Een beter mens worden?

quote:

Op zaterdag 12 december 2015 22:13 schreef Sturmic het volgende:


Nee, niet meer sinds dat ik een jaar of 17 was. Reden is eigenlijk simpel; geen sociaal netwerk meer. Als ik nu mijn verjaardag zou vieren, dan kan dat hooguit met twee of drie pseudo-vrienden. Heb er geen enkele behoefte aan om mijn sociale kansloosheid uitgebreid te etaleren op een moment dat eigenlijk "feestelijk" had moeten zijn. Het laatste stukje waardigheid en status verlies je daarmee.

Ik vertel je net dat ik op deze manier ben begonnen en dat dat juist heeft geholpen om iets op te bouwen. Nee, het is in het begin niet leuk. Maar je moet iets, anders verandert er niets.

quote:

En ik denk dat je je (weliswaar met de beste bedoelingen, naar ik aanneem) bijzonder vergist wanneer stelt dat het niet "ernstig" of "om je voor te schamen" is. Vraag eens 10 mensen op straat of er iets mis is met een man (of een vrouw, hetzij in mindere mate) die op zijn 30e nog nooit een betekenisvolle relatie (vriendschappelijk of romantisch) heeft gehad.
Misschien zal men het in een publieke setting nog netjes verwoorden (jouw: "een beetje ongebruikelijk") maar als het vernis van de maatschappelijk etiquette weg is in een meer privé-aangelegenheid wordt je echt uitgekotst als een leproos hoor. Je positie is weg, en je zult tot in het einde der tijden worden nagestaard als "die kansloze gast". Als vrouw is die marge ietsje groter, maar zeer afwijkend blijft het. Niemand vond jou "het" ooit waard, dat is wat zo'n onthulling inhoudt. Geen verzonnen idee. Ervaring.

Zolamg we het niet hebben onderzocht is er geen enkele reden om aan te nemen dat jouw idee klopt en het mijne niet. Als je hier achter elkaar topics ziet over 25+ers zonder relatie, dan betekent dat toch dat er best wat mensen met hetzelfde probleem zijn. Zo ongebruikelijk kan het dus gewoon niet zijn.

En anyway, wat wil je nou? Je wilt geen poging doen om vrienden te maken omdat je al besloten hebt dat ze je toch een naar mens vinden, je bent niet bereid om met kleine stapjes te beginnen want dan ben je een fuckup en als je een keer leuk contact hebt met een vrouw doe je er niks mee want je hebt geen ervaring. Hoe denk je dat er iets in je leven gaat veranderen dan?

quote:

Op zaterdag 12 december 2015 22:13 schreef Sturmic het volgende:

[..]

Zo, eens even rondgekeken en bijgelezen. Interessante invalshoek en ik denk bruikbaar voor het aanleren van een aantal vaardigheden. Andere kant van het verhaal is dat het wel erg een aura heeft van stereotypisch Amerikaans "succes is een keuze"-denken. Wat ik nog niet helemaal begrijp is wat dat met mij te maken heeft... je wilt in de richting van "leren van je fouten" ofzo? Ga mijn brugklasniveau-gepruts niet afwentelen op een andere mensen. Ik ben verantwoordelijk voor mijn acties en voor mijn fouten en ik wil niet dat andere mensen last hebben van die fouten.

De boodschap is niet 'succes is een keuze", maar wel "als je jezelf maar voor blijft houden dat je dingen niet kunt, zul je ze ook nooit leren. Als was het maar omdat je niet eens gaat proberen ze te leren, omdat je jezelf voorhoudt dat je het toch nooit gaat leren en er tijd en energie instoppen dus overbodig is".

quote:

Mag ik vragen hoe oud jij toen was?

Mag ik vragen waarom dat relevant is?

quote:

Op zondag 13 december 2015 19:18 schreef LadyOracle het volgende:

En anyway, wat wil je nou? Je wilt geen poging doen om vrienden te maken omdat je al besloten hebt dat ze je toch een naar mens vinden, je bent niet bereid om met kleine stapjes te beginnen want dan ben je een fuckup en als je een keer leuk contact hebt met een vrouw doe je er niks mee want je hebt geen ervaring. Hoe denk je dat er iets in je leven gaat veranderen dan?

Zie hier de fixed mindset

quote:

Op zaterdag 28 november 2015 20:25 schreef Sturmic het volgende:
Hoe werkt dat, dat "normaal" zijn?

Simpel gezegd niet over dit soort dingen nadenken. (nou is dat een stuk moeilijker dan het lijkt, hoe dat moet heb ik dus ook geen idee van)

Heb niet alles gelezen, maar ik kan me nauwelijks geloven dat je al bijna de dertig nadert. Je bent nogal star in het denken. Aan je schrijven is te zien dat je niet totaal een achterlijke bent dus ik snap niet waarom je je huidige denkbeelden niet kan loslaten als je een verandering wilt. Tot op heden ben je er niets mee opgeschoten met je huidige denkwijze... Kan je net zo goed iets anders proberen. Je laat je levensgeluk toch niet afhangen van je schijnnreputatie, ego die mogelijk een deuk oploopt, angst of een of ander minderwaardigheidscomplex? Daarnaast kan ik je vertellen dat mensen in je directe omgeving, school, werk en kenniskring altijd wel een vermoeden hebben dat er iets met je is, zelfs als je acteerprestatie oscarwaardig is. In het algemeen zijn mensen zo fatsoenlijk genoeg je met respect te behandelen wanneer jij er fysiek aanwezig bent. En de meeste mensen vinden het wel best als je mooi weer speelt, maar er wordt zeker door een klein groepje achter je rug geroddelt... Het faken van je leven heb je er alleen maar zelf mee, als je open bent over jezelf kan je misschien zelf empathie krijgen van je collega's... waardoor vriendschappen mogelijk zijn. Op dit moment ben je onbenaderbaar, er is geen ruimte voor betekenisvolle relatie. Een beter mens worden doe je door aan jezelf te werken. Bekijk wat je wilt veranderen, probeer anders dan voorheen te reageren, ga anders om met situaties en als het echt niet lukt zoek je professioneel hulp in vormen als psycholoog, coaches oid.

Na een verloop van tijd zie je vanzelf wel of je een beter mens bent geworden. Als je 10 jaar later nog steeds met dezelfde gedachtegangen zit als nu en nog steeds zorgen maakt dat je levenservaring niet verder reikt dan een 14-jarige dan kan je enkel concluderen dat je jezelf niet 'beter' hebt gemaakt.

Ik geef het op.

Soms is accepteren hoe een situatie is misschien wel het beste, je bent wie je bent, en dat geldt ook voor anderen..

Het leven is geen gelukzalige aangelegenheid, en mensen zijn nu eenmaal niet allemaal zo vriendelijk en open voor echte vriendschappen en oprechte relaties.

Al de goedbedoelde tips en trucs ten spijt. Je kunt nog zo veel gaan spelen en acteren, maar dat helpt toch niet. Accepteer gewoon jezelf en hou het daarbij

Laatste poging, als antwoord dan op de TT: begin maar eens met jezelf te zijn in je relatie met anderen. Als jij het prettig vindt om mensen te groeten, dan doe je dqt. Vind je dat niet prettig, dan doe je het niet. Als je een date hebt, ben eerlijk. Je zegt in dit topic dat je leugens vertelt; hoe is dat een goed mens? En als je dan eerlijk bent, betekent dat niet dat je je ziel en zaligheid bloot moet leggen op een eerste date, of dat je bij mensen die je pas leert kennen meteen alles op tafel moet leggen, maar ga ook niet liegen of je anders voor doen.

Er is maar een beter mens, en dat is de mens die je bent als je gewoon jij bent.

quote:

Omdat dat mogelijk van invloed zou kunnen zijn geweest op de mate waarin je de onervarenheid van je huidige partner op de koop toe hebt willen nemen.

Vindt je dit nu zelf ook niet een beetje een vreemde kijk op zaken? Op de koop toenemen? je neemt iemand zoals ie is..

En onervarenheid is geen schande, totaal niet zelfs, kom op zeg, zou wat wezen.. Je bent geen artiest die je inhuurt voor een prestatie, je gaat een band aan en groeit samen verder als het goed is. Alles begint met elkaar leuk vinden om wat voor redenen dan ook, de rest ontdek je samen!

quote:

Op maandag 14 december 2015 23:19 schreef Sturmic het volgende:
En hoe ik denk dat mijn leven gaat veranderen? Ik zal eerlijk zijn: ik heb sterk mijn twijfels of ik dat voor elkaar kan krijgen. Kan wel stoer doen en zeggen "schouders eronder en dat gaan we ff doen", maar op dit moment voelt het als staan aan de voet van de Mt. Everest, zonder klimervaring, zekeringstouw en stijgijzers, terwijl de andere klimmers die tegelijk begonnen zijn al de top geslecht hebben. Onmogelijk? Neen. Zéér ingewikkeld zonder een klein beetje inzicht in waar te beginnen? Wel degelijk.

Vandaar ook het advies om eens met een psych te gaan praten. Die kan een maatwerk plan van een aanpak en ondersteuning bieden enzo.

quote:

[..]

Dat zeg ik dus niet. Ik zeg dat anderen geen slachtoffer hoeven te worden/hinder hoeven te ondervinden van mijn leerproces. Als dat gebeurt/dreigt te gebeuren is het mijn verantwoordelijkheid om dat te voorkomen. Ik zoek naar een plek/plaats om te kunnen experimenteren/leren zonder dat iemand anders dan ik daar last van heeft.

Aan wat voor situatie moet ik denken waarin een ander een slachtoffer van jou zou kunnen worden?

quote:

[..]

Omdat dat mogelijk van invloed zou kunnen zijn geweest op de mate waarin je de onervarenheid van je huidige partner op de koop toe hebt willen nemen.

Op de koop toe zou willen nemen vind ik echt te negatief klinken, terwijl onervarenheid helemaal niet zo een obstakel hoeft te zijn. Er zitten ook de nodige voordelen aan en als het goed is heb je sowieso toch wel meer features. Probeer jezelf eens wat meer te zien als een totaalpakket.

quote:

[..]

Voor zover ik het niet nodig heb om te overleven interesseert mijn ego of mijn reputatie mij niks. Punt is dat ik het zakelijk nodig heb, binnen het vrijwilligerswerk om leiding te kunnen geven, en binnen mijn familie om niet als het sneue, onderontwikkelde gastje gezien te worden. Gisteren na een dag verbouwen bij familie een etentje achteraf. En afgezien van mijn neefjes van 2 en 4 ben ik letterlijk de enige van de ca. 20 personen aan tafel die nog nooit een vriendin/vriend heeft meegebracht. Dat is niet tof. Dat doet pijn. Ik kan het mij echter niet permitteren om iets anders te laten zien dan opgewektheid en grappige arrogantie. En ja, sommige familieleden hebben dat vast door. Maar goed, daar heb ik dan wel weer wat vuile was over om buiten te hangen als ze vervelend zouden gaan doen.

Misschien is het verbergen teveel een act geworden die als een soort muur fungeert en afstand in stand houdt.

quote:

[..]

Als ik open zou zijn over mijn privéleven kan ik mijn baan wel gedag zeggen. De enige reden dat ik daar kan doen wat ik doe is omdat ik wat respect bij elkaar geschraapt heb door goed te presteren en geen obvious zwakheden te laten zien. En zo hoort het ook.

Eens dat je niet teveel privéshizzle de vloer mee op moet nemen, maar het is ook weer niet zo dat een menselijke kant totaal niet gewaardeerd of gerespecteerd wordt ofzo. Je hebt jezelf misschien wel tot een één-dimensionale werknemer gemodeleerd, maar dan is het ergens ook weer niet heel raar dat je collega's niet te sociaal met je lopen doen.

quote:

[..]

Ik ben al lang een ander mens dan 5 jaar geleden. Véél vriendelijker, meer (gespeeld) extrovert en een gezellige teamplayer. Zowel privé als professioneel. Sinds twee weken mee gestopt en verrek... bijna niemand zegt wat uit zichzelf.

Jij vindt jezelf vriendelijker, maar kom je ook zo over? Zouden mensen misschien ook niet een beetje door kunnen hebben dat het een act is en dat na al die jaren misschien helemaal niet als zo gezellig ervaren als jij denkt? Je handelde naar wat je dacht dat men van je verwacht, dat is een wat zakelijkere insteek en het klinkt een beetje alsof je voorbij gaat aan hoe zij het ervaren. Omdat jij vindt dat jij gedaan hebt wat nodig zou worden geacht, maar social calls gaan juist om contact maken en niet altijd om het zakelijke leveren wat gewenst is zeg maar..

quote:

Op dit moment spookt dat gegeven zo door mijn hoofd dat ik helemaal geen energie meer in andere mensen wil steken.

Dat is natuurlijk je goed recht, maar bedenk je nog eens goed of je echt energie in andere mensen steekt als jij doet wat je denkt dat men verwacht.

quote:

Geen fijne gedachte en heb mij nog nooit zo sociaal leeg gevoeld als de laatste paar weken; toen ik bewust bezig ging om te kijken hoe mensen op mij reageren. Daarvoor liepen oppervlakkige contacten best prima. Op dit moment bén en voél ik mij inderdaad onbenaderbaar. En dat heb ik nooit eerder gehad. Beetje verkeerde effect dit topic misschien...

Begrijpelijk, maar misschien zet je te zakelijk in waardoor men het dus niet zo oprecht kan ervaren. Dan ben je niet efficiënt bezig gewoon en ondanks je act kan je dus alsnog als onbenaderbaar ervaren zijn of worden.
Lijkt me overigens prima in dit topic passen, maar dat is niet aan mij..

quote:

Weet het even niet meer. Misschien gewoon laten gaan en niet langer met verandering bezig zijn. Voor die tijd was ik weliswaar wat apathisch, maar niet ongelukkig. Nu heb ik moeite die donkerheid in mijn hoofd weg te klikken, en dat is niet goed. Nou ja, anyways, dank allemaal voor de tips/kritieken.

Het hoeft niet, maar als je gelukkiger wil worden en een ander leven wil, dan zul je toch ergens wat moeten veranderen. Wat zou een klein dingetje kunnen zijn wat je iets positiefs zou kunnen brengen?

quote:

Op maandag 14 december 2015 23:19 schreef Sturmic het volgende:

[..]

Dat zeg ik dus niet. Ik zeg dat anderen geen slachtoffer hoeven te worden/hinder hoeven te ondervinden van mijn leerproces. Als dat gebeurt/dreigt te gebeuren is het mijn verantwoordelijkheid om dat te voorkomen. Ik zoek naar een plek/plaats om te kunnen experimenteren/leren zonder dat iemand anders dan ik daar last van heeft.

Hoe kan iemand volgens jou dan slachtoffer worden van jouw leerproces als het gaat om sociale vaardigheden? En hoe kun jij leren/experimenteren als je liegt en oneerlijk bent over wie je bent? Daar leer je helemaal niets van en daar heb je veel meer potentie om mensen te kwetsen. Over het algemeen vinden mensen het nogal onprettig als er tegen ze gelogen wordt.

quote:

Omdat dat mogelijk van invloed zou kunnen zijn geweest op de mate waarin je de onervarenheid van je huidige partner op de koop toe hebt willen nemen.

Mijn partner is een hele lieve, sociale, fijne man die ik erg aantrekkelijk vind. Ik heb niets op de koop toe genomen, ik ben erg blij dat we elkaar hebben ontmoet en dat de gevoelens wederzijds bleken te zijn.
Mijn leeftijd vind ik dus nog steeds irrelevant.

quote:

Ik ben al lang een ander mens dan 5 jaar geleden. Véél vriendelijker, meer (gespeeld) extrovert en een gezellige teamplayer. Zowel privé als professioneel. Sinds twee weken mee gestopt en verrek... bijna niemand zegt wat uit zichzelf. Op dit moment spookt dat gegeven zo door mijn hoofd dat ik helemaal geen energie meer in andere mensen wil steken. Geen fijne gedachte en heb mij nog nooit zo sociaal leeg gevoeld als de laatste paar weken; toen ik bewust bezig ging om te kijken hoe mensen op mij reageren. Daarvoor liepen oppervlakkige contacten best prima. Op dit moment bén en voél ik mij inderdaad onbenaderbaar. En dat heb ik nooit eerder gehad. Beetje verkeerde effect dit topic misschien...

Je bent gestopt met groeten, omdat je wilde zien of ze jou zouden groeten, toch?
Waarom groette je in eerste instantie? Omdat je wilde groeten, omdat je vriendelijk wilde zijn? Benaderbaar? Zichtbaar? Om hen een plezier te doen?
Als je wil groeten, om wat voor reden dan ook, doe dat dan. Omdat jij dat wil, ongeacht hoe men reageert.
Als je niet wil groeten, doe het niet.

Alles wat Scary_Mary zegt (eigenlijk altijd trouwens, haha).

Je stopte ineens met zelf initiatief nemen in de communicatie... tja, mensen weten misschien niet wat ze daar mee aan moeten. Als iemand, die normaal zelf initiatief neemt, dat ineens niet doet zou ik waarschijnlijk eerst ook afwachtend zijn. Niet uit desinteresse maar omdat ik dan denk... "hmm, blijkbaar niet echt in een goede stemming. Zo maar eens informeren, eerst even aanzien"

Voor wat betreft relaties, waar ik dus zelf ook geen ervaring mee heb, (maar voor mij als vrouw ligt dat dan misschien anders? Mannen vinden het vaak bijzonder in positieve zin) is inschrijven bij een datingbureau geen optie? En daar aangeven dat je graag kennis wilt maken met vrouwen die nog geen relatie gehad hebben?

Punt C.... dat je voor niemand voldeed óf dat niemand voor jou voldeed! Maar goed, de meeste mensen zijn er inderdaad niet bepaald open over en natuurlijk heeft dat inderdaad zo zo'n redenen.

Ja, ook iemand zonder relatie kan een persoonlijke groei hebben doorgemaakt maar er zijn heel veel manieren om te groeien. Ik denk eigenlijk dat ook jij gegroeid bent. Misschien niet op de manier die gebruikelijk is (vrienden, reizen, van alles ondernemen) maar anders. Je bent vast anders dan, zeg, tien jaar terug?
Geen groei doormaken doet je ook groeien

Is het een optie om een jaar aan jezelf te gaan werken dan? Cursussen doen (waar je mensen kunt ontmoeten), reizen enz. Minder werken? Want blijkbaar heb je het idee dat je eerst meer ervaren moet worden en moet groeien.

Normaal ben ik iemand die hier alleen leest en nooit wat post. Maar hier moet ik toch even reageren.

Sturmic,

Behalve de normale tips als zoek eens contact met een psycholoog.
Zou ik eens kijken of niet juist vriendschapelijk met andere mensen af kunt spreken. Hierbij zou een fokmeet bijvoorbeeld een idee kunnen zijn.

Je hebt hier op dit forum je waarschijnlijk grootste zwakke punt(en) al laten zien. Dit maakt een fokmeet makkelijker.

Als je iemand ontmoet op een vriendschappelijke basis die al een beetje met je achtergrond bekend is, kun je gewoon heel eerlijk zijn. Nu zul jij vermoedelijk in je sociale omgang veel moeten liegen.

Met dit liegen bedoel ik ook niet even niet de waarheid zeggen. Of zelfs niets zeggen en dat mensen dan maar iets aannemen omdat dat normaal is. Dit doe ik omdat het anders helemaal zon lang verhaal wordt. Dus met liegen bedoel ik gewoon even gewoon even alles waarbij je niet eerlijk bent waar mensen dat "normaal" wel zouden zijn als ze alles goed voor elkaar hebben.

Dit liegen is denk ik nog nogal onhandig omdat je de relatie niet uit kan diepen. Dit liegen is bij jouw huidige werk relaties waarschijnlijk echter noodzakelijk omdat je anders inderdaad apart zou kunnen zijn. Ik zou bijvoorbeeld niet iemand zonder vrienden aannemen als ik iemand anders kon kiezen denk ik. Stel dat,ik je bij je sollicitatie heb gevraagd wat je zoal met je vrienden doet dan moet je de rest van je carrière hierover blijven liegen.

Volgens mij is het niet eerlijk zijn ook vermoeiend want het kost meer energie om te onthouden wat je ook al weer hebt gelogen tegen wie dan wat je werkelijk hebt gedaan.

Bij dates lijkt het mij inderdaad je kansen op een date en op een succesvole date niet vergroten, als je eerlijk bent dat je nog nooit een relatie hebt gehad en ook geen vriendschappelijke relaties hebt. Of het ook handig is te liegen als je de voor jouw juiste vrouw ontmoet weet ik.
Eigenlijk denk dat het wel normaal is wat beter voor te doen dan je bent. Maar je het niet het niet moet overdrijven als je doel een duurzame relatie is.

Gezien je omstandigheden zou ik denk ik ook ongeveer hetzelfde doen als je nu doet. Alleen wel proberen om echt een paar vrienden te krijgen. Dan ben je daar in elk geval vanaf en kun je makkelijker leuke dingen doen.

Stel nu dat, je hieraan na meerdere meetings 5 vrienden overhoud. Dan hoef je daarna in elk geval minder te liegen. Je hebt dan namelijk 5 vrienden. Tegen die vrienden kun je ook eerlijk zijn.

Als je beetje zeker weet dat ze allemaal komen heb je al een een smalle basis om je verjaadag te vieren. Een paar vrienden meer maakt het wel leuker. Maar je moet ergens beginnen. Die 5 vrienden zullen heus niet gelijk de allerbeste vrienden zijn die altijd voor je klaar staan maar dat moet groeien.

Ik ben zelf op bepaalde onderwerpen ook niet altijd eerlijk of vermijd een onderwerp maar dat geeft toch altijd wat rare situaties. Waar als je wel openheid kan/wil geven die situatie veel normaler is en het gesprek beter loopt.
Nu even voor de zekerheid ik zou ook weer niet te eerlijk worden. Als je morgen opeens tegen een collega zegt dat je er echt van baalt dat hij je geen goede morgen zegt komt dat ook raar over.

Nog weer even terug over die vrienden.
Zelfs mannelijke vrienden kunnen handig zijn voor het krijgen van een relatie. Die hebben toch best vaak vriendinnen. Als die vriendinnen je leuk genoeg vinden kunnen ze vaak een vrijgezele vriendin aan je koppelen. Ze kunnen dan zelfs redelijk eerlijk vertellen dat hij toch best leuk bent ondanks dat hij al heel lang vrijgezel is.(Na/tijdens dit koppelen gaat het bij mij altijd fout. Terwijl er best leuke vrouwen bij waren. Maar dat is niet jouw probleem)
Veel vrienden van mij zijn ook gewoon aan elkaar gekoppeld door andere vrienden. Soms terwijl de twee volgens jouw definitie niet gelijkwaardig zouden zijn. Meestal zijn ze wel op jongere leefdtijd gekoppeld maar het principe blijft hetzelfde.

Nog een vraag had je op de basis school en begin middelbare school ook geen of heel weinig vrienden?(Kan zijn dat ik hier overheen gelezen heb)

Wel leuk te zien dat je het probleem echt bij jezelf zoekt. Dat de vrouwen er de schuld van geven zoals anderen doen snap ik nooit. Verder ook echt netjes beschreven.

Ik zou wel echt gewoon weer aardig zijn tegen je collega's. Als iemand opeens heel anders gaat doen en na een hint ook niet gaat vertellen wat er aan de hand is. Zou mij ook wat afstandelijk maken denk ik. Dit gedoe verhelpt je situatie ook niet.

P.s. ik ben zelf ook lang niet perfect. Ik heb af en toe echt een gigantisch uitstel gedrag van dingen waarvan ik wel weet dat ze moeten gebeuren. Maar ze toch eeuwig uitstel.
Ik ben slecht in een relatie starten, al ben ik wel verliefd geweest en heb ik ook wel vrienden. Dus ik ben toch weer anders dan jij bent. Ben ook ongeveer even oud.
P.s.2 sorry voor typos en rare zinsconstructies ben normaal al niet zo goed in talen. En ging dit topic lezen omdat ik niet kon slapen en begin nu toch wel moe te worden na dit lange stuk wat niet helpt.

Arduino

Dubbel post

[ Bericht 99% gewijzigd door Arduino op 17-12-2015 07:20:04 (Dubbel post) ]

quote:

Op woensdag 16 december 2015 22:28 schreef Sturmic het volgende:
écht heb geprobeerd te zijn: vriendelijk, bereid om iedereen te helpen, beschaafd, niet opdringerig, altijd een positief woord over, galant en meegaand. En ben tegelijkertijd nooit een pushover geweest; heb altijd duidelijke grenzen en beperkingen gesteld en niet bang om mijn mening te ventileren als dat op prijs gesteld wordt.

Super dat je dit geprobeerd hebt, maar bedenk je wel dat jouw idee van dergelijke definities niet voor een ander hoeven te gelden en zij het misschien anders ervaren hebben dan jij dacht of hoopte over te komen..

quote:

[..]

Dat je als persoon een totaalpakket bent ben ik helemaal met je eens Scary_Mary.
Met "op de koop toenemen" bedoel ik dan dus ook dat je onervarenheid, of eender welke andere mindere kwaliteit van een mogelijke partner (zoals een minder mooi gezicht, een gekke gewoonte of een aparte karaktertrek) je -onbewust- kunt accepteren/tolereren, zonder dat je dat specifieke kenmerk erg leuk vindt. Zolang het maar "gecompenseerd" wordt door andere kwaliteiten/aantrekkelijkheden. Dat zal voor bijna niemand een bewuste afweging zijn hoor.

Voor mij is en blijft het wel degelijk een bewuste afweging, die ik echter niet ervaar als op de koop toe nemen. Mijn partner ook niet overigens.

quote:

En leeftijd kán een factor zijn die er voor zorgt dat je andere en/of meer onaantrekkelijkheden van een potentiële partner vindt opwegen tegen de (hoeveelheid) positieve kenmerken van iemand.

Dat kan zowel postief als negatief mee spelen, dus ik zou me hier niet te blind op staren.

quote:

Ik realiseer mij dat het wel een beetje "economisch" klinkt, maar denk eens na over wat jij allemaal leuk vindt aan je partner. En ook wat je niet of minder leuk aan hem/haar vindt. Wedden dat je van beide een lijstje zou kunnen maken, maar dat de positieve kenmerken meer gewicht hebben dat de negatieve? Anders zou je immers niet in een gezonde relatie zitten.

Het gaat dan ook niet om het economische, maar om het waarde-oordeel wat je eraan hangt.

quote:

[..]

Ik overweeg dit serieus.

Wat zijn je tegens?

quote:

[..]

Nou ja, hoe zou jij het vinden dat je op date gaat met iemand waarvan je er na 3 uur, of 3 dates, of 3 weken achter komt dat iemand totaal niet bij je past? En dat diegene dat al lang wist? Niet omdat er per sé tegen je gelogen is, maar de persoon in kwestie wel anders is dan op het eerste gezicht lijkt.

Klinkt best menselijk en niet superuniek dat iemand anders blijkt te zijn dan hoe die overkomt. Kan natuurlijk ook aan meerdere dingen liggen, want iemand kan zich anders of beter voor proberen te doen, maar je kan natuurlijk ook een tegenpartij hebben die zich liever blindstaart op een ideaalbeeld ofzo.
Nu zou je bovenstaande voorbeelden negatief op kunnen pikken, maar ook daar zit een keuze. Ik denk dat veel mensen ook gewoon blij zouden kunnen zijn met het idee dat ze wel een kans hebben gehad en dat het gewoon niet de uitkomst had zoals gehoopt. Soms kom je daar wat eerder achter dan later, maar dat lijkt me een heel normaal onderdeel van daten of überhaupt menselijk contact. Ik snap dan ook niet zo goed waarom je dit als slachtoffers maken zou willen zien. Er lijkt me best een verschil zitten tussen kijken of het klikt en moedwillig aan het lijntje houden..
Op persoonlijk vlak zou je met de psych misschien eens kunnen kijken naar de discrepantie tussen hoe je over komt en hoe je bent. Misschien kun je daar een tussenweg in vinden, zodat je dichter bij jezelf blijft en vertrouwen in kan hebben dat de volwassene tegenover je prima zelf kan beslissen of het wel of niet iets is of kan worden..

quote:

Ik kan mij niet jarenlang anders voordoen dat ik ben.

Logisch ja, maar wel het onderzoeken waard waarom je dat kennelijk wilde of nodig had en hoe je dat nu eens anders of misschien zelfs beter aan zou kunnen pakken, lijkt me..

quote:

Of dat jij lekker aan het sporten bent bij je club, de weekboodschappen doet of gezellig in het café wat drinkt met een vriendin en dan aangesproken wordt door één of andere sociaal onderontwikkelde dude die jou als leidend voorwerp gebruikt voor zijn eigen ongemakkelijke gepruts. Beetje hetzelfde als dat iemand jou vanmiddag aanrijdt bij het "oefenen" voor het behalen van zijn rijbewijs. Van iemand die auto rijdt mag je immers ook verwachten dat hij ongeveer weet wat hij doet.

Kromme vergelijking, want er bestaat rijles met een examen op basis van allerlei bestaande en uit het hoofd te leren regeltjes die hard op papier staan.
Ik heb liever dat een sociaal onhandig iemand een oprecht gesprekje aan probeert te knopen dan zo een gladjakker die me wel even denkt te scoren of gewoon graag mijn decolleté van dichterbij wenst te bekijken. Daar ben ik vast niet heel uniek in ofzo..

quote:

Vervolgens krijg ik als tegenargument vast weer "ja, wees jezelf", en "werk aan jezelf om een betere jou te worden" want dan hoef je niet te liegen.

Niet verwonderlijk dat je je kut voelt en onoprecht voelt als je huidige tactiek liegen is. Misschien even iets anders verwoorden, probeer het meer te zien als de beste versie van jou te worden en niet zozeer als beter mens.

quote:

En een betere zelf worden kan alleen maar door te oefenen (god, wat klink ik weer infantiel...) met iemand die daar zéér waarschijnlijk helemaal niet op zit te wachten. Let wel: ik heb het hier niet over basale omgangsnormen als vriendelijk en beleefd zijn! Dat kan ik wel. Wat ik moet leren is échte, diepere connecties te maken met mensen. Dus op zoek naar een plek of cursus of whatever om daar slimme trucs voor te leren. Tips?

De manier waarop je het lijkt te brengen komt eerder infantiel over, maar dat zegt meer over jouw insteek en zelfbeeld denk ik. Om echter en dieper te kunnen communiceren heb je denk ik eerst wat te werken aan je zelfbeeld. Dat legt een betere basis om beter te leren communiceren, want hier speelt meer dan een gebrek aan techniek lijkt me.

quote:

[..]

Of misschien is het wel helemaal geen muur, maar ben ik echt zo. Heb geen idee wie ik ben als ik 100% mijzelf ben. Heb mij denk ik, altijd aangepast op de situatie en wat daar verwacht werd (voordat iemand het roept: of wat ik dacht dat daar van mij verwacht werd).

Mooie laatste toevoeging ja en ook een teken dat een psych misschien wel eens heel waardevol kan zijn in zo een proces. Die kan je helpen en ondersteunen bij het ontdekken van jezelf en/of het wel of geen muur is. Hoe kan een ander jou leren kennen als jij het nog niet weet?

quote:

[..]

Pardon my French: dan kunnen ze echt de tering krijgen. Vriendelijkheid niet goed, echt zijn niet goed... tja, dan rot maar een eind op. Hoewel ik niet het idee heb dat dat momenteel speelt. Wat zijn goede indicatoren om dat te herkennen Scary_Mary? Enig idee?

Het gaat er niet om dat vriendelijkheid en echtheid niet goed zouden zijn, ik stel ter discussie of jij wel zo stellig kan zijn dat dit ook zo bij een ander overkomt. Als je echt dieper contact wil leren maken, dan is het praktischer om ook te kijken naar hoe een ander een en ander ervaart in plaats van meteen de conclusie van meh, niet goed genoeg, doeidoei eraan te hangen. Niet dat jouw mening niet belangrijk is, maar zodra dat je enige leiddraad is (zeker op basis van een negatief zelfbeeld met bijbehorende perceptie) geef je de ander weinig tot geen ruimte en maak je dus feitelijk geen contact. Kunnen we het wel over goede indicatoren gaan hebben, maar ga jij die kunnen zien cq waarnemen zonder dat je zelfbeeld je in de weg gaat zitten?

quote:

[..]

Mooie filosofische vraag waarbij "nee" uiteraard het wenselijke antwoord is. En denk dat je daar gelijk in hebt. Maar als ik hun verwachtingen verkeerd inschat, en verder niet weet wat men echt wil.... waar begin ik dan in hemelsnaam wel mee? Pointers?

Mooi voorbeeld wel dit, want de nee is geen wenselijk antwoord maar gewoon een universele waarheid.
Je begint bij je eigen basis. Die bestaat idealiter gezien uit enige eigenwaarde, zodat je wat meer kan leren vertrouwen op hetgeen wat je te bieden hebt en ook kan vertrouwen dat een ander zelf wel kan bepalen of het iets is om mee verder te verdiepen. Daarvoor moet je dus wel een beetje jezelf leren kennen. Wie ben je? Wat wil je wel en wat wil je niet? Als je daarnaar gaat handelen, kan men pas echt beoordelen op basis van wie jij bent. Dat is aan één kant best eng, want je verbergt je niet meer achter een act, maar daar zou je take or leave it houding wel een stuk meer passen. Als je echt zo in elkaar zou steken dan en het niet een soort zelfverdedigingsmechanisme is dat je gekwetst een ander wegduwt voor die jou kan afwijzen enzo. En als je jezelf goed genoeg vindt zoals je bent (als basis hè), dan heb je niet zo de goedkeuring van een ander meer nodig en dan kun je ook dichterbij jezelf blijven in plaats van je in bochten te gaan wringen om te doen wat je denkt dat een ander verwacht.

quote:

Hmmmm.... goede vraag.... ik denk dat ik (op mijn werk) weer terug moet naar mijn oude, vriendelijk zelf. Dat was op zich wel positief (zelfs als het door anderen niet zo ervaren werd). Ik werd er in ieder geval blij van om te vragen hoe het met mensen gaat, ze aan het lachen te maken en af en toe wat "food for thought" in de groep te gooien. Realiseer mij heel wel dat als je louter op basis van dit topic een beeld van mij zou moeten vormen, er dan wel een behoorlijk negatief en verzuurd persoon aan het geestesfirmament moet verschijnen. Zo ben ik in het echt niet hoor.

Dat lijkt me een mooie constatering, iets doen omdat jij je daar goed bij voelt en niet puur omdat de ander het verwacht. Daar lijk je in ieder geval wat dichter bij jezelf te blijven dan.
Heb je trouwens weleens feedback gehad of gevraagd over je rol in de groep eigenlijk? Niet dat collega's nou altijd brutally honest gaan zijn, maar misschien is dit wel een ideetje om nog eens te bespreken met iemand. Gewoon om eens wat meer richting de daadwerkelijke gedachten van een ander te gaan in plaats van je eigen vaste denkpatroon te blijven zitten. Soms vinden mensen het best wel leuk of interessant als je hen om een mening vraagt en wie weet zet het de deur wat meer open voor een dynamiek..

Je komt inderdaad wat negatief en verzuurd over, maar ik denk dat er meer speelt bij je en dat je nu gewoon wat vast zit in een patroon wat tegen je werkt. Denk dat je veel beter tot je recht kan gaan komen als je wat beter in je vel zit, dat dit soort symptomen een stuk minder overheersend gaan zijn en dat je niet zo een negatief mens bent. Wel weer een mooi voorbeeld van het verschil tussen zijn en overkomen..

quote:

[..]

Ja, dat klopt. Ik realiseerde het mij nooit zo, maar in 85% van de gevallen initieerde ik de interactie (het groeten is maar een banaal voorbeeld) met een collega. Dat werkte niet de andere kant op. Heb er tot drie weken terug nooit bij stil gestaan hoor, was gewoon een automatisme waar geen clandestien motief (in de zin van bijbedoelingen) achter zat. Ik ben gisteren weer begonnen met mijn oude "zelf" (whatever that may be) te zijn. En dat is prima, ga weer met plezier naar mijn werk.

Thanks allen weer!

Goed om te horen dat je weer plezier hebt

quote:

Op woensdag 16 december 2015 23:23 schreef pietkanarie het volgende:

Is het een optie om een jaar aan jezelf te gaan werken dan? Cursussen doen (waar je mensen kunt ontmoeten), reizen enz. Minder werken? Want blijkbaar heb je het idee dat je eerst meer ervaren moet worden en moet groeien.

Na je topic gelezen te hebben lijkt mij dit ook best een goed voorstel, net als het richten op gewone vriendschappen.

Het zou je zelfvertrouwen denk ik goed doen om vrijwilligerswerk of een cursus te doen waarbij de focus niet op jouw interactie met anderen ligt, maar op een ander helpen of leren van een vaardigheid. Misschien een leerzame cursus gericht op sociaal/psychologisch gebied (nlp, persoonlijk leiderschap) of juist gewoon een hobby die je leuk lijkt. Ook alleen op reis gaan (groepsreis, vrijwilligerswerk of backpacken) kan je helpen op sociaal gebied.

Het verleden kan je niet meer veranderen, die jaren zonder relatie en vrienden zijn een feit. Je kunt echter wel invloed hebben op het nu en daarmee de toekomst.

Als je doet wat je deed, krijg je wat je kreeg. En als je dat wilt veranderen zul je je angsten onder ogen moeten zien en uit je comfortzone moeten stappen. Dat gaat niet in één keer, maar de aanhouder zal in ieder geval meer bereiken dan degene die nooit begon.

quote:

Op woensdag 16 december 2015 22:28 schreef Sturmic het volgende:

Ik overweeg dit serieus.

Niet overwegen, gewoon doen.

quote:

Nou ja, hoe zou jij het vinden dat je op date gaat met iemand waarvan je er na 3 uur, of 3 dates, of 3 weken achter komt dat iemand totaal niet bij je past?

Dat hoort erbij. Dat is normaal. Daarom ga je juist daten, om te kijken of je bij elkaar past.

quote:

En dat diegene dat al lang wist?

Tenzij je helderziend bent of iemand letterlijk zegt alleen een relatie te willen met iemand met veel ervaring, kun je dat niet weten.

quote:

Of misschien is het wel helemaal geen muur, maar ben ik echt zo. Heb geen idee wie ik ben als ik 100% mijzelf ben. Heb mij denk ik, altijd aangepast op de situatie en wat daar verwacht werd (voordat iemand het roept: of wat ik dacht dat daar van mij verwacht werd).

Dat zet dan je eerdere beweringen dat je niet goed genoeg bent op losse schroeven. Misschien ben je dus wel leuk genoeg als je jezelf bent, maar weet je gewoon niet wie dat is.