(copy paste van m'n eigen blog)
Nadat ik me op 2 maart om tien over half negen bij de verloskamers gemeld had, werd ik aan de ctg gelegd en er werd een infuus aangelegd. De ctg ontlokte de verpleegkundige al de opmerking dat Geert erg rustig was. Omdat de verloskundige het hoofdje nog omhoog kon duwen bij het toucheren moest ik wachten tot er minimaal één arts op de afdeling aanwezig was omdat de kans bestond dat bij het breken van de vliezen hij volledig in het geboortekanaal zou zakken met de navelstreng om zijn nek. Daar zit je dan met je infuus, je kunt geen kant meer op.
Toen de arts gearriveerd was, werden m’n vliezen gebroken en dat ging gelukkig goed. Rond half drie kreeg ik een ruggenprik bij vier cm ontsluiting. Vanaf dat moment ging het een stuk sneller; ik zat binnen notime op tien cm, maar Geert lag niet diep genoeg om al te kunnen gaan persen, dus ik heb eerst een kwartier tot twintig minuten op m’n zij moeten liggen voor ik mocht gaan persen. Voor ik mocht gaan persen werd ik ook nog gekatheteriseerd en bleek op dat moment een blaasinhoud van 700cc te hebben. Uiteindelijk werd hij om 17:22 geboren, maar hij kwam klem te zitten met z’n schouder waarop alle deuren open gingen en er drie artsen ofzo bij kwamen, en Geert werd vrijwel meteen naar de kinderarts gebracht. Gelukkig was alles in orde, hoewel hij flink blauw gezien heeft. Toen hij terugkwam heb ik ‘m meteen aan de borst gelegd, en waar Jan ruim 24 uur vrijwel weigerde te drinken, dronk Geert vrijwel probleemloos meteen aan de borst!
Ondertussen was gebleken dat Geert een knoop in de navelstreng had gezwommen, en dat mijn “voorgevoel” dat er iets niet goed was, dus juist was. Ik werd na ca. anderhalf uur naar de operatiekamer gereden omdat de placenta niet los wilde laten. Omdat ik tijdens de bevalling nog vier boterhammen en een kop soep + het nodige drinken had weggestouwd mocht ik niet, zoals gebruikelijk, onder volledige narcose gebracht worden. Ik kreeg een extra zware dosis verdoving via de ruggenprik toegediend en onder het genot van Sky Radio werd de placenta verwijderd.
Terwijl ik dit zit te typen, ligt Geert op mijn borst te slapen, zoals gezegd, hij is een heerlijk rustige baby, zijn grote broer Jan en grote zus Yolanda zijn helemaal weg van hem en hij regelt zich (tot nu toe
) perfect naar ons (dag)ritme wat we voor de bevalling hadden. Het enige wat hij wat beter zou mogen doen van mij is volle luiers produceren. Hij heeft bewezen te kunnen plassen en poepen, alleen doet hij het nog niet zoveel. De verloskundige maakt zich (nog) geen zorgen, hij is actief genoeg en ze vermoed dat hij alle stoffen uit de borstvoeding gebruikt om te groeien en dus heel weinig afvalstoffen heeft te lozen.