R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Ik vind het een aardig idee, maar geloof het niet. Mijn identiteit is wat ik denk dat ik ben, niet wat de wereld denkt dat ik ben. Of je zou je identiteit moeten ontwikkelen naarmate meer mensen onzinnige vooroordelen naar je roepen? De wereld plaatst mij bijvoorbeeld standaard in het hokje vrouw en vrijwel altijd in het hokje hetero. Dat maakt het nog niet waar, maakt nog niet dat ik het zo voel. En je kunt je identiteit ook ontlenen aan alleen zijn, of het nu ongewenst is of juist een keuze, je verheven voelen boven de massa, of stille afzondering als kluizenaar.
Hooguit kun je zeggen dat je identiteit meer of minder relevant is in relatie tot de wereld. Net als dat cliché dat een boek pas bestaat als het gelezen wordt. Dat is natuurlijk niet zo. Het heeft alleen meer impact als het gelezen wordt.
Hooguit kun je zeggen dat je identiteit meer of minder relevant is in relatie tot de wereld. Net als dat cliché dat een boek pas bestaat als het gelezen wordt. Dat is natuurlijk niet zo. Het heeft alleen meer impact als het gelezen wordt.
“I planned my death carefully, unlike my life, which meandered along from one thing to another, despite my feeble attempts to control it.”
― Margaret Atwood, Lady Oracle
― Margaret Atwood, Lady Oracle
Ja en nee, ik kan ook zelden vrijuit praten over wat ik allemaal voel en denk en herken redelijk veel van jouw beleving.quote:quote:
10s.gif
Op donderdag 24 december 2015 06:43 schreef I-care het volgende:
Maar dan moet je wel iemand hebben die je enigszins kunt vertrouwen.
Ja, aan zo iemand ontbreekt het dus. Het is niet voor niets dat ik hier -relatief anoniem- post op een plaats vol met vreemden. Dat is niet omdat ik in mijn eigen omgeving zo fijn en vertrouwd kan praten over wat ik voel en denk. Zie je dat zo'n situatie voor jou heel moeilijk voorstelbaar is? En je dus eigenlijk advies geeft welk alleen van toepassing kán zijn voor iemand die al heeft wat ik zoek?
Maar dat is het punt nu juist, wat kan er allemaal fout gaan als je toch ergens een deel van je beleving zou delen en simpelweg een mening van de andere zou vragen/willen horen?
Dit kun je zien als 'kwetsbaar' opstellen, maar ook als kracht.. Men kan wel voor advies bij jou komen maar zelf deel je amper iets over jezelf. Ik zou dan zeggen wees iets meer wederkerig en wellicht verdiep je zo de relaties met de mensen om je heen.
Voor al uw dwaze oneliners en geavanceerde sofisterij
De Nachtwacht kan zichzelf een meesterwerk vinden en zich trots aan de wereld tonen, maar als het door niemand gewaardeerd wordt, dan zal het ongezien afbladeren.quote:Op dinsdag 29 december 2015 00:31 schreef LadyOracle het volgende:
Ik vind het een aardig idee, maar geloof het niet. Mijn identiteit is wat ik denk dat ik ben, niet wat de wereld denkt dat ik ben. Of je zou je identiteit moeten ontwikkelen naarmate meer mensen onzinnige vooroordelen naar je roepen? De wereld plaatst mij bijvoorbeeld standaard in het hokje vrouw en vrijwel altijd in het hokje hetero. Dat maakt het nog niet waar, maakt nog niet dat ik het zo voel. En je kunt je identiteit ook ontlenen aan alleen zijn, of het nu ongewenst is of juist een keuze, je verheven voelen boven de massa, of stille afzondering als kluizenaar.
Hooguit kun je zeggen dat je identiteit meer of minder relevant is in relatie tot de wereld. Net als dat cliché dat een boek pas bestaat als het gelezen wordt. Dat is natuurlijk niet zo. Het heeft alleen meer impact als het gelezen wordt.
Mmm, inderdaad, de quotering maakte het niet duidelijk dat dat terugsloeg op het voorstel van Scary_Mary. Aangepast.quote:Op maandag 28 december 2015 23:27 schreef LadyOracle het volgende:
Dat was niet wat ik bedoelde. Ik bedoelde juist dat mensen denken dat als je die dingen op orde hebt, je de rest van je leven ook wel op orde zult hebben.
Ik snap jou wel hoor, en ervaar het precies hetzelfde: heb een (redelijk) goede baan, diploma's gehaald, geen geldgebrek, net appartementje, niet aan de drugs of grote schulden o.i.d.... dus materieel (ook in de zin van financieel en professioneel, niet louter materiële bezittingen) heb ik het best goed voor elkaar. Alleen immaterieel, op het gebied van relaties en sociale contacten heb ik een zeer armoedig bestaan. Alleen zien mensen dat nooit. Een zichzelf verslonzende junk zonder opleiding zie je natuurlijk wél als mislukt. En vaak zijn die mensen écht niet eenzaam. Vraag 2 is of je je in dergelijke kringen moet wíllen begeven. Misschien heeft het wel iets te maken met het feit dat extreme risiconemers sociaal gewoon meer gewaardeerd worden.
Ook waar hoor. Na 29 jaar zou je alleen denken dat je het wel een keer weet. Ik nog niet. Misschien omdat ik het nooit echt onderzocht hebt, misschien omdat ik alle ervaringen mis die je normaal opdoet tijdens tienertijd en jongvolwassenheid. Don't know.quote:
Ik geloof niet dat je jezelf alleen leert kennen door tegenslag of bijzondere ervaringen. Ik denk wel dat je jezelf er sneller beter door leert kennen, maar het gaat ook ten koste van iets. Je kunt leren dat een pan heet is door het in een boek te lezen, je kunt het leren door je vingers te branden - dan onthoud je het misschien beter, maar je houdt er ook een blaar aan over.
Wat het ook is... je gaat ergens langzaam in geloven, zo lang het maar herhaaldelijk tegen je gezegd wordt en niet 100% diametraal tegenover je eigen waarden staat. Jij hebt al gezegd dat je grootgebracht bent met 0 eigenwaarde. Toegegeven, als kind ben je daar veel bevattelijker voor, maar als ik jouw lijn zou volgen zou je zelfs als kind een bepaalde intrinsieke eigenwaarde hebben gehad. Een door externe invloeden onveranderbare baseline.quote:
Ik vind het een aardig idee, maar geloof het niet. Mijn identiteit is wat ik denk dat ik ben, niet wat de wereld denkt dat ik ben. Of je zou je identiteit moeten ontwikkelen naarmate meer mensen onzinnige vooroordelen naar je roepen? De wereld plaatst mij bijvoorbeeld standaard in het hokje vrouw en vrijwel altijd in het hokje hetero. Dat maakt het nog niet waar, maakt nog niet dat ik het zo voel.
Het is mijn overtuiging dat je identiteit/karakter (deels) wordt gevormd door de mensen om je heen en de omstandigheden waarin je hebt verkeerd. En als je geen mensen om je heen hebt is het lastig een identiteit te vormen. Ik geloof niet in de maakbaarheid van de samenleving, noch in de maakbaarheid van het individu dóór het individu. Het individu is slechts een individu bij de gratie van het bestaan van andere individuen en zijn of haar verhouding daar tot, wat hem/haar overigens niet ontslaat van de verantwoordelijkheid voor diens/dier handelingen (#zweverigheidsalert).
Omdat je je daarmee kwetsbaar maakt. Je geeft een stukje strategische informatie over jezelf weg ("ik ben niet lekker bezig"/"zit niet lekker in mijn vel") wat een kwaadwillende persoon kan rondbazuinen/tegen je kan gebruiken. Daarmee kan je positie/aanzien/respect ook bij anderen verdampen, de machtsbalans verschuift, en daarmee breng ik bijvoorbeeld mijn baan in gevaar, of mijn plekje binnen de club. Vertrouwen is hier een kernwoord, en heb eigenlijk niemand in mijn omgeving die ik hiervoor voldoende vertrouw en/of mee wil lastigvallen.quote:
Maar dat is het punt nu juist, wat kan er allemaal fout gaan als je toch ergens een deel van je beleving zou delen en simpelweg een mening van de andere zou vragen/willen horen?
Mijn ervaringen zijn van dien aard dat ik constateer dat de mensen waarbij ik dat in het verleden toch gedaan heb, daar precies 0,0 behoefte aan hadden.quote:
Dit kun je zien als 'kwetsbaar' opstellen, maar ook als kracht.. Men kan wel voor advies bij jou komen maar zelf deel je amper iets over jezelf. Ik zou dan zeggen wees iets meer wederkerig en wellicht verdiep je zo de relaties met de mensen om je heen.
Ik moet grinniken. Mijn strategie was precies omgekeerd. Ik vertelde alles aan iedereen, zodat er niets was waar iemand me mee kon chanteren, en het gevolg was dat mensen dachten dat ik heel sterk was omdat ik zoveel durfde bloot te geven, dus toen werd het steeds extremer. Het was echter wel een schijnopenheid, want ik vertelde alleen wat ik meemaakte, maar nooit wat dat met me deed, ik deed overal heel laconiek over. Ik kan nog steeds nauwelijks gevoelens delen. Als iets extreem kut gaat, zeg ik 'het is niet echt leuk'.quote:
[..]
Omdat je je daarmee kwetsbaar maakt. Je geeft een stukje strategische informatie over jezelf weg ("ik ben niet lekker bezig"/"zit niet lekker in mijn vel") wat een kwaadwillende persoon kan rondbazuinen/tegen je kan gebruiken. Daarmee kan je positie/aanzien/respect ook bij anderen verdampen, de machtsbalans verschuift, en daarmee breng ik bijvoorbeeld mijn baan in gevaar, of mijn plekje binnen de club.
En eens vwb identiteit. Al denk ik zeker dat er een groot verschil is tussen volwassene vs maatschappij en kind vs ouders.
“I planned my death carefully, unlike my life, which meandered along from one thing to another, despite my feeble attempts to control it.”
― Margaret Atwood, Lady Oracle
― Margaret Atwood, Lady Oracle
Vind ik niet. Op basis van hoe mensen reageren en wat ze over zichzelf vertellen, kun je best veel afleiden. Ik merk dat je intelligent bent, dat je heel serieus overweegt wat mensen zeggen voor je erop reageert, dat je met respect reageert. Je bent blijkbaar iemand met geduld, want je neemt de tijd voor reacties. Je bent vriendelijk, want ondanks dat je niets durft te vragen, ben je er wel voor anderen en voel je je er uiteindelijk fijner bij om mensen wel te begroeten ook al krijg je niks terug. Je bent zorgvuldig, merk ik al je taalgebruik.quote:
Hoe weet je dat nou in hemelsnaam?! Het lijkt mij lastig een positief beeld van mij te vormen op basis van dit topic, en IRL ken je mij -hopelijk- niet.
Veeeeeeeel kleine zetjes. Ik kan er een boek over schrijven, en misschien doe ik dat ooit ook wel.quote:Wat waren voor jou die zetjes in de goede richting (als ik dat mag vragen)?
De eerste was toen iemand me op mijn vrijwilligerswerk (waar ik per ongeluk terecht gekomen was, dat was nooit echt de bedoeling maar ik durfde geen nee te zeggen) vroeg een actie zelfstandig te coördineren. Ze kende me niet, ik was net nieuw. Ik kom uit een gezin waar je jezelf eerst tien keer moest bewijzen voor je iets mocht proberen, kreeg steeds te horen dat ik dingen toch niet zou kunnen. Zij liet me zien dat wantrouwen niet voor iedereen het uitgangspunt is en gaf me een kans, zonder dat ik daarvoor hoefde te vechten of smeken, had zomaar vertrouwen in mij. Het coördineren ging helemaal mis, omdat ik veel te onzeker was om beslissingen te maken (en geloof me, het was echt een heel onbenullige actie waarvoor ik nu hooguit een paar uur nodig zou hebben). In plaats van het uit mijn handen te trekken, heeft ze me figuurlijk aan de hand genomen en geholpen bij iedere stap, zonder vervelende opmerkingen. Diegene betekent nog steeds veel voor me. En andersom. Als ik nu iets doe, zegt ze nog steeds soms dat ik zo ver gekomen ben sindsdien en dat ze trots op me is, en dat betekent meer voor me dan wanneer wie dan ook het zou zeggen.
Nee, de basis is eigenlijk hetzelfde als jouw probleem. Ik ga er vanuit dat mensen mij toch niet interessant vinden of dat ik tegenval, en hou iedereen op afstand. Pas als ik merk dat mensen door die schreeuwerige, harde buitenkant heen kunnen kijken of proberen te begrijpen waarom die er is, durf ik zelf ook een stap te doen. Als ze niet van me schrikken op mijn allerslechtst, dan blijven ze misschien wel als ze erachter komen wie ik ben.quote:Jij bent pas genegen in mensen te investeren op het moment dat ze duidelijk hebben gemaakt ook (en voorafgaand) in jou te investeren? Dus eerst actie en input van hun kant, dan pas van jouw kant. En dat is dus iets wat je meer hebt verschoven, naar zelf die eerste actie ondernemen?
Nee, wat ik bedoel is dat je angst voor het een blijkbaar nog groter is dan je verlangen maar het ander.quote:Ja, dat dus. Ik verwacht van niemand dat hij/zij "mij binnen laat". Maar dat is kennelijk dan een gebrek aan wilskracht? Que? Of moet ik het zo lezen als "nog niet voldoende willen dat je van iemand mag verwachten dat hij/zij de deur open zet". Elaboreer please.
“I planned my death carefully, unlike my life, which meandered along from one thing to another, despite my feeble attempts to control it.”
― Margaret Atwood, Lady Oracle
― Margaret Atwood, Lady Oracle
Toen ik dat schreef wist ik niet dat je al vaker naar hostels was geweest. De badkamer is voor mij niet zo belangrijk maar bij andere mensen die ik erover spreek en die hostels niets vinden, geven de badkamer en dat je meestal niet een eigen kamer hebt aan als de grootste nadelen. Dat met andere op een kamer zit leek me met info die ik toen had juist alleen maar handig voor je. Nu ik dat verhaal met die paniek aanval heb gelezen zie ik het anders. Ik heb geloof ik ook wel af en toe de behoefde om wat details te delen.quote:
Zoals hierboven beschreven; wel eens in hostels verbleven, maar wordt er geestelijk heel onrustig/onzeker van. Wil eigenlijk zo snel mogelijk weg dan en geen contact maken met de mensen daar.
quote:
Op dinsdag 22 december 2015 22:19 schreef Arduino het volgende:
Alleen de badkamer is vaak toch wel een stuk minder als in een hotel.
Dít valt mij nou zo op! Waarom noem je nou expliciet zo'n futiel, irrelevant detail?
Zie dat bijv. Charleville in zijn topics ook doen. Extreem specifiek en niet ter zake doende details te berde brengen. Of reageer ik wat te heftig op een soort grap/tip/voor jou serieus belangrijk afwegingskader?
Dit lijkt me een goed idee.quote:
[quote]
Ja, dat probeer ik door mijn eigen "ik" weer terug te vinden. Meer natuurlijk te zijn in alle situaties. Het zou mij echter helpen als dat op een gegeven moment dan ook resulteerde in maatschappelijke/sociale acceptatie en incorporatie, en niet alleen maar tot getolereerd worden. Eerst mijn gedrag in orde maken, en dan kijken wat mijn basis is. Misschien kan het ook wel gelijk op lopen.
Dit ben ik wel met je eens als ik er overna denk. Ik had je eerdere post alleen heel anders begrepen.quote:Ook jij legt mensen langs de meetlat. Neem eens één willekeurig iemand in gedachten... een collega, een buurman, een familielid... En stel jezelf dan eens de vraag:
• Wil ik graag een keer met hem/haar een avond de kroeg in?
• Wil ik hem/haar overmorgen aan het kerstdiner hebben zitten?
• Zou ik met hem/haar een weekje op vakantie naar de Seychellen willen?
Dat zijn allemaal gradaties... misschien wil je wel je met je ouders (hoop dat ze nog leven) aan het kerstdiner zitten, maar niet met ze op vakantie. Leuk voor kerst. Niet leuk voor op die vakantie. Geen "misschien", maar "ja" of "nee'. Geen grijs. Dichotoom. 0 of 1. In elke denkbare situatie, op dat willekeurige moment, in elke context is het antwoord ja/nee. Nooit misschien, want dan is het eigenlijk nee (maar wil je dat niet hardop zegen). Think about it.
Dan werd je dus schijnbaar minder gepest als dat ik dacht.quote:/projectiemuch?(kudo Scary_Mary)
Op de basisschool werd ik (zoals bijkans iedereen) wel eens gepest. Later niet meer zo, maar dat was meer omdat je dan met kinderen van hetzelfde niveau/studiegedrag/ambities in de klas komt. Erop rammen hoefde eigenlijk nooit (deed dan ook geen VBO).
Grappig dat je weet wat een Arduino is. Had het niet verwacht gezien je niet veel technische woorden gebruikt. Ik zou bijvoorbeeld waar jij dichotoom gebruikt binair hebben geschreven. Omdat ik dat woord zoveel vaker gebruik. Dichotoom is een stuk duidelijker.quote:
Haha, nee, dit ging niet om de inhoud van de post, maar de extreem gedetailleerde en triviale constatering (totaal niet relevant voor het punt dat hij wil maken!) dat een badkamer minder is in een hostel dan in een hotel. Het gaat daarbij niet om het prozaïscher/levendiger maken van een stukje droge tekst (ik gebruik bijv. bewust de Seychellen als een tot de verbeelding sprekende locatie) maar om een serieuze overweging/kanttekening die hij nog even mee wil geven. Komt enorm uit de lucht vallen, en als ik bij wijze van de spreken "met de markeerstift" de topics van bijv. Charleville door akker... die doet dat ook. Gewoon een patroon dat mij ineens opviel. Dat doet geen afbreuk aan mijn dankbaarheid voor de rest van zijn (inhoudelijk relevante) bijdrage. Maar zijn nickname is dan ook een soort minicomputertje.
Zie je dat die laatste zin volkomen ad random is?
De nickname had ik even snel verzonnen omdat ik mijn wachtwoorden en email adres van een oudere fok account niet meer had. Toen was het toevallig de eerste gebruikersnaam die ik kon bedenken die niet al gebruikt was.
En omgekeerd? Want dit beredeneer je nu vanuit jezelf. Misschien kun je door jouw felheid wat in te dammen ook de tegenpartij wat meer het gevoel geven dat zij jou niet hoeven te confronteren om een beetje rekening te houden met hun kant van het verhaal. Kan voor hen ook wat meer het gevoel geven dat je moeite voor hen doet enzo..quote:
Ik wil geen topic kapen hier, dus ik ga er maar één keer op reageren.
[..]
Dat was zelfspot. Natuurlijk ligt dat voor een groot deel aan mij. Een voorbeeldje van wat ik bedoel met 'doorzettingsvermogen': ik kan soms nogal fel reageren en ik denk dat dat me soms wat moeilijk in de omgang maakt. Reacties variëren dan van 'wat een naar en opgefokt mens, daar wil ik niks mee te maken hebben' tot 'wat een betrokken persoon, die gaat echt vol voor haar principes'. Sommige mensen laten zich afschrikken, anderen vragen zich af waarom ik zo fel reageer, en anderen vragen me of ik het misschien wat minder fel kan formuleren. Die laatste twee mensen zullen wel vrienden met me kunnen worden, die doen in mijn ogen net wat meer 'moeite' om me te leren kennen. Alhoewel zij dat misschien helemaal niet zo ervaren; mogelijk zit het gewoon in hun karakter om nieuwsgieriger te zijn naar iemands drijfveren, hebben ze gewoon geen last van mijn felheid, of hebben ze minder moeite om mij te confronteren met iets wat ze onaangenaam vinden. Alleen voor mij voelt het wel alsof die mensen wat meer tijd nemen om mij te leren kennen in plaats van meteen afhaken zodra ze iets zien wat ze niet makkelijk vinden. Alles is beleving uiteindelijk.
Tsja, ieder heeft z'n eigen pad en ik denk dat best hard veroordeeld als je stelt dat als iemand het niet meteen doet of wil gaan doen er dan onwil is. Ik denk dat je dan voorbij gaat aan het soms ook klaar moeten zijn voor een bepaalde stap, om die te kunnen zetten. Niet zo raar als je jaren x doet, tips vraagt etc. je er dan even over na moet denken hoe iets vorm te geven enzo.quote:[..]
Ik snap de relatie die je daar legt niet. Wat ik bedoel is dat als je zegt iets te willen en het niet doet, er blijkbaar niet voldoende motivatie is om het echt te doen, dat er blijkbaar toch iets is wat iemand tegenhoudt. Dat geldt voor alle verandering.
Een fysieke verslaving lijkt me niet een geheel goede vergelijking. Daarnaast kan het uitzoeken van het waarom ook best even duren, laat staan het vorm geven van je plan van aanpak en dat zet je in mijn ogen nu wel weg als onwil hierboven..quote:Je kan ook hard roepen dat je wil stoppen met roken, maar zolang je nog een sigaret opsteekt is het willen roken blijkbaar toch belangrijker voor je dan het willen stoppen. De enige oplossing is m.i. uitzoeken waarom dat zo is en daaraan werken.
Je zegt het al, een proces. Onderdeel van een ontwikkeling..quote:Ik had het bijvoorbeeld met afvallen. Ik wilde heel graag, dacht ik. Pas achteraf begrijp ik de mechanismen die mij tegenhielden. Bottom line: ik wilde niet écht, want ik was bang het te proberen omdat ik bang was te falen, en ik was bang dat ik dan weer te maken zou krijgen met de seksuele agressie waar ik in mijn 'slanke' fase veel last van had. Pas toen ik die dingen onder ogen had gezien, kon ik er echt voor gaan. (En eerlijk is eerlijk, daar is een jarenlang proces aan voorafgegaan waarin ik voortdurend zei dat ik wel wilde en dat iedereen die zei van niet natuurlijk ongelijk had.)
Die laatste formulering klinkt mij beter in de oren ja..quote:Vergelijkbare dingen zie ik ook bij Sturmic terugkomen. Hij wil bijvoorbeeld wel vrienden, maar hij wil geen ruimte innemen in het leven van andere mensen. Maar zo werkt dat nu eenmaal wel met vriendschap; je kan niet vrienden hebben zonder van ze te verwachten dat ze er af en toe zijn of dat ze de deur voor je open doen en je binnen laten. Dan zit er dus toch iets waardoor hij nog niet écht wil (of er nog niet echt klaar voor is, misschien klinkt het wat minder als een verwijt als ik het zo formuleer, want het is geen verwijt).
Je weegt niet alles af wat de schrijver ermee zou kunnen zeggen, want je koppelt het liefste het terug aan jezelf. Jij post hier ook niet dagelijks en ik zat krap en onregelmatig in de kersttijd, dus koos ik ervoor om alvast op tijd te zijn met de wensen. Denk dat het een mooie oefening is om wat meer in een wij-modus te komen als je naast een motivatie richting jezelf, ook telkens minimaal twee of drie factoren kan bedenken waar je niks mee te maken hebt. Gewoon, ter verruiming..quote:
Ik vatte je nieuwjaarswens niet 100% op als een "afkappoging" maar ging er wel aan twijfelen. Zo van: "okay, voor dit jaar ben ik er klaar mee, en hoor misschien wel hoe het verder afloopt". Ben een redelijk taalsensitieve lezer en weeg elk woord/constructie af op wat de schrijver er mee kan zeggen. Stukje beroepsdeformatie ook wel hoor. Drie redenen waarom jij die wens deed op het moment dat je hem deed?
1. Zoals gezegd: Subtiele "ben er wel klaar mee";
2. Geen tijd/prioriteit meer om te posten;
3. ....?
Da's al iets ruimer ja. Volgende vraagstuk is dan hoe je erachter zou kunnen komen..quote:[..]
Okay, je boodschap doorheen je posts is helder: niet invullen voor een ander (NIVEA)
Laat ik het dan formuleren: voor mijn gevoel gedraag ik mij niet als een hork, maar ik weet niet of anderen dat ook zo ervaren.
Kun je luisteren naar een ander en horen wat ze zeggen als je jouw perceptie zo met je mee draagt? Het komt nu over alsof jij het eerst zinnig moet vinden voor je daar iets mee wil doen, dan is het niet onvoorstelbaar dat de ander kan ervaren dat je niet voldoende geïnteresseerd bent in hun mening. Omdat je niet luistert naar hen, maar de situatie zelf beoordeelt ofzo..quote:[..]
Laat ik ook daar duidelijk over zijn: ik luister naar anderen, en als ze wat zinnigs op te merken hebben ben ik volwassen genoeg om dat te accepteren en daar naar te handelen. Eigenwijs ben ik zeker, maar niet tot op het doofstomme af. Ik vraag immers ook niet voor niets om hulp in een topic als dit. Dat wederpartijen daar ook bevrediging uit kunnen halen (jij zit hier immers ook nog
Zoals je zelf ook al hebt geconcludeerd, vragen mensen niet altijd echt om hulp in topics. Ik ga er vanuit dat we geen naamvoorbeelden hoeven te noemen:P
Maar wie ziet je aan het einde van de dag? Ziet men overdag iemand die zijn emoties onder controle heeft of iets anders? Laten mensen wel hun emoties aan jou zien, naast advies vragen?quote:[..]
Heb ze redelijk onder controle, wat onverlet laat dat ik wel degelijke emoties heb. Ben aan het einde van de dag immers ook een mens, met alle menselijke gebreken en onhebbelijkheden die daar bij horen. Ik vind het alleen niet gepast ze (te vaak) te laten zien, behoudens omstandigheden waarin dat in redelijkheid te rechtvaardigen is. Denk bijv. overlijden/begrafenissen, geboorte van kinderen van directe naasten, ernstige levensgebeurtenissen, grove schending van omgangsnormen etc. Emoties van anderen doen mij wel wat; ben immers geen sociopaat. Maar probeer er niet in mee te gaan.
Kun je wel onderscheid maken tussen hoe jij het opvat en of iemand misschien altijd wel zo kinderlijk benadert?quote:[..]
Serieus genomen worden... tja... ik word niet graag aangesproken alsof ik een debiel ben, een tiener (of kind) of dit ik zo onwetend ben dat ik aan het handje moet worden genomen bij elke stap. Fuk dat. Dat is bijkans het enige waar ik echt kwaad om kan worden. Door de bank genomen vind ik het echt niet erg als mensen mij niet moeten, maar ze hebben mij wel te respecteren. Heb bijv. één zo'n collega van in de 60; ben de jongste projectleider in het bedrijf maar hij praat tegen mij alsof ik 12 ben. Direct in de allergiezone, en spaar geen moment om hem onderuit te schoppen (en dat lukt inmiddels aardig
Zou je misschien eens kunnen doen voor de gein, gewoon om te kijken hoe zij het gewend zijn geraakt..quote:Met heel veel van mij andere collega's heb ik best redelijke contacten. Als er dan soms een nieuwe medewerker is die ze nog niet zo goed kunnen peilen zegt er dus wel eens "ach ja, Sturmic, aan jou moest ik ook even wennen, maar dat is ook goed gekomen". Daar vis ik dus niet achteraan ofzo.
Ja, ook dat is een stukje interesse en zelfs respect, dat je openstaat voor een ander zijn of haar mening. Hoe debiel of kut ook, het is uitnodigender als men zich gehoord voelt doorgaans..quote:[..]
Dit zou goed kunnen... misschien stel ik mij soms inderdaad te onwrikbaar op...ook weer meer echte ruimte bieden voor de mening/opvatting van de ander dus?
Je geeft aan dat je best ok contact hebt met sommige collega's en je vertelt ook over een gesprek met iemand over partners enzo. Het mag dan (nog) niet zijn wat je wil, maar 0 lijkt me ook weer te rigoreus. Zeker gezien je leeftijd, want hoe lang werk je echt naar rendement toe? Daarnaast zou je ook kunnen stellen dat je rendement niet alleen voortkomt uit jezelf, maar ook wat het voor anderen inhoudt. Dat jij in je rol als fixer misschien wat eenzijdig belicht bent en niet krijgt wat je er van hoopt, betekent niet dat het voor een ander wel als waardevol gezien kan worden. Daar een opvolging van kunnen maken wordt key denk ik en daar ligt ook een verschuiving, waarbij je je rol iets breder moet gaan leren trekken. Zodat andere mensen ook weten dat je meer dan alleen die fixer kan en wil zijn..quote:[..]
Nee Scary_Mary, écht niet! Die externe factoren zijn er zeker. Het bestaan daarvan betwist ik ook zeker niet. Dat ik niet de mening van anderen kan en/of moet willen bepalen ben ik ook met je eens. Eveneens betwist ik niet dat externe factoren ook van (negatieve) invloed kunnen zijn op mijn interacties met mensen. Maar in bijna 30 jaar 0% rendement? Nee!
Mensen en gevoelens zijn geen statistiekjes en jij en je omgeving is meer dan de gemene deler. Natuurlijk heb je daar zelf invloed op, maar vergeet ook niet de gewoonte waar je in gerold bent en die zowel voor jezelf als anderen weinig ruimte kan bieden.quote:Ik ben de gemene deler in al die interacties; statistisch gezien is het bijkans onmogelijk dat mijn lege sociale leven is ontstaan door 100% van de tijd pech te hebben met die externe factoren. Niet mogelijk. Ik moet veranderen, niet de buitenwereld (externe factoren).
Als mensen voor advies/goed gesprek komen, dan klinkt dat niet als 0% rendement. Wat voor onderwerpen gaat het dan om? Doe je ook aan follow up als mensen je iets hebben laten weten? Laat je mensen merken dat je het vertrouwen fijn vindt?quote:[..]
Grapjes maken, vragen hoe het gaat in mensen hun leven, waar ze mee bezig zijn... gewone normale smalltalk. Doe ik met collega's/verenigingsgenoten ook wel hoor. Denk dat ik binnen bepaalde echelons wel gezien wordt als de (sarcastische) grappenmaker bij wie je ook wel terecht kunt voor een advies of goed gesprek.
Behandelen we je als een stille, contactgestoorde autist? Zegt dat iets over jou of over de algemene toon op Fok!quote:Misschien dat anders in dit topic (alleen schriftelijk je karakter overbrengen is moeilijk) te veel het beeld ontstaat dat ik een stille, contactgestoorde autist ben die volledig idiot savant in zijn eigen wereldje zit. En dat is (nog) niet zo gelukkig.
Dat probeer ik al jaren, en met enig succes, maar ik geloof niet dat ik daar ooit helemaal vanaf kom. Zeker in een situatie waarin ik niet op mijn gemak ben (dus met nieuwe mensen) is het lastig niet terug te vallen op oude gewoontes. Ik vergeet soms ook dat mensen gevoelens hebben. Daar gaat het nog weleens mis. Zeker als ik het dan niet met ze eens ben, dan ga ik er heel hard in. Maar ik blijf het oefenen.quote:
[..]
En omgekeerd? Want dit beredeneer je nu vanuit jezelf. Misschien kun je door jouw felheid wat in te dammen ook de tegenpartij wat meer het gevoel geven dat zij jou niet hoeven te confronteren om een beetje rekening te houden met hun kant van het verhaal. Kan voor hen ook wat meer het gevoel geven dat je moeite voor hen doet enzo..
“I planned my death carefully, unlike my life, which meandered along from one thing to another, despite my feeble attempts to control it.”
― Margaret Atwood, Lady Oracle
― Margaret Atwood, Lady Oracle
Dit hebben meer mensen, goede common ground.quote:
Dit is jouw gezelligheid?quote:Nou, bij familie ben ik de ideale zoon die weinig verkeerd zegt, geen gedoe maakt en zich té wereldwijs toont.
Gezellig is meer vrijuit praten, maar waarover?quote:Bij collega's praat ik over het algemeen meer vrijuit dan bij familie. Over het algemeen hoog-opgeleide mensen met wat minder veroordeling in zich van "wat men niet kent, dat eet men niet". Mijn familie heeft een vrij beperkt wereldbeeld en probeer mij daar wat los van te maken. Het zijn harde werkers met een gezonde set normen en waarden, maar geen avonturiers of mensen die ook maar enigszins iets willen doen wat "Truus & Bennie" van twee huizen verderop ook niet zouden doen.
Wat maakt bij die mensen dat je wat meer durft te laten zien? Komen zij misschien ook niet sneller bij jou, nu jij iets meer van jezelf hebt laten zien als zij jou ook wat meer in vertrouwen nemen?quote:Bij mijn vereniging ben ik bijv. (toegegeven: na een paar biertjes) wat vrijgeviger met informatie over mijzelf en wat mij drijft, en héél af en toe waar ik mee zit. Bij de club heb ik 2 à 3 mensen zitten waarbij ik iets van mijzelf durf te laten zien. Maar nog komen zij véél sneller en vaker bij mij met hun persoonlijke issues dan ik bij hen. Verhouding is denk ik zo'n 90%-10%. Zal er ook nooit zelf over beginnen.
Wat zou er kunnen gebeuren als jij uit jezelf erover zou beginnen?
Grapjasquote:[..]
Ik heb geen idee (mocht niet meer invullen wat een ander mogelijk bedoelt heeft, toch?). Ik zeg alleen dat ik geen ervaring heb (met het zoeken van) een "wij-modus".
Lijkt me dan juist een goede tip om in plaats van wat Sturmic denkt dat de ander denkt het wat meer open proberen te laten. Of door meerdere opties waar je volkomen buiten staat te bedenken of misschien zelfs een stapje verder en gewoon eens open te vragen.
En wat maakte dat jullie beide daar zo over praatten? Hoe zou zo een situatie nog eens voor kunnen komen?quote:[..]
Het enige wat daar vorig jaar dicht bij is gekomen is een vrij diep gesprek dat ik met een "vriend" heb gehad over wat je als persoon een potentiële partner te bieden zou hebben (zowel hij als ik). Was op zich wel prettig om een keer met iemand daarover te kunnen praten (nog nooit eerder gedaan).
Hoe is het contact daarna verlopen?
Het klinkt me anders best veroordelend in de oren, alsof ik als een soort kwade genius handenwrijvend mijn effect op de mensheid Fok! geniet haha.quote:[..]
Mweh, dat tikkeltje arrogantie zit erin dat je er genoegen in schept mij anders over mijzelf na te laten denken en dat je er genoegen in schept dat te kunnen bewerkstelligen (als ware je een volleerd "master of puppets"). Veroordeel je er niet om, we hebben allemaal zo onze guilty pleasures.
En hoe is dat relevant? Als jij zo overtuigt bent van jouw gelijk, wat maakt mijn eventuele validatie dan voor een verschil?quote:Ik voel mij geroepen om die vraag te stellen om weer een level playing field te krijgen: jij vraagt van mij om te onderzoeken of het mogelijk is dat ik het allemaal verkeerd zie, dan vraag ik aan jou of het ook mogelijk is dat jij er naast zou kúnnen zitten.
Maar goed, waar het eigenlijk om gaat is dat jij je eigen playing field bent..
Zou ook een goed onderwerp bij de psych kunnen zijn, al hoop ik dat je beter voor jezelf zorgt zodat je minder triggers hebt op het gebied van drukte enzo. Meer balans..quote:[..]
Nee, dit jaar voor het eerst. Eerste kwamen tijdens een paar vrije dagen in maart dit jaar. Ben wel extreem druk geweest met werk, geestelijke rust is/was er nauwelijks. Nu ik weet dát ik ze heb kan ik ze ook beter handelen, waardoor ze minder erg lijken te worden. Eerst wist ik niet wat het was, en dan lig je bijkans te janken van ellende op een vreemd hotelkamertje in een vreemd land.
Er zijn echt ladingen backpackers die alleen reizen, maar snap dat het wel een heftig startpunt is.quote:[..]
Ehm... ik ga het gewoon doen. Stap in het vliegtuig, zie wel waar ik terecht kom. Het reizen op zich vind ik niet erg... maar statisch op één plek zijn waar ik het idee heb het als "vreemd"(alleen reizende jongeman zonder vrienden/partner)/niet welkom beschouwd te worden... Nee, dat vind ik nog geen fijn vooruitzicht.
Die persoonlijkheid onder je schil(d), laat je die dan wel zien?quote:Maar doe het gewoon want kom daar nooit meer terug (geen afhankelijkheid voor de lange termijn, geen kans dat de ongemakkelijkheid zich rondpraat). Heb er véél meer last van als ik het idee heb onder het (maatschappelijk) vergrootglas te liggen. Als ik in beweging ben (fysiek onderweg) kunnen mensen nooit in zo'n korte tijd een beeld vormen van je persoonlijkheid.
Lijkt me juist goed om te onderzoeken naar het hoe en wat en hoe het beter zou kunnen, dat is niet bepaald hypochondrisch toch..quote:En voor mij minder tijd om het te verprutsen. Ben mij ook wat meer aan het inlezen op het gebied van "social anxiety". Zonder nu heel erg de Baron von Münchhausen uit te hangen, houd ik er wel rekening mee dat er ook daar bruikbare tips te vinden zijn.
Als katten meetellen was ik niet alleen ja. En hoe voel je je nu daarbij?quote:[..]
Okay, ik geef toe dat het mogelijk is dat jij, om eender welke reden, ook alleen zou zijn geweest. En dat ik dus iets heb aangenomen wat niet de waarheid hoeft te zijn.
Echter: ik heb een, in redelijkheid, beredeneerde gok genomen dat jij niet alleen bent op Oudejaarsavond. En zeg eens eerlijk, heb ik gelijk?
Het ging om de kans om door te vragen/gesprek te openen en dan bedoel ik niet naar jouw gelijk..quote:En nou niet counteren met: "ja, maar dat is het punt niet, want dat wist je niet met zekerheid!". En reageren met "hey, nou doe je weer een aanname over hoe ik ga reageren!" voorzie ik ook wel...aannames ad infinitum!
Of ik heb gewoon heul veul Oprah en Dr Phil gekekenquote:[..]
Omdat ik, wederom een beredeneerde gok, uit je posts (in dit en andere topics) kan opmaken dat je ervaring hebt met romantische en platonische relaties. Laat onverlet dat ik het niet uitsluit dat je ooit eenzaam zou kunnen zijn geweest, of dat je je in een huidige relatie (wederom: romantisch of platonisch) best eenzaam zou kunnen voelen. Of dat je niet gelukkig bent i.v.m. kinderen/sociale leven. Kán best wel, en sluit het nergens 100% uit. Acht het niet waarschijnlijk, dat is waar. We discussiëren hier over iets dat w.m.b. geen discussiepunt is. Wat je hiermee (aanname!!!) wil zeggen: niet invullen voor een ander, is inmiddels wel duidelijk.
Niet invullen en open vragen (niet naar je gelijk) ja..
Omdat het overkomt als afstand creëren in plaats van te kijken naar eventuele common ground. Als je vraagt naar een schets geef je de ander veel meer ruimte, dan wanneer jij schetst en de ander om een bevestigende y/n wordt gevraagd.quote:Waarom ik dat zou willen uitsluiten? Als je nu wilt sturen op een antwoord dat in de richting gaat van "Sturmic, het interesseert je oprecht niks'... tja... veel verder kun je er niet naast zitten en daar wil ik mij expliciet van distantiëren
Is het alleen smalltalk of zijn er mensen met wie je vaker aankaart omdat je benieuwd bent naar hun mening?quote:[..]
Ja hoor, gewone smalltalk is geen probleem.
Touché en ik had er ook niet naar gevraagd, als je het niet eerder aangegeven had eventueel per pm te willen sturen als ik me niet vergis..quote:[..]
Ik ben in het algemeen sowieso niet zo van de priveshit openbaren.
Is er een situatie waarin je wel een positief einde zou kunnen bedenken? Of moet je eerst een dusdanige gelijke tegen komen dat je het oordeel aan haar over zou kunnen laten?quote:[..]
Ik stel mij tijdens dates wat positiever en extraverter op dan ik in werkelijkheid ben. Ook om haar (of een andere vrouw) wat mee te nemen in die vibe waardoor ze sneller over zichzelf gaat vertellen. En in dit geval heb ik inderdaad (voor haar) besloten dat het beter was mij niet verder te leren kennen omdat ik daar in 100 van de 100 gevallen geen positief einde voor kon verzinnen.
Klinkt wederom niet als 0% rendement, al komt bovenstaande wel enigszins scheef over. Hoe zou iemand jouw vertrouwen kunnen wekken?quote:[..]
We hebben een goede 3 uur zitten praten over wie zij is, wat ze zoekt en wat voor leuke dingen in onze levens waren. Wat we belangrijk vinden en welke ambities we over en weer delen en wat vooral niet. Zeker niet alleen koetjes-en-kalfjes dus. Als een meid in kwestie een klein beetje haar best doet, weet ik de conversatie echt wel op niveau en op gang te houden. Lukt mij altijd wel om wat dingetjes los te krijgen die ze liever nog niet weggaf (kreeg dat nog twee keer per appje als "terugkoppeling" mee). Vertrouwen wekken lukt mij wel aardig (al zeg ik het zelf). Dit jaar ook één keer meegemaakt dat het gewoon niet liep... nou ja, prima, next!
Ik zou het eerder misplaatst vinden als je gewoon had aangegeven dat je het niet zag zitten en het daarom afgekapt had in plaats van dat je denkt voor haar te moeten beslissen. Dan had ik het ook niet gepost, maar zie het als een speldenprikje hoe een ander zoiets op zou kunnen vatten terwijl het voor jou puur zuiver is.quote:[..]
M.i. nergens voor nodig, dat misplaatste sarcasme (aanname).
Dat is ook heel spannend en ongetwijfeld een heel proces wat je ook niet zo maar even doet. Maar dat maakt het juist ook zo waardevol denk ik in plaats van vluchtigere contacten op afstand, meer vervulling ofzo..quote:[..]
Dit vind ik een mooie recapitulatie van je kernboodschap: open staan voor de mening van een ander en die ander eerst over je laten oordelen voordat je dat zelf doet. Dat is iets wat ik niet gewend ben, en in alle eerlijkheid, weet ik ook nog niet of ik dat al durf.
Ik ontken dan ook niet dat ze iets wilde beogen met die uitspraak, ik zie er alleen een ander intentie/motief met bijbehorende waarde in.quote:[..]
Nee, want die is er niet:
A. Ze geeft het echt op, want interesse verloren: dan had ze niets meer hoeven zeggen, zelfs geen "doei, ik geef het op". Mensen die apathisch zijn jegens iets of iemand, steken daar geen energie meer in.
B. Ze geeft het niet op, maar wil even in één snedige opmerking laten weten dat ik als persoon en/of mijn reacties haar zo ergeren dat ze daar in negatieve zin klaar mee is. Als je uiting geeft aan dergelijke emoties ben je per definitie geïnvesteerd in een persoon/gebeurtenis. (vandaar ook dat er ik zo'n hekel heb om genegeerd te worden --> je bestaan wordt niet erkend)
En zie daar, optie B:
[..]
Ze gebruikt haar "opgeven" dus instrumenteel en komt daar later weer van terug. Daar zit een discrepantie in zeggen en doen (met alle goede bedoelingen die daaraan ten grondslag liggen). Geeft niks, maar je kunt moeilijk ontkennen dat ze wel degelijk iets beoogde met haar uitspraak.
Nee, je kan altijd aan jezelf werken in welke situatie dan ook. In jouw geval wil je meer contact met je omgeving, dus dan heb je wel iets van een soort relatie nodig. Zeker aangezien jij iemand wel serieus moet kunnen nemen om enige feedback te kunnen ontvangen en aan te nemen als ik het goed begrijp. Maar, hoe kan iemand jou beter leren kennen als jij niet zo goed weet wie jij bent (zonder je schil(d))? Hoe kun jij de ander en jezelf erop vertrouwen dat het goed is zoals je bent? Dat hangt weer samen met hoe je doet en daar zit bij jou denk ik een discrepantie..quote:[..]
Ja zeker! Punt is dat ik niet weet hoe ik die basis op orde kan krijgen. Veel mensen leren hun ware zelf pas kennen na zware beproevingen, uit relaties of uit andere ervaringen... en daar kan ik dus pas mee beginnen nadat ik mijn basis op orde heb? Waarvoor ik juist die dingen dan weer nodig heb... Catch-22 die je hier voorstelt.
Dat vindt jij deerniswekkend, maar daarmee doe je het contact wat je wel hebt misschien ook wat te kort mee.quote:Kijk, in Deezer/Syndroom-topics is het riedeltje elke keer: ga uit huis, maak je opleiding af, word zelfstandig, ga sporten, ga bij een club, vind een fatsoenlijke baan, verwacht geen supermodellen als vriendin etcetera. Helemaal mee eens hoor, alleen check ik een groot aantal van die zaken al af, precies zoals LadyOracle (fijn dat je er weer bent!
[..]
Dat is het dus. Aan de buitenkant is alles in orde, maar aan de binnenkant is het deerniswekkend.
Hoe zou je de binnenkant op kunnen fleuren?
Jij vindt het niet relevant en vergroot dat uit, dat kan niet zo dankbaar en/of uitnodigend over komen..quote:[..]
Haha, nee, dit ging niet om de inhoud van de post, maar de extreem gedetailleerde en triviale constatering (totaal niet relevant voor het punt dat hij wil maken!) dat een badkamer minder is in een hostel dan in een hotel. Het gaat daarbij niet om het prozaïscher/levendiger maken van een stukje droge tekst (ik gebruik bijv. bewust de Seychellen als een tot de verbeelding sprekende locatie) maar om een serieuze overweging/kanttekening die hij nog even mee wil geven. Komt enorm uit de lucht vallen, en als ik bij wijze van de spreken "met de markeerstift" de topics van bijv. Charleville door akker... die doet dat ook. Gewoon een patroon dat mij ineens opviel. Dat doet geen afbreuk aan mijn dankbaarheid voor de rest van zijn (inhoudelijk relevante) bijdrage. Maar zijn nickname is dan ook een soort minicomputertje.
Zie je dat die laatste zin volkomen ad random is?
[/quote]
Volgende keer als je een kwalitatief beter gesprek had, spreek je waardering uit en gooi enige vrijblijvende availability erbij. Dat het gezellig was en je wel vaker zoiets zou willen ofzo. Geen harde uitnodiging is geen harde afwijzing, maar ook geen harde uitnodiging. Je kan er dan geen rechten aan ontlenen, maar je kan wel meer een imago kweken dat je wel openstaat voor meer. Gein desnoods volgende week weer ofzo.quote:
[..]
Ben op zoek naar naar relatief kleine, behapbare stappen. Jij hebt het concreet gehad over het uitnodigen van mensen voor je verjaardag. Scary_Mary heeft de FOK!-hardloopgroep en 25+mensen-meetings benoemd. Staan beide genoteerd, evenals de intake bij een psych en proberen niet te oordelen over de interactie/mening met/van een ander, voordat de wederpartij dat heeft gedaan.
Goh Lady O, ik heb er zelf wat moeite mee om het anders te zien, maar wat fijn dat je zoveel positiefs in me zietquote:[..]
Hoe weet je dat nou in hemelsnaam?! Het lijkt mij lastig een positief beeld van mij te vormen op basis van dit topic, en IRL ken je mij -hopelijk- niet.
Om even een verschil in insteek aan te geven, in plaats van andermans mening te decimeren wat meer valideren..:P
Alledrie ja, waarmee ik niet wil beweren dat je een domme lafbek bent ofzo. De durf om verder te kijken dan je kennis en je mening lang is, om meer kunde in intermenselijke dynamiek te creëren ofzo..quote:[..]
Er schort kennelijk iets aan mijn inzet? Kennis? Kunde? Durf?
Ik bedoel dat ik de manier van jou een schop onder je hol willen geven niet zo sjiek vindt.quote:[..]
Is niet voor mij bedoelt, snap ik... maar wat bedoel je hier Scary_Mary?
De eenzaamheid die jullie niet laten zien wordt wellicht soort van verborgen onder iets anders, dus ik vraag wat ze dan wel laat zien in plaats van de eenzaamheid die er echt speelde. Want kennelijk is er een mening dat eenzaamheid verborgen dient te worden, want niet uitnodigend. Wat wel getoond wordt zou dan wel uitnodigend moeten zijn, maar bij jullie beide had dat in eerste instantie niet het gewilde effect.quote:[..]
Ik snap precies wat ze daar omschrijft, of beter gezegd, die voel ik gewoon in. Maar jouw analyse/vervolgvragen zijn mij niet duidelijk. (weet ik, niet voor mij... maar er wordt naar analogie over mij/mijn situatie gepraat en dan is het wel fijn om te kunnen volgen).
In haar geval heb ik iets meer gezien qua manier van reageren en ik kan me voorstellen dat waar zij in haar felheid een dialoog aan wil gaan, een ander het meer aanvoelt als een monoloog..
Dit is al een uitnodigendere reactiequote:[..]
Als jij sowieso wel meer in het algemeen van de priveshit openbaren bent, be my guest! Leren doe je immers van een ander.
Ook al vraag je het letterlijk om er voor jezelf meer van te leren (wat in jouw topic je goed recht is natuurlijk)..
Omdat je het waard bent, zou je kunnen verwachten dat mensen zelf wel beslissen of ze je willen binnen laten of niet.quote:[..]
Ja, dat dus. Ik verwacht van niemand dat hij/zij "mij binnen laat". Maar dat is kennelijk dan een gebrek aan wilskracht? Que? Of moet ik het zo lezen als "nog niet voldoende willen dat je van iemand mag verwachten dat hij/zij de deur open zet". Elaboreer please.
Zien mensen dat nooit of laat jij het nooit zien?quote:
Alleen immaterieel, op het gebied van relaties en sociale contacten heb ik een zeer armoedig bestaan. Alleen zien mensen dat nooit.
Hoe weet je dat? Nog even afgezien van dat eckte junks voornamelijk relaties met drugs en dealers onderhouden, kun je vraagtekens zetten bij de invulling van vriendschap en zulks. Tel daarbij op dat er mensen zijn die zich beter voelen als ze mensen helpen, zeker mensen die hen nodig hebben, ook niet echt vriendschappelijk bezig zijn. Zo een relatie wil jij denk ik ook niet, toch?quote:Een zichzelf verslonzende junk zonder opleiding zie je natuurlijk wél als mislukt. En vaak zijn die mensen écht niet eenzaam. Vraag 2 is of je je in dergelijke kringen moet wíllen begeven. Misschien heeft het wel iets te maken met het feit dat extreme risiconemers sociaal gewoon meer gewaardeerd worden.
Wat je wel zou kunnen overwegen is iets minder de perfecte dude en fixer uit willen hangen. Misschien vinden mensen het wel keifijn om (eens) iets terug te kunnen doen voor jou. Iets meer balans tussen jullie en jij iets meer gewoon mens dan mr perfect die eigenlijk niemand nodig heeft, tenzij hij iets kan fixen (even kort door de bocht hè) ofzo..
Het gaat niet alleen om de ervaring zelf, maar ook wat je ermee doet. En daarmee raak je nooit uitgeleerd, mits je ervoor openstaat/blijft staan..quote:[..]
Ook waar hoor. Na 29 jaar zou je alleen denken dat je het wel een keer weet. Ik nog niet. Misschien omdat ik het nooit echt onderzocht hebt, misschien omdat ik alle ervaringen mis die je normaal opdoet tijdens tienertijd en jongvolwassenheid. Don't know.
Hoe kan je baan in gevaar komen als jij gewoon je werk goed doet en blijft doen? Misschien dwing je zelfs meer respect af, omdat je goed werk blijft leveren. Niet vanwege medelijden, maar omdat je niet zo een-dimensionaal plaatje blijft ofzo..quote:
[..]
Omdat je je daarmee kwetsbaar maakt. Je geeft een stukje strategische informatie over jezelf weg ("ik ben niet lekker bezig"/"zit niet lekker in mijn vel") wat een kwaadwillende persoon kan rondbazuinen/tegen je kan gebruiken. Daarmee kan je positie/aanzien/respect ook bij anderen verdampen, de machtsbalans verschuift, en daarmee breng ik bijvoorbeeld mijn baan in gevaar, of mijn plekje binnen de club. Vertrouwen is hier een kernwoord, en heb eigenlijk niemand in mijn omgeving die ik hiervoor voldoende vertrouw en/of mee wil lastigvallen.
Vertel, hoe merkte je dat?quote:[..]
Mijn ervaringen zijn van dien aard dat ik constateer dat de mensen waarbij ik dat in het verleden toch gedaan heb, daar precies 0,0 behoefte aan hadden.
Lijvig verhaal weer allemaal! Poe, ik ga er vanavond maar even aan beginnen, durf nog niet te zeggen of ik er helemaal doorheen kom vandaag. Ik denk wel dat ik echt op zoek ben naar concrete tips, omdat het allemaal wel erg abstract begint te worden. En in de wereld van alledag heb ik daaraan ietwat weinig houvast.
). En die tweede zin volgt voor mij dan weer niet logisch uit de eerste. Er zit een verborgen zin tussen, waarzonder ik je vraag niet snap.
[ Bericht 0% gewijzigd door Sturmic op 13-01-2016 22:33:18 ]
"Ik koppel het liefste terug aan mijzelf, en daarom weeg ik niet alles af wat de schrijver ermee zou kunnen zeggen"... eeee..... daardoor zou misschien kunnen hoor, maar zoals het er nu staat snap ik het verband tussen het ene en het andere deel van je uitspraak niet. Ik heb twee mogelijkheden bedacht en benoemd waarom jij zei wat je zei. Ik kan rationeel geen andere opties bedenken. Jij ook niet, zo te lezen ("drukke kerstdagen" = geen tijd/prioriteit). Geef nou eens een derde optie waaruit mijn kennelijke subjectiviteit/onvolledigheid blijkt?quote:
Je weegt niet alles af wat de schrijver ermee zou kunnen zeggen, want je koppelt het liefste het terug aan jezelf. Jij post hier ook niet dagelijks en ik zat krap en onregelmatig in de kersttijd, dus koos ik ervoor om alvast op tijd te zijn met de wensen.
Tja, dat is een goede vraag. Doen we dat niet echter allemaal? Of accepteer jij zelfs de grootste onzin ongefilterd als ware het zinnige suggesties?quote:
Kun je luisteren naar een ander en horen wat ze zeggen als je jouw perceptie zo met je mee draagt? Het komt nu over alsof jij het eerst zinnig moet vinden voor je daar iets mee wil doen, dan is het niet onvoorstelbaar dat de ander kan ervaren dat je niet voldoende geïnteresseerd bent in hun mening
Niemand ziet mij aan het einde van de dag, of althans, maar heel zelden. Ik denk dat mensen mij doorgaans zien als een redelijk opgewekte gast met een beetje humor, maar dat is een aanname (vind je het trouwens goed dat bij elk antwoord dat ik geef je er een virtuele "m.i.", "dat denk ik", of een "aanname" aan toe moet voegen? het wordt een beetje vervelend om dat steeds uit te moeten schrijven). Mensen laten wel eens emoties aan mij zien.quote:
Maar wie ziet je aan het einde van de dag? Ziet men overdag iemand die zijn emoties onder controle heeft of iets anders? Laten mensen wel hun emoties aan jou zien, naast advies vragen?
Dat denk ik wel: heb het eigenlijk alleen bij deze specifieke persoon, en minder, of althans, minder structureel, bij andere personen. Of hij het nou bewust doet of niet weet ik niet, en het boeit mij eigenlijk ook niet: op zijn salarisniveau mag ik een professionele houding van hem verwachten.quote:
Kun je wel onderscheid maken tussen hoe jij het opvat en of iemand misschien altijd wel zo kinderlijk benadert?
Hier zit wel iets in ja. Ben daarin nog te ééndimensionaal en daarom zien mensen je ook alleen maar als die gast die hun probleem/vraag kan oplossen. Anderzijds vind ik wel dat ik ook wat terug mag verwachten zonder dat ik daar om zou moeten vragen. En dat gebeurt eigenlijk nooit: mensen weten mij alleen te vinden wanneer zij een probleem hebben. Volgens mij heeft er bijv. letterlijk nog nooit iemand (buiten mijn meest nabije familie) gevraagd hoe het écht met mij gaat. Iets wat ik bijv. zelf altijd bij een ander doe en meestal wel kan zien/prikken hoe het écht met hen gaat. Is echter bijna altijd éénrichtingsverkeer.quote:
Zeker gezien je leeftijd, want hoe lang werk je echt naar rendement toe? Daarnaast zou je ook kunnen stellen dat je rendement niet alleen voortkomt uit jezelf, maar ook wat het voor anderen inhoudt. Dat jij in je rol als fixer misschien wat eenzijdig belicht bent en niet krijgt wat je er van hoopt, betekent niet dat het voor een ander wel als waardevol gezien kan worden. Daar een opvolging van kunnen maken wordt key denk ik en daar ligt ook een verschuiving, waarbij je je rol iets breder moet gaan leren trekken. Zodat andere mensen ook weten dat je meer dan alleen die fixer kan en wil zijn.
Ja, dat zeg ik toch? Ik vorm/voed ook die gewoonte. Kortom, wederom mijn falen/tekortkoming. Ik snap ook wel dat je dit niet in statistiekjes uit kunt drukken, maar netto heb ik gewoon héél weinig succes met mensen. En dat is niet toevallig aan ál die mensen toe te schrijven. Akkoord?quote:
Mensen en gevoelens zijn geen statistiekjes en jij en je omgeving is meer dan de gemene deler. Natuurlijk heb je daar zelf invloed op, maar vergeet ook niet de gewoonte waar je in gerold bent en die zowel voor jezelf als anderen weinig ruimte kan bieden.
Ehm, bijvoorbeeld één gast die nog uit de kast moest komen, een ander een soort denkstructuur/leidraad nodig had voor wat hij met zijn toekomst (carrière/opleiding) aan wilde, een ander die weer iets nodig heeft om zijn zelfbeeld wat bij te stellen in zijn omgang met vrouwen. Varieert nogal, maar wel dieper dan een triviaal "welke-tv-zal-ik-eens-kopen"-advies. Follow-up doe ik aan door dan later eens te vragen hoe het ging (gerelateerd aan het oorspronkelijke probleem). Ik heb geloof ik nooit uitgesproken dat ik dergelijk vertrouwen fijn vind. Misschien ook wel omdat het wederom éénrichtingsverkeer behelst.quote:
Als mensen voor advies/goed gesprek komen, dan klinkt dat niet als 0% rendement. Wat voor onderwerpen gaat het dan om? Doe je ook aan follow up als mensen je iets hebben laten weten? Laat je mensen merken dat je het vertrouwen fijn vindt?
Neen, volgens mij behandelen jullie mij niet zo (hoewel de Deezertopics wel meer traffic genererenquote:
Behandelen we je als een stille, contactgestoorde autist? Zegt dat iets over jou of over de algemene toon op Fok!
). En die tweede zin volgt voor mij dan weer niet logisch uit de eerste. Er zit een verborgen zin tussen, waarzonder ik je vraag niet snap.[ Bericht 0% gewijzigd door Sturmic op 13-01-2016 22:33:18 ]
Gewoon dingen doen.quote:
Ik denk wel dat ik op zoek ben naar concrete tips, omdat het allemaal wel erg abstract begint te worden. En in de wereld van alledag heb ik daaraan weinig houvast.
Ehm, het is inderdaad hoe ik mij opstel bij familie. Die gezelligheid laat zich wat moeilijk vatten in een paar trefwoorden: grapjes maken om de sfeer te bevorderen, een gesprek op gang houden tussen diverse familieleden, vragen hoe hun dag/week was, etc. Mijn familie heeft verder geen diep op elkaar afgestemd gezamenlijk gevoelsleven ofzo.quote:
Nou, bij familie ben ik de ideale zoon die weinig verkeerd zegt, geen gedoe maakt en zich té wereldwijs toont.
Dit is jouw gezelligheid?
Pfff, ja, chit-chat: vakanties, hoe gaat het met kinderen, hebben ze lekker gesport, hoe was het feestje van je vader, hoe staat het met dat-en-dat project, etc. etc.quote:
Gezellig is meer vrijuit praten, maar waarover?
Ik denk ook een stukje belangstelling van hun kant. Eens een keertje niet alleen maar hun eigen verhaal/probleem, maar ook eens de oprechte vraag ri. mij. Dat is héél zeldzaam voor mij, en opdringen doe ik mijzelf niet, dus daarom was dat een bijzonder, te koesteren, moment. Volgens mij is iets van mijzelf laten zien voor de meeste mensen geen criterium om hun probleem met mij te delen. Althans: er zijn mensen die werkelijk niets van mij weten, en waarvan ik bij wijze van spreken dingen weet die hun ouders/partner/kinderen niet van hen weten.quote:
Wat maakt bij die mensen dat je wat meer durft te laten zien? Komen zij misschien ook niet sneller bij jou, nu jij iets meer van jezelf hebt laten zien als zij jou ook wat meer in vertrouwen nemen?
Wat zou er kunnen gebeuren als jij uit jezelf erover zou beginnen?
Geen idee wat er zou gebeuren als ik meer over mijzelf zou vertellen. Voelt mij nu nog te erg aan als opdringen, iets uitstorten over hen waar ze niet op zitten te wachten (anders had men er immers al wel naar gevraagd).
Gewoon een lang gesprek. Het ging hoofdzakelijk over hem, maar hij vroeg op een gegeven moment bijv. wat ik dacht dat ik als persoon een partner te bieden had. Was dus eigenlijk een fluke, een lucky break. Geen idee hoe ik dat opnieuw zou moeten entameren zonder het op te dringen. We hebben nog steeds contact en ik merk dat hij mijn mening/advies op prijs stelt. Is één van de mensen die ik als 50% vriend beschouw.quote:
En wat maakte dat jullie beide daar zo over praatten? Hoe zou zo een situatie nog eens voor kunnen komen?
Hoe is het contact daarna verlopen?
Soit, hoewel "kwade" jouw eigen kwalificatie is.quote:
Het klinkt me anders best veroordelend in de oren, alsof ik als een soort kwade genius handenwrijvend mijn effect op de mensheid Fok! geniet haha.
Dat is relevant omdat jij van mij een open blik vraagt. Dat vraag ik ook van jou. Ik ben niet overtuigd van mijn gelijk, noch van het jouwe. Ik denk dat die twee invalshoeken elkaar ook niet uitsluiten, alleen moeten we een soort gezamenlijke grond zien te vinden. Persoonlijk helpt het als ik weet dat mijn gesprekspartner open staat voor mijn mening. Ik meende dat iemand mij hierboven ook een soortgelijke tip gaf...quote:
En hoe is dat relevant? Als jij zo overtuigt bent van jouw gelijk, wat maakt mijn eventuele validatie dan voor een verschil?
Maar goed, waar het eigenlijk om gaat is dat jij je eigen playing field bent..
Die laatste opmerking snap ik dan weer niet: "ik ben mij eigen playing field"
Wat?
Nee. Te eng, te veel gedoe, te veel kans om met de nek aangekeken te worden. Je bent al een gast in een vreemd land, waar je de taal niet spreekt en de etiquette niet kent... dat is 3x achterstand van iemand die daar woont en al die dingen wel kent/kan.quote:
Die persoonlijkheid onder je schil(d), laat je die dan wel zien?
Laat ik zeggen dat ik denk dat daar dan vast een goede reden voor was. Hetzij een keuze, hetzij een incidentele samenloop van omstandigheden. Daar voel ik niets bij, zij het wat scepsis omdat je niet toe lijkt te willen geven dat het relatief ongebruikelijk is om ongewenst alleen te zijn met dit soort "grote" festiviteiten.quote:
Als katten meetellen was ik niet alleen ja. En hoe voel je je nu daarbij?
Ja jemig, dat snap ik toch ook wel. Daar sorteer ik nota bene op voor in mijn eerste "aanname-antwoord":quote:
Het ging om de kans om door te vragen/gesprek te openen en dan bedoel ik niet naar jouw gelijk
Ik begrijp inmiddels wel dat ik daarmee een mogelijk gesprek verknald heb. Los daarvan staat de vraag of ik die aanname in redelijkheid heb mogen maken. Dat vind ik nog steeds, alleen is in dit specifieke geval die alleszins redelijke aanname niet de waarheid gebleken. Nou ja, you win some, you lose some. Vaak leiden aannames inderdaad tot bevestiging en kun je op basis daarvan weer leuke gesprekken hebben (een soort cold-reading schept immers ook een connectie).quote:
En nou niet counteren met: "ja, maar dat is het punt niet..."
Daar vergis je je inderdaad niet in. Ik heb mij behoorlijk gestoord aan deze post:quote:
Touché en ik had er ook niet naar gevraagd, als je het niet eerder aangegeven had eventueel per pm te willen sturen als ik me niet vergis..
Potverdikkeme zeg. Jij wijst mij er tot aan het einde der tijden op dat ik niet zoveel moet aannemen, maar in een halve zin diskwalificeer je zelf wel even mijn intenties en motieven.quote:
Niet zozeer interesse in mij als mens dus en ik ben in het algemeen sowieso niet zo van de priveshit openbaren
Nota bene gooi ik mijn halve ziel en zaligheid in dit topic (ja, ik realiseer mij heel wel dat ik daar zelf voor kies) waar er ongebreideld op geschoten kan worden, maar wanneer het niet uitkomt zijn de adviezen kennelijk niet universeel geldig. En nee, natuurlijk is het geen verplichting om iets over jezelf te vertellen als je dat liever niet doet, maar niet op grond van dergelijke argumentatie.
Op basis van een dergelijke diskwalificatie van mijn motieven en het signaal dat je daarmee afgeeft, kan ik niet in redelijkheid vertrouwen op het feit dat jij discreet met dat soort persoonlijke informatie om zal gaan. Of dat nou een rationele gevolgtrekking is of niet, maakt mij eigenlijk weinig uit.
Nee, dat schrijf ik dus letterlijk:quote:
Is er een situatie waarin je wel een positief einde zou kunnen bedenken?
quote:
omdat ik daar in 100 van de 100 gevallen geen positief einde voor kon verzinnen.
Ik denk inderdaad dat ik eerst een "gelijke" moet tegenkomen. Even terugkijkend op 2015, als jaar waarin ik voor het eerst gedate heb, ben ik met 5 meiden/vrouwen uit geweest. Daar zaten er drie bij die veel verder waren dan ik, ééntje waarbij we beiden zo iets hadden na de eerste date van "dit wordt 'em op persoonlijk vlak gewoon niet" en één waarbij ik haar wel redelijk zag zitten, maar zij mij niet. Dus ja, ik denk dat ik wel iemand zoek waarbij het verschil in levenservaring niet zo extreem groot is. En neen, ik snap best dat ik niet iemand van 29 eveneens zonder enige relatie-ervaring kan/mag/zou moeten verwachten .quote:
Of moet je eerst een dusdanige gelijke tegen komen dat je het oordeel aan haar over zou kunnen laten?
Aan de andere kant twijfel ik erg of ik wel door moet gaan met daten. Dat gaat mij op zich best goed af en heb er ook plezier in, maar ik weet dat aan de "achterkant", mijn echte "leven" op dit moment zo schraal, zo weinig betekenisvol is, dat ik niet weet of ik een vrouw geïnteresseerd kan maken en houden als ze mij beter zou leren kennen. En zeker wanneer ze mijn echte situatie (geen vrienden/sociaal leven) zou leren kennen. Zelfs als dat voor haar geen bezwaar zou zijn, levert het mogelijk geen bestendige relatie op (zo hoor je vaak - aanname, geen ervaring). Precies dat is ook waarom ik die vorige date niet door heb gezet. Ik realiseerde mij opeens dat het een leuke date was, maar dat ik haar aan de achterkant (mijn "back-office") héél weinig te bieden heb.
Iets delen over zichzelf/hemzelf en ook actief de vraag terug stellen. Geen toneel spelen, geen trucjes en techniekjes toepassen (van die Hbo-sociaal-psychologisch-werkergesprekstechnieken... driewerf zucht.quote:
Klinkt wederom niet als 0% rendement, al komt bovenstaande wel enigszins scheef over. Hoe zou iemand jouw vertrouwen kunnen wekken?
).Goed, morgen weer verder!
[ Bericht 0% gewijzigd door Sturmic op 13-01-2016 22:28:55 ]
Op
Nee, dat heb ik niet gezegd, alleen dat ik nooit gediagnosticeerd ben voor bijv. autisme.quote:
[..]
En ik dacht dat je ergens in het begin zei dat je geen sociale fobie had?
Het plaatje gebruikte ik dan ook eigenlijk illustratief voor een soort gevoel van onbegrip, en had bijvoorbeeld ook deze kunnen zijn:
Wat ik er dus mee wil zeggen: concretiseer s.v.p. en blijf niet hangen in van dat generieke, ultra-brede, omnivalente advies dat niet concreet toepasbaar is voor iemand zonder relevante ervaring. Dat voelt weinig respectvol aan, eerlijk gezegd.
Ik zie trouwens dat er een soort stappenplan-topicreeks is aangemaakt. Daar ga ik eens op bijlezen.
[ Bericht 1% gewijzigd door Sturmic op 14-01-2016 19:51:30 ]
Het ligt vast aan mij, maar ik begrijp niet wat hier staat. Zou je het wellicht nog een keer op een andere manier willen opschrijven? Er is overigens geen sprake geweest van dat ik haar niet zag zitten.quote:
Ik zou het eerder misplaatst vinden als je gewoon had aangegeven dat je het niet zag zitten en het daarom afgekapt had in plaats van dat je denkt voor haar te moeten beslissen. Dan had ik het ook niet gepost, maar zie het als een speldenprikje hoe een ander zoiets op zou kunnen vatten terwijl het voor jou puur zuiver is.
De buitenwereld vindt mij kennelijk niet goed zoals ik ben. En het is mijn taak om daar mee te dealen als ik dat graag anders wil. Maar goed, dan vallen we in herhaling.quote:
Maar, hoe kan iemand jou beter leren kennen als jij niet zo goed weet wie jij bent (zonder je schil(d))? Hoe kun jij de ander en jezelf erop vertrouwen dat het goed is zoals je bent? Dat hangt weer samen met hoe je doet en daar zit bij jou denk ik een discrepantie..
Ik heb werkelijk geen idee. Ik ben jarenlang gevlucht... in eten, in spelletjes, in sport, in hobby's, in boeken, in kennis, in materiële zaken die er niet toe doen. Als ik zou weten wat mijn innerlijke leegte op zou kunnen vullen had ik daar al wel naar gestreefd. Dat betekent overigens niet dat ik nu diep ongelukkig ben: ik bevind mij als blanke, hoogopgeleide man in een eerstewereldland in één van de meest geprivilegieerde posities die je maar kunt bedenken. En nu ik dit schrijf verwacht ik eigenlijk wederom het advies: word eerst maar eens gelukkig met jezelf!. Realiseer je echter wel dat ik niemand anders heb dan mijzelf om gelukkig mee te zijn en/of gelukkiger van te worden en dát is voor veel mensen een situatie die zij helemaal niet zouden kunnen handelen en/of kennen. Klinkt wellicht arrogant, maar soit.quote:
Dat vindt jij deerniswekkend, maar daarmee doe je het contact wat je wel hebt misschien ook wat te kort mee.
Hoe zou je de binnenkant op kunnen fleuren?
Dat vind ik een goede tip. Dank je wel.quote:
Volgende keer als je een kwalitatief beter gesprek had, spreek je waardering uit en gooi enige vrijblijvende availability erbij. Dat het gezellig was en je wel vaker zoiets zou willen ofzo.
"Decimeren"... ook jouw woordkeus drukt nogal een waardeoordeel uit. Maar ik snap je punt.quote:
Goh Lady O, ik heb er zelf wat moeite mee om het anders te zien, maar wat fijn dat je zoveel positiefs in me ziet
Om even een verschil in insteek aan te geven, in plaats van andermans mening te decimeren wat meer valideren..:P
[ Bericht 1% gewijzigd door Sturmic op 14-01-2016 19:47:26 ]
Je hebt er dagenlang overganalyseerd over allerlei zaken en in dit topic zijn er genoeg concrete adviezen, dus ik dacht zo moeilijk kan het toch niet zijn? En als je niet op eigen kracht vooruit kan, dan moet je professioneel hulp inschakelen. Zo simpel is het.quote:
[..]
Nee, dat heb ik niet gezegd, alleen dat ik nooit gediagnosticeerd ben voor bijv. autisme.
Het plaatje gebruikte ik eigenlijk illustratief voor een soort gevoel van onbegrip, had ook deze kunnen zijn:
[ afbeelding ]
Wat ik er dus mee wil zeggen: concretiseer s.v.p. en blijf niet hangen in van dat generieke, ultra-brede, omnivalente advies dat niet concreet toepasbaar is voor iemand zonder relevante ervaring. Dat voelt weinig respectvol aan, eerlijk gezegd.
Ik zie trouwens dat er een soort stappenplan-topicreeks is aangemaakt. Daar ga ik eens op bijlezen.
Wat sinds een aantal jaar veel mensen heeft geholpen is de nofap community waarbij mensen dus stoppen met fappen en het kijken van porno. Hoewel er al gauw een hoop mensen dan placebo beginnen te schreeuwen heeft het wel degelijk invloed op je leven.
|
|
