Maakt het gebrek aan een seksleven doodnormale mensen agressief?

Ik ben niet agressief dat een vriendin niet meer wil. Zou wel graag meer vriendinnen willen ontmoeten, waaruit eventueel misschien meer zou kunnen volgen.

Normaal bestaat niet

quote:

Op vrijdag 25 december 2015 15:17 schreef Casiotone het volgende:
Normaal bestaat niet

Jammer he, dat ze zijn gestopt

quote:

Op vrijdag 25 december 2015 15:23 schreef Harmankardon het volgende:

[..]

Jammer he, dat ze zijn gestopt

Dit is betere shit

Moet er nu serieus een semantische discussie over 'normaal' gevoerd worden, omdat bepaalde mensen zich anders op hun teentjes getrapt / buitengesloten voelen?

Zouden die mensen er niet beter aan doen om zich te realiseren dat iedereen wel eens onder de afwijking valt, er dus niemand 100% normaal is, en wanneer men dus het woord normaal gebruikt, dat simpelweg spreektaal is?

Waar je al niet moeilijk over kan doen.

Dit heeft niet per se met een gebrek aan seks te maken. Eerder met een gebrek aan sociale erkenning (en seks kan gezien worden als erkenning). Zonder sociale erkenning besta je niet in de sociale wereld. Door middel van geweld dwingt de één de ander tot erkenning.

quote:

Op zaterdag 26 december 2015 23:31 schreef Cockwhale het volgende:
Dit heeft niet per se met een gebrek aan seks te maken. Eerder met een gebrek aan sociale erkenning (en seks kan gezien worden als erkenning). Zonder sociale erkenning besta je niet in de sociale wereld. Door middel van geweld dwingt de één de ander tot erkenning.

Ik vind dit wel apart eigenlijk...deze gedachte (ik wil niet impliceren dat jouw insteek negatief of gekleurd is, maar wil er eigenlijk best wel meer inzicht over krijgen hoe je tot deze formulatie gekomen bent ).

quote:

Op zaterdag 19 december 2015 11:48 schreef Jaimy_Luca het volgende:
Ojee, dan moet ik uitkijken voor mijn vriend.

Wij doen het misschien 1 a 2 keer per jaar... Als hij geluk heeft.

quote:

Op donderdag 24 december 2015 16:57 schreef Jaimy_Luca het volgende:

[..]

Als ze leuk zijn.

De vrouw in de parenclub was leuk genoeg.

Overigens ben je er zelf bij als je je lusten kwijt moet. Dan ga je maar naar de hoeren.

quote:

Op zondag 27 december 2015 23:15 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Ik vind dit wel apart eigenlijk...deze gedachte (ik wil niet impliceren dat jouw insteek negatief of gekleurd is, maar wil er eigenlijk best wel meer inzicht over krijgen hoe je tot deze formulatie gekomen bent ).

Een combinatie van studie gerelateerde onderwerpen, waarbij ik in contact kom met psychologie, (taal)filosofie, cognitiewetenschappen, sociologie, fenomenologie, communicatiewetenschappen etc etc. Je zou onze wereld kunnen scheiden in een fysieke wereld en sociale wereld. In de sociale wereld zijn taal, communicatie/interactie, maar ook dingen als status/reputatie en identiteit van belang. Identiteit ontwikkel je naar aanleiding van anderen, de sociale interactie als een spiegel, niet vanuit zelfreflectie of genen. Identiteit is als een categorisatie. Wat niet gecategoriseerd is, wordt niet begrepen (ook niet door zichzelf) of bestaat simpelweg niet (vanuit de ervaring). Identiteit is ook niet zomaar een titel, maar een concept waar mensen naar handelen en waaruit zij zichzelf (leren) begrijpen. Als je een identiteitsloos bestaan leidt, om wat voor reden dan ook (isolatie, afzondering, verstoten), dan besta je dus niet in de sociale wereld, begrijp je jezelf niet, en weet je ook niet hoe te handelen. Een manier om identiteit te verkrijgen (forceren) is door middel van geweld. Het verklaart waarom vele mensen (en kinderen) liever negatief bekend staan dan helemaal onopgemerkt het leven doorgaan. Waarom denk je dat mensen zich zo graag een seksuele identiteit aanmeten, hetero, bi of homo, terwijl het feitelijk niets lijkt uit te maken? Mensen kunnen niet omgaan met onzekerheid, ook niet op het gebied van identiteit. De identiteit is als een aura, een gevoelsmatig onderdeel van het lichaam/zijn. Als je iemand uitscheldt val je niet hem aan, maar zijn identiteit, waarbij er een conflict ontstaat tussen zijn identiteitsbeeld en het beeld naar hem geschreeuwd wordt. In conflict/chaos moet er weer orde gecreëerd worden (vernietigen van conflicterende beeld, bevestiging zoeken voor oorspronkeleijke beeld, accepteren van conflicterende beeld als nieuwe identiteit.)

[ Bericht 9% gewijzigd door Cockwhale op 28-12-2015 10:08:15 ]

quote:

Op maandag 28 december 2015 10:03 schreef Cockwhale het volgende:

[..]

Een combinatie van studie gerelateerde onderwerpen, waarbij ik in contact kom met psychologie, (taal)filosofie, cognitiewetenschappen, sociologie, fenomenologie, communicatiewetenschappen etc etc. Je zou onze wereld kunnen scheiden in een fysieke wereld en sociale wereld. In de sociale wereld zijn taal, communicatie/interactie, maar ook dingen als status/reputatie en identiteit van belang. Identiteit ontwikkel je naar aanleiding van anderen, de sociale interactie als een spiegel, niet vanuit zelfreflectie of genen. Identiteit is als een categorisatie. Wat niet gecategoriseerd is, wordt niet begrepen (ook niet door zichzelf) of bestaat simpelweg niet (vanuit de ervaring). Identiteit is ook niet zomaar een titel, maar een concept waar mensen naar handelen en waaruit zij zichzelf (leren) begrijpen. Als je een identiteitsloos bestaan leidt, om wat voor reden dan ook (isolatie, afzondering, verstoten), dan besta je dus niet in de sociale wereld, begrijp je jezelf niet, en weet je ook niet hoe te handelen. Een manier om identiteit te verkrijgen (forceren) is door middel van geweld. Het verklaart waarom vele mensen (en kinderen) liever negatief bekend staan dan helemaal onopgemerkt het leven doorgaan. Waarom denk je dat mensen zich zo graag een seksuele identiteit aanmeten, hetero, bi of homo, terwijl het feitelijk niets lijkt uit te maken? Mensen kunnen niet omgaan met onzekerheid, ook niet op het gebied van identiteit. De identiteit is als een aura, een gevoelsmatig onderdeel van het lichaam/zijn. Als je iemand uitscheldt val je niet hem aan, maar zijn identiteit, waarbij er een conflict ontstaat tussen zijn identiteitsbeeld en het beeld naar hem geschreeuwd wordt. In conflict/chaos moet er weer orde gecreëerd worden (vernietigen van conflicterende beeld, bevestiging zoeken voor oorspronkeleijke beeld, accepteren van conflicterende beeld als nieuwe identiteit.)

Wow.....ik ga deze heel aandachtig doorlezen en tot me nemen en reageer er dan nog even op, goed?

Ik ben 37 en nog maagd, maar ik heb nog nooit overwogen iemand te verkrachten. Ben ik nu raar?

quote:

Op maandag 28 december 2015 10:03 schreef Cockwhale het volgende:

[..]

Een combinatie van studie gerelateerde onderwerpen, waarbij ik in contact kom met psychologie, (taal)filosofie, cognitiewetenschappen, sociologie, fenomenologie, communicatiewetenschappen etc etc. Je zou onze wereld kunnen scheiden in een fysieke wereld en sociale wereld. In de sociale wereld zijn taal, communicatie/interactie, maar ook dingen als status/reputatie en identiteit van belang. Identiteit ontwikkel je naar aanleiding van anderen, de sociale interactie als een spiegel, niet vanuit zelfreflectie of genen. Identiteit is als een categorisatie. Wat niet gecategoriseerd is, wordt niet begrepen (ook niet door zichzelf) of bestaat simpelweg niet (vanuit de ervaring). Identiteit is ook niet zomaar een titel, maar een concept waar mensen naar handelen en waaruit zij zichzelf (leren) begrijpen. Als je een identiteitsloos bestaan leidt, om wat voor reden dan ook (isolatie, afzondering, verstoten), dan besta je dus niet in de sociale wereld, begrijp je jezelf niet, en weet je ook niet hoe te handelen. Een manier om identiteit te verkrijgen (forceren) is door middel van geweld. Het verklaart waarom vele mensen (en kinderen) liever negatief bekend staan dan helemaal onopgemerkt het leven doorgaan. Waarom denk je dat mensen zich zo graag een seksuele identiteit aanmeten, hetero, bi of homo, terwijl het feitelijk niets lijkt uit te maken? Mensen kunnen niet omgaan met onzekerheid, ook niet op het gebied van identiteit. De identiteit is als een aura, een gevoelsmatig onderdeel van het lichaam/zijn. Als je iemand uitscheldt val je niet hem aan, maar zijn identiteit, waarbij er een conflict ontstaat tussen zijn identiteitsbeeld en het beeld naar hem geschreeuwd wordt. In conflict/chaos moet er weer orde gecreëerd worden (vernietigen van conflicterende beeld, bevestiging zoeken voor oorspronkeleijke beeld, accepteren van conflicterende beeld als nieuwe identiteit.)

Heel helder stukje. Aan geniaal grenzend, hulde!
Ik herken ook bijna alles wat je hier zegt, maar ik zie wel dat ik sommige dingen toch anders zie en ik merk dat, juist omdat ik sommige dingen anders zie, ik tegen (soms enorme) weerstand aanloop. Vroeger was ik daar bang van, maar ik was altijd al iemand die zijn identiteit niet ontleende aan die die die vanuit zijn sociale omgeving "opgedrongen" of "aangereikt" of "gesuggesteerd" kreeg, hooguit als het wel leek te kloppen ergens. Ik neem wel vrijwel alles wat mij serieus gezegd wordt, serieus, maar meestal geef ik die geen waarde(oordeel), ik bepaal zelf mijn identiteit en tweak die met de uit mijn sociale-omgeving gegeven gegeven identiteit zolang die gegeven identiteit wel klopt. Maar zelfs als ie voor mijn gevoel niet klopt, neem ik het vaak wel mee, maar ik doe er niet (altijd) mee wat er van me verwacht wordt.

quote:

Op maandag 28 december 2015 12:24 schreef Sicstus het volgende:
Ik ben 37 en nog maagd, maar ik heb nog nooit overwogen iemand te verkrachten. Ben ik nu raar?

Volgens strawberry ben je abnormaal

quote:

Op dinsdag 29 december 2015 09:48 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Volgens strawberry ben je abnormaal

Is het wel normaal dan?

quote:

Op dinsdag 29 december 2015 09:48 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Volgens strawberry ben je abnormaal

Je wijkt dan ook zwaar van de norm af als je een >25 jarige maagd bent.

Het is wellicht niet normaal in de zin van "gelijk aan het grootste deel van de mensen" dus afwijkend. Het is in mijn ogen pas 'niet normaal' als iemand er problemen van ondervindt en zijn functioneren of gevoel van welbevinden eronder lijden.

quote:

Op dinsdag 29 december 2015 10:15 schreef Angel-Joy het volgende:

[..]

Is het wel normaal dan?

Is normaal wel een normaal woord?

quote:

Op dinsdag 29 december 2015 10:17 schreef GekkeGerrit- het volgende:

[..]

Je wijkt dan ook zwaar van de norm af als je een >25 jarige maagd bent.

Was ik ook, maar nu ben ik dus slechts enkelvoudig abnormaal aangezien ik geen >25 jarige maagd meer ben...of neem ik die abnormaliteit mee voor de rest van mijn leven?

quote:

Op dinsdag 29 december 2015 10:20 schreef miss_sly het volgende:
Het is wellicht niet normaal in de zin van "gelijk aan het grootste deel van de mensen" dus afwijkend. Het is in mijn ogen pas 'niet normaal' als iemand er problemen van ondervindt en zijn functioneren of gevoel van welbevinden eronder lijden.

Sowieso vind ik extreem (persoonlijk) leed bewerkstelligen of faciliteren ook niet normaal.

quote:

Op dinsdag 29 december 2015 10:52 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Sowieso vind ik extreem (persoonlijk) leed bewerkstelligen of faciliteren ook niet normaal.

En wat heeft dat te maken met een maagd zijn van 25, of 35, of 85?

quote:

Op dinsdag 29 december 2015 10:54 schreef miss_sly het volgende:

[..]

En wat heeft dat te maken met een maagd zijn van 25, of 35, of 85?

Niks natuurlijk.

quote:

Op dinsdag 29 december 2015 09:47 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Heel helder stukje. Aan geniaal grenzend, hulde!
Ik herken ook bijna alles wat je hier zegt, maar ik zie wel dat ik sommige dingen toch anders zie en ik merk dat, juist omdat ik sommige dingen anders zie, ik tegen (soms enorme) weerstand aanloop. Vroeger was ik daar bang van, maar ik was altijd al iemand die zijn identiteit niet ontleende aan die die die vanuit zijn sociale omgeving "opgedrongen" of "aangereikt" of "gesuggesteerd" kreeg, hooguit als het wel leek te kloppen ergens. Ik neem wel vrijwel alles wat mij serieus gezegd wordt, serieus, maar meestal geef ik die geen waarde(oordeel), ik bepaal zelf mijn identiteit en tweak die met de uit mijn sociale-omgeving gegeven gegeven identiteit zolang die gegeven identiteit wel klopt. Maar zelfs als ie voor mijn gevoel niet klopt, neem ik het vaak wel mee, maar ik doe er niet (altijd) mee wat er van me verwacht wordt.

't Is ook lastig te zeggen waar identiteit eindigt en "natuurlijk" gedrag/behoefte begint. De kinderjaren zullen overigens vast en zeker het belangrijkst zijn in de vorming van identiteit. Identiteit is overigens niet "opgedrongen". Zo moet je het niet zien. Het is een cognitieve verbinding leggen tussen de jij en bepaalde categorieën en aangrenzende associaties/kenmerken. Die worden gelegd vanuit ervaringen, handelingen (in brede zin) e.d. Het is een vrij complex geheel, waar taal eigenlijk te gebrekkig en te lineair is het om het correct weer te geven.

quote:

Op dinsdag 29 december 2015 16:39 schreef Cockwhale het volgende:

[..]

't Is ook lastig te zeggen waar identiteit eindigt en "natuurlijk" gedrag/behoefte begint. De kinderjaren zullen overigens vast en zeker het belangrijkst zijn in de vorming van identiteit. Identiteit is overigens niet "opgedrongen". Zo moet je het niet zien. Het is een cognitieve verbinding leggen tussen de jij en bepaalde categorieën en aangrenzende associaties/kenmerken. Die worden gelegd vanuit ervaringen, handelingen (in brede zin) e.d. Het is een vrij complex geheel, waar taal eigenlijk te gebrekkig en te lineair is het om het correct weer te geven.

Mag ik vragen welke studie je volgt?

quote:

Op dinsdag 29 december 2015 16:39 schreef Cockwhale het volgende:

[..]

't Is ook lastig te zeggen waar identiteit eindigt en "natuurlijk" gedrag/behoefte begint. De kinderjaren zullen overigens vast en zeker het belangrijkst zijn in de vorming van identiteit. Identiteit is overigens niet "opgedrongen". Zo moet je het niet zien. Het is een cognitieve verbinding leggen tussen de jij en bepaalde categorieën en aangrenzende associaties/kenmerken. Die worden gelegd vanuit ervaringen, handelingen (in brede zin) e.d. Het is een vrij complex geheel, waar taal eigenlijk te gebrekkig en te lineair is het om het correct weer te geven.

Klopt, hoe je bent opgegroeid vormt hoe je de volwassen leeftijd begint, maar als je over een bepaalde flexibiliteit beschikt, hoeft dat nog niet het einde te zijn. Je kunt je verder ontwikkelen, maar daar zijn wel bepaalde kwaliteiten voor nodig en veel mensen hebben gewoon niet genoeg in huis om daar de strijd tegen te winnen...maar dat klopt ook gewoon niet, de meesten vergeten dat het niet een strijd is tegen zichzelf, maar een strijd tegen datgene waartoe je "gedwongen" bent te worden, mede door de opvoeding die je gekregen hebt.
Veel mensen hebben moeite om dit onderscheid te zien, al is het alleen maar omdat ze zichzelf niet herkennen in anderen (die snappen niet dat het ook anders kan, mede omdat voor hen de opvoeding vrij goed gelukt is en wat je niet (her)kent, kan je niet begrijpen).

Het is complex, maar niet onmogelijk als je in staat bent dingen te versimpelen tot de essentie en dat is een punt waar de meesten tegenaan lopen (te hikken), omdat ze het zien als zelfkritiek en dat kan doorlopen naar zelfverwerping. Dus het is ook heel moeilijk, maar met de juiste mensen om je heen is het wel te doen (al blijft het evengoed wel zwaar, maar een dooddoener is dat het leven soms nou eenmaal zwaar is, alleen is het in dit geval wel waar).

quote:

Op dinsdag 29 december 2015 16:40 schreef miss_sly het volgende:

[..]

Mag ik vragen welke studie je volgt?

Who cares?

quote:

Op dinsdag 29 december 2015 17:17 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Who cares?

Ik, anders zou ik het niet vragen?

Wat is jouw probleem?