R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Op een en hetzelfde ondeelbare moment zijn wij het gemanifesteerde Zijn en het ongemanifesteerde Zijn, of om het wat simpeler te zeggen: onze verschijningsvorm in het hier en nu, onze persoon, kan niet gescheiden worden van de onzichtbare kern waar ons leven zijn oorsprong in vindt.
Die Kern (laat ik het, vooruit, maar met een hoofdletter schrijven, uit ontzag voor dit diepe mysterie) is even tastbaar, even waar en werkelijk als onze verschijningsvorm die uit die Kern voortkomt. Toch is die Kern meer diep en meer fundamenteel, omdat zonder die Kern alles zou ophouden te bestaan (zoals theekopjes in stukken vallen als het draagblad uit je vingers glipt). Ons leven, onze gezondheid, ons geluk en onze liefde worden elk moment van de dag gevoed door die Kern. In diepe slaap en in meditatie benaderen we die Kern het dichts, wanneer we aan al onze gedachten, al onze gevoelens en gewaarwordeningen voorbij gaan (wanneer we transcenderen). Daarom voelen we ons zo verfrist en zo gelukkig als we wakker worden of onze diepte-meditatie beeindigen.
In sommige spirituele teksten wordt gezegd: 'jij bent die Kern' ('het Absolute', 'your Primal State' etc.) Dat klopt. Maar daarbij moet ook gezegd worden: jij bent wat uit die kern is voortgekomen, in al zijn verschijningsvormen. Opvallend is wel -en daarin moet ik die teksten gelijk geven- dat er tijdens je leven een verschuiving in identificatie optreedt: als je ouder wordt (en dit proces wordt versneld als je veel mediteert) ga je je steeds meer vereenzelvigen met die Kern en minder met de persoon, met je verschijningsvorm die gedurende je leven ontstaan is.
Probleem is wel dat er over je Kern, -over dat ongemanifesteerde Zijn- absoluut niets te vertellen valt. De beste benadering is misschien om hier in ontkenningen te spreken: 'het is niet dit of dat', 'het is niet God', 'het is niet Bewustzijn', 'het is niet Waarheid met een hoofdletter, het is niet Een noch Twee etc.'
Het is volstrekt onkenbaar.
Maar het kan wel -in vrij pure vorm, dicht op de grenslijn tussen leven en Kern- tot op zekere hoogte ervaren worden. Want niemand kan ontkomen aan de ervaring van zichzelf. Jij bent niet alleen dit. Jij bent ook Dat.
Die Kern (laat ik het, vooruit, maar met een hoofdletter schrijven, uit ontzag voor dit diepe mysterie) is even tastbaar, even waar en werkelijk als onze verschijningsvorm die uit die Kern voortkomt. Toch is die Kern meer diep en meer fundamenteel, omdat zonder die Kern alles zou ophouden te bestaan (zoals theekopjes in stukken vallen als het draagblad uit je vingers glipt). Ons leven, onze gezondheid, ons geluk en onze liefde worden elk moment van de dag gevoed door die Kern. In diepe slaap en in meditatie benaderen we die Kern het dichts, wanneer we aan al onze gedachten, al onze gevoelens en gewaarwordeningen voorbij gaan (wanneer we transcenderen). Daarom voelen we ons zo verfrist en zo gelukkig als we wakker worden of onze diepte-meditatie beeindigen.
In sommige spirituele teksten wordt gezegd: 'jij bent die Kern' ('het Absolute', 'your Primal State' etc.) Dat klopt. Maar daarbij moet ook gezegd worden: jij bent wat uit die kern is voortgekomen, in al zijn verschijningsvormen. Opvallend is wel -en daarin moet ik die teksten gelijk geven- dat er tijdens je leven een verschuiving in identificatie optreedt: als je ouder wordt (en dit proces wordt versneld als je veel mediteert) ga je je steeds meer vereenzelvigen met die Kern en minder met de persoon, met je verschijningsvorm die gedurende je leven ontstaan is.
Probleem is wel dat er over je Kern, -over dat ongemanifesteerde Zijn- absoluut niets te vertellen valt. De beste benadering is misschien om hier in ontkenningen te spreken: 'het is niet dit of dat', 'het is niet God', 'het is niet Bewustzijn', 'het is niet Waarheid met een hoofdletter, het is niet Een noch Twee etc.'
Het is volstrekt onkenbaar.
Maar het kan wel -in vrij pure vorm, dicht op de grenslijn tussen leven en Kern- tot op zekere hoogte ervaren worden. Want niemand kan ontkomen aan de ervaring van zichzelf. Jij bent niet alleen dit. Jij bent ook Dat.
Leuke tekst.quote:Op zaterdag 18 april 2015 23:04 schreef Mystikos het volgende:
Om een mysticus te zijn (oftewel in gewone mensentaal: om gelukkig te worden) moet je extreem lui kunnen zijn. Dat lijkt zo eenvoudig. Gewoon een beetje achterover leunen, zou je zeggen. Maar er zijn allerlei factoren die je beletten om lui te zijn, om een mysticus te worden. Zo moet je je elke dag naar dat stompzinnige werk voortslepen en al die telefoontjes beantwoorden van mensen die weigeren lui te zijn en achterover te leunen. De dag begint al met in de file te staan, altijd een bron van grote ergenis, hoeveel je ook mediteert.
Ook in je huwelijk wordt het je maar slecht gegund om extreem lui te zijn. Je vrouw (of je man) weet altijd wel een klusje voor je te bedenken en je kinderen moeten hoognodig weer eens naar de MacDonalds of de Efteling. Altijd zijn daar die verjaardagen waar je naar toe moet en die je uit dat zalige Niets-doen rukken. Altijd is er wel een verplichting van financiele of sociale aard die beslag op je legt. 'De hel is de ander', zei Sartre al. Je zou het bijna denken, in ieder geval wel als je heel erg je best doet om extreem lui te zijn. Het lijkt wel of andere mensen het je niet gunnen. 'Wij mogen toch ook niet lui zijn' lijken ze te zeggen. En daarom dwingen ze je naar school te gaan, of naar die afstompende werkplek, of naar de kinderspeelplaats.
Zo lukt het de meeste mensen pas op oudere leeftijd, als ze gepensioneerd zijn, iets aan mystiek en dus aan hun geluk te doen. Wanneer alle verplichtingen wat wegvallen en je eindelijk zalig een beetje achterover kunt leunen.
Wat ook op dit moment al helpt: trek je niet zoveel van andere mensen aan. Zink gewoon weg in je eigen Zelf en laat anderen maar lullen dat je een egoist bent. Het is je geboorterecht om gewoon jeZelf te zijn. We leven niet om constant aan de verwachtingen van anderen te voldoen, zoals een bekende therapeut ooit al eens zei. Dan kun je wel aan de gang blijven. Span je eens wat minder in voor anderen en doe hun gewoon eens een plezier door eindelijk jeZelf te worden.
Nee, het valt om de drommel niet mee om een luie mysticus te worden. Het is het zwaarste werk dat er is. Er is zoveel dat je luiheid in de weg staat en eerst opgeruimd moet worden!
Ja, mediteren maakt je verlicht. Maar vooral ook: extreem lui zijn. Het een is een beetje het ander.
Heb ik met veel plezier gelezen
Dit laatste ervaar ik zelf niet meer. Waarom zou ik 'iets' willen worden ? Mijn verlangens voor zover er verlangens zijn, zijn verlangens naar verbinding (geen hechting, geen aanslag op iemand anders of mijn vrijheid). Maar een verlangen om zoveel mogelijk te verbinden. Om zoveel (als mogelijk) in dit hier en nu aanwezig te zijn. Alleen of gezellig met anderen. En daarin lui te kunnen zijn. Zoveel als mogelijk.quote:
Want het zijn niet alleen de anderen. Het zijn vooral je eigen ambitie, je eigen zucht naar roem, je eigen verlangens en begeerten om iets en Iemand in de wereld te worden, die je verhinderen lui te zijn. Je bent voor jeZelf daarmee je grootste gevaar, nog meer dan anderen dat zijn.
Want sommige zaken moet nu eenmaal gebeuren. Eten kopen, eten maken, kleren wassen, etc. Als je die zaken in alle rust (en ontspannen) kunt doen, is dat zalig...
Echter er is ook die omgeving. En die omgeving, maakt alles veel complexer. Voor jezelf. Je eigen staat van gelukkig (of gelukzalig) zijn. Sommige mensen kunnen het niet verdragen als je lui bent, als je niets doet. Omdat ze daarmee ergens met zichzelf geconfronteerd worden. Je bent lui. En ik niet. Ik zou eigenlijk ook wel lui willen zijn, maar iets houdt me tegen. En gezien ik niet lui kan zijn, kan ik niet goed verdragen dat jij het bent. Dus mag jij niet lui zijn.
Ik persoonlijk denk dat dit ook de juiste zienswijze is, men kan zich wel "verlicht" voelen in zijn of haar zelf, maar als je bijvoorbeeld niet weet om te gaan met je omgeving waar in je bevind en je daar voor afsluit dan ben je in mijn ogen eerder een "autist" (fanatieke gelovige hebben hier ook een houtje van) die wat raaskaalt.quote:
Leuke bijdrage RM-rf.
[..]
Ik geloof niet echt in een 'zelf', dat zuiver op 'zichzelf' staat. Het is een wisselwerking, een synergie. Tussen jezelf en de natuur, tussen jezelf en andere mensen, tussen allerlei innerlijke processen (binnen in jezelf), etc.
De Ying en Yang horen in balans te zijn, jij de Yang en jou omgeving de Ying.
Men kan als een brugman praten en dingen zeggen maar als de omgeving dit niet wilt aanhoren. Zal je toch echt je moeten aanpassen aan de omgeving en dus je zelf moeten aanpassen op de omgeving om gehoord te worden.
Het is zoiets van je kan een berg niet weg toveren/wegspreken omdat hij voor jou de weg blokkeerd, je hebt wel andere vele mogelijkheden waar je van gebruik kan maken. (Je kan hem beklimmen, je kan er om heen lopen "of je blaast de berg op bij wijze van".)
[ Bericht 1% gewijzigd door Konijntjuh op 19-04-2015 11:35:20 ]
Hoe stout is Konijntjuh!
Ligt er maar net aan in hoeverre jou omgeving 'zinnig' is?quote:De Ying en Yang horen in balans te zijn, jij de Yang en jou omgeving de Ying.
Zolang jijzelf in balans bent en vrij van onzinnige mengingen van overtuigingen uit de omgeving mag je best verlicht zijn. Daar hoeft je omgeving niet in meegenomen te worden, idealiter zou het ideaal zich verhouden tot de omgeving, maar als die omgeving hierin teveel afwijkt is het het beste die maar zo min mogelijk toe te laten op het strikt noodzakelijke na.
Voor al uw dwaze oneliners en geavanceerde sofisterij
Interessant debat.
Heel die 'match' tussen jezelf en je omgeving, is een complex verhaal. Ik aanzie het als de "grootste uitdaging" in een mens zijn leven. Die match, zo goed als mogelijk, "blijvend" te kunnen maken.
Wat niet gemakkelijk is. Want het leven (de omgeving) verandert.
Net als jij zelf verandert. We worden ouder, etc.
Psychologisch spelen er allerlei 'dynamische' processen. Die ervoor (kunnen) zorgen, dat een zelf zich meer aanpast aan zijn omgeving. En/of die omgeving zich meer laat aanpassen door een zelf.
Heel die 'match' tussen jezelf en je omgeving, is een complex verhaal. Ik aanzie het als de "grootste uitdaging" in een mens zijn leven. Die match, zo goed als mogelijk, "blijvend" te kunnen maken.
Wat niet gemakkelijk is. Want het leven (de omgeving) verandert.
Net als jij zelf verandert. We worden ouder, etc.
Psychologisch spelen er allerlei 'dynamische' processen. Die ervoor (kunnen) zorgen, dat een zelf zich meer aanpast aan zijn omgeving. En/of die omgeving zich meer laat aanpassen door een zelf.
Verveling (dat gevoel) ervaar ik zelf nauwelijks.
Ik zal vlugger een gevoel van eenzaamheid ervaren. Het gevoel 'vroegere' verbindingen kwijt te zijn. Doordat het leven verandert, maar je niet altijd even goed mee verandert (je aanpast). Ik probeer daarin niet te nostalgisch te zijn (een onderdeel van romantiek).
Als introvert, heb ik minder prikkels van buitenaf nodig. Een extrovert iemand, heeft dat niet. Misschien dat daar sneller 'verveling' toeslaat ? Geen idee. Ik kan niet spreken voor anderen.
Ik zal vlugger een gevoel van eenzaamheid ervaren. Het gevoel 'vroegere' verbindingen kwijt te zijn. Doordat het leven verandert, maar je niet altijd even goed mee verandert (je aanpast). Ik probeer daarin niet te nostalgisch te zijn (een onderdeel van romantiek).
Als introvert, heb ik minder prikkels van buitenaf nodig. Een extrovert iemand, heeft dat niet. Misschien dat daar sneller 'verveling' toeslaat ? Geen idee. Ik kan niet spreken voor anderen.
Dit bedoel ik inderdaad, maar ga je dat niet met iets anders compenseren? Want uiteindelijk onderdruk je die dwang om jezelf aan te passen.quote:
Ik zal vlugger een gevoel van eenzaamheid ervaren. Het gevoel 'vroegere' verbindingen kwijt te zijn. Doordat het leven verandert, maar je niet altijd even goed mee verandert (je aanpast). Ik probeer daarin niet te nostalgisch te zijn (een onderdeel van romantiek).
Ik ben ook introvert, maar tot een bepaald punt blijkbaar.
Op een gegeven moment is die koek ook wel op lijkt me. Repetitief mediteren jaar in jaar uit zou ik echt als frustrerend ervaren.quote:Op zondag 19 april 2015 15:34 schreef Gray het volgende:
Meditatie is het beste medicijn tegen verveling.
Maar dat ligt misschien aan mij.
Wat ik daarin durf onderdrukken, zijn mijn verlangens. Waarom ? Omdat ik met mijn verlangens (verwachtingen) de vrijheid van een ander niet aantasten wil.quote:
Dit bedoel ik inderdaad, maar ga je dat niet met iets anders compenseren? Want uiteindelijk onderdruk je die dwang om jezelf aan te passen.
Ik ben ook introvert, maar tot een bepaald punt blijkbaar.
Stel bv dat een bepaald persoon geen tijd meer voor je heeft (omwille van de drukte en keuzes gemaakt in zijn leven). Dan is die situatie zo en pas je jezelf hieraan aan. Wat niet wegneemt dat "nostaligsch" dit verlangen (gevoel) in je kan blijven bestaan.
Gezien het niet een eigen keuze is (vanuit jezelf).
Maar een keuze, waarin je jezelf aanpast aan de ander (je omgeving).
Ik omschrijf dit soms als "ego" versus "non ego" handelen.
Wanneer je handeling zich aanpast aan de ander, is het non ego (immers voorbij je zelf). In welke mate dit goed is voor jezelf en hoe ver je daarin kan gaan, dient ieder mens voor zichzelf uit te maken.
Past je handeling zich niet aan de ander aan, is het ego (je laat jezelf niet los, je wilt dit, verlangt dit, eist het op, gaat emotioneel daarin tekeer, etc). Op zulk moment sturen die emoties heel sterk je gedrag. Gezien je er zelf in vervat (sterk aan gehecht) zit.
Ik probeer zoveel mogelijk om me "non ego" op stellen. Waarbij ik als introvert ook mijn zelf daarin ergens probeer te vrijwaren. Waar mogelijk. Een pas klaar antwoord, is hiervoor niet. Het is telkens een dynamisch wissel spel van "jezelf" en de "omgeving".
Bij goede vrienden bijvoorbeeld kun je meer jezelf zijn, dan bij wat vreemden op een forum, of in gezelschap van je collega's. Alles hangt af, van de mensen zelf, de omgeving, de atmosfeer, etc.
Ik hou wel enorm van 'niet druk doende' mensen. Mensen die geen probleem met zichzelf hebben, en daarin ook niet met de ander. Die zich niet teveel (of snel) aan van alles storen. En in geval er wel iets speelt, gooi het eruit, om vervolgens te zien, waar dit landen kan.
Die oefening tussen jezelf vs omgeving, blijft heel complex, maar is wel fascinerend. Soms vermoeiend, soms totaal niet (dan geeft ze enorm veel energie, maakt ze die vrij).
Meditatie heeft zijn heilzame effecten. Echter (on a personal level) vind ik het veel te saai. Ik ben meer aanhanger van de 'flow' theorie (binnen de psychologie van de optimale ervaring).quote:
Op een gegeven moment is die koek ook wel op lijkt me. Repetitief mediteren jaar in jaar uit zou ik echt als frustrerend ervaren. Maar dat ligt misschien aan mij.
Zo kun je bv ook een gevoel van meditatie ervaren, door te gaan wandelen in de bossen. Op te gaan in de natuur, de rust in die omgeving. Waarbij je ondertussen ook je lichaam actief laat bezig zijn. Met je geest zoveel mogelijk op "nul" (niet-denken, daarin non actief).
Als introvert vind ik het zalig, te kunnen aanwezig zijn (berusten) binnen je eigen geest en lichaam. In zulke diepe staat van concentratie te kunnen verkeren, verschaft me een intens gevoel van gelukzaligheid.
Ik probeer voor mezelf, dan ook (zoveel als mogelijk) die momenten in mijn leven te creëren. Echter (en daarin moet ik de TS gelijk geven) is het moeilijk in dit Westers leven om "echt" lui te kunnen zijn.
Ts heeft een paar tumblrs gelezen en denkt dat extase, geluk en verlichting hetzelfde zijn. Kwam vaak het woord "lazy" tegen en dacht dat luiheid bedoeld werd. Gebruikt het concept van zelf en Zelf om zijn narcisme recht te praten en zichzelf in goddelijke sferen te wanen.
Toch wel een uitstekend voorbeeld van de typische, simpele, westerse zweefkees. De tweede nu op FOK! Joepie.
Toch wel een uitstekend voorbeeld van de typische, simpele, westerse zweefkees. De tweede nu op FOK! Joepie.
Ik heb mij expres nooit bij een of ander zogenaamd spiritueel clubje aangesloten. Als je het niet alleen doet, als je je aansluit bij andere mensen, dan gaan al snel allerlei sektarische groepstendensen op je inwerken. Dat is het funeste van elke groep, of je nu bij een bridge club zit, in een Christelijke kerk of bij een Advaita genootschap. Onzekere mannetjes willen in die groepen graag de baas spelen door veel aan het woord te zijn, door hun Heilige Leer te verkondigen. Er is een Grote Leider waar met ontzag naar opgekeken wordt en aan Wie gehoorzaamheid en volgzaamheid verschuldigd is. Hij wordt geadoreerd en de minderen om hem heen koesteren zich in zijn lichtgevende warmte. Ze hebben het nodig om naar hem op te kijken, lijkt het wel, want ze zijn zwak en hulpbehoevend en ze kunnen of durven het niet alleen te doen. Dus kruipen ze als rillende konijnen bij elkaar.
Het gaat in die clubjes zelden over de inhoud en meestal over de poppetjes, ook al zegt men, gek genoeg, niet te geloven in het bestaan van personen. Maar verlicht is men niet, dus ziet men overal poppetjes en kwekt men of een mannetje X wel of niet verlicht was, of een mannetje Y jaren in een grot zonder kachel heeft gebivakkeerd, of Z veel taartjes at, of Y de onschuldige vrouwtjes (die allemaal de leedtijd des onderscheids allang bereikt hadden) wel of niet terecht in de kont kneep, enz. enz. Wie kan dat wat schelen?
Kortom: het gaat over van alles en nog wat, maar niet over de inhoud van een serieuze training in gelukkig worden. Daarom heb ik van jongsaf elke groep gemeden en heb ik besloten geen enkel poppetje meer bij de naam te noemen. Ik ben al die persoonsverheerlijking zat. Het gaat om de eigen ervaring van de Kern van het leven en de diepe gelukzaligheid die een dergelijke beoefening met zich meebrengt. Ik kan die ervaring op niemand anders overbrengen. Uit ervaring kan ik je vertellen: er zijn in de meeste gevallen jaren training nodig om je zenuwgestel in een dergelijke toestand te brengen. Iemand die een dergelijke fysieke en geestelijke toestand nooit bereikt heeft, heeft geen flauw idee waarover ik spreek.
Ik vind dat prima. Ik ben namelijk geen guru of een spiritueel leraar. Ik ben gewoon gelukkig. Kom een biertje met me drinken en dan praten we over literatuur of over muziek of over voetbal. Maar laten we niet doen of we iets weten over spiritualiteit (het woord alleen al suggereert dat we weten dat er een Spirit is die alles leven inblaast....Kom op, heb jij die Geest ooit gezien?)
Ik weet niets over de res ultimae van het bestaan en wil dat graag zo houden. Ik heb niemand nodig die me dat gaat vertellen. Ik ben namelijk van mijZelf al gelukkkig, zonder al die overbodige kennis.
Het gaat in die clubjes zelden over de inhoud en meestal over de poppetjes, ook al zegt men, gek genoeg, niet te geloven in het bestaan van personen. Maar verlicht is men niet, dus ziet men overal poppetjes en kwekt men of een mannetje X wel of niet verlicht was, of een mannetje Y jaren in een grot zonder kachel heeft gebivakkeerd, of Z veel taartjes at, of Y de onschuldige vrouwtjes (die allemaal de leedtijd des onderscheids allang bereikt hadden) wel of niet terecht in de kont kneep, enz. enz. Wie kan dat wat schelen?
Kortom: het gaat over van alles en nog wat, maar niet over de inhoud van een serieuze training in gelukkig worden. Daarom heb ik van jongsaf elke groep gemeden en heb ik besloten geen enkel poppetje meer bij de naam te noemen. Ik ben al die persoonsverheerlijking zat. Het gaat om de eigen ervaring van de Kern van het leven en de diepe gelukzaligheid die een dergelijke beoefening met zich meebrengt. Ik kan die ervaring op niemand anders overbrengen. Uit ervaring kan ik je vertellen: er zijn in de meeste gevallen jaren training nodig om je zenuwgestel in een dergelijke toestand te brengen. Iemand die een dergelijke fysieke en geestelijke toestand nooit bereikt heeft, heeft geen flauw idee waarover ik spreek.
Ik vind dat prima. Ik ben namelijk geen guru of een spiritueel leraar. Ik ben gewoon gelukkig. Kom een biertje met me drinken en dan praten we over literatuur of over muziek of over voetbal. Maar laten we niet doen of we iets weten over spiritualiteit (het woord alleen al suggereert dat we weten dat er een Spirit is die alles leven inblaast....Kom op, heb jij die Geest ooit gezien?)
Ik weet niets over de res ultimae van het bestaan en wil dat graag zo houden. Ik heb niemand nodig die me dat gaat vertellen. Ik ben namelijk van mijZelf al gelukkkig, zonder al die overbodige kennis.
Mystikos,
Het is fijn om je gedachten (persoonlijke ervaringen) hierover te lezen.
Je kan in een topic, inhoudelijk, een bepaald aspect aansnijden. Elementen van de ander eruit beoordelen, vergelijken, etc. Al hoeft dat laatste niet. Je kan de ervaring van de ander ook laten, zoals die is. Onaangeroerd. Iets wat sommige mensen maar niet begrijpen. Of moeilijk aanvaarden kunnen.
Ik heb een grondige hekel aan figuren zoals "Gray" hier op FOK. Individuen, die de ervaring van de ander niet (kunnen/willen) aanvaarden. Zoals de ervaring van die ander is. Die daar (om één of andere mystieke redenen binnen in zichzelf) daar een fundamenteel probleem mee hebben. Of krijgen. En dan maar in de 'oordelende' persoon modus gaan.
Onder het motto: "Jij bent niet ok. Ik weet het beter..." (of zoiets).
Dergelijke (re)acties, doen het 'positieve' aspect van de ervaring (die je op een forum samen delen kan) teniet. De ervaring van het verbinden, het delen met elkaar. Het samen zijn. Ik vind het fijn om jouw ervaringen (en gedachten) hier te kunnen lezen. In een open liefdevolle atmosfeer. Geen 'Gray hates you' show. Het is fijn ervaringen van andere mensen te kunnen lezen. Net zoals ik graag mijn ervaringen (gedachten) over "het leven" deel.
Groetjes,
JTL
[ Bericht 5% gewijzigd door JustTalkLove op 19-04-2015 23:12:09 ]
Het is fijn om je gedachten (persoonlijke ervaringen) hierover te lezen.
Je kan in een topic, inhoudelijk, een bepaald aspect aansnijden. Elementen van de ander eruit beoordelen, vergelijken, etc. Al hoeft dat laatste niet. Je kan de ervaring van de ander ook laten, zoals die is. Onaangeroerd. Iets wat sommige mensen maar niet begrijpen. Of moeilijk aanvaarden kunnen.
Ik heb een grondige hekel aan figuren zoals "Gray" hier op FOK. Individuen, die de ervaring van de ander niet (kunnen/willen) aanvaarden. Zoals de ervaring van die ander is. Die daar (om één of andere mystieke redenen binnen in zichzelf) daar een fundamenteel probleem mee hebben. Of krijgen. En dan maar in de 'oordelende' persoon modus gaan.
Onder het motto: "Jij bent niet ok. Ik weet het beter..." (of zoiets).
Dergelijke (re)acties, doen het 'positieve' aspect van de ervaring (die je op een forum samen delen kan) teniet. De ervaring van het verbinden, het delen met elkaar. Het samen zijn. Ik vind het fijn om jouw ervaringen (en gedachten) hier te kunnen lezen. In een open liefdevolle atmosfeer. Geen 'Gray hates you' show. Het is fijn ervaringen van andere mensen te kunnen lezen. Net zoals ik graag mijn ervaringen (gedachten) over "het leven" deel.
Groetjes,
JTL
[ Bericht 5% gewijzigd door JustTalkLove op 19-04-2015 23:12:09 ]
En toch ben je de dertiende in het dozijn wat betreft je spiritualiteit. Je gebruikt dezelfde retoriek, dezelfde ontkenning van je ego, hetzelfde spirituele ego dat van elke zin druipt, dezelfde slinkse hoogdraverij zonder jezelf letterlijk voor goeroe aan te prijzen, vermelden van oude wijzen en filosofen om westerse lijnen te leggen, plus dat je allerlei termen zodanig misbruikt dat ze passen in een veilige narcistische schil.quote:
Ik heb mij expres nooit bij een of ander zogenaamd spiritueel clubje aangesloten. Als je het niet alleen doet, als je je aansluit bij andere mensen, dan gaan al snel allerlei sektarische groepstendensen op je inwerken. Dat is het funeste van elke groep, of je nu bij een bridge club zit, in een Christelijke kerk of bij een Advaita genootschap. Onzekere mannetjes willen in die groepen graag de baas spelen door veel aan het woord te zijn, door hun Heilige Leer te verkondigen. Er is een Grote Leider waar met ontzag naar opgekeken wordt en aan Wie gehoorzaamheid en volgzaamheid verschuldigd is. Hij wordt geadoreerd en de minderen om hem heen koesteren zich in zijn lichtgevende warmte. Ze hebben het nodig om naar hem op te kijken, lijkt het wel, want ze zijn zwak en hulpbehoevend en ze kunnen of durven het niet alleen te doen. Dus kruipen ze als rillende konijnen bij elkaar.
Het gaat in die clubjes zelden over de inhoud en meestal over de poppetjes, ook al zegt men, gek genoeg, niet te geloven in het bestaan van personen. Maar verlicht is men niet, dus ziet men overal poppetjes en kwekt men of een mannetje X wel of niet verlicht was, of een mannetje Y jaren in een grot zonder kachel heeft gebivakkeerd, of Z veel taartjes at, of Y de onschuldige vrouwtjes (die allemaal de leedtijd des onderscheids allang bereikt hadden) wel of niet terecht in de kont kneep, enz. enz. Wie kan dat wat schelen?
Kortom: het gaat over van alles en nog wat, maar niet over de inhoud van een serieuze training in gelukkig worden. Daarom heb ik van jongsaf elke groep gemeden en heb ik besloten geen enkel poppetje meer bij de naam te noemen. Ik ben al die persoonsverheerlijking zat. Het gaat om de eigen ervaring van de Kern van het leven en de diepe gelukzaligheid die een dergelijke beoefening met zich meebrengt. Ik kan die ervaring op niemand anders overbrengen. Uit ervaring kan ik je vertellen: er zijn in de meeste gevallen jaren training nodig om je zenuwgestel in een dergelijke toestand te brengen. Iemand die een dergelijke fysieke en geestelijke toestand nooit bereikt heeft, heeft geen flauw idee waarover ik spreek.
Ik vind dat prima. Ik ben namelijk geen guru of een spiritueel leraar. Ik ben gewoon gelukkig. Kom een biertje met me drinken en dan praten we over literatuur of over muziek of over voetbal. Maar laten we niet doen of we iets weten over spiritualiteit (het woord alleen al suggereert dat we weten dat er een Spirit is die alles leven inblaast....Kom op, heb jij die Geest ooit gezien?)
Ik weet niets over de res ultimae van het bestaan en wil dat graag zo houden. Ik heb niemand nodig die me dat gaat vertellen. Ik ben namelijk van mijZelf al gelukkkig, zonder al die overbodige kennis.
"I'm not saying I'm enlightened, but... I am totally enlightened.", is wat je feitelijk zegt. Zij het met een extra hoofdletter her en der. Een mooi woord tussendoor, om de poetische hersendelen van wanhopig zoekende spiritualisten aan te spreken. En veel lege woorden van liefde en geluk, want wie heeft daar nou geen oor naar?
Het doet me met kriebels op de rug denken aan Andrew Cohen, met name dit: http://whatenlightenment.(...)nlightened-guru.html
Of die walgelijke Osho, de moordlustige sexgoeroe/bioterrorist/leugenaar/fraudeur/uitmelker.
En nogmaals, gelukkig zijn is niet verlicht zijn, en vice versa. Je denkt omdat je nu gelukkig bent en je met spiritualiteit bezig bent geweest, dat je nu 'de Waarheid' weet... Maar je weet niets, Jan Sneeuw. Misschien zit je nu in die extatische fase die bij velen volgt na een spirituele openbaring, maar dat is niet het einde, maar het begin. Van mij hoef je het niet aan te nemen; het boeddhisme, de hindu, de brahmanen, de agnostische christenen en zelfs hedendaagse goeroes als Tolle kunnen daarvan getuigen. Die laatste zat twee jaar op een bankje in een park om zo'n openbaring te cultiveren.
Waar haal jij al die onzin ? Hoe denk je iets te weten over mij ? Ben jij mij ? Waarom laat je al die onzin (die je vertelt en denkt over mij) niet achterwege. En vertel iets over jouw persoonlijke ervaringen in het leven hier. Zoals Mystikos doet. Ik heb daar veel meer respect voor. Dan al dat (denkend) "ruis" Probeer de ervaring eens meer centraal te laten staan. De ervaring van het zijn. Ipv het oordeel (over).quote:Op zondag 19 april 2015 22:12 schreef Gray het volgende:
En toch ben je de dertiende in het dozijn wat betreft je spiritualiteit. Je gebruikt dezelfde retoriek, dezelfde ontkenning van je ego, hetzelfde spirituele ego dat van elke zin druipt, dezelfde slinkse hoogdraverij zonder jezelf letterlijk voor goeroe aan te prijzen, vermelden van oude wijzen en filosofen om westerse lijnen te leggen, plus dat je allerlei termen zodanig misbruikt dat ze passen in een veilige narcistische schil.
Wat weet jij over Osho ? Niets. Ik ken die man ook niet. Hoe zou ik hem kunnen kennen. Alleen Gray kent de andere mensen goed. Niet waar ?quote:
"I'm not saying I'm enlightened, but... I am totally enlightened.", is wat je feitelijk zegt. Zij het met een extra hoofdletter her en der. Een mooi woord tussendoor, om de poetische hersendelen van wanhopig zoekende spiritualisten aan te spreken. En veel lege woorden van liefde en geluk, want wie heeft daar nou geen oor naar? Het doet me met kriebels op de rug denken aan Andrew Cohen, met name dit: http://whatenlightenment.(...)nlightened-guru.html Of die walgelijke Osho, de moordlustige sexgoeroe/bioterrorist/leugenaar/fraudeur/uitmelker.
Osho, beoordeel die man eens over wat hij vertelt heeft. Niet op zijn persoon, maar op zijn gedachten. Als je dat kunt (die ingesteldheid aan kunt nemen), kom dan eens terug. Dan praten we eens verder over die man.
Ik wil graag over Osho praten (vanuit mijn persoonlijke ervaringen) hier. Net zoals ik graag over de filosoof Jean Paul Sartre praten kan en wil (de Westerse vrijheidsfilosoof). Of Immanuel Kant. Of Epicurus. Of Kierkengaard. Of Lacan (bij de psychologen). Jung. Allemaal interessante figuren. Met hun eigen persoonlijke gedachten (ervaringen) over het leven.
Dat is jouw ervaring (jouw stelling). Die ik niet onderschrijf.quote:
En nogmaals, gelukkig zijn is niet verlicht zijn, en vice versa.
Heb je daar een probleem mee ? Zo ja, is dat jouw probleem. Niet het mijne.
Let it be.
[ Bericht 0% gewijzigd door JustTalkLove op 19-04-2015 23:21:45 ]
Ik heb het niet eens tegen jou.quote:
[..]
Waar haal jij al die onzin ? Hoe denk je iets te weten over mij ? Ben jij mij ? Waarom laat je al die onzin (die je vertelt en denkt over mij) niet achterwege. En vertel iets over jouw persoonlijke ervaringen in het leven hier. Zoals Mystikos doet. Ik heb daar veel meer respect voor. Dan al dat gekibbel en oordelen. Dan al dat (denkend) "ruis" Laat de ervaring zelf eens meer centraal staan. Het zijn.
Of je moet zijn vergeten te switchen naar je Mystikos-account...Praat maar raak, net als hij. Maar als je net als hij moorden beraamt, liegt en bedriegt, en anderen uitmelkt, dan beoordeel ik je daarop, niet je lege retoriek.quote:[..]
Wat weet jij over Osho ? Niets. Ik ken die man ook niet. Hoe zou ik hem kunnen kennen. Alleen Gray kent de andere mensen goed. Niet waar ?
Osho, beoordeel die man eens over wat hij vertelt heeft. Niet op zijn persoon, maar op zijn gedachten. Als je dat kunt (die ingesteldheid aan kunt nemen), kom dan eens terug. Dan praten we eens verder over die man.
Ik wil graag over Osho praten (vanuit mijn persoonlijke ervaringen) hier. Net zoals ik graag over de filosoof Jean Paul Sartre praten kan en wil (de Westerse vrijheidsfilosoof). Of Immanuel Kant. Of Epicurus. Of Kierkengaard. Of Lacan (bij de psychologen). Jung. Allemaal interessante figuren. Met hun eigen persoonlijke gedachten (ervaringen) over het leven.
En wil je over filosofen praten, dan zit je een subforum te ver. Jung zou nog best kunnen hier, al is dat ook nog best te betwijfelen.
Practice what you preach.quote:[..]
Dat is jouw ervaring (jouw stelling). Die ik niet onderschrijf.
Heb je daar een probleem mee ? Zo ja, is dat jouw probleem. Niet het mijne.
Let it be.
En lees eens wat. Of stukken beter. Of betere stukken.
Die quote van Mystikos heb je er pas later boven geplaatst. Toen had ik al gereageerd. En ja, ik vind wat je over Mystikos schrijft (oordeelt) ook onzin. Net zoals je het doet over mij. Laat die onzin achterwege. Wat draagt jouw oordeel over de persoon (achter een gedachte) verder bij aan het debat ? Niets.quote:Op zondag 19 april 2015 22:28 schreef Gray het volgende:
Ik heb het niet eens tegen jou.
Osho werd vergiftigd (vermoedelijk door de Amerikaanse overheid). Wie is daarin de moordenaar. De bedrieger ? Jij kent de figuur Osho niet. Ik ook niet. En wens het daar niet over te hebben. Beoordeel de man zijn gedachten. Niet de "perceptie" van zijn persoon zijn.quote:
Praat maar raak, net als hij. Maar als je net als hij moorden beraamt, liegt en bedriegt, en anderen uitmelkt, dan beoordeel ik je daarop, niet je lege retoriek.
Over Verlichting sprak Osho het volgende (ik heb het even opgezocht, in functie van dit debat)
Bron
Voor mij zijn die gedachten van Osho, ergens pure poëzie. Ik lees ze heel graag. Ik laat me er graag in een staat van niet-denken door verdwijnen. Het is als proeven van een mooie bloem. Van woorden over liefde en vrijheid. Waardoor je eigen nectar terug gaat stromen. De kracht van de gedachte.quote:Verlichting gebeurt altijd plotseling.
Er bestaat geen geleidelijke vooruitgang ernaar toe, omdat alle geleidelijkheid tot het denken behoort en Verlichting maakt geen deel uit van je denken.
Alle stappen behoren tot het denken en Verlichting gaat boven het denken uit.
Daarom kun niet naar Verlichting toe groeien, je springt er eenvoudig in.
Je kunt niet stap voor stap gaan; er zijn geen treden.
Verlichting is als een afgrond, of je springt, of je springt niet.
Je kunt Verlichting niet in delen, in fragmenten verkrijgen.
Het is één geheel - of je zit er in, of niet, maar het is geen geleidelijk proces.
Onthoud, dat dit een van de meest fundamentele zaken is: het volstrekt zich niet in brokstukken, maar volledig, totaal.
Het gebeurt als één geheel en dat is de reden waarom het denken nimmer in staat zal zijn het te begrijpen.
Het denken kan alles begrijpen wat verdeeld kan worden.
Het denken kan alles begrijpen wat in fasen bereikt kan worden, omdat het denken analyse, verdeeldheid, versplintering betekent.
Het denken kan delen begrijpen, maar het geheel zal altijd ongrijpbaar blijven.
Als je dus naar het denken luistert zul je er nooit komen.
Verlichting is je bewust worden wie je bent.
Het heeft niets te maken met de wereld buiten je.
Het heeft niets te maken met wat anderen hebben gezegd.
Wat anderen hebben gezegd doet niet ter zake.
Jij bent er.
Ik heb geen zin om met Osho haters over zulke teksten te debatteren. Daarvoor pas ik.
Ik had m'n post al geschreven toen ik de jouwe zag, vandaar dat ik de quote erbij zette ter verduidelijking.quote:
[..]
Die quote van Mystikos heb je er pas later boven geplaatst. Toen had ik al gereageerd. En ja, ik vind wat je over Mystikos schrijft (oordeelt) ook onzin. Net zoals je het doet over mij. Laat die onzin achterwege. Wat draagt jouw oordeel over de persoon (achter een gedachte) verder bij aan het debat ? Niets.
Ik doe helemaal niets over jou in dit topic, want het draait niet om jou. Ts plaatst zijn levensovertuiging, ik mijn visie daarop. Daar mag je over oordelen wat je wil, laat mij dan ook zo vrij daarin zijn.Zijn gedachten zijn voor mij niet ondergeschikt aan zijn woorden. Zeker niet daden met zulk gewicht. Je weet zijn gedachten niet eens, slechts zijn woorden en daden.quote:Osho werd vergiftigd (vermoedelijk door de Amerikaanse overheid). Wie is daarin de moordenaar. De bedrieger ? Jij kent de figuur Osho niet. Ik ook niet. En wens het daar niet over te hebben. Beoordeel de man zijn gedachten. Niet de "perceptie" van zijn persoon zijn.
quote:Over Verlichting sprak Osho het volgende (ik heb het even opgezocht, in functie van dit debat)
Bron
[..]
Voor mij zijn die gedachten van Osho, ergens pure poëzie. Ik lees ze heel graag. Ik laat me er graag in een staat van niet-denken door verdwijnen. Het is als proeven van een mooie bloem. Van woorden over liefde en vrijheid. Waardoor je eigen nectar terug gaat stromen. De kracht van de gedachte.
Liefde en vrijheid, uh-huh. Maar iemand die zo vrij is een andere mening dan jij en Ts erop na te houden mag op de negeerstand. Liefde en vrijheid zijn meer dan alleen woorden, JTL.quote:Ik heb geen zin om met Osho haters over zulke teksten te debatteren. Daarvoor pas ik.
Is dit dan niet hetzelfde probleem als de berg die in de weg staat. Waarvan ik al zei je kan deze niet wegwensen.quote:Op zondag 19 april 2015 11:35 schreef I-care het volgende:
[..]
Ligt er maar net aan in hoeverre jou omgeving 'zinnig' is?
Zolang jijzelf in balans bent en vrij van onzinnige mengingen van overtuigingen uit de omgeving mag je best verlicht zijn. Daar hoeft je omgeving niet in meegenomen te worden, idealiter zou het ideaal zich verhouden tot de omgeving, maar als die omgeving hierin teveel afwijkt is het het beste die maar zo min mogelijk toe te laten op het strikt noodzakelijke na.
Nik in het leven is onzinnig en niks in het leven is "verlicht", het is zijn echter de keuzes en de gedachten die vanuit jezelf komen (Yang) die je de gedachte geven dat je ten opzichte van je omgeving (ying) "verlicht"bent of dat jou omgeving onzinnig is.
Een degelijk persoon zou ook niet zijn wil opdringen aan een ander of voorzien van zijn "juiste" levensvisie maar deze geeft raad en advies hoe hij het leven ziet en wat hij heeft meegemaakt en hoe hij met diverse situaties in zijn leven is omgegaan en hoopt hierbij dat de ander er iets van opsteekt en het advies en de raad kan toepassen indien dit nodig mocht zijn
Want hij weet dat zijn leer (advies&raad) of zijn levensvisie nooit zal overeenkomen met het andere individu.
Als je je eigen afsluit of je eigen ontwijk van jou omgeving dan sluit je je eigen af van de wereld waar je toe behoort omdat deze je "zogenaamd" in de weg staan met hun "onzinnige meningen en overtuigingen", dan heb je een lange weg te gaan voordat de berg is wegsleten en er een vlak pad is onstaan om jou naar je "eind"bestemming te brengen.
Iemand die zegt dat hij het ware licht heeft gevonden maar niet een wisselwerking kan vormen met zijn omgeving is niet verlicht maar een dwaas die zich afsluit voor zijn eigen problemen en dat is het niet kunnen omgaan met zijn/de omgeving en uiteindelijk ook niet met zichzelf dus.
Hoe stout is Konijntjuh!
Dat is weer een uiterste. Als heremiet je leven slijten is onzinnig natuurlijk.quote:
[..]
Is dit dan niet hetzelfde probleem als de berg die in de weg staat. Waarvan ik al zei je kan deze niet wegwensen.
Nik in het leven is onzinnig en niks in het leven is "verlicht", het is zijn echter de keuzes en de gedachten die vanuit jezelf komen (Yang) die je de gedachte geven dat je ten opzichte van je omgeving (ying) "verlicht"bent of dat jou omgeving onzinnig is.
Een degelijk persoon zou ook niet zijn wil opdringen aan een ander of voorzien van zijn "juiste" levensvisie maar deze geeft raad en advies hoe hij het leven ziet en wat hij heeft meegemaakt en hoe hij met diverse situaties in zijn leven is omgegaan en hoopt hierbij dat de ander er iets van opsteekt en het advies en de raad kan toepassen indien dit nodig mocht zijn
Want hij weet dat zijn leer (advies&raad) of zijn levensvisie nooit zal overeenkomen met het andere individu.
Als je je eigen afsluit of je eigen ontwijk van jou omgeving dan sluit je je eigen af van de wereld waar je toe behoort omdat deze je "zogenaamd" in de weg staan met hun "onzinnige meningen en overtuigingen", dan heb je een lange weg te gaan voordat de berg is wegsleten en er een vlak pad is onstaan om jou naar je "eind"bestemming te brengen.
Iemand die zegt dat hij het ware licht heeft gevonden maar niet een wisselwerking kan vormen met zijn omgeving is niet verlicht maar een dwaas die zich afsluit voor zijn eigen problemen en dat is het niet kunnen omgaan met zijn/de omgeving en uiteindelijk ook niet met zichzelf dus.
Verlicht zijn kan betekenen dat je niet meer bezig bent met 'anderen' in de zin van aanpassen omwille van de groepsovertuigingen. Anders is het slechts aanpassingsgedrag vertonen. En dat heeft weinig met verlichting te maken. Je gaat je eigen weg namelijk.
Omgang met je omgeving kan op heel veel manieren zonder daar in te hoeven ontwijken in de zin die jij schetst.
Voor al uw dwaze oneliners en geavanceerde sofisterij
Tuurlijk mag jij vrij zijn. Net zoals ik vrij mag zijn. Vrij om "gedachten" te beoordelen. Maar niet de persoon zelf! Oordelen heeft een grens. Maak de ander (als persoon) met "jouw" oordelen, niet onvrij. Dat is voor mij een brug te ver.quote:
Ik had m'n post al geschreven toen ik de jouwe zag, vandaar dat ik de quote erbij zette ter verduidelijking.
Heb je al eens (her)lezen hoeveel oordelen over de persoon, hoeveel 'gewichtige' woorden je hier hebt gebruikt. Gebaseerd op wat ? Woorden als 'dertiende in het dozijn' (waarom zou jouw idee van spiritualiteit beter zijn, dan zijn ervaring, daar zit jouw 'spiritueel ego' toch ergens voor tussen, niet ?), slinkse hoogdraverij', 'misbruik', 'narcistische schil', etc...quote:
En toch ben je de dertiende in het dozijn wat betreft je spiritualiteit. Je gebruikt dezelfde retoriek, dezelfde ontkenning van je ego, hetzelfde spirituele ego dat van elke zin druipt, dezelfde slinkse hoogdraverij zonder jezelf letterlijk voor goeroe aan te prijzen, vermelden van oude wijzen en filosofen om westerse lijnen te leggen, plus dat je allerlei termen zodanig misbruikt dat ze passen in een veilige narcistische schil.
Ik herken niets van jouw oordeel over Mystikos in Mystikos zelf. Ik begrijp niet waar je die onzin vandaan haalt. Ik vind jouw gedachten (oordeel over hem) "beschadigend". Ik vind dat je daar een fout in begaat. Door zulke gedachte te uiten. 'Laster en eerroof' zijn in zulke zaken, niet ver weg...
Ja, omdat vrijheid een grens heeft. Als je jouw vrijheid (oordeel) gebruikt om andere mensen te beschadigen, dan mag je wat mij betreft op de negeerstand. Sorry. je 'Gray hates you show' is geen vorm van liefde. Laat ieder mens houden van wat hij houdt, beminnen, wat hij of zij wilt beminnen. Met daarin respect voor ieders vrijheid en eigenheid.quote:
Liefde en vrijheid, uh-huh. Maar iemand die zo vrij is een andere mening dan jij en Ts erop na te houden mag op de negeerstand. Liefde en vrijheid zijn meer dan alleen woorden, JTL.
Ik vind Osho een heel interessant, fascinerend en liefdevol figuur. Die man heeft een kijk op het leven (net als ons). Een kijk die de moeite is om je 'in alle vrijheid' eens in te verdiepen. Ofwel klikt dat, ofwel klikt dat niet.
[ Bericht 0% gewijzigd door JustTalkLove op 20-04-2015 10:26:52 ]
Mooi verwoord. Het gevoel van "vrijheid" is hierin zeer belangrijk. Ieder mens kan gedachten (adviezen) met anderen delen. Echter, moet je (in the end) de ander wel vrij kunnen laten. Zodat die zijn eigen weg kan kiezen en bewandelen.quote:
Een degelijk persoon zou ook niet zijn wil opdringen aan een ander of voorzien van zijn "juiste" levensvisie maar deze geeft raad en advies hoe hij het leven ziet en wat hij heeft meegemaakt en hoe hij met diverse situaties in zijn leven is omgegaan en hoopt hierbij dat de ander er iets van opsteekt en het advies en de raad kan toepassen indien dit nodig mocht zijn
Want hij weet dat zijn leer (advies&raad) of zijn levensvisie nooit zal overeenkomen met het andere individu
Zolang je elkaar vrij laat, stelt er zich niet echt een 'probleem'. Het moment dat je elkaar begint te beschadigen, wel.
Neem nu dat ik op straat loop en iemand klopt me in elkaar. Beschadigt me gewelddadig. In dergelijk geval is er van een 'vrijheidsbreuk' sprake. Wat niet kan. Daar zit een grens.
De vrijheid werd hier geschonden.
De schade die je met fysiek geweld aandoet, kan je ook met woorden aandoen. Zie maar wat er zich in de Media de laatste tijd allemaal afspeelt. Woorden die 'viraal' gaan op Facebook, Twitter, etc. En zo iemand zijn leven, carrière in een bliksemschicht kosten.
Je afsluiten van een omgeving, die je zelf schade berokkent lijkt me ok. Dit is een verdedigbare strategie. In de natuur (bij de dieren) vinden we ook dergelijke strategieën terug. Je hoeft als individu je zelf niet bloot te stellen aan de negatieve effecten, die een omgeving op je uitoefenen kan (of wil). Je kan daarin ook afstand van die omgeving nemen. Ze de rug toekeren. Dwaas is dit niet. Zeker als je je eigen leven ermee kan sparen. Dan handel je eerder wijs. Vanuit de liefde voor jezelf.quote:
Als je je eigen afsluit of je eigen ontwijk van jou omgeving dan sluit je je eigen af van de wereld waar je toe behoort omdat deze je "zogenaamd" in de weg staan met hun "onzinnige meningen en overtuigingen", dan heb je een lange weg te gaan voordat de berg is wegsleten en er een vlak pad is onstaan om jou naar je "eind"bestemming te brengen.
Iemand die zegt dat hij het ware licht heeft gevonden maar niet een wisselwerking kan vormen met zijn omgeving is niet verlicht maar een dwaas die zich afsluit voor zijn eigen problemen en dat is het niet kunnen omgaan met zijn/de omgeving en uiteindelijk ook niet met zichzelf dus.
Over seksueel misbruik binnen spirituele relaties:
Seks maakt een relatie persoonlijk. Daarmee is de kiem voor conflict al gelegd. Of je zou er voor moeten kiezen om seks onpersoonlijk te maken. Dat willen de meeste mannen -door de bank genomen- het liefst. Dan kun je naar de hoeren gaan, je betaalt een Meyer, en je bent van al het gesodemieter na afloop af. Vrouwen vinden dat maar niks. Die willen dat seks persoonlijk is. Die hebben daar het meest warme gevoel van. Zie daar de werelden van verschil.
In een spiritueel clubje wordt deze discrepantie nog eens versterkt. De Leiders genieten van de Macht en willen als dank daarvoor de meeste vrouwtjes hoog op hun Apenrots kunnen ontvangen. De vrouwen willen niets anders dan bevestiging van hun persoon en de geborgenheid van een heerlijk warm, roze bad van Liefde. Ziedaar de kiem voor conflict.
Daadwerkelijk toegepaste seks houdt het bewustzijn op het niveau van de Wil. Meditatie en verlichting brengen het bewustzijn naar het niveau van de Vorstellung, waar we slechts gelukzalig Kijken naar de dingen. Met seks is niks mis, maar dat geldt slechts binnen de Vorstellung. Daarom zou je als volgt kunnen handelen: doe het, geniet er van en denk er verder niet meer over na en raak er verder niet persoonlijk bij betrokken. Maar ja.... je raakt dan wel in conflict met partners die menen door de seks persoonlijke aanspraak op je te kunnen doen laten gelden. Je grieft ze door je handelen. Je doet ze pijn tot in het diepst van hun ziel. Wil een spiritueel leider dat, of denkt hij: who cares?
Heb je geen zin in al dit gezeur en wil je gewoon blijven genieten van gelukzalige Verlichting, dan kun je maar beter een beetje blijven rukken bij plaatjes op het Internet, dat liever, dan met je leerlingen naar bed gaan.
Rukken blijft namelijk op het niveau van de Vorstellung.
Seks maakt een relatie persoonlijk. Daarmee is de kiem voor conflict al gelegd. Of je zou er voor moeten kiezen om seks onpersoonlijk te maken. Dat willen de meeste mannen -door de bank genomen- het liefst. Dan kun je naar de hoeren gaan, je betaalt een Meyer, en je bent van al het gesodemieter na afloop af. Vrouwen vinden dat maar niks. Die willen dat seks persoonlijk is. Die hebben daar het meest warme gevoel van. Zie daar de werelden van verschil.
In een spiritueel clubje wordt deze discrepantie nog eens versterkt. De Leiders genieten van de Macht en willen als dank daarvoor de meeste vrouwtjes hoog op hun Apenrots kunnen ontvangen. De vrouwen willen niets anders dan bevestiging van hun persoon en de geborgenheid van een heerlijk warm, roze bad van Liefde. Ziedaar de kiem voor conflict.
Daadwerkelijk toegepaste seks houdt het bewustzijn op het niveau van de Wil. Meditatie en verlichting brengen het bewustzijn naar het niveau van de Vorstellung, waar we slechts gelukzalig Kijken naar de dingen. Met seks is niks mis, maar dat geldt slechts binnen de Vorstellung. Daarom zou je als volgt kunnen handelen: doe het, geniet er van en denk er verder niet meer over na en raak er verder niet persoonlijk bij betrokken. Maar ja.... je raakt dan wel in conflict met partners die menen door de seks persoonlijke aanspraak op je te kunnen doen laten gelden. Je grieft ze door je handelen. Je doet ze pijn tot in het diepst van hun ziel. Wil een spiritueel leider dat, of denkt hij: who cares?
Heb je geen zin in al dit gezeur en wil je gewoon blijven genieten van gelukzalige Verlichting, dan kun je maar beter een beetje blijven rukken bij plaatjes op het Internet, dat liever, dan met je leerlingen naar bed gaan.
Rukken blijft namelijk op het niveau van de Vorstellung.
