Depressie & Angst #122 Met de lente in zicht

Fijne teksten hierboven, ik hoop dat Etsu er iets mee kan.

En aan iedereen die zichzelf een aansteller denkt te vinden, als het oplucht om te posten, doe het dan. Vergelijken is nutteloos, ongelukkig zijn is iets wat niemand zou moeten hoeven ervaren.

Wat ingewikkeld allemaal Etsu. Je schrijft dat je niet zonder je moeder kan maar kan jij niet zonder je moeder of ben je heb je ergens het gevoel dat ze niet zonder jou kan? Soms is het zo dat pas wanneer je van een echte afstand kunt kijken, je inziet dat iemand toch wel een wat manipulatieve werking op je heeft. En dat zo gezien jullie geschiedenis niet zo heel gek zijn denk ik.

Heb je weleens nagedacht over een buddy-project? Het is geen vriendschap maar misschien wel een goede manier om met iemand samen te zijn op dit moment. Een doel zou ook kunnen zijn om eerst sociale activiteiten te ondernemen die je later alleen kan doen?

quote:

Op donderdag 2 april 2015 20:36 schreef ChildoftheStars het volgende:

[..]

Het is pas in september, dus nog een half jaar om me zorgen te maken (of laten we zeggen, keihard te werken aan schematherapie en hopen dat ik wat met het mislukschema kan). We zullen het wel mee gaan maken.

Sowieso gaat het nu niet lekker met paniekaanvallen en dergelijke :S

Succes.

quote:

Op vrijdag 3 april 2015 08:10 schreef zomertje het volgende:
Fijne teksten hierboven, ik hoop dat Etsu er iets mee kan.

En aan iedereen die zichzelf een aansteller denkt te vinden, als het oplucht om te posten, doe het dan. Vergelijken is nutteloos, ongelukkig zijn is iets wat niemand zou moeten hoeven ervaren.

Heb nu wel al een keer of 2 meegemaakt hier dat je verhaal een beetje ondergesneeuwd wordt omdat mensen mer iemand anders verhaal bezig zijn. Vast niet opzettelijk en logisch wel maar misschien dat dat ook wel een reden is behalve dat ze zich schuldig voelen of hun probleem niet 'groot' genoeg is

quote:

Op donderdag 2 april 2015 20:37 schreef ChildoftheStars het volgende:

[..]

quote:

Op donderdag 2 april 2015 22:36 schreef Elvi het volgende:

[..]



Welk merk?

Een cooper mini
Ofwel een minihondje, een chihuahua. Wilde altijd een mopshondje, maar die krengen zijn zo duur en de ziektewet is niet zoveel geld. Dus, mede voor mijn depressie, voor een ander ras gekozen. Ging een beetje snel, dinsdag en woensdag contact gehad, donderdagochtend ontmoet en begin van de avond in huis

Uitgeteld na een dag vol indrukken:



Bijkomen na een eerste nacht zonder mama:

quote:

Op vrijdag 3 april 2015 18:00 schreef kvd het volgende:

[..]


[..]

Een cooper mini
Ofwel een minihondje, een chihuahua. Wilde altijd een mopshondje, maar die krengen zijn zo duur en de ziektewet is niet zoveel geld. Dus, mede voor mijn depressie, voor een ander ras gekozen. Ging een beetje snel, dinsdag en woensdag contact gehad, donderdagochtend ontmoet en begin van de avond in huis

Uitgeteld na een dag vol indrukken:
[ afbeelding ]
[ afbeelding ]

Bijkomen na een eerste nacht zonder mama:
[ afbeelding ]

Och...

Nou hebben we een echte Paris Hilton in het A&D topic, inclusief draagtashondje. .

quote:

Op vrijdag 3 april 2015 18:00 schreef kvd het volgende:

[..]

[..]

Een cooper mini
Ofwel een minihondje, een chihuahua. Wilde altijd een mopshondje, maar die krengen zijn zo duur en de ziektewet is niet zoveel geld. Dus, mede voor mijn depressie, voor een ander ras gekozen. Ging een beetje snel, dinsdag en woensdag contact gehad, donderdagochtend ontmoet en begin van de avond in huis

Uitgeteld na een dag vol indrukken:
[ afbeelding ]
[ afbeelding ]

Bijkomen na een eerste nacht zonder mama:
[ afbeelding ]

Goed... jouw post heeft mijn dag gemaakt. Te cute gewoon

Wat doen jullie tegen paniek? Momenteel verlamd het me helemaal. Vandaag zitten hyperventileren van het geluidje van de telefoon van een vriendin... _{(en het stomme eten lukt me voor geen meter Zit eerder op drie maaltijden per week ipv per dag. En het lukt me gewoon niet)}

quote:

Op vrijdag 3 april 2015 21:26 schreef hardromacore2.0 het volgende:
Ik ben niet van de paniek.
Mensen bellen?

Wat doe je normaal?

Succes.

Dank je wel!

Contact zoeken is wel iets wat ik nu probeer (tevens zo vaak mogelijk met anderen eten).
Verder ademhalingsoefeningen en relativeren, eerder hielp dit altijd. Alleen nu ineens niet meer. Het hele punt is dat ik nu gewoon ontzettend van alles zo schrik. Het slaat helemaal nergens op.

quote:

Op vrijdag 3 april 2015 21:15 schreef ChildoftheStars het volgende:
Wat doen jullie tegen paniek? Momenteel verlamd het me helemaal. Vandaag zitten hyperventileren van het geluidje van de telefoon van een vriendin... _{(en het stomme eten lukt me voor geen meter Zit eerder op drie maaltijden per week ipv per dag. En het lukt me gewoon niet)}

Als eten niet lukt, probeer drinken, sapje, smoothie?

Als ik jouw posts lees dan voel ik de overbelasting. Probeer eens ergens verplichte rustmomenten in te bouwen. Probeer jezelf wijs te maken dat het moet omdat je anders paniekaanvallen krijgt. Ik hoop dat schematherapie jou gaat helpen, ik denk dat je er wel veel van kan leren maar t is ook een pittige klus weet ik uit ervaring. Maar het kan je ook heel veel opleveren, dus probeer open ervoor te staan

Oh, en lieve hondenfoto's, meer mag altijd Geniet ervan.

quote:

Op zaterdag 4 april 2015 09:41 schreef zomertje het volgende:

[..]

Als eten niet lukt, probeer drinken, sapje, smoothie?

Gisteravond heb ik bij een vriendin gegeten en ik ga straks even voor een paar dagen naar mijn moeder toe. Dat levert ook veel stress op, maar dan moet ik wel eten. Hopelijk draait het de boel net zo om, dat ik het dinsdag weer zelf kan (ik voel me zo'n belasting voor mijn omgeving nu), donderdag eet ik weer bij een vriendin... dus tja.

quote:

Als ik jouw posts lees dan voel ik de overbelasting. Probeer eens ergens verplichte rustmomenten in te bouwen. Probeer jezelf wijs te maken dat het moet omdat je anders paniekaanvallen krijgt. Ik hoop dat schematherapie jou gaat helpen, ik denk dat je er wel veel van kan leren maar t is ook een pittige klus weet ik uit ervaring. Maar het kan je ook heel veel opleveren, dus probeer open ervoor te staan

Ik denk ook wel dat het zo is. Op het moment wordt er gewoon veel van me gevraagd en komen er veel dingen tegelijk. Dat vind ik gewoon heel erg lastig. Dit weekend ben ik gelukkig even weg, neem maar één studieboek mee en verder hobbydingen. Dus in theorie leef ik daarna weer een beetje.

Schema valt tot nog toe wel pittig, ben echt wel twee dagen uit balans daarna, maar ze zet me wel aan het denken. Het grappige is dat ik nu wel herken welk schema erg actief is op het moment (mislukken en hoge eisen). Ik doe in elk geval met de volle 100% mijn best en probeer alles uit wat er gezegd wordt. Ik zou het graag beter doen, alleen ik weet niet hoe.

quote:

Op zaterdag 4 april 2015 09:52 schreef ChildoftheStars het volgende:

[..]

Gisteravond heb ik bij een vriendin gegeten en ik ga straks even voor een paar dagen naar mijn moeder toe. Dat levert ook veel stress op, maar dan moet ik wel eten. Hopelijk draait het de boel net zo om, dat ik het dinsdag weer zelf kan (ik voel me zo'n belasting voor mijn omgeving nu), donderdag eet ik weer bij een vriendin... dus tja.

[..]

Ik denk ook wel dat het zo is. Op het moment wordt er gewoon veel van me gevraagd en komen er veel dingen tegelijk. Dat vind ik gewoon heel erg lastig. Dit weekend ben ik gelukkig even weg, neem maar één studieboek mee en verder hobbydingen. Dus in theorie leef ik daarna weer een beetje.

Schema valt tot nog toe wel pittig, ben echt wel twee dagen uit balans daarna, maar ze zet me wel aan het denken. Het grappige is dat ik nu wel herken welk schema erg actief is op het moment (mislukken en hoge eisen). Ik doe in elk geval met de volle 100% mijn best en probeer alles uit wat er gezegd wordt. Ik zou het graag beter doen, alleen ik weet niet hoe.

Het is een proces waarin je stappen maakt en wat lang duurt. Het is niet raar om er jaren zoet mee te zijn. Maar ik zou de overbelasting wel serieus nemen, en een dagje rust is niet genoeg. Je moet structureel iets veranderen.

quote:

Op zaterdag 4 april 2015 09:57 schreef zomertje het volgende:

[..]

Het is een proces waarin je stappen maakt en wat lang duurt. Het is niet raar om er jaren zoet mee te zijn. Maar ik zou de overbelasting wel serieus nemen, en een dagje rust is niet genoeg. Je moet structureel iets veranderen.

Dat is zeker waar, heel mijn leven, maar met name de afgelopen twee jaar, loopt dit om de paar maanden mis. Dit is iets wat ik *nu* even op mijn bespreeklijstje ga zetten voor schema en PMT, want het is inderdaad dat het telkens een weekje rustig is. Daarna plan ik weer alsof de 24 uur van een dag ook allemaal nuttig benut moeten worden.

Dank je wel

quote:

Op zaterdag 4 april 2015 10:01 schreef hardromacore2.0 het volgende:

[..]



Leer je grenzen.
Leg zaken niet bij anderen, alsof zij allerlei dingen van jou vragen childofthestars.
Niet te veel hooi op de vork en stap voor stap.

Grenzen... moeilijke dingen En de laatste zin is ook een moeilijke voor me. Alleen moeilijk is een slecht excuus om er niks mee te doen. Ik moet realistischer worden

Alleen je tweede zin snap ik niet helemaal, sorry

quote:

Op zaterdag 4 april 2015 10:16 schreef hardromacore2.0 het volgende:

[..]

Stop met verontschuldigingen

Iedereen kan een bepaald aantal dingen aan.
Stel jij kan drie dingen aan maar doet er vijf.

Uhuh dit kan niet, dus jij moet gaan herkennen wat jij kunt, en dat uitdragen aan iedereen zodat jij en anderen rekening met jou gaan houden.

In principe hoef je niks, helemaal niks.
Sta stil een loop even niet in de pas met alle anderen.

Klopt helemaal, maar t is in de praktijk moeilijk. Zeker omdat iedereen een mening heeft over een ander. Ik loop hier ook tegenaan trouwens.

Wat jullie beiden zeggen klopt wel. Het grappige is dat de mensen die belangrijk voor me zijn, allemaal zeggen dat ik het rustiger aan moet doen. Ik denk dat ik op dit moment heel erg de faalangst speelt, in samenspel dat ik toch wel moeite heb te accepteren minder te kunnen dan leeftijdsgenoten.
Om het heel kinderachtig te zeggen, het voelt als oneerlijk. Ik doe altijd zo mijn best, maar telkens loop ik tegen die muur van psychisch onvermogen

quote:

Op zaterdag 4 april 2015 11:27 schreef hardromacore2.0 het volgende:

[..]

Hoe oud ben je nu?
Faalangst? Om niet te halen wat anderen halen wellicht, meer onder ogen komen van wie jij bent.

Het is hoe het is, natuurlijk balen dat je niet anders kan.
Jij bent jij, dat verloochenen vind ik veel erger.

27
Ik denk dat je wel gelijk hebt. Het liefst zou ik een uniforme kopie van de leeftijdsgenoten van mijn vrienden (bezig met promoveren, huisje/boompje/beestje), maar dat is niet zo (studeer nog, therapie). En je hebt gelijk, ik doe mijn best en meer kan ik blijkbaar niet. Hier moet ik het mee doen (en met acceptatie wordt het waarschijnlijk wel beter). Dank je wel

Van jezelf met anderen vergelijken kan een mens erg ongelukkig worden.