Een beter mens worden?

Je kan toch gewoon wat proberen met een meisje dat je leuk vind? Ben je nooit echt verliefd geweest? Dat je 29 bent wil niet zeggen dat je meteen op hetzelfde niveau als je leeftijdsgenoten moet zitten met kinderen of zelfs trouwen, neem zolang je wil de tijd, dan merk je vanzelf wel als je daar klaar voor bent.

Verliefd worden gaat vanzelf, geforceerd is het mij nog nooit gelukt iig, hoop leuke meisjes om mee te praten maar als ik echt verliefd op iemand ben voel ik 't aan, van erg verlegen zijn tot altijd bij diegene in de buurt willen zijn en extreem blij worden om de kleinste dingetjes. Heb je dat nog nooit ervaren?

quote:

Op zaterdag 28 november 2015 20:59 schreef Sturmic het volgende:
het nooit. En ik weet niet of dat dat komt doordat ik de juiste daarvoor nog niet tegen gekomen ben, of ik het gewoon niet kan, of dat ik het niet toelaat mij iemand op die manier te beïnvloeden en te sturen. Dat is ook iets wat mij ietwat verontrust. Na 29 jaar dus nog geen idee of ik een capacity to love heb.

Dat van goh leuke meid, goede inhoud, wat betekent dat dan precies voor jou? Leuke meid om wat mee te doen? Leuke meid om mee om te gaan?

Niemand kiest ervoor om verliefd te worden, en bij mij zijn er eigenlijk ook pas 2 meisjes geweest waarop ik echt verliefd was, bij anderen dacht ik ook van ja die heeft wel een leuk koppie, lief meisje maar meer dan dat ook niet. Ik denk niet dat jij jezelf moet verbeteren, want 't probleem is denk ik dat je gevoelens zich niet echt aanwakkeren. Wellicht gewoon als je weer een leuk meisje tegenkomt, een paar keer afspreken en wellicht komt de verliefdheid dan vanzelf?

Was zelf ook niet in 1 klap verliefd, veel praten samen, interesses delen, wat leuks doen samen en meestal komt het dan wel als het de juiste persoon is..

quote:

Op zaterdag 28 november 2015 20:25 schreef Sturmic het volgende:
Dag allen,

Om te beginnen: wat fijn dat dit forum er is en wat fijn dat zo veel mensen altijd de moeite nemen om goede adviezen te geven en een luisterend oor te bieden.

Als dit het beeld van Fok! voor je is dan staan er nog nare verrassingen voor je te wachten.

Het zijn maar woorden, liefde, verliefd. Je kunt het niet meten, dus wat de een verliefd noemt, noemt een ander misschien sympathiek.

Verder: ik denk dat er, globaal gezien, meer mensen gehuwd zijn zonder verleifdheid of liefde (menen) te voelen dan wel. IN veel werelddelen telt geld, afkomst en vaak kiezen de ouders de huwelijkspartner. En dat pakt vaak toch erg goed uit. In Azie hoor je veel, als het een goede partner is, dan groeit de liefde vanzelf. Daar zit beslist iets in.

Ten derde, begrijp ik goed dat je 15 jaar in eenzame opsluiting vast hebt gezeten. Je schrijft namelijkl:
" Lastig daarbij is dat ik van ca. mijn 15e tot nu (15 jaar waarin de gezonde populatie met dit soort dingen experimenteert, ontdekt, leert en groeit) werkelijk niets op intermenselijk vlak heb gedaan of beleefd. Geen lief, geen leed gedeeld, geen echte band met niemand, terwijl je ziet dat alles en iedereen van jouw leeftijd zich settelt, trouwt en/of kinderen krijgt"
Nu, is dat zo, wat je hierboven stelt. En degenen die het niet hebben gedaan dan? Of zijn die allen niet gezond? Vaak is het zo dat je onbewust leert, en pas later ervan bewust wordt dat je (toch?) van alles geleerd blijkt te hebben. Heb je niets op intermenselijk vlak meegemaakt van je 15 de tot nu, 30 jaar?
Geen school gehad, geen baan, geen vrienden, geen familie, geen vriendinnen of tenminste vrouwen in je vrienden, familie, collega enz. kring. Denk dat je veel verder bent als je zelf denkt.

Ik denk bij dit soort topics wel eens, stop ermee er over na te denken, als je dat wilt dan komt, gebeurt het zeeeer vermoedelijk. Nagenoeg alles wat men wil en meent nooit te kunnen bereiken gebeurt uiteindelijk toch. Zul je zien, meemaken. Kameraad van me, over de 30 jaar oud, tamelijk vreemd, nerd, clown idioot, zeker geen boyfriend type, nog nooit sex gehad. Vijf jaar later is ie getrouwd en een kind is op komst. En anderen, die maar met de vingers hoefden te knippen om een leuke meid mee te krijgen (en dat ook deden) zijn oud geworden maar single gebleven, nooit "de ware" gvonden.

Kortom, maak je geen zorgen, gewoon door gaan met ademen, met leven, en niet piekeren en veel nadenken, maar wel ... onder de mensen blijven (gaan).

[ Bericht 0% gewijzigd door LeesFoknl op 28-11-2015 21:50:53 ]

Accepteer jezelf zoals je bent want je bent perfect zoals je bent!

*kuch* *Kuch* *proest*

Dit hele 'probleem' is maar net zo groot als dat je het zelf maakt.

Als je een keer een date hebt en je gaat een beetje ongemakkelijk / onzeker zitten doen omdat je je slecht voelt wegens het feit dat je nooit eerder een relatie hebt gehad, straalt dit ook af op je date en vrouwen houden over het algemeen niet van onzekere / onderdanige jongens.

Als jij echter gewoon uitstraalt dat je tevreden bent met jezelf en dat het je er niet mee zit dat je nog nooit een relatie hebt gehad, kan ik me eigenlijk niet voorstellen dat er een meid is die daar een probleem van gaat maken. En als zo'n meid er wel een probleem van gaat maken, moet je misschien maar blij zijn dat je er niet verder mee hoeft

Heb overigens zelf tussen mijn 17e en 23e 2 relaties gehad, maar heb eigenlijk absoluut niet het idee dat ik nu meer verstand van vrouwen heb dan iemand die nooit een relatie heb gehad... Merk wel dat nu ik single ben al een tijdje ik mensen die een relatie hebben bijna een beetje ga ophemelen, alsof het een hele prestatie is, terwijl toen ik een relatie had ik het niets bijzonders vond en totaal niet het gevoel had dat mensen zonder een relatie 'raar' waren oid.

Ik vind het altijd wel grappig hoe relaties hier op fok worden gezien als, hoe meer hoe beter. En hoe minder ervaring de persoon zelf heeft, hoe meer hij/zij dit als waarheid lijkt te zien. Pas na meerdere relaties zul je blijkbaar goed genoeg zijn. Nu is het natuurlijk hier ook zo dat een relatie aangaan heel licht opgenomen wordt, weinig lange termijndenken, 'we zien wel hoe het loopt, yolo', en een mislukte relatie niet als falen wordt gezien. Maar je kunt het ook anders zien, in veel andere culturen heb je juist gefaald als je een relatie niet kan laten slagen, en daar wordt een relatie meer als iets duurzaams gezien.

Een beetje zoals het in Amerika gaat met ondernemers en faillissementen. Hier wordt een faillissement op je cv gezien als falen, daar als een soort van ervaring die noodzakelijk en gewenst is. Maar goed, in deze maatschappij is het ook niet raar dat je je raar voelt als je nog nooit een relatie hebt gehad, en dat je omgeving dat raar vindt. Maar maakt het jou minder? Wat als jij straks in één keer de ware vindt en de rest blijft maar aanmodderen met scharrels en dates? Tenzij je ook de maatschappelijke druk voelt om 'rond te neuken', want je bent tegenwoordig wel gek als je dat niet gedaan hebt of ambieert. Dat kun je natuurlijk ook gewoon doen, maar denk je dat je daar echt iets van gaat leren op relatiegebied?

Een relatie is wat jij wil dat het is. Net zoals de relaties die je met anderen hebt, alleen dan veel hechter en op jullie voorwaarden. Als je een goede klik met iemand hebt dan zul je daar ook over kunnen praten. Dat is eigenlijk de kern, communiceer met elkaar. Over wat je wilt, wat je verwacht, wat je bereid bent voor een ander over te hebben, etc (Ben je daar überhaupt voor jezelf uit? Niet dat dat per se hoeft, en er zullen dingen zijn waar je nog niet over nagedacht hebt.). En dat zal echt wel min of meer vanzelf gaan. Er zullen dingen gebeuren die je niet fijn vindt en dat zul je moeten aankaarten bij de ander. Andersom zal die ander ook tegen jou zeggen dat er dingen zijn die diegene liever wel of niet heeft. Dat is iets wat je samen vastlegt. Iedere relatie is toch anders dus het is niet zoiets dat anderen het contract van de vorige voor een nieuwe kunnen gebruiken en dat jij blanco moet beginnen.

Je leert van een relatie, ja. Je komt erachter wat je wel en niet wilt, wat je prettig vindt, een ander zal je nieuwe invalshoeken over bepaalde dingen laten zien. Maar dat kun je net zo goed in een eerste serieuze relatie leren. Ik weet zeker dat je daar nu veel meer aan hebt dan in de hypothetische relaties die je had kunnen hebben van je 15e tot je 25e. En het zal geen belemmering zijn om een relatie aan te gaan, behalve in jouw hoofd. Je hebt geen achterstand als je normaal kunt communiceren en bereid bent om naar de ander te luisteren. Als iemand je minderwaardig vindt omdat je geen relatie(s) hebt gehad, dan zul je nooit bij diegene passen, dus dan hoef je daar ook niet om te treuren.

Wat een verhaal, tl;dr, dat was niet de bedoeling

Verder geloof ik dat als er echt een bijzonder iemand op je pad komt, je dat wel doorhebt en ergens wel het gevoel krijgt dat je die stap extra moet zetten om ervoor te gaan. Iets dat je tot nu toe blijkbaar niet hebt gehad?

'T komt vanzelf wel goed, blijf jezelf en dan kom je vanzelf wel een leuke vrouw tegen!

TS niet om je te beledigen ofzo maar heb jij een vorm van autisme? Is een serieuze vraag.

quote:

Op zaterdag 28 november 2015 22:30 schreef Sturmic het volgende:

[..]

Ja, je misplaatste sarcasme is helder. Dat is mijn dilemma... ga ik op deze voet voort van ongewenstheid en onzichtbaarheid, of moet ik iets drastisch doen? Ik weet het oprecht niet.

Ja. Je 'moet' in therapie. Het volgende zou een optie voor jou kunnen zijn, omdat jouw probleem mogelijk wijst op een persoonlijkheidsstoornis:

http://www.deviersprong.n(...)-psychotherapie.html

Zo'n kortdurende klinische psychotherapie is te overzien qua werk enzo. Je bent een poosje uit de running, maar niet een heel jaar of langer.

Het is zoals eerder opgemerkt ook mogelijk dat je een vorm van autisme hebt. Maar voordat je zo'n therapie begint, word je uitgebreid gescreend en komt er vanzelf uit of het autisme betreft of een persoonlijkheidsstoornis.

Je bent zelf de sleutel hierin. Je zult aan jezelf moeten werken. Het is een heerlijk cliché, maar wel waar in mijn ogen:je moet van jezelf houden voordat andere mensen van je kunnen houden. En ja, dit betekent risico's nemen, uit je comfort zone. Niet altijd leuk, maar je zult er achteraf geen spijt van krijgen. Met 29 is er nog geen man over boord.

Wat is beter? Ik leef nu, op dit moment lig ik wat te relaxen op bed. Geen idee of ik daadwerkelijk op mijn beste ben. Over een paar minuten sta ik op heb ik deze post gemaakt en eet ik wat, schrijf ik verhalen op mijn laptop. Schrijven is mijn passie ook al ben ik niet goed erin.

Afijn wat maakt jou een beter mens, vaak denken mensen als ik een vriendin heb, maar een vriendin is een aanvulling geen invulling. We leven in een tijd waarin men verwacht dat de ander de ander opvult. Het gat in ons hart, leven of ziel zeg maar hoe je het wil noemen.

Dan is er het veranderen van karakter tja je kan wel wat veranderen ten goeie, maar dan moet je jezelf afvragen wat jij wil zijn. Niet wie je wil zijn je kan jezelf niet veranderen door een nieuwe blueray in je hoofd te proppen. Waar wil je zijn over twee jaar? Werk daar naar toe zet kleine stappen.

Levens zijn niet te meten, we zijn allen uniek het leven van niemand is hetzelfde, daarom is het lastig te bepalen wie het beste leven heeft. Kijk je gaat naar de middelbare school, zelfde school zelfde leraar zelfde van en niveau, maar iedereen zal het anders ervaren en zien. En tja Alexander de grote kan ik niet overtreffen,maar daar is mijn leven ook niet voor. Proost man drink er nog eentje en laat het vallen wat wij doen stelt geen flikker voor, alleen voor ons persoonlijk en die paar banden die we hebben met andere.

quote:

We leven in een tijd waarin men verwacht dat de ander de ander opvult. Het gat in ons hart, leven of ziel zeg maar hoe je het wil noemen.

Zou dat dan ook betekenen dat dat gat er misschien ook is? De tendens in onze tijd is nu juist dat je jezelf maximaal moet ontplooien.., elke niet gevolgde cursus of carrierekans is een gemiste kans op succesvolle zelfontplooiing en levensgeluk..

Maar is dat ook zo?

quote:

Op zondag 29 november 2015 09:46 schreef I-care het volgende:

[..]

Zou dat dan ook betekenen dat dat gat er misschien ook is? De tendens in onze tijd is nu juist dat je jezelf maximaal moet ontplooien.., elke niet gevolgde cursus of carrierekans is een gemiste kans op succesvolle zelfontplooiing en levensgeluk..

Maar is dat ook zo?

Als je bekent met Freud bent, die hedendaags ontkracht is. Freud ging ervan uit dat seks nogal een sterke invloed had op de psyche of alles daarna terug te leiden was, dat zal niet precies zo zijn maar dat maakt weinig uit. Freud werkt niet meer op ons.

Waar in de Victoriaanse tijd en het eind daarvan waar Freud dus in leefde mensen vooral problemen hadden van seksuele aard taboes etc kerffe toen heel erg. Dus toen had je dat als probleem. Mannen of vrouwen die willen experimenteren of iets wat je niet kan maken want taboe dit dat.

Nu heb je dat de problemen zich verhalen op errectie stoornissen en bijvoorbeeld dat een partner tegenvalt hij vult het gat niet op.

Waar de Victoriaanse man in zichzelf gericht was met een sterk moreel en werk ethiek als een soort gyroscoop naar binnen. Zijn wij de nieuwe mens flinterdun. De basis persoonlijkheid is zwak, een ander hoeft maar iets te zeggen en BAM een gat in het flinterdunne papier dat persoonlijkheid heeft of het individu. We zijn papieren tijgers.

Hier kun je wel aan werken de vraag is hoe.

De kijk op seks nu bv:
Sex, the attitude of having to gratify the other removes all passion it now is a game a use of techniques and gadgets. Surely the experienced gigolo knows the tricks, but passion has been killed. Sex became a performance like a man playing a play, if a man is mainly concerned with pleasing a woman, how can he use his active strength his persona is only worried about satisfying there is no passion or sensuality. No relationship, its just an performance.

quote:

Op zondag 29 november 2015 01:05 schreef Sturmic het volgende:

[..]

Ik ben niet zo onzeker over het feit dát ik nog geen relatie heb gehad... maar wel dat ik geen idee heb of ik er geschikt voor ben, weet hoe ik dat in de steigers moet zetten en welke dingen done of juist not-done zijn. Veel mensen pakken dat soort ervaring in hun eind-tienerjaren/begin-twintigerjaren... dat mis ik dus. Stel nu dat het een keer "raak" is... dan is de kans extreem groot dat ik het verkloot, gewoon omdat ik de valkuilen niet ken uit ervaring. Anderszijds omdat ik geen idee heb wat er te koop is, naar wat voor type mens ik zoek, wie bij mij past en eventueel mij zou kunnen zien zitten... 0 ervaring daarmee, dus geen idee waarvoor ik in de markt ben, en hoe ik zelf in de markt lig (niet al te denderend, na 29 jaar is dat wel met redelijke zekerheid te concluderen )

Wat 'done' en not done is, verschilt per persoon, dus ookal heb je 5 relaties gehad, kun je alsnog voor iemand totaal niet geschikt zijn en andersom kan iemand je ook fantastisch vinden ondanks dat je nog nooit een relatie heb gehad..

Sowieso moet je natuurlijk altijd gewoon jezelf blijven, en niet gaan handelen met het idee 'wat verwacht de ander van mij', want dat wordt een relatie wel een heel geforceerd gebeuren.

In mijn omgeving ken ik trouwens genoeg mensen tussen de 25-30 die eigenlijk nog nooit (op wat kalverliefde op de middelbare school na) een relatie hebben gehad, waarbij ik me echt afvraag: Hoe is dat in hemelsnaam mogelijk? Zelfs onder mijn beste vrienden, de gozer met de beste opleidingen, beste looks en het meest assertieve karakter van allemaal, die op zijn 27e nog nooit een relatie heeft gehad.

Aan de andere kant heb ik ook een halve borderliner in mijn vriendengroep die zichzelf constant in de nesten werkt, van de ene verslaving en niet afgemaakte opleiding in de andere rolt, die al een handvol serieuze relaties achter de rug heeft en nu weer in een relatie zit, waarbij je je echt afvraagt wat die meiden in godsnaam in hem zien. Je maakt mij echt niet wijs dat deze laatstgenoemde gozer beter de 'valkuilen' met betrekking tot relaties kent dan de eerstgenoemde. Ik durf mijn hand ervoor in het vuur te steken dat eerstgenoemde vroeg of laat echt tegen een perfecte meid aanloopt waarmee het meteen super goed gaat, terwijl ik de laatste over 10 jaar nog steeds zie aanmodderen met kinderachtige c.q. oppervlakkige relaties.

Wat betreft dat in de markt liggen is weer een ander verhaal, vind ik vaak ook lastig idd... Kan dan wel gaan zeggen ' niet bang zijn om op je bek te gaan ', maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan

[ Bericht 6% gewijzigd door James_R op 29-11-2015 10:03:54 ]

quote:

Op zondag 29 november 2015 09:52 schreef Sneeuw-Leeuw het volgende:

[..]

Als je bekent met Freud bent, die hedendaags ontkracht is. Freud ging ervan uit dat seks nogal een sterke invloed had op de psyche of alles daarna terug te leiden was, dat zal niet precies zo zijn maar dat maakt weinig uit. Freud werkt niet meer op ons.

Waar in de Victoriaanse tijd en het eind daarvan waar Freud dus in leefde mensen vooral problemen hadden van seksuele aard taboes etc kerffe toen heel erg. Dus toen had je dat als probleem. Mannen of vrouwen die willen experimenteren of iets wat je niet kan maken want taboe dit dat.

Nu heb je dat de problemen zich verhalen op errectie stoornissen en bijvoorbeeld dat een partner tegenvalt hij vult het gat niet op.

Waar de Victoriaanse man in zichzelf gericht was met een sterk moreel en werk ethiek als een soort gyroscoop naar binnen. Zijn wij de nieuwe mens flinterdun. De basis persoonlijkheid is zwak, een ander hoeft maar iets te zeggen en BAM een gat in het flinterdunne papier dat persoonlijkheid heeft of het individu. We zijn papieren tijgers.

Hier kun je wel aan werken de vraag is hoe.

De kijk op seks nu bv:
Sex, the attitude of having to gratify the other removes all passion it now is a game a use of techniques and gadgets. Surely the experienced gigolo knows the tricks, but passion has been killed. Sex became a performance like a man playing a play, if a man is mainly concerned with pleasing a woman, how can he use his active strength his persona is only worried about satisfying there is no passion or sensuality. No relationship, its just an performance.

Eens.

Het schijnt niet mogelijk te zijn een redelijke balans tussen al die extremen te bereiken. Vandaar dat ik denk dat juist het zoeken naar die voorwaarden voor een 'gezonde' balans in levenshouding en invulling zo belangrijk is.

Onderdrukken levert extremen op, of dat nu van psychische aard is of in het handelen van de mens zelf. Zoals we waarschijnlijk op dit moment een deel van onszelf willen onderdrukken of ontlopen en daarmee wellicht onbewust meer richten op steeds verder zoeken naar 'prestaties en hoogtepunten' en algemeen het opzoeken van grenzen. Waarmee het geheel inderdaad erg oppervlakkig en dun kan worden.

Dus in principe weer op zoek naar onszelf, al klinkt dat alsof er dus een ideale samenstelling zou zijn, maar dat weet ik dus niet.

quote:

Op zondag 29 november 2015 10:08 schreef I-care het volgende:

[..]

Eens.

Het schijnt niet mogelijk te zijn een redelijke balans tussen al die extremen te bereiken. Vandaar dat ik denk dat juist het zoeken naar die voorwaarden voor een 'gezonde' balans in levenshouding en invulling zo belangrijk is.

Onderdrukken levert extremen op, of dat nu van psychische aard is of in het handelen van de mens zelf. Zoals we waarschijnlijk op dit moment een deel van onszelf willen onderdrukken of ontlopen en daarmee wellicht onbewust meer richten op steeds verder zoeken naar 'prestaties en hoogtepunten' en algemeen het opzoeken van grenzen. Waarmee het geheel inderdaad erg oppervlakkig en dun kan worden.

Dus in principe weer op zoek naar onszelf, al klinkt dat alsof er dus een ideale samenstelling zou zijn, maar dat weet ik dus niet.

Perfecte mensen, levens etc bestaan niet. Pijn, verdient, spijt en teleurstelling denk je dat er mensen zijn die ze nooit voelen?

De vraag is hoe ga je ermee om. Fietsen met een helm, dat is niet mooi maar als je valt ben je blij. Misschien dat minder gedurfd leven niet mooi is maar het houdt je veilig.

Het probleem is, maagden of mensen zonder relaties gaan naar buiten kijken of zien films of literatuur, of natuurlijk facebook feest foto's en boem zij missen dat. Aan de andere kant willen ze ook niet het lijden opzoeken want wat je niet ziet relaties etc gaan ook gepaard met pijn. Ze willen de helm niet afdoen maar ook niet uitgelachen worden dat ze de helm nog op hebben dus fantaseren ze hoe het zonder die helm is. Beetje als het zwaard van excalibur ze krijgen het niet uit de steen of nouja helm van het hoofd.

Balans is belangrijk, maar er is ook geen perfect balans. Evenveel wind mee als wind tegen is ook niet ideaal bij het zeilen maar beter dan 70 wind tegen rest wind mee. Andersom is ook mogelijk en het beste. Iedereen wil 100% wind mee.

Ze kijken naar anderen die delen alleen hun wind mee momenten en boem de schijn is gewekt. Nu is er een draak uit zijn slaap gehaald en die maakt jou kapot van binnen. Die draak moet je verslaan en daar ligt de schat binnen jezelf.

Het leven is niet perfect en geld, opleiding etc maken niet het aller gelukkigst maar het is de algemeen geaccepteerde manier, wijk je er vanaf dan roepen mensen van alles. Het is maatschappelijk al bepaald binnen welke tijd je een vriendin moet hebben op jezelf moet wonen etc, doe je dat niet ben je een gefaalde idioot den nul.

Dat is niet waar. Prestaties geven je een hogere waarde in de ogen van andere. De presentator die de mensen bedankt dat ze naar het programma kijken of naar hem luisteren dat is onze tijd. Maar ik hoef jou niet te bedanken dat je op mij reageert ik doe het voor mijn plezier hier posten.

Een man met eigenwaarden heeft waardering voor zichzelf zonder deze erin wordt gelegd door de maatschappij,wat een collectief van individuen is dus ik ben er ook lid van. Dat collectief is eigenlijk al een soort big brother dat ons allen bij de keel heeft, we maken ons zorgen om NSA AIVD etc, maar in onze harten woed iets dat veel erger is.

Welnu als je een idee van jezelf hebt, maakt het minder uit wat andere vinden. Kinderen die niets goeds kunnen doen in de ogen van hun vader krijgen vaak grote problemen die dragen dat mee, dat ze zich overal Willen bewijzen nu heb je mensen die dit maatschappelijk voelen.

Hier moet je vanaf wil je gelukkig zijn moet je dingen doen die jou gelukkig maken als mensen daarom lachen fuck it je hebt eigenwaarde het maakt je geen flikker uit jouw eigenwaarde ligt in jezelf.

Nu zijn we een soort houten poppen die een ziel krijgen ingeblazen als je prestaties doet dan BAM je bent een baas. En dan krijg je de rode ziel. Beetje als gradties en banden bij de judo de maagd is de laagste witte en een nobel prijswinnaar de zwarte.

Het is zeker leuk als mensen je bedanken en respect voor je hebben maar daar moet je niet afhankelijk van willen zijn. Is dit logisch voor jou? Of vind je het te zweverig?

quote:

Op zondag 29 november 2015 10:25 schreef Sneeuw-Leeuw het volgende:

[..]

Perfecte mensen, levens etc bestaan niet. Pijn, verdient, spijt en teleurstelling denk je dat er mensen zijn die ze nooit voelen?

De vraag is hoe ga je ermee om. Fietsen met een helm, dat is niet mooi maar als je valt ben je blij. Misschien dat minder gedurfd leven niet mooi is maar het houdt je veilig.

Het probleem is, maagden of mensen zonder relaties gaan naar buiten kijken of zien films of literatuur, of natuurlijk facebook feest foto's en boem zij missen dat. Aan de andere kant willen ze ook niet het lijden opzoeken want wat je niet ziet relaties etc gaan ook gepaard met pijn. Ze willen de helm niet afdoen maar ook niet uitgelachen worden dat ze de helm nog op hebben dus fantaseren ze hoe het zonder die helm is. Beetje als het zwaard van excalibur ze krijgen het niet uit de steen of nouja helm van het hoofd.

Balans is belangrijk, maar er is ook geen perfect balans. Evenveel wind mee als wind tegen is ook niet ideaal bij het zeilen maar beter dan 70 wind tegen rest wind mee. Andersom is ook mogelijk en het beste. Iedereen wil 100% wind mee.

Ze kijken naar anderen die delen alleen hun wind mee momenten en boem de schijn is gewekt. Nu is er een draak uit zijn slaap gehaald en die maakt jou kapot van binnen. Die draak moet je verslaan en daar ligt de schat binnen jezelf.

Het leven is niet perfect en geld, opleiding etc maken niet het aller gelukkigst maar het is de algemeen geaccepteerde manier, wijk je er vanaf dan roepen mensen van alles. Het is maatschappelijk al bepaald binnen welke tijd je een vriendin moet hebben op jezelf moet wonen etc, doe je dat niet ben je een gefaalde idioot den nul.

Dat is niet waar. Prestaties geven je een hogere waarde in de ogen van andere. De presentator die de mensen bedankt dat ze naar het programma kijken of naar hem luisteren dat is onze tijd. Maar ik hoef jou niet te bedanken dat je op mij reageert ik doe het voor mijn plezier hier posten.

Een man met eigenwaarden heeft waardering voor zichzelf zonder deze erin wordt gelegd door de maatschappij,wat een collectief van individuen is dus ik ben er ook lid van. Dat collectief is eigenlijk al een soort big brother dat ons allen bij de keel heeft, we maken ons zorgen om NSA AIVD etc, maar in onze harten woed iets dat veel erger is.

Welnu als je een idee van jezelf hebt, maakt het minder uit wat andere vinden. Kinderen die niets goeds kunnen doen in de ogen van hun vader krijgen vaak grote problemen die dragen dat mee, dat ze zich overal Willen bewijzen nu heb je mensen die dit maatschappelijk voelen.

Hier moet je vanaf wil je gelukkig zijn moet je dingen doen die jou gelukkig maken als mensen daarom lachen fuck it je hebt eigenwaarde het maakt je geen flikker uit jouw eigenwaarde ligt in jezelf.

Nu zijn we een soort houten poppen die een ziel krijgen ingeblazen als je prestaties doet dan BAM je bent een baas. En dan krijg je de rode ziel. Beetje als gradties en banden bij de judo de maagd is de laagste witte en een nobel prijswinnaar de zwarte.

Het is zeker leuk als mensen je bedanken en respect voor je hebben maar daar moet je niet afhankelijk van willen zijn. Is dit logisch voor jou? Of vind je het te zweverig?

Ik vind het de goeie kant opgaan

Pijn is niet erg, fouten maken ook niet, daar moet iedereen van leren in principe. En juist een omgeving scheppen waarin al die leermomenten redelijk 'veilig' gemaakt kunnen en mogen worden geeft de ruimte om tot een soort van 'wasdom' te komen.

Verwachtingen creëren, persoonlijk of vanuit het collectief kan dus voor een hoop frustratie zorgen...

En naast frustratie dus een hoop illusies eveneens.

Hoeveel zijn er niet die met enorme verwachtingen van het leven en relaties rondlopen? Allemaal het resultaat van onze cultuur. En je kunt dan afvragen hoe effectief die is.

quote:

Op zondag 29 november 2015 01:10 schreef Sturmic het volgende:
Nee. Daar geloof ik niet in. Het is niet normaal (in geen enkele zin van het woord) dat je op je 29e nog geen enkele relatie hebt gehad en geen normaal sociaal privéleven hebt. Dan is er iets mis met je.

Dat moet ik óf fixen, óf er mee kappen.

En waarom is dat niet normaal? Omdat de meerderheid wel relaties heeft gehad (en daarmee overigens 9 van de 10 keer faalt)? Of denk je dat zij echt steeds weer dachten de ware te zijn tegengekomen allemaal? Als je jezelf zo lastig blootgeeft voor anderen, wat denk je dan dat zo'n relatie voor gaat stellen met iemand waar je toch niet serieus verder mee wilt?

Wat is een normaal sociaal privéleven? Dat wat je op facebook ziet van iedereen? Dat is echt geen doorsnee van hun leven. Waarom denk je dat ze het erop zetten?

quote:

Op zondag 29 november 2015 01:05 schreef Sturmic het volgende:

[..]

Ik ben niet zo onzeker over het feit dát ik nog geen relatie heb gehad... maar wel dat ik geen idee heb of ik er geschikt voor ben, weet hoe ik dat in de steigers moet zetten en welke dingen done of juist not-done zijn. Veel mensen pakken dat soort ervaring in hun eind-tienerjaren/begin-twintigerjaren... dat mis ik dus. Stel nu dat het een keer "raak" is... dan is de kans extreem groot dat ik het verkloot, gewoon omdat ik de valkuilen niet ken uit ervaring. Anderszijds omdat ik geen idee heb wat er te koop is, naar wat voor type mens ik zoek, wie bij mij past en eventueel mij zou kunnen zien zitten...

Kalverliefde ervaring moet je echt niet zo ophemelen, echt, stop daarmee. Als je weet hoe dat soort relaties gaan heb je inhoudelijk meer aan de omgang met familie of normale vriendschappen. Waarom zou je het verkloten? Wat kun je verkeerd doen? Het enige wat je verkeerd kunt doen is niet praten/communiceren. Als je dat in de gaten houdt dan komt de rest vanzelf wel. Wat er te koop is en wat je wil daar kun je zelf in grote lijnen ook wel over nadenken. Hoe je zelf bent, iemand die bij je past en je aanvult. Iemand die dominant is, iemand die rustig is, etc, etc.

In de beginfase met iemand zul je wel merken wat je fijn en niet fijn vindt en een afweging maken of diegene bij je past. Daar hoef je echt geen tig relaties voor te hebben gehad. Dat dat door sommige wel zo wordt gezien ligt volgens mij meer in het feit dat mensen niet zo serieus omgaan met relaties en dan pas na een tijd (als spanning van het begin weg is) denken, 'ohja, dit is het toch niet helemaal', en er dan mee kappen. Als je er zo in staat zul je dat op een gegevon moment wel sneller herkennen, maar of dat nou zo'n bewonderenswaardige kwaliteit is?

quote:

0 ervaring daarmee, dus geen idee waarvoor ik in de markt ben, en hoe ik zelf in de markt lig (niet al te denderend, na 29 jaar is dat wel met redelijke zekerheid te concluderen )

Want hoeveel initiatief heb jij daarin genomen of dat zo zeker te weten? Vrouwen nemen nu eenmaal veel minder vaak het initiatief, zelfs 'populaire' mannen krijgen vrouwen niet in hun schoot geworpen.

quote:

Thanks voor je prima inhoudelijke verhaal! OT: Dit is dus de andere kant van mijn verhaal. Ik heb geen idee wat ik nu precies wil. Een relatie klinkt leuk, maar ik heb niet eens vrienden, hooguit wat mensen op afstand. Een diepere emotionele verbinding aangaan... ik heb geen idee of ik dat überhaupt durf. Iemand in zo'n positie te plaatsen... dat voelt nu (maar goed, dat is mijn rationele ego dat spreekt) niet fijn. Misschien dat dat anders is als je iemand tegen komt bij wie je wel jezelf durft en kunt zijn? Herken je dat? Iemand voor wie je geen schild of masker hoeft op te houden?

Dat klinkt wel herkenbaar, maar ik denk idd dat dat wel komt als je iemand leert waarbij jij je helemaal op je gemak voelt. En zoiets moet je ook een kans durven geven natuurlijk, maar het zal nooit ongemakkelijk voelen.

quote:

Op zaterdag 28 november 2015 20:25 schreef Sturmic het volgende:
"Jezelf verbeteren" is dat zo'n veel gehoord credo. Maar hoe begin je daar in hemelsnaam mee?

Inventariseren wat het probleem/de problemen zijn en dan een plan van aanpak bedenken is een aardig begin..

quote:

Hoe wordt je normaal en goed genoeg om mee te kunnen draaien in voor veel mensen alledaagse dingen: die leuke avond stappen met vrienden, die goede herinneringen aan een gezellige vakantie, het vinden van die leuke partner en misschien met hem/haar het opvoeden van een paar kids...

Beginnen met wat kleine stapjes in de vorm van haalbare doelen om je zelfvertrouwen op te bouwen. In dit geval lijkt het aan de hand van bovenstaande op vrienden en stappen aan te komen.
Hoe zit het met vrienden en mogelijkheden tot stappen? Heb je hobby's waar je met gelijkgestemden in contact zou kunnen komen?

quote:

Ik "durf" mij bijvoorbeeld niet voor te stellen hoe het is om in een relatie te zitten. Ben 29, nog nooit een vriendin gehad en dat is op zich niet zo problematisch. Maar denk dat ik zo heel langzamerhand moet gaan kiezen tussen die idylle opgeven, of er eens voor proberen te gaan.

Klinkt wel heel zwart/wit deze. Wat is je idylle en waarom kun je daar niet gewoon voor gaan?

quote:

Lastig daarbij is dat ik van ca. mijn 15e tot nu (15 jaar waarin de gezonde populatie met dit soort dingen experimenteert, ontdekt, leert en groeit) werkelijk niets op intermenselijk vlak heb gedaan of beleefd. Geen lief, geen leed gedeeld, geen echte band met niemand, terwijl je ziet dat alles en iedereen van jouw leeftijd zich settelt, trouwt en/of kinderen krijgt. Niet dat ik dat iemand misgun overigens! Maar ietwat steken doet het.

Zat mensen die op die leeftijd nog niet gesettled zijn en echt niet iedereen wil ook aan de kinders. Neemt niet weg dat het niet fijn is dat het in je omgeving je zo opvalt en je voor jouw gevoel nog niet zo ontwikkelt..

quote:

Heb wel contact met wat meiden (internet veelal) en probeer leuke dingen te doen met een collega, maar het vooruitzicht dat je ooit iets moet doen, een move moet maken dat boezemt mij angst in. Het is echter niet die meer dan waarschijnlijke afwijzing die ik vrees, maar meer... stel nu dat er wel iemand is die je leuk vindt... en dan?

Kun je niet een keer iets ondernemen met die meiden? Wat onderneem je met je collega?
Afgewezen worden hoort er nu eenmaal een beetje bij, dus dat is gewoon een wezenlijk risico. Vindt je het erger om misschien afgewezen te worden dan zeker te weten of het iets had kunnen worden? Dat je niet in onzekerheid blijft dromen en zij misschien wel aan een ander blijft hangen, omdat ze net als jij geen move durfde te zetten enzo.. Kun je van de ander meer verwachten dan van jezelf en is het niet iets wat je voor een geliefde over zou moeten hebben misschien?

quote:

Tijdje terug gedate met een aardige en intelligente meid, en dat ging de goede kant op, totdat ik het heb afgekapt omdat ik die vervolgstap helemaal niet kan handelen nu.

Het is goed dat je je grenzen bewaakt, maar laat het niet je drempel verhogen om ongelukkig in je "comfort zone" te blijven. Probeer het ook positief in te zien dat het dus wel de goede kant op kan gaan met een leuke meid.

quote:

Heb er geen ervaring mee, geen voorbereiding en geen plan klaar om te kijken hoe je iets serieus kunt onderhouden. En daarnaast weet ik niet of ik wel direct naar serieus wil gaan. Ben 29, maar met de ervaring van een 14-jarige. Het lijkt mij best aardig om eens wat te kunnen proberen, zonder daarbij de (onwaarschijnlijke) gevoelens van een ander te schaden.

Als je niet weet of je iets serieus wil, dan kun je daar maar beter eerlijk over zijn. Niet iedere meid wil ook meteen serieus aan de bak, dus misschien kun je het beter eerst eens peilen voor je het afkapt. Dat kan natuurlijk ook handig zijn om te kijken hoe je date tegen andere dingen aankijkt. Je kan dus ook gewoon eens vragen naar hoe zij verder contact, relatie of whatever voor zich zou zien. Of iets algemener, hoe ziet haar ideale relatie eruit? Concreter kan ook: Ben jij iemand die dagelijks wil bellen of vul maar in..?
Als jij eerlijk bent over je intenties, dan geef je haar de keuze om daar al dan niet in mee te gaan..

quote:

Dat maakt dat ik mij leeg voel. Niet neerslachtig ofzo (ben niet depressief), maar gewoon emotioneel leeg. Het hebben van een gevoelswereld is mij (bijna) vreemd en weet daarom niet zo goed welk pad ik moet inslaan. Is het reëel om na bijna 30 jaar te denken dat je mag verlangen naar de dingen die je bijna iedereen ziet doen? Dát, of ik kap er mee... weet het echt niet meer...

Waarom zou het niet reëel zijn om te mogen verlangen naar dat soort dingen? Het enige wat het niet reëel zou maken is dat je het wel wil, maar er geen fuck voor zou willen doen.

quote:

Kortom... hoe doen jullie als "normale" mensen dat? Hoe werkt dat, dat "normaal" zijn?

Tsja, wat is normaal? Beetje gelijkgestemden zoeken/vinden en daar mee communiceren en wat nader tot elkaar groeien enzo. Dat gaat wat makkelijker als je zelf wat concreter weet wat je wel en niet wil. Een relatie willen is wellicht wat vaag en een iets te ver weg zijnd doel, maar dat kan wel dichterbij komen als je wat concreter weet wat voor invulling je daar aan zou willen geven en wat voor type vrouw daar bij zou passen.

Als je op de R&P index naar beneden scrollt zie je een meetingtopic voor 25+. Misschien een idee om daar eens aan te haken bij een activiteit om nieuwe mensen te ontmoeten en een beetje te oefenen?

quote:

Op zaterdag 28 november 2015 20:25 schreef Sturmic het volgende:

Tijdje terug gedate met een aardige en intelligente meid, en dat ging de goede kant op, totdat ik het heb afgekapt omdat ik die vervolgstap helemaal niet kan handelen nu. Heb er geen ervaring mee, geen voorbereiding en geen plan klaar om te kijken hoe je iets serieus kunt onderhouden. En daarnaast weet ik niet of ik wel direct naar serieus wil gaan. Ben 29, maar met de ervaring van een 14-jarige. Het lijkt mij best aardig om eens wat te kunnen proberen, zonder daarbij de (onwaarschijnlijke) gevoelens van een ander te schaden.

Een band met mensen opbouwen doe je door eerlijk te zijn en je kwetsbaar op te stellen. Als jij tegen dit meisje eerlijk had gezegd dat jij het wilde afkappen omdat je de stap niet durfde te zetten, of omdat je niet wist hoe dat moest dan toon je een deel van jezelf waarbij een ander dat ook makkelijker durft te doen. Zo krijgen mensen relaties en vriendschappen voor het leven.

En tuurlijk je kan een keer keihard op je bek gaan. Of een paar keer
Maar zodra iemand je wel het luisterend oor biedt (en niet vreemde op een forum) heb je al een enorm stuk van de band opgebouwd. Vragen om hulp en toegeven dat je zwaktes hebt zijn key in het maken van vertrouwensbanden en het creëren van liefde. Ik zou daar eens voorzichtig mee beginnen maybe

quote:

Op zaterdag 28 november 2015 20:25 schreef Sturmic het volgende:
Kortom... hoe doen jullie als "normale" mensen dat? Hoe werkt dat, dat "normaal" zijn?

Je bedoelt ieder ander, die wel voldoen aan de ideaal eisen van de vrouwen. Ik snap je helemaal en voor mij voelt het precies zo, alleen zit het bij nog een stapje hoger, wat contact zoeken tegenwoordig voor mij nog onmogelijker maakt.

Het is jammer, dat het leven zo eenzijdig in elkaar zit. Anderen hier kunnen niet beseffen, wat het is om ondanks wat je doet, dat je na al die jaren nog steeds alleen bent, geen dates, geen relatie en geen nieuwe ervaringen hebt kunnen doen. Het word altijd maar afgeschoven, dat het niet erg is, omdat ze iemand anders kennen, die ook in dit soort situatie zit. Makkelijk praten als je zelf nog nooit in zo'n situatie gezeten hebt.

Ik hoop voor je, dat je wat meer geluk hebt in het leven en ik kan niks anders zeggen dat ik je volledig begrijp. Laat het voor jouw in ieder geval niet zo ver komen, dat je in een situatie terecht komt, waar je met geen enkele leuke vrouw meer, contact durft te maken. Zo'n situatie is tergend en hopeloos.

Ik denk daar niet zo over na en leg er ook niet zoveel waarde op. Het moet ook gewoon gebeuren vanzelf en soms is het ook het lot?

Gewoon blij zijn dat je leeft, met jezelf dat je een leuk mens bent en niet heel druk maken over dingen.. die er niet zijn maar het kan nog wel komen (zoals een vriendin):)

Wat je mist is kut, maar om daar steeds aan vast te houden en over na te denken is ook zo kut. En als je denkt dat een relatie je perse compleet moet maken dat hoeft niet.

En je moet helemaal niet denken hoe ''normale mensen het doen''.

Alle mensen doen maar wat, soms werkt het soms niet .

quote:

Op zondag 29 november 2015 01:05 schreef Sturmic het volgende:

[..]

Ik ben niet zo onzeker over het feit dát ik nog geen relatie heb gehad... maar wel dat ik geen idee heb of ik er geschikt voor ben, weet hoe ik dat in de steigers moet zetten en welke dingen done of juist not-done zijn. Veel mensen pakken dat soort ervaring in hun eind-tienerjaren/begin-twintigerjaren... dat mis ik dus. Stel nu dat het een keer "raak" is... dan is de kans extreem groot dat ik het verkloot, gewoon omdat ik de valkuilen niet ken uit ervaring. Anderszijds omdat ik geen idee heb wat er te koop is, naar wat voor type mens ik zoek, wie bij mij past en eventueel mij zou kunnen zien zitten... 0 ervaring daarmee, dus geen idee waarvoor ik in de markt ben, en hoe ik zelf in de markt lig (niet al te denderend, na 29 jaar is dat wel met redelijke zekerheid te concluderen )

Ja, maar daar kom je alleen achter door het te doen. En als je het verkloot, wat dan? Ik heb wel relaties gehad, was soms leuk, soms niet, en ik weet nog steeds niet of ik er geschikt voor ben en ik verkloot dates enz. nog steeds. Lekker boeiend. Je sluit jezelf nu af van de mogelijkheid ervaring op te doen omdat je nog geen ervaring hebt, dat is best tegenstrijdig.

quote:

Nee, dat denk ik niet. Of de kans niet gegund. Maar ik kom ook heel weinig mensen tegen buiten mijn werk en familie. Heb wel veel vrijwilligerswerk gedaan, lig op werk ook goed in de groep... maar die laatste stap, echt privé met elkaar optrekken. Volgens mij ben ik daar niet goed genoeg voor ofzo? Geen idee, maar dat loopt niet lekker. Mensen vertrouwen mij vaak wel snel. Geen idee waarom, maar ben altijd op de hoogte van bedrijfsroddels, persoonlijke problemen etc. Dat lijkt echter niet de andere kant op te hoeven werken. Sorry als het wat onnavolgbaar klinkt... maar zo ervaar ik het.

Herkenbaar. Volgens mij denk je dat je vreemder bent dan je daadwerkelijk bent. Ik kan ook prima met mensen werken, ook veel ontmoetingen op vrijwilligerswerk, maar daarbuiten weinig. Ik heb het moeten leren om mensen zelf te vragen of ze iets willen doen. Ook in vriendschappen moet iemand de eerste stap zetten. Tot mijn verrassing zeggen mensen behoorlijk vaak ja. Maar heel hechte vriendschappen komen daar dan nog steeds niet echt uit. Ik denk dat ik zo gewoon niet in elkaar zit en dat ik vrienden aantrek die dat ook niet zo hebben. Ik zei pas tegen een goede vriendin dat ik me lullig voelde omdat ik al weken niks had laten horen, daarop reageerde ze met dat ze dat juist wel ok vond, af en toe even niets. Maar ja, als we het dus allebei ok vinden, dan is er niks aan de hand, of andere mensen het nou raar vinden of niet.

quote:

Op donderdag 3 december 2015 20:23 schreef Sturmic het volgende:
Deze post heeft een paar dagen in mijn hoofd rondgespookt, en raakt iets waarvan ik denk dat ik het misschien eens moet onderzoeken. Is in ieder geval een inzicht dat ik nog niet eerder heb gelezen. Maar dat luisterend oor moet je inderdaad wel geboden worden. Je gaat niet mensen met jouw crap opzadelen, dat vind ik niet echt getuigen van verantwoordelijk, volwassen gedrag. Dank je.

Soms moet je dat wel afdwingen, en zodra mensen niet naar je luisteren zijn ze het niet waard toch? En dan misschien nadat je vier keer hebt geprobeerd wat van jezelf bloot te geven heb je wel iemand die er serieus op in gaat. En dat is een enorme winst.

Je gaat vaak op je bek, daarom hebben mensen meestal een handje vol goede vrienden, terwijl ze met zoveel mensen in aanraking komen. Maar die goede vrienden zijn het op je bek gaan meer dan waard. Geloof me maar

quote:

Op zondag 29 november 2015 21:30 schreef Slimpleton het volgende:
Een band met mensen opbouwen doe je door eerlijk te zijn en je kwetsbaar op te stellen. Als jij tegen dit meisje eerlijk had gezegd dat jij het wilde afkappen omdat je de stap niet durfde te zetten, of omdat je niet wist hoe dat moest dan toon je een deel van jezelf waarbij een ander dat ook makkelijker durft te doen. Zo krijgen mensen relaties en vriendschappen voor het leven.

En tuurlijk je kan een keer keihard op je bek gaan. Of een paar keer
Maar zodra iemand je wel het luisterend oor biedt (en niet vreemde op een forum) heb je al een enorm stuk van de band opgebouwd. Vragen om hulp en toegeven dat je zwaktes hebt zijn key in het maken van vertrouwensbanden en het creëren van liefde. Ik zou daar eens voorzichtig mee beginnen maybe

Ik durf te wedden dat je je op dit forum ook erg op je gemak voelt. En dat je ook alles durft te zeggen. En waarom? Omdat je eerlijk bent, en je zwaktes bespreekt. Geloof me hoor, iedereen heeft zwaktes, en niemand vind het echt leuk om erover te praten
Maar zodra jij begint volgen anderen. En dat is echt zo.

De openingspost is exact gelijk aan mijn situatie (met als enige verschil dat ik een vrouw ben). Dus ik kan je niet echt vertellen hoe ''gewone mensen' dat doen. Maar je posts komen wel over alsof je jezelf minderwaardig vindt. Alleen al de topictitel... "een beter mens worden" Uit het feit dat je geen sociaal netwerk hebt en geen relatie/ervaring hebt (opgedaan), concludeer je blijkbaar dat er iets mis je is/je een minder mens bent. Anders had je die dingen wel voor elkaar gekregen. Dat zou ik niet te snel zeggen.
Hooguit kun je de conclusie trekken dat je niet doorsnee bent. En dat je daar nog niet echt een weg in hebt gevonden.

Zelf beschouw ik mezelf zeker niet als minderwaardig en ook niet eens als minder sociaalvaardig.
Dat je geen aansluiting vindt, kan gebeuren. Net als 'geen relatie', ook dat kan gebeuren. Zonder dat je nou minder bent.
Als ik bij mezelf kijk, waarom de aansluiting vaak mist kom ik op dingen als:
- door opstartproblemen/studievertragingen/ziekte ben ik vaak een jaar of vijf ouder dan klasgenoten. Leeftijdsgenoten lopen vaak enorm voor qua 'leven hebben opgebouwd'. Gesettled, baan e.d. terwijl ik nog alle zeilen bij moet zetten voor mijn studie.
- serieuzer... ik ben niet zo speels qua fysiek omgaan met jongens. Niet van: "och, we zoenen gewoon als we elkaar pas een paar uurtjes kennen". Veel leeftijdsgenoten deden dit juist graag.
- beetje introvert misschien...
- ik heb er lang over gedaan om eraan te wennen dat mensen onderling over andere mensen praten, die er niet bij zijn. Vaak met een negatieve bijklank. Eerst reageerde ik daar heel fel en afwerend op, nu rustiger. Dus in dat soort dingen kun je groeien.

Hier laat ik het even bij. Mijn toetsenbord weigert nogal dienst namelijk. Schiet niet op.

[ Bericht 1% gewijzigd door pietkanarie op 04-12-2015 10:34:25 ]

quote:

Op zaterdag 5 december 2015 21:38 schreef Sturmic het volgende:

[..]

Volgens mij heeft mijn "ik" dat 15 jaar geleden al gedaan, niet mijn huidige "ik". Door toen geen enkele stap te zetten, geen enkel risico'tje te nemen heb ik geen ervaring op kunnen bouwen in de leeftijdsfase dat je het je nog kunt permitteren fouten te maken. Wellicht was een enkel bemoedigend woord toen al wel voldoende geweest.

Deze week een gezellige date gehad met een interessante dame... maar al zó veel verder dan ik... veel meer geleefd, gedurfd, geleerd, gedaan, ervaren en ondervonden...ik loop zo hopeloos achter bij leeftijdsgenoten dat ik al tijdens het gesprek dacht: "Zucht....dit is zo'n zinloze exercitie."

Besloten haar tijd niet verder te verdoen en heb haar bedankt voor de leuke avond.

Waarom bepaal jij voor haar dat jij niet goed genoeg bent? Het verschil in ervaring hoeft echt niet te betekenen dat tussen jullie geen relatie mogelijk is. Het is nu eenmaal een gegeven dat meeste mensen van jouw leeftijd meer hebben ervaren. Die achterstand ga je waarschijnlijk nooit meer goed maken, maar je bent daarentegen wel jong genoeg om zelf ervaringen op te doen. Nu gooi je al bij voorbaat je eigen glazen in. Wat is daar de reden van?

quote:

Op zaterdag 5 december 2015 21:38 schreef Sturmic het volgende:


Zoals eerder gezegd: best tevreden met mijzelf als persoon. Maar wat voor mij goed genoeg is om "tevreden" mee te zijn, is dat voor de buitenwereld kennelijk niet. Was ik daar nl. wél goed genoeg voor geweest, dan had ik mogelijk een meer normaal sociaal leven kunnen leiden. Geloof niet dat toevallige omstandigheden er bijna 30 jaar lang voor gezorgd hebben dat ik die leuke vriendengroep of die fijne partner niet heb mogen ontmoeten. Ik ben de gemene deler in al die mislukte interacties, niet de buitenwereld. Dat maakt mij per definitie "niet doorsnee". En in sociaal opzicht ben ik dus (afgezet tegen een heel groot gedeelte van de rest van de mensheid) mislukt. Voelt kut, maar dat laat onverlet dat het de enige logische conclusie is.

Hoeveel moeite heb je daar zelf in gestoken de afgelopen 15 jaar?

Ik denk dat TS veel beter zou aarden in bijv. een wat zuidelijker land waar kliekjesvorming veel minder gefaciliteerd wordt en nieuwe sociale invloeden beter worden ontvangen. Want dat mag ook gezegd worden, in vergelijking met andere culturen zijn onze sociale omgangsnormen verschrikkelijk autistisch te noemen.

quote:

Op zaterdag 5 december 2015 21:38 schreef Sturmic het volgende:

[..]

Volgens mij heeft mijn "ik" dat 15 jaar geleden al gedaan, niet mijn huidige "ik". [quote]
Nee. Je doet alsof het één beslissing is geweest, maar de waarheid is dat je die beslissing nog steeds iedere dag neemt.

[quote]
in de leeftijdsfase dat je het je nog kunt permitteren fouten te maken.

Zolang je nog onder de zeventig bent, zou ik me geen zorgen maken. Daarna gaat de tijd wel dringen. Fouten maken hoort bij het leven. Bij iedere fase ervan.

quote:

Deze week een gezellige date gehad met een interessante dame... maar al zó veel verder dan ik... veel meer geleefd, gedurfd, geleerd, gedaan, ervaren en ondervonden...ik loop zo hopeloos achter bij leeftijdsgenoten dat ik al tijdens het gesprek dacht: "Zucht....dit is zo'n zinloze exercitie."

Besloten haar tijd niet verder te verdoen en heb haar bedankt voor de leuke avond.

Ten eerste kun je op allerlei punten ervaring hebben, jij hebt die vast weer op punten waar zij dat niet heeft. Ten tweede, so what? Heb ik een regel gemist dat je alleen relaties mag hebben met mensen met vergelijkbare ervaringen?

Waarom beslis je voor haar dat het niet kan? Waarom niet eerlijk zeggen dat je weinig ervaring hebt en dat dat je onzeker maakt? Als je toch al bereid bent er afstand van te doen, heb je ook niks te verliezen.

quote:

Die eerste stap zetten vind ik moeilijk; wil mensen niet tot last zijn en ongewenst binnendringen in hun privéleven.

Dat doe je niet, je vraagt alleen of ze het leuk vinden iets te doen. Daarmee dring je nergens binnen. Als zij ja zeggen terwijl ze niet willen is dat hun eigen verantwoordelijkheid, niet de jouwe. Als iemand aan jou vraagt of je een biertje wilt drinken, ben je neem ik aan ook niet beledigd of geërgerd. Waarom zou iemand anders dat zijn?

quote:

Plus dat ik vaak wel degene ben die de sociaal-wenselijke vragen stelt aan bijv. collega's: "Hey, hoe was je weekend", of "Hey, hoe gaat het eigenlijk met je zieke vader?". Ben deze week, bij wijze van experiment, eens gestopt met steeds als eerste dat te doen. Het duurde precies een uur voordat de eerste zei "Goh, Sturmic, wat ben jij chagrijnig vandaag!". Vervolgens is er ook echt letterlijk niemand die nog maar enige interesse heeft. Dat bevestigt mijn beeld wel. Ik zet mijn experimentje voort, gewoon om te te kijken of inderdaad niemand die eerste stap zet.

Ik was er niet bij natuurlijk, maar het feit dat iemand het opmerkt en benoemt, toont toch aan dat ze wel interesse hebben? Voldoende om te merken dat je je anders gedraagt dan normaal en voldoende om er iets over te zeggen. Wat heb je er toen op geantwoord?

Overigens is het in veel 'relaties' normaal dat er iemand degene is die meestal het initiatief toont. Dat zegt niet per se iets. Ik zoek niet snel contact met vrienden en ben totaal niet attent, maar dat betekent helemaal niet dat ik niet aan ze denk of niet geïnteresseerd ben. Ik uit het alleen wat minder/anders.

En je klinkt helemaal niet sociaal mislukt. Je klinkt als iemand die altijd vriendelijk is tegen collega's, blijkbaar ook een leuke avond met een vrouw kan hebben, online een goed gesprek kan hebben, alleen moet je over een drempel om mensen toe te laten in het leven en ze een mening over jou te laten vormen.

Weet je wat ik nou niet begrijp hè? Aan de ene kant baal je dat je geen 'oefenperiode' hebt gehad om te leren hoe het allemaal een beetje werkt, maar ondertussen ontneem je jezelf de kans om te falen. Want als het allemaal iets te dichtbij komt met een dame kap je het af.

Ik vind dat eerlijk gezegd een beetje slappe hap. Er zijn hier gasten die een moord zouden doen om in jouw schoenen te staan en leuk contact met iemand te hebben en jij maakt jezelf gek met het idee dat het misschien misgaat.

Wat als het misgaat? Dan heb je toch juist wat van de ervaring opgedaan waar je anderen zo in benijdt? Waarom zou je die kans niet met beide handen aangrijpen?

quote:

Op zondag 6 december 2015 00:44 schreef Sturmic het volgende:

Onzekerheid etaleren is écht het stomste wat je in onze maatschappij kunt doen. Zonder héél vrouwonvriendelijk te willen klinken: als man kun je beter niet daten, dan onzeker zijn/onzekerheid laten zien bij vrouwen.

Ik zou je niet aanraden het te pas en te onpas te melden, nee. Maar als je een date hebt en het klikt, kun je toch best laten merken dat je het lastig vindt? Je hoeft niet meteen alles op tafel te gooien wat in je hoofd omgaat. Je kunt ook gewoon zeggen dat je niet zo heel veel ervaring hebt met daten (dat zegt verder niks, want mensen die lang een relatie hebben gehad hebben ook vaak dat ze er weer in moeten komen) of dat je het gewoon moeilijk vindt om te doen, zoals heel veel mensen. Dan laat je wel merken dat je niet op je gemak bent, zonder dat het erg dramatisch klinkt.

Overigens heb ik dus zelf ooit een relatie gehad met iemand die op zijn 25e nooit een vriendin had gehad. Die had er eerst gewoon over gelogen. Dat had voor mij niet gehoeven. Niet alle mensen zijn zoals je vreest, en wmb kun je je afvragen of je wel een relatie moet willen voor mensen die al met hun oordeel klaar staan omdat je je niet als een arrogante eikel gedraagt, maar goed. Ik ben ook niet helemaal normaal. :-p

quote:

Kijk, incidenteel een biertje doen in de kroeg... dat lukt wel. Maar het gaat meer om het échte sociale leven van mensen om je heen: die verjaardag, een wekelijks potje squashen of dat awesome festival. Dan weet ik dat mensen liever met anderen zijn, dús ga je jezelf daarvoor niet opdringen. Je gaat niet structureel inbreken in andermans leven. Lijkt mij common decency toch?

Hoe weet je dat?
Als je iedere week iets met iemand gaat doen, en diegene vindt dat niet leuk, dan moet ie dat zelf maar zeggen. Het is jouw taak om jouw grenzen te bewaken en hun taak om hun grenzen te bewaken. De meeste mensen kunnen dat ook prima, hebben ze jou niet voor nodig. Tenzij je mensen op een stoel vastbindt en naar de squashzaal sleept, kun je er vanuit gaan dat ze het wel ok vinden om daar met jou te zijn.

quote:

Weinig. Keertje meewarig kijken en knikken. Voor de rest negeren, laat de ander ook maar eens merken dat het niet tof is om altijd het eerste contact te moeten leggen.

Mijn gok is dat zij die hint totaal niet hebben meegekregen. Zij denken 'heee, die vriendelijke gast is chago vandaag, hij praat zelfs niet terug als ik vraag of er wat is, dus ik laat hem vandaag maar even lekker met rust'. Probeer volgende keer eens te antwoorden en kijk of ze doorvragen waarom je stil bent. Bijvoorbeeld 'hee, ben je chagrijnig vandaag?' en dan zeg je 'ja, ik heb mijn dag even niet' en dan kijken wat er komt. Je kan altijd gewoon zeggen dat je hoofdpijn hebt of zo als ze doorvragen waarom.

quote:

Punt is dat mensen je altijd weten te vinden als ze wat van je nodig hebben...voel mij soms een instrument van anderen i.p.v. een collega, familielid of vriend. Dit soort "hulp" schijnt maar één kant op te kunnen werken. Dat stoort mij oprecht.

Ik kan niet inschatten in hoeverre dat in je hoofd zit of echt zo is. Het is wel zo dat mensen over het algemeen heel makkelijk op je gaan leunen als je altijd maar geeft. Maar als je gaat wachten tot zij iets terug geven, kun je lang wachten - je zult ze wel moeten vertellen wat jij nodig hebt, doe je dat? Als je dan niets terug krijgt, zou ik ze volgende keer ook niet helpen.

quote:

Dank je wel, dat is erg aardig van je.

...

Maar als we de feiten er even bij pakken?
Zero (goede) vrienden/vriendinnen, zero relaties, alleen op vakantie, alleen met Koningsdag, het EK/WK, kerst, Oudjaarsavond undsoweiter. Werk, familie(verplichtingen), sport...dat is mijn leven momenteel. En sommigen zullen daar voor tekenen, maar het voelt zo verdomde hol... zo weinig wezenlijk.

Ik heb hetzelfde probleem als jij, ik ga er vanuit dat mensen toch niet op mij zitten te wachten en me er liever niet bij zouden hebben. Wel inmiddels wat minder erg dan vroeger, ik weet dat het in mijn hoofd zit en voor het eerst sinds mijn 17e heb ik twee nieuwe vrienden gemaakt. En toevallig heb ik ruzie met mijn familie. Dus ik zit ook bijna alle feestdagen alleen. Ik heb mazzel dat ik mezelf heel erg leuk vind, dus ik vermaak me kostelijk met mijn fles champagne met oud en nieuw. Als je met kerst langs wilt komen, ben je welkom hoor.

quote:

Maar wil zo graag weten wat mij precies tot zo'n naar persoon maakt dat je er niet mee om wil gaan... of wát ik dan in hemelsnaam niet goed doe...dat de leegheid soms leidt tot onvriendelijkheid of ongenuanceerdheid. Excuses daarvoor.

Dat ben je waarschijnlijk niet, maar jij durft mensen niet zo dichtbij te laten komen dat ze een oordeel over je gaan vormen. Het negatieve oordeel voor jezelf klaarleggen is op een of andere manier makkelijker dan de stap nemen en echt een afwijzing krijgen.

quote:

Op zaterdag 5 december 2015 21:38 schreef Sturmic het volgende:

[..]

Zoals eerder gezegd: best tevreden met mijzelf als persoon. Maar wat voor mij goed genoeg is om "tevreden" mee te zijn, is dat voor de buitenwereld kennelijk niet. Was ik daar nl. wél goed genoeg voor geweest, dan had ik mogelijk een meer normaal sociaal leven kunnen leiden. Geloof niet dat toevallige omstandigheden er bijna 30 jaar lang voor gezorgd hebben dat ik die leuke vriendengroep of die fijne partner niet heb mogen ontmoeten. Ik ben de gemene deler in al die mislukte interacties, niet de buitenwereld. Dat maakt mij per definitie "niet doorsnee". En in sociaal opzicht ben ik dus (afgezet tegen een heel groot gedeelte van de rest van de mensheid) mislukt. Voelt kut, maar dat laat onverlet dat het de enige logische conclusie is.

Dat je jezelf oké vindt, lijkt me een goed begin. Maar wat je vervolgens zegt (ik wel niet dat mensen hun tijd verdoen aan mij) matcht daar eigenlijk niet mee toch? Het komt er blijkbaar op neer dat je jezelf wel oké vindt, maar omdat je hebt ervaren dat het voor andere mensen niet 'genoeg' is, ga je er van uit, dat dat ook geldt voor het meisje met wie je die date had? Tenminste, zo lees ik het
Maar als jij tevreden bent met jezelf, zou het niet onlogisch zijn als er ook mensen zijn die óók blij zijn met wie je bent.

Oké, dat meisje heeft van alles ondernomen. Maar wie weet deed ze dat wel uit onrust en kan je voor haar een baken van rust zijn. Bovendien... door hoe alles gelopen is, heb jij misschien dingen geleerd waar zij (bij wie alles bijvoorbeeld vanzelfsprekender en makkelijker ging) nog weinig van weet. Jij kan van haar leren, maar andersom ook zeker: zij kan van jou leren!

Dat mensen moeilijk omgaan met mensen met wie ze niet helemaal op dezelfde golflengte zitten, komt denk ik omdat het nu eenmaal veel moeilijker is. Mensen vinden het fijn als ze iemand makkelijk kunnen plaatsen/doorgronden in het algemeen. Wanneer je 'niet doorsnee bent' is dat moeilijk en daar worden mensen onzeker van in mijn ervaring. Maar er zijn ook mensen die het wel interessant vinden en er niet door gaan twijfelen.

quote:

Op dinsdag 8 december 2015 22:01 schreef Sturmic het volgende:
Was mij nooit zo bewust opgevallen dat heel veel collega's altijd willen ontvangen, maar van iets teruggeven is eigenlijk nooit sprake. Verandert mijn kijk op veel van de mensen waar ik van dacht "best goed mee te kunnen" behoorlijk. Daar ga ik dus geen energie meer in steken. Fuk 'em.

Het hoeft niet per se zo te zijn als jij het beleeft. Als mensen goedemorgen zeggen, zeg ik dat terug, want anders is het onbeleefd. Maar ik zeg het ook nooit uit mezelf. Waarom? Het is gewoon ochtend, ik probeer te werken, en ik heb helemaal geen zin in praten. Heeft niks te maken met de ander niet aardig vinden.

quote:

Nou wil ik niet gemeen zijn hoor... maar ruzie met je familie, weinig (?) vrienden en alleen met bijna alle feestdagen... hebben we dan niet beiden valide redenen om aan te nemen dat andere mensen ons er daadwerkelijk niet bij willen hebben (en dat dat dus niet alleen een construct van onze eigen gedachten is)?

Nee. Ik wil mijn familie niet zien omdat ze onacceptabel gedrag vertonen. Dat ik alleen ben met feestdagen is deels omdat andere mensen nu eenmaal familie en relaties hebben en er dus van ze verwacht wordt dat ze daar zijn. Dat zegt niets over mij. Er zijn maar twee kerstdagen, dus dan gaan ze naar familie en naar schoonfamilie (of naar gescheiden ouders, of whatever) en dan is het alweer voorbij. Vorig jaar is iemand wel 'derde kerstdag' bij me komen vieren.

En deels is het omdat ik niet zo hou van uitgaan, dus als mensen bv naar een feest willen met oud en nieuw vragen ze mij niet mee. Ik zou toch nee zeggen.

Ik heb heel veel oppervlakkige contacten, heel veel mensen die zeggen dat ze mij een heel leuk mens vinden, maar ik vind het gewoon moeilijk om daar dan op verder te gaan. Dus goede vrienden waarbij ik dat wel durf, zijn er weinig. Ik was vroeger heel paranoïde en extreem onzeker, en dacht altijd dat mensen me gewoon in de maling namen, en dat zit er nog steeds een beetje in. 'Hij zegt wel dat ie me aardig vindt, maar ondertussen vindt ie me gewoon een loser en lacht ie me uit omdat ik geloof dat ie met me om wil gaan'. Dat blijft een drempel.

Overigens denk ik dat irl niemand aan me merkt hoe moeilijk ik het vind. Ik lijk een heel normaal sociaal leven te hebben, alleen ik mis gewoon het gevoel van verbondenheid, vertrouwen, en durf niet goed op andere mensen te steunen. Ik heb echt tientallen mensen om me heen die ik waarschijnlijk wel kan bellen, maar ik doe het zelden.

quote:

Maakt het iets uit of je jezelf (en de wederpartij) al van tevoren de moeite bespaart of dat iemand dat later doet? Voor mij maakt dat niet zoveel uit: als ik zelf niet het kleinste vonkje, een piepklein gloeiend kooltje van succes bespeur, dat kan uitgroeien tot dat verwarmende, knisperende haardvuur, dan ben ik pleite. Doe ik ons beiden een plezier mee. Nat hout proberen te doen ontbranden is immers ook onmogelijk.

Ik zou je toch adviseren om het oordeel eens een keer aan de ander over te laten. Waarom geef je die vrouw niet nog een kans? Als ze nog een keer af wil spreken, was er blijkbaar wel een vonkje. Je schrijft wel dat zij echte liefde zoekt en het dus niet eerlijk is, maar jij zoekt toch ook iets echts? Verwachten dat je na één date allebei weet wat je wilt is niet realistisch. Je breekt heus haar hart niet na twee of drie dates. De belangrijkste vraag heb je niet eens beantwoord: of jij haar leuk vond.

quote:

Dank voor jullie adviezen. Ik ga eens goed nadenken over wat ik nog met mijn toekomst wil.

Gast, je bent jong. Je leven begint net en je klinkt alsof het bijna over is en nooit meer wat kan worden. Je bent nog niet op de helft.

Ik heb zelden zo'n perfec voorbeeld van een fixed mindset gezien, Sturmic. Lees daar eens wat over, en ook over de manieren om een fixed mindset om te leren zetten naar een growth mindset. Dat zou je echt goeddoen, denk ik.

quote:

Op dinsdag 8 december 2015 23:07 schreef Sturmic het volgende:


Dus men zegt dat je heel leuk bent, maar je bent kennelijk niet leuk genoeg om dat verder te concretiseren. Tja, dan krijgt dat "het één in je gezicht zeggen" maar het "achter je rug om héél iets anders doen" wel een zekere realiteitswaarde. Als mensen dan zeggen dat ze je graag hebben/aardig/competent vinden, denk ik altijd :"boter bij de vis!", nodig mij maar eens uit voor je verjaardag of die avond in de kroeg. Gebeurt nooit, dus zo aardig vinden ze mij dan écht niet. Geen waanidee hoor, gewoon bewering afzetten tegen daadwerkelijk handelen. Kan niet zo goed tegen hypocrisie, maar dat had je vast al gemerkt.

En nee, dan snap ik dat ook jij liever zelfstandig blijft dan te moeten en/of durven vertrouwen op mensen die niet te vertrouwen zijn. Dat is herkenbaar.

Je interpreteert het heel anders dan ik het bedoel. Ik durf die stap niet te zetten. Als mensen duidelijk laten merken wat ze van me vinden, en ik reageer daar niet op, blijven ze natuurlijk niet vragen of ik iets wil doen. Logisch. Zij zetten een stap, daarna is het aan mij, en ik krijg die stap vaak niet gezet. Alleen bij mensen die een beetje volhouden, dan durf ik op een gegeven moment wel te geloven dat ze het menen. Maar dat kan heel lang duren. En dat zit in míjn hoofd, want objectief gezien is er geen reden om aan te nemen dat ze het niet menen. Er is geen 'achter mijn rug om'.

Nodig jij weleens iemand uit voor jouw verjaardag? Ik werd vroeger nooit uitgenodigd. Ben het toen zelf gaan doen en toen kwam er bijna niemand. Maar vanaf dat moment ben ik ook langzaam uitnodigingen gaan krijgen. En vorig jaar kwamen er opeens wel best veel mensen. En dit jaar werd iemand vijftig en was ik van een hele kennissengroep bijna de enige die uitgenodigd was. Rationeel kan ik dan bedenken dat diegene mij blijkbaar ok vindt. Gevoelsmatig dus nog steeds niet.

quote:

Ik zoek wel degelijk iets echts, maar het moet wel een beetje gelijkwaardig zijn. Dat kon ik deze (verder leuke) meid in kwestie niet bieden en dat vind ik niet eerlijk (ik val in herhaling). En heb he-le-maal de illusie niet dat ik haar (of überhaupt ooit iemands) hart zou kunnen breken na drie dates! Het gaat erom dat ik haar (en mijn) tijd niet wil verdoen met iets dat gedoemd is nooit te gaan werken op de (middel)lange termijn.

Vond ik haar leuk? Jawel, had op zich nog wel een keertje met haar willen afspreken als zij niet haar imposante bagage op de tafel had gelegd (geen metafoor voor uiterlijke kenmerken overigens )

Je valt inderdaad in herhaling. Je hoeft niet voor haar te bepalen wat voor haar goed is. Dat kan ze prima zelf. Misschien vindt zij het wel geen probleem, maar je geeft haar en jezelf geen kans. Ik ben in de dertig, ik heb relaties gehad, en het zou mij ook niet uitmaken. Het is misschien een beetje ongebruikelijk, maar niks ernstigs of iets om je voor te schamen. Jij doet alsof de hele wereld dit op zijn 16e allemaal algedaan heeft en dan met 25 wel weet hoe het allemaal moet, dat is niet zo. Leven en liefde blijven altijd een proces waarin je domme dingen doet, dat is met 25 of 30 nog steeds zo. En zoals wel blijkt uit de topics op Fok zijn er heel veel mensen die wat later zijn. In het echte leven zijn die mensen er ook, alleen denkt iedereen van elkaar dat de rest al wel ervaring heeft vanaf de puberteit. Ik ken echter meerdere mannen die nauwelijks ervaring hebben, hooguit wat scharrels of ONS, en in de dertig zijn. Of zelfs halverwege de dertig een eerste relatie. Het is veel minder ongebruikelijk dan je denkt.

quote:

Op woensdag 9 december 2015 08:33 schreef LadyOracle het volgende:

Je valt inderdaad in herhaling. Je hoeft niet voor haar te bepalen wat voor haar goed is. Dat kan ze prima zelf. Misschien vindt zij het wel geen probleem, maar je geeft haar en jezelf geen kans. Ik ben in de dertig, ik heb relaties gehad, en het zou mij ook niet uitmaken. Het is misschien een beetje ongebruikelijk, maar niks ernstigs of iets om je voor te schamen. Jij doet alsof de hele wereld dit op zijn 16e allemaal algedaan heeft en dan met 25 wel weet hoe het allemaal moet, dat is niet zo. Leven en liefde blijven altijd een proces waarin je domme dingen doet, dat is met 25 of 30 nog steeds zo. En zoals wel blijkt uit de topics op Fok zijn er heel veel mensen die wat later zijn. In het echte leven zijn die mensen er ook, alleen denkt iedereen van elkaar dat de rest al wel ervaring heeft vanaf de puberteit. Ik ken echter meerdere mannen die nauwelijks ervaring hebben, hooguit wat scharrels of ONS, en in de dertig zijn. Of zelfs halverwege de dertig een eerste relatie. Het is veel minder ongebruikelijk dan je denkt.

Mijn vriend was 33 toen ik hem ontmoette en we een relatie kregen. Hij had nog nooit een relatie gehad, ik had al vier keer een aantal jaren samengewoond.
Hij bleek echter veel beter in dat relatie-gedoe. Beter dan ik was, en beter dan mijn exen. Dat wil zeggen, mijn exen en ik waren kennelijk geen goede combinatie op het goede moment. Mijn vriend en ik wel, kennelijk, aangezien we inmiddels ruim tien jaar samen zijn en een dochter hebben.

Een relatie is een dynamissch iets. Met iedere persoon moet je weer van voor af aan beginnen met de ander leren kennen, je relatie vormgeven en jezelf in relatie tot die ander leren kennen. Of iemand al een of meerdere relaties heeft gehad, echt niet zo belangrijk. Hoe je samen bent, wat je er samen voor wil doen, bepaalt veel meer of je relatie fijn en goed zal zijn.

quote:

Op zaterdag 12 december 2015 22:13 schreef Sturmic het volgende:


Nee, niet meer sinds dat ik een jaar of 17 was. Reden is eigenlijk simpel; geen sociaal netwerk meer. Als ik nu mijn verjaardag zou vieren, dan kan dat hooguit met twee of drie pseudo-vrienden. Heb er geen enkele behoefte aan om mijn sociale kansloosheid uitgebreid te etaleren op een moment dat eigenlijk "feestelijk" had moeten zijn. Het laatste stukje waardigheid en status verlies je daarmee.

Ik vertel je net dat ik op deze manier ben begonnen en dat dat juist heeft geholpen om iets op te bouwen. Nee, het is in het begin niet leuk. Maar je moet iets, anders verandert er niets.

quote:

En ik denk dat je je (weliswaar met de beste bedoelingen, naar ik aanneem) bijzonder vergist wanneer stelt dat het niet "ernstig" of "om je voor te schamen" is. Vraag eens 10 mensen op straat of er iets mis is met een man (of een vrouw, hetzij in mindere mate) die op zijn 30e nog nooit een betekenisvolle relatie (vriendschappelijk of romantisch) heeft gehad.
Misschien zal men het in een publieke setting nog netjes verwoorden (jouw: "een beetje ongebruikelijk") maar als het vernis van de maatschappelijk etiquette weg is in een meer privé-aangelegenheid wordt je echt uitgekotst als een leproos hoor. Je positie is weg, en je zult tot in het einde der tijden worden nagestaard als "die kansloze gast". Als vrouw is die marge ietsje groter, maar zeer afwijkend blijft het. Niemand vond jou "het" ooit waard, dat is wat zo'n onthulling inhoudt. Geen verzonnen idee. Ervaring.

Zolamg we het niet hebben onderzocht is er geen enkele reden om aan te nemen dat jouw idee klopt en het mijne niet. Als je hier achter elkaar topics ziet over 25+ers zonder relatie, dan betekent dat toch dat er best wat mensen met hetzelfde probleem zijn. Zo ongebruikelijk kan het dus gewoon niet zijn.

En anyway, wat wil je nou? Je wilt geen poging doen om vrienden te maken omdat je al besloten hebt dat ze je toch een naar mens vinden, je bent niet bereid om met kleine stapjes te beginnen want dan ben je een fuckup en als je een keer leuk contact hebt met een vrouw doe je er niks mee want je hebt geen ervaring. Hoe denk je dat er iets in je leven gaat veranderen dan?

quote:

Op zaterdag 12 december 2015 22:13 schreef Sturmic het volgende:

[..]

Zo, eens even rondgekeken en bijgelezen. Interessante invalshoek en ik denk bruikbaar voor het aanleren van een aantal vaardigheden. Andere kant van het verhaal is dat het wel erg een aura heeft van stereotypisch Amerikaans "succes is een keuze"-denken. Wat ik nog niet helemaal begrijp is wat dat met mij te maken heeft... je wilt in de richting van "leren van je fouten" ofzo? Ga mijn brugklasniveau-gepruts niet afwentelen op een andere mensen. Ik ben verantwoordelijk voor mijn acties en voor mijn fouten en ik wil niet dat andere mensen last hebben van die fouten.

De boodschap is niet 'succes is een keuze", maar wel "als je jezelf maar voor blijft houden dat je dingen niet kunt, zul je ze ook nooit leren. Als was het maar omdat je niet eens gaat proberen ze te leren, omdat je jezelf voorhoudt dat je het toch nooit gaat leren en er tijd en energie instoppen dus overbodig is".

quote:

Mag ik vragen hoe oud jij toen was?

Mag ik vragen waarom dat relevant is?

quote:

Op zondag 13 december 2015 19:18 schreef LadyOracle het volgende:

En anyway, wat wil je nou? Je wilt geen poging doen om vrienden te maken omdat je al besloten hebt dat ze je toch een naar mens vinden, je bent niet bereid om met kleine stapjes te beginnen want dan ben je een fuckup en als je een keer leuk contact hebt met een vrouw doe je er niks mee want je hebt geen ervaring. Hoe denk je dat er iets in je leven gaat veranderen dan?

Zie hier de fixed mindset

quote:

Op zaterdag 28 november 2015 20:25 schreef Sturmic het volgende:
Hoe werkt dat, dat "normaal" zijn?

Simpel gezegd niet over dit soort dingen nadenken. (nou is dat een stuk moeilijker dan het lijkt, hoe dat moet heb ik dus ook geen idee van)

Heb niet alles gelezen, maar ik kan me nauwelijks geloven dat je al bijna de dertig nadert. Je bent nogal star in het denken. Aan je schrijven is te zien dat je niet totaal een achterlijke bent dus ik snap niet waarom je je huidige denkbeelden niet kan loslaten als je een verandering wilt. Tot op heden ben je er niets mee opgeschoten met je huidige denkwijze... Kan je net zo goed iets anders proberen. Je laat je levensgeluk toch niet afhangen van je schijnnreputatie, ego die mogelijk een deuk oploopt, angst of een of ander minderwaardigheidscomplex? Daarnaast kan ik je vertellen dat mensen in je directe omgeving, school, werk en kenniskring altijd wel een vermoeden hebben dat er iets met je is, zelfs als je acteerprestatie oscarwaardig is. In het algemeen zijn mensen zo fatsoenlijk genoeg je met respect te behandelen wanneer jij er fysiek aanwezig bent. En de meeste mensen vinden het wel best als je mooi weer speelt, maar er wordt zeker door een klein groepje achter je rug geroddelt... Het faken van je leven heb je er alleen maar zelf mee, als je open bent over jezelf kan je misschien zelf empathie krijgen van je collega's... waardoor vriendschappen mogelijk zijn. Op dit moment ben je onbenaderbaar, er is geen ruimte voor betekenisvolle relatie. Een beter mens worden doe je door aan jezelf te werken. Bekijk wat je wilt veranderen, probeer anders dan voorheen te reageren, ga anders om met situaties en als het echt niet lukt zoek je professioneel hulp in vormen als psycholoog, coaches oid.

Na een verloop van tijd zie je vanzelf wel of je een beter mens bent geworden. Als je 10 jaar later nog steeds met dezelfde gedachtegangen zit als nu en nog steeds zorgen maakt dat je levenservaring niet verder reikt dan een 14-jarige dan kan je enkel concluderen dat je jezelf niet 'beter' hebt gemaakt.

Ik geef het op.

Soms is accepteren hoe een situatie is misschien wel het beste, je bent wie je bent, en dat geldt ook voor anderen..

Het leven is geen gelukzalige aangelegenheid, en mensen zijn nu eenmaal niet allemaal zo vriendelijk en open voor echte vriendschappen en oprechte relaties.

Al de goedbedoelde tips en trucs ten spijt. Je kunt nog zo veel gaan spelen en acteren, maar dat helpt toch niet. Accepteer gewoon jezelf en hou het daarbij

Laatste poging, als antwoord dan op de TT: begin maar eens met jezelf te zijn in je relatie met anderen. Als jij het prettig vindt om mensen te groeten, dan doe je dqt. Vind je dat niet prettig, dan doe je het niet. Als je een date hebt, ben eerlijk. Je zegt in dit topic dat je leugens vertelt; hoe is dat een goed mens? En als je dan eerlijk bent, betekent dat niet dat je je ziel en zaligheid bloot moet leggen op een eerste date, of dat je bij mensen die je pas leert kennen meteen alles op tafel moet leggen, maar ga ook niet liegen of je anders voor doen.

Er is maar een beter mens, en dat is de mens die je bent als je gewoon jij bent.

quote:

Omdat dat mogelijk van invloed zou kunnen zijn geweest op de mate waarin je de onervarenheid van je huidige partner op de koop toe hebt willen nemen.

Vindt je dit nu zelf ook niet een beetje een vreemde kijk op zaken? Op de koop toenemen? je neemt iemand zoals ie is..

En onervarenheid is geen schande, totaal niet zelfs, kom op zeg, zou wat wezen.. Je bent geen artiest die je inhuurt voor een prestatie, je gaat een band aan en groeit samen verder als het goed is. Alles begint met elkaar leuk vinden om wat voor redenen dan ook, de rest ontdek je samen!

quote:

Op maandag 14 december 2015 23:19 schreef Sturmic het volgende:
En hoe ik denk dat mijn leven gaat veranderen? Ik zal eerlijk zijn: ik heb sterk mijn twijfels of ik dat voor elkaar kan krijgen. Kan wel stoer doen en zeggen "schouders eronder en dat gaan we ff doen", maar op dit moment voelt het als staan aan de voet van de Mt. Everest, zonder klimervaring, zekeringstouw en stijgijzers, terwijl de andere klimmers die tegelijk begonnen zijn al de top geslecht hebben. Onmogelijk? Neen. Zéér ingewikkeld zonder een klein beetje inzicht in waar te beginnen? Wel degelijk.

Vandaar ook het advies om eens met een psych te gaan praten. Die kan een maatwerk plan van een aanpak en ondersteuning bieden enzo.

quote:

[..]

Dat zeg ik dus niet. Ik zeg dat anderen geen slachtoffer hoeven te worden/hinder hoeven te ondervinden van mijn leerproces. Als dat gebeurt/dreigt te gebeuren is het mijn verantwoordelijkheid om dat te voorkomen. Ik zoek naar een plek/plaats om te kunnen experimenteren/leren zonder dat iemand anders dan ik daar last van heeft.

Aan wat voor situatie moet ik denken waarin een ander een slachtoffer van jou zou kunnen worden?

quote:

[..]

Omdat dat mogelijk van invloed zou kunnen zijn geweest op de mate waarin je de onervarenheid van je huidige partner op de koop toe hebt willen nemen.

Op de koop toe zou willen nemen vind ik echt te negatief klinken, terwijl onervarenheid helemaal niet zo een obstakel hoeft te zijn. Er zitten ook de nodige voordelen aan en als het goed is heb je sowieso toch wel meer features. Probeer jezelf eens wat meer te zien als een totaalpakket.

quote:

[..]

Voor zover ik het niet nodig heb om te overleven interesseert mijn ego of mijn reputatie mij niks. Punt is dat ik het zakelijk nodig heb, binnen het vrijwilligerswerk om leiding te kunnen geven, en binnen mijn familie om niet als het sneue, onderontwikkelde gastje gezien te worden. Gisteren na een dag verbouwen bij familie een etentje achteraf. En afgezien van mijn neefjes van 2 en 4 ben ik letterlijk de enige van de ca. 20 personen aan tafel die nog nooit een vriendin/vriend heeft meegebracht. Dat is niet tof. Dat doet pijn. Ik kan het mij echter niet permitteren om iets anders te laten zien dan opgewektheid en grappige arrogantie. En ja, sommige familieleden hebben dat vast door. Maar goed, daar heb ik dan wel weer wat vuile was over om buiten te hangen als ze vervelend zouden gaan doen.

Misschien is het verbergen teveel een act geworden die als een soort muur fungeert en afstand in stand houdt.

quote:

[..]

Als ik open zou zijn over mijn privéleven kan ik mijn baan wel gedag zeggen. De enige reden dat ik daar kan doen wat ik doe is omdat ik wat respect bij elkaar geschraapt heb door goed te presteren en geen obvious zwakheden te laten zien. En zo hoort het ook.

Eens dat je niet teveel privéshizzle de vloer mee op moet nemen, maar het is ook weer niet zo dat een menselijke kant totaal niet gewaardeerd of gerespecteerd wordt ofzo. Je hebt jezelf misschien wel tot een één-dimensionale werknemer gemodeleerd, maar dan is het ergens ook weer niet heel raar dat je collega's niet te sociaal met je lopen doen.

quote:

[..]

Ik ben al lang een ander mens dan 5 jaar geleden. Véél vriendelijker, meer (gespeeld) extrovert en een gezellige teamplayer. Zowel privé als professioneel. Sinds twee weken mee gestopt en verrek... bijna niemand zegt wat uit zichzelf.

Jij vindt jezelf vriendelijker, maar kom je ook zo over? Zouden mensen misschien ook niet een beetje door kunnen hebben dat het een act is en dat na al die jaren misschien helemaal niet als zo gezellig ervaren als jij denkt? Je handelde naar wat je dacht dat men van je verwacht, dat is een wat zakelijkere insteek en het klinkt een beetje alsof je voorbij gaat aan hoe zij het ervaren. Omdat jij vindt dat jij gedaan hebt wat nodig zou worden geacht, maar social calls gaan juist om contact maken en niet altijd om het zakelijke leveren wat gewenst is zeg maar..

quote:

Op dit moment spookt dat gegeven zo door mijn hoofd dat ik helemaal geen energie meer in andere mensen wil steken.

Dat is natuurlijk je goed recht, maar bedenk je nog eens goed of je echt energie in andere mensen steekt als jij doet wat je denkt dat men verwacht.

quote:

Geen fijne gedachte en heb mij nog nooit zo sociaal leeg gevoeld als de laatste paar weken; toen ik bewust bezig ging om te kijken hoe mensen op mij reageren. Daarvoor liepen oppervlakkige contacten best prima. Op dit moment bén en voél ik mij inderdaad onbenaderbaar. En dat heb ik nooit eerder gehad. Beetje verkeerde effect dit topic misschien...

Begrijpelijk, maar misschien zet je te zakelijk in waardoor men het dus niet zo oprecht kan ervaren. Dan ben je niet efficiënt bezig gewoon en ondanks je act kan je dus alsnog als onbenaderbaar ervaren zijn of worden.
Lijkt me overigens prima in dit topic passen, maar dat is niet aan mij..

quote:

Weet het even niet meer. Misschien gewoon laten gaan en niet langer met verandering bezig zijn. Voor die tijd was ik weliswaar wat apathisch, maar niet ongelukkig. Nu heb ik moeite die donkerheid in mijn hoofd weg te klikken, en dat is niet goed. Nou ja, anyways, dank allemaal voor de tips/kritieken.

Het hoeft niet, maar als je gelukkiger wil worden en een ander leven wil, dan zul je toch ergens wat moeten veranderen. Wat zou een klein dingetje kunnen zijn wat je iets positiefs zou kunnen brengen?

quote:

Op maandag 14 december 2015 23:19 schreef Sturmic het volgende:

[..]

Dat zeg ik dus niet. Ik zeg dat anderen geen slachtoffer hoeven te worden/hinder hoeven te ondervinden van mijn leerproces. Als dat gebeurt/dreigt te gebeuren is het mijn verantwoordelijkheid om dat te voorkomen. Ik zoek naar een plek/plaats om te kunnen experimenteren/leren zonder dat iemand anders dan ik daar last van heeft.

Hoe kan iemand volgens jou dan slachtoffer worden van jouw leerproces als het gaat om sociale vaardigheden? En hoe kun jij leren/experimenteren als je liegt en oneerlijk bent over wie je bent? Daar leer je helemaal niets van en daar heb je veel meer potentie om mensen te kwetsen. Over het algemeen vinden mensen het nogal onprettig als er tegen ze gelogen wordt.

quote:

Omdat dat mogelijk van invloed zou kunnen zijn geweest op de mate waarin je de onervarenheid van je huidige partner op de koop toe hebt willen nemen.

Mijn partner is een hele lieve, sociale, fijne man die ik erg aantrekkelijk vind. Ik heb niets op de koop toe genomen, ik ben erg blij dat we elkaar hebben ontmoet en dat de gevoelens wederzijds bleken te zijn.
Mijn leeftijd vind ik dus nog steeds irrelevant.

quote:

Ik ben al lang een ander mens dan 5 jaar geleden. Véél vriendelijker, meer (gespeeld) extrovert en een gezellige teamplayer. Zowel privé als professioneel. Sinds twee weken mee gestopt en verrek... bijna niemand zegt wat uit zichzelf. Op dit moment spookt dat gegeven zo door mijn hoofd dat ik helemaal geen energie meer in andere mensen wil steken. Geen fijne gedachte en heb mij nog nooit zo sociaal leeg gevoeld als de laatste paar weken; toen ik bewust bezig ging om te kijken hoe mensen op mij reageren. Daarvoor liepen oppervlakkige contacten best prima. Op dit moment bén en voél ik mij inderdaad onbenaderbaar. En dat heb ik nooit eerder gehad. Beetje verkeerde effect dit topic misschien...

Je bent gestopt met groeten, omdat je wilde zien of ze jou zouden groeten, toch?
Waarom groette je in eerste instantie? Omdat je wilde groeten, omdat je vriendelijk wilde zijn? Benaderbaar? Zichtbaar? Om hen een plezier te doen?
Als je wil groeten, om wat voor reden dan ook, doe dat dan. Omdat jij dat wil, ongeacht hoe men reageert.
Als je niet wil groeten, doe het niet.

Alles wat Scary_Mary zegt (eigenlijk altijd trouwens, haha).

Je stopte ineens met zelf initiatief nemen in de communicatie... tja, mensen weten misschien niet wat ze daar mee aan moeten. Als iemand, die normaal zelf initiatief neemt, dat ineens niet doet zou ik waarschijnlijk eerst ook afwachtend zijn. Niet uit desinteresse maar omdat ik dan denk... "hmm, blijkbaar niet echt in een goede stemming. Zo maar eens informeren, eerst even aanzien"

Voor wat betreft relaties, waar ik dus zelf ook geen ervaring mee heb, (maar voor mij als vrouw ligt dat dan misschien anders? Mannen vinden het vaak bijzonder in positieve zin) is inschrijven bij een datingbureau geen optie? En daar aangeven dat je graag kennis wilt maken met vrouwen die nog geen relatie gehad hebben?

Punt C.... dat je voor niemand voldeed óf dat niemand voor jou voldeed! Maar goed, de meeste mensen zijn er inderdaad niet bepaald open over en natuurlijk heeft dat inderdaad zo zo'n redenen.

Ja, ook iemand zonder relatie kan een persoonlijke groei hebben doorgemaakt maar er zijn heel veel manieren om te groeien. Ik denk eigenlijk dat ook jij gegroeid bent. Misschien niet op de manier die gebruikelijk is (vrienden, reizen, van alles ondernemen) maar anders. Je bent vast anders dan, zeg, tien jaar terug?
Geen groei doormaken doet je ook groeien

Is het een optie om een jaar aan jezelf te gaan werken dan? Cursussen doen (waar je mensen kunt ontmoeten), reizen enz. Minder werken? Want blijkbaar heb je het idee dat je eerst meer ervaren moet worden en moet groeien.

Normaal ben ik iemand die hier alleen leest en nooit wat post. Maar hier moet ik toch even reageren.

Sturmic,

Behalve de normale tips als zoek eens contact met een psycholoog.
Zou ik eens kijken of niet juist vriendschapelijk met andere mensen af kunt spreken. Hierbij zou een fokmeet bijvoorbeeld een idee kunnen zijn.

Je hebt hier op dit forum je waarschijnlijk grootste zwakke punt(en) al laten zien. Dit maakt een fokmeet makkelijker.

Als je iemand ontmoet op een vriendschappelijke basis die al een beetje met je achtergrond bekend is, kun je gewoon heel eerlijk zijn. Nu zul jij vermoedelijk in je sociale omgang veel moeten liegen.

Met dit liegen bedoel ik ook niet even niet de waarheid zeggen. Of zelfs niets zeggen en dat mensen dan maar iets aannemen omdat dat normaal is. Dit doe ik omdat het anders helemaal zon lang verhaal wordt. Dus met liegen bedoel ik gewoon even gewoon even alles waarbij je niet eerlijk bent waar mensen dat "normaal" wel zouden zijn als ze alles goed voor elkaar hebben.

Dit liegen is denk ik nog nogal onhandig omdat je de relatie niet uit kan diepen. Dit liegen is bij jouw huidige werk relaties waarschijnlijk echter noodzakelijk omdat je anders inderdaad apart zou kunnen zijn. Ik zou bijvoorbeeld niet iemand zonder vrienden aannemen als ik iemand anders kon kiezen denk ik. Stel dat,ik je bij je sollicitatie heb gevraagd wat je zoal met je vrienden doet dan moet je de rest van je carrière hierover blijven liegen.

Volgens mij is het niet eerlijk zijn ook vermoeiend want het kost meer energie om te onthouden wat je ook al weer hebt gelogen tegen wie dan wat je werkelijk hebt gedaan.

Bij dates lijkt het mij inderdaad je kansen op een date en op een succesvole date niet vergroten, als je eerlijk bent dat je nog nooit een relatie hebt gehad en ook geen vriendschappelijke relaties hebt. Of het ook handig is te liegen als je de voor jouw juiste vrouw ontmoet weet ik.
Eigenlijk denk dat het wel normaal is wat beter voor te doen dan je bent. Maar je het niet het niet moet overdrijven als je doel een duurzame relatie is.

Gezien je omstandigheden zou ik denk ik ook ongeveer hetzelfde doen als je nu doet. Alleen wel proberen om echt een paar vrienden te krijgen. Dan ben je daar in elk geval vanaf en kun je makkelijker leuke dingen doen.

Stel nu dat, je hieraan na meerdere meetings 5 vrienden overhoud. Dan hoef je daarna in elk geval minder te liegen. Je hebt dan namelijk 5 vrienden. Tegen die vrienden kun je ook eerlijk zijn.

Als je beetje zeker weet dat ze allemaal komen heb je al een een smalle basis om je verjaadag te vieren. Een paar vrienden meer maakt het wel leuker. Maar je moet ergens beginnen. Die 5 vrienden zullen heus niet gelijk de allerbeste vrienden zijn die altijd voor je klaar staan maar dat moet groeien.

Ik ben zelf op bepaalde onderwerpen ook niet altijd eerlijk of vermijd een onderwerp maar dat geeft toch altijd wat rare situaties. Waar als je wel openheid kan/wil geven die situatie veel normaler is en het gesprek beter loopt.
Nu even voor de zekerheid ik zou ook weer niet te eerlijk worden. Als je morgen opeens tegen een collega zegt dat je er echt van baalt dat hij je geen goede morgen zegt komt dat ook raar over.

Nog weer even terug over die vrienden.
Zelfs mannelijke vrienden kunnen handig zijn voor het krijgen van een relatie. Die hebben toch best vaak vriendinnen. Als die vriendinnen je leuk genoeg vinden kunnen ze vaak een vrijgezele vriendin aan je koppelen. Ze kunnen dan zelfs redelijk eerlijk vertellen dat hij toch best leuk bent ondanks dat hij al heel lang vrijgezel is.(Na/tijdens dit koppelen gaat het bij mij altijd fout. Terwijl er best leuke vrouwen bij waren. Maar dat is niet jouw probleem)
Veel vrienden van mij zijn ook gewoon aan elkaar gekoppeld door andere vrienden. Soms terwijl de twee volgens jouw definitie niet gelijkwaardig zouden zijn. Meestal zijn ze wel op jongere leefdtijd gekoppeld maar het principe blijft hetzelfde.

Nog een vraag had je op de basis school en begin middelbare school ook geen of heel weinig vrienden?(Kan zijn dat ik hier overheen gelezen heb)

Wel leuk te zien dat je het probleem echt bij jezelf zoekt. Dat de vrouwen er de schuld van geven zoals anderen doen snap ik nooit. Verder ook echt netjes beschreven.

Ik zou wel echt gewoon weer aardig zijn tegen je collega's. Als iemand opeens heel anders gaat doen en na een hint ook niet gaat vertellen wat er aan de hand is. Zou mij ook wat afstandelijk maken denk ik. Dit gedoe verhelpt je situatie ook niet.

P.s. ik ben zelf ook lang niet perfect. Ik heb af en toe echt een gigantisch uitstel gedrag van dingen waarvan ik wel weet dat ze moeten gebeuren. Maar ze toch eeuwig uitstel.
Ik ben slecht in een relatie starten, al ben ik wel verliefd geweest en heb ik ook wel vrienden. Dus ik ben toch weer anders dan jij bent. Ben ook ongeveer even oud.
P.s.2 sorry voor typos en rare zinsconstructies ben normaal al niet zo goed in talen. En ging dit topic lezen omdat ik niet kon slapen en begin nu toch wel moe te worden na dit lange stuk wat niet helpt.

Arduino

Dubbel post

[ Bericht 99% gewijzigd door Arduino op 17-12-2015 07:20:04 (Dubbel post) ]

quote:

Op woensdag 16 december 2015 22:28 schreef Sturmic het volgende:
écht heb geprobeerd te zijn: vriendelijk, bereid om iedereen te helpen, beschaafd, niet opdringerig, altijd een positief woord over, galant en meegaand. En ben tegelijkertijd nooit een pushover geweest; heb altijd duidelijke grenzen en beperkingen gesteld en niet bang om mijn mening te ventileren als dat op prijs gesteld wordt.

Super dat je dit geprobeerd hebt, maar bedenk je wel dat jouw idee van dergelijke definities niet voor een ander hoeven te gelden en zij het misschien anders ervaren hebben dan jij dacht of hoopte over te komen..

quote:

[..]

Dat je als persoon een totaalpakket bent ben ik helemaal met je eens Scary_Mary.
Met "op de koop toenemen" bedoel ik dan dus ook dat je onervarenheid, of eender welke andere mindere kwaliteit van een mogelijke partner (zoals een minder mooi gezicht, een gekke gewoonte of een aparte karaktertrek) je -onbewust- kunt accepteren/tolereren, zonder dat je dat specifieke kenmerk erg leuk vindt. Zolang het maar "gecompenseerd" wordt door andere kwaliteiten/aantrekkelijkheden. Dat zal voor bijna niemand een bewuste afweging zijn hoor.

Voor mij is en blijft het wel degelijk een bewuste afweging, die ik echter niet ervaar als op de koop toe nemen. Mijn partner ook niet overigens.

quote:

En leeftijd kán een factor zijn die er voor zorgt dat je andere en/of meer onaantrekkelijkheden van een potentiële partner vindt opwegen tegen de (hoeveelheid) positieve kenmerken van iemand.

Dat kan zowel postief als negatief mee spelen, dus ik zou me hier niet te blind op staren.

quote:

Ik realiseer mij dat het wel een beetje "economisch" klinkt, maar denk eens na over wat jij allemaal leuk vindt aan je partner. En ook wat je niet of minder leuk aan hem/haar vindt. Wedden dat je van beide een lijstje zou kunnen maken, maar dat de positieve kenmerken meer gewicht hebben dat de negatieve? Anders zou je immers niet in een gezonde relatie zitten.

Het gaat dan ook niet om het economische, maar om het waarde-oordeel wat je eraan hangt.

quote:

[..]

Ik overweeg dit serieus.

Wat zijn je tegens?

quote:

[..]

Nou ja, hoe zou jij het vinden dat je op date gaat met iemand waarvan je er na 3 uur, of 3 dates, of 3 weken achter komt dat iemand totaal niet bij je past? En dat diegene dat al lang wist? Niet omdat er per sé tegen je gelogen is, maar de persoon in kwestie wel anders is dan op het eerste gezicht lijkt.

Klinkt best menselijk en niet superuniek dat iemand anders blijkt te zijn dan hoe die overkomt. Kan natuurlijk ook aan meerdere dingen liggen, want iemand kan zich anders of beter voor proberen te doen, maar je kan natuurlijk ook een tegenpartij hebben die zich liever blindstaart op een ideaalbeeld ofzo.
Nu zou je bovenstaande voorbeelden negatief op kunnen pikken, maar ook daar zit een keuze. Ik denk dat veel mensen ook gewoon blij zouden kunnen zijn met het idee dat ze wel een kans hebben gehad en dat het gewoon niet de uitkomst had zoals gehoopt. Soms kom je daar wat eerder achter dan later, maar dat lijkt me een heel normaal onderdeel van daten of überhaupt menselijk contact. Ik snap dan ook niet zo goed waarom je dit als slachtoffers maken zou willen zien. Er lijkt me best een verschil zitten tussen kijken of het klikt en moedwillig aan het lijntje houden..
Op persoonlijk vlak zou je met de psych misschien eens kunnen kijken naar de discrepantie tussen hoe je over komt en hoe je bent. Misschien kun je daar een tussenweg in vinden, zodat je dichter bij jezelf blijft en vertrouwen in kan hebben dat de volwassene tegenover je prima zelf kan beslissen of het wel of niet iets is of kan worden..

quote:

Ik kan mij niet jarenlang anders voordoen dat ik ben.

Logisch ja, maar wel het onderzoeken waard waarom je dat kennelijk wilde of nodig had en hoe je dat nu eens anders of misschien zelfs beter aan zou kunnen pakken, lijkt me..

quote:

Of dat jij lekker aan het sporten bent bij je club, de weekboodschappen doet of gezellig in het café wat drinkt met een vriendin en dan aangesproken wordt door één of andere sociaal onderontwikkelde dude die jou als leidend voorwerp gebruikt voor zijn eigen ongemakkelijke gepruts. Beetje hetzelfde als dat iemand jou vanmiddag aanrijdt bij het "oefenen" voor het behalen van zijn rijbewijs. Van iemand die auto rijdt mag je immers ook verwachten dat hij ongeveer weet wat hij doet.

Kromme vergelijking, want er bestaat rijles met een examen op basis van allerlei bestaande en uit het hoofd te leren regeltjes die hard op papier staan.
Ik heb liever dat een sociaal onhandig iemand een oprecht gesprekje aan probeert te knopen dan zo een gladjakker die me wel even denkt te scoren of gewoon graag mijn decolleté van dichterbij wenst te bekijken. Daar ben ik vast niet heel uniek in ofzo..

quote:

Vervolgens krijg ik als tegenargument vast weer "ja, wees jezelf", en "werk aan jezelf om een betere jou te worden" want dan hoef je niet te liegen.

Niet verwonderlijk dat je je kut voelt en onoprecht voelt als je huidige tactiek liegen is. Misschien even iets anders verwoorden, probeer het meer te zien als de beste versie van jou te worden en niet zozeer als beter mens.

quote:

En een betere zelf worden kan alleen maar door te oefenen (god, wat klink ik weer infantiel...) met iemand die daar zéér waarschijnlijk helemaal niet op zit te wachten. Let wel: ik heb het hier niet over basale omgangsnormen als vriendelijk en beleefd zijn! Dat kan ik wel. Wat ik moet leren is échte, diepere connecties te maken met mensen. Dus op zoek naar een plek of cursus of whatever om daar slimme trucs voor te leren. Tips?

De manier waarop je het lijkt te brengen komt eerder infantiel over, maar dat zegt meer over jouw insteek en zelfbeeld denk ik. Om echter en dieper te kunnen communiceren heb je denk ik eerst wat te werken aan je zelfbeeld. Dat legt een betere basis om beter te leren communiceren, want hier speelt meer dan een gebrek aan techniek lijkt me.

quote:

[..]

Of misschien is het wel helemaal geen muur, maar ben ik echt zo. Heb geen idee wie ik ben als ik 100% mijzelf ben. Heb mij denk ik, altijd aangepast op de situatie en wat daar verwacht werd (voordat iemand het roept: of wat ik dacht dat daar van mij verwacht werd).

Mooie laatste toevoeging ja en ook een teken dat een psych misschien wel eens heel waardevol kan zijn in zo een proces. Die kan je helpen en ondersteunen bij het ontdekken van jezelf en/of het wel of geen muur is. Hoe kan een ander jou leren kennen als jij het nog niet weet?

quote:

[..]

Pardon my French: dan kunnen ze echt de tering krijgen. Vriendelijkheid niet goed, echt zijn niet goed... tja, dan rot maar een eind op. Hoewel ik niet het idee heb dat dat momenteel speelt. Wat zijn goede indicatoren om dat te herkennen Scary_Mary? Enig idee?

Het gaat er niet om dat vriendelijkheid en echtheid niet goed zouden zijn, ik stel ter discussie of jij wel zo stellig kan zijn dat dit ook zo bij een ander overkomt. Als je echt dieper contact wil leren maken, dan is het praktischer om ook te kijken naar hoe een ander een en ander ervaart in plaats van meteen de conclusie van meh, niet goed genoeg, doeidoei eraan te hangen. Niet dat jouw mening niet belangrijk is, maar zodra dat je enige leiddraad is (zeker op basis van een negatief zelfbeeld met bijbehorende perceptie) geef je de ander weinig tot geen ruimte en maak je dus feitelijk geen contact. Kunnen we het wel over goede indicatoren gaan hebben, maar ga jij die kunnen zien cq waarnemen zonder dat je zelfbeeld je in de weg gaat zitten?

quote:

[..]

Mooie filosofische vraag waarbij "nee" uiteraard het wenselijke antwoord is. En denk dat je daar gelijk in hebt. Maar als ik hun verwachtingen verkeerd inschat, en verder niet weet wat men echt wil.... waar begin ik dan in hemelsnaam wel mee? Pointers?

Mooi voorbeeld wel dit, want de nee is geen wenselijk antwoord maar gewoon een universele waarheid.
Je begint bij je eigen basis. Die bestaat idealiter gezien uit enige eigenwaarde, zodat je wat meer kan leren vertrouwen op hetgeen wat je te bieden hebt en ook kan vertrouwen dat een ander zelf wel kan bepalen of het iets is om mee verder te verdiepen. Daarvoor moet je dus wel een beetje jezelf leren kennen. Wie ben je? Wat wil je wel en wat wil je niet? Als je daarnaar gaat handelen, kan men pas echt beoordelen op basis van wie jij bent. Dat is aan één kant best eng, want je verbergt je niet meer achter een act, maar daar zou je take or leave it houding wel een stuk meer passen. Als je echt zo in elkaar zou steken dan en het niet een soort zelfverdedigingsmechanisme is dat je gekwetst een ander wegduwt voor die jou kan afwijzen enzo. En als je jezelf goed genoeg vindt zoals je bent (als basis hè), dan heb je niet zo de goedkeuring van een ander meer nodig en dan kun je ook dichterbij jezelf blijven in plaats van je in bochten te gaan wringen om te doen wat je denkt dat een ander verwacht.

quote:

Hmmmm.... goede vraag.... ik denk dat ik (op mijn werk) weer terug moet naar mijn oude, vriendelijk zelf. Dat was op zich wel positief (zelfs als het door anderen niet zo ervaren werd). Ik werd er in ieder geval blij van om te vragen hoe het met mensen gaat, ze aan het lachen te maken en af en toe wat "food for thought" in de groep te gooien. Realiseer mij heel wel dat als je louter op basis van dit topic een beeld van mij zou moeten vormen, er dan wel een behoorlijk negatief en verzuurd persoon aan het geestesfirmament moet verschijnen. Zo ben ik in het echt niet hoor.

Dat lijkt me een mooie constatering, iets doen omdat jij je daar goed bij voelt en niet puur omdat de ander het verwacht. Daar lijk je in ieder geval wat dichter bij jezelf te blijven dan.
Heb je trouwens weleens feedback gehad of gevraagd over je rol in de groep eigenlijk? Niet dat collega's nou altijd brutally honest gaan zijn, maar misschien is dit wel een ideetje om nog eens te bespreken met iemand. Gewoon om eens wat meer richting de daadwerkelijke gedachten van een ander te gaan in plaats van je eigen vaste denkpatroon te blijven zitten. Soms vinden mensen het best wel leuk of interessant als je hen om een mening vraagt en wie weet zet het de deur wat meer open voor een dynamiek..

Je komt inderdaad wat negatief en verzuurd over, maar ik denk dat er meer speelt bij je en dat je nu gewoon wat vast zit in een patroon wat tegen je werkt. Denk dat je veel beter tot je recht kan gaan komen als je wat beter in je vel zit, dat dit soort symptomen een stuk minder overheersend gaan zijn en dat je niet zo een negatief mens bent. Wel weer een mooi voorbeeld van het verschil tussen zijn en overkomen..

quote:

[..]

Ja, dat klopt. Ik realiseerde het mij nooit zo, maar in 85% van de gevallen initieerde ik de interactie (het groeten is maar een banaal voorbeeld) met een collega. Dat werkte niet de andere kant op. Heb er tot drie weken terug nooit bij stil gestaan hoor, was gewoon een automatisme waar geen clandestien motief (in de zin van bijbedoelingen) achter zat. Ik ben gisteren weer begonnen met mijn oude "zelf" (whatever that may be) te zijn. En dat is prima, ga weer met plezier naar mijn werk.

Thanks allen weer!

Goed om te horen dat je weer plezier hebt

quote:

Op woensdag 16 december 2015 23:23 schreef pietkanarie het volgende:

Is het een optie om een jaar aan jezelf te gaan werken dan? Cursussen doen (waar je mensen kunt ontmoeten), reizen enz. Minder werken? Want blijkbaar heb je het idee dat je eerst meer ervaren moet worden en moet groeien.

Na je topic gelezen te hebben lijkt mij dit ook best een goed voorstel, net als het richten op gewone vriendschappen.

Het zou je zelfvertrouwen denk ik goed doen om vrijwilligerswerk of een cursus te doen waarbij de focus niet op jouw interactie met anderen ligt, maar op een ander helpen of leren van een vaardigheid. Misschien een leerzame cursus gericht op sociaal/psychologisch gebied (nlp, persoonlijk leiderschap) of juist gewoon een hobby die je leuk lijkt. Ook alleen op reis gaan (groepsreis, vrijwilligerswerk of backpacken) kan je helpen op sociaal gebied.

Het verleden kan je niet meer veranderen, die jaren zonder relatie en vrienden zijn een feit. Je kunt echter wel invloed hebben op het nu en daarmee de toekomst.

Als je doet wat je deed, krijg je wat je kreeg. En als je dat wilt veranderen zul je je angsten onder ogen moeten zien en uit je comfortzone moeten stappen. Dat gaat niet in één keer, maar de aanhouder zal in ieder geval meer bereiken dan degene die nooit begon.

quote:

Op woensdag 16 december 2015 22:28 schreef Sturmic het volgende:

Ik overweeg dit serieus.

Niet overwegen, gewoon doen.

quote:

Nou ja, hoe zou jij het vinden dat je op date gaat met iemand waarvan je er na 3 uur, of 3 dates, of 3 weken achter komt dat iemand totaal niet bij je past?

Dat hoort erbij. Dat is normaal. Daarom ga je juist daten, om te kijken of je bij elkaar past.

quote:

En dat diegene dat al lang wist?

Tenzij je helderziend bent of iemand letterlijk zegt alleen een relatie te willen met iemand met veel ervaring, kun je dat niet weten.

quote:

Of misschien is het wel helemaal geen muur, maar ben ik echt zo. Heb geen idee wie ik ben als ik 100% mijzelf ben. Heb mij denk ik, altijd aangepast op de situatie en wat daar verwacht werd (voordat iemand het roept: of wat ik dacht dat daar van mij verwacht werd).

Dat zet dan je eerdere beweringen dat je niet goed genoeg bent op losse schroeven. Misschien ben je dus wel leuk genoeg als je jezelf bent, maar weet je gewoon niet wie dat is.

quote:

Op donderdag 17 december 2015 23:57 schreef Sturmic het volgende:

[..]

Heel erg bedankt voor deze formulering. Want volgens mij is dit de kern van mijn vraag, en het doel dat ik met dit topic eigenlijk voor ogen heb. Dat jaar aan mijzelf werken is wel iets wat ik gaandeweg probeer: vorig jaar voor het eerst alleen op vakantie geweest bijvoorbeeld. Reizen doe ik eigenlijk te weinig omdat werk dat lastig toelaat momenteel. Maar als ik dan onderweg ben blijft dat vrij eenzaam voelen: ik wil gewoon niet ongevraagd in mensen hun leven binnendringen. Cursussen zou ik graag doen, maar dan moet ik kiezen om vrijwilligerswerk te laten schieten. Ook niet iets wat ik licht doe. Er is zo veel te doen, te ontdekken en te leren, maar om één of andere reden ben ik altijd óf aan het werk, óf aan het vrijwilligerswerk of voldoe ik aan familieverplichtingen. Mijn eigen tijd schiet er gewoon bij in (jaja, ik weet het, de moeders onder jullie hebben nooit tijd voor zichzelf ) en dat moet ik anders gaan doen.

Dat klinkt passief, alsof het je overkomt en niet als een bewuste keuze..

quote:

[..]

Nee, dat is waar. Maar ik kan alleen maar mijn eigen best doen. En dat heb ik geprobeerd.

Snap deze insteek wel, maar je inzet is niet zozeer wat ter discussie staat. Dat is de effectiviteit waar je nu aan voorbij gaat.

quote:

[..]

Een psycholoog bezoeken... tja... iemand die voor geld naar mijn gezever luistert... dan gaat het hem/haar niet om mij, maar om mijn knaken. Weet dat ik er moeite mee heb mijzelf bloot te geven aan iemand die daar geen enkel intrinsieke interesse bij heeft anders dan geld.

Net zoals bovenstaande niet voor je eigen tijd kiezen, zie ik ook hier een aanwijzing dat je zelfbeeld wellicht toch niet zo positief is als je wil doen voorkomen. Je gaat voor werk toch ook niet op cursus bij iemand die het puur voor de liefdadigheid doet? Die persoon verdient geld om jou de tools in handen te geven om verder te kunnen komen en dat zou je nr 1 motivatie moeten zijn. Niet dat er zogenaamd geen enkele psych zou zijn die niet voor meer dan alleen de centjes begripvol zit te knikken, want dat klinkt echt als een aanname die je lekkerder in die zogenaamde comfort zone vergoelijkt. Ook dit is een vorm van jezelf op één leren zetten.

quote:

Wat dat betreft vind ik een forum als dit wél fijn: alleen mensen die het echt iets interesseert zullen reageren (misschien ook wel om oneigenlijke redenen, maar goed, dat liever dan een professional met geeltjeszucht). Daarnaast... ik vind dat ik mij als volwassene zelf moet kunnen redden. Maar goed, tips & tricks zouden handig kunnen zijn. Ik houd het nu nog serieus in beraad.

Eens, maar als je constateert dat je er niet komt en vast blijft lopen, dan is het ook heel volwassen om jezelf beter te gaan leren redden met behulp van een psych. Het lijkt me meer een schande dat je jezelf niet de meeste en beste kansen gunt om jezelf verder te ontwikkelen dan dat je te trots of te bang bent om adequate hulp* te zoeken. Ook hier weer advies om te kijken naar de effectiviteit. Bel eens rond voor een kort kennismakingsgesprek, wees eerlijk en open over wat je tegenstaat en laat je informeren over de te bieden tactiek. Wie weet wordt je nog verrast..

* Met adequate hulp wil ik het forum noch jouw zelfredzaamheid te kort doen. Bedoel meer dat vanwege het redelijk vastgeroest overkomende patroon je weleens meer baat zou kunnen hebben bij een gereguleerde en planmatige aanpak. Maatwerk en dat is op een forum als deze toch wat beperkt. Bijkomend voordeel is dat je ook beter inzicht kan krijgen in de effectiviteit..

quote:

[..]

Dus ik laat iemand die ik geld geeft oordelen over hoe ik mij gedraag en wat hij/zij daar van vindt? Moeilijk.

Nee, je geeft iemand geld om je te helpen in je zoektocht naar verbetering. Ja, daar komt een stukje oordeel bij, maar dat is met name relevant voor een plan van aanpak en niet een ik vind dat je zus of zo moet doen. Iets wat niet even statisch voorgeschoteld gaat worden, maar waar jij je ook enigszins in moet kunnen vinden en wat je vooral aan het denken moet gaan zetten. Begrijpelijk dat het moeilijk is, maar als je je idee niet toetst aan de praktijk laat je jezelf weer een kans mislopen..

quote:

Dan liever iemand (zoals de collega die je verderop suggereert) die nu eens de kans heeft om mij goed de maat te nemen. Maar psych-optie zit niet dicht, want ik vertrouw erop dat je mij dat niet voor niets aanraadt.

Goed de maat te nemen klinkt ook wel een beetje typisch. Vergeet niet dat die collega puur je functioneren in de werkomgeving meekrijgt hè. Dat is een stapje, maar niet te vergelijken met een psych. Maar beide zijn wel mooie stapjes om eens verder te durven kijken om je beeld te toetsen en daarmee gun je jezelf wel een kans om iets anders te kunnen ervaren. (Mits je voldoende openstaat, dat wel)

quote:

[..]

Twijfel... als het écht zo ver komt moet ik nog maar zien wat 100 mensen in dat geval zouden kiezen.

Als het echt zo ver komt ga je gewoon met eentje beginnen, want baby steps enzo.

quote:

[..]

Het is ook zeker niet zo dat ik continu keiharde onzin loop te verkondigen. Alleen af en toe moet ik liegen over feiten, en vaak moet ik mij anders voordoen (qua karakter) dan ik ben. En ja, ik zoek naar de betere "mij". De persoonlijke groei waar pietkanarie het over had.

Bedoelde het ook niet zo, maar je omschreef het als voor je gevoel liegen. Misschien zou zelfverloochening een betere omschrijving zijn..?

quote:

[..]

Die ander kan mij leren kennen als de schil die ik ben? En die schil is niet voldoende gebleken de afgelopen jaren.

Ben jij die schil dan? Is het niet meer een kwestie van dat je de schil doet in plaats van bent? Ook gezien je gevoel van moeten liegen en je anders voor moeten doen, staat die schil toch enigszins op afstand van je kern. Zo een afstand kan voelbaar zijn en daarmee kunnen anderen wellicht het idee hebben dat ze jou helemaal niet leren kennen. Dat zou zomaar eenzelfde gevoel op kunnen leveren bij hen als dat jij ervaart misschien..

Daarop voortbordurend, misschien een stukje zelfbescherming? Want als ze die schil afwijzen dan kun je dat misschien iets makkelijker naast je neerleggen dan wanneer iemand je kern nadert en het dan niet loopt zoals je wil of hoopt. Een soort economische stand, waarbij je je hoofd niet echt op het hakblok legt. Dan zou het misschien eerder een schild zijn dan een schil..

quote:

[..]

Ho
Mijn zelfbeeld is best aardig en volgens mij vrij realistisch. Kan met redelijke distantie mijn functioneren, karakter en gedrag observeren.

Dit zouden we ook best tekenend kunnen zien, de discrepantie tussen de kern en schil. Alsof je twee persona hebt. De functionerende en de observerende.
Het realistische is denk ik wel een discussie waard, gezien de reacties van meerdere personen in dit topic alleen al terugleest. Tuurlijk, lettertjes, persoonlijke interpretaties tussen de regels doorlezen ditdat, maar het is wel een vorm van toetsing en die meteen afdoen past wel in een zeker patroon..

quote:

Maar ik ben wel iemand die daarbij kijkt naar feiten en de "opbrengst" van mijn acties. En objectief, zonder dat mijn zelfbeeld daarbij überhaupt om de hoek komt kijken, kan ik constateren dat ik geen normaal sociaal leven heb.

Die constatering op zich zegt geen fuck, want de norm zijn anderen en de hoofdrol zou moeten zijn voor wat jij wil en niet wat anderen al dan niet hebben.

quote:

Ergo -->er iets afwijkends/afstotelijks/onaantrekkelijks aan mij. Dat is niet per sé negatief, gewoon een feit. Als er iets wel niet in de weg zit is het mijn zelfbeeld; wat wel in de weg zit is dat ik als persoon weinig geslaagd ben.

Waarom zou je afstotelijk en onaantrekkelijk niet per sé negatief aan jezelf?

Je bewoording is subjectief in mijn ogen, want objectief zou zijn dat de effectiviteit van je inspanningen niet optimaal is. Om het even zakelijker te verwoorden, dat je roi te laag ligt voor je gevoel hoeft niet te zeggen dat jij als mens niet voldoet. Toch is dat wel de conclusie die je trekt, zonder door te pakken naar een evaluatie van je kpi's en ksf's om die nog eens kritisch onder de loep te nemen. Misschien kunnen we daar eens een beginnetje mee maken..

Hoe zij jezelf als geslaagd(er) kunnen zien?

quote:

[..]

Waarom is dit een check? Waar zit 'm dat vertrouwen in dat je wel wat te bieden hebt?

quote:

[..]

Enig idee wat dat dan is?

Kort door de bocht denk ik toch je zelfbeeld als basis. Je kan dingen heel rationeel benaderen en dat lijkt alsof je zakelijk en sec the facts neerlegt, maar die stelligheid kan best een beetje vastgeroeste confirmation bias zijn waarin je weinig ruimte over hebt of laat voor een andere perceptie.
Roept nog wat op, ook gezien laatste stukje van de op, want het klinkt allemaal behoorlijk als vanuit je hoofd komend. Hoe zit het met je lijf en in je vel? Doe je dingen, bijvoorbeeld een sport, om eens uit je hoofd en in je lijf te komen?

quote:

Ik wil je wel bedanken voor de tijd en zorgvuldigheid die je in je antwoorden aan de dag legt. Thanks.

Graag gedaan

quote:

[..]

Vrijwilligerswerk om anderen een vaardigheid te leren.... 10 jaar als leidinggevende in het jeugdwerk... check
Persoonlijk leiderschap... check
Alleen op reis gaan...check

Als mensen je niet leuk vinden, vinden ze je niet leuk. Leer dat nou eens.

Teach me
Misschien kun je eens nadenken over het verschil tussen iemands gedrag niet leuk vinden en iemand als mens niet leuk vinden. Zeker gezien jouw schil(d) het overdenken waard denk ik, want ook al voelt je praktijk ongetwijfeld anders, zo zwart/wit is het niet..

quote:

Snap dat dat voor veel mensen totaal onvoorstelbaar is, maar zo is het echt. Kortom: ik moet leuker zijn (niet leuker voordoen) door als mens te groeien. En daar zoek ik dus een weg naartoe.

Voor jou kan het zo echt voelen, maar je hebt nog niet alles geprobeerd om het anders te kunnen ervaren, dus iets te stellig dat het echt zo is. Als jij jezelf niet leuk genoeg vindt, hoe moet een ander dat wel kunnen vinden? Zeker als ze niet te zien krijgen wie je echt bent, maar omdat jij voornamelijk laat zien wat je denkt dat er verwacht wordt en wat misschien helemaal niet is wat mensen willen..

Wat vindt je leuk aan jezelf? Wat zijn je usp's?

quote:

[..]

Had jij het niet opgegeven?

Als je zelfbeeld echt voldoende op orde is, dan geef je niet op omdat je jezelf kansen (op iets anders) gunt..

quote:

Op donderdag 17 december 2015 23:57 schreef Sturmic het volgende:
Had jij het niet opgegeven?

Ik ben daar blijkbaar niet zo goed in.

quote:

Herhaling: ik vind mijzelf wél leuk genoeg. Anderen vinden mij niet leuk genoeg. Ik vind het niet leuk dat anderen mij niet leuk genoeg vinden. Ik moet ervoor zorgen dat anderen mij wél leuk genoeg vinden. Situationele karakters zijn niet goed genoeg, échte karakter (heb ik tot een jaar of 10/11 wel gehad denk ik) is ook niet goed genoeg. Kortom: of de situationele ego's of het echte ego moet aantrekkelijker worden. Vraag is: wat moet je doen om geaccepteerd te worden anderen?

Dit streven nog meer gecomprimeerd samenvatten lukt denk ik niet.

Heb je ooit al eens op de man of vrouw af gevraagd wat er dan zoal niet leuk zou zijn aan jou?

Als je eenmaal weet wat de algemene indruk is die je overbrengt, dan weet je waar je eventueel zou kunnen zoeken.

quote:

Op zondag 20 december 2015 21:01 schreef Sturmic het volgende:

[..]

Ja, een beetje wel ja. Herken ook zeker dat ik mij niet altijd de kapitein van mijn eigen schip des levens waar. Maar durf pas sinds een tijdje een beetje te kiezen voor wat ik wil. Sommige dingen kom je echter niet onderuit en kun je moeilijk snel afkappen. Ben daar wel mee bezig, ook om tijd te maken voor ontwikkelen, nadenken, leren, daten etc.

Mooi, bewustwording is de eerste stap. Hoe uit het zich dat je een beetje gaat kiezen voor wat jij wil?

quote:

[..]

Eens. Kortom: effectiever worden. Punt is alleen dat ik niet goed weet waar te beginnen als plan A (zoals nu het geval is) niet helpt. Ben erg zoekende naar die eerste ankers/zekeringspunten op weg naar een betere "ik".

Denk dat een stukje ligt in de conclusies die je verbindt je aan bepaalde resultaten, die je zelf logisch vindt maar dat niet hoeven te zijn. Dat vertekent je beeld jammer genoeg onnodig, want je zou het ook sec kunnen houden bij een dit werkt niet in plaats van ik ben niet goed genoeg. Hangt ook samen met de ruimte die je een ander geeft, maar daarover zo meer..

quote:

[..]

Hier zitten we dan fundamenteel anders in. Ik meet mijn zelfbeeld namelijk niet af aan wat anderen daar van vinden of hoe goed anderen het mij kunnen vinden. Dat is de buitenwereld, en die kan ik prima scheiden van wat ik er van vind dat anderen het kennelijk niet goed met mij kunnen vinden. Of anders gezegd: ik twijfel niet aan mijn andere kernkwaliteiten doordat ik geen sociaal leven heb. Mijn welbevinden "lijdt" er wel iets onder, maar dat is dan ook een andere vraag.

Deze insteek snap ik wel, maar ik ga er niet in mee. Ik juich het graag toe dat men onafhankelijk wat eigenwaarde heeft, maar in mijn ogen schiet je te ver door. Je mening is zo belangrijk, dat die van anderen er eigenlijk niet meer toe doen op basis van behaalde resultaten. Echter trek je die conclusies zonder dat je daadwerkelijke motivaties weet en dat trek je zonder pardon volledig op wie je bent. Niet zo handig als je dat niet tot nauwelijks laat zien, omdat je je enigszins anders voordoet en de kant van de ander er sowieso volledig uit lijkt te laten..

quote:

[..]

Je laatste-zin is moeilijk interpreteerbaar.

Je lijkt er liever vanuit te gaan dat je negatieve vooroordeel waar is dan dat een ander je een tegendeel zou kunnen bewijzen. Dan geef je zowel die ander als jezelf geen kans..

quote:

Je hebt op zich gelijk over "die tools in handen geven". Dat betekent echter wel dat ik dus mentaal iets ontbeer wat die mijnheer of mevrouw mij kan aanraken, maar waarvan ik te stom ben om het niet te zien (wat bijkans elke ander mens wel redelijk zelfstandig lukt).

Het is reuzestom om shit niet alleen te kunnen fixen ja, maar dat overkomt vrijwel iedereen wel eens ook al wil je liever vasthouden aan je eigen beeld. Kan ook iets zeggen over in hoeverre je überhaupt open staat voor een ander z'n ervaringen enzo.
Je bent mentaal niet minder als je hulp vraagt, probeer het anders meer te zien als onderhoud ofzo.

quote:

Voelt dus weer als intellectueel falen. Zal mijzelf daar doorheen ploegen, maar gevoelens van scepsis helemaal uitschakelen is lastig.

Je intellect hoeft geen kut te zeggen over emoties, menselijk contact en het met beide om kunnen (leren) gaan. Misschien moet je dan ook niet proberen je scepsis uit te schakelen, maar eens kijken of je daar anders mee om zou kunnen gaan. Het wat meer kunnen aanzien voor wat het is en het daar ook een beetje bij kunnen laten, zodat het wat meer achtergrond wordt in plaats van een overheersende basis..

quote:

Dat is een ervaring van een week-training persoonlijk leiderschap (dus geen aanname) waarbij ik het idee had niet voor "vol" aangezien te worden, en al helemaal niet als een gelijke.

Kreeg je dit als feedback? Heb je ook feedback gekregen op dingen als toegankelijk- en benaderbaar- en/of afstandelijkheid enzo?

quote:

Op het moment dat mensen mij gaan betuttelen ben ik mentaal (en meestal fysiek ook) pleite. Zelfs als iemand dan wel op een goed spoor zit wil ik ze de voldoening niet gunnen dat ze mij geestelijk van mijn stuk kunnen krijgen.

Hopelijk heb je zo een strijd niet met je psych, als je die stap gaat zetten. Die zit er namelijk om jou te ondersteunen en niet om je te betuttelen. Dat een en ander confronterend kan zijn, daar ga je denk ik niet aan ontkomen, maar dat is natuurlijk niet als aanval bedoelt..

quote:

[..]

Out of the blue... geloof jij dat iedereen leerbaar is tot op het punt van "goed genoeg"? Of bestaat er in jouw wereld ook een mogelijkheid dat het voor sommigen gewoon niet is weggelegd? _{geen sarcasme}

Dit is niet out of the blue
Ik ben cynisch genoeg om te denken dat er ook zat mensen zijn die eigenlijk helemaal niet willen verbeteren, maar liever gewoon zeiken en/of verantwoording afschuiven.
Zo eentje ben jij er niet volgens mij, want je wil verbetering en bent prestatiegricht. Niet zozeer de leerbaarheid, maar het anker wat jij als voldoende veilig kan ervaren om jezelf en anderen een beetje ruimte te gunnen voor iets anders dan je meent te weten is meer jouw hangijzer denk ik. Aanname, I know..

quote:

[..]

Mooie woorden. #overdenkt#

Groot compliment, dat het je aan het denken zet. Dank je wel.

quote:

[..]

Ik twijfel of je begreep wat ik met die uitspraak bedoelde... Denk namelijk dat van de 100 mensen verreweg de meesten liever de suave, gladde entertainer hebben dan de kansloze, sociaal-onhandige prutser. More power to you als dat bij jou anders is, maar in de echte wereld kiezen mensen bijkans altijd voor de (sociaal) succesvolle.

Ja, ik ben een eckte powervrouw. Begreep het wel ja, maar koos ervoor om daar niet in mee te gaan. Het is een soort drempel opwerpen en daar heb je gewoon niet zoveel aan. Natuurlijk, je kan het allemaal heel realistisch vinden, maar zonder de hoop op of de romantiek van de ruimte voor het individu zijn we allemaal een beetje kansloos.

quote:

[..]

Ja, dat is vast waar. Alleen denk ik, of beter gezegd misschien, voel ik dat zowel kern als buitenkant niet voldoende zijn voor de rest van de mensheid. Met mijn ervaringen kán ik namelije niet anders dan dat constateren, hoe zeer ik mijzelf voorhoud "best oké" te zijn.

Je zelfbeeld is goed, maar je moet jezelf voorhouden best ok te zijn. Klinkt een beetje tegenstrijdig, al snap ik dat je behaalde resultaten best overtuigend kunnen zijn. Maar nogmaals, je lijkt het puur af te rekenen op wie bent en wat je deed, zonder ook maar te overwegen wat voor andere factoren er mee zouden kunnen spelen en dat is echt niet zo logisch als je denkt.

quote:

[..]

Helemaal waar. Ik schakel tussen een kern (als ik alleen ben bijv., of af en toe onder invloed ) en meerdere andere buitenkanten, afhankelijk van waar de situatie om vraagt:

Kleine kanttekeing: waar jij denkt of vindt dat de situatie om vraagt..

quote:

- gezellig, verbindend en hulpvaardig bij familie;

Hoe gaat die verbindendheid in z'n werk bij je familie?

quote:

- zeer vriendelijk, professioneel en zo min mogelijk fouten maken;

Die laatste is echt toetsbaar, maar vriendelijk en professionaliteit hangen ook samen met hoe een ander het ervaart. Hoe is de feedback bij beoordelings- en voortgangsgesprekken eigenlijk?

quote:

- vriendelijk, stil, observerend, afstandelijk en afhoudend bij vreemdelingen, overweldigende sociale situaties etc.

Het stille, observerende en zeker afstandelijk en afhoudend kunnen nog weleens als minder uitnodigend worden ervaren door een ander..

quote:

Soms is dat heel verwarrend om die verschillende karakters in de lucht te houden wanneer meerdere sociale "cirkeltjes" door elkaar gaan lopen: familie die eens op de zaak langs komt, verenigingsmensen die je treft bij familie etc. En dan moet je die karakters zo vormgeven dat niemand het vreemd vindt hoe je je gedraagt.

Misschien omdat het nog echt rollen zijn en je ze nog niet echt kan ervaren als gewoon een onderdeel van wie je bent, wat het wellicht iets logischer en relaxter zou kunnen maken..
Wel een beetje nieuwsgierig hoe je dan reageert als familie langs komt op de zaak. Hoe moet ik dat voor me zien? Dat je wel die normale gezelligheid wil laten zien, maar het niet durft te tonen omdat het (nog) niet bij je werkpersona past in jouw ogen (met oog op collega's meningen enzo)?

quote:

[..]

Voor mij is dit stukje niet begrijpelijk. Que?

De mening van anderen die je gewoon naast je neerlegt. Ook al gebeurt het in een topic als deze op basis van wat lettertjes en persoonlijke interpretaties enzo, je lijkt het vrij rigide af te doen als onmogelijk dat jouw perceptie niet optimaal zou zijn en minimaal open te staan voor de opvatting van anderen die afwijken van het jouwe. Dat kan best tekenend zijn voor enig spaaklopen qua communicatie met anderen..

quote:

[..]

Wat ik wil, is wat anderen ongeveer hebben: een paar vrienden, af en toe leuke dingen doen, niet alleen zijn bij jaarlijkse "hoogtepunten" en misschien ooit nog wel eens een leuk vriendinnetje en hééééééél misschien (maar wellicht is dat hopen op teveel) een paar kinderen.

Mijn wens wijkt m.i. niet zo heel sterk af van wat anderen willen (daarom heet het ook "norm" hè )

Het ging me er dan ook niet zozeer om dat wat je wil af zou wijken van de norm, maar dat je het wil omdat jij dat wil en niet omdat het de norm is zeg maar..

quote:

[..]

Je eerste zin mist een werkwoord...

Vergeef me asjeblieft, daar moest vinden nog bij..

quote:

Subjectief, subjectief, ik verbind er geen consequenties aan. Feit is dat als mensen je wél aantrekkelijk vinden (romantisch of platonisch) dan ben je niet alleen. Dat ben ik wel. Ergo, ik niet aantrekkelijk. Dat vind ik op zich geen negatief iets, alleen de symptomen die onaantrekkelijkheid met zich meebrengen (isolatie, eenzaamheid, uitsluiting) vind ik wel vervelend.

Als je ROI niet groot genoeg is, tja, dan is het dus een kwestie van foute marketing of van een intrinsiek slecht product. En ik weet oprecht niet welke van de twee ik ben, en weet ook niet of ik dat wel wíl weten.

Je weet anders best over te komen, alsof je een intrinsiek slecht product zou zijn voor de rest van de mensheid ofzo. De foute marketing lijkt me behoorlijk evident op basis van het gebrek aan kennis over je doelgroep. Je weet niet hoe ze echt denken, vult in wat je denkt dat ze nodig hebben en laat dusdanig weinig ruimte dat het niet heel moeilijk is voor een ander om te denken dat je er ook eigenlijk niet zoveel behoefte dan wel interesse in hebt. Je kijkt puur naar het resultaat en daar hang je een beperkte conclusie aan alsof het de algehele waarheid is.

quote:

[..]

Zie hierboven. Maar misschien is dat teveel gevraagd: ik denk dat mijn doel voor 2016 daarom is dat ik zo aantrekkelijk, leuk en interessant moet worden dat ik ten minste één vriend kan maken. Geen idee of ik dat kan, of dat ik daar klaar voor ben, maar als zelfs dat geen reëel doel kan zijn kan ik er beter mee stoppen.

Ik denk dat je beter kan herformuleren naar iemand vinden waar je mee kan klikken. In plaats van de ik-modus meer focussen op een wij-modus en zoeken naar overeenkomsten waarop je kan bonden.

quote:

[..]

Je precieze vraag is waar dat vertrouwen zit. Ehm, dat voel ik gewoon zo. Kan niet verder onderbouwen waar dat dan precies zit, maar heb sommige mensen misschien best wel wat te bieden. Of zij dat ook zo ervaren is maar heel erg de vraag (op dit moment dus niet).

Die laatste is belangrijk ja. Hoe zou zowel jij als een ander dat kunnen ervaren?
Houdt je van bordspellen bijvoorbeeld?

quote:

[..]

Conformation bias... misschien is dat waar. Ik zie/ervaar weinig positieve signalen van anderen en ik sluit niet uit dat ze er wel zijn. Maar wil jij dan ook s.v.p. niet uitsluiten dat ze er écht niet zijn?

Voor mijn gevoel ben ik je aan het uitdagen om uit je routine te denken, maar dat hoeft geen kut te zeggen over hoe jij het ervaart natuurlijk. Het is geenszins mijn bedoeling om dingen volkomen uit te sluiten, maar check gerust mijn pohi als je twijfelt aan mijn stokpaardje om mensen aan het denken te zetten over wat ze zelf al dan niet eens anders zou kunnen proberen op te vatten of te overdenken of zelfs anders te handelen enzo..

quote:

Ja, ik doe dingen
Sport redelijk wat (ook weer iets waar ik mijzelf te weinig tijd voor gun); (race)fiets veel, loop hard en ga netjes fitnessen.

Mooi
Volgens mij heb je op FB groepen als loopmaatjes gezocht, dat is misschien een idee om te proberen? Ik hang hier eigenlijk nooit in het sportforum rond, maar ik weet wel dat er de nodige fokkers (race)fietsen en hardlopen en dat soms ook met elkaar doen. Je zou kunnen kijken of je daar misschien aansluiting kan vinden? Bijvoorbeeld in een wedstrijdtopic, dat men weet wie daar mee doet of misschien zelfs af kunnen spreken samen te doen ofzo?

quote:

Ben een kleine 20 kilo lichter dan 3 jaar geleden. Nog niet helemaal waar ik moet wezen, en het gaat niet zo snel als ik wil, maar wel redelijk op de goede weg. Sporten kan ik wel van genieten.

Goed man en zeker blijven genieten

quote:

Omdat ik alleen ben, kan ik lastig op vakantie gaan om te ontspannen, dat voelt niet natuurlijk aan. In mijn vrije week ga ik dus graag met de fiets op pad, of ben ik aan het reizen met vliegtuig, bus en/of auto. Zo lang ik maar onderweg ben voelt vakantie niet ongemakkelijk.

Waarom is dat? Zit er een verschil in aanspraak tussen het onderweg zijn of ligt het misschien aan wat anders?
En heb je weleens een groepsreis overwogen? In een backpackershostel gezeten ofzo?

quote:

[..]

Beetje een semantische discussie. De TT had ook kunnen zijn "Een beter mens worden en/of een voor de buitenwereld aantrekkelijkere persoon worden?". Netto-effect is precies hetzelfde.

Ik begrijp dat dit in jouw ogen zo lijkt, maar de tt geheel terzijde gaat deze vlieger niet zo voor mij op.

quote:

En zo zwart/wit is het wel. Iemand vindt je óf leuk, óf iemand vindt je niet leuk.

Misschien is het omdat ik zo een warmbloedige vrouw ben ofzo, maar ik kan prima iemand niet leuk vinden en er toch iets enigszins gezelligs of nuttigs mee doen in bepaalde situaties. Daarnaast kan ik ook leuke mensen echt heel kut vinden. Zo zwart/wit is het dus niet voor iedereen.

quote:

Zonder nu erg in de ad hominem-retoriek te belanden... jij hebt vast een geslaagde relatie, een leuk kind/kinderen en een prima sociaal leven? Net zoals ik mij moeilijk voor kan stellen hoe dat is, zo weet jij (met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid) niet wat het is om met de nek aangekeken te worden. Er niet bij te horen en een sociale verschoppeling te zijn. Niet eens een jij-bak, maar eigenlijk een vraag...

Blij dat je het als een vraag stelt en niet als aanname, want dan had je me het idee gegeven dat het je toch geen kut interesseert en het puur is ter illustratie van jouw geschetste plaatje. Maar nee, zo perfect is het allemaal niet en ik weet ondanks dat ik niet in jouw situatie zit heel goed hoe eenzaamheid, isolatie en uitsluiting voelen. Er zijn meer situaties waarin dergelijke gevoelens kunnen spelen, maar ik vind het niet zo sjiek om in andermans topic over mijn eigen struggles te gaan posten alsof het een soort wedstrijd is ofzo..

Ik mag ook graag denken dat ik niet per sé in dezelfde situatie hoef te hebben gezeten om toch enigszins van nut te kunnen zijn. Dat is niet alleen omdat ik mezelf graag op de borst wil kloppen voor mijn vermeende inlevingsvermogen, maar ook omdat ik denk dat begrijpen en begrip twee verschillende dingen zijn. Lotgenotencontact kan fijn zijn qua herkenning enzo, maar het is zonde om daarop blind te staren. Zeker als het niet zo vaak voor zou komen enzo, verkleint het de poel van potentiëlen die het zouden kunnen snappen. Begrip kan ook fijn en nuttig zijn, misschien zelfs nuttiger vanwege de andere invalshoek. Nu ben ik niet zo van de kusjekroelposts, houd ik misschien iets teveel van chargeren en alles, maar dat ik een directe botterik kan zijn wil niet zeggen dat ik geen begrip heb ofzo. Ik probeer een en ander graag gewoon een beetje praktisch te houden enzo..

quote:

[..]

Herhaling: ik vind mijzelf wél leuk genoeg. Anderen vinden mij niet leuk genoeg.

Jezelf leuk genoeg vinden klinkt wat haaks op het schil(d) met bijbehorende rollen en dat je denkt dat je sommige mensen misschien wel iets te bieden zou hebben.
Nog even afgezien van dat mensen hoogstens je gedrag niet leuk genoeg vinden, omdat je niet laat zien wie je bent. Misschien is het gewoon niet zo leuk dat jij voor hen loopt te bepalen wat ze zogenaamd zouden willen zien en voelen zij een soort afstand en/of de rol die je staat te spelen? Kan iets zeggen over in hoeverre jij openstaat voor een ander en diens ervaringen..
Om nog maar niet te spreken dat bepaalde dingen kunnen veranderen, zoals mensen in het algemeen en hun meningen in het bijzonder. Misschien mis je een dergelijke ontwikkeling wat makkelijker als je anderen op afstand houdt en je vasthoudt aan het oude patroon omdat je denkt dat men je nu eenmaal niet moet en dat patroon is wat men verwacht cq wil.

quote:

Ik vind het niet leuk dat anderen mij niet leuk genoeg vinden. Ik moet ervoor zorgen dat anderen mij wél leuk genoeg vinden. Situationele karakters zijn niet goed genoeg, échte karakter (heb ik tot een jaar of 10/11 wel gehad denk ik) is ook niet goed genoeg. Kortom: of de situationele ego's of het echte ego moet aantrekkelijker worden. Vraag is: wat moet je doen om geaccepteerd te worden anderen?

Misschien eerst jezelf accepteren, zodat je die kan laten zien ofzo?
Ondanks dat het natuurlijk geen vergelijkingsmateriaal is zo, ben ik toch benieuwd wat je echte karakter was en wat het verschil is ten opzichte van nu en van je omgeving.

quote:

[..]

Poe... loyaal, relatief intelligent, punctueel, scherpe humor, groot verantwoordelijkheidsbesef, geen push-over, doen wat je zegt, niet liegen om aardig gevonden te worden, organisatorisch sterk, altijd een woord over voor een ander...

Ik zou je aannemen

Wat zou je schrijven op een profiel voor vriendschap en/of dating?

quote:

[..]

Mijn zelfbeeld is realistisch.

[/mening]

quote:

Dat ik één specifiek "schot" niet heb gewaagd is juist ómdat dat zelfbeeld realistisch is (in dit geval: geen gelijkwaardige match) lijkt mij alleen maar goed.

Sorry, ik dacht dat het over algemeen ging en niet dit specifieke shot in het bijzonder. My bad..

quote:

Had ik een te positief zelfbeeld gehad, hadden we de interactie voortgezet en was dit later alsnog verkeerd gegaan.

Waarom zou je een te positief zelfbeeld moeten hebben om de interactie voort te zetten?
En wat bedoel je met verkeerd gaan in dit voorbeeld?

quote:

Maar waar hebben we het over?! Één date die ik vroegtijdig heb afgekapt. Jij hebt nooit iets gedaan in het belang van een ander en daarbij een positief kortetermijneffect voor jezelf opgeofferd?

Over een praktijkvoorbeeld. Ik heb ontieglijk veel dingen gedaan waarbij ik shit voor mezelf heb opgeofferd in het vermeend belang van een ander en achteraf vond ik het best pijnlijk om te merken dat dit niet zo zwat/wit was als ik dacht of misschien zelfs gehoopt had.[/projectiemuch]

quote:

Mijn reactie was overigens gericht tegen LadyOracle die liep te katten dat ze het opgaf en vervolgens tóch weer aanhaakt.

Ik ben een beetje te bemoeizuchtig soms, maar ik durf wel te stellen dat ze het goed bedoelt en ik ook..

quote:

Resumerend: wederom dank voor je input. Mijn concrete plannen voor 2016 (de goede voornemens vallen vroeg dit jaar ):
- Meer tijd voor (langer) sporten;
- Vrijwilligerswerk afbouwen;
- Kijken of ik een intake wil met een psych;
- Reisje maken;
- Werk/privé beter verdelen;
- Meer lezen.

En nu dus nog iets concreets om vrienden te vinden

Nogmaals graag gedaan
Als je naar een psych gaat kijken is het misschien een idee om te focussen op ervaring in RET( rationeel emotieve therapie) en schematherapie. Vanwege het wat (pro-)actievere karakter en wellicht ook wat concretere kapstokje voor inzicht enzo, dat het je wat minder snel te zweverig of te betuttelend in de oren klinkt.
En ga het 25+ meettopic eens in de gaten houden bij de centrale topics, wie weet zit er wat voor je tussen.

Updates worden zeer gewaardeerd trouwens, fijne feestdagen alvast en succes!

Dat was geen katten, ik gaf het gewoon op. Wil niet zeggen dat ik stop met lezen. Ik vind het namelijk echt treurig dat je zo over jezelf denkt en dat blijkbaar niet eens een heel klein beetje los kan laten om andere mensen en kans te geven. Ik hoop dat anderen wel weten door te dringen en dat er iets verandert voor je.

quote:

Op zondag 20 december 2015 21:01 schreef Sturmic het volgende:
Helemaal waar. Ik schakel tussen een kern (als ik alleen ben bijv., of af en toe onder invloed ) en meerdere andere buitenkanten, afhankelijk van waar de situatie om vraagt:
• gezellig, verbindend en hulpvaardig bij familie;
• zeer vriendelijk, professioneel en zo min mogelijk fouten maken in een zakelijke setting en;
• vriendelijk, stil, observerend, afstandelijk en afhoudend bij vreemdelingen, overweldigende sociale situaties etc.

Soms is dat heel verwarrend om die verschillende karakters in de lucht te houden wanneer meerdere sociale "cirkeltjes" door elkaar gaan lopen: familie die eens op de zaak langs komt, verenigingsmensen die je treft bij familie etc. En dan moet je die karakters zo vormgeven dat niemand het vreemd vindt hoe je je gedraagt.

Waarom heb je op het werk en bij de vereniging eigenlijk een ander karakter als met de familie? Kun je deze karakters niet wat meer gelijk krijgen?

quote:

Op zondag 20 december 2015 21:01 schreef Sturmic het volgende:
Beetje een semantische discussie. De TT had ook kunnen zijn "Een beter mens worden en/of een voor de buitenwereld aantrekkelijkere persoon worden?". Netto-effect is precies hetzelfde. En zo zwart/wit is het wel. Iemand vindt je óf leuk, óf iemand vindt je niet leuk. Zonder nu erg in de ad hominem-retoriek te belanden... jij hebt vast een geslaagde relatie, een leuk kind/kinderen en een prima sociaal leven? Net zoals ik mij moeilijk voor kan stellen hoe dat is, zo weet jij (met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid) niet wat het is om met de nek aangekeken te worden. Er niet bij te horen en een sociale verschoppeling te zijn. Niet eens een jij-bak, maar eigenlijk een vraag...

Ik denk dat iedereen wel eens in een situatie heeft gezetten waar die minimaal sociaal niet gewenst was. Er zijn ook best veel mensen die gepest zijn. Met sommige mensen gaat het als ze volwassen zijn goed. Met sommige dan ook nog niet. Zelf ben ik denk ik alleen in de 2e van de middelbare gepest. Dit heb ik toen "opgelost" fysiek opgelost door gewoon een paar klappen te proberen uit te delen. Ik sloeg niet eens raak maar het was daarna wel over. Ik moet wel zeggen toen zat ik op het VBO daar hielp praten soms niet zoveel.

Ik zelf heb trouwens wel echt verschillen in hoe leuk ik iemand vind. Van echt vervelend tot heel erg leuk. Het is niet ja of nee bij mij. Dit kan ook veranderen mensen kunnen leuker worden of minder irritant of juist de andere kant op.

quote:

Op zondag 20 december 2015 21:01 schreef Sturmic het volgende:
Herhaling:
• Ik vind mijzelf wél leuk genoeg;
• Anderen vinden mij niet leuk genoeg;
• Ik vind het niet leuk dat anderen mij niet leuk genoeg vinden;
• Ik moet ervoor zorgen dat anderen mij wél leuk genoeg vinden;
• Situationele karakters zijn niet goed genoeg, écht karakter (heb ik tot een jaar of 10/11 wel gehad denk ik) is ook niet goed genoeg.

Kortom: óf de situationele ego's óf het echte ego moet aantrekkelijker worden. Vraag is: wat moet je doen om geaccepteerd te worden door anderen? Dit streven nog meer gecomprimeerd samenvatten lukt denk ik niet.

Het lijkt me echt vreemd om sinds je 10/11 jaar oud bent niet meer jezelf te laten zien. Natuurlijk doe ik in een bepaalde context of groep wel iets anders maar het scheelt denk ik niet zoveel. Heb jij toen je 10/11 jaar oud was het roer omgegooid en werd je daarna minder of niet meer gepest? Of is er toen iets anders gebeurt?

quote:

Op zondag 20 december 2015 21:01 schreef Sturmic het volgende:

Resumerend: wederom dank voor je input.
Mijn concrete plannen voor 2016 (de goede voornemens vallen vroeg dit jaar ):
• Meer tijd voor (langer) sporten;
• Vrijwilligerswerk afbouwen;
• Kijken of ik een intake wil met een psych;
• Reisje maken;
• Werk/privé beter verdelen;
• Meer lezen.

En nu dus nog iets concreets om vrienden te vinden

Mooie doelen.

Wanneer je reisje gaat maken adviseer ik je om hostels te boeken i.p.v. hotels. Hier kom je veel meer mensen tegen die alleen reizen. Je maakt hier veel makkelijker contact met andere mensen. Het is nog een stuk goedkoper ook. Alleen de badkamer is vaak toch wel een stuk minder als in een hotel.

Hoi Sturmic,

Fijn dat je goede voornemens hebt, maar het zijn de dagelijkse keuzes die je koers bepalen. Ben je vandaag een uur eerder opgestaan om meer tijd te maken voor het sporten? Ga je vandaag meer uren maken om te sparen voor een leuke reis?

Vandaag is een dag als ieder ander in 2016.

quote:

[quote]quote:
0s.gif
Op maandag 21 december 2015 07:40 schreef I-care het volgende:

Heb je ooit al eens op de man of vrouw af gevraagd wat er dan zoal niet leuk zou zijn aan jou?

quote:

Nee, want aan wie kan ik zo'n verregaande vraag stellen dan, die én met enige kennis van zaken daarover kan spreken, én bij wie ik niet het risico loop het later in mijn gezicht terug te krijgen én waardoor ik mijn enige kans op een connectie met diegene al bij voorbaat verniel? Lijkt jou dat een goed plan?

Mij lijkt het een redelijk goed plan inderdaad. Maar dan moet je wel iemand hebben die je enigszins kunt vertrouwen.

Jou 'verhaal' speelt zich op een enorm intellectueel/verstandelijk niveau af, terwijl je steeds spreekt over jezelf vinden en natuurlijker zou willen zijn, maar nog een geen 4 woorden verder heb je het alweer over kennis van zaken..

Zolang je toneel wilt gaan spelen zul je never natuurlijk overkomen, en dat is dus mogelijk onderdeel van het probleem. Uit je hoofd en de wereld in zou ik zeggen, in contact durven staan met je eigen emoties en gevoelens, en simpelweg niet gaan pleasen om er maar bij te willen horen.

Dan leer je ten eerste jezelf kennen en kom je uiteindelijk ook natuurlijker over, als iemand die oprecht en eerlijk is en in contact met zichzelf staat.

En mocht je niemand kennen die eerlijk genoeg is dan kun je altijd Scary_Mary nog vragen voor een gezellige meet! Jullie kunnen goed sparren..

Als jij je gedachten, je meningen, je oordelen (vooral oordelen over jezelf) accepteert als feiten, dan zal je niet langer op zoek gaan naar nieuwe informatie.
En misschien ligt daar nu juist het "probleem".
Het zou wel eens verstandig kunnen zijn om die overtuigingen te gaan onderzoeken en kijken of de informatie wel juist is.
Het kan zijn dat je helemaal vast geroest zit in die overtuigingen die dan vervolgens jouw belevingswereld zal gaan creëren.
Vandaar uit kan het leven wel eens heel beangstigend worden met als gevolg dat jij je terug gaat trekken in je comfort zone van schijnbare veiligheid en zekerheid. Met andere woorden, wanneer veiligheid je prioriteit heeft, leef je je leven heel heel voorzichtig, het zorgt er uit eindelijk voor dat je geen leven hebt.
En als het voor jou om liefde gaat maar je handelt vanuit angst, dan kan je op geen enkele
manier die liefde ontvangen, omdat je gevangen zit in een gedachten wat je allemaal moet doen om die liefde te kunnen ontvangen.
Totdat het verstand is geopend, blijft het hart gesloten. Open je verstand dat is de sleutel die je hart zal openen.

Gedachten hebben geen macht over ons tot dat we ze gaan geloven.

quote:

Op woensdag 23 december 2015 23:13 schreef Sturmic het volgende:

[..]

Nee, want aan wie kan ik zo'n verregaande vraag stellen dan, die én met enige kennis van zaken daarover kan spreken, én bij wie ik niet het risico loop het later in mijn gezicht terug te krijgen én waardoor ik mijn enige kans op een connectie met diegene al bij voorbaat verniel? Lijkt jou dat een goed plan?

Dat verregaande zou best weleens mee kunnen vallen, aangezien mensen sowieso niet voorbij je schild(d) lijken te komen. Moet je mensen hun mening wel als serieus kunnen beschouwen en daar is dat schil(d) dan weer niet zo handig bij, want afstand. Intermenselijk contact naar een hoger niveau willen tillen betekent vaak wel dat je toch een of ander risico moet gaan nemen. Je kwetsbaar opstellen is nou juist wat de verdieping geeft imho, waarmee ik niet wil zeggen dat niet fucking scary en/of easy peasy is ofzo hoor..
Je hebt heus wel meer dan een kans, maar die help je zelf wel mede te creëren. Ook daar komt het je ervoor openstellen dus als belangrijke peiler naar voren..

quote:

[..]

Ehm... ik ga door deze laatste alinea twijfelen of je nog een antwoord verwacht of niet... Om te beginnen wens ik je ook prettige kerstdagen, een hele fijne jaarwisseling en alle goeds in 2016 voor jou en de jouen.

Merci
Typerend wel dat je een aardige wens zo negatief op zou kunnen vatten. Misschien een mooie oefening om eens drie opties te bedenken waarom ik die wens relatief vroeg deed en waar jij misschien niet zoveel mee te maken hebt. Externe factoren zeg maar..

quote:

Zal je aanvullende vragen/opmerkingen maar beantwoorden dan.

[..]

Verenigingswerk aan het terugschalen/stopzetten. Paar vrije dagen gepland in februari met een klein reisje er in.

Nice! Misschien een idee om op reis jezelf uit te dagen om meer contact te leggen? In een hostel bijvoorbeeld?

quote:

[..]

Ben geen hork in het dagelijks leven (of althans, dat denk ik), maar als ik de mening en de acties van anderen (of beter gezegd, non-acties) direct op mijn eigenwaarde van invloed zou laten zijn, weet ik niet of ik überhaupt ooit iets had bereikt in het leven.

Zijn dat niet twee verschillende dingen? Jij wil dingen bereiken en daar heb je voor gewerkt, lijkt me intrinsieke eigenwaarde opleveren. Je geeft zelf al aan dat je denkt dat je geen hork bent, daar komt andermans mening niet aan te pas. Hoogstens in de vorm van jouw interpretatie van andermans al dan niet gebrek aan acties, dus dat is ook weer vanuit jouw beperkte beoordeling. Komen we zo op terug..

quote:

Als ik mijn validatie moet halen uit anderen, kan ik er beter meteen een einde aan breien. Ben niet depressief o.i.d., maar je ziet in andere topic wat voor soort mensen (/mannen/jongetjes) er ontstaan als je alleen maar externe bevestiging wilt. Daar pas ik voor. Een beetje externe waardering is fijn, maar als dat kennelijk niet voor eenieder weggelegd is, soit!

Ik ben zelf ook voorstander van je validatie niet teveel uit anderen halen, maar dat is iets anders als volkomen voorbij gaan eraan. Niet omdat je het al dan niet nodig hebt of wil hebben, maar ook omdat je nu eenmaal erg autonoom wordt als je niet een beetje openstaat voor andermans mening enzo. Je hoeft er heus niet altijd wat mee te doen, maar door enige interesse daarin te tonen kan de ander ook een stukje interesse ervaren en al dan niet terechte validatie in vinden misschien.. Kun je daarna altijd nog filteren wat je wel of niet nuttig vindt, maar het opent iets meer een dialoog zeg maar..

quote:

[..]

Voor mij zijn intellect en ratio juist de instrumenten, het systeem van checks and balances die emoties onder controle houden en kunnen weghouden van je dagelijks functioneren (of wanneer ze dreigen je functioneren te verstoren). Emoties zijn door de bank genomen geen fijne en/of constructieve dingen.

Dit zegt veel over hoe jij denkt en dingen al dan niet ervaart. Het is goed om jezelf zo te leren kennen, maar het is misschien ook een beetje een soort onontgonnen gebied op basis van jouw mening dat emoties niet fijn of nuttig kunnen zijn. Heb je echt het idee dat je ze onder controle hebt of zou het misschien ook een soort van wegstoppen kunnen zijn?
En hoe zit met emoties van anderen? Wat vindt je daarvan?

quote:

[..]

Nee, dat was mijn afdronk van het geheel. En ben dus na een dag of 4 mentaal afgehaakt. "Hate me or love me, don't care, maar neem mij in ieder geval serieus", is dan mijn credo. Verder geen feedback gehad op benaderbaarheid. Collega's met wie ik wat meer familiair omga zeggen wel eens: "Sturmic, je bent een type waar ik eerst niet weet wat ik er mee aan moet".

Wat is voor jou het gevoel van serieus genomen worden? Hoe ervaar je dat? Moet iemand daarvoor met je kunnen levelen of..?
Zeggen die collega's dat uit zichzelf zo? En wat is jouw reactie daarop?

quote:

[..]

Precies. Met sommige mensen heb ik het direct, anderen juist helemaal niet. Komt weer terug wanneer mensen je al vanaf het begin niet voor vol aanzien. Zit je gelijk ver in mijn allergiezone en het gebeurt maar heel zelden dat ik voor mijzelf merk dat iemand daar uit geraakt (wat hen natuurlijk niets boeit, want "tja, wie is die Sturmic nou helemaal wel?").

Nog even afgezien van in hoeverre het serieus genomen voelen afhangt van jouw gekleurde perceptie, denk ik niet dat mensen die je vanaf het begin al niet serieus nemen er zo over denken van wie die ander nou wel helemaal is.
Het zou me overigens niet verbazen als in jouw omgeving mensen stiekem een beetje dit idee over jou hebben eigenlijk. Niet omdat je een arrogante lul bent, maar omdat het misschien door een ander wordt ervaren alsof ze of hun mening er niet zoveel lijkt toe te doen..

quote:

[..]

Ja. Helemaal waar dit.

[..]

Herformulering: ik vind mijzelf redelijk voldoende zoals ik ben, maar ik moet mijzelf voorhouden dat ik ook voor anderen voldoende ben. Terwijl je dus door te kijken naar de blote feiten niet anders kunt constateren dan dat een illusie is.

Misschien moet je jezelf dan ook niet zo voorhouden dat je voor anderen voldoende moet zijn vanuit je eigen referentiekader. Niet omdat je niet voldoende zou zijn, maar omdat jij het simpelweg niet kan bepalen vanachter je schil(d) hoe anderen mensen (moeten) denken. Jouw blote feiten zijn de uitkomst van een veel gecompliceerdere som dan alleen wat jij kan denken dat mensen van jou denken. Dat is jouw illusie, waarmee je voorbij gaat aan de daadwerkelijke meningen van de mensen zelf en externe factoren die zo een uitkomst mede bepalen.

quote:

[..]

De link leggen tussen verschillende generatiegenoten, vertalen van technische dingen/woorden, verantwoordelijk zijn voor veel "ingewikkelde" formulieren/contracten ouders, kleine huishoudelijke/groot-onderhoud-dingen bij grootouders, technische hulp aan zusters.... gewoon, operationele "handjes"-hulp.

Specifieke rol wel, dingen doen. Hoe zit het met de gezelligheid die je eerder noemde, hoe uit die zich?

quote:

[..]

Goed. Maar dat is altijd technisch, als in de zin van "goed werk geleverd". Paar promotie(tje)s gemaakt de afgelopen jaren, dus qua materiële carrière zit het wel redelijk goed. Interpersoonlijke relaties wordt geen/weinig aandacht aan besteed. Vraagt mijn functie ook niet om.

Aan een kant mooi dat de functie het niet vereist, maar aan de andere kant ook jammer omdat je op dat punt dan minder uitgedaagd wordt. Neemt niet weg dat je alsnog pro-actief zou kunnen vragen om feedback, omdat je jezelf daarop wil verbeteren..

quote:

[..]

Precies dit. En bij sommige collega's ben ik dan weer vrijpostiger dan bij familie, bijv. qua humor.

Die vrijpostigheid herken ik wel, maar vrij logisch ook. Bij de een klikt het gewoon meer en mijn opa is nu eenmaal wat overgevoelig voor Hitlergrapjes enzo.
Zou je kunnen omschrijven wat voor een verschil er zit in de gezelligheid naar familie en die richting collega's?

quote:

[..]

Je realiseert je dat je tegen iemand praat voor wie de "wij-modus" nogal een abstract begrip is?

Zou ik het niet juist daarom zeggen?

quote:

[..]

Say whut now?
Nou... een spelletjes op zijn tijd is wel leuk... erg benieuwd waar deze metafoor/voorzet naar toe gaat. Als het is dat ik iemand/iemanden moet zoeken met gemeenschappelijke interesses, snap ik hem.

Ik ben benieuwd of je een situatie kan bedenken waarin je dat gevoel van vertrouwen zou kunnen ervaren en of je erover hebt nagedacht hoe een ander dat bij jou zou kunnen ervaren en het dus niet alleen om jouw perceptie blijft gaan.

Er is namelijk een spelletjesmeet op komst in het meetingtopic voor 25+ , maar die gemeenschappelijke interesse is natuurlijk een algemene tip sowieso ja..

quote:

[..]

Ha, hebbes! Je kwam al iets te perfect over, maar hier zit een tikkeltje trots/arrogantie. Fijn.
Maar volgens mij begreep je mij verkeerd. Het was geen sneer van mij waarbij ik je intenties in twijfel trok, maar gewoon een -geladen- wedervraag aan jou om de optie open te houden dat ik het wel degelijk goed zie (wat je immers ook van mij verwacht).

Ik ben de eerste om toe te geven dat ik niet perfect ben, maar blij dat je het als overkomen omschrijft Trots ben ik zeker ja. Wat vindt je arrogant overkomen?
Volgens mij begrijpen wij elkaar verkeerd Waarom voel je je geroepen om die vraag te stellen? Wat maakt het voor jou dat ik het misschien wel uitsluit en waarom is het belangrijk voor je dat ik dit niet zou doen?

quote:

[..]

Groepsreis serieus overwogen, maar voelt nog als een stap te ver. Vorig haar ben ik dus voor het eerst alleen op vakantie geweest, en inderdaad ook twee dagen in zo'n hostel gezeten. Paar zware paniekaanvallen gehad: ander land, andere taal, andere mensen, geen enkele houvast...

Heb je eerder paniekaanvallen gehad?

quote:

Gevoelsmatig blijft het een enorme stap om mensen (wier taal je niet spreekt) zonder goede reden aan te spreken. Krijg het mijn bek niet uit. Daarom ook niet te lang op één plek blijven, voordat mensen dat door krijgen. Zo lang ik maar onderweg ben heb ik ook nergens de kans om een interactie te verprusten waardoor ik er dagenlang last van houd. Zo lang mijn lichaam maar fysiek in beweging is, kan ik mij niet druk maken om wat ik doe en wat ik zeg... rust houden op één plek is voor mij onmogelijk. Ga dat dit jaar voor het eerst proberen (relatief statisch, paar dagen op één plek, in één land). Zenuwachtig voor, maar moet het gewoon doen van mijzelf.

Goed dat je jezelf uit blijft dagen, maar wel een flinke stap zo te horen. Hoe ga je jezelf de handvaten geven om hier beter mee om te (leren) gaan?
En wat gebeurt als er fysiek niet in beweging bent?

quote:

[..]

Wellicht. Alleen zit ik met oudjaarsavond wederom alleen en jij (en héél veel anderen) niet. Geen huilie-huilie, gewoon de feiten.

Mooi voorbeeld, waar je een aanname even voor je had kunnen houden tot je het getoetst zou hebben aan de waarheid. Dit had een gesprekje op kunnen leveren, maar het is niet zo uitnodigend zo. Als ik alleen zit is dat vast ook mijn eigen keuze, die jij niet hebt en alles dus ik houd mijn mond wel en zo missen we iets wat een persoonlijker gesprek had kunnen worden. Gemiste kans..

quote:

Op woensdag 23 december 2015 23:45 schreef Sturmic het volgende:

[..]

Topic loopt nou niet bepaald storm (kwaliteit boven kwantiteit! ), dus enlighten me als je wilt.

Niet zozeer interesse in mij als mens dus en ik ben in het algemeen sowieso niet zo van de priveshit openbaren, maar dan houden we het gewoon even bij de aannames..

- Wat is een geslaagde relatie? Er een hebben is overduidelijk niet zaligmakend, er een houden ook niet altijd. Zie dit forum verder.. Even de niet zo slimme keuzes (ja ja, zij wel) daargelaten, heb je ook in goede relaties echt niet altijd koek en ei en dan moet er ook aan gewerkt worden enzo.
- Kinderen willen en krijgen is voor iedereen lang niet zo vanzelfsprekend, maar dat valt wat minder op. Omdat niet iedereen graag praat over het wel willen maar niet kunnen krijgen, wat best persoonlijke shit is en door anderen als oh zo normaal gepresenteerd kan worden. Of er krijgen en spijt hebben, want je wil toch maar geen kids bij nader inzien, het valt focking tegen of je blijkt een eersteklas psychopaat of kasplantje gebaard te hebben. Allemaal struggles waar mensen mee kunnen zitten, dus beter probeer je open te staan voor meer dan de eendimensionale heilige graalbenadering..
- Wat is een prima sociaal leven? Voldoende voor wat je wil of aan kan? Berusting in dat het niet meer kan zijn? Misschien is er wel een pijnlijke reden dat ik zoveel hier online kan zijn en niet met mijn matties bier loop te tanken in de nieuwste lokale hipsterbrouwerij.
- Waaruit denk je op te kunnen maken dat ik misschien helemaal geen eenzaam pechverleden heb? Kan het misschien iets zeggen over waarom je dat überhaupt zou willen uitsluiten voor je er naar gevraagd hebt? Misschien maak ik tijd hier omdat ik weet hoe kut het is als je ergens mee zit en je je niet gehoord en/of begrepen voelt, nu ik wat beter snap hoe een en ander eenzaam kon lopen en wat de weg naar boven is..

Nog even daargelaten wat mijn situatie en wat functionelere manier van schrijven is (t.o.v. kusjekroel), vraag ik me af hoe constructief de constatering is. Maakt het verschil voor de kwaliteit?

quote:

[..]

Persoonlijk ervaar ik je momenteel als alles behalve bot. Meer als geïnteresseerd, eloquent, genuanceerd en misschien een tikkeltje idealistisch, maar het is wel eens fijn om eens andere invalshoek/geloofsysteem voorgeschoteld te krijgen.

Fijn om te horen, dank je wel! Hopelijk nodigt dit ook uit om er eens naar te vragen in plaats van het te krijgen. Vraag je weleens wat een collega vindt over een bepaald nieuwsonderwerp ofzo?

quote:

[..]

Weet het echt niet precies meer. Vrolijk, wel een einzelgänger, creatief... misschien toch niet zo anders dan nu.

Nou ja, je hebt toch een bepaalde ontwikkeling doorgemaakt de laatste tien jaar, denk ik. Het vrolijke heb je een stukje terug kunnen halen door weer gedag te gaan zeggen, omdat je dat prettiger vindt. Hoe zit het met het creatieve?

quote:

[..]

Even checken op mijn profiel... heb er geen kwalitatieve eigenschappen/karaktertrekken op staan, behalve dat ik "redelijk geweldig" ben. Kan je evt. tekst PM sturen.

Benieuwd wat je er dan wel op hebt staan, dus kom maar op..

quote:

[..]

Neen, een zelfbeeld is per definitie realistisch. Hooguit kan het beeld dat anderen van je hebben niet stroken met het zelfbeeld van de persoon i.c.

Ok ok, je mening over de vermeende mening van anderen over jou..

quote:

[..]

Goed... nog een keer:

• Dame in kwestie had véél meer levenservaring;

Waarom is dit een issue?

quote:

• Kan liegen dat ik dat ook heb ( zelfbeeld is realistisch, maar doe mij beter voor) waardoor zij mogelijk interactie voort wil zetten;

Liegen daarover is geen goede basis nee. En wat heeft zij met jouw zelfbeeld te schaften? Ik zou bijna aan willen raden dat je beter met iemand kan daten die wel zelfstandig een mening zou kunnen vormen, maar het beter voor doen dan je zelfbeeld zegt eigenlijk al dat het vermoedelijk niet aan je tegenpartij ligt..

quote:

• Kan waarheid vertellen. In extremis zou zij interactie ook voort willen zetten;

Kijkend naar kwaliteit heb je eigenlijk geen interactie, want je doet je anders voor en geeft haar niet de kans om jou te leren kennen. Dan maakt contact verder doorzetten ook niet zoveel uit inderdaad..

quote:

• Ik verkloot verderop in de interactie e.e.a. door een gebrek aan ervaring --> zeer grote disbalans in wat zij op de tafel brengt, en wat ik daar tegenover kan stellen. Ik mis dus vaardigheden om een relatie te kunnen onderhouden en zij heeft last van die fouten.

Het is niet je gebrek aan ervaring, het is je anders voordoen en het willen bepalen voor een ander. Of heb je serieuze gesprekken gehad over deal breakers en verwachtingen binnen een relatie?
Sowieso interessant wat je bespreekt op dergelijke dates, denk ik..

quote:

• Bespaar haar (en mijzelf) de tijd en moeite van ongemakkelijke gesprekken en gekloot in de marge, zodat zij een beter passende partner kan vinden.

Nobele pik ben je hoor. Ongemakkelijke gesprekken kunnen wel heel functioneel zijn en niet iedereen heeft dezelfde high standards. Of zo een meid met andere standards bij je past is natuurlijk maar de vraag, maar zolang je die niet aan haar hebt gesteld weet je in ieder geval zeker dat je geen relatiemateriaal bent, want je hebt aan jouw mening kennelijk al voldoende..

quote:

[..]

Zonder verdere inkleuring weet ik nog niet of het vergelijkbare situaties waren en óf jouw conclusies achteraf:
A. Gerechtvaardigd waren en;
B. Transponeerbaar zijn op mijn situatie

Maakt ook eigenlijk niet zoveel uit, als het maar bijdraagt aan het besef dat we beide ooit vast hebben gehouden aan wat we zelf het beste dan wel belangrijkste vonden, terwijl andere mensen dit totaal anders zouden kunnen hebben ervaren. Daarvoor hoeft geen vergelijkbare situatie te zijn, want de rode draad is toch de eigen mening en niet de eventuele mening cq rechtvaardiging van de ander voor wie er ook beslist is/werd..

quote:

[..]

Ze had/heeft ook zeker zin- en respectvolle bijdragen! Maar besloot er mee te stoppen en dat ook even expliciet kenbaar te maken, louter om redenen van diskwalificatie van mijn persoon/reacties (had ze immers ook niet kunnen doen en het kunnen laten voor wat het was). Ook dat respecteer ik, want soms heb je het gewoon gehad met het gezeur van mensen (en realiseer mij heel wel dat ook ik regelmatig in die categorie val). Maar dan niet later op de spijtoptantentribune gaan zitten klapveeën. Een man(/vrouw) een man (/vrouw), een woord een woord.

Is er echt geen enkele reden te bedenken dan diskwalificatie van jouw persoon?
Zou het niet ook iets over haar als persoon kunnen zeggen, dat ze zich wat emotioneler uit en bijvoorbeeld zoiets als een soort wakker schudden kunnen zijn ofzo?

quote:

Dank je wel weer Scary_Mary!

Graag gedaan

quote:

Op donderdag 24 december 2015 00:12 schreef Sturmic het volgende:

[..]

Ja, dat probeer ik door mijn eigen "ik" weer terug te vinden. Meer natuurlijk te zijn in alle situaties. Het zou mij echter helpen als dat op een gegeven moment dan ook resulteerde in maatschappelijke/sociale acceptatie en incorporatie, en niet alleen maar tot getolereerd worden. Eerst mijn gedrag in orde maken, en dan kijken wat mijn basis is. Misschien kan het ook wel gelijk op lopen.

Zou het niet effectiever zijn om eerst naar je basis te kijken? Omdat dat zeg maar je basis is en je daarvan uit natuurlijker gedrag zou kunnen vormen misschien?

quote:

[..]

Ook jij legt mensen langs de meetlat.

Wie niet? Belangrijker is wat je met die meting doet..

quote:

Neem eens één willekeurig iemand in gedachten... een collega, een buurman, een familielid... En stel jezelf dan eens de vraag:
• Wil ik graag een keer met hem/haar een avond de kroeg in?
• Wil ik hem/haar overmorgen aan het kerstdiner hebben zitten?
• Zou ik met hem/haar een weekje op vakantie naar de Seychellen willen?

Dat zijn allemaal gradaties... misschien wil je wel je met je ouders (hoop dat ze nog leven) aan het kerstdiner zitten, maar niet met ze op vakantie. Leuk voor kerst. Niet leuk voor op die vakantie. Geen "misschien", maar "ja" of "nee'. Geen grijs. Dichotoom. 0 of 1. In elke denkbare situatie, op dat willekeurige moment, in elke context is het antwoord ja/nee. Nooit misschien, want dan is het eigenlijk nee (maar wil je dat niet hardop zegen). Think about it.

I did and fuck that shit als ik naar de Seychellen kan

quote:

[..]

Dít valt mij nou zo op! Waarom noem je nou expliciet zo'n futiel, irrelevant detail?
Zie dat bijv. Charleville in zijn topics ook doen. Extreem specifiek en niet ter zake doende details te berde brengen. Of reageer ik wat te heftig op een soort grap/tip/voor jou serieus belangrijk afwegingskader?

Je zou ook dankbaar kunnen zijn dat iemand de moeite neemt om een ervaring te delen met pointers. Misschien niet de pointers die jou aanspreken, maar die boi is niet helderziend wat jij wel relevant vindt en probeert je gewoon iets meer te zeggen..

quote:

Op maandag 28 december 2015 12:17 schreef Scary_Mary het volgende:

Is er echt geen enkele reden te bedenken dan diskwalificatie van jouw persoon?
Zou het niet ook iets over haar als persoon kunnen zeggen, dat ze zich wat emotioneler uit en bijvoorbeeld zoiets als een soort wakker schudden kunnen zijn ofzo?

Ook. Ik ben impulsief, uit mijn ergernis makkelijk en niet altijd aardig. Mijn wat stugge karakter is ongetwijfeld een van de redenen waarom ik ook alleen ben met O&N. Je hebt wat doorzettingsvermogen nodig om mij te leren kennen. _{Al vind ik dat dan dus prima, itt Sturmic; ik heb donderdag een date met een fles champagne op mijn bank en dat vind ik oneindig leuker dan kruitdampen inademen met zeshonderdmiljoen mensen bij de Erasmusbrug, mij niet gezien daar}. Maar Sturmic heeft ook wel gelijk tot op zekere hoogte, het is ook zeker een 'laten voelen' dat ik denk dat ie gewoon niet écht wil. Blijkbaar is blijven zitten waar hij zit toch nog fijner dan een poging doen om te bewegen. Je kan wel tegen een muur blijven duwen, maar op een gegeven moment moet je toch constateren dat bakstenen zwaar zijn, zeg maar. Maar ik vind dat ook oprecht jammer, want het is inderdaad goed bedoeld. Hij is zo jong, hij kan zo veel, er is zo veel positiefs aan hem, en hij laat alles door zijn vingers glippen omdat hij om een of andere reden dat niet kan laten zien aan andere mensen en al voor ze besluit dat ze het toch niet in hem zien voor ze de kans krijgen. Ik wil dan gewoon doen.

Tegelijk, ik herken het dus wel, zoals ik hierboven zei. Ik heb een rare jeugd gehad (opgevoed met 0.0 eigenwaarde, geen social skills, etc.) en heb daardoor 7981704 lagen muur opgebouwd over de jaren heen en veel mensen zien alleen de schil als ik dat wil, afhankelijk van hoe ik in mijn vel zit. In die zin raakt het me ook te veel om er heel veel mee bezig te zijn, want zo groot is het verschil niet tussen mij en Sturmic, denk ik. Ik kan me heel makkelijk indenken hoe ik ook zo had kunnen worden, alleen heb ik net een paar zetjes op het goede moment in mijn leven gehad om net de andere kant op te gaan. Maar ik herken veel van nog niet zo heel lang geleden. Dat dubbele zelfbeeld, van jezelf zogenaamd prima vinden en het accepteren dat anderen dat niet vinden, terwijl dat in mijn ogen uiteindelijk neerkomt op jezelf niet goed genoeg vinden om het oordeel aan te durven. De rigiditeit in het denken. De eenzaamheid die mensen niet zien, omdat je je werk of opleiding toevallig op orde hebt en omdat je eigenlijk ook helemaal niet wilt dat mensen die zien. Denken dat niemand op je zit te wachten. Het is allemaal zooooo herkenbaar. Dat zorgt er inderdaad voor dat ik emotioneler reageer. Het is gewoon zo zonde! Aaaargh.

quote:

Op maandag 28 december 2015 14:10 schreef LadyOracle het volgende:

[..]

Ook. Ik ben impulsief, uit mijn ergernis makkelijk en niet altijd aardig. Mijn wat stugge karakter is ongetwijfeld een van de redenen waarom ik ook alleen ben met O&N. Je hebt wat doorzettingsvermogen nodig om mij te leren kennen.

Ligt dat aan een ander zijn doorzettingsvermogen ja?

quote:

Maar Sturmic heeft ook wel gelijk tot op zekere hoogte, het is ook zeker een 'laten voelen' dat ik denk dat ie gewoon niet écht wil. Blijkbaar is blijven zitten waar hij zit toch nog fijner dan een poging doen om te bewegen.

Oh en jouw onmacht over een paar stukkies tekst zijn een goede graadmeter over zijn bereidheid om uit een jarenlang patroon te komen..? Dan ga je volgens mij voorbij aan een paar dingen..

quote:

Je kan wel tegen een muur blijven duwen, maar op een gegeven moment moet je toch constateren dat bakstenen zwaar zijn, zeg maar. Maar ik vind dat ook oprecht jammer, want het is inderdaad goed bedoeld.

Die constatering kun je vooraf al doen. Net zoals dat je je kan bedenken dat jouw muur ook niet in een nacht op- en afgebouwd is, dat is een proces en dat verloopt voor een ieder op een andere tijdslijn..

quote:

Hij is zo jong, hij kan zo veel, er is zo veel positiefs aan hem, en hij laat alles door zijn vingers glippen omdat hij om een of andere reden dat niet kan laten zien aan andere mensen en al voor ze besluit dat ze het toch niet in hem zien voor ze de kans krijgen. Ik wil dan gewoon doen.

Oma vertelt, zoveel ouder ben je niet

quote:

Tegelijk, ik herken het dus wel, zoals ik hierboven zei. Ik heb een rare jeugd gehad (opgevoed met 0.0 eigenwaarde, geen social skills, etc.) en heb daardoor 7981704 lagen muur opgebouwd over de jaren heen en veel mensen zien alleen de schil als ik dat wil, afhankelijk van hoe ik in mijn vel zit. In die zin raakt het me ook te veel om er heel veel mee bezig te zijn, want zo groot is het verschil niet tussen mij en Sturmic, denk ik. Ik kan me heel makkelijk indenken hoe ik ook zo had kunnen worden, alleen heb ik net een paar zetjes op het goede moment in mijn leven gehad om net de andere kant op te gaan. Maar ik herken veel van nog niet zo heel lang geleden.

Misschien niet makkelijk genoeg en ben je vergeten wat ervoor nodig was om de praktijk zo een drempel over te moeten, terwijl we dit topic als een theoretisch zetje zouden kunnen zien..

quote:

Dat dubbele zelfbeeld, van jezelf zogenaamd prima vinden en het accepteren dat anderen dat niet vinden, terwijl dat in mijn ogen uiteindelijk neerkomt op jezelf niet goed genoeg vinden om het oordeel aan te durven. De rigiditeit in het denken. De eenzaamheid die mensen niet zien, omdat je je werk of opleiding toevallig op orde hebt en omdat je eigenlijk ook helemaal niet wilt dat mensen die zien. Denken dat niemand op je zit te wachten. Het is allemaal zooooo herkenbaar. Dat zorgt er inderdaad voor dat ik emotioneler reageer. Het is gewoon zo zonde! Aaaargh.

Die eenzaamheid die je niet laat zien bedoel je. Wat laat je wel zien? Kan het zijn dat je daarmee alsnog niet zo een uitnodigend beeld schept? Dat je meer een monoloog voert voor je omgeving, terwijl je eigenlijk een dialoog bedoelt? Geef je een ander wel de ruimte voor zijn of haar emotionaliteit of ben je daar misschien ook wat rigide in?

Ik wil geen topic kapen hier, dus ik ga er maar één keer op reageren.

quote:

Op maandag 28 december 2015 14:30 schreef Scary_Mary het volgende:
Ligt dat aan een ander zijn doorzettingsvermogen ja?

Dat was zelfspot. Natuurlijk ligt dat voor een groot deel aan mij. Een voorbeeldje van wat ik bedoel met 'doorzettingsvermogen': ik kan soms nogal fel reageren en ik denk dat dat me soms wat moeilijk in de omgang maakt. Reacties variëren dan van 'wat een naar en opgefokt mens, daar wil ik niks mee te maken hebben' tot 'wat een betrokken persoon, die gaat echt vol voor haar principes'. Sommige mensen laten zich afschrikken, anderen vragen zich af waarom ik zo fel reageer, en anderen vragen me of ik het misschien wat minder fel kan formuleren. Die laatste twee mensen zullen wel vrienden met me kunnen worden, die doen in mijn ogen net wat meer 'moeite' om me te leren kennen. Alhoewel zij dat misschien helemaal niet zo ervaren; mogelijk zit het gewoon in hun karakter om nieuwsgieriger te zijn naar iemands drijfveren, hebben ze gewoon geen last van mijn felheid, of hebben ze minder moeite om mij te confronteren met iets wat ze onaangenaam vinden. Alleen voor mij voelt het wel alsof die mensen wat meer tijd nemen om mij te leren kennen in plaats van meteen afhaken zodra ze iets zien wat ze niet makkelijk vinden. Alles is beleving uiteindelijk.

quote:

Oh en jouw onmacht over een paar stukkies tekst zijn een goede graadmeter over zijn bereidheid om uit een jarenlang patroon te komen..? Dan ga je volgens mij voorbij aan een paar dingen.

Ik snap de relatie die je daar legt niet. Wat ik bedoel is dat als je zegt iets te willen en het niet doet, er blijkbaar niet voldoende motivatie is om het echt te doen, dat er blijkbaar toch iets is wat iemand tegenhoudt. Dat geldt voor alle verandering. Je kan ook hard roepen dat je wil stoppen met roken, maar zolang je nog een sigaret opsteekt is het willen roken blijkbaar toch belangrijker voor je dan het willen stoppen. De enige oplossing is m.i. uitzoeken waarom dat zo is en daaraan werken. Ik had het bijvoorbeeld met afvallen. Ik wilde heel graag, dacht ik. Pas achteraf begrijp ik de mechanismen die mij tegenhielden. Bottom line: ik wilde niet écht, want ik was bang het te proberen omdat ik bang was te falen, en ik was bang dat ik dan weer te maken zou krijgen met de seksuele agressie waar ik in mijn 'slanke' fase veel last van had. Pas toen ik die dingen onder ogen had gezien, kon ik er echt voor gaan. (En eerlijk is eerlijk, daar is een jarenlang proces aan voorafgegaan waarin ik voortdurend zei dat ik wel wilde en dat iedereen die zei van niet natuurlijk ongelijk had.)

Vergelijkbare dingen zie ik ook bij Sturmic terugkomen. Hij wil bijvoorbeeld wel vrienden, maar hij wil geen ruimte innemen in het leven van andere mensen. Maar zo werkt dat nu eenmaal wel met vriendschap; je kan niet vrienden hebben zonder van ze te verwachten dat ze er af en toe zijn of dat ze de deur voor je open doen en je binnen laten. Dan zit er dus toch iets waardoor hij nog niet écht wil (of er nog niet echt klaar voor is, misschien klinkt het wat minder als een verwijt als ik het zo formuleer, want het is geen verwijt).

quote:

Oma vertelt, zoveel ouder ben je niet

De periode waar ik over praat, voelt voor mij inmiddels als een compleet ander leven, bijna als een boek wat ik ooit heb gelezen of zo. Verder heb ik me altijd al ouder gevoeld dan ik ben. Ik ben nog steeds eerst verbaasd als mensen me naar mijn leeftijd behandelen, en dan pas realiseer ik me dat ze gelijk hebben en ik in de war ben. Het went gewoon niet echt.

quote:

Misschien niet makkelijk genoeg en ben je vergeten wat ervoor nodig was om de praktijk zo een drempel over te moeten, terwijl we dit topic als een theoretisch zetje zouden kunnen zien..

Natuurlijk, dat soort ervaringen slijt gelukkig. Ik weet de stappen en zetjes nog wel, maar de emotie erbij is vervaagd... En dat laatste hoop ik van harte natuurlijk.

quote:

Die eenzaamheid die je niet laat zien bedoel je. Wat laat je wel zien? Kan het zijn dat je daarmee alsnog niet zo een uitnodigend beeld schept? Dat je meer een monoloog voert voor je omgeving, terwijl je eigenlijk een dialoog bedoelt? Geef je een ander wel de ruimte voor zijn of haar emotionaliteit of ben je daar misschien ook wat rigide in?

Dat ging over vroeger he. Ik voel me zelden nog eenzaam, omdat ik beter met andere mensen om heb leren gaan en mezelf leuker ben gaan vinden, en als ik al een eenzame bui heb, ga ik daar heel anders mee om.

quote:

[b]Op maandag 28 december 2015 22:53 schreef

[..]

Kortom... mijn basis... tja... veel mensen leren hun ware zelf pas kennen na zware beproevingen, uit relaties of uit andere ervaringen... en daar kan ik dus pas mee beginnen nadat ik mijn basis op orde heb? Waarvoor ik juist die dingen nodig heb! Catch-22 die je hier voorstelt.

Dat was niet wat ik bedoelde. Ik bedoelde juist dat mensen denken dat als je die dingen op orde hebt, je de rest van je leven ook wel op orde zult hebben.

Ik geloof niet dat je jezelf alleen leert kennen door tegenslag of bijzondere ervaringen. Ik denk wel dat je jezelf er sneller beter door leert kennen, maar het gaat ook ten koste van iets. Je kunt leren dat een pan heet is door het in een boek te lezen, je kunt het leren door je vingers te branden - dan onthoud je het misschien beter, maar je houdt er ook een blaar aan over.