Korte omschrijving depressie:quote:Op zondag 3 januari 2010 01:17 schreef Quickie_Butt het volgende:
Het viel me op dat er nog geen centraal topic is voor depressies en/of angstklachten. Wel een topic over medicatie bij psychische problemen en een hoe voel je je nu topic, maar die dekken naar mijn mening niet helemaal de lading.
Ik denk dat dit topic wel kan bijdragen in dit subforum. Veel mensen kampen namelijk met depressieve of angstklachten en zo kunnen we een beetje steun bij elkaar zoeken en elkaar van adviezen en tips voorzien
Korte uitleg van angststoornissen:quote:Depressie
Iemand met een depressie heeft last van een hevige neerslachtigheid.
Die neerslachtigheid klaart niet na een paar dagen vanzelf op, maar duurt minimaal twee weken. Depressie moet niet verward worden met 'gewone' neerslachtigheid die iedereen wel eens heeft. Bij een depressie is deze heviger en tast het dagelijks functioneren aan.
Bron: http://www.trimbos.nl/onderwerpen/psychische-gezondheid/depressie
Vorige delen:quote:Angststoornissen
Angststoornissen zijn in de psychiatrie de meest voorkomende aandoeningen. Sommige van deze aandoeningen worden fobie genoemd. Het gemeenschappelijke kenmerk van angststoornissen, is dat er sprake is van angst. Mensen kunnen zo angstig zijn dat het hun leven ontregelt.
Wanneer spreken we van een angststoornis?
Angst is een gevoel dat optreedt bij dreigend gevaar. De emotie ontstaat als het welzijn van een persoon direct wordt bedreigd, maar ook als een persoon een situatie als bedreigend ervaart. Als een angst geen reële grond heeft en de betrokken persoon er sociale of beroepsmatige problemen door ondervindt, is er sprake van een stoornis.
In het diagnostisch classificatiesysteem DSM-IV worden de volgende angststoornissen onderscheiden:
Paniekstoornis met of zonder agorafobie
Sociale fobie of angststoornis
Specifieke of enkelvoudige fobie
Obsessief-compulsieve stoornis of dwangstoornis
Gegeneraliseerde angststoornis
Posttraumatische stress-stoornis
Hypochondrie
Angststoornis door een lichamelijke aandoening
Acute stressstoornis
Angststoornis door alcohol of drugs
Voor de Multidisciplinaire Richtlijn Angststoornissen is de indeling van de DSM-IV als uitgangspunt genomen. Van de onderscheiden angststoornissen zijn de volgende aandoeningen opgenomen in de richtlijnen:
Paniekstoornis met en zonder agorafobie
Sociale fobie
Specifieke fobie
Obsessief-compulsieve stoornis
Gegeneraliseerde angststoornis
Posttraumatische stress-stoornis
Bron: http://www.trimbos.nl/ond(...)stoornissen-algemeen
Depressie & Angst #1
Depressie & Angst #2
Depressie & Angst #3
Depressie & Angst #4
Depressie & Angst #5
Depressie & Angst #6
Depressie & Angst #7
Depressie & Angst #8
Depressie & Angst #9
Depressie & Angst #10
Depressie & Angst #11
Depressie & Angst #12
Ik was ook weer veel te vroeg wakker, word er echt dol van. Gisteren best goede dag gehad: veel gesport, mn mindfulnessoefeningen gedaan en 's avonds heerlijk gekookt. Ik voel me echt een stuk lichter in m'n hoofd wat dat betreft. Op zich wel fijn, want hopelijk kan ik dan ook beter aan de slag met alle overige problemen.
Morgen na 3 weken eindelijk weer een afspraak: hopelijk durf ik dan ook te zeggen wat ik wil zeggen en kom ik weer een stukje vooruit.
Fijne zonnige, zondag iedereen!
) maar ja, t gaat ook al sinds die tijd bijzonder kut. life sucks.
Wat kutquote:Op zondag 13 november 2011 09:25 schreef Murmeli het volgende:
godver! vannacht echt bagger geslapen en wakker geworden met een enorm nerveus gevoel in mn lijf (geen idee waarvan). had alweer de neiging om tegen de katten te gaan schreeuwen. Ik heb het nu al gehad met vandaag. k heb dr maar een pammetje tegenaan gegooid. (ze gaan wel erg hard voor mijn doen, heb dr sinds begin juni al 5 op
life sucks.
Hopelijk werkt het pammetje snel. Kan je toch niet proberen te gaan genieten van de zon of iets dergelijks, of genieten, in ieder geval iets buiten te doen?
Wat zijn mindfulnessoefeningen precies?quote:
Zo, jij was er vroeg bij Madame. Vertel me niet dat dat was omdat je buurvrouw je aan het wakker houden was he?
Ik was ook weer veel te vroeg wakker, word er echt dol van. Gisteren best goede dag gehad: veel gesport, mn mindfulnessoefeningen gedaan en 's avonds heerlijk gekookt. Ik voel me echt een stuk lichter in m'n hoofd wat dat betreft. Op zich wel fijn, want hopelijk kan ik dan ook beter aan de slag met alle overige problemen.
Morgen na 3 weken eindelijk weer een afspraak: hopelijk durf ik dan ook te zeggen wat ik wil zeggen en kom ik weer een stukje vooruit.
Fijne zonnige, zondag iedereen!
.Ik volg een mindfulnesscursus: duurt 8 weken en heb dan voor elke week voor elke dag allerlei aandachtsoefeningen. Komt neer op met aandacht op je lichaam letten: je ademhaling, sensaties, pijnlijke plekken etc en hoe je je daar op dat moment ook bij voelt.quote:Op zondag 13 november 2011 09:43 schreef Kaneelstokje het volgende:
[..]
Wat zijn mindfulnessoefeningen precies?
Verder ook het bewust dagelijkse dingen te doen: bijvoorbeeld de eerste hap van elke maaltijd heel bewust nemen of heel bewust lopen en fietsen.
Op deze manier blijf je met meer aandacht bij de dingen doe je doet en geniet je ook meer van de kleinere dingen (ik dan).
Verder vind ik het ook behoorlijk confronterend: ik heb sterk de neiging om altijd voor gevoelens weg te lopen, maar nu merk ik weer (want eerder ook al wel bij een haptonoom) hoe ik zo veel spanning vast houd ik mijn lijf. En ik ben me er nu ook heel erg van bewust dat het met name verdriet is van al zo veel jaren. En dat doet dus pijn. Maar gaat me hopelijk wel weer helpen als ik bij m'n psychologe ben (want daar vind ik praten bv heel moeilijk en zit ik altijd met mezelf te vechten. Ze zegt dan ook wel eens dat ik eens gewoon moet gaan zitten en gewoon zijn. Gewoon op dat moment zijn en voelen wat er is=mindfulness!).
Betaal jij het zelf of krijg je er nog een deel van vergoed van je verzekering? Ik vond namelijk wel iets maar dat kost ruim 300 euro. Vind ik best een klap geld.
pammetje werkt wel enigszins nu. Ben wat rustiger, heb ook weer wat te eten gepakt en ga daarna weer op de bank liggen. Daar word ik toch het rustigste van. ik zou willen dat ik dacht en nacht op pammetjes kon leven, maar helaas is dat heel slecht (en werkt het niet en krijg je afkickverschijnselen enzo)
Het is geen vrijdag, dus dat scheelt.quote:
), maar er zitten wel dingen in die voor mij mij dingen laten beseffen. Ik heb nu 4 lessen gehad, en eigenlijk pas na les 3 vond ik een soort van eigen weg. Les 1 gaat bijvoorbeeld over het bekijken, beluisteren en proeven van een rozijn (echt waar): dat is voor mij ook wat te...Ik kom nu dichter bij m'n gevoel; iets wat ik vaak heel lastig vind, want het liefst er voor weg ren en alles probeer te rationaliseren. Alleen je voelt wat je voelt, wat dat ook is. En dat is ok. Voor mij is dat heel waardevol, omdat ik me als kind al vaak overbodig voelde en vooral ook niet emoties kon laten zien of erover praten. Ik merk nu ook (bv nu ik op de bank zit) hoeveel spanning ik bijvoorbeeld in m'n been heb, terwijl dat nergens voor nodig is...
Ook het beter kunnen om gaan met stress is waardevol in de training. Het laat je in ieder geval beseffen hoe je geestelijk en lichamelijk reageert op alledaagse dingen en hoe soms even met aandacht naar je zelf (bv door even 3 keer diep adem te halen en te voelen) je weer wat spanning kan loslaten. En bij de ontspanningsoefeningen val ik alleen soms in slaap...
Het is inderdaad een bak geld: gedeeltelijk wordt het bij mij vergoed door de verzekering, maar dat is nog maar beperkt. Ik had het er wel voor over in ieder geval. Het wordt overigens ook door GGZ-instellingen aangeboden en dat zou niets moeten kosten. Dat zou je dan even moeten nakijken hoe dat bij jou in de buurt werkt.
Nu maar eens mindful door de mist gaan lopen (want die beloofde zon is er niet... Je had gelijk Nijna: het ligt vast aan het feit dat dit deel 13 is)
Er zijn er een heleboel, maar die begeleiding middels een cursus is wel fijn.quote:
Heb je niet van die mindfullness boeken ook Nyota?
Uit de bieb had ik ook een voor mij toepasselijk boek gevonden: mindfulness en schematherapie (aangezien ik schematherapie volg).
Misschien maar een keertje beginnen met lezen!
pfff.... was echt beroerd.Ik ben bijna nog altijd wakker tot 4 uur.quote:
Zo, jij was er vroeg bij Madame. Vertel me niet dat dat was omdat je buurvrouw je aan het wakker houden was he?
En de buurvrouw is eindelijk opgedonderd.
Ik ben zo blij nu.
Mindfulness heb ik ook gehad ... ik heb er alleen niks aan gehad.
@Murmeli: Fijn dat het weer wat beter gaat.
Ok, dat klinkt best interessant. Ik had het nooit bekeken als een soort van therapie eigenlijk.quote:
[..]
Ik volg een mindfulnesscursus: duurt 8 weken en heb dan voor elke week voor elke dag allerlei aandachtsoefeningen. Komt neer op met aandacht op je lichaam letten: je ademhaling, sensaties, pijnlijke plekken etc en hoe je je daar op dat moment ook bij voelt.
Verder ook het bewust dagelijkse dingen te doen: bijvoorbeeld de eerste hap van elke maaltijd heel bewust nemen of heel bewust lopen en fietsen.
Op deze manier blijf je met meer aandacht bij de dingen doe je doet en geniet je ook meer van de kleinere dingen (ik dan).
Verder vind ik het ook behoorlijk confronterend: ik heb sterk de neiging om altijd voor gevoelens weg te lopen, maar nu merk ik weer (want eerder ook al wel bij een haptonoom) hoe ik zo veel spanning vast houd ik mijn lijf. En ik ben me er nu ook heel erg van bewust dat het met name verdriet is van al zo veel jaren. En dat doet dus pijn. Maar gaat me hopelijk wel weer helpen als ik bij m'n psychologe ben (want daar vind ik praten bv heel moeilijk en zit ik altijd met mezelf te vechten. Ze zegt dan ook wel eens dat ik eens gewoon moet gaan zitten en gewoon zijn. Gewoon op dat moment zijn en voelen wat er is=mindfulness!).
Dingen met aandacht doen werkt normaal gesproken wel goed om niet teveel te piekeren en te stressen. Ik denk dat je zeker als je last hebt van een depressie of piekerstoornis je er veel baat bij kunt hebben
Murmeli fijn dat je je wat beter voelt nadat je geslapen hebt!
Lekker zonnetje buiten
feestje
heerlijk meis!
syl en summer: hoe gaat het met jullie vandaag?
Het ging al een aantal weken heel lekker met mij, zo goed als geen paniekaanvallen meer, en ik was weer een stuk blijer, en nu vandaag al 3x een paniekaanval gehad, echt hartkloppingen en vlucht neigingen!, Ik wordt er verdrietig van, en bang voor een terugval (stomme ik) Het zal er wel deels mee te maken hebben dat mijn vriend vandaag weer naar huis is gegaan, nadat hij hier 3 weken nonstop heeft gelogeerd, dat geeft een bepaalde veiligheid, en nu is hij dus naar huis, Daar ben ik nu ook wel even verdrietig over!! We zouden zo graag een huisje aangeboden krijgen, maar we worden iedere keer uitgeloot!
Dan hebben we ook nog het gezeik met het UWV en de aanmelding voor de ziektewet, Ik ben bang dat ik straks geen geld heb om mijn rekeningen te betalen, enz, al met al dus even lekker veel om over te piekeren!!
Sorry voor deze egopost!En het is ook wel weer een omschakeling van 3 weken samen, naar alleen nu, dus dip vind ik ook niet helemaal onlogisch klinken...
Resultaat is dus ontzettende maagkrampen nu. Ik slaap gewoon goed maar toch word ik energieloos wakker.
Daarnaast denk ik aan stoppen met de opleiding en voor mezelf kiezen, maar wacht dan kies ik helemaal niet voor mezelf?!
Ik word echt helemaal gek van de situatie en ondanks dat mijn psycholoog heeft aangeboden te praten met school ben ik bang dat ik het daarmee erger maak + uit een eerdere ervaring weet ik dat zo'n gesprek waarschijnlijk niet eens mag van school.
Sorry dat het allemaal zo vaag moet (raak er zelf ook gefrustreerd van) maar omdat ik zwaar het vermoeden heb dat mijn mentor het een en ander googled moet het maar.
Ik zie even geen licht meer aan het eind van de tunnel
Ik heb heel vaak de neiging om alle berichten te (laten) verwijderen, maar ik probeer die drang te weerstaan.
Als je het niet supergedetailleerd neerzet, denk ik niet dat mensen snel doorhebben wie je bent.
Daar heb je ergens wel gelijk in en zolang ik geen namen noem kunnen ze me ook niet veel maken.quote:Op zondag 13 november 2011 23:12 schreef Madame_Paon het volgende:
Ik ben ook vaak bang dat mensen mij herkennen door wat ik hier vertel, maar ik probeer me er overheen te zetten.
Ik heb heel vaak de neiging om alle berichten te (laten) verwijderen, maar ik probeer die drang te weerstaan.
Als je het niet supergedetailleerd neerzet, denk ik niet dat mensen snel doorhebben wie je bent.
Het komt er dus op neer dat klasgenoten over me geklaagd hebben over hoe ik me gedraag, terwijl dit 90% van de tijd komt door paniek. Ik heb gevraagd wie heeft geklaagd en waarom ze er last van hebben omdat ik niet veel zeg op zo'n moment. Hier werd omheen gepraat. Ik belemmer dus de onderlinge verhoudingen in de klas, simpelweg doordat ik ben wie ik ben en dat is slechts tijdelijk.
Dus nu heb ik letterlijk alles en iedereen tegen me voor mijn gevoel. Simpelweg omdat mij een etiketje is opgeplakt waar school een onjuist/niet realistisch beeld bij heeft gevormd.
Op al mijn verklaringen en uitleg komt een "ja, maar" en continu wordt er negatief gekeken. Zeer vermoeiend, frustrerend en noem maar op, zeker omdat ik deze reactie totaal niet had verwacht.
Sorry dat ik niet heb bijgelezen maar lig in bed met m'n telefoon en wilde dit even kwijt. Morgen zal ik bijlezen
Trouwens, nu ik lig zijn de krampen wat minder maar spanning in lijf is voelbaar helaas.Wat vervelend: weten je klasgenoten ook wat er met je aan de hand is, of alleen docenten?quote:Op zondag 13 november 2011 23:30 schreef DolFijn94 het volgende:
[..]
Daar heb je ergens wel gelijk in en zolang ik geen namen noem kunnen ze me ook niet veel maken.
Het komt er dus op neer dat klasgenoten over me geklaagd hebben over hoe ik me gedraag, terwijl dit 90% van de tijd komt door paniek. Ik heb gevraagd wie heeft geklaagd en waarom ze er last van hebben omdat ik niet veel zeg op zo'n moment. Hier werd omheen gepraat. Ik belemmer dus de onderlinge verhoudingen in de klas, simpelweg doordat ik ben wie ik ben en dat is slechts tijdelijk.
Dus nu heb ik letterlijk alles en iedereen tegen me voor mijn gevoel. Simpelweg omdat mij een etiketje is opgeplakt waar school een onjuist/niet realistisch beeld bij heeft gevormd.
Op al mijn verklaringen en uitleg komt een "ja, maar" en continu wordt er negatief gekeken. Zeer vermoeiend, frustrerend en noem maar op, zeker omdat ik deze reactie totaal niet had verwacht.
Sorry dat ik niet heb bijgelezen maar lig in bed met m'n telefoon en wilde dit even kwijt. Morgen zal ik bijlezen
Ik kan me voorstellen dat je klasgenoten namelijk je gedrag soms niet zullen begrijpen en dan dus niet weten "wat ze met je aanmoeten". Dat is klote, maar wel enigszins te begrijpen. Het zou echter een stuk handiger zijn om daar met jou over in gesprek te gaan, ipv anoniem te gaan klagen.
Door het gesprek aan te gaan zou er namelijk gekeken worden hoe een paniekaanval bv eventueel vermeden kan worden of kan er gekeken worden naar wat je wel kan doen en dat de daarbij op je kunnen rekenen.
Het aanbod van je psych voor een gesprek lijkt me daarom een zeer goed idee. Je verwacht dat het op niets zal uitlopen, maar niet geschoten is altijd mis toch? Niets heb je nu ook al.
Succes
Dat. Nee heb je, ja kun je krijgen.quote:
[..]
Door het gesprek aan te gaan zou er namelijk gekeken worden hoe een paniekaanval bv eventueel vermeden kan worden of kan er gekeken worden naar wat je wel kan doen en dat de daarbij op je kunnen rekenen.
Het aanbod van je psych voor een gesprek lijkt me daarom een zeer goed idee. Je verwacht dat het op niets zal uitlopen, maar niet geschoten is altijd mis toch? Niets heb je nu ook al.
Mijn klasgenoten weten wat ik heb. Ik heb ze hetzelfde verteld als de psycholoog mij heeft verteld en ze kwamen heel begrijpend over. Niet dus.quote:
[..]
Wat vervelend: weten je klasgenoten ook wat er met je aan de hand is, of alleen docenten?
Ik kan me voorstellen dat je klasgenoten namelijk je gedrag soms niet zullen begrijpen en dan dus niet weten "wat ze met je aanmoeten". Dat is klote, maar wel enigszins te begrijpen. Het zou echter een stuk handiger zijn om daar met jou over in gesprek te gaan, ipv anoniem te gaan klagen.
Door het gesprek aan te gaan zou er namelijk gekeken worden hoe een paniekaanval bv eventueel vermeden
kan worden of kan er gekeken worden naar wat je wel kan doen en dat de daarbij op je kunnen rekenen.
Het aanbod van je psych voor een gesprek lijkt me daarom een zeer goed idee. Je verwacht dat het op niets zal uitlopen, maar niet geschoten is altijd mis toch? Niets heb je nu ook al.
Succes
Dat ik nu niks heb en dat een gesprek daardoor niet kwaad kan is opzich wel waar maar het kan wel zijn dat het "de druppel" is voor mijn mentor en ik van de opleiding gestuurd wordt (is al 2 keer mee gedreigd) en dat wil ik absoluut niet, vandaar.
Het lijkt dus wel alsof ik iets heel ergs heb gedaan waardoor mij een verwijdering boven het hoofd hangt en ik een belemmering vorm voor de klas terwijl ik feitelijk alleen heb gezegd dat ik een angststooris heb en ik vertoon bepaald gedrag als reactie op die angststoornis.
Ik kan maar niet tot hun doordringen en hun laten inzien dat dit tijdelijk is. Dit gedrag is geen onderdeel van mijn karakter en is voor mij minstens zo vervelend. Moet bijna weer naar school helaas, zit trillend op de bank (aansteller vind ik mezelf nu)
[ Bericht 10% gewijzigd door DolFijn94 op 14-11-2011 21:00:04 ]
Maargoed een gesprek is wel echt mijn laatste redmiddel en ik ga het ook zeker doen, ben alleen bang voor de eventuele reactie (als de psycholoog uit beeld is).
Je kunt je eigen deel altijd nog zwart benadrukkenquote:
Hmmm er is iets mis gegaan met quoten, hopelijk kunnen jullie er nog wat van maken
Maargoed een gesprek is wel echt mijn laatste redmiddel en ik ga het ook zeker doen, ben alleen bang voor de eventuele reactie (als de psycholoog uit beeld is).
Maar goed ik heb t wel gelezen, En ik wil je even succes wensen, En bedenk dat jij het belangrijkste bent, En een school die dreigt met verwijdering is schandalig, waarschijnlijk zorgt dit alleen maar voor meer paniek en angst!
Is het geen optie om er een paar maanden mee te stoppen en volgend schooljaar opnieuw te beginnen?
Mijn klachten zijn begonnen toen mijn ex het, zo' n anderhalf jaar geleden uitmaakte. Ben nogal (over)gevoelig op dat punt gebleken..
Paniekaanvallen kwamen, hartkloppingen, enorm nerveus bij het opstaan, terwijl er in feite niets aan de hand is.
Na die tijd veel uitgegaan, extensief gedronken, drugs gebruikt zelfs. Maar na een tijdje ging het beter, ik sportte veel, voelde me steeds beter, maar helemaal weg ging het niet.
Nu lijk ik weer een terugslag te hebben. Of het te maken heeft met de intredende winter weet ik niet. Ik voel weer meer woede, voel me vaker klote, moet ook weer meer aan mijn ex denken, hoewel ik niet meer denk dat zij nog een grote rol speelt in mijn probleem. Het is meer algehele onzekerheid geworden in plaats van liefdesverdriet om 1 specifiek persoon...
Kut bedrijfsarts! Nu voel ik me weer net zo kut als vorige week. En bedankt! Lul...
Nou tijdelijk stoppen brengt mij niet veel verder omdat ik dan eigenlijk mijn stoornis uit de weg ga. Daarnaast heb ik ook nog geen lessen gemist en de tentamens die ik heb gehaald zijn voldoende.quote:
[..]
Je kunt je eigen deel altijd nog zwart benadrukken
Maar goed ik heb t wel gelezen, En ik wil je even succes wensen, En bedenk dat jij het belangrijkste bent, En een school die dreigt met verwijdering is schandalig, waarschijnlijk zorgt dit alleen maar voor meer paniek en angst!
Is het geen optie om er een paar maanden mee te stoppen en volgend schooljaar opnieuw te beginnen?
Het is dus niet zo dat mijn resultaten er zwaar onder lijden. Wel is het inderdaad zo dat de angst en paniek er erger door wordt maar omdat ik volgend jaar een nieuwe mentor heb enz. ga ik er liever voor.
Het idee van een studieachterstand wekt net zo goed een angstaanval op. Zit nu op school dus vandaar een niet zo duidelijk berichtje want moet snel typen
Bedankt dat je het gelezen hebt, het helpt wel echt
Wil je vertellen wat er gebeurd is?quote:
Bweeeeerrrgggghhhh!
Kut bedrijfsarts! Nu voel ik me weer net zo kut als vorige week. En bedankt! Lul...
Hij zat te zeiken of ik niet bang ben dat mijn werkgever van me af wil wegens mijn enorme ziekteverzuim. En ik moet over een week weer langskomen of het al beter gaat en of ik wel op de goede weg ben door thuis te blijven.quote:
[..]
Wil je vertellen wat er gebeurd is?
Ofwel: ga eens aan het werk luie donder. Althans zo kwam het over.
En hij heeft me klem, want als het volgende week slechter gaat, gaat ie natuurlijk zeggen dat thuis zitten blijkbaar ook niet werkt. En als het beter gaat, vindt ie vast ook dat ik wel aan het werk kan. Weliswaar iets anders dan wat ik deed, want dat dat niet lukt snapt hij wel. Maar dan nog..... grrrr!
Ik ben gewoon echt de kluts kwijt ervan en moedeloos en ik weet niet wat allemaal. Ben in ieder geval klaar met alles. Schiet mij maar lek.
Omdat ik me niet zo top voel, heb ik veel zin om iets te slopen, maar om jou nu lek te schieten gaat me wat ver.quote:
[..]
Hij zat te zeiken of ik niet bang ben dat mijn werkgever van me af wil wegens mijn enorme ziekteverzuim. En ik moet over een week weer langskomen of het al beter gaat en of ik wel op de goede weg ben door thuis te blijven.
Ofwel: ga eens aan het werk luie donder. Althans zo kwam het over.
En hij heeft me klem, want als het volgende week slechter gaat, gaat ie natuurlijk zeggen dat thuis zitten blijkbaar ook niet werkt. En als het beter gaat, vindt ie vast ook dat ik wel aan het werk kan. Weliswaar iets anders dan wat ik deed, want dat dat niet lukt snapt hij wel. Maar dan nog..... grrrr!
Ik ben gewoon echt de kluts kwijt ervan en moedeloos en ik weet niet wat allemaal. Ben in ieder geval klaar met alles. Schiet mij maar lek.
Allereerst is het een wat vreemde vraag over het ziekteverzuim en of je werkgever niet van je af wil. Wat is dat nou voor vraag van een bedrijfsarts?!! Je hebt goed contact toch met je werkgever? Geeft die nog wat aan?
Maar wel een lastige situatie en begrijp goed dat je je in de tang voelt genomen. Heb je nog contact met een psych oid die je misschien nog kan helpen om alles wat helderder te krijgen?
En als ik je goed begrijp is nog even rust nemen voor jou nu het beste, of lees ik dat verkeerd? Kan je hem anders niet een vingerkootje aanbieden door te zeggen dat je over 2 weken ofzo 2 uurtjes gaat werken of iets dergelijks? Dan geef jij in ieder geval nog het initiatief aan. Bovendien: te snel weer beginnen is ook niet goed, want als je daarna weer uit valt vinden werkgever dat ook weer niet leuk toch?
Wel echt vervelend, snap heel goed de stress en frustratie die je voelt. Meest kutte dat je er nog bij kan hebben.
Het over m'n verdriet gehad wat ik nu de hele tijd voel en het gehad over een aantal herinneringen die meespelen in dit verdriet. Ze gaf aan me dat het zo zou kunnen dat we dit 'graven' en begrijpen waar het vandaan kom hoe ik me voel en het helen van hetgeen dat ik vroeger heb gemist, zo een jaar in beslag kan nemen. Whoopie, lucky me..
Het was wel weer confronterend en ik begin me steeds meer dingen van vroeger me te beseffen. En au, au, au, dat doet pijn en wil het liefst ineengedoken gaan zitten (ook toen ik bij haar zat).
Verder ook aangegeven dat ik nog steeds slecht slaap en ze stelde voor om toch eens een afspraak met de psychiater te maken. Ik gaf aan hier nog even over na te denken. Ik sta nog een beetje in dubio. Met name gewichtstoename, maar nog veeeeeeeel belangrijker, mijn oorsuizen, wil ik niet verergerd hebben als gevolg van medicatie. En wat ik lees heeft alleen fluoxetine niet de bijwerking van (verergeren van) oorsuizen. En of dat in mijn geval werkt...
En daarbij is m'n lijf (en de verhoudingen daarvan) iets dat me nog blij maakt over mezelf, dus daar ben ik toch ook een beetje zuinig op (en ja, ik weet het, yada yada yada)
Maar echt, als mijn oorsuizen nog verder zou verergeren, word ik echt helemaal knettergek, dat trek ik helemaal niet meer dan
29 jr,
Ik ben onder behandeling voor angst en vermijdingsklachten.
En ben verder gruwelijk onzeker/ verlatingsangst/faalangst.
Er zijn wat nare dingen gebeurt in mijn leven. En afgelopen zondag is er weer iets gebeurd waardoor ik het nu allemaal even niet zitten. ( geen enge gedachten ofzo)
Maar wel zoiets van wanneer gebeuren er nu eens leuke dingen en niet alleen maar slechte dingen.
Ook de beroemde winterdip is aanwezig.
Door alles wat er nu afgelopen weken gebeurd is loopt school ook niet zo lekker. Kan me niet concentreren.
Kan niet slapen, kan niet eten. Ben al 8 kilo kwijt in 3 weken. Ril continu.
[ Bericht 7% gewijzigd door drucilla82 op 14-11-2011 19:48:33 ]
Heey, goed dat je hier komt meepraten!quote:
Mag ik me hier melden in dit topic? Zal mezelf een klein beetje voorstellen.
29 jr,
Ik ben onder behandeling voor angst en vermijdingsklachten.
En ben verder gruwelijk onzeker/ verlatingsangst/faalangst.
Er zijn wat nare dingen gebeurt in mijn leven. En afgelopen zondag is er weer iets gebeurd waardoor ik het nu allemaal even niet zitten. ( geen enge gedachten ofzo)
Maar wel zoiets van wanneer gebeuren er nu eens leuke dingen en niet alleen maar slechte dingen.
Ook de beroemde winterdip is aanwezig.
Door alles wat er nu afgelopen weken gebeurd is loopt school ook niet zo lekker. Kan me niet concentreren.
Kan niet slapen, kan niet eten. Ben al 8 kilo kwijt in 3 weken. Ril continu.
Ik heb ook faalangst, dit zijn waarschijnlijk ook de beginselen, samen met wat andere "symptomen" geweest van wat uiteindelijk een angstoornis is geworden. Ik heb hier ook wat trainingen voor gehad en het ging/gaat veel beter daardoor
Wat voor een angstklachten heb je precies want het zou goed kunnen dat die redelijk overeen komen met de mijne?!
Ik lees dat je in behandeling bent, heb je daar al aangegeven dat je niet eet en slaapt en continu rilt? Dit is natuurlijk niet goed, ook al snap ik het volkomen. De angst blokkeerd ook vaak letterlijk mijn keel en dan kan ik ook helemaal niks eten (buitenshuis sowieso nooit) maar jij hebt dat zo te lezen helaas ook thuis.
Hopelijk worden vooral de lichamelijk klachten snel opgelost en wordt de rest uiteindelijk ook wat beter!!!
Mijn angst is o.a. Verlatingsangst, bang voor veranderingen. Durf sinds zondagavond niet meer in donker over straat. Dit laatste was juist eerst opgelost.
Zie mijn therapeute pas in december weer. Ze heeft nu vakantie.
Dat is naar dat je therapeute net nu weg is. Heb je geen kenissen/vrienden die je eventueel (tijdelijk) het veilige gevoel terug kan geven? Dat je in ieder geval weer iets kan eten enzo, of begrijp ik het dan verkeerd? (heb er nog niet helemaal een beeld bij, sorryquote:
Dat rillen en, niet kunnen eten is gekomen door de relatiebreuk 4 weken terug. Het ene veilige/ vertrouwde is weggevallen. We zijn nog wel vrienden. Ben nu vooral bang voor de toekomst.
Mijn angst is o.a. Verlatingsangst, bang voor veranderingen. Durf sinds zondagavond niet meer in donker over straat. Dit laatste was juist eerst opgelost.
Zie mijn therapeute pas in december weer. Ze heeft nu vakantie.
) Of anders een afspraak maken bij de huisarts?Maar ik heb ook faalangst, ben vaak bang wat mensen van me zullen ed. ik moet zeggen dat dit nu wel iets minder is, maar nog heb ik er las van.
Maar die faalangst komt voort uit onzekerheid.
Maar goed, ik heb nu echt helemaal geen zin meer. Ik heb alles gehaald en ipv. meer gemotiveerd te raken raak ik juist meer gedesmotiveerd.
En voel me nu echt weer mega somber..maar goed..ik ga mijn bed in want een goede nachtrust doet wonderen.
Ik hoop dat deze week snel voorbij, voel me enorm .....
Heb vannacht niet geslapen alleen maar gehuildt. Afgelopen zondag begon fijn en is ... ge-eindigt.
Zit daar enorm mee in mijn maag.
Weet ook niet wat ik ermee aan moet.
wow he! wat heb je dat onwijs goed gedaan gisteren bij je therapeute!!quote:
Had vandaag sinds 3 weken weer een afspraak met m'n therapeute. Volgens m'n eigen voornemen ging ik er heen en gewoon zitten en voelen ipv continue met mezelf in gevecht te zijn. Me niet de hele tijd druk te maken, maar gewoon voelen en praten en dat ging me best goed af. Ik durfde haar ook beter gewoon eens aan te kijken en te benoemen hoe ik me voelde.
Het over m'n verdriet gehad wat ik nu de hele tijd voel en het gehad over een aantal herinneringen die meespelen in dit verdriet. Ze gaf aan me dat het zo zou kunnen dat we dit 'graven' en begrijpen waar het vandaan kom hoe ik me voel en het helen van hetgeen dat ik vroeger heb gemist, zo een jaar in beslag kan nemen. Whoopie, lucky me..
Het was wel weer confronterend en ik begin me steeds meer dingen van vroeger me te beseffen. En au, au, au, dat doet pijn en wil het liefst ineengedoken gaan zitten (ook toen ik bij haar zat).
Verder ook aangegeven dat ik nog steeds slecht slaap en ze stelde voor om toch eens een afspraak met de psychiater te maken. Ik gaf aan hier nog even over na te denken. Ik sta nog een beetje in dubio. Met name gewichtstoename, maar nog veeeeeeeel belangrijker, mijn oorsuizen, wil ik niet verergerd hebben als gevolg van medicatie. En wat ik lees heeft alleen fluoxetine niet de bijwerking van (verergeren van) oorsuizen. En of dat in mijn geval werkt...
En daarbij is m'n lijf (en de verhoudingen daarvan) iets dat me nog blij maakt over mezelf, dus daar ben ik toch ook een beetje zuinig op (en ja, ik weet het, yada yada yada)
Maar echt, als mijn oorsuizen nog verder zou verergeren, word ik echt helemaal knettergek, dat trek ik helemaal niet meer dan
goed dat ze aangeeft dat het graven even kan duren. Dan ben je daarop voorbereid. Maar je zult ook zien dat je, nu je je ervoor durft open te stellen, het ook fijner zult gaan vinden. Het is soms pijnlijk en verdrietig, maar het geeft ook opluchting, althans, zo is dat bij mij.
wbt de psychiater: met hem/haar praten hoeft niet te betekenen dat je meteen aan de AD wordt gezet. Het kan ook zijn dat ze je bijv voor een paar keer slaapmedicatie wil laten voorschrijven, of melatonine (hoge dosering) oid. Dat kan je psychologe allemaal niet en de psychiater wel.
Verder, ik heb nu al 3 soorten AD geslikt, nooit oorsuizen. En kreeg er maar van eentje meer honger (lexapro). De overige hebben die bijwerking niet bij mij (citalopram en wellbutrin).
volgens mij zijn seroxat en mirtazapine/remeron medicijnen waar je nog wel eens kan kunt aankomen, maar er zijn zoveel andere soorten....
mochten ze je voorstellen om iets te gaan slikken, spreek dan al je twijfels, angsten, tegenargumenten hierover uit. Echt alles, nergens van denken dat het stom of raar is ofzo
Ik heb voor ik aan de meds ging 2 hele lange gesprekken gehad met de psychiater en na het 2e gesprek stelde hij wel voor om AD te geven en vroeg hij er nog bij of ik er nog een tijdje over na wilde denken. Dus, als je het gesprek al aangaat, betekent dat niet automatisch dat het moet.
@Nyota, heel knap gedaan van je bij je therapeute.
Medicatie: Ik ben zelf tegen medicatie. Heb er nare ervaringen mee door mensen in de omgeving.
En wil er nu dus ook echt niet aan beginnen.
Vandaag gaat wel iets beter als gisteren. Heb nu vooral veel last van frustraties. Weet er ook niet zo goed wat ik ermee aan moet.
Ben boos maar ook weer niet....
Ik huil, maar is het dan verdriet of de frustraties of toch allebei?
Weet wel dat ik gek wordt van mezelf. Contino twijfelen aan mezelf. Van wat doe ik fout, waarom is dit gebeurdt, waarom is dat gebeurdt, wat als ik dit anders gedaan had.
Heb wel vrede me de relatiebreuk. Het zat eraan te komen. O.a. door mijn eigen onzekerheid die dus mijn leven teveel beinvloed heeft.
Ben nu bang voor het onbekende wat gaat komen. Ben nl nogal een gewoontebeest die heeeeeel slecht tegen veranderingen kan.
Hoe gaan jullie met dit soort dingen om?
Begin vandaag aan groepstherapie voor overstreste tiepes, de 'Vermoeide Helden' groep. Klinkt wel lekker positief natuurlijk...heeft wel een sterk AA gevoel. Ben eg benieuwd wat me daar staat te gebeuren. De Valdoxan heeft haast geen bijwerkingen meer, behalve dat ik haast elke avond voor half 10 eigenlijk in bed moet liggen, 10 uur is nu al heel zwaar nachtbraken voor me...ik heb heel veel slaap nodig!
Ook inloggegegevsn voor online therapie gekregen...ben benieuwd.
Ik heb Valdoxan gekregen, dat is simpel gezegd een melatonine tablet, maar met een dosering die 250 keer sterker is dan die pilletjes die je zonder recept kan krijgen. Ik moet daarom ook af en toe bloed laten prikken, omdat ze het goed in de gaten moeten houden, maar laat je daardoor niet afschrikken, ik ben er zo van opgeknapt, ik had dit veel eerder moeten doen! Medicatie klinkt eng, maar ze gaan heus niet gelijk de zwaarste middelen voorschrijven, zeker niet als je aangeeft dat je bang bent voor de gevolgen en bijwerkingen.quote:
[..]
wbt de psychiater: met hem/haar praten hoeft niet te betekenen dat je meteen aan de AD wordt gezet. Het kan ook zijn dat ze je bijv voor een paar keer slaapmedicatie wil laten voorschrijven, of melatonine (hoge dosering) oid. Dat kan je psychologe allemaal niet en de psychiater wel.
Wat een lieve post, doet me echt goed op deze manier even steun te krijgen. Het voelt allemaal zo eng en ben echt zo verschrikkelijk bang. Maar als ik me ooit beter en vooral ook stabieler wil gaan voelen, moet ik toch echt hier doorheen. Maar het doet zo'n pijn en voel me echt een klein meisje dat het liefst 2 armen om haar heen wil en verder gewoon helemaal niks.quote:
[..]
wow he! wat heb je dat onwijs goed gedaan gisteren bij je therapeute!!
goed dat ze aangeeft dat het graven even kan duren. Dan ben je daarop voorbereid. Maar je zult ook zien dat je, nu je je ervoor durft open te stellen, het ook fijner zult gaan vinden. Het is soms pijnlijk en verdrietig, maar het geeft ook opluchting, althans, zo is dat bij mij.
wbt de psychiater: met hem/haar praten hoeft niet te betekenen dat je meteen aan de AD wordt gezet. Het kan ook zijn dat ze je bijv voor een paar keer slaapmedicatie wil laten voorschrijven, of melatonine (hoge dosering) oid. Dat kan je psychologe allemaal niet en de psychiater wel.
Verder, ik heb nu al 3 soorten AD geslikt, nooit oorsuizen. En kreeg er maar van eentje meer honger (lexapro). De overige hebben die bijwerking niet bij mij (citalopram en wellbutrin).
volgens mij zijn seroxat en mirtazapine/remeron medicijnen waar je nog wel eens kan kunt aankomen, maar er zijn zoveel andere soorten....
mochten ze je voorstellen om iets te gaan slikken, spreek dan al je twijfels, angsten, tegenargumenten hierover uit. Echt alles, nergens van denken dat het stom of raar is ofzo
Ik heb voor ik aan de meds ging 2 hele lange gesprekken gehad met de psychiater en na het 2e gesprek stelde hij wel voor om AD te geven en vroeg hij er nog bij of ik er nog een tijdje over na wilde denken. Dus, als je het gesprek al aangaat, betekent dat niet automatisch dat het moet.
Heb dus ook niet zo'n goede dag. Ik wil niks, ik wil dat het weg gaat en merk nu ook een heel sterke vluchtneiging. Pfff.
@ Drucilla: voorheen was ik ook altijd tegen medicatie, maar nu ik voor de zoveelste keer ben vastgelopen, sta ik er nu wel meer open voor.
En nee, hij zal me inderdaad niet meteen helemaal volproppen. Ik denk dat ik ook gewoon maar eens ga praten, want wat heb ik nu toch te verliezen? M'n leven is nu toch een grote puinhoop.En wellicht is het inderdaad alleen nog slaapmedicatie en dat zou al zo fijn zijn.
Maar dat werkeloos en ziek zijn, dat is voor mij ook nog steeds iets heel moeilijks te accepteren. Hoe ga ik in hemelsnaam ooit weer een baan vinden? En ben nu ook al weer bang voor de afspraak met de UWV-arts en de druk vanuit het UWV. Ik moet echt iets van vrijwilligerswerk gaan doen om a) mijn goede wil te tonen en b) voor mezelf om m'n wereldje niet al te klein te laten worden.
Het wordt wat lang, maar tot slot worstel ik toch ook met m'n omgeving. M'n ouders heb ik nog steeds niet verteld wat er echt is en van vrienden krijg ik niet veel steun. Ik probeer soms aan te geven dat ik het echt fijn vind om even te praten (en dat hoeft niet zwaar te zijn) of gewoon iets te doen, maar tja... Ik zou het zo fijn vinden als ik zou merken dat iemand zich maar enigszins een beetje kon inleven of zou inlezen over een depressie. Maar dat gevoel heb ik helemaal niet. En ik probeer ook helemaal niet zielig te zijn; ik ben juist ook naar hen toe nog zo veel mogelijk geinteresseerd in wat zij doen, zodat ik niet alleen wil krijgen, maar ook dat ik nog kan geven aan anderen. Wat dat betreft voel ik me soms echt weer overbodig en dat het echt niet uit maakt dat ik uberhaupt besta (maar dat is een bekend probleem, dus misschien overdrijf ik het wel weer).
Dank jullie wel allemaal. Hoe gaat het met jullie vandaag?
Voel me erg in de steek gelaten, niet gewaardeerd, niet gerespecteerd. Weet dat het niet zo is, maar zo voelt het nu wel even.
Weet ook niet meer wie ik kan vertrouwen.
Kut is dat, dat nadenken: wie heeft dat uitgevonden vraag je je wel eens af? Zorg je verder wel goed voor jezelf? Kan je jezelf wel een beetje troosten wat dat betreft? En zijn er dingen die je kan doen waar je nog van kan genieten (wandeling in die heerlijke herfstzon, kopje thee, boek of iets?)quote:
Nu gaat het even heel slecht. Sta even lichtelijk op instorten. Was alle dingen uit mijn leven aan het overdenken. En bam daar kwam die klap.
Voel me erg in de steek gelaten, niet gewaardeerd, niet gerespecteerd. Weet dat het niet zo is, maar zo voelt het nu wel even.
Weet ook niet meer wie ik kan vertrouwen.
Ik zit hier al verdomme 5 weken en heb net gehoord dat ik niet met ontslag mag.
Ik ben zo kwaad he.
Die fucking arts had het me beloofd.
Ik ben zo verdrietig en ik kan de verpleegsters niet vinden. Kut.
Ik ben het zo zat hier. Alle pacienten hier zijn 60+. Ze zitten of te doen alsof ik een fucking huisdier ben en aaien me continu of denken dat ik een verpleegster ben en gebruiken me als een soort klaagpaal.
En mijn lenzen doen ook al gek. Een viel er uit en die kan ik kan 'm nietvinden
En creatief, de afleiding van de dag viel uit en niemand had dat me verteld waardoor ik voor een dichte deur stond.
Ik wil naar huis. Ik wil naar school. Ik wil weer naar feestjes en verjaardagen.
Het leukste is nog wel dat ze niet eens een diagnose hebben over me.
In alle 11 jaren dat ik al bij een psychiater loop is er nog nooit een diagnose gesteld.
Die psychiater had alleen gezegt dat ik 3 jaar achterloop en dat ik ernstig depressief ben.
Dus volgende week moet ik weer naar een andere psychiater die denkt dat ik asperger of pdd nos ofzoiets heb.
Jeej.
Bah.
Vergeef me voor die kwade post, maar het moest er even uit. Voel me alweer wat opgeluchter.
Hoe is het met jullie?
Krijg geen hap door mijn keel.
Bel nu veel met een lieve klasgenoot.
Wat mij nu kan helpen is een strandwandeling in scheveningen. Op de een of andere manier kom ik daar tot rust.
Zijn ook een hoop veranderingen die op mijn pad zijn gekomen, waar ik juist niet tegenkan.
Denk dat ik vooral daar moeite mee heb.
Heb ook veel moeite met vertrouwen.
Ondanks de relatiebreuk is mijn ex nog wel heel lief voor me. En daar put ik nu wat kracht uit.
Dat we tenminste goede vrienden blijven. Zeg wel eerlijk dat het soms nog moeilijk is. Maar ik weet dat ik hem kan vertrouwen. En hij eerlijk en betrouwbaar is. Als hij iets zegt dat hij het ook meent en doet. Het is een doodgoeie jongen.
Hier nu weer stress: zojuist een oproep gehad om langs te komen bij de UWV-arts over 2 weken. En ik ga natuurlijk meteen alle rampscenario's bedenken. Met name die van: heb ik eindelijk soort van voor mezelf geaccepteerd dat het echt niet goed gaat met me, zal je zien dat een UWV arts in 10 minuten daar heel anders over zal denken.
Dus nu voel ik de stok om echt iets van vrijwilligerswerk te zoeken zodat ik laat zien dat ik echt wel wil. Ik had eerder vandaag ook al weer zitten kijken of er iets tussen zat en heb een lijstje gemaakt die ik straks met vriendlief nog eens zal bekijken. Maar dan moet ik in actie gaan komen en dat vind ik dan weer zo eng om te doen.Maar het moet, het zal me ook goed doen denk ik.
Ik haat dit, waarom ben ik zo?
Heftig lijkt me dat, als een van je ouders dit heeft. Had je voor die tijd met je vader ook al geen band met hem?quote:
Mag je ook meeposten in dit topic als je een naaste hebt met een depressie ? Mijn vader heeft sinds 2008/2009 een zware depressie. Hij is eind 2010 opgenomen geweest in een crisisopvang, het gaat nu wel iets beter maar echt stap voor stap. Hij is wel weer aan het werk sinds een paar maanden maar in januari loopt waarschijnlijk zijn contract af er is dus weer opnieuw stress. Ik heb ook totaal geen band met mijn vader helaas, voor mij is hij gewoon een man die bij ons in huis woont
En je bent hier altijd welkom, hoewel het misschien voor jou tussen 'mensen zoals je vader' juist misschien niet makkelijk is? Of misschien ook juist wel, als je kan zien dat er nog meer 'mensen zoals je vader' zijn en die zich uiteindelijk beter beginnen te voelen... ooit ;{
Vandaag maakte ik gewoon een algemene opmerking op school (dat ik iets raar gepland vond) en dat doe ik wel vaker (als soort feedback voor school, doen er wel meer in de klas). Maar net zoals altijd bij deze les, gegeven door mijn mentor, werd ik weer goed voor schut gezet voor een volle klas. Ik maakte een simpele opmerking en toen was ik weer te kritisch en onvolwassen blablabla maar kom op het HBO is nieuw voor mij dus je kunt niet verwachten van mij dat ik alles meteen weet en ik zie de reactie op de opmerkingen van mijn klasgenoten en die worden dan weer wel gezien als zeer nuttig en iets dat de school mee kan nemen, terwijl mijn opmerking vergelijkbaar was?!
Ik heb echt het gevoel dat ik gek wordt. Alsof ik gehersenspoeld wordt. Ik ga bijna echt geloven dat mijn opmerking niet kan en dat ik in het vervolg mijn mond moet houden. Ik ga echt geloven dat ik een irritant kind ben en een slechte leerling.
En het ergste is nog, zulke voorvallen worden afgeschoven op mijn angststoornis (heeft er niks mee te maken)! Oftewel het wordt weer tegen me gebruikt om zo maar manieren te vinden om mij van de opleiding te schoppen. Serieus op zulke momenten zou ik willen dat ik normaal was, andere hebben dit gezeik nooit. Al zeggen ze tegen de mentor dat de lessen slecht zijn dan is de reactie "Goed dat je het aangeeft!", als ik iets algemeens zeg is het meteen "En zo werkt het hier niet, wordt volwassen, je bent te kritisch enz. enz."
Had ik maar nooit gezegd dat ik een angststoornis had, sindsdien is deze onzin gestart
Ik heb ook vaak het idee dat er nu al is besloten dat ik weg moet aan het einde van het jaar, terwijl het juist goed gaat op school (o absentie-uren en tot nu toe alle tentamens gehaald, toch steeds weer dreigen met verwijdering).
Helaas kan de psycholoog pas weer in December, dus dat wordt nog even "overleven"
--> Zal later even bijlezen, maar iedere keer als ik weer uit school kom ben ik een wrak en moet ik gewoon even mijn frustratie posten. Zoals al gezegd wordt ik helemaal gek!! Als mijn buurman deze opmerking had gemaakt was het waarschijnlijk wél een goede opmerking geweest. Wat is er mis met mij, wat doe ik verkeerd?
--> Diegene die de preciese opmerking willen weten kunnen wel een dm krijgen (omdat ik niet "ontdekt" wil worden. Dan zul je doorhebben waarom ik zo van streek ben...
Ik vind het wel een leuke postquote:
Kutkutkut.
Ik zit hier al verdomme 5 weken en heb net gehoord dat ik niet met ontslag mag.
Ik ben zo kwaad he.
Die fucking arts had het me beloofd.
Ik ben zo verdrietig en ik kan de verpleegsters niet vinden. Kut.
Ik ben het zo zat hier. Alle pacienten hier zijn 60+. Ze zitten of te doen alsof ik een fucking huisdier ben en aaien me continu of denken dat ik een verpleegster ben en gebruiken me als een soort klaagpaal.
En mijn lenzen doen ook al gek. Een viel er uit en die kan ik kan 'm nietvinden
En creatief, de afleiding van de dag viel uit en niemand had dat me verteld waardoor ik voor een dichte deur stond.
Ik wil naar huis. Ik wil naar school. Ik wil weer naar feestjes en verjaardagen.
Het leukste is nog wel dat ze niet eens een diagnose hebben over me.
In alle 11 jaren dat ik al bij een psychiater loop is er nog nooit een diagnose gesteld.
Die psychiater had alleen gezegt dat ik 3 jaar achterloop en dat ik ernstig depressief ben.
Dus volgende week moet ik weer naar een andere psychiater die denkt dat ik asperger of pdd nos ofzoiets heb.
Jeej.
Bah.
Vergeef me voor die kwade post, maar het moest er even uit. Voel me alweer wat opgeluchter.
Hoe is het met jullie?
Klinkt alsof het goed met je gaat namelijK!
(Beetje boos alleen, maar ach)
Ik sluit me hierbij aan. je bent wat mij betreft welkom. als je vragen wilt stellen oid: leef je uit.quote:
[..]
Heftig lijkt me dat, als een van je ouders dit heeft. Had je voor die tijd met je vader ook al geen band met hem?
En je bent hier altijd welkom, hoewel het misschien voor jou tussen 'mensen zoals je vader' juist misschien niet makkelijk is? Of misschien ook juist wel, als je kan zien dat er nog meer 'mensen zoals je vader' zijn en die zich uiteindelijk beter beginnen te voelen... ooit ;{
ik ben weer aan de pammetjes gegaan net... dus ben weer rustig.
t gaat echt niet goed geloof ik
Je mag mij altijd pm-en hoor meid!quote:
Ugh.
Vandaag maakte ik gewoon een algemene opmerking op school (dat ik iets raar gepland vond) en dat doe ik wel vaker (als soort feedback voor school, doen er wel meer in de klas). Maar net zoals altijd bij deze les, gegeven door mijn mentor, werd ik weer goed voor schut gezet voor een volle klas. Ik maakte een simpele opmerking en toen was ik weer te kritisch en onvolwassen blablabla maar kom op het HBO is nieuw voor mij dus je kunt niet verwachten van mij dat ik alles meteen weet en ik zie de reactie op de opmerkingen van mijn klasgenoten en die worden dan weer wel gezien als zeer nuttig en iets dat de school mee kan nemen, terwijl mijn opmerking vergelijkbaar was?!
Ik heb echt het gevoel dat ik gek wordt. Alsof ik gehersenspoeld wordt. Ik ga bijna echt geloven dat mijn opmerking niet kan en dat ik in het vervolg mijn mond moet houden. Ik ga echt geloven dat ik een irritant kind ben en een slechte leerling.
En het ergste is nog, zulke voorvallen worden afgeschoven op mijn angststoornis (heeft er niks mee te maken)! Oftewel het wordt weer tegen me gebruikt om zo maar manieren te vinden om mij van de opleiding te schoppen. Serieus op zulke momenten zou ik willen dat ik normaal was, andere hebben dit gezeik nooit. Al zeggen ze tegen de mentor dat de lessen slecht zijn dan is de reactie "Goed dat je het aangeeft!", als ik iets algemeens zeg is het meteen "En zo werkt het hier niet, wordt volwassen, je bent te kritisch enz. enz."
Had ik maar nooit gezegd dat ik een angststoornis had, sindsdien is deze onzin gestart
Ik heb ook vaak het idee dat er nu al is besloten dat ik weg moet aan het einde van het jaar, terwijl het juist goed gaat op school (o absentie-uren en tot nu toe alle tentamens gehaald, toch steeds weer dreigen met verwijdering).
Helaas kan de psycholoog pas weer in December, dus dat wordt nog even "overleven"
--> Zal later even bijlezen, maar iedere keer als ik weer uit school kom ben ik een wrak en moet ik gewoon even mijn frustratie posten. Zoals al gezegd wordt ik helemaal gek!! Als mijn buurman deze opmerking had gemaakt was het waarschijnlijk wél een goede opmerking geweest. Wat is er mis met mij, wat doe ik verkeerd?
--> Diegene die de preciese opmerking willen weten kunnen wel een dm krijgen (omdat ik niet "ontdekt" wil worden. Dan zul je doorhebben waarom ik zo van streek ben...
Dankjewel! Zal het meteen even doen, brengt wat rustquote:
[..]
Je mag mij altijd pm-en hoor meid!
Maar ben gevonden en nu bij schoonouders. Morgen gaat Peter maar weer mee naar Dimence en dan maar kijken wat ze nu van plan zijn met me...
quote:
Zal even laten weten dat ik nog leef. Ben vandaag vermist geweest. Was in het bos, maar weet nergens meer vanaf. Fiets weg, had helemaal niks mee, weet niets meer, erg vreemd allemaal.
Maar ben gevonden en nu bij schoonouders. Morgen gaat Peter maar weer mee naar Dimence en dan maar kijken wat ze nu van plan zijn met me...
klinkt niet prettig. had je perongeluk iets verkeerds ingenomen? medicijnen die raar zijn gaan doen?
wel klote voor je zeg!
ik hoop dat peter en jij morgen bij dimence wat voor elkaar krijgen...
Ik denk dat ik nog steeds te graag alleen thuiszit, de veilige optie. Iets ondernemen gaat vrij moeilijk. Als ik thuiszit het ik moeite met naar buiten gaan en als ik weer terug thuiskom gaat het goede gevoel in 1 klap weer naar beneden, omdat ik dan weet dat is nog steeds niemand is. Als ik het huis uit ben voel ik me vaak wel beter, maar dat is dus meteen weer weg als ik thuiskom. Dan heb ik weer meteen het gevoel van eenzaamheid en leegte, waardoor ik weer wegval, terwijl ik me prima vermaak alleen thuis.
Eerlijk gezegd weet ik nog niet hoe ik het ga aanpakken verder, de sportschool en mijn bijbaantje hebben me gelukkig structuur gegeven, want ik in de maanden daarvoor totaal niet had.
De onzekerheid over mijn uiterlijk is wel minder geworden, ook onder andere door de sportschool, maar ook door een verbeterde verzorging. Acne verminderd en af en toe zonnebank en daarnaast wat nieuwe verzorgingsproducten doen al veel. Maar op het gebied van uitstraling is er nog steeds veel te winnen, misschien ook wel omdat ik veel te veel tijd heb om overal over na te denken, dat is ook het eerste waar ik de dag mee begin, nadenken.
Ook zoiets is als ik bijvoorbeeld met een jongen praat die gewoon een leuk leven heeft, dat ik dan meteen jaloers ben op de dingen die hij wel heeft en ik niet, dat ik meteen ga dingen dat ik de enige ben die het niet geeft en mezelf dus meteen minder waard voel, denk aan dingen als: relaties, vrienden, sociaal leven, seks etc. Maar Ik zou eigenlijk beter blij kunnen zijn met een leuk gesprek, dan meteen in het negatieve te denken.
Gelukkig krijg ik nog om de week wat nuttige teksten van mijn psycholoog te horen, waardoor ik op bepaalde gebieden wel vooruit kom, maar naar buiten toe is er te weinig vooruitgang, wat toch inhoud dat de innerlijke groei nog niet goed is.
Ook hetgeen wat ik in het andere topic ( hoe voel je je nu?) posten, waar ik best boos op mezelf was, dat een paar mensen me uitnodigde voor een avondje stappen, maar dat ik weer bang was voor hetgeen wat kon gebeuren en het gevoel het dat ik minder was dan hun, waardoor ik zei dat ik er nog niet klaar voor was, want het zijn bekenden van mij die wel een beetje van mijn problemen afweten.
Ondanks dat de tijd vrij snel gaat is het plezier in het leven ver te zoeken, verplichten waar ik heen moet zit ik dagen van tevoren al mee in mijn maag. En ondanks dat ik dingen probeer te doen om het leuker voor mezelf te maken, dan nog blijft het structurele negatieve, waaronder dat ik geen contacten heb, maar eigenlijk heb ik het gevoel dat er daarvoor nog een achterliggende reden is, ik weet alleen niet wat. Ik heb voor mezelf nog wel het gevoel dat het op te lossen is, maar het moet niet lang meer duren.
ik had voor die tijd juist een hele goede band met hem
morgen komt er een uitgebreide reactie
Dat idee dat je geen stap verder komt heb ik ook heel erg!quote:
Even een update maar. Ik ben eigenlijk voor mijn gevoel nog geen stap verder. Ik blijf een beetje op hetzelfde punt hangen, zeker sociaal gezien. Nog geen enkel nieuwe contact ofzo erbij, wel in de sportschool met bepaalde mensen praten, maar daar blijft het bij.
Ik denk dat ik nog steeds te graag alleen thuiszit, de veilige optie. Iets ondernemen gaat vrij moeilijk. Als ik thuiszit het ik moeite met naar buiten gaan en als ik weer terug thuiskom gaat het goede gevoel in 1 klap weer naar beneden, omdat ik dan weet dat is nog steeds niemand is. Als ik het huis uit ben voel ik me vaak wel beter, maar dat is dus meteen weer weg als ik thuiskom. Dan heb ik weer meteen het gevoel van eenzaamheid en leegte, waardoor ik weer wegval, terwijl ik me prima vermaak alleen thuis.
Eerlijk gezegd weet ik nog niet hoe ik het ga aanpakken verder, de sportschool en mijn bijbaantje hebben me gelukkig structuur gegeven, want ik in de maanden daarvoor totaal niet had.
De onzekerheid over mijn uiterlijk is wel minder geworden, ook onder andere door de sportschool, maar ook door een verbeterde verzorging. Acne verminderd en af en toe zonnebank en daarnaast wat nieuwe verzorgingsproducten doen al veel. Maar op het gebied van uitstraling is er nog steeds veel te winnen, misschien ook wel omdat ik veel te veel tijd heb om overal over na te denken, dat is ook het eerste waar ik de dag mee begin, nadenken.
Ook zoiets is als ik bijvoorbeeld met een jongen praat die gewoon een leuk leven heeft, dat ik dan meteen jaloers ben op de dingen die hij wel heeft en ik niet, dat ik meteen ga dingen dat ik de enige ben die het niet geeft en mezelf dus meteen minder waard voel, denk aan dingen als: relaties, vrienden, sociaal leven, seks etc. Maar Ik zou eigenlijk beter blij kunnen zijn met een leuk gesprek, dan meteen in het negatieve te denken.
Gelukkig krijg ik nog om de week wat nuttige teksten van mijn psycholoog te horen, waardoor ik op bepaalde gebieden wel vooruit kom, maar naar buiten toe is er te weinig vooruitgang, wat toch inhoud dat de innerlijke groei nog niet goed is.
Ook hetgeen wat ik in het andere topic ( hoe voel je je nu?) posten, waar ik best boos op mezelf was, dat een paar mensen me uitnodigde voor een avondje stappen, maar dat ik weer bang was voor hetgeen wat kon gebeuren en het gevoel het dat ik minder was dan hun, waardoor ik zei dat ik er nog niet klaar voor was, want het zijn bekenden van mij die wel een beetje van mijn problemen afweten.
Ondanks dat de tijd vrij snel gaat is het plezier in het leven ver te zoeken, verplichten waar ik heen moet zit ik dagen van tevoren al mee in mijn maag. En ondanks dat ik dingen probeer te doen om het leuker voor mezelf te maken, dan nog blijft het structurele negatieve, waaronder dat ik geen contacten heb, maar eigenlijk heb ik het gevoel dat er daarvoor nog een achterliggende reden is, ik weet alleen niet wat. Ik heb voor mezelf nog wel het gevoel dat het op te lossen is, maar het moet niet lang meer duren.
Als ik kon kiezen dan zat ik ook het liefst thuis, want inderdaad: lekker veilig! (zeker met pleinvrees)
Wel fijn om te lezen dat er in ieder geval wat structuur is nu! Maar het feit dat je contacten hebt op de sportschool en bij het bijbaantje en dat mensen je uitnodigen om te gaan stappen laten eigenlijk wel zien dat mensen jou wel zien zitten!!! Misschien kun je daar op focussen zodat het blije gevoel thuis blijft (ik weet het, makkelijker gezegd dan gedaan)
Maar waar komt bij jou dan toch het gevoel vandaan dat je geen contacten hebt? Want als ik eerder in je post lees zijn er wel mensen die een praatje met je maken!
En oowja: PSV
Hmm... Wel goed dat het dus niet daaraan lag, maar wel des te vreemder dat dat gebeurt.quote:
@Murmeli Nee Peter heeft net thuis gekeken, maar heb maar 1 pammetje ingenomen, dus niet zoals donderdag een overdosis ofzo.
Al begin ik het wel te snappen dat dat kan gebeuren. Ik loop afentoe ook rond dat ik me heel raar voel, of ik er niet ben ofzo. draaierig. gedesorienteerd. vreemd hoor.
blij dat oxazepam bestaat, maar helaas geen oplossing voor iedere dag.
ik heb net mijn psych gemaild dat het niet goed gaat en bleh.
hoop dat ze erop reageert.
(sorry dat ik nu alsnog van mijn reactie op jou een egopost maak)
Inderdaad: PSVquote:
[..]
Dat idee dat je geen stap verder komt heb ik ook heel erg!
Als ik kon kiezen dan zat ik ook het liefst thuis, want inderdaad: lekker veilig! (zeker met pleinvrees)
Wel fijn om te lezen dat er in ieder geval wat structuur is nu! Maar het feit dat je contacten hebt op de sportschool en bij het bijbaantje en dat mensen je uitnodigen om te gaan stappen laten eigenlijk wel zien dat mensen jou wel zien zitten!!! Misschien kun je daar op focussen zodat het blije gevoel thuis blijft (ik weet het, makkelijker gezegd dan gedaan)
Maar waar komt bij jou dan toch het gevoel vandaan dat je geen contacten hebt? Want als ik eerder in je post lees zijn er wel mensen die een praatje met je maken!
En oowja: PSV
Maar dat structuur had ik inderdaad wel nodig om te zorgen dat ik toch wat meer buiten en onder de mensen kwam. Degene die me uitnodigde waren niet van de sportschool, maar van de tennisclub en tevens vrienden van mijn broer. Overigens ook 2 nieuwe mensen waarbij het ook wel redelijk klikte en mij uitnodigde voor een of ander feestje over een tijdje. Maar dat zijn dus mensen die ik ontmoet heb via mijn broer. En aangezien ze mijn situatie wel een beetje kennen, vraag ik mezelf dan vrij snel af of het is uit medelijden of dat ze me daadwerkelijk interessant vinden.
Opzich zijn er weldegelijk mensen die een praatje met me maken ja, maar het blijft altijd oppervlakkig. Tevens zijn het altijd jongens en nooit meisjes, waar ik ook wel mee zit. Maar het zijn contacten in de vorm van dat je allemaal met ze praat als je ze toevallig tegenkomt, geen contacten waarmee je in je vrije tijd nog iets doet en ook geen vrienden. Daar komt de leegte en eenzaamheid vandaan, zodra ik thuiskom is er niemand meer en al zou ik de komende maand niet meer buitenkomen, is er niemand die zich afvraagt waar ik gebleven ben om het zo maar even uit te drukken. Het ligt er dus ook maar aan wat je onder contacten verstaat en wanneer je tevreden bent.
Maargoed dat sommige mensen mij interessant vinden is ook zo, maar het moet dus nog een stapje verder en ik weet niet hoe ik die stap moet maken en ik weet ook niet of ik daarvoor de juiste mensen al heb gezien. Ik heb eerlijk gezegd niet het idee je juiste mensen ontmoet te hebben en misschien kom ik daardoor ook wel geen stap verder. Plus nog altijd te weinig initiatief vanuit mezelf denk ik.
Brrrrr. Heb je dat al eerder gehad of is het de 1e keer? Zou even met de psychiater overleggen.quote:
Zal even laten weten dat ik nog leef. Ben vandaag vermist geweest. Was in het bos, maar weet nergens meer vanaf. Fiets weg, had helemaal niks mee, weet niets meer, erg vreemd allemaal.
Maar ben gevonden en nu bij schoonouders. Morgen gaat Peter maar weer mee naar Dimence en dan maar kijken wat ze nu van plan zijn met me...
Het was de eerste keer. Alleen vorige week toen ik overdosis had genomen heb ik de hele dag geslapen en was ik ook stukjes kwijt. Maar voor het eerst dat ik in z'n toestand wegga en niks meer weet. Terwijl ik nu dus geen pillen heb gehad. Peter gaat zo bellen over hoe nu verder. Weet nog steeds niks over wat ik gisteren allemaal heb gedaan.quote:
[..]
Brrrrr. Heb je dat al eerder gehad of is het de 1e keer? Zou even met de psychiater overleggen.
Oxazepam slik ik niet regelmatig, maar alleen als het nodig is. Risperdal (antipsychoticum) slik ik nu een week of 3. Bedacht net dat mijn moeder een aantal jaren geleden een psychose heeft gehad. Dus misschien dat ik dat ook in een lichtere vorm heb gehad. Of dat het komt omdat ik die oxazepam net na mijn AD heb geslikt ofzo.quote:
Hoe lang slik je die kalmeringsmiddelen nu? Kan het daar niet van komen?
Heb geen idee, maar dat vraag ik sowieso wel aan iemand vandaag. Man van de crisisdienst zit nu in bespreking, dus straks even terugbellen
Nee ik heb Risperdal omdat ik een stem in mijn hoofd heb die zegt dat ik dood moet...quote:Op woensdag 16 november 2011 09:29 schreef Re het volgende:
risperdal wordt ook wel gegeven om je AD beter te laten werken, zogenaamde augmentatie
Je hebt dus al psychotische verschijnselen? Sowieso verstandig dat je dan gaat overleggen, ik weet dat dat erfelijk kan zijn. Werkt dat spul nu al of gaat het pas later werken?quote:
[..]
Nee ik heb Risperdal omdat ik een stem in mijn hoofd heb die zegt dat ik dood moet...
Enige andere wat ik kan bedenken is dissociatie, maar goed, ik ben in feite natuurlijk een leek.
[ Bericht 3% gewijzigd door Ewelina op 16-11-2011 10:31:12 ]
Jeetje dat is wel heel ergquote:
[..]
Nee ik heb Risperdal omdat ik een stem in mijn hoofd heb die zegt dat ik dood moet...
sterkte straks, ik hoop dat ze wat voor je kunnen doen vandaag!@Murmeli Dankjewel
De rest lees ik straks even bij.
Mijn mood today:
Heel erg gefrustreerdt, boos, verdrietig, lekker mixje met vanalles.
Ben op mijn werk, maar komt niks uit mijn handen. Ben daarbij ook ontzettend duizelig.
Eet ook veel te slecht. Ga zo mijn baas vragen of er iemand bij mij mag werken vandaag. Zit anders straks tot 18:00 alleen. En dat is niet fijn.
Ik ben zo verdrietig.
Godver.
En ik kan er met niemand over praten.
Kut.
Hier op het forum kun je er altijd over praten, als je dat wilt natuurlijk!quote:Op woensdag 16 november 2011 16:58 schreef summer2bird het volgende:
Hoi.
Ik ben zo verdrietig.
Godver.
En ik kan er met niemand over praten.
Kut.
Nee.quote:
[..]
Hier op het forum kun je er altijd over praten, als je dat wilt natuurlijk!
Ben bang dat mijn ouders het lezen.
En dat me dan nog meer vrijheden worden afgepakt.
Of dat ik weer een ban krijg
Ik snap wel wat je bedoeld met dat het lijkt alsof het contact via je broer gaat.quote:
[..]
Inderdaad: PSV
Maar dat structuur had ik inderdaad wel nodig om te zorgen dat ik toch wat meer buiten en onder de mensen kwam. Degene die me uitnodigde waren niet van de sportschool, maar van de tennisclub en tevens vrienden van mijn broer. Overigens ook 2 nieuwe mensen waarbij het ook wel redelijk klikte en mij uitnodigde voor een of ander feestje over een tijdje. Maar dat zijn dus mensen die ik ontmoet heb via mijn broer. En aangezien ze mijn situatie wel een beetje kennen, vraag ik mezelf dan vrij snel af of het is uit medelijden of dat ze me daadwerkelijk interessant vinden.
Opzich zijn er weldegelijk mensen die een praatje met me maken ja, maar het blijft altijd oppervlakkig. Tevens zijn het altijd jongens en nooit meisjes, waar ik ook wel mee zit. Maar het zijn contacten in de vorm van dat je allemaal met ze praat als je ze toevallig tegenkomt, geen contacten waarmee je in je vrije tijd nog iets doet en ook geen vrienden. Daar komt de leegte en eenzaamheid vandaan, zodra ik thuiskom is er niemand meer en al zou ik de komende maand niet meer buitenkomen, is er niemand die zich afvraagt waar ik gebleven ben om het zo maar even uit te drukken. Het ligt er dus ook maar aan wat je onder contacten verstaat en wanneer je tevreden bent.
Maargoed dat sommige mensen mij interessant vinden is ook zo, maar het moet dus nog een stapje verder en ik weet niet hoe ik die stap moet maken en ik weet ook niet of ik daarvoor de juiste mensen al heb gezien. Ik heb eerlijk gezegd niet het idee je juiste mensen ontmoet te hebben en misschien kom ik daardoor ook wel geen stap verder. Plus nog altijd te weinig initiatief vanuit mezelf denk ik.
Toch denk ik dat de mensen die je uitnodigen dat niet doen omdat ze je zielig vinden. Meestal als mensen andere niet aardig vinden dan nodigen ze die liever niet uit, ook niet als ze die persoon "zielig" vinden omdat dit niet klopt met het beeld dat ze van die persoon hebben (niet aardig).
Hopelijk lukt het je zo snel mogelijk om het gevoel te krijgen dat je de juiste mensen ontmoet en dan volgt het inititatief misschien ook. Helpt je psycholoog je hier bij of niet?
Dan kun je eventueel ook nog een dm sturen, dan lezen alleen de mensen het waaraan je het hebt verstuurd. Misschien helpt dat?quote:
[..]
Nee.
Ben bang dat mijn ouders het lezen.
En dat me dan nog meer vrijheden worden afgepakt.
Gelukkig, ff rust aan je koppie!quote:
Ik ben nu even naar huis om spullen te pakken en wordt vanavond opgenomen...
@Summer2bird, Mijn berichtenbox staat open voor je als je wilt praten.
Ik denk dat ik maar gewoon heel open ben over mijn ontslag en depressie, wat jullie? Feit dat ik weer wat wil gaan doen en gemotiveerd ben, zou toch al genoeg moeten zijn?
Lees hier wel mee, maar ben weinig online...
Lijkt me een goed idee!quote:
Ondanks dat ik me vreselijk voel vandaag, toch gesport en vanmiddag gemaild over vrijwilligerswerk. Heb morgenochtend contact over mijn mogelijkheden en talenten, dus ben benieuwd.
Ik denk dat ik maar gewoon heel open ben over mijn ontslag en depressie, wat jullie? Feit dat ik weer wat wil gaan doen en gemotiveerd ben, zou toch al genoeg moeten zijn?
succes alvast!
Ja inderdaad, maar die twijfel is ontstaan met de manier waarop het gevraagd word. Eerst probeerde mijn broer me erbij te betrekken om te helpen en sindsdien heb ik daar inderdaad wel een beter gevoel bij heb gekregen naarmate ik ze langer ken. Maar soms is het gewoon van 'We nemen je wel mee, dan maak jij ook eens iets mee'.quote:
[..]
Ik snap wel wat je bedoeld met dat het lijkt alsof het contact via je broer gaat.
Toch denk ik dat de mensen die je uitnodigen dat niet doen omdat ze je zielig vinden. Meestal als mensen andere niet aardig vinden dan nodigen ze die liever niet uit, ook niet als ze die persoon "zielig" vinden omdat dit niet klopt met het beeld dat ze van die persoon hebben (niet aardig).
Hopelijk lukt het je zo snel mogelijk om het gevoel te krijgen dat je de juiste mensen ontmoet en dan volgt het inititatief misschien ook. Helpt je psycholoog je hier bij of niet?
Ik hoop het ook, maar ik wacht al zo'n 1,5 jaar op de goede mensen denk ik, sinds het allemaal mis is gegaan, dus ik ben het vertrouwen vaak wel verloren. In de tussentijd had ik wel af en toe iemand ontmoet, maar naarmate ik daar vaker mee afsprak bleek het niet te klikken. En nu is het al maanden zo dat ik niemand meer serieus ontmoet heb. Ik was het dan ook echt niet gewend dat ik niemand had, aangezien ik vroeger altijd best veel vrienden had, maar het kan raar lopen.
Ik was vandaag boos, Vorige week heb ik mijn teen gebroken, en toen werd er gezegd (door een co-assistent) dat ik gewoon mocht lopen op een stevige schoen, Maar ik bleef pijn houden dus vandaag even naar de dokter, en gezien de breuk had ik eigenlijk helemaal niet zonder krukken mogen lopen, omdat er dan kans is op vergroeiing, Nu heb ik alsnog krukken gekregen, en mag ik de komende 2 weken gaan kruklopen! Ik was zo boos op het ziekenhuis, Het is wel mijn voet hoor!! Damn!
Maar inmiddels heb ik een mooie bos bloemen gekregen van mijn pa om mij op te vrolijken, en ga ik een dag eerder dan gepland weer naar mijn lief! Zaterdag zijn we 1.5 jaar samen, en hebben we een klein intiem feestje voor ons 2, Lekker samen eten! <3
Zou vanavond eigenlijk thuis slapen.
Maar dat ging niet.
Ik kreeg te veel prikkels. En ik werd zo erg verdrietig.
Het ziet er zo uitzichtloos uit.
Wanneer houdt dit gekloot nou op.
Ik doe echt mijn best om er aan te werken. Maar het duurt zo lang.
Ik heb net mijn medicatie gehad. Maar ik neem zo nog een oxazepam extra. Kan geen kwaad.
Van die 10 mg die ik per dag krijg merk ik in ieder geval niks.
Morgen maar eens vragen of mijn Risperdal weer terug mag. Sinds dat ze die er af hebben gehaald voel ik me zo klote.
Mijn vader wou zo graag dat ik bleef slapen. Maar hij was zo druk.
Soms vraag ik me af of ik met therapie wel wat aan mijn somberheid kan doen. Heb de volgende vragen opgeschreven voor m'n psychiater.
Als iemand hier ook maar een beetje antwoord heeft op mijn vragen, hoor ik het heel graag. Want op het moment zie ik weinig hoop, al is dat natuurlijk ook wel wat bij depressie hoort.quote:- Hoe kan ik mijn emoties gaan reguleren? Zijn hier technieken voor, ook al wordt mijn somberheid zelden door cognities getriggerd?
- Wat is de huidige wetenschappelijke visie op depressies, is dit te genezen met therapie? Of is dat alleen een doekje voor het bloeden? Wat als het gewoon erfelijk is?
- Heeft praten zin, zo niet, zit ik dan mijn hele leven aan medicatie vast? Is er kans op verbetering met de jaren?
- Hoe kan ik mijn somberheid het best bevechten op momenten dat ik hier heel veel last van heb?
Ik weet dat als een depressie erfelijk is, er je waarschijnlijk nooit helemaal vanaf zal komen, maar het zonnetje kan wel weer 90% van de tijd gaan schijnen, maar dat betekent vechten! Keihard vechten!!quote:
Meld me maar weer eens in dit topic. Ben met m'n AD gestopt (heel langzaam afgebouwd) en mijn wereld is weer zo ontzettend zwart. Het afbouwen ging goed, tot ik op 0 kwam. Zit in een kliniek, maar zelfs hier red ik 't amper. Twijfel zo ontzettend of ik hier goed aan doe. Aan de andere kant kan ik nu wel eindelijk mijn problemen verwerken waar ik met medicatie niet aan toekom, omdat ik ze dan niet voel. Dan ben ik zo'n ontzettende zombie... en ik merk dan wel dat er 'iets' speelt, maar ik kom er niet bij.
Soms vraag ik me af of ik met therapie wel wat aan mijn somberheid kan doen. Heb de volgende vragen opgeschreven voor m'n psychiater.
[..]
Als iemand hier ook maar een beetje antwoord heeft op mijn vragen, hoor ik het heel graag. Want op het moment zie ik weinig hoop, al is dat natuurlijk ook wel wat bij depressie hoort.
Hoe vaak heb je last van die somberheid en hoe ga je er nu mee om?
Wat betreft het praten, Ik denk dat dat voor iedereen anders is, Voor mij werkt praten heel goed, Voel me daarna altijd een stuk rustiger als ik mijn hart heb gelucht, maar mijn partner praat niet, en toch komt hij er ook altijd wel weer uit!
Waarom ben je gestopt met de AD?
De extreme somberheid is er sinds 2 weken weer. Vandaag heb ik een iets betere dag de de afgelopen 13 dagen, maar de somberheid duurt dan ook de hele dag, ik heb geen moment rust. Ik ben wel al vanaf mijn 12e bekend met depressies. Sinds ik medicatie slik zijn ze niet meer zo heftig geweest, alleen wel tijdens het afbouwen. Elke keer als ik afbouwde ging het zo slecht met me dat ik in een crisis belandde, dus dan bouwde ik weer op. Ik heb nu in 1.5 jaar(!) afgebouwd. Ik heb ook dysthymie, en dat is nooit weggeweest, maar zo heftig heb ik het lang niet gehad. Om het minste moet ik huilen en ik ben ook heel lichtgeraakt. Verder voel ik me gewoon een ontzettende mislukkeling... Soms probeer ik het te verdragen, afleiding te zoeken, op andere momenten ga ik er juist over te praten, maar echt niks lijkt echt te helpen. Het rotte is dat ik eerst me nog wel goed genoeg voelde om uit leuke dingen energie te putten, maar ook dat lukt niet meer. En zonder energie kan ik me ook haast niet beter gaan voelen...
Edit: sorry, het is wel een beetje warrig geworden geloof ik :s Excuus!
De 1e tip die ik zou willen geven is, maak het jezelf niet te moeilijk, Je hebt nu een zware periode, Overkomt de beste en je weet ook dat het weer beter wordt toch? Iedere dag is er ergens een lichtje, maar soms heel goed verstopt!
Verder heb ik een beetje het idee dat je teveel in 1 keer wilt, Je wilt de eetstoornis aanpakken, Je wilt de angst aanpakken, de depressie de deur uitzetten en je stemming onder controle krijgen, Dat zijn 4 dingen in 1 keer, dat is een beetje teveel om in 1 keer aan te pakken!! Begin bij 1 ding, dan houd je voor jezelf misschien ook overzicht! (ik geef mijn mond ook maar een slinger hoor)
Verder doet jouw verhaal mij veel aan het verhaal van mijn partner denken, En hoewel ik geen dokter ben en ook zeker niet op die stoel wil gaan zitten, zou ik tussen de regels door toch willen vragen naar jouw vitamine b12 niveau! Het kan er ook mee te maken hebben als dat niveau te laag is!
Leg de lat niet te hoog voor jezelf! Je bent niet minder omdat je een depressie hebt, of een eetstoornis, Je hebt alleen iets meer te verstouwen dan menig ander!
Ja, dat denk ik ook maar.quote:
Ga lekker die extra pammetje nemen, en dan lekker liggen summer2bird! Morgen ziet alles er vast weer heeel anders uit
Morgen een nieuwe dag.
Weltrusten
Ik snap volledig dat je zonder energie je jezelf niet beter gaat voelen.. dus misschien proberen op een of andere manier energie te krijgen... Niet kijkend naar leuke dingen.... want dat lukt op het moment niet zeg je, misschien in ontspanning... Of in iets anders als in muziek ofzo?
Slaap lekker!quote:
[..]
Ja, dat denk ik ook maar.
Morgen een nieuwe dag.
Weltrusten
Ik ga mezelf ook naar boven brengen!
Morgen een nieuwe dag, nieuwe ronden nieuwe kansen!
Haha geeft niet hoor, ik vind je niet wazig, en daarnaast ben ik zelf ook wazig op 't momentquote:
Oke, gezien het tijdstip en mijn wazigheid op t moment, zal het misschien niet allemaal duidelijk zijn maar ik ga mijn best doen!
De 1e tip die ik zou willen geven is, maak het jezelf niet te moeilijk, Je hebt nu een zware periode, Overkomt de beste en je weet ook dat het weer beter wordt toch? Iedere dag is er ergens een lichtje, maar soms heel goed verstopt!
Verder heb ik een beetje het idee dat je teveel in 1 keer wilt, Je wilt de eetstoornis aanpakken, Je wilt de angst aanpakken, de depressie de deur uitzetten en je stemming onder controle krijgen, Dat zijn 4 dingen in 1 keer, dat is een beetje teveel om in 1 keer aan te pakken!! Begin bij 1 ding, dan houd je voor jezelf misschien ook overzicht! (ik geef mijn mond ook maar een slinger hoor)
Verder doet jouw verhaal mij veel aan het verhaal van mijn partner denken, En hoewel ik geen dokter ben en ook zeker niet op die stoel wil gaan zitten, zou ik tussen de regels door toch willen vragen naar jouw vitamine b12 niveau! Het kan er ook mee te maken hebben als dat niveau te laag is!
Leg de lat niet te hoog voor jezelf! Je bent niet minder omdat je een depressie hebt, of een eetstoornis, Je hebt alleen iets meer te verstouwen dan menig ander!
Ik heb ook last van extreme vermoeidheid en ben vegetariër, dus die b12 is bij wel meer artsen opgekomen. Dat was aan de lage kant, echt op de ondergrens, maar niet TE laag. Misschien ga ik toch eens vragen of ze het na willen laten kijken
Die vermoeidheid speelt ook een hele grote rol in m'n leven, want ik ben ook fysiek erg ziek geweest een paar jaar geleden. Daardoor kan ik ook niet functioneren zoals het moet.In de kliniek zeggen ze ook dat ik waarschijnlijk te veel wil. Het punt is dat ik ben gaan afbouwen toen het goed ging, want ik dacht 'als ik ga afbouwen, moet het nu, want nu voel ik me top'... en nouja, je raadt het al, toen ben ik dus ENORM teruggevallen in m'n eetstoornis. Het ging heel erg goed, maar binnen 3 maanden zat ik weer in een kliniek. Toen wilde ik nog steeds afbouwen, en dacht ik 'als ik afbouw, doe ik het nu, want nu heb ik maximale begeleiding'. Als ik weer tijdens het studeren ga afbouwen gaat het nooit goed, want dan wordt m'n stemming gewoon weer te slecht. Er is kortom dus gewoon geen goed moment :/
En dank je voor je lieve woorden!
Ik wil gewoon zoveel inderdaad, ik zou zo graag willen dat alles goed is en ik weer 'normaal' ben, alles kan doen wat ik wil. Hmm ja... het is lastig, ik beleef aan vrijwel niks plezier op het moment. In de kliniek kan ik me ook niet echt ontspannen, alleen als ik thuis ben voel ik me wel een stuk relaxter. Zal het eens gaan onderzoeken hoe ik het mezelf wat aangenamer kan maken misschien.quote:@ juxtaposition
Ik snap volledig dat je zonder energie je jezelf niet beter gaat voelen.. dus misschien proberen op een of andere manier energie te krijgen... Niet kijkend naar leuke dingen.... want dat lukt op het moment niet zeg je, misschien in ontspanning... Of in iets anders als in muziek ofzo?
Oef ik ben wel moe, slaap lekker allemaal
En bedankt voor het reageren, doet me goed.Ik heb weinig nieuws anders dan dat ik met de dag somberder word.
Ik probeer maar ff niet meer na te gaan hoe ik me voel en gewoon leuke dingen te gaan doen. Misschien helpt dat.
Psych zie ik maandag weer.
In ieder geval voel ik me nu wel wat beter dan gisteren.
Vind t wel heel fijn dat je wat aan me vroeg, voel me soms n beetje buitengesloten door mensen (vrienden/kennissen die met hun eigen sores zitten)
Slecht geslapen vannacht, vanaf 3 uur wakker. Net een uur creatief bezig geweest en nu een uurtje rust. Dus lig even lekker in bed muziek te luisteren en op mn telefoon te internetten
Fijn dat je maandag je psych al weer ziet: nog even volhouden girl. Misschien kan je opschrijven hoe je je voelt, om zo alles wat te structureren en wat rust in je hoofd te krijgen? Kan je dat ook meteen gebruiken voor maandag en kan je daarna met een gerust hart wat leuks gaan doen.quote:
Ik voel me nogal niet serieus genomen door types als de bedrijfsarts. En die heb ik wel nodig om ff wat afstand en rust te kunnen nemen.
Ik probeer maar ff niet meer na te gaan hoe ik me voel en gewoon leuke dingen te gaan doen. Misschien helpt dat.
Psych zie ik maandag weer.
In ieder geval voel ik me nu wel wat beter dan gisteren.
Vind t wel heel fijn dat je wat aan me vroeg, voel me soms n beetje buitengesloten door mensen (vrienden/kennissen die met hun eigen sores zitten)
Heb je al bedacht wat je wil gaan doen?
En kan me altijd pm-en he, know your feeling.
Net met de man gesproken die erover gaat: ik wilde eigenlijk gewoon wat helpen met admistratieve dingen, maar dit bleek al zijn ingevuld. Ik ga me nu een beetje richten op een website die ze onlangs hebben gelanceerd en ga wat stukken tegenlezen en kijken of alles een beetje logisch is opgebouwd.
En eens kijken of er nog wat met social media gedaan kan worden. En dan is er ook op vrijdagen nog een bijeenkomst voor de geinteresseerden.
Hij stelde ook nog iets anders voor, maar dat impliceerde behoorlijk wat inhoud en gesprekken en ik denk dat ik daar nog niet aan toe ben. En dat heb ik ook gewoon aangegeven en dat was prima. Fijn dat ik er gewoon open over kan zijn en dat mensen zo reageren :-)
Na goed, het is wat en het heeft nog een beetje raakvlakken met mijn laatste werk. Ik kan natuurlijk ook altijd nog ergens koffie gaan schenken, maar het raakvlak vond ik juist wel aardig. Hoewel ik een beetje had gehoopt gewoon ergens heen te kunnen gaan een paar dagen voor wat uurtjes.
Verder gaat het overigens niet zo lekker :-( Voel me somber, werd weer veel te vaak en ook te vroeg wakker. Maar heel vroeg gaan hardlopen en dat voelde na afloop wel weer lekker, maar dat gevoel ben ik inmiddels weer kwijt. Vanmiddag een afspraak met een loopbaancoach. Vind ik ook al weer spannend. Alsof ik weer echt in actie MOET komen. Hoewel ik het echt zelf heb geregeld...
Raar hoofd
Heb alles bijgelezen maar weet niet wat en hoe ik moet zeggen op de berichten. Ik vind dat nog best wel moeilijk.
@Nyota, succes bij de loopbaancoach.
Vandaag gaat het iets beter als gisteren.
Ben nog wel erg onrustig, heb ook nog heel wat huilbuien, heb vannacht ook nachtmerries gehad. Paar keer zeiknat van het zweet wakker geworden.
Probeer nu naar positieve dingen te kijken, zoals komend weekend evenement 2 dagen. Volgend weekend lekker er even tussenuit.
En hopelijk heb ik een huisje wat ik maandag te horen krijgen.
Durf nu een beetje naar de toekomst te kijken, al doet het me zeer. Omdat mijn toekomst anders gaat verlopen dan ik had gewild.
Verder wil ik straks gaan kijken voor een homeopatische rustgevend iets. Heeft iemand hier tips voor bepaalde merken of dingen?
Of ontspanningtips?
Weet ook niet wat ik hiermee aan moet.
quote:Nou pa en ma jullie worden bedankt
Mijn ouders wrijven nu net extra in met mijn relatiebreuk.
Ik ga sinds deze week best wel veel naar vrienden toe. En zo vanavond ook weer. Dit om juist veel te praten en weer wat leuke dingen te gaan doen. Zodat ik niet hier zit en mijn eigen alleen voel.
Krijg ik van alles naar mijn kop gegooid, van zoals ga maar terug naar waar je vandaan komt. En het is maar goed dat hij je gedumpt heeft want je bent dit en dat.. Dit hadden ze 2 weken terug ook al gezegd. En je bent dom en bla bla bla
Oftewel pa is weer bezopen en ma die spoort zowiezo niet. Kan niet wachten tot ik hier weg ben.
Heb wel geen spaargeld enzo. maar dat komt allemaal wel. Inboedel is al een eind bij elkaar.
quote:Ik had alleen wel wat meer begrip en steun verwacht. Dacht dat dit een 2e kans zou zijn.
Maar helaas die hebben ze zwaar verknalt. Was even thuis geweest en krijg meteen naar mijn hoofd je bent zeker weer bij je ex geweest.. Ben meteen weer naar buiten gegaan en slenter nu ff buiten rond. Kan dit gezeik er niet bij hebben.
Weet dat ik hun niet serieus kan nemen, maar toch dit mij heel erg pijn.....
Ben je ondertussen opgenomen?quote:
Ik ben nu even naar huis om spullen te pakken en wordt vanavond opgenomen...
Ik voel me weer fucking waardeloos.
Ik heb dus inderdaad MCDD én OCD (eerst waren er nog twijfels of de dwangklachten bij MCDD hoorden of een aparte stoornis waren).
En van MCDD is nog veel te weinig bekend, dus ze weten niet hoe ze me moeten helpen ...
Ze denken nu dat het tussen autisme en schizofrenie in ligt, maar dan met kenmerken van persoonlijkheidsstoornissen erbij ...
Binnenkort een gesprek met de psychiater. Niet dat die het wel weet.
Had ik maar iets waar veel meer over bekend is waardoor ze een oplossing wisten.
oh bah dat is naar inderdaad, als je overal tussenin valtquote:
[..]
Ben je ondertussen opgenomen?
Ik voel me weer fucking waardeloos.
Ik heb dus inderdaad MCDD én OCD (eerst waren er nog twijfels of de dwangklachten bij MCDD hoorden of een aparte stoornis waren).
En van MCDD is nog veel te weinig bekend, dus ze weten niet hoe ze me moeten helpen ...
Ze denken nu dat het tussen autisme en schizofrenie in ligt, maar dan met kenmerken van persoonlijkheidsstoornissen erbij ...
Binnenkort een gesprek met de psychiater. Niet dat die het wel weet.
Had ik maar iets waar veel meer over bekend is waardoor ze een oplossing wisten.
wie weet kan je samen met de psychiater toch nog een goede oplossing bedenken. of iets dat in ieder geval iets helpt....
Het is niet mijn eerste gesprek bij die psychiater ... en hij heeft zelf letterlijk gezegd dat hij het ook niet weet.quote:
[..]
oh bah dat is naar inderdaad, als je overal tussenin valt
wie weet kan je samen met de psychiater toch nog een goede oplossing bedenken. of iets dat in ieder geval iets helpt....
Maar niet geschoten is altijd mis. Ik hoop echt dat hij nu iets weet, al weet ik bijna zeker van niet.
2 huisartsen hebben tegen mij gezegd dat ik opgenomen moet worden omdat mijn klachten zo erg en overheersend zijn, maar de psycholoog zegt dat het daar alleen maar erger van wordt.
Fan-tas-tisch.
Ik zou me zelfs 3 jaar willen laten opsluiten als het zou helpen, maar niks helpt ..
Behoorlijk hopeloos.
En heel lastig om door te gaan.
Wat heb je verder nog in je leven wat je leven leuker/beter maakt? Vrienden? Familie? etc.quote:
[..]
Het is niet mijn eerste gesprek bij die psychiater ... en hij heeft zelf letterlijk gezegd dat hij het ook niet weet.
Maar niet geschoten is altijd mis. Ik hoop echt dat hij nu iets weet, al weet ik bijna zeker van niet.
2 huisartsen hebben tegen mij gezegd dat ik opgenomen moet worden omdat mijn klachten zo erg en overheersend zijn, maar de psycholoog zegt dat het daar alleen maar erger van wordt.
Fan-tas-tisch.
Ik zou me zelfs 3 jaar willen laten opsluiten als het zou helpen, maar niks helpt ..
Behoorlijk hopeloos.
En heel lastig om door te gaan.
Peter heeft wel wat spullen meegenomen, zoals knutselspullen en mijn laptop en een paar dvd's. Maar dan nog vind ik het moeilijk om zelf mijn dag in te plannen. Dus denk dat ik maar even aan de verpleging ga vragen of ze samen een schema willen maken...
Hmm, da's ook raar: ik dacht dat het dan juist altijd om structuur ging. Goed dat je zelf dan het initiatief neemt om en schema te maken. Zou ik ook weer eens moeten doen...quote:
Madame_Paom ik ben vanaf woensdag opgenomen. Gaat niet echt goed, ook omdat er haast niks te doen is en ik dus heel veel mezelf moet proberen te vermaken. 's Middags is er nooit wat en vandaag zelfs de hele dag geen programma.
Peter heeft wel wat spullen meegenomen, zoals knutselspullen en mijn laptop en een paar dvd's. Maar dan nog vind ik het moeilijk om zelf mijn dag in te plannen. Dus denk dat ik maar even aan de verpleging ga vragen of ze samen een schema willen maken...
Ging rond kwart voor 1 slapen en wordt om half 6 weer wakker en daarna om kwart over 6 weer. En sindsdien lig ik maar een beetje in bed, kan me er niet toe zetten vandaag.
Ik voel me zo verschrikkelijk alleen: een vriendin die ik en toe zie en die ik wel vaker tussendoor even mail of sms, daar hoor ik helemaal niets van (ze is waarschijnlijk druk) al 2 weken (terwijl ik pas wat meer heb verteld over waar ik in zit en hoe moeilijk ik dat vind) en andere mensen die ik deze week hebben gezien, vragen me sowieso nooit hoe het met me gaat. Ik vind dat zo moeilijk en voel me dan echt zo alleen. Wat boeit het ook hoe het met me gaat? It's just me, myself and I waar ik mee moet leven, dus dan zal ik dat ook doen.
Het herinnert me alleen zo aan vroeger en dat is zo moeilijk nu, omdat ik daar normaal voor wegrende, maar het nu zo hard voel.
na ja, het voelt nogal warrig allemaal, whatever
Misschien maakt dat het voor haar minder ongrijpbaar en eng.
en de mensen die sowieso nooit wat vragen, daar kan je denk ik 2 dingen mee doen: of lol met ze hebben en je erbij neerleggen dat het alleen oppervlakkige kennissen zijn. Of, als het contact je meer kost dan oplevert, het even op een laag pitje zetten.
En ik merk zelf ook wel dat ik sneller boos ben en ruzie maak met mensen. Dat probeer ik nu wat minder te doen, omdat het waarschijnlijk toch door mijn depressie komt dat ik zo heetgebakerd ben. dus ik stel mijn verwachtingen wel bij
Ik hoop dat je er iets mee kan
en anders mag je ook hier een keer een bakkie komen doen hoor
weet alleen niet of dat bij jou in de buurt is hihi (r'dam) dikke knuffel meis!
Sorry trouwens dat ik niet zoveel op anderen reageer, maar concentratie is erg laag. Dus maar even een algemene knuffel voor iedereen die dat nodig heeft
Wel gaat ze kijken of ik slaapmedicatie krijg omdat ik zo slecht slaap.Daarna samen met de verpleegster bij de Action nieuwe knutselspullen gehaald voor de hobbykamer
Zij heeft de kamer helemaal opgeruimd, dus het ziet er nu uitnodigend uit en ik heb wat te doen 
Ik heb mijn kat, maar die zie ik maar iets van 1x in de 2 weken omdat ik hier geen huisdieren mag.quote:
[..]
Wat heb je verder nog in je leven wat je leven leuker/beter maakt? Vrienden? Familie? etc.
@Nyota & Murmeli: Herkenbaar. Ik heb het zelf allang opgegeven. Ik heb er ook helemaal geen energie voor. Ik mis het op het moment ook helemaal niet. Ik kan toch niet genieten van sociale contacten.
@Sylvana: Is er al bekend hoelang je daar moet blijven?
En verder heb je dus alleen contact met mensen van FOK? Moet erg lastig zijn, als ik naar mezelf kijk dan heb ik elke dag wel dingen die mijn gedachten verzetten, zoals in het weekend met vrienden afspreken, doordeweeks 2x sporten en daarna zuipen, en 2x per week bij m'n ouders eten etc.quote:
[..]
Ik heb mijn kat, maar die zie ik maar iets van 1x in de 2 weken omdat ik hier geen huisdieren mag.
Ik logeer 1x in de 2 weken bij m'n moeder en ook bij m'n vader.quote:
[..]
En verder heb je dus alleen contact met mensen van FOK? Moet erg lastig zijn, als ik naar mezelf kijk dan heb ik elke dag wel dingen die mijn gedachten verzetten, zoals in het weekend met vrienden afspreken, doordeweeks 2x sporten en daarna zuipen, en 2x per week bij m'n ouders eten etc.
En voor de rest ... de woonbegeleiding komt elke dag langs.
SPOILERBij ons op de afdeling is er ook niet de hele dag programma, maar het meeste is redelijk gevuld gelukkig.
ik heb vandaag lekker een pyamadag met verzorging door mijn lieffie! vandaag zijn we al 1.5 jaar een stel
Ik vind elke dag mensen zien momenteel te vermoeiend, helaas.quote:
[..]
En verder heb je dus alleen contact met mensen van FOK? Moet erg lastig zijn, als ik naar mezelf kijk dan heb ik elke dag wel dingen die mijn gedachten verzetten, zoals in het weekend met vrienden afspreken, doordeweeks 2x sporten en daarna zuipen, en 2x per week bij m'n ouders eten etc.
Heb wo tm vrijdag veel afspraken gehad en heb voor vandaag af moeten zeggen omdat ik gewoon te moe ben.
Best klote
soms lijk ik wel 80.Ik heb gisteravond voor het eerst seroquel gehad voor het slapen. Heb wel beter geslapen, maar nog niet heel denderend.
Zit nog steeds in mn pyjama . zo douchen en om 14 uur komt vriendlief en gaan we even de stad in samen
ik vind depressief zijn echt heel stom. hoe kom ik daar nou in godsnaam vanaf?
ik ga er niet nog meer pillen ingooien. heb meer de neiging om ermee te stoppen, want ik word alsnog depressief
En dan kom ik morgen wel weer spijt betuigen en de rest van het topic bijlezen...
Hahaha... en roepen dat je nooit meer gaat drinken zeker?quote:
Ok, vanavond ga ik heerlijk vluchten van alles en fout stappen met een vriendin. Daar heb ik morgen vast spijt van maar misschien is het ook wel heerlijk om alles weg te dansen (en wat biertjes...voor je het weet zit ik straks aan allerlei pillen en trek ik dat helemaal niet meer)
En dan kom ik morgen wel weer spijt betuigen en de rest van het topic bijlezen...
have fun girlie!
Maar zonder pillen ga je je nog slechter voelen.quote:
pfff.....
ik vind depressief zijn echt heel stom. hoe kom ik daar nou in godsnaam vanaf?
ik ga er niet nog meer pillen ingooien. heb meer de neiging om ermee te stoppen, want ik word alsnog depressief
Alleen is het zo waardeloos dat je van bepaalde antidepressiva kotsmisselijk wordt.
Nouja, het is in ieder geval minder erg dan de bijwerkingen van antipsychotica.
Ik weet het niet.... voor ik die dingen slikte was ik niet depressiever dan nu.quote:
[..]
Maar zonder pillen ga je je nog slechter voelen.
Alleen is het zo waardeloos dat je van bepaalde antidepressiva kotsmisselijk wordt.
Nouja, het is in ieder geval minder erg dan de bijwerkingen van antipsychotica.
misselijk is niet handig nee.
antipsychotica lijkt me ook niet prettig. blij dat ik die niet nodig heb eerlijk gezegd.
wat voor bijwerkingen heb je daarvan eigenlijk?
Van antipsychotica kun je bijvoorbeeld heel veel aankomen.quote:
[..]
Ik weet het niet.... voor ik die dingen slikte was ik niet depressiever dan nu.
misselijk is niet handig nee.
antipsychotica lijkt me ook niet prettig. blij dat ik die niet nodig heb eerlijk gezegd.
wat voor bijwerkingen heb je daarvan eigenlijk?
Verstopping, slaperigheid, slapeloosheid, duizeligheid, misselijkheid, droge mond, rusteloosheid, Parkisonisme, ...
En er is ook een heel klein deel van de mensen dat er levensgevaarlijke bijwerkingen van krijgt. Maar dat is minder dan 1% van de mensen.
Het gewichtsverlies vond ik wel leuk gevolg.quote:
[..]
Alleen is het zo waardeloos dat je van bepaalde antidepressiva kotsmisselijk wordt.
Wacht maar tot je de pillen weghaalt, dan zie je pas goed wat het doet.quote:
[..]
Ik weet het niet.... voor ik die dingen slikte was ik niet depressiever dan nu.
misselijk is niet handig nee.
antipsychotica lijkt me ook niet prettig. blij dat ik die niet nodig heb eerlijk gezegd.
wat voor bijwerkingen heb je daarvan eigenlijk?
Of het doet niets en dan heb je een middel wat voor jou niet goed werkt- dan zou ik vragen om een ander.Bijwerkingen antipsychotica: trillen, aankomen (zowel door meds als meer eetlust), sufheid, wazig zien, concentratieproblemen...
Overigens moet je gewoon vaak wennen aan nieuwe medicijnen. Bij antidepressiva krijg je ook eerst een sloot bijwerkingen.
Als ik open vragen stel, beantwoord mevrouw die alsnog met ja/nee. Ze heeft overduidelijk geen zin in het gesprek, maar het zal wel moeten. Zijn hier bepaalde gespreksmethodes/tips/handige weetjes voor?
Ik kan niet koken
OT:
Ik heb waarschijnlijk autisme, geen depressie. Dat denken de psychiaters en verplegers in het ziekenhuis.
Ze denken dat ik depressief ben geworden omdat ik te veel prikkels kreeg en niet begrepen werd.
Maar goed, ik moet woensdag naar een autisme psychiater.
Die gaat een diagnose vaststellen.
Pff. Ik voel me al heel veel beter en vooral eindelijk eens begrepen.
Dat dat wiegen met mijn lichaam altijd niet raar is, en dat het niet contact krijgen met anderen niet mijn schuld is.
Hoevaak heb ik wel niet op mijn kamer zitten huilen na de zoveelste preek van mijn ouders dat ik uit moet gaan omdat dat normaal is.
Maar ik snap het nu
En ik ben van de Risperdal af
Maandag al en het gaat goed!
quote:
Vraag. Ik heb morgen een gesprek met een chronisch depressieve mevrouw. Hoe kan ik dit het beste aanpakken?
Als ik open vragen stel, beantwoord mevrouw die alsnog met ja/nee. Ze heeft overduidelijk geen zin in het gesprek, maar het zal wel moeten. Zijn hier bepaalde gespreksmethodes/tips/handige weetjes voor?
Het staat wel in de bijsluiter als mogelijke bijwerking.quote:
Ik zie dat antipsychotica trillen als bijwerking heeft maar herkent iemand het ook bij AD? ik heb paroxetine, en ik ben vooral s'ochtends soms net een parkinsonpatient!
Ik heb eerst de diagnose PDD-NOS gekregen, voordat ze wisten dat ik McDD had. Herken je je in McDD?quote:Op zondag 20 november 2011 18:55 schreef summer2bird het volgende:
Oh God
Ik kan niet koken
OT:
Ik heb waarschijnlijk autisme, geen depressie. Dat denken de psychiaters en verplegers in het ziekenhuis.
Ze denken dat ik depressief ben geworden omdat ik te veel prikkels kreeg en niet begrepen werd.
Maar goed, ik moet woensdag naar een autisme psychiater.
Die gaat een diagnose vaststellen.
Pff. Ik voel me al heel veel beter en vooral eindelijk eens begrepen.
Dat dat wiegen met mijn lichaam altijd niet raar is, en dat het niet contact krijgen met anderen niet mijn schuld is.
Hoevaak heb ik wel niet op mijn kamer zitten huilen na de zoveelste preek van mijn ouders dat ik uit moet gaan omdat dat normaal is.
Maar ik snap het nu
En ik ben van de Risperdal af
Maandag al en het gaat goed!
In ieder geval niet boos worden en niet te veel pushen. Probeer begripvol te zijn. En eventueel korte pauzes inlassen, zodat ze kan uitrusten.quote:
Op Even ge-googled, herken me er wel in.quote:
[..]
Het staat wel in de bijsluiter als mogelijke bijwerking.
[..]
Ik heb eerst de diagnose PDD-NOS gekregen, voordat ze wisten dat ik McDD had. Herken je je in McDD?
[..]
In ieder geval niet boos worden en niet te veel pushen. Probeer begripvol te zijn. En eventueel korte pauzes inlassen, zodat ze kan uitrusten.
Ja, en ik ken er meer die het hebben. Hoe lang slik je nu?quote:
Ik zie dat antipsychotica trillen als bijwerking heeft maar herkent iemand het ook bij AD? ik heb paroxetine, en ik ben vooral s'ochtends soms net een parkinsonpatient!
Nou en of. Mijn vriend werd er helemaal gek van. een trillend, shakend mens in bed of op de bank, die nog geen beker drinken zonder knoeien kon aanpakken. Ik heb dit 6 weken volgehouden, vooral ook omdat ik dacht dat het bij de depressie hoordequote:
Ik zie dat antipsychotica trillen als bijwerking heeft maar herkent iemand het ook bij AD? ik heb paroxetine, en ik ben vooral s'ochtends soms net een parkinsonpatient!
. na het stoppen was het getril binnen een week over.Ik slik het nu zo'n 4 maanden en het is wel minder geworden, in het begin was het wel heftig, maar nu valt het me gewoon op dat als k s'morgens op de bank mijn koffie drink, dat mijn beker nog al veel beweegt! Ik maak mij er verder geen zorgen over, maar ik was gewoon benieuwd of meer mensen dit herkennen.quote:
[..]
Ja, en ik ken er meer die het hebben. Hoe lang slik je nu?
Ik heb het ook ja. Vooral 'smorgens wat jij ook zegt, gaat een kop koffie nog wel eens moeilijk naar binnen.quote:
[..]
Ik slik het nu zo'n 4 maanden en het is wel minder geworden, in het begin was het wel heftig, maar nu valt het me gewoon op dat als k s'morgens op de bank mijn koffie drink, dat mijn beker nog al veel beweegt! Ik maak mij er verder geen zorgen over, maar ik was gewoon benieuwd of meer mensen dit herkennen.
Ik had het al van andere meds een beetje die ik niet meer slik maar nu wel erger geworden, ook Paroxetine.
Toen ik nog geen Paroxetine gebruikte had ik het enkel in mijn armen af en toe maar nu overal wel eens, behoorlijk trillend gezicht als het koud is bv.
Verder gisteren een mail van m'n therapeute gekregen: ik had haar gemaild dat ik de afspraak met de psychiater wel een goed idee vond, omdat het slecht slapen maar aan houdt. Ze vond het een goed besluit en ga morgen meteen bellen. Vindt het wel een hele stap voor mezelf. Verder voel ik me een ontzettende, vluchtende kneus die nooit tot iets ga komen en doe het allemaal zelf....
@murmeli: hoe gaat het met jou vandaag: morgen naar de psych toch? Weet je al waar je t over wilt hebben??
Goed dat je t gesprek met de psychiater aangaat!quote:
Hmm, goed, dat stappen gisteren ging iets anders dan gepland, omdat die vriendin van me werd gebeld en toen meteen naar huis moest. Hierdoor in ieder geval niet te veel gedronken, maar vanmiddag nog wel de stad in geweest...
Verder gisteren een mail van m'n therapeute gekregen: ik had haar gemaild dat ik de afspraak met de psychiater wel een goed idee vond, omdat het slecht slapen maar aan houdt. Ze vond het een goed besluit en ga morgen meteen bellen. Vindt het wel een hele stap voor mezelf. Verder voel ik me een ontzettende, vluchtende kneus die nooit tot iets ga komen en doe het allemaal zelf....
@murmeli: hoe gaat het met jou vandaag: morgen naar de psych toch? Weet je al waar je t over wilt hebben??
Heb gesprek met psych beetje voorbereid. Vandaag naar een vriendin in eindhoven geweest, dat was heel fijn en leuk. Ben net thuis, meteen weer somber. Ik drink ff wat thee, poezen kroelen en naar bed.
Heb het afgelopen weekend heel fijn gehad. Veel dingen kunnen bespreken met mijn ex.
Helaas vanaochtend is het mis gegaan. Heb vannacht weer bij mijn ouders geslapen. En het gaat dus erg fout daar.
Zoals het er nu naar uitziet ben ik voor het einde van de week dakloos.
Mijn ouders zijn gewoon echt gemeen en ze sporen voor geen meter.
Ga zo even diverse instanties bellen.
@ Murmeli: hoe is het vandaag gegaan bij de psych? Heb je alles kunnen bespreken en hoe voel je je nu?
Ik heb zojuist een afspraak met de psychiater gemaakt voor over 2 weken. Ik hoop dat ik het haal: in die zin: ik heb vannacht weer zo slecht geslapen, het is niet leuk meer... Nog even volhouden dus...
Verder vandaag thuis wat voor het vrijwilligerswerk wat gedaan en op zich was dat wel even ok: weer even met iets bezig zijn. Jammer dat het dus thuis is. En dan volgende week naar het UWV en ondanks dat ik weet dat doomscenario's niet constructief zijn, ben ik toch wat huiverig.
Eigenlijk weet ik soms niet hoe ik me voel: misschien kan ik ook gewoon weer best werken en moet ik mezelf gewoon even een schop geven en me eens echt inspannen en niet zo snel opgeven. Ofzo.
Ok, voordat ik weer verzand in m'n gedachten, ga ik de mist maar even in...
Vanochtend was er 1 uur creatief/ontspanning. Daarna ben ik even de stad in geweest. Heb nieuwe enkellaarsjes met een sleehak gekocht en nog wat spullen voor strijkkralen. Ging best goed in mijn eentje Vanmiddag gaan we naar de bieb, dus dat is ook wel leuk. En het leukste nieuws van allemaal is dat ik elke dag van half 5 tot 8 uur naar huis mag en daar mag eten
ik doe het ff kort...quote:
@drucilla: klinkt niet prettig: heb je nog instanties kunnen bellen en wat wijzer geworden?
@ Murmeli: hoe is het vandaag gegaan bij de psych? Heb je alles kunnen bespreken en hoe voel je je nu?
Ik heb zojuist een afspraak met de psychiater gemaakt voor over 2 weken. Ik hoop dat ik het haal: in die zin: ik heb vannacht weer zo slecht geslapen, het is niet leuk meer... Nog even volhouden dus...
Verder vandaag thuis wat voor het vrijwilligerswerk wat gedaan en op zich was dat wel even ok: weer even met iets bezig zijn. Jammer dat het dus thuis is. En dan volgende week naar het UWV en ondanks dat ik weet dat doomscenario's niet constructief zijn, ben ik toch wat huiverig.
Eigenlijk weet ik soms niet hoe ik me voel: misschien kan ik ook gewoon weer best werken en moet ik mezelf gewoon even een schop geven en me eens echt inspannen en niet zo snel opgeven. Ofzo.
Ok, voordat ik weer verzand in m'n gedachten, ga ik de mist maar even in...
maar ik voel me denk ik een beetje net als jij. als ik niet denk gaat het wel, maar doemscenario's enzo zijn hier ook aanwezig. morgen weer naar de bedrijfsarts
en de psych stelde voor om mij over te hevelen van de adhd afdeling naar een andere afdeling bij psyQ omdat ik nu meer last heb van andere klachten dan van mijn adhd.
ik heb liever een psych die het gehele plaatje aankan, dus ik denk dat ik maar weer iemand anders ga zoeken. dicht bij huis ook ofzo....
Heel goed joh! Gaat het nu beter met de structuur? En schoenen kopen: dat is het beste medicijn voor elke vrouw voor wat dan ook... Weg met die pillen, wij willen schoenen!!!quote:
Na een slechte dag gisteren gaat het vandaag wel lekker
Vanmiddag gaan we naar de bieb, dus dat is ook wel leuk. En het leukste nieuws van allemaal is dat ik elke dag van half 5 tot 8 uur naar huis mag en daar mag eten
Maar goed te lezen: bouw je dat naar huis gaan nu dan langzaam op, dat je dan binnenkort ook in het weekend mag ofzo, of hoe werkt dat?
Goed om even iets van je te horen, al is het maar kort...quote:
[..]
ik doe het ff kort...
maar ik voel me denk ik een beetje net als jij. als ik niet denk gaat het wel, maar doemscenario's enzo zijn hier ook aanwezig. morgen weer naar de bedrijfsarts
en de psych stelde voor om mij over te hevelen van de adhd afdeling naar een andere afdeling bij psyQ omdat ik nu meer last heb van andere klachten dan van mijn adhd.
ik heb liever een psych die het gehele plaatje aankan, dus ik denk dat ik maar weer iemand anders ga zoeken. dicht bij huis ook ofzo....
Veel succes bij de bedrijfsarts, laat je niet gek maken door hem. En wel vervelend van je psych: aan de ene kant fijn dat er een groot team is waardoor je gemakkelijk bij iemand anders terecht kan, anderszijds kan ik me voorstellen dat je juist graag bij een en dezelfde persoon blijft.
Weet zij anders niet iemand buiten psyQ die wel meer dit gehele plaatje aan kan?
En ik denk dat we allebei qua gevoel nu op dezelfde lijn zitten: numb, bleh en tja...
ja, behoorlijk!quote:
[..]
Goed om even iets van je te horen, al is het maar kort...
Veel succes bij de bedrijfsarts, laat je niet gek maken door hem. En wel vervelend van je psych: aan de ene kant fijn dat er een groot team is waardoor je gemakkelijk bij iemand anders terecht kan, anderszijds kan ik me voorstellen dat je juist graag bij een en dezelfde persoon blijft.
Weet zij anders niet iemand buiten psyQ die wel meer dit gehele plaatje aan kan?
En ik denk dat we allebei qua gevoel nu op dezelfde lijn zitten: numb, bleh en tja...
afgelopen dagen druk geweest en nou zit ik alleen (waar ik ook enorme behoefte aan heb) en dan moet ik zo vechten om me niet enorm depressief te gaan voelen
ik vind er geen hol meer aan, kannie wachten tot dat kutleven voorbij is (niet dat ik mezelf wat zou aandoen ofzo, maar gewoon, ben er wel klaar mee)dat klinkt niet zo goed nee...nog enig idee waarom je je weer zo bent gaan voelen? Wou dat ik iets voor je kan doen (soort manke die de kreupele wil helpen...). Wanneer heb je weer een nieuwe afspraak met je psych (waar en bij wie dan ook?)quote:
[..]
ja, behoorlijk!
afgelopen dagen druk geweest en nou zit ik alleen (waar ik ook enorme behoefte aan heb) en dan moet ik zo vechten om me niet enorm depressief te gaan voelen
Ik heb zelf ook echt een k-dag. Wel naar buiten geweest etc, maar nu weer thuis en wil gewoon in bed liggen en niets doen. Weg van alles zijn, terwijl ik echt nog wat vrijwilligersdingen wilde gaan doen... Lijkt wel alsof het me niets doet dat ik m'n eigen ruiten in gooit, maar toch erover zeuren... Pfff. En dat lief zijn voor mezelf lukt me ook nog niet zo goed.
Ik heb geen idee hoe het zit met opbouwen met naar huis gaan. Dit was vraag van mij of dat mocht, omdat ik het eten 3 keer niks vind en me erg ongemakkelijk voel tijdens het bezoekuur in het restaurant. Dus ben echt blij dat ik die uurtjes naar huis mag nu
ja, ik weet hoe het komt, ben weer na gaan denken over werken enzo. ben echt heel erg bezorgd over de toekomst. en over de arbo morgen.quote:
[..]
dat klinkt niet zo goed nee...nog enig idee waarom je je weer zo bent gaan voelen? Wou dat ik iets voor je kan doen (soort manke die de kreupele wil helpen...). Wanneer heb je weer een nieuwe afspraak met je psych (waar en bij wie dan ook?)
Ik heb zelf ook echt een k-dag. Wel naar buiten geweest etc, maar nu weer thuis en wil gewoon in bed liggen en niets doen. Weg van alles zijn, terwijl ik echt nog wat vrijwilligersdingen wilde gaan doen... Lijkt wel alsof het me niets doet dat ik m'n eigen ruiten in gooit, maar toch erover zeuren... Pfff. En dat lief zijn voor mezelf lukt me ook nog niet zo goed.
psych zie ik morgen bij mn adhd groepje, ik heb een andere psychiatert dan eerst, die zie ik maandag, en 5 dec geloof ik dat ik mijn eigen psych weer zie. ik denk dat ik morgen de bedrijfsarts maar ga smeken om me even met rust te laten, misschien dat ik me dan beter voel.
balen van jouw k-dag! is er niet een heel klein dingetje van je werk dat je kunt doen? of iets anders kleins? dat je je toch soort van nuttig voelt? en dan daarna kan je misschien ipv in bed gaan liggen voor de tv gaan zitten met een dvdtje. als je dat leuk vindt. of een boek, of als je huisdieren hebt, met je huisdieren. dan heb je jezelf toch een beetje overwonnen en hoef je ook niet al teveel van jezelf. tenminste zo probeer ik mijn dagen een beetje te slijten
ik heb net boodschappen gedaan en spullen gekocht om erwtensoep te gaan maken. hopelijk heb ik daar vanavond of morgen zin in ofzo. ik ben gek op erwtensoep
ik ga nu ff bij een vriendin langs (heel ff maar denk ik) en daarna misschien bij een andere vriendin, die ook niet lekker in haar vel zit en bij haar voel ik me altijd enorm relaxed.
Oh ja, daar over na denken ken ik ja: is echt ontzettend kut. Heb jij dat ook met fases heel erg?quote:
[..]
ja, ik weet hoe het komt, ben weer na gaan denken over werken enzo. ben echt heel erg bezorgd over de toekomst. en over de arbo morgen.
psych zie ik morgen bij mn adhd groepje, ik heb een andere psychiatert dan eerst, die zie ik maandag, en 5 dec geloof ik dat ik mijn eigen psych weer zie. ik denk dat ik morgen de bedrijfsarts maar ga smeken om me even met rust te laten, misschien dat ik me dan beter voel.
balen van jouw k-dag! is er niet een heel klein dingetje van je werk dat je kunt doen? of iets anders kleins? dat je je toch soort van nuttig voelt? en dan daarna kan je misschien ipv in bed gaan liggen voor de tv gaan zitten met een dvdtje. als je dat leuk vindt. of een boek, of als je huisdieren hebt, met je huisdieren. dan heb je jezelf toch een beetje overwonnen en hoef je ook niet al teveel van jezelf. tenminste zo probeer ik mijn dagen een beetje te slijten
ik heb net boodschappen gedaan en spullen gekocht om erwtensoep te gaan maken. hopelijk heb ik daar vanavond of morgen zin in ofzo. ik ben gek op erwtensoep
ik ga nu ff bij een vriendin langs (heel ff maar denk ik) en daarna misschien bij een andere vriendin, die ook niet lekker in haar vel zit en bij haar voel ik me altijd enorm relaxed.
En die bedrijfsarts is ook zoiets. Aan de ene kant wil je laten zien dat je echt serieus met jezelf bezig bent en echt niet voor je lol je zo voelt, anderszijds denk je: fuck op, laat me gewoon. Echt zo lastig, zeker natuurlijk na de laatste keer dat je hem zag. Ik hoop dat het goed gaat. Ik zie de uwv-arts volgende week dus voor het eerst en ga maar heel open zijn, ook over het verleden. Ik weet het anders ook niet. Ik neem wel iemand mee: misschien kan jij dat ook doen?
En iets nuttigs doen: tja, voor dat vrijwilligerswerk voel ik me nog niet helemaal gecommit om het maar zo te zeggen. Ik merk ook dat ik nu echt iets concreters nodig heb, dus ga misschien een middag of ochtend in de week bij het dierenasiel aan de slag (ik zou weer heel graag een hond willen, maar dat past niet en op die manier zie ik toch wat van die schatjes om ook mee de kroelen :-) ). Maar goed, dat vind ik toch ook weer een beetje eng, dus waarschijnlijk duurt het even voordat ik die knoop echt op doorgehakt. Maar op die manier moet ik ergens naar toe, dat werkt voor mij nu denk ik wel beter dan helemaal vrij gelaten worden thuis achter een computer (mooi punt bedenk ik me nu om ook aan te geven wat ik wel en niet kan bij het uwv...).
Hoe dan ook, ik ben naar buiten geweest, heb goed ontbeten en geluncht, probeer voor mezelf te zorgen, maar verzand de laatste tijd veel te snel in bed met een tv of laptop. Schaam me dood, maar zo is het wel sinds eind vorige week. Ga zo wel weer koken :-)
En fijn dat je nog bij wat vriendinnen langs kunt ben een beetje jaloers. Oh, en ik roep al jaren dat ik zelf erwtensoep
wil maken (maar nog steeds niet gedaan). Dus als jij een superrecept hebtIk ben zo moe de laatste tijd weer; het liefst zou ik de hele dag in bed liggen. Als ik dat dan doe voel ik me weer enorm schuldig, dus dat schiet ook weer niks op.
Ook het op tijd opstaan blijft problematisch. De laatste tijd lukt het me weer niet om voor 13 uur mijn bed uit te komen. Soms twijfel ik wel eens of het ooit nog goed gaat komen.
Dat vind ik denk ik nog wel het meest nare van de depressie: die vermoeidheid en lusteloosheid. Ik voel me niet extreem somber of down, maar dat algehele gevoel van "waarom zou ik? het maakt toch allemaal niks uit" is zo frustrerend.
http://www.coquinaria.nl/recepten/bouillons/erwtensoep.htm
en bij ah verkopen ze kant en klare pakketten voor de groenten en erwten, dan moet je nog spek kopen, een stuk vlees met bot en rookworst
Ik had vanmiddag een workshop, en die vrouw die ik dan help, heeft een agenda gemaakt voor mij met kinder workshops, en ook nog andere workshops! Ik ben helemaal blij, en daarnaast heeft ze mij al gepolst voor het geven van basistaart workshops! Ik wordt er zo blij van, en bovenal heb ik van 14.00-18.15 "gewerkt"
Dit heb ik de laatste tijd ook wel eens, niet altijd maar nog net iets te vaak.
Bij mij is het dan vooral dat ik heel erg moe ben, zoals vandaag als sinds 7 uur, en dan ga ik rond half 11/11 uur slapen en dan duurt het ongeveer een uur voordat ik slaap. Vervolgens word ik rond 5/6 uur 's nachts wakker en na een kwartiertje slaap ik dan weer verder.
Nu komt het probleem: Ik word compleet energieloos wakker terwijl ik opzich het aantal uren slaap dat nodig is haal. Hierdoor ben ik al heel vroeg op de dag heel moe maar eerder naar bed gaan werkt daarentegen ook niet. Erg frustrerend! Hebben jullie hier ook last van?
Egopost: Vandaag eens een positieve dag gehad op school (niet qua paniek helaas maar wel qua begrip enz.), ik wil alleen niet te vroeg juichen want je weet het maar nooit, maar voor nu dus een goed gevoel! Hopelijk is het niet zoals eerder valse hoop, we zullen zien
Beetje herkenbaar: ik houd nu een slaapdagboek bij en op zich haal ik iets van 6 a 7 uur slaap. Niet overdreven weinig zou je zeggen. Met inslapen heb ik helemaal geen probleem, soms wel met heel onrustig slapen (en dus ook wakker worden, maar wel weer verder slapen) en dan weer wakker rond 6 uur/half 7.quote:
Ik lees hier heel veel reacties over mensen die moe zijn of slecht slapen.
Dit heb ik de laatste tijd ook wel eens, niet altijd maar nog net iets te vaak.
Bij mij is het dan vooral dat ik heel erg moe ben, zoals vandaag als sinds 7 uur, en dan ga ik rond half 11/11 uur slapen en dan duurt het ongeveer een uur voordat ik slaap. Vervolgens word ik rond 5/6 uur 's nachts wakker en na een kwartiertje slaap ik dan weer verder.
Nu komt het probleem: Ik word compleet energieloos wakker terwijl ik opzich het aantal uren slaap dat nodig is haal. Hierdoor ben ik al heel vroeg op de dag heel moe maar eerder naar bed gaan werkt daarentegen ook niet. Erg frustrerend! Hebben jullie hier ook last van?
Als ik eerder naar bed ga, word ik over het algemeen op hetzelfde tijdstip wakker (dus dan slaap ik dus ietsje meer), maar ik word inderdaad ook doodmoe en somber wakker.
Heb je dit nu al lang?
Dat klinkt niet fijn neequote:
Zo ik kom hier ook weer eens buurten want het gaat weer eens ouderwets k*t.
Ik ben zo moe de laatste tijd weer; het liefst zou ik de hele dag in bed liggen. Als ik dat dan doe voel ik me weer enorm schuldig, dus dat schiet ook weer niks op.
Ook het op tijd opstaan blijft problematisch. De laatste tijd lukt het me weer niet om voor 13 uur mijn bed uit te komen. Soms twijfel ik wel eens of het ooit nog goed gaat komen.
Dat vind ik denk ik nog wel het meest nare van de depressie: die vermoeidheid en lusteloosheid. Ik voel me niet extreem somber of down, maar dat algehele gevoel van "waarom zou ik? het maakt toch allemaal niks uit" is zo frustrerend.
Ben je wel aan het werk, of aan de studie? Ik heb jarenlang citalopram geslikt tegen depressie en dat ging op een gegeven moment zo goed dat dit jaar besloten is om af te bouwen (en omdat ik 20 kilo was aangekomen
) Van 40mg naar 30mg ging prima, ik werd weer wat vrolijker en zag het allemaal positief in. De tweede verlaging ging een stuk minder helaas: zwaar depressief. Samen met de psych vandaag besloten om over te stappen op andere medicatie, namelijk Bupropion (Zyban). Deze zou ook helpen met mijn ADD en leidt niet tot gewichtstoename. Iemand ervaring hiermee? Ik ken het alleen als een middel om te stoppen met roken, en laat ik dat nou al bijna 8 weken zijn Alsnog aan de hulpmiddelen 
Misschien dat je volplakken met nicotinepleisters straks ook blijkt te werken tegen depressiesquote:
Ik heb hier al een hele tijd niet meer gepost maar het gaat op het moment niet zo goed met me dus ik laat maar weer eens van me horen
Ik heb jarenlang citalopram geslikt tegen depressie en dat ging op een gegeven moment zo goed dat dit jaar besloten is om af te bouwen (en omdat ik 20 kilo was aangekomen
Maar balen zeg: ik heb er geen ervaring mee, maar ik hoop voor je dat het snel werkt...
MW die ik nu heb is echt superaardig en heb bij haar een goed gevoel.
De specialist in autisme heeft heel lang met mij gepraat en er zijn heel veel testjes afgenomen.
En die man was er zeker van dat ik overduidelijk autistisch ben.
Oke dan.
Voel me de hele dag al rot en heb heel veel spanning in mijn lijf die er maar niet uit wil
Kon ik maar even een potje janken Die slik ik.quote:
Het medicijn wat ik ga slikken is trouwens Wellbutrin, bupropion is de familienaam
Ehm sja, eerst hielpen ze wel, maar ben uiteindelijk alsnog depressief geworden. Komt ook wel door omstandigheden op zich, dus kan het de meds niet perse aanrekenen.
Wat ik wel wil zeggen is dat ik het heel klote voor je vind dat t niet goed gaat met je. Het ging zo lekker al een tijdje.
Als ik weer achter mijn computer zit ipv mijn mobiel reageer ik nog wel wat uitgebreider.
Dikke knuffel!
Heel erg goed! Ik word ineens serieus genomen en er wordt ineens gevraagd wat IK wil ipv opgelegd wat zij willen. Echt fijn. Meneer bedrijfsarts was ineens heel liefquote:
En hij schrok nogal van hoe depressief ik ben
Lief dat je t vraagt.
Tuurlijk vraag ik het! Ik weet hoe stressvol zoiets kan zijn. Maar fijn dat hij nu gewoon naar je heeft geluisterd. En wat was het dat hij nu wel inzag hoe je er aan toe was?quote:
[..]
Heel erg goed! Ik word ineens serieus genomen en er wordt ineens gevraagd wat IK wil ipv opgelegd wat zij willen. Echt fijn. Meneer bedrijfsarts was ineens heel lief
En hij schrok nogal van hoe depressief ik ben
Lief dat je t vraagt.
Je twijfelde toch of je moest vertellen hoe het ging: want als het slecht ging dat zou hij zeggen dat thuis zitten niet goed is, dus je beter weer kan gaan werken, en vertellen dat het wat beter gaat zou de waarheid niet zijn....
(ik vis naar tips voor mijn gesprek met de uwv-arts volgende week....).
Wat heb je nu verder met je afgesproken? En...hoe voel je je vandaag?
en hoe is het met de erwtensoep?
een deel van wat besproken is vind ik niet zo geschikt voor op Fok.
qua tips (omdat die voor anderen ook nuttig kunnen zijn)
gewoon alles vertellen van hoe het gaat, hoe je je voelt. enige wat niet verstandig is, is om je psych af te kraken (dat heb ik eerder eens gedaan en dan willen zij zelf dingen gaan laten onderzoeken en dat trekt mij niet zo aan). Maar verder, hoe moeilijk het ook kan zijn, je nergens voor schamen en echt vertellen hoe het gaat
ok verder per PB
oja erwtensoep: het gaat kut want ik moet nog aardappels hebben en die heb ik niet grrrrr! (dus ik moet douchen en naar buiten en ben daar veel te moe voor
)sorry ik moest mijn frustatie even kwijt
Herkenbaar.quote:
Hebben jullie ook van die dagen dat je als je vrij bent van werk dat je dan de godganze dag op bank/bed ligt ?. Mijn vader doet dit al weken lang ik wordt er stapelgek van, al mijn moeder weg is ligt hij weer op de bank. Word er nu flauw van eigenlijk en ik durf er niks van te zeggen want ik ben volgens hem nog steeds zijn kleine meisje.
sorry ik moest mijn frustatie even kwijt
Mijn vader ligt de hele dag in zijn bed en s'avonds gaat hij zuipen en blowen
En je mag er niks van zeggen omdat je zijn kleine meisje bent en hij neemt je toch niet serieus.
Hier weer ff en terugval, maja zal erbij horen gok ik.
Ik zie trouwens dat cafpow al ff niet gereageerd heeft... hoe is het met je?
Wie zeurt er dan wel? En slap en futloos staat toch nog niet gelijk aan een depressie?quote:
Inderdaad ja op dat zuipen en blowen na. Ik sta om kwart over 5 op om naar stage te gaan (zorg), en lig ik dan ook de rest van de middag op de bank ?, ik voel mij ook al een jaar slap en futloos en mij hoor je niet zeuren,
Maarwat vind je daar precies erg aan?quote:
Nee ik bedoel dus dat hij hele dagen op de bank ligt
Ik bedoel, hij doet toch niemand kwaad?
Niet naar bedoeld hoor
Ik kan me voorstellen dat dat voor jou niet leuk is. Maar ik denk niet dat je vader er wel van geniet.quote:
Nee ik bedoel dus dat hij hele dagen op de bank ligt
Natuurlijk moet je wel geprikkeld blijven als je depressief bent, anders krijg je te veel van die dagen. Je vader werkt nog wel toch begreep ik?
Het is moeilijk om zoiets te begrijpen als je het zelf niet mee hebt gemaakt, en dan nog is het bij iedereen verschillend.
Heb je al eens de tips voor de omgeving gelezen op de site van de depressievereniging?
heerlijk...niks voelen
ik voel me vandaag een beetje dubbel. ben heel somber en sip en verdrietig, nergens zin in, geen zin om te eten, dat een beetje.
en ik heb toch dingen gedaan en ben nu toch maar aan het eten. heb erwtensoep gemaakt vandaag (met enorme tegenzin, ik geloof dat ik wel 80x in mezelf heb gezegd dat ik niet moest stoppen) en ben dat dus nu aan het opeten (met tegenzin, al smaakt het goed)
heel raar. en vreemd. ik geloof dat ik het niet echt leuk vind
, gaat het inmiddels weer wat beter. Ik begin volgende week met andere medicatie, ze zitten aan add te denken...Maar ga vanavond samen met vriendlief naar de Grote Improvisatieshow en mag in het weekeinde van 14-20 uur naar huis, dus dat is wel fijn
Ik kan me voorstellen dat dat schrikken is.quote:
Hier gaat het erg wisselend. Heb van de week gehoord dat ik diabetes heb en ben daar natuurlijk erg van geschrokken. Maar moet daar nu ook weer allerlei onderzoeken voor ondergaan en gesprekken voeren. En pieker me suf natuurlijk. Dus dat is wel ff heftig!
Maar ga vanavond samen met vriendlief naar de Grote Improvisatieshow en mag in het weekeinde van 14-20 uur naar huis, dus dat is wel fijn
Wel fijn dat je even naar huis mag! En dat je afleiding hebt.
ik ben al min of meer heel mn leven afentoe depressief (meer wel dan niet denk ik, weet het niet zeker) en sinds 3 jaar doe ik pogingen om er dmv antidepressiva vanaf te komen (en sinds 4 jaar loop ik bij de psych). Ik ben nu aan mijn 3e soort AD's en elke keer reageer ik er hetzelfde op: het werkt een paar maanden, en daarna stort ik weer in.
Heb ik dan gewoon de verkeerde soort AD's of betekent dat dat AD's bij mij geen zin hebben? hebben meer mensen dat? Kan iemand hier iets zinnigs over zeggen? maandag ga ik het sowieso aan de psychiatert vragen, maar ik dacht, als er mensen met ervaring hiermee zijn vind ik dat wel fijn om te weten.
• SSRI
• SNRI
• NRI
• NDRI
• Tricyclische AD's
• MAO-remmers
En dan nog meer, zoals bijvoorbeeld St. Janskruid en Lithium. Mogelijk zit het probleem bij jou ergens anders.
ik heb 2 ssri's gehad en die ik nu heb weet ik niet wat dat is. t is wellbutrin in ieder geval.quote:
Geen ervaring mee, maar welke soorten heb je gehad? Er zijn er best veel...
• SSRI
• SNRI
• NRI
• NDRI
• Tricyclische AD's
• MAO-remmers
En dan nog meer, zoals bijvoorbeeld St. Janskruid en Lithium. Mogelijk zit het probleem bij jou ergens anders.
ik zal het eens vragen maandag. en ook maar voorstellen om een heel ander type te proberen ofzo.
grrr.... ik ben het echt zat dat depressieve gedoe.
Kijk anders in je bijsluiter, daar staat wel tot welke groep het behoort.quote:
[..]
ik heb 2 ssri's gehad en die ik nu heb weet ik niet wat dat is. t is wellbutrin in ieder geval.
ik zal het eens vragen maandag. en ook maar voorstellen om een heel ander type te proberen ofzo.
grrr.... ik ben het echt zat dat depressieve gedoe.
Wellbutrin is een DNRI geloof ik, werkt op Dopamine en Norepinefrine.quote:
[..]
ik heb 2 ssri's gehad en die ik nu heb weet ik niet wat dat is. t is wellbutrin in ieder geval.
ik zal het eens vragen maandag. en ook maar voorstellen om een heel ander type te proberen ofzo.
grrr.... ik ben het echt zat dat depressieve gedoe.
Kan ook zijn dat ze het een NRI noemen omdat misschien niet zo sterk op dopamine werkt.
dat snap ik niet zo goed. en het is onhandig, want dan ben je blij omdat je denkt dat het werkt en dan word je weer depressief. is nogal kuttig
vanmiddag kreeg ik een kaart van mijn lief met daarop de vraag: lieve schat wil je op 13-09-2013 mijn vrouw worden?
hij heeft al eerder een aanzoek gedaan maar we hadden nog geen datum, maar nu dus wel!!
Whaaaaahhhhhh! Gefeliciteerd!!quote:
even een egopost:
vanmiddag kreeg ik een kaart van mijn lief met daarop de vraag: lieve schat wil je op 13-09-2013 mijn vrouw worden?
hij heeft al eerder een aanzoek gedaan maar we hadden nog geen datum, maar nu dus wel!!
Weet je al of jullie het groot gaan vieren? Je kan in ieder geval nog bijna 2 jaar sparen en voorbereiden, das wel fijn!
Ik heb gisteravond geloof ik voor het eerst in mn leven iets van een paniekaanval gehad
of iig hyperventileren en raar in mn hoofd, dacht dat ik gek werd. Maar dacht niet dat ik dood ging dus t was geen heel erge denk ik. Ik ben alleen nog steeds best gespannen ervan. Ofzo. ik haat dat gevoel. Volgens mij komt t een beetje door de concerta. Daar blijf ik maar even vanafwe willen het eigenlijk klein en intiem! en alleen met mensen die ECHT belangrijk voor ons zijn!quote:
[..]
Whaaaaahhhhhh! Gefeliciteerd!!
Weet je al of jullie het groot gaan vieren? Je kan in ieder geval nog bijna 2 jaar sparen en voorbereiden, das wel fijn!
Ik heb gisteravond geloof ik voor het eerst in mn leven iets van een paniekaanval gehad
paniek aanvallen zijn echt heel vervelend! probeer in ieder geval op je ademhaling te blijven letten!
Gefeliciteerd!quote:
even een egopost:
vanmiddag kreeg ik een kaart van mijn lief met daarop de vraag: lieve schat wil je op 13-09-2013 mijn vrouw worden?
hij heeft al eerder een aanzoek gedaan maar we hadden nog geen datum, maar nu dus wel!!
Ja, dat doe ik ook al. Ik kon ook nog soort van rustig blijven (relatief dan) en proberen mijn ademhaling weer normaal te krijgen. Duurde maar een paar minuutjes denk ik. Gelukkig maar, want ik was alleen.quote:
[..]
we willen het eigenlijk klein en intiem! en alleen met mensen die ECHT belangrijk voor ons zijn!
paniek aanvallen zijn echt heel vervelend! probeer in ieder geval op je ademhaling te blijven letten!
Iemand een stukje (virtuele)taart? Ik heb hem zelf gebakken en versiert, Het werkt heel erg ontspannend, en de reden laat zich raden!
zier er lekker uitquote:
http://tinypic.com/r/1zpu1dk/5
Iemand een stukje (virtuele)taart? Ik heb hem zelf gebakken en versiert, Het werkt heel erg ontspannend, en de reden laat zich raden!
Dat heb je mooi gedaan zeg!quote:
http://tinypic.com/r/1zpu1dk/5
Iemand een stukje (virtuele)taart? Ik heb hem zelf gebakken en versiert, Het werkt heel erg ontspannend, en de reden laat zich raden!
zo, ik ben vandaag bij de psych geweest. de hele medicatiezooi wordt weer omgegooid.
omdat ik zo angstig en depressief ben leek het haar handig om de concerta even te laten liggen (die heeft angst en depressie als bijwerking en werkt toch minder als je depressief bent).
en ik moet mijn huidige antidepressiva afbouwen en daarna andere opbouwen. Ik krijg dan zoloft.
nummertje 4 in de reeks
het maar tijdelijk werken bij mij van de antidepressiva was volgens haar te wijten aan een te lage dosering. Dan helpt het niet genoeg en kan het dus alsnog misgaan. Daar kan ik me wel wat bij voorstellen. Maar ik kon de doseringen niet verhogen omdat ik teveel last van bijwerkingen had (van de ene was ik de hele dag suf en van de andere had ik drukke benen waardoor ik slecht sliep)
Ze wil toch weer een ssri proberen, omdat die dus wel lijken te werken. en ze wil kijken of we er een kunnen vinden waarbij de bijwerkingen zodanig zijn dat ik het wel trek om de maximale dosering te slikken. Pas dan is het zinnig om een ander type te proberen. Daarbij zijn SSRI's het beste tegen depressie icm angstklachten (mevrouw dacht uit mijn verhaal dat ik best een gegeneraliseerde angststoornis kan hebben
niet dat me dat verbaast verder....Dus dat worden spannende weken.
morgen geen concerta meer, en ook de wellbutrin halveren (die kan je niet in druppels afbouwen dus ik moet ze meteen halveren. En waarschijnlijk over 2 weken wellbutrin weg en beginnen met zoloft met zo laag mogelijke dosis ivm de bijwerkingen waaronder angst.
Ze vond mijn oxazepamgebruik nog wel meevallen gelukkig. Was wel blij om dat te horen.En zij was weer blij om te horen dat ik 2 per week al veel vond, omdat dat betekent dat ik er voorzichtig mee omga. Ik heb ook weer een nieuw receptje meegekregen. Als ik het nu niet nodig heb, dan mogelijk wel bij het starten met de nieuwe AD's ;-)
Dus.... ik ben wel optimistisch, in ieder geval, er zijn nog mogelijkheden en ik snap eindelijk waarom waarschijnlijk de boel maar zo kort werkte. Nu duimen dat ik de komende paar weken niet helemaal dol word van alle wijzigingen en nieuwe rommel in mn lijf, toen ik begon met AD's 3 jaar geleden werd ik er behoorlijk niet lekker van
Maar ja ik hoef niet te werken, dat scheelt. (150mg)Ik vertrouw de psychiaters niet zo heel erg meer. Maarja.
maar ja... ik moet wat he. steeds depressief blijven worden is wat mij betreft geen optie.
Ik heb mijn moeder eindelijk na lang denken en peinzen toch maar verteld dat ik een andere psychiater wil.
En ze snapte me en vond het goed!
Jeuh!
Summer: goed bezig! Wat maakte het dat je twijfelde het haar te vertellen?
En een bruiloft :-) gefeliciteerd! Mooie taart!
Verder met mij vandaag wat wisselend. Eindelijk eens een beetje lekker en wat langer geslapen en dat merkte ik meteen! Jammer dat de afspraak met m'n psych deze ochtend me meteen dan weer helemaal lam sloeg
Maar vanmiddag (en nu nog steeds) maar eens lekker in de keuken bezig geweest (al heb ik niet echt honger) en dat was op zich wel fijn.
Maar lief zijn voor mezelf en voelen waar ik behoefte aan heb is nog steeds zo moeilijk. Ik snap ook wel dat ik dingen uit m'n verleden nog eens goed moet bekijken, maar het is nog steeds zo lastig om dat nu dan op een andere manier in m'n hoofd te stoppen...
Morgen weer een dag.
Ik loop al sinds mijn 7de bij die man, is nooit een diagnose gesteld en ben ook nergens op gestest.quote:
Fijn Murmeli! Hopelijk gaan deze dan doen wat ze moeten doen en valt het begin een beetje mee.
Summer: goed bezig! Wat maakte het dat je twijfelde het haar te vertellen?
En een bruiloft :-) gefeliciteerd! Mooie taart!
Verder met mij vandaag wat wisselend. Eindelijk eens een beetje lekker en wat langer geslapen en dat merkte ik meteen! Jammer dat de afspraak met m'n psych deze ochtend me meteen dan weer helemaal lam sloeg
Maar vanmiddag (en nu nog steeds) maar eens lekker in de keuken bezig geweest (al heb ik niet echt honger) en dat was op zich wel fijn.
Maar lief zijn voor mezelf en voelen waar ik behoefte aan heb is nog steeds zo moeilijk. Ik snap ook wel dat ik dingen uit m'n verleden nog eens goed moet bekijken, maar het is nog steeds zo lastig om dat nu dan op een andere manier in m'n hoofd te stoppen...
Morgen weer een dag.
Toen ik 15 was ging ik naar die man (helemaal zenuachtig en al) om te vragen of hij een diagnose kon stellen aangezien ik helemaal gefrustreerd was. Ik kon namelijk echt niet opschieten met andere kinderen, en werd gepest en wilde altijd alleen zijn enzo.
Ik voelde me echt heel raar en heel naar.
Maar hij wou geen diagnose stellen en me ook niet testen.
Hij nam me echt niet serieus en ik kreeg echt nergens antwoord op.
Mijn ouders waren eerst helemaal blij met die man maar gelukkig hebben ze nu ook twijfels over hem.SPOILERBijvoorbeeld, net voor mijn opname vroeg ik of dat mijn borsten lekten, of dat kwam van de Risperdal. Kreeg ik ook geen antwoord op. Alleen "ja, dat heeft met hormonen te maken maar dat ga ik niet uitleggen". Dat soort dingen.
Hij zegt steeds dingen als dat ik meer geprikkeld moet worden en dat ik niks mag googelen over mijn medicijnen enzo. (terwijl ik alleen van fietsen al helemaal overprikkeld word enzo)
Maar ik was bang dat mijn moeder nee zou zeggen en dat ze dan me ook niet serieus zou nemen.
Maar ze zei ja
Wat heb je gekookt/gebakken?
Klinkt een beetje wereldvreemd de beste man (hoe oud is hij??)quote:
[..]
Ik loop al sinds mijn 7de bij die man, is nooit een diagnose gesteld en ben ook nergens op gestest.
Toen ik 15 was ging ik naar die man (helemaal zenuachtig en al) om te vragen of hij een diagnose kon stellen aangezien ik helemaal gefrustreerd was. Ik kon namelijk echt niet opschieten met andere kinderen, en werd gepest en wilde altijd alleen zijn enzo.
Ik voelde me echt heel raar en heel naar.
Maar hij wou geen diagnose stellen en me ook niet testen.
Hij nam me echt niet serieus en ik kreeg echt nergens antwoord op.
Maar ik was bang dat mijn moeder nee zou zeggen en dat ze dan me ook niet serieus zou nemen.
Maar ze zei ja
Wat heb je gekookt/gebakken?
Ik heb een bananenchocoladecake gemaakt en mijn kip-cola drumsticks hebben een tijd lang gemarineerd en gaan nu de oven in (en gelukkig hoef ik die echt niet zelf op te eten, want die heb ik voor iemand anders gemaakt
)Hij is 67.quote:
[..]
Klinkt een beetje wereldvreemd de beste man (hoe oud is hij??)
Ik heb een bananenchocoladecake gemaakt en mijn kip-cola drumsticks hebben een tijd lang gemarineerd en gaan nu de oven in (en gelukkig hoef ik die echt niet zelf op te eten, want die heb ik voor iemand anders gemaakt
Lekker! Bananenchocoladecake
Ja, we kunnen er zo wel een soort bak-topic van maken ook met taarten, erwtensoep en cakequote:
[..]
Hij is 67.
Lekker! Bananenchocoladecake
En 67, hmm. Ik heb volgende week een afspraak met een pscyhiater van iets jonger...Hopelijk gaat die wel een beetje met z'n tijd mee..
Ik kook ook nog elke weekquote:
[..]
Ja, we kunnen er zo wel een soort bak-topic van maken ook met taarten, erwtensoep en cake
En 67, hmm. Ik heb volgende week een afspraak met een pscyhiater van iets jonger...Hopelijk gaat die wel een beetje met z'n tijd mee..
Vorige week groentensoep gemaakt. Maar die mislukte
Ik deed 3 liter water in de pan ipv 1
Is dat bij iemand herkenbaar?
ik voor alles onder de 10.quote:
Ik heb een enorme angst voor tieners.
Is dat bij iemand herkenbaar?
ik zeg altijd dat je kinderen onder de 10 binnen moet houden.. maar niemand is het ermee eens
of andere dingen mbt knutselen en klussen enzo. dat is goed tegen depressies enzo toch?
ik heb net gekookte aardappels gemaakt en een of ander vinkding maar dan van kalfsvlees en broccoli en veeeeel jus
Ik heb vandaag een heel lief cadeautje gehad van mijn vriendin, een boekje met allerlei taart decoraties die je zelf kan maken! echt heel erg leuk!! Verder weer een mooie taart gemaakt! Ik kan het niet laten
en vanmorgen ook nog bij de psych geweest, en die was heel trots en tevreden en nar een half uur zei ze: fijne feestdagen en maak maar een afspraak voor Januari! dus ik was heel blij Wat leuk.quote:
even een egopost:
vanmiddag kreeg ik een kaart van mijn lief met daarop de vraag: lieve schat wil je op 13-09-2013 mijn vrouw worden?
hij heeft al eerder een aanzoek gedaan maar we hadden nog geen datum, maar nu dus wel!!
Ik word zo gek van alles ... ik kan naar de radio luisteren, niet in restaurants eten, niet normaal met mensen praten, niet eens normaal tv-kijken, .... dingen die je als vanzelfsprekend ziet.
Kutzooi.
Vind het ook wel erg snel, zit hier morgen 2 weken en zou dan na het weekend moeten verhuizen. Terwijl ik net aan deze afdeling en groep begin te wennen... Vind het nog maar niks iig
En mijn suikerwaarde was vanochtend nog 17.2, dus medicijnen lijken niet aan te slaan
Gaat niet echt lekker hier dus
net temazepam ingenomen, ben nu lekker sloom en kruip even mijn bed in 
Ik begreep van mijn psychiater dat wellbutrin niet echt een geschikt middel is als je angstproblemen hebt. Ik ben om die reden juist wellbutrin aan het afbouwen en dan gaan we zoeken naar een geschikte ssri.quote:
Hier gaat het ook niet lekker. Mega paniekaanvallen al 2 dagen, psych zegt dat het afkickverschijnselen zijn van de citalopram (slik sinds vrijdag wellbutrin). Als mijn angststoornissen hierdoor terugkomen ben ik op z'n zachtst gezegd not amused
Maar wel klote voor je dat het zo slecht gaat. Bouw je de citalopram wel langzaam genoeg af? (ik heb lexapro met druppels afgebouwd, hoop geklooi maar geen last van afkickverschijnselen.
En slaap lekker
En deze week nog naar de uwv-arts en heb er zo geen vertrouwen in. Moet het nog goed voorbereiden en dat is ook al zo'n berg...
Ik moet van mn psych ook vijfmaal daags iets positief bedenken, maar dat is soms nog best lastig eigenlijk.
Maar lig er nu inmiddels al wel vanaf
Zo stom.
Maar wel balen dat je er geen vertrouwen in hebt. Probeer er toch op te vertrouwen dat je die man/vrouw goed kan uitleggen wat er aan de hand is.
Wel leuk dat je volgende week een halve dag naar het asiel gaat. Weet je al wat je dan gaat doen?
Ik lig er vanaf in de zin van: ik heb vanalles gedaan en ben doodmoe en kom tot niets meer nu.quote:
Waar lig je vanaf nyota? Xnapputniet
Maar wel balen dat je er geen vertrouwen in hebt. Probeer er toch op te vertrouwen dat je die man/vrouw goed kan uitleggen wat er aan de hand is.
Wel leuk dat je volgende week een halve dag naar het asiel gaat. Weet je al wat je dan gaat doen?
Hoewel ik net in ieder geval al wat heb geschreven voor die arts en kan ik het morgen verder uitwerken. Maar ben aan de ene kant bang dat als ik vertel wat ik allemaal aan het doen ben dat hij dan zegt: dan kan je ook wel werken. En als ik m'n verhaal wat afzwak, dan hij vindt dat ik meer geprikkeld moet worden en dan ook wel aan de slag kan.
En daarbij heb ik z'n neiging om dingen wat minder erg te maken dan ze zijn, en dat is natuurlijk niet handig. Wil juist graag laten zien hoe goed ik eigenlijk wel niet bezig ben: pak aan!
En bij het asiel is er veeeel schoonmaak nodig, maar dat is vooral in de ochtend. In de middag is er meer tijd om te spelen. Maar nu ga ik eerst een paar keer in de ochtend om in gewerkt te worden en dan kan ik daarna in de middag
(alhoewel ik eigenlijk juist graag in de ochtend zou willen werken, maar goed)Heb heerlijk 2 uur liggen tukkenquote:
[..]
Ik begreep van mijn psychiater dat wellbutrin niet echt een geschikt middel is als je angstproblemen hebt. Ik ben om die reden juist wellbutrin aan het afbouwen en dan gaan we zoeken naar een geschikte ssri.
Maar wel klote voor je dat het zo slecht gaat. Bouw je de citalopram wel langzaam genoeg af? (ik heb lexapro met druppels afgebouwd, hoop geklooi maar geen last van afkickverschijnselen.
En slaap lekker
Maar nog steeds een angstig gevoel Het afbouwen van citalopram ging niet lekker, daarom overgestapt op wellbutrin, dat kon zonder problemen volgens mijn psych. Maar als dit lang zo duurt dan ga ik liever weer op de citalopram, ben ik misschien dik maar het werkte wel goed (in de oude dosering van 40mg, die ben ik af gaan bouwen wegens 20 kilo aankomen). En als wellbutrin niet goed werkt tegen angststoornissen dan heeft mijn psych me iets verkeerds voorgeschreven, ik slikte citalopram juist vanwége de angststoornissen Zo dat is veel ja, 20 kilo. Ik ben van citalopram toen niet aangekomen. Maar werd er te suf van.
Ik zie in de bijsluiter en op internet niets over een angstremmende werking van wellbutrin. Wel van angst als bijwerking. Vandaar misschien dat je je nu zo voelt.
Maargoed, ik ben een leek dus ik weet er niks van, maar zou het dus nog even aan je arts vragen.
Wat fijn! Beter dan 3 jaar kloten zoals ik nu doen.quote:
Ik heb van citalopram juist weinig bijwerkingen... maar goed, misschien heb ik geluk. 1e AD sloeg meteen aan.
Ik vind citalopram qua werking ook goed. Alleen die vermoeidheid was niet leuk. Maar ik zal nog eens navragen, misschien blijf ik er icm concerta wel wakker bij
Vandaag op bezoek bij de verzekeringsarts geweest en hij kon niet anders concluderen dat ik op dit moment niet in staat ben om te werken.
Hij vond dat ik goed bezig ben (ritme, sporten, vrijwilligerswerk, mindfulness, behandeling) en dat ik niet zo ongeduldig moet zijn....
Ik had me natuurlijk weer helemaal opgefokt voor dat gesprek, maar nu kan ik mezelf al wel weer voor m'n kop slaan
Kostte me weer een hoop energie en dat merk ik nu keihard.Dus voor vanmiddag een verwen-mezelf-middag gepland
Hoest met jullie allemaal?
ben de hele week al druk en ben echt toe aan rust!Ze had echt beloofd om maandag te bellen maar goed...
Mijn vader zei dat ik erg kortaf tegen haar was.
Ik ben gewoon een beetje boos want ze beloofd maandag te bellen, heb ik de hele dag op gewacht, belt ze niet.
En nu belt ze maandag voor een afspraak voor volgende week.
En dan belt ze eerst mijn ouders hoe het met mij gaat voordat ze uberhoubt eraan denkt om mij te bellen.
En wat me ook erg irriteert is dat ze steeds voor 100% achter die debiel van een psychiater staat. Alleen omdat ze daar werkt is ze echt 100% eens met wat die man ook zegt.
Ben nu heel erg verdrietig.
Deze week ging niet zo goed, ik werd teruggebracht van huis naar het ziekenhuis omdat ik weer helemaal overstuur was en zo verdrietig was.
Verdomme, gaat dit dan nooit over
Sorry voor deze zeik en klaag post
Dat is inderdaad wat minder.quote:Op vrijdag 2 december 2011 16:35 schreef summer2bird het volgende:
Goh, de psychologe heeft ook gebeld.
Ze had echt beloofd om maandag te bellen maar goed...
Mijn vader zei dat ik erg kortaf tegen haar was.
Ik ben gewoon een beetje boos want ze beloofd maandag te bellen, heb ik de hele dag op gewacht, belt ze niet.
En nu belt ze maandag voor een afspraak voor volgende week.
En dan belt ze eerst mijn ouders hoe het met mij gaat voordat ze uberhoubt eraan denkt om mij te bellen.
En wat me ook erg irriteert is dat ze steeds voor 100% achter die debiel van een psychiater staat. Alleen omdat ze daar werkt is ze echt 100% eens met wat die man ook zegt.
Ben nu heel erg verdrietig.
Deze week ging niet zo goed, ik werd teruggebracht van huis naar het ziekenhuis omdat ik weer helemaal overstuur was en zo verdrietig was.
Verdomme, gaat dit dan nooit over
Sorry voor deze zeik en klaag post
Wat doet die psychiater precies verkeerd?
Daar loop ik al vanaf mijn 7de bij en die heeft nooit een diagnose gesteld.quote:
[..]
Dat is inderdaad wat minder.
Wat doet die psychiater precies verkeerd?
Wat echt voor heel veel onbegrip bij mijzelf zorgde en in mijn omgeving.
Toen ik 16 was ging ik naar die man toe om te vragen of hij me eens wou testen. Maar dat wilde hij niet, nam me totaal niet serieus en kon niet begrijpen waarom ik wou weten wat ik mankeerde.
Dit heeft echt voor ontzettend veel frustratie gezorgd want ik snapte niet waarom ik nooit contact maakte en ik zoveel gepest werd en ik van die stemmingswisselingen had en zo graag dood wilde.
En dat ik nooit uitging enzo en zo overstuur raakte als ik teveel prikkels had en zo veel angsten had enzo.
En ik mocht geen google ofzo gebruiken om te kijken wat ik had en wat mijn medicijnen deden maar zelf wou hij absoluut niet uitleggen wat ik mankeerde of zelfs maar testen afnemen en wilde ook niet uitleggen wat mijn medicijnen deden.
Dan kreeg ik daar weer een hele preek over.
Ik durfde ook niet meer naar die man toe omdat ik bang werd niet serieus genomen te worden.
Je zou er een klacht over kunnen indienen.
Waar?quote:
Dat is gewoon een slechte psychiater.
Je zou er een klacht over kunnen indienen.
http://www.ncrm.nl/webpagina%20Klachten.htmquote:
Op Dit gevoel is wel iets om serieus samen aan te werken lijkt me. Ik weet niet of jij teveel verwacht of dat je partner te weinig geeft, maar ik kreeg echt een naar gevoel bij het lezen van deze zin (de vetgedrukte).quote:
Mijn partner heeft de diagnose ernstige depressie en angststoornis gekregen. Had het er erg moeilijk mee: nu is het waarheid. Begrijp nu veel gedragingen wel en heb meer geduld gekregen. Maar het is zwaar omdat het veel energie en geduld vraagt en er weinig voor terug krijgt. Gelukkig start de behandeling binnenkort en hoop dat ik mijn oude liefje weer terug krijg.
Ik hoop sowieso voor jullie allebei dat hij/zij zicht snel beter gaat voelen en dat jullie weer samen happy kunnen zijn. Het kan even duren voordat de behandeling aanslaat, dus het zal voor jou ook nog best even pittig worden. Sterkte, en voel je vrij om wat neer te zetten hier als je daar behoefte aan hebt.
Hij is passief en heeft geen sociaal leven, nu weet ik dat het zijn depressie is.
Dit was hij niet toen we elkaar leerden kennen, hij was stoer, zeker van zichzelf en vaak bij vrienden.
Weet nu ook dat ik mijn eigen leven ernaast moet houden, wel leuke dingen doen en genieten van sociale contacten.
Hoop gewoon dat hij uiteindelijk weer gelukkig is, dan ben ik het ook.
omdat hij zich waarschijnlijk schaamt voor de waarheid!quote:
Sorry, sinds wanneer ga je van een angststoornis liegen?
ik herken het wel van mijn partner, ook dat het veel energie kost en dat je er zo verdomd weinig voor terug krijgt, de gouden tip die ik daarvoor heb, neem af en toe afstand om zelf leuke dingen te doen! tijd voor jezelf anders ga je eraan kapot!
Dat gevoel trekt weer naar mijn buik en zorgt dat ik misselijk word. Rare omschrijving misschien, kan het niet echt goed uitleggen. Wel ben ik het echt zat nu, ik ga zo denk ik de psych bellen om te bespreken wat te doen want nog een dag zo rot voelen trek ik even niet Toch veel over de dood gaan ze, laat ik het zo zeggen ik ben gewend om mezelf heel erg te analyseren en ik wil ook psychologie gaan doen ( denk ik ) dus ik weet veel over angsten en dat soort onderwerpen. Constant ben ik in mijn hoofd daarover naar me zelf aan het kijken en aan het analyseren, lijkt wel angst om los te laten. Soms denk ik na, maar dat is slecht denk ik? Andere doen dit niet, het is beter als ik mij richt op posititieve dingen ( Nieuws kijken, dingen leren, sociaal, sporten ) Dat doe ik maar ik richt me meer op mijn gedachten. Want ik heb regelmatig gedachten die me bang maken dat ik gek wordt en mezelf vermoord. Ik weet het het klinkt volledig gek, want dat is mijn grootste angst. Maar die gedachten volgens iedereen hebben heel veel mensen die gedachten, toch ik accepteer niet als ik dat denk. Daar kan ik 1 week een rot gevoel aan over houden terwijl andere zeggen ga door.
Daarom denk ik ook dat ik mezelf gek maak en dat ik uiteindelijk me het spoor der vernieling in breng. Want regelmatig ben ik zo gefrustreerd dat ik denk van het hoeft niet meer ik ga nu iets doen, maar echt plannen en dat soort dingen nee nooit. Het is heel vervelend die gedachten want het maakt me bang en het laat me denken dat ik gek ben. Als ik logisch kijk denk ik: Ik ben bang dus ik doe dat niet, iedereen denkt zo dus waar maak je je druk om? Ik geniet elke dag van dingen die ik doe alleen ben ik bang voor iets wat nooit zal gebeuren? Maar ik geloof toch heel erg in die angstige gedachten en wil dat loslaten ( vandaar analyseren: Want anders los je het niet op denk ik altijd )
Maar ik wil ophouden met het bezig zijn daarmee en het loslaten zonder dat ik bang ben dat er dan iets in de toekomst gaat gebeuren. Ik heb geen hulppersoon nodig hiervoor maar wil weten of iemand anders dit ook heeft ervaard?
Gaat niet zo goed hier.
Ik weet niet precies of ik begrijp wat je bedoelt, maar te veel nadenken an sich is wel bekend... Maar denk je echt dat je hier zelf uit gaat komen, want het klinkt toch dat je jezelf steeds weer behoorlijk vaster in de knoop trekt. Al is het maar even om je een klein zetje te geven.quote:
Ik zit ook regelmatig met mezelf in de knoop de laatste tijd moet ik eerlijk zeggen. Ik ben jaren lang lui geweest alleen dingen gedaan die ik leuk vind nooit verantwoording genomen en dingen gedaan die zwaar/vervelend zijn ( leren ) zo was ik de laatste tijd in een isolement gekomen merk ik nu. Ik probeer er nu uit te komen maar ik merk dat ik wel enige ''angst'' in mijn lijf voel.
Toch veel over de dood gaan ze, laat ik het zo zeggen ik ben gewend om mezelf heel erg te analyseren en ik wil ook psychologie gaan doen ( denk ik ) dus ik weet veel over angsten en dat soort onderwerpen. Constant ben ik in mijn hoofd daarover naar me zelf aan het kijken en aan het analyseren, lijkt wel angst om los te laten. Soms denk ik na, maar dat is slecht denk ik? Andere doen dit niet, het is beter als ik mij richt op posititieve dingen ( Nieuws kijken, dingen leren, sociaal, sporten ) Dat doe ik maar ik richt me meer op mijn gedachten. Want ik heb regelmatig gedachten die me bang maken dat ik gek wordt en mezelf vermoord. Ik weet het het klinkt volledig gek, want dat is mijn grootste angst. Maar die gedachten volgens iedereen hebben heel veel mensen die gedachten, toch ik accepteer niet als ik dat denk. Daar kan ik 1 week een rot gevoel aan over houden terwijl andere zeggen ga door.
Daarom denk ik ook dat ik mezelf gek maak en dat ik uiteindelijk me het spoor der vernieling in breng. Want regelmatig ben ik zo gefrustreerd dat ik denk van het hoeft niet meer ik ga nu iets doen, maar echt plannen en dat soort dingen nee nooit. Het is heel vervelend die gedachten want het maakt me bang en het laat me denken dat ik gek ben. Als ik logisch kijk denk ik: Ik ben bang dus ik doe dat niet, iedereen denkt zo dus waar maak je je druk om? Ik geniet elke dag van dingen die ik doe alleen ben ik bang voor iets wat nooit zal gebeuren? Maar ik geloof toch heel erg in die angstige gedachten en wil dat loslaten ( vandaar analyseren: Want anders los je het niet op denk ik altijd )
Maar ik wil ophouden met het bezig zijn daarmee en het loslaten zonder dat ik bang ben dat er dan iets in de toekomst gaat gebeuren. Ik heb geen hulppersoon nodig hiervoor maar wil weten of iemand anders dit ook heeft ervaard?
Sterktequote:
Mijn ouders doen er alleen maar een schepje bovenop en maken het alleen maar erger. Ik zit hier nou al 2 uur te huilen en te hyperventileren en ik weet echt niet wat ik moet doen!
Hier gaat het ook al een aantal dagen niet goed
Sylvana, wat is er aan de hand?
Dank je.quote:
Gaat alweer beter.
Ik heb van die enorme stemmingswisselingen.
Zo ben ik ubervrolijk echt op het hysteryse af en dan ben ik ineens zo verdrietig en zo sip.
Dinsdag weer een gesprek met de arts.
Vannavond moet ik weer terug. En dan moet ik uitleggen dat ik weer met zelfmoordgedachtes zat..
Kijk er nu al tegenop.
Maar ja, het is voor het beste he.
Jouw berichten doen me echt veel meer denken aan McDD dan aan "normaal" autisme.quote:
[..]
Dank je.
Gaat alweer beter.
Ik heb van die enorme stemmingswisselingen.
Zo ben ik ubervrolijk echt op het hysteryse af en dan ben ik ineens zo verdrietig en zo sip.
Dinsdag weer een gesprek met de arts.
Vannavond moet ik weer terug. En dan moet ik uitleggen dat ik weer met zelfmoordgedachtes zat..
Kijk er nu al tegenop.
Maar ja, het is voor het beste he.
Misschien kun je vragen om een test?
Ben al wel een stuk rustiger, ben alleen wel misselijk, heb hoofdpijn en mijn ogen branden enorm. Ik hoop echt dat ik dit nog goed kan maken, maar het probleem is dat er eigenlijk heel veel mensen zijn die een angststoornis niet begrijpen en niet begrijpen dat ik wel ga sporten maar niet mee ga naar de supermarkt. Ik snap het zelf ook niet altijd maar het heeft gewoon met die onrust te maken die ik dan voel. Nooit gedacht dat dit mij ook nog een vriendschap zou kosten.
Sorry voor deze ontzettende "zie mij zielig zijn" post (als ik dan toch negatief bezig ben)
Ben somber, droog, serieus en doe dingen om ze te doen, maar zonder echte motivatie die ik een paar weekjes geleden wel had Wat was je diagnose? Dit klinkt behoorlijk bipolair die stemmingswisselingen!quote:
[..]
Dank je.
Gaat alweer beter.
Ik heb van die enorme stemmingswisselingen.
Zo ben ik ubervrolijk echt op het hysteryse af en dan ben ik ineens zo verdrietig en zo sip.
Dinsdag weer een gesprek met de arts.
Vannavond moet ik weer terug. En dan moet ik uitleggen dat ik weer met zelfmoordgedachtes zat..
Kijk er nu al tegenop.
Maar ja, het is voor het beste he.
Heb je ook hulp? Het klinkt alsof je ontzettend met jezelf in de knoop zit en weinig steun krijgt van je omgeving. Heb je therapie gehad? Misschien dat dat je kan helpen. En als het echt een goede vriendin is dan zal ze je heus wel begrijpen, misschien moet je het even een paar dagen rust gunnen. En dan duidelijk uitleggen waar je precies last van hebt. Als ze dat niet kan begrijpen is ze ook niet echt een goede vriendin denk ikquote:
Crisisdienst is het toch maar niet geworden, ik weet niet dan voel ik me altijd zo dom, alsof ik van een mug een olifant maak. Ik heb mijn vriendin vandaag nog geprobeerd te bellen maar ze neemt niet meer op. Ik probeer het volgende week ergens weer. Ze denkt dat ik tegen haar lieg omdat ik bijvoorbeeld wel ga sporten maar niet mee ga naar de stad. Ik heb haar uitgelegd dat ik voor dat sporten heb betaald en dat dat, hoe raar het ook klinkt, het wel een soort van "verplicht" maakt om te gaan. Net zoals op het werk en op school. Als ik met haar mee was gegaan was er niks aan de hand geweest en nu voel ik me zo stom dat ik dat niet heb gedaan. Zoals ik eerder al beschreef heb ik op school 0.0% begrip en nu ben ik mijn enige vriendin ook nog eens kwijt voor mijn gevoel.
Ben al wel een stuk rustiger, ben alleen wel misselijk, heb hoofdpijn en mijn ogen branden enorm. Ik hoop echt dat ik dit nog goed kan maken, maar het probleem is dat er eigenlijk heel veel mensen zijn die een angststoornis niet begrijpen en niet begrijpen dat ik wel ga sporten maar niet mee ga naar de supermarkt. Ik snap het zelf ook niet altijd maar het heeft gewoon met die onrust te maken die ik dan voel. Nooit gedacht dat dit mij ook nog een vriendschap zou kosten.
Sorry voor deze ontzettende "zie mij zielig zijn" post (als ik dan toch negatief bezig ben)
Herkenbaar ... helaas.quote:
hoi..was een tijdje weg..ging stukken beter, maar nu voel ik me al een paar dagen redelijk rot. En de nieuwe onderwijsperiode is weer aangebroken en ik heb wel alles gehaald de 1e periode, maar ik heb nu geen motivatie meer, verveel me constant..zit kortom weer in een neerwaartse spiraal zonder echt aanleiding ertoe
Dat kan ook horen bij bijvoorbeld de borderline persoonlijkheidsstoornis of McDD, wat ik dus heb.quote:
[..]
Wat was je diagnose? Dit klinkt behoorlijk bipolair die stemmingswisselingen!
Hmm dat is wel balenquote:
hoi..was een tijdje weg..ging stukken beter, maar nu voel ik me al een paar dagen redelijk rot. En de nieuwe onderwijsperiode is weer aangebroken en ik heb wel alles gehaald de 1e periode, maar ik heb nu geen motivatie meer, verveel me constant..zit kortom weer in een neerwaartse spiraal zonder echt aanleiding ertoe
Zijn er andere dingen waar je wel plezier in hebt, een hobby of sport? Die neerwaartse spiraal moet je uit zien te komen maar ik snap zelf ook hoe moeilijk dat is, ik zit er zelf ook een beetje in op het moment. Heb je mensen in je omgeving waarmee je erover kan praten? Dat helpt mij altijd wel goed. Net als een planning maken en je daaraan houden, dan voel je je ook een stuk beter Autisme.quote:
[..]
Wat was je diagnose? Dit klinkt behoorlijk bipolair die stemmingswisselingen!
Nu gaat het echt heel slecht.
Ik ben zo enorm verdrietig en alleen.
Ik kan niet slapen, ik ben bang dat ik dan weer de hele nacht lig te huilen.
Ik zou eigenlijk met de nachtdienst moeten praten nu, maar ik durf niet.
Ik heb altijd een enorm probleem met mensen aanspreken om hulp. Ik wacht wel totdat hij gaat controleren of iedereen al op zijn kamer ligt.
Iemand tips hoe ik de verpleging kan aanspreken?
Ah ok, met McDD ben ik niet bekend. Borderline is ook een mogelijkheid inderdaad, of 'gewoon' een depressieve stoornis waar ik last van heb. Kan van alles zijn dus eigenlijkquote:
[..]
Herkenbaar ... helaas.
[..]
Dat kan ook horen bij bijvoorbeld de borderline persoonlijkheidsstoornis of McDD, wat ik dus heb.
Ja dat kan.quote:
[..]
Herkenbaar ... helaas.
[..]
Dat kan ook horen bij bijvoorbeld de borderline persoonlijkheidsstoornis of McDD, wat ik dus heb.
OverMorgen krijg ik de definitieve diagnose te horen.
Je bent opgenomen begrijp ik? Juist om hulp vragen, daar zijn ze juist voor! Dus spreek de nachtdienst aan. Tips heb ik niet want ik weet niet precies hoe het werkt waar je zit. Maar er zit waarschijnlijk ergens wel iemand van de nachtdienst die je aan kan spreken? En echt trek aan de bel hoor, als je je zo rot voelt is ook niet goed toch?! Sterktequote:
[..]
Autisme.
Nu gaat het echt heel slecht.
Ik ben zo enorm verdrietig en alleen.
Ik kan niet slapen, ik ben bang dat ik dan weer de hele nacht lig te huilen.
Ik zou eigenlijk met de nachtdienst moeten praten nu, maar ik durf niet.
Ik heb altijd een enorm probleem met mensen aanspreken om hulp. Ik wacht wel totdat hij gaat controleren of iedereen al op zijn kamer ligt.
Iemand tips hoe ik de verpleging kan aanspreken?
Edit: misschien kan je iets kalmerends krijgen voor de nacht? Het is ook niet fijn om met zo'n gevoel te gaan slapen. Temazepam werkt bij mij goed.
laat het nou hun werk zijn. Blijven ze wakker van. Hulp vragen is stap(je) een van het genezingsproces.quote:
[..]
Autisme.
Nu gaat het echt heel slecht.
Ik ben zo enorm verdrietig en alleen.
Ik kan niet slapen, ik ben bang dat ik dan weer de hele nacht lig te huilen.
Ik zou eigenlijk met de nachtdienst moeten praten nu, maar ik durf niet.
Ik heb altijd een enorm probleem met mensen aanspreken om hulp. Ik wacht wel totdat hij gaat controleren of iedereen al op zijn kamer ligt.
Iemand tips hoe ik de verpleging kan aanspreken?
Net met mijn moeder gesms't en die zei, als je nu niet gaat vragen dan bel ik ze op
Goed zo! Daar zijn ze inderdaad voor dus daar moet je gewoon lekker gebruik van makenquote:
Ok. Ik ga eens met die man praten.
Net met mijn moeder gesms't en die zei, als je nu niet gaat vragen dan bel ik ze op
Ik ga nu slapen maar laat je nog even weten hoe het gegaan is? gaan we samen. wellicht niet op dezelfde afdeling, maar ook ik vind dat ik nog een babbel, en mijn nachtdope te goed heb.quote:
Ok. Ik ga eens met die man praten.
Net met mijn moeder gesms't en die zei, als je nu niet gaat vragen dan bel ik ze op
Het lastige is juist dat ik mijn motivatie nu steeds verder zakt, ik slaap al 2 dagen niet echt goed.
Ik heb nog hulp bij een psycholoog, en mag daar van de week weer heen. Maar verder ga ik wel door hoor, alleen die somberheid is het zwaarste..als ik daarvan af kom, stijgt de motivatie wel weer.
Maar goed, weer even uitzitten deze "roes" en hopen dat het snel voorbij is.
Slaap lekkerquote:
[..]
Goed zo! Daar zijn ze inderdaad voor dus daar moet je gewoon lekker gebruik van maken
De nachtdienst heeft even met mij gepraat en me een extra oxazepam gegeven.
Hij zei dat dat even moet inwerken en ik even afleiding moet zoeken door een boek ofzo te lezen.
Dus ik ga lezen en dan slapen.
Trusten
Jij bent ook opgenomen?quote:
[..]
gaan we samen. wellicht niet op dezelfde afdeling, maar ook ik vind dat ik nog een babbel, en mijn nachtdope te goed heb.
Waar?
Herkenbaar, die stemmingswisselingen. Heb ze op dit moment ook behoorlijk. Paniekaanvallen en extreme waakzaamheid spelen ook op..vriend en ik hoorden een vliegtuig nogal laag over vliegen en BAM, ik dacht minimaal dat het huis opgeblazen zou worden. Zit hier ook extreem waakzaam achter de pc en als 't aan mij ligt blijf ik de hele nacht wakker. Zo maar proberen te gaan slapen, ik slik seroquel 25 mg voor de nacht en dat werkt allang niet meer. Volgend jaar naar psychiater en er maar eens over praten. Ik slaap echt waardeloos.quote:
[..]
Dank je.
Gaat alweer beter.
Ik heb van die enorme stemmingswisselingen.
Zo ben ik ubervrolijk echt op het hysteryse af en dan ben ik ineens zo verdrietig en zo sip.
Dinsdag weer een gesprek met de arts.
Vannavond moet ik weer terug. En dan moet ik uitleggen dat ik weer met zelfmoordgedachtes zat..
Kijk er nu al tegenop.
Maar ja, het is voor het beste he.
Sterkte voor vannacht!
financieel gezien kun je beter nog dit jaar kijken of je terecht kunt....quote:
[..]
Herkenbaar, die stemmingswisselingen. Heb ze op dit moment ook behoorlijk. Paniekaanvallen en extreme waakzaamheid spelen ook op..vriend en ik hoorden een vliegtuig nogal laag over vliegen en BAM, ik dacht minimaal dat het huis opgeblazen zou worden. Zit hier ook extreem waakzaam achter de pc en als 't aan mij ligt blijf ik de hele nacht wakker. Zo maar proberen te gaan slapen, ik slik seroquel 25 mg voor de nacht en dat werkt allang niet meer. Volgend jaar naar psychiater en er maar eens over praten. Ik slaap echt waardeloos.
Sterkte voor vannacht!
Heb ik al geprobeerd, maar dat kan helaas niet meerquote:
[..]
financieel gezien kun je beter nog dit jaar kijken of je terecht kunt....
Maar het was toch nog niet helemaal zeker of al die plannen wel doorgingen dacht ik? Het is wel vermeld dat het eraan zou kunnen komen maar nog niet dat het zeker is. Dacht ik.Ik vind dat echt zo schandalig! Moet je dan maar ongelukkig blijven omdat je de zorg niet meer kan betalen, met dank aan de heer Rutte en zijn vrienden? Ik begrijp niet hoe ze dit kunnen doen! GRRRR!quote:
Ben ik ff blij dat ik niet opgenomen zit in een psychiatrische instelling..maar kan me voorstellen dat dat voor veel mensen bijna niet meer op te hoesten is. Hoorde al dat er een aantal mensen stopten met de gesprekken omdat ze het niet meer kunnen betalen. Gelukkig kan ik dat wel, thank God!
Ik heb net mn psych gesproken, ipv zoloft krijg ik paroxetine (=seroxat). Ze wilde dat ik vandaag zou beginnen, maar ik wil zaterdag nog sinterklaas kunnen vieren dus ik begin zondag
Ik heb alleen een hekel aan paroxetine, omdat ik een vriendje heb gehad die die slikte en die werd er niet bepaald beter van. Hij was echt een zombie
en baggervet Maar ja, ff afwachten maar, misschien valt het bij mij mee. Ik ben hopelijk ook niet zo onverstandig om voor het avondeten een zak chips leeg te vreten. maar deze zijn schijnbaar ook geregistreerd voor gegeneraliseerde angststoornis en aangezien mijn psych vindt dat ik dat heb vond ze dat wel een goed plan om me die te geven. zucht....
zondag dus beginnen...spannend.
Stigmatisering... veel mensen denken dat je het zelf veroorzaakt oid.quote:
[..]
Ik vind dat echt zo schandalig! Moet je dan maar ongelukkig blijven omdat je de zorg niet meer kan betalen, met dank aan de heer Rutte en zijn vrienden? Ik begrijp niet hoe ze dit kunnen doen! GRRRR!
echt? Nou ja zeg!quote:
[..]
Stigmatisering... veel mensen denken dat je het zelf veroorzaakt oid.
op fok mag je schelden he? (ik zit op een ander forum waar dat niet mag....)
wat een godvergeten klootzakken!!!! Ik hoop dat die klote Rutte zelf een keer een fikse depressie krijgt, of een psychose of weet ik het wat. blijkbaar hebben ze allemaal alleen maar een antisociale persoonlijkheidsstoornis ofzo.
Korten ze trouwens de mensen met fysieke ziektes ook zo? Want dat zou ik dan net zo asociaal vinden.
lullen!
Helaas... ik heb er ook niet omgevraagd, mijn problemen zijn vooral veroorzaakt door anderen en dan mag ik nog eens een driedubbele rekening betalen. Letterlijk en figuurlijk.
Oh, en antidepressiva worden ook niet altijd meer vergoed.
Ik heb ook paroxetine, en ik heb afgezien van de bijwerkingen de 1e weken, eigenlijk geen last van vraatzucht of zombieheid! Ik voel mij er wel goed bij, dus ik wil eigenlijk zeggen dat het bij iedereen anders kan werkenquote:
[..]
Ik vind dat echt zo schandalig! Moet je dan maar ongelukkig blijven omdat je de zorg niet meer kan betalen, met dank aan de heer Rutte en zijn vrienden? Ik begrijp niet hoe ze dit kunnen doen! GRRRR!
Ik heb net mn psych gesproken, ipv zoloft krijg ik paroxetine (=seroxat). Ze wilde dat ik vandaag zou beginnen, maar ik wil zaterdag nog sinterklaas kunnen vieren dus ik begin zondag
Ik heb alleen een hekel aan paroxetine, omdat ik een vriendje heb gehad die die slikte en die werd er niet bepaald beter van. Hij was echt een zombie
maar deze zijn schijnbaar ook geregistreerd voor gegeneraliseerde angststoornis en aangezien mijn psych vindt dat ik dat heb vond ze dat wel een goed plan om me die te geven. zucht....
zondag dus beginnen...spannend.
Mja, langstudeerders dat ligt genuanceerd vind ik. Ik heb ook heeel lang gestudeerd, achteraf waarschijnlijk mede dankzij adhdquote:
Nope, fysieke ziektes worden niet echt gekort. Langstudeerders wel.
Helaas... ik heb er ook niet omgevraagd, mijn problemen zijn vooral veroorzaakt door anderen en dan mag ik nog eens een driedubbele rekening betalen. Letterlijk en figuurlijk.
Oh, en antidepressiva worden ook niet altijd meer vergoed.
en heb sowieso een half jaar ofzo gemist omdat ik een ruim jaar heel erg depressief ben geweest. Maar in sommige gevallen is het goed om strenger te zijn. Al had bij mij wat meer begeleiding goed geweest. Als ik op mn 20e uitgebreid was gaan uitzoeken waarom ik me altijd zo voelde als ik voelde en waarom ik niet vooruit te branden was, dan had ik misschien eerder goede hulp gehad. Ik weet het niet. Ik vermoedde wel dat ik een concentratiestoornis had (wist nog niks over adhd toen), maar soms lukte het wel dus ik dacht dat ik dan vast niks had want ik kón het wel, als ik maar wilde (zo ben ik opgevoed en zo ben ik dus ook mezelf blijven behandelen
)hoezo zijn jouw problemen veroorzaakt door andere ewelina?
in welke gevallen worden AD's niet meer vergoed?
Hey! thanks voor dit berichtje, dat stelt me wel een beetje gerust.quote:
[..]
Ik heb ook paroxetine, en ik heb afgezien van de bijwerkingen de 1e weken, eigenlijk geen last van vraatzucht of zombieheid! Ik voel mij er wel goed bij, dus ik wil eigenlijk zeggen dat het bij iedereen anders kan werken
Ga straks verder lezen als ik achter n pc zit (en dus niet op m'n telefoon hoef te klooien). Vanmiddag eerste afspraak met de psychiater. Het slapen gaat sinds n tijdje weer beter, en slecht slapen was nu juist de reden dat m'n therapeute me had doorverwezen...
Nou ja, vind t toch maar weer spannend en hopelijk hagelt t niet zoals toen ik net buiten was
Bedankt voor het meedenkenquote:
[..]
Heb je ook hulp? Het klinkt alsof je ontzettend met jezelf in de knoop zit en weinig steun krijgt van je omgeving. Heb je therapie gehad? Misschien dat dat je kan helpen. En als het echt een goede vriendin is dan zal ze je heus wel begrijpen, misschien moet je het even een paar dagen rust gunnen. En dan duidelijk uitleggen waar je precies last van hebt. Als ze dat niet kan begrijpen is ze ook niet echt een goede vriendin denk ik
Ik heb al wel een tijdje therapie en ik heb vaak wat last van stemmingswisselingen eigenlijk.
Dat ik geen steun krijg uit mijn omgeving was gister wel waar maar over het algemeen is mijn familie erg begripvol en gunnen ze mij de tijd om "beter" te worden en ze geven me ook goed advies en ze pushen me ook zeker niet. Alleen op zo'n moment als gister belast ik ze dan gewoon met net wat teveel stress waardoor ze zo reageren, dat hebben ze uitgelegd en daar hebben ze ook hun excuses voor aangeboden.
Ik had inderdaad al besloten om die vriendin even met rust te laten en dan vrijdag ofzo te bellen. En anders is het inderdaad geen goede vriendin. Gister kwam alleen alles bij elkaar en ik ga het dan groter maken dan het is en oude koeien uit de sloot halen waardoor er een grote explosie volgt. Ik heb haar wel uitgelegd wat het is alleen zoals ik al eerder schreef kan ze niet begrijpen dat ik wel een hele dag naar school ga en niet naar de stad en als ik dan zeg dat het een valkuil van mij is en ik dat gewoon stap voor stap moet leren dan snapt ze niet dat ik het niet gewoon probeer. Dus er zitten bij de meeste mensen gewoon vraagtekens die ik moeilijk uit kan leggen omdat het een gevoel is, het zit in mijn hoofd en hun kunnen dat niet zo goed begrijpen.
Ik laat nog wel weten hoe het ging als ik haar gebeld heb en nogmaals bedankt voor het meedenken
Maar wel belachelijke salarissen en bonissen voor mensen in topfuncties.
Snappen ze dan niet dat sommige mensen alleen nog kunnen functioneren door medicatie en therapie? Dan heb je straks nog meer mensen met een uitkering, omdat ze de hulp niet meer kunnen betalen.
En meer zelfmoorden ...
Goed bezig, kutkabinet.
You read my mind, als het kabinet valt hang ik de vlag uit..quote:Op maandag 5 december 2011 17:17 schreef Madame_Paon het volgende:
Wat verschrikkelijk achterlijk dat zo veel dingen niet meer vergoed worden.
Maar wel belachelijke salarissen en bonissen voor mensen in topfuncties.
Snappen ze dan niet dat sommige mensen alleen nog kunnen functioneren door medicatie en therapie? Dan heb je straks nog meer mensen met een uitkering, omdat ze de hulp niet meer kunnen betalen.
En meer zelfmoorden ...
Goed bezig, kutkabinet.
Van de film Das Leben der Anderen word ik niet bepaald vrolijk. En van het communisme an sich ook niet.quote: