Wat is de (oorspronkelijke) bedoeling van dit topic?
Omdat ik overal verspreid over het forum berichten vind over terugplooien ( ! ), slaapgebrek, ontzwangeren en nog veel meer besloot ik het maar een beetje in 1 topic te verzamelen.
Als je zwanger bent kun je al je zorgen en kwaaltjes kwijt in het Z&G topic, je leuke verhalen over de baby in het babytopic, maar echt een topic voor ontzwangerende dames en moeders is er nog niet.
Vandaar deze dus, een spotlichtje op de moeders, een topic om even lekker ervaringen uit te wisselen over alles wat er met je gebeurd als je eenmaal moeder bent.
We willen graag dat jullie het "hoe gaat het met de moeders" topic weer gebruiken waar het voor bedoeld was nl hoe voel je je als moeder en hoe regel je alle dingen.Niet een klaagbankje voor alle ziek en zeer.(we vertrouwen hierbij op het zelfregulerend vermogen van iedereen, en als het nodig is wordt er verwezen naar Klaagbaak of R&P)
Hier gaat eigenlijk alles wel goed
Geweldige man, geweldig kind (hoewel nu erg snotterig en pieperig 
) En zelfs als ik 3 baby's in huis heb (nu dus) kan ik het tegenwoordig relaxed hebben 
Alleen tussen 17:00 en 18:30 is natuurlijk altijd spits 
Zo langzaam aan merk ik dat inderdaad mijn winterdepressie weer opklaart. Gisteren had ik voor het eerst een dag waarvan ik dacht: 'Ja, daar ben ik weer helemaal'. De dametjes waren naar het kdv. Ik heb wat groentes en kruiden geplant, ben begonnen met het maken van een jurkje voor Lucie, anderhalf boek gelezen in het kader van m'n UWV reďntegratietraject. Heerlijk, alles wordt weer een paar maanden goed.Bijna alles tenminste. Door mijn oogproblemen is mobiliteit een lastig punt voor mij als moeder. Ik heb geen rijbewijs en dat zal er met mijn zichtbeperking ook niet meer komen. Als ik alles alleen doe is het niet zo'n punt, ik durf nog niet zo te fietsen maar kan het lopend en trammend af. En met een kind op m'n rug geknoopt en een aan het handje gaat ook. Maar met twee kleintjes erbij langere einden weg is een heel ander verhaal. Dan zou de fietskar beter zijn, maar dat is dus nog eng. Plus dat ik kar en fiets door het huis naar voren moet sleuren en daar moet bevestigen.
Ik zie een heleboel niet dat op de grond ligt aan speelgoed en er komt ook regelmatig opeens een kind opduiken vanuit mijn dode hoek, dus grote voorwerpen zoals een fietskar veilig door het huis loodsen is al geen sinecure. Dan nog in elkaar zetten en de nieuwsgierige kinders van m'n rug houden... Lief gaat een hok in de voortuin bouwen voor de fietskar, zodat er tenminste een hindernis is weggenomen. Nu nog even durf kweken, dat gaat hopelijk beter als m'n hoofd weer helemaal helder is.
macka, mag ik vragen wat er mis is met je ogen?
deze mama voelt zich ook goed
eli is superlief en schattig, gaat goed op het kdv, ja, helemaal top! 
Mijn vriend heeft dus, waarschijnlijk, een dochtertje van 3. Waarschijnlijk, omdat de moeder ondertussen ook nog een ander had, maar tegen m'n vriend zei dat het van hem was. Maar hij is nooit 100% zeker geweest, vooral niet doordat er nooit een test gedaan is om het te bevestigen.
Nu waren we 2e paasdag bij de oma van dat meisje, en zij was er ook. Ik had d'r al 1x gezien en ik had al via d'r oma gehoord dat het een beetje een rare boel daar thuis is. Kindje is ongeveer 2.5week per maand bij oma. Mama zet d'r voor de tv en kijkt er weinig naar om. Toen ze door oma terug gebracht werd naar huis op 2e paasdag klampte ze zich helemaal aan mij vast en riep steeds: ik wil niet naar huis, mama is niet mijn vriendin! Vind ik opzich vreemd voor een kindje van 3, tegenover iemand die ze amper kent.
Nu heeft die moeder een ongeluk gehad, 2e paasdag 's avonds laat. Ruggenwervel op borsthoogte gebroken. Is ondertussen geopereerd en komt ook allemaal wel weer goed, maar moet een tijd in het ziekenhuis blijven. En nu kunnen wij ineens oppassen. Doe ik graag, echt waar. Kindje is een schat en die kan er natuurlijk ook niks aan doen. Maar ergens vind ik het ook irritant dat het contact altijd alleen maar via die oma gaat, wij er zelf langs moeten gaan omdat we anders niks horen, maar nu zoiets gebeurd zijn wij wel ineens goed genoeg. Ik wil niet dat mijn vriend alleen maar gebruikt wordt en na een paar dagen/weken weer met "lege" handen staat.
Ik heb ook al vaak tegen mijn vriend gezegd dat hij het moet laten testen, omdat er dan in ieder geval zekerheid is, maar hij denkt nu ook aan onze baby en is dan bang dat hij die niet genoeg kan geven omdat er dan een flinke berg alimentatie die kant op gaat. Klinkt cru, maar ergens kan ik dat ook wel begrijpen. En nu weten we allebei niet wat we er mee aan moeten...
Advies iemand? En sorry voor het lange verhaal trouwens, maar moest het ergens kwijt. Als dit niet het goede topic was, dan sorry
quote:Pfoe, lastig verhaal hoor.. Kan er inhoudelijk even niet zo op reageren (ben echt te moe om er iets zinnigs uit te laten komen) maar wil je wel sterkte wensen met deze situatie!Op donderdag 16 april 2009 19:29 schreef Linda2205 het volgende:
Mag ik me hier als mama-to-be en pasgeworden stiefmama ook melden? Nogal lastig verhaal namelijk en ik zoek een beetje advies van buitenstaanders.
Mijn vriend heeft dus, waarschijnlijk, een dochtertje van 3. Waarschijnlijk, omdat de moeder ondertussen ook nog een ander had, maar tegen m'n vriend zei dat het van hem was. Maar hij is nooit 100% zeker geweest, vooral niet doordat er nooit een test gedaan is om het te bevestigen.
Nu waren we 2e paasdag bij de oma van dat meisje, en zij was er ook. Ik had d'r al 1x gezien en ik had al via d'r oma gehoord dat het een beetje een rare boel daar thuis is. Kindje is ongeveer 2.5week per maand bij oma. Mama zet d'r voor de tv en kijkt er weinig naar om. Toen ze door oma terug gebracht werd naar huis op 2e paasdag klampte ze zich helemaal aan mij vast en riep steeds: ik wil niet naar huis, mama is niet mijn vriendin! Vind ik opzich vreemd voor een kindje van 3, tegenover iemand die ze amper kent.
Nu heeft die moeder een ongeluk gehad, 2e paasdag 's avonds laat. Ruggenwervel op borsthoogte gebroken. Is ondertussen geopereerd en komt ook allemaal wel weer goed, maar moet een tijd in het ziekenhuis blijven. En nu kunnen wij ineens oppassen. Doe ik graag, echt waar. Kindje is een schat en die kan er natuurlijk ook niks aan doen. Maar ergens vind ik het ook irritant dat het contact altijd alleen maar via die oma gaat, wij er zelf langs moeten gaan omdat we anders niks horen, maar nu zoiets gebeurd zijn wij wel ineens goed genoeg. Ik wil niet dat mijn vriend alleen maar gebruikt wordt en na een paar dagen/weken weer met "lege" handen staat.
Ik heb ook al vaak tegen mijn vriend gezegd dat hij het moet laten testen, omdat er dan in ieder geval zekerheid is, maar hij denkt nu ook aan onze baby en is dan bang dat hij die niet genoeg kan geven omdat er dan een flinke berg alimentatie die kant op gaat. Klinkt cru, maar ergens kan ik dat ook wel begrijpen. En nu weten we allebei niet wat we er mee aan moeten...
Advies iemand? En sorry voor het lange verhaal trouwens, maar moest het ergens kwijt. Als dit niet het goede topic was, dan sorry
quote:Zo leuk om te lezen dat het gewoon heel goed met je gaat, DaviniaOp donderdag 16 april 2009 17:54 schreef DaviniaHR het volgende:
fijn, freecell!
macka, mag ik vragen wat er mis is met je ogen?
deze mama voelt zich ook goed
Na m'n bevalling van Lucie is ontdekt dat ik een netvliesloslating aan mijn linkeroog heb. Ik ben daar al drie keer aan geopereerd, de laatste keer toen ik net zwanger was van Maja. De operaties op zich waren succesvol maar mijn lichaam maakt zo heftig littekenweefsel aan dat het netvlies daar toch steeds weer door losgedrukt wordt. We zijn dus gestopt met opereren, en verder is er niets aan te doen. Echt kijken kan ik niet met dat oog (heb er ook geen lens meer op), het zicht is enorm verwrongen en gestoord en het werkt als een continu aanwezige stoorzender. Een soort oogsuizen
Helaas is dat erg vermoeiend, en ik kan er wel een ooglap voor doen zodat het rechteroog rustig kan kijken, maar dat is sociaal gezien weer niet fijn. Bovendien trekken de kinders voortdurend aan m'n ooglap en dat terugspringende elastiek steeds is best pijnlijk Linda, wat een heftig verhaal. Heeft je vriend het 3-jarige kindje destijds ook erkend? En zijn er afspraken over gemaakt? Als het het beste is voor het meiske zou ik absoluut proberen meer inspraak te krijgen. het gaat wel om een leventje wat heel kwetsbaar is. En misschien kost dat dan een bak met geld. So be it (?) Of zeg ik nu heel iets fouts? Ik vind het niet alleen cru. Als het zijn kind is moet hij ook de verantwoordelijkheid nemen.
quote:Kindje is destijds erkend door die andere man. Mijn vriend had al aangegeven voor dat de zwangerschap bekend was dattie niet meer met haar verder wilde (was ook geen relatie, meer een scharrel). Hij is wel heel erg betrokken geweest bij de zwangerschap en ook later nog. Geholpen, zowel financieel als door er te zijn en te zorgen dat ze hem leert kennen.Op donderdag 16 april 2009 20:02 schreef RockabeIIa het volgende:
Linda, wat een heftig verhaal. Heeft je vriend het 3-jarige kindje destijds ook erkend? En zijn er afspraken over gemaakt? Als het het beste is voor het meiske zou ik absoluut proberen meer inspraak te krijgen. het gaat wel om een leventje wat heel kwetsbaar is. En misschien kost dat dan een bak met geld. So be it (?) Of zeg ik nu heel iets fouts? Ik vind het niet alleen cru. Als het zijn kind is moet hij ook de verantwoordelijkheid nemen.
Hij weet ook dat ik vind dat hij voor zn (mogelijke) dochtertje moet zorgen. Ik heb zelf een kut-vader gehad, hij ook en ik vind dat hij juist nu voor haar een verschil kan maken, omdat het thuis niet helemaal goed gaat. Omdat hij op papier 1.200¤ bruto verdient en ik nog studeer is hij gewoon bang dat met alimentatie erbij we het allemaal niet gaan redden. Snap ik wel die angst, maar ik zei hem ook, er kan niet van je verwacht worden dat je geld betaald wat je niet hebt. Ze zullen haar echt niet de helft van z'n loon toewijzen. Onze gezinssituatie wordt in een eventuele rechtzaak gewoon meegenomen natuurlijk.
Maar nu met onze eigen baby onderweg vind ik het eigenlijk nog belangrijker om te weten of hij/zij een grote zus heeft
@ Macka, via RTL-gemist keek ik laatst Het Consultatiebureau. Daar was ook een moeder met verminderd zicht en die kreeg tips. Misschien heb je daar wat aan? Ik weet niet meer welke aflevering het was, maar in het begin geven ze aan wat er allemaal besproken wordt, dus je hoeft niet het hele programma af te kijken.
Ik kan me helemaal voorstellen dat je nu met je zwangerschap inderdaad zoiets hebt als 'is het nou wel of niet familie?' Succes met alles
Ik hoop echt dat alle partijen er beter uitkomen dan hoe jullie er nu in zitten. Uiteindelijk is hij de enige die kan beslissen...maar het loslaten vind ik vrij lastig...
Alleen dat niet kunnen zien en steeds minder zien wat je dan wel ziet. Lijkt me niet makkelijk. Ingewikkelde situatie Linda. Weet er verder zo niet iets slims over te zeggen, behalve dat het me moeilijk lijkt dus.
Dat je sociaal niet prettig vind om te dragen, kan ik wel in komen, maar ook daarbij.... is je eigen gezondheid niet belangrijker dan dat wat anderen wel of niet vinden....
Linda, ingewikkeld. Heb helaas geen tips. Maar wens jullie allebei heel veel sterkte en hoop dat jullie het meisje in elk geval voorlopig een veilige haven kunnen bieden.
quote:Dat wilde ik dus ook zeggen.Op donderdag 16 april 2009 20:52 schreef snoopy het volgende:
Macka, fijn om te lezen dat het weer de goeie kant uitgaat met je. Maar enorm rot van die ogen
Wat naar dat dat zo'n enorme impact heeft op de dagelijkse dingen...
Linda, wat een moeilijke situatie zeg... Ik zou iig wel aan blijven dringen op een test. Dan weet iedereen gewoon waar hij of zij aan toe is. Is het zo, dan moet hij zijn verantwoording nemen, is het niet zo dan hoeft dat niet te betekenen dat je het kindje natuurlijk helemaal aan haar lot over laat...
Ik hoop dat er met mij gebeurt wat Rocka zegt, dat m'n lichaam/zintuigen iets gaan compenseren. En ik hoop dat ik steeds makkelijker met de situatie om leer gaan. Kost gewoon tijd.
Door die ooglap zien mensen die mij voor het eerst zien als niet volwaardig, en denken ze ook dat ze van alles tegen me moeten/kunnen zeggen. Dat vind ik op z'n zachtst gezegd niet prettig, en ik wil daar niet eens een olifantshuid tegen kweken.
Ik doe zelf ook nooit een t-shirt aan in een nieuwe situatie, maar altijd iets met mouwen. Soms moet je het één en ander doen om voor volwaardig te worden aangezien
wat vervelend is dat. Het constante zoeken naar een juiste balans tussen gezondheid en wenselijkheid. Het moeten doen van concesies, bah. Ik hoop dat het je gaat lukken allemaal. Gelukkig wordt het weer veel lichter buiten, niet zo fijn voor je ogen misschien maar heerlijk voor je humeur!
quote:De mevrouw in dat programma was geheel slechtziend, en ook slechtziend geboren. Zij had vooral problemen met de veiligheid van haar kind omdat zij bijvoorbeeld niet kon zien hoe grote speeltoestellen in elkaar zaten. Ik heb een goed oog, dus gelukkig heb ik van dat soort problemen geen last. Maar ik mis ten opzichte van vroeger wel dat ik een situatie in een oogopslag kan overzien, wat erg vervelend is als je kind in een drukke situatie bij je wegloopt. Daar hadden ze de tip voor om het kind een opvallend jasje aan te doen, en dat is iets waar ik zeker rekening mee ga houden
(Al helpt dat rode haar van de dames al wel mee. En Lucie geef ik in de supermarkt steeds haar eigen kleine winkelkarretje, door de vlag erop kan ik sneller zien waar ze gebleven is
)quote:Ben ik heel brutaal als ik vraag waarom?Op vrijdag 17 april 2009 12:02 schreef freecell het volgende:
Ik doe zelf ook nooit een t-shirt aan in een nieuwe situatie, maar altijd iets met mouwen. Soms moet je het één en ander doen om voor volwaardig te worden aangezien
quote:Nee hoor
[..]
Ben ik heel brutaal als ik vraag waarom?
Ik heb in mijn puberteit (lees; ongeveer 10 jaar geleden) een depressieve periode gehad waarin ik ook gesneden heb. En hoewel dat een vrij korte periode was en ik daarna gewoon helemaal beter geworden ben, kan je het nog wel zien.
En als mensen dat zien geeft het niet een beetje een stigma, maar het geeft een neonbord met 'gestoord'
En dat is niet altijd handig.quote:Ah, oké, duidelijk! Thanks voor je uitlegOp zaterdag 18 april 2009 09:21 schreef freecell het volgende:
[..]
Nee hoor
Ik heb in mijn puberteit (lees; ongeveer 10 jaar geleden) een depressieve periode gehad waarin ik ook gesneden heb. En hoewel dat een vrij korte periode was en ik daarna gewoon helemaal beter geworden ben, kan je het nog wel zien.
En als mensen dat zien geeft het niet een beetje een stigma, maar het geeft een neonbord met 'gestoord'
Linda, ik kom ook niet veel verder dan een test laten doen. Ook al zou dat betekenen dat hij alimentatie moet betalen. Het is dan uiteindelijk wel zijn verantwoordelijkheid. Ik bedoel het niet lullig of hard ofzo, maar is meer gewoon mijn ervaring zeg maar. Sterkte, het lijkt me geen makkelijke tijd
Linda, wat een lastige situatie. Een test lijkt me zeer aan te raden; dan weet iedereen waar hij/zij aan toe is.
Ik ken de ooglap uit ervaring. Ben zelf zo lichtgevoelig dat er scheurtjes in mijn netvlies ontstaan wat echt wondjes zijn, alleen door de zon. Komt overeen met lasogen alleen duurt het veel langer eer het genezen is aangezien overal licht is.
Ik heb een periode gehad waardoor ik dus om het te laten genezen en om geen zon toe te laten een 'piratenlapje' droeg. Mensen denken echt al snel dat je je aanstelt, of dat je helemaal geen oog hebt, oid.
Macka, misschien zijn gewone oogpleisters een beter idee in jouw geval? Opvallen doet het toch maar dan is het iig medisch verklaarbaar.
Hoe gaat het met het "pinken" van Floortje DeLiedje, is het helemaal gestopt nu?
Al weet ik niet of je dames een bril wel op je neus laten zitten...
SPOILERDat noemen van 'aanstellen'en 'medisch verklaarbaar' door Rocka (en een pm wisseling met een andere Fokker) zette me er wel toe om iets te gaan doen met een idee dat ik al had. Ik ben geen aansteller, geen piraat en geen zwaar medisch geval. Waarom zou ik dan gaan lopen met iets dat juist wel die indruk kan geven? Dus ben ik gisteren wat gaan fröbelen met een wcpapier koker en stof van een kussenovertrek van de Zeeman. 't Zit net zo goed als de apotheeklapjes!
quote:Crea-Macka!Op zondag 19 april 2009 12:34 schreef Macka66 het volgende:
Pleister en bril zijn voor mij geen fijne optie. Lapje is toch het handigst, omdat ik dan kan schakelen (lapje af tijdens gesprekken) en omdat ik dan m'n contactlens rechts kan blijven dragen (lens corrigeert m'n -9 met cilinder beter dan een bril). Op den duur zullen m'n dametjes wel begrijpen dat ze er af moeten blijvenSPOILERDat noemen van 'aanstellen'en 'medisch verklaarbaar' door Rocka (en een pm wisseling met een andere Fokker) zette me er wel toe om iets te gaan doen met een idee dat ik al had. Ik ben geen aansteller, geen piraat en geen zwaar medisch geval. Waarom zou ik dan gaan lopen met iets dat juist wel die indruk kan geven? Dus ben ik gisteren wat gaan fröbelen met een wcpapier koker en stof van een kussenovertrek van de Zeeman. 't Zit net zo goed als de apotheeklapjes!
[ afbeelding ]
quote:Ja, ik heb al voorgesteld om in ieder geval even met die moeder te gaan praten, als ze weer uit het ziekenhuis enzo is. Ik denk ook dat mijn zwangerschap daar een positief punt in is, dat ze niet denkt van: na, die is lekker. Wil een kind, maar zwangerschap, bevalling en poepluiers mocht ik doen en nu willen zij d'r ineens.Op zaterdag 18 april 2009 11:46 schreef Reinhilde het volgende:
Linda, wat een lastige situatie. Een test lijkt me zeer aan te raden; dan weet iedereen waar hij/zij aan toe is.
Even afwachten dus hoe het allemaal gaat de komende tijd met het herstel enzo. Gaan d'r natuurlijk ook nu in het ziekenhuis niet lastig vallen met zulke dingen, ze heeft nu iets anders aan d'r hoofd. Als we met d'r gepraat hebben laat ik het wel weten, bedankt voor het meedenken allemaal
En Macka, zo zie je dr toch super uit! Word vast een fashion-statement, net als die pleister boven je wenkbrauw die sommige voor niks droegen, krijg je nu ook een crea-ooglapje voor de sier
Al gebied eerlijkheid mij te zeggen dat ik ook 2 keer zou kijken als ik iemand met een lapje tegen zou komen, denk ik. Een pleister is wat meer bekend denk ik? Maar je oplossing vind ik een hele goeie, mooi zelfs!
Ik heb eigenlijk nooit zo bij jouw probleem stilgestaan, wel gelezen van die operaties toen. Sjonge, dat heeft echt overal invloed op. Hopelijk krijg je overal wat hendigheid in en passen je dames zich automatisch aan. (Ik bedoel dat ze omdat het niet anders is samen oplossingen vinden met dingen.)
Macka, ik vind dit echt gaaf eruit zien! Niks engigheid van zo'n zwart lapje, maar gewoon superhip!
Serieus nu, ik vind het een geweldige oplossing!
Ik werd wakker met krullen vanmorgen!
Zou mijn hormoonhuishouding weer normaal worden? Ooit? Echt?
Hopelijk blijven ze voor je!!quote:Voor ik zwanger werd waren ze altijd zo en bij mijn moeder en zus zijn ze ook weer teruggekomen na het zwangeren, dus ik heb goede hoop
Wow mooie krullen zeg
Ik kan zelf trouwens heel hormonaal (lees PMS/labiel) zijn, maar tijdens de zwangerschap merkte ik daar weinig van en nu eigenlijk ook niet. Ik voel me heel stabiel eigenlijk, wel fijn en handig met zo'n kleintje wat nog niet doorslaapt. Wat mij betreft blijft mijn cyclus dus nog lekker een tijdje weg, ik had toch al geen krullen.
Het was inderdaad in één klap terug!
Het was ook vrij snel weg toen ik zwanger was trouwens 
Mijn nichtje (toen 15) zei met oud en nieuw tegen me: 'Freecell, je hebt geen krul, je hebt pluis en slag, je lijkt tante I. (mijn zus) wel toen ze zwanger was! 'Ze had gelijk, maar ik wist het pas een week later
Hier gaat het weer even wat beter, een nachtje bijslapen doet best wonderen!
En ik ben er dus niet blij mee. Bah. Ik ga even overleggen met de arts denk ik want ik vind het een hele enge bijwerking. Het kan heel goed komen van het ont-hormonen zeg maar. Wel naar dat het zo heel hard gaat.
quote:Ontzwangeren schijnt ook 9 maanden te duren hč..Op woensdag 29 april 2009 09:15 schreef Estrys het volgende:
Ja het zou ook kunnen van de zwangerschap, Maar dat is al bijna vier maanden geleden.
quote:ja dat vergeet ik steeds, wellicht omdat het al eeuwen geleden voeltOp woensdag 29 april 2009 11:49 schreef Raissa het volgende:
[..]
Ontzwangeren schijnt ook 9 maanden te duren hč..
Ach we kijken wel hoor. Kind is gezond en blij dus ik moet gewoon niet zo stressen maar genieten van het moment.*grote strandhoed voor de zomer aan gaat schaffen*
quote:En van stress valt je haar alleen maar harder uitOp woensdag 29 april 2009 11:52 schreef Estrys het volgende:
[..]
ja dat vergeet ik steeds, wellicht omdat het al eeuwen geleden voelt
Hier voelt het ook als eeuwen geleden, terwijl dat best wel meevalt haha
quote:* Estrys mompelt iets over vicieuze cirkelOp woensdag 29 april 2009 11:54 schreef Raissa het volgende:
[..]
En van stress valt je haar alleen maar harder uit
Hier voelt het ook als eeuwen geleden, terwijl dat best wel meevalt haha
quote:Ja, ik ken het.. VervelendOp woensdag 29 april 2009 12:02 schreef Estrys het volgende:
[..]
* Estrys mompelt iets over vicieuze cirkel
quote:
Nou ik word er niet bijzonder blij van moet ik zeggen, nog steeds haaruitval. Hoewel het minder lijkt te worden en het is zooo dof. En als mijn haar niet goed zit voel ik mezelf ook niet lekker.
geniet er nog maar even van.
al moet ik echt binnenkort een keertje naar de kapper want model lijkt nergens meer op
Ik hoop maar dat door ontzwangeren komt.
Ik heb het hier met de gyn er al even over gehad. Ze zou het noteren in mijn dossier dat ik bij de 'terug-kom-controle' (die ongeveer 6 weken na de bevalling) het over het hoe-en-wat van Essure wil hebben en dan gaan kijken of ik het in werking wil zetten.
[ Bericht 54% gewijzigd door _Ingrid_ op 08-05-2009 22:35:22 ]
Mijn haargrens was gewoon een paar centimeter naar achteren geschoven..ik leek clown bassie wel
Nu madam dik 14 maanden is is m`n haar nog steeds niet helemaal hersteld maar dat is logisch, het is een heel stuk wat bij moet groeien. Ik heb nu, als ik een staart indoe en tegen de vleug instrijk, een hele rand haar wat omhoog komt.
Ooit, op een dag, past het er weer bij in m`n staart
ff een foto ter illustratie
quote:Jeetje daswel heftig!Op vrijdag 8 mei 2009 21:56 schreef Maneki.Neko het volgende:
Ik had dus ook zo`n erge haaruitval! Had al hele visioenen van pruiken enzo
Mijn haargrens was gewoon een paar centimeter naar achteren geschoven..ik leek clown bassie wel
Nu madam dik 14 maanden is is m`n haar nog steeds niet helemaal hersteld maar dat is logisch, het is een heel stuk wat bij moet groeien. Ik heb nu, als ik een staart indoe en tegen de vleug instrijk, een hele rand haar wat omhoog komt.
Ooit, op een dag, past het er weer bij in m`n staart
ff een foto ter illustratie
[ afbeelding ]
Ga iig maandag naar de huisarts, omdat ik ook zo lang zo moe ben telkens. Zal ik de haaruitval ook aankaarten.
De kapper gaf aan dat er eigenlijk niets tegen te doen was. Gelukkig heb ik krullend haar, dat maakt dat ik het nog enigszins kan verdoezelen, maar leuk is het niet.
Ik ben voor het eerst sinds Saar weer ongesteld
Eerder dacht ik al dat het er aan kwam maar dat bleek loos alarm..nu komt alles van 2 jaar er ineens uit ofzo Oh bah wat een ellende *chocola zoekt*
(Toevallig dat Hannah op deze tijd zowaar in bed wil slapen, want dat is meestal niet geval, maar toch!) Hopelijk gaat de rest van het weekend net zo flitsend!
En ik val met mijn neus in de boter geloof ik, ook hier komt eerdaags sterilisatie ter sprake.... ben er nog niet over uit maar denk dat ik het ook laat doen (manlief wil wel geloof ik) maar anderzijds voelt het ook weer zo definitef en als " er is geen weg meer terug" ..... moeilijk, zwanger raken wil ik niet meer maar god verhoede het dat er ooit wat gebeurt en dan zou het hellemaal niet meer kunnen, ben er nog niet over uit, maar moet er binnenkort wel ff goed over nadenken. Oooh wat een tweestrijd.
Maneki, was de chocola lekker?
Tijdens de meet viel me niets meer op aan je haar. gewoon mooie dikke bos haar.
stuk beter dan mijn bos hooi Marlieske, jij mag toch niet meer bevallen, meen ik gelezen te hebben? Mag je dan nog wel zanger worden? (Mss beetje cru gesteld, sorry) Of zou je dan verplicht ks moeten bij 36 wk of zo? naja, ties is nog geen 2 wk oud, komt ook wel weer
FF een
voor Vivi op moedertjesdag.Manlief en ik wilden altijd 2 kinderen, meer rijkdom kan ik me niet wensen met een gezonde dochter en zoon.
Mocht het lot ooit anders beslissen dan zou er een geplande ks rond de 35/36 weken moeten plaatsvinden, maar ook dat werd niet geadviseerd omdat ik vrij veel littekenweefsel had op mijn baarmoeder waardoor deze ks al lastiger ging en dan kwam er ook nog die gescheurde baarmoeder bij.
Nee zwanger zijn is niet mijn hobby, de eerste keer was gewoon lichamelijk een drama, deze keer emotioneel door al het prenataal testen, ik heb mijn portie gehad
En dan zwijg ik nog ff over de turbo bevallingen, nee het is mooi zo geef mijn portie maar aan fikkie
Wij hebben besloten omdat nog niet te doen omdat we denken nog wel een derde willen
Het is aankomende vrijdag 6 weken geleden dat ik de mirena liet verwijderen. De laatste 3 weken voel ik mij echt super!!!! (en hoera voor eindelijk weer zin in sex)
Alleen hoelang duurt het voordat je weer ongesteld wordt? Duurt het net als met de pil een tijd voordat je cyclus weer op gang komt?
Had de doktersassistente al gebeld maar daar had ik niet zoveel aan eigenlijk. En om nou een afspraak te maken met de dokter vind ik niet nodig.
[ Bericht 3% gewijzigd door #ANONIEM op 12-05-2009 14:48:58 ]
Wel fijn dat het beter gaat zonder mirena!
quote:Cool.. eens daar lurkenOp dinsdag 12 mei 2009 15:45 schreef DaviniaHR het volgende:
LL, er is een mirena-topic. in het subforum SEX, mss daar eens vragen?
Wel fijn dat het beter gaat zonder mirena!
Blaasfunctie-onderzoek gehad en op het ic verhaal had ik zelf al wel door dat er een kleine verbetering in is gekomen in twee jaar want het percentage zo bleek onlangs is 60%mis en 40% goed ongeveer. Dus die zenuwen herstellen zich heel langzaam maar gaan vooruit. Probleem is de hypergevoeligheid die voor het inwendig op zich wel op te lossen is maar ik weet niet of ik dat wel wil. Dit is ook niets want soms tijdens een gezellig feestje met manlief is het ineens gebeurd met de lol als er maar 1 iets verkeerd aangeraakt wordt en dan is de zin ook meteen helemaal zoek. In deze zenuwen zitten geen verbeteringen en nu is het overdenkingspunt om deze uit te schakelen door middel van ze doorprikken/snijden/branden. Ze kunnen zien welke het zijn door het langs de oude mri te leggen maar ik weet eigenlijk niet wat ik wil. Dit is niet handig maar ondertussen ook weer zo gewoon geworden. Pffff ik weet het gewoon even niet...
quote:Ik was 4 weken na het verwijderen weer ongesteld, kan heel snel gaan dus!Op dinsdag 12 mei 2009 14:47 schreef LovelyLady het volgende:
Tot zover het genieten van de zwangerschap en bevalling Marlieske. Wat een ellende heb je meegemaakt zeg.. Maarja Steriliseren is inderdaad weer zo definitief.
Wij hebben besloten omdat nog niet te doen omdat we denken nog wel een derde willen
Het is aankomende vrijdag 6 weken geleden dat ik de mirena liet verwijderen. De laatste 3 weken voel ik mij echt super!!!! (en hoera voor eindelijk weer zin in sex)
Alleen hoelang duurt het voordat je weer ongesteld wordt? Duurt het net als met de pil een tijd voordat je cyclus weer op gang komt?
Had de doktersassistente al gebeld maar daar had ik niet zoveel aan eigenlijk. En om nou een afspraak te maken met de dokter vind ik niet nodig.
Ik verlies al ruim een week nu steeds bloed, helderrood bloed. Als dit nog een week aanhoudt, maar eens de huisarts bellen. Dit herken ik niet van de vorige keren dat ik de Mirena had.
quote:Ik al vijf wekenOp dinsdag 12 mei 2009 20:48 schreef Diaan73 het volgende:
Met de Mirena heb je volgens mij een normale cyclus en gaat dat dus ook weer door nadat de Mirena is verwijderd....
Ik verlies al ruim een week nu steeds bloed, helderrood bloed. Als dit nog een week aanhoudt, maar eens de huisarts bellen. Dit herken ik niet van de vorige keren dat ik de Mirena had.
quote:Jij ook al?? Hmm vervelend he? Een weekje na het plaatsen, had ik af en toe wat bruine slierten en ong. 4 weken daarna begon het gewone bloed, ik dacht eerst een ongesteldheid wat periode betreft ook goed had gekund. Maar nog niet de huisarts gebeld?
quote:Nee want die had gezegd dat ik tot drie maanden na plaatsing bloedverlies kon hebben. Ik had alleen de naďeve gedachte dat dat bij mij niet zou zijnOp dinsdag 12 mei 2009 20:58 schreef Diaan73 het volgende:
[..]
Jij ook al?? Hmm vervelend he? Een weekje na het plaatsen, had ik af en toe wat bruine slierten en ong. 4 weken daarna begon het gewone bloed, ik dacht eerst een ongesteldheid wat periode betreft ook goed had gekund. Maar nog niet de huisarts gebeld?
Volgende week moet ik voor nacontrole. Ik herken dit helemaal niet van na Sara's geboorte en ik heb al echt dun haar, dus ben bang dat er niets van overblijft. Het is ineens ook helemaal futloos, niets wil ermee.Heeft iemand nog tips? Bepaalde vitaminen ofzo?
quote:Okay, dan ga ik daar ook maar gewoon van uit. Ben benieuwd wat ie volgende week zegt. Ik heb geen nacontrole trouwens.
[..]
Nee want die had gezegd dat ik tot drie maanden na plaatsing bloedverlies kon hebben. Ik had alleen de naďeve gedachte dat dat bij mij niet zou zijn
Verder zakt mijn buikje steeds verder als het zo doorgaat zie je over 2 weken niet eens dat ik ooit zwanger ben geweest. En dat was vorige keer wel anders, alleen heb ik zo'n dof gevoel boven de wond van de keizersnede en dat voelt vervelend. Hoop dat dat nog wat weg trekt.
Fuente volgens mij helpt vit B bij haar uitval en anders je dokter ff je bloed laten onderzoeken kan zijn dat er iets qua hormonen niet lekker zit? Ik had bij isa afwijkende leverwaardes waardoor het haar uitval kwam.
Nu trouwens (nog) geen last van.
Wat een lastige keuze, ik weet niet wat ik ermee zou doen.
Maar wat Icicle zegt zou ik wel goed na vragen want rommelen met zenuwen is niet zo eenvoudig weet ik uit ervaring bij mijn moeder.
Weet even alleen met
te reageren.quote:Dokter zei dat het normaal is na de bevalling. Ik heb verwijzing voor bloedtest,maar hij denkt dat er niks uit komt.Op dinsdag 12 mei 2009 21:09 schreef Fuente het volgende:
Hier ook sinds 3 weken enorm haaruitval, soms echt plukken tegelijk
Heeft iemand nog tips? Bepaalde vitaminen ofzo?
En dat mijn moeheid psychisch is. Kan pas volgende week vrijdag heen bloedprikken. Want ik wil niet alleen met Kim en Tyler heen.
Mibos
quote:Wat naar MibosOp dinsdag 12 mei 2009 16:16 schreef Mibos2 het volgende:
Hier gaat het mwah mwah. Knie doet het met brace redelijk maar ik moest 2 jaar na de geboorte van Kaith nog eens door de neurologisch en urologisch malle molen en kijken hoe het ging met het incontinentieverhaal van 80%mis en 20% goed gaan per dag. En met een mri kijken hoe het stond met het herstel van de zenuwbeschadiging die ik heb opgelopen bij Kaith haar bevalling tijdens de ruggenprik. Dat het hypergevoelige inwendig links niet afneemt is duidelijk en dat de gevoelloosheid recht niet beter word is duidelijk en dit is nog steeds hetzelfde aan de huid vanaf naast mijn navel tot aan mijn dijbeen.
Blaasfunctie-onderzoek gehad en op het ic verhaal had ik zelf al wel door dat er een kleine verbetering in is gekomen in twee jaar want het percentage zo bleek onlangs is 60%mis en 40% goed ongeveer. Dus die zenuwen herstellen zich heel langzaam maar gaan vooruit. Probleem is de hypergevoeligheid die voor het inwendig op zich wel op te lossen is maar ik weet niet of ik dat wel wil. Dit is ook niets want soms tijdens een gezellig feestje met manlief is het ineens gebeurd met de lol als er maar 1 iets verkeerd aangeraakt wordt en dan is de zin ook meteen helemaal zoek. In deze zenuwen zitten geen verbeteringen en nu is het overdenkingspunt om deze uit te schakelen door middel van ze doorprikken/snijden/branden. Ze kunnen zien welke het zijn door het langs de oude mri te leggen maar ik weet eigenlijk niet wat ik wil. Dit is niet handig maar ondertussen ook weer zo gewoon geworden. Pffff ik weet het gewoon even niet...
Wat naar dat het nog niet goed gaat quote:Jouw moeheid psychisch?
[..]
Dokter zei dat het normaal is na de bevalling. Ik heb verwijzing voor bloedtest,maar hij denkt dat er niks uit komt.
En dat mijn moeheid psychisch is. Kan pas volgende week vrijdag heen bloedprikken. Want ik wil niet alleen met Kim en Tyler heen.
Mibos
Weet die man wel wat jij doet op een dag? Ingrid, ik zou heel verbaasd zijn als je NIET moe was! Natuurlijk ben je bekaf, je hebt 2 kinderen, dat is op zich al vrij vermoeiend en één daarvan heeft nog meer zorg en aandacht nodig dan een normale baby ook!
En je bent pas na 9 maanden ontzwangerd hč?
.quote:Maar als het te maken heeft met hoeveel ze doet op een dag hoeft ze er toch ook niet voor naar een huisarts? Dan is de oorzaak toch bekend?Op woensdag 13 mei 2009 08:31 schreef freecell het volgende:
[..]
Jouw moeheid psychisch?
Ingrid, ik zou heel verbaasd zijn als je NIET moe was! Natuurlijk ben je bekaf, je hebt 2 kinderen, dat is op zich al vrij vermoeiend en één daarvan heeft nog meer zorg en aandacht nodig dan een normale baby ook!
En je bent pas na 9 maanden ontzwangerd hč?
Dus ik snap op zich wel dat die man ook in die richting denkt.
Zo gek is dat toch helemaal niet, gezien alles wat ze de afgelopen weken meegemaakt heeft?
Maar ik denk dat elke moeder in haar situatie moe zou zijn, dat bedoelde ik meer
Proberen je rust te pakken, herstellen, misschien zelfs slapen 's middags. Je werk blijft wel liggen, eerst maar eens herstellen.
Probeer het een tijdje Ingrid, je hebt maar 1 lijf, zorg er goed voor!
[ Bericht 0% gewijzigd door sjak op 13-05-2009 13:21:38 ]
Want hoewel het nu niet makkelijk is voelt zenuwen uitschakelen waarschijnlijk wel heel definitief...Ik heb nog emailcontact met de psych. Ik heb juist zoiets van het is al 5 maanden geleden de bevalling. Moet het nu weleens over zijn de klachten daarvan.
Ik vind het zo raar, ik werk natuurlijk niet verder, doe alleen het huishouden en voor Kim en Tyler zorgen.
Mede hierdoor zit ik ook wat minder goed in mijn vel zeg maar. Pfff, wil nog meer zeggen, maar weet dat er meelezers zijn, die dat niks aan gaat.
Gelukkig hoef ik niet meteen te beslissen en hebben we pas een afspraak in september om het gewoon lang genoeg te kunnen overdenken.
quote:Ik vind dat helemaal niet raar. Ik denk dat je het idee moet loslaten dat werk buitenshuis meer energie kost dan voor twee kinderen zorgen en een huishouden runnen. Ik werk nu ook niet maar ik ben veel vaker moe dan toen ik nog studeerde en een baan had in de avonden. Je hebt gewoon weinig tijd voor jezelf en dat heb je denk ik wel nodig om een beetje uit te kunnen rusten. SterkteOp woensdag 13 mei 2009 13:33 schreef _Ingrid_ het volgende:
Mibos wat een moeilijke keuze zeg
Ik heb nog emailcontact met de psych. Ik heb juist zoiets van het is al 5 maanden geleden de bevalling. Moet het nu weleens over zijn de klachten daarvan.
Ik vind het zo raar, ik werk natuurlijk niet verder, doe alleen het huishouden en voor Kim en Tyler zorgen.
Mede hierdoor zit ik ook wat minder goed in mijn vel zeg maar. Pfff, wil nog meer zeggen, maar weet dat er meelezers zijn, die dat niks aan gaat.
En niet buitenshuis werken is óók vermoeiend hoor Ingrid! Je bent continue met 10 dingen tegelijk bezig en kan je eigenlijk nooit eens 100 % focussen op één ding. En het is niet al maar nog maar 5 maanden geleden hoor. Gun jezelf de rust en tijd om te herstellen. Lichamelijk én geestelijk!
quote:Ja ik vind dat ik dat niet mag zeggen
Ik vind thuis zijn vaak zwaarder dan werken hoor... het enige verschil is dat als je thuis werkt, smorgens ietsje meer rust hebt. Je hoeft niet op tijd op je werk te zijn. Al wordt dat weer anders als de kinderen naar school gaan....
Maar ik snak naar een baan, al was het maar om gewoon één ding te doen en dan weer weg. quote:Check
[..]
Ja ik vind dat ik dat niet mag zeggen
En dan niet een baan als in 3 baby's om voor te zorgen en die je huis verslonzen ipv 1
Maar gewoon 's morgens je huis uit en 's middags weer thuis.
En dat je op je werk dan
lunchpauze hebt![ Bericht 11% gewijzigd door freecell op 13-05-2009 16:10:24 ]
quote:Ik vind dat je dat wel mag zeggen hoor en ik begrijp het ook volkomen... ik ben echt erg blij met mn werk. Het is leuk, verdient niet verkeerd en ik vind het heerlijk om er af en toe uit te zijn.
[..]
Ja ik vind dat ik dat niet mag zeggen
En inderdaad die lunchpauzes zijn heerlijk, wij eten vaak aan het bureau om vervolgens een half uurtje de stad in te lopen en dat is niet altijd even goed voor je portemonnaie.
quote:ik sleep hem ff naar het moederstopicOp zaterdag 16 mei 2009 09:53 schreef miss_sly het volgende:
Ik denk ook dat je de druk wel erg groot maakt door dit nu in juli te willen beslissen. Net alsof je niett ook nog heel goed zwanger kunt worden als je 37,5 ent of 38. Je maakt het jezelf denk ik onnodig zwaar op deze manier.
Maargoed, dat leeftijdsverhaal snap ik dan weer wel.
Dus ik denk nog steeds dat je het jezelf onnodig moeilijk maakt door nu in julli een definitieve beslissing te willen nemen.
maar ja: het zwanger zijn vind ik geen zak aan, de bevalling was vreselijk en de nazorg kut. daar zie ik dan weer erg tegenop. ik had het laatst nog opgezocht: ik had zelf steeds goed aangegeven dat het na de bevalling echt niet goed ging, de kraamhulp noteerde alles steeds in het boekje en het werd steeds gemeld aan de diverse verloskundigen die helemaal niks deden. maar met meer tijd om te denken ga ik vast ook meer piekeren, beter dan om een vaste korte tijd ervoor te nemen
Jezelf wat ruimte geven daarin lijkt me heel gezond.
quote:Nee, volgens mij hoort dat na de bevalling vrj snel over te zijn?
Zijn er hier eigenlijk moeders die (een tijd na) de bevalling nog steeds vocht vasthouden? Mijn dochter is bijna zeven maanden en ik houd nog redelijk wat vocht vast. Wat kun je hier tegen doen behalve veel water drinken en op bleekselderij kauwen
Solidago thee drijft vocht af, maar als ik jou was zou ik het ook even aan de HA vragen
quote:Ja ik dacht ook dat het vrij snel over moest zijn, het is ook niet continu maar gisteren moest ik echt even mijn laarzen uit doen tijdens mijn werk want de boel knelde helemaal af. Misschien heeft het ook met lang zitten te makenOp zaterdag 16 mei 2009 12:59 schreef freecell het volgende:
[..]
Nee, volgens mij hoort dat na de bevalling vrj snel over te zijn?
Solidago thee drijft vocht af, maar als ik jou was zou ik het ook even aan de HA vragen
Ik zal het idd ook aan mijn huisdokter vragen
quote:Ik hield altijd superveel vocht vast (voor mijn zwangerschap) maar ik kreeg die tabletten niet van de huisartsOp zaterdag 16 mei 2009 18:10 schreef marlieske het volgende: en anders naar de huisarts en plastabletten vragen dat werkt zeker !
Ik gebruikte dus aquamare tabletten, te koop bij de tuinen en bij de etos geloof ik...werkte perfect!
ik namelijk wel.. anders ff een blaasontstekingstestje doen (al heb ik verder nergens last van) Nog steeds! Heel maf! Volgens mij geen blaasontsteking hier... Al weet ik dat nooit erg zeker. Heb ook regelmatig wél blaasontsteking tijdens de zwangerschap had ik wel last van deze vlokjes, cervixslijm geloof ik. maar ik merkte dus vorige week dat ik het 'weer'heb
quote:Je hebt ook altijd cervixslijm in het midden van je cyclus
ik niet..maar heb het wel eens gehad en daar lijkt t niet op.
tijdens de zwangerschap had ik wel last van deze vlokjes, cervixslijm geloof ik. maar ik merkte dus vorige week dat ik het 'weer'heb
zo rond de 14e dag meestal bij mij Misschien komt de cyclus terug? Dan word je over 2 (of 6) weken wrs wel weer ongesteld.
Wat een vervelende en moeielijk keus die je nu moet maken. Heel veel sterkte ermee!quote:Vanwege de ovulatietesten plas ik dus (een beetje) in een glaasje voor de dipstick. En ik heb dus ook vaak vlokjes in mijn urine (en geen blaasontsteking)Op zaterdag 16 mei 2009 23:17 schreef Dakota het volgende:
hebben de verse moeders nog steeds last van vlokjes in de urine?
als je antwoord nee is zou ik in ieder geval een goed gesprek gaan voeren in het ziekenhuis dan krijg je alle info en kansberekeningen en kan je mijn inziens pas echt een keuze voor het een of ander gaan maken.
Als je op zijn minst verlost bent van de pijn dan heb je al veel winst geboekt, en als dan jullie feestjes ook weer echt een feest worden heb je nog meer winst
[ Bericht 19% gewijzigd door marlieske op 17-05-2009 23:44:56 ]
om acht uur. Maar alles was prima in orde, mirena zit goed en bloedverlies is opgehouden sinds vorige week. Ik voel me er wel goed bij tot nu toe.Op mijn werk heb ik een goed gesprek gehad met mijn leidinggevende en ik denk dat er wel een aantal dingen gaan veranderen de komende tijd. Dus komt allemaal goed.
Ik mag niks eten nu, want straks bloedprikken ivm de moeheid ed. Al denkt de ha dus dat er toch niks uitkomt.
Mibos
quote:Woensdag kan ik bellen. Alleen is de ha nu met vakantie. Dus hoop dat het bij de vervangende kan.
, geregel met opvang omdat dat nog steeds niet goed rond is. Maar vooral ivm mijn bekken. Na de bevalling had ik er zo goed als geen last meer van, tot een week of 2 ŕ 3 geleden. En ik weet gewoon nu al dat als ik weer ga werken ik er nog veel meer last van ga krijgen. Ik heb nu al op een slechte dag dat ik niet met Hannah van de trap af durf omdat ik bang ben dat ik d'r laat vallen. Fysio zegt dat m'n bekken eerst stabiel moet zijn en ik me anders beter eerst nog ziek kan melden. Op het CB zeiden ze ook dat ik anders contact op moest nemen met de bedrijfsarts. Nu ik het zo opschrijf is het eigenlijk zo klaar als een klontje, want ik twijfelde erg wat ik nou moest doen. Ik zie ontzettend op tegen (gedeeltelijk) ziek melden, omdat ik in gedachten de verwijten van m'n manager al hoor. Maar daar moet ik me eigenlijk niks van aantrekken natuurlijk. contract wordt toch niet verlengd, en al zou het wel, gezondheid is belangrijker... Toch?Weet niet precies wat ik nou wil met deze post, moest het gewoon even kwijt geloof ik...
Tex, soms moet je dingen gewoon ff van je afschrijven!
en idd, je gezondheid gaat voor hoor!
Ik was al bezig met een mailtje naar manager en verzuimbegeleider, die laatste zou zo´n afspraak met de bedrijfsarts kunnen regelen. Maar brrr, eng...
je hebt niks te verliezen als ik 't zo lees. gewoon doen. bel naar personeelszaken en vraag het nummer van de bedrijfsarts bijvoorbeeld.Ohja, ik heb de uitslag binnen alles is ok. Hb zelfs uitmuntend. Assistente denkt dat het nog nasleep van hellp is. Maar Tyler is al bijna een half jaar.
Nu heel moe, maar dat komt door amper slapen, vanwege spokende Tyler.
Als je je ziek meldt aansluitend aan je zwangerschapsverlof werkt het volgens mij anders dan wanneer je weer bent gaan werken en er dan achter komt dat het niet gaat.
Dan is aansluitend ziek zijn, als ik het me goed herinner, voordeliger voor je werkgever.
Ingrid, Tyler is "al" een half jaar... maar dat halve jaar is wel vreselijk ingrijpend geweest. Volgens mij was (of ben) jij een tijdje lang psychisch niet helemaal fit geweest. Tel dat allemaal maar eens bij elkaar op!
Moeheid hoeft niet altijd een lichamelijke oorzaak te hebben, hč
quote:Dit geldt alleen als blijkt dat de ziekte echt voortkomt uit de ziekte of bevalling. Dit zal door een UWV-arts beoordeeld worden. In het geval van bekkenklachten lijkt het me niet onwaarschijnlijk dat die beoordeling positief uitvalt. Bij bijna alle andere dingen wijzen ze de zwangerschap als oorzaak af.
Als je je ziek meldt aansluitend aan je zwangerschapsverlof werkt het volgens mij anders dan wanneer je weer bent gaan werken en er dan achter komt dat het niet gaat.
Dan is aansluitend ziek zijn, als ik het me goed herinner, voordeliger voor je werkgever.
Sterkte ermee tex!
en ik moet vandaag en morgen werken en vanavond en morgenavond ben ik de hele avond weg Dus zie ik Seb eigenlijk nauwelijks, wakker althans. En dan moet ik eigenlijk vrijdag en zaterdagavond ook nog naar bruiloften. Te veel denk ik als ik mijn agenda bekijk. Tijd om nee te zeggen tegen dingen dus maar vind het toch wel lastig dat nee zeggen.En soms heb je die luxe niet.
quote:Ik heb er bijna twee jaar over gedaan om over de Hellp heen te komen, lichamelijk.Op dinsdag 2 juni 2009 11:54 schreef _Ingrid_ het volgende:
Tex, bedrijfsarts nog gesproken?
Ohja, ik heb de uitslag binnen alles is ok. Hb zelfs uitmuntend. Assistente denkt dat het nog nasleep van hellp is. Maar Tyler is al bijna een half jaar.
Nu heel moe, maar dat komt door amper slapen, vanwege spokende Tyler.
quote:En bij een PPD? Weet je dat?
[..]
Dit geldt alleen als blijkt dat de ziekte echt voortkomt uit de ziekte of bevalling. Dit zal door een UWV-arts beoordeeld worden. In het geval van bekkenklachten lijkt het me niet onwaarschijnlijk dat die beoordeling positief uitvalt. Bij bijna alle andere dingen wijzen ze de zwangerschap als oorzaak af.
Tex, veel sterkte, kom voor jezelf op, hoor! Dat moet gewoon.
'Je moet voor jezelf zorgen/opkomen want een ander doet het niet.'
Verzuimbegeleiders zijn niet aanwezig, of ik die donderdag terug kan bellen.
Nu rest mij nog de taak mijn manager op de hoogte te brengen. Ik denk dat ik die maar ga mailen want als ie moeilijk gaat doen over de telefoon dat trek ik denk ik niet
Gedoe, gedoe, gedoe!
Sugar, daarom schreef ik bijna alle andere dingen, ik dacht dat PPD er inderdaad wel toe leidt dat de werkgever zelf niet de loondoorbetaling hoeft te doen.
Ik kan me nog zó goed herinneren dat ik er enorm tegenop zag dat ik weer aan het werk moest (en dat terwijl ik een fijn team heb en graag werk!). Ik was echt blij dat de gyn mij een fysieke reden gaf om me nog ziek te melden (fecale incontinentie). Ik kreeg even lucht. daarna aan het werk, maar na 3 weken ging het écht niet en stak de PPD in alle hevigheid de kop op. Ik herinner me idd zoals Owlet zegt, dat dat best lastig was voor mijn werkgever. Volgens mij zat ik nog net binnen de grens van zoveel dagen na je verlof.
Waarom ik dit verhaal typ? Vroeg ik mezelf ook even af.
Maar het is omdat het me nog steeds raakt. Je wil je groot houden want er wordt zoveel van je verwacht, en je moet weer mee in de stroom. maar als het niet gaat dan gaat het niet Tex. En helemaal zoals Bix zegt, je hebt daar kennelijk niet zo veel te verliezen. Jij, en M en Noah en Hannah gaan voor. Voor alles. Toch?
Heel veel sterkte.
In andere Europese landen is het verlof ook langer dan 3 maanden. In Zweden is het bijna een jaar geloof ik!
quote:Dat ligt ook helemaal aan hoe je je voelt. Bij Ruben ben ik zelfs nog in mijn verlof weer gaan werkenOp dinsdag 2 juni 2009 20:27 schreef freecell het volgende:
Eigenlijk is drie maanden ook wel snel vind ik... DRIE! maanden en je moet weer normaal functioneren.... Na 9 maanden zwangerschap en 3 maanden nauwelijks slapen...
In andere Europese landen is het verlof ook langer dan 3 maanden. In Zweden is het bijna een jaar geloof ik!
quote:even snel opgezocht:Op dinsdag 2 juni 2009 20:27 schreef freecell het volgende:
Eigenlijk is drie maanden ook wel snel vind ik... DRIE! maanden en je moet weer normaal functioneren.... Na 9 maanden zwangerschap en 3 maanden nauwelijks slapen...
In andere Europese landen is het verlof ook langer dan 3 maanden. In Zweden is het bijna een jaar geloof ik!
maximum weken betaald verlof
1 Zweden 96 weken
2 Noorwegen 52 weken
3 Denemarken 50 weken
4 Italië 47 weken
5 Groot Brittannië 26 weken
6 Hongarije 24 weken
7 Tsjechië 28 weken
8 Ierland 22 weken
9 Frankrijk 16 weken
9 Nederland 16 weken
9 Polen 16 weken
9 Spanje 16 weken
10 Duitsland 14 weken
quote:Toch goede zaak
En dan willen ze het minimum voor alle EU landen 18 weken maken, maar vergeleken de meeste landen is dat nog steeds geen drol
Minimum hč? Die andere landen gaan dan echt niet achteruit er mee!
Zou je daar ook éérder met verlof gaan dan hier? Want ik vind 36 weken ook wel erg laat eigenlijk...
Maar ik las ooit dat DL er helemaal niet blij mee was, die hebben nu maar 14 weken. Waarom weet ik alleen niet meer...
En owlet, ik "loop" idd nog bij de psych. Meer uit voorzorg. Maar voel me soms dan een zeikerd. Want bij mij was het niet acuut in zoverre dat Tyler er direct uit moest, maar kon wachten tot de volgende dag. En ik lees en hoor juist veel verhalen waarbij dat wel zo was. Nouja, weet niet goed wat ik ermee wil zeggen eik.
quote:De zwangere vrouwen vinden het vast niet erg
Nee dat zou wat zijn, dat die andere landen er op achteruit gingen
Maar ik las ooit dat DL er helemaal niet blij mee was, die hebben nu maar 14 weken. Waarom weet ik alleen niet meer...
Bij mijn eerste lag ik 8 weken in het ziekenhuis plat, daarna een draak van een 36-uur durende bevalling, nog een week ziekenhuis opname erna (dat zijn dus al 7 weken van je verlof).
Ik kwam totaal gebroken thuis en had toen nog maar 9 weken. Begon toen net met nieuwe job en meldt je dan maar eens ziek. En dan nog, waarmee? Ik ben doodmoe kapot?
Het heeft zeker een jaar geduurd voordat ik me weer een beetje mens voelde.
Ja ok. Het gaat wel, het is ook zo gegaan, en je wilt niet zeuren en tanden op elkaar enzo, maar toch jammer.
Bij nummer twee; prima zwangerschap, perfecte bevalling, heerlijke kraamtijd. Dus weer lekker aan het werk na 3 maanden.
Maar ben veel eerder met borstvoeding gestopt dan ik eigenlijk wilde want het kolven op mijn werk liep toch minder soepel dan je denkt. Ook jammer.
quote:Ik meen net gelezen te hebben 50 dagen (weer in Zweden dan heh). Dat zou een week of 7 zijn.Op dinsdag 2 juni 2009 20:55 schreef freecell het volgende:
Zou je daar ook éérder met verlof gaan dan hier? Want ik vind 36 weken ook wel erg laat eigenlijk...
quote:Maar je kiest zelf voor de 36 weken. Je kan ook 6 weken van te voren stoppen natuurlijkOp dinsdag 2 juni 2009 20:55 schreef freecell het volgende:
[..]
Toch goede zaak
Minimum hč? Die andere landen gaan dan echt niet achteruit er mee!
Zou je daar ook éérder met verlof gaan dan hier? Want ik vind 36 weken ook wel erg laat eigenlijk...
quote:Dan heb je nog maar 10 weken na
[..]
Maar je kiest zelf voor de 36 weken. Je kan ook 6 weken van te voren stoppen natuurlijk
Dat is helemaal weinig!
Wat dat betreft had ik 'mazzel' ik moest bij 32 weken stoppen door mijn harde buiken
quote:En waarom zou je een zeikerd zijn?Op dinsdag 2 juni 2009 21:03 schreef _Ingrid_ het volgende:
En owlet, ik "loop" idd nog bij de psych. Meer uit voorzorg. Maar voel me soms dan een zeikerd.
Neem jezelf maar serieus hoor Ingrid.
En als je je kwetsbaar voelt (en ik kan me voorstellen dat jij dat zo voelt, met de diverse dingen die ik uit je voorgeschiedenis weet), is er toch helemaal niets mis mee om 'uit voorzorg' bij een psych te lopen?
Tex
ik herken het gevoel zo van toen ik bij mijn vorige werkgever in dienst was, meld je ziek als dat kan, en ga eens op zoek naar wat anders maakt niet uit wat maar die werksituatie daar moet je wel uit zien te komen, beter als dit word het echt niet meer daar. Vandaag werd ik gebeld door mijn ex-vk, de gene die toen we slechte uitslagen kregen niet thuis gaf.
Ik heb daarom bij ontslag uit het ziekenhuis een andere vk praktijk opgegeven om thuis de controles te komen doen, en ben daar nog steeds super blij mee, het was een lieve man en zeer begripvol dat ik met een hoop emoties zat die er pas in het kraambed uitkwamen.
Maar ze belde dus eerst ff een aardig gesprekje over hoe de bevalling was en hoe Ties het maakte enz en toen de vraag! waarom hun het kraambed niet mochten komen doen. Nou dat heb ik haar dus eerlijk verteld en ze was een beetje ontdaan omdat ik zo eerlijk en recht voor zijn raap was, maar weet je.... het luchtte voor mij enorm op dat ik eens mijn zegje kon doen. Weken zelfs maanden hebben ze niets laten horen niet geďnformeerd hoe het ging enz en nu ineens bellen ze je op terwijl je bij de drogist binnen staat....
En dan vragen of Ties niets mankeert en dan de opmerking erachteraan: het was dus een storm in een glas water, waarop ik antwoordde: Nou gelukkig wel he! ik vond het alleen jammer dat jullie al zo reageerden toen dat dus nog maar de vraag was.
Ik hoop alleen dat wanneer er nog eens zo'n zelfde verhaal zich in hun praktijk voordoet dat ze het was serieuzer nemen en wat tijd vrij willen maken voor een gesprekje als mens en niet alleen de medische kant willen toelichten een week nadat je het nodig hebt.
Ik was altijd in de veronderstelling dat het bij een vk minder medisch zou voelen als bij een gyn, maar mijn gyn en vk bewezen het tegendeel. De gyn maakte tijd voor een gesprekje dezelfde dag nog en de vk liet me barsten, het voelt nog steeds kut die periode en dat neemt helaas niemand meer weg.
Is het trouwens normaal dat ik nog steeds zo enorm kan janken om zulke dingen, ook dingen die speelde in de zwangerschap van Isa? zijn dit nog kraamtranen? voel me af en toe namelijk nog behoorlijk door de mangel gehaald.
Alles wat er speelde tijdens je zwangerschap, sowieso de angst van de onderzoeken met daarbij je gevoel niet begrepen/ondersteund worden door de vk, is niet niks!
Kan me goed voorstellen dat dat je aangrijpt, zo nu en dan. Geeft niets!
Maak je je zorgen over het vele huilen?
quote:Tja, ik vond dat dus echt zat. Ik hoop dat het wellicht deze keer anders is, maar als het niet zo is, begin ik ook weer eerder als het aan mij ligt (als alles goed gaat dan he, dan gaat het pand na oud-en nieuw een weekje eerder open dan mijn verlof afgelopen is, een rustige week en daarna begint de drukte, dus liever in de rust beginnenOp dinsdag 2 juni 2009 21:40 schreef freecell het volgende:
[..]
Dan heb je nog maar 10 weken na
Dat is helemaal weinig!
Wat dat betreft had ik 'mazzel' ik moest bij 32 weken stoppen door mijn harde buiken
)en af en toe voel ik me schuldig naar Isa toe omdat ik gewoon minder tijd heb voor haar
Ooh en Moonah, nee niet Vita Nova, ik liep in Boxtel bij een vk, zal de naam maar niet noemen
Kreeg ik vandaag weer een onverwachts telefoontje, het kan niet op schijnbaar deze week.
Heb ik na afloop van mijn verblijf op de afdeling verloskunde een formulier meegekregen ter evaluatie van hoe ik het heb ervaren, daar kan je je telefoonnummer op invullen als je daarover nog contact wilt hebben, ik heb er voor gekozen dat niet te doen want ik was er op dat moment absoluut niet aan toe en ik was er wel klaar mee en wilde dat met de gyn bespreken komende week. face to face leek me toch beter aangezien ik nog wat meer vragen heb te stellen mbt de gescheurde baarmoeder.
Wel heb ik wat zaken uit de doeken gedaan op het formulier zoals het volgende:
Nou waren er wel enkele zaken voorgevallen met 1 verpleegkundige op onze kamer en dan niet zo zeer aan mijn bed maar vooral bij mijn overbuurvrouw op de kamer.
Er was namelijk een verpleegkundige die noemde het zoontje van mijn overbuuf, ik Quote: "wat een ondervoed kind uit de baarmoeder" het kindje was net zo zwaar al dan niet zwaarder als Ties
en zo kreeg mijn overbuurvrouw meerdere opmerkingen naar haar hoofd. Als klapstuk weigerde ze een 1/2 uur later Ties te verschonen terwijl die tot zijn nek toe onder de meconium zat en 2 uur daarvoor een schone luier had gehad.
Ik kreeg de opmerking: "ja maar wij gaan niet ieder kwartier je zoons luier verschonen"
ik poetste deze dame ter plekke bij waar mijn moeder en broer bij zaten die eerder meenden dat het wel aan mijn hormonen te wijten zou zijn dat deze verpleegkundige onaardig overkwam/was. Ik ben er letterlijk 2 uur van over de emmer geweest die dag, en heb haar d'r potje vet meegegeven, het luchte toen behoorlijk op moet ik zeggen.
Ik heb meteen gevraagd mij los te koppelen van de pijnstilling en het andere infuus zodat ik zelf dan wel de luiers ging verschonen, maar dat mocht dan weer niet. Nee gek hé ik was net 6 uur daarvoor bevallen en had een ks gehad een beetje hulp mocht ik dus wel verwachten.
Mijn overbuuf was (helaas) totaal overrompeld door het mens met haar botte opmerkingen en liet alles over haar heen komen, die heeft nu dus een klacht ingediend en ik werd als "getuige" vandaag dus gebeld
en gevraagd wat mijn persoonlijke ervaring was met deze verpleegkundige. Ook hier weer eerlijk mijn verhaal gedaan, maar wel met de opmerking dat de overige verpleegkundige super waren, want dat was namelijk ook zo. Helaas drukte deze dame haar stempel er nog al op... en dat was spijtig voor mij en mijn kamergenootjes en het ziekenhuis. Vraag me af of ik ooit nog eens in een ziekenhuis kom te liggen waar zulke zaken niet spelen.... ik heb altijd drama en ellende gehad in die toko's
Maar ja na het telefoon gesprek ben je er weer de hele dag vol van, heb mijn moeder dus gebeld en ben fijn de hele middag met haar gaan winkelen samen met de kids
Heb 3 jurkjes, 1 paar schoenen en 1 nieuw shirt .... au maar het hielp wel
Die is dan toch ook helemaal niet geschikt als verpleegster? Supergoed dat je er gewoon eerlijk over geweest bent
En ook dat je nog wel even iets positiefs genoemd hebt over de anderen! Mijn werk gaat kijken of er iets van een taxi te regelen valt zodat ik alsnog mijn werk kan overdragen en misschien wel een aantal uur per week kan werken quote:De gyn heeft aangegeven (en daar heeft ze gelijk in) dat ik de weinige energie die ik heb beter kan besteden en dat werken niet mijn eerste prioriteit zou moeten zijn. Maar sommige dingen op kantoor zou ik best kunnen doen, als ik maar op kantoor zou kunnen komen zonder dat dat me energie kost (en dat is op scooter niet het geval en met de tram zeker niet). Maar nu kan ik dus in ieder geval een aantal keer naar kantoor komen om alles netjes over te dragen en als het goed gaat en de gyn groen licht geeft op deze manier, misschien zelfs een aantal uur op therapeutische basis gewoon werken
Tuurlijk, grote stapels kopieerwerk en koffie en thee rondbrengen zal er niet in zitten, maar de administratie doen zal wel gewoon kunnen. Moet gewoon kijken wat kan en dat dan benutten
(Maarja, als je van een boodschap doen al kapot bent, dan kun je zeker geen half uur op de scooter naar je werk. Als ik met Ruben iets ga doen, dan ben ik ook echt kapot en moet ik daar met alles rekening mee houden en dat is best lastig. Gelukkig heb ik fijne mensen om me heen die daarbij helpen).
quote:Heel lang last gehad van moeheid en van mijn nieren.Op dinsdag 2 juni 2009 21:03 schreef _Ingrid_ het volgende:
Nog even. Rottdog 2 jaar, das wel lang zeg! waar had je nog last van, als ik vragen mag?
Als je zoekt op Hellp en de nasleep ervan duurt het bij de meesten zo lang.
quote:Op dinsdag 2 juni 2009 11:54 schreef _Ingrid_ het volgende:
Ohja, ik heb de uitslag binnen alles is ok. Hb zelfs uitmuntend. Assistente denkt dat het nog nasleep van hellp is. Maar Tyler is al bijna een half jaar.
Nu heel moe, maar dat komt door amper slapen, vanwege spokende Tyler.
VickyFijn dat je Hb goed is!
, wat rot dat je zo weinig energie hebt zeg.quote:Ik ben altijd in voor onbeschaamde vragenOp donderdag 4 juni 2009 15:23 schreef bixister het volgende:
tsjonge troel, da's niet niks. en misschien een beetje een onbeschaamde vraag, maar die verzakte blaas, heb je daar nog steeds veel last van of is die weer een beetje op z'n plaats terug?
Mijn blaas is deels omhooggetrokken door de groei van de baarmoeder, dus ik heb gelukkig niet meer de hele dag dat vervelende aandrang gevoel
Ik moet nog wel af en toe mijn blaas weer terug op de plek duwen en dan heb ik er ook wel even last van, maar het is stukken beter (ook door oefeningen van de bekkenfysio hoor, eerlijk is eerlijk). En wat naar een verzakte blaas hoe voelt dat aan, of hoe voel je dat je daar last van hebt, heb nog nooit van iemand gehoord dat ze dat hebben.
Hopelijk zou een taxi een oplossing voor je kunnen zijn en kom je toch een beetje onder de mensen!
Mijn leverfuncties zijn nog steeds verhoogd blijkt na bloedprikken. Over twee weken wordt nog eens bloedgeprikt en is het nog niet in orde word ik doorverwezen naar de internist.
Ik voel me verder prima, goed opgeknapt na de bevalling, maar maak me af en toe toch een beetje zorgen.
quote:Grinnik, is wel een vies praatje hoor. Je kan verschillende verzakkingen hebben, je hoort wel eens van een baarmoederverzakking, dat kan opgelost worden door een pessarium ofzo. De boel zakt dan naar beneden. Als je bekkembodemspier een opdonder gehad hebben kan het ook zijn dat je darmen of je blaas naar buiten komen zakken en ik heb dat dus met mijn blaasOp vrijdag 5 juni 2009 00:10 schreef marlieske het volgende:
Tjee Troel wat vervelend dat kleine dingen je zoveel energie kosten, hopen dat ze met je mee willen denken aan een werkbare oplossing kan me voorstellen dat je wel weer wat wilt doen
En wat naar een verzakte blaas hoe voelt dat aan, of hoe voel je dat je daar last van hebt, heb nog nooit van iemand gehoord dat ze dat hebben.
(En met naar buiten komen zakken, dat is dat het door je schede naar buiten komt zoals ze dat netjes zeggen )quote:Zo, dat klinkt als iets erg vervelends!Op vrijdag 5 juni 2009 10:39 schreef Troel het volgende:
[..]
Grinnik, is wel een vies praatje hoor. Je kan verschillende verzakkingen hebben, je hoort wel eens van een baarmoederverzakking, dat kan opgelost worden door een pessarium ofzo. De boel zakt dan naar beneden. Als je bekkembodemspier een opdonder gehad hebben kan het ook zijn dat je darmen of je blaas naar buiten komen zakken en ik heb dat dus met mijn blaas
Kunnen ze er iets aan doen?
quote:Nou, door die spier te trainen is het dus al een stuk minder geworden (overgewicht, veel en vooral snel afvallen en zwangerschap en bevalling zijn dingen die funest zijn voor die spier en ik heb natuurlijk alles in een korte tijd al gedaan), maar ook door het groeien van de baarmoeder komt hij zelf al hoger te liggen. Als je na de zwangerschap er nog last van hebt kunnen ze het met een ingreep wel oplossen, maar hopelijk is dat niet nodigOp vrijdag 5 juni 2009 10:41 schreef nummer_zoveel het volgende:
[..]
Zo, dat klinkt als iets erg vervelends!
Kunnen ze er iets aan doen?
quote:Als je een keer hebt gegeten kun je eens googlen op prolaps.Op vrijdag 5 juni 2009 12:16 schreef marlieske het volgende:
poeh ik wist niet dat bij een verzakking dan de baarmoeder of blaas letterlijk naar buiten zou zakken ... slik das wel heftig zeg.
erg smakelijk
(ik heb bij een opdracht bij gynaecologie onvoorbereid een foto gezien van een uithangende baarmoeder. nou, toenhad ik gegeten en gedronken...
)quote:Nouja, je kan het veilig terugduwenOp vrijdag 5 juni 2009 12:16 schreef marlieske het volgende:
poeh ik wist niet dat bij een verzakking dan de baarmoeder of blaas letterlijk naar buiten zou zakken ... slik das wel heftig zeg.
Het is vooral de eerste keer heel eng, omdat je geen flauw idee hebt wat je hebt, het enige wat je denkt "ow, geen bloed, dan kan het het kindje toch niet zijn toch?"
Dit nummer liet hij me horen en hij zei: ik hoop dat jij ook zo'n moeder zal worden voor Seb. Ik moest wel even slikken
Dus voor alle lieve mama's hier, deze is voor jullie!
quote:Ja, ik heb het ook gehad. Leverwaarden nu gelukkig wel goed. Nog wel snel moe.Op vrijdag 5 juni 2009 09:22 schreef nummer_zoveel het volgende:
Zijn hier mensen met ervaringen wat betrefd pre-eclampsie en het HELLP-syndroom?
Mijn leverfuncties zijn nog steeds verhoogd blijkt na bloedprikken. Over twee weken wordt nog eens bloedgeprikt en is het nog niet in orde word ik doorverwezen naar de internist.
Ik voel me verder prima, goed opgeknapt na de bevalling, maar maak me af en toe toch een beetje zorgen.
Ik had mijn manager vorige week gemaild, dat ik toch weer last van mijn bekken had en een afspraak had gemaakt met de bedrijfsarts en de verzuimbegeleider had gesproken. Niets van gehoord... Dus zag er wel tegenop hem nu dan toch echt te moeten bellen. Maar hij deed helemaal niet moeilijk. Gewoon zakelijk en kortaf afspraken gemaakt. kwam op mij over alsof ie geen zin had om zich er druk om te maken omdat het toch een aflopende zaak is.
Morgen dus voor het eerst weer beginnen....
maar dat is meer omdat het zo vervelend is daar, en omdat ik mijn kleine meisje nog niet wil missen eigenlijk Ik had wel verwacht dat er zoiets als we nu afgesproken hebben uit zou rollen bij de bedrijfsarts, en in principe heb ik daar wel vrede mee. In één klap een hele dag werken zag ik echt enorm tegenop, ben bang dat bekkenklachten dan weer net zo erg zouden worden als in de zwangerschap dat ik amper nog kon lopen soms. Dus ik hoop nu met het opbouwen dat het beter gaat wat dat betreft In principe ga ik volgend dit schema werken. En als het niet gaat moet ik denk ik aan de bel trekken en wordt er evt iets aangepast lijkt me.
Nu 2 dagen gewerkt en dat gaat op zich goed. Voel het wel een beetje, maar niets ernstigs ofzow. En moet toch wennen natuurlijk.
Gezellig is anders. Collega's praten amper met me, op 1 na
Zelfs de manager heeft niks anders gezegd zowat dan gedag... Er komen vanaf maandag ook een aantal nieuwe mensen in vaste dienst, oa iemand voor mijn oude functie. Dus het voelt echt alsof niemand de moeite wil nemen omdat ik toch bijna weg ga. Wat mi ook weer 'bewijst' dat voor mijn zwangerschap/verlof alle interesse dus echt toneelspel was. Ik ben er iig niet rouwig om dat ik hier straks weg ben
als ik maar wel wat anders kan vinden...
Het lijkt me heel vervelend, om zo je tijd vol te moeten maken. Fijn dat het fysiek wel goed gaat.
Op loonwaarde werken betekent dat je echt hersteld gemeld wordt en is dus anders dan eerst proberen of en hoe het gaat.
En onbeschoft ook. Sterkte die laatste tijd.
het lijkt me dat zoiets energie vreet. pas je goed op jezelf?
dus het is ook een beetje een wisselwerking. Maar gezellig is het niet nee. Maar nog maar 21 werkdagen
Voor je het weet is het voorbij!
Stom systeem van zo kort vaderschapverlof
Edit: Ik zie net dat M. nog een week thuis blijft! wat fijn!
P. blijft gelukkig nog even thuis, Of beter gezegd, hij werkt thuis als zelfstandige, maar ik heb hem ook echt nodig.
Wat ik heftig vind zijn die kraamtranen, dat onzekere gevoel nu de kraamzorg weg is, pfft lekker huilen is het hier hoor. Bang zijn dat het niet goed zal gaan enzo.
En wat ook naar is is dat ik weer last heb van mijn tennisarm.
Dus weer een spalk besteld, die vorige had ik weggegooid, het is al 5 jaar geleden dat ik er last van had.[ Bericht 17% gewijzigd door oeke op 15-06-2009 18:47:12 ]
Maak je andere bewegingen dan normaal?En dat instabiele onzekere gevoel als de kraamhulp weg is gaat écht over
Dus nu steun ik allebei mijn armen heel erg, maar steeds een kwartier kolven na elke voeding en dan 7 keer per dag is wel heftig voor die arm.
Mijn lief is echt zo goed met mij wat betreft die tranen, hij trekt me door die onzekerheid heen.
En de dag is al bijna om en Kobus is nog steeds heel, dus dat geeft me al een gerust gevoel!
En idd die kraamtranen.. blech... ik haat ze.. het ene moment ben ik gewoon vrolijk enzo en het andere moment is het janken...
Vandaag de kraam en de verloskundige afgesloten. Ook weer ff een moeilijk momentje want tja.. komt er nog een bij of was dit definitief de laatste keer.. geen idee..
Nog ff gezegd dat ik een plekje heb van onder dat zeer doet met plassen, ze heeft ff gekeken en er zit nog een klein wondje, was beter gweest als er een hechtinkje inggaan was.. maar goed.. tis niet anders. Plassen met een washand erop dus
' dat viel ook mee, hij doet het nu nog steeds En van kolven is het wel logisch inderdaad, wel balen
Onder de douche plassen hielp bij mij heel erg. Niet zo schoon maar goed, of met een waterkannetje op de toilet naspoelen. een beetje gedoe dat wel.
quote:Op maandag 15 juni 2009 19:48 schreef freecell het volgende:
Ik heb de eerste dag zonder kraamhulp iets geroepen als 'jamaar straks maak ik hem stuk
goed om te weten dat ik niet de enige ben die bang is dat die haar baby per ongeluk stuk maakt! Lekker dat je lief thuis kan werken!
Balen van je arm zeg! Maar you can do it! Echt waar
.Vicky, auw. Hopelijk is je wondje snel genezen.
quote:Gadver, wat klinkt dat goor Vicky!Op maandag 15 juni 2009 20:54 schreef Vicky het volgende:
Ik spoel sowieso nog steeds en lig regelmatig in me blote hol
"Me blote hol" Ik heb ook heel lang bloot gelegen tijdens mijn kraamtijd. Alles deed pijn, me blote hol, mijn tepels, ik kon echt geen kleding verdragen.
Anyway, sterkte met de tranen dames.
Oeke, volgens mij heeft iedere verse moeder die enorme onzekerheden. Het gáát over!
Tex, hoe is het met jou? Vol te houden? Fysiek en mentaal?
Maar have faith meiden, iig Oeke zo voor het eerst... het komt goed, echt!
Als wij het allemaal kunnen, kan jij het ook. En Vicky, moeilijk lijkt me idd... Is het voor het laatst of niet, en zo ja... *slik*
Ik heb zeker anderhalf, 2 weken bad met de douchkop erbij gepiest, ons toilet is te hoog en de ruimte te smal om daar een beetje comfi te kunnen spoelen.
quote:zoietsOp maandag 15 juni 2009 21:40 schreef oeke het volgende:
hihi, in je blote hol liggen en dan wapperen met een tijdschriftje
Ben gelukkig van die dikke kraamverbanden af, maar die maandverbanden vind ik ook neit bepaald prettig.. gaat zo jeuken
quote:behoorlijk *slik*Op maandag 15 juni 2009 21:44 schreef Brighteyes het volgende:
En Vicky, moeilijk lijkt me idd... Is het voor het laatst of niet, en zo ja... *slik*
wie weet zeggen we over een jaar of 3 nog wel.. ja we doen het nog 1 keer.. maar misschien ook weer niet...
*vingers in oren stopt en hard liedje zingt! *
Ik gebruik dus nu een washandje en die hou ik op de wondjes en dat gaat goed, maar als er dan toch een druppeltje urine langs het wondje gaat....
Hoop echter wel dat ik dit keer wat minder last van m'n stuitje krijg, heb bijna 3 dagen onhandig gezeten ivm de pijn...
En Vicky lijkt me idd ook moeilijk, al kan ik me er voorlopig nog geen voorstelling van maken.
quote:Heb je niet kotexen dan?
[..]
zoiets
Ben gelukkig van die dikke kraamverbanden af, maar die maandverbanden vind ik ook neit bepaald prettig.. gaat zo jeuken
[..]
quote:heb Always Night.
Kan Kotexen nergens vinden hier..
ik kan helemaal niet tegen flappen in mijn broek..
Libresse ben ik op overgestapt, en dat ging prima hier, in elk geval minder broeierig.
jammer dat ze geen kraam-tampons maken
quote:Pcies!Op maandag 15 juni 2009 22:03 schreef Vicky het volgende:
dik maandverband, dun maandverband.. ik vind het allemaal vreselijk
jammer dat ze geen kraam-tampons maken
Maandverband
Ik spoelde gewoon op ons mini-toiletje. Met de litermaat van MvM
quote:Stel je een hoge pot voor, dus je balanceert al met je tenen op de grond ipv plat, dan een zeer pijnlijke doos ivm hechtingen en nauweljiks je benen wijd genoeg kunnen krijgen omdat de ruimte gewoon te smal is.
Toilet te smal om te spoelen? Hoe
Ik spoelde gewoon op ons mini-toiletje. Met de litermaat van MvM
Ik kan zonder al te schuin te zitten tegen de muur leunen. Was heerlijk tegen de weeen, maar verder is het niks.
Als je een keertje over je nek moet kan je beter de deur open laten en op je knieeen in de gang blijven zitten.
Anyway... boven in bad scheelde me ook weer een trap op en af klauteren enzo.
ow en dat putjeprakverhaal wist ik ook nog
wie was dat ook alweer? Nu heb ik het pas door, door jullie verhalen, maar na een keizersnede slaat het natuurlijk helemaal nergens op.
quote:
Ik moest in het ziekenhuis ook plassen en tegelijkertijd met zo'n litermaat spoelen van de verpleging. Ik deed het braaf, maar had eigenlijk geen idee waarom
Nu heb ik het pas door, door jullie verhalen, maar na een keizersnede slaat het natuurlijk helemaal nergens op.
Snuggere verpleegkundigen dan! Livelink! Hier ook spoelen met bidon bij Kim vooral. Bij Tyler gelukkig heel weinig.
En ik merkte ineens dat de haaruitval spontaan verdwenen is. Nog wel snel moe, maar ik denk dat het vooral nasleep van hellp is. Toch wel.
quote:
Ik moest in het ziekenhuis ook plassen en tegelijkertijd met zo'n litermaat spoelen van de verpleging. Ik deed het braaf, maar had eigenlijk geen idee waarom
Nu heb ik het pas door, door jullie verhalen, maar na een keizersnede slaat het natuurlijk helemaal nergens op.
Bij mij was het trouwens na een dag al niet meer nodig, beetje naar voren hangen tijdens het plassen werkte bijna net zo goed.
Wat ik trouwens de naarste ervaring vond van de hele kraamtijd, de dag na de bevalling had ik gedouched, ik droogde me af, voelde nog even voorzichtig en verdween zo met een stuk vinger in mijn 'schaafwondje'
Toen begreep ik ineens de opmerking van de verloskundige: je hebt alleen een schaafwondje, zal ik die hechten of niet? Ik wilde niet (en daar ben ik het nog steeds mee eens, hechtingen lijken me verschrikkelijk) Ik vond hechten van een schaafwondje al vreemd...Wat blijkt nou, als je uitscheurt een bepaalde kant op is het een scheurtje, maar ik was gescheurd aan de binnenkant in de breedte zeg maar. En dan is het altijd een schaafwondje, ook als er makkelijk een vinger inpast
Dat hele scheur/knip gebeuren is nog een beetje taboe he, ik kan me er zo weinig bij voorstellen....
Spoelen vind ik hondsirritant, ging liever even afspoelen in de douche
Kon ik eindelijk al die gastendoekjes een keer gebruiken (handiger dan een grote handdoek voor zo'n klein beetje gebruiken )En ik ben weer helemaal van de grote lappen maandverband, zit echt stukken beter dan die kleine flappen met vleugels en parfums en ongein.
Nouja *zucht* hormonen enzo, en slechte nacht achter de rug.
Sorry voor de sjaggo-post
Alleen de eerste keer seks na de geboorte voelde ik het wel weer even
maar dat was ook na een paar minuten over toen Er is dus nog hoop . Maar het is wel netjes geworden.Het viel me redelijk mee met naar de wc gaan...
Ik was 'alleen' gescheurd, maar wel meer dan 10 hechtingen. Van het scheuren heb ik niks gevoel. Alleen wat geglibber toen ze eruit kwam. Dat hechten was niet leuk. Zacht uitgedrukt.
De eerste dagen kon ik niet rechtop zitten. Na een week wel redelijk, op het bed met het hoofdeind omhoog. Het duurde een week of 2 voor ik kon zitten op een stoel en 6 weken voor ik op de fiets durfde te stappen. Wil je meer weten ca.ra? Of anderen? Ik vond het wel fijn dat ik voorbereid was dat het niet altijd helemaal goed gaat, maar zo had ik het niet verwacht. Eerder dat het tijdens de bevalling lang zou duren en pijn zou doen. Niet daarna. Dat J. zijn collega's moest vragen op de bank te gaan zitten, omdat ik dan op een stoel kon waar ik mezelf vast kon houden aan de leuningen.
Mijn yogalessen heb ik nog eens in de praktijk gebracht tijdens de naweeen. Wat een gemene dingen zijn dat. [edit: of is het toch verbaasde?
][ Bericht 16% gewijzigd door BE op 16-06-2009 11:39:39 ]
quote:Ohja.. arme jijOp dinsdag 16 juni 2009 09:54 schreef simmu het volgende:
ik wil nog even kwijt dat als het na een week nog steeds hels zeer doet, je dan dingen na moet laten kijken.
ik vind nog steeds dat ze je niet serieus genoeg hebben genomen destijds. Wat een prutsers. Bij Sander had ik een knip en als ik me niet lekker voel (als in weerstand laag, ziek of tijd vd maand) dan is het best gevoelig. Bij Koen was ik maar een klein beetje gescheurd en niet gehecht dus dat viel me allemaal wel mee.
Het is toch iets heel prive's om zomaar te melden, maar het is wel fijn (of nouja in het geval van het verhaal van Yppy iets minder fijn...) om te weten waar je aan toe bent. Of wat er ZOU kunnen gebeuren. Ik vind het iig minder eng om te weten wat me mogelijk te wachten staat. En dat het je het tijdens de bevalling niet echt voelt is wel fijn om te weten.
Is het bij jullie allemaal wel weer goed genezen 'down under'? Of voel je soms nog wat?
(sorry voor de brutale vragen hoor)
).Soms is het litteken wel wat gevoelig, maar over het algemeen voel ik het niet meer.
Nu ook een schaafwond maar geen hechtingen. Alleen toen ze gingen kijken bleek ik van onder helemaal bont en blauw te zijn.. dat voelde ik ook wel met zitten. Nu heb ik dus alleen nog last van 1 plekje.. tis een schaafwondje maar het lijkt op een klein scheurtje van een cm ofzo.
Na Amber eigenlijk verder geen last gehad down under, ja de 1e keer sex is een beetje eng en pijnlijk.. maar dat kwam vanzelf weer goed
(heb ik nog in de kraamweek tegen mijn vader geroepen, MAN ik heb 9 hechtgingen in mn doos, wat denk je zelf! @: weet niet eens meer waar het over ging
)van het helen van knippen boven scheuren heb ik eens gevraagd, volgens mijn vlos was het toen niet waar, geloof ik.
als ze je knippen op een wee, voel je dat niet. wel, ik niet iig.
bij het hechten hebben ze me plat moeten spuiten en sprayen (wat ze er niet van weerhield om een naald in mijn been te stoppen, maar oke
)en daarna was het een kwestie van kiezen op elkaar, benen bij elkaar houden en op harde stoelen zitten. dat ondersteunt beter en dan schijnt het beter te helen.
als ik eenmaal zat, was het fijn, maar opstaan en gaan zitten had ik liever met een takelwagen gedaan
en wel voldoende zitten en liggen! heb ik niet gedaan, en heb er 8 mnd last van gehad
het schijnt dat bij een volgende zwangerschap de knip weer gevoeliger kan worden, heb ik geen last van iig.
en met plassen heb ik steeds ellebogen op mn knieen en naar voren leunen. niks gevoeld, geen centje pijn gehad (behalve die ene keer dat ik het vergat). en manlief had een rietje op een spaflesje gemonteerd, welke dan diende als bidon. werkte prima.
daarna mocht de kraam de wc dweilen, maar ach
quote:het is nu en dan nog steeds gevoelig. toevallig was ik laatst aan het opruimen en kwam ik dat kraamboek tegen. het staat er gewoon drie keer in genoteerd door de kraamhulp dat het er raar uitzag en erg zeer deed. misschien dat ik nu wat overbezorgd ben hoor, maar als je zelf twijfelt aan of het allemaal wel goed zit erachteraan gaan. desnoods buiten de verloskundigen (of gyn, of coassistent) om naar de huisarts. beter dat je uitgemaakt wordt voor aansteller dan dat je achteraf hele nare medicijnen moet!Op dinsdag 16 juni 2009 10:42 schreef LovelyLady het volgende:
[..]
Ohja.. arme jij
Bij Sander had ik een knip en als ik me niet lekker voel (als in weerstand laag, ziek of tijd vd maand) dan is het best gevoelig. Bij Koen was ik maar een klein beetje gescheurd en niet gehecht dus dat viel me allemaal wel mee.
Nu maar hopen dat het deze keer net zo gaat
[ Bericht 0% gewijzigd door Stiemie op 16-06-2009 11:59:53 ]
@simmu heb je het nog wel eens na laten kijken bij de ha? Hier hebben ze toendertijd nog een hechting eruit gehaald die heel strak stond en bij de nacontrole hebben ze het nog een keer nagekeken. Bij mij is het nog steeds niet helemaal over maar goed ik heb dan ook een knip en een scheur en zelfs mijn bil is gehecht. Heb gewoon een driedubbele t-splitsing aan littekens down under.
Ik ben juist van het tegenovergestelde kamp. Ik heb zoiets van laat mij maar weten wat er allemaal mogelijk is, dan ga ik goed voorbereid ten strijde. Daarom waardeer ik het echt heel erg van jullie dat je dit wilt delen!
Kan het zijn dat ik veranderingen van weer voel aan mijn perineum? Een dag na de bevalling had ik spierpijn, alsof ik een hele dag in de sportschool was geweest. En het gevoel alsof je een enorme (en dan bedoel ik echt een ENORME) trap onder je reet hebt gehad.
De hechtingen begonnen na een dag of drie wat te trekken maar niet dat ik niet meer kon zitten of zo. Ik vond het ook wel prettig om op een harde ondergrond te zitten, maar daarin ben ik vast een uitzondering. En poepen vond ik de eerste keer heeeeel eng. Mijn man was er ook niet erg gerust op geloof ik. Toen ik zei dat ik moest poepen zei ie: "oooooow jeej de vorige keer dat je dat zei...kregen we een kind"
helemaal weer pijnloos was. Na een maand was de pijn grotendeels weg. Voor de volledigheid: toen ik 's ochtends naar huis ging, wilde ik niet met de rolstoel, want ik kon er niet op zitten. Het halve ziekenhuis heeft me naar buiten zien strompelen. Ging echt niet goed en eigenlijk was het stom van me, als ik nu terug denk, om te gaan lopen. Maar ik kon zo wel de rolstoel overslaan. Ik werd wakker. Aaaaah, we hebben een baby!
*rek rek* AUW!
Dus ik tegen de kraamhulp: ik heb spierpijn!!!!!! Niet normaal!
Zij: wat ráár? Heb je gisteren iets raars gedaan wat je anders niet doet dan? Iets van lichamelijke inspanning of sport?
Ik: oja
quote:ja dat ging hier precies zo. Net een oud vrouwtje.Op dinsdag 16 juni 2009 12:45 schreef freecell het volgende:
Jaaaaa, die spierpijn, serieus, niemand verteld dat je
Ik werd wakker. Aaaaah, we hebben een baby!
*rek rek* AUW!
Dus ik tegen de kraamhulp: ik heb spierpijn!!!!!! Niet normaal!
Zij: wat ráár? Heb je gisteren iets raars gedaan wat je anders niet doet dan? Iets van lichamelijke inspanning of sport?
Ik: oja
Ow ja Diaan, volgens mij is het veel minder, de haaruitval that is, niet mijn haar. Ik heb het nou aan de voorkant heel kort en in mijn gezicht dan valt het niet zo op
quote:ja, toen de huisarts zich er eenmaal mee 'bemoeide' ging het een stuk beter. 8 weken na de bevalling trok die er nog steeds stukjes 'zelfoplossende' hechtdraad uit. zo stom hoe dat dan gaat. die week ervoor zat ik op controle bij deOp dinsdag 16 juni 2009 11:58 schreef Mibos2 het volgende:
Ik zal mijn knip/scheurverhaal maar niet plaatsen voor de nog zwangere dames onder ons.
@simmu heb je het nog wel eens na laten kijken bij de ha? Hier hebben ze toendertijd nog een hechting eruit gehaald die heel strak stond en bij de nacontrole hebben ze het nog een keer nagekeken. Bij mij is het nog steeds niet helemaal over maar goed ik heb dan ook een knip en een scheur en zelfs mijn bil is gehecht. Heb gewoon een driedubbele t-splitsing aan littekens down under.
kijk, meestal gaat alles gewoon goed. maar soms niet en de enige die zijn of haar lichaam goed kent ben je zelf. dus als er iets onverwacht erg zeer doet, of raar is of wat dan ook moet je gewoon aan de bel trekken. en als ze niet luisteren moet je harder trekken en als dat niet werkt mag je gerust schoppen
Van het knippen en scheuren heb ik niks gevoeld. Tenminste, niet wat ik me kan herinneren. Ergens kan ik me een injectspuit herinneren, dus het kan zijn dat ik verdoofd ben voor het knippen, maar het kan net zo goed een spuit water zijn geweest om het schoon te maken. Het ging allemaal zo snel dat ik het niet goed heb meegekregen.
Het hechten heb ik zeker niets van gevoeld, maar dat was onder narcose, dus dat is wel weer logisch.
Na de tijd nog 2 ontstoken hechtingen gehad(bleh), en daar is nog wel wat littekenweefsel voelbaar. Maar wat verder naar achteren, dus geen last van verder. Ik heb wel het idee dat de streep van de scheur net even iets netter geheeld is dan die van de knip, alsof dat lijntje net even wat dikker is. Niet vervelend, of lastig, maar wel aanwezig..
Welkom! Hoe heet jullie prachtige zoon en hoe bevallen de 1e dagen zo met zijn drieen? Of denk ik dan te simpel Gefeliciteerd in ieder geval en geniet
Misschien ook wel omdat mijn zusje en haar vrouw ook mama's zijn
gefeliciteerd! Hoe voel je je als nieuwe mama?
Ik ben geen mama, ook (nog) geen mee-mama. Daarvoor is onze relatie eigenlijk nog te pril (pas enkele maanden, maar ja, soms weet je het gewoon al heel snel dat deze persoon je toekomst is)
We wonen ook niet samen (sterker nog, 275 kilometer van elkaar) enzo. Dus ik kan/wil zeker nog geen aanspraak maken op de titel mama.
Maar wil wel heel graag haar partner zijn... en een rol spelen (hoewel die voorlopig fysiek nog maar klein kan zijn door de afstand) in het leven van haar zoontje.
De frummel heeft een nogal ongebruikelijke naam, dus die post ik liever niet hier. Stel dat er bekenden van haar zouden langskomen en die naam zien, en de datum daaraan koppelen, dan sta ik mooi voor joker natuurlijk als ik allemaal domme vragen ga stellen hier. ;-)
Hoe ik me voel? Vooral erg in de war.
Door de afstand heb ik toch al het idee dat ik er niet genoeg voor haar kan zijn; doordat onze relatie zo pril is nog kennen we elkaar ook nog niet echt van haver tot gort zeg maar; en nu zegt ze dus ook allerlei dingen (waarschijnlijk in haar vermoeidheid en hormoonexplosies) die me erg raken. Bijvoorbeeld dat ik niet een dag eerder naar haar toe hoef te komen omdat ze alleen wil zijn. Terwijl ze vorige week het er nog over had dat ze zo opzag tegen alleen zijn.
Bovendien heb ik vandaag op mijn werk mijn "coming-out" gedaan, waarbij ik dus niet alleen aan mensen moest vertellen dat ik ditmaal een relatie met een vrouw heb (na 13 jaar met een man), maar dat die dus ook nog eens is bevallen. En dan zoooo vaak uitleggen dat zij echt lesbi is maar heel graag een kind wilde dus een donor had gezocht en - overduidelijk - gevonden; en dat ik al jaren weet dat ik bi ben en bla bla bla en vragen en noem maar op.
Dus ik zit er ook doorheen.
En tegelijk voel ik me dan weer schuldig dat ik zit te mekkeren over dat ik het zo lastig vind allemaal terwijl zij met die knul in het ziekenhuis is en dat ik tenminste nog geslapen heb gisteren en vandaag en zij niet, en ik heb niet hoeven bevallen en kan me geen voorstelling maken van hoe zij zich voelt dus waar haal ik het lef vandaan om mezelf zielig te vinden enzo...
Beetje in de war dus!
Domme vragen zijn er niet (enkel domme antwoorden toch?) en mijn ervaring van OUD is dat iedereen met elkaar meeleeft, denkt, helpt.
Verder kan ik even geen wijze woorden voor je vinden
(Overigens ben ik nog steeds van mening dat je wel degelijk moeder bent hoor, maar dat terzijde).Ik zou inderdaad zoals LL aangeeft kijken of er een mogelijkheid is om toch naar je partner toe te gaan of te polsen of ze dat prettig zou vinden.
Of het wel of niet je dna heeft doet er vind ik echt niet toe
Van harte gefeliciteerd
Edit:
Jeetje Kleurdoos dat is niet goed En wat hebben ze als oplossing dan? Sterkte
quote:He bah KleurdoosOp dinsdag 16 juni 2009 16:40 schreef Kleurdoos het volgende:
ik heb de uitslag van mijn bloed terug.. stofwisseling gaat als een malloot..dus als ik nog meer dan 3 kilo afval dan wordt het ziekenhuis
Zou je wellicht geholpen kunnen zijn met de familie producten die ik gebruik? Of heeft energieverrijking niet echt veel zin bij jou?(dan krijg je dus zoiets ) (Mag overigens alleen gebruikt worden onder begeleiding, je hebt er ook een machtiging voor nodig van een arts om het vergoed te krijgen, ik noem het dus puur zodat het aangekaart kan worden en het wellicht uit zou kunnen maken zoals het bij mij doet, ik heb geen aandelen
) hopelijk vind je toch een makkelijke mannier om naar haar en de kleine heen te kunnen gaan.
Kleurdoos wat een ellende, en nu nog meer onderzoeken ?
quote:Ik reageer nu even op Troel maar is ook bedoeld voor de andere meelevers natuurlijk.Op dinsdag 16 juni 2009 16:35 schreef Troel het volgende:
Ik zou inderdaad zoals LL aangeeft kijken of er een mogelijkheid is om toch naar je partner toe te gaan of te polsen of ze dat prettig zou vinden.
Natuurlijk zou ik inderdaad het liefst naar haar toe gaan. Maar ze zei het wel heel stellig, dat ze even alleen wilde zijn. En ik wil haar absoluut niet verstikken...
En om nou op de gok te gaan, en als ik dan toch niet welkom blijk te zijn weer terug te gaan, is vanwege de afstand (275 kilometer) geen optie.
Nou ja, ik wacht het morgen nog wel even af. Als ze dan terugkrabbelt (wat ik eerlijk gezegd niet verwacht) ga ik er alsnog donderdag naartoe, anders vrijdag. Ach, 1 dagje maar... Dat overleef ik wel. Denk ik ;-)
Kleurdoos: wat naar voor je! Stofwisseling is a bitch als dat van slag is...