Hoe gaat het met de (nieuwe) moeders # 77

quote:

Op maandag 15 juni 2009 22:15 schreef freecell het volgende:
Toilet te smal om te spoelen? Hoe
Ik spoelde gewoon op ons mini-toiletje. Met de litermaat van MvM

Stel je een hoge pot voor, dus je balanceert al met je tenen op de grond ipv plat, dan een zeer pijnlijke doos ivm hechtingen en nauweljiks je benen wijd genoeg kunnen krijgen omdat de ruimte gewoon te smal is.
Ik kan zonder al te schuin te zitten tegen de muur leunen. Was heerlijk tegen de weeen, maar verder is het niks.
_{Als je een keertje over je nek moet kan je beter de deur open laten en op je knieeen in de gang blijven zitten.}

Anyway... boven in bad scheelde me ook weer een trap op en af klauteren enzo.

Ah, beeld duidelijk, bedankt

_{ow en dat putjeprakverhaal wist ik ook nog wie was dat ook alweer?}

Ik moest in het ziekenhuis ook plassen en tegelijkertijd met zo'n litermaat spoelen van de verpleging. Ik deed het braaf, maar had eigenlijk geen idee waarom
Nu heb ik het pas door, door jullie verhalen, maar na een keizersnede slaat het natuurlijk helemaal nergens op.

quote:

Op maandag 15 juni 2009 23:04 schreef livelink het volgende:
Ik moest in het ziekenhuis ook plassen en tegelijkertijd met zo'n litermaat spoelen van de verpleging. Ik deed het braaf, maar had eigenlijk geen idee waarom
Nu heb ik het pas door, door jullie verhalen, maar na een keizersnede slaat het natuurlijk helemaal nergens op.

Snuggere verpleegkundigen dan!

Livelink!

Livelink!! Haha!!!

Livelink!

Hier ook spoelen met bidon bij Kim vooral. Bij Tyler gelukkig heel weinig.

En ik merkte ineens dat de haaruitval spontaan verdwenen is. Nog wel snel moe, maar ik denk dat het vooral nasleep van hellp is. Toch wel.

quote:

Op maandag 15 juni 2009 23:04 schreef livelink het volgende:
Ik moest in het ziekenhuis ook plassen en tegelijkertijd met zo'n litermaat spoelen van de verpleging. Ik deed het braaf, maar had eigenlijk geen idee waarom
Nu heb ik het pas door, door jullie verhalen, maar na een keizersnede slaat het natuurlijk helemaal nergens op.

Bij mij was het trouwens na een dag al niet meer nodig, beetje naar voren hangen tijdens het plassen werkte bijna net zo goed.
Wat ik trouwens de naarste ervaring vond van de hele kraamtijd, de dag na de bevalling had ik gedouched, ik droogde me af, voelde nog even voorzichtig en verdween zo met een stuk vinger in mijn 'schaafwondje' Toen begreep ik ineens de opmerking van de verloskundige: je hebt alleen een schaafwondje, zal ik die hechten of niet? Ik wilde niet (en daar ben ik het nog steeds mee eens, hechtingen lijken me verschrikkelijk) Ik vond hechten van een schaafwondje al vreemd...

Wat blijkt nou, als je uitscheurt een bepaalde kant op is het een scheurtje, maar ik was gescheurd aan de binnenkant in de breedte zeg maar. En dan is het altijd een schaafwondje, ook als er makkelijk een vinger inpast

Stomme vraag misschien hoor, maar ik las dat een scheur beter geneest (want gaat mee met de natuurlijke huidlagen) dan een kniip. Iemand ervaring daarmee?

Dat hele scheur/knip gebeuren is nog een beetje taboe he, ik kan me er zo weinig bij voorstellen....

Mijn schaafwondje hebben ze toen wel met 2 dingetjes vastgezet, omdat ze bang was dat het zou gaan irriteren en anders zou afsterven

Spoelen vind ik hondsirritant, ging liever even afspoelen in de douche Kon ik eindelijk al die gastendoekjes een keer gebruiken (handiger dan een grote handdoek voor zo'n klein beetje gebruiken )
En ik ben weer helemaal van de grote lappen maandverband, zit echt stukken beter dan die kleine flappen met vleugels en parfums en ongein.

Ca.ra, een scheur schijnt idd beter te genezen dan een knip. Ik ben beide keren iets gescheurd, had ik al snel geen last meer van!

Zo stom he, ik weet nog wel dat ik vroeger wel eens opving dat die-en-die 'van voor tot achter was uitgescheurd' of 'een mega knip had gekregen' maar kon me daar niks bij voorstellen. Was ook niet nodig om daar over na te denken, maar nu komt het toch wel akelig dichtbij, dus dan wil ik toch wel weten waar ik aan toe ben. Schiet nog niet erg op, want het enige wat je leest is 'ik was een beetje ingescheurd' of 'ik had een kleine knip' maar hoe dat nou voelt enzo zettten mensen er (natuurlijk) nooit bij. En wat voor de een een kleine knip is, is voor een ander misschien wel een mega-knip.... We zullen er wel achter komen als het zo ver is he.

Nouja *zucht* hormonen enzo, en slechte nacht achter de rug.
Sorry voor de sjaggo-post

Ik had dus een schaafwondje wat neerkomt op een scheurtje aan de binnenkant van ongeveer een halve CM breed en een CM of 6 lang. Echt heel veel pijn heeft het nooit gedaan en na 2 weken voelde ik niet eens meer waar het gezeten had

_{Alleen de eerste keer seks na de geboorte voelde ik het wel weer even maar dat was ook na een paar minuten over toen}

Ik had een knip, maar het viel me redelijk mee. Het hechten was nog een hele kunst omdat alles zo gezwollen was begreep ik van de vk. Ze heeft zelfs nog hechtingen uit zitten halen en opnieuw gedaan . Maar het is wel netjes geworden.
Het viel me redelijk mee met naar de wc gaan...

Ik was een aardig eindje ingescheurd, maar mijn perineum is gewoon erg kort dus het waren maar 2 hechtingen. Bij een ander was dat misschien maar een heel klein stukje van het perineum geweest, bij mij dus een heel eind. Maar geen last van gehad hoor. Niks van gevoeld op het moment supreme. De hechtingen ook geen last van gehad. Ik heb er eigenlijk echt niks van gevoeld, in de kraamtijd ook niet. Zou me er niet druk over maken. Maar ik heb nu wel weer makkelijk praten.

Let op: onderstaande is niet rozegeur en maneschijn na het scheuren.

Ik was 'alleen' gescheurd, maar wel meer dan 10 hechtingen. Van het scheuren heb ik niks gevoel. Alleen wat geglibber toen ze eruit kwam. Dat hechten was niet leuk. Zacht uitgedrukt.

De eerste dagen kon ik niet rechtop zitten. Na een week wel redelijk, op het bed met het hoofdeind omhoog. Het duurde een week of 2 voor ik kon zitten op een stoel en 6 weken voor ik op de fiets durfde te stappen. Wil je meer weten ca.ra? Of anderen? Ik vond het wel fijn dat ik voorbereid was dat het niet altijd helemaal goed gaat, maar zo had ik het niet verwacht. Eerder dat het tijdens de bevalling lang zou duren en pijn zou doen. Niet daarna. Dat J. zijn collega's moest vragen op de bank te gaan zitten, omdat ik dan op een stoel kon waar ik mezelf vast kon houden aan de leuningen. Mijn yogalessen heb ik nog eens in de praktijk gebracht tijdens de naweeen. Wat een gemene dingen zijn dat.

ik wil nog even kwijt dat als het na een week nog steeds hels zeer doet, je dan dingen na moet laten kijken.

Yppy, dat verbaaste mij ook hoor. Dat beurse gevoel kon ik me nog wel iets bij voorstellen, maar men... dat trekken van die hechtingen enzo, wat een ramp om je dan een beetje comfortabel op bed te positioneren, want gewoon schuiven is echt uit den boze.

[edit: of is het toch verbaasde? ]

[ Bericht 16% gewijzigd door BE op 16-06-2009 11:39:39 ]

Lief van jullie, meiden!
Het is toch iets heel prive's om zomaar te melden, maar het is wel fijn (of nouja in het geval van het verhaal van Yppy iets minder fijn...) om te weten waar je aan toe bent. Of wat er ZOU kunnen gebeuren. Ik vind het iig minder eng om te weten wat me mogelijk te wachten staat. En dat het je het tijdens de bevalling niet echt voelt is wel fijn om te weten.

Is het bij jullie allemaal wel weer goed genezen 'down under'? Of voel je soms nog wat?
(sorry voor de brutale vragen hoor)

Ik had volgens mij meer last van de zwelling dan van de hechtingen op zich (maar wellicht heb ik eea verdrongen... ).
Soms is het litteken wel wat gevoelig, maar over het algemeen voel ik het niet meer.

Bij Amber had ik een schaafwond waar wel 2 hechtingen in gegaan zijn. Vond vooral die hechtingen irriteren.
Nu ook een schaafwond maar geen hechtingen. Alleen toen ze gingen kijken bleek ik van onder helemaal bont en blauw te zijn.. dat voelde ik ook wel met zitten. Nu heb ik dus alleen nog last van 1 plekje.. tis een schaafwondje maar het lijkt op een klein scheurtje van een cm ofzo.

Na Amber eigenlijk verder geen last gehad down under, ja de 1e keer sex is een beetje eng en pijnlijk.. maar dat kwam vanzelf weer goed

Ik ben ook inwendig gescheurd geweest en geknipt. bekkenbodem kapot geperst
(heb ik nog in de kraamweek tegen mijn vader geroepen, MAN ik heb 9 hechtgingen in mn doos, wat denk je zelf! @: weet niet eens meer waar het over ging )

van het helen van knippen boven scheuren heb ik eens gevraagd, volgens mijn vlos was het toen niet waar, geloof ik.

als ze je knippen op een wee, voel je dat niet. wel, ik niet iig.
bij het hechten hebben ze me plat moeten spuiten en sprayen (wat ze er niet van weerhield om een naald in mijn been te stoppen, maar oke )
en daarna was het een kwestie van kiezen op elkaar, benen bij elkaar houden en op harde stoelen zitten. dat ondersteunt beter en dan schijnt het beter te helen.
als ik eenmaal zat, was het fijn, maar opstaan en gaan zitten had ik liever met een takelwagen gedaan

en wel voldoende zitten en liggen! heb ik niet gedaan, en heb er 8 mnd last van gehad

het schijnt dat bij een volgende zwangerschap de knip weer gevoeliger kan worden, heb ik geen last van iig.

en met plassen heb ik steeds ellebogen op mn knieen en naar voren leunen. niks gevoeld, geen centje pijn gehad (behalve die ene keer dat ik het vergat). en manlief had een rietje op een spaflesje gemonteerd, welke dan diende als bidon. werkte prima.
daarna mocht de kraam de wc dweilen, maar ach

quote:

Op dinsdag 16 juni 2009 10:42 schreef LovelyLady het volgende:

[..]

Ohja.. arme jij ik vind nog steeds dat ze je niet serieus genoeg hebben genomen destijds. Wat een prutsers.

Bij Sander had ik een knip en als ik me niet lekker voel (als in weerstand laag, ziek of tijd vd maand) dan is het best gevoelig. Bij Koen was ik maar een klein beetje gescheurd en niet gehecht dus dat viel me allemaal wel mee.

het is nu en dan nog steeds gevoelig. toevallig was ik laatst aan het opruimen en kwam ik dat kraamboek tegen. het staat er gewoon drie keer in genoteerd door de kraamhulp dat het er raar uitzag en erg zeer deed. misschien dat ik nu wat overbezorgd ben hoor, maar als je zelf twijfelt aan of het allemaal wel goed zit erachteraan gaan. desnoods buiten de verloskundigen (of gyn, of coassistent) om naar de huisarts. beter dat je uitgemaakt wordt voor aansteller dan dat je achteraf hele nare medicijnen moet!

Cara vorige keer zelfs na een bevalling met de vacuumpomp slechts een piepklein schaafwondje van nog geen halve cm (moest me van de gyn voorbereiden op erger). Twee kleine hechtinkjes erin die al heel snel in de kraamweek alweer vanzelf eruit waren. Geen last gehad met zitten/ bijna niet met plassen behalve dan een beurs gevoel. En nu zou ik niet eens meer weten waar die hechtinkjes precies gezeten hebben eigenlijk...

Nu maar hopen dat het deze keer net zo gaat

[ Bericht 0% gewijzigd door Stiemie op 16-06-2009 11:59:53 ]

Ik zal mijn knip/scheurverhaal maar niet plaatsen voor de nog zwangere dames onder ons.

@simmu heb je het nog wel eens na laten kijken bij de ha? Hier hebben ze toendertijd nog een hechting eruit gehaald die heel strak stond en bij de nacontrole hebben ze het nog een keer nagekeken. Bij mij is het nog steeds niet helemaal over maar goed ik heb dan ook een knip en een scheur en zelfs mijn bil is gehecht. Heb gewoon een driedubbele t-splitsing aan littekens down under.

Ik weet dat er genoeg mensen zijn die het allemaal maar eng vinden, de nare kanten van een bevalling. Die geen bevallingsverhalen durven lezen of alleen degenen die vantevoren zijn aangemerkt als 'niet eng'.
Ik ben juist van het tegenovergestelde kamp. Ik heb zoiets van laat mij maar weten wat er allemaal mogelijk is, dan ga ik goed voorbereid ten strijde. Daarom waardeer ik het echt heel erg van jullie dat je dit wilt delen!

Volgens mij is het helemaal goed gekomen 'down under' Kan het zijn dat ik veranderingen van weer voel aan mijn perineum?

Een dag na de bevalling had ik spierpijn, alsof ik een hele dag in de sportschool was geweest. En het gevoel alsof je een enorme (en dan bedoel ik echt een ENORME) trap onder je reet hebt gehad.
De hechtingen begonnen na een dag of drie wat te trekken maar niet dat ik niet meer kon zitten of zo. Ik vond het ook wel prettig om op een harde ondergrond te zitten, maar daarin ben ik vast een uitzondering. En poepen vond ik de eerste keer heeeeel eng. Mijn man was er ook niet erg gerust op geloof ik. Toen ik zei dat ik moest poepen zei ie: "oooooow jeej de vorige keer dat je dat zei...kregen we een kind"

Bij mij is het allemaal weer prima hersteld. Heeft een half jaartje geduurd denk ik tot het helemaal weer pijnloos was. Na een maand was de pijn grotendeels weg. Voor de volledigheid: toen ik 's ochtends naar huis ging, wilde ik niet met de rolstoel, want ik kon er niet op zitten. Het halve ziekenhuis heeft me naar buiten zien strompelen. Ging echt niet goed en eigenlijk was het stom van me, als ik nu terug denk, om te gaan lopen. Maar ik kon zo wel de rolstoel overslaan.

Rolstoel in ziekenhuis was beide keren verplicht. Werden ze heel kwaad dat ik niet wilde. Ze duwden me er bijna in.

Jaaaaa, die spierpijn, serieus, niemand verteld dat je

Ik werd wakker. Aaaaah, we hebben een baby!
*rek rek* AUW!
Dus ik tegen de kraamhulp: ik heb spierpijn!!!!!! Niet normaal!
Zij: wat ráár? Heb je gisteren iets raars gedaan wat je anders niet doet dan? Iets van lichamelijke inspanning of sport?

Ik: oja

quote:

Op dinsdag 16 juni 2009 12:45 schreef freecell het volgende:
Jaaaaa, die spierpijn, serieus, niemand verteld dat je

Ik werd wakker. Aaaaah, we hebben een baby!
*rek rek* AUW!
Dus ik tegen de kraamhulp: ik heb spierpijn!!!!!! Niet normaal!
Zij: wat ráár? Heb je gisteren iets raars gedaan wat je anders niet doet dan? Iets van lichamelijke inspanning of sport?

Ik: oja

ja dat ging hier precies zo. Net een oud vrouwtje.

Ow ja Diaan, volgens mij is het veel minder, de haaruitval that is, niet mijn haar. Ik heb het nou aan de voorkant heel kort en in mijn gezicht dan valt het niet zo op

Hier viel het mee met de spierpijn. Wel had ik een pijnlijk bovenbeen. Toch een spiertje verrekt toen mijn door de ruggeprik gevoelloze been "omviel" omdat ik het even vergat vast te houden

quote:

Op dinsdag 16 juni 2009 11:58 schreef Mibos2 het volgende:
Ik zal mijn knip/scheurverhaal maar niet plaatsen voor de nog zwangere dames onder ons.

@simmu heb je het nog wel eens na laten kijken bij de ha? Hier hebben ze toendertijd nog een hechting eruit gehaald die heel strak stond en bij de nacontrole hebben ze het nog een keer nagekeken. Bij mij is het nog steeds niet helemaal over maar goed ik heb dan ook een knip en een scheur en zelfs mijn bil is gehecht. Heb gewoon een driedubbele t-splitsing aan littekens down under.

ja, toen de huisarts zich er eenmaal mee 'bemoeide' ging het een stuk beter. 8 weken na de bevalling trok die er nog steeds stukjes 'zelfoplossende' hechtdraad uit. zo stom hoe dat dan gaat. die week ervoor zat ik op controle bij de gyn coassistent die beweerde dat alles er prima uitzag, de week erna controle bij de huisarts dus en die stukjes draad nog. wat er nu zit schijnt littekenweefsel te zijn.

kijk, meestal gaat alles gewoon goed. maar soms niet en de enige die zijn of haar lichaam goed kent ben je zelf. dus als er iets onverwacht erg zeer doet, of raar is of wat dan ook moet je gewoon aan de bel trekken. en als ze niet luisteren moet je harder trekken en als dat niet werkt mag je gerust schoppen

Ik laat het complete verhaal ook maar effe zitten.. Staat wel ergens in het bevalverhalentopic (aug'07)

Van het knippen en scheuren heb ik niks gevoeld. Tenminste, niet wat ik me kan herinneren. Ergens kan ik me een injectspuit herinneren, dus het kan zijn dat ik verdoofd ben voor het knippen, maar het kan net zo goed een spuit water zijn geweest om het schoon te maken. Het ging allemaal zo snel dat ik het niet goed heb meegekregen.

Het hechten heb ik zeker niets van gevoeld, maar dat was onder narcose, dus dat is wel weer logisch.

Na de tijd nog 2 ontstoken hechtingen gehad(bleh), en daar is nog wel wat littekenweefsel voelbaar. Maar wat verder naar achteren, dus geen last van verder. Ik heb wel het idee dat de streep van de scheur net even iets netter geheeld is dan die van de knip, alsof dat lijntje net even wat dikker is. Niet vervelend, of lastig, maar wel aanwezig..

Mag ik hier ook meekijken? Mijn lief is zondag bevallen van een prachtige zoon, en ik ben dus wel niet zelf de moeder, maar wel soort van mee-mama... En ik heb echt heel veel vragen enzo, die ik verder ook niet echt ergens kwijt kan... Het "Hoe is het met de nieuwe papa's"-topic is heel erg rustig dus dat duurt dan ook dagen voordat je reactie krijgt lijkt het wel. En bovendien ben ik ook niet echt een papa he ;-)

Tuurlijk mag je hier meekijken Pandora Welkom! Hoe heet jullie prachtige zoon en hoe bevallen de 1e dagen zo met zijn drieen?

Als je lief is bevallen van een kindje en jij bent een vrouw, dan ben je toch moeder Of denk ik dan te simpel

Gefeliciteerd in ieder geval en geniet

Ik denk net zo simpel, Troel
Misschien ook wel omdat mijn zusje en haar vrouw ook mama's zijn

Ik vind ook dat je gewoon een mama bent net als wij gefeliciteerd!
Hoe voel je je als nieuwe mama?

Thanks all!
Ik ben geen mama, ook (nog) geen mee-mama. Daarvoor is onze relatie eigenlijk nog te pril (pas enkele maanden, maar ja, soms weet je het gewoon al heel snel dat deze persoon je toekomst is)
We wonen ook niet samen (sterker nog, 275 kilometer van elkaar) enzo. Dus ik kan/wil zeker nog geen aanspraak maken op de titel mama.
Maar wil wel heel graag haar partner zijn... en een rol spelen (hoewel die voorlopig fysiek nog maar klein kan zijn door de afstand) in het leven van haar zoontje.
De frummel heeft een nogal ongebruikelijke naam, dus die post ik liever niet hier. Stel dat er bekenden van haar zouden langskomen en die naam zien, en de datum daaraan koppelen, dan sta ik mooi voor joker natuurlijk als ik allemaal domme vragen ga stellen hier. ;-)

Hoe ik me voel? Vooral erg in de war.
Door de afstand heb ik toch al het idee dat ik er niet genoeg voor haar kan zijn; doordat onze relatie zo pril is nog kennen we elkaar ook nog niet echt van haver tot gort zeg maar; en nu zegt ze dus ook allerlei dingen (waarschijnlijk in haar vermoeidheid en hormoonexplosies) die me erg raken. Bijvoorbeeld dat ik niet een dag eerder naar haar toe hoef te komen omdat ze alleen wil zijn. Terwijl ze vorige week het er nog over had dat ze zo opzag tegen alleen zijn.
Bovendien heb ik vandaag op mijn werk mijn "coming-out" gedaan, waarbij ik dus niet alleen aan mensen moest vertellen dat ik ditmaal een relatie met een vrouw heb (na 13 jaar met een man), maar dat die dus ook nog eens is bevallen. En dan zoooo vaak uitleggen dat zij echt lesbi is maar heel graag een kind wilde dus een donor had gezocht en - overduidelijk - gevonden; en dat ik al jaren weet dat ik bi ben en bla bla bla en vragen en noem maar op.
Dus ik zit er ook doorheen.
En tegelijk voel ik me dan weer schuldig dat ik zit te mekkeren over dat ik het zo lastig vind allemaal terwijl zij met die knul in het ziekenhuis is en dat ik tenminste nog geslapen heb gisteren en vandaag en zij niet, en ik heb niet hoeven bevallen en kan me geen voorstelling maken van hoe zij zich voelt dus waar haal ik het lef vandaan om mezelf zielig te vinden enzo...
Beetje in de war dus!

Ik zit ook al een beetje te bedenken wat ik moet zeggen (Overigens ben ik nog steeds van mening dat je wel degelijk moeder bent hoor, maar dat terzijde).

Ik zou inderdaad zoals LL aangeeft kijken of er een mogelijkheid is om toch naar je partner toe te gaan of te polsen of ze dat prettig zou vinden.

ik heb de uitslag van mijn bloed terug.. stofwisseling gaat als een malloot..dus als ik nog meer dan 3 kilo afval dan wordt het ziekenhuis

Als je lief bevallen is dan ben jij ook gewoon Mama vind ik.
Of het wel of niet je dna heeft doet er vind ik echt niet toe
Van harte gefeliciteerd

Edit: Jeetje Kleurdoos dat is niet goed
En wat hebben ze als oplossing dan? Sterkte

quote:

Op dinsdag 16 juni 2009 16:40 schreef Kleurdoos het volgende:
ik heb de uitslag van mijn bloed terug.. stofwisseling gaat als een malloot..dus als ik nog meer dan 3 kilo afval dan wordt het ziekenhuis

He bah Kleurdoos Zou je wellicht geholpen kunnen zijn met de familie producten die ik gebruik? Of heeft energieverrijking niet echt veel zin bij jou?

(dan krijg je dus zoiets ) (Mag overigens alleen gebruikt worden onder begeleiding, je hebt er ook een machtiging voor nodig van een arts om het vergoed te krijgen, ik noem het dus puur zodat het aangekaart kan worden en het wellicht uit zou kunnen maken zoals het bij mij doet, ik heb geen aandelen )

Pandorra lastige moeilijke situatie, maar wil je toch feliciteren met de kleine man
hopelijk vind je toch een makkelijke mannier om naar haar en de kleine heen te kunnen gaan.

Kleurdoos wat een ellende, en nu nog meer onderzoeken ?