Verlicht zijn

quote:

Op maandag 27 april 2015 18:16 schreef Mystikos het volgende:
Meditatie is een techniek van transcenderen waardoor je in een vierde bewustzijnstoestand komt (de trance toestand van samadhi). Een dergelijke toestand is volkomen anders dan elke bewustzijnstoestand die je tot nu toe kent.

Samadhi werkt zeer reinigend voor je zenuwgestel en is daarom -nog beter dan diepe slaap- het middel om tot verlichting te geraken. Het is een roestoestand van volkomen bliss en gelukzaligheid. Het lukt niet om in samadhi te komen na een paar keer mediteren. Voor sommigen vergt het maanden oefening, voor anderen jaren, afhankelijk van de toestand van je zenuwgestel. Het vergt al je aandacht en al je ernst voordat je lichaam die oertoestand weet te herpakken. Het is net zo moeilijk als dat het zeldzaam is. En toch is het de ware toestand van je ware Zelf (nml. satchitananda = werkelijkheid, bewustzijn en gelukzaligheid). En daarmee is het het allermakkelijkste om te bereiken.

Op oude filmpjes van Ramana Maharshi zie je dat hij in samadhi is (zijn lichaam vertoont lichte schokjes en zijn ogen staan extatisch). Iemand die samadhi ervaren heeft herkent het meteen.

Het is de verlichting van de mystici.

Samadhi is een tijdelijke ervaring; meer een extastische trip dan inzichtelijke verlichting. Dat laatste ligt dichter bij de onveranderlijke werkelijkheid. Door te stellen dat samadhi verlichting is, doe je mensen te kort doordat je het resterende spectrum van menselijke ervaring onderschrijft. Bovendien stimuleer je zoekenden om op zoek te gaan naar dit ene aspect van spiritualiteit, waarmee hun pad verder afbuigt dan misschien zou hoeven. Om tot de zogenaamde waarheid te komen, zal men kritisch naar haar pad moeten kijken, niet zich blindstaren op een tijdelijk geestelijk orgasme. Elke stap vooruit op het spirituele pad brengt valkuilen met zich mee, zoals het willen verblijven in een makkelijk voor te stellen comfortabele geestelijke staat.

De extase van samadhi is een bijverschijnsel na lange mentale inspanning, vergelijkbaar met het uitgeruste gevoel na een goede nacht slaap. Heerlijk, maar het spirituele equivalent van een MacKroket; junkfood.
Voordeel is dat je gezond voedsel beter leert waarderen, net zoals je geest open en ontspannen is om spirituele inzichten te ontvangen. Desondanks is het slechts een van de vele stappen vooruit die een zoekende kan maken. Ervaar het, accepteer het, ga eraan voorbij.

Trouwens, waar baseer je je uitspraken over het zenuwstelsel op?

En als laatste: samadhi kan wel degelijk zonder oefening behaald worden; spontane manifestaties zijn mogelijk.

Samadhi kan toch best ook die "inzichtelijke verlichting" zijn ? Als onderdeel van, horend bij. Niet ?

Vanwaar het "dualisme", de geest als een afzonderlijk iets te betrekken ? Je spreekt van "extastische trip" (iets van het lichaam) versus "inzichtelijke verlichting" (iets van de geest). Je plaatst beide elementen daarin tegen elkaar. Alsof lichaam en geest (in die toestand) ook niet één kunnen zijn.

Ik heb moeite met het woordje "verlicht" en iemand die "op zoek blijft gaan". Die niet thuis komt. Op zoek naar wat ? De waarheid ? Een andere (hogere) waarheid ? Zo ja, de welke ?

Kan een geest nog niet 'verlicht' genoeg zijn. Terwijl het lichaam wel al in een orgastische (ontspannen) staat van zijn verkeert ? In geval de geest nog niet genoeg 'verlicht' is, is deze staat van het lichaam dan niet meer dan een broodje "Kroket" (junkfood) ?

Het moment dat we oordelen over een "hoger" meer (inzichtelijk) bewustzijn, nemen we terug afstand van iets. Is deze afstand name nodig ? Je schreef zelf erover dat het "heerlijk" is. Heerlijk kan toch op zich al voldoende zijn. Niet ? Waarom meer ? Waarom daarin nog verder zoeken ? Dan je eigen 'innerlijke' kern ? Waarom zo nodig jezelf blijven ontwikkelen ? Is rust ook niet goed ? En ontwikkelen richting wat ? De ander ? Jezelf ?

Gaan we met het stellen van deze vragen, niet ergens aan de "essentie" voorbij ?

Het woordje "onveranderlijke werkelijkheid" is een interessant woord. In eerste opzicht, doet het me als een contradictio in terminis aanvoelen. Werkelijkheid is niet onveranderlijk. Maar veranderlijk. Dynamisch. Geen enkel moment is iets hetzelfde. Ook al kijk je iedere dag naar dezelfde plas water. Die plas water is telkens anders. Werkelijkheid is dynamisch, veranderlijk (dus niet statisch en onveranderlijk).

Waar ligt dan het onveranderlijke ? Bestaat dit ook ? Een "onveranderlijke werkelijkheid". Zo ja, waar zouden we die kunnen vinden ? Mijn inziens in ons zelf. In ons "GETUIGE zijn". In de aanwezigheid van het "AL" (geheel).

quote:

Op dinsdag 28 april 2015 15:34 schreef Mystikos het volgende:
De trance-toestand (samadhi) komt zowel in piek- als plateau-ervaringen voor. Zowel na een eerste spiritueel ontwaken als na een volledige realisatie. In dat laatste geval maakt de trance-toestand een stabiel onderdeel uit van de waak-toestand.

Wanneer een gerealiseerde maar even gaat zitten en stopt met activiteit shift zijn zenuwgestel direct naar de vierde bewustzijnstoestand (turiya).

De filmpjes van Ramana waar je dat kunt zien zijn wel op Youtube te vinden.

Dit beantwoord geen vragen die aan je gesteld zijn en herhaalt slechts wat je al eerder stelde. Ben je hier om ervaringen te delen en uit te diepen met anderen, of slechts om reclame te maken voor je facebookpagina? In het eerste geval zou je er goed aan doen antwoord te geven op vragen die aan je gesteld worden, in het tweede geval bega je volgens mij een huisregel van het FOK!forum en kan je beter via facebook zieltjes ronselen.

Mooie posts hier, maar ik hoop dat jullie begrijpen dat uit proberen te leggen wat Verlicht zijn betekent zoiets is als deelnemen aan een schriftelijke cursus om te leren zwemmen?

quote:

Op dinsdag 28 april 2015 16:04 schreef Biekuh het volgende:
Mooie posts hier, maar ik hoop dat jullie begrijpen dat uit proberen te leggen wat Verlicht zijn betekent zoiets is als deelnemen aan een schriftelijke cursus om te leren zwemmen?

Inderdaad.

En de niet respectvolle toon waarin Gray de dialoog voert, staat me opnieuw niet aan.
Zijn laatste antwoord zit vol aannames die geen grond hebben, maar toch maar geuit worden.

Het zou fijn zijn, als zoveel mogelijk de "ervaring" zelf centraal (in dit debat) kan blijven staan.
En niet het 'oordeel' over.

quote:

Op dinsdag 28 april 2015 16:04 schreef Biekuh het volgende:
Mooie posts hier, maar ik hoop dat jullie begrijpen dat uit proberen te leggen wat Verlicht zijn betekent zoiets is als deelnemen aan een schriftelijke cursus om te leren zwemmen?

Sinds het lezen van dit topic ben ik verlicht. Ik zie het probleem niet.

quote:

Op dinsdag 28 april 2015 16:04 schreef Biekuh het volgende:
Mooie posts hier, maar ik hoop dat jullie begrijpen dat uit proberen te leggen wat Verlicht zijn betekent zoiets is als deelnemen aan een schriftelijke cursus om te leren zwemmen?

Niet iedereen begrijpt dat, dus bedankt voor de mededeling.

XTC

Een paar citaten (inzake verlichting):

quote:

Huang Po (Chinees Zen meester):
Als je verlicht wilt worden, hoef je alleen maar te leren voorkomen dat je naar iets gaat zoeken of je aan iets gaat hechten.

quote:

Boeddha:
Het pad van degenen die verlicht zijn laat geen spoor na....het is als de vlucht van vogels in de lucht.

quote:

Samsara:
Wij zijn ontwaakt uit de zoeker. Wij zijn ontwaakt uit het zoeken.

quote:

Op dinsdag 28 april 2015 19:03 schreef Mystikos het volgende:
Voor de verlichte is heel de wereld de Geliefde.

Mooi citaat. De rest ook.

Ik ervaar hetzelfde gevoel als jij daarin (denk ik).
"Verlichting" is (over) stromen, is het geheel, is die liefde"

Het is een staat van ontvankelijkheid.
Een staat van gelukzaligheid.

Een staat van liefde (geen haat)
Een staat van verbinding (geen scheiding)
Een staat van zijn (geen denken).

Zijn is de kern.
Niet het denken.

quote:

Op dinsdag 28 april 2015 16:31 schreef Gray het volgende:

[..]

Niet iedereen begrijpt dat, dus bedankt voor de mededeling.

Kun je verlichting kwijtraken, zoals Mystikos eerder al stelde? Of heb je daar ook een andere kijk op?
Zomaar benieuwd

quote:

Op dinsdag 28 april 2015 19:58 schreef brojo het volgende:

[..]

Kun je verlichting kwijtraken, zoals Mystikos eerder al stelde? Of heb je daar ook een andere kijk op?
Zomaar benieuwd

Als je verlichting ziet als die extase zoals hier wordt gesteld, dan jazeker.

Wanneer je inzichtelijk tot verlichting komt, dan niet (echt).

Die extase, net als verliefd zijn, die gaat over. Dat is waarschijnlijk ook het eerste inzicht dat je krijgen zal wanneer je dit beleeft.
Inzichten daarentegen, zijn als kennis en ervaring en die raak je niet zomaar kwijt. Wel zal je het moeten blijven 'trainen', blijven oefenen. Daarom wordt meditatie doorgaans beschouwd als een discipline die zo belangrijk als nodig is als dagelijks douchen, sporten, eten, slapen.

Ik vat verlichting meer op als kennisvergaring van innerlijke én uiterlijke belevingswereld, niet als een drugstrip zonder drugs. In mijn ogen is dat een afleiding, doch een fijne. En helpt die extase ook voor ontvankelijk maken van je geest voor nieuwe invloeden waar je inzichten uit kan extraheren. Maar wanneer je continu in extase bent of wil zijn, dan ben je gewoon een omhooggevallen junk.
Wanneer die kennis plots 'klikt', dan kom je tot een inzichtelijke verlichtingservaring. Dat kan wat bijwerkingen hebben als extase, visuele hallucinaties en andere effecten op je zintuigen, maar die verdwijnen zo snel als ze komen. Belangrijker is de mentale opluchting, alsof je eindelijk die naam herinnert die zo lang op het puntje van je tong lag. Het resultaat is dat alles nog net zo is als het was, maar niets ooit meer hetzelfde zal zijn.

Wanneer je in die 'godmodus' zit die je ontwikkelt via meditatie, dan kan extase je gestolen worden. Hierbij sta je niet in de schoenen van het ego, maar in die van de 'observeerder'. Die observeerder oordeelt niet, die kijkt. Alles kan en alles mag. Ook terugtreden in zijn oude schoenen. Het onuitgesproken motto luidt: fuck it. _{die 'observeerder' zie je in kunst vaak terug als het derde oog, in zekere zin.}

[ Bericht 14% gewijzigd door Gray op 28-04-2015 20:53:28 ]

quote:

Op dinsdag 28 april 2015 20:26 schreef Gray het volgende:

[..]

Als je verlichting ziet als die extase zoals hier wordt gesteld, dan jazeker.

Wanneer je inzichtelijk tot verlichting komt, dan niet (echt).

Die extase, net als verliefd zijn, die gaat over. Dat is waarschijnlijk ook het eerste inzicht dat je krijgen zal wanneer je dit beleeft.
Inzichten daarentegen, zijn als kennis en ervaring en die raak je niet zomaar kwijt. Wel zal je het moeten blijven 'trainen', blijven oefenen. Daarom wordt meditatie doorgaans beschouwd als een discipline die zo belangrijk als nodig is als dagelijks douchen, sporten, eten, slapen.

Ik vat verlichting meer op als kennisvergaring van innerlijke én uiterlijke belevingswereld, niet als een drugstrip zonder drugs. In mijn ogen is dat een afleiding, doch een fijne. En helpt die extase ook voor ontvankelijk maken van je geest voor nieuwe invloeden waar je inzichten uit kan extraheren. Maar wanneer je continu in extase bent of wil zijn, dan ben je gewoon een omhooggevallen junk.
Wanneer die kennis plots 'klikt', dan kom je tot een inzichtelijke verlichtingservaring. Dat kan wat bijwerkingen hebben als extase, visuele hallucinaties en andere effecten op je zintuigen, maar die verdwijnen zo snel als ze komen. Belangrijker is de mentale opluchting, alsof je eindelijk die naam herinnert die zo lang op het puntje van je tong lag. Het resultaat is dat alles nog net zo is als het was, maar niets ooit meer hetzelfde zal zijn.

Wanneer je in die 'godmodus' zit die je ontwikkelt via meditatie, dan kan extase je gestolen worden. Hierbij sta je niet in de schoenen van het ego, maar in die van de 'observeerder'. Die observeerder oordeelt niet, die kijkt. Alles kan en alles mag. Ook terugtreden in zijn oude schoenen. Het onuitgesproken motto luidt: fuck it. _{die 'observeerder' zie je in kunst vaak terug als het derde oog, in zekere zin.}

Oké, maar zie je de negatieve gebeurtenissen in jouw leven, zodra je in de oude schoenen terug bent nog steeds door de ogen van het ego? Kun je dat pas loslaten zodra je weer in 'godmodus' zit of doe je dat ter plekke?

quote:

Op dinsdag 28 april 2015 21:47 schreef brojo het volgende:

[..]

Oké, maar zie je de negatieve gebeurtenissen in jouw leven, zodra je in de oude schoenen terug bent nog steeds door de ogen van het ego? Kun je dat pas loslaten zodra je weer in 'godmodus' zit of doe je dat ter plekke?

Ja en nee. Het is als een ontkoppeling tussen de twee. Alsof je Windows draait in je OSX. Of je een videoopname ziet van een videopname.

Of het je issues oplost die je had met het verleden? Neen. Die kunnen je verdere zoektocht juist belemmeren. Verwacht daarom geen oplossing van je problemen in spiritualisme, hoogstens het voorkomen van nieuwe problemen. De enige zen die je gaat vinden op de top van de berg, is die je daar zelf brengt.

quote:

Op dinsdag 28 april 2015 22:03 schreef Gray het volgende:

[..]

Ja en nee. Het is als een ontkoppeling tussen de twee. Alsof je Windows draait in je OSX. Of je een videoopname ziet van een videopname.

Of het je issues oplost die je had met het verleden? Neen. Die kunnen je verdere zoektocht juist belemmeren. Verwacht daarom geen oplossing van je problemen in spiritualisme, hoogstens het voorkomen van nieuwe problemen. De enige zen die je gaat vinden op de top van de berg, is die je daar zelf brengt.

Heel duidelijk, bedankt

quote:

Op dinsdag 28 april 2015 21:24 schreef Mystikos het volgende:
Inzichten, kennisvergaring en 'inzichtelijke verlichtingservaringen' blijven meestal op het mentale niveau en stoten vanwege hun mentale aard zelden door naar de toestand van 'no-mind'. Precies om die reden gaven Zen meesters hun leerlingen vaak onzinnige raadseltjes op (koans) om de geest af te leren alles maar te willen begrijpen en te jagen op inzichten ('wat is Boeddha natuur, Meester? Vertel het me, zodat ik het inzie' enz.)

Toen ik nog wetenschapper was had ik het ene verbluffende inzicht na het andere. Maar verlicht raakte ik er niet van, omdat er door al die inzichten niets veranderde aan de neuro-fysiologische basis van mijn bewustzijn. Verlichting als inzicht, kennis en begrijpen is de Westerse betekenis van het woord ('de Franse Verlichting', 'the Age of Enlightenment' etc.), maar die heeft weinig te maken met de Oosterse en de mystieke betekenis van de term. Die laatste heeft meer te maken met 'ik voel me verlicht van mijn lasten' (ipv. 'Ik heb het mentale Licht gezien').

Om die reden hebben filosofen als Jiddu Krishnamurti maar weinig verlichte volgelingen voortgebracht, net als veel jnani Meesters die maar bleven hameren op 'begrijp je het al?'. Maar je kan begrijpen en hevig intelligent zijn tot je een ons weegt en toch gekweld blijven door diepe depressies. Filosofen hebben wat 'afbegrepen' in de geschiedenis maar Camus schoot zich een kogel door het hoofd. Zoveel begreep hij wel.

Ik probeer hier niet sarcastisch te zijn, want jnana yoga wordt doorgaans gezien als een waarachtig pad naar verlichting. Ik spreek alleen uit mijn ervaring. Ik ben mijn leven lang een verstokte intellectueel geweest en al die inzichten hebben me alleen maar in de weg gezeten. 'Ja, juist dat inzicht heeft je bevrijd!' zul je tegenwerpen. Nee. Ik wist dat allang. Maar het heeft jaren van meditatie geduurd voordat al die inzichten van me afvielen, ook het inzicht dat inzichten je niks opleveren.

Er moet iets met je gebeuren wat boven het mentale niveau uitstijgt. Dat is iets ongrijpbaars, iets mystieks, iets van een 'goddelijke genade' ('Grace'). En dat heeft vanwege zijn irrationele aard totaal niets met inzicht en kennisvergaring te doen.

Als je later Alzheimer of door een ongeluk amnesie krijgt waardoor je het gedeelte van je leven waarin je verlicht geraakte kwijt bent, is er niets goddelijks meer aan. Je bent weer terug bij af.
Dus het gaat zeker wel om inzichten door kennisvergaring.

[ Bericht 0% gewijzigd door brojo op 28-04-2015 22:46:20 ]

quote:

Op dinsdag 28 april 2015 20:26 schreef Gray het volgende:
Hierbij sta je niet in de schoenen van het ego, maar in die van de 'observeerder'. Die observeerder oordeelt niet, die kijkt. Alles kan en alles mag. Ook terugtreden in zijn oude schoenen. Het onuitgesproken motto luidt: fuck it.

Ik kan me daar niet bij aansluiten. Heerlijk als dit voor jou werkt. Mij komt het idee eerder over als een broodje kroket: "junkfood." "Alles kan en alles mag" kan voor mij geen verlichting zijn. Daarmee blijf je toch in de schoenen van het ego staan, niet van de verlichting ? Als alles (bv anderen pijn doen) ook zomaar kan en mag. Vanuit het naam 'verlicht' te zijn...

Tenzij ik die "alles" verkeerd begrepen heb. Ze enkel op jezelf slaat. Je eigen oordeel dat je loslaat, etc, dan neem ik mijn woorden helemaal terug. Beschouw ze als ongeschreven.

quote:

Op dinsdag 28 april 2015 21:24 schreef Mystikos het volgende:
Er moet iets met je gebeuren wat boven het mentale niveau uitstijgt. Dat is iets ongrijpbaars, iets mystieks, iets van een 'goddelijke genade' ('Grace'). En dat heeft vanwege zijn irrationele aard totaal niets met inzicht en kennisvergaring te doen.

'Verlichting' (zoals ik die zelf het best kan ervaren, want ik beschouw mezelf niet als verlicht) is een staat van zijn. Die niet met je mentale niveau van kennis, weten, etc. te maken heeft. Je bent er gewoon. Je staat er gewoon. In dit hier en nu.

Aanwezig

In een staat van...

Ontvankelijkheid
Ontspannenheid
(mogelijk) extatisch
Stromend...

quote:

Op dinsdag 28 april 2015 22:35 schreef brojo het volgende:
Dus het gaat zeker wel om inzichten door kennisvergaring.

Ik heb het gevoel dat ieder zijn idee van verlichting hier heeft. Niets mis mee.
Ieder spreekt en schrijft, vanuit zijn gevoel (en overtuiging). Geeft daarin zijn betekenis mee.

Het idee dat "verlichting" tot meer kennisvergaring kan leiden (een betere ontwikkelde versie van jezelf). Ja en Nee. Daar valt zeker iets voor te zeggen. Maar ik noem het geen 'Oosterse' verlichting. Lijkt me eerder iets voor de verlichting van het Westen ofzo.

Vanwaar die drang, een 'ik' steeds verder te ontwikkelen ? Soort persoonlijkheidsontwikkeling. Is dat ergens niet een vrij Westers idee (waar het ik en individu zo centraal staat).

Er zijn culturen die het begrip 'ik' niet echt kennen. Heel die persoonlijkheidscultus speelt daar niet zo erg (als bij ons hier). Dat is moeilijk voor ons zelf om voor te stellen (we weten nauwelijks van iets anders). Maar ze bestaan ook.

In dergelijke culturen, lijkt me een persoonlijkheidstraining maar een rare zaak. Niet ? Daar speelt meer de werking van het geheel. Je bent er onderdeel van, past je aan (denkt daarin meer collectief dan 'ik' gericht). En vormt zo samen een soort organisch geheel. In die culturen staat de Ander (het geheel) meer centraal. Dan de eigen wensen. Die ander, dat ben ik ook. Meer zoiets... (ik ben geen antropoloog, als er hier zulke mensen aanwezig zijn, vul gerust aan).

Problemen met identiteit (zoals wij die in het Westen kennen) spelen daar veel minder (tot niet). Je identiteit hangt veel sterker samen met je omgeving, met de ander(en). Met het geheel.

Is er iets mis met een streven naar meer inzicht ? Zeker niet (mijn idee erover). Maar echt 'Oosterse' verlichting noem ik het niet. Eerder 'Westers'. (voor zover die verlichting rond persoonlijkheidsontwikkeling draait).

Verlichting is voor mij, meer dat stilvallen (in jezelf) van alles...

Geen gemakkelijk topic.
Maar zeker interessant.

[ Bericht 16% gewijzigd door JustTalkLove op 28-04-2015 23:11:46 ]

quote:

Op dinsdag 28 april 2015 22:37 schreef JustTalkLove het volgende:
Ik heb het gevoel dat ieder zijn idee van verlichting hier heeft. Niets mis mee.
Ieder spreekt en schrijft, vanuit zijn gevoel (en overtuiging). Geeft daarin zijn betekenis mee.

Het idee dat "verlichting" tot meer kennisvergaring kan leiden (een betere ontwikkelde versie van jezelf). Ja en Nee. Daar valt zeker iets voor te zeggen. Maar ik noem het geen 'Oosterse' verlichting. Lijkt me eerder iets voor de verlichting van het Westen ofzo.

Vanwaar die drang, een 'ik' steeds verder te ontwikkelen ? Soort persoonlijkheidsontwikkeling. Is dat ergens niet een vrij Westers idee (waar het ik en individu zo centraal staat).

Er zijn culturen die het begrip 'ik' niet echt kennen. Heel die persoonlijkheidscultus speelt daar niet zo erg (als bij ons hier). Dat is moeilijk voor ons zelf om voor te stellen (we weten nauwelijks van iets anders). Maar ze bestaan ook.

In dergelijke culturen, lijkt me een training om je persoonlijkheid (je kennis, je inzichten verder te vormen) maar een rare zaak. Niet ? Wat daar meer speelt is de werking van het geheel. Je bent er onderdeel van, past je aan (denkt daarin eerder collectief dan 'ik' gericht).

Problemen met identiteit (zoals wij die in het Westen kennen) spelen daar veel minder (tot niet). Je identiteit hangt samen met je omgeving, de ander(en). Het geheel.

Is er iets mis met een streven naar meer inzicht ? Zeker niet (mijn idee erover). Maar echt verlichting is het voor mij niet.

Verlichting is juist ergens dat stilvallen van alles. Tenminste in die betekenis die ik zelf aanhoud (naar mijn gevoel en overtuiging).

Alvast geen gemakkelijk debat.
Maar wel interessant.

Dus je bedoelt dat in principe iedereen die een keer naar het plafond staart en geniet van het moment, verlicht is? Of mensen die dement zijn, zijn die ook verlicht omdat ze in het 'nu' leven?

quote:

Op dinsdag 28 april 2015 22:52 schreef brojo het volgende:
Dus je bedoelt dat in principe iedereen die een keer naar het plafond staart en geniet van het moment, verlicht is? Of mensen die dement zijn, zijn die ook verlicht omdat ze in het 'nu' leven?

Lol Je denkt er teveel over na Via dergelijke 'mind' spelletjes geraken we er niet. Plezant. Daar niet van.

Verlichting is voor mij juist buiten dat denken treden. Treedt de wereld van de Non Dualiteit binnen (het niet meer oordelen, denken over, etc).

Probeer eens het volgende. Steek een vlam aan (wel niet je huis in brand steken) en staar naar die vlam. Probeer zoveel mogelijk IN en MET die vlam AANWEZIG te zijn. Indien mogelijk, zonder nadenken (maar denk niet teveel aan dit niet nadenken, of je blijft over dit niet nadenken misschien teveel nadenken. Daarmee mis je heel het niet nadenken punt....)

Denk niet over die vlam (or whatever).

Voel die vlam
Wordt die vlam

Probeer (zo volledig en zuiver mogelijk) met je bewustzijn in die vlam aanwezig te zijn (en geraken).

Voel.
Ervaar
Verdiep

Dat is hoe ik zelf verlichting aanzie.

In welke zin demente mensen 'nog' verlicht zijn. Geen idee. Zouden dode mensen (een lijk dat aan het rotten is) die verlichting ook nog ervaren ? Wat denk jij ?

Verlichting heeft met ons bewust-zijn te maken. Naar mijn gevoel.
Als dit bewustzijn sterft (dood gaat), gaat die verlichting (vermoedelijk) mee.

P.S. Het woordje "vermoedelijk" is hier speculatie (denken) langs mijn kant. Je stelt me dan ook een denk vraag. Om met 'denken' te beantwoorden. Niet ?

Probeer zo goed als mogelijk, in je "niet oordelende" bewust zijn aanwezig te zijn.

Die oordelen zijn zeker nog nuttig. Ze hoeven niet permanent weg.
Enkel op dat moment. Stuur je ze even met vakantie

[ Bericht 3% gewijzigd door JustTalkLove op 28-04-2015 23:08:23 ]

Ik denk niet dat mensen die dement zijn nog enig besef van zelfrealisatie(mijn definitie van verlichting) hebben JTL, de doden ook niet. Daarvoor moet je in TRU zijn.

quote:

Op dinsdag 28 april 2015 23:21 schreef brojo het volgende:
Ik denk niet dat mensen die dement zijn nog enig besef van zelfrealisatie(mijn definitie van verlichting) hebben JTL, de doden ook niet. Daarvoor moet je in TRU zijn.

Lol

Bedankt voor de toelichting dat je 'Verlichting' als een vorm van zelfrealisatie beschouwt.

In het Oosten lijkt me dat "zelf" in die realisatie juist weg te vallen. Een wereld van verschil. Ik omschrijf het (die ervaring) graag als een druppel die (terug) in de oceaan valt. Deel van het geheel wordt/is. Moeilijk om in woorden uit te drukken.

"Verlichting" als realisatie van het zelf, daarvoor kunnen we in de psychologie (voor een stuk) terecht. Niet ? De mate waarin je als 'individu' oog kan hebben voor je omgeving. En de omgeving oog voor jou, lijkt me daarin een mooi idee om af te toetsen. Proberen 'werkelijkheid' te maken/worden.

Misschien kunnen we dergelijke "verlichting" (voor zover die slaagt) ergens omschrijven als een 'geluk' dat samen gedeeld kan worden. Alsook verdriet. Waarbij geluk natuurlijk leuker is. Dergelijke harmonie te kunnen bereiken, vergt zeker een bepaalde "verlichting" vaardigheid. Niet ? Hetzij samen. Hetzij apart.

In welke zin, zie jij je 'zelf' nog verder ontwikkelen ?

quote:

Op woensdag 29 april 2015 09:50 schreef JustTalkLove het volgende:

[..]

Lol

Bedankt voor de toelichting dat je 'Verlichting' als een vorm van zelfrealisatie beschouwt.

In het Oosten lijkt me dat "zelf" in die realisatie juist weg te vallen. Een wereld van verschil. Ik omschrijf het (die ervaring) graag als een druppel die (terug) in de oceaan valt. Deel van het geheel wordt/is. Moeilijk om in woorden uit te drukken.

"Verlichting" als realisatie van het zelf, daarvoor kunnen we in de psychologie (voor een stuk) terecht. Niet ? De mate waarin je als 'individu' oog kan hebben voor je omgeving. En de omgeving oog voor jou, lijkt me daarin een mooi idee om af te toetsen. Proberen 'werkelijkheid' te maken/worden.

Misschien kunnen we dergelijke "verlichting" (voor zover die slaagt) ergens omschrijven als een 'geluk' dat samen gedeeld kan worden. Alsook verdriet. Waarbij geluk natuurlijk leuker is. Dergelijke harmonie te kunnen bereiken, vergt zeker een bepaalde "verlichting" vaardigheid. Niet ? Hetzij samen. Hetzij apart.

In welke zin, zie jij je 'zelf' nog verder ontwikkelen ?

Zolang we leven zullen we het begrip 'verlichting' terug voeren aan het ego. Buiten het ego om kun je geen 'nu/hier/in het moment' beleving hebben.

Door een dieper inzicht te ontwikkelen hopen we daardoor het ego zover mogelijk, te ontstijgen. Zolang we nog in stabiliteit/voorspoed leven is dit echter niet mogelijk, vandaar de uitdrukking 'door het oog van de storm'. Volgens mij weet je pas dat je 'verlicht' bent op het moment dat je de laatste adem uitblaast en beseft dat alles een eind heeft, 'Is dit de essentie van het leven? Heb ik er naar geleefd?'

Ik kan niet simpelweg aannemen dat ik verlicht ben door even stil te staan en in het moment te leven. Dus ja, ik blijf me verder ontwikkelen, ik wil weten dat ik er alles aan heb gedaan in hoeverre dat mogelijk is.