Ja dat he. Mijn vader was helemaal ziek van het WK van '74. Nu is hij dood en had ik zo graag gewild dat dit team zou winnen.Maar een hele mooie 2e plaats is gehaald (met 10 man tegen 11); ik ben trots op Oranje.quote:Op maandag 12 juli 2010 00:12 schreef TheRabbitEars het volgende:
Ik was thuis samen met het gezin aan het kijken. Hoewel het voetbal mijn moeder en mijn zusje weinig kan schelen (laatstgenoemde zat zelfs alleen maar onder de wedstrijd door met haar mobiel te spelen, de schaamteloze!), zaten mijn vader en ik wel gespannen voor de TV. Juist voor hem hoopte ik eigenlijk dat we zouden winnen, gezien hij ook nog eens '74 en '78 heeft meegemaakt, en omdat hij een ontzettende voetbalfanaat is. Ikzelf ben dat niet heel erg.
Toen het doelpunt van Spanje gemaakt werd, was het eigenlijk al beslist natuurlijk. Wij speelden maar met 10 man en dan een gelijkmaker scoren is moeilijk, helemaal tegen Spanje. Sowieso was het belachelijk dat dat doelpunt goedgekeurd werd, maar goed, de grensrechter dacht daar anders over. Die vijf minuten die na de goal volgde was het bij ons muisstil; niet alleen in de huiskamer, maar in de gehele buurt. Ik durf te wedden dat iedereen nog gespannen afwachtte op dat ene wonderlijke schot. Dat deze niet gekomen was, besefte wij ons pas goed toen het eindsignaal werd gegeven. De stilte werd doorbroken door mijn lichtvloekende vader die naar buiten stapte met een peuk in zijn mond. Mijn zusje bleef doorkloten op haar mobiel, mijn moeder stond snel op om haar eigen dingetje te doen, en ik keek naar het team dat inmiddels onder luid gejuich in extase waren geraakt..
Heel verdrietig ben ik er zelf niet om; de eerste 90 minuten wisten de jongens van Oranje zich toch mooi te verdedigen tegen het almachtige Spanje, en daarbij: we zijn al heel ver gekomen. Toch is het wel jammer voor mijn vader, ik had het hem zeker wel gegund als Nederland nu wereldkampioen zou zijn. Ikzelf ben uiteindelijk gewoon rustig naar boven gegaan, om te kijken wat de rest van Nederland (en het buitenland) nou eigenlijk van deze finale vond.
Maar goed, morgen eten we paella en over 4 jaar halen we dan wel de wereldcup binnen. Ik en mijn vader geloven er in ieder geval heilig in!
Achter mijn bureau, thuis. Ik maakte gebruik van de stilte om nog te kunnen studeren, laatste tentamens de volgende ochtendquote:Waar was je en hoe liet jij je teleurstelling blijken toen Nederland de finale van dit WK verloor?
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Al klaar staan. Toen die goal kwam. Ik was niet echt geschrokken ik dacht het is buitenspel hij telt niet.
En hoe langer de tijd duurde bleef ik maar hij telt niet hij telt niet hij telt niet hij telt niet.
Ik kreeg nog hoop in de laatste 2 minuten , toen maar het vuurwerk afgestoken anders was het zo zonde.
Het vuurwerk verlichte de pijn wel een beetje want het was een soort troost vuuwerk. Nadat ik mijn vuurwerk had afgestoken begonnen de mensen in mijn buurt die normaal altijd vuurwerk afstaken ook vuurwerk af te steken. Het was een mooi gebaar.
Daarna nog een paar uur na zitten schelden op de scheids en grens rechter.
-edit
Ik bedenk me net ook dat ik mijn TNT shirt niet krijg. t' was zo'n mooi shirt!
Die je alleen kreeg als we wonnen...Op zondag 6 juni 2010 12:30 schreef Flounder het volgende:
'Jezus, je bent een echte Nederlander he?'
Op maandag 5 november 2012 01:17 schreef tarantism het volgende:
'speciaal ingelogd om deze post te eren _O_ :D'
quote:Op maandag 12 juli 2010 10:16 schreef Onverlaatje het volgende:
Door te roepen dat Nederland altijd de rechtmatige wereldkampioen zal blijven omdat het gezien de punten het beste land van dit toernooi is. Spanje de beker en Nederland de kampioensschaal !
En dat we de volgende keer zeker van Brazilië gaan winnen in de finale.. in Brazilië!
In de tuin zitten kijken. Ben bietje gaan drinken daarna in locale cafe maar niet teleurgesteld want ze hebben het goed gedaan dit wk en ben trots op ons teamquote:Waar was je en hoe liet jij je teleurstelling blijken toen Nederland de finale van dit WK verloor?
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
[ Bericht 7% gewijzigd door loeders op 13-07-2010 14:18:10 ]
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Ik geef weinig om voetbal en nog minder om oranje. Toen ik een jaar of 16 was, besloot ik dat Engeland mijn favoriet was. Dat heb ik geweten, thuis. Ik heb een wedstrijd van Engeland op een tv in een winkelcentrum gezien, omdat ik hem thuis niet mocht kijken van mijn vader.
Maar nu, anno 2010, is er het een en ander veranderd. Er zit een Engeland sticker op mijn auto, en ik houd nog altijd van het Engels elftal. Nee, wat er veranderd is is dat ik inmiddels 2 kinderen heb. Twaalf en negen jaar jong. Zij geven ook weinig om voetbal en oranje. Maar ze zijn toch enthousiast en dat werkt aanstekelijk.
Mijn zoon van 9 is standvastig in zijn mening, altijd al geweest. Al op zijn 5e wilde hij een Italië shirt, dat kreeg hij. Mijn oudste wilde een Nederland shirt. Vooruit dan maar, voor het eerst kwam er een oranje shirt in mijn huis.
Mijn Franse vriend besloot dat zijn ziekte hem teveel in de weg stond en was bang in Nederland te zijn. Bang voor wat er zou gebeuren wanneer hij niet naar huis zou gaan. Hij had zijn cardioloog heel hard nodig, ik liet hem gaan.
Op zijn laatste werkdag kreeg hij een oranje shirt van zijn collega's. Hij droeg het grijzend toen hij thuis kwam, het stond hem goed. 'Rude fan Nisthelwroy' stond er op de rug, zo zei hij. Het shirt ging mee terug naar Frankrijk.
2010. Mijn 9-jarige zoon heeft een Engeland shirt, en wederom een Italië shirt. Geen oranje, dat hoeft van hem niet. Maar Engeland verdween vrij snel van het w.k., en Italië ook. Beteuterd draagt hij zijn Italië shirt nog altijd met liefde.
Maar dan, Nederland-Brazilië. Vriendlief was een Braz fan. Wat Engeland voor mij is, was Brazilië voor hem. En mijn jongste zegt zachtjes tegen me, in het zwembad waar ze liever heen wilden dan de wedstrijd te kijken, 'ik hoop dat Nederland wint, maar misschien gaat Jim Braz wel een handje helpen'. Ik glimlach, en bedenk me dat Jim in deze inderdaad voor Braz zou zijn.
Het is 30 graden maar het zwembad nagenoeg uitgestorven. Geen zuchtje wind, geen geluid. Ik wil toch weten wat het staat, en ga zoeken op internet. Vele sites zijn down en dus kijk ik op fok!. Nederland staat 1-0 achter. 'Zie je nou wel!', zegt mijn zoon. 'Dat doet Jim!'. Ik vraag hem na afloop van de wedstrijd maar niet wie er dan voor gezorgd heeft dat Nederland alsnog won.
In de rust tegen Uruguay zijn de heren wat verdrietig, want het is gelijkspel. Ik garandeer ze dat het 3-1 gaat worden, ik weet het zeker. Ondanks mijn antipathie jegens Oranje wil ik dat ze winnen. Geen idee waarom, maar opeens schreeuw ik tegen de tv. 'Ga dan naar voren!'. 'Schieten!'. 'Naar links! Naar links!!!'. Nederland wint, zoals ik beloofd had al had ik de score niet juist, met 3-2.
Nederland staat in de finale van de wereldbeker. Die mooie beker, want dat is het. Ik besef dat dit historisch en groots is, maar ik besef ook dat ik er geen feest van ga maken. Ik ben het voetbal beu, ik wil gewoon dat er een einde aan komt. En omdat er geen groot scherm in ons dorp neer wordt gezet en ik de volgende dag een drukke werkdag heb, kan het me verder weinig schelen wie er wint.
Dus bel ik mijn ex-man op, of de kinderen bij hem kunnen kijken die ene zondag. Dat zal een stuk gezelliger zijn voor ze. Twee dagen voor de wedstrijd wil de jongste toch een oranje shirt. Ik vraag hem of hij het zeker weet, immers bracht het Engeland shirt ongeluk en het Italië shirt ook. Hij weet het zeker en vol trots draagt hij het.
Dan: 'mama? Wil jij Jim zijn oranje shirt dragen?'. Ik heb het shirt nooit aangehad, zelfs niet eens meer vastgehouden sinds die koude nieuwjaarsdag. Het is weer terug in Nederland en zit in een doos op zolder. Ik houd niet van de kleur en het staat me voor geen meter. Maar toch, voor de jongens zou het leuk zijn wanneer oranje wint en dit was Jims shirt. Ik pak de doos van zolder, met zijn drieën kijken we er naar. Mijn oudste zoon doet de deksel weer op de doos zonder het shirt aangeraakt te hebben.
Ik haal het pas uit de doos wanneer ze dat weekend bij hun vader zijn. Ik leg het op de tafel, opgevouwen. Ik spreid het uit, raak de opgedrukte letters even aan, en ik vouw het weer op.
Ik besluit vroeg naar bed te gaan, dat klotevoetbal ook. Aangezien het erg warm is, kan ik de slaap niet vatten. Ik denk aan de miljoenen mensen om mij heen die willen dat oranje wint. Ik denk aan mijn kinderen die willen dat oranje wint. En ik denk aan het shirt van Jim dat nog altijd op de tafel ligt.
Gekleed in slechts een slipje loop ik naar beneden, ik zet de tv aan. Verlenging, ik ga er toch maar even voor zitten. Ik pak het shirt en ik ruik er aan. Ik ruik geen Jim meer. Hoe kan het ook, na 2,5 jaar. Dan trek ik het aan. 'Laat ze dan ook maar winnen ook', denk ik nog.
Spanje scoort en ik hap naar adem. Tranen springen in mijn ogen, mijn hart klopt als een bezetene. Ik kijk naar buiten waar een buurman zo driftig de vlaggetjes van zijn auto rukt dat er krassen op komen. Een vrije trap voor Nederland. Ik sta op, en loop naar de keuken. Dit durf ik even niet aan te zien. Geen getoeter buiten, geen gejuich, niets. Het blijft helemaal stil om me heen.
Langzaam loop ik weer terug, en zie hoe Spanje dichter bij die mooie beker komt. Koud heb ik het. Dan is het voorbij. Met grote ogen kijk ik naar de tv en denk, 'hoe kan dat nou?'.
Ik ruk even aan het shirt, en slik de brok in m'n keel weg. Ik zie hoe spelers huilend op het gras zitten. Ik dep mijn half-droge ogen met het shirt. Het shirt van Jim, vandaag 2 jaar, 6 maanden en 11 dagen dood. Het gaat goed met me, ik kom er langzaam maar zeker overheen. En wanneer je over de grootste klap die je ooit gekregen hebt en die je compleet knock-out sloeg gaat komen, is een voetbalwedstrijd, zelfs wanneer het om die mooie beker gaat, peanuts. Ik druk de tv uit en loop in het donker, nog altijd omringd door stilte, weer naar boven.
Ik ga naar bed, en val in slaap met het shirt aan. Het is voorbij, het is nu echt voorbij.
quote:Op zaterdag 17 juli 2010 21:08 schreef Lookbehind het volgende:
11 juli, een dag die helaas altijd in mijn geheugen gegrift zal staan. De twee uur durende spanning. Verkrampte handen. Eén versleten toets. En dan eindelijk: het verlossende en ook direct onthutsende bericht...
Gelukkig trad zeer snel mijn relativeringsvermogen in werking en heb ik het op de welbekende manier een plekje kunnen geven.
Zie hieronder mijn reactie op het vernemen van het verlies van Nederland en hoe ik mijn teleurstelling heb kunnen verwerken...
quote:Op zaterdag 17 juli 2010 21:08 schreef Lookbehind het volgende:
11 juli, een dag die helaas altijd in mijn geheugen gegrift zal staan. De twee uur durende spanning. Verkrampte handen. Eén versleten toets. En dan eindelijk: het verlossende en ook direct onthutsende bericht...
Gelukkig trad zeer snel mijn relativeringsvermogen in werking en heb ik het op de welbekende manier een plekje kunnen geven.
Zie hieronder mijn reactie op het vernemen van het verlies van Nederland en hoe ik mijn teleurstelling heb kunnen verwerken...
FOK PRIJSVRAAG from Madse Krivokutya on Vimeo.
html werkt niet, je zal een link naar het filimpje neer moeten zetten.quote:Op zondag 18 juli 2010 21:34 schreef Pfirsich-Banane het volgende:
Nijmegen, rond middernacht, 1 minuut na de finale was het "gevoel" vrijwel meteen duidelijk, een grote depressie. Ben er met een vriend doorheen gaan lopen en heb de camera aangezet. Dit om het perfecte gevoel van die avond, en de teleurstelling weer te geven!
<object width="400" height="300"><param name="allowfullscreen" value="true" /><param name="allowscriptaccess" value="always" /><param name="movie" value="http://vimeo.com/moogaloop.swf?clip_id=13312083&server=vimeo.com&show_title=1&show_byline=1&show_portrait=0&color=&fullscreen=1" /><embed data-src="http://vimeo.com/moogaloop.swf?clip_id=13312083&server=vimeo.com&show_title=1&show_byline=1&show_portrait=0&color=&fullscreen=1" style="visibility:hidden;" type="application/x-shockwave-flash" allowfullscreen="true" allowscriptaccess="always" width="400" height="300"></embed></object><p><a href="http://vimeo.com/13312083">FOK PRIJSVRAAG</a> from <a href="http://vimeo.com/user3118633">Madse Krivokutya</a> on <a href="http://vimeo.com">Vimeo</a>.</p>
Hopelijk voelen jullie het ook!
Tof thanks! Was ff zo snel vergeten dat jullie van PR dat kunnenquote:Op zondag 18 juli 2010 22:14 schreef Greys het volgende:
Nu werkt je filmpje wel in je eerste post.
Heb het voor je aangepast.
Hoe teleurgesteld is Stefan Tetelepta? from LostFormat on Vimeo.
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |