprot en er alleen maar rust is.
Ik vind het toevallig ook leuk om te lachen om droge (soms wat absurde) dingen, maar niet als er iemand het slachtoffer is (bijvoorbeeld als het gaat om het vernederen van iemand...want wat moet ik daar nou zo leuk aan vinden?)
Ben trouwens zelf ook wel blij dat ik ook om m'n eigen fouten kan lachen (zolang er zeg maar maar geen gewonden zijn gevallen), heb ik altijd wel wat te lachen
Maar in mijn hoofd weet ik wel dat dit niet kan en dat ik moet doorgaan hoeveel ik ook heb geprobeerd maar heb zo het gevoel dat ik zo langzamerhand aan het afbreken ben. Gisteren voelde ik mij ook helemaal niet fijn met die visite hoewel ik ze wel erg mocht..maar toen ze kwamen had ik echt zoiets van 'ga gewoon weg alsjeblieft. Laat me gewoon met rust. Want meestal als er visite is moet ik ook nog thee voor ze zetten en met ze praten. Eerst vond ik dat nog wel leuk maar nu totaal niet. Ik praatte nep, lachte nep. Het leek zoveel energie te kosten.
Wellicht dat volgende speelt?quote:
[..]
Heb steeds vaker het gevoel inderdaad dat ik mijzelf wil isoleren.. Daarom hebben mijn ouderd ook mijn deur toen weggehaald.. om te voorkomen dat ik mijzelf zou isoleren. Maar zelf heb ik eigenlijk zo wat nergens zin meer in... Daarom wil ik ook niet meer naar de toekomst of het verleden kijken..ik wil gewoon nergens naar kijken..
Maar in mijn hoofd weet ik wel dat dit niet kan en dat ik moet doorgaan hoeveel ik ook heb geprobeerd maar heb zo het gevoel dat ik zo langzamerhand aan het afbreken ben. Gisteren voelde ik mij ook helemaal niet fijn met die visite hoewel ik ze wel erg mocht..maar toen ze kwamen had ik echt zoiets van 'ga gewoon weg alsjeblieft. Laat me gewoon met rust. Want meestal als er visite is moet ik ook nog thee voor ze zetten en met ze praten. Eerst vond ik dat nog wel leuk maar nu totaal niet. Ik praatte nep, lachte nep. Het leek zoveel energie te kosten.
Dat je jezelf wilt isoleren is iets wat je (denk ik) bij jezelf goed aangevoeld hebt en omdat daar niet naar geluisterd wordt of omdat dat niet door anderen gezien wordt (niet op de juiste manier wordt opgepikt)...ik zou me daar moedeloos door gaan voelen.
Even tussendoor: Het jezelf willen isoleren (en al helemaal onder dit soort (sociale) omstandigheden) is wel een trekje dat als typisch autistisch gezien/omschreven zou kunnen worden.
Dat je dingen herhaaldelijk hebt omschreven als "ik vind dit/dat steeds minder leuk, heb steeds minder energie, enz" klinkt een beetje burn-out/depressie-achtig. Das iets waar je wel voor moet waken. Als dit namelijk zo is en deze neerwaartse spiraal zet door, dan zou dat je stemming nog weleens verder negatief kunnen beïnvloeden wat uiteindelijk een ehm..."negatief effect op je levensverwachting" zou kunnen hebben
O sorry.. haha wel rustig aan doen.. dat is dan ook weer niet de bedoelingquote:
[..]
Even deels beantwoorden. Ben net op en ben al blij dat ik in een rechte lijn naar mijn pc kon lopen
Klopt denk ik wel, zit al wat verder in de 30. Maar ik heb eigenlijk alles pas de laatste 10 jaar opgebouwd. Weet nog goed dat ik 10 jaar geleden dingen nauwelijks door m'n strot kon krijgen, alsof ik fysiek blokkeerde. Is wel heel erg veel veranderd sindsdien zeg..gelukkig maar ook.
Zelfinzicht heb ik gekregen door alles te doen wat nodig was om mezelf beter te leren kennen en door vooral naar mezelf te luisteren (ook al begreep ik vooral in 1e instantie niks van mezelf) en door zelf dingen uit te proberen, te ervaren hoe iets was, daar na afloop vervolgens (goed) over na te denken en zo nodig mezelf van een afstand te bekijken of anderen een eerlijke reactie vragen hoe ik op hun(hen?) overkwam. Ook door te accepteren dat ik achter liep en dus veel (beginner)fouten zou gaan maken.
Beetje luchtig blijven en een flinke dosis (galgen)humor heeft ook erg geholpen. En de juiste vrienden uitzoeken en de mensen die slecht voor me waren op armslengte afstand te houden.
Ik heb over het algemeen gesproken mezelf omringd door mensen die gewoon goudeerlijk kunnen zijn, dan hoef ik niet door die leugens en vaagheden heen te ploeteren en groei ik veel sneller. Krijg in "de grote boze buitenwereld" al genoeg leugens, gemanipuleer en dat soort dingen voorgeschoteld om in mijn maximale dagelijkse hoeveelheid van die psychiatrische troep te voorzien.
En ook door veel logisch te denken. Door gewoon te vragen als ik iets niet wist. Door mensen te leren kennen en me met ze te spiegelen. Ging het spiegelen fout (bijvoorbeeld omdat ze probeerden misbruik van mij te maken), dan leerde ik ook op wat voor dingen ik moest letten wat betreft mensen die gewoon mijn vertrouwen niet waard zijn.
Het is echt heel breed.
En zo te lezen heb je al genoeg geprobeerd, dus passief ben je niet gebleven. Luister je trouwens toevallig naar muziek?
[..]
Danku
Das wel redelijk gelukt dit keer
En slaat gewoon nergens op, dat gedoe met die deur. Echt, das niet normaal
Nou ik manipuleer en lieg als i ook best wel vaak. Dat zijn nog resten van het verleden. Inmiddels doe ik dat veel en veel minder en nu ben ik mij ervan bewust en wil het veranderen maar inderdaad... Het is erg lastig om te veranderen en tegelijk jezelf en anderen gelukkig te maken..
Want had een periode dat ik goudeerlijk was maar wel op een aardigere manier en daarna ben ik er wel achtergekomen inderdaad dat mensen er misbruik van maken. Vooral ook als je je behulpzaam opstelt.
En ja ik luisterde (enorm) veel naar muziek maar tegenwoordig heb ik steeds minder zin om naar muziek te luisteren en hoor ik liever de wind en de vogeltjes en geritsel. Ben ergens tot een inzicht gekomen dat muziek alleen maar mijn gevoelens verergerde en dat het alleen maar illusies met mij meebracht... Vooral ook als je naar die tekst luistert van sommige liedjes... Liedjes met een betekenis zijn allemaal geschreven door mensen die zelf de weg kwijt zijn. Zo'n gevoel had ik dan gekregen. Het is niet zo dat ik helemaal niet meer luister.. ik vind het nog steeds heel mooi alleen het verergert al mijn gevoelens en het helpt gewoon bij mij niet. En dat geld voor zowel de enorm blije liedjes en de rustigere/ zieligere liedjes. Daarom wankel ik nog steeds tussen twee extremen..
Achter mijn huis zit een bos en inmiddels is het alweer lente dus de bloesem hangt al een beetje aan de bomen, de vogels fluiten, en het ruikt lekker. Word daar nu eerder wat rustiger vrolijker van en ik hoef niet perse te lachen of te dansen. Hoef gewoon niks te doen en ik voel me al stukken beter...
Ik heb niet altijd mijzelf willen isoleren.. in het verleden kon ik er juist niet tegen als ik alleen was... Alleen nu voelt het beter zo.quote:
[..]
Wellicht dat volgende speelt?
Dat je jezelf wilt isoleren is iets wat je (denk ik) bij jezelf goed aangevoeld hebt en omdat daar niet naar geluisterd wordt of omdat dat niet door anderen gezien wordt (niet op de juiste manier wordt opgepikt)...ik zou me daar moedeloos door gaan voelen.
Even tussendoor: Het jezelf willen isoleren (en al helemaal onder dit soort (sociale) omstandigheden) is wel een trekje dat als typisch autistisch gezien/omschreven zou kunnen worden.
Dat je dingen herhaaldelijk hebt omschreven als "ik vind dit/dat steeds minder leuk, heb steeds minder energie, enz" klinkt een beetje burn-out/depressie-achtig. Das iets waar je wel voor moet waken. Als dit namelijk zo is en deze neerwaartse spiraal zet door, dan zou dat je stemming nog weleens verder negatief kunnen beïnvloeden wat uiteindelijk een ehm..."negatief effect op je levensverwachting" zou kunnen hebben
En een depressie geen idee. Het is een nogal een groot woord vind ik... Aan mijn moeders kant zijn er drie overleden daaraan..twee ooms van mij en mijn nicht. En mijn moeder heeft het ook gehad tijdens haar zwangerschap. Heb het nooit echt helemaal gesnapt. Denk dat wat ik heb meer een dip is. Want een echt probleem heb ik niet eens... Het gaat goed (hoewel het op dit topic misschien niet zo lijkt) alleen heb ik nergens meer echt zin in....wil ik gewoon weg. Het probleem maak/ ben ik zelf..
Alleen kluizenaars isoleren zichzelf permanent, meeste mensen willen toch wel (menselijke) connecties hebben. Ik ook, maar niet de hele tijd en even (of soms een hele dag zowat) op mezelf vind ik juist wel lekker. Maar de meeste dagen zoek ik toch wel andere dingen op en wil ik graag naar buiten, zeker nu de lente weer langzaamaan aan het beginnen is, dan wil ik veel buiten zijn.quote:
[..]
Ik heb niet altijd mijzelf willen isoleren.. in het verleden kon ik er juist niet tegen als ik alleen was... Alleen nu voelt het beter zo.
Tis ook wel groot. Zelf had ik 't niet eens door dat ik depressief was. Ik was me er gewoon niet van bewust, het sluipt er vaak in.quote:En een depressie geen idee. Het is een nogal een groot woord vind ik... Aan mijn moeders kant zijn er drie overleden daaraan..twee ooms van mij en mijn nicht. En mijn moeder heeft het ook gehad tijdens haar zwangerschap. Heb het nooit echt helemaal gesnapt. Denk dat wat ik heb meer een dip is. Want een echt probleem heb ik niet eens... Het gaat goed (hoewel het op dit topic misschien niet zo lijkt) alleen heb ik nergens meer echt zin in....wil ik gewoon weg. Het probleem maak/ ben ik zelf..
|
|
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |