Bevallingsverhalen deel 8

Is die PI bewust? Lekker bemoedigend!

[ Bericht 0% gewijzigd door BE op 07-01-2009 17:17:43 ]

quote:

Op woensdag 7 januari 2009 17:11 schreef Brighteyes het volgende:
Is die PI bewust? Lekker bemoedigend!

Precies mijn gedachte

en ik dacht hetzelfde

alle arme llm's...

quote:

Op woensdag 7 januari 2009 19:58 schreef Lois het volgende:
Die PI was wel bewust ja

Lekkertje!

Nou, dan moeten we maar gauw een paar van de vlotte verhalen van de afgelopen week hier posten, dan valt het allemaal weer een beetje mee.

quote:

Op woensdag 7 januari 2009 16:48 schreef Lois het volgende:
Het vorige deel: Bevallingsverhalen deel 7


Laatste reactie:

Oei, had ik het topic gesloten? Sorry, niet gezien, niet op gelet. Wat dat betreft ben ik net zo'n newbee, weet niet hoe je foto's post, wanneer je een topic sluit, hoe je een topic met links naar vorige delen mailt, heb pas sinds een paar dagen een avatar

[ Bericht 0% gewijzigd door Lovechild op 07-01-2009 21:00:47 (typo) ]

quote:

Op woensdag 7 januari 2009 16:48 schreef Lois het volgende:
Het vorige deel: Bevallingsverhalen deel 7


Laatste reactie:
[..]

ik sluit idd niet uit dat dat het geval geweest is nee....
vind het heel naar van mezelf maar dat zou heel goed gebeurd kunnen zijn...
maar wil er wel even bij zeggen dat ik men zoontje voor geen goud zou willen missen...

quote:

Op woensdag 7 januari 2009 12:11 schreef teamlead het volgende:

[..]

haar vrienden hadden ook niets door... er was echt niks aan haar te zien...
ik werd m'n bed uitgebeld door haar vriend "ja hoi.. we zitten in het ziekenhuis, countrytammy is net bevallen van een zoon"
ik ben nog nooit zo snel wakker geweest

leuk wakker worden he???
maar moet zeggen van men vrienden moest ik het hebben jullie waren geweldig!!!
nog steeds trouwens

quote:

Op donderdag 8 januari 2009 08:39 schreef countrytammy het volgende:

[..]

ik sluit idd niet uit dat dat het geval geweest is nee....
vind het heel naar van mezelf maar dat zou heel goed gebeurd kunnen zijn...
maar wil er wel even bij zeggen dat ik men zoontje voor geen goud zou willen missen...

Tja, heel naar van jezelf....het was misschien ook wel een soort zelfbescherming. Ik neem niet aan dat het handig is om zwanger te zijn van je ex terwijl je al een nieuwe relatie hebt. Dus ik kan me er ook wel iets bij voorstellen, dat je het dan onderdrukt. En het wil in mijn ogen dan al helemaal niet zeggen dat je dan dus ook niet blij bent met je kind.

Ik ben heel benieuwd, maar misschien ben ik nu te nieuwsgierig, naar je zoontje en de biologische papa. Wilde die ook vaderen of vond ie het allemaal wel prima en is het nu echt gewoon de zoon van jou en je nieuwe vriend?

der is natuurlijk veel comotie geweest erna.
ik ben toen mijn zoontje 4 weken was weg gegaan bij mijn ex man en naar men nieuwe vriend gegaan..
met het gevolg dat mijn ex man een vaderschapstest wou(wat ik ook wel kan begrijpen)
mijn zoontje is van mijn ex man blijkt uit de test(al wist ik dat al)
en nu is er een omgangs regeling.
mijn zoontje gaat iedere donderdag en om de week op zondag maar men ex man.
zodra mijn ex man weg is bij mijn ouders en een eigen woning heeft gaat hij om de week een heel weekend naar men ex.

Zoals velen hier wel weten ging de bevalling van Ive niet bepaald makkelijk, het duurde lang en eindigde met 2 vacuumpompen, heel veel pijn en een vaginawandruptuur en nog een boel hechtingen. Best traumatisch. Deze keer was ik dan ook flink bang voor de bevalling.

In de nacht van 2 op 3 januari voelde ik vochtverlies. Vruchtwater. Dus naar het ziekenhuis, maar er was onvoldoende vocht opgevangen om het zeker te weten. verder had ik ook geen echte weëen. Tegen de middag waren we daarom weer thuis, flink teleurgesteld dat het waarschijnlijk vals alarm was.

Maar dat was het toch niet helemaal, want waarschijnlijk was er toen een scheurtje in de vliezen gekomen en op 4 januari om 4.30 uur braken de vliezen geheel en kwam er een sloot vruchtwater vrij. En de weëen begonnen! We hebben de oppas voor Ive uit bed gebeld en zijn naar het ziekenhuis gegaan. Ik had aangegeven pijnstilling te willen als dat kon. Bij het toucheren om 8 uur had ik 7cm ontsluiting, de arts assistent gaf aan dat het nu waarschijnlijk vlot zou gaan, te vlot voor nog een ruggenprik. Met de toezegging dat ik na een uur nogmaals getoucheerd zou worden om te kijken of het echt zo vlot ging, ging ik akkoord dat er geen ruggenprik gegeven zou worden.
Om 9.15 uur had ik 10 cm ontsluiting! Maar geen persweëen. Een poging tot kathederiseren om de blaas leeg te maken en ruimte te maken mislukte. Ik moest nog gewoon weëen wegpuffen. Toen dat niet opschoot kreeg ik een infuus. Ook dat wilde niet vlotten. Ik bleef maar puffen. Ik had echt een ritme gevonden, dus het was nog wel te doen maar werd wel zwaarder. Mijn man pufte goed mee. Op een gegeven moment was ik het zat en had ik ook het idee dat de baby goed zakte. De arts kwam toen en wilde nogmaals kathederiseren proberen, voor het laatste zetje. Dat was even erg pijnlijk, maar al heel snel zei ze: "Het hoofdje komt!" Ik werd in pershouding gezet en mocht persen, na 2x persen was het hoofdje er al, toen even wachten ivm navelstreng rond nekje en daarna kwam ook het lijfje! We hebben een dochter! Volgens de papieren duurde het persen 2 minuten! _{Bij Ive was dat 1 uur en 3 kwartier.}

Wat ik heel bijzonder vind is dat ik het hoofdje geboren voelde en zag worden. Heel mooi. Zo speciaal, ze kwam echt rustig uit mij! _{Ive werd echt uit me gerukt.}

Ik heb 1 minihechtinkje gekregen en voor de rest zijn Fee en ik ongedeerd uit de strijd gekomen. Zo'n opluchting dat het ook zo kan!

Nou daarkan ik heel kort over zijn haha.

Op 6 september om 20.30 braken mn vliezen op het feest van mn broertje. Dus gelijk iedereen wist het Iedereen had gedronken dus ik was de BOB, maargoed, dat kon nu dus niet. Ik had gelijk lichte krampen. Om half 10 was ik thuis en ben gaan douchen, 10 uur weeen om de 3 minuten en hielde ruim 1,5 minuut aan. VK was er half 11, 5 cm ontsluiting, 12 uur int ziekenhuis. Om 02:00 uur 10 cm ontsluiting en om 02.36 uur was Luc er. Niet gescheurd, niet geknipt.

Geen erge pijn gehad, weeen waren wat onprettig maar dat was het verder ook wel.

Cattie fijn dat het nu 'prettig' is verlopen.
_{volgens mij is het katheteriseren, een katheder sta je achter bij een toespraak oid}

Wat fijn dat het nu zoveel 'prettiger' was Cattie.

DevilsChase!
Dat lijkt me balen zeg, als het op een feestje gebeurt ofzo, dat idd iedereen gelijk op de hoogte is.
Maar verder was het wel mooi vlot ook!

Cattie, wat klinkt dat goed!
zo anders dan bij Ive!

Devilschase..lekker nuchter verhaal! weeen 'onprettig' ?! Geluksvogel!

DC, doe mij zo'n bevalling! Wel fijn voor je! Er was toch nog iemand die nauwelijks wat voelde van de weëen?
Cattie, fijn dat het nu zo veel beter ging!

quote:

Op vrijdag 9 januari 2009 17:29 schreef marit1978 het volgende:
Cattie, wat klinkt dat goed!
zo anders dan bij Ive!

Devilschase..lekker nuchter verhaal! weeen 'onprettig' ?! Geluksvogel!

ik heb me de hele bevalling helemaal ontspant en me geconcentreerd op de tekst van een ventilator die daar stond, daarom heb ik er amper wat van gevoeld. De persweeen daarentegen waren heerlijk, letterlijk, ik vond dat echt geweldig

Het is 5 januari en ik ben vroeg naar bed gegaan, ik lig lekker in mijn bed en concentreer me op de baby in mijn buik die aan het schoppen is, ineens voel ik een soort knak en ik sta op en loop naar de badkamer. Terwijl ik plas voel ik een plens water uit me lopen. De vliezen. Water blijft uit me lopen met plensjes, we vangen het op en bestuderen het grondig, gelukkig is het helder. Zenuwachtig loop ik wat rond, rond 12 uur komen de eerste weeen. Auw, dit gaat niet leuk worden bedenk ik me. Liggend op mijn zij en met zijn hand stevig tegen me aan geklemt vang ik de pijn op. Denkend aan de ademhaling van de cursus. Het gaat op zich wel. Na een uur belt Michael de verloskundige, ze zegt dat ik onder de douche moet gaan en zodra de weeen een uur lang om de drie minuten komen en minimaal een minuut duren komt ze even voelen. Na een uur vraag ik hoe lang ik nog moet, het is bijna niet meer te doen. Ik wil even op bed gaan liggen maar zodra ik uit de douche stap wil ik terug dus hup weer terug. Om 2:10 gaat manlief weer bellen. Ik roep nog dat hij het een beetje aan moet dikken want ik wil graag dat ze even komt kijken. Hij zegt dat ze onderweg is. Ik stel me in op 3 centimeter ontsluiting heb ik me voorgenomen, misschien valt het dan niet tegen, maar hangend aan de douchestang hoop ik toch dat het meer is. Maar ja twee uurtjes bezig, verwacht nou maar niet teveel spreek ik mezelf toe. Om half drie komt de verloskundige de badkamer in. Ze zegt dat ze het bed klaar gaat maken zodat ze kan toucheren. Ik kom uit de douche. De verloskundige zegt dat ik tussen de weeen door naar het bed moet komen. Ik roep haar na dat er geen ' tussen de weeen door' is! Jawel zegt ze, gewoon als er een pauze is. Ineens heb ik het gevoel dat ik moet poepen. Dat is de baby zegt de verloskunidge, kom maar naar het bed dan kijk ik even. "GAAT NIET" kan ik nog uitbrengen en " HELP". De VK kijkt hoe ik over de badrand hang en zegt dat ik snel moet komen liggen omdat het weleens sneller kan gaan dan we denken. Zodra ik lig toucheert ze me en zegt meteen 9 cm ontsluiting en loopt vrij snel de kamer uit want haar spullen liggen nog in de auto. Het is 2:40 wanneer ik mag gaan persen. Ik vind het doodeng en durf niet goed. Na 40 minuten persen( AUW, nee durf niet, nee wil niet, help, %$%$^**#) is daar onze zoon. Ik krijg drie hechtingen en ben de uren na de bevalling totaal van de wereld in een soort van shocktoestand. De totale bevalling duurde 3 uur en 38 minuten volgens de papieren. Nu 4 dagen later heb ik het inmiddels wel redelijk verwerkt allemaal en geniet ik van onze zoon.

quote:

Op vrijdag 9 januari 2009 17:54 schreef Estrys het volgende:
Nu 4 dagen later heb ik het inmiddels wel redelijk verwerkt allemaal en geniet ik van onze zoon.

Fijn dat je de snelle bevalling iig. goed verwerkt hebt nu.
Ik moet altijd denken aan de 'lerares' van de zwangerschapsyoga die ik had. Zij vertelde altijd dat mensen het na een snelle bevalling best moeilijk kunnen hebben aangezien het allemaal heel snel en hevig is. Daarna kun je ook nog eens op onbegrip stuiten als je je bevallingsverhaal vertelt 'want iedereen wil toch zo'n snelle bevalling en daar mag je toch niet over klagen?' Daarbij wordt nog wel eens vergeten dat in recordtempo van 0 naar 10 cm ook geen eitje is
Het is ook best onwerkelijk als het zo snel gaat en je dan 'ineens' je kindje op je buik hebt liggen.

Wow Estrys, dat is inderdaad snel! Fijn dat je het nu een plekje hebt kunnen geven.

DC, ook vlot zeg! En knap dat je de pijn weg hebt kunnen focussen.

Cattie, ik schreef het je al eerder, maar wat fijn dat je nu ook een andere soort bevalling mee hebt gemaakt!

Estrys wat snel!

DC heerlijk nuchter geschreven idd.

Cattie wat fijn dat de bevalling zoveel beter ging dan bij Ive!

Ik moet nu ineens heel veel aan de bevalling denken en dromen. Mijn verhaal staat in het vorige deel. Bevallingsverhalen deel 7

quote:

Op vrijdag 9 januari 2009 18:16 schreef TearSong het volgende:

[..]

Fijn dat je de snelle bevalling iig. goed verwerkt hebt nu.
Ik moet altijd denken aan de 'lerares' van de zwangerschapsyoga die ik had. Zij vertelde altijd dat mensen het na een snelle bevalling best moeilijk kunnen hebben aangezien het allemaal heel snel en hevig is. Daarna kun je ook nog eens op onbegrip stuiten als je je bevallingsverhaal vertelt 'want iedereen wil toch zo'n snelle bevalling en daar mag je toch niet over klagen?' Daarbij wordt nog wel eens vergeten dat in recordtempo van 0 naar 10 cm ook geen eitje is
Het is ook best onwerkelijk als het zo snel gaat en je dan 'ineens' je kindje op je buik hebt liggen.

Dat is inderdaad precies zoals je het zegt. Het is heel onwerkelijk en je beseft nauwelijks wat je overkomt. Ik klaag niet maar de dag en nacht erna beleefde ik alles steeds opnieuw in mijn gedachten, ik zat dan ook de nacht erna om 4 uur met de laptop op schoot het bevallingsverhaal te typen.

Cattie, wat fijn dat deze bevalling je zo is meegevallen

DC, zo heb ik de bevalling ook wel een beetje ervaren. Maar bij mij ietsje minder kort.

Estrys, jemig wat vlug zeg. Ik moest best lachen op het eind met dat er geen 'tussen de weeën door' was.

Goed gedaan allemaal!

quote:

Op vrijdag 9 januari 2009 22:22 schreef Estrys het volgende:

[..]

Dat is inderdaad precies zoals je het zegt. Het is heel onwerkelijk en je beseft nauwelijks wat je overkomt. Ik klaag niet maar de dag en nacht erna beleefde ik alles steeds opnieuw in mijn gedachten, ik zat dan ook de nacht erna om 4 uur met de laptop op schoot het bevallingsverhaal te typen.

Zo ging het hier ook ongeveer. Ik heb de hele nacht met m'n man opgezeten en alleen maar gepraat over wat er precies gebeurde, hoe het in mijn beleving ging en hoe hij het zag, elkaars verhalen aanvullen om zo een echt 'totaalplaatje' te krijgen. Omdat het zo snel gaat komt het echte beseffen daarna pas denk ik.

Ik heb dat ook zo ervaren, pas achteraf komt het besef wat er nou eigenlijk gebeurd is en wat wanneer kwam, in welke volgorde. En het is heel erg heftig zo`n snelle bevalling, je propt in een uur wat de meesten uitsmeren over een half etmaal. En de naweeen moet je ook zeker niet onderschatten.

Wat leuk weer die verse verhalen. Het doet je inderdaad terugdenken aan je eigen bevalling

Ohja naweeen heb ik ook gehad, de hele tijd dat ik in het ziekenhuis lag.

hier ook gehad hoor, bij mies in 6 uur bevallen en bij dennis in 2,5 uur. (eertse wee tot kind) Nu scheelt het dat ik bij dennis wist wat ik kon verwachten, bij michelle vond ik het veel heftiger omdat de verlos me niet geloofde.
Maar alles ging zo enorm snel, dat ik ook zoiets had wat gebeurt me, vooral ook het feit dat ik nauwelijks hoefde te persen, maakte dat ik die nacht de bevalling wel tig keer heb overgedaan.

quote:

Op maandag 12 januari 2009 09:30 schreef Ardenlyn het volgende:

[..]

Ik blijf het een geweldige ervaring vinden
Maar het is wel behoorlijk pittig zo'n snelle bevalling.

Yup. Bij Tomas duurde het bij mij 1 uur en 3 kwartier vanaf de eerste wee en bij Yara 45 minuten. De 2e keer vond ik het minder erg want ik wist dat het snel zou gaan. Ik hield er al rekening mee tijdens de zwangerschap en was dus minder verrast. Bij Tomas was het echt blinde paniek gewoon. Ik was zo enorm angstig, omdat het zo heftig was en ik toen nog niet wist dat het zo snel zou gaan. Ik dacht echt tijdens een weeenstorm dat ik nog een uur of 8 door moest (de weeen waren tenslotte net begonnen) en raakte daardoor in paniek, want ik wist dat ik dat niet vol zou houden.

Gelukkig bij allebei geen naweeen gehad maar vooral de 1e keer was het zo onwerkelijk, bijna alsof ik geen 'echte bevalling' heb gehad.

quote:

Op maandag 12 januari 2009 09:30 schreef Ardenlyn het volgende:

[..]

Nou inderdaad. ik heb er nu nog steeds moeilijk mee.
Vliezen breken tot bevalling was 3 en half uur. In een hele korte tijd ben ik van 0 naar 10 cm gegaan en na de bevalling was ik kapot. Heeft misschien 1 uur of 1,5 uur geduurd want na het breken van de vliezen had ik niet meteen erge weeen.
Had niet eens tijd om na te denken.
Ineens was hij er en het heeft ook echt een tijd geduurd voordat ik echt van hem kon genieten. En dat doet pijn want nu hou ik zoveel van hem en kan ik het mijzelf kwalijk nemen dat ik dat in het begin niet had (schaam mij er zelfs voor)

Daar hoef je je echt niet voor te schamen, hoor!

(Ik vond eli ook de eerste dag lelijk en eng )

quote:

Ik blijf het een geweldige ervaring vinden

Zekers!

Zaterdagavond, 10 over 12 's nachts, ik kruip in bed en draai me lekker om. Opeens hoor ik *Pats*, ik schrik en denk dat het iets met mijn darmen is (geen idee waarom ik dat dacht maar ik verwachtte een enorme pijnscheut..) opeens voel ik allemaal warmte en vocht langs mijn benen lopen.. Vruchtwater dus!

Ik spring op (want hellup: mijn matras wordt nat!!!! ) en ren naar de badkamer.. John hoorde de knal ook en geloofde in eerste instantie niet dat het vruchtwater was.. Toen hij kwam kijken in de badkamer geloofde hij het wel; het vruchtwater kwam met plensen naar beneden.

Gelijk het ziekenhuis gebeld. In eerste instantie was ik er een beetje lacherig over, maar na 5 minuten kwamen de weeen volop ingezet. Snel naar het AMC dus!

Aangekomen in het AMC constateren ze dat het inderdaad vruchtwater is (logisch, mijn broek, sokken, slipje alles was doorweekt) en dat ik heftige weeen heb.

Na enig overleg van de gyn's hebben ze besloten me weeenremmers te geven, bevallen met 33 weken en 4 dagen is wel een beetje vroeg. Naast de weeenremmers krijg ik ook een prik in mijn been, dit om er voor te zorgen dat de longetjes van de baby een soort van groeispurt kunnen maken.


Om half 4 wijst een echo uit dat ik nog geen ontsluiting heb, de weeen worden echter steeds heftiger. Om half 5 voel ik persdrang, de gynaecoloog komt er snel bij en constateert dat ik inmiddels volledige ontsluiting heb..

Alles ging heel snel vanaf dat moment. Ik werd overgereden naar een andere kamer en daar werd me gezegd dat een keizersnede op dit moment veel complicaties met zich mee zou kunnen brengen en dat het kindje eigenlijk al zo ver is dat ze al bijna geboren is. Pfoe, shit, nu moet ik dus echt gaan bevallen terwijl ik me daar eigenlijk helemaal niet op had voorbereid

Toch met goede moed erin gegaan. Verstand op nul en we zien het wel. Na enige tijd ontstond er wel twijfel of ik het kindje zou baren of dat er toch een keizersnede zou komen, de weeenremmers begonnen nu namelijk toch een beetje te werken..

Uiteindelijk is Mila geboren op zondagochtend om 6.04, ze weegt 1880 en is ongeveer 42 cm lang.

Mila is direct na de geboorte in de couveuse gelegd op de intensive care afdeling van het AMC. Aan allerlei slangetjes ligt ze nu, een infuus voor antibiotica (omdat mogelijk mijn vliezen braken vanwege een infectie), een neussonde en allerlei plakkertjes om haar hartritme en zuurstofniveau in de gaten te kunnen houden.

Al snel bleek dat Mila het hartstikke goed doet, ze hoeft niet aan de beademing en ze mag al naar een ander ziekenhuis! Op zondagmiddag is ze met de ambulance overgebracht naar het ziekenhuis in lelystad.

Er is ons verteld dat we er vanuit moeten gaan dat Mila tot de uitgerekende datum zeker in het ziekenhuis moet blijven..

Ik ben zelf alweer thuis, in principe gaat alles goed. Ik heb alleen wat last van naweeen, een bijzondere vergeetachtigheid, kraamtranen en een gevoel van onbesef.

Heftig Raissa! Tot de uitgerekende datum in het ziekenhuis blijven is bij ons toen ook gezegd. En het klopte ook wel. Slangetjes, infuus ed komt me ook erg bekend voor. Fijn dat ze nu in Lelystad ligt. Ligt ze nog in de couveuse? Tyler heeft alleen in een warmtebedje gelegen.

quote:

Op maandag 12 januari 2009 12:23 schreef _Ingrid_ het volgende:
Heftig Raissa! Tot de uitgerekende datum in het ziekenhuis blijven is bij ons toen ook gezegd. En het klopte ook wel. Slangetjes, infuus ed komt me ook erg bekend voor. Fijn dat ze nu in Lelystad ligt. Ligt ze nog in de couveuse? Tyler heeft alleen in een warmtebedje gelegen.

Ja, ze ligt nog in de couveuse. Ze mag er ongeveer een uurtje per dag uit.. Dat is toch wel jammer hoor, je zou het liefst de hele dag met je kindje willen knuffelen... Maar goed, als dit beter is dan moet het maar En vanavond mag ik kangeroeen

Cattie, wat een fijn verhaal!

DC, een snelle bevalling zeg, en bijzonder dat uitgerekend daar de vliezen braken.

En Estrys ook al zo snel, jeetje!

TearSong en Ardenlyn, dat was hier dus ook. Mensen die zeggen dat snel bevallen makkelijker zou zijn. Nee, een weeenstorm is niet fijn. Ik denk dat ik liever langer beval dan ooit nog weer zoiets mee te maken als een weeenstorm (bij zowel Sara (in 4 uur geboren) als Merel (in 2 uur geboren).
En dan de naweeen, die heb ik bij Sara niet gehad, maar bij Merel wel. Wat een ellende, pas tegen het einde van de kraamweek was het weg, maar ik moest die krengen echt wegzuchten!

Raissa, wat heftig, kan me indenken dat het allemaal nog onwennig is zo

Valt me eigenlijk op dat veel bevallingen beginnen met het breken van de vliezen.
Mijn VK zei dat zo maar ongeveer 10% van de bevallingen begint...de meeste beginnen gewoon met weeën.

Mijn vriendin gaat als het goed is eind Maart bevallen van de eerste.
Als ik alle verhalen hier zo lees besef ik pas hoe weinig ik eigenlijk afweet van wat er bij een bevalling allemaal gebeurt.
Petje af dames!

quote:

Op maandag 12 januari 2009 15:27 schreef dekilo het volgende:
Mijn vriendin gaat als het goed is eind Maart bevallen van de eerste.
Als ik alle verhalen hier zo lees besef ik pas hoe weinig ik eigenlijk afweet van wat er bij een bevalling allemaal gebeurt.
Petje af dames!

Ik heb me er al best op ingelezen, maar moet zeggen dat mijn vriend uit zichzelf niet een boek over dit onderwerp zal pakken. Of wat info op internet opzoekt.

quote:

Op maandag 12 januari 2009 14:21 schreef Raissa het volgende:

[..]

Ja, ze ligt nog in de couveuse. Ze mag er ongeveer een uurtje per dag uit.. Dat is toch wel jammer hoor, je zou het liefst de hele dag met je kindje willen knuffelen... Maar goed, als dit beter is dan moet het maar En vanavond mag ik kangeroeen

Kangeroeen is zo fijn! Geniet er maar van vanavond!

quote:

Op maandag 12 januari 2009 14:37 schreef Fuente het volgende:

TearSong en Ardenlyn, dat was hier dus ook. Mensen die zeggen dat snel bevallen makkelijker zou zijn. Nee, een weeenstorm is niet fijn. Ik denk dat ik liever langer beval dan ooit nog weer zoiets mee te maken als een weeenstorm (bij zowel Sara (in 4 uur geboren) als Merel (in 2 uur geboren).
En dan de naweeen, die heb ik bij Sara niet gehad, maar bij Merel wel. Wat een ellende, pas tegen het einde van de kraamweek was het weg, maar ik moest die krengen echt wegzuchten!

Nee een weeenstorm is niet fijn, maar ik heb het toch 10X liever dan een bevalling met úren pijnlijke weeen. Mijn bevallingen hebben van begin tot einde 7 en 4 uur geduurd. Maar het begin is bij beiden zo licht geweest. Echt krampjes van niks, waarbij je gewoon kan lopen, praten en lachen. Echte weeen heb ik bij de eerste 3 uur en bij de tweede 1 1/2 uur gehad. Waarvan het laatste uur een weeenstorm. En naweeen, maar die vond ik wel vervelend, maar niet heel pijnlijk. Ze waren vergelijkbaar met de beginkrampjes. Ik hoefde ze niet weg te zuchten, maar ze irriteerden me wel.

met naweeen ligt ook aan die injectie die je evt krijgt om de placenta te laten komen. overigens na de bevalling van michelle heeft de verlos beseft dat ik op die ejectie erg heftig reageer, want bij dennis heb ik ook een kleinere dosis gekregen(stond zelfs in de computer daar). ok de naweeen waren minder als de echt erge weeen, maar toch best wel pijnlijk genoeg om ze met 2 paracetamol op, nog steeds erg pijnlijk te vinden. Overigens vond ik aleve fenimax(ofzo, ben te lui om het doosje te pakken) voor de menstruatie veel fijner als paracetamol, (maar ik gaf dan ook geen borstvoeding en kon het gerust nemen.)

[ Bericht 10% gewijzigd door hestria op 12-01-2009 18:56:33 (hoef niet alles 3 keer te herhalen) ]

quote:

Op maandag 12 januari 2009 17:44 schreef hestria het volgende:
met naweeen ligt ook aan die injectie die je evt krijgt om de placenta te laten komen.

Kan dat invloed hebben? Ik heb dus totaal geen naweeen gehad maar bij Tomas wel 2 injecties voor de placenta. Niet dat het allemaal zo belachelijk lang duurde (hooguit 15 minuten geloof ik) maar ze hadden daar op de afdeling een soort 'wedstrijdje' over wie het snelst de placenta eruit kon laten komen dus vandaar dat het nogal haast had

(toen ik het hoorde knikte ik maar vriendelijk maar een paar uur later, midden in de nacht, kwam het ineens weer boven en heb ik toch even bij m'n man nagevraagd of ik dat van dat wedstrijdje nou goed begrepen had...ik vond het wel een heel vreemd iets.)

Bij mij hebben ze inderdaad wel het infuus weer opengedraaid voor de placenta, omdat deze er na 45 minuten nog niet was. Ik wist niet dat je daar dus naweeen van kon krijgen..klinkt op zich wel logisch!

Serieus, een wedstrijdje? Dan sporen ze daar echt niet , wat stom!

Ik vond de naweeen soms behoorlijk pijnlijk en kreeg en paracetamol voor. Volgens mij heb ik daar ook een prik voor gehad.

Ik kreeg ook een injectie direct na de bevalling, mijn placenta was er binnen 10 minuutjes.

Cattie, ik heb net je verhaal gelezen ik moest er echt even van huilen.
Wat ben ik blij voor je dat je deze bevalling zo veel anders hebt beleefd dan de vorige.

Countrytammy... Wat een verhaaaaaal zeg!!! Onvoorstelbaar!

En Raissa, in een uur tijd van 0 naar 10cm ontsluiting.
Gek lijkt me, dat net bij het persen de weeënremmers gaan werken.
Gefeliciteerd met Mila, prachtnaam!

Edit: oeps! Sorry voor het overmatig smileygebruik...

quote:

Op maandag 12 januari 2009 19:36 schreef TearSong het volgende:
Kan dat invloed hebben? Ik heb dus totaal geen naweeen gehad maar bij Tomas wel 2 injecties voor de placenta. Niet dat het allemaal zo belachelijk lang duurde (hooguit 15 minuten geloof ik) maar ze hadden daar op de afdeling een soort 'wedstrijdje' over wie het snelst de placenta eruit kon laten komen dus vandaar dat het nogal haast had

(toen ik het hoorde knikte ik maar vriendelijk maar een paar uur later, midden in de nacht, kwam het ineens weer boven en heb ik toch even bij m'n man nagevraagd of ik dat van dat wedstrijdje nou goed begrepen had...ik vond het wel een heel vreemd iets.)

*ding dong, algemene info*
In het ziekenhuis (als je medisch bevalt, dus niet poliklinisch met de verloskundige) krijg je vrijwel altijd zo'n injectie in je been, of in je infuus als je die hebt inclusief de pomp omhoog. Dit om de placenta zo snel mogelijk te laten komen. De term wedstrijdje vind ik ook misplaatst, maar het is wel altijd een 'wedstrijd' tegen het bloedverlies: hoe eerder de placenta er is, hoe eerder de baarmoeder goed kan samentrekken (dan is ie tenslotte leeg), hoe minder kans je hebt op grote hoeveelheden bloedverlies.
In de prik zit trouwens hetzelfde als in een infuus met weeënopwekkers: oxytocine/syntocinon.

Lemijn, ben jij verpleegkundige/arts?

quote:

Op vrijdag 9 januari 2009 18:16 schreef TearSong het volgende:

[..]

Fijn dat je de snelle bevalling iig. goed verwerkt hebt nu.
Ik moet altijd denken aan de 'lerares' van de zwangerschapsyoga die ik had. Zij vertelde altijd dat mensen het na een snelle bevalling best moeilijk kunnen hebben aangezien het allemaal heel snel en hevig is. Daarna kun je ook nog eens op onbegrip stuiten als je je bevallingsverhaal vertelt 'want iedereen wil toch zo'n snelle bevalling en daar mag je toch niet over klagen?' Daarbij wordt nog wel eens vergeten dat in recordtempo van 0 naar 10 cm ook geen eitje is
Het is ook best onwerkelijk als het zo snel gaat en je dan 'ineens' je kindje op je buik hebt liggen.

Iedereen ervaard een bevalling natuurlijk anders maar ik heb wel beide kanten meegemaakt.
Bij Demi deed ik er 30 uur over en bij Nika net geen 5 uur.
De laatste bevalling vond ik persoonlijk 10x prettiger omdat ik het bewust mee kon maken, bij Demi was ik te vermoeid en helemaal van de wereld, toen ze geboren werd had ik het maar half in de gaten.
Bij Nika kon ik gelijk gaan bewonderen en genieten.

O'ja, hoewel persweeën opzich best prettig zijn is 2 persweeën ( bij Nika) vergeleken met 2,5 uur (bij Demi) persweeën een hele verademing.

Als ik terugkijk deed de 2de bevalling misschien wel ietsjes meer pijn en was het ietsjes overweldigender door de weeënstorm maar gewoon dat je het echt bewust meemaakt is zoveel meer prettiger in mijn ogen.

Aan de 1ste bevalling denk ik met angst terug, de 2de kijk ik prettig op terug.

[ Bericht 8% gewijzigd door snakelady op 13-01-2009 10:56:11 ]