Om te beginnen: wat fijn dat dit forum er is en wat fijn dat zo veel mensen altijd de moeite nemen om goede adviezen te geven en een luisterend oor te bieden. Heb wel wat gepost in een aantal "maagden"topics, maar het is niet toegestaan om daar je eigen verhaal of vragen te delen. Vandaar dat ik nu, mogelijk wat egocentrisch, mijn eigen topic ben begonnen.
"Jezelf verbeteren" is dat zo'n veel gehoord credo. Maar hoe begin je daar in hemelsnaam mee? Hoe wordt je normaal en goed genoeg om mee te kunnen draaien in voor veel mensen alledaagse dingen: die leuke avond stappen met vrienden, die goede herinneringen aan een gezellige vakantie, het vinden van die leuke partner en misschien met hem/haar het opvoeden van een paar kids...
Ik "durf" mij bijvoorbeeld niet voor te stellen hoe het is om in een relatie te zitten. Ben 29, nog nooit een vriendin gehad en dat is op zich niet zo problematisch. Maar denk dat ik zo heel langzamerhand moet gaan kiezen tussen die idylle opgeven, of er eens voor proberen te gaan. Lastig daarbij is dat ik van ca. mijn 15e tot nu (15 jaar waarin de gezonde populatie met dit soort dingen experimenteert, ontdekt, leert en groeit) werkelijk niets op intermenselijk vlak heb gedaan of beleefd. Geen lief, geen leed gedeeld, geen echte band met niemand, terwijl je ziet dat alles en iedereen van jouw leeftijd zich settelt, trouwt en/of kinderen krijgt. Niet dat ik dat iemand misgun overigens! Maar ietwat steken doet het.
Heb wel contact met wat meiden (internet veelal) en probeer leuke dingen te doen met een collega, maar het vooruitzicht dat je ooit iets moet doen, een move moet maken dat boezemt mij angst in. Het is echter niet die meer dan waarschijnlijke afwijzing die ik vrees, maar meer... stel nu dat er wel iemand is die je leuk vindt... en dan?
Tijdje terug gedate met een aardige en intelligente meid, en dat ging de goede kant op, totdat ik het heb afgekapt omdat ik die vervolgstap helemaal niet kan handelen nu. Heb er geen ervaring mee, geen voorbereiding en geen plan klaar om te kijken hoe je iets serieus kunt onderhouden. En daarnaast weet ik niet of ik wel direct naar serieus wil gaan. Ben 29, maar met de ervaring van een 14-jarige. Het lijkt mij best aardig om eens wat te kunnen proberen, zonder daarbij de (onwaarschijnlijke) gevoelens van een ander te schaden.
Dat maakt dat ik mij leeg voel. Niet neerslachtig ofzo (ben niet depressief), maar gewoon emotioneel leeg. Het hebben van een gevoelswereld is mij (bijna) vreemd en weet daarom niet zo goed welk pad ik moet inslaan. Is het reëel om na bijna 30 jaar te denken dat je mag verlangen naar de dingen die je bijna iedereen ziet doen? Dát, of ik kap er mee... weet het echt niet meer...
Kortom... hoe doen jullie als "normale" mensen dat? Hoe werkt dat, dat "normaal" zijn?
Verliefd worden gaat vanzelf, geforceerd is het mij nog nooit gelukt iig, hoop leuke meisjes om mee te praten maar als ik echt verliefd op iemand ben voel ik 't aan, van erg verlegen zijn tot altijd bij diegene in de buurt willen zijn en extreem blij worden om de kleinste dingetjes. Heb je dat nog nooit ervaren?
Sure, als ik met iemand ben die ik op een romantische manier leuk vind, dan merk ik dat wel aan mijzelf... zo van "Goh, leuke meid, ziet er leuk uit, goede inhoud... like!". Maar verder dan dat gaat het nooit. En ik weet niet of dat dat komt doordat ik de juiste daarvoor nog niet tegen gekomen ben, of ik het gewoon niet kan, of dat ik het niet toelaat mij iemand op die manier te beïnvloeden en te sturen. Dat is ook iets wat mij ietwat verontrust. Na 29 jaar dus nog geen idee of ik een capacity to love heb.
Dat van goh leuke meid, goede inhoud, wat betekent dat dan precies voor jou? Leuke meid om wat mee te doen? Leuke meid om mee om te gaan?quote:Op zaterdag 28 november 2015 20:59 schreef Sturmic het volgende:
het nooit. En ik weet niet of dat dat komt doordat ik de juiste daarvoor nog niet tegen gekomen ben, of ik het gewoon niet kan, of dat ik het niet toelaat mij iemand op die manier te beïnvloeden en te sturen. Dat is ook iets wat mij ietwat verontrust. Na 29 jaar dus nog geen idee of ik een capacity to love heb.
Niemand kiest ervoor om verliefd te worden, en bij mij zijn er eigenlijk ook pas 2 meisjes geweest waarop ik echt verliefd was, bij anderen dacht ik ook van ja die heeft wel een leuk koppie, lief meisje maar meer dan dat ook niet. Ik denk niet dat jij jezelf moet verbeteren, want 't probleem is denk ik dat je gevoelens zich niet echt aanwakkeren. Wellicht gewoon als je weer een leuk meisje tegenkomt, een paar keer afspreken en wellicht komt de verliefdheid dan vanzelf?
Was zelf ook niet in 1 klap verliefd, veel praten samen, interesses delen, wat leuks doen samen en meestal komt het dan wel als het de juiste persoon is..
Als dit het beeld van Fok! voor je is dan staan er nog nare verrassingen voor je te wachten.quote:
Dag allen,
Om te beginnen: wat fijn dat dit forum er is en wat fijn dat zo veel mensen altijd de moeite nemen om goede adviezen te geven en een luisterend oor te bieden.
Verder: ik denk dat er, globaal gezien, meer mensen gehuwd zijn zonder verleifdheid of liefde (menen) te voelen dan wel. IN veel werelddelen telt geld, afkomst en vaak kiezen de ouders de huwelijkspartner. En dat pakt vaak toch erg goed uit. In Azie hoor je veel, als het een goede partner is, dan groeit de liefde vanzelf. Daar zit beslist iets in.
Ten derde, begrijp ik goed dat je 15 jaar in eenzame opsluiting vast hebt gezeten. Je schrijft namelijkl:
" Lastig daarbij is dat ik van ca. mijn 15e tot nu (15 jaar waarin de gezonde populatie met dit soort dingen experimenteert, ontdekt, leert en groeit) werkelijk niets op intermenselijk vlak heb gedaan of beleefd. Geen lief, geen leed gedeeld, geen echte band met niemand, terwijl je ziet dat alles en iedereen van jouw leeftijd zich settelt, trouwt en/of kinderen krijgt"
Nu, is dat zo, wat je hierboven stelt. En degenen die het niet hebben gedaan dan? Of zijn die allen niet gezond? Vaak is het zo dat je onbewust leert, en pas later ervan bewust wordt dat je (toch?) van alles geleerd blijkt te hebben. Heb je niets op intermenselijk vlak meegemaakt van je 15 de tot nu, 30 jaar?
Geen school gehad, geen baan, geen vrienden, geen familie, geen vriendinnen of tenminste vrouwen in je vrienden, familie, collega enz. kring. Denk dat je veel verder bent als je zelf denkt.
Ik denk bij dit soort topics wel eens, stop ermee er over na te denken, als je dat wilt dan komt, gebeurt het zeeeer vermoedelijk. Nagenoeg alles wat men wil en meent nooit te kunnen bereiken gebeurt uiteindelijk toch. Zul je zien, meemaken. Kameraad van me, over de 30 jaar oud, tamelijk vreemd, nerd, clown idioot, zeker geen boyfriend type, nog nooit sex gehad. Vijf jaar later is ie getrouwd en een kind is op komst. En anderen, die maar met de vingers hoefden te knippen om een leuke meid mee te krijgen (en dat ook deden) zijn oud geworden maar single gebleven, nooit "de ware" gvonden.
Kortom, maak je geen zorgen, gewoon door gaan met ademen, met leven, en niet piekeren en veel nadenken, maar wel ... onder de mensen blijven (gaan).
[ Bericht 0% gewijzigd door LeesFoknl op 28-11-2015 21:50:53 ]
*kuch* *Kuch* *proest*
Waar je mee kunt lachen, goed kunt praten en waarvan je het fijn vindt als ze in de buurt is...? Zoiets?quote:
Dat van goh leuke meid, goede inhoud, wat betekent dat dan precies voor jou? Leuke meid om wat mee te doen? Leuke meid om mee om te gaan?
Jawel hoor: meerdere opleidingen gevolgd, een aantal baantjes en banen gehad, en gewoon familiaire betrekkingen gekend. Maar zoals je ziet zijn dat allemaal "moetjes"; hetzij opereren in een professionele omgeving (dus zonder gevoelens/relaties etc.) of in een bloedband-context (je moet er wel mee omgaan, je wordt geacht acte de présence te geven). In geen van die twee relationele sferen ben je afhankelijk van hoe wenselijk mensen jou persoonlijk/jouw persoonlijkheid vinden... dat ze je dulden bij hun groep of als gelijkwaardige gesprekspartner of vriend zien. Mijn chef kijkt immers louter naar mijn professionele capaciteiten en intervenieert alleen wanneer mijn onvoldoende interpersoonlijke competenties interfereren met het werk. Voor de rest zal het hem een zorg zijn wat ik doe en voel, zo lang ik mijn werk maar goed doe (en dat vind ik geen gekke houding hoor...). Bij mijn familie wordt ik gewoon geacht aanwezig te zijn op momenten, de goede vragen te stellen en verder opzitten en pootjes geven. Nou ja, vooruit, omdat het van me verwacht wordt doe ik dat.quote:
Ten derde, begrijp ik goed dat je 15 jaar in eenzame opsluiting vast hebt gezeten.
[...]
Nu, is dat zo, wat je hierboven stelt. En degenen die het niet hebben gedaan dan? Of zijn die allen niet gezond? Vaak is het zo dat je onbewust leert, en pas later ervan bewust wordt dat je (toch?) van alles geleerd blijkt te hebben. Heb je niets op intermenselijk vlak meegemaakt van je 15 de tot nu, 30 jaar?
Geen school gehad, geen baan, geen vrienden, geen familie, geen vriendinnen of tenminste vrouwen in je vrienden, familie, collega enz. kring. Denk dat je veel verder bent als je zelf denkt.
Maar het is een feit dat buiten die twee contexten ik géén tot zeer weinig positieve ervaringen heb met andere mensen/groepen. Daarvoor ben ik kennelijk niet leuk/aardig/goed genoeg. Dat zou ik enerzijds wel willen leren, anderszijds ben ik best gelukkig met mijzelf als persoon en denk ik dan "bekijk het maar, fuk jullie met je toffe leven". Loop je eens door het centrum hier dan zie je allemaal groepjes in gezellige cafés, (echt)paren die gearmd in de donkere straat lopen en als dan de gure wind je om het eenzame lijf giert wordt zelfs ik wel eens wat afgunstig, hoe zeer ik dat ook probeer te onderdrukken...
Ja, je misplaatste sarcasme is helder. Dat is mijn dilemma... ga ik op deze voet voort van ongewenstheid en onzichtbaarheid, of moet ik iets drastisch doen? Ik weet het oprecht niet.quote:
Accepteer jezelf zoals je bent want je bent perfect zoals je bent!
Als je een keer een date hebt en je gaat een beetje ongemakkelijk / onzeker zitten doen omdat je je slecht voelt wegens het feit dat je nooit eerder een relatie hebt gehad, straalt dit ook af op je date en vrouwen houden over het algemeen niet van onzekere / onderdanige jongens.
Als jij echter gewoon uitstraalt dat je tevreden bent met jezelf en dat het je er niet mee zit dat je nog nooit een relatie hebt gehad, kan ik me eigenlijk niet voorstellen dat er een meid is die daar een probleem van gaat maken. En als zo'n meid er wel een probleem van gaat maken, moet je misschien maar blij zijn dat je er niet verder mee hoeft
Heb overigens zelf tussen mijn 17e en 23e 2 relaties gehad, maar heb eigenlijk absoluut niet het idee dat ik nu meer verstand van vrouwen heb dan iemand die nooit een relatie heb gehad... Merk wel dat nu ik single ben al een tijdje ik mensen die een relatie hebben bijna een beetje ga ophemelen, alsof het een hele prestatie is, terwijl toen ik een relatie had ik het niets bijzonders vond en totaal niet het gevoel had dat mensen zonder een relatie 'raar' waren oid.
Een beetje zoals het in Amerika gaat met ondernemers en faillissementen. Hier wordt een faillissement op je cv gezien als falen, daar als een soort van ervaring die noodzakelijk en gewenst is. Maar goed, in deze maatschappij is het ook niet raar dat je je raar voelt als je nog nooit een relatie hebt gehad, en dat je omgeving dat raar vindt. Maar maakt het jou minder? Wat als jij straks in één keer de ware vindt en de rest blijft maar aanmodderen met scharrels en dates? Tenzij je ook de maatschappelijke druk voelt om 'rond te neuken', want je bent tegenwoordig wel gek als je dat niet gedaan hebt of ambieert. Dat kun je natuurlijk ook gewoon doen, maar denk je dat je daar echt iets van gaat leren op relatiegebied?
Een relatie is wat jij wil dat het is. Net zoals de relaties die je met anderen hebt, alleen dan veel hechter en op jullie voorwaarden. Als je een goede klik met iemand hebt dan zul je daar ook over kunnen praten. Dat is eigenlijk de kern, communiceer met elkaar. Over wat je wilt, wat je verwacht, wat je bereid bent voor een ander over te hebben, etc (Ben je daar überhaupt voor jezelf uit? Niet dat dat per se hoeft, en er zullen dingen zijn waar je nog niet over nagedacht hebt.). En dat zal echt wel min of meer vanzelf gaan. Er zullen dingen gebeuren die je niet fijn vindt en dat zul je moeten aankaarten bij de ander. Andersom zal die ander ook tegen jou zeggen dat er dingen zijn die diegene liever wel of niet heeft. Dat is iets wat je samen vastlegt. Iedere relatie is toch anders dus het is niet zoiets dat anderen het contract van de vorige voor een nieuwe kunnen gebruiken en dat jij blanco moet beginnen.
Je leert van een relatie, ja. Je komt erachter wat je wel en niet wilt, wat je prettig vindt, een ander zal je nieuwe invalshoeken over bepaalde dingen laten zien. Maar dat kun je net zo goed in een eerste serieuze relatie leren. Ik weet zeker dat je daar nu veel meer aan hebt dan in de hypothetische relaties die je had kunnen hebben van je 15e tot je 25e. En het zal geen belemmering zijn om een relatie aan te gaan, behalve in jouw hoofd. Je hebt geen achterstand als je normaal kunt communiceren en bereid bent om naar de ander te luisteren. Als iemand je minderwaardig vindt omdat je geen relatie(s) hebt gehad, dan zul je nooit bij diegene passen, dus dan hoef je daar ook niet om te treuren.
Wat een verhaal, tl;dr, dat was niet de bedoeling
Verder geloof ik dat als er echt een bijzonder iemand op je pad komt, je dat wel doorhebt en ergens wel het gevoel krijgt dat je die stap extra moet zetten om ervoor te gaan. Iets dat je tot nu toe blijkbaar niet hebt gehad?
Ik ben niet zo onzeker over het feit dát ik nog geen relatie heb gehad... maar wel dat ik geen idee heb of ik er geschikt voor ben, weet hoe ik dat in de steigers moet zetten en welke dingen done of juist not-done zijn. Veel mensen pakken dat soort ervaring in hun eind-tienerjaren/begin-twintigerjaren... dat mis ik dus. Stel nu dat het een keer "raak" is... dan is de kans extreem groot dat ik het verkloot, gewoon omdat ik de valkuilen niet ken uit ervaring. Anderszijds omdat ik geen idee heb wat er te koop is, naar wat voor type mens ik zoek, wie bij mij past en eventueel mij zou kunnen zien zitten... 0 ervaring daarmee, dus geen idee waarvoor ik in de markt ben, en hoe ik zelf in de markt lig (niet al te denderend, na 29 jaar is dat wel met redelijke zekerheid te concluderenquote:
Als je een keer een date hebt en je gaat een beetje ongemakkelijk / onzeker zitten doen omdat je je slecht voelt wegens het feit dat je nooit eerder een relatie hebt gehad, straalt dit ook af op je date en vrouwen houden over het algemeen niet van onzekere / onderdanige jongens.
)Thanks voor je prima inhoudelijke verhaal! OT: Dit is dus de andere kant van mijn verhaal. Ik heb geen idee wat ik nu precies wil. Een relatie klinkt leuk, maar ik heb niet eens vrienden, hooguit wat mensen op afstand. Een diepere emotionele verbinding aangaan... ik heb geen idee of ik dat überhaupt durf. Iemand in zo'n positie te plaatsen... dat voelt nu (maar goed, dat is mijn rationele ego dat spreekt) niet fijn. Misschien dat dat anders is als je iemand tegen komt bij wie je wel jezelf durft en kunt zijn? Herken je dat? Iemand voor wie je geen schild of masker hoeft op te houden?quote:Op zondag 29 november 2015 00:35 schreef alors het volgende:
Een relatie is wat jij wil dat het is. Net zoals de relaties die je met anderen hebt, alleen dan veel hechter en op jullie voorwaarden. Als je een goede klik met iemand hebt dan zul je daar ook over kunnen praten. Dat is eigenlijk de kern, communiceer met elkaar. Over wat je wilt, wat je verwacht, wat je bereid bent voor een ander over te hebben, etc (Ben je daar überhaupt voor jezelf uit? Niet dat dat per se hoeft, en er zullen dingen zijn waar je nog niet over nagedacht hebt.)...
Nee, dat denk ik niet. Of de kans niet gegund. Maar ik kom ook heel weinig mensen tegen buiten mijn werk en familie. Heb wel veel vrijwilligerswerk gedaan, lig op werk ook goed in de groep... maar die laatste stap, echt privé met elkaar optrekken. Volgens mij ben ik daar niet goed genoeg voor ofzo? Geen idee, maar dat loopt niet lekker. Mensen vertrouwen mij vaak wel snel. Geen idee waarom, maar ben altijd op de hoogte van bedrijfsroddels, persoonlijke problemen etc. Dat lijkt echter niet de andere kant op te hoeven werken. Sorry als het wat onnavolgbaar klinkt... maar zo ervaar ik het.quote:
Verder geloof ik dat als er echt een bijzonder iemand op je pad komt, je dat wel doorhebt en ergens wel het gevoel krijgt dat je die stap extra moet zetten om ervoor te gaan. Iets dat je tot nu toe blijkbaar niet hebt gehad?
Dat moet ik óf fixen, óf er mee kappen.
Ja. Je 'moet' in therapie. Het volgende zou een optie voor jou kunnen zijn, omdat jouw probleem mogelijk wijst op een persoonlijkheidsstoornis:quote:
[..]
Ja, je misplaatste sarcasme is helder. Dat is mijn dilemma... ga ik op deze voet voort van ongewenstheid en onzichtbaarheid, of moet ik iets drastisch doen? Ik weet het oprecht niet.
http://www.deviersprong.n(...)-psychotherapie.html
Zo'n kortdurende klinische psychotherapie is te overzien qua werk enzo. Je bent een poosje uit de running, maar niet een heel jaar of langer.
Het is zoals eerder opgemerkt ook mogelijk dat je een vorm van autisme hebt. Maar voordat je zo'n therapie begint, word je uitgebreid gescreend en komt er vanzelf uit of het autisme betreft of een persoonlijkheidsstoornis.
Afijn wat maakt jou een beter mens, vaak denken mensen als ik een vriendin heb, maar een vriendin is een aanvulling geen invulling. We leven in een tijd waarin men verwacht dat de ander de ander opvult. Het gat in ons hart, leven of ziel zeg maar hoe je het wil noemen.
Dan is er het veranderen van karakter tja je kan wel wat veranderen ten goeie, maar dan moet je jezelf afvragen wat jij wil zijn. Niet wie je wil zijn je kan jezelf niet veranderen door een nieuwe blueray in je hoofd te proppen. Waar wil je zijn over twee jaar? Werk daar naar toe zet kleine stappen.
Levens zijn niet te meten, we zijn allen uniek het leven van niemand is hetzelfde, daarom is het lastig te bepalen wie het beste leven heeft. Kijk je gaat naar de middelbare school, zelfde school zelfde leraar zelfde van en niveau, maar iedereen zal het anders ervaren en zien. En tja Alexander de grote kan ik niet overtreffen,maar daar is mijn leven ook niet voor. Proost man drink er nog eentje en laat het vallen wat wij doen stelt geen flikker voor, alleen voor ons persoonlijk en die paar banden die we hebben met andere.
Zou dat dan ook betekenen dat dat gat er misschien ook is? De tendens in onze tijd is nu juist dat je jezelf maximaal moet ontplooien.., elke niet gevolgde cursus of carrierekans is een gemiste kans op succesvolle zelfontplooiing en levensgeluk..quote:We leven in een tijd waarin men verwacht dat de ander de ander opvult. Het gat in ons hart, leven of ziel zeg maar hoe je het wil noemen.
Maar is dat ook zo?
Als je bekent met Freud bent, die hedendaags ontkracht is. Freud ging ervan uit dat seks nogal een sterke invloed had op de psyche of alles daarna terug te leiden was, dat zal niet precies zo zijn maar dat maakt weinig uit. Freud werkt niet meer op ons.quote:
[..]
Zou dat dan ook betekenen dat dat gat er misschien ook is? De tendens in onze tijd is nu juist dat je jezelf maximaal moet ontplooien.., elke niet gevolgde cursus of carrierekans is een gemiste kans op succesvolle zelfontplooiing en levensgeluk..
Maar is dat ook zo?
Waar in de Victoriaanse tijd en het eind daarvan waar Freud dus in leefde mensen vooral problemen hadden van seksuele aard taboes etc kerffe toen heel erg. Dus toen had je dat als probleem. Mannen of vrouwen die willen experimenteren of iets wat je niet kan maken want taboe dit dat.
Nu heb je dat de problemen zich verhalen op errectie stoornissen en bijvoorbeeld dat een partner tegenvalt hij vult het gat niet op.
Waar de Victoriaanse man in zichzelf gericht was met een sterk moreel en werk ethiek als een soort gyroscoop naar binnen. Zijn wij de nieuwe mens flinterdun. De basis persoonlijkheid is zwak, een ander hoeft maar iets te zeggen en BAM een gat in het flinterdunne papier dat persoonlijkheid heeft of het individu. We zijn papieren tijgers.
Hier kun je wel aan werken de vraag is hoe.
De kijk op seks nu bv:
Sex, the attitude of having to gratify the other removes all passion it now is a game a use of techniques and gadgets. Surely the experienced gigolo knows the tricks, but passion has been killed. Sex became a performance like a man playing a play, if a man is mainly concerned with pleasing a woman, how can he use his active strength his persona is only worried about satisfying there is no passion or sensuality. No relationship, its just an performance.
Wat 'done' en not done is, verschilt per persoon, dus ookal heb je 5 relaties gehad, kun je alsnog voor iemand totaal niet geschikt zijn en andersom kan iemand je ook fantastisch vinden ondanks dat je nog nooit een relatie heb gehad..quote:
[..]
Ik ben niet zo onzeker over het feit dát ik nog geen relatie heb gehad... maar wel dat ik geen idee heb of ik er geschikt voor ben, weet hoe ik dat in de steigers moet zetten en welke dingen done of juist not-done zijn. Veel mensen pakken dat soort ervaring in hun eind-tienerjaren/begin-twintigerjaren... dat mis ik dus. Stel nu dat het een keer "raak" is... dan is de kans extreem groot dat ik het verkloot, gewoon omdat ik de valkuilen niet ken uit ervaring. Anderszijds omdat ik geen idee heb wat er te koop is, naar wat voor type mens ik zoek, wie bij mij past en eventueel mij zou kunnen zien zitten... 0 ervaring daarmee, dus geen idee waarvoor ik in de markt ben, en hoe ik zelf in de markt lig (niet al te denderend, na 29 jaar is dat wel met redelijke zekerheid te concluderen
Sowieso moet je natuurlijk altijd gewoon jezelf blijven, en niet gaan handelen met het idee 'wat verwacht de ander van mij', want dat wordt een relatie wel een heel geforceerd gebeuren.
In mijn omgeving ken ik trouwens genoeg mensen tussen de 25-30 die eigenlijk nog nooit (op wat kalverliefde op de middelbare school na) een relatie hebben gehad, waarbij ik me echt afvraag: Hoe is dat in hemelsnaam mogelijk? Zelfs onder mijn beste vrienden, de gozer met de beste opleidingen, beste looks en het meest assertieve karakter van allemaal, die op zijn 27e nog nooit een relatie heeft gehad.
Aan de andere kant heb ik ook een halve borderliner in mijn vriendengroep die zichzelf constant in de nesten werkt, van de ene verslaving en niet afgemaakte opleiding in de andere rolt, die al een handvol serieuze relaties achter de rug heeft en nu weer in een relatie zit, waarbij je je echt afvraagt wat die meiden in godsnaam in hem zien. Je maakt mij echt niet wijs dat deze laatstgenoemde gozer beter de 'valkuilen' met betrekking tot relaties kent dan de eerstgenoemde. Ik durf mijn hand ervoor in het vuur te steken dat eerstgenoemde vroeg of laat echt tegen een perfecte meid aanloopt waarmee het meteen super goed gaat, terwijl ik de laatste over 10 jaar nog steeds zie aanmodderen met kinderachtige c.q. oppervlakkige relaties.
Wat betreft dat in de markt liggen is weer een ander verhaal, vind ik vaak ook lastig idd... Kan dan wel gaan zeggen ' niet bang zijn om op je bek te gaan ', maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan
[ Bericht 6% gewijzigd door James_R op 29-11-2015 10:03:54 ]
Eens.quote:Op zondag 29 november 2015 09:52 schreef Sneeuw-Leeuw het volgende:
[..]
Als je bekent met Freud bent, die hedendaags ontkracht is. Freud ging ervan uit dat seks nogal een sterke invloed had op de psyche of alles daarna terug te leiden was, dat zal niet precies zo zijn maar dat maakt weinig uit. Freud werkt niet meer op ons.
Waar in de Victoriaanse tijd en het eind daarvan waar Freud dus in leefde mensen vooral problemen hadden van seksuele aard taboes etc kerffe toen heel erg. Dus toen had je dat als probleem. Mannen of vrouwen die willen experimenteren of iets wat je niet kan maken want taboe dit dat.
Nu heb je dat de problemen zich verhalen op errectie stoornissen en bijvoorbeeld dat een partner tegenvalt hij vult het gat niet op.
Waar de Victoriaanse man in zichzelf gericht was met een sterk moreel en werk ethiek als een soort gyroscoop naar binnen. Zijn wij de nieuwe mens flinterdun. De basis persoonlijkheid is zwak, een ander hoeft maar iets te zeggen en BAM een gat in het flinterdunne papier dat persoonlijkheid heeft of het individu. We zijn papieren tijgers.
Hier kun je wel aan werken de vraag is hoe.
De kijk op seks nu bv:
Sex, the attitude of having to gratify the other removes all passion it now is a game a use of techniques and gadgets. Surely the experienced gigolo knows the tricks, but passion has been killed. Sex became a performance like a man playing a play, if a man is mainly concerned with pleasing a woman, how can he use his active strength his persona is only worried about satisfying there is no passion or sensuality. No relationship, its just an performance.
Het schijnt niet mogelijk te zijn een redelijke balans tussen al die extremen te bereiken. Vandaar dat ik denk dat juist het zoeken naar die voorwaarden voor een 'gezonde' balans in levenshouding en invulling zo belangrijk is.
Onderdrukken levert extremen op, of dat nu van psychische aard is of in het handelen van de mens zelf. Zoals we waarschijnlijk op dit moment een deel van onszelf willen onderdrukken of ontlopen en daarmee wellicht onbewust meer richten op steeds verder zoeken naar 'prestaties en hoogtepunten' en algemeen het opzoeken van grenzen. Waarmee het geheel inderdaad erg oppervlakkig en dun kan worden.
Dus in principe weer op zoek naar onszelf, al klinkt dat alsof er dus een ideale samenstelling zou zijn, maar dat weet ik dus niet.
Perfecte mensen, levens etc bestaan niet. Pijn, verdient, spijt en teleurstelling denk je dat er mensen zijn die ze nooit voelen?quote:
[..]
Eens.
Het schijnt niet mogelijk te zijn een redelijke balans tussen al die extremen te bereiken. Vandaar dat ik denk dat juist het zoeken naar die voorwaarden voor een 'gezonde' balans in levenshouding en invulling zo belangrijk is.
Onderdrukken levert extremen op, of dat nu van psychische aard is of in het handelen van de mens zelf. Zoals we waarschijnlijk op dit moment een deel van onszelf willen onderdrukken of ontlopen en daarmee wellicht onbewust meer richten op steeds verder zoeken naar 'prestaties en hoogtepunten' en algemeen het opzoeken van grenzen. Waarmee het geheel inderdaad erg oppervlakkig en dun kan worden.
Dus in principe weer op zoek naar onszelf, al klinkt dat alsof er dus een ideale samenstelling zou zijn, maar dat weet ik dus niet.
De vraag is hoe ga je ermee om. Fietsen met een helm, dat is niet mooi maar als je valt ben je blij. Misschien dat minder gedurfd leven niet mooi is maar het houdt je veilig.
Het probleem is, maagden of mensen zonder relaties gaan naar buiten kijken of zien films of literatuur, of natuurlijk facebook feest foto's en boem zij missen dat. Aan de andere kant willen ze ook niet het lijden opzoeken want wat je niet ziet relaties etc gaan ook gepaard met pijn. Ze willen de helm niet afdoen maar ook niet uitgelachen worden dat ze de helm nog op hebben dus fantaseren ze hoe het zonder die helm is. Beetje als het zwaard van excalibur ze krijgen het niet uit de steen of nouja helm van het hoofd.
Balans is belangrijk, maar er is ook geen perfect balans. Evenveel wind mee als wind tegen is ook niet ideaal bij het zeilen maar beter dan 70 wind tegen rest wind mee. Andersom is ook mogelijk en het beste. Iedereen wil 100% wind mee.
Ze kijken naar anderen die delen alleen hun wind mee momenten en boem de schijn is gewekt. Nu is er een draak uit zijn slaap gehaald en die maakt jou kapot van binnen. Die draak moet je verslaan en daar ligt de schat binnen jezelf.
Het leven is niet perfect en geld, opleiding etc maken niet het aller gelukkigst maar het is de algemeen geaccepteerde manier, wijk je er vanaf dan roepen mensen van alles. Het is maatschappelijk al bepaald binnen welke tijd je een vriendin moet hebben op jezelf moet wonen etc, doe je dat niet ben je een gefaalde idioot den nul.
Dat is niet waar. Prestaties geven je een hogere waarde in de ogen van andere. De presentator die de mensen bedankt dat ze naar het programma kijken of naar hem luisteren dat is onze tijd. Maar ik hoef jou niet te bedanken dat je op mij reageert ik doe het voor mijn plezier hier posten.
Een man met eigenwaarden heeft waardering voor zichzelf zonder deze erin wordt gelegd door de maatschappij,wat een collectief van individuen is dus ik ben er ook lid van. Dat collectief is eigenlijk al een soort big brother dat ons allen bij de keel heeft, we maken ons zorgen om NSA AIVD etc, maar in onze harten woed iets dat veel erger is.
Welnu als je een idee van jezelf hebt, maakt het minder uit wat andere vinden. Kinderen die niets goeds kunnen doen in de ogen van hun vader krijgen vaak grote problemen die dragen dat mee, dat ze zich overal Willen bewijzen nu heb je mensen die dit maatschappelijk voelen.
Hier moet je vanaf wil je gelukkig zijn moet je dingen doen die jou gelukkig maken als mensen daarom lachen fuck it je hebt eigenwaarde het maakt je geen flikker uit jouw eigenwaarde ligt in jezelf.
Nu zijn we een soort houten poppen die een ziel krijgen ingeblazen als je prestaties doet dan BAM je bent een baas. En dan krijg je de rode ziel. Beetje als gradties en banden bij de judo de maagd is de laagste witte en een nobel prijswinnaar de zwarte.
Het is zeker leuk als mensen je bedanken en respect voor je hebben maar daar moet je niet afhankelijk van willen zijn. Is dit logisch voor jou? Of vind je het te zweverig?
Ik vind het de goeie kant opgaanquote:
[..]
Perfecte mensen, levens etc bestaan niet. Pijn, verdient, spijt en teleurstelling denk je dat er mensen zijn die ze nooit voelen?
De vraag is hoe ga je ermee om. Fietsen met een helm, dat is niet mooi maar als je valt ben je blij. Misschien dat minder gedurfd leven niet mooi is maar het houdt je veilig.
Het probleem is, maagden of mensen zonder relaties gaan naar buiten kijken of zien films of literatuur, of natuurlijk facebook feest foto's en boem zij missen dat. Aan de andere kant willen ze ook niet het lijden opzoeken want wat je niet ziet relaties etc gaan ook gepaard met pijn. Ze willen de helm niet afdoen maar ook niet uitgelachen worden dat ze de helm nog op hebben dus fantaseren ze hoe het zonder die helm is. Beetje als het zwaard van excalibur ze krijgen het niet uit de steen of nouja helm van het hoofd.
Balans is belangrijk, maar er is ook geen perfect balans. Evenveel wind mee als wind tegen is ook niet ideaal bij het zeilen maar beter dan 70 wind tegen rest wind mee. Andersom is ook mogelijk en het beste. Iedereen wil 100% wind mee.
Ze kijken naar anderen die delen alleen hun wind mee momenten en boem de schijn is gewekt. Nu is er een draak uit zijn slaap gehaald en die maakt jou kapot van binnen. Die draak moet je verslaan en daar ligt de schat binnen jezelf.
Het leven is niet perfect en geld, opleiding etc maken niet het aller gelukkigst maar het is de algemeen geaccepteerde manier, wijk je er vanaf dan roepen mensen van alles. Het is maatschappelijk al bepaald binnen welke tijd je een vriendin moet hebben op jezelf moet wonen etc, doe je dat niet ben je een gefaalde idioot den nul.
Dat is niet waar. Prestaties geven je een hogere waarde in de ogen van andere. De presentator die de mensen bedankt dat ze naar het programma kijken of naar hem luisteren dat is onze tijd. Maar ik hoef jou niet te bedanken dat je op mij reageert ik doe het voor mijn plezier hier posten.
Een man met eigenwaarden heeft waardering voor zichzelf zonder deze erin wordt gelegd door de maatschappij,wat een collectief van individuen is dus ik ben er ook lid van. Dat collectief is eigenlijk al een soort big brother dat ons allen bij de keel heeft, we maken ons zorgen om NSA AIVD etc, maar in onze harten woed iets dat veel erger is.
Welnu als je een idee van jezelf hebt, maakt het minder uit wat andere vinden. Kinderen die niets goeds kunnen doen in de ogen van hun vader krijgen vaak grote problemen die dragen dat mee, dat ze zich overal Willen bewijzen nu heb je mensen die dit maatschappelijk voelen.
Hier moet je vanaf wil je gelukkig zijn moet je dingen doen die jou gelukkig maken als mensen daarom lachen fuck it je hebt eigenwaarde het maakt je geen flikker uit jouw eigenwaarde ligt in jezelf.
Nu zijn we een soort houten poppen die een ziel krijgen ingeblazen als je prestaties doet dan BAM je bent een baas. En dan krijg je de rode ziel. Beetje als gradties en banden bij de judo de maagd is de laagste witte en een nobel prijswinnaar de zwarte.
Het is zeker leuk als mensen je bedanken en respect voor je hebben maar daar moet je niet afhankelijk van willen zijn. Is dit logisch voor jou? Of vind je het te zweverig?
Pijn is niet erg, fouten maken ook niet, daar moet iedereen van leren in principe. En juist een omgeving scheppen waarin al die leermomenten redelijk 'veilig' gemaakt kunnen en mogen worden geeft de ruimte om tot een soort van 'wasdom' te komen.
Verwachtingen creëren, persoonlijk of vanuit het collectief kan dus voor een hoop frustratie zorgen...
En naast frustratie dus een hoop illusies eveneens.
Hoeveel zijn er niet die met enorme verwachtingen van het leven en relaties rondlopen? Allemaal het resultaat van onze cultuur. En je kunt dan afvragen hoe effectief die is.
En waarom is dat niet normaal? Omdat de meerderheid wel relaties heeft gehad (en daarmee overigens 9 van de 10 keer faalt)? Of denk je dat zij echt steeds weer dachten de ware te zijn tegengekomen allemaal? Als je jezelf zo lastig blootgeeft voor anderen, wat denk je dan dat zo'n relatie voor gaat stellen met iemand waar je toch niet serieus verder mee wilt?quote:
Nee. Daar geloof ik niet in. Het is niet normaal (in geen enkele zin van het woord) dat je op je 29e nog geen enkele relatie hebt gehad en geen normaal sociaal privéleven hebt. Dan is er iets mis met je.
Dat moet ik óf fixen, óf er mee kappen.
Wat is een normaal sociaal privéleven? Dat wat je op facebook ziet van iedereen? Dat is echt geen doorsnee van hun leven. Waarom denk je dat ze het erop zetten?
Kalverliefde ervaring moet je echt niet zo ophemelen, echt, stop daarmee. Als je weet hoe dat soort relaties gaan heb je inhoudelijk meer aan de omgang met familie of normale vriendschappen. Waarom zou je het verkloten? Wat kun je verkeerd doen? Het enige wat je verkeerd kunt doen is niet praten/communiceren. Als je dat in de gaten houdt dan komt de rest vanzelf wel. Wat er te koop is en wat je wil daar kun je zelf in grote lijnen ook wel over nadenken. Hoe je zelf bent, iemand die bij je past en je aanvult. Iemand die dominant is, iemand die rustig is, etc, etc.quote:
[..]
Ik ben niet zo onzeker over het feit dát ik nog geen relatie heb gehad... maar wel dat ik geen idee heb of ik er geschikt voor ben, weet hoe ik dat in de steigers moet zetten en welke dingen done of juist not-done zijn. Veel mensen pakken dat soort ervaring in hun eind-tienerjaren/begin-twintigerjaren... dat mis ik dus. Stel nu dat het een keer "raak" is... dan is de kans extreem groot dat ik het verkloot, gewoon omdat ik de valkuilen niet ken uit ervaring. Anderszijds omdat ik geen idee heb wat er te koop is, naar wat voor type mens ik zoek, wie bij mij past en eventueel mij zou kunnen zien zitten...
In de beginfase met iemand zul je wel merken wat je fijn en niet fijn vindt en een afweging maken of diegene bij je past. Daar hoef je echt geen tig relaties voor te hebben gehad. Dat dat door sommige wel zo wordt gezien ligt volgens mij meer in het feit dat mensen niet zo serieus omgaan met relaties en dan pas na een tijd (als spanning van het begin weg is) denken, 'ohja, dit is het toch niet helemaal', en er dan mee kappen. Als je er zo in staat zul je dat op een gegevon moment wel sneller herkennen, maar of dat nou zo'n bewonderenswaardige kwaliteit is?
Want hoeveel initiatief heb jij daarin genomen of dat zo zeker te weten? Vrouwen nemen nu eenmaal veel minder vaak het initiatief, zelfs 'populaire' mannen krijgen vrouwen niet in hun schoot geworpen.quote:0 ervaring daarmee, dus geen idee waarvoor ik in de markt ben, en hoe ik zelf in de markt lig (niet al te denderend, na 29 jaar is dat wel met redelijke zekerheid te concluderen
Dat klinkt wel herkenbaar, maar ik denk idd dat dat wel komt als je iemand leert waarbij jij je helemaal op je gemak voelt. En zoiets moet je ook een kans durven geven natuurlijk, maar het zal nooit ongemakkelijk voelen.quote:Thanks voor je prima inhoudelijke verhaal! OT: Dit is dus de andere kant van mijn verhaal. Ik heb geen idee wat ik nu precies wil. Een relatie klinkt leuk, maar ik heb niet eens vrienden, hooguit wat mensen op afstand. Een diepere emotionele verbinding aangaan... ik heb geen idee of ik dat überhaupt durf. Iemand in zo'n positie te plaatsen... dat voelt nu (maar goed, dat is mijn rationele ego dat spreekt) niet fijn. Misschien dat dat anders is als je iemand tegen komt bij wie je wel jezelf durft en kunt zijn? Herken je dat? Iemand voor wie je geen schild of masker hoeft op te houden?
Nee, of althans, ik ben nooit aldus gediagnosticeerd.quote:
TS niet om je te beledigen ofzo maar heb jij een vorm van autisme? Is een serieuze vraag.
Deze kan ik niet helemaal volgen... ik heb een psychische stoornis omdat ik sociaal niet mee kom? Voel mijzelf niet echt gek o.i.d. en functioneer naar tevredenheid van anderen in een professionele omgeving. Alleen niet in sociale omgevingen. Heb de site eens doorgelezen en dit "voelt" wel heel rigoureus aan: heb niet het idee dat drie maanden in een inrichting zitten in verhouding staat tot mijn probleem... dat associeer ik met mensen met echte, klinische psychische of psychiatrische problematiek. Maar desalniettemin, dank voor het meedenken.quote:
Ja. Je 'moet' in therapie. Het volgende zou een optie voor jou kunnen zijn, omdat jouw probleem mogelijk wijst op een persoonlijkheidsstoornis:
Ben best content met mijzelf als persoon, denk ik. Maar voor anderen is die persoonlijkheid kennelijk niet voldoende, leuk of interessant genoeg. Wat moet ik dan doen? Hoe wordt ik wel goed genoeg in het mens zijn? Voor veel mensen is dat zo natuurlijk, dat uitleggen wat je onbewust allemaal doet zich alleen laat samenvatten in dat soort "wees jezelf"-clichés. Of kun jij dat wel?quote:
[....]moet van jezelf houden voordat andere mensen van je kunnen houden. En ja, dit betekent risico's nemen, uit je comfort zone. Niet altijd leuk, maar je zult er achteraf geen spijt van krijgen. Met 29 is er nog geen man over boord.
Ben ook niet bang voor die gemaakt FB-blijheid hoor. Dat is een soort highlight-reel in het midden van een hoop middelmatigheid. Jaloersmakend alleen, dat héél veel mensen wel degelijk van die hoogtepunten hebben in hun leven... en ik dat eigenlijk niet ken, behoudens wat professionele/educatieve successen. Daar kan ik niet eens meer van genieten, omdat ik weet dat ik faal op de meest basale, menselijke "successtory's" als vriendschappen en relaties... waar het uiteindelijk om gaat. Die nieuwe promotie betekent niets als je aan het einde van de dag alleen in je huis zit, met niemand om te delen en te praten.quote:
En waarom is dat niet normaal? Omdat de meerderheid wel relaties heeft gehad (en daarmee overigens 9 van de 10 keer faalt)? Of denk je dat zij echt steeds weer dachten de ware te zijn tegengekomen allemaal? Als je jezelf zo lastig blootgeeft voor anderen, wat denk je dan dat zo'n relatie voor gaat stellen met iemand waar je toch niet serieus verder mee wilt?
Wat is een normaal sociaal privéleven? Dat wat je op facebook ziet van iedereen? Dat is echt geen doorsnee van hun leven. Waarom denk je dat ze het erop zetten?
Heb het ook niet over die tienerrelaties, maar meer van mensen tussen de 18 en 25. Dat zijn voor mij geen "kalverliefdes" meer; dat is de tijd waarin je nog redelijk safe kunt ontdekken wat er bij jou past, en welke tijd je kunt "verprutsen" met fouten maken en leren hoe deze dingen ongeveer werken. Natuurlijk is dat geen garantie dat het op latere leeftijd niet alsnog fout zou kunnen gaan, of dat zo'n leerproces universeel toepasbaar is, maar goed dan heb je in ieder geval relatie-ervaring... Ben zelf nu heel tof aan het appen met een leuke meid en we gaan elkaar binnenkort eens zien. Kijken wat het wordt, maar weet vrij zeker dat ik het gewoon ga afkappen. Heb geen idee hoe iets serieus te handelen is, en dat beangstigt mij vooralsnog meer dan alleen blijven.quote:
Kalverliefde ervaring moet je echt niet zo ophemelen, echt, stop daarmee. Als je weet hoe dat soort relaties gaan heb je inhoudelijk meer aan de omgang met familie of normale vriendschappen. Waarom zou je het verkloten? Wat kun je verkeerd doen?
Inventariseren wat het probleem/de problemen zijn en dan een plan van aanpak bedenken is een aardig begin..quote:
"Jezelf verbeteren" is dat zo'n veel gehoord credo. Maar hoe begin je daar in hemelsnaam mee?
Beginnen met wat kleine stapjes in de vorm van haalbare doelen om je zelfvertrouwen op te bouwen. In dit geval lijkt het aan de hand van bovenstaande op vrienden en stappen aan te komen.quote:Hoe wordt je normaal en goed genoeg om mee te kunnen draaien in voor veel mensen alledaagse dingen: die leuke avond stappen met vrienden, die goede herinneringen aan een gezellige vakantie, het vinden van die leuke partner en misschien met hem/haar het opvoeden van een paar kids...
Hoe zit het met vrienden en mogelijkheden tot stappen? Heb je hobby's waar je met gelijkgestemden in contact zou kunnen komen?
Klinkt wel heel zwart/wit deze. Wat is je idylle en waarom kun je daar niet gewoon voor gaan?quote:Ik "durf" mij bijvoorbeeld niet voor te stellen hoe het is om in een relatie te zitten. Ben 29, nog nooit een vriendin gehad en dat is op zich niet zo problematisch. Maar denk dat ik zo heel langzamerhand moet gaan kiezen tussen die idylle opgeven, of er eens voor proberen te gaan.
Zat mensen die op die leeftijd nog niet gesettled zijn en echt niet iedereen wil ook aan de kinders. Neemt niet weg dat het niet fijn is dat het in je omgeving je zo opvalt en je voor jouw gevoel nog niet zo ontwikkelt..quote:Lastig daarbij is dat ik van ca. mijn 15e tot nu (15 jaar waarin de gezonde populatie met dit soort dingen experimenteert, ontdekt, leert en groeit) werkelijk niets op intermenselijk vlak heb gedaan of beleefd. Geen lief, geen leed gedeeld, geen echte band met niemand, terwijl je ziet dat alles en iedereen van jouw leeftijd zich settelt, trouwt en/of kinderen krijgt. Niet dat ik dat iemand misgun overigens! Maar ietwat steken doet het.
Kun je niet een keer iets ondernemen met die meiden? Wat onderneem je met je collega?quote:Heb wel contact met wat meiden (internet veelal) en probeer leuke dingen te doen met een collega, maar het vooruitzicht dat je ooit iets moet doen, een move moet maken dat boezemt mij angst in. Het is echter niet die meer dan waarschijnlijke afwijzing die ik vrees, maar meer... stel nu dat er wel iemand is die je leuk vindt... en dan?
Afgewezen worden hoort er nu eenmaal een beetje bij, dus dat is gewoon een wezenlijk risico. Vindt je het erger om misschien afgewezen te worden dan zeker te weten of het iets had kunnen worden? Dat je niet in onzekerheid blijft dromen en zij misschien wel aan een ander blijft hangen, omdat ze net als jij geen move durfde te zetten enzo.. Kun je van de ander meer verwachten dan van jezelf en is het niet iets wat je voor een geliefde over zou moeten hebben misschien?
Het is goed dat je je grenzen bewaakt, maar laat het niet je drempel verhogen om ongelukkig in je "comfort zone" te blijven. Probeer het ook positief in te zien dat het dus wel de goede kant op kan gaan met een leuke meid.quote:Tijdje terug gedate met een aardige en intelligente meid, en dat ging de goede kant op, totdat ik het heb afgekapt omdat ik die vervolgstap helemaal niet kan handelen nu.
Als je niet weet of je iets serieus wil, dan kun je daar maar beter eerlijk over zijn. Niet iedere meid wil ook meteen serieus aan de bak, dus misschien kun je het beter eerst eens peilen voor je het afkapt. Dat kan natuurlijk ook handig zijn om te kijken hoe je date tegen andere dingen aankijkt. Je kan dus ook gewoon eens vragen naar hoe zij verder contact, relatie of whatever voor zich zou zien. Of iets algemener, hoe ziet haar ideale relatie eruit? Concreter kan ook: Ben jij iemand die dagelijks wil bellen of vul maar in..?quote:Heb er geen ervaring mee, geen voorbereiding en geen plan klaar om te kijken hoe je iets serieus kunt onderhouden. En daarnaast weet ik niet of ik wel direct naar serieus wil gaan. Ben 29, maar met de ervaring van een 14-jarige. Het lijkt mij best aardig om eens wat te kunnen proberen, zonder daarbij de (onwaarschijnlijke) gevoelens van een ander te schaden.
Als jij eerlijk bent over je intenties, dan geef je haar de keuze om daar al dan niet in mee te gaan..
Waarom zou het niet reëel zijn om te mogen verlangen naar dat soort dingen? Het enige wat het niet reëel zou maken is dat je het wel wil, maar er geen fuck voor zou willen doen.quote:Dat maakt dat ik mij leeg voel. Niet neerslachtig ofzo (ben niet depressief), maar gewoon emotioneel leeg. Het hebben van een gevoelswereld is mij (bijna) vreemd en weet daarom niet zo goed welk pad ik moet inslaan. Is het reëel om na bijna 30 jaar te denken dat je mag verlangen naar de dingen die je bijna iedereen ziet doen? Dát, of ik kap er mee... weet het echt niet meer...
Tsja, wat is normaal? Beetje gelijkgestemden zoeken/vinden en daar mee communiceren en wat nader tot elkaar groeien enzo. Dat gaat wat makkelijker als je zelf wat concreter weet wat je wel en niet wil. Een relatie willen is wellicht wat vaag en een iets te ver weg zijnd doel, maar dat kan wel dichterbij komen als je wat concreter weet wat voor invulling je daar aan zou willen geven en wat voor type vrouw daar bij zou passen.quote:Kortom... hoe doen jullie als "normale" mensen dat? Hoe werkt dat, dat "normaal" zijn?
Als je op de R&P index naar beneden scrollt zie je een meetingtopic voor 25+. Misschien een idee om daar eens aan te haken bij een activiteit om nieuwe mensen te ontmoeten en een beetje te oefenen?
Een band met mensen opbouwen doe je door eerlijk te zijn en je kwetsbaar op te stellen. Als jij tegen dit meisje eerlijk had gezegd dat jij het wilde afkappen omdat je de stap niet durfde te zetten, of omdat je niet wist hoe dat moest dan toon je een deel van jezelf waarbij een ander dat ook makkelijker durft te doen. Zo krijgen mensen relaties en vriendschappen voor het leven.quote:
Tijdje terug gedate met een aardige en intelligente meid, en dat ging de goede kant op, totdat ik het heb afgekapt omdat ik die vervolgstap helemaal niet kan handelen nu. Heb er geen ervaring mee, geen voorbereiding en geen plan klaar om te kijken hoe je iets serieus kunt onderhouden. En daarnaast weet ik niet of ik wel direct naar serieus wil gaan. Ben 29, maar met de ervaring van een 14-jarige. Het lijkt mij best aardig om eens wat te kunnen proberen, zonder daarbij de (onwaarschijnlijke) gevoelens van een ander te schaden.
En tuurlijk je kan een keer keihard op je bek gaan. Of een paar keer
Maar zodra iemand je wel het luisterend oor biedt (en niet vreemde op een forum) heb je al een enorm stuk van de band opgebouwd. Vragen om hulp en toegeven dat je zwaktes hebt zijn key in het maken van vertrouwensbanden en het creëren van liefde. Ik zou daar eens voorzichtig mee beginnen maybe
Je bedoelt ieder ander, die wel voldoen aan de ideaal eisen van de vrouwen. Ik snap je helemaal en voor mij voelt het precies zo, alleen zit het bij nog een stapje hoger, wat contact zoeken tegenwoordig voor mij nog onmogelijker maakt.quote:
Kortom... hoe doen jullie als "normale" mensen dat? Hoe werkt dat, dat "normaal" zijn?
Het is jammer, dat het leven zo eenzijdig in elkaar zit. Anderen hier kunnen niet beseffen, wat het is om ondanks wat je doet, dat je na al die jaren nog steeds alleen bent, geen dates, geen relatie en geen nieuwe ervaringen hebt kunnen doen. Het word altijd maar afgeschoven, dat het niet erg is, omdat ze iemand anders kennen, die ook in dit soort situatie zit. Makkelijk praten als je zelf nog nooit in zo'n situatie gezeten hebt.
Ik hoop voor je, dat je wat meer geluk hebt in het leven en ik kan niks anders zeggen dat ik je volledig begrijp. Laat het voor jouw in ieder geval niet zo ver komen, dat je in een situatie terecht komt, waar je met geen enkele leuke vrouw meer, contact durft te maken. Zo'n situatie is tergend en hopeloos.
Vrienden eigenlijk niet, nooit gehad ook. Eerder (toen ik een jaar of 16/17) was ging ik wel eens met wat klasgenoten stappen, maar heb hen nooit als vrienden beschouwd. Dat concept is mij eigenlijk vreemd. Nu vanuit de vereniging wel een paar gasten met wie ik twee, drie keer per jaar gezellig een biertje doe of naar een fuifje ga. Maar ook dat wordt minder.quote:
Beginnen met wat kleine stapjes in de vorm van haalbare doelen om je zelfvertrouwen op te bouwen. In dit geval lijkt het aan de hand van bovenstaande op vrienden en stappen aan te komen.
Hoe zit het met vrienden en mogelijkheden tot stappen? Heb je hobby's waar je met gelijkgestemden in contact zou kunnen komen?
o, dat doe ik ook wel hoor! Best een paar leuke dates gehad het afgelopen jaar, maar meer dan "gezellig" wordt het niet. Just not that kind of guy, denk ik dan. En ik twijfel zo erg of ik überhaupt wel in staat ben om iets te voelen voor een ander (anders dan: "Hé, leuke meid!"). Collega is er zo eentje (leuk!), maar way out of my league ("How way? Way way!"quote:
Kun je niet een keer iets ondernemen met die meiden? Wat onderneem je met je collega?
Afgewezen worden hoort er nu eenmaal een beetje bij, dus dat is gewoon een wezenlijk risico. Vindt je het erger om misschien afgewezen te worden dan zeker te weten of het iets had kunnen worden? Dat je niet in onzekerheid blijft dromen en zij misschien wel aan een ander blijft hangen, omdat ze net als jij geen move durfde te zetten enzo.. Kun je van de ander meer verwachten dan van jezelf en is het niet iets wat je voor een geliefde over zou moeten hebben misschien?
) dus dat lijkt mij ook geen verstandig plan. En ga ook zeker niet over haar zitten obsessen what could have been. Dat is weinig productief: dus om die knop en verder.Deze post heeft een paar dagen in mijn hoofd rondgespookt, en raakt iets waarvan ik denk dat ik het misschien eens moet onderzoeken. Is in ieder geval een inzicht dat ik nog niet eerder heb gelezen. Maar dat luisterend oor moet je inderdaad wel geboden worden. Je gaat niet mensen met jouw crap opzadelen, dat vind ik niet echt getuigen van verantwoordelijk, volwassen gedrag. Dank je.quote:
Maar zodra iemand je wel het luisterend oor biedt (en niet vreemde op een forum) heb je al een enorm stuk van de band opgebouwd. Vragen om hulp en toegeven dat je zwaktes hebt zijn key in het maken van vertrouwensbanden en het creëren van liefde. Ik zou daar eens voorzichtig mee beginnen maybe
Dat is waar, maar hierover heb ik al eerder tegen je gezegd dat dat niet de schuld is van vrouwen, of hun kennelijk absurd hoge standaarden. Een héél groot gedeelte van de volwassen bevolking zit wel in een (al dan niet) gelukkige relatie. Wij niet. Wij wijken af van wat normaal is, normaal geacht wordt en van wat normaal gewenst wordt. Je kunt moeilijk de mensen die wel behoren tot de massa beschuldigen van het zich niet aanpassen aan de 1%. Kun je dat nou please-please-please accepteren, als het afkomstig is van een mede-fuckup? Is er ergens een straaltje licht in je denken, een kiertje in je gedachtenconstruct dat zou willen verkennen of dat wat ik zeg zou kúnnen kloppen? Geloof mij, je wordt er rustiger en meer productief van. Laat de emotie het nou niet winnen van de ratio.quote:
Het is jammer, dat het leven zo eenzijdig in elkaar zit. Anderen hier kunnen niet beseffen, wat het is om ondanks wat je doet, dat je na al die jaren nog steeds alleen bent, geen dates, geen relatie en geen nieuwe ervaringen hebt kunnen doen. Het word altijd maar afgeschoven, dat het niet erg is, omdat ze iemand anders kennen, die ook in dit soort situatie zit. Makkelijk praten als je zelf nog nooit in zo'n situatie gezeten hebt.
Gewoon blij zijn dat je leeft, met jezelf dat je een leuk mens bent en niet heel druk maken over dingen.. die er niet zijn maar het kan nog wel komen (zoals een vriendin):)
Wat je mist is kut, maar om daar steeds aan vast te houden en over na te denken is ook zo kut. En als je denkt dat een relatie je perse compleet moet maken dat hoeft niet.
En je moet helemaal niet denken hoe ''normale mensen het doen''.
Alle mensen doen maar wat, soms werkt het soms niet
.Ja, maar daar kom je alleen achter door het te doen. En als je het verkloot, wat dan? Ik heb wel relaties gehad, was soms leuk, soms niet, en ik weet nog steeds niet of ik er geschikt voor ben en ik verkloot dates enz. nog steeds. Lekker boeiend. Je sluit jezelf nu af van de mogelijkheid ervaring op te doen omdat je nog geen ervaring hebt, dat is best tegenstrijdig.quote:
[..]
Ik ben niet zo onzeker over het feit dát ik nog geen relatie heb gehad... maar wel dat ik geen idee heb of ik er geschikt voor ben, weet hoe ik dat in de steigers moet zetten en welke dingen done of juist not-done zijn. Veel mensen pakken dat soort ervaring in hun eind-tienerjaren/begin-twintigerjaren... dat mis ik dus. Stel nu dat het een keer "raak" is... dan is de kans extreem groot dat ik het verkloot, gewoon omdat ik de valkuilen niet ken uit ervaring. Anderszijds omdat ik geen idee heb wat er te koop is, naar wat voor type mens ik zoek, wie bij mij past en eventueel mij zou kunnen zien zitten... 0 ervaring daarmee, dus geen idee waarvoor ik in de markt ben, en hoe ik zelf in de markt lig (niet al te denderend, na 29 jaar is dat wel met redelijke zekerheid te concluderen
Herkenbaar. Volgens mij denk je dat je vreemder bent dan je daadwerkelijk bent. Ik kan ook prima met mensen werken, ook veel ontmoetingen op vrijwilligerswerk, maar daarbuiten weinig. Ik heb het moeten leren om mensen zelf te vragen of ze iets willen doen. Ook in vriendschappen moet iemand de eerste stap zetten. Tot mijn verrassing zeggen mensen behoorlijk vaak ja. Maar heel hechte vriendschappen komen daar dan nog steeds niet echt uit. Ik denk dat ik zo gewoon niet in elkaar zit en dat ik vrienden aantrek die dat ook niet zo hebben. Ik zei pas tegen een goede vriendin dat ik me lullig voelde omdat ik al weken niks had laten horen, daarop reageerde ze met dat ze dat juist wel ok vond, af en toe even niets. Maar ja, als we het dus allebei ok vinden, dan is er niks aan de hand, of andere mensen het nou raar vinden of niet.quote:Nee, dat denk ik niet. Of de kans niet gegund. Maar ik kom ook heel weinig mensen tegen buiten mijn werk en familie. Heb wel veel vrijwilligerswerk gedaan, lig op werk ook goed in de groep... maar die laatste stap, echt privé met elkaar optrekken. Volgens mij ben ik daar niet goed genoeg voor ofzo? Geen idee, maar dat loopt niet lekker. Mensen vertrouwen mij vaak wel snel. Geen idee waarom, maar ben altijd op de hoogte van bedrijfsroddels, persoonlijke problemen etc. Dat lijkt echter niet de andere kant op te hoeven werken. Sorry als het wat onnavolgbaar klinkt... maar zo ervaar ik het.
Soms moet je dat wel afdwingen, en zodra mensen niet naar je luisteren zijn ze het niet waard toch? En dan misschien nadat je vier keer hebt geprobeerd wat van jezelf bloot te geven heb je wel iemand die er serieus op in gaat. En dat is een enorme winst.quote:
Deze post heeft een paar dagen in mijn hoofd rondgespookt, en raakt iets waarvan ik denk dat ik het misschien eens moet onderzoeken. Is in ieder geval een inzicht dat ik nog niet eerder heb gelezen. Maar dat luisterend oor moet je inderdaad wel geboden worden. Je gaat niet mensen met jouw crap opzadelen, dat vind ik niet echt getuigen van verantwoordelijk, volwassen gedrag. Dank je.
Je gaat vaak op je bek, daarom hebben mensen meestal een handje vol goede vrienden, terwijl ze met zoveel mensen in aanraking komen. Maar die goede vrienden zijn het op je bek gaan meer dan waard. Geloof me maar
Ik durf te wedden dat je je op dit forum ook erg op je gemak voelt. En dat je ook alles durft te zeggen. En waarom? Omdat je eerlijk bent, en je zwaktes bespreekt. Geloof me hoor, iedereen heeft zwaktes, en niemand vind het echt leuk om erover te pratenquote:
Een band met mensen opbouwen doe je door eerlijk te zijn en je kwetsbaar op te stellen. Als jij tegen dit meisje eerlijk had gezegd dat jij het wilde afkappen omdat je de stap niet durfde te zetten, of omdat je niet wist hoe dat moest dan toon je een deel van jezelf waarbij een ander dat ook makkelijker durft te doen. Zo krijgen mensen relaties en vriendschappen voor het leven.
En tuurlijk je kan een keer keihard op je bek gaan. Of een paar keer
Maar zodra iemand je wel het luisterend oor biedt (en niet vreemde op een forum) heb je al een enorm stuk van de band opgebouwd. Vragen om hulp en toegeven dat je zwaktes hebt zijn key in het maken van vertrouwensbanden en het creëren van liefde. Ik zou daar eens voorzichtig mee beginnen maybe
Maar zodra jij begint volgen anderen. En dat is echt zo.
Hooguit kun je de conclusie trekken dat je niet doorsnee bent. En dat je daar nog niet echt een weg in hebt gevonden.
Zelf beschouw ik mezelf zeker niet als minderwaardig en ook niet eens als minder sociaalvaardig.
Dat je geen aansluiting vindt, kan gebeuren. Net als 'geen relatie', ook dat kan gebeuren. Zonder dat je nou minder bent.
Als ik bij mezelf kijk, waarom de aansluiting vaak mist kom ik op dingen als:
- door opstartproblemen/studievertragingen/ziekte ben ik vaak een jaar of vijf ouder dan klasgenoten. Leeftijdsgenoten lopen vaak enorm voor qua 'leven hebben opgebouwd'. Gesettled, baan e.d. terwijl ik nog alle zeilen bij moet zetten voor mijn studie.
- serieuzer... ik ben niet zo speels qua fysiek omgaan met jongens. Niet van: "och, we zoenen gewoon als we elkaar pas een paar uurtjes kennen". Veel leeftijdsgenoten deden dit juist graag.
- beetje introvert misschien...
- ik heb er lang over gedaan om eraan te wennen dat mensen onderling over andere mensen praten, die er niet bij zijn. Vaak met een negatieve bijklank. Eerst reageerde ik daar heel fel en afwerend op, nu rustiger. Dus in dat soort dingen kun je groeien.
Hier laat ik het even bij. Mijn toetsenbord weigert nogal dienst namelijk. Schiet niet op.
[ Bericht 1% gewijzigd door pietkanarie op 04-12-2015 10:34:25 ]
Volgens mij heeft mijn "ik" dat 15 jaar geleden al gedaan, niet mijn huidige "ik". Door toen geen enkele stap te zetten, geen enkel risico'tje te nemen heb ik geen ervaring op kunnen bouwen in de leeftijdsfase dat je het je nog kunt permitteren fouten te maken. Wellicht was een enkel bemoedigend woord toen al wel voldoende geweest.quote:
Je sluit jezelf nu af van de mogelijkheid ervaring op te doen omdat je nog geen ervaring hebt, dat is best tegenstrijdig.
Deze week een gezellige date gehad met een interessante dame... maar al zó veel verder dan ik... veel meer geleefd, gedurfd, geleerd, gedaan, ervaren en ondervonden...ik loop zo hopeloos achter bij leeftijdsgenoten dat ik al tijdens het gesprek dacht: "Zucht....dit is zo'n zinloze exercitie."
Besloten haar tijd niet verder te verdoen en heb haar bedankt voor de leuke avond.
Hechte vriendschappen? Tja... gewone vriendschappen zou ik het al voor doen hoorquote:
Herkenbaar. Volgens mij denk je dat je vreemder bent dan je daadwerkelijk bent. Ik kan ook prima met mensen werken, ook veel ontmoetingen op vrijwilligerswerk, maar daarbuiten weinig. Ik heb het moeten leren om mensen zelf te vragen of ze iets willen doen. Ook in vriendschappen moet iemand de eerste stap zetten. Tot mijn verrassing zeggen mensen behoorlijk vaak ja. Maar heel hechte vriendschappen komen daar dan nog steeds niet echt uit. Ik denk dat ik zo gewoon niet in elkaar zit en dat ik vrienden aantrek die dat ook niet zo hebben. Ik zei pas tegen een goede vriendin dat ik me lullig voelde omdat ik al weken niks had laten horen, daarop reageerde ze met dat ze dat juist wel ok vond, af en toe even niets. Maar ja, als we het dus allebei ok vinden, dan is er niks aan de hand, of andere mensen het nou raar vinden of niet.
Die eerste stap zetten vind ik moeilijk; wil mensen niet tot last zijn en ongewenst binnendringen in hun privéleven. Plus dat ik vaak wel degene ben die de sociaal-wenselijke vragen stelt aan bijv. collega's: "Hey, hoe was je weekend", of "Hey, hoe gaat het eigenlijk met je zieke vader?". Ben deze week, bij wijze van experiment, eens gestopt met steeds als eerste dat te doen. Het duurde precies een uur voordat de eerste zei "Goh, Sturmic, wat ben jij chagrijnig vandaag!". Vervolgens is er ook echt letterlijk niemand die nog maar enige interesse heeft. Dat bevestigt mijn beeld wel. Ik zet mijn experimentje voort, gewoon om te te kijken of inderdaad niemand die eerste stap zet.
Ik ga niets "afdwingen". Of je hoort wat ik zeg, of niet, maar ik ga mijzelf niet etaleren als een verdomd opdringerige reclame. Graag of niet (en het is altijd "niet"quote:
Soms moet je dat wel afdwingen, en zodra mensen niet naar je luisteren zijn ze het niet waard toch? En dan misschien nadat je vier keer hebt geprobeerd wat van jezelf bloot te geven heb je wel iemand die er serieus op in gaat. En dat is een enorme winst.
Je gaat vaak op je bek, daarom hebben mensen meestal een handje vol goede vrienden, terwijl ze met zoveel mensen in aanraking komen. Maar die goede vrienden zijn het op je bek gaan meer dan waard. Geloof me maar
). Heb welhaast een traantje weggepinkt om je laatste zin... want dat voelt zo frustrerend onbereikbaar.Zoals eerder gezegd: best tevreden met mijzelf als persoon. Maar wat voor mij goed genoeg is om "tevreden" mee te zijn, is dat voor de buitenwereld kennelijk niet. Was ik daar nl. wél goed genoeg voor geweest, dan had ik mogelijk een meer normaal sociaal leven kunnen leiden. Geloof niet dat toevallige omstandigheden er bijna 30 jaar lang voor gezorgd hebben dat ik die leuke vriendengroep of die fijne partner niet heb mogen ontmoeten. Ik ben de gemene deler in al die mislukte interacties, niet de buitenwereld. Dat maakt mij per definitie "niet doorsnee". En in sociaal opzicht ben ik dus (afgezet tegen een heel groot gedeelte van de rest van de mensheid) mislukt. Voelt kut, maar dat laat onverlet dat het de enige logische conclusie is.quote:
Maar je posts komen wel over alsof je jezelf minderwaardig vindt. Alleen al de topictitel... "een beter mens worden" Uit het feit dat je geen sociaal netwerk hebt en geen relatie/ervaring hebt (opgedaan), concludeer je blijkbaar dat er iets mis je is/je een minder mens bent. Anders had je die dingen wel voor elkaar gekregen. Dat zou ik niet te snel zeggen.
Hooguit kun je de conclusie trekken dat je niet doorsnee bent. En dat je daar nog niet echt een weg in hebt gevonden.
Waarom bepaal jij voor haar dat jij niet goed genoeg bent? Het verschil in ervaring hoeft echt niet te betekenen dat tussen jullie geen relatie mogelijk is. Het is nu eenmaal een gegeven dat meeste mensen van jouw leeftijd meer hebben ervaren. Die achterstand ga je waarschijnlijk nooit meer goed maken, maar je bent daarentegen wel jong genoeg om zelf ervaringen op te doen. Nu gooi je al bij voorbaat je eigen glazen in. Wat is daar de reden van?quote:
[..]
Volgens mij heeft mijn "ik" dat 15 jaar geleden al gedaan, niet mijn huidige "ik". Door toen geen enkele stap te zetten, geen enkel risico'tje te nemen heb ik geen ervaring op kunnen bouwen in de leeftijdsfase dat je het je nog kunt permitteren fouten te maken. Wellicht was een enkel bemoedigend woord toen al wel voldoende geweest.
Deze week een gezellige date gehad met een interessante dame... maar al zó veel verder dan ik... veel meer geleefd, gedurfd, geleerd, gedaan, ervaren en ondervonden...ik loop zo hopeloos achter bij leeftijdsgenoten dat ik al tijdens het gesprek dacht: "Zucht....dit is zo'n zinloze exercitie."
Besloten haar tijd niet verder te verdoen en heb haar bedankt voor de leuke avond.
Hoeveel moeite heb je daar zelf in gestoken de afgelopen 15 jaar?quote:
Zoals eerder gezegd: best tevreden met mijzelf als persoon. Maar wat voor mij goed genoeg is om "tevreden" mee te zijn, is dat voor de buitenwereld kennelijk niet. Was ik daar nl. wél goed genoeg voor geweest, dan had ik mogelijk een meer normaal sociaal leven kunnen leiden. Geloof niet dat toevallige omstandigheden er bijna 30 jaar lang voor gezorgd hebben dat ik die leuke vriendengroep of die fijne partner niet heb mogen ontmoeten. Ik ben de gemene deler in al die mislukte interacties, niet de buitenwereld. Dat maakt mij per definitie "niet doorsnee". En in sociaal opzicht ben ik dus (afgezet tegen een heel groot gedeelte van de rest van de mensheid) mislukt. Voelt kut, maar dat laat onverlet dat het de enige logische conclusie is.
Zolang je nog onder de zeventig bent, zou ik me geen zorgen maken. Daarna gaat de tijd wel dringen. Fouten maken hoort bij het leven. Bij iedere fase ervan.quote:
[..]
Volgens mij heeft mijn "ik" dat 15 jaar geleden al gedaan, niet mijn huidige "ik". [quote]
Nee. Je doet alsof het één beslissing is geweest, maar de waarheid is dat je die beslissing nog steeds iedere dag neemt.
[quote]
in de leeftijdsfase dat je het je nog kunt permitteren fouten te maken.
Ten eerste kun je op allerlei punten ervaring hebben, jij hebt die vast weer op punten waar zij dat niet heeft. Ten tweede, so what? Heb ik een regel gemist dat je alleen relaties mag hebben met mensen met vergelijkbare ervaringen?quote:Deze week een gezellige date gehad met een interessante dame... maar al zó veel verder dan ik... veel meer geleefd, gedurfd, geleerd, gedaan, ervaren en ondervonden...ik loop zo hopeloos achter bij leeftijdsgenoten dat ik al tijdens het gesprek dacht: "Zucht....dit is zo'n zinloze exercitie."
Besloten haar tijd niet verder te verdoen en heb haar bedankt voor de leuke avond.
Waarom beslis je voor haar dat het niet kan? Waarom niet eerlijk zeggen dat je weinig ervaring hebt en dat dat je onzeker maakt? Als je toch al bereid bent er afstand van te doen, heb je ook niks te verliezen.
Dat doe je niet, je vraagt alleen of ze het leuk vinden iets te doen. Daarmee dring je nergens binnen. Als zij ja zeggen terwijl ze niet willen is dat hun eigen verantwoordelijkheid, niet de jouwe. Als iemand aan jou vraagt of je een biertje wilt drinken, ben je neem ik aan ook niet beledigd of geërgerd. Waarom zou iemand anders dat zijn?quote:Die eerste stap zetten vind ik moeilijk; wil mensen niet tot last zijn en ongewenst binnendringen in hun privéleven.
Ik was er niet bij natuurlijk, maar het feit dat iemand het opmerkt en benoemt, toont toch aan dat ze wel interesse hebben? Voldoende om te merken dat je je anders gedraagt dan normaal en voldoende om er iets over te zeggen. Wat heb je er toen op geantwoord?quote:Plus dat ik vaak wel degene ben die de sociaal-wenselijke vragen stelt aan bijv. collega's: "Hey, hoe was je weekend", of "Hey, hoe gaat het eigenlijk met je zieke vader?". Ben deze week, bij wijze van experiment, eens gestopt met steeds als eerste dat te doen. Het duurde precies een uur voordat de eerste zei "Goh, Sturmic, wat ben jij chagrijnig vandaag!". Vervolgens is er ook echt letterlijk niemand die nog maar enige interesse heeft. Dat bevestigt mijn beeld wel. Ik zet mijn experimentje voort, gewoon om te te kijken of inderdaad niemand die eerste stap zet.
Overigens is het in veel 'relaties' normaal dat er iemand degene is die meestal het initiatief toont. Dat zegt niet per se iets. Ik zoek niet snel contact met vrienden en ben totaal niet attent, maar dat betekent helemaal niet dat ik niet aan ze denk of niet geïnteresseerd ben. Ik uit het alleen wat minder/anders.
En je klinkt helemaal niet sociaal mislukt. Je klinkt als iemand die altijd vriendelijk is tegen collega's, blijkbaar ook een leuke avond met een vrouw kan hebben, online een goed gesprek kan hebben, alleen moet je over een drempel om mensen toe te laten in het leven en ze een mening over jou te laten vormen.
Omdat ik het niet eerlijk vind iemands tijd te verdoen. Hoewel ik daten niet echt als een ruilhandel zie, moet wat "op de tafel ligt" wel een klein beetje in balans zijn. Meid in kwestie had een hechte vriendengroep, familie die erg close was, veel leuke dingen gedaan (reizen/sporten/feesten/festivals etc.) en aldus een bak meer levenservaring. Daar kan ik helemaal niets tegenover zetten en dat vind ik niet fair. Kijk, een date of 2/3 lieg ik mij echt wel doorheen, ben niet achterlijk. Maar als mensen mij echt uitvinden zijn ze al snel klaar met me. Dus ik dacht dat ik haar die moeite en tijd beter kon besparen.quote:
Waarom bepaal jij voor haar dat jij niet goed genoeg bent? Het verschil in ervaring hoeft echt niet te betekenen dat tussen jullie geen relatie mogelijk is. Het is nu eenmaal een gegeven dat meeste mensen van jouw leeftijd meer hebben ervaren. Die achterstand ga je waarschijnlijk nooit meer goed maken, maar je bent daarentegen wel jong genoeg om zelf ervaringen op te doen. Nu gooi je al bij voorbaat je eigen glazen in. Wat is daar de reden van?
Ik denk net zoveel als ieder ander. Alleen gaat het bij anderen -vermoed ik- natuurlijker en heeft zo'n interactie soms wél resultaat. Onbedoeld wellicht (obsessief bezig zijn vrienden/vriendinnen te maken werkt denk ik niet), maar een normaal iemand leert zo langs een ongedwongen pad. Op een leeftijd die daarvoor geëigend is. Niet nog wanneer je geacht wordt al láng zelfstandig geleerd te hebben hoe dit soort dingen werken.quote:
Hoeveel moeite heb je daar zelf in gestoken de afgelopen 15 jaar?
Onzekerheid etaleren is écht het stomste wat je in onze maatschappij kunt doen. Zonder héél vrouwonvriendelijk te willen klinken: als man kun je beter niet daten, dan onzeker zijn/onzekerheid laten zien bij vrouwen. De maatschappelijke tolerantie voor onzekere vrouwen is veel hoger (niet oneindig hoog uiteraard). Heb ik op zich geen problemen mee hoor. En stel dat ik het zou zeggen tijdens een date, dan is het laatste stukje waardigheid dat ik heb, mijn gefingeerde zekerheid, ook nog weg. Tja. Better to leave with your head held high.quote:
Waarom niet eerlijk zeggen dat je weinig ervaring hebt en dat dat je onzeker maakt? Als je toch al bereid bent er afstand van te doen, heb je ook niks te verliezen.
Kijk, incidenteel een biertje doen in de kroeg... dat lukt wel. Maar het gaat meer om het échte sociale leven van mensen om je heen: die verjaardag, een wekelijks potje squashen of dat awesome festival. Dan weet ik dat mensen liever met anderen zijn, dús ga je jezelf daarvoor niet opdringen. Je gaat niet structureel inbreken in andermans leven. Lijkt mij common decency toch?quote:
Als iemand aan jou vraagt of je een biertje wilt drinken, ben je neem ik aan ook niet beledigd of geërgerd. Waarom zou iemand anders dat zijn?
Weinig. Keertje meewarig kijken en knikken. Voor de rest negeren, laat de ander ook maar eens merken dat het niet tof is om altijd het eerste contact te moeten leggen. Punt is dat mensen je altijd weten te vinden als ze wat van je nodig hebben...voel mij soms een instrument van anderen i.p.v. een collega, familielid of vriend. Dit soort "hulp" schijnt maar één kant op te kunnen werken. Dat stoort mij oprecht.quote:
Ik was er niet bij natuurlijk, maar het feit dat iemand het opmerkt en benoemt, toont toch aan dat ze wel interesse hebben? Voldoende om te merken dat je je anders gedraagt dan normaal en voldoende om er iets over te zeggen. Wat heb je er toen op geantwoord?
Dank je wel, dat is erg aardig van je.quote:
[..]
Overigens is het in veel 'relaties' normaal dat er iemand degene is die meestal het initiatief toont. Dat zegt niet per se iets. Ik zoek niet snel contact met vrienden en ben totaal niet attent, maar dat betekent helemaal niet dat ik niet aan ze denk of niet geïnteresseerd ben. Ik uit het alleen wat minder/anders.
En je klinkt helemaal niet sociaal mislukt. Je klinkt als iemand die altijd vriendelijk is tegen collega's, blijkbaar ook een leuke avond met een vrouw kan hebben, online een goed gesprek kan hebben, alleen moet je over een drempel om mensen toe te laten in het leven en ze een mening over jou te laten vormen.
...
Maar als we de feiten er even bij pakken?
Zero (goede) vrienden/vriendinnen, zero relaties, alleen op vakantie, alleen met Koningsdag, het EK/WK, kerst, Oudjaarsavond undsoweiter. Werk, familie(verplichtingen), sport...dat is mijn leven momenteel. En sommigen zullen daar voor tekenen, maar het voelt zo verdomde hol... zo weinig wezenlijk.
Begrijp mij please niet verkeerd. Ik waardeer al jullie schrijfsel erg, en probeer daar zoveel mogelijk lering uit te trekken!
Maar wil zo graag weten wat mij precies tot zo'n naar persoon maakt dat je er niet mee om wil gaan... of wát ik dan in hemelsnaam niet goed doe...dat de leegheid soms leidt tot onvriendelijkheid of ongenuanceerdheid. Excuses daarvoor.
Ik vind dat eerlijk gezegd een beetje slappe hap. Er zijn hier gasten die een moord zouden doen om in jouw schoenen te staan en leuk contact met iemand te hebben en jij maakt jezelf gek met het idee dat het misschien misgaat.
Wat als het misgaat? Dan heb je toch juist wat van de ervaring opgedaan waar je anderen zo in benijdt? Waarom zou je die kans niet met beide handen aangrijpen?
Ik zou je niet aanraden het te pas en te onpas te melden, nee. Maar als je een date hebt en het klikt, kun je toch best laten merken dat je het lastig vindt? Je hoeft niet meteen alles op tafel te gooien wat in je hoofd omgaat. Je kunt ook gewoon zeggen dat je niet zo heel veel ervaring hebt met daten (dat zegt verder niks, want mensen die lang een relatie hebben gehad hebben ook vaak dat ze er weer in moeten komen) of dat je het gewoon moeilijk vindt om te doen, zoals heel veel mensen. Dan laat je wel merken dat je niet op je gemak bent, zonder dat het erg dramatisch klinkt.quote:
Onzekerheid etaleren is écht het stomste wat je in onze maatschappij kunt doen. Zonder héél vrouwonvriendelijk te willen klinken: als man kun je beter niet daten, dan onzeker zijn/onzekerheid laten zien bij vrouwen.
Overigens heb ik dus zelf ooit een relatie gehad met iemand die op zijn 25e nooit een vriendin had gehad. Die had er eerst gewoon over gelogen. Dat had voor mij niet gehoeven. Niet alle mensen zijn zoals je vreest, en wmb kun je je afvragen of je wel een relatie moet willen voor mensen die al met hun oordeel klaar staan omdat je je niet als een arrogante eikel gedraagt, maar goed. Ik ben ook niet helemaal normaal. :-p
Hoe weet je dat?quote:Kijk, incidenteel een biertje doen in de kroeg... dat lukt wel. Maar het gaat meer om het échte sociale leven van mensen om je heen: die verjaardag, een wekelijks potje squashen of dat awesome festival. Dan weet ik dat mensen liever met anderen zijn, dús ga je jezelf daarvoor niet opdringen. Je gaat niet structureel inbreken in andermans leven. Lijkt mij common decency toch?
Als je iedere week iets met iemand gaat doen, en diegene vindt dat niet leuk, dan moet ie dat zelf maar zeggen. Het is jouw taak om jouw grenzen te bewaken en hun taak om hun grenzen te bewaken. De meeste mensen kunnen dat ook prima, hebben ze jou niet voor nodig. Tenzij je mensen op een stoel vastbindt en naar de squashzaal sleept, kun je er vanuit gaan dat ze het wel ok vinden om daar met jou te zijn.
Mijn gok is dat zij die hint totaal niet hebben meegekregen. Zij denken 'heee, die vriendelijke gast is chago vandaag, hij praat zelfs niet terug als ik vraag of er wat is, dus ik laat hem vandaag maar even lekker met rust'. Probeer volgende keer eens te antwoorden en kijk of ze doorvragen waarom je stil bent. Bijvoorbeeld 'hee, ben je chagrijnig vandaag?' en dan zeg je 'ja, ik heb mijn dag even niet' en dan kijken wat er komt. Je kan altijd gewoon zeggen dat je hoofdpijn hebt of zo als ze doorvragen waarom.quote:Weinig. Keertje meewarig kijken en knikken. Voor de rest negeren, laat de ander ook maar eens merken dat het niet tof is om altijd het eerste contact te moeten leggen.
Ik kan niet inschatten in hoeverre dat in je hoofd zit of echt zo is. Het is wel zo dat mensen over het algemeen heel makkelijk op je gaan leunen als je altijd maar geeft. Maar als je gaat wachten tot zij iets terug geven, kun je lang wachten - je zult ze wel moeten vertellen wat jij nodig hebt, doe je dat? Als je dan niets terug krijgt, zou ik ze volgende keer ook niet helpen.quote:Punt is dat mensen je altijd weten te vinden als ze wat van je nodig hebben...voel mij soms een instrument van anderen i.p.v. een collega, familielid of vriend. Dit soort "hulp" schijnt maar één kant op te kunnen werken. Dat stoort mij oprecht.
Ik heb hetzelfde probleem als jij, ik ga er vanuit dat mensen toch niet op mij zitten te wachten en me er liever niet bij zouden hebben. Wel inmiddels wat minder erg dan vroeger, ik weet dat het in mijn hoofd zit en voor het eerst sinds mijn 17e heb ik twee nieuwe vrienden gemaakt. En toevallig heb ik ruzie met mijn familie. Dus ik zit ook bijna alle feestdagen alleen. Ik heb mazzel dat ik mezelf heel erg leuk vind, dus ik vermaak me kostelijk met mijn fles champagne met oud en nieuw. Als je met kerst langs wilt komen, ben je welkom hoor.quote:Dank je wel, dat is erg aardig van je.
...
Maar als we de feiten er even bij pakken?
Zero (goede) vrienden/vriendinnen, zero relaties, alleen op vakantie, alleen met Koningsdag, het EK/WK, kerst, Oudjaarsavond undsoweiter. Werk, familie(verplichtingen), sport...dat is mijn leven momenteel. En sommigen zullen daar voor tekenen, maar het voelt zo verdomde hol... zo weinig wezenlijk.
Dat ben je waarschijnlijk niet, maar jij durft mensen niet zo dichtbij te laten komen dat ze een oordeel over je gaan vormen. Het negatieve oordeel voor jezelf klaarleggen is op een of andere manier makkelijker dan de stap nemen en echt een afwijzing krijgen.quote:Maar wil zo graag weten wat mij precies tot zo'n naar persoon maakt dat je er niet mee om wil gaan... of wát ik dan in hemelsnaam niet goed doe...dat de leegheid soms leidt tot onvriendelijkheid of ongenuanceerdheid. Excuses daarvoor.
Dat je jezelf oké vindt, lijkt me een goed begin. Maar wat je vervolgens zegt (ik wel niet dat mensen hun tijd verdoen aan mij) matcht daar eigenlijk niet mee toch? Het komt er blijkbaar op neer dat je jezelf wel oké vindt, maar omdat je hebt ervaren dat het voor andere mensen niet 'genoeg' is, ga je er van uit, dat dat ook geldt voor het meisje met wie je die date had? Tenminste, zo lees ik hetquote:
[..]
Zoals eerder gezegd: best tevreden met mijzelf als persoon. Maar wat voor mij goed genoeg is om "tevreden" mee te zijn, is dat voor de buitenwereld kennelijk niet. Was ik daar nl. wél goed genoeg voor geweest, dan had ik mogelijk een meer normaal sociaal leven kunnen leiden. Geloof niet dat toevallige omstandigheden er bijna 30 jaar lang voor gezorgd hebben dat ik die leuke vriendengroep of die fijne partner niet heb mogen ontmoeten. Ik ben de gemene deler in al die mislukte interacties, niet de buitenwereld. Dat maakt mij per definitie "niet doorsnee". En in sociaal opzicht ben ik dus (afgezet tegen een heel groot gedeelte van de rest van de mensheid) mislukt. Voelt kut, maar dat laat onverlet dat het de enige logische conclusie is.
Maar als jij tevreden bent met jezelf, zou het niet onlogisch zijn als er ook mensen zijn die óók blij zijn met wie je bent.
Oké, dat meisje heeft van alles ondernomen. Maar wie weet deed ze dat wel uit onrust en kan je voor haar een baken van rust zijn. Bovendien... door hoe alles gelopen is, heb jij misschien dingen geleerd waar zij (bij wie alles bijvoorbeeld vanzelfsprekender en makkelijker ging) nog weinig van weet. Jij kan van haar leren, maar andersom ook zeker: zij kan van jou leren!
Dat mensen moeilijk omgaan met mensen met wie ze niet helemaal op dezelfde golflengte zitten, komt denk ik omdat het nu eenmaal veel moeilijker is. Mensen vinden het fijn als ze iemand makkelijk kunnen plaatsen/doorgronden in het algemeen. Wanneer je 'niet doorsnee bent' is dat moeilijk en daar worden mensen onzeker van in mijn ervaring. Maar er zijn ook mensen die het wel interessant vinden en er niet door gaan twijfelen.
Omdat ik niemand wil ge/mis-bruiken om maar wat aan te kloten. Vind ik niet fair voor iemand die de "echte liefde" zoekt. En zoals gezegd: datgene wat je te bieden hebt, moet wel enigszins in balans zijn met wat de wederpartij te berde brengt. In dit geval was er sprake van een mismatch: zij was veel verder dan ik. Geeft op zich niet, maar vind het niet eerlijk om mij eerst nog door twee dates heen te liegen voordat ik haar te kennen geef dat ik haar weinig te bieden heb. Die tijd kan ze efficiënter besteden met een geschikter iemand zoeken.quote:
Wat als het misgaat? Dan heb je toch juist wat van de ervaring opgedaan waar je anderen zo in benijdt? Waarom zou je die kans niet met beide handen aangrijpen?
Deze vind ik hééééél lastig momenteel. Misschien is er best wel ergens een meid die dat niet onoverkomelijk vindt, maar open en bloot op tafel gooien dat je geen relatie-ervaring hebt op je 30e, is grosso modo geen verstandige actie. Ook wel hetgeen mij het meest weerhoudt om wat intensiever te gaan daten. Die langjarige ervaring van iedereen vind ik op dit moment nogal intimiderend. Niet stoer misschien, maar zo ervaar ik het wel.quote:
Overigens heb ik dus zelf ooit een relatie gehad met iemand die op zijn 25e nooit een vriendin had gehad. Die had er eerst gewoon over gelogen. Dat had voor mij niet gehoeven. Niet alle mensen zijn zoals je vreest, en wmb kun je je afvragen of je wel een relatie moet willen voor mensen die al met hun oordeel klaar staan omdat je je niet als een arrogante eikel gedraagt, maar goed. Ik ben ook niet helemaal normaal. :-p
Daarmee zeg ik niet dat ik op zoek ben naar een onbeschreven blad: ik heb niet de illusie dat ik ooit een ongeveer even oude dame ga treffen die ook geen/zeer weinig relatie-ervaring heeft, en zal daar dus zal daar wel een modus in moeten vinden. In dit geval kwam zij uit een relatie van 5 jaar... en dat vond ik een te groot ding om tegenop te moeten "boksen" met enkel mijn karakter en (goede) eigenschappen.
Dat ik met een goed half jaar die symbolische, point-of-no-return-grens van 30 hoop te bereiken is daarom wel problematisch aan het worden. Als het dan nog niet "rond" is wordt het stigma alleen maar groter.
Even voor de goede orde: dat incidentele biertje in de kroeg is 2 tot 3 keer per jaar... niet wekelijks... als ik dat kon was ik hier denk ik niet eens. Mijn probleem is niet zozeer het omgaan met vrouwen, denk ik, maar meer socializen in het algemeen. Vrouwen, mannen, maakt niet uit, ik kan gewoon geen vrienden maken.quote:
Hoe weet je dat?
Als je iedere week iets met iemand gaat doen, en diegene vindt dat niet leuk, dan moet ie dat zelf maar zeggen....
Ja, ben er deze week mee verder gegaan. Gewoon als experiment, 's ochtends vroeg langslopen en nu eens niet als eerste "goedemorgen" zeggen. Let wel: daar denk ik normaal niet eens over na, dat doe ik gewoon. Klinkt een beetje rancuneus dit, maar het heeft mij in hoge mate gefrappeerd dat van de 10 mensen waarbij ik het heb geprobeerd er maar 2 waren die zélf als eerste iets zeiden als "morguh". De rest bleef zo'n beetje glazig kijken... en verder niets. Sjeeezus, ben ik dan zo kansloos dat als ik het zelf niet initieer iedereen doet alsof ik transparant ben? Ben niet snel geagiteerd... maar mij zo doelbewust negeren...quote:
Mijn gok is dat zij die hint totaal niet hebben meegekregen. Zij denken 'heee, die vriendelijke gast is chago vandaag, hij praat zelfs niet terug als ik vraag of er wat is, dus ik laat hem vandaag maar even lekker met rust'. Probeer volgende keer eens te antwoorden en kijk of ze doorvragen waarom je stil bent.
Was mij nooit zo bewust opgevallen dat heel veel collega's altijd willen ontvangen, maar van iets teruggeven is eigenlijk nooit sprake. Verandert mijn kijk op veel van de mensen waar ik van dacht "best goed mee te kunnen" behoorlijk. Daar ga ik dus geen energie meer in steken. Fuk 'em.
Nou wil ik niet gemeen zijn hoor... maar ruzie met je familie, weinig (?) vrienden en alleen met bijna alle feestdagen... hebben we dan niet beiden valide redenen om aan te nemen dat andere mensen ons er daadwerkelijk niet bij willen hebben (en dat dat dus niet alleen een construct van onze eigen gedachten is)?quote:
Ik heb hetzelfde probleem als jij, ik ga er vanuit dat mensen toch niet op mij zitten te wachten en me er liever niet bij zouden hebben. Wel inmiddels wat minder erg dan vroeger, ik weet dat het in mijn hoofd zit en voor het eerst sinds mijn 17e heb ik twee nieuwe vrienden gemaakt. En toevallig heb ik ruzie met mijn familie. Dus ik zit ook bijna alle feestdagen alleen.
Maakt het iets uit of je jezelf (en de wederpartij) al van tevoren de moeite bespaart of dat iemand dat later doet? Voor mij maakt dat niet zoveel uit: als ik zelf niet het kleinste vonkje, een piepklein gloeiend kooltje van succes bespeur, dat kan uitgroeien tot dat verwarmende, knisperende haardvuur, dan ben ik pleite. Doe ik ons beiden een plezier mee. Nat hout proberen te doen ontbranden is immers ook onmogelijk.quote:
...Het negatieve oordeel voor jezelf klaarleggen is op een of andere manier makkelijker dan de stap nemen en echt een afwijzing krijgen.
Dat matcht wél in mijn optiek. Ik ben best tevreden met mijzelf, mijn kwaliteiten en mijn leven. Maar voor veel mensen zal dat "pakket" in verregaande mate ontoereikend zijn voor een bestendige vriendschappelijke of romantische relatie. Deze meid (mag je nog spreken van een "meid", bij +30? Oprechte vraag...) was gewoon een hele klap verder, en dan is het maar een kwestie van tijd voordat zij daar ook achter komt. Geeft op zich niet (plenty of fish in the sea), maar inderdaad: ben niet voldoende voor deze dame. En misschien is er best iemand voor wie ik een acceptabele partner of vriend zou kunnen zijn. Moet haar en/of hun alleen nog zien te vinden. En dat is lastig op mijn leeftijd.quote:
Dat je jezelf oké vindt, lijkt me een goed begin. Maar wat je vervolgens zegt (ik wel niet dat mensen hun tijd verdoen aan mij) matcht daar eigenlijk niet mee toch? Het komt er blijkbaar op neer dat je jezelf wel oké vindt, maar omdat je hebt ervaren dat het voor andere mensen niet 'genoeg' is, ga je er van uit, dat dat ook geldt voor het meisje met wie je die date had? Tenminste, zo lees ik het
Maar als jij tevreden bent met jezelf, zou het niet onlogisch zijn als er ook mensen zijn die óók blij zijn met wie je bent.
Dank voor jullie adviezen. Ik ga eens goed nadenken over wat ik nog met mijn toekomst wil.
Het hoeft niet per se zo te zijn als jij het beleeft. Als mensen goedemorgen zeggen, zeg ik dat terug, want anders is het onbeleefd. Maar ik zeg het ook nooit uit mezelf. Waarom? Het is gewoon ochtend, ik probeer te werken, en ik heb helemaal geen zin in praten. Heeft niks te maken met de ander niet aardig vinden.quote:
Was mij nooit zo bewust opgevallen dat heel veel collega's altijd willen ontvangen, maar van iets teruggeven is eigenlijk nooit sprake. Verandert mijn kijk op veel van de mensen waar ik van dacht "best goed mee te kunnen" behoorlijk. Daar ga ik dus geen energie meer in steken. Fuk 'em.
Nee. Ik wil mijn familie niet zien omdat ze onacceptabel gedrag vertonen. Dat ik alleen ben met feestdagen is deels omdat andere mensen nu eenmaal familie en relaties hebben en er dus van ze verwacht wordt dat ze daar zijn. Dat zegt niets over mij. Er zijn maar twee kerstdagen, dus dan gaan ze naar familie en naar schoonfamilie (of naar gescheiden ouders, of whatever) en dan is het alweer voorbij. Vorig jaar is iemand wel 'derde kerstdag' bij me komen vieren.quote:Nou wil ik niet gemeen zijn hoor... maar ruzie met je familie, weinig (?) vrienden en alleen met bijna alle feestdagen... hebben we dan niet beiden valide redenen om aan te nemen dat andere mensen ons er daadwerkelijk niet bij willen hebben (en dat dat dus niet alleen een construct van onze eigen gedachten is)?
En deels is het omdat ik niet zo hou van uitgaan, dus als mensen bv naar een feest willen met oud en nieuw vragen ze mij niet mee. Ik zou toch nee zeggen.
Ik heb heel veel oppervlakkige contacten, heel veel mensen die zeggen dat ze mij een heel leuk mens vinden, maar ik vind het gewoon moeilijk om daar dan op verder te gaan. Dus goede vrienden waarbij ik dat wel durf, zijn er weinig. Ik was vroeger heel paranoïde en extreem onzeker, en dacht altijd dat mensen me gewoon in de maling namen, en dat zit er nog steeds een beetje in. 'Hij zegt wel dat ie me aardig vindt, maar ondertussen vindt ie me gewoon een loser en lacht ie me uit omdat ik geloof dat ie met me om wil gaan'. Dat blijft een drempel.
Overigens denk ik dat irl niemand aan me merkt hoe moeilijk ik het vind. Ik lijk een heel normaal sociaal leven te hebben, alleen ik mis gewoon het gevoel van verbondenheid, vertrouwen, en durf niet goed op andere mensen te steunen. Ik heb echt tientallen mensen om me heen die ik waarschijnlijk wel kan bellen, maar ik doe het zelden.
Ik zou je toch adviseren om het oordeel eens een keer aan de ander over te laten. Waarom geef je die vrouw niet nog een kans? Als ze nog een keer af wil spreken, was er blijkbaar wel een vonkje. Je schrijft wel dat zij echte liefde zoekt en het dus niet eerlijk is, maar jij zoekt toch ook iets echts? Verwachten dat je na één date allebei weet wat je wilt is niet realistisch. Je breekt heus haar hart niet na twee of drie dates. De belangrijkste vraag heb je niet eens beantwoord: of jij haar leuk vond.quote:Maakt het iets uit of je jezelf (en de wederpartij) al van tevoren de moeite bespaart of dat iemand dat later doet? Voor mij maakt dat niet zoveel uit: als ik zelf niet het kleinste vonkje, een piepklein gloeiend kooltje van succes bespeur, dat kan uitgroeien tot dat verwarmende, knisperende haardvuur, dan ben ik pleite. Doe ik ons beiden een plezier mee. Nat hout proberen te doen ontbranden is immers ook onmogelijk.
Gast, je bent jong. Je leven begint net en je klinkt alsof het bijna over is en nooit meer wat kan worden. Je bent nog niet op de helft.quote:Dank voor jullie adviezen. Ik ga eens goed nadenken over wat ik nog met mijn toekomst wil.
Nee, precies, zij hebben dus geen fatsoen om "goedemorgen" te zeggen (het wordt wel een beetje een triviaal voorbeeld zoquote:
Het hoeft niet per se zo te zijn als jij het beleeft. Als mensen goedemorgen zeggen, zeg ik dat terug, want anders is het onbeleefd. Maar ik zeg het ook nooit uit mezelf. Waarom? Het is gewoon ochtend, ik probeer te werken, en ik heb helemaal geen zin in praten. Heeft niks te maken met de ander niet aardig vinden.
) dus ik ook niet meer richting hen. Wil immers ook gewoon werken. Eigenlijk wil ik niet de brutaliteit hebben om iets te zeggen over jouw situatie als jij daar tevreden mee bent... (paraleipsisquote:
Dat ik alleen ben met feestdagen is deels omdat andere mensen nu eenmaal familie en relaties hebben en er dus van ze verwacht wordt dat ze daar zijn. Dat zegt niets over mij
)... maar ik zou er ongelukkig van worden als ik ook Kerst nog alleen zou moeten doorbrengen. Dus men zegt dat je heel leuk bent, maar je bent kennelijk niet leuk genoeg om dat verder te concretiseren. Tja, dan krijgt dat "het één in je gezicht zeggen" maar het "achter je rug om héél iets anders doen" wel een zekere realiteitswaarde. Als mensen dan zeggen dat ze je graag hebben/aardig/competent vinden, denk ik altijd :"boter bij de vis!", nodig mij maar eens uit voor je verjaardag of die avond in de kroeg. Gebeurt nooit, dus zo aardig vinden ze mij dan écht niet. Geen waanidee hoor, gewoon bewering afzetten tegen daadwerkelijk handelen. Kan niet zo goed tegen hypocrisie, maar dat had je vast al gemerkt.quote:
Ik heb heel veel oppervlakkige contacten, heel veel mensen die zeggen dat ze mij een heel leuk mens vinden, maar ik vind het gewoon moeilijk om daar dan op verder te gaan. Dus goede vrienden waarbij ik dat wel durf, zijn er weinig. Ik was vroeger heel paranoïde en extreem onzeker, en dacht altijd dat mensen me gewoon in de maling namen, en dat zit er nog steeds een beetje in. 'Hij zegt wel dat ie me aardig vindt, maar ondertussen vindt ie me gewoon een loser en lacht ie me uit omdat ik geloof dat ie met me om wil gaan'. Dat blijft een drempel.
Overigens denk ik dat irl niemand aan me merkt hoe moeilijk ik het vind. Ik lijk een heel normaal sociaal leven te hebben, alleen ik mis gewoon het gevoel van verbondenheid, vertrouwen, en durf niet goed op andere mensen te steunen. Ik heb echt tientallen mensen om me heen die ik waarschijnlijk wel kan bellen, maar ik doe het zelden.
En nee, dan snap ik dat ook jij liever zelfstandig blijft dan te moeten en/of durven vertrouwen op mensen die niet te vertrouwen zijn. Dat is herkenbaar.
Ik zoek wel degelijk iets echts, maar het moet wel een beetje gelijkwaardig zijn. Dat kon ik deze (verder leuke) meid in kwestie niet bieden en dat vind ik niet eerlijk (ik val in herhaling). En heb he-le-maal de illusie niet dat ik haar (of überhaupt ooit iemands) hart zou kunnen breken na drie dates! Het gaat erom dat ik haar (en mijn) tijd niet wil verdoen met iets dat gedoemd is nooit te gaan werken op de (middel)lange termijn.quote:
Ik zou je toch adviseren om het oordeel eens een keer aan de ander over te laten. Waarom geef je die vrouw niet nog een kans? Als ze nog een keer af wil spreken, was er blijkbaar wel een vonkje. Je schrijft wel dat zij echte liefde zoekt en het dus niet eerlijk is, maar jij zoekt toch ook iets echts? Verwachten dat je na één date allebei weet wat je wilt is niet realistisch. Je breekt heus haar hart niet na twee of drie dates. De belangrijkste vraag heb je niet eens beantwoord: of jij haar leuk vond.
Vond ik haar leuk? Jawel, had op zich nog wel een keertje met haar willen afspreken als zij niet haar imposante bagage op de tafel had gelegd (geen metafoor voor uiterlijke kenmerken overigens
)Voor veel dingen inderdaad nog niet. Maar voor dit soort menselijke groei, volwassen worden in interpersoonlijke relaties... de basiscursus voor 14-jarigen heb ik niet afgelegd... en als 30-jarige kan ik niet eerst 5 proeftoetsen afleggen voordat ik aan het examen begin. Het is al vreemd om in de klas te gaan zitten en te beginnen met leren op niveau van een tiener.quote:
Gast, je bent jong. Je leven begint net en je klinkt alsof het bijna over is en nooit meer wat kan worden. Je bent nog niet op de helft.
Zal eens rondkijken.
Je interpreteert het heel anders dan ik het bedoel. Ik durf die stap niet te zetten. Als mensen duidelijk laten merken wat ze van me vinden, en ik reageer daar niet op, blijven ze natuurlijk niet vragen of ik iets wil doen. Logisch. Zij zetten een stap, daarna is het aan mij, en ik krijg die stap vaak niet gezet. Alleen bij mensen die een beetje volhouden, dan durf ik op een gegeven moment wel te geloven dat ze het menen. Maar dat kan heel lang duren. En dat zit in míjn hoofd, want objectief gezien is er geen reden om aan te nemen dat ze het niet menen. Er is geen 'achter mijn rug om'.quote:
Dus men zegt dat je heel leuk bent, maar je bent kennelijk niet leuk genoeg om dat verder te concretiseren. Tja, dan krijgt dat "het één in je gezicht zeggen" maar het "achter je rug om héél iets anders doen" wel een zekere realiteitswaarde. Als mensen dan zeggen dat ze je graag hebben/aardig/competent vinden, denk ik altijd :"boter bij de vis!", nodig mij maar eens uit voor je verjaardag of die avond in de kroeg. Gebeurt nooit, dus zo aardig vinden ze mij dan écht niet. Geen waanidee hoor, gewoon bewering afzetten tegen daadwerkelijk handelen. Kan niet zo goed tegen hypocrisie, maar dat had je vast al gemerkt.
En nee, dan snap ik dat ook jij liever zelfstandig blijft dan te moeten en/of durven vertrouwen op mensen die niet te vertrouwen zijn. Dat is herkenbaar.
Nodig jij weleens iemand uit voor jouw verjaardag? Ik werd vroeger nooit uitgenodigd. Ben het toen zelf gaan doen en toen kwam er bijna niemand. Maar vanaf dat moment ben ik ook langzaam uitnodigingen gaan krijgen. En vorig jaar kwamen er opeens wel best veel mensen. En dit jaar werd iemand vijftig en was ik van een hele kennissengroep bijna de enige die uitgenodigd was. Rationeel kan ik dan bedenken dat diegene mij blijkbaar ok vindt. Gevoelsmatig dus nog steeds niet.
Je valt inderdaad in herhaling. Je hoeft niet voor haar te bepalen wat voor haar goed is. Dat kan ze prima zelf. Misschien vindt zij het wel geen probleem, maar je geeft haar en jezelf geen kans. Ik ben in de dertig, ik heb relaties gehad, en het zou mij ook niet uitmaken. Het is misschien een beetje ongebruikelijk, maar niks ernstigs of iets om je voor te schamen. Jij doet alsof de hele wereld dit op zijn 16e allemaal algedaan heeft en dan met 25 wel weet hoe het allemaal moet, dat is niet zo. Leven en liefde blijven altijd een proces waarin je domme dingen doet, dat is met 25 of 30 nog steeds zo. En zoals wel blijkt uit de topics op Fok zijn er heel veel mensen die wat later zijn. In het echte leven zijn die mensen er ook, alleen denkt iedereen van elkaar dat de rest al wel ervaring heeft vanaf de puberteit. Ik ken echter meerdere mannen die nauwelijks ervaring hebben, hooguit wat scharrels of ONS, en in de dertig zijn. Of zelfs halverwege de dertig een eerste relatie. Het is veel minder ongebruikelijk dan je denkt.quote:Ik zoek wel degelijk iets echts, maar het moet wel een beetje gelijkwaardig zijn. Dat kon ik deze (verder leuke) meid in kwestie niet bieden en dat vind ik niet eerlijk (ik val in herhaling). En heb he-le-maal de illusie niet dat ik haar (of überhaupt ooit iemands) hart zou kunnen breken na drie dates! Het gaat erom dat ik haar (en mijn) tijd niet wil verdoen met iets dat gedoemd is nooit te gaan werken op de (middel)lange termijn.
Vond ik haar leuk? Jawel, had op zich nog wel een keertje met haar willen afspreken als zij niet haar imposante bagage op de tafel had gelegd (geen metafoor voor uiterlijke kenmerken overigens
Mijn vriend was 33 toen ik hem ontmoette en we een relatie kregen. Hij had nog nooit een relatie gehad, ik had al vier keer een aantal jaren samengewoond.quote:
Je valt inderdaad in herhaling. Je hoeft niet voor haar te bepalen wat voor haar goed is. Dat kan ze prima zelf. Misschien vindt zij het wel geen probleem, maar je geeft haar en jezelf geen kans. Ik ben in de dertig, ik heb relaties gehad, en het zou mij ook niet uitmaken. Het is misschien een beetje ongebruikelijk, maar niks ernstigs of iets om je voor te schamen. Jij doet alsof de hele wereld dit op zijn 16e allemaal algedaan heeft en dan met 25 wel weet hoe het allemaal moet, dat is niet zo. Leven en liefde blijven altijd een proces waarin je domme dingen doet, dat is met 25 of 30 nog steeds zo. En zoals wel blijkt uit de topics op Fok zijn er heel veel mensen die wat later zijn. In het echte leven zijn die mensen er ook, alleen denkt iedereen van elkaar dat de rest al wel ervaring heeft vanaf de puberteit. Ik ken echter meerdere mannen die nauwelijks ervaring hebben, hooguit wat scharrels of ONS, en in de dertig zijn. Of zelfs halverwege de dertig een eerste relatie. Het is veel minder ongebruikelijk dan je denkt.
Hij bleek echter veel beter in dat relatie-gedoe. Beter dan ik was, en beter dan mijn exen. Dat wil zeggen, mijn exen en ik waren kennelijk geen goede combinatie op het goede moment. Mijn vriend en ik wel, kennelijk, aangezien we inmiddels ruim tien jaar samen zijn en een dochter hebben.
Een relatie is een dynamissch iets. Met iedere persoon moet je weer van voor af aan beginnen met de ander leren kennen, je relatie vormgeven en jezelf in relatie tot die ander leren kennen. Of iemand al een of meerdere relaties heeft gehad, echt niet zo belangrijk. Hoe je samen bent, wat je er samen voor wil doen, bepaalt veel meer of je relatie fijn en goed zal zijn.
Zo, eens even rondgekeken en bijgelezen. Interessante invalshoek en ik denk bruikbaar voor het aanleren van een aantal vaardigheden. Andere kant van het verhaal is dat het wel erg een aura heeft van stereotypisch Amerikaans "succes is een keuze"-denken. Wat ik nog niet helemaal begrijp is wat dat met mij te maken heeft... je wilt in de richting van "leren van je fouten" ofzo? Ga mijn brugklasniveau-gepruts niet afwentelen op een andere mensen. Ik ben verantwoordelijk voor mijn acties en voor mijn fouten en ik wil niet dat andere mensen last hebben van die fouten.quote:
Ik heb zelden zo'n perfec voorbeeld van een fixed mindset gezien, Sturmic. Lees daar eens wat over, en ook over de manieren om een fixed mindset om te leren zetten naar een growth mindset. Dat zou je echt goeddoen, denk ik.
Nee, niet meer sinds dat ik een jaar of 17 was. Reden is eigenlijk simpel; geen sociaal netwerk meer. Als ik nu mijn verjaardag zou vieren, dan kan dat hooguit met twee of drie pseudo-vrienden. Heb er geen enkele behoefte aan om mijn sociale kansloosheid uitgebreid te etaleren op een moment dat eigenlijk "feestelijk" had moeten zijn. Het laatste stukje waardigheid en status verlies je daarmee. Niet dat ik nou heel veel geef om status, maar in sommige situaties en setting heb je de schijn van succes en competentie nodig om overeind te blijven. Bijvoorbeeld op mijn werk zou alle positie weg zijn als men wist wat voor sociale fuckup ik ben. Heb een (bij elkaar gelogen) imago nodig om de schijn hoog te houden. Niet pretty of eerlijk, wel noodzakelijk.quote:
Nodig jij weleens iemand uit voor jouw verjaardag? Ik werd vroeger nooit uitgenodigd. Ben het toen zelf gaan doen en toen kwam er bijna niemand. Maar vanaf dat moment ben ik ook langzaam uitnodigingen gaan krijgen. En vorig jaar kwamen er opeens wel best veel mensen. En dit jaar werd iemand vijftig en was ik van een hele kennissengroep bijna de enige die uitgenodigd was. Rationeel kan ik dan bedenken dat diegene mij blijkbaar ok vindt. Gevoelsmatig dus nog steeds niet.
Fijn overigens dat jij er wel "bij" begint te horen.
Het is niet echt nodig dat te zeggen als ik het zelf al constateer hèquote:
Dat heb ik nergens gezegd. Ik zeg alleen dat vrijwel iedereen jonger is wanneer ze met relaties/vriendschappen e.d. beginnen.quote:
Ik ben in de dertig, ik heb relaties gehad, en het zou mij ook niet uitmaken. Het is misschien een beetje ongebruikelijk, maar niks ernstigs of iets om je voor te schamen. Jij doet alsof de hele wereld dit op zijn 16e allemaal algedaan heeft en dan met 25 wel weet hoe het allemaal moet, dat is niet zo.
En niet een beetje jonger (één of twee jaar ofzo), maar verdikkeme 15 jaar (!!!) jonger. En ik denk dat je je (weliswaar met de beste bedoelingen, naar ik aanneem) bijzonder vergist wanneer stelt dat het niet "ernstig" of "om je voor te schamen" is. Vraag eens 10 mensen op straat of er iets mis is met een man (of een vrouw, hetzij in mindere mate) die op zijn 30e nog nooit een betekenisvolle relatie (vriendschappelijk of romantisch) heeft gehad.
Misschien zal men het in een publieke setting nog netjes verwoorden (jouw: "een beetje ongebruikelijk") maar als het vernis van de maatschappelijk etiquette weg is in een meer privé-aangelegenheid wordt je echt uitgekotst als een leproos hoor. Je positie is weg, en je zult tot in het einde der tijden worden nagestaard als "die kansloze gast". Als vrouw is die marge ietsje groter, maar zeer afwijkend blijft het. Niemand vond jou "het" ooit waard, dat is wat zo'n onthulling inhoudt. Geen verzonnen idee. Ervaring.
Mag ik vragen hoe oud jij toen was?quote:
Mijn vriend was 33 toen ik hem ontmoette en we een relatie kregen.
[ Bericht 0% gewijzigd door Sturmic op 13-12-2015 00:00:37 ]
Ik vertel je net dat ik op deze manier ben begonnen en dat dat juist heeft geholpen om iets op te bouwen. Nee, het is in het begin niet leuk. Maar je moet iets, anders verandert er niets.quote:
Nee, niet meer sinds dat ik een jaar of 17 was. Reden is eigenlijk simpel; geen sociaal netwerk meer. Als ik nu mijn verjaardag zou vieren, dan kan dat hooguit met twee of drie pseudo-vrienden. Heb er geen enkele behoefte aan om mijn sociale kansloosheid uitgebreid te etaleren op een moment dat eigenlijk "feestelijk" had moeten zijn. Het laatste stukje waardigheid en status verlies je daarmee.
Zolamg we het niet hebben onderzocht is er geen enkele reden om aan te nemen dat jouw idee klopt en het mijne niet. Als je hier achter elkaar topics ziet over 25+ers zonder relatie, dan betekent dat toch dat er best wat mensen met hetzelfde probleem zijn. Zo ongebruikelijk kan het dus gewoon niet zijn.quote:En ik denk dat je je (weliswaar met de beste bedoelingen, naar ik aanneem) bijzonder vergist wanneer stelt dat het niet "ernstig" of "om je voor te schamen" is. Vraag eens 10 mensen op straat of er iets mis is met een man (of een vrouw, hetzij in mindere mate) die op zijn 30e nog nooit een betekenisvolle relatie (vriendschappelijk of romantisch) heeft gehad.
Misschien zal men het in een publieke setting nog netjes verwoorden (jouw: "een beetje ongebruikelijk") maar als het vernis van de maatschappelijk etiquette weg is in een meer privé-aangelegenheid wordt je echt uitgekotst als een leproos hoor. Je positie is weg, en je zult tot in het einde der tijden worden nagestaard als "die kansloze gast". Als vrouw is die marge ietsje groter, maar zeer afwijkend blijft het. Niemand vond jou "het" ooit waard, dat is wat zo'n onthulling inhoudt. Geen verzonnen idee. Ervaring.
En anyway, wat wil je nou? Je wilt geen poging doen om vrienden te maken omdat je al besloten hebt dat ze je toch een naar mens vinden, je bent niet bereid om met kleine stapjes te beginnen want dan ben je een fuckup en als je een keer leuk contact hebt met een vrouw doe je er niks mee want je hebt geen ervaring. Hoe denk je dat er iets in je leven gaat veranderen dan?
De boodschap is niet 'succes is een keuze", maar wel "als je jezelf maar voor blijft houden dat je dingen niet kunt, zul je ze ook nooit leren. Als was het maar omdat je niet eens gaat proberen ze te leren, omdat je jezelf voorhoudt dat je het toch nooit gaat leren en er tijd en energie instoppen dus overbodig is".quote:
[..]
Zo, eens even rondgekeken en bijgelezen. Interessante invalshoek en ik denk bruikbaar voor het aanleren van een aantal vaardigheden. Andere kant van het verhaal is dat het wel erg een aura heeft van stereotypisch Amerikaans "succes is een keuze"-denken. Wat ik nog niet helemaal begrijp is wat dat met mij te maken heeft... je wilt in de richting van "leren van je fouten" ofzo? Ga mijn brugklasniveau-gepruts niet afwentelen op een andere mensen. Ik ben verantwoordelijk voor mijn acties en voor mijn fouten en ik wil niet dat andere mensen last hebben van die fouten.
Mag ik vragen waarom dat relevant is?quote:Mag ik vragen hoe oud jij toen was?
Zie hier de fixed mindsetquote:
En anyway, wat wil je nou? Je wilt geen poging doen om vrienden te maken omdat je al besloten hebt dat ze je toch een naar mens vinden, je bent niet bereid om met kleine stapjes te beginnen want dan ben je een fuckup en als je een keer leuk contact hebt met een vrouw doe je er niks mee want je hebt geen ervaring. Hoe denk je dat er iets in je leven gaat veranderen dan?
Simpel gezegd niet over dit soort dingen nadenken. (nou is dat een stuk moeilijker dan het lijkt, hoe dat moet heb ik dus ook geen idee van)quote:
Na een verloop van tijd zie je vanzelf wel of je een beter mens bent geworden. Als je 10 jaar later nog steeds met dezelfde gedachtegangen zit als nu en nog steeds zorgen maakt dat je levenservaring niet verder reikt dan een 14-jarige dan kan je enkel concluderen dat je jezelf niet 'beter' hebt gemaakt.
Dat het in kwantitatieve zin niet "ongebruikelijk" is, kan ik inderdaad inkomen als je kijkt naar het aantal topics. Of dat een reële afspiegeling is van de samenleving buiten Fok! vraag ik mij ten zeerste af, maar laten we for the sake of the argument aannemen dat dat zo is. Dat laat onverlet dat in kwalitatieve zin "ongebruikelijk" eufemistisch gebruikt wordt om "hoogst ongewoon", "afwijkend", "weird" of "vreemd" aan te duiden. En in die zin bedoel ik 'em.quote:
Zolamg we het niet hebben onderzocht is er geen enkele reden om aan te nemen dat jouw idee klopt en het mijne niet. Als je hier achter elkaar topics ziet over 25+ers zonder relatie, dan betekent dat toch dat er best wat mensen met hetzelfde probleem zijn. Zo ongebruikelijk kan het dus gewoon niet zijn.
Wat ik wil staat in de openingspost. Ik ben erg benieuwd naar hoe mensen met een meer gebruikelijk sociaal leven dat voor elkaar krijgen. En dus dank voor de concrete tip om mensen op je verjaardag uit te nodigen. Wel simplificeer je mijn statements en trekt conclusies die ik niet herken: ik ben best bereid om met kleine stapjes te beginnen. En met dat leuke vrouwelijk contact heb ik in dit specifieke geval niets gedaan.quote:
En anyway, wat wil je nou? Je wilt geen poging doen om vrienden te maken omdat je al besloten hebt dat ze je toch een naar mens vinden, je bent niet bereid om met kleine stapjes te beginnen want dan ben je een fuckup en als je een keer leuk contact hebt met een vrouw doe je er niks mee want je hebt geen ervaring. Hoe denk je dat er iets in je leven gaat veranderen dan?
En hoe ik denk dat mijn leven gaat veranderen? Ik zal eerlijk zijn: ik heb sterk mijn twijfels of ik dat voor elkaar kan krijgen. Kan wel stoer doen en zeggen "schouders eronder en dat gaan we ff doen", maar op dit moment voelt het als staan aan de voet van de Mt. Everest, zonder klimervaring, zekeringstouw en stijgijzers, terwijl de andere klimmers die tegelijk begonnen zijn al de top geslecht hebben. Onmogelijk? Neen. Zéér ingewikkeld zonder een klein beetje inzicht in waar te beginnen? Wel degelijk.
Dat zeg ik dus niet. Ik zeg dat anderen geen slachtoffer hoeven te worden/hinder hoeven te ondervinden van mijn leerproces. Als dat gebeurt/dreigt te gebeuren is het mijn verantwoordelijkheid om dat te voorkomen. Ik zoek naar een plek/plaats om te kunnen experimenteren/leren zonder dat iemand anders dan ik daar last van heeft.quote:
Als was het maar omdat je niet eens gaat proberen ze te leren, omdat je jezelf voorhoudt dat je het toch nooit gaat leren en er tijd en energie instoppen dus overbodig is".
Omdat dat mogelijk van invloed zou kunnen zijn geweest op de mate waarin je de onervarenheid van je huidige partner op de koop toe hebt willen nemen.quote:
Mag ik vragen waarom dat relevant is?
Altijd fijn, stickertje erop, op basis van de (mogelijk onjuiste) conclusies van iemand anders dan de persoon i.c.quote:
Wat doet je denken dat ik (veel) jonger ben dan? Kennelijk kom ik onvolwassen op je over. Ben erg benieuwd waar jij dat aan vindt liggen.quote:
Heb niet alles gelezen, maar ik kan me nauwelijks geloven dat je al bijna de dertig nadert.
Voor zover ik het niet nodig heb om te overleven interesseert mijn ego of mijn reputatie mij niks. Punt is dat ik het zakelijk nodig heb, binnen het vrijwilligerswerk om leiding te kunnen geven, en binnen mijn familie om niet als het sneue, onderontwikkelde gastje gezien te worden. Gisteren na een dag verbouwen bij familie een etentje achteraf. En afgezien van mijn neefjes van 2 en 4 ben ik letterlijk de enige van de ca. 20 personen aan tafel die nog nooit een vriendin/vriend heeft meegebracht. Dat is niet tof. Dat doet pijn. Ik kan het mij echter niet permitteren om iets anders te laten zien dan opgewektheid en grappige arrogantie. En ja, sommige familieleden hebben dat vast door. Maar goed, daar heb ik dan wel weer wat vuile was over om buiten te hangen als ze vervelend zouden gaan doen.quote:
Je laat je levensgeluk toch niet afhangen van je schijnnreputatie, ego die mogelijk een deuk oploopt, angst of een of ander minderwaardigheidscomplex?
Als ik open zou zijn over mijn privéleven kan ik mijn baan wel gedag zeggen. De enige reden dat ik daar kan doen wat ik doe is omdat ik wat respect bij elkaar geschraapt heb door goed te presteren en geen obvious zwakheden te laten zien. En zo hoort het ook.quote:
Het faken van je leven heb je er alleen maar zelf mee, als je open bent over jezelf kan je misschien zelf empathie krijgen van je collega's... waardoor vriendschappen mogelijk zijn.
Ik ben al lang een ander mens dan 5 jaar geleden. Véél vriendelijker, meer (gespeeld) extrovert en een gezellige teamplayer. Zowel privé als professioneel. Sinds twee weken mee gestopt en verrek... bijna niemand zegt wat uit zichzelf. Op dit moment spookt dat gegeven zo door mijn hoofd dat ik helemaal geen energie meer in andere mensen wil steken. Geen fijne gedachte en heb mij nog nooit zo sociaal leeg gevoeld als de laatste paar weken; toen ik bewust bezig ging om te kijken hoe mensen op mij reageren. Daarvoor liepen oppervlakkige contacten best prima. Op dit moment bén en voél ik mij inderdaad onbenaderbaar. En dat heb ik nooit eerder gehad. Beetje verkeerde effect dit topic misschien...quote:
Een beter mens worden doe je door aan jezelf te werken. Bekijk wat je wilt veranderen, probeer anders dan voorheen te reageren, ga anders om met situaties
Weet het even niet meer. Misschien gewoon laten gaan en niet langer met verandering bezig zijn. Voor die tijd was ik weliswaar wat apathisch, maar niet ongelukkig. Nu heb ik moeite die donkerheid in mijn hoofd weg te klikken, en dat is niet goed. Nou ja, anyways, dank allemaal voor de tips/kritieken.
[ Bericht 0% gewijzigd door Sturmic op 15-12-2015 07:51:44 ]
30 jaar gedaan. Hielp niet echt.quote:Op maandag 14 december 2015 10:43 schreef Bosbeetle het volgende:
Simpel gezegd niet over dit soort dingen nadenken. (nou is dat een stuk moeilijker dan het lijkt, hoe dat moet heb ik dus ook geen idee van)
[ Bericht 7% gewijzigd door Sturmic op 15-12-2015 07:55:18 ]
Het leven is geen gelukzalige aangelegenheid, en mensen zijn nu eenmaal niet allemaal zo vriendelijk en open voor echte vriendschappen en oprechte relaties.
Al de goedbedoelde tips en trucs ten spijt. Je kunt nog zo veel gaan spelen en acteren, maar dat helpt toch niet. Accepteer gewoon jezelf en hou het daarbij
Er is maar een beter mens, en dat is de mens die je bent als je gewoon jij bent.
Vindt je dit nu zelf ook niet een beetje een vreemde kijk op zaken? Op de koop toenemen? je neemt iemand zoals ie is..quote:Omdat dat mogelijk van invloed zou kunnen zijn geweest op de mate waarin je de onervarenheid van je huidige partner op de koop toe hebt willen nemen.
En onervarenheid is geen schande, totaal niet zelfs, kom op zeg, zou wat wezen.. Je bent geen artiest die je inhuurt voor een prestatie, je gaat een band aan en groeit samen verder als het goed is. Alles begint met elkaar leuk vinden om wat voor redenen dan ook, de rest ontdek je samen!
Vandaar ook het advies om eens met een psych te gaan praten. Die kan een maatwerk plan van een aanpak en ondersteuning bieden enzo.quote:
En hoe ik denk dat mijn leven gaat veranderen? Ik zal eerlijk zijn: ik heb sterk mijn twijfels of ik dat voor elkaar kan krijgen. Kan wel stoer doen en zeggen "schouders eronder en dat gaan we ff doen", maar op dit moment voelt het als staan aan de voet van de Mt. Everest, zonder klimervaring, zekeringstouw en stijgijzers, terwijl de andere klimmers die tegelijk begonnen zijn al de top geslecht hebben. Onmogelijk? Neen. Zéér ingewikkeld zonder een klein beetje inzicht in waar te beginnen? Wel degelijk.
Aan wat voor situatie moet ik denken waarin een ander een slachtoffer van jou zou kunnen worden?quote:[..]
Dat zeg ik dus niet. Ik zeg dat anderen geen slachtoffer hoeven te worden/hinder hoeven te ondervinden van mijn leerproces. Als dat gebeurt/dreigt te gebeuren is het mijn verantwoordelijkheid om dat te voorkomen. Ik zoek naar een plek/plaats om te kunnen experimenteren/leren zonder dat iemand anders dan ik daar last van heeft.
Op de koop toe zou willen nemen vind ik echt te negatief klinken, terwijl onervarenheid helemaal niet zo een obstakel hoeft te zijn. Er zitten ook de nodige voordelen aan en als het goed is heb je sowieso toch wel meer features. Probeer jezelf eens wat meer te zien als een totaalpakket.quote:[..]
Omdat dat mogelijk van invloed zou kunnen zijn geweest op de mate waarin je de onervarenheid van je huidige partner op de koop toe hebt willen nemen.
Misschien is het verbergen teveel een act geworden die als een soort muur fungeert en afstand in stand houdt.quote:[..]
Voor zover ik het niet nodig heb om te overleven interesseert mijn ego of mijn reputatie mij niks. Punt is dat ik het zakelijk nodig heb, binnen het vrijwilligerswerk om leiding te kunnen geven, en binnen mijn familie om niet als het sneue, onderontwikkelde gastje gezien te worden. Gisteren na een dag verbouwen bij familie een etentje achteraf. En afgezien van mijn neefjes van 2 en 4 ben ik letterlijk de enige van de ca. 20 personen aan tafel die nog nooit een vriendin/vriend heeft meegebracht. Dat is niet tof. Dat doet pijn. Ik kan het mij echter niet permitteren om iets anders te laten zien dan opgewektheid en grappige arrogantie. En ja, sommige familieleden hebben dat vast door. Maar goed, daar heb ik dan wel weer wat vuile was over om buiten te hangen als ze vervelend zouden gaan doen.
Eens dat je niet teveel privéshizzle de vloer mee op moet nemen, maar het is ook weer niet zo dat een menselijke kant totaal niet gewaardeerd of gerespecteerd wordt ofzo. Je hebt jezelf misschien wel tot een één-dimensionale werknemer gemodeleerd, maar dan is het ergens ook weer niet heel raar dat je collega's niet te sociaal met je lopen doen.quote:[..]
Als ik open zou zijn over mijn privéleven kan ik mijn baan wel gedag zeggen. De enige reden dat ik daar kan doen wat ik doe is omdat ik wat respect bij elkaar geschraapt heb door goed te presteren en geen obvious zwakheden te laten zien. En zo hoort het ook.
Jij vindt jezelf vriendelijker, maar kom je ook zo over? Zouden mensen misschien ook niet een beetje door kunnen hebben dat het een act is en dat na al die jaren misschien helemaal niet als zo gezellig ervaren als jij denkt? Je handelde naar wat je dacht dat men van je verwacht, dat is een wat zakelijkere insteek en het klinkt een beetje alsof je voorbij gaat aan hoe zij het ervaren. Omdat jij vindt dat jij gedaan hebt wat nodig zou worden geacht, maar social calls gaan juist om contact maken en niet altijd om het zakelijke leveren wat gewenst is zeg maar..quote:[..]
Ik ben al lang een ander mens dan 5 jaar geleden. Véél vriendelijker, meer (gespeeld) extrovert en een gezellige teamplayer. Zowel privé als professioneel. Sinds twee weken mee gestopt en verrek... bijna niemand zegt wat uit zichzelf.
Dat is natuurlijk je goed recht, maar bedenk je nog eens goed of je echt energie in andere mensen steekt als jij doet wat je denkt dat men verwacht.quote:Op dit moment spookt dat gegeven zo door mijn hoofd dat ik helemaal geen energie meer in andere mensen wil steken.
Begrijpelijk, maar misschien zet je te zakelijk in waardoor men het dus niet zo oprecht kan ervaren. Dan ben je niet efficiënt bezig gewoon en ondanks je act kan je dus alsnog als onbenaderbaar ervaren zijn of worden.quote:Geen fijne gedachte en heb mij nog nooit zo sociaal leeg gevoeld als de laatste paar weken; toen ik bewust bezig ging om te kijken hoe mensen op mij reageren. Daarvoor liepen oppervlakkige contacten best prima. Op dit moment bén en voél ik mij inderdaad onbenaderbaar. En dat heb ik nooit eerder gehad. Beetje verkeerde effect dit topic misschien...
Lijkt me overigens prima in dit topic passen, maar dat is niet aan mij..
Het hoeft niet, maar als je gelukkiger wil worden en een ander leven wil, dan zul je toch ergens wat moeten veranderen. Wat zou een klein dingetje kunnen zijn wat je iets positiefs zou kunnen brengen?quote:Weet het even niet meer. Misschien gewoon laten gaan en niet langer met verandering bezig zijn. Voor die tijd was ik weliswaar wat apathisch, maar niet ongelukkig. Nu heb ik moeite die donkerheid in mijn hoofd weg te klikken, en dat is niet goed. Nou ja, anyways, dank allemaal voor de tips/kritieken.
Hoe kan iemand volgens jou dan slachtoffer worden van jouw leerproces als het gaat om sociale vaardigheden? En hoe kun jij leren/experimenteren als je liegt en oneerlijk bent over wie je bent? Daar leer je helemaal niets van en daar heb je veel meer potentie om mensen te kwetsen. Over het algemeen vinden mensen het nogal onprettig als er tegen ze gelogen wordt.quote:
[..]
Dat zeg ik dus niet. Ik zeg dat anderen geen slachtoffer hoeven te worden/hinder hoeven te ondervinden van mijn leerproces. Als dat gebeurt/dreigt te gebeuren is het mijn verantwoordelijkheid om dat te voorkomen. Ik zoek naar een plek/plaats om te kunnen experimenteren/leren zonder dat iemand anders dan ik daar last van heeft.
Mijn partner is een hele lieve, sociale, fijne man die ik erg aantrekkelijk vind. Ik heb niets op de koop toe genomen, ik ben erg blij dat we elkaar hebben ontmoet en dat de gevoelens wederzijds bleken te zijn.quote:Omdat dat mogelijk van invloed zou kunnen zijn geweest op de mate waarin je de onervarenheid van je huidige partner op de koop toe hebt willen nemen.
Mijn leeftijd vind ik dus nog steeds irrelevant.
Je bent gestopt met groeten, omdat je wilde zien of ze jou zouden groeten, toch?quote:Ik ben al lang een ander mens dan 5 jaar geleden. Véél vriendelijker, meer (gespeeld) extrovert en een gezellige teamplayer. Zowel privé als professioneel. Sinds twee weken mee gestopt en verrek... bijna niemand zegt wat uit zichzelf. Op dit moment spookt dat gegeven zo door mijn hoofd dat ik helemaal geen energie meer in andere mensen wil steken. Geen fijne gedachte en heb mij nog nooit zo sociaal leeg gevoeld als de laatste paar weken; toen ik bewust bezig ging om te kijken hoe mensen op mij reageren. Daarvoor liepen oppervlakkige contacten best prima. Op dit moment bén en voél ik mij inderdaad onbenaderbaar. En dat heb ik nooit eerder gehad. Beetje verkeerde effect dit topic misschien...
Waarom groette je in eerste instantie? Omdat je wilde groeten, omdat je vriendelijk wilde zijn? Benaderbaar? Zichtbaar? Om hen een plezier te doen?
Als je wil groeten, om wat voor reden dan ook, doe dat dan. Omdat jij dat wil, ongeacht hoe men reageert.
Als je niet wil groeten, doe het niet.
Sorry miss_sly, maar zo werkt het niet voor iedereen. Snap verstandelijk prima dat je dit zegt omdat het voor héél veel mensen immers wél voldoende is om min of meer zichzelf te zijn. Voor een aantal van de sociale mislukkingen op Fok! (namen hoef ik vast niet te noemen, maar ik ben zeker niet de enige) is het gewoon niet genoeg om zichzelf te zijn. "Be your best self" kan misschien wel, en dat is wat ik de de afgelopen 10 jaar, zeg maar van jongvolwassenheid tot nu, écht heb geprobeerd te zijn: vriendelijk, bereid om iedereen te helpen, beschaafd, niet opdringerig, altijd een positief woord over, galant en meegaand. En ben tegelijkertijd nooit een pushover geweest; heb altijd duidelijke grenzen en beperkingen gesteld en niet bang om mijn mening te ventileren als dat op prijs gesteld wordt.quote:
Er is maar een beter mens, en dat is de mens die je bent als je gewoon jij bent.
quote:Op dinsdag 15 december 2015 08:21 schreef I-care het volgende:
Vindt je dit nu zelf ook niet een beetje een vreemde kijk op zaken? Op de koop toenemen? je neemt iemand zoals ie is..
quote:
Op de koop toe zou willen nemen vind ik echt te negatief klinken, terwijl onervarenheid helemaal niet zo een obstakel hoeft te zijn. Er zitten ook de nodige voordelen aan en als het goed is heb je sowieso toch wel meer features. Probeer jezelf eens wat meer te zien als een totaalpakket.
Dat je als persoon een totaalpakket bent ben ik helemaal met je eens Scary_Mary.quote:
Mijn partner is een hele lieve, sociale, fijne man die ik erg aantrekkelijk vind. Ik heb niets op de koop toe genomen, ik ben erg blij dat we elkaar hebben ontmoet en dat de gevoelens wederzijds bleken te zijn.
Mijn leeftijd vind ik dus nog steeds irrelevant.
Met "op de koop toenemen" bedoel ik dan dus ook dat je onervarenheid, of eender welke andere mindere kwaliteit van een mogelijke partner (zoals een minder mooi gezicht, een gekke gewoonte of een aparte karaktertrek) je -onbewust- kunt accepteren/tolereren, zonder dat je dat specifieke kenmerk erg leuk vindt. Zolang het maar "gecompenseerd" wordt door andere kwaliteiten/aantrekkelijkheden. Dat zal voor bijna niemand een bewuste afweging zijn hoor. En leeftijd kán een factor zijn die er voor zorgt dat je andere en/of meer onaantrekkelijkheden van een potentiële partner vindt opwegen tegen de (hoeveelheid) positieve kenmerken van iemand.
Ik realiseer mij dat het wel een beetje "economisch" klinkt, maar denk eens na over wat jij allemaal leuk vindt aan je partner. En ook wat je niet of minder leuk aan hem/haar vindt. Wedden dat je van beide een lijstje zou kunnen maken, maar dat de positieve kenmerken meer gewicht hebben dat de negatieve? Anders zou je immers niet in een gezonde relatie zitten.
Ik overweeg dit serieus.quote:
Vandaar ook het advies om eens met een psych te gaan praten. Die kan een maatwerk plan van een aanpak en ondersteuning bieden enzo.
quote:
Aan wat voor situatie moet ik denken waarin een ander een slachtoffer van jou zou kunnen worden?
Nou ja, hoe zou jij het vinden dat je op date gaat met iemand waarvan je er na 3 uur, of 3 dates, of 3 weken achter komt dat iemand totaal niet bij je past? En dat diegene dat al lang wist? Niet omdat er per sé tegen je gelogen is, maar de persoon in kwestie wel anders is dan op het eerste gezicht lijkt. Ik kan mij niet jarenlang anders voordoen dat ik ben. Of dat jij lekker aan het sporten bent bij je club, de weekboodschappen doet of gezellig in het café wat drinkt met een vriendin en dan aangesproken wordt door één of andere sociaal onderontwikkelde dude die jou als leidend voorwerp gebruikt voor zijn eigen ongemakkelijke gepruts. Beetje hetzelfde als dat iemand jou vanmiddag aanrijdt bij het "oefenen" voor het behalen van zijn rijbewijs. Van iemand die auto rijdt mag je immers ook verwachten dat hij ongeveer weet wat hij doet.quote:
Hoe kan iemand volgens jou dan slachtoffer worden van jouw leerproces als het gaat om sociale vaardigheden?
Vervolgens krijg ik als tegenargument vast weer "ja, wees jezelf", en "werk aan jezelf om een betere jou te worden" want dan hoef je niet te liegen. En een betere zelf worden kan alleen maar door te oefenen (god, wat klink ik weer infantiel...) met iemand die daar zéér waarschijnlijk helemaal niet op zit te wachten. Let wel: ik heb het hier niet over basale omgangsnormen als vriendelijk en beleefd zijn! Dat kan ik wel. Wat ik moet leren is échte, diepere connecties te maken met mensen. Dus op zoek naar een plek of cursus of whatever om daar slimme trucs voor te leren. Tips?
Of misschien is het wel helemaal geen muur, maar ben ik echt zo. Heb geen idee wie ik ben als ik 100% mijzelf ben. Heb mij denk ik, altijd aangepast op de situatie en wat daar verwacht werd (voordat iemand het roept: of wat ik dacht dat daar van mij verwacht werd).quote:
Misschien is het verbergen teveel een act geworden die als een soort muur fungeert en afstand in stand houdt.
Pardon my French: dan kunnen ze echt de tering krijgen. Vriendelijkheid niet goed, echt zijn niet goed... tja, dan rot maar een eind op. Hoewel ik niet het idee heb dat dat momenteel speelt. Wat zijn goede indicatoren om dat te herkennen Scary_Mary? Enig idee?quote:
Jij vindt jezelf vriendelijker, maar kom je ook zo over? Zouden mensen misschien ook niet een beetje door kunnen hebben dat het een act is en dat na al die jaren misschien helemaal niet als zo gezellig ervaren als jij denkt?
Mooie filosofische vraag waarbij "nee" uiteraard het wenselijke antwoord is. En denk dat je daar gelijk in hebt. Maar als ik hun verwachtingen verkeerd inschat, en verder niet weet wat men echt wil.... waar begin ik dan in hemelsnaam wel mee? Pointers?quote:
Dat is natuurlijk je goed recht, maar bedenk je nog eens goed of je echt energie in andere mensen steekt als jij doet wat je denkt dat men verwacht.
Hmmmm.... goede vraag.... ik denk dat ik (op mijn werk) weer terug moet naar mijn oude, vriendelijk zelf. Dat was op zich wel positief (zelfs als het door anderen niet zo ervaren werd). Ik werd er in ieder geval blij van om te vragen hoe het met mensen gaat, ze aan het lachen te maken en af en toe wat "food for thought" in de groep te gooien. Realiseer mij heel wel dat als je louter op basis van dit topic een beeld van mij zou moeten vormen, er dan wel een behoorlijk negatief en verzuurd persoon aan het geestesfirmament moet verschijnen. Zo ben ik in het echt niet hoor.quote:
Het hoeft niet, maar als je gelukkiger wil worden en een ander leven wil, dan zul je toch ergens wat moeten veranderen. Wat zou een klein dingetje kunnen zijn wat je iets positiefs zou kunnen brengen?
Ja, dat klopt. Ik realiseerde het mij nooit zo, maar in 85% van de gevallen initieerde ik de interactie (het groeten is maar een banaal voorbeeld) met een collega. Dat werkte niet de andere kant op. Heb er tot drie weken terug nooit bij stil gestaan hoor, was gewoon een automatisme waar geen clandestien motief (in de zin van bijbedoelingen) achter zat. Ik ben gisteren weer begonnen met mijn oude "zelf" (whatever that may be) te zijn. En dat is prima, ga weer met plezier naar mijn werk.quote:
Je bent gestopt met groeten, omdat je wilde zien of ze jou zouden groeten, toch?
Waarom groette je in eerste instantie? Omdat je wilde groeten, omdat je vriendelijk wilde zijn? Benaderbaar? Zichtbaar? Om hen een plezier te doen?
Als je wil groeten, om wat voor reden dan ook, doe dat dan. Omdat jij dat wil, ongeacht hoe men reageert.
Als je niet wil groeten, doe het niet.
Thanks allen weer!
[ Bericht 0% gewijzigd door Sturmic op 17-12-2015 00:51:16 ]
Voor wat betreft relaties, waar ik dus zelf ook geen ervaring mee heb, (maar voor mij als vrouw ligt dat dan misschien anders? Mannen vinden het vaak bijzonder in positieve zin) is inschrijven bij een datingbureau geen optie? En daar aangeven dat je graag kennis wilt maken met vrouwen die nog geen relatie gehad hebben?
A. omdat dat niet echt realistisch is (statistisch gewoon ongebruikelijk) en;
B. omdat het hebben gehad van een relatie niet per definitie een groot verschil in de persoonlijke ontwikkeling van iemand betekent en;
C. omdat in de openbaarheid roepen dat je -in jaren- voor niemand voldeed om een relatie mee aan te gaan niet écht verstandig is.
Maar goed, de meeste mensen zijn er inderdaad niet bepaald open over en natuurlijk heeft dat inderdaad zo zo'n redenen. Ja, ook iemand zonder relatie kan een persoonlijke groei hebben doorgemaakt maar er zijn heel veel manieren om te groeien. Ik denk eigenlijk dat ook jij gegroeid bent. Misschien niet op de manier die gebruikelijk is (vrienden, reizen, van alles ondernemen) maar anders. Je bent vast anders dan, zeg, tien jaar terug?
Geen groei doormaken doet je ook groeien
Is het een optie om een jaar aan jezelf te gaan werken dan? Cursussen doen (waar je mensen kunt ontmoeten), reizen enz. Minder werken? Want blijkbaar heb je het idee dat je eerst meer ervaren moet worden en moet groeien.
Sturmic,
Behalve de normale tips als zoek eens contact met een psycholoog.
Zou ik eens kijken of niet juist vriendschapelijk met andere mensen af kunt spreken. Hierbij zou een fokmeet bijvoorbeeld een idee kunnen zijn.
Je hebt hier op dit forum je waarschijnlijk grootste zwakke punt(en) al laten zien. Dit maakt een fokmeet makkelijker.
Als je iemand ontmoet op een vriendschappelijke basis die al een beetje met je achtergrond bekend is, kun je gewoon heel eerlijk zijn. Nu zul jij vermoedelijk in je sociale omgang veel moeten liegen.
Met dit liegen bedoel ik ook niet even niet de waarheid zeggen. Of zelfs niets zeggen en dat mensen dan maar iets aannemen omdat dat normaal is. Dit doe ik omdat het anders helemaal zon lang verhaal wordt. Dus met liegen bedoel ik gewoon even gewoon even alles waarbij je niet eerlijk bent waar mensen dat "normaal" wel zouden zijn als ze alles goed voor elkaar hebben.
Dit liegen is denk ik nog nogal onhandig omdat je de relatie niet uit kan diepen. Dit liegen is bij jouw huidige werk relaties waarschijnlijk echter noodzakelijk omdat je anders inderdaad apart zou kunnen zijn. Ik zou bijvoorbeeld niet iemand zonder vrienden aannemen als ik iemand anders kon kiezen denk ik. Stel dat,ik je bij je sollicitatie heb gevraagd wat je zoal met je vrienden doet dan moet je de rest van je carrière hierover blijven liegen.
Volgens mij is het niet eerlijk zijn ook vermoeiend want het kost meer energie om te onthouden wat je ook al weer hebt gelogen tegen wie dan wat je werkelijk hebt gedaan.
Bij dates lijkt het mij inderdaad je kansen op een date en op een succesvole date niet vergroten, als je eerlijk bent dat je nog nooit een relatie hebt gehad en ook geen vriendschappelijke relaties hebt. Of het ook handig is te liegen als je de voor jouw juiste vrouw ontmoet weet ik.
Eigenlijk denk dat het wel normaal is wat beter voor te doen dan je bent. Maar je het niet het niet moet overdrijven als je doel een duurzame relatie is.
Gezien je omstandigheden zou ik denk ik ook ongeveer hetzelfde doen als je nu doet. Alleen wel proberen om echt een paar vrienden te krijgen. Dan ben je daar in elk geval vanaf en kun je makkelijker leuke dingen doen.
Stel nu dat, je hieraan na meerdere meetings 5 vrienden overhoud. Dan hoef je daarna in elk geval minder te liegen. Je hebt dan namelijk 5 vrienden. Tegen die vrienden kun je ook eerlijk zijn.
Als je beetje zeker weet dat ze allemaal komen heb je al een een smalle basis om je verjaadag te vieren. Een paar vrienden meer maakt het wel leuker. Maar je moet ergens beginnen. Die 5 vrienden zullen heus niet gelijk de allerbeste vrienden zijn die altijd voor je klaar staan maar dat moet groeien.
Ik ben zelf op bepaalde onderwerpen ook niet altijd eerlijk of vermijd een onderwerp maar dat geeft toch altijd wat rare situaties. Waar als je wel openheid kan/wil geven die situatie veel normaler is en het gesprek beter loopt.
Nu even voor de zekerheid ik zou ook weer niet te eerlijk worden. Als je morgen opeens tegen een collega zegt dat je er echt van baalt dat hij je geen goede morgen zegt komt dat ook raar over.
Nog weer even terug over die vrienden.
Zelfs mannelijke vrienden kunnen handig zijn voor het krijgen van een relatie. Die hebben toch best vaak vriendinnen. Als die vriendinnen je leuk genoeg vinden kunnen ze vaak een vrijgezele vriendin aan je koppelen. Ze kunnen dan zelfs redelijk eerlijk vertellen dat hij toch best leuk bent ondanks dat hij al heel lang vrijgezel is.(Na/tijdens dit koppelen gaat het bij mij altijd fout. Terwijl er best leuke vrouwen bij waren. Maar dat is niet jouw probleem)
Veel vrienden van mij zijn ook gewoon aan elkaar gekoppeld door andere vrienden. Soms terwijl de twee volgens jouw definitie niet gelijkwaardig zouden zijn. Meestal zijn ze wel op jongere leefdtijd gekoppeld maar het principe blijft hetzelfde.
Nog een vraag had je op de basis school en begin middelbare school ook geen of heel weinig vrienden?(Kan zijn dat ik hier overheen gelezen heb)
Wel leuk te zien dat je het probleem echt bij jezelf zoekt. Dat de vrouwen er de schuld van geven zoals anderen doen snap ik nooit. Verder ook echt netjes beschreven.
Ik zou wel echt gewoon weer aardig zijn tegen je collega's. Als iemand opeens heel anders gaat doen en na een hint ook niet gaat vertellen wat er aan de hand is. Zou mij ook wat afstandelijk maken denk ik. Dit gedoe verhelpt je situatie ook niet.
P.s. ik ben zelf ook lang niet perfect. Ik heb af en toe echt een gigantisch uitstel gedrag van dingen waarvan ik wel weet dat ze moeten gebeuren. Maar ze toch eeuwig uitstel.
Ik ben slecht in een relatie starten, al ben ik wel verliefd geweest en heb ik ook wel vrienden. Dus ik ben toch weer anders dan jij bent. Ben ook ongeveer even oud.
P.s.2 sorry voor typos en rare zinsconstructies ben normaal al niet zo goed in talen. En ging dit topic lezen omdat ik niet kon slapen en begin nu toch wel moe te worden na dit lange stuk wat niet helpt.
Arduino
[ Bericht 99% gewijzigd door Arduino op 17-12-2015 07:20:04 (Dubbel post) ]
Super dat je dit geprobeerd hebt, maar bedenk je wel dat jouw idee van dergelijke definities niet voor een ander hoeven te gelden en zij het misschien anders ervaren hebben dan jij dacht of hoopte over te komen..quote:
écht heb geprobeerd te zijn: vriendelijk, bereid om iedereen te helpen, beschaafd, niet opdringerig, altijd een positief woord over, galant en meegaand. En ben tegelijkertijd nooit een pushover geweest; heb altijd duidelijke grenzen en beperkingen gesteld en niet bang om mijn mening te ventileren als dat op prijs gesteld wordt.
Voor mij is en blijft het wel degelijk een bewuste afweging, die ik echter niet ervaar als op de koop toe nemen. Mijn partner ook niet overigens.quote:[..]
Dat je als persoon een totaalpakket bent ben ik helemaal met je eens Scary_Mary.
Met "op de koop toenemen" bedoel ik dan dus ook dat je onervarenheid, of eender welke andere mindere kwaliteit van een mogelijke partner (zoals een minder mooi gezicht, een gekke gewoonte of een aparte karaktertrek) je -onbewust- kunt accepteren/tolereren, zonder dat je dat specifieke kenmerk erg leuk vindt. Zolang het maar "gecompenseerd" wordt door andere kwaliteiten/aantrekkelijkheden. Dat zal voor bijna niemand een bewuste afweging zijn hoor.
Dat kan zowel postief als negatief mee spelen, dus ik zou me hier niet te blind op staren.quote:En leeftijd kán een factor zijn die er voor zorgt dat je andere en/of meer onaantrekkelijkheden van een potentiële partner vindt opwegen tegen de (hoeveelheid) positieve kenmerken van iemand.
Het gaat dan ook niet om het economische, maar om het waarde-oordeel wat je eraan hangt.quote:Ik realiseer mij dat het wel een beetje "economisch" klinkt, maar denk eens na over wat jij allemaal leuk vindt aan je partner. En ook wat je niet of minder leuk aan hem/haar vindt. Wedden dat je van beide een lijstje zou kunnen maken, maar dat de positieve kenmerken meer gewicht hebben dat de negatieve? Anders zou je immers niet in een gezonde relatie zitten.
Wat zijn je tegens?quote:[..]
Ik overweeg dit serieus.
Klinkt best menselijk en niet superuniek dat iemand anders blijkt te zijn dan hoe die overkomt. Kan natuurlijk ook aan meerdere dingen liggen, want iemand kan zich anders of beter voor proberen te doen, maar je kan natuurlijk ook een tegenpartij hebben die zich liever blindstaart op een ideaalbeeld ofzo.quote:[..]
Nou ja, hoe zou jij het vinden dat je op date gaat met iemand waarvan je er na 3 uur, of 3 dates, of 3 weken achter komt dat iemand totaal niet bij je past? En dat diegene dat al lang wist? Niet omdat er per sé tegen je gelogen is, maar de persoon in kwestie wel anders is dan op het eerste gezicht lijkt.
Nu zou je bovenstaande voorbeelden negatief op kunnen pikken, maar ook daar zit een keuze. Ik denk dat veel mensen ook gewoon blij zouden kunnen zijn met het idee dat ze wel een kans hebben gehad en dat het gewoon niet de uitkomst had zoals gehoopt. Soms kom je daar wat eerder achter dan later, maar dat lijkt me een heel normaal onderdeel van daten of überhaupt menselijk contact. Ik snap dan ook niet zo goed waarom je dit als slachtoffers maken zou willen zien. Er lijkt me best een verschil zitten tussen kijken of het klikt en moedwillig aan het lijntje houden..
Op persoonlijk vlak zou je met de psych misschien eens kunnen kijken naar de discrepantie tussen hoe je over komt en hoe je bent. Misschien kun je daar een tussenweg in vinden, zodat je dichter bij jezelf blijft en vertrouwen in kan hebben dat de volwassene tegenover je prima zelf kan beslissen of het wel of niet iets is of kan worden..
Logisch ja, maar wel het onderzoeken waard waarom je dat kennelijk wilde of nodig had en hoe je dat nu eens anders of misschien zelfs beter aan zou kunnen pakken, lijkt me..quote:Ik kan mij niet jarenlang anders voordoen dat ik ben.
Kromme vergelijking, want er bestaat rijles met een examen op basis van allerlei bestaande en uit het hoofd te leren regeltjes die hard op papier staan.quote:Of dat jij lekker aan het sporten bent bij je club, de weekboodschappen doet of gezellig in het café wat drinkt met een vriendin en dan aangesproken wordt door één of andere sociaal onderontwikkelde dude die jou als leidend voorwerp gebruikt voor zijn eigen ongemakkelijke gepruts. Beetje hetzelfde als dat iemand jou vanmiddag aanrijdt bij het "oefenen" voor het behalen van zijn rijbewijs. Van iemand die auto rijdt mag je immers ook verwachten dat hij ongeveer weet wat hij doet.
Ik heb liever dat een sociaal onhandig iemand een oprecht gesprekje aan probeert te knopen dan zo een gladjakker die me wel even denkt te scoren of gewoon graag mijn decolleté van dichterbij wenst te bekijken. Daar ben ik vast niet heel uniek in ofzo..
Niet verwonderlijk dat je je kut voelt en onoprecht voelt als je huidige tactiek liegen is. Misschien even iets anders verwoorden, probeer het meer te zien als de beste versie van jou te worden en niet zozeer als beter mens.quote:Vervolgens krijg ik als tegenargument vast weer "ja, wees jezelf", en "werk aan jezelf om een betere jou te worden" want dan hoef je niet te liegen.
De manier waarop je het lijkt te brengen komt eerder infantiel over, maar dat zegt meer over jouw insteek en zelfbeeld denk ik. Om echter en dieper te kunnen communiceren heb je denk ik eerst wat te werken aan je zelfbeeld. Dat legt een betere basis om beter te leren communiceren, want hier speelt meer dan een gebrek aan techniek lijkt me.quote:En een betere zelf worden kan alleen maar door te oefenen (god, wat klink ik weer infantiel...) met iemand die daar zéér waarschijnlijk helemaal niet op zit te wachten. Let wel: ik heb het hier niet over basale omgangsnormen als vriendelijk en beleefd zijn! Dat kan ik wel. Wat ik moet leren is échte, diepere connecties te maken met mensen. Dus op zoek naar een plek of cursus of whatever om daar slimme trucs voor te leren. Tips?
Mooie laatste toevoeging ja en ook een teken dat een psych misschien wel eens heel waardevol kan zijn in zo een proces. Die kan je helpen en ondersteunen bij het ontdekken van jezelf en/of het wel of geen muur is. Hoe kan een ander jou leren kennen als jij het nog niet weet?quote:[..]
Of misschien is het wel helemaal geen muur, maar ben ik echt zo. Heb geen idee wie ik ben als ik 100% mijzelf ben. Heb mij denk ik, altijd aangepast op de situatie en wat daar verwacht werd (voordat iemand het roept: of wat ik dacht dat daar van mij verwacht werd).
Het gaat er niet om dat vriendelijkheid en echtheid niet goed zouden zijn, ik stel ter discussie of jij wel zo stellig kan zijn dat dit ook zo bij een ander overkomt. Als je echt dieper contact wil leren maken, dan is het praktischer om ook te kijken naar hoe een ander een en ander ervaart in plaats van meteen de conclusie van meh, niet goed genoeg, doeidoei eraan te hangen. Niet dat jouw mening niet belangrijk is, maar zodra dat je enige leiddraad is (zeker op basis van een negatief zelfbeeld met bijbehorende perceptie) geef je de ander weinig tot geen ruimte en maak je dus feitelijk geen contact. Kunnen we het wel over goede indicatoren gaan hebben, maar ga jij die kunnen zien cq waarnemen zonder dat je zelfbeeld je in de weg gaat zitten?quote:[..]
Pardon my French: dan kunnen ze echt de tering krijgen. Vriendelijkheid niet goed, echt zijn niet goed... tja, dan rot maar een eind op. Hoewel ik niet het idee heb dat dat momenteel speelt. Wat zijn goede indicatoren om dat te herkennen Scary_Mary? Enig idee?
Mooi voorbeeld wel dit, want de nee is geen wenselijk antwoord maar gewoon een universele waarheid.quote:[..]
Mooie filosofische vraag waarbij "nee" uiteraard het wenselijke antwoord is. En denk dat je daar gelijk in hebt. Maar als ik hun verwachtingen verkeerd inschat, en verder niet weet wat men echt wil.... waar begin ik dan in hemelsnaam wel mee? Pointers?
Je begint bij je eigen basis. Die bestaat idealiter gezien uit enige eigenwaarde, zodat je wat meer kan leren vertrouwen op hetgeen wat je te bieden hebt en ook kan vertrouwen dat een ander zelf wel kan bepalen of het iets is om mee verder te verdiepen. Daarvoor moet je dus wel een beetje jezelf leren kennen. Wie ben je? Wat wil je wel en wat wil je niet? Als je daarnaar gaat handelen, kan men pas echt beoordelen op basis van wie jij bent. Dat is aan één kant best eng, want je verbergt je niet meer achter een act, maar daar zou je take or leave it houding wel een stuk meer passen. Als je echt zo in elkaar zou steken dan en het niet een soort zelfverdedigingsmechanisme is dat je gekwetst een ander wegduwt voor die jou kan afwijzen enzo. En als je jezelf goed genoeg vindt zoals je bent (als basis hè), dan heb je niet zo de goedkeuring van een ander meer nodig en dan kun je ook dichterbij jezelf blijven in plaats van je in bochten te gaan wringen om te doen wat je denkt dat een ander verwacht.
Dat lijkt me een mooie constatering, iets doen omdat jij je daar goed bij voelt en niet puur omdat de ander het verwacht. Daar lijk je in ieder geval wat dichter bij jezelf te blijven dan.quote:Hmmmm.... goede vraag.... ik denk dat ik (op mijn werk) weer terug moet naar mijn oude, vriendelijk zelf. Dat was op zich wel positief (zelfs als het door anderen niet zo ervaren werd). Ik werd er in ieder geval blij van om te vragen hoe het met mensen gaat, ze aan het lachen te maken en af en toe wat "food for thought" in de groep te gooien. Realiseer mij heel wel dat als je louter op basis van dit topic een beeld van mij zou moeten vormen, er dan wel een behoorlijk negatief en verzuurd persoon aan het geestesfirmament moet verschijnen. Zo ben ik in het echt niet hoor.
Heb je trouwens weleens feedback gehad of gevraagd over je rol in de groep eigenlijk? Niet dat collega's nou altijd brutally honest gaan zijn, maar misschien is dit wel een ideetje om nog eens te bespreken met iemand. Gewoon om eens wat meer richting de daadwerkelijke gedachten van een ander te gaan in plaats van je eigen vaste denkpatroon te blijven zitten. Soms vinden mensen het best wel leuk of interessant als je hen om een mening vraagt en wie weet zet het de deur wat meer open voor een dynamiek..
Je komt inderdaad wat negatief en verzuurd over, maar ik denk dat er meer speelt bij je en dat je nu gewoon wat vast zit in een patroon wat tegen je werkt. Denk dat je veel beter tot je recht kan gaan komen als je wat beter in je vel zit, dat dit soort symptomen een stuk minder overheersend gaan zijn en dat je niet zo een negatief mens bent. Wel weer een mooi voorbeeld van het verschil tussen zijn en overkomen..
Goed om te horen dat je weer plezier hebtquote:[..]
Ja, dat klopt. Ik realiseerde het mij nooit zo, maar in 85% van de gevallen initieerde ik de interactie (het groeten is maar een banaal voorbeeld) met een collega. Dat werkte niet de andere kant op. Heb er tot drie weken terug nooit bij stil gestaan hoor, was gewoon een automatisme waar geen clandestien motief (in de zin van bijbedoelingen) achter zat. Ik ben gisteren weer begonnen met mijn oude "zelf" (whatever that may be) te zijn. En dat is prima, ga weer met plezier naar mijn werk.
Thanks allen weer!
Na je topic gelezen te hebben lijkt mij dit ook best een goed voorstel, net als het richten op gewone vriendschappen.quote:
Is het een optie om een jaar aan jezelf te gaan werken dan? Cursussen doen (waar je mensen kunt ontmoeten), reizen enz. Minder werken? Want blijkbaar heb je het idee dat je eerst meer ervaren moet worden en moet groeien.
Het zou je zelfvertrouwen denk ik goed doen om vrijwilligerswerk of een cursus te doen waarbij de focus niet op jouw interactie met anderen ligt, maar op een ander helpen of leren van een vaardigheid. Misschien een leerzame cursus gericht op sociaal/psychologisch gebied (nlp, persoonlijk leiderschap) of juist gewoon een hobby die je leuk lijkt. Ook alleen op reis gaan (groepsreis, vrijwilligerswerk of backpacken) kan je helpen op sociaal gebied.
Het verleden kan je niet meer veranderen, die jaren zonder relatie en vrienden zijn een feit. Je kunt echter wel invloed hebben op het nu en daarmee de toekomst.
Als je doet wat je deed, krijg je wat je kreeg. En als je dat wilt veranderen zul je je angsten onder ogen moeten zien en uit je comfortzone moeten stappen. Dat gaat niet in één keer, maar de aanhouder zal in ieder geval meer bereiken dan degene die nooit begon.
Niet overwegen, gewoon doen.quote:
Dat hoort erbij. Dat is normaal. Daarom ga je juist daten, om te kijken of je bij elkaar past.quote:Nou ja, hoe zou jij het vinden dat je op date gaat met iemand waarvan je er na 3 uur, of 3 dates, of 3 weken achter komt dat iemand totaal niet bij je past?
Tenzij je helderziend bent of iemand letterlijk zegt alleen een relatie te willen met iemand met veel ervaring, kun je dat niet weten.quote:En dat diegene dat al lang wist?
Dat zet dan je eerdere beweringen dat je niet goed genoeg bent op losse schroeven. Misschien ben je dus wel leuk genoeg als je jezelf bent, maar weet je gewoon niet wie dat is.quote:Of misschien is het wel helemaal geen muur, maar ben ik echt zo. Heb geen idee wie ik ben als ik 100% mijzelf ben. Heb mij denk ik, altijd aangepast op de situatie en wat daar verwacht werd (voordat iemand het roept: of wat ik dacht dat daar van mij verwacht werd).
Heel erg bedankt voor deze formulering. Want volgens mij is dit de kern van mijn vraag, en het doel dat ik met dit topic eigenlijk voor ogen heb. Dat jaar aan mijzelf werken is wel iets wat ik gaandeweg probeer: vorig jaar voor het eerst alleen op vakantie geweest bijvoorbeeld. Reizen doe ik eigenlijk te weinig omdat werk dat lastig toelaat momenteel. Maar als ik dan onderweg ben blijft dat vrij eenzaam voelen: ik wil gewoon niet ongevraagd in mensen hun leven binnendringen. Cursussen zou ik graag doen, maar dan moet ik kiezen om vrijwilligerswerk te laten schieten. Ook niet iets wat ik licht doe. Er is zo veel te doen, te ontdekken en te leren, maar om één of andere reden ben ik altijd óf aan het werk, óf aan het vrijwilligerswerk of voldoe ik aan familieverplichtingen. Mijn eigen tijd schiet er gewoon bij in (jaja, ik weet het, de moeders onder jullie hebben nooit tijd voor zichzelfquote:
Ja, ook iemand zonder relatie kan een persoonlijke groei hebben doorgemaakt maar er zijn heel veel manieren om te groeien. Ik denk eigenlijk dat ook jij gegroeid bent. Misschien niet op de manier die gebruikelijk is (vrienden, reizen, van alles ondernemen) maar anders. Je bent vast anders dan, zeg, tien jaar terug?
Geen groei doormaken doet je ook groeien
Is het een optie om een jaar aan jezelf te gaan werken dan? Cursussen doen (waar je mensen kunt ontmoeten), reizen enz. Minder werken? Want blijkbaar heb je het idee dat je eerst meer ervaren moet worden en moet groeien.
) en dat moet ik anders gaan doen.Hey Arduino, dank voor je uitgebreide verhaal en voor de tips die je geeft. En om antwoord te geven op je vraag: nee, op de basisschool had ik ook al geen vrienden. Op de middelbare school ging het wat beter omdat je daar toch qua niveau meer gelijk bent. Maar echt duurzame vriendschappen heb ik daar (enerzijds door mijzelf, en anderzijds door steeds van klas te moeten wisselen) niet opgedaan. Maar op de middelbare bijv. nooit expliciet gepest ofzo (i.t.t. basisschool), leerde toen pas dat ik taalvaardig en behendig genoeg was om eventuele pogingen in de kiem te smoren.quote:
Nog een vraag had je op de basis school en begin middelbare school ook geen of heel weinig vrienden?(Kan zijn dat ik hier overheen gelezen heb)
Nee, dat is waar. Maar ik kan alleen maar mijn eigen best doen. En dat heb ik geprobeerd.quote:
Super dat je dit geprobeerd hebt, maar bedenk je wel dat jouw idee van dergelijke definities niet voor een ander hoeven te gelden en zij het misschien anders ervaren hebben dan jij dacht of hoopte over te komen..
Een psycholoog bezoeken... tja... iemand die voor geld naar mijn gezever luistert... dan gaat het hem/haar niet om mij, maar om mijn knaken. Weet dat ik er moeite mee heb mijzelf bloot te geven aan iemand die daar geen enkel intrinsieke interesse bij heeft anders dan geld. Wat dat betreft vind ik een forum als dit wél fijn: alleen mensen die het echt iets interesseert zullen reageren (misschien ook wel om oneigenlijke redenen, maar goed, dat liever dan een professional met geeltjeszucht). Daarnaast... ik vind dat ik mij als volwassene zelf moet kunnen redden. Maar goed, tips & tricks zouden handig kunnen zijn. Ik houd het nu nog serieus in beraad.quote:
Dus ik laat iemand die ik geld geeft oordelen over hoe ik mij gedraag en wat hij/zij daar van vindt? Moeilijk. Dan liever iemand (zoals de collega die je verderop suggereert) die nu eens de kans heeft om mij goed de maat te nemen. Maar psych-optie zit niet dicht, want ik vertrouw erop dat je mij dat niet voor niets aanraadt.quote:
Op persoonlijk vlak zou je met de psych misschien eens kunnen kijken naar de discrepantie tussen hoe je over komt en hoe je bent. Misschien kun je daar een tussenweg in vinden, zodat je dichter bij jezelf blijft en vertrouwen in kan hebben dat de volwassene tegenover je prima zelf kan beslissen of het wel of niet iets is of kan worden..
Twijfel... als het écht zo ver komt moet ik nog maar zien wat 100 mensen in dat geval zouden kiezen.quote:
Ik heb liever dat een sociaal onhandig iemand een oprecht gesprekje aan probeert te knopen dan zo een gladjakker die me wel even denkt te scoren of gewoon graag mijn decolleté van dichterbij wenst te bekijken. Daar ben ik vast niet heel uniek in ofzo..
Het is ook zeker niet zo dat ik continu keiharde onzin loop te verkondigen. Alleen af en toe moet ik liegen over feiten, en vaak moet ik mij anders voordoen (qua karakter) dan ik ben. En ja, ik zoek naar de betere "mij". De persoonlijke groei waar pietkanarie het over had.quote:
Niet verwonderlijk dat je je kut voelt en onoprecht voelt als je huidige tactiek liegen is. Misschien even iets anders verwoorden, probeer het meer te zien als de beste versie van jou te worden en niet zozeer als beter mens.
Die ander kan mij leren kennen als de schil die ik ben? En die schil is niet voldoende gebleken de afgelopen jaren.quote:
Die kan je helpen en ondersteunen bij het ontdekken van jezelf en/of het wel of geen muur is. Hoe kan een ander jou leren kennen als jij het nog niet weet?
Hoquote:
ls je echt dieper contact wil leren maken, dan is het praktischer om ook te kijken naar hoe een ander een en ander ervaart in plaats van meteen de conclusie van meh, niet goed genoeg, doeidoei eraan te hangen. Niet dat jouw mening niet belangrijk is, maar zodra dat je enige leiddraad is (zeker op basis van een negatief zelfbeeld met bijbehorende perceptie) geef je de ander weinig tot geen ruimte en maak je dus feitelijk geen contact. Kunnen we het wel over goede indicatoren gaan hebben, maar ga jij die kunnen zien cq waarnemen zonder dat je zelfbeeld je in de weg gaat zitten?
Mijn zelfbeeld is best aardig en volgens mij vrij realistisch. Kan met redelijke distantie mijn functioneren, karakter en gedrag observeren. Maar ik ben wel iemand die daarbij kijkt naar feiten en de "opbrengst" van mijn acties. En objectief, zonder dat mijn zelfbeeld daarbij überhaupt om de hoek komt kijken, kan ik constateren dat ik geen normaal sociaal leven heb. Ergo -->er iets afwijkends/afstotelijks/onaantrekkelijks aan mij. Dat is niet per sé negatief, gewoon een feit. Als er iets wel niet in de weg zit is het mijn zelfbeeld; wat wel in de weg zit is dat ik als persoon weinig geslaagd ben.
quote:
Die bestaat idealiter gezien uit enige eigenwaarde, zodat je wat meer kan leren vertrouwen op hetgeen wat je te bieden hebt [CHECK] en ook kan vertrouwen dat een ander zelf wel kan bepalen of het iets is om mee verder te verdiepen [NOG NIET CHECK].
Enig idee wat dat dan is?quote:
Je komt inderdaad wat negatief en verzuurd over, maar ik denk dat er meer speelt bij je
Ik wil je wel bedanken voor de tijd en zorgvuldigheid die je in je antwoorden aan de dag legt. Thanks.
Vrijwilligerswerk om anderen een vaardigheid te leren.... 10 jaar als leidinggevende in het jeugdwerk... checkquote:
Het zou je zelfvertrouwen denk ik goed doen om vrijwilligerswerk of een cursus te doen waarbij de focus niet op jouw interactie met anderen ligt, maar op een ander helpen of leren van een vaardigheid. Misschien een leerzame cursus gericht op sociaal/psychologisch gebied (nlp, persoonlijk leiderschap) of juist gewoon een hobby die je leuk lijkt. Ook alleen op reis gaan (groepsreis, vrijwilligerswerk of backpacken) kan je helpen op sociaal gebied.
Persoonlijk leiderschap... check
Alleen op reis gaan...check
Als mensen je niet leuk vinden, vinden ze je niet leuk. Leer dat nou eens. Snap dat dat voor veel mensen totaal onvoorstelbaar is, maar zo is het echt. Kortom: ik moet leuker zijn (niet leuker voordoen) door als mens te groeien. En daar zoek ik dus een weg naartoe.
Hoe dan?! Welke angsten?!quote:
Als je doet wat je deed, krijg je wat je kreeg. En als je dat wilt veranderen zul je je angsten onder ogen moeten zien en uit je comfortzone moeten stappen.
Had jij het niet opgegeven?quote:
Dat zet dan je eerdere beweringen dat je niet goed genoeg bent op losse schroeven. Misschien ben je dus wel leuk genoeg als je jezelf bent, maar weet je gewoon niet wie dat is.
Dat klinkt passief, alsof het je overkomt en niet als een bewuste keuze..quote:
[..]
Heel erg bedankt voor deze formulering. Want volgens mij is dit de kern van mijn vraag, en het doel dat ik met dit topic eigenlijk voor ogen heb. Dat jaar aan mijzelf werken is wel iets wat ik gaandeweg probeer: vorig jaar voor het eerst alleen op vakantie geweest bijvoorbeeld. Reizen doe ik eigenlijk te weinig omdat werk dat lastig toelaat momenteel. Maar als ik dan onderweg ben blijft dat vrij eenzaam voelen: ik wil gewoon niet ongevraagd in mensen hun leven binnendringen. Cursussen zou ik graag doen, maar dan moet ik kiezen om vrijwilligerswerk te laten schieten. Ook niet iets wat ik licht doe. Er is zo veel te doen, te ontdekken en te leren, maar om één of andere reden ben ik altijd óf aan het werk, óf aan het vrijwilligerswerk of voldoe ik aan familieverplichtingen. Mijn eigen tijd schiet er gewoon bij in (jaja, ik weet het, de moeders onder jullie hebben nooit tijd voor zichzelf
Snap deze insteek wel, maar je inzet is niet zozeer wat ter discussie staat. Dat is de effectiviteit waar je nu aan voorbij gaat.quote:[..]
Nee, dat is waar. Maar ik kan alleen maar mijn eigen best doen. En dat heb ik geprobeerd.
Net zoals bovenstaande niet voor je eigen tijd kiezen, zie ik ook hier een aanwijzing dat je zelfbeeld wellicht toch niet zo positief is als je wil doen voorkomen. Je gaat voor werk toch ook niet op cursus bij iemand die het puur voor de liefdadigheid doet? Die persoon verdient geld om jou de tools in handen te geven om verder te kunnen komen en dat zou je nr 1 motivatie moeten zijn. Niet dat er zogenaamd geen enkele psych zou zijn die niet voor meer dan alleen de centjes begripvol zit te knikken, want dat klinkt echt als een aanname die je lekkerder in die zogenaamde comfort zone vergoelijkt. Ook dit is een vorm van jezelf op één leren zetten.quote:[..]
Een psycholoog bezoeken... tja... iemand die voor geld naar mijn gezever luistert... dan gaat het hem/haar niet om mij, maar om mijn knaken. Weet dat ik er moeite mee heb mijzelf bloot te geven aan iemand die daar geen enkel intrinsieke interesse bij heeft anders dan geld.
Eens, maar als je constateert dat je er niet komt en vast blijft lopen, dan is het ook heel volwassen om jezelf beter te gaan leren redden met behulp van een psych. Het lijkt me meer een schande dat je jezelf niet de meeste en beste kansen gunt om jezelf verder te ontwikkelen dan dat je te trots of te bang bent om adequate hulp* te zoeken. Ook hier weer advies om te kijken naar de effectiviteit. Bel eens rond voor een kort kennismakingsgesprek, wees eerlijk en open over wat je tegenstaat en laat je informeren over de te bieden tactiek. Wie weet wordt je nog verrast..quote:Wat dat betreft vind ik een forum als dit wél fijn: alleen mensen die het echt iets interesseert zullen reageren (misschien ook wel om oneigenlijke redenen, maar goed, dat liever dan een professional met geeltjeszucht). Daarnaast... ik vind dat ik mij als volwassene zelf moet kunnen redden. Maar goed, tips & tricks zouden handig kunnen zijn. Ik houd het nu nog serieus in beraad.
* Met adequate hulp wil ik het forum noch jouw zelfredzaamheid te kort doen. Bedoel meer dat vanwege het redelijk vastgeroest overkomende patroon je weleens meer baat zou kunnen hebben bij een gereguleerde en planmatige aanpak. Maatwerk en dat is op een forum als deze toch wat beperkt. Bijkomend voordeel is dat je ook beter inzicht kan krijgen in de effectiviteit..
Nee, je geeft iemand geld om je te helpen in je zoektocht naar verbetering. Ja, daar komt een stukje oordeel bij, maar dat is met name relevant voor een plan van aanpak en niet een ik vind dat je zus of zo moet doen. Iets wat niet even statisch voorgeschoteld gaat worden, maar waar jij je ook enigszins in moet kunnen vinden en wat je vooral aan het denken moet gaan zetten. Begrijpelijk dat het moeilijk is, maar als je je idee niet toetst aan de praktijk laat je jezelf weer een kans mislopen..quote:[..]
Dus ik laat iemand die ik geld geeft oordelen over hoe ik mij gedraag en wat hij/zij daar van vindt? Moeilijk.
Goed de maat te nemen klinkt ook wel een beetje typisch. Vergeet niet dat die collega puur je functioneren in de werkomgeving meekrijgt hè. Dat is een stapje, maar niet te vergelijken met een psych. Maar beide zijn wel mooie stapjes om eens verder te durven kijken om je beeld te toetsen en daarmee gun je jezelf wel een kans om iets anders te kunnen ervaren. (Mits je voldoende openstaat, dat wel)quote:Dan liever iemand (zoals de collega die je verderop suggereert) die nu eens de kans heeft om mij goed de maat te nemen. Maar psych-optie zit niet dicht, want ik vertrouw erop dat je mij dat niet voor niets aanraadt.
Als het echt zo ver komt ga je gewoon met eentje beginnen, want baby steps enzo.quote:[..]
Twijfel... als het écht zo ver komt moet ik nog maar zien wat 100 mensen in dat geval zouden kiezen.
Bedoelde het ook niet zo, maar je omschreef het als voor je gevoel liegen. Misschien zou zelfverloochening een betere omschrijving zijn..?quote:[..]
Het is ook zeker niet zo dat ik continu keiharde onzin loop te verkondigen. Alleen af en toe moet ik liegen over feiten, en vaak moet ik mij anders voordoen (qua karakter) dan ik ben. En ja, ik zoek naar de betere "mij". De persoonlijke groei waar pietkanarie het over had.
Ben jij die schil dan? Is het niet meer een kwestie van dat je de schil doet in plaats van bent? Ook gezien je gevoel van moeten liegen en je anders voor moeten doen, staat die schil toch enigszins op afstand van je kern. Zo een afstand kan voelbaar zijn en daarmee kunnen anderen wellicht het idee hebben dat ze jou helemaal niet leren kennen. Dat zou zomaar eenzelfde gevoel op kunnen leveren bij hen als dat jij ervaart misschien..quote:[..]
Die ander kan mij leren kennen als de schil die ik ben? En die schil is niet voldoende gebleken de afgelopen jaren.
Daarop voortbordurend, misschien een stukje zelfbescherming? Want als ze die schil afwijzen dan kun je dat misschien iets makkelijker naast je neerleggen dan wanneer iemand je kern nadert en het dan niet loopt zoals je wil of hoopt. Een soort economische stand, waarbij je je hoofd niet echt op het hakblok legt. Dan zou het misschien eerder een schild zijn dan een schil..
Dit zouden we ook best tekenend kunnen zien, de discrepantie tussen de kern en schil. Alsof je twee persona hebt. De functionerende en de observerende.quote:[..]
Ho
Mijn zelfbeeld is best aardig en volgens mij vrij realistisch. Kan met redelijke distantie mijn functioneren, karakter en gedrag observeren.
Het realistische is denk ik wel een discussie waard, gezien de reacties van meerdere personen in dit topic alleen al terugleest. Tuurlijk, lettertjes, persoonlijke interpretaties tussen de regels doorlezen ditdat, maar het is wel een vorm van toetsing en die meteen afdoen past wel in een zeker patroon..
Die constatering op zich zegt geen fuck, want de norm zijn anderen en de hoofdrol zou moeten zijn voor wat jij wil en niet wat anderen al dan niet hebben.quote:Maar ik ben wel iemand die daarbij kijkt naar feiten en de "opbrengst" van mijn acties. En objectief, zonder dat mijn zelfbeeld daarbij überhaupt om de hoek komt kijken, kan ik constateren dat ik geen normaal sociaal leven heb.
Waarom zou je afstotelijk en onaantrekkelijk niet per sé negatief aan jezelf?quote:Ergo -->er iets afwijkends/afstotelijks/onaantrekkelijks aan mij. Dat is niet per sé negatief, gewoon een feit. Als er iets wel niet in de weg zit is het mijn zelfbeeld; wat wel in de weg zit is dat ik als persoon weinig geslaagd ben.
Je bewoording is subjectief in mijn ogen, want objectief zou zijn dat de effectiviteit van je inspanningen niet optimaal is. Om het even zakelijker te verwoorden, dat je roi te laag ligt voor je gevoel hoeft niet te zeggen dat jij als mens niet voldoet. Toch is dat wel de conclusie die je trekt, zonder door te pakken naar een evaluatie van je kpi's en ksf's om die nog eens kritisch onder de loep te nemen. Misschien kunnen we daar eens een beginnetje mee maken..
Hoe zij jezelf als geslaagd(er) kunnen zien?
Waarom is dit een check? Waar zit 'm dat vertrouwen in dat je wel wat te bieden hebt?quote:[..]
Kort door de bocht denk ik toch je zelfbeeld als basis. Je kan dingen heel rationeel benaderen en dat lijkt alsof je zakelijk en sec the facts neerlegt, maar die stelligheid kan best een beetje vastgeroeste confirmation bias zijn waarin je weinig ruimte over hebt of laat voor een andere perceptie.quote:[..]
Enig idee wat dat dan is?
Roept nog wat op, ook gezien laatste stukje van de op, want het klinkt allemaal behoorlijk als vanuit je hoofd komend. Hoe zit het met je lijf en in je vel? Doe je dingen, bijvoorbeeld een sport, om eens uit je hoofd en in je lijf te komen?
Graag gedaanquote:Ik wil je wel bedanken voor de tijd en zorgvuldigheid die je in je antwoorden aan de dag legt. Thanks.
Teach mequote:[..]
Vrijwilligerswerk om anderen een vaardigheid te leren.... 10 jaar als leidinggevende in het jeugdwerk... check
Persoonlijk leiderschap... check
Alleen op reis gaan...check
Als mensen je niet leuk vinden, vinden ze je niet leuk. Leer dat nou eens.
Misschien kun je eens nadenken over het verschil tussen iemands gedrag niet leuk vinden en iemand als mens niet leuk vinden. Zeker gezien jouw schil(d) het overdenken waard denk ik, want ook al voelt je praktijk ongetwijfeld anders, zo zwart/wit is het niet..
Voor jou kan het zo echt voelen, maar je hebt nog niet alles geprobeerd om het anders te kunnen ervaren, dus iets te stellig dat het echt zo is. Als jij jezelf niet leuk genoeg vindt, hoe moet een ander dat wel kunnen vinden? Zeker als ze niet te zien krijgen wie je echt bent, maar omdat jij voornamelijk laat zien wat je denkt dat er verwacht wordt en wat misschien helemaal niet is wat mensen willen..quote:Snap dat dat voor veel mensen totaal onvoorstelbaar is, maar zo is het echt. Kortom: ik moet leuker zijn (niet leuker voordoen) door als mens te groeien. En daar zoek ik dus een weg naartoe.
Wat vindt je leuk aan jezelf? Wat zijn je usp's?
Als je zelfbeeld echt voldoende op orde is, dan geef je niet op omdat je jezelf kansen (op iets anders) gunt..quote:[..]
Had jij het niet opgegeven?
Ik ben daar blijkbaar niet zo goed in.quote:
Ja, een beetje wel ja. Herken ook zeker dat ik mij niet altijd de kapitein van mijn eigen schip des levens waar. Maar durf pas sinds een tijdje een beetje te kiezen voor wat ik wil. Sommige dingen kom je echter niet onderuit en kun je moeilijk snel afkappen. Ben daar wel mee bezig, ook om tijd te maken voor ontwikkelen, nadenken, leren, daten etc.quote:
Dat klinkt passief, alsof het je overkomt en niet als een bewuste keuze..
Eens. Kortom: effectiever worden. Punt is alleen dat ik niet goed weet waar te beginnen als plan A (zoals nu het geval is) niet helpt. Ben erg zoekende naar die eerste ankers/zekeringspunten op weg naar een betere "ik".quote:
Snap deze insteek wel, maar je inzet is niet zozeer wat ter discussie staat. Dat is de effectiviteit waar je nu aan voorbij gaat.
Hier zitten we dan fundamenteel anders in. Ik meet mijn zelfbeeld namelijk niet af aan wat anderen daar van vinden of hoe goed anderen het mij kunnen vinden. Dat is de buitenwereld, en die kan ik prima scheiden van wat ik er van vind dat anderen het kennelijk niet goed met mij kunnen vinden. Of anders gezegd: ik twijfel niet aan mijn andere kernkwaliteiten doordat ik geen sociaal leven heb. Mijn welbevinden "lijdt" er wel iets onder, maar dat is dan ook een andere vraag.quote:
Net zoals bovenstaande niet voor je eigen tijd kiezen, zie ik ook hier een aanwijzing dat je zelfbeeld wellicht toch niet zo positief is als je wil doen voorkomen.
Je laatste zin is moeilijk interpreteerbaar. Je hebt op zich gelijk over "die tools in handen geven". Dat betekent echter wel dat ik dus mentaal iets ontbeer wat die mijnheer of mevrouw mij kan aanreiken, maar waarvan ik te stom ben om het niet te zien (wat bijkans elke ander mens wel redelijk zelfstandig lukt). Voelt dus weer als intellectueel falen. Zal mijzelf daar doorheen ploegen, maar gevoelens van scepsis helemaal uitschakelen is lastig. Dat is een ervaring van een week training persoonlijk leiderschap (dus geen aanname) waarbij ik het idee had niet voor "vol" aangezien te worden, en al helemaal niet als een gelijke. Op het moment dat mensen mij gaan betuttelen ben ik mentaal (en meestal fysiek ook) pleite. Zelfs als iemand dan wel op een goed spoor zit wil ik ze de voldoening niet gunnen dat ze mij geestelijk van mijn stuk kunnen krijgen.quote:
Je gaat voor werk toch ook niet op cursus bij iemand die het puur voor de liefdadigheid doet? Die persoon verdient geld om jou de tools in handen te geven om verder te kunnen komen en dat zou je nr 1 motivatie moeten zijn. Niet dat er zogenaamd geen enkele psych zou zijn die niet voor meer dan alleen de centjes begripvol zit te knikken, want dat klinkt echt als een aanname die je lekkerder in die zogenaamde comfort zone vergoelijkt.
Out of the blue... geloof jij dat iedereen leerbaar is tot op het punt van "goed genoeg"? Of bestaat er in jouw wereld ook een mogelijkheid dat het voor sommigen gewoon niet is weggelegd? geen sarcasmequote:
Eens, maar als je constateert dat je er niet komt en vast blijft lopen, dan is het ook heel volwassen om jezelf beter te gaan leren redden met behulp van een psych.
Mooie woorden. #overdenkt#quote:
Maar beide zijn wel mooie stapjes om eens verder te durven kijken om je beeld te toetsen en daarmee gun je jezelf wel een kans om iets anders te kunnen ervaren. (Mits je voldoende openstaat, dat wel)
Ik twijfel of je begreep wat ik met die uitspraak bedoelde... Denk namelijk dat van de 100 mensen verreweg de meesten liever de suave, gladde entertainer hebben dan de kansloze, sociaal-onhandige prutser. More power to you als dat bij jou anders is, maar in de echte wereld kiezen mensen bijkans altijd voor de (sociaal) succesvolle.quote:
Als het echt zo ver komt ga je gewoon met eentje beginnen, want baby steps enzo.
Ja, dat is vast waar. Alleen denk ik, of beter gezegd misschien, voel ik dat zowel kern als buitenkant niet voldoende zijn voor de rest van de mensheid. Met mijn ervaringen kán ik namelijk niet anders dan dat constateren, hoezeer ik mijzelf ook voorhoud "best oké" te zijn.quote:
Daarop voortbordurend, misschien een stukje zelfbescherming? Want als ze die schil afwijzen dan kun je dat misschien iets makkelijker naast je neerleggen dan wanneer iemand je kern nadert en het dan niet loopt zoals je wil of hoopt. Een soort economische stand, waarbij je je hoofd niet echt op het hakblok legt. Dan zou het misschien eerder een schild zijn dan een schil..
Helemaal waar. Ik schakel tussen een kern (als ik alleen ben bijv., of af en toe onder invloedquote:
Dit zouden we ook best tekenend kunnen zien, de discrepantie tussen de kern en schil. Alsof je twee persona hebt. De functionerende en de observerende.
) en meerdere andere buitenkanten, afhankelijk van waar de situatie om vraagt:• gezellig, verbindend en hulpvaardig bij familie;
• zeer vriendelijk, professioneel en zo min mogelijk fouten maken in een zakelijke setting en;
• vriendelijk, stil, observerend, afstandelijk en afhoudend bij vreemdelingen, overweldigende sociale situaties etc.
Soms is dat heel verwarrend om die verschillende karakters in de lucht te houden wanneer meerdere sociale "cirkeltjes" door elkaar gaan lopen: familie die eens op de zaak langs komt, verenigingsmensen die je treft bij familie etc. En dan moet je die karakters zo vormgeven dat niemand het vreemd vindt hoe je je gedraagt.
Voor mij is dit stukje niet begrijpelijk. Que?quote:
Het realistische is denk ik wel een discussie waard, gezien de reacties van meerdere personen in dit topic alleen al terugleest. Tuurlijk, lettertjes, persoonlijke interpretaties tussen de regels doorlezen ditdat, maar het is wel een vorm van toetsing en die meteen afdoen past wel in een zeker patroon..
Wat ik wil, is wat anderen ongeveer hebben: een paar vrienden, af en toe leuke dingen doen, niet alleen zijn bij jaarlijkse "hoogtepunten" en misschien ooit nog wel eens een leuk vriendinnetje en hééééééél misschien (maar wellicht is dat hopen op teveel) een paar kinderen.quote:
Die constatering op zich zegt geen fuck, want de norm zijn anderen en de hoofdrol zou moeten zijn voor wat jij wil en niet wat anderen al dan niet hebben.
Mijn wens wijkt m.i. niet zo heel sterk af van wat anderen willen (daarom heet het ook "norm" hè
) Je eerste zin mist een werkwoord...quote:
Waarom zou je afstotelijk en onaantrekkelijk niet per sé negatief aan jezelf?
Je bewoording is subjectief in mijn ogen, want objectief zou zijn dat de effectiviteit van je inspanningen niet optimaal is. Om het even zakelijker te verwoorden, dat je roi te laag ligt voor je gevoel hoeft niet te zeggen dat jij als mens niet voldoet. T
Subjectief, subjectief, ik verbind er geen consequenties aan. Feit is dat als mensen je wél aantrekkelijk vinden (romantisch of platonisch) dan ben je niet alleen. Dat ben ik wel. Ergo, ik niet aantrekkelijk. Dat vind ik op zich geen negatief iets, alleen de symptomen die onaantrekkelijkheid met zich meebrengt (isolatie, eenzaamheid, uitsluiting) vind ik wel vervelend.
Als je ROI niet groot genoeg is, tja, dan is het dus een kwestie van foute marketing of van een intrinsiek slecht product. En ik weet oprecht niet welke van de twee ik ben, en weet ook niet of ik dat wel wíl weten.
Zie hierboven. Maar misschien is dat teveel gevraagd: ik denk dat mijn doel voor 2016 daarom is dat ik zo aantrekkelijk, leuk en interessant moet worden dat ik ten minste één vriend kan maken. Geen idee of ik dat kan, of dat ik daar klaar voor ben, maar als zelfs dat geen reëel doel kan zijn kan ik er beter mee stoppen.quote:
Hoe zij jezelf als geslaagd(er) kunnen zien?
Je precieze vraag is waar dat vertrouwen zit. Ehm, dat voel ik gewoon zo. Kan niet verder onderbouwen waar dat dan precies zit, maar heb sommige mensen misschien best wel wat te bieden. Of zij dat ook zo ervaren is maar heel erg de vraag (op dit moment dus niet).quote:
Waarom is dit een check? Waar zit 'm dat vertrouwen in dat je wel wat te bieden hebt?
Conformation bias... misschien is dat waar. Ik zie/ervaar weinig positieve signalen van anderen en ik sluit niet uit dat ze er wel zijn. Maar wil jij dan ook s.v.p. niet uitsluiten dat ze er écht niet zijn?quote:
Kort door de bocht denk ik toch je zelfbeeld als basis. Je kan dingen heel rationeel benaderen en dat lijkt alsof je zakelijk en sec the facts neerlegt, maar die stelligheid kan best een beetje vastgeroeste confirmation bias zijn waarin je weinig ruimte over hebt of laat voor een andere perceptie.
Roept nog wat op, ook gezien laatste stukje van de op, want het klinkt allemaal behoorlijk als vanuit je hoofd komend. Hoe zit het met je lijf en in je vel? Doe je dingen, bijvoorbeeld een sport, om eens uit je hoofd en in je lijf te komen?
Ja, ik doe dingen
Sport redelijk wat (ook weer iets waar ik mijzelf te weinig tijd voor gun); (race)fiets veel, loop hard en ga netjes fitnessen. Ben een kleine 20 kilo lichter dan 3 jaar geleden. Nog niet helemaal waar ik moet wezen, en het gaat niet zo snel als ik wil, maar wel redelijk op de goede weg. Sporten kan ik wel van genieten. Omdat ik alleen ben, kan ik lastig op vakantie gaan om te ontspannen, dat voelt niet natuurlijk aan. In mijn vrije week ga ik dus graag met de fiets op pad, of ben ik aan het reizen met vliegtuig, bus en/of auto. Zo lang ik maar onderweg ben voelt vakantie niet ongemakkelijk.
Beetje een semantische discussie. De TT had ook kunnen zijn "Een beter mens worden en/of een voor de buitenwereld aantrekkelijkere persoon worden?". Netto-effect is precies hetzelfde. En zo zwart/wit is het wel. Iemand vindt je óf leuk, óf iemand vindt je niet leuk. Zonder nu erg in de ad hominem-retoriek te belanden... jij hebt vast een geslaagde relatie, een leuk kind/kinderen en een prima sociaal leven? Net zoals ik mij moeilijk voor kan stellen hoe dat is, zo weet jij (met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid) niet wat het is om met de nek aangekeken te worden. Er niet bij te horen en een sociale verschoppeling te zijn. Niet eens een jij-bak, maar eigenlijk een vraag...quote:
Misschien kun je eens nadenken over het verschil tussen iemands gedrag niet leuk vinden en iemand als mens niet leuk vinden. Zeker gezien jouw schil(d) het overdenken waard denk ik, want ook al voelt je praktijk ongetwijfeld anders, zo zwart/wit is het niet..
Herhaling:quote:
Als jij jezelf niet leuk genoeg vindt, hoe moet een ander dat wel kunnen vinden? Zeker als ze niet te zien krijgen wie je echt bent, maar omdat jij voornamelijk laat zien wat je denkt dat er verwacht wordt en wat misschien helemaal niet is wat mensen willen..
• Ik vind mijzelf wél leuk genoeg;
• Anderen vinden mij niet leuk genoeg;
• Ik vind het niet leuk dat anderen mij niet leuk genoeg vinden;
• Ik moet ervoor zorgen dat anderen mij wél leuk genoeg vinden;
• Situationele karakters zijn niet goed genoeg, écht karakter (heb ik tot een jaar of 10/11 wel gehad denk ik) is ook niet goed genoeg.
Kortom: óf de situationele ego's óf het echte ego moet aantrekkelijker worden. Vraag is: wat moet je doen om geaccepteerd te worden door anderen? Dit streven nog meer gecomprimeerd samenvatten lukt denk ik niet.
Poe... loyaal, relatief intelligent, punctueel, scherpe humor, groot verantwoordelijkheidsbesef, geen push-over, doen wat je zegt, niet liegen om aardig gevonden te worden, organisatorisch sterk, altijd een woord over voor een ander...quote:
Wat vindt je leuk aan jezelf? Wat zijn je usp's?
Mijn zelfbeeld is realistisch. Dat ik één specifiek "schot" niet heb gewaagd juist ómdat dat zelfbeeld realistisch is (in dit geval: geen gelijkwaardige match) lijkt mij alleen maar goed. Had ik een te positief zelfbeeld gehad, hadden we de interactie misschien voortgezet en was dit later alsnog verkeerd gegaan. Maar waar hebben we het over?! Één date die ik vroegtijdig heb afgekapt. Jij hebt nooit iets gedaan in het belang van een ander en daarbij een positief kortetermijneffect voor jezelf opgeofferd? Mijn reactie was overigens gericht tegen LadyOracle die liep te katten dat ze het opgaf en vervolgens tóch weer aanhaakt.quote:
Als je zelfbeeld echt voldoende op orde is, dan geef je niet op omdat je jezelf kansen (op iets anders) gunt..
Resumerend: wederom dank voor je input.
Mijn concrete plannen voor 2016 (de goede voornemens vallen vroeg dit jaar
):• Meer tijd voor (langer) sporten;
• Vrijwilligerswerk afbouwen;
• Kijken of ik een intake wil met een psych;
• Reisje maken;
• Werk/privé beter verdelen;
• Meer lezen.
En nu dus nog iets concreets om vrienden te vinden
[ Bericht 0% gewijzigd door Sturmic op 21-12-2015 22:43:53 ]
Heb je ooit al eens op de man of vrouw af gevraagd wat er dan zoal niet leuk zou zijn aan jou?quote:Herhaling: ik vind mijzelf wél leuk genoeg. Anderen vinden mij niet leuk genoeg. Ik vind het niet leuk dat anderen mij niet leuk genoeg vinden. Ik moet ervoor zorgen dat anderen mij wél leuk genoeg vinden. Situationele karakters zijn niet goed genoeg, échte karakter (heb ik tot een jaar of 10/11 wel gehad denk ik) is ook niet goed genoeg. Kortom: of de situationele ego's of het echte ego moet aantrekkelijker worden. Vraag is: wat moet je doen om geaccepteerd te worden anderen?
Dit streven nog meer gecomprimeerd samenvatten lukt denk ik niet.
Als je eenmaal weet wat de algemene indruk is die je overbrengt, dan weet je waar je eventueel zou kunnen zoeken.
Mooi, bewustwording is de eerste stap. Hoe uit het zich dat je een beetje gaat kiezen voor wat jij wil?quote:
[..]
Ja, een beetje wel ja. Herken ook zeker dat ik mij niet altijd de kapitein van mijn eigen schip des levens waar. Maar durf pas sinds een tijdje een beetje te kiezen voor wat ik wil. Sommige dingen kom je echter niet onderuit en kun je moeilijk snel afkappen. Ben daar wel mee bezig, ook om tijd te maken voor ontwikkelen, nadenken, leren, daten etc.
Denk dat een stukje ligt in de conclusies die je verbindt je aan bepaalde resultaten, die je zelf logisch vindt maar dat niet hoeven te zijn. Dat vertekent je beeld jammer genoeg onnodig, want je zou het ook sec kunnen houden bij een dit werkt niet in plaats van ik ben niet goed genoeg. Hangt ook samen met de ruimte die je een ander geeft, maar daarover zo meer..quote:[..]
Eens. Kortom: effectiever worden. Punt is alleen dat ik niet goed weet waar te beginnen als plan A (zoals nu het geval is) niet helpt. Ben erg zoekende naar die eerste ankers/zekeringspunten op weg naar een betere "ik".
Deze insteek snap ik wel, maar ik ga er niet in mee. Ik juich het graag toe dat men onafhankelijk wat eigenwaarde heeft, maar in mijn ogen schiet je te ver door. Je mening is zo belangrijk, dat die van anderen er eigenlijk niet meer toe doen op basis van behaalde resultaten. Echter trek je die conclusies zonder dat je daadwerkelijke motivaties weet en dat trek je zonder pardon volledig op wie je bent. Niet zo handig als je dat niet tot nauwelijks laat zien, omdat je je enigszins anders voordoet en de kant van de ander er sowieso volledig uit lijkt te laten..quote:[..]
Hier zitten we dan fundamenteel anders in. Ik meet mijn zelfbeeld namelijk niet af aan wat anderen daar van vinden of hoe goed anderen het mij kunnen vinden. Dat is de buitenwereld, en die kan ik prima scheiden van wat ik er van vind dat anderen het kennelijk niet goed met mij kunnen vinden. Of anders gezegd: ik twijfel niet aan mijn andere kernkwaliteiten doordat ik geen sociaal leven heb. Mijn welbevinden "lijdt" er wel iets onder, maar dat is dan ook een andere vraag.
Je lijkt er liever vanuit te gaan dat je negatieve vooroordeel waar is dan dat een ander je een tegendeel zou kunnen bewijzen. Dan geef je zowel die ander als jezelf geen kans..quote:[..]
Je laatste-zin is moeilijk interpreteerbaar.
Het is reuzestom om shit niet alleen te kunnen fixen ja, maar dat overkomt vrijwel iedereen wel eens ook al wil je liever vasthouden aan je eigen beeld. Kan ook iets zeggen over in hoeverre je überhaupt open staat voor een ander z'n ervaringen enzo.quote:Je hebt op zich gelijk over "die tools in handen geven". Dat betekent echter wel dat ik dus mentaal iets ontbeer wat die mijnheer of mevrouw mij kan aanraken, maar waarvan ik te stom ben om het niet te zien (wat bijkans elke ander mens wel redelijk zelfstandig lukt).
Je bent mentaal niet minder als je hulp vraagt, probeer het anders meer te zien als onderhoud ofzo.
Je intellect hoeft geen kut te zeggen over emoties, menselijk contact en het met beide om kunnen (leren) gaan. Misschien moet je dan ook niet proberen je scepsis uit te schakelen, maar eens kijken of je daar anders mee om zou kunnen gaan. Het wat meer kunnen aanzien voor wat het is en het daar ook een beetje bij kunnen laten, zodat het wat meer achtergrond wordt in plaats van een overheersende basis..quote:Voelt dus weer als intellectueel falen. Zal mijzelf daar doorheen ploegen, maar gevoelens van scepsis helemaal uitschakelen is lastig.
Kreeg je dit als feedback? Heb je ook feedback gekregen op dingen als toegankelijk- en benaderbaar- en/of afstandelijkheid enzo?quote:Dat is een ervaring van een week-training persoonlijk leiderschap (dus geen aanname) waarbij ik het idee had niet voor "vol" aangezien te worden, en al helemaal niet als een gelijke.
Hopelijk heb je zo een strijd niet met je psych, als je die stap gaat zetten. Die zit er namelijk om jou te ondersteunen en niet om je te betuttelen. Dat een en ander confronterend kan zijn, daar ga je denk ik niet aan ontkomen, maar dat is natuurlijk niet als aanval bedoelt..quote:Op het moment dat mensen mij gaan betuttelen ben ik mentaal (en meestal fysiek ook) pleite. Zelfs als iemand dan wel op een goed spoor zit wil ik ze de voldoening niet gunnen dat ze mij geestelijk van mijn stuk kunnen krijgen.
Dit is niet out of the bluequote:[..]
Out of the blue... geloof jij dat iedereen leerbaar is tot op het punt van "goed genoeg"? Of bestaat er in jouw wereld ook een mogelijkheid dat het voor sommigen gewoon niet is weggelegd? geen sarcasme
Ik ben cynisch genoeg om te denken dat er ook zat mensen zijn die eigenlijk helemaal niet willen verbeteren, maar liever gewoon zeiken en/of verantwoording afschuiven.
Zo eentje ben jij er niet volgens mij, want je wil verbetering en bent prestatiegricht. Niet zozeer de leerbaarheid, maar het anker wat jij als voldoende veilig kan ervaren om jezelf en anderen een beetje ruimte te gunnen voor iets anders dan je meent te weten is meer jouw hangijzer denk ik. Aanname, I know..
Groot compliment, dat het je aan het denken zet. Dank je wel.quote:[..]
Mooie woorden. #overdenkt#
Ja, ik ben een eckte powervrouw. Begreep het wel ja, maar koos ervoor om daar niet in mee te gaan. Het is een soort drempel opwerpen en daar heb je gewoon niet zoveel aan. Natuurlijk, je kan het allemaal heel realistisch vinden, maar zonder de hoop op of de romantiek van de ruimte voor het individu zijn we allemaal een beetje kansloos.quote:[..]
Ik twijfel of je begreep wat ik met die uitspraak bedoelde... Denk namelijk dat van de 100 mensen verreweg de meesten liever de suave, gladde entertainer hebben dan de kansloze, sociaal-onhandige prutser. More power to you als dat bij jou anders is, maar in de echte wereld kiezen mensen bijkans altijd voor de (sociaal) succesvolle.
Je zelfbeeld is goed, maar je moet jezelf voorhouden best ok te zijn. Klinkt een beetje tegenstrijdig, al snap ik dat je behaalde resultaten best overtuigend kunnen zijn. Maar nogmaals, je lijkt het puur af te rekenen op wie bent en wat je deed, zonder ook maar te overwegen wat voor andere factoren er mee zouden kunnen spelen en dat is echt niet zo logisch als je denkt.quote:[..]
Ja, dat is vast waar. Alleen denk ik, of beter gezegd misschien, voel ik dat zowel kern als buitenkant niet voldoende zijn voor de rest van de mensheid. Met mijn ervaringen kán ik namelije niet anders dan dat constateren, hoe zeer ik mijzelf voorhoud "best oké" te zijn.
Kleine kanttekeing: waar jij denkt of vindt dat de situatie om vraagt..quote:[..]
Helemaal waar. Ik schakel tussen een kern (als ik alleen ben bijv., of af en toe onder invloed
Hoe gaat die verbindendheid in z'n werk bij je familie?quote:- gezellig, verbindend en hulpvaardig bij familie;
Die laatste is echt toetsbaar, maar vriendelijk en professionaliteit hangen ook samen met hoe een ander het ervaart. Hoe is de feedback bij beoordelings- en voortgangsgesprekken eigenlijk?quote:- zeer vriendelijk, professioneel en zo min mogelijk fouten maken;
Het stille, observerende en zeker afstandelijk en afhoudend kunnen nog weleens als minder uitnodigend worden ervaren door een ander..quote:- vriendelijk, stil, observerend, afstandelijk en afhoudend bij vreemdelingen, overweldigende sociale situaties etc.
Misschien omdat het nog echt rollen zijn en je ze nog niet echt kan ervaren als gewoon een onderdeel van wie je bent, wat het wellicht iets logischer en relaxter zou kunnen maken..quote:Soms is dat heel verwarrend om die verschillende karakters in de lucht te houden wanneer meerdere sociale "cirkeltjes" door elkaar gaan lopen: familie die eens op de zaak langs komt, verenigingsmensen die je treft bij familie etc. En dan moet je die karakters zo vormgeven dat niemand het vreemd vindt hoe je je gedraagt.
Wel een beetje nieuwsgierig hoe je dan reageert als familie langs komt op de zaak. Hoe moet ik dat voor me zien? Dat je wel die normale gezelligheid wil laten zien, maar het niet durft te tonen omdat het (nog) niet bij je werkpersona past in jouw ogen (met oog op collega's meningen enzo)?
De mening van anderen die je gewoon naast je neerlegt. Ook al gebeurt het in een topic als deze op basis van wat lettertjes en persoonlijke interpretaties enzo, je lijkt het vrij rigide af te doen als onmogelijk dat jouw perceptie niet optimaal zou zijn en minimaal open te staan voor de opvatting van anderen die afwijken van het jouwe. Dat kan best tekenend zijn voor enig spaaklopen qua communicatie met anderen..quote:[..]
Voor mij is dit stukje niet begrijpelijk. Que?
Het ging me er dan ook niet zozeer om dat wat je wil af zou wijken van de norm, maar dat je het wil omdat jij dat wil en niet omdat het de norm is zeg maar..quote:[..]
Wat ik wil, is wat anderen ongeveer hebben: een paar vrienden, af en toe leuke dingen doen, niet alleen zijn bij jaarlijkse "hoogtepunten" en misschien ooit nog wel eens een leuk vriendinnetje en hééééééél misschien (maar wellicht is dat hopen op teveel) een paar kinderen.
Mijn wens wijkt m.i. niet zo heel sterk af van wat anderen willen (daarom heet het ook "norm" hè
Vergeef me asjeblieft, daar moest vinden nog bij..quote:[..]
Je eerste zin mist een werkwoord...
Je weet anders best over te komen, alsof je een intrinsiek slecht product zou zijn voor de rest van de mensheid ofzo. De foute marketing lijkt me behoorlijk evident op basis van het gebrek aan kennis over je doelgroep. Je weet niet hoe ze echt denken, vult in wat je denkt dat ze nodig hebben en laat dusdanig weinig ruimte dat het niet heel moeilijk is voor een ander om te denken dat je er ook eigenlijk niet zoveel behoefte dan wel interesse in hebt. Je kijkt puur naar het resultaat en daar hang je een beperkte conclusie aan alsof het de algehele waarheid is.quote:Subjectief, subjectief, ik verbind er geen consequenties aan. Feit is dat als mensen je wél aantrekkelijk vinden (romantisch of platonisch) dan ben je niet alleen. Dat ben ik wel. Ergo, ik niet aantrekkelijk. Dat vind ik op zich geen negatief iets, alleen de symptomen die onaantrekkelijkheid met zich meebrengen (isolatie, eenzaamheid, uitsluiting) vind ik wel vervelend.
Als je ROI niet groot genoeg is, tja, dan is het dus een kwestie van foute marketing of van een intrinsiek slecht product. En ik weet oprecht niet welke van de twee ik ben, en weet ook niet of ik dat wel wíl weten.
Ik denk dat je beter kan herformuleren naar iemand vinden waar je mee kan klikken. In plaats van de ik-modus meer focussen op een wij-modus en zoeken naar overeenkomsten waarop je kan bonden.quote:[..]
Zie hierboven. Maar misschien is dat teveel gevraagd: ik denk dat mijn doel voor 2016 daarom is dat ik zo aantrekkelijk, leuk en interessant moet worden dat ik ten minste één vriend kan maken. Geen idee of ik dat kan, of dat ik daar klaar voor ben, maar als zelfs dat geen reëel doel kan zijn kan ik er beter mee stoppen.
Die laatste is belangrijk ja. Hoe zou zowel jij als een ander dat kunnen ervaren?quote:[..]
Je precieze vraag is waar dat vertrouwen zit. Ehm, dat voel ik gewoon zo. Kan niet verder onderbouwen waar dat dan precies zit, maar heb sommige mensen misschien best wel wat te bieden. Of zij dat ook zo ervaren is maar heel erg de vraag (op dit moment dus niet).
Houdt je van bordspellen bijvoorbeeld?
Voor mijn gevoel ben ik je aan het uitdagen om uit je routine te denken, maar dat hoeft geen kut te zeggen over hoe jij het ervaart natuurlijk. Het is geenszins mijn bedoeling om dingen volkomen uit te sluiten, maar check gerust mijn pohi als je twijfelt aan mijn stokpaardje om mensen aan het denken te zetten over wat ze zelf al dan niet eens anders zou kunnen proberen op te vatten of te overdenken of zelfs anders te handelen enzo..quote:[..]
Conformation bias... misschien is dat waar. Ik zie/ervaar weinig positieve signalen van anderen en ik sluit niet uit dat ze er wel zijn. Maar wil jij dan ook s.v.p. niet uitsluiten dat ze er écht niet zijn?
Mooiquote:Ja, ik doe dingen
Sport redelijk wat (ook weer iets waar ik mijzelf te weinig tijd voor gun); (race)fiets veel, loop hard en ga netjes fitnessen.
Volgens mij heb je op FB groepen als loopmaatjes gezocht, dat is misschien een idee om te proberen? Ik hang hier eigenlijk nooit in het sportforum rond, maar ik weet wel dat er de nodige fokkers (race)fietsen en hardlopen en dat soms ook met elkaar doen. Je zou kunnen kijken of je daar misschien aansluiting kan vinden? Bijvoorbeeld in een wedstrijdtopic, dat men weet wie daar mee doet of misschien zelfs af kunnen spreken samen te doen ofzo?
Goed man en zeker blijven genietenquote:Ben een kleine 20 kilo lichter dan 3 jaar geleden. Nog niet helemaal waar ik moet wezen, en het gaat niet zo snel als ik wil, maar wel redelijk op de goede weg. Sporten kan ik wel van genieten.
Waarom is dat? Zit er een verschil in aanspraak tussen het onderweg zijn of ligt het misschien aan wat anders?quote:Omdat ik alleen ben, kan ik lastig op vakantie gaan om te ontspannen, dat voelt niet natuurlijk aan. In mijn vrije week ga ik dus graag met de fiets op pad, of ben ik aan het reizen met vliegtuig, bus en/of auto. Zo lang ik maar onderweg ben voelt vakantie niet ongemakkelijk.
En heb je weleens een groepsreis overwogen? In een backpackershostel gezeten ofzo?
Ik begrijp dat dit in jouw ogen zo lijkt, maar de tt geheel terzijde gaat deze vlieger niet zo voor mij op.quote:[..]
Beetje een semantische discussie. De TT had ook kunnen zijn "Een beter mens worden en/of een voor de buitenwereld aantrekkelijkere persoon worden?". Netto-effect is precies hetzelfde.
Misschien is het omdat ik zo een warmbloedige vrouw ben ofzo, maar ik kan prima iemand niet leuk vinden en er toch iets enigszins gezelligs of nuttigs mee doen in bepaalde situaties. Daarnaast kan ik ook leuke mensen echt heel kut vinden. Zo zwart/wit is het dus niet voor iedereen.quote:En zo zwart/wit is het wel. Iemand vindt je óf leuk, óf iemand vindt je niet leuk.
Blij dat je het als een vraag stelt en niet als aanname, want dan had je me het idee gegeven dat het je toch geen kut interesseert en het puur is ter illustratie van jouw geschetste plaatje. Maar nee, zo perfect is het allemaal niet en ik weet ondanks dat ik niet in jouw situatie zit heel goed hoe eenzaamheid, isolatie en uitsluiting voelen. Er zijn meer situaties waarin dergelijke gevoelens kunnen spelen, maar ik vind het niet zo sjiek om in andermans topic over mijn eigen struggles te gaan posten alsof het een soort wedstrijd is ofzo..quote:Zonder nu erg in de ad hominem-retoriek te belanden... jij hebt vast een geslaagde relatie, een leuk kind/kinderen en een prima sociaal leven? Net zoals ik mij moeilijk voor kan stellen hoe dat is, zo weet jij (met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid) niet wat het is om met de nek aangekeken te worden. Er niet bij te horen en een sociale verschoppeling te zijn. Niet eens een jij-bak, maar eigenlijk een vraag...
Ik mag ook graag denken dat ik niet per sé in dezelfde situatie hoef te hebben gezeten om toch enigszins van nut te kunnen zijn. Dat is niet alleen omdat ik mezelf graag op de borst wil kloppen voor mijn vermeende inlevingsvermogen, maar ook omdat ik denk dat begrijpen en begrip twee verschillende dingen zijn. Lotgenotencontact kan fijn zijn qua herkenning enzo, maar het is zonde om daarop blind te staren. Zeker als het niet zo vaak voor zou komen enzo, verkleint het de poel van potentiëlen die het zouden kunnen snappen. Begrip kan ook fijn en nuttig zijn, misschien zelfs nuttiger vanwege de andere invalshoek. Nu ben ik niet zo van de kusjekroelposts, houd ik misschien iets teveel van chargeren en alles, maar dat ik een directe botterik kan zijn wil niet zeggen dat ik geen begrip heb ofzo. Ik probeer een en ander graag gewoon een beetje praktisch te houden enzo..
Jezelf leuk genoeg vinden klinkt wat haaks op het schil(d) met bijbehorende rollen en dat je denkt dat je sommige mensen misschien wel iets te bieden zou hebben.quote:[..]
Herhaling: ik vind mijzelf wél leuk genoeg. Anderen vinden mij niet leuk genoeg.
Nog even afgezien van dat mensen hoogstens je gedrag niet leuk genoeg vinden, omdat je niet laat zien wie je bent. Misschien is het gewoon niet zo leuk dat jij voor hen loopt te bepalen wat ze zogenaamd zouden willen zien en voelen zij een soort afstand en/of de rol die je staat te spelen? Kan iets zeggen over in hoeverre jij openstaat voor een ander en diens ervaringen..
Om nog maar niet te spreken dat bepaalde dingen kunnen veranderen, zoals mensen in het algemeen en hun meningen in het bijzonder. Misschien mis je een dergelijke ontwikkeling wat makkelijker als je anderen op afstand houdt en je vasthoudt aan het oude patroon omdat je denkt dat men je nu eenmaal niet moet en dat patroon is wat men verwacht cq wil.
Misschien eerst jezelf accepteren, zodat je die kan laten zien ofzo?quote:Ik vind het niet leuk dat anderen mij niet leuk genoeg vinden. Ik moet ervoor zorgen dat anderen mij wél leuk genoeg vinden. Situationele karakters zijn niet goed genoeg, échte karakter (heb ik tot een jaar of 10/11 wel gehad denk ik) is ook niet goed genoeg. Kortom: of de situationele ego's of het echte ego moet aantrekkelijker worden. Vraag is: wat moet je doen om geaccepteerd te worden anderen?
Ondanks dat het natuurlijk geen vergelijkingsmateriaal is zo, ben ik toch benieuwd wat je echte karakter was en wat het verschil is ten opzichte van nu en van je omgeving.
Ik zou je aannemenquote:[..]
Poe... loyaal, relatief intelligent, punctueel, scherpe humor, groot verantwoordelijkheidsbesef, geen push-over, doen wat je zegt, niet liegen om aardig gevonden te worden, organisatorisch sterk, altijd een woord over voor een ander...
Wat zou je schrijven op een profiel voor vriendschap en/of dating?
[/mening]quote:[..]
Mijn zelfbeeld is realistisch.
Sorry, ik dacht dat het over algemeen ging en niet dit specifieke shot in het bijzonder. My bad..quote:Dat ik één specifiek "schot" niet heb gewaagd is juist ómdat dat zelfbeeld realistisch is (in dit geval: geen gelijkwaardige match) lijkt mij alleen maar goed.
Waarom zou je een te positief zelfbeeld moeten hebben om de interactie voort te zetten?quote:Had ik een te positief zelfbeeld gehad, hadden we de interactie voortgezet en was dit later alsnog verkeerd gegaan.
En wat bedoel je met verkeerd gaan in dit voorbeeld?
Over een praktijkvoorbeeld. Ik heb ontieglijk veel dingen gedaan waarbij ik shit voor mezelf heb opgeofferd in het vermeend belang van een ander en achteraf vond ik het best pijnlijk om te merken dat dit niet zo zwat/wit was als ik dacht of misschien zelfs gehoopt had.[/projectiemuch]quote:Maar waar hebben we het over?! Één date die ik vroegtijdig heb afgekapt. Jij hebt nooit iets gedaan in het belang van een ander en daarbij een positief kortetermijneffect voor jezelf opgeofferd?
Ik ben een beetje te bemoeizuchtig soms, maar ik durf wel te stellen dat ze het goed bedoelt en ik ook..quote:Mijn reactie was overigens gericht tegen LadyOracle die liep te katten dat ze het opgaf en vervolgens tóch weer aanhaakt.
Nogmaals graag gedaanquote:Resumerend: wederom dank voor je input. Mijn concrete plannen voor 2016 (de goede voornemens vallen vroeg dit jaar
- Meer tijd voor (langer) sporten;
- Vrijwilligerswerk afbouwen;
- Kijken of ik een intake wil met een psych;
- Reisje maken;
- Werk/privé beter verdelen;
- Meer lezen.
En nu dus nog iets concreets om vrienden te vinden
Als je naar een psych gaat kijken is het misschien een idee om te focussen op ervaring in RET( rationeel emotieve therapie) en schematherapie. Vanwege het wat (pro-)actievere karakter en wellicht ook wat concretere kapstokje voor inzicht enzo, dat het je wat minder snel te zweverig of te betuttelend in de oren klinkt.
En ga het 25+ meettopic eens in de gaten houden bij de centrale topics, wie weet zit er wat voor je tussen.
Updates worden zeer gewaardeerd trouwens, fijne feestdagen alvast en succes!
Waarom heb je op het werk en bij de vereniging eigenlijk een ander karakter als met de familie? Kun je deze karakters niet wat meer gelijk krijgen?quote:
Helemaal waar. Ik schakel tussen een kern (als ik alleen ben bijv., of af en toe onder invloed ) en meerdere andere buitenkanten, afhankelijk van waar de situatie om vraagt:
• gezellig, verbindend en hulpvaardig bij familie;
• zeer vriendelijk, professioneel en zo min mogelijk fouten maken in een zakelijke setting en;
• vriendelijk, stil, observerend, afstandelijk en afhoudend bij vreemdelingen, overweldigende sociale situaties etc.
Soms is dat heel verwarrend om die verschillende karakters in de lucht te houden wanneer meerdere sociale "cirkeltjes" door elkaar gaan lopen: familie die eens op de zaak langs komt, verenigingsmensen die je treft bij familie etc. En dan moet je die karakters zo vormgeven dat niemand het vreemd vindt hoe je je gedraagt.
Ik denk dat iedereen wel eens in een situatie heeft gezetten waar die minimaal sociaal niet gewenst was. Er zijn ook best veel mensen die gepest zijn. Met sommige mensen gaat het als ze volwassen zijn goed. Met sommige dan ook nog niet. Zelf ben ik denk ik alleen in de 2e van de middelbare gepest. Dit heb ik toen "opgelost" fysiek opgelost door gewoon een paar klappen te proberen uit te delen. Ik sloeg niet eens raak maar het was daarna wel over. Ik moet wel zeggen toen zat ik op het VBO daar hielp praten soms niet zoveel.quote:
Beetje een semantische discussie. De TT had ook kunnen zijn "Een beter mens worden en/of een voor de buitenwereld aantrekkelijkere persoon worden?". Netto-effect is precies hetzelfde. En zo zwart/wit is het wel. Iemand vindt je óf leuk, óf iemand vindt je niet leuk. Zonder nu erg in de ad hominem-retoriek te belanden... jij hebt vast een geslaagde relatie, een leuk kind/kinderen en een prima sociaal leven? Net zoals ik mij moeilijk voor kan stellen hoe dat is, zo weet jij (met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid) niet wat het is om met de nek aangekeken te worden. Er niet bij te horen en een sociale verschoppeling te zijn. Niet eens een jij-bak, maar eigenlijk een vraag...
Ik zelf heb trouwens wel echt verschillen in hoe leuk ik iemand vind. Van echt vervelend tot heel erg leuk. Het is niet ja of nee bij mij. Dit kan ook veranderen mensen kunnen leuker worden of minder irritant of juist de andere kant op.
Het lijkt me echt vreemd om sinds je 10/11 jaar oud bent niet meer jezelf te laten zien. Natuurlijk doe ik in een bepaalde context of groep wel iets anders maar het scheelt denk ik niet zoveel. Heb jij toen je 10/11 jaar oud was het roer omgegooid en werd je daarna minder of niet meer gepest? Of is er toen iets anders gebeurt?quote:
Herhaling:
• Ik vind mijzelf wél leuk genoeg;
• Anderen vinden mij niet leuk genoeg;
• Ik vind het niet leuk dat anderen mij niet leuk genoeg vinden;
• Ik moet ervoor zorgen dat anderen mij wél leuk genoeg vinden;
• Situationele karakters zijn niet goed genoeg, écht karakter (heb ik tot een jaar of 10/11 wel gehad denk ik) is ook niet goed genoeg.
Kortom: óf de situationele ego's óf het echte ego moet aantrekkelijker worden. Vraag is: wat moet je doen om geaccepteerd te worden door anderen? Dit streven nog meer gecomprimeerd samenvatten lukt denk ik niet.
Mooie doelen.quote:
Resumerend: wederom dank voor je input.
Mijn concrete plannen voor 2016 (de goede voornemens vallen vroeg dit jaar ):
• Meer tijd voor (langer) sporten;
• Vrijwilligerswerk afbouwen;
• Kijken of ik een intake wil met een psych;
• Reisje maken;
• Werk/privé beter verdelen;
• Meer lezen.
En nu dus nog iets concreets om vrienden te vinden
Wanneer je reisje gaat maken adviseer ik je om hostels te boeken i.p.v. hotels. Hier kom je veel meer mensen tegen die alleen reizen. Je maakt hier veel makkelijker contact met andere mensen. Het is nog een stuk goedkoper ook. Alleen de badkamer is vaak toch wel een stuk minder als in een hotel.
Fijn dat je goede voornemens hebt, maar het zijn de dagelijkse keuzes die je koers bepalen. Ben je vandaag een uur eerder opgestaan om meer tijd te maken voor het sporten? Ga je vandaag meer uren maken om te sparen voor een leuke reis?
Vandaag is een dag als ieder ander in 2016.
Nee, want aan wie kan ik zo'n verregaande vraag stellen dan, die én met enige kennis van zaken daarover kan spreken, én bij wie ik niet het risico loop het later in mijn gezicht terug te krijgen én waardoor ik mijn enige kans op een connectie met diegene al bij voorbaat verniel? Lijkt jou dat een goed plan?quote:
Heb je ooit al eens op de man of vrouw af gevraagd wat er dan zoal niet leuk zou zijn aan jou?
Ehm... ik ga door deze laatste alinea twijfelen of je nog een antwoord verwacht of niet... Om te beginnen wens ik je ook prettige kerstdagen, een hele fijne jaarwisseling en alle goeds in 2016 voor jou en de jouen.quote:
En ga het 25+ meettopic eens in de gaten houden bij de centrale topics, wie weet zit er wat voor je tussen.
Updates worden zeer gewaardeerd trouwens, fijne feestdagen alvast en succes!
Zal je aanvullende vragen/opmerkingen maar beantwoorden dan.
Verenigingswerk aan het terugschalen/stopzetten. Paar vrije dagen gepland in februari met een klein reisje er in.quote:
Mooi, bewustwording is de eerste stap. Hoe uit het zich dat je een beetje gaat kiezen voor wat jij wil?
Ben geen hork in het dagelijks leven (of althans, dat denk ik), maar als ik de mening en de acties van anderen (of beter gezegd, non-acties) direct op mijn eigenwaarde van invloed zou laten zijn, weet ik niet of ik überhaupt ooit iets had bereikt in het leven. Als ik mijn validatie moet halen uit anderen, kan ik er beter meteen een einde aan breien. Ben niet depressief o.i.d., maar je ziet in andere topic wat voor soort mensen (/mannen/jongetjes) er ontstaan als je alleen maar externe bevestiging wilt. Daar pas ik voor. Een beetje externe waardering is fijn, maar als dat kennelijk niet voor eenieder weggelegd is, soit!quote:
Je mening is zo belangrijk, dat die van anderen er eigenlijk niet meer toe doen op basis van behaalde resultaten.
Voor mij zijn intellect en ratio juist de instrumenten, het systeem van checks and balances die emoties onder controle houden en kunnen weghouden van je dagelijks functioneren (of wanneer ze dreigen je functioneren te verstoren). Emoties zijn door de bank genomen geen fijne en/of constructieve dingen.quote:
Je intellect hoeft geen kut te zeggen over emoties, menselijk contact en het met beide om kunnen (leren) gaan. Misschien moet je dan ook niet proberen je scepsis uit te schakelen, maar eens kijken of je daar anders mee om zou kunnen gaan. Het wat meer kunnen aanzien voor wat het is en het daar ook een beetje bij kunnen laten, zodat het wat meer achtergrond wordt in plaats van een overheersende basis..
Nee, dat was mijn afdronk van het geheel. En ben dus na een dag of 4 mentaal afgehaakt. "Hate me or love me, don't care, maar neem mij in ieder geval serieus", is dan mijn credo. Verder geen feedback gehad op benaderbaarheid. Collega's met wie ik wat meer familiair omga zeggen wel eens: "Sturmic, je bent een type waar ik eerst niet weet wat ik er mee aan moet".quote:
Kreeg je dit als feedback? Heb je ook feedback gekregen op dingen als toegankelijk- en benaderbaar- en/of afstandelijkheid enzo?
Precies. Met sommige mensen heb ik het direct, anderen juist helemaal niet. Komt weer terug wanneer mensen je al vanaf het begin niet voor vol aanzien. Zit je gelijk ver in mijn allergiezone en het gebeurt maar heel zelden dat ik voor mijzelf merk dat iemand daar uit geraakt (wat hen natuurlijk niets boeit, want "tja, wie is die Sturmic nou helemaal wel?").quote:
Hopelijk heb je zo een strijd niet met je psych, als je die stap gaat zetten.
Ja. Helemaal waar dit.quote:
Niet zozeer de leerbaarheid, maar het anker wat jij als voldoende veilig kan ervaren om jezelf en anderen een beetje ruimte te gunnen voor iets anders dan je meent te weten is meer jouw hangijzer denk ik.
Herformulering: ik vind mijzelf redelijk voldoende zoals ik ben, maar ik moet mijzelf voorhouden dat ik ook voor anderen voldoende ben. Terwijl je dus door te kijken naar de blote feiten niet anders kunt constateren dan dat een illusie is.quote:
Je zelfbeeld is goed, maar je moet jezelf voorhouden best ok te zijn.
De link leggen tussen verschillende generatiegenoten, vertalen van technische dingen/woorden, verantwoordelijk zijn voor veel "ingewikkelde" formulieren/contracten ouders, kleine huishoudelijke/groot-onderhoud-dingen bij grootouders, technische hulp aan zusters.... gewoon, operationele "handjes"-hulp.quote:
Hoe gaat die verbindendheid in z'n werk bij je familie?
Goed. Maar dat is altijd technisch, als in de zin van "goed werk geleverd". Paar promotie(tje)s gemaakt de afgelopen jaren, dus qua materiële carrière zit het wel redelijk goed. Interpersoonlijke relaties wordt geen/weinig aandacht aan besteed. Vraagt mijn functie ook niet om.quote:
Hoe is de feedback bij beoordelings- en voortgangsgesprekken eigenlijk?
Precies dit. En bij sommige collega's ben ik dan weer vrijpostiger dan bij familie, bijv. qua humor.quote:
Wel een beetje nieuwsgierig hoe je dan reageert als familie langs komt op de zaak. Hoe moet ik dat voor me zien? Dat je wel die normale gezelligheid wil laten zien, maar het niet durft te tonen omdat het (nog) niet bij je werkpersona past in jouw ogen (met oog op collega's meningen enzo)?
Je realiseert je dat je tegen iemand praat voor wie de "wij-modus" nogal een abstract begrip is?quote:
Ik denk dat je beter kan herformuleren naar iemand vinden waar je mee kan klikken. In plaats van de ik-modus meer focussen op een wij-modus en zoeken naar overeenkomsten waarop je kan bonden.
Say whut now?quote:
Die laatste is belangrijk ja. Hoe zou zowel jij als een ander dat kunnen ervaren?
Houdt je van bordspellen bijvoorbeeld?
Nou... een spelletjes op zijn tijd is wel leuk... erg benieuwd waar deze metafoor/voorzet naar toe gaat. Als het is dat ik iemand/iemanden moet zoeken met gemeenschappelijke interesses, snap ik hem.
Ha, hebbes! Je kwam al iets te perfect over, maar hier zit een tikkeltje trots/arrogantie. Fijn.quote:
Voor mijn gevoel ben ik je aan het uitdagen om uit je routine te denken, maar dat hoeft geen kut te zeggen over hoe jij het ervaart natuurlijk. Het is geenszins mijn bedoeling om dingen volkomen uit te sluiten, maar check gerust mijn pohi als je twijfelt aan mijn stokpaardje om mensen aan het denken te zetten over wat ze zelf al dan niet eens anders zou kunnen proberen op te vatten of te overdenken of zelfs anders te handelen enzo..
Maar volgens mij begreep je mij verkeerd. Het was geen sneer van mij waarbij ik je intenties in twijfel trok, maar gewoon een -geladen- wedervraag aan jou om de optie open te houden dat ik het wel degelijk goed zie (wat je immers ook van mij verwacht).
Groepsreis serieus overwogen, maar voelt nog als een stap te ver. Vorig haar ben ik dus voor het eerst alleen op vakantie geweest, en inderdaad ook twee dagen in zo'n hostel gezeten. Paar zware paniekaanvallen gehad: ander land, andere taal, andere mensen, geen enkele houvast... Gevoelsmatig blijft het een enorme stap om mensen (wier taal je niet spreekt) zonder goede reden aan te spreken. Krijg het mijn bek niet uit. Daarom ook niet te lang op één plek blijven, voordat mensen dat door krijgen. Zo lang ik maar onderweg ben heb ik ook nergens de kans om een interactie te verprusten waardoor ik er dagenlang last van houd. Zo lang mijn lichaam maar fysiek in beweging is, kan ik mij niet druk maken om wat ik doe en wat ik zeg... rust houden op één plek is voor mij onmogelijk. Ga dat dit jaar voor het eerst proberen (relatief statisch, paar dagen op één plek, in één land). Zenuwachtig voor, maar moet het gewoon doen van mijzelf.quote:
Waarom is dat? Zit er een verschil in aanspraak tussen het onderweg zijn of ligt het misschien aan wat anders?
En heb je weleens een groepsreis overwogen? In een backpackershostel gezeten ofzo?
Wellicht. Alleen zit ik met oudjaarsavond wederom alleen en jij (en héél veel anderen) niet. Geen huilie-huilie, gewoon de feiten.quote:
Ik begrijp dat dit in jouw ogen zo lijkt, maar de tt geheel terzijde gaat deze vlieger niet zo voor mij op.
[ Bericht 1% gewijzigd door Sturmic op 24-12-2015 00:16:16 ]
Topic loopt nou niet bepaald storm (kwaliteit boven kwantiteit!quote:
Er zijn meer situaties waarin dergelijke gevoelens kunnen spelen, maar ik vind het niet zo sjiek om in andermans topic over mijn eigen struggles te gaan posten alsof het een soort wedstrijd is ofzo..
), dus enlighten me als je wilt.Persoonlijk ervaar ik je momenteel als alles behalve bot. Meer als geïnteresseerd, eloquent, genuanceerd en misschien een tikkeltje idealistisch, maar het is wel eens fijn om eens andere invalshoek/geloofsysteem voorgeschoteld te krijgen.quote:
maar dat ik een directe botterik kan zijn wil niet zeggen dat ik geen begrip heb ofzo
Weet het echt niet precies meer. Vrolijk, wel een einzelgänger, creatief... misschien toch niet zo anders dan nu.quote:
Ondanks dat het natuurlijk geen vergelijkingsmateriaal is zo, ben ik toch benieuwd wat je echte karakter was en wat het verschil is ten opzichte van nu en van je omgeving.
Even checken op mijn profiel... heb er geen kwalitatieve eigenschappen/karaktertrekken op staan, behalve dat ik "redelijk geweldig" ben. Kan je evt. tekst PM sturen.quote:
Wat zou je schrijven op een profiel voor vriendschap en/of dating?
Neen, een zelfbeeld is per definitie realistisch. Hooguit kan het beeld dat anderen van je hebben niet stroken met het zelfbeeld van de persoon i.c.quote:
Goed... nog een keer:quote:
Waarom zou je een te positief zelfbeeld moeten hebben om de interactie voort te zetten?
En wat bedoel je met verkeerd gaan in dit voorbeeld?
• Dame in kwestie had véél meer levenservaring;
• Kan liegen dat ik dat ook heb ( zelfbeeld is realistisch, maar doe mij beter voor) waardoor zij mogelijk interactie voort wil zetten;
• Kan waarheid vertellen. In extremis zou zij interactie ook voort willen zetten;
• Ik verkloot verderop in de interactie e.e.a. door een gebrek aan ervaring --> zeer grote disbalans in wat zij op de tafel brengt, en wat ik daar tegenover kan stellen. Ik mis dus vaardigheden om een relatie te kunnen onderhouden en zij heeft last van die fouten.
• Bespaar haar (en mijzelf) de tijd en moeite van ongemakkelijke gesprekken en gekloot in de marge, zodat zij een beter passende partner kan vinden.
Zonder verdere inkleuring weet ik nog niet of het vergelijkbare situaties waren en óf jouw conclusies achteraf:quote:
Over een praktijkvoorbeeld. Ik heb ontieglijk veel dingen gedaan waarbij ik shit voor mezelf heb opgeofferd in het vermeend belang van een ander en achteraf vond ik het best pijnlijk om te merken dat dit niet zo zwat/wit was als ik dacht of misschien zelfs gehoopt had.[/projectiemuch]
A. Gerechtvaardigd waren en;
B. Transponeerbaar zijn op mijn situatie
Ze had/heeft ook zeker zin- en respectvolle bijdragen! Maar besloot er mee te stoppen en dat ook even expliciet kenbaar te maken, louter om redenen van diskwalificatie van mijn persoon/reacties (had ze immers ook niet kunnen doen en het kunnen laten voor wat het was). Ook dat respecteer ik, want soms heb je het gewoon gehad met het gezeur van mensen (en realiseer mij heel wel dat ook ik regelmatig in die categorie val). Maar dan niet later op de spijtoptantentribune gaan zitten klapveeën. Een man(/vrouw) een man (/vrouw), een woord een woord.quote:
Ik ben een beetje te bemoeizuchtig soms, maar ik durf wel te stellen dat ze het goed bedoelt en ik ook..
Dank je wel weer Scary_Mary!
[ Bericht 0% gewijzigd door Sturmic op 24-12-2015 00:17:23 ]
En ook niet met schrijven kennelijk.quote:
Wil niet zeggen dat ik stop met lezen.
Ik waardeer je reacties en vind het jammer dat je niet meer bij wil dragen. Ik wens ook jou alle goeds voor 2016!
[ Bericht 0% gewijzigd door Sturmic op 24-12-2015 00:18:09 ]
Ja, dat probeer ik door mijn eigen "ik" weer terug te vinden. Meer natuurlijk te zijn in alle situaties. Het zou mij echter helpen als dat op een gegeven moment dan ook resulteerde in maatschappelijke/sociale acceptatie en incorporatie, en niet alleen maar tot getolereerd worden. Eerst mijn gedrag in orde maken, en dan kijken wat mijn basis is. Misschien kan het ook wel gelijk op lopen.quote:
Waarom heb je op het werk en bij de vereniging eigenlijk een ander karakter als met de familie? Kun je deze karakters niet wat meer gelijk krijgen?
Ook jij legt mensen langs de meetlat. Neem eens één willekeurig iemand in gedachten... een collega, een buurman, een familielid... En stel jezelf dan eens de vraag:quote:
Ik zelf heb trouwens wel echt verschillen in hoe leuk ik iemand vind. Van echt vervelend tot heel erg leuk. Het is niet ja of nee bij mij. Dit kan ook veranderen mensen kunnen leuker worden of minder irritant of juist de andere kant op.
• Wil ik graag een keer met hem/haar een avond de kroeg in?
• Wil ik hem/haar overmorgen aan het kerstdiner hebben zitten?
• Zou ik met hem/haar een weekje op vakantie naar de Seychellen willen?
Dat zijn allemaal gradaties... misschien wil je wel je met je ouders (hoop dat ze nog leven) aan het kerstdiner zitten, maar niet met ze op vakantie. Leuk voor kerst. Niet leuk voor op die vakantie. Geen "misschien", maar "ja" of "nee'. Geen grijs. Dichotoom. 0 of 1. In elke denkbare situatie, op dat willekeurige moment, in elke context is het antwoord ja/nee. Nooit misschien, want dan is het eigenlijk nee (maar wil je dat niet hardop zegen). Think about it.
/projectiemuch?quote:
Het lijkt me echt vreemd om sinds je 10/11 jaar oud bent niet meer jezelf te laten zien. Natuurlijk doe ik in een bepaalde context of groep wel iets anders maar het scheelt denk ik niet zoveel. Heb jij toen je 10/11 jaar oud was het roer omgegooid en werd je daarna minder of niet meer gepest? Of is er toen iets anders gebeurt?
(kudo Scary_Mary) Op de basisschool werd ik (zoals bijkans iedereen) wel eens gepest. Later niet meer zo, maar dat was meer omdat je dan met kinderen van hetzelfde niveau/studiegedrag/ambities in de klas komt. Erop rammen hoefde eigenlijk nooit (deed dan ook geen VBO
).Zoals hierboven beschreven; wel eens in hostels verbleven, maar wordt er geestelijk heel onrustig/onzeker van. Wil eigenlijk zo snel mogelijk weg dan en geen contact maken met de mensen daar.quote:
Wanneer je reisje gaat maken adviseer ik je om hostels te boeken i.p.v. hotels. Hier kom je veel meer mensen tegen die alleen reizen. Je maakt hier veel makkelijker contact met andere mensen. Het is nog een stuk goedkoper ook.
Dít valt mij nou zo op! Waarom noem je nou expliciet zo'n futiel, irrelevant detail?quote:
Alleen de badkamer is vaak toch wel een stuk minder als in een hotel.
Zie dat bijv. Charleville in zijn topics ook doen. Extreem specifiek en niet ter zake doende details te berde brengen. Of reageer ik wat te heftig op een soort grap/tip/voor jou serieus belangrijk afwegingskader?
Een uur eerder opstaan om 's ochtends te gaan sporten? Echt niet!quote:
Fijn dat je goede voornemens hebt, maar het zijn de dagelijkse keuzes die je koers bepalen. Ben je vandaag een uur eerder opgestaan om meer tijd te maken voor het sporten? Ga je vandaag meer uren maken om te sparen voor een leuke reis?
Vandaag is een dag als ieder ander in 2016.
Breek bij de enkels af als ik dan zou gaan lopen/zware inspanning zou leveren. Ben veel meer een avondsporter, en net terug van een sessie in de sportschool
Ga ik meer uren maken? Haha, damn, dan kom ik helemaal nooit meer weg. In februari wel een leuk reisje geboekt. Tikkeltje zenuwachtig voor, maar ook wel zin in.
En ja... die dagelijkse keuze... die leuke collega die vorige week haar getransfereerd werd naar een andere vestiging...haar heb ik na enig wikken en wegen maar niet uit gevraagd. Laat toekomstige Sturmic eerst maar eens een paar vrienden "versieren"
[ Bericht 0% gewijzigd door Sturmic op 24-12-2015 01:07:12 ]
quote:[quote]quote:
0s.gif
Op maandag 21 december 2015 07:40 schreef I-care het volgende:
Heb je ooit al eens op de man of vrouw af gevraagd wat er dan zoal niet leuk zou zijn aan jou?
Mij lijkt het een redelijk goed plan inderdaad. Maar dan moet je wel iemand hebben die je enigszins kunt vertrouwen.quote:Nee, want aan wie kan ik zo'n verregaande vraag stellen dan, die én met enige kennis van zaken daarover kan spreken, én bij wie ik niet het risico loop het later in mijn gezicht terug te krijgen én waardoor ik mijn enige kans op een connectie met diegene al bij voorbaat verniel? Lijkt jou dat een goed plan?
Jou 'verhaal' speelt zich op een enorm intellectueel/verstandelijk niveau af, terwijl je steeds spreekt over jezelf vinden en natuurlijker zou willen zijn, maar nog een geen 4 woorden verder heb je het alweer over kennis van zaken..
Zolang je toneel wilt gaan spelen zul je never natuurlijk overkomen, en dat is dus mogelijk onderdeel van het probleem. Uit je hoofd en de wereld in zou ik zeggen, in contact durven staan met je eigen emoties en gevoelens, en simpelweg niet gaan pleasen om er maar bij te willen horen.
Dan leer je ten eerste jezelf kennen en kom je uiteindelijk ook natuurlijker over, als iemand die oprecht en eerlijk is en in contact met zichzelf staat.
En mocht je niemand kennen die eerlijk genoeg is dan kun je altijd Scary_Mary nog vragen voor een gezellige meet!
Jullie kunnen goed sparren..En misschien ligt daar nu juist het "probleem".
Het zou wel eens verstandig kunnen zijn om die overtuigingen te gaan onderzoeken en kijken of de informatie wel juist is.
Het kan zijn dat je helemaal vast geroest zit in die overtuigingen die dan vervolgens jouw belevingswereld zal gaan creëren.
Vandaar uit kan het leven wel eens heel beangstigend worden met als gevolg dat jij je terug gaat trekken in je comfort zone van schijnbare veiligheid en zekerheid. Met andere woorden, wanneer veiligheid je prioriteit heeft, leef je je leven heel heel voorzichtig, het zorgt er uit eindelijk voor dat je geen leven hebt.
En als het voor jou om liefde gaat maar je handelt vanuit angst, dan kan je op geen enkele
manier die liefde ontvangen, omdat je gevangen zit in een gedachten wat je allemaal moet doen om die liefde te kunnen ontvangen.
Totdat het verstand is geopend, blijft het hart gesloten. Open je verstand dat is de sleutel die je hart zal openen.
Gedachten hebben geen macht over ons tot dat we ze gaan geloven.
Dat verregaande zou best weleens mee kunnen vallen, aangezien mensen sowieso niet voorbij je schild(d) lijken te komen. Moet je mensen hun mening wel als serieus kunnen beschouwen en daar is dat schil(d) dan weer niet zo handig bij, want afstand. Intermenselijk contact naar een hoger niveau willen tillen betekent vaak wel dat je toch een of ander risico moet gaan nemen. Je kwetsbaar opstellen is nou juist wat de verdieping geeft imho, waarmee ik niet wil zeggen dat niet fucking scary en/of easy peasy is ofzo hoor..quote:
[..]
Nee, want aan wie kan ik zo'n verregaande vraag stellen dan, die én met enige kennis van zaken daarover kan spreken, én bij wie ik niet het risico loop het later in mijn gezicht terug te krijgen én waardoor ik mijn enige kans op een connectie met diegene al bij voorbaat verniel? Lijkt jou dat een goed plan?
Je hebt heus wel meer dan een kans, maar die help je zelf wel mede te creëren. Ook daar komt het je ervoor openstellen dus als belangrijke peiler naar voren..
Merciquote:[..]
Ehm... ik ga door deze laatste alinea twijfelen of je nog een antwoord verwacht of niet... Om te beginnen wens ik je ook prettige kerstdagen, een hele fijne jaarwisseling en alle goeds in 2016 voor jou en de jouen.
Typerend wel dat je een aardige wens zo negatief op zou kunnen vatten. Misschien een mooie oefening om eens drie opties te bedenken waarom ik die wens relatief vroeg deed en waar jij misschien niet zoveel mee te maken hebt. Externe factoren zeg maar..
Nice! Misschien een idee om op reis jezelf uit te dagen om meer contact te leggen? In een hostel bijvoorbeeld?quote:Zal je aanvullende vragen/opmerkingen maar beantwoorden dan.
[..]
Verenigingswerk aan het terugschalen/stopzetten. Paar vrije dagen gepland in februari met een klein reisje er in.
Zijn dat niet twee verschillende dingen? Jij wil dingen bereiken en daar heb je voor gewerkt, lijkt me intrinsieke eigenwaarde opleveren. Je geeft zelf al aan dat je denkt dat je geen hork bent, daar komt andermans mening niet aan te pas. Hoogstens in de vorm van jouw interpretatie van andermans al dan niet gebrek aan acties, dus dat is ook weer vanuit jouw beperkte beoordeling. Komen we zo op terug..quote:[..]
Ben geen hork in het dagelijks leven (of althans, dat denk ik), maar als ik de mening en de acties van anderen (of beter gezegd, non-acties) direct op mijn eigenwaarde van invloed zou laten zijn, weet ik niet of ik überhaupt ooit iets had bereikt in het leven.
Ik ben zelf ook voorstander van je validatie niet teveel uit anderen halen, maar dat is iets anders als volkomen voorbij gaan eraan. Niet omdat je het al dan niet nodig hebt of wil hebben, maar ook omdat je nu eenmaal erg autonoom wordt als je niet een beetje openstaat voor andermans mening enzo. Je hoeft er heus niet altijd wat mee te doen, maar door enige interesse daarin te tonen kan de ander ook een stukje interesse ervaren en al dan niet terechte validatie in vinden misschien.. Kun je daarna altijd nog filteren wat je wel of niet nuttig vindt, maar het opent iets meer een dialoog zeg maar..quote:Als ik mijn validatie moet halen uit anderen, kan ik er beter meteen een einde aan breien. Ben niet depressief o.i.d., maar je ziet in andere topic wat voor soort mensen (/mannen/jongetjes) er ontstaan als je alleen maar externe bevestiging wilt. Daar pas ik voor. Een beetje externe waardering is fijn, maar als dat kennelijk niet voor eenieder weggelegd is, soit!
Dit zegt veel over hoe jij denkt en dingen al dan niet ervaart. Het is goed om jezelf zo te leren kennen, maar het is misschien ook een beetje een soort onontgonnen gebied op basis van jouw mening dat emoties niet fijn of nuttig kunnen zijn. Heb je echt het idee dat je ze onder controle hebt of zou het misschien ook een soort van wegstoppen kunnen zijn?quote:[..]
Voor mij zijn intellect en ratio juist de instrumenten, het systeem van checks and balances die emoties onder controle houden en kunnen weghouden van je dagelijks functioneren (of wanneer ze dreigen je functioneren te verstoren). Emoties zijn door de bank genomen geen fijne en/of constructieve dingen.
En hoe zit met emoties van anderen? Wat vindt je daarvan?
Wat is voor jou het gevoel van serieus genomen worden? Hoe ervaar je dat? Moet iemand daarvoor met je kunnen levelen of..?quote:[..]
Nee, dat was mijn afdronk van het geheel. En ben dus na een dag of 4 mentaal afgehaakt. "Hate me or love me, don't care, maar neem mij in ieder geval serieus", is dan mijn credo. Verder geen feedback gehad op benaderbaarheid. Collega's met wie ik wat meer familiair omga zeggen wel eens: "Sturmic, je bent een type waar ik eerst niet weet wat ik er mee aan moet".
Zeggen die collega's dat uit zichzelf zo? En wat is jouw reactie daarop?
Nog even afgezien van in hoeverre het serieus genomen voelen afhangt van jouw gekleurde perceptie, denk ik niet dat mensen die je vanaf het begin al niet serieus nemen er zo over denken van wie die ander nou wel helemaal is.quote:[..]
Precies. Met sommige mensen heb ik het direct, anderen juist helemaal niet. Komt weer terug wanneer mensen je al vanaf het begin niet voor vol aanzien. Zit je gelijk ver in mijn allergiezone en het gebeurt maar heel zelden dat ik voor mijzelf merk dat iemand daar uit geraakt (wat hen natuurlijk niets boeit, want "tja, wie is die Sturmic nou helemaal wel?").
Het zou me overigens niet verbazen als in jouw omgeving mensen stiekem een beetje dit idee over jou hebben eigenlijk. Niet omdat je een arrogante lul bent, maar omdat het misschien door een ander wordt ervaren alsof ze of hun mening er niet zoveel lijkt toe te doen..
Misschien moet je jezelf dan ook niet zo voorhouden dat je voor anderen voldoende moet zijn vanuit je eigen referentiekader. Niet omdat je niet voldoende zou zijn, maar omdat jij het simpelweg niet kan bepalen vanachter je schil(d) hoe anderen mensen (moeten) denken. Jouw blote feiten zijn de uitkomst van een veel gecompliceerdere som dan alleen wat jij kan denken dat mensen van jou denken. Dat is jouw illusie, waarmee je voorbij gaat aan de daadwerkelijke meningen van de mensen zelf en externe factoren die zo een uitkomst mede bepalen.quote:[..]
Ja. Helemaal waar dit.
[..]
Herformulering: ik vind mijzelf redelijk voldoende zoals ik ben, maar ik moet mijzelf voorhouden dat ik ook voor anderen voldoende ben. Terwijl je dus door te kijken naar de blote feiten niet anders kunt constateren dan dat een illusie is.
Specifieke rol wel, dingen doen. Hoe zit het met de gezelligheid die je eerder noemde, hoe uit die zich?quote:[..]
De link leggen tussen verschillende generatiegenoten, vertalen van technische dingen/woorden, verantwoordelijk zijn voor veel "ingewikkelde" formulieren/contracten ouders, kleine huishoudelijke/groot-onderhoud-dingen bij grootouders, technische hulp aan zusters.... gewoon, operationele "handjes"-hulp.
Aan een kant mooi dat de functie het niet vereist, maar aan de andere kant ook jammer omdat je op dat punt dan minder uitgedaagd wordt. Neemt niet weg dat je alsnog pro-actief zou kunnen vragen om feedback, omdat je jezelf daarop wil verbeteren..quote:[..]
Goed. Maar dat is altijd technisch, als in de zin van "goed werk geleverd". Paar promotie(tje)s gemaakt de afgelopen jaren, dus qua materiële carrière zit het wel redelijk goed. Interpersoonlijke relaties wordt geen/weinig aandacht aan besteed. Vraagt mijn functie ook niet om.
Die vrijpostigheid herken ik wel, maar vrij logisch ook. Bij de een klikt het gewoon meer en mijn opa is nu eenmaal wat overgevoelig voor Hitlergrapjes enzo.quote:[..]
Precies dit. En bij sommige collega's ben ik dan weer vrijpostiger dan bij familie, bijv. qua humor.
Zou je kunnen omschrijven wat voor een verschil er zit in de gezelligheid naar familie en die richting collega's?
Zou ik het niet juist daarom zeggen?quote:[..]
Je realiseert je dat je tegen iemand praat voor wie de "wij-modus" nogal een abstract begrip is?
Ik ben benieuwd of je een situatie kan bedenken waarin je dat gevoel van vertrouwen zou kunnen ervaren en of je erover hebt nagedacht hoe een ander dat bij jou zou kunnen ervaren en het dus niet alleen om jouw perceptie blijft gaan.quote:[..]
Say whut now?
Nou... een spelletjes op zijn tijd is wel leuk... erg benieuwd waar deze metafoor/voorzet naar toe gaat. Als het is dat ik iemand/iemanden moet zoeken met gemeenschappelijke interesses, snap ik hem.
Er is namelijk een spelletjesmeet op komst in het meetingtopic voor 25+ , maar die gemeenschappelijke interesse is natuurlijk een algemene tip sowieso ja..
Ik ben de eerste om toe te geven dat ik niet perfect ben, maar blij dat je het als overkomen omschrijftquote:[..]
Ha, hebbes! Je kwam al iets te perfect over, maar hier zit een tikkeltje trots/arrogantie. Fijn.
Maar volgens mij begreep je mij verkeerd. Het was geen sneer van mij waarbij ik je intenties in twijfel trok, maar gewoon een -geladen- wedervraag aan jou om de optie open te houden dat ik het wel degelijk goed zie (wat je immers ook van mij verwacht).
Trots ben ik zeker ja. Wat vindt je arrogant overkomen?Volgens mij begrijpen wij elkaar verkeerd
Waarom voel je je geroepen om die vraag te stellen? Wat maakt het voor jou dat ik het misschien wel uitsluit en waarom is het belangrijk voor je dat ik dit niet zou doen?Heb je eerder paniekaanvallen gehad?quote:[..]
Groepsreis serieus overwogen, maar voelt nog als een stap te ver. Vorig haar ben ik dus voor het eerst alleen op vakantie geweest, en inderdaad ook twee dagen in zo'n hostel gezeten. Paar zware paniekaanvallen gehad: ander land, andere taal, andere mensen, geen enkele houvast...
Goed dat je jezelf uit blijft dagen, maar wel een flinke stap zo te horen. Hoe ga je jezelf de handvaten geven om hier beter mee om te (leren) gaan?quote:Gevoelsmatig blijft het een enorme stap om mensen (wier taal je niet spreekt) zonder goede reden aan te spreken. Krijg het mijn bek niet uit. Daarom ook niet te lang op één plek blijven, voordat mensen dat door krijgen. Zo lang ik maar onderweg ben heb ik ook nergens de kans om een interactie te verprusten waardoor ik er dagenlang last van houd. Zo lang mijn lichaam maar fysiek in beweging is, kan ik mij niet druk maken om wat ik doe en wat ik zeg... rust houden op één plek is voor mij onmogelijk. Ga dat dit jaar voor het eerst proberen (relatief statisch, paar dagen op één plek, in één land). Zenuwachtig voor, maar moet het gewoon doen van mijzelf.
En wat gebeurt als er fysiek niet in beweging bent?
Mooi voorbeeld, waar je een aanname even voor je had kunnen houden tot je het getoetst zou hebben aan de waarheid. Dit had een gesprekje op kunnen leveren, maar het is niet zo uitnodigend zo. Als ik alleen zit is dat vast ook mijn eigen keuze, die jij niet hebt en alles dus ik houd mijn mond wel en zo missen we iets wat een persoonlijker gesprek had kunnen worden. Gemiste kans..quote:[..]
Wellicht. Alleen zit ik met oudjaarsavond wederom alleen en jij (en héél veel anderen) niet. Geen huilie-huilie, gewoon de feiten.
Niet zozeer interesse in mij als mens dus en ik ben in het algemeen sowieso niet zo van de priveshit openbaren, maar dan houden we het gewoon even bij de aannames..quote:
[..]
Topic loopt nou niet bepaald storm (kwaliteit boven kwantiteit!
- Wat is een geslaagde relatie? Er een hebben is overduidelijk niet zaligmakend, er een houden ook niet altijd. Zie dit forum verder.. Even de niet zo slimme keuzes (ja ja, zij wel) daargelaten, heb je ook in goede relaties echt niet altijd koek en ei en dan moet er ook aan gewerkt worden enzo.
- Kinderen willen en krijgen is voor iedereen lang niet zo vanzelfsprekend, maar dat valt wat minder op. Omdat niet iedereen graag praat over het wel willen maar niet kunnen krijgen, wat best persoonlijke shit is en door anderen als oh zo normaal gepresenteerd kan worden. Of er krijgen en spijt hebben, want je wil toch maar geen kids bij nader inzien, het valt focking tegen of je blijkt een eersteklas psychopaat of kasplantje gebaard te hebben. Allemaal struggles waar mensen mee kunnen zitten, dus beter probeer je open te staan voor meer dan de eendimensionale heilige graalbenadering..
- Wat is een prima sociaal leven? Voldoende voor wat je wil of aan kan? Berusting in dat het niet meer kan zijn? Misschien is er wel een pijnlijke reden dat ik zoveel hier online kan zijn en niet met mijn matties bier loop te tanken in de nieuwste lokale hipsterbrouwerij.
- Waaruit denk je op te kunnen maken dat ik misschien helemaal geen eenzaam pechverleden heb? Kan het misschien iets zeggen over waarom je dat überhaupt zou willen uitsluiten voor je er naar gevraagd hebt? Misschien maak ik tijd hier omdat ik weet hoe kut het is als je ergens mee zit en je je niet gehoord en/of begrepen voelt, nu ik wat beter snap hoe een en ander eenzaam kon lopen en wat de weg naar boven is..
Nog even daargelaten wat mijn situatie en wat functionelere manier van schrijven is (t.o.v. kusjekroel), vraag ik me af hoe constructief de constatering is. Maakt het verschil voor de kwaliteit?
Fijn om te horen, dank je wel! Hopelijk nodigt dit ook uit om er eens naar te vragen in plaats van het te krijgen. Vraag je weleens wat een collega vindt over een bepaald nieuwsonderwerp ofzo?quote:[..]
Persoonlijk ervaar ik je momenteel als alles behalve bot. Meer als geïnteresseerd, eloquent, genuanceerd en misschien een tikkeltje idealistisch, maar het is wel eens fijn om eens andere invalshoek/geloofsysteem voorgeschoteld te krijgen.
Nou ja, je hebt toch een bepaalde ontwikkeling doorgemaakt de laatste tien jaar, denk ik. Het vrolijke heb je een stukje terug kunnen halen door weer gedag te gaan zeggen, omdat je dat prettiger vindt. Hoe zit het met het creatieve?quote:[..]
Weet het echt niet precies meer. Vrolijk, wel een einzelgänger, creatief... misschien toch niet zo anders dan nu.
Benieuwd wat je er dan wel op hebt staan, dus kom maar op..quote:[..]
Even checken op mijn profiel... heb er geen kwalitatieve eigenschappen/karaktertrekken op staan, behalve dat ik "redelijk geweldig" ben. Kan je evt. tekst PM sturen.
Ok ok, je mening over de vermeende mening van anderen over jou..quote:[..]
Neen, een zelfbeeld is per definitie realistisch. Hooguit kan het beeld dat anderen van je hebben niet stroken met het zelfbeeld van de persoon i.c.
Waarom is dit een issue?quote:[..]
Goed... nog een keer:
• Dame in kwestie had véél meer levenservaring;
Liegen daarover is geen goede basis nee. En wat heeft zij met jouw zelfbeeld te schaften? Ik zou bijna aan willen raden dat je beter met iemand kan daten die wel zelfstandig een mening zou kunnen vormen, maar het beter voor doen dan je zelfbeeld zegt eigenlijk al dat het vermoedelijk niet aan je tegenpartij ligt..quote:• Kan liegen dat ik dat ook heb ( zelfbeeld is realistisch, maar doe mij beter voor) waardoor zij mogelijk interactie voort wil zetten;
Kijkend naar kwaliteit heb je eigenlijk geen interactie, want je doet je anders voor en geeft haar niet de kans om jou te leren kennen. Dan maakt contact verder doorzetten ook niet zoveel uit inderdaad..quote:• Kan waarheid vertellen. In extremis zou zij interactie ook voort willen zetten;
Het is niet je gebrek aan ervaring, het is je anders voordoen en het willen bepalen voor een ander. Of heb je serieuze gesprekken gehad over deal breakers en verwachtingen binnen een relatie?quote:• Ik verkloot verderop in de interactie e.e.a. door een gebrek aan ervaring --> zeer grote disbalans in wat zij op de tafel brengt, en wat ik daar tegenover kan stellen. Ik mis dus vaardigheden om een relatie te kunnen onderhouden en zij heeft last van die fouten.
Sowieso interessant wat je bespreekt op dergelijke dates, denk ik..
Nobele pik ben je hoor. Ongemakkelijke gesprekken kunnen wel heel functioneel zijn en niet iedereen heeft dezelfde high standards. Of zo een meid met andere standards bij je past is natuurlijk maar de vraag, maar zolang je die niet aan haar hebt gesteld weet je in ieder geval zeker dat je geen relatiemateriaal bent, want je hebt aan jouw mening kennelijk al voldoende..quote:• Bespaar haar (en mijzelf) de tijd en moeite van ongemakkelijke gesprekken en gekloot in de marge, zodat zij een beter passende partner kan vinden.
Maakt ook eigenlijk niet zoveel uit, als het maar bijdraagt aan het besef dat we beide ooit vast hebben gehouden aan wat we zelf het beste dan wel belangrijkste vonden, terwijl andere mensen dit totaal anders zouden kunnen hebben ervaren. Daarvoor hoeft geen vergelijkbare situatie te zijn, want de rode draad is toch de eigen mening en niet de eventuele mening cq rechtvaardiging van de ander voor wie er ook beslist is/werd..quote:[..]
Zonder verdere inkleuring weet ik nog niet of het vergelijkbare situaties waren en óf jouw conclusies achteraf:
A. Gerechtvaardigd waren en;
B. Transponeerbaar zijn op mijn situatie
Is er echt geen enkele reden te bedenken dan diskwalificatie van jouw persoon?quote:[..]
Ze had/heeft ook zeker zin- en respectvolle bijdragen! Maar besloot er mee te stoppen en dat ook even expliciet kenbaar te maken, louter om redenen van diskwalificatie van mijn persoon/reacties (had ze immers ook niet kunnen doen en het kunnen laten voor wat het was). Ook dat respecteer ik, want soms heb je het gewoon gehad met het gezeur van mensen (en realiseer mij heel wel dat ook ik regelmatig in die categorie val). Maar dan niet later op de spijtoptantentribune gaan zitten klapveeën. Een man(/vrouw) een man (/vrouw), een woord een woord.
Zou het niet ook iets over haar als persoon kunnen zeggen, dat ze zich wat emotioneler uit en bijvoorbeeld zoiets als een soort wakker schudden kunnen zijn ofzo?
Graag gedaanquote:Dank je wel weer Scary_Mary!
Zou het niet effectiever zijn om eerst naar je basis te kijken? Omdat dat zeg maar je basis is en je daarvan uit natuurlijker gedrag zou kunnen vormen misschien?quote:
[..]
Ja, dat probeer ik door mijn eigen "ik" weer terug te vinden. Meer natuurlijk te zijn in alle situaties. Het zou mij echter helpen als dat op een gegeven moment dan ook resulteerde in maatschappelijke/sociale acceptatie en incorporatie, en niet alleen maar tot getolereerd worden. Eerst mijn gedrag in orde maken, en dan kijken wat mijn basis is. Misschien kan het ook wel gelijk op lopen.
Wie niet? Belangrijker is wat je met die meting doet..quote:[..]
Ook jij legt mensen langs de meetlat.
I did and fuck that shit als ik naar de Seychellen kanquote:Neem eens één willekeurig iemand in gedachten... een collega, een buurman, een familielid... En stel jezelf dan eens de vraag:
• Wil ik graag een keer met hem/haar een avond de kroeg in?
• Wil ik hem/haar overmorgen aan het kerstdiner hebben zitten?
• Zou ik met hem/haar een weekje op vakantie naar de Seychellen willen?
Dat zijn allemaal gradaties... misschien wil je wel je met je ouders (hoop dat ze nog leven) aan het kerstdiner zitten, maar niet met ze op vakantie. Leuk voor kerst. Niet leuk voor op die vakantie. Geen "misschien", maar "ja" of "nee'. Geen grijs. Dichotoom. 0 of 1. In elke denkbare situatie, op dat willekeurige moment, in elke context is het antwoord ja/nee. Nooit misschien, want dan is het eigenlijk nee (maar wil je dat niet hardop zegen). Think about it.
Je zou ook dankbaar kunnen zijn dat iemand de moeite neemt om een ervaring te delen met pointers. Misschien niet de pointers die jou aanspreken, maar die boi is niet helderziend wat jij wel relevant vindt en probeert je gewoon iets meer te zeggen..quote:[..]
Dít valt mij nou zo op! Waarom noem je nou expliciet zo'n futiel, irrelevant detail?
Zie dat bijv. Charleville in zijn topics ook doen. Extreem specifiek en niet ter zake doende details te berde brengen. Of reageer ik wat te heftig op een soort grap/tip/voor jou serieus belangrijk afwegingskader?
Ook. Ik ben impulsief, uit mijn ergernis makkelijk en niet altijd aardig. Mijn wat stugge karakter is ongetwijfeld een van de redenen waarom ik ook alleen ben met O&N. Je hebt wat doorzettingsvermogen nodig om mij te leren kennen.quote:
Is er echt geen enkele reden te bedenken dan diskwalificatie van jouw persoon?
Zou het niet ook iets over haar als persoon kunnen zeggen, dat ze zich wat emotioneler uit en bijvoorbeeld zoiets als een soort wakker schudden kunnen zijn ofzo?
Al vind ik dat dan dus prima, itt Sturmic; ik heb donderdag een date met een fles champagne op mijn bank en dat vind ik oneindig leuker dan kruitdampen inademen met zeshonderdmiljoen mensen bij de Erasmusbrug, mij niet gezien daar. Maar Sturmic heeft ook wel gelijk tot op zekere hoogte, het is ook zeker een 'laten voelen' dat ik denk dat ie gewoon niet écht wil. Blijkbaar is blijven zitten waar hij zit toch nog fijner dan een poging doen om te bewegen. Je kan wel tegen een muur blijven duwen, maar op een gegeven moment moet je toch constateren dat bakstenen zwaar zijn, zeg maar. Maar ik vind dat ook oprecht jammer, want het is inderdaad goed bedoeld. Hij is zo jong, hij kan zo veel, er is zo veel positiefs aan hem, en hij laat alles door zijn vingers glippen omdat hij om een of andere reden dat niet kan laten zien aan andere mensen en al voor ze besluit dat ze het toch niet in hem zien voor ze de kans krijgen. Ik wil dan gewoon doen. Tegelijk, ik herken het dus wel, zoals ik hierboven zei. Ik heb een rare jeugd gehad (opgevoed met 0.0 eigenwaarde, geen social skills, etc.) en heb daardoor 7981704 lagen muur opgebouwd over de jaren heen en veel mensen zien alleen de schil als ik dat wil, afhankelijk van hoe ik in mijn vel zit. In die zin raakt het me ook te veel om er heel veel mee bezig te zijn, want zo groot is het verschil niet tussen mij en Sturmic, denk ik. Ik kan me heel makkelijk indenken hoe ik ook zo had kunnen worden, alleen heb ik net een paar zetjes op het goede moment in mijn leven gehad om net de andere kant op te gaan. Maar ik herken veel van nog niet zo heel lang geleden. Dat dubbele zelfbeeld, van jezelf zogenaamd prima vinden en het accepteren dat anderen dat niet vinden, terwijl dat in mijn ogen uiteindelijk neerkomt op jezelf niet goed genoeg vinden om het oordeel aan te durven. De rigiditeit in het denken. De eenzaamheid die mensen niet zien, omdat je je werk of opleiding toevallig op orde hebt en omdat je eigenlijk ook helemaal niet wilt dat mensen die zien. Denken dat niemand op je zit te wachten. Het is allemaal zooooo herkenbaar. Dat zorgt er inderdaad voor dat ik emotioneler reageer. Het is gewoon zo zonde! Aaaargh.
Ligt dat aan een ander zijn doorzettingsvermogen ja?quote:
[..]
Ook. Ik ben impulsief, uit mijn ergernis makkelijk en niet altijd aardig. Mijn wat stugge karakter is ongetwijfeld een van de redenen waarom ik ook alleen ben met O&N. Je hebt wat doorzettingsvermogen nodig om mij te leren kennen.
Oh en jouw onmacht over een paar stukkies tekst zijn een goede graadmeter over zijn bereidheid om uit een jarenlang patroon te komen..? Dan ga je volgens mij voorbij aan een paar dingen..quote:Maar Sturmic heeft ook wel gelijk tot op zekere hoogte, het is ook zeker een 'laten voelen' dat ik denk dat ie gewoon niet écht wil. Blijkbaar is blijven zitten waar hij zit toch nog fijner dan een poging doen om te bewegen.
Die constatering kun je vooraf al doen. Net zoals dat je je kan bedenken dat jouw muur ook niet in een nacht op- en afgebouwd is, dat is een proces en dat verloopt voor een ieder op een andere tijdslijn..quote:Je kan wel tegen een muur blijven duwen, maar op een gegeven moment moet je toch constateren dat bakstenen zwaar zijn, zeg maar. Maar ik vind dat ook oprecht jammer, want het is inderdaad goed bedoeld.
Oma vertelt, zoveel ouder ben je nietquote:Hij is zo jong, hij kan zo veel, er is zo veel positiefs aan hem, en hij laat alles door zijn vingers glippen omdat hij om een of andere reden dat niet kan laten zien aan andere mensen en al voor ze besluit dat ze het toch niet in hem zien voor ze de kans krijgen. Ik wil dan gewoon
Misschien niet makkelijk genoeg en ben je vergeten wat ervoor nodig was om de praktijk zo een drempel over te moeten, terwijl we dit topic als een theoretisch zetje zouden kunnen zien..quote:Tegelijk, ik herken het dus wel, zoals ik hierboven zei. Ik heb een rare jeugd gehad (opgevoed met 0.0 eigenwaarde, geen social skills, etc.) en heb daardoor 7981704 lagen muur opgebouwd over de jaren heen en veel mensen zien alleen de schil als ik dat wil, afhankelijk van hoe ik in mijn vel zit. In die zin raakt het me ook te veel om er heel veel mee bezig te zijn, want zo groot is het verschil niet tussen mij en Sturmic, denk ik. Ik kan me heel makkelijk indenken hoe ik ook zo had kunnen worden, alleen heb ik net een paar zetjes op het goede moment in mijn leven gehad om net de andere kant op te gaan. Maar ik herken veel van nog niet zo heel lang geleden.
Die eenzaamheid die je niet laat zien bedoel je. Wat laat je wel zien? Kan het zijn dat je daarmee alsnog niet zo een uitnodigend beeld schept? Dat je meer een monoloog voert voor je omgeving, terwijl je eigenlijk een dialoog bedoelt? Geef je een ander wel de ruimte voor zijn of haar emotionaliteit of ben je daar misschien ook wat rigide in?quote:Dat dubbele zelfbeeld, van jezelf zogenaamd prima vinden en het accepteren dat anderen dat niet vinden, terwijl dat in mijn ogen uiteindelijk neerkomt op jezelf niet goed genoeg vinden om het oordeel aan te durven. De rigiditeit in het denken. De eenzaamheid die mensen niet zien, omdat je je werk of opleiding toevallig op orde hebt en omdat je eigenlijk ook helemaal niet wilt dat mensen die zien. Denken dat niemand op je zit te wachten. Het is allemaal zooooo herkenbaar. Dat zorgt er inderdaad voor dat ik emotioneler reageer. Het is gewoon zo zonde! Aaaargh.
Dat was zelfspot. Natuurlijk ligt dat voor een groot deel aan mij. Een voorbeeldje van wat ik bedoel met 'doorzettingsvermogen': ik kan soms nogal fel reageren en ik denk dat dat me soms wat moeilijk in de omgang maakt. Reacties variëren dan van 'wat een naar en opgefokt mens, daar wil ik niks mee te maken hebben' tot 'wat een betrokken persoon, die gaat echt vol voor haar principes'. Sommige mensen laten zich afschrikken, anderen vragen zich af waarom ik zo fel reageer, en anderen vragen me of ik het misschien wat minder fel kan formuleren. Die laatste twee mensen zullen wel vrienden met me kunnen worden, die doen in mijn ogen net wat meer 'moeite' om me te leren kennen. Alhoewel zij dat misschien helemaal niet zo ervaren; mogelijk zit het gewoon in hun karakter om nieuwsgieriger te zijn naar iemands drijfveren, hebben ze gewoon geen last van mijn felheid, of hebben ze minder moeite om mij te confronteren met iets wat ze onaangenaam vinden. Alleen voor mij voelt het wel alsof die mensen wat meer tijd nemen om mij te leren kennen in plaats van meteen afhaken zodra ze iets zien wat ze niet makkelijk vinden. Alles is beleving uiteindelijk.quote:
Ligt dat aan een ander zijn doorzettingsvermogen ja?
Ik snap de relatie die je daar legt niet. Wat ik bedoel is dat als je zegt iets te willen en het niet doet, er blijkbaar niet voldoende motivatie is om het echt te doen, dat er blijkbaar toch iets is wat iemand tegenhoudt. Dat geldt voor alle verandering. Je kan ook hard roepen dat je wil stoppen met roken, maar zolang je nog een sigaret opsteekt is het willen roken blijkbaar toch belangrijker voor je dan het willen stoppen. De enige oplossing is m.i. uitzoeken waarom dat zo is en daaraan werken. Ik had het bijvoorbeeld met afvallen. Ik wilde heel graag, dacht ik. Pas achteraf begrijp ik de mechanismen die mij tegenhielden. Bottom line: ik wilde niet écht, want ik was bang het te proberen omdat ik bang was te falen, en ik was bang dat ik dan weer te maken zou krijgen met de seksuele agressie waar ik in mijn 'slanke' fase veel last van had. Pas toen ik die dingen onder ogen had gezien, kon ik er echt voor gaan. (En eerlijk is eerlijk, daar is een jarenlang proces aan voorafgegaan waarin ik voortdurend zei dat ik wel wilde en dat iedereen die zei van niet natuurlijk ongelijk had.)quote:Oh en jouw onmacht over een paar stukkies tekst zijn een goede graadmeter over zijn bereidheid om uit een jarenlang patroon te komen..? Dan ga je volgens mij voorbij aan een paar dingen.
Vergelijkbare dingen zie ik ook bij Sturmic terugkomen. Hij wil bijvoorbeeld wel vrienden, maar hij wil geen ruimte innemen in het leven van andere mensen. Maar zo werkt dat nu eenmaal wel met vriendschap; je kan niet vrienden hebben zonder van ze te verwachten dat ze er af en toe zijn of dat ze de deur voor je open doen en je binnen laten. Dan zit er dus toch iets waardoor hij nog niet écht wil (of er nog niet echt klaar voor is, misschien klinkt het wat minder als een verwijt als ik het zo formuleer, want het is geen verwijt).
De periode waar ik over praat, voelt voor mij inmiddels als een compleet ander leven, bijna als een boek wat ik ooit heb gelezen of zo. Verder heb ik me altijd al ouder gevoeld dan ik ben. Ik ben nog steeds eerst verbaasd als mensen me naar mijn leeftijd behandelen, en dan pas realiseer ik me dat ze gelijk hebben en ik in de war ben. Het went gewoon niet echt.quote:Oma vertelt, zoveel ouder ben je niet
Natuurlijk, dat soort ervaringen slijt gelukkig. Ik weet de stappen en zetjes nog wel, maar de emotie erbij is vervaagd... En dat laatste hoop ik van harte natuurlijk.quote:Misschien niet makkelijk genoeg en ben je vergeten wat ervoor nodig was om de praktijk zo een drempel over te moeten, terwijl we dit topic als een theoretisch zetje zouden kunnen zien..
Dat ging over vroeger he. Ik voel me zelden nog eenzaam, omdat ik beter met andere mensen om heb leren gaan en mezelf leuker ben gaan vinden, en als ik al een eenzame bui heb, ga ik daar heel anders mee om.quote:Die eenzaamheid die je niet laat zien bedoel je. Wat laat je wel zien? Kan het zijn dat je daarmee alsnog niet zo een uitnodigend beeld schept? Dat je meer een monoloog voert voor je omgeving, terwijl je eigenlijk een dialoog bedoelt? Geef je een ander wel de ruimte voor zijn of haar emotionaliteit of ben je daar misschien ook wat rigide in?
Ja, aan zo iemand ontbreekt het dus. Het is niet voor niets dat ik hier -relatief anoniem- post op een plaats vol met vreemden. Dat is niet omdat ik in mijn eigen omgeving zo fijn en vertrouwd kan praten over wat ik voel en denk. Zie je dat zo'n situatie voor jou heel moeilijk voorstelbaar is? En je dus eigenlijk advies geeft welk alleen van toepassing kán zijn voor iemand die al heeft wat ik zoek?quote:
Maar dan moet je wel iemand hebben die je enigszins kunt vertrouwen.
Poe, je ziet hier wel aan de max. van wat ik qua esoterie kan verdragen. Maar gelijk heb je wel, die comfortzone-bubble wordt steeds kleiner merk ik. Zelfs op "gezellige" uitjes met werk of op een feestje met familie heb ik geen zin meer om een positieve "ik" te etaleren. Het is zo verdomde zinloos.quote:
Vandaar uit kan het leven wel eens heel beangstigend worden met als gevolg dat jij je terug gaat trekken in je comfort zone van schijnbare veiligheid en zekerheid. Met andere woorden, wanneer veiligheid je prioriteit heeft, leef je je leven heel heel voorzichtig, het zorgt er uit eindelijk voor dat je geen leven hebt.
En als het voor jou om liefde gaat maar je handelt vanuit angst, dan kan je op geen enkele
manier die liefde ontvangen, omdat je gevangen zit in een gedachten wat je allemaal moet doen om die liefde te kunnen ontvangen.
Totdat het verstand is geopend, blijft het hart gesloten. Open je verstand dat is de sleutel die je hart zal openen.
Aardig lange en inhoudelijke reactie weer Scary_Mary! Knip mijn respons wel op in een paar stukjes, qua leesbaarheid enzo. Ik vatte je nieuwjaarswens niet 100% op als een "afkappoging" maar ging er wel aan twijfelen. Zo van: "okay, voor dit jaar ben ik er klaar mee, en hoor misschien wel hoe het verder afloopt". Ben een redelijk taalsensitieve lezer en weeg elk woord/constructie af op wat de schrijver er mee kan zeggen. Stukje beroepsdeformatie ook wel hoor. Drie redenen waarom jij die wens deed op het moment dat je hem deed?quote:
Typerend wel dat je een aardige wens zo negatief op zou kunnen vatten. Misschien een mooie oefening om eens drie opties te bedenken waarom ik die wens relatief vroeg deed en waar jij misschien niet zoveel mee te maken hebt.
1. Zoals gezegd: Subtiele "ben er wel klaar mee";
2. Geen tijd/prioriteit meer om te posten;
3. ....?
Okay, je boodschap doorheen je posts is helder: niet invullen voor een ander (NIVEA)quote:
Jij wil dingen bereiken en daar heb je voor gewerkt, lijkt me intrinsieke eigenwaarde opleveren. Je geeft zelf al aan dat je denkt dat je geen hork bent, daar komt andermans mening niet aan te pas.
Laat ik het dan formuleren: voor mijn gevoel gedraag ik mij niet als een hork, maar ik weet niet of anderen dat ook zo ervaren.
Laat ik ook daar duidelijk over zijn: ik luister naar anderen, en als ze wat zinnigs op te merken hebben ben ik volwassen genoeg om dat te accepteren en daar naar te handelen. Eigenwijs ben ik zeker, maar niet tot op het doofstomme af. Ik vraag immers ook niet voor niets om hulp in een topic als dit. Dat wederpartijen daar ook bevrediging uit kunnen halen (jij zit hier immers ook nogquote:
Niet omdat je het al dan niet nodig hebt of wil hebben, maar ook omdat je nu eenmaal erg autonoom wordt als je niet een beetje openstaat voor andermans mening enzo. Je hoeft er heus niet altijd wat mee te doen, maar door enige interesse daarin te tonen kan de ander ook een stukje interesse ervaren en al dan niet terechte validatie in vinden misschien..
) snap ik heel goed. Adviseren is soms leuk en zinvol werk.Heb ze redelijk onder controle, wat onverlet laat dat ik wel degelijke emoties heb. Ben aan het einde van de dag immers ook een mens, met alle menselijke gebreken en onhebbelijkheden die daar bij horen. Ik vind het alleen niet gepast ze (te vaak) te laten zien, behoudens omstandigheden waarin dat in redelijkheid te rechtvaardigen is. Denk bijv. overlijden/begrafenissen, geboorte van kinderen van directe naasten, ernstige levensgebeurtenissen, grove schending van omgangsnormen etc. Emoties van anderen doen mij wel wat; ben immers geen sociopaat. Maar probeer er niet in mee te gaan.quote:
Dit zegt veel over hoe jij denkt en dingen al dan niet ervaart. Het is goed om jezelf zo te leren kennen, maar het is misschien ook een beetje een soort onontgonnen gebied op basis van jouw mening dat emoties niet fijn of nuttig kunnen zijn. Heb je echt het idee dat je ze onder controle hebt of zou het misschien ook een soort van wegstoppen kunnen zijn?
En hoe zit met emoties van anderen? Wat vindt je daarvan?
Serieus genomen worden... tja... ik word niet graag aangesproken alsof ik een debiel ben, een tiener (of kind) of dit ik zo onwetend ben dat ik aan het handje moet worden genomen bij elke stap. Fuk dat. Dat is bijkans het enige waar ik echt kwaad om kan worden. Door de bank genomen vind ik het echt niet erg als mensen mij niet moeten, maar ze hebben mij wel te respecteren. Heb bijv. één zo'n collega van in de 60; ben de jongste projectleider in het bedrijf maar hij praat tegen mij alsof ik 12 ben. Direct in de allergiezone, en spaar geen moment om hem onderuit te schoppen (en dat lukt inmiddels aardigquote:
Wat is voor jou het gevoel van serieus genomen worden? Hoe ervaar je dat? Moet iemand daarvoor met je kunnen levelen of..?
Zeggen die collega's dat uit zichzelf zo? En wat is jouw reactie daarop?
). Met heel veel van mij andere collega's heb ik best redelijke contacten. Als er dan soms een nieuwe medewerker is die ze nog niet zo goed kunnen peilen zegt er dus wel eens "ach ja, Sturmic, aan jou moest ik ook even wennen, maar dat is ook goed gekomen". Daar vis ik dus niet achteraan ofzo.
Dit zou goed kunnen... misschien stel ik mij soms inderdaad te onwrikbaar op...ook weer meer echte ruimte bieden voor de mening/opvatting van de ander dus?quote:
Het zou me overigens niet verbazen als in jouw omgeving mensen stiekem een beetje dit idee over jou hebben eigenlijk. Niet omdat je een arrogante lul bent, maar omdat het misschien door een ander wordt ervaren alsof ze of hun mening er niet zoveel lijkt toe te doen..
Nee Scary_Mary, écht niet! Die externe factoren zijn er zeker. Het bestaan daarvan betwist ik ook zeker niet. Dat ik niet de mening van anderen kan en/of moet willen bepalen ben ik ook met je eens. Eveneens betwist ik niet dat externe factoren ook van (negatieve) invloed kunnen zijn op mijn interacties met mensen. Maar in bijna 30 jaar 0% rendement? Nee!quote:
Misschien moet je jezelf dan ook niet zo voorhouden dat je voor anderen voldoende moet zijn vanuit je eigen referentiekader. Niet omdat je niet voldoende zou zijn, maar omdat jij het simpelweg niet kan bepalen vanachter je schil(d) hoe anderen mensen (moeten) denken. Jouw blote feiten zijn de uitkomst van een veel gecompliceerdere som dan alleen wat jij kan denken dat mensen van jou denken. Dat is jouw illusie, waarmee je voorbij gaat aan de daadwerkelijke meningen van de mensen zelf en externe factoren die zo een uitkomst mede bepalen.
Ik ben de gemene deler in al die interacties; statistisch gezien is het bijkans onmogelijk dat mijn lege sociale leven is ontstaan door 100% van de tijd pech te hebben met die externe factoren. Niet mogelijk. Ik moet veranderen, niet de buitenwereld (externe factoren).
Grapjes maken, vragen hoe het gaat in mensen hun leven, waar ze mee bezig zijn... gewone normale smalltalk. Doe ik met collega's/verenigingsgenoten ook wel hoor. Denk dat ik binnen bepaalde echelons wel gezien wordt als de (sarcastische) grappenmaker bij wie je ook wel terecht kunt voor een advies of goed gesprek. Misschien dat anders in dit topic (alleen schriftelijk je karakter overbrengen is moeilijk) te veel het beeld ontstaat dat ik een stille, contactgestoorde autist ben die volledig idiot savant in zijn eigen wereldje zit. En dat is (nog) niet zo gelukkig.quote:
Hoe zit het met de gezelligheid die je eerder noemde, hoe uit die zich?
Haha, letterlijk dit dusquote:
Die vrijpostigheid herken ik wel, maar vrij logisch ook. Bij de een klikt het gewoon meer en mijn opa is nu eenmaal wat overgevoelig voor Hitlergrapjes enzo.
Zou je kunnen omschrijven wat voor een verschil er zit in de gezelligheid naar familie en die richting collega's?
Nou, bij familie ben ik de ideale zoon die weinig verkeerd zegt, geen gedoe maakt en zich té wereldwijs toont. Bij collega's praat ik over het algemeen meer vrijuit dan bij familie. Over het algemeen hoog-opgeleide mensen met wat minder veroordeling in zich van "wat men niet kent, dat eet men niet". Mijn familie heeft een vrij beperkt wereldbeeld en probeer mij daar wat los van te maken. Het zijn harde werkers met een gezonde set normen en waarden, maar geen avonturiers of mensen die ook maar enigszins iets willen doen wat "Truus & Bennie" van twee huizen verderop ook niet zouden doen. Bij mijn vereniging ben ik bijv. (toegegeven: na een paar biertjes) wat vrijgeviger met informatie over mijzelf en wat mij drijft, en héél af en toe waar ik mee zit. Bij de club heb ik 2 à 3 mensen zitten waarbij ik iets van mijzelf durf te laten zien. Maar nog komen zij véél sneller en vaker bij mij met hun persoonlijke issues dan ik bij hen. Verhouding is denk ik zo'n 90%-10%. Zal er ook nooit zelf over beginnen.
Ik heb geen idee (mocht niet meer invullen wat een ander mogelijk bedoelt heeft, toch?quote:
Zou ik het niet juist daarom zeggen?
). Ik zeg alleen dat ik geen ervaring heb (met het zoeken van) een "wij-modus".Het enige wat daar vorig jaar dicht bij is gekomen is een vrij diep gesprek dat ik met een "vriend" heb gehad over wat je als persoon een potentiële partner te bieden zou hebben (zowel hij als ik). Was op zich wel prettig om een keer met iemand daarover te kunnen praten (nog nooit eerder gedaan).quote:
Ik ben benieuwd of je een situatie kan bedenken waarin je dat gevoel van vertrouwen zou kunnen ervaren en of je erover hebt nagedacht hoe een ander dat bij jou zou kunnen ervaren en het dus niet alleen om jouw perceptie blijft gaan.
Mweh, dat tikkeltje arrogantie zit erin dat je er genoegen in schept mij anders over mijzelf na te laten denken en dat je er genoegen in schept dat te kunnen bewerkstelligen (als ware je een volleerd "master of puppets"). Veroordeel je er niet om, we hebben allemaal zo onze guilty pleasures.quote:
Ik ben de eerste om toe te geven dat ik niet perfect ben, maar blij dat je het als overkomen omschrijft
Volgens mij begrijpen wij elkaar verkeerd
Ik voel mij geroepen om die vraag te stellen om weer een level playing field te krijgen: jij vraagt van mij om te onderzoeken of het mogelijk is dat ik het allemaal verkeerd zie, dan vraag ik aan jou of het ook mogelijk is dat jij er naast zou kúnnen zitten.
Nee, dit jaar voor het eerst. Eerste kwamen tijdens een paar vrije dagen in maart dit jaar. Ben wel extreem druk geweest met werk, geestelijke rust is/was er nauwelijks. Nu ik weet dát ik ze heb kan ik ze ook beter handelen, waardoor ze minder erg lijken te worden. Eerst wist ik niet wat het was, en dan lig je bijkans te janken van ellende op een vreemd hotelkamertje in een vreemd land.quote:
Heb je eerder paniekaanvallen gehad?
Ehm... ik ga het gewoon doen. Stap in het vliegtuig, zie wel waar ik terecht kom. Het reizen op zich vind ik niet erg... maar statisch op één plek zijn waar ik het idee heb het als "vreemd"(alleen reizende jongeman zonder vrienden/partner)/niet welkom beschouwd te worden... Nee, dat vind ik nog geen fijn vooruitzicht. Maar doe het gewoon want kom daar nooit meer terug (geen afhankelijkheid voor de lange termijn, geen kans dat de ongemakkelijkheid zich rondpraat). Heb er véél meer last van als ik het idee heb onder het (maatschappelijk) vergrootglas te liggen. Als ik in beweging ben (fysiek onderweg) kunnen mensen nooit in zo'n korte tijd een beeld vormen van je persoonlijkheid. En voor mij minder tijd om het te verprutsen. Ben mij ook wat meer aan het inlezen op het gebied van "social anxiety". Zonder nu heel erg de Baron von Münchhausen uit te hangen, houd ik er wel rekening mee dat er ook daar bruikbare tips te vinden zijn.quote:
Goed dat je jezelf uit blijft dagen, maar wel een flinke stap zo te horen. Hoe ga je jezelf de handvaten geven om hier beter mee om te (leren) gaan?
En wat gebeurt als er fysiek niet in beweging bent?
Okay, ik geef toe dat het mogelijk is dat jij, om eender welke reden, ook alleen zou zijn geweest. En dat ik dus iets heb aangenomen wat niet de waarheid hoeft te zijn.quote:
Mooi voorbeeld, waar je een aanname even voor je had kunnen houden tot je het getoetst zou hebben aan de waarheid. Dit had een gesprekje op kunnen leveren, maar het is niet zo uitnodigend zo. Als ik alleen zit is dat vast ook mijn eigen keuze, die jij niet hebt en alles dus ik houd mijn mond wel en zo missen we iets wat een persoonlijker gesprek had kunnen worden. Gemiste kans..
Echter: ik heb een, in redelijkheid, beredeneerde gok genomen dat jij niet alleen bent op Oudejaarsavond. En zeg eens eerlijk, heb ik gelijk?
En nou niet counteren met: "ja, maar dat is het punt niet, want dat wist je niet met zekerheid!". En reageren met "hey, nou doe je weer een aanname over hoe ik ga reageren!" voorzie ik ook wel...aannames ad infinitum!
Prima.quote:
Niet zozeer interesse in mij als mens dus en ik ben in het algemeen sowieso niet zo van de priveshit openbaren, maar dan houden we het gewoon even bij de aannames..
Omdat ik, wederom een beredeneerde gok, uit je posts (in dit en andere topics) kan opmaken dat je ervaring hebt met romantische en platonische relaties. Laat onverlet dat ik het niet uitsluit dat je ooit eenzaam zou kunnen zijn geweest, of dat je je in een huidige relatie (wederom: romantisch of platonisch) best eenzaam zou kunnen voelen. Of dat je niet gelukkig bent i.v.m. kinderen/sociale leven. Kán best wel, en sluit het nergens 100% uit. Acht het niet waarschijnlijk, dat is waar. We discussiëren hier over iets dat w.m.b. geen discussiepunt is. Wat je hiermee (aanname!!!) wil zeggen: niet invullen voor een ander, is inmiddels wel duidelijk.quote:
Waaruit denk je op te kunnen maken dat ik misschien helemaal geen eenzaam pechverleden heb? Kan het misschien iets zeggen over waarom je dat überhaupt zou willen uitsluiten voor je er naar gevraagd hebt? Misschien maak ik tijd hier omdat ik weet hoe kut het is als je ergens mee zit en je je niet gehoord en/of begrepen voelt, nu ik wat beter snap hoe een en ander eenzaam kon lopen en wat de weg naar boven is..
Waarom ik dat zou willen uitsluiten? Als je nu wilt sturen op een antwoord dat in de richting gaat van "Sturmic, het interesseert je oprecht niks'... tja... veel verder kun je er niet naast zitten en daar wil ik mij expliciet van distantiëren
Ja hoor, gewone smalltalk is geen probleem.quote:
Vraag je weleens wat een collega vindt over een bepaald nieuwsonderwerp ofzo?
Ik ben in het algemeen sowieso niet zo van de priveshit openbaren.quote:
Benieuwd wat je er dan wel op hebt staan, dus kom maar op..
quote:
quote:
Daar kan ik helemaal niets tegenover zetten en dat vind ik niet fair.
quote:
Ik zoek wel degelijk iets echts, maar het moet wel een beetje gelijkwaardig zijn. Dat kon ik deze (verder leuke) meid in kwestie niet bieden en dat vind ik niet eerlijk (ik val in herhaling).
Dat was dus één optie. Een optie waarvoor ik niet gekozen heb, omdat ik in de basis niet van liegen houd.quote:
Liegen daarover is geen goede basis nee. En wat heeft zij met jouw zelfbeeld te schaften? Ik zou bijna aan willen raden dat je beter met iemand kan daten die wel zelfstandig een mening zou kunnen vormen, maar het beter voor doen dan je zelfbeeld zegt eigenlijk al dat het vermoedelijk niet aan je tegenpartij ligt..
Ik stel mij tijdens dates wat positiever en extraverter op dan ik in werkelijkheid ben. Ook om haar (of een andere vrouw) wat mee te nemen in die vibe waardoor ze sneller over zichzelf gaat vertellen. En in dit geval heb ik inderdaad (voor haar) besloten dat het beter was mij niet verder te leren kennen omdat ik daar in 100 van de 100 gevallen geen positief einde voor kon verzinnen.quote:
Kijkend naar kwaliteit heb je eigenlijk geen interactie, want je doet je anders voor en geeft haar niet de kans om jou te leren kennen. Dan maakt contact verder doorzetten ook niet zoveel uit inderdaad..
We hebben een goede 3 uur zitten praten over wie zij is, wat ze zoekt en wat voor leuke dingen in onze levens waren. Wat we belangrijk vinden en welke ambities we over en weer delen en wat vooral niet. Zeker niet alleen koetjes-en-kalfjes dus. Als een meid in kwestie een klein beetje haar best doet, weet ik de conversatie echt wel op niveau en op gang te houden. Lukt mij altijd wel om wat dingetjes los te krijgen die ze liever nog niet weggaf (kreeg dat nog twee keer per appje als "terugkoppeling" mee). Vertrouwen wekken lukt mij wel aardig (al zeg ik het zelf). Dit jaar ook één keer meegemaakt dat het gewoon niet liep... nou ja, prima, next!quote:
et is niet je gebrek aan ervaring, het is je anders voordoen en het willen bepalen voor een ander. Of heb je serieuze gesprekken gehad over deal breakers en verwachtingen binnen een relatie?
Sowieso interessant wat je bespreekt op dergelijke dates, denk ik..
M.i. nergens voor nodig, dat misplaatste sarcasme (aanname).quote:
Dit vind ik een mooie recapitulatie van je kernboodschap: open staan voor de mening van een ander en die ander eerst over je laten oordelen voordat je dat zelf doet. Dat is iets wat ik niet gewend ben, en in alle eerlijkheid, weet ik ook nog niet of ik dat al durf.quote:
Maakt ook eigenlijk niet zoveel uit, als het maar bijdraagt aan het besef dat we beide ooit vast hebben gehouden aan wat we zelf het beste dan wel belangrijkste vonden, terwijl andere mensen dit totaal anders zouden kunnen hebben ervaren. Daarvoor hoeft geen vergelijkbare situatie te zijn, want de rode draad is toch de eigen mening en niet de eventuele mening cq rechtvaardiging van de ander voor wie er ook beslist is/werd..
Nee, want die is er niet:quote:
Is er echt geen enkele reden te bedenken dan diskwalificatie van jouw persoon?
Zou het niet ook iets over haar als persoon kunnen zeggen, dat ze zich wat emotioneler uit en bijvoorbeeld zoiets als een soort wakker schudden kunnen zijn ofzo?
A. Ze geeft het echt op, want interesse verloren: dan had ze niets meer hoeven zeggen, zelfs geen "doei, ik geef het op". Mensen die apathisch zijn jegens iets of iemand, steken daar geen energie meer in.
B. Ze geeft het niet op, maar wil even in één snedige opmerking laten weten dat ik als persoon en/of mijn reacties haar zo ergeren dat ze daar in negatieve zin klaar mee is. Als je uiting geeft aan dergelijke emoties ben je per definitie geïnvesteerd in een persoon/gebeurtenis. (vandaar ook dat er ik zo'n hekel heb om genegeerd te worden --> je bestaan wordt niet erkend)
En zie daar, optie B:
Ze gebruikt haar "opgeven" dus instrumenteel en komt daar later weer van terug. Daar zit een discrepantie in zeggen en doen (met alle goede bedoelingen die daaraan ten grondslag liggen). Geeft niks, maar je kunt moeilijk ontkennen dat ze wel degelijk iets beoogde met haar uitspraak.quote:
Maar Sturmic heeft ook wel gelijk tot op zekere hoogte, het is ook zeker een 'laten voelen'
Ja zeker! Punt is dat ik niet weet hoe ik die basis op orde kan krijgen. Veel mensen leren hun ware zelf pas kennen na zware beproevingen, uit relaties of uit andere ervaringen... en daar kan ik dus pas mee beginnen nadat ik mijn basis op orde heb? Waarvoor ik juist die dingen dan weer nodig heb... Catch-22 die je hier voorstelt.quote:
Zou het niet effectiever zijn om eerst naar je basis te kijken? Omdat dat zeg maar je basis is en je daarvan uit natuurlijker gedrag zou kunnen vormen misschien?
Kijk, in Deezer/Syndroom-topics is het riedeltje elke keer: ga uit huis, maak je opleiding af, word zelfstandig, ga sporten, ga bij een club, vind een fatsoenlijke baan, verwacht geen supermodellen als vriendin etcetera. Helemaal mee eens hoor, alleen check ik een groot aantal van die zaken al af, precies zoals LadyOracle (fijn dat je er weer bent!
) hier zegt:Dat is het dus. Aan de buitenkant is alles in orde, maar aan de binnenkant is het deerniswekkend.quote:
De eenzaamheid die mensen niet zien, omdat je je werk of opleiding toevallig op orde hebt
Haha, nee, dit ging niet om de inhoud van de post, maar de extreem gedetailleerde en triviale constatering (totaal niet relevant voor het punt dat hij wil maken!) dat een badkamer minder is in een hostel dan in een hotel. Het gaat daarbij niet om het prozaïscher/levendiger maken van een stukje droge tekst (ik gebruik bijv. bewust de Seychellen als een tot de verbeelding sprekende locatie) maar om een serieuze overweging/kanttekening die hij nog even mee wil geven. Komt enorm uit de lucht vallen, en als ik bij wijze van de spreken "met de markeerstift" de topics van bijv. Charleville door akker... die doet dat ook. Gewoon een patroon dat mij ineens opviel. Dat doet geen afbreuk aan mijn dankbaarheid voor de rest van zijn (inhoudelijk relevante) bijdrage. Maar zijn nickname is dan ook een soort minicomputertje.quote:
Je zou ook dankbaar kunnen zijn dat iemand de moeite neemt om een ervaring te delen met pointers.
Zie je dat die laatste zin volkomen ad random is?
[ Bericht 0% gewijzigd door Sturmic op 30-12-2015 22:08:58 ]
Dat was niet wat ik bedoelde. Ik bedoelde juist dat mensen denken dat als je die dingen op orde hebt, je de rest van je leven ook wel op orde zult hebben.quote:
[..]
Kortom... mijn basis... tja... veel mensen leren hun ware zelf pas kennen na zware beproevingen, uit relaties of uit andere ervaringen... en daar kan ik dus pas mee beginnen nadat ik mijn basis op orde heb? Waarvoor ik juist die dingen nodig heb! Catch-22 die je hier voorstelt.
Ik geloof niet dat je jezelf alleen leert kennen door tegenslag of bijzondere ervaringen. Ik denk wel dat je jezelf er sneller beter door leert kennen, maar het gaat ook ten koste van iets. Je kunt leren dat een pan heet is door het in een boek te lezen, je kunt het leren door je vingers te branden - dan onthoud je het misschien beter, maar je houdt er ook een blaar aan over.
Ben op zoek naar naar relatief kleine, behapbare stappen. Jij hebt het concreet gehad over het uitnodigen van mensen voor je verjaardag. Scary_Mary heeft de FOK!-hardloopgroep en 25+mensen-meetings benoemd. Staan beide genoteerd, evenals de intake bij een psych en proberen niet te oordelen over de interactie/mening met/van een ander, voordat de wederpartij dat heeft gedaan.quote:
Blijkbaar is blijven zitten waar hij zit toch nog fijner dan een poging doen om te bewegen. Je kan wel tegen een muur blijven duwen, maar op een gegeven moment moet je toch constateren dat bakstenen zwaar zijn, zeg maar.
Hoe weet je dat nou in hemelsnaam?! Het lijkt mij lastig een positief beeld van mij te vormen op basis van dit topic, en IRL ken je mij -hopelijk- niet.quote:
Hij is zo jong, hij kan zo veel, er is zo veel positiefs aan hem,
Pfoe...ik lees échte herkenning doorheen je hele post. Thank youquote:
veel mensen zien alleen de schil als ik dat wil, afhankelijk van hoe ik in mijn vel zit. In die zin raakt het me ook te veel om er heel veel mee bezig te zijn
Wat waren voor jou die zetjes in de goede richting (als ik dat mag vragen)?quote:
[..]
...want zo groot is het verschil niet tussen mij en Sturmic, denk ik. Ik kan me heel makkelijk indenken hoe ik ook zo had kunnen worden, alleen heb ik net een paar zetjes op het goede moment in mijn leven gehad om net de andere kant op te gaan. Maar ik herken veel van nog niet zo heel lang geleden.
Dit stukje. Ere wie ere toekomt, Scary_Mary riep het al eerder. Heb het nog in beraad maar denk dat het waar kan zijn.quote:
Dat dubbele zelfbeeld, van jezelf zogenaamd prima vinden en het accepteren dat anderen dat niet vinden, terwijl dat in mijn ogen uiteindelijk neerkomt op jezelf niet goed genoeg vinden om het oordeel aan te durven.
Er schort kennelijk iets aan mijn inzet? Kennis? Kunde? Durf?quote:
en ben je vergeten wat ervoor nodig was om de praktijk zo een drempel over te moeten
Is niet voor mij bedoelt, snap ik... maar wat bedoel je hier Scary_Mary?quote:
Oh en jouw onmacht over een paar stukkies tekst zijn een goede graadmeter over zijn bereidheid...
Ik snap precies wat ze daar omschrijft, of beter gezegd, die voel ik gewoon in. Maar jouw analyse/vervolgvragen zijn mij niet duidelijk. (weet ik, niet voor mij... maar er wordt naar analogie over mij/mijn situatie gepraat en dan is het wel fijn om te kunnen volgen).quote:
Die eenzaamheid die je niet laat zien bedoel je. Wat laat je wel zien? Kan het zijn dat je daarmee alsnog niet zo een uitnodigend beeld schept? Dat je meer een monoloog voert voor je omgeving, terwijl je eigenlijk een dialoog bedoelt?
Als jij sowieso wel meer in het algemeen van de priveshit openbaren bent, be my guest! Leren doe je immers van een ander.quote:
Ik wil geen topic kapen hier, dus ik ga er maar één keer op reageren.
Jij bent pas genegen in mensen te investeren op het moment dat ze duidelijk hebben gemaakt ook (en voorafgaand) in jou te investeren? Dus eerst actie en input van hun kant, dan pas van jouw kant. En dat is dus iets wat je meer hebt verschoven, naar zelf die eerste actie ondernemen?quote:
Alleen voor mij voelt het wel alsof die mensen wat meer tijd nemen om mij te leren kennen in plaats van meteen afhaken zodra ze iets zien wat ze niet makkelijk vinden.
Misschien ook dit... rock bottom nog niet geraakt. "Problemen" met gewicht heb ik ook wel gekend/ken ik nog steeds. Alleen weet ik dat dat iets is waarvoor ik in de basis toegerust ben het te tackelen: mijn lichaam doet het gewoon goed. Van mijn geest/persoonlijkheid ben ik veel minder zeker dat ik over de juiste tools beschik om mijn sociaal/rationeel leven op orde te maken. En die seksuele agressie... jemig. Bah, mannen zijn beesten soms.quote:
En eerlijk is eerlijk, daar is een jarenlang proces aan voorafgegaan waarin ik voortdurend zei dat ik wel wilde en dat iedereen die zei van niet natuurlijk ongelijk had.
Ja, dat dus. Ik verwacht van niemand dat hij/zij "mij binnen laat". Maar dat is kennelijk dan een gebrek aan wilskracht? Que? Of moet ik het zo lezen als "nog niet voldoende willen dat je van iemand mag verwachten dat hij/zij de deur open zet". Elaboreer please.quote:
Vergelijkbare dingen zie ik ook bij Sturmic terugkomen. Hij wil bijvoorbeeld wel vrienden, maar hij wil geen ruimte innemen in het leven van andere mensen. Maar zo werkt dat nu eenmaal wel met vriendschap; je kan niet vrienden hebben zonder van ze te verwachten dat ze er af en toe zijn of dat ze de deur voor je open doen en je binnen laten. Dan zit er dus toch iets waardoor hij nog niet écht wil.
Benieuwd!quote:
Ik weet de stappen en zetjes nog wel
Dank voor jullie bijdragen!
[ Bericht 0% gewijzigd door Sturmic op 29-12-2015 00:49:15 ]
Prachtige bijdrage dit van Cockwhale (in een ander, minder fris topic).quote:
Identiteit ontwikkel je naar aanleiding van anderen, de sociale interactie als een spiegel, niet vanuit zelfreflectie of genen. Identiteit is als een categorisatie. Wat niet gecategoriseerd is, wordt niet begrepen (ook niet door zichzelf) of bestaat simpelweg niet (vanuit de ervaring). Identiteit is ook niet zomaar een titel, maar een concept waar mensen naar handelen en waaruit zij zichzelf (leren) begrijpen. Als je een identiteitsloos bestaan leidt, om wat voor reden dan ook (isolatie, afzondering, verstoten), dan besta je dus niet in de sociale wereld, begrijp je jezelf niet, en weet je ook niet hoe te handelen. Een manier om identiteit te verkrijgen (forceren) is door middel van geweld. Het verklaart waarom vele mensen (en kinderen) liever negatief bekend staan dan helemaal onopgemerkt het leven doorgaan.
Mensen kunnen niet omgaan met onzekerheid, ook niet op het gebied van identiteit. De identiteit is als een aura, een gevoelsmatig onderdeel van het lichaam/zijn. Als je iemand uitscheldt val je niet hem aan, maar zijn identiteit, waarbij er een conflict ontstaat tussen zijn identiteitsbeeld en het beeld naar hem geschreeuwd wordt. In conflict/chaos moet er weer orde gecreëerd worden (vernietigen van conflicterende beeld, bevestiging zoeken voor oorspronkeleijke beeld, accepteren van conflicterende beeld als nieuwe identiteit.)
Hooguit kun je zeggen dat je identiteit meer of minder relevant is in relatie tot de wereld. Net als dat cliché dat een boek pas bestaat als het gelezen wordt. Dat is natuurlijk niet zo. Het heeft alleen meer impact als het gelezen wordt.
Ja en nee, ik kan ook zelden vrijuit praten over wat ik allemaal voel en denk en herken redelijk veel van jouw beleving.quote:quote:
10s.gif
Op donderdag 24 december 2015 06:43 schreef I-care het volgende:
Maar dan moet je wel iemand hebben die je enigszins kunt vertrouwen.
Ja, aan zo iemand ontbreekt het dus. Het is niet voor niets dat ik hier -relatief anoniem- post op een plaats vol met vreemden. Dat is niet omdat ik in mijn eigen omgeving zo fijn en vertrouwd kan praten over wat ik voel en denk. Zie je dat zo'n situatie voor jou heel moeilijk voorstelbaar is? En je dus eigenlijk advies geeft welk alleen van toepassing kán zijn voor iemand die al heeft wat ik zoek?
Maar dat is het punt nu juist, wat kan er allemaal fout gaan als je toch ergens een deel van je beleving zou delen en simpelweg een mening van de andere zou vragen/willen horen?
Dit kun je zien als 'kwetsbaar' opstellen, maar ook als kracht.. Men kan wel voor advies bij jou komen maar zelf deel je amper iets over jezelf. Ik zou dan zeggen wees iets meer wederkerig en wellicht verdiep je zo de relaties met de mensen om je heen.
De Nachtwacht kan zichzelf een meesterwerk vinden en zich trots aan de wereld tonen, maar als het door niemand gewaardeerd wordt, dan zal het ongezien afbladeren.quote:
Ik vind het een aardig idee, maar geloof het niet. Mijn identiteit is wat ik denk dat ik ben, niet wat de wereld denkt dat ik ben. Of je zou je identiteit moeten ontwikkelen naarmate meer mensen onzinnige vooroordelen naar je roepen? De wereld plaatst mij bijvoorbeeld standaard in het hokje vrouw en vrijwel altijd in het hokje hetero. Dat maakt het nog niet waar, maakt nog niet dat ik het zo voel. En je kunt je identiteit ook ontlenen aan alleen zijn, of het nu ongewenst is of juist een keuze, je verheven voelen boven de massa, of stille afzondering als kluizenaar.
Hooguit kun je zeggen dat je identiteit meer of minder relevant is in relatie tot de wereld. Net als dat cliché dat een boek pas bestaat als het gelezen wordt. Dat is natuurlijk niet zo. Het heeft alleen meer impact als het gelezen wordt.
Mmm, inderdaad, de quotering maakte het niet duidelijk dat dat terugsloeg op het voorstel van Scary_Mary. Aangepast.quote:
Dat was niet wat ik bedoelde. Ik bedoelde juist dat mensen denken dat als je die dingen op orde hebt, je de rest van je leven ook wel op orde zult hebben.
Ik snap jou wel hoor, en ervaar het precies hetzelfde: heb een (redelijk) goede baan, diploma's gehaald, geen geldgebrek, net appartementje, niet aan de drugs of grote schulden o.i.d.... dus materieel (ook in de zin van financieel en professioneel, niet louter materiële bezittingen) heb ik het best goed voor elkaar. Alleen immaterieel, op het gebied van relaties en sociale contacten heb ik een zeer armoedig bestaan. Alleen zien mensen dat nooit. Een zichzelf verslonzende junk zonder opleiding zie je natuurlijk wél als mislukt. En vaak zijn die mensen écht niet eenzaam. Vraag 2 is of je je in dergelijke kringen moet wíllen begeven. Misschien heeft het wel iets te maken met het feit dat extreme risiconemers sociaal gewoon meer gewaardeerd worden.
Ook waar hoor. Na 29 jaar zou je alleen denken dat je het wel een keer weet. Ik nog niet. Misschien omdat ik het nooit echt onderzocht hebt, misschien omdat ik alle ervaringen mis die je normaal opdoet tijdens tienertijd en jongvolwassenheid. Don't know.quote:
Ik geloof niet dat je jezelf alleen leert kennen door tegenslag of bijzondere ervaringen. Ik denk wel dat je jezelf er sneller beter door leert kennen, maar het gaat ook ten koste van iets. Je kunt leren dat een pan heet is door het in een boek te lezen, je kunt het leren door je vingers te branden - dan onthoud je het misschien beter, maar je houdt er ook een blaar aan over.
Wat het ook is... je gaat ergens langzaam in geloven, zo lang het maar herhaaldelijk tegen je gezegd wordt en niet 100% diametraal tegenover je eigen waarden staat. Jij hebt al gezegd dat je grootgebracht bent met 0 eigenwaarde. Toegegeven, als kind ben je daar veel bevattelijker voor, maar als ik jouw lijn zou volgen zou je zelfs als kind een bepaalde intrinsieke eigenwaarde hebben gehad. Een door externe invloeden onveranderbare baseline.quote:
Ik vind het een aardig idee, maar geloof het niet. Mijn identiteit is wat ik denk dat ik ben, niet wat de wereld denkt dat ik ben. Of je zou je identiteit moeten ontwikkelen naarmate meer mensen onzinnige vooroordelen naar je roepen? De wereld plaatst mij bijvoorbeeld standaard in het hokje vrouw en vrijwel altijd in het hokje hetero. Dat maakt het nog niet waar, maakt nog niet dat ik het zo voel.
Het is mijn overtuiging dat je identiteit/karakter (deels) wordt gevormd door de mensen om je heen en de omstandigheden waarin je hebt verkeerd. En als je geen mensen om je heen hebt is het lastig een identiteit te vormen. Ik geloof niet in de maakbaarheid van de samenleving, noch in de maakbaarheid van het individu dóór het individu. Het individu is slechts een individu bij de gratie van het bestaan van andere individuen en zijn of haar verhouding daar tot, wat hem/haar overigens niet ontslaat van de verantwoordelijkheid voor diens/dier handelingen (#zweverigheidsalert).
Omdat je je daarmee kwetsbaar maakt. Je geeft een stukje strategische informatie over jezelf weg ("ik ben niet lekker bezig"/"zit niet lekker in mijn vel") wat een kwaadwillende persoon kan rondbazuinen/tegen je kan gebruiken. Daarmee kan je positie/aanzien/respect ook bij anderen verdampen, de machtsbalans verschuift, en daarmee breng ik bijvoorbeeld mijn baan in gevaar, of mijn plekje binnen de club. Vertrouwen is hier een kernwoord, en heb eigenlijk niemand in mijn omgeving die ik hiervoor voldoende vertrouw en/of mee wil lastigvallen.quote:
Maar dat is het punt nu juist, wat kan er allemaal fout gaan als je toch ergens een deel van je beleving zou delen en simpelweg een mening van de andere zou vragen/willen horen?
Mijn ervaringen zijn van dien aard dat ik constateer dat de mensen waarbij ik dat in het verleden toch gedaan heb, daar precies 0,0 behoefte aan hadden.quote:
Dit kun je zien als 'kwetsbaar' opstellen, maar ook als kracht.. Men kan wel voor advies bij jou komen maar zelf deel je amper iets over jezelf. Ik zou dan zeggen wees iets meer wederkerig en wellicht verdiep je zo de relaties met de mensen om je heen.
Ik moet grinniken. Mijn strategie was precies omgekeerd. Ik vertelde alles aan iedereen, zodat er niets was waar iemand me mee kon chanteren, en het gevolg was dat mensen dachten dat ik heel sterk was omdat ik zoveel durfde bloot te geven, dus toen werd het steeds extremer. Het was echter wel een schijnopenheid, want ik vertelde alleen wat ik meemaakte, maar nooit wat dat met me deed, ik deed overal heel laconiek over. Ik kan nog steeds nauwelijks gevoelens delen. Als iets extreem kut gaat, zeg ik 'het is niet echt leuk'.quote:
[..]
Omdat je je daarmee kwetsbaar maakt. Je geeft een stukje strategische informatie over jezelf weg ("ik ben niet lekker bezig"/"zit niet lekker in mijn vel") wat een kwaadwillende persoon kan rondbazuinen/tegen je kan gebruiken. Daarmee kan je positie/aanzien/respect ook bij anderen verdampen, de machtsbalans verschuift, en daarmee breng ik bijvoorbeeld mijn baan in gevaar, of mijn plekje binnen de club.
En eens vwb identiteit. Al denk ik zeker dat er een groot verschil is tussen volwassene vs maatschappij en kind vs ouders.
Vind ik niet. Op basis van hoe mensen reageren en wat ze over zichzelf vertellen, kun je best veel afleiden. Ik merk dat je intelligent bent, dat je heel serieus overweegt wat mensen zeggen voor je erop reageert, dat je met respect reageert. Je bent blijkbaar iemand met geduld, want je neemt de tijd voor reacties. Je bent vriendelijk, want ondanks dat je niets durft te vragen, ben je er wel voor anderen en voel je je er uiteindelijk fijner bij om mensen wel te begroeten ook al krijg je niks terug. Je bent zorgvuldig, merk ik al je taalgebruik.quote:
Hoe weet je dat nou in hemelsnaam?! Het lijkt mij lastig een positief beeld van mij te vormen op basis van dit topic, en IRL ken je mij -hopelijk- niet.
Veeeeeeeel kleine zetjes. Ik kan er een boek over schrijven, en misschien doe ik dat ooit ook wel.quote:Wat waren voor jou die zetjes in de goede richting (als ik dat mag vragen)?
De eerste was toen iemand me op mijn vrijwilligerswerk (waar ik per ongeluk terecht gekomen was, dat was nooit echt de bedoeling maar ik durfde geen nee te zeggen) vroeg een actie zelfstandig te coördineren. Ze kende me niet, ik was net nieuw. Ik kom uit een gezin waar je jezelf eerst tien keer moest bewijzen voor je iets mocht proberen, kreeg steeds te horen dat ik dingen toch niet zou kunnen. Zij liet me zien dat wantrouwen niet voor iedereen het uitgangspunt is en gaf me een kans, zonder dat ik daarvoor hoefde te vechten of smeken, had zomaar vertrouwen in mij. Het coördineren ging helemaal mis, omdat ik veel te onzeker was om beslissingen te maken (en geloof me, het was echt een heel onbenullige actie waarvoor ik nu hooguit een paar uur nodig zou hebben). In plaats van het uit mijn handen te trekken, heeft ze me figuurlijk aan de hand genomen en geholpen bij iedere stap, zonder vervelende opmerkingen. Diegene betekent nog steeds veel voor me. En andersom. Als ik nu iets doe, zegt ze nog steeds soms dat ik zo ver gekomen ben sindsdien en dat ze trots op me is, en dat betekent meer voor me dan wanneer wie dan ook het zou zeggen.
Nee, de basis is eigenlijk hetzelfde als jouw probleem. Ik ga er vanuit dat mensen mij toch niet interessant vinden of dat ik tegenval, en hou iedereen op afstand. Pas als ik merk dat mensen door die schreeuwerige, harde buitenkant heen kunnen kijken of proberen te begrijpen waarom die er is, durf ik zelf ook een stap te doen. Als ze niet van me schrikken op mijn allerslechtst, dan blijven ze misschien wel als ze erachter komen wie ik ben.quote:Jij bent pas genegen in mensen te investeren op het moment dat ze duidelijk hebben gemaakt ook (en voorafgaand) in jou te investeren? Dus eerst actie en input van hun kant, dan pas van jouw kant. En dat is dus iets wat je meer hebt verschoven, naar zelf die eerste actie ondernemen?
Nee, wat ik bedoel is dat je angst voor het een blijkbaar nog groter is dan je verlangen maar het ander.quote:Ja, dat dus. Ik verwacht van niemand dat hij/zij "mij binnen laat". Maar dat is kennelijk dan een gebrek aan wilskracht? Que? Of moet ik het zo lezen als "nog niet voldoende willen dat je van iemand mag verwachten dat hij/zij de deur open zet". Elaboreer please.
Toen ik dat schreef wist ik niet dat je al vaker naar hostels was geweest. De badkamer is voor mij niet zo belangrijk maar bij andere mensen die ik erover spreek en die hostels niets vinden, geven de badkamer en dat je meestal niet een eigen kamer hebt aan als de grootste nadelen. Dat met andere op een kamer zit leek me met info die ik toen had juist alleen maar handig voor je. Nu ik dat verhaal met die paniek aanval heb gelezen zie ik het anders. Ik heb geloof ik ook wel af en toe de behoefde om wat details te delen.quote:
Zoals hierboven beschreven; wel eens in hostels verbleven, maar wordt er geestelijk heel onrustig/onzeker van. Wil eigenlijk zo snel mogelijk weg dan en geen contact maken met de mensen daar.
quote:
Op dinsdag 22 december 2015 22:19 schreef Arduino het volgende:
Alleen de badkamer is vaak toch wel een stuk minder als in een hotel.
Dít valt mij nou zo op! Waarom noem je nou expliciet zo'n futiel, irrelevant detail?
Zie dat bijv. Charleville in zijn topics ook doen. Extreem specifiek en niet ter zake doende details te berde brengen. Of reageer ik wat te heftig op een soort grap/tip/voor jou serieus belangrijk afwegingskader?
Dit lijkt me een goed idee.quote:
[quote]
Ja, dat probeer ik door mijn eigen "ik" weer terug te vinden. Meer natuurlijk te zijn in alle situaties. Het zou mij echter helpen als dat op een gegeven moment dan ook resulteerde in maatschappelijke/sociale acceptatie en incorporatie, en niet alleen maar tot getolereerd worden. Eerst mijn gedrag in orde maken, en dan kijken wat mijn basis is. Misschien kan het ook wel gelijk op lopen.
Dit ben ik wel met je eens als ik er overna denk. Ik had je eerdere post alleen heel anders begrepen.quote:Ook jij legt mensen langs de meetlat. Neem eens één willekeurig iemand in gedachten... een collega, een buurman, een familielid... En stel jezelf dan eens de vraag:
• Wil ik graag een keer met hem/haar een avond de kroeg in?
• Wil ik hem/haar overmorgen aan het kerstdiner hebben zitten?
• Zou ik met hem/haar een weekje op vakantie naar de Seychellen willen?
Dat zijn allemaal gradaties... misschien wil je wel je met je ouders (hoop dat ze nog leven) aan het kerstdiner zitten, maar niet met ze op vakantie. Leuk voor kerst. Niet leuk voor op die vakantie. Geen "misschien", maar "ja" of "nee'. Geen grijs. Dichotoom. 0 of 1. In elke denkbare situatie, op dat willekeurige moment, in elke context is het antwoord ja/nee. Nooit misschien, want dan is het eigenlijk nee (maar wil je dat niet hardop zegen). Think about it.
Dan werd je dus schijnbaar minder gepest als dat ik dacht.quote:/projectiemuch?
Op de basisschool werd ik (zoals bijkans iedereen) wel eens gepest. Later niet meer zo, maar dat was meer omdat je dan met kinderen van hetzelfde niveau/studiegedrag/ambities in de klas komt. Erop rammen hoefde eigenlijk nooit (deed dan ook geen VBO
Grappig dat je weet wat een Arduino is. Had het niet verwacht gezien je niet veel technische woorden gebruikt. Ik zou bijvoorbeeld waar jij dichotoom gebruikt binair hebben geschreven. Omdat ik dat woord zoveel vaker gebruik. Dichotoom is een stuk duidelijker.quote:
Haha, nee, dit ging niet om de inhoud van de post, maar de extreem gedetailleerde en triviale constatering (totaal niet relevant voor het punt dat hij wil maken!) dat een badkamer minder is in een hostel dan in een hotel. Het gaat daarbij niet om het prozaïscher/levendiger maken van een stukje droge tekst (ik gebruik bijv. bewust de Seychellen als een tot de verbeelding sprekende locatie) maar om een serieuze overweging/kanttekening die hij nog even mee wil geven. Komt enorm uit de lucht vallen, en als ik bij wijze van de spreken "met de markeerstift" de topics van bijv. Charleville door akker... die doet dat ook. Gewoon een patroon dat mij ineens opviel. Dat doet geen afbreuk aan mijn dankbaarheid voor de rest van zijn (inhoudelijk relevante) bijdrage. Maar zijn nickname is dan ook een soort minicomputertje.
Zie je dat die laatste zin volkomen ad random is?
De nickname had ik even snel verzonnen omdat ik mijn wachtwoorden en email adres van een oudere fok account niet meer had. Toen was het toevallig de eerste gebruikersnaam die ik kon bedenken die niet al gebruikt was.
[ Bericht 100% gewijzigd door Scary_Mary op 11-01-2016 15:29:14 ]
En omgekeerd? Want dit beredeneer je nu vanuit jezelf. Misschien kun je door jouw felheid wat in te dammen ook de tegenpartij wat meer het gevoel geven dat zij jou niet hoeven te confronteren om een beetje rekening te houden met hun kant van het verhaal. Kan voor hen ook wat meer het gevoel geven dat je moeite voor hen doet enzo..quote:
Ik wil geen topic kapen hier, dus ik ga er maar één keer op reageren.
[..]
Dat was zelfspot. Natuurlijk ligt dat voor een groot deel aan mij. Een voorbeeldje van wat ik bedoel met 'doorzettingsvermogen': ik kan soms nogal fel reageren en ik denk dat dat me soms wat moeilijk in de omgang maakt. Reacties variëren dan van 'wat een naar en opgefokt mens, daar wil ik niks mee te maken hebben' tot 'wat een betrokken persoon, die gaat echt vol voor haar principes'. Sommige mensen laten zich afschrikken, anderen vragen zich af waarom ik zo fel reageer, en anderen vragen me of ik het misschien wat minder fel kan formuleren. Die laatste twee mensen zullen wel vrienden met me kunnen worden, die doen in mijn ogen net wat meer 'moeite' om me te leren kennen. Alhoewel zij dat misschien helemaal niet zo ervaren; mogelijk zit het gewoon in hun karakter om nieuwsgieriger te zijn naar iemands drijfveren, hebben ze gewoon geen last van mijn felheid, of hebben ze minder moeite om mij te confronteren met iets wat ze onaangenaam vinden. Alleen voor mij voelt het wel alsof die mensen wat meer tijd nemen om mij te leren kennen in plaats van meteen afhaken zodra ze iets zien wat ze niet makkelijk vinden. Alles is beleving uiteindelijk.
Tsja, ieder heeft z'n eigen pad en ik denk dat best hard veroordeeld als je stelt dat als iemand het niet meteen doet of wil gaan doen er dan onwil is. Ik denk dat je dan voorbij gaat aan het soms ook klaar moeten zijn voor een bepaalde stap, om die te kunnen zetten. Niet zo raar als je jaren x doet, tips vraagt etc. je er dan even over na moet denken hoe iets vorm te geven enzo.quote:[..]
Ik snap de relatie die je daar legt niet. Wat ik bedoel is dat als je zegt iets te willen en het niet doet, er blijkbaar niet voldoende motivatie is om het echt te doen, dat er blijkbaar toch iets is wat iemand tegenhoudt. Dat geldt voor alle verandering.
Een fysieke verslaving lijkt me niet een geheel goede vergelijking. Daarnaast kan het uitzoeken van het waarom ook best even duren, laat staan het vorm geven van je plan van aanpak en dat zet je in mijn ogen nu wel weg als onwil hierboven..quote:Je kan ook hard roepen dat je wil stoppen met roken, maar zolang je nog een sigaret opsteekt is het willen roken blijkbaar toch belangrijker voor je dan het willen stoppen. De enige oplossing is m.i. uitzoeken waarom dat zo is en daaraan werken.
Je zegt het al, een proces. Onderdeel van een ontwikkeling..quote:Ik had het bijvoorbeeld met afvallen. Ik wilde heel graag, dacht ik. Pas achteraf begrijp ik de mechanismen die mij tegenhielden. Bottom line: ik wilde niet écht, want ik was bang het te proberen omdat ik bang was te falen, en ik was bang dat ik dan weer te maken zou krijgen met de seksuele agressie waar ik in mijn 'slanke' fase veel last van had. Pas toen ik die dingen onder ogen had gezien, kon ik er echt voor gaan. (En eerlijk is eerlijk, daar is een jarenlang proces aan voorafgegaan waarin ik voortdurend zei dat ik wel wilde en dat iedereen die zei van niet natuurlijk ongelijk had.)
Die laatste formulering klinkt mij beter in de oren ja..quote:Vergelijkbare dingen zie ik ook bij Sturmic terugkomen. Hij wil bijvoorbeeld wel vrienden, maar hij wil geen ruimte innemen in het leven van andere mensen. Maar zo werkt dat nu eenmaal wel met vriendschap; je kan niet vrienden hebben zonder van ze te verwachten dat ze er af en toe zijn of dat ze de deur voor je open doen en je binnen laten. Dan zit er dus toch iets waardoor hij nog niet écht wil (of er nog niet echt klaar voor is, misschien klinkt het wat minder als een verwijt als ik het zo formuleer, want het is geen verwijt).
Je weegt niet alles af wat de schrijver ermee zou kunnen zeggen, want je koppelt het liefste het terug aan jezelf. Jij post hier ook niet dagelijks en ik zat krap en onregelmatig in de kersttijd, dus koos ik ervoor om alvast op tijd te zijn met de wensen. Denk dat het een mooie oefening is om wat meer in een wij-modus te komen als je naast een motivatie richting jezelf, ook telkens minimaal twee of drie factoren kan bedenken waar je niks mee te maken hebt. Gewoon, ter verruiming..quote:
Ik vatte je nieuwjaarswens niet 100% op als een "afkappoging" maar ging er wel aan twijfelen. Zo van: "okay, voor dit jaar ben ik er klaar mee, en hoor misschien wel hoe het verder afloopt". Ben een redelijk taalsensitieve lezer en weeg elk woord/constructie af op wat de schrijver er mee kan zeggen. Stukje beroepsdeformatie ook wel hoor. Drie redenen waarom jij die wens deed op het moment dat je hem deed?
1. Zoals gezegd: Subtiele "ben er wel klaar mee";
2. Geen tijd/prioriteit meer om te posten;
3. ....?
Da's al iets ruimer ja. Volgende vraagstuk is dan hoe je erachter zou kunnen komen..quote:[..]
Okay, je boodschap doorheen je posts is helder: niet invullen voor een ander (NIVEA)
Laat ik het dan formuleren: voor mijn gevoel gedraag ik mij niet als een hork, maar ik weet niet of anderen dat ook zo ervaren.
Kun je luisteren naar een ander en horen wat ze zeggen als je jouw perceptie zo met je mee draagt? Het komt nu over alsof jij het eerst zinnig moet vinden voor je daar iets mee wil doen, dan is het niet onvoorstelbaar dat de ander kan ervaren dat je niet voldoende geïnteresseerd bent in hun mening. Omdat je niet luistert naar hen, maar de situatie zelf beoordeelt ofzo..quote:[..]
Laat ik ook daar duidelijk over zijn: ik luister naar anderen, en als ze wat zinnigs op te merken hebben ben ik volwassen genoeg om dat te accepteren en daar naar te handelen. Eigenwijs ben ik zeker, maar niet tot op het doofstomme af. Ik vraag immers ook niet voor niets om hulp in een topic als dit. Dat wederpartijen daar ook bevrediging uit kunnen halen (jij zit hier immers ook nog
Zoals je zelf ook al hebt geconcludeerd, vragen mensen niet altijd echt om hulp in topics. Ik ga er vanuit dat we geen naamvoorbeelden hoeven te noemen:P
Maar wie ziet je aan het einde van de dag? Ziet men overdag iemand die zijn emoties onder controle heeft of iets anders? Laten mensen wel hun emoties aan jou zien, naast advies vragen?quote:[..]
Heb ze redelijk onder controle, wat onverlet laat dat ik wel degelijke emoties heb. Ben aan het einde van de dag immers ook een mens, met alle menselijke gebreken en onhebbelijkheden die daar bij horen. Ik vind het alleen niet gepast ze (te vaak) te laten zien, behoudens omstandigheden waarin dat in redelijkheid te rechtvaardigen is. Denk bijv. overlijden/begrafenissen, geboorte van kinderen van directe naasten, ernstige levensgebeurtenissen, grove schending van omgangsnormen etc. Emoties van anderen doen mij wel wat; ben immers geen sociopaat. Maar probeer er niet in mee te gaan.
Kun je wel onderscheid maken tussen hoe jij het opvat en of iemand misschien altijd wel zo kinderlijk benadert?quote:[..]
Serieus genomen worden... tja... ik word niet graag aangesproken alsof ik een debiel ben, een tiener (of kind) of dit ik zo onwetend ben dat ik aan het handje moet worden genomen bij elke stap. Fuk dat. Dat is bijkans het enige waar ik echt kwaad om kan worden. Door de bank genomen vind ik het echt niet erg als mensen mij niet moeten, maar ze hebben mij wel te respecteren. Heb bijv. één zo'n collega van in de 60; ben de jongste projectleider in het bedrijf maar hij praat tegen mij alsof ik 12 ben. Direct in de allergiezone, en spaar geen moment om hem onderuit te schoppen (en dat lukt inmiddels aardig
Zou je misschien eens kunnen doen voor de gein, gewoon om te kijken hoe zij het gewend zijn geraakt..quote:Met heel veel van mij andere collega's heb ik best redelijke contacten. Als er dan soms een nieuwe medewerker is die ze nog niet zo goed kunnen peilen zegt er dus wel eens "ach ja, Sturmic, aan jou moest ik ook even wennen, maar dat is ook goed gekomen". Daar vis ik dus niet achteraan ofzo.
Ja, ook dat is een stukje interesse en zelfs respect, dat je openstaat voor een ander zijn of haar mening. Hoe debiel of kut ook, het is uitnodigender als men zich gehoord voelt doorgaans..quote:[..]
Dit zou goed kunnen... misschien stel ik mij soms inderdaad te onwrikbaar op...ook weer meer echte ruimte bieden voor de mening/opvatting van de ander dus?
Je geeft aan dat je best ok contact hebt met sommige collega's en je vertelt ook over een gesprek met iemand over partners enzo. Het mag dan (nog) niet zijn wat je wil, maar 0 lijkt me ook weer te rigoreus. Zeker gezien je leeftijd, want hoe lang werk je echt naar rendement toe? Daarnaast zou je ook kunnen stellen dat je rendement niet alleen voortkomt uit jezelf, maar ook wat het voor anderen inhoudt. Dat jij in je rol als fixer misschien wat eenzijdig belicht bent en niet krijgt wat je er van hoopt, betekent niet dat het voor een ander wel als waardevol gezien kan worden. Daar een opvolging van kunnen maken wordt key denk ik en daar ligt ook een verschuiving, waarbij je je rol iets breder moet gaan leren trekken. Zodat andere mensen ook weten dat je meer dan alleen die fixer kan en wil zijn..quote:[..]
Nee Scary_Mary, écht niet! Die externe factoren zijn er zeker. Het bestaan daarvan betwist ik ook zeker niet. Dat ik niet de mening van anderen kan en/of moet willen bepalen ben ik ook met je eens. Eveneens betwist ik niet dat externe factoren ook van (negatieve) invloed kunnen zijn op mijn interacties met mensen. Maar in bijna 30 jaar 0% rendement? Nee!
Mensen en gevoelens zijn geen statistiekjes en jij en je omgeving is meer dan de gemene deler. Natuurlijk heb je daar zelf invloed op, maar vergeet ook niet de gewoonte waar je in gerold bent en die zowel voor jezelf als anderen weinig ruimte kan bieden.quote:Ik ben de gemene deler in al die interacties; statistisch gezien is het bijkans onmogelijk dat mijn lege sociale leven is ontstaan door 100% van de tijd pech te hebben met die externe factoren. Niet mogelijk. Ik moet veranderen, niet de buitenwereld (externe factoren).
Als mensen voor advies/goed gesprek komen, dan klinkt dat niet als 0% rendement. Wat voor onderwerpen gaat het dan om? Doe je ook aan follow up als mensen je iets hebben laten weten? Laat je mensen merken dat je het vertrouwen fijn vindt?quote:[..]
Grapjes maken, vragen hoe het gaat in mensen hun leven, waar ze mee bezig zijn... gewone normale smalltalk. Doe ik met collega's/verenigingsgenoten ook wel hoor. Denk dat ik binnen bepaalde echelons wel gezien wordt als de (sarcastische) grappenmaker bij wie je ook wel terecht kunt voor een advies of goed gesprek.
Behandelen we je als een stille, contactgestoorde autist? Zegt dat iets over jou of over de algemene toon op Fok!quote:Misschien dat anders in dit topic (alleen schriftelijk je karakter overbrengen is moeilijk) te veel het beeld ontstaat dat ik een stille, contactgestoorde autist ben die volledig idiot savant in zijn eigen wereldje zit. En dat is (nog) niet zo gelukkig.
Dat probeer ik al jaren, en met enig succes, maar ik geloof niet dat ik daar ooit helemaal vanaf kom. Zeker in een situatie waarin ik niet op mijn gemak ben (dus met nieuwe mensen) is het lastig niet terug te vallen op oude gewoontes. Ik vergeet soms ook dat mensen gevoelens hebben. Daar gaat het nog weleens mis. Zeker als ik het dan niet met ze eens ben, dan ga ik er heel hard in. Maar ik blijf het oefenen.quote:
[..]
En omgekeerd? Want dit beredeneer je nu vanuit jezelf. Misschien kun je door jouw felheid wat in te dammen ook de tegenpartij wat meer het gevoel geven dat zij jou niet hoeven te confronteren om een beetje rekening te houden met hun kant van het verhaal. Kan voor hen ook wat meer het gevoel geven dat je moeite voor hen doet enzo..
Dit hebben meer mensen, goede common ground.quote:
Dit is jouw gezelligheid?quote:Nou, bij familie ben ik de ideale zoon die weinig verkeerd zegt, geen gedoe maakt en zich té wereldwijs toont.
Gezellig is meer vrijuit praten, maar waarover?quote:Bij collega's praat ik over het algemeen meer vrijuit dan bij familie. Over het algemeen hoog-opgeleide mensen met wat minder veroordeling in zich van "wat men niet kent, dat eet men niet". Mijn familie heeft een vrij beperkt wereldbeeld en probeer mij daar wat los van te maken. Het zijn harde werkers met een gezonde set normen en waarden, maar geen avonturiers of mensen die ook maar enigszins iets willen doen wat "Truus & Bennie" van twee huizen verderop ook niet zouden doen.
Wat maakt bij die mensen dat je wat meer durft te laten zien? Komen zij misschien ook niet sneller bij jou, nu jij iets meer van jezelf hebt laten zien als zij jou ook wat meer in vertrouwen nemen?quote:Bij mijn vereniging ben ik bijv. (toegegeven: na een paar biertjes) wat vrijgeviger met informatie over mijzelf en wat mij drijft, en héél af en toe waar ik mee zit. Bij de club heb ik 2 à 3 mensen zitten waarbij ik iets van mijzelf durf te laten zien. Maar nog komen zij véél sneller en vaker bij mij met hun persoonlijke issues dan ik bij hen. Verhouding is denk ik zo'n 90%-10%. Zal er ook nooit zelf over beginnen.
Wat zou er kunnen gebeuren als jij uit jezelf erover zou beginnen?
Grapjasquote:[..]
Ik heb geen idee (mocht niet meer invullen wat een ander mogelijk bedoelt heeft, toch?
Lijkt me dan juist een goede tip om in plaats van wat Sturmic denkt dat de ander denkt het wat meer open proberen te laten. Of door meerdere opties waar je volkomen buiten staat te bedenken of misschien zelfs een stapje verder en gewoon eens open te vragen.
En wat maakte dat jullie beide daar zo over praatten? Hoe zou zo een situatie nog eens voor kunnen komen?quote:[..]
Het enige wat daar vorig jaar dicht bij is gekomen is een vrij diep gesprek dat ik met een "vriend" heb gehad over wat je als persoon een potentiële partner te bieden zou hebben (zowel hij als ik). Was op zich wel prettig om een keer met iemand daarover te kunnen praten (nog nooit eerder gedaan).
Hoe is het contact daarna verlopen?
Het klinkt me anders best veroordelend in de oren, alsof ik als een soort kwade genius handenwrijvend mijn effect op de mensheid Fok! geniet haha.quote:[..]
Mweh, dat tikkeltje arrogantie zit erin dat je er genoegen in schept mij anders over mijzelf na te laten denken en dat je er genoegen in schept dat te kunnen bewerkstelligen (als ware je een volleerd "master of puppets"). Veroordeel je er niet om, we hebben allemaal zo onze guilty pleasures.
En hoe is dat relevant? Als jij zo overtuigt bent van jouw gelijk, wat maakt mijn eventuele validatie dan voor een verschil?quote:Ik voel mij geroepen om die vraag te stellen om weer een level playing field te krijgen: jij vraagt van mij om te onderzoeken of het mogelijk is dat ik het allemaal verkeerd zie, dan vraag ik aan jou of het ook mogelijk is dat jij er naast zou kúnnen zitten.
Maar goed, waar het eigenlijk om gaat is dat jij je eigen playing field bent..
Zou ook een goed onderwerp bij de psych kunnen zijn, al hoop ik dat je beter voor jezelf zorgt zodat je minder triggers hebt op het gebied van drukte enzo. Meer balans..quote:[..]
Nee, dit jaar voor het eerst. Eerste kwamen tijdens een paar vrije dagen in maart dit jaar. Ben wel extreem druk geweest met werk, geestelijke rust is/was er nauwelijks. Nu ik weet dát ik ze heb kan ik ze ook beter handelen, waardoor ze minder erg lijken te worden. Eerst wist ik niet wat het was, en dan lig je bijkans te janken van ellende op een vreemd hotelkamertje in een vreemd land.
Er zijn echt ladingen backpackers die alleen reizen, maar snap dat het wel een heftig startpunt is.quote:[..]
Ehm... ik ga het gewoon doen. Stap in het vliegtuig, zie wel waar ik terecht kom. Het reizen op zich vind ik niet erg... maar statisch op één plek zijn waar ik het idee heb het als "vreemd"(alleen reizende jongeman zonder vrienden/partner)/niet welkom beschouwd te worden... Nee, dat vind ik nog geen fijn vooruitzicht.
Die persoonlijkheid onder je schil(d), laat je die dan wel zien?quote:Maar doe het gewoon want kom daar nooit meer terug (geen afhankelijkheid voor de lange termijn, geen kans dat de ongemakkelijkheid zich rondpraat). Heb er véél meer last van als ik het idee heb onder het (maatschappelijk) vergrootglas te liggen. Als ik in beweging ben (fysiek onderweg) kunnen mensen nooit in zo'n korte tijd een beeld vormen van je persoonlijkheid.
Lijkt me juist goed om te onderzoeken naar het hoe en wat en hoe het beter zou kunnen, dat is niet bepaald hypochondrisch toch..quote:En voor mij minder tijd om het te verprutsen. Ben mij ook wat meer aan het inlezen op het gebied van "social anxiety". Zonder nu heel erg de Baron von Münchhausen uit te hangen, houd ik er wel rekening mee dat er ook daar bruikbare tips te vinden zijn.
Als katten meetellen was ik niet alleen ja. En hoe voel je je nu daarbij?quote:[..]
Okay, ik geef toe dat het mogelijk is dat jij, om eender welke reden, ook alleen zou zijn geweest. En dat ik dus iets heb aangenomen wat niet de waarheid hoeft te zijn.
Echter: ik heb een, in redelijkheid, beredeneerde gok genomen dat jij niet alleen bent op Oudejaarsavond. En zeg eens eerlijk, heb ik gelijk?
Het ging om de kans om door te vragen/gesprek te openen en dan bedoel ik niet naar jouw gelijk..quote:En nou niet counteren met: "ja, maar dat is het punt niet, want dat wist je niet met zekerheid!". En reageren met "hey, nou doe je weer een aanname over hoe ik ga reageren!" voorzie ik ook wel...aannames ad infinitum!
Of ik heb gewoon heul veul Oprah en Dr Phil gekekenquote:[..]
Omdat ik, wederom een beredeneerde gok, uit je posts (in dit en andere topics) kan opmaken dat je ervaring hebt met romantische en platonische relaties. Laat onverlet dat ik het niet uitsluit dat je ooit eenzaam zou kunnen zijn geweest, of dat je je in een huidige relatie (wederom: romantisch of platonisch) best eenzaam zou kunnen voelen. Of dat je niet gelukkig bent i.v.m. kinderen/sociale leven. Kán best wel, en sluit het nergens 100% uit. Acht het niet waarschijnlijk, dat is waar. We discussiëren hier over iets dat w.m.b. geen discussiepunt is. Wat je hiermee (aanname!!!) wil zeggen: niet invullen voor een ander, is inmiddels wel duidelijk.
Niet invullen en open vragen (niet naar je gelijk) ja..
Omdat het overkomt als afstand creëren in plaats van te kijken naar eventuele common ground. Als je vraagt naar een schets geef je de ander veel meer ruimte, dan wanneer jij schetst en de ander om een bevestigende y/n wordt gevraagd.quote:Waarom ik dat zou willen uitsluiten? Als je nu wilt sturen op een antwoord dat in de richting gaat van "Sturmic, het interesseert je oprecht niks'... tja... veel verder kun je er niet naast zitten en daar wil ik mij expliciet van distantiëren
Is het alleen smalltalk of zijn er mensen met wie je vaker aankaart omdat je benieuwd bent naar hun mening?quote:[..]
Ja hoor, gewone smalltalk is geen probleem.
Touché en ik had er ook niet naar gevraagd, als je het niet eerder aangegeven had eventueel per pm te willen sturen als ik me niet vergis..quote:[..]
Ik ben in het algemeen sowieso niet zo van de priveshit openbaren.
Is er een situatie waarin je wel een positief einde zou kunnen bedenken? Of moet je eerst een dusdanige gelijke tegen komen dat je het oordeel aan haar over zou kunnen laten?quote:[..]
Ik stel mij tijdens dates wat positiever en extraverter op dan ik in werkelijkheid ben. Ook om haar (of een andere vrouw) wat mee te nemen in die vibe waardoor ze sneller over zichzelf gaat vertellen. En in dit geval heb ik inderdaad (voor haar) besloten dat het beter was mij niet verder te leren kennen omdat ik daar in 100 van de 100 gevallen geen positief einde voor kon verzinnen.
Klinkt wederom niet als 0% rendement, al komt bovenstaande wel enigszins scheef over. Hoe zou iemand jouw vertrouwen kunnen wekken?quote:[..]
We hebben een goede 3 uur zitten praten over wie zij is, wat ze zoekt en wat voor leuke dingen in onze levens waren. Wat we belangrijk vinden en welke ambities we over en weer delen en wat vooral niet. Zeker niet alleen koetjes-en-kalfjes dus. Als een meid in kwestie een klein beetje haar best doet, weet ik de conversatie echt wel op niveau en op gang te houden. Lukt mij altijd wel om wat dingetjes los te krijgen die ze liever nog niet weggaf (kreeg dat nog twee keer per appje als "terugkoppeling" mee). Vertrouwen wekken lukt mij wel aardig (al zeg ik het zelf). Dit jaar ook één keer meegemaakt dat het gewoon niet liep... nou ja, prima, next!
Ik zou het eerder misplaatst vinden als je gewoon had aangegeven dat je het niet zag zitten en het daarom afgekapt had in plaats van dat je denkt voor haar te moeten beslissen. Dan had ik het ook niet gepost, maar zie het als een speldenprikje hoe een ander zoiets op zou kunnen vatten terwijl het voor jou puur zuiver is.quote:[..]
M.i. nergens voor nodig, dat misplaatste sarcasme (aanname).
Dat is ook heel spannend en ongetwijfeld een heel proces wat je ook niet zo maar even doet. Maar dat maakt het juist ook zo waardevol denk ik in plaats van vluchtigere contacten op afstand, meer vervulling ofzo..quote:[..]
Dit vind ik een mooie recapitulatie van je kernboodschap: open staan voor de mening van een ander en die ander eerst over je laten oordelen voordat je dat zelf doet. Dat is iets wat ik niet gewend ben, en in alle eerlijkheid, weet ik ook nog niet of ik dat al durf.
Ik ontken dan ook niet dat ze iets wilde beogen met die uitspraak, ik zie er alleen een ander intentie/motief met bijbehorende waarde in.quote:[..]
Nee, want die is er niet:
A. Ze geeft het echt op, want interesse verloren: dan had ze niets meer hoeven zeggen, zelfs geen "doei, ik geef het op". Mensen die apathisch zijn jegens iets of iemand, steken daar geen energie meer in.
B. Ze geeft het niet op, maar wil even in één snedige opmerking laten weten dat ik als persoon en/of mijn reacties haar zo ergeren dat ze daar in negatieve zin klaar mee is. Als je uiting geeft aan dergelijke emoties ben je per definitie geïnvesteerd in een persoon/gebeurtenis. (vandaar ook dat er ik zo'n hekel heb om genegeerd te worden --> je bestaan wordt niet erkend)
En zie daar, optie B:
[..]
Ze gebruikt haar "opgeven" dus instrumenteel en komt daar later weer van terug. Daar zit een discrepantie in zeggen en doen (met alle goede bedoelingen die daaraan ten grondslag liggen). Geeft niks, maar je kunt moeilijk ontkennen dat ze wel degelijk iets beoogde met haar uitspraak.
Nee, je kan altijd aan jezelf werken in welke situatie dan ook. In jouw geval wil je meer contact met je omgeving, dus dan heb je wel iets van een soort relatie nodig. Zeker aangezien jij iemand wel serieus moet kunnen nemen om enige feedback te kunnen ontvangen en aan te nemen als ik het goed begrijp. Maar, hoe kan iemand jou beter leren kennen als jij niet zo goed weet wie jij bent (zonder je schil(d))? Hoe kun jij de ander en jezelf erop vertrouwen dat het goed is zoals je bent? Dat hangt weer samen met hoe je doet en daar zit bij jou denk ik een discrepantie..quote:[..]
Ja zeker! Punt is dat ik niet weet hoe ik die basis op orde kan krijgen. Veel mensen leren hun ware zelf pas kennen na zware beproevingen, uit relaties of uit andere ervaringen... en daar kan ik dus pas mee beginnen nadat ik mijn basis op orde heb? Waarvoor ik juist die dingen dan weer nodig heb... Catch-22 die je hier voorstelt.
Dat vindt jij deerniswekkend, maar daarmee doe je het contact wat je wel hebt misschien ook wat te kort mee.quote:Kijk, in Deezer/Syndroom-topics is het riedeltje elke keer: ga uit huis, maak je opleiding af, word zelfstandig, ga sporten, ga bij een club, vind een fatsoenlijke baan, verwacht geen supermodellen als vriendin etcetera. Helemaal mee eens hoor, alleen check ik een groot aantal van die zaken al af, precies zoals LadyOracle (fijn dat je er weer bent!
[..]
Dat is het dus. Aan de buitenkant is alles in orde, maar aan de binnenkant is het deerniswekkend.
Hoe zou je de binnenkant op kunnen fleuren?
Jij vindt het niet relevant en vergroot dat uit, dat kan niet zo dankbaar en/of uitnodigend over komen..quote:[..]
Haha, nee, dit ging niet om de inhoud van de post, maar de extreem gedetailleerde en triviale constatering (totaal niet relevant voor het punt dat hij wil maken!) dat een badkamer minder is in een hostel dan in een hotel. Het gaat daarbij niet om het prozaïscher/levendiger maken van een stukje droge tekst (ik gebruik bijv. bewust de Seychellen als een tot de verbeelding sprekende locatie) maar om een serieuze overweging/kanttekening die hij nog even mee wil geven. Komt enorm uit de lucht vallen, en als ik bij wijze van de spreken "met de markeerstift" de topics van bijv. Charleville door akker... die doet dat ook. Gewoon een patroon dat mij ineens opviel. Dat doet geen afbreuk aan mijn dankbaarheid voor de rest van zijn (inhoudelijk relevante) bijdrage. Maar zijn nickname is dan ook een soort minicomputertje.
Zie je dat die laatste zin volkomen ad random is?
[/quote]
Volgende keer als je een kwalitatief beter gesprek had, spreek je waardering uit en gooi enige vrijblijvende availability erbij. Dat het gezellig was en je wel vaker zoiets zou willen ofzo. Geen harde uitnodiging is geen harde afwijzing, maar ook geen harde uitnodiging. Je kan er dan geen rechten aan ontlenen, maar je kan wel meer een imago kweken dat je wel openstaat voor meer. Gein desnoods volgende week weer ofzo.quote:
[..]
Ben op zoek naar naar relatief kleine, behapbare stappen. Jij hebt het concreet gehad over het uitnodigen van mensen voor je verjaardag. Scary_Mary heeft de FOK!-hardloopgroep en 25+mensen-meetings benoemd. Staan beide genoteerd, evenals de intake bij een psych en proberen niet te oordelen over de interactie/mening met/van een ander, voordat de wederpartij dat heeft gedaan.
Goh Lady O, ik heb er zelf wat moeite mee om het anders te zien, maar wat fijn dat je zoveel positiefs in me zietquote:[..]
Hoe weet je dat nou in hemelsnaam?! Het lijkt mij lastig een positief beeld van mij te vormen op basis van dit topic, en IRL ken je mij -hopelijk- niet.
Om even een verschil in insteek aan te geven, in plaats van andermans mening te decimeren wat meer valideren..:P
Alledrie ja, waarmee ik niet wil beweren dat je een domme lafbek bent ofzo. De durf om verder te kijken dan je kennis en je mening lang is, om meer kunde in intermenselijke dynamiek te creëren ofzo..quote:[..]
Er schort kennelijk iets aan mijn inzet? Kennis? Kunde? Durf?
Ik bedoel dat ik de manier van jou een schop onder je hol willen geven niet zo sjiek vindt.quote:[..]
Is niet voor mij bedoelt, snap ik... maar wat bedoel je hier Scary_Mary?
De eenzaamheid die jullie niet laten zien wordt wellicht soort van verborgen onder iets anders, dus ik vraag wat ze dan wel laat zien in plaats van de eenzaamheid die er echt speelde. Want kennelijk is er een mening dat eenzaamheid verborgen dient te worden, want niet uitnodigend. Wat wel getoond wordt zou dan wel uitnodigend moeten zijn, maar bij jullie beide had dat in eerste instantie niet het gewilde effect.quote:[..]
Ik snap precies wat ze daar omschrijft, of beter gezegd, die voel ik gewoon in. Maar jouw analyse/vervolgvragen zijn mij niet duidelijk. (weet ik, niet voor mij... maar er wordt naar analogie over mij/mijn situatie gepraat en dan is het wel fijn om te kunnen volgen).
In haar geval heb ik iets meer gezien qua manier van reageren en ik kan me voorstellen dat waar zij in haar felheid een dialoog aan wil gaan, een ander het meer aanvoelt als een monoloog..
Dit is al een uitnodigendere reactiequote:[..]
Als jij sowieso wel meer in het algemeen van de priveshit openbaren bent, be my guest! Leren doe je immers van een ander.
Ook al vraag je het letterlijk om er voor jezelf meer van te leren (wat in jouw topic je goed recht is natuurlijk)..
Omdat je het waard bent, zou je kunnen verwachten dat mensen zelf wel beslissen of ze je willen binnen laten of niet.quote:[..]
Ja, dat dus. Ik verwacht van niemand dat hij/zij "mij binnen laat". Maar dat is kennelijk dan een gebrek aan wilskracht? Que? Of moet ik het zo lezen als "nog niet voldoende willen dat je van iemand mag verwachten dat hij/zij de deur open zet". Elaboreer please.
Zien mensen dat nooit of laat jij het nooit zien?quote:
Alleen immaterieel, op het gebied van relaties en sociale contacten heb ik een zeer armoedig bestaan. Alleen zien mensen dat nooit.
Hoe weet je dat? Nog even afgezien van dat eckte junks voornamelijk relaties met drugs en dealers onderhouden, kun je vraagtekens zetten bij de invulling van vriendschap en zulks. Tel daarbij op dat er mensen zijn die zich beter voelen als ze mensen helpen, zeker mensen die hen nodig hebben, ook niet echt vriendschappelijk bezig zijn. Zo een relatie wil jij denk ik ook niet, toch?quote:Een zichzelf verslonzende junk zonder opleiding zie je natuurlijk wél als mislukt. En vaak zijn die mensen écht niet eenzaam. Vraag 2 is of je je in dergelijke kringen moet wíllen begeven. Misschien heeft het wel iets te maken met het feit dat extreme risiconemers sociaal gewoon meer gewaardeerd worden.
Wat je wel zou kunnen overwegen is iets minder de perfecte dude en fixer uit willen hangen. Misschien vinden mensen het wel keifijn om (eens) iets terug te kunnen doen voor jou. Iets meer balans tussen jullie en jij iets meer gewoon mens dan mr perfect die eigenlijk niemand nodig heeft, tenzij hij iets kan fixen (even kort door de bocht hè) ofzo..
Het gaat niet alleen om de ervaring zelf, maar ook wat je ermee doet. En daarmee raak je nooit uitgeleerd, mits je ervoor openstaat/blijft staan..quote:[..]
Ook waar hoor. Na 29 jaar zou je alleen denken dat je het wel een keer weet. Ik nog niet. Misschien omdat ik het nooit echt onderzocht hebt, misschien omdat ik alle ervaringen mis die je normaal opdoet tijdens tienertijd en jongvolwassenheid. Don't know.
Hoe kan je baan in gevaar komen als jij gewoon je werk goed doet en blijft doen? Misschien dwing je zelfs meer respect af, omdat je goed werk blijft leveren. Niet vanwege medelijden, maar omdat je niet zo een-dimensionaal plaatje blijft ofzo..quote:
[..]
Omdat je je daarmee kwetsbaar maakt. Je geeft een stukje strategische informatie over jezelf weg ("ik ben niet lekker bezig"/"zit niet lekker in mijn vel") wat een kwaadwillende persoon kan rondbazuinen/tegen je kan gebruiken. Daarmee kan je positie/aanzien/respect ook bij anderen verdampen, de machtsbalans verschuift, en daarmee breng ik bijvoorbeeld mijn baan in gevaar, of mijn plekje binnen de club. Vertrouwen is hier een kernwoord, en heb eigenlijk niemand in mijn omgeving die ik hiervoor voldoende vertrouw en/of mee wil lastigvallen.
Vertel, hoe merkte je dat?quote:[..]
Mijn ervaringen zijn van dien aard dat ik constateer dat de mensen waarbij ik dat in het verleden toch gedaan heb, daar precies 0,0 behoefte aan hadden.
"Ik koppel het liefste terug aan mijzelf, en daarom weeg ik niet alles af wat de schrijver ermee zou kunnen zeggen"... eeee..... daardoor zou misschien kunnen hoor, maar zoals het er nu staat snap ik het verband tussen het ene en het andere deel van je uitspraak niet. Ik heb twee mogelijkheden bedacht en benoemd waarom jij zei wat je zei. Ik kan rationeel geen andere opties bedenken. Jij ook niet, zo te lezen ("drukke kerstdagen" = geen tijd/prioriteit). Geef nou eens een derde optie waaruit mijn kennelijke subjectiviteit/onvolledigheid blijkt?quote:
Je weegt niet alles af wat de schrijver ermee zou kunnen zeggen, want je koppelt het liefste het terug aan jezelf. Jij post hier ook niet dagelijks en ik zat krap en onregelmatig in de kersttijd, dus koos ik ervoor om alvast op tijd te zijn met de wensen.
Tja, dat is een goede vraag. Doen we dat niet echter allemaal? Of accepteer jij zelfs de grootste onzin ongefilterd als ware het zinnige suggesties?quote:
Kun je luisteren naar een ander en horen wat ze zeggen als je jouw perceptie zo met je mee draagt? Het komt nu over alsof jij het eerst zinnig moet vinden voor je daar iets mee wil doen, dan is het niet onvoorstelbaar dat de ander kan ervaren dat je niet voldoende geïnteresseerd bent in hun mening
Niemand ziet mij aan het einde van de dag, of althans, maar heel zelden. Ik denk dat mensen mij doorgaans zien als een redelijk opgewekte gast met een beetje humor, maar dat is een aanname (vind je het trouwens goed dat bij elk antwoord dat ik geef je er een virtuele "m.i.", "dat denk ik", of een "aanname" aan toe moet voegen? het wordt een beetje vervelend om dat steeds uit te moeten schrijven). Mensen laten wel eens emoties aan mij zien.quote:
Maar wie ziet je aan het einde van de dag? Ziet men overdag iemand die zijn emoties onder controle heeft of iets anders? Laten mensen wel hun emoties aan jou zien, naast advies vragen?
Dat denk ik wel: heb het eigenlijk alleen bij deze specifieke persoon, en minder, of althans, minder structureel, bij andere personen. Of hij het nou bewust doet of niet weet ik niet, en het boeit mij eigenlijk ook niet: op zijn salarisniveau mag ik een professionele houding van hem verwachten.quote:
Kun je wel onderscheid maken tussen hoe jij het opvat en of iemand misschien altijd wel zo kinderlijk benadert?
Hier zit wel iets in ja. Ben daarin nog te ééndimensionaal en daarom zien mensen je ook alleen maar als die gast die hun probleem/vraag kan oplossen. Anderzijds vind ik wel dat ik ook wat terug mag verwachten zonder dat ik daar om zou moeten vragen. En dat gebeurt eigenlijk nooit: mensen weten mij alleen te vinden wanneer zij een probleem hebben. Volgens mij heeft er bijv. letterlijk nog nooit iemand (buiten mijn meest nabije familie) gevraagd hoe het écht met mij gaat. Iets wat ik bijv. zelf altijd bij een ander doe en meestal wel kan zien/prikken hoe het écht met hen gaat. Is echter bijna altijd éénrichtingsverkeer.quote:
Zeker gezien je leeftijd, want hoe lang werk je echt naar rendement toe? Daarnaast zou je ook kunnen stellen dat je rendement niet alleen voortkomt uit jezelf, maar ook wat het voor anderen inhoudt. Dat jij in je rol als fixer misschien wat eenzijdig belicht bent en niet krijgt wat je er van hoopt, betekent niet dat het voor een ander wel als waardevol gezien kan worden. Daar een opvolging van kunnen maken wordt key denk ik en daar ligt ook een verschuiving, waarbij je je rol iets breder moet gaan leren trekken. Zodat andere mensen ook weten dat je meer dan alleen die fixer kan en wil zijn.
Ja, dat zeg ik toch? Ik vorm/voed ook die gewoonte. Kortom, wederom mijn falen/tekortkoming. Ik snap ook wel dat je dit niet in statistiekjes uit kunt drukken, maar netto heb ik gewoon héél weinig succes met mensen. En dat is niet toevallig aan ál die mensen toe te schrijven. Akkoord?quote:
Mensen en gevoelens zijn geen statistiekjes en jij en je omgeving is meer dan de gemene deler. Natuurlijk heb je daar zelf invloed op, maar vergeet ook niet de gewoonte waar je in gerold bent en die zowel voor jezelf als anderen weinig ruimte kan bieden.
Ehm, bijvoorbeeld één gast die nog uit de kast moest komen, een ander een soort denkstructuur/leidraad nodig had voor wat hij met zijn toekomst (carrière/opleiding) aan wilde, een ander die weer iets nodig heeft om zijn zelfbeeld wat bij te stellen in zijn omgang met vrouwen. Varieert nogal, maar wel dieper dan een triviaal "welke-tv-zal-ik-eens-kopen"-advies. Follow-up doe ik aan door dan later eens te vragen hoe het ging (gerelateerd aan het oorspronkelijke probleem). Ik heb geloof ik nooit uitgesproken dat ik dergelijk vertrouwen fijn vind. Misschien ook wel omdat het wederom éénrichtingsverkeer behelst.quote:
Als mensen voor advies/goed gesprek komen, dan klinkt dat niet als 0% rendement. Wat voor onderwerpen gaat het dan om? Doe je ook aan follow up als mensen je iets hebben laten weten? Laat je mensen merken dat je het vertrouwen fijn vindt?
Neen, volgens mij behandelen jullie mij niet zo (hoewel de Deezertopics wel meer traffic genererenquote:
Behandelen we je als een stille, contactgestoorde autist? Zegt dat iets over jou of over de algemene toon op Fok!
). En die tweede zin volgt voor mij dan weer niet logisch uit de eerste. Er zit een verborgen zin tussen, waarzonder ik je vraag niet snap.[ Bericht 0% gewijzigd door Sturmic op 13-01-2016 22:33:18 ]
Gewoon dingen doen.quote:
Ik denk wel dat ik op zoek ben naar concrete tips, omdat het allemaal wel erg abstract begint te worden. En in de wereld van alledag heb ik daaraan weinig houvast.
Ehm, het is inderdaad hoe ik mij opstel bij familie. Die gezelligheid laat zich wat moeilijk vatten in een paar trefwoorden: grapjes maken om de sfeer te bevorderen, een gesprek op gang houden tussen diverse familieleden, vragen hoe hun dag/week was, etc. Mijn familie heeft verder geen diep op elkaar afgestemd gezamenlijk gevoelsleven ofzo.quote:
Nou, bij familie ben ik de ideale zoon die weinig verkeerd zegt, geen gedoe maakt en zich té wereldwijs toont.
Dit is jouw gezelligheid?
Pfff, ja, chit-chat: vakanties, hoe gaat het met kinderen, hebben ze lekker gesport, hoe was het feestje van je vader, hoe staat het met dat-en-dat project, etc. etc.quote:
Gezellig is meer vrijuit praten, maar waarover?
Ik denk ook een stukje belangstelling van hun kant. Eens een keertje niet alleen maar hun eigen verhaal/probleem, maar ook eens de oprechte vraag ri. mij. Dat is héél zeldzaam voor mij, en opdringen doe ik mijzelf niet, dus daarom was dat een bijzonder, te koesteren, moment. Volgens mij is iets van mijzelf laten zien voor de meeste mensen geen criterium om hun probleem met mij te delen. Althans: er zijn mensen die werkelijk niets van mij weten, en waarvan ik bij wijze van spreken dingen weet die hun ouders/partner/kinderen niet van hen weten.quote:
Wat maakt bij die mensen dat je wat meer durft te laten zien? Komen zij misschien ook niet sneller bij jou, nu jij iets meer van jezelf hebt laten zien als zij jou ook wat meer in vertrouwen nemen?
Wat zou er kunnen gebeuren als jij uit jezelf erover zou beginnen?
Geen idee wat er zou gebeuren als ik meer over mijzelf zou vertellen. Voelt mij nu nog te erg aan als opdringen, iets uitstorten over hen waar ze niet op zitten te wachten (anders had men er immers al wel naar gevraagd).
Gewoon een lang gesprek. Het ging hoofdzakelijk over hem, maar hij vroeg op een gegeven moment bijv. wat ik dacht dat ik als persoon een partner te bieden had. Was dus eigenlijk een fluke, een lucky break. Geen idee hoe ik dat opnieuw zou moeten entameren zonder het op te dringen. We hebben nog steeds contact en ik merk dat hij mijn mening/advies op prijs stelt. Is één van de mensen die ik als 50% vriend beschouw.quote:
En wat maakte dat jullie beide daar zo over praatten? Hoe zou zo een situatie nog eens voor kunnen komen?
Hoe is het contact daarna verlopen?
Soit, hoewel "kwade" jouw eigen kwalificatie is.quote:
Het klinkt me anders best veroordelend in de oren, alsof ik als een soort kwade genius handenwrijvend mijn effect op de mensheid Fok! geniet haha.
Dat is relevant omdat jij van mij een open blik vraagt. Dat vraag ik ook van jou. Ik ben niet overtuigd van mijn gelijk, noch van het jouwe. Ik denk dat die twee invalshoeken elkaar ook niet uitsluiten, alleen moeten we een soort gezamenlijke grond zien te vinden. Persoonlijk helpt het als ik weet dat mijn gesprekspartner open staat voor mijn mening. Ik meende dat iemand mij hierboven ook een soortgelijke tip gaf...quote:
En hoe is dat relevant? Als jij zo overtuigt bent van jouw gelijk, wat maakt mijn eventuele validatie dan voor een verschil?
Maar goed, waar het eigenlijk om gaat is dat jij je eigen playing field bent..
Die laatste opmerking snap ik dan weer niet: "ik ben mij eigen playing field"
Wat?
Nee. Te eng, te veel gedoe, te veel kans om met de nek aangekeken te worden. Je bent al een gast in een vreemd land, waar je de taal niet spreekt en de etiquette niet kent... dat is 3x achterstand van iemand die daar woont en al die dingen wel kent/kan.quote:
Die persoonlijkheid onder je schil(d), laat je die dan wel zien?
Laat ik zeggen dat ik denk dat daar dan vast een goede reden voor was. Hetzij een keuze, hetzij een incidentele samenloop van omstandigheden. Daar voel ik niets bij, zij het wat scepsis omdat je niet toe lijkt te willen geven dat het relatief ongebruikelijk is om ongewenst alleen te zijn met dit soort "grote" festiviteiten.quote:
Als katten meetellen was ik niet alleen ja. En hoe voel je je nu daarbij?
Ja jemig, dat snap ik toch ook wel. Daar sorteer ik nota bene op voor in mijn eerste "aanname-antwoord":quote:
Het ging om de kans om door te vragen/gesprek te openen en dan bedoel ik niet naar jouw gelijk
Ik begrijp inmiddels wel dat ik daarmee een mogelijk gesprek verknald heb. Los daarvan staat de vraag of ik die aanname in redelijkheid heb mogen maken. Dat vind ik nog steeds, alleen is in dit specifieke geval die alleszins redelijke aanname niet de waarheid gebleken. Nou ja, you win some, you lose some. Vaak leiden aannames inderdaad tot bevestiging en kun je op basis daarvan weer leuke gesprekken hebben (een soort cold-reading schept immers ook een connectie).quote:
En nou niet counteren met: "ja, maar dat is het punt niet..."
Daar vergis je je inderdaad niet in. Ik heb mij behoorlijk gestoord aan deze post:quote:
Touché en ik had er ook niet naar gevraagd, als je het niet eerder aangegeven had eventueel per pm te willen sturen als ik me niet vergis..
Potverdikkeme zeg. Jij wijst mij er tot aan het einde der tijden op dat ik niet zoveel moet aannemen, maar in een halve zin diskwalificeer je zelf wel even mijn intenties en motieven.quote:
Niet zozeer interesse in mij als mens dus en ik ben in het algemeen sowieso niet zo van de priveshit openbaren
Nota bene gooi ik mijn halve ziel en zaligheid in dit topic (ja, ik realiseer mij heel wel dat ik daar zelf voor kies) waar er ongebreideld op geschoten kan worden, maar wanneer het niet uitkomt zijn de adviezen kennelijk niet universeel geldig. En nee, natuurlijk is het geen verplichting om iets over jezelf te vertellen als je dat liever niet doet, maar niet op grond van dergelijke argumentatie.
Op basis van een dergelijke diskwalificatie van mijn motieven en het signaal dat je daarmee afgeeft, kan ik niet in redelijkheid vertrouwen op het feit dat jij discreet met dat soort persoonlijke informatie om zal gaan. Of dat nou een rationele gevolgtrekking is of niet, maakt mij eigenlijk weinig uit.
Nee, dat schrijf ik dus letterlijk:quote:
Is er een situatie waarin je wel een positief einde zou kunnen bedenken?
quote:
omdat ik daar in 100 van de 100 gevallen geen positief einde voor kon verzinnen.
Ik denk inderdaad dat ik eerst een "gelijke" moet tegenkomen. Even terugkijkend op 2015, als jaar waarin ik voor het eerst gedate heb, ben ik met 5 meiden/vrouwen uit geweest. Daar zaten er drie bij die veel verder waren dan ik, ééntje waarbij we beiden zo iets hadden na de eerste date van "dit wordt 'em op persoonlijk vlak gewoon niet" en één waarbij ik haar wel redelijk zag zitten, maar zij mij niet. Dus ja, ik denk dat ik wel iemand zoek waarbij het verschil in levenservaring niet zo extreem groot is. En neen, ik snap best dat ik niet iemand van 29 eveneens zonder enige relatie-ervaring kan/mag/zou moeten verwachten .quote:
Of moet je eerst een dusdanige gelijke tegen komen dat je het oordeel aan haar over zou kunnen laten?
Aan de andere kant twijfel ik erg of ik wel door moet gaan met daten. Dat gaat mij op zich best goed af en heb er ook plezier in, maar ik weet dat aan de "achterkant", mijn echte "leven" op dit moment zo schraal, zo weinig betekenisvol is, dat ik niet weet of ik een vrouw geïnteresseerd kan maken en houden als ze mij beter zou leren kennen. En zeker wanneer ze mijn echte situatie (geen vrienden/sociaal leven) zou leren kennen. Zelfs als dat voor haar geen bezwaar zou zijn, levert het mogelijk geen bestendige relatie op (zo hoor je vaak - aanname, geen ervaring). Precies dat is ook waarom ik die vorige date niet door heb gezet. Ik realiseerde mij opeens dat het een leuke date was, maar dat ik haar aan de achterkant (mijn "back-office") héél weinig te bieden heb.
Iets delen over zichzelf/hemzelf en ook actief de vraag terug stellen. Geen toneel spelen, geen trucjes en techniekjes toepassen (van die Hbo-sociaal-psychologisch-werkergesprekstechnieken... driewerf zucht.quote:
Klinkt wederom niet als 0% rendement, al komt bovenstaande wel enigszins scheef over. Hoe zou iemand jouw vertrouwen kunnen wekken?
).Goed, morgen weer verder!
[ Bericht 0% gewijzigd door Sturmic op 13-01-2016 22:28:55 ]
quote:
En ik dacht dat je ergens in het begin zei dat je geen sociale fobie had?quote:
Op Nee, dat heb ik niet gezegd, alleen dat ik nooit gediagnosticeerd ben voor bijv. autisme.quote:
[..]
En ik dacht dat je ergens in het begin zei dat je geen sociale fobie had?
Het plaatje gebruikte ik dan ook eigenlijk illustratief voor een soort gevoel van onbegrip, en had bijvoorbeeld ook deze kunnen zijn:
Wat ik er dus mee wil zeggen: concretiseer s.v.p. en blijf niet hangen in van dat generieke, ultra-brede, omnivalente advies dat niet concreet toepasbaar is voor iemand zonder relevante ervaring. Dat voelt weinig respectvol aan, eerlijk gezegd.
Ik zie trouwens dat er een soort stappenplan-topicreeks is aangemaakt. Daar ga ik eens op bijlezen.
[ Bericht 1% gewijzigd door Sturmic op 14-01-2016 19:51:30 ]
Het ligt vast aan mij, maar ik begrijp niet wat hier staat. Zou je het wellicht nog een keer op een andere manier willen opschrijven? Er is overigens geen sprake geweest van dat ik haar niet zag zitten.quote:
Ik zou het eerder misplaatst vinden als je gewoon had aangegeven dat je het niet zag zitten en het daarom afgekapt had in plaats van dat je denkt voor haar te moeten beslissen. Dan had ik het ook niet gepost, maar zie het als een speldenprikje hoe een ander zoiets op zou kunnen vatten terwijl het voor jou puur zuiver is.
De buitenwereld vindt mij kennelijk niet goed zoals ik ben. En het is mijn taak om daar mee te dealen als ik dat graag anders wil. Maar goed, dan vallen we in herhaling.quote:
Maar, hoe kan iemand jou beter leren kennen als jij niet zo goed weet wie jij bent (zonder je schil(d))? Hoe kun jij de ander en jezelf erop vertrouwen dat het goed is zoals je bent? Dat hangt weer samen met hoe je doet en daar zit bij jou denk ik een discrepantie..
Ik heb werkelijk geen idee. Ik ben jarenlang gevlucht... in eten, in spelletjes, in sport, in hobby's, in boeken, in kennis, in materiële zaken die er niet toe doen. Als ik zou weten wat mijn innerlijke leegte op zou kunnen vullen had ik daar al wel naar gestreefd. Dat betekent overigens niet dat ik nu diep ongelukkig ben: ik bevind mij als blanke, hoogopgeleide man in een eerstewereldland in één van de meest geprivilegieerde posities die je maar kunt bedenken. En nu ik dit schrijf verwacht ik eigenlijk wederom het advies: word eerst maar eens gelukkig met jezelf!. Realiseer je echter wel dat ik niemand anders heb dan mijzelf om gelukkig mee te zijn en/of gelukkiger van te worden en dát is voor veel mensen een situatie die zij helemaal niet zouden kunnen handelen en/of kennen. Klinkt wellicht arrogant, maar soit.quote:
Dat vindt jij deerniswekkend, maar daarmee doe je het contact wat je wel hebt misschien ook wat te kort mee.
Hoe zou je de binnenkant op kunnen fleuren?
Dat vind ik een goede tip. Dank je wel.quote:
Volgende keer als je een kwalitatief beter gesprek had, spreek je waardering uit en gooi enige vrijblijvende availability erbij. Dat het gezellig was en je wel vaker zoiets zou willen ofzo.
"Decimeren"... ook jouw woordkeus drukt nogal een waardeoordeel uit. Maar ik snap je punt.quote:
Goh Lady O, ik heb er zelf wat moeite mee om het anders te zien, maar wat fijn dat je zoveel positiefs in me ziet
Om even een verschil in insteek aan te geven, in plaats van andermans mening te decimeren wat meer valideren..:P
[ Bericht 1% gewijzigd door Sturmic op 14-01-2016 19:47:26 ]
Je hebt er dagenlang overganalyseerd over allerlei zaken en in dit topic zijn er genoeg concrete adviezen, dus ik dacht zo moeilijk kan het toch niet zijn? En als je niet op eigen kracht vooruit kan, dan moet je professioneel hulp inschakelen. Zo simpel is het.quote:
[..]
Nee, dat heb ik niet gezegd, alleen dat ik nooit gediagnosticeerd ben voor bijv. autisme.
Het plaatje gebruikte ik eigenlijk illustratief voor een soort gevoel van onbegrip, had ook deze kunnen zijn:
[ afbeelding ]
Wat ik er dus mee wil zeggen: concretiseer s.v.p. en blijf niet hangen in van dat generieke, ultra-brede, omnivalente advies dat niet concreet toepasbaar is voor iemand zonder relevante ervaring. Dat voelt weinig respectvol aan, eerlijk gezegd.
Ik zie trouwens dat er een soort stappenplan-topicreeks is aangemaakt. Daar ga ik eens op bijlezen.
[ Bericht 92% gewijzigd door CornflakesXL op 13-01-2016 23:41:00 ]
Okay, helder. En ja, die eenzaamheid moet je inderdaad verbergen want niet aantrekkelijk. Voor mij ook de hoofdreden om te twijfelen of ik in dit nieuwe jaar nog moet gaan daten, of dat ik eerst dat maar eens moet gaan tackelen zodat een evt. partner een solide sociaal fundament kan ontwaren bij moi. Nog los van het feit dat ik dat prettig zou vinden. Anderszijds, tja, wat nou als ik nooit vrienden kan maken? Dan moet ik daten ook maar afschrijven (als ik het Fok!-stappenplan® wat al te rigide volg...quote:
De eenzaamheid die jullie niet laten zien wordt wellicht soort van verborgen onder iets anders, dus ik vraag wat ze dan wel laat zien in plaats van de eenzaamheid die er echt speelde. Want kennelijk is er een mening dat eenzaamheid verborgen dient te worden, want niet uitnodigend. Wat wel getoond wordt zou dan wel uitnodigend moeten zijn, maar bij jullie beide had dat in eerste instantie niet het gewilde effect.
In haar geval heb ik iets meer gezien qua manier van reageren en ik kan me voorstellen dat waar zij in haar felheid een dialoog aan wil gaan, een ander het meer aanvoelt als een monoloog..
).Non sequitur.quote:
Omdat je het waard bent, zou je kunnen verwachten dat mensen zelf wel beslissen of ze je willen binnen laten of niet.
De deur wordt immers niet door mij open gemaakt. Dat heeft niets te maken met mijn waardig zijn, hooguit met waardig gevonden worden. En ben je het met mij eens dat als specifieke mensen de deur nooit open doen, je door hen zeer waarschijnlijk niet zo (w)aardig gevonden wordt? Let wel: ik zeg hier bewust "nooit" om externe factoren ("geen tijd/zin/prioriteit" zoveel mogelijk buiten de vergelijking te houden.
Ik probeer het niet te laten zien. Behoudens mijn naaste familie denk ik dat niemand het weet, maar dat is een aanname.quote:
Zien mensen dat nooit of laat jij het nooit zien?
Ja, daar zit wel iets in ja. Ik word er ook best moe van alleen maar benaderd te worden wanneer andere mensen uit de shit geholpen moeten worden. Overigens kan ik "mr. Perfect" ook opvatten als ietwat snedig, maar ik ga uit van een goede bedoeling.quote:
Wat je wel zou kunnen overwegen is iets minder de perfecte dude en fixer uit willen hangen. Misschien vinden mensen het wel keifijn om (eens) iets terug te kunnen doen voor jou. Iets meer balans tussen jullie en jij iets meer gewoon mens dan mr perfect die eigenlijk niemand nodig heeft, tenzij hij iets kan fixen (even kort door de bocht hè) ofzo..
Los van het feit dat ik het niet professioneel vind (ik ken overigens nog iemand die in het algemeen sowieso niet zo van priveshit openbaren is...quote:
Hoe kan je baan in gevaar komen als jij gewoon je werk goed doet en blijft doen? Misschien dwing je zelfs meer respect af, omdat je goed werk blijft leveren. Niet vanwege medelijden, maar omdat je niet zo een-dimensionaal plaatje blijft ofzo..
)... mijn plek heb ik omdat men mij ziet als een gast die je kunt vertrouwen. Ik heb dat vertrouwen nodig om de dingen te doen die ik doe. Kan er hier helaas niet zo heel veel concreter over zijn, maar in de kern komt het er op neer: als ik al niet eens in staat ben om mijn eigen leven op orde te brengen, wie ben ik dan om mensen advies te geven, te leiden en beslissingen te nemen die anderen raken? Mensen blijven alleen geïnteresseerd in hun eigen sores. De deur gaat alleen open als ik wat kom brengen/er voor hen wat te halen is. Iets wat je in vertrouwen met iemand deelt is twee dagen later wijd en zijd bekend. Vrijwel elk betekenisvol gesprek dient door mij geïnitieerd te worden.quote:
Dank jullie wel, voor weer een aantal tot nadenken stemmende reacties.
[ Bericht 1% gewijzigd door Sturmic op 14-01-2016 20:02:16 ]
De concrete adviezen had ik al opgesomd, zoals je had kunnen lezen. Je houdt mij wellicht voor een user die bruikbare tips naast zich neerlegt? Maar wat fijn dat je mij nog even van de simpelheid van het leven hebt weten te doordringen!quote:
[..]
Je hebt er dagenlang overganalyseerd over allerlei zaken en in dit topic zijn er genoeg concrete adviezen, dus ik dacht zo moeilijk kan het toch niet zijn? En als je niet op eigen kracht vooruit kan, dan moet je professioneel hulp inschakelen. Zo simpel is het.
Haha, ik ken het principe, ja. En zonder nou erg in indecente details te treden waar niemand op zit te wachten: ik ben redelijk terughoudend met individualistische surrogaten van the real dealquote:
Wat sinds een aantal jaar veel mensen heeft geholpen is de nofap community waarbij mensen dus stoppen met fappen en het kijken van porno. Hoewel er al gauw een hoop mensen dan placebo beginnen te schreeuwen heeft het wel degelijk invloed op je leven.
[ Bericht 0% gewijzigd door Sturmic op 14-01-2016 20:04:16 ]
Oke, ik lees ook al wel dat je een aantal dates heb gehad. Dat is positief lijkt mij! Dat je met die leuke meid het heb afgekapt is misschien iets wat je helemaal niet moet doen. Je kan het altijd nog uitmaken toch? Je ging toch nog niet bijna trouwen?quote:
[..]
Haha, ik ken het principe, ja. En zonder nou erg in indecente details te treden waar niemand op zit te wachten: ik ben redelijk terughoudend met individuele surrogaten van the real deal
(Off topic, ik zit zelf niet in een veel andere situatie dan jou hoor
)Het leven is idd simpel. Die complexiteit, extra laag, heb je zelf aan het leven toegevoegd. Maar zeg nou zelf als je doel is om een handjevol goede vrienden te hebben en een vriendin aan de haak te slaan dan is het toch niet zo raar om open te zijn en jezelf bloot te geven? Als je voor anderen gaat invullen wat ze van je denken, zoals een date bij voorbaat afkappen dan schiet je jezelf in de voeten imo. Natuurlijk is het lastig om vastgeroeste patronen te veranderen, maar het gevaarlijke is dat je blijft analyseren wat er mis is en te weinig actie onderneemt en zometeen 10 jaar verder bent met maar marginaal vooruitgang..quote:
[..]
De concrete adviezen had ik al opgesomd, zoals je had kunnen lezen. Je houdt mij wellicht voor een user die bruikbare tips naast zich neerlegt? Maar wat fijn dat je mij nog even van de simpelheid van het leven hebt weten te doordringen!
Uitmaken? Eeee, het was een 1e date hè?quote:
Oke, ik lees ook al wel dat je een aantal dates heb gehad. Dat is positief lijkt mij! Dat je met die leuke meid het heb afgekapt is misschien iets wat je helemaal niet moet doen. Je kan het altijd nog uitmaken toch?
Heb je trouwens behoefte aan wat gratis platitudes?
• Jouw tijd komt nog wel;
• Wees je beste zelf;
• Werk aan jezelf;
• Geloof in jezelf, maar niet te veel;
• Wees eerst gelukkig met jezelf en je eigen leven;
• Het komt op je pad wanneer je het het minste verwacht;
• Onderneem actie;
• Ga gewoon "dingen" doen;
• Ga er vooral niet naar zoeken;
• Ga er actiever naar op zoek.
Zo, graag gedaan
Ik weet niet of je de westerse wereld z'n definitie van 'normaal' moet proberen na te streven qua staat van zijn. We mogen wellicht over het algemeen redelijk gelukkig zijn maar vaak gepaard met 'de downs' en veel stress.quote:
Dat maakt dat ik mij leeg voel. Niet neerslachtig ofzo (ben niet depressief), maar gewoon emotioneel leeg. Het hebben van een gevoelswereld is mij (bijna) vreemd en weet daarom niet zo goed welk pad ik moet inslaan. Is het reëel om na bijna 30 jaar te denken dat je mag verlangen naar de dingen die je bijna iedereen ziet doen? Dát, of ik kap er mee... weet het echt niet meer...
Kortom... hoe doen jullie als "normale" mensen dat? Hoe werkt dat, dat "normaal" zijn?
In mijn ervaringen slaat de centrale gedachtegang van het hinduisme en buddhisme de hamer op z'n kop als het om geluk gaat. Gewoon zijn, en niet jezelf druk maken met gedachtes over jezelf. Het werkte voor mij om niet meer depressief te zijn (wat begon met geen geluk vinden in de wereld) en om veel gelukkiger en vredevoller te worden.
Peace
Ja dat bedoel ik nou 1e date en jequote:Op donderdag 14 januari 2016 00:27 schreef Sturmic het volgende:
[..]
Uitmaken? Eeee, het was een 1e date hè?
Heb je trouwens behoefte aan wat gratis platitudes?
• Jouw tijd komt nog wel;
• Wees je beste zelf;
• Werk aan jezelf;
• Geloof in jezelf, maar niet te veel;
• Wees eerst gelukkig met jezelf en je eigen leven;
• Het komt op je pad wanneer je het het minste verwacht;
• Onderneem actie;
• Ga gewoon "dingen" doen;
• Ga er vooral niet naar zoeken;
• Ga er actiever naar op zoek.
Zo, graag gedaan
Laat het al afweten ondanks dat je haar leuk vond. Je kan het toch gewoon nog even aankijken?
Haha, ja mooi zijn dat soort oppeppers. Het is gewoon niet leuk als er onvrijwillig een haast te noemen basisbehoefte mist in je leven.
Ik zie vooral veel ongelukjes van kinderen, huwelijken die niet goed lopen, alleenstaande ouderen en mensen die het aantal kinderen in hun gezin niet aankunnen.quote:
[..]
Waar je mee kunt lachen, goed kunt praten en waarvan je het fijn vindt als ze in de buurt is...? Zoiets?
[..]
Jawel hoor: meerdere opleidingen gevolgd, een aantal baantjes en banen gehad, en gewoon familiaire betrekkingen gekend. Maar zoals je ziet zijn dat allemaal "moetjes"; hetzij opereren in een professionele omgeving (dus zonder gevoelens/relaties etc.) of in een bloedband-context (je moet er wel mee omgaan, je wordt geacht acte de présence te geven). In geen van die twee relationele sferen ben je afhankelijk van hoe wenselijk mensen jou persoonlijk/jouw persoonlijkheid vinden... dat ze je dulden bij hun groep of als gelijkwaardige gesprekspartner of vriend zien. Mijn chef kijkt immers louter naar mijn professionele capaciteiten en intervenieert alleen wanneer mijn onvoldoende interpersoonlijke competenties interfereren met het werk. Voor de rest zal het hem een zorg zijn wat ik doe en voel, zo lang ik mijn werk maar goed doe (en dat vind ik geen gekke houding hoor...). Bij mijn familie wordt ik gewoon geacht aanwezig te zijn op momenten, de goede vragen te stellen en verder opzitten en pootjes geven. Nou ja, vooruit, omdat het van me verwacht wordt doe ik dat.
Maar het is een feit dat buiten die twee contexten ik géén tot zeer weinig positieve ervaringen heb met andere mensen/groepen. Daarvoor ben ik kennelijk niet leuk/aardig/goed genoeg. Dat zou ik enerzijds wel willen leren, anderszijds ben ik best gelukkig met mijzelf als persoon en denk ik dan "bekijk het maar, fuk jullie met je toffe leven". Loop je eens door het centrum hier dan zie je allemaal groepjes in gezellige cafés, (echt)paren die gearmd in de donkere straat lopen en als dan de gure wind je om het eenzame lijf giert wordt zelfs ik wel eens wat afgunstig, hoe zeer ik dat ook probeer te onderdrukken...
Maar ik lees veel 'Ik doe alles voor mensen als ze het vragen maar ze doen het nooit terug. Ik vraag er ook nooit zelf om. Maar ze zouden het wel moeten ruiken en iets terugdoen, eikels'.
Dit is zo'n zelfde vicieuze cirkel waardoor sommige mannen zaken gaan opzoeken over PUA en vrouwen gaan haten. Ze vinden dat ze er recht op hebben en vrouwen op hun knietjes ze zouden moeten smeken om ze te nemen, terwijl ze zelf niet eens met vrouwen kunnen praten. Brrr ik hoop niet dat je daar beland.
Vriendschappen en relaties werken zo niet. Sterker nog stiekem draait het om het pleasen van je eigen ego in elke vriendschap. Mensen vinden het fijn om geholpen worden, maar nog zeker meer om hulp te bieden. Dat laatste zit bij jou snor. Maar het is letterlijk geven en nemen. Wacht niet om hulp te vragen, of überhaupt iéts te vragen aan vrienden. Zij kunnen niet ruiken wat je wilt én mensen vinden het doorgaans enorm fijn (net als jij dat vind) om zich nuttig te voelen. Als jij aan een vriend advies of hulp vraagt, voelt hij/zij zich gewaardeerd. Je zult verrast staan hoe blij mensen kunnen worden als ze je mogen en kunnen helpen. Denken dat mensen iets terug moeten doen omdat jij iets voor hen deed is eigenlijk enorm egoïstisch. Dan mogen hier nog wel heel veel Afrikaanse kindertjes en tsunami-overlevers iets in het huishouden komen doen. A. Je kiest er zelf voor om hen te helpen, en je wist best dat dat geen eerlijke ruilhandel is. Anders zou het werk heten en niet 'helpen'. B. Je geeft hen geen gevoel van waardering omdat je nooit iets van jezelf laat zien of hen om hulp vraagt.
Begin eens met bijvoorbeeld met fitnessen o.i.d. Een hobby die een vriend/kennis heeft die jou interesseert/verbeterd en vraag eens luchtig of hij jou dat wil leren omdat het jou ook wel wat lijkt. Of 'hoe doe jij dat eigenlijk met vrouwen', en mogelijk geven ze een antwoord waar je niks aan hebt, maar zeg toch bedankt. Die vriend deed zijn best, laat voelen dat je dat waardeert. 'geef'. (en onthoud in je achterhoofd dat dit niet de persoon is voor vragen omtrent dit onderwerp de volgende keer, maar hij heeft vast wel iets anders te bieden en krijg je wel wat terug omdat je hem nu het gevoel hebt gegeven dat hij daadwerkelijk wat kan bijdragen).
Jij voelt je niet gewaardeerd omdat je niks terug krijgt, zij voelen zich niet gewaardeerd omdat jij ze het gevoel geeft dat ze je toch nergens bij kunnen helpen 'en nooit iets terug kunnen doen'.
[ Bericht 2% gewijzigd door StefBros op 15-01-2016 03:10:15 ]
Je gaat je inderdaad bijna afvragen of het positieve tegen het negatieve opweegt, zeker als je je realiseert dat je ook voor dat negatieve eerst nog eens een bijkans onoverkomelijke hoeveelheid ingewikkelde stappen moet zetten.quote:
Ik zie vooral veel ongelukjes van kinderen, huwelijken die niet goed lopen, alleenstaande ouderen en mensen die het aantal kinderen in hun gezin niet aankunnen.
Ik neem aanstoot aan dit soort insinuaties.quote:
Maar ik lees veel 'Ik doe alles voor mensen als ze het vragen maar ze doen het nooit terug....'
Dit is zo'n zelfde vicieuze cirkel waardoor sommige mannen zaken gaan opzoeken over PUA en vrouwen gaan haten.
En als je dan uitgekat bent: neen, natuurlijk verwacht ik geen vrienden of een partner terug voor aardig en/of behulpzaam zijn. Het is geen beloning voor goed gedrag ofzo. Mijn punt is alleen dat van een klein beetje gelijkwaardigheid, ja, ik durf hier zelfs te spreken van een klein beetje wederkerigheid, ook geen sprake is. Natuurlijk geen wederkerigheid in liefde, seks, vriendschap of anderszins, maar wederkerigheid in het feit dat het basale etiquette, geïnvesteerde energie en getoonde interesse m.i. best wel eens beantwoord mag worden.
Maar wellicht is dat, afgaande op jouw tekst, echter een volstrekte abjecte en misplaatste verwachting en mag ik daar -letterlijk- nooit op rekenen of in redelijkheid rekening mee houden.
Werkt dat zo? Je belast mensen dan toch met jouw (/mijn) gedoe?quote:
Als jij aan een vriend advies of hulp vraagt, voelt hij/zij zich gewaardeerd.
Check. Maar dat doe ik om te sporten, niet om te socializen.quote:
Begin eens met bijvoorbeeld met fitnessen o.i.d.
Je hebt wel scherp dat ik nu meerdere malen gezegd heb dat ik geen vrienden heb? Maar ik denk dat het een bruikbare tip is. Dank je wel.quote:
Een hobby die een vriend/kennis heeft die jou interesseert/verbeterd en vraag eens luchtig of hij jou dat wil leren omdat het jou ook wel wat lijkt. Of 'hoe doe jij dat eigenlijk met vrouwen', en mogelijk geven ze een antwoord waar je niks aan hebt, maar zeg toch bedankt. Die vriend deed zijn best, laat voelen dat je dat waardeert. 'geef'.
Als je dit serieus meent zit er dus een kern van waarheid in mijn 'gekat'.quote:Werkt dat zo? Je belast mensen dan toch met jouw (/mijn) gedoe?
Kijk eens naar die pagina's aan vreemden enkel al op een forum die je advies geven.
Advies of hulp vragen is iets anders dan mensen belasten. Als je enkel over je eigen problemen zeurt; ja dat kan mensen wel gaan irriteren en als belastend worden ervaren op den duur.
[ Bericht 0% gewijzigd door StefBros op 17-01-2016 02:06:05 ]
Fixed.quote:
Het leven is voor mij idd simpel. Die complexiteit, extra laag, heb je zelf aan het leven toegevoegd. Maar zeg nou zelf als je doel is om een handjevol goede vrienden te hebben en een vriendin aan de haak te slaan dan is het toch niet zo raar om open te zijn en jezelf bloot te geven?
Wat zou je aanraden? Kan ik nog blijven daten, of moet ik mijzelf eerst richten op socialer worden? En zo ja, wat is dan een acceptabel niveau van sociaal zijn, waarbij je kunt gaan nadenken over daten? Nou laat ik over het algemeen mijn oren niet hangen naar wat een ander vindt (sociale acceptatie/waardering is mij vreemd dus heel erg open kunnen staan voor de andere kant van het spectrum doe ik dan niet), maar als ik onderstaand lees, dan vind ik dat inderdaad zo vanzelfsprekend en logisch klinken dat ik geneigd ben het daten nog een paar jaar uit te stellen:
Anderszijds, dan ben ik midden 30 en is het met tijd hebben om te ontdekken wat je wilt en wie je bent ook wel ruimschoots gedaan. Dubio, dubio, en in dubio pro reo.quote:Op donderdag 14 januari 2016 09:14 schreef Copycat het volgende:
je [moet] toch echt eerst leren socialiseren voordat je ook maar enigszins relatievoer kunt worden[.]
[ Bericht 0% gewijzigd door Sturmic op 16-01-2016 01:13:15 ]
Ja. En nee. Er zit wel wat in. Ik wil vrienden, geen slaven. Dus als iemand dingen voor mij doet en verder niks vraagt en van zichzelf laat zien, is er geen balans. Dat is ongemakkelijk.quote:
Werkt dat zo? Je belast mensen dan toch met jouw (/mijn) gedoe?
Door blijven daten. Sowieso nooit zelf de stekker uittrekken omdat je denkt dat degene met wie je date je niet genoeg vindt als ze de ware jou kent.quote:
[..]
Fixed.
Wat zou je aanraden? Kan ik nog blijven daten, of moet ik mijzelf eerst richten op socialer worden? En zo ja, wat is dan een acceptabel niveau van sociaal zijn, waarbij je kunt gaan nadenken over daten? Nou laat ik over het algemeen mijn oren niet hangen naar wat een ander vindt (sociale acceptatie/waardering is mij vreemd dus heel erg open kunnen staan voor de andere kant van het spectrum doe ik dan niet), maar als ik onderstaand lees, dan vind ik dat inderdaad zo vanzelfsprekend en logisch klinken dat ik geneigd ben het daten nog een paar jaar uit te stellen:
[..]
Anderszijds, dan ben ik midden 30 en is het met tijd hebben om te ontdekken wat je wilt en wie je bent ook wel ruimschoots gedaan. Dubio, dubio, en in dubio pro reo.
Je schrijft een sensitieve taallezer te zijn, die elk woord en constructie afweegt. Ik zie dat niet zo terug in dit topic in het algemeen, het ging me dus niet om het ontbreken van de derde optie in dit specifieke stukje.quote:
[..]
"Ik koppel het liefste terug aan mijzelf, en daarom weeg ik niet alles af wat de schrijver ermee zou kunnen zeggen"... eeee..... daardoor zou misschien kunnen hoor, maar zoals het er nu staat snap ik het verband tussen het ene en het andere deel van je uitspraak niet. Ik heb twee mogelijkheden bedacht en benoemd waarom jij zei wat je zei. Ik kan rationeel geen andere opties bedenken. Jij ook niet, zo te lezen ("drukke kerstdagen" = geen tijd/prioriteit). Geef nou eens een derde optie waaruit mijn kennelijke subjectiviteit/onvolledigheid blijkt?
Ik denk dat er best een verschil kan zitten tussen iets als onzin afdoen en mentaal uitchecken en kijken of er misschien toch nog iets nuttigs kan zitten tussen al die shit. In de eerste situatie kan iets of iemand makkelijker volledig afgeserveerd worden als het op eerste oog/oor niet aansluit bij je visie en daar kun je jezelf tekort mee te doen. Gewoon ter overpeinzing dit..quote:[..]
Tja, dat is een goede vraag. Doen we dat niet echter allemaal? Of accepteer jij zelfs de grootste onzin ongefilterd als ware het zinnige suggesties?
Ik denk geeft al aan dat het een aanname is, dus dat behoeft geen extra uitleg lijkt me.quote:[..]
Niemand ziet mij aan het einde van de dag, of althans, maar heel zelden. Ik denk dat mensen mij doorgaans zien als een redelijk opgewekte gast met een beetje humor, maar dat is een aanname (vind je het trouwens goed dat bij elk antwoord dat ik geef je er een virtuele "m.i.", "dat denk ik", of een "aanname" aan toe moet voegen? het wordt een beetje vervelend om dat steeds uit te moeten schrijven). Mensen laten wel eens emoties aan mij zien.
Geef je hem een professionele houding terug als je hem bij iedere mogelijkheid probeert onderuit te halen? Zou het niet ook professioneel kunnen zijn om eens aan te kaarten dat je een en ander niet lekker vindt lopen? Werken aan verbetering in de communicatie/verstandhouding ofzo..quote:[..]
Dat denk ik wel: heb het eigenlijk alleen bij deze specifieke persoon, en minder, of althans, minder structureel, bij andere personen. Of hij het nou bewust doet of niet weet ik niet, en het boeit mij eigenlijk ook niet: op zijn salarisniveau mag ik een professionele houding van hem verwachten.
Maar als je voornamelijk beschikbaar bent als fixer, hoe kunnen mensen dan merken dat je openstaat voor meer?quote:[..]
Hier zit wel iets in ja. Ben daarin nog te ééndimensionaal en daarom zien mensen je ook alleen maar als die gast die hun probleem/vraag kan oplossen. Anderzijds vind ik wel dat ik ook wat terug mag verwachten zonder dat ik daar om zou moeten vragen. En dat gebeurt eigenlijk nooit: mensen weten mij alleen te vinden wanneer zij een probleem hebben.
Natuurlijk kun je ook bij de verkeerde mensen zitten die gewoon voor dat eenrichtingsverkeer willen blijven gaan, maar daar doe je zelf dan aan mee. Als je motivatie is dat je graag mensen helpt, dan is het niet zo een issue. Vinden dat je iets terug mag verwachten is niet zo raar natuurlijk, maar wellicht niet de beste motivatie om in zo een situatie door te blijven gaan. Dan wordt het tijd om nog eens na te denken over grenzen trekken en investeren enzo..
Dat jij niet opdringerig wil zijn en ruimte in wil nemen enzo, dat kunnen mensen omgekeerd ook hiermee hebben. Als je nooit zoveel van jezelf laat zien of horen, dan kan het nogal ongemakkelijk voelen voor een ander om door te vragen. Omdat je misschien wel goede redenen hebt voor die afstand/muur. Je hebt ook aangegeven het als een soort zwakte te ervaren als je bepaalde dingen zou laten blijken, dus misschien geef je hen dan niet alleen geen wapens in handen, maar ook geen uitnodiging om verder door te prikken.quote:Volgens mij heeft er bijv. letterlijk nog nooit iemand (buiten mijn meest nabije familie) gevraagd hoe het écht met mij gaat. Iets wat ik bijv. zelf altijd bij een ander doe en meestal wel kan zien/prikken hoe het écht met hen gaat. Is echter bijna altijd éénrichtingsverkeer.
Ik probeer de breedte in te gaan, meer grijs in je zwart/wit.quote:[..]
Ja, dat zeg ik toch? Ik vorm/voed ook die gewoonte. Kortom, wederom mijn falen/tekortkoming. Ik snap ook wel dat je dit niet in statistiekjes uit kunt drukken, maar netto heb ik gewoon héél weinig succes met mensen. En dat is niet toevallig aan ál die mensen toe te schrijven. Akkoord?
Wat voor advies geef je dan bij zo een zelfbeeldvraagstuk?quote:[..]
Ehm, bijvoorbeeld één gast die nog uit de kast moest komen, een ander een soort denkstructuur/leidraad nodig had voor wat hij met zijn toekomst (carrière/opleiding) aan wilde, een ander die weer iets nodig heeft om zijn zelfbeeld wat bij te stellen in zijn omgang met vrouwen. Varieert nogal, maar wel dieper dan een triviaal "welke-tv-zal-ik-eens-kopen"-advies. Follow-up doe ik aan door dan later eens te vragen hoe het ging (gerelateerd aan het oorspronkelijke probleem). Ik heb geloof ik nooit uitgesproken dat ik dergelijk vertrouwen fijn vind. Misschien ook wel omdat het wederom éénrichtingsverkeer behelst.
Een volgende keer zou je kunnen proberen eens wat meer een grens op te zoeken, richting een vorm van contact die je wat meer ambieert. Dat kun je klein begin door de rollen eens om te draaien in hun vraagstuk. Wat zouden zij jou adviseren als jij in hun situatie zat? Beetje inleven in elkaars rol enzo, dat kan de balans misschien iets meer recht trekken.
Groter geschut kun je inzetten door de ander direct advies te vragen over iets wat jou bezighoudt. Vindt je het eng om iets van jezelf te laten zien, dan zou je kunnen beginnen met een hypothetisch vraagstuk dat de ander uitdaagt om verder te kijken dan jouw fixerrol lang is. Misschien is de vraag naar wat voor een soort partner zij bij jou zouden zien een leuk nadenkertje? Zal geen pasklaar antwoord opleveren als men nog niet eerder zo over je nagedacht heeft, maar wie weet wel een aanknopingspunt voor eventueel verder contact..
Gewoon even testen om te zien of je de algemene toon op Fok! persoonlijk op wil vatten, meer is het niet.quote:[..]
Neen, volgens mij behandelen jullie mij niet zo (hoewel de Deezertopics wel meer traffic genereren
Doen zij ook dergelijke moeite of is dit echt jouw rol? Als je echt de sfeer moet bevorderen en gesprekken op gang moet houden tussen anderen, roept dat een beetje de vraag op of jullie wel een zelfde idee van gezelligheid hebben..quote:
[..]
Ehm, het is inderdaad hoe ik mij opstel bij familie. Die gezelligheid laat zich wat moeilijk vatten in een paar trefwoorden: grapjes maken om de sfeer te bevorderen, een gesprek op gang houden tussen diverse familieleden, vragen hoe hun dag/week was, etc. Mijn familie heeft verder geen diep op elkaar afgestemd gezamenlijk gevoelsleven ofzo.
Misschien een idee om mensen eens te vragen naar wat zij gezellig vinden. Niet dat iedereen nou vast omlijnde definities heeft ofzo, maar het geeft misschien een wat breder beeld dan gewoon wat interesse tonen enzo..quote:[..]
Pfff, ja, chit-chat: vakanties, hoe gaat het met kinderen, hebben ze lekker gesport, hoe was het feestje van je vader, hoe staat het met dat-en-dat project, etc. etc.
True that, soms is tegen vreemde/buitenstaander aanpraten makkelijker dan tegen iemand die dicht(er)bij staat. Maar goed, éénrichtingsverkeermensen zul je altijd houden. Kunst wordt om wel te leren peilen dat er een verschil is met mensen die zich net als jij niet op willen dringen en omgekeerd dus niet door zullen vragen als de vibe er niet naar lijkt. Dat kan versterkt worden door niet in te gaan op zo een stukje belangstelling, terwijl je daar juist op verder zou kunnen bouwen. Dus dat is wel een aandachtspunt, het stukje belangstelling als het ware belonen door erop in te gaan en het positieve te benadrukken door aan te geven dat je het prettig vindt als iemand doorvraagt enzo..quote:[..]
Ik denk ook een stukje belangstelling van hun kant. Eens een keertje niet alleen maar hun eigen verhaal/probleem, maar ook eens de oprechte vraag ri. mij. Dat is héél zeldzaam voor mij, en opdringen doe ik mijzelf niet, dus daarom was dat een bijzonder, te koesteren, moment. Volgens mij is iets van mijzelf laten zien voor de meeste mensen geen criterium om hun probleem met mij te delen. Althans: er zijn mensen die werkelijk niets van mij weten, en waarvan ik bij wijze van spreken dingen weet die hun ouders/partner/kinderen niet van hen weten.
Ja en nee, want je zou ook gesloten over kunnen komen waardoormen niet doorvraagt omdat ze niet willen opdringen. Zou je een middenweg kunnen pakken? Een verhaal of vraagstuk compacter neerleggen als uitnodiging en kijken of er wordt gehapt? Kan casual, long story short ik twijfel een beetje over long story short, onderwerp/vraagstuk in drie zinnen uiteenzetten en dan de deur open zetten. Je hoeft niet eens echt advies te willen, bijvoorbeeld over een date. Zou de ander het nog een kans geven met nog een date, ook al mis je dit of dat gevoel? Of dat je je vrijwilligerswerk wat af gaat bouwen en je nu een nieuwe uitdaging zoekt ofzo.quote:Geen idee wat er zou gebeuren als ik meer over mijzelf zou vertellen. Voelt mij nu nog te erg aan als opdringen, iets uitstorten over hen waar ze niet op zitten te wachten (anders had men er immers al wel naar gevraagd).
Je geeft iemand zo een hapklare brok om op in te haken, die verder uitgebouwd kan worden, dat kan misschien wel geoefend worden zo..
Zou je het nog een keer terug kunnen koppelen? Misschien kun je zo een gesprek nog eens initiëren door aan te geven dat je nog eens hebt nagedacht over.. of dat je het een gezellige avond vond en je het best nog eens zou willen doen. Een volgende date is misschien ook een aanleiding omnog eens bij hem aan te haken met betrekking tot dit onderwerp?quote:[..]
Gewoon een lang gesprek. Het ging hoofdzakelijk over hem, maar hij vroeg op een gegeven moment bijv. wat ik dacht dat ik als persoon een partner te bieden had. Was dus eigenlijk een fluke, een lucky break. Geen idee hoe ik dat opnieuw zou moeten entameren zonder het op te dringen. We hebben nog steeds contact en ik merk dat hij mijn mening/advies op prijs stelt. Is één van de mensen die ik als 50% vriend beschouw.
[..]
Dat is relevant omdat jij van mij een open blik vraagt. Dat vraag ik ook van jou. Ik ben niet overtuigd van mijn gelijk, noch van het jouwe. Ik denk dat die twee invalshoeken elkaar ook niet uitsluiten, alleen moeten we een soort gezamenlijke grond zien te vinden. Persoonlijk helpt het als ik weet dat mijn gesprekspartner open staat voor mijn mening. Ik meende dat iemand mij hierboven ook een soortgelijke tip gaf...[/quote]
Dat insinueert dat je het gevoel hebt dat ik niet open sta voor jouw mening, alsof ik die afwijs omdat ik niet zeg er in mee te gaan. Als ik wel zou zeggen erin mee te gaan, dan steun ik je voor mijn gevoel in een niet voordelig denkpatroon en dat lijkt me niet het beste startpunt. Ik snap dat je je meer gehoord en begrepen voelt als iemand je gelijk geeft, maar ik denk dat het ook best iets kan zeggen dat je zo door vraagt naar bevestiging op jouw beeld.
Wat zou er veranderen aan de rest van mijn woorden als ik je wel gelijk zou geven en wat zegt dat?
Het voelt enigszins competitief aan om naar je gelijk of mijn akkoord te vragen, alsof onze discussie een playing field is. Je uitdaging ligt niet in deze discussie, maar bij jezelf. Dat bedoel ik met jouw playing field.quote:Die laatste opmerking snap ik dan weer niet: "ik ben mij eigen playing field"
Wat?
Begrijpelijk, maar laat je niet weerhouden door volkomen normale dingen. Men herkent toeristen doorgaans erg makkelijk, dus dan liggen de verwachtingen ook niet op dezelfde hoogte als die van een local. Lees over de etiquette en leer een paar woordjes, dan kun je mensen het idee geven dat je een beetje moeite hebt gedaan en dat wordt vaak enorm gewaardeerd.quote:[..]
Nee. Te eng, te veel gedoe, te veel kans om met de nek aangekeken te worden. Je bent al een gast in een vreemd land, waar je de taal niet spreekt en de etiquette niet kent... dat is 3x achterstand van iemand die daar woont en al die dingen wel kent/kan.
En anders heb je natuurlijk ook de optie om in België of Duitsland op pad te gaan, waar de verschillen een stuk minder groot zijn.
Ik ga ook niet toegeven aan iets waar ik het niet mee eens ben. Zo ongebruikelijk is het niet om ongewenst alleen te zijn met dit soort activiteiten, het komt vaker voor dan je denkt.quote:[..]
Laat ik zeggen dat ik denk dat daar dan vast een goede reden voor was. Hetzij een keuze, hetzij een incidentele samenloop van omstandigheden. Daar voel ik niets bij, zij het wat scepsis omdat je niet toe lijkt te willen geven dat het relatief ongebruikelijk is om ongewenst alleen te zijn met dit soort "grote" festiviteiten.
Misschien kun je beter niet nadenken over of het al dan niet redelijk is om zo een aanname te maken en leuke gesprekken proberen te genereren zonder daar een bepaalde bevestiging aan vooraf te laten gaan.quote:[..]
Ja jemig, dat snap ik toch ook wel. Daar sorteer ik nota bene op voor in mijn eerste "aanname-antwoord":
[..]
Ik begrijp inmiddels wel dat ik daarmee een mogelijk gesprek verknald heb. Los daarvan staat de vraag of ik die aanname in redelijkheid heb mogen maken. Dat vind ik nog steeds, alleen is in dit specifieke geval die alleszins redelijke aanname niet de waarheid gebleken. Nou ja, you win some, you lose some. Vaak leiden aannames inderdaad tot bevestiging en kun je op basis daarvan weer leuke gesprekken hebben (een soort cold-reading schept immers ook een connectie).
Oh sorry, ik voel me niet zo persoonlijk aangesproken als je topic niet storm loopt. Welke signalen heb ik gemist?quote:[..]
Daar vergis je je inderdaad niet in. Ik heb mij behoorlijk gestoord aan deze post:
[..]
Potverdikkeme zeg. Jij wijst mij er tot aan het einde der tijden op dat ik niet zoveel moet aannemen, maar in een halve zin diskwalificeer je zelf wel even mijn intenties en motieven.
Ik begrijp niet zo goed wat je nou wil eigenlijk, want je geeft jouw informatie in dit topic toch voor maatadvies lijkt me.quote:Nota bene gooi ik mijn halve ziel en zaligheid in dit topic (ja, ik realiseer mij heel wel dat ik daar zelf voor kies) waar er ongebreideld op geschoten kan worden, maar wanneer het niet uitkomt zijn de adviezen kennelijk niet universeel geldig. En nee, natuurlijk is het geen verplichting om iets over jezelf te vertellen als je dat liever niet doet, maar niet op grond van dergelijke argumentatie.
Misschien is dit wel een tekenend voorbeeld van je praktijk, actie=(geen) reactie. Jij doet iets niet, vanwege iets wat een ander deed, maar er is natuurlijk meer aan vooraf gegaan..quote:Op basis van een dergelijke diskwalificatie van mijn motieven en het signaal dat je daarmee afgeeft, kan ik niet in redelijkheid vertrouwen op het feit dat jij discreet met dat soort persoonlijke informatie om zal gaan. Of dat nou een rationele gevolgtrekking is of niet, maakt mij eigenlijk weinig uit.
Ik begrijp niet zo goed wat discretie hiermee van doen heeft, tenzij ik het terugkoppel naar dat je vertrouwen in een persoon in het algemeen moet hebben voor je meer van jezelf laat zien.
Ik dacht dat je dat schreef met betrekking tot deze specifieke situatie alleen, de vraag was algemeen bedoelt.quote:[..]
Nee, dat schrijf ik dus letterlijk:
[..]
Wat bedoel je met verder? Ready to settle down ofzo?quote:[..]
Ik denk inderdaad dat ik eerst een "gelijke" moet tegenkomen. Even terugkijkend op 2015, als jaar waarin ik voor het eerst gedate heb, ben ik met 5 meiden/vrouwen uit geweest. Daar zaten er drie bij die veel verder waren dan ik,
Zou iemand met meer levenservaring op een andere manier alsnog een soort gelijke kunnen zijn?
Je kan van alles verwachten, de vraag is meer wat je ermee op schiet. Waarom zie je veel levenservaring als een dealbreaker?quote:ééntje waarbij we beiden zo iets hadden na de eerste date van "dit wordt 'em op persoonlijk vlak gewoon niet" en één waarbij ik haar wel redelijk zag zitten, maar zij mij niet. Dus ja, ik denk dat ik wel iemand zoek waarbij het verschil in levenservaring niet zo extreem groot is. En neen, ik snap best dat ik niet iemand van 29 eveneens zonder enige relatie-ervaring kan/mag/zou moeten verwachten .
Denk dat je meer aantrekkingskracht hebt als je zelf een en ander betekenisvol vindt, dan maakt het een stuk minder uit of je wekelijks al dan niet een feestje hebt en wat een ander daar van vindt. Positieve benadering zou kunnen zijn dat je heel goed weet wat je wel of niet wilt, daar bewuste keuzes in maakt en ook echt ruimte hebt voor een partner. Al die megadrukke, supergelukkige singles kunnen ook een mooi voorbeeld zijn van FOMO en die een relatie er gewoon even bij proberen te doen, wat ook lang niet altijd bepaald succesvol is.quote:Aan de andere kant twijfel ik erg of ik wel door moet gaan met daten. Dat gaat mij op zich best goed af en heb er ook plezier in, maar ik weet dat aan de "achterkant", mijn echte "leven" op dit moment zo schraal, zo weinig betekenisvol is, dat ik niet weet of ik een vrouw geïnteresseerd kan maken en houden als ze mij beter zou leren kennen.
Denk dat je die bestendigheid vooral moet zoeken in zelfstandigheid. Mensen die ongewenst single zijn en zo blij zijn met een partner dat ze die volkomen verstikken zijn dat niet. Denk dan aan altijd samen willen zijn en als niet samen, dan bellen en whatsappen. Het niet begrijpen als ze andere shizzle te doen heeft, want dat kan ze toch ook met jou doen, etc.quote:En zeker wanneer ze mijn echte situatie (geen vrienden/sociaal leven) zou leren kennen. Zelfs als dat voor haar geen bezwaar zou zijn, levert het mogelijk geen bestendige relatie op (zo hoor je vaak - aanname, geen ervaring).
Zolang je voor jezelf ook andere dingen te doen houdt en elkaar dat ook blijft gunnen, kan het best goed gaan. Als je beide tenminste zo een relatie zoekt, want je hebt natuurlijk ook mensen die (in eerste instantie) maar al te graag vastgeroest komen te zitten aan elkaar met uniseksjacks, tandem, etc.
Heb je in ieder geval wel een leuke date gehad, dat is toch ook geen 0% rendement als je kijkt naar contact leggen. Naast het meer gaan denken in de voordelen van wat je wel te bieden hebt, ook kijken naar wat dit een leuke date maakte en daar op voort borduren.quote:Precies dat is ook waarom ik die vorige date niet door heb gezet. Ik realiseerde mij opeens dat het een leuke date was, maar dat ik haar aan de achterkant (mijn "back-office") héél weinig te bieden heb.
Verwacht je dan niet meer van de ander, als jij zelf een soort rol aanneemt en blijft houden tot de ander eerst het masker moet laten vallen?quote:[..]
Iets delen over zichzelf/hemzelf en ook actief de vraag terug stellen. Geen toneel spelen, geen trucjes en techniekjes toepassen (van die Hbo-sociaal-psychologisch-werkergesprekstechnieken... driewerf zucht.
Goed, morgen weer verder!
Ik had die opmerking niet geplaatst als jij had geschreven dat je haar niet zag het zitten en het daarom afgekapt had. Omdat je dan de keuze voor jezelf had gemaakt en niet voor haar.quote:
[..]
Het ligt vast aan mij, maar ik begrijp niet wat hier staat. Zou je het wellicht nog een keer op een andere manier willen opschrijven? Er is overigens geen sprake geweest van dat ik haar niet zag zitten.
True dat het aan jou is om daarmee te dealen. De herhaling lijkt me hier enigszins functioneel, vandaar. Als jij je schrale back end genoeg zou vinden, waarom laat je een leuke meid dan niet zelf beslissen of ze daarmee kan/wil leven?quote:[..]
De buitenwereld vindt mij kennelijk niet goed zoals ik ben. En het is mijn taak om daar mee te dealen als ik dat graag anders wil. Maar goed, dan vallen we in herhaling.
Misschien had je die vlucht nodig. Als een soort onderzoek ofzo en weet je nu in ieder geval heel goed wat je niet zo belangrijk vindt. Dat is ook best winst..quote:[..]
Ik heb werkelijk geen idee. Ik ben jarenlang gevlucht... in eten, in spelletjes, in sport, in hobby's, in boeken, in kennis, in materiële zaken die er niet toe doen.
Dat laatste is een mooie constatering, vind ikquote:Als ik zou weten wat mijn innerlijke leegte op zou kunnen vullen had ik daar al wel naar gestreefd. Dat betekent overigens niet dat ik nu diep ongelukkig ben: ik bevind mij als blanke, hoogopgeleide man in een eerstewereldland in één van de meest geprivilegieerde posities die je maar kunt bedenken.
Arrogant is niet het goede woord, denk ik. Meer egocentrisch, omdat je van een afstand kennelijk wel weet hoe anderen zich al dan niet moeten voelen en dat omgekeerd niet mogelijk is vanuit je vermeende uitzonderingspositie. Het sorteert wat moeilijker om begrip te krijgen met onbegrip zeg maar.quote:En nu ik dit schrijf verwacht ik eigenlijk wederom het advies: word eerst maar eens gelukkig met jezelf!. Realiseer je echter wel dat ik niemand anders heb dan mijzelf om gelukkig mee te zijn en/of gelukkiger van te worden en dát is voor veel mensen een situatie die zij helemaal niet zouden kunnen handelen en/of kennen. Klinkt wellicht arrogant, maar soit.
Iedereen heeft zichzelf als basis om gelukkig van/mee te worden, dus dat is common ground. Je kan vanaf een afstandje romantiseren dat je met vrienden en een partner gelukkig(er) wordt/bent/blijft, maar ook daar zitten genoeg uitzonderingen waar je geen competitie mee aan hoeft te gaan om bevestigd te kunnen worden in jouw kracht en doorzettingsvermogen.
Zie het als een soort nazorg, waarbij je jezelf als meer available gaat branden ofzo..quote:[..]
Dat vind ik een goede tip. Dank je wel.
Het is geen wedstrijd in wie de beste mens ofzo. Misschien chargeer ik wel extra om een bepaalde vibe over te brengen..quote:[..]
"Decimeren"... ook jouw woordkeus drukt nogal een waardeoordeel uit. Maar ik snap je punt.
Ruimte voor een ander en eenzaamheid zijn twee verschillende dingen gelukkig, al kan een ieder daar zelf een bepaalde definitie van op na houden natuurlijk.quote:
[..]
Okay, helder. En ja, die eenzaamheid moet je inderdaad verbergen want niet aantrekkelijk. Voor mij ook de hoofdreden om te twijfelen of ik in dit nieuwe jaar nog moet gaan daten, of dat ik eerst dat maar eens moet gaan tackelen zodat een evt. partner een solide sociaal fundament kan ontwaren bij moi. Nog los van het feit dat ik dat prettig zou vinden.
Beter staar je je niet blind op dat solide sociaal fundament, want dat is ook een soort bijproduct van wie jij als totaalpakket bent. En dat laatste is waar ze voor moet gaan, niet omdat je nu wel matties hebt. (Even kort door de bocht)
Juist dingen die je prettig vindt, brengen je dichter bij jezelf. Ga je grenzen verleggen in contacten in het algemeen. Wordt je wel happy van een leuke date, doe dat dan ook vooral. Zolang jij eerlijk bent over je intenties en jij gewoon volwassen vrouwen datet kunnen zij prima zelf bepalen of ze daaraan mee willen doen.
Dan kun je er in ieder geval vrede mee hebben dat je het geprobeerd hebt en dat dat genoeg is ofzo.quote:Anderszijds, tja, wat nou als ik nooit vrienden kan maken? Dan moet ik daten ook maar afschrijven (als ik het Fok!-stappenplan® wat al te rigide volg...
Nou, je zou toch denken dat je zelf wel enige invloed hebt of kan hebben dat die deur daarvoor open gaat. Het is geen totaal eenzijdige beslissing ofzo..quote:[..]
Non sequitur.
De deur wordt immers niet door mij open gemaakt. Dat heeft niets te maken met mijn waardig zijn, hooguit met waardig gevonden worden.
Dat zou kunnen, maar het hoeft niet.quote:En ben je het met mij eens dat als specifieke mensen de deur nooit open doen, je door hen zeer waarschijnlijk niet zo (w)aardig gevonden wordt? Let wel: ik zeg hier bewust "nooit" om externe factoren ("geen tijd/zin/prioriteit" zoveel mogelijk buiten de vergelijking te houden.
Dan is het tijd om je wat veelzijdiger te gaan branden.quote:[..]
Ja, daar zit wel iets in ja. Ik word er ook best moe van alleen maar benaderd te worden wanneer andere mensen uit de shit geholpen moeten worden. Overigens kan ik "mr. Perfect" ook opvatten als ietwat snedig, maar ik ga uit van een goede bedoeling.
Fijn dat je het als een goede bedoeling opvat, hopelijk doen de mensen dat naar jou toe ook..
Dat is een mooi standpunt, maar we zitten hier niet in de Amerikaanse politiek waar alles picture perfect moet zijn enzo. Je leven op orde hebben is niet per definitie huisje boompje beestje met 2.4 kids en een stationwagen. Het betekent niet dat je geen mindere dag kan hebben, niet in kan zitten over iets, advies wil inwinnen bij een andere, etc. Je leven op orde brengen is ook een kwestie van fouten durven maken, weer opstaan en daarvan leren. Dat toegeven maakt je menselijker, niet minder (goed/waardig) mens.quote:[..]
Los van het feit dat ik het niet professioneel vind (ik ken overigens nog iemand die in het algemeen sowieso niet zo van priveshit openbaren is...
Mensen zijn egocentrisch in het algemeen, dus dat is niet zo persoonlijk bedoelt.quote:[..]
Mensen blijven alleen geïnteresseerd in hun eigen sores. De deur gaat alleen open als ik wat kom brengen/er voor hen wat te halen is. Iets wat je in vertrouwen met iemand deelt is twee dagen later wijd en zijd bekend. Vrijwel elk betekenisvol gesprek dient door mij geïnitieerd te worden.
Hoe zit het met jouw deur? Nodig jij weleens familie/mensen bij je thuis uit voor een etentje of een borrel? Weten ze dat die deur ook open kan als ze niet in de shit zitten?
Dat vertrouwen is een kwalijke zaak, maar kan ook iets zeggen over de context. Iets wat voor jou als belangrijk en intiem wordt ervaren, hoeft voor een ander niet zo zwaar wegen. Begrijpelijk dat je iemand dan minder snel vertrouwt, maar probeer ook te bedenken of je dit op het juiste moment bij de juiste persoon deed en het niet stiekem een soort self fulfilling prophecy is van zie je nou wel..
Graag gedaan.quote:Dank jullie wel, voor weer een aantal tot nadenken stemmende reacties.
Aan alles wat je doet zitten voor- en nadelen, dus beter zorg je ervoor dat je eigen motivatie op orde is dat je weet waarvoor dingen onderneemt..quote:
[..]
Je gaat je inderdaad bijna afvragen of het positieve tegen het negatieve opweegt, zeker als je je realiseert dat je ook voor dat negatieve eerst nog eens een bijkans onoverkomelijke hoeveelheid ingewikkelde stappen moet zetten.
Het moet niet je motivatie zijn om zulke dingen te doen, maar het kan geen kwaad om te kijken wat het je oplevert zolang dat niet je hoofdmotivatie is.quote:Mijn punt is alleen dat van een klein beetje gelijkwaardigheid, ja, ik durf hier zelfs te spreken van een klein beetje wederkerigheid, ook geen sprake is. Natuurlijk geen wederkerigheid in liefde, seks, vriendschap of anderszins, maar wederkerigheid in het feit dat het basale etiquette, geïnvesteerde energie en getoonde interesse m.i. best wel eens beantwoord mag worden.
Maar wellicht is dat, afgaande op jouw tekst, echter een volstrekte abjecte en misplaatste verwachting en mag ik daar -letterlijk- nooit op rekenen of in redelijkheid rekening mee houden.
Hoe voel jij je als iemand bij jou komt en jij die persoon kan helpen? Als jij de ander nooit "belast" met dergelijke dingen houd je zelf ook zo een scheve balans intact..quote:[..]
Werkt dat zo? Je belast mensen dan toch met jouw (/mijn) gedoe?
Teamsport een optie? Korfbal heeft gemengde teams toch?quote:[..]
Check. Maar dat doe ik om te sporten, niet om te socializen.
Scary_Mary, begrijp mij niet verkeerd... maar ik vind dat je mij hiermee tekort doet. Het is mijn werk om sluitende argumentaties en logische redeneerlijnen op te zetten. Het gaat er juist om dat ik wél alle beschikbare opties doordenk, of althans, denk te doordenken. Ik gaf er twee en vraag aan jou aan te geven of ik er nog één over het hoofd zie: dat was namelijk de kern van jouw verhaal: "Sturmic, jij weet niet alle mogelijkheden". Het is voor onze discussie van cruciaal belang te weten of die derde optie er wel of niet is. Daarmee staat of valt jouw stelling namelijk. Een stelling die je in deze reactie nog wat breder maakt door te zeggen dat je in dit topic mijn volledigheid om in opties te denken niet terug ziet. Het zou mij helpen als je dat bewijst, door aan te geven op welke uitspraken/redeneringen ik onvolledig ben geweest.quote:
Je schrijft een sensitieve taallezer te zijn, die elk woord en constructie afweegt. Ik zie dat niet zo terug in dit topic in het algemeen, het ging me dus niet om het ontbreken van de derde optie in dit specifieke stukje.
Ik heb echt waardering voor de moeite die je neemt en de betrokkenheid die je toont, maar qua rationele logica doe je, voor mijn gevoel, dingen soms af met half open reacties. Persoonlijk (let wel, dit is persoonlijk!) kan ik daar héél weinig mee. Hoop dat dit niet te negatief klinkt.
Nee, daar heb je gelijk in. Ik ben in het algemeen niet zo van mensen wijzen op zaken en hen meerdere kansen geven... en dat zou wel eens een dingetje kunnen zijn, ja.quote:
Geef je hem een professionele houding terug als je hem bij iedere mogelijkheid probeert onderuit te halen?
Weet ik oprecht niet. Als mensen er niet naar vragen, ga ik ervan uit dat er geen behoefte aan is. Stel dat ik dat niet zou doen, dus wel aus blaue hinein te gaan roeptoeteren... dat voelt niet helemaal lekker, eerlijk gezegd.quote:
Maar als je voornamelijk beschikbaar bent als fixer, hoe kunnen mensen dan merken dat je openstaat voor meer?
Kijk, dit is nou een antwoord waar ik -persoonlijk- weinig mee kan, omdat je geen antwoord geeft op mijn vraag. Zou je "ja" zeggen, dan denk ik "fijn, ze begrijpt het", zou je "nee" zeggen, dan heb ik in ieder geval een soort weerstand waar ik iets mee kan. In plaats daarvan zeg je "ik probeer de breedte in te gaan". Tja... ehm... ben je het nou wel of niet met mij eens dat geen sociaal leven nooit voor 100% aan pech kan worden toegeschreven? Dat weet ik nu eigenlijk nog niet. En ja, voor mij maakt het uit om te weten wat jij daar van vindt.quote:
Ik probeer de breedte in te gaan, meer grijs in je zwart/wit.
Een jongen die af en toe een zetje nodig had om met een meid in gesprek te gaan, die een positief woord nodig had over dat hij een toffe gast is, die best een kans had met haar. Stukje vertrouwen influisteren.quote:
Wat voor advies geef je dan bij zo een zelfbeeldvraagstuk?
Ook hier weer... een soort half antwoord. Nou is deze vraag niet zo heel fundamenteel hoor dus soit.quote:
Gewoon even testen om te zien of je de algemene toon op Fok! persoonlijk op wil vatten, meer is het niet.
Kijk, hier vind ik je wel weer heel sterk in: concrete adviezen die ik snel kan toepassen. Mooie tip, gaat op het notitieblokje.quote:
Een volgende keer zou je kunnen proberen eens wat meer een grens op te zoeken, richting een vorm van contact die je wat meer ambieert. Dat kun je klein begin door de rollen eens om te draaien in hun vraagstuk. Wat zouden zij jou adviseren als jij in hun situatie zat? Beetje inleven in elkaars rol enzo, dat kan de balans misschien iets meer recht trekken.
Dit is grotendeels mijn rol. Ik entameer veel van de gesprekken met familie. Maak altijd het praatje met die wat schuchtere, aangetrouwde tante, vertel mijn opa en oma wat er in al het gekakel en rumoer nu eigenlijk verteld werden (ze zijn doofquote:
Doen zij ook dergelijke moeite of is dit echt jouw rol? Als je echt de sfeer moet bevorderen en gesprekken op gang moet houden tussen anderen, roept dat een beetje de vraag op of jullie wel een zelfde idee van gezelligheid hebben..
)... ja... en of dat past bij gezelligheid? Het draagt in ieder geval bij aan de gezelligheid voor anderen, denk ik.Ja! Alleen is dat zó verdomd moeilijk. Heb een aantal jaren terug dus een leiderschapstraining gevolgd. En met één medecursist had ik zo'n vertrouwensband eigenlijk heel snel. Voelden elkaar feilloos aan en dat was een veilig gevoel. Iets wat ik eigenlijk in de 25 jaar daarvoor nog niet mee had gemaakt. Misschien is dat wat mensen voelen en bedoelen met "vriendschap", Dat reproduceren, dat wil ikquote:
Kunst wordt om wel te leren peilen dat er een verschil is met mensen die zich net als jij niet op willen dringen en omgekeerd dus niet door zullen vragen als de vibe er niet naar lijkt.
Een soort korte teaser-trailertjes over mijn persoonlijkheid en achtergrond, als het ware. Interessant. Oppassen dat dat niet gelijk herkend wordt als trucje om aandacht te vragen. Ben daar zelf ook altijd scherp op bij anderen, met name van die mensen die er een handje van hebben om zich altijd even te moeten manifesteren.quote:
Ja en nee, want je zou ook gesloten over kunnen komen waardoormen niet doorvraagt omdat ze niet willen opdringen. Zou je een middenweg kunnen pakken? Een verhaal of vraagstuk compacter neerleggen als uitnodiging en kijken of er wordt gehapt?
Jongeman in kwestie is homo, dus qua hetero-dating-advies hoef ik niet echt bij hem terechtquote:
Zou je het nog een keer terug kunnen koppelen? Misschien kun je zo een gesprek nog eens initiëren door aan te geven dat je nog eens hebt nagedacht over.. of dat je het een gezellige avond vond en je het best nog eens zou willen doen. Een volgende date is misschien ook een aanleiding omnog eens bij hem aan te haken met betrekking tot dit onderwerp?
Los daarvan... ik weet niet of ik wel wil ventileren dat ik semi-actief een partner zoek. Met daarbij de zeer gerede twijfel dat dit een erg ingewikkeld verhaal zal worden met 0 resultaat. Beetje hetzelfde als al 10 jaar tegen iedereen die het horen wil, zeggen dat je af wilt vallen, maar er nooit enig resultaat zichtbaar is. Dan had je beter je geloofwaardigheid kunnen behouden en er niet over praten. Gesprek in kwestie is ook al weer 2 jaar geleden ofzo. Realiseer mij nu dat het trouwens knap kansloos is dat mijn laatste betekenisvolle gesprek alweer ruim 700 dagen geleden is geweest. Poe, wat een onthulling van sociale schraalheid zou dat zijn zeg
Ik respecteer het enorm dat je tijd en moeite in je antwoorden steekt. Maar inderdaad, ik heb nog niet het gevoel gehad dat je mijn opvattingen serieus neemt. Dat komt met name tot uiting in het feit dat je op een aantal harde, dichotome vragen van mij, een redelijk soft en ontwijkend antwoord geeft. Je geeft mij geen gelijk (en dat hoeft ook niet hoor), maar je weerlegt dan ook niet. Het is voor mij lastig om daar mee om te gaan. Ongetwijfeld heb je daar een goede bedoeling mee, maar ik heb het gevoel dat je soms geen antwoord wilt geven omdat je logisch (puur op ratio) niet tot een andere conclusie kan komen dan ik. En dát die logische conclusie jouw algemene verhaal niet ondersteunt en je daarom die conclusie niet wilt onderschrijven. Het maakt alleen de conclusie niet minder juist.quote:
Dat insinueert dat je het gevoel hebt dat ik niet open sta voor jouw mening, alsof ik die afwijs omdat ik niet zeg er in mee te gaan. Als ik wel zou zeggen erin mee te gaan, dan steun ik je voor mijn gevoel in een niet voordelig denkpatroon en dat lijkt me niet het beste startpunt. Ik snap dat je je meer gehoord en begrepen voelt als iemand je gelijk geeft, maar ik denk dat het ook best iets kan zeggen dat je zo door vraagt naar bevestiging op jouw beeld.
Waarom ik hier zo rigide in zit? Ik weet inmiddels dat ik een conflictdenker ben: of mee, of tegen. Even goede vrienden in beide gevallen (en of je het met mij eens bent of niet kan ik prima scheiden van het gevoel dat ik jou een prettig/geen prettig persoon vind). Discussie op inhoud staat los van de mens achter de mening. Daarin herken ik mij weer erg in het verhaal van LadyOracle die soms ergens erg fel in kan klappen op inhoud, zónder de wederpartij daarmee als persoon te willen beschadigen.
Grijs is goed, zeker. Maar grijs is ook niet tastbaar, soft, en voedingsbodem voor intermenselijke conflicten die niet over de inhoud gaan.
Dan weet ik dat we gelijkwaardige gesprekspartners zijn.quote:
Wat zou er veranderen aan de rest van mijn woorden als ik je wel gelijk zou geven en wat zegt dat?
Ik zeg: jij vraagt van mij te accepteren dat ik zaken verkeerd zie. Ik vraag van jou dan ook te accepteren dat jij (Scary_Mary) de zaken verkeerd zou kunnen zien.
Jij zegt: Waarom is dat relevant?
Ik zeg: Omdat ik dan weet dat jij ook open staat voor de mening van een ander. Ook accepteert dat jij er naast zou kunnen zitten. Vraag je immers ook van mij (Sturmic).
Jij zegt: Alsof ik die afwijs omdat ik er niet in mee ga.
Daar zeg jij: ik wijs de juistheid van je mening niet af, maar ik ga er ook niet in mee. Dat kan dus niet. Je verwacht van mij echter wel dat ik toegeef er naast te kunnen zitten. En dat is niet gelijkwaardig. Ik vraag je nogmaals letterlijk: "Is het mogelijk dat jij, Scary_Mary, er naast zit met je mening?" Zou je eens willen proberen te antwoorden met "Ja" of "Nee"?
Het gaat mij trouwens niet om de inhoud van die mening (ging over het zien van positieve signalen). Het gaat mij er om of jij zelf bereid bent iets te accepteren wat je ook van mij verwacht.
Helder, dan snap ik hem. Maar je hebt ondertussen vast wel gemerkt dat het voor mij belangrijk is te weten waar jij precies staat in die discussie.quote:
Het voelt enigszins competitief aan om naar je gelijk of mijn akkoord te vragen, alsof onze discussie een playing field is. Je uitdaging ligt niet in deze discussie, maar bij jezelf. Dat bedoel ik met jouw playing field.
Hier zit het twistpunt in de definitie van ongebruikelijk. Zal ik het eens anders proberen?quote:
Ik ga ook niet toegeven aan iets waar ik het niet mee eens ben. Zo ongebruikelijk is het niet om ongewenst alleen te zijn met dit soort activiteiten, het komt vaker voor dan je denkt.
90% van de mensen zit met Oud&Nieuw niet ongewenst alleen thuis.
Geef maar aan of je denkt dat dat statement klopt of niet.
Het gaat eigenlijk helemaal niet om de inkleuring van wat ongebruikelijk is....het voelt kut, ik denk dat het ongebruikelijk is. Jij denkt dat het minder ongebruikelijk is dan wat ik relatief ongebruikelijk noem. Okay, dat kan. Het zou ook heel goed waar kunnen zijn. Maar dat maakt niet dat het minder waar is dat het voor mij als ongebruikelijk voelt.
Dat is wel een tip die ik ook nu al meer in de praktijk aan het toepassen ben. Minder snel aannames maken. Nou ja, dat maken gaat vanzelf, maar ze uitspreken ben ik terughoudender mee geworden (als ik mij er tijdig bewust van ben). Thanks!quote:
Misschien kun je beter niet nadenken over of het al dan niet redelijk is om zo een aanname te maken en leuke gesprekken proberen te genereren zonder daar een bepaalde bevestiging aan vooraf te laten gaan.
En dit heeft hoe te maken met mijn reactie?quote:
Oh sorry, ik voel me niet zo persoonlijk aangesproken als je topic niet storm loopt. Welke signalen heb ik gemist?
Echt precies dit. Maar ben de eerste om toe te geven dat dit geen rationeel verhaal van mij is. Ik laat niets zien zonder enige mate van vertrouwen in de ander.quote:
Ik begrijp niet zo goed wat discretie hiermee van doen heeft, tenzij ik het terugkoppel naar dat je vertrouwen in een persoon in het algemeen moet hebben voor je meer van jezelf laat zien.
Verder = meer levenservaring.quote:
Wat bedoel je met verder? Ready to settle down ofzo?
Zou iemand met meer levenservaring op een andere manier alsnog een soort gelijke kunnen zijn?
Dat kan inderdaad ready2settle zijn, maar ook gewoon meer ervaring met relaties, sociale contacten, maatschappelijk succes, veel gezien hebben van de wereld etc. Dat voelt voor mij te intimiderend aan. Ik heb momenteel veel te weinig om daar tegenover te zetten en dus nee, zo iemand kan voor mij geen gelijke zijn. Geldt overigens niet alleen voor vrouwen hoor; ook bij veel mannen ben ik mij altijd pijnlijk bewust van mijn onervarenheid, ongetalenteerdheid en ongelijkwaardigheid.
Wederom een herhaling: ongelijkwaardigheid, niet dezelfde dingen (of gelijkwaardige) dingen ter tafel brengen, een fundamenteel verschil in waarde en moeten opboksen tegen allerlei eerder vergelijkingsmateriaal (be it partner/vrienden/contacten/maatschappelijke successen). Dat is een strijd die ik redelijkerwijs niet kan winnen.quote:
Je kan van alles verwachten, de vraag is meer wat je ermee op schiet. Waarom zie je veel levenservaring als een dealbreaker?
Beetje als als kreupele gaan hardlopen terwijl alle gezonde mensen én sneller kunnen lopen én al eerder vertrokken waren.
Deze is lastig ja. Ik ben iemand die op zichzelf vertrouwt (en nooit anders heeft gekund). Maar rationeel ook wel wil luisteren en leren. Dus als veel mensen zeggen dat je eerst een solide (sociale) basis moet opbouwen voordat je ook maar een héééél klein beetje aan daten kunt gaan denken... tja... volgens mij moet het beide zijn. Sociaal willen worden omdat je dat zelf wilt, je gelukkiger maakt (als aanvulling op je eigen, intrinsieke geluk) en omdat het helpt bij daten (volgens alle Fok!-studsquote:
Denk dat je meer aantrekkingskracht hebt als je zelf een en ander betekenisvol vindt, dan maakt het een stuk minder uit of je wekelijks al dan niet een feestje hebt en wat een ander daar van vindt.
).Goed... binnenkort weer verder, het is alweer bedtijd.
[ Bericht 0% gewijzigd door Sturmic op 22-01-2016 00:34:46 ]
Met dat laatste probeer ik je dus uit te dagen. Niet zodat je daadwerkelijk alles af leert bakenen qua opties, maar dat je wat meer open leert staan voor het idee dat je niet alleen alles in kaart hoeft te brengen. En ook dat je dat vaak gewoon niet kan, want mensen en hun gevoelens zijn nu eenmaal niet sluitend te beargumenteren. Het gaat niet om gelijk hebben of krijgen..quote:
[..]
Scary_Mary, begrijp mij niet verkeerd... maar ik vind dat je mij hiermee tekort doet. Het is mijn werk om sluitende argumentaties en logische redeneerlijnen op te zetten. Het gaat er juist om dat ik wél alle beschikbare opties doordenk, of althans, denk te doordenken.
Mijn stelling is meer dat jij de stelligheid waarmee je gelijk hebt of wil krijgen iets meer moet laten varen. Om even verder te denken dan die "gewoonte" van jou lang is, wat prima los kan staan van mijn al dan niet harde (on)gelijk. Omdat het geen wedstrijd is wie er al dan niet gelijk heeft of moet krijgen. Al begrijp ik dat een hard voorbeeld instrumenteel is, het voelt ook aan als een soort blindstaren op details die voorbij gaan aan wat ik denk dat mijn stelling is.quote:Ik gaf er twee en vraag aan jou aan te geven of ik er nog één over het hoofd zie: dat was namelijk de kern van jouw verhaal: "Sturmic, jij weet niet alle mogelijkheden". Het is voor onze discussie van cruciaal belang te weten of die derde optie er wel of niet is. Daarmee staat of valt jouw stelling namelijk. Een stelling die je in deze reactie nog wat breder maakt door te zeggen dat je in dit topic mijn volledigheid om in opties te denken niet terug ziet. Het zou mij helpen als je dat bewijst, door aan te geven op welke uitspraken/redeneringen ik onvolledig ben geweest.
Fijn om te horen en ik waardeer jouw inzet om zoveel mogelijk in te gaan ook echt! Omdat jouw denkproces nu wat duidelijker voor mij is, ga ik proberen daar beter op in te haken.quote:Ik heb echt waardering voor de moeite die je neemt en de betrokkenheid die je toont, maar qua rationele logica doe je, voor mijn gevoel, dingen soms af met half open reacties. Persoonlijk (let wel, dit is persoonlijk!) kan ik daar héél weinig mee. Hoop dat dit niet te negatief klinkt.
Er zit misschien ook verschil tussen jouw gevoel van het niet te doen, terwijl een ander dit wel zo zou kunnen ervaren. Je geeft hierboven aan dat je mij tekort vindt schieten in wat jij als belangrijk/noodzakelijk beschouwt in de discussie. Daar kun je gevoelsmatig toch een waarde-oordeel aan meegeven, ook al bedoel je het als een kans om te kunnen verbeteren enzo.quote:[..]
Nee, daar heb je gelijk in. Ik ben in het algemeen niet zo van mensen wijzen op zaken en hen meerdere kansen geven... en dat zou wel eens een dingetje kunnen zijn, ja.
Begrijpelijk, maar misschien voelt het 't prettigst in een situatie waar je al wat dichterbij zit zeg maar. Dat het voelt als op- of uitbouwen. Positief bevestigen dat je het fijn/gezellig/leuk vindt. Stapje verder dat je het nog wel eens zou willen doen. Iets duidelijker is een grapje van hey, volgende week weer? Of volgende week, zelfde tijdquote:[..]
Weet ik oprecht niet. Als mensen er niet naar vragen, ga ik ervan uit dat er geen behoefte aan is. Stel dat ik dat niet zou doen, dus wel aus blaue hinein te gaan roeptoeteren... dat voelt niet helemaal lekker, eerlijk gezegd.
Andere insteek kan zijn dat je wat meer in gesprek gaat met mensen over leuke kroegjes, lekker bier, etc. Dat je interesse hebt in zoiets in het algemeen en in hun mening in het bijzonder kan best aardige gesprekjes opleveren. Misschien eng of vervelend, als je niet weet wat te antwoorden op wat jouw favo bar is, maar mensen kunnen prima veranderen en op latere leeftijd ontdekken dat in een kroeg hangen toch best leuk kan zijn. Wat zou een kroegbezoek leuk maken voor je? Heb je een bepaalde muziekvoorkeur of wil je ook weleens een sportwedstrijd in een kudde bekijken? Voetbal is een inkoppertje volgens mij, maar de ene voetbalkroeg is de andere niet, dus dat kan wel het bespreken waard zijn. Zo geef je elkaar een blikje in elkaars belevingswereld met eventuele aanknopingspunten voor meer. Dat men misschien ook iets beter een idee krijgt wat voor dingetje [common ground] je te porren zou zijn en omgekeerd..
Je hoeft niks te kunnen met eventuele weerstand van mijn kant, omdat het advies op zichzelf staat als iets waar jij wel of niet iets mee kan. Met deze beargumentering lijk je iets bij mij neer te leggen, alsof jij er pas echt iets mee zou kunnen als ik ook stelling neem in jouw discussiepunt. En dat vind ik mijn advies weer tekort doen alsof er dan iets wezenlijks verandert aan iets wat je op sommige punten toch als enigszins nuttig leek te ervaren en ook bevestigde. Kan ik positief insteken en het fijn vinden dat je me deze vraag stelt in plaats van het invult, maar ik hoopte dat mijn advies voor zichzelf spreekt en enigszins een antwoord zou geven. Omdat ik denk dat als ik geen begrip had, je helemaal niets met mijn advies zou kunnen.quote:[..]
Kijk, dit is nou een antwoord waar ik -persoonlijk- weinig mee kan, omdat je geen antwoord geeft op mijn vraag. Zou je "ja" zeggen, dan denk ik "fijn, ze begrijpt het", zou je "nee" zeggen, dan heb ik in ieder geval een soort weerstand waar ik iets mee kan. In plaats daarvan zeg je "ik probeer de breedte in te gaan". Tja... ehm... ben je het nou wel of niet met mij eens dat geen sociaal leven nooit voor 100% aan pech kan worden toegeschreven? Dat weet ik nu eigenlijk nog niet. En ja, voor mij maakt het uit om te weten wat jij daar van vindt.
Het gevoel van behandelt te worden als zo een autist kan gebaseerd zijn op meerdere factoren. Een negatief denkproces, maar ook de omgeving waar je dat in voelt. In het geval van Fok!, waar de diagnose autist bovengemiddeld vaak valt, lijkt het me dan best zinnig om eens te vragen naar in hoeverre daar over nagedacht wordt/is..quote:[..]
Ook hier weer... een soort half antwoord. Nou is deze vraag niet zo heel fundamenteel hoor dus soit.
Maar is dit ook echt wat gezelligheid voor jou in houdt en/of in zou moeten houden? Dat je concreet iets bijdraagt aan de gezelligheid van anderen?quote:[..]
Kijk, hier vind ik je wel weer heel sterk in: concrete adviezen die ik snel kan toepassen. Mooie tip, gaat op het notitieblokje.
Dit geeft mij positieve bevestiging dat ik je toch een klein beetje begrijp en dat je iets kan met het advies
[quote][..]
Dit is grotendeels mijn rol. Ik entameer veel van de gesprekken met familie. Maak altijd het praatje met die wat schuchtere, aangetrouwde tante, vertel mijn opa en oma wat er in al het gekakel en rumoer nu eigenlijk verteld werden (ze zijn doof
Zou gezelligheid voor jou ook nog iets anders kunnen houden?
Misschien leuk om in een casual gesprekje eens te vragen aan een ander wat voor hen gezelligheid is of iets concreter wat zij gezellig vinden? Kun je desnoods doen onder het mom van dat je daar laatst een discussie met (buitenlands) iemand over had ofzo.
Mooi doelquote:[..]
Ja! Alleen is dat zó verdomd moeilijk. Heb een aantal jaren terug dus een leiderschapstraining gevolgd. En met één medecursist had ik zo'n vertrouwensband eigenlijk heel snel. Voelden elkaar feilloos aan en dat was een veilig gevoel. Iets wat ik eigenlijk in de 25 jaar daarvoor nog niet mee had gemaakt. Misschien is dat wat mensen voelen en bedoelen met "vriendschap", Dat reproduceren, dat wil ik
Hoe kwam dat gevoel dat je elkaar aanvoelde? Waaraan merkte je dat je op één lijn zat?
Of iets ook echt een trucje is en of dat het zo ervaren wordt, kunnen twee verschillende dingen zijn natuurlijk en die leunen volgens mij ook op intenties en vertrouwen.quote:[..]
Een soort korte teaser-trailertjes over mijn persoonlijkheid en achtergrond, als het ware. Interessant. Oppassen dat dat niet gelijk herkend wordt als trucje om aandacht te vragen. Ben daar zelf ook altijd scherp op bij anderen, met name van die mensen die er een handje van hebben om zich altijd even te moeten manifesteren.
Hoe zou jij erop kunnen vertrouwen dat je ook met goede intenties gewoon even iets met een ander zou kunnen delen?
Ik heb anders prima datingadvies gehad van homo's, dus ik zou dat niet meteen als nutteloos af willen doenquote:[..]
Jongeman in kwestie is homo, dus qua hetero-dating-advies hoef ik niet echt bij hem terecht
De common ground is dat jullie beide weleens daten. Kun je ook gewoon over kletsen, zonder advies te vragen. En is er echt een man overboord als hij goed bedoelt, doch nutteloos advies geeft? Misschien juist interessant om zo een ver-van-je-bed-showblik erover te laten gaan en anders houdt je er misschien weer een leuk verhaal aan over om te delen met iemand anders ofzo..Meedoen is belangrijker dan winnen is vast niet je lijfspreuk..quote:Los daarvan... ik weet niet of ik wel wil ventileren dat ik semi-actief een partner zoek. Met daarbij de zeer gerede twijfel dat dit een erg ingewikkeld verhaal zal worden met 0 resultaat. Beetje hetzelfde als al 10 jaar tegen iedereen die het horen wil, zeggen dat je af wilt vallen, maar er nooit enig resultaat zichtbaar is. Dan had je beter je geloofwaardigheid kunnen behouden en er niet over praten.
Het hoeft helemaal niet zo ingewikkeld te zijn. Daten is normaal en dit land telt steeds meer singles. Daar kunnen mensen van alles over denken, maar als jij liever tevreden bent met single zijn dan genoegen nemen met iets minder, dan is dat echt jouw zaak. Heb een kleine aanname dat men in jouw omgeving niet gek opkijkt dat je niet voor de eerste beste gaat, omdat je de lat standaard hoog lijkt te leggen.
Sterker nog, ik denk dat er zat mensen zijn die je al dan niet openlijk zullen benijden. Dat je schoonheidsslaapje niet verstoord wordt door de zoveelste poepluier, dat je nog mogelijkheden hebt om lekker rond te daten in plaats van vast te zitten aan één dezelfde persoon (waarvan je vaak ook hoort dat er bepaalde, vermoedelijk onomkeerbare veranderingen gaande zijn en alles), dat je geen verantwoording af hoeft te leggen over waar je je eigen tijd en/of geld aan besteed of financiëel leeg getrokken wordt bij een vechtscheiding.
Je hebt in ieder geval kunnen snuffelen aan iets waar je weer naartoe wil werken, wat het al minder abstract maakt.quote:Gesprek in kwestie is ook al weer 2 jaar geleden ofzo. Realiseer mij nu dat het trouwens knap kansloos is dat mijn laatste betekenisvolle gesprek alweer ruim 700 dagen geleden is geweest. Poe, wat een onthulling van sociale schraalheid zou dat zijn zeg
Ik vraag je dan ook niet om met mij mee te gaan, maar om je horizon te verbreden. Het wordt voor mij begrijpelijk dat jij je eigenlijk pas echt serieus genomen voelt als je een soort van tegenstander ervaart, een discussiepartner. Echter zie ik de issue meer in dat jij meer je eigen discussiepartner zou moeten worden, zodat je jezelf uitdaagt om uit je patroon te komen en zo andere ervaringen kan genereren. Dat bedoelde ik met je eigen playing field zijn in plaats van mij soort van niet zo vrijblijvend uit te blijven nodigen om deel te nemen, omdat je jij anders niet serieus genomen voelt door mijn onwil om mee te gaan in jouw flow. Eigenlijk zeg je me dan dat als ik niet in jouw spel mee ga, ik jou niet serieus neem. Daar kan ik omgekeerd ook aan vasthouden en dan schieten we geen reet op.quote:[..]
Ik respecteer het enorm dat je tijd en moeite in je antwoorden steekt. Maar inderdaad, ik heb nog niet het gevoel gehad dat je mijn opvattingen serieus neemt. Dat komt met name tot uiting in het feit dat je op een aantal harde, dichotome vragen van mij, een redelijk soft en ontwijkend antwoord geeft. Je geeft mij geen gelijk (en dat hoeft ook niet hoor), maar je weerlegt dan ook niet. Het is voor mij lastig om daar mee om te gaan.
Kortom, ik ga proberen concreter te zijn en in de tussentijd zou ik je willen vragen om eens te kijken naar of je andere signalen zou kunnen zien of ervaren dat je wel serieus genomen zou worden..
Ik wil geen antwoord geven als ik het idee heb dat jij vraagt om bevestiging dat ik niet tot een andere conclusie zou kunnen komen, terwijl de conclusie en jouw gelijk in mijn ogen niet het punt zijn en het voor mijn gevoel een soort duidingswedstrijd wordt, terwijl ik anders insteek.quote:Ongetwijfeld heb je daar een goede bedoeling mee, maar ik heb het gevoel dat je soms geen antwoord wilt geven omdat je logisch (puur op ratio) niet tot een andere conclusie kan komen dan ik. En dát die logische conclusie jouw algemene verhaal niet ondersteunt en je daarom die conclusie niet wilt onderschrijven. Het maakt alleen de conclusie niet minder juist.
We communiceren niet alleen anders, we zitten ook in een verschillende discussie bijna..
Zelfkennis is goed, maar vraag jezelf wel even of je in deze flow niet toch een soort van mening mee lijkt te geven over of je de ander wel of niet prettig of zelfs belangrijk vindt.quote:Waarom ik hier zo rigide in zit? Ik weet inmiddels dat ik een conflictdenker ben: of mee, of tegen. Even goede vrienden in beide gevallen (en of je het met mij eens bent of niet kan ik prima scheiden van het gevoel dat ik jou een prettig/geen prettig persoon vind).
De felheid van LadyOracle ervaar ik anders dan de jouwe. Bij jou krijg ik het gevoel dat ik eerst langs een meetlat wordt gelegd, om te kijken of wat ik zeg wel van waarde kan zijn (even de aardigheid voor de moeite daargelaten) en dat het dat niet kan zijn als ik niet zo een uitgebreide schets met harde lijnen/grenzen zoals jij opteken. Maar goed, dat zegt net zoveel over mijn perceptie natuurlijk..quote:Discussie op inhoud staat los van de mens achter de mening. Daarin herken ik mij weer erg in het verhaal van LadyOracle die soms ergens erg fel in kan klappen op inhoud, zónder de wederpartij daarmee als persoon te willen beschadigen.
Zou je dat laatste wat meer kunnen uitdiepen? Ik weet niet zo goed wat ik me daar bij voor moet stellen.quote:Grijs is goed, zeker. Maar grijs is ook niet tastbaar, soft, en voedingsbodem voor intermenselijke conflicten die niet over de inhoud gaan.
Dat jij je serieuzer genomen zou voelen, daar kan ik inkomen. Maar dat ik een gelijkwaardige gesprekspartner zou zijn als je ik gelijk zou geven, nee.quote:[..]
Dan weet ik dat we gelijkwaardige gesprekspartners zijn.
We gaan in dit topic sowieso niet gelijkwaardig worden, aangezien jij het onderwerp bent en jouw mening dan sowieso nogal leidend is. Natuurlijk kan ik ernaast zitten, daarom gebruik ik ook dingen als misschien, ik denk, etc. en vraag ik ook regelmatig door.quote:Ik zeg: jij vraagt van mij te accepteren dat ik zaken verkeerd zie. Ik vraag van jou dan ook te accepteren dat jij (Scary_Mary) de zaken verkeerd zou kunnen zien.
Jij zegt: Waarom is dat relevant?
Ik zeg: Omdat ik dan weet dat jij ook open staat voor de mening van een ander. Ook accepteert dat jij er naast zou kunnen zitten. Vraag je immers ook van mij (Sturmic).
Jij zegt: Alsof ik die afwijs omdat ik er niet in mee ga.
Daar zeg jij: ik wijs de juistheid van je mening niet af, maar ik ga er ook niet in mee. Dat kan dus niet. Je verwacht van mij echter wel dat ik toegeef er naast te kunnen zitten. En dat is niet gelijkwaardig. Ik vraag je nogmaals letterlijk: "Is het mogelijk dat jij, Scary_Mary, er naast zit met je mening?" Zou je eens willen proberen te antwoorden met "Ja" of "Nee"?
Het gaat jou er om dat ik een harde stelling neem dus..quote:Het gaat mij trouwens niet om de inhoud van die mening (ging over het zien van positieve signalen). Het gaat mij er om of jij zelf bereid bent iets te accepteren wat je ook van mij verwacht.
Erbuiten dus eigenlijkquote:[..]
Helder, dan snap ik hem. Maar je hebt ondertussen vast wel gemerkt dat het voor mij belangrijk is te weten waar jij precies staat in die discussie.
Neequote:[..]
Hier zit het twistpunt in de definitie van ongebruikelijk. Zal ik het eens anders proberen?
90% van de mensen zit met Oud&Nieuw niet ongewenst alleen thuis.
Geef maar aan of je denkt dat dat statement klopt of niet.
Precies, het gaat niet om die definitie, het gaat om jou en hoe jij het ervaart.quote:Het gaat eigenlijk helemaal niet om de inkleuring van wat ongebruikelijk is....het voelt kut, ik denk dat het ongebruikelijk is. Jij denkt dat het minder ongebruikelijk is dan wat ik relatief ongebruikelijk noem. Okay, dat kan. Het zou ook heel goed waar kunnen zijn. Maar dat maakt niet dat het minder waar is dat het voor mij als ongebruikelijk voelt.
Mooi dat het toepasbaar is! En (ver)oordelen zit nu eenmaal in de mens, het gaat meer om wat je er al dan niet mee doet.quote:[..]
Dat is wel een tip die ik ook nu al meer in de praktijk aan het toepassen ben. Minder snel aannames maken. Nou ja, dat maken gaat vanzelf, maar ze uitspreken ben ik terughoudender mee geworden (als ik mij er tijdig bewust van ben). Thanks!
Je leek me uit te nodigen, omdat je topic geen storm liep. Als het wel persoonlijke interesse was, dan zou ik graag leren zien welke signalen je hebt gegeven zodat dit soort misverstanden voorkomen kunnen worden. Ik ervaar je doorvragen meer als instrumenteel ten opzichte van je playing field dan als oprechte interesse, dus vandaar de vraag..quote:[..]
En dit heeft hoe te maken met mijn reactie?
Wat weer over kan komen als je de ander, in dit geval mij en mijn intenties dus, wantrouwt.quote:[..]
Echt precies dit. Maar ben de eerste om toe te geven dat dit geen rationeel verhaal van mij is. Ik laat niets zien zonder enige mate van vertrouwen in de ander.
Kan het me voorstellen, maar het verbaast me ook enigszins voor iemand die zegt een positief zelfbeeld te hebben en die de lat in het algemeen hoog legt. Aan de ene kant moet iemand wel gelijkwaardig zijn om in je buurt te kunnen komen, maar dat stoot ook weer af. In dit geval kan daten weleens moeilijk zijn, omdat het rendement moeilijk zichtbaar wordt met zulke tegenstrijdige parameters..quote:[..]
Verder = meer levenservaring.
Dat kan inderdaad ready2settle zijn, maar ook gewoon meer ervaring met relaties, sociale contacten, maatschappelijk succes, veel gezien hebben van de wereld etc. Dat voelt voor mij te intimiderend aan.
Zonde, want je klinkt wel alsof je niet alleen het nodige te bieden hebt en ook gemotiveerd bent om te blijven ontwikkelen.quote:Ik heb momenteel veel te weinig om daar tegenover te zetten en dus nee, zo iemand kan voor mij geen gelijke zijn. Geldt overigens niet alleen voor vrouwen hoor; ook bij veel mannen ben ik mij altijd pijnlijk bewust van mijn onervarenheid, ongetalenteerdheid en ongelijkwaardigheid.
Misschien is gelijkwaardig een betere omschrijving? Ik ken geen enkel stel die echt elkaars gelijke zijn, volgens mij. Er zijn altijd wel verschillen en juist daarin kun je elkaar mooi aanvullen. Onervarenheid kan ook echt een pré zijn. Kijk eens om je heen, hoe ouder, hoe groter de emotionele rugzak en hoe vaster men kan zitten aan wat hun idee van een relatie zou moeten zijn. Je talent is vanaf hier moeilijk te beoordelen natuurlijk, maar met talent alleen kom je er niet natuurlijk. Oefenen, doorzettingsvermogen, etc. zijn ook heel belangrijk. En jij mag dan misschien heel erg streven naar gelijkwaardigheid, voor anderen hoeft dat niet belangrijk te zijn. Niet in een relatie, maar ook niet in het algemeen om een ander als al dan niet gelijkwaardig weg te zetten. Natuurlijk, het is jouw feestje voor wat je in een relatie zoekt enzo, maar weet dat het niet iedereen zo denkt en hetzelfde invult voor zo een definitie.
Je bent geen kreupele, je loopt endurance of marathon en je ziet de rest als sprinters. Ofzo. Andere tak van sport, niet minderwaardig, gewoon andere kernkwaliteiten maar minder media exposure.quote:[..]
Wederom een herhaling: ongelijkwaardigheid, niet dezelfde dingen (of gelijkwaardige) dingen ter tafel brengen, een fundamenteel verschil in waarde en moeten opboksen tegen allerlei eerder vergelijkingsmateriaal (be it partner/vrienden/contacten/maatschappelijke successen). Dat is een strijd die ik redelijkerwijs niet kan winnen.
Beetje als als kreupele gaan hardlopen terwijl alle gezonde mensen én sneller kunnen lopen én al eerder vertrokken waren.
Iedereen vult dat beste allemaal anders in, het is geen wedstrijd. Motorbloempje had een prachtige quote die ik helaas nu niet terug kan vinden, maar je meerwaarde hangt niet evenredig samen met algemeen topnotch zijn.
[..]
Deze is lastig ja. Ik ben iemand die op zichzelf vertrouwt (en nooit anders heeft gekund). Maar rationeel ook wel wil luisteren en leren. Dus als veel mensen zeggen dat je eerst een solide (sociale) basis moet opbouwen voordat je ook maar een héééél klein beetje aan daten kunt gaan denken... tja... volgens mij moet het beide zijn. Sociaal willen worden omdat je dat zelf wilt, je gelukkiger maakt (als aanvulling op je eigen, intrinsieke geluk) en omdat het helpt bij daten (volgens alle Fok!-studs
).[/quote]Het is per definitie niet sociaal als je andere mensen alleen je eenzaamheid wil laten verbloemen ter dating glorie. Een solide basis in het algemeen is handig, dat hoeft niet per definitie een vriendenkring van dertig man te zijn met wie je al jaren bevriend bent ofzo. En je hebt sowieso al de nodige soliditeit qua baan, huis en vrijwilligerswerk. Dat laatste lijkt me ook een voordeel wat steeds minder voorkomt en toch spreekt van enige sociale engagement zou je zeggen. Je bent geen één-dimensionale kreupele loser, dus beter ga je ook wat meer vertrouwen op hetgeen wat je allemaal wel te bieden hebt..
Zo, na een paar daagjes vakantie maar weer even verder. Vorige reactie eerst maar even afmaken...quote:
Goed... binnenkort weer verder, het is alweer bedtijd.
Nee, en de 0% rendement was dan ook wat hyperbolisch bedoeld. Heb er op zich best wel plezier in, dat daten. Ook eigenlijk bijna geen zenuwen meer voor. Vraagtekens kwamen bij mij meer omdat eigenlijk ten stelligste wordt afgeraden om te daten als het je al niet lukt om een basaal sociaal netwerk te vergaren. Wat is jouw advies; doorgaan?quote:
Heb je in ieder geval wel een leuke date gehad, dat is toch ook geen 0% rendement als je kijkt naar contact leggen.
Hmmm, ja, dat herken ik wel ja. Ik weet dat iemand er soms mee moet beginnen, maar door de bank genomen probeer ik mijn "echte ik" pas te laten zien als ik weet wat de ander kan, beweegt, motiveert etc. Klinkt misschien wat hoogdravend, maar ik probeer altijd eerst een strategisch voordeel te krijgen.quote:
Verwacht je dan niet meer van de ander, als jij zelf een soort rol aanneemt en blijft houden tot de ander eerst het masker moet laten vallen?
Wederom de herhaling: zij settelt dan voor minder dan zijzelf is. Dat mag van mij hoor, maar ik ga mij in een dergelijke relatie nooit gelijkwaardig voelen. Egoïstisch wellicht, maar ik zal mij nooit of te nimmer open stellen voor iemand die ik "lager" acht, en al helemaal niet voor iemand die ik als "hoger" zie. Het is mijn ervaring dat je op je zwakten eigenlijk altijd afgerekend wordt. Is het niet direct, dan wel indirect.quote:
Als jij je schrale back end genoeg zou vinden, waarom laat je een leuke meid dan niet zelf beslissen of ze daarmee kan/wil leven?
Zitten we dan fundamenteel anders in. Het is semantisch, maar de beslissing om de deur open te doen wordt gemaakt door de wederpartij, niet door mij. Kan ik proberen om die beslissing voor mij gunstig te beïnvloeden? Jazeker! Maar in ultimo wordt de beslissing niet door mij gemaakt. Ook niet deels.quote:
Nou, je zou toch denken dat je zelf wel enige invloed hebt of kan hebben dat die deur daarvoor open gaat. Het is geen totaal eenzijdige beslissing ofzo..
Gaan we weerquote:
Dat zou kunnen, maar het hoeft niet.
Je geeft een soort half antwoord, geen ja, geen nee, maar onderbouwt vervolgens je antwoord niet. Het gaat mij erom dat ik denk dat, als je dingen als geen tijd/prioriteit niet meetelt, mensen die nooit sociaal met je omgaan terwijl jij die interactie wel steeds entameert, je waarschijnlijk niet zo (w)aardig vinden.
Zou je eens een voorbeeld willen geven van een reden (uitgezonderd geen tijd/prioriteit) die iemand kan hebben om niet met jou om te gaan, anders dat dat hij jou niet zo (w)aardig vindt?
Ik zou zo willen dat dit waar was.quote:
Je leven op orde brengen is ook een kwestie van fouten durven maken, weer opstaan en daarvan leren. Dat toegeven maakt je menselijker, niet minder (goed/waardig) mens.
Dit is zo ver verwijderd van hoe ik in elkaar zit, zo anders dan hoe ik gewend ben te opereren... dat het bijna diametraal staat tegenover alles wat ik weet, ken en geloof.
Is dit iets wat jij vindt, of iets wat je hebt geleerd/gelezen/ervaren?
Nee, eigenlijk niet meer. Familie heb ik wekelijks al tig verplichtingen mee (ja, ik weet dat ik dat soort momenten later vast zal koesteren), daar hoef ik er voorlopig even niet nog meer van. Sowieso zijn wij gewoon niet zo close als gezin/familie. Ik niet, mijn zusters/broers niet, niemand eigenlijk. Ten minste vergeleken met sommige andere families die erg close met elkaar zijn. Ook zeker geen moord en doodslag hoor, maar gewoon ietwat koel, tikje calvinistisch misschien wel.quote:
Hoe zit het met jouw deur? Nodig jij weleens familie/mensen bij je thuis uit voor een etentje of een borrel? Weten ze dat die deur ook open kan als ze niet in de shit zitten?
Zoals gezegd: vrienden heb ik eigenlijk niet. Bijvoorbeeld mijn verjaardag is zo'n verplicht nummertje wat ik meer doe voor familie, dan voor mijzelf. Altijd zo'n fijn pijnlijk moment waarop je denkt: Gôh, het lijkt mij wel weer eens tof om mijn verjaardag te vieren met vrienden en dat dat dan ook écht leuk is...
Denk dat ik dat voor het laatst heb kunnen doen toen ik een jaar of 16, 17 werd... daarna niet meer. Voor de rest nodig ik die paar mensen die ik zo half/half ken ook niet uit. Heb weinig zin om uitgebreid mijn sociale kansloosheid te gaan etaleren bij mensen die ik in de basis al niet vertrouw.
Ja, dit is een goede, waarop ik mijn ook echt aan het oriënteren ben. Korfbal trekt mij op het eerste gezicht niet zo, maar bijvoorbeeld de fiets- of hardloopclub is misschien wel tof. Dat gemengde vind ik eigenlijk niet zo relevant... is dat om met vrouwen om te leren gaan, of hoe bedoel je dit?quote:
Teamsport een optie? Korfbal heeft gemengde teams toch?
Ik snap inmiddels dat dat je insteek is, zal voor dit antwoord even afstappen van het gelijk hebben/krijgen-uitgangspuntquote:
Met dat laatste probeer ik je dus uit te dagen. Niet zodat je daadwerkelijk alles af leert bakenen qua opties, maar dat je wat meer open leert staan voor het idee dat je niet alleen alles in kaart hoeft te brengen. En ook dat je dat vaak gewoon niet kan, want mensen en hun gevoelens zijn nu eenmaal niet sluitend te beargumenteren. Het gaat niet om gelijk hebben of krijgen..
Ik laat het gelijk los....quote:
Mijn stelling is meer dat jij de stelligheid waarmee je gelijk hebt of wil krijgen iets meer moet laten varen. Om even verder te denken dan die "gewoonte" van jou lang is, wat prima los kan staan van mijn al dan niet harde (on)gelijk. Omdat het geen wedstrijd is wie er al dan niet gelijk heeft of moet krijgen. Al begrijp ik dat een hard voorbeeld instrumenteel is, het voelt ook aan als een soort blindstaren op details die voorbij gaan aan wat ik denk dat mijn stelling is.
*zen*
(is echt een enorme force of habit van mij, dat herken ik wel. Komt misschien ook omdat ik er op de middelbare school achter kwam dat dat één van mijn weinige talenten is. Argumenteren, redevoeren, overtuigen enzo. Één van de weinige dingen die ik echt goed kon en waarmee ik mij jaren staande heb gehouden. Maar dat maakt wel dat ik als een enorme betweter over kan komen. Iets wat ik al een tijdje probeer niet meer te doen, maar op onbewaakte ogenblikken, of wanneer ik denk dat er niets mee te verliezen heb, gooi ik het er toch weer in)
Ja, helemaal waar! Maar het is verdomd lastig om zonder waarde-oordeel (en niet eerlijk!) iets te vinden van het werk/opvattingen van een ander. Dat instrumentele kunnen veel mensen moeilijk scheiden van het persoonlijke, dat is iets wat ik wel gemerkt heb en ik snap dus wel waarom je dit zou moeten doen. Mensen maken immers hun werk/opvattingen heel snel onderdeel van hun persoon, hun zijn. Voor mij werkt het echter beter als mensen eerlijk tegen mij zijn, omdat ik probeer de persoon te scheiden van zijn mening/werk/opvatting.quote:
Je geeft hierboven aan dat je mij tekort vindt schieten in wat jij als belangrijk/noodzakelijk beschouwt in de discussie. Daar kun je gevoelsmatig toch een waarde-oordeel aan meegeven, ook al bedoel je het als een kans om te kunnen verbeteren enzo.
Ik zie bijvoorbeeld dat jij daar steeds een paar taaltechnische trucs voor toepast ("wat is voor jou acceptabel?", "hoe vind jij dat het anders kan?"; steeds de bal zo neutraal mogelijk terugleggen zeg maar). Persoonlijk vind ik het vervelend als mensen dat bij mij doen. Je vindt wel degelijk iets, maar wilt mij niet laten zien wat dat dan is. En dat moet ik vervolgens wel doen? No no.
Heb bijv. op die leiderschapstraining daar een conflict met een trainer over gehad. Hij zat overduidelijk dat soort trucjes toe te passen (instrumenteel) en verwachtte vervolgens wel een écht gevoel/emotie/mening van mij terug. Ja doei, ik voel mij onderschat als iemand denkt dat hij/zij mij zo kan manipuleren. Geef mij iets echts, dan krijg je iets echts terug. Geef mij van dat psychologische toneelspel, dan krijg je toneelspel terug.
Misschien dat ik daarom in eerste instantie wat in de weerstand schoot over jouw "halve' antwoorden. Wat misschien antwoorden zijn op vragen die niet expliciet waren.
Maar goed: ik ga proberen mij mee te laten nemen in jouw verhaal/insteek, zonder heel erg in de weerstand te schieten.
Ja, dat is/was ook wel zo. Had het idee dat we een inhoudelijke discussie aan het voeren waren, waar het echter jouw plan was om tips mee te geven. Maar ik laat mijn neiging om te gaan discussiëren over de andere denkbare mogelijkheden (en dus een sluitend verhaal) nu even gaan, en focus mij op jouw tip.quote:
...alsof jij er pas echt iets mee zou kunnen als ik ook stelling neem in jouw discussiepunt. En dat vind ik mijn advies weer tekort doen alsof er dan iets wezenlijks verandert aan iets wat je op sommige punten toch als enigszins nuttig leek te ervaren en ook bevestigde.
Voor de goede orde: ik voel mij niet behandeld als een autist. Dat heb ik dan ook nergens geschreven (even teruglezen wellicht?). En bedoel je met je tweede zin te vragen of ik een autist ben?quote:
Het gevoel van behandelt te worden als zo een autist kan gebaseerd zijn op meerdere factoren. Een negatief denkproces, maar ook de omgeving waar je dat in voelt. In het geval van Fok!, waar de diagnose autist bovengemiddeld vaak valt, lijkt het me dan best zinnig om eens te vragen naar in hoeverre daar over nagedacht wordt/is.
Ik voel daar niet zoveel bij. Het is iets wat ik (moet) doe(n). Het is soms ook best gezellig voor mij hoor. Heb overigens niet echt het idee dat dit stukje ergens naar toe gaat. Laten we dit s.v.p. even parkeren.quote:
Maar is dit ook echt wat gezelligheid voor jou in houdt en/of in zou moeten houden? Dat je concreet iets bijdraagt aan de gezelligheid van anderen?
Zou gezelligheid voor jou ook nog iets anders kunnen houden?
Lekker neutrale, therapeutisch-verantwoorde, instrumentele vragen weerquote:
Hoe kwam dat gevoel dat je elkaar aanvoelde? Waaraan merkte je dat je op één lijn zat?
Tja.... waaraan merk je dat.... Kom je al snel weer in cliché-beantwoordingen te zitten als dezelfde golflengte, elkaar aanvoelen, aan een half woord genoeg hebben.
Haha, gekkie... "genoegen nemen met iets minder", "lat hoog leggen", "voor de eerste de beste gaan"...quote:
Meedoen is belangrijker dan winnen is vast niet je lijfspreuk..
Het hoeft helemaal niet zo ingewikkeld te zijn. Daten is normaal en dit land telt steeds meer singles. Daar kunnen mensen van alles over denken, maar als jij liever tevreden bent met single zijn dan genoegen nemen met iets minder, dan is dat echt jouw zaak. Heb een kleine aanname dat men in jouw omgeving niet gek opkijkt dat je niet voor de eerste beste gaat, omdat je de lat standaard hoog lijkt te leggen.
Er is niet eens een "eerste", laat staan een beste. Echt, hoe kom je bij die uitspraak? Ik zal je geen woorden in de mond leggen, maar ik heb bijvoorbeeld nog nooit "eisen" uitgesproken waaraan een ander moet voldoen. Hooguit "eisen" waaraan ik (niet) voldoe. Mijn omgeving hoeft niet te weten dat ik date, geeft alleen maar weer extra druk. Gewoon dingen voor jezelf houden totdat het gelukt is, en anders niet over praten.
En je pijnlijk bewust wordt van hetgeen je mist, nu je weet dat dat bestaat. En dat is nogal een keerzijde van een goede ervaring. Ik ben nog niet zo overtuigd van de tegeltjeswijsheid:quote:
Je hebt in ieder geval kunnen snuffelen aan iets waar je weer naartoe wil werken, wat het al minder abstract maakt.
En met die woorden ga ik wederom mijn bed opzoeken. Goede nachtrust, binnenkort verderSPOILER
'Tis better to have loved and lost
Than never to have loved at all.
Ja, dat is eigenlijk altijd wel zo. Overigens mag het ook een medestander zijn hoor, hoeft geen tegenstander te zijn. Het gaat mij er meer om dat iemand op een gegeven moment kleur bekent. Maar inmiddels snap ik beter dat dat in dezen niet constructief is. Het gaat niet om gelijk krijgen, maar om een manier te vinden om beter in het leven komen te staan. Kortom: niet alles is een discussie. Mee eens of niet mee eens is niet relevant, het gaat er voor mij om dat ik minder beoordelend handel, en daardoor mogelijk meer/sneller/beter kan leren.quote:
Ik vraag je dan ook niet om met mij mee te gaan, maar om je horizon te verbreden. Het wordt voor mij begrijpelijk dat jij je eigenlijk pas echt serieus genomen voelt als je een soort van tegenstander ervaart, een discussiepartner.
Dat is iets waarvan ik vind dat ik je er dankbaar voor moet zijn. Het is wel een enorme macht der gewoonte om steeds uit te vogelen of iemand een strategisch belang heeft bij een uitspraak, wat ik vervolgens van die uitspraak vind, en dan ga toetsen of ik het al dan niet met hem of haar eens ben. Om vervolgens de discussie aan te gaan. Merk zelfs aan mijzelf dat ik, terwijl ik het écht met iemand eens ben, toch de andere kant van een stelling kies. Gewoon om maar te kunnen strijden met iemand. Noem het geldingsdrang, noem het, "winnen is belangrijker dan meedoen". Ik schiet op sommige punten misschien nog te veel de inhoud in, gewoon vanwege die gewoonte. Verbeterpunt. Thanks.
Ehm, ja, hoewel "spel".... weet niet of dat het goede woord is. Voor mij is/was het geen spel om te winnen of om iemand om te kletsen... Dat zit/zat diep in mijn karakter verankerd. Maar ik zie hem nu. Overigens ben ik op persoonlijk vlak helemaal niet veroordelend (vind zelden iemand stom omdat hij/zij .... is), gaat mij eigenlijk alleen om de woorden van die persoon als discussiepartner, en niet om de mens zelf. En dat is eigenlijk weer heel oppervlakkig van mijzelf.quote:
Eigenlijk zeg je me dan dat als ik niet in jouw spel mee ga, ik jou niet serieus neem. Daar kan ik omgekeerd ook aan vasthouden en dan schieten we geen reet op.
Klopt, we zaten inderdaad in verschillende discussies. En ik stoorde mij eraan dat jij niet de antwoorden gaf die pasten bij mijn discussie. En mogelijk was dat voor jou niet anders.quote:
terwijl de conclusie en jouw gelijk in mijn ogen niet het punt zijn en het voor mijn gevoel een soort duidingswedstrijd wordt, terwijl ik anders insteek.
We communiceren niet alleen anders, we zitten ook in een verschillende discussie bijna
Oui, ik praat altijd héél instrumenteel met mensen. Altijd over de inhoud. En dat kan soms best wel "agressief" zijn, terwijl ik daar jegens de persoon in kwestie niets mee bedoel. En daarmee zie ik zelf momenteel toch parallellen met LadyOracle.quote:
Zelfkennis is goed, maar vraag jezelf wel even of je in deze flow niet toch een soort van mening mee lijkt te geven over of je de ander wel of niet prettig of zelfs belangrijk vindt.
Dit paste meer bij "mijn" discussie. Maar niet bij die van jou, denk ik. Ben jurist van huis uit, en grijs (niet duidelijk, geen kaders, geen grenzen, geen harde uitspraken) levert vaak gedoe op. Soit, niet relevant.quote:
Zou je dat laatste wat meer kunnen uitdiepen? Ik weet niet zo goed wat ik me daar bij voor moet stellen.
Kijk, hier merk ik gelijk aan mijzelf dat ik je opmerking wil bestrijden. Maar dat moet ik dus eigenlijk niet doen, omdat we in twee discussies zaten.quote:
Dat jij je serieuzer genomen zou voelen, daar kan ik inkomen. Maar dat ik een gelijkwaardige gesprekspartner zou zijn als je ik gelijk zou geven, nee.
[paraleipsis-alert
]Want ik heb nergens gezegd dat ik je ervaar als een gelijkwaardige gesprekspartner, louter wanneer je mij gelijk geeft. Heb alleen gezegd dat ik je als een gelijkwaardige gesprekspartner waardeer als je een uitspraak (dus gelijk óf ongelijk geeft) doet waar ik mee kan werken:
quote:
Je geeft mij geen gelijk (en dat hoeft ook niet hoor), maar je weerlegt dan ook niet. Het is voor mij lastig om daar mee om te gaan.
Als we in mijn "harde" discussie bezig waren, wel ja. Maar dat zijn we niet meer. Dus hoeft dat w.m.b. niet.quote:
Het gaat jou er om dat ik een harde stelling neem dus..
Ja, snap ik nu dus. En dat je in een soort "therapeutische" modus zit. Iets waar ik IRL direct héél kregel van wordt, omdat ik van die therapeut niet kan winnen (of verliezen). Wat dus een heel verkeerd doel is eigenlijkquote:
Of beter gezegd: het is een verkeerd doel bij het spel dat we eigenlijk spelen.
Ondanks dat ik dat inhoudelijk niet met je eens ben, is het niet relevant meer.quote:
quote:
[..]
Hier zit het twistpunt in de definitie van ongebruikelijk. Zal ik het eens anders proberen?
90% van de mensen zit met Oud&Nieuw niet ongewenst alleen thuis.
Geef maar aan of je denkt dat dat statement klopt of niet.
Nee
Ook niet relevant meer, maar ik denk dat je mogelijk ietwat onhandig gequote hebt. Als je even de discussielijn terug kijkt:quote:
Je leek me uit te nodigen, omdat je topic geen storm liep. Als het wel persoonlijke interesse was, dan zou ik graag leren zien welke signalen je hebt gegeven zodat dit soort misverstanden voorkomen kunnen worden. Ik ervaar je doorvragen meer als instrumenteel ten opzichte van je playing field dan als oprechte interesse, dus vandaar de vraag..
Goed, laat maarquote:
quote:
[..]
Potverdikkeme zeg. Jij wijst mij er tot aan het einde der tijden op dat ik niet zoveel moet aannemen, maar in een halve zin diskwalificeer je zelf wel even mijn intenties en motieven.
Deze zin (jouw quote) heeft m.i. niet zoveel te maken met je reactie hieronder
Oh sorry, ik voel me niet zo persoonlijk aangesproken als je topic niet storm loopt. Welke signalen heb ik gemist?
Hmmm... hoewel dat in jouw specifieke geval niet zo is, is dat IRL wel mijn startpositie. Was gewoon ietwat geagiteerd dat één van jouw meest pregnante adviezen is dat ik niet teveel voor een ander in moet vullen, terwijl jij mijn vraag wel als instrumenteel interpreteert en daarmee zelf wél invulling geeft aan mijn mogelijke intenties. Practice what you preach, dat draagt (ten minste voor mij) bij aan het onderling vertrouwen.quote:
Wat weer over kan komen als je de ander, in dit geval mij en mijn intenties dus, wantrouwt.
Lijkt het alsof ik de lat in het algemeen hoog leg? Hoe/waarmee wek ik die indruk? En waarom en jegens wie stoot een gelijkwaardig iemand af?quote:
Kan het me voorstellen, maar het verbaast me ook enigszins voor iemand die zegt een positief zelfbeeld te hebben en die de lat in het algemeen hoog legt. Aan de ene kant moet iemand wel gelijkwaardig zijn om in je buurt te kunnen komen, maar dat stoot ook weer af. In dit geval kan daten weleens moeilijk zijn, omdat het rendement moeilijk zichtbaar wordt met zulke tegenstrijdige parameters.
Wellicht heb je ietwat snel over mijn stukje heen gelezen, Immers, ik zeg zelf al dat je om twee redenen een sociaal netwerk zou willen: als aanvulling op je eigen intrinsiek, leuke leven (samen is leuker, andere dingen doen, etc.) en omdat het meer kansen biedt op de datingmarkt (netwerk + algemene sociale vaardigheden + social proofing). En ik snap dus prima dat je niet alleen omwille van het daten een sociaal netwerk zou moeten willen.quote:
Het is per definitie niet sociaal als je andere mensen alleen je eenzaamheid wil laten verbloemen ter dating glorie. Een solide basis in het algemeen is handig, dat hoeft niet per definitie een vriendenkring van dertig man te zijn met wie je al jaren bevriend bent ofzo.
Alleen: het algemene advies op Fok! = eerst sociaal netwerk (1), dan daten (2). Daar heb ik een paar bedenkingen bij:
1. Het kan jaren duren voordat ik acceptabel genoeg ben voor 1;
2. Het kan gebeuren dat het nooit lukt om 1 te krijgen;
3. Persoonlijk vind ik 1 niet zo extreem belangrijk, ben druk genoeg met mijzelf, en alle andere moetjes, werk, hobbies, sport etc. Maar dat zou vluchtgedrag/excuus kunnen zijn;
4. Want 1 lijkt mij ook wel weer tof om te hebben, gewoon gezellige dingen doen met feestdagen, af en toe cafétje/concertje/vakantie'tje doen;
5. Dates "regelen" gaat relatief beter dan vrienden regelen. Maar 2 vóór 1 zou volgens Fok! onwenselijk/onverstandig zijn...
Wat vind jij dat van dat algemene advies? Kan ik nu, in status quo, daten, of zou je dat afraden?
Goed, resumerend... ik ga mij maar eens vervoegen in het topic Datingstappenplan - stap 1
[ Bericht 0% gewijzigd door Sturmic op 03-02-2016 21:03:25 ]
Heb jij Nieuwe Mensen Leren Kennen al eens geprobeerd? Dit werd in een ander topic genoemd. Leek me wel iets voor jou. Ik heb er zelf geen ervaring mee. Misschien ga ik er wel iets mee doen. Het is eigenlijk het enige wat ik weet wat online gericht is op vriendschappen maken en een beetje serieus is. Er zijn veel meer dating sites en apps.
Mocht je dit trouwens gaan doen zorg dan dat je er vroeg bent en lang kunt blijven als je tijd hebt. (Gaan lijkt me belangrijker dan er lang zijn). Als je er vroeg bent is het namelijk makkelijker om mensen te leren kennen. Dan zijn er vaak nog geen groepjes gevormd. Door langer te blijven of nog iets anders te doen kun je dit uitdiepen.
Hoe gaat het verder met je goede voornemens/doelen?
Als het daten wel lukt zou ik dat wel blijven doen. Lukt een relatie helemaal geweldig.quote:
[..]
Wellicht heb je ietwat snel over mijn stukje heen gelezen, Immers, ik zeg zelf al dat je om twee redenen een sociaal netwerk zou willen: als aanvulling op je eigen intrinsiek, leuke leven (samen is leuker, andere dingen doen, etc.) en omdat het meer kansen biedt op de datingmarkt (netwerk + algemene sociale vaardigheden + social proofing). En ik snap dus prima dat je niet alleen omwille van het daten een sociaal netwerk zou moeten willen.
Alleen: het algemene advies op Fok! = eerst sociaal netwerk (1), dan daten (2). Daar heb ik een paar bedenkingen bij:
1. Het kan jaren duren voordat ik acceptabel genoeg ben voor 1;
2. Het kan gebeuren dat het nooit lukt om 1 te krijgen;
3. Persoonlijk vind ik 1 niet zo extreem belangrijk, ben druk genoeg met mijzelf, en alle andere moetjes, werk, hobbies, sport etc. Maar dat zou vluchtgedrag/excuus kunnen zijn;
4. Want 1 lijkt mij ook wel weer tof om te hebben, gewoon gezellige dingen doen met feestdagen, af en toe cafétje/concertje/vakantie'tje doen;
5. Dates "regelen" gaat relatief beter dan vrienden regelen. Maar 2 vóór 1 zou volgens Fok! onwenselijk/onverstandig zijn...
Wat vind jij dat van dat algemene advies? Kan ik nu, in status quo, daten, of zou je dat afraden?
Goed, resumerend... ik ga mij maar eens vervoegen in het topic Datingstappenplan - stap 1
Lukt het niet dan is waarschijnlijk ook niet erg. In jouw geval is het namelijk zo dat mocht je bij een vrouw in de friendzone komen heb je een vriendin. Alleen als jij dan zelf verliefd zou zijn op haar dan is dat op dat moment wel behoorlijk kut. Maar je weet dan wel dat je verliefd kunt worden. Dus eigenlijk kun je er alleen maar op vooruit gaan.
Ik zie alleen een grote maar waar ik erg voorzichtig mee zou zijn als ik jouw was. Mocht je jezelf bij iedere date heel anders voordoen dan je bent en daar steeds beter in worden dan wordt echt een gewoonte. Hier kun je dan echt in vast lopen en het is dan moeilijk er weer af te komen. (Dat je dit misschien doet is trouwens wel heel erg een aanname)
Verder zeg ik dit ook omdat je op je sociale contacten na alles minimaal redelijk tot zeer goed voor elkaar hebt. De rest heb je waarschijnlijk beter voor elkaar dan mij.
Ik weet alleen niet hoe lastig het is om sociale contacten te krijgen voor je bij mij gaat dat altijd een soort van automatisch. Bij mij zit het probleem meer in het daten en een angst om dan een stapje verder te gaan.
Hoe was je vakantie eigenlijk?
Je blijft er ontzettend over nadenken. Wat heeft je dat de afgelopen 28 jaar opgeleverd? Je zou de energie anders kunnen besteden. Je laatste zin leest alsof je dat ook gaat doen.quote:
[..]
Wellicht heb je ietwat snel over mijn stukje heen gelezen, Immers, ik zeg zelf al dat je om twee redenen een sociaal netwerk zou willen: als aanvulling op je eigen intrinsiek, leuke leven (samen is leuker, andere dingen doen, etc.) en omdat het meer kansen biedt op de datingmarkt (netwerk + algemene sociale vaardigheden + social proofing). En ik snap dus prima dat je niet alleen omwille van het daten een sociaal netwerk zou moeten willen.
Alleen: het algemene advies op Fok! = eerst sociaal netwerk (1), dan daten (2). Daar heb ik een paar bedenkingen bij:
1. Het kan jaren duren voordat ik acceptabel genoeg ben voor 1;
2. Het kan gebeuren dat het nooit lukt om 1 te krijgen;
3. Persoonlijk vind ik 1 niet zo extreem belangrijk, ben druk genoeg met mijzelf, en alle andere moetjes, werk, hobbies, sport etc. Maar dat zou vluchtgedrag/excuus kunnen zijn;
4. Want 1 lijkt mij ook wel weer tof om te hebben, gewoon gezellige dingen doen met feestdagen, af en toe cafétje/concertje/vakantie'tje doen;
5. Dates "regelen" gaat relatief beter dan vrienden regelen. Maar 2 vóór 1 zou volgens Fok! onwenselijk/onverstandig zijn...
Wat vind jij dat van dat algemene advies? Kan ik nu, in status quo, daten, of zou je dat afraden?
Goed, resumerend... ik ga mij maar eens vervoegen in het topic Datingstappenplan - stap 1
Laat iemand toch eens voor zichzelf bepalen hoe of wat. Jij VINDT dat ze dan settelt voor minder dan zijzelf is. En dat je op je zwakten wordt afgerekend.quote:
Wederom de herhaling: zij settelt dan voor minder dan zijzelf is. Dat mag van mij hoor, maar ik ga mij in een dergelijke relatie nooit gelijkwaardig voelen. Egoïstisch wellicht, maar ik zal mij nooit of te nimmer open stellen voor iemand die ik "lager" acht, en al helemaal niet voor iemand die ik als "hoger" zie. Het is mijn ervaring dat je op je zwakten eigenlijk altijd afgerekend wordt. Is het niet direct, dan wel indirect.
Dat is in de liefde nou net niet zo, als het goed is. Ten eerste is het zo dat als je verliefd bent, je vaak de ander rooskleurig ziet dan hij/zij werkelijk is, en ben je zelf dan de mindere persoon die zich mag verheugen in de aandacht en liefde van deze verheven persoon. Als de verliefdheid wegebt en overgaat in liefde, dan zie je dat je van begin af aan gelijkwaardig was. Dat je beide zwakten hebt, die je van elkaar accepteert, sommige met de mantel der liefde bedekt, en andere bespreekbaar maakt. En waar je dan zelf ook graag aan wil werken, omdat je voor die ander graag je beste ik wil zijn.
Dit gaat wel allemaal over liefde, niet over daten, maar je zult een stap lager moeten beginnen met daten, mensen toelaten, hun eigen beslissingen laten nemen ipv de jouwe opdringen en zien waar het dan heen gaat.
Ja, ik lees de andere topics zo af en toe ook, en heb al even op de website van NMLK gekeken. De activiteiten lijken mij vrij tof, en op de foto's ziet het er gezellig uit. Nadeeltje is wel dat ik voor de meeste activiteiten snel een uur in de auto zit (woon echt in een uithoek van het landquote:
Heb jij Nieuwe Mensen Leren Kennen al eens geprobeerd? Dit werd in een ander topic genoemd. Leek me wel iets voor jou.
) en ik mij afvraag of je voor die activiteiten al niet al een soort basisvaardigheid "sociaal zijn" moet hebben... Is immers een club om nieuwe mensen te leren kennen, niet de club nieuwe sociale vaardigheden leren Maar houd hem zeker in de gaten. Dank voor de tip (en de vervolgtip die je ietwat schaamteloos gejat hebt uit het andere topic, I'm on to you
).In datzelfde kader zoek ik nu naar een basiscursus sociale vaardigheden. Probleempjes daarbij zijn: óf het is voor kinderen, óf het is in fukkin' Amsterdam óf het gaat om een cursus "nee zeggen" ofzo. Dat is niet helemaal wat ik zoek. Wel een aantal boeken daarover nu aan het lezen, maar in een veilige omgeving oefenen staat mij wel aan. En rendeert beter, ducht mij.
Wel goed eigenlijk... meer/frequenter gaan sporten, niet zo extreem druk met werk en familie als eind vorig jaar, vrijwilligerswerk even op een lager pitje gezet, of althans, minder intensief en structureel gemaakt (dik 10 jaar lang wekelijks 5 uur+ in geïnvesteerd) en mijn eerste reisje zit er al weer op!quote:
Hoe gaat het verder met je goede voornemens/doelen?
Dat is voor mij nou juist lastig. Hoe doe je dat precies? Ik vind het fijn dat jij zegt dat het jou lijkt te "overkomen" en dat je het ook niet exact weet. Denk dat dat voor héél veel sociaal succesvolle mensen geldt en dat men (een aantal van die onbewust bekwamen) dan al snel verzandt in van die holle retoriek als: "je moet iets gaan doen! en "Wees jezelf!". Zonder die begrippen dan verder in te kleuren omdat ze zelf helemaal geen idee hebben wat ze precies goed doen...quote:
Ik weet alleen niet hoe lastig het is om sociale contacten te krijgen voor je bij mij gaat dat altijd een soort van automatisch. Bij mij zit het probleem meer in het daten en een angst om dan een stapje verder te gaan.
En ja, voor hen werkt wat ze doen kennelijk heel goed, dus het moet wel aan die gast/meid liggen die het niet voor elkaar krijgt...
Thanks for asking!quote:
Ehm... was leuk en interessant, achteraf dan. Van tevoren helemaal kapot van de zenuwen. Alleen op pad, vreemd land, vliegen, en een constante maelstrom aan vragen in mijn hoofd: "jezus, komt dat allemaal wel goed, red ik mijzelf daar wel, wat doe ik als ik weer paniekaanvallen krijg, ga ik mij daar niet super ellendig voelen, wat is mijn backup-plan?".
Had ook wel iets te maken met werk en andere verplichtingen. Tot half elf 's avonds bezig voor de club, en om half 7 de volgende ochtend op pad. Te weinig tijd genomen om af te schalen, dat helpt niet om in de vakantiemood te komen.
Achteraf weer onnodig druk om gemaakt, want heb mij prima vermaakt en enigszins tot rust gekomen (relatief dan). Prima weer, lekker gelopen en gefietst en heel veel bezichtigd aldaar. Enige wat mij nog steeds moeilijk lukt is ergens alleen gaan eten. Moet het wel doen (want: honger enzo
), maar fijn voelt het niet. Blijf mij dan extreem opgejaagd voelen. Zit in m'n hoofd, weet ik ook wel, maar dat is mijn enige verbeterpunt op vakantie: rust en tijd durven nemen. Is toch anders als je met meerderen gaat, denk ik. Daarom nu concreet aan het oriënteren op een soort singlereis o.i.d. Misschien wel aardig. Maar ook daar: darn, ik moet weten hoe ik normaal om kan gaan met mensen.29 jaarquote:
Je blijft er ontzettend over nadenken. Wat heeft je dat de afgelopen 28 jaar opgeleverd?
Een redelijke baan. Een redelijk bestaan.
Je lijkt aan te geven dat ik ergens niet meer over na moet denken. Zeg je daarmee ook dat ik "iets" moet gaan doen? Zou je dat "iets" eens precies, concreet en praktisch willen proberen in te vullen?
[ Bericht 0% gewijzigd door Sturmic op 05-02-2016 07:56:12 ]
Hoewel ik je verhaal over de liefde en de acceptatie, inschikkelijkheid en onvoorwaardelijkheid die daarbij komt kijken prachtig vind, is dat tegelijkertijd een nogal abstract concept voor mij. Wel hecht ik er aan te melden dat ik helemaal niets voor haar bepaal. Ik vond mijzelf geen goede partij voor die dame. Dat maakt haar eveneens geen goede partij voor mij. Waarom zou ik verder geen met iemand die ik niet als goede partij zie? Daarom is het mijn keuze geweest er niet mee verder te gaan. Puur egoïsme toch?quote:
Laat iemand toch eens voor zichzelf bepalen hoe of wat. Jij VINDT dat ze dan settelt voor minder dan zijzelf is. En dat je op je zwakten wordt afgerekend.
Alles goed en wel, maar als ik de afgelopen 30 jaar wel ergens extreem voorzichtig mee ben geweest, is het met mijzelf en/of mijn beslissing opdringen aan een ander. Ik neem aanstoot aan dit soort ongefundeerd en onjuist geroeptoeter.quote:
Dit gaat wel allemaal over liefde, niet over daten, maar je zult een stap lager moeten beginnen met daten, mensen toelaten, hun eigen beslissingen laten nemen ipv de jouwe opdringen en zien waar het dan heen gaat.
Wil je eens concreet aangeven waar ik mijzelf en/of mijn beslissing dan aan iets of iemand heb opgedrongen?
[ Bericht 21% gewijzigd door Sturmic op 05-02-2016 00:15:06 ]
Ik ben het gedrag van andere mensen gaan bestuderen. Waar praten ze over, hoe praten ze, hoe is hun lichaamstaal, welke woorden wel of niet, etc.quote:
[..]
Dat is voor mij nou juist lastig. Hoe doe je dat precies? Ik vind het fijn dat jij zegt dat het jou lijkt te "overkomen" en dat je het ook niet exact weet. Denk dat dat voor héél veel sociaal succesvolle mensen geldt en dat men (een aantal van die onbewust bekwamen) dan al snel verzandt in van die holle retoriek als: "je moet iets gaan doen! en "Wees jezelf!". Zonder die begrippen dan verder in te kleuren omdat ze zelf helemaal geen idee hebben wat ze precies goed doen...
En ja, voor hen werkt wat ze doen kennelijk heel goed, dus het moet wel aan die gast/meid liggen die het niet voor elkaar krijgt...
Ik had bv altijd ruzie met klanten en een collega niet. Wat was het verschil? Ik vroeg 'u bent x vergeten, zou u dat alstublieft nog even kunnen doen?'. En dan kreeg ik als antwoord 'nee, kun je niet iemand roepen om dat voor me te doen.' Zij zei gewoon 'u moet nog even x doen' en dan gingen mensen dat zonder morren doen.
Ik ben gaan lezen over lichaamstaal, zorgen dat ik zelfverzekerder over kwam. En hoger gaan praten, dan vinden mensen je aardiger (geldt alleen voor vrouwen volgens mij). Ik kreeg op een gegeven moment van vrienden wel commentaar dat ik steeds hoger ging praten. Ik zit nu trouwens weer op mijn oude niveau, tenzij ik echt moet slijmen bij iemand.
Ik weet precies welke dingen ik moet doen en welke niet. Voor oppervlakkig contact dan. Ik lig tegenwoordig altijd wel goed in de groep. Vroeger was dat wel anders. Kwestie van iets positiefs uitstralen, moeilijke onderwerpen vermijden, beetje doen alsof je weet waar je over praat.
Maar ja, voor echte vriendschap werkt dat niet. Wat daar in mijn ogen werkt is laten merken dat je aan mensen denkt en attent zijn. Als je jezelf niet 'wilt opdringen'met een telefoongesprek of bezoek, kun je een kaartje sturen, of een cadeautje geven/sturen. Ik heb eind vorig jaar bv en paar mensen een doosje met zelfgemaakt gebak gegeven en een bedankkaartje/briefje. En een vriendin heeft mij weleens een kaartje gestuurd, zomaar, met daarop geschreven wat ze aan mij inspirerend vindt. Dat is superfijn om te krijgen, kost bijna niks en kan zo diepgaand als je zelf wilt. Variërend van 'ik wilde je nog even laten weten dat ik je hulp met werkproject/verhuizen/whatever waardeer' tot 'ik vind deze eigenschap heel leuk aan jou'. Iedereen houdt van waardering en complimenten die echt ergens over gaan, in plaats van 'goh, leuke schoenen'. En er is altijd wel iemand die iets doet wat je ook zou willen kunnen, of iemand die je helpt met iets wat anders niet zo goed gelukt was.
Lees dit nog even een paar keer.quote:
[..]
Wel hecht ik er aan te melden dat ik helemaal niets voor haar bepaal. Ik vond mijzelf geen goede partij voor die dame.
Dat doe je voortdurend door voor anderen te beslissen dat ze niet op jou zitten te wachten. Of je nu besluit dat je iets wel of niet doet, het blijft altijd een besluit dat invloed heeft op anderen.quote:Alles goed en wel, maar als ik de afgelopen 30 jaar wel ergens extreem voorzichtig mee ben geweest, is het met mijzelf en/of mijn beslissing opdringen aan een ander. Ik neem aanstoot aan dit soort ongefundeerd en onjuist geroeptoeter.
Wil je eens concreet aangeven waar ik mijzelf en/of mijn beslissing dan aan iets of iemand heb opgedrongen?
quote:
[..]
Hoewel ik je verhaal over de liefde en de acceptatie, inschikkelijkheid en onvoorwaardelijkheid die daarbij komt kijken prachtig vind, is dat tegelijkertijd een nogal abstract concept voor mij. Wel hecht ik er aan te melden dat ik helemaal niets voor haar bepaal. Ik vond mijzelf geen goede partij voor die dame. Dat maakt haar eveneens geen goede partij voor mij. Waarom zou ik verder geen met iemand die ik niet als goede partij zie? Daarom is het mijn keuze geweest er niet mee verder te gaan. Puur egoïsme toch?
[..]
Alles goed en wel, maar als ik de afgelopen 30 jaar wel ergens extreem voorzichtig mee ben geweest, is het met mijzelf en/of mijn beslissing opdringen aan een ander. Ik neem aanstoot aan dit soort ongefundeerd en onjuist geroeptoeter.
Wil je eens concreet aangeven waar ik mijzelf en/of mijn beslissing dan aan iets of iemand heb opgedrongen?
Dat.quote:
[..]
Lees dit nog even een paar keer.
[..]
Dat doe je voortdurend door voor anderen te beslissen dat ze niet op jou zitten te wachten. Of je nu besluit dat je iets wel of niet doet, het blijft altijd een besluit dat invloed heeft op anderen.
Ik vind je manier van communiceren als iemand iets zegt wat je niet bevalt overigens beneden peil. Als ik mijn mening geef, getuigt het van weinig respect om dat als roeptoeteren te betitelen, alleen omdat het iets is dat je niet wil horen of waarmee je het niet eens bent.
Weet ik niet. Iets. Maakt niet uit wat. Ik houd niet van concrete, algemene adviezen a la 'ga naar de sportschool en zeg vandaag 'Hoi hoe gaat het' tegen twee meisjes in de club want anders doe je niet je best om te veranderen bro'. Jij kent jezelf het beste. Iets anders in ieder geval dan de afgelopen 29 jaar. Iets anders dan nadenken en FOK!en.quote:
[..]
Ja, ik lees de andere topics zo af en toe ook, en heb al even op de website van NMLK gekeken. De activiteiten lijken mij vrij tof, en op de foto's ziet het er gezellig uit. Nadeeltje is wel dat ik voor de meeste activiteiten snel een uur in de auto zit (woon echt in een uithoek van het land
Maar houd hem zeker in de gaten. Dank voor de tip (en de vervolgtip die je ietwat schaamteloos gejat hebt uit het andere topic, I'm on to you
In datzelfde kader zoek ik nu naar een basiscursus sociale vaardigheden. Probleempjes daarbij zijn: óf het is voor kinderen, óf het is in fukkin' Amsterdam óf het gaat om een cursus "nee zeggen" ofzo. Dat is niet helemaal wat ik zoek. Wel een aantal boeken daarover nu aan het lezen, maar in een veilige omgeving oefenen staat mij wel aan. En rendeert beter, ducht mij.
[..]
Wel goed eigenlijk... meer/frequenter gaan sporten, niet zo extreem druk met werk en familie als eind vorig jaar, vrijwilligerswerk even op een lager pitje gezet, of althans, minder intensief en structureel gemaakt (dik 10 jaar lang wekelijks 5 uur+ in geïnvesteerd) en mijn eerste reisje zit er al weer op!
[..]
Dat is voor mij nou juist lastig. Hoe doe je dat precies? Ik vind het fijn dat jij zegt dat het jou lijkt te "overkomen" en dat je het ook niet exact weet. Denk dat dat voor héél veel sociaal succesvolle mensen geldt en dat men (een aantal van die onbewust bekwamen) dan al snel verzandt in van die holle retoriek als: "je moet iets gaan doen! en "Wees jezelf!". Zonder die begrippen dan verder in te kleuren omdat ze zelf helemaal geen idee hebben wat ze precies goed doen...
En ja, voor hen werkt wat ze doen kennelijk heel goed, dus het moet wel aan die gast/meid liggen die het niet voor elkaar krijgt...
[..]
Thanks for asking!
Ehm... was leuk en interessant, achteraf dan. Van tevoren helemaal kapot van de zenuwen. Alleen op pad, vreemd land, vliegen, en een constante maelstrom aan vragen in mijn hoofd: "jezus, komt dat allemaal wel goed, red ik mijzelf daar wel, wat doe ik als ik weer paniekaanvallen krijg, ga ik mij daar niet super ellendig voelen, wat is mijn backup-plan?".
Had ook wel iets te maken met werk en andere verplichtingen. Tot half elf 's avonds bezig voor de club, en om half 7 de volgende ochtend op pad. Te weinig tijd genomen om af te schalen, dat helpt niet om in de vakantiemood te komen.
Achteraf weer onnodig druk om gemaakt, want heb mij prima vermaakt en enigszins tot rust gekomen (relatief dan). Prima weer, lekker gelopen en gefietst en heel veel bezichtigd aldaar. Enige wat mij nog steeds moeilijk lukt is ergens alleen gaan eten. Moet het wel doen (want: honger enzo
[..]
29 jaar
Een redelijke baan. Een redelijk bestaan.
Je lijkt aan te geven dat ik ergens niet meer over na moet denken. Zeg je daarmee ook dat ik "iets" moet gaan doen? Zou je dat "iets" eens precies, concreet en praktisch willen proberen in te vullen?
quote:
Ik ben het gedrag van andere mensen gaan bestuderen. Waar praten ze over, hoe praten ze, hoe is hun lichaamstaal, welke woorden wel of niet, etc.
Grappig, dat herken ik als "strategie". Inmiddels een boekje of 3 (over o.a. lichaamstaal) doorgeakkerd en daar kun je inderdaad veel van leren.quote:
Ik ben gaan lezen over lichaamstaal, zorgen dat ik zelfverzekerder over kwam.
Haha, leuk! Voor mannen is het juist de bedoeling om wat lager te gaan zitten. Dingen waar ik al een tijdje op let zijn rechtop lopen/zitten, een open houding hebben (niet met de armen gekruist), relatief langzame, gecontroleerde bewegingen maken en inderdaad ook het gebruik van een rustige, lagere stem. Ook de tijd durven nemen voor datgene wat je wilt zeggen. Werkt wel goed overigens.quote:
En hoger gaan praten, dan vinden mensen je aardiger (geldt alleen voor vrouwen volgens mij)
Mooie concrete tip! Wel iets waar je als man mogelijk een beetje mee op moet passen, omdat het snel wat feminien over kan komen. Zoals je terecht al zegt lijkt het mij ook meer van waarde om gemeende complimenten te geven over de zaken die er écht toe doen (en dus niet gaan over die mooie nieuwe schoenen). Vereist wel durf om te doen bij mensen die niet zo nabij staan. Of misschien is dat dan juist weer makkelijker (mindere afhankelijkheidsrelatie). Goede tip, thanks!quote:
Als je jezelf niet 'wilt opdringen'met een telefoongesprek of bezoek, kun je een kaartje sturen, of een cadeautje geven/sturen. Ik heb eind vorig jaar bv en paar mensen een doosje met zelfgemaakt gebak gegeven en een bedankkaartje/briefje. En een vriendin heeft mij weleens een kaartje gestuurd, zomaar, met daarop geschreven wat ze aan mij inspirerend vindt. Dat is superfijn om te krijgen, kost bijna niks en kan zo diepgaand als je zelf wilt.
Gedaanquote:
quote:
0s.gif
Op vrijdag 5 februari 2016 00:04 schreef Sturmic het volgende:
[..]
Wel hecht ik er aan te melden dat ik helemaal niets voor haar bepaal. Ik vond mijzelf geen goede partij voor die dame.
Lees dit nog even een paar keer.
Het punt wat jij (/jullie) willen maken is dat ik niet kan bepalen of zij mij geschikt vindt. Dat is zo. Alleen kan ik dan nog steeds wel voelen/denken/bepalen dat ik als partner minder geschikt voor haar ben. En dát is de reden dat ik niet verder wilde daten. Het is semantisch hoor, maar als ik mij niet gelijkwaardig voel, zullen we dat ook niet worden.
Okay, ik geef toe dat ik inderdaad te snel "roeptoeteren" heb geschreven en dat dat geen recht doet aan je inhoudelijke standpunt. Daarvoor wil ik je mijn excuses aanbieden.quote:
Dat doe je voortdurend door voor anderen te beslissen dat ze niet op jou zitten te wachten. Of je nu besluit dat je iets wel of niet doet, het blijft altijd een besluit dat invloed heeft op anderen.
Dat.
Ik vind je manier van communiceren als iemand iets zegt wat je niet bevalt overigens beneden peil. Als ik mijn mening geef, getuigt het van weinig respect om dat als roeptoeteren te betitelen, alleen omdat het iets is dat je niet wil horen of waarmee je het niet eens bent.
Jij trekt dat daarna nog iets breder door te stellen dat ik "beneden peil communiceer" als ik een mening niet zou willen horen of ik het er niet mee eens ben. Ik heb nog niet meer van dergelijke expliciete signalen gehad in dit topic (of heb ze gemist), maar ik sluit niet uit dat er meer mensen zijn die dat ook zo ervaren. Daar zou je dus gelijk in kunnen hebben.
Dat gezegd hebbende: ik blijf het oneerlijk en onjuist vinden dat je in de huidige context het woord "opdringen" gebruikt. Ik let er al jaren heel nadrukkelijk op dat ik mensen niet tot last ben, mijzelf nooit uitnodig voor iets waar ik niet voor uitgenodigd word en mijzelf steeds zo faciliterend mogelijk opstel dat ik het als pijnlijk ervaar wanneer je, op basis van één topic, zonder mij IRL te kennen, dat als "opdringen" bestempelt.
Ehm... okay...quote:
Weet ik niet. Iets. Maakt niet uit wat. Ik houd niet van concrete, algemene adviezen a la 'ga naar de sportschool en zeg vandaag 'Hoi hoe gaat het' tegen twee meisjes in de club want anders doe je niet je best om te veranderen bro'. Jij kent jezelf het beste. Iets anders in ieder geval dan de afgelopen 29 jaar. Iets anders dan nadenken en FOK!en.
Ja, dat ik dingen anders moet doen is mij helder. Mede dankzij concrete tips van o.a. Scary_Mary, LadyOracle en Arduino (et alii) doe ik nu al dingen anders, of wil ik die anders gaan doen.
Overigens heb ik niet het idee dat nadenken (hoe kwantificeer je "te veel"?) en FOK!'en (ca. 130 posts in 18 maanden kun je m.i. niet echt excessief noemen, al zeg ik het zelf) in de weg staan aan mijn normaal functioneren of zelfontwikkeling. Sterker nog, ik hoop dat deze beide dingen mij daar juist bij helpen.
En dan even een redactionele vraag: wat was de reden om deze hele lap tekst te quoten voor 3 regels antwoord?
[ Bericht 0% gewijzigd door Sturmic op 05-02-2016 15:47:51 ]
Dusssss moraal van het verhaal geef niet op, neem het niet te serieus en het allerbelangrijkste vraag JEZELF hoe jij je voelt bij iemand. Is dat goed en is het wederzijds, problem solved! En geniet ervan zolang als het duurt.
Waarom zou het een het ander uitsluiten? Je kunt op je werk toch ook minstens op het niveau functioneren dat je geen mensen irriteert of uitscheld of op een andere manier beschadigt? Als je een beetje realistische scenarios bedenkt voeg je dus op zijn slechtst niets toe. Waarschijnlijk vindt iemand daar het minimaal wel even leuk om met je te praten.quote:
[..]
Ja, ik lees de andere topics zo af en toe ook, en heb al even op de website van NMLK gekeken. De activiteiten lijken mij vrij tof, en op de foto's ziet het er gezellig uit. Nadeeltje is wel dat ik voor de meeste activiteiten snel een uur in de auto zit (woon echt in een uithoek van het land
Maar houd hem zeker in de gaten. Dank voor de tip (en de vervolgtip die je ietwat schaamteloos gejat hebt uit het andere topic, I'm on to you
Ik dacht eigenlijk dat ik de vervolgtip uit een boek had. Maar het zou heel goed kunnen zijn die ook in dat topic stond. Dit boek werd dan trouwens wel op fok aangeraden door iemand anders.
Waar je een gewone cursus kunt volgen zou ik niet weten. Ik ga ervan uit dat jij ook goed kunt googelen. Maar mocht je een perfecte cursus vinden dan zou het toch ook geen groot probleem moeten zijn als die desnoods in New York is? Heb je tenminste gelijk een reisje en je kent op locatie dan na een tijdje ook mensen. Ik zou dit zelf waarschijnlijk ook niet als eerst doen maar als dat de best keus is waarschijnlijk wel.(Even voor de duidelijkheid ik weet ook geen cursus in New York voor je)quote:In datzelfde kader zoek ik nu naar een basiscursus sociale vaardigheden. Probleempjes daarbij zijn: óf het is voor kinderen, óf het is in fukkin' Amsterdam óf het gaat om een cursus "nee zeggen" ofzo. Dat is niet helemaal wat ik zoek. Wel een aantal boeken daarover nu aan het lezen, maar in een veilige omgeving oefenen staat mij wel aan. En rendeert beter, ducht mij.
Van dit stukje weet ik niet of het mag want het kan opgevat worden als een soort reclame. Mocht dat zo zijn kan een mod dan even alleen dit stukje weghalen?
Het boek wat een andere fokker aanraadde is:
Models: Attract Women Through Honesty
Dit komt een stuk logischer over als een normaal/oud pickup artist boek. Het komt er heel kort door de bocht op neer dat je gewoon eerlijk moet als je communiceert met vrouwen. Ook over je problemen/zwakheden moet je dan met zelfvertrouwen praten als ter sprake komt of zorgen dat het probleem weg gaat of opgelost wordt. Hij noemt True Confidence. Dit boek is mij zeer goed bevallen.
Hij bespreekt ook dat als vrouwen niet met je zwakheden/problemen overweg kunnen dat ze dat wel zelf aan kunnen geven dat hoef je dus niet voor hen te doen. Dit wordt een paar vrouwen in het topic hier ook aangegeven.
Waar hij in zou boek trouwens ook redelijk uitgebreid op in gaat is social anxiety in de algemene vorm maar vooral de angst om vrouwen aan te spreken. Hij geeft zelf aan dat hij gelooft dat daar meer geen last van had de meeste mannen wel.
Een tijd nadat hij dat boek heeft geschreven is hij zich op lifestyle coaching voor mannen en vrouwen gaan richten. Hij voor heeft hierbij ook een website gemaakt waar trainingen aanbiedt. Dit is wel een web-based training waarbij je vragen hebt die je moet invullen. Hier kunnen andere mensen die trainingen volgen weer op reageren en je advies geven. Of zeggen dat je die oefening eerlijk moet doen. Er zit ook een forum bij. Dit lijkt wel een beetje op een klein internationaal FOK R&P forum alleen dan met minder maar langere berichten. Ook mannen en vrouwen met hele verschillende problemen net zo als je hier hebt.
[start met aannames]
Ik zou je aanraden om ze in jou geval alle drie de courses te doen en ook in deze volgorde:
• The overcome anxiety course
• The connection course(Dit gaat over hoe je beter leuke gesprekken houden met anderen en meer verhalen moet vertellen bijvoorbeeld niet de hele tijd vragen te stellen voor mensen die daar last van hebben.)
• The dating and relationship course.
Misschien kun je trouwens beter zelfs twee keer die anxiety course doen. De eerste keer heel algemeen met sociale contacten en de tweede keer met vrouwen en dan daar tussen de connection course. Ik weet niet of je het zelf ook zo ziet maar je lijkt me een beetje bang om je situatie aan te pakken. Bijvoorbeeld moet ik niet eerst iets anders doen om mensen te leren kennen gezien ik geen vrienden hebt.[/aanname]
Let op. Mark noemt trouwens zelf hulp boeken lezen en dat soort dingen als iets wat je kan helpen. Maar aan de andere kant iets wat juist "zeer gevaarlijk" is. Je hebt voor je gevoel iets aan je situatie gedaan maar je hebt in werkelijkheid nog niets gedaan. Als je dan weer het volgende boek gaat lezen blijft je dus eigenlijk nog niets gedaan en dit kun je dan blijven doen. Waardoor je blijft stilstaan.
website is trouwens markmanson.net/
Mooi zo dat gaat dus goed. Hoe dat zo vol. Ik ga later even op de rest reageren. Heb even genoeg getypt en ik was eerder nog blij met kortere stukjes.quote:l goed eigenlijk... meer/frequenter gaan sporten, niet zo extreem druk met werk en familie als eind vorig jaar, vrijwilligerswerk even op een lager pitje gezet, of althans, minder intensief en structureel gemaakt (dik 10 jaar lang wekelijks 5 uur+ in geïnvesteerd) en mijn eerste reisje zit er al weer op!
Ik heb om eerlijk te zijn niet echt een idee hoe je vrienden krijgt. Misschien in een aparte post eens even mijn best op doen. Wel een interessante vraag namelijk. Het meest belangrijke is wel met mensen praten.quote:
Dat is voor mij nou juist lastig. Hoe doe je dat precies? Ik vind het fijn dat jij zegt dat het jou lijkt te "overkomen" en dat je het ook niet exact weet. Denk dat dat voor héél veel sociaal succesvolle mensen geldt en dat men (een aantal van die onbewust bekwamen) dan al snel verzandt in van die holle retoriek als: "je moet iets gaan doen! en "Wees jezelf!". Zonder die begrippen dan verder in te kleuren omdat ze zelf helemaal geen idee hebben wat ze precies goed doen...
En ja, voor hen werkt wat ze doen kennelijk heel goed, dus het moet wel aan die gast/meid liggen die het niet voor elkaar krijgt...
Leuk jij je prima vermaakt hebt op vakantie. Ook goed dat nu beter ging als de vorige keer en dat je het opnieuw geprobeerd hebt.quote:Thanks for asking!
Ehm... was leuk en interessant, achteraf dan. Van tevoren helemaal kapot van de zenuwen. Alleen op pad, vreemd land, vliegen, en een constante maelstrom aan vragen in mijn hoofd: "jezus, komt dat allemaal wel goed, red ik mijzelf daar wel, wat doe ik als ik weer paniekaanvallen krijg, ga ik mij daar niet super ellendig voelen, wat is mijn backup-plan?".
Had ook wel iets te maken met werk en andere verplichtingen. Tot half elf 's avonds bezig voor de club, en om half 7 de volgende ochtend op pad. Te weinig tijd genomen om af te schalen, dat helpt niet om in de vakantiemood te komen.
Achteraf weer onnodig druk om gemaakt, want heb mij prima vermaakt en enigszins tot rust gekomen (relatief dan). Prima weer, lekker gelopen en gefietst en heel veel bezichtigd aldaar. Enige wat mij nog steeds moeilijk lukt is ergens alleen gaan eten. Moet het wel doen (want: honger enzo
Jammer dat je nog redelijk wat stress had van te voren. Maar druk zijn helpt inderdaad meestal niet.
Alleen eten blijft inderdaad een raar iets. Ik vindt het alleen maar een beetje vervelend ik voel me er niet opgejaagd door. Waarbij ik dat vooral heb in een sociale context waarbij het toch lastig is om met andere mensen om te gaan. Ik zit zelf wel eens voor mijn werk in hotels en heb dan op dat gebied liever een goedkoop hotelletje waar je gewoon aan de bar kan eten en misschien nog een beetje met de bar man/vrouw kunt praten. Dat is leuker eten dan in een 4 sterren hotel waarbij de tafels zover uit elkaar staan dat je niet makkelijk met andere kunt praten en het ook heel raar overkomt. Alleen thuis eten is dan weer helemaal geen probleem.
Een single reis zou ook wel een leuk idee zijn dan heb je toch makkelijker contact en je ziet vaker dezelfde mensen wat het makkelijker maakt. Ik heb het zelf nog nooit gedaan ga altijd met vrienden of op het laatste moment alleen. Dan moet je alleen wel wat meer je best doen om contact te maken vindt dat zelf ook echt niet makkelijk.
Nu ik erover nadenk ik is enige persoon die ik ken waarvan ik zeker weet dat hij meer vrienden krijgt als hij alleen op vakantie gaat, dan met anderen gaat eigenlijk wel echt heel erg sociaal. Hij versiert ook 3 vrouwen als hij drie weken op vakantie is. Hij is dan ook zo eerlijk om als zij er veel meer van verwacht dan hij, niets met haar te doen.
Ik "durf" mij bijvoorbeeld niet voor te stellen hoe het is om in een relatie te zitten. Ben 29, nog nooit een vriendin gehad en dat is op zich niet zo problematisch. Maar denk dat ik zo heel langzamerhand moet gaan kiezen tussen die IDYLLE opgeven, of er eens voor proberen te gaan.
Mijn antwoord naar de topicstarter toe: ....... Een heel goed iets zou zijn het idee van de idylle los te laten. Een idylle is een relatie uiterst zelden of zelfs nooit. En als het al een idylle is is dat meestal ook maar heel tijdelijk van aard.
Ik denk dat het in een relatie meer er om gaat of je tevreden bent, en natuurlijk je partner ook. Die idylle? Wat is dat? Dat zijn de dromen, de fantasien door jou gecree-eerd door wat je voorgeschoteld krijgt in film, reclame. Jer dagdromen en eventueel je natte nachtdromen hehe.
Laat me denken aan het programma "de nationale sextest" met quizvragen en als grote sexgoeroe Goedele Liekens (oid?). Met een grote zaal publiek. Een van de vragen was: wat is de gemiddelde lengte van de penis. Meerkeuze toets: 15, 16,17 of 18 cm. Uitslag was 15. Nu, er ging een golf van verbazing door de zaal. Iedereen dacht toch aan 17 of 18. Goedele legde uit, ja, dat komt door de films, de porno industrie, de reclame wereld, waarin alleen de mooiste mensen aan bod komen.
Nu, zo is het met relaties ook. Je hangt je vuile was niet buiten. Kijk eens om je heen, je ouders, ooms en tantes, collegaas enz. Is het allemaal rozengeur en manenschijn? Nee toch.
Dus, idealiseer svp niet, zet het niet op een hoog (en daardoor misschien onbereikbaar) voetstuk, de relatie, het hebben van een vriendin, samenleven, een gezin.
Het zijn werkwoorden !! Je moet er altijd aan werken en voor de meeste mensen is het al mooi als ze in grote lijnen tevreden zijn. Word svp realist(ischer) en anders word / blijf je heel alleen en / of ongelukkig.
[ Bericht 2% gewijzigd door LeesFoknl op 09-02-2016 03:04:42 (p) ]
Mijn reaktie hierop: .... Nu, dat vind ik zo iets als het aan laten brengen van een stoma omdat je je een keer bescheten hebt. Of met een kanon op een mug schieten. Is echt absoluut niet nodig.
[ Bericht 4% gewijzigd door LeesFoknl op 09-02-2016 03:03:24 (puntjes op de " i " gezet) ]
Ben best content met mijzelf als persoon, denk ik. Maar voor anderen is die persoonlijkheid kennelijk niet voldoende, leuk of interessant genoeg. Wat moet ik dan doen? Hoe wordt ik wel goed genoeg in het mens zijn? Voor veel mensen is dat zo natuurlijk, dat uitleggen wat je onbewust allemaal doet zich alleen laat samenvatten in dat soort "wees jezelf"-clichés. Of kun jij dat wel?
Mijn reaktie hierop: Goed is, zelfs supergoed is dat je best tevreden bent met jezelf. Jammer is dat je aanneemt dat je persoonlijkheid voor anderen niet voldoende leuk of interessant genoeg is.
Dit is zo ver-algemeniserend. Wat de een leuk vindt, vindt een ander negatief. Als jij tevreden bet met jezelf ben je al een heel eind. Dan hoef je alleen nog maar een ander te vinden die dat ook is: tevreden met jou als persoon.
Je moet in het leven niet teveel aannemen, ook niet teveel aannames over jezelf. Je hebt bepaalde eigenschappen en die kun je meestal positief als negatief be-oordelen. ben je bv een stil iemand, nu, dat kan positief zijn, ook negatief, ligt aan hoe wat waar en ... bij wie. Andersom ook, voor een makkelijke prater geldt dat idem dito!
Wat jij moet doen is precies wat het cliche zegt: wees jezelf. Forceer je niet. Doe je niet anders voor. Want dan zit je straks met het feit dat men degene die je NIET ECHT zelf bent aardig vindt, en je echte jij (als men die leert kennen vroeg of laat) niet zo aardig vindt. Dus ... wees jezelf!
Verder moet je wel in kontakt blijven, komen enz. met mensen. Ga onder het volk! Ga onder de mensen. En dan alle soort mensen. Niet alleen vrouwen in de door jou gewenste leeftijd, milieu enz. Gewoon iedereen, man vrouw, marktkoopman, single avond, supermarkt, verjaardag binnen de familie, de collegaas. Bruiloft, de buren, het jeugdvoebal elftal. Ontwikkel die sociale vaardigheden en liefst in zo breed mogelijke zin. En daar is maar een weg voor: Doen, oefening baart kunst. Zie sociale vaardigheden als een schaal van 0 tot 100. Jij zit ergens op die schaal. Op 3, of 13 of 33 of 63. Op 100 zit nagenoeg niemand. Zul jij ook niet halen. maar je kunt wel een heel stuk opschuiven, door te doen, te oefenen. Bv van 50 tot 70 op te schuiven.
Veel succes en .... veel plezier met het doen, met het oefenen !!
[ Bericht 0% gewijzigd door LeesFoknl op 09-02-2016 03:06:17 (puntjes op de " i " gezet) ]
Okay, dank voor dit inzicht. Heb wel het idee dat dit advies zich wat te zeer focust op daten, terwijl ik bovenal meer behoefte heb om beter met mensen te worden, voor zover dat mogelijk is.quote:
Dusssss moraal van het verhaal geef niet op, neem het niet te serieus en het allerbelangrijkste vraag JEZELF hoe jij je voelt bij iemand. Is dat goed en is het wederzijds, problem solved! En geniet ervan zolang als het duurt.
Volgens mij is deze ook al eens eerder genoemd door iemand. Naar aanleiding daarvan ben ik nu een pagina'tje of 70 onderweg. Tot nu toe kan het mij wel bekoren, maar ook dit boekje is gericht op het beter worden met (het versieren van) vrouwen. Ik heb geen enkele illusie dat ik vrouwen zou kunnen "versieren" als ik niet eens als vrienden"materiaal" gezien wordt (door mannen én vrouwen). Denk dat het van naïviteit zou getuigen dat je geloof dat je succesvol met andere geslacht kunt worden als je "eigen" geslacht nooit enige blijk van affectie of verwantschap heeft gegeven.quote:
Het boek wat een andere fokker aanraadde is:
Models: Attract Women Through Honesty
Dit komt een stuk logischer over als een normaal/oud pickup artist boek. Het komt er heel kort door de bocht op neer dat je gewoon eerlijk moet als je communiceert met vrouwen.
En de kernvraag bij dit soort pickup-materie blijft, of je jezelf out of the blue vrouwen ziet aanspreken die daar helemaal niet op zitten te wachten. En in alle eerlijkheid: nee, dat zie ik mijzelf niet doen. Zo'n man wil ik niet zijn. Vraag jezelf ook eens af hoe vreemd/sneu het eigenlijk is dat sommige mannen zich hieraan moeten wagen/verlagen, omdat zij zonder al die trucjes en die gigantische schaalvergroting (sommigen spreken 100'en/1000'en vrouwen aan, voordat er eentje "hapt") nooit aan de vrouw komen, terwijl Jan de Vries van 4-hoog-achter zijn meid gewoon is tegengekomen toen hij op een verjaardag zat van een vriend van hem. Tja. Daar zit het verschil tussen een normaal iemand vs. een mislukkeling: aanwaaien vs. krampachtig proberen te "scoren". Ik zie daten zelf niet als een wedstrijd of en jacht, en vrouwen respectievelijk niet als prijs of prooi.
Het boek van Manson vind ik wel respectvol, zeker jegens vrouwen (heb al behoorlijk wat vergelijkingsmateriaal gelezen), en de kwetsbare eerlijkheid die je zou moeten emaneren spreekt mij op zich wel aan. Er zijn op internet tientallen, zo niet honderden van dergelijke coaches te vinden, waarvan een aantal ook oprecht een goed en integer verhaal hebben. Maar zelden tot nooit ben ik iemand tegen gekomen die zich van zero heeft opgewerkt tot sociaal redelijk succesvol. Dus first things first.
Thanks, ik ga daar eens even browsen.quote:
Hij voor heeft hierbij ook een website gemaakt waar trainingen aanbiedt. Dit is wel een web-based training waarbij je vragen hebt die je moet invullen. Hier kunnen andere mensen die trainingen volgen weer op reageren en je advies geven. Of zeggen dat je die oefening eerlijk moet doen.
Ik zie dat zelf ook zo. "Bang" is misschien niet het goede woord, maar inderdaad, ik weet en kan vrijwel niets op dat gebied. Je leert eerst kruipen voordat je leert lopen, alvorens je leert rennen. Punt is, hoe leer je "kruipen" als dat iets is wat je op mijn leeftijd geacht wordt al jáááááren te kunnen en waarbij concrete hulp vragen/zoeken eigenlijk... not done of niet beschikbaar is.quote:
Ik weet niet of je het zelf ook zo ziet maar je lijkt me een beetje bang om je situatie aan te pakken. Bijvoorbeeld moet ik niet eerst iets anders doen om mensen te leren kennen gezien ik geen vrienden hebt.
Dit en je vorige quote: ik herken bij mijzelf inderdaad wel enige vorm van analysis paralysisquote:
Let op. Mark noemt trouwens zelf hulp boeken lezen en dat soort dingen als iets wat je kan helpen. Maar aan de andere kant iets wat juist "zeer gevaarlijk" is.
Ik vind het fijn dat je dit erkent, en dat je ondanks je eigen (onbewuste) bekwaamheid op dit terrein niet verzandt in clichés.quote:
Ik heb om eerlijk te zijn niet echt een idee hoe je vrienden krijgt. Misschien in een aparte post eens even mijn best op doen. Wel een interessante vraag namelijk. Het meest belangrijke is wel met mensen praten.
Ik heb geen beeld van een relaties als ware het allemaal idylles. Ik bedoelde het als: een relatie is de idylle.quote:
Een heel goed iets zou zijn het idee van de idylle los te laten. Een idylle is een relatie uiterst zelden of zelfs nooit. En als het al een idylle is is dat meestal ook maar heel tijdelijk van aard
Volgens mij idealiseer ik helemaal niets. Een relatie (vriendschappelijk of romantisch) zal nimmer een intrinsiek gemis wegnemen. Laat onverlet dat ook zonder al te gekke eisen (hoe in dit topic toch het beeld ontstaat dat ik veeleisend ben t.a.v. een partner/vrienden is mij werkelijk een raadsel) je heel goed, héél lang alleen kunt blijven. Ik heb niet de pretentie dat ik veel te eisen heb.quote:
Dus, idealiseer svp niet, zet het niet op een hoog (en daardoor misschien onbereikbaar) voetstuk, de relatie, het hebben van een vriendin, samenleven, een gezin.
Het zijn werkwoorden !! Je moet er altijd aan werken en voor de meeste mensen is het al mooi als ze in grote lijnen tevreden zijn. Word svp realist(ischer) en anders word / blijf je heel alleen en / of ongelukkig.
Dat vind ik ook. Ik functioneer op redelijk niveau, ben uiterst zelfstandig en heb de materiële kant van mijn leven aardig op orde. Alleen datgene wat iedereen komt "aanwaaien" lijkt voor mij wat te hoog gegrepen. En sta nog steeds in dubio of ik daar naar moet blijven streven (een redelijk normaal sociaal leven) of accepteren dat dat gewoon niet in het verschiet ligt. En als ik eerlijk ben, ondanks écht goede concrete tips van anderen en acties van mijn kant, neig ik momenteel naar het laatste.quote:
emand schrijft : ..... Ja. Je 'moet' in therapie. Het volgende zou een optie voor jou kunnen zijn, omdat jouw probleem mogelijk wijst op een persoonlijkheidsstoornis ......
Mijn reaktie hierop: .... Nu, dat vind ik zo iets als het aan laten brengen van een stoma omdat je je een keer bescheten hebt. Of met een kanon op een mug schieten. Is echt absoluut niet nodig.
En stel dat je die personen (vrienden) of persoon (partner) nu nooit "vindt"?quote:
Dan hoef je alleen nog maar een ander te vinden die dat ook is: tevreden met jou als persoon.
Waar zou dat wat jou betreft aan kunnen liggen?
Ik ben nu echt al een paar jaar met deze materie bezig. Denk er veel over na, en doe af en toe ook nog wel eens watquote:
Wat jij moet doen is precies wat het cliche zegt: wees jezelf. Forceer je niet. Doe je niet anders voor. Want dan zit je straks met het feit dat men degene die je NIET ECHT zelf bent aardig vindt, en je echte jij (als men die leert kennen vroeg of laat) niet zo aardig vindt. Dus ... wees jezelf!
. Maar zo langzamerhand begint bij mij de balans ook inderdaad in die richting door te slaan. Ik ben er wel klaar mee om mij anders voor te doen, zelfs als dat betekent dat mensen dan niet eens meer neutraal tegen mij kunnen doen. Aardigheid en beschaafdheid heeft mij in 30 jaar geen fuk gebracht. Soit, dan niet. Vanaf nu doe en zeg ik wat ik wil, en zoekt de rest van de wereld maar uit wat ze daar mee doen.Dank voor je advies. Er spreekt veel levenswijsheid uit, am I wrong?
Ik was ooit (en ben nu nog een beetje) een heel aardig sociaal mens, de gangmaker op feestjes, degene met wie men (ook vrouwen) hun problemen graag eens mee bespreekt. Had wel geen vriendin. Heb toen wel eens gedacht, had ik maar geen vrienden en vriendinnen en in plaats daarvan een "eigen" vriendin, een die echt van je houdt. Heb je tenminste zelf wat meer aan.
Maar ja, ik ben wie ik ben (oh zo aardig ahum) en doe me niet anders voor. Kan dat helemaal niet. Dus ik bleef doen wat ik al deed, naar feestjes. Ook deed ik vrijwilligerswerk in een "hoek" die ik erg leuk en interessant vond. Ik heb zowel ooit op een verjaardagsfeestje als bij het vrijwilligerswerk een partner gevonden, een 3 jaar mee samen geleefd, eentje nu al 20 jaar.
Dus, doe vooral wat je leuk vindt, forceer je niet, neem het allemaal niet zo zwaar (ik had ook pas mijn eerste echte vriendin als ik 30 plus was). Haal geen trucjes uit doe wat je leuk vindt maar wel een ding: ga en blijf onder de mensen gaan. En liefst in verschillende milieus, clubs, richtingen uitgaansgelegenheden enz.. Het toverwoord is en blijft: Onder de mensen (blijven) gaan, doen!
Mijn levenswijsheid? Ik ben eerder dom en naief. Dom geboren en niks bijgeleerd hehe. Helaas. Mijn levenswijsheid is: doe wat je wilt, het maakt toch geen zak uit, straks (en dat straks gaat opeens verrekte snel zul je merken) ben je oud en geef je de pijp aan Maarten. Waar ik niet mee bedoel, rotsooi maar wat aan, maar luister naar je eigen normen en waarden en wees jezelf.
En, bij een iemand zoals jij, zo als ik jou inschat van wat ik hier lees, wrkt de tijd echt in je voordeel. Ik denk niet dat jij nu echt het ideaal beeld van een vriend bent voor een tienermeisje of een 20-22 jarige. Ik heb echt het gevoel dat jij partner-materiaal bent voor een echt volwassen (mature) en ook intelligente vrouw bent. En die vindt je nou eenmaal niet onder teenagers en jonge twintigers. En een volwassen en mature, intelligente vrouw die zal daar ook weinig problemen in zien dat jij ng geen relatie hebt gehad. Vaak, laten we eerlijk wezen, zijn die "relaties" op jonge leeftijd eigenlijk nauwelijks relaties te noemen, stellen erg weinig voor. Wonen nog bij papa en mama, uitgaan in het weekend en wat teksten over en weer.
[ Bericht 9% gewijzigd door LeesFoknl op 10-02-2016 15:01:27 (aanvulling) ]
Er blijkt ook een boek te bestaan hoe je vrienden moet maken kwam ik ineens bij toeval achter. Het is wel geschreven in de jaren dertig. "Hoe je vrienden maakt en mensen beinvloedt"quote:
[..]
En de kernvraag bij dit soort pickup-materie blijft, of je jezelf out of the blue vrouwen ziet aanspreken die daar helemaal niet op zitten te wachten. En in alle eerlijkheid: nee, dat zie ik mijzelf niet doen. Zo'n man wil ik niet zijn. Vraag jezelf ook eens af hoe vreemd/sneu het eigenlijk is dat sommige mannen zich hieraan moeten wagen/verlagen, omdat zij zonder al die trucjes en die gigantische schaalvergroting (sommigen spreken 100'en/1000'en vrouwen aan, voordat er eentje "hapt") nooit aan de vrouw komen, terwijl Jan de Vries van 4-hoog-achter zijn meid gewoon is tegengekomen toen hij op een verjaardag zat van een vriend van hem. Tja. Daar zit het verschil tussen een normaal iemand vs. een mislukkeling: aanwaaien vs. krampachtig proberen te "scoren". Ik zie daten zelf niet als een wedstrijd of en jacht, en vrouwen respectievelijk niet als prijs of prooi.
Het boek van Manson vind ik wel respectvol, zeker jegens vrouwen (heb al behoorlijk wat vergelijkingsmateriaal gelezen), en de kwetsbare eerlijkheid die je zou moeten emaneren spreekt mij op zich wel aan. Er zijn op internet tientallen, zo niet honderden van dergelijke coaches te vinden, waarvan een aantal ook oprecht een goed en integer verhaal hebben. Maar zelden tot nooit ben ik iemand tegen gekomen die zich van zero heeft opgewerkt tot sociaal redelijk succesvol. Dus first things first.
"How to Win Friends and Influence People". Ik heb het zelf niet gelezen misschien ga ik het ooit nog wel doe als mijn andere projectjes klaar zijn.
Dat zomaar op straat aanspreken van vrouwen weet ik nog lang niet hoe dat werkt. Ben ook niet van plan dat opeens te gaan doen uit mezelf. Maar mocht je per ongeluk iets hebben dat je wil zeggen dan doe ik dat heel af en toe wel. Maar dan meer bijvoorbeeld in de trein.
Ik zou alleen wel toch nog iets gaan doen als Nieuwe Mensen Leren Kennen. Ben nu zelf voor mijn werk in een grote stad in het buitenland. Hier ben ik nu voor de tweede keer. De eerste keer paar maanden geweest en nu ga ik er weer voor een paar maanden heen. De eerste keer heb ik alleen maar dingen gedaan met mensen die ik al kende en die hier heen kwamen en heb ik ook echt niet mijn best gedaan om hier mensen te leren kennen.
Dit keer ben ik echter met meetup.com bijvoorbeeld naar twee meetings geweest. Iedere keer zijn daar toch wel leuke mensen te vinden. De eerste meetup had ook wel een paar erg aparte mensen. Bij de tweede vond ik eigenlijk iedereen wel leuk. Ik vindt dit nieuwe mensen leren kennen toch wel erg leuk en achteraf had ik dit gelijk moeten gaan doen. Je komt trouwens mannen en vrouwen tegen en het is opeens heel logisch om mensen die je niet kent aan te spreken want dat ik namelijk het doel van de avond. Waarschijnlijk volgen er nog wel een paar meetups.
[ Bericht 31% gewijzigd door Arduino op 10-02-2016 21:37:28 ]
Dus eigenlijk was je van nature sociaal al best wel geslaagd, maar vertaalde dat zich, naar jouw smaak, nog onvoldoende door naar "succes" met vrouwen?quote:
k was ooit (en ben nu nog een beetje) een heel aardig sociaal mens, de gangmaker op feestjes, degene met wie men (ook vrouwen) hun problemen graag eens mee bespreekt.
Vind ik een mooie!quote:
luister naar je eigen normen en waarden en wees jezelf.
Geinig, naast het boek van Mark Manson wat je eerder aanraadde (wat ik op dat moment al aan het lezen was), is er nog één boek wat ik nu op de e-reader heb staan. En dat is dezequote:
Er blijkt ook een boek te bestaan hoe je vrienden moet maken kwam ik ineens bij toeval achter. Het is wel geschreven in de jaren dertig. "Hoe je vrienden maakt en mensen beinvloedt"
"How to Win Friends and Influence People". Ik heb het zelf niet gelezen misschien ga ik het ooit nog wel doe als mijn andere projectjes klaar zijn.
Wat fijn dat dit voor jou goed werkt en leuke/interessante contacten oplevert!quote:
Dit keer ben ik echter met meetup.com bijvoorbeeld naar twee meetings geweest. Iedere keer zijn daar toch wel leuke mensen te vinden. De eerste meetup had ook wel een paar erg aparte mensen. Bij de tweede vond ik eigenlijk iedereen wel leuk. Ik vindt dit nieuwe mensen leren kennen toch wel erg leuk en achteraf had ik dit gelijk moeten gaan doen.
Vanavond na een avondje concertgang echt tot de conclusie gekomen dat ik dit niet langer wil. Het aanstaren, het vreemd aankijken, het onvriendelijke gedrag van veel van de verhevenen. Heb geen enkele échte motivatie meer om me te verdiepen in allerlei trucjes om krampachtig en met de grootste inspanning mogelijk ooit een niveau te bereiken dat je in de ogen van andere mensen "net tolerabel" bent. Fuk dat, tief maar een eind op ook dan. Ik heb er de energie gewoon niet meer voor om tegen de hele wereld te moeten blijven knokken en steeds opnieuw te moeten bewijzen wat ik kan en wie ik ben.
Het is op, het is klaar.
I'm done.
Ik ga weer iets productiefs doen en verder gewoon onzichtbaar zijn. Allemaal heel hartelijk dank voor jullie reacties en tips. Topic kan w.m.b. dicht.
Ten eerste vraag ik me af waar voor jou uit blijkt dat je nquote:
Heb geen enkele échte motivatie meer om me te verdiepen in allerlei trucjes om krampachtig en met de grootste inspanning mogelijk ooit een niveau te bereiken dat je in de ogen van andere mensen "net tolerabel" bent. Fuk dat, tief maar een eind op ook dan. Ik heb er de energie gewoon niet meer voor om tegen de hele wereld te moeten blijven knokken en steeds opnieuw te moeten bewijzen wat ik kan en wie ik ben.
et tolerabel zou zijn. Ten tweede, dat hoeft ook gewoon niet. De enige die jou oplegt dat je goed genoeg moet zijn, wat dat dan ook betekent, ben jij.Ik meen een cyclus te herkennen. Vroeg of laat gaat het weer aan je knagen, onderneem je weer een nieuwe poging, voel je je weer niet gewenst en zeg je weer tegen jezelf dat je er klaar mee bent. Dat is toch geen leven?quote:
Het is op, het is klaar.
I'm done.
Ik ga weer iets productiefs doen en verder gewoon onzichtbaar zijn. Allemaal heel hartelijk dank voor jullie reacties en tips. Topic kan w.m.b. dicht.
Op zijn twitter heeft ie al best veel pagina's gepost, maar deze man snapt het wel.
Heb niet alles gelezen uit dit topic, maar ik herken wel bepaalde zaken die jij hier deel.
Ik ging kapot aan die chronische onzekerheid, maar nu snap ik veel meer dingen en als ik iets of mensen niet snap ga ik kiezen, heeft het nut om proberen mijn best te doen of laat ik het lekker.
Het ruimt lekker op in mijn hoofd, hoewel ik ook mijn slechte dagen heb hoor.
Maar ik dacht ook eerst een beter mens te moeten worden, zodat andere mensen mij meer gingen waarderen.
Nou zo werkt het schijnbaar niet, pas als je jezelf respecteert en je eigen normen en waarden hanteert zal je een beter mens voelen.
stel je voor dat je nu een relatie zou krijgen, gaat je onzekerheid ook een hele irritante factor worden (en ditmaal ben jij dan niet de enige die daar last van gaat krijgen)
Je meent een cyclus te herkennen. Bij mij? Bij jezelf? Bij "je" als in zijn algemeenheid?quote:
Ik meen een cyclus te herkennen. Vroeg of laat gaat het weer aan je knagen, onderneem je weer een nieuwe poging, voel je je weer niet gewenst en zeg je weer tegen jezelf dat je er klaar mee bent. Dat is toch geen leven?
Nee, ik ben er echt wel klaar mee. Mijn doelen voor dit jaar zijn nog een paar kilo's er af, een tweetal reizen maken en eens wat rustiger gaan leven. En iedereen die daaraan in de weg staat beschouw ik vanaf heden als collateral damage.
Aan welke chronische onzekerheid was dat dan?quote:
Ik ging kapot aan die chronische onzekerheid, maar nu snap ik veel meer dingen en als ik iets of mensen niet snap ga ik kiezen, heeft het nut om proberen mijn best te doen of laat ik het lekker.
Je gaat vrij geruisloos van "een beter mens worden/zijn" naar je "een beter mens voelen". Voor mij zijn dat écht twee losstaande dingen. Hoe ik mij voel, heeft geen fuk te maken met wie/wat ik ben. En zeker niet met wie ik ben in de ogen van de buitenwereld. Ik voel mij namelijk een redelijk okay dude. Vind mijzelf niet afstotelijk, kan goed alleen en heb vertrouwen in mijn kwaliteiten en talenten. Dat (een héél groot gedeelte van) de rest van de wereld daar kennelijk (empirisch feit) anders over denkt, doet nog steeds geen afbreuk aan mijn eigen gevoelens daaromtrent.quote:
Maar ik dacht ook eerst een beter mens te moeten worden, zodat andere mensen mij meer gingen waarderen.
Nou zo werkt het schijnbaar niet, pas als je jezelf respecteert en je eigen normen en waarden hanteert zal je een beter mens voelen.
Maar goed, ik val in herhaling. Dank voor de lectuurtip!
Heb je zijn TedX-talk ook gezien?
Eens voor zover het betreft het kunnen leven met mijzelf. Op dit moment vind ik mijzelf goed genoeg op een aantal aspecten (intellectueel, leidinggevend, vertrouwenwekkend), en nog niet voldoende in bepaalde andere richtingen (fysiek, sociaal, relationeel, empathisch).quote:
De enige die jou oplegt dat je goed genoeg moet zijn, wat dat dan ook betekent, ben jij.
Punt is dat het mij niet gaat om goed genoeg te zijn voor mijzelf, maar om goed genoeg te zijn voor anderen; teneinde normale relaties met die andere mensen aan te kunnen gaan. En dát is waar ik naar streefde. Alleen begin ik nu in te zien dat het een futiele exercitie is als het beste wat je ooit hebt bereikt een soort niveau is van: "mweh, ik haat hem niet, maar dat is het dan ook wel". Dat ervaar ik niet als een verrijking van het leven, en dus ga ik daarvoor niet knokken en behoeftig lopen zijn. Daar pas ik voor. Behoud liever mijn waardigheid. En dan ben ik op mijn 40e nog steeds alleen. So be it. Beter dat dan enorme bakken energie in iets steken voor een resultaat dat slechts een flard is van datgene normale mensen ervaren zonder een gelijke inspanning te hoeven leveren. No way.
Het is mooi geweest zo. Wens jou alle goeds voor de toekomst toe.
En de mensen waar jij die blijkbaar goed genoeg voor wil zijn, zijn toevallige passanten op een concert? Dan is er volgens mij iets mis met je prioriteiten. Laat mensen eerst eens bewijzen dat ze het waard zijn om moeite voor te doen. (En nog steeds vraag ik me af waar uit zou blijken dat ze je niet goed genoeg vinden.)quote:
[..]
Eens voor zover het betreft het kunnen leven met mijzelf. Op dit moment vind ik mijzelf goed genoeg op een aantal aspecten (intellectueel, leidinggevend, vertrouwenwekkend), en nog niet voldoende in bepaalde andere richtingen (fysiek, sociaal, relationeel, empathisch).
Punt is dat het mij niet gaat om goed genoeg te zijn voor mijzelf, maar om goed genoeg te zijn voor anderen; teneinde normale relaties met die andere mensen aan te kunnen gaan. En dát is waar ik naar streefde.
Kun je eerlijk zeggen dat je het ALLES hebt gegeven? Kun je zeggen dat je je waardigheid behoudt als je niet alles hebt gegeven, alles geprobeerd hebt?
Dat is wel grappig inderdaad deel nog even hoe je het vond als je boek uithebt?quote:
Geinig, naast het boek van Mark Manson wat je eerder aanraadde (wat ik op dat moment al aan het lezen was), is er nog één boek wat ik nu op de e-reader heb staan. En dat is deze
Maar even voor de zekerheid dat je dit weet. Maar als ik naar een meetup toe ga ben ik de eerste keer wel een beetje zenuwachtig. Ik moet er ook mijn best voor doen en als ik dat niet doe ben ik in deze stad ook alleen. Waarschijnlijk is dit voor mij wel een stuk makkelijker als voor jou maar zonder inzet kom ik er ook niet.quote:Wat fijn dat dit voor jou goed werkt en leuke/interessante contacten oplevert!
Zou je deze avond eens wat concreter kunnen beschrijven wat er gebeurde als je daar nog zin in hebt? Want bij de meeste concerten waar ik naar toe ga krijgen alleen mensen die iets aparts doen foute blikken. Als je er beetje bij staat of gewoon een beetje beweegt op de muziek val je niet zo snel op tussen de grote hoeveelheid andere mensen. Mits je ook een beetje de juiste kleding aan hebt voor bij dat concert. Collega's op je werk kijken je toch ook niet vreemd aan? dus waarschijnlijk doe je op een concert iets anders dan normaal zoals op je werk.quote:Vanavond na een avondje concertgang echt tot de conclusie gekomen dat ik dit niet langer wil. Het aanstaren, het vreemd aankijken, het onvriendelijke gedrag van veel van de verhevenen.
Het enige wat raar kan lijken waar jij lastig iets aan kan doen is dat je daar waarschijnlijk alleen staat. Dit valt mensen misschien wel op.
Ik vind het jammer dat je het opgeeft.quote:Heb geen enkele échte motivatie meer om me te verdiepen in allerlei trucjes om krampachtig en met de grootste inspanning mogelijk ooit een niveau te bereiken dat je in de ogen van andere mensen "net tolerabel" bent. Fuk dat, tief maar een eind op ook dan. Ik heb er de energie gewoon niet meer voor om tegen de hele wereld te moeten blijven knokken en steeds opnieuw te moeten bewijzen wat ik kan en wie ik ben.
Het is op, het is klaar.
I'm done.
Ik ga weer iets productiefs doen en verder gewoon onzichtbaar zijn. Allemaal heel hartelijk dank voor jullie reacties en tips. Topic kan w.m.b. dicht.
Met een functie als projectleider zou je toch eigenlijk best dicht bij in elk geval redelijk normaal sociaal gedrag moeten zitten. Meestal zijn projectleiders alleen harder en directer en wat minder aardig dan de mensen waar ik gemiddeld mee werk. Mensen die ik ken die echt moeite hebben met sociale contacten kunnen zo'n baan denk ik niet aan. Het is dan een te sociale baan.
Zelf denk ik dat je het eigenlijk wel zou moeten kunnen gezien je posts.
Als je alleen het probleem aanpakt en meer onder de mensen komt. Wat je werkelijk probleem in de contacten dan is weet ik niet.
. Misschien wacht je lang met contact zoeken
. Misschien ga je er wel gelijk compleet in met een statement en een manier van zo zie ik het en zo is het.
. Misschien stel je je niet open in een gesprek.
. Misschien ben erg zenuwachtig en straal je dat ook uit er reageren mensen daar raar op.
. Misschien straal je een soort boosheid uit omdat anderen je niet accepteren.
. Misschien is het combinatie hiervan en misschien wel iets anders.
Ik hoop dat je als je er weer energie voor hebt er mee verder kan gaan. Want vrienden zijn echt een verrijking in je leven. En echte goede vrienden zijn ook heel handig als het een keer wat minder gaat. Echt goede vrienden zijn wel een langere termijns projecten.
Mocht je dat niet meer willen succes met je andere doelen.
[ Bericht 1% gewijzigd door Arduino op 15-02-2016 00:59:26 ]
Aan alles, wat denken mensen over me en waarom begrijpen ze me niet.quote:
[..]
Je meent een cyclus te herkennen. Bij mij? Bij jezelf? Bij "je" als in zijn algemeenheid?
Nee, ik ben er echt wel klaar mee. Mijn doelen voor dit jaar zijn nog een paar kilo's er af, een tweetal reizen maken en eens wat rustiger gaan leven. En iedereen die daaraan in de weg staat beschouw ik vanaf heden als collateral damage.
[..]
Aan welke chronische onzekerheid was dat dan?
[..]
Je gaat vrij geruisloos van "een beter mens worden/zijn" naar je "een beter mens voelen". Voor mij zijn dat écht twee losstaande dingen. Hoe ik mij voel, heeft geen fuk te maken met wie/wat ik ben. En zeker niet met wie ik ben in de ogen van de buitenwereld. Ik voel mij namelijk een redelijk okay dude. Vind mijzelf niet afstotelijk, kan goed alleen en heb vertrouwen in mijn kwaliteiten en talenten. Dat (een héél groot gedeelte van) de rest van de wereld daar kennelijk (empirisch feit) anders over denkt, doet nog steeds geen afbreuk aan mijn eigen gevoelens daaromtrent.
Maar goed, ik val in herhaling. Dank voor de lectuurtip!
Heb je zijn TedX-talk ook gezien?
Waarom heb ik moeite met al het nieuws en ellende in de wereld, waarom hebben andere dat niet. Waarom kunnen anderen in de kroeg wel leuke meiden aanspreken en waarom lijkt mij dat nog moeilijker dan een marathon lopen.
Waarom ben ik bij de tandarts altijd de pineut en waarom heb ik echt overal allergieën voor. Waarom heb ik het nooit naar mijn zin op mijn werk en waarom lijkt de rest van de wereld het allemaal geen reet uit te maken.
Waarom voel ik mij alleen als ik thuis ben, maar bij bezoek wil ik ze het liefst na 60 minuten weer weghebben
Toen kreeg ik na jaren blowen een idee om mijn leven om te gooien en socialere en leukere mensen te ontmoeten..dat lukte met een nieuwe werkgever in het centrum van de stad.. Conclusie, ik werd veel socialer maar kreeg een drankverslaving en een pittige ook.
De grond geraakt en met behulp van mij pa en GGZ er weer uit gekrabbeld.
Alles wat ik geloofde en had opgebouwd was pleitte.
Toen kwam alle shit in mijn nuchtere hoofd naar bodem en moest ik al die shit een plekje gaan geven en heb er 2 jaar over gedaan om nu op 80% van mijn herstel te zitten, dat was incl een korte zware depressie na 1 jaar en langere periode somberheid.
Momenteel gaat het echt super met mij en ben ik af van mijn onzekerheid en blaak van het zelfvertrouwen (met een pilletje per dag, dat wel).
Zou het de meeste mensen eigenlijk willen aanraden, want deze tot de grond gesloopte fundering heeft er voor gezorgd dat ik helemaal opnieuw ben begonnen mezelf bij elkaar te rapen en er een stevige nieuw huis voor in de plaats gekregen.
Dat betekende wel dat ik van veel mensen (gewild en ongewild) niet meer zie en mij heb omringd met een klein groepje nieuwe mensen die ik vertrouw en mijn normale waarden en normen ook hebben.
Oppervlakkig kwam ik via twitter in contact met Marnix Pauwels, voordat hij bekend werd/ was. Zijn verhaal en mijn verhaal waren bijna identiek, echter hij loopt een jaartje voor. Dat was fijn en prettig want hij had sommige dingen zelf ervaren en bereidde mij voor op wat er nog te wachten stond.
Daarom ben ik fan van hem en heeft hij veel betekend voor mij.
Soms gaat hij iets te ver qua meningen, die deel ik niet.
Ted X heb ik ook gezien, maar het meeste wist ik al persoonlijk via hem.
Ik ben DE doelgroep van zijn boek.
Zo dat is mijn verhaal, nog vragen
Ik ben wie ik ben, wie er mee wilt is welkom maar wel volgens mij regels.
Je zal je verbazen hoe de nieuwe ik gewaardeerd door de mensen.
Ben ik een beter mens?
Ja.
Ben ik meer dan een ander?
Nee
Vind ik mensen klootzakken?
Meer als 50%
Maar het interesseert me niet zo heel veel meer, dat is hun probleem.
Als je je ogen opent zal je zien dat er nog heel veel goede mensen zijn.
Ik hoor het wel in dit topic of per dm als je nog vragen hebt.
Het meeste zit tussen jouw oren, maar het is waar, deze wereld is kapot en goed ook.
Oja, mijn zwakke punt is dat ik heel snel een oordeel heb.
Dat werkt vaak tegen mij, want het probleem is dat ik niet alleen mensen beoordeel en snel een mening heb (wordt als stukken beter) maar mijn ego heeft nog steeds de neiging om teveel over mijzelf te oordelen.
Misschien komt dit jou ook bekend voor ?
Shit man, je hebt een stuk van mijn puzzel opgelost.quote:
Ik vind het altijd wel grappig hoe relaties hier op fok worden gezien als, hoe meer hoe beter. En hoe minder ervaring de persoon zelf heeft, hoe meer hij/zij dit als waarheid lijkt te zien. Pas na meerdere relaties zul je blijkbaar goed genoeg zijn. Nu is het natuurlijk hier ook zo dat een relatie aangaan heel licht opgenomen wordt, weinig lange termijndenken, 'we zien wel hoe het loopt, yolo', en een mislukte relatie niet als falen wordt gezien. Maar je kunt het ook anders zien, in veel andere culturen heb je juist gefaald als je een relatie niet kan laten slagen, en daar wordt een relatie meer als iets duurzaams gezien.
Een beetje zoals het in Amerika gaat met ondernemers en faillissementen. Hier wordt een faillissement op je cv gezien als falen, daar als een soort van ervaring die noodzakelijk en gewenst is. Maar goed, in deze maatschappij is het ook niet raar dat je je raar voelt als je nog nooit een relatie hebt gehad, en dat je omgeving dat raar vindt. Maar maakt het jou minder? Wat als jij straks in één keer de ware vindt en de rest blijft maar aanmodderen met scharrels en dates? Tenzij je ook de maatschappelijke druk voelt om 'rond te neuken', want je bent tegenwoordig wel gek als je dat niet gedaan hebt of ambieert. Dat kun je natuurlijk ook gewoon doen, maar denk je dat je daar echt iets van gaat leren op relatiegebied?
Een relatie is wat jij wil dat het is. Net zoals de relaties die je met anderen hebt, alleen dan veel hechter en op jullie voorwaarden. Als je een goede klik met iemand hebt dan zul je daar ook over kunnen praten. Dat is eigenlijk de kern, communiceer met elkaar. Over wat je wilt, wat je verwacht, wat je bereid bent voor een ander over te hebben, etc (Ben je daar überhaupt voor jezelf uit? Niet dat dat per se hoeft, en er zullen dingen zijn waar je nog niet over nagedacht hebt.). En dat zal echt wel min of meer vanzelf gaan. Er zullen dingen gebeuren die je niet fijn vindt en dat zul je moeten aankaarten bij de ander. Andersom zal die ander ook tegen jou zeggen dat er dingen zijn die diegene liever wel of niet heeft. Dat is iets wat je samen vastlegt. Iedere relatie is toch anders dus het is niet zoiets dat anderen het contract van de vorige voor een nieuwe kunnen gebruiken en dat jij blanco moet beginnen.
Je leert van een relatie, ja. Je komt erachter wat je wel en niet wilt, wat je prettig vindt, een ander zal je nieuwe invalshoeken over bepaalde dingen laten zien. Maar dat kun je net zo goed in een eerste serieuze relatie leren. Ik weet zeker dat je daar nu veel meer aan hebt dan in de hypothetische relaties die je had kunnen hebben van je 15e tot je 25e. En het zal geen belemmering zijn om een relatie aan te gaan, behalve in jouw hoofd. Je hebt geen achterstand als je normaal kunt communiceren en bereid bent om naar de ander te luisteren. Als iemand je minderwaardig vindt omdat je geen relatie(s) hebt gehad, dan zul je nooit bij diegene passen, dus dan hoef je daar ook niet om te treuren.
Wat een verhaal, tl;dr, dat was niet de bedoeling
Verder geloof ik dat als er echt een bijzonder iemand op je pad komt, je dat wel doorhebt en ergens wel het gevoel krijgt dat je die stap extra moet zetten om ervoor te gaan. Iets dat je tot nu toe blijkbaar niet hebt gehad?
Eerdere relaties kunnen natuurlijk wel vertrouwen geven dat je ook instaat bent om dat te kunnen, maar ook net zo goed niet natuurlijk.
Het gaat er niet om dat die mensen bij dat optreden opeens een babbeltje met mij zouden moeten maken, of dat ik direct vrienden met ze zou kunnen of willen worden. Maar in één avond weer drie rare incidenten meemaken die direct relateerbaar zijn aan mijn persoon? Dat is geen toeval. Iets wat best tof was (goede muziek) wordt dan voor mijn gevoel te veel overschaduwd door iets waar ik weinig aan kan doen en ook niet zelf veroorzaakt heb (zoek geen gesprekken op bijvoorbeeld, ga niet zitten staren, mensen dropjes aanbieden die niet van mij zijn etc.). Dus neen, ik was daar zeker niet op zoek naar vrienden. Wel had ik de hoop op een avond zonder gedoe.quote:
En de mensen waar jij die blijkbaar goed genoeg voor wil zijn, zijn toevallige passanten op een concert? Dan is er volgens mij iets mis met je prioriteiten.
2 x tegenop gebotst (en ik ben moeilijk klein te noemen), extra vragen om kaartcontrole, vreemde blikken als je een sigaretje rookt, en zelfs een echtpaar dat mij zo vreemd aankeek dat ik dacht dat ik scheerschuim op mijn bovenlip had laten zitten of zo (zal wel geweest zijn omdat ik daar alleen was) etc. Gewoon geen fijne, hartelijk ervaring. Terwijl de band echt tof was. En dan moet je er naar mijn smaak te bewust mee bezig zijn om dat je avond niet te laten overschaduwen. Vind ik zó zonde. Ben mij niet bewust geweest van afwijkend, reactie-veroorzakend gedrag mijnerzijds.quote:
Zou je deze avond eens wat concreter kunnen beschrijven wat er gebeurde als je daar nog zin in hebt? Want bij de meeste concerten waar ik naar toe ga krijgen alleen mensen die iets aparts doen foute blikken.
Maar goed, ik denk dat het even mooi geweest is met hier mee bezig zijn. Heb een paar doelen voor dit jaar die m.i. wél haalbaar zijn en waar ik verder niemand voor nodig heb.quote:
Als je alleen het probleem aanpakt en meer onder de mensen komt. Wat je werkelijk probleem in de contacten dan is weet ik niet.
. Misschien wacht je lang met contact zoeken
Wellicht. Maar contact met wie dan?
. Misschien ga je er wel gelijk compleet in met een statement en een manier van zo zie ik het en zo is het.
Dat deed ik vroeger heel erg, maar nu eigenlijk niet meer. Grappig is wel dat in het boek van Manson (wat jij eerder aanraadde) hij adviseert om juist wél zo polariserend mogelijk te zijn
. Misschien stel je je niet open in een gesprek.
. Misschien ben erg zenuwachtig en straal je dat ook uit er reageren mensen daar raar op.
Nee, zenuwen heb ik bijna nergens meer voor.
. Misschien straal je een soort boosheid uit omdat anderen je niet accepteren.
Ja, dit zeker. Ik word tegenwoordig al enigszins geagiteerd als mensen semi-vriendelijk tegen mij gaan doen, bijv. bij de sportschool. Merk aan mijzelf dat ik steeds meer kortaf doe.
Wtf, volgens mij ben je overgevoelig.quote:
2 x tegenop gebotst (en ik ben moeilijk klein te noemen), extra vragen om kaartcontrole, vreemde blikken als je een sigaretje rookt, en zelfs een echtpaar dat mij zo vreemd aankeek dat ik dacht dat ik scheerschuim op mijn bovenlip had laten zitten of zo (zal wel geweest zijn omdat ik daar alleen was) etc
Op een avond uit knallen er wel gemiddeld 5 mensen op mij.
Tijdens de vrienden van Amstel werd ik 2x aangesproken op het feit dat ik binnen rookte (1 wijf was echt irritant, bij de andere deed ik de sigaret naar de andere kant).
Dat hoort erbij als je uitgaat.
En ja, mijn vrienden hebben ook meer sjans als mij, so be it.
Dat zullen zat andere mensen ook hebben/ of juist niet.
Hooguit wat meer beducht. Maar dank voor je inhoudelijk reactie.quote:
[..]
Wtf, volgens mij ben je overgevoelig.
Sommige zaken behoeven toch niet meer uitleg.quote:
[..]
Hooguit wat meer beducht. Maar dank voor je inhoudelijk reactie.
Jij somt een paar zaken op en hij geeft zijn conclusie in 1 zin.
We kunnen er hier vier alinea's met duiding geven, wat ik nog best wel doen hoor.
Maar denk dat hij wel gelijk heeft aan de hand van jouw omschrijving van een avondje uit
Mods, dit topic kan w.m.b. dicht. Of moet dat in Feedback?
Ik hoor eigenlijk niet zo veel bijzonders. En ik deel de conclusie overgevoelig ook wel. Dat bedoel ik niet bot, maar mensen die tegen je opbotsen is gewoon normaal. Irritant, maar normaal. Zeker als mensen bij een concert een beetje drinken. Extra kaartcontrole kan ook gewoon zijn omdat ze niet meer wisten of ze het al gevraagd hadden of zo? En vreemde blikken, ik let niet eens op mensen als ik ze niet ken, dus al zou er dertig man naar me staan te staren, zou ik het waarschijnlijk niet eens merken. En als een echtpaar jou raar aankeek, keek je ook naar hun blijkbaar, anders zou je het niet merken. Misschien dachten zij wel hetzelfde van jou, dat je onaardig keek.quote:
2 x tegenop gebotst (en ik ben moeilijk klein te noemen), extra vragen om kaartcontrole, vreemde blikken als je een sigaretje rookt, en zelfs een echtpaar dat mij zo vreemd aankeek dat ik dacht dat ik scheerschuim op mijn bovenlip had laten zitten of zo (zal wel geweest zijn omdat ik daar alleen was) etc.
Je gaat er ook meteen vanuit dat mensen kijken omdat er iets mis is, terwijl ze ook zouden kunnen staren vanwege iets positiefs, dat je er goed uit zag bijvoorbeeld. Of misschien vonden ze het juist wel stoer dat je alleen was, omdat ze dat zelf niet zouden durven. Die mogelijkheden zijn niet minder waarschijnlijk dan jouw ideeën.
En hoe dan ook, voor wat betreft het staren dan: who cares? Stel dat iemand denkt 'nou, die staat daar ook maar in z'n eentje', wat boeit dat dan? Je stond er ook in je eentje, dus dat hebben ze dan correct opgemerkt.
Uiteindelijk klinkt het hele verhaal meer als dat het jou dwars zit dat je alleen bent en daarom denkt dat andere mensen daarom naar je staren.
Overigens, mijn strategie vroeger was als reactie om me opvallender te gaan gedragen en kleden. Als je haar paars met oranje is staren mensen zeker, maar dan weet je tenminste waarom. ;-)
Ik vindt het eigenlijk niet zo spannend wat je hier beschrijft in aanmerking genomen dat je daar alleen was waardoor dingen toch vaak anders zijn en mensen je wat anders benaderen. Jammer dat je als sociale deel als vervelend ervaren hebt. Wel gaaf dat je toch naar dat concert gegaan bent want er zijn ook best veel mensen die dat niet doen zonder dat er andere meegaan. Welke band was het eigenlijk?quote:
2 x tegenop gebotst (en ik ben moeilijk klein te noemen), extra vragen om kaartcontrole, vreemde blikken als je een sigaretje rookt, en zelfs een echtpaar dat mij zo vreemd aankeek dat ik dacht dat ik scheerschuim op mijn bovenlip had laten zitten of zo (zal wel geweest zijn omdat ik daar alleen was) etc. Gewoon geen fijne, hartelijk ervaring. Terwijl de band echt tof was. En dan moet je er naar mijn smaak te bewust mee bezig zijn om dat je avond niet te laten overschaduwen. Vind ik zó zonde. Ben mij niet bewust geweest van afwijkend, reactie-veroorzakend gedrag mijnerzijds.
Bij het uitgaan vindt ik het zelf ook nog raar omdat alleen te doen. Ik ben nu in een andere stad in een ander land als normaal dus ga ik op zaterdag maar naar de drukste meetup die ik kan vinden en probeer daar dan een leuke tijd te hebben of als het saai is met andere weg te gaan naar een leukere plek dat lukt de ene keer beter als de andere keer. Maar ook met normale vrienden is de ene avond leuker als de andere.
Om het volgbaar te houden in onderstaande quote normale text is van eerst post van Arduino. Bold is de reactie van Sturmic. Cursief is de reactie daar weer op van Arduino.
quote:Op maandag 15 februari 2016 00:50 schreef Arduino het volgende:
Als je alleen het probleem aanpakt en meer onder de mensen komt. Wat je werkelijk probleem in de contacten dan is weet ik niet.
. Misschien wacht je lang met contact zoeken
Wellicht. Maar contact met wie dan?
Gewoon als je bij voorbeeld staat te roken. Vrienden van mij maken dan toch snel een praatje met iemand. Rokers hebben toch vaak een extra sociaal cirkeltje op die manier.
. Misschien ga je er wel gelijk compleet in met een statement en een manier van zo zie ik het en zo is het.
Dat deed ik vroeger heel erg, maar nu eigenlijk niet meer. Grappig is wel dat in het boek van Manson (wat jij eerder aanraadde) hij adviseert om juist wél zo polariserend mogelijk te zijn
Dat klopt maar er ziet bijvoorbeeld een heel verschil in zeggen als dat gevraagd of ter sprake komt "ik stem PVV want ik ben bang dat de buitenlanders mijn minimum loon baan overnemen" of "De PVV is gewoon de enigste juiste partij en de rest zijn allemaal landverraders en graaiers". In het eerst geval ik al zeker niet PVV stemmer nog best begrip op brengen voor degene zijn haar standpunt en verbind het eigenlijk zelf een beetje omdat ik de zorgen of problemen kan begrijpen. In het tweede geval ben ik eigenlijk direct uitgepraat over in elk geval dit onderwerp maar waarschijnlijk compleet. Om eerlijk te zijn doe ik wat aangeraden is in het boek eigenlijk ook nog niet goed. Ik verwacht trouwens niet dat jij extreme stellingen maakt maar dit was even het beste voorbeeld wat ik kon verzinnen.
. Misschien stel je je niet open in een gesprek.
. Misschien ben erg zenuwachtig en straal je dat ook uit er reageren mensen daar raar op.
Nee, zenuwen heb ik bijna nergens meer voor.
Ok dat doen je dan best goed. Ik kan nog steeds wel zenuwachtig zijn bij een date en dat is ook echt wel merkbaar in mijn gedrag voor haar.
. Misschien straal je een soort boosheid uit omdat anderen je niet accepteren.
Ja, dit zeker. Ik word tegenwoordig al enigszins geagiteerd als mensen semi-vriendelijk tegen mij gaan doen, bijv. bij de sportschool. Merk aan mijzelf dat ik steeds meer kortaf doe.
Dit lijkt me echt heel onhandig en ook vervelend voor jezelf en andere mensen.
Maar goed, ik denk dat het even mooi geweest is met hier mee bezig zijn. Heb een paar doelen voor dit jaar die m.i. wél haalbaar zijn en waar ik verder niemand voor nodig heb.
Succes met je andere doelen. Denk alleen dat het niet zo verstandig is dit helemaal op de lange baan te schijven. Misschien is het wel handig om even een tijdje te wachten totdat je frustraties minder zijn voordat je weer iets probeert.