quote:

Depressie
Iemand met een depressie heeft last van een hevige neerslachtigheid.

Die neerslachtigheid klaart niet na een paar dagen vanzelf op, maar duurt minimaal twee weken. Depressie moet niet verward worden met 'gewone' neerslachtigheid die iedereen wel eens heeft. Bij een depressie is deze heviger en tast het dagelijks functioneren aan.

Bron: http://www.trimbos.nl/onderwerpen/psychische-gezondheid/depressie

quote:

Angststoornissen
Angststoornissen zijn in de psychiatrie de meest voorkomende aandoeningen. Sommige van deze aandoeningen worden fobie genoemd. Het gemeenschappelijke kenmerk van angststoornissen, is dat er sprake is van angst. Mensen kunnen zo angstig zijn dat het hun leven ontregelt.

Wanneer spreken we van een angststoornis?

Angst is een gevoel dat optreedt bij dreigend gevaar. De emotie ontstaat als het welzijn van een persoon direct wordt bedreigd, maar ook als een persoon een situatie als bedreigend ervaart. Als een angst geen reële grond heeft en de betrokken persoon er sociale of beroepsmatige problemen door ondervindt, is er sprake van een stoornis.

In het diagnostisch classificatiesysteem DSM-IV worden de volgende angststoornissen onderscheiden:

Paniekstoornis met of zonder agorafobie
Sociale fobie of angststoornis
Specifieke of enkelvoudige fobie
Obsessief-compulsieve stoornis of dwangstoornis
Gegeneraliseerde angststoornis
Posttraumatische stress-stoornis
Hypochondrie
Angststoornis door een lichamelijke aandoening
Acute stressstoornis
Angststoornis door alcohol of drugs

Voor de Multidisciplinaire Richtlijn Angststoornissen is de indeling van de DSM-IV als uitgangspunt genomen. Van de onderscheiden angststoornissen zijn de volgende aandoeningen opgenomen in de richtlijnen:

Paniekstoornis met en zonder agorafobie
Sociale fobie
Specifieke fobie
Obsessief-compulsieve stoornis
Gegeneraliseerde angststoornis
Posttraumatische stress-stoornis

quote:

FOK! heeft nu ook zijn eigen IRC-kanaal voor de mensen in "Depressie & Angst". Hier kunnen we gezellig chatten/ tips geven en het met elkaar erover hebben.

Indien jij ook gezellig mee wilt praten met ons kun je ons bereiken via de volgende link:

http://irc.fok.nl/

En dan in principe

/join #dna

Heb je vragen omtrent IRC?
PM de volgende users:
zomertje
RBWO

quote:

Wat kunt u doen als u een depressie heeft?
Depressief? Hoe verder?

5 waardevolle tips tegen angst
Help ik heb een angststoornis
Wat doet angst met je lichaam]

quote:

Op vrijdag 20 maart 2015 17:52 schreef magnetronkoffie het volgende:
Ja, ik las net je post in feedback, alleen wat te laat

quote:

Op vrijdag 20 maart 2015 17:55 schreef Donnie-Brasco het volgende:

[..]

Haha al gereageerd

Maar jij begint ziek te worden? Waar heb je last van ?

quote:

Op vrijdag 20 maart 2015 19:35 schreef ChildoftheStars het volgende:
O... ik = sukkel o.O Ik had niet gezien de laatste te zijn geweest. Heel erg sorry, anders had ik het wel geregeld Mijn excuses :S

quote:

Op vrijdag 20 maart 2015 23:41 schreef Automatischepiloot het volgende:
Hoi, dit is de eerste keer dat ik in dit topic post.
Ik heb al jarenlang last van depressies en heb altijd geprobeerd er pro-actief mee om te gaan door te sporten, gezond te eten, mediteren etc. Heb er in die tijd nog nooit met iemand over gepraat omdat ik me ervoor schaam, het liefst wilde ik "normaal" zijn. Ongeveer een jaar geleden ging het al een tijd vrij goed met me, toen heb ik besloten dat ik me er niet meer mee wilde identificeren omdat ik het gevoel had dat ik nu wel genezen was. Ik had het idee dat ik meer bezig was met het voorkomen en vechten tegen depressie dan dat ik genoot van mijn leven.

Dat is het moment geweest dat ik een stuk minder zorgvuldig omging met mijn goede gewoontes en meer ging feesten, weer veel ging drinken soms drugs gebruiken. Het leek allemaal goed te gaan tot een aantal maanden terug, toen ik weer in een diepe depressie kwam. Ik heb enorme slaapproblemen, kan vaak niet mijn bed uitkomen en heb vaak niet eens zin om te eten. Ook ben ik al een hele tijd niet naar school geweest.

Ik heb nu eindelijk professionele hulp gezocht, ga sinds twee weken wekelijks naar een psycholoog en probeer er meer over te praten wat enorm moeilijk voor me is. Daarom post ik ook in dit topic, het is fijn om medestanders te hebben die hetzelfde doormaken:)

quote:

Op vrijdag 20 maart 2015 19:35 schreef ChildoftheStars het volgende:
O... ik = sukkel o.O Ik had niet gezien de laatste te zijn geweest. Heel erg sorry, anders had ik het wel geregeld Mijn excuses :S

quote:

Op zaterdag 21 maart 2015 07:33 schreef Donnie-Brasco het volgende:

[..]

Don't talk yourself down girl.
Die excuses laten we dan ook maar achterwegen . Hoe gaat het voor de rest? Ik zag dat je deze week weinig hebt geslapen, spanning vanwege verhuizing?

quote:

Op vrijdag 20 maart 2015 19:38 schreef AdoraBelle het volgende:
Het leek de laatste tijd goed te gaan, maar ik heb toch weer een terugval gehad na een redelijk heftig gesprek met een verdrietige vriendin. Ik trek me die dingen teveel aan en werd er zelf helemaal ongelukkig van. Zo ongelukkig dat er weer gedachten kwamen die ik niet wil. Gelukkig is het bij gedachten gebleven. Wel heb ik weer een pilletje genomen zodat ik wat makkelijker in slaap zou vallen, dat had ik wel nodig.

quote:

Op vrijdag 20 maart 2015 23:41 schreef Automatischepiloot het volgende:
Hoi, dit is de eerste keer dat ik in dit topic post.
Ik heb al jarenlang last van depressies en heb altijd geprobeerd er pro-actief mee om te gaan door te sporten, gezond te eten, mediteren etc. Heb er in die tijd nog nooit met iemand over gepraat omdat ik me ervoor schaam, het liefst wilde ik "normaal" zijn. Ongeveer een jaar geleden ging het al een tijd vrij goed met me, toen heb ik besloten dat ik me er niet meer mee wilde identificeren omdat ik het gevoel had dat ik nu wel genezen was. Ik had het idee dat ik meer bezig was met het voorkomen en vechten tegen depressie dan dat ik genoot van mijn leven.

Dat is het moment geweest dat ik een stuk minder zorgvuldig omging met mijn goede gewoontes en meer ging feesten, weer veel ging drinken soms drugs gebruiken. Het leek allemaal goed te gaan tot een aantal maanden terug, toen ik weer in een diepe depressie kwam. Ik heb enorme slaapproblemen, kan vaak niet mijn bed uitkomen en heb vaak niet eens zin om te eten. Ook ben ik al een hele tijd niet naar school geweest.

Ik heb nu eindelijk professionele hulp gezocht, ga sinds twee weken wekelijks naar een psycholoog en probeer er meer over te praten wat enorm moeilijk voor me is. Daarom post ik ook in dit topic, het is fijn om medestanders te hebben die hetzelfde doormaken:)

SPOILER

De dingen stapelen zich op hier ... aan de studie gaan lukt me nu nauwelijks, ik ga sowieso de deadline missen, ik ben moe, wil het huis niet meer uit, mijn stemming is niet best, over een week beginnen colleges (kwam er laatst achter dat ik niet eens zeker weet of ik wel ingeschreven sta) en dan moet ik hard aan de slag terwijl dat voor mijn gevoel nu echt niet gaat lukken, oppassen heb ik dan geen tijd meer voor en dan gaat het financieel niet meer lukken, mijn kamer is een verschrikkelijke bende, al een tijd, ik hou zelfs de was niet meer bij (wat een soort hobby is), volgende week is de laatste afspraak met de psycholoog en daarna ga ik naar een spv voor psycho-educatie - weer een andere hulpverlener en verandering wat ik echt vervelend vind, thuis wonen vind ik kut, dinsdag is de hoorzitting bij UWV waar ik enorm tegenop zie. Slapen gaat iets beter door medicatie maar droom heel veel en heftig en word vaak half wakker.

quote:

Op zondag 22 maart 2015 14:15 schreef kuolema het volgende:
Ik moet even wat kwijt hoor

SPOILER

De dingen stapelen zich op hier ... aan de studie gaan lukt me nu nauwelijks, ik ga sowieso de deadline missen, ik ben moe, wil het huis niet meer uit, mijn stemming is niet best, over een week beginnen colleges (kwam er laatst achter dat ik niet eens zeker weet of ik wel ingeschreven sta) en dan moet ik hard aan de slag terwijl dat voor mijn gevoel nu echt niet gaat lukken, oppassen heb ik dan geen tijd meer voor en dan gaat het financieel niet meer lukken, mijn kamer is een verschrikkelijke bende, al een tijd, ik hou zelfs de was niet meer bij (wat een soort hobby is), volgende week is de laatste afspraak met de psycholoog en daarna ga ik naar een spv voor psycho-educatie - weer een andere hulpverlener en verandering wat ik echt vervelend vind, thuis wonen vind ik kut, dinsdag is de hoorzitting bij UWV waar ik enorm tegenop zie. Slapen gaat iets beter door medicatie maar droom heel veel en heftig en word vaak half wakker.

quote:

Op zondag 22 maart 2015 16:01 schreef zomertje het volgende:
Chatbliep?

quote:

Op zondag 22 maart 2015 16:01 schreef zomertje het volgende:
Chatbliep?

quote:

Op zondag 22 maart 2015 16:14 schreef kuolema het volgende:

[..]

Ik ben er.

quote:

Op zondag 22 maart 2015 16:17 schreef Gary_Oak het volgende:
Ik was me de afgelopen weken sociaal aan het isoleren, omdat ik fucking verbitterd was om alles en iedereen. Nu merk ik pas hoe belangrijk sociaal contact is.

quote:

Op zondag 22 maart 2015 17:58 schreef Gray het volgende:

[..]

Jij lijkt mij dus echt een enoooooorme dramaqueen, hè... Klopt dat?

quote:

Op zondag 22 maart 2015 17:58 schreef Gray het volgende:

[..]

Jij lijkt mij dus echt een enoooooorme dramaqueen, hè... Klopt dat?

quote:

Op zondag 22 maart 2015 22:42 schreef Gary_Oak het volgende:

[..]

Bedankt, dat hielp.

quote:

Op zaterdag 21 maart 2015 20:00 schreef duracellkonijntje het volgende:

[..]

Die emoties kunnen nog heel erg op je blijven hangen he, vooral de negatieve. Is het alweer enigszins gezakt?

quote:

Op maandag 23 maart 2015 00:05 schreef Ayumu.Kobayashi het volgende:

[..]

Trek je er niks van aan. Doorbijten jochie.

quote:

Op zaterdag 21 maart 2015 07:30 schreef Donnie-Brasco het volgende:

[..]

Welkom! Goed dat je nu toch stappen hebt ondernomen. En je hoeft je nergens voor te schamen, je bent echt niet de enige, geloof me.

quote:

Op zaterdag 21 maart 2015 20:01 schreef duracellkonijntje het volgende:

[..]

Een beetje de juiste levensstijl aanhouden kan al enorm helpen he. Weet je ook wat je samen met de psych wil bereiken?

quote:

Op maandag 23 maart 2015 10:13 schreef TvhN het volgende:
Iemand ervaring met Citalopram?

quote:

Op maandag 23 maart 2015 10:46 schreef RBWO het volgende:

[..]

Jup, slik nu 10-11 weken 20mg. :-).

quote:

Op maandag 23 maart 2015 10:48 schreef TvhN het volgende:

[..]

En dat werkt toch goed bij jou? Heb je ook last van bijwerkingen? Ik ga er vandaag mee beginnen, ben benieuwd.

quote:

Op maandag 23 maart 2015 10:13 schreef TvhN het volgende:
Iemand ervaring met Citalopram?

quote:

Op zondag 22 maart 2015 22:42 schreef Gary_Oak het volgende:

[..]

Bedankt, dat hielp.

quote:

Op maandag 23 maart 2015 16:09 schreef seasushi het volgende:

[..]

soms is een realitycheck wel fijn

quote:

Op maandag 23 maart 2015 11:04 schreef RBWO het volgende:

[..]

Ik slik het tegen angst en paniekaanvallen. En daar werkt het goed tegen!

Bijwerkingen waren bij mij minimaal. Eerste 2 weken ietsje meer last van angst, droge mond, veel zweten en soms wat duizelig. Dit alles is binnen 2-3 weken weggetrokken.

Nu na 10 weken ziet het er voor mij weer prima uit! En dat terwijl ik echt een dieptepunt Had bereikt qua angst en paniekaanvallen.

Ohja, kans bestaat wel dat je het libido van een stoeptegel krijgt. Zal er eerlijk in zijn, een erectie krijgen kost wat moeite in tegenstelling tot voordat ik met AD begon. .

Ps: Geef de AD vooral minimaal 8 weken voordat je weet of het werkt of niet.

Edit: zag de post van fok-it. Ik ben juist niets aangekomen, eerder afgevallen. Verschilt dus enorm per persoon.

quote:

Op maandag 23 maart 2015 11:47 schreef Fok-it het volgende:

[..]

Ik. Toevallig. Het hielp mij geen ene kut behalve dat ik er tien kilo door ben aangekomen dus geen goeie ervaring hier

quote:

Op maandag 23 maart 2015 17:22 schreef TvhN het volgende:

[..]

Ik ga het om dezelfde reden als jou gebruiken. Hoelang moet jij het eigenlijk nog gebruiken?

quote:

Op maandag 23 maart 2015 01:38 schreef Gary_Oak het volgende:

[..]

Dankjewel.

quote:

Op maandag 23 maart 2015 17:03 schreef Gray het volgende:

[..]

Zeker, maar het kwam niet zo plagerig over als ik had bedoeld. Eerder hatelijk. Beiden zijn niet op hun plek hier.

Ondanks dat vind ik het mooi om te zien hoe men het voor anderne opnemen hier, en ik hoop dat het Gary soelaas biedt.

quote:

Op maandag 23 maart 2015 21:00 schreef Ayumu.Kobayashi het volgende:

[..]

Your welcome bud.

quote:

Op dinsdag 24 maart 2015 08:29 schreef Cue_ het volgende:
Aangezien magnetron onlangs vroeg hoe het met me ging aangezien ik hier niet echt meer post, hierbij even een update.
Het gaat opzich wel goed, ben weer verhuist naar het oosten des lands en terug naar m'n oude werk. En dat bevalt zeker goed. Toch merk je de oude strubbelingen (prive vooral) nog wel waar je in eerste instantie voor weg liep. Dus heb af en toe nog wel een kutdag, maar voor de rest gaat het wel redelijk oke.

Binnenkort ga ik een training doen, waar je nogal jezelf tegen kan komen / jezelf leert kennen. Niet iets zweverigs ofzo (wordt veel als bedrijfstrainingen gedaan). Enerzijds veel zin in, anderszijds ook best spannend. Ben benieuwd of ik daar eye openers ga tegenkomen

quote:

Op dinsdag 24 maart 2015 10:00 schreef Murmeli het volgende:

[..]

Dat klinkt spannend! Hoe heet het?

quote:

Op dinsdag 24 maart 2015 08:29 schreef Cue_ het volgende:
Aangezien magnetron onlangs vroeg hoe het met me ging aangezien ik hier niet echt meer post, hierbij even een update.
Het gaat opzich wel goed, ben weer verhuist naar het oosten des lands en terug naar m'n oude werk. En dat bevalt zeker goed. Toch merk je de oude strubbelingen (prive vooral) nog wel waar je in eerste instantie voor weg liep. Dus heb af en toe nog wel een kutdag, maar voor de rest gaat het wel redelijk oke.

Binnenkort ga ik een training doen, waar je nogal jezelf tegen kan komen / jezelf leert kennen. Niet iets zweverigs ofzo (wordt veel als bedrijfstrainingen gedaan). Enerzijds veel zin in, anderszijds ook best spannend. Ben benieuwd of ik daar eye openers ga tegenkomen

quote:

Op donderdag 26 maart 2015 07:20 schreef Appelvlap het volgende:
Elke keer dat ik ook maar aan Engels denk gewoon (het vak: uitspraak, schrijven, toetsen mondeling overhoring leesdossier) (heel om dom hier gewoon 'bang' voor te zijn, urg voel me zo dom om dit moment) krijg ik een soort enorme emotiewisseling en beginnen ik te janken.
Waar valt dit dan onder? Of is het niks?

quote:

Op donderdag 26 maart 2015 07:20 schreef Appelvlap het volgende:
Elke keer dat ik ook maar aan Engels denk gewoon (het vak: uitspraak, schrijven, toetsen mondeling overhoring leesdossier) (heel om dom hier gewoon 'bang' voor te zijn, urg voel me zo dom om dit moment) krijg ik een soort enorme emotiewisseling en beginnen ik te janken.
Waar valt dit dan onder? Of is het niks?

quote:

Op donderdag 26 maart 2015 17:47 schreef zomertje het volgende:
Iets met teveel en overprikkeld zijn

quote:

Op vrijdag 27 maart 2015 01:25 schreef Cue_ het volgende:
Grumbl, waarom zijn de dingen waar ik de meeste lol aan beleef aan de andere kant zo dezestreus (als je t al zo schrijft )

quote:

Op vrijdag 27 maart 2015 01:19 schreef Comp_Lex het volgende:
Ik heb al eeuwen hier niet meer gepost, maar ik wilde even zeggen dat mijn diagnose is uitgebreird met dysthymie. Dat past mooi bij de rest van mijn verzameling van ongeneeslijke, chronische stoornissen. In het ergste geval heb ik nu last van 3 of 4 dingen tegelijk.

quote:

Op vrijdag 27 maart 2015 01:28 schreef Comp_Lex het volgende:

Verslaving?

quote:

Op vrijdag 27 maart 2015 10:52 schreef ChildoftheStars het volgende:
Even egopostje (sorry): mijn concentratie is momenteel zes keer niks. Slaapmedicatie werkt niet, ben moe, voel me niet goed. En als dit na het weekend niet beter gaat gooien ze me in crisisopname, wat absoluut niet kan ivm verhuizing :S Ik zit er haast aan te denken vanavond een driedubbele dosis slaappillen te nemen, zodat ik kan zeggen geslapen te hebben

SPOILER

Ego post: Net intake gesprek gehad bij psycholoog. Diagnose: Paniekstoornis met agorafobie. Ik krijg in ieder geval een lange behandeling, medicatie nog nader te bepalen, maar voorlopig nog niet.

quote:

Op vrijdag 27 maart 2015 11:45 schreef NagChampa het volgende:
Ik ben niet een poster, maar wil toch even laten weten dat ik bewondering heb voor jullie. Mooi om te zien hoe jullie elkaar steunen!

Lees al een tijdje mee met dit topic aangezien ik zelf ook een depressie heb. Misschien dat ik snel de moed heb om mijn verhaal ook te posten.

quote:

Op vrijdag 27 maart 2015 02:04 schreef Eficaz het volgende:
Alles best wel weer oke.

Goed gesprek met partner gehad, wederzijds begrip is er weer, na misverstanden

Heb paar dagen vrij en heb de neiging 's nachts op te blijven, want dan voel ik me goed, 's nachts.

Op de lange termijn niet, maar even voor enkele dagen wel.

Sterkte

quote:

Op vrijdag 27 maart 2015 17:22 schreef Automatischepiloot het volgende:

[..]

Ik voel me ook beter s'nachts. Geen idee hoe het komt, weet jij het? Ik denk zelf omdat ik het fijn vind dat dan bijna iedereen slaapt en dat geeft me een gevoel van rust. Ik vind het ook fijn om s'nachts een wandeling te maken maar mijn psycholoog zegt dat ik dat beter overdag kan doen omdat je dan Vitamine D aanmaakt.

quote:

Op vrijdag 27 maart 2015 17:22 schreef Automatischepiloot het volgende:

[..]

Ik voel me ook beter s'nachts. Geen idee hoe het komt, weet jij het? Ik denk zelf omdat ik het fijn vind dat dan bijna iedereen slaapt en dat geeft me een gevoel van rust. Ik vind het ook fijn om s'nachts een wandeling te maken maar mijn psycholoog zegt dat ik dat beter overdag kan doen omdat je dan Vitamine D aanmaakt.

quote:

Op vrijdag 27 maart 2015 20:24 schreef kuolema het volgende:

[..]

Ik heb precies hetzelfde. 's Nachts over straat lopen als er niemand is geeft mij echt het ultieme gevoel van vrijheid.

quote:

Op vrijdag 27 maart 2015 20:24 schreef kuolema het volgende:

[..]

Ik heb precies hetzelfde. 's Nachts over straat lopen als er niemand is geeft mij echt het ultieme gevoel van vrijheid.

quote:

Op zaterdag 28 maart 2015 00:44 schreef Michie_ het volgende:
Hoe laat is trouwens het laatst dat jullie in de nacht lopen?
Voel me altijd enigszins ongemakkelijk als ik na 1 uur nog een rondje loop in een woonwijk.

quote:

Op zaterdag 28 maart 2015 00:44 schreef Michie_ het volgende:
Hoe laat is trouwens het laatst dat jullie in de nacht lopen?
Voel me altijd enigszins ongemakkelijk als ik na 1 uur nog een rondje loop in een woonwijk.

quote:

Op zaterdag 28 maart 2015 00:51 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

daarom op de fiets

quote:

Op zaterdag 28 maart 2015 00:54 schreef Ayumu.Kobayashi het volgende:

[..]

En dan overvallen worden

quote:

Op zaterdag 28 maart 2015 00:56 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Lopend zal je eerder overvallen worden, want langzamer

quote:

Op zaterdag 28 maart 2015 00:44 schreef Michie_ het volgende:
Hoe laat is trouwens het laatst dat jullie in de nacht lopen?
Voel me altijd enigszins ongemakkelijk als ik na 1 uur nog een rondje loop in een woonwijk.

quote:

Op zaterdag 28 maart 2015 01:01 schreef Ayumu.Kobayashi het volgende:

[..]

Dan kan ik wel beter richten, als je snapt waar ik op doel... Ja ben knettergek maar wel serieus nu.

quote:

Op zaterdag 28 maart 2015 01:08 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Denk dat een kogel en een gevangenisstraf voor moord/doodslag niet een oude krotiige bebloede fiets waard zijn, maar het staat je vrij om 's nachts te lopen

quote:

Op zaterdag 28 maart 2015 01:11 schreef Ayumu.Kobayashi het volgende:

[..]

Er zijn ook niet dodelijke wapens, en sorry maar laat mij niets afnemen door niemand niet.

quote:

Op zaterdag 28 maart 2015 01:12 schreef Elvi het volgende:
Ik voel me ongemakkelijk dat er een gewapend persoon snachts door een woonwijk loopt... da fuq..

quote:

Op zaterdag 28 maart 2015 01:13 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Joh, welk punt probeer je nou te maken?

Als jij 's nachts niet buiten wilt komen vanwege whatever, nou, wat let je om thuis te blijven??

quote:

Op zaterdag 28 maart 2015 01:14 schreef Ayumu.Kobayashi het volgende:

[..]

Dus moet ik maar binnen blijven?

quote:

Op zaterdag 28 maart 2015 01:13 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Joh, welk punt probeer je nou te maken?

quote:

Op zaterdag 28 maart 2015 01:13 schreef Ayumu.Kobayashi het volgende:

[..]

Juist en ik kom uit een iets andere wereldje dan de meesten, en praat er gewoon over. Al ben ik het zelf niet.

quote:

Op zaterdag 28 maart 2015 01:15 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

[..]

quote:

Op zaterdag 28 maart 2015 01:16 schreef Ayumu.Kobayashi het volgende:

[..]

Jouw plekje hier he? Prima jochie

quote:

Op zaterdag 28 maart 2015 01:40 schreef Michie_ het volgende:
Ik ben eigenlijk niet zo bang om overvallen te worden. Ben meer bang dat andere mensen mij zien lopen en misschien vraagtekens hebben. Vandaar dat ik me eigen afvroeg tot wanneer de gangbare tijd is om buiten te lopen

quote:

Op zaterdag 28 maart 2015 01:40 schreef Michie_ het volgende:
Ik ben eigenlijk niet zo bang om overvallen te worden. Ben meer bang dat andere mensen mij zien lopen en misschien vraagtekens hebben. Vandaar dat ik me eigen afvroeg tot wanneer de gangbare tijd is om buiten te lopen

quote:

Op zaterdag 28 maart 2015 21:33 schreef Catnip het volgende:
Hier een stom belachelijk raar berichtje.
Jep, automutileren is niet cool, en stoppen is moeilijk.
Plus ben opgenomen geweest, en dat was ook niet cool.
En het allerergste school en stage zijn stopgezet. Wamt dat ging ook niet meer. Oftewel ik heb geen reet te doen, en ik kom ook nergens aan toe, te weinig energie. En te gespannen.

Ja, dat is het leven van een 17 jarige depressieve autist.

SPOILER

lang verhaal kort: paar maanden terug ben ik naar een ander FACT team gegaan en ik had al begrepen dat de medicatie herhaalrecept opvragen wat rommelig ging ( )
Anyway, ruim 2 weken terug werd ik genoodzaakt om mn dosis abilify te halveren, omdat ik de receptie maar niet te pakken kon krijgen en dus maar weer even opgaf.

Gelijk nadadt ik de medicatie had opgehaald kreeg ik griep (en last van mn maag) waardoor ik besloot de abilify helemaal niet meer in te nemen. Dat is nu een dag of 8 a 9 terug.

Sindsdien merk ik dat het spul uitgewerkt begint te raken. Ik voel me energieker, maar ook (veel) rustelozer. Ik heb weer zin om dingen te ondernemen, ik wil met mezelf aan de gang gaan (dat wou ik al een hele lange tijd, zeker al een jaar of wat).

Echter, mij werd verteld dat ik dan eerst mn thuissituatie op orde moest hebben, zorgen dat dat weer goed liep. Maar...dat huishouden is een gebed zonder end...en ik ben t zat

Ik heb me lange tijd beziggehouden met het modden van games (dan deed ik tenminste -iets- met mn hoofd), maar ik heb t gevoel dat de koek op is.

Ik wil wat van mn leven maken en met het modden van wat games kom je niet zover. Het is wel heel leuk, maar verder boek ik er weinig persoonlijke groei van

Dat opruimen opruimen opruimen opruimen opruimen afwassen kliko vouwen opruimen...echt GATVER! komt me mn neus uit nu!

En -JA- ik -weet- dat dat erbij hoort, maar er moet toch ook een leven zijn -naast- alleen maar opruimen???

Ik wil verder met mn leven en dat gaat zo niet

Zo! Dat wou ik dus effe kwijt!!!!!!!!!!

quote:

Op zaterdag 28 maart 2015 22:11 schreef magnetronkoffie het volgende:
Nou, toch maar even een egopost:

SPOILER

lang verhaal kort: paar maanden terug ben ik naar een ander FACT team gegaan en ik had al begrepen dat de medicatie herhaalrecept opvragen wat rommelig ging ( )
Anyway, ruim 2 weken terug werd ik genoodzaakt om mn dosis abilify te halveren, omdat ik de receptie maar niet te pakken kon krijgen en dus maar weer even opgaf.

Gelijk nadadt ik de medicatie had opgehaald kreeg ik griep (en last van mn maag) waardoor ik besloot de abilify helemaal niet meer in te nemen. Dat is nu een dag of 8 a 9 terug.

Sindsdien merk ik dat het spul uitgewerkt begint te raken. Ik voel me energieker, maar ook (veel) rustelozer. Ik heb weer zin om dingen te ondernemen, ik wil met mezelf aan de gang gaan (dat wou ik al een hele lange tijd, zeker al een jaar of wat).

Echter, mij werd verteld dat ik dan eerst mn thuissituatie op orde moest hebben, zorgen dat dat weer goed liep. Maar...dat huishouden is een gebed zonder end...en ik ben t zat

Ik heb me lange tijd beziggehouden met het modden van games (dan deed ik tenminste -iets- met mn hoofd), maar ik heb t gevoel dat de koek op is.

Ik wil wat van mn leven maken en met het modden van wat games kom je niet zover. Het is wel heel leuk, maar verder boek ik er weinig persoonlijke groei van

Dat opruimen opruimen opruimen opruimen opruimen afwassen kliko vouwen opruimen...echt GATVER! komt me mn neus uit nu!

En -JA- ik -weet- dat dat erbij hoort, maar er moet toch ook een leven zijn -naast- alleen maar opruimen???

Ik wil verder met mn leven en dat gaat zo niet

Zo! Dat wou ik dus effe kwijt!!!!!!!!!!

quote:

Op zaterdag 28 maart 2015 23:14 schreef Comp_Lex het volgende:

[..]

Hoezo moet je eerst je thuissituatie op orde hebben? Waarom stellen ze zo'n eis?

quote:

Op zaterdag 28 maart 2015 01:12 schreef Elvi het volgende:
Ik voel me ongemakkelijk dat er een gewapend persoon snachts door een woonwijk loopt... da fuq..

quote:

Op zaterdag 28 maart 2015 01:40 schreef Michie_ het volgende:
Ik ben eigenlijk niet zo bang om overvallen te worden. Ben meer bang dat andere mensen mij zien lopen en misschien vraagtekens hebben. Vandaar dat ik me eigen afvroeg tot wanneer de gangbare tijd is om buiten te lopen

quote:

Op zaterdag 28 maart 2015 21:33 schreef Catnip het volgende:
Hier een stom belachelijk raar berichtje.
Jep, automutileren is niet cool, en stoppen is moeilijk.
Plus ben opgenomen geweest, en dat was ook niet cool.
En het allerergste school en stage zijn stopgezet. Wamt dat ging ook niet meer. Oftewel ik heb geen reet te doen, en ik kom ook nergens aan toe, te weinig energie. En te gespannen.

Ja, dat is het leven van een 17 jarige depressieve autist.

quote:

Op zaterdag 28 maart 2015 22:11 schreef magnetronkoffie het volgende:
Nou, toch maar even een egopost:

SPOILER

lang verhaal kort: paar maanden terug ben ik naar een ander FACT team gegaan en ik had al begrepen dat de medicatie herhaalrecept opvragen wat rommelig ging ( )
Anyway, ruim 2 weken terug werd ik genoodzaakt om mn dosis abilify te halveren, omdat ik de receptie maar niet te pakken kon krijgen en dus maar weer even opgaf.

Gelijk nadadt ik de medicatie had opgehaald kreeg ik griep (en last van mn maag) waardoor ik besloot de abilify helemaal niet meer in te nemen. Dat is nu een dag of 8 a 9 terug.

Sindsdien merk ik dat het spul uitgewerkt begint te raken. Ik voel me energieker, maar ook (veel) rustelozer. Ik heb weer zin om dingen te ondernemen, ik wil met mezelf aan de gang gaan (dat wou ik al een hele lange tijd, zeker al een jaar of wat).

Echter, mij werd verteld dat ik dan eerst mn thuissituatie op orde moest hebben, zorgen dat dat weer goed liep. Maar...dat huishouden is een gebed zonder end...en ik ben t zat

Ik heb me lange tijd beziggehouden met het modden van games (dan deed ik tenminste -iets- met mn hoofd), maar ik heb t gevoel dat de koek op is.

Ik wil wat van mn leven maken en met het modden van wat games kom je niet zover. Het is wel heel leuk, maar verder boek ik er weinig persoonlijke groei van

Dat opruimen opruimen opruimen opruimen opruimen afwassen kliko vouwen opruimen...echt GATVER! komt me mn neus uit nu!

En -JA- ik -weet- dat dat erbij hoort, maar er moet toch ook een leven zijn -naast- alleen maar opruimen???

Ik wil verder met mn leven en dat gaat zo niet

Zo! Dat wou ik dus effe kwijt!!!!!!!!!!

quote:

Op zondag 29 maart 2015 00:20 schreef kuolema het volgende:

[..]

Weet je een beetje welke kant je op wil, wat je wil ondernemen?
Als jij vindt dat het niet nodig is om eerst het huishouden op orde te hebben, dan hoeft dat toch niet? Ze kunnen je toch niet dwingen?

quote:

Op zondag 29 maart 2015 15:14 schreef magnetronkoffie het volgende:
Altijd leuk als iemand met een oplossing komt (voor iemand met een wajong) wat ik nieteens kan betalen

quote:

Op zondag 29 maart 2015 15:14 schreef magnetronkoffie het volgende:
Altijd leuk als iemand met een oplossing komt (voor iemand met een wajong) wat ik nieteens kan betalen

quote:

Op zondag 29 maart 2015 17:00 schreef Gewas het volgende:

[..]

Krijg je dan geen goed gevoel als je je huis heb schoongemaakt? (ik heb dat namelijk altijd)

quote:

Op zondag 29 maart 2015 17:06 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Nee, maar het is mogelijk dat dat mede door de abilify kwam (dat vervlakt als het ware hoe je gevoelens ervaart)

quote:

Op zondag 29 maart 2015 20:53 schreef Comp_Lex het volgende:

[..]

Dat kan ook door anhedonie komen. Het is een symptoom van meerdere stoornissen. Ik heb hetzelfde trouwens (geen goed gevoel na schoonmaken. Sterker nog, ik heb over het algemeen nooit een goed gevoel).

quote:

Anhedonie wordt gedefinieerd als het niet meer (kunnen) ervaren van vreugde

quote:

Op maandag 30 maart 2015 12:21 schreef Etsu het volgende:
Hoi.

Ik lees al een tijdje mee, maar ik denk dat ik mezelf maar ook moet gaan melden.

Laatste maanden (en dan voornamelijk laatste weken) heb ik te kampen met veel symptomen van depressie. Ik heb er wel jaren last van gehad, maar in mindere mate dan nu.

Oorzaak is te wijten aan een slechte jeugd/opvoeding, gescheiden ouders, hier en daar problemen, homoseksualiteit, auditieve beperking, mishandeling, schending van vertrouwen, noem maar op. Wil er niet teveel over kwijt.

Heb een jaartje of 8 terug bij een schoolpsycholoog gelopen, maar dat hielp niet echt.
2 jaar terug weer bij een psycholoog gelopen, maar hielp geen ene kut. Na een paar sessies afgehaakt en op eigen houtje 'verder'. Ging redelijk, maar ik heb moeite met dingen loslaten en het blijft in mijn hoofd rondspoken, ook al wil ik dat niet. Met conflicten met bepaalde mensen tot gevolg (omdat ik die mensen dus vergelijk met een bepaald iemand die mijn leven heeft verwoest ) en na heel veel aandringen heb ik mezelf vanmorgen weer aangemeld voor de psycholoog.

Studie lijdt er ook onder. Heb volgende week 2 hertentamens waar ik praktisch nog mee moet beginnen. Verder heb ik niet zoveel boeiends.

Geen idee hoelang de wachttijden zijn, maar we zullen het zien.

Btw, ik ben nu 22.

quote:

Op maandag 30 maart 2015 12:30 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Wees welkom (helaas )

Heb je op dit moment hulp of ben je hulp aan het inschakelen?
Gebruik je medicatie of heb je medicatie gebruikt?

Jij hebt dus ook een wat mindere geschiedenis achter de rug, je bent niet de enige, misschien iets met gedeelde smart, misschien dat dat scheelt

quote:

Op maandag 30 maart 2015 12:33 schreef Etsu het volgende:

[..]

Nope, geen hulp. Ik heb altijd tegen mezelf gezegd dat ik het wel 'aankan' en heb alles geprobeerd weg te stoppen, maar als mijn sociale contacten in gedrang/'gevaar' komen wat ik eigenlijk helemaal niet wil, dan houdt t op en heb ik wel hulp nodig.

Medicatie kan toch alleen via psychiater? Nee dus. Een van mijn ouders hebben wel eens gezegd dat ik dat daar eens heen moest gaan en uit huis geplaatst moest worden, maar de ander ouder was daar niet mee eens (en was nog minderjarig), dus is nooit zover gekomen.

We zullen het zien wat de psycholoog te zeggen heeft.

En top. Ik lees wel heel veel stoornissen waarin ik mezelf (deels) herken, maar wil het geen label geven zonder een officiële diagnose. En ik weet niet meer wat vroeger is gezegd.

quote:

Op maandag 30 maart 2015 12:38 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Vetgedrukte herken ik maar al te best
Ik ben jaaarenlang doorgegaan en had al een keer psychische hulp via mn huisarts afgewezen (wat achteraf een fout was, maar ik wou het lekker allemaal zelf oplossen, ik wist niet beter en was toen nog jong en dom ).
Ik zag er het nut niet van in, totdat ik jaren later via een omweg bij de riagg (de toenmalige ggz) terecht kwam en tijdens een gesprek bijna flauwviel van wat er allemaal loskwam
Onderstreepte kan ik je afraden, ik heb dat zelf ook gedaan en herkende in bijna alles wel wat (behalve in borderline ).

En zie edit van mn vorige post

quote:

Op maandag 30 maart 2015 12:40 schreef Etsu het volgende:

[..]

Ik heb ook een jaartje of 2 bij de riagg gelopen en vond er geen kut aan. Maar ik moest het wel afmaken/doen van mijn ouders, dus ik deed maar wat die mensen daar zeiden, maar eigenlijk ging het ene oor in en het andere oor uit.

Op dit moment leef ik met 2 gezichten. Er is maar 1 bepaald iemand (een FOK!ker toevallig) die er wel van weet, en dat vind ik wel genoeg eigenlijk. Maar hij kan niet veel voor me betekenen, vandaar dit topic.

Heb je ergens een post waar ik jouw geschiedenis kan lezen of is dat niet te doen?

quote:

Op maandag 30 maart 2015 12:42 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Ik heb meer dan 40k posts dus be my guest
Ik kan je wel een samenvatting geven, maar het is een lang verhaal waarvan ik grote delen me niet meer goed kan herinneren, maar je moet maar kijken wat je wilt

quote:

Op maandag 30 maart 2015 12:42 schreef Etsu het volgende:

[..]

Als je daar behoefte aan/zin in hebt, hoeft niet natuurlijk.

quote:

Op maandag 30 maart 2015 12:43 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Ik wil het wel doen hoor, ik zet het wel even in een spoiler, momentje

SPOILER

Vanaf mn tienertijd depressief met suicidale gedachten. Ik was altijd een einzelgänger, pestverleden, ongelukkige thuissituatie waar niet of onvoldoende naar me omgekeken werd ("Zie je niet dat ik moe ben?" als ik naar mn ouder ging om wat te vragen ofzo), verwaarloosd. Wel HAVO en VWO afgemaakt (wel 2x blijven zitten), nooit een vriendin, weinig vrienden, universiteit 1 grote faalactie (2x een studie geprobeerd), uiteindelijk in de bijstand (ik -kon- gewoon niet meer) en via de bijstand uiteindelijk in de wajong. Op de PAAZ gezeten toen ik tijdens groepstherapie aangaf dat ik er een eind aan wou maken (groepstherapie mislukte uiteindelijk).
Op de PAAZ trouwens ook mn 1e vriendinnetje ontmoet waarmee ik de 1e keer seks had, maar 6 weken later was dat ook alweer over. Maar die periode heeft me wel door het zwaarste heengeholpen.
Veel en vooral vaak vrijwilligerswerk gedaan, maar ik viel altijd weer terug (burnout)

Toen kwamen de diagnoses (waarvan de belangrijkste autisme was)

Na jaren van intensieve begeleiding en medicatie trok de depressie enkele jaren geleden uiteindelijk weg, maar ik was nog steeds een emotioneel wrak.
Nu na een paar jaar rust en me niet meer klote voelen de behoefde om wat van mn leven te maken

quote:

Op maandag 30 maart 2015 12:44 schreef Etsu het volgende:

[..]

Dan ga ik even verder met m'n huis schoonmaken. Heb de hele nacht niet kunnen slapen en schoonmaken helpt wel om fitter te zijn en ter afleiding.

quote:

Op maandag 30 maart 2015 12:50 schreef magnetronkoffie het volgende:
Lang verhaal kort:

SPOILER

Vanaf mn tienertijd depressief met suicidale gedachten. Ik was altijd een einzelgänger, pestverleden, ongelukkige thuissituatie waar niet of onvoldoende naar me omgekeken werd ("Zie je niet dat ik moe ben?" als ik naar mn ouder ging om wat te vragen ofzo), verwaarloosd. Wel HAVO en VWO afgemaakt (wel 2x blijven zitten), nooit een vriendin, weinig vrienden, universiteit 1 grote faalactie (2x een studie geprobeerd), uiteindelijk in de bijstand (ik -kon- gewoon niet meer) en via de bijstand uiteindelijk in de wajong. Op de PAAZ gezeten toen ik tijdens groepstherapie aangaf dat ik er een eind aan wou maken (groepstherapie mislukte uiteindelijk).
Op de PAAZ trouwens ook mn 1e vriendinnetje ontmoet waarmee ik de 1e keer seks had, maar 6 weken later was dat ook alweer over. Maar die periode heeft me wel door het zwaarste heengeholpen.
Veel en vooral vaak vrijwilligerswerk gedaan, maar ik viel altijd weer terug (burnout)

Toen kwamen de diagnoses (waarvan de belangrijkste autisme was)

Na jaren van intensieve begeleiding en medicatie trok de depressie enkele jaren geleden uiteindelijk weg, maar ik was nog steeds een emotioneel wrak.
Nu na een paar jaar rust en me niet meer klote voelen de behoefde om wat van mn leven te maken

quote:

Op maandag 30 maart 2015 12:53 schreef Etsu het volgende:

[..]

Heftig. Dan voel ik me best schuldig dat ik hier ben gaan posten.

Hoe oud ben je nu als ik vragen mag?

Ik hoop dat het goedkomt uiteindelijk.

quote:

Op maandag 30 maart 2015 13:07 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Wat vetgedrukte betreft, de meesten die dit voor het eerst kenbaar maken, voelen zich schuldig en een beetje een zeikerd/aansteller, maar dat had ik vroeger ook. Toen ik op de PAAZ zat, voelde ik me behoorlijk schuldig (ik had het gevoel dat ik de plaats innam van iemand die het misschien wel harder nodig had dan ikzelf).
Ik "denk" dat het vrij normaal is je schuldig te voelen, maar dat kan je beter loslaten.
Jij hebt aangegeven depressief te zijn en depressie is een serieuze (en soms dodelijke) aandoening die serieus genomen dient te worden, dus ook jouw depressieve gevoelens dienen serieus genomen te worden, zowel door jouzelf als door anderen
Niet jezelf wegcijferen, dat heb je nu wel lang genoeg gedaan en wsl hielp dat je niet verder (please correct me if I'm wrong )

Ja, ik heb zeker een lange weg achter de rug (ik ben nu 36 btw).
Gewoonlijk vertrekken mensen weer uit dit topic nadat hun klachten weer afgenomen zijn, maar ik ben zeg maar blijven plakken (ook om te laten zien dat als het mogelijk is voor iemand om na een kleine 20 jaar hardnekkige depressie alsnog eruit te klimmen).

Ik heb trouwens wel nog angstklachten. Vervelend, maar ik ben ermee bezig

quote:

Op maandag 30 maart 2015 16:19 schreef Etsu het volgende:
Thanks voor de reacties.

Heb een afspraak gemaakt. Wel heel erg laat, 23 april pas. Dat komt omdat ik perse een vrouwelijke psycholoog wilde. Met een mannelijke kon ik zo as. donderdag heen, maar daar heb ik geen zin in. Voel me beter bij een vrouwelijke.

Tegen die tijd probeer ik me te focussen op de tentamens, misschien dat ik rustiger word nu er een oplossing in zicht is.

quote:

Op maandag 30 maart 2015 16:24 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Ik neem aan dat dit een reden heeft?
Ikzelf heb prima ervaringen met mannelijke hulpverleners

Succes!

quote:

Op maandag 30 maart 2015 16:25 schreef Etsu het volgende:

[..]

Ongetwijfeld zullen ze ook goed zijn, maar ik voel me er beter bij om zulke dingen inhoudelijk met een onbekende vrouw te bespreken dan met een onbekende man.

quote:

Op maandag 30 maart 2015 12:21 schreef Etsu het volgende:
-knip-

quote:

Op maandag 30 maart 2015 20:32 schreef Ayumu.Kobayashi het volgende:

[..]

Tering.

quote:

Op maandag 30 maart 2015 20:37 schreef Etsu het volgende:

[..]

Wat?

quote:

Op maandag 30 maart 2015 20:46 schreef Ayumu.Kobayashi het volgende:

[..]

Niet in de negatieve zin bedoeld, dat jij je op welke manier dan ook aanstelt.

quote:

Op maandag 30 maart 2015 20:50 schreef kvd het volgende:
Ik zal eens een kleine ego-update geven.

Ben inmiddels volledig van mijn tweede AD af (sertraline). Een middel wat echt niks goeds voor me deed. Zorgde ervoor dat de kleine stapjes die ik vooruit had genomen weer compleet weggevaagd werden. Lag weer veel in bed/op de bank, deed geen klap meer, wilde ook niks meer doen en voelde me daar absoluut ook niet schuldig om. Had bv met het UWV de afspraak dat ik vrijwilligerswerk zou regelen maar je snapt het wel, daar kwam niks van en het was ook wel goed. Het enige wat ik nog deed was 1 maal in de week naar het buurthuis om daar met een aantal dames te haken. Beleefde er niet veel plezier aan, maar bleef het plichtmatig wel doen.
Zit nu een maandje/anderhalve maand aan de cymbalta en het gaat een stukje beter. Heb weer energie, doe weer wat dingen, krijg weer wat regelmaat, krijg ook weer wat plezier in de dingen die ik doe (bv eten koken, haken, kleuren). Pak kleine dingetjes in huis weer op (mbt de schoonmaak), ga behalve naar het haakclubje ook naar een sjoelclub en heb inmiddels een klein vrijwilligersbaantje binnen. Niet voor het aantal uur dat het UWV graag zou willen, maar ik ben al blij dat ik wat heb en dat ik het tot nu toe vol hou. Het evenwicht blijft erg wankel, de ene dag gaat alles beter dan de andere, merk ook dat het weer veel invloed heeft. Al met al gematigd positief dus

quote:

Op maandag 30 maart 2015 20:57 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Jammer dat je zo ver weg woont, anders had ik je voor een potje sjoelen kunnen uitnodigen (ik heb thuis 2 sjoelbakken staan )

quote:

Op maandag 30 maart 2015 21:04 schreef kvd het volgende:

[..]

Jaloerssss
Ik ben niet goed hoor, sta onderaan de lijst hahaha. Is ook geen officiële club, gewoon via een buurthuis. Maar we gieren het hele buurthuis bij elkaar van het lachen en daar gaat het om. En we sparen allemaal om aan het eind van het jaar met elkaar een hapje te gaan eten, gewoon een beetje gezelligheid en aanspraak dus. Zowel de sjoel als haakclub bestaan grotendeels uit dezelfde dames, wat ik wel erg prettig vind. Ontzettend veel prikkels tijdens de clubjes, dus dat is nog wel eens lastig (stukje ASS). Maar ze weten ook van mijn depressie en merken al of het beter of slechter met me gaat, vragen er ook om. Laten blijken dat ze het goed vinden dar er ben en dat ze het leuk vinden dat ik er ben (wat mijn twijfelende, onzekere persoontje toch wel heel prettig vindt).

quote:

Op maandag 30 maart 2015 21:54 schreef teirnon het volgende:
Heeft iemand hier ook dat als je je minder voelt dat je je dan overal aan gaat ergeren? Collega's die te hard lachen, computer die langzaam is, tegenwind op de fiets...ik erger me nu echt overal aan, irritatie leidt bij mij tot stress, stress weer tot een dip, etc etc vicieuze cirkel...zo vermoeiend.

/end rant

quote:

Op maandag 30 maart 2015 22:08 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Ja. Tot op zekere hoogte is het in te dammen, maar op het moment dat de bom zeg maar -echt- op barsten staat, dan kan ik maar beter iedereen de deur uit sturen

Je kunt het ook leren beheersen, je ergeren aan iemand of iets zegt iets over jezelf (gewoonlijk iets wat je niet goed kunt hebben), tis wel een idee daar eens een keertje goed over na te gaan denken

quote:

Op maandag 30 maart 2015 22:11 schreef teirnon het volgende:

[..]

Het zijn op het moment vooral mijn collega's. Ik heb een autisme stoornis en alle afleiding op mijn werk is op het moment erg vermoeiend wat bij mij omslaat in negativiteit.

quote:

Op maandag 30 maart 2015 22:15 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Op het moment of is dat eigenlijk altijd al zo?

Edit: Heb zelf trouwens ook autisme dus ik ben wel enigszins bekend met de materie

quote:

Op maandag 30 maart 2015 22:19 schreef teirnon het volgende:

[..]

Vaak wel zo maar nu kan ik het minder hebben omdat het nu wat minder met me gaat. Als het beter gaat kan ik er ook beter mee omgaan of kan ik het beter naast me neerzetten. Nu ga ik op elk klein dingetje letten of blijft alles in mijn hoofd rondhangen.

quote:

Op maandag 30 maart 2015 21:11 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

t zijn wel 2 takke-bakken hoor
Ik heb ze al lang niet meer onder het stof vandaan gehaald, was eigenlijk een beetje vergeten dat ik ze had

Maar mocht je ooit een keertje zaanse schans doen oid, kun je me dat gerust laten weten, kunnen we een potje gaan sjoelen (laat ik je wel winnen )

quote:

Op maandag 30 maart 2015 22:20 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Bij mij komt dat gewoonlijk niet door hun gekwebbel zelf, maar door iets anders wat buiten die collega's met mij omgaat (ik zie het als een symptoom van bijvoorbeeld oververmoeidheid oid)
Truuk is om te vinden/ontdekken wat het is.

Sowieso is dingen zoals gesprekken/geroezemoes filteren lastig te doen voor mij, dus word ik ermee geconfronteerd terwijl ik er eigenlijk geen zin in heb

quote:

Op maandag 30 maart 2015 22:30 schreef teirnon het volgende:

[..]

Ja dat klopt, het ligt inderdaad niet aan de collega's zelf want dat zijn op zich heel geschikte mensen, maar aan oververmoeidheid/dip/wat je het ook wil noemen. Alleen door die irritatie raak ik nog vermoeider/kwader (wat ik dan op mezelf ga richten, boosheid/verdrietigheid naar mezelf). Vaak gaat zo'n periode wel weer over maar de laatste tijd komen ze wel snel na elkaar.

quote:

Ik zou er eigenlijk eens met mijn begeleiders moeten spreken maar ik vind het altijd moeilijk om aan te geven dat ik hulp nodig heb.

quote:

Op maandag 30 maart 2015 20:50 schreef kvd het volgende:
Ik zal eens een kleine ego-update geven.

Ben inmiddels volledig van mijn tweede AD af (sertraline). Een middel wat echt niks goeds voor me deed. Zorgde ervoor dat de kleine stapjes die ik vooruit had genomen weer compleet weggevaagd werden. Lag weer veel in bed/op de bank, deed geen klap meer, wilde ook niks meer doen en voelde me daar absoluut ook niet schuldig om. Had bv met het UWV de afspraak dat ik vrijwilligerswerk zou regelen maar je snapt het wel, daar kwam niks van en het was ook wel goed. Het enige wat ik nog deed was 1 maal in de week naar het buurthuis om daar met een aantal dames te haken. Beleefde er niet veel plezier aan, maar bleef het plichtmatig wel doen.
Zit nu een maandje/anderhalve maand aan de cymbalta en het gaat een stukje beter. Heb weer energie, doe weer wat dingen, krijg weer wat regelmaat, krijg ook weer wat plezier in de dingen die ik doe (bv eten koken, haken, kleuren). Pak kleine dingetjes in huis weer op (mbt de schoonmaak), ga behalve naar het haakclubje ook naar een sjoelclub en heb inmiddels een klein vrijwilligersbaantje binnen. Niet voor het aantal uur dat het UWV graag zou willen, maar ik ben al blij dat ik wat heb en dat ik het tot nu toe vol hou. Het evenwicht blijft erg wankel, de ene dag gaat alles beter dan de andere, merk ook dat het weer veel invloed heeft. Al met al gematigd positief dus

quote:

Op maandag 30 maart 2015 21:54 schreef teirnon het volgende:
Heeft iemand hier ook dat als je je minder voelt dat je je dan overal aan gaat ergeren? Collega's die te hard lachen, computer die langzaam is, tegenwind op de fiets...ik erger me nu echt overal aan, irritatie leidt bij mij tot stress, stress weer tot een dip, etc etc vicieuze cirkel...zo vermoeiend.

/end rant

SPOILER

op dit moment ben ik echt een beetje aan het einde van mijn latijn. De hele dag ben ik alles aan het inhouden en het lukt me gewoon niet om me te uiten en 's nachts heb ik de erge paniekaanvallen (afgelopen nacht ben ik twee keer hyperventilerend met hart in de keel wakker geworden, nachtmerries, hoofdbonkend wakker worden en dan zwijg ik nog over de paniekaanvallen voordat ik in slaap viel).
Gisteren heb ik met een psych inzichtelijk gemaakt wat er allemaal speelt (ik word altijd boos op mezelf als ik zo ben) door letterlijk een voorwerp te zoeken voor alles wat er speelt en eentje voor mezef en deze rondom mezelf te ordenen. Laten we zeggen dat ik het bij een ander niet gek zou vinden dat het wat lastig zou zijn.
Ze willen dat ik nu leer ontspanningsoefeningen ga doen, maar dat leidt telkens weer tot paniek

Overdag voel ik me gelukkig aardig oké. De dagen zijn zo vol dat ik niet zo last van leegte heb. De verhuizing schiet op, studeren gaat redelijk... Heb straks een sollicitatie *slik*. Het is gewoon het idee dat er ergens in mij een dun wandje achter staat, waarachter steeds meer emoties opgepropt worden en ik wacht op het moment dat het wandje barst.
Schema is trouwens ook wel oké. Ik heb het idee dat die mevrouw wat beter weet hoe om te gaan met de probleemcombi dan mijn vorige psych. Het is alleen wel erg pittig

quote:

Op maandag 30 maart 2015 21:54 schreef teirnon het volgende:
Heeft iemand hier ook dat als je je minder voelt dat je je dan overal aan gaat ergeren? Collega's die te hard lachen, computer die langzaam is, tegenwind op de fiets...ik erger me nu echt overal aan, irritatie leidt bij mij tot stress, stress weer tot een dip, etc etc vicieuze cirkel...zo vermoeiend.

/end rant

quote:

Op woensdag 1 april 2015 18:51 schreef Luchtbel het volgende:
Ben je er blij mee?

quote:

Op woensdag 1 april 2015 19:26 schreef Cue_ het volgende:

[..]

Yup, maar ik heb dat ook in goede buien (al is t wel extremer als ik me slechter voel)

Ik erger me sowieso snel aan mensen en dingen en geluiden en alles

quote:

Op woensdag 1 april 2015 22:56 schreef ChildoftheStars het volgende:

[..]

Naja... ben je verplicht om blij te zijn met drukte e.d. dan?

quote:

Op woensdag 1 april 2015 22:59 schreef Cue_ het volgende:

[..]

Hoeft niet, maar dat is een tweede.
Ik kan me echt aan alles storen, dat iemand met een oen klikt, DAT er kinderen over de gang rennen maar ook gewoon de manier waarop iemand ademt, hoe iemand kijkt of loopt.

Dingen waar sommige mensen niets aan kunnen doen keur ik ze op en beïnvloed mijn gedrag en stemming.
Niet helemaal netjes natuurlijk. (Of fijn voor mezelf)

quote:

Op woensdag 1 april 2015 22:58 schreef Fok-it het volgende:
Hallo, ik heb hier al in het verleden wat dingen gepost, ga er niet vanuit dat mensen mijn verhaal kennen, hoeft ook niet Wilde gewoon even mijn ding kwijt

Dat bericht was een aantal jaar terug en ik ben nu inmiddels 25 en ik heb het idee dat het gewoon allemaal nog precies hetzelfde is. Een puinzooi voor iemand van mijn leeftijd. Ik kom geen stap verder, maak verkeerde keuzes en ik blijf wel tegen mezelf zeggen dat er een keerpunt komt maar als ik eerlijk naar mezelf kijk zie ik dat punt ook niet meer. Al lang niet meer.

De enige stap die ik afgelopen jaar heb gemaakt is het maken van een aantal vrienden, wat ik erg belangrijk vind, maar. als dat alles is..? Ik hoor zoveel meer te hebben, en het zit er niet aan te komen.
Bijkomend probleem is dat ik nog teveel terugkijk op mijn verleden. Ik probeer telkens maar weer vooruit te kijken maar op de een of andere manier lukt het me gewoon niet de dingen te laten zoals ze zijn gelopen. Ik blijf maar vergelijken met anderen, die het beter hebben, succesvoller zijn in het leven. En logisch. Ga maar na:

Geen werk
Geen geld
Nog thuiswonend
Depressief
Wel een studie, maar de zoveelste die gaat stuklopen.

Er zit gewoon totaal geen toekomst in. Ik kan toch niet hopen dat er ooit eens over 10 jaar wel een keerpunt komt? Dan ben je midden 30, nou woeheoe. Iedereen om je heen al een prima leven achter de rug en jij begint er pas net aan. Je jeugd, je beoogde studententijd. Allemaal niet gehad. Herinneringen die je zo graag had willen hebben maar die er niet zijn. Niet komen.

Ik werd altijd geprezen om m`n doorzettingsvermogen. Ondanks dat ik jaren terug ook een keer op het station heb gestaan omdat ik het niet meer wist, maar verder altijd doorzettingsvermogen gehad om door te gaan.

Maar nu? Nu weet ik het even niet meer, de angst voor de dood heeft er altijd voor gezorgd dat ik mezelf staande wist te houden in het hier en nu, maar ik zou niet weten waarom ik het nog jaren zou moeten volhouden.

Ik kan niet meer.

quote:

Op woensdag 1 april 2015 23:05 schreef ChildoftheStars het volgende:

[..]

Op die manier zit het jezelf in de weg lijkt het me? Dan is het inderdaad minder. Ik had je vorige bericht verkeerd geïnterpreteerd. Sorry. Ik dacht dat je bedoelde dat je gewoon niet zo'n mensenmens was. Hoe ga je hiermee om? Het lijkt me best moeilijk...

quote:

Op woensdag 1 april 2015 23:08 schreef ChildoftheStars het volgende:

[..]

Dit klinkt wel super naar :S...Heb je hulp om hier een beetje uit te komen? Het lijkt me ontzettend lastig als je telkens in je eentje tegen dezelfde patronen aan moet lopen. Je hebt die niet voor niets ontwikkeld en er is een reden waarom je telkens op het verleden moet terug kijken...

En is het zo dat je niet genoeg in je leven hebt, en te oppervlakkige vrienschappen, of dat je meer vraagt dan nu misschien in je vermogen ligt?

Heel veel sterkte

quote:

Op woensdag 1 april 2015 23:10 schreef Cue_ het volgende:

[..]

Ben ook geen mensen mens hoor dit is ook 1 van de redenen waarom ik met weinig mensen klik, ik vind ze irritant. (Niet de enige reden hoor)

Tja gewoon accepteren, negeren, er vanaf sluiten. Proberen te realiseren dat het mijn probleem is en ik die niet (altijd) kan neerleggen bij de betreffende persoon

quote:

Op woensdag 1 april 2015 23:11 schreef Fok-it het volgende:

[..]

Heb al jaren hulp van psychologen. En diegene die ik nu heb helpt gelukkig wel op andere vlakken. Ik dacht dat ik er ook al uit aan het krabbelen was, maar dat is denk ik ook gewoon verdrukking geweest van mezelf. Ik ben er voorlopig nog helemaal niet uit.

Vriendschappen zijn niet te oppervlakkig hoor, die koester ik ook wel erg en hebben me in ieder geval nog wel een klein beetje steun gegeven. Ik heb alleen behoefte aan meer dan dat ik nu heb

quote:

Op woensdag 1 april 2015 23:14 schreef Cue_ het volgende:
Zit je niet te veel thuis? Doordat je depri en werkloos bent en nog thuis woont dus ook niet veel hoeft te doen?

Waarom werk je bv niet?

quote:

Op woensdag 1 april 2015 23:17 schreef Fok-it het volgende:

[..]

Ik werk niet omdat er geen werk is.
Solliciteer wel hoor. Ga er af en toe ook wel uit hoor, sporten, of bioscoopje pakken, of naar vrienden als het kan.

quote:

Op woensdag 1 april 2015 23:16 schreef ChildoftheStars het volgende:

[..]

Klinkt op zich logisch inderdaad
Ach... Gelukkig mag je zelf bepalen in welke maten je met mensen te maken hebt

[..]

Gelukkig hebt de psych wel op bepaalde vlakken. Problemen hangen vaak samen, dus ik hoop dat dit ook daarop invloed gaat hebben. En wat je verdrukt komt altijd extra hard terug, ik hoop dat je in rustiger vaarwateren komt.

Gelukkig zijn je vriendschappen wel goed. Kun je dat laatste ook met hen of je hulpverleners bespreken? Meer vriendschappen krijgen is in principe te sturen (door bij clubjes te gaan e.d.).

quote:

Op woensdag 1 april 2015 23:18 schreef ChildoftheStars het volgende:

[..]

Hmmm... en (om)scholing? Een studie doen oid?

Gelukkig kom je wel buiten de deur, dat is denk ik wel belangrijk

quote:

Op maandag 30 maart 2015 20:49 schreef Etsu het volgende:

[..]

Ah, ik heb alles verteld ook idd.

Ga nou maar weer terug naar ONZ, kuttroll.

quote:

Op woensdag 1 april 2015 23:24 schreef Fok-it het volgende:
En alles is om te draaien, het komt `ooit'' goed. ze komen allemaal voorbij. maar als je al 25 jaar een veel te moeilijk leven hebt, dan is dat geloof op een gegeven moment ook gewoon weg. Niet dat ik dat wil. Maar het gebeurt gewoon

quote:

Op donderdag 2 april 2015 01:42 schreef Ayumu.Kobayashi het volgende:

[..]

En de ene keer ben ik absoluut niet serieus en de andere keer weer degelijk wel. Doet er verder niet aan toe wat ik hier op FOK! mee bezig houd, en/of er een dubbele waarde aanhangt, van die aanwezigheid.

quote:

Op donderdag 2 april 2015 10:43 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

liever dat je hier wat minder onserieus bent, schept alleen maar verwarring enzo

quote:

Op donderdag 2 april 2015 10:50 schreef Cue_ het volgende:

[..]

liever geen dubbele ontkenningen te gebruiken, schept alleen maar verwarring enzo

quote:

Op donderdag 2 april 2015 10:52 schreef magnetronkoffie het volgende:

Er is een verschil met meer wel serieus zijn en minder niet serieus zijn en -dat- verschil vind ik in deze wel degelijk significant.

quote:

Op donderdag 2 april 2015 11:08 schreef Cue_ het volgende:

[..]

minder onserieus = meer serieus

quote:

Op donderdag 2 april 2015 11:23 schreef hardromacore2.0 het volgende:
Angsten gelokaliseerd: bang onderspit te delven.

quote:

Op donderdag 2 april 2015 01:42 schreef Ayumu.Kobayashi het volgende:

[..]

Vind het juist heel erg voor je, en raakte mij ergens. Vandaar een kort niet negatief bedoeld antwoord. Sprakeloos ergens, en had raakvlakken vanuit het verleden.

En de ene keer ben ik absoluut niet serieus en de andere keer weer degelijk wel. Doet er verder niet aan toe wat ik hier op FOK! mee bezig houd, en/of er een dubbele waarde aanhangt, van die aanwezigheid.

quote:

Op donderdag 2 april 2015 10:43 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

liever dat je hier wat minder onserieus bent, schept alleen maar verwarring enzo

quote:

Op donderdag 2 april 2015 11:47 schreef hardromacore2.0 het volgende:

[..]

Die tweede reactie was juist meer denigrerend.
Zijn verhaal lezende zie ik een hopeloos iemand, totaal alleen, ontkennend en die nog veel te verhapstukken heeft.

Succes Etsu.

quote:

Op donderdag 2 april 2015 14:03 schreef Ayumu.Kobayashi het volgende:

[..]

Desinformatie, probeer het er maar uit te filteren.

[..]

Ga lekker terug naar de FB, relschoppertje.

quote:

Op donderdag 2 april 2015 16:40 schreef RBWO het volgende:
Nou al 2x op date geweest. Derde komt eraan! Geen last van paniek of angstaanvallen gehad!! Top! :-).

quote:

Op donderdag 2 april 2015 14:59 schreef Detroit het volgende:
Don't feed the trolls jongens...

OT: ik kan de laatste tijd best fatsoenlijk met mijn angst en depressie dealen. Hopelijk dat zich het zo voortzet.

En sterkte aan hen die hier recentelijk voor het eerst hun verhaal hebben gepost.
Bij mij begint het nu pas (35+) wat beter te gaan met ups en downs. Ik worstel al sinds mijn 17e met depressie and the likes. Soms kost het wat tijd dus geef jezelf absoluut de tijd beter te worden. .

quote:

Op donderdag 2 april 2015 16:53 schreef Fok-it het volgende:

[..]

En hoe heb jij je door momenten heen geworsteld dat je geen moeite meer wilde doen om nog een jaar te hopen dat het tij keert?

Bedankt voor reacties trouwens vannacht niet dat m'n mood verbetert is maar advies is altijd goed om te horen

quote:

Op donderdag 2 april 2015 17:15 schreef Detroit het volgende:

[..]

Nou ja. Ik heb het geluk gehad dat de anti-depressiva de allerergste kantjes er wat betreft de depressie en angst vanaf haalde. Op bepaalde momenten was de hoop dat het misschien beter zou worden hetgeen dat mij er doorheen hielp. Op een rare manier heb ik mij door de maanden heengesleept waarin ik er totaal geen zin meer in had. Dingen als sport, muziek hielpen een beetje als bliksemafleider, daar kon ik wel wat van de wanhoop in kwijt.
Achteraf gezien snap ik eigenlijk niet dat ik het zo lang volgehouden heb. .

Het is een taaie situatie waar je nu in zit, en ik hoop dat je door hier te posten een mogelijkheid ziet door te blijven gaan ondanks de wanhoop die je nu vast voelt. .

quote:

Op donderdag 2 april 2015 17:22 schreef Fok-it het volgende:

[..]

Waar ik al 7 jaar inzit als je net in het begin van een depressie zit denk je toch anders dan jaren daarna. Maar ik snap je punt. Zelf ook AD geprobeerd maar geen voordelen van gezien en 10 kilo aangekomen. Wel goed dat het bij jou werkte

quote:

Op woensdag 1 april 2015 22:55 schreef ChildoftheStars het volgende:

[..]

Zeker weten, het is een mooie stageplek en ze betalen niet verkeerd. Ik krijg vanaf het begin een lijst eigen cliënten waarmee ik moet werken. Alleen ik ben bang dat het weer mis gaat, zoals bij mijn vorige opleiding (toen ben ik bijna anderhalf jaar uit de running geweest). Ik ben doodsbang om te gaan falen, dat ik het eigenlijk niet kan. Dus tja...

quote:

Op donderdag 2 april 2015 17:32 schreef TvhN het volgende:

[..]

Heb je alleen citalopram geprobeerd of ook nog andere antidepressiva?

quote:

Op donderdag 2 april 2015 18:40 schreef Luchtbel het volgende:
Had je wind tegen of mee

[..]

Ik snap dat die ervaring je bang maakt. Hopelijk gaat het nu beter. Kun je snel beginnen?

quote:

Op donderdag 2 april 2015 19:42 schreef kvd het volgende:
Mega ego blijheidspost, ik heb een puppy!

quote:

Op donderdag 2 april 2015 17:36 schreef magnetronkoffie het volgende:
zo, weer thuis.

man, zware dag gehad.

Heb met mn psychiater gesproken en ze steunt mijn besluit met de abilify te stoppen.

Gelukkig maar, heb ik tenminste 1 meevaller gehad vandaag, kan ik goed gebruiken

Er is nog meer loos, maar dat komt een volgende keer wel.

Ik ben begonnen met een nieuwe fase in mn leven en t is gelijk windkracht 10

Edit: O, had nog een goed nieuwtje vandaag. Ik heb een afspraak gemaakt met een ervaringsdeskundige en we gaan praten over zingeving en herstel

quote:

Op donderdag 2 april 2015 20:36 schreef ChildoftheStars het volgende:

Sowieso gaat het nu niet lekker met paniekaanvallen en dergelijke :S

quote:

Op donderdag 2 april 2015 19:42 schreef kvd het volgende:
Mega ego blijheidspost, ik heb een puppy!

quote:

Op donderdag 2 april 2015 20:48 schreef ChildoftheStars het volgende:

[..]

Volgens mij was deze dag dan buiten zwaar, ook zinvol? Of schat ik dat verkeerd in?
Ik hoop dat deze ontwikkelingen je gaat helpen

SPOILER

lang leve de benzo's

quote:

Op donderdag 2 april 2015 23:48 schreef magnetronkoffie het volgende:
Ik ga even lezen Etsu, momentje

Edit:
Ik kan niet anders dan je complimenteren dat je alles zo op een rijtje hebt
Ik zou dat niet kunnen..daarvoor mijn complimenten.

quote:

Je hebt veel shit met je ouders gehad terwijl je ouders jou juist een stevig fundament hadden moeten geven.
Nu moet je t zelf doen (en dat kan een harde en helaas ook lange weg zijn (ik ben alweer in de 30 en denk dat ik die "dingesen" van vroeger deels niet meer helemaal teboven zal komen)), dikke kans dat je leven moeilijk en zwaar zal zijn, maar geef niet te snel op, want je zal er sterker uit komen dan je leeftijdsgenoten voor wie alles op rolletjes is gegaan.

quote:

Toen het nog echt slecht ging met mij had ik zoiets van "do or die"...nou dat doodgaan is er ook bijna van gekomen maargoed, heb me daar ookm weer doorheen gesleept en pasgeleden ben ik tot het bezef gekomen dat ik eigenlijk nooooit aan mezelf twijfel, mede omdat ik heel dichtbij mezelf sta (ik was erg onzeker vroeger)

Ik weet even niet wat ik er verder nog van moet maken (niet jouw persoonlijke schuld, ik ben nou eenmaal geen ster in het opnemen van grote hoeveelheden info en details), maar ik wens je veel succes

quote:

Wat die eenzaamheid betreft, je kunt ook bijhvoorbeeld met fokkers gaan meeten.
Heb je nu vrienden?

quote:

Btw, alkohol kan bij grotere hoeveelheden en langer gebruik depressieve gevoelens in de hand helpen.
Van wiet werd ik melancholisch, het kon me allemaal niks meer schelen.

quote:

Op vrijdag 3 april 2015 00:58 schreef Elvi het volgende:
Misschien een stomme vraag, maar hoe doof ben je?
Kan je alleen met gebaren communiceren/horen, of heb je een gehoorapparaat? Kom je in aanmerking voor een implantaat?

quote:

Ik heb het idee dat alles terugkomt op jouw doofheid. Ook hoe je ouders en leerkrachten met jou omgingen (tenzij ik je verhaal verkeerd begrepen heb ) [/quote[

Dat weet ik niet. Ik heb juist het gevoel dat alles aan mijn vader ligt.

[quote]Zou het jou meer rust geven als je
1: je doofheid accepteert

quote:

en

2: het contact met je ouders verbreekt of op een extreem laag pitje zet?

quote:

Op donderdag 2 april 2015 23:43 schreef Etsu het volgende:
Ik heb erover gedacht om mijn volledige verhaal, datgeen waarom ik in deze reeks meepost, onder een kloon te posten. Maar daar had ik, eerlijk gezegd, niet zoveel zin in. Ik zit er een beetje doorheen en ik zit eigenlijk te wachten tot ik een afspraak met mijn psycholoog heb (pas op 23 mei). Tot die tijd moet ik het alleen zien op te lossen, niemand staat (en kan) voor me klaar. En dat idee vind ik kut. Ik post even onder spoiler, als je erop wil reageren, doe je dat. Zo niet, even goede vrienden.

SPOILER

Sinds mijn geboorte ben ik doof geboren. Natuurlijk weet ik niet hoe het is om horend te zijn. Het is niet erfelijk. Niemand in de familie had een gen om doof te worden. Ik was de eerste. Samenvattend hoe het is gekomen: mijn moeder werd ziek toen ze zwanger was van mij en ze was allergisch voor penicilline. Deze kreeg ze in een hoge dosis waardoor ze nog zieker werd (en dat wist het ziekenhuis, ze waren dus nalatig). Toen werd ik geboren en bleek dus dat ik doof was. Ze hebben zo'n 16 jaar een rechtszaak gehad waaruit is gebleken dat ik doof ben dankzij penicilline. Uiteraard kregen mijn moeder en ik een forse schadevergoeding op onze bankrekeningen gestort.

We woonden toentertijd in Utrecht. Ik was 1 jaar toen mijn ouders achterkwamen dat ik doof was. Daarop besloten ze naar Amsterdam te verhuizen, want daar was een speciale basisschool waar ik uiteindelijk terecht kon met mijn handicap. Zo gezegd, zo gedaan. Ondertussen werd mijn broertje geboren en die bleek slechthorend te zijn. Zal het toch in de familie zitten of is het een gevolg van de antibiotica? Niemand weet het.

Ondertussen zat mijn moeder in een depressie en liep ze bij een psycholoog. Jarenlang zat zat ze thuis, werkloos, omdat ze een zoon had die een handicap had terwijl niemand dat had zien aankomen. Ook had ze andere problemen (ze is opgegroeid zonder vader want die is overleden toen mijn oma zwanger was, mijn oma mocht mijn vader niet, ze hebben jarenlang geen contact gehad etc. etc.). Ze werd continu geconfronteerd met andere spelende, horende kindjes in de straat en gelukkige moeders. Mijn moeder was dat niet. Mijn vader probeerde voor het gezin te zorgen, werkte fulltime en zat fulltime aan de rechtszaak. Na 7 jaar is mijn moeder weer deeltijd gaan werken. Ondertussen werd de zorg van de kinderen veelal opgevangen door mijn oma en tante (moeder en zus van mijn moeder). Uiteindelijk was er teveel spanning tussen die twee en besloten ze te scheiden. Mijn broertje en ik hebben ze geprobeerd te overtuigen ervoor te gaan en weer te proberen, maar ze waren klaar met elkaar.

Daarvoor (dit verhaal weet ik niet meer, maar dat heb ik gehoord uit betrouwbare bronnen) liep het thuis ook niet zo stabiel. Mijn broertje en ik (vooral ik) werden mishandeld en geslagen door de beide ouders. Mijn moeder was er geen voorstander van, maar ze durfde niet tegen mijn vader in te gaan. Als we bijvoorbeeld iets deden wat niet mocht, kregen we klappen, moesten we op de trap zitten voor 1 uur en mochten we niet vanaf komen zonder dat de tijd om was. Ook werd ik een keer aan mijn been gebungeld over zo'n hekje op de derde verdieping van een flat. Als mijn vader mij los had gelaten, was ik naar beneden gedonderd en was ik dood geweest.

Ik zat ondertussen in groep 7 van de basisschool en ik werd gepest omdat ik anders was. Ook werd ik gepest omdat mijn ouders gingen scheiden en ik de anderen zou 'na-apen'. Mijn broertje was niet op z'n plaats op zijn school (zat op een horende school, want hij was te goed genoeg om te kunnen functioneren als horend) en werd ook gepest omwille zijn gehoor. Ik was toen 11 en mijn broertje 9. Ik kon niet rekenen op hulp van de basisschool, want alles was zogenaamd mijn schuld en ik zou het uitlokken. De leerkracht toentertijd had de pist in mij en 'straffe' mij waar het mogelijk was (denk aan kutklusjes doen ondanks een afgesproken schema, mij voor dom uitmaken als ik iets niet wist, driekwart van het schooljaar afgezonderd achter het bureau van mijn leerkracht zitten en de rest had het gezellig met elkaar, negeren als ik om hulp zocht etc.). Mijn ouders waren ondertussen gescheiden en ze probeerden elkaars leven kapot te maken. Zou het uit jaloezie zijn geweest dat de ander gauw daarna een partner had (en het idee dat die partner een deel ging maken van mijn en mijn broertjes leven was natuurlijk vreselijk) of was het toch meer omdat mijn vader boos was op mijn moeder dat ze wilde scheiden en mijn moeder daarop reageerde? Niemand zal het weten. Ook probeerden ze via de kinderen te stoken dat ze de ander vreemd was gegaan (het schijnt dat mijn vader een nieuwe liefde heeft kennen toen hij op zakenreis ging, het schijnt dat mijn moeder een nieuwe liefde heeft kennen op haar werk). Bewijzen zijn er in ieder geval.

Ondertussen hadden mijn ouders beiden een nieuwe partner en ik kon met ze allebei prima opschieten. De beide partners hadden ook weer 2 kinderen, dus ik had 2 stiefbroers en 2 stiefbroertjes die ik (bijna) iedere week zag en natuurlijk mijn broertje. Afgesproken was dat we doordeweeks bij mijn moeder bleven, en om en om het weekend bij mijn vader. Wat betekent dat we ook af en toe gingen slapen bij een nieuwe partner. In een van de weekenden ben ik aangerand door een van mijn stiefbroers van mijn moeders-kant. En ik mocht er niks van zeggen, anders zou mijn moeder vermoord worden. Ik was 13, ik wist niet beter. En hield het voor me.

Ik kreeg vmbo-kaderadvies en ik moest naar een voortgezet speciaal onderwijs in Amsterdam. Ik zat redelijk op mijn plek en ik kon prima met mensen daar opschieten. Maar dat heeft niet lang geduurd, omdat mijn moeder weer (dus een andere partner dan alinea hierboven) een nieuwe liefde had en zij halsoverkop besloot om naar Rotterdam te verhuizen en samen te wonen. Ze heeft haar werk opgezegd en haar 2 kinderen van de school, waar ze allebei redelijk prima naar hun zin hadden, gehaald. Mijn vader bleef nog een tijdje in onze oude woonplaats wonen en verhuisde een jaar daarop richting Purmerend, om ook met zijn nieuwe partner + mijn 2 stiefbroertjes samen te wonen.

School ging kut. Ik werd als enige dove in een klas met 8 autistische kinderen geplaatst. Dat botste gewoon. Er werd geen rekening met mijn handicap gehouden, beter nog: ik MOEST me aanpassen aan de autistische kinderen. Ik had iedere dag (gedrags)problemen en werd bijna iedere dag uit de les gestuurd. Ik liep bij een schoolpsycholoog maar dat was niet veel meer dan: "Awww Etsu, het komt allemaal wel goed ". Thuis had ik ook continu problemen, want mijn ouders waren iedere dag bezig om elkaar kapot te maken via de kinderen. Er was totaal geen stabiliteit. Nadat mijn ouders zijn gescheiden, ben ik zo'n 4x verhuisd in 2 jaar tijd. Daarop heeft mijn vader besloten dat ik maar naar een psychiater moest en uit huis geplaatst moest worden, want alles was mijn schuld, hij kon niet naar zichzelf kijken, ik was onbehandelbaar en mijn broertje was nog te jong voor zoiets. Mijn moeder was niet akkoord en ik mocht thuis blijven wonen. Maar ik moest wel naar de Riagg want ik moest leren voor mezelf op te komen en met dingen uit het verleden los te laten en naar de toekomst te kijken. Ik had daar schijt aan, alles ging het ene oor in en alles ging het ene oor uit. Ondertussen had mijn vader besloten om t contact voor drie maanden te verbreken, wat uiteindelijk resulteerde in vijf jaar.

Het schijnt dat het hem allemaal te veel werd want zijn nieuwe partner had borderline en hij kon dat niet met zijn kinderen, die ondertussen grote problemen had, combineren. Uiteindelijk zijn die twee toch uit elkaar gegaan. Ondertussen overleed mijn oma van mijn vaders kant en ik MOCHT niet eens op haar begrafenis komen omdat ze bang waren dat mijn moeder ook zou komen. Daarnaast was alles natuurlijk o.a. zijn schuld dat het zo is gegaan omdat hij mijn moeder niet kon loslaten, en andersom. Elkaar blijven beschuldigen van vreemdgaan, moeilijk doen als er een kledingstuk/een Donald Duck-stripboek/speelgoed van ene ouder naar de andere ouder ging met agressief geweld op straat en een achtervolging tot het politiebureau tot gevolg. Aangifte tegen elkaar gedaan en uiteindelijk besloot een van de ouders de auto van de andere ouder te beschadigen. En wij waren er allemaal bij, zittend op de achterbank. We waren 14 en 12.

Toen begon het nieuwe feestje : mijn vader had een 'geniaal' plan bedacht om de kinderen te beïnvloeden door bij de politie een verklaring af te leggen dat onze moeder een slechte moeder was, dat haar voogdij afgepakt moest worden en dat als we niet deden, we hem nooit meer zagen (en hij probeerde ons ook om te kopen door dure cadeaus te kopen). Ik ben er niet in getrapt. Mijn broertje wel. Vanaf dat moment leek het erop dat mijn ouders elkaar haatten waardoor er een gezamenlijke voogdij niet mogelijk was, ik zou mijn broertje nooit meer zou zien. Ik zou opgevoed worden door onze moeder en mijn broertje zou opgevoed worden door onze vader. Uiteindelijk is het niet doorgaan en bleef mijn broertje bij ons wonen.

Vanaf dat moment zag mijn vader in dat ik niet meer makkelijk beïnvloedbaar was, want ik was ondertussen 15 en had een 'eigen' mening (natuurlijk gestimuleerd door mijn moeder, maar dat had ik niet door). Mijn broertje niet. Dus daarmee ging die door. Ondertussen liep de rechtszaak bijna tegen het einde aan. Mijn ouders konden totaal niet samenwerken. Als er iets moest gebeuren, dan deden ze er jaren over om tot een wilsovereenstemming te komen (er is volgens mij 1 gesprek geweest waarin ze elkaar niet hoefden beledigen en zwartmaken en konden ze aan mij denken i.p.v. aan elkaar). Ik kreeg er niet zoveel van mee, behalve wat gesprekken met een deskundige, advocaat, hulpverleners en van die mensen die daarop allemaal invloed hadden.

Ik zat tegen het eindexamenjaar van vmbo-tl aan en ik stond er, ondanks alles, goed voor. Ik was te slim, IQ wees namelijk vwo aan maar door mijn gedragsproblemen en handicap moest ik vmbo-tl doen. Ruim voldoende geslaagd, maar wat nu? Ik besloot naar havo te gaan, maar ik werd niet toegelaten op een gewone school omdat ik een tolk Nederlandse Gebarentaal nodig had om de lessen te kunnen volgen en ze waren bang dat het de klasgenoten zou afleiden. Uiteindelijk maar naar een privéschool gegaan (gefinancierd met mijn schadevergoeding, zo'n ¤20.000,- per schooljaar). Ik voelde me totaal niet thuis. Allemaal rijkeluiskindjes met een rijke pappie en mammie, zaten op hockey en gingen ieder weekend uit om dronken te worden. Ik kwam naar school om iets te leren en ging weer naar huis om vervolgens achter de computer te zitten. Ik had geen vrienden, want die waren natuurlijk allemaal verwaterd door dat vele verhuizen en ik haatte sport. Dus dat hielp ook niet echt. Uiteindelijk havo gehaald en kwam ik weer met hetzelfde probleem te zitten. Toen besloot ik vwo te doen.

Thuis liep niet zo lekker. Mijn moeder had alweer een nieuwe partner (en weer getrouwd) en die heeft twee dochters die ondertussen bij een psychiater lopen en ik werd af en toe geslagen door mijn stiefvader. Mijn moeder stond achter hem (ergens wéét ik dat ze niet durfde tegenin te gaan). Uiteindelijk liep die relatie niet zo lekker meer dankzij mij en mijn broertje en overweeg mijn moeder weer te gaan scheiden. Uiteindelijk niet gebeurd, ze bleven nog bij elkaar. Ik was er niet blij mee, want ik mocht mijn stiefvader niet.

Mijn vader had ondertussen een nieuwe vrouw, dus ik had wéér een stiefmoeder die ik niet kende en ik was niet aanwezig op hun huwelijk, want ik was niet welkom.

Ondertussen merkte ik dat ik een paar jaar gevoelens voor hetzelfde geslacht had, maar ik hield stug vol dat het van tijdelijke aard was en dat het 'vanzelf wel weer goed zou komen'. Niets bleek minder dan waar te zijn toen ik voor het eerst verliefd werd op een jongen die ik sinds kort leerde kennen (toevallig via FOK! ). Het klikte heel erg goed. Hij gaf mij het gevoel dat ik mezelf kon zijn, zonder gezeik. Hij was alles voor me, ik ging me vastklampen aan hem want hij was mijn enige 'redmiddel' waar ik heen kon en gelukkig kon zijn. Helaas bleek hij hetero te zijn, wat nog moeilijker voor mij maakte. Na minder dan 1 jaar is het helemaal stukgelopen doordat hij psychische problemen had en is mijn vertrouwen in de mensheid (beter nog: vrienden) helemaal geschaad (ik heb bij dit stukje wel heel veel details weggelaten. Samengevat: hij hield me voor gek door te zeggen dat die iets om de vriendschap gaf, maar ondertussen was het niet waar en deed hij maar wat omdat hij wist dat ik het leuk zou vinden, maar ik had het helemaal niet door. ). En daar heb ik nog steeds moeilijk mee.

Ook liep ik weer bij een psycholoog, omdat ik met mijn homoseksuele gevoelens zat. Na wat sessies afgekapt omdat het toch niet hielp en ging ik op mijn eigen houtje verder. Ik kon op niemand rekenen. Ik had alleen mezelf en moest hieruit zien te komen.

Daarvoor had ik besloten uit de kast te komen, na wat stimulatie van een vriendin waar ik nog steeds bevriend mee ben. Reacties bevielen goed. Mijn moeder wist het al toen ik 11 was (wat ook wel logisch is aangezien ik liever meisjesachtige dingen deed en mijn broertje jongensachtige dingen ). Mijn vader wist het niet, want daar had ik geen contact mee. Maar op school werd ik vreemd, vies en raar aangekeken want iedereen was natuurlijk hetero en ik was de enige homo, dus ik hoorde, los gezien van mijn handicap, er weer niet bij. Ik was weer alleen. Toen zakte ik voor mijn vwo (op 0,1 punt godverdomme ) door teveel gezeik thuis en geen focus had voor school. Jaar daarop maar 3 vakken opnieuw gedaan en daarnaast heel veel gewerkt zodat ik niet thuis hoefde te zijn. Uiteindelijk gehaald en sindsdien ben ik zo snel mogelijk uit huis gegaan, naar de andere kant van het land.

Ik ging op mezelf wonen. Mijn moeder en stiefvader hielpen me met verhuizen. Maar natuurlijk kon dat niet gebeuren zonder verwijten, want op een gegeven moment werd mijn moeder boos op me dat ik niet mijn vader om hulp had gevraagd want nu was hij egoïstisch en niet voor zijn kinderen (ik had geen contact met hem en als ik ze bij elkaar in 1 ruimte zet, is het een grote oorlog, dus wat wilde ze nou? ). Mee nee, het was mijn fout. Ik haalde mijn propedeuse met 1 herkansing en redelijke cijfers. Het kon beter, maar mijn focus lag totaal niet op de studie. Ondertussen verhuisde ik weer doordat mijn huisbaas kut deed. Daarnaast leerde ik ook mijn beste vriendin kennen en spraken we bijna iedere dag af. Ook had ik wel een paar vrienden die ik regelmatig zag, maar, hey, zeg nou zelf: Groningen, waar ligt dat?

Omdat ik op de universiteit voelde dat ik werd aangestaard omdat ik een tolk Nederlandse Gebarentaal had (wat ook zo is), voelde ik me ook weer niet thuis. Ik maakte geen contact met mensen, behalve met een paar (waaronder een FOK!ker die dezelfde studie als ik deed). Zij waren alles wat ik had, naast mijn studie en bijbaan (deze heb ik na 6,5 jaar opgezegd omdat ik het reizen beu was). Daarnaast dronk ik bijna iedere dag om alle zorgen te vergeten.

Ik kreeg weer contact met mijn vader. Hij deed natuurlijk alsof hij mij had gemist. Ik heb in mijn puberjaren geen (normale) vader gehad die voor mij was, voor mij (en mijn broertje) knokte en nu was alles weer koek en ei volgens hem. Ik had daar moeilijk mee, maar ik WILDE een vader, dus ik ben 'maar akkoord gegaan'.

Toen zat ik 4 weken ziek thuis i.v.m. een keelontsteking en werd ik kort daarop geopereerd aan mijn keelamandelen. In die tijd kreeg ik weer contact met mijn eerste liefde. Ik was te dom genoeg om daarop te happen (zwakte? ). Uiteindelijk was het na wat maanden weer hetzelfde gezeik en kwam ik weer in dezelfde put. Na honderd gesprekken en keren gehuild te hebben, heb ik hem gedumpt. Sindsdien heb ik hem niet meer gesproken (en daar heb ik ook geen behoefte aan. Beter nog: ik haat hem).

Vlak voor de operatie kreeg ik hevige ruzie met mijn moeder over mijn vader, en heb ik besloten het contact te verbreken. Ik ging daarop naar mijn vader, maar hey, die stelde mij een dilemma voor: 1) je mag hier blijven slapen, maar dan mag je beslissen dat ik voortaan jouw kinderalimentatie naar jou overmaak i.p.v. naar jouw moeder of, 2) je gaat terug naar je moeder en ik maak het geld aan haar over. Het is haar probleem. Ik heb voor dat eerste gekozen, en dat heeft mijn moeder me sindsdien kwalijk genomen (ik was toen 20, paar maanden voordat ik 21 werd en mijn vader niet meer alimentatieplichtig was ). Tijdens de operatie kwam mijn moeder ongewild aan mijn bed liggen, en toen heb ik haar de ruzie vergeven. Dus er was niks aan de hand (ze wist nog niet van mijn keuze).

Ik ging naar het tweede jaar. Mijn oma, de persoon die mijn (en mijn broertjes) opvoeding grotendeels voor haar nam toen mijn moeder in een depressie zat en de periode dat mijn ouders gingen scheiden (+ de jaren daarna), kwam te overlijden. Tentamens verneukt. Uiteindelijk bijna alles in de herkansing gehaald en ik ging naar het derde jaar. Ondertussen dronk ik nog steeds heel veel en gebruikte ik regelmatig wiet.

Tussentijd was ik weer verhuisd (10de keer ofzo? ben de tel kwijt ondertussen) en het leek beter te gaan. Ik vond het moeilijk om verliefd te worden, op mensen te vertrouwen, ondanks ze goede bedoelingen hadden en ze heus wel om me geven. Ik dacht van niet. Mijn brein zei (en zegt) dat het onzin is. Ik ben waardeloos, mensen kunnen gewoon niet om me geven en het was maar beter dat ik dood was. Ook weer problemen met de huurder, waarop ik weer moest verhuizen. Ik heb met mijn schadevergoeding een huis gekocht en besloot met die goede vriendin (3 alinea's hiervoor) samen te wonen (hospita). Helaas bleek het niet zo goed te gaan zoals ik had gewild, en sindsdien woon ik alleen.

Nu zijn we hier. Ik heb mijn oma gisteren een jaar geleden gecremeerd en mijn ouders haten elkaar nog steeds. Ze walgen van elkaar, ze maken als het mogelijk is, ruzie met elkaar. Afgelopen januari maakten ze zelfs ruzie om fucking 3 euro kinderalimentatie . Deze is voor mijn broertje, want die is nu ondertussen 20 en mijn vader is nog steeds kinderalimentatie plichtig voor hem. Voor mij niet meer, maar wederom werd ik erbij betrokken: "Kijk dan hoe je vader je gedraagt, dat is toch kinderachtig?". Tegenin gaan kan niet, want dan kies ik voor mijn vader. En andersom.

Regelmatig spreek ik met mijn vader af, en iedere keer komt er wel een negatief woord over mijn moeder (en mijn broertje) uit, en andersom. Als mijn broertje met onze vader afspreekt, dan komt er een negatief woord over mijn moeder (en mij) uit. Ongeacht wanneer, wie, wat, hoe, wanneer, waarom, het gebeurt er gewoon. Na 13 jaar heeft mijn vader mijn moeder nog steeds niet losgelaten, en ik vermoed mijn moeder mijn vader ook niet als ik zo haar (negatieve) opmerkingen hoor. Laatst heeft mijn vader gezegd dat het beter was geweest dat ik en mijn broertje niet waren geboren, omdat hij al jarenlang met mijn moeder zit te 'bekvechten'. Mijn broertje was laatst jarig en kreeg een cadeau van onze vader (geld), maar dat zou hij later aan hem overmaken omdat hij mijn moeder niet vertrouwde ondanks hij het cash had.

Afgelopen kerst ben ik naar Hawaii gevlogen omdat een vriend voor een halfjaartje in Amerika ging studeren en daarna ging rondreizen. Was een leuke vakantie, beter nog: de leukste vakantie ooit. Maar sindsdien gaat het bergafwaarts met mij. Eerst dacht ik dat het met de winter te maken heeft (daar ben ik op een of andere manier gevoelig voor), maar het is nu lente en ik voel me gewoon ronduit KUT.

Ik werd weer verliefd, maar het was natuurlijk weer niet wederzijds. Ik zit thuis, ik doe een bestuursjaar (welke bijna afgelopen is, wat moet ik dan?), ik heb ontslag genomen bij mijn bijbaan i.v.m. afstand (2,5 uur heen, 2,5 uur terug), ik heb mijn vader al bijna een halfjaar niet meer gezien, mijn moeder zie ik nog regelmatig. Daarnaast spreek ik nog wel met vrienden af en heb ik af en toe feestjes. Ze wonen overal in het land. Utrecht, Amsterdam, Rotterdam en Groningen. Ik reis bijna iedere week het hele land af om bij mensen te zijn. Ook heb ik via FOK! paar mensen ontmoet waar ik bijna iedere week mee afspreek, maar IK VIND HET ZO MOEILIJK OM TE DOEN ALSOF ER NIKS AAN DE HAND IS. Iedereen is horend. Ik ben doof. Ik heb aanpassing nodig. Er moet rekening met mij gehouden worden. En dat lukt niet altijd (en erom vragen voel ik me altijd zo bezwaard). Iedereen heeft een leuke jeugd gehad. Leuke ouders. Leuke relatie. Ik heb dat niet. Ik vind dat zo jammer.

Ik kan er niet tegen om alleen te zijn. Ik vind het leuk als ik mensen om me heen heb en mee dingen kan doen (kan van alles zijn). Maar als ze naar huis gaan, voel ik me weer alleen, eenzaam en onbegrepen en grijp ik weer naar de fles en wiet. Ik heb af en toe huilmomenten (gisteravond weer een). En ik heb niet direct het gevoel dat bij de mensen waarbij ik mijn verhaal doe, mij begrijpen. Mijn studie gaat (weer) kut en heb volgende week twee hertentamens waarvan ik er een ga doen (heb het tentamen van vorige week ookal geskipt welke ik van plan was om te doen), en ik zit te wachten tot ik een afspraak met mijn psycholoog heb.

Nu heb ik nog lang niet alles verteld. Het is al zo'n lang verhaal geworden.

Ik voel me gewoon machteloos.

Einde.

2,5 uur getypt. Sorry voor het lange verhaal.

quote:

Op vrijdag 3 april 2015 00:50 schreef Etsu het volgende:

[..]

Vast een voordeel van dingen niet los kunnen laten en in het verleden blijven hangen

[..]

Dat klopt. Maar waar begin ik? Ik wil gewoon stabiliteit. Ik ken genoeg jongeren met gescheiden ouders die elkaar wel mogen en gewoon kunnen communiceren omwille de kinderen. Ik heb dat niet. Nooit gehad.

[..]

Geeft niet hoor Het lucht wel op om het hier te plaatsen.

[..]

Jawel, maar Groningen is niet echt om de hoek he. Ik spreek nu wel bijna iedere week met 2 FOK!kers. Maar op een of andere manier voel ik dat ik er niet bij hoor. Ik ben doof. Zij zijn horend. Ze hebben lol met elkaar. Ik heb dat niet. Daarom ben ik gisteravond eerder weggegaan en ben ik thuis ingestort en heb ik lopen huilen. Ik vind het zo moeilijk.

[..]

I know. Ik moet stoppen met beide. Alcohol lukt redelijk, afgelopen maand nog niet eens 4x aangeschoten/dronken geweest terwijl ik hiervoor per maand minstens 15x dronken/aangeschoten was. Ter compensatie ben ik dus wel overgestapt op wiet. En dat is slecht. En dat weet ik. Maar ik neig gewoon op een of andere manier dat weer op te pakken als ik me niet oke voel.

Nu klinkt het alsof ik een aansteller ben vergeleken met jullie probleem, maar goed.

quote:

Op donderdag 2 april 2015 20:36 schreef ChildoftheStars het volgende:

[..]

Het is pas in september, dus nog een half jaar om me zorgen te maken (of laten we zeggen, keihard te werken aan schematherapie en hopen dat ik wat met het mislukschema kan). We zullen het wel mee gaan maken.

Sowieso gaat het nu niet lekker met paniekaanvallen en dergelijke :S

quote:

Op vrijdag 3 april 2015 08:10 schreef zomertje het volgende:
Fijne teksten hierboven, ik hoop dat Etsu er iets mee kan.

En aan iedereen die zichzelf een aansteller denkt te vinden, als het oplucht om te posten, doe het dan. Vergelijken is nutteloos, ongelukkig zijn is iets wat niemand zou moeten hoeven ervaren.

quote:

Op donderdag 2 april 2015 20:37 schreef ChildoftheStars het volgende:

[..]

quote:

Op donderdag 2 april 2015 22:36 schreef Elvi het volgende:

[..]



Welk merk?

quote:

Op vrijdag 3 april 2015 18:00 schreef kvd het volgende:

[..]


[..]

Een cooper mini
Ofwel een minihondje, een chihuahua. Wilde altijd een mopshondje, maar die krengen zijn zo duur en de ziektewet is niet zoveel geld. Dus, mede voor mijn depressie, voor een ander ras gekozen. Ging een beetje snel, dinsdag en woensdag contact gehad, donderdagochtend ontmoet en begin van de avond in huis

Uitgeteld na een dag vol indrukken:
[ afbeelding ]
[ afbeelding ]

Bijkomen na een eerste nacht zonder mama:
[ afbeelding ]

quote:

Op vrijdag 3 april 2015 18:00 schreef kvd het volgende:

[..]

[..]

Een cooper mini
Ofwel een minihondje, een chihuahua. Wilde altijd een mopshondje, maar die krengen zijn zo duur en de ziektewet is niet zoveel geld. Dus, mede voor mijn depressie, voor een ander ras gekozen. Ging een beetje snel, dinsdag en woensdag contact gehad, donderdagochtend ontmoet en begin van de avond in huis

Uitgeteld na een dag vol indrukken:
[ afbeelding ]
[ afbeelding ]

Bijkomen na een eerste nacht zonder mama:
[ afbeelding ]

quote:

Op vrijdag 3 april 2015 21:26 schreef hardromacore2.0 het volgende:
Ik ben niet van de paniek.
Mensen bellen?

Wat doe je normaal?

Succes.

quote:

Op vrijdag 3 april 2015 21:15 schreef ChildoftheStars het volgende:
Wat doen jullie tegen paniek? Momenteel verlamd het me helemaal. Vandaag zitten hyperventileren van het geluidje van de telefoon van een vriendin... _{(en het stomme eten lukt me voor geen meter Zit eerder op drie maaltijden per week ipv per dag. En het lukt me gewoon niet)}

quote:

Op zaterdag 4 april 2015 09:41 schreef zomertje het volgende:

[..]

Als eten niet lukt, probeer drinken, sapje, smoothie?

quote:

Als ik jouw posts lees dan voel ik de overbelasting. Probeer eens ergens verplichte rustmomenten in te bouwen. Probeer jezelf wijs te maken dat het moet omdat je anders paniekaanvallen krijgt. Ik hoop dat schematherapie jou gaat helpen, ik denk dat je er wel veel van kan leren maar t is ook een pittige klus weet ik uit ervaring. Maar het kan je ook heel veel opleveren, dus probeer open ervoor te staan

quote:

Op zaterdag 4 april 2015 09:52 schreef ChildoftheStars het volgende:

[..]

Gisteravond heb ik bij een vriendin gegeten en ik ga straks even voor een paar dagen naar mijn moeder toe. Dat levert ook veel stress op, maar dan moet ik wel eten. Hopelijk draait het de boel net zo om, dat ik het dinsdag weer zelf kan (ik voel me zo'n belasting voor mijn omgeving nu), donderdag eet ik weer bij een vriendin... dus tja.

[..]

Ik denk ook wel dat het zo is. Op het moment wordt er gewoon veel van me gevraagd en komen er veel dingen tegelijk. Dat vind ik gewoon heel erg lastig. Dit weekend ben ik gelukkig even weg, neem maar één studieboek mee en verder hobbydingen. Dus in theorie leef ik daarna weer een beetje.

Schema valt tot nog toe wel pittig, ben echt wel twee dagen uit balans daarna, maar ze zet me wel aan het denken. Het grappige is dat ik nu wel herken welk schema erg actief is op het moment (mislukken en hoge eisen). Ik doe in elk geval met de volle 100% mijn best en probeer alles uit wat er gezegd wordt. Ik zou het graag beter doen, alleen ik weet niet hoe.

quote:

Op zaterdag 4 april 2015 09:57 schreef zomertje het volgende:

[..]

Het is een proces waarin je stappen maakt en wat lang duurt. Het is niet raar om er jaren zoet mee te zijn. Maar ik zou de overbelasting wel serieus nemen, en een dagje rust is niet genoeg. Je moet structureel iets veranderen.

quote:

Op vrijdag 3 april 2015 18:00 schreef kvd het volgende:

[..]

[..]

Een cooper mini
Ofwel een minihondje, een chihuahua. Wilde altijd een mopshondje, maar die krengen zijn zo duur en de ziektewet is niet zoveel geld. Dus, mede voor mijn depressie, voor een ander ras gekozen. Ging een beetje snel, dinsdag en woensdag contact gehad, donderdagochtend ontmoet en begin van de avond in huis

Uitgeteld na een dag vol indrukken:
[ afbeelding ]
[ afbeelding ]

Bijkomen na een eerste nacht zonder mama:
[ afbeelding ]

quote:

Op zaterdag 4 april 2015 09:57 schreef zomertje het volgende:

[..]

Het is een proces waarin je stappen maakt en wat lang duurt. Het is niet raar om er jaren zoet mee te zijn. Maar ik zou de overbelasting wel serieus nemen, en een dagje rust is niet genoeg. Je moet structureel iets veranderen.

quote:

Op zaterdag 4 april 2015 10:01 schreef hardromacore2.0 het volgende:

[..]



Leer je grenzen.
Leg zaken niet bij anderen, alsof zij allerlei dingen van jou vragen childofthestars.
Niet te veel hooi op de vork en stap voor stap.

quote:

Op zaterdag 4 april 2015 10:10 schreef ChildoftheStars het volgende:

[..]

Dat is zeker waar, heel mijn leven, maar met name de afgelopen twee jaar, loopt dit om de paar maanden mis. Dit is iets wat ik *nu* even op mijn bespreeklijstje ga zetten voor schema en PMT, want het is inderdaad dat het telkens een weekje rustig is. Daarna plan ik weer alsof de 24 uur van een dag ook allemaal nuttig benut moeten worden.

Dank je wel

[..]

Grenzen... moeilijke dingen En de laatste zin is ook een moeilijke voor me. Alleen moeilijk is een slecht excuus om er niks mee te doen. Ik moet realistischer worden

Alleen je tweede zin snap ik niet helemaal, sorry

quote:

Op zaterdag 4 april 2015 10:16 schreef hardromacore2.0 het volgende:

[..]

Stop met verontschuldigingen

Iedereen kan een bepaald aantal dingen aan.
Stel jij kan drie dingen aan maar doet er vijf.

Uhuh dit kan niet, dus jij moet gaan herkennen wat jij kunt, en dat uitdragen aan iedereen zodat jij en anderen rekening met jou gaan houden.

In principe hoef je niks, helemaal niks.
Sta stil een loop even niet in de pas met alle anderen.

quote:

Op zaterdag 4 april 2015 11:24 schreef ChildoftheStars het volgende:
Wat jullie beiden zeggen klopt wel. Het grappige is dat de mensen die belangrijk voor me zijn, allemaal zeggen dat ik het rustiger aan moet doen. Ik denk dat ik op dit moment heel erg de faalangst speelt, in samenspel dat ik toch wel moeite heb te accepteren minder te kunnen dan leeftijdsgenoten.
Om het heel kinderachtig te zeggen, het voelt als oneerlijk. Ik doe altijd zo mijn best, maar telkens loop ik tegen die muur van psychisch onvermogen

quote:

Op zaterdag 4 april 2015 11:27 schreef hardromacore2.0 het volgende:

[..]

Hoe oud ben je nu?
Faalangst? Om niet te halen wat anderen halen wellicht, meer onder ogen komen van wie jij bent.

Het is hoe het is, natuurlijk balen dat je niet anders kan.
Jij bent jij, dat verloochenen vind ik veel erger.

quote:

Op vrijdag 3 april 2015 01:43 schreef Fok-it het volgende:

[..]

Wel herkenbaar wat je zegt van het hele land doorreizen om onder mensen te zijn. Je moet alleen op oppassen dat het wel van twee kanten komt, anders kan je zoiets op den duur ook aangrijpen om je kut over te voelen.

Rot verhaal wel, wist het een en ander wel maar niet gedetailleerd.

quote:

Op vrijdag 3 april 2015 03:29 schreef Ayumu.Kobayashi het volgende:
Etsu.

Kijk heb veel mensen gekend welke auditief beperkt waren en allemaal waren ze wel een beetje de verschoppelingen waar men flauwe grapjes mee uit deden halen. Het is gewoon zo, dat er vaker dan een beetje bijliep bij zulke jongens/meisjes om dat te voorkomen. Verder waren ze vaak erg schuw en verlegen daardoor, heb er ergens een soort zwak voor gekregen. En vind het toch wel lastig als ik er aan terug denk. Vooral omdat auditief beperkte vaker slechter, duidelijk konden spreken, sloom misschien herken je het wel, daar werden ze vak hard op gepakt.

Een aantal stonden erg dichtbij mij, doe zelf gruwelijk veel op gevoel, en op lichamelijke emoties. Altijd al, heb in een kinderhuis (internaat) gezeten. En daar heb ik dat vrij vlug opgepakt. Zaten vaak toch ook wel kinderen bij die auditief beperkt waren.

Maar goed, kan er geen een van hun opnoemen welke het nou echt makkelijk had, ook niet diegene met een stabiel thuis.En je zag ook duidelijk dat ze veel moesten missen in hun leventje. Vriendschappen waren altijd een probleem, en vaak ook gewoon het feit juist dat meedoen niet echt goed mogelijk was. Bij jou spelen er meer zaken mee, zoals juist een extreem onstabiele thuis situatie, je ook nog homo bent. En dan ook nog het vertrouwen grotendeels kwijt bent. Logisch ergens.

Probeer nu bepaalde zaken te verwerken, daar heb je de leeftijd voor, grof gezegd. Laat toe dat je hulp krijgt van de profi's. Probeer van de zooi af te blijven, en weet dat je echt niet anders bent dan wie dan ook. En een ieder die jou verwerking tegenstaat, of voor jou een last is doe jezelf een plezier naar buiten knikkeren.

Dat was het.

quote:

Op vrijdag 3 april 2015 08:06 schreef Murmeli het volgende:
@etsu: pfff jeetje wat een labiele ouders heb jij wat ik heel stuitend vind, is dat jouw moeder depressief werd omdat jij slechthorend bent. Wtf? Ze zal dat ook niet expres hebben gedaan misschien, maar ik vind het echt egocentrisch.
Net als al het gedrag van je ouders trouwens.

Maar goed, nu ben je volwassen en moet je verder, en das best lastig. Ik herken het probleem van je jeugd niet kunnen loslaten (mijn ouders lijken een beetje op de jouwe, maar wat minder extreem). Ik heb pas op mijn 32e hulp gezocht en dat was wat laat en vond pas op mijn 36e of 37e een therapie die bij me paste. Dat was schematherapie en daar heb ik 'vroeger' wat meer leren loslaten. In ieder geval genoeg om te kunnen functioneren. Bij iedereen werkt weer wat anders dus t is niet gezegd dat jij dat ook moet doen, maar als je wil kan je het eens googlen

Verder: superknap dat je wel school en studie weet vol te houden! Zeker icm slecht horen vind ik het een knappe prestatie, ook als je het niet in 1x haalt allemaal. Aan doorzettingsvermogen geen gebrek.

Qua wiet en drank: ik vind wiet eng, dat kan, als je daar gevoelig voor bent, gekke dingen doen met je hersenen. Ik zou proberen dat echt te stoppen en dan proberen op de been te blijven tot je naar de psych kan. Kan je niet ergens anders al eerder terecht? Desnoods tijdelijk?
En dan zou ik meteen ook hulp vragen bij het stoppen met drank/wiet tegelijk met de andere shit. Dat willen vluchten in niet nuchter zijn herken ik ook wel trouwens. Heb het nog wel een beetje maar kan nu ook lol hebben zonder drank, omdat ik hobbies heb die er niet goed mee combineren (hardlopen en tekenen/schilderen).

Oja, nog even terug komend op ouders: ik heb een aantal jaar geleden even een paar maanden afstand genomen, dat hielp toen ook wel.
En het is me uiteindelijk gelukt om niet meer echt boos op ze te zijn. Al helpt t wel dat de grootste boosdoener, mijn stiefvader, 10 jaar geleden is overleden.

Ik wil je veel sterkte en succes wensen.

quote:

Op vrijdag 3 april 2015 08:36 schreef Luchtbel het volgende:
Wat ingewikkeld allemaal Etsu. Je schrijft dat je niet zonder je moeder kan maar kan jij niet zonder je moeder of ben je heb je ergens het gevoel dat ze niet zonder jou kan? Soms is het zo dat pas wanneer je van een echte afstand kunt kijken, je inziet dat iemand toch wel een wat manipulatieve werking op je heeft. En dat zo gezien jullie geschiedenis niet zo heel gek zijn denk ik.

Heb je weleens nagedacht over een buddy-project? Het is geen vriendschap maar misschien wel een goede manier om met iemand samen te zijn op dit moment. Een doel zou ook kunnen zijn om eerst sociale activiteiten te ondernemen die je later alleen kan doen?

quote:

Op zaterdag 4 april 2015 18:04 schreef hardromacore2.0 het volgende:
Heftig Ayumu.

Twee keer niet getroffen met de opvoeders + allerlei andere nare bijeffecten.
Vertel gerust meer.

quote:

Op maandag 6 april 2015 00:48 schreef RBWO het volgende:
Hoe is eerste paasdag bij iedereen bevallen?

quote:

Op maandag 6 april 2015 00:48 schreef RBWO het volgende:
Hoe is eerste paasdag bij iedereen bevallen?

quote:

Op maandag 6 april 2015 13:37 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Drama. Geen fuck gedaan op een rondje langs de thames na qua hardlopen.

Oh, ik heb een hamster aangeschaft, een megavette kooi en uiteraard is meneer zo tevreden dat hij slaapt wanneer ik wakker ben. En wakker is wanneer ik slaap (zo rond 03-08).

quote:

Op maandag 6 april 2015 14:58 schreef duracellkonijntje het volgende:

[..]

Koop een kat, veel leuker.

quote:

Op maandag 6 april 2015 15:06 schreef Elvi het volgende:
Honden zijn veel toffer

quote:

Op maandag 6 april 2015 15:09 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Maar die bijten kindjes dood

quote:

Op maandag 6 april 2015 13:37 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Drama. Geen fuck gedaan op een rondje langs de thames na qua hardlopen.

Oh, ik heb een hamster aangeschaft, een megavette kooi en uiteraard is meneer zo tevreden dat hij slaapt wanneer ik wakker ben. En wakker is wanneer ik slaap (zo rond 03-08).

quote:

Op maandag 6 april 2015 19:33 schreef MotherFoker het volgende:
Hallo,

Ben nieuw hier, nouja niet nieuw op fok, al bijna 4 maanden, maar in dit topic/fora, zit al best een hele lange tijd te twijfelen of ik wel of niet zou reageren of het topic te volgen..

Dus hierbij: Hallo iedereen.

quote:

Op maandag 6 april 2015 19:33 schreef MotherFoker het volgende:
Hallo,

Ben nieuw hier, nouja niet nieuw op fok, al bijna 4 maanden, maar in dit topic/fora, zit al best een hele lange tijd te twijfelen of ik wel of niet zou reageren of het topic te volgen..

Dus hierbij: Hallo iedereen.

quote:

Op maandag 6 april 2015 19:46 schreef Ayumu.Kobayashi het volgende:

[..]

Hai.

quote:

Op maandag 6 april 2015 19:50 schreef MotherFoker het volgende:

[..]

Helleu

quote:

Op maandag 6 april 2015 19:50 schreef Etsu het volgende:

[..]

Vertel eens iets over jezelf als je wilt.

quote:

Op maandag 6 april 2015 21:43 schreef Ayumu.Kobayashi het volgende:
http://nl.wikipedia.org/wiki/Reactieve_hechtingsstoornis

quote:

Op maandag 6 april 2015 21:43 schreef Ayumu.Kobayashi het volgende:
http://nl.wikipedia.org/wiki/Reactieve_hechtingsstoornis

quote:

Op maandag 6 april 2015 21:43 schreef Ayumu.Kobayashi het volgende:
http://nl.wikipedia.org/wiki/Reactieve_hechtingsstoornis

quote:

Op maandag 6 april 2015 19:54 schreef MotherFoker het volgende:

[..]

Nouja ik ben MotherFoker, aka Demy, maar jullie mogen me gewoon D of Deem noemen, heb in totaal doodnormale jeugd gehad, naast het pesten dan op de basisschool/Middelbare tot ik naar een andere school ging, toen heeft het twee jaar wel ff gedimt, en op het MBO ging het helaas al weer verder. Ook bij een psycholoog geweest, alleen die heb ik na een gesprek al gelijk weer weggerot omdat ze me meer naar beneden haalde dan echt helpen. Ben ongeveer een jaartje 4 of 5 depressief geweest, geen medicatie voor gehad omdat mijn familie dacht dat ik over emotioneel was en dachten dat het daardoor kwam. En ik heb het ook heel erg stilgehouden na alle wonden die ik mezelf aandeed. Maar goed is eigenlijk teveel om op te noemen en wil de sfeer niet bederven. Heb nu gelukkig een tussenjaar en heb me helemaal gefocust op mij zelf, welke opleiding ik écht wil gaan doen en mijn rijbewijs ben ik heel hard voor bezig.

quote:

Op dinsdag 7 april 2015 00:02 schreef TheSatanSlayer het volgende:

[..]

hoe oud ben je?

quote:

Op dinsdag 7 april 2015 00:03 schreef MotherFoker het volgende:

[..]

Ik wordt 18 in Juni

quote:

Op dinsdag 7 april 2015 00:03 schreef MotherFoker het volgende:

[..]

Ik wordt 18 in Juni

quote:

Op dinsdag 7 april 2015 20:57 schreef Mord_Sith het volgende:

[..]

jong, voor zulke heftige dingen...

quote:

Op dinsdag 7 april 2015 20:57 schreef Mord_Sith het volgende:

[..]

jong, voor zulke heftige dingen...

quote:

Op dinsdag 7 april 2015 20:56 schreef TheSatanSlayer het volgende:

[..]

dan ben je er nog snel bij. je bent pas 18, dus doe je ding zal ik zeggen :-)

ps. en een opleiding is ook niet alles he

quote:

Op dinsdag 7 april 2015 20:57 schreef MotherFoker het volgende:

[..]

Soms had ik gedacht van, wat als het later gebeurd was.

quote:

Op dinsdag 7 april 2015 20:58 schreef Mord_Sith het volgende:

[..]

ja, je hebt dat nu wel allemaal 'al gehad', zo kun je het ook zien. En misschien veer je makelijker terug, zo jong?

quote:

Op maandag 6 april 2015 13:37 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Drama. Geen fuck gedaan op een rondje langs de thames na qua hardlopen.

Oh, ik heb een hamster aangeschaft, een megavette kooi en uiteraard is meneer zo tevreden dat hij slaapt wanneer ik wakker ben. En wakker is wanneer ik slaap (zo rond 03-08).

quote:

Op woensdag 8 april 2015 13:59 schreef duracellkonijntje het volgende:
Heb mezelf eindelijk weer wat rustiger na de enorme angstgolf van de afgelopen weken. De mentale vermoeidheid als gevolg daarvan slaat nu wel hard in, probeer te studeren maar heb de concentratie van een pepernoot en het gevoel dat iemand op m'n borstkas een dutje doet.

Komende tijd maar even extra veel rust pakken en wat meer mediteren om weer wat bij te komen. Dat afstuderen gaat ook door. Kan niet wachten tot ik vakantie heb.

quote:

Op woensdag 8 april 2015 15:31 schreef kuolema het volgende:
Update. Not that anyone cares

Ik ben begonnen met psycho-educatie voor autisme, maandag is de tweede afspraak. Gesprekken met de psycholoog zijn beëindigd, want die waren ter overbrugging.
Weer begonnen met studie, wat startte met een mislukking. Sinds vorige week colleges, wat ik leuk vind, maar ik ben steeds helemaal gesloopt erdoor op de een of andere manier. Ik slaap zodra ik thuis kom en heb 2 colleges gemist omdat ik gewoon echt te moe was, vannacht ook weer 15 uur geslapen voordat ik mezelf mijn bed uit dwong. Helaas slaap ik niet vast maar licht en onrustig. Flurazepam helpt daar niet bij.
Verder ben ik best wel suïcidaal en heb ik het gevoel dat iedereen tegenover me staat i.p.v. aan mijn kant. Ik zit vast.

quote:

Op woensdag 8 april 2015 15:31 schreef kuolema het volgende:
Verder best wel suïcidaal en heb ik het gevoel dat iedereen tegenover me staat i.p.v. aan mijn kant.

quote:

Op donderdag 9 april 2015 09:59 schreef Tino2015 het volgende:
Goedemorgen,

Dit is mijn eerste post hier. Denk zelf dat ik ook een angststoornis heb. Hoezo denk ik dat, omdat ik constant nerveus ben om niets, en ik durf mijn bek niet open te trekken en ga constant confrontaties uit de weg, hoe klein of groot ook, ik probeer ze altijd te vermijden. Ook ben ik hierdoor heel erg onzeker en ben ik totaal niet assertief, met niets.

Ik heb dit eigenlijk al sinds dat ik mij kan herinneren (dat ik mijn mond niet kan open doen) echter is dit in mijn vorige relatie (ben dik 3 jaar samen geweest waarvan de meeste tijd samen gewoond) verergerd tot het punt waar ik dus eigenlijk gewoon constant nerveus ben.

Nu heb ik sinds enkele maanden een nieuwe vriendin en zij is echt een schatje, ze luistert naar me en begrijpt me. Afgelopen maandag voor het eerst iets gebeurd dat mij een beetje dwars zat (was niets speciaals) maar zelfs daarover durfde ik mijn mond niet open te doen. Ik was een beetje jaloers ergens op, omdat ze constant op de app zat met iemand. Geen probleem en ik moet daar ook niet jaloers over zijn, maar goed, ik was het wel. Om het verhaal even kort te houden, zij vroeg mij die avond toen we net in bed lagen of er wat was, en ik durfde uiteraard niets te zeggen en zei dus dat er niets was. Daarna is zij (omdat ze wel degelijk wist dat er iets speelde) in de woonkamer TV gaan kijken. Ik wist dat ik naar haar toe moest gaan om het haar te vertellen, echter heb ik ongeveer een uurtje verstijfd in bed gelegen van angst om haar onder ogen te komen en mijn mond open te doen.

Uiteindelijk is het me toch gelukt om op te staan, naar haar toe te gaan en het te vertellen, inclusief het feit waarom ik dus niet eerder naar haar toe kwam (omdat ik om onbekende reden gewoon verstijfd van angst ben). Zij heeft hier positief op gereageerd en ik ben blij dat het mij is gelukt om mijn mond open te doen hierover.

Echter kan dit zo niet langer. Ik heb dit al heel lang en zoals gezegd is dit probleem sterk verergerd door mijn vorige relatie (ik hoefde maar scheef te kijken of er was alweer ruzie). Ik heb dus 3 jaar lang met mijn ex geprobeerd om altijd maar de confrontatie te vermijden en hierdoor ben ik nog banger geworden. Nee, ik ben nog niet bij iemand hiervoor geweest en heb er ook nog nooit over gesproken of zelfs durven spreken. Nu, omdat ik mijn relatie niet op het spel wil zetten en omdat ik uiteraard zelf ook niet meer zo door wil, wil ik dus hulp zoeken.

Mijn eerste gedachte is om te gaan praten met een psycholoog. Of zijn er dingen waar ik zelf aan kan werken eventueel?

Als laatste dus even in het kort over wat er "mis" met mij is, ik ben heel vaak, bijna constant, nerveus, angstig, ben heel onzeker, ben een doemdenker, denk heel vaak negatief over vanalles en nog wat. Kan hierdoor vaak niet goed functioneren en ben bang dat mijn relatie er zo ook kapot aan gaat. Heb ook weinig zin om dingen te ondernemen. Ik vind ook eigenlijk niets leuk. En hier wil ik dus verandering in brengen.

quote:

Op donderdag 9 april 2015 08:42 schreef duracellkonijntje het volgende:
Na een nacht weer amper geslapen te hebben de knoop toch maar doorgehakt en de huisarts gebeld voor een doorverwijzing naar een psycholoog.

Wordt over een paar uur teruggebeld om te kijken wat ik kan doen. Mijn doemgedachtes en jaloezie zijn momenteel zo erg dat ik er amper nog door functioneer. Het voelt wel heel moeilijk om dit te doen, ergens voelt het een beetje als verliezen. Ik moet dit echter wel doen, anders gaan m'n gezondheid, studie en meer dan waarschijnlijk relatie er helemaal kapot aan.

quote:

Op donderdag 9 april 2015 10:26 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Ik snap waarom dit een beetje voelt als verliezen, maar zo te lezen als je het niet doet, ga je nog veel meer kwijtraken.
Goeie zet wel, en verstandig

Edit: En ik sluit me aan bij wat Duracel in de post hierboven heeft getikt

quote:

Op donderdag 9 april 2015 10:42 schreef duracellkonijntje het volgende:

[..]

Ja, wat dat betreft is het een hele simpele afweging. Tot nu toe heb ik na mijn burnout altijd mijn angsten overwonnen als het gaat om studeren, werken en een sociaal leven oppakken. Bij een relatie lijk ik nu toch echt mijn Waterloo te vinden, simpelweg omdat ik het zo fijn vind, en des te meer ik iets waardeer, des te sterker de angst om het te verliezen.

Ik hoop dat ik samen met een psycholoog/psychiater mezelf eens goed uit kan pluizen en hopelijk doormiddel van therapie mijn angst weer beheersbaar maken. Medicatie is ook een optie, maar daar wil ik pas echt in het aller, allerlaatste geval aan.

quote:

Wat je zelf kunt doen, is het zoeken naar bewijs voor je onzekerheid. Welk concreet bewijs heb je voor dat ze 'vreemdgaat'? Waar gaat het contact met een jongen over? Is ze open tegen je? Behandelt ze je goed?

quote:

Op donderdag 9 april 2015 10:47 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Dat laatste snap ik. Das ook een belangrijke reden geweest voor mij om met de abilify te stoppen (of poging doen tot in elk geval).

En idd, zoek uit waar die kloteangst vandaan komt. Het alleen al -weten- wat die angst precies is is al beter dan een angst die "willekeurig" om de hoek komt kijken wanneer jij het niet verwacht en wanneer jij niet eens weet -waarom- je weer angstig wordt

En doe het niet voor je relatie of je studie..doe het voor jezelf!

quote:

Op donderdag 9 april 2015 10:59 schreef Tino2015 het volgende:

[..]

Nee, dat was een voorbeeld, mijn vriendin gaat niet vreemd en dat weet ik ook. Ik noemde dat voorbeeld om aan te tonen hoe erg het kan zijn voor mij om iets simpels te vertellen, hoe lastig het wel niet is. Met mijn vriendin heb ik verder totaal geen problemen Het probleem ligt zich bij mij.

quote:

Op donderdag 9 april 2015 12:05 schreef Tino2015 het volgende:
Nou, dat is het hem nou juist, de angst is totaal niet gegrond, en dat weet ik ook. Echter lukt het me nog niet om iets te zeggen, en zak ik alleen maar dieper weg in de angst, door middel van mijn gedachten. Heel vervelend en frustrerend dus.

quote:

Op donderdag 9 april 2015 21:00 schreef zomertje het volgende:
Ego postje: heb ik een keer voor mezelf gekozen, moest ivm gezondheid, wordt echter niet zo goed opgepakt. En nu word ik er erg down en verdrietig van

quote:

Op donderdag 9 april 2015 21:01 schreef MotherFoker het volgende:

[..]

Maakt niet uit, het is af en toe goed om voor jezelf te kiezen, heb ik ook gedaan,kwa gevoelens voor een of andere trut, en nu voel ik me er beter om. Don't worry

quote:

Op donderdag 9 april 2015 21:10 schreef zomertje het volgende:

[..]

Het gaat ook wel weer een keer over. Ik ben nogal van slag van dit soort dingen, Hou me liever afzijdig en pas me aan. Maar soms kan dat niet.

quote:

Op woensdag 8 april 2015 15:58 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Wel!

Jij bent ook een d&a VIP hoor

quote:

Op woensdag 8 april 2015 16:01 schreef hardromacore2.0 het volgende:

[..]

Want?

Wat ga je opsteken van die psycho-educatie?

quote:

Op donderdag 9 april 2015 21:45 schreef kuolema het volgende:

[..]

Jij wel, dat weet ik

quote:

[..]

Omdat zij aan de kant van het leven staan en ik aan de kant van de dood. Omdat ze me toch niet helemaal begrijpen, en iets dat voor mij heel serieus en 'echt' is zien als 'gewoon een kenmerk van depressie/autisme'. Daarin voel ik me dus niet serieus genomen.

Wat ik ervan ga opsteken weet ik natuurlijk pas als ik klaar ben Maar het is gericht op informeren en leren omgaan met beperkingen.

quote:

Op donderdag 9 april 2015 20:48 schreef duracellkonijntje het volgende:

[..]

Wat zijn je ideeën om dit aan te pakken?

quote:

Op donderdag 9 april 2015 21:45 schreef kuolema het volgende:

[..]

Jij wel, dat weet ik

[..]

Omdat zij aan de kant van het leven staan en ik aan de kant van de dood. Omdat ze me toch niet helemaal begrijpen, en iets dat voor mij heel serieus en 'echt' is zien als 'gewoon een kenmerk van depressie/autisme'. Daarin voel ik me dus niet serieus genomen.

quote:

Op vrijdag 10 april 2015 07:43 schreef Tino2015 het volgende:

[..]

Mezelf in eerste instantie proberen te forceren om toch mijn mond open te doen, want ik weet nu dat ik het kan, en als ik het vaker doe, dan gaat het me ook lukken. Gisteravond was er weer een momentje en ik heb gewoon mijn mond open gedaan en het voelde goed. Vanavond weet ik zeker dat er een moment gaat komen dat ik mijn mond moet opendoen want er is iets dat ik wil bespreken met mijn vriendin, dat toch wel van serieuze aard is, Dus we gaan het merken.

Daarnaast wil ik sowieso toch contact gaan zoeken met een psycholoog, zodat ik mijn verhaal kan doen en zodat ik wat handvaten kan krijgen hoe hiermee om te gaan en hoe ik dit kan aanpakken. Want alleen zal het me sowieso nooit lukken. Als dat zou kunnen dan had ik het allang gedaan natuurlijk

quote:

Op donderdag 9 april 2015 21:45 schreef kuolema het volgende:

[..]

Jij wel, dat weet ik

[..]

Omdat zij aan de kant van het leven staan en ik aan de kant van de dood. Omdat ze me toch niet helemaal begrijpen, en iets dat voor mij heel serieus en 'echt' is zien als 'gewoon een kenmerk van depressie/autisme'. Daarin voel ik me dus niet serieus genomen.

Wat ik ervan ga opsteken weet ik natuurlijk pas als ik klaar ben Maar het is gericht op informeren en leren omgaan met beperkingen.

quote:

Klinkt als een goed plan man. Lekker bezig, ga zo door!

quote:

Vanavond weet ik zeker dat er een moment gaat komen dat ik mijn mond moet opendoen want er is iets dat ik wil bespreken met mijn vriendin, dat toch wel van serieuze aard is, Dus we gaan het merken.

quote:

Op zaterdag 11 april 2015 09:39 schreef Tino2015 het volgende:

[..]

Nou, ik heb mijn mond moeten opendoen, alleen ging het niet vanzelf. Ja, ik ben opgelucht dat ik het toch heb besproken, ik ben op dit moment ook niet gespannen verder (ik zit alleen thuis en heb verder even niets op de planning staan), echter weet ik niet of ik tevreden moet zijn over hetgeen wij besproken hebben en hoe ik me daarover moet voelen. Echter is dat weer een ander verhaal en heeft dat weer verder niets te maken met de angst zelf denk ik.

quote:

Op vrijdag 10 april 2015 07:43 schreef Tino2015 het volgende:

[..]

Mezelf in eerste instantie proberen te forceren om toch mijn mond open te doen, want ik weet nu dat ik het kan, en als ik het vaker doe, dan gaat het me ook lukken. Gisteravond was er weer een momentje en ik heb gewoon mijn mond open gedaan en het voelde goed. Vanavond weet ik zeker dat er een moment gaat komen dat ik mijn mond moet opendoen want er is iets dat ik wil bespreken met mijn vriendin, dat toch wel van serieuze aard is, Dus we gaan het merken.

quote:

Op zaterdag 11 april 2015 19:28 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Dit is wat ik heb gedaan toen ik een jaar of 17 was, heeft voor mij uiteindelijk gewerkt

quote:

Op zaterdag 11 april 2015 19:40 schreef duracellkonijntje het volgende:

[..]

Van voor je mening uitkomen verbeterd de kwaliteit van je leven gewoon zo erg. Ben zo blij dat ik destijds die stap ook heb gemaakt.

quote:

Op zaterdag 11 april 2015 19:43 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Al word je verbaal onder tafel geluld, dat is altijd nog beter dan helemaal niks zeggen, dan heb je het tenminste geprobeerd en bij elke verbale gelegenheid wordt je verbale weerbaarheid steeds ietsje beter.
Het is gewoon door de sloot ploegen en "hup door de gehaktmolen", maar anders had ik nu nog mn mond niet opengedaan en had ik nu een echt kutleven gehad

quote:

Op zondag 12 april 2015 09:37 schreef zomertje het volgende:
Ik heb van de week eens mn mond opengetrokken en dat heeft een rollercoaster van emoties teweeg gebracht. Ruzie maken is geen kernkwaliteit van mij...

quote:

Op zondag 12 april 2015 09:44 schreef duracellkonijntje het volgende:

[..]

Denk je dat al die dingen oppotten beter voor je gesteldheid is?

quote:

Op zondag 12 april 2015 09:48 schreef zomertje het volgende:

[..]

Nee, dat is ook weer zo. Maar t leek nu wel veel meer impact te hebben