Depressie & Angst #122 Met de lente in zicht

quote:

Op donderdag 2 april 2015 14:59 schreef Detroit het volgende:
Don't feed the trolls jongens...

OT: ik kan de laatste tijd best fatsoenlijk met mijn angst en depressie dealen. Hopelijk dat zich het zo voortzet.

En sterkte aan hen die hier recentelijk voor het eerst hun verhaal hebben gepost.
Bij mij begint het nu pas (35+) wat beter te gaan met ups en downs. Ik worstel al sinds mijn 17e met depressie and the likes. Soms kost het wat tijd dus geef jezelf absoluut de tijd beter te worden. .

En hoe heb jij je door momenten heen geworsteld dat je geen moeite meer wilde doen om nog een jaar te hopen dat het tij keert?

Bedankt voor reacties trouwens vannacht niet dat m'n mood verbetert is maar advies is altijd goed om te horen

quote:

Op donderdag 2 april 2015 16:53 schreef Fok-it het volgende:

[..]

En hoe heb jij je door momenten heen geworsteld dat je geen moeite meer wilde doen om nog een jaar te hopen dat het tij keert?

Bedankt voor reacties trouwens vannacht niet dat m'n mood verbetert is maar advies is altijd goed om te horen

Nou ja. Ik heb het geluk gehad dat de anti-depressiva de allerergste kantjes er wat betreft de depressie en angst vanaf haalde. Op bepaalde momenten was de hoop dat het misschien beter zou worden hetgeen dat mij er doorheen hielp. Op een rare manier heb ik mij door de maanden heengesleept waarin ik er totaal geen zin meer in had. Dingen als sport, muziek hielpen een beetje als bliksemafleider, daar kon ik wel wat van de wanhoop in kwijt.
Achteraf gezien snap ik eigenlijk niet dat ik het zo lang volgehouden heb. .

Het is een taaie situatie waar je nu in zit, en ik hoop dat je door hier te posten een mogelijkheid ziet door te blijven gaan ondanks de wanhoop die je nu vast voelt. .

quote:

Op donderdag 2 april 2015 17:15 schreef Detroit het volgende:

[..]

Nou ja. Ik heb het geluk gehad dat de anti-depressiva de allerergste kantjes er wat betreft de depressie en angst vanaf haalde. Op bepaalde momenten was de hoop dat het misschien beter zou worden hetgeen dat mij er doorheen hielp. Op een rare manier heb ik mij door de maanden heengesleept waarin ik er totaal geen zin meer in had. Dingen als sport, muziek hielpen een beetje als bliksemafleider, daar kon ik wel wat van de wanhoop in kwijt.
Achteraf gezien snap ik eigenlijk niet dat ik het zo lang volgehouden heb. .

Het is een taaie situatie waar je nu in zit, en ik hoop dat je door hier te posten een mogelijkheid ziet door te blijven gaan ondanks de wanhoop die je nu vast voelt. .

Waar ik al 7 jaar inzit als je net in het begin van een depressie zit denk je toch anders dan jaren daarna. Maar ik snap je punt. Zelf ook AD geprobeerd maar geen voordelen van gezien en 10 kilo aangekomen. Wel goed dat het bij jou werkte

quote:

Op donderdag 2 april 2015 17:22 schreef Fok-it het volgende:

[..]

Waar ik al 7 jaar inzit als je net in het begin van een depressie zit denk je toch anders dan jaren daarna. Maar ik snap je punt. Zelf ook AD geprobeerd maar geen voordelen van gezien en 10 kilo aangekomen. Wel goed dat het bij jou werkte

Heb je alleen citalopram geprobeerd of ook nog andere antidepressiva?

Had je wind tegen of mee

quote:

Op woensdag 1 april 2015 22:55 schreef ChildoftheStars het volgende:

[..]

Zeker weten, het is een mooie stageplek en ze betalen niet verkeerd. Ik krijg vanaf het begin een lijst eigen cliënten waarmee ik moet werken. Alleen ik ben bang dat het weer mis gaat, zoals bij mijn vorige opleiding (toen ben ik bijna anderhalf jaar uit de running geweest). Ik ben doodsbang om te gaan falen, dat ik het eigenlijk niet kan. Dus tja...

Ik snap dat die ervaring je bang maakt. Hopelijk gaat het nu beter. Kun je snel beginnen?

quote:

Op donderdag 2 april 2015 17:32 schreef TvhN het volgende:

[..]

Heb je alleen citalopram geprobeerd of ook nog andere antidepressiva?

Nee ook nog andere antidepressiva. Ben naam alleen even kwijt

Mega ego blijheidspost, ik heb een puppy!

quote:

Op donderdag 2 april 2015 18:40 schreef Luchtbel het volgende:
Had je wind tegen of mee

[..]

Ik snap dat die ervaring je bang maakt. Hopelijk gaat het nu beter. Kun je snel beginnen?

Het is pas in september, dus nog een half jaar om me zorgen te maken (of laten we zeggen, keihard te werken aan schematherapie en hopen dat ik wat met het mislukschema kan). We zullen het wel mee gaan maken.

Sowieso gaat het nu niet lekker met paniekaanvallen en dergelijke :S

quote:

Op donderdag 2 april 2015 19:42 schreef kvd het volgende:
Mega ego blijheidspost, ik heb een puppy!

quote:

Op donderdag 2 april 2015 17:36 schreef magnetronkoffie het volgende:
zo, weer thuis.

man, zware dag gehad.

Heb met mn psychiater gesproken en ze steunt mijn besluit met de abilify te stoppen.

Gelukkig maar, heb ik tenminste 1 meevaller gehad vandaag, kan ik goed gebruiken

Er is nog meer loos, maar dat komt een volgende keer wel.

Ik ben begonnen met een nieuwe fase in mn leven en t is gelijk windkracht 10

Edit: O, had nog een goed nieuwtje vandaag. Ik heb een afspraak gemaakt met een ervaringsdeskundige en we gaan praten over zingeving en herstel

Volgens mij was deze dag dan buiten zwaar, ook zinvol? Of schat ik dat verkeerd in?
Ik hoop dat deze ontwikkelingen je gaat helpen

quote:

Op donderdag 2 april 2015 19:42 schreef kvd het volgende:
Mega ego blijheidspost, ik heb een puppy!

Welk merk?

Puppyfoto's

Misschien een stomme vraag, maar hoe doof ben je?
Kan je alleen met gebaren communiceren/horen, of heb je een gehoorapparaat? Kom je in aanmerking voor een implantaat?

Ik heb het idee dat alles terugkomt op jouw doofheid. Ook hoe je ouders en leerkrachten met jou omgingen (tenzij ik je verhaal verkeerd begrepen heb )

Zou het jou meer rust geven als je
1: je doofheid accepteert

en

2: het contact met je ouders verbreekt of op een extreem laag pitje zet?

quote:

Op donderdag 2 april 2015 23:43 schreef Etsu het volgende:
Ik heb erover gedacht om mijn volledige verhaal, datgeen waarom ik in deze reeks meepost, onder een kloon te posten. Maar daar had ik, eerlijk gezegd, niet zoveel zin in. Ik zit er een beetje doorheen en ik zit eigenlijk te wachten tot ik een afspraak met mijn psycholoog heb (pas op 23 mei). Tot die tijd moet ik het alleen zien op te lossen, niemand staat (en kan) voor me klaar. En dat idee vind ik kut. Ik post even onder spoiler, als je erop wil reageren, doe je dat. Zo niet, even goede vrienden.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

2,5 uur getypt. Sorry voor het lange verhaal.

Wel herkenbaar wat je zegt van het hele land doorreizen om onder mensen te zijn. Je moet alleen op oppassen dat het wel van twee kanten komt, anders kan je zoiets op den duur ook aangrijpen om je kut over te voelen.

Rot verhaal wel, wist het een en ander wel maar niet gedetailleerd.

Flinke gelijkenis ook wel, beiden met een beperking geboren en je altijd onbegrepen hebben gevoeld. Zit wel veel herkenning in

Etsu.

Kijk heb veel mensen gekend welke auditief beperkt waren en allemaal waren ze wel een beetje de verschoppelingen waar men flauwe grapjes mee uit deden halen. Het is gewoon zo, dat er vaker dan een beetje bijliep bij zulke jongens/meisjes om dat te voorkomen. Verder waren ze vaak erg schuw en verlegen daardoor, heb er ergens een soort zwak voor gekregen. En vind het toch wel lastig als ik er aan terug denk. Vooral omdat auditief beperkte vaker slechter, duidelijk konden spreken, sloom misschien herken je het wel, daar werden ze vak hard op gepakt.

Een aantal stonden erg dichtbij mij, doe zelf gruwelijk veel op gevoel, en op lichamelijke emoties. Altijd al, heb in een kinderhuis (internaat) gezeten. En daar heb ik dat vrij vlug opgepakt. Zaten vaak toch ook wel kinderen bij die auditief beperkt waren.

Maar goed, kan er geen een van hun opnoemen welke het nou echt makkelijk had, ook niet diegene met een stabiel thuis.En je zag ook duidelijk dat ze veel moesten missen in hun leventje. Vriendschappen waren altijd een probleem, en vaak ook gewoon het feit juist dat meedoen niet echt goed mogelijk was. Bij jou spelen er meer zaken mee, zoals juist een extreem onstabiele thuis situatie, je ook nog homo bent. En dan ook nog het vertrouwen grotendeels kwijt bent. Logisch ergens.

Probeer nu bepaalde zaken te verwerken, daar heb je de leeftijd voor, grof gezegd. Laat toe dat je hulp krijgt van de profi's. Probeer van de zooi af te blijven, en weet dat je echt niet anders bent dan wie dan ook. En een ieder die jou verwerking tegenstaat, of voor jou een last is doe jezelf een plezier naar buiten knikkeren.

Dat was het.

@etsu: pfff jeetje wat een labiele ouders heb jij wat ik heel stuitend vind, is dat jouw moeder depressief werd omdat jij slechthorend bent. Wtf? Ze zal dat ook niet expres hebben gedaan misschien, maar ik vind het echt egocentrisch.
Net als al het gedrag van je ouders trouwens.

Maar goed, nu ben je volwassen en moet je verder, en das best lastig. Ik herken het probleem van je jeugd niet kunnen loslaten (mijn ouders lijken een beetje op de jouwe, maar wat minder extreem). Ik heb pas op mijn 32e hulp gezocht en dat was wat laat en vond pas op mijn 36e of 37e een therapie die bij me paste. Dat was schematherapie en daar heb ik 'vroeger' wat meer leren loslaten. In ieder geval genoeg om te kunnen functioneren. Bij iedereen werkt weer wat anders dus t is niet gezegd dat jij dat ook moet doen, maar als je wil kan je het eens googlen

Verder: superknap dat je wel school en studie weet vol te houden! Zeker icm slecht horen vind ik het een knappe prestatie, ook als je het niet in 1x haalt allemaal. Aan doorzettingsvermogen geen gebrek.

Qua wiet en drank: ik vind wiet eng, dat kan, als je daar gevoelig voor bent, gekke dingen doen met je hersenen. Ik zou proberen dat echt te stoppen en dan proberen op de been te blijven tot je naar de psych kan. Kan je niet ergens anders al eerder terecht? Desnoods tijdelijk?
En dan zou ik meteen ook hulp vragen bij het stoppen met drank/wiet tegelijk met de andere shit. Dat willen vluchten in niet nuchter zijn herken ik ook wel trouwens. Heb het nog wel een beetje maar kan nu ook lol hebben zonder drank, omdat ik hobbies heb die er niet goed mee combineren (hardlopen en tekenen/schilderen).

Oja, nog even terug komend op ouders: ik heb een aantal jaar geleden even een paar maanden afstand genomen, dat hielp toen ook wel.
En het is me uiteindelijk gelukt om niet meer echt boos op ze te zijn. Al helpt t wel dat de grootste boosdoener, mijn stiefvader, 10 jaar geleden is overleden.

Ik wil je veel sterkte en succes wensen.