R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Het grootste taboe is het Zelf. Iedereen doet er van alles aan om aan het Zelf te ontkomen en het te vermijden. Waarom is bijna niemand verlicht? Omdat iedereen als de dood is om zichZelf te zijn. Alle relaties -romantisch of anderszins- worden gedreven door deze oer-angst voor het mysterium tremendum van het je Zelf te zijn (alles wat groots is, is tegelijkertijd ook vreeswekkend). Het zou haast komisch zijn als het niet zo verschrikkelijk triest was: wat je het meest gelukkig maakt - extatisch zelfs- wordt gemeden als de pest. Je denkt dat je aan lager wal raakt wanneer je volkomen jeZelf wordt. Maar als je het slim aanpakt is juist het tegendeel waar. In dat opzicht is zelfs een junk nog gelukkiger dan jij, omdat hij volkomen zichzelf is. Alleen: hij pakt het niet slim genoeg aan.
Vergeet het woord spiritualiteit. Vergeet alle intellectuele rimram eromheen. Zink gewoon volkomen weg in dat wat je al bent: je Zelf. Heb je die durf en dat lef, jongen, dan staat je wat te wachten.
Vergeet het woord spiritualiteit. Vergeet alle intellectuele rimram eromheen. Zink gewoon volkomen weg in dat wat je al bent: je Zelf. Heb je die durf en dat lef, jongen, dan staat je wat te wachten.
Ben ik het wel mee eens ja. Gisteren ook, zat perfect in mijn element. Maar denk dat dat ook te maken had met de aardstralen die goed binnenkwamen - Pasen valt immers niet zomaar op een willekeurige datum, maar heeft te maken met de zonnewende. Dus als je dan op een goede aardstraal zit krijg je je Verlichting voor die dag wel binnen. Was vorige week wel even anders, toen voelde ik mezelf wel een beetje van slag 's ochtends.
[ Bericht 1% gewijzigd door #ANONIEM op 05-04-2015 15:46:01 ]
[ Bericht 1% gewijzigd door #ANONIEM op 05-04-2015 15:46:01 ]
Ongesteld bij volle maan. Dan breng ik moeder aarde een groet in Evakostuum.
The love you take is equal to the love you make.
quote:Op zondag 5 april 2015 15:45 schreef MAHL het volgende:
Ben ik het wel mee eens ja. Gisteren ook, zat perfect in mijn element. Maar denk dat dat ook te maken had met de aardstralen die goed binnenkwamen - Pasen valt immers niet zomaar op een willekeurige datum, maar heeft te maken met de zonnewende. Dus als je dan op een goede aardstraal zit krijg je je Verlichting voor die dag wel binnen. Was vorige week wel even anders, toen voelde ik mezelf wel een beetje van slag 's ochtends.
Gist is liefde, gist is leven. Vooral in een vagijn.
Verlicht in filosofische zin is een puur rationele staat van zijn. Dus wat de fack lul je?
"Ill fares the land, to hastening ills a prey;
Where wealth accumulates, and men decay"
- Oliver Goldsmith, The Deserted Village
Where wealth accumulates, and men decay"
- Oliver Goldsmith, The Deserted Village
quote:
Ben ik het wel mee eens ja. Gisteren ook, zat perfect in mijn element. Maar denk dat dat ook te maken had met de aardstralen die goed binnenkwamen - Pasen valt immers niet zomaar op een willekeurige datum, maar heeft te maken met de zonnewende. Dus als je dan op een goede aardstraal zit krijg je je Verlichting voor die dag wel binnen. Was vorige week wel even anders, toen voelde ik mezelf wel een beetje van slag 's ochtends.
Dan ben jij niet zo bekend met het gedachtengoed van de Jehova's.quote:
The love you take is equal to the love you make.
Oh, bij ons zeggen ze altijd dat ze het licht komen brengen. En aangezien TS verlicht is...quote:Op zondag 5 april 2015 18:07 schreef Lienekien het volgende:
[..]
Dan ben jij niet zo bekend met het gedachtengoed van de Jehova's.
Ik zit NU op je toetsenbord
En wat nou als je Zelf kut is? Wat nou als je een heel naar Zelf hebt? Hou 'm dan maar lekker bij je, en blijf dan vooral toneelspelen zou ik zeggen!
Mooi gezegd.quote:
Je denkt dat je aan lager wal raakt wanneer je volkomen jeZelf wordt.
Hoe jonger je bent, des te meer je je zelf bent. Word je ouder, neemt dat af en niet zo'n beetje ook.
quote:
Vanaf dit moment is TS euforisch. Niet door een nepgod zijn zegen, maar zijn eigen intelligentie.
Shake with your right hand but hold a rock in the left.
Volgens mij heeft TS het over dat ieder zelf god is, niet dat er een almachtige god is.quote:
[..]
Oh, bij ons zeggen ze altijd dat ze het licht komen brengen. En aangezien TS verlicht is...
The love you take is equal to the love you make.
Ja TS zijn verhaal je net zo'n wartaal als die Jehova's uitkramen. Daar is niet naar te luisteren en TS zijn verhaal is niet te lezen. Nog een overeenkomst dus.
Ik zit NU op je toetsenbord
* Sjeen doet het licht uit...
You can't start a fire without a spark...
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
Verlicht zijn is niet een filosofie. Filosofie is iets van het denken. Denken heeft weinig zin om tot verlichting te raken. Je zult voorbij het denken moeten, gewend moeten raken aan de stilte van je diepste Zelf. Een fout in de Advaita-jnana filosofie: dat je door inzicht in het feit dat je geen persoon bent -als dat al zo zou zijn- verlicht zou kunnen raken. Maar inzichten maken maar weinig mensen verlicht. Je denkt 'ja, zo is het!', je sluit het boek of je fietst naar huis na het reli-spiri-praatje en je gaat weer door met je oude, ongelukkkige zelf te zijn. Hoe dat zo? Omdat er eerst iets moet veranderen op fysiologisch gebied: je lichaam moet zijn gespannenheid kwijt raken. Dat doe je niet door je een ander denkpatroon aan te meten. Dat lukt alleen maar door een constante, herhaalde diepte-meditatie in je Zelf.
Laat het denken voor wat het is en je zult merken dat op de lange duur je denken vanzelf verandert. Het denken hobbelt altijd achteraan.
Laat het denken voor wat het is en je zult merken dat op de lange duur je denken vanzelf verandert. Het denken hobbelt altijd achteraan.
watquote:
Verlicht zijn is niet een filosofie. Filosofie is iets van het denken. Denken heeft weinig zin om tot verlichting te raken. Je zult voorbij het denken moeten, gewend moeten raken aan de stilte van je diepste Zelf. Een fout in de Advaita-jnana filosofie: dat je door inzicht in het feit dat je geen persoon bent -als dat al zo zou zijn- verlicht zou kunnen raken. Maar inzichten maken maar weinig mensen verlicht. Je denkt 'ja, zo is het!', je sluit het boek of je fietst naar huis na het reli-spiri-praatje en je gaat weer door met je oude, ongelukkkige zelf te zijn. Hoe dat zo? Omdat er eerst iets moet veranderen op fysiologisch gebied: je lichaam moet zijn gespannenheid kwijt raken. Dat doe je niet door je een ander denkpatroon aan te meten. Dat lukt alleen maar door een constante, herhaalde diepte-meditatie in je Zelf.
Laat het denken voor wat het is en je zult merken dat op de lange duur je denken vanzelf verandert. Het denken hobbelt altijd achteraan.
Ok maar hoe doe je dat dan?quote:
Verlicht zijn is niet een filosofie. Filosofie is iets van het denken. Denken heeft weinig zin om tot verlichting te raken. Je zult voorbij het denken moeten, gewend moeten raken aan de stilte van je diepste Zelf. Een fout in de Advaita-jnana filosofie: dat je door inzicht in het feit dat je geen persoon bent -als dat al zo zou zijn- verlicht zou kunnen raken. Maar inzichten maken maar weinig mensen verlicht. Je denkt 'ja, zo is het!', je sluit het boek of je fietst naar huis na het reli-spiri-praatje en je gaat weer door met je oude, ongelukkkige zelf te zijn. Hoe dat zo? Omdat er eerst iets moet veranderen op fysiologisch gebied: je lichaam moet zijn gespannenheid kwijt raken. Dat doe je niet door je een ander denkpatroon aan te meten. Dat lukt alleen maar door een constante, herhaalde diepte-meditatie in je Zelf.
Laat het denken voor wat het is en je zult merken dat op de lange duur je denken vanzelf verandert. Het denken hobbelt altijd achteraan.
Hoe word je jezelf?
Hoe laat je denken voor wat het is (behalve meditatie)
Jalaluddin Rumi:"Gisteren was ik slim en wilde ik de wereld veranderen, maar vandaag ben ik wijzer en verander ik mezelf."
Verlichting voor je topic.quote:
Verlicht zijn is niet een filosofie. Filosofie is iets van het denken. Denken heeft weinig zin om tot verlichting te raken. Je zult voorbij het denken moeten, gewend moeten raken aan de stilte van je diepste Zelf. Een fout in de Advaita-jnana filosofie: dat je door inzicht in het feit dat je geen persoon bent -als dat al zo zou zijn- verlicht zou kunnen raken. Maar inzichten maken maar weinig mensen verlicht. Je denkt 'ja, zo is het!', je sluit het boek of je fietst naar huis na het reli-spiri-praatje en je gaat weer door met je oude, ongelukkkige zelf te zijn. Hoe dat zo? Omdat er eerst iets moet veranderen op fysiologisch gebied: je lichaam moet zijn gespannenheid kwijt raken. Dat doe je niet door je een ander denkpatroon aan te meten. Dat lukt alleen maar door een constante, herhaalde diepte-meditatie in je Zelf.
Laat het denken voor wat het is en je zult merken dat op de lange duur je denken vanzelf verandert. Het denken hobbelt altijd achteraan.
Gist is liefde, gist is leven. Vooral in een vagijn.
Op
Ik denk dat de meesten hier geen idee hebben waar je het over hebt. Omdat Verlichting toch meer iets is dat bekend is in het Verre Oosten waar men zich bezig houdt met het Boeddhisme en Hindoeïsme.quote:
Verlicht zijn is niet een filosofie. Filosofie is iets van het denken. Denken heeft weinig zin om tot verlichting te raken. Je zult voorbij het denken moeten, gewend moeten raken aan de stilte van je diepste Zelf. Een fout in de Advaita-jnana filosofie: dat je door inzicht in het feit dat je geen persoon bent -als dat al zo zou zijn- verlicht zou kunnen raken. Maar inzichten maken maar weinig mensen verlicht. Je denkt 'ja, zo is het!', je sluit het boek of je fietst naar huis na het reli-spiri-praatje en je gaat weer door met je oude, ongelukkkige zelf te zijn. Hoe dat zo? Omdat er eerst iets moet veranderen op fysiologisch gebied: je lichaam moet zijn gespannenheid kwijt raken. Dat doe je niet door je een ander denkpatroon aan te meten. Dat lukt alleen maar door een constante, herhaalde diepte-meditatie in je Zelf.
Laat het denken voor wat het is en je zult merken dat op de lange duur je denken vanzelf verandert. Het denken hobbelt altijd achteraan.
Een simpel antwoord op de Advaita vraag: 'ben ik een persoon of niet?' is: dat hangt af van de toestand van je zenuwgestel. Ben je gespannen en angstig, dan ben je meer een persoon, meer een ego, dan wanneer je ontspannen en tevreden bent. In dat laatste geval ben je minder egoistisch, meer liefdevol, minder defensief (meer tolerant, minder racistisch etc.) dan in het eerste geval. 'De persoon/het ego' is dus niet een filosofisch concept. Het is de daadwerkelijke fysiologisch-neurologische realisatie van wat je op dit moment bent. Oftewel heel simpel gezegd: 'ben ik relaxed of niet?'
Nu zul je zeggen: 'ja, maar dat wisselt met de minuut; daar is geen pijl op te trekken'. Dat is natuurlijk waar en in zoverre ben je de ene keer flink een persoon, een afgescheiden individu, en de andere keer ben je losser en ga je meer op in het geheel ('een met de wereld'). Toch is onder al die afwisseling de toestand van je zenuwgestel stabieler dan je denkt, onafhankelijk van de situatie waar je in verkeerd. Vergelijk iemand in een concentratiekamp met een stil levende boer op een eenzame berg. De eerste is in een permanente staat van gespannenheid en angst, de laaste is in een permanente staat van rust, ook al kent de eerste ook momenten van rust en ontspanning en ook al kent de laaste ook wel momenten van gespannenheid en angst.
Degene met het gespannen zenuwgestel (de concentratiekamp bewoner) is meer een persoon/ego, dan de rustig levende boer op zijn berg, die veel meer eenheidservaringen kent.
Besef bij dit alles dat we zelf ons eigen concentratiekamp creeren. Dat noemen we 'leven'.
Een echt intelligent persoon zoekt naar manieren om zijn zenuwgestel in een permanente staat van rust te doen verkeren.
Nu zul je zeggen: 'ja, maar dat wisselt met de minuut; daar is geen pijl op te trekken'. Dat is natuurlijk waar en in zoverre ben je de ene keer flink een persoon, een afgescheiden individu, en de andere keer ben je losser en ga je meer op in het geheel ('een met de wereld'). Toch is onder al die afwisseling de toestand van je zenuwgestel stabieler dan je denkt, onafhankelijk van de situatie waar je in verkeerd. Vergelijk iemand in een concentratiekamp met een stil levende boer op een eenzame berg. De eerste is in een permanente staat van gespannenheid en angst, de laaste is in een permanente staat van rust, ook al kent de eerste ook momenten van rust en ontspanning en ook al kent de laaste ook wel momenten van gespannenheid en angst.
Degene met het gespannen zenuwgestel (de concentratiekamp bewoner) is meer een persoon/ego, dan de rustig levende boer op zijn berg, die veel meer eenheidservaringen kent.
Besef bij dit alles dat we zelf ons eigen concentratiekamp creeren. Dat noemen we 'leven'.
Een echt intelligent persoon zoekt naar manieren om zijn zenuwgestel in een permanente staat van rust te doen verkeren.
Helemaal waar...
Pas in ruste weet je wie je bent.
Pas in ruste weet je wie je bent.
Voor al uw dwaze oneliners en geavanceerde sofisterij
Okee, dus ontspannen en rustig zijn is een prettige staat voor lichaam en geest. Willen of moeten we dat allemaal bereiken, wat is je doel met dit topic?
Dat wil ik wel eens zien, L! Wanneer kan ik bij jullie in de tuin komen kijken?quote:Op zondag 5 april 2015 15:55 schreef Lienekien het volgende:
Ongesteld bij volle maan. Dan breng ik moeder aarde een groet in Evakostuum.
The End Times are wild
Ik merk dat je toch niet volledig Verlicht bent. Je innerlijke Zelf is namelijk nergens te bespeuren in deze post? Hier, een random plaatje van de dierenriem om je innerlijke balans te handhaven.quote:
Ben ik het wel mee eens ja. Gisteren ook, zat perfect in mijn element. Maar denk dat dat ook te maken had met de aardstralen die goed binnenkwamen - Pasen valt immers niet zomaar op een willekeurige datum, maar heeft te maken met de zonnewende. Dus als je dan op een goede aardstraal zit krijg je je Verlichting voor die dag wel binnen. Was vorige week wel even anders, toen voelde ik mezelf wel een beetje van slag 's ochtends.
Unbowed, Unbent, Unbroken.
En TS loopt zo over van verlichting dat hij het hier komt orakelen? Practice what you preach; doe eens kalm en blijf achter de computer weg.
"Ill fares the land, to hastening ills a prey;
Where wealth accumulates, and men decay"
- Oliver Goldsmith, The Deserted Village
Where wealth accumulates, and men decay"
- Oliver Goldsmith, The Deserted Village
Ontspannen en rustig zijn kan in veel settingen natuurlijk, en hoeft allerminst op de bank met een kussentje en Enya op de achtergrond te zijn.quote:
Okee, dus ontspannen en rustig zijn is een prettige staat voor lichaam en geest. Willen of moeten we dat allemaal bereiken, wat is je doel met dit topic?
Rust in de zin van stressvrij en geen noodzaak tot rennen en vliegen de hele dag geeft een zekere vorm van ontspanning en rust bijvoorbeeld. Het is maar net hoe je daar tegenaan kijkt.
Voor al uw dwaze oneliners en geavanceerde sofisterij
Maar weinig prikkels kan ook juist onrust geven aan sommige mensen. Rust is niet voor iedereen prettig, het gaat om een prettige balans. Dat verschilt per persoon hoe dat is.quote:
[..]
Ontspannen en rustig zijn kan in veel settingen natuurlijk, en hoeft allerminst op de bank met een kussentje en Enya op de achtergrond te zijn.
Rust in de zin van stressvrij en geen noodzaak tot rennen en vliegen de hele dag geeft een zekere vorm van ontspanning en rust bijvoorbeeld. Het is maar net hoe je daar tegenaan kijkt.
Ik ben het wel met TS eens. Angst is immers de weg naar de donkere kant. En angst leidt tot woede. Woede leidt tot haat. Haat leidt tot lijden.
Ik ben meer van ga voort, leef lang en floreer.quote:
Ik ben het wel met TS eens. Angst is immers de weg naar de donkere kant. En angst leidt tot woede. Woede leidt tot haat. Haat leidt tot lijden.
zoals het 'verlicht zijn', zoals je het noemt?quote:
Vergeet het woord spiritualiteit. Vergeet alle intellectuele rimram eromheen.
dan ga je je registreren op een forumquote:Zink gewoon volkomen weg in dat wat je al bent: je Zelf. Heb je die durf en dat lef, jongen, dan staat je wat te wachten.
en verder?
Je kunt prima veel prikkels om je heen hebben met rust en ontspannenheid. Je hebt gezonde prikkels en ongezonde prikkels namelijk, met stress exact hetzelfde, meen ik althans,quote:
[..]
Maar weinig prikkels kan ook juist onrust geven aan sommige mensen. Rust is niet voor iedereen prettig, het gaat om een prettige balans. Dat verschilt per persoon hoe dat is.
Voor al uw dwaze oneliners en geavanceerde sofisterij
Dank je. Ik voel me op dit moment een onwijze geit.quote:
[..]
Ik merk dat je toch niet volledig Verlicht bent. Je innerlijke Zelf is namelijk nergens te bespeuren in deze post? Hier, een random plaatje van de dierenriem om je innerlijke balans te handhaven.
[ afbeelding ]
Sluit ik me bij aan. Maar het is niet omdat de meeste FOKKERS hier, dit onderwerp niet goed kennen, het daarom allemaal maar in het belachelijke moeten trekken. Daarmee verander je heel de atmosfeer.quote:
Ik denk dat de meesten hier geen idee hebben waar je het over hebt. Omdat Verlichting toch meer iets is dat bekend is in het Verre Oosten waar men zich bezig houdt met het Boeddhisme en Hindoeïsme.
Je kan iets (of iemand) beginnen uitlachen. En je 'zelf (je ego) amuseren. In dat uitlachen, in dat plezier. Of je deelt ervaringen en gedachten met elkaar erover. Zodat je kan verdiepen. Er samen verder uit leren.
Je verwoordt de zaken mooi, vind ik.quote:
Een simpel antwoord op de Advaita vraag: 'ben ik een persoon of niet?' is: dat hangt af van de toestand van je zenuwgestel. Ben je gespannen en angstig, dan ben je meer een persoon, meer een ego, dan wanneer je ontspannen en tevreden bent. In dat laatste geval ben je minder egoistisch, meer liefdevol, minder defensief (meer tolerant, minder racistisch etc.) dan in het eerste geval. 'De persoon/het ego' is dus niet een filosofisch concept. Het is de daadwerkelijke fysiologisch-neurologische realisatie van wat je op dit moment bent. Oftewel heel simpel gezegd: 'ben ik relaxed of niet?'
Nu zul je zeggen: 'ja, maar dat wisselt met de minuut; daar is geen pijl op te trekken'. Dat is natuurlijk waar en in zoverre ben je de ene keer flink een persoon, een afgescheiden individu, en de andere keer ben je losser en ga je meer op in het geheel ('een met de wereld'). Toch is onder al die afwisseling de toestand van je zenuwgestel stabieler dan je denkt, onafhankelijk van de situatie waar je in verkeerd. Vergelijk iemand in een concentratiekamp met een stil levende boer op een eenzame berg. De eerste is in een permanente staat van gespannenheid en angst, de laaste is in een permanente staat van rust, ook al kent de eerste ook momenten van rust en ontspanning en ook al kent de laaste ook wel momenten van gespannenheid en angst.
Degene met het gespannen zenuwgestel (de concentratiekamp bewoner) is meer een persoon/ego, dan de rustig levende boer op zijn berg, die veel meer eenheidservaringen kent.
Komen deze woorden, recht uit jezelf ? Je eigen ervaringen.
Hoe je de zaken ziet of graag wilt zien... ?
Ik ga volledig akkoord met wat je schrijft.
Behalve bij dit...
Dat is waar. Maar ook niet.quote:
Besef bij dit alles dat we zelf ons eigen concentratiekamp creeren. Dat noemen we 'leven'.
Niet enkel wij creëren ons leven. Ook het leven (de omgeving) creëert ons.
Het is een wisselwerking.
Ik hou zelf ook enorm van die innerlijke 'ziele' rust. Er is niets beter. Als je heel diep in dat gevoel kan gaan (van zelf besef) ervaar je 'gelukzaligheid'. En nee, je hoeft daarvoor niet aan de paddo's. Het is een staat van zijn. Van in diepe resonantie met je zelf 'bewustzijn' te zijn. Verbonden. In rust. Balans. Evenwicht, etc...quote:
Een echt intelligent persoon zoekt naar manieren om zijn zenuwgestel in een permanente staat van rust te doen verkeren.
Alleen, is het wel zo, dat dergelijke staat van "zijn" moeilijker te handhaven is in een omgeving die anders is. Probeer maar eens in een drukke stad, dergelijk gevoel terug te vinden. Tussen al dat lawaai. Veel gemakkelijker ervaar je dit in de natuur. In een omgeving met niet zoveel drukte. Met minder (oordelende) mensen.
Die omgeving heeft een grote invloed op ons zenuwgestel.
Nederlanders zijn te ver verwijderd van hun 'roots'. Als iemand wel luistert naar eigen 'intuïtie' en een eigen pad volgt dan zetten we deze persoon weg als 'schizofreen' of als iemand met een psychose. Dat er een groot verschil is tussen je eigen innerlijk/intuïtie en hallucinaties/wanen zoals in een psychose laten we voor het gemak maar weg... Nederlanders zijn door het systeem, oorlogen maar zeker ook door het christendom vergeten hoe je balans kan vinden in deze wereld...
Je droom van waar of wie je wilt zijn is je allergrootste kracht.
Nou, als je de diagnose schizofreen of psychotisch hebt, is er echt wel íets meer aan de hand dan dat..quote:
Nederlanders zijn te ver verwijderd van hun 'roots'. Als iemand wel luistert naar eigen 'intuïtie' en een eigen pad volgt dan zetten we deze persoon weg als 'schizofreen' of als iemand met een psychose. Dat er een groot verschil is tussen je eigen innerlijk/intuïtie en hallucinaties/wanen zoals in een psychose laten we voor het gemak maar weg... Nederlanders zijn door het systeem, oorlogen maar zeker ook door het christendom vergeten hoe je balans kan vinden in deze wereld...
Hoe kan je niet dichtbij jezelf staan? Als je beïnvloedbaar bent en onzeker dan neig je eerder naar bepaald groepsgedrag. Betekent niet dat je niet jezelf bent. Jij bent juist zo dat je dat doet. 'Jezelf zijn' is iets wat je telkens al bent.quote:
Sowieso is het wel goed om dichtbij jezelf te staan
Wat betreft de OP en verdere posts van hem mis ik onderbouwing.
Fylax is op televisie geweest
Echt intelligente personen onderbouwen wat ze stellen.quote:
Een echt intelligent persoon zoekt naar manieren om zijn zenuwgestel in een permanente staat van rust te doen verkeren.
Fylax is op televisie geweest
Ik wou net zeggen ja.quote:
Nou, als je de diagnose schizofreen of psychotisch hebt, is er echt wel íets meer aan de hand dan dat..
Het heeft te maken met jezelf leren kennen, dat is een proces waar je als t goed is vanaf de kindertijd al mee begint maar ik heb zo t idee dat je niet precies begrijpt wat ik nou eigenlijk bedoelquote:
[..]
Hoe kan je niet dichtbij jezelf staan? Als je beïnvloedbaar bent en onzeker dan neig je eerder naar bepaald groepsgedrag. Betekent niet dat je niet jezelf bent. Jij bent juist zo dat je dat doet. 'Jezelf zijn' is iets wat je telkens al bent.
Wat betreft de OP en verdere posts van hem mis ik onderbouwing.
Ze maken tegenwoordig allerlei lichtgevende diertjes .. Misschien is dat wat voor TS?
"Pools are perfect for holding water"
Het kan best zo zijn dat ik niet begrijp wat je precies bedoelt aangezien je 1 standaard zin stelt en ik die benader op de manier waarvan ik vermoed dat het het meest waarschijnlijke is dat je het zo bedoelt. Is blijkbaar niet zo.quote:
[..]
Het heeft te maken met jezelf leren kennen, dat is een proces waar je als t goed is vanaf de kindertijd al mee begint maar ik heb zo t idee dat je niet precies begrijpt wat ik nou eigenlijk bedoel
Dus wat bedoel je dan? Je stelt dat je dichtbij jezelf moet staan maar bedoelt dat je jezelf moet leren kennen?
Fylax is op televisie geweest
Beidequote:
[..]
Het kan best zo zijn dat ik niet begrijp wat je precies bedoelt aangezien je 1 standaard zin stelt en ik die benader op de manier waarvan ik vermoed dat het het meest waarschijnlijke is dat je het zo bedoelt. Is blijkbaar niet zo.
Dus wat bedoel je dan? Je stelt dat je dichtbij jezelf moet staan maar bedoelt dat je jezelf moet leren kennen?
Oke nou ja. Ik begrijp het inderdaad niet helemaal. Maar heb het idee dat dit topic losstaat van 'jezelf' zijn enzovoort en de kern gewoon is dat hij meent iets te geloven, dit graag wil uitdragen omdat hij zich zo verlicht voelt, anderen duidelijk wil maken dat ze het niet zijn volgens hem en vervolgens niks onderbouwt. En dit moet dan een goed iets zijn blijkbaar op een bepaalde manier.quote:
Fylax is op televisie geweest
Jezelf leren kennen lijkt me een inkopper, behoeft geen verdere uitleg lijkt me zo.
Dicht bij jezelf staan slaat op geestelijk dicht bij jezelf blijven (bijvoorbeeld door je niet een oor aan te laten naaien en vanuit jezelf uit te gaan)
Dicht bij jezelf staan slaat op geestelijk dicht bij jezelf blijven (bijvoorbeeld door je niet een oor aan te laten naaien en vanuit jezelf uit te gaan)
Jezelf zijn en verlicht zijn kunnen zowat niet zonder elkaarquote:
[..]
Oke nou ja. Ik begrijp het inderdaad niet helemaal. Maar heb het idee dat dit topic losstaat van 'jezelf' zijn enzovoort en de kern gewoon is dat hij meent iets te geloven, dit graag wil uitdragen omdat hij zich zo verlicht voelt, anderen duidelijk wil maken dat ze het niet zijn volgens hem en vervolgens niks onderbouwt. En dit moet dan een goed iets zijn blijkbaar op een bepaalde manier.
Ik zal even de OP nog een keertje lezen, momentje
Edit: Mwah, op zich raakt het wel met dat wat ik eerder al gezegd heb, op zich raakt TS wel een punt, hij brengt het misschien niet zo heel duidelijk.
Waarom is dat een inkopper. Het is juist iets wat iedereen al standaard doet volgens jou. Ook al heb ik nooit zo'n moment gehad dat ik dacht van 'nou nu heb ik wel weer wat over mezelf geleerd zeg'. Aangezien elke keer als ik iets deed dan wist ik al wel waarom ik dat deed. Het is geen verrassing ofzoquote:
Jezelf leren kennen lijkt me een inkopper, behoeft geen verdere uitleg lijkt me zo.
Dicht bij jezelf staan slaat op geestelijk dicht bij jezelf blijven (bijvoorbeeld door je niet een oor aan te laten naaien en vanuit jezelf uit te gaan)
En ik zie niet in hoe je geestelijk niet dicht bij jezelf kan staan. Zoals je het erna zegt van 'een oor aannaaien' geeft duidelijker aan wat je bedoelt. Maar als je je een oor laat aannaaien ben jij blijkbaar zo dat je dat doet. Dan sta je 'bij jezelf'. Alleen dan is dat minder positief. Maar het is niet een magisch iets waarvan je kan afwijken ofzo
Fylax is op televisie geweest
Ik geloof niet zo in magiequote:
[..]
Waarom is dat een inkopper. Het is juist iets wat iedereen al standaard doet volgens jou. Ook al heb ik nooit zo'n moment gehad dat ik dacht van 'nou nu heb ik wel weer wat over mezelf geleerd zeg'. Aangezien elke keer als ik iets deed dan wist ik al wel waarom ik dat deed. Het is geen verrassing ofzo
En ik zie niet in hoe je geestelijk niet dicht bij jezelf kan staan. Zoals je het erna zegt van 'een oor aannaaien' geeft duidelijker aan wat je bedoelt. Maar als je je een oor laat aannaaien ben jij blijkbaar zo dat je dat doet. Dan sta je 'bij jezelf'. Alleen dan is dat minder positief. Maar het is niet een magisch iets waarvan je kan afwijken ofzo
Ik denk dat je in de war bent met dat wat iemand doet (een keuze maken bijvoorbeeld, of ergens voor staan), dat dat nog niet hoeft te betekenen dat dat is wat iemand zou willen of een keus maakt waar die iemand voor staat.
Het is een inkopper omdat ik er vanuit ga dat je wel begrijpt wat daarmee bedoeld wordt (al begin ik nu een beetje te twijfelen).quote:
[..]
Waarom is dat een inkopper. Het is juist iets wat iedereen al standaard doet volgens jou.
En nee, dat bedoel ik niet
Oke, nou ja ik vind het mooi om te horen dat iemand blijkbaar anders kan zijn dan dat hij is. Schept wel mogelijkheden voor mooie smoesjes.quote:
[..]
Ik geloof niet zo in magie
Ik denk dat je in de war bent met dat wat iemand doet (een keuze maken bijvoorbeeld, of ergens voor staan), dat dat nog niet hoeft te betekenen dat dat is wat iemand zou willen of een keus maakt waar die iemand voor staat.
Fylax is op televisie geweest
Ja natuurlijk kan dat.quote:
[..]
Oke, nou ja ik vind het mooi om te horen dat iemand blijkbaar anders kan zijn dan dat hij is. Schept wel mogelijkheden voor mooie smoesjes.
Denk bijvoorbeeld aan een acteur die in zn rol zit of aan iemand die dronken is (of whatever, wees creatief zou ik zeggen
).Smoesjes? eh, ja vast wel
Een dronken persoon is precies zoals hij is als hij dronken is. Je refereert telkens naar alternatieve situaties waar die helemaal niet van toepassing zijn en daar zit ook je denkfout. Als iemand drank drinkt en hij wordt agressief dan is hij zichzelf in die situatie. Een andere kan vriendelijk blijven of jolig worden en dat is hij dan in die situatie. Of is iemand alleen zichzelf in zijn 'staat' zonder invloeden van buitenaf? Discussiëren hierover heeft geen zin aangezien ik begrijp dat jij juist denkt dat ik het niet begrijp.quote:
[..]
Ja natuurlijk kan dat.
Denk bijvoorbeeld aan een acteur die in zn rol zit of aan iemand die dronken is.
Smoesjes? eh, ja vast wel
Fylax is op televisie geweest
Je vergat het voorbeeld van de acteurquote:
[..]
Een dronken persoon is precies zoals hij is als hij dronken is. Je refereert telkens naar alternatieve situaties waar die helemaal niet van toepassing zijn en daar zit ook je denkfout. Als iemand drank drinkt en hij wordt agressief dan is hij zichzelf in die situatie. Een andere kan vriendelijk blijven of jolig worden en dat is hij dan in die situatie. Of is iemand alleen zichzelf in zijn 'staat' zonder invloeden van buitenaf? Discussiëren hierover heeft geen zin aangezien ik begrijp dat jij juist denkt dat ik het niet begrijp.
Edit: En je maakt het moeilijker dan het is.
Ik heb de indruk dat je het leuk vindt om te debatteren, maar ik ben hier niet voor jouw vermaak.
Hiermee impliceer je dat het leuk is voor mensen om je te moeten wijzen op dit soort gedrag.quote:
[..]
Je vergat het voorbeeld van de acteur
Edit: En je maakt het moeilijker dan het is.
Ik heb de indruk dat je het leuk vindt om te debatteren, maar ik ben hier niet voor jouw vermaak.
Fylax is op televisie geweest
Blijkbaar ben ik niet diegene die jou het principe van "dichtbij jezelf staan" kan uitleggen. Dat kan gebeuren.quote:
[..]
Hiermee impliceer je dat het leuk is voor mensen om je te moeten wijzen op dit soort gedrag.
En blijkbaar ben ik ook niet de juiste persoon voor je op 1 ander gebied, succes ermee
Blijkbaar niet nee. Of je hebt ongelijk met jouw idee. Dat kan ook gebeuren. En je zal dan ook heilig blijven geloven dat mensen iets anders kunnen zijn dan ze zijn. En dank je voor het succes ergens mee...
Fylax is op televisie geweest
Graag gedaanquote:
Blijkbaar niet nee. Of je hebt ongelijk met jouw idee. Dat kan ook gebeuren. En je zal dan ook heilig blijven geloven dat mensen iets anders kunnen zijn dan ze zijn. En dank je voor het succes ergens mee...
quote:
Op SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Fylax is op televisie geweest
De kenmerken van verlichting bij de mysticus zijn de volgende:
- diep gevoel van tevredenheid met hoe de wereld in elkaar steekt
- het lichaam is parasympathisch gestabiliseerd dwz. lichaam en geest vallen direct terug in een diepe vorm van rust zelfs na de zwaarste inspanning (teken dat het zenuwgestel door de parasympathische tak wordt geleid)
- ervaringen van diepe gelukzaligheid en extase
- licht trillen en elektrisch schokken van de zenuwbanen (in de Indiase mystiek: de 'nadi's'); soms een slangachtig trekken van de nek en ruggewervel ('oprijzen van de kundalini energie')
- roeservaring vergelijkbaar met een drugservaring (in de Middeleeuwse mystiek: 'soetheyt')
- eenheidservaringen ('een met Alles', 'cosmic consciousness')
- toegenomen gevoel voor humor en gevoel voor relativering ('tis zoals het is')
- optimale lichamelijke gezondheid en vitaliteit
- wegvallen van begeerte en verlangen
- vrij van geestelijke pijn zijn
Je kunt je niet in deze toestand hinein denken. Filosofie is van weinig betekenis hier. Het kan slechts gerealiseerd worden door een jarenlange training in meditatie. Of je snel of langzaam resultaat boekt hangt af van de toestand van je zenuwgestel op dit moment: ben je al wat ouder en heb je veel moeten doorstaan dan zal het zwaarder zijn en langer duren dan als je jong bent en nog redelijk onbekommerd leeft.
Er is in het begin een 'jij' die hier aan moet beginnen. In het proces van verlicht worden raakt die 'jij' steeds meer op de achtergrond en treedt er een shift op van particulariteit naar universaliteit. Dan is het zelf opgegaan in het Zelf en kom je erachter dat er nooit twee zelven waren. Dan geldt: 'slechts het Zelf is'. Maar dit is dus een relatieve waarheid die waarschijnlijk niet voor jou op dit moment geldt.
Elk mens streeft naar verlichting. Het is het hoogste streven. Er is niks grootser.
- diep gevoel van tevredenheid met hoe de wereld in elkaar steekt
- het lichaam is parasympathisch gestabiliseerd dwz. lichaam en geest vallen direct terug in een diepe vorm van rust zelfs na de zwaarste inspanning (teken dat het zenuwgestel door de parasympathische tak wordt geleid)
- ervaringen van diepe gelukzaligheid en extase
- licht trillen en elektrisch schokken van de zenuwbanen (in de Indiase mystiek: de 'nadi's'); soms een slangachtig trekken van de nek en ruggewervel ('oprijzen van de kundalini energie')
- roeservaring vergelijkbaar met een drugservaring (in de Middeleeuwse mystiek: 'soetheyt')
- eenheidservaringen ('een met Alles', 'cosmic consciousness')
- toegenomen gevoel voor humor en gevoel voor relativering ('tis zoals het is')
- optimale lichamelijke gezondheid en vitaliteit
- wegvallen van begeerte en verlangen
- vrij van geestelijke pijn zijn
Je kunt je niet in deze toestand hinein denken. Filosofie is van weinig betekenis hier. Het kan slechts gerealiseerd worden door een jarenlange training in meditatie. Of je snel of langzaam resultaat boekt hangt af van de toestand van je zenuwgestel op dit moment: ben je al wat ouder en heb je veel moeten doorstaan dan zal het zwaarder zijn en langer duren dan als je jong bent en nog redelijk onbekommerd leeft.
Er is in het begin een 'jij' die hier aan moet beginnen. In het proces van verlicht worden raakt die 'jij' steeds meer op de achtergrond en treedt er een shift op van particulariteit naar universaliteit. Dan is het zelf opgegaan in het Zelf en kom je erachter dat er nooit twee zelven waren. Dan geldt: 'slechts het Zelf is'. Maar dit is dus een relatieve waarheid die waarschijnlijk niet voor jou op dit moment geldt.
Elk mens streeft naar verlichting. Het is het hoogste streven. Er is niks grootser.
Klinkt leuk. Kan ik dit een beetje makkelijk combineren met mijn normale leven van opstaan, werken, de was doen, koken, met mijn vriend kletsen, televisie kijken en weer gaan slapen?
The love you take is equal to the love you make.
Dit vind ik een beetje te kort door de bocht ;-)quote:
Elk mens streeft naar verlichting. Het is het hoogste streven. Er is niks grootser.
Het is niet aan ons, om uit te maken, wat andere mensen horen te bereiken of doen. Zo ja, maak je de ander terug onvrij (met je oordeel). Wat niet wegneemt, dat je altijd je eigen visie (oordeel) over iets kan geven. Waarvan akte
Er is een ander gevoel, wat sterk op verlichting gelijkt, maar het niet is. En dat is FLOW. Opgaan in datgene waar je mee bezig bent. Op zulke momenten verdwijnt ook het 'zelf'. Dergelijke flow te ervaren is veel gemakkelijker, dan je lichaam en geest verlicht proberen te krijgen.
Overigens is verlicht zijn heel leuk, zolang de omgeving je het ook toestaat. Als je een Tibetaan bent, die door je Chinese bezetter vermoord gaat worden. Heb je aan die Tibetaanse verlichting niet zoveel. Je moet eerst kunnen leven (niet gedood worden). Eerst door de ander (je omgeving) verdraagt worden. Dan pas kun je je 'verlichte' zelf zijn. En je daar zo (volgens je eigen gebruiken) naar gedragen.
Wat het parasympathisch zenuwgestel betreft. Probeer eens je zenuwen helemaal in rust te krijgen, als de omgeving rondom je 'ziekelijk' veel geluid produceert. Dat geluid (die prikkel) komt binnen. Daarom is het ook veel gemakkelijker te mediteren in een rustige 'omgeving', dan in een 'drukke'.
[ Bericht 7% gewijzigd door JustTalkLove op 08-04-2015 10:27:39 ]
Dat denk ik nog steeds.quote:
En ik maar denken dat Mystikos een kloon was van JustTalkLove
De meeste mensen stoppen helaas vrij snel met meditatie, hoewel er vaak met veel enthousiasme aan is begonnen. De reden hiervoor zijn velerlei en vaak van persoonlijke aard, maar de meest belangrijke zijn wel:
1) Je wordt al vrij snel bij het een of meerdere keren zitten per dag overvallen door een deprimerend gevoel van verveling. Verveling is een gevoel dat wordt veroorzaakt doordat je zenuwgestel van het ene uiterste vervalt in het andere: de meeste mensen zijn doorgaans gespannen als ze beginnen met meditatie. Dwz. dat de grondtoestand van hun zenuwgestel naar de sympathische tak overhelt: je verkeert in dat geval vrijwel altijd in een toestand van rusteloosheid, opwinding, gejaagdheid. Je bent als het ware de gijzelaar van je eigen zenuwgestel. Ga je nu plotsklaps de parasympathische tak activeren -en dat doe je door te mediteren- dan ontstaat er een dicrepantie tussen de meditatietoestand van je zenuwgestel en haar grondtoestand. Het resultaat is: verveling. Je gaat dan tijdens het mediteren heftig verlangen naar opwindende dingen (voetbal kijken, porno kijken op het Internet, ruzie maken met je buurman etc.) om maar te ontsnappen aan dat geeuwende gevoel van verveling.
Besef je hierbij dat iemand wiens zenuwgestel parasympathisch is gegrond (iemand die werkelijk ontspannen is) zich nooit verveelt. Zo'n iemand kan urenlang genieten van meditatie (en van de plantjes en vogeltjes in de tuin etc.).
2) Dieptemeditatie kan in haar beginfase zelfs nog negatievere en zwaardere effecten hebben dan simpele verveling. Ben je erg gespannen -heb je bv. net een burn out achter de rug- dan kan het gebeuren dat je zenuwgestel heftig gaat reageren op de meditaties. Je systeem wil namelijk zo snel mogelijk haar spanningen kwijt. Dat gaat vaak gepaard met heftige reacties. Dit zijn de zgn. 'kundalini effecten' waarvan je wel hoort in zgn. spirituele nieuwsgroepen. Die kunnen zijn:
- depressie
- angstaanvallen
- overgevoeligheid voor geluid en licht
- nachtmerries
- schokken van het middenrif
- 'opvliegers' vergelijkbaar met wat iemand in de overgang ervaart
- aanvallen van redeloze woede
- over-emotionaliteit omdat het lymbisch systeem zich ontdoet van haar opgekropte emoties
Maar weinig mensen hebben de intelligentie om te doorzien dat dit slechts de symptomen zijn van de-stressing en dat ze a) noodzakelijk zijn en b) juist heilzaam zijn. In de meeste gevallen worden deze symptomen niet als meditatie effecten gezien maar als symptomen van psychiatrische aandoeningen, waar men bang voor is en waar men het liefst voor wil vluchten door medicatie te nemen en door - wat nog veel erger is- meditatie eens en voor al op te geven.
Het ontbreekt ook aan de moed en het lef om dit alles te doorstaan, vaak omdat men weinig inzicht heeft in de aard van dit proces (maar helaas ook gewoon door gebrek aan doorzettingsvermogen).
Daarom bereiken helaas maar weinig mensen het stadium van verlicht zijn.
1) Je wordt al vrij snel bij het een of meerdere keren zitten per dag overvallen door een deprimerend gevoel van verveling. Verveling is een gevoel dat wordt veroorzaakt doordat je zenuwgestel van het ene uiterste vervalt in het andere: de meeste mensen zijn doorgaans gespannen als ze beginnen met meditatie. Dwz. dat de grondtoestand van hun zenuwgestel naar de sympathische tak overhelt: je verkeert in dat geval vrijwel altijd in een toestand van rusteloosheid, opwinding, gejaagdheid. Je bent als het ware de gijzelaar van je eigen zenuwgestel. Ga je nu plotsklaps de parasympathische tak activeren -en dat doe je door te mediteren- dan ontstaat er een dicrepantie tussen de meditatietoestand van je zenuwgestel en haar grondtoestand. Het resultaat is: verveling. Je gaat dan tijdens het mediteren heftig verlangen naar opwindende dingen (voetbal kijken, porno kijken op het Internet, ruzie maken met je buurman etc.) om maar te ontsnappen aan dat geeuwende gevoel van verveling.
Besef je hierbij dat iemand wiens zenuwgestel parasympathisch is gegrond (iemand die werkelijk ontspannen is) zich nooit verveelt. Zo'n iemand kan urenlang genieten van meditatie (en van de plantjes en vogeltjes in de tuin etc.).
2) Dieptemeditatie kan in haar beginfase zelfs nog negatievere en zwaardere effecten hebben dan simpele verveling. Ben je erg gespannen -heb je bv. net een burn out achter de rug- dan kan het gebeuren dat je zenuwgestel heftig gaat reageren op de meditaties. Je systeem wil namelijk zo snel mogelijk haar spanningen kwijt. Dat gaat vaak gepaard met heftige reacties. Dit zijn de zgn. 'kundalini effecten' waarvan je wel hoort in zgn. spirituele nieuwsgroepen. Die kunnen zijn:
- depressie
- angstaanvallen
- overgevoeligheid voor geluid en licht
- nachtmerries
- schokken van het middenrif
- 'opvliegers' vergelijkbaar met wat iemand in de overgang ervaart
- aanvallen van redeloze woede
- over-emotionaliteit omdat het lymbisch systeem zich ontdoet van haar opgekropte emoties
Maar weinig mensen hebben de intelligentie om te doorzien dat dit slechts de symptomen zijn van de-stressing en dat ze a) noodzakelijk zijn en b) juist heilzaam zijn. In de meeste gevallen worden deze symptomen niet als meditatie effecten gezien maar als symptomen van psychiatrische aandoeningen, waar men bang voor is en waar men het liefst voor wil vluchten door medicatie te nemen en door - wat nog veel erger is- meditatie eens en voor al op te geven.
Het ontbreekt ook aan de moed en het lef om dit alles te doorstaan, vaak omdat men weinig inzicht heeft in de aard van dit proces (maar helaas ook gewoon door gebrek aan doorzettingsvermogen).
Daarom bereiken helaas maar weinig mensen het stadium van verlicht zijn.
Ik ben verlicht! Wie wil me aanraken? 
enigszins aantrekkelijke vrouwen mogen zich melden per dm.
enigszins aantrekkelijke vrouwen mogen zich melden per dm.
Je suis Charlie Sheen
Ik ben raar. Ik ben namelijk erg gelukkig. Het is volgens veel mensen die beweren verstand te hebben van spiritualiteit heel raar dat ik voor mijn geluk heel erg mijn best heb gedaan. Volgens hen ben je zoals je bent al gelukkig, maar dat is niet mijn ervaring. Mijn ervaring is dat ik, als ik niet mijn best had gedaan om gelukkig te worden, ik nog steeds ongelukkig zou zijn, net zoals het gros der mensheid ongelukkig is. Praat maar eens met je buurman, hoe die zich voelt.
Ze vinden het namelijk maar raar als je zegt dat je gelukkig bent en dat dat komt omdat je daar alles voor hebt gegeven, met slecht 1 verlangen en focus voor ogen: verlicht te worden. Ik was zo raar - want ik zie niemand om me heen die conclusie trekken- dat ik er achter kwam dat gespannenheid ven je zenuwen je ongelukkig maakt. Niet de manier waarop je denkt, of welk geloof je aanhangt of welke filosofie. Ik zag namelijk om het even welke mensen -of ze nu christen, moslim, advaitist, atheist or whatever waren- verschillende graden van geluk vertonen. Dat leek me niet samen te hangen met hoe ze dachten maar met hoe ze zich voelden. En dat laatste had te maken met de toestand van hun zenuwgestel, kwam ik achter. Een christen die met liefde was opgevoed was gelukkiger dan een in zijn jeugd misbruikte atheist, zag ik, niet vanwege zijn geloof, maar vanwege zijn meer ontspannen zenuwgestel. Die atheist mag dan meer gelijk hebben met zijn filosofietjes maar wat heb je daaraan als je neurotischer bent? Dan kan je maar beter een ontspannen christen zijn, dacht ik.
Ik moet dus een manier vinden om zo diep mogeljk te ontspannen, dacht ik, nog dieper dan wanneer ik slaap. En al lezende kwam ik erachter dat daar een eeuwenoude techniek voor bestaat: meditatie, oftewel in samadhi gaan, de vierde vorm van bewustzijn, naast slapen, waken en dromen. Het is deze trance toestand die vele Meesters in het verleden hebben bereikt en waardoor ze verlicht zijn geraakt. En door de helderheid van hun bewustzijn, verkregen door hun meditatie techniek, zijn ze soms wel zinnige dingen gaan zeggen over de mens, het universum en zijn plaats daarin. Maar hun helderheid en hun geluk kwam door hun meditatie en niet door de dingen die ze zeiden. Vaak was dat maar een hoop traditioneel gelul, wat ze soms, als ze een beetje humor hadden, ook wel toegaven.
Ik hecht niet zo veel aan wat die Meesters allemaal hebben uitgekraamd. Veel ervan is maar mythologische en metafysische zweefpraat. Is alles 1 of 2? Who cares? Waarschijnlijk is het beide of geen van beide, maar wie kan dat wat schelen?
Mij kan alleen geluk wat schelen. Woorden en gedachten over 'het leven' doen me niet zo veel.
Maar ik ben raar. Want anderen om mij heen lijken zich om alles meer te bekommeren dan om gelukkig te worden wanneer ze het niet zijn en gelukkig te blijven wanneer ze het al zijn.
Ze vinden het namelijk maar raar als je zegt dat je gelukkig bent en dat dat komt omdat je daar alles voor hebt gegeven, met slecht 1 verlangen en focus voor ogen: verlicht te worden. Ik was zo raar - want ik zie niemand om me heen die conclusie trekken- dat ik er achter kwam dat gespannenheid ven je zenuwen je ongelukkig maakt. Niet de manier waarop je denkt, of welk geloof je aanhangt of welke filosofie. Ik zag namelijk om het even welke mensen -of ze nu christen, moslim, advaitist, atheist or whatever waren- verschillende graden van geluk vertonen. Dat leek me niet samen te hangen met hoe ze dachten maar met hoe ze zich voelden. En dat laatste had te maken met de toestand van hun zenuwgestel, kwam ik achter. Een christen die met liefde was opgevoed was gelukkiger dan een in zijn jeugd misbruikte atheist, zag ik, niet vanwege zijn geloof, maar vanwege zijn meer ontspannen zenuwgestel. Die atheist mag dan meer gelijk hebben met zijn filosofietjes maar wat heb je daaraan als je neurotischer bent? Dan kan je maar beter een ontspannen christen zijn, dacht ik.
Ik moet dus een manier vinden om zo diep mogeljk te ontspannen, dacht ik, nog dieper dan wanneer ik slaap. En al lezende kwam ik erachter dat daar een eeuwenoude techniek voor bestaat: meditatie, oftewel in samadhi gaan, de vierde vorm van bewustzijn, naast slapen, waken en dromen. Het is deze trance toestand die vele Meesters in het verleden hebben bereikt en waardoor ze verlicht zijn geraakt. En door de helderheid van hun bewustzijn, verkregen door hun meditatie techniek, zijn ze soms wel zinnige dingen gaan zeggen over de mens, het universum en zijn plaats daarin. Maar hun helderheid en hun geluk kwam door hun meditatie en niet door de dingen die ze zeiden. Vaak was dat maar een hoop traditioneel gelul, wat ze soms, als ze een beetje humor hadden, ook wel toegaven.
Ik hecht niet zo veel aan wat die Meesters allemaal hebben uitgekraamd. Veel ervan is maar mythologische en metafysische zweefpraat. Is alles 1 of 2? Who cares? Waarschijnlijk is het beide of geen van beide, maar wie kan dat wat schelen?
Mij kan alleen geluk wat schelen. Woorden en gedachten over 'het leven' doen me niet zo veel.
Maar ik ben raar. Want anderen om mij heen lijken zich om alles meer te bekommeren dan om gelukkig te worden wanneer ze het niet zijn en gelukkig te blijven wanneer ze het al zijn.
Ik vind het raar dat je het idee hebt dat iedereen aan jouw methode moet.
The love you take is equal to the love you make.
Uitspraken uit de Indiase advaita mystiek, zoals: 'alles is al goed zoals het is, 'je bent geen persoon', 'je bent al verlicht' en 'er is geen Pad' zijn door veel Westerlingen -vooral die van de jaren zestig generatie- misverstaan en gretig opgepakt, in een houding die in sommige literatuur wel 'spiritueel narcisme' wordt genoemd.
Met 'spiritueel narcisme' wordt bedoeld: 'ik ben ok en jij bent ok' dus hoeft er van enig werk -in transformerende zin- aan ons zelf geen sprake te zijn. Hiermee gepaard gaan een aantal sterke verdedigingsmechanismen van het harde ego, zoals die terecht in de Westerse psychologie beschreven worden, namelijk: verdringing en ontkennning. Bij 'spiritueel narcisme' wil men niet toegeven dat men lijdt, dat er een gebrek aan liefde is, dat er angst en wantrouwen in de psyche leeft. Dit alles wordt snel onder het tapijt van 'er is geen persoon' geveegd. Waar zal ik me druk om maken als ik alleen maar een abstract Zelf ben en geen 'verhaal'? Ik ben immers dit mijn levensverhaal niet?
Dit wordt allemaal beschreven als 'de ultieme Waarheid met een Hoofdletter' en als 'de Laatse Realiteit (weer met hoofdletters), maar dat gaat allemaal voorbij aan het besef dat de waarheid en het perspectief van een verlicht iemand geheel anders kan zijn dan van iemand die nog lijdt aan het leven. Waarheid is een uitermate relatief begrip en wat voor een verlichte geldt hoeft niet voor jou te geleden. (Het woordje 'Truth' met een hoofdletter doet me vaak een boek dichtklappen).
Het eerste dat vereist wordt als je een sadhana volgt (dat betekent, gek genoeg, 'spiritueel Pad': een woord dat je in alle boeken van de Advaita meesters tegenkomt) is een grote mate van eerlijkheid ten opzicht van jezelf. Hoe sta ik er momenteel voor? Heb ik nog geestelijke 'issues' waar ik tegen aanloop, of ben ik opgeruimd, vrolijk, open, tevreden en ontspannen? Deze eerlijkheid doet veel meer dan allerlei Advaita mantra's voor jezelf te herhalen, zoals 'joehoe! ik ben er niet', want dat is struisvogelspiritualiteit en brengt je nergens.
Helderheid omtrent je persoonlijke situatie van dit moment; een ontwapende eerlijkheid over jezelf, tegenover jezelf; het besef, niet dat je nog veel te leren hebt, maar dat je nog veel veranderen moet; toegeven dat je nog met veel vragen over je bestaan zit- al deze dingen brengen je veel verder dan simpelweg in ontkenning te gaan.
Geen enkele spirituele leer leent zich zo goed voor deze valkuilen als jnana yoga en verkeerd begrepen Advaita (vaak in de kleren van Westers Neo-Advaita). Geen enkele werkelijk verlichte mystieke Meester heeft ooit gezegd 'je bent ok zoals je bent'. Integendeel: een echte Meester pakt je aan en geeft je wat te verduren, zodat je doorkrijgt wat er allemaal aan schort.
Pas achteraf, als na jaren harde zelf-confrontatie op je kussen, eindelijk het einde van je lijden hebt bereikt, pas dan kun je zeggen: 'ik was altijd al verlicht' (ik voelde het alleen nog niet; eerst moesten de blokkades die in de weg zaten wegvallen....).
Maar dat is dan -pas- JOUW waarheid en niet 'de Waarheid'.
Met 'spiritueel narcisme' wordt bedoeld: 'ik ben ok en jij bent ok' dus hoeft er van enig werk -in transformerende zin- aan ons zelf geen sprake te zijn. Hiermee gepaard gaan een aantal sterke verdedigingsmechanismen van het harde ego, zoals die terecht in de Westerse psychologie beschreven worden, namelijk: verdringing en ontkennning. Bij 'spiritueel narcisme' wil men niet toegeven dat men lijdt, dat er een gebrek aan liefde is, dat er angst en wantrouwen in de psyche leeft. Dit alles wordt snel onder het tapijt van 'er is geen persoon' geveegd. Waar zal ik me druk om maken als ik alleen maar een abstract Zelf ben en geen 'verhaal'? Ik ben immers dit mijn levensverhaal niet?
Dit wordt allemaal beschreven als 'de ultieme Waarheid met een Hoofdletter' en als 'de Laatse Realiteit (weer met hoofdletters), maar dat gaat allemaal voorbij aan het besef dat de waarheid en het perspectief van een verlicht iemand geheel anders kan zijn dan van iemand die nog lijdt aan het leven. Waarheid is een uitermate relatief begrip en wat voor een verlichte geldt hoeft niet voor jou te geleden. (Het woordje 'Truth' met een hoofdletter doet me vaak een boek dichtklappen).
Het eerste dat vereist wordt als je een sadhana volgt (dat betekent, gek genoeg, 'spiritueel Pad': een woord dat je in alle boeken van de Advaita meesters tegenkomt) is een grote mate van eerlijkheid ten opzicht van jezelf. Hoe sta ik er momenteel voor? Heb ik nog geestelijke 'issues' waar ik tegen aanloop, of ben ik opgeruimd, vrolijk, open, tevreden en ontspannen? Deze eerlijkheid doet veel meer dan allerlei Advaita mantra's voor jezelf te herhalen, zoals 'joehoe! ik ben er niet', want dat is struisvogelspiritualiteit en brengt je nergens.
Helderheid omtrent je persoonlijke situatie van dit moment; een ontwapende eerlijkheid over jezelf, tegenover jezelf; het besef, niet dat je nog veel te leren hebt, maar dat je nog veel veranderen moet; toegeven dat je nog met veel vragen over je bestaan zit- al deze dingen brengen je veel verder dan simpelweg in ontkenning te gaan.
Geen enkele spirituele leer leent zich zo goed voor deze valkuilen als jnana yoga en verkeerd begrepen Advaita (vaak in de kleren van Westers Neo-Advaita). Geen enkele werkelijk verlichte mystieke Meester heeft ooit gezegd 'je bent ok zoals je bent'. Integendeel: een echte Meester pakt je aan en geeft je wat te verduren, zodat je doorkrijgt wat er allemaal aan schort.
Pas achteraf, als na jaren harde zelf-confrontatie op je kussen, eindelijk het einde van je lijden hebt bereikt, pas dan kun je zeggen: 'ik was altijd al verlicht' (ik voelde het alleen nog niet; eerst moesten de blokkades die in de weg zaten wegvallen....).
Maar dat is dan -pas- JOUW waarheid en niet 'de Waarheid'.
quote:
En ik maar denken dat Mystikos een kloon was van JustTalkLove
Er is hier maar één JustTalkLove en dat ben ik.quote:
Ik zie geen reden mezelf te klonen.
Klonen jullie jezelf soms misschien ?
Dat vind ik een beetje een 'nare' uitspraak. Waarom zou het gros van de mensen ongelukkig zijn ? Wij zijn de anderen niet. Wij kunnen enkel ons zelf zijn. Voor hetzelfde geld, zijn die andere mensen gelukkiger dan jou. Dat weet je niet. Ik zou daar geen uitspraken over doen.quote:
Als ik niet mijn best had gedaan om gelukkig te worden, ik nog steeds ongelukkig zou zijn, net zoals het gros der mensheid ongelukkig is.
Ontspannen zijn is goed. Daar kun je niets op inbrengen.quote:
Die atheist mag dan meer gelijk hebben met zijn filosofietjes maar wat heb je daaraan als je neurotischer bent? Dan kan je maar beter een ontspannen christen zijn, dacht ik.
Leuk om te lezen hoe je daarover schrijft.
Akkoord. Meditatie is een 'spirituele' techniek. Waarmee je in een diepe staat van ontspannenheid terecht kan komen. Een diepe vorm van concentratie. Focus.quote:
Ik moet dus een manier vinden om zo diep mogeljk te ontspannen, dacht ik, nog dieper dan wanneer ik slaap. En al lezende kwam ik erachter dat daar een eeuwenoude techniek voor bestaat: meditatie
Meditatie is voor mij een vorm van 'flow' (die bredere noemer waar alles onder valt). Flow zijn activiteiten waarbij het 'zelf' verdwijnt. Je gaat op met waar je in bezig bent. En die staat van (in flow) zijn verschaft ook een intens gevoel van 'geluk'. Of gelukzaligheid. Afhankelijk van de activiteit ben je daarbij meer ontspannen (of niet). Je kan flow beleven door te schrijven, musiceren, programmeren, spelen, wandelen, en ja ook te "mediteren".
Prachtig, al die antwoorden op vragen die niet gesteld worden..
"Ill fares the land, to hastening ills a prey;
Where wealth accumulates, and men decay"
- Oliver Goldsmith, The Deserted Village
Where wealth accumulates, and men decay"
- Oliver Goldsmith, The Deserted Village
ts denkt dat ie het begrijpt.
ben je zelf verlicht dan? niet, lijkt mij. kan je wel wijsneuzerig gaan doen maar een zen meester zou je gewoon keihard uitlachen.
ben je zelf verlicht dan? niet, lijkt mij. kan je wel wijsneuzerig gaan doen maar een zen meester zou je gewoon keihard uitlachen.
Kunnen we dergelijke reacties a.u.b. achterwege laten. Deze dragen 'inhoudelijk' verder niets bij aan het debat. Dank u. Er wordt hier al genoeg gekibbeld op fok. Dat is negatieve energie. En totaal zinloos.quote:
ts denkt dat ie het begrijpt.
ben je zelf verlicht dan? niet, lijkt mij. kan je wel wijsneuzerig gaan doen maar een zen meester zou je gewoon keihard uitlachen.
Ok (dit is zeker een benadering).quote:
Geen enkele werkelijk verlichte mystieke Meester heeft ooit gezegd 'je bent ok zoals je bent'. Integendeel: een echte Meester pakt je aan en geeft je wat te verduren, zodat je doorkrijgt wat er allemaal aan schort.
Al bestaat het andere ook. Beetje zoals in de psychologie. Psycho-analysten zitten te graven in 'je' verleden. Wat er allemaal fout gelopen is. Wat er daardoor aan je 'schort'. Echter zijn er ook psychologische stromingen, die niet meer kijken naar het verleden, die werken vanuit het nu. Laat je bewustzijn vormen door allerlei handelingen in het nu. Hoe sterker je in dit nu leeft, hoe sterker je dit nu wordt.
Dus vanuit deze optiek, kan je zelf (zoals het nu is) best ok zijn.
Vanuit die andere benadering niet.
Okquote:
Pas achteraf, als na jaren harde zelf-confrontatie op je kussen, eindelijk het einde van je lijden hebt bereikt, pas dan kun je zeggen: 'ik was altijd al verlicht' (ik voelde het alleen nog niet; eerst moesten de blokkades die in de weg zaten wegvallen....).
Ik kan je hierin ook best volgen. In zekere zin zijn wij allemaal verlicht. Als je verlicht zijn definieert als het hebben van een zelf bewustzijn. Het bewustzijn van jezelf. Van de leegte. Het niets.
Alleen verliezen we dit besef van "leegte", doordat we ons (zelf bewustzijn) identificeren met de wereld om ons heen. Wat eigen is aan verbinding met dit leven maken. Met hechting e.a.
Dat besef die "hechting" terug los te kunnen laten is geen gemakkelijke les om te maken. Het ego zit daar veelal tussen. Met zijn weerstanden en angsten.
Het is een pad, een pad dat niet gekozen dient te worden. Een pad dat je ook bereid moet zijn zelf te lopen. Ik probeer redelijk vrij in het leven te staan. Die vrijheid 'filosofie' belet me echter niet, me aan bepaalde zaken en mensen te verbinden. Niet binden (teveel hechten), maar verbinden.
De waarheid bestaat niet. Ieder mens heeft zijn waarheid.quote:
Maar dat is dan -pas- JOUW waarheid en niet 'de Waarheid'.
Althans, zo denk ik erover.
Het is zeker leuk, op zoek te gaan naar 'gedeelde' (subjectieve) waarheden. Je kan deze intersubjectief (tussen één of meerdere wezens) of objectief (als je het een meer wetenschappelijk sausje wilt geven) noemen. Maar dat zijn allemaal maar namen (begrippen). Die op zich niet zoveel voorstellen. Het is de inhoud zelf (de context) die er toe doet. Niet zozeer het etiket. Of de vorm.
Groetjes,
JTL
grappig idee wel een pleidooi om je 'Zelf' te vinden zo collectief te willen bespreken en je pleidooi te doorspekken met zwakke aanname's over anderen.quote:
Het grootste taboe is het Zelf. Iedereen doet er van alles aan om aan het Zelf te ontkomen en het te vermijden. Waarom is bijna niemand verlicht?
Verder geen enkel probleem met mensen die graag zichzelf willen vinden of al gevonden hebben, maar waarom zou je je dan bezighouden met 'anderen' die ook henzelf moeten vinden (of bedoel je misschien dat ook zij -jouw- 'Zelf' moeten vinden, hetzelfde doen als jij doet, omdat jij nu eenmaal zo 'individueel' bent dat iedereen net zo individueel als jou zou moeten zijn ).
Misschien vind iemand anders zichzelf wel, maar vind dan een heel andere 'zelf'... misschien is die persoon gewoon meer een 'sociaal dier' en voegt zich graag in groepsgedrag in, tollereert zelfs groepsdwang en is een stuk minder individualistisch.
Overigens, ikzelf heb mezelf een tijdje terug gevonden, maar dat was zo'n teleurstelling dat ik sindsdien op zoek ben naar iemand anders.
"Whatever you feel like: Life’s not one color, nor are you my only reader" - Ausonius, Epigrammata 25
Leuke bijdrage RM-rf.
Ik geloof niet echt in een 'zelf', dat zuiver op 'zichzelf' staat. Het is een wisselwerking, een synergie. Tussen jezelf en de natuur, tussen jezelf en andere mensen, tussen allerlei innerlijke processen (binnen in jezelf), etc.
Zoals het mooie weer nu buiten. Dit brengt allerlei mooie dingen in ons zelf naar boven.Een heel ander plaatje dan wanneer het regenachtig en koud is. Ons "zelf" is daar gevoelig voor.
Een boeddhist, vertelde ooit eens dat mensen gelijk 'aardappelen' zijn. Ze voelen zich veel beter, als het mooi weer is, dan bij slecht weer.
Terwijl je zuiver boeddhistisch ook zou kunnen stelen, dat het weer (als externe factor) daar niet zou mogen toe doen. Hoe jij je zelf voelt. Hoe het met jezelf op dat moment gesteld is. Een "verlichte" staat daar ergens boven. Buiten al dat externe 'gedoe'.
Ik zelf geloof daar niet zo in. Maar ben dan ook niet verlicht. Een verlichte heeft volgens mij ook last van splinter in zijn voet. Van meer reuma bij slecht weer. Maar is daar niet zo sterk mee bezig, als wij soms doen. (?) Minder hechting. Je haalt die splinter eruit (als dat kan) en gaat verder.
Terwijl wij (als westerse mens) soms over van alles zitten en lopen te zeuren. Allerlei zorgen en spanningen vasthouden. Ipv die staat van zorgeloosheid zoveel mogelijk terug te kunnen ervaren.
Een "zorgeloos" leven kunnen leiden is een heel mooi ideaal.
Maar weinigen gegeven, vrees ik.
Zeker in deze westerse STRESSVOLLE maatschappij, waar de druk en verwachtingen vanuit de omgeving (op het individu) soms heel hoog zijn. Gezien ook de vele uitval (zelfmoordcijfers, depressies, burnouts, etc.)
quote:
Overigens, ikzelf heb mezelf een tijdje terug gevonden, maar dat was zo'n teleurstelling dat ik sindsdien op zoek ben naar iemand anders.
Ik geloof niet echt in een 'zelf', dat zuiver op 'zichzelf' staat. Het is een wisselwerking, een synergie. Tussen jezelf en de natuur, tussen jezelf en andere mensen, tussen allerlei innerlijke processen (binnen in jezelf), etc.
Zoals het mooie weer nu buiten. Dit brengt allerlei mooie dingen in ons zelf naar boven.Een heel ander plaatje dan wanneer het regenachtig en koud is. Ons "zelf" is daar gevoelig voor.
Een boeddhist, vertelde ooit eens dat mensen gelijk 'aardappelen' zijn. Ze voelen zich veel beter, als het mooi weer is, dan bij slecht weer.
Terwijl je zuiver boeddhistisch ook zou kunnen stelen, dat het weer (als externe factor) daar niet zou mogen toe doen. Hoe jij je zelf voelt. Hoe het met jezelf op dat moment gesteld is. Een "verlichte" staat daar ergens boven. Buiten al dat externe 'gedoe'.
Ik zelf geloof daar niet zo in. Maar ben dan ook niet verlicht. Een verlichte heeft volgens mij ook last van splinter in zijn voet. Van meer reuma bij slecht weer. Maar is daar niet zo sterk mee bezig, als wij soms doen. (?) Minder hechting. Je haalt die splinter eruit (als dat kan) en gaat verder.
Terwijl wij (als westerse mens) soms over van alles zitten en lopen te zeuren. Allerlei zorgen en spanningen vasthouden. Ipv die staat van zorgeloosheid zoveel mogelijk terug te kunnen ervaren.
Een "zorgeloos" leven kunnen leiden is een heel mooi ideaal.
Maar weinigen gegeven, vrees ik.
Zeker in deze westerse STRESSVOLLE maatschappij, waar de druk en verwachtingen vanuit de omgeving (op het individu) soms heel hoog zijn. Gezien ook de vele uitval (zelfmoordcijfers, depressies, burnouts, etc.)
Ik ook niet... enkel, de meeste dingen waar ik in geloof kloppen meestal niet, dus is de kans redelijk groot dat ik ernaast zit.quote:
Ik geloof niet echt in een 'zelf',
"Whatever you feel like: Life’s not one color, nor are you my only reader" - Ausonius, Epigrammata 25
Verlichting is geen geluk.quote:
Ik ben raar. Ik ben namelijk erg gelukkig. Het is volgens veel mensen die beweren verstand te hebben van spiritualiteit heel raar dat ik voor mijn geluk heel erg mijn best heb gedaan. Volgens hen ben je zoals je bent al gelukkig, maar dat is niet mijn ervaring. Mijn ervaring is dat ik, als ik niet mijn best had gedaan om gelukkig te worden, ik nog steeds ongelukkig zou zijn, net zoals het gros der mensheid ongelukkig is. Praat maar eens met je buurman, hoe die zich voelt.
Ze vinden het namelijk maar raar als je zegt dat je gelukkig bent en dat dat komt omdat je daar alles voor hebt gegeven, met slecht 1 verlangen en focus voor ogen: verlicht te worden. Ik was zo raar - want ik zie niemand om me heen die conclusie trekken- dat ik er achter kwam dat gespannenheid ven je zenuwen je ongelukkig maakt. Niet de manier waarop je denkt, of welk geloof je aanhangt of welke filosofie. Ik zag namelijk om het even welke mensen -of ze nu christen, moslim, advaitist, atheist or whatever waren- verschillende graden van geluk vertonen. Dat leek me niet samen te hangen met hoe ze dachten maar met hoe ze zich voelden. En dat laatste had te maken met de toestand van hun zenuwgestel, kwam ik achter. Een christen die met liefde was opgevoed was gelukkiger dan een in zijn jeugd misbruikte atheist, zag ik, niet vanwege zijn geloof, maar vanwege zijn meer ontspannen zenuwgestel. Die atheist mag dan meer gelijk hebben met zijn filosofietjes maar wat heb je daaraan als je neurotischer bent? Dan kan je maar beter een ontspannen christen zijn, dacht ik.
Ik moet dus een manier vinden om zo diep mogeljk te ontspannen, dacht ik, nog dieper dan wanneer ik slaap. En al lezende kwam ik erachter dat daar een eeuwenoude techniek voor bestaat: meditatie, oftewel in samadhi gaan, de vierde vorm van bewustzijn, naast slapen, waken en dromen. Het is deze trance toestand die vele Meesters in het verleden hebben bereikt en waardoor ze verlicht zijn geraakt. En door de helderheid van hun bewustzijn, verkregen door hun meditatie techniek, zijn ze soms wel zinnige dingen gaan zeggen over de mens, het universum en zijn plaats daarin. Maar hun helderheid en hun geluk kwam door hun meditatie en niet door de dingen die ze zeiden. Vaak was dat maar een hoop traditioneel gelul, wat ze soms, als ze een beetje humor hadden, ook wel toegaven.
Ik hecht niet zo veel aan wat die Meesters allemaal hebben uitgekraamd. Veel ervan is maar mythologische en metafysische zweefpraat. Is alles 1 of 2? Who cares? Waarschijnlijk is het beide of geen van beide, maar wie kan dat wat schelen?
Mij kan alleen geluk wat schelen. Woorden en gedachten over 'het leven' doen me niet zo veel.
Maar ik ben raar. Want anderen om mij heen lijken zich om alles meer te bekommeren dan om gelukkig te worden wanneer ze het niet zijn en gelukkig te blijven wanneer ze het al zijn.
Yep, same-same, but different.quote:
Klinkt leuk. Kan ik dit een beetje makkelijk combineren met mijn normale leven van opstaan, werken, de was doen, koken, met mijn vriend kletsen, televisie kijken en weer gaan slapen?
Of naar een zen-gezegde: Before enlightenment, chop wood and carry water. After enlightenment, chop wood and carry water.
“The presence of those seeking the truth is infinitely to be preferred to the presence of those who think they've found it.”
― Terry Pratchett, Monstrous Regiment
― Terry Pratchett, Monstrous Regiment
Be the change that you want to see in this world. -- Mohandas Gandhi
Verlichting is geluk.quote:
Op Is een staat (gevoel) van geluk (zaligheid).
Het lijkt me leuk. Maar voor ons Westerlingen niet altijd zo praktisch. Probeer je maar eens verlicht te voelen, met de zorgen voor je kind, huis, werk, geld, gezondheid, partner, etc...quote:Op vrijdag 17 april 2015 21:06 schreef brojo het volgende:
'Verlichting' is voor solipsisten, wat naar mijn mening een gevaarlijke filosofie is.
Prima te doen hoor.quote:
[..]
Verlichting is geluk.
Is een staat (gevoel) van geluk (zaligheid).
[..]
Het lijkt me leuk. Maar voor ons Westerlingen niet altijd zo praktisch. Probeer je maar eens verlicht te voelen, met de zorgen voor je kind, huis, werk, geld, gezondheid, partner, etc...
Dit topic kan ook wel naar fenl.
Het ligt eraan of de nadruk op lange of korte termijn ligt. Door de kleine dingen te waarderen kunnen we tijdelijk 'verlicht' raken, maar het verstand van de mens neemt nooit genoegen met wat het heeft. Met verlichting bedoel je een permanente staat, neem ik aan?quote:
[..]
Verlichting is geluk.
Is een staat (gevoel) van geluk (zaligheid).
[..]
Het lijkt me leuk. Maar voor ons Westerlingen niet altijd zo praktisch. Probeer je maar eens verlicht te voelen, met de zorgen voor je kind, huis, werk, geld, gezondheid, partner, etc...
Verlichting is verlichting, geluk is geluk. Geluk houdt op waar ongeluk begint, verlichting beslaat het hele spectrum van zijn.quote:
[..]
Verlichting is geluk.
Is een staat (gevoel) van geluk (zaligheid).
[..]
Het lijkt me leuk. Maar voor ons Westerlingen niet altijd zo praktisch. Probeer je maar eens verlicht te voelen, met de zorgen voor je kind, huis, werk, geld, gezondheid, partner, etc...
Een concept dat simpele westerse zwevers maar moeilijk verkroppen kunnen, want geluk kunnen ze bevatten, verlichting niet.
Ja, ik aanzie verlichting als een staat van voortdurende gelukzaligheid.quote:
Met verlichting bedoel je een permanente staat, neem ik aan?
Die staat kun je voelen, een moment van 'vrede', in het 'nu' zijn.
Echter (wat mij betreft), is die staat ook afhankelijk van externe factoren.
Wat als je omgeving van alles van je verlangt, over je oordeelt, etc. Vanuit die optiek, zie ik 'verlichting' (voor ons Westerse mens) niet altijd slagen. Niet echt een haalbare kaart.
Zuiver op jezelf: Ja
In relatie met je omgeving: Misschien (soms wel, soms niet).
Bij het woord verlichting legt de gemiddelde westerling inderdaad het verband met de New-Age beweging. Vandaar ook de afkeer voor woorden zoals 'verlichting' 'het/de Zelf' 'hogere zelf', etc.quote:
[..]
Verlichting is verlichting, geluk is geluk. Geluk houdt op waar ongeluk begint, verlichting beslaat het hele spectrum van zijn.
Een concept dat simpele westerse zwevers maar moeilijk verkroppen kunnen, want geluk kunnen ze bevatten, verlichting niet.
Dus dat vind ik niet zo heel gek eigenlijk.
Oké, maar dan zou je dus de definitie moeten veranderen. Alles in balans lijkt mij.quote:
[..]
Ja, ik aanzie verlichting als een staat van voortdurende gelukzaligheid.
Die staat kun je voelen, een moment van 'vrede', in het 'nu' zijn.
Echter (wat mij betreft), is die staat ook afhankelijk van externe factoren.
Wat als je omgeving van alles van je verlangt, over je oordeelt, etc. Vanuit die optiek, zie ik 'verlichting' (voor ons Westerse mens) niet altijd slagen. Niet echt een haalbare kaart.
Zuiver op jezelf: Ja
In relatie met je omgeving: Misschien (soms wel, soms niet).
Om een mysticus te zijn (oftewel in gewone mensentaal: om gelukkig te worden) moet je extreem lui kunnen zijn. Dat lijkt zo eenvoudig. Gewoon een beetje achterover leunen, zou je zeggen. Maar er zijn allerlei factoren die je beletten om lui te zijn, om een mysticus te worden. Zo moet je je elke dag naar dat stompzinnige werk voortslepen en al die telefoontjes beantwoorden van mensen die weigeren lui te zijn en achterover te leunen. De dag begint al met in de file te staan, altijd een bron van grote ergenis, hoeveel je ook mediteert.
Ook in je huwelijk wordt het je maar slecht gegund om extreem lui te zijn. Je vrouw (of je man) weet altijd wel een klusje voor je te bedenken en je kinderen moeten hoognodig weer eens naar de MacDonalds of de Efteling. Altijd zijn daar die verjaardagen waar je naar toe moet en die je uit dat zalige Niets-doen rukken. Altijd is er wel een verplichting van financiele of sociale aard die beslag op je legt. 'De hel is de ander', zei Sartre al. Je zou het bijna denken, in ieder geval wel als je heel erg je best doet om extreem lui te zijn. Het lijkt wel of andere mensen het je niet gunnen. 'Wij mogen toch ook niet lui zijn' lijken ze te zeggen. En daarom dwingen ze je naar school te gaan, of naar die afstompende werkplek, of naar de kinderspeelplaats.
Zo lukt het de meeste mensen pas op oudere leeftijd, als ze gepensioneerd zijn, iets aan mystiek en dus aan hun geluk te doen. Wanneer alle verplichtingen wat wegvallen en je eindelijk zalig een beetje achterover kunt leunen.
Wat ook op dit moment al helpt: trek je niet zoveel van andere mensen aan. Zink gewoon weg in je eigen Zelf en laat anderen maar lullen dat je een egoist bent. Het is je geboorterecht om gewoon jeZelf te zijn. We leven niet om constant aan de verwachtingen van anderen te voldoen, zoals een bekende therapeut ooit al eens zei. Dan kun je wel aan de gang blijven. Span je eens wat minder in voor anderen en doe hun gewoon eens een plezier door eindelijk jeZelf te worden.
Nee, het valt om de drommel niet mee om een luie mysticus te worden. Het is het zwaarste werk dat er is. Er is zoveel dat je luiheid in de weg staat en eerst opgeruimd moet worden! Want het zijn niet alleen de anderen. Het zijn vooral je eigen ambitie, je eigen zucht naar roem, je eigen verlangens en begeerten om iets en Iemand in de wereld te worden, die je verhinderen lui te zijn.
Je bent voor jeZelf daarmee je grootste gevaar, nog meer dan anderen dat zijn.
Ja, mediteren maakt je verlicht. Maar vooral ook: extreem lui zijn. Het een is een beetje het ander.
Ook in je huwelijk wordt het je maar slecht gegund om extreem lui te zijn. Je vrouw (of je man) weet altijd wel een klusje voor je te bedenken en je kinderen moeten hoognodig weer eens naar de MacDonalds of de Efteling. Altijd zijn daar die verjaardagen waar je naar toe moet en die je uit dat zalige Niets-doen rukken. Altijd is er wel een verplichting van financiele of sociale aard die beslag op je legt. 'De hel is de ander', zei Sartre al. Je zou het bijna denken, in ieder geval wel als je heel erg je best doet om extreem lui te zijn. Het lijkt wel of andere mensen het je niet gunnen. 'Wij mogen toch ook niet lui zijn' lijken ze te zeggen. En daarom dwingen ze je naar school te gaan, of naar die afstompende werkplek, of naar de kinderspeelplaats.
Zo lukt het de meeste mensen pas op oudere leeftijd, als ze gepensioneerd zijn, iets aan mystiek en dus aan hun geluk te doen. Wanneer alle verplichtingen wat wegvallen en je eindelijk zalig een beetje achterover kunt leunen.
Wat ook op dit moment al helpt: trek je niet zoveel van andere mensen aan. Zink gewoon weg in je eigen Zelf en laat anderen maar lullen dat je een egoist bent. Het is je geboorterecht om gewoon jeZelf te zijn. We leven niet om constant aan de verwachtingen van anderen te voldoen, zoals een bekende therapeut ooit al eens zei. Dan kun je wel aan de gang blijven. Span je eens wat minder in voor anderen en doe hun gewoon eens een plezier door eindelijk jeZelf te worden.
Nee, het valt om de drommel niet mee om een luie mysticus te worden. Het is het zwaarste werk dat er is. Er is zoveel dat je luiheid in de weg staat en eerst opgeruimd moet worden! Want het zijn niet alleen de anderen. Het zijn vooral je eigen ambitie, je eigen zucht naar roem, je eigen verlangens en begeerten om iets en Iemand in de wereld te worden, die je verhinderen lui te zijn.
Je bent voor jeZelf daarmee je grootste gevaar, nog meer dan anderen dat zijn.
Ja, mediteren maakt je verlicht. Maar vooral ook: extreem lui zijn. Het een is een beetje het ander.
Op een en hetzelfde ondeelbare moment zijn wij het gemanifesteerde Zijn en het ongemanifesteerde Zijn, of om het wat simpeler te zeggen: onze verschijningsvorm in het hier en nu, onze persoon, kan niet gescheiden worden van de onzichtbare kern waar ons leven zijn oorsprong in vindt.
Die Kern (laat ik het, vooruit, maar met een hoofdletter schrijven, uit ontzag voor dit diepe mysterie) is even tastbaar, even waar en werkelijk als onze verschijningsvorm die uit die Kern voortkomt. Toch is die Kern meer diep en meer fundamenteel, omdat zonder die Kern alles zou ophouden te bestaan (zoals theekopjes in stukken vallen als het draagblad uit je vingers glipt). Ons leven, onze gezondheid, ons geluk en onze liefde worden elk moment van de dag gevoed door die Kern. In diepe slaap en in meditatie benaderen we die Kern het dichts, wanneer we aan al onze gedachten, al onze gevoelens en gewaarwordeningen voorbij gaan (wanneer we transcenderen). Daarom voelen we ons zo verfrist en zo gelukkig als we wakker worden of onze diepte-meditatie beeindigen.
In sommige spirituele teksten wordt gezegd: 'jij bent die Kern' ('het Absolute', 'your Primal State' etc.) Dat klopt. Maar daarbij moet ook gezegd worden: jij bent wat uit die kern is voortgekomen, in al zijn verschijningsvormen. Opvallend is wel -en daarin moet ik die teksten gelijk geven- dat er tijdens je leven een verschuiving in identificatie optreedt: als je ouder wordt (en dit proces wordt versneld als je veel mediteert) ga je je steeds meer vereenzelvigen met die Kern en minder met de persoon, met je verschijningsvorm die gedurende je leven ontstaan is.
Probleem is wel dat er over je Kern, -over dat ongemanifesteerde Zijn- absoluut niets te vertellen valt. De beste benadering is misschien om hier in ontkenningen te spreken: 'het is niet dit of dat', 'het is niet God', 'het is niet Bewustzijn', 'het is niet Waarheid met een hoofdletter, het is niet Een noch Twee etc.'
Het is volstrekt onkenbaar.
Maar het kan wel -in vrij pure vorm, dicht op de grenslijn tussen leven en Kern- tot op zekere hoogte ervaren worden. Want niemand kan ontkomen aan de ervaring van zichzelf. Jij bent niet alleen dit. Jij bent ook Dat.
Die Kern (laat ik het, vooruit, maar met een hoofdletter schrijven, uit ontzag voor dit diepe mysterie) is even tastbaar, even waar en werkelijk als onze verschijningsvorm die uit die Kern voortkomt. Toch is die Kern meer diep en meer fundamenteel, omdat zonder die Kern alles zou ophouden te bestaan (zoals theekopjes in stukken vallen als het draagblad uit je vingers glipt). Ons leven, onze gezondheid, ons geluk en onze liefde worden elk moment van de dag gevoed door die Kern. In diepe slaap en in meditatie benaderen we die Kern het dichts, wanneer we aan al onze gedachten, al onze gevoelens en gewaarwordeningen voorbij gaan (wanneer we transcenderen). Daarom voelen we ons zo verfrist en zo gelukkig als we wakker worden of onze diepte-meditatie beeindigen.
In sommige spirituele teksten wordt gezegd: 'jij bent die Kern' ('het Absolute', 'your Primal State' etc.) Dat klopt. Maar daarbij moet ook gezegd worden: jij bent wat uit die kern is voortgekomen, in al zijn verschijningsvormen. Opvallend is wel -en daarin moet ik die teksten gelijk geven- dat er tijdens je leven een verschuiving in identificatie optreedt: als je ouder wordt (en dit proces wordt versneld als je veel mediteert) ga je je steeds meer vereenzelvigen met die Kern en minder met de persoon, met je verschijningsvorm die gedurende je leven ontstaan is.
Probleem is wel dat er over je Kern, -over dat ongemanifesteerde Zijn- absoluut niets te vertellen valt. De beste benadering is misschien om hier in ontkenningen te spreken: 'het is niet dit of dat', 'het is niet God', 'het is niet Bewustzijn', 'het is niet Waarheid met een hoofdletter, het is niet Een noch Twee etc.'
Het is volstrekt onkenbaar.
Maar het kan wel -in vrij pure vorm, dicht op de grenslijn tussen leven en Kern- tot op zekere hoogte ervaren worden. Want niemand kan ontkomen aan de ervaring van zichzelf. Jij bent niet alleen dit. Jij bent ook Dat.
Leuke tekst.quote:
Om een mysticus te zijn (oftewel in gewone mensentaal: om gelukkig te worden) moet je extreem lui kunnen zijn. Dat lijkt zo eenvoudig. Gewoon een beetje achterover leunen, zou je zeggen. Maar er zijn allerlei factoren die je beletten om lui te zijn, om een mysticus te worden. Zo moet je je elke dag naar dat stompzinnige werk voortslepen en al die telefoontjes beantwoorden van mensen die weigeren lui te zijn en achterover te leunen. De dag begint al met in de file te staan, altijd een bron van grote ergenis, hoeveel je ook mediteert.
Ook in je huwelijk wordt het je maar slecht gegund om extreem lui te zijn. Je vrouw (of je man) weet altijd wel een klusje voor je te bedenken en je kinderen moeten hoognodig weer eens naar de MacDonalds of de Efteling. Altijd zijn daar die verjaardagen waar je naar toe moet en die je uit dat zalige Niets-doen rukken. Altijd is er wel een verplichting van financiele of sociale aard die beslag op je legt. 'De hel is de ander', zei Sartre al. Je zou het bijna denken, in ieder geval wel als je heel erg je best doet om extreem lui te zijn. Het lijkt wel of andere mensen het je niet gunnen. 'Wij mogen toch ook niet lui zijn' lijken ze te zeggen. En daarom dwingen ze je naar school te gaan, of naar die afstompende werkplek, of naar de kinderspeelplaats.
Zo lukt het de meeste mensen pas op oudere leeftijd, als ze gepensioneerd zijn, iets aan mystiek en dus aan hun geluk te doen. Wanneer alle verplichtingen wat wegvallen en je eindelijk zalig een beetje achterover kunt leunen.
Wat ook op dit moment al helpt: trek je niet zoveel van andere mensen aan. Zink gewoon weg in je eigen Zelf en laat anderen maar lullen dat je een egoist bent. Het is je geboorterecht om gewoon jeZelf te zijn. We leven niet om constant aan de verwachtingen van anderen te voldoen, zoals een bekende therapeut ooit al eens zei. Dan kun je wel aan de gang blijven. Span je eens wat minder in voor anderen en doe hun gewoon eens een plezier door eindelijk jeZelf te worden.
Nee, het valt om de drommel niet mee om een luie mysticus te worden. Het is het zwaarste werk dat er is. Er is zoveel dat je luiheid in de weg staat en eerst opgeruimd moet worden!
Ja, mediteren maakt je verlicht. Maar vooral ook: extreem lui zijn. Het een is een beetje het ander.
Heb ik met veel plezier gelezen
Dit laatste ervaar ik zelf niet meer. Waarom zou ik 'iets' willen worden ? Mijn verlangens voor zover er verlangens zijn, zijn verlangens naar verbinding (geen hechting, geen aanslag op iemand anders of mijn vrijheid). Maar een verlangen om zoveel mogelijk te verbinden. Om zoveel (als mogelijk) in dit hier en nu aanwezig te zijn. Alleen of gezellig met anderen. En daarin lui te kunnen zijn. Zoveel als mogelijk.quote:
Want het zijn niet alleen de anderen. Het zijn vooral je eigen ambitie, je eigen zucht naar roem, je eigen verlangens en begeerten om iets en Iemand in de wereld te worden, die je verhinderen lui te zijn. Je bent voor jeZelf daarmee je grootste gevaar, nog meer dan anderen dat zijn.
Want sommige zaken moet nu eenmaal gebeuren. Eten kopen, eten maken, kleren wassen, etc. Als je die zaken in alle rust (en ontspannen) kunt doen, is dat zalig...
Echter er is ook die omgeving. En die omgeving, maakt alles veel complexer. Voor jezelf. Je eigen staat van gelukkig (of gelukzalig) zijn. Sommige mensen kunnen het niet verdragen als je lui bent, als je niets doet. Omdat ze daarmee ergens met zichzelf geconfronteerd worden. Je bent lui. En ik niet. Ik zou eigenlijk ook wel lui willen zijn, maar iets houdt me tegen. En gezien ik niet lui kan zijn, kan ik niet goed verdragen dat jij het bent. Dus mag jij niet lui zijn.
Ik persoonlijk denk dat dit ook de juiste zienswijze is, men kan zich wel "verlicht" voelen in zijn of haar zelf, maar als je bijvoorbeeld niet weet om te gaan met je omgeving waar in je bevind en je daar voor afsluit dan ben je in mijn ogen eerder een "autist" (fanatieke gelovige hebben hier ook een houtje van) die wat raaskaalt.quote:
Leuke bijdrage RM-rf.
[..]
Ik geloof niet echt in een 'zelf', dat zuiver op 'zichzelf' staat. Het is een wisselwerking, een synergie. Tussen jezelf en de natuur, tussen jezelf en andere mensen, tussen allerlei innerlijke processen (binnen in jezelf), etc.
De Ying en Yang horen in balans te zijn, jij de Yang en jou omgeving de Ying.
Men kan als een brugman praten en dingen zeggen maar als de omgeving dit niet wilt aanhoren. Zal je toch echt je moeten aanpassen aan de omgeving en dus je zelf moeten aanpassen op de omgeving om gehoord te worden.
Het is zoiets van je kan een berg niet weg toveren/wegspreken omdat hij voor jou de weg blokkeerd, je hebt wel andere vele mogelijkheden waar je van gebruik kan maken. (Je kan hem beklimmen, je kan er om heen lopen "of je blaast de berg op bij wijze van".)
[ Bericht 1% gewijzigd door Konijntjuh op 19-04-2015 11:35:20 ]
Hoe stout is Konijntjuh!
Ligt er maar net aan in hoeverre jou omgeving 'zinnig' is?quote:De Ying en Yang horen in balans te zijn, jij de Yang en jou omgeving de Ying.
Zolang jijzelf in balans bent en vrij van onzinnige mengingen van overtuigingen uit de omgeving mag je best verlicht zijn. Daar hoeft je omgeving niet in meegenomen te worden, idealiter zou het ideaal zich verhouden tot de omgeving, maar als die omgeving hierin teveel afwijkt is het het beste die maar zo min mogelijk toe te laten op het strikt noodzakelijke na.
Voor al uw dwaze oneliners en geavanceerde sofisterij
Interessant debat.
Heel die 'match' tussen jezelf en je omgeving, is een complex verhaal. Ik aanzie het als de "grootste uitdaging" in een mens zijn leven. Die match, zo goed als mogelijk, "blijvend" te kunnen maken.
Wat niet gemakkelijk is. Want het leven (de omgeving) verandert.
Net als jij zelf verandert. We worden ouder, etc.
Psychologisch spelen er allerlei 'dynamische' processen. Die ervoor (kunnen) zorgen, dat een zelf zich meer aanpast aan zijn omgeving. En/of die omgeving zich meer laat aanpassen door een zelf.
Heel die 'match' tussen jezelf en je omgeving, is een complex verhaal. Ik aanzie het als de "grootste uitdaging" in een mens zijn leven. Die match, zo goed als mogelijk, "blijvend" te kunnen maken.
Wat niet gemakkelijk is. Want het leven (de omgeving) verandert.
Net als jij zelf verandert. We worden ouder, etc.
Psychologisch spelen er allerlei 'dynamische' processen. Die ervoor (kunnen) zorgen, dat een zelf zich meer aanpast aan zijn omgeving. En/of die omgeving zich meer laat aanpassen door een zelf.
Verveling (dat gevoel) ervaar ik zelf nauwelijks.
Ik zal vlugger een gevoel van eenzaamheid ervaren. Het gevoel 'vroegere' verbindingen kwijt te zijn. Doordat het leven verandert, maar je niet altijd even goed mee verandert (je aanpast). Ik probeer daarin niet te nostalgisch te zijn (een onderdeel van romantiek).
Als introvert, heb ik minder prikkels van buitenaf nodig. Een extrovert iemand, heeft dat niet. Misschien dat daar sneller 'verveling' toeslaat ? Geen idee. Ik kan niet spreken voor anderen.
Ik zal vlugger een gevoel van eenzaamheid ervaren. Het gevoel 'vroegere' verbindingen kwijt te zijn. Doordat het leven verandert, maar je niet altijd even goed mee verandert (je aanpast). Ik probeer daarin niet te nostalgisch te zijn (een onderdeel van romantiek).
Als introvert, heb ik minder prikkels van buitenaf nodig. Een extrovert iemand, heeft dat niet. Misschien dat daar sneller 'verveling' toeslaat ? Geen idee. Ik kan niet spreken voor anderen.
Dit bedoel ik inderdaad, maar ga je dat niet met iets anders compenseren? Want uiteindelijk onderdruk je die dwang om jezelf aan te passen.quote:
Ik zal vlugger een gevoel van eenzaamheid ervaren. Het gevoel 'vroegere' verbindingen kwijt te zijn. Doordat het leven verandert, maar je niet altijd even goed mee verandert (je aanpast). Ik probeer daarin niet te nostalgisch te zijn (een onderdeel van romantiek).
Ik ben ook introvert, maar tot een bepaald punt blijkbaar.
Op een gegeven moment is die koek ook wel op lijkt me. Repetitief mediteren jaar in jaar uit zou ik echt als frustrerend ervaren.quote:Op zondag 19 april 2015 15:34 schreef Gray het volgende:
Meditatie is het beste medicijn tegen verveling.
Maar dat ligt misschien aan mij.
Wat ik daarin durf onderdrukken, zijn mijn verlangens. Waarom ? Omdat ik met mijn verlangens (verwachtingen) de vrijheid van een ander niet aantasten wil.quote:
Dit bedoel ik inderdaad, maar ga je dat niet met iets anders compenseren? Want uiteindelijk onderdruk je die dwang om jezelf aan te passen.
Ik ben ook introvert, maar tot een bepaald punt blijkbaar.
Stel bv dat een bepaald persoon geen tijd meer voor je heeft (omwille van de drukte en keuzes gemaakt in zijn leven). Dan is die situatie zo en pas je jezelf hieraan aan. Wat niet wegneemt dat "nostaligsch" dit verlangen (gevoel) in je kan blijven bestaan.
Gezien het niet een eigen keuze is (vanuit jezelf).
Maar een keuze, waarin je jezelf aanpast aan de ander (je omgeving).
Ik omschrijf dit soms als "ego" versus "non ego" handelen.
Wanneer je handeling zich aanpast aan de ander, is het non ego (immers voorbij je zelf). In welke mate dit goed is voor jezelf en hoe ver je daarin kan gaan, dient ieder mens voor zichzelf uit te maken.
Past je handeling zich niet aan de ander aan, is het ego (je laat jezelf niet los, je wilt dit, verlangt dit, eist het op, gaat emotioneel daarin tekeer, etc). Op zulk moment sturen die emoties heel sterk je gedrag. Gezien je er zelf in vervat (sterk aan gehecht) zit.
Ik probeer zoveel mogelijk om me "non ego" op stellen. Waarbij ik als introvert ook mijn zelf daarin ergens probeer te vrijwaren. Waar mogelijk. Een pas klaar antwoord, is hiervoor niet. Het is telkens een dynamisch wissel spel van "jezelf" en de "omgeving".
Bij goede vrienden bijvoorbeeld kun je meer jezelf zijn, dan bij wat vreemden op een forum, of in gezelschap van je collega's. Alles hangt af, van de mensen zelf, de omgeving, de atmosfeer, etc.
Ik hou wel enorm van 'niet druk doende' mensen. Mensen die geen probleem met zichzelf hebben, en daarin ook niet met de ander. Die zich niet teveel (of snel) aan van alles storen. En in geval er wel iets speelt, gooi het eruit, om vervolgens te zien, waar dit landen kan.
Die oefening tussen jezelf vs omgeving, blijft heel complex, maar is wel fascinerend. Soms vermoeiend, soms totaal niet (dan geeft ze enorm veel energie, maakt ze die vrij).
Meditatie heeft zijn heilzame effecten. Echter (on a personal level) vind ik het veel te saai. Ik ben meer aanhanger van de 'flow' theorie (binnen de psychologie van de optimale ervaring).quote:
Op een gegeven moment is die koek ook wel op lijkt me. Repetitief mediteren jaar in jaar uit zou ik echt als frustrerend ervaren. Maar dat ligt misschien aan mij.
Zo kun je bv ook een gevoel van meditatie ervaren, door te gaan wandelen in de bossen. Op te gaan in de natuur, de rust in die omgeving. Waarbij je ondertussen ook je lichaam actief laat bezig zijn. Met je geest zoveel mogelijk op "nul" (niet-denken, daarin non actief).
Als introvert vind ik het zalig, te kunnen aanwezig zijn (berusten) binnen je eigen geest en lichaam. In zulke diepe staat van concentratie te kunnen verkeren, verschaft me een intens gevoel van gelukzaligheid.
Ik probeer voor mezelf, dan ook (zoveel als mogelijk) die momenten in mijn leven te creëren. Echter (en daarin moet ik de TS gelijk geven) is het moeilijk in dit Westers leven om "echt" lui te kunnen zijn.
Ts heeft een paar tumblrs gelezen en denkt dat extase, geluk en verlichting hetzelfde zijn. Kwam vaak het woord "lazy" tegen en dacht dat luiheid bedoeld werd. Gebruikt het concept van zelf en Zelf om zijn narcisme recht te praten en zichzelf in goddelijke sferen te wanen.
Toch wel een uitstekend voorbeeld van de typische, simpele, westerse zweefkees. De tweede nu op FOK! Joepie.
Toch wel een uitstekend voorbeeld van de typische, simpele, westerse zweefkees. De tweede nu op FOK! Joepie.
Ik heb mij expres nooit bij een of ander zogenaamd spiritueel clubje aangesloten. Als je het niet alleen doet, als je je aansluit bij andere mensen, dan gaan al snel allerlei sektarische groepstendensen op je inwerken. Dat is het funeste van elke groep, of je nu bij een bridge club zit, in een Christelijke kerk of bij een Advaita genootschap. Onzekere mannetjes willen in die groepen graag de baas spelen door veel aan het woord te zijn, door hun Heilige Leer te verkondigen. Er is een Grote Leider waar met ontzag naar opgekeken wordt en aan Wie gehoorzaamheid en volgzaamheid verschuldigd is. Hij wordt geadoreerd en de minderen om hem heen koesteren zich in zijn lichtgevende warmte. Ze hebben het nodig om naar hem op te kijken, lijkt het wel, want ze zijn zwak en hulpbehoevend en ze kunnen of durven het niet alleen te doen. Dus kruipen ze als rillende konijnen bij elkaar.
Het gaat in die clubjes zelden over de inhoud en meestal over de poppetjes, ook al zegt men, gek genoeg, niet te geloven in het bestaan van personen. Maar verlicht is men niet, dus ziet men overal poppetjes en kwekt men of een mannetje X wel of niet verlicht was, of een mannetje Y jaren in een grot zonder kachel heeft gebivakkeerd, of Z veel taartjes at, of Y de onschuldige vrouwtjes (die allemaal de leedtijd des onderscheids allang bereikt hadden) wel of niet terecht in de kont kneep, enz. enz. Wie kan dat wat schelen?
Kortom: het gaat over van alles en nog wat, maar niet over de inhoud van een serieuze training in gelukkig worden. Daarom heb ik van jongsaf elke groep gemeden en heb ik besloten geen enkel poppetje meer bij de naam te noemen. Ik ben al die persoonsverheerlijking zat. Het gaat om de eigen ervaring van de Kern van het leven en de diepe gelukzaligheid die een dergelijke beoefening met zich meebrengt. Ik kan die ervaring op niemand anders overbrengen. Uit ervaring kan ik je vertellen: er zijn in de meeste gevallen jaren training nodig om je zenuwgestel in een dergelijke toestand te brengen. Iemand die een dergelijke fysieke en geestelijke toestand nooit bereikt heeft, heeft geen flauw idee waarover ik spreek.
Ik vind dat prima. Ik ben namelijk geen guru of een spiritueel leraar. Ik ben gewoon gelukkig. Kom een biertje met me drinken en dan praten we over literatuur of over muziek of over voetbal. Maar laten we niet doen of we iets weten over spiritualiteit (het woord alleen al suggereert dat we weten dat er een Spirit is die alles leven inblaast....Kom op, heb jij die Geest ooit gezien?)
Ik weet niets over de res ultimae van het bestaan en wil dat graag zo houden. Ik heb niemand nodig die me dat gaat vertellen. Ik ben namelijk van mijZelf al gelukkkig, zonder al die overbodige kennis.
Het gaat in die clubjes zelden over de inhoud en meestal over de poppetjes, ook al zegt men, gek genoeg, niet te geloven in het bestaan van personen. Maar verlicht is men niet, dus ziet men overal poppetjes en kwekt men of een mannetje X wel of niet verlicht was, of een mannetje Y jaren in een grot zonder kachel heeft gebivakkeerd, of Z veel taartjes at, of Y de onschuldige vrouwtjes (die allemaal de leedtijd des onderscheids allang bereikt hadden) wel of niet terecht in de kont kneep, enz. enz. Wie kan dat wat schelen?
Kortom: het gaat over van alles en nog wat, maar niet over de inhoud van een serieuze training in gelukkig worden. Daarom heb ik van jongsaf elke groep gemeden en heb ik besloten geen enkel poppetje meer bij de naam te noemen. Ik ben al die persoonsverheerlijking zat. Het gaat om de eigen ervaring van de Kern van het leven en de diepe gelukzaligheid die een dergelijke beoefening met zich meebrengt. Ik kan die ervaring op niemand anders overbrengen. Uit ervaring kan ik je vertellen: er zijn in de meeste gevallen jaren training nodig om je zenuwgestel in een dergelijke toestand te brengen. Iemand die een dergelijke fysieke en geestelijke toestand nooit bereikt heeft, heeft geen flauw idee waarover ik spreek.
Ik vind dat prima. Ik ben namelijk geen guru of een spiritueel leraar. Ik ben gewoon gelukkig. Kom een biertje met me drinken en dan praten we over literatuur of over muziek of over voetbal. Maar laten we niet doen of we iets weten over spiritualiteit (het woord alleen al suggereert dat we weten dat er een Spirit is die alles leven inblaast....Kom op, heb jij die Geest ooit gezien?)
Ik weet niets over de res ultimae van het bestaan en wil dat graag zo houden. Ik heb niemand nodig die me dat gaat vertellen. Ik ben namelijk van mijZelf al gelukkkig, zonder al die overbodige kennis.
Mystikos,
Het is fijn om je gedachten (persoonlijke ervaringen) hierover te lezen.
Je kan in een topic, inhoudelijk, een bepaald aspect aansnijden. Elementen van de ander eruit beoordelen, vergelijken, etc. Al hoeft dat laatste niet. Je kan de ervaring van de ander ook laten, zoals die is. Onaangeroerd. Iets wat sommige mensen maar niet begrijpen. Of moeilijk aanvaarden kunnen.
Ik heb een grondige hekel aan figuren zoals "Gray" hier op FOK. Individuen, die de ervaring van de ander niet (kunnen/willen) aanvaarden. Zoals de ervaring van die ander is. Die daar (om één of andere mystieke redenen binnen in zichzelf) daar een fundamenteel probleem mee hebben. Of krijgen. En dan maar in de 'oordelende' persoon modus gaan.
Onder het motto: "Jij bent niet ok. Ik weet het beter..." (of zoiets).
Dergelijke (re)acties, doen het 'positieve' aspect van de ervaring (die je op een forum samen delen kan) teniet. De ervaring van het verbinden, het delen met elkaar. Het samen zijn. Ik vind het fijn om jouw ervaringen (en gedachten) hier te kunnen lezen. In een open liefdevolle atmosfeer. Geen 'Gray hates you' show. Het is fijn ervaringen van andere mensen te kunnen lezen. Net zoals ik graag mijn ervaringen (gedachten) over "het leven" deel.
Groetjes,
JTL
[ Bericht 5% gewijzigd door JustTalkLove op 19-04-2015 23:12:09 ]
Het is fijn om je gedachten (persoonlijke ervaringen) hierover te lezen.
Je kan in een topic, inhoudelijk, een bepaald aspect aansnijden. Elementen van de ander eruit beoordelen, vergelijken, etc. Al hoeft dat laatste niet. Je kan de ervaring van de ander ook laten, zoals die is. Onaangeroerd. Iets wat sommige mensen maar niet begrijpen. Of moeilijk aanvaarden kunnen.
Ik heb een grondige hekel aan figuren zoals "Gray" hier op FOK. Individuen, die de ervaring van de ander niet (kunnen/willen) aanvaarden. Zoals de ervaring van die ander is. Die daar (om één of andere mystieke redenen binnen in zichzelf) daar een fundamenteel probleem mee hebben. Of krijgen. En dan maar in de 'oordelende' persoon modus gaan.
Onder het motto: "Jij bent niet ok. Ik weet het beter..." (of zoiets).
Dergelijke (re)acties, doen het 'positieve' aspect van de ervaring (die je op een forum samen delen kan) teniet. De ervaring van het verbinden, het delen met elkaar. Het samen zijn. Ik vind het fijn om jouw ervaringen (en gedachten) hier te kunnen lezen. In een open liefdevolle atmosfeer. Geen 'Gray hates you' show. Het is fijn ervaringen van andere mensen te kunnen lezen. Net zoals ik graag mijn ervaringen (gedachten) over "het leven" deel.
Groetjes,
JTL
[ Bericht 5% gewijzigd door JustTalkLove op 19-04-2015 23:12:09 ]
En toch ben je de dertiende in het dozijn wat betreft je spiritualiteit. Je gebruikt dezelfde retoriek, dezelfde ontkenning van je ego, hetzelfde spirituele ego dat van elke zin druipt, dezelfde slinkse hoogdraverij zonder jezelf letterlijk voor goeroe aan te prijzen, vermelden van oude wijzen en filosofen om westerse lijnen te leggen, plus dat je allerlei termen zodanig misbruikt dat ze passen in een veilige narcistische schil.quote:
Ik heb mij expres nooit bij een of ander zogenaamd spiritueel clubje aangesloten. Als je het niet alleen doet, als je je aansluit bij andere mensen, dan gaan al snel allerlei sektarische groepstendensen op je inwerken. Dat is het funeste van elke groep, of je nu bij een bridge club zit, in een Christelijke kerk of bij een Advaita genootschap. Onzekere mannetjes willen in die groepen graag de baas spelen door veel aan het woord te zijn, door hun Heilige Leer te verkondigen. Er is een Grote Leider waar met ontzag naar opgekeken wordt en aan Wie gehoorzaamheid en volgzaamheid verschuldigd is. Hij wordt geadoreerd en de minderen om hem heen koesteren zich in zijn lichtgevende warmte. Ze hebben het nodig om naar hem op te kijken, lijkt het wel, want ze zijn zwak en hulpbehoevend en ze kunnen of durven het niet alleen te doen. Dus kruipen ze als rillende konijnen bij elkaar.
Het gaat in die clubjes zelden over de inhoud en meestal over de poppetjes, ook al zegt men, gek genoeg, niet te geloven in het bestaan van personen. Maar verlicht is men niet, dus ziet men overal poppetjes en kwekt men of een mannetje X wel of niet verlicht was, of een mannetje Y jaren in een grot zonder kachel heeft gebivakkeerd, of Z veel taartjes at, of Y de onschuldige vrouwtjes (die allemaal de leedtijd des onderscheids allang bereikt hadden) wel of niet terecht in de kont kneep, enz. enz. Wie kan dat wat schelen?
Kortom: het gaat over van alles en nog wat, maar niet over de inhoud van een serieuze training in gelukkig worden. Daarom heb ik van jongsaf elke groep gemeden en heb ik besloten geen enkel poppetje meer bij de naam te noemen. Ik ben al die persoonsverheerlijking zat. Het gaat om de eigen ervaring van de Kern van het leven en de diepe gelukzaligheid die een dergelijke beoefening met zich meebrengt. Ik kan die ervaring op niemand anders overbrengen. Uit ervaring kan ik je vertellen: er zijn in de meeste gevallen jaren training nodig om je zenuwgestel in een dergelijke toestand te brengen. Iemand die een dergelijke fysieke en geestelijke toestand nooit bereikt heeft, heeft geen flauw idee waarover ik spreek.
Ik vind dat prima. Ik ben namelijk geen guru of een spiritueel leraar. Ik ben gewoon gelukkig. Kom een biertje met me drinken en dan praten we over literatuur of over muziek of over voetbal. Maar laten we niet doen of we iets weten over spiritualiteit (het woord alleen al suggereert dat we weten dat er een Spirit is die alles leven inblaast....Kom op, heb jij die Geest ooit gezien?)
Ik weet niets over de res ultimae van het bestaan en wil dat graag zo houden. Ik heb niemand nodig die me dat gaat vertellen. Ik ben namelijk van mijZelf al gelukkkig, zonder al die overbodige kennis.
"I'm not saying I'm enlightened, but... I am totally enlightened.", is wat je feitelijk zegt. Zij het met een extra hoofdletter her en der. Een mooi woord tussendoor, om de poetische hersendelen van wanhopig zoekende spiritualisten aan te spreken. En veel lege woorden van liefde en geluk, want wie heeft daar nou geen oor naar?
Het doet me met kriebels op de rug denken aan Andrew Cohen, met name dit: http://whatenlightenment.(...)nlightened-guru.html
Of die walgelijke Osho, de moordlustige sexgoeroe/bioterrorist/leugenaar/fraudeur/uitmelker.
En nogmaals, gelukkig zijn is niet verlicht zijn, en vice versa. Je denkt omdat je nu gelukkig bent en je met spiritualiteit bezig bent geweest, dat je nu 'de Waarheid' weet... Maar je weet niets, Jan Sneeuw. Misschien zit je nu in die extatische fase die bij velen volgt na een spirituele openbaring, maar dat is niet het einde, maar het begin. Van mij hoef je het niet aan te nemen; het boeddhisme, de hindu, de brahmanen, de agnostische christenen en zelfs hedendaagse goeroes als Tolle kunnen daarvan getuigen. Die laatste zat twee jaar op een bankje in een park om zo'n openbaring te cultiveren.
Waar haal jij al die onzin ? Hoe denk je iets te weten over mij ? Ben jij mij ? Waarom laat je al die onzin (die je vertelt en denkt over mij) niet achterwege. En vertel iets over jouw persoonlijke ervaringen in het leven hier. Zoals Mystikos doet. Ik heb daar veel meer respect voor. Dan al dat (denkend) "ruis" Probeer de ervaring eens meer centraal te laten staan. De ervaring van het zijn. Ipv het oordeel (over).quote:Op zondag 19 april 2015 22:12 schreef Gray het volgende:
En toch ben je de dertiende in het dozijn wat betreft je spiritualiteit. Je gebruikt dezelfde retoriek, dezelfde ontkenning van je ego, hetzelfde spirituele ego dat van elke zin druipt, dezelfde slinkse hoogdraverij zonder jezelf letterlijk voor goeroe aan te prijzen, vermelden van oude wijzen en filosofen om westerse lijnen te leggen, plus dat je allerlei termen zodanig misbruikt dat ze passen in een veilige narcistische schil.
Wat weet jij over Osho ? Niets. Ik ken die man ook niet. Hoe zou ik hem kunnen kennen. Alleen Gray kent de andere mensen goed. Niet waar ?quote:
"I'm not saying I'm enlightened, but... I am totally enlightened.", is wat je feitelijk zegt. Zij het met een extra hoofdletter her en der. Een mooi woord tussendoor, om de poetische hersendelen van wanhopig zoekende spiritualisten aan te spreken. En veel lege woorden van liefde en geluk, want wie heeft daar nou geen oor naar? Het doet me met kriebels op de rug denken aan Andrew Cohen, met name dit: http://whatenlightenment.(...)nlightened-guru.html Of die walgelijke Osho, de moordlustige sexgoeroe/bioterrorist/leugenaar/fraudeur/uitmelker.
Osho, beoordeel die man eens over wat hij vertelt heeft. Niet op zijn persoon, maar op zijn gedachten. Als je dat kunt (die ingesteldheid aan kunt nemen), kom dan eens terug. Dan praten we eens verder over die man.
Ik wil graag over Osho praten (vanuit mijn persoonlijke ervaringen) hier. Net zoals ik graag over de filosoof Jean Paul Sartre praten kan en wil (de Westerse vrijheidsfilosoof). Of Immanuel Kant. Of Epicurus. Of Kierkengaard. Of Lacan (bij de psychologen). Jung. Allemaal interessante figuren. Met hun eigen persoonlijke gedachten (ervaringen) over het leven.
Dat is jouw ervaring (jouw stelling). Die ik niet onderschrijf.quote:
En nogmaals, gelukkig zijn is niet verlicht zijn, en vice versa.
Heb je daar een probleem mee ? Zo ja, is dat jouw probleem. Niet het mijne.
Let it be.
[ Bericht 0% gewijzigd door JustTalkLove op 19-04-2015 23:21:45 ]
Ik heb het niet eens tegen jou.quote:
[..]
Waar haal jij al die onzin ? Hoe denk je iets te weten over mij ? Ben jij mij ? Waarom laat je al die onzin (die je vertelt en denkt over mij) niet achterwege. En vertel iets over jouw persoonlijke ervaringen in het leven hier. Zoals Mystikos doet. Ik heb daar veel meer respect voor. Dan al dat gekibbel en oordelen. Dan al dat (denkend) "ruis" Laat de ervaring zelf eens meer centraal staan. Het zijn.
Of je moet zijn vergeten te switchen naar je Mystikos-account...Praat maar raak, net als hij. Maar als je net als hij moorden beraamt, liegt en bedriegt, en anderen uitmelkt, dan beoordeel ik je daarop, niet je lege retoriek.quote:[..]
Wat weet jij over Osho ? Niets. Ik ken die man ook niet. Hoe zou ik hem kunnen kennen. Alleen Gray kent de andere mensen goed. Niet waar ?
Osho, beoordeel die man eens over wat hij vertelt heeft. Niet op zijn persoon, maar op zijn gedachten. Als je dat kunt (die ingesteldheid aan kunt nemen), kom dan eens terug. Dan praten we eens verder over die man.
Ik wil graag over Osho praten (vanuit mijn persoonlijke ervaringen) hier. Net zoals ik graag over de filosoof Jean Paul Sartre praten kan en wil (de Westerse vrijheidsfilosoof). Of Immanuel Kant. Of Epicurus. Of Kierkengaard. Of Lacan (bij de psychologen). Jung. Allemaal interessante figuren. Met hun eigen persoonlijke gedachten (ervaringen) over het leven.
En wil je over filosofen praten, dan zit je een subforum te ver. Jung zou nog best kunnen hier, al is dat ook nog best te betwijfelen.
Practice what you preach.quote:[..]
Dat is jouw ervaring (jouw stelling). Die ik niet onderschrijf.
Heb je daar een probleem mee ? Zo ja, is dat jouw probleem. Niet het mijne.
Let it be.
En lees eens wat. Of stukken beter. Of betere stukken.
Die quote van Mystikos heb je er pas later boven geplaatst. Toen had ik al gereageerd. En ja, ik vind wat je over Mystikos schrijft (oordeelt) ook onzin. Net zoals je het doet over mij. Laat die onzin achterwege. Wat draagt jouw oordeel over de persoon (achter een gedachte) verder bij aan het debat ? Niets.quote:
Ik heb het niet eens tegen jou.
Osho werd vergiftigd (vermoedelijk door de Amerikaanse overheid). Wie is daarin de moordenaar. De bedrieger ? Jij kent de figuur Osho niet. Ik ook niet. En wens het daar niet over te hebben. Beoordeel de man zijn gedachten. Niet de "perceptie" van zijn persoon zijn.quote:
Praat maar raak, net als hij. Maar als je net als hij moorden beraamt, liegt en bedriegt, en anderen uitmelkt, dan beoordeel ik je daarop, niet je lege retoriek.
Over Verlichting sprak Osho het volgende (ik heb het even opgezocht, in functie van dit debat)
Bron
Voor mij zijn die gedachten van Osho, ergens pure poëzie. Ik lees ze heel graag. Ik laat me er graag in een staat van niet-denken door verdwijnen. Het is als proeven van een mooie bloem. Van woorden over liefde en vrijheid. Waardoor je eigen nectar terug gaat stromen. De kracht van de gedachte.quote:Verlichting gebeurt altijd plotseling.
Er bestaat geen geleidelijke vooruitgang ernaar toe, omdat alle geleidelijkheid tot het denken behoort en Verlichting maakt geen deel uit van je denken.
Alle stappen behoren tot het denken en Verlichting gaat boven het denken uit.
Daarom kun niet naar Verlichting toe groeien, je springt er eenvoudig in.
Je kunt niet stap voor stap gaan; er zijn geen treden.
Verlichting is als een afgrond, of je springt, of je springt niet.
Je kunt Verlichting niet in delen, in fragmenten verkrijgen.
Het is één geheel - of je zit er in, of niet, maar het is geen geleidelijk proces.
Onthoud, dat dit een van de meest fundamentele zaken is: het volstrekt zich niet in brokstukken, maar volledig, totaal.
Het gebeurt als één geheel en dat is de reden waarom het denken nimmer in staat zal zijn het te begrijpen.
Het denken kan alles begrijpen wat verdeeld kan worden.
Het denken kan alles begrijpen wat in fasen bereikt kan worden, omdat het denken analyse, verdeeldheid, versplintering betekent.
Het denken kan delen begrijpen, maar het geheel zal altijd ongrijpbaar blijven.
Als je dus naar het denken luistert zul je er nooit komen.
Verlichting is je bewust worden wie je bent.
Het heeft niets te maken met de wereld buiten je.
Het heeft niets te maken met wat anderen hebben gezegd.
Wat anderen hebben gezegd doet niet ter zake.
Jij bent er.
Ik heb geen zin om met Osho haters over zulke teksten te debatteren. Daarvoor pas ik.
Ik had m'n post al geschreven toen ik de jouwe zag, vandaar dat ik de quote erbij zette ter verduidelijking.quote:
[..]
Die quote van Mystikos heb je er pas later boven geplaatst. Toen had ik al gereageerd. En ja, ik vind wat je over Mystikos schrijft (oordeelt) ook onzin. Net zoals je het doet over mij. Laat die onzin achterwege. Wat draagt jouw oordeel over de persoon (achter een gedachte) verder bij aan het debat ? Niets.
Ik doe helemaal niets over jou in dit topic, want het draait niet om jou. Ts plaatst zijn levensovertuiging, ik mijn visie daarop. Daar mag je over oordelen wat je wil, laat mij dan ook zo vrij daarin zijn.Zijn gedachten zijn voor mij niet ondergeschikt aan zijn woorden. Zeker niet daden met zulk gewicht. Je weet zijn gedachten niet eens, slechts zijn woorden en daden.quote:Osho werd vergiftigd (vermoedelijk door de Amerikaanse overheid). Wie is daarin de moordenaar. De bedrieger ? Jij kent de figuur Osho niet. Ik ook niet. En wens het daar niet over te hebben. Beoordeel de man zijn gedachten. Niet de "perceptie" van zijn persoon zijn.
quote:Over Verlichting sprak Osho het volgende (ik heb het even opgezocht, in functie van dit debat)
Bron
[..]
Voor mij zijn die gedachten van Osho, ergens pure poëzie. Ik lees ze heel graag. Ik laat me er graag in een staat van niet-denken door verdwijnen. Het is als proeven van een mooie bloem. Van woorden over liefde en vrijheid. Waardoor je eigen nectar terug gaat stromen. De kracht van de gedachte.
Liefde en vrijheid, uh-huh. Maar iemand die zo vrij is een andere mening dan jij en Ts erop na te houden mag op de negeerstand. Liefde en vrijheid zijn meer dan alleen woorden, JTL.quote:Ik heb geen zin om met Osho haters over zulke teksten te debatteren. Daarvoor pas ik.
Is dit dan niet hetzelfde probleem als de berg die in de weg staat. Waarvan ik al zei je kan deze niet wegwensen.quote:Op zondag 19 april 2015 11:35 schreef I-care het volgende:
[..]
Ligt er maar net aan in hoeverre jou omgeving 'zinnig' is?
Zolang jijzelf in balans bent en vrij van onzinnige mengingen van overtuigingen uit de omgeving mag je best verlicht zijn. Daar hoeft je omgeving niet in meegenomen te worden, idealiter zou het ideaal zich verhouden tot de omgeving, maar als die omgeving hierin teveel afwijkt is het het beste die maar zo min mogelijk toe te laten op het strikt noodzakelijke na.
Nik in het leven is onzinnig en niks in het leven is "verlicht", het is zijn echter de keuzes en de gedachten die vanuit jezelf komen (Yang) die je de gedachte geven dat je ten opzichte van je omgeving (ying) "verlicht"bent of dat jou omgeving onzinnig is.
Een degelijk persoon zou ook niet zijn wil opdringen aan een ander of voorzien van zijn "juiste" levensvisie maar deze geeft raad en advies hoe hij het leven ziet en wat hij heeft meegemaakt en hoe hij met diverse situaties in zijn leven is omgegaan en hoopt hierbij dat de ander er iets van opsteekt en het advies en de raad kan toepassen indien dit nodig mocht zijn
Want hij weet dat zijn leer (advies&raad) of zijn levensvisie nooit zal overeenkomen met het andere individu.
Als je je eigen afsluit of je eigen ontwijk van jou omgeving dan sluit je je eigen af van de wereld waar je toe behoort omdat deze je "zogenaamd" in de weg staan met hun "onzinnige meningen en overtuigingen", dan heb je een lange weg te gaan voordat de berg is wegsleten en er een vlak pad is onstaan om jou naar je "eind"bestemming te brengen.
Iemand die zegt dat hij het ware licht heeft gevonden maar niet een wisselwerking kan vormen met zijn omgeving is niet verlicht maar een dwaas die zich afsluit voor zijn eigen problemen en dat is het niet kunnen omgaan met zijn/de omgeving en uiteindelijk ook niet met zichzelf dus.
Hoe stout is Konijntjuh!
Dat is weer een uiterste. Als heremiet je leven slijten is onzinnig natuurlijk.quote:
[..]
Is dit dan niet hetzelfde probleem als de berg die in de weg staat. Waarvan ik al zei je kan deze niet wegwensen.
Nik in het leven is onzinnig en niks in het leven is "verlicht", het is zijn echter de keuzes en de gedachten die vanuit jezelf komen (Yang) die je de gedachte geven dat je ten opzichte van je omgeving (ying) "verlicht"bent of dat jou omgeving onzinnig is.
Een degelijk persoon zou ook niet zijn wil opdringen aan een ander of voorzien van zijn "juiste" levensvisie maar deze geeft raad en advies hoe hij het leven ziet en wat hij heeft meegemaakt en hoe hij met diverse situaties in zijn leven is omgegaan en hoopt hierbij dat de ander er iets van opsteekt en het advies en de raad kan toepassen indien dit nodig mocht zijn
Want hij weet dat zijn leer (advies&raad) of zijn levensvisie nooit zal overeenkomen met het andere individu.
Als je je eigen afsluit of je eigen ontwijk van jou omgeving dan sluit je je eigen af van de wereld waar je toe behoort omdat deze je "zogenaamd" in de weg staan met hun "onzinnige meningen en overtuigingen", dan heb je een lange weg te gaan voordat de berg is wegsleten en er een vlak pad is onstaan om jou naar je "eind"bestemming te brengen.
Iemand die zegt dat hij het ware licht heeft gevonden maar niet een wisselwerking kan vormen met zijn omgeving is niet verlicht maar een dwaas die zich afsluit voor zijn eigen problemen en dat is het niet kunnen omgaan met zijn/de omgeving en uiteindelijk ook niet met zichzelf dus.
Verlicht zijn kan betekenen dat je niet meer bezig bent met 'anderen' in de zin van aanpassen omwille van de groepsovertuigingen. Anders is het slechts aanpassingsgedrag vertonen. En dat heeft weinig met verlichting te maken. Je gaat je eigen weg namelijk.
Omgang met je omgeving kan op heel veel manieren zonder daar in te hoeven ontwijken in de zin die jij schetst.
Voor al uw dwaze oneliners en geavanceerde sofisterij
Tuurlijk mag jij vrij zijn. Net zoals ik vrij mag zijn. Vrij om "gedachten" te beoordelen. Maar niet de persoon zelf! Oordelen heeft een grens. Maak de ander (als persoon) met "jouw" oordelen, niet onvrij. Dat is voor mij een brug te ver.quote:
Ik had m'n post al geschreven toen ik de jouwe zag, vandaar dat ik de quote erbij zette ter verduidelijking.
Heb je al eens (her)lezen hoeveel oordelen over de persoon, hoeveel 'gewichtige' woorden je hier hebt gebruikt. Gebaseerd op wat ? Woorden als 'dertiende in het dozijn' (waarom zou jouw idee van spiritualiteit beter zijn, dan zijn ervaring, daar zit jouw 'spiritueel ego' toch ergens voor tussen, niet ?), slinkse hoogdraverij', 'misbruik', 'narcistische schil', etc...quote:
En toch ben je de dertiende in het dozijn wat betreft je spiritualiteit. Je gebruikt dezelfde retoriek, dezelfde ontkenning van je ego, hetzelfde spirituele ego dat van elke zin druipt, dezelfde slinkse hoogdraverij zonder jezelf letterlijk voor goeroe aan te prijzen, vermelden van oude wijzen en filosofen om westerse lijnen te leggen, plus dat je allerlei termen zodanig misbruikt dat ze passen in een veilige narcistische schil.
Ik herken niets van jouw oordeel over Mystikos in Mystikos zelf. Ik begrijp niet waar je die onzin vandaan haalt. Ik vind jouw gedachten (oordeel over hem) "beschadigend". Ik vind dat je daar een fout in begaat. Door zulke gedachte te uiten. 'Laster en eerroof' zijn in zulke zaken, niet ver weg...
Ja, omdat vrijheid een grens heeft. Als je jouw vrijheid (oordeel) gebruikt om andere mensen te beschadigen, dan mag je wat mij betreft op de negeerstand. Sorry. je 'Gray hates you show' is geen vorm van liefde. Laat ieder mens houden van wat hij houdt, beminnen, wat hij of zij wilt beminnen. Met daarin respect voor ieders vrijheid en eigenheid.quote:
Liefde en vrijheid, uh-huh. Maar iemand die zo vrij is een andere mening dan jij en Ts erop na te houden mag op de negeerstand. Liefde en vrijheid zijn meer dan alleen woorden, JTL.
Ik vind Osho een heel interessant, fascinerend en liefdevol figuur. Die man heeft een kijk op het leven (net als ons). Een kijk die de moeite is om je 'in alle vrijheid' eens in te verdiepen. Ofwel klikt dat, ofwel klikt dat niet.
[ Bericht 0% gewijzigd door JustTalkLove op 20-04-2015 10:26:52 ]
Mooi verwoord. Het gevoel van "vrijheid" is hierin zeer belangrijk. Ieder mens kan gedachten (adviezen) met anderen delen. Echter, moet je (in the end) de ander wel vrij kunnen laten. Zodat die zijn eigen weg kan kiezen en bewandelen.quote:
Een degelijk persoon zou ook niet zijn wil opdringen aan een ander of voorzien van zijn "juiste" levensvisie maar deze geeft raad en advies hoe hij het leven ziet en wat hij heeft meegemaakt en hoe hij met diverse situaties in zijn leven is omgegaan en hoopt hierbij dat de ander er iets van opsteekt en het advies en de raad kan toepassen indien dit nodig mocht zijn
Want hij weet dat zijn leer (advies&raad) of zijn levensvisie nooit zal overeenkomen met het andere individu
Zolang je elkaar vrij laat, stelt er zich niet echt een 'probleem'. Het moment dat je elkaar begint te beschadigen, wel.
Neem nu dat ik op straat loop en iemand klopt me in elkaar. Beschadigt me gewelddadig. In dergelijk geval is er van een 'vrijheidsbreuk' sprake. Wat niet kan. Daar zit een grens.
De vrijheid werd hier geschonden.
De schade die je met fysiek geweld aandoet, kan je ook met woorden aandoen. Zie maar wat er zich in de Media de laatste tijd allemaal afspeelt. Woorden die 'viraal' gaan op Facebook, Twitter, etc. En zo iemand zijn leven, carrière in een bliksemschicht kosten.
Je afsluiten van een omgeving, die je zelf schade berokkent lijkt me ok. Dit is een verdedigbare strategie. In de natuur (bij de dieren) vinden we ook dergelijke strategieën terug. Je hoeft als individu je zelf niet bloot te stellen aan de negatieve effecten, die een omgeving op je uitoefenen kan (of wil). Je kan daarin ook afstand van die omgeving nemen. Ze de rug toekeren. Dwaas is dit niet. Zeker als je je eigen leven ermee kan sparen. Dan handel je eerder wijs. Vanuit de liefde voor jezelf.quote:
Als je je eigen afsluit of je eigen ontwijk van jou omgeving dan sluit je je eigen af van de wereld waar je toe behoort omdat deze je "zogenaamd" in de weg staan met hun "onzinnige meningen en overtuigingen", dan heb je een lange weg te gaan voordat de berg is wegsleten en er een vlak pad is onstaan om jou naar je "eind"bestemming te brengen.
Iemand die zegt dat hij het ware licht heeft gevonden maar niet een wisselwerking kan vormen met zijn omgeving is niet verlicht maar een dwaas die zich afsluit voor zijn eigen problemen en dat is het niet kunnen omgaan met zijn/de omgeving en uiteindelijk ook niet met zichzelf dus.
Over seksueel misbruik binnen spirituele relaties:
Seks maakt een relatie persoonlijk. Daarmee is de kiem voor conflict al gelegd. Of je zou er voor moeten kiezen om seks onpersoonlijk te maken. Dat willen de meeste mannen -door de bank genomen- het liefst. Dan kun je naar de hoeren gaan, je betaalt een Meyer, en je bent van al het gesodemieter na afloop af. Vrouwen vinden dat maar niks. Die willen dat seks persoonlijk is. Die hebben daar het meest warme gevoel van. Zie daar de werelden van verschil.
In een spiritueel clubje wordt deze discrepantie nog eens versterkt. De Leiders genieten van de Macht en willen als dank daarvoor de meeste vrouwtjes hoog op hun Apenrots kunnen ontvangen. De vrouwen willen niets anders dan bevestiging van hun persoon en de geborgenheid van een heerlijk warm, roze bad van Liefde. Ziedaar de kiem voor conflict.
Daadwerkelijk toegepaste seks houdt het bewustzijn op het niveau van de Wil. Meditatie en verlichting brengen het bewustzijn naar het niveau van de Vorstellung, waar we slechts gelukzalig Kijken naar de dingen. Met seks is niks mis, maar dat geldt slechts binnen de Vorstellung. Daarom zou je als volgt kunnen handelen: doe het, geniet er van en denk er verder niet meer over na en raak er verder niet persoonlijk bij betrokken. Maar ja.... je raakt dan wel in conflict met partners die menen door de seks persoonlijke aanspraak op je te kunnen doen laten gelden. Je grieft ze door je handelen. Je doet ze pijn tot in het diepst van hun ziel. Wil een spiritueel leider dat, of denkt hij: who cares?
Heb je geen zin in al dit gezeur en wil je gewoon blijven genieten van gelukzalige Verlichting, dan kun je maar beter een beetje blijven rukken bij plaatjes op het Internet, dat liever, dan met je leerlingen naar bed gaan.
Rukken blijft namelijk op het niveau van de Vorstellung.
Seks maakt een relatie persoonlijk. Daarmee is de kiem voor conflict al gelegd. Of je zou er voor moeten kiezen om seks onpersoonlijk te maken. Dat willen de meeste mannen -door de bank genomen- het liefst. Dan kun je naar de hoeren gaan, je betaalt een Meyer, en je bent van al het gesodemieter na afloop af. Vrouwen vinden dat maar niks. Die willen dat seks persoonlijk is. Die hebben daar het meest warme gevoel van. Zie daar de werelden van verschil.
In een spiritueel clubje wordt deze discrepantie nog eens versterkt. De Leiders genieten van de Macht en willen als dank daarvoor de meeste vrouwtjes hoog op hun Apenrots kunnen ontvangen. De vrouwen willen niets anders dan bevestiging van hun persoon en de geborgenheid van een heerlijk warm, roze bad van Liefde. Ziedaar de kiem voor conflict.
Daadwerkelijk toegepaste seks houdt het bewustzijn op het niveau van de Wil. Meditatie en verlichting brengen het bewustzijn naar het niveau van de Vorstellung, waar we slechts gelukzalig Kijken naar de dingen. Met seks is niks mis, maar dat geldt slechts binnen de Vorstellung. Daarom zou je als volgt kunnen handelen: doe het, geniet er van en denk er verder niet meer over na en raak er verder niet persoonlijk bij betrokken. Maar ja.... je raakt dan wel in conflict met partners die menen door de seks persoonlijke aanspraak op je te kunnen doen laten gelden. Je grieft ze door je handelen. Je doet ze pijn tot in het diepst van hun ziel. Wil een spiritueel leider dat, of denkt hij: who cares?
Heb je geen zin in al dit gezeur en wil je gewoon blijven genieten van gelukzalige Verlichting, dan kun je maar beter een beetje blijven rukken bij plaatjes op het Internet, dat liever, dan met je leerlingen naar bed gaan.
Rukken blijft namelijk op het niveau van de Vorstellung.
Schitterendquote:
Over seksueel misbruik binnen spirituele relaties:
Seks maakt een relatie persoonlijk. Daarmee is de kiem voor conflict al gelegd. Of je zou er voor moeten kiezen om seks onpersoonlijk te maken. Dat willen de meeste mannen -door de bank genomen- het liefst. Dan kun je naar de hoeren gaan, je betaalt een Meyer, en je bent van al het gesodemieter na afloop af. Vrouwen vinden dat maar niks. Die willen dat seks persoonlijk is. Die hebben daar het meest warme gevoel van. Zie daar de werelden van verschil.
In een spiritueel clubje wordt deze discrepantie nog eens versterkt. De Leiders genieten van de Macht en willen als dank daarvoor de meeste vrouwtjes hoog op hun Apenrots kunnen ontvangen. De vrouwen willen niets anders dan bevestiging van hun persoon en de geborgenheid van een heerlijk warm, roze bad van Liefde. Ziedaar de kiem voor conflict.
Daadwerkelijk toegepaste seks houdt het bewustzijn op het niveau van de Wil. Meditatie en verlichting brengen het bewustzijn naar het niveau van de Vorstellung, waar we slechts gelukzalig Kijken naar de dingen. Met seks is niks mis, maar dat geldt slechts binnen de Vorstellung. Daarom zou je als volgt kunnen handelen: doe het, geniet er van en denk er verder niet meer over na en raak er verder niet persoonlijk bij betrokken. Maar ja.... je raakt dan wel in conflict met partners die menen door de seks persoonlijke aanspraak op je te kunnen doen laten gelden. Je grieft ze door je handelen. Je doet ze pijn tot in het diepst van hun ziel. Wil een spiritueel leider dat, of denkt hij: who cares?
Heb je geen zin in al dit gezeur en wil je gewoon blijven genieten van gelukzalige Verlichting, dan kun je maar beter een beetje blijven rukken bij plaatjes op het Internet, dat liever, dan met je leerlingen naar bed gaan.
Een 'lust object' niveau dat niet schadelijk is. Stap je in de daad, dan krijgt seks ook een 'persoonlijke' betekenis. Tenminste als één of beide personen het als iets persoonlijks ervaren.quote:
Rukken blijft namelijk op het niveau van de Vorstellung.
Paul Verhaeghe schreef in zijn boek 'Liefde in tijden van eenzaamheid' een heel hoofdstuk over 'Lust'. Hoe lust (als drift) OBJECTIVEERT. De opwinding (prikkel) zit hem in dat "objectiveren" van de ander. Je neemt immers maar een deeltje ervan waar. Fixeert je, op dat deeltje dat je opwindt.
Echter maakt "objectiveren" en daarin sluit ik me dan weer aan bij Jean Paul Sartre de ander als 'persoon' onvrij. Een mens is geen bloemkool. Al kan je hem wel (vanuit je perceptie) als een bloemkool objectiveren. Zelfs als een bloemkool daarin gaan behandelen.
Waarneming die objectiveert, maakt het waargenomen onvrij. Door te 'bepalen', verlies je het 'onbepaalde'. Door te verdelen, verlies je het geheel.
Er zit een zekere "vormende kracht" in onze waarneming zelf. De kracht van de bepaling, van gedachten, van woorden, ideeën. A priori. Of A posteriori. Dat laat ik aan Immanuel Kant over.
Die "Vorstellung" zou je ergens ook "de illusie" kunnen noemen. De voorstelling (alias waarneming) van iets. Maar niet dat iets (Ding an sich) zelf. Dat laatste kunnen we niet kennen.
Uit deze wijze woorden zou je kunnen concluderen dat het seksueel misbruik van de spiritueel leider (in dit geval) bestaat uit het fragmenteren van zijn leerling door zijn lustgevoelens. En dat voelt terecht -van de kant van de leerling- als een beschadiging.quote:
Een 'lust object' niveau dat niet schadelijk is. Stap je in de daad, dan krijgt seks ook een 'persoonlijke' betekenis. Tenminste als één of beide personen het als iets persoonlijks ervaren.
Paul Verhaeghe schreef in zijn boek 'Liefde in tijden van eenzaamheid' een heel hoofdstuk over 'Lust'. Hoe lust (als drift) OBJECTIVEERT. De opwinding (prikkel) zit hem in dat "objectiveren" van de ander. Je neemt immers maar een deeltje ervan waar. Fixeert je, op dat deeltje dat je opwindt.
Echter maakt "objectiveren" en daarin sluit ik me dan weer aan bij Jean Paul Sartre de ander als 'persoon' onvrij. Een mens is geen bloemkool. Al kan je hem wel (vanuit je perceptie) als een bloemkool objectiveren. Zelfs als een bloemkool daarin gaan behandelen.
Waarneming die objectiveert, maakt het waargenomen onvrij. Door te 'bepalen', verlies je het 'onbepaalde'. Door te verdelen, verlies je het geheel.
Ik vind dat ik daarin ook vrij mag zijn. De persoon en zijn gedachten staan voor mij niet los van elkaar.quote:
[..]
Tuurlijk mag jij vrij zijn. Net zoals ik vrij mag zijn. Vrij om "gedachten" te beoordelen. Maar niet de persoon zelf! Oordelen heeft een grens. Maak de ander (als persoon) met "jouw" oordelen, niet onvrij. Dat is voor mij een brug te ver.
Dat besef ik me heel goed.quote:[..]
Heb je al eens (her)lezen hoeveel oordelen over de persoon, hoeveel 'gewichtige' woorden je hier hebt gebruikt. Gebaseerd op wat ? Woorden als 'dertiende in het dozijn' (waarom zou jouw idee van spiritualiteit beter zijn, dan zijn ervaring, daar zit jouw 'spiritueel ego' toch ergens voor tussen, niet ?), slinkse hoogdraverij', 'misbruik', 'narcistische schil', etc...
Je kent hem niet eens.quote:Ik herken niets van jouw oordeel over Mystikos in Mystikos zelf. Ik begrijp niet waar je die onzin vandaan haalt. Ik vind jouw gedachten (oordeel over hem) "beschadigend". Ik vind dat je daar een fout in begaat. Door zulke gedachte te uiten. 'Laster en eerroof' zijn in zulke zaken, niet ver weg...
Je hoort wat dingen die jou aanstaan, en mij minder, en je springt daarom in de verdediging, ondanks dat het niet om jou gaat. Dat is je ego dat zich aangevallen voelt.Je 'Ik haat Gray'-stand is dan heel hypocriet.quote:[..]
Ja, omdat vrijheid een grens heeft. Als je jouw vrijheid (oordeel) gebruikt om andere mensen te beschadigen, dan mag je wat mij betreft op de negeerstand. Sorry. je 'Gray hates you show' is geen vorm van liefde. Laat ieder mens houden van wat hij houdt, beminnen, wat hij of zij wilt beminnen. Met daarin respect voor ieders vrijheid en eigenheid.
En ik haat niet.Ik vind hem walgelijk. En waarom? Zie zijn leven. Vereer die homohater zoveel je wil, sluit vooral je ogen voor de werkelijkheid. Alles is liefde, toch?quote:Ik vind Osho een heel interessant, fascinerend en liefdevol figuur. Die man heeft een kijk op het leven (net als ons). Een kijk die de moeite is om je 'in alle vrijheid' eens in te verdiepen. Ofwel klikt dat, ofwel klikt dat niet.
Volgens mij snap jij het beter dan die zelfbenoemde 'liefdevolle' 'verlichten' hier.quote:
[..]
Is dit dan niet hetzelfde probleem als de berg die in de weg staat. Waarvan ik al zei je kan deze niet wegwensen.
Nik in het leven is onzinnig en niks in het leven is "verlicht", het is zijn echter de keuzes en de gedachten die vanuit jezelf komen (Yang) die je de gedachte geven dat je ten opzichte van je omgeving (ying) "verlicht"bent of dat jou omgeving onzinnig is.
Een degelijk persoon zou ook niet zijn wil opdringen aan een ander of voorzien van zijn "juiste" levensvisie maar deze geeft raad en advies hoe hij het leven ziet en wat hij heeft meegemaakt en hoe hij met diverse situaties in zijn leven is omgegaan en hoopt hierbij dat de ander er iets van opsteekt en het advies en de raad kan toepassen indien dit nodig mocht zijn
Want hij weet dat zijn leer (advies&raad) of zijn levensvisie nooit zal overeenkomen met het andere individu.
Als je je eigen afsluit of je eigen ontwijk van jou omgeving dan sluit je je eigen af van de wereld waar je toe behoort omdat deze je "zogenaamd" in de weg staan met hun "onzinnige meningen en overtuigingen", dan heb je een lange weg te gaan voordat de berg is wegsleten en er een vlak pad is onstaan om jou naar je "eind"bestemming te brengen.
Iemand die zegt dat hij het ware licht heeft gevonden maar niet een wisselwerking kan vormen met zijn omgeving is niet verlicht maar een dwaas die zich afsluit voor zijn eigen problemen en dat is het niet kunnen omgaan met zijn/de omgeving en uiteindelijk ook niet met zichzelf dus.
Verlichting wordt vaak omschreven als de waarheid van het bestaan inzien. Dat kan vrede, rust en extase geven, maar dat is slechts een deel van het verhaal. Het leven heeft ook zijn nare kanten en dat ontkennen is het leven ontkennen. Je ziet een poging her en der, wat resulteert in hypocriet gedrag (zie boven), en ontwijkingsgedrag (zoals Mystikos die liever een nieuwe preek afsteekt dan zich richten op de kritieken hier).
Het is veel makkelijker om te zeggen: "Weet je wat? Ik ben verlicht en perfect; niets hoeft meer aan mij te gebeuren, alles dat ik doe is goed.", dan om kritisch te kijken naar jezelf en minpunten aan te wijzen om aan te werken. Het is echter wel wat nodig is voor volledige overgave, hoe ongelofelijk moeilijk ook.
Ik vind het niet netjes van je.quote:
En jij kent hem wel ? Dat je zo goed over hem kan oordelen ? Is dat niet een beetje 'hoogdravend' van jou ?quote:
Je kent hem niet eens.
Ik reageer omdat ik je woorden niet netjes vind. Ik spreek je daarin aan op je gedrag. Ik vind het interessant om Mystikos zijn gedachten hier te lezen. Net zoals ik het interessant vind, om andere FOKKERS hun gedachten te lezen.
Wat ik niet graag lees is 'bashen'. Zoals jij doet (doorheen mijn perceptie bezien). Ieder mens kan lullen over wat hij zelf leuk vindt of niet, in gelooft of niet, etc. Allemaal geen probleem. Maar een ander (die je helemaal niet goed kent) via lege retoriek zomaar wat 'beschadigende' etiketten opkleven. Ik vind dat 'not done'. Niet netjes van je. Daarom reageer ik.
Je haat niet, zeg je. Toch kom je heel haatdragend bij mij over. Nu mag jouw boodschap 'liefdevol' bedoeld zijn (langs jouw kant van het communicatie spectrum bezien). De ontvanger (ik) ervaart dit niet zo. Daarin mist je boodschap dan volledig zijn doel.quote:
Je 'Ik haat Gray'-stand is dan heel hypocriet.
Vergelijk het met humor. Iets kan als een grapje bedoeld zijn (door de verzender). Als die grap echter kwetsend (bij de ontvanger) terecht komt, dan is/was die grap niet grappig. Maar kwetsend. Betekenis wordt pas gegeven in de (inter) subjectieve verbinding samen. Op zichzelf (bij de ontvanger of de verzender) bestaat ze niet.
Kijk eens naar jezelf. Welke 'beoordelende' woorden je de ander in de schoot werpt. Vind je dit gedrag bij jezelf kunnen ? Of voor verbetering vatbaar. Alles wat je doet is goed. Niets hoeft er te gebeuren, noch te veranderen.quote:
Het is veel makkelijker om te zeggen: "Weet je wat? Ik ben verlicht en perfect; niets hoeft meer aan mij te gebeuren, alles dat ik doe is goed.", dan om kritisch te kijken naar jezelf en minpunten aan te wijzen om aan te werken. Het is echter wel wat nodig is voor volledige overgave, hoe ongelofelijk moeilijk ook.
"Spiritualiteit" heeft voor mij te maken, met het leren omgaan met elkaar. Vrijheid is daarin een heel belangrijk gegeven. Probeer elkaars vrijheid en eigenheid zo goed als mogelijk te respecteren. Over de ander oordelen, maakt die ander onvrij.
Osho had het meer voor heteroseksuele contacten. Die visie deel ik zelf niet. In welke zin Osho echt een homo hater is, weet ik niet. Veel goeroes provoceren soms. Spelen een spel. Zetten daarin je perceptie (en oordeel) op het verkeerde been.
De man heeft en had wel een enorm talent om over het leven te "praten". Niet voor niets, gingen veel gerenommeerde psychologen en psychiaters in die tijd bij hem langs. Zoals bv Jan Foudraine hier in Nederland.
Nogmaals ik heb geen zin (noch wens) die man zijn proces te maken. Ik wens enkel te kijken naar al het moois dat hij te vertellen had. En dat was heel wat.
Men zegt vaak dat meditatie de weg naar verlichting is. Maar er zijn een hoop verschillende vormen van meditatie. Welke meditatievorm heeft men het dan over?
De meditatievorm die jou het beste ligt. Het komt allemaal op hetzelfde neer, of dat nu dmv Yoga is of een boswandeling.quote:
Men zegt vaak dat meditatie de weg naar verlichting is. Maar er zijn een hoop verschillende vormen van meditatie. Welke meditatievorm heeft men het dan over?
Ik vind vipassana over het algemeen wel een prettige vorm. Eigenlijk doe ik die ook het vaakst.quote:
De meditatievorm die jou het beste ligt. Het komt allemaal op hetzelfde neer, of dat nu dmv Yoga is of een boswandeling.
Dat mag.quote:
[..]
Ik vind het niet netjes van je.
Ik ken hem even weinig als jij.quote:En jij kent hem wel ? Dat je zo goed over hem kan oordelen ? Is dat niet een beetje 'hoogdravend' van jou ?
Ik reageer omdat ik je woorden niet netjes vind. Ik spreek je daarin aan op je gedrag. Ik vind het interessant om Mystikos zijn gedachten hier te lezen. Net zoals ik het interessant vind, om andere FOKKERS hun gedachten te lezen.
Als Mystikos zich niet aangesproken voelt, kan hij het langs zich heen laten gaan. Of voor zichzelf spreken. Kan je een voorbeeld aan nemen.
En ik ben ook een "FOKKER".
Het was sowieso nooit aan jou gericht, dus maak je niet druk als het je pet te boven gaat.quote:Wat ik niet graag lees is 'bashen'. Zoals jij doet (doorheen mijn perceptie bezien). Ieder mens kan lullen over wat hij zelf leuk vindt of niet, in gelooft of niet, etc. Allemaal geen probleem. Maar een ander (die je helemaal niet goed kent) via lege retoriek zomaar wat 'beschadigende' etiketten opkleven. Ik vind dat 'not done'. Niet netjes van je. Daarom reageer ik.
[..]
Je haat niet, zeg je. Toch kom je heel haatdragend bij mij over. Nu mag jouw boodschap 'liefdevol' bedoeld zijn (langs jouw kant van het communicatie spectrum bezien). De ontvanger (ik) ervaart dit niet zo. Daarin mist je boodschap dan volledig zijn doel.
Vergelijk het met humor. Iets kan als een grapje bedoeld zijn (door de verzender). Als die grap echter kwetsend (bij de ontvanger) terecht komt, dan is/was die grap niet grappig. Maar kwetsend. Betekenis wordt pas gegeven in de (inter) subjectieve verbinding samen. Op zichzelf (bij de ontvanger of de verzender) bestaat ze niet.
Dit is een "nee, jij bent een dommerd!" in onnodig veel woorden.quote:[..]
Kijk eens naar jezelf. Welke 'beoordelende' woorden je de ander in de schoot werpt. Vind je dit gedrag bij jezelf kunnen ? Of voor verbetering vatbaar. Alles wat je doet is goed. Niets hoeft er te gebeuren, noch te veranderen.
Leer dan ook maar aan mij wennen, want ik voel me vrij om mijn spiritualiteit te beleven zoals ik dat goed acht.quote:"Spiritualiteit" heeft voor mij te maken, met het leren omgaan met elkaar. Vrijheid is daarin een heel belangrijk gegeven. Probeer elkaars vrijheid en eigenheid zo goed als mogelijk te respecteren. Over de ander oordelen, maakt die ander onvrij.
Reageer dan ook niet op een post die niet aan jou gericht was. Laat mij hem een charlatan vinden, zoals jij de ogen sluit voor alles dat niet aaibaar is.quote:Osho had het meer voor heteroseksuele contacten. Die visie deel ik zelf niet. In welke zin Osho echt een homo hater is, weet ik niet. Veel goeroes provoceren soms. Spelen een spel. Zetten daarin je perceptie (en oordeel) op het verkeerde been.
De man heeft en had wel een enorm talent om over het leven te "praten". Niet voor niets, gingen veel gerenommeerde psychologen en psychiaters in die tijd bij hem langs. Zoals bv Jan Foudraine hier in Nederland.
Nogmaals ik heb geen zin (noch wens) die man zijn proces te maken. Ik wens enkel te kijken naar al het moois dat hij te vertellen had. En dat was heel wat.
Kritiek is hier goed op zijn plaats, want als je jezelf meer wil actualiseren, dan zal je na een kritische blik lasten van jezelf af laten vallen. Met alleen maar mooi weer spelen en niet kritisch zijn naar jezelf en anderen, sluit je je af voor delen van het leven. En zelfactualisatie is juist met beide benen volledig in het leven staan.
"Lui zijn" heb ik ook kritiek op; het leven is actie, en lui zijn in letterlijke zin niet houdbaar. Wees lui in het hoofd, in de zin dat je met de geest in meditatie zit, maar lichamelijk actief bent. Zelfs al is dat actief zitten in letterlijke zin. Dat is waar men op doelt met "lui zijn".
Verlichting is ook geen geluk, getuige de monnik die stelde na zijn verlichting zich even miserabel te voelen. Of de wijze die stelde dat als je niet volledig het verdriet kan voelen van een ander, je niet verlicht bent. Een vrije geest staat open om alles te ontvangen en alles los te laten; vandaar dat men vaak aan de lucht refereert, die donderwolken en zonneschijn zonder oordeel laat passeren.
Je hebt een rare manier van omgaan. Eerst scheld je iemand de huid vol. Als die niet op jouw onzin (je schelden) reageert, die beschadiging aan zich voorbij laat gaan, is alles (terug) ok voor je...quote:
Als Mystikos zich niet aangesproken voelt, kan hij het langs zich heen laten gaan.
Vanuit die optiek, kan ik je een onmens, speelvogel met een slecht karakter, lichte psychopaat (weinig empathisch inlevend), spiritueel narcistisch, etc. vinden. Kortom de "Gray hate show". Dit oordeel ontkennen is onnodig, gezien het juist is. En geen verder antwoord behoeft. Zoiets ?
[ Bericht 0% gewijzigd door JustTalkLove op 20-04-2015 22:11:16 ]
Dit klinkt een beetje uit de hoogte, vind je niet ? De stem van je onbewuste zelf ?quote:
Dus maak je niet druk als het je pet te boven gaat.
Vanuit deze optiek kan het helpen Gray eens wat aardiger tegen de mensen proberen te zijn. Verdraagzamer. Menselijker. Empathischer. Toleranter. Mededogend. Eigenschappen die ik niet meteen in jouw 'spirituele' karakter hier terug vindt.quote:
Of de wijze die stelde dat als je niet volledig het verdriet kan voelen van een ander, je niet verlicht bent.
Het woord verlichting schakel ik gelijk aan "gelukzaligheid". Aan een diepe verbondenheid (en daarbinnen geluk) te ervaren met het zijn. Afhankelijk van de omgeving, ervaar ik die momenten of ik ervaar ze niet. En ja, als mijn omgeving het wat toelaat, zou ik graag wat meer "lui" willen zijn. Daarin sluit ik me volledig aan bij Mystikos. Het was verfrissend zijn gedachten hierover te lezen.
[ Bericht 71% gewijzigd door JustTalkLove op 20-04-2015 22:12:55 ]
Nog eentje, om in weg te dromen...
Bronquote:Verlichting is het simpele besef dat alles is als het zou moeten zijn.
Dat is de definitie van verlichting: alles is als het zou moeten zijn, alles is volkomen perfect zoals het is. Dat gevoel ... en plotseling ben je thuis. Je mist niets. Je maakt deel, wezenlijk deel uit van dit enorme, prachtige bestaan. Je bent er ontspannen in, je hebt je eraan overgegeven. Je hebt geen afzonderlijk bestaan – alle afscheiding is verdwenen.
Er is grote vreugde, want als het ego verdwijnt zijn er geen zorgen meer, als het ego verdwijnt is er geen angst meer, als het ego verdwijnt is doodgaan niet meer mogelijk. Dit is verlichting. Het is begrijpen dat alles goed is, dat alles mooi is – en het is mooi zoals het is. Alles is in immense harmonie, in eenheid.
Je slaat de plank mis.quote:
[..]
Je hebt een rare manier van omgaan. Eerst scheld je iemand de huid vol. Als die niet op jouw onzin (je schelden) reageert, die beschadiging aan zich voorbij laat gaan, is alles (terug) ok voor je...
Vanuit die optiek, kan ik je een onmens, speelvogel met een slecht karakter, lichte psychopaat (weinig empathisch inlevend), spiritueel narcistisch, etc. vinden. Kortom de "Gray hate show". Dit oordeel ontkennen is onnodig, gezien het juist is. En geen verder antwoord behoeft. Zoiets ?
Nee.quote:
[..]
Dit klinkt een beetje uit de hoogte, vind je niet ? De stem van je onbewuste zelf ?
Nee.quote:Vanuit deze optiek kan het helpen Gray eens wat aardiger tegen de mensen proberen te zijn. Verdraagzamer. Menselijker. Empathischer. Toleranter. Mededogend. Eigenschappen die ik niet meteen in jouw 'spirituele' karakter hier terug vindt.
Je slaat de plank mis.quote:Het woord verlichting schakel ik gelijk aan "gelukzaligheid". Aan een diepe verbondenheid (en daarbinnen geluk) te ervaren met het zijn. Afhankelijk van de omgeving, ervaar ik die momenten of ik ervaar ze niet. En ja, als mijn omgeving het wat toelaat, zou ik graag wat meer "lui" willen zijn. Daarin sluit ik me volledig aan bij Mystikos. Het was verfrissend zijn gedachten hierover te lezen.
Het verbaast me niets dat je zo de plank misslaat als je dit soort fastfoodteksten tot je neemt. Wat een zoete troep.quote:
Nog eentje, om in weg te dromen...
[..]
Bron
En dit is uit je duim gezogen; die viespeuk had gewoon een hartaanval. Waarschijnlijk te hard in zijn 365 Rolls Royces gereden terwijl ie seks had met een van zijn volgelingen. Of een van zijn volgelingen had echt donkere magie op hem gebruikt, zoals hij ze van beschuldigde.quote:
Osho werd vergiftigd (vermoedelijk door de Amerikaanse overheid). Wie is daarin de moordenaar. De bedrieger ? Jij kent de figuur Osho niet. Ik ook niet. En wens het daar niet over te hebben. Beoordeel de man zijn gedachten. Niet de "perceptie" van zijn persoon zijn.
[ Bericht 2% gewijzigd door Gray op 21-04-2015 14:23:14 ]
Ik sla niets mis. Jij komt zo bij me over. En daarmee uit.quote:
Het is jouw recht hiervan te moeten kotsen (ieder mens heeft zijn smaak en voorkeuren). Net zoals het mijn recht is, te moeten kotsen van jouw 'liefdeloze' reacties, hier keer op keer.quote:
Het verbaast me niets dat je zo de plank misslaat als je dit soort fastfoodteksten tot je neemt. Wat een zoete troep.
Lol. Wat een zever. Geloof wat je zelf wilt geloven en gelukkig mee bent, knulquote:
En dit is uit je duim gezogen; die viespeuk had gewoon een hartaanval. Waarschijnlijk te hard in zijn 365 Rolls Royces gereden terwijl ie seks had met een van zijn volgelingen. Of een van zijn volgelingen had echt donkere magie op hem gebruikt, zoals hij ze van beschuldigde.
Dat ben ik ook. Niets mis mee.
Dat alles mooi is... jaja... zolang ik een mens ben, vind ik gewoon dingen mooi en dingen verschrikkelijk hoor.quote:
Er is grote vreugde, want als het ego verdwijnt zijn er geen zorgen meer, als het ego verdwijnt is er geen angst meer, als het ego verdwijnt is doodgaan niet meer mogelijk. Dit is verlichting. Het is begrijpen dat alles goed is, dat alles mooi is – en het is mooi zoals het is. Alles is in immense harmonie, in eenheid.
Het gehele spectrum aan gevoelens, emoties etc. beslaat nu eenmaal zowel verdriet als vreugde, liefde en haat, voorkeur en afkeer etc. het ontkennen daarvan maakt ergens maar onmenselijk vind ik. We moeten er nu eenmaal mee dealen dat sommige dingen een naar gevoel veroorzaken, en andere dingen een prettig gevoel. Dat sommige dingen goed zijn, en andere dingen slecht. En indien niet: wees dan eerlijk en erken gewoon dat je de nare helft simpelweg niet wenst te zien en je voor 'jezelf' kiest.
Het draait om zelfreflectie denk ik, door na te gaan waar al deze gevoelens vandaan komen of waarop ze gebaseerd zijn. Daardoor neem je verantwoording voor je eigen gevoelens en dus accepteer je de situatie eerder zoals hij is. Maar als je het onderdrukt dan ben je inderdaad onvolwassen bezig.quote:
[..]
Dat alles mooi is... jaja... zolang ik een mens ben, vind ik gewoon dingen mooi en dingen verschrikkelijk hoor.
Dank voor je inhoudelijke reactie.quote:
Dat alles mooi is... jaja... zolang ik een mens ben, vind ik gewoon dingen mooi en dingen verschrikkelijk hoor.
Ik sluit me hierbij aan. Daarom ook sprak ik zelf van de omgeving. In de ene omgeving (of bij die ene persoon) voel je je heel goed. In een andere omgeving (bij andere mensen) maar naar.
Het idee dat in de teksten beschreven wordt, lijkt me een "staat van zijn" te zijn. Noem het een ideaal. Iets moois om te bereiken. Tijdelijk te ervaren. In welke mate dergelijke "staat van zijn" meer permanent kan zijn, weet ik niet. Ik ben zelf niet verlicht.
Het is wel iets fascinerend om vanuit je "beperkt" bewustzijn waar te nemen. Zo een goeroe, 'verlichtte' ziel, boeddhist, etc. Ik heb Osho al eens een paar keer horen spreken. De stiltes tussen zijn woorden, vallen me daarbij enorm op. Die man straalt iets "uit". Iets onmetelijk diep. Een diepte die ik als "beperkte" waarnemer, maar moeilijk peilen kan. Fascinerend, vind ik het alvast wel.
Wat niet wil zeggen dat ik niet in verlichting geloof trouwens. Althans, ik weet niet zo goed hoe ik erover moet denken. Het is in elk geval wel een mooi streven en een gevoel waar ik wel meerdere keren in mijn leven een glimb van meen opgevangen te hebben. Momenten waarop ik me ultiem mezelf voelde, en het 'rugzakje' die je normaal - bewust of onbewust áltijd voelt, in de verte of heel direct - even helemaal afwezig was. 'Dít gevoel moet wel zijn wat ze met verlichting voelde, alleen dan permanent', was m'n ervaring op die momenten. Daardoor weet ik dat de ervaring wel bestaat door het zelf gevoeld te hebben. Alleen als ik naar 'verlichtingsleren' kijk (boeddhisme, cursus in wonderen, gnostieke christendom) wordt me wel duidelijk dat het neerkomt op loslaten en je voor een gedeelte van het bestaan afsluiten; je niet meer laten raken door duisternis. 'er anders naar kijken' en eigenlijk het aardse min of meer loslaten. Ook daar weer uiteindelijk de vraag: is dat nu eigenlijk wel echt de bedoeling?
Ik kan in elk geval niets met dat oordeelloze gedoe. Ik haat slechte mensen nu eenmaal, en dat vind ik ook meer dan terecht. En dat voorbeeldige morele gedoe vind ik maar hypocriet en geforceerd. Ook al weet ik nog dat die staat van zijn, verlichting, wel degelijk bestaat.
Ik kan in elk geval niets met dat oordeelloze gedoe. Ik haat slechte mensen nu eenmaal, en dat vind ik ook meer dan terecht. En dat voorbeeldige morele gedoe vind ik maar hypocriet en geforceerd. Ook al weet ik nog dat die staat van zijn, verlichting, wel degelijk bestaat.
Jij ook bedankt voor deze inhoudelijke bijdrage.quote:
Het draait om zelfreflectie denk ik, door na te gaan waar al deze gevoelens vandaan komen of waarop ze gebaseerd zijn. Daardoor neem je verantwoording voor je eigen gevoelens en dus accepteer je de situatie eerder zoals hij is. Maar als je het onderdrukt dan ben je inderdaad onvolwassen bezig.
Onderdrukken lijkt me niet ok. Wel aanvaarden en proberen het ergens te transcenderen (overstijgen). In de mate dat dit voor jezelf mogelijk is.
Afstand name is nog zoiets. De mate waarin je afstand kan nemen, van je gevoelens, gedachten, etc. Wat inderdaad op zelfreflectie neer komt Een soort bewust wording van jezelf. Van de "getuige" zijn in jezelf. Soort hogere dimensie. Die boven de identificatie met alles komt te staan. In de huidige dimensie. De huidige staat van zijn.
Ik zou Gray kunnen haten. Omwille van zijn "liefdeloze" reacties (zijn Gray hate show). Ik kan mijn haat terecht vinden. Echter, wat ben ik daarmee ? Dergelijke haat te voelen. Dat heeft geen zin. Dus laat je dat los. En gaat verder.quote:
Ik kan in elk geval niets met dat oordeelloze gedoe. Ik haat slechte mensen nu eenmaal, en dat vind ik ook meer dan terecht. En dat voorbeeldige morele gedoe vind ik maar hypocriet en geforceerd. Ook al weet ik nog dat die staat van zijn, verlichting, wel degelijk bestaat.
En wat met mensen die een debat 'bashen' (weg van de inhoud, meer naar het vormelijke, oordelende, persoonlijke op). Ook daar hou ik niet van. Ipv positief te debatteren, zit je dan vooral 'negatief' wat ruzie te maken. Tenzij je er verder niet op reageert. Wat doe je daarmee ? Met zulke omgeving ? Waar geen positieve reacties volgen...
Het jammer vinden (om de gemiste kansen). Maar verder niets. Ik kan mijn zelf er verder niet bij aansluiten. Heb ook geen zin op die manier daar verder veel mee bezig te zijn. Dus laat je die omgeving dan maar los. Of je speelt hun spelletje mee.
Het is moeilijk ernstig te blijven in een groep (omgeving) met grappenmakers.
In welke mate (en hoe) een verlichte daar vanuit de praktijk mee omgaat, geen idee. De zaken die ik daar zelf al over gelezen heb, beschrijven vooral die INNERLIJKE STAAT van zijn. Een staat die men in woorden tracht te gieten, waar woorden niet echt mogelijk (wezenlijk) meer zijn.
Ik heb wel een boek gelezen van iemand die zo'n weg heeft afgelegd en het proces heeft beschreven van verlichting, die als een permanente staat van zijn in een 3-tal dagen indaalde. Interessant is het zeker.quote:
Het idee dat in de teksten beschreven wordt, lijkt me een "staat van zijn" te zijn. Noem het een ideaal. Iets moois om te bereiken. Tijdelijk te ervaren. In welke mate dergelijke "staat van zijn" meer permanent kan zijn, weet ik niet. Ik ben zelf niet verlicht.
Maar goed, ik kom er later even op terug. Zoals je in m'n vorige reply hebt kunnen lezen sta ik er wat dubbel/tegenstrijdig in.
Ik ook hoor. Ik vind het ook iets dubbel.quote:
Ik heb wel een boek gelezen van iemand die zo'n weg heeft afgelegd en het proces heeft beschreven van verlichting, die als een permanente staat van zijn in een 3-tal dagen indaalde. Interessant is het zeker.
Maar goed, ik kom er later even op terug. Zoals je in m'n vorige reply hebt kunnen lezen sta ik er wat dubbel/tegenstrijdig in.
Zoals ik eerder schreef, zuiver op mezelf, kan ik dergelijk gevoel van gelukzaligheid ervaren. Maar het Westers leven is meer dan jezelf alleen (tenzij je kiest voor het bestaan van een eenzaat, soort sociale excentriekeling). Er is ook die omgeving om mee om te gaan, verwachtingen en verplichtingen af te lossen, etc. Dat 'sociale' staat soms haaks op dat meer 'innerlijke' streven.
Tijdje geleden heb ik een zeer interessant boek gelezen over 'Introvert' zijn. Het boek is van Susan Cain met als titel: "Stil" (De kracht van introvert zijn in een wereld die niet ophoudt met kletsen).
In dit Amerikaanse boek valt vooral de druk van de omgeving op. De Amerikaanse cultuur is een extraverte cultuur. Waar introverte personen maar moeilijk een plaatsje in vinden kunnen. Zulke introverte personen proberen dan ook vaak, ergens meer extravert te zijn (omdat dit verwacht wordt). Echter, is dat tegen hun natuur.
Introverte mensen herladen hun batterijen door in de rust te zijn.
Extraverte mensen herladen hun batterijen door in de drukte te zijn.
Dat is een wereld van verschil.
"Introvert" is niet hetzelfde als "verlicht". Maar het leunt wel ergens dichter aan bij die staat van zijn, vind ik. Zo zal een introvert iemand zich al gemakkelijk "empathisch" inleven in de ander. Ipv vluchtig een ander zomaar te beoordelen en veroordelen. Introvert leunt ook dichter aan bij zelf reflectie, bij introspectie. Iets wat veel extraverte mensen niet echt graag doen. Die zijn niet graag met zichzelf bezig. Heb ooit nog zo een "super" sociale vriendin gekend. Die het heel leuk vond om onnozel in een groep te doen. Grapjes maken, allerlei zever verkondigen en vertellen. Echter over haar zelf kon ze niets vertellen. Ze stond daar (bij dergelijke waarneming, introspectie) verder niet stil.
Klopt. Maar of we het allemaal goed vatten kunnen, is iets anders.quote:
Ik lees je reacties hierover graag later op de dag/avond/week/maand/jaar...
Gray is meer gericht op de nuchtere/praktische kant van spiritualiteit, waar jij weer meer de positieve/filosofische zijde kijkt.quote:
[..]
Ik zou Gray kunnen haten. Omwille van zijn "liefdeloze" reacties (zijn Gray hate show). Ik kan mijn haat terecht vinden. Echter, wat ben ik daarmee ? Dergelijke haat te voelen. Dat heeft geen zin. Dus laat je dat los. En gaat verder.
En wat met mensen die een debat 'bashen' (weg van de inhoud, meer naar het vormelijke, oordelende, persoonlijke op). Ook daar hou ik niet van. Ipv positief te debatteren, zit je dan vooral 'negatief' wat ruzie te maken. Tenzij je er verder niet op reageert. Wat doe je daarmee ? Met zulke omgeving ? Waar geen positieve reacties volgen...
Het jammer vinden (om de gemiste kansen). Maar verder niets. Ik kan mijn zelf er verder niet bij aansluiten. Heb ook geen zin op die manier daar verder veel mee bezig te zijn. Dus laat je die omgeving dan maar los. Of je speelt hun spelletje mee.
Het is moeilijk ernstig te blijven in een groep (omgeving) met grappenmakers.
In welke mate (en hoe) een verlichte daar vanuit de praktijk mee omgaat, geen idee. De zaken die ik daar zelf al over gelezen heb, beschrijven vooral die INNERLIJKE STAAT van zijn. Een staat die men in woorden tracht te gieten, waar woorden niet echt mogelijk (wezenlijk) meer zijn.
Hoe verlicht je ook raakt, je ego verdwijnt niet, google maar eens naar 'revenge of the ego'. Praten alsof het wel zo is kan vanuit het praktische oogpunt hypocriet lijken.
Dus hij haat niet, hij probeert je duidelijk te maken dat de realiteit niet altijd rozengeur en manenschijn brengt en dat sommige mensen zich verschuilen achter hun spiritualiteit door de negatieve aspecten met de mantel der liefde te bedekken.
Het is niet persoonlijk.
Het is niet persoonlijk.
Ik ga akkoord met wat je schrijft. Ieder mens bekijkt iets vanuit zijn bril. Laat mijn bril daarin meer die positieve/filosofische zijde zijn. En Gray de meer nuchtere/praktische kant. Geen enkel probleem.quote:
Gray is meer gericht op de nuchtere/praktische kant van spiritualiteit, waar jij weer meer de positieve/filosofische zijde kijkt.
Echter hoeven we elkaars 'bril' (kijk erop) daarin niet aan te vallen en dat doet hij wel. En is voor mij een brug te ver. Laten we inhoudelijk blijven, niet persoonlijk worden.
Ik geloof ook niet in een ego dat "permanent" verdwijnt. Je stelt je (afhankelijk van de situatie) ego of non-ego op. Dat is een praktische toepassing ervan. Het moment waarop je je non-ego opstelt, kun je in meer wollige zoete atmosferen verder dromen. Waar niets mis mee is.quote:
Hoe verlicht je ook raakt, je ego verdwijnt niet, google maar eens naar 'revenge of the ego'. Praten alsof het wel zo is kan vanuit het praktische oogpunt hypocriet lijken.
De manier waarop hij dat aanbrengt, vind ik fout.quote:
Dus hij haat niet, hij probeert je duidelijk te maken dat de realiteit niet altijd rozengeur en manenschijn brengt en dat sommige mensen zich verschuilen achter hun spiritualiteit door de negatieve aspecten met de mantel der liefde te bedekken.
De manier waarop jij dit aanbrengt, vind ik correct.
Ik vat het ook niet persoonlijk op. "Persoon" dat bestaat hier niet. Enkel de gedachten (die op zichzelf staan).quote:
Zotte gedachten, Ernstige gedachten, Zweverige gedachten, Rationele gedachten, Liefdevolle gedachten, Seksuele gedachten, etc. Maakt me allemaal niet uit...
Zolang de atmosfeer maar ergens 'leuk' blijft. Een oordelende, scheldende, hatelijke atmosfeer (omgeving) is niet iets wat ik hier verkies. Waar ik van hou. Wat ik persoonlijk diep in mijn hart draag. Verre van. Aan de 'atmosfeer' dragen we allemaal ons steentje hier bij.
Dat je kotst van iemand zijn voorliefde voor een bepaalde goeroe (Osho), moet dat gezegd en geschreven worden ? En maar expliciet blijven herhaald worden. Waarom ? Ik zie daar het nut niet van in. Het zet alvast een domper op de atmosfeer, waardoor je er minder gemakkelijk (vanuit jezelf) kunt over praten of schrijven.
Op zulk moment, wordt een bepaalde 'gedachte' niet gedragen in de omgeving. En houd je daar beter mee op. Ik moet in een voetbal stadion ook niet luidop zitten supporteren voor een voetbal ploeg, waar mijn supporters (waar ik mee samen ben) totaal niet van houden. Dat zorgt alleen maar voor een slechtere atmosfeer, conflict. Tenzij iedereen heel tolerant en verdraagzaam voor elkaars eigenheid (en anders zijn) zou zijn. Dan niet.
Dan kots je niet op de ander zijn gedachten, maar hebt die lief.
[ Bericht 20% gewijzigd door JustTalkLove op 21-04-2015 17:25:31 ]
Dat kan, maar daarmee sla je juist volledig de plank mis. Daar ben ik wel snel aan gewend geraakt bij je, want je geeft genoeg om op te oefenen. Daarom wilde ik met jou ook geen discussie aangaan door je aan te spreken. Helaas sloeg je ook die plank mis.quote:
[..]
Ik sla niets mis. Jij komt zo bij me over. En daarmee uit.
Bon.quote:Het is jouw recht hiervan te moeten kotsen (ieder mens heeft zijn smaak en voorkeuren). Net zoals het mijn recht is, te moeten kotsen van jouw 'liefdeloze' reacties, hier keer op keer.
Keiharde feiten vriend, lees je eens in.quote:Lol. Wat een zever. Geloof wat je zelf wilt geloven en gelukkig mee bent, knul
Dat ben ik ook. Niets mis mee.
Zie Osho.Precies.quote:
[..]
Dat alles mooi is... jaja... zolang ik een mens ben, vind ik gewoon dingen mooi en dingen verschrikkelijk hoor.
[ Bericht 0% gewijzigd door Gray op 21-04-2015 17:55:43 ]
Zoals de term "non-ego".quote:
Hoe verlicht je ook raakt, je ego verdwijnt niet, google maar eens naar 'revenge of the ego'. Praten alsof het wel zo is kan vanuit het praktische oogpunt hypocriet lijken.
Dat is het ego dat zichzelf vertelt dat het er niet is, om zich in een wollige schil van zogenaamde spiritualiteit te steken.Heel politiek correct van je dit.quote:
Dus hij haat niet, hij probeert je duidelijk te maken dat de realiteit niet altijd rozengeur en manenschijn brengt en dat sommige mensen zich verschuilen achter hun spiritualiteit door de negatieve aspecten met de mantel der liefde te bedekken.
Nou... Wel in de zin dat ik poog dat ego te porren om zijn koppie uit die zoete wolk te steken. Ik gebruik mijn woorden om de poten onder de stoel uit te zagen.quote:Het is niet persoonlijk.
Spiritualiteit is niet (per se) mooi en sprankelend. Delen van jezelf onder ogen komen, ze laten vallen, ze accepteren; dat is een proces dat met veel pijn, schaamte en verdriet gemoeid gaat. Sommige mensen durven dat niet en die zetten je op de negeerstand. Een vriend van mij heeft bijvoorbeeld afstand genomen omdat hij niet erkennen wil dat hij zijn spiritueel ego als vlucht gebruikt voor zijn vroegere issues. Hij reageert letterlijk niet eens op vragen die daarop gericht zijn. Maar dat is okay wat mij betreft; ik hoop op het beste voor hem.
Met een andere vriend ben ik juist weer closer geworden, juist doordat we zo hard en eerlijk kunnen zijn bij elkaar.
Voor sommigen speelt de omgeving een andere rol dan anderen; mij geeft onrust van buiten juist rust van binnen. Als het oog van de storm.
Iemand die mij inspireert is evenmin van de wollige teksten en is zeer kritisch wat betreft verlichting en zeker goeroes en hun zweefkezende volgelingen: U.G. Krishnamurti (niet te verwarren met Jiddu Krishnamurti, al deelden ze hun kritische blik wel wat).
En Alan Watts natuurlijk, verplichte kost voor iedere westerling geinteresseerd in zelfactualisatie.
Dan is dit nog een redelijk klein voorbeeld. Maar er zijn ook verschrikkelijke barbaren in deze wereld. En gewoon echte vieze, duivelse mensen die door en door verdorven en rot zijn. Soms lijkt deze tak van spiritualiteit in mijn ogen een beetje alles en iedereen maar lief te vinden. Op het naïeve af (niet voor niks zoeken psychopaten het graag in de spirituele hoek om naïeve, goedgelovige, vaak vrouwelijke slachtoffers te vinden, al dan niet in de vorm van een spiritueel leider). We zouden maar oordeelloos moeten zijn, en het zou ons ego maar zijn dat zo denkt en blabla. Ja, het is goed met je... denk ik dan.quote:
Ik zou Gray kunnen haten. Omwille van zijn "liefdeloze" reacties (zijn Gray hate show). Ik kan mijn haat terecht vinden. Echter, wat ben ik daarmee ? Dergelijke haat te voelen. Dat heeft geen zin. Dus laat je dat los. En gaat verder.
En wat met mensen die een debat 'bashen' (weg van de inhoud, meer naar het vormelijke, oordelende, persoonlijke op). Ook daar hou ik niet van. Ipv positief te debatteren, zit je dan vooral 'negatief' wat ruzie te maken. Tenzij je er verder niet op reageert. Wat doe je daarmee ? Met zulke omgeving ? Waar geen positieve reacties volgen...
Het jammer vinden (om de gemiste kansen). Maar verder niets. Ik kan mijn zelf er verder niet bij aansluiten. Heb ook geen zin op die manier daar verder veel mee bezig te zijn. Dus laat je die omgeving dan maar los. Of je speelt hun spelletje mee.
Het is moeilijk ernstig te blijven in een groep (omgeving) met grappenmakers.
In welke mate (en hoe) een verlichte daar vanuit de praktijk mee omgaat, geen idee. De zaken die ik daar zelf al over gelezen heb, beschrijven vooral die INNERLIJKE STAAT van zijn. Een staat die men in woorden tracht te gieten, waar woorden niet echt mogelijk (wezenlijk) meer zijn.
Het is allemaal zo zacht, lief en vredig, maar de wereld is dat helemaal niet. De wereld is een harde plek, en mensen zijn geëvolueerde, vaak nog halve beesten. Ik ben daarin ook zeker niet degene die vergevingsgezind en oordeelloos is naar zulke mensen. Aan de andere kant kun je dat ook weer op een bepaalde manier bekijken en allemaal wel kaderen, maar toch. Dat alles goed zal zijn, dat er eigenlijk 'alleen maar vreugde' is, tja, maar niet hier op aarde in ieder geval. Misschien is dat een staat van zijn dat bereikt kan worden. Maar het is allemaal wel van binnen. Van buiten blijft de wereld gewoon een plek waar van alles gebeurt, en dat zijn heel veel nare dingen, helaas. Wat moet je dan? Je daar van afwenden? Is dat de onthechting? Is dat het loslaten? Een soort 'wereldverzaking'? Ik vind het moeilijk in ieder geval. Ik zal de andere wang in ieder geval niet toekeren naar wie mij slaat.
- Zoals je overkomt, zo ben je voor me hier.quote:
Dat kan, maar daarmee sla je juist volledig de plank mis. Daar ben ik wel snel aan gewend geraakt bij je, want je geeft genoeg om op te oefenen. Daarom wilde ik met jou ook geen discussie aangaan door je aan te spreken. Helaas sloeg je ook die plank mis.
- Om te "Oefenen" ? Wat zijn andere mensen hier voor je: Objecten (ipv subjecten) ? Waar je vanuit je 'narcistisch spiritueel' (?) ego allerlei spelletjes en ander 'uitlokkend' gedrag op kan oefenen. Soort actie/reactie spel ? Zo ja, geef je daarmee (aan mij als externe waarnemer) enkel meer en meer een psychopatisch persoonlijkheidsprofiel mee bloot. Je mist empathie, mededogen, inleving. Je benadert de ander teveel als een 'Het' ipv een 'Ik'.
- Wat de plank misslaan betreft, jij slaat ook van alles mis. Wat niet erg is. Dat is het leven.
Het woordje keihard vind ik misplaatst. Waarom zouden die feiten keihard zijn ? Op het internet vindt je allerlei verhalen over Osho terug. Verhalen van sceptici, van gelovigen, van 'gewone' mensen, etc.quote:
Keiharde feiten vriend, lees je eens in.
Wil je een bewijs (vermoeden) van zijn vergiftiging lezen, kijk dan hier of hier of hier...
Nogmaals (ik heb je dit al gezegd) ik ben niet geïnteresseerd in een "intentie" proces van die man. De figuur 'Osho' (als persoon) interesseert me niet. Wat me wel interesseert zijn de gedachten van Osho. Wat hij te vertellen had.
Dat is jouw definitie ervan. Een definitie die ik niet deel. Non ego zijn/handelen, betekent voor mij, dat je tijdelijk "jezelf" even opzij schuift. En dit omwille van de situatie, het 'verlangen' van de ander (waar je tegemoet aan komt), etc. Dat is een heel praktische toepassing van 'spiritualiteit', die jij duidelijk helemaal anders inkleurt en leest.quote:
Zoals de term "non-ego".
Ik zou daarin op "zijn Grays" kunnen zeggen: "Je slaat de plank volledig mis". Echter heb ik niet dergelijk 'hoogdravende' attitude. Jouw definitie, is de jouwe. Mijn definitie, is de mijne. En daarmee uit. Ieder is vrij zich met mijn definitie verbonden te voelen, dan wel met de jouwe. Of geen van beide. Of beide.
Daarmee geef je terug je 'slecht' karakter voor me aan. En mij (als externe waarnemer) de indruk, dat je graag speelt met de gevoelens/overtuigingen/ervaringen/ideeën van andere mensen. Je bejegent de ander daarin op een niet respectvolle manier. Maar bon, die "plaat" kennen we ondertussen al (om het terug met een Gray attitude te zeggen).quote:
Nou... Wel in de zin dat ik poog dat ego te porren om zijn koppie uit die zoete wolk te steken. Ik gebruik mijn woorden om de poten onder de stoel uit te zagen.
Vreemde uitspraak. Waarmee je mij (als externe waarnemer) de indruk geeft, de Ander nodig te hebben, vanuit je "spritueel ego", om er 'gemene' spelletjes mee te kunnen spelen. Zodat je "spiritueel ego" daarin gevoed blijft. Bezig blijft. En in dit bezig blijven (zijnde die emotionele spelletjes met andere mensen spelen) ervaart jouw "spiritueel ego" ergens rust.quote:
Voor sommigen speelt de omgeving een andere rol dan anderen; mij geeft onrust van buiten juist rust van binnen. Als het oog van de storm.
In geval deze analyse juist is. Vraag ik me af, waarom jij dergelijke spelletjes met de mensen hier wilt spelen ? Laat dat spelen los. 'Enlighten your self'. Zoniet, kom je (naar mijn gevoel) nooit ten volle in het ZIJN terecht.
Spelletjes spelen is leuk, maar enkel als beide partijen het spel graag spelen. Zoniet, wordt het gemeen. Om maar niet het woord "pesten" te gebruiken. Want zo kan je het ook ergens benoemen (vind ik). Afhankelijk van hoe de "ontvanger" jouw spelletjes percipieert.
Ik voel me daarin persoonlijk niet aangesproken.
Maar ervaar dergelijk gedrag wel als storend.
[ Bericht 0% gewijzigd door JustTalkLove op 21-04-2015 19:49:33 ]
Zeer correct opgemerkt van je. Goed antwoord dit. Op die manier kunnen we verder diepgaand nadenken over 'Verlichting'.quote:
Dan is dit nog een redelijk klein voorbeeld. Maar er zijn ook verschrikkelijke barbaren in deze wereld. En gewoon echte vieze, duivelse mensen die door en door verdorven en rot zijn. Soms lijkt deze tak van spiritualiteit in mijn ogen een beetje alles en iedereen maar lief te vinden. Op het naïeve af (niet voor niks zoeken psychopaten het graag in de spirituele hoek om naïeve, goedgelovige, vaak vrouwelijke slachtoffers te vinden, al dan niet in de vorm van een spiritueel leider). We zouden maar oordeelloos moeten zijn, en het zou ons ego maar zijn dat zo denkt en blabla. Ja, het is goed met je... denk ik dan.
Zolang die verlichting op je eigen "staat van zijn" slaat, is er niet echt iets aan de hand. Je kan, bij wijze van spreken, jezelf even afzonderen in een kamertje of een plekje in de natuur. Een plekje waar je jezelf helemaal wollig kan overgeven aan die gevoelens van gelukzaligheid. Daarmee doe je niemand kwaad.
Dergelijk 'spirituele' ervaring kan je ook delen met andere mensen. Maar dan enkel als die mensen je goed bejegend zijn. En inderdaad, dat laatste weet je niet. Marieke vertelde me vroeger over een vriendin van haar. Ze vond die heel naïef. Naïviteit is gevaarlijk (dat klopt, zoals je zelf aangaf, daar kan misbruik van gemaakt worden). Maar diezelfde naïviteit is ook heel mooi vind ik. Omdat ze zo open staat voor de Ander, voor het leven. Het is geen gesloten kille houding. Maar een houding van liefde, vertrouwen, overgave.
Soms vraag ik me af, of wij mensen (in het Westen) soms niet wat te wantrouwend zijn geworden. Te sceptisch, te kil, (ver)oordelend, etc. Ik begrijp die instelling zeker. Zie maar naar het nieuws en al het slecht dat er in de wereld gebeurt. Je zou voor minder wantrouwend en bang worden Dergelijk wantrouwend oordeel is ook soms nodig, afhankelijk van de situatie, de omgeving, de groep. Alleen dienen we die knop (af en toe) ook nog eens uit te moeten kunnen zetten. Zodat we opnieuw ontvankelijk voor de Ander (het leven en ons zelf) kunnen zijn. Als die knop in de "wantrouwende" stand ergens vastgeroest geraakt, vind ik dat jammer.
Klopt. Vanuit deze gedachten, kun je argumenteren dat "dergelijke staat van gelukzaligheid" bereiken iets heel egoïstisch is. Zuiver op jezelf gericht. Je verzaakt in zekere zin aan de ander, de omgeving.quote:
Aan de andere kant kun je dat ook weer op een bepaalde manier bekijken en allemaal wel kaderen, maar toch. Dat alles goed zal zijn, dat er eigenlijk 'alleen maar vreugde' is, tja, maar niet hier op aarde in ieder geval. Misschien is dat een staat van zijn dat bereikt kan worden. Maar het is allemaal wel van binnen. Van buiten blijft de wereld gewoon een plek waar van alles gebeurt, en dat zijn heel veel nare dingen, helaas. Wat moet je dan? Je daar van afwenden? Is dat de onthechting? Is dat het loslaten? Een soort 'wereldverzaking'? Ik vind het moeilijk.
Als alle mensen binnen een kleine 'gesloten' groep ook "gelukzalig" zijn, speelt dit niet zo. Iedereen is dan immers tevreden, gelukkig. De rest van de wereld erbuiten, zien we niet (onderhouden we geen contact mee). We zijn hier tevreden in onze 'gelukzalige' cocon.
Echter, wanneer er iemand ziek zou vallen of appel op je doet. Hoe reageer je dan ? Help je dan de ander ? Sta je bij de ander stil ? Of ga je hieraan voorbij. Omdat je in je staat van 'gelukzaligheid' wenst te blijven hangen. Die niet voor de ander wenst op te geven ?
Dat laatste doe ik ook niet.quote:
Ik zal de andere wang in ieder geval niet toekeren naar wie mij slaat.
Wie zich EGO bij me opstelt, kan EGO terugkrijgen.
Wie zich NON EGO opstelt, krijgt NON EGO terug.
Ik behandel de ander daarin veelal met gelijke munt.
Als een kameleon kun je je 'ZELF' ook een beetje aanpassen. Afhankelijk van wat de situatie van je vereist. Bijvoorbeeld zit je in een groepje grappenmakers, doe je zelf ook mee grappig. Je past je aan. Zit je in een groepje liefdevolle wollige romantici, doe je lekker romantisch samen. Je past je aan. Je geeft je over. Het zelf is in zekere mate dus zeker "rekbaar". Maar niet volledig.
Er zijn grenzen waar je zelf niet overgaat. Of je moet al heel erg gehypnotiseerd zijn door de 'blinde' druk van de omgeving (of iets anders). Dat er geen enkele "kern" in jezelf meer aanwezig is. Geen enkele notie meer van goed of kwaad. Gewoon meedoen met de rest, zonder er verder nog stil bij te staan. Ik kan me maar moeilijk inbeelden, dat ook dit een aspect van "verlichting" zou zijn.
Verlichting slaat ook op 'bewust zijn'.
Net zoals het slaat op die "gelukzalige" staat van zijn.
Allemaal elementen die erin thuis horen. Die daar een plaatsje kunnen vinden.
Hetzij tijdelijk of permanent. (de notie permanent, blijf ik zelf vreemd vinden, maar dat terzijde
)[ Bericht 11% gewijzigd door JustTalkLove op 21-04-2015 19:38:06 ]
quote:
Ben ik het wel mee eens ja. Gisteren ook, zat perfect in mijn element. Maar denk dat dat ook te maken had met de aardstralen die goed binnenkwamen - Pasen valt immers niet zomaar op een willekeurige datum, maar heeft te maken met de zonnewende. Dus als je dan op een goede aardstraal zit krijg je je Verlichting voor die dag wel binnen. Was vorige week wel even anders, toen voelde ik mezelf wel een beetje van slag 's ochtends.
Fuck the EBU.
Ik raad iedereen die jong is aan om te gaan mediteren. Je boekt al vrij snel resultaten als je jong bent. Je zenuwgestel is nog gezond en van zichzelf ontspannen. Zelf voelde ik mij op mijn 28e al na een paar maanden stukken meer verlicht. Ik had vrij snel door hoe meditatie werkte in lichaam en geest.
Toch brengt jong zijn -wat verlichting betreft- ook allerlei gevaren met zich mee. Je bent nog niet al te bewust. Je wordt snel door van alles en nog wat buiten je meegezogen. Je raakt je zelf daarin kwijt. Ook moet je van je hormonen nog veel als je jong bent. Je moet nog carriere maken (denk je) en je plaats nog veroveren. Dit alles maakt dat er -ondanks het jonge, gezonde zenuwstelsel- vaak een diepe onrust in jongeren te bespeuren valt.
Je kan namelijk door je omgeving -en doordat je nog zo veel moet en wil- ook je zo snel gewonnen verlichting verliezen. Verlichting is namelijk geen kennis of inzicht, het is een lichamelijke, fysieke toestand (met geestelijke gevolgen van inzicht, geluk, wijsheid etc; maar de fysieke basis is primair bij verlichting).
Kom je in stressvolle werksituaties of relaties terecht dan is het mogelijk dat je snel weer bergafwaarts gaat en dat mediteren niet zoveel meer oplevert. Daarom moet je, als je jong bent, ook heel hard werken aan bewustwording en leren inzien dat alleen ontspannning je gelukkig en verlicht kan maken. Het moet al je aandacht en je ernst opeisen. Je moet niks anders meer willen dan een mysticus worden en blijven.
Verlicht worden als je jong bent is niet zo heel erg moeilijk. De moeilijkheid schuilt hem in verlicht te blijven.
Toch brengt jong zijn -wat verlichting betreft- ook allerlei gevaren met zich mee. Je bent nog niet al te bewust. Je wordt snel door van alles en nog wat buiten je meegezogen. Je raakt je zelf daarin kwijt. Ook moet je van je hormonen nog veel als je jong bent. Je moet nog carriere maken (denk je) en je plaats nog veroveren. Dit alles maakt dat er -ondanks het jonge, gezonde zenuwstelsel- vaak een diepe onrust in jongeren te bespeuren valt.
Je kan namelijk door je omgeving -en doordat je nog zo veel moet en wil- ook je zo snel gewonnen verlichting verliezen. Verlichting is namelijk geen kennis of inzicht, het is een lichamelijke, fysieke toestand (met geestelijke gevolgen van inzicht, geluk, wijsheid etc; maar de fysieke basis is primair bij verlichting).
Kom je in stressvolle werksituaties of relaties terecht dan is het mogelijk dat je snel weer bergafwaarts gaat en dat mediteren niet zoveel meer oplevert. Daarom moet je, als je jong bent, ook heel hard werken aan bewustwording en leren inzien dat alleen ontspannning je gelukkig en verlicht kan maken. Het moet al je aandacht en je ernst opeisen. Je moet niks anders meer willen dan een mysticus worden en blijven.
Verlicht worden als je jong bent is niet zo heel erg moeilijk. De moeilijkheid schuilt hem in verlicht te blijven.
Klopt (net als de rest, maar ik haal dit er even uit).quote:
Verlicht worden als je jong bent is niet zo heel erg moeilijk. De moeilijkheid schuilt hem in verlicht te blijven.
Een zijsprong bij jouw gedachten is deze. Er is enorm veel stress (onrust) in de maatschappij. Zeker onze westerse. Psychiaters slaan daarin soms aan de alarmbel. Al die pillen die mensen slikken, de toename van burn-outs, depressies, zelfdodingen (die veel te hoog liggen), etc.
Wat je merkt (aan de alternatieve zijde) is dat mensen soms hun heil zoeken in zaken zoals "Mindfulness". Wat men commercieel dan weer te veel uitbuit ook ergens. "Mindfull shoppen", "Mindfull moeder zijn", "Mindfull werken", "Mindfull in je relatie". Op alles lijkt het woordje ""Mindfull" soms wel van toepassing.
Dat "Mindfulness" (in zijn praktische toepassing van meditatie) heilzaam kan zijn, is zeker. Het ontspant het zenuwgestel. Brengt de mensen iets dichter terug tot hun zelf, meer tot rust, etc.
Wat je (in onze maatschappij) ook enorm ziet opkomen, is de "relax" industrie (sauna's, bubbelbaden, weekendjes uit en weg, etc).
Kortom veel mensen zoeken daarin soms naar een uitweg. Een weg uit de drukte, de stress, de verwachtingen van alledag, etc.
Waar ik me soms zorgen in maak, is dat ik hoop dat die 'Media' (en andere druk) niet te hoog en groot wordt. Zodat we binnen zoveel jaar allemaal aan de pillen zitten of af en toe er eens 'ziek' tussen uitzakken, om tijdelijk te herbronnen. De batterijen te herladen. Waarna we terug aan die 'rat race' kunnen deelnemen.
Ik ben zelf geen psychiater. Echter wel enorm geboeid door het 'probleem'. Ik hoop dat we allen daarin als mens (zoveel als mogelijk) naar een meer 'verlichte' (ontspannen, gelukzalige) samenleving mogen evolueren. Ipv naar een blitse, harde, stressvolle, neoliberale (kapitalistische) variant.
Je sprak zelf over het woordje 'lui' zijn. Dat 'lui" zijn belangrijk is. Dat is het ook. Zeker en vast. Echter probeer dat woordje 'lui' eens in een winst en marktgericht denken (ideologie) in te brengen. Dat past daar niet. De markt spreekt in termen van 'groei'. Er moet voldoende groei zijn, willen we onze welvaart kunnen behouden. Maar groei, vraagt inspanning en inspanning een zekere mate van onrust (stress).
Voor een stuk kun je jezelf als individu buiten deze maatschappij plaatsen (Paul Verhaeghe gaf in zijn boek het voorbeeld van deeltijds werken, om op die manier de markt iets meer de rug toe te keren, meer tijd vrij te maken voor jezelf en je omgeving).
Dat laatste is wel een persoonlijke beslissing. Die enerzijds financieel haalbaar moet zijn. Anderzijds ook financieel gewenst. Je plaats dan tijd tegenover geld in de weegschaal. Wat weegt daarin het meest door ? Wens je vooral veel geld om allerlei dingen te kunnen kopen of (duurdere) uitstapjes te kunnen maken. Of neem je vrede met minder geld, maar meer tijd, tijd waarbinnen je zaken doen kan, die niet veel geld vragen. Maar je wel een heel goed (gelukzalig) gevoel bezorgen.
Tot slot, lijkt het me de kunst (hier als Westerling) zoveel mogelijk vreugde en vrede te kunnen vinden in je job. Ieder die zijn werk graag doet, voel zijn werk niet als 'werken' aan. Maar ook dit is opnieuw een ideaal. Dat niet voor ieder mens van toepassing zal zijn. Noch hoeft te zijn.
Waar ik het zo moeilijk mee heb is dat je op een gegeven moment geen energie/levenskracht meer voelt als je ermee doorgaat. Het voelt alsof je hersencellen langzaam afsterven en de wereld gaat mooi door. Iedereen ontwikkeld zich om je heen, behalve jij.
Tuurlijk voel jij je gelukkig op momenten wanneer het erop aankomt, maar ten koste van wat? Het 'zijn' kan voelen als een plantje dat al een lange tijd geen water meer gehad heeft, af en toe wil je toch ook het gevoel hebben dat je echt leeft? Daarom voelt het zo onnatuurlijk.
Tuurlijk voel jij je gelukkig op momenten wanneer het erop aankomt, maar ten koste van wat? Het 'zijn' kan voelen als een plantje dat al een lange tijd geen water meer gehad heeft, af en toe wil je toch ook het gevoel hebben dat je echt leeft? Daarom voelt het zo onnatuurlijk.
Ik voel in je woorden de (her)koppeling naar de omgeving. En ja, dat klopt.quote:
Waar ik het zo moeilijk mee heb is dat je op een gegeven moment geen energie/levenskracht meer voelt als je ermee doorgaat. Het voelt alsof je hersencellen langzaam afsterven en de wereld gaat mooi door. Iedereen ontwikkeld zich om je heen, behalve jij.
Tuurlijk voel jij je gelukkig op momenten wanneer het erop aankomt, maar ten koste van wat? Het 'zijn' kan voelen als een plantje dat al een lange tijd geen water meer gehad heeft, af en toe wil je toch ook het gevoel hebben dat je echt leeft? Daarom voelt het zo onnatuurlijk.
Naar mijn gevoel, als je je zelf er niet echt helemaal goed bij voelt, doe je het beter niet.
Stom voorbeeld, als ik zin heb om alleen te zijn, wil ik graag alleen zijn (geen omgeving aan mijn hoofd). Op andere momenten heb ik minder (of geen) zin om alleen te zijn en dan wil ik graag samen zijn. In een liefdevolle atmosfeer, met liefdevolle mensen, liefdevolle leuke dingen samen doen.
Dat zelf in me 'fluctueert'. In de mate van het mogelijk probeer ik die energie in mezelf zo goed als mogelijk te volgen. Ook een beetje afhankelijk van wat de omgeving toelaat, natuurlijk
Daarnet liep ik in een boekenwinkel. En door heel die commotie over Osho, ga ik terug eens een boekje van hem lezen. Ja, een boekje van die vieze oude man. Ik lees graag vieze boekjes
Het boek is getiteld: "Leven op je eigen voorwaarden". Mocht ik na het lezen van dit boek, plots verlicht geraken, laat ik het jullie weten Een ander boekje dat ik lezen ga, is over opvoeding (en de verschillende hersendelen in ons zelf, linker versus rechter hersenhelft). Dat heeft als titel: "Het hele brein, het hele kind". Ik vind het fijn om boeken met elkaar wat af te wisselen. Ieder boek vertelt zijn eigen verhaal, heeft zijn eigen atmosfeer.
Daarnaast (tot slot) is een mens een "sociaal wezen". Heel onze anatomie is gericht op verbinding maken met dit leven. Verbinding met ons zelf, verbinding met anderen, verbinding met de kosmos.
Dus ja, als je daar voor jezelf niet aan toegeeft, voel je je als een plantje. Dat ergens wegkwijnt op een lege zolderkamer. Hunkerend naar wat liefde, aandacht.
Ik weet niet of je dit verhaal ooit gehoord hebt ? Maar men heeft vroeger eens proeven gedaan met baby's (totaal niet ethisch verantwoordt, maar het kaderde toen in een andere 'pedagogische' tijd). Men verzorgde de baby's, gaf ze eten, drinken, etc. Maar verwaarloosde ze wel 'emotioneel'. Psychologisch kregen ze geen liefdevolle warmte geen aandacht. Net zoals bij een plant.
Weet je, wat er met die baby's gebeurd is ? Ze zijn (zo goed als allemaal, dacht ik) gestorven. Vreemd ? Of toch niet ?
De mens is veel meer dan een zelf. De mens is die relatie tussen zichzelf en zijn omgeving. Of zoals Paul Verhaeghe (inzake het nature nurture debat eens opmerkte). Beschouw twee identieke tweelingen. Laat de ene opgroeien in Parijs en ze wordt een Parisienne. Laat de ander opgroeien in Duitsland en het wordt een Duitse.
Het zelf bestaat niet op zichzelf. We hebben de Ander (de omgeving) nodig. En juist doordat die relatie individu - omgeving zo sterk speelt (in beide richtingen) maak ik me soms zorgen.
De toenemende druk van de Media (de laatste jaren) ervaar ik hierbij wat als 'vreemd' en soms 'angstwekkend'. De macht van een op hol geslagen groep. Van nieuws, dat een eigen leven begint te leiden. Het zijn zekere boeiende tijden, waarin we leven. Maar zijn dat niet alle tijden ?
[ Bericht 24% gewijzigd door JustTalkLove op 22-04-2015 14:21:42 ]
Dat doe ik omdat ik daarin de weerspiegeling van mijn spirituele ontwikkeling zie.quote:
[..]
Ik voel in je woorden de (her)koppeling naar de omgeving. En ja, dat klopt.
Ik voel me er wel goed bij, alleen heb ik niet altijd het gevoel dat het praktisch haalbaar is. Ik ben altijd op zoek naar nieuwe dingen om te overstijgen in dit leven, en ja, dat is mijn egoquote:Naar mijn gevoel, als je je zelf er niet echt helemaal goed bij voelt, doe je het beter niet.
Ik snap dan ook wat Gray bedoelt met 'door het oog van de storm'.Maar heb jij dan genoeg aan de repetitieve herhaling die daarbij hoort? Ik snap wat je bedoelt hoor, maar soms heb ik sterke behoefte aan vernieuwing en het liefst zo snel mogelijk. Wederom, mijn egoquote:Dat zelf in me 'fluctueert'. In de mate van het mogelijk probeer ik die energie in mezelf zo goed als mogelijk te volgen. Ook een beetje afhankelijk van wat de omgeving toelaat, natuurlijk
Maar niet het soort dat moedwillig op zoek is om andere mensen negatief te beïnvloeden. Maar als iets stagnerend begint te worden creëer ik soms zelf (meestal onbedoelde) rottigheid. Ik word dan als het ware moe van het oude bekende.Maar ja, ik ben dan ook een ADD-er
Ik ben ook wel sociaal, heb een liefdevolle omgeving waaruit ik genoeg aandacht ontvang. Maar als ik bezig ben met meditatie en zelfontplooiing heb ik het gevoel dat ik zelf niet genoeg aan mijn omgeving schenk.quote:Daarnaast (tot slot) is een mens een "sociaal wezen". Heel onze anatomie is gericht op verbinding maken met dit leven. Verbinding met ons zelf, verbinding met anderen, verbinding met de kosmos.
Dus ja, als je daar voor jezelf niet aan toegeeft, voel je je als een plantje. Dat ergens wegkwijnt op een lege zolderkamer. Hunkerend naar wat liefde, aandacht.
Wel heeft spiritualiteit ontzettende aantrekkingskracht op mij, omdat ik weet dat ik op 1 dag alles zal verliezen, maar voor ik mijn laatste adem uitblaas wil ik wel heel graag weten wat er toe doet in dit leven. En dat wil ik niet missen.
Ik ben nog erg jong, en toch leef ik alsof elke dag de laatste kan zijn. Dus vraag ik mezelf af, waar doe ik nu goed aan? Moet ik die zoektocht laten rusten tot later? Of alles nu inzetten en maar hopen dat ik niets misloop?
[ Bericht 0% gewijzigd door brojo op 22-04-2015 15:07:08 ]
Ik probeer te begrijpen wat je bedoelt met "oog van de storm". Een storm is onrustig, in het oog (middenin) is er rust. Zelf herken ik dergelijke ervaring (of beeldspraak) niet. Dus kan daar niet zoveel over zeggen. Helaas.quote:
Ik voel me er wel goed bij, alleen heb ik niet altijd het gevoel dat het praktisch haalbaar is. Ik ben altijd op zoek naar nieuwe dingen om te overstijgen in dit leven, en ja, dat is mijn ego
Verlichting is geen zoeken naar nieuwe dingen om te overstijgen, lijkt me. Zo ja, blijf je in dat zoeken hangen. Misschien een stom voorbeeld. Maar als ik vroeger bv Osho las, dan vertelde die allerlei spirituele waarheden en inzichten. Het was zekere interessant dergelijke 'informatie' in zijn boeken te lezen. Tenslotte waarom lezen mensen boeken ? Waarom voeden mensen hun denken ? Veelal om hiermee tot meer inzicht te komen. Om iets bij te leren (wat men wil weten of gebruiken). Is het niet ?
Na een paar boeken van die man te lezen, kreeg ik "uiteindelijk" door, dat het daar niet om ging. Het ging niet om de inhoud. Die diepere waarheden, ook al zijn die er in zekere mate wel. En is dat leuk. Het ging om iets anders. Een soort spel. Een 'denk' spel, om je gedachten terug in dit hier en nu te krijgen. Je denken eigenlijk los te laten. Non Dualiteit. Die (tijdelijke) staat van gelukzaligheid te ervaren.
De drang naar wijsheid kan groot zijn. Op zich niets mis mee, als een mens zichzelf verder wil vormen. Echter ook die drang, is er één om los te laten, vind ik. Mij interesseert het alvast niet zoveel meer. Al lees ik nog altijd graag boeken. Maar dan vooral om de ervaring (de rust, de atmosfeer) van het lezen zelf. Niet zozeer de inhoud, om wat er geschreven staat. Ik vergeet toch bijna 80% (of meer) van wat ik gelezen heb. Kan ik erna weer evengoed opnieuw beginnen. Waar zit dan nog het repetitieve
Die Ying en Yang is er veelal voortdurend. Soms verlang je meer naar rust, andere momenten meer naar onrust. Het ene moment heb je zin om veel te lezen, het andere moment om veel te wandelen. Het ene moment om veel mensen te zien, het andere moment om alleen te zijn, etc...quote:
Maar heb jij dan genoeg aan de repetitieve herhaling die daarbij hoort? Ik snap wat je bedoelt hoor, maar soms heb ik sterke behoefte aan vernieuwing en het liefst zo snel mogelijk. Wederom, mijn ego
Verveling (repetitie) ervaar ik zelf niet zo snel. Als je verveling ervaart, is dat een moment (uitnodiging), waarop je even kan herbronnen in jezelf. Een moment om even "lui" te zijn. De leegte in jezelf toe te laten. Een moment om eventjes achterom te kijken (ipv altijd maar rechtdoor te gaan), om te filosoferen, over de richting waar je vandaan komt, nu heen gaat, of heen wilt gaan. Verveling (dergelijk gevoel van leegte) ervaren, kan je zo een moment van reflectie bieden. Een reflectie, waarin je jezelf kan tegenkomen.
Kijk bv maar naar "Expeditie Robinson". Veel kandidaten komen zichzelf op dat verlaten eiland, na een tijdje tegen. Soms verlaat men het spel (de expeditie) hier voor. Men wilt eerst die 'opgeborrelde' zaken in zichzelf afhandelen. Waardoor men geen zin meer heeft, met het spel verder te gaan. De energie daarvoor is op.
Als je dergelijk 'schuld' gevoel ervaart. Is die gedachte dan correct of foutief, denk je ? Wat vindt je omgeving daar zelf van. Misschien vindt je omgeving dit ok. Maar een klein 'stom' stemmetje in je hoofd het niet. Dan zou ik niet luisteren naar dat stemmetje (dat schuld gevoel) en er verder met je "spirituele ontwikkeling" gaan. Het woordje 'ontwikkeling' is in zekere zin niet correct. Want er valt niet echt iets te ontwikkelen. Maar bon, dit geheel terzijde. Is een andere discussie om in verzeild te geraken...quote:
Ik ben ook wel sociaal, heb een liefdevolle omgeving waaruit ik genoeg aandacht ontvang. Maar als ik bezig ben met meditatie en zelfontplooiing heb ik het gevoel dat ik zelf niet genoeg aan mijn omgeving schenk.
Merk je dat de omgeving jou wel mist (je schuld gevoel en ervaring daarin wel correct zijn) en jij eigenlijk ook die omgeving mist (als je daarin heel eerlijk bent naar jezelf), dan zou ik stoppen met wat je bezig bent en naar die omgeving gaan. Mezelf met die omgeving zoveel als mogelijk verbinden. Gezien, dit dan is, wat je eigenlijk op dat moment 'echt' wilt.
Er zijn 'echte' en 'onechte' verlangens.
Aan jou om daarin het onderscheid te maken (voor jezelf).
Dit te leren zien.
Diepzinnig. En heel lastig dit. Betekenis aan het leven geven, is iets heel persoonlijk. Als ik sterf, zou ik mezelf graag in de spiegel recht kunnen aankijken. Waarbij ik hopelijk zo weinig mogelijk mensen onrecht heb aangedaan.quote:
Wel heeft spiritualiteit ontzettende aantrekkingskracht op mij, omdat ik weet dat ik op 1 dag alles zal verliezen, maar voor ik mijn laatste adem uitblaas wil ik wel heel graag weten wat er toe doet in dit leven. En dat wil ik niet missen.
Leuke vragen. Maar ik kan daar voor jou niet op antwoorden. Dat besef je wel, denk ikquote:
Ik ben nog erg jong, en toch leef ik alsof elke dag de laatste kan zijn. Dus vraag ik mezelf af, waar doe ik nu goed aan? Moet ik die zoektocht laten rusten tot later? Of alles nu inzetten en maar hopen dat ik niets misloop?
Dat is aan jou om uit te maken."Iets mislopen" vind ik een moeilijke. Als je je gevoel (zoveel als mogelijk) probeert te volgen en doet waar je je goed bij voelt, wat valt er dan mis te lopen ?
Besef overigens, dat het leven iets is, dat niet enkel aan ons is, om "controle" over uit te oefenen. Het leven beslist ook voor ons (maakt keuzes voor ons). Zo heel die filosofie, dat je als mens er het beste van kan maken, dat je lot (je bestemming) in eigen handen ligt, is naar mijn gevoel maar 'deels' waar. Er is ook een stuk voorbestemming.
Bijvoorbeeld het feit dat je een Nederlander (veronderstel ik) bent. En bijvoorbeeld niet een Afrikaan. Of erger nog, beeld je eens in, dat je nu in Syrië was geboren. Die 'zo gezegde' maakbaarheid van alles (het leven). Ik geloof daar niet helemaal in.
En die drang om niets te willen missen, is ook niet altijd zo gezond. Dergelijke drang kan je heel onrustig (op het neurotische af) maken. Op dat vlak zou ik zelf meer een voorbeeld nemen aan mensen die meer "lui" zijn
Mensen die saai zijn. Eigenlijk een beetje het tegenovergestelde van wat je misschien nu soms opzoekt.Then again, als "onrust" jouw leven is. Dan moet je dit gewoon doen. Een goede vriend van me speelt in een band. Hij houdt van de muziek, de toeschouwers (de ambiance, de sfeer, etc). Dat is zijn biotoop, zijn omgeving, waarbinnen hij zich goed voelt. Dat is zijn water, zijn voedsel, dat hij als plantje nodig heeft om te kunnen groeien, daarin helemaal zichzelf te zijn. Als dat je bestemming is, dan moet je die volgen, vind ik. Of je bloedt innerlijk langzaamaan dood. Is het niet ?
[ Bericht 1% gewijzigd door JustTalkLove op 22-04-2015 15:48:24 ]
De wereld is een theater; we spelen allen de rol van onszelf.quote:
- Zoals je overkomt, zo ben je voor me hier.
- Om te "Oefenen" ? Wat zijn andere mensen hier voor je: Objecten (ipv subjecten) ? Waar je vanuit je 'narcistisch spiritueel' (?) ego allerlei spelletjes en ander 'uitlokkend' gedrag op kan oefenen. Soort actie/reactie spel ? Zo ja, geef je daarmee (aan mij als externe waarnemer) enkel meer en meer een psychopatisch persoonlijkheidsprofiel mee bloot. Je mist empathie, mededogen, inleving. Je benadert de ander teveel als een 'Het' ipv een 'Ik'.
- Wat de plank misslaan betreft, jij slaat ook van alles mis. Wat niet erg is. Dat is het leven.
Het is gebeurd, het is waargenomen, het is geregistreerd; keiharde feiten.quote:Het woordje keihard vind ik misplaatst. Waarom zouden die feiten keihard zijn ? Op het internet vindt je allerlei verhalen over Osho terug. Verhalen van sceptici, van gelovigen, van 'gewone' mensen, etc.
Wil je een bewijs (vermoeden) van zijn vergiftiging lezen, kijk dan hier of hier of hier...
Nogmaals (ik heb je dit al gezegd) ik ben niet geïnteresseerd in een "intentie" proces van die man. De figuur 'Osho' (als persoon) interesseert me niet. Wat me wel interesseert zijn de gedachten van Osho. Wat hij te vertellen had.
Maar als ik mooie dingen zeg, terwijl ik ondertussen moorden beraam, vrouwen misbruik en mensen uitbuit zodat ik dagelijks een andere Rolls Royce onder mijn kont zou hebben, dan zou je me alsnog aanbidden? Goed om te weten.
Jij houdt jezelf voor dat je het doet uit altruisme, ik geloof daar niet in. Zo erg is dat niet; de boeddha gaf ook al aan dat het niet erg is je beter te voelen van een goede daad. Sterker nog, het leidt tot positieve karma.quote:Dat is jouw definitie ervan. Een definitie die ik niet deel. Non ego zijn/handelen, betekent voor mij, dat je tijdelijk "jezelf" even opzij schuift. En dit omwille van de situatie, het 'verlangen' van de ander (waar je tegemoet aan komt), etc. Dat is een heel praktische toepassing van 'spiritualiteit', die jij duidelijk helemaal anders inkleurt en leest.
Volgens mij heb je niet door hoe snel je vervalt in het gedrag je mij van beticht. Daarbij komt nog dat je me hier demoniseert. Maar als dat je lasten verlicht, ga vooral je gang.quote:Ik zou daarin op "zijn Grays" kunnen zeggen: "Je slaat de plank volledig mis". Echter heb ik niet dergelijk 'hoogdravende' attitude. Jouw definitie, is de jouwe. Mijn definitie, is de mijne. En daarmee uit. Ieder is vrij zich met mijn definitie verbonden te voelen, dan wel met de jouwe. Of geen van beide. Of beide.
Het laat alleen maar zien dat jij en anderen die zich als heilig boontje voordoen, lang niet zo evenwichtig zijn als ze willen geloven. Elke post die je maakt in reactie op de mijne die aan een ander gericht was, laat dat zien. Geen verlichting, geen liefde, geen non-ego. Gewoon een simpele, doorsnee burger met een roze plaat voor zijn kop. Niets mis mee, maar doe je niet anders voor. En neem het mij niet kwalijk dat ik stront als stront beoordeel en niet als vlinder, in welke hogere sferen het dan ook mogen zweefkezen.quote:Daarmee geef je terug je 'slecht' karakter voor me aan. En mij (als externe waarnemer) de indruk, dat je graag speelt met de gevoelens/overtuigingen/ervaringen/ideeën van andere mensen. Je bejegent de ander daarin op een niet respectvolle manier. Maar bon, die "plaat" kennen we ondertussen al (om het terug met een Gray attitude te zeggen).
Ik ga niet liegen: ik heb andere mensen nodig. Niet om gemeen tegen te doen, wel om te spelen. Als ik twee hondjes was, dan zou ik met mezelf spelen.quote:Vreemde uitspraak. Waarmee je mij (als externe waarnemer) de indruk geeft, de Ander nodig te hebben, vanuit je "spritueel ego", om er 'gemene' spelletjes mee te kunnen spelen. Zodat je "spiritueel ego" daarin gevoed blijft. Bezig blijft. En in dit bezig blijven (zijnde die emotionele spelletjes met andere mensen spelen) ervaart jouw "spiritueel ego" ergens rust.
Iemand die homohatende, seksueel misbruikende, uitbuitende, moordberamende terroristen vereert, zal ik nooit advies van kunnen aannemen over spiritualiteit. Sorry.quote:In geval deze analyse juist is. Vraag ik me af, waarom jij dergelijke spelletjes met de mensen hier wilt spelen ? Laat dat spelen los. 'Enlighten your self'. Zoniet, kom je (naar mijn gevoel) nooit ten volle in het ZIJN terecht.
Je voelt je meer persoonlijk aangesproken dan degene ik tegen sprak, dus...quote:Spelletjes spelen is leuk, maar enkel als beide partijen het spel graag spelen. Zoniet, wordt het gemeen. Om maar niet het woord "pesten" te gebruiken. Want zo kan je het ook ergens benoemen (vind ik). Afhankelijk van hoe de "ontvanger" jouw spelletjes percipieert.
Ik voel me daarin persoonlijk niet aangesproken.
Maar ervaar dergelijk gedrag wel als storend.
Anyways, deze discussie laat me hangen tussen medelijden en allergie voor je, dus ik rond het graag af. Je bent wat mij betreft vrij om te zeggen over me wat je wil, maar ik ga verder met wat ik voorheen deed, namelijk niet met jou in gesprek gaan. Nog geen enkel topic is daar beter op geworden. Succes met je homohatende seksgoeroe!
Aan een daad van "altruisme" koppel ik niet "mezelf daar beter bij voelen". Maar dat de ander zich er beter bij voelt. Als jij het ego in die daad nog wenst te betrekken, is dat voor mij geen "non ego" meer. Daarmee mis je juist heel de betekenis. "Sla je die plank mis".quote:
Jij houdt jezelf voor dat je het doet uit altruisme, ik geloof daar niet in. Zo erg is dat niet; de boeddha gaf ook al aan dat het niet erg is je beter te voelen van een goede daad. Sterker nog, het leidt tot positieve karma.
Je oogst wat je zelf zaait Gray. Wat meer kan ik daaraan toevoegen ?quote:
Volgens mij heb je niet door hoe snel je vervalt in het gedrag je mij van beticht. Daarbij komt nog dat je me hier demoniseert.
Ik vind dat jij de TS demoniseerde, met je 'spirituele ego' spelletjes en uitspraken. Maar dat kan dan weer wel, onder het motto: "De wereld is een theater; we spelen allen de rol van onszelf" ? Dus de regels die voor anderen gelden, zijn niet op jezelf van toepassing. "practice what you preach", but not for me ? Zoiets ?
Ik ben geen "heilig boontje". "evenwichtig", waarom zou ik evenwichtig willen zijn ? Dat laat niets zien. Laat enkel zien, wat jij erin meent te zien (een wereld van verschil). Misschien is het wel verlichting, liefde, non-ego, maar kun je dat niet zien. Daar al eens bij stil gestaan. Bij die mogelijkheid ? En nee, het woord verlichting wens ik op mezelf niet toe te passen. Ik voel me niet verlicht. Of ik het ook ben, interesseert me geen reet. Jou wel ? Een simpele doorsnee burger, ja daar voel ik me prima bij. Jij niet ? Vanuit je spritueel ego ? Wil jij iets anders zijn misschien ? wil jij "meer" en "beter" zijn ? Een plaat voor mijn kop, als dat plezant is. Waarom niet. Ik doe me niet anders voor, dan ik ben. Waarom zou ik me anders voor willen doen ? Wil jij je anders voordoen misschien ? Hoe zou ik me anders voor kunnen doen, dan ik ben ? Kun je me dat eens uitleggen ? Hoe dat moet, want ik begrijp het niet. Ja, ik neem je dat wel kwalijk. Omdat jij mij en anderen daarmee niet toestaat die "stront" doorheen jouw ogen bezien te ZIJN. Je "Gray hates you" show werkt daarin zeer beklemmend. Ik vind Osho één van de meest wijze figuren die er op deze planeet geleefd hebben. En sta daarin niet alleen. Met die mening. Maar niet enkel Osho. Ook Jean Paul Sartre, Immanuel Kant, Paul Verhaeghe, Dirk De Wachter, etc. Er zijn zoveel interessante figuren die deze planeet bevolken of bevolkt hebben. En nee, sorry, jij bent niet één van hen. Krenkt dit nu je teerbare ziel ?quote:
Het laat alleen maar zien dat jij en anderen die zich als heilig boontje voordoen, lang niet zo evenwichtig zijn als ze willen geloven. Elke post die je maakt in reactie op de mijne die aan een ander gericht was, laat dat zien. Geen verlichting, geen liefde, geen non-ego. Gewoon een simpele, doorsnee burger met een roze plaat voor zijn kop. Niets mis mee, maar doe je niet anders voor. En neem het mij niet kwalijk dat ik stront als stront beoordeel en niet als vlinder, in welke hogere sferen het dan ook mogen zweefkezen.
Dank voor je eerlijkheid. Dat laatste is opnieuw een vrij narcistische gedachte: "met jezelf spelen". Vind je niet ?quote:
Ik ga niet liegen: ik heb andere mensen nodig. Niet om gemeen tegen te doen, wel om te spelen. Als ik twee hondjes was, dan zou ik met mezelf spelen.
Hoe denk je te kunnen oordelen dat je niet "gemeen" doet tegen anderen ? Zonder daarbij stil te staan bij het antwoord (de gevoelens) van die ander ? Als die ander je acties als "gemeen" ervaart (ook al waren ze niet gemeen bedoelt) dan ZIJN ze gemeen. Punt aan de lijn. Als je daar nog niet uit bent, heb je nog een hele weg te gaan, vind ik.
De mate waarin iemand niet stil staat bij anderen, is de mate waarin iemand (doorheen mijn bril bezien) psychopathische en narcistische trekjes in zijn persoonlijkheid vertoont. Lees er eens een paar boeken op na, mocht dit je interesseren. Wie jij bent, weet ik niet. Ik kan je enkel maar beoordelen op hoe je je hier gedraagt. En dat is niet netjes, vind ik.
Je uitspraken (oordelen over mij, Mystikos, etc) slaan hier kant noch wal. Waar je die oordelen (onzin) in je gedachten vandaan haalt is voor mij een raadsel. Voor jou een weten ?
Waarom sorry ? Ik verlang of vraag dit toch niet van je ? Als jij Osho (als spiritueel goeroe) uit je leven wenst te sluiten, is dat geheel voor jouw rekening. Laat dat jouw winst of verlies zijn. Jouw keuze. En jouw recht. Doorheen mijn ogen bezien is dit een verlies. Doorheen jouw ogen bezien een winst. Wie er gelijk heeft, laat ik in het midden. Dat interesseert me niet. Ik zeg je enkel: respecteer daarin ook mijn keuze: "I love Osho". Ik respecteer de jouwe. "Gray loves not (Osho)"quote:
Iemand die homohatende, seksueel misbruikende, uitbuitende, moordberamende terroristen vereert, zal ik nooit advies van kunnen aannemen over spiritualiteit. Sorry.
Ik hoop dat je de onzin die jij over Osho 'met veel bravoure' hier neerschrijft, vooral zelf blijft geloven. Dat die oordelen je afkeer voor de man zeer levendig houden. Levendig genoeg, om nooit één boek van hem onder de arm te nemen, aan te raken of uit te lezen.
[ Bericht 1% gewijzigd door JustTalkLove op 22-04-2015 20:02:15 ]
Ik snap de betekenis, maar geloof er niet in. Bij jou zeker niet.quote:
Aan een daad van "altruisme" koppel ik niet "mezelf daar beter bij voelen". Maar dat de ander zich er beter bij voelt. Als jij het ego in die daad nog wenst te betrekken, is dat voor mij geen "non ego" meer. Daarmee mis je juist heel de betekenis ervan. "Sla je die plank mis".
In dat geval mag ik de remmen ook losgooien?quote:Je oogst wat je zelf zaait Gray. Wat meer kan ik daaraan toevoegen ?
Denk je dat ik hier mezelf speel?quote:Ik vind dat jij de TS demoniseerde, met je 'spirituele ego' spelletjes en uitspraken. Maar dat kan dan weer wel, onder het motto: "De wereld is een theater; we spelen allen de rol van onszelf" ? Dus de regels die voor anderen gelden, zijn niet op jezelf van toepassing. "practice what you preach", but not for me ? Zoiets ?
Je non-ego stand is defect, zo te zien. En je toch al niet zo sterke vermogen goed te redeneren ook.quote:Ik ben geen "heilig boontje". "evenwichtig", waarom zou ik evenwichtig willen zijn ? Dat laat niets zien. Laat enkel zien, wat jij erin meent te zien (een wereld van verschil). Misschien is het wel verlichting, liefde, non-ego, maar kun je dat niet zien. Daar al eens bij stil gestaan. Bij die mogelijkheid ? En nee, het woord verlichting wens ik op mezelf niet toe te passen. Ik voel me niet verlicht. Of ik het ook ben, interesseert me geen reet. Jou wel ? Een simpele doorsnee burger, ja daar voel ik me prima bij. Jij niet ? Vanuit je spritueel ego ? Wil jij iets anders zijn ? wil jij "meer" en "beter" zijn ? Een plaat voor mijn kop, als dat plezant is. Waarom niet. Ik doe me niet anders voor, dan ik ben. Waarom zou ik me anders voor willen doen ? Wil jij je anders voordoen misschien ? Hoe zou ik me anders voor kunnen doen, dan ik ben ? Kun je me dat eens uitleggen ? Hoe dat moet, want ik begrijp het niet. Ja, ik neem je dat wel kwalijk. Omdat jij mij en anderen daarmee niet toestaat die "stront" doorheen jouw ogen bezien te ZIJN. Je "Gray hates you" show werkt daarin zeer beklemmend. Ik vind Osho één van de meest wijze figuren die er op deze planeet geleefd hebben. En sta daarin niet alleen. Met die mening.
Wil je niet Sartre en Kant in hetzelfde rijtje plaatsen als die charlatans? Dank.quote:Maar niet enkel Osho. Ook Jean Paul Sartre, Immanuel Kant, Paul Verhaeghe, Dirk De Wachter, etc. Er zijn zoveel interessante figuren die deze planeet bevolken of bevolkt hebben. En nee, sorry, jij bent niet één van hen. Krenkt dit nu je teerbare ziel ?
Nee.quote:Dank voor je eerlijkheid. Dat laatste is opnieuw een vrij narcistische gedachte: "met jezelf spelen". Vind je niet ?
Oh, dus zo praat jij alle gruweldaden van Osho en jezelf recht! Interessant...quote:Hoe denk je te kunnen oordelen dat je niet "gemeen" doet tegen anderen ? Zonder daarbij stil te staan bij het antwoord (de gevoelens) van die ander ? Als die ander je acties als "gemeen" ervaart (ook al waren ze niet gemeen bedoelt) dan zijn ze toch gemeen. Waarom ? Omdat ze gemeen zijn aangekomen. Dat was de eindbestemming. Waar ze vandaan kwamen en welk 'verborgen' doel ze uiteindelijk ook mogen hebben of hadden. Doet er dan niet meer toe. Die betekenis gaat en is verloren.
Je gelooft wel in zijn lege retoriek, maar niet in de feiten die over zijn leven geschreven zijn?quote:Waarom sorry ? Ik verlang of vraag dit toch niet van je ? Dat jij Osho (als spiritueel goeroe) uit je leven wenst uit te sluiten, is geheel voor jouw rekening. Laat dat jouw winst of verlies zijn. Doorheen mijn ogen bezien een verlies. Doorheen jouw ogen een winst. Ik respecteer daarin je keuze. Zou nogal stom zijn dit niet te doen. Respecteer daarin de mijne. I love Osho. Maar ik hou van vele dingen...
En die onzin die jij over hem wilt geloven, blijft ze maar geloven. Die kan je afkeer voor die man alleen maar levendig genoeg houden. Ik zou niet willen dat je ooit één boek van hem onder de arm neemt en uitleest. Doe me dat niet aan. Of ik krijg een hartaanval. Deal ?
Waarom open je niet je ogen voor alles dat hij was, in plaats van alleen hetgeen je bevalt? Dit soort Febo-spiritualiteit brengt je nergens. Waarom liegen tegen jezelf over iemand die hetzelfde zegt als duizend anderen? Waarom kiezen voor de crimineel en niet een beter mens? Die desillusie zou ik graag willen begrijpen.
Wat mij betreft mag jij geloven in de criminele seksgoeroe wat je wil; dat zegt misschien nog meer over jou dan over hem.
Oh crap, ik zou me weerhouden van deze onzinnige discussie...
Nou, bij deze dan. Van mij mag een mod snoeien, als dat helpt het topic te verbeteren.
Nou, bij deze dan. Van mij mag een mod snoeien, als dat helpt het topic te verbeteren.
Ik wil het wel geinig om te lezen hoorquote:Op woensdag 22 april 2015 20:09 schreef Gray het volgende:
Oh crap, ik zou me weerhouden van deze onzinnige discussie...
Nou, bij deze dan. Van mij mag een mod snoeien, als dat helpt het topic te verbeteren.
Brengt het verlichting in deze harde realiteit?quote:
[..]
Ik wil het wel geinig om te lezen hoor
Dat zou ik niet zeggen, al gaat het wel ergens anders om dan de titel suggereert. Ts is gelukkig en verwart dit met verlichting. En daar zweven een paar scheetjes achteraan.quote:
Verwarring en begrip en tja wat nietquote:
Brengt het verlichting in deze harde realiteit?
TS zou ook gewoon een dagboek kunnen kopen, JTL erkent tenminste andere posters.quote:
[..]
Dat zou ik niet zeggen, al gaat het wel ergens anders om dan de titel suggereert. Ts is gelukkig en verwart dit met verlichting. En daar zweven een paar scheetjes achteraan.
Dan zit ik op Fok goedquote:
[..]
Schijnt ook een techniek te zijn, soort van.
Nou, wat een lappen tekst maar valt verder wel mee. Laten we uit elkaars haar blijven vanaf hier
04-08-11, 02-02-12, 20-06-14, 13-08-15
De meditatieve -verlichte- ervaring is: ik ben meer dan dit lichaam, meer dan deze geest. Ik ben degene die kijkt naar dit lichaam, ik ben degene die kijkt naar de kijker van dit lichaam, transcendent tot in het oneindige. Dit is het spirituele van ons bewustzijn: dat er altijd een transcendente Getuige overblijft bij elk kijken, in welke toestand we ook verkeren, of we gezond zijn of ziek, of we gelukkig zijn of ongelukkig.
De meditatieve ervaring is: deze Getuige -wanneer die op zichZelf wordt ervaren- is volkomen puur, gelukzalig, goed, liefdevol. Rillingen van extase gaan door ons heen wanneer we wegzinken en verblijven in deze meditatieve Getuige. Na enige oefening hierin hoef je alleen maar je ogen te sluiten en je zinkt eenvoudigweg weg in dit geluk. Je bent dit al. Je bent nooit anders geweest.
Die Getuige van al ons denken, van al ons voelen en waarnemen is een Zelf dat meer puur, meer echt is dan ons persoonlijke zelf. Het is een Zelf dat losstaat van elke identificatie. Het is hetzelfde Zelf in een christen, in een moslim, in een rapper, in wie of wat dan ook. Het is voorbij elk ras of elke kleur. Het trekt zich niets aan van enig denken of van enig oordel. Het Is simpelweg. Het is geluk.
Toch is het domein van de Getuige nog altijd binnen deze gemanifesteerde wereld, binnen het domein van het zijn. En dat geeft te denken: als deze Getuige -slechts een zelf meer puur dan ons dagelijkse zelf- als deze Getuige al zo gelukzalig en roesverwekkend is, hoe moet het dan wel niet zijn met de Kern waar we allemaal uit voorkomen? Is de grens te doorbreken van manifest naar niet-manifest dan niet een atoombom van bliss? Is sterven dan niet het hoogtepunt van ons leven, als de roes straks over is?
Dan is er geen ervaring van... meer. Dan is er alleen nog maar de Kern.
Ook nu zou je zo al kunnen leven. Dit heet: 'leven voorbij de Getuige'.
Zie hier de meditatieve -de mystieke- ervaring.
De meditatieve ervaring is: deze Getuige -wanneer die op zichZelf wordt ervaren- is volkomen puur, gelukzalig, goed, liefdevol. Rillingen van extase gaan door ons heen wanneer we wegzinken en verblijven in deze meditatieve Getuige. Na enige oefening hierin hoef je alleen maar je ogen te sluiten en je zinkt eenvoudigweg weg in dit geluk. Je bent dit al. Je bent nooit anders geweest.
Die Getuige van al ons denken, van al ons voelen en waarnemen is een Zelf dat meer puur, meer echt is dan ons persoonlijke zelf. Het is een Zelf dat losstaat van elke identificatie. Het is hetzelfde Zelf in een christen, in een moslim, in een rapper, in wie of wat dan ook. Het is voorbij elk ras of elke kleur. Het trekt zich niets aan van enig denken of van enig oordel. Het Is simpelweg. Het is geluk.
Toch is het domein van de Getuige nog altijd binnen deze gemanifesteerde wereld, binnen het domein van het zijn. En dat geeft te denken: als deze Getuige -slechts een zelf meer puur dan ons dagelijkse zelf- als deze Getuige al zo gelukzalig en roesverwekkend is, hoe moet het dan wel niet zijn met de Kern waar we allemaal uit voorkomen? Is de grens te doorbreken van manifest naar niet-manifest dan niet een atoombom van bliss? Is sterven dan niet het hoogtepunt van ons leven, als de roes straks over is?
Dan is er geen ervaring van... meer. Dan is er alleen nog maar de Kern.
Ook nu zou je zo al kunnen leven. Dit heet: 'leven voorbij de Getuige'.
Zie hier de meditatieve -de mystieke- ervaring.
Done.quote:
Nou, wat een lappen tekst maar valt verder wel mee. Laten we uit elkaars haar blijven vanaf hier
Ook akkoordquote:
Nou, wat een lappen tekst maar valt verder wel mee. Laten we uit elkaars haar blijven vanaf hier
P.S. Als Gray zich teveel stoort aan mijn Osho (en andere liefdes in het leven) dat hij andere topics op zoekt. Er zijn er hier genoeg. Deze discussie hebben we ondertussen gehad, vind ik. Let's move on. Chapter two. Van het hoofdstuk verlichting.
Laat het dan ook gaan ipv er zelf nog even een PS je te doen om het laatste woord te hebbenquote:
[..]
Ook akkoord
P.S. Als Gray zich teveel stoort aan mijn Osho (en andere liefdes in het leven) dat hij andere oorden op zoekt. Deze discussie hebben we ondertussen gehad, vind ik. Let's move on. Chapter two. Van het hoofdstuk verlichting.
Mooi verwoord.quote:
De meditatieve -verlichte- ervaring is: ik ben meer dan dit lichaam, meer dan deze geest. Ik ben degene die kijkt naar dit lichaam, ik ben degene die kijkt naar de kijker van dit lichaam, transcendent tot in het oneindige. Dit is het spirituele van ons bewustzijn: dat er altijd een transcendente Getuige overblijft bij elk kijken, in welke toestand we ook verkeren, of we gezond zijn of ziek, of we gelukkig zijn of ongelukkig.
De meditatieve ervaring is: deze Getuige -wanneer die op zichZelf wordt ervaren- is volkomen puur, gelukzalig, goed, liefdevol. Rillingen van extase gaan door ons heen wanneer we wegzinken en verblijven in deze meditatieve Getuige. Na enige oefening hierin hoef je alleen maar je ogen te sluiten en je zinkt eenvoudigweg weg in dit geluk. Je bent dit al. Je bent nooit anders geweest.
Die Getuige van al ons denken, van al ons voelen en waarnemen is een Zelf dat meer puur, meer echt is dan ons persoonlijke zelf. Het is een Zelf dat losstaat van elke identificatie. Het is hetzelfde Zelf in een christen, in een moslim, in een rapper, in wie of wat dan ook. Het is voorbij elk ras of elke kleur. Het trekt zich niets aan van enig denken of van enig oordel. Het Is simpelweg. Het is geluk.
Op het internet zijn over "Getuige zijn" de volgende gedachten van Osho te vinden.
Ik vind deze gedachten heel mooi, zo diep, zo liefdevol, zo waarachtig...
Een genot om van te proeven. Iedere keer weer.
Ben ik de enige die deze ervaringen begrijpt en deelt ? Ik denk het niet. Mystikos ervaart het ook. Ik voel dat we op dezelfde frequentie resoneren. In dezelfde vijver vissen (aanwezig zijn). Waarbij Mystikos ervaringen (naar mijn gevoel) veel intenser en betrokken zijn. Hij is er effectief mee bezig. Terwijl ik, ik rakel die zaken soms op. Soms niet. Afhankelijk van het moment, de omgeving, ingeving ... (zie eerder)
Zijn er nog FOKKERS die zich iets bij deze "Osho" (of andere verlichting) gedachten kunnen voorstellen ? Die daar zelf iets bij voelen ? Ervaren.
Die dergelijke ervaring (dat diepe GETUIGE zijn) in zichzelf herkennen. En zo ja, durf je erover te praten. Zonder angst om uitgelachen te worden. Door sceptici (ongelovigen) in de grond geboord.
Ik vind deze gedachten heel mooi, zo diep, zo liefdevol, zo waarachtig...
Een genot om van te proeven. Iedere keer weer.
Bronquote:Er zijn honderd en twaalf methodes van meditatie, maar getuige zijn is een essentieel onderdeel van alle honderd en twaalf methodes. Voor zover mij betreft, is getuige zijn de enige methode. Die honderd en twaalf zijn verschillende toepassingen van getuige zijn.
De essentiële kern, de geest van meditatie moet geleerd worden hoe getuige te zijn. Je ziet een boom: bent daar, de boom is daar, maar kan je één ding meer vinden? - dat je de boom ziet, dat er een getuige in jou is die jou 'de boom ziet zien'?. De wereld is niet slechts verdeeld in het voorwerp en het onderwerp. Er is ook iets voorbij allebei, en dat 'voorbij' is meditatie.
Het is niet nodig om te zeggen „ik ben droevig.“ Je kan getuige zijn van het feit dat er een wolk van droefheid over je heen gaat. Er is woede - je kunt er eenvoudig getuige van zijn. Het is niet nodig om te zeggen „ik ben boos.“ Je bent nooit boos, is er geen reden voor je om boos te zijn; bent er altijd een getuige van. De woede komt en gaat; je bent enkel een spiegel. De dingen komen, worden teruggekaatst, verdwijnen- en de spiegel blijft leeg en schoon, onbeschadigd door de terugkaatsingen.
Getuige zijn is je binnenspiegel vinden. Zodra je het hebt gevonden, beginnen de mirakels te gebeuren. Wanneer je eenvoudig getuige bent van je gedachten, verdwijnen de gedachten. Dan is er plotseling een enorme stilte je nooit hebt gekend. Wanneer je naar je stemmingen kijkt- woede, droefheid, geluk - dan verdwijnen ze plotseling en een nog grotere stilte wordt ervaren.
Wanneer er niets is om naar te kijken - dan is er de revolutie. Dan draait de energie van het getuige zijn zich om omdat er niets is om het te verhinderen; er blijft geen voorwerp over. Het woord 'voorwerp' is mooi. Het betekent eenvoudig dat dat wat jou tegenhoudt jou objectiveert. Wanneer er geen objecten zijn waar je getuigevan kan zijn, komt het eenvoudig terug naar jezelf- naar de bron. Dat is het punt waar iemand verlicht wordt.
Meditatie is slechts een weg: het eind is altijd buddhahood, verlichting. Dit ogenblik kennen is alles kennen. Dan is er geen ellende, geen frustratie, geen zinloosheid; dan is het leven niet meer een toevalligheid. Het wordt een deel van het kosmische geheel - een essentieel onderdeel, en een enorm geluksgevoel laat zien dat het gehele bestaan je nodig heeft.
Ben ik de enige die deze ervaringen begrijpt en deelt ? Ik denk het niet. Mystikos ervaart het ook. Ik voel dat we op dezelfde frequentie resoneren. In dezelfde vijver vissen (aanwezig zijn). Waarbij Mystikos ervaringen (naar mijn gevoel) veel intenser en betrokken zijn. Hij is er effectief mee bezig. Terwijl ik, ik rakel die zaken soms op. Soms niet. Afhankelijk van het moment, de omgeving, ingeving ... (zie eerder)
Zijn er nog FOKKERS die zich iets bij deze "Osho" (of andere verlichting) gedachten kunnen voorstellen ? Die daar zelf iets bij voelen ? Ervaren.
Die dergelijke ervaring (dat diepe GETUIGE zijn) in zichzelf herkennen. En zo ja, durf je erover te praten. Zonder angst om uitgelachen te worden. Door sceptici (ongelovigen) in de grond geboord.
Bedenk dat elke mysticus iets controversieels heeft. Want hij moet ingaan tegen wat de mensen doorgaans denken. Maar kijk met je hart. En let op de ogen, de levenslust, de humor, de stilte, de diepte van de ernst en laat voor een moment elk vooroordeel varen. Doet het je wat? Zet het je aan het denken? Voel je er wat bij?quote:
Zijn er nog FOKKERS die zich iets bij deze "Osho" (of andere verlichting) gedachten kunnen voorstellen ? Die daar zelf iets bij voelen ? Ervaren.
Als je dat aan je zelf -ook al is het maar voor een seconde- kunt toegeven, dan zie je voor een moment een mysticus in al zijn puurheid.
De man uit Poona was een echte mysticus.
Er zijn er maar weinig. Dus kijk en luister goed.
Wat me in deze gedachten van Osho opvalt, is hoe dicht hij daarin bij Jean Paul Sartre staat.
Osho en Sartre, liggen daarin dicht bij elkaar.
Al blijft Sartre natuurlijk een rationele westerse filosoof. En geen oosterse mysticus.
Sartre had over die 'object' - 'subject' splitsing, volgende interessante visie:
In dat getuige zijn, speelt (naar mijn aanvoelen) het oordelen (op zulke momenten) niet meer. Je bent simpel weg er getuige van. Is het goed ? Is het fout ? Geen idee. Of niet meteen. Ik ben me er getuige (en bewust) van. Ik ben: Aanwezig.
[ Bericht 2% gewijzigd door JustTalkLove op 23-04-2015 00:34:13 ]
Dat "objectiveren" (beoordelen) van de werkelijkheid vindt je bij Sartre ook terug. Sarte beschouwde ons bewustzijn niet als een zelfstandig naamwoord (een fout in onze taal), maar als datgene wat onze ervaringen mogelijk maakt. Voor Sarte was dit bewustzijn "(het) niets". En niet een bepaald "iets". Een psychologische leegte (zuiver, ongerept) die alles mogelijk maakt. Vergelijk het met stilte. Een stilte (aanwezigheid) waarbinnen je allerlei klanken kan tevoorschijn toveren. Aanhoren. De stilte maakt dit mogelijk. Net zoals ons bewustzijn, onze ervaringen mogelijk maakt. Dit hogere (onbepaalde) bewustzijn, kun je ook als de GETUIGE benoemen. Ze is onbepaald. Ze is niets. Ze is die (psychologische) leegte.quote:Wanneer er niets is om naar te kijken - dan is er de revolutie. Dan draait de energie van het getuige zijn zich om omdat er niets is om het te verhinderen; er blijft geen voorwerp over. Het woord 'voorwerp' is mooi. Het betekent eenvoudig dat dat wat jou tegenhoudt jou objectiveert. Wanneer er geen objecten zijn waar je getuige van kan zijn, komt het eenvoudig terug naar jezelf- naar de bron. Dat is het punt waar iemand verlicht wordt.
Osho en Sartre, liggen daarin dicht bij elkaar.
Al blijft Sartre natuurlijk een rationele westerse filosoof. En geen oosterse mysticus.
Sartre had over die 'object' - 'subject' splitsing, volgende interessante visie:
Verlichting (in functie van GETUIGE zijn) plaatst zich boven deze twee deling 'subject' - 'object'. Dat is ook wat Osho schrijft. Zij het in een andere stijl en met andere woorden.quote:In de blik van een ander persoon ben je altijd een object. Je verschijnt als een iets, als buspassagier, groenteman of manager. In de ogen van de ander ben je eigenlijk een soort bloemkool, want die blik pint je vast op een wezen. Daardoor word je radicaal in je vrijheid beperkt.
In het toneelstuk Huis Clos (Achter gesloten deuren) vat Sartre dat gevoel samen in de beroemde zin: "L'Enfer, c'est les autres: de hel, dat zijn de anderen." Er is maar één manier om aan de hel van de fixerende blik van de ander te ontkomen, en dat is die blik te weerstaan en de ander op jouw beurt tot jouw object te maken.
Wie in vrijheid wil leven moet zorgen dat hij of zij zich niet tot object laat maken. Maar dat gebeurt volgens Sartre voortdurend, namelijk in de blik van de ander. In die blik word ik GEOBJECTIVEERD. De ander komt mij tegen, ziet mij en KARAKTERISEERT mij. En zo krijg ik een wezen. Ik ben dan IETS, een ding, hoewel ik eigenlijk niet goed kan achterhalen wat ik ben. Er is een soort identiteit, die ik niet kan achterhalen, aan mij toegevoegd door een ander. Maar ik weet wel dat ik een object ben geworden, een EN-SOI, een "op zich" noemt Sartre het.
In dat getuige zijn, speelt (naar mijn aanvoelen) het oordelen (op zulke momenten) niet meer. Je bent simpel weg er getuige van. Is het goed ? Is het fout ? Geen idee. Of niet meteen. Ik ben me er getuige (en bewust) van. Ik ben: Aanwezig.
[ Bericht 2% gewijzigd door JustTalkLove op 23-04-2015 00:34:13 ]
Ja, die ervaring (mening) deel ik ook.quote:
[..]
Bedenk dat elke mysticus iets controversieels heeft. Want hij moet ingaan tegen wat de mensen doorgaans denken. Maar kijk met je hart. En let op de ogen, de levenslust, de humor, de stilte, de diepte van de ernst en laat voor een moment elk vooroordeel varen. Doet het je wat? Zet het je aan het denken? Voel je er wat bij?
Als je dat aan je zelf -ook al is het maar voor een seconde- kunt toegeven, dan zie je voor een moment een mysticus in al zijn puurheid.
De man uit Poona was een echte mysticus.
Er zijn er maar weinig. Dus kijk en luister goed.
Er zit enorm veel wijsheid, warmte en kracht in jouw woorden. Het is een verademing zo iemand op FOK eens tegen te mogen komen. En kijk, wat sommige mensen hier met je doen. Hoe ze over je oordelen. Hoe ze je aan hun kruis willen nagelen, zoals ze met Jezus gedaan hebben, of met Socrates (die de gifbeker kreeg).
Ik begrijp dat niet. En vind dat zo triest
Maar bon, tijd om te gaan slapen.
Tijd om terug afwezig te zijn...
Met de beste groeten,
JTL
[ Bericht 4% gewijzigd door JustTalkLove op 23-04-2015 00:36:06 ]
Daar ben ik het mee eens; de onschuld. Dat is iets moois idd.quote:
Maar diezelfde naïviteit is ook heel mooi vind ik. Omdat ze zo open staat voor de Ander, voor het leven. Het is geen gesloten kille houding. Maar een houding van liefde, vertrouwen, overgave.
Maar tegelijkertijd zijn we ook veel te lang, veel te naïef geweest door de tijd heen hier in 't westen.quote:Soms vraag ik me af, of wij mensen (in het Westen) soms niet wat te wantrouwend zijn geworden. Te sceptisch, te kil, (ver)oordelend, etc. Ik begrijp die instelling zeker. Zie maar naar het nieuws en al het slecht dat er in de wereld gebeurt. Je zou voor minder wantrouwend en bang worden Dergelijk wantrouwend oordeel is ook soms nodig, afhankelijk van de situatie, de omgeving, de groep. Alleen dienen we die knop (af en toe) ook nog eens uit te moeten kunnen zetten. Zodat we opnieuw ontvankelijk voor de Ander (het leven en ons zelf) kunnen zijn. Als die knop in de "wantrouwende" stand ergens vastgeroest geraakt, vind ik dat jammer.
we gaan nu een andere fase door.
Ik vind dit een heel interessant topic omdat jullie totaal anders in het leven staan dan ik. Jullie lijken veel na te denken over dingen (het leven) terwijl ik wat meer praktisch ingesteld ben.
Ik persoonlijk hou niet van de happy de peppi gedachte van verrijkte of welgestelde personen, als men uit de kunstmatige (aangelegde) wereld/maatschappij zou vertrekken. En zich zou terug trekken in de natuur dan pas krijg je een staat van het zelf zijn, het betekent dat je het éne moment bijvoorbeeld kan genieten dat je een hert zie rondlopen, maar als het overlevingsinstinct toeslaat je voor de keuze komt staan of om het hert te doden of zelf dood van de honger te gaan. Of ga ik mijn omgeving "de natuur" met aangeleerde kennis bewerken zodat ik meer kans heb om te overleven.
(Waarbij hier wat ik lees dat sommige zeggen nee ik kom eerst met liefde en begrip, de natuur "de omgeving" komt niet met haar liefde en begrip naar je toe. Die moet je eerst doorgronden voor dat je haar begrijp wat zij jou te bieden "positief en negatief" heeft.)
En hoe ga ik met mijn eigen ik om want als je bevindt in een omgeving waar je geen andere mensen hebt die jou beantwoorden of jou voorzien van vragen kritiek of complimenten of je liefde/hulp kunnen geven ben je echt op je omgeving en op jezelf aangewezen.
Als je dit in balans weet te houden in je zelf, zonder door te slaan dan pas weet je meer over jezelf en wat jou omgeving heeft te bieden.
(Waarbij hier wat ik lees dat sommige zeggen nee ik kom eerst met liefde en begrip, de natuur "de omgeving" komt niet met haar liefde en begrip naar je toe. Die moet je eerst doorgronden voor dat je haar begrijp wat zij jou te bieden "positief en negatief" heeft.)
En hoe ga ik met mijn eigen ik om want als je bevindt in een omgeving waar je geen andere mensen hebt die jou beantwoorden of jou voorzien van vragen kritiek of complimenten of je liefde/hulp kunnen geven ben je echt op je omgeving en op jezelf aangewezen.
Als je dit in balans weet te houden in je zelf, zonder door te slaan dan pas weet je meer over jezelf en wat jou omgeving heeft te bieden.
Hoe stout is Konijntjuh!
Het probleem met naïviteit (onschuld is een ander mooi woord hiervoor inderdaad), is dat het ook (en dus meer, gemakkelijker) kansen biedt aan andere mensen met slechte bedoelingen. En die laatste zijn er ook. We kunnen daar niet blind voor zijn.quote:
Maar tegelijkertijd zijn we ook veel te lang, veel te naïef geweest door de tijd heen hier in 't westen.
we gaan nu een andere fase door.
De cultuur van de Indianen bijvoorbeeld vond ik een heel mooie 'verlichte' cultuur. Ik zeg vond, omdat ze grotendeels verdwenen is. Door een andere 'Westerse' cultuur van de aarde geveegd. Men had hun land, hun grondstoffen, etc nodig. De zwakkere moest wijken.
Op de naïviteit (onschuld) van de ander inspelen, kan daarin een gemeen spelletje zijn. Het is een stuk ego (eigenbelang), waarbinnen je de ander dan 'iets' wijsmaken kan. Om zo misbruik van hem te kunnen maken. Daarom ook dat ik zelf niet in een permanente staat van non ego zijn, geloof. In the end, moet je nog kunnen opkomen voor jezelf. Indien nodig. Je kunnen verdedigen, tegen een oordeel of misbruik van anderen. Of bieden we zoals Jezus 'verlicht' telkens onze andere wang aan ? Laten we ons maar kruisigen door de anderen, en bij al dit verraad, bij al die haat, toch onze medemens even graag zien. Voor mezelf (ik ben niet verlicht) is dat een brug te ver.
Je kan je soms "non ego" opstellen. Maar soms ook niet. De keuze, bij wie en of ik het doe, laat ik aan mezelf over. Al blijft het vizier wel openstaan, voor wie er open mee om kan gaan.
Dit alles (die meer wantrouwende, afwachtende houding, etc) neemt niet weg, dat er onschuld (naïviteit, onwetendheid, ik geef me over, ...) in ieder van ons verborgen zit. Alleen, hoe en wanneer krijg je het nog naar boven ? Zet je die 'oordelende' IK knop uit. En geeft je terug over aan je omgeving, de Ander ?
Dat verlangen zich over te geven, leeft heel sterk in ieder van ons (denk ik). Daarvoor zijn wij mensen gemaakt. Niet ? Om ons zelf te verliezen, te smijten, te laten gaan, in iets of iemand. Zie maar naar mij hier. Hoe ik hier pagina's vol kan zitten schrijven (of lullen zo je wilt). Zin of onzin (geen idee). Maar ik ben wel aanwezig. Ik stroom. Ik drijf. Ik geef me over. Probeer daarin alvast contact te maken met de ander.
Contact (willen) maken is mooi. Echter kun je zelf nooit doorheen de weerstand van de ander breken. De ander, is wie de ander is. Zoals de ander is. Je hebt daarin van vele soorten. Net zoals er vele bloemen zijn.
Het is ergens vreemd. Beetje zoals die verlichting. Verlichting bestaat. Die gelukzalige staat van zijn is geen fabel. Geen illusie. Toch lijkt ze veelal wat ongrijpbaar soms. Een soort van ideaal. Waar je (afhankelijk van de omstandigheden) met je bewustzijn in aanwezig kan zijn. Beetje zoals een idee. Je kan een bepaald leuk idee (als gedachte) in je hoofd hebben. Bijvoorbeeld een mooie tekening (zoals Gewas die maken kan). Op dat moment is die tekening (dat idee) er nog niet. Je proeft wel de mogelijkheid. Zijn bestaansrecht. Maar het is er nog niet. Beetje zoals een zaadje. Die nog geen plant geworden is. De kiem (het idee) is wel aanwezig. Maar of dit idee verder ook 'echt' (waarheid) worden kan. Weet je nog niet. Zijn bestaansrecht is (nog) onzeker.
Je kan aan dit idee verder uiting geven (bv die tekening maken). Waardoor een idee (dat eerst enkel maar een idee was) nu ook werkelijkheid wordt. Ik aanzie verlichting ook zo een beetje. Net zoals het begrip 'weerstanden'. Weerstanden die komen (er zijn) en plots gaan (verdwijnen) in een groepje mensen.
Hebben jullie die ervaring ook al niet gehad ? Je komt een groepje mensen tegen. Brengt daarmee een aantal dagen samen door. En soms, na een aantal dagen, afhankelijk van hoe de "weerstanden" verliepen (hoe de mensen daarin op elkaar reageerden), krijg je plots een (bijna) orgastisch samenzijn. Iedereen vindt elkaar leuk. Amuseert zich met elkaar. Er is geen angst, er is geen haat, etc. Enkel nog liefde, vriendschap.En vooral veel vreugde, veel plezier (en gezelligheid) samen.
Ook dat 'dergelijk samen zijn' (is als idee) mogelijk.
Misschien is dit laatste wel een verwijt dat we door de 'verlichting' sceptici hier in onze schoenen krijgen geschoven ? Het is hen allemaal teveel praat voor de raap, te wollig, te weinig praktisch, te zeemzoeterig. Men houdt daar niet van. Men wilt keiharde feiten. De meer praktische kant van de zaak zien. En gelooft daar eigenlijk ook niet echt in. In dergelijke ideeën (dat 'verlichting' gedachtegoed).
Ik begrijp dat scepticisme zeker. Ben zelf soms ook heel sceptisch. Echter is het mijn ervaring niet. Die andere momenten bestaan ook. Weerstanden kunnen verdwijnen. Tussen mensen onderling. Binnenin een groep. Tussen meerdere groepen, etc. Dergelijke ideeën kunnen zeker een fabel (illusie) zijn. Maar ook soms niet. Die andere kant van het spectrum bestaat ook.
Misschien kunnen we een goeroe ergens omschrijven, als een soort 'meester' die door je weerstand heen breken kan, maar dan wel vanuit liefde (niet vanuit haat). En dit uiteindelijke breken, doe JIJ zelf (er is niemand anders, die jou daarin 'breken' kan).
Heel lang geleden, ben ik ook (doorheen een weerstand) gebroken geweest. En ik brak die zelf. Het was een barst (die interessante scheur, zoals Dirk De Wachter ze omschrijft). Maar een scheur vanuit en in liefde. Het enige wat me op dat moment overviel (en ik herinner me het nog zeer levendig, alsof het gisteren was) was een staat van LIEFDE. Van pure, zuivere (bijna onvoorwaardelijke) liefde.
Die voorwaarde (laten we het wantrouwen noemen) was gebroken. Wantrouwen meegegeven vanuit mijn opvoeding ? Of mezelf in de geest aangepraat (geconditioneerd). Geen idee. Toen dit wantrouwen 'plots' brak, kwam er liefde in de plaats terecht. Een gevoel van liefde, die op dat moment zo TOTAAL was (zo open bloeide). Ik kon niets anders meer dan die liefde in mezelf te laten stromen. Die energie vrij te laten. Ik hiel dat (rationeel of op welke manier ook) niet meer tegen. In zekere zin, was ik toen veranderd. Een ander mens geworden. Het was, zoals het toen, moest zijn: LIEFDE
Die liefde, is wat ik zelf zo mooi vind aan het leven. Aan dit leven, het leven dat we allen delen. Ze zit soms wat dieper verborgen, komt niet meteen om de hoek piepen, maar als ze is er. Aanwezig is. In en bij veel mensen. Als dergelijke liefde (die energie) op kan stromen, zichzelf meer vrijmaken, uit de stront, de mogelijke haat (het onbegrip) van anderen, die schaduw kan treken, dan krijg je iets heel moois om te zien. Iets heel moois om te bewonderen. Te ervaren. Ik draag die momenten allemaal in mijn hart. De plaats waar ze thuis horen.
Ieder van jullie, heeft ergens wel al zulke ervaringen van liefde of vriendschap gehad, denk ik ?
Ervaringen van een liefdevol "aanwezig" en "samen" zijn. Volgens mij, moeten zulke ervaringen ook op een forum kunnen ontstaan. Tussen mens. Of Niet ? Is dit een te idealistische gedachte van me ? Ik denk het niet. Ik geloof van niet...
Laat de zwijntjes hier maar knorren en de schaapjes blaten en de koeitjes loeien, de vogeltjes zingen. Allemaal samen in deze gezellige leuke kinder boerderij. Een boerderij waar we terug onze onschuld (oorspronkelijke naïviteit, toegankelijkheid) kunnen ervaren. Voorbij ons ego, voorbij onze pijn.
Enfin, ik ben soms teveel van een dromer, zeker ? I know...
Soms worden die dromen werkelijkheid. Soms niet.
[ Bericht 1% gewijzigd door JustTalkLove op 23-04-2015 11:06:00 ]
Dank je, Gewas.quote:
Ik vind je berichten mooi om te lezen, JustTalkLove.
Bedankt allemaal voor jullie mooie bijdragen aan dit topic. Sorry, als ik niet op iedereen heb kunnen reageren. Ik zit meer op https://www.facebook.com/groups/JanErmelo/ en reageer daar wat meer direct op posts en discussies.
Ik zal dat ook wat meer hier proberen te doen (maar, zoals gezegd, zit dus meer op FB).
Cheers,
Mystikos
Ik zal dat ook wat meer hier proberen te doen (maar, zoals gezegd, zit dus meer op FB).
Cheers,
Mystikos
Hallo Jan. Ik kom ook uit Ermelo. Geef je ook spirituele les?quote:
Bedankt allemaal voor jullie mooie bijdragen aan dit topic. Sorry, als ik niet op iedereen heb kunnen reageren. Ik zit meer op https://www.facebook.com/groups/JanErmelo/ en reageer daar wat meer direct op posts en discussies.
Ik zal dat ook wat meer hier proberen te doen (maar, zoals gezegd, zit dus meer op FB).
Cheers,
Mystikos
Je kan onderscheid maken tussen 'piek-ervaringen' en 'plateau-ervaringen' in spiritualiteit. Piek-ervaringen treden vaak op na een plotselinge spirituele ontwaking en zijn hevig, maar helaas ook van korte duur. Veel mensen ervaren ze wanneer ze pas begonnen zijn met meditatie. Je ziet een helder, mooi licht. Je hoort de meest prachtige klanken. Je voelt je doorstroomd met warmte en liefde. Er zijn ervaringen van een-wording met alles en iedereen.
Helaas zijn deze ervaringen, zoals zoveel ervaringen: hevig, verwarrend en van korte duur. De meeste van deze piekervaringen worden ervaren op momenten van opwinding, een teken dat ze veroorzaakt worden door de opwindingskant van ons zenuwgestel (de zgn sympathische tak). Je kunt ook piek-ervaringen krijgen bij sport beoefening, bij dans en muziek, bij gevaar etc. In alle situaties waar sprake is van opwinding. En omdat je je in het begin heel opgewonden kan voelen na meditatie, kun je dus ook in dat soort situaties piek-ervaringen krijgen.
Plateau-ervaringen hebben vaak dezelfde karakteristieken (diep gevoel van geluk, warmte, liefde, 'het Licht zien' etc.). Maar worden niet ervaren bij opwinding maar juist in een hele diepe en redelijk permanente toestand van ontspanning. Je hebt pas plateau-ervaringen als je meditaties uitgestabiliseerd zijn en je zenuwstelsel tot hele diepe rust is gekomen. Dit soort ervaringen worden veroorzaakt door de rustgevende tak van je zenuwstelsel (de parasympathische tak). Dit zijn de echte verlichtingservaringen.
Kortweg gezegd is dit het verschil tussen ontwakening en realisatie. De eerste ervaringen heb je in het begin van je spirituele proces. De laatste heb je aan het eind.
Helaas zijn deze ervaringen, zoals zoveel ervaringen: hevig, verwarrend en van korte duur. De meeste van deze piekervaringen worden ervaren op momenten van opwinding, een teken dat ze veroorzaakt worden door de opwindingskant van ons zenuwgestel (de zgn sympathische tak). Je kunt ook piek-ervaringen krijgen bij sport beoefening, bij dans en muziek, bij gevaar etc. In alle situaties waar sprake is van opwinding. En omdat je je in het begin heel opgewonden kan voelen na meditatie, kun je dus ook in dat soort situaties piek-ervaringen krijgen.
Plateau-ervaringen hebben vaak dezelfde karakteristieken (diep gevoel van geluk, warmte, liefde, 'het Licht zien' etc.). Maar worden niet ervaren bij opwinding maar juist in een hele diepe en redelijk permanente toestand van ontspanning. Je hebt pas plateau-ervaringen als je meditaties uitgestabiliseerd zijn en je zenuwstelsel tot hele diepe rust is gekomen. Dit soort ervaringen worden veroorzaakt door de rustgevende tak van je zenuwstelsel (de parasympathische tak). Dit zijn de echte verlichtingservaringen.
Kortweg gezegd is dit het verschil tussen ontwakening en realisatie. De eerste ervaringen heb je in het begin van je spirituele proces. De laatste heb je aan het eind.
Meditatie is een techniek van transcenderen waardoor je in een vierde bewustzijnstoestand komt (de trance toestand van samadhi). Een dergelijke toestand is volkomen anders dan elke bewustzijnstoestand die je tot nu toe kent.
Samadhi werkt zeer reinigend voor je zenuwgestel en is daarom -nog beter dan diepe slaap- het middel om tot verlichting te geraken. Het is een roestoestand van volkomen bliss en gelukzaligheid. Het lukt niet om in samadhi te komen na een paar keer mediteren. Voor sommigen vergt het maanden oefening, voor anderen jaren, afhankelijk van de toestand van je zenuwgestel. Het vergt al je aandacht en al je ernst voordat je lichaam die oertoestand weet te herpakken. Het is net zo moeilijk als dat het zeldzaam is. En toch is het de ware toestand van je ware Zelf (nml. satchitananda = werkelijkheid, bewustzijn en gelukzaligheid). En daarmee is het het allermakkelijkste om te bereiken.
Op oude filmpjes van Ramana Maharshi zie je dat hij in samadhi is (zijn lichaam vertoont lichte schokjes en zijn ogen staan extatisch). Iemand die samadhi ervaren heeft herkent het meteen.
Het is de verlichting van de mystici.
Samadhi werkt zeer reinigend voor je zenuwgestel en is daarom -nog beter dan diepe slaap- het middel om tot verlichting te geraken. Het is een roestoestand van volkomen bliss en gelukzaligheid. Het lukt niet om in samadhi te komen na een paar keer mediteren. Voor sommigen vergt het maanden oefening, voor anderen jaren, afhankelijk van de toestand van je zenuwgestel. Het vergt al je aandacht en al je ernst voordat je lichaam die oertoestand weet te herpakken. Het is net zo moeilijk als dat het zeldzaam is. En toch is het de ware toestand van je ware Zelf (nml. satchitananda = werkelijkheid, bewustzijn en gelukzaligheid). En daarmee is het het allermakkelijkste om te bereiken.
Op oude filmpjes van Ramana Maharshi zie je dat hij in samadhi is (zijn lichaam vertoont lichte schokjes en zijn ogen staan extatisch). Iemand die samadhi ervaren heeft herkent het meteen.
Het is de verlichting van de mystici.
Je tekst doet me denken aan Osho (de enige verlichte die ik ken, al zijn er zeker nog, maar inderdaad ze zijn zeldzaam). Die man (Osho) straalde iets uit. Als waarnemer is het heel moeilijk dit te kunnen duiden voor je zelf. Te kunnen begrijpen in jezelf. Maar er is iets anders. Iets 'veranderd'.
Alleen al de manier waarop Osho sprak. De stilte tussen zijn woorden. Het leek wel (bij momenten) of hij niet meer van deze (onze) wereld was. Hoewel hij daarin zeker nog aanwezig was. En nu (via zijn boeken) nog is.
Je zenuwgestel in dergelijke toestand via meditatie te krijgen, lijkt me een mooie uitdaging. Verlichting is in die zin bekeken, naar mijn gevoel, een innerlijke reis naar binnen. Naar die ontspannen staat van zijn.
Die gelukzalige staat van zijn, zou ik zelf ook als een staat van Non Dualiteit omschrijven. Een staat van heel bewust aanwezig zijn, geen denken over.
Echter dat laatste is moeilijk (zoals ik eerder aangaf). Er wordt zoveel gedacht in onze wereld. Wij Westerlingen leven veelal van al die onrust. Al die honger naar nieuws (zie ook de media). Naar prikkels van buiten. Niet zozeer een groei naar binnen.
Alleen al de manier waarop Osho sprak. De stilte tussen zijn woorden. Het leek wel (bij momenten) of hij niet meer van deze (onze) wereld was. Hoewel hij daarin zeker nog aanwezig was. En nu (via zijn boeken) nog is.
Je zenuwgestel in dergelijke toestand via meditatie te krijgen, lijkt me een mooie uitdaging. Verlichting is in die zin bekeken, naar mijn gevoel, een innerlijke reis naar binnen. Naar die ontspannen staat van zijn.
Die gelukzalige staat van zijn, zou ik zelf ook als een staat van Non Dualiteit omschrijven. Een staat van heel bewust aanwezig zijn, geen denken over.
Echter dat laatste is moeilijk (zoals ik eerder aangaf). Er wordt zoveel gedacht in onze wereld. Wij Westerlingen leven veelal van al die onrust. Al die honger naar nieuws (zie ook de media). Naar prikkels van buiten. Niet zozeer een groei naar binnen.
Samadhi is een tijdelijke ervaring; meer een extastische trip dan inzichtelijke verlichting. Dat laatste ligt dichter bij de onveranderlijke werkelijkheid. Door te stellen dat samadhi verlichting is, doe je mensen te kort doordat je het resterende spectrum van menselijke ervaring onderschrijft. Bovendien stimuleer je zoekenden om op zoek te gaan naar dit ene aspect van spiritualiteit, waarmee hun pad verder afbuigt dan misschien zou hoeven. Om tot de zogenaamde waarheid te komen, zal men kritisch naar haar pad moeten kijken, niet zich blindstaren op een tijdelijk geestelijk orgasme. Elke stap vooruit op het spirituele pad brengt valkuilen met zich mee, zoals het willen verblijven in een makkelijk voor te stellen comfortabele geestelijke staat.quote:
Meditatie is een techniek van transcenderen waardoor je in een vierde bewustzijnstoestand komt (de trance toestand van samadhi). Een dergelijke toestand is volkomen anders dan elke bewustzijnstoestand die je tot nu toe kent.
Samadhi werkt zeer reinigend voor je zenuwgestel en is daarom -nog beter dan diepe slaap- het middel om tot verlichting te geraken. Het is een roestoestand van volkomen bliss en gelukzaligheid. Het lukt niet om in samadhi te komen na een paar keer mediteren. Voor sommigen vergt het maanden oefening, voor anderen jaren, afhankelijk van de toestand van je zenuwgestel. Het vergt al je aandacht en al je ernst voordat je lichaam die oertoestand weet te herpakken. Het is net zo moeilijk als dat het zeldzaam is. En toch is het de ware toestand van je ware Zelf (nml. satchitananda = werkelijkheid, bewustzijn en gelukzaligheid). En daarmee is het het allermakkelijkste om te bereiken.
Op oude filmpjes van Ramana Maharshi zie je dat hij in samadhi is (zijn lichaam vertoont lichte schokjes en zijn ogen staan extatisch). Iemand die samadhi ervaren heeft herkent het meteen.
Het is de verlichting van de mystici.
De extase van samadhi is een bijverschijnsel na lange mentale inspanning, vergelijkbaar met het uitgeruste gevoel na een goede nacht slaap. Heerlijk, maar het spirituele equivalent van een MacKroket; junkfood.
Voordeel is dat je gezond voedsel beter leert waarderen, net zoals je geest open en ontspannen is om spirituele inzichten te ontvangen. Desondanks is het slechts een van de vele stappen vooruit die een zoekende kan maken. Ervaar het, accepteer het, ga eraan voorbij.
Trouwens, waar baseer je je uitspraken over het zenuwstelsel op?
En als laatste: samadhi kan wel degelijk zonder oefening behaald worden; spontane manifestaties zijn mogelijk.
Samadhi kan toch best ook die "inzichtelijke verlichting" zijn ? Als onderdeel van, horend bij. Niet ?
Vanwaar het "dualisme", de geest als een afzonderlijk iets te betrekken ? Je spreekt van "extastische trip" (iets van het lichaam) versus "inzichtelijke verlichting" (iets van de geest). Je plaatst beide elementen daarin tegen elkaar. Alsof lichaam en geest (in die toestand) ook niet één kunnen zijn.
Ik heb moeite met het woordje "verlicht" en iemand die "op zoek blijft gaan". Die niet thuis komt. Op zoek naar wat ? De waarheid ? Een andere (hogere) waarheid ? Zo ja, de welke ?
Kan een geest nog niet 'verlicht' genoeg zijn. Terwijl het lichaam wel al in een orgastische (ontspannen) staat van zijn verkeert ? In geval de geest nog niet genoeg 'verlicht' is, is deze staat van het lichaam dan niet meer dan een broodje "Kroket" (junkfood) ?
Het moment dat we oordelen over een "hoger" meer (inzichtelijk) bewustzijn, nemen we terug afstand van iets. Is deze afstand name nodig ? Je schreef zelf erover dat het "heerlijk" is. Heerlijk kan toch op zich al voldoende zijn. Niet ? Waarom meer ? Waarom daarin nog verder zoeken ? Dan je eigen 'innerlijke' kern ? Waarom zo nodig jezelf blijven ontwikkelen ? Is rust ook niet goed ? En ontwikkelen richting wat ? De ander ? Jezelf ?
Gaan we met het stellen van deze vragen, niet ergens aan de "essentie" voorbij ?
Het woordje "onveranderlijke werkelijkheid" is een interessant woord. In eerste opzicht, doet het me als een contradictio in terminis aanvoelen. Werkelijkheid is niet onveranderlijk. Maar veranderlijk. Dynamisch. Geen enkel moment is iets hetzelfde. Ook al kijk je iedere dag naar dezelfde plas water. Die plas water is telkens anders. Werkelijkheid is dynamisch, veranderlijk (dus niet statisch en onveranderlijk).
Waar ligt dan het onveranderlijke ? Bestaat dit ook ? Een "onveranderlijke werkelijkheid". Zo ja, waar zouden we die kunnen vinden ? Mijn inziens in ons zelf. In ons "GETUIGE zijn". In de aanwezigheid van het "AL" (geheel).
Vanwaar het "dualisme", de geest als een afzonderlijk iets te betrekken ? Je spreekt van "extastische trip" (iets van het lichaam) versus "inzichtelijke verlichting" (iets van de geest). Je plaatst beide elementen daarin tegen elkaar. Alsof lichaam en geest (in die toestand) ook niet één kunnen zijn.
Ik heb moeite met het woordje "verlicht" en iemand die "op zoek blijft gaan". Die niet thuis komt. Op zoek naar wat ? De waarheid ? Een andere (hogere) waarheid ? Zo ja, de welke ?
Kan een geest nog niet 'verlicht' genoeg zijn. Terwijl het lichaam wel al in een orgastische (ontspannen) staat van zijn verkeert ? In geval de geest nog niet genoeg 'verlicht' is, is deze staat van het lichaam dan niet meer dan een broodje "Kroket" (junkfood) ?
Het moment dat we oordelen over een "hoger" meer (inzichtelijk) bewustzijn, nemen we terug afstand van iets. Is deze afstand name nodig ? Je schreef zelf erover dat het "heerlijk" is. Heerlijk kan toch op zich al voldoende zijn. Niet ? Waarom meer ? Waarom daarin nog verder zoeken ? Dan je eigen 'innerlijke' kern ? Waarom zo nodig jezelf blijven ontwikkelen ? Is rust ook niet goed ? En ontwikkelen richting wat ? De ander ? Jezelf ?
Gaan we met het stellen van deze vragen, niet ergens aan de "essentie" voorbij ?
Het woordje "onveranderlijke werkelijkheid" is een interessant woord. In eerste opzicht, doet het me als een contradictio in terminis aanvoelen. Werkelijkheid is niet onveranderlijk. Maar veranderlijk. Dynamisch. Geen enkel moment is iets hetzelfde. Ook al kijk je iedere dag naar dezelfde plas water. Die plas water is telkens anders. Werkelijkheid is dynamisch, veranderlijk (dus niet statisch en onveranderlijk).
Waar ligt dan het onveranderlijke ? Bestaat dit ook ? Een "onveranderlijke werkelijkheid". Zo ja, waar zouden we die kunnen vinden ? Mijn inziens in ons zelf. In ons "GETUIGE zijn". In de aanwezigheid van het "AL" (geheel).
De trance-toestand (samadhi) komt zowel in piek- als plateau-ervaringen voor. Zowel na een eerste spiritueel ontwaken als na een volledige realisatie. In dat laatste geval maakt de trance-toestand een stabiel onderdeel uit van de waak-toestand.
Wanneer een gerealiseerde maar even gaat zitten en stopt met activiteit shift zijn zenuwgestel direct naar de vierde bewustzijnstoestand (turiya).
De filmpjes van Ramana waar je dat kunt zien zijn wel op Youtube te vinden.
Wanneer een gerealiseerde maar even gaat zitten en stopt met activiteit shift zijn zenuwgestel direct naar de vierde bewustzijnstoestand (turiya).
De filmpjes van Ramana waar je dat kunt zien zijn wel op Youtube te vinden.
Dit beantwoord geen vragen die aan je gesteld zijn en herhaalt slechts wat je al eerder stelde. Ben je hier om ervaringen te delen en uit te diepen met anderen, of slechts om reclame te maken voor je facebookpagina? In het eerste geval zou je er goed aan doen antwoord te geven op vragen die aan je gesteld worden, in het tweede geval bega je volgens mij een huisregel van het FOK!forum en kan je beter via facebook zieltjes ronselen.quote:
De trance-toestand (samadhi) komt zowel in piek- als plateau-ervaringen voor. Zowel na een eerste spiritueel ontwaken als na een volledige realisatie. In dat laatste geval maakt de trance-toestand een stabiel onderdeel uit van de waak-toestand.
Wanneer een gerealiseerde maar even gaat zitten en stopt met activiteit shift zijn zenuwgestel direct naar de vierde bewustzijnstoestand (turiya).
De filmpjes van Ramana waar je dat kunt zien zijn wel op Youtube te vinden.
Mooie posts hier, maar ik hoop dat jullie begrijpen dat uit proberen te leggen wat Verlicht zijn betekent zoiets is als deelnemen aan een schriftelijke cursus om te leren zwemmen?
Inderdaad.quote:
Mooie posts hier, maar ik hoop dat jullie begrijpen dat uit proberen te leggen wat Verlicht zijn betekent zoiets is als deelnemen aan een schriftelijke cursus om te leren zwemmen?
En de niet respectvolle toon waarin Gray de dialoog voert, staat me opnieuw niet aan.
Zijn laatste antwoord zit vol aannames die geen grond hebben, maar toch maar geuit worden.
Het zou fijn zijn, als zoveel mogelijk de "ervaring" zelf centraal (in dit debat) kan blijven staan.
En niet het 'oordeel' over.
Sinds het lezen van dit topic ben ik verlicht. Ik zie het probleem niet.quote:
Mooie posts hier, maar ik hoop dat jullie begrijpen dat uit proberen te leggen wat Verlicht zijn betekent zoiets is als deelnemen aan een schriftelijke cursus om te leren zwemmen?
Niet iedereen begrijpt dat, dus bedankt voor de mededeling.quote:
Mooie posts hier, maar ik hoop dat jullie begrijpen dat uit proberen te leggen wat Verlicht zijn betekent zoiets is als deelnemen aan een schriftelijke cursus om te leren zwemmen?
Iedereen weet wat het is om verlicht te zijn. Iedereen weet wat het is om de Werkelijkheid te ervaren. Want iedereen heeft ooit in zijn leven liefde gevoeld en is ooit eens verliefd geweest. Ook bij verliefdheid voelen we ons verbonden, niet alleen met onze geliefde, maar met alle mensen, met de hele wereld. Dat viel me ooit eens op toen ik over mijn oren verliefd was op een schone jonkvrouw. 'Gek, gek', dacht ik, 'ik zie haar in elke vrouw die ik tegenkom op straat! Ik ben op allemaal even verliefd! Blijkbaar kan ik geen onderscheid meer maken.'
Ja, precies, een 'roze wolk'. Strenge oude mannetjes zie ik nu ginnegappen. 'Gaat wel weer over, jongen. Het is maar een tijdelijke bevlieging. Het zijn de hormonen die je overstuur maken. Alles is biologie. Verliefdheid heeft een functie. De mensheid zou snel uitsterven als we niet tijdelijk begogeld (begoogled) zouden zijn.'
Toch is er ook een spirituele component aanwezig bij verliefdheid. Een gevoel en een weten dat verder gaat dan de geliefde waar we zo verliefd op zijn. Op momenten van intense verliefdheid voelen we dat alles goed is zoals het is, dat geen zandkorreltje op de wereld verschoven hoeft te worden, dat geluk de enige werkelijkheid is. We voelen ons warm. We voelen ons geborgen in een groter geheel waar we onlosmakelijk deel van uitmaken.
Er zit, gek genoeg, -ondanks dat verliefdheid zo ongrijpbaar is-, ook een ken-element in verliefdheid. Een soort van Heilig Weten (die hoofdletters voelen we echt als we verliefd zijn). 'Laat anderen maar lullen, ik weet dat de wereld zo is, zoals mijn geliefde is. Niemand kan mij die kennis ooit meer afpakken'.
Ja, verlichting is een soort van verliefdheid. De ogen van de mysticus stralen verliefdheid uit. Hij is verliefd op jou, op mij, op de hele wereld. Hij maakt geen onderscheid meer. Hij leeft in een 'roze wolk', als een kleine puberjongen. Maar omdat hij rijp en volwassen is, durft hij nu volkomen zijn middelvinger op te steken: 'Laat anderen maar lullen, ik weet dat de wereld zo is, zoals mijn Geliefde is. Niemand kan mij die kennis ooit meer afpakken'.
Voor de verlichte is heel de wereld de Geliefde.
Ja, precies, een 'roze wolk'. Strenge oude mannetjes zie ik nu ginnegappen. 'Gaat wel weer over, jongen. Het is maar een tijdelijke bevlieging. Het zijn de hormonen die je overstuur maken. Alles is biologie. Verliefdheid heeft een functie. De mensheid zou snel uitsterven als we niet tijdelijk begogeld (begoogled) zouden zijn.'
Toch is er ook een spirituele component aanwezig bij verliefdheid. Een gevoel en een weten dat verder gaat dan de geliefde waar we zo verliefd op zijn. Op momenten van intense verliefdheid voelen we dat alles goed is zoals het is, dat geen zandkorreltje op de wereld verschoven hoeft te worden, dat geluk de enige werkelijkheid is. We voelen ons warm. We voelen ons geborgen in een groter geheel waar we onlosmakelijk deel van uitmaken.
Er zit, gek genoeg, -ondanks dat verliefdheid zo ongrijpbaar is-, ook een ken-element in verliefdheid. Een soort van Heilig Weten (die hoofdletters voelen we echt als we verliefd zijn). 'Laat anderen maar lullen, ik weet dat de wereld zo is, zoals mijn geliefde is. Niemand kan mij die kennis ooit meer afpakken'.
Ja, verlichting is een soort van verliefdheid. De ogen van de mysticus stralen verliefdheid uit. Hij is verliefd op jou, op mij, op de hele wereld. Hij maakt geen onderscheid meer. Hij leeft in een 'roze wolk', als een kleine puberjongen. Maar omdat hij rijp en volwassen is, durft hij nu volkomen zijn middelvinger op te steken: 'Laat anderen maar lullen, ik weet dat de wereld zo is, zoals mijn Geliefde is. Niemand kan mij die kennis ooit meer afpakken'.
Voor de verlichte is heel de wereld de Geliefde.
Een paar citaten (inzake verlichting):
quote:Huang Po (Chinees Zen meester):
Als je verlicht wilt worden, hoef je alleen maar te leren voorkomen dat je naar iets gaat zoeken of je aan iets gaat hechten.
quote:Boeddha:
Het pad van degenen die verlicht zijn laat geen spoor na....het is als de vlucht van vogels in de lucht.
quote:Samsara:
Wij zijn ontwaakt uit de zoeker. Wij zijn ontwaakt uit het zoeken.
Mooi citaat. De rest ook.quote:
Voor de verlichte is heel de wereld de Geliefde.
Ik ervaar hetzelfde gevoel als jij daarin (denk ik).
"Verlichting" is (over) stromen, is het geheel, is die liefde"
Het is een staat van ontvankelijkheid.
Een staat van gelukzaligheid.
Een staat van liefde (geen haat)
Een staat van verbinding (geen scheiding)
Een staat van zijn (geen denken).
Zijn is de kern.
Niet het denken.
De paradox is dat pas resultaat wordt verkregen als elk streven naar verlichting, als elk verlangen naar roes-ervaringen, als elke hoop op resultaat wordt opgegeven.quote:Huang Po (Chinees Zen meester):
Als je verlicht wilt worden, hoef je alleen maar te leren voorkomen dat je naar iets gaat zoeken of je aan iets gaat hechten.
Het is vaak zo'n lange termijn project, en je komt onderweg zoveel moeilijkheden tegen, dat verlangen en streven -naar wat dan ook- vanzelf wel temperen.
Maar dan ineens is daar de Grote Doorbraak. Vaak op een moment dat je het zelf niet meer verwachtte, dat het je ook niet veel meer schelen kon. Dan blijk je ineens gedompeld te zijn in een soort permanente roes-toestand. En degene met de grootste ogen ben je vaak zelf (ook al wist je heel goed wat de Meesters je altijd hebben verteld).
Kun je verlichting kwijtraken, zoals Mystikos eerder al stelde? Of heb je daar ook een andere kijk op?quote:
[..]
Niet iedereen begrijpt dat, dus bedankt voor de mededeling.
Zomaar benieuwd
Als je verlichting ziet als die extase zoals hier wordt gesteld, dan jazeker.quote:
[..]
Kun je verlichting kwijtraken, zoals Mystikos eerder al stelde? Of heb je daar ook een andere kijk op?
Zomaar benieuwd
Wanneer je inzichtelijk tot verlichting komt, dan niet (echt).
Die extase, net als verliefd zijn, die gaat over. Dat is waarschijnlijk ook het eerste inzicht dat je krijgen zal wanneer je dit beleeft.
Inzichten daarentegen, zijn als kennis en ervaring en die raak je niet zomaar kwijt. Wel zal je het moeten blijven 'trainen', blijven oefenen. Daarom wordt meditatie doorgaans beschouwd als een discipline die zo belangrijk als nodig is als dagelijks douchen, sporten, eten, slapen.
Ik vat verlichting meer op als kennisvergaring van innerlijke én uiterlijke belevingswereld, niet als een drugstrip zonder drugs. In mijn ogen is dat een afleiding, doch een fijne. En helpt die extase ook voor ontvankelijk maken van je geest voor nieuwe invloeden waar je inzichten uit kan extraheren. Maar wanneer je continu in extase bent of wil zijn, dan ben je gewoon een omhooggevallen junk.
Wanneer die kennis plots 'klikt', dan kom je tot een inzichtelijke verlichtingservaring. Dat kan wat bijwerkingen hebben als extase, visuele hallucinaties en andere effecten op je zintuigen, maar die verdwijnen zo snel als ze komen. Belangrijker is de mentale opluchting, alsof je eindelijk die naam herinnert die zo lang op het puntje van je tong lag. Het resultaat is dat alles nog net zo is als het was, maar niets ooit meer hetzelfde zal zijn.
Wanneer je in die 'godmodus' zit die je ontwikkelt via meditatie, dan kan extase je gestolen worden. Hierbij sta je niet in de schoenen van het ego, maar in die van de 'observeerder'. Die observeerder oordeelt niet, die kijkt. Alles kan en alles mag. Ook terugtreden in zijn oude schoenen. Het onuitgesproken motto luidt: fuck it. die 'observeerder' zie je in kunst vaak terug als het derde oog, in zekere zin.
[ Bericht 14% gewijzigd door Gray op 28-04-2015 20:53:28 ]
Inzichten, kennisvergaring en 'inzichtelijke verlichtingservaringen' blijven meestal op het mentale niveau en stoten vanwege hun mentale aard zelden door naar de toestand van 'no-mind'. Precies om die reden gaven Zen meesters hun leerlingen vaak onzinnige raadseltjes op (koans) om de geest af te leren alles maar te willen begrijpen en te jagen op inzichten ('wat is Boeddha natuur, Meester? Vertel het me, zodat ik het inzie' enz.)
Toen ik nog wetenschapper was had ik het ene verbluffende inzicht na het andere. Maar verlicht raakte ik er niet van, omdat er door al die inzichten niets veranderde aan de neuro-fysiologische basis van mijn bewustzijn. Verlichting als inzicht, kennis en begrijpen is de Westerse betekenis van het woord ('de Franse Verlichting', 'the Age of Enlightenment' etc.), maar die heeft weinig te maken met de Oosterse en de mystieke betekenis van de term. Die laatste heeft meer te maken met 'ik voel me verlicht van mijn lasten' (ipv. 'Ik heb het mentale Licht gezien').
Om die reden hebben filosofen als Jiddu Krishnamurti maar weinig verlichte volgelingen voortgebracht, net als veel jnani Meesters die maar bleven hameren op 'begrijp je het al?'. Maar je kan begrijpen en hevig intelligent zijn tot je een ons weegt en toch gekweld blijven door diepe depressies. Filosofen hebben wat 'afbegrepen' in de geschiedenis maar Camus schoot zich een kogel door het hoofd. Zoveel begreep hij wel.
Ik probeer hier niet sarcastisch te zijn, want jnana yoga wordt doorgaans gezien als een waarachtig pad naar verlichting. Ik spreek alleen uit mijn ervaring. Ik ben mijn leven lang een verstokte intellectueel geweest en al die inzichten hebben me alleen maar in de weg gezeten. 'Ja, juist dat inzicht heeft je bevrijd!' zul je tegenwerpen. Nee. Ik wist dat allang. Maar het heeft jaren van meditatie geduurd voordat al die inzichten van me afvielen, ook het inzicht dat inzichten je niks opleveren.
Er moet iets met je gebeuren wat boven het mentale niveau uitstijgt. Dat is iets ongrijpbaars, iets mystieks, iets van een 'goddelijke genade' ('Grace'). En dat heeft vanwege zijn irrationele aard totaal niets met inzicht en kennisvergaring te doen.
[ Bericht 2% gewijzigd door Mystikos op 28-04-2015 21:38:27 ]
Toen ik nog wetenschapper was had ik het ene verbluffende inzicht na het andere. Maar verlicht raakte ik er niet van, omdat er door al die inzichten niets veranderde aan de neuro-fysiologische basis van mijn bewustzijn. Verlichting als inzicht, kennis en begrijpen is de Westerse betekenis van het woord ('de Franse Verlichting', 'the Age of Enlightenment' etc.), maar die heeft weinig te maken met de Oosterse en de mystieke betekenis van de term. Die laatste heeft meer te maken met 'ik voel me verlicht van mijn lasten' (ipv. 'Ik heb het mentale Licht gezien').
Om die reden hebben filosofen als Jiddu Krishnamurti maar weinig verlichte volgelingen voortgebracht, net als veel jnani Meesters die maar bleven hameren op 'begrijp je het al?'. Maar je kan begrijpen en hevig intelligent zijn tot je een ons weegt en toch gekweld blijven door diepe depressies. Filosofen hebben wat 'afbegrepen' in de geschiedenis maar Camus schoot zich een kogel door het hoofd. Zoveel begreep hij wel.
Ik probeer hier niet sarcastisch te zijn, want jnana yoga wordt doorgaans gezien als een waarachtig pad naar verlichting. Ik spreek alleen uit mijn ervaring. Ik ben mijn leven lang een verstokte intellectueel geweest en al die inzichten hebben me alleen maar in de weg gezeten. 'Ja, juist dat inzicht heeft je bevrijd!' zul je tegenwerpen. Nee. Ik wist dat allang. Maar het heeft jaren van meditatie geduurd voordat al die inzichten van me afvielen, ook het inzicht dat inzichten je niks opleveren.
Er moet iets met je gebeuren wat boven het mentale niveau uitstijgt. Dat is iets ongrijpbaars, iets mystieks, iets van een 'goddelijke genade' ('Grace'). En dat heeft vanwege zijn irrationele aard totaal niets met inzicht en kennisvergaring te doen.
[ Bericht 2% gewijzigd door Mystikos op 28-04-2015 21:38:27 ]
Oké, maar zie je de negatieve gebeurtenissen in jouw leven, zodra je in de oude schoenen terug bent nog steeds door de ogen van het ego? Kun je dat pas loslaten zodra je weer in 'godmodus' zit of doe je dat ter plekke?quote:
[..]
Als je verlichting ziet als die extase zoals hier wordt gesteld, dan jazeker.
Wanneer je inzichtelijk tot verlichting komt, dan niet (echt).
Die extase, net als verliefd zijn, die gaat over. Dat is waarschijnlijk ook het eerste inzicht dat je krijgen zal wanneer je dit beleeft.
Inzichten daarentegen, zijn als kennis en ervaring en die raak je niet zomaar kwijt. Wel zal je het moeten blijven 'trainen', blijven oefenen. Daarom wordt meditatie doorgaans beschouwd als een discipline die zo belangrijk als nodig is als dagelijks douchen, sporten, eten, slapen.
Ik vat verlichting meer op als kennisvergaring van innerlijke én uiterlijke belevingswereld, niet als een drugstrip zonder drugs. In mijn ogen is dat een afleiding, doch een fijne. En helpt die extase ook voor ontvankelijk maken van je geest voor nieuwe invloeden waar je inzichten uit kan extraheren. Maar wanneer je continu in extase bent of wil zijn, dan ben je gewoon een omhooggevallen junk.
Wanneer die kennis plots 'klikt', dan kom je tot een inzichtelijke verlichtingservaring. Dat kan wat bijwerkingen hebben als extase, visuele hallucinaties en andere effecten op je zintuigen, maar die verdwijnen zo snel als ze komen. Belangrijker is de mentale opluchting, alsof je eindelijk die naam herinnert die zo lang op het puntje van je tong lag. Het resultaat is dat alles nog net zo is als het was, maar niets ooit meer hetzelfde zal zijn.
Wanneer je in die 'godmodus' zit die je ontwikkelt via meditatie, dan kan extase je gestolen worden. Hierbij sta je niet in de schoenen van het ego, maar in die van de 'observeerder'. Die observeerder oordeelt niet, die kijkt. Alles kan en alles mag. Ook terugtreden in zijn oude schoenen. Het onuitgesproken motto luidt: fuck it. die 'observeerder' zie je in kunst vaak terug als het derde oog, in zekere zin.
Ja en nee. Het is als een ontkoppeling tussen de twee. Alsof je Windows draait in je OSX. Of je een videoopname ziet van een videopname.quote:
[..]
Oké, maar zie je de negatieve gebeurtenissen in jouw leven, zodra je in de oude schoenen terug bent nog steeds door de ogen van het ego? Kun je dat pas loslaten zodra je weer in 'godmodus' zit of doe je dat ter plekke?
Of het je issues oplost die je had met het verleden? Neen. Die kunnen je verdere zoektocht juist belemmeren. Verwacht daarom geen oplossing van je problemen in spiritualisme, hoogstens het voorkomen van nieuwe problemen. De enige zen die je gaat vinden op de top van de berg, is die je daar zelf brengt.
Heel duidelijk, bedanktquote:
[..]
Ja en nee. Het is als een ontkoppeling tussen de twee. Alsof je Windows draait in je OSX. Of je een videoopname ziet van een videopname.
Of het je issues oplost die je had met het verleden? Neen. Die kunnen je verdere zoektocht juist belemmeren. Verwacht daarom geen oplossing van je problemen in spiritualisme, hoogstens het voorkomen van nieuwe problemen. De enige zen die je gaat vinden op de top van de berg, is die je daar zelf brengt.
Als je later Alzheimer of door een ongeluk amnesie krijgt waardoor je het gedeelte van je leven waarin je verlicht geraakte kwijt bent, is er niets goddelijks meer aan. Je bent weer terug bij af.quote:
Inzichten, kennisvergaring en 'inzichtelijke verlichtingservaringen' blijven meestal op het mentale niveau en stoten vanwege hun mentale aard zelden door naar de toestand van 'no-mind'. Precies om die reden gaven Zen meesters hun leerlingen vaak onzinnige raadseltjes op (koans) om de geest af te leren alles maar te willen begrijpen en te jagen op inzichten ('wat is Boeddha natuur, Meester? Vertel het me, zodat ik het inzie' enz.)
Toen ik nog wetenschapper was had ik het ene verbluffende inzicht na het andere. Maar verlicht raakte ik er niet van, omdat er door al die inzichten niets veranderde aan de neuro-fysiologische basis van mijn bewustzijn. Verlichting als inzicht, kennis en begrijpen is de Westerse betekenis van het woord ('de Franse Verlichting', 'the Age of Enlightenment' etc.), maar die heeft weinig te maken met de Oosterse en de mystieke betekenis van de term. Die laatste heeft meer te maken met 'ik voel me verlicht van mijn lasten' (ipv. 'Ik heb het mentale Licht gezien').
Om die reden hebben filosofen als Jiddu Krishnamurti maar weinig verlichte volgelingen voortgebracht, net als veel jnani Meesters die maar bleven hameren op 'begrijp je het al?'. Maar je kan begrijpen en hevig intelligent zijn tot je een ons weegt en toch gekweld blijven door diepe depressies. Filosofen hebben wat 'afbegrepen' in de geschiedenis maar Camus schoot zich een kogel door het hoofd. Zoveel begreep hij wel.
Ik probeer hier niet sarcastisch te zijn, want jnana yoga wordt doorgaans gezien als een waarachtig pad naar verlichting. Ik spreek alleen uit mijn ervaring. Ik ben mijn leven lang een verstokte intellectueel geweest en al die inzichten hebben me alleen maar in de weg gezeten. 'Ja, juist dat inzicht heeft je bevrijd!' zul je tegenwerpen. Nee. Ik wist dat allang. Maar het heeft jaren van meditatie geduurd voordat al die inzichten van me afvielen, ook het inzicht dat inzichten je niks opleveren.
Er moet iets met je gebeuren wat boven het mentale niveau uitstijgt. Dat is iets ongrijpbaars, iets mystieks, iets van een 'goddelijke genade' ('Grace'). En dat heeft vanwege zijn irrationele aard totaal niets met inzicht en kennisvergaring te doen.
Dus het gaat zeker wel om inzichten door kennisvergaring.
[ Bericht 0% gewijzigd door brojo op 28-04-2015 22:46:20 ]
Ik kan me daar niet bij aansluiten. Heerlijk als dit voor jou werkt. Mij komt het idee eerder over als een broodje kroket: "junkfood." "Alles kan en alles mag" kan voor mij geen verlichting zijn. Daarmee blijf je toch in de schoenen van het ego staan, niet van de verlichting ? Als alles (bv anderen pijn doen) ook zomaar kan en mag. Vanuit het naam 'verlicht' te zijn...quote:
Hierbij sta je niet in de schoenen van het ego, maar in die van de 'observeerder'. Die observeerder oordeelt niet, die kijkt. Alles kan en alles mag. Ook terugtreden in zijn oude schoenen. Het onuitgesproken motto luidt: fuck it.
Tenzij ik die "alles" verkeerd begrepen heb. Ze enkel op jezelf slaat. Je eigen oordeel dat je loslaat, etc, dan neem ik mijn woorden helemaal terug. Beschouw ze als ongeschreven.
'Verlichting' (zoals ik die zelf het best kan ervaren, want ik beschouw mezelf niet als verlicht) is een staat van zijn. Die niet met je mentale niveau van kennis, weten, etc. te maken heeft. Je bent er gewoon. Je staat er gewoon. In dit hier en nu.quote:
Er moet iets met je gebeuren wat boven het mentale niveau uitstijgt. Dat is iets ongrijpbaars, iets mystieks, iets van een 'goddelijke genade' ('Grace'). En dat heeft vanwege zijn irrationele aard totaal niets met inzicht en kennisvergaring te doen.
Aanwezig
In een staat van...
Ontvankelijkheid
Ontspannenheid
(mogelijk) extatisch
Stromend...
Ik heb het gevoel dat ieder zijn idee van verlichting hier heeft. Niets mis mee.quote:
Dus het gaat zeker wel om inzichten door kennisvergaring.
Ieder spreekt en schrijft, vanuit zijn gevoel (en overtuiging). Geeft daarin zijn betekenis mee.
Het idee dat "verlichting" tot meer kennisvergaring kan leiden (een betere ontwikkelde versie van jezelf). Ja en Nee. Daar valt zeker iets voor te zeggen. Maar ik noem het geen 'Oosterse' verlichting. Lijkt me eerder iets voor de verlichting van het Westen ofzo.
Vanwaar die drang, een 'ik' steeds verder te ontwikkelen ? Soort persoonlijkheidsontwikkeling. Is dat ergens niet een vrij Westers idee (waar het ik en individu zo centraal staat).
Er zijn culturen die het begrip 'ik' niet echt kennen. Heel die persoonlijkheidscultus speelt daar niet zo erg (als bij ons hier). Dat is moeilijk voor ons zelf om voor te stellen (we weten nauwelijks van iets anders). Maar ze bestaan ook.
In dergelijke culturen, lijkt me een persoonlijkheidstraining maar een rare zaak. Niet ? Daar speelt meer de werking van het geheel. Je bent er onderdeel van, past je aan (denkt daarin meer collectief dan 'ik' gericht). En vormt zo samen een soort organisch geheel. In die culturen staat de Ander (het geheel) meer centraal. Dan de eigen wensen. Die ander, dat ben ik ook. Meer zoiets... (ik ben geen antropoloog, als er hier zulke mensen aanwezig zijn, vul gerust aan).
Problemen met identiteit (zoals wij die in het Westen kennen) spelen daar veel minder (tot niet). Je identiteit hangt veel sterker samen met je omgeving, met de ander(en). Met het geheel.
Is er iets mis met een streven naar meer inzicht ? Zeker niet (mijn idee erover). Maar echt 'Oosterse' verlichting noem ik het niet. Eerder 'Westers'. (voor zover die verlichting rond persoonlijkheidsontwikkeling draait).
Verlichting is voor mij, meer dat stilvallen (in jezelf) van alles...
Geen gemakkelijk topic.
Maar zeker interessant.
[ Bericht 16% gewijzigd door JustTalkLove op 28-04-2015 23:11:46 ]
Dus je bedoelt dat in principe iedereen die een keer naar het plafond staart en geniet van het moment, verlicht is?quote:
Ik heb het gevoel dat ieder zijn idee van verlichting hier heeft. Niets mis mee.
Ieder spreekt en schrijft, vanuit zijn gevoel (en overtuiging). Geeft daarin zijn betekenis mee.
Het idee dat "verlichting" tot meer kennisvergaring kan leiden (een betere ontwikkelde versie van jezelf). Ja en Nee. Daar valt zeker iets voor te zeggen. Maar ik noem het geen 'Oosterse' verlichting. Lijkt me eerder iets voor de verlichting van het Westen ofzo.
Vanwaar die drang, een 'ik' steeds verder te ontwikkelen ? Soort persoonlijkheidsontwikkeling. Is dat ergens niet een vrij Westers idee (waar het ik en individu zo centraal staat).
Er zijn culturen die het begrip 'ik' niet echt kennen. Heel die persoonlijkheidscultus speelt daar niet zo erg (als bij ons hier). Dat is moeilijk voor ons zelf om voor te stellen (we weten nauwelijks van iets anders). Maar ze bestaan ook.
In dergelijke culturen, lijkt me een training om je persoonlijkheid (je kennis, je inzichten verder te vormen) maar een rare zaak. Niet ? Wat daar meer speelt is de werking van het geheel. Je bent er onderdeel van, past je aan (denkt daarin eerder collectief dan 'ik' gericht).
Problemen met identiteit (zoals wij die in het Westen kennen) spelen daar veel minder (tot niet). Je identiteit hangt samen met je omgeving, de ander(en). Het geheel.
Is er iets mis met een streven naar meer inzicht ? Zeker niet (mijn idee erover). Maar echt verlichting is het voor mij niet.
Verlichting is juist ergens dat stilvallen van alles. Tenminste in die betekenis die ik zelf aanhoud (naar mijn gevoel en overtuiging).
Alvast geen gemakkelijk debat.
Maar wel interessant.
Of mensen die dement zijn, zijn die ook verlicht omdat ze in het 'nu' leven?
Lolquote:
Dus je bedoelt dat in principe iedereen die een keer naar het plafond staart en geniet van het moment, verlicht is?
Je denkt er teveel over na Via dergelijke 'mind' spelletjes geraken we er niet. Plezant. Daar niet van.Verlichting is voor mij juist buiten dat denken treden. Treedt de wereld van de Non Dualiteit binnen (het niet meer oordelen, denken over, etc).
Probeer eens het volgende. Steek een vlam aan (wel niet je huis in brand
steken) en staar naar die vlam. Probeer zoveel mogelijk IN en MET die vlam AANWEZIG te zijn. Indien mogelijk, zonder nadenken (maar denk niet teveel aan dit niet nadenken, of je blijft over dit niet nadenken misschien teveel nadenken. Daarmee mis je heel het niet nadenken punt....)Denk niet over die vlam (or whatever).
Voel die vlam
Wordt die vlam
Probeer (zo volledig en zuiver mogelijk) met je bewustzijn in die vlam aanwezig te zijn (en geraken).
Voel.
Ervaar
Verdiep
Dat is hoe ik zelf verlichting aanzie.
In welke zin demente mensen 'nog' verlicht zijn. Geen idee. Zouden dode mensen (een lijk dat aan het rotten is) die verlichting ook nog ervaren ? Wat denk jij ?
Verlichting heeft met ons bewust-zijn te maken. Naar mijn gevoel.
Als dit bewustzijn sterft (dood gaat), gaat die verlichting (vermoedelijk) mee.
P.S. Het woordje "vermoedelijk" is hier speculatie (denken) langs mijn kant. Je stelt me dan ook een denk vraag. Om met 'denken' te beantwoorden. Niet ?
Probeer zo goed als mogelijk, in je "niet oordelende" bewust zijn aanwezig te zijn.
Die oordelen zijn zeker nog nuttig. Ze hoeven niet permanent weg.
Enkel op dat moment. Stuur je ze even met vakantie
[ Bericht 3% gewijzigd door JustTalkLove op 28-04-2015 23:08:23 ]
Ik denk niet dat mensen die dement zijn nog enig besef van zelfrealisatie(mijn definitie van verlichting) hebben JTL, de doden ook niet. Daarvoor moet je in TRU zijn.
Lolquote:
Ik denk niet dat mensen die dement zijn nog enig besef van zelfrealisatie(mijn definitie van verlichting) hebben JTL, de doden ook niet. Daarvoor moet je in TRU zijn.
Bedankt voor de toelichting dat je 'Verlichting' als een vorm van zelfrealisatie beschouwt.
In het Oosten lijkt me dat "zelf" in die realisatie juist weg te vallen. Een wereld van verschil. Ik omschrijf het (die ervaring) graag als een druppel die (terug) in de oceaan valt. Deel van het geheel wordt/is. Moeilijk om in woorden uit te drukken.
"Verlichting" als realisatie van het zelf, daarvoor kunnen we in de psychologie (voor een stuk) terecht. Niet ? De mate waarin je als 'individu' oog kan hebben voor je omgeving. En de omgeving oog voor jou, lijkt me daarin een mooi idee om af te toetsen. Proberen 'werkelijkheid' te maken/worden.
Misschien kunnen we dergelijke "verlichting" (voor zover die slaagt) ergens omschrijven als een 'geluk' dat samen gedeeld kan worden. Alsook verdriet. Waarbij geluk natuurlijk leuker is. Dergelijke harmonie te kunnen bereiken, vergt zeker een bepaalde "verlichting" vaardigheid. Niet ? Hetzij samen. Hetzij apart.
In welke zin, zie jij je 'zelf' nog verder ontwikkelen ?
Zolang we leven zullen we het begrip 'verlichting' terug voeren aan het ego. Buiten het ego om kun je geen 'nu/hier/in het moment' beleving hebben.quote:
[..]
Lol
Bedankt voor de toelichting dat je 'Verlichting' als een vorm van zelfrealisatie beschouwt.
In het Oosten lijkt me dat "zelf" in die realisatie juist weg te vallen. Een wereld van verschil. Ik omschrijf het (die ervaring) graag als een druppel die (terug) in de oceaan valt. Deel van het geheel wordt/is. Moeilijk om in woorden uit te drukken.
"Verlichting" als realisatie van het zelf, daarvoor kunnen we in de psychologie (voor een stuk) terecht. Niet ? De mate waarin je als 'individu' oog kan hebben voor je omgeving. En de omgeving oog voor jou, lijkt me daarin een mooi idee om af te toetsen. Proberen 'werkelijkheid' te maken/worden.
Misschien kunnen we dergelijke "verlichting" (voor zover die slaagt) ergens omschrijven als een 'geluk' dat samen gedeeld kan worden. Alsook verdriet. Waarbij geluk natuurlijk leuker is. Dergelijke harmonie te kunnen bereiken, vergt zeker een bepaalde "verlichting" vaardigheid. Niet ? Hetzij samen. Hetzij apart.
In welke zin, zie jij je 'zelf' nog verder ontwikkelen ?
Door een dieper inzicht te ontwikkelen hopen we daardoor het ego zover mogelijk, te ontstijgen. Zolang we nog in stabiliteit/voorspoed leven is dit echter niet mogelijk, vandaar de uitdrukking 'door het oog van de storm'. Volgens mij weet je pas dat je 'verlicht' bent op het moment dat je de laatste adem uitblaast en beseft dat alles een eind heeft, 'Is dit de essentie van het leven? Heb ik er naar geleefd?'
Ik kan niet simpelweg aannemen dat ik verlicht ben door even stil te staan en in het moment te leven. Dus ja, ik blijf me verder ontwikkelen, ik wil weten dat ik er alles aan heb gedaan in hoeverre dat mogelijk is.
De 'Oosterse' vraag die ik hierbij zou opwerpen is. Wat versta je onder 'ego' ? Is het woord ego hetzelfde voor je als 'ik' ? En wat is 'ik' ? Je intelligentie ? Je gevoel ? Je hormonen ?quote:
Zolang we leven zullen we het begrip 'verlichting' terug voeren aan het ego. Buiten het ego om kun je geen 'nu/hier/in het moment' beleving hebben.
Het "getuige" gewaar zijn (alias verlichting ?) staat daar voor mij ergens allemaal buiten. Buiten het ego (wat ik beschouw als weerstanden, angsten, vanuit ons denken, al klopt die vergelijking niet helemaal), buiten je intelligentie, buiten je gevoelens, buiten je hormonen, etc.
Het is die diepe kern.
Van (een gelukzalige staat van) zijn.
Hierin volg ik je niet goed. Misschien leun je daarin dichter aan, bij Gray zijn visie en betekenis ?quote:
Door een dieper inzicht te ontwikkelen hopen we daardoor het ego zover mogelijk, te ontstijgen. Zolang we nog in stabiliteit/voorspoed leven is dit echter niet mogelijk, vandaar de uitdrukking 'door het oog van de storm'. Volgens mij weet je pas dat je 'verlicht' bent op het moment dat je de laatste adem uitblaast en beseft dat alles een eind heeft, 'Is dit de essentie van het leven? Heb ik er naar geleefd?'
Ontstijgen betekent voor mij ergens 'loslaten'. Hechting loslaten, verlangens loslaten. In zekere zin jezelf (en alles om je heen) loslaten. Zodat je in de kern (de leegte) kan binnen treden. Een leegte die niet leeg (eenzaam) is, maar heel vol. In die leegte is het "ego" verdwenen. Waarbij het woord ego dan staat voor 'hechting, verlangens, angst, weerstand, etc'.
Op zulke momenten, "ben je er" en "ben je er ook niet meer" (moeilijk om uit te drukken).
Het is een soort van dualiteit in je, die verdwijnt. Een opgaan in.
Met je zelf ontwikkelen, heeft dit voor mij niet zoveel te maken. Gezien je 'zelf' er dat moment niet meer is. Het is een zelf in vrede, in liefde. In een ontspannen (innerlijke gelukzalige) staat van zijn. Tuurlijk is er nog een bewust-zijn (getuige zijn) van dit alles. Maar ik noem dat geen 'zelf' meer.
Een woordje zoals 'ik' en 'ego' hebben daarin meerdere betekenissen. Kunnen daarin meerdere betekenissen hebben.
Kijk bv naar Jean Paul Sartre, die filosoof. Als je zijn concept toepast. Krijg je ergens met twee 'ik''n te maken. En ik die een bepaalde identiteit (persoonlijkheid) heeft. Iets solide "vast". Een bepaalde intelligentie, een bepaald gevoel, een bepaald dit of dat. En een 'ik' die daar buiten staat. Dat lege (onbepaalde) bewustzijn, zoals Sartre het noemt. Ik beschouw Sartre zijn definitie van dit bewustzijn (als een ongrijpbaar mysterieus iets, dat ons perspectief mogelijk maakt) als het GETUIGE zijn (in de Oosterse filosofie). Het één kun je benoemen, het andere niet. Het één kun je "ontwikkelen", het andere niet.
Waarom kun je dit niet aannemen ? Vanwaar die gedachte ? Vanuit je ego ?quote:
Ik kan niet simpelweg aannemen dat ik verlicht ben door even stil te staan en in het moment te leven. Dus ja, ik blijf me verder ontwikkelen, ik wil weten dat ik er alles aan heb gedaan in hoeverre dat mogelijk is.
Vanwaar die weerstand ? Sta eens stil bij deze vragen...
Je zelf verder willen ontwikkelen, daar kan niets op tegen zijn, vind ik zelf. Zeker niet, als we daardoor een beter 'aangenaam' en liefdevol mens kunnen worden.
Ik begrijp niet zo goed waarom mensen verlichting zoeken. Het is dan ook een mooie paradox, want zolang je zoekt zal je niet vinden, je zal al je verlangen af moeten werpen om verlichting te vinden.
Zie ook dat mensen zich er iets heel fijns en positiefs bij voorstellen, maar ook dat is verlangen, dat zal je ook los moeten laten om verlichting te bereiken.
Je begint je pad met balans verkrijgen, je accepteert dat negatieve gevoelens bestaan en laat ze los. Maar wil je door naar verlichting dan moet je ook het positieve loslaten tot je gewoon niet meer bestaat. Je niets bent waardoor je alles bent.
Er is geen binding, dus ook geen extase, je fijn voelen, je verbazen, geen waarneming meer, gewoon helemaal niets.
Het is het absolute einde(dat wil zeggen, als je sterft terwijl je verlicht bent).
Naar mijn mening hebben vele mensen er teveel een kusje kroel beeld van, alsof je de fijnste trip van je leven mee gaat maken. Maar als je nog ervaart, voelt, wil, verlangt dan is er geen verlichting.
Men vergeet te snel dat dat dus ook gaat over al het positieve. Dat is het doel, dat is de sleutel tot verlichting.
In het beginstuk is dat minder duidelijk omdat je begint met het negatieve en dat kan heel veel voor een persoon, voor de "ik" betekenen. Het leven wordt er zeer zeker mooier van. Maar zoals gezegd moet je ook daaraan voorbij als je verlicht wil raken.
Zie ook dat mensen zich er iets heel fijns en positiefs bij voorstellen, maar ook dat is verlangen, dat zal je ook los moeten laten om verlichting te bereiken.
Je begint je pad met balans verkrijgen, je accepteert dat negatieve gevoelens bestaan en laat ze los. Maar wil je door naar verlichting dan moet je ook het positieve loslaten tot je gewoon niet meer bestaat. Je niets bent waardoor je alles bent.
Er is geen binding, dus ook geen extase, je fijn voelen, je verbazen, geen waarneming meer, gewoon helemaal niets.
Het is het absolute einde(dat wil zeggen, als je sterft terwijl je verlicht bent).
Naar mijn mening hebben vele mensen er teveel een kusje kroel beeld van, alsof je de fijnste trip van je leven mee gaat maken. Maar als je nog ervaart, voelt, wil, verlangt dan is er geen verlichting.
Men vergeet te snel dat dat dus ook gaat over al het positieve. Dat is het doel, dat is de sleutel tot verlichting.
In het beginstuk is dat minder duidelijk omdat je begint met het negatieve en dat kan heel veel voor een persoon, voor de "ik" betekenen. Het leven wordt er zeer zeker mooier van. Maar zoals gezegd moet je ook daaraan voorbij als je verlicht wil raken.
Als je altijd doet wat je altijd deed zul je altijd krijgen wat je altijd kreeg.
Voor mij is het ego alle verlangens, gedachten, gevoelens en emoties. De effecten van het menselijk verstand dus. De 'observer'status is maar van korte duur en de gelukzalige staat van zijn die je telkens beschrijft is 1 van de effecten die door het ego gefilterd wordt, gevoelens en emoties.quote:
[..]
De 'Oosterse' vraag die ik hierbij zou opwerpen is. Wat versta je onder 'ego' ? Is het woord ego hetzelfde voor je als 'ik' ? En wat is 'ik' ? Je intelligentie ? Je gevoel ? Je hormonen ?
Het "getuige" gewaar zijn (alias verlichting ?) staat daar voor mij ergens allemaal buiten. Buiten het ego (wat ik beschouw als weerstanden, angsten, vanuit ons denken, al klopt die vergelijking niet helemaal), buiten je intelligentie, buiten je gevoelens, buiten je hormonen, etc.
Het is die diepe kern.
Van (een gelukzalige staat van) zijn.
Bewustzijn zie ik meer als de connectie tussen jou en alles dat bestaat, niet 'bewustzijn' als in datgene wat is gebaseerd op je gevoelens. Dat 'ongrijpbare' dus.
Eens, maar toch hecht je jezelf blijkbaar aan die gelukzalige staat.quote:[..]
Ontstijgen betekent voor mij ergens 'loslaten'. Hechting loslaten, verlangens loslaten. In zekere zin jezelf (en alles om je heen) loslaten. Zodat je in de kern (de leegte) kan binnen treden. Een leegte die niet leeg (eenzaam) is, maar heel vol. In die leegte is het "ego" verdwenen. Waarbij het woord ego dan staat voor 'hechting, verlangens, angst, weerstand, etc'.
Ik ervaar dit ook, maar het is tijdelijk. En is dus geen verlichting wat mij betreft. Je valt toch wel weer in je oude patroon, door te zeggen dat de oude 'jij' niet meer bestaat, ben je niet eerlijk met jezelf.quote:Op zulke momenten, "ben je er" en "ben je er ook niet meer" (moeilijk om uit te drukken).
Het is een soort van dualiteit in je, die verdwijnt. Een opgaan in.
Je leeft nog, dus je zelf is er nog steeds. Datgene wat je 'zelf' noemt wordt namelijk ook gefilterd door het ego, niet direct, maar geleidelijk.quote:Met je zelf ontwikkelen, heeft dit voor mij niet zoveel te maken. Gezien je 'zelf' er dat moment niet meer is. Het is een zelf in vrede, in liefde. In een ontspannen (innerlijke gelukzalige) staat van zijn. Tuurlijk is er nog een bewust-zijn (getuige zijn) van dit alles. Maar ik noem dat geen 'zelf' meer.
Maar met het één zul je toch moeten werken, want het gaat niet weg.quote:Een woordje zoals 'ik' en 'ego' hebben daarin meerdere betekenissen. Kunnen daarin meerdere betekenissen hebben.
Kijk bv naar Jean Paul Sartre, die filosoof. Als je zijn concept toepast. Krijg je ergens met twee 'ik''n te maken. En ik die een bepaalde identiteit (persoonlijkheid) heeft. Iets solide "vast". Een bepaalde intelligentie, een bepaald gevoel, een bepaald dit of dat. En een 'ik' die daar buiten staat. Dat lege (onbepaalde) bewustzijn, zoals Sartre het noemt. Ik beschouw Sartre zijn definitie van dit bewustzijn (als een ongrijpbaar mysterieus iets, dat ons perspectief mogelijk maakt) als het GETUIGE zijn (in de Oosterse filosofie). Het één kun je benoemen, het andere niet. Het één kun je "ontwikkelen", het andere niet.
Geen weerstand, alleen wil ik eerlijk zijn naar mezelf toe. Die staat is maar van korte duur, zodra er iets opdoet sta je weer met beide benen op de grond. Je zult er mee moeten leren werken. Want als je het 'zijn' accepteert zonder er ook maar iets mee te doen in de praktijk, is het niet eens de moeite om het na te jagen.quote:[..]
Waarom kun je dit niet aannemen ? Vanwaar die gedachte ? Vanuit je ego ?
Vanwaar die weerstand ? Sta eens stil bij deze vragen...
Je zelf verder willen ontwikkelen, daar kan niets op tegen zijn, vind ik zelf. Zeker niet, als we daardoor een beter 'aangenaam' en liefdevol mens kunnen worden.
Dat is de beste beschrijving die ik hier gelezen hebquote:
Ik begrijp niet zo goed waarom mensen verlichting zoeken. Het is dan ook een mooie paradox, want zolang je zoekt zal je niet vinden, je zal al je verlangen af moeten werpen om verlichting te vinden.
Zie ook dat mensen zich er iets heel fijns en positiefs bij voorstellen, maar ook dat is verlangen, dat zal je ook los moeten laten om verlichting te bereiken.
Je begint je pad met balans verkrijgen, je accepteert dat negatieve gevoelens bestaan en laat ze los. Maar wil je door naar verlichting dan moet je ook het positieve loslaten tot je gewoon niet meer bestaat. Je niets bent waardoor je alles bent.
Er is geen binding, dus ook geen extase, je fijn voelen, je verbazen, geen waarneming meer, gewoon helemaal niets.
Het is het absolute einde(dat wil zeggen, als je sterft terwijl je verlicht bent).
Naar mijn mening hebben vele mensen er teveel een kusje kroel beeld van, alsof je de fijnste trip van je leven mee gaat maken. Maar als je nog ervaart, voelt, wil, verlangt dan is er geen verlichting.
Men vergeet te snel dat dat dus ook gaat over al het positieve. Dat is het doel, dat is de sleutel tot verlichting.
In het beginstuk is dat minder duidelijk omdat je begint met het negatieve en dat kan heel veel voor een persoon, voor de "ik" betekenen. Het leven wordt er zeer zeker mooier van. Maar zoals gezegd moet je ook daaraan voorbij als je verlicht wil raken.
Ik denk dat het de ultieme uitdaging is voor sommige mensen, wat dan zelf weer een paradox is.quote:Ik begrijp niet zo goed waarom mensen verlichting zoeken.
Ik hecht me er niet aan. Wel schrijf ik er graag over, als ik ze voel, hoe ik ze voel, etc.quote:
Eens, maar toch hecht je jezelf blijkbaar aan die gelukzalige staat.
Voetnoot: "Flow" is voor mij ook die gelukzalige staat van zijn.
Ben ik volledig met je eens.quote:
Ik ervaar dit ook, maar het is tijdelijk. En is dus geen verlichting wat mij betreft. Je valt toch wel weer in je oude patroon, door te zeggen dat de oude 'jij' niet meer bestaat, ben je niet eerlijk met jezelf.
Daarom ook dat ik soms spreek van "tijdelijk" ego en non ego. Zo kun je bv iets ego (verlangen) voelen. Maar hoef je naar dat ego (verlangen) ook niet te handelen. Je kan dat 'ego gevoel' 'non ego' laten gaan. Aan ieder mens daarin de keuze, hoe, wanneer en wat.
Nee, beide (het onbepaalde-getuige-ik, versus bepaalde-identiteits-ik) bestaan.quote:
Maar met het één zul je toch moeten werken, want het gaat niet weg.
Dat klopt.
Die eerlijkheid siert je. En ja, ik deel je visie. Mits training (bepaald milieu, toewijding, etc) kun je dergelijke staat langere duur ervaren. Maar dat (die inspanning) moet je ervoor over hebben. En dat laatste hoeft niet. Plus is ook niet altijd mogelijk.quote:
Geen weerstand, alleen wil ik eerlijk zijn naar mezelf toe. Die staat is maar van korte duur, zodra er iets opdoet sta je weer met beide benen op de grond. Je zult er mee moeten leren werken. Want als je het 'zijn' accepteert zonder er ook maar iets mee te doen in de praktijk, is het niet eens de moeite om het na te jagen.
Je bent meer dan jezelf alleen.
Er is nog altijd de "omgeving" (waarin je leeft).
Het woordje paradox (dat Erodome in het debat binnenbracht) is voor mij zeker op zijn plaats. Verlichting lijkt me iets paradoxaal. Net zoals geluk ergens. Het moment dat je het denkt te hebben (of kennen of voelen) is het iets later terug weg.quote:
Ik denk dat het de ultieme uitdaging is voor sommige mensen, wat dan zelf weer een paradox is.
Dat klinkt eigenlijk best wel negatief of zo op een of andere manier voor mij. Alsof jezelf geestelijk dood maken het ultieme streven van verlichting is. Niet echt een 'happy ending' of zo, wat je verwacht en onbewust waarschijnlijk toch op een of andere manier najaagt: het einde van je lijden, de verlichting van je bagage, en wat overblijft: het eeuwige, ultieme geluk.quote:
Ik begrijp niet zo goed waarom mensen verlichting zoeken. Het is dan ook een mooie paradox, want zolang je zoekt zal je niet vinden, je zal al je verlangen af moeten werpen om verlichting te vinden.
Zie ook dat mensen zich er iets heel fijns en positiefs bij voorstellen, maar ook dat is verlangen, dat zal je ook los moeten laten om verlichting te bereiken.
Je begint je pad met balans verkrijgen, je accepteert dat negatieve gevoelens bestaan en laat ze los. Maar wil je door naar verlichting dan moet je ook het positieve loslaten tot je gewoon niet meer bestaat. Je niets bent waardoor je alles bent.
Er is geen binding, dus ook geen extase, je fijn voelen, je verbazen, geen waarneming meer, gewoon helemaal niets.
Het is het absolute einde(dat wil zeggen, als je sterft terwijl je verlicht bent).
Naar mijn mening hebben vele mensen er teveel een kusje kroel beeld van, alsof je de fijnste trip van je leven mee gaat maken. Maar als je nog ervaart, voelt, wil, verlangt dan is er geen verlichting.
Men vergeet te snel dat dat dus ook gaat over al het positieve. Dat is het doel, dat is de sleutel tot verlichting.
In het beginstuk is dat minder duidelijk omdat je begint met het negatieve en dat kan heel veel voor een persoon, voor de "ik" betekenen. Het leven wordt er zeer zeker mooier van. Maar zoals gezegd moet je ook daaraan voorbij als je verlicht wil raken.
Ik heb toch bij verlichting meer het idee van de hemel bereiken. Alleen dan niet na één leven en omdat je goed de dogmatische religieuze regeltjes hebt nageleefd van een of andere religie. Maar gewoon de hemel als iets dat je kunt bereiken; het einde van je ego, en het samensmelten van je ziel met het goddelijke... Zo zie ik verlichting eigenlijk meer. Dat je een soort oplost in de eeuwigheid (met niet een eeuwigheid als in 'leegte', maar juist een eeuwigheid van bruisende goddelijke energie)... Ja, dat houdt dan inderdaad wel in dat 'jij' ophoudt te bestaan. Maar tegelijkertijd is het ook een eenwording; het einde van je 'afgescheiden toestand' en deel worden van de goddelijke kolkende oersoep, of zo
Het idee dat jij beschrijft komt meer op mij over als verdwijnen in het niets; het reïncarneren stopt, en daarmee ook de ziel *poef, weg!*
Dat trekt me dan weer totaal niet aan om naar te streven eigenlijk... het impliceert ook dat het hoogst haalbare is, om aan iets te ontsnappen dat uiteindelijk toch alleen maar kut is, want je kunt blijkbaar het beste dus maar gewoon geheel verdwijnen
Dan wil ik denk ik toch nog liever in de kosmologische hiërarchie stijgen hierna en nog even reïncarneren als een godheid, in samsara
In de kosmologische hiërarchie opklimmen, als een godheid incarneren, wat een lekkernij voor je egoquote:
Dan wil ik denk ik toch nog liever in de kosmologische hiërarchie stijgen hierna en nog even reïncarneren als een godheid, in samsara
En dat is precies wat je moet 'ontwikkelen'.quote:
Daarom ook dat ik soms spreek van "tijdelijk" ego en non ego. Zo kun je bv iets ego (verlangen) voelen. Maar hoef je naar dat ego (verlangen) ook niet te handelen. Je kan dat 'ego gevoel' 'non ego' laten gaan. Aan ieder mens daarin de keuze, hoe, wanneer en wat.
Akkoord.quote:
En dat is precies wat je moet 'ontwikkelen'.
Echter, het moment dat je dit "weet", wat valt daar nog verder aan te 'ontwikkelen' ? Ik denk dat je, in dat geval, er zo goed als mogelijk moet trachten naar te handelen.
Mensen zoeken verlichting omdat ze denken dat dan al hun problemen over zullen zijn, dat anderen ze zullen aanbidden en ze zich altijd kunnen voelen alsof ze in de flow van wat M zitten. Vooral denken, denk ik dan. Zodra je ontdekt dat het niet werkt, dan zullen de meesten zich afwenden, en ander probeert z'n woorden zo te draaien dat ie zichzelf wijsmaakt goed bezig te zijn. Een enkeling wordt goeroe en gaat mensen mooie doch lege teksten aansmeren.quote:
Ik begrijp niet zo goed waarom mensen verlichting zoeken. Het is dan ook een mooie paradox, want zolang je zoekt zal je niet vinden, je zal al je verlangen af moeten werpen om verlichting te vinden.
Zie ook dat mensen zich er iets heel fijns en positiefs bij voorstellen, maar ook dat is verlangen, dat zal je ook los moeten laten om verlichting te bereiken.
Je begint je pad met balans verkrijgen, je accepteert dat negatieve gevoelens bestaan en laat ze los. Maar wil je door naar verlichting dan moet je ook het positieve loslaten tot je gewoon niet meer bestaat. Je niets bent waardoor je alles bent.
Er is geen binding, dus ook geen extase, je fijn voelen, je verbazen, geen waarneming meer, gewoon helemaal niets.
Het is het absolute einde(dat wil zeggen, als je sterft terwijl je verlicht bent).
Naar mijn mening hebben vele mensen er teveel een kusje kroel beeld van, alsof je de fijnste trip van je leven mee gaat maken. Maar als je nog ervaart, voelt, wil, verlangt dan is er geen verlichting.
Men vergeet te snel dat dat dus ook gaat over al het positieve. Dat is het doel, dat is de sleutel tot verlichting.
In het beginstuk is dat minder duidelijk omdat je begint met het negatieve en dat kan heel veel voor een persoon, voor de "ik" betekenen. Het leven wordt er zeer zeker mooier van. Maar zoals gezegd moet je ook daaraan voorbij als je verlicht wil raken.
Ik denk dat je van die figuren die denken alleen maar liefde te praten niet kan voorkomen. Het is het vetrandje bij de kipfilet; wegsnijden of lekker laten zitten.
Overigens is dat verlangen naar verlichting zelf doorgaans het laatste dat zoekenden moet laten vallen.
En dat ligt dan weer aan je persoonlijkheid en uiteraard aan je omgeving. Als je van nature altruïstisch en rustig bent valt er inderdaad weinig te ontwikkelen.quote:
[..]
Akkoord.
Echter, het moment dat je dit "weet", wat valt daar nog verder aan te 'ontwikkelen' ? Ik denk dat je, in dat geval, er zo goed als mogelijk moet trachten naar te handelen.
Dus het middenpad is het besef dat er eigenlijk geen middenweg is? Ja, je moet het leven als de waarheid, maar er niet meer over denken?quote:
[..]
Mensen zoeken verlichting omdat ze denken dat dan al hun problemen over zullen zijn, dat anderen ze zullen aanbidden en ze zich altijd kunnen voelen alsof ze in de flow van wat M zitten. Vooral denken, denk ik dan. Zodra je ontdekt dat het niet werkt, dan zullen de meesten zich afwenden, en ander probeert z'n woorden zo te draaien dat ie zichzelf wijsmaakt goed bezig te zijn. Een enkeling wordt goeroe en gaat mensen mooie doch lege teksten aansmeren.
Ik denk dat je van die figuren die denken alleen maar liefde te praten niet kan voorkomen. Het is het vetrandje bij de kipfilet; wegsnijden of lekker laten zitten.
Overigens is dat verlangen naar verlichting zelf doorgaans het laatste dat zoekenden moet laten vallen.
Goede opmerking. Misschien dat een "teveel ontwikkeld" zelf je daarin meer (en gemakkelijker) kan tegenwerken (?)quote:
En dat ligt dan weer aan je persoonlijkheid en uiteraard aan je omgeving. Als je van nature altruïstisch en rustig bent valt er inderdaad weinig te ontwikkelen.
Paar dagen terug, lag ik in de zon, een boekje van Osho te lezen. Zalig om die man zijn woorden (zijn liefde) te proeven. Daarin stond het idee van "de kameel", "de leeuw" en "het kind".
Ik vat het kort (in mijn eigen woorden) even samen:
- De kameel verkeert in een staat van "opnemen" (water, voedsel, etc.). De kameel zegt niet nee. Vergelijk het met een foetus in de baarmoeder. De kameel is braaf, lam. Een andere vergelijking die hier gemaakt werd, was met de "larve". Een kameel is als een larve. Ze beweeg niet. Ze wordt gevoed en voedt zich.
- De leeuw verkeert in een staat van revolutie. De leeuw zegt nee. De leeuw komt op (voor zichzelf). De leeuw is op zoek naar vrijheid. Vrijheid van. Weg van die verzorgers, weg van dit of dat. De leeuw beweegt. In de vergelijking met de "larve", de larve wordt een "rups". En die rups beweegt. Maar enkel horizontaal. De rups kan enkel kruipen (niet verticaal vliegen).
- Tot slot "Het kind" is de rebel. Degene die zijn vrijheid van (de anderen) ingevuld heeft met een vrijheid om. Ik ben vrij om bv creatief te zijn (te schilderen, te tekenen, te dansen, te schrijven, etc). Het kind is in vergelijking met de "rups" een vlinder geworden. En vliegt omhoog. De wereld in.
De begrippen 'kameel', 'leeuw' en 'kind' zouden ergens van Nietsche komen. Geen idee of dit klopt. Doet ook niet zoveel ter zake hier.
Waarom vertel ik je dit ?
Omdat een "kameel" (altruïst) die geen nee kan zeggen, maar een kameel blijft. Akkoord er zit 'non ego' in, maar geen 'ego' (ik). In welke zin heeft zijn altruïsme echt betekenis ? (wat niet wegneemt dat zijn altruïsme heel mooi kan zijn, daar niet van).
Een leeuw die enkel maar Nee (een HATE YOU SHOW) kan brullen, zit vast in zijn ego (en "nee" zijn). In gescheidenheid, verdeeldheid. In die revolutie. Waar is de liefde (het stromende) naar toe ? Binnen al dat scepticisme. Al dat zich verzetten tegen.
Terwijl het kind. Het kind kan ja en nee zeggen. Zijn NEE heeft betekenis. Net als zijn JA. Hoe dieper een NEE gaan kan, hoe dieper de JA aan betekenis wint. Het kind kan zich ego, non ego (kortom alles) opstellen.
Geen idee, of je hier iets aan hebt..
Groetjes,
JTL
Erover denken heeft sowieso geen zin, omdat denken meer is als een kookboek lezen, terwijl het beleven is als het eten van een gerecht.quote:
[..]
Dus het middenpad is het besef dat er eigenlijk geen middenweg is? Ja, je moet het leven als de waarheid, maar er niet meer over denken?
De middenweg vind ik juist wel belangrijk, omdat je niet alleen die positieve kant van het leven nastreeft, maar heel het leven. En hiermee doel ik niet op de boeddhistische middenweg, als in het achtvoudige pad. Wat ik bedoel is niet alleen stille wateren bevaren en de stormen ontwijken, maar koers recht vooruit.
[ Bericht 10% gewijzigd door Gray op 29-04-2015 13:47:21 ]
Persoonlijk kan al het denken (dat wij mensen, mezelf incluis, doen) me ergens gestolen worden. Ik hecht niet veel belang aan al dat denken over. De betekenis zit hem in het "zijn" zelf. Moeilijk om uit te leggen...quote:
Ja, je moet het leven als de waarheid, maar er niet meer over denken?
Beetje zoals een danser, die danst. De bewegingen die hij doet, creëren een bepaalde dans (beweging). Dat is leuk. Die dans kan mooi of lelijk voor de toeschouwer zijn. Dé een vindt de dans bloed mooi. De ander stront lelijk. Smaken en oordelen verschillen. Over die danser zijn pasjes, over die dans, over dat "denken".
Wat mij interesseert is de toestand (de FLOW, die gelukzalige staat van zijn) waar de danser op dat moment in verkeert. De danser die opgaat, in het dansen zelf. De danser die verdwijnt.
Of zoals een pop liedje het eens heel mooi en poëtisch verwoordde:
"The Dancer Becomes The Dance"
Voetnoot: Dit komt uit het liedje She's A Maniac' (van de film 'Flash Dance')
Het is niet negatief bedoeld, het is zonder waardeoordeel. Maar het heeft wel gemaakt dat ik na jaren van me in het boeddhisme verdiepen gekozen heb dat pad achter me te laten omdat ik geen enkele behoefte aan het positieve stoppen heb. Er werd me op zeer vriendelijke manier verteld dat ik "er nog niet aan toe ben" dan.quote:
[..]
Dat klinkt eigenlijk best wel negatief of zo op een of andere manier voor mij. Alsof jezelf geestelijk dood maken het ultieme streven van verlichting is. Niet echt een 'happy ending' of zo, wat je verwacht en onbewust waarschijnlijk toch op een of andere manier najaagt: het einde van je lijden, de verlichting van je bagage, en wat overblijft: het eeuwige, ultieme geluk.
Ik heb toch bij verlichting meer het idee van de hemel bereiken. Alleen dan niet na één leven en omdat je goed de dogmatische religieuze regeltjes hebt nageleefd van een of andere religie. Maar gewoon de hemel als iets dat je kunt bereiken; het einde van je ego, en het samensmelten van je ziel met het goddelijke... Zo zie ik verlichting eigenlijk meer. Dat je een soort oplost in de eeuwigheid (met niet een eeuwigheid als in 'leegte', maar juist een eeuwigheid van bruisende goddelijke energie)... Ja, dat houdt dan inderdaad wel in dat 'jij' ophoudt te bestaan. Maar tegelijkertijd is het ook een eenwording; het einde van je 'afgescheiden toestand' en deel worden van de goddelijke kolkende oersoep, of zo
Het idee dat jij beschrijft komt meer op mij over als verdwijnen in het niets; het reïncarneren stopt, en daarmee ook de ziel *poef, weg!*
Dat trekt me dan weer totaal niet aan om naar te streven eigenlijk... het impliceert ook dat het hoogst haalbare is, om aan iets te ontsnappen dat uiteindelijk toch alleen maar kut is, want je kunt blijkbaar het beste dus maar gewoon geheel verdwijnen
Dan wil ik denk ik toch nog liever in de kosmologische hiërarchie stijgen hierna en nog even reïncarneren als een godheid, in samsara
Het is geen eenwording, als je sterft in het nirwana dan val je uiteen, je khandhas vallen uiteen, zonder dat is er gewoon... niets. De ware dood.
Er is ook geen het goddelijke in het boeddhisme, er is alleen de cyclische eeuwige kosmos waarvan je je los probeert te werken. Nou ja, er is wel een het goddelijke in het boeddhisme, maar dat hoort niet bij verlichting, is gewoon een andere bestaanssfeer en niet het doel, geen verlichting. Als je verlichting bereikt en je sterft tijdens die verlichting kom je ook niet in die bestaanswerelden. Daarvoor moet er hechting zijn.
Eigenlijk is verlichting gewoon onthechting, verlichting klinkt mooier, maar het is niet meer dan alles, maar dan ook echt alles loslaten, ook je ziel, ook het verlangen om te versmelten met het al. Er is geen versmelting, er is gewoon niets. Het happy end idee erin is een projectie van verlangen, het doel is de reincarnatie cyclus stoppen, alles stoppen.
Als je altijd doet wat je altijd deed zul je altijd krijgen wat je altijd kreeg.
Hier sluit ik me bij aan, het is de weg die ik gekozen heb. Het leven in zijn volledigheid accepteren, balans vinden. De ultieme middenweg.quote:
[..]
Erover denken heeft sowieso geen zin, omdat denken meer is als een kookboek lezen, terwijl het beleven is als het eten van een gerecht.
De middenweg vind ik juist wel belangrijk, omdat je niet alleen die positieve kant van het leven nastreeft, maar heel het leven. En hiermee doel ik niet op de boeddhistische middenweg, als in het achtvoudige pad. Wat ik bedoel is niet alleen stille wateren bevaren en de stormen ontwijken, maar koers recht vooruit.
En het bevalt me erg goed moet ik zeggen, de ene dag lukt beter dan de andere, maar het streven bevalt me erg goed.
Als je altijd doet wat je altijd deed zul je altijd krijgen wat je altijd kreeg.
Ik mag graag in het moment zijn, opgaan in het moment, maar je verdwijnt dan niet zelf, je bent gewoon in harmonie. Dat is een heel fijn gevoel, maar het zal je geen verlichting brengen.quote:
[..]
Persoonlijk kan al het denken (dat wij mensen, mezelf incluis, doen) me ergens gestolen worden. Ik hecht niet veel belang aan al dat denken over. De betekenis zit hem in het "zijn" zelf. Moeilijk om uit te leggen...
Beetje zoals een danser, die danst. De bewegingen die hij doet, creëren een bepaalde dans (beweging). Dat is leuk. Die dans kan mooi of lelijk voor de toeschouwer zijn. Dé een vindt de dans bloed mooi. De ander stront lelijk. Smaken en oordelen verschillen. Over die danser zijn pasjes, over die dans, over dat "denken".
Wat mij interesseert is de toestand (de FLOW, die gelukzalige staat van zijn) waar de danser op dat moment in verkeert. De danser die opgaat, in het dansen zelf. De danser die verdwijnt.
Of zoals een pop liedje het eens heel mooi en poëtisch verwoordde:
"The Dancer Becomes The Dance"
Voetnoot: Dit komt uit het liedje She's A Maniac' (van de film 'Flash Dance')
Het is de balans die in andere religie's wordt nagestreefd, zonder dit leven te willen ontstijgen(ook zonder de hemel als lokkertje dus). Het is de weg van de natuur, heel erg aards dus.
Harmonie levert een gelukzalig/fijn gevoel op, maar je kan niet in harmonie zijn (met jezelf en/of je omgeving) als je niet bent, als je je zijn loslaat.
Als je altijd doet wat je altijd deed zul je altijd krijgen wat je altijd kreeg.
Klopt. Daarom zou ik het "gevoel" eerder omschrijven als 'Flow'. Niet verlichting. Al zijn er wel soms raakvlakken tussen beide.quote:
Ik mag graag in het moment zijn, opgaan in het moment, maar je verdwijnt dan niet zelf, je bent gewoon in harmonie. Dat is een heel fijn gevoel, maar het zal je geen verlichting brengen.
Als je in "flow" (trance) bent, dan verdwijnt wel even jezelf (er is dat gevoel, dat effect van "verdwijnen"). Natuurlijk verdwijn 'ik' niet als persoon. Het is niet dat ik plots onzichtbaar voor de buitenwereld wordt ofzo.
Ik blijf voor die buitenwereld bestaan. Eerder, wordt de buitenwereld onzichtbaar voor mij. Ik zit in trance, focus, flow. Ga op in mezelf. In waar ik mee bezig ben.Ik heb geen idee, wat "verlichting" precies is. Maar kan me hierbij zeker aansluiten. Alsook bij andere gedachten erover.quote:
Het is de balans die in andere religies wordt nagestreefd, zonder dit leven te willen ontstijgen(ook zonder de hemel als lokkertje dus). Het is de weg van de natuur, heel erg aards dus.
Dit laatste volg ik niet. Ik verander (voor het gemak) even het woordje harmonie door flow in je zin:quote:
Harmonie levert een gelukzalig/fijn gevoel op, maar je kan niet in harmonie zijn (met jezelf en/of je omgeving) als je niet bent, als je je zijn loslaat.
"Flow" levert een gelukzalig/fijn gevoel op, maar je kan niet in Flow zijn als je niet bent (als je je zijn loslaat).
Bedoel je met dit loslaten, het loslaten van al de sensaties ? Voor Flow hoeft dat niet. Er hoeven geen sensaties (bv geluk, etc) te zijn. Ik herinner me nog uit het boek van Csikszentmihalyi, dat mensen die flow ervaren, op dergelijk moment zich niet bijzonder "gelukkig" voelen. Dat geluk volgt soms later. Bijvoorbeeld na het ontvangen van een applaus. Op het moment dat men terug uit die "flow" stapt. De werkelijkheid binnen.
Die staat van "Flow" kan ik zelf het beste omschrijven als 'LEEGTE'. Het zelf verdwijnt, er blijft een leegte over, waarin je opgaat. Dat "opgaan" (is die flow). Die betrokkenheid, spanning. Waarbij je die spanning, betrokkenheid, geluk, whatever niet echt direct (rechtstreeks) ervaart. Eerder als een soort bijproduct.
Proef gewoon mijn zalige liefde; een eindeloze flow.quote:
Een zweefteventyfustopic. Prachtig al dat semi-intellectueel gewauwel.
Wel netjes je mond afvegen, hè?
Homo hater ?
Mwa, de beschrijving van zo'n leven, leek me gewoon heel interessant.quote:
In de kosmologische hiërarchie opklimmen, als een godheid incarneren, wat een lekkernij voor je ego
Hoe zou het zijn om zo'n groter wezen te zijn... kan me uiteraard niks bij voorstellen nu haha
Die observer-status, god-modus, of hoe je het ook noemen wil, die kan láng duren hoor! Zonder enige oefening duurde het zeker 3 maanden bij mij, maar ik vermoed dat het met oefening kan blijven aanhouden.quote:
Voor mij is het ego alle verlangens, gedachten, gevoelens en emoties. De effecten van het menselijk verstand dus. De 'observer'status is maar van korte duur en de gelukzalige staat van zijn die je telkens beschrijft is 1 van de effecten die door het ego gefilterd wordt, gevoelens en emoties.
Of je dat wil is een tweede vraag, want alhoewel je lekker in een veilige cocon van rust en harmonie zit voor je gevoel, is het ergens wel wat eenzaam. Het is niet uit te leggen of te begrijpen voor iemand die dat nooit ervaren heeft, en het lijkt alsof je buiten je eigen leven staat. Het lijkt een beetje op wat ik gelezen heb over depersonalisatie, met als verschil dat het hier niet voelt als een stoornis maar een zegen.
Wat betreft het ego denk ik erover als jij. Non-ego is een desillusie, al is het maar omdat het verzet geeft aan het ego. Persoonlijk zie ik ego ook niet als een probleem, zoals sommigen lijken op te vatten bij het zien of horen van zogenaamde oosterse wijsheden. Sure, als ik naar mijn ego kijk zie ik een blaag, een vlegel. Maar ook zie ik een kind dat zorg, aandacht en vrijheid nodig heeft. Een zorgenkindje negeer je niet, die noem je geen non-kind, die verzorg je. Die leer je kennen en zo goed mogelijk opvoeden, een standje geven waar nodig.
Inderdaad. Voor het ego is ook plaats en, laten we eerlijk zijn, in onze maatschappij een must. Maar met mate; niet teveel, niet te weinig; ergens in het midden.quote:
Harmonie levert een gelukzalig/fijn gevoel op, maar je kan niet in harmonie zijn (met jezelf en/of je omgeving) als je niet bent, als je je zijn loslaat.
Ofwel een hele grote "fuck it" naar de werkelijkheid.quote:
Eigenlijk is verlichting gewoon onthechting, verlichting klinkt mooier, maar het is niet meer dan alles, maar dan ook echt alles loslaten, ook je ziel, ook het verlangen om te versmelten met het al. Er is geen versmelting, er is gewoon niets. Het happy end idee erin is een projectie van verlangen, het doel is de reincarnatie cyclus stoppen, alles stoppen.
Interessant, maar na een poosje wil je jezelf toch wel weer een beetje mens voelen lijkt mij, je ego komt dan zeurenquote:
[..]
Die observer-status, god-modus, of hoe je het ook noemen wil, die kan láng duren hoor! Zonder enige oefening duurde het zeker 3 maanden bij mij, maar ik vermoed dat het met oefening kan blijven aanhouden.
Of je dat wil is een tweede vraag, want alhoewel je lekker in een veilige cocon van rust en harmonie zit voor je gevoel, is het ergens wel wat eenzaam. Het is niet uit te leggen of te begrijpen voor iemand die dat nooit ervaren heeft, en het lijkt alsof je buiten je eigen leven staat. Het lijkt een beetje op wat ik gelezen heb over depersonalisatie, met als verschil dat het hier niet voelt als een stoornis maar een zegen.
Zo kijk ik er ook naar, een indivueel ego wordt pas echt een probleem wanneer het zichzelf een god begint te wanen(solipsisme) of andere persoonlijkheidsproblemen ontwikkelt.quote:Wat betreft het ego denk ik erover als jij. Non-ego is een desillusie, al is het maar omdat het verzet geeft aan het ego. Persoonlijk zie ik ego ook niet als een probleem, zoals sommigen lijken op te vatten bij het zien of horen van zogenaamde oosterse wijsheden. Sure, als ik naar mijn ego kijk zie ik een blaag, een vlegel. Maar ook zie ik een kind dat zorg, aandacht en vrijheid nodig heeft. Een zorgenkindje negeer je niet, die noem je geen non-kind, die verzorg je. Die leer je kennen en zo goed mogelijk opvoeden, een standje geven waar nodig.
Het probleem bij mij is dat ik weet hoe het zit, maar toch wil ik dat (nog) niet accepteren,
ik wil mijn ego helemaal niet zijn.
Dat, en een belangrijk verlangen van mij is iets bijdragen aan de maatschappij, op mijn manier dan wel. Dat gaat niet wanneer je letterlijk in je eigen wereldje zit.quote:
[..]
Interessant, maar na een poosje wil je jezelf toch wel weer een beetje mens voelen lijkt mij, je ego komt dan zeuren
Dan krijg je goeroes of spiritualisten die voor zichzelf alles goedpraten onder het mom van bevrijding. En die zijn eerder schadelijk en gevaarlijk, dan een positieve invloed op de wereld. Helaas heb je altijd mensen die zich blindstaren op een behapbaar deel van die persoon, zichzelf identificeren met de investering die ze doen in die persoon, en vervolgens verkrachtingen, moordpogingen en discriminerende uitlatingen helpen goedpraten voor die persoon. En zie je decennia later nog steeds zeloten zwijmelen op fora.quote:[..]
Zo kijk ik er ook naar, een indivueel ego wordt pas echt een probleem wanneer het zichzelf een god begint te wanen(solipsisme) of andere persoonlijkheidsproblemen ontwikkelt.
Als je het echt niet wil, dan verander je het. Anders is misschien die wens helemaal niet de jouwe. Het is lastig om met jezelf in de knoop te zitten, want waar begin je met ontknopen? Om te vinden hoe je jezelf kan verbeteren, zal je eerst een kritische blik op jezelf moeten werpen, je minpunten moeten accepteren, en ze vervolgens verhelpen. Hulp van buitenaf kan daarbij helpen, maar kan ook een vlucht zijn, iets waar goeroes gebruik en misbruik van maken.quote:Het probleem bij mij is dat ik weet hoe het zit, maar toch wil ik dat (nog) niet accepteren,
ik wil mijn ego helemaal niet zijn.
Ik zie niet de link die je legt tussen het existentialisme van Sartre en het analytisch en synthetisch oordeel. Dit laatste wordt geschaard onder positivisme, empirisme en dus wetenschapsfilosofie, waar Sartre niet in thuishoort. Indien je het concept kracht in de zin van bijvoorbeeld Foucault bedoelt, zit je in het structuralisme, dat ook niet verenigbaar is met het positivisme. Waar zit hem dan die vormende kracht in?quote:
Echter maakt "objectiveren" en daarin sluit ik me dan weer aan bij Jean Paul Sartre de ander als 'persoon' onvrij. Een mens is geen bloemkool. Al kan je hem wel (vanuit je perceptie) als een bloemkool objectiveren. Zelfs als een bloemkool daarin gaan behandelen.
Waarneming die objectiveert, maakt het waargenomen onvrij. Door te 'bepalen', verlies je het 'onbepaalde'. Door te verdelen, verlies je het geheel.
Er zit een zekere "vormende kracht" in onze waarneming zelf. De kracht van de bepaling, van gedachten, van woorden, ideeën. A priori. Of A posteriori. Dat laat ik aan Immanuel Kant over.
Hierin kies ik helaas meestal de kortste weg, een echte karakterzonde.quote:
Als je het echt niet wil, dan verander je het. Anders is misschien die wens helemaal niet de jouwe. Het is lastig om met jezelf in de knoop te zitten, want waar begin je met ontknopen? Om te vinden hoe je jezelf kan verbeteren, zal je eerst een kritische blik op jezelf moeten werpen, je minpunten moeten accepteren, en ze vervolgens verhelpen.
Jij denkt dat er een uitgebreide wetenschappelijke theorie achter JTL's opmerking zit?quote:
[..]
Ik zie niet de link die je legt tussen het existentialisme van Sartre en het analytisch en synthetisch oordeel. Dit laatste wordt geschaard onder positivisme, empirisme en dus wetenschapsfilosofie, waar Sartre niet in thuishoort. Indien je het concept kracht in de zin van bijvoorbeeld Foucault bedoelt, zit je in het structuralisme, dat ook niet verenigbaar is met het positivisme. Waar zit hem dan die vormende kracht in?
Wat denk ik nog wel de állergrootste valkuil is in deze is dat een andere staat vaak ook gewoon een andere manifestatie van het ego is.quote:
Zo kijk ik er ook naar, een indivueel ego wordt pas echt een probleem wanneer het zichzelf een god begint te wanen(solipsisme) of andere persoonlijkheidsproblemen ontwikkelt.
Het probleem bij mij is dat ik weet hoe het zit, maar toch wil ik dat (nog) niet accepteren,
ik wil mijn ego helemaal niet zijn.
Daarom kunnen we er ook niet onderuit, en kun je het beste accepteren dat in welke staat je ook geraakt, je het waarschijnlijk jezelf aangepraat hebt. Maar dat wil het ego niet, hij wil bewijzen dat het echt bestaat.quote:
[..]
Wat denk ik nog wel de állergrootste valkuil is in deze is dat een andere staat vaak ook gewoon een andere manifestatie van het ego is.
Om dat te 'ontstijgen' moet je eigenlijk een middenweg zien te vinden, waarbij je die drang accepteert en ondertussen beseft dat het maar een illusie is, en dat dat helemaal niet zo erg is.
Zoiets dus
Dat weet ik niet, daarom vraag ik hoe hij daar toe komt.quote:
Jij denkt dat er een uitgebreide wetenschappelijke theorie achter JTL's opmerking zit?
Het existentialisme is een stroming als reactie op het rationalisme. Sartre wordt tot het existentialisme gerekend en wordt dus niet gezien als een rationalist.quote:
Al blijft Sartre natuurlijk een rationele westerse filosoof.
Ik vrees dat je teleurgesteld gaat worden.quote:
[..]
Dat weet ik niet, daarom vraag ik hoe hij daar toe komt.
De volledige quote was:quote:
[..]
Het existentialisme is een stroming als reactie op het rationalisme. Sartre wordt tot het existentialisme gerekend en wordt dus niet gezien als een rationalist.
Vervang 'rationele' nu eens met 'nuchtere'.quote:Osho en Sartre, liggen daarin dicht bij elkaar.
Al blijft Sartre natuurlijk een rationele westerse filosoof. En geen oosterse mysticus.
Ja precies...quote:
Daarom kunnen we er ook niet onderuit, en kun je het beste accepteren dat in welke staat je ook geraakt, je het waarschijnlijk jezelf aangepraat hebt. Maar dat wil het ego niet, hij wil bewijzen dat het echt bestaat.
Om dat te 'ontstijgen' moet je eigenlijk een middenweg zien te vinden, waarbij je die drang accepteert en ondertussen beseft dat het maar een illusie is, en dat dat helemaal niet zo erg is.
Zoiets dus
Nou, ik heb sowieso dit gebeuren een beetje losgelaten op den duur en mezelf voor genomen dat het misschien iets is voor op latere leeftijd of zo. Ego, non-ego, tja... niet zo'n zin om daar zo steeds mee bezig te zijn. Ik moet het woord alleen al niet te vaak horen, want dan word ik het zat. Daarentegen wel tegenwoordig weer lekker met meditatie bezig, omdat ik merk dat het me goed doet, en ik die staat van zijn gewoon heerlijk vind. Maar dat is in dat moment. Verder wil ik niet de hele tijd al te bewust bezig zijn met al m'n gedachten en getheoretiseer van alles. M'n ego, tja, wat is het eigenlijk ook? Je bent gewoon wie je bent... je ego is er een deel van. In je puberteit, als die voluit tot wasdom komt - evenals bij je leeftijdsgenoten - denk ik het meest hevig. En uiteindelijk gaat ie toch steeds meer liggen naarmate de leeftijd vordert naar mijn idee. Natuurlijk is het niet slecht je ervan bewust te zijn, want meestal ligt daarin ook de bron van je problemen en pijnen. Maar ach, alles op z'n tijd en wanneer de tijd er rijp voor is zullen we maar zeggen....
Dat is een heel heldere en nuchtere kijk erop, waar ik best jaloers op ben eigenlijk. Het is maar hoe diep je over dingen nadenkt. Ik zelf heb een christelijk opvoeding gehad en had daar zo gigantisch veel vragen over dat ik steeds dieper ben gaan graven, te ver.quote:
[..]
Ja precies...
Eerst door mijn eigen religie en alle andere religies onder de loep te nemen, vervolgens ben ik afgegleden naar de New-Age afdeling en indische goeroe's en zelfs astrologie. Vanaf daar in diepere geestelijke wetenschappen zoals de esoterie en Kabbalah. Al die shit heeft me geen stap verder geholpen.
quote:
De volledige quote was:
Osho en Sartre, liggen daarin dicht bij elkaar.
Al blijft Sartre natuurlijk een rationele westerse filosoof. En geen oosterse mysticus.
Wat versta jij onder 'nuchter' om het als vervangend woord te gebruiken? Is dit een synoniem van 'rationele' wat jou betreft of krijgt zijn quote daardoor een nieuwe betekenis? Hoe dan ook, qua filosofische stroming klopt het sec niet om over 'rationele' te spreken, gezien Sartre een 'existentialistische' is.quote:Vervang 'rationele' nu eens met 'nuchtere'.
Als ik nu zeg dat jij een rationele kerel bent, heb ik het dan over een filosofische theorie of zegt dat iets over hoe ik jou zie?quote:
[..]
[..]
Wat versta jij onder nuchter om het als vervangend woord te gebruiken? Is dit een synoniem voor jou of geeft dat een nieuwe betekenis aan zijn quote? Hoe dan ook, qua filosofische stroming klopt het sec niet om over rationele te spreken, gezien Sartre een existentialistische is.
Beide. Een filosofische stroming zegt tevens iets over hoe je iets of iemand ziet. Wat bedoelde je precies met nuchter?quote:
[..]
Als ik nu zeg dat jij een rationele kerel bent, heb ik het dan over een filosofische theorie of zegt dat iets over hoe ik jou zie?
Ben jij autistisch?quote:
[..]
Beide. Een filosofische stroming zegt tevens iets over hoe je iets of iemand ziet. Wat bedoelde je precies met nuchter?
Het verklaart wat dingen uit je vorige topic en je onvermogen om spreektaal te begrijpen.quote:
Nuchter betekent dat iemand met beide benen op de grond staat.
Of moet ik die beeldspraak ook uit gaan leggen?
En wat doen we dan met onderstaande?quote:
[..]
Het verklaart wat dingen uit je vorige topic en je onvermogen om spreektaal te begrijpen.
Nuchter betekent dat iemand met beide benen op de grond staat.
Of moet ik die beeldspraak ook uit gaan leggen?
quote:
Een oosterse mysticus -> Zweverigquote:
[..]
En wat doen we dan met onderstaande?
[..]
Een rationele westerse filosoof-> Nuchter
Het is een algemene beschrijving om onderscheid te maken tussen die twee polariteiten. Geen omschrijving voor de stroming van die filosoof.
Snappie?
[ Bericht 1% gewijzigd door brojo op 30-04-2015 22:33:39 ]
quote:
Het existentialisme is een stroming als reactie op het rationalisme. Sartre wordt tot het existentialisme gerekend en wordt dus niet gezien als een rationalist.
Inderdaad. Bedankt voor de uitleg.quote:Op donderdag 30 april 2015 22:10 schreef brojo het volgende:
Een oosterse mysticus -> Zweverig
Een rationele westerse filosoof-> Nuchter
Het is een algemene beschrijving om onderscheid te maken tussen die twee polariteiten. Geen omschrijving voor de stroming van die filosoof.
Snappie?
Hoef ik het niet meer te doen
En ja, Sartre klasseert men onder het "Existentialisme" en niet het "Rationalisme". Stond ik zelf niet bij stil. Goed opgemerkt, maar dat bedoelde ik er niet mee. Al die classificaties (verschillende stromingen binnen de filosofie) hebben op zich niet zoveel zin, voor me. Of vindt jij van wel ? De zin zit meer in de betekenis van iets, dat wordt meegegeven.
Zo kunnen veel Westerse filosofen het allemaal nogal INGEWIKKELD verwoorden. Waar een goeroe als Osho (voor zo ver je die man zijn gedachten leest en lust) het allemaal veel EENVOUDIGER kan toelichten (wat taalgebruik en begrippen betreft). Waarbij Osho veelal een grotere DIEPTE (betekenis) via een eenvoudig taalgebruik weet te bereiken, een diepte die veel filosofen of psychologen met hun INGEWIKKELD taalgebruik vaak niet benaderen kunnen.
Ik ben zelf niet met geloof opgevoed. Wel zelf later geïnteresseerd in geraakt. Vooral omdat ik zelf wel het idee ooit heb gekregen dat er meer is dan een 'vlakke aarde' zeg maar. Dus ook op een gegeven moment met een hoop interesse me door dat soort stromingen gewurmd. Boeken lezen, veel over nadenken etc. Later is er ook religie bij gekomen, wat ik een flinke afknapper vond/vind.quote:
Dat is een heel heldere en nuchtere kijk erop, waar ik best jaloers op ben eigenlijk. Het is maar hoe diep je over dingen nadenkt. Ik zelf heb een christelijk opvoeding gehad en had daar zo gigantisch veel vragen over dat ik steeds dieper ben gaan graven, te ver.
Eerst door mijn eigen religie en alle andere religies onder de loep te nemen, vervolgens ben ik afgegleden naar de New-Age afdeling en indische goeroe's en zelfs astrologie. Vanaf daar in diepere geestelijke wetenschappen zoals de esoterie en Kabbalah. Al die shit heeft me geen stap verder geholpen.
maar goed, je ontkomt er niet aan hè... kabbala is ook Joods, om maar wat te noemen. Al heb ik mezelf btw nog nooit echt in Kabbalah verdiept; je kunt me er alles over wijs maken dus, hehe.Allemaal leuk en aardig, en zeker wel interessant hoor, die geestesstromingen, vooral als ze ook 'n praktisch nut kennen en toepasbaar zijn. Maar ik vind het toch het lekkerst gewoon m'n eigen richting te volgen. In filosofieën of denksystemen gaan zitten ben ik veel te veel iemand voor die overal vraagtekens bij gaat lopen zetten. Maar vind het wél interessant ze te doorgronden
verder, praktisch bezig zijn met mentale/geestelijke oefeningen, zoals met meditatie, vind ik doorgaans wel interessant/prettig. Is ook gewoon voelbaar goed voor je lichaam en geest, en daardoor ook je dagelijks leven.
Het verschil zit hem dan ook in het feit dat jij op eigen initiatief religie ging onderzoeken. Als je als kind gehersenspoeld wordt vanaf je geboorte, dan moet je eerst door allerlei emotionele bagage heen om een compromis te kunnen vinden.quote:
[..]
Ik ben zelf niet met geloof opgevoed. Wel zelf later geïnteresseerd in geraakt. Vooral omdat ik zelf wel het idee ooit heb gekregen dat er meer is dan een 'vlakke aarde' zeg maar. Dus ook op een gegeven moment met een hoop interesse me door dat soort stromingen gewurmd. Boeken lezen, veel over nadenken etc. Later is er ook religie bij gekomen, wat ik een flinke afknapper vond/vind.
Met Kabbalah ga ik je niet eens lastig vallen. Het valt onder de esoterische en mystische zijde van het jodendom. Maar als je denkt dat Kabbalah het jodendom is zit je fout, het is voor de 'chosen ones'(het occulte/verborgene) om het maar te vergelijken tegenover het jodendom dat voor de 'kudde'(traditionele interpretatie) is. Het is één groot egofestijn.
Helemaal mee eensquote:Allemaal leuk en aardig, en zeker wel interessant hoor, die geestesstromingen, vooral als ze ook 'n praktisch nut kennen en toepasbaar zijn. Maar ik vind het toch het lekkerst gewoon m'n eigen richting te volgen. In filosofieën of denksystemen gaan zitten ben ik veel te veel iemand voor die overal vraagtekens bij gaat lopen zetten. Maar vind het wél interessant ze te doorgronden [ afbeelding ]
verder, praktisch bezig zijn met mentale/geestelijke oefeningen, zoals met meditatie, vind ik doorgaans wel interessant/prettig. Is ook gewoon voelbaar goed voor je lichaam en geest, en daardoor ook je dagelijks leven.
Ik ga me daar ook maar eens tot beperken.[ Bericht 0% gewijzigd door brojo op 01-05-2015 08:44:22 ]
Hmmm, maakt me toch nieuwsgierig haha....quote:
Met Kabbalah ga ik je niet eens lastig vallen. Het valt onder de esoterische en mystische zijde van het jodendom. Maar als je denkt dat Kabbalah het jodendom is zit je fout, het is voor de 'chosen ones'(het occulte/verborgene) om het maar te vergelijken tegenover het jodendom dat voor de 'kudde'(traditionele interpretatie) is. Het is één groot egofestijn.
Om alles maar even lekker simpel samen te vatten zonder al dat gezever; een gezonde portie zelfreflectie kan geen kwaad en brengt rust.
Trantor, 12,069 (1 F.E.)
We staan elke ochtend op met een immens vertrouwen, zo immens dat het volkomen onbewust en vanzelfsprekend is. Dit is het vertrouwen dat ons lichaam 'het doet'. Zonder na te denken springen we uit bed, draaien we de douchekraan open en flippen we het koffiezetapparaat aan.
Geen mens die eerst zegt: "ho, wacht eens effetjes, eerst even mijn hart aan het pompen zetten", of: "die adertjes in mijn linkervoet hebben vanochtend even een extra zetje nodig; ik zal ze even wat meer open zetten vandaag". De longen doen het. De nieren legen zich vanzelf. Gaan we op de pot zitten, dan hoeven we alleen maar te onspannen en onze darmen legen zich vanzelf. Niemand die daar een handleiding voor geschreven heeft. Er bestaat geen "How to Keep Your Body Going- for Dummies".
We worden geboren met deze interne, geheimzinnige kennis, met dit transrationele, mysterieuze weten. Het lichaam 'weet' vanuit zichzelf wat het moet doen. Ook wanneer we ziek zijn, 'weten' we vanzelf weer te genezen.
Waarom gewoon niet dat vertrouwen en die vanzelfsprekendheid uitbreiden naar alle facetten van het bestaan? Dat is verlichting: gewoon zitten op je kussen en volstrekt vanzelf 'weten' dat het leven 'het doet'. Dat geluk het doet. Dat extase het doet. Dat je verwondering en je liefde het doen. Vanaf dat moment maak je je niet druk meer. Net zo min als je je 's ochtends druk maakt of je handen het nog wel doen.
Het lichaam is zo. Het hele leven is zo.
Alles doet het gewoon.
Geen mens die eerst zegt: "ho, wacht eens effetjes, eerst even mijn hart aan het pompen zetten", of: "die adertjes in mijn linkervoet hebben vanochtend even een extra zetje nodig; ik zal ze even wat meer open zetten vandaag". De longen doen het. De nieren legen zich vanzelf. Gaan we op de pot zitten, dan hoeven we alleen maar te onspannen en onze darmen legen zich vanzelf. Niemand die daar een handleiding voor geschreven heeft. Er bestaat geen "How to Keep Your Body Going- for Dummies".
We worden geboren met deze interne, geheimzinnige kennis, met dit transrationele, mysterieuze weten. Het lichaam 'weet' vanuit zichzelf wat het moet doen. Ook wanneer we ziek zijn, 'weten' we vanzelf weer te genezen.
Waarom gewoon niet dat vertrouwen en die vanzelfsprekendheid uitbreiden naar alle facetten van het bestaan? Dat is verlichting: gewoon zitten op je kussen en volstrekt vanzelf 'weten' dat het leven 'het doet'. Dat geluk het doet. Dat extase het doet. Dat je verwondering en je liefde het doen. Vanaf dat moment maak je je niet druk meer. Net zo min als je je 's ochtends druk maakt of je handen het nog wel doen.
Het lichaam is zo. Het hele leven is zo.
Alles doet het gewoon.
Tegenwerping: De vraag 'Wie ben ik?' is daarmee echter niet beantwoord. Wanneer je opstaat van je kussen weet je nog steeds niet wat je moet doen, heb je nog altijd geen controle en ben je nog steeds niet echt gelukkig.
Antwoord: Ook daarin moet je gewoon vertrouwen hebben, dat we vanzelf 'weten' wie we zijn. Zonder dat we dat intellectueel hoeven te weten. De drang om te weten moet omgezet worden in de drang om te vertrouwen. De vraag 'Wie ben ik?' Is een betekenisloze mantra, omdat je die vraag nooit met je denken zult kunnen beantwoorden. Je kunt het alleen maar zijn.
Antwoord: Ook daarin moet je gewoon vertrouwen hebben, dat we vanzelf 'weten' wie we zijn. Zonder dat we dat intellectueel hoeven te weten. De drang om te weten moet omgezet worden in de drang om te vertrouwen. De vraag 'Wie ben ik?' Is een betekenisloze mantra, omdat je die vraag nooit met je denken zult kunnen beantwoorden. Je kunt het alleen maar zijn.
Liefde is niet alles, dat is het probleem.quote:
Liefde is alles.
Ook voor een goeroe
Kijk eens rond in de wereld, kijk eens naar de natuur, is liefde alles?
Maar vooral ook, pas op met de grote valkuil van alles liefde vinden, want goede intentie's tellen niet op deze wereld, die tellen alleen maar in het hoofd van de goeroe zodat er niet meer echt nagedacht hoeft te worden over consequentie's.
Het is 1 van de grootste leugens die ik ooit ben tegengekomen, de grootste drempel in persoonlijke groei die ik ooit tegen ben gekomen. Niet alleen ontken je hiermee de werkelijkheid, de balans die ook andere zaken bevat, maar je verschuilt je achter een illusie,ontkent een deel van jezelf wat grote gevolgen kan hebben.
Als je altijd doet wat je altijd deed zul je altijd krijgen wat je altijd kreeg.
Beste erodome,quote:
Liefde is niet alles, dat is het probleem.
Kijk eens rond in de wereld, kijk eens naar de natuur, is liefde alles? Maar vooral ook, pas op met de grote valkuil van alles liefde vinden, want goede intentie's tellen niet op deze wereld, die tellen alleen maar in het hoofd van de goeroe zodat er niet meer echt nagedacht hoeft te worden over consequentie's.
Het is 1 van de grootste leugens die ik ooit ben tegengekomen, de grootste drempel in persoonlijke groei die ik ooit tegen ben gekomen. Niet alleen ontken je hiermee de werkelijkheid, de balans die ook andere zaken bevat, maar je verschuilt je achter een illusie,ontkent een deel van jezelf wat grote gevolgen kan hebben.
Ik ga hier niet mee akkoord. Als 'liefde' voor jou niet alles is, is dat je goed recht. Hiernaar te handelen, te leven en in geloven. Je bent daarin vrij. Dit geloof te beleven, zoals jij het beleven wilt.
Voor mij is liefde wel alles. Liefde voor andere mensen die je graag hebt, liefde voor de natuur (wanneer die natuur je "goed" gezind is). Natuurlijk is die de natuur je niet altijd goed gezind, dan zoek je dekking (bv schuilen voor de regen, onderdak vinden voor een aardbeving, etc). Net zoals sommige mensen je niet goed gezind kunnen zijn.
Dat alles (aka "realiteitsbesef") neemt niet weg, dat dit leven heel mooi kan zijn. Misschien ben ik teveel een optimist (te weinig scepticus, pessimist). Ik wens mijn blikveld op het goede (zoveel als mogelijk) te richten. Waarbij ik niet blind bent voor al het slechte. Maar het goede trekt me aan. Dit "goede" vervult mijn ziel. En naar dit goede tracht ik zoveel mogelijk te leven.
Als ik mijn gezicht naar het warme zonlicht kan richten, dan kies ik daar veel eerder voor. Dan in een cynische stront te blijven te steken.
De figuur Osho (als goeroe) is omstreden. Er zijn mensen die het "goede" in de man zagen. Anderen enkel het "slechte'. Ieder mens heeft zijn oordelen, zijn cognitieve dissonanties, zijn liefde en zijn haat. Dat is aan die mensen om uit te maken.
In de wereld van de gedachten de wereld van je innerlijk zijn, vind ik Osho een schitterend leermeester. Wat hij vertelt klinkt als pure poëzie in de oren. Als een mooi bloem, nectar, waar je kan van drinken. Jezelf in laven. Veel artiesten vinden veel aspiratie bij die man. Daarin een nieuwe open start. Waarbij hun individualiteit volledig behouden blijft. Osho verlangt daarin geen overgave aan de 'goeroe'. Wie dat denkt en gelooft zit fout. Maar zoals eerder gesteld, ieder heeft daarin zijn oordeel.
Ik kan enkel over mijn eigen liefde schrijven. En niet enkel voor deze man. Voor het leven in het algemeen. Dus ja, liefde is voor mij alles. Net zoals communicatie voor mij alles is. Communicatie, als brug, liefde bij elkaar te vinden. Liefde en begrip.
Natuurlijk besef ik dat niet iedereen je begrijpen kan. Net zoals we ons ego niet helemaal verliezen kunnen. Tocht blijft liefde alles voor me. Liefde voor mezelf. Liefde voor anderen. Dat is mijn geloof. Maar ieder daarin het zijne natuurlijk.
quote:
Waarom gewoon niet dat vertrouwen en die vanzelfsprekendheid uitbreiden naar alle facetten van het bestaan? Dat is verlichting: gewoon zitten op je kussen en volstrekt vanzelf 'weten' dat het leven 'het doet'. Dat geluk het doet. Dat extase het doet. Dat je verwondering en je liefde het doen. Vanaf dat moment maak je je niet druk meer. Net zo min als je je 's ochtends druk maakt of je handen het nog wel doen.
Mooie woorden. Ik sluit mezelf hier bij aan.quote:
De drang om te weten moet omgezet worden in de drang om te vertrouwen.
Alleen is "vertrouwen" geven heel moeilijk voor veel mensen (en misschien wel nog het moeilijkst voor Nederlanders
als je de vele topics op FOK hier eens vluchtig naleest).Dergelijk vertrouwen wordt bv in Nepal veel sneller gegeven. Er breekt een aardbeving uit. Iedereen is er bij, om iedereen te helpen. Niet eerst je eigen gezin (volk) eerst. Er leeft in die culturen veel minder onderscheid, veel minder ego, individualiteit.
Klopt. De enige weerstand die daar tussen kan zitten (en zit) is ons "denken" over. Dat denken is op zich niet slecht. Het heeft zijn functie. Maar ook zijn nadeel. Denken creëert afstand. Ook afstand in de liefde naar elkaar.quote:
Het lichaam is zo. Het hele leven is zo.
Alles doet het gewoon.
Een ander graag zien gebeurt in stilte. Niet in al dat gekwetter (al dat denken en oordelen over).
Ik hou van het Westen. Ik hou van mijn individualiteit. Maar ik hoef geen ego. Wel een liefdevol en rustig samen zijn. Wat bij me past, bij de ander past. Waarin je samen kan meegaan.
Vanuit deze optiek spreekt het 'onvoorwaardelijke' zijn (dat element in die verlichting) me enorm aan. Ik heb er ooit eens een debat over geopend. In welke mate kan liefde onvoorwaardelijk zijn. Er kwamen alleen maar veel voorwaarden naar boven. Waarom het niet kan.
Het gevoel (die ervaring) in dergelijk "onvoorwaardelijk zijn" te baden, kwam er niet...
Nochtans is dat laatste, juist wat verlichting doet, vind ik. Je baad in het onvoorwaardelijke, in het totale. In die overgave, in die berusting, in dat 'lui zijn' zo je wilt. Er is geen zoeken, geen streven, geen oordelen, etc meer. Enkel nog het "zijn".
Dat laatste is heel moeilijk voor sceptici en 'nadenkende mensen' om te geloven. Om los te laten. Dat scepticisme, oordelen, lijkt ergens wel hun laatste strohalm te zijn. Een strohalm waaraan men zich koste wat kost wilt vasthouden. Als ik niet meer nadenken, niet meer oordeel, me overgeef, wat blijft er dan van "mezelf" nog over ? Wat moet ik dan doen ? Oordelen is mijn leven, nadenken is mijn leven, sceptisch zijn mijn staat van zijn. Dit is mijn genot, mijn plezier. Mijn leven. Vraag me niet dit op te geven. Voor wat zweverig gelul. Waar ik toch niet in geloven kan.
Toch bestaat dit gevoel van gelukzaligheid waarin je vertoeven kan. Die staat van rust. Van in vrede met jezelf en omgeving zijnd. En het andere bestaat natuurlijk ook.
Je moet niet denken dat ik niet verliefd ben op het leven, ik hou echt heel veel van het leven, van de aarde, van het universum. Ik vind het ronduit prachtig.quote:
[..]
Beste erodome,
Ik ga hier niet mee akkoord. Als 'liefde' voor jou niet alles is, is dat je goed recht. Hiernaar te handelen, te leven en in geloven. Je bent daarin vrij. Dit geloof te beleven, zoals jij het beleven wilt.
Voor mij is liefde wel alles. Liefde voor andere mensen die je graag hebt, liefde voor de natuur (wanneer die natuur je "goed" gezind is). Natuurlijk is die de natuur je niet altijd goed gezind, dan zoek je dekking (bv schuilen voor de regen, onderdak vinden voor een aardbeving, etc). Net zoals sommige mensen je niet goed gezind kunnen zijn.
Dat alles (aka "realiteitsbesef") neemt niet weg, dat dit leven heel mooi kan zijn. Misschien ben ik teveel een optimist (te weinig scepticus, pessimist). Ik wens mijn blikveld op het goede (zoveel als mogelijk) te richten. Waarbij ik niet blind bent voor al het slechte. Maar het goede trekt me aan. Dit "goede" vervult mijn ziel. En naar dit goede tracht ik zoveel mogelijk te leven.
Als ik mijn gezicht naar het warme zonlicht kan richten, dan kies ik daar veel eerder voor. Dan in een cynische stront te blijven te steken.
De figuur Osho (als goeroe) is omstreden. Er zijn mensen die het "goede" in de man zagen. Anderen enkel het "slechte'. Ieder mens heeft zijn oordelen, zijn cognitieve dissonanties, zijn liefde en zijn haat. Dat is aan die mensen om uit te maken.
In de wereld van de gedachten de wereld van je innerlijk zijn, vind ik Osho een schitterend leermeester. Wat hij vertelt klinkt als pure poëzie in de oren. Als een mooi bloem, nectar, waar je kan van drinken. Jezelf in laven. Veel artiesten vinden veel aspiratie bij die man. Daarin een nieuwe open start. Waarbij hun individualiteit volledig behouden blijft. Osho verlangt daarin geen overgave aan de 'goeroe'. Wie dat denkt en gelooft zit fout. Maar zoals eerder gesteld, ieder heeft daarin zijn oordeel.
Ik kan enkel over mijn eigen liefde schrijven. En niet enkel voor deze man. Voor het leven in het algemeen. Dus ja, liefde is voor mij alles. Net zoals communicatie voor mij alles is. Communicatie, als brug, liefde bij elkaar te vinden. Liefde en begrip.
Natuurlijk besef ik dat niet iedereen je begrijpen kan. Net zoals we ons ego niet helemaal verliezen kunnen. Tocht blijft liefde alles voor me. Liefde voor mezelf. Liefde voor anderen. Dat is mijn geloof. Maar ieder daarin het zijne natuurlijk.
Maar ik vind het jammer als men het totaal ontkent, het laat afzwakken tot alles is liefde. Jij denkt in liefde vs slecht, ik niet. Ja er zijn ook dingen die ik als negatief ervaar, maar zelfs zonder dat is er veel meer dan alleen maar liefde. Maar ook het negatieve is er en hoort er. Het helpt je zelfs op je persoonlijke weg.
Je kijkt door alleen maar liefde te willen zien weg en ziet sommige dingen niet. Jij denkt regen, de natuur is niet lief voor me, ik keer me af naar iets wat ik wel als liefde ervaar. Ik zie regen en denk leven, voor mij is dat niet negatief. Jij ziet een aardbeving en denkt aan de ontheemde mensen, ziet het als een verdrietig iets. Ik verheug me omdat de aarde groeit, beweegt, veranderd.
Die zaken die jij probeert te negeren zorgen voor prachtige dingen, zonder water geen leven, de overstromingen die vernietigende modderstromen met zich meebrengen zullen een vruchtbare aarde achterlaten. Ze zullen ruimte scheppen voor nieuw en meer leven, ze zullen dat leven voeden.
Zonder die zaken is er geen verandering, geen groei meer, alles komt tot een stilstand. Bij ons mensen is er geen streven meer naar meer, naar beter, naar persoonlijke groei, de essentie van leven gaat verloren in een eenzijdige blik.
Wat ik zo indrukwekkend vind op deze aarde, in dit universum is die balans. De balans verschuift wel eens, maar het zal altijd een balans zijn, nooit een eenzijdig iets. Dat is de essentie van leven.
Als je altijd doet wat je altijd deed zul je altijd krijgen wat je altijd kreeg.
Is dit niet wat je wil zien ipv de waarheid?quote:
[..]
[..]
Mooie woorden. Ik sluit mezelf hier bij aan.
Alleen is "vertrouwen" geven heel moeilijk voor veel mensen (en misschien wel nog het moeilijkst voor Nederlanders
Dergelijk vertrouwen wordt bv in Nepal veel sneller gegeven. Er breekt een aardbeving uit. Iedereen is er bij, om iedereen te helpen. Niet eerst je eigen gezin (volk) eerst. Er leeft in die culturen veel minder onderscheid, veel minder ego, individualiteit.
Want de waarheid is dat het ook daar geen kusje kroel is. De nepalese burgeroorlog bv vergeten?
Hoe vaak ben je al in Nepal geweest trouwens?
Als je altijd doet wat je altijd deed zul je altijd krijgen wat je altijd kreeg.
Het is daar ook niet allemaal ok. Ver van. Afhankelijk van met welke bril je ernaar kijkt. De mensen leven er wel anders, zijn er anders. Dan hier bij ons.quote:
Is dit niet wat je wil zien ipv de waarheid? Want de waarheid is dat het ook daar geen kusje kroel is. De nepalese burgeroorlog bv vergeten? Hoe vaak ben je al in Nepal geweest trouwens?
Soms lijkt het wel, dat ze er veel gelukkiger zijn, dan wij hier. Ook al hebben ze zoveel miserie. Het veel minder goed dan ons.
Ik kan me daar niet helemaal in vinden. Wat is er mooi aan een aardbeving, die vele mensen hun levens kost ? Die huizen verwoest. Die alles kapot maakt (doet verdwijnen) wat iemand had. Nee, ik zie daar het mooie niet van in.quote:
Je moet niet denken dat ik niet verliefd ben op het leven, ik hou echt heel veel van het leven, van de aarde, van het universum. Ik vind het ronduit prachtig.
Maar ik vind het jammer als men het totaal ontkent, het laat afzwakken tot alles is liefde. Jij denkt in liefde vs slecht, ik niet. Ja er zijn ook dingen die ik als negatief ervaar, maar zelfs zonder dat is er veel meer dan alleen maar liefde. Maar ook het negatieve is er en hoort er. Het helpt je zelfs op je persoonlijke weg.
Je kijkt door alleen maar liefde te willen zien weg en ziet sommige dingen niet. Jij denkt regen, de natuur is niet lief voor me, ik keer me af naar iets wat ik wel als liefde ervaar. Ik zie regen en denk leven, voor mij is dat niet negatief. Jij ziet een aardbeving en denkt aan de ontheemde mensen, ziet het als een verdrietig iets. Ik verheug me omdat de aarde groeit, beweegt, veranderd.
Die zaken die jij probeert te negeren zorgen voor prachtige dingen, zonder water geen leven, de overstromingen die vernietigende modderstromen met zich meebrengen zullen een vruchtbare aarde achterlaten. Ze zullen ruimte scheppen voor nieuw en meer leven, ze zullen dat leven voeden.
Zonder die zaken is er geen verandering, geen groei meer, alles komt tot een stilstand. Bij ons mensen is er geen streven meer naar meer, naar beter, naar persoonlijke groei, de essentie van leven gaat verloren in een eenzijdige blik.
Wat ik zo indrukwekkend vind op deze aarde, in dit universum is die balans. De balans verschuift wel eens, maar het zal altijd een balans zijn, nooit een eenzijdig iets. Dat is de essentie van leven.
Indien jouw dergelijke gruwel zou overkomen, denk je misschien ook anders. Zoniet, is je zichtveld beperkt. Ofwel ben je een verlichte. Die met alles vrede heeft
Er is liefde, er is haat.
Voor mij is "liefde' alles. Wat niet wil zeggen, dat ik blind voor haat (wat "niet liefde" is) ben. Het is gewoon een feit, dat je met bepaalde zaken beter klikt, dan met andere. De ene verdraagzame mens, ligt je al beter, dan die andere onverdraagzame (meer oordelende) mens.
Vanuit het "alles is liefde" concept leg ik graag (zoveel als mogelijk) de klemtoon op een samen zijn. Een zijn, waarin ieder elkaar aanvaardt en daarbinnen samen is. In geval er weerstanden zijn, houd je met die weerstanden (zo goed als mogelijk) rekening. In geval die er niet zijn, of niet meer zijn, verandert dergelijk 'zijns' moment samen.
De aarde die groeit en veranderd, het vele leven dat daar uiteindelijk baat bij zal hebben. Dat is wat het mooi maakt. Bij jou is de mens het brandende middelpunt van het universum, bij mij niet, bij mij is de mens alleen maar deel van, niet waar het om draait.quote:
[..]
Ik kan me daar niet helemaal in vinden. Wat is er mooi aan een aardbeving, die vele mensen hun levens kost ? Die huizen verwoest. Die alles kapot maakt (doet verdwijnen) wat iemand had. Nee, ik zie daar het mooie niet van in.
Ik zie ook het verdriet wel dat het kan veroorzaken, maar zie pracht in die groei, zie pracht in hoe zulke nare dingen mensen tot elkaar brengt, zie pracht in de wetenschap achter deze zaken en ga zo maar door.
Hoe kan je daar de schoonheid niet in zien?
Neem onze vruchtbare aarde, die is zo vruchtbaar door het feit dat de dood alom aanwezig is. Zonder dood geen leven, dat gaat echt heel letterlijk op. Want onze aarde zou het plantenleven niet meer kunnen voeden.
Die mooie zwarte aarde, waar elke boer zo blij van wordt, het is niet meer dan verwerkte poep en lijken(van dier en plant). Dat is wat die aarde zo vruchtbaar maakt.
Daar kan ik weinig zinnigs over zeggen, ik zou kunnen stellen dat ik er dan ook zo over denk, maar dat is koffiedik kijken.quote:Indien jouw dergelijke gruwel zou overkomen, denk je misschien ook anders. Zoniet, is je zichtveld beperkt. Ofwel ben je een verlichte. Die met alles vrede heeft
Wel weet ik dat ik ook wel mijn deel aan pijn en ellende heb gehad in mijn leven. Maar dat zonder die zaken ik de ik niet was geweest die ik nu ben.
Er is een hele wereld tussen liefde en haat.quote:Er is liefde, er is haat.
Voor mij is "liefde' alles. Wat niet wil zeggen, dat ik blind voor haat (wat "niet liefde" is) ben. Het is gewoon een feit, dat je met bepaalde zaken beter klikt, dan met andere. De ene verdraagzame mens, ligt je al beter, dan die andere onverdraagzame (meer oordelende) mens.
Vanuit het "alles is liefde" concept leg ik graag (zoveel als mogelijk) de klemtoon op een samen zijn. Een zijn, waarin ieder elkaar aanvaardt en daarbinnen samen is. In geval er weerstanden zijn, houd je met die weerstanden (zo goed als mogelijk) rekening. In geval die er niet zijn, of niet meer zijn, verandert dergelijk 'zijns' moment samen.
Neem jouw vb van een verdraagzaam mens en een meer oordelend mens. Wie het beste is voor mij is afhankelijk van het moment. Soms zal ik die verdraagzame nodig hebben, gewoon een schouder zonder oordeel, maar waar was ik geweest zonder dat mens dat wel kritisch is, die me wijst op zaken? Kan best zijn dat ik op het moment dat iemand me ergens op wijst ik dat niet prettig vind, iemand komt dan aan mijn patronen en dat levert weerstand op. Maar toch is in mijn leven iig al vaker gebleken dat zulke zaken me uiteindelijk wel in beweging hebben gezet waardoor ik weer als mens gegroeid ben.
En dat mens waar mijn haren van overeind gaan staan, wat is de les die ik daaruit kan leren? Wordt ik geen beter mens als ik leer daarmee om te gaan, is dat "nare" mens niet op zijn eigen manier mijn leraar?
Zou het goed voor me zijn als ik me alleen maar omgeef met die verdraagzame mensen die niet soms zomaar even recht voor zijn raap iets kunnen zeggen wat me raakt? Die me niet wijzen op zwaktes in mezelf, die me niet wijzen op intolerantie in mezelf?
Ik denk van niet, ik denk dat de balans dan weer verloren gaat, ik kan mezelf omgeven met alleen maar zaken die meeflowen met me, maar daar doe ik mezelf mee tekort. Dan word mijn wereld erg klein en zal ik nooit worden wat ik zou kunnen zijn.
Het is een jezelf verstoppen, een bubbel creeeren waar je je in beweegt, dat is zonde.
Als je altijd doet wat je altijd deed zul je altijd krijgen wat je altijd kreeg.
Je maakt daar een denkfout! Die aardbeving is neutraal. Niets meer dan oorzaak/gevolg.quote:
[..]
Ik kan me daar niet helemaal in vinden. Wat is er mooi aan een aardbeving, die vele mensen hun levens kost ? Die huizen verwoest. Die alles kapot maakt (doet verdwijnen) wat iemand had. Nee, ik zie daar het mooie niet van in.
Vervolgens zie jij de mensenlevens die het kost, en concludeert dat dat totaal niet mooi is. Die aardbeving is dan negatief omdat jij die als zodanig inkleurt. Op zichzelf is de gebeurtenis neutraal.
So, if you're frightened of dying and... and you're holding on, you'll see devils tearing your life away. But if you've made your peace, then the devils are really angels...
Akkoord. Maar dan wel wanneer iemand zijn tijd er is. Een kind dat heel jong sterft, al die mensen die door die aardbeving om het leven zijn gekomen, ik zie daar de pracht niet van in. Een "Liefdevolle" natuurlijke dood is voor mij, wanneer je tijd gekomen is. Je tijd in dit leven zit erop. Iemand van 80 jaar, is daarin niet hetzelfde voor me, als een kind van 8.quote:
De aarde die groeit en veranderd, het vele leven dat daar uiteindelijk baat bij zal hebben. Dat is wat het mooi maakt. Bij jou is de mens het brandende middelpunt van het universum, bij mij niet, bij mij is de mens alleen maar deel van, niet waar het om draait.
Ik zie ook het verdriet wel dat het kan veroorzaken, maar zie pracht in die groei, zie pracht in hoe zulke nare dingen mensen tot elkaar brengt, zie pracht in de wetenschap achter deze zaken en ga zo maar door.
Hoe kan je daar de schoonheid niet in zien?
Neem onze vruchtbare aarde, die is zo vruchtbaar door het feit dat de dood alom aanwezig is. Zonder dood geen leven, dat gaat echt heel letterlijk op. Want onze aarde zou het plantenleven niet meer kunnen voeden.
Die mooie zwarte aarde, waar elke boer zo blij van wordt, het is niet meer dan verwerkte poep en lijken(van dier en plant). Dat is wat die aarde zo vruchtbaar maakt.
Die aardbeving maakt geen onderscheid. Kan het ook niet natuurlijk. Die aardbeving zit niet in met de mensen die er zijn. Wij (als mensen onder elkaar) kunnen dat wel. Wat ons juist menselijk maakt, vind ik.
Dat is jouw persoonlijk verhaal. Dat je gemaakt heeft, tot wie jij bent. Iemand anders heeft zijn verhaal (zijn overtuigingen, geloof) die hem maken, tot wie hij (of zij) is.quote:
Daar kan ik weinig zinnigs over zeggen, ik zou kunnen stellen dat ik er dan ook zo over denk, maar dat is koffiedik kijken. Wel weet ik dat ik ook wel mijn deel aan pijn en ellende heb gehad in mijn leven. Maar dat zonder die zaken ik de ik niet was geweest die ik nu ben.
Klopt. Maar over welke groei hebben we het dan ? De groei vanuit jezelf ? Of de groei vanuit de invloed (het advies) van de ander ?quote:
Neem jouw vb van een verdraagzaam mens en een meer oordelend mens. Wie het beste is voor mij is afhankelijk van het moment. Soms zal ik die verdraagzame nodig hebben, gewoon een schouder zonder oordeel, maar waar was ik geweest zonder dat mens dat wel kritisch is, die me wijst op zaken? Kan best zijn dat ik op het moment dat iemand me ergens op wijst ik dat niet prettig vind, iemand komt dan aan mijn patronen en dat levert weerstand op. Maar toch is in mijn leven iig al vaker gebleken dat zulke zaken me uiteindelijk wel in beweging hebben gezet waardoor ik weer als mens gegroeid ben.
Een groei dient steeds vanuit het individu zelf te gebeuren. Dat is liefdevolle en natuurlijke groei. Als dergelijke groei (hoe goed bedoeld het advies van de omgeving ook) je opgelegd wordt, maakt die groei je onvrij. Ze gebeurde niet natuurlijk. Vanuit jezelf.
En natuurlijk kan de omgeving je daarin positief beïnvloeden. Je dat extra duwtje in de rug geven. De steun die je nodig hebt, etc. Net zoals bv woorden van Osho (of welke filosoof, psycholoog, ander rolmodel ook) je een aanzet kunnen geven tot verdere groei. Je op nieuwe inzichten (ideeën) kunnen brengen. Daarin kan de bv de kracht van een goeroe schuilen. Volgens je die goeroe (of wie het ook zijn mag) gebruikt. Alleen gebeurt dit wel steeds op eigen initiatief, op eigen kracht. Vanuit die liefde voor jezelf. Of de liefde voor een ander.
Daarom dat ik schreef, dat liefde alles voor me is...
Dat is een keuze voor jezelf om te maken. Als dat "nare" mens je liefdevolle (positieve) energie enorm aftapt. Ze je liefdevol geen goed doet, dan mijdt je dat nare energieveld misschien beter. Kiest daarin egoïstisch (maar wel liefdevol) voor jezelf. Kun je dat nare energieveld wel aan, sta je ervoor open, whatever, dan kun je kiezen om in die energie mee te gaan. Een keuze om zelf te maken.quote:
En dat mens waar mijn haren van overeind gaan staan, wat is de les die ik daaruit kan leren? Wordt ik geen beter mens als ik leer daarmee om te gaan, is dat "nare" mens niet op zijn eigen manier mijn leraar? Zou het goed voor me zijn als ik me alleen maar omgeef met die verdraagzame mensen die niet soms zomaar even recht voor zijn raap iets kunnen zeggen wat me raakt? Die me niet wijzen op zwaktes in mezelf, die me niet wijzen op intolerantie in mezelf?
Soms kost het je zelf veel energie, een ander te helpen, maar als de ander daar wel bij vaart, is het die stap misschien waard. En soms loop je alleen maar tegen een muur. Onbegrip. Een onoverbrugbaar verschil. Dan laat je het beter los en zo (denk ik).
Dat is jouw overtuiging, die bij jouw past. Maar niet bij mij. Ik kan ervoor kiezen, naar buiten te treden (die wereld in). Maar er ook voor kiezen in mijn bubbel van flow, gelukzaligheid te blijven. Als ik daar niemand kwaad mee doe en zelf heel gelukkig in ben. Wat is daar dan mis mee ? Niets. Dan is die bubbel iets wat "liefdevol" bij jou past.quote:
Ik denk van niet, ik denk dat de balans dan weer verloren gaat, ik kan mezelf omgeven met alleen maar zaken die meeflowen met me, maar daar doe ik mezelf mee tekort. Dan word mijn wereld erg klein en zal ik nooit worden wat ik zou kunnen zijn. Het is een jezelf verstoppen, een bubbel creëren waar je je in beweegt, dat is zonde.
Als een ander je vertelt, dat je uit die "bubbel" hoort te komen en je voelt jezelf daar niet goed bij. Dan gedraagt die ander zich niet liefdevol naar je. Laat je daarin niet vrij. Je liefdevolle zelf te zijn. Je eigen resonantie, je eigen flow, je eigen energie.
Nogmaals ik geloof niet in een 'zelf'. Al die onzin over jezelf ontwikkelen, daar pas ik voor. Er is een gewaar zijn, een samen zijn, waarbinnen een zelf in zekere mate "groeit". Maar welk zelf groeit er ? Het STATISCHE zelf (onze kleine identiteit, die zich aan zijn omgeving, de anderen aanpast, die probeert zo goed als mogelijk een match daarin te vinden). Net zoals kinderen, die leren hoe zich te gedragen, hoe daarin een "beter" mens te zijn. Dergelijke groei is allemaal prima. Maar vanuit een 'hoger' perspectief bezien onzin. Het is een aardse ontwikkeling (niet mis mee). Echter is er ook het DYNAMISCHE zelf. Dynamisch in de betekenis van onbepaald, getuige zijn, zuiver bewust zijn. In dit hier en nu.
Gewaar zijn.
Samen zijn (alleen of met anderen).
Daar is geen "groei" nodig.
Het is (liefdevol in je) aanwezig
Tuurlijk is die aardbeving (die natuur) iets neutraal. Echter ben ik wel een mens. Jij ook, veronderstel ik ?quote:
Je maakt daar een denkfout! Die aardbeving is neutraal. Niets meer dan oorzaak/gevolg.
Vervolgens zie jij de mensenlevens die het kost, en concludeert dat dat totaal niet mooi is. Die aardbeving is dan negatief omdat jij die als zodanig inkleurt. Op zichzelf is de gebeurtenis neutraal.
Vanuit dat menselijk perspectief bezien, is die aardbeving niet meer neutraal, voor ons mensen. Dat is geen denkfout. Maar een "menselijk" proberen overleven. Zoals iedere (dier) soort ergens probeert te overleven. Die aardbeving bedreigt dit overleven. Maakt het (over) leven moeilijker. Dat is weerstand (op onze overleven) vanuit die natuur zelf. Een weerstand waar je tegen strijd, omdat je zelf wilt overleven. Wil je zelf niet meer leven, dan ga je die strijd niet aan. Je laat je zelf met die aardbeving 'natuurlijk' mee stromen.
Ik veronderstel niet dat de meeste mensen (noch dieren) dergelijke houding aannemen. Dat overlevingsinstinct zit heel diep in ons. We houden van dit leven. We willen er zo lang als mogelijk kunnen in verblijven. Niet ? (uitzonderingen, die dood willen, om wat voor reden ook, buiten beschouwing gelaten)
Maar dan zou je nogmaals een denkfout maken in die zin dat je veronderstelt dat alle mensen het als iets negatiefs zien.quote:
[..]
Tuurlijk is die aardbeving (die natuur) iets neutraal. Echter ben ik wel een mens. Jij ook, veronderstel ik ?
Die aardbeving bedreigt dit overleven. Maakt het (over) leven moeilijker. Dat is weerstand (op onze overleven) vanuit die natuur zelf. Een weerstand waar je tegen strijd, omdat je zelf wilt overleven. Wil je zelf niet meer leven, dan ga je die strijd niet aan. Je laat je zelf met die aardbeving 'natuurlijk' mee stromen.
Ik veronderstel niet dat de meeste mensen (noch dieren) dergelijke houding aannemen. Dat overlevingsinstinct zit heel diep in ons. We houden van dit leven. We willen er zo lang als mogelijk kunnen in verblijven. Niet ? (uitzonderingen, die dood willen, om wat voor reden ook, buiten beschouwing gelaten)
Er zullen zat mensen zijn die, als hun zo'n ramp overkomt, het als een missie zien zichzelf en anderen uit de penarie te helpen en er sterker uit te komen. Dat zij vreugde ontlenen aan het feit dat zij het vergif van zo'n natuurramp kunnen omzetten in medicijn.
So, if you're frightened of dying and... and you're holding on, you'll see devils tearing your life away. But if you've made your peace, then the devils are really angels...
Tuurlijk kan dat. Dat dient ieder mens voor zichzelf uit te maken. Ik ben maar één, van de vele.quote:
Maar dan zou je nogmaals een denkfout maken in die zin dat je veronderstelt dat alle mensen het als iets negatiefs zien.
Er zullen zat mensen zijn die, als hun zo'n ramp overkomt, het als een missie zien zichzelf en anderen uit de penarie te helpen en er sterker uit te komen. Dat zij vreugde ontlenen aan het feit dat zij het vergif van zo'n natuurramp kunnen omzetten in medicijn.
Een denkfout zou ik dit niet noemen. In de zin dat ieder mens denkt er het zijne van.
Ik kan alleen maar voor mezelf denken (en daarbinnen veronderstellen wat anderen eventueel zouden kunnen doen, zouden kunnen denken, maar dat is aan hun, niet aan mij).
"Juist" en "Fout" bestaat ook maar binnen een bepaald denk kader. Zo kan een drankje dat doodt, fout zijn in die gevallen en juist zijn in andere gevallen. Het drankje op zichzelf is niet juist noch fout. Dat hangt af van de context.
Zo ook met die aardbeving.
Ik wens niet dat mezelf zoiets zou overkomen (vanuit mijn denken, voor mij is dat 'juist' denken)
Voor een ander misschien niet (misschien wenst die dergelijke aardbeving juist wel, is dat 'juist' in zijn denken)
Nou ja, als jij stelt dat het voor iedereen negatief is dan maak je wel degelijk een denkfout, aangezien dat niet voor iedereen zo is, maar soit.quote:
[..]
Tuurlijk kan dat. Dat dient ieder mens voor zichzelf uit te maken. Ik ben maar één, van de vele.
Een denkfout zou ik dit niet noemen. In de zin dat ieder mens denkt er het zijne van.
Ik kan alleen maar voor mezelf denken (en daarbinnen veronderstellen wat anderen eventueel zouden kunnen doen, zouden kunnen denken, maar dat is aan hun, niet aan mij).
"Juist" en "Fout" bestaat ook maar binnen een bepaald denk kader. Zo kan een drankje dat doodt, fout zijn in die gevallen en juist zijn in andere gevallen. Het drankje op zichzelf is niet juist noch fout. Dat hangt af van de context.
So, if you're frightened of dying and... and you're holding on, you'll see devils tearing your life away. But if you've made your peace, then the devils are really angels...
Ik denk (maar nogmaals, ik kan niet voor anderen spreken) dat de meeste het als negatief zullen ervaren. Ik kan mezelf maar moeilijk voorstellen van niet. Dat iedereen blij is, vol vreugde en liefde, dat ze binnenkort zullen sterven, door al die ellende van die aardbeving.quote:
Nou ja, als jij stelt dat het voor iedereen negatief is dan maak je wel degelijk een denkfout, maar soit.
Maar nogmaals, ik kan enkel voor mezelf spreken. Wat ik ervan denk (niet anderen). Dat laatste kan ik veronderstellen. Net zoals ik kan veronderstellen dat de meeste mensen liever 'vreugde' ervaren dan 'pijn'. Een veronderstelling die niet juist is, daarin fout (een denk fout), omdat het ook anders kan. Voor anderen.
Subjectiviteit is het woord waar we hier omheen praten, volgens mij. Wat voor de ene een wonder der natuur is, is voor de ander een ranzige spin. Dat heeft niets met die spin van doen. Een spin is een spin.
Wanneer je aanstoot neemt van iemands gedrag, dan is de onverdraagzaamheid van jou.
Wanneer je aanstoot neemt van iemands gedrag, dan is de onverdraagzaamheid van jou.
Akkoord en niet akkoord. In je antwoord veeg je de subjectieve waarheid (van ieder subject) van tafel, alsof de objectieve waarheid (over die spin) de enige juiste zou zijn. En dat is niet zo.quote:
Subjectiviteit is het woord waar we hier omheen praten, volgens mij. Wat voor de ene een wonder der natuur is, is voor de ander een ranzige spin. Dat heeft niets met die spin van doen. Een spin is een spin.
Zowel die subjectieve als objectieve waarheid hebben betekenis (voor zover we die betekenis kunnen leren 'kennen'). Een betekenis waarmee we het niet eens hoeven te zijn (dat kan). Maar ze is er wel!
Akkoord en niet akkoord. Hangt ervan af, waar die aanstoot vandaan komt.quote:
Wanneer je aanstoot neemt van iemands gedrag, dan is de onverdraagzaamheid van jou.
Voorbeeld: Persoon X stoort zich aan het gedrag van Persoon Y (die schrijft zo zweverig en langdradig, dat stoort Persoon X, hij wil kort en bondig). Dan is die onverdraagzaamheid in Persoon X aanwezig. Ze ontstaat daar. Als Persoon X zijn onverdraagzaamheid uit naar Persoon Y, ontstaat er besmetting (beïnvloeding). Persoon Y kan dan OOK onverdraagzaam worden, zo gaan handelen (Persoon X oogst dan, waar hij zelf zaaide, zijnde onverdraagzaamheid). Persoon Y, voelt zich namelijk door Persoon X aangevallen, aangetast in zijn vrijheid (door zijn stoornis en oordeel). Men maakt elkaar onvrij (zie Jean Paul Sartre). In zijn extremis, wordt de ander hier "de hel".
In dit voorbeeld klopt wat je zegt, voor Persoon X. Persoon X neemt aanstoot aan het schrijfgedrag van Persoon Y. Dus, die onverdraagzaamheid komt van persoon X (uit zichzelf voort).
Echter klopt het niet voor Persoon Y. Als Persoon Y onverdraagzaam naar Persoon X "terug" reageert, kwam die onverdraagzaamheid 'besmetting' niet uit zichzelf voort, maar als reactie op Persoon X. Die met zijn onverdraagzaamheid (oordeel) de vrijheid van Persoon Y aantast. Tenzij Persoon Y zich niets van het oordeel (die onzin) van Persoon X aantrekt. Maar dan praat je wel langs elkaar heen...
[ Bericht 0% gewijzigd door JustTalkLove op 05-05-2015 10:19:57 ]
Is dit niet gewoon een simpele verkapping dat je het zogenaamd beter inziet dan Grey ?quote:
[..]
Akkoord en niet akkoord. In je antwoord veeg je de subjectieve waarheid (van ieder subject) van tafel, alsof de objectieve waarheid (over die spin) de enige juiste zou zijn. En dat is niet zo.
Zowel die subjectieve als objectieve waarheid hebben betekenis (voor zover we die betekenis kunnen leren 'kennen'). Een betekenis waarmee we het niet eens hoeven te zijn (dat kan). Maar ze is er wel!
[..]
Akkoord en niet akkoord. Hangt ervan af, waar die aanstoot vandaan komt.
In dit voorbeeld klopt wat je zegt, voor Persoon X. Persoon X neemt aanstoot aan het schrijfgedrag van Persoon Y. Dus, die onverdraagzaamheid komt van persoon X (uit zichzelf voort).
Echter klopt het niet voor Persoon Y. Als Persoon Y onverdraagzaam naar Persoon X "terug" reageert, kwam die onverdraagzaamheid 'besmetting' niet uit zichzelf voort, maar als reactie op Persoon X. Die met zijn onverdraagzaamheid (oordeel) de vrijheid van Persoon Y aantast. Tenzij Persoon Y zich niets van het oordeel (die onzin) van Persoon X aantrekt. Maar dan praat je wel langs elkaar heen...
Pff wat denkt men hier ingewikkeld behoor je niet gewoon te denken van als een soort van verlichtte "Wie mijn raad en advies voor hem of haar op een goede manier kan opvolgen kan voor zichzelf een winst boeken." Maar dit wil niet zeggen dat het gelijk getrokken mag worden zoals als je doet wat ik zeg of aangeef zal je verlicht zijn of je eigen verlicht voelen.
Een goeroe of een filosoof kan nooit voor een heerser over iedereen spelen omdat hij te maken heeft onbekende structuren en onbekende situaties voor hem. Je kan bijvoorbeeld veel verstand hebben van rozen maar als je nog nooit van je leven een madelief heb gezien dan kan je niet praten voor een madelief net als of deze een roos voor je is.
Dan lul je gewoon een autistisch verhaal (omdat jij je eigen gedachte zogenaamd superieur vind en iedereen dit maar moet weten) over een roos die niet eens in de buurt komt van een madelief
.
Hoe stout is Konijntjuh!
Nee, waarom zou ik het beter inzien dan Grey ? Er zijn vele 'invalshoeken': Subjectieve, Intersubjectieve, Objectieve, ... Iedere invalshoek heeft zijn 'eigen' betekenis. We hoeven de ene betekenis niet voor de andere weg te gooien of beter te achten. In de mate van het mogelijke, kunnen we deze betekenissen naast elkaar laten staan. Onder het motto, dat ieder mens het recht heeft te geloven, waarin hij zelf wilt geloven. Ook al is dat de liefde voor een goeroe, moeder Theresa, aliens op planeet Mars. Whatever. Zolang dat alles binnen je eigen geloof blijft, en je dit geloof 'vrij' met anderen kan delen. Zie ik daar niets verkeerd (of beter) aan.quote:
Is dit niet gewoon een simpele verkapping dat je het zogenaamd beter inziet dan Grey ?
Waarom zou een goeroe of filosoof heerser "willen" spelen ? Dat is de ander ONVRIJ maken (zie het vorige stukje). Deze situatie is wel complex. Want als de ontvanger zich 'overheerst' voelt, ook al was het de intentie van de zender niet om als 'heerser' over te komen, kun je terug met een 'vrijheids' probleem komen te zitten.quote:
Een goeroe of een filosoof kan nooit voor een heerser over iedereen spelen omdat hij te maken heeft onbekende structuren en onbekende situaties voor hem. Je kan bijvoorbeeld veel verstand hebben van rozen maar als je nog nooit van je leven een madelief heb gezien dan kan je niet praten voor een madelief net als of deze een roos voor je is.
Als de ontvanger zich daar goed bij voelt (bij die overheersing) is er niet echt een probleem. Voelt die ontvanger zich daar niet goed bij, is er wel een probleem (los van het feit of er van overheersing van de kant van de zender sprake was of niet).
Wat is er mis met autisme ? Wat is er mis met een zot ? Die zijn verhaal doet ? Laat die autist lekker autistisch zijn. De zot lekker zot. Zolang men de ander daar geen kwaad mee doet. Zie ik het probleem er niet van in, een madelief voor een roos te gaan houden (of er zo over te spreken).quote:
Dan lul je gewoon een autistisch verhaal (omdat jij je eigen gedachte zogenaamd superieur vind en iedereen dit maar moet weten) over een roos die niet eens in de buurt komt van een madelief
Het is niet omdat iemand over zijn liefde (zijn geloof, ook al is dit geloof fout) zingt, dat dergelijk lied meteen ook "superieur" hoeft te zijn. Niet ? Misschien zie je dat superieure er zelf in (terwijl het lied helemaal niet zo bedoeld is).
Eigenlijk probeer je hier op een listige, wollige en langdradige manier te zeggen dat persoon X (wie zou dat nou zijn?quote:
Akkoord en niet akkoord. Hangt ervan af, waar die aanstoot vandaan komt.
Voorbeeld: Persoon X stoort zich aan het gedrag van Persoon Y (die schrijft zo zweverig en langdradig, dat stoort Persoon X, hij wil kort en bondig). Dan is die onverdraagzaamheid in Persoon X aanwezig. Ze ontstaat daar. Als Persoon X zijn onverdraagzaamheid uit naar Persoon Y, ontstaat er besmetting (beïnvloeding). Persoon Y kan dan OOK onverdraagzaam worden, zo gaan handelen (Persoon X oogst dan, waar hij zelf zaaide, zijnde onverdraagzaamheid). Persoon Y, voelt zich namelijk door Persoon X aangevallen, aangetast in zijn vrijheid (door zijn stoornis en oordeel). Men maakt elkaar onvrij (zie Jean Paul Sartre). In zijn extremis, wordt de ander hier "de hel".
In dit voorbeeld klopt wat je zegt, voor Persoon X. Persoon X neemt aanstoot aan het schrijfgedrag van Persoon Y. Dus, die onverdraagzaamheid komt van persoon X (uit zichzelf voort).
Echter klopt het niet voor Persoon Y. Als Persoon Y onverdraagzaam naar Persoon X "terug" reageert, kwam die onverdraagzaamheid 'besmetting' niet uit zichzelf voort, maar als reactie op Persoon X. Die met zijn onverdraagzaamheid (oordeel) de vrijheid van Persoon Y aantast. Tenzij Persoon Y zich niets van het oordeel (die onzin) van Persoon X aantrekt. Maar dan praat je wel langs elkaar heen...
) persoon Y (en wie zou dat nou zijn? ) heeft besmet en dat het daardoor totaal niet aan persoon Y ligt dat deze onverdraagzaam terug reageert?Persoon Y legt de oorzaak van het onverdraagzaam terug reageren dus eigenlijk buiten zichzelf?
.
So, if you're frightened of dying and... and you're holding on, you'll see devils tearing your life away. But if you've made your peace, then the devils are really angels...
Lolquote:
Eigenlijk probeer je hier op een listige, wollige en langdradige manier te zeggen dat persoon X (wie zou dat nou zijn?
Persoon Y legt de oorzaak van het onverdraagzaam terug reageren dus eigenlijk buiten zichzelf?
Persoon Y heeft meerdere opties. Hij kaart de besmetting aan. Hij reageert niet meer op de besmetting. Dat zijn de zaken die persoon Y probeert te "duiden"
Dan zie ik persoon Y nochtans vaak wél degelijk op de besmetting reageren, en dat ook doen in berichten aan andere personen dan persoon X. Alsof persoon Y de besmetting ook op andere personen wil overbrengen.quote:
[..]
Lol
Persoon Y heeft meerdere opties. Hij kaart de besmetting aan. Hij reageert niet meer op de besmetting. Dat zijn de zaken die persoon Y probeert te "duiden"
.
So, if you're frightened of dying and... and you're holding on, you'll see devils tearing your life away. But if you've made your peace, then the devils are really angels...
De besmetting die ik over me heen krijg, spuug ik veelal terug uit. Zodat de besmetting niet blijft kleven. Er is ook de optie, een besmetting over je heen te laten waaien, of je door de besmetting ziek te laten maken, etc.quote:
Dan zie ik persoon Y nochtans vaak wél degelijk op de besmetting reageren, en dat ook doen in berichten aan andere personen dan persoon X. Alsof persoon Y de besmetting ook op andere personen wil overbrengen.
Hoe ga jij met besmetting om ?
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |