R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Ik ben verlicht! Wie wil me aanraken? 
enigszins aantrekkelijke vrouwen mogen zich melden per dm. 
enigszins aantrekkelijke vrouwen mogen zich melden per dm.
Je suis Charlie Sheen
Ik ben raar. Ik ben namelijk erg gelukkig. Het is volgens veel mensen die beweren verstand te hebben van spiritualiteit heel raar dat ik voor mijn geluk heel erg mijn best heb gedaan. Volgens hen ben je zoals je bent al gelukkig, maar dat is niet mijn ervaring. Mijn ervaring is dat ik, als ik niet mijn best had gedaan om gelukkig te worden, ik nog steeds ongelukkig zou zijn, net zoals het gros der mensheid ongelukkig is. Praat maar eens met je buurman, hoe die zich voelt.
Ze vinden het namelijk maar raar als je zegt dat je gelukkig bent en dat dat komt omdat je daar alles voor hebt gegeven, met slecht 1 verlangen en focus voor ogen: verlicht te worden. Ik was zo raar - want ik zie niemand om me heen die conclusie trekken- dat ik er achter kwam dat gespannenheid ven je zenuwen je ongelukkig maakt. Niet de manier waarop je denkt, of welk geloof je aanhangt of welke filosofie. Ik zag namelijk om het even welke mensen -of ze nu christen, moslim, advaitist, atheist or whatever waren- verschillende graden van geluk vertonen. Dat leek me niet samen te hangen met hoe ze dachten maar met hoe ze zich voelden. En dat laatste had te maken met de toestand van hun zenuwgestel, kwam ik achter. Een christen die met liefde was opgevoed was gelukkiger dan een in zijn jeugd misbruikte atheist, zag ik, niet vanwege zijn geloof, maar vanwege zijn meer ontspannen zenuwgestel. Die atheist mag dan meer gelijk hebben met zijn filosofietjes maar wat heb je daaraan als je neurotischer bent? Dan kan je maar beter een ontspannen christen zijn, dacht ik.
Ik moet dus een manier vinden om zo diep mogeljk te ontspannen, dacht ik, nog dieper dan wanneer ik slaap. En al lezende kwam ik erachter dat daar een eeuwenoude techniek voor bestaat: meditatie, oftewel in samadhi gaan, de vierde vorm van bewustzijn, naast slapen, waken en dromen. Het is deze trance toestand die vele Meesters in het verleden hebben bereikt en waardoor ze verlicht zijn geraakt. En door de helderheid van hun bewustzijn, verkregen door hun meditatie techniek, zijn ze soms wel zinnige dingen gaan zeggen over de mens, het universum en zijn plaats daarin. Maar hun helderheid en hun geluk kwam door hun meditatie en niet door de dingen die ze zeiden. Vaak was dat maar een hoop traditioneel gelul, wat ze soms, als ze een beetje humor hadden, ook wel toegaven.
Ik hecht niet zo veel aan wat die Meesters allemaal hebben uitgekraamd. Veel ervan is maar mythologische en metafysische zweefpraat. Is alles 1 of 2? Who cares? Waarschijnlijk is het beide of geen van beide, maar wie kan dat wat schelen?
Mij kan alleen geluk wat schelen. Woorden en gedachten over 'het leven' doen me niet zo veel.
Maar ik ben raar. Want anderen om mij heen lijken zich om alles meer te bekommeren dan om gelukkig te worden wanneer ze het niet zijn en gelukkig te blijven wanneer ze het al zijn.
Ze vinden het namelijk maar raar als je zegt dat je gelukkig bent en dat dat komt omdat je daar alles voor hebt gegeven, met slecht 1 verlangen en focus voor ogen: verlicht te worden. Ik was zo raar - want ik zie niemand om me heen die conclusie trekken- dat ik er achter kwam dat gespannenheid ven je zenuwen je ongelukkig maakt. Niet de manier waarop je denkt, of welk geloof je aanhangt of welke filosofie. Ik zag namelijk om het even welke mensen -of ze nu christen, moslim, advaitist, atheist or whatever waren- verschillende graden van geluk vertonen. Dat leek me niet samen te hangen met hoe ze dachten maar met hoe ze zich voelden. En dat laatste had te maken met de toestand van hun zenuwgestel, kwam ik achter. Een christen die met liefde was opgevoed was gelukkiger dan een in zijn jeugd misbruikte atheist, zag ik, niet vanwege zijn geloof, maar vanwege zijn meer ontspannen zenuwgestel. Die atheist mag dan meer gelijk hebben met zijn filosofietjes maar wat heb je daaraan als je neurotischer bent? Dan kan je maar beter een ontspannen christen zijn, dacht ik.
Ik moet dus een manier vinden om zo diep mogeljk te ontspannen, dacht ik, nog dieper dan wanneer ik slaap. En al lezende kwam ik erachter dat daar een eeuwenoude techniek voor bestaat: meditatie, oftewel in samadhi gaan, de vierde vorm van bewustzijn, naast slapen, waken en dromen. Het is deze trance toestand die vele Meesters in het verleden hebben bereikt en waardoor ze verlicht zijn geraakt. En door de helderheid van hun bewustzijn, verkregen door hun meditatie techniek, zijn ze soms wel zinnige dingen gaan zeggen over de mens, het universum en zijn plaats daarin. Maar hun helderheid en hun geluk kwam door hun meditatie en niet door de dingen die ze zeiden. Vaak was dat maar een hoop traditioneel gelul, wat ze soms, als ze een beetje humor hadden, ook wel toegaven.
Ik hecht niet zo veel aan wat die Meesters allemaal hebben uitgekraamd. Veel ervan is maar mythologische en metafysische zweefpraat. Is alles 1 of 2? Who cares? Waarschijnlijk is het beide of geen van beide, maar wie kan dat wat schelen?
Mij kan alleen geluk wat schelen. Woorden en gedachten over 'het leven' doen me niet zo veel.
Maar ik ben raar. Want anderen om mij heen lijken zich om alles meer te bekommeren dan om gelukkig te worden wanneer ze het niet zijn en gelukkig te blijven wanneer ze het al zijn.
Ik vind het raar dat je het idee hebt dat iedereen aan jouw methode moet.
The love you take is equal to the love you make.
Uitspraken uit de Indiase advaita mystiek, zoals: 'alles is al goed zoals het is, 'je bent geen persoon', 'je bent al verlicht' en 'er is geen Pad' zijn door veel Westerlingen -vooral die van de jaren zestig generatie- misverstaan en gretig opgepakt, in een houding die in sommige literatuur wel 'spiritueel narcisme' wordt genoemd.
Met 'spiritueel narcisme' wordt bedoeld: 'ik ben ok en jij bent ok' dus hoeft er van enig werk -in transformerende zin- aan ons zelf geen sprake te zijn. Hiermee gepaard gaan een aantal sterke verdedigingsmechanismen van het harde ego, zoals die terecht in de Westerse psychologie beschreven worden, namelijk: verdringing en ontkennning. Bij 'spiritueel narcisme' wil men niet toegeven dat men lijdt, dat er een gebrek aan liefde is, dat er angst en wantrouwen in de psyche leeft. Dit alles wordt snel onder het tapijt van 'er is geen persoon' geveegd. Waar zal ik me druk om maken als ik alleen maar een abstract Zelf ben en geen 'verhaal'? Ik ben immers dit mijn levensverhaal niet?
Dit wordt allemaal beschreven als 'de ultieme Waarheid met een Hoofdletter' en als 'de Laatse Realiteit (weer met hoofdletters), maar dat gaat allemaal voorbij aan het besef dat de waarheid en het perspectief van een verlicht iemand geheel anders kan zijn dan van iemand die nog lijdt aan het leven. Waarheid is een uitermate relatief begrip en wat voor een verlichte geldt hoeft niet voor jou te geleden. (Het woordje 'Truth' met een hoofdletter doet me vaak een boek dichtklappen).
Het eerste dat vereist wordt als je een sadhana volgt (dat betekent, gek genoeg, 'spiritueel Pad': een woord dat je in alle boeken van de Advaita meesters tegenkomt) is een grote mate van eerlijkheid ten opzicht van jezelf. Hoe sta ik er momenteel voor? Heb ik nog geestelijke 'issues' waar ik tegen aanloop, of ben ik opgeruimd, vrolijk, open, tevreden en ontspannen? Deze eerlijkheid doet veel meer dan allerlei Advaita mantra's voor jezelf te herhalen, zoals 'joehoe! ik ben er niet', want dat is struisvogelspiritualiteit en brengt je nergens.
Helderheid omtrent je persoonlijke situatie van dit moment; een ontwapende eerlijkheid over jezelf, tegenover jezelf; het besef, niet dat je nog veel te leren hebt, maar dat je nog veel veranderen moet; toegeven dat je nog met veel vragen over je bestaan zit- al deze dingen brengen je veel verder dan simpelweg in ontkenning te gaan.
Geen enkele spirituele leer leent zich zo goed voor deze valkuilen als jnana yoga en verkeerd begrepen Advaita (vaak in de kleren van Westers Neo-Advaita). Geen enkele werkelijk verlichte mystieke Meester heeft ooit gezegd 'je bent ok zoals je bent'. Integendeel: een echte Meester pakt je aan en geeft je wat te verduren, zodat je doorkrijgt wat er allemaal aan schort.
Pas achteraf, als na jaren harde zelf-confrontatie op je kussen, eindelijk het einde van je lijden hebt bereikt, pas dan kun je zeggen: 'ik was altijd al verlicht' (ik voelde het alleen nog niet; eerst moesten de blokkades die in de weg zaten wegvallen....).
Maar dat is dan -pas- JOUW waarheid en niet 'de Waarheid'.
Met 'spiritueel narcisme' wordt bedoeld: 'ik ben ok en jij bent ok' dus hoeft er van enig werk -in transformerende zin- aan ons zelf geen sprake te zijn. Hiermee gepaard gaan een aantal sterke verdedigingsmechanismen van het harde ego, zoals die terecht in de Westerse psychologie beschreven worden, namelijk: verdringing en ontkennning. Bij 'spiritueel narcisme' wil men niet toegeven dat men lijdt, dat er een gebrek aan liefde is, dat er angst en wantrouwen in de psyche leeft. Dit alles wordt snel onder het tapijt van 'er is geen persoon' geveegd. Waar zal ik me druk om maken als ik alleen maar een abstract Zelf ben en geen 'verhaal'? Ik ben immers dit mijn levensverhaal niet?
Dit wordt allemaal beschreven als 'de ultieme Waarheid met een Hoofdletter' en als 'de Laatse Realiteit (weer met hoofdletters), maar dat gaat allemaal voorbij aan het besef dat de waarheid en het perspectief van een verlicht iemand geheel anders kan zijn dan van iemand die nog lijdt aan het leven. Waarheid is een uitermate relatief begrip en wat voor een verlichte geldt hoeft niet voor jou te geleden. (Het woordje 'Truth' met een hoofdletter doet me vaak een boek dichtklappen).
Het eerste dat vereist wordt als je een sadhana volgt (dat betekent, gek genoeg, 'spiritueel Pad': een woord dat je in alle boeken van de Advaita meesters tegenkomt) is een grote mate van eerlijkheid ten opzicht van jezelf. Hoe sta ik er momenteel voor? Heb ik nog geestelijke 'issues' waar ik tegen aanloop, of ben ik opgeruimd, vrolijk, open, tevreden en ontspannen? Deze eerlijkheid doet veel meer dan allerlei Advaita mantra's voor jezelf te herhalen, zoals 'joehoe! ik ben er niet', want dat is struisvogelspiritualiteit en brengt je nergens.
Helderheid omtrent je persoonlijke situatie van dit moment; een ontwapende eerlijkheid over jezelf, tegenover jezelf; het besef, niet dat je nog veel te leren hebt, maar dat je nog veel veranderen moet; toegeven dat je nog met veel vragen over je bestaan zit- al deze dingen brengen je veel verder dan simpelweg in ontkenning te gaan.
Geen enkele spirituele leer leent zich zo goed voor deze valkuilen als jnana yoga en verkeerd begrepen Advaita (vaak in de kleren van Westers Neo-Advaita). Geen enkele werkelijk verlichte mystieke Meester heeft ooit gezegd 'je bent ok zoals je bent'. Integendeel: een echte Meester pakt je aan en geeft je wat te verduren, zodat je doorkrijgt wat er allemaal aan schort.
Pas achteraf, als na jaren harde zelf-confrontatie op je kussen, eindelijk het einde van je lijden hebt bereikt, pas dan kun je zeggen: 'ik was altijd al verlicht' (ik voelde het alleen nog niet; eerst moesten de blokkades die in de weg zaten wegvallen....).
Maar dat is dan -pas- JOUW waarheid en niet 'de Waarheid'.
quote:Op woensdag 8 april 2015 11:42 schreef gewoonmeppen het volgende:
En ik maar denken dat Mystikos een kloon was van JustTalkLove
Er is hier maar één JustTalkLove en dat ben ik.quote:
Ik zie geen reden mezelf te klonen.
Klonen jullie jezelf soms misschien ?
Dat vind ik een beetje een 'nare' uitspraak. Waarom zou het gros van de mensen ongelukkig zijn ? Wij zijn de anderen niet. Wij kunnen enkel ons zelf zijn. Voor hetzelfde geld, zijn die andere mensen gelukkiger dan jou. Dat weet je niet. Ik zou daar geen uitspraken over doen.quote:
Als ik niet mijn best had gedaan om gelukkig te worden, ik nog steeds ongelukkig zou zijn, net zoals het gros der mensheid ongelukkig is.
Ontspannen zijn is goed. Daar kun je niets op inbrengen.quote:
Die atheist mag dan meer gelijk hebben met zijn filosofietjes maar wat heb je daaraan als je neurotischer bent? Dan kan je maar beter een ontspannen christen zijn, dacht ik.
Leuk om te lezen hoe je daarover schrijft.
Akkoord. Meditatie is een 'spirituele' techniek. Waarmee je in een diepe staat van ontspannenheid terecht kan komen. Een diepe vorm van concentratie. Focus.quote:
Ik moet dus een manier vinden om zo diep mogeljk te ontspannen, dacht ik, nog dieper dan wanneer ik slaap. En al lezende kwam ik erachter dat daar een eeuwenoude techniek voor bestaat: meditatie
Meditatie is voor mij een vorm van 'flow' (die bredere noemer waar alles onder valt). Flow zijn activiteiten waarbij het 'zelf' verdwijnt. Je gaat op met waar je in bezig bent. En die staat van (in flow) zijn verschaft ook een intens gevoel van 'geluk'. Of gelukzaligheid. Afhankelijk van de activiteit ben je daarbij meer ontspannen (of niet). Je kan flow beleven door te schrijven, musiceren, programmeren, spelen, wandelen, en ja ook te "mediteren".
Prachtig, al die antwoorden op vragen die niet gesteld worden..
"Ill fares the land, to hastening ills a prey;
Where wealth accumulates, and men decay"
- Oliver Goldsmith, The Deserted Village
Where wealth accumulates, and men decay"
- Oliver Goldsmith, The Deserted Village
ts denkt dat ie het begrijpt.
ben je zelf verlicht dan? niet, lijkt mij. kan je wel wijsneuzerig gaan doen maar een zen meester zou je gewoon keihard uitlachen.
ben je zelf verlicht dan? niet, lijkt mij. kan je wel wijsneuzerig gaan doen maar een zen meester zou je gewoon keihard uitlachen.
Kunnen we dergelijke reacties a.u.b. achterwege laten. Deze dragen 'inhoudelijk' verder niets bij aan het debat. Dank u. Er wordt hier al genoeg gekibbeld op fok. Dat is negatieve energie. En totaal zinloos.quote:
ts denkt dat ie het begrijpt.
ben je zelf verlicht dan? niet, lijkt mij. kan je wel wijsneuzerig gaan doen maar een zen meester zou je gewoon keihard uitlachen.
Ok (dit is zeker een benadering).quote:
Geen enkele werkelijk verlichte mystieke Meester heeft ooit gezegd 'je bent ok zoals je bent'. Integendeel: een echte Meester pakt je aan en geeft je wat te verduren, zodat je doorkrijgt wat er allemaal aan schort.
Al bestaat het andere ook. Beetje zoals in de psychologie. Psycho-analysten zitten te graven in 'je' verleden. Wat er allemaal fout gelopen is. Wat er daardoor aan je 'schort'. Echter zijn er ook psychologische stromingen, die niet meer kijken naar het verleden, die werken vanuit het nu. Laat je bewustzijn vormen door allerlei handelingen in het nu. Hoe sterker je in dit nu leeft, hoe sterker je dit nu wordt.
Dus vanuit deze optiek, kan je zelf (zoals het nu is) best ok zijn.
Vanuit die andere benadering niet.
Okquote:
Pas achteraf, als na jaren harde zelf-confrontatie op je kussen, eindelijk het einde van je lijden hebt bereikt, pas dan kun je zeggen: 'ik was altijd al verlicht' (ik voelde het alleen nog niet; eerst moesten de blokkades die in de weg zaten wegvallen....).
Ik kan je hierin ook best volgen. In zekere zin zijn wij allemaal verlicht. Als je verlicht zijn definieert als het hebben van een zelf bewustzijn. Het bewustzijn van jezelf. Van de leegte. Het niets.
Alleen verliezen we dit besef van "leegte", doordat we ons (zelf bewustzijn) identificeren met de wereld om ons heen. Wat eigen is aan verbinding met dit leven maken. Met hechting e.a.
Dat besef die "hechting" terug los te kunnen laten is geen gemakkelijke les om te maken. Het ego zit daar veelal tussen. Met zijn weerstanden en angsten.
Het is een pad, een pad dat niet gekozen dient te worden. Een pad dat je ook bereid moet zijn zelf te lopen. Ik probeer redelijk vrij in het leven te staan. Die vrijheid 'filosofie' belet me echter niet, me aan bepaalde zaken en mensen te verbinden. Niet binden (teveel hechten), maar verbinden.
De waarheid bestaat niet. Ieder mens heeft zijn waarheid.quote:
Maar dat is dan -pas- JOUW waarheid en niet 'de Waarheid'.
Althans, zo denk ik erover.
Het is zeker leuk, op zoek te gaan naar 'gedeelde' (subjectieve) waarheden. Je kan deze intersubjectief (tussen één of meerdere wezens) of objectief (als je het een meer wetenschappelijk sausje wilt geven) noemen. Maar dat zijn allemaal maar namen (begrippen). Die op zich niet zoveel voorstellen. Het is de inhoud zelf (de context) die er toe doet. Niet zozeer het etiket. Of de vorm.
Groetjes,
JTL
grappig idee wel een pleidooi om je 'Zelf' te vinden zo collectief te willen bespreken en je pleidooi te doorspekken met zwakke aanname's over anderen.quote:
Het grootste taboe is het Zelf. Iedereen doet er van alles aan om aan het Zelf te ontkomen en het te vermijden. Waarom is bijna niemand verlicht?
Verder geen enkel probleem met mensen die graag zichzelf willen vinden of al gevonden hebben, maar waarom zou je je dan bezighouden met 'anderen' die ook henzelf moeten vinden (of bedoel je misschien dat ook zij -jouw- 'Zelf' moeten vinden, hetzelfde doen als jij doet, omdat jij nu eenmaal zo 'individueel' bent dat iedereen net zo individueel als jou zou moeten zijn ).
Misschien vind iemand anders zichzelf wel, maar vind dan een heel andere 'zelf'... misschien is die persoon gewoon meer een 'sociaal dier' en voegt zich graag in groepsgedrag in, tollereert zelfs groepsdwang en is een stuk minder individualistisch.
Overigens, ikzelf heb mezelf een tijdje terug gevonden, maar dat was zo'n teleurstelling dat ik sindsdien op zoek ben naar iemand anders.
"Whatever you feel like: Life’s not one color, nor are you my only reader" - Ausonius, Epigrammata 25
Leuke bijdrage RM-rf.
Ik geloof niet echt in een 'zelf', dat zuiver op 'zichzelf' staat. Het is een wisselwerking, een synergie. Tussen jezelf en de natuur, tussen jezelf en andere mensen, tussen allerlei innerlijke processen (binnen in jezelf), etc.
Zoals het mooie weer nu buiten. Dit brengt allerlei mooie dingen in ons zelf naar boven.Een heel ander plaatje dan wanneer het regenachtig en koud is. Ons "zelf" is daar gevoelig voor.
Een boeddhist, vertelde ooit eens dat mensen gelijk 'aardappelen' zijn. Ze voelen zich veel beter, als het mooi weer is, dan bij slecht weer.
Terwijl je zuiver boeddhistisch ook zou kunnen stelen, dat het weer (als externe factor) daar niet zou mogen toe doen. Hoe jij je zelf voelt. Hoe het met jezelf op dat moment gesteld is. Een "verlichte" staat daar ergens boven. Buiten al dat externe 'gedoe'.
Ik zelf geloof daar niet zo in. Maar ben dan ook niet verlicht. Een verlichte heeft volgens mij ook last van splinter in zijn voet. Van meer reuma bij slecht weer. Maar is daar niet zo sterk mee bezig, als wij soms doen. (?) Minder hechting. Je haalt die splinter eruit (als dat kan) en gaat verder.
Terwijl wij (als westerse mens) soms over van alles zitten en lopen te zeuren. Allerlei zorgen en spanningen vasthouden. Ipv die staat van zorgeloosheid zoveel mogelijk terug te kunnen ervaren.
Een "zorgeloos" leven kunnen leiden is een heel mooi ideaal.
Maar weinigen gegeven, vrees ik.
Zeker in deze westerse STRESSVOLLE maatschappij, waar de druk en verwachtingen vanuit de omgeving (op het individu) soms heel hoog zijn. Gezien ook de vele uitval (zelfmoordcijfers, depressies, burnouts, etc.)
quote:
Overigens, ikzelf heb mezelf een tijdje terug gevonden, maar dat was zo'n teleurstelling dat ik sindsdien op zoek ben naar iemand anders.
Ik geloof niet echt in een 'zelf', dat zuiver op 'zichzelf' staat. Het is een wisselwerking, een synergie. Tussen jezelf en de natuur, tussen jezelf en andere mensen, tussen allerlei innerlijke processen (binnen in jezelf), etc.
Zoals het mooie weer nu buiten. Dit brengt allerlei mooie dingen in ons zelf naar boven.Een heel ander plaatje dan wanneer het regenachtig en koud is. Ons "zelf" is daar gevoelig voor.
Een boeddhist, vertelde ooit eens dat mensen gelijk 'aardappelen' zijn. Ze voelen zich veel beter, als het mooi weer is, dan bij slecht weer.
Terwijl je zuiver boeddhistisch ook zou kunnen stelen, dat het weer (als externe factor) daar niet zou mogen toe doen. Hoe jij je zelf voelt. Hoe het met jezelf op dat moment gesteld is. Een "verlichte" staat daar ergens boven. Buiten al dat externe 'gedoe'.
Ik zelf geloof daar niet zo in. Maar ben dan ook niet verlicht. Een verlichte heeft volgens mij ook last van splinter in zijn voet. Van meer reuma bij slecht weer. Maar is daar niet zo sterk mee bezig, als wij soms doen. (?) Minder hechting. Je haalt die splinter eruit (als dat kan) en gaat verder.
Terwijl wij (als westerse mens) soms over van alles zitten en lopen te zeuren. Allerlei zorgen en spanningen vasthouden. Ipv die staat van zorgeloosheid zoveel mogelijk terug te kunnen ervaren.
Een "zorgeloos" leven kunnen leiden is een heel mooi ideaal.
Maar weinigen gegeven, vrees ik.
Zeker in deze westerse STRESSVOLLE maatschappij, waar de druk en verwachtingen vanuit de omgeving (op het individu) soms heel hoog zijn. Gezien ook de vele uitval (zelfmoordcijfers, depressies, burnouts, etc.)
Ik ook niet... enkel, de meeste dingen waar ik in geloof kloppen meestal niet, dus is de kans redelijk groot dat ik ernaast zit.quote:
Ik geloof niet echt in een 'zelf',
"Whatever you feel like: Life’s not one color, nor are you my only reader" - Ausonius, Epigrammata 25
Verlichting is geen geluk.quote:
Ik ben raar. Ik ben namelijk erg gelukkig. Het is volgens veel mensen die beweren verstand te hebben van spiritualiteit heel raar dat ik voor mijn geluk heel erg mijn best heb gedaan. Volgens hen ben je zoals je bent al gelukkig, maar dat is niet mijn ervaring. Mijn ervaring is dat ik, als ik niet mijn best had gedaan om gelukkig te worden, ik nog steeds ongelukkig zou zijn, net zoals het gros der mensheid ongelukkig is. Praat maar eens met je buurman, hoe die zich voelt.
Ze vinden het namelijk maar raar als je zegt dat je gelukkig bent en dat dat komt omdat je daar alles voor hebt gegeven, met slecht 1 verlangen en focus voor ogen: verlicht te worden. Ik was zo raar - want ik zie niemand om me heen die conclusie trekken- dat ik er achter kwam dat gespannenheid ven je zenuwen je ongelukkig maakt. Niet de manier waarop je denkt, of welk geloof je aanhangt of welke filosofie. Ik zag namelijk om het even welke mensen -of ze nu christen, moslim, advaitist, atheist or whatever waren- verschillende graden van geluk vertonen. Dat leek me niet samen te hangen met hoe ze dachten maar met hoe ze zich voelden. En dat laatste had te maken met de toestand van hun zenuwgestel, kwam ik achter. Een christen die met liefde was opgevoed was gelukkiger dan een in zijn jeugd misbruikte atheist, zag ik, niet vanwege zijn geloof, maar vanwege zijn meer ontspannen zenuwgestel. Die atheist mag dan meer gelijk hebben met zijn filosofietjes maar wat heb je daaraan als je neurotischer bent? Dan kan je maar beter een ontspannen christen zijn, dacht ik.
Ik moet dus een manier vinden om zo diep mogeljk te ontspannen, dacht ik, nog dieper dan wanneer ik slaap. En al lezende kwam ik erachter dat daar een eeuwenoude techniek voor bestaat: meditatie, oftewel in samadhi gaan, de vierde vorm van bewustzijn, naast slapen, waken en dromen. Het is deze trance toestand die vele Meesters in het verleden hebben bereikt en waardoor ze verlicht zijn geraakt. En door de helderheid van hun bewustzijn, verkregen door hun meditatie techniek, zijn ze soms wel zinnige dingen gaan zeggen over de mens, het universum en zijn plaats daarin. Maar hun helderheid en hun geluk kwam door hun meditatie en niet door de dingen die ze zeiden. Vaak was dat maar een hoop traditioneel gelul, wat ze soms, als ze een beetje humor hadden, ook wel toegaven.
Ik hecht niet zo veel aan wat die Meesters allemaal hebben uitgekraamd. Veel ervan is maar mythologische en metafysische zweefpraat. Is alles 1 of 2? Who cares? Waarschijnlijk is het beide of geen van beide, maar wie kan dat wat schelen?
Mij kan alleen geluk wat schelen. Woorden en gedachten over 'het leven' doen me niet zo veel.
Maar ik ben raar. Want anderen om mij heen lijken zich om alles meer te bekommeren dan om gelukkig te worden wanneer ze het niet zijn en gelukkig te blijven wanneer ze het al zijn.
Yep, same-same, but different.quote:Op dinsdag 7 april 2015 22:56 schreef Lienekien het volgende:
Klinkt leuk. Kan ik dit een beetje makkelijk combineren met mijn normale leven van opstaan, werken, de was doen, koken, met mijn vriend kletsen, televisie kijken en weer gaan slapen?
Of naar een zen-gezegde: Before enlightenment, chop wood and carry water. After enlightenment, chop wood and carry water.
“The presence of those seeking the truth is infinitely to be preferred to the presence of those who think they've found it.”
― Terry Pratchett, Monstrous Regiment
― Terry Pratchett, Monstrous Regiment
Be the change that you want to see in this world. -- Mohandas Gandhi
Verlichting is geluk.quote:
Op Is een staat (gevoel) van geluk (zaligheid).
Het lijkt me leuk. Maar voor ons Westerlingen niet altijd zo praktisch. Probeer je maar eens verlicht te voelen, met de zorgen voor je kind, huis, werk, geld, gezondheid, partner, etc...quote:Op vrijdag 17 april 2015 21:06 schreef brojo het volgende:
'Verlichting' is voor solipsisten, wat naar mijn mening een gevaarlijke filosofie is.
Prima te doen hoor.quote:
[..]
Verlichting is geluk.
Is een staat (gevoel) van geluk (zaligheid).
[..]
Het lijkt me leuk. Maar voor ons Westerlingen niet altijd zo praktisch. Probeer je maar eens verlicht te voelen, met de zorgen voor je kind, huis, werk, geld, gezondheid, partner, etc...
Dit topic kan ook wel naar fenl.
Het ligt eraan of de nadruk op lange of korte termijn ligt. Door de kleine dingen te waarderen kunnen we tijdelijk 'verlicht' raken, maar het verstand van de mens neemt nooit genoegen met wat het heeft. Met verlichting bedoel je een permanente staat, neem ik aan?quote:
[..]
Verlichting is geluk.
Is een staat (gevoel) van geluk (zaligheid).
[..]
Het lijkt me leuk. Maar voor ons Westerlingen niet altijd zo praktisch. Probeer je maar eens verlicht te voelen, met de zorgen voor je kind, huis, werk, geld, gezondheid, partner, etc...
Verlichting is verlichting, geluk is geluk. Geluk houdt op waar ongeluk begint, verlichting beslaat het hele spectrum van zijn.quote:
[..]
Verlichting is geluk.
Is een staat (gevoel) van geluk (zaligheid).
[..]
Het lijkt me leuk. Maar voor ons Westerlingen niet altijd zo praktisch. Probeer je maar eens verlicht te voelen, met de zorgen voor je kind, huis, werk, geld, gezondheid, partner, etc...
Een concept dat simpele westerse zwevers maar moeilijk verkroppen kunnen, want geluk kunnen ze bevatten, verlichting niet.
Ja, ik aanzie verlichting als een staat van voortdurende gelukzaligheid.quote:
Met verlichting bedoel je een permanente staat, neem ik aan?
Die staat kun je voelen, een moment van 'vrede', in het 'nu' zijn.
Echter (wat mij betreft), is die staat ook afhankelijk van externe factoren.
Wat als je omgeving van alles van je verlangt, over je oordeelt, etc. Vanuit die optiek, zie ik 'verlichting' (voor ons Westerse mens) niet altijd slagen. Niet echt een haalbare kaart.
Zuiver op jezelf: Ja
In relatie met je omgeving: Misschien (soms wel, soms niet).
Bij het woord verlichting legt de gemiddelde westerling inderdaad het verband met de New-Age beweging. Vandaar ook de afkeer voor woorden zoals 'verlichting' 'het/de Zelf' 'hogere zelf', etc.quote:
[..]
Verlichting is verlichting, geluk is geluk. Geluk houdt op waar ongeluk begint, verlichting beslaat het hele spectrum van zijn.
Een concept dat simpele westerse zwevers maar moeilijk verkroppen kunnen, want geluk kunnen ze bevatten, verlichting niet.
Dus dat vind ik niet zo heel gek eigenlijk.
Oké, maar dan zou je dus de definitie moeten veranderen. Alles in balans lijkt mij.quote:
[..]
Ja, ik aanzie verlichting als een staat van voortdurende gelukzaligheid.
Die staat kun je voelen, een moment van 'vrede', in het 'nu' zijn.
Echter (wat mij betreft), is die staat ook afhankelijk van externe factoren.
Wat als je omgeving van alles van je verlangt, over je oordeelt, etc. Vanuit die optiek, zie ik 'verlichting' (voor ons Westerse mens) niet altijd slagen. Niet echt een haalbare kaart.
Zuiver op jezelf: Ja
In relatie met je omgeving: Misschien (soms wel, soms niet).
Om een mysticus te zijn (oftewel in gewone mensentaal: om gelukkig te worden) moet je extreem lui kunnen zijn. Dat lijkt zo eenvoudig. Gewoon een beetje achterover leunen, zou je zeggen. Maar er zijn allerlei factoren die je beletten om lui te zijn, om een mysticus te worden. Zo moet je je elke dag naar dat stompzinnige werk voortslepen en al die telefoontjes beantwoorden van mensen die weigeren lui te zijn en achterover te leunen. De dag begint al met in de file te staan, altijd een bron van grote ergenis, hoeveel je ook mediteert.
Ook in je huwelijk wordt het je maar slecht gegund om extreem lui te zijn. Je vrouw (of je man) weet altijd wel een klusje voor je te bedenken en je kinderen moeten hoognodig weer eens naar de MacDonalds of de Efteling. Altijd zijn daar die verjaardagen waar je naar toe moet en die je uit dat zalige Niets-doen rukken. Altijd is er wel een verplichting van financiele of sociale aard die beslag op je legt. 'De hel is de ander', zei Sartre al. Je zou het bijna denken, in ieder geval wel als je heel erg je best doet om extreem lui te zijn. Het lijkt wel of andere mensen het je niet gunnen. 'Wij mogen toch ook niet lui zijn' lijken ze te zeggen. En daarom dwingen ze je naar school te gaan, of naar die afstompende werkplek, of naar de kinderspeelplaats.
Zo lukt het de meeste mensen pas op oudere leeftijd, als ze gepensioneerd zijn, iets aan mystiek en dus aan hun geluk te doen. Wanneer alle verplichtingen wat wegvallen en je eindelijk zalig een beetje achterover kunt leunen.
Wat ook op dit moment al helpt: trek je niet zoveel van andere mensen aan. Zink gewoon weg in je eigen Zelf en laat anderen maar lullen dat je een egoist bent. Het is je geboorterecht om gewoon jeZelf te zijn. We leven niet om constant aan de verwachtingen van anderen te voldoen, zoals een bekende therapeut ooit al eens zei. Dan kun je wel aan de gang blijven. Span je eens wat minder in voor anderen en doe hun gewoon eens een plezier door eindelijk jeZelf te worden.
Nee, het valt om de drommel niet mee om een luie mysticus te worden. Het is het zwaarste werk dat er is. Er is zoveel dat je luiheid in de weg staat en eerst opgeruimd moet worden! Want het zijn niet alleen de anderen. Het zijn vooral je eigen ambitie, je eigen zucht naar roem, je eigen verlangens en begeerten om iets en Iemand in de wereld te worden, die je verhinderen lui te zijn.
Je bent voor jeZelf daarmee je grootste gevaar, nog meer dan anderen dat zijn.
Ja, mediteren maakt je verlicht. Maar vooral ook: extreem lui zijn. Het een is een beetje het ander.
Ook in je huwelijk wordt het je maar slecht gegund om extreem lui te zijn. Je vrouw (of je man) weet altijd wel een klusje voor je te bedenken en je kinderen moeten hoognodig weer eens naar de MacDonalds of de Efteling. Altijd zijn daar die verjaardagen waar je naar toe moet en die je uit dat zalige Niets-doen rukken. Altijd is er wel een verplichting van financiele of sociale aard die beslag op je legt. 'De hel is de ander', zei Sartre al. Je zou het bijna denken, in ieder geval wel als je heel erg je best doet om extreem lui te zijn. Het lijkt wel of andere mensen het je niet gunnen. 'Wij mogen toch ook niet lui zijn' lijken ze te zeggen. En daarom dwingen ze je naar school te gaan, of naar die afstompende werkplek, of naar de kinderspeelplaats.
Zo lukt het de meeste mensen pas op oudere leeftijd, als ze gepensioneerd zijn, iets aan mystiek en dus aan hun geluk te doen. Wanneer alle verplichtingen wat wegvallen en je eindelijk zalig een beetje achterover kunt leunen.
Wat ook op dit moment al helpt: trek je niet zoveel van andere mensen aan. Zink gewoon weg in je eigen Zelf en laat anderen maar lullen dat je een egoist bent. Het is je geboorterecht om gewoon jeZelf te zijn. We leven niet om constant aan de verwachtingen van anderen te voldoen, zoals een bekende therapeut ooit al eens zei. Dan kun je wel aan de gang blijven. Span je eens wat minder in voor anderen en doe hun gewoon eens een plezier door eindelijk jeZelf te worden.
Nee, het valt om de drommel niet mee om een luie mysticus te worden. Het is het zwaarste werk dat er is. Er is zoveel dat je luiheid in de weg staat en eerst opgeruimd moet worden! Want het zijn niet alleen de anderen. Het zijn vooral je eigen ambitie, je eigen zucht naar roem, je eigen verlangens en begeerten om iets en Iemand in de wereld te worden, die je verhinderen lui te zijn.
Je bent voor jeZelf daarmee je grootste gevaar, nog meer dan anderen dat zijn.
Ja, mediteren maakt je verlicht. Maar vooral ook: extreem lui zijn. Het een is een beetje het ander.
Op een en hetzelfde ondeelbare moment zijn wij het gemanifesteerde Zijn en het ongemanifesteerde Zijn, of om het wat simpeler te zeggen: onze verschijningsvorm in het hier en nu, onze persoon, kan niet gescheiden worden van de onzichtbare kern waar ons leven zijn oorsprong in vindt.
Die Kern (laat ik het, vooruit, maar met een hoofdletter schrijven, uit ontzag voor dit diepe mysterie) is even tastbaar, even waar en werkelijk als onze verschijningsvorm die uit die Kern voortkomt. Toch is die Kern meer diep en meer fundamenteel, omdat zonder die Kern alles zou ophouden te bestaan (zoals theekopjes in stukken vallen als het draagblad uit je vingers glipt). Ons leven, onze gezondheid, ons geluk en onze liefde worden elk moment van de dag gevoed door die Kern. In diepe slaap en in meditatie benaderen we die Kern het dichts, wanneer we aan al onze gedachten, al onze gevoelens en gewaarwordeningen voorbij gaan (wanneer we transcenderen). Daarom voelen we ons zo verfrist en zo gelukkig als we wakker worden of onze diepte-meditatie beeindigen.
In sommige spirituele teksten wordt gezegd: 'jij bent die Kern' ('het Absolute', 'your Primal State' etc.) Dat klopt. Maar daarbij moet ook gezegd worden: jij bent wat uit die kern is voortgekomen, in al zijn verschijningsvormen. Opvallend is wel -en daarin moet ik die teksten gelijk geven- dat er tijdens je leven een verschuiving in identificatie optreedt: als je ouder wordt (en dit proces wordt versneld als je veel mediteert) ga je je steeds meer vereenzelvigen met die Kern en minder met de persoon, met je verschijningsvorm die gedurende je leven ontstaan is.
Probleem is wel dat er over je Kern, -over dat ongemanifesteerde Zijn- absoluut niets te vertellen valt. De beste benadering is misschien om hier in ontkenningen te spreken: 'het is niet dit of dat', 'het is niet God', 'het is niet Bewustzijn', 'het is niet Waarheid met een hoofdletter, het is niet Een noch Twee etc.'
Het is volstrekt onkenbaar.
Maar het kan wel -in vrij pure vorm, dicht op de grenslijn tussen leven en Kern- tot op zekere hoogte ervaren worden. Want niemand kan ontkomen aan de ervaring van zichzelf. Jij bent niet alleen dit. Jij bent ook Dat.
Die Kern (laat ik het, vooruit, maar met een hoofdletter schrijven, uit ontzag voor dit diepe mysterie) is even tastbaar, even waar en werkelijk als onze verschijningsvorm die uit die Kern voortkomt. Toch is die Kern meer diep en meer fundamenteel, omdat zonder die Kern alles zou ophouden te bestaan (zoals theekopjes in stukken vallen als het draagblad uit je vingers glipt). Ons leven, onze gezondheid, ons geluk en onze liefde worden elk moment van de dag gevoed door die Kern. In diepe slaap en in meditatie benaderen we die Kern het dichts, wanneer we aan al onze gedachten, al onze gevoelens en gewaarwordeningen voorbij gaan (wanneer we transcenderen). Daarom voelen we ons zo verfrist en zo gelukkig als we wakker worden of onze diepte-meditatie beeindigen.
In sommige spirituele teksten wordt gezegd: 'jij bent die Kern' ('het Absolute', 'your Primal State' etc.) Dat klopt. Maar daarbij moet ook gezegd worden: jij bent wat uit die kern is voortgekomen, in al zijn verschijningsvormen. Opvallend is wel -en daarin moet ik die teksten gelijk geven- dat er tijdens je leven een verschuiving in identificatie optreedt: als je ouder wordt (en dit proces wordt versneld als je veel mediteert) ga je je steeds meer vereenzelvigen met die Kern en minder met de persoon, met je verschijningsvorm die gedurende je leven ontstaan is.
Probleem is wel dat er over je Kern, -over dat ongemanifesteerde Zijn- absoluut niets te vertellen valt. De beste benadering is misschien om hier in ontkenningen te spreken: 'het is niet dit of dat', 'het is niet God', 'het is niet Bewustzijn', 'het is niet Waarheid met een hoofdletter, het is niet Een noch Twee etc.'
Het is volstrekt onkenbaar.
Maar het kan wel -in vrij pure vorm, dicht op de grenslijn tussen leven en Kern- tot op zekere hoogte ervaren worden. Want niemand kan ontkomen aan de ervaring van zichzelf. Jij bent niet alleen dit. Jij bent ook Dat.
Leuke tekst.quote:
Om een mysticus te zijn (oftewel in gewone mensentaal: om gelukkig te worden) moet je extreem lui kunnen zijn. Dat lijkt zo eenvoudig. Gewoon een beetje achterover leunen, zou je zeggen. Maar er zijn allerlei factoren die je beletten om lui te zijn, om een mysticus te worden. Zo moet je je elke dag naar dat stompzinnige werk voortslepen en al die telefoontjes beantwoorden van mensen die weigeren lui te zijn en achterover te leunen. De dag begint al met in de file te staan, altijd een bron van grote ergenis, hoeveel je ook mediteert.
Ook in je huwelijk wordt het je maar slecht gegund om extreem lui te zijn. Je vrouw (of je man) weet altijd wel een klusje voor je te bedenken en je kinderen moeten hoognodig weer eens naar de MacDonalds of de Efteling. Altijd zijn daar die verjaardagen waar je naar toe moet en die je uit dat zalige Niets-doen rukken. Altijd is er wel een verplichting van financiele of sociale aard die beslag op je legt. 'De hel is de ander', zei Sartre al. Je zou het bijna denken, in ieder geval wel als je heel erg je best doet om extreem lui te zijn. Het lijkt wel of andere mensen het je niet gunnen. 'Wij mogen toch ook niet lui zijn' lijken ze te zeggen. En daarom dwingen ze je naar school te gaan, of naar die afstompende werkplek, of naar de kinderspeelplaats.
Zo lukt het de meeste mensen pas op oudere leeftijd, als ze gepensioneerd zijn, iets aan mystiek en dus aan hun geluk te doen. Wanneer alle verplichtingen wat wegvallen en je eindelijk zalig een beetje achterover kunt leunen.
Wat ook op dit moment al helpt: trek je niet zoveel van andere mensen aan. Zink gewoon weg in je eigen Zelf en laat anderen maar lullen dat je een egoist bent. Het is je geboorterecht om gewoon jeZelf te zijn. We leven niet om constant aan de verwachtingen van anderen te voldoen, zoals een bekende therapeut ooit al eens zei. Dan kun je wel aan de gang blijven. Span je eens wat minder in voor anderen en doe hun gewoon eens een plezier door eindelijk jeZelf te worden.
Nee, het valt om de drommel niet mee om een luie mysticus te worden. Het is het zwaarste werk dat er is. Er is zoveel dat je luiheid in de weg staat en eerst opgeruimd moet worden!
Ja, mediteren maakt je verlicht. Maar vooral ook: extreem lui zijn. Het een is een beetje het ander.
Heb ik met veel plezier gelezen
Dit laatste ervaar ik zelf niet meer. Waarom zou ik 'iets' willen worden ? Mijn verlangens voor zover er verlangens zijn, zijn verlangens naar verbinding (geen hechting, geen aanslag op iemand anders of mijn vrijheid). Maar een verlangen om zoveel mogelijk te verbinden. Om zoveel (als mogelijk) in dit hier en nu aanwezig te zijn. Alleen of gezellig met anderen. En daarin lui te kunnen zijn. Zoveel als mogelijk.quote:
Want het zijn niet alleen de anderen. Het zijn vooral je eigen ambitie, je eigen zucht naar roem, je eigen verlangens en begeerten om iets en Iemand in de wereld te worden, die je verhinderen lui te zijn. Je bent voor jeZelf daarmee je grootste gevaar, nog meer dan anderen dat zijn.
Want sommige zaken moet nu eenmaal gebeuren. Eten kopen, eten maken, kleren wassen, etc. Als je die zaken in alle rust (en ontspannen) kunt doen, is dat zalig...
Echter er is ook die omgeving. En die omgeving, maakt alles veel complexer. Voor jezelf. Je eigen staat van gelukkig (of gelukzalig) zijn. Sommige mensen kunnen het niet verdragen als je lui bent, als je niets doet. Omdat ze daarmee ergens met zichzelf geconfronteerd worden. Je bent lui. En ik niet. Ik zou eigenlijk ook wel lui willen zijn, maar iets houdt me tegen. En gezien ik niet lui kan zijn, kan ik niet goed verdragen dat jij het bent. Dus mag jij niet lui zijn.
Ik persoonlijk denk dat dit ook de juiste zienswijze is, men kan zich wel "verlicht" voelen in zijn of haar zelf, maar als je bijvoorbeeld niet weet om te gaan met je omgeving waar in je bevind en je daar voor afsluit dan ben je in mijn ogen eerder een "autist" (fanatieke gelovige hebben hier ook een houtje van) die wat raaskaalt.quote:
Leuke bijdrage RM-rf.
[..]
Ik geloof niet echt in een 'zelf', dat zuiver op 'zichzelf' staat. Het is een wisselwerking, een synergie. Tussen jezelf en de natuur, tussen jezelf en andere mensen, tussen allerlei innerlijke processen (binnen in jezelf), etc.
De Ying en Yang horen in balans te zijn, jij de Yang en jou omgeving de Ying.
Men kan als een brugman praten en dingen zeggen maar als de omgeving dit niet wilt aanhoren. Zal je toch echt je moeten aanpassen aan de omgeving en dus je zelf moeten aanpassen op de omgeving om gehoord te worden.
Het is zoiets van je kan een berg niet weg toveren/wegspreken omdat hij voor jou de weg blokkeerd, je hebt wel andere vele mogelijkheden waar je van gebruik kan maken. (Je kan hem beklimmen, je kan er om heen lopen "of je blaast de berg op bij wijze van".)
[ Bericht 1% gewijzigd door Konijntjuh op 19-04-2015 11:35:20 ]
Hoe stout is Konijntjuh!
Ligt er maar net aan in hoeverre jou omgeving 'zinnig' is?quote:De Ying en Yang horen in balans te zijn, jij de Yang en jou omgeving de Ying.
Zolang jijzelf in balans bent en vrij van onzinnige mengingen van overtuigingen uit de omgeving mag je best verlicht zijn. Daar hoeft je omgeving niet in meegenomen te worden, idealiter zou het ideaal zich verhouden tot de omgeving, maar als die omgeving hierin teveel afwijkt is het het beste die maar zo min mogelijk toe te laten op het strikt noodzakelijke na.
Voor al uw dwaze oneliners en geavanceerde sofisterij
Interessant debat.
Heel die 'match' tussen jezelf en je omgeving, is een complex verhaal. Ik aanzie het als de "grootste uitdaging" in een mens zijn leven. Die match, zo goed als mogelijk, "blijvend" te kunnen maken.
Wat niet gemakkelijk is. Want het leven (de omgeving) verandert.
Net als jij zelf verandert. We worden ouder, etc.
Psychologisch spelen er allerlei 'dynamische' processen. Die ervoor (kunnen) zorgen, dat een zelf zich meer aanpast aan zijn omgeving. En/of die omgeving zich meer laat aanpassen door een zelf.
Heel die 'match' tussen jezelf en je omgeving, is een complex verhaal. Ik aanzie het als de "grootste uitdaging" in een mens zijn leven. Die match, zo goed als mogelijk, "blijvend" te kunnen maken.
Wat niet gemakkelijk is. Want het leven (de omgeving) verandert.
Net als jij zelf verandert. We worden ouder, etc.
Psychologisch spelen er allerlei 'dynamische' processen. Die ervoor (kunnen) zorgen, dat een zelf zich meer aanpast aan zijn omgeving. En/of die omgeving zich meer laat aanpassen door een zelf.
Verveling (dat gevoel) ervaar ik zelf nauwelijks.
Ik zal vlugger een gevoel van eenzaamheid ervaren. Het gevoel 'vroegere' verbindingen kwijt te zijn. Doordat het leven verandert, maar je niet altijd even goed mee verandert (je aanpast). Ik probeer daarin niet te nostalgisch te zijn (een onderdeel van romantiek).
Als introvert, heb ik minder prikkels van buitenaf nodig. Een extrovert iemand, heeft dat niet. Misschien dat daar sneller 'verveling' toeslaat ? Geen idee. Ik kan niet spreken voor anderen.
Ik zal vlugger een gevoel van eenzaamheid ervaren. Het gevoel 'vroegere' verbindingen kwijt te zijn. Doordat het leven verandert, maar je niet altijd even goed mee verandert (je aanpast). Ik probeer daarin niet te nostalgisch te zijn (een onderdeel van romantiek).
Als introvert, heb ik minder prikkels van buitenaf nodig. Een extrovert iemand, heeft dat niet. Misschien dat daar sneller 'verveling' toeslaat ? Geen idee. Ik kan niet spreken voor anderen.
Dit bedoel ik inderdaad, maar ga je dat niet met iets anders compenseren? Want uiteindelijk onderdruk je die dwang om jezelf aan te passen.quote:
Ik zal vlugger een gevoel van eenzaamheid ervaren. Het gevoel 'vroegere' verbindingen kwijt te zijn. Doordat het leven verandert, maar je niet altijd even goed mee verandert (je aanpast). Ik probeer daarin niet te nostalgisch te zijn (een onderdeel van romantiek).
Ik ben ook introvert, maar tot een bepaald punt blijkbaar.
Op een gegeven moment is die koek ook wel op lijkt me. Repetitief mediteren jaar in jaar uit zou ik echt als frustrerend ervaren.quote:Op zondag 19 april 2015 15:34 schreef Gray het volgende:
Meditatie is het beste medicijn tegen verveling.
Maar dat ligt misschien aan mij.
Wat ik daarin durf onderdrukken, zijn mijn verlangens. Waarom ? Omdat ik met mijn verlangens (verwachtingen) de vrijheid van een ander niet aantasten wil.quote:
Dit bedoel ik inderdaad, maar ga je dat niet met iets anders compenseren? Want uiteindelijk onderdruk je die dwang om jezelf aan te passen.
Ik ben ook introvert, maar tot een bepaald punt blijkbaar.
Stel bv dat een bepaald persoon geen tijd meer voor je heeft (omwille van de drukte en keuzes gemaakt in zijn leven). Dan is die situatie zo en pas je jezelf hieraan aan. Wat niet wegneemt dat "nostaligsch" dit verlangen (gevoel) in je kan blijven bestaan.
Gezien het niet een eigen keuze is (vanuit jezelf).
Maar een keuze, waarin je jezelf aanpast aan de ander (je omgeving).
Ik omschrijf dit soms als "ego" versus "non ego" handelen.
Wanneer je handeling zich aanpast aan de ander, is het non ego (immers voorbij je zelf). In welke mate dit goed is voor jezelf en hoe ver je daarin kan gaan, dient ieder mens voor zichzelf uit te maken.
Past je handeling zich niet aan de ander aan, is het ego (je laat jezelf niet los, je wilt dit, verlangt dit, eist het op, gaat emotioneel daarin tekeer, etc). Op zulk moment sturen die emoties heel sterk je gedrag. Gezien je er zelf in vervat (sterk aan gehecht) zit.
Ik probeer zoveel mogelijk om me "non ego" op stellen. Waarbij ik als introvert ook mijn zelf daarin ergens probeer te vrijwaren. Waar mogelijk. Een pas klaar antwoord, is hiervoor niet. Het is telkens een dynamisch wissel spel van "jezelf" en de "omgeving".
Bij goede vrienden bijvoorbeeld kun je meer jezelf zijn, dan bij wat vreemden op een forum, of in gezelschap van je collega's. Alles hangt af, van de mensen zelf, de omgeving, de atmosfeer, etc.
Ik hou wel enorm van 'niet druk doende' mensen. Mensen die geen probleem met zichzelf hebben, en daarin ook niet met de ander. Die zich niet teveel (of snel) aan van alles storen. En in geval er wel iets speelt, gooi het eruit, om vervolgens te zien, waar dit landen kan.
Die oefening tussen jezelf vs omgeving, blijft heel complex, maar is wel fascinerend. Soms vermoeiend, soms totaal niet (dan geeft ze enorm veel energie, maakt ze die vrij).
Meditatie heeft zijn heilzame effecten. Echter (on a personal level) vind ik het veel te saai. Ik ben meer aanhanger van de 'flow' theorie (binnen de psychologie van de optimale ervaring).quote:
Op een gegeven moment is die koek ook wel op lijkt me. Repetitief mediteren jaar in jaar uit zou ik echt als frustrerend ervaren. Maar dat ligt misschien aan mij.
Zo kun je bv ook een gevoel van meditatie ervaren, door te gaan wandelen in de bossen. Op te gaan in de natuur, de rust in die omgeving. Waarbij je ondertussen ook je lichaam actief laat bezig zijn. Met je geest zoveel mogelijk op "nul" (niet-denken, daarin non actief).
Als introvert vind ik het zalig, te kunnen aanwezig zijn (berusten) binnen je eigen geest en lichaam. In zulke diepe staat van concentratie te kunnen verkeren, verschaft me een intens gevoel van gelukzaligheid.
Ik probeer voor mezelf, dan ook (zoveel als mogelijk) die momenten in mijn leven te creëren. Echter (en daarin moet ik de TS gelijk geven) is het moeilijk in dit Westers leven om "echt" lui te kunnen zijn.
Ts heeft een paar tumblrs gelezen en denkt dat extase, geluk en verlichting hetzelfde zijn. Kwam vaak het woord "lazy" tegen en dacht dat luiheid bedoeld werd. Gebruikt het concept van zelf en Zelf om zijn narcisme recht te praten en zichzelf in goddelijke sferen te wanen.
Toch wel een uitstekend voorbeeld van de typische, simpele, westerse zweefkees. De tweede nu op FOK! Joepie.
Toch wel een uitstekend voorbeeld van de typische, simpele, westerse zweefkees. De tweede nu op FOK! Joepie.
Ik heb mij expres nooit bij een of ander zogenaamd spiritueel clubje aangesloten. Als je het niet alleen doet, als je je aansluit bij andere mensen, dan gaan al snel allerlei sektarische groepstendensen op je inwerken. Dat is het funeste van elke groep, of je nu bij een bridge club zit, in een Christelijke kerk of bij een Advaita genootschap. Onzekere mannetjes willen in die groepen graag de baas spelen door veel aan het woord te zijn, door hun Heilige Leer te verkondigen. Er is een Grote Leider waar met ontzag naar opgekeken wordt en aan Wie gehoorzaamheid en volgzaamheid verschuldigd is. Hij wordt geadoreerd en de minderen om hem heen koesteren zich in zijn lichtgevende warmte. Ze hebben het nodig om naar hem op te kijken, lijkt het wel, want ze zijn zwak en hulpbehoevend en ze kunnen of durven het niet alleen te doen. Dus kruipen ze als rillende konijnen bij elkaar.
Het gaat in die clubjes zelden over de inhoud en meestal over de poppetjes, ook al zegt men, gek genoeg, niet te geloven in het bestaan van personen. Maar verlicht is men niet, dus ziet men overal poppetjes en kwekt men of een mannetje X wel of niet verlicht was, of een mannetje Y jaren in een grot zonder kachel heeft gebivakkeerd, of Z veel taartjes at, of Y de onschuldige vrouwtjes (die allemaal de leedtijd des onderscheids allang bereikt hadden) wel of niet terecht in de kont kneep, enz. enz. Wie kan dat wat schelen?
Kortom: het gaat over van alles en nog wat, maar niet over de inhoud van een serieuze training in gelukkig worden. Daarom heb ik van jongsaf elke groep gemeden en heb ik besloten geen enkel poppetje meer bij de naam te noemen. Ik ben al die persoonsverheerlijking zat. Het gaat om de eigen ervaring van de Kern van het leven en de diepe gelukzaligheid die een dergelijke beoefening met zich meebrengt. Ik kan die ervaring op niemand anders overbrengen. Uit ervaring kan ik je vertellen: er zijn in de meeste gevallen jaren training nodig om je zenuwgestel in een dergelijke toestand te brengen. Iemand die een dergelijke fysieke en geestelijke toestand nooit bereikt heeft, heeft geen flauw idee waarover ik spreek.
Ik vind dat prima. Ik ben namelijk geen guru of een spiritueel leraar. Ik ben gewoon gelukkig. Kom een biertje met me drinken en dan praten we over literatuur of over muziek of over voetbal. Maar laten we niet doen of we iets weten over spiritualiteit (het woord alleen al suggereert dat we weten dat er een Spirit is die alles leven inblaast....Kom op, heb jij die Geest ooit gezien?)
Ik weet niets over de res ultimae van het bestaan en wil dat graag zo houden. Ik heb niemand nodig die me dat gaat vertellen. Ik ben namelijk van mijZelf al gelukkkig, zonder al die overbodige kennis.
Het gaat in die clubjes zelden over de inhoud en meestal over de poppetjes, ook al zegt men, gek genoeg, niet te geloven in het bestaan van personen. Maar verlicht is men niet, dus ziet men overal poppetjes en kwekt men of een mannetje X wel of niet verlicht was, of een mannetje Y jaren in een grot zonder kachel heeft gebivakkeerd, of Z veel taartjes at, of Y de onschuldige vrouwtjes (die allemaal de leedtijd des onderscheids allang bereikt hadden) wel of niet terecht in de kont kneep, enz. enz. Wie kan dat wat schelen?
Kortom: het gaat over van alles en nog wat, maar niet over de inhoud van een serieuze training in gelukkig worden. Daarom heb ik van jongsaf elke groep gemeden en heb ik besloten geen enkel poppetje meer bij de naam te noemen. Ik ben al die persoonsverheerlijking zat. Het gaat om de eigen ervaring van de Kern van het leven en de diepe gelukzaligheid die een dergelijke beoefening met zich meebrengt. Ik kan die ervaring op niemand anders overbrengen. Uit ervaring kan ik je vertellen: er zijn in de meeste gevallen jaren training nodig om je zenuwgestel in een dergelijke toestand te brengen. Iemand die een dergelijke fysieke en geestelijke toestand nooit bereikt heeft, heeft geen flauw idee waarover ik spreek.
Ik vind dat prima. Ik ben namelijk geen guru of een spiritueel leraar. Ik ben gewoon gelukkig. Kom een biertje met me drinken en dan praten we over literatuur of over muziek of over voetbal. Maar laten we niet doen of we iets weten over spiritualiteit (het woord alleen al suggereert dat we weten dat er een Spirit is die alles leven inblaast....Kom op, heb jij die Geest ooit gezien?)
Ik weet niets over de res ultimae van het bestaan en wil dat graag zo houden. Ik heb niemand nodig die me dat gaat vertellen. Ik ben namelijk van mijZelf al gelukkkig, zonder al die overbodige kennis.
Mystikos,
Het is fijn om je gedachten (persoonlijke ervaringen) hierover te lezen.
Je kan in een topic, inhoudelijk, een bepaald aspect aansnijden. Elementen van de ander eruit beoordelen, vergelijken, etc. Al hoeft dat laatste niet. Je kan de ervaring van de ander ook laten, zoals die is. Onaangeroerd. Iets wat sommige mensen maar niet begrijpen. Of moeilijk aanvaarden kunnen.
Ik heb een grondige hekel aan figuren zoals "Gray" hier op FOK. Individuen, die de ervaring van de ander niet (kunnen/willen) aanvaarden. Zoals de ervaring van die ander is. Die daar (om één of andere mystieke redenen binnen in zichzelf) daar een fundamenteel probleem mee hebben. Of krijgen. En dan maar in de 'oordelende' persoon modus gaan.
Onder het motto: "Jij bent niet ok. Ik weet het beter..." (of zoiets).
Dergelijke (re)acties, doen het 'positieve' aspect van de ervaring (die je op een forum samen delen kan) teniet. De ervaring van het verbinden, het delen met elkaar. Het samen zijn. Ik vind het fijn om jouw ervaringen (en gedachten) hier te kunnen lezen. In een open liefdevolle atmosfeer. Geen 'Gray hates you' show. Het is fijn ervaringen van andere mensen te kunnen lezen. Net zoals ik graag mijn ervaringen (gedachten) over "het leven" deel.
Groetjes,
JTL
[ Bericht 5% gewijzigd door JustTalkLove op 19-04-2015 23:12:09 ]
Het is fijn om je gedachten (persoonlijke ervaringen) hierover te lezen.
Je kan in een topic, inhoudelijk, een bepaald aspect aansnijden. Elementen van de ander eruit beoordelen, vergelijken, etc. Al hoeft dat laatste niet. Je kan de ervaring van de ander ook laten, zoals die is. Onaangeroerd. Iets wat sommige mensen maar niet begrijpen. Of moeilijk aanvaarden kunnen.
Ik heb een grondige hekel aan figuren zoals "Gray" hier op FOK. Individuen, die de ervaring van de ander niet (kunnen/willen) aanvaarden. Zoals de ervaring van die ander is. Die daar (om één of andere mystieke redenen binnen in zichzelf) daar een fundamenteel probleem mee hebben. Of krijgen. En dan maar in de 'oordelende' persoon modus gaan.
Onder het motto: "Jij bent niet ok. Ik weet het beter..." (of zoiets).
Dergelijke (re)acties, doen het 'positieve' aspect van de ervaring (die je op een forum samen delen kan) teniet. De ervaring van het verbinden, het delen met elkaar. Het samen zijn. Ik vind het fijn om jouw ervaringen (en gedachten) hier te kunnen lezen. In een open liefdevolle atmosfeer. Geen 'Gray hates you' show. Het is fijn ervaringen van andere mensen te kunnen lezen. Net zoals ik graag mijn ervaringen (gedachten) over "het leven" deel.
Groetjes,
JTL
[ Bericht 5% gewijzigd door JustTalkLove op 19-04-2015 23:12:09 ]
En toch ben je de dertiende in het dozijn wat betreft je spiritualiteit. Je gebruikt dezelfde retoriek, dezelfde ontkenning van je ego, hetzelfde spirituele ego dat van elke zin druipt, dezelfde slinkse hoogdraverij zonder jezelf letterlijk voor goeroe aan te prijzen, vermelden van oude wijzen en filosofen om westerse lijnen te leggen, plus dat je allerlei termen zodanig misbruikt dat ze passen in een veilige narcistische schil.quote:
Ik heb mij expres nooit bij een of ander zogenaamd spiritueel clubje aangesloten. Als je het niet alleen doet, als je je aansluit bij andere mensen, dan gaan al snel allerlei sektarische groepstendensen op je inwerken. Dat is het funeste van elke groep, of je nu bij een bridge club zit, in een Christelijke kerk of bij een Advaita genootschap. Onzekere mannetjes willen in die groepen graag de baas spelen door veel aan het woord te zijn, door hun Heilige Leer te verkondigen. Er is een Grote Leider waar met ontzag naar opgekeken wordt en aan Wie gehoorzaamheid en volgzaamheid verschuldigd is. Hij wordt geadoreerd en de minderen om hem heen koesteren zich in zijn lichtgevende warmte. Ze hebben het nodig om naar hem op te kijken, lijkt het wel, want ze zijn zwak en hulpbehoevend en ze kunnen of durven het niet alleen te doen. Dus kruipen ze als rillende konijnen bij elkaar.
Het gaat in die clubjes zelden over de inhoud en meestal over de poppetjes, ook al zegt men, gek genoeg, niet te geloven in het bestaan van personen. Maar verlicht is men niet, dus ziet men overal poppetjes en kwekt men of een mannetje X wel of niet verlicht was, of een mannetje Y jaren in een grot zonder kachel heeft gebivakkeerd, of Z veel taartjes at, of Y de onschuldige vrouwtjes (die allemaal de leedtijd des onderscheids allang bereikt hadden) wel of niet terecht in de kont kneep, enz. enz. Wie kan dat wat schelen?
Kortom: het gaat over van alles en nog wat, maar niet over de inhoud van een serieuze training in gelukkig worden. Daarom heb ik van jongsaf elke groep gemeden en heb ik besloten geen enkel poppetje meer bij de naam te noemen. Ik ben al die persoonsverheerlijking zat. Het gaat om de eigen ervaring van de Kern van het leven en de diepe gelukzaligheid die een dergelijke beoefening met zich meebrengt. Ik kan die ervaring op niemand anders overbrengen. Uit ervaring kan ik je vertellen: er zijn in de meeste gevallen jaren training nodig om je zenuwgestel in een dergelijke toestand te brengen. Iemand die een dergelijke fysieke en geestelijke toestand nooit bereikt heeft, heeft geen flauw idee waarover ik spreek.
Ik vind dat prima. Ik ben namelijk geen guru of een spiritueel leraar. Ik ben gewoon gelukkig. Kom een biertje met me drinken en dan praten we over literatuur of over muziek of over voetbal. Maar laten we niet doen of we iets weten over spiritualiteit (het woord alleen al suggereert dat we weten dat er een Spirit is die alles leven inblaast....Kom op, heb jij die Geest ooit gezien?)
Ik weet niets over de res ultimae van het bestaan en wil dat graag zo houden. Ik heb niemand nodig die me dat gaat vertellen. Ik ben namelijk van mijZelf al gelukkkig, zonder al die overbodige kennis.
"I'm not saying I'm enlightened, but... I am totally enlightened.", is wat je feitelijk zegt. Zij het met een extra hoofdletter her en der. Een mooi woord tussendoor, om de poetische hersendelen van wanhopig zoekende spiritualisten aan te spreken. En veel lege woorden van liefde en geluk, want wie heeft daar nou geen oor naar?
Het doet me met kriebels op de rug denken aan Andrew Cohen, met name dit: http://whatenlightenment.(...)nlightened-guru.html
Of die walgelijke Osho, de moordlustige sexgoeroe/bioterrorist/leugenaar/fraudeur/uitmelker.
En nogmaals, gelukkig zijn is niet verlicht zijn, en vice versa. Je denkt omdat je nu gelukkig bent en je met spiritualiteit bezig bent geweest, dat je nu 'de Waarheid' weet... Maar je weet niets, Jan Sneeuw. Misschien zit je nu in die extatische fase die bij velen volgt na een spirituele openbaring, maar dat is niet het einde, maar het begin. Van mij hoef je het niet aan te nemen; het boeddhisme, de hindu, de brahmanen, de agnostische christenen en zelfs hedendaagse goeroes als Tolle kunnen daarvan getuigen. Die laatste zat twee jaar op een bankje in een park om zo'n openbaring te cultiveren.
Waar haal jij al die onzin ? Hoe denk je iets te weten over mij ? Ben jij mij ? Waarom laat je al die onzin (die je vertelt en denkt over mij) niet achterwege. En vertel iets over jouw persoonlijke ervaringen in het leven hier. Zoals Mystikos doet. Ik heb daar veel meer respect voor. Dan al dat (denkend) "ruis" Probeer de ervaring eens meer centraal te laten staan. De ervaring van het zijn. Ipv het oordeel (over).quote:Op zondag 19 april 2015 22:12 schreef Gray het volgende:
En toch ben je de dertiende in het dozijn wat betreft je spiritualiteit. Je gebruikt dezelfde retoriek, dezelfde ontkenning van je ego, hetzelfde spirituele ego dat van elke zin druipt, dezelfde slinkse hoogdraverij zonder jezelf letterlijk voor goeroe aan te prijzen, vermelden van oude wijzen en filosofen om westerse lijnen te leggen, plus dat je allerlei termen zodanig misbruikt dat ze passen in een veilige narcistische schil.
Wat weet jij over Osho ? Niets. Ik ken die man ook niet. Hoe zou ik hem kunnen kennen. Alleen Gray kent de andere mensen goed. Niet waar ?quote:
"I'm not saying I'm enlightened, but... I am totally enlightened.", is wat je feitelijk zegt. Zij het met een extra hoofdletter her en der. Een mooi woord tussendoor, om de poetische hersendelen van wanhopig zoekende spiritualisten aan te spreken. En veel lege woorden van liefde en geluk, want wie heeft daar nou geen oor naar? Het doet me met kriebels op de rug denken aan Andrew Cohen, met name dit: http://whatenlightenment.(...)nlightened-guru.html Of die walgelijke Osho, de moordlustige sexgoeroe/bioterrorist/leugenaar/fraudeur/uitmelker.
Osho, beoordeel die man eens over wat hij vertelt heeft. Niet op zijn persoon, maar op zijn gedachten. Als je dat kunt (die ingesteldheid aan kunt nemen), kom dan eens terug. Dan praten we eens verder over die man.
Ik wil graag over Osho praten (vanuit mijn persoonlijke ervaringen) hier. Net zoals ik graag over de filosoof Jean Paul Sartre praten kan en wil (de Westerse vrijheidsfilosoof). Of Immanuel Kant. Of Epicurus. Of Kierkengaard. Of Lacan (bij de psychologen). Jung. Allemaal interessante figuren. Met hun eigen persoonlijke gedachten (ervaringen) over het leven.
Dat is jouw ervaring (jouw stelling). Die ik niet onderschrijf.quote:
En nogmaals, gelukkig zijn is niet verlicht zijn, en vice versa.
Heb je daar een probleem mee ? Zo ja, is dat jouw probleem. Niet het mijne.
Let it be.
[ Bericht 0% gewijzigd door JustTalkLove op 19-04-2015 23:21:45 ]
Ik heb het niet eens tegen jou.quote:
[..]
Waar haal jij al die onzin ? Hoe denk je iets te weten over mij ? Ben jij mij ? Waarom laat je al die onzin (die je vertelt en denkt over mij) niet achterwege. En vertel iets over jouw persoonlijke ervaringen in het leven hier. Zoals Mystikos doet. Ik heb daar veel meer respect voor. Dan al dat gekibbel en oordelen. Dan al dat (denkend) "ruis" Laat de ervaring zelf eens meer centraal staan. Het zijn.
Of je moet zijn vergeten te switchen naar je Mystikos-account...Praat maar raak, net als hij. Maar als je net als hij moorden beraamt, liegt en bedriegt, en anderen uitmelkt, dan beoordeel ik je daarop, niet je lege retoriek.quote:[..]
Wat weet jij over Osho ? Niets. Ik ken die man ook niet. Hoe zou ik hem kunnen kennen. Alleen Gray kent de andere mensen goed. Niet waar ?
Osho, beoordeel die man eens over wat hij vertelt heeft. Niet op zijn persoon, maar op zijn gedachten. Als je dat kunt (die ingesteldheid aan kunt nemen), kom dan eens terug. Dan praten we eens verder over die man.
Ik wil graag over Osho praten (vanuit mijn persoonlijke ervaringen) hier. Net zoals ik graag over de filosoof Jean Paul Sartre praten kan en wil (de Westerse vrijheidsfilosoof). Of Immanuel Kant. Of Epicurus. Of Kierkengaard. Of Lacan (bij de psychologen). Jung. Allemaal interessante figuren. Met hun eigen persoonlijke gedachten (ervaringen) over het leven.
En wil je over filosofen praten, dan zit je een subforum te ver. Jung zou nog best kunnen hier, al is dat ook nog best te betwijfelen.
Practice what you preach.quote:[..]
Dat is jouw ervaring (jouw stelling). Die ik niet onderschrijf.
Heb je daar een probleem mee ? Zo ja, is dat jouw probleem. Niet het mijne.
Let it be.
En lees eens wat. Of stukken beter. Of betere stukken.
Die quote van Mystikos heb je er pas later boven geplaatst. Toen had ik al gereageerd. En ja, ik vind wat je over Mystikos schrijft (oordeelt) ook onzin. Net zoals je het doet over mij. Laat die onzin achterwege. Wat draagt jouw oordeel over de persoon (achter een gedachte) verder bij aan het debat ? Niets.quote:
Ik heb het niet eens tegen jou.
Osho werd vergiftigd (vermoedelijk door de Amerikaanse overheid). Wie is daarin de moordenaar. De bedrieger ? Jij kent de figuur Osho niet. Ik ook niet. En wens het daar niet over te hebben. Beoordeel de man zijn gedachten. Niet de "perceptie" van zijn persoon zijn.quote:
Praat maar raak, net als hij. Maar als je net als hij moorden beraamt, liegt en bedriegt, en anderen uitmelkt, dan beoordeel ik je daarop, niet je lege retoriek.
Over Verlichting sprak Osho het volgende (ik heb het even opgezocht, in functie van dit debat)
Bron
Voor mij zijn die gedachten van Osho, ergens pure poëzie. Ik lees ze heel graag. Ik laat me er graag in een staat van niet-denken door verdwijnen. Het is als proeven van een mooie bloem. Van woorden over liefde en vrijheid. Waardoor je eigen nectar terug gaat stromen. De kracht van de gedachte.quote:Verlichting gebeurt altijd plotseling.
Er bestaat geen geleidelijke vooruitgang ernaar toe, omdat alle geleidelijkheid tot het denken behoort en Verlichting maakt geen deel uit van je denken.
Alle stappen behoren tot het denken en Verlichting gaat boven het denken uit.
Daarom kun niet naar Verlichting toe groeien, je springt er eenvoudig in.
Je kunt niet stap voor stap gaan; er zijn geen treden.
Verlichting is als een afgrond, of je springt, of je springt niet.
Je kunt Verlichting niet in delen, in fragmenten verkrijgen.
Het is één geheel - of je zit er in, of niet, maar het is geen geleidelijk proces.
Onthoud, dat dit een van de meest fundamentele zaken is: het volstrekt zich niet in brokstukken, maar volledig, totaal.
Het gebeurt als één geheel en dat is de reden waarom het denken nimmer in staat zal zijn het te begrijpen.
Het denken kan alles begrijpen wat verdeeld kan worden.
Het denken kan alles begrijpen wat in fasen bereikt kan worden, omdat het denken analyse, verdeeldheid, versplintering betekent.
Het denken kan delen begrijpen, maar het geheel zal altijd ongrijpbaar blijven.
Als je dus naar het denken luistert zul je er nooit komen.
Verlichting is je bewust worden wie je bent.
Het heeft niets te maken met de wereld buiten je.
Het heeft niets te maken met wat anderen hebben gezegd.
Wat anderen hebben gezegd doet niet ter zake.
Jij bent er.
Ik heb geen zin om met Osho haters over zulke teksten te debatteren. Daarvoor pas ik.
Ik had m'n post al geschreven toen ik de jouwe zag, vandaar dat ik de quote erbij zette ter verduidelijking.quote:
[..]
Die quote van Mystikos heb je er pas later boven geplaatst. Toen had ik al gereageerd. En ja, ik vind wat je over Mystikos schrijft (oordeelt) ook onzin. Net zoals je het doet over mij. Laat die onzin achterwege. Wat draagt jouw oordeel over de persoon (achter een gedachte) verder bij aan het debat ? Niets.
Ik doe helemaal niets over jou in dit topic, want het draait niet om jou. Ts plaatst zijn levensovertuiging, ik mijn visie daarop. Daar mag je over oordelen wat je wil, laat mij dan ook zo vrij daarin zijn.Zijn gedachten zijn voor mij niet ondergeschikt aan zijn woorden. Zeker niet daden met zulk gewicht. Je weet zijn gedachten niet eens, slechts zijn woorden en daden.quote:Osho werd vergiftigd (vermoedelijk door de Amerikaanse overheid). Wie is daarin de moordenaar. De bedrieger ? Jij kent de figuur Osho niet. Ik ook niet. En wens het daar niet over te hebben. Beoordeel de man zijn gedachten. Niet de "perceptie" van zijn persoon zijn.
quote:Over Verlichting sprak Osho het volgende (ik heb het even opgezocht, in functie van dit debat)
Bron
[..]
Voor mij zijn die gedachten van Osho, ergens pure poëzie. Ik lees ze heel graag. Ik laat me er graag in een staat van niet-denken door verdwijnen. Het is als proeven van een mooie bloem. Van woorden over liefde en vrijheid. Waardoor je eigen nectar terug gaat stromen. De kracht van de gedachte.
Liefde en vrijheid, uh-huh. Maar iemand die zo vrij is een andere mening dan jij en Ts erop na te houden mag op de negeerstand. Liefde en vrijheid zijn meer dan alleen woorden, JTL.quote:Ik heb geen zin om met Osho haters over zulke teksten te debatteren. Daarvoor pas ik.
Is dit dan niet hetzelfde probleem als de berg die in de weg staat. Waarvan ik al zei je kan deze niet wegwensen.quote:Op zondag 19 april 2015 11:35 schreef I-care het volgende:
[..]
Ligt er maar net aan in hoeverre jou omgeving 'zinnig' is?
Zolang jijzelf in balans bent en vrij van onzinnige mengingen van overtuigingen uit de omgeving mag je best verlicht zijn. Daar hoeft je omgeving niet in meegenomen te worden, idealiter zou het ideaal zich verhouden tot de omgeving, maar als die omgeving hierin teveel afwijkt is het het beste die maar zo min mogelijk toe te laten op het strikt noodzakelijke na.
Nik in het leven is onzinnig en niks in het leven is "verlicht", het is zijn echter de keuzes en de gedachten die vanuit jezelf komen (Yang) die je de gedachte geven dat je ten opzichte van je omgeving (ying) "verlicht"bent of dat jou omgeving onzinnig is.
Een degelijk persoon zou ook niet zijn wil opdringen aan een ander of voorzien van zijn "juiste" levensvisie maar deze geeft raad en advies hoe hij het leven ziet en wat hij heeft meegemaakt en hoe hij met diverse situaties in zijn leven is omgegaan en hoopt hierbij dat de ander er iets van opsteekt en het advies en de raad kan toepassen indien dit nodig mocht zijn
Want hij weet dat zijn leer (advies&raad) of zijn levensvisie nooit zal overeenkomen met het andere individu.
Als je je eigen afsluit of je eigen ontwijk van jou omgeving dan sluit je je eigen af van de wereld waar je toe behoort omdat deze je "zogenaamd" in de weg staan met hun "onzinnige meningen en overtuigingen", dan heb je een lange weg te gaan voordat de berg is wegsleten en er een vlak pad is onstaan om jou naar je "eind"bestemming te brengen.
Iemand die zegt dat hij het ware licht heeft gevonden maar niet een wisselwerking kan vormen met zijn omgeving is niet verlicht maar een dwaas die zich afsluit voor zijn eigen problemen en dat is het niet kunnen omgaan met zijn/de omgeving en uiteindelijk ook niet met zichzelf dus.
Hoe stout is Konijntjuh!
Dat is weer een uiterste. Als heremiet je leven slijten is onzinnig natuurlijk.quote:
[..]
Is dit dan niet hetzelfde probleem als de berg die in de weg staat. Waarvan ik al zei je kan deze niet wegwensen.
Nik in het leven is onzinnig en niks in het leven is "verlicht", het is zijn echter de keuzes en de gedachten die vanuit jezelf komen (Yang) die je de gedachte geven dat je ten opzichte van je omgeving (ying) "verlicht"bent of dat jou omgeving onzinnig is.
Een degelijk persoon zou ook niet zijn wil opdringen aan een ander of voorzien van zijn "juiste" levensvisie maar deze geeft raad en advies hoe hij het leven ziet en wat hij heeft meegemaakt en hoe hij met diverse situaties in zijn leven is omgegaan en hoopt hierbij dat de ander er iets van opsteekt en het advies en de raad kan toepassen indien dit nodig mocht zijn
Want hij weet dat zijn leer (advies&raad) of zijn levensvisie nooit zal overeenkomen met het andere individu.
Als je je eigen afsluit of je eigen ontwijk van jou omgeving dan sluit je je eigen af van de wereld waar je toe behoort omdat deze je "zogenaamd" in de weg staan met hun "onzinnige meningen en overtuigingen", dan heb je een lange weg te gaan voordat de berg is wegsleten en er een vlak pad is onstaan om jou naar je "eind"bestemming te brengen.
Iemand die zegt dat hij het ware licht heeft gevonden maar niet een wisselwerking kan vormen met zijn omgeving is niet verlicht maar een dwaas die zich afsluit voor zijn eigen problemen en dat is het niet kunnen omgaan met zijn/de omgeving en uiteindelijk ook niet met zichzelf dus.
Verlicht zijn kan betekenen dat je niet meer bezig bent met 'anderen' in de zin van aanpassen omwille van de groepsovertuigingen. Anders is het slechts aanpassingsgedrag vertonen. En dat heeft weinig met verlichting te maken. Je gaat je eigen weg namelijk.
Omgang met je omgeving kan op heel veel manieren zonder daar in te hoeven ontwijken in de zin die jij schetst.
Voor al uw dwaze oneliners en geavanceerde sofisterij
Tuurlijk mag jij vrij zijn. Net zoals ik vrij mag zijn. Vrij om "gedachten" te beoordelen. Maar niet de persoon zelf! Oordelen heeft een grens. Maak de ander (als persoon) met "jouw" oordelen, niet onvrij. Dat is voor mij een brug te ver.quote:
Ik had m'n post al geschreven toen ik de jouwe zag, vandaar dat ik de quote erbij zette ter verduidelijking.
Heb je al eens (her)lezen hoeveel oordelen over de persoon, hoeveel 'gewichtige' woorden je hier hebt gebruikt. Gebaseerd op wat ? Woorden als 'dertiende in het dozijn' (waarom zou jouw idee van spiritualiteit beter zijn, dan zijn ervaring, daar zit jouw 'spiritueel ego' toch ergens voor tussen, niet ?), slinkse hoogdraverij', 'misbruik', 'narcistische schil', etc...quote:
En toch ben je de dertiende in het dozijn wat betreft je spiritualiteit. Je gebruikt dezelfde retoriek, dezelfde ontkenning van je ego, hetzelfde spirituele ego dat van elke zin druipt, dezelfde slinkse hoogdraverij zonder jezelf letterlijk voor goeroe aan te prijzen, vermelden van oude wijzen en filosofen om westerse lijnen te leggen, plus dat je allerlei termen zodanig misbruikt dat ze passen in een veilige narcistische schil.
Ik herken niets van jouw oordeel over Mystikos in Mystikos zelf. Ik begrijp niet waar je die onzin vandaan haalt. Ik vind jouw gedachten (oordeel over hem) "beschadigend". Ik vind dat je daar een fout in begaat. Door zulke gedachte te uiten. 'Laster en eerroof' zijn in zulke zaken, niet ver weg...
Ja, omdat vrijheid een grens heeft. Als je jouw vrijheid (oordeel) gebruikt om andere mensen te beschadigen, dan mag je wat mij betreft op de negeerstand. Sorry. je 'Gray hates you show' is geen vorm van liefde. Laat ieder mens houden van wat hij houdt, beminnen, wat hij of zij wilt beminnen. Met daarin respect voor ieders vrijheid en eigenheid.quote:
Liefde en vrijheid, uh-huh. Maar iemand die zo vrij is een andere mening dan jij en Ts erop na te houden mag op de negeerstand. Liefde en vrijheid zijn meer dan alleen woorden, JTL.
Ik vind Osho een heel interessant, fascinerend en liefdevol figuur. Die man heeft een kijk op het leven (net als ons). Een kijk die de moeite is om je 'in alle vrijheid' eens in te verdiepen. Ofwel klikt dat, ofwel klikt dat niet.
[ Bericht 0% gewijzigd door JustTalkLove op 20-04-2015 10:26:52 ]
Mooi verwoord. Het gevoel van "vrijheid" is hierin zeer belangrijk. Ieder mens kan gedachten (adviezen) met anderen delen. Echter, moet je (in the end) de ander wel vrij kunnen laten. Zodat die zijn eigen weg kan kiezen en bewandelen.quote:
Een degelijk persoon zou ook niet zijn wil opdringen aan een ander of voorzien van zijn "juiste" levensvisie maar deze geeft raad en advies hoe hij het leven ziet en wat hij heeft meegemaakt en hoe hij met diverse situaties in zijn leven is omgegaan en hoopt hierbij dat de ander er iets van opsteekt en het advies en de raad kan toepassen indien dit nodig mocht zijn
Want hij weet dat zijn leer (advies&raad) of zijn levensvisie nooit zal overeenkomen met het andere individu
Zolang je elkaar vrij laat, stelt er zich niet echt een 'probleem'. Het moment dat je elkaar begint te beschadigen, wel.
Neem nu dat ik op straat loop en iemand klopt me in elkaar. Beschadigt me gewelddadig. In dergelijk geval is er van een 'vrijheidsbreuk' sprake. Wat niet kan. Daar zit een grens.
De vrijheid werd hier geschonden.
De schade die je met fysiek geweld aandoet, kan je ook met woorden aandoen. Zie maar wat er zich in de Media de laatste tijd allemaal afspeelt. Woorden die 'viraal' gaan op Facebook, Twitter, etc. En zo iemand zijn leven, carrière in een bliksemschicht kosten.
Je afsluiten van een omgeving, die je zelf schade berokkent lijkt me ok. Dit is een verdedigbare strategie. In de natuur (bij de dieren) vinden we ook dergelijke strategieën terug. Je hoeft als individu je zelf niet bloot te stellen aan de negatieve effecten, die een omgeving op je uitoefenen kan (of wil). Je kan daarin ook afstand van die omgeving nemen. Ze de rug toekeren. Dwaas is dit niet. Zeker als je je eigen leven ermee kan sparen. Dan handel je eerder wijs. Vanuit de liefde voor jezelf.quote:
Als je je eigen afsluit of je eigen ontwijk van jou omgeving dan sluit je je eigen af van de wereld waar je toe behoort omdat deze je "zogenaamd" in de weg staan met hun "onzinnige meningen en overtuigingen", dan heb je een lange weg te gaan voordat de berg is wegsleten en er een vlak pad is onstaan om jou naar je "eind"bestemming te brengen.
Iemand die zegt dat hij het ware licht heeft gevonden maar niet een wisselwerking kan vormen met zijn omgeving is niet verlicht maar een dwaas die zich afsluit voor zijn eigen problemen en dat is het niet kunnen omgaan met zijn/de omgeving en uiteindelijk ook niet met zichzelf dus.
Over seksueel misbruik binnen spirituele relaties:
Seks maakt een relatie persoonlijk. Daarmee is de kiem voor conflict al gelegd. Of je zou er voor moeten kiezen om seks onpersoonlijk te maken. Dat willen de meeste mannen -door de bank genomen- het liefst. Dan kun je naar de hoeren gaan, je betaalt een Meyer, en je bent van al het gesodemieter na afloop af. Vrouwen vinden dat maar niks. Die willen dat seks persoonlijk is. Die hebben daar het meest warme gevoel van. Zie daar de werelden van verschil.
In een spiritueel clubje wordt deze discrepantie nog eens versterkt. De Leiders genieten van de Macht en willen als dank daarvoor de meeste vrouwtjes hoog op hun Apenrots kunnen ontvangen. De vrouwen willen niets anders dan bevestiging van hun persoon en de geborgenheid van een heerlijk warm, roze bad van Liefde. Ziedaar de kiem voor conflict.
Daadwerkelijk toegepaste seks houdt het bewustzijn op het niveau van de Wil. Meditatie en verlichting brengen het bewustzijn naar het niveau van de Vorstellung, waar we slechts gelukzalig Kijken naar de dingen. Met seks is niks mis, maar dat geldt slechts binnen de Vorstellung. Daarom zou je als volgt kunnen handelen: doe het, geniet er van en denk er verder niet meer over na en raak er verder niet persoonlijk bij betrokken. Maar ja.... je raakt dan wel in conflict met partners die menen door de seks persoonlijke aanspraak op je te kunnen doen laten gelden. Je grieft ze door je handelen. Je doet ze pijn tot in het diepst van hun ziel. Wil een spiritueel leider dat, of denkt hij: who cares?
Heb je geen zin in al dit gezeur en wil je gewoon blijven genieten van gelukzalige Verlichting, dan kun je maar beter een beetje blijven rukken bij plaatjes op het Internet, dat liever, dan met je leerlingen naar bed gaan.
Rukken blijft namelijk op het niveau van de Vorstellung.
Seks maakt een relatie persoonlijk. Daarmee is de kiem voor conflict al gelegd. Of je zou er voor moeten kiezen om seks onpersoonlijk te maken. Dat willen de meeste mannen -door de bank genomen- het liefst. Dan kun je naar de hoeren gaan, je betaalt een Meyer, en je bent van al het gesodemieter na afloop af. Vrouwen vinden dat maar niks. Die willen dat seks persoonlijk is. Die hebben daar het meest warme gevoel van. Zie daar de werelden van verschil.
In een spiritueel clubje wordt deze discrepantie nog eens versterkt. De Leiders genieten van de Macht en willen als dank daarvoor de meeste vrouwtjes hoog op hun Apenrots kunnen ontvangen. De vrouwen willen niets anders dan bevestiging van hun persoon en de geborgenheid van een heerlijk warm, roze bad van Liefde. Ziedaar de kiem voor conflict.
Daadwerkelijk toegepaste seks houdt het bewustzijn op het niveau van de Wil. Meditatie en verlichting brengen het bewustzijn naar het niveau van de Vorstellung, waar we slechts gelukzalig Kijken naar de dingen. Met seks is niks mis, maar dat geldt slechts binnen de Vorstellung. Daarom zou je als volgt kunnen handelen: doe het, geniet er van en denk er verder niet meer over na en raak er verder niet persoonlijk bij betrokken. Maar ja.... je raakt dan wel in conflict met partners die menen door de seks persoonlijke aanspraak op je te kunnen doen laten gelden. Je grieft ze door je handelen. Je doet ze pijn tot in het diepst van hun ziel. Wil een spiritueel leider dat, of denkt hij: who cares?
Heb je geen zin in al dit gezeur en wil je gewoon blijven genieten van gelukzalige Verlichting, dan kun je maar beter een beetje blijven rukken bij plaatjes op het Internet, dat liever, dan met je leerlingen naar bed gaan.
Rukken blijft namelijk op het niveau van de Vorstellung.
Schitterendquote:
Over seksueel misbruik binnen spirituele relaties:
Seks maakt een relatie persoonlijk. Daarmee is de kiem voor conflict al gelegd. Of je zou er voor moeten kiezen om seks onpersoonlijk te maken. Dat willen de meeste mannen -door de bank genomen- het liefst. Dan kun je naar de hoeren gaan, je betaalt een Meyer, en je bent van al het gesodemieter na afloop af. Vrouwen vinden dat maar niks. Die willen dat seks persoonlijk is. Die hebben daar het meest warme gevoel van. Zie daar de werelden van verschil.
In een spiritueel clubje wordt deze discrepantie nog eens versterkt. De Leiders genieten van de Macht en willen als dank daarvoor de meeste vrouwtjes hoog op hun Apenrots kunnen ontvangen. De vrouwen willen niets anders dan bevestiging van hun persoon en de geborgenheid van een heerlijk warm, roze bad van Liefde. Ziedaar de kiem voor conflict.
Daadwerkelijk toegepaste seks houdt het bewustzijn op het niveau van de Wil. Meditatie en verlichting brengen het bewustzijn naar het niveau van de Vorstellung, waar we slechts gelukzalig Kijken naar de dingen. Met seks is niks mis, maar dat geldt slechts binnen de Vorstellung. Daarom zou je als volgt kunnen handelen: doe het, geniet er van en denk er verder niet meer over na en raak er verder niet persoonlijk bij betrokken. Maar ja.... je raakt dan wel in conflict met partners die menen door de seks persoonlijke aanspraak op je te kunnen doen laten gelden. Je grieft ze door je handelen. Je doet ze pijn tot in het diepst van hun ziel. Wil een spiritueel leider dat, of denkt hij: who cares?
Heb je geen zin in al dit gezeur en wil je gewoon blijven genieten van gelukzalige Verlichting, dan kun je maar beter een beetje blijven rukken bij plaatjes op het Internet, dat liever, dan met je leerlingen naar bed gaan.
Een 'lust object' niveau dat niet schadelijk is. Stap je in de daad, dan krijgt seks ook een 'persoonlijke' betekenis. Tenminste als één of beide personen het als iets persoonlijks ervaren.quote:
Rukken blijft namelijk op het niveau van de Vorstellung.
Paul Verhaeghe schreef in zijn boek 'Liefde in tijden van eenzaamheid' een heel hoofdstuk over 'Lust'. Hoe lust (als drift) OBJECTIVEERT. De opwinding (prikkel) zit hem in dat "objectiveren" van de ander. Je neemt immers maar een deeltje ervan waar. Fixeert je, op dat deeltje dat je opwindt.
Echter maakt "objectiveren" en daarin sluit ik me dan weer aan bij Jean Paul Sartre de ander als 'persoon' onvrij. Een mens is geen bloemkool. Al kan je hem wel (vanuit je perceptie) als een bloemkool objectiveren. Zelfs als een bloemkool daarin gaan behandelen.
Waarneming die objectiveert, maakt het waargenomen onvrij. Door te 'bepalen', verlies je het 'onbepaalde'. Door te verdelen, verlies je het geheel.
Er zit een zekere "vormende kracht" in onze waarneming zelf. De kracht van de bepaling, van gedachten, van woorden, ideeën. A priori. Of A posteriori. Dat laat ik aan Immanuel Kant over.
Die "Vorstellung" zou je ergens ook "de illusie" kunnen noemen. De voorstelling (alias waarneming) van iets. Maar niet dat iets (Ding an sich) zelf. Dat laatste kunnen we niet kennen.
Uit deze wijze woorden zou je kunnen concluderen dat het seksueel misbruik van de spiritueel leider (in dit geval) bestaat uit het fragmenteren van zijn leerling door zijn lustgevoelens. En dat voelt terecht -van de kant van de leerling- als een beschadiging.quote:
Een 'lust object' niveau dat niet schadelijk is. Stap je in de daad, dan krijgt seks ook een 'persoonlijke' betekenis. Tenminste als één of beide personen het als iets persoonlijks ervaren.
Paul Verhaeghe schreef in zijn boek 'Liefde in tijden van eenzaamheid' een heel hoofdstuk over 'Lust'. Hoe lust (als drift) OBJECTIVEERT. De opwinding (prikkel) zit hem in dat "objectiveren" van de ander. Je neemt immers maar een deeltje ervan waar. Fixeert je, op dat deeltje dat je opwindt.
Echter maakt "objectiveren" en daarin sluit ik me dan weer aan bij Jean Paul Sartre de ander als 'persoon' onvrij. Een mens is geen bloemkool. Al kan je hem wel (vanuit je perceptie) als een bloemkool objectiveren. Zelfs als een bloemkool daarin gaan behandelen.
Waarneming die objectiveert, maakt het waargenomen onvrij. Door te 'bepalen', verlies je het 'onbepaalde'. Door te verdelen, verlies je het geheel.
Ik vind dat ik daarin ook vrij mag zijn. De persoon en zijn gedachten staan voor mij niet los van elkaar.quote:
[..]
Tuurlijk mag jij vrij zijn. Net zoals ik vrij mag zijn. Vrij om "gedachten" te beoordelen. Maar niet de persoon zelf! Oordelen heeft een grens. Maak de ander (als persoon) met "jouw" oordelen, niet onvrij. Dat is voor mij een brug te ver.
Dat besef ik me heel goed.quote:[..]
Heb je al eens (her)lezen hoeveel oordelen over de persoon, hoeveel 'gewichtige' woorden je hier hebt gebruikt. Gebaseerd op wat ? Woorden als 'dertiende in het dozijn' (waarom zou jouw idee van spiritualiteit beter zijn, dan zijn ervaring, daar zit jouw 'spiritueel ego' toch ergens voor tussen, niet ?), slinkse hoogdraverij', 'misbruik', 'narcistische schil', etc...
Je kent hem niet eens.quote:Ik herken niets van jouw oordeel over Mystikos in Mystikos zelf. Ik begrijp niet waar je die onzin vandaan haalt. Ik vind jouw gedachten (oordeel over hem) "beschadigend". Ik vind dat je daar een fout in begaat. Door zulke gedachte te uiten. 'Laster en eerroof' zijn in zulke zaken, niet ver weg...
Je hoort wat dingen die jou aanstaan, en mij minder, en je springt daarom in de verdediging, ondanks dat het niet om jou gaat. Dat is je ego dat zich aangevallen voelt.Je 'Ik haat Gray'-stand is dan heel hypocriet.quote:[..]
Ja, omdat vrijheid een grens heeft. Als je jouw vrijheid (oordeel) gebruikt om andere mensen te beschadigen, dan mag je wat mij betreft op de negeerstand. Sorry. je 'Gray hates you show' is geen vorm van liefde. Laat ieder mens houden van wat hij houdt, beminnen, wat hij of zij wilt beminnen. Met daarin respect voor ieders vrijheid en eigenheid.
En ik haat niet.Ik vind hem walgelijk. En waarom? Zie zijn leven. Vereer die homohater zoveel je wil, sluit vooral je ogen voor de werkelijkheid. Alles is liefde, toch?quote:Ik vind Osho een heel interessant, fascinerend en liefdevol figuur. Die man heeft een kijk op het leven (net als ons). Een kijk die de moeite is om je 'in alle vrijheid' eens in te verdiepen. Ofwel klikt dat, ofwel klikt dat niet.
Volgens mij snap jij het beter dan die zelfbenoemde 'liefdevolle' 'verlichten' hier.quote:
[..]
Is dit dan niet hetzelfde probleem als de berg die in de weg staat. Waarvan ik al zei je kan deze niet wegwensen.
Nik in het leven is onzinnig en niks in het leven is "verlicht", het is zijn echter de keuzes en de gedachten die vanuit jezelf komen (Yang) die je de gedachte geven dat je ten opzichte van je omgeving (ying) "verlicht"bent of dat jou omgeving onzinnig is.
Een degelijk persoon zou ook niet zijn wil opdringen aan een ander of voorzien van zijn "juiste" levensvisie maar deze geeft raad en advies hoe hij het leven ziet en wat hij heeft meegemaakt en hoe hij met diverse situaties in zijn leven is omgegaan en hoopt hierbij dat de ander er iets van opsteekt en het advies en de raad kan toepassen indien dit nodig mocht zijn
Want hij weet dat zijn leer (advies&raad) of zijn levensvisie nooit zal overeenkomen met het andere individu.
Als je je eigen afsluit of je eigen ontwijk van jou omgeving dan sluit je je eigen af van de wereld waar je toe behoort omdat deze je "zogenaamd" in de weg staan met hun "onzinnige meningen en overtuigingen", dan heb je een lange weg te gaan voordat de berg is wegsleten en er een vlak pad is onstaan om jou naar je "eind"bestemming te brengen.
Iemand die zegt dat hij het ware licht heeft gevonden maar niet een wisselwerking kan vormen met zijn omgeving is niet verlicht maar een dwaas die zich afsluit voor zijn eigen problemen en dat is het niet kunnen omgaan met zijn/de omgeving en uiteindelijk ook niet met zichzelf dus.
Verlichting wordt vaak omschreven als de waarheid van het bestaan inzien. Dat kan vrede, rust en extase geven, maar dat is slechts een deel van het verhaal. Het leven heeft ook zijn nare kanten en dat ontkennen is het leven ontkennen. Je ziet een poging her en der, wat resulteert in hypocriet gedrag (zie boven), en ontwijkingsgedrag (zoals Mystikos die liever een nieuwe preek afsteekt dan zich richten op de kritieken hier).
Het is veel makkelijker om te zeggen: "Weet je wat? Ik ben verlicht en perfect; niets hoeft meer aan mij te gebeuren, alles dat ik doe is goed.", dan om kritisch te kijken naar jezelf en minpunten aan te wijzen om aan te werken. Het is echter wel wat nodig is voor volledige overgave, hoe ongelofelijk moeilijk ook.
Ik vind het niet netjes van je.quote:
En jij kent hem wel ? Dat je zo goed over hem kan oordelen ? Is dat niet een beetje 'hoogdravend' van jou ?quote:
Je kent hem niet eens.
Ik reageer omdat ik je woorden niet netjes vind. Ik spreek je daarin aan op je gedrag. Ik vind het interessant om Mystikos zijn gedachten hier te lezen. Net zoals ik het interessant vind, om andere FOKKERS hun gedachten te lezen.
Wat ik niet graag lees is 'bashen'. Zoals jij doet (doorheen mijn perceptie bezien). Ieder mens kan lullen over wat hij zelf leuk vindt of niet, in gelooft of niet, etc. Allemaal geen probleem. Maar een ander (die je helemaal niet goed kent) via lege retoriek zomaar wat 'beschadigende' etiketten opkleven. Ik vind dat 'not done'. Niet netjes van je. Daarom reageer ik.
Je haat niet, zeg je. Toch kom je heel haatdragend bij mij over. Nu mag jouw boodschap 'liefdevol' bedoeld zijn (langs jouw kant van het communicatie spectrum bezien). De ontvanger (ik) ervaart dit niet zo. Daarin mist je boodschap dan volledig zijn doel.quote:
Je 'Ik haat Gray'-stand is dan heel hypocriet.
Vergelijk het met humor. Iets kan als een grapje bedoeld zijn (door de verzender). Als die grap echter kwetsend (bij de ontvanger) terecht komt, dan is/was die grap niet grappig. Maar kwetsend. Betekenis wordt pas gegeven in de (inter) subjectieve verbinding samen. Op zichzelf (bij de ontvanger of de verzender) bestaat ze niet.
Kijk eens naar jezelf. Welke 'beoordelende' woorden je de ander in de schoot werpt. Vind je dit gedrag bij jezelf kunnen ? Of voor verbetering vatbaar. Alles wat je doet is goed. Niets hoeft er te gebeuren, noch te veranderen.quote:
Het is veel makkelijker om te zeggen: "Weet je wat? Ik ben verlicht en perfect; niets hoeft meer aan mij te gebeuren, alles dat ik doe is goed.", dan om kritisch te kijken naar jezelf en minpunten aan te wijzen om aan te werken. Het is echter wel wat nodig is voor volledige overgave, hoe ongelofelijk moeilijk ook.
"Spiritualiteit" heeft voor mij te maken, met het leren omgaan met elkaar. Vrijheid is daarin een heel belangrijk gegeven. Probeer elkaars vrijheid en eigenheid zo goed als mogelijk te respecteren. Over de ander oordelen, maakt die ander onvrij.
Osho had het meer voor heteroseksuele contacten. Die visie deel ik zelf niet. In welke zin Osho echt een homo hater is, weet ik niet. Veel goeroes provoceren soms. Spelen een spel. Zetten daarin je perceptie (en oordeel) op het verkeerde been.
De man heeft en had wel een enorm talent om over het leven te "praten". Niet voor niets, gingen veel gerenommeerde psychologen en psychiaters in die tijd bij hem langs. Zoals bv Jan Foudraine hier in Nederland.
Nogmaals ik heb geen zin (noch wens) die man zijn proces te maken. Ik wens enkel te kijken naar al het moois dat hij te vertellen had. En dat was heel wat.
Men zegt vaak dat meditatie de weg naar verlichting is. Maar er zijn een hoop verschillende vormen van meditatie. Welke meditatievorm heeft men het dan over?
De meditatievorm die jou het beste ligt. Het komt allemaal op hetzelfde neer, of dat nu dmv Yoga is of een boswandeling.quote:
Men zegt vaak dat meditatie de weg naar verlichting is. Maar er zijn een hoop verschillende vormen van meditatie. Welke meditatievorm heeft men het dan over?
Ik vind vipassana over het algemeen wel een prettige vorm. Eigenlijk doe ik die ook het vaakst.quote:
De meditatievorm die jou het beste ligt. Het komt allemaal op hetzelfde neer, of dat nu dmv Yoga is of een boswandeling.
Dat mag.quote:
[..]
Ik vind het niet netjes van je.
Ik ken hem even weinig als jij.quote:En jij kent hem wel ? Dat je zo goed over hem kan oordelen ? Is dat niet een beetje 'hoogdravend' van jou ?
Ik reageer omdat ik je woorden niet netjes vind. Ik spreek je daarin aan op je gedrag. Ik vind het interessant om Mystikos zijn gedachten hier te lezen. Net zoals ik het interessant vind, om andere FOKKERS hun gedachten te lezen.
Als Mystikos zich niet aangesproken voelt, kan hij het langs zich heen laten gaan. Of voor zichzelf spreken. Kan je een voorbeeld aan nemen.
En ik ben ook een "FOKKER".
Het was sowieso nooit aan jou gericht, dus maak je niet druk als het je pet te boven gaat.quote:Wat ik niet graag lees is 'bashen'. Zoals jij doet (doorheen mijn perceptie bezien). Ieder mens kan lullen over wat hij zelf leuk vindt of niet, in gelooft of niet, etc. Allemaal geen probleem. Maar een ander (die je helemaal niet goed kent) via lege retoriek zomaar wat 'beschadigende' etiketten opkleven. Ik vind dat 'not done'. Niet netjes van je. Daarom reageer ik.
[..]
Je haat niet, zeg je. Toch kom je heel haatdragend bij mij over. Nu mag jouw boodschap 'liefdevol' bedoeld zijn (langs jouw kant van het communicatie spectrum bezien). De ontvanger (ik) ervaart dit niet zo. Daarin mist je boodschap dan volledig zijn doel.
Vergelijk het met humor. Iets kan als een grapje bedoeld zijn (door de verzender). Als die grap echter kwetsend (bij de ontvanger) terecht komt, dan is/was die grap niet grappig. Maar kwetsend. Betekenis wordt pas gegeven in de (inter) subjectieve verbinding samen. Op zichzelf (bij de ontvanger of de verzender) bestaat ze niet.
Dit is een "nee, jij bent een dommerd!" in onnodig veel woorden.quote:[..]
Kijk eens naar jezelf. Welke 'beoordelende' woorden je de ander in de schoot werpt. Vind je dit gedrag bij jezelf kunnen ? Of voor verbetering vatbaar. Alles wat je doet is goed. Niets hoeft er te gebeuren, noch te veranderen.
Leer dan ook maar aan mij wennen, want ik voel me vrij om mijn spiritualiteit te beleven zoals ik dat goed acht.quote:"Spiritualiteit" heeft voor mij te maken, met het leren omgaan met elkaar. Vrijheid is daarin een heel belangrijk gegeven. Probeer elkaars vrijheid en eigenheid zo goed als mogelijk te respecteren. Over de ander oordelen, maakt die ander onvrij.
Reageer dan ook niet op een post die niet aan jou gericht was. Laat mij hem een charlatan vinden, zoals jij de ogen sluit voor alles dat niet aaibaar is.quote:Osho had het meer voor heteroseksuele contacten. Die visie deel ik zelf niet. In welke zin Osho echt een homo hater is, weet ik niet. Veel goeroes provoceren soms. Spelen een spel. Zetten daarin je perceptie (en oordeel) op het verkeerde been.
De man heeft en had wel een enorm talent om over het leven te "praten". Niet voor niets, gingen veel gerenommeerde psychologen en psychiaters in die tijd bij hem langs. Zoals bv Jan Foudraine hier in Nederland.
Nogmaals ik heb geen zin (noch wens) die man zijn proces te maken. Ik wens enkel te kijken naar al het moois dat hij te vertellen had. En dat was heel wat.
Kritiek is hier goed op zijn plaats, want als je jezelf meer wil actualiseren, dan zal je na een kritische blik lasten van jezelf af laten vallen. Met alleen maar mooi weer spelen en niet kritisch zijn naar jezelf en anderen, sluit je je af voor delen van het leven. En zelfactualisatie is juist met beide benen volledig in het leven staan.
"Lui zijn" heb ik ook kritiek op; het leven is actie, en lui zijn in letterlijke zin niet houdbaar. Wees lui in het hoofd, in de zin dat je met de geest in meditatie zit, maar lichamelijk actief bent. Zelfs al is dat actief zitten in letterlijke zin. Dat is waar men op doelt met "lui zijn".
Verlichting is ook geen geluk, getuige de monnik die stelde na zijn verlichting zich even miserabel te voelen. Of de wijze die stelde dat als je niet volledig het verdriet kan voelen van een ander, je niet verlicht bent. Een vrije geest staat open om alles te ontvangen en alles los te laten; vandaar dat men vaak aan de lucht refereert, die donderwolken en zonneschijn zonder oordeel laat passeren.
Je hebt een rare manier van omgaan. Eerst scheld je iemand de huid vol. Als die niet op jouw onzin (je schelden) reageert, die beschadiging aan zich voorbij laat gaan, is alles (terug) ok voor je...quote:
Als Mystikos zich niet aangesproken voelt, kan hij het langs zich heen laten gaan.
Vanuit die optiek, kan ik je een onmens, speelvogel met een slecht karakter, lichte psychopaat (weinig empathisch inlevend), spiritueel narcistisch, etc. vinden. Kortom de "Gray hate show". Dit oordeel ontkennen is onnodig, gezien het juist is. En geen verder antwoord behoeft. Zoiets ?
[ Bericht 0% gewijzigd door JustTalkLove op 20-04-2015 22:11:16 ]
Dit klinkt een beetje uit de hoogte, vind je niet ? De stem van je onbewuste zelf ?quote:
Dus maak je niet druk als het je pet te boven gaat.
Vanuit deze optiek kan het helpen Gray eens wat aardiger tegen de mensen proberen te zijn. Verdraagzamer. Menselijker. Empathischer. Toleranter. Mededogend. Eigenschappen die ik niet meteen in jouw 'spirituele' karakter hier terug vindt.quote:
Of de wijze die stelde dat als je niet volledig het verdriet kan voelen van een ander, je niet verlicht bent.
Het woord verlichting schakel ik gelijk aan "gelukzaligheid". Aan een diepe verbondenheid (en daarbinnen geluk) te ervaren met het zijn. Afhankelijk van de omgeving, ervaar ik die momenten of ik ervaar ze niet. En ja, als mijn omgeving het wat toelaat, zou ik graag wat meer "lui" willen zijn. Daarin sluit ik me volledig aan bij Mystikos. Het was verfrissend zijn gedachten hierover te lezen.
[ Bericht 71% gewijzigd door JustTalkLove op 20-04-2015 22:12:55 ]
Nog eentje, om in weg te dromen...
Bronquote:Verlichting is het simpele besef dat alles is als het zou moeten zijn.
Dat is de definitie van verlichting: alles is als het zou moeten zijn, alles is volkomen perfect zoals het is. Dat gevoel ... en plotseling ben je thuis. Je mist niets. Je maakt deel, wezenlijk deel uit van dit enorme, prachtige bestaan. Je bent er ontspannen in, je hebt je eraan overgegeven. Je hebt geen afzonderlijk bestaan – alle afscheiding is verdwenen.
Er is grote vreugde, want als het ego verdwijnt zijn er geen zorgen meer, als het ego verdwijnt is er geen angst meer, als het ego verdwijnt is doodgaan niet meer mogelijk. Dit is verlichting. Het is begrijpen dat alles goed is, dat alles mooi is – en het is mooi zoals het is. Alles is in immense harmonie, in eenheid.
Je slaat de plank mis.quote:
[..]
Je hebt een rare manier van omgaan. Eerst scheld je iemand de huid vol. Als die niet op jouw onzin (je schelden) reageert, die beschadiging aan zich voorbij laat gaan, is alles (terug) ok voor je...
Vanuit die optiek, kan ik je een onmens, speelvogel met een slecht karakter, lichte psychopaat (weinig empathisch inlevend), spiritueel narcistisch, etc. vinden. Kortom de "Gray hate show". Dit oordeel ontkennen is onnodig, gezien het juist is. En geen verder antwoord behoeft. Zoiets ?
Nee.quote:
[..]
Dit klinkt een beetje uit de hoogte, vind je niet ? De stem van je onbewuste zelf ?
Nee.quote:Vanuit deze optiek kan het helpen Gray eens wat aardiger tegen de mensen proberen te zijn. Verdraagzamer. Menselijker. Empathischer. Toleranter. Mededogend. Eigenschappen die ik niet meteen in jouw 'spirituele' karakter hier terug vindt.
Je slaat de plank mis.quote:Het woord verlichting schakel ik gelijk aan "gelukzaligheid". Aan een diepe verbondenheid (en daarbinnen geluk) te ervaren met het zijn. Afhankelijk van de omgeving, ervaar ik die momenten of ik ervaar ze niet. En ja, als mijn omgeving het wat toelaat, zou ik graag wat meer "lui" willen zijn. Daarin sluit ik me volledig aan bij Mystikos. Het was verfrissend zijn gedachten hierover te lezen.
Het verbaast me niets dat je zo de plank misslaat als je dit soort fastfoodteksten tot je neemt. Wat een zoete troep.quote:
Nog eentje, om in weg te dromen...
[..]
Bron
En dit is uit je duim gezogen; die viespeuk had gewoon een hartaanval. Waarschijnlijk te hard in zijn 365 Rolls Royces gereden terwijl ie seks had met een van zijn volgelingen. Of een van zijn volgelingen had echt donkere magie op hem gebruikt, zoals hij ze van beschuldigde.quote:
Osho werd vergiftigd (vermoedelijk door de Amerikaanse overheid). Wie is daarin de moordenaar. De bedrieger ? Jij kent de figuur Osho niet. Ik ook niet. En wens het daar niet over te hebben. Beoordeel de man zijn gedachten. Niet de "perceptie" van zijn persoon zijn.
[ Bericht 2% gewijzigd door Gray op 21-04-2015 14:23:14 ]
Ik sla niets mis. Jij komt zo bij me over. En daarmee uit.quote:
Het is jouw recht hiervan te moeten kotsen (ieder mens heeft zijn smaak en voorkeuren). Net zoals het mijn recht is, te moeten kotsen van jouw 'liefdeloze' reacties, hier keer op keer.quote:
Het verbaast me niets dat je zo de plank misslaat als je dit soort fastfoodteksten tot je neemt. Wat een zoete troep.
Lol. Wat een zever. Geloof wat je zelf wilt geloven en gelukkig mee bent, knulquote:
En dit is uit je duim gezogen; die viespeuk had gewoon een hartaanval. Waarschijnlijk te hard in zijn 365 Rolls Royces gereden terwijl ie seks had met een van zijn volgelingen. Of een van zijn volgelingen had echt donkere magie op hem gebruikt, zoals hij ze van beschuldigde.
Dat ben ik ook. Niets mis mee.
Dat alles mooi is... jaja... zolang ik een mens ben, vind ik gewoon dingen mooi en dingen verschrikkelijk hoor.quote:
Er is grote vreugde, want als het ego verdwijnt zijn er geen zorgen meer, als het ego verdwijnt is er geen angst meer, als het ego verdwijnt is doodgaan niet meer mogelijk. Dit is verlichting. Het is begrijpen dat alles goed is, dat alles mooi is – en het is mooi zoals het is. Alles is in immense harmonie, in eenheid.
Het gehele spectrum aan gevoelens, emoties etc. beslaat nu eenmaal zowel verdriet als vreugde, liefde en haat, voorkeur en afkeer etc. het ontkennen daarvan maakt ergens maar onmenselijk vind ik. We moeten er nu eenmaal mee dealen dat sommige dingen een naar gevoel veroorzaken, en andere dingen een prettig gevoel. Dat sommige dingen goed zijn, en andere dingen slecht. En indien niet: wees dan eerlijk en erken gewoon dat je de nare helft simpelweg niet wenst te zien en je voor 'jezelf' kiest.
Het draait om zelfreflectie denk ik, door na te gaan waar al deze gevoelens vandaan komen of waarop ze gebaseerd zijn. Daardoor neem je verantwoording voor je eigen gevoelens en dus accepteer je de situatie eerder zoals hij is. Maar als je het onderdrukt dan ben je inderdaad onvolwassen bezig.quote:
[..]
Dat alles mooi is... jaja... zolang ik een mens ben, vind ik gewoon dingen mooi en dingen verschrikkelijk hoor.
Dank voor je inhoudelijke reactie.quote:
Dat alles mooi is... jaja... zolang ik een mens ben, vind ik gewoon dingen mooi en dingen verschrikkelijk hoor.
Ik sluit me hierbij aan. Daarom ook sprak ik zelf van de omgeving. In de ene omgeving (of bij die ene persoon) voel je je heel goed. In een andere omgeving (bij andere mensen) maar naar.
Het idee dat in de teksten beschreven wordt, lijkt me een "staat van zijn" te zijn. Noem het een ideaal. Iets moois om te bereiken. Tijdelijk te ervaren. In welke mate dergelijke "staat van zijn" meer permanent kan zijn, weet ik niet. Ik ben zelf niet verlicht.
Het is wel iets fascinerend om vanuit je "beperkt" bewustzijn waar te nemen. Zo een goeroe, 'verlichtte' ziel, boeddhist, etc. Ik heb Osho al eens een paar keer horen spreken. De stiltes tussen zijn woorden, vallen me daarbij enorm op. Die man straalt iets "uit". Iets onmetelijk diep. Een diepte die ik als "beperkte" waarnemer, maar moeilijk peilen kan. Fascinerend, vind ik het alvast wel.
Wat niet wil zeggen dat ik niet in verlichting geloof trouwens. Althans, ik weet niet zo goed hoe ik erover moet denken. Het is in elk geval wel een mooi streven en een gevoel waar ik wel meerdere keren in mijn leven een glimb van meen opgevangen te hebben. Momenten waarop ik me ultiem mezelf voelde, en het 'rugzakje' die je normaal - bewust of onbewust áltijd voelt, in de verte of heel direct - even helemaal afwezig was. 'Dít gevoel moet wel zijn wat ze met verlichting voelde, alleen dan permanent', was m'n ervaring op die momenten. Daardoor weet ik dat de ervaring wel bestaat door het zelf gevoeld te hebben. Alleen als ik naar 'verlichtingsleren' kijk (boeddhisme, cursus in wonderen, gnostieke christendom) wordt me wel duidelijk dat het neerkomt op loslaten en je voor een gedeelte van het bestaan afsluiten; je niet meer laten raken door duisternis. 'er anders naar kijken' en eigenlijk het aardse min of meer loslaten. Ook daar weer uiteindelijk de vraag: is dat nu eigenlijk wel echt de bedoeling?
Ik kan in elk geval niets met dat oordeelloze gedoe. Ik haat slechte mensen nu eenmaal, en dat vind ik ook meer dan terecht. En dat voorbeeldige morele gedoe vind ik maar hypocriet en geforceerd. Ook al weet ik nog dat die staat van zijn, verlichting, wel degelijk bestaat.
Ik kan in elk geval niets met dat oordeelloze gedoe. Ik haat slechte mensen nu eenmaal, en dat vind ik ook meer dan terecht. En dat voorbeeldige morele gedoe vind ik maar hypocriet en geforceerd. Ook al weet ik nog dat die staat van zijn, verlichting, wel degelijk bestaat.
Jij ook bedankt voor deze inhoudelijke bijdrage.quote:
Het draait om zelfreflectie denk ik, door na te gaan waar al deze gevoelens vandaan komen of waarop ze gebaseerd zijn. Daardoor neem je verantwoording voor je eigen gevoelens en dus accepteer je de situatie eerder zoals hij is. Maar als je het onderdrukt dan ben je inderdaad onvolwassen bezig.
Onderdrukken lijkt me niet ok. Wel aanvaarden en proberen het ergens te transcenderen (overstijgen). In de mate dat dit voor jezelf mogelijk is.
Afstand name is nog zoiets. De mate waarin je afstand kan nemen, van je gevoelens, gedachten, etc. Wat inderdaad op zelfreflectie neer komt Een soort bewust wording van jezelf. Van de "getuige" zijn in jezelf. Soort hogere dimensie. Die boven de identificatie met alles komt te staan. In de huidige dimensie. De huidige staat van zijn.
Ik zou Gray kunnen haten. Omwille van zijn "liefdeloze" reacties (zijn Gray hate show). Ik kan mijn haat terecht vinden. Echter, wat ben ik daarmee ? Dergelijke haat te voelen. Dat heeft geen zin. Dus laat je dat los. En gaat verder.quote:
Ik kan in elk geval niets met dat oordeelloze gedoe. Ik haat slechte mensen nu eenmaal, en dat vind ik ook meer dan terecht. En dat voorbeeldige morele gedoe vind ik maar hypocriet en geforceerd. Ook al weet ik nog dat die staat van zijn, verlichting, wel degelijk bestaat.
En wat met mensen die een debat 'bashen' (weg van de inhoud, meer naar het vormelijke, oordelende, persoonlijke op). Ook daar hou ik niet van. Ipv positief te debatteren, zit je dan vooral 'negatief' wat ruzie te maken. Tenzij je er verder niet op reageert. Wat doe je daarmee ? Met zulke omgeving ? Waar geen positieve reacties volgen...
Het jammer vinden (om de gemiste kansen). Maar verder niets. Ik kan mijn zelf er verder niet bij aansluiten. Heb ook geen zin op die manier daar verder veel mee bezig te zijn. Dus laat je die omgeving dan maar los. Of je speelt hun spelletje mee.
Het is moeilijk ernstig te blijven in een groep (omgeving) met grappenmakers.
In welke mate (en hoe) een verlichte daar vanuit de praktijk mee omgaat, geen idee. De zaken die ik daar zelf al over gelezen heb, beschrijven vooral die INNERLIJKE STAAT van zijn. Een staat die men in woorden tracht te gieten, waar woorden niet echt mogelijk (wezenlijk) meer zijn.
Ik heb wel een boek gelezen van iemand die zo'n weg heeft afgelegd en het proces heeft beschreven van verlichting, die als een permanente staat van zijn in een 3-tal dagen indaalde. Interessant is het zeker.quote:
Het idee dat in de teksten beschreven wordt, lijkt me een "staat van zijn" te zijn. Noem het een ideaal. Iets moois om te bereiken. Tijdelijk te ervaren. In welke mate dergelijke "staat van zijn" meer permanent kan zijn, weet ik niet. Ik ben zelf niet verlicht.
Maar goed, ik kom er later even op terug. Zoals je in m'n vorige reply hebt kunnen lezen sta ik er wat dubbel/tegenstrijdig in.
Ik ook hoor. Ik vind het ook iets dubbel.quote:
Ik heb wel een boek gelezen van iemand die zo'n weg heeft afgelegd en het proces heeft beschreven van verlichting, die als een permanente staat van zijn in een 3-tal dagen indaalde. Interessant is het zeker.
Maar goed, ik kom er later even op terug. Zoals je in m'n vorige reply hebt kunnen lezen sta ik er wat dubbel/tegenstrijdig in.
Zoals ik eerder schreef, zuiver op mezelf, kan ik dergelijk gevoel van gelukzaligheid ervaren. Maar het Westers leven is meer dan jezelf alleen (tenzij je kiest voor het bestaan van een eenzaat, soort sociale excentriekeling). Er is ook die omgeving om mee om te gaan, verwachtingen en verplichtingen af te lossen, etc. Dat 'sociale' staat soms haaks op dat meer 'innerlijke' streven.
Tijdje geleden heb ik een zeer interessant boek gelezen over 'Introvert' zijn. Het boek is van Susan Cain met als titel: "Stil" (De kracht van introvert zijn in een wereld die niet ophoudt met kletsen).
In dit Amerikaanse boek valt vooral de druk van de omgeving op. De Amerikaanse cultuur is een extraverte cultuur. Waar introverte personen maar moeilijk een plaatsje in vinden kunnen. Zulke introverte personen proberen dan ook vaak, ergens meer extravert te zijn (omdat dit verwacht wordt). Echter, is dat tegen hun natuur.
Introverte mensen herladen hun batterijen door in de rust te zijn.
Extraverte mensen herladen hun batterijen door in de drukte te zijn.
Dat is een wereld van verschil.
"Introvert" is niet hetzelfde als "verlicht". Maar het leunt wel ergens dichter aan bij die staat van zijn, vind ik. Zo zal een introvert iemand zich al gemakkelijk "empathisch" inleven in de ander. Ipv vluchtig een ander zomaar te beoordelen en veroordelen. Introvert leunt ook dichter aan bij zelf reflectie, bij introspectie. Iets wat veel extraverte mensen niet echt graag doen. Die zijn niet graag met zichzelf bezig. Heb ooit nog zo een "super" sociale vriendin gekend. Die het heel leuk vond om onnozel in een groep te doen. Grapjes maken, allerlei zever verkondigen en vertellen. Echter over haar zelf kon ze niets vertellen. Ze stond daar (bij dergelijke waarneming, introspectie) verder niet stil.
Klopt. Maar of we het allemaal goed vatten kunnen, is iets anders.quote:
Ik lees je reacties hierover graag later op de dag/avond/week/maand/jaar...
Gray is meer gericht op de nuchtere/praktische kant van spiritualiteit, waar jij weer meer de positieve/filosofische zijde kijkt.quote:
[..]
Ik zou Gray kunnen haten. Omwille van zijn "liefdeloze" reacties (zijn Gray hate show). Ik kan mijn haat terecht vinden. Echter, wat ben ik daarmee ? Dergelijke haat te voelen. Dat heeft geen zin. Dus laat je dat los. En gaat verder.
En wat met mensen die een debat 'bashen' (weg van de inhoud, meer naar het vormelijke, oordelende, persoonlijke op). Ook daar hou ik niet van. Ipv positief te debatteren, zit je dan vooral 'negatief' wat ruzie te maken. Tenzij je er verder niet op reageert. Wat doe je daarmee ? Met zulke omgeving ? Waar geen positieve reacties volgen...
Het jammer vinden (om de gemiste kansen). Maar verder niets. Ik kan mijn zelf er verder niet bij aansluiten. Heb ook geen zin op die manier daar verder veel mee bezig te zijn. Dus laat je die omgeving dan maar los. Of je speelt hun spelletje mee.
Het is moeilijk ernstig te blijven in een groep (omgeving) met grappenmakers.
In welke mate (en hoe) een verlichte daar vanuit de praktijk mee omgaat, geen idee. De zaken die ik daar zelf al over gelezen heb, beschrijven vooral die INNERLIJKE STAAT van zijn. Een staat die men in woorden tracht te gieten, waar woorden niet echt mogelijk (wezenlijk) meer zijn.
Hoe verlicht je ook raakt, je ego verdwijnt niet, google maar eens naar 'revenge of the ego'. Praten alsof het wel zo is kan vanuit het praktische oogpunt hypocriet lijken.
Dus hij haat niet, hij probeert je duidelijk te maken dat de realiteit niet altijd rozengeur en manenschijn brengt en dat sommige mensen zich verschuilen achter hun spiritualiteit door de negatieve aspecten met de mantel der liefde te bedekken.
Het is niet persoonlijk.
Het is niet persoonlijk.
Ik ga akkoord met wat je schrijft. Ieder mens bekijkt iets vanuit zijn bril. Laat mijn bril daarin meer die positieve/filosofische zijde zijn. En Gray de meer nuchtere/praktische kant. Geen enkel probleem.quote:
Gray is meer gericht op de nuchtere/praktische kant van spiritualiteit, waar jij weer meer de positieve/filosofische zijde kijkt.
Echter hoeven we elkaars 'bril' (kijk erop) daarin niet aan te vallen en dat doet hij wel. En is voor mij een brug te ver. Laten we inhoudelijk blijven, niet persoonlijk worden.
Ik geloof ook niet in een ego dat "permanent" verdwijnt. Je stelt je (afhankelijk van de situatie) ego of non-ego op. Dat is een praktische toepassing ervan. Het moment waarop je je non-ego opstelt, kun je in meer wollige zoete atmosferen verder dromen. Waar niets mis mee is.quote:
Hoe verlicht je ook raakt, je ego verdwijnt niet, google maar eens naar 'revenge of the ego'. Praten alsof het wel zo is kan vanuit het praktische oogpunt hypocriet lijken.
De manier waarop hij dat aanbrengt, vind ik fout.quote:
Dus hij haat niet, hij probeert je duidelijk te maken dat de realiteit niet altijd rozengeur en manenschijn brengt en dat sommige mensen zich verschuilen achter hun spiritualiteit door de negatieve aspecten met de mantel der liefde te bedekken.
De manier waarop jij dit aanbrengt, vind ik correct.
Ik vat het ook niet persoonlijk op. "Persoon" dat bestaat hier niet. Enkel de gedachten (die op zichzelf staan).quote:
Zotte gedachten, Ernstige gedachten, Zweverige gedachten, Rationele gedachten, Liefdevolle gedachten, Seksuele gedachten, etc. Maakt me allemaal niet uit...
Zolang de atmosfeer maar ergens 'leuk' blijft. Een oordelende, scheldende, hatelijke atmosfeer (omgeving) is niet iets wat ik hier verkies. Waar ik van hou. Wat ik persoonlijk diep in mijn hart draag. Verre van. Aan de 'atmosfeer' dragen we allemaal ons steentje hier bij.
Dat je kotst van iemand zijn voorliefde voor een bepaalde goeroe (Osho), moet dat gezegd en geschreven worden ? En maar expliciet blijven herhaald worden. Waarom ? Ik zie daar het nut niet van in. Het zet alvast een domper op de atmosfeer, waardoor je er minder gemakkelijk (vanuit jezelf) kunt over praten of schrijven.
Op zulk moment, wordt een bepaalde 'gedachte' niet gedragen in de omgeving. En houd je daar beter mee op. Ik moet in een voetbal stadion ook niet luidop zitten supporteren voor een voetbal ploeg, waar mijn supporters (waar ik mee samen ben) totaal niet van houden. Dat zorgt alleen maar voor een slechtere atmosfeer, conflict. Tenzij iedereen heel tolerant en verdraagzaam voor elkaars eigenheid (en anders zijn) zou zijn. Dan niet.
Dan kots je niet op de ander zijn gedachten, maar hebt die lief.
[ Bericht 20% gewijzigd door JustTalkLove op 21-04-2015 17:25:31 ]
