Bevallingsverhalen deel 8

Is die PI bewust? Lekker bemoedigend!

[ Bericht 0% gewijzigd door BE op 07-01-2009 17:17:43 ]

quote:

Op woensdag 7 januari 2009 17:11 schreef Brighteyes het volgende:
Is die PI bewust? Lekker bemoedigend!

Precies mijn gedachte

en ik dacht hetzelfde

alle arme llm's...

quote:

Op woensdag 7 januari 2009 19:58 schreef Lois het volgende:
Die PI was wel bewust ja

Lekkertje!

Nou, dan moeten we maar gauw een paar van de vlotte verhalen van de afgelopen week hier posten, dan valt het allemaal weer een beetje mee.

quote:

Op woensdag 7 januari 2009 16:48 schreef Lois het volgende:
Het vorige deel: Bevallingsverhalen deel 7


Laatste reactie:

Oei, had ik het topic gesloten? Sorry, niet gezien, niet op gelet. Wat dat betreft ben ik net zo'n newbee, weet niet hoe je foto's post, wanneer je een topic sluit, hoe je een topic met links naar vorige delen mailt, heb pas sinds een paar dagen een avatar

[ Bericht 0% gewijzigd door Lovechild op 07-01-2009 21:00:47 (typo) ]

quote:

Op woensdag 7 januari 2009 16:48 schreef Lois het volgende:
Het vorige deel: Bevallingsverhalen deel 7


Laatste reactie:
[..]

ik sluit idd niet uit dat dat het geval geweest is nee....
vind het heel naar van mezelf maar dat zou heel goed gebeurd kunnen zijn...
maar wil er wel even bij zeggen dat ik men zoontje voor geen goud zou willen missen...

quote:

Op woensdag 7 januari 2009 12:11 schreef teamlead het volgende:

[..]

haar vrienden hadden ook niets door... er was echt niks aan haar te zien...
ik werd m'n bed uitgebeld door haar vriend "ja hoi.. we zitten in het ziekenhuis, countrytammy is net bevallen van een zoon"
ik ben nog nooit zo snel wakker geweest

leuk wakker worden he???
maar moet zeggen van men vrienden moest ik het hebben jullie waren geweldig!!!
nog steeds trouwens

quote:

Op donderdag 8 januari 2009 08:39 schreef countrytammy het volgende:

[..]

ik sluit idd niet uit dat dat het geval geweest is nee....
vind het heel naar van mezelf maar dat zou heel goed gebeurd kunnen zijn...
maar wil er wel even bij zeggen dat ik men zoontje voor geen goud zou willen missen...

Tja, heel naar van jezelf....het was misschien ook wel een soort zelfbescherming. Ik neem niet aan dat het handig is om zwanger te zijn van je ex terwijl je al een nieuwe relatie hebt. Dus ik kan me er ook wel iets bij voorstellen, dat je het dan onderdrukt. En het wil in mijn ogen dan al helemaal niet zeggen dat je dan dus ook niet blij bent met je kind.

Ik ben heel benieuwd, maar misschien ben ik nu te nieuwsgierig, naar je zoontje en de biologische papa. Wilde die ook vaderen of vond ie het allemaal wel prima en is het nu echt gewoon de zoon van jou en je nieuwe vriend?

der is natuurlijk veel comotie geweest erna.
ik ben toen mijn zoontje 4 weken was weg gegaan bij mijn ex man en naar men nieuwe vriend gegaan..
met het gevolg dat mijn ex man een vaderschapstest wou(wat ik ook wel kan begrijpen)
mijn zoontje is van mijn ex man blijkt uit de test(al wist ik dat al)
en nu is er een omgangs regeling.
mijn zoontje gaat iedere donderdag en om de week op zondag maar men ex man.
zodra mijn ex man weg is bij mijn ouders en een eigen woning heeft gaat hij om de week een heel weekend naar men ex.

Zoals velen hier wel weten ging de bevalling van Ive niet bepaald makkelijk, het duurde lang en eindigde met 2 vacuumpompen, heel veel pijn en een vaginawandruptuur en nog een boel hechtingen. Best traumatisch. Deze keer was ik dan ook flink bang voor de bevalling.

In de nacht van 2 op 3 januari voelde ik vochtverlies. Vruchtwater. Dus naar het ziekenhuis, maar er was onvoldoende vocht opgevangen om het zeker te weten. verder had ik ook geen echte weëen. Tegen de middag waren we daarom weer thuis, flink teleurgesteld dat het waarschijnlijk vals alarm was.

Maar dat was het toch niet helemaal, want waarschijnlijk was er toen een scheurtje in de vliezen gekomen en op 4 januari om 4.30 uur braken de vliezen geheel en kwam er een sloot vruchtwater vrij. En de weëen begonnen! We hebben de oppas voor Ive uit bed gebeld en zijn naar het ziekenhuis gegaan. Ik had aangegeven pijnstilling te willen als dat kon. Bij het toucheren om 8 uur had ik 7cm ontsluiting, de arts assistent gaf aan dat het nu waarschijnlijk vlot zou gaan, te vlot voor nog een ruggenprik. Met de toezegging dat ik na een uur nogmaals getoucheerd zou worden om te kijken of het echt zo vlot ging, ging ik akkoord dat er geen ruggenprik gegeven zou worden.
Om 9.15 uur had ik 10 cm ontsluiting! Maar geen persweëen. Een poging tot kathederiseren om de blaas leeg te maken en ruimte te maken mislukte. Ik moest nog gewoon weëen wegpuffen. Toen dat niet opschoot kreeg ik een infuus. Ook dat wilde niet vlotten. Ik bleef maar puffen. Ik had echt een ritme gevonden, dus het was nog wel te doen maar werd wel zwaarder. Mijn man pufte goed mee. Op een gegeven moment was ik het zat en had ik ook het idee dat de baby goed zakte. De arts kwam toen en wilde nogmaals kathederiseren proberen, voor het laatste zetje. Dat was even erg pijnlijk, maar al heel snel zei ze: "Het hoofdje komt!" Ik werd in pershouding gezet en mocht persen, na 2x persen was het hoofdje er al, toen even wachten ivm navelstreng rond nekje en daarna kwam ook het lijfje! We hebben een dochter! Volgens de papieren duurde het persen 2 minuten! _{Bij Ive was dat 1 uur en 3 kwartier.}

Wat ik heel bijzonder vind is dat ik het hoofdje geboren voelde en zag worden. Heel mooi. Zo speciaal, ze kwam echt rustig uit mij! _{Ive werd echt uit me gerukt.}

Ik heb 1 minihechtinkje gekregen en voor de rest zijn Fee en ik ongedeerd uit de strijd gekomen. Zo'n opluchting dat het ook zo kan!

Nou daarkan ik heel kort over zijn haha.

Op 6 september om 20.30 braken mn vliezen op het feest van mn broertje. Dus gelijk iedereen wist het Iedereen had gedronken dus ik was de BOB, maargoed, dat kon nu dus niet. Ik had gelijk lichte krampen. Om half 10 was ik thuis en ben gaan douchen, 10 uur weeen om de 3 minuten en hielde ruim 1,5 minuut aan. VK was er half 11, 5 cm ontsluiting, 12 uur int ziekenhuis. Om 02:00 uur 10 cm ontsluiting en om 02.36 uur was Luc er. Niet gescheurd, niet geknipt.

Geen erge pijn gehad, weeen waren wat onprettig maar dat was het verder ook wel.

Cattie fijn dat het nu 'prettig' is verlopen.
_{volgens mij is het katheteriseren, een katheder sta je achter bij een toespraak oid}

Wat fijn dat het nu zoveel 'prettiger' was Cattie.

DevilsChase!
Dat lijkt me balen zeg, als het op een feestje gebeurt ofzo, dat idd iedereen gelijk op de hoogte is.
Maar verder was het wel mooi vlot ook!

Cattie, wat klinkt dat goed!
zo anders dan bij Ive!

Devilschase..lekker nuchter verhaal! weeen 'onprettig' ?! Geluksvogel!

DC, doe mij zo'n bevalling! Wel fijn voor je! Er was toch nog iemand die nauwelijks wat voelde van de weëen?
Cattie, fijn dat het nu zo veel beter ging!

quote:

Op vrijdag 9 januari 2009 17:29 schreef marit1978 het volgende:
Cattie, wat klinkt dat goed!
zo anders dan bij Ive!

Devilschase..lekker nuchter verhaal! weeen 'onprettig' ?! Geluksvogel!

ik heb me de hele bevalling helemaal ontspant en me geconcentreerd op de tekst van een ventilator die daar stond, daarom heb ik er amper wat van gevoeld. De persweeen daarentegen waren heerlijk, letterlijk, ik vond dat echt geweldig

Het is 5 januari en ik ben vroeg naar bed gegaan, ik lig lekker in mijn bed en concentreer me op de baby in mijn buik die aan het schoppen is, ineens voel ik een soort knak en ik sta op en loop naar de badkamer. Terwijl ik plas voel ik een plens water uit me lopen. De vliezen. Water blijft uit me lopen met plensjes, we vangen het op en bestuderen het grondig, gelukkig is het helder. Zenuwachtig loop ik wat rond, rond 12 uur komen de eerste weeen. Auw, dit gaat niet leuk worden bedenk ik me. Liggend op mijn zij en met zijn hand stevig tegen me aan geklemt vang ik de pijn op. Denkend aan de ademhaling van de cursus. Het gaat op zich wel. Na een uur belt Michael de verloskundige, ze zegt dat ik onder de douche moet gaan en zodra de weeen een uur lang om de drie minuten komen en minimaal een minuut duren komt ze even voelen. Na een uur vraag ik hoe lang ik nog moet, het is bijna niet meer te doen. Ik wil even op bed gaan liggen maar zodra ik uit de douche stap wil ik terug dus hup weer terug. Om 2:10 gaat manlief weer bellen. Ik roep nog dat hij het een beetje aan moet dikken want ik wil graag dat ze even komt kijken. Hij zegt dat ze onderweg is. Ik stel me in op 3 centimeter ontsluiting heb ik me voorgenomen, misschien valt het dan niet tegen, maar hangend aan de douchestang hoop ik toch dat het meer is. Maar ja twee uurtjes bezig, verwacht nou maar niet teveel spreek ik mezelf toe. Om half drie komt de verloskundige de badkamer in. Ze zegt dat ze het bed klaar gaat maken zodat ze kan toucheren. Ik kom uit de douche. De verloskundige zegt dat ik tussen de weeen door naar het bed moet komen. Ik roep haar na dat er geen ' tussen de weeen door' is! Jawel zegt ze, gewoon als er een pauze is. Ineens heb ik het gevoel dat ik moet poepen. Dat is de baby zegt de verloskunidge, kom maar naar het bed dan kijk ik even. "GAAT NIET" kan ik nog uitbrengen en " HELP". De VK kijkt hoe ik over de badrand hang en zegt dat ik snel moet komen liggen omdat het weleens sneller kan gaan dan we denken. Zodra ik lig toucheert ze me en zegt meteen 9 cm ontsluiting en loopt vrij snel de kamer uit want haar spullen liggen nog in de auto. Het is 2:40 wanneer ik mag gaan persen. Ik vind het doodeng en durf niet goed. Na 40 minuten persen( AUW, nee durf niet, nee wil niet, help, %$%$^**#) is daar onze zoon. Ik krijg drie hechtingen en ben de uren na de bevalling totaal van de wereld in een soort van shocktoestand. De totale bevalling duurde 3 uur en 38 minuten volgens de papieren. Nu 4 dagen later heb ik het inmiddels wel redelijk verwerkt allemaal en geniet ik van onze zoon.

quote:

Op vrijdag 9 januari 2009 17:54 schreef Estrys het volgende:
Nu 4 dagen later heb ik het inmiddels wel redelijk verwerkt allemaal en geniet ik van onze zoon.

Fijn dat je de snelle bevalling iig. goed verwerkt hebt nu.
Ik moet altijd denken aan de 'lerares' van de zwangerschapsyoga die ik had. Zij vertelde altijd dat mensen het na een snelle bevalling best moeilijk kunnen hebben aangezien het allemaal heel snel en hevig is. Daarna kun je ook nog eens op onbegrip stuiten als je je bevallingsverhaal vertelt 'want iedereen wil toch zo'n snelle bevalling en daar mag je toch niet over klagen?' Daarbij wordt nog wel eens vergeten dat in recordtempo van 0 naar 10 cm ook geen eitje is
Het is ook best onwerkelijk als het zo snel gaat en je dan 'ineens' je kindje op je buik hebt liggen.

Wow Estrys, dat is inderdaad snel! Fijn dat je het nu een plekje hebt kunnen geven.

DC, ook vlot zeg! En knap dat je de pijn weg hebt kunnen focussen.

Cattie, ik schreef het je al eerder, maar wat fijn dat je nu ook een andere soort bevalling mee hebt gemaakt!

Estrys wat snel!

DC heerlijk nuchter geschreven idd.

Cattie wat fijn dat de bevalling zoveel beter ging dan bij Ive!

Ik moet nu ineens heel veel aan de bevalling denken en dromen. Mijn verhaal staat in het vorige deel. Bevallingsverhalen deel 7

quote:

Op vrijdag 9 januari 2009 18:16 schreef TearSong het volgende:

[..]

Fijn dat je de snelle bevalling iig. goed verwerkt hebt nu.
Ik moet altijd denken aan de 'lerares' van de zwangerschapsyoga die ik had. Zij vertelde altijd dat mensen het na een snelle bevalling best moeilijk kunnen hebben aangezien het allemaal heel snel en hevig is. Daarna kun je ook nog eens op onbegrip stuiten als je je bevallingsverhaal vertelt 'want iedereen wil toch zo'n snelle bevalling en daar mag je toch niet over klagen?' Daarbij wordt nog wel eens vergeten dat in recordtempo van 0 naar 10 cm ook geen eitje is
Het is ook best onwerkelijk als het zo snel gaat en je dan 'ineens' je kindje op je buik hebt liggen.

Dat is inderdaad precies zoals je het zegt. Het is heel onwerkelijk en je beseft nauwelijks wat je overkomt. Ik klaag niet maar de dag en nacht erna beleefde ik alles steeds opnieuw in mijn gedachten, ik zat dan ook de nacht erna om 4 uur met de laptop op schoot het bevallingsverhaal te typen.

Cattie, wat fijn dat deze bevalling je zo is meegevallen

DC, zo heb ik de bevalling ook wel een beetje ervaren. Maar bij mij ietsje minder kort.

Estrys, jemig wat vlug zeg. Ik moest best lachen op het eind met dat er geen 'tussen de weeën door' was.

Goed gedaan allemaal!