Een beter mens worden?

Je kan toch gewoon wat proberen met een meisje dat je leuk vind? Ben je nooit echt verliefd geweest? Dat je 29 bent wil niet zeggen dat je meteen op hetzelfde niveau als je leeftijdsgenoten moet zitten met kinderen of zelfs trouwen, neem zolang je wil de tijd, dan merk je vanzelf wel als je daar klaar voor bent.

Verliefd worden gaat vanzelf, geforceerd is het mij nog nooit gelukt iig, hoop leuke meisjes om mee te praten maar als ik echt verliefd op iemand ben voel ik 't aan, van erg verlegen zijn tot altijd bij diegene in de buurt willen zijn en extreem blij worden om de kleinste dingetjes. Heb je dat nog nooit ervaren?

quote:

Op zaterdag 28 november 2015 20:59 schreef Sturmic het volgende:
het nooit. En ik weet niet of dat dat komt doordat ik de juiste daarvoor nog niet tegen gekomen ben, of ik het gewoon niet kan, of dat ik het niet toelaat mij iemand op die manier te beïnvloeden en te sturen. Dat is ook iets wat mij ietwat verontrust. Na 29 jaar dus nog geen idee of ik een capacity to love heb.

Dat van goh leuke meid, goede inhoud, wat betekent dat dan precies voor jou? Leuke meid om wat mee te doen? Leuke meid om mee om te gaan?

Niemand kiest ervoor om verliefd te worden, en bij mij zijn er eigenlijk ook pas 2 meisjes geweest waarop ik echt verliefd was, bij anderen dacht ik ook van ja die heeft wel een leuk koppie, lief meisje maar meer dan dat ook niet. Ik denk niet dat jij jezelf moet verbeteren, want 't probleem is denk ik dat je gevoelens zich niet echt aanwakkeren. Wellicht gewoon als je weer een leuk meisje tegenkomt, een paar keer afspreken en wellicht komt de verliefdheid dan vanzelf?

Was zelf ook niet in 1 klap verliefd, veel praten samen, interesses delen, wat leuks doen samen en meestal komt het dan wel als het de juiste persoon is..

quote:

Op zaterdag 28 november 2015 20:25 schreef Sturmic het volgende:
Dag allen,

Om te beginnen: wat fijn dat dit forum er is en wat fijn dat zo veel mensen altijd de moeite nemen om goede adviezen te geven en een luisterend oor te bieden.

Als dit het beeld van Fok! voor je is dan staan er nog nare verrassingen voor je te wachten.

Het zijn maar woorden, liefde, verliefd. Je kunt het niet meten, dus wat de een verliefd noemt, noemt een ander misschien sympathiek.

Verder: ik denk dat er, globaal gezien, meer mensen gehuwd zijn zonder verleifdheid of liefde (menen) te voelen dan wel. IN veel werelddelen telt geld, afkomst en vaak kiezen de ouders de huwelijkspartner. En dat pakt vaak toch erg goed uit. In Azie hoor je veel, als het een goede partner is, dan groeit de liefde vanzelf. Daar zit beslist iets in.

Ten derde, begrijp ik goed dat je 15 jaar in eenzame opsluiting vast hebt gezeten. Je schrijft namelijkl:
" Lastig daarbij is dat ik van ca. mijn 15e tot nu (15 jaar waarin de gezonde populatie met dit soort dingen experimenteert, ontdekt, leert en groeit) werkelijk niets op intermenselijk vlak heb gedaan of beleefd. Geen lief, geen leed gedeeld, geen echte band met niemand, terwijl je ziet dat alles en iedereen van jouw leeftijd zich settelt, trouwt en/of kinderen krijgt"
Nu, is dat zo, wat je hierboven stelt. En degenen die het niet hebben gedaan dan? Of zijn die allen niet gezond? Vaak is het zo dat je onbewust leert, en pas later ervan bewust wordt dat je (toch?) van alles geleerd blijkt te hebben. Heb je niets op intermenselijk vlak meegemaakt van je 15 de tot nu, 30 jaar?
Geen school gehad, geen baan, geen vrienden, geen familie, geen vriendinnen of tenminste vrouwen in je vrienden, familie, collega enz. kring. Denk dat je veel verder bent als je zelf denkt.

Ik denk bij dit soort topics wel eens, stop ermee er over na te denken, als je dat wilt dan komt, gebeurt het zeeeer vermoedelijk. Nagenoeg alles wat men wil en meent nooit te kunnen bereiken gebeurt uiteindelijk toch. Zul je zien, meemaken. Kameraad van me, over de 30 jaar oud, tamelijk vreemd, nerd, clown idioot, zeker geen boyfriend type, nog nooit sex gehad. Vijf jaar later is ie getrouwd en een kind is op komst. En anderen, die maar met de vingers hoefden te knippen om een leuke meid mee te krijgen (en dat ook deden) zijn oud geworden maar single gebleven, nooit "de ware" gvonden.

Kortom, maak je geen zorgen, gewoon door gaan met ademen, met leven, en niet piekeren en veel nadenken, maar wel ... onder de mensen blijven (gaan).

[ Bericht 0% gewijzigd door LeesFoknl op 28-11-2015 21:50:53 ]

Accepteer jezelf zoals je bent want je bent perfect zoals je bent!

*kuch* *Kuch* *proest*

Dit hele 'probleem' is maar net zo groot als dat je het zelf maakt.

Als je een keer een date hebt en je gaat een beetje ongemakkelijk / onzeker zitten doen omdat je je slecht voelt wegens het feit dat je nooit eerder een relatie hebt gehad, straalt dit ook af op je date en vrouwen houden over het algemeen niet van onzekere / onderdanige jongens.

Als jij echter gewoon uitstraalt dat je tevreden bent met jezelf en dat het je er niet mee zit dat je nog nooit een relatie hebt gehad, kan ik me eigenlijk niet voorstellen dat er een meid is die daar een probleem van gaat maken. En als zo'n meid er wel een probleem van gaat maken, moet je misschien maar blij zijn dat je er niet verder mee hoeft

Heb overigens zelf tussen mijn 17e en 23e 2 relaties gehad, maar heb eigenlijk absoluut niet het idee dat ik nu meer verstand van vrouwen heb dan iemand die nooit een relatie heb gehad... Merk wel dat nu ik single ben al een tijdje ik mensen die een relatie hebben bijna een beetje ga ophemelen, alsof het een hele prestatie is, terwijl toen ik een relatie had ik het niets bijzonders vond en totaal niet het gevoel had dat mensen zonder een relatie 'raar' waren oid.

Ik vind het altijd wel grappig hoe relaties hier op fok worden gezien als, hoe meer hoe beter. En hoe minder ervaring de persoon zelf heeft, hoe meer hij/zij dit als waarheid lijkt te zien. Pas na meerdere relaties zul je blijkbaar goed genoeg zijn. Nu is het natuurlijk hier ook zo dat een relatie aangaan heel licht opgenomen wordt, weinig lange termijndenken, 'we zien wel hoe het loopt, yolo', en een mislukte relatie niet als falen wordt gezien. Maar je kunt het ook anders zien, in veel andere culturen heb je juist gefaald als je een relatie niet kan laten slagen, en daar wordt een relatie meer als iets duurzaams gezien.

Een beetje zoals het in Amerika gaat met ondernemers en faillissementen. Hier wordt een faillissement op je cv gezien als falen, daar als een soort van ervaring die noodzakelijk en gewenst is. Maar goed, in deze maatschappij is het ook niet raar dat je je raar voelt als je nog nooit een relatie hebt gehad, en dat je omgeving dat raar vindt. Maar maakt het jou minder? Wat als jij straks in één keer de ware vindt en de rest blijft maar aanmodderen met scharrels en dates? Tenzij je ook de maatschappelijke druk voelt om 'rond te neuken', want je bent tegenwoordig wel gek als je dat niet gedaan hebt of ambieert. Dat kun je natuurlijk ook gewoon doen, maar denk je dat je daar echt iets van gaat leren op relatiegebied?

Een relatie is wat jij wil dat het is. Net zoals de relaties die je met anderen hebt, alleen dan veel hechter en op jullie voorwaarden. Als je een goede klik met iemand hebt dan zul je daar ook over kunnen praten. Dat is eigenlijk de kern, communiceer met elkaar. Over wat je wilt, wat je verwacht, wat je bereid bent voor een ander over te hebben, etc (Ben je daar überhaupt voor jezelf uit? Niet dat dat per se hoeft, en er zullen dingen zijn waar je nog niet over nagedacht hebt.). En dat zal echt wel min of meer vanzelf gaan. Er zullen dingen gebeuren die je niet fijn vindt en dat zul je moeten aankaarten bij de ander. Andersom zal die ander ook tegen jou zeggen dat er dingen zijn die diegene liever wel of niet heeft. Dat is iets wat je samen vastlegt. Iedere relatie is toch anders dus het is niet zoiets dat anderen het contract van de vorige voor een nieuwe kunnen gebruiken en dat jij blanco moet beginnen.

Je leert van een relatie, ja. Je komt erachter wat je wel en niet wilt, wat je prettig vindt, een ander zal je nieuwe invalshoeken over bepaalde dingen laten zien. Maar dat kun je net zo goed in een eerste serieuze relatie leren. Ik weet zeker dat je daar nu veel meer aan hebt dan in de hypothetische relaties die je had kunnen hebben van je 15e tot je 25e. En het zal geen belemmering zijn om een relatie aan te gaan, behalve in jouw hoofd. Je hebt geen achterstand als je normaal kunt communiceren en bereid bent om naar de ander te luisteren. Als iemand je minderwaardig vindt omdat je geen relatie(s) hebt gehad, dan zul je nooit bij diegene passen, dus dan hoef je daar ook niet om te treuren.

Wat een verhaal, tl;dr, dat was niet de bedoeling

Verder geloof ik dat als er echt een bijzonder iemand op je pad komt, je dat wel doorhebt en ergens wel het gevoel krijgt dat je die stap extra moet zetten om ervoor te gaan. Iets dat je tot nu toe blijkbaar niet hebt gehad?

'T komt vanzelf wel goed, blijf jezelf en dan kom je vanzelf wel een leuke vrouw tegen!

TS niet om je te beledigen ofzo maar heb jij een vorm van autisme? Is een serieuze vraag.

quote:

Op zaterdag 28 november 2015 22:30 schreef Sturmic het volgende:

[..]

Ja, je misplaatste sarcasme is helder. Dat is mijn dilemma... ga ik op deze voet voort van ongewenstheid en onzichtbaarheid, of moet ik iets drastisch doen? Ik weet het oprecht niet.

Ja. Je 'moet' in therapie. Het volgende zou een optie voor jou kunnen zijn, omdat jouw probleem mogelijk wijst op een persoonlijkheidsstoornis:

http://www.deviersprong.n(...)-psychotherapie.html

Zo'n kortdurende klinische psychotherapie is te overzien qua werk enzo. Je bent een poosje uit de running, maar niet een heel jaar of langer.

Het is zoals eerder opgemerkt ook mogelijk dat je een vorm van autisme hebt. Maar voordat je zo'n therapie begint, word je uitgebreid gescreend en komt er vanzelf uit of het autisme betreft of een persoonlijkheidsstoornis.

Je bent zelf de sleutel hierin. Je zult aan jezelf moeten werken. Het is een heerlijk cliché, maar wel waar in mijn ogen:je moet van jezelf houden voordat andere mensen van je kunnen houden. En ja, dit betekent risico's nemen, uit je comfort zone. Niet altijd leuk, maar je zult er achteraf geen spijt van krijgen. Met 29 is er nog geen man over boord.

Wat is beter? Ik leef nu, op dit moment lig ik wat te relaxen op bed. Geen idee of ik daadwerkelijk op mijn beste ben. Over een paar minuten sta ik op heb ik deze post gemaakt en eet ik wat, schrijf ik verhalen op mijn laptop. Schrijven is mijn passie ook al ben ik niet goed erin.

Afijn wat maakt jou een beter mens, vaak denken mensen als ik een vriendin heb, maar een vriendin is een aanvulling geen invulling. We leven in een tijd waarin men verwacht dat de ander de ander opvult. Het gat in ons hart, leven of ziel zeg maar hoe je het wil noemen.

Dan is er het veranderen van karakter tja je kan wel wat veranderen ten goeie, maar dan moet je jezelf afvragen wat jij wil zijn. Niet wie je wil zijn je kan jezelf niet veranderen door een nieuwe blueray in je hoofd te proppen. Waar wil je zijn over twee jaar? Werk daar naar toe zet kleine stappen.

Levens zijn niet te meten, we zijn allen uniek het leven van niemand is hetzelfde, daarom is het lastig te bepalen wie het beste leven heeft. Kijk je gaat naar de middelbare school, zelfde school zelfde leraar zelfde van en niveau, maar iedereen zal het anders ervaren en zien. En tja Alexander de grote kan ik niet overtreffen,maar daar is mijn leven ook niet voor. Proost man drink er nog eentje en laat het vallen wat wij doen stelt geen flikker voor, alleen voor ons persoonlijk en die paar banden die we hebben met andere.

quote:

We leven in een tijd waarin men verwacht dat de ander de ander opvult. Het gat in ons hart, leven of ziel zeg maar hoe je het wil noemen.

Zou dat dan ook betekenen dat dat gat er misschien ook is? De tendens in onze tijd is nu juist dat je jezelf maximaal moet ontplooien.., elke niet gevolgde cursus of carrierekans is een gemiste kans op succesvolle zelfontplooiing en levensgeluk..

Maar is dat ook zo?

quote:

Op zondag 29 november 2015 09:46 schreef I-care het volgende:

[..]

Zou dat dan ook betekenen dat dat gat er misschien ook is? De tendens in onze tijd is nu juist dat je jezelf maximaal moet ontplooien.., elke niet gevolgde cursus of carrierekans is een gemiste kans op succesvolle zelfontplooiing en levensgeluk..

Maar is dat ook zo?

Als je bekent met Freud bent, die hedendaags ontkracht is. Freud ging ervan uit dat seks nogal een sterke invloed had op de psyche of alles daarna terug te leiden was, dat zal niet precies zo zijn maar dat maakt weinig uit. Freud werkt niet meer op ons.

Waar in de Victoriaanse tijd en het eind daarvan waar Freud dus in leefde mensen vooral problemen hadden van seksuele aard taboes etc kerffe toen heel erg. Dus toen had je dat als probleem. Mannen of vrouwen die willen experimenteren of iets wat je niet kan maken want taboe dit dat.

Nu heb je dat de problemen zich verhalen op errectie stoornissen en bijvoorbeeld dat een partner tegenvalt hij vult het gat niet op.

Waar de Victoriaanse man in zichzelf gericht was met een sterk moreel en werk ethiek als een soort gyroscoop naar binnen. Zijn wij de nieuwe mens flinterdun. De basis persoonlijkheid is zwak, een ander hoeft maar iets te zeggen en BAM een gat in het flinterdunne papier dat persoonlijkheid heeft of het individu. We zijn papieren tijgers.

Hier kun je wel aan werken de vraag is hoe.

De kijk op seks nu bv:
Sex, the attitude of having to gratify the other removes all passion it now is a game a use of techniques and gadgets. Surely the experienced gigolo knows the tricks, but passion has been killed. Sex became a performance like a man playing a play, if a man is mainly concerned with pleasing a woman, how can he use his active strength his persona is only worried about satisfying there is no passion or sensuality. No relationship, its just an performance.

quote:

Op zondag 29 november 2015 01:05 schreef Sturmic het volgende:

[..]

Ik ben niet zo onzeker over het feit dát ik nog geen relatie heb gehad... maar wel dat ik geen idee heb of ik er geschikt voor ben, weet hoe ik dat in de steigers moet zetten en welke dingen done of juist not-done zijn. Veel mensen pakken dat soort ervaring in hun eind-tienerjaren/begin-twintigerjaren... dat mis ik dus. Stel nu dat het een keer "raak" is... dan is de kans extreem groot dat ik het verkloot, gewoon omdat ik de valkuilen niet ken uit ervaring. Anderszijds omdat ik geen idee heb wat er te koop is, naar wat voor type mens ik zoek, wie bij mij past en eventueel mij zou kunnen zien zitten... 0 ervaring daarmee, dus geen idee waarvoor ik in de markt ben, en hoe ik zelf in de markt lig (niet al te denderend, na 29 jaar is dat wel met redelijke zekerheid te concluderen )

Wat 'done' en not done is, verschilt per persoon, dus ookal heb je 5 relaties gehad, kun je alsnog voor iemand totaal niet geschikt zijn en andersom kan iemand je ook fantastisch vinden ondanks dat je nog nooit een relatie heb gehad..

Sowieso moet je natuurlijk altijd gewoon jezelf blijven, en niet gaan handelen met het idee 'wat verwacht de ander van mij', want dat wordt een relatie wel een heel geforceerd gebeuren.

In mijn omgeving ken ik trouwens genoeg mensen tussen de 25-30 die eigenlijk nog nooit (op wat kalverliefde op de middelbare school na) een relatie hebben gehad, waarbij ik me echt afvraag: Hoe is dat in hemelsnaam mogelijk? Zelfs onder mijn beste vrienden, de gozer met de beste opleidingen, beste looks en het meest assertieve karakter van allemaal, die op zijn 27e nog nooit een relatie heeft gehad.

Aan de andere kant heb ik ook een halve borderliner in mijn vriendengroep die zichzelf constant in de nesten werkt, van de ene verslaving en niet afgemaakte opleiding in de andere rolt, die al een handvol serieuze relaties achter de rug heeft en nu weer in een relatie zit, waarbij je je echt afvraagt wat die meiden in godsnaam in hem zien. Je maakt mij echt niet wijs dat deze laatstgenoemde gozer beter de 'valkuilen' met betrekking tot relaties kent dan de eerstgenoemde. Ik durf mijn hand ervoor in het vuur te steken dat eerstgenoemde vroeg of laat echt tegen een perfecte meid aanloopt waarmee het meteen super goed gaat, terwijl ik de laatste over 10 jaar nog steeds zie aanmodderen met kinderachtige c.q. oppervlakkige relaties.

Wat betreft dat in de markt liggen is weer een ander verhaal, vind ik vaak ook lastig idd... Kan dan wel gaan zeggen ' niet bang zijn om op je bek te gaan ', maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan

[ Bericht 6% gewijzigd door James_R op 29-11-2015 10:03:54 ]

quote:

Op zondag 29 november 2015 09:52 schreef Sneeuw-Leeuw het volgende:

[..]

Als je bekent met Freud bent, die hedendaags ontkracht is. Freud ging ervan uit dat seks nogal een sterke invloed had op de psyche of alles daarna terug te leiden was, dat zal niet precies zo zijn maar dat maakt weinig uit. Freud werkt niet meer op ons.

Waar in de Victoriaanse tijd en het eind daarvan waar Freud dus in leefde mensen vooral problemen hadden van seksuele aard taboes etc kerffe toen heel erg. Dus toen had je dat als probleem. Mannen of vrouwen die willen experimenteren of iets wat je niet kan maken want taboe dit dat.

Nu heb je dat de problemen zich verhalen op errectie stoornissen en bijvoorbeeld dat een partner tegenvalt hij vult het gat niet op.

Waar de Victoriaanse man in zichzelf gericht was met een sterk moreel en werk ethiek als een soort gyroscoop naar binnen. Zijn wij de nieuwe mens flinterdun. De basis persoonlijkheid is zwak, een ander hoeft maar iets te zeggen en BAM een gat in het flinterdunne papier dat persoonlijkheid heeft of het individu. We zijn papieren tijgers.

Hier kun je wel aan werken de vraag is hoe.

De kijk op seks nu bv:
Sex, the attitude of having to gratify the other removes all passion it now is a game a use of techniques and gadgets. Surely the experienced gigolo knows the tricks, but passion has been killed. Sex became a performance like a man playing a play, if a man is mainly concerned with pleasing a woman, how can he use his active strength his persona is only worried about satisfying there is no passion or sensuality. No relationship, its just an performance.

Eens.

Het schijnt niet mogelijk te zijn een redelijke balans tussen al die extremen te bereiken. Vandaar dat ik denk dat juist het zoeken naar die voorwaarden voor een 'gezonde' balans in levenshouding en invulling zo belangrijk is.

Onderdrukken levert extremen op, of dat nu van psychische aard is of in het handelen van de mens zelf. Zoals we waarschijnlijk op dit moment een deel van onszelf willen onderdrukken of ontlopen en daarmee wellicht onbewust meer richten op steeds verder zoeken naar 'prestaties en hoogtepunten' en algemeen het opzoeken van grenzen. Waarmee het geheel inderdaad erg oppervlakkig en dun kan worden.

Dus in principe weer op zoek naar onszelf, al klinkt dat alsof er dus een ideale samenstelling zou zijn, maar dat weet ik dus niet.

quote:

Op zondag 29 november 2015 10:08 schreef I-care het volgende:

[..]

Eens.

Het schijnt niet mogelijk te zijn een redelijke balans tussen al die extremen te bereiken. Vandaar dat ik denk dat juist het zoeken naar die voorwaarden voor een 'gezonde' balans in levenshouding en invulling zo belangrijk is.

Onderdrukken levert extremen op, of dat nu van psychische aard is of in het handelen van de mens zelf. Zoals we waarschijnlijk op dit moment een deel van onszelf willen onderdrukken of ontlopen en daarmee wellicht onbewust meer richten op steeds verder zoeken naar 'prestaties en hoogtepunten' en algemeen het opzoeken van grenzen. Waarmee het geheel inderdaad erg oppervlakkig en dun kan worden.

Dus in principe weer op zoek naar onszelf, al klinkt dat alsof er dus een ideale samenstelling zou zijn, maar dat weet ik dus niet.

Perfecte mensen, levens etc bestaan niet. Pijn, verdient, spijt en teleurstelling denk je dat er mensen zijn die ze nooit voelen?

De vraag is hoe ga je ermee om. Fietsen met een helm, dat is niet mooi maar als je valt ben je blij. Misschien dat minder gedurfd leven niet mooi is maar het houdt je veilig.

Het probleem is, maagden of mensen zonder relaties gaan naar buiten kijken of zien films of literatuur, of natuurlijk facebook feest foto's en boem zij missen dat. Aan de andere kant willen ze ook niet het lijden opzoeken want wat je niet ziet relaties etc gaan ook gepaard met pijn. Ze willen de helm niet afdoen maar ook niet uitgelachen worden dat ze de helm nog op hebben dus fantaseren ze hoe het zonder die helm is. Beetje als het zwaard van excalibur ze krijgen het niet uit de steen of nouja helm van het hoofd.

Balans is belangrijk, maar er is ook geen perfect balans. Evenveel wind mee als wind tegen is ook niet ideaal bij het zeilen maar beter dan 70 wind tegen rest wind mee. Andersom is ook mogelijk en het beste. Iedereen wil 100% wind mee.

Ze kijken naar anderen die delen alleen hun wind mee momenten en boem de schijn is gewekt. Nu is er een draak uit zijn slaap gehaald en die maakt jou kapot van binnen. Die draak moet je verslaan en daar ligt de schat binnen jezelf.

Het leven is niet perfect en geld, opleiding etc maken niet het aller gelukkigst maar het is de algemeen geaccepteerde manier, wijk je er vanaf dan roepen mensen van alles. Het is maatschappelijk al bepaald binnen welke tijd je een vriendin moet hebben op jezelf moet wonen etc, doe je dat niet ben je een gefaalde idioot den nul.

Dat is niet waar. Prestaties geven je een hogere waarde in de ogen van andere. De presentator die de mensen bedankt dat ze naar het programma kijken of naar hem luisteren dat is onze tijd. Maar ik hoef jou niet te bedanken dat je op mij reageert ik doe het voor mijn plezier hier posten.

Een man met eigenwaarden heeft waardering voor zichzelf zonder deze erin wordt gelegd door de maatschappij,wat een collectief van individuen is dus ik ben er ook lid van. Dat collectief is eigenlijk al een soort big brother dat ons allen bij de keel heeft, we maken ons zorgen om NSA AIVD etc, maar in onze harten woed iets dat veel erger is.

Welnu als je een idee van jezelf hebt, maakt het minder uit wat andere vinden. Kinderen die niets goeds kunnen doen in de ogen van hun vader krijgen vaak grote problemen die dragen dat mee, dat ze zich overal Willen bewijzen nu heb je mensen die dit maatschappelijk voelen.

Hier moet je vanaf wil je gelukkig zijn moet je dingen doen die jou gelukkig maken als mensen daarom lachen fuck it je hebt eigenwaarde het maakt je geen flikker uit jouw eigenwaarde ligt in jezelf.

Nu zijn we een soort houten poppen die een ziel krijgen ingeblazen als je prestaties doet dan BAM je bent een baas. En dan krijg je de rode ziel. Beetje als gradties en banden bij de judo de maagd is de laagste witte en een nobel prijswinnaar de zwarte.

Het is zeker leuk als mensen je bedanken en respect voor je hebben maar daar moet je niet afhankelijk van willen zijn. Is dit logisch voor jou? Of vind je het te zweverig?

quote:

Op zondag 29 november 2015 10:25 schreef Sneeuw-Leeuw het volgende:

[..]

Perfecte mensen, levens etc bestaan niet. Pijn, verdient, spijt en teleurstelling denk je dat er mensen zijn die ze nooit voelen?

De vraag is hoe ga je ermee om. Fietsen met een helm, dat is niet mooi maar als je valt ben je blij. Misschien dat minder gedurfd leven niet mooi is maar het houdt je veilig.

Het probleem is, maagden of mensen zonder relaties gaan naar buiten kijken of zien films of literatuur, of natuurlijk facebook feest foto's en boem zij missen dat. Aan de andere kant willen ze ook niet het lijden opzoeken want wat je niet ziet relaties etc gaan ook gepaard met pijn. Ze willen de helm niet afdoen maar ook niet uitgelachen worden dat ze de helm nog op hebben dus fantaseren ze hoe het zonder die helm is. Beetje als het zwaard van excalibur ze krijgen het niet uit de steen of nouja helm van het hoofd.

Balans is belangrijk, maar er is ook geen perfect balans. Evenveel wind mee als wind tegen is ook niet ideaal bij het zeilen maar beter dan 70 wind tegen rest wind mee. Andersom is ook mogelijk en het beste. Iedereen wil 100% wind mee.

Ze kijken naar anderen die delen alleen hun wind mee momenten en boem de schijn is gewekt. Nu is er een draak uit zijn slaap gehaald en die maakt jou kapot van binnen. Die draak moet je verslaan en daar ligt de schat binnen jezelf.

Het leven is niet perfect en geld, opleiding etc maken niet het aller gelukkigst maar het is de algemeen geaccepteerde manier, wijk je er vanaf dan roepen mensen van alles. Het is maatschappelijk al bepaald binnen welke tijd je een vriendin moet hebben op jezelf moet wonen etc, doe je dat niet ben je een gefaalde idioot den nul.

Dat is niet waar. Prestaties geven je een hogere waarde in de ogen van andere. De presentator die de mensen bedankt dat ze naar het programma kijken of naar hem luisteren dat is onze tijd. Maar ik hoef jou niet te bedanken dat je op mij reageert ik doe het voor mijn plezier hier posten.

Een man met eigenwaarden heeft waardering voor zichzelf zonder deze erin wordt gelegd door de maatschappij,wat een collectief van individuen is dus ik ben er ook lid van. Dat collectief is eigenlijk al een soort big brother dat ons allen bij de keel heeft, we maken ons zorgen om NSA AIVD etc, maar in onze harten woed iets dat veel erger is.

Welnu als je een idee van jezelf hebt, maakt het minder uit wat andere vinden. Kinderen die niets goeds kunnen doen in de ogen van hun vader krijgen vaak grote problemen die dragen dat mee, dat ze zich overal Willen bewijzen nu heb je mensen die dit maatschappelijk voelen.

Hier moet je vanaf wil je gelukkig zijn moet je dingen doen die jou gelukkig maken als mensen daarom lachen fuck it je hebt eigenwaarde het maakt je geen flikker uit jouw eigenwaarde ligt in jezelf.

Nu zijn we een soort houten poppen die een ziel krijgen ingeblazen als je prestaties doet dan BAM je bent een baas. En dan krijg je de rode ziel. Beetje als gradties en banden bij de judo de maagd is de laagste witte en een nobel prijswinnaar de zwarte.

Het is zeker leuk als mensen je bedanken en respect voor je hebben maar daar moet je niet afhankelijk van willen zijn. Is dit logisch voor jou? Of vind je het te zweverig?

Ik vind het de goeie kant opgaan

Pijn is niet erg, fouten maken ook niet, daar moet iedereen van leren in principe. En juist een omgeving scheppen waarin al die leermomenten redelijk 'veilig' gemaakt kunnen en mogen worden geeft de ruimte om tot een soort van 'wasdom' te komen.

Verwachtingen creëren, persoonlijk of vanuit het collectief kan dus voor een hoop frustratie zorgen...

En naast frustratie dus een hoop illusies eveneens.

Hoeveel zijn er niet die met enorme verwachtingen van het leven en relaties rondlopen? Allemaal het resultaat van onze cultuur. En je kunt dan afvragen hoe effectief die is.

quote:

Op zondag 29 november 2015 01:10 schreef Sturmic het volgende:
Nee. Daar geloof ik niet in. Het is niet normaal (in geen enkele zin van het woord) dat je op je 29e nog geen enkele relatie hebt gehad en geen normaal sociaal privéleven hebt. Dan is er iets mis met je.

Dat moet ik óf fixen, óf er mee kappen.

En waarom is dat niet normaal? Omdat de meerderheid wel relaties heeft gehad (en daarmee overigens 9 van de 10 keer faalt)? Of denk je dat zij echt steeds weer dachten de ware te zijn tegengekomen allemaal? Als je jezelf zo lastig blootgeeft voor anderen, wat denk je dan dat zo'n relatie voor gaat stellen met iemand waar je toch niet serieus verder mee wilt?

Wat is een normaal sociaal privéleven? Dat wat je op facebook ziet van iedereen? Dat is echt geen doorsnee van hun leven. Waarom denk je dat ze het erop zetten?

quote:

Op zondag 29 november 2015 01:05 schreef Sturmic het volgende:

[..]

Ik ben niet zo onzeker over het feit dát ik nog geen relatie heb gehad... maar wel dat ik geen idee heb of ik er geschikt voor ben, weet hoe ik dat in de steigers moet zetten en welke dingen done of juist not-done zijn. Veel mensen pakken dat soort ervaring in hun eind-tienerjaren/begin-twintigerjaren... dat mis ik dus. Stel nu dat het een keer "raak" is... dan is de kans extreem groot dat ik het verkloot, gewoon omdat ik de valkuilen niet ken uit ervaring. Anderszijds omdat ik geen idee heb wat er te koop is, naar wat voor type mens ik zoek, wie bij mij past en eventueel mij zou kunnen zien zitten...

Kalverliefde ervaring moet je echt niet zo ophemelen, echt, stop daarmee. Als je weet hoe dat soort relaties gaan heb je inhoudelijk meer aan de omgang met familie of normale vriendschappen. Waarom zou je het verkloten? Wat kun je verkeerd doen? Het enige wat je verkeerd kunt doen is niet praten/communiceren. Als je dat in de gaten houdt dan komt de rest vanzelf wel. Wat er te koop is en wat je wil daar kun je zelf in grote lijnen ook wel over nadenken. Hoe je zelf bent, iemand die bij je past en je aanvult. Iemand die dominant is, iemand die rustig is, etc, etc.

In de beginfase met iemand zul je wel merken wat je fijn en niet fijn vindt en een afweging maken of diegene bij je past. Daar hoef je echt geen tig relaties voor te hebben gehad. Dat dat door sommige wel zo wordt gezien ligt volgens mij meer in het feit dat mensen niet zo serieus omgaan met relaties en dan pas na een tijd (als spanning van het begin weg is) denken, 'ohja, dit is het toch niet helemaal', en er dan mee kappen. Als je er zo in staat zul je dat op een gegevon moment wel sneller herkennen, maar of dat nou zo'n bewonderenswaardige kwaliteit is?

quote:

0 ervaring daarmee, dus geen idee waarvoor ik in de markt ben, en hoe ik zelf in de markt lig (niet al te denderend, na 29 jaar is dat wel met redelijke zekerheid te concluderen )

Want hoeveel initiatief heb jij daarin genomen of dat zo zeker te weten? Vrouwen nemen nu eenmaal veel minder vaak het initiatief, zelfs 'populaire' mannen krijgen vrouwen niet in hun schoot geworpen.

quote:

Thanks voor je prima inhoudelijke verhaal! OT: Dit is dus de andere kant van mijn verhaal. Ik heb geen idee wat ik nu precies wil. Een relatie klinkt leuk, maar ik heb niet eens vrienden, hooguit wat mensen op afstand. Een diepere emotionele verbinding aangaan... ik heb geen idee of ik dat überhaupt durf. Iemand in zo'n positie te plaatsen... dat voelt nu (maar goed, dat is mijn rationele ego dat spreekt) niet fijn. Misschien dat dat anders is als je iemand tegen komt bij wie je wel jezelf durft en kunt zijn? Herken je dat? Iemand voor wie je geen schild of masker hoeft op te houden?

Dat klinkt wel herkenbaar, maar ik denk idd dat dat wel komt als je iemand leert waarbij jij je helemaal op je gemak voelt. En zoiets moet je ook een kans durven geven natuurlijk, maar het zal nooit ongemakkelijk voelen.