quote:Op woensdag 1 december 2010 11:02 schreef kaatjejannie het volgende:
Vrijdag de 22ste had ik controle in het ziekenhuis. Toen ik daar was bleek mijn bloeddruk weer te hoog. De vk van het ziekenhuis had het erover om de komende dagen ergens in te leiden, maar ze moest nog wel even overleggen met de gynaecoloog. Toen ze die aan de lijn had bleek dat hij direct wilde opnemen, beginnen met medicatie en zaterdag te kijken of ik in te leiden bleek. Als dat nog niet zo was zou er begonnen worden met primen. Dit was voor ons wel even een schrik. Zo snel hadden we het niet verwacht. Gelukkig lag de tas achterin de auto. Wel heb ik N even naar huis laten gaan om nog wat spullen te halen. Ik had immers een bevaltas gepakt, en geen tas om te blijven in het ziekenhuis.
Mijn bloeddruk is weer gemeten, maar deze was nu gewoon goed. Ook een ctg gehad, maar daar waren geen bijzonderheden te zien. Die avond hebben N en ik een beetje tv gekeken in het ziekenhuis en gefantaseerd wanneer Ilse zou komen. s Nachts om 0.45 moest ik naar de wc, dacht ik. Maar toen ik uit bed opstond had ik het water langs mijn benen lopen. Mijn vliezen waren gebroken. Toch nog zelf iets begonnen. Die nacht geen oog dicht gedaan. Ik kreeg wat last van mijn rug, maar als ik op mijn zij in bed lag, ging het eigenlijk wel.
Die ochtend kwam er een vk kijken of ik al inleidbaar zou zijn. Ik bleek al 2 cm ontsluiting te hebben. Viel dat even mee.
Ik mocht gelijk naar een verloskamer. Daar werd ik aangesloten aan de wee opwekkers, en de ctg. Maar eerst mocht ik even douchen. De wee opwekkers werden steeds wat opgehoogd . Tegen 13 uur kreeg ik het lastig. Daarvoor kon ik de weeën nog wel wegpuffen en ondertussen een beetje op de laptop internetten. Toen de vk kwam kijken bleek dat ik 4 tot 5 cm had. Ik heb gevraagd om de pijnpomp, maar hier was het nog wat te vroeg voor. Ik mocht nog even los van de ctg en onder de douche. Dit hield ik maar kort vol. Ik kon de weeën niet opvangen onder de douche. Dus weer terug op bed en weer aangesloten op de ctg. Ik vond het steeds moeilijker om de weeën op te vangen. Gelukkig hielp N me erbij , ik keek hem aan en we puften ze samen weg. Als hij het niet samen met me deed wist ik niet meer hoe te puffen. Op een gegeven moment kwam de vk weer om te kijken hoever ik was. Ik bleek 7 tot 8 cm te hebben. Ik heb toen weer gevraagd om de pijnpomp. Deze mocht. Alleen moest er een nieuw infuus geprikt worden. De vk kreeg het niet voor elkaar. Er werd iemand bijgeroepen van de ok. Deze man probeerde het 2 keer, maar gaf het ook op. Zijn baas werd erbij geroepen. Ik heb tijdens de weeën nog aan de beste man gevraagd wat zijn werk nou inhield. Ik zou nu het antwoord niet meer weten
Hij kreeg het gelukkig voor elkaar. De held!! De pomp werd aangesloten en ik was blij. De vk had gezegd dat ik wel wat duizelig kon worden van de pomp, maar dat als het te erg werd hij uit werd gezet. Ik werd aardig duizelig, maar deed alsof het niet zo was. Als ik mijn ogen maar dicht hield dan ging het best. Ik wilde perse niet dat het uitgezet werd. N. hield in de gaten hoe het met de zuurstof in mijn bloed ging. Telkens als dat onder de 93% kwam vertelde hij me eens goed te ademen. Na een poosje werkte het niet meer als ik op het knopje drukte. N vertelde dat het niet werkte. Ik kon om de 2 minuten drukken, en ik had het op een gegeven moment om de 1 minuut 40 nodig. Ik kreeg ook andere weeën voor mijn gevoel. N moest voor mij op de bel drukken. Ik had nu iemand nodig. Toen de vk kwam en voelde, bleek dat ik volledige ontsluiting had. De laatste 2 cm waren in een uur weg. De vk schrok van mijn arm, die blauw/zwart geworden was van de misgeprikte infusen. Ik vertelde dat ik onderzocht was op mijn stolling, maar daar niks uit gekomen was. Ze heeft het nagekeken in de computer.
Het persen ging voor geen meter. Ik kon het niet. Ik wilde ermee stoppen. Deed alsof ik geen persweeën had zodat ik niet hoefde te persen. De verpleegkundige vertelde dat ik dan best mocht stoppen. Ze wilde dan wel eerder naar huis gaan. Ze heeft me een flinke trap onder mijn kont gegeven. Ik ben uit alle macht gaan persen. Kon 3 tot 4 keer persen op een wee. De tweede pers ging het beste. Voor mijn gevoel schoot het niks op. Tot ik in een spiegel keek en de haartjes van mijn meisje zag. Ze kreeg een hartslagdingetje op dr hoofdje geplakt. Hier kwam uit dat ze het moeilijk had tijdens mijn persen. Omdat de vk zich ook zorgen maakt over mijn bloeden besloten ze een knip te zetten. De verdoving hiervoor heb ik wel gevoeld, de daadwerkelijke knip niet. Ook wordt er een vacuümpomp gehaald. Deze blijkt niet te werken dus komt er een andere. Deze werkt ook al niet. Wat blijkt, het ligt aan het slangetje, en niet aan de pomp. De pomp wordt op het hoofdje gezet en ik moet weer persen. 2 persweeën later komt mijn meisje. Het is nu 18.37. Wat een raar gevoel zeg. Ze wordt op mijn buik gelegd en het eerste wat ik zie is dat ze het kinnetje van mijn familie heeft. Ze is zo mooi. Het is ons kindje. Ik ben helemaal moe, maar ook blij. Voor mijn gevoel komt de placenta gelijk hierna, maar volgens de verslagen duurde het 9 minuten. De verpleegkundige masseert mijn buik, en er wordt iets aangesloten op een infuus om de placenta te laten komen. Als die er is wordt uitgelegd hoe ons meisje erin gelegen heeft. Als de vk me wil hechten blijkt dat ik erg veel bloed verlies. Er wordt een aantal keer op de alarmknop gedrukt en staat voor mijn gevoel binnen no-time de kamer vol met mensen. Volgens N zijn het er een stuk of 5/6. Ik word plat gelegd , ons meisje wordt bij mijn man op de arm gelegd (ze plast gelijk maar even over hem heen ) en ik krijg een zuurstof kapje voor. De arts-assistent kijkt met een eendebek waar het bloed vandaan komt. De knip, mijn baarmoedermond, of mijn baarmoeder. Ze zien het niet en er wordt besloten dat ik naar de ok moet. Ik mag mijn man en meisje nog een kus geven en weg ben ik.
Ik vraag in de lift of ze alsjeblieft goed voor mijn man en kind willen zorgen. Ik ben bang ze niet meer te zien. Ik zie zo voor me dat mijn meisje zonder mij opgroeit. Op de ok is het heel erg koud. Ik beef als een rietje. Ik ben blij als ik onder narcose ga, dan heb ik het niet meer zo koud.
Als ik om 20.45 bij kom heb ik het nog steeds zo koud. Ik krijg 2 warmte dekens en een dekbed. Ik vraag gelijk naar mijn meisje. Ongeveer een kwartiertje later komt mijn man met mijn meisje. Ik ben erg blij ze te zien. Ik ben alleen nogal van de wereld. Onze Ilse wordt op mijn borst gelegd. N heeft de tijd van mijn operatie met Ilse op de verloskamer gezeten. Toen deze weer nodig was is hij naar een kraamkamer gebracht. Daar lag een vrouw met haar kindje en kraamvisite, en N zat daar met kind, en zonder vrouw. Zonder te weten wat er met mij aan de hand was.
Gelukkig mocht N deze nacht bij mij slapen. Ik dacht dat ik amper een oog dicht zou kunnen doen, maar tussen de pogingen tot voeden door heb ik als een blok geslapen. De gynaecoloog die me geopereerd heeft komt zondagochtend bij me langs. Hij verteld me dat ik 2.5 liter bloed verloren heb en dat ik 4 zakken bloed gekregen heb. Hoe het komt is nog niet duidelijk. Het heeft waarschijnlijk te maken met mijn stolling. Hij verteld me dat ik nog niet eens mag denken om ooit nog thuis te bevallen. Dit had ook heel anders af kunnen lopen.
quote:Op woensdag 1 december 2010 16:25 schreef Shirley het volgende:
Afgelopen zondag 21 november. Lekker even naar de stad geweest met vriendlief . Op ons gemakje wandelden we een beetje en mocht ik mezelf verwennen door wat lekker badspul te halen bij de Lush. Na wat boodschapjes gehaald te hebben besloten we naar huis te gaan. Eenmaal thuis zijn we samen in bad gegaan onder het mom van ''nu kan het nog'' Heel relaxed en van het één kwam het ander jullie weten vast wat ik bedoel
Daarna eten gaan maken en onder de afwas begon ik ineens een vreemde rugpijn te krijgen. Na wat gespeur op internet dacht ik dus aan voorwerk in de vorm van rugweeen. De rest van de avond nogal last gehad, kon mezelf geen houding meer geven. Eenmaal s'avonds in bed ging het wel. Had mezelf voorgenomen om de volgende dag lekker uit te slapen en m'n huishouden te doen, maar wel rustig aan mocht ik nog last van m'n rug hebben.
Maandag 22 november. Ik werd wakker om half 12 van m'n wekker en besloot nog even te doezelen voor ik op zou staan. 5 voor 12 schrok ik wakker van een *knap* en nattigheid. Ik wist het meteen, m'n vliezen waren gebroken. I
k jumpte uit bed richting badkamer en trok daar m'n broek en onderbroek uit..zeiknat natuurlijk. Meteen belde ik die op z'n werk was, die zou gelijk naar huis komen, maar moest nog zeker een uur rijden en daarna belde ik m'n moeder om te vragen wat ik nou moest doen. Die gaf het advies om de vk te bellen, wat ik vervolgens deed. Die zou zo snel mogelijk langskomen.
Ik verloor zoveel vruchtwater dat ik besloot om handdoeken tussen m'n benen te dragen aangezien het kraamverband het niet hield. Rond 1 uur stond ineens m'n schoonmoeder voor de deur, die was gebeld door zodat er in ieder geval iemand bij me was. M'n moeder was een kwartier later gearriveerd, want zij zou sowieso bij de bevalling zijn. Toen zij er eenmaal waren besloot ik nog even m'n gasfornuis schoon te maken, want die was vies. ( Waar je al niet aan denkt op zo'n moment)
Om 14.00 kwam thuis en alsof de kleine het wist, begonnen een kwartier later de weeen.
Ik wist ze vrij makkelijk weg te puffen en heb nog een tijd in de woonkamer gezeten en vaak op de wc, op de één of andere manier leek ik op die manier het meest relaxed, want daar was ik alleen. Om half 4 was de vk er en bleek ik 2 cm ontsluiting te hebben. Om half 6 kwam ze weer, toen was het 4 cm. Toen ze daarna weg was, bleek er Chinees gehaald te zijn door m'n vader die er ook inmiddels was. Ik dacht, laat ik wat eten tussen de weeen door, heb ik toch wat op m'n maag. Na drie happen wist ik dat het niet verstandig was, en even later kwam het er net zo hard weer uit. Ik besloot even te gaan douchen, wat ik als erg prettig ervaarde, omdat het de pijn leek te onderdrukken. was erbij en de arme ziel wist niet zo goed wat ik met me aanmoest. Ik was allang blij dat ie er was, en had zelfs een beetje medelijden met hem. Na die douche werden de weeen heftiger en pijnlijker en besloot ik weer onder de douche te gaan. Dit keer kon ik ze niet meer zo goed opvangen en wist mezelf geen houding meer te geven, alles deed pijn. Ik begon ook meer te kermen en besloot op bed te gaan liggen. Dat leek ook niet te helpen en wisselde liggen, staan en zitten af. was er al die tijd bij...
Om half 8 zou de vk weer komen en even voor half 8 had ik ineens het gevoel te moeten poepen. Dat bleken dus al persweeen te zijn. Toen de vk er was, ben ik op bed gaan liggen en kwam m'n moeder erbij. Vanaf 19.40 mocht ik gaan persen, wat best moeilijk ging, ik hield mezelf nog in. De vk sprak me aan en toen m'n moeder zei dat ze al haartjes zag en ik moest opschieten omdat ik anders een knip kreeg, leek ik ineens oerkracht te krijgen.Dus na 4 persweeen en 2 flinke gillen van mij werd Julian om 20.01 geboren. Natuurlijk allemaal een traantje weggepinkt. Hij was meteen gaan huilen en mooi roze, al bleek ik wel uitgescheurd te zijn doordat ie met z'n handje naast z'n hoofdje eruit kwam. Dus terwijl ik bij lag te komen met Julian op m'n borst werd ik gehecht. Z'n Apgarscore was na 1 minuut 9 en na 5 min. 10.
Het is allemaal zo snel gegaan achteraf, dat ik me pas na 2 dagen besefte wat er nou precies gebeurd was. Achteraf kijk ik met een goed gevoel terug op de bevalling, en het schijnt er één uit het boekje te zijn, zoals ze dat zeggen.
Lieverd, ik denk dat alleen praten met de VK voor jou niet voldoende is. Als het je nog zo enorm raakt is het misschien wel goed om ook een keer met de huisarts of een psycholoog te praten...quote:Op donderdag 2 december 2010 11:53 schreef Fee-nix het volgende:
@ flugeltje: ja ik hoop ook wel dat ze nog belt. Ik heb nu wel mijn verhaal gedaan bij die andere VK, maar dat is toch anders.
@ pessie: ja, zeker goed! Ik heb er lang over getwijfeld of ik het zou doen, maar ik denk wel dat het beter is voor mijn verwerking. Ik bedoel: mijn zoontje is al zeven maanden en ik kan er nog steeds niet goed over praten (niet zonder te huilen in ieder geval).
Hier ookquote:Op donderdag 2 december 2010 14:51 schreef Shirley het volgende:
Ja, ik kijk er zeer positief op terug, en de complimenten die ik van de vk, en m'n moeder achteraf kreeg, deden me ook goed. En idd Fluug, het cliché van gedinges om op te wekken is dus toch waar, in ons geval dan.
KJ, fijn dat het iig beter nu gaat met je. Ik kan je schuldgevoel wel begrijpen, maar neem het jezelf niet kwalijk. Ilse krijgt alle liefde van je die ze nodig heeft en dat is wat telt. Hoop dat het gesprek volgende week een duidelijker beeld voor je zal scheppen.
En ik nog grappig doen die avond: ''Het zou zomaar kunnen dat de weeen zo opgewekt worden hé, zijn we ineens morgen papa en mama" : ''Ja, stel je voor zeg...''quote:Op donderdag 2 december 2010 16:43 schreef Sonnetje85 het volgende:
[..]
Hier ook
12 uur later was ie er al
Dit is toch een nasleep van de bevalling? Ik zie dan ook niet geheel het offtopic er van inquote:Op donderdag 2 december 2010 16:39 schreef Fee-nix het volgende:
@ Flugeltje: ik ben ook druk met van alles bezig . Al vrij snel heb ik met de huisarts gepraat (maar dan met name over het fysieke aspect: dat ik nog steeds niet kan vrijen). Hij heeft me doorgestuurd naar een fysio. En nadat zij mijn verhaal had aangehoord vond ze het het beste als ik ook naar een seksuologe zou gaan. Dus die intake heb ik ook al gehad. Dan gaan we daar aan het psychische aspect werken... Krijg waarschijnlijk ook EMDR-therapie, schijnt goed te zijn bij trauma's. En daarnaast ben ik OOK NOG bij een natuurarts, haha. Dus het probleem wordt van alle kanten aangepakt. Het praten met de VK had ik het langst voor me uitgeschoven. Ik wilde dat eigenlijk doen als ik er weer een beetje normaal over kan praten. Ik vond haar verder namelijk helemaal niet vervelend tijdens mijn bevalling en ik wilde er dus geen super dramatisch gesprek van maken. Straks krijgt zij nog een trauma hihi. (Beetje domme reden, ik weet het). Maargoed.... t is dus een work in progress. Alleen is het super frustrerend dat het allemaal zo lang moet duren.
Sorry voor al dit off-topic-achtige geklets meiden...
Eens!quote:Op vrijdag 3 december 2010 12:43 schreef flugeltje het volgende:
[..]
Dit is toch een nasleep van de bevalling? Ik zie dan ook niet geheel het offtopic er van in
Goed dat de hulp voor je klaarstaat, het zou heel vervelend zijn als dit nare gevoel je blijft achtervolgen.
En daar kwamen de waterlanders.quote:' Hij doet het!!!!'
Ik ook nietquote:Op zaterdag 11 december 2010 08:46 schreef danic het volgende:
Wow Leandra wat een verhaal zeg! En dan bevallen met 4 cm ontsluiting, ik wist niet eens dat dat kon!
zo vol liefde voor je prachtige dochter...quote:Anne wordt geboren! Ze wordt op mijn buik gelegd en huilt meteen heel krachtig. Ik vraag meteen of het wel echt een meisje is, en dat is het! En wat is ze mooi... , ook al zit ze helemaal onder het huidsmeer!
wat heerlijk om dit te gelezen. Jullie gezin gewoon!quote:Op woensdag 26 januari 2011 21:59 schreef Claudia_x het volgende:
Dat is woensdagmiddag het geval en dan gaan we eindelijk huiswaarts! 14 maanden daarvoor zat ik huilend van geluk in een rolstoel met Ivan op schoot terwijl mijn lief me naar de parkeergarage duwde. Deze keer draagt mijn lief Lena bij zich in de MaxiCosi en loop ik achter de kinderwagen waar Ivan in zit, die vrolijk zwaait naar wildvreemden en daar enthousiast "Die! Die!" bij scandeert. Het is zó anders allemaal, maar weer even bijzonder en dezelfde tranen van geluk wellen op.
Het napraten met de verloskundige in de kraamweek heeft al veel geholpen. Zij heeft me op het hart gedrukt dat de dienstdoende arts-assistent me nooit pethidine zou hebben gegeven als ze had verwacht dat Lena zo snel geboren zou worden. En dat Lena zo'n moeilijke start had door de pethidine schijnt toch ook vrij uitzonderlijk te zijn. Kortom: ik denk dat het nagesprek heel belangrijk gaat zijn voor de verwerking.quote:Op woensdag 26 januari 2011 22:21 schreef Orea het volgende:
Claudia.. wat heftig! Inderdaad, als ze vermeld dat ze verwacht dat je de ruggenprik om 20:00 niet meer nodig hebt, dan was pethidine op dat moment niet op zijn plaats. Dat geven ze, als het al nog gegeven wordt, vaak bij het begin van bevallingen. Vreselijk dat waarschijnlijk daardoor de start van Lena zo'n moeilijke is geweest!
Waarom hebben ze dan niet gekozen voor remifentanyl? Zeker als ze dachten dat het nog een hele tijd ging duren. En het is sneller uitgewerkt als het gestopt wordt...quote:Op woensdag 26 januari 2011 22:34 schreef Claudia_x het volgende:
[..]
Het napraten met de verloskundige in de kraamweek heeft al veel geholpen. Zij heeft me op het hart gedrukt dat de dienstdoende arts-assistent me nooit pethidine zou hebben gegeven als ze had verwacht dat Lena zo snel geboren zou worden. En dat Lena zo'n moeilijke start had door de pethidine schijnt toch ook vrij uitzonderlijk te zijn. Kortom: ik denk dat het nagesprek heel belangrijk gaat zijn voor de verwerking.
Een ander punt is wat er allemaal toegeschreven kan worden aan de pethidine. Het schijnt dat er intern een discussie over is geweest en dat sommigen denken dat zelfs die eerste moeizame dagen toe te schrijven zijn aan de pethidine, ookal is pethidine bij volwassenen na 4 uur uitgewerkt. Daar ben ik ook heel nieuwsgierig naar!
Hoe dan ook: ik had op het moment dat de pethidine werd gezet nog maar 4 centimter ontsluiting, wat marginale vooruitgang betekende. Ik denk dat mijn intuïtie juist was, dat ik me niet goed kon ontspannen en dat de ontsluiting daardoor niet vorderde. De pethidine heeft gemaakt dat ik in een uur tijd naar volledig ontsluiting ging. In die zin is het waarschijnljik ook wel op z'n plaats geweest om me pijnstilling te geven (al had ik liever intensievere begeleiding gehad).
Remifentanil wordt zo laat mogelijk gegeven, omdat er gewenning optreed.. dus als ze het idee hebben dat het nog wel even gaat duren zullen ze eerst pethidine overwegen!quote:Op zondag 30 januari 2011 09:48 schreef Asyniur het volgende:
[..]
Waarom hebben ze dan niet gekozen voor remifentanyl? Zeker als ze dachten dat het nog een hele tijd ging duren. En het is sneller uitgewerkt als het gestopt wordt...
Sugarsnap, mooie verhalen
Ik had pas 4 cm ontsluiting toen ik remifentanyl kreeg. Althans toen gingen ze in een weeënstorm proberen een infuus aan te leggenquote:Op zondag 30 januari 2011 17:43 schreef Orea het volgende:
[..]
Remifentanil wordt zo laat mogelijk gegeven, omdat er gewenning optreed.. dus als ze het idee hebben dat het nog wel even gaat duren zullen ze eerst pethidine overwegen!
Ik zat op 5 maar ze hadden al het idee dat de laatste cm's hard konden gaan en dat klopte, binnen 2.5 uurquote:Op maandag 31 januari 2011 07:50 schreef Asyniur het volgende:
[..]
Ik had pas 4 cm ontsluiting toen ik remifentanyl kreeg. Althans toen gingen ze in een weeënstorm proberen een infuus aan te leggen
Uiteindelijk zat de boel pas aangesloten bij 7-8 cm, maar toch.
En op het moment van het binnenslepen van de infuuspomp ed zag het er echt niet naar uit dat ik binnen een paar uurtjes een kind zou hebben (ik heb 3 uur gedaan over de cm van 3 naar 4)
Ja, dat klopt wel, ik kon wat slapen had ik het idee. Nou ja, de nacht ervoor had ik ook al amper geslapen, dus ik was ook gewoon doodopquote:Op maandag 31 januari 2011 16:31 schreef Orea het volgende:
[..]
Ik zat op 5 maar ze hadden al het idee dat de laatste cm's hard konden gaan en dat klopte, binnen 2.5 uur
En inderdaad Vlindur, het haalt net de hele scherpe randjes weg en laat je tussen de weeën door meer ontspannen... maar als ze het te vroeg geven werkt het op een gegeven moment amper nog...
Dat is vreemd.quote:Op maandag 31 januari 2011 15:55 schreef Claudia_x het volgende:
In mijn ziekenhuis bieden ze Remifentanil niet aan.
Dat is opzich niet vreemd, elk ziekenhuis hanteert een eigen policy. In ons ziekenhuis is wordt het ook niet aangeboden (Erasmus mc/ Sophia kinderziekenhuis).quote:
ook niet als je er om vraagt? ('t is ook mijn z'huis)quote:Op dinsdag 1 februari 2011 00:57 schreef wickie het volgende:
[..]
Dat is opzich niet vreemd, elk ziekenhuis hanteert een eigen policy. In ons ziekenhuis is wordt het ook niet aangeboden (Erasmus mc/ Sophia kinderziekenhuis).
ik ben er in 98 en 08 bevallen en in maart weer bij Jan heb ik beide gehad. was zo ongeveer van de wereld af door de pethidine.quote:Op dinsdag 1 februari 2011 08:18 schreef wickie het volgende:
Ik weet niet of ze het beleid hebben aangepast, maar ten tijde van Mette's bevalling was het niet mogelijk. Alleen de keuze tussen pethidine of ruggenprik.
In het Sint Franciscus Gasthuis werkt men wel met Remifentanil.
Ik weet niet waarom ze het niet aanbieden (daar wil ik nog wel naar vragen), maar is het niet een vrij nieuw middel? Ik heb wel eens een artikel gelezen (uit ik meen 2008) waarin stond dat de voor- en nadelen onvoldoende waren onderzocht. Ik stel me zo voor dat daarom niet elk ziekenhuis even gretig zo'n nieuw middel in huis neemt.quote:
Ik quote evenquote:
quote:na 3 kwartier werd ik getoucheerd om te kijken hoever ik al was. Dat bleek nog geen halve centimeter te wezen en werd er een veter met Prostaglandinen ingebracht. Dat was erg pijnlijk.
quote:Om 20.00 weer aan de ctg, dat kreng registreerde helemaal niks! Maar ik had toch echt pijn! Toen mocht de veter mocht er eindelijk uit. Wat had dat ding me zeer gedaan vanbinnen en van onderen. Het voelde helemaal beurs aan. Ik werd daarna weer getoucheerd, dat was nu helemaal pijnlijk. Ik verkrampte helemaal.
Bronquote:Woensdag 16 december;
Om half 8 lag ik weer aan de ctg, en na een half uur werd er weer een veter ingebracht. Deze werd wat netter weggestopt tussen de schaamlippen en ik voelde gelijk dat ik hier geen last van zou krijgen.
Het ziekenhuis in Hilversum had het wel in het aanbod zitten, ik had er zelf ook om gevraagd. Na een uur of wat kwamen ze een keer met pethidine aanzetten die ik niet moest, dus toen kreeg ik helemaal niks . Dat het aanwezig is zegt dus ook vrij weinig .quote:Op dinsdag 1 februari 2011 00:57 schreef wickie het volgende:
[..]
Dat is opzich niet vreemd, elk ziekenhuis hanteert een eigen policy. In ons ziekenhuis is wordt het ook niet aangeboden (Erasmus mc/ Sophia kinderziekenhuis).
Ik heb echt geen flauw idee hoeveel schade ik opgelopen heb! Ik heb werkelijk nergens last van, dus ik steek m'n kop in het zand. De naweeen waren wel idioot heftig, maar ik heb ook het idee dat dat hoort bij mijn snelle herstel. De bloedingen zijn nu (na ruim 2 weken) al opgehouden en mijn baarmoeder zat al heel vroeg in de kraamweek flink laag.quote:Op dinsdag 1 februari 2011 13:33 schreef Vlindur het volgende:
Hechten heb ik dan geen ervaring mee, ik had enkel 'scheurtjes' en schaafplekken. Deed met plassen wel pijn, maar dat was verder prima te doen. Hoeveel hechtingen heb je gehad? en hoeveel plekken om te hechten?
Jep. Dat inwendige gerommel is natuurlijk niet leuk, maar pijnlijk was het ook niet.quote:En jouw pillen zijn vaginaal ingebracht lijkt me? en waar stoppen ze die dan? Want in de veter zit aan het einde een pil, die ze tussen de baarmoederwand stoppen volgens mij. (Oh, ik weet het niet eens zeker )
Ja: géén derde nemen.quote:Op dinsdag 1 februari 2011 13:42 schreef seilram het volgende:
Pfff Claudia, wat een verhaal. Ik snap het heel goed hoor, je gevoel tegenover Lena, aan de andere kant, wat geschied is, daar kun je alleen maar van leren. Ze is er, dat is het belangrijkste
Ik meen me ook te herinneren dat het er los van staat.quote:Op dinsdag 1 februari 2011 13:46 schreef wickie het volgende:
Oja, Claudia dat vroeg ik me nog af. Bloedverdunners en het bloeden na de bevalling, of dat dan langer en heftiger is. Maar schijnbaar niet dus.
Oh ja, die bloedingen waardoor je met 2!! van die grote maandverbanden moet rondlopen Ikzelf bloedde niet lang, een goeie week maar en oh! Naweeën! Brings back memoriesquote:Op dinsdag 1 februari 2011 13:42 schreef Claudia_x het volgende:
[..]
Ik heb echt geen flauw idee hoeveel schade ik opgelopen heb! Ik heb werkelijk nergens last van, dus ik steek m'n kop in het zand. De naweeen waren wel idioot heftig, maar ik heb ook het idee dat dat hoort bij mijn snelle herstel. De bloedingen zijn nu (na ruim 2 weken) al opgehouden en mijn baarmoeder zat al heel vroeg in de kraamweek flink laag.
Hihi, ben idd verbaast dat je dat niet weetquote:Jep. Dat inwendige gerommel is natuurlijk niet leuk, maar pijnlijk was het ook niet.
En ik heb geen flauw idee waar ze die pil stoppen. Normaliter ben ik heel nieuwsgierig, maar ik merk dat er toch best veel is wat ik niet weet.
Die veter ook dan? Lijkt me wel hè? En waar smeren ze die gel dan?quote:
Haha, ja, dat riepen we allebei. We hadden er genoeg goede redenen voor, maar ik wilde al vrij snel toch een tweede en mijn lief was er na een maand of vier ook klaar voor.quote:Op dinsdag 1 februari 2011 13:48 schreef Vlindur het volgende:
Ent trouwens, ik las laatst ergens iets door jou toen je net was bevallen van Ivan. "Nooit weer" riep je toen
Ik vraag me af bij hoeveel van die nummers ik de juiste benaming in zou kunnen vullen.quote:
Daar hebben we google voorquote:Op dinsdag 1 februari 2011 13:53 schreef Claudia_x het volgende:
[..]
Ik vraag me af bij hoeveel van die nummers ik de juiste benaming in zou kunnen vullen.
Zouden jullie nog een 3e of een 4e willen? Of is het zo goed?quote:Op dinsdag 1 februari 2011 13:52 schreef Claudia_x het volgende:
[..]
Haha, ja, dat riepen we allebei. We hadden er genoeg goede redenen voor, maar ik wilde al vrij snel toch een tweede en mijn lief was er na een maand of vier ook klaar voor.
quote:Op dinsdag 1 februari 2011 13:59 schreef WupWup het volgende:
Gelukkig, dan is m'n diploma toch terecht
Het is in principe goed zo en mijn lief wil absoluut geen derde, maar ik wil de optie wel openhouden. Ik weet nu hoe snel mijn gevoel over dit soort dingen kan veranderen en ik wil het mezelf ook toestaan om niet alles kapot te rationaliseren.quote:Op dinsdag 1 februari 2011 13:58 schreef Vlindur het volgende:
[..]
Zouden jullie nog een 3e of een 4e willen? Of is het zo goed?
Hoe bedoel je dit? Verdoven ze normaal gesproken voordat een kind geboren is dan? Ik kreeg ook "pas" verdoving nadat Nathan geboren is voor het hechten, toen zagen ze pas hoe ik was gescheurd. Wel heeft ze eerst met de verdovingsvloeistof gedruppeld voor ze de naald erin zette.quote:Bij Lena ging de uitdrijving zo snel dat er geen tijd was om me een verdovingsspuit te geven tijdens een van de laatste weeen, dus ik heb het verdoofd en gehecht worden heel bewust meegekregen. Ik heb er echter weer geen centje pijn van gehad!
Volgens mij moeten we ook niet willen weten hoe dat hechten precies in elkaar steekt. Ze hadden eerst gezegd "2 hechtingen" en daarna waren het er ineens veel meer Ze tellen dus alleen de uitwendige hechtingen, van binnen werken ze in laagjes of ik weet niet wat. too much informationquote:Op dinsdag 1 februari 2011 13:42 schreef Claudia_x het volgende:
[..]
Ik heb echt geen flauw idee hoeveel schade ik opgelopen heb! Ik heb werkelijk nergens last van, dus ik steek m'n kop in het zand. De naweeen waren wel idioot heftig, maar ik heb ook het idee dat dat hoort bij mijn snelle herstel. De bloedingen zijn nu (na ruim 2 weken) al opgehouden en mijn baarmoeder zat al heel vroeg in de kraamweek flink laag.
[..]
Jep. Dat inwendige gerommel is natuurlijk niet leuk, maar pijnlijk was het ook niet.
En ik heb geen flauw idee waar ze die pil stoppen. Normaliter ben ik heel nieuwsgierig, maar ik merk dat er toch best veel is wat ik niet weet.
Ik weet niet wat normaal is, maar bij Ivan hebben ze de verdovingsspuit tijdens een van de laatste persweeen gezet. Ik heb het vaker gehoord. Misschien komt het doordat ik toen een knip heb gehad?quote:Op dinsdag 1 februari 2011 15:20 schreef pessie het volgende:
[..]
Hoe bedoel je dit? Verdoven ze normaal gesproken voordat een kind geboren is dan? Ik kreeg ook "pas" verdoving nadat Nathan geboren is voor het hechten, toen zagen ze pas hoe ik was gescheurd. Wel heeft ze eerst met de verdovingsvloeistof gedruppeld voor ze de naald erin zette.
bij een knip zetten ze volgens mij idd tijdens een perswee een verdoving. Had ik ook bij m'n eerste, bij Jan werd ik pas verdoofd na de bevalling voor het hechten van het ingescheurd zijn.quote:Op dinsdag 1 februari 2011 16:19 schreef Claudia_x het volgende:
[..]
Ik weet niet wat normaal is, maar bij Ivan hebben ze de verdovingsspuit tijdens een van de laatste persweeen gezet. Ik heb het vaker gehoord. Misschien komt het doordat ik toen een knip heb gehad?
quote:In de lift weer een. Ik trek mijn schoenen en jas alvast uit in de lift. Hell no dat ik ga bevallen in mn lelijke H&M nep-uggs!
Ja dat dus ookquote:Op vrijdag 4 februari 2011 10:50 schreef Hik het volgende:
[..]
Ik moest hardop lachen...
Maar geweldig gedaan hoor, gefeliciteerd!
Met een knip van dit formaat weer had ik er nog wel een koelkast uitgekregenquote:
ppfff, nu zit ik te janken!quote:Op vrijdag 4 februari 2011 08:35 schreef huuphuup het volgende:
Oooh ze is er de ontlading, de herkenning, dit is haar. Natúúrlijk! Hoe kon ze ook anders zijn? <3 Ze is niet langer "het zusje van" of "de tweede op komst". Ze is er, mijn dochter, een eigen persoontje, ik herken trekken van Amélie maar tegelijk heeft ze hele eigen dingetjes. Ze heeft een kuiltje in haar ene wang en haar haartjes zijn wat lichter dan die van Amélie in het begin. Ik kan niet stoppen met kijken.
Aww huup bij dit stukje moest ik echt even janken. Hoe herkenbaar .... Maar ik heb ook gegrinnikt....B die weer in slaap valt, jij die denkt "waarom deden we dit ook alweer?"quote:Op vrijdag 4 februari 2011 08:35 schreef huuphuup het volgende:
Oooh ze is er de ontlading, de herkenning, dit is haar. Natúúrlijk! Hoe kon ze ook anders zijn? <3 Ze is niet langer "het zusje van" of "de tweede op komst". Ze is er, mijn dochter, een eigen persoontje, ik herken trekken van Amélie maar tegelijk heeft ze hele eigen dingetjes. Ze heeft een kuiltje in haar ene wang en haar haartjes zijn wat lichter dan die van Amélie in het begin. Ik kan niet stoppen met kijken.
Hier moest ik hardop lachenquote:Op vrijdag 4 februari 2011 08:35 schreef huuphuup het volgende:
In de lift weer een. Ik trek mijn schoenen en jas alvast uit in de lift. Hell no dat ik ga bevallen in mn lelijke H&M nep-uggs!
Om dan hier een traan weg te pinken.quote:Oooh ze is er de ontlading, de herkenning, dit is haar. Natúúrlijk! Hoe kon ze ook anders zijn? <3 Ze is niet langer "het zusje van" of "de tweede op komst". Ze is er, mijn dochter, een eigen persoontje
nee joh, je krijgt een waaknaaldje tijdens de bevalling (dus de infuusnaald zonder iets erop aangesloten) en sowieso een prikje syntocinon in je been na de geboorte van je baby. Als je het ziekenhuis gaat redden de volgende keer, that isquote:Op zondag 6 februari 2011 19:25 schreef huuphuup het volgende:
Een volgende bevalling moet op medische indicatie in het ziekenhuis vanwege de fluxus, ik geloof dat ik dan preventief een infuus met medicijnen krijg ofzo, maar gelukkig maakt het voor de zw.schap an sich niets uit, die mag gewoon bij de vk. Voor ons verandert er dus niet echt iets.
ooooh!quote:Op zondag 6 februari 2011 21:02 schreef WupWup het volgende:
[..]
nee joh, je krijgt een waaknaaldje tijdens de bevalling (dus de infuusnaald zonder iets erop aangesloten) en sowieso een prikje syntocinon in je been na de geboorte van je baby. Als je het ziekenhuis gaat redden de volgende keer, that is
bloedverlies van meer dan 1 liter. Tot 1 l. wordt als normaal gezien geloof ik en daarboven niet. Grofweg.quote:Op dinsdag 8 februari 2011 17:09 schreef seilram het volgende:
Huup! Tjeetje mina.
Ik vind dat nog steeds iets raars bij een bevalling.. ineens ben je aan het bevallen! En je doet het en je kunt het.
Wat is fluxus?
Even ter ontnuchtering: ik was dolblij dat mijn dochter er was en vond haar gelijk prachtig en geweldig, maar van herkenning was echt helemaal geen sprake.quote:Op dinsdag 8 februari 2011 20:38 schreef Mevr_Mus het volgende:
Ow Huup, je stukje over de herkenning van je dochter maakte me aan het huilen Het besef dat ik dat ook gewoon mee ga maken...
En ik had dat juist weer wel niet eens zozeer herkenning van: ik heb je eerder gezien! Maar herkenning op een manier van: ja jíj bent het.. hoe had je anders kunnen zijn?quote:Op dinsdag 8 februari 2011 20:55 schreef Cantare het volgende:
[..]
Even ter ontnuchtering: ik was dolblij dat mijn dochter er was en vond haar gelijk prachtig en geweldig, maar van herkenning was echt helemaal geen sprake.
quote:Op dinsdag 8 februari 2011 20:55 schreef Cantare het volgende:
[..]
Even ter ontnuchtering: ik was dolblij dat mijn dochter zoon er was en vond haar hem gelijk prachtig en geweldig, maar van herkenning was echt helemaal geen sprake.
Ja, dat herken ik ookquote:Op dinsdag 8 februari 2011 21:56 schreef groofskendezoveelste het volgende:
Maar dat steeds weer willen kijken hoe ze eruit zien herken ik ook. gewoon steeds weer die verwondering voelen.
Ja, dat heb ik ook gehad bij m'n derde. Na de bevalling is het vrij snel weer verwijderd, omdat ik het het niet nodig heb gehad .quote:Op zondag 6 februari 2011 21:02 schreef WupWup het volgende:
[..]
nee joh, je krijgt een waaknaaldje tijdens de bevalling (dus de infuusnaald zonder iets erop aangesloten) en sowieso een prikje syntocinon in je been na de geboorte van je baby. Als je het ziekenhuis gaat redden de volgende keer, that is
Ik vond haar niet eens prachtig en geweldig. Ik was blij dat de bevalling voorbij was en wat beduusd dat ik opeens een kind op me had liggen. Het prachtige kwam later pas.quote:Op dinsdag 8 februari 2011 20:55 schreef Cantare het volgende:
[..]
Even ter ontnuchtering: ik was dolblij dat mijn dochter er was en vond haar gelijk prachtig en geweldig, maar van herkenning was echt helemaal geen sprake.
Hoezo was dat onmogelijk? Ik heb alles bij elkaar misschien 2 persweetjes gehad in anderhalf uur, dus kan me hier niet echt een voorstelling bij maken.quote:Op vrijdag 11 maart 2011 14:52 schreef Dizzy-Miss-Lizzy het volgende:
Ik verbaas me hoe je tijdens een perswee niks anders kan dan je over te geven en te persen maar dat ik best door wilde persen zonder wee maar dat dit gewoon onmogelijk bleek.
quote:Op vrijdag 11 maart 2011 16:48 schreef Fee-nix het volgende:
Over al dan niet een tweede willen: ik denk dat heel veel vrouwen zo vlak na de bevalling hard gaan twijfelen of een tweede wel zo'n goed idee is! Had ik zelf ook.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Claudia, ik vind het, ondanks dat het voor jou geen fijne ervaring is geweest met zkh personeel, toch fijn/nuttig om dat soort ervaringen te lezen. Mocht ik weer in het zkh moeten bevallen, neem ik mijn eigen ervaring, maar ook verhalen van hier mee ter voorbereiding zeg maar . Om dus wat 'happiger' te kunnen zijn op dat soort momenten, indien het nodig en mogelijk is.Alexa en Seth zijn lief
See everything; overlook a great deal; correct a little
Misschien is het anders als je niet van die overweldigende persweeën hebt maar door zo'n wee kon ik echt niet anders dan persen en toen ik probeerde te persen zonder wee had dit gewoon niet het effect als met wee merkte ik.quote:Op vrijdag 11 maart 2011 17:30 schreef Vanyel het volgende:
[..]
Hoezo was dat onmogelijk? Ik heb alles bij elkaar misschien 2 persweetjes gehad in anderhalf uur, dus kan me hier niet echt een voorstelling bij maken.
Ik ben een watje met een lage pijngrens en als ik terug denk aan alle pijn dan denk ik alleen maar dat wil ik nooit meer! Ik vond het veel heftiger dan ik me ooit had voor kunnen stellen.quote:Op vrijdag 11 maart 2011 18:51 schreef Claudia_x het volgende:
Wat vervelend dat je zo op de bevalling terugkijkt, DML. Heb je een idee waarom dat zo is?
Dit vind ik altijd zo'n non-argument... Net alsof dat een reden is dat jij het niet als enorm onprettig zou kunnen ervaren. Er is niets zo persoonlijks als een bevalling, toch?quote:Op vrijdag 11 maart 2011 20:10 schreef Dizzy-Miss-Lizzy het volgende:
[..]
De halve aardbol doet het en nog meerdere keren ook dus waarschijnlijk ligt het aan mij maar ik vond het echt verschrikkelijk.
Waarschijnlijk deed ik er daarom dan ook zo lang overquote:Op vrijdag 11 maart 2011 20:10 schreef Dizzy-Miss-Lizzy het volgende:
Misschien is het anders als je niet van die overweldigende persweeën hebt maar door zo'n wee kon ik echt niet anders dan persen en toen ik probeerde te persen zonder wee had dit gewoon niet het effect als met wee merkte ik.
De halve aardbol heeft misschien wel stukken minder pijn gehad dan jij. Of is romantischer. Of weet ik wat nog meer. Ik ga in elk geval meteen met je mee: 1 keer was meer dan genoeg!quote:De halve aardbol doet het en nog meerdere keren ook dus waarschijnlijk ligt het aan mij maar ik vond het echt verschrikkelijk.
Voor 25 euro schoven ze een bed bij hoor voor mijn lief maar hij sliep liever thuis. Hij heeft het niet zo op ziekenhuizen en heeft thuis nog op de bank een drankje genomen ter ontspanning. Voor hem wel zo fijn zo denk ik. En kind lag gewoon naast me in een bakjequote:Op vrijdag 11 maart 2011 23:23 schreef draculettetje het volgende:
dml lieverd toch
neem de tijd, hopelijk kun je deze bevalling een plekje geven
wat lijkt het me naar dat je alleen in ziekenhuis achter blijft eigenlijk
ben blij met de familie kamers hier in het ziekenhuis
Volgens haar richtte ik me dan op het verkeerde. Je knijpt zo'n hand dan fijn en spant daardoor aan zeg maar terwijl je juist op je ademhaling moet letten en zoveel mogelijk ontspannen.quote:Op zaterdag 12 maart 2011 10:33 schreef danic het volgende:
Waar ik me wel over verbaasde, was dat je schreef dat je van de verpleegkundige niet in de hand van je man mocht knijpen tijdens een wee. Als dat voor jou toch goed werkt, waarom zou dat dan niet mogen/kunnen? Tis nou niet iets onhaalbaars lijkt me, hij zit gewoon naast je.
Wat kan je je dan hopeloos voelen hé, wel die pijn constant maar het zet geen zoden aan de dijk .quote:na uren nog geen ontsluiting, hartslag die niet optimaal was, dus ook KS)
Bij mij zat de naald er net in toen ik een wee kreeg. Wachten was geen optie dus lukte het om stil te zitten. Als ik de keus had gehad denk ik dat ik ook zeker had geweten dat ik niet stil kon zitten.quote:Op vrijdag 6 mei 2011 13:07 schreef Dizzy-Miss-Lizzy het volgende:
Knap trouwens dat je die wee tijdens het zetten van de ruggenprik over je heen kon laten komen. Bij mij moesten ze echt wachten totdat de wee voorbij was. Ik kon echt niet stil voorover blijven zitten.
quote:Op zondag 22 mei 2011 18:08 schreef Takkembah het volgende:
Ik ben thuisbevallen, denk ik. Ik ben thuisbevallen en mijn dochter slaapt nog. En Seth is echt Seth. Alsof ik gedroomd heb van hem. Alsof hij er altijd is geweest. Wat bizar.
Ik de denk dat ze te laat voor een ruggeprik was als ik het zo lees.quote:Op dinsdag 24 mei 2011 22:15 schreef Claudia_x het volgende:
Mooi verhaal, danic! En fijn dat het nu goed gaat met jou.
Waarom hebben ze je nu pethidine gegeven zonder overleg?
dat zat ik idd ook te denken.quote:Op dinsdag 24 mei 2011 22:26 schreef Ticootje het volgende:
[..]
Ik de denk dat ze te laat voor een ruggeprik was als ik het zo lees.
dat kan ik me ook wel voorstellen. Mn zus heeft t ook gehad en die had meer een gevoel van even bijkomen. Maar goed daar deden de weeen ook gewoon niks.quote:Op woensdag 25 mei 2011 20:59 schreef Ticootje het volgende:
Bij jen wist ik het ook niet, ik wilde perse pijnstilling. Maar oh wat ben ik geschokken ervan. ik heb echt een zwart gat.. Ik voelde me zo raar. Terwijl ik ook pethedine heb gehad bij puncties, maar dat was half niet zo heftig.
Vandaar dat ik het echt niet nog eens wilde. Ik wilde perse deze bevalling bewust meemaken.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |