Verlicht zijn

quote:

Op zaterdag 18 april 2015 23:04 schreef Mystikos het volgende:
Om een mysticus te zijn (oftewel in gewone mensentaal: om gelukkig te worden) moet je extreem lui kunnen zijn. Dat lijkt zo eenvoudig. Gewoon een beetje achterover leunen, zou je zeggen. Maar er zijn allerlei factoren die je beletten om lui te zijn, om een mysticus te worden. Zo moet je je elke dag naar dat stompzinnige werk voortslepen en al die telefoontjes beantwoorden van mensen die weigeren lui te zijn en achterover te leunen. De dag begint al met in de file te staan, altijd een bron van grote ergenis, hoeveel je ook mediteert.

Ook in je huwelijk wordt het je maar slecht gegund om extreem lui te zijn. Je vrouw (of je man) weet altijd wel een klusje voor je te bedenken en je kinderen moeten hoognodig weer eens naar de MacDonalds of de Efteling. Altijd zijn daar die verjaardagen waar je naar toe moet en die je uit dat zalige Niets-doen rukken. Altijd is er wel een verplichting van financiele of sociale aard die beslag op je legt. 'De hel is de ander', zei Sartre al. Je zou het bijna denken, in ieder geval wel als je heel erg je best doet om extreem lui te zijn. Het lijkt wel of andere mensen het je niet gunnen. 'Wij mogen toch ook niet lui zijn' lijken ze te zeggen. En daarom dwingen ze je naar school te gaan, of naar die afstompende werkplek, of naar de kinderspeelplaats.

Zo lukt het de meeste mensen pas op oudere leeftijd, als ze gepensioneerd zijn, iets aan mystiek en dus aan hun geluk te doen. Wanneer alle verplichtingen wat wegvallen en je eindelijk zalig een beetje achterover kunt leunen.

Wat ook op dit moment al helpt: trek je niet zoveel van andere mensen aan. Zink gewoon weg in je eigen Zelf en laat anderen maar lullen dat je een egoist bent. Het is je geboorterecht om gewoon jeZelf te zijn. We leven niet om constant aan de verwachtingen van anderen te voldoen, zoals een bekende therapeut ooit al eens zei. Dan kun je wel aan de gang blijven. Span je eens wat minder in voor anderen en doe hun gewoon eens een plezier door eindelijk jeZelf te worden.

Nee, het valt om de drommel niet mee om een luie mysticus te worden. Het is het zwaarste werk dat er is. Er is zoveel dat je luiheid in de weg staat en eerst opgeruimd moet worden!

Ja, mediteren maakt je verlicht. Maar vooral ook: extreem lui zijn. Het een is een beetje het ander.

Leuke tekst.
Heb ik met veel plezier gelezen

quote:

Op zaterdag 18 april 2015 23:04 schreef Mystikos het volgende:
Want het zijn niet alleen de anderen. Het zijn vooral je eigen ambitie, je eigen zucht naar roem, je eigen verlangens en begeerten om iets en Iemand in de wereld te worden, die je verhinderen lui te zijn. Je bent voor jeZelf daarmee je grootste gevaar, nog meer dan anderen dat zijn.

Dit laatste ervaar ik zelf niet meer. Waarom zou ik 'iets' willen worden ? Mijn verlangens voor zover er verlangens zijn, zijn verlangens naar verbinding (geen hechting, geen aanslag op iemand anders of mijn vrijheid). Maar een verlangen om zoveel mogelijk te verbinden. Om zoveel (als mogelijk) in dit hier en nu aanwezig te zijn. Alleen of gezellig met anderen. En daarin lui te kunnen zijn. Zoveel als mogelijk.

Want sommige zaken moet nu eenmaal gebeuren. Eten kopen, eten maken, kleren wassen, etc. Als je die zaken in alle rust (en ontspannen) kunt doen, is dat zalig...

Echter er is ook die omgeving. En die omgeving, maakt alles veel complexer. Voor jezelf. Je eigen staat van gelukkig (of gelukzalig) zijn. Sommige mensen kunnen het niet verdragen als je lui bent, als je niets doet. Omdat ze daarmee ergens met zichzelf geconfronteerd worden. Je bent lui. En ik niet. Ik zou eigenlijk ook wel lui willen zijn, maar iets houdt me tegen. En gezien ik niet lui kan zijn, kan ik niet goed verdragen dat jij het bent. Dus mag jij niet lui zijn.

quote:

Op woensdag 15 april 2015 12:02 schreef JustTalkLove het volgende:
Leuke bijdrage RM-rf.

[..]



Ik geloof niet echt in een 'zelf', dat zuiver op 'zichzelf' staat. Het is een wisselwerking, een synergie. Tussen jezelf en de natuur, tussen jezelf en andere mensen, tussen allerlei innerlijke processen (binnen in jezelf), etc.

Ik persoonlijk denk dat dit ook de juiste zienswijze is, men kan zich wel "verlicht" voelen in zijn of haar zelf, maar als je bijvoorbeeld niet weet om te gaan met je omgeving waar in je bevind en je daar voor afsluit dan ben je in mijn ogen eerder een "autist" (fanatieke gelovige hebben hier ook een houtje van) die wat raaskaalt.

De Ying en Yang horen in balans te zijn, jij de Yang en jou omgeving de Ying.

Men kan als een brugman praten en dingen zeggen maar als de omgeving dit niet wilt aanhoren. Zal je toch echt je moeten aanpassen aan de omgeving en dus je zelf moeten aanpassen op de omgeving om gehoord te worden.

Het is zoiets van je kan een berg niet weg toveren/wegspreken omdat hij voor jou de weg blokkeerd, je hebt wel andere vele mogelijkheden waar je van gebruik kan maken. (Je kan hem beklimmen, je kan er om heen lopen "of je blaast de berg op bij wijze van".)

[ Bericht 1% gewijzigd door Konijntjuh op 19-04-2015 11:35:20 ]

quote:

De Ying en Yang horen in balans te zijn, jij de Yang en jou omgeving de Ying.

Ligt er maar net aan in hoeverre jou omgeving 'zinnig' is?

Zolang jijzelf in balans bent en vrij van onzinnige mengingen van overtuigingen uit de omgeving mag je best verlicht zijn. Daar hoeft je omgeving niet in meegenomen te worden, idealiter zou het ideaal zich verhouden tot de omgeving, maar als die omgeving hierin teveel afwijkt is het het beste die maar zo min mogelijk toe te laten op het strikt noodzakelijke na.

Interessant debat.

Heel die 'match' tussen jezelf en je omgeving, is een complex verhaal. Ik aanzie het als de "grootste uitdaging" in een mens zijn leven. Die match, zo goed als mogelijk, "blijvend" te kunnen maken.

Wat niet gemakkelijk is. Want het leven (de omgeving) verandert.
Net als jij zelf verandert. We worden ouder, etc.

Psychologisch spelen er allerlei 'dynamische' processen. Die ervoor (kunnen) zorgen, dat een zelf zich meer aanpast aan zijn omgeving. En/of die omgeving zich meer laat aanpassen door een zelf.

Hoe gaan jullie dan met verveling om?

Verveling (dat gevoel) ervaar ik zelf nauwelijks.

Ik zal vlugger een gevoel van eenzaamheid ervaren. Het gevoel 'vroegere' verbindingen kwijt te zijn. Doordat het leven verandert, maar je niet altijd even goed mee verandert (je aanpast). Ik probeer daarin niet te nostalgisch te zijn (een onderdeel van romantiek).

Als introvert, heb ik minder prikkels van buitenaf nodig. Een extrovert iemand, heeft dat niet. Misschien dat daar sneller 'verveling' toeslaat ? Geen idee. Ik kan niet spreken voor anderen.

Meditatie is het beste medicijn tegen verveling.

quote:

Op zondag 19 april 2015 14:46 schreef JustTalkLove het volgende:
Ik zal vlugger een gevoel van eenzaamheid ervaren. Het gevoel 'vroegere' verbindingen kwijt te zijn. Doordat het leven verandert, maar je niet altijd even goed mee verandert (je aanpast). Ik probeer daarin niet te nostalgisch te zijn (een onderdeel van romantiek).

Dit bedoel ik inderdaad, maar ga je dat niet met iets anders compenseren? Want uiteindelijk onderdruk je die dwang om jezelf aan te passen.
Ik ben ook introvert, maar tot een bepaald punt blijkbaar.

quote:

Op zondag 19 april 2015 15:34 schreef Gray het volgende:
Meditatie is het beste medicijn tegen verveling.

Op een gegeven moment is die koek ook wel op lijkt me. Repetitief mediteren jaar in jaar uit zou ik echt als frustrerend ervaren.
Maar dat ligt misschien aan mij.

Door meditatie leer je hoe te berusten, dus hoe langer, hoe minder frustrerend.

quote:

Op zondag 19 april 2015 17:40 schreef brojo het volgende:
Dit bedoel ik inderdaad, maar ga je dat niet met iets anders compenseren? Want uiteindelijk onderdruk je die dwang om jezelf aan te passen.
Ik ben ook introvert, maar tot een bepaald punt blijkbaar.

Wat ik daarin durf onderdrukken, zijn mijn verlangens. Waarom ? Omdat ik met mijn verlangens (verwachtingen) de vrijheid van een ander niet aantasten wil.

Stel bv dat een bepaald persoon geen tijd meer voor je heeft (omwille van de drukte en keuzes gemaakt in zijn leven). Dan is die situatie zo en pas je jezelf hieraan aan. Wat niet wegneemt dat "nostaligsch" dit verlangen (gevoel) in je kan blijven bestaan.

Gezien het niet een eigen keuze is (vanuit jezelf).
Maar een keuze, waarin je jezelf aanpast aan de ander (je omgeving).

Ik omschrijf dit soms als "ego" versus "non ego" handelen.

Wanneer je handeling zich aanpast aan de ander, is het non ego (immers voorbij je zelf). In welke mate dit goed is voor jezelf en hoe ver je daarin kan gaan, dient ieder mens voor zichzelf uit te maken.

Past je handeling zich niet aan de ander aan, is het ego (je laat jezelf niet los, je wilt dit, verlangt dit, eist het op, gaat emotioneel daarin tekeer, etc). Op zulk moment sturen die emoties heel sterk je gedrag. Gezien je er zelf in vervat (sterk aan gehecht) zit.

Ik probeer zoveel mogelijk om me "non ego" op stellen. Waarbij ik als introvert ook mijn zelf daarin ergens probeer te vrijwaren. Waar mogelijk. Een pas klaar antwoord, is hiervoor niet. Het is telkens een dynamisch wissel spel van "jezelf" en de "omgeving".

Bij goede vrienden bijvoorbeeld kun je meer jezelf zijn, dan bij wat vreemden op een forum, of in gezelschap van je collega's. Alles hangt af, van de mensen zelf, de omgeving, de atmosfeer, etc.

Ik hou wel enorm van 'niet druk doende' mensen. Mensen die geen probleem met zichzelf hebben, en daarin ook niet met de ander. Die zich niet teveel (of snel) aan van alles storen. En in geval er wel iets speelt, gooi het eruit, om vervolgens te zien, waar dit landen kan.

Die oefening tussen jezelf vs omgeving, blijft heel complex, maar is wel fascinerend. Soms vermoeiend, soms totaal niet (dan geeft ze enorm veel energie, maakt ze die vrij).

quote:

Op zondag 19 april 2015 17:40 schreef brojo het volgende:
Op een gegeven moment is die koek ook wel op lijkt me. Repetitief mediteren jaar in jaar uit zou ik echt als frustrerend ervaren. Maar dat ligt misschien aan mij.

Meditatie heeft zijn heilzame effecten. Echter (on a personal level) vind ik het veel te saai. Ik ben meer aanhanger van de 'flow' theorie (binnen de psychologie van de optimale ervaring).

Zo kun je bv ook een gevoel van meditatie ervaren, door te gaan wandelen in de bossen. Op te gaan in de natuur, de rust in die omgeving. Waarbij je ondertussen ook je lichaam actief laat bezig zijn. Met je geest zoveel mogelijk op "nul" (niet-denken, daarin non actief).

Als introvert vind ik het zalig, te kunnen aanwezig zijn (berusten) binnen je eigen geest en lichaam. In zulke diepe staat van concentratie te kunnen verkeren, verschaft me een intens gevoel van gelukzaligheid.

Ik probeer voor mezelf, dan ook (zoveel als mogelijk) die momenten in mijn leven te creëren. Echter (en daarin moet ik de TS gelijk geven) is het moeilijk in dit Westers leven om "echt" lui te kunnen zijn.

Ts heeft een paar tumblrs gelezen en denkt dat extase, geluk en verlichting hetzelfde zijn. Kwam vaak het woord "lazy" tegen en dacht dat luiheid bedoeld werd. Gebruikt het concept van zelf en Zelf om zijn narcisme recht te praten en zichzelf in goddelijke sferen te wanen.

Toch wel een uitstekend voorbeeld van de typische, simpele, westerse zweefkees. De tweede nu op FOK! Joepie.

Mystikos,

Het is fijn om je gedachten (persoonlijke ervaringen) hierover te lezen.

Je kan in een topic, inhoudelijk, een bepaald aspect aansnijden. Elementen van de ander eruit beoordelen, vergelijken, etc. Al hoeft dat laatste niet. Je kan de ervaring van de ander ook laten, zoals die is. Onaangeroerd. Iets wat sommige mensen maar niet begrijpen. Of moeilijk aanvaarden kunnen.

Ik heb een grondige hekel aan figuren zoals "Gray" hier op FOK. Individuen, die de ervaring van de ander niet (kunnen/willen) aanvaarden. Zoals de ervaring van die ander is. Die daar (om één of andere mystieke redenen binnen in zichzelf) daar een fundamenteel probleem mee hebben. Of krijgen. En dan maar in de 'oordelende' persoon modus gaan.

Onder het motto: "Jij bent niet ok. Ik weet het beter..." (of zoiets).

Dergelijke (re)acties, doen het 'positieve' aspect van de ervaring (die je op een forum samen delen kan) teniet. De ervaring van het verbinden, het delen met elkaar. Het samen zijn. Ik vind het fijn om jouw ervaringen (en gedachten) hier te kunnen lezen. In een open liefdevolle atmosfeer. Geen 'Gray hates you' show. Het is fijn ervaringen van andere mensen te kunnen lezen. Net zoals ik graag mijn ervaringen (gedachten) over "het leven" deel.

Groetjes,
JTL

[ Bericht 5% gewijzigd door JustTalkLove op 19-04-2015 23:12:09 ]

quote:

Op zondag 19 april 2015 21:15 schreef Mystikos het volgende:
Ik heb mij expres nooit bij een of ander zogenaamd spiritueel clubje aangesloten. Als je het niet alleen doet, als je je aansluit bij andere mensen, dan gaan al snel allerlei sektarische groepstendensen op je inwerken. Dat is het funeste van elke groep, of je nu bij een bridge club zit, in een Christelijke kerk of bij een Advaita genootschap. Onzekere mannetjes willen in die groepen graag de baas spelen door veel aan het woord te zijn, door hun Heilige Leer te verkondigen. Er is een Grote Leider waar met ontzag naar opgekeken wordt en aan Wie gehoorzaamheid en volgzaamheid verschuldigd is. Hij wordt geadoreerd en de minderen om hem heen koesteren zich in zijn lichtgevende warmte. Ze hebben het nodig om naar hem op te kijken, lijkt het wel, want ze zijn zwak en hulpbehoevend en ze kunnen of durven het niet alleen te doen. Dus kruipen ze als rillende konijnen bij elkaar.

Het gaat in die clubjes zelden over de inhoud en meestal over de poppetjes, ook al zegt men, gek genoeg, niet te geloven in het bestaan van personen. Maar verlicht is men niet, dus ziet men overal poppetjes en kwekt men of een mannetje X wel of niet verlicht was, of een mannetje Y jaren in een grot zonder kachel heeft gebivakkeerd, of Z veel taartjes at, of Y de onschuldige vrouwtjes (die allemaal de leedtijd des onderscheids allang bereikt hadden) wel of niet terecht in de kont kneep, enz. enz. Wie kan dat wat schelen?

Kortom: het gaat over van alles en nog wat, maar niet over de inhoud van een serieuze training in gelukkig worden. Daarom heb ik van jongsaf elke groep gemeden en heb ik besloten geen enkel poppetje meer bij de naam te noemen. Ik ben al die persoonsverheerlijking zat. Het gaat om de eigen ervaring van de Kern van het leven en de diepe gelukzaligheid die een dergelijke beoefening met zich meebrengt. Ik kan die ervaring op niemand anders overbrengen. Uit ervaring kan ik je vertellen: er zijn in de meeste gevallen jaren training nodig om je zenuwgestel in een dergelijke toestand te brengen. Iemand die een dergelijke fysieke en geestelijke toestand nooit bereikt heeft, heeft geen flauw idee waarover ik spreek.

Ik vind dat prima. Ik ben namelijk geen guru of een spiritueel leraar. Ik ben gewoon gelukkig. Kom een biertje met me drinken en dan praten we over literatuur of over muziek of over voetbal. Maar laten we niet doen of we iets weten over spiritualiteit (het woord alleen al suggereert dat we weten dat er een Spirit is die alles leven inblaast....Kom op, heb jij die Geest ooit gezien?)

Ik weet niets over de res ultimae van het bestaan en wil dat graag zo houden. Ik heb niemand nodig die me dat gaat vertellen. Ik ben namelijk van mijZelf al gelukkkig, zonder al die overbodige kennis.

En toch ben je de dertiende in het dozijn wat betreft je spiritualiteit. Je gebruikt dezelfde retoriek, dezelfde ontkenning van je ego, hetzelfde spirituele ego dat van elke zin druipt, dezelfde slinkse hoogdraverij zonder jezelf letterlijk voor goeroe aan te prijzen, vermelden van oude wijzen en filosofen om westerse lijnen te leggen, plus dat je allerlei termen zodanig misbruikt dat ze passen in een veilige narcistische schil.

"I'm not saying I'm enlightened, but... I am totally enlightened.", is wat je feitelijk zegt. Zij het met een extra hoofdletter her en der. Een mooi woord tussendoor, om de poetische hersendelen van wanhopig zoekende spiritualisten aan te spreken. En veel lege woorden van liefde en geluk, want wie heeft daar nou geen oor naar?
Het doet me met kriebels op de rug denken aan Andrew Cohen, met name dit: http://whatenlightenment.(...)nlightened-guru.html

Of die walgelijke Osho, de moordlustige sexgoeroe/bioterrorist/leugenaar/fraudeur/uitmelker.

En nogmaals, gelukkig zijn is niet verlicht zijn, en vice versa. Je denkt omdat je nu gelukkig bent en je met spiritualiteit bezig bent geweest, dat je nu 'de Waarheid' weet... Maar je weet niets, Jan Sneeuw. Misschien zit je nu in die extatische fase die bij velen volgt na een spirituele openbaring, maar dat is niet het einde, maar het begin. Van mij hoef je het niet aan te nemen; het boeddhisme, de hindu, de brahmanen, de agnostische christenen en zelfs hedendaagse goeroes als Tolle kunnen daarvan getuigen. Die laatste zat twee jaar op een bankje in een park om zo'n openbaring te cultiveren.

quote:

Op zondag 19 april 2015 22:12 schreef Gray het volgende:
En toch ben je de dertiende in het dozijn wat betreft je spiritualiteit. Je gebruikt dezelfde retoriek, dezelfde ontkenning van je ego, hetzelfde spirituele ego dat van elke zin druipt, dezelfde slinkse hoogdraverij zonder jezelf letterlijk voor goeroe aan te prijzen, vermelden van oude wijzen en filosofen om westerse lijnen te leggen, plus dat je allerlei termen zodanig misbruikt dat ze passen in een veilige narcistische schil.

Waar haal jij al die onzin ? Hoe denk je iets te weten over mij ? Ben jij mij ? Waarom laat je al die onzin (die je vertelt en denkt over mij) niet achterwege. En vertel iets over jouw persoonlijke ervaringen in het leven hier. Zoals Mystikos doet. Ik heb daar veel meer respect voor. Dan al dat (denkend) "ruis" Probeer de ervaring eens meer centraal te laten staan. De ervaring van het zijn. Ipv het oordeel (over).

quote:

Op zondag 19 april 2015 22:12 schreef Gray het volgende:
"I'm not saying I'm enlightened, but... I am totally enlightened.", is wat je feitelijk zegt. Zij het met een extra hoofdletter her en der. Een mooi woord tussendoor, om de poetische hersendelen van wanhopig zoekende spiritualisten aan te spreken. En veel lege woorden van liefde en geluk, want wie heeft daar nou geen oor naar? Het doet me met kriebels op de rug denken aan Andrew Cohen, met name dit: http://whatenlightenment.(...)nlightened-guru.html Of die walgelijke Osho, de moordlustige sexgoeroe/bioterrorist/leugenaar/fraudeur/uitmelker.

Wat weet jij over Osho ? Niets. Ik ken die man ook niet. Hoe zou ik hem kunnen kennen. Alleen Gray kent de andere mensen goed. Niet waar ?

Osho, beoordeel die man eens over wat hij vertelt heeft. Niet op zijn persoon, maar op zijn gedachten. Als je dat kunt (die ingesteldheid aan kunt nemen), kom dan eens terug. Dan praten we eens verder over die man.

Ik wil graag over Osho praten (vanuit mijn persoonlijke ervaringen) hier. Net zoals ik graag over de filosoof Jean Paul Sartre praten kan en wil (de Westerse vrijheidsfilosoof). Of Immanuel Kant. Of Epicurus. Of Kierkengaard. Of Lacan (bij de psychologen). Jung. Allemaal interessante figuren. Met hun eigen persoonlijke gedachten (ervaringen) over het leven.

quote:

Op zondag 19 april 2015 22:12 schreef Gray het volgende:
En nogmaals, gelukkig zijn is niet verlicht zijn, en vice versa.

Dat is jouw ervaring (jouw stelling). Die ik niet onderschrijf.
Heb je daar een probleem mee ? Zo ja, is dat jouw probleem. Niet het mijne.

Let it be.

[ Bericht 0% gewijzigd door JustTalkLove op 19-04-2015 23:21:45 ]

quote:

Op zondag 19 april 2015 22:23 schreef JustTalkLove het volgende:

[..]

Waar haal jij al die onzin ? Hoe denk je iets te weten over mij ? Ben jij mij ? Waarom laat je al die onzin (die je vertelt en denkt over mij) niet achterwege. En vertel iets over jouw persoonlijke ervaringen in het leven hier. Zoals Mystikos doet. Ik heb daar veel meer respect voor. Dan al dat gekibbel en oordelen. Dan al dat (denkend) "ruis" Laat de ervaring zelf eens meer centraal staan. Het zijn.

Ik heb het niet eens tegen jou. Of je moet zijn vergeten te switchen naar je Mystikos-account...

quote:

[..]

Wat weet jij over Osho ? Niets. Ik ken die man ook niet. Hoe zou ik hem kunnen kennen. Alleen Gray kent de andere mensen goed. Niet waar ?

Osho, beoordeel die man eens over wat hij vertelt heeft. Niet op zijn persoon, maar op zijn gedachten. Als je dat kunt (die ingesteldheid aan kunt nemen), kom dan eens terug. Dan praten we eens verder over die man.

Ik wil graag over Osho praten (vanuit mijn persoonlijke ervaringen) hier. Net zoals ik graag over de filosoof Jean Paul Sartre praten kan en wil (de Westerse vrijheidsfilosoof). Of Immanuel Kant. Of Epicurus. Of Kierkengaard. Of Lacan (bij de psychologen). Jung. Allemaal interessante figuren. Met hun eigen persoonlijke gedachten (ervaringen) over het leven.

Praat maar raak, net als hij. Maar als je net als hij moorden beraamt, liegt en bedriegt, en anderen uitmelkt, dan beoordeel ik je daarop, niet je lege retoriek.

En wil je over filosofen praten, dan zit je een subforum te ver. Jung zou nog best kunnen hier, al is dat ook nog best te betwijfelen.

quote:

[..]

Dat is jouw ervaring (jouw stelling). Die ik niet onderschrijf.
Heb je daar een probleem mee ? Zo ja, is dat jouw probleem. Niet het mijne.

Let it be.

Practice what you preach.

En lees eens wat. Of stukken beter. Of betere stukken.

quote:

Op zondag 19 april 2015 22:28 schreef Gray het volgende:
Ik heb het niet eens tegen jou. Of je moet zijn vergeten te switchen naar je Mystikos-account...

Die quote van Mystikos heb je er pas later boven geplaatst. Toen had ik al gereageerd. En ja, ik vind wat je over Mystikos schrijft (oordeelt) ook onzin. Net zoals je het doet over mij. Laat die onzin achterwege. Wat draagt jouw oordeel over de persoon (achter een gedachte) verder bij aan het debat ? Niets.

quote:

Op zondag 19 april 2015 22:28 schreef Gray het volgende:
Praat maar raak, net als hij. Maar als je net als hij moorden beraamt, liegt en bedriegt, en anderen uitmelkt, dan beoordeel ik je daarop, niet je lege retoriek.

Osho werd vergiftigd (vermoedelijk door de Amerikaanse overheid). Wie is daarin de moordenaar. De bedrieger ? Jij kent de figuur Osho niet. Ik ook niet. En wens het daar niet over te hebben. Beoordeel de man zijn gedachten. Niet de "perceptie" van zijn persoon zijn.

Over Verlichting sprak Osho het volgende (ik heb het even opgezocht, in functie van dit debat)
Bron

quote:

Verlichting gebeurt altijd plotseling.

Er bestaat geen geleidelijke vooruitgang ernaar toe, omdat alle geleidelijkheid tot het denken behoort en Verlichting maakt geen deel uit van je denken.

Alle stappen behoren tot het denken en Verlichting gaat boven het denken uit.

Daarom kun niet naar Verlichting toe groeien, je springt er eenvoudig in.

Je kunt niet stap voor stap gaan; er zijn geen treden.

Verlichting is als een afgrond, of je springt, of je springt niet.

Je kunt Verlichting niet in delen, in fragmenten verkrijgen.

Het is één geheel - of je zit er in, of niet, maar het is geen geleidelijk proces.

Onthoud, dat dit een van de meest fundamentele zaken is: het volstrekt zich niet in brokstukken, maar volledig, totaal.

Het gebeurt als één geheel en dat is de reden waarom het denken nimmer in staat zal zijn het te begrijpen.

Het denken kan alles begrijpen wat verdeeld kan worden.

Het denken kan alles begrijpen wat in fasen bereikt kan worden, omdat het denken analyse, verdeeldheid, versplintering betekent.

Het denken kan delen begrijpen, maar het geheel zal altijd ongrijpbaar blijven.

Als je dus naar het denken luistert zul je er nooit komen.

Verlichting is je bewust worden wie je bent.

Het heeft niets te maken met de wereld buiten je.

Het heeft niets te maken met wat anderen hebben gezegd.

Wat anderen hebben gezegd doet niet ter zake.

Jij bent er.

Voor mij zijn die gedachten van Osho, ergens pure poëzie. Ik lees ze heel graag. Ik laat me er graag in een staat van niet-denken door verdwijnen. Het is als proeven van een mooie bloem. Van woorden over liefde en vrijheid. Waardoor je eigen nectar terug gaat stromen. De kracht van de gedachte.

Ik heb geen zin om met Osho haters over zulke teksten te debatteren. Daarvoor pas ik.

quote:

Op zondag 19 april 2015 23:04 schreef JustTalkLove het volgende:

[..]

Die quote van Mystikos heb je er pas later boven geplaatst. Toen had ik al gereageerd. En ja, ik vind wat je over Mystikos schrijft (oordeelt) ook onzin. Net zoals je het doet over mij. Laat die onzin achterwege. Wat draagt jouw oordeel over de persoon (achter een gedachte) verder bij aan het debat ? Niets.

Ik had m'n post al geschreven toen ik de jouwe zag, vandaar dat ik de quote erbij zette ter verduidelijking. Ik doe helemaal niets over jou in dit topic, want het draait niet om jou. Ts plaatst zijn levensovertuiging, ik mijn visie daarop. Daar mag je over oordelen wat je wil, laat mij dan ook zo vrij daarin zijn.

quote:

Osho werd vergiftigd (vermoedelijk door de Amerikaanse overheid). Wie is daarin de moordenaar. De bedrieger ? Jij kent de figuur Osho niet. Ik ook niet. En wens het daar niet over te hebben. Beoordeel de man zijn gedachten. Niet de "perceptie" van zijn persoon zijn.

Zijn gedachten zijn voor mij niet ondergeschikt aan zijn woorden. Zeker niet daden met zulk gewicht. Je weet zijn gedachten niet eens, slechts zijn woorden en daden.

quote:

Over Verlichting sprak Osho het volgende (ik heb het even opgezocht, in functie van dit debat)
Bron

[..]

Voor mij zijn die gedachten van Osho, ergens pure poëzie. Ik lees ze heel graag. Ik laat me er graag in een staat van niet-denken door verdwijnen. Het is als proeven van een mooie bloem. Van woorden over liefde en vrijheid. Waardoor je eigen nectar terug gaat stromen. De kracht van de gedachte.

quote:

Ik heb geen zin om met Osho haters over zulke teksten te debatteren. Daarvoor pas ik.

Liefde en vrijheid, uh-huh. Maar iemand die zo vrij is een andere mening dan jij en Ts erop na te houden mag op de negeerstand. Liefde en vrijheid zijn meer dan alleen woorden, JTL.

quote:

Op zondag 19 april 2015 11:35 schreef I-care het volgende:

[..]

Ligt er maar net aan in hoeverre jou omgeving 'zinnig' is?

Zolang jijzelf in balans bent en vrij van onzinnige mengingen van overtuigingen uit de omgeving mag je best verlicht zijn. Daar hoeft je omgeving niet in meegenomen te worden, idealiter zou het ideaal zich verhouden tot de omgeving, maar als die omgeving hierin teveel afwijkt is het het beste die maar zo min mogelijk toe te laten op het strikt noodzakelijke na.

Is dit dan niet hetzelfde probleem als de berg die in de weg staat. Waarvan ik al zei je kan deze niet wegwensen.

Nik in het leven is onzinnig en niks in het leven is "verlicht", het is zijn echter de keuzes en de gedachten die vanuit jezelf komen (Yang) die je de gedachte geven dat je ten opzichte van je omgeving (ying) "verlicht"bent of dat jou omgeving onzinnig is.

Een degelijk persoon zou ook niet zijn wil opdringen aan een ander of voorzien van zijn "juiste" levensvisie maar deze geeft raad en advies hoe hij het leven ziet en wat hij heeft meegemaakt en hoe hij met diverse situaties in zijn leven is omgegaan en hoopt hierbij dat de ander er iets van opsteekt en het advies en de raad kan toepassen indien dit nodig mocht zijn

Want hij weet dat zijn leer (advies&raad) of zijn levensvisie nooit zal overeenkomen met het andere individu.

Als je je eigen afsluit of je eigen ontwijk van jou omgeving dan sluit je je eigen af van de wereld waar je toe behoort omdat deze je "zogenaamd" in de weg staan met hun "onzinnige meningen en overtuigingen", dan heb je een lange weg te gaan voordat de berg is wegsleten en er een vlak pad is onstaan om jou naar je "eind"bestemming te brengen.

Iemand die zegt dat hij het ware licht heeft gevonden maar niet een wisselwerking kan vormen met zijn omgeving is niet verlicht maar een dwaas die zich afsluit voor zijn eigen problemen en dat is het niet kunnen omgaan met zijn/de omgeving en uiteindelijk ook niet met zichzelf dus.

quote:

Op maandag 20 april 2015 09:37 schreef Konijntjuh het volgende:

[..]

Is dit dan niet hetzelfde probleem als de berg die in de weg staat. Waarvan ik al zei je kan deze niet wegwensen.

Nik in het leven is onzinnig en niks in het leven is "verlicht", het is zijn echter de keuzes en de gedachten die vanuit jezelf komen (Yang) die je de gedachte geven dat je ten opzichte van je omgeving (ying) "verlicht"bent of dat jou omgeving onzinnig is.

Een degelijk persoon zou ook niet zijn wil opdringen aan een ander of voorzien van zijn "juiste" levensvisie maar deze geeft raad en advies hoe hij het leven ziet en wat hij heeft meegemaakt en hoe hij met diverse situaties in zijn leven is omgegaan en hoopt hierbij dat de ander er iets van opsteekt en het advies en de raad kan toepassen indien dit nodig mocht zijn

Want hij weet dat zijn leer (advies&raad) of zijn levensvisie nooit zal overeenkomen met het andere individu.

Als je je eigen afsluit of je eigen ontwijk van jou omgeving dan sluit je je eigen af van de wereld waar je toe behoort omdat deze je "zogenaamd" in de weg staan met hun "onzinnige meningen en overtuigingen", dan heb je een lange weg te gaan voordat de berg is wegsleten en er een vlak pad is onstaan om jou naar je "eind"bestemming te brengen.

Iemand die zegt dat hij het ware licht heeft gevonden maar niet een wisselwerking kan vormen met zijn omgeving is niet verlicht maar een dwaas die zich afsluit voor zijn eigen problemen en dat is het niet kunnen omgaan met zijn/de omgeving en uiteindelijk ook niet met zichzelf dus.

Dat is weer een uiterste. Als heremiet je leven slijten is onzinnig natuurlijk.

Verlicht zijn kan betekenen dat je niet meer bezig bent met 'anderen' in de zin van aanpassen omwille van de groepsovertuigingen. Anders is het slechts aanpassingsgedrag vertonen. En dat heeft weinig met verlichting te maken. Je gaat je eigen weg namelijk.

Omgang met je omgeving kan op heel veel manieren zonder daar in te hoeven ontwijken in de zin die jij schetst.

quote:

Op maandag 20 april 2015 00:34 schreef Gray het volgende:
Ik had m'n post al geschreven toen ik de jouwe zag, vandaar dat ik de quote erbij zette ter verduidelijking. Ik doe helemaal niets over jou in dit topic, want het draait niet om jou. Ts plaatst zijn levensovertuiging, ik mijn visie daarop. Daar mag je over oordelen wat je wil, laat mij dan ook zo vrij daarin zijn.

Tuurlijk mag jij vrij zijn. Net zoals ik vrij mag zijn. Vrij om "gedachten" te beoordelen. Maar niet de persoon zelf! Oordelen heeft een grens. Maak de ander (als persoon) met "jouw" oordelen, niet onvrij. Dat is voor mij een brug te ver.

quote:

Op zondag 19 april 2015 22:12 schreef Gray het volgende:
En toch ben je de dertiende in het dozijn wat betreft je spiritualiteit. Je gebruikt dezelfde retoriek, dezelfde ontkenning van je ego, hetzelfde spirituele ego dat van elke zin druipt, dezelfde slinkse hoogdraverij zonder jezelf letterlijk voor goeroe aan te prijzen, vermelden van oude wijzen en filosofen om westerse lijnen te leggen, plus dat je allerlei termen zodanig misbruikt dat ze passen in een veilige narcistische schil.

Heb je al eens (her)lezen hoeveel oordelen over de persoon, hoeveel 'gewichtige' woorden je hier hebt gebruikt. Gebaseerd op wat ? Woorden als 'dertiende in het dozijn' (waarom zou jouw idee van spiritualiteit beter zijn, dan zijn ervaring, daar zit jouw 'spiritueel ego' toch ergens voor tussen, niet ?), slinkse hoogdraverij', 'misbruik', 'narcistische schil', etc...

Ik herken niets van jouw oordeel over Mystikos in Mystikos zelf. Ik begrijp niet waar je die onzin vandaan haalt. Ik vind jouw gedachten (oordeel over hem) "beschadigend". Ik vind dat je daar een fout in begaat. Door zulke gedachte te uiten. 'Laster en eerroof' zijn in zulke zaken, niet ver weg...

quote:

Op maandag 20 april 2015 00:34 schreef Gray het volgende:
Liefde en vrijheid, uh-huh. Maar iemand die zo vrij is een andere mening dan jij en Ts erop na te houden mag op de negeerstand. Liefde en vrijheid zijn meer dan alleen woorden, JTL.

Ja, omdat vrijheid een grens heeft. Als je jouw vrijheid (oordeel) gebruikt om andere mensen te beschadigen, dan mag je wat mij betreft op de negeerstand. Sorry. je 'Gray hates you show' is geen vorm van liefde. Laat ieder mens houden van wat hij houdt, beminnen, wat hij of zij wilt beminnen. Met daarin respect voor ieders vrijheid en eigenheid.

Ik vind Osho een heel interessant, fascinerend en liefdevol figuur. Die man heeft een kijk op het leven (net als ons). Een kijk die de moeite is om je 'in alle vrijheid' eens in te verdiepen. Ofwel klikt dat, ofwel klikt dat niet.

[ Bericht 0% gewijzigd door JustTalkLove op 20-04-2015 10:26:52 ]

quote:

Op maandag 20 april 2015 09:37 schreef Konijntjuh het volgende:
Een degelijk persoon zou ook niet zijn wil opdringen aan een ander of voorzien van zijn "juiste" levensvisie maar deze geeft raad en advies hoe hij het leven ziet en wat hij heeft meegemaakt en hoe hij met diverse situaties in zijn leven is omgegaan en hoopt hierbij dat de ander er iets van opsteekt en het advies en de raad kan toepassen indien dit nodig mocht zijn

Want hij weet dat zijn leer (advies&raad) of zijn levensvisie nooit zal overeenkomen met het andere individu

Mooi verwoord. Het gevoel van "vrijheid" is hierin zeer belangrijk. Ieder mens kan gedachten (adviezen) met anderen delen. Echter, moet je (in the end) de ander wel vrij kunnen laten. Zodat die zijn eigen weg kan kiezen en bewandelen.

Zolang je elkaar vrij laat, stelt er zich niet echt een 'probleem'. Het moment dat je elkaar begint te beschadigen, wel.

Neem nu dat ik op straat loop en iemand klopt me in elkaar. Beschadigt me gewelddadig. In dergelijk geval is er van een 'vrijheidsbreuk' sprake. Wat niet kan. Daar zit een grens.

De vrijheid werd hier geschonden.

De schade die je met fysiek geweld aandoet, kan je ook met woorden aandoen. Zie maar wat er zich in de Media de laatste tijd allemaal afspeelt. Woorden die 'viraal' gaan op Facebook, Twitter, etc. En zo iemand zijn leven, carrière in een bliksemschicht kosten.

quote:

Op maandag 20 april 2015 09:37 schreef Konijntjuh het volgende:
Als je je eigen afsluit of je eigen ontwijk van jou omgeving dan sluit je je eigen af van de wereld waar je toe behoort omdat deze je "zogenaamd" in de weg staan met hun "onzinnige meningen en overtuigingen", dan heb je een lange weg te gaan voordat de berg is wegsleten en er een vlak pad is onstaan om jou naar je "eind"bestemming te brengen.

Iemand die zegt dat hij het ware licht heeft gevonden maar niet een wisselwerking kan vormen met zijn omgeving is niet verlicht maar een dwaas die zich afsluit voor zijn eigen problemen en dat is het niet kunnen omgaan met zijn/de omgeving en uiteindelijk ook niet met zichzelf dus.

Je afsluiten van een omgeving, die je zelf schade berokkent lijkt me ok. Dit is een verdedigbare strategie. In de natuur (bij de dieren) vinden we ook dergelijke strategieën terug. Je hoeft als individu je zelf niet bloot te stellen aan de negatieve effecten, die een omgeving op je uitoefenen kan (of wil). Je kan daarin ook afstand van die omgeving nemen. Ze de rug toekeren. Dwaas is dit niet. Zeker als je je eigen leven ermee kan sparen. Dan handel je eerder wijs. Vanuit de liefde voor jezelf.

quote:

Op maandag 20 april 2015 11:11 schreef Mystikos het volgende:
Over seksueel misbruik binnen spirituele relaties:

Seks maakt een relatie persoonlijk. Daarmee is de kiem voor conflict al gelegd. Of je zou er voor moeten kiezen om seks onpersoonlijk te maken. Dat willen de meeste mannen -door de bank genomen- het liefst. Dan kun je naar de hoeren gaan, je betaalt een Meyer, en je bent van al het gesodemieter na afloop af. Vrouwen vinden dat maar niks. Die willen dat seks persoonlijk is. Die hebben daar het meest warme gevoel van. Zie daar de werelden van verschil.

In een spiritueel clubje wordt deze discrepantie nog eens versterkt. De Leiders genieten van de Macht en willen als dank daarvoor de meeste vrouwtjes hoog op hun Apenrots kunnen ontvangen. De vrouwen willen niets anders dan bevestiging van hun persoon en de geborgenheid van een heerlijk warm, roze bad van Liefde. Ziedaar de kiem voor conflict.

Daadwerkelijk toegepaste seks houdt het bewustzijn op het niveau van de Wil. Meditatie en verlichting brengen het bewustzijn naar het niveau van de Vorstellung, waar we slechts gelukzalig Kijken naar de dingen. Met seks is niks mis, maar dat geldt slechts binnen de Vorstellung. Daarom zou je als volgt kunnen handelen: doe het, geniet er van en denk er verder niet meer over na en raak er verder niet persoonlijk bij betrokken. Maar ja.... je raakt dan wel in conflict met partners die menen door de seks persoonlijke aanspraak op je te kunnen doen laten gelden. Je grieft ze door je handelen. Je doet ze pijn tot in het diepst van hun ziel. Wil een spiritueel leider dat, of denkt hij: who cares?

Heb je geen zin in al dit gezeur en wil je gewoon blijven genieten van gelukzalige Verlichting, dan kun je maar beter een beetje blijven rukken bij plaatjes op het Internet, dat liever, dan met je leerlingen naar bed gaan.

Schitterend

quote:

Op maandag 20 april 2015 11:11 schreef Mystikos het volgende:
Rukken blijft namelijk op het niveau van de Vorstellung.

Een 'lust object' niveau dat niet schadelijk is. Stap je in de daad, dan krijgt seks ook een 'persoonlijke' betekenis. Tenminste als één of beide personen het als iets persoonlijks ervaren.

Paul Verhaeghe schreef in zijn boek 'Liefde in tijden van eenzaamheid' een heel hoofdstuk over 'Lust'. Hoe lust (als drift) OBJECTIVEERT. De opwinding (prikkel) zit hem in dat "objectiveren" van de ander. Je neemt immers maar een deeltje ervan waar. Fixeert je, op dat deeltje dat je opwindt.

Echter maakt "objectiveren" en daarin sluit ik me dan weer aan bij Jean Paul Sartre de ander als 'persoon' onvrij. Een mens is geen bloemkool. Al kan je hem wel (vanuit je perceptie) als een bloemkool objectiveren. Zelfs als een bloemkool daarin gaan behandelen.

Waarneming die objectiveert, maakt het waargenomen onvrij. Door te 'bepalen', verlies je het 'onbepaalde'. Door te verdelen, verlies je het geheel.

Er zit een zekere "vormende kracht" in onze waarneming zelf. De kracht van de bepaling, van gedachten, van woorden, ideeën. A priori. Of A posteriori. Dat laat ik aan Immanuel Kant over.

Die "Vorstellung" zou je ergens ook "de illusie" kunnen noemen. De voorstelling (alias waarneming) van iets. Maar niet dat iets (Ding an sich) zelf. Dat laatste kunnen we niet kennen.

quote:

Op maandag 20 april 2015 10:02 schreef JustTalkLove het volgende:

[..]

Tuurlijk mag jij vrij zijn. Net zoals ik vrij mag zijn. Vrij om "gedachten" te beoordelen. Maar niet de persoon zelf! Oordelen heeft een grens. Maak de ander (als persoon) met "jouw" oordelen, niet onvrij. Dat is voor mij een brug te ver.

Ik vind dat ik daarin ook vrij mag zijn. De persoon en zijn gedachten staan voor mij niet los van elkaar.

quote:

[..]

Heb je al eens (her)lezen hoeveel oordelen over de persoon, hoeveel 'gewichtige' woorden je hier hebt gebruikt. Gebaseerd op wat ? Woorden als 'dertiende in het dozijn' (waarom zou jouw idee van spiritualiteit beter zijn, dan zijn ervaring, daar zit jouw 'spiritueel ego' toch ergens voor tussen, niet ?), slinkse hoogdraverij', 'misbruik', 'narcistische schil', etc...

Dat besef ik me heel goed.

quote:

Ik herken niets van jouw oordeel over Mystikos in Mystikos zelf. Ik begrijp niet waar je die onzin vandaan haalt. Ik vind jouw gedachten (oordeel over hem) "beschadigend". Ik vind dat je daar een fout in begaat. Door zulke gedachte te uiten. 'Laster en eerroof' zijn in zulke zaken, niet ver weg...

Je kent hem niet eens. Je hoort wat dingen die jou aanstaan, en mij minder, en je springt daarom in de verdediging, ondanks dat het niet om jou gaat. Dat is je ego dat zich aangevallen voelt.

quote:

[..]

Ja, omdat vrijheid een grens heeft. Als je jouw vrijheid (oordeel) gebruikt om andere mensen te beschadigen, dan mag je wat mij betreft op de negeerstand. Sorry. je 'Gray hates you show' is geen vorm van liefde. Laat ieder mens houden van wat hij houdt, beminnen, wat hij of zij wilt beminnen. Met daarin respect voor ieders vrijheid en eigenheid.

Je 'Ik haat Gray'-stand is dan heel hypocriet. En ik haat niet.

quote:

Ik vind Osho een heel interessant, fascinerend en liefdevol figuur. Die man heeft een kijk op het leven (net als ons). Een kijk die de moeite is om je 'in alle vrijheid' eens in te verdiepen. Ofwel klikt dat, ofwel klikt dat niet.

Ik vind hem walgelijk. En waarom? Zie zijn leven. Vereer die homohater zoveel je wil, sluit vooral je ogen voor de werkelijkheid. Alles is liefde, toch?

quote:

Op maandag 20 april 2015 09:37 schreef Konijntjuh het volgende:

[..]

Is dit dan niet hetzelfde probleem als de berg die in de weg staat. Waarvan ik al zei je kan deze niet wegwensen.

Nik in het leven is onzinnig en niks in het leven is "verlicht", het is zijn echter de keuzes en de gedachten die vanuit jezelf komen (Yang) die je de gedachte geven dat je ten opzichte van je omgeving (ying) "verlicht"bent of dat jou omgeving onzinnig is.

Een degelijk persoon zou ook niet zijn wil opdringen aan een ander of voorzien van zijn "juiste" levensvisie maar deze geeft raad en advies hoe hij het leven ziet en wat hij heeft meegemaakt en hoe hij met diverse situaties in zijn leven is omgegaan en hoopt hierbij dat de ander er iets van opsteekt en het advies en de raad kan toepassen indien dit nodig mocht zijn

Want hij weet dat zijn leer (advies&raad) of zijn levensvisie nooit zal overeenkomen met het andere individu.

Als je je eigen afsluit of je eigen ontwijk van jou omgeving dan sluit je je eigen af van de wereld waar je toe behoort omdat deze je "zogenaamd" in de weg staan met hun "onzinnige meningen en overtuigingen", dan heb je een lange weg te gaan voordat de berg is wegsleten en er een vlak pad is onstaan om jou naar je "eind"bestemming te brengen.

Iemand die zegt dat hij het ware licht heeft gevonden maar niet een wisselwerking kan vormen met zijn omgeving is niet verlicht maar een dwaas die zich afsluit voor zijn eigen problemen en dat is het niet kunnen omgaan met zijn/de omgeving en uiteindelijk ook niet met zichzelf dus.

Volgens mij snap jij het beter dan die zelfbenoemde 'liefdevolle' 'verlichten' hier.

Verlichting wordt vaak omschreven als de waarheid van het bestaan inzien. Dat kan vrede, rust en extase geven, maar dat is slechts een deel van het verhaal. Het leven heeft ook zijn nare kanten en dat ontkennen is het leven ontkennen. Je ziet een poging her en der, wat resulteert in hypocriet gedrag (zie boven), en ontwijkingsgedrag (zoals Mystikos die liever een nieuwe preek afsteekt dan zich richten op de kritieken hier).

Het is veel makkelijker om te zeggen: "Weet je wat? Ik ben verlicht en perfect; niets hoeft meer aan mij te gebeuren, alles dat ik doe is goed.", dan om kritisch te kijken naar jezelf en minpunten aan te wijzen om aan te werken. Het is echter wel wat nodig is voor volledige overgave, hoe ongelofelijk moeilijk ook.

quote:

Op maandag 20 april 2015 14:14 schreef Gray het volgende:
Dat besef ik me heel goed.

Ik vind het niet netjes van je.

quote:

Op maandag 20 april 2015 14:14 schreef Gray het volgende:
Je kent hem niet eens. Je hoort wat dingen die jou aanstaan, en mij minder, en je springt daarom in de verdediging, ondanks dat het niet om jou gaat. Dat is je ego dat zich aangevallen voelt.

En jij kent hem wel ? Dat je zo goed over hem kan oordelen ? Is dat niet een beetje 'hoogdravend' van jou ?

Ik reageer omdat ik je woorden niet netjes vind. Ik spreek je daarin aan op je gedrag. Ik vind het interessant om Mystikos zijn gedachten hier te lezen. Net zoals ik het interessant vind, om andere FOKKERS hun gedachten te lezen.

Wat ik niet graag lees is 'bashen'. Zoals jij doet (doorheen mijn perceptie bezien). Ieder mens kan lullen over wat hij zelf leuk vindt of niet, in gelooft of niet, etc. Allemaal geen probleem. Maar een ander (die je helemaal niet goed kent) via lege retoriek zomaar wat 'beschadigende' etiketten opkleven. Ik vind dat 'not done'. Niet netjes van je. Daarom reageer ik.

quote:

Op maandag 20 april 2015 14:14 schreef Gray het volgende:
Je 'Ik haat Gray'-stand is dan heel hypocriet. En ik haat niet.

Je haat niet, zeg je. Toch kom je heel haatdragend bij mij over. Nu mag jouw boodschap 'liefdevol' bedoeld zijn (langs jouw kant van het communicatie spectrum bezien). De ontvanger (ik) ervaart dit niet zo. Daarin mist je boodschap dan volledig zijn doel.

Vergelijk het met humor. Iets kan als een grapje bedoeld zijn (door de verzender). Als die grap echter kwetsend (bij de ontvanger) terecht komt, dan is/was die grap niet grappig. Maar kwetsend. Betekenis wordt pas gegeven in de (inter) subjectieve verbinding samen. Op zichzelf (bij de ontvanger of de verzender) bestaat ze niet.

quote:

Op maandag 20 april 2015 14:14 schreef Gray het volgende:
Het is veel makkelijker om te zeggen: "Weet je wat? Ik ben verlicht en perfect; niets hoeft meer aan mij te gebeuren, alles dat ik doe is goed.", dan om kritisch te kijken naar jezelf en minpunten aan te wijzen om aan te werken. Het is echter wel wat nodig is voor volledige overgave, hoe ongelofelijk moeilijk ook.

Kijk eens naar jezelf. Welke 'beoordelende' woorden je de ander in de schoot werpt. Vind je dit gedrag bij jezelf kunnen ? Of voor verbetering vatbaar. Alles wat je doet is goed. Niets hoeft er te gebeuren, noch te veranderen.

"Spiritualiteit" heeft voor mij te maken, met het leren omgaan met elkaar. Vrijheid is daarin een heel belangrijk gegeven. Probeer elkaars vrijheid en eigenheid zo goed als mogelijk te respecteren. Over de ander oordelen, maakt die ander onvrij.

Osho had het meer voor heteroseksuele contacten. Die visie deel ik zelf niet. In welke zin Osho echt een homo hater is, weet ik niet. Veel goeroes provoceren soms. Spelen een spel. Zetten daarin je perceptie (en oordeel) op het verkeerde been.

De man heeft en had wel een enorm talent om over het leven te "praten". Niet voor niets, gingen veel gerenommeerde psychologen en psychiaters in die tijd bij hem langs. Zoals bv Jan Foudraine hier in Nederland.

Nogmaals ik heb geen zin (noch wens) die man zijn proces te maken. Ik wens enkel te kijken naar al het moois dat hij te vertellen had. En dat was heel wat.

Men zegt vaak dat meditatie de weg naar verlichting is. Maar er zijn een hoop verschillende vormen van meditatie. Welke meditatievorm heeft men het dan over?

quote:

Op maandag 20 april 2015 15:09 schreef Duikbril112 het volgende:
Men zegt vaak dat meditatie de weg naar verlichting is. Maar er zijn een hoop verschillende vormen van meditatie. Welke meditatievorm heeft men het dan over?

De meditatievorm die jou het beste ligt. Het komt allemaal op hetzelfde neer, of dat nu dmv Yoga is of een boswandeling.

quote:

Op maandag 20 april 2015 16:46 schreef brojo het volgende:
De meditatievorm die jou het beste ligt. Het komt allemaal op hetzelfde neer, of dat nu dmv Yoga is of een boswandeling.

Ik vind vipassana over het algemeen wel een prettige vorm. Eigenlijk doe ik die ook het vaakst.

quote:

Op maandag 20 april 2015 15:05 schreef JustTalkLove het volgende:

[..]

Ik vind het niet netjes van je.

Dat mag.

quote:

En jij kent hem wel ? Dat je zo goed over hem kan oordelen ? Is dat niet een beetje 'hoogdravend' van jou ?

Ik reageer omdat ik je woorden niet netjes vind. Ik spreek je daarin aan op je gedrag. Ik vind het interessant om Mystikos zijn gedachten hier te lezen. Net zoals ik het interessant vind, om andere FOKKERS hun gedachten te lezen.

Ik ken hem even weinig als jij.

Als Mystikos zich niet aangesproken voelt, kan hij het langs zich heen laten gaan. Of voor zichzelf spreken. Kan je een voorbeeld aan nemen.

En ik ben ook een "FOKKER".

quote:

Wat ik niet graag lees is 'bashen'. Zoals jij doet (doorheen mijn perceptie bezien). Ieder mens kan lullen over wat hij zelf leuk vindt of niet, in gelooft of niet, etc. Allemaal geen probleem. Maar een ander (die je helemaal niet goed kent) via lege retoriek zomaar wat 'beschadigende' etiketten opkleven. Ik vind dat 'not done'. Niet netjes van je. Daarom reageer ik.

[..]

Je haat niet, zeg je. Toch kom je heel haatdragend bij mij over. Nu mag jouw boodschap 'liefdevol' bedoeld zijn (langs jouw kant van het communicatie spectrum bezien). De ontvanger (ik) ervaart dit niet zo. Daarin mist je boodschap dan volledig zijn doel.

Vergelijk het met humor. Iets kan als een grapje bedoeld zijn (door de verzender). Als die grap echter kwetsend (bij de ontvanger) terecht komt, dan is/was die grap niet grappig. Maar kwetsend. Betekenis wordt pas gegeven in de (inter) subjectieve verbinding samen. Op zichzelf (bij de ontvanger of de verzender) bestaat ze niet.

Het was sowieso nooit aan jou gericht, dus maak je niet druk als het je pet te boven gaat.

quote:

[..]

Kijk eens naar jezelf. Welke 'beoordelende' woorden je de ander in de schoot werpt. Vind je dit gedrag bij jezelf kunnen ? Of voor verbetering vatbaar. Alles wat je doet is goed. Niets hoeft er te gebeuren, noch te veranderen.

Dit is een "nee, jij bent een dommerd!" in onnodig veel woorden.

quote:

"Spiritualiteit" heeft voor mij te maken, met het leren omgaan met elkaar. Vrijheid is daarin een heel belangrijk gegeven. Probeer elkaars vrijheid en eigenheid zo goed als mogelijk te respecteren. Over de ander oordelen, maakt die ander onvrij.

Leer dan ook maar aan mij wennen, want ik voel me vrij om mijn spiritualiteit te beleven zoals ik dat goed acht.

quote:

Osho had het meer voor heteroseksuele contacten. Die visie deel ik zelf niet. In welke zin Osho echt een homo hater is, weet ik niet. Veel goeroes provoceren soms. Spelen een spel. Zetten daarin je perceptie (en oordeel) op het verkeerde been.

De man heeft en had wel een enorm talent om over het leven te "praten". Niet voor niets, gingen veel gerenommeerde psychologen en psychiaters in die tijd bij hem langs. Zoals bv Jan Foudraine hier in Nederland.

Nogmaals ik heb geen zin (noch wens) die man zijn proces te maken. Ik wens enkel te kijken naar al het moois dat hij te vertellen had. En dat was heel wat.

Reageer dan ook niet op een post die niet aan jou gericht was. Laat mij hem een charlatan vinden, zoals jij de ogen sluit voor alles dat niet aaibaar is.

Kritiek is hier goed op zijn plaats, want als je jezelf meer wil actualiseren, dan zal je na een kritische blik lasten van jezelf af laten vallen. Met alleen maar mooi weer spelen en niet kritisch zijn naar jezelf en anderen, sluit je je af voor delen van het leven. En zelfactualisatie is juist met beide benen volledig in het leven staan.
"Lui zijn" heb ik ook kritiek op; het leven is actie, en lui zijn in letterlijke zin niet houdbaar. Wees lui in het hoofd, in de zin dat je met de geest in meditatie zit, maar lichamelijk actief bent. Zelfs al is dat actief zitten in letterlijke zin. Dat is waar men op doelt met "lui zijn".
Verlichting is ook geen geluk, getuige de monnik die stelde na zijn verlichting zich even miserabel te voelen. Of de wijze die stelde dat als je niet volledig het verdriet kan voelen van een ander, je niet verlicht bent. Een vrije geest staat open om alles te ontvangen en alles los te laten; vandaar dat men vaak aan de lucht refereert, die donderwolken en zonneschijn zonder oordeel laat passeren.

quote:

Op maandag 20 april 2015 21:06 schreef Gray het volgende:
Als Mystikos zich niet aangesproken voelt, kan hij het langs zich heen laten gaan.

Je hebt een rare manier van omgaan. Eerst scheld je iemand de huid vol. Als die niet op jouw onzin (je schelden) reageert, die beschadiging aan zich voorbij laat gaan, is alles (terug) ok voor je...

Vanuit die optiek, kan ik je een onmens, speelvogel met een slecht karakter, lichte psychopaat (weinig empathisch inlevend), spiritueel narcistisch, etc. vinden. Kortom de "Gray hate show". Dit oordeel ontkennen is onnodig, gezien het juist is. En geen verder antwoord behoeft. Zoiets ?

[ Bericht 0% gewijzigd door JustTalkLove op 20-04-2015 22:11:16 ]

quote:

Op maandag 20 april 2015 21:06 schreef Gray het volgende:
Dus maak je niet druk als het je pet te boven gaat.

Dit klinkt een beetje uit de hoogte, vind je niet ? De stem van je onbewuste zelf ?

quote:

Op maandag 20 april 2015 21:06 schreef Gray het volgende:
Of de wijze die stelde dat als je niet volledig het verdriet kan voelen van een ander, je niet verlicht bent.

Vanuit deze optiek kan het helpen Gray eens wat aardiger tegen de mensen proberen te zijn. Verdraagzamer. Menselijker. Empathischer. Toleranter. Mededogend. Eigenschappen die ik niet meteen in jouw 'spirituele' karakter hier terug vindt.

Het woord verlichting schakel ik gelijk aan "gelukzaligheid". Aan een diepe verbondenheid (en daarbinnen geluk) te ervaren met het zijn. Afhankelijk van de omgeving, ervaar ik die momenten of ik ervaar ze niet. En ja, als mijn omgeving het wat toelaat, zou ik graag wat meer "lui" willen zijn. Daarin sluit ik me volledig aan bij Mystikos. Het was verfrissend zijn gedachten hierover te lezen.

[ Bericht 71% gewijzigd door JustTalkLove op 20-04-2015 22:12:55 ]

Nog eentje, om in weg te dromen...

quote:

Verlichting is het simpele besef dat alles is als het zou moeten zijn.

Dat is de definitie van verlichting: alles is als het zou moeten zijn, alles is volkomen perfect zoals het is. Dat gevoel ... en plotseling ben je thuis. Je mist niets. Je maakt deel, wezenlijk deel uit van dit enorme, prachtige bestaan. Je bent er ontspannen in, je hebt je eraan overgegeven. Je hebt geen afzonderlijk bestaan – alle afscheiding is verdwenen.

Er is grote vreugde, want als het ego verdwijnt zijn er geen zorgen meer, als het ego verdwijnt is er geen angst meer, als het ego verdwijnt is doodgaan niet meer mogelijk. Dit is verlichting. Het is begrijpen dat alles goed is, dat alles mooi is – en het is mooi zoals het is. Alles is in immense harmonie, in eenheid.

Bron

quote:

Op maandag 20 april 2015 21:59 schreef JustTalkLove het volgende:

[..]

Je hebt een rare manier van omgaan. Eerst scheld je iemand de huid vol. Als die niet op jouw onzin (je schelden) reageert, die beschadiging aan zich voorbij laat gaan, is alles (terug) ok voor je...

Vanuit die optiek, kan ik je een onmens, speelvogel met een slecht karakter, lichte psychopaat (weinig empathisch inlevend), spiritueel narcistisch, etc. vinden. Kortom de "Gray hate show". Dit oordeel ontkennen is onnodig, gezien het juist is. En geen verder antwoord behoeft. Zoiets ?

Je slaat de plank mis.

quote:

Op maandag 20 april 2015 22:01 schreef JustTalkLove het volgende:

[..]

Dit klinkt een beetje uit de hoogte, vind je niet ? De stem van je onbewuste zelf ?

Nee.

quote:

Vanuit deze optiek kan het helpen Gray eens wat aardiger tegen de mensen proberen te zijn. Verdraagzamer. Menselijker. Empathischer. Toleranter. Mededogend. Eigenschappen die ik niet meteen in jouw 'spirituele' karakter hier terug vindt.

Nee.

quote:

Het woord verlichting schakel ik gelijk aan "gelukzaligheid". Aan een diepe verbondenheid (en daarbinnen geluk) te ervaren met het zijn. Afhankelijk van de omgeving, ervaar ik die momenten of ik ervaar ze niet. En ja, als mijn omgeving het wat toelaat, zou ik graag wat meer "lui" willen zijn. Daarin sluit ik me volledig aan bij Mystikos. Het was verfrissend zijn gedachten hierover te lezen.

Je slaat de plank mis.

quote:

Op dinsdag 21 april 2015 12:54 schreef JustTalkLove het volgende:
Nog eentje, om in weg te dromen...

[..]

Bron

Het verbaast me niets dat je zo de plank misslaat als je dit soort fastfoodteksten tot je neemt. Wat een zoete troep.

quote:

Op zondag 19 april 2015 23:04 schreef JustTalkLove het volgende:
Osho werd vergiftigd (vermoedelijk door de Amerikaanse overheid). Wie is daarin de moordenaar. De bedrieger ? Jij kent de figuur Osho niet. Ik ook niet. En wens het daar niet over te hebben. Beoordeel de man zijn gedachten. Niet de "perceptie" van zijn persoon zijn.

En dit is uit je duim gezogen; die viespeuk had gewoon een hartaanval. Waarschijnlijk te hard in zijn 365 Rolls Royces gereden terwijl ie seks had met een van zijn volgelingen. Of een van zijn volgelingen had echt donkere magie op hem gebruikt, zoals hij ze van beschuldigde.

[ Bericht 2% gewijzigd door Gray op 21-04-2015 14:23:14 ]

quote:

Op dinsdag 21 april 2015 14:10 schreef Gray het volgende:
Je slaat de plank mis.

Ik sla niets mis. Jij komt zo bij me over. En daarmee uit.

quote:

Op dinsdag 21 april 2015 14:10 schreef Gray het volgende:
Het verbaast me niets dat je zo de plank misslaat als je dit soort fastfoodteksten tot je neemt. Wat een zoete troep.

Het is jouw recht hiervan te moeten kotsen (ieder mens heeft zijn smaak en voorkeuren). Net zoals het mijn recht is, te moeten kotsen van jouw 'liefdeloze' reacties, hier keer op keer.

quote:

Op dinsdag 21 april 2015 14:10 schreef Gray het volgende:
En dit is uit je duim gezogen; die viespeuk had gewoon een hartaanval. Waarschijnlijk te hard in zijn 365 Rolls Royces gereden terwijl ie seks had met een van zijn volgelingen. Of een van zijn volgelingen had echt donkere magie op hem gebruikt, zoals hij ze van beschuldigde.

Lol. Wat een zever. Geloof wat je zelf wilt geloven en gelukkig mee bent, knul
Dat ben ik ook. Niets mis mee.

quote:

Op dinsdag 21 april 2015 12:54 schreef JustTalkLove het volgende:
Er is grote vreugde, want als het ego verdwijnt zijn er geen zorgen meer, als het ego verdwijnt is er geen angst meer, als het ego verdwijnt is doodgaan niet meer mogelijk. Dit is verlichting. Het is begrijpen dat alles goed is, dat alles mooi is – en het is mooi zoals het is. Alles is in immense harmonie, in eenheid.

Dat alles mooi is... jaja... zolang ik een mens ben, vind ik gewoon dingen mooi en dingen verschrikkelijk hoor. Het gehele spectrum aan gevoelens, emoties etc. beslaat nu eenmaal zowel verdriet als vreugde, liefde en haat, voorkeur en afkeer etc. het ontkennen daarvan maakt ergens maar onmenselijk vind ik. We moeten er nu eenmaal mee dealen dat sommige dingen een naar gevoel veroorzaken, en andere dingen een prettig gevoel. Dat sommige dingen goed zijn, en andere dingen slecht. En indien niet: wees dan eerlijk en erken gewoon dat je de nare helft simpelweg niet wenst te zien en je voor 'jezelf' kiest.

quote:

Op dinsdag 21 april 2015 15:33 schreef Duikbril112 het volgende:

[..]

Dat alles mooi is... jaja... zolang ik een mens ben, vind ik gewoon dingen mooi en dingen verschrikkelijk hoor. Het gehele spectrum aan gevoelens, emoties etc. beslaat nu eenmaal zowel verdriet als vreugde, liefde en haat, voorkeur en afkeer etc. het ontkennen daarvan maakt ergens maar onmenselijk vind ik. We moeten er nu eenmaal mee dealen dat sommige dingen een naar gevoel veroorzaken, en andere dingen een prettig gevoel. Dat sommige dingen goed zijn, en andere dingen slecht. En indien niet: wees dan eerlijk en erken gewoon dat je de nare helft simpelweg niet wenst te zien en je voor 'jezelf' kiest.

Het draait om zelfreflectie denk ik, door na te gaan waar al deze gevoelens vandaan komen of waarop ze gebaseerd zijn. Daardoor neem je verantwoording voor je eigen gevoelens en dus accepteer je de situatie eerder zoals hij is. Maar als je het onderdrukt dan ben je inderdaad onvolwassen bezig.

quote:

Op dinsdag 21 april 2015 15:33 schreef Duikbril112 het volgende:
Dat alles mooi is... jaja... zolang ik een mens ben, vind ik gewoon dingen mooi en dingen verschrikkelijk hoor. Het gehele spectrum aan gevoelens, emoties etc. beslaat nu eenmaal zowel verdriet als vreugde, liefde en haat, voorkeur en afkeer etc. het ontkennen daarvan maakt ergens maar onmenselijk vind ik. We moeten er nu eenmaal mee dealen dat sommige dingen een naar gevoel veroorzaken, en andere dingen een prettig gevoel. Dat sommige dingen goed zijn, en andere dingen slecht. En indien niet: wees dan eerlijk en erken gewoon dat je de nare helft simpelweg niet wenst te zien en je voor 'jezelf' kiest.

Dank voor je inhoudelijke reactie.

Ik sluit me hierbij aan. Daarom ook sprak ik zelf van de omgeving. In de ene omgeving (of bij die ene persoon) voel je je heel goed. In een andere omgeving (bij andere mensen) maar naar.

Het idee dat in de teksten beschreven wordt, lijkt me een "staat van zijn" te zijn. Noem het een ideaal. Iets moois om te bereiken. Tijdelijk te ervaren. In welke mate dergelijke "staat van zijn" meer permanent kan zijn, weet ik niet. Ik ben zelf niet verlicht.

Het is wel iets fascinerend om vanuit je "beperkt" bewustzijn waar te nemen. Zo een goeroe, 'verlichtte' ziel, boeddhist, etc. Ik heb Osho al eens een paar keer horen spreken. De stiltes tussen zijn woorden, vallen me daarbij enorm op. Die man straalt iets "uit". Iets onmetelijk diep. Een diepte die ik als "beperkte" waarnemer, maar moeilijk peilen kan. Fascinerend, vind ik het alvast wel.

Wat niet wil zeggen dat ik niet in verlichting geloof trouwens. Althans, ik weet niet zo goed hoe ik erover moet denken. Het is in elk geval wel een mooi streven en een gevoel waar ik wel meerdere keren in mijn leven een glimb van meen opgevangen te hebben. Momenten waarop ik me ultiem mezelf voelde, en het 'rugzakje' die je normaal - bewust of onbewust áltijd voelt, in de verte of heel direct - even helemaal afwezig was. 'Dít gevoel moet wel zijn wat ze met verlichting voelde, alleen dan permanent', was m'n ervaring op die momenten. Daardoor weet ik dat de ervaring wel bestaat door het zelf gevoeld te hebben. Alleen als ik naar 'verlichtingsleren' kijk (boeddhisme, cursus in wonderen, gnostieke christendom) wordt me wel duidelijk dat het neerkomt op loslaten en je voor een gedeelte van het bestaan afsluiten; je niet meer laten raken door duisternis. 'er anders naar kijken' en eigenlijk het aardse min of meer loslaten. Ook daar weer uiteindelijk de vraag: is dat nu eigenlijk wel echt de bedoeling?
Ik kan in elk geval niets met dat oordeelloze gedoe. Ik haat slechte mensen nu eenmaal, en dat vind ik ook meer dan terecht. En dat voorbeeldige morele gedoe vind ik maar hypocriet en geforceerd. Ook al weet ik nog dat die staat van zijn, verlichting, wel degelijk bestaat.

quote:

Op dinsdag 21 april 2015 15:40 schreef brojo het volgende:
Het draait om zelfreflectie denk ik, door na te gaan waar al deze gevoelens vandaan komen of waarop ze gebaseerd zijn. Daardoor neem je verantwoording voor je eigen gevoelens en dus accepteer je de situatie eerder zoals hij is. Maar als je het onderdrukt dan ben je inderdaad onvolwassen bezig.

Jij ook bedankt voor deze inhoudelijke bijdrage.

Onderdrukken lijkt me niet ok. Wel aanvaarden en proberen het ergens te transcenderen (overstijgen). In de mate dat dit voor jezelf mogelijk is.

Afstand name is nog zoiets. De mate waarin je afstand kan nemen, van je gevoelens, gedachten, etc. Wat inderdaad op zelfreflectie neer komt Een soort bewust wording van jezelf. Van de "getuige" zijn in jezelf. Soort hogere dimensie. Die boven de identificatie met alles komt te staan. In de huidige dimensie. De huidige staat van zijn.

Oh, ik zie weer nieuwe reacties. Ik moet even weg en reageer er later effe op

quote:

Op dinsdag 21 april 2015 15:44 schreef Duikbril112 het volgende:
Ik kan in elk geval niets met dat oordeelloze gedoe. Ik haat slechte mensen nu eenmaal, en dat vind ik ook meer dan terecht. En dat voorbeeldige morele gedoe vind ik maar hypocriet en geforceerd. Ook al weet ik nog dat die staat van zijn, verlichting, wel degelijk bestaat.

Ik zou Gray kunnen haten. Omwille van zijn "liefdeloze" reacties (zijn Gray hate show). Ik kan mijn haat terecht vinden. Echter, wat ben ik daarmee ? Dergelijke haat te voelen. Dat heeft geen zin. Dus laat je dat los. En gaat verder.

En wat met mensen die een debat 'bashen' (weg van de inhoud, meer naar het vormelijke, oordelende, persoonlijke op). Ook daar hou ik niet van. Ipv positief te debatteren, zit je dan vooral 'negatief' wat ruzie te maken. Tenzij je er verder niet op reageert. Wat doe je daarmee ? Met zulke omgeving ? Waar geen positieve reacties volgen...

Het jammer vinden (om de gemiste kansen). Maar verder niets. Ik kan mijn zelf er verder niet bij aansluiten. Heb ook geen zin op die manier daar verder veel mee bezig te zijn. Dus laat je die omgeving dan maar los. Of je speelt hun spelletje mee.

Het is moeilijk ernstig te blijven in een groep (omgeving) met grappenmakers.

In welke mate (en hoe) een verlichte daar vanuit de praktijk mee omgaat, geen idee. De zaken die ik daar zelf al over gelezen heb, beschrijven vooral die INNERLIJKE STAAT van zijn. Een staat die men in woorden tracht te gieten, waar woorden niet echt mogelijk (wezenlijk) meer zijn.

quote:

Op dinsdag 21 april 2015 15:41 schreef JustTalkLove het volgende:
Het idee dat in de teksten beschreven wordt, lijkt me een "staat van zijn" te zijn. Noem het een ideaal. Iets moois om te bereiken. Tijdelijk te ervaren. In welke mate dergelijke "staat van zijn" meer permanent kan zijn, weet ik niet. Ik ben zelf niet verlicht.

Ik heb wel een boek gelezen van iemand die zo'n weg heeft afgelegd en het proces heeft beschreven van verlichting, die als een permanente staat van zijn in een 3-tal dagen indaalde. Interessant is het zeker.

Maar goed, ik kom er later even op terug. Zoals je in m'n vorige reply hebt kunnen lezen sta ik er wat dubbel/tegenstrijdig in.

quote:

Op dinsdag 21 april 2015 15:53 schreef Duikbril112 het volgende:
Ik heb wel een boek gelezen van iemand die zo'n weg heeft afgelegd en het proces heeft beschreven van verlichting, die als een permanente staat van zijn in een 3-tal dagen indaalde. Interessant is het zeker.

Maar goed, ik kom er later even op terug. Zoals je in m'n vorige reply hebt kunnen lezen sta ik er wat dubbel/tegenstrijdig in.

Ik ook hoor. Ik vind het ook iets dubbel.

Zoals ik eerder schreef, zuiver op mezelf, kan ik dergelijk gevoel van gelukzaligheid ervaren. Maar het Westers leven is meer dan jezelf alleen (tenzij je kiest voor het bestaan van een eenzaat, soort sociale excentriekeling). Er is ook die omgeving om mee om te gaan, verwachtingen en verplichtingen af te lossen, etc. Dat 'sociale' staat soms haaks op dat meer 'innerlijke' streven.

Tijdje geleden heb ik een zeer interessant boek gelezen over 'Introvert' zijn. Het boek is van Susan Cain met als titel: "Stil" (De kracht van introvert zijn in een wereld die niet ophoudt met kletsen).

In dit Amerikaanse boek valt vooral de druk van de omgeving op. De Amerikaanse cultuur is een extraverte cultuur. Waar introverte personen maar moeilijk een plaatsje in vinden kunnen. Zulke introverte personen proberen dan ook vaak, ergens meer extravert te zijn (omdat dit verwacht wordt). Echter, is dat tegen hun natuur.

Introverte mensen herladen hun batterijen door in de rust te zijn.
Extraverte mensen herladen hun batterijen door in de drukte te zijn.

Dat is een wereld van verschil.

"Introvert" is niet hetzelfde als "verlicht". Maar het leunt wel ergens dichter aan bij die staat van zijn, vind ik. Zo zal een introvert iemand zich al gemakkelijk "empathisch" inleven in de ander. Ipv vluchtig een ander zomaar te beoordelen en veroordelen. Introvert leunt ook dichter aan bij zelf reflectie, bij introspectie. Iets wat veel extraverte mensen niet echt graag doen. Die zijn niet graag met zichzelf bezig. Heb ooit nog zo een "super" sociale vriendin gekend. Die het heel leuk vond om onnozel in een groep te doen. Grapjes maken, allerlei zever verkondigen en vertellen. Echter over haar zelf kon ze niets vertellen. Ze stond daar (bij dergelijke waarneming, introspectie) verder niet stil.

quote:

Op dinsdag 21 april 2015 15:53 schreef Duikbril112 het volgende:
Interessant is het zeker.

Klopt. Maar of we het allemaal goed vatten kunnen, is iets anders.
Ik lees je reacties hierover graag later op de dag/avond/week/maand/jaar...

quote:

Op dinsdag 21 april 2015 15:52 schreef JustTalkLove het volgende:

[..]

Ik zou Gray kunnen haten. Omwille van zijn "liefdeloze" reacties (zijn Gray hate show). Ik kan mijn haat terecht vinden. Echter, wat ben ik daarmee ? Dergelijke haat te voelen. Dat heeft geen zin. Dus laat je dat los. En gaat verder.

En wat met mensen die een debat 'bashen' (weg van de inhoud, meer naar het vormelijke, oordelende, persoonlijke op). Ook daar hou ik niet van. Ipv positief te debatteren, zit je dan vooral 'negatief' wat ruzie te maken. Tenzij je er verder niet op reageert. Wat doe je daarmee ? Met zulke omgeving ? Waar geen positieve reacties volgen...

Het jammer vinden (om de gemiste kansen). Maar verder niets. Ik kan mijn zelf er verder niet bij aansluiten. Heb ook geen zin op die manier daar verder veel mee bezig te zijn. Dus laat je die omgeving dan maar los. Of je speelt hun spelletje mee.

Het is moeilijk ernstig te blijven in een groep (omgeving) met grappenmakers.

In welke mate (en hoe) een verlichte daar vanuit de praktijk mee omgaat, geen idee. De zaken die ik daar zelf al over gelezen heb, beschrijven vooral die INNERLIJKE STAAT van zijn. Een staat die men in woorden tracht te gieten, waar woorden niet echt mogelijk (wezenlijk) meer zijn.

Gray is meer gericht op de nuchtere/praktische kant van spiritualiteit, waar jij weer meer de positieve/filosofische zijde kijkt.

Hoe verlicht je ook raakt, je ego verdwijnt niet, google maar eens naar 'revenge of the ego'. Praten alsof het wel zo is kan vanuit het praktische oogpunt hypocriet lijken.

Dus hij haat niet, hij probeert je duidelijk te maken dat de realiteit niet altijd rozengeur en manenschijn brengt en dat sommige mensen zich verschuilen achter hun spiritualiteit door de negatieve aspecten met de mantel der liefde te bedekken.

Het is niet persoonlijk.

quote:

Op dinsdag 21 april 2015 16:17 schreef brojo het volgende:
Gray is meer gericht op de nuchtere/praktische kant van spiritualiteit, waar jij weer meer de positieve/filosofische zijde kijkt.

Ik ga akkoord met wat je schrijft. Ieder mens bekijkt iets vanuit zijn bril. Laat mijn bril daarin meer die positieve/filosofische zijde zijn. En Gray de meer nuchtere/praktische kant. Geen enkel probleem.

Echter hoeven we elkaars 'bril' (kijk erop) daarin niet aan te vallen en dat doet hij wel. En is voor mij een brug te ver. Laten we inhoudelijk blijven, niet persoonlijk worden.

quote:

Op dinsdag 21 april 2015 16:17 schreef brojo het volgende:
Hoe verlicht je ook raakt, je ego verdwijnt niet, google maar eens naar 'revenge of the ego'. Praten alsof het wel zo is kan vanuit het praktische oogpunt hypocriet lijken.

Ik geloof ook niet in een ego dat "permanent" verdwijnt. Je stelt je (afhankelijk van de situatie) ego of non-ego op. Dat is een praktische toepassing ervan. Het moment waarop je je non-ego opstelt, kun je in meer wollige zoete atmosferen verder dromen. Waar niets mis mee is.

quote:

Op dinsdag 21 april 2015 16:29 schreef brojo het volgende:
Dus hij haat niet, hij probeert je duidelijk te maken dat de realiteit niet altijd rozengeur en manenschijn brengt en dat sommige mensen zich verschuilen achter hun spiritualiteit door de negatieve aspecten met de mantel der liefde te bedekken.

De manier waarop hij dat aanbrengt, vind ik fout.
De manier waarop jij dit aanbrengt, vind ik correct.

quote:

Op dinsdag 21 april 2015 16:17 schreef brojo het volgende:
Het is niet persoonlijk.

Ik vat het ook niet persoonlijk op. "Persoon" dat bestaat hier niet. Enkel de gedachten (die op zichzelf staan).

Zotte gedachten, Ernstige gedachten, Zweverige gedachten, Rationele gedachten, Liefdevolle gedachten, Seksuele gedachten, etc. Maakt me allemaal niet uit...

Zolang de atmosfeer maar ergens 'leuk' blijft. Een oordelende, scheldende, hatelijke atmosfeer (omgeving) is niet iets wat ik hier verkies. Waar ik van hou. Wat ik persoonlijk diep in mijn hart draag. Verre van. Aan de 'atmosfeer' dragen we allemaal ons steentje hier bij.

Dat je kotst van iemand zijn voorliefde voor een bepaalde goeroe (Osho), moet dat gezegd en geschreven worden ? En maar expliciet blijven herhaald worden. Waarom ? Ik zie daar het nut niet van in. Het zet alvast een domper op de atmosfeer, waardoor je er minder gemakkelijk (vanuit jezelf) kunt over praten of schrijven.

Op zulk moment, wordt een bepaalde 'gedachte' niet gedragen in de omgeving. En houd je daar beter mee op. Ik moet in een voetbal stadion ook niet luidop zitten supporteren voor een voetbal ploeg, waar mijn supporters (waar ik mee samen ben) totaal niet van houden. Dat zorgt alleen maar voor een slechtere atmosfeer, conflict. Tenzij iedereen heel tolerant en verdraagzaam voor elkaars eigenheid (en anders zijn) zou zijn. Dan niet.

Dan kots je niet op de ander zijn gedachten, maar hebt die lief.

[ Bericht 20% gewijzigd door JustTalkLove op 21-04-2015 17:25:31 ]

quote:

Op dinsdag 21 april 2015 15:28 schreef JustTalkLove het volgende:

[..]

Ik sla niets mis. Jij komt zo bij me over. En daarmee uit.

Dat kan, maar daarmee sla je juist volledig de plank mis. Daar ben ik wel snel aan gewend geraakt bij je, want je geeft genoeg om op te oefenen. Daarom wilde ik met jou ook geen discussie aangaan door je aan te spreken. Helaas sloeg je ook die plank mis.

quote:

Het is jouw recht hiervan te moeten kotsen (ieder mens heeft zijn smaak en voorkeuren). Net zoals het mijn recht is, te moeten kotsen van jouw 'liefdeloze' reacties, hier keer op keer.

Bon.

quote:

Lol. Wat een zever. Geloof wat je zelf wilt geloven en gelukkig mee bent, knul
Dat ben ik ook. Niets mis mee.

Keiharde feiten vriend, lees je eens in. Zie Osho.

quote:

Op dinsdag 21 april 2015 15:33 schreef Duikbril112 het volgende:

[..]

Dat alles mooi is... jaja... zolang ik een mens ben, vind ik gewoon dingen mooi en dingen verschrikkelijk hoor. Het gehele spectrum aan gevoelens, emoties etc. beslaat nu eenmaal zowel verdriet als vreugde, liefde en haat, voorkeur en afkeer etc. het ontkennen daarvan maakt ergens maar onmenselijk vind ik. We moeten er nu eenmaal mee dealen dat sommige dingen een naar gevoel veroorzaken, en andere dingen een prettig gevoel. Dat sommige dingen goed zijn, en andere dingen slecht. En indien niet: wees dan eerlijk en erken gewoon dat je de nare helft simpelweg niet wenst te zien en je voor 'jezelf' kiest.

Precies.

[ Bericht 0% gewijzigd door Gray op 21-04-2015 17:55:43 ]

quote:

Op dinsdag 21 april 2015 16:17 schreef brojo het volgende:
Hoe verlicht je ook raakt, je ego verdwijnt niet, google maar eens naar 'revenge of the ego'. Praten alsof het wel zo is kan vanuit het praktische oogpunt hypocriet lijken.

Zoals de term "non-ego". Dat is het ego dat zichzelf vertelt dat het er niet is, om zich in een wollige schil van zogenaamde spiritualiteit te steken.

quote:

Op dinsdag 21 april 2015 16:29 schreef brojo het volgende:
Dus hij haat niet, hij probeert je duidelijk te maken dat de realiteit niet altijd rozengeur en manenschijn brengt en dat sommige mensen zich verschuilen achter hun spiritualiteit door de negatieve aspecten met de mantel der liefde te bedekken.

Heel politiek correct van je dit.

quote:

Het is niet persoonlijk.

Nou... Wel in de zin dat ik poog dat ego te porren om zijn koppie uit die zoete wolk te steken. Ik gebruik mijn woorden om de poten onder de stoel uit te zagen.

Spiritualiteit is niet (per se) mooi en sprankelend. Delen van jezelf onder ogen komen, ze laten vallen, ze accepteren; dat is een proces dat met veel pijn, schaamte en verdriet gemoeid gaat. Sommige mensen durven dat niet en die zetten je op de negeerstand. Een vriend van mij heeft bijvoorbeeld afstand genomen omdat hij niet erkennen wil dat hij zijn spiritueel ego als vlucht gebruikt voor zijn vroegere issues. Hij reageert letterlijk niet eens op vragen die daarop gericht zijn. Maar dat is okay wat mij betreft; ik hoop op het beste voor hem.
Met een andere vriend ben ik juist weer closer geworden, juist doordat we zo hard en eerlijk kunnen zijn bij elkaar.

Voor sommigen speelt de omgeving een andere rol dan anderen; mij geeft onrust van buiten juist rust van binnen. Als het oog van de storm.

Iemand die mij inspireert is evenmin van de wollige teksten en is zeer kritisch wat betreft verlichting en zeker goeroes en hun zweefkezende volgelingen: U.G. Krishnamurti (niet te verwarren met Jiddu Krishnamurti, al deelden ze hun kritische blik wel wat).

En Alan Watts natuurlijk, verplichte kost voor iedere westerling geinteresseerd in zelfactualisatie.

quote:

Op dinsdag 21 april 2015 15:52 schreef JustTalkLove het volgende:
Ik zou Gray kunnen haten. Omwille van zijn "liefdeloze" reacties (zijn Gray hate show). Ik kan mijn haat terecht vinden. Echter, wat ben ik daarmee ? Dergelijke haat te voelen. Dat heeft geen zin. Dus laat je dat los. En gaat verder.

En wat met mensen die een debat 'bashen' (weg van de inhoud, meer naar het vormelijke, oordelende, persoonlijke op). Ook daar hou ik niet van. Ipv positief te debatteren, zit je dan vooral 'negatief' wat ruzie te maken. Tenzij je er verder niet op reageert. Wat doe je daarmee ? Met zulke omgeving ? Waar geen positieve reacties volgen...

Het jammer vinden (om de gemiste kansen). Maar verder niets. Ik kan mijn zelf er verder niet bij aansluiten. Heb ook geen zin op die manier daar verder veel mee bezig te zijn. Dus laat je die omgeving dan maar los. Of je speelt hun spelletje mee.

Het is moeilijk ernstig te blijven in een groep (omgeving) met grappenmakers.

In welke mate (en hoe) een verlichte daar vanuit de praktijk mee omgaat, geen idee. De zaken die ik daar zelf al over gelezen heb, beschrijven vooral die INNERLIJKE STAAT van zijn. Een staat die men in woorden tracht te gieten, waar woorden niet echt mogelijk (wezenlijk) meer zijn.

Dan is dit nog een redelijk klein voorbeeld. Maar er zijn ook verschrikkelijke barbaren in deze wereld. En gewoon echte vieze, duivelse mensen die door en door verdorven en rot zijn. Soms lijkt deze tak van spiritualiteit in mijn ogen een beetje alles en iedereen maar lief te vinden. Op het naïeve af (niet voor niks zoeken psychopaten het graag in de spirituele hoek om naïeve, goedgelovige, vaak vrouwelijke slachtoffers te vinden, al dan niet in de vorm van een spiritueel leider). We zouden maar oordeelloos moeten zijn, en het zou ons ego maar zijn dat zo denkt en blabla. Ja, het is goed met je... denk ik dan. Het is allemaal zo zacht, lief en vredig, maar de wereld is dat helemaal niet. De wereld is een harde plek, en mensen zijn geëvolueerde, vaak nog halve beesten. Ik ben daarin ook zeker niet degene die vergevingsgezind en oordeelloos is naar zulke mensen.

Aan de andere kant kun je dat ook weer op een bepaalde manier bekijken en allemaal wel kaderen, maar toch. Dat alles goed zal zijn, dat er eigenlijk 'alleen maar vreugde' is, tja, maar niet hier op aarde in ieder geval. Misschien is dat een staat van zijn dat bereikt kan worden. Maar het is allemaal wel van binnen. Van buiten blijft de wereld gewoon een plek waar van alles gebeurt, en dat zijn heel veel nare dingen, helaas. Wat moet je dan? Je daar van afwenden? Is dat de onthechting? Is dat het loslaten? Een soort 'wereldverzaking'? Ik vind het moeilijk in ieder geval. Ik zal de andere wang in ieder geval niet toekeren naar wie mij slaat.

quote:

Op dinsdag 21 april 2015 17:48 schreef Gray het volgende:
Dat kan, maar daarmee sla je juist volledig de plank mis. Daar ben ik wel snel aan gewend geraakt bij je, want je geeft genoeg om op te oefenen. Daarom wilde ik met jou ook geen discussie aangaan door je aan te spreken. Helaas sloeg je ook die plank mis.

- Zoals je overkomt, zo ben je voor me hier.

- Om te "Oefenen" ? Wat zijn andere mensen hier voor je: Objecten (ipv subjecten) ? Waar je vanuit je 'narcistisch spiritueel' (?) ego allerlei spelletjes en ander 'uitlokkend' gedrag op kan oefenen. Soort actie/reactie spel ? Zo ja, geef je daarmee (aan mij als externe waarnemer) enkel meer en meer een psychopatisch persoonlijkheidsprofiel mee bloot. Je mist empathie, mededogen, inleving. Je benadert de ander teveel als een 'Het' ipv een 'Ik'.

- Wat de plank misslaan betreft, jij slaat ook van alles mis. Wat niet erg is. Dat is het leven.

quote:

Op dinsdag 21 april 2015 17:48 schreef Gray het volgende:
Keiharde feiten vriend, lees je eens in. Zie Osho.

Het woordje keihard vind ik misplaatst. Waarom zouden die feiten keihard zijn ? Op het internet vindt je allerlei verhalen over Osho terug. Verhalen van sceptici, van gelovigen, van 'gewone' mensen, etc.

Wil je een bewijs (vermoeden) van zijn vergiftiging lezen, kijk dan hier of hier of hier...

Nogmaals (ik heb je dit al gezegd) ik ben niet geïnteresseerd in een "intentie" proces van die man. De figuur 'Osho' (als persoon) interesseert me niet. Wat me wel interesseert zijn de gedachten van Osho. Wat hij te vertellen had.

quote:

Op dinsdag 21 april 2015 18:14 schreef Gray het volgende:
Zoals de term "non-ego". Dat is het ego dat zichzelf vertelt dat het er niet is, om zich in een wollige schil van zogenaamde spiritualiteit te steken.

Dat is jouw definitie ervan. Een definitie die ik niet deel. Non ego zijn/handelen, betekent voor mij, dat je tijdelijk "jezelf" even opzij schuift. En dit omwille van de situatie, het 'verlangen' van de ander (waar je tegemoet aan komt), etc. Dat is een heel praktische toepassing van 'spiritualiteit', die jij duidelijk helemaal anders inkleurt en leest.

Ik zou daarin op "zijn Grays" kunnen zeggen: "Je slaat de plank volledig mis". Echter heb ik niet dergelijk 'hoogdravende' attitude. Jouw definitie, is de jouwe. Mijn definitie, is de mijne. En daarmee uit. Ieder is vrij zich met mijn definitie verbonden te voelen, dan wel met de jouwe. Of geen van beide. Of beide.

quote:

Op dinsdag 21 april 2015 18:14 schreef Gray het volgende:
Nou... Wel in de zin dat ik poog dat ego te porren om zijn koppie uit die zoete wolk te steken. Ik gebruik mijn woorden om de poten onder de stoel uit te zagen.

Daarmee geef je terug je 'slecht' karakter voor me aan. En mij (als externe waarnemer) de indruk, dat je graag speelt met de gevoelens/overtuigingen/ervaringen/ideeën van andere mensen. Je bejegent de ander daarin op een niet respectvolle manier. Maar bon, die "plaat" kennen we ondertussen al (om het terug met een Gray attitude te zeggen).

quote:

Op dinsdag 21 april 2015 18:14 schreef Gray het volgende:
Voor sommigen speelt de omgeving een andere rol dan anderen; mij geeft onrust van buiten juist rust van binnen. Als het oog van de storm.

Vreemde uitspraak. Waarmee je mij (als externe waarnemer) de indruk geeft, de Ander nodig te hebben, vanuit je "spritueel ego", om er 'gemene' spelletjes mee te kunnen spelen. Zodat je "spiritueel ego" daarin gevoed blijft. Bezig blijft. En in dit bezig blijven (zijnde die emotionele spelletjes met andere mensen spelen) ervaart jouw "spiritueel ego" ergens rust.

In geval deze analyse juist is. Vraag ik me af, waarom jij dergelijke spelletjes met de mensen hier wilt spelen ? Laat dat spelen los. 'Enlighten your self'. Zoniet, kom je (naar mijn gevoel) nooit ten volle in het ZIJN terecht.

Spelletjes spelen is leuk, maar enkel als beide partijen het spel graag spelen. Zoniet, wordt het gemeen. Om maar niet het woord "pesten" te gebruiken. Want zo kan je het ook ergens benoemen (vind ik). Afhankelijk van hoe de "ontvanger" jouw spelletjes percipieert.

Ik voel me daarin persoonlijk niet aangesproken.
Maar ervaar dergelijk gedrag wel als storend.

[ Bericht 0% gewijzigd door JustTalkLove op 21-04-2015 19:49:33 ]

quote:

Op dinsdag 21 april 2015 18:51 schreef Duikbril112 het volgende:
Dan is dit nog een redelijk klein voorbeeld. Maar er zijn ook verschrikkelijke barbaren in deze wereld. En gewoon echte vieze, duivelse mensen die door en door verdorven en rot zijn. Soms lijkt deze tak van spiritualiteit in mijn ogen een beetje alles en iedereen maar lief te vinden. Op het naïeve af (niet voor niks zoeken psychopaten het graag in de spirituele hoek om naïeve, goedgelovige, vaak vrouwelijke slachtoffers te vinden, al dan niet in de vorm van een spiritueel leider). We zouden maar oordeelloos moeten zijn, en het zou ons ego maar zijn dat zo denkt en blabla. Ja, het is goed met je... denk ik dan. Het is allemaal zo zacht, lief en vredig, maar de wereld is dat helemaal niet. De wereld is een harde plek, en mensen zijn geëvolueerde, vaak nog halve beesten. Ik ben daarin ook zeker niet degene die vergevingsgezind en oordeelloos is naar zulke mensen.

Zeer correct opgemerkt van je. Goed antwoord dit. Op die manier kunnen we verder diepgaand nadenken over 'Verlichting'.

Zolang die verlichting op je eigen "staat van zijn" slaat, is er niet echt iets aan de hand. Je kan, bij wijze van spreken, jezelf even afzonderen in een kamertje of een plekje in de natuur. Een plekje waar je jezelf helemaal wollig kan overgeven aan die gevoelens van gelukzaligheid. Daarmee doe je niemand kwaad.

Dergelijk 'spirituele' ervaring kan je ook delen met andere mensen. Maar dan enkel als die mensen je goed bejegend zijn. En inderdaad, dat laatste weet je niet. Marieke vertelde me vroeger over een vriendin van haar. Ze vond die heel naïef. Naïviteit is gevaarlijk (dat klopt, zoals je zelf aangaf, daar kan misbruik van gemaakt worden). Maar diezelfde naïviteit is ook heel mooi vind ik. Omdat ze zo open staat voor de Ander, voor het leven. Het is geen gesloten kille houding. Maar een houding van liefde, vertrouwen, overgave.

Soms vraag ik me af, of wij mensen (in het Westen) soms niet wat te wantrouwend zijn geworden. Te sceptisch, te kil, (ver)oordelend, etc. Ik begrijp die instelling zeker. Zie maar naar het nieuws en al het slecht dat er in de wereld gebeurt. Je zou voor minder wantrouwend en bang worden Dergelijk wantrouwend oordeel is ook soms nodig, afhankelijk van de situatie, de omgeving, de groep. Alleen dienen we die knop (af en toe) ook nog eens uit te moeten kunnen zetten. Zodat we opnieuw ontvankelijk voor de Ander (het leven en ons zelf) kunnen zijn. Als die knop in de "wantrouwende" stand ergens vastgeroest geraakt, vind ik dat jammer.

quote:

Op dinsdag 21 april 2015 18:51 schreef Duikbril112 het volgende:
Aan de andere kant kun je dat ook weer op een bepaalde manier bekijken en allemaal wel kaderen, maar toch. Dat alles goed zal zijn, dat er eigenlijk 'alleen maar vreugde' is, tja, maar niet hier op aarde in ieder geval. Misschien is dat een staat van zijn dat bereikt kan worden. Maar het is allemaal wel van binnen. Van buiten blijft de wereld gewoon een plek waar van alles gebeurt, en dat zijn heel veel nare dingen, helaas. Wat moet je dan? Je daar van afwenden? Is dat de onthechting? Is dat het loslaten? Een soort 'wereldverzaking'? Ik vind het moeilijk.

Klopt. Vanuit deze gedachten, kun je argumenteren dat "dergelijke staat van gelukzaligheid" bereiken iets heel egoïstisch is. Zuiver op jezelf gericht. Je verzaakt in zekere zin aan de ander, de omgeving.

Als alle mensen binnen een kleine 'gesloten' groep ook "gelukzalig" zijn, speelt dit niet zo. Iedereen is dan immers tevreden, gelukkig. De rest van de wereld erbuiten, zien we niet (onderhouden we geen contact mee). We zijn hier tevreden in onze 'gelukzalige' cocon.

Echter, wanneer er iemand ziek zou vallen of appel op je doet. Hoe reageer je dan ? Help je dan de ander ? Sta je bij de ander stil ? Of ga je hieraan voorbij. Omdat je in je staat van 'gelukzaligheid' wenst te blijven hangen. Die niet voor de ander wenst op te geven ?

quote:

Op dinsdag 21 april 2015 18:51 schreef Duikbril112 het volgende:
Ik zal de andere wang in ieder geval niet toekeren naar wie mij slaat.

Dat laatste doe ik ook niet.

Wie zich EGO bij me opstelt, kan EGO terugkrijgen.
Wie zich NON EGO opstelt, krijgt NON EGO terug.

Ik behandel de ander daarin veelal met gelijke munt.

Als een kameleon kun je je 'ZELF' ook een beetje aanpassen. Afhankelijk van wat de situatie van je vereist. Bijvoorbeeld zit je in een groepje grappenmakers, doe je zelf ook mee grappig. Je past je aan. Zit je in een groepje liefdevolle wollige romantici, doe je lekker romantisch samen. Je past je aan. Je geeft je over. Het zelf is in zekere mate dus zeker "rekbaar". Maar niet volledig.

Er zijn grenzen waar je zelf niet overgaat. Of je moet al heel erg gehypnotiseerd zijn door de 'blinde' druk van de omgeving (of iets anders). Dat er geen enkele "kern" in jezelf meer aanwezig is. Geen enkele notie meer van goed of kwaad. Gewoon meedoen met de rest, zonder er verder nog stil bij te staan. Ik kan me maar moeilijk inbeelden, dat ook dit een aspect van "verlichting" zou zijn.

Verlichting slaat ook op 'bewust zijn'.
Net zoals het slaat op die "gelukzalige" staat van zijn.

Allemaal elementen die erin thuis horen. Die daar een plaatsje kunnen vinden.
Hetzij tijdelijk of permanent. (de notie permanent, blijf ik zelf vreemd vinden, maar dat terzijde )

[ Bericht 11% gewijzigd door JustTalkLove op 21-04-2015 19:38:06 ]

quote:

Op zondag 5 april 2015 15:45 schreef MAHL het volgende:
Ben ik het wel mee eens ja. Gisteren ook, zat perfect in mijn element. Maar denk dat dat ook te maken had met de aardstralen die goed binnenkwamen - Pasen valt immers niet zomaar op een willekeurige datum, maar heeft te maken met de zonnewende. Dus als je dan op een goede aardstraal zit krijg je je Verlichting voor die dag wel binnen. Was vorige week wel even anders, toen voelde ik mezelf wel een beetje van slag 's ochtends.

quote:

Op woensdag 22 april 2015 10:36 schreef Mystikos het volgende:
Verlicht worden als je jong bent is niet zo heel erg moeilijk. De moeilijkheid schuilt hem in verlicht te blijven.

Klopt (net als de rest, maar ik haal dit er even uit).

Een zijsprong bij jouw gedachten is deze. Er is enorm veel stress (onrust) in de maatschappij. Zeker onze westerse. Psychiaters slaan daarin soms aan de alarmbel. Al die pillen die mensen slikken, de toename van burn-outs, depressies, zelfdodingen (die veel te hoog liggen), etc.

Wat je merkt (aan de alternatieve zijde) is dat mensen soms hun heil zoeken in zaken zoals "Mindfulness". Wat men commercieel dan weer te veel uitbuit ook ergens. "Mindfull shoppen", "Mindfull moeder zijn", "Mindfull werken", "Mindfull in je relatie". Op alles lijkt het woordje ""Mindfull" soms wel van toepassing.

Dat "Mindfulness" (in zijn praktische toepassing van meditatie) heilzaam kan zijn, is zeker. Het ontspant het zenuwgestel. Brengt de mensen iets dichter terug tot hun zelf, meer tot rust, etc.

Wat je (in onze maatschappij) ook enorm ziet opkomen, is de "relax" industrie (sauna's, bubbelbaden, weekendjes uit en weg, etc).

Kortom veel mensen zoeken daarin soms naar een uitweg. Een weg uit de drukte, de stress, de verwachtingen van alledag, etc.

Waar ik me soms zorgen in maak, is dat ik hoop dat die 'Media' (en andere druk) niet te hoog en groot wordt. Zodat we binnen zoveel jaar allemaal aan de pillen zitten of af en toe er eens 'ziek' tussen uitzakken, om tijdelijk te herbronnen. De batterijen te herladen. Waarna we terug aan die 'rat race' kunnen deelnemen.

Ik ben zelf geen psychiater. Echter wel enorm geboeid door het 'probleem'. Ik hoop dat we allen daarin als mens (zoveel als mogelijk) naar een meer 'verlichte' (ontspannen, gelukzalige) samenleving mogen evolueren. Ipv naar een blitse, harde, stressvolle, neoliberale (kapitalistische) variant.

Je sprak zelf over het woordje 'lui' zijn. Dat 'lui" zijn belangrijk is. Dat is het ook. Zeker en vast. Echter probeer dat woordje 'lui' eens in een winst en marktgericht denken (ideologie) in te brengen. Dat past daar niet. De markt spreekt in termen van 'groei'. Er moet voldoende groei zijn, willen we onze welvaart kunnen behouden. Maar groei, vraagt inspanning en inspanning een zekere mate van onrust (stress).

Voor een stuk kun je jezelf als individu buiten deze maatschappij plaatsen (Paul Verhaeghe gaf in zijn boek het voorbeeld van deeltijds werken, om op die manier de markt iets meer de rug toe te keren, meer tijd vrij te maken voor jezelf en je omgeving).

Dat laatste is wel een persoonlijke beslissing. Die enerzijds financieel haalbaar moet zijn. Anderzijds ook financieel gewenst. Je plaats dan tijd tegenover geld in de weegschaal. Wat weegt daarin het meest door ? Wens je vooral veel geld om allerlei dingen te kunnen kopen of (duurdere) uitstapjes te kunnen maken. Of neem je vrede met minder geld, maar meer tijd, tijd waarbinnen je zaken doen kan, die niet veel geld vragen. Maar je wel een heel goed (gelukzalig) gevoel bezorgen.

Tot slot, lijkt het me de kunst (hier als Westerling) zoveel mogelijk vreugde en vrede te kunnen vinden in je job. Ieder die zijn werk graag doet, voel zijn werk niet als 'werken' aan. Maar ook dit is opnieuw een ideaal. Dat niet voor ieder mens van toepassing zal zijn. Noch hoeft te zijn.

Waar ik het zo moeilijk mee heb is dat je op een gegeven moment geen energie/levenskracht meer voelt als je ermee doorgaat. Het voelt alsof je hersencellen langzaam afsterven en de wereld gaat mooi door. Iedereen ontwikkeld zich om je heen, behalve jij.

Tuurlijk voel jij je gelukkig op momenten wanneer het erop aankomt, maar ten koste van wat? Het 'zijn' kan voelen als een plantje dat al een lange tijd geen water meer gehad heeft, af en toe wil je toch ook het gevoel hebben dat je echt leeft? Daarom voelt het zo onnatuurlijk.

quote:

Op woensdag 22 april 2015 13:39 schreef brojo het volgende:
Waar ik het zo moeilijk mee heb is dat je op een gegeven moment geen energie/levenskracht meer voelt als je ermee doorgaat. Het voelt alsof je hersencellen langzaam afsterven en de wereld gaat mooi door. Iedereen ontwikkeld zich om je heen, behalve jij.

Tuurlijk voel jij je gelukkig op momenten wanneer het erop aankomt, maar ten koste van wat? Het 'zijn' kan voelen als een plantje dat al een lange tijd geen water meer gehad heeft, af en toe wil je toch ook het gevoel hebben dat je echt leeft? Daarom voelt het zo onnatuurlijk.

Ik voel in je woorden de (her)koppeling naar de omgeving. En ja, dat klopt.

Naar mijn gevoel, als je je zelf er niet echt helemaal goed bij voelt, doe je het beter niet.

Stom voorbeeld, als ik zin heb om alleen te zijn, wil ik graag alleen zijn (geen omgeving aan mijn hoofd). Op andere momenten heb ik minder (of geen) zin om alleen te zijn en dan wil ik graag samen zijn. In een liefdevolle atmosfeer, met liefdevolle mensen, liefdevolle leuke dingen samen doen.

Dat zelf in me 'fluctueert'. In de mate van het mogelijk probeer ik die energie in mezelf zo goed als mogelijk te volgen. Ook een beetje afhankelijk van wat de omgeving toelaat, natuurlijk

Daarnet liep ik in een boekenwinkel. En door heel die commotie over Osho, ga ik terug eens een boekje van hem lezen. Ja, een boekje van die vieze oude man. Ik lees graag vieze boekjes Het boek is getiteld: "Leven op je eigen voorwaarden". Mocht ik na het lezen van dit boek, plots verlicht geraken, laat ik het jullie weten

Een ander boekje dat ik lezen ga, is over opvoeding (en de verschillende hersendelen in ons zelf, linker versus rechter hersenhelft). Dat heeft als titel: "Het hele brein, het hele kind". Ik vind het fijn om boeken met elkaar wat af te wisselen. Ieder boek vertelt zijn eigen verhaal, heeft zijn eigen atmosfeer.

Daarnaast (tot slot) is een mens een "sociaal wezen". Heel onze anatomie is gericht op verbinding maken met dit leven. Verbinding met ons zelf, verbinding met anderen, verbinding met de kosmos.

Dus ja, als je daar voor jezelf niet aan toegeeft, voel je je als een plantje. Dat ergens wegkwijnt op een lege zolderkamer. Hunkerend naar wat liefde, aandacht.

Ik weet niet of je dit verhaal ooit gehoord hebt ? Maar men heeft vroeger eens proeven gedaan met baby's (totaal niet ethisch verantwoordt, maar het kaderde toen in een andere 'pedagogische' tijd). Men verzorgde de baby's, gaf ze eten, drinken, etc. Maar verwaarloosde ze wel 'emotioneel'. Psychologisch kregen ze geen liefdevolle warmte geen aandacht. Net zoals bij een plant.

Weet je, wat er met die baby's gebeurd is ? Ze zijn (zo goed als allemaal, dacht ik) gestorven. Vreemd ? Of toch niet ?

De mens is veel meer dan een zelf. De mens is die relatie tussen zichzelf en zijn omgeving. Of zoals Paul Verhaeghe (inzake het nature nurture debat eens opmerkte). Beschouw twee identieke tweelingen. Laat de ene opgroeien in Parijs en ze wordt een Parisienne. Laat de ander opgroeien in Duitsland en het wordt een Duitse.

Het zelf bestaat niet op zichzelf. We hebben de Ander (de omgeving) nodig. En juist doordat die relatie individu - omgeving zo sterk speelt (in beide richtingen) maak ik me soms zorgen.

De toenemende druk van de Media (de laatste jaren) ervaar ik hierbij wat als 'vreemd' en soms 'angstwekkend'. De macht van een op hol geslagen groep. Van nieuws, dat een eigen leven begint te leiden. Het zijn zekere boeiende tijden, waarin we leven. Maar zijn dat niet alle tijden ?

[ Bericht 24% gewijzigd door JustTalkLove op 22-04-2015 14:21:42 ]

quote:

Op woensdag 22 april 2015 14:12 schreef JustTalkLove het volgende:

[..]

Ik voel in je woorden de (her)koppeling naar de omgeving. En ja, dat klopt.

Dat doe ik omdat ik daarin de weerspiegeling van mijn spirituele ontwikkeling zie.

quote:

Naar mijn gevoel, als je je zelf er niet echt helemaal goed bij voelt, doe je het beter niet.

Ik voel me er wel goed bij, alleen heb ik niet altijd het gevoel dat het praktisch haalbaar is. Ik ben altijd op zoek naar nieuwe dingen om te overstijgen in dit leven, en ja, dat is mijn ego Ik snap dan ook wat Gray bedoelt met 'door het oog van de storm'.

quote:

Dat zelf in me 'fluctueert'. In de mate van het mogelijk probeer ik die energie in mezelf zo goed als mogelijk te volgen. Ook een beetje afhankelijk van wat de omgeving toelaat, natuurlijk

Maar heb jij dan genoeg aan de repetitieve herhaling die daarbij hoort? Ik snap wat je bedoelt hoor, maar soms heb ik sterke behoefte aan vernieuwing en het liefst zo snel mogelijk. Wederom, mijn ego Maar niet het soort dat moedwillig op zoek is om andere mensen negatief te beïnvloeden. Maar als iets stagnerend begint te worden creëer ik soms zelf (meestal onbedoelde) rottigheid. Ik word dan als het ware moe van het oude bekende.

Maar ja, ik ben dan ook een ADD-er

quote:

Daarnaast (tot slot) is een mens een "sociaal wezen". Heel onze anatomie is gericht op verbinding maken met dit leven. Verbinding met ons zelf, verbinding met anderen, verbinding met de kosmos.

Dus ja, als je daar voor jezelf niet aan toegeeft, voel je je als een plantje. Dat ergens wegkwijnt op een lege zolderkamer. Hunkerend naar wat liefde, aandacht.

Ik ben ook wel sociaal, heb een liefdevolle omgeving waaruit ik genoeg aandacht ontvang. Maar als ik bezig ben met meditatie en zelfontplooiing heb ik het gevoel dat ik zelf niet genoeg aan mijn omgeving schenk.

Wel heeft spiritualiteit ontzettende aantrekkingskracht op mij, omdat ik weet dat ik op 1 dag alles zal verliezen, maar voor ik mijn laatste adem uitblaas wil ik wel heel graag weten wat er toe doet in dit leven. En dat wil ik niet missen.

Ik ben nog erg jong, en toch leef ik alsof elke dag de laatste kan zijn. Dus vraag ik mezelf af, waar doe ik nu goed aan? Moet ik die zoektocht laten rusten tot later? Of alles nu inzetten en maar hopen dat ik niets misloop?

[ Bericht 0% gewijzigd door brojo op 22-04-2015 15:07:08 ]

quote:

Op woensdag 22 april 2015 14:59 schreef brojo het volgende:
Ik voel me er wel goed bij, alleen heb ik niet altijd het gevoel dat het praktisch haalbaar is. Ik ben altijd op zoek naar nieuwe dingen om te overstijgen in dit leven, en ja, dat is mijn ego Ik snap dan ook wat Gray bedoelt met 'door het oog van de storm'.

Ik probeer te begrijpen wat je bedoelt met "oog van de storm". Een storm is onrustig, in het oog (middenin) is er rust. Zelf herken ik dergelijke ervaring (of beeldspraak) niet. Dus kan daar niet zoveel over zeggen. Helaas.

Verlichting is geen zoeken naar nieuwe dingen om te overstijgen, lijkt me. Zo ja, blijf je in dat zoeken hangen. Misschien een stom voorbeeld. Maar als ik vroeger bv Osho las, dan vertelde die allerlei spirituele waarheden en inzichten. Het was zekere interessant dergelijke 'informatie' in zijn boeken te lezen. Tenslotte waarom lezen mensen boeken ? Waarom voeden mensen hun denken ? Veelal om hiermee tot meer inzicht te komen. Om iets bij te leren (wat men wil weten of gebruiken). Is het niet ?

Na een paar boeken van die man te lezen, kreeg ik "uiteindelijk" door, dat het daar niet om ging. Het ging niet om de inhoud. Die diepere waarheden, ook al zijn die er in zekere mate wel. En is dat leuk. Het ging om iets anders. Een soort spel. Een 'denk' spel, om je gedachten terug in dit hier en nu te krijgen. Je denken eigenlijk los te laten. Non Dualiteit. Die (tijdelijke) staat van gelukzaligheid te ervaren.

De drang naar wijsheid kan groot zijn. Op zich niets mis mee, als een mens zichzelf verder wil vormen. Echter ook die drang, is er één om los te laten, vind ik. Mij interesseert het alvast niet zoveel meer. Al lees ik nog altijd graag boeken. Maar dan vooral om de ervaring (de rust, de atmosfeer) van het lezen zelf. Niet zozeer de inhoud, om wat er geschreven staat. Ik vergeet toch bijna 80% (of meer) van wat ik gelezen heb. Kan ik erna weer evengoed opnieuw beginnen. Waar zit dan nog het repetitieve

quote:

Op woensdag 22 april 2015 14:59 schreef brojo het volgende:
Maar heb jij dan genoeg aan de repetitieve herhaling die daarbij hoort? Ik snap wat je bedoelt hoor, maar soms heb ik sterke behoefte aan vernieuwing en het liefst zo snel mogelijk. Wederom, mijn ego Maar niet het soort dat moedwillig op zoek is om andere mensen negatief te beïnvloeden. Maar als iets stagnerend begint te worden creëer ik soms zelf (meestal onbedoelde) rottigheid. Ik word dan als het ware moe van het oude bekende.

Die Ying en Yang is er veelal voortdurend. Soms verlang je meer naar rust, andere momenten meer naar onrust. Het ene moment heb je zin om veel te lezen, het andere moment om veel te wandelen. Het ene moment om veel mensen te zien, het andere moment om alleen te zijn, etc...

Verveling (repetitie) ervaar ik zelf niet zo snel. Als je verveling ervaart, is dat een moment (uitnodiging), waarop je even kan herbronnen in jezelf. Een moment om even "lui" te zijn. De leegte in jezelf toe te laten. Een moment om eventjes achterom te kijken (ipv altijd maar rechtdoor te gaan), om te filosoferen, over de richting waar je vandaan komt, nu heen gaat, of heen wilt gaan. Verveling (dergelijk gevoel van leegte) ervaren, kan je zo een moment van reflectie bieden. Een reflectie, waarin je jezelf kan tegenkomen.

Kijk bv maar naar "Expeditie Robinson". Veel kandidaten komen zichzelf op dat verlaten eiland, na een tijdje tegen. Soms verlaat men het spel (de expeditie) hier voor. Men wilt eerst die 'opgeborrelde' zaken in zichzelf afhandelen. Waardoor men geen zin meer heeft, met het spel verder te gaan. De energie daarvoor is op.

quote:

Op woensdag 22 april 2015 14:59 schreef brojo het volgende:
Ik ben ook wel sociaal, heb een liefdevolle omgeving waaruit ik genoeg aandacht ontvang. Maar als ik bezig ben met meditatie en zelfontplooiing heb ik het gevoel dat ik zelf niet genoeg aan mijn omgeving schenk.

Als je dergelijk 'schuld' gevoel ervaart. Is die gedachte dan correct of foutief, denk je ? Wat vindt je omgeving daar zelf van. Misschien vindt je omgeving dit ok. Maar een klein 'stom' stemmetje in je hoofd het niet. Dan zou ik niet luisteren naar dat stemmetje (dat schuld gevoel) en er verder met je "spirituele ontwikkeling" gaan. Het woordje 'ontwikkeling' is in zekere zin niet correct. Want er valt niet echt iets te ontwikkelen. Maar bon, dit geheel terzijde. Is een andere discussie om in verzeild te geraken...

Merk je dat de omgeving jou wel mist (je schuld gevoel en ervaring daarin wel correct zijn) en jij eigenlijk ook die omgeving mist (als je daarin heel eerlijk bent naar jezelf), dan zou ik stoppen met wat je bezig bent en naar die omgeving gaan. Mezelf met die omgeving zoveel als mogelijk verbinden. Gezien, dit dan is, wat je eigenlijk op dat moment 'echt' wilt.

Er zijn 'echte' en 'onechte' verlangens.
Aan jou om daarin het onderscheid te maken (voor jezelf).
Dit te leren zien.

quote:

Op woensdag 22 april 2015 14:59 schreef brojo het volgende:
Wel heeft spiritualiteit ontzettende aantrekkingskracht op mij, omdat ik weet dat ik op 1 dag alles zal verliezen, maar voor ik mijn laatste adem uitblaas wil ik wel heel graag weten wat er toe doet in dit leven. En dat wil ik niet missen.

Diepzinnig. En heel lastig dit. Betekenis aan het leven geven, is iets heel persoonlijk. Als ik sterf, zou ik mezelf graag in de spiegel recht kunnen aankijken. Waarbij ik hopelijk zo weinig mogelijk mensen onrecht heb aangedaan.

quote:

Op woensdag 22 april 2015 14:59 schreef brojo het volgende:
Ik ben nog erg jong, en toch leef ik alsof elke dag de laatste kan zijn. Dus vraag ik mezelf af, waar doe ik nu goed aan? Moet ik die zoektocht laten rusten tot later? Of alles nu inzetten en maar hopen dat ik niets misloop?

Leuke vragen. Maar ik kan daar voor jou niet op antwoorden. Dat besef je wel, denk ik Dat is aan jou om uit te maken.

"Iets mislopen" vind ik een moeilijke. Als je je gevoel (zoveel als mogelijk) probeert te volgen en doet waar je je goed bij voelt, wat valt er dan mis te lopen ?

Besef overigens, dat het leven iets is, dat niet enkel aan ons is, om "controle" over uit te oefenen. Het leven beslist ook voor ons (maakt keuzes voor ons). Zo heel die filosofie, dat je als mens er het beste van kan maken, dat je lot (je bestemming) in eigen handen ligt, is naar mijn gevoel maar 'deels' waar. Er is ook een stuk voorbestemming.

Bijvoorbeeld het feit dat je een Nederlander (veronderstel ik) bent. En bijvoorbeeld niet een Afrikaan. Of erger nog, beeld je eens in, dat je nu in Syrië was geboren. Die 'zo gezegde' maakbaarheid van alles (het leven). Ik geloof daar niet helemaal in.

En die drang om niets te willen missen, is ook niet altijd zo gezond. Dergelijke drang kan je heel onrustig (op het neurotische af) maken. Op dat vlak zou ik zelf meer een voorbeeld nemen aan mensen die meer "lui" zijn Mensen die saai zijn. Eigenlijk een beetje het tegenovergestelde van wat je misschien nu soms opzoekt.

Then again, als "onrust" jouw leven is. Dan moet je dit gewoon doen. Een goede vriend van me speelt in een band. Hij houdt van de muziek, de toeschouwers (de ambiance, de sfeer, etc). Dat is zijn biotoop, zijn omgeving, waarbinnen hij zich goed voelt. Dat is zijn water, zijn voedsel, dat hij als plantje nodig heeft om te kunnen groeien, daarin helemaal zichzelf te zijn. Als dat je bestemming is, dan moet je die volgen, vind ik. Of je bloedt innerlijk langzaamaan dood. Is het niet ?

[ Bericht 1% gewijzigd door JustTalkLove op 22-04-2015 15:48:24 ]

quote:

Op dinsdag 21 april 2015 19:13 schreef JustTalkLove het volgende:
- Zoals je overkomt, zo ben je voor me hier.

- Om te "Oefenen" ? Wat zijn andere mensen hier voor je: Objecten (ipv subjecten) ? Waar je vanuit je 'narcistisch spiritueel' (?) ego allerlei spelletjes en ander 'uitlokkend' gedrag op kan oefenen. Soort actie/reactie spel ? Zo ja, geef je daarmee (aan mij als externe waarnemer) enkel meer en meer een psychopatisch persoonlijkheidsprofiel mee bloot. Je mist empathie, mededogen, inleving. Je benadert de ander teveel als een 'Het' ipv een 'Ik'.

- Wat de plank misslaan betreft, jij slaat ook van alles mis. Wat niet erg is. Dat is het leven.

De wereld is een theater; we spelen allen de rol van onszelf.

quote:

Het woordje keihard vind ik misplaatst. Waarom zouden die feiten keihard zijn ? Op het internet vindt je allerlei verhalen over Osho terug. Verhalen van sceptici, van gelovigen, van 'gewone' mensen, etc.

Wil je een bewijs (vermoeden) van zijn vergiftiging lezen, kijk dan hier of hier of hier...

Nogmaals (ik heb je dit al gezegd) ik ben niet geïnteresseerd in een "intentie" proces van die man. De figuur 'Osho' (als persoon) interesseert me niet. Wat me wel interesseert zijn de gedachten van Osho. Wat hij te vertellen had.

Het is gebeurd, het is waargenomen, het is geregistreerd; keiharde feiten.

Maar als ik mooie dingen zeg, terwijl ik ondertussen moorden beraam, vrouwen misbruik en mensen uitbuit zodat ik dagelijks een andere Rolls Royce onder mijn kont zou hebben, dan zou je me alsnog aanbidden? Goed om te weten.

quote:

Dat is jouw definitie ervan. Een definitie die ik niet deel. Non ego zijn/handelen, betekent voor mij, dat je tijdelijk "jezelf" even opzij schuift. En dit omwille van de situatie, het 'verlangen' van de ander (waar je tegemoet aan komt), etc. Dat is een heel praktische toepassing van 'spiritualiteit', die jij duidelijk helemaal anders inkleurt en leest.

Jij houdt jezelf voor dat je het doet uit altruisme, ik geloof daar niet in. Zo erg is dat niet; de boeddha gaf ook al aan dat het niet erg is je beter te voelen van een goede daad. Sterker nog, het leidt tot positieve karma.

quote:

Ik zou daarin op "zijn Grays" kunnen zeggen: "Je slaat de plank volledig mis". Echter heb ik niet dergelijk 'hoogdravende' attitude. Jouw definitie, is de jouwe. Mijn definitie, is de mijne. En daarmee uit. Ieder is vrij zich met mijn definitie verbonden te voelen, dan wel met de jouwe. Of geen van beide. Of beide.

Volgens mij heb je niet door hoe snel je vervalt in het gedrag je mij van beticht. Daarbij komt nog dat je me hier demoniseert. Maar als dat je lasten verlicht, ga vooral je gang.

quote:

Daarmee geef je terug je 'slecht' karakter voor me aan. En mij (als externe waarnemer) de indruk, dat je graag speelt met de gevoelens/overtuigingen/ervaringen/ideeën van andere mensen. Je bejegent de ander daarin op een niet respectvolle manier. Maar bon, die "plaat" kennen we ondertussen al (om het terug met een Gray attitude te zeggen).

Het laat alleen maar zien dat jij en anderen die zich als heilig boontje voordoen, lang niet zo evenwichtig zijn als ze willen geloven. Elke post die je maakt in reactie op de mijne die aan een ander gericht was, laat dat zien. Geen verlichting, geen liefde, geen non-ego. Gewoon een simpele, doorsnee burger met een roze plaat voor zijn kop. Niets mis mee, maar doe je niet anders voor. En neem het mij niet kwalijk dat ik stront als stront beoordeel en niet als vlinder, in welke hogere sferen het dan ook mogen zweefkezen.

quote:

Vreemde uitspraak. Waarmee je mij (als externe waarnemer) de indruk geeft, de Ander nodig te hebben, vanuit je "spritueel ego", om er 'gemene' spelletjes mee te kunnen spelen. Zodat je "spiritueel ego" daarin gevoed blijft. Bezig blijft. En in dit bezig blijven (zijnde die emotionele spelletjes met andere mensen spelen) ervaart jouw "spiritueel ego" ergens rust.

Ik ga niet liegen: ik heb andere mensen nodig. Niet om gemeen tegen te doen, wel om te spelen. Als ik twee hondjes was, dan zou ik met mezelf spelen.

quote:

In geval deze analyse juist is. Vraag ik me af, waarom jij dergelijke spelletjes met de mensen hier wilt spelen ? Laat dat spelen los. 'Enlighten your self'. Zoniet, kom je (naar mijn gevoel) nooit ten volle in het ZIJN terecht.

Iemand die homohatende, seksueel misbruikende, uitbuitende, moordberamende terroristen vereert, zal ik nooit advies van kunnen aannemen over spiritualiteit. Sorry.

quote:

Spelletjes spelen is leuk, maar enkel als beide partijen het spel graag spelen. Zoniet, wordt het gemeen. Om maar niet het woord "pesten" te gebruiken. Want zo kan je het ook ergens benoemen (vind ik). Afhankelijk van hoe de "ontvanger" jouw spelletjes percipieert.

Ik voel me daarin persoonlijk niet aangesproken.
Maar ervaar dergelijk gedrag wel als storend.

Je voelt je meer persoonlijk aangesproken dan degene ik tegen sprak, dus...

Anyways, deze discussie laat me hangen tussen medelijden en allergie voor je, dus ik rond het graag af. Je bent wat mij betreft vrij om te zeggen over me wat je wil, maar ik ga verder met wat ik voorheen deed, namelijk niet met jou in gesprek gaan. Nog geen enkel topic is daar beter op geworden. Succes met je homohatende seksgoeroe!

quote:

Op woensdag 22 april 2015 16:31 schreef Gray het volgende:
Jij houdt jezelf voor dat je het doet uit altruisme, ik geloof daar niet in. Zo erg is dat niet; de boeddha gaf ook al aan dat het niet erg is je beter te voelen van een goede daad. Sterker nog, het leidt tot positieve karma.

Aan een daad van "altruisme" koppel ik niet "mezelf daar beter bij voelen". Maar dat de ander zich er beter bij voelt. Als jij het ego in die daad nog wenst te betrekken, is dat voor mij geen "non ego" meer. Daarmee mis je juist heel de betekenis. "Sla je die plank mis".

quote:

Op woensdag 22 april 2015 16:31 schreef Gray het volgende:
Volgens mij heb je niet door hoe snel je vervalt in het gedrag je mij van beticht. Daarbij komt nog dat je me hier demoniseert.

Je oogst wat je zelf zaait Gray. Wat meer kan ik daaraan toevoegen ?

Ik vind dat jij de TS demoniseerde, met je 'spirituele ego' spelletjes en uitspraken. Maar dat kan dan weer wel, onder het motto: "De wereld is een theater; we spelen allen de rol van onszelf" ? Dus de regels die voor anderen gelden, zijn niet op jezelf van toepassing. "practice what you preach", but not for me ? Zoiets ?

quote:

Op woensdag 22 april 2015 16:31 schreef Gray het volgende:
Het laat alleen maar zien dat jij en anderen die zich als heilig boontje voordoen, lang niet zo evenwichtig zijn als ze willen geloven. Elke post die je maakt in reactie op de mijne die aan een ander gericht was, laat dat zien. Geen verlichting, geen liefde, geen non-ego. Gewoon een simpele, doorsnee burger met een roze plaat voor zijn kop. Niets mis mee, maar doe je niet anders voor. En neem het mij niet kwalijk dat ik stront als stront beoordeel en niet als vlinder, in welke hogere sferen het dan ook mogen zweefkezen.

Ik ben geen "heilig boontje". "evenwichtig", waarom zou ik evenwichtig willen zijn ? Dat laat niets zien. Laat enkel zien, wat jij erin meent te zien (een wereld van verschil). Misschien is het wel verlichting, liefde, non-ego, maar kun je dat niet zien. Daar al eens bij stil gestaan. Bij die mogelijkheid ? En nee, het woord verlichting wens ik op mezelf niet toe te passen. Ik voel me niet verlicht. Of ik het ook ben, interesseert me geen reet. Jou wel ? Een simpele doorsnee burger, ja daar voel ik me prima bij. Jij niet ? Vanuit je spritueel ego ? Wil jij iets anders zijn misschien ? wil jij "meer" en "beter" zijn ? Een plaat voor mijn kop, als dat plezant is. Waarom niet. Ik doe me niet anders voor, dan ik ben. Waarom zou ik me anders voor willen doen ? Wil jij je anders voordoen misschien ? Hoe zou ik me anders voor kunnen doen, dan ik ben ? Kun je me dat eens uitleggen ? Hoe dat moet, want ik begrijp het niet. Ja, ik neem je dat wel kwalijk. Omdat jij mij en anderen daarmee niet toestaat die "stront" doorheen jouw ogen bezien te ZIJN. Je "Gray hates you" show werkt daarin zeer beklemmend. Ik vind Osho één van de meest wijze figuren die er op deze planeet geleefd hebben. En sta daarin niet alleen. Met die mening. Maar niet enkel Osho. Ook Jean Paul Sartre, Immanuel Kant, Paul Verhaeghe, Dirk De Wachter, etc. Er zijn zoveel interessante figuren die deze planeet bevolken of bevolkt hebben. En nee, sorry, jij bent niet één van hen. Krenkt dit nu je teerbare ziel ?

quote:

Op woensdag 22 april 2015 16:31 schreef Gray het volgende:
Ik ga niet liegen: ik heb andere mensen nodig. Niet om gemeen tegen te doen, wel om te spelen. Als ik twee hondjes was, dan zou ik met mezelf spelen.

Dank voor je eerlijkheid. Dat laatste is opnieuw een vrij narcistische gedachte: "met jezelf spelen". Vind je niet ?

Hoe denk je te kunnen oordelen dat je niet "gemeen" doet tegen anderen ? Zonder daarbij stil te staan bij het antwoord (de gevoelens) van die ander ? Als die ander je acties als "gemeen" ervaart (ook al waren ze niet gemeen bedoelt) dan ZIJN ze gemeen. Punt aan de lijn. Als je daar nog niet uit bent, heb je nog een hele weg te gaan, vind ik.

De mate waarin iemand niet stil staat bij anderen, is de mate waarin iemand (doorheen mijn bril bezien) psychopathische en narcistische trekjes in zijn persoonlijkheid vertoont. Lees er eens een paar boeken op na, mocht dit je interesseren. Wie jij bent, weet ik niet. Ik kan je enkel maar beoordelen op hoe je je hier gedraagt. En dat is niet netjes, vind ik.

Je uitspraken (oordelen over mij, Mystikos, etc) slaan hier kant noch wal. Waar je die oordelen (onzin) in je gedachten vandaan haalt is voor mij een raadsel. Voor jou een weten ?

quote:

Op woensdag 22 april 2015 16:31 schreef Gray het volgende:
Iemand die homohatende, seksueel misbruikende, uitbuitende, moordberamende terroristen vereert, zal ik nooit advies van kunnen aannemen over spiritualiteit. Sorry.

Waarom sorry ? Ik verlang of vraag dit toch niet van je ? Als jij Osho (als spiritueel goeroe) uit je leven wenst te sluiten, is dat geheel voor jouw rekening. Laat dat jouw winst of verlies zijn. Jouw keuze. En jouw recht. Doorheen mijn ogen bezien is dit een verlies. Doorheen jouw ogen bezien een winst. Wie er gelijk heeft, laat ik in het midden. Dat interesseert me niet. Ik zeg je enkel: respecteer daarin ook mijn keuze: "I love Osho". Ik respecteer de jouwe. "Gray loves not (Osho)"

Ik hoop dat je de onzin die jij over Osho 'met veel bravoure' hier neerschrijft, vooral zelf blijft geloven. Dat die oordelen je afkeer voor de man zeer levendig houden. Levendig genoeg, om nooit één boek van hem onder de arm te nemen, aan te raken of uit te lezen.

[ Bericht 1% gewijzigd door JustTalkLove op 22-04-2015 20:02:15 ]

quote:

Op woensdag 22 april 2015 19:41 schreef JustTalkLove het volgende:
Aan een daad van "altruisme" koppel ik niet "mezelf daar beter bij voelen". Maar dat de ander zich er beter bij voelt. Als jij het ego in die daad nog wenst te betrekken, is dat voor mij geen "non ego" meer. Daarmee mis je juist heel de betekenis ervan. "Sla je die plank mis".

Ik snap de betekenis, maar geloof er niet in. Bij jou zeker niet.

quote:

Je oogst wat je zelf zaait Gray. Wat meer kan ik daaraan toevoegen ?

In dat geval mag ik de remmen ook losgooien?

quote:

Ik vind dat jij de TS demoniseerde, met je 'spirituele ego' spelletjes en uitspraken. Maar dat kan dan weer wel, onder het motto: "De wereld is een theater; we spelen allen de rol van onszelf" ? Dus de regels die voor anderen gelden, zijn niet op jezelf van toepassing. "practice what you preach", but not for me ? Zoiets ?

Denk je dat ik hier mezelf speel?

quote:

Ik ben geen "heilig boontje". "evenwichtig", waarom zou ik evenwichtig willen zijn ? Dat laat niets zien. Laat enkel zien, wat jij erin meent te zien (een wereld van verschil). Misschien is het wel verlichting, liefde, non-ego, maar kun je dat niet zien. Daar al eens bij stil gestaan. Bij die mogelijkheid ? En nee, het woord verlichting wens ik op mezelf niet toe te passen. Ik voel me niet verlicht. Of ik het ook ben, interesseert me geen reet. Jou wel ? Een simpele doorsnee burger, ja daar voel ik me prima bij. Jij niet ? Vanuit je spritueel ego ? Wil jij iets anders zijn ? wil jij "meer" en "beter" zijn ? Een plaat voor mijn kop, als dat plezant is. Waarom niet. Ik doe me niet anders voor, dan ik ben. Waarom zou ik me anders voor willen doen ? Wil jij je anders voordoen misschien ? Hoe zou ik me anders voor kunnen doen, dan ik ben ? Kun je me dat eens uitleggen ? Hoe dat moet, want ik begrijp het niet. Ja, ik neem je dat wel kwalijk. Omdat jij mij en anderen daarmee niet toestaat die "stront" doorheen jouw ogen bezien te ZIJN. Je "Gray hates you" show werkt daarin zeer beklemmend. Ik vind Osho één van de meest wijze figuren die er op deze planeet geleefd hebben. En sta daarin niet alleen. Met die mening.

Je non-ego stand is defect, zo te zien. En je toch al niet zo sterke vermogen goed te redeneren ook.

quote:

Maar niet enkel Osho. Ook Jean Paul Sartre, Immanuel Kant, Paul Verhaeghe, Dirk De Wachter, etc. Er zijn zoveel interessante figuren die deze planeet bevolken of bevolkt hebben. En nee, sorry, jij bent niet één van hen. Krenkt dit nu je teerbare ziel ?

Wil je niet Sartre en Kant in hetzelfde rijtje plaatsen als die charlatans? Dank.

quote:

Dank voor je eerlijkheid. Dat laatste is opnieuw een vrij narcistische gedachte: "met jezelf spelen". Vind je niet ?

Nee.

quote:

Hoe denk je te kunnen oordelen dat je niet "gemeen" doet tegen anderen ? Zonder daarbij stil te staan bij het antwoord (de gevoelens) van die ander ? Als die ander je acties als "gemeen" ervaart (ook al waren ze niet gemeen bedoelt) dan zijn ze toch gemeen. Waarom ? Omdat ze gemeen zijn aangekomen. Dat was de eindbestemming. Waar ze vandaan kwamen en welk 'verborgen' doel ze uiteindelijk ook mogen hebben of hadden. Doet er dan niet meer toe. Die betekenis gaat en is verloren.

Oh, dus zo praat jij alle gruweldaden van Osho en jezelf recht! Interessant...

quote:

Waarom sorry ? Ik verlang of vraag dit toch niet van je ? Dat jij Osho (als spiritueel goeroe) uit je leven wenst uit te sluiten, is geheel voor jouw rekening. Laat dat jouw winst of verlies zijn. Doorheen mijn ogen bezien een verlies. Doorheen jouw ogen een winst. Ik respecteer daarin je keuze. Zou nogal stom zijn dit niet te doen. Respecteer daarin de mijne. I love Osho. Maar ik hou van vele dingen...

En die onzin die jij over hem wilt geloven, blijft ze maar geloven. Die kan je afkeer voor die man alleen maar levendig genoeg houden. Ik zou niet willen dat je ooit één boek van hem onder de arm neemt en uitleest. Doe me dat niet aan. Of ik krijg een hartaanval. Deal ?

Je gelooft wel in zijn lege retoriek, maar niet in de feiten die over zijn leven geschreven zijn?

Waarom open je niet je ogen voor alles dat hij was, in plaats van alleen hetgeen je bevalt? Dit soort Febo-spiritualiteit brengt je nergens. Waarom liegen tegen jezelf over iemand die hetzelfde zegt als duizend anderen? Waarom kiezen voor de crimineel en niet een beter mens? Die desillusie zou ik graag willen begrijpen.

Wat mij betreft mag jij geloven in de criminele seksgoeroe wat je wil; dat zegt misschien nog meer over jou dan over hem.

Oh crap, ik zou me weerhouden van deze onzinnige discussie...

Nou, bij deze dan. Van mij mag een mod snoeien, als dat helpt het topic te verbeteren.

quote:

Op woensdag 22 april 2015 20:09 schreef Gray het volgende:
Oh crap, ik zou me weerhouden van deze onzinnige discussie...

Nou, bij deze dan. Van mij mag een mod snoeien, als dat helpt het topic te verbeteren.

Ik wil het wel geinig om te lezen hoor

quote:

Op woensdag 22 april 2015 20:30 schreef Cue_ het volgende:

[..]

Ik wil het wel geinig om te lezen hoor

Brengt het verlichting in deze harde realiteit?

quote:

Op woensdag 22 april 2015 20:45 schreef Scorpie het volgende:
Dit hele topic gaat nergens over.

Het hoort ook eigenlijk ook in F&L thuis

quote:

Op woensdag 22 april 2015 20:45 schreef Scorpie het volgende:
Dit hele topic gaat nergens over.

Dat zou ik niet zeggen, al gaat het wel ergens anders om dan de titel suggereert. Ts is gelukkig en verwart dit met verlichting. En daar zweven een paar scheetjes achteraan.

quote:

Op woensdag 22 april 2015 20:44 schreef Gray het volgende:

Brengt het verlichting in deze harde realiteit?

Verwarring en begrip en tja wat niet

quote:

Op woensdag 22 april 2015 20:48 schreef Gray het volgende:

[..]

Dat zou ik niet zeggen, al gaat het wel ergens anders om dan de titel suggereert. Ts is gelukkig en verwart dit met verlichting. En daar zweven een paar scheetjes achteraan.

TS zou ook gewoon een dagboek kunnen kopen, JTL erkent tenminste andere posters.

quote:

Op woensdag 22 april 2015 20:50 schreef Cue_ het volgende:

[..]

Verwarring en begrip en tja wat niet

Schijnt ook een techniek te zijn, soort van.

quote:

Op woensdag 22 april 2015 21:53 schreef Gray het volgende:

[..]

Schijnt ook een techniek te zijn, soort van.

Dan zit ik op Fok goed

Nou, wat een lappen tekst maar valt verder wel mee. Laten we uit elkaars haar blijven vanaf hier

quote:

Op woensdag 22 april 2015 22:39 schreef Re het volgende:
Nou, wat een lappen tekst maar valt verder wel mee. Laten we uit elkaars haar blijven vanaf hier

Done.

quote:

Op woensdag 22 april 2015 22:39 schreef Re het volgende:
Nou, wat een lappen tekst maar valt verder wel mee. Laten we uit elkaars haar blijven vanaf hier

Ook akkoord

P.S. Als Gray zich teveel stoort aan mijn Osho (en andere liefdes in het leven) dat hij andere topics op zoekt. Er zijn er hier genoeg. Deze discussie hebben we ondertussen gehad, vind ik. Let's move on. Chapter two. Van het hoofdstuk verlichting.

quote:

Op woensdag 22 april 2015 23:24 schreef JustTalkLove het volgende:

[..]

Ook akkoord

P.S. Als Gray zich teveel stoort aan mijn Osho (en andere liefdes in het leven) dat hij andere oorden op zoekt. Deze discussie hebben we ondertussen gehad, vind ik. Let's move on. Chapter two. Van het hoofdstuk verlichting.

Laat het dan ook gaan ipv er zelf nog even een PS je te doen om het laatste woord te hebben

quote:

Op woensdag 22 april 2015 22:45 schreef Mystikos het volgende:
De meditatieve -verlichte- ervaring is: ik ben meer dan dit lichaam, meer dan deze geest. Ik ben degene die kijkt naar dit lichaam, ik ben degene die kijkt naar de kijker van dit lichaam, transcendent tot in het oneindige. Dit is het spirituele van ons bewustzijn: dat er altijd een transcendente Getuige overblijft bij elk kijken, in welke toestand we ook verkeren, of we gezond zijn of ziek, of we gelukkig zijn of ongelukkig.

De meditatieve ervaring is: deze Getuige -wanneer die op zichZelf wordt ervaren- is volkomen puur, gelukzalig, goed, liefdevol. Rillingen van extase gaan door ons heen wanneer we wegzinken en verblijven in deze meditatieve Getuige. Na enige oefening hierin hoef je alleen maar je ogen te sluiten en je zinkt eenvoudigweg weg in dit geluk. Je bent dit al. Je bent nooit anders geweest.

Die Getuige van al ons denken, van al ons voelen en waarnemen is een Zelf dat meer puur, meer echt is dan ons persoonlijke zelf. Het is een Zelf dat losstaat van elke identificatie. Het is hetzelfde Zelf in een christen, in een moslim, in een rapper, in wie of wat dan ook. Het is voorbij elk ras of elke kleur. Het trekt zich niets aan van enig denken of van enig oordel. Het Is simpelweg. Het is geluk.

Mooi verwoord.

Op het internet zijn over "Getuige zijn" de volgende gedachten van Osho te vinden.

Ik vind deze gedachten heel mooi, zo diep, zo liefdevol, zo waarachtig...
Een genot om van te proeven. Iedere keer weer.

quote:

Er zijn honderd en twaalf methodes van meditatie, maar getuige zijn is een essentieel onderdeel van alle honderd en twaalf methodes. Voor zover mij betreft, is getuige zijn de enige methode. Die honderd en twaalf zijn verschillende toepassingen van getuige zijn.

De essentiële kern, de geest van meditatie moet geleerd worden hoe getuige te zijn. Je ziet een boom: bent daar, de boom is daar, maar kan je één ding meer vinden? - dat je de boom ziet, dat er een getuige in jou is die jou 'de boom ziet zien'?. De wereld is niet slechts verdeeld in het voorwerp en het onderwerp. Er is ook iets voorbij allebei, en dat 'voorbij' is meditatie.

Het is niet nodig om te zeggen „ik ben droevig.“ Je kan getuige zijn van het feit dat er een wolk van droefheid over je heen gaat. Er is woede - je kunt er eenvoudig getuige van zijn. Het is niet nodig om te zeggen „ik ben boos.“ Je bent nooit boos, is er geen reden voor je om boos te zijn; bent er altijd een getuige van. De woede komt en gaat; je bent enkel een spiegel. De dingen komen, worden teruggekaatst, verdwijnen- en de spiegel blijft leeg en schoon, onbeschadigd door de terugkaatsingen.

Getuige zijn is je binnenspiegel vinden. Zodra je het hebt gevonden, beginnen de mirakels te gebeuren. Wanneer je eenvoudig getuige bent van je gedachten, verdwijnen de gedachten. Dan is er plotseling een enorme stilte je nooit hebt gekend. Wanneer je naar je stemmingen kijkt- woede, droefheid, geluk - dan verdwijnen ze plotseling en een nog grotere stilte wordt ervaren.

Wanneer er niets is om naar te kijken - dan is er de revolutie. Dan draait de energie van het getuige zijn zich om omdat er niets is om het te verhinderen; er blijft geen voorwerp over. Het woord 'voorwerp' is mooi. Het betekent eenvoudig dat dat wat jou tegenhoudt jou objectiveert. Wanneer er geen objecten zijn waar je getuigevan kan zijn, komt het eenvoudig terug naar jezelf- naar de bron. Dat is het punt waar iemand verlicht wordt.

Meditatie is slechts een weg: het eind is altijd buddhahood, verlichting. Dit ogenblik kennen is alles kennen. Dan is er geen ellende, geen frustratie, geen zinloosheid; dan is het leven niet meer een toevalligheid. Het wordt een deel van het kosmische geheel - een essentieel onderdeel, en een enorm geluksgevoel laat zien dat het gehele bestaan je nodig heeft.

Bron

Ben ik de enige die deze ervaringen begrijpt en deelt ? Ik denk het niet. Mystikos ervaart het ook. Ik voel dat we op dezelfde frequentie resoneren. In dezelfde vijver vissen (aanwezig zijn). Waarbij Mystikos ervaringen (naar mijn gevoel) veel intenser en betrokken zijn. Hij is er effectief mee bezig. Terwijl ik, ik rakel die zaken soms op. Soms niet. Afhankelijk van het moment, de omgeving, ingeving ... (zie eerder)

Zijn er nog FOKKERS die zich iets bij deze "Osho" (of andere verlichting) gedachten kunnen voorstellen ? Die daar zelf iets bij voelen ? Ervaren.

Die dergelijke ervaring (dat diepe GETUIGE zijn) in zichzelf herkennen. En zo ja, durf je erover te praten. Zonder angst om uitgelachen te worden. Door sceptici (ongelovigen) in de grond geboord.

Wat me in deze gedachten van Osho opvalt, is hoe dicht hij daarin bij Jean Paul Sartre staat.

quote:

Wanneer er niets is om naar te kijken - dan is er de revolutie. Dan draait de energie van het getuige zijn zich om omdat er niets is om het te verhinderen; er blijft geen voorwerp over. Het woord 'voorwerp' is mooi. Het betekent eenvoudig dat dat wat jou tegenhoudt jou objectiveert. Wanneer er geen objecten zijn waar je getuige van kan zijn, komt het eenvoudig terug naar jezelf- naar de bron. Dat is het punt waar iemand verlicht wordt.

Dat "objectiveren" (beoordelen) van de werkelijkheid vindt je bij Sartre ook terug. Sarte beschouwde ons bewustzijn niet als een zelfstandig naamwoord (een fout in onze taal), maar als datgene wat onze ervaringen mogelijk maakt. Voor Sarte was dit bewustzijn "(het) niets". En niet een bepaald "iets". Een psychologische leegte (zuiver, ongerept) die alles mogelijk maakt. Vergelijk het met stilte. Een stilte (aanwezigheid) waarbinnen je allerlei klanken kan tevoorschijn toveren. Aanhoren. De stilte maakt dit mogelijk. Net zoals ons bewustzijn, onze ervaringen mogelijk maakt. Dit hogere (onbepaalde) bewustzijn, kun je ook als de GETUIGE benoemen. Ze is onbepaald. Ze is niets. Ze is die (psychologische) leegte.

Osho en Sartre, liggen daarin dicht bij elkaar.
Al blijft Sartre natuurlijk een rationele westerse filosoof. En geen oosterse mysticus.

Sartre had over die 'object' - 'subject' splitsing, volgende interessante visie:

quote:

In de blik van een ander persoon ben je altijd een object. Je verschijnt als een iets, als buspassagier, groenteman of manager. In de ogen van de ander ben je eigenlijk een soort bloemkool, want die blik pint je vast op een wezen. Daardoor word je radicaal in je vrijheid beperkt.

In het toneelstuk Huis Clos (Achter gesloten deuren) vat Sartre dat gevoel samen in de beroemde zin: "L'Enfer, c'est les autres: de hel, dat zijn de anderen." Er is maar één manier om aan de hel van de fixerende blik van de ander te ontkomen, en dat is die blik te weerstaan en de ander op jouw beurt tot jouw object te maken.

Wie in vrijheid wil leven moet zorgen dat hij of zij zich niet tot object laat maken. Maar dat gebeurt volgens Sartre voortdurend, namelijk in de blik van de ander. In die blik word ik GEOBJECTIVEERD. De ander komt mij tegen, ziet mij en KARAKTERISEERT mij. En zo krijg ik een wezen. Ik ben dan IETS, een ding, hoewel ik eigenlijk niet goed kan achterhalen wat ik ben. Er is een soort identiteit, die ik niet kan achterhalen, aan mij toegevoegd door een ander. Maar ik weet wel dat ik een object ben geworden, een EN-SOI, een "op zich" noemt Sartre het.

Verlichting (in functie van GETUIGE zijn) plaatst zich boven deze twee deling 'subject' - 'object'. Dat is ook wat Osho schrijft. Zij het in een andere stijl en met andere woorden.

In dat getuige zijn, speelt (naar mijn aanvoelen) het oordelen (op zulke momenten) niet meer. Je bent simpel weg er getuige van. Is het goed ? Is het fout ? Geen idee. Of niet meteen. Ik ben me er getuige (en bewust) van. Ik ben: Aanwezig.

[ Bericht 2% gewijzigd door JustTalkLove op 23-04-2015 00:34:13 ]

quote:

Op donderdag 23 april 2015 00:08 schreef Mystikos het volgende:

[..]

Bedenk dat elke mysticus iets controversieels heeft. Want hij moet ingaan tegen wat de mensen doorgaans denken. Maar kijk met je hart. En let op de ogen, de levenslust, de humor, de stilte, de diepte van de ernst en laat voor een moment elk vooroordeel varen. Doet het je wat? Zet het je aan het denken? Voel je er wat bij?

Als je dat aan je zelf -ook al is het maar voor een seconde- kunt toegeven, dan zie je voor een moment een mysticus in al zijn puurheid.

De man uit Poona was een echte mysticus.

Er zijn er maar weinig. Dus kijk en luister goed.

Ja, die ervaring (mening) deel ik ook.

Er zit enorm veel wijsheid, warmte en kracht in jouw woorden. Het is een verademing zo iemand op FOK eens tegen te mogen komen. En kijk, wat sommige mensen hier met je doen. Hoe ze over je oordelen. Hoe ze je aan hun kruis willen nagelen, zoals ze met Jezus gedaan hebben, of met Socrates (die de gifbeker kreeg).

Ik begrijp dat niet. En vind dat zo triest

Maar bon, tijd om te gaan slapen.
Tijd om terug afwezig te zijn...

Met de beste groeten,
JTL

[ Bericht 4% gewijzigd door JustTalkLove op 23-04-2015 00:36:06 ]

quote:

Op dinsdag 21 april 2015 19:28 schreef JustTalkLove het volgende:
Maar diezelfde naïviteit is ook heel mooi vind ik. Omdat ze zo open staat voor de Ander, voor het leven. Het is geen gesloten kille houding. Maar een houding van liefde, vertrouwen, overgave.

Daar ben ik het mee eens; de onschuld. Dat is iets moois idd.

quote:

Soms vraag ik me af, of wij mensen (in het Westen) soms niet wat te wantrouwend zijn geworden. Te sceptisch, te kil, (ver)oordelend, etc. Ik begrijp die instelling zeker. Zie maar naar het nieuws en al het slecht dat er in de wereld gebeurt. Je zou voor minder wantrouwend en bang worden Dergelijk wantrouwend oordeel is ook soms nodig, afhankelijk van de situatie, de omgeving, de groep. Alleen dienen we die knop (af en toe) ook nog eens uit te moeten kunnen zetten. Zodat we opnieuw ontvankelijk voor de Ander (het leven en ons zelf) kunnen zijn. Als die knop in de "wantrouwende" stand ergens vastgeroest geraakt, vind ik dat jammer.

Maar tegelijkertijd zijn we ook veel te lang, veel te naïef geweest door de tijd heen hier in 't westen.
we gaan nu een andere fase door.

Ik persoonlijk hou niet van de happy de peppi gedachte van verrijkte of welgestelde personen, als men uit de kunstmatige (aangelegde) wereld/maatschappij zou vertrekken. En zich zou terug trekken in de natuur dan pas krijg je een staat van het zelf zijn, het betekent dat je het éne moment bijvoorbeeld kan genieten dat je een hert zie rondlopen, maar als het overlevingsinstinct toeslaat je voor de keuze komt staan of om het hert te doden of zelf dood van de honger te gaan. Of ga ik mijn omgeving "de natuur" met aangeleerde kennis bewerken zodat ik meer kans heb om te overleven.

(Waarbij hier wat ik lees dat sommige zeggen nee ik kom eerst met liefde en begrip, de natuur "de omgeving" komt niet met haar liefde en begrip naar je toe. Die moet je eerst doorgronden voor dat je haar begrijp wat zij jou te bieden "positief en negatief" heeft.)

En hoe ga ik met mijn eigen ik om want als je bevindt in een omgeving waar je geen andere mensen hebt die jou beantwoorden of jou voorzien van vragen kritiek of complimenten of je liefde/hulp kunnen geven ben je echt op je omgeving en op jezelf aangewezen.

Als je dit in balans weet te houden in je zelf, zonder door te slaan dan pas weet je meer over jezelf en wat jou omgeving heeft te bieden.

quote:

Op donderdag 23 april 2015 00:58 schreef Duikbril112 het volgende:
Maar tegelijkertijd zijn we ook veel te lang, veel te naïef geweest door de tijd heen hier in 't westen.
we gaan nu een andere fase door.

Het probleem met naïviteit (onschuld is een ander mooi woord hiervoor inderdaad), is dat het ook (en dus meer, gemakkelijker) kansen biedt aan andere mensen met slechte bedoelingen. En die laatste zijn er ook. We kunnen daar niet blind voor zijn.

De cultuur van de Indianen bijvoorbeeld vond ik een heel mooie 'verlichte' cultuur. Ik zeg vond, omdat ze grotendeels verdwenen is. Door een andere 'Westerse' cultuur van de aarde geveegd. Men had hun land, hun grondstoffen, etc nodig. De zwakkere moest wijken.

Op de naïviteit (onschuld) van de ander inspelen, kan daarin een gemeen spelletje zijn. Het is een stuk ego (eigenbelang), waarbinnen je de ander dan 'iets' wijsmaken kan. Om zo misbruik van hem te kunnen maken. Daarom ook dat ik zelf niet in een permanente staat van non ego zijn, geloof. In the end, moet je nog kunnen opkomen voor jezelf. Indien nodig. Je kunnen verdedigen, tegen een oordeel of misbruik van anderen. Of bieden we zoals Jezus 'verlicht' telkens onze andere wang aan ? Laten we ons maar kruisigen door de anderen, en bij al dit verraad, bij al die haat, toch onze medemens even graag zien. Voor mezelf (ik ben niet verlicht) is dat een brug te ver.

Je kan je soms "non ego" opstellen. Maar soms ook niet. De keuze, bij wie en of ik het doe, laat ik aan mezelf over. Al blijft het vizier wel openstaan, voor wie er open mee om kan gaan.

Dit alles (die meer wantrouwende, afwachtende houding, etc) neemt niet weg, dat er onschuld (naïviteit, onwetendheid, ik geef me over, ...) in ieder van ons verborgen zit. Alleen, hoe en wanneer krijg je het nog naar boven ? Zet je die 'oordelende' IK knop uit. En geeft je terug over aan je omgeving, de Ander ?

Dat verlangen zich over te geven, leeft heel sterk in ieder van ons (denk ik). Daarvoor zijn wij mensen gemaakt. Niet ? Om ons zelf te verliezen, te smijten, te laten gaan, in iets of iemand. Zie maar naar mij hier. Hoe ik hier pagina's vol kan zitten schrijven (of lullen zo je wilt). Zin of onzin (geen idee). Maar ik ben wel aanwezig. Ik stroom. Ik drijf. Ik geef me over. Probeer daarin alvast contact te maken met de ander.

Contact (willen) maken is mooi. Echter kun je zelf nooit doorheen de weerstand van de ander breken. De ander, is wie de ander is. Zoals de ander is. Je hebt daarin van vele soorten. Net zoals er vele bloemen zijn.

Het is ergens vreemd. Beetje zoals die verlichting. Verlichting bestaat. Die gelukzalige staat van zijn is geen fabel. Geen illusie. Toch lijkt ze veelal wat ongrijpbaar soms. Een soort van ideaal. Waar je (afhankelijk van de omstandigheden) met je bewustzijn in aanwezig kan zijn. Beetje zoals een idee. Je kan een bepaald leuk idee (als gedachte) in je hoofd hebben. Bijvoorbeeld een mooie tekening (zoals Gewas die maken kan). Op dat moment is die tekening (dat idee) er nog niet. Je proeft wel de mogelijkheid. Zijn bestaansrecht. Maar het is er nog niet. Beetje zoals een zaadje. Die nog geen plant geworden is. De kiem (het idee) is wel aanwezig. Maar of dit idee verder ook 'echt' (waarheid) worden kan. Weet je nog niet. Zijn bestaansrecht is (nog) onzeker.

Je kan aan dit idee verder uiting geven (bv die tekening maken). Waardoor een idee (dat eerst enkel maar een idee was) nu ook werkelijkheid wordt. Ik aanzie verlichting ook zo een beetje. Net zoals het begrip 'weerstanden'. Weerstanden die komen (er zijn) en plots gaan (verdwijnen) in een groepje mensen.

Hebben jullie die ervaring ook al niet gehad ? Je komt een groepje mensen tegen. Brengt daarmee een aantal dagen samen door. En soms, na een aantal dagen, afhankelijk van hoe de "weerstanden" verliepen (hoe de mensen daarin op elkaar reageerden), krijg je plots een (bijna) orgastisch samenzijn. Iedereen vindt elkaar leuk. Amuseert zich met elkaar. Er is geen angst, er is geen haat, etc. Enkel nog liefde, vriendschap.En vooral veel vreugde, veel plezier (en gezelligheid) samen.

Ook dat 'dergelijk samen zijn' (is als idee) mogelijk.

Misschien is dit laatste wel een verwijt dat we door de 'verlichting' sceptici hier in onze schoenen krijgen geschoven ? Het is hen allemaal teveel praat voor de raap, te wollig, te weinig praktisch, te zeemzoeterig. Men houdt daar niet van. Men wilt keiharde feiten. De meer praktische kant van de zaak zien. En gelooft daar eigenlijk ook niet echt in. In dergelijke ideeën (dat 'verlichting' gedachtegoed).

Ik begrijp dat scepticisme zeker. Ben zelf soms ook heel sceptisch. Echter is het mijn ervaring niet. Die andere momenten bestaan ook. Weerstanden kunnen verdwijnen. Tussen mensen onderling. Binnenin een groep. Tussen meerdere groepen, etc. Dergelijke ideeën kunnen zeker een fabel (illusie) zijn. Maar ook soms niet. Die andere kant van het spectrum bestaat ook.

Misschien kunnen we een goeroe ergens omschrijven, als een soort 'meester' die door je weerstand heen breken kan, maar dan wel vanuit liefde (niet vanuit haat). En dit uiteindelijke breken, doe JIJ zelf (er is niemand anders, die jou daarin 'breken' kan).

Heel lang geleden, ben ik ook (doorheen een weerstand) gebroken geweest. En ik brak die zelf. Het was een barst (die interessante scheur, zoals Dirk De Wachter ze omschrijft). Maar een scheur vanuit en in liefde. Het enige wat me op dat moment overviel (en ik herinner me het nog zeer levendig, alsof het gisteren was) was een staat van LIEFDE. Van pure, zuivere (bijna onvoorwaardelijke) liefde.

Die voorwaarde (laten we het wantrouwen noemen) was gebroken. Wantrouwen meegegeven vanuit mijn opvoeding ? Of mezelf in de geest aangepraat (geconditioneerd). Geen idee. Toen dit wantrouwen 'plots' brak, kwam er liefde in de plaats terecht. Een gevoel van liefde, die op dat moment zo TOTAAL was (zo open bloeide). Ik kon niets anders meer dan die liefde in mezelf te laten stromen. Die energie vrij te laten. Ik hiel dat (rationeel of op welke manier ook) niet meer tegen. In zekere zin, was ik toen veranderd. Een ander mens geworden. Het was, zoals het toen, moest zijn: LIEFDE

Die liefde, is wat ik zelf zo mooi vind aan het leven. Aan dit leven, het leven dat we allen delen. Ze zit soms wat dieper verborgen, komt niet meteen om de hoek piepen, maar als ze is er. Aanwezig is. In en bij veel mensen. Als dergelijke liefde (die energie) op kan stromen, zichzelf meer vrijmaken, uit de stront, de mogelijke haat (het onbegrip) van anderen, die schaduw kan treken, dan krijg je iets heel moois om te zien. Iets heel moois om te bewonderen. Te ervaren. Ik draag die momenten allemaal in mijn hart. De plaats waar ze thuis horen.

Ieder van jullie, heeft ergens wel al zulke ervaringen van liefde of vriendschap gehad, denk ik ?

Ervaringen van een liefdevol "aanwezig" en "samen" zijn. Volgens mij, moeten zulke ervaringen ook op een forum kunnen ontstaan. Tussen mens. Of Niet ? Is dit een te idealistische gedachte van me ? Ik denk het niet. Ik geloof van niet...

Laat de zwijntjes hier maar knorren en de schaapjes blaten en de koeitjes loeien, de vogeltjes zingen. Allemaal samen in deze gezellige leuke kinder boerderij. Een boerderij waar we terug onze onschuld (oorspronkelijke naïviteit, toegankelijkheid) kunnen ervaren. Voorbij ons ego, voorbij onze pijn.

Enfin, ik ben soms teveel van een dromer, zeker ? I know...
Soms worden die dromen werkelijkheid. Soms niet.

[ Bericht 1% gewijzigd door JustTalkLove op 23-04-2015 11:06:00 ]

Zij die het zeggen, weten niet. Zij die weten, zeggen het niet.

Liefde is geen relatie.

quote:

Op donderdag 23 april 2015 15:26 schreef Gewas het volgende:
Ik vind je berichten mooi om te lezen, JustTalkLove.

Dank je, Gewas.

quote:

Op zaterdag 25 april 2015 15:34 schreef Mystikos het volgende:
Bedankt allemaal voor jullie mooie bijdragen aan dit topic. Sorry, als ik niet op iedereen heb kunnen reageren. Ik zit meer op https://www.facebook.com/groups/JanErmelo/ en reageer daar wat meer direct op posts en discussies.

Ik zal dat ook wat meer hier proberen te doen (maar, zoals gezegd, zit dus meer op FB).

Cheers,

Mystikos

Hallo Jan. Ik kom ook uit Ermelo. Geef je ook spirituele les?

Terug bedankt voor je bijdrage, Mystikos.

Je tekst doet me denken aan Osho (de enige verlichte die ik ken, al zijn er zeker nog, maar inderdaad ze zijn zeldzaam). Die man (Osho) straalde iets uit. Als waarnemer is het heel moeilijk dit te kunnen duiden voor je zelf. Te kunnen begrijpen in jezelf. Maar er is iets anders. Iets 'veranderd'.

Alleen al de manier waarop Osho sprak. De stilte tussen zijn woorden. Het leek wel (bij momenten) of hij niet meer van deze (onze) wereld was. Hoewel hij daarin zeker nog aanwezig was. En nu (via zijn boeken) nog is.

Je zenuwgestel in dergelijke toestand via meditatie te krijgen, lijkt me een mooie uitdaging. Verlichting is in die zin bekeken, naar mijn gevoel, een innerlijke reis naar binnen. Naar die ontspannen staat van zijn.

Die gelukzalige staat van zijn, zou ik zelf ook als een staat van Non Dualiteit omschrijven. Een staat van heel bewust aanwezig zijn, geen denken over.

Echter dat laatste is moeilijk (zoals ik eerder aangaf). Er wordt zoveel gedacht in onze wereld. Wij Westerlingen leven veelal van al die onrust. Al die honger naar nieuws (zie ook de media). Naar prikkels van buiten. Niet zozeer een groei naar binnen.