R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Lees 'm nu door. Indrukwekkend. En prachtig om nog eens na te kunnen lezen.quote:Op woensdag 11 november 2009 18:47 schreef Technofreakzz het volgende:
ik ben in april 2006 mijn moeder verloren aan deze kloten ziekte
en later bleek dus dat mijn moeder (die ook op fok zat) er een topic over had, het is eigelijk onvoorstelbaar wat deze ziekte met het lichaam en uiterlijk kan doen
mijn moeder is van een mooie vrouw naar een wrak gegaan in 8 maand tijd
we hebben alles geprobeerd tot een experiment toe
maar niets hielp
verwerken doe je wel maar vergeten doe je niet
Weet het even niet meer.........
ik wens iedereen veel sterkte
Resistance is futile.
Ik dacht dat ik Coolguy al eerder sterkte had egwenstquote:Op woensdag 11 november 2009 18:54 schreef Seven. het volgende:
[..]
Vergeet Coolguy en mij niet(al heb ik heel wat minder kracht nodig dan Cocktailprikker en Coolguy)
En omdat ik zo verdrietig word van al die verhalen, lees ik niet alles meer 
Maar heel veel sterkte aan Coolguy en jou!
En eigenlijk iedereen die het nodig heeft
Come on now, you knew you were lost
But you carried on anyway
Oh come on now, you knew you had no time
But you let the day drift away
But you carried on anyway
Oh come on now, you knew you had no time
But you let the day drift away
Ik ben dat topic ook ooit tegen gekomen, en heb vol bewondering zitten lezen. Raar, dat het dan ineens ook thuis zo voor kan komen.quote:
ik ben in april 2006 mijn moeder verloren aan deze kloten ziekte
en later bleek dus dat mijn moeder (die ook op fok zat) er een topic over had, het is eigelijk onvoorstelbaar wat deze ziekte met het lichaam en uiterlijk kan doen
mijn moeder is van een mooie vrouw naar een wrak gegaan in 8 maand tijd
we hebben alles geprobeerd tot een experiment toe
maar niets hielp
verwerken doe je wel maar vergeten doe je niet
Weet het even niet meer.........
ik wens iedereen veel sterkte
Ook ik wens iedereen veel steun hier, mocht je het slechte nieuws net te horen hebben gekregen, of je maakt het mee, of je hebt er iemand aan verloren. Het is zo pijnlijk, zo'n verandering in je leven... En je zal het alleen moeten doorstaan
Uiteindelijk komt het wel weer goed, moet je maar denken
Ja, het komt wel goed, maar dat duurde in mijn geval wel lang. Inmiddels is het dan 5 jaar geleden dat ik binnen 3 maanden mijn beste vriend (25) en mijn oma (65) gedag moest zeggen door deze vreselijke ziekte. Ik heb echt zo'n klap gehad, het heeft wat mij betreft echt veel verandert en kapot gemaakt. Wat een vreselijke ziekte is dat.quote:Op woensdag 11 november 2009 19:09 schreef Cocktailprikker het volgende:
[..]
Ik ben dat topic ook ooit tegen gekomen, en heb vol bewondering zitten lezen. Raar, dat het dan ineens ook thuis zo voor kan komen.
Ook ik wens iedereen veel steun hier, mocht je het slechte nieuws net te horen hebben gekregen, of je maakt het mee, of je hebt er iemand aan verloren. Het is zo pijnlijk, zo'n verandering in je leven... En je zal het alleen moeten doorstaan
Uiteindelijk komt het wel weer goed, moet je maar denken
Nogmaals heel veel sterkte met alles
En als we iets kunnen doen, als luisteren, dan roep je maar!
Come on now, you knew you were lost
But you carried on anyway
Oh come on now, you knew you had no time
But you let the day drift away
But you carried on anyway
Oh come on now, you knew you had no time
But you let the day drift away
Thanksquote:
[..]
Ik dacht dat ik Coolguy al eerder sterkte had egwenst
Maar heel veel sterkte aan Coolguy en jou!
.
Resistance is futile.
mijn broertje en vader hebben ook kanker gehad.
Mijn broertje is er ( voor mijn tijd) op vierjarige leeftijd aan overleden, bij hem begon het direct na zijn geboorte met slokdarmkanker. BIj hem is de kanker nooit weggeweest.
mijn vader had een heel snel groeiende tumor in zijn nier waardoor die binnen twee weken helemaal verwijderd moest worden. Gelukkig is hij nu alweer een paar jaar "schoon".
wat mn vader wel heeft is een onwijs schuldgevoel. Dat mijn broertje zijn "aanleg" geërfd zou hebben, dat hij als het ware verantwoordelijk is geweest voor de ziekte van mn broertje...
Mijn broertje is er ( voor mijn tijd) op vierjarige leeftijd aan overleden, bij hem begon het direct na zijn geboorte met slokdarmkanker. BIj hem is de kanker nooit weggeweest.
mijn vader had een heel snel groeiende tumor in zijn nier waardoor die binnen twee weken helemaal verwijderd moest worden. Gelukkig is hij nu alweer een paar jaar "schoon".
wat mn vader wel heeft is een onwijs schuldgevoel. Dat mijn broertje zijn "aanleg" geërfd zou hebben, dat hij als het ware verantwoordelijk is geweest voor de ziekte van mn broertje...
In A World Of Emoticons, I'm Colon Capital D
Everybody needs a bosom for a pillow!
Everybody needs a bosom for a pillow!
mozes dat is ook niet niks!quote:Op woensdag 11 november 2009 20:18 schreef littledrummergirl het volgende:
mijn broertje en vader hebben ook kanker gehad.
Mijn broertje is er ( voor mijn tijd) op vierjarige leeftijd aan overleden, bij hem begon het direct na zijn geboorte met slokdarmkanker. BIj hem is de kanker nooit weggeweest.
mijn vader had een heel snel groeiende tumor in zijn nier waardoor die binnen twee weken helemaal verwijderd moest worden. Gelukkig is hij nu alweer een paar jaar "schoon".
wat mn vader wel heeft is een onwijs schuldgevoel. Dat mijn broertje zijn "aanleg" geërfd zou hebben, dat hij als het ware verantwoordelijk is geweest voor de ziekte van mn broertje...
pa is gestorven aan darmkanker in 5 maanden. Beide oma's zijn aan kanker gestorven, en m'n moeder heeft nu huidkankerquote:Op maandag 2 november 2009 14:15 schreef hanskraaijjr het volgende:
mijn vraag komt gewoon uit het feit dat mijn ouders nog gezond zijn, al heeft mijn vader wel een schilferig plekje op zijn arm wat er al een tijd zit en ik mezelf een beetje wil voorbereiden op zware dingen in de toekomst.
M'n achter nicht heeft ook huidkanker.
van een gezonde aangezette man naar een mager lichaam, met opgezette buik, uitpuilende navel van het vocht. Broodmagere armen, verzwakt. Zo verzwakt dat hij tijdens het opstaan op de grond viel toen ik 10 was tijdens het avond eten. M'n moeder was op dat moment eventjes weg en moest ik van hem m'n mond houden. Ook zag hij dingen die er niet waren door de morfine. Uiteindelijk lag hij rustig op zijn bed. Het steeds langzamer ademhalen totdat hij het laatste beetje lucht uitblies. Omdat moeder het wist dat hij het lekker vond om zijn buik in te smeren met olie heb ik dat nog gelukkig kunnen doen. Ook al kon hij niet praten en zien. Het heeft hem een rustig gevoel gegeven.
[ Bericht 19% gewijzigd door Issje op 11-11-2009 20:48:11 ]
A friend doesn't go on a diet because you are fat
Jeutje, da's ook heftig voor je vaderquote:Op woensdag 11 november 2009 20:18 schreef littledrummergirl het volgende:
mijn broertje en vader hebben ook kanker gehad.
Mijn broertje is er ( voor mijn tijd) op vierjarige leeftijd aan overleden, bij hem begon het direct na zijn geboorte met slokdarmkanker. BIj hem is de kanker nooit weggeweest.
mijn vader had een heel snel groeiende tumor in zijn nier waardoor die binnen twee weken helemaal verwijderd moest worden. Gelukkig is hij nu alweer een paar jaar "schoon".
wat mn vader wel heeft is een onwijs schuldgevoel. Dat mijn broertje zijn "aanleg" geërfd zou hebben, dat hij als het ware verantwoordelijk is geweest voor de ziekte van mn broertje...
Come on now, you knew you were lost
But you carried on anyway
Oh come on now, you knew you had no time
But you let the day drift away
But you carried on anyway
Oh come on now, you knew you had no time
But you let the day drift away
Pfoeh... Heel veel sterktequote:Op woensdag 11 november 2009 20:32 schreef Issje het volgende:
[..]
pa is gestorven aan darmkanker in 5 maanden. Beide oma's zijn aan kanker gestorven, en m'n moeder heeft nu huidkanker
M'n achter nicht heeft ook huidkanker.
van een gezonde aangezette man naar een mager lichaam, met opgezette buik, uitpuilende navel van het vocht. Broodmagere armen, verzwakt. Zo verzwakt dat hij tijdens het opstaan op de grond viel toen ik 10 was tijdens het avond eten. M'n moeder was op dat moment eventjes weg en ik moest van hem m'n mond houden. Hij zag dingen die er niet waren door de morfine. Uiteindelijk lag hij rustig op zijn bed. Het steeds langzamer ademhalen totdat hij het laatste beetje lucht uitblies. Omdat moeder het wist dat hij het lekker vond om zijn buik in te smeren met olie heb ik dat nog gelukkig kunnen doen. Ook al kon hij niet praten en zien. Het heeft hem een rustig gevoel gegeven.
Come on now, you knew you were lost
But you carried on anyway
Oh come on now, you knew you had no time
But you let the day drift away
But you carried on anyway
Oh come on now, you knew you had no time
But you let the day drift away
Als je dromen hebt, moet je er *nu* naar handelen, want 'nu' is het enige wat er is.quote:Op vrijdag 6 november 2009 08:24 schreef Dj_unkie het volgende:
[..]
kan ik me in vinden, maar het kan je ook keihard op de feiten drukken. Ineens horen dat je gaat sterven terwijl je nog zoveel dromen hebt. Maar je hebt gelijk dat het natuur is (de vraag is: hoe lang is het nog natuur?)
En als je dan te horen krijgt dat je binnenkort gaat sterven, dan heb je het maximale eruit gehaald.
Dan ben je altijd in het 'nu' bezig geweest met je dromen, en meer is er niet, want de toekomst bestaat niet in het heden.
Maar dood ga je... hoe dan ook.
Ook al heb je al je dromen verwezenlijkt.
In beide gevallen neem je niets mee.
Althans... daar mag je toch wel vanuit gaan.
De lengte van je leven staat echter niet gelijk aan de kwaliteit van je leven.quote:Op vrijdag 6 november 2009 10:53 schreef Hardrebel het volgende:
[..]
Als in de 60 of 70 ben en ik krijg kanker oke , Maar als ik tussen mijn 25ste en 60ste kanker krijg is dat ronduit kut.! 32 jaar vind jij al oud?
Dat is inderdaad wat een hoop mensen zichzelf voorhouden: als ik 'zo en zo oud' ben geworden, dan heb ik een goed leven geleid. Maar die mensen wachten ook meestal op het moment dat het goede leven komt.
En dat komt nooit als je erop wacht.
Een goed leven leid je *nu*.
Dat is niet iets waar je later al dan wel of niet op terugkijkt.
Ik moet me er zelf soms ook weer even aan herinneren.
Dan ben ik teveel met het verleden of de toekomst bezig.
Maar er lijkt me niks verschrikkelijkers dan later door foto's te bladeren en te mijmeren over 'hoe goed het allemaal wel niet was'.
Gatverdamme Mam wordt nu echt een liggend hoopje 
Ondanks de morfine en slaapmiddel die al 3 x zijn opgehoogd, wordt ze regelmatig nog een soort "wakker". Wil ze ineens met haar armen bewegen, of haar bovenlichaam omhoog tillen, Ze heeft verschillende wonden die nu ong. aan het rotten gaan...
Mam wordt nu echt een liggend hoopje Ondanks de morfine en slaapmiddel die al 3 x zijn opgehoogd, wordt ze regelmatig nog een soort "wakker". Wil ze ineens met haar armen bewegen, of haar bovenlichaam omhoog tillen, Ze heeft verschillende wonden die nu ong. aan het rotten gaan...
damn CP..
klinkt cru, maar dat het maar snel voor haar en jullie afgelopen mag zijn en jullie allemaal rust krijgen als je ff van je af wilt schelden ofzo ben je welkom hoor
klinkt cru, maar dat het maar snel voor haar en jullie afgelopen mag zijn en jullie allemaal rust krijgen
als je ff van je af wilt schelden ofzo ben je welkom hoor
Ja doei.
Als je al die verhalen hier leest (vooral van CP) dan mag ik hopen dat ik ooit op een waardige en rustige manier mag gaan. Ik hoop dat ik het slepende lijdensverhaal van kanker nooit hoeft te beleven, hoewel ik er bang voor ben dat ik het ook ooit ga krijgen aangezien de vorm van huidkanker welke mijn vader de das heeft omgedaan erfelijk is 
Stand for something or fall for anything
hebben juliie ook euthanasie aangevraagd?quote:Op zondag 15 november 2009 14:24 schreef Cocktailprikker het volgende:
Gatverdamme
veel sterkte
[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=vyKfQkAWiH4&feature=related[/youtube]
ik heb voor mij zelf de keuze gemaakt dat mocht ik het ooit krijgen
geen behandeling neem, ik maak mijn tijd dan liever in goede kwaliteit mee dan het een paar maanden/dagen gerekt word
geen behandeling neem, ik maak mijn tijd dan liever in goede kwaliteit mee dan het een paar maanden/dagen gerekt word
[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=vyKfQkAWiH4&feature=related[/youtube]
zelfs als er kans is op volledige remissie? wat met de ontwikkeling van de huidige behandelmethodes steeds vaker gaat voorkomen?quote:Op dinsdag 17 november 2009 11:11 schreef Technofreakzz het volgende:
ik heb voor mij zelf de keuze gemaakt dat mocht ik het ooit krijgen
geen behandeling neem, ik maak mijn tijd dan liever in goede kwaliteit mee dan het een paar maanden/dagen gerekt word
04-08-11, 02-02-12, 20-06-14, 13-08-15
dan wil ik het ook zwart op wit hebben met een handtekening en geen loze beloftesquote:Op dinsdag 17 november 2009 12:05 schreef Re het volgende:
[..]
zelfs als er kans is op volledige remissie? wat met de ontwikkeling van de huidige behandelmethodes steeds vaker gaat voorkomen?
[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=vyKfQkAWiH4&feature=related[/youtube]
Daar kun je zo algemeen geen uitspraak over doen. Ik heb schildklierkanker gehad en dat is al 20 jaar geleden. Als ik er niks aan had laten doen, was het heel anders afgelopen.quote:Op dinsdag 17 november 2009 11:11 schreef Technofreakzz het volgende:
ik heb voor mij zelf de keuze gemaakt dat mocht ik het ooit krijgen
geen behandeling neem, ik maak mijn tijd dan liever in goede kwaliteit mee dan het een paar maanden/dagen gerekt word
The love you take is equal to the love you make.
dan heb jij gewoon de goede keuze gemaakt.quote:Op dinsdag 17 november 2009 13:41 schreef Lienekien het volgende:
[..]
Daar kun je zo algemeen geen uitspraak over doen. Ik heb schildklierkanker gehad en dat is al 20 jaar geleden. Als ik er niks aan had laten doen, was het heel anders afgelopen.
hoe groot was de overlevingskans?
[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=vyKfQkAWiH4&feature=related[/youtube]
90%, gelukkig.quote:Op dinsdag 17 november 2009 13:44 schreef Technofreakzz het volgende:
[..]
dan heb jij gewoon de goede keuze gemaakt.
hoe groot was de overlevingskans?
The love you take is equal to the love you make.
dan zou ik het ook wel doen.quote:
maar niet bij minder als 50%
[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=vyKfQkAWiH4&feature=related[/youtube]
Ik denk dat je 45% nog steeds wel een hoog getal vind als je hoort dat je gaat sterven...ik zou hem in de wanhoop waarschijnlijk toch pakken hoor
Stand for something or fall for anything
Helaas loopt alles anders ...quote:
[..]
hebben juliie ook euthanasie aangevraagd?
veel sterkte
Met mama hebben wij vaak, ook al voor de kankercrisis
het gehad over euthenasie. Wij zijn er een groot voorstander van, onnodig lijden is alleen maar pijnlijk voor de persoon/omgeving. Huisarts was er ook zeer open over en betrokken bij, documentje had mama al opgesteld. Echter toen zij voor inmiddels al weer 2 weken terug, haar "laatste" heldere moment had, wilde zij nog geen actieve euthenasie. En daarna is ze zó hard achteruit gegaan, dat ze nu niet meer kán zeggen van kom morgen maar ik heb er genoeg van. Ze spreekt nog geen 2 woorden uit achter elkaar, en die zijn dan nog bijna onverstaanbaar.
Ik verbaas mij over het feit dat het zo loopt zoals het nu gaat
Staat lijnrecht tegenover wat wij altijd besproken hebben.Mama probeert nog steeds vaak overeind te komen, ondanks alle morfine en dormicum. En dan zegt ze dingen in verwarring, toenstraks "wat is er toch aan de hand". Ik vind het heel erg moeiljk, denk dat ik zo maar even met mijn tantes wil bespreken of het geen optie is om haar geen dormicum toe te dienen zodat zij helder kan zeggen, dat zij niet meer verder wilt zo, en dat de huisarts daarbij is, zodat dat lijden over is
aan de andere kant drinkt zij al 2 weken niet meer, en blijft de katheterzak nog stromen... En is zij alleen maar geler en magerder aan het worden, vraag blijft altijd nog hoe lang moet je gaan zitten wachten
Kan nog dagen zijn 
[ Bericht 9% gewijzigd door Cocktailprikker op 17-11-2009 16:29:26 ]
kheb veel vrienden en familie die aan kanker overleden zijn ...quote:Op maandag 2 november 2009 14:00 schreef hanskraaijjr het volgende:
Ik ben benieuwd of er mensen zijn hier die het proces kanker van het begin tot het eind meegemaakt hebben. Wat gebeurde er toen je het hoorde en hoe heb je het beleefd tot diegene stierf?
Ik hoor vaak dat mensen dan op den duur nog maar 40 kilo wegen maar zijn ze dan nog aanspreekbaar?
Hoe gaat de patient er zelf mee om, accepteren ze dat ze doodgaan?
Alleen serieuze reacties aub.
In ALLE gevallen zijn ze overleden NIET door de kanker zelf , maar OF dood VERHOGING VAN DE MORFINE
(eigenlijk een soort van euthenasie dus) , OF door een verkeerde (VEEL TE HOGE) bestraling , OF door de
bijwerking van de CHEMOTHERAPIE
Tja , kweenie wat ikzelf zou doen(voor kiezen) in hun situatie ...
Wat erg... Lijkt me ontzettend moeilijk om mee te moeten maken voor jullie allemaal.quote:
Gatverdamme
Resistance is futile.
Is dat niet een bijwerking van de morfine? Twee mensen die ik heb meegemaakt die (zwaar) aan de morfine waren, kwamen ook zo vaak overeind. Volgens mij werd dat juist aan morfine toegeschreven.quote:Op dinsdag 17 november 2009 16:15 schreef Cocktailprikker het volgende:
Mama probeert nog steeds vaak overeind te komen, ondanks alle morfine en dormicum.
Verder heel veel sterkte!
crap in = crap out
Mn pa heeft eind vorige week zijn tweedechemo gehad. Eerste dagen ging wel toen zondag en gisteren leek het wel een neergeknuppeld zeehondje maar nu krabbelt die langzaam weer op.
De derde (eerste week december) schijnt het zwaarst te zijn, ook met haaruitval en dergelijke. Dus ben benieuwd
De derde (eerste week december) schijnt het zwaarst te zijn, ook met haaruitval en dergelijke. Dus ben benieuwd
Als ik dit zo lees staat mij nog een hoop te wachten.quote:Op dinsdag 17 november 2009 16:15 schreef Cocktailprikker het volgende:
Helaas loopt alles anders ...
In augustus is er longkanker bij m'n pa geconstateerd, tot aan oktober ging het nog best goed; bestraling ging voorspoedig, (puur ter ongemakkenbestrijding), in oktober nog weg geweest, en nu begint het echt vervelend te worden. Met name die aftakeling van een stevige, goed doorvoede vent naar een scharminkel die nog lichter dan mijn moeder is niet leuk om te zien. Zijn stem is ie nu ook al bijna kwijt (aangetaste stembanden), en dat zorgt ervoor dat hij behalve fysiek amper een stem (hij kan heel zachtjes praten) heeft, hij nu langzamerhand ook figuurlijk zijn stem begint kwijt te raken.
En daar heb ik eigenlijk nog het meeste moeite mee, praten over van alles en nog wat alsof m'n pa al dood is, verder naar de toekomst inkijkend, terwijl we aan het avondeten zitten, en m'n pa rechts van mij zit. Zorgvuldig zijn woorden wegend omdat zijn stem zo fragiel is (en ik en m'n ma die ondertussen zo gemakkelijk onbedoeld overheen tetteren.)
Ik vind het trouwens erg prettig dat er hier zo openhartig over wordt gepost, ik volg dit topic al een tijdje en ik moet zeggen dat ik er best wel wat steun uit haal. De gedachte dat ik niet de enige ben sterkt mij in ieder geval. (En het voelt beter dan de mensen die in real life hun eigen -meestal erg trieste en aangrijpende- verhaal als reactie op vertellen, waar ik op dat moment niets mee kan. Dit topic kan ik tenminste in mijn eigen tempo en tijd tot me nemen.)
Ja, vanaf het begin meegemaakt met mijn vader....longkanker binnen een half jaar van een gezonde 64-jarige man een een mager wrak met vochtophopingen in de armen (dus armen 3x zo dik waar het vocht dus gewoon door de huid heenkwam) Gelukkig voor hem kreeg hij eerst een herseninfarct en raakte in coma voordat de longkanker het werk met een longbloeding kon afmaken (waar mijn broer en ik dus bijwaren).
Optimist tot in de kist
Miniem's internetvriendinnetje :P
Bij vlagen briljant, helaas is het momenteel windstil
Miniem's internetvriendinnetje :P
Bij vlagen briljant, helaas is het momenteel windstil
quote:Op woensdag 18 november 2009 01:25 schreef trovey het volgende:
Ja, vanaf het begin meegemaakt met mijn vader....longkanker binnen een half jaar van een gezonde 64-jarige man een een mager wrak met vochtophopingen in de armen (dus armen 3x zo dik waar het vocht dus gewoon door de huid heenkwam) Gelukkig voor hem kreeg hij eerst een herseninfarct en raakte in coma voordat de longkanker het werk met een longbloeding kon afmaken (waar mijn broer en ik dus bijwaren).
Erg heftig zeg. Al is voor hem dat coma misschien wel een uitkomst geweest. Ik zou mijn eigen lijdensweg ook liever niet bewust meemaken. Het moeilijkste lijkt me de herinnering die je bij blijft staan, zeker bij je eigen ouders. Gelukkig is mij dat tot nu toe bespaard gebleven.
Mijn tante is op 47-jarige leeftijd overleden aan kanker.quote:Op maandag 2 november 2009 14:06 schreef Godtje het volgende:
Ja heb ik meegemaakt.
[b]Dingen doen met dingen, da's machtig mooi
Twitch: <a href="https://www.twitch.tv/drizzt_dourden" target="_blank" rel="nofollow norererer noopener" >https://www.twitch.tv/drizzt_dourden</a>[/b]
Twitch: <a href="https://www.twitch.tv/drizzt_dourden" target="_blank" rel="nofollow norererer noopener" >https://www.twitch.tv/drizzt_dourden</a>[/b]
Was heel erg blij voor hem dat hij het einde niet mee heeft hoeven maken maar dat herseninfarct had iets harder mogen toeslaan, had hem en mijn broer en ik nog 1,5 dag ellende bespaart want alhoewel mijn vader in coma lag merkte hij wel dingen...bv het uitzuigen van de longen die volliepen daar vocht hij nog tegen...verschrikkelijk om dat te moeten zien en je wenst gewoon voor hem dat het zo snel mogelijk over is, sterker nog ik heb tegen hem gefluisterd dat hij kon gaan en niet voor ons moest blijven (want mijn vader was erg ongerust over het feit dat hij zijn kinderen (al waren we toen al volwassen) moest achterlaten(moeder was 8 jaar daarvoor al overleden aan een hersenbloeding)). Na de eerste longbloeding die nacht hebben mijn broer en ik met de artsen overlegd dat hij een overdosis morfine kreeg als de longbloeding kwam die hem het leven zou kosten (hij had eerder die avond al een kleintje gehad). Gelukkig gingen ze er mee accoord en hoefde mijn vader niet te stikken, wat een zegen aan het einde. Het beroerde kwam nog daarna...mijn oma moeten vertellen dat na haar dochter nu ook de schoonzoon, die ze als een zoon beschouwde, was overleden. de eerste en laatste keer dat ik mijn nog enige oma zag huilen, daarna ging het met haar dementie razendsnel en binnen 4 jaar konden we ook afscheid van haar nemen (waar mijn broer en ik ook weer bijwaren na nachten waken).quote:Op woensdag 18 november 2009 02:34 schreef tho_Omas het volgende:
[..]
Erg heftig zeg. Al is voor hem dat coma misschien wel een uitkomst geweest. Ik zou mijn eigen lijdensweg ook liever niet bewust meemaken. Het moeilijkste lijkt me de herinnering die je bij blijft staan, zeker bij je eigen ouders. Gelukkig is mij dat tot nu toe bespaard gebleven.
Optimist tot in de kist
Miniem's internetvriendinnetje :P
Bij vlagen briljant, helaas is het momenteel windstil
Miniem's internetvriendinnetje :P
Bij vlagen briljant, helaas is het momenteel windstil
Jezus wat een verhaal zeg. Dat je broer er ook bij is lijkt me ook wel een prettig idee. Dan heb je in ieder geval aanspraak, en bovendien iemand die hetzelfde heeft gezien en doorgemaakt als jij. Vreselijk als je ziet hoe snel het kan gaan.
reageer zelf eens in dit topic danquote:Op woensdag 18 november 2009 03:26 schreef Maureentje het volgende:
[quote]Op maandag 2 november 2009 14:00 schreef hanskraaijjr het volgende:
Ik ben benieuwd of er mensen zijn hier die het proces kanker van het begin tot het eind meegemaakt hebben. Wat gebeurde er toen je het hoorde en hoe heb je het beleefd tot diegene stierf?
Ik hoor vaak dat mensen dan op den duur nog maar 40 kilo wegen maar zijn ze dan nog aanspreekbaar?
Hoe gaat de patient er zelf mee om, accepteren ze dat ze doodgaan?
Alleen serieuze reacties aub.
en ja mijn oom woog minder dan 40 kilo nog en nee niet aanspreekbaar en nee acceptatie was er ook niet!
Trovey, je hebt nogal wat meegemaakt. . Ik hoop dat al die gebeurtenissen een plekje gekregen hebben.
. Ik hoop dat al die gebeurtenissen een plekje gekregen hebben.
Resistance is futile.
Mijn vader is afgelopen donderdag naar Rotterdam gegaan om daar een behandeling te krijgen. Hij is vrijdag weer thuis gekomen. De arts stond er niet achter. Pap heeft deze behandeling al 1,5x gehad (elke behandeling bestaat uit 4 sessies) en het is gevaarlijk, omdat er radioactieve rotzooi in je bloedbaan wordt gebracht.
Hij wilde deze en heeft daar op aangedrongen. De arts wilde dat niet, omdat er acuut lever- en nierfalen kan optreden, maar toch gedaan. Hij is nu weer thuis. Wij moeten, net als de vorige keren, minimaal 2 meter afstand houden vanwege straling. Dat moet 10 dagen.
Hij voelt er niks van, net als de vorige keren. Niet misselijk, niet ziek, helemaal niks. Hij heeft, door zijn ziekte, wel last van zijn rug. Hij ligt eigenlijk de hele dag op de bank. Hij kan wel lopen, maar opstaan vanuit een lig of zitpositie doet pijn aan zijn rug (kanker zit ook in zijn ruggenwervels daar)
Het is begonnen in zijn alvleesklier. Uitzaaiingen naar lever, lymfeklieren, botten, en weet ik veel wat al niet meer. Hij is ook afgevallen, ik weet niet hoeveel, maar ik zie t al aan dat zijn kleren te ruim zitten. Hij eet wel gewoon, heeft ook honger, maar ik zie dat hij achteruit gaat, en dat doet pijn.
Hij wilde deze en heeft daar op aangedrongen. De arts wilde dat niet, omdat er acuut lever- en nierfalen kan optreden, maar toch gedaan. Hij is nu weer thuis. Wij moeten, net als de vorige keren, minimaal 2 meter afstand houden vanwege straling. Dat moet 10 dagen.
Hij voelt er niks van, net als de vorige keren. Niet misselijk, niet ziek, helemaal niks. Hij heeft, door zijn ziekte, wel last van zijn rug. Hij ligt eigenlijk de hele dag op de bank. Hij kan wel lopen, maar opstaan vanuit een lig of zitpositie doet pijn aan zijn rug (kanker zit ook in zijn ruggenwervels daar)
Het is begonnen in zijn alvleesklier. Uitzaaiingen naar lever, lymfeklieren, botten, en weet ik veel wat al niet meer. Hij is ook afgevallen, ik weet niet hoeveel, maar ik zie t al aan dat zijn kleren te ruim zitten. Hij eet wel gewoon, heeft ook honger, maar ik zie dat hij achteruit gaat, en dat doet pijn.
Breitling - Instruments for Professionals
Uiteindelijk wel ja maar was mijn laatste ouder dus,ondanks het feit dat ik al volwassen was, val je toch in een gat. Zeker omdat ik daarna (binnen een jaar) getroffen werd door RSI en artrose en in de ziektewet en uiteindelijk in de WAO terechtkwam (en er ook niet meer ben uitgekomen). Op dat moment zoek je toch steun om door die ellende van ene dokter naar de andere en de administratieve ellende die daarbij komt en tja dan zit je nog midden in het rouwproces, gelukkig had ik mijn broer in deze. Enfin, gelukkig ben ik optimist tot het einde maar soms mag de ellende wel wat minder vlot achter elkaar komen in het leven. Af en toe even ademhalen voordat het volgende zich aandient zou wel leuk zijn want als je op een gegeven moment 5 kwalen in 6 jaar ontwikkeld (en daar dus ook voor onder controle moet blijven/medicijnen voor moet slikken) dan denk je wel als het ene is afgehandeld: What's next en kom maar op met die bak ellende.quote:Op woensdag 18 november 2009 09:28 schreef Seven. het volgende:
Trovey, je hebt nogal wat meegemaakt.
Enfin nu eindelijk sinds een jaar geen kat ziek en overleden (dat was het geintje wat in 2004 begon), wel zieke katten maar gelukkig niet dusdanig dat het ze het leven kost en op dit moment ook geen extra kwalen voor mezelf dus 
, laat het zo doorgaan 
Optimist tot in de kist
Miniem's internetvriendinnetje :P
Bij vlagen briljant, helaas is het momenteel windstil
Miniem's internetvriendinnetje :P
Bij vlagen briljant, helaas is het momenteel windstil
Een oom van me is in 1990 overleden aan kanker, daar heb ik zelf niks van meegekregen want ik was toen nog maar 2.
Mijn tante (de weduwe van die oom) is vorig jaar overleden aan kanker. Ze hoorde het in mei en begin september werd haar verteld dat ze niets meer voor haar konden doen. Diezelfde maand is ze overleden.
Ik heb dat ziekteproces niet echt meegemaakt, en heb haar ook maar 1 keer gezien in die tijd. Achteraf heb ik daar wel spijt van, maar ik vond het ook erg moeilijk om haar zo te zien lijden omdat ze nog zo jong was.
De laatste keer dat ik haar toen heb gezien, lachte ze naar me. Dat was een paar dagen voordat ze is overleden.
Mijn opa is dit jaar in juni overleden. Die was al 2 jaar ziek (ook kanker), en heeft al die tijd nog thuis gewoond, tot een maand voor z'n dood. Die laatste maand heeft hij in het verzorg/verpleeghuis waar ik werk doorgebracht. Op een PG afdeling, waar andere bewoners steeds zijn kamer binnenkwamen. Ik vond dat echt verschrikkelijk. Hij woog op het eind nog maar iets van 36 kilo en reageerde wel nog op aanspraak.
Mijn tante (de weduwe van die oom) is vorig jaar overleden aan kanker. Ze hoorde het in mei en begin september werd haar verteld dat ze niets meer voor haar konden doen. Diezelfde maand is ze overleden.
Ik heb dat ziekteproces niet echt meegemaakt, en heb haar ook maar 1 keer gezien in die tijd. Achteraf heb ik daar wel spijt van, maar ik vond het ook erg moeilijk om haar zo te zien lijden omdat ze nog zo jong was.
De laatste keer dat ik haar toen heb gezien, lachte ze naar me. Dat was een paar dagen voordat ze is overleden.
Mijn opa is dit jaar in juni overleden. Die was al 2 jaar ziek (ook kanker), en heeft al die tijd nog thuis gewoond, tot een maand voor z'n dood. Die laatste maand heeft hij in het verzorg/verpleeghuis waar ik werk doorgebracht. Op een PG afdeling, waar andere bewoners steeds zijn kamer binnenkwamen. Ik vond dat echt verschrikkelijk. Hij woog op het eind nog maar iets van 36 kilo en reageerde wel nog op aanspraak.
Meerdere keren,
Geen pretje iig. Oma overleden na een kort ziekbed.
Moeder van vriend had erge kanker, veel uitzaaingen maar ging weg. Een half jaar later nog ergere status teruggekeerd. Ligt nu op sterfbed.
Geen pretje iig. Oma overleden na een kort ziekbed.
Moeder van vriend had erge kanker, veel uitzaaingen maar ging weg. Een half jaar later nog ergere status teruggekeerd. Ligt nu op sterfbed.
ja mee gemaakt.
Me moeder is op 30 juni dit jaar overleden.
Ze was 47 jaar.
6 jaar gevochten tegen de ziekte.
Me moeder is op 30 juni dit jaar overleden.
Ze was 47 jaar.
6 jaar gevochten tegen de ziekte.
"Van Duitsers heb je pas gewonnen als ze met de bus de stad uit zijn."
Vanmorgen gehoord dat een kennis na 3 jaar vechten tegen kanker, is overleden.
Een paar weken geleden was hij nog op de begrafenis van de vader van z'n schoonzus. Heel raar is dat eigenlijk.
De zus van mijn opa is 5 weken na de begrafenis van mijn opa overleden .. ook aan kanker. En op de begrafenis toen was er nog niks aan de hand, ze wist niet dat ze ziek was. Zo raar dat het dan ineens voorbij is.
Een paar weken geleden was hij nog op de begrafenis van de vader van z'n schoonzus. Heel raar is dat eigenlijk.
De zus van mijn opa is 5 weken na de begrafenis van mijn opa overleden .. ook aan kanker. En op de begrafenis toen was er nog niks aan de hand, ze wist niet dat ze ziek was. Zo raar dat het dan ineens voorbij is.
Damn mijn moeder heeft dinsdag de uitslag gekregen dat ze huidkanker heeft.
Ze is ook al gronisch ziek (diabetes) neuropathi, depressief 2 tennis ellebogen en invalide.
Gewoon kut zelf ben ik 18 en m'n moeder is 60
toen ik 12 was was m'n vader overleden aan kanker
m'n moeder kan bijna niks meer, ze is ook nachtblind dus kan ze s'avonds niet met de auto weg.
ze is ook sinds de dood van m'n vader niet meer het huis uitgeweest (vakantie etc) maar heeft ze gezorgd voor m'n zus en mij.
Ze is ook al gronisch ziek (diabetes) neuropathi, depressief 2 tennis ellebogen en invalide.
Gewoon kut zelf ben ik 18 en m'n moeder is 60
toen ik 12 was was m'n vader overleden aan kanker
m'n moeder kan bijna niks meer, ze is ook nachtblind dus kan ze s'avonds niet met de auto weg.
ze is ook sinds de dood van m'n vader niet meer het huis uitgeweest (vakantie etc) maar heeft ze gezorgd voor m'n zus en mij.
A friend doesn't go on a diet because you are fat
updatequote:
[..]
Helaas loopt alles anders ...
Met mama hebben wij vaak, ook al voor de kankercrisis
Echter toen zij voor inmiddels al weer 2 weken terug, haar "laatste" heldere moment had, wilde zij nog geen actieve euthenasie. En daarna is ze zó hard achteruit gegaan, dat ze nu niet meer kán zeggen van kom morgen maar ik heb er genoeg van. Ze spreekt nog geen 2 woorden uit achter elkaar, en die zijn dan nog bijna onverstaanbaar.
Ik verbaas mij over het feit dat het zo loopt zoals het nu gaat
Mama probeert nog steeds vaak overeind te komen, ondanks alle morfine en dormicum. En dan zegt ze dingen in verwarring, toenstraks "wat is er toch aan de hand". Ik vind het heel erg moeiljk, denk dat ik zo maar even met mijn tantes wil bespreken of het geen optie is om haar geen dormicum toe te dienen zodat zij helder kan zeggen, dat zij niet meer verder wilt zo, en dat de huisarts daarbij is, zodat dat lijden over is
aan de andere kant drinkt zij al 2 weken niet meer, en blijft de katheterzak nog stromen... En is zij alleen maar geler en magerder aan het worden, vraag blijft altijd nog hoe lang moet je gaan zitten wachten
Mama is echt niet te geloven. Sinds 2 dagen is ze weer aan het praten alsof het het laatste is wat ze doen kan (
) Ook is ze weer begonnen met iets drinken, slokjes, en af en toe een stukje zacht fruit. Ze heeft nu delier/delerium, en dat is heel erg lastig voor vooral, ons. Zelf merkt ze er niks van althans dat is niet te merken, en pijn heeft ze nu ook minder. De morfine is gehalveerd ten opzichte van vorige week, en de dormicum word overdag verminderd en 's nachts sterk verhoogd, om toch een slaapritme te houden. Dit is vooral belangrijk voor mijn tante, die beneden slaapt bij mama.
Blijft nog steeds onvoorstelbaar, onvoorspelbaar
Zelf hebben ze bij mij in 2001 leukemie(bloedkanker) ontdekt. Ik was net 19 jaar. Na 4 chemokuren, 3 totale lichaamsbestralingen en een beenmerg transplantatie is de kanker gelukkig verdwenen! In 2006 ben ik dan ook "genezen" verklaard. Alleen heel die nasleep van de chemo en bestralingen heb ik nog last van! Bijna alles binnen in mijn lichaam is aangetast. En nu lig ik ook weer in het ziekenhuis omdat mijn rechterlong nog maar voor 30% werkt door de bestralingen! Maar dat overwin ik ook wel weer.
quote:
[..]
update
Mama is echt niet te geloven. Sinds 2 dagen is ze weer aan het praten alsof het het laatste is wat ze doen kan (
Ze heeft nu delier/delerium, en dat is heel erg lastig voor vooral, ons. Zelf merkt ze er niks van althans dat is niet te merken, en pijn heeft ze nu ook minder. De morfine is gehalveerd ten opzichte van vorige week, en de dormicum word overdag verminderd en 's nachts sterk verhoogd, om toch een slaapritme te houden. Dit is vooral belangrijk voor mijn tante, die beneden slaapt bij mama.
Blijft nog steeds onvoorstelbaar, onvoorspelbaar
fijn dat ze weer een beetje opknapt!Sterkte iedereen.... Ik zie hier weer hele indrukwekkende verhalen voorbij komen.
Resistance is futile.
quote:Op maandag 30 november 2009 17:01 schreef Toxin het volgende:
Zelf hebben ze bij mij in 2001 leukemie(bloedkanker) ontdekt. Ik was net 19 jaar. Na 4 chemokuren, 3 totale lichaamsbestralingen en een beenmerg transplantatie is de kanker gelukkig verdwenen! In 2006 ben ik dan ook "genezen" verklaard. Alleen heel die nasleep van de chemo en bestralingen heb ik nog last van! Bijna alles binnen in mijn lichaam is aangetast. En nu lig ik ook weer in het ziekenhuis omdat mijn rechterlong nog maar voor 30% werkt door de bestralingen! Maar dat overwin ik ook wel weer.
.
Wow mozes!quote:Op maandag 30 november 2009 17:01 schreef Toxin het volgende:
Zelf hebben ze bij mij in 2001 leukemie(bloedkanker) ontdekt. Ik was net 19 jaar. Na 4 chemokuren, 3 totale lichaamsbestralingen en een beenmerg transplantatie is de kanker gelukkig verdwenen! In 2006 ben ik dan ook "genezen" verklaard. Alleen heel die nasleep van de chemo en bestralingen heb ik nog last van! Bijna alles binnen in mijn lichaam is aangetast. En nu lig ik ook weer in het ziekenhuis omdat mijn rechterlong nog maar voor 30% werkt door de bestralingen! Maar dat overwin ik ook wel weer.
Morgen hoort mijn pa of ze doorgaan met chemo of dat zijn bloed te beroerd is en ze stoppen met chemo. En ik ben dat het het laatste wordt.
Ik maak het op dit moment mee *oma*
dat is alles wat ik er over kwijt wil
dat is alles wat ik er over kwijt wil
"Purple is the last color of the rainbow colors. It means I will trust and love you for a long time"
Tot zover het opknappen. Na vrijdag heeft ze bijna alleen nog maar geslapen, zeer af en toe een beetje "bij" voor zover dat nog kan. Vandaag is de huisarts weer eens op de koffie geweest ,euthanasie aangekaart, maar ze is gewoon te eigenwijs/sterk om daar mee in te stemmen nu...quote:Op maandag 30 november 2009 17:08 schreef Seven. het volgende:
[..]
Sterkte iedereen.... Ik zie hier weer hele indrukwekkende verhalen voorbij komen.
quote:Op maandag 30 november 2009 17:19 schreef TJDoornbos het volgende:
Morgen hoort mijn pa of ze doorgaan met chemo of dat zijn bloed te beroerd is en ze stoppen met chemo. En ik ben dat het het laatste wordt.
sterkte vent
In A World Of Emoticons, I'm Colon Capital D
Everybody needs a bosom for a pillow!
Everybody needs a bosom for a pillow!
Mn pa heeft relatief goed nieuws gehad. Ze gaan door met chemo (komende vrijdag weer) en de 2 gezwellen worden iets kleiner. Maar of het nou echt asbestkanker is weten ze nog altijd NIET zeker stelletje prutsgasten.
Heel veel sterkte voor degenen die er nu nog midden in zitten
En TJDoornbos, bestaat er een kans dat je vader nog "geneest"? En helaas weet ik alles van "prutsers", ik heb dat zelf meegemaakt met mijn beste vriend... Dat ging van goedaardig langzaamgroeiend naar kwaadaardig snelgroeiend naar binnen 2 maanden dood Mijn oma idem dito, doordat ze bij haar een helemaal verkeerde diagnose gesteld hebben was ze niet meer te redden, de eerste onnodige operatie had al te veel van haar gevergd Dus ik hoop dat ze snel de goede diagnose kunnen stellen!
En TJDoornbos, bestaat er een kans dat je vader nog "geneest"? En helaas weet ik alles van "prutsers", ik heb dat zelf meegemaakt met mijn beste vriend... Dat ging van goedaardig langzaamgroeiend naar kwaadaardig snelgroeiend naar binnen 2 maanden dood
Mijn oma idem dito, doordat ze bij haar een helemaal verkeerde diagnose gesteld hebben was ze niet meer te redden, de eerste onnodige operatie had al te veel van haar gevergd Dus ik hoop dat ze snel de goede diagnose kunnen stellen!
Come on now, you knew you were lost
But you carried on anyway
Oh come on now, you knew you had no time
But you let the day drift away
But you carried on anyway
Oh come on now, you knew you had no time
But you let the day drift away
helemaal weg zal het niet gaan. En hoe erg het dus is weet ik niet precies, met dank aan pruts united
Sterkte in elk geval!quote:Op woensdag 2 december 2009 11:02 schreef TJDoornbos het volgende:
helemaal weg zal het niet gaan. En hoe erg het dus is weet ik niet precies, met dank aan pruts united
Come on now, you knew you were lost
But you carried on anyway
Oh come on now, you knew you had no time
But you let the day drift away
But you carried on anyway
Oh come on now, you knew you had no time
But you let the day drift away
En vanaf het begin, zijn we nu bij het einde aangekomenquote:
[..]
Tot zover het opknappen. Na vrijdag heeft ze bijna alleen nog maar geslapen, zeer af en toe een beetje "bij" voor zover dat nog kan. Vandaag is de huisarts weer eens op de koffie geweest ,euthanasie aangekaart, maar ze is gewoon te eigenwijs/sterk om daar mee in te stemmen nu...
Vannacht is mama overleden... 
zag het al voorbij komen in het Nijmegen topic...Heel naar Sterkte!
Is het een beetje rustig verlopen?
Sterkte!Is het een beetje rustig verlopen?
Stand for something or fall for anything
Heel veel sterkte de komende tijd.. Zoek troost bij elkaar.. praat, lach, huil en denk met elkaar aan haar!quote:Op vrijdag 11 december 2009 12:16 schreef Cocktailprikker het volgende:
[..]
En vanaf het begin, zijn we nu bij het einde aangekomen
Ik hoop ook dat de tijd die jullie nog samen hadden, fijn was..
Mijn oma heeft vorige week nog een laatste check gehad bij de artsen...ze hebben uitzaaiingen gevonden in haar longen en dus is ze nu echt opgegeven..
Ben benieuwd of ze de kerst nog haalt
Ben benieuwd of ze de kerst nog haalt
"Purple is the last color of the rainbow colors. It means I will trust and love you for a long time"
Heel veel sterktequote:Op vrijdag 11 december 2009 12:16 schreef Cocktailprikker het volgende:
[..]
En vanaf het begin, zijn we nu bij het einde aangekomen
Wat vreselijk naar om te horen... Hopelijk hebben jij en alle andere naasten wel afscheid kunnen nemen en hebben jullie veel troost bij elkaar na deze vreselijke periode En wat naar!quote:Op vrijdag 11 december 2009 12:22 schreef DjinN het volgende:
Mijn oma heeft vorige week nog een laatste check gehad bij de artsen...ze hebben uitzaaiingen gevonden in haar longen en dus is ze nu echt opgegeven..
Ben benieuwd of ze de kerst nog haalt
Ook jij heel veel sterkte de komende periode!
Come on now, you knew you were lost
But you carried on anyway
Oh come on now, you knew you had no time
But you let the day drift away
But you carried on anyway
Oh come on now, you knew you had no time
But you let the day drift away
Gecondoleerd... Uit je posts spreken heel veel fijne gevoelens over je moeder, ik hoop dat je daaruit kunt blijven putten!quote:Op vrijdag 11 december 2009 12:16 schreef Cocktailprikker het volgende:
[..]
En vanaf het begin, zijn we nu bij het einde aangekomen
If you have a problem, if no-one else can help, and if you can find them, maybe you can hire the A-Team
Mijn vader is na 8 jaar van 'schone' periodes en periodes waarna de kanker terugkeerde op 51 jarige leeftijd overleden. Dat is nu 2 jaar geleden. Hoe ga je daar mee om? Nou niet.. Je denkt daar niet bij na en leeft min of meer op de automatische piloot, ik was 17 jaar toen hij overleed en zat in mijn examen periode, ik ben inmiddels 19 en zit in het 2e jaar van m'n HBO studie maar ik heb het er nog elke dag moeilijk mee. De pijn die hij heeft moeten doorstaan, altijd maar weer 'de kop d'r veur' zoals hij het zelf zei. Ik bewonder hem, en mijn moeder, hij heeft zijn eigen crematie gepland, dat is hartverscheurend. Zijn muziek, zijn manier van doen. Ergens is dat mooi maar het is gewoon niet te bevatten. Ik wist dat hij zou overlijden maar had nooit verwacht dat het ook echt zou gebeuren. Het ging heel snel op het einde, hij was mager, niet meer de sterke getrainde politieman die het was, hij was een beetje afwezig. Ik heb wel het idee dat hij het op het einde niet allemaal meer besefte. Hij heeft voor euthanasie gekozen, dat was al besproken met de arts voordat hij uberhaupt echt eraan onderdoor ging. Is wel een sterke en goede keuze uiteindelijk. Hij had ten tijde dat het niet meer ging uitgezaaide darmkanker in de maag wat inhield dat zijn maag weggevreten werd, dit ging ten koste met veel pijn, niet meer kunnen eten, niet meer kunnen lopen etc. Om een lang verhaal kort te maken, ik kan er nog steeds niet mee omgaan en zal dat ook nooit kunnen. Het is niet zo dat ik het niet geaccepteerd heb, dat inmiddels wel. Ik ben een uitbundig, sociaal en vrolijk persoon maar ik heb periodes dat ik het behoorlijk moeilijk heb..
Mag ik vragen waarom je dit wil weten?
Mag ik vragen waarom je dit wil weten?
Op dinsdag 12 januari 2010 01:09 schreef Suusje-V het volgende:
Bosjebloemen, Pluis_Konijn, pumpkinsoup, Suusje-V, Pixie. & Rockabella 'til the end O+
Bosjebloemen, Pluis_Konijn, pumpkinsoup, Suusje-V, Pixie. & Rockabella 'til the end O+
sterkte!quote:Op vrijdag 11 december 2009 12:16 schreef Cocktailprikker het volgende:
[..]
En vanaf het begin, zijn we nu bij het einde aangekomen
Tijd geneest diepe wonden, maar het al altijd een litteken geven.quote:
De pijn en herinneringen zullen in verloop van tijd wel minder worden. Je leert ermee leven en (klinkt heel hard) je pa op de achtergrond gaan zetten. Ik betrap mezelf er ook op dat ik ook wel eens flinke tijden niet heb gedacht aan mijn pa. Als ik daar dan aan denk (zoals nu
) dan schiet er er gelijk een brok in mijn keel. De gedachte dat mijn pa tot het eind heeft geknokt tot het einde en geen euthanasie heeft aangevraagd om mij zo lang mogelijk te zien (en mijn broertje geboren te zien worden). Ik bewonder mijn vader en mag hopen dat ik ooit zoveel man wordt als hem Toch heeft dit geen invloed op mijn dagelijks leven. Ik ben nog steeds dezelfde jongen, waarmee je lol kan hebben. Ik heb een geweldige stief/lease pa
. Het is sneu dat mijn pa zo jong is gestorven en ik had gehoopd meer tijd met hem te mogen doorbrengen, maar het zat er niet in. Toch is mijn leven goed en mag ik niet klagen. Wie weet zie ik mijn pa ooit nog eens terug...dan hebben we iig genoeg om over te praten
Stand for something or fall for anything
Sterkte en gecondoleerdquote:
[..]
En vanaf het begin, zijn we nu bij het einde aangekomen
Sterkte!quote:Op vrijdag 11 december 2009 12:16 schreef Cocktailprikker het volgende:
[..]
En vanaf het begin, zijn we nu bij het einde aangekomen
quote:
[..]
En vanaf het begin, zijn we nu bij het einde aangekomen
Ik hoop dat jullie waardig afscheid van elkaar hebben kunnen nemen. Gecondoleerd, heel veel sterkte en een dikke hug.
Resistance is futile.
gecondoleerdquote:Op maandag 2 november 2009 14:23 schreef fetss het volgende:
Ja, meegemaakt van dichtbij met mijn moeder 6 weken geleden is ze overleden... moeilijke tijden...
eigenlijk wil ik iedereen bij deze condoleren en/of sterkte wensen met zijn/haar grote verlies
en voor de zieken die leven, wil ik sterkte wensen met hun herstel
[ Bericht 14% gewijzigd door gailtjuh33 op 12-12-2009 13:35:32 ]
.....
niet wegdrukken!quote:Op maandag 2 november 2009 14:09 schreef hanskraaijjr het volgende:
Hoe pakten jullie de draad weer op, is het gewoon gevoelens wegdrukken en doorgaan?
Collega's zullen op een gegeven moment zoiets hebben van 'ben je er onderhand eens overheen?'
ooit gehoord van depressie?
Je moet de pijn van het verlies accepteren, maar daarom doet het nog wel pijn.
en soms moet je het even aan de kant zetten omdat je verdriet je verantwoordelijkheden (werk school kinderen) in de weg zit.
Maar onderdruk het niet.
Niet van deze tijd.
Vandaag hebben we mama weggebracht.
Eerst een dienst in de kerk, daarna in het crematorium. Ik heb mama zo veel mogelijk getild, en dat vond ik mooi Al met al, een heel verhaal, typ ik vd week misschien nog wel uit, maar nu is het klaar. Rust En tevredenheid, vandaag was heel mooi.
Eerst een dienst in de kerk, daarna in het crematorium. Ik heb mama zo veel mogelijk getild, en dat vond ik mooi
Al met al, een heel verhaal, typ ik vd week misschien nog wel uit, maar nu is het klaar. Rust En tevredenheid, vandaag was heel mooi.
@cocktail: Goed om te horen dat het mooi was. Heel erg veel sterkte de komende tijd, meer kan ik er niet va maken.
Sterkte *knuffel*quote:Op woensdag 16 december 2009 19:10 schreef Cocktailprikker het volgende:
Vandaag hebben we mama weggebracht.
Eerst een dienst in de kerk, daarna in het crematorium. Ik heb mama zo veel mogelijk getild, en dat vond ik mooi
Zaterdag is het afscheid van oma...dan nemen haar kinderen afscheid van haar. Vraag me niet waarom..maar ze wil haar kleinkinderen er liever niet bij hebben
Ze gaat met de dag achteruit nu en of ze de kerst haalt: we don't know...we denken zelf van niet.
"Purple is the last color of the rainbow colors. It means I will trust and love you for a long time"
Fijn dat je het mooi vond. Belangrijk ook om het later beter te kunnen verwerken. Nu gaat de rest van de wereld weer over tot de orde van de dag, voor jullie zal dat niet makkelijk zijn. Kalm aan, en als je zin/tijd hebt, ben benieuwd naar het verslag.quote:
Vandaag hebben we mama weggebracht.
Eerst een dienst in de kerk, daarna in het crematorium. Ik heb mama zo veel mogelijk getild, en dat vond ik mooi
Resistance is futile.
Ben vorig jaar een hele goede vriend verloren, 2 zelfs, vorig jaar 1tje aan kanker en dit jaar aan een ongeluk.
Degene die aan kanker is overleden was gewoon zo vol energie.
Ik was op vakantie toen mijn moeder het vertelde, ik had nog nooit zoiets meegemaakt dus ik bleef best wel cool, niet te bedenken dat hij ook dood kon gaan..
De maanden die erop volgde viel hij heel erg af, de laatste keer dat ik hem gezien heb was in de winkel waar ik toen werkte, ik vroeg gewoon allerdaags: "Alles goed", waarop hij antwoorde: "Ja jongen, hoe was je vakantie?"
Hij praate erover heen, ik werd in 1 klap verdrietig ( nu weer ) omdat ik op dat punt wist dat hij gewoon dood zou gaan.
Destijds woonde ik niet thuis, mijn moeder was vaak bij hem en zijn vrouw, met zijn zoontje heb ik 8 jaar op de basischool gezeten.
Ik ging gewoon een dag werken, maar dit werd geen gewone dag, ik werd wakker en daar kwam het telefoontje.
"Thomas, moet je zo werk?"
"Ja ik ga zo"
Het huilen was zo intens, ik reageerde nog steeds heel erg kalm, we zijn nu een jaar verder en nu slaat het pas in.
Degene waarmee ik in de Ardenne heb staan werken, van in de ochtend 6 tot 's avonds 18.00, we keken over de bergen uit, en zaten bij ons eigen gemaakt vuur.
De zon ging onder en vliegtuigen vlogen over.
In het midden van dit jaar is een van mijn beste vrienden overleden 20 jaar was hij.. maar dat is voor een anderen keer.
Ik hoop dat je hier wat aan hebt, en ging allemaal zo snel, gelukkig heb ik mooie momenten met hem gehad.
Degene die aan kanker is overleden was gewoon zo vol energie.
Ik was op vakantie toen mijn moeder het vertelde, ik had nog nooit zoiets meegemaakt dus ik bleef best wel cool, niet te bedenken dat hij ook dood kon gaan..
De maanden die erop volgde viel hij heel erg af, de laatste keer dat ik hem gezien heb was in de winkel waar ik toen werkte, ik vroeg gewoon allerdaags: "Alles goed", waarop hij antwoorde: "Ja jongen, hoe was je vakantie?"
Hij praate erover heen, ik werd in 1 klap verdrietig ( nu weer ) omdat ik op dat punt wist dat hij gewoon dood zou gaan.
Destijds woonde ik niet thuis, mijn moeder was vaak bij hem en zijn vrouw, met zijn zoontje heb ik 8 jaar op de basischool gezeten.
Ik ging gewoon een dag werken, maar dit werd geen gewone dag, ik werd wakker en daar kwam het telefoontje.
"Thomas, moet je zo werk?"
"Ja ik ga zo"
Het huilen was zo intens, ik reageerde nog steeds heel erg kalm, we zijn nu een jaar verder en nu slaat het pas in.
Degene waarmee ik in de Ardenne heb staan werken, van in de ochtend 6 tot 's avonds 18.00, we keken over de bergen uit, en zaten bij ons eigen gemaakt vuur.
De zon ging onder en vliegtuigen vlogen over.
In het midden van dit jaar is een van mijn beste vrienden overleden 20 jaar was hij.. maar dat is voor een anderen keer.
Ik hoop dat je hier wat aan hebt, en ging allemaal zo snel, gelukkig heb ik mooie momenten met hem gehad.
Wat een verrekte rot ziekte is dit. Ik hoop van harte dat in 2010 een oplossing is voor deze narigheid, dat moet er ooit toch eens komen....
Blues ain't nothing but a good man feeling bad...
Ik zit er ook ff doorheen hoor, zucht .
In 2005 is mijn allerliefste stiefmoeder (46) overleden aan de gevolgen van borstkanker. Dat was ongetwijfeld de meest moeilijke tijd uit mijn leven. Het gevecht van haar, mijn vader zo stuk zien en alles er omheen was gruwelijk zwaar. En je beseft pas dat ze er echt niet meer is, als ze er echt niet meer is. En dan nog.. de wereld gaat gewoon door! Terwijl jouw wereld echt stilstaat!
En nu weer. Of nu? Het houdt niet op! Daarna heb ik nog een vriend (17) verloren, mijn aangetrouwede nicht en nog drie hele goede vrienden van mijn ouders. Allemaal kanker en allemaal (te!) jong. Bla bla bla gewoon!
Maar de klap nu is dat we afgelopen week (terwijl een kennis werd begraven!) te horen kregen dat mijn moeders allerbeste vriendin kanker heeft en de vader van mijn beste vriend ongeneeslijke uitzaaiingen.
Ondanks dat het dus blijkbaar min of meer geregeld begint te worden, is dit elke keer weer een klap in je face! Hele gezeik van stiefmoeder komt weer boven. Ongelooflijk! Wat een tyfus ziekte!
Ik word er gewoon zo verdrietig van! Die vechtende mensen, onschuldig. Je weet EXACT wat ze voelen, maar wat kun je zeggen? Eén woord: kutziekte!
.In 2005 is mijn allerliefste stiefmoeder (46) overleden aan de gevolgen van borstkanker. Dat was ongetwijfeld de meest moeilijke tijd uit mijn leven. Het gevecht van haar, mijn vader zo stuk zien en alles er omheen was gruwelijk zwaar. En je beseft pas dat ze er echt niet meer is, als ze er echt niet meer is. En dan nog.. de wereld gaat gewoon door! Terwijl jouw wereld echt stilstaat!
En nu weer. Of nu? Het houdt niet op! Daarna heb ik nog een vriend (17) verloren, mijn aangetrouwede nicht en nog drie hele goede vrienden van mijn ouders. Allemaal kanker en allemaal (te!) jong. Bla bla bla gewoon!
Maar de klap nu is dat we afgelopen week (terwijl een kennis werd begraven!) te horen kregen dat mijn moeders allerbeste vriendin kanker heeft en de vader van mijn beste vriend ongeneeslijke uitzaaiingen.
Ondanks dat het dus blijkbaar min of meer geregeld begint te worden, is dit elke keer weer een klap in je face! Hele gezeik van stiefmoeder komt weer boven. Ongelooflijk! Wat een tyfus ziekte!
Ik word er gewoon zo verdrietig van! Die vechtende mensen, onschuldig. Je weet EXACT wat ze voelen, maar wat kun je zeggen? Eén woord: kutziekte!
Als kunst volmaakt is, is de wereld overbodig.
Wees wie je bent, maar accepteer ook anderen!
Wees wie je bent, maar accepteer ook anderen!
Wow heftig, hang in there! *Knuffel*quote:Op donderdag 17 december 2009 23:56 schreef Qebbel het volgende:
Ik zit er ook ff doorheen hoor, zucht
In 2005 is mijn allerliefste stiefmoeder (46) overleden aan de gevolgen van borstkanker. Dat was ongetwijfeld de meest moeilijke tijd uit mijn leven. Het gevecht van haar, mijn vader zo stuk zien en alles er omheen was gruwelijk zwaar. En je beseft pas dat ze er echt niet meer is, als ze er echt niet meer is. En dan nog.. de wereld gaat gewoon door! Terwijl jouw wereld echt stilstaat!
En nu weer. Of nu? Het houdt niet op! Daarna heb ik nog een vriend (17) verloren, mijn aangetrouwede nicht en nog drie hele goede vrienden van mijn ouders. Allemaal kanker en allemaal (te!) jong. Bla bla bla gewoon!
Maar de klap nu is dat we afgelopen week (terwijl een kennis werd begraven!) te horen kregen dat mijn moeders allerbeste vriendin kanker heeft en de vader van mijn beste vriend ongeneeslijke uitzaaiingen.
Ondanks dat het dus blijkbaar min of meer geregeld begint te worden, is dit elke keer weer een klap in je face! Hele gezeik van stiefmoeder komt weer boven. Ongelooflijk! Wat een tyfus ziekte!
Ik word er gewoon zo verdrietig van! Die vechtende mensen, onschuldig. Je weet EXACT wat ze voelen, maar wat kun je zeggen? Eén woord: kutziekte!
Thnxquote:Op vrijdag 18 december 2009 00:43 schreef W1ckeDxt het volgende:
[..]
Wow heftig, hang in there! *Knuffel*
!Helpt toch wel ook, beetje van je afschrijven.
Als kunst volmaakt is, is de wereld overbodig.
Wees wie je bent, maar accepteer ook anderen!
Wees wie je bent, maar accepteer ook anderen!
Mijn broertje is een paar jaar geleden overleden aan de gevolgen van leukemie.
Ik heb jaren rondgelopen met het idee van "mocht ik kanker krijgen, ga ik mooi niet naar de huisarts".
Vond het zo'n gedoe aan je lijf, dat ziekenhuis. Nooit geen rust enzo.
Liever blijf ik bij mijzelf, en zoek ik een rustig plekje op om van alles en iedereen afscheid te nemen.
Ik heb jaren rondgelopen met het idee van "mocht ik kanker krijgen, ga ik mooi niet naar de huisarts".
Vond het zo'n gedoe aan je lijf, dat ziekenhuis. Nooit geen rust enzo.
Liever blijf ik bij mijzelf, en zoek ik een rustig plekje op om van alles en iedereen afscheid te nemen.
"People that use Fiat currency as a store of value.
There is a name for it:
We call them Poor"
There is a name for it:
We call them Poor"
@capricia: met het risico dat je zinloos overlijdt. Kijk naar Sylvia Millecam, dat was ook onnodig bleek later. Dat zou jammer zijn. Ik begrijp je mening en standpunt dat je een waardig einde wil, maar als je het niet probeert dan ga je 100% zeker binnen korte tijd dood.. Brr.
Maar buiten dat, afschuwelijk om zo'n jong iemand te moeten verliezen
Maar buiten dat, afschuwelijk om zo'n jong iemand te moeten verliezen
Ik kan nu de keuze van capricia wel begrijpen. Toch als ik later kinderen zou ehbben, dan zou ik het zo lang mogelijk willen rekken.
Stand for something or fall for anything
Ik heb een gesprek met mn pa geprobeerd aan te knopen maar erg veel zinnigs kwam er niet uit. Maar het belangrijkste is: Hij heeft max. een jaar gekregen van de arts.
Eerder zei die tegen mij dat die niet wist hoe of wat. Waardoor ik beetje vastliep mentaal
Eerder zei die tegen mij dat die niet wist hoe of wat. Waardoor ik beetje vastliep mentaal
Capricia... Je kan ook er voor kiezen om niet verder behandeld te worden, als blijkt dat behandeling niet voldoende garantie geeft op een waardig leven. Mijn moeder heeft dit ook besloten, toen bleek dat er eigenlijk niks te doen aan was. De laatste tijd heeft zij thuis door kunnen brengen, ze heeft nog veel kunnen regelen en met bijna iedereen nog kunnen praten.quote:
Mijn broertje is een paar jaar geleden overleden aan de gevolgen van leukemie.
Ik heb jaren rondgelopen met het idee van "mocht ik kanker krijgen, ga ik mooi niet naar de huisarts".
Vond het zo'n gedoe aan je lijf, dat ziekenhuis. Nooit geen rust enzo.
Liever blijf ik bij mijzelf, en zoek ik een rustig plekje op om van alles en iedereen afscheid te nemen.
Bij een meisje van 19 wat ik goed ken hebben ze 2 weken geleden kanker ontdekt.
Gelukkig ziet het er wel goed uit voor haar.
Gelukkig ziet het er wel goed uit voor haar.
All she wants and needs is just a little taste..
Ik heb ook al veel afscheid moeten nemen van mensen die aan kanker leden: de vader van een goede vriend, 2 familieleden, een vriendin met een hersentumor
6 jaar geleden heeft mijn moeder borstkanker gehad. Ze waren er vroeg bij, hebben haar geopereerd en dan is ze bestraald geweest. 't was een moeilijke tijd en sindsdien laat ze haar 2x per jaar onderzoeken.
Nu blijkt dat er op de laatste mammografie enkele 'veranderingen' waren... Ze heeft nu een mri scan laten nemen en binnen een paar dagen moet ze naar haar dokter bellen.
Zou het terug kanker kunnen zijn?
Ik houd mijn hart vast voor de uitslag want ik weet niet of ik het zonder haar, alleen, moet redden.
6 jaar geleden heeft mijn moeder borstkanker gehad. Ze waren er vroeg bij, hebben haar geopereerd en dan is ze bestraald geweest. 't was een moeilijke tijd en sindsdien laat ze haar 2x per jaar onderzoeken.
Nu blijkt dat er op de laatste mammografie enkele 'veranderingen' waren... Ze heeft nu een mri scan laten nemen en binnen een paar dagen moet ze naar haar dokter bellen.
Zou het terug kanker kunnen zijn?
Ik houd mijn hart vast voor de uitslag want ik weet niet of ik het zonder haar, alleen, moet redden.
Ik heb net even het topic opnieuw gelezen, en ik verbaas me zo over de tijd die voorbij is gegaan, het leek zo lang, maar eigenlijk ging het zo snel, gebeurde er zoveel. Kan nog steeds niet wennen aan die lege plek hier in huis, de stilte, en het feit dat ik over een maand ong. ergens anders woon. Kan mezelf ook er nog niet toe aanzetten om dingen op te ruimen van mam.
Zo gek. Zo gvd klote
Ik wil er zoveel bij stil staan maar ik merk dat ik daar zo weinig tijd voor heb, komt genoeg op me af nu. En hoe cru ook, het leven gaat door. Iedereen leeft door maar voor mij staat de tijd nog steeds even stil. Stil sinds de dag dat duidelijk werd dat ik mama ging verliezen
Als er iets is wat ik nog graag had willen doen, is het mama nog wat flinke knuffels geven...
Zo gek. Zo gvd klote
Ik wil er zoveel bij stil staan maar ik merk dat ik daar zo weinig tijd voor heb, komt genoeg op me af nu. En hoe cru ook, het leven gaat door. Iedereen leeft door maar voor mij staat de tijd nog steeds even stil. Stil sinds de dag dat duidelijk werd dat ik mama ging verliezen
Als er iets is wat ik nog graag had willen doen, is het mama nog wat flinke knuffels geven...
Even nog een kwootje... van even terug. Ik pakte net een deken van boven, omdat ik het wat fris kreeg. Ruikt hij nog steeds naar die lucht die Mwanatabu omschrijftquote:
[..]
Nou ja doe mij maar een ongeluk dan, zo *poef* dood, of rustig in mijn slaap op mijn 80e na een rijk leven, lijkt me een stuk menswaardiger dan (ik noem maar wat hoor) in de loop van een paar maanden stukken van mijn eigen organen uitkotsen, maanden niet kunnen eten en je eigen afvalstoffen (lees: ontlasting) uitzweten zodat je een paar weken weg ligt te rotten in je bed in afschuwelijke pijn en de wetenschap dat je je kinderen achterlaat met dit beeld
Mens, lees wat je schrijft.
quote:Op maandag 28 december 2009 22:04 schreef Cocktailprikker het volgende:
...
[..]
Even nog een kwootje... van even terug. Ik pakte net een deken van boven, omdat ik het wat fris kreeg. Ruikt hij nog steeds naar die lucht die Mwanatabu omschrijft
Zo had ik het niet bedoeld...
En ja, opruimen van de spulletjes is echt heel triest. Toen mijn moeder (niet aan kanker) overleden was, was dat echt een enorme berg die we moesten nemen. Het was van de eerste weken echt het zwaarste moment. Ze maakte een hoop kleren zelf omdat ze nogal bijzondere maten had (bijna 1 meter 90) dus het waren ook geen dingen die je zo blind weggooide ofzo. Ik heb eerlijk gezegd nog steeds een aantal van haar zelfgemaakte kleren in mijn kast hangen...
If you have a problem, if no-one else can help, and if you can find them, maybe you can hire the A-Team
Even een update van mijn eerdere post 17dec. De vader van mijn beste vriend is gisteren overleden . Ongelooflijk hoe snel zoiets kan gaan! Ben er echt van geschrokken!
De beste vriendin van mijn moeder wordt vandaag geopereerd. Hopelijk komt dat wel helemaal goed!!! Ik zei het toen al; wat een tyfusziekte. Ongelooflijk
. Ongelooflijk hoe snel zoiets kan gaan! Ben er echt van geschrokken!De beste vriendin van mijn moeder wordt vandaag geopereerd. Hopelijk komt dat wel helemaal goed!!! Ik zei het toen al; wat een tyfusziekte. Ongelooflijk
Als kunst volmaakt is, is de wereld overbodig.
Wees wie je bent, maar accepteer ook anderen!
Wees wie je bent, maar accepteer ook anderen!
Weet iemand hier of chemo ook je hersenen erg aantasten? Ik merk steeds vaker dat mijn vader dingen echt 3 keer vraagt. Zoals deze week heeft hij al driemaal gevraagd wat ik dit weekend ga doen.
Je hoort het wel vaker ja, dat mensen het moeilijk vinden om zich te concentreren, of kleine dingetjes te onthouden. Heb een keer ergens gelezen dat volgens onderzoekers chemo de stofwisseling in de hersenen beïnvloedtquote:
Weet iemand hier of chemo ook je hersenen erg aantasten? Ik merk steeds vaker dat mijn vader dingen echt 3 keer vraagt. Zoals deze week heeft hij al driemaal gevraagd wat ik dit weekend ga doen.
Veel sterkte verder TJ
Twee keer mee gemaakt, mijn nicht en tevens beste vriendin was net zwanger toen ze te horen kreeg dat ze kanker had (d8 bot) Ze heeft er voor gekozen om haar zoon te wereld te brengen omdat het ongeneeslijk was, daarna is ze aan de chemo gegaan en heeft het nog een jaar weten te rekken. Op het eind heeft ze gekozen voor euthanasie, Van een gezonde jonge levenslustige vrouw werd ze een skelet
Mijn vader is bijna 3 jaar terug overleden aan asbestkanker, hij ging voor een hoestje wat niet weg wou gaan. de prognose was een half jaar hij heeft het nog een jaar weten te rekken en in dat jaar hebben hij en mijn moeder nog zoveel mogelijk leuke dingen gedaan. Zoals op vakantie,s gaan.
Tussendoor werd hij bestraald en geopereerd aan zijn ogen. (chemo weigerde hij omdat het alleen levens rekkend zou zijn)Ook had hij de euthanasie al geregeld en de hele crematie en het hele gebeuren rond het asbest fonds om mijn moeder zo verzorgd mogelijk achter te laten.
De laatste maand zat hij aan de zuurstof en de pijnstillers werden natuurlijk zwaarder.
De laatste zaterdag is hij met spoed naar het ziekenhuis gebracht en s,maandags weer thuis gekomen omdat hij thuis wou sterven. S,avonds is hij rustig overleden.
Mijn vader is bijna 3 jaar terug overleden aan asbestkanker, hij ging voor een hoestje wat niet weg wou gaan. de prognose was een half jaar hij heeft het nog een jaar weten te rekken en in dat jaar hebben hij en mijn moeder nog zoveel mogelijk leuke dingen gedaan. Zoals op vakantie,s gaan.
Tussendoor werd hij bestraald en geopereerd aan zijn ogen. (chemo weigerde hij omdat het alleen levens rekkend zou zijn)Ook had hij de euthanasie al geregeld en de hele crematie en het hele gebeuren rond het asbest fonds om mijn moeder zo verzorgd mogelijk achter te laten.
De laatste maand zat hij aan de zuurstof en de pijnstillers werden natuurlijk zwaarder.
De laatste zaterdag is hij met spoed naar het ziekenhuis gebracht en s,maandags weer thuis gekomen omdat hij thuis wou sterven. S,avonds is hij rustig overleden.
|
|
