Bevallingsverhalen deel 7

Zolang wachten voor het hechten! Oef! En lag jij al die tijd blij te zijn in de beugels?

countrytammy, jeetje wat ontzettend heftig! Zo ineens een kleintje... Fijn dat alles goed is gegaan!

Dakota, wat vertel je het toch heerlijk nuchter Stom dat je zo lang moest wachten joh, vind ik eigenlijk niet normaal
Wel fijn dat alles zo goed is gegaan

Ik heb al langere tijd geleden mijn andere bevallingsverhalen gepost en omdat de laatste bijna een jaar geleden is, vond ik het wel een mooi moment om die ook nog even te "spammen"
Het was mijn 4e zwangerschap, 9 dagen na de uitgerekende datum en er was al 2 keer strippen aan vooraf gegaan (resp. 4 dagen en 1 dag vantevoren).

Zondag 27 januari eindigde rond 23:45 uur toen ik met niet noemenswaardig gerommel naar bed ging. "We zien wel wat de nacht brengt," zei ik tegen Manlief en het was voor het eerst dat ik met deze instelling naar bed ging. Ik wilde namelijk helemaal niet 's nachts bevallen omdat Bas ongeveer 6 van de 7 nachten wakker wordt en dan persé mij wil hebben en zich dan ook absoluut niet door Manlief laat troosten.
Het was dus mijn grote schrikbeeld dat ik moest bevallen met een Manlief die Bas moest zien te kalmeren. Maar dit keer was daar geen paniek over, wat dan achteraf wel weer bijzonder is.

Rond 01:45 uur word ik wakker en heb vervolgens 2 uur lang ongeveer iedere 7 minuten een wee die ik liggend op mijn zij (gewoon lekker in mijn favoriete slaapthouding) rustig wegblaas. Ik bedenk me dat dit, gezien de andere bevallingen, nog niet zoveel zegt. Het kan ook weer ophouden. Op een gegeven moment doezel ik ook weer wat weg maar dan worden de weeën wel scherper, al zit er dan wel weer wat meer tijd tussen. Tegen 04.00 uur ga ik even naar de wc en dan lukt het me niet meer om die weeën zo liggend op te vangen. Manlief wordt wakker, heeft al gemerkt wat er aan de hand is maar ik heb hem nog niet nodig. Ik ga uit bed en hij mag nog lekker blijven liggen. In de huiskamer rommel ik wat: ik zet een cd op, probeer wat te lezen, zet het kraampakket klaar, stuur mijn zusje een sms dat ze vandaag tante gaat worden. De weeën komen ongeveer elke 7 a 8 minuten en duren een goeie minuut.
Soms komt er tussendoor nog eentje maar die is dan kort. Ik kan ze lopend opvangen en mijmer wat ondertussen. Dat het er nu dan eindelijk van gaat komen, dat ik benieuwd ben hoelang het duren zal; of het er al zal zijn als Thijs en Sara om 07.00 uur op moeten staan en hoe het moet als dat niet het geval is.

Na ongeveer een uur vind ik het niet meer prettig alleen en haal Manlief uit bed. Op dat moment wordt Bas wakker en wil mama. Ik kruip maar even bij hem en ondertussen haalt Manlief het matras voor het "bevalbed" van boven. Er zit nog steeds een minuut of 8 tussen de weeën en die tijd is genoeg om Bas het vertrouwen te geven weer lekker verder te kunnen slapen.
Manlief vraagt of hij de verloskundige al moet bellen en zal die vraag het komende uur meerdere malen herhalen. En ik weet het steeds maar niet. Al doen deze weeën gemeen zeer; ik wacht er eigenlijk op dat er een minuut of 5 tussen de weeën zit, ipv de 8 van nu. Wat ik niet meekrijg is dat ze in korte tijd naar iedere 6 en dan iedere 5 gaan.
Uiteindelijk zegt Manlief dat hij om 06.00 uur zal bellen. Ondertussen zit ik op dat bevalbed. Omdat ons eigen bed niet op klossen kan, het staat ingebouwd tussen de bedden van Bas en Sara, hebben we een eenpersoonsbed op klossen in de huiskamer gezet. Dan kunnen daar de controles op uitgevoerd worden. Bij een wee ga ik op mijn knieën zitten en leun met mijn handen op de bank waar het bed achter staat. Ik vraag Manlief om tijdens een wee zijn hand op mijn rug te leggen. Het gevoel van zijn warme hand op mij tijdens een wee is prettig. Bij iedere wee piep ik dat het zo'n pijn doet. Ik vind mezelf eigenlijk een enorme aansteller, lijd liever in stilte maar dat kan ik niet nu.

Ik moet overgeven en dan hebben we het er samen over hoeveel ontsluiting er zal zijn. Ik heb ooit gehoord dat vrouwen vaak 2 keer overgeven tijdens de bevalling: 1 keer bij 3 en 1 keer bij 7 centimer ontsluiting. Manlief denkt dat ik op 7 centimeter zit. Ik kan het me niet voorstellen, hoewel ik er niet aan moet denken dat het er pas 3 zouden zijn. Ondertussen vraagt Manliefzich af of hij het kraamcentrum moet bellen. Ik zeg hem dat de verloskundige daar opdracht toe geeft.
"Straks is de kraamverzorgster er eerder dan de verloskundige", zeg ik, waarop Manlief notabene antwoordt: "Maar dan is er tenminste iemand."
Dan is het rond zessen en vindt hij het nu dus echt tijd om de verloskundige te bellen. We weten al dat Veerle dienst heeft, de verloskundige die er ook bij Sara's bevalling was. Als ik tijdens hun gesprekje een wee heb, meen ik al een klein beetje persdrang tevoelen. Manlief meldt het en krijgt als antwoord dat we vast wat warme doeken voor de baby moeten klaarleggen. Als hij ophangt vraag ik of ze direct komt. "Nou volgens mij niet, ze was in het ziekenhuis." Dat wilde ik eigenlijk niet horen, al weet ik dat thuisbevallingen voorgaan en ze er dus nooit de bevalling zal afmaken. Manlief hangt wat
hydrofiels op de verwarming en ik zeg hem dat hij zijn ouders maar vast moet bellen om stand-by te staan voor de kinderen. Het lijkt me niet zo handig dat ze nog uit bed moeten komen als hij belt dat ze de kinderen moeten komen halen. Na het telefoontje probeert hij vast wat kleren voor ons drietal klaar te leggen.

En dan ineens moet ik echt persen. Net zoals bij Sara en Bas overvalt het me totaal en moet ik er ook direct aan toegeven. Niks wegzuchten.
Manlief belt Veerle weer om te vragen of ze al onderweg is. Van dit gesprek ontgaat me veel. Ik pers, ik plas, ik geef weer over... Wat een geweld gaat er door mijn lichaam!!! Ik hoor Manlief zeggen dat Veerle zegt dat ik niet hoef in te houden. "Maar ik heb mijn onderbroek nog aan", piep ik. Hij probeert me eruit te helpen. Ik pers en plas. Heel veel. "Daar is het vruchtwater", hoor ik hem zeggen door
de telefoon. Duh! Dit is mijn vierde bevalling en ik denk dat ik zit te plassen! De druk is even weg. Even een beetje adempauze. En daar gaat het weer. Mijn onderbroek uit, ik hoor de mededeling dat ik nu ook bloed verlies. Met de telefoon aan zijn oor loopt Manlief rond. Hij haalt een washandje om mij wat schoon te vegen en ik hoor hem Veerle de weg wijzen. Dat laatste irriteert me mateloos. "Ze heeft toch wel een TomTom in de auto?" denk ik. Ik heb hem nodig! Hij loopt weer naar de badkamer en ik pers weer, schreeuw en daar is het hoofdje! Ik hou mijn hand erop en brul uit alle macht naar Manlief. Hij komt aangesneld, ik pers weer en floep...daar ligt een klein kindje met heel veel donkere haartjes onder me. Ik neem het bij me. "Wat klein! Kijk nou, wat een kleintje! Snel, doeken! Een doek op het hoofdje!" Terwijl Manlief heen en weer snelt met de doeken en Veerle meldt dat het geboren is, bedenk ik me dat ik moet kijken wat het is. Doeken een beetje opzij. "Een meisje! Het is een meisje, Liefje!" Het is 06:30 uur

Veerle komt binnen gerend. Ondanks het negeren van 2 rode stoplichten,werd Evi geboren op het moment dat zij de auto parkeerde. Dan horen we Bas door de babyfoon. Manlief haalt hem en verbouwereerd zit hij bij papa op de arm. Sara volgt. "Sara, je hebt een zusje gekregen!" roep ik zodra ik haar zie. Ze straalt en klimt op de bank waar ze gezeten op haar knietjes alles kan zien (ook de nageboorte even later). Met Bas op zijn knie belt Manlief het kraamcentrum. Veerle vraagt hem of hij de navelstreng wil doorknippen en hij reageert een beetje van "Mwoah, niet perse", dus ik besluit het dit keer zelf te doen. Doordat het nog steeds hectisch is, zijn daar jammergenoeg geen foto's van gemaakt.

Evi laat zich intussen goed horen. Al heel snel leg ik haar aan ze zuigt alsof ze in geen eeuwigheid te eten heeft gehad! Thijs wordt uit bed gehaald en algauw zitten er 3 glunderende kindertjes op hun knieën op de bank te kijken naar de gebeurtenissen.
Ons klaver is compleet!

En omdat ik hier eerder las dat jullie eerlijkheid over de bevallingsverhalen waarderen, zal ik vertellen wat de ware reden was dat Manlief zo met dat washandje liep te redderen (ik geloof dat alleen mijn schoonzusje dat weet): tijdens het persen met mijn onderbroek aan was ik eerst zachte ontlasting verloren. Ik zat dus helemaal onder en Manlief wilde mij zo niet aan de verloskundige overdragen
Veel mensen hebben verzucht "Oh wat romantisch, helemaal met z'n tweetjes" bij het horen van mijn verhaal. Nou geloof mij; er is niets romantisch aan vruchtwater, bloed, kots en poep Ik vond het wél bijzonder dat we samen waren omdat dat veel meer afleidde. Normaal komt de vk en die neemt alles uit handen en zorgt dat je helemaal op de bevalling gefocust bent. Ook goed, maar ik vond het prettig dat dat dit keer niet zo was.

Dat de baby door de vader opgevangen wordt schijnt echt wel een bijzonderheid te zijn, het kwam op alle formulieren te staan. Ik had op een gegeven moment iemand van het kraamcentrum aan de lijn en die vroeg of het klopte dat mijn man de bevalling had gedaan. "Uhm...nou nee. IK heb de bevalling gedaan en HIJ heeft haar opgevangen!" Kom nou, dat was me echt teveel eer voor hem na al die pijn van mij

[ Bericht 0% gewijzigd door Lovechild op 06-01-2009 16:45:58 ]

[ Bericht 100% gewijzigd door Lovechild op 06-01-2009 16:44:02 (Foutje bij invoeren geboortetijd) ]

Pfff nooit fouten wijzigen als het onderwerp van verhaal aan je been staat te jammeren...

quote:

Op dinsdag 6 januari 2009 11:37 schreef Fuente het volgende:
Reinhilde, jeetje, wat een lange, slepende bevalling zo! Kan me indenken dat je dat nog lang bijblijft zoiets!

Dat trillen herken ik ook wel, tijdens de weeen, Bjorn vond het heel eng omdat het oncontroleerbaar was en ik heel erg schudde. Raar dat dat soort dingen met je lijf gebeuren, zonder enige controle he?

Kunnen ze de volgende keer bepalen hoe het hoofdje ligt zodat je dan eventueel geen keizersnede hoeft?

Idd heel eng, ik kon het ook niet stoppen.

Ik weet niet of ze dat de volgende keer kunnen bepalen, ga het iig wel aankaarten!

Lovechild, wat een prachtig verhaal

Wow Lovechild, wat een verhaal!
En Countrytammy, Ik vraag me altij af bij dit soort verhalen hoe het komt dat je niet geweten hebt zwanger te zijn, niet vervelend bedoelt hoor!

quote:

Op dinsdag 6 januari 2009 17:09 schreef Fuente het volgende:
Lovechild, wat een prachtig verhaal

Inderdaad! Leuk geschreven

Lovechild, erg leuk om te lezen!
Wát een verhaal zeg Erg overrompelend (voor jou dus ) !

1x is genoeg

quote:

Op dinsdag 6 januari 2009 16:38 schreef Lovechild het volgende:
Ik had op een gegeven moment iemand van het kraamcentrum aan de lijn en die vroeg of het klopte dat mijn man de bevalling had gedaan. "Uhm...nou nee. IK heb de bevalling gedaan en HIJ heeft haar opgevangen!" Kom nou, dat was me echt teveel eer voor hem na al die pijn van mij

Groot gelijk!

Dank voor de complimenten, dames. Leuk nog, bijna een jaar na dato

quote:

Op dinsdag 6 januari 2009 17:54 schreef marit1978 het volgende:
Lovechild, erg leuk om te lezen!
Wát een verhaal zeg Erg overrompelend (voor jou dus ) !

Nou die persweeën, daar werd ik behoorlijk door overrompeld iedere keer. Als in: geen houden meer aan, ik móet persen. Bij mijn 3e was de uitdrijvingstijd 2 minuten en bij mijn 2e heb ik 10 minuten geperst.
Maar de eerste, dát was andere koek. Toen moest ik wegens hoge bloeddruk na de u.d. ingeleid worden en toen ik daar persweeën kreeg werd ik verzocht ze "even" in te houden omdat de artsen de dienst aan het overdragen waren. Dat heb ik keurig 1.5 uur gedaan
Uiteindelijk had dat zoveel van mijn kracht gevergd dat de vacuumpomp eraan te pas moest komen.

Ik heb dus vanaf de 2e bevalling met terugwerkende kracht versteld gestaan dat ik dat toentertijd 1.5 uur had weten vol te houden. Maar bij een van mijn andere zwangerschappen heeft de verloskundige me gezegd dat je dat alleen bij een 1e bevalling lukt.

Ik heb de bevallingsverhalen van de anderen in deel 4 gevonden. Herposten?

Jahaaa als je die ook zo beschreven hebt dan m ag dat wel hoor!

Vind het heel lief van je man.

Reminds mij om mijn tweede bevalling nog te posten.

Als je op de datum van een post klikt met je rechtermuisknop dan kan je het linkje naar je post kopieren. En die kan je dan gewoon hier plakken. Hoef je verder niks meer mee te doen. Dan kunnen we ze ook lezen, maar staan ze niet meer herhaald.

Ik heb nu je verhaal pas gelezen Lovechild, wauw!

quote:

Op dinsdag 6 januari 2009 19:01 schreef Brighteyes het volgende:
Als je op de datum van een post klikt met je rechtermuisknop dan kan je het linkje naar je post kopieren. En die kan je dan gewoon hier plakken. Hoef je verder niks meer mee te doen. Dan kunnen we ze ook lezen, maar staan ze niet meer herhaald.

Goed idee! Ik heb zulke linkjes natuurlijk al weleens zien staan, maar ik wist niet hoe dat werkt Ga ik proberen.
Kan ik gelijk even aanmerken dat ik nu heb gelezen dat de uitdrijvingstijd van mijn 3e geen 2 minuten was maar 3 en dat ik bij mijn 1e niet 1.5 uur persweeen heb ingehouden maar "slechts" een uur Tevens moet ik nog vertellen dat ik de naam van mijn man nu steeds had aangepast in Manlief maar ik zag dat ik dat in deel 4 niet had gedaan en ik ga het niet allemaal meer wijzigen. Hij heet dus Marco

quote:

Op dinsdag 6 januari 2009 19:01 schreef Mibos2 het volgende:
Jahaaa als je die ook zo beschreven hebt dan m ag dat wel hoor!

Ja, die zijn ook zo beschreven!
Bevallingsverhalen deel 4!

[ Bericht 2% gewijzigd door Lovechild op 06-01-2009 19:36:56 ]

Het moest gewijzigd en niet gequote

[ Bericht 96% gewijzigd door Lovechild op 06-01-2009 19:36:09 ]

Klinken allemaal als heftige verhalen maar ze lezen heerlijk weg in ieder geval

als ik het kom uit leggen hoe het kon gebeuren deed ik het maar ik kan het echt niet heb het echt niet gemerkt hoe graag ik ook zou willen

quote:

Op dinsdag 6 januari 2009 17:09 schreef Reinhilde het volgende:
Wow Lovechild, wat een verhaal!
En Countrytammy, Ik vraag me altij af bij dit soort verhalen hoe het komt dat je niet geweten hebt zwanger te zijn, niet vervelend bedoelt hoor!

haar vrienden hadden ook niets door... er was echt niks aan haar te zien...
ik werd m'n bed uitgebeld door haar vriend "ja hoi.. we zitten in het ziekenhuis, countrytammy is net bevallen van een zoon"
ik ben nog nooit zo snel wakker geweest

quote:

Op dinsdag 6 januari 2009 17:09 schreef Reinhilde het volgende:
Wow Lovechild, wat een verhaal!
En Countrytammy, Ik vraag me altij af bij dit soort verhalen hoe het komt dat je niet geweten hebt zwanger te zijn, niet vervelend bedoelt hoor!

toch even reageren
Mijn moeder heeft op dezelfde manier mijn zusje gekregen dwars door de pil heen met normale menstruatie's etc en dacht dat ze te veel gesnoept had dus was ook gaan lijnen etc. tot op n zekere dag ze "aandrang kreeg om te moeten poepen" en ze dus voor ze er erg in had mn zusje op de wereld zette, zelfs de HA die 3 maanden daarvoor nog een pilcontrole had gedaan was niets opgevallen en wilde destijds niet eens komen toen ze bevallen was
Ik zelf had vanuit het ziekenhuis meegekregen dat tijdens mijn eerdere zwangerschap en curretage daarvan iets niet helemaal was goed gegaan en dat ik daardoor slechts 1% kans had om in verwachting te raken op de spontane manier. Toch gebruikte ik de Mirena voor de zekerheid. Al sinds de vorige zwangerschap onregelmatige tot slechte cyclus gehad soms n maand over soms zelfs n jaar dus dat was voor mij ook geen aandachtspunt, vervolgens in het begin (achteraf berekend dus) van mijn zwangerschap de griep + fikse buikgriep gehad dus vermoeidheid en misselijkheid viel niet op. aankomen deed ik practisch niet in totaal slechts 2 kilo aangekomen bij Rachel, kwam ik er pas in de 6e maand achter dat ik in verwachting was omdat mijn buik toch onmogelijk uitzichzelf kon bewegen dacht ik. toen dus pas een test gedaan en die was positief.
Its all in the family