R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Ja natuurlijk kan dat.quote:Op dinsdag 7 april 2015 14:20 schreef jodelahity het volgende:
[..]
Oke, nou ja ik vind het mooi om te horen dat iemand blijkbaar anders kan zijn dan dat hij is. Schept wel mogelijkheden voor mooie smoesjes.
Denk bijvoorbeeld aan een acteur die in zn rol zit of aan iemand die dronken is (of whatever, wees creatief zou ik zeggen
).Smoesjes? eh, ja vast wel
Een dronken persoon is precies zoals hij is als hij dronken is. Je refereert telkens naar alternatieve situaties waar die helemaal niet van toepassing zijn en daar zit ook je denkfout. Als iemand drank drinkt en hij wordt agressief dan is hij zichzelf in die situatie. Een andere kan vriendelijk blijven of jolig worden en dat is hij dan in die situatie. Of is iemand alleen zichzelf in zijn 'staat' zonder invloeden van buitenaf? Discussiëren hierover heeft geen zin aangezien ik begrijp dat jij juist denkt dat ik het niet begrijp.quote:
[..]
Ja natuurlijk kan dat.
Denk bijvoorbeeld aan een acteur die in zn rol zit of aan iemand die dronken is.
Smoesjes? eh, ja vast wel
Fylax is op televisie geweest
Je vergat het voorbeeld van de acteurquote:
[..]
Een dronken persoon is precies zoals hij is als hij dronken is. Je refereert telkens naar alternatieve situaties waar die helemaal niet van toepassing zijn en daar zit ook je denkfout. Als iemand drank drinkt en hij wordt agressief dan is hij zichzelf in die situatie. Een andere kan vriendelijk blijven of jolig worden en dat is hij dan in die situatie. Of is iemand alleen zichzelf in zijn 'staat' zonder invloeden van buitenaf? Discussiëren hierover heeft geen zin aangezien ik begrijp dat jij juist denkt dat ik het niet begrijp.
Edit: En je maakt het moeilijker dan het is.
Ik heb de indruk dat je het leuk vindt om te debatteren, maar ik ben hier niet voor jouw vermaak.
Hiermee impliceer je dat het leuk is voor mensen om je te moeten wijzen op dit soort gedrag.quote:
[..]
Je vergat het voorbeeld van de acteur
Edit: En je maakt het moeilijker dan het is.
Ik heb de indruk dat je het leuk vindt om te debatteren, maar ik ben hier niet voor jouw vermaak.
Fylax is op televisie geweest
Blijkbaar ben ik niet diegene die jou het principe van "dichtbij jezelf staan" kan uitleggen. Dat kan gebeuren.quote:
[..]
Hiermee impliceer je dat het leuk is voor mensen om je te moeten wijzen op dit soort gedrag.
En blijkbaar ben ik ook niet de juiste persoon voor je op 1 ander gebied, succes ermee
Blijkbaar niet nee. Of je hebt ongelijk met jouw idee. Dat kan ook gebeuren. En je zal dan ook heilig blijven geloven dat mensen iets anders kunnen zijn dan ze zijn. En dank je voor het succes ergens mee...
Fylax is op televisie geweest
Graag gedaanquote:
Blijkbaar niet nee. Of je hebt ongelijk met jouw idee. Dat kan ook gebeuren. En je zal dan ook heilig blijven geloven dat mensen iets anders kunnen zijn dan ze zijn. En dank je voor het succes ergens mee...
quote:
Op SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Fylax is op televisie geweest
De kenmerken van verlichting bij de mysticus zijn de volgende:
- diep gevoel van tevredenheid met hoe de wereld in elkaar steekt
- het lichaam is parasympathisch gestabiliseerd dwz. lichaam en geest vallen direct terug in een diepe vorm van rust zelfs na de zwaarste inspanning (teken dat het zenuwgestel door de parasympathische tak wordt geleid)
- ervaringen van diepe gelukzaligheid en extase
- licht trillen en elektrisch schokken van de zenuwbanen (in de Indiase mystiek: de 'nadi's'); soms een slangachtig trekken van de nek en ruggewervel ('oprijzen van de kundalini energie')
- roeservaring vergelijkbaar met een drugservaring (in de Middeleeuwse mystiek: 'soetheyt')
- eenheidservaringen ('een met Alles', 'cosmic consciousness')
- toegenomen gevoel voor humor en gevoel voor relativering ('tis zoals het is')
- optimale lichamelijke gezondheid en vitaliteit
- wegvallen van begeerte en verlangen
- vrij van geestelijke pijn zijn
Je kunt je niet in deze toestand hinein denken. Filosofie is van weinig betekenis hier. Het kan slechts gerealiseerd worden door een jarenlange training in meditatie. Of je snel of langzaam resultaat boekt hangt af van de toestand van je zenuwgestel op dit moment: ben je al wat ouder en heb je veel moeten doorstaan dan zal het zwaarder zijn en langer duren dan als je jong bent en nog redelijk onbekommerd leeft.
Er is in het begin een 'jij' die hier aan moet beginnen. In het proces van verlicht worden raakt die 'jij' steeds meer op de achtergrond en treedt er een shift op van particulariteit naar universaliteit. Dan is het zelf opgegaan in het Zelf en kom je erachter dat er nooit twee zelven waren. Dan geldt: 'slechts het Zelf is'. Maar dit is dus een relatieve waarheid die waarschijnlijk niet voor jou op dit moment geldt.
Elk mens streeft naar verlichting. Het is het hoogste streven. Er is niks grootser.
- diep gevoel van tevredenheid met hoe de wereld in elkaar steekt
- het lichaam is parasympathisch gestabiliseerd dwz. lichaam en geest vallen direct terug in een diepe vorm van rust zelfs na de zwaarste inspanning (teken dat het zenuwgestel door de parasympathische tak wordt geleid)
- ervaringen van diepe gelukzaligheid en extase
- licht trillen en elektrisch schokken van de zenuwbanen (in de Indiase mystiek: de 'nadi's'); soms een slangachtig trekken van de nek en ruggewervel ('oprijzen van de kundalini energie')
- roeservaring vergelijkbaar met een drugservaring (in de Middeleeuwse mystiek: 'soetheyt')
- eenheidservaringen ('een met Alles', 'cosmic consciousness')
- toegenomen gevoel voor humor en gevoel voor relativering ('tis zoals het is')
- optimale lichamelijke gezondheid en vitaliteit
- wegvallen van begeerte en verlangen
- vrij van geestelijke pijn zijn
Je kunt je niet in deze toestand hinein denken. Filosofie is van weinig betekenis hier. Het kan slechts gerealiseerd worden door een jarenlange training in meditatie. Of je snel of langzaam resultaat boekt hangt af van de toestand van je zenuwgestel op dit moment: ben je al wat ouder en heb je veel moeten doorstaan dan zal het zwaarder zijn en langer duren dan als je jong bent en nog redelijk onbekommerd leeft.
Er is in het begin een 'jij' die hier aan moet beginnen. In het proces van verlicht worden raakt die 'jij' steeds meer op de achtergrond en treedt er een shift op van particulariteit naar universaliteit. Dan is het zelf opgegaan in het Zelf en kom je erachter dat er nooit twee zelven waren. Dan geldt: 'slechts het Zelf is'. Maar dit is dus een relatieve waarheid die waarschijnlijk niet voor jou op dit moment geldt.
Elk mens streeft naar verlichting. Het is het hoogste streven. Er is niks grootser.
Klinkt leuk. Kan ik dit een beetje makkelijk combineren met mijn normale leven van opstaan, werken, de was doen, koken, met mijn vriend kletsen, televisie kijken en weer gaan slapen?
The love you take is equal to the love you make.
Dit vind ik een beetje te kort door de bocht ;-)quote:
Elk mens streeft naar verlichting. Het is het hoogste streven. Er is niks grootser.
Het is niet aan ons, om uit te maken, wat andere mensen horen te bereiken of doen. Zo ja, maak je de ander terug onvrij (met je oordeel). Wat niet wegneemt, dat je altijd je eigen visie (oordeel) over iets kan geven. Waarvan akte
Er is een ander gevoel, wat sterk op verlichting gelijkt, maar het niet is. En dat is FLOW. Opgaan in datgene waar je mee bezig bent. Op zulke momenten verdwijnt ook het 'zelf'. Dergelijke flow te ervaren is veel gemakkelijker, dan je lichaam en geest verlicht proberen te krijgen.
Overigens is verlicht zijn heel leuk, zolang de omgeving je het ook toestaat. Als je een Tibetaan bent, die door je Chinese bezetter vermoord gaat worden. Heb je aan die Tibetaanse verlichting niet zoveel. Je moet eerst kunnen leven (niet gedood worden). Eerst door de ander (je omgeving) verdraagt worden. Dan pas kun je je 'verlichte' zelf zijn. En je daar zo (volgens je eigen gebruiken) naar gedragen.
Wat het parasympathisch zenuwgestel betreft. Probeer eens je zenuwen helemaal in rust te krijgen, als de omgeving rondom je 'ziekelijk' veel geluid produceert. Dat geluid (die prikkel) komt binnen. Daarom is het ook veel gemakkelijker te mediteren in een rustige 'omgeving', dan in een 'drukke'.
[ Bericht 7% gewijzigd door JustTalkLove op 08-04-2015 10:27:39 ]
Dat denk ik nog steeds.quote:
En ik maar denken dat Mystikos een kloon was van JustTalkLove
De meeste mensen stoppen helaas vrij snel met meditatie, hoewel er vaak met veel enthousiasme aan is begonnen. De reden hiervoor zijn velerlei en vaak van persoonlijke aard, maar de meest belangrijke zijn wel:
1) Je wordt al vrij snel bij het een of meerdere keren zitten per dag overvallen door een deprimerend gevoel van verveling. Verveling is een gevoel dat wordt veroorzaakt doordat je zenuwgestel van het ene uiterste vervalt in het andere: de meeste mensen zijn doorgaans gespannen als ze beginnen met meditatie. Dwz. dat de grondtoestand van hun zenuwgestel naar de sympathische tak overhelt: je verkeert in dat geval vrijwel altijd in een toestand van rusteloosheid, opwinding, gejaagdheid. Je bent als het ware de gijzelaar van je eigen zenuwgestel. Ga je nu plotsklaps de parasympathische tak activeren -en dat doe je door te mediteren- dan ontstaat er een dicrepantie tussen de meditatietoestand van je zenuwgestel en haar grondtoestand. Het resultaat is: verveling. Je gaat dan tijdens het mediteren heftig verlangen naar opwindende dingen (voetbal kijken, porno kijken op het Internet, ruzie maken met je buurman etc.) om maar te ontsnappen aan dat geeuwende gevoel van verveling.
Besef je hierbij dat iemand wiens zenuwgestel parasympathisch is gegrond (iemand die werkelijk ontspannen is) zich nooit verveelt. Zo'n iemand kan urenlang genieten van meditatie (en van de plantjes en vogeltjes in de tuin etc.).
2) Dieptemeditatie kan in haar beginfase zelfs nog negatievere en zwaardere effecten hebben dan simpele verveling. Ben je erg gespannen -heb je bv. net een burn out achter de rug- dan kan het gebeuren dat je zenuwgestel heftig gaat reageren op de meditaties. Je systeem wil namelijk zo snel mogelijk haar spanningen kwijt. Dat gaat vaak gepaard met heftige reacties. Dit zijn de zgn. 'kundalini effecten' waarvan je wel hoort in zgn. spirituele nieuwsgroepen. Die kunnen zijn:
- depressie
- angstaanvallen
- overgevoeligheid voor geluid en licht
- nachtmerries
- schokken van het middenrif
- 'opvliegers' vergelijkbaar met wat iemand in de overgang ervaart
- aanvallen van redeloze woede
- over-emotionaliteit omdat het lymbisch systeem zich ontdoet van haar opgekropte emoties
Maar weinig mensen hebben de intelligentie om te doorzien dat dit slechts de symptomen zijn van de-stressing en dat ze a) noodzakelijk zijn en b) juist heilzaam zijn. In de meeste gevallen worden deze symptomen niet als meditatie effecten gezien maar als symptomen van psychiatrische aandoeningen, waar men bang voor is en waar men het liefst voor wil vluchten door medicatie te nemen en door - wat nog veel erger is- meditatie eens en voor al op te geven.
Het ontbreekt ook aan de moed en het lef om dit alles te doorstaan, vaak omdat men weinig inzicht heeft in de aard van dit proces (maar helaas ook gewoon door gebrek aan doorzettingsvermogen).
Daarom bereiken helaas maar weinig mensen het stadium van verlicht zijn.
1) Je wordt al vrij snel bij het een of meerdere keren zitten per dag overvallen door een deprimerend gevoel van verveling. Verveling is een gevoel dat wordt veroorzaakt doordat je zenuwgestel van het ene uiterste vervalt in het andere: de meeste mensen zijn doorgaans gespannen als ze beginnen met meditatie. Dwz. dat de grondtoestand van hun zenuwgestel naar de sympathische tak overhelt: je verkeert in dat geval vrijwel altijd in een toestand van rusteloosheid, opwinding, gejaagdheid. Je bent als het ware de gijzelaar van je eigen zenuwgestel. Ga je nu plotsklaps de parasympathische tak activeren -en dat doe je door te mediteren- dan ontstaat er een dicrepantie tussen de meditatietoestand van je zenuwgestel en haar grondtoestand. Het resultaat is: verveling. Je gaat dan tijdens het mediteren heftig verlangen naar opwindende dingen (voetbal kijken, porno kijken op het Internet, ruzie maken met je buurman etc.) om maar te ontsnappen aan dat geeuwende gevoel van verveling.
Besef je hierbij dat iemand wiens zenuwgestel parasympathisch is gegrond (iemand die werkelijk ontspannen is) zich nooit verveelt. Zo'n iemand kan urenlang genieten van meditatie (en van de plantjes en vogeltjes in de tuin etc.).
2) Dieptemeditatie kan in haar beginfase zelfs nog negatievere en zwaardere effecten hebben dan simpele verveling. Ben je erg gespannen -heb je bv. net een burn out achter de rug- dan kan het gebeuren dat je zenuwgestel heftig gaat reageren op de meditaties. Je systeem wil namelijk zo snel mogelijk haar spanningen kwijt. Dat gaat vaak gepaard met heftige reacties. Dit zijn de zgn. 'kundalini effecten' waarvan je wel hoort in zgn. spirituele nieuwsgroepen. Die kunnen zijn:
- depressie
- angstaanvallen
- overgevoeligheid voor geluid en licht
- nachtmerries
- schokken van het middenrif
- 'opvliegers' vergelijkbaar met wat iemand in de overgang ervaart
- aanvallen van redeloze woede
- over-emotionaliteit omdat het lymbisch systeem zich ontdoet van haar opgekropte emoties
Maar weinig mensen hebben de intelligentie om te doorzien dat dit slechts de symptomen zijn van de-stressing en dat ze a) noodzakelijk zijn en b) juist heilzaam zijn. In de meeste gevallen worden deze symptomen niet als meditatie effecten gezien maar als symptomen van psychiatrische aandoeningen, waar men bang voor is en waar men het liefst voor wil vluchten door medicatie te nemen en door - wat nog veel erger is- meditatie eens en voor al op te geven.
Het ontbreekt ook aan de moed en het lef om dit alles te doorstaan, vaak omdat men weinig inzicht heeft in de aard van dit proces (maar helaas ook gewoon door gebrek aan doorzettingsvermogen).
Daarom bereiken helaas maar weinig mensen het stadium van verlicht zijn.
Ik ben verlicht! Wie wil me aanraken? 
enigszins aantrekkelijke vrouwen mogen zich melden per dm. 
enigszins aantrekkelijke vrouwen mogen zich melden per dm.
Je suis Charlie Sheen
Ik ben raar. Ik ben namelijk erg gelukkig. Het is volgens veel mensen die beweren verstand te hebben van spiritualiteit heel raar dat ik voor mijn geluk heel erg mijn best heb gedaan. Volgens hen ben je zoals je bent al gelukkig, maar dat is niet mijn ervaring. Mijn ervaring is dat ik, als ik niet mijn best had gedaan om gelukkig te worden, ik nog steeds ongelukkig zou zijn, net zoals het gros der mensheid ongelukkig is. Praat maar eens met je buurman, hoe die zich voelt.
Ze vinden het namelijk maar raar als je zegt dat je gelukkig bent en dat dat komt omdat je daar alles voor hebt gegeven, met slecht 1 verlangen en focus voor ogen: verlicht te worden. Ik was zo raar - want ik zie niemand om me heen die conclusie trekken- dat ik er achter kwam dat gespannenheid ven je zenuwen je ongelukkig maakt. Niet de manier waarop je denkt, of welk geloof je aanhangt of welke filosofie. Ik zag namelijk om het even welke mensen -of ze nu christen, moslim, advaitist, atheist or whatever waren- verschillende graden van geluk vertonen. Dat leek me niet samen te hangen met hoe ze dachten maar met hoe ze zich voelden. En dat laatste had te maken met de toestand van hun zenuwgestel, kwam ik achter. Een christen die met liefde was opgevoed was gelukkiger dan een in zijn jeugd misbruikte atheist, zag ik, niet vanwege zijn geloof, maar vanwege zijn meer ontspannen zenuwgestel. Die atheist mag dan meer gelijk hebben met zijn filosofietjes maar wat heb je daaraan als je neurotischer bent? Dan kan je maar beter een ontspannen christen zijn, dacht ik.
Ik moet dus een manier vinden om zo diep mogeljk te ontspannen, dacht ik, nog dieper dan wanneer ik slaap. En al lezende kwam ik erachter dat daar een eeuwenoude techniek voor bestaat: meditatie, oftewel in samadhi gaan, de vierde vorm van bewustzijn, naast slapen, waken en dromen. Het is deze trance toestand die vele Meesters in het verleden hebben bereikt en waardoor ze verlicht zijn geraakt. En door de helderheid van hun bewustzijn, verkregen door hun meditatie techniek, zijn ze soms wel zinnige dingen gaan zeggen over de mens, het universum en zijn plaats daarin. Maar hun helderheid en hun geluk kwam door hun meditatie en niet door de dingen die ze zeiden. Vaak was dat maar een hoop traditioneel gelul, wat ze soms, als ze een beetje humor hadden, ook wel toegaven.
Ik hecht niet zo veel aan wat die Meesters allemaal hebben uitgekraamd. Veel ervan is maar mythologische en metafysische zweefpraat. Is alles 1 of 2? Who cares? Waarschijnlijk is het beide of geen van beide, maar wie kan dat wat schelen?
Mij kan alleen geluk wat schelen. Woorden en gedachten over 'het leven' doen me niet zo veel.
Maar ik ben raar. Want anderen om mij heen lijken zich om alles meer te bekommeren dan om gelukkig te worden wanneer ze het niet zijn en gelukkig te blijven wanneer ze het al zijn.
Ze vinden het namelijk maar raar als je zegt dat je gelukkig bent en dat dat komt omdat je daar alles voor hebt gegeven, met slecht 1 verlangen en focus voor ogen: verlicht te worden. Ik was zo raar - want ik zie niemand om me heen die conclusie trekken- dat ik er achter kwam dat gespannenheid ven je zenuwen je ongelukkig maakt. Niet de manier waarop je denkt, of welk geloof je aanhangt of welke filosofie. Ik zag namelijk om het even welke mensen -of ze nu christen, moslim, advaitist, atheist or whatever waren- verschillende graden van geluk vertonen. Dat leek me niet samen te hangen met hoe ze dachten maar met hoe ze zich voelden. En dat laatste had te maken met de toestand van hun zenuwgestel, kwam ik achter. Een christen die met liefde was opgevoed was gelukkiger dan een in zijn jeugd misbruikte atheist, zag ik, niet vanwege zijn geloof, maar vanwege zijn meer ontspannen zenuwgestel. Die atheist mag dan meer gelijk hebben met zijn filosofietjes maar wat heb je daaraan als je neurotischer bent? Dan kan je maar beter een ontspannen christen zijn, dacht ik.
Ik moet dus een manier vinden om zo diep mogeljk te ontspannen, dacht ik, nog dieper dan wanneer ik slaap. En al lezende kwam ik erachter dat daar een eeuwenoude techniek voor bestaat: meditatie, oftewel in samadhi gaan, de vierde vorm van bewustzijn, naast slapen, waken en dromen. Het is deze trance toestand die vele Meesters in het verleden hebben bereikt en waardoor ze verlicht zijn geraakt. En door de helderheid van hun bewustzijn, verkregen door hun meditatie techniek, zijn ze soms wel zinnige dingen gaan zeggen over de mens, het universum en zijn plaats daarin. Maar hun helderheid en hun geluk kwam door hun meditatie en niet door de dingen die ze zeiden. Vaak was dat maar een hoop traditioneel gelul, wat ze soms, als ze een beetje humor hadden, ook wel toegaven.
Ik hecht niet zo veel aan wat die Meesters allemaal hebben uitgekraamd. Veel ervan is maar mythologische en metafysische zweefpraat. Is alles 1 of 2? Who cares? Waarschijnlijk is het beide of geen van beide, maar wie kan dat wat schelen?
Mij kan alleen geluk wat schelen. Woorden en gedachten over 'het leven' doen me niet zo veel.
Maar ik ben raar. Want anderen om mij heen lijken zich om alles meer te bekommeren dan om gelukkig te worden wanneer ze het niet zijn en gelukkig te blijven wanneer ze het al zijn.
Ik vind het raar dat je het idee hebt dat iedereen aan jouw methode moet.
The love you take is equal to the love you make.
Uitspraken uit de Indiase advaita mystiek, zoals: 'alles is al goed zoals het is, 'je bent geen persoon', 'je bent al verlicht' en 'er is geen Pad' zijn door veel Westerlingen -vooral die van de jaren zestig generatie- misverstaan en gretig opgepakt, in een houding die in sommige literatuur wel 'spiritueel narcisme' wordt genoemd.
Met 'spiritueel narcisme' wordt bedoeld: 'ik ben ok en jij bent ok' dus hoeft er van enig werk -in transformerende zin- aan ons zelf geen sprake te zijn. Hiermee gepaard gaan een aantal sterke verdedigingsmechanismen van het harde ego, zoals die terecht in de Westerse psychologie beschreven worden, namelijk: verdringing en ontkennning. Bij 'spiritueel narcisme' wil men niet toegeven dat men lijdt, dat er een gebrek aan liefde is, dat er angst en wantrouwen in de psyche leeft. Dit alles wordt snel onder het tapijt van 'er is geen persoon' geveegd. Waar zal ik me druk om maken als ik alleen maar een abstract Zelf ben en geen 'verhaal'? Ik ben immers dit mijn levensverhaal niet?
Dit wordt allemaal beschreven als 'de ultieme Waarheid met een Hoofdletter' en als 'de Laatse Realiteit (weer met hoofdletters), maar dat gaat allemaal voorbij aan het besef dat de waarheid en het perspectief van een verlicht iemand geheel anders kan zijn dan van iemand die nog lijdt aan het leven. Waarheid is een uitermate relatief begrip en wat voor een verlichte geldt hoeft niet voor jou te geleden. (Het woordje 'Truth' met een hoofdletter doet me vaak een boek dichtklappen).
Het eerste dat vereist wordt als je een sadhana volgt (dat betekent, gek genoeg, 'spiritueel Pad': een woord dat je in alle boeken van de Advaita meesters tegenkomt) is een grote mate van eerlijkheid ten opzicht van jezelf. Hoe sta ik er momenteel voor? Heb ik nog geestelijke 'issues' waar ik tegen aanloop, of ben ik opgeruimd, vrolijk, open, tevreden en ontspannen? Deze eerlijkheid doet veel meer dan allerlei Advaita mantra's voor jezelf te herhalen, zoals 'joehoe! ik ben er niet', want dat is struisvogelspiritualiteit en brengt je nergens.
Helderheid omtrent je persoonlijke situatie van dit moment; een ontwapende eerlijkheid over jezelf, tegenover jezelf; het besef, niet dat je nog veel te leren hebt, maar dat je nog veel veranderen moet; toegeven dat je nog met veel vragen over je bestaan zit- al deze dingen brengen je veel verder dan simpelweg in ontkenning te gaan.
Geen enkele spirituele leer leent zich zo goed voor deze valkuilen als jnana yoga en verkeerd begrepen Advaita (vaak in de kleren van Westers Neo-Advaita). Geen enkele werkelijk verlichte mystieke Meester heeft ooit gezegd 'je bent ok zoals je bent'. Integendeel: een echte Meester pakt je aan en geeft je wat te verduren, zodat je doorkrijgt wat er allemaal aan schort.
Pas achteraf, als na jaren harde zelf-confrontatie op je kussen, eindelijk het einde van je lijden hebt bereikt, pas dan kun je zeggen: 'ik was altijd al verlicht' (ik voelde het alleen nog niet; eerst moesten de blokkades die in de weg zaten wegvallen....).
Maar dat is dan -pas- JOUW waarheid en niet 'de Waarheid'.
Met 'spiritueel narcisme' wordt bedoeld: 'ik ben ok en jij bent ok' dus hoeft er van enig werk -in transformerende zin- aan ons zelf geen sprake te zijn. Hiermee gepaard gaan een aantal sterke verdedigingsmechanismen van het harde ego, zoals die terecht in de Westerse psychologie beschreven worden, namelijk: verdringing en ontkennning. Bij 'spiritueel narcisme' wil men niet toegeven dat men lijdt, dat er een gebrek aan liefde is, dat er angst en wantrouwen in de psyche leeft. Dit alles wordt snel onder het tapijt van 'er is geen persoon' geveegd. Waar zal ik me druk om maken als ik alleen maar een abstract Zelf ben en geen 'verhaal'? Ik ben immers dit mijn levensverhaal niet?
Dit wordt allemaal beschreven als 'de ultieme Waarheid met een Hoofdletter' en als 'de Laatse Realiteit (weer met hoofdletters), maar dat gaat allemaal voorbij aan het besef dat de waarheid en het perspectief van een verlicht iemand geheel anders kan zijn dan van iemand die nog lijdt aan het leven. Waarheid is een uitermate relatief begrip en wat voor een verlichte geldt hoeft niet voor jou te geleden. (Het woordje 'Truth' met een hoofdletter doet me vaak een boek dichtklappen).
Het eerste dat vereist wordt als je een sadhana volgt (dat betekent, gek genoeg, 'spiritueel Pad': een woord dat je in alle boeken van de Advaita meesters tegenkomt) is een grote mate van eerlijkheid ten opzicht van jezelf. Hoe sta ik er momenteel voor? Heb ik nog geestelijke 'issues' waar ik tegen aanloop, of ben ik opgeruimd, vrolijk, open, tevreden en ontspannen? Deze eerlijkheid doet veel meer dan allerlei Advaita mantra's voor jezelf te herhalen, zoals 'joehoe! ik ben er niet', want dat is struisvogelspiritualiteit en brengt je nergens.
Helderheid omtrent je persoonlijke situatie van dit moment; een ontwapende eerlijkheid over jezelf, tegenover jezelf; het besef, niet dat je nog veel te leren hebt, maar dat je nog veel veranderen moet; toegeven dat je nog met veel vragen over je bestaan zit- al deze dingen brengen je veel verder dan simpelweg in ontkenning te gaan.
Geen enkele spirituele leer leent zich zo goed voor deze valkuilen als jnana yoga en verkeerd begrepen Advaita (vaak in de kleren van Westers Neo-Advaita). Geen enkele werkelijk verlichte mystieke Meester heeft ooit gezegd 'je bent ok zoals je bent'. Integendeel: een echte Meester pakt je aan en geeft je wat te verduren, zodat je doorkrijgt wat er allemaal aan schort.
Pas achteraf, als na jaren harde zelf-confrontatie op je kussen, eindelijk het einde van je lijden hebt bereikt, pas dan kun je zeggen: 'ik was altijd al verlicht' (ik voelde het alleen nog niet; eerst moesten de blokkades die in de weg zaten wegvallen....).
Maar dat is dan -pas- JOUW waarheid en niet 'de Waarheid'.
quote:
En ik maar denken dat Mystikos een kloon was van JustTalkLove
Er is hier maar één JustTalkLove en dat ben ik.quote:
Ik zie geen reden mezelf te klonen.
Klonen jullie jezelf soms misschien ?
Dat vind ik een beetje een 'nare' uitspraak. Waarom zou het gros van de mensen ongelukkig zijn ? Wij zijn de anderen niet. Wij kunnen enkel ons zelf zijn. Voor hetzelfde geld, zijn die andere mensen gelukkiger dan jou. Dat weet je niet. Ik zou daar geen uitspraken over doen.quote:
Als ik niet mijn best had gedaan om gelukkig te worden, ik nog steeds ongelukkig zou zijn, net zoals het gros der mensheid ongelukkig is.
Ontspannen zijn is goed. Daar kun je niets op inbrengen.quote:
Die atheist mag dan meer gelijk hebben met zijn filosofietjes maar wat heb je daaraan als je neurotischer bent? Dan kan je maar beter een ontspannen christen zijn, dacht ik.
Leuk om te lezen hoe je daarover schrijft.
Akkoord. Meditatie is een 'spirituele' techniek. Waarmee je in een diepe staat van ontspannenheid terecht kan komen. Een diepe vorm van concentratie. Focus.quote:
Ik moet dus een manier vinden om zo diep mogeljk te ontspannen, dacht ik, nog dieper dan wanneer ik slaap. En al lezende kwam ik erachter dat daar een eeuwenoude techniek voor bestaat: meditatie
Meditatie is voor mij een vorm van 'flow' (die bredere noemer waar alles onder valt). Flow zijn activiteiten waarbij het 'zelf' verdwijnt. Je gaat op met waar je in bezig bent. En die staat van (in flow) zijn verschaft ook een intens gevoel van 'geluk'. Of gelukzaligheid. Afhankelijk van de activiteit ben je daarbij meer ontspannen (of niet). Je kan flow beleven door te schrijven, musiceren, programmeren, spelen, wandelen, en ja ook te "mediteren".
Prachtig, al die antwoorden op vragen die niet gesteld worden..
"Ill fares the land, to hastening ills a prey;
Where wealth accumulates, and men decay"
- Oliver Goldsmith, The Deserted Village
Where wealth accumulates, and men decay"
- Oliver Goldsmith, The Deserted Village
ts denkt dat ie het begrijpt.
ben je zelf verlicht dan? niet, lijkt mij. kan je wel wijsneuzerig gaan doen maar een zen meester zou je gewoon keihard uitlachen.
ben je zelf verlicht dan? niet, lijkt mij. kan je wel wijsneuzerig gaan doen maar een zen meester zou je gewoon keihard uitlachen.
Kunnen we dergelijke reacties a.u.b. achterwege laten. Deze dragen 'inhoudelijk' verder niets bij aan het debat. Dank u. Er wordt hier al genoeg gekibbeld op fok. Dat is negatieve energie. En totaal zinloos.quote:
ts denkt dat ie het begrijpt.
ben je zelf verlicht dan? niet, lijkt mij. kan je wel wijsneuzerig gaan doen maar een zen meester zou je gewoon keihard uitlachen.
Ok (dit is zeker een benadering).quote:
Geen enkele werkelijk verlichte mystieke Meester heeft ooit gezegd 'je bent ok zoals je bent'. Integendeel: een echte Meester pakt je aan en geeft je wat te verduren, zodat je doorkrijgt wat er allemaal aan schort.
Al bestaat het andere ook. Beetje zoals in de psychologie. Psycho-analysten zitten te graven in 'je' verleden. Wat er allemaal fout gelopen is. Wat er daardoor aan je 'schort'. Echter zijn er ook psychologische stromingen, die niet meer kijken naar het verleden, die werken vanuit het nu. Laat je bewustzijn vormen door allerlei handelingen in het nu. Hoe sterker je in dit nu leeft, hoe sterker je dit nu wordt.
Dus vanuit deze optiek, kan je zelf (zoals het nu is) best ok zijn.
Vanuit die andere benadering niet.
Okquote:
Pas achteraf, als na jaren harde zelf-confrontatie op je kussen, eindelijk het einde van je lijden hebt bereikt, pas dan kun je zeggen: 'ik was altijd al verlicht' (ik voelde het alleen nog niet; eerst moesten de blokkades die in de weg zaten wegvallen....).
Ik kan je hierin ook best volgen. In zekere zin zijn wij allemaal verlicht. Als je verlicht zijn definieert als het hebben van een zelf bewustzijn. Het bewustzijn van jezelf. Van de leegte. Het niets.
Alleen verliezen we dit besef van "leegte", doordat we ons (zelf bewustzijn) identificeren met de wereld om ons heen. Wat eigen is aan verbinding met dit leven maken. Met hechting e.a.
Dat besef die "hechting" terug los te kunnen laten is geen gemakkelijke les om te maken. Het ego zit daar veelal tussen. Met zijn weerstanden en angsten.
Het is een pad, een pad dat niet gekozen dient te worden. Een pad dat je ook bereid moet zijn zelf te lopen. Ik probeer redelijk vrij in het leven te staan. Die vrijheid 'filosofie' belet me echter niet, me aan bepaalde zaken en mensen te verbinden. Niet binden (teveel hechten), maar verbinden.
De waarheid bestaat niet. Ieder mens heeft zijn waarheid.quote:
Maar dat is dan -pas- JOUW waarheid en niet 'de Waarheid'.
Althans, zo denk ik erover.
Het is zeker leuk, op zoek te gaan naar 'gedeelde' (subjectieve) waarheden. Je kan deze intersubjectief (tussen één of meerdere wezens) of objectief (als je het een meer wetenschappelijk sausje wilt geven) noemen. Maar dat zijn allemaal maar namen (begrippen). Die op zich niet zoveel voorstellen. Het is de inhoud zelf (de context) die er toe doet. Niet zozeer het etiket. Of de vorm.
Groetjes,
JTL
grappig idee wel een pleidooi om je 'Zelf' te vinden zo collectief te willen bespreken en je pleidooi te doorspekken met zwakke aanname's over anderen.quote:
Het grootste taboe is het Zelf. Iedereen doet er van alles aan om aan het Zelf te ontkomen en het te vermijden. Waarom is bijna niemand verlicht?
Verder geen enkel probleem met mensen die graag zichzelf willen vinden of al gevonden hebben, maar waarom zou je je dan bezighouden met 'anderen' die ook henzelf moeten vinden (of bedoel je misschien dat ook zij -jouw- 'Zelf' moeten vinden, hetzelfde doen als jij doet, omdat jij nu eenmaal zo 'individueel' bent dat iedereen net zo individueel als jou zou moeten zijn ).
Misschien vind iemand anders zichzelf wel, maar vind dan een heel andere 'zelf'... misschien is die persoon gewoon meer een 'sociaal dier' en voegt zich graag in groepsgedrag in, tollereert zelfs groepsdwang en is een stuk minder individualistisch.
Overigens, ikzelf heb mezelf een tijdje terug gevonden, maar dat was zo'n teleurstelling dat ik sindsdien op zoek ben naar iemand anders.
"Whatever you feel like: Life’s not one color, nor are you my only reader" - Ausonius, Epigrammata 25
Leuke bijdrage RM-rf.
Ik geloof niet echt in een 'zelf', dat zuiver op 'zichzelf' staat. Het is een wisselwerking, een synergie. Tussen jezelf en de natuur, tussen jezelf en andere mensen, tussen allerlei innerlijke processen (binnen in jezelf), etc.
Zoals het mooie weer nu buiten. Dit brengt allerlei mooie dingen in ons zelf naar boven.Een heel ander plaatje dan wanneer het regenachtig en koud is. Ons "zelf" is daar gevoelig voor.
Een boeddhist, vertelde ooit eens dat mensen gelijk 'aardappelen' zijn. Ze voelen zich veel beter, als het mooi weer is, dan bij slecht weer.
Terwijl je zuiver boeddhistisch ook zou kunnen stelen, dat het weer (als externe factor) daar niet zou mogen toe doen. Hoe jij je zelf voelt. Hoe het met jezelf op dat moment gesteld is. Een "verlichte" staat daar ergens boven. Buiten al dat externe 'gedoe'.
Ik zelf geloof daar niet zo in. Maar ben dan ook niet verlicht. Een verlichte heeft volgens mij ook last van splinter in zijn voet. Van meer reuma bij slecht weer. Maar is daar niet zo sterk mee bezig, als wij soms doen. (?) Minder hechting. Je haalt die splinter eruit (als dat kan) en gaat verder.
Terwijl wij (als westerse mens) soms over van alles zitten en lopen te zeuren. Allerlei zorgen en spanningen vasthouden. Ipv die staat van zorgeloosheid zoveel mogelijk terug te kunnen ervaren.
Een "zorgeloos" leven kunnen leiden is een heel mooi ideaal.
Maar weinigen gegeven, vrees ik.
Zeker in deze westerse STRESSVOLLE maatschappij, waar de druk en verwachtingen vanuit de omgeving (op het individu) soms heel hoog zijn. Gezien ook de vele uitval (zelfmoordcijfers, depressies, burnouts, etc.)
quote:
Overigens, ikzelf heb mezelf een tijdje terug gevonden, maar dat was zo'n teleurstelling dat ik sindsdien op zoek ben naar iemand anders.
Ik geloof niet echt in een 'zelf', dat zuiver op 'zichzelf' staat. Het is een wisselwerking, een synergie. Tussen jezelf en de natuur, tussen jezelf en andere mensen, tussen allerlei innerlijke processen (binnen in jezelf), etc.
Zoals het mooie weer nu buiten. Dit brengt allerlei mooie dingen in ons zelf naar boven.Een heel ander plaatje dan wanneer het regenachtig en koud is. Ons "zelf" is daar gevoelig voor.
Een boeddhist, vertelde ooit eens dat mensen gelijk 'aardappelen' zijn. Ze voelen zich veel beter, als het mooi weer is, dan bij slecht weer.
Terwijl je zuiver boeddhistisch ook zou kunnen stelen, dat het weer (als externe factor) daar niet zou mogen toe doen. Hoe jij je zelf voelt. Hoe het met jezelf op dat moment gesteld is. Een "verlichte" staat daar ergens boven. Buiten al dat externe 'gedoe'.
Ik zelf geloof daar niet zo in. Maar ben dan ook niet verlicht. Een verlichte heeft volgens mij ook last van splinter in zijn voet. Van meer reuma bij slecht weer. Maar is daar niet zo sterk mee bezig, als wij soms doen. (?) Minder hechting. Je haalt die splinter eruit (als dat kan) en gaat verder.
Terwijl wij (als westerse mens) soms over van alles zitten en lopen te zeuren. Allerlei zorgen en spanningen vasthouden. Ipv die staat van zorgeloosheid zoveel mogelijk terug te kunnen ervaren.
Een "zorgeloos" leven kunnen leiden is een heel mooi ideaal.
Maar weinigen gegeven, vrees ik.
Zeker in deze westerse STRESSVOLLE maatschappij, waar de druk en verwachtingen vanuit de omgeving (op het individu) soms heel hoog zijn. Gezien ook de vele uitval (zelfmoordcijfers, depressies, burnouts, etc.)
Ik ook niet... enkel, de meeste dingen waar ik in geloof kloppen meestal niet, dus is de kans redelijk groot dat ik ernaast zit.quote:
Ik geloof niet echt in een 'zelf',
"Whatever you feel like: Life’s not one color, nor are you my only reader" - Ausonius, Epigrammata 25
Verlichting is geen geluk.quote:
Ik ben raar. Ik ben namelijk erg gelukkig. Het is volgens veel mensen die beweren verstand te hebben van spiritualiteit heel raar dat ik voor mijn geluk heel erg mijn best heb gedaan. Volgens hen ben je zoals je bent al gelukkig, maar dat is niet mijn ervaring. Mijn ervaring is dat ik, als ik niet mijn best had gedaan om gelukkig te worden, ik nog steeds ongelukkig zou zijn, net zoals het gros der mensheid ongelukkig is. Praat maar eens met je buurman, hoe die zich voelt.
Ze vinden het namelijk maar raar als je zegt dat je gelukkig bent en dat dat komt omdat je daar alles voor hebt gegeven, met slecht 1 verlangen en focus voor ogen: verlicht te worden. Ik was zo raar - want ik zie niemand om me heen die conclusie trekken- dat ik er achter kwam dat gespannenheid ven je zenuwen je ongelukkig maakt. Niet de manier waarop je denkt, of welk geloof je aanhangt of welke filosofie. Ik zag namelijk om het even welke mensen -of ze nu christen, moslim, advaitist, atheist or whatever waren- verschillende graden van geluk vertonen. Dat leek me niet samen te hangen met hoe ze dachten maar met hoe ze zich voelden. En dat laatste had te maken met de toestand van hun zenuwgestel, kwam ik achter. Een christen die met liefde was opgevoed was gelukkiger dan een in zijn jeugd misbruikte atheist, zag ik, niet vanwege zijn geloof, maar vanwege zijn meer ontspannen zenuwgestel. Die atheist mag dan meer gelijk hebben met zijn filosofietjes maar wat heb je daaraan als je neurotischer bent? Dan kan je maar beter een ontspannen christen zijn, dacht ik.
Ik moet dus een manier vinden om zo diep mogeljk te ontspannen, dacht ik, nog dieper dan wanneer ik slaap. En al lezende kwam ik erachter dat daar een eeuwenoude techniek voor bestaat: meditatie, oftewel in samadhi gaan, de vierde vorm van bewustzijn, naast slapen, waken en dromen. Het is deze trance toestand die vele Meesters in het verleden hebben bereikt en waardoor ze verlicht zijn geraakt. En door de helderheid van hun bewustzijn, verkregen door hun meditatie techniek, zijn ze soms wel zinnige dingen gaan zeggen over de mens, het universum en zijn plaats daarin. Maar hun helderheid en hun geluk kwam door hun meditatie en niet door de dingen die ze zeiden. Vaak was dat maar een hoop traditioneel gelul, wat ze soms, als ze een beetje humor hadden, ook wel toegaven.
Ik hecht niet zo veel aan wat die Meesters allemaal hebben uitgekraamd. Veel ervan is maar mythologische en metafysische zweefpraat. Is alles 1 of 2? Who cares? Waarschijnlijk is het beide of geen van beide, maar wie kan dat wat schelen?
Mij kan alleen geluk wat schelen. Woorden en gedachten over 'het leven' doen me niet zo veel.
Maar ik ben raar. Want anderen om mij heen lijken zich om alles meer te bekommeren dan om gelukkig te worden wanneer ze het niet zijn en gelukkig te blijven wanneer ze het al zijn.
Yep, same-same, but different.quote:Op dinsdag 7 april 2015 22:56 schreef Lienekien het volgende:
Klinkt leuk. Kan ik dit een beetje makkelijk combineren met mijn normale leven van opstaan, werken, de was doen, koken, met mijn vriend kletsen, televisie kijken en weer gaan slapen?
Of naar een zen-gezegde: Before enlightenment, chop wood and carry water. After enlightenment, chop wood and carry water.
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |