Tja zorgen is een groot woord maar het staat me niet bij dat ik zo van de leg was bij de komst van Isa, misschien komt het wel doordat ik inderdaad het e.e.a. in de zwangerschap wat weg heb gestopt, een stukje onzekerheid in de aanloop naar de bevalling, kraamtijd die in het ziekenhuis slecht begon en gewoon de veranderingen van 1 naar 2 kinderen en hoe ik mijn aandacht onder die 2 moet leren verdelen.. alles bij elkaar denk ik is het gewoon best overweldigend.
en af en toe voel ik me schuldig naar Isa toe omdat ik gewoon minder tijd heb voor haar
Ooh en Moonah, nee niet Vita Nova, ik liep in Boxtel bij een vk, zal de naam maar niet noemen

Kreeg ik vandaag weer een onverwachts telefoontje, het kan niet op schijnbaar deze week.
Heb ik na afloop van mijn verblijf op de afdeling verloskunde een formulier meegekregen ter evaluatie van hoe ik het heb ervaren, daar kan je je telefoonnummer op invullen als je daarover nog contact wilt hebben, ik heb er voor gekozen dat
niet te doen want ik was er op dat moment absoluut niet aan toe en ik was er wel klaar mee en wilde dat met de gyn bespreken komende week. face to face leek me toch beter aangezien ik nog wat meer vragen heb te stellen mbt de gescheurde baarmoeder.
Wel heb ik wat zaken uit de doeken gedaan op het formulier zoals het volgende:
Nou waren er wel enkele zaken voorgevallen met 1 verpleegkundige op onze kamer en dan niet zo zeer aan mijn bed maar vooral bij mijn overbuurvrouw op de kamer.
Er was namelijk een verpleegkundige die noemde het zoontje van mijn overbuuf, ik Quote: "wat een ondervoed kind uit de baarmoeder"
het kindje was net zo zwaar al dan niet zwaarder als Ties 
en zo kreeg mijn overbuurvrouw meerdere opmerkingen naar haar hoofd.
Als klapstuk weigerde ze een 1/2 uur later Ties te verschonen terwijl die tot zijn nek toe onder de meconium zat en 2 uur daarvoor een schone luier had gehad.
Ik kreeg de opmerking: "ja maar wij gaan niet ieder kwartier je zoons luier verschonen"

ik poetste deze dame ter plekke bij waar mijn moeder en broer bij zaten die eerder meenden dat het wel aan mijn hormonen te wijten zou zijn dat deze verpleegkundige onaardig overkwam/was.
Ik ben er letterlijk 2 uur van over de emmer geweest die dag, en heb haar d'r potje vet meegegeven, het luchte toen behoorlijk op moet ik zeggen.
Ik heb meteen gevraagd mij los te koppelen van de pijnstilling en het andere infuus zodat ik zelf dan wel de luiers ging verschonen, maar dat mocht dan weer niet.
Nee gek hé ik was net 6 uur daarvoor bevallen en had een ks gehad een beetje hulp mocht ik dus wel verwachten. Mijn overbuuf was (helaas) totaal overrompeld door het mens met haar botte opmerkingen en liet alles over haar heen komen, die heeft nu dus een klacht ingediend en ik werd als "getuige" vandaag dus gebeld

en gevraagd wat mijn persoonlijke ervaring was met deze verpleegkundige. Ook hier weer eerlijk mijn verhaal gedaan, maar wel met de opmerking dat de overige verpleegkundige super waren, want dat was namelijk ook zo. Helaas drukte deze dame haar stempel er nog al op... en dat was spijtig voor mij en mijn kamergenootjes en het ziekenhuis.
Vraag me af of ik ooit nog eens in een ziekenhuis kom te liggen waar zulke zaken niet spelen.... ik heb altijd drama en ellende gehad in die toko's
Maar ja na het telefoon gesprek ben je er weer de hele dag vol van, heb mijn moeder dus gebeld en ben fijn de hele middag met haar gaan winkelen samen met de kids
Heb 3 jurkjes, 1 paar schoenen en 1 nieuw shirt .... au maar het hielp wel