PDD [Autisme, Asperger en PDD-NOS] deel 11

quote:

Op woensdag 24 december 2008 15:05 schreef sander-3 het volgende:
"Nummerborden en andere informatiereeksen trekken mijn aandacht." Ik dacht dat dat een raarheid van mij was.. Daar let ik wel op inderdaad.. nummerborden.. waarom weet ik niet

mijn score:

Uw Autismespectrum Quotiënt is 41

Uw score is heel hoog. De meeste mensen met het syndroom van Asperger of hoog functionerend autisme scoren rond de 35.

quote:

Op woensdag 24 december 2008 16:15 schreef lady-wrb het volgende:
en toen? wat kan je ermee?
bij mij is ondertussen een poging tot reïntegratie mislukt omdat ik me probeerde 'sociaal wenselijk" te gedragen.
werk jij? zo ja, wat doe je?

quote:

Op woensdag 24 december 2008 19:01 schreef Oxymoron het volgende:
Hebben jullie de film, BenX gezien?
Ik ga 'm zo kijken met mijn, ouders.

quote:

Op woensdag 24 december 2008 17:25 schreef Stupendous76 het volgende:

[..]

Nee, anderen hebben die raarheid ook

De test net ingevuld en kom uit op 31. Hier zitten wel antwoorden in die ik ondertussen aangeleerd heb (= sociaal wenselijk), zal dus iets hoger liggen.

quote:

Op woensdag 24 december 2008 17:54 schreef lady-wrb het volgende:
ik kan helemaal opgaan in het kijken naar een draaiende windmolen.
is dat herkenbaar?

quote:

Op donderdag 25 december 2008 13:30 schreef Re het volgende:
Tvp. Ik moet zeggen dat dit een van de boeienste topics alhier is.

quote:

Op donderdag 25 december 2008 13:37 schreef Juup© het volgende:

[..]

De topics of de reeks?

quote:

Op donderdag 25 december 2008 13:54 schreef Re het volgende:

[..]

de reeks ...

quote:

Op woensdag 24 december 2008 17:54 schreef lady-wrb het volgende:
ik kan helemaal opgaan in het kijken naar een draaiende windmolen.
is dat herkenbaar?

quote:

Op woensdag 24 december 2008 17:54 schreef lady-wrb het volgende:
ik kan helemaal opgaan in het kijken naar een draaiende windmolen.
is dat herkenbaar?

quote:

Op donderdag 25 december 2008 22:23 schreef tijnbrein het volgende:
Ik ben vandaag bij mij ouders gegeten. Het voelde echt heel vreemd. Ik voelde mij daar totaal niet meer thuis. Alsof het geen familie van mij is. Ik zie ze ook niet als mijn ouders maar als mijn opvoeders. Toen ik nog bij mijn ouders woonden voelde ik me daar ook niet echt thuis. Ik heb geen echte band met mijn ouders. De band met mij zusjes en broertje is ook slecht.
Verder begin ik er steeds raarder te vinden dat ik nauwelijks iets van mijn ouders weet. Hun verleden is voor een compleet misterie. Mede daarom praat ik ook nauwelijks met andere over mijn gevoelens.
Met mijn ouders praat ik helemaal niet. Echt alleen het hoog nodige.
Dit is misschien niet helemaal het juiste topic voor dit maar toch dacht ik post dit hier even. Het feit dat heel weinig mensen weten wat er echt in mij om gaat is echt heel erg slecht. Ik weet dat als ik om hulp vraag aan mijn ouders dat ze het zullen geven.
Andere om hulp vragen vind ik moeilijk. Mijn ouders weten bijvoorbeeld niet dat ik zonder werk zit. Dat ik bij een psycholoog loop weten zij ook niet. Heel veel dingen weten mij ouders niet van mij. Verder begin ik steeds meer in te zien dat mijn sociale netwerk heel erg klein is.
Er zijn nog zo veel dingen die ik moe veranderen aan mijzelf voordat ik verder kan gaan met mij leven. Ik zit gevangen in een visuele cirkel. Ik weet dat ik hulp nodig heb en moet veranderen. Maar hoe dat weet ik niet. Verder heb ik moeite met aangeven van mijn problemen. Ik loop vast.

quote:

Op zaterdag 27 december 2008 00:20 schreef Pyjama het volgende:
Tvp, mijn vriend heeft Asperger.

quote:

Hobby's:
Borsten opmeten om te kijken of ze nog gegroeid zijn

quote:

Op vrijdag 26 december 2008 22:08 schreef dutch-mamma het volgende:

[..]

Moeilijk, he...?

Ik maak uit je posting op dat je ouders je wel zouden helpen als je het zou zeggen. Maar er is iets dat je tegen houdt (je PDD?). Weten je ouders dat je PDD hebt? Heb je hier al eens met je psych over gesproken?

Als niet-PDD-er weet ik niet welke tip ik kan geven hoe je er toch met je ouders over kan gaan praten.

Als moeder van twee PDD-ers (die ook niet snel hun mond open doen) zeg ik je dringend om het tóch te proberen. Desnoods met een brief, want wat jij hier schrijft komt helder over.
Uit je posting maak ik op dat je ouders betrokken mensen zijn die om je geven, en dat het (lees ik tussen de regels door) vooral je PDD is die die afstand maakt. Als ik in de schoenen van jouw ouders zou staan, zou ik natuurlijk wel schrikken van je brief, maar ik zou het ook heel moedig vinden dat je het me vertelt.

Misschien is het voor jou beter om eerst met je psych te bespreken hoe je dit gaat aanpakken? Want ik denk dat het heel belangrijk is om het tóch tegen je ouders te vertellen. Dat zal schrikken zijn, maar volgens mij zijn ze van goede wil. Misschien kunnen ze een oudertraining of -voorlichting o.i.d. doen.

Verder zou je meer over hun verleden kunnen vragen. Begin eerst eens bij jezelf af te vragen: wat wil ik van ze weten? Of: wat zou ik aan ze kunnen vragen? Hoe het vroeger was, school, clubs, wat voor muziek ze mooi vonden, whatever.
Nu ik dit schrijf realiseer ik me dat mijn kinderen mij dat ook nooit vragen, en waarschijnlijk ook niet veel meer over mijn verleden weten dan wat ik ze spontaan heb verteld. Terwijl ik mijn ouders juist de oren van hun hoofd heb gevraagd over "vroeger"

quote:

Op zaterdag 27 december 2008 00:31 schreef Juup© het volgende:

[..]


[..]

Vreemde hobby

Hoi

quote:

Op zaterdag 27 december 2008 16:15 schreef tijnbrein het volgende:

[..]

Hoe kom je er overigens bij dat ik PDD heb?

quote:

Op zondag 28 december 2008 15:40 schreef Stupendous76 het volgende:

[..]

Hoe kom je er bij dat je het niet hebt?
Zonder diagnose weet je het niet zeker, ook al lijkt het er zo veel op. Een diagnose maakt het stellen van vragen ook stukken gemakkelijker voor je, het geeft je een reden om die vragen te stellen (want ik vermoed dat je nu niet weet waarom je die vragen hebt) En ook met solliciteren kan een diagnose meer perspectief bieden, want, afhankelijk van je diagnose, kan je gerichte hulp aanvragen.

Succes!

quote:

Op zondag 28 december 2008 16:47 schreef Re het volgende:
second opinion bij een psychiater?

quote:

Op zondag 28 december 2008 16:03 schreef tijnbrein het volgende:

[..]

Zo had ik het nog niet bekeken. Maar ik heb mijn vermoedens omtrent het wel of niet hebben van Autisme allang uit gesproken bij mijn psycholoog. Alleen wat ik al eerder zei hij vindt het niet nodig om mij te laten testen. Hij vindt namelijk dat al mijn problemen zijn terug te leiden naar het gebrek aan een stabiele gezinssituatie. Ik zou volgens hem nooit geleerd hebben normaal met mensen om te gaan.
Dat mijn jeugd een grootte rol speelt is duidelijk maar het verklaard lang niet alles. Ik heb hem dit al verschillende keren geprobeerd duidelijk te maken. Maar hij blijft gewoon bij zijn mening. Het is als of wij twee verschillende talen praten. We verstaan elkaar wel maar begrijpen elkaar niet. Of zoals Bassie altijd zei: Ik snap het wel maar begrijp het niet.

quote:

Op maandag 29 december 2008 01:27 schreef dutch-mamma het volgende:

[..]

Heb je al eens een andere psych geprobeerd?

Mijn kinderen (en ik) zijn ook slachtoffer geworden van dat soort verhalen...
Ik wist zo zeker dat er iets was met mijn oudste, al toen hij een jaar of 2 was. Pas op zijn 12e kreeg hij eindelijk een diagnose. Tot die tijd lag het aan mij .

quote:

Op zondag 28 december 2008 16:03 schreef tijnbrein het volgende:

[..]

Zo had ik het nog niet bekeken. Maar ik heb mijn vermoedens omtrent het wel of niet hebben van Autisme allang uit gesproken bij mijn psycholoog. Alleen wat ik al eerder zei hij vindt het niet nodig om mij te laten testen. Hij vindt namelijk dat al mijn problemen zijn terug te leiden naar het gebrek aan een stabiele gezinssituatie. Ik zou volgens hem nooit geleerd hebben normaal met mensen om te gaan.

Dat mijn jeugd een grote rol speelt is duidelijk maar het verklaart lang niet alles.

Ik heb hem dit al verschillende keren geprobeerd duidelijk te maken. Maar hij blijft gewoon bij zijn mening. Het is als of wij twee verschillende talen praten. We verstaan elkaar wel maar begrijpen elkaar niet. Of zoals Bassie altijd zei: Ik snap het wel maar begrijp het niet.

quote:

Op maandag 29 december 2008 09:18 schreef Re het volgende:

[..]

was jij zo'n refrigerator mom?


http://www.autism-watch.org/causes/rm.shtml

quote:

Op dinsdag 30 december 2008 13:43 schreef tijnbrein het volgende:
Ik wil wel om een second opinion vragen. Maar ik ben door de huisarts doorverwezen naar de Groten Rivieren(Een instelling voor gesteenlijke gezondheidszorg). Bij het intakegesprek werd verteld hoe ze te werk gaan. Bij het intakegesprek worden vragen aan de cliënt gesteld ik in dit geval. Daarna wordt de situatie van de cliënt besproken in het team waarna een behandelplan wordt opgesteld. Vervolgens ga je naar de therapeut die je gaat behandelen. Dat deze sessies tot nu toe weinig tot geen resultaat hebben gehad moge duidelijk zijn. Het is alsof we langs elkaar heen praten. Verder kan ik weinig met de opdrachten die hij mij geeft. Sommige opdrachten zijn gewoon te ingewikkeld andere opdrachten heb ik gewoon de energie en het lef niet voor om aan te beginnen.
Maar zowel de therapeut als de psycholoog die ik gesprokken heb vinden het niet nodig om te laten testen op autisme. Hun argumenten daarvoor vind ik behoorlijk slap.
Als ik hier om een second opinion zal vragen zou ik die waarschijnlijk niet krijgen denk ik. Hoe ga ik dit aanpakken?

quote:

Op dinsdag 30 december 2008 14:09 schreef sander-3 het volgende:

[..]

je hebt altijd recht op een second opinion. Waarom zou je die niet krijgen? Je moet het iig eens navragen bij je zorgverzekeraar.. die kunnen je helpen.

Edit: leuke spelfout trouwens "gesteenlijke"

quote:

Op dinsdag 30 december 2008 16:19 schreef tijnbrein het volgende:

[..]

Oh nu je het zegt ja. Oeps Nederlands moeilijke taal is.

Ik twijfel nog. Zou ik doorgaan met die gespreken bij die therapeut. En proberen mij leven verder op te bouwen. Of zou ik ergens anders om een second opinion vragen en over nu beginnen. Het is allemaal zo lastig. Ik wou dat ik meer mensen vetrouwde en om hulp kon vragen. Want ik weet nu eigenlijk niet goed wat ik moet doen. Te lang heb ik geprobeerd om mijn problemen zelf op te lossen en geprobeerd mijn problemen weg te stoppen. Maar dat kan niet. Ik kan niet alleen mijn problemen oplossen. Dus moet ik om hulp vragen aan familie en vrienden naast de professionele hulp die ik krijg of ga krijgen. Alleen dat is heel erg moelijk voor mij. Ik ben heel erg gesloten. En laat bijna niemand toe in mijn leven. Dat is niet goed want ik wil helemaal geen kluizenaar zijn. Ik wil vrienden en relaties hebben net zoals iedereen op deze wereld. Maar ik snap heel veel dingen op sociaal gebied niet en vertrouw andere mensen moeilijk.

quote:

Op dinsdag 30 december 2008 20:39 schreef Stupendous76 het volgende:

[..]

Als je je huisarts wel vertrouwt, stap naar hem/haar toe. Geef aan waarom je een second opinion wil (namelijk: je hebt een moeilijke jeugd gehad, maar je vermoed dat er meer speelt dan enkel dat) Daarnaast: autisme/o.i.d. is erfbaar, kans is aanwezig dat jij daar last van hebt.) en zeg ook dat de huidige therapiën voor jouw gevoel vrij nutteloos zijn (je ziet/begrijpt het doel niet, de therapiën zijn (te?) simpel, ze zijn vermoedelijk niet voor jou bedoelt, etc.)

Ongeacht naar wie je toestapt: zorg voor een duidelijk en samenhangend verhaal. Bestens zet je eerst voor jezelf een overzicht op papier (met jaartallen, maakt het gelijk duidelijker) met wat er tot nu toe allemaal gedaan is. Let op: hou het kort, beperk je per keer tot een paar zinnen/regels! Het overzicht kost je wel een uurtje, alles zo kort mogelijk houden misschien wel meer , maar hierdoor zie je zelf waarschijnlijk wat je allemaal gedaan hebt, of het effect heeft gehad (en het gewenste), etc.

Overigens: natuurlijk moet je vertrouwen hebben in de persoon naar wie je toe gaat, maar besef wel dat je voor een heel groot deel ook vertrouwen in jezelf moet hebben. Iedereen heeft tekortkomingen, maar veel mensen beseffen niet dat dat wat zij bij zichzelf als tekortkoming zien, door anderen stiekem als positief wordt ervaren. Voorbeeld > autisten zijn perfectionisten, iets dat hen danig opbreekt omdat ze te lang bij de details blijven hangen. Aan de andere kant: als ze iets doen, doen ze het goed en dat is iets wat veel andere mensen vaak waarderen omdat ze het zelf nooit zo goed zouden (kunnen) doen > elke medaille heeft 3 kanten

quote:

Op dinsdag 25 november 2008 22:26 schreef sempron2400 het volgende:
Vrijwel niets is zo frustrerend als keer op keer afgewezen worden. Mijn ervaring is dat als je sociaal niet zo sterk aangelegd bent, de kans veel kleiner is om aangenomen te worden. Een tweede gesprek is wel mogelijk. Heel vervelend, want om je te kunnen bewijzen moet je wel een kans geboden worden. Ervaring opdoen in de vorm van een stage is niet altijd haalbaar. De huur moet tenslotte wel betaald worden.

Een diagnose heeft bij mij wel geholpen om een en ander beter te leren accepteren, maar dan nog blijft veel buiten bereik wat wel vrij gangbaar is in onze maatschappij (bijvoorbeeld een auto of vliegvakantie). Uiteindelijk zal het in financiele zin vaak neerkomen op roeien met de riemen die je hebt. Mensen die bij mij op visite komen kunnen niet hetzelfde comfort verwachten als ze thuis gewend zijn. In ieder geval heb ik nog het geluk dat ik geen schulden heb en er in slaag om rond te komen.

quote:

Op woensdag 7 januari 2009 14:27 schreef DeHovenier het volgende:
Vanochtend intake gesprek gehad in de/het GGZ en ik word onderzocht. 2 maanden wachttijd valt mee in vergelijking met HCvA

quote:

Op woensdag 7 januari 2009 22:30 schreef Stupendous76 het volgende:
Net voor de kerstvakantie er ook zelf _{maar weer} achteraan gegaan. Er ligt dus een onduidelijke diagnose en ze weten het zelf ook niet. Vanochtend bij de huisarts geweest, die kon er niet veel mee (wist gelukkig wel wat er speelt maar kan er als huisarts weinig aan doen) Gelukkig had hij goede raad _{(maar tis dan ook een goede arts )}, dus dan gaan we dat maar proberen.

quote:

Op woensdag 24 december 2008 17:54 schreef lady-wrb het volgende:
ik kan helemaal opgaan in het kijken naar een draaiende windmolen.
is dat herkenbaar?

quote:

Op zondag 11 januari 2009 03:25 schreef childintime het volgende:
TVP...

Durf niet meer zo goed te schrijven.....Na het bericht dat hier alleen maar mensen mogen schrijven die zelf ASS (denken te) hebben.....

Maar lees wel mee.............

quote:

Op zondag 11 januari 2009 10:55 schreef Re het volgende:

[..]

?, nee joh....

dit topic is voornamelijk voor users die zelf de diagnose hebben maar dat betekent niet dat je hier niet meer mag schrijven over je ervaringen met kinderen/familie met PDD, of als je vragen hebt over PDD. Zo streng is het allemaal niet...

quote:

California's Autism Increase Not Due To Better Counting, Diagnosis
ScienceDaily (Jan. 11, 2009)

Published in the January 2009 issue of the journal Epidemiology, results from the study also suggest that research should shift from genetics to the host of chemicals and infectious microbes in the environment that are likely at the root of changes in the neurodevelopment of California's children.

"It's time to start looking for the environmental culprits responsible for the remarkable increase in the rate of autism in California," said UC Davis M.I.N.D. Institute researcher Irva Hertz-Picciotto, a professor of environmental and occupational health and epidemiology and an internationally respected autism researcher.

Hertz-Picciotto said that many researchers, state officials and advocacy organizations have viewed the rise in autism's incidence in California with skepticism.

The incidence of autism by age six in California has increased from fewer than nine in 10,000 for children born in 1990 to more than 44 in 10,000 for children born in 2000. Some have argued that this change could have been due to migration into California of families with autistic children, inclusion of children with milder forms of autism in the counting and earlier ages of diagnosis as consequences of improved surveillance or greater awareness.

Hertz-Picciotto and her co-author, Lora Delwiche of the UC Davis Department of Public Health Sciences, initiated the study to address these beliefs, analyzing data collected by the state of California Department of Developmental Services (DDS) from 1990 to 2006, as well as the United States Census Bureau and state of California Department of Public Health Office of Vital Records, which compiles and maintains birth statistics.

Hertz-Picciotto and Delwiche correlated the number of cases of autism reported between 1990 and 2006 with birth records and excluded children not born in California. They used Census Bureau data to calculate the rate of incidence in the population over time and examined the age at diagnosis of all children ages two to 10 years old.

The methodology eliminated migration as a potential cause of the increase in the number of autism cases. It also revealed that no more than 56 percent of the estimated 600-to-700 percent increase, that is, less than one-tenth of the increased number of reported autism cases, could be attributed to the inclusion of milder cases of autism. Only 24 percent of the increase could be attributed to earlier age at diagnosis.

"These are fairly small percentages compared to the size of the increase that we've seen in the state," Hertz-Picciotto said.

Hertz-Picciotto said that the study is a clarion call to researchers and policy makers who have focused attention and money on understanding the genetic components of autism. She said that the rise in cases of autism in California cannot be attributed to the state's increasingly diverse population because the disorder affects ethnic groups at fairly similar rates.

"Right now, about 10 to 20 times more research dollars are spent on studies of the genetic causes of autism than on environmental ones. We need to even out the funding," Hertz-Picciotto said.

The study results are also a harbinger of things to come for public-health officials, who should prepare to offer services to the increasing number of children diagnosed with autism in the last decade who are now entering their late teen years, Hertz-Picciotto said.

"These children are now moving toward adulthood, and a sizeable percentage of them have not developed the life skills that would allow them to live independently," she said.

The question for the state of California, Hertz-Picciotto said, will become: 'What happens to them when their parents cannot take care of them?'

"These questions are not going to go away and they are only going to loom larger in the future. Until we know the causes and can eliminate them, we as a society need to provide those treatments and interventions that do seem to help these children adapt. We as scientists need to improve available therapies and create new ones," Hertz-Picciotto said.

Hertz-Picciotto and her colleagues at the M.I.N.D Institute are currently conducting two large studies aimed at discovering the causes of autism. Hertz-Picciotto is the principal investigator on the CHARGE (Childhood Autism Risk from Genetics and the Environment) and MARBLES (Markers of Autism Risk in Babies-Learning Early Signs) studies.

CHARGE is the largest epidemiologic study of reliably confirmed cases of autism to date, and the first major investigation of environmental factors and gene-environment interactions in the disorder. MARBLES is a prospective investigation that follows women who already have had one child with autism, beginning early in or even before a subsequent pregnancy, to search for early markers that predict autism in the younger sibling.

"We're looking at the possible effects of metals, pesticides and infectious agents on neurodevelopment," Hertz-Picciotto said. "If we're going to stop the rise in autism in California, we need to keep these studies going and expand them to the extent possible."

quote:

Op vrijdag 9 januari 2009 23:28 schreef tijnbrein het volgende:
Ik heb dinsdag aan mijn ouders verteld dat ik werkloos ben. Ik vond dat erg moeilijk om aan mijn ouders te vertellen. Gelukkig reageerde ze niet negatief.
Helaas ontweek mijn vader de reactie over vroeger.

quote:

Op zondag 11 januari 2009 13:50 schreef Re het volgende:
Voor de geinteresseerden...
[..]

kort vertaald, de verhoging van het aantal kinderen met autisme tov van 10-20 jaar terug is niet afhankelijk van betere diagnose of de inclusie van mildere vormen (dat is maar een klein gedeelte). De onderzoekers vragen zich af of er niet minder naar de genetische kant van autisme gekeken moet worden maar meer naar de omgevingsfactoren...

quote:

Op zondag 11 januari 2009 15:02 schreef Stupendous76 het volgende:

[..]

Ik ben absoluut geen professional, het blijft een heel apart iets, dat menselijke brein en gedrag wat er uit voort komt. Autisme is voor zover ik weet genetisch bepaald, maar ook afhankelijk van omgevingsinvloeden. Als het in de familie zit kan jij het ook hebben, maar hoeft dus niet. Het kan geactiveerd worden door omgevingsinvloeden (als je er genetische aanleg voor hebt), maar er zijn zo veel mensen die autistisch gedrag vertonen die ogenschijnlijk geen (?) genetische aanleg hebben of autistisch zijn...
Het gaat nog wel even duren voordat ze hier meer duidelijkheid over hebben...

quote:

Op zondag 11 januari 2009 15:04 schreef EchtGaaf het volgende:

[..]

Omgevingsfactoren die het autisme beïnvloeden???? Geloof ik niks van.

quote:

Op zondag 11 januari 2009 15:40 schreef Stupendous76 het volgende:

[..]

In zoverre dat het dan weer genetisch wordt: verontreinigingen die je binnen krijgt (pcb's, zware metalen, etc.) waardoor baby's besmet raken. Het is dan niet erfelijk bepaald vanuit je familie, maar zit wel in je genen (en vanaf dan is het ook erfelijk?)

quote:

Op zondag 11 januari 2009 15:04 schreef EchtGaaf het volgende:

[..]

Omgevingsfactoren die het autisme beïnvloeden???? Geloof ik niks van.

quote:

Op zondag 11 januari 2009 15:46 schreef Re het volgende:

[..]

fenotypisch bedoel je ongeveer...

quote:

Op zondag 11 januari 2009 17:42 schreef Maeghan het volgende:

[..]

Zelfs muziek kan invloed hebben op de hersenverbindingen die je aanmaakt, waarom zouden omgevingsfactoren niet bij kunnen dragen aan het ontstaan van autisme?

quote:

Op zondag 11 januari 2009 22:02 schreef Pyjama het volgende:
Het onderzoek naar eventuele omgevingsfactoren die invloed kunnen hebben op autisme vind ik erg interessant. Er zijn natuurlijk al jaren mensen die roepen dat autisme veroorzaakt word door inentingen en dergelijke (zie ook een uitzending van Oprah), maar echt bewijs is daar niet voor.
Alleen inentingen kunnen natuurlijk geen autisme veroorzaken (anders zou iedereen autisme hebben), maar misschien bestaat er een bepaalde predispositie voor autisme die ter zijner tijd getest kan worden bij kinderen voordat ze ingeent worden?

quote:

Op zondag 11 januari 2009 03:25 schreef childintime het volgende:
TVP...

Durf niet meer zo goed te schrijven.....Na het bericht dat hier alleen maar mensen mogen schrijven die zelf ASS (denken te) hebben.....

Maar lees wel mee.............

quote:

Op vrijdag 9 januari 2009 23:28 schreef tijnbrein het volgende:
Ik heb dinsdag aan mijn ouders verteld dat ik werkloos ben. Ik vond dat erg moeilijk om aan mijn ouders te vertellen. Gelukkig reageerde ze niet negatief.
Helaas ontweek mijn vader de reactie over vroeger.

quote:

Op maandag 12 januari 2009 01:22 schreef Stupendous76 het volgende:
Het zou beter zijn om te kijken wat autisme precies is en dan terugredeneren naar bijvoorbeeld inentingen, of daar en verband tussen te vinden is.

quote:

Op zaterdag 27 december 2008 10:00 schreef lady-wrb het volgende:

[..]

mijn vriend heeft ook zo'n display met van die bewegende lichtjes erop.
ik MOET m uitzetten, want ik blijf er idd naar kijken

quote:

Op zondag 11 januari 2009 04:00 schreef Perico het volgende:
Verkapte TVP, ik wil wel weer meedenken en lezen.

Sinds 2004 de diagnose ASS, zit in de Wajong regeling, woon op mezelf, maar mijn moeder woont ook in de omgeving. Ik zie mijn familie (te) vaak, maar verder juist haast niemand. Dat is vroeger wel anders geweest, toen ik nog vriendinnen had enzo.
[..]

Jawel, ik kon helemaal opgaan in het kijken naar het defragmentatie programma van Windows. Allemaal blokjes die verplaatst werden en een andere kleur kregen, en je zag de lege plekken verdwijnen en orde actief ontstaan. Top!

quote:

Op woensdag 7 januari 2009 13:53 schreef EchtGaaf het volgende:

[..]

Ik kots dan ook van een markteconomie als deze. Het zet mensen als deze op achterstand. Het systeem is gewoon niet eerlijk.

quote:

Op maandag 12 januari 2009 05:10 schreef Perico het volgende:

[..]

Zuurstofgebrek bij de geboorte kan ook een oorzaak zijn van autisme. Het is of dat, of het georven genetisch 'defect'.

quote:

Op maandag 12 januari 2009 17:04 schreef Stupendous76 het volgende:

[..]

Of dit de enige factoren zijn is nog in onderzoek.

quote:

Op maandag 12 januari 2009 17:44 schreef zakjapannertje het volgende:
Iemand waarbij autisme was vastgesteld tijdens zijn leven had zijn lichaam voor onderzoek afgestaan na zijn dood, uit een onderzoek van zijn hersenen bleek dat bij hem er sprake was van veel verbindingen tussen de linker- en de rechterhersenhelft. Dat is voor iemand op volwassen leeftijd vreemd en die persoon was volwassen toen hij stierf. Normaal gesproken sterven veel van die verbindingen af gedurende je leven. Men denkt dat dat afsterven noodzakelijk is om dingen aan te leren, zoals leren fietsen. Bij autisme is dat veel minder het geval en daarom hebben autisten moeilijkheden in het leren van nieuwe dingen, zo gaat de theorie.

Ik heb vorig jaar psycho-educatie gevolgd en dit verhaal kwam dus daar ter sprake, nu was de psychologe hierin niet gespecialiseerd, ze hoorde dit ook van een ander en ik ben dit verhaal nog niet elders tegengekomen.

quote:

Op maandag 12 januari 2009 23:19 schreef Stupendous76 het volgende:

[..]

Maar juist door die (nieuwe?) verbindingen leer je toch dingen of onthoud je zaken?

quote:

Op dinsdag 13 januari 2009 00:21 schreef zakjapannertje het volgende:

dat afsterven gebeurt overigens vooral in je kindertijd.

quote:

Op dinsdag 13 januari 2009 00:21 schreef zakjapannertje het volgende:

[..]

Naar aanleiding van dat onderzoek is de theorie dat bij de verbindingen tussen de linker- en rechterhelft het afsterven noodzakelijk is om nieuwe dingen te kunnen leren, dat afsterven gebeurt overigens vooral in je kindertijd.

(En misschien worden die verbindingen dan vervangen door verbindingen op een andere manier, in bv. de linker- en rechterhelft v.d. hersenen, maar dat denk ik er nu dan bij.)

quote:

Toward A Long-sought Saliva Test For Autism
ScienceDaily (Jan. 13, 2009) — Researchers in Italy are reporting discovery of abnormal proteins in the saliva of autism patients that could eventually provide a clue for the molecular basis of this severe developmental disorder and could be used as a biomarker for a subgroup of patients with autism spectrum disorders (ASD).


Autism involves social withdrawal, impaired emotional responses and communication skills, and other symptoms. With no laboratory test available, scientists are searching for biomarkers such as abnormal proteins that appear in the body fluids of individuals with autism that may provide a way to accurately diagnose autism and track its response to potential treatments.

Massimo Castagnola, Irene Messana, Maria Giulia Torrioli and Fiorella Gurrieri, compared proteins in the saliva of 27 children with ASD to those in a control group without ASD. They discovered that at least one of four proteins in 19 children in the ASD group had significantly lower levels of phosphorylation. That key body process activates proteins so that they can work normally.

The results suggest that these abnormal proteins might be the clue for anomalies in the phosphorylation of proteins involved in development of central nervous system in early infancy that are involved in ASD.

quote:

******************************* 1/2
*******************************NED.2
*************************************

20.25-20.50 uur NETWERK
00.20-06.00 uur HERHALING

* Is er hoop voor alle ouders met een
autistisch kind? Een nieuwe methode om
autistische kinderen te behandelen is
in de VS al een groot succes en wint
ook in Nederland terrein.Netwerk
spreekt met betrokkenen.

* Volgens de Israëlische ambassadeur
Harry Knetal gebruikt Hamas onschuldige
burgers in Gaza als menselijk schild.
Reacties vanuit Gaza en van Rob de
Wijk,Midden-Oostendeskundige.

www.netwerk.tv

quote:

Op dinsdag 13 januari 2009 17:39 schreef EchtGaaf het volgende:
Vanavond op TV
[..]

Bron NOS teletext

quote:

Child Adolesc Psychiatr Clin N Am. 2008 Oct;17(4):821-34, ix.

Applied behavior analysis treatment of autism: the state of the art.

Foxx RM.

Psychology Program, Penn State University Harrisburg, 777 West Harrisburg Pike,
Middletown, PA 17057, USA. rmf4@psu.edu

The treatment of individuals with autism is associated with fad, controversial,
unsupported, disproven, and unvalidated treatments. Eclecticism is not the best
approach for treating and educating children and adolescents who have autism.
Applied behavior analysis (ABA) uses methods derived from scientifically
established principles of behavior and incorporates all of the factors identified
by the US National Research Council as characteristic of effective interventions
in educational and treatment programs for children who have autism. ABA is a
primary method of treating aberrant behavior in individuals who have autism. The
only interventions that have been shown to produce comprehensive, lasting results
in autism have been based on the principles of ABA.

quote:

Op dinsdag 13 januari 2009 17:44 schreef Re het volgende:

[..]


[..]

Ik heb het hele artikel hier...

quote:

Op maandag 12 januari 2009 05:10 schreef Perico het volgende:

[..]

Zuurstofgebrek bij de geboorte kan ook een oorzaak zijn van autisme. Het is of dat, of het georven genetisch 'defect'.

quote:

Op dinsdag 13 januari 2009 17:58 schreef Black_Tulip het volgende:

[..]

Mijn moeder geeft aan dat ik bij mijn geboorte een kort zuurstoftekort had. Aan de andere kant gedraagt mijn vader zich vaak ook als een autist, dus wat nou precies de oorzaak is, is niet bekend.

quote:

Op dinsdag 13 januari 2009 18:08 schreef tijnbrein het volgende:

[..]

Maar alle mannen zijn toch een beetje autistisch.

quote:

Op dinsdag 13 januari 2009 18:21 schreef Black_Tulip het volgende:

[..]

Mijn vader is erg 'autistisch'. Ik stel zo'n opmerking niet echt op prijs eigenlijk. Ik weet dat het lollig bedoeld is, maar ons gezin heeft nogal wat narigheid ervaren door het onaangepaste gedrag van mijn vader. Ik bedoel op een directe manier eigenlijk en dus niet de gevolgen van zijn gedrag tegenover andere mensen, dat viel eigenlijk wel mee. Maar een autist als vader is (zelfs als je het zelf ook hebt) zeker geen pretje.

quote:

Op dinsdag 13 januari 2009 18:21 schreef Black_Tulip het volgende:

[..]

Mijn vader is erg 'autistisch'. Ik stel zo'n opmerking niet echt op prijs eigenlijk. Ik weet dat het lollig bedoeld is, maar ons gezin heeft nogal wat narigheid ervaren door het onaangepaste gedrag van mijn vader. Ik bedoel op een directe manier eigenlijk en dus niet de gevolgen van zijn gedrag tegenover andere mensen, dat viel eigenlijk wel mee. Maar een autist als vader is (zelfs als je het zelf ook hebt) zeker geen pretje.

quote:

Op dinsdag 13 januari 2009 18:58 schreef Black_Tulip het volgende:
Gigantische schaamte is ook een beter woord dan schuld inderdaad

quote:

Op dinsdag 13 januari 2009 18:51 schreef tijnbrein het volgende:

[..]

Sorry

quote:

Op dinsdag 13 januari 2009 20:41 schreef dutch-mamma het volgende:

[..]

Ik begrijp je, mijn ex is ook zo... (vandaar dat het mijn ex is)... En de kinderen hebben het dan ook niet van een vreemde. Verschil tussen de kinderen en hun vader is, dat de kinderen al jong een diagnose hebben gekregen en er (nog) voor open staan om ermee om te gaan, en ex absoluut niet, die ontkent alles en wil er niets van weten.

quote:

Je vader kan het niet helpen... Maar dat maakt het niet minder pijnlijk. Het heeft mij, als echtgenote, twintig jaar sociale isolatie en heel veel ruzie (nu weet ik waarom: het gezinsleven is heel zwaar voor een autist zonder diagnose) opgeleverd... Ik kan het hem niet kwalijk nemen...

quote:

Op dinsdag 13 januari 2009 20:42 schreef dutch-mamma het volgende:

[..]

Die opmerking is overigens wel een enorme eye-opener wat betreft het woord "schuldgevoel"...!

quote:

Op dinsdag 13 januari 2009 16:59 schreef Re het volgende:
en weer eens wat anders...
[..]

op zoek naar een biomarker

quote:

ADHD-diagnose vaker gesteld
(Novum) - Nederlandse huisartsen stellen steeds vaker ADHD als diagnose vast bij kinderen tussen de 6 en 15 jaar. De groei van het aantal meisjes met de hyperactiviteitsstoornis nam procentueel gezien het meest toe. Dat heeft het Nivel, het Nederlands instituut voor onderzoek van de gezondheidszorg, dinsdag bekendgemaakt.

De diagnose van Attention Deficit Hyperactivity Disorder komt vaker voor bij jongens dan bij meisjes. Twintig op de duizend jongens in de leeftijd van 6 tot 15 jaar hadden in 2007 last van de stoornis, waarbij het vermogen om onbelangrijke prikkels weg te filteren is verstoord. In 2006 was dat aantal nog negentien jongens op de duizend. Bij de meisjes werd bij vijf op de duizend ADHD vastgesteld, een stijging van 25 procent. Een jaar eerder waren dat nog vier op de duizend meiden.

Uit cijfers blijkt ook dat in 2007 ruim 34 procent vaker ADHD-medicatie is voorgeschreven dan in 2006. In bijna zeven van de tien gevallen is medicatie voorgeschreven omdat ADHD is vastgesteld. Andere redenen voor het toestaan van deze medicijnen zijn onder meer 'andere zorgen om het gedrag van het kind' en concentratiestoornissen.

Voor de gegevens heeft het Nivel geput uit elektronische patiëntendossiers van de Stichting Farmaceutische Kengetallen en het Landelijk Informatie Netwerk Huisartsenzorg. Bij het netwerk zijn 89 geautomatiseerde huisartsenpraktijken aangesloten waar bijna 340 duizend patiënten ingeschreven staan.
_{Uitgegeven op Dinsdag 13 januari 2009 om 14:16:51 , bijgewerkt om 14:27:42}

quote:

Op dinsdag 13 januari 2009 18:49 schreef Black_Tulip het volgende:
Ja, ik heb dit topic ook weer gevonden.

[knip]

Verder raad ik je aan om inderdaad een second opinion aan te vragen. Probeer ook zelfvertrouwen te kweken, want dat is zo ontzettend belangrijk. Als je daar nu nog niet mee bezig bent, kan je misschien een psycholoog of psychiater vragen om je juist daarbij heel specifiek te helpen. Toen ik nog heel jong was, zat ik qua zelfvertrouwen, lef en sociale omgang ongeveer op hetzelfde niveau als jij.

quote:

Ik weet hoeveel jaar het gekost heeft om te komen waar ik ben en ik kan je vertellen dat het als je het geheel op eigen kracht doet lang, maar dan ook echt HEEL lang kan duren. Psychologische hulp kan je net dat ene duwtje in de juiste richting geven. En ik geef je als algemeen advies mee om zoveel mogelijk dingen te doen waar je bang voor bent. Je zult vanzelf merken dat je het best wel kan en zo krijg je meer zelfvertrouwen.

quote:

[knip]
En nu wat ik eigenlijk wilde posten Ik ging weer op zoek naar dit topic, omdat ik over een aantal dingen nadacht. Ten eerste dacht ik na over de 'theory of mind'. Dat is kort gezegd het algemene besef dat een ander ook een persoon is met een eigen denkwereld, kennis, vaardigheden en gebeurtenissen die je persoonlijkheid hebben gevormd. Het is niet alleen dat, maar ook de vaardigheid rekening te houden met het referentiekader van een ander. Er wordt gezegd dat autisten geen 'theory of mind' hebben. Volgens mij is dat niet waar, althans, niet noodzakelijk. Ik heb er namelijk wel een. Wat ik echter vandaag pas besefte is dat mijn 'theory of mind' soms gewoon niet of een stuk slechter functioneert dan wat normaal is en dat dit waarschijnlijk veel van de rare sociale situaties heeft veroorzaakt waar ik me nu nog erg over kan schamen als ik erover terug denk. Ik weet niet of er mensen zijn die dat herkennen, maar ik heb af en toe wat ik guilt trips noem. Daarmee wil ik zeggen dat ik door iets moet terug denken aan een of andere nare situatie waardoor iemand door mijn rare gedrag me niet begreep of uitlachte of iets dergelijks. Het zijn met recht trauma's eigenlijk: ze staan in mijn geheugen gegrift. Gelukkig neemt het aantal akkefietjes die dat soort trauma's opleveren af. Maar ik had er bijvoorbeeld nog niet zo heel lang geleden eentje waarbij ik iemand enthousiast ging vertellen over de introductieperiode van mijn studentenvereniging terwijl de luisteraar zelf ook lid is van die studentenvereniging Ik vind dat zo afschuwelijk genant. Hebben misschien meer mensen het idee dat hun 'theory of mind' niet of slechter functioneert, of ervaring met de 'guilt trips' waar ik het over heb?

quote:

Verder dacht ik na over mijn houding tegenover andere mensen, wat ik in het algemeen van anderen vind. Ik besefte dat ik meestal gewoon onverschillig ben. Ik zie andere mensen als mensen en ik laat ze in hun waarde, maar het duurt wat langer voordat ik ze zie als personen en belangstelling krijg in hun denkwereld (en als gevolg om mensen kan gaan geven). Bij sommige mensen kom ik nooit zo ver, ook al zit ik jarenlang bij ze in de klas. Ik houd niet van ze en ik heb geen hekel aan ze, hun leven boeit me gewoon geen fuck. Achteraf kan ik daar spijt van hebben. Zo las ik mijn jaarboek toen ik van de middelbare school af ging, en omdat iedereen daarin persoonlijke stukjes schrijft, kom je meer te weten over de denkwereld van iemand. Daar bleken toch behoorlijk interessante stukken in te staan. Ik vind het zo zonde dat ik niet genoeg contact heb gehad met mijn leeftijdsgenoten om daar achter te komen toen ik nog bij ze in de klas zat. Ik mag dan gepest zijn vroeger, maar het was voor een groot deel toch echt mijn eigen schuld.

quote:

Op woensdag 14 januari 2009 00:30 schreef Stupendous76 het volgende:
Kijk, dit vind ik dus een autistische opmerking

quote:

Guilt trips?
Hoeveel wil je er hebben?
Mijn geheugen is vrij goed, maar dingen die pas echt blijven hangen zijn inderdaad genânte en/of pijnlijke momenten. En die komen regelmatig terug, zijn net geen pijnscheuten, maar wel dusdanig dat ik het 'voel alsof er een schicht door mij heen gaat'. Irritant is dat ze niet alleen voorkomen in situaties die zich herhalen (of zelfs maar lijken op die bewust situatie) maar ook bij situaties die zouden kunnen leiden tot...

quote:

En om het compleet te maken komt je bewustzijn + nieuw geheugen dan ook nog even langs die dat gevoel ook weer in je geheugen plaatsen --> je herinnert je dus niet alleen de pijnlijke situatie van jaren geleden, maar ook alle keren dat dat gevoel zich nadien herhaalde

quote:

Theory of mind
Het kan goed zijn dat autisten zich moeilijk(er) kunnen verplaatsen in andere personen. Ik probeer steeds meer met anderen rekening te houden en dat kost vrij veel moeite, maar het lukt wel en wordt _gelukkig steeds meer een automatisme. Daarmee valt mij wel gelijk op dat heel veel mensen zoiets absoluut niet hebben of willen. Wie is er dan autistisch?

quote:

Ja en nee. Achteraf bezien had ik veel meer vriendjes en vriendinnetjes kunnen hebben. Was het wat geworden? Waarschijnlijk alleen leuk 'for the time being', omdat ik ook zie dat er te veel verschillen zouden zijn (zeker als ik naar bepaalde periodes kijk waarin ik het zelf nogal moeilijk had, zo ongeveer mijn hele puberteit...)

quote:

Op woensdag 14 januari 2009 00:48 schreef Black_Tulip het volgende:

[..]

Wat is er 'autistisch' aan als ik vragen mag?

quote:

[..]

Zo is het inderdaad... Ik kan me nog herinneren dat ik mijn moeder uitlegde dat ik hier last van had en dat ik toen wel kon janken (of ik dat echt gedaan heb, weet ik niet meer). Opvallend is dat ik toen ik op uitwisseling was in het buitenland er heel veel meer last van had van normaal. Het ging relatief ongelofelijk goed met me toen sociaal gezien (al gaat het nu dus weer nog beter qua kwaliteit van de contacten ) en toch had ik zo ontiegelijk veel meer last van guilt trips.
[..]

Ik herinner bij een guilt trip niet alle andere keren dat ik een guilt trip over hetzelfde onderwerp heb gehad, als je dat bedoelt. Wel was ik me er heel lang niet van bewust dat ik het deed en hoe destructief het is. Dat negatieve gevoel wordt sterker naarmate je meer van dat soort ervaringen hebt. Iets met laag zelfvertrouwen...
[..]

Hoe bedoel je, mensen willen het niet?

quote:

[..]

Ik denk dat ik er zeker wat aan zou hebben gehad als ik me wat minder onverschillig gedroeg tegenover mijn leeftijdsgenoten. Vind je het gek dat je geen vrienden maakt als je onbewust niet bereid bent iemand de kans te geven te laten zien een persoon te zijn? Misschien waren vriendschappen toen inderdaad onmogelijk of onwenselijk, maar een wat beter contact met leeftijdsgenoten zou een stuk gezonder zijn geweest..

quote:

Op woensdag 14 januari 2009 01:06 schreef Stupendous76 het volgende:
Recht voor zijn raap, eerlijk en bot (of hard)
Is niet kwaad bedoelt, beide.

quote:

Het is gemakkelijk(er) om 'simpel' te denken en te doen, dus doen veel mensen 'simpel' terwijl ze eigenlijk beter zouden kunnen. Net als leerlingen die voor een 6- gaan terwijl ze makkelijk een 8 kunnen halen; mensen zijn lui en 'om goed bezig te zijn' moet je moeite doen. Je inleven in de standpunten en ideeën van anderen is zo iets. Op kleine schaal zullen mensen graag aan anderen denken, maar op kleine schaal kost het ze vaak ook weinig moeite. Maar zodra er iets 'groters' komt of iets wat hun inziens buiten hun kleine schaal valt, dan is het direct op non-argumenten. op onderbuikgevoelens en emotie zonder ook maar iets verder te kijken.
_{Hmmm, klinkt wel erg onsamenhangend}

quote:

Dat zonder meer. Ik heb niet het idee dat ik mij onverschillig gedroeg/gedraag, maar het openstellen is een goede opmerking. In hoeverre dat gebeurd is/gebeurd zou ik beter eens nagaan.

(zoals het Fins )

quote:

Op woensdag 14 januari 2009 00:30 schreef Stupendous76 het volgende:

Guilt trips?
Hoeveel wil je er hebben?
Mijn geheugen is vrij goed, maar dingen die pas echt blijven hangen zijn inderdaad genânte en/of pijnlijke momenten. En die komen regelmatig terug, zijn net geen pijnscheuten, maar wel dusdanig dat ik het 'voel alsof er een schicht door mij heen gaat'. Irritant is dat ze niet alleen voorkomen in situaties die zich herhalen (of zelfs maar lijken op die bewust situatie) maar ook bij situaties die zouden kunnen leiden tot...

quote:

Op maandag 12 januari 2009 02:41 schreef dutch-mamma het volgende:

[..]

Wat jammer dat je vader zo reageerde... Lijkt wel op de vader van mijn aspergerzonen. Die vermijd het onderwerp ook uit alle macht.
Gelukkig heeft hij een vriendin die de confrontatie wél aangaat! En daar ben ik blij om!

Hoe reageert je moeder, als je vader er niet bij is? Misschien is het een idee om eens een gesprek aan te gaan met haar alleen?

quote:

Op woensdag 14 januari 2009 01:41 schreef capricia het volgende:
Wouw, wat herken ik veel in dit topic! Schrik er een beetje van...Ik blijf nog even meelezen, tvp dus!

quote:

Op woensdag 14 januari 2009 12:23 schreef Pyjama het volgende:
Die ''Guilt Trips'' zijn toch niet specifiek voor autisme? Of heb ik het mis?

quote:

Op woensdag 14 januari 2009 01:16 schreef Black_Tulip het volgende:
[..]
Ik had het ook niet over jou, maar over mij, maar nu ik mijn post nalees, snap ik dat je het persoonlijk kan interpreteren. Ik doelde op een 'onbepaalde' je Lastig, persoonsvormen Handiger is een taal waarbij zoiets meteen duidelijk is _{(zoals het Fins )}

Edit: Of eigenlijk gaat het hier dus niet om de persoonsvorm, maar het persoonlijk voornaamwoord. Ik moet naar bed... Sterker nog, laat ik maar meteen aankondigen dat ik dat ga doen. Stupendous76, ik vind het leuk dat je nu online bent, maar ik heb al een slaaptekort en ik moet echt naar bed nu

quote:

Op woensdag 14 januari 2009 14:10 schreef Pandora73 het volgende:
Ja, ik heb ook heel vaak slaapproblemen.
Vaak is dat dan moeilijk in slaap komen omdat mijn hersens niet willen stoppen met nadenken (over van alles, leuke dingen, nare dingen, brieven die ik op mijn werk nog moet schrijven, gedichten/liedteksten/verhalen die op komen borrelen, afspraken, enzovoorts enzovoorts)
Maar ook als ik wel slaap heb ik vaak het probleem dat ik zo levendig droom dat ik uitgeputter wakker word dan ik in slaap val. Mijn dromen zijn meestal nachtmerries, en ik proef/ruik/zie/hoor/voel alles zo echt dat ik 's morgens ook wel eens niet weet of ik iets nou gisteren heb meegemaakt of 's nachts heb gedroomd. Oké, als ik weer eens vermoord ben dan weet ik wel dat dat niet echt is, maar bij conflicten op het werk of mislukte gesprekken met mensen is het vaak minder makkelijk te onderscheiden of het is gebeurd of gedroomd.
Ik ben dus erg vaak moe... Heeeeel moe... Maar tegen de tijd dat ik dan naar bed zou moeten (rond een uur of 10, 11 's avonds als ik verstandig zou zijn) dan ben ik juist klaarwakker en als ik dan in bed lig komt het eerstgenoemde probleem weer opzetten... En voilá, een vicieuze cirkel waar je u tegen zegt

quote:

Op woensdag 14 januari 2009 14:10 schreef Pandora73 het volgende:
Ja, ik heb ook heel vaak slaapproblemen.
Vaak is dat dan moeilijk in slaap komen omdat mijn hersens niet willen stoppen met nadenken (over van alles, leuke dingen, nare dingen, brieven die ik op mijn werk nog moet schrijven, gedichten/liedteksten/verhalen die op komen borrelen, afspraken, enzovoorts enzovoorts)
Maar ook als ik wel slaap heb ik vaak het probleem dat ik zo levendig droom dat ik uitgeputter wakker word dan ik in slaap val. Mijn dromen zijn meestal nachtmerries, en ik proef/ruik/zie/hoor/voel alles zo echt dat ik 's morgens ook wel eens niet weet of ik iets nou gisteren heb meegemaakt of 's nachts heb gedroomd. Oké, als ik weer eens vermoord ben dan weet ik wel dat dat niet echt is, maar bij conflicten op het werk of mislukte gesprekken met mensen is het vaak minder makkelijk te onderscheiden of het is gebeurd of gedroomd.
Ik ben dus erg vaak moe... Heeeeel moe... Maar tegen de tijd dat ik dan naar bed zou moeten (rond een uur of 10, 11 's avonds als ik verstandig zou zijn) dan ben ik juist klaarwakker en als ik dan in bed lig komt het eerstgenoemde probleem weer opzetten... En voilá, een vicieuze cirkel waar je u tegen zegt

quote:

Op woensdag 14 januari 2009 00:30 schreef Stupendous76 het volgende:


Guilt trips?
Hoeveel wil je er hebben?
Mijn geheugen is vrij goed, maar dingen die pas echt blijven hangen zijn inderdaad genânte en/of pijnlijke momenten. En die komen regelmatig terug, zijn net geen pijnscheuten, maar wel dusdanig dat ik het 'voel alsof er een schicht door mij heen gaat'. Irritant is dat ze niet alleen voorkomen in situaties die zich herhalen (of zelfs maar lijken op die bewust situatie) maar ook bij situaties die zouden kunnen leiden tot...
En om het compleet te maken komt je bewustzijn + nieuw geheugen dan ook nog even langs die dat gevoel ook weer in je geheugen plaatsen --> je herinnert je dus niet alleen de pijnlijke situatie van jaren geleden, maar ook alle keren dat dat gevoel zich nadien herhaalde

quote:

Op woensdag 14 januari 2009 14:10 schreef Pandora73 het volgende:
Ja, ik heb ook heel vaak slaapproblemen.
Vaak is dat dan moeilijk in slaap komen omdat mijn hersens niet willen stoppen met nadenken (over van alles, leuke dingen, nare dingen, brieven die ik op mijn werk nog moet schrijven, gedichten/liedteksten/verhalen die op komen borrelen, afspraken, enzovoorts enzovoorts)
Maar ook als ik wel slaap heb ik vaak het probleem dat ik zo levendig droom dat ik uitgeputter wakker word dan ik in slaap val. Mijn dromen zijn meestal nachtmerries, en ik proef/ruik/zie/hoor/voel alles zo echt dat ik 's morgens ook wel eens niet weet of ik iets nou gisteren heb meegemaakt of 's nachts heb gedroomd. Oké, als ik weer eens vermoord ben dan weet ik wel dat dat niet echt is, maar bij conflicten op het werk of mislukte gesprekken met mensen is het vaak minder makkelijk te onderscheiden of het is gebeurd of gedroomd.
Ik ben dus erg vaak moe... Heeeeel moe... Maar tegen de tijd dat ik dan naar bed zou moeten (rond een uur of 10, 11 's avonds als ik verstandig zou zijn) dan ben ik juist klaarwakker en als ik dan in bed lig komt het eerstgenoemde probleem weer opzetten... En voilá, een vicieuze cirkel waar je u tegen zegt

quote:

Op woensdag 14 januari 2009 20:04 schreef aardbeien1 het volgende:
ooit is mij verteld dat ik iets had maar ik merk er nu (na een paar jaar) helemaal niks van.
Ik heb een tijd risperdal geslikt (5 jaar) en ben er nu een halfjaar mee gestopt. Ik heb me nog nooit zo goed gevoeld
Het probleem met stoppen is dat je last krijgt van slaapproblemen ( de eerste week)
Ik heb de test gedaan op http://www.psychologiemag(...)spectrum-Quotint.htm en de uitkomst is:
Score


Uw Autismespectrum Quotiënt is 4
U heeft een lage score. U heeft vrijwel geen autistische trekjes.

Lees meer over het autistische brein in: M/V het verschil. Waarom mannen en vrouwen verschillend, denken, voelen en doen, Simon Baron-Cohen, Lifetime.


Wees u ervan bewust dat de uitslag van de test alleen niet voldoende is om tot de aanwezigheid van autisme te concluderen. De test is een nuttig instrument om de mate van autistische trekje te meten bij volwassenen met een normale intelligentie. Als u zich zorgen maakt over de uitslag, neem dan contact op met uw huisarts.

Toelichting:
0-10 is een lage score. Vrijwel geen autistische trekjes.
11-22 is een gemiddelde score. De meeste vrouwen scoren rond de 15. De meeste mannen scoren rond de 17.
23-31 is boven het gemiddelde. Mensen met autistische trekjes.
32-50 is heel hoog. De meeste mensen met het syndroom van Asperger of hoog functionerend autisme scoren rond de 35.
50 is de maximumscore

quote:

Op woensdag 14 januari 2009 16:42 schreef sweetlady-o het volgende:

[..]

WTF? Nu vind ik dit echt eng worden vaak heb ik hier zoiets van: dat heb ik ook. Maar van deze dacht ik echt dat, dat iets was dat alleen ik had. Dat ik het juist in het autisme topic moet tegenkomen maakt dat ik weer ga twijfelen als ik het nou zou kunnen hebben of niet.

Ik was wel naar de arts gegaan om het te vragen maar zij zei dat ik te sociaal was om een autist te zijn. Maar ze had wel een afspraak met me gemaakt voor een test. de dag dat ik te test had werd ze ziek en daarna durfde ik opeens niet meer. Dat en het feit dat ik voor zo'n internet autisme test het laagst van dit topic had gescoord maakte dus dat ik dacht dat ik misschien toch een beetje hypochondrisch was. Maar alweer iets waarvan ik echt heb van wow dat heb ik ook echt raar.

EDIT: Zie je weer ook dat slaapprobleem gedoe heb ik ik blijf maar nadenken en nadenken en nadenken.

quote:

Op woensdag 14 januari 2009 13:25 schreef Stupendous76 het volgende:
Ik had het niet persoonlijk opgevat, maar goed, als je ik teksten lees ga je ik meestal wel van je mijn eigen situatie uit (en zit je weer bij "theory of mind"... )
In ieder geval, goede morgen (of beter: goede middag p) )

quote:

Tevens een algemene vraag: zijn er meer autisten/pdd'ers met slaapproblemen?
-edit-
Ik zelf heb geen problemen met slapen of in slaap komen. Alleen omdat ik vaak nog druk met dingen bezig ben of nog iets wil doen (computer, boek, tv, enz) ik vergeet te gaan slapen of laat/later ga slapen (en dus laat wakker word)

quote:

Op donderdag 15 januari 2009 12:29 schreef EchtGaaf het volgende:
Er zijn kenmerken genoeg op te voeren die andere "kwalen" overlappen.

Hoogbegaafdheid (HB) en Asperger/HFA hebben vele gezamenlijke kenmerken om maar een voorbeeld te noemen.

quote:

Op donderdag 15 januari 2009 12:42 schreef Black_Tulip het volgende:

[..]

Dat heb je ook weer natuurlijk. Maar ik heb het meer over dingen die behalve bij mensen met autisme ook bij alle andere mensen wel eens voorkomt. Dat autisten veel problemen hebben, wil niet zeggen dat het leven van een 'normaal' mens over rozen gaat..

quote:

Op donderdag 15 januari 2009 12:47 schreef EchtGaaf het volgende:

[..]

klopt.

Ieder mens heeft wel een paar "autistische " trekjes/kenmerken. Maar dat maakt ze niet "automatisch"tot autist.

quote:

Met zelftestjes online moet je ook voorzichtig zijn. Het is hooguit een indicatie, voor een echte diagnose moet je ook naar een GGZ oid.

Daarom wordt iha ook classificerende diagnostiek toegepast. Je moet nogal duidelijke kenmerken hebben om de diagnose te krijgen. Gaat vaak maanden overheen. Zorgvuldigheid kan niet groot genoeg zijn wat dat betreft.

quote:

Op donderdag 15 januari 2009 12:26 schreef Black_Tulip het volgende:
Ik begin steeds meer het vermoeden te krijgen dat veel problemen die in dit topic worden aangekaart niet per sé exclusief een kenmerk zijn van autisme. Sterker nog, misschien zijn het wel typisch autistische trekjes, maar misschien ook niet.

quote:

Op donderdag 15 januari 2009 16:19 schreef tijnbrein het volgende:
Vandaag had ik weer een gesprek met mijn psycholoog. Nadat ik wat vertelt had over hoe het met mij ging en dat ik met mijn ouders had gepraat. Komt mijn psycholoog met het is misschien een goed idee dat je als nog getest wordt op autisme. Aan de ene kant ben ik blij dat er nu eindelijk geluisterd wordt en dat ik getest wordt. Aan de andere kant waarom nu pas.

quote:

Op donderdag 15 januari 2009 16:38 schreef dutch-mamma het volgende:

[..]

Tja, waarom nu pas... Dat denk ik een kleine 200 keer per dag m.b.t. mijn oudste zoon (10 jaar moeten zeuren dat er iets met hem aan de hand was... Nu is het een puber met veel verdriet en problemen, die zo graag zijn best doet, maar helemaal kapotgepest is).
Jij bent veel langer op zoek, vermoed ik.

Waarom?

Omdat we niet serieus genomen worden. Niet als PDD-er, niet als ouder die ziet dat er iets niet goed gaat.

En omdat wij daar machteloos tegenover staan (tenzij je een grote zak geld hebt om zelf een goede psych te kunnen betalen).

Dat is het systeem. Wen er maar aan...

quote:

Op donderdag 15 januari 2009 18:02 schreef Lotusss het volgende:
Sinds vandaag officieel PDD-Nos'er... kreeg het etiketje Asperger niet omdat ik niet formeel/pedant genoeg praatte. Maar laat ik mij dat nou net zelf hebben afgeleerd...

Ach ja, compenseren/camoufleren: daar schijn ik best goed in te zijn volgens de psychiater

quote:

Op woensdag 14 januari 2009 22:03 schreef ScarFace- het volgende:

[..]

39 Hier.

quote:

Op donderdag 15 januari 2009 18:02 schreef Lotusss het volgende:
Sinds vandaag officieel PDD-Nos'er... kreeg het etiketje Asperger niet omdat ik niet formeel/pedant genoeg praatte. Maar laat ik mij dat nou net zelf hebben afgeleerd...

Ach ja, compenseren/camoufleren: daar schijn ik best goed in te zijn volgens de psychiater

quote:

Op donderdag 15 januari 2009 20:11 schreef tijnbrein het volgende:

[..]

Compenseren/camoufleren is nu precies een eigenschap waar autisten goed in zijn.
Hoe voel jij je nu met die diagnose?

quote:

Op donderdag 15 januari 2009 15:30 schreef Perico het volgende:

[..]

Als je lijdt aan het syndroom van Asperger, kun je wel 250 subkenmerken ofzo uitkristalliseren met voorbeelden uit de praktijk, die indiceren dat je 'anders' bent. Maar bij al die praktijkvoorbeelden zal er altijd wel een 'normaal' iemand zijn, die zegt: dat heb ik ook.

Alleen hebben zij dat maar met 10% van de dingen ofzo, en een ASS-er kan de grote bulk aanvinken (maar ook niet allemaal).

quote:

Zo doe ik zelf ook graag aan sport en vragen andere mensen mij ook voor het doen van klussen (want, handig), maar ben ik toch duidelijk een ASS-er.

quote:

Op donderdag 15 januari 2009 20:35 schreef dutch-mamma het volgende:

[..]

Great minds think alike... ik zie deze posting pas ná mijn vorige

quote:

Op donderdag 15 januari 2009 20:40 schreef Black_Tulip het volgende:

Ik had eigenlijk niet gedacht dat dat kon. Ik associeer autisme met een slechte motoriek. Maar ach, ik heb eigenlijk vrijwel geen last van sensory overload hoewel dat voor een ander juist erg typerend is. Zo zie je maar.

quote:

Op donderdag 15 januari 2009 21:34 schreef Maeghan het volgende:
Vraagje, hoe gaan jullie om met het zoenen van onbekenden (je weet wel, de drie beleefdheidszoenen)? Ik moest dat dus gisteren doen en aan een kant wil ik dat niet (ECHT niet) en aan de andere kant weet ik ook wel dat het onbeschoft is om gewoon weg te lopen of om te zeggen 'nee sorry, liever niet' terwijl iedereen dat probleemloos doet. Waren mensen die ik voor het eerst had gezien en zij elkaar voor de tweede keer. Ik vond het eigenlijk bizar.

quote:

Op donderdag 15 januari 2009 21:34 schreef Maeghan het volgende:
Vraagje, hoe gaan jullie om met het zoenen van onbekenden (je weet wel, de drie beleefdheidszoenen)?

quote:

Op donderdag 15 januari 2009 21:34 schreef Maeghan het volgende:
Vraagje, hoe gaan jullie om met het zoenen van onbekenden (je weet wel, de drie beleefdheidszoenen)? Ik moest dat dus gisteren doen en aan een kant wil ik dat niet (ECHT niet) en aan de andere kant weet ik ook wel dat het onbeschoft is om gewoon weg te lopen of om te zeggen 'nee sorry, liever niet' terwijl iedereen dat probleemloos doet. Waren mensen die ik voor het eerst had gezien en zij elkaar voor de tweede keer. Ik vond het eigenlijk bizar.

quote:

Op donderdag 15 januari 2009 21:41 schreef Perico het volgende:

[..]

Naja je hebt wel voor de helft gelijk, mijn motoriek is houterig en turnen was altijd een ramp, net zoals lenig zijn.

quote:

Maar hardlopen, mountainbiken en tennissen op niveau gaat best.

quote:

En sensory overload is juist 1 van mijn grootste klachten.

quote:

Op donderdag 15 januari 2009 21:34 schreef Maeghan het volgende:
Vraagje, hoe gaan jullie om met het zoenen van onbekenden (je weet wel, de drie beleefdheidszoenen)? Ik moest dat dus gisteren doen en aan een kant wil ik dat niet (ECHT niet) en aan de andere kant weet ik ook wel dat het onbeschoft is om gewoon weg te lopen of om te zeggen 'nee sorry, liever niet' terwijl iedereen dat probleemloos doet. Waren mensen die ik voor het eerst had gezien en zij elkaar voor de tweede keer. Ik vond het eigenlijk bizar.

quote:

Op donderdag 15 januari 2009 21:34 schreef Maeghan het volgende:
Vraagje, hoe gaan jullie om met het zoenen van onbekenden (je weet wel, de drie beleefdheidszoenen)? Ik moest dat dus gisteren doen en aan een kant wil ik dat niet (ECHT niet) en aan de andere kant weet ik ook wel dat het onbeschoft is om gewoon weg te lopen of om te zeggen 'nee sorry, liever niet' terwijl iedereen dat probleemloos doet. Waren mensen die ik voor het eerst had gezien en zij elkaar voor de tweede keer. Ik vond het eigenlijk bizar.

quote:

Op donderdag 15 januari 2009 22:26 schreef Black_Tulip het volgende:

Ik wist het wel! En hoe is je handschrift?

quote:

Op donderdag 15 januari 2009 23:20 schreef Perico het volgende:

[..]

Ik schrijf in principe exact zo als het was aangeleerd, volgens het voorbeeld, dezelfde stijl nog steeds

Maar ja, als ik op normaal tempo danwel snel schrijf, is het moeilijker om te ontwaren voor het ongetrainde oog... al hebben de docenten het denk ik wel redelijk kunnen lezen, toch.

Maar vooruit, doktershandschrifjte dan maar.

quote:

Op donderdag 15 januari 2009 20:34 schreef dutch-mamma het volgende:

[..]

Toch een kenmerk van Asperger ;-)

Hoe voel je je nu?

quote:

Op donderdag 15 januari 2009 23:29 schreef Lotusss het volgende:

[..]

Had 7 mnd geleden al een voorlopige diagnose, maar vandaag is de diagnose PDD-NOS dus door een "echte" psychiater gesteld.

En ik voel me dus opgelucht. Zelf was ik er al van overtuigd omdat ook alle puzzelstukjes uit het verleden ineens op hun plek vielen toen ik voor het eerst over ASS las.

Heb nu vooral last met overprikkeling ivm werken naast de studie om rekeningen te kunnen betalen, maar met een verklaring van mijn psych hoop ik binnen niet al te lange tijd Wajong aan te vragen zodat ik niet in de problemen kom met mijn studie.

quote:

Op donderdag 15 januari 2009 23:35 schreef tijnbrein het volgende:

[..]

Sterkte met je studie enzo. Ik hoop voor je dat het allemaal lukt.

quote:

Op donderdag 15 januari 2009 23:20 schreef Perico het volgende:

[..]

Ik schrijf in principe exact zo als het was aangeleerd, volgens het voorbeeld, dezelfde stijl nog steeds

Maar ja, als ik op normaal tempo danwel snel schrijf, is het moeilijker om te ontwaren voor het ongetrainde oog... al hebben de docenten het denk ik wel redelijk kunnen lezen, toch.

Maar vooruit, doktershandschrifjte dan maar.

quote:

Op donderdag 15 januari 2009 23:28 schreef tijnbrein het volgende:

[..]

Mijn handschrift wordt altijd spijkerschrift genoemd.
Toch is dat soms best wel vervelend als mensen je handschrift niet kunnen lezen.

quote:

Op donderdag 15 januari 2009 23:29 schreef Lotusss het volgende:

[..]

Had 7 mnd geleden al een voorlopige diagnose, maar vandaag is de diagnose PDD-NOS dus door een "echte" psychiater gesteld.

En ik voel me dus opgelucht. Zelf was ik er al van overtuigd omdat ook alle puzzelstukjes uit het verleden ineens op hun plek vielen toen ik voor het eerst over ASS las.

Heb nu vooral last met overprikkeling ivm werken naast de studie om rekeningen te kunnen betalen, maar met een verklaring van mijn psych hoop ik binnen niet al te lange tijd Wajong aan te vragen zodat ik niet in de problemen kom met mijn studie.

quote:

Op donderdag 15 januari 2009 23:29 schreef Lotusss het volgende:

[..]

Had 7 mnd geleden al een voorlopige diagnose, maar vandaag is de diagnose PDD-NOS dus door een "echte" psychiater gesteld.

En ik voel me dus opgelucht. Zelf was ik er al van overtuigd omdat ook alle puzzelstukjes uit het verleden ineens op hun plek vielen toen ik voor het eerst over ASS las.

Heb nu vooral last met overprikkeling ivm werken naast de studie om rekeningen te kunnen betalen, maar met een verklaring van mijn psych hoop ik binnen niet al te lange tijd Wajong aan te vragen zodat ik niet in de problemen kom met mijn studie.

quote:

Op donderdag 15 januari 2009 23:28 schreef tijnbrein het volgende:

[..]

Mijn handschrift wordt altijd spijkerschrift genoemd.
Toch is dat soms best wel vervelend als mensen je handschrift niet kunnen lezen.

quote:

Op vrijdag 16 januari 2009 00:04 schreef Black_Tulip het volgende:
In de praktijk blijkt dat mensen mijn handschrift wel kunnen lezen

quote:

Op donderdag 15 januari 2009 21:34 schreef Maeghan het volgende:
Vraagje, hoe gaan jullie om met het zoenen van onbekenden (je weet wel, de drie beleefdheidszoenen)? Ik moest dat dus gisteren doen en aan een kant wil ik dat niet (ECHT niet) en aan de andere kant weet ik ook wel dat het onbeschoft is om gewoon weg te lopen of om te zeggen 'nee sorry, liever niet' terwijl iedereen dat probleemloos doet. Waren mensen die ik voor het eerst had gezien en zij elkaar voor de tweede keer. Ik vond het eigenlijk bizar.

quote:

Op vrijdag 16 januari 2009 00:33 schreef ThE_ED het volgende:

[..]

hoax!

quote:

Op vrijdag 16 januari 2009 00:03 schreef Black_Tulip het volgende:

Dat klinkt niet als een doktershandschrift hoor. Had je ook altijd tienen voor schrijven omdat je schrift exact zo was als in het schrijfboek?

Ik had zessen

quote:

Op donderdag 15 januari 2009 23:29 schreef Lotusss het volgende:

[..]

Had 7 mnd geleden al een voorlopige diagnose, maar vandaag is de diagnose PDD-NOS dus door een "echte" psychiater gesteld.

En ik voel me dus opgelucht. Zelf was ik er al van overtuigd omdat ook alle puzzelstukjes uit het verleden ineens op hun plek vielen toen ik voor het eerst over ASS las.

Heb nu vooral last met overprikkeling ivm werken naast de studie om rekeningen te kunnen betalen, maar met een verklaring van mijn psych hoop ik binnen niet al te lange tijd Wajong aan te vragen zodat ik niet in de problemen kom met mijn studie.

quote:

Op vrijdag 16 januari 2009 01:26 schreef Perico het volgende:

[..]

Ik had negens en tienen voor schrijven ja, maar als je het dan sneller in de praktijk brengt, worden het hanenpoten, met lussen die verwarring scheppen etc. Moeilijk leesbaar in ieder geval.

quote:

Ik kan ook in blokletters schrijven, maar dat gaat dan niet snel. Achja, denk dat ik wel mijn pen en bestek op autistische wijze vasthou, op geheel eigen manier .

quote:

Op vrijdag 16 januari 2009 08:00 schreef dutch-mamma het volgende:

[..]

In dat geval: gefeliciteerd!

Is het de combinatie studie/werk die je overprikkelt? Denk je dat je strak na je studie wel kan werken?

quote:

Op vrijdag 16 januari 2009 16:36 schreef Lotusss het volgende:

[..]

Voordat ik voltijd ging studeren heb ik eerst 6 jaar gewerkt en tijdens een 40-urige werkweek had ik veel minder tot geen last.

De studie zelf is heel chaotisch door veranderende roosters, onregelmatige dagen etc. De tijd die ik eigenlijk nodig heb om te rusten, gebruik ik nu om te werken omdat ik anders mijn rekeningen niet kan betalen. Dus inderdaad, de combi studie en werk is gewoon zeer slopend.

quote:

Op vrijdag 16 januari 2009 16:36 schreef Lotusss het volgende:

[..]

Voordat ik voltijd ging studeren heb ik eerst 6 jaar gewerkt en tijdens een 40-urige werkweek had ik veel minder tot geen last.

De studie zelf is heel chaotisch door veranderende roosters, onregelmatige dagen etc. De tijd die ik eigenlijk nodig heb om te rusten, gebruik ik nu om te werken omdat ik anders mijn rekeningen niet kan betalen. Dus inderdaad, de combi studie en werk is gewoon zeer slopend.

quote:

Op vrijdag 16 januari 2009 16:44 schreef tijnbrein het volgende:

[..]

Een studie is sowieso al zwaar. En als je daar dan ook nog bij moet gaan werken wordt het nog zwaarder.

Wat studeer je eigenlijk?

quote:

Op vrijdag 16 januari 2009 22:12 schreef Maeghan het volgende:
(...)Maar zet me de week voor kerst op koopzondag in de stad neer en ik ben na 30 seconde in paniek.

quote:

Op vrijdag 16 januari 2009 22:55 schreef Lotusss het volgende:

[..]

Ik studeer Technische Informatica...
Wat dat betreft ben ik qua studie wel een heel stereotiepe autist haha!

@dutch-mamma: thanks voor je steun!

quote:

Op vrijdag 16 januari 2009 22:12 schreef Maeghan het volgende:
Maar zet me de week voor kerst op koopzondag in de stad neer en ik ben na 30 seconde in paniek.

quote:

Op vrijdag 16 januari 2009 16:36 schreef Lotusss het volgende:
De studie zelf is heel chaotisch door veranderende roosters, onregelmatige dagen etc. De tijd die ik eigenlijk nodig heb om te rusten, gebruik ik nu om te werken omdat ik anders mijn rekeningen niet kan betalen. Dus inderdaad, de combi studie en werk is gewoon zeer slopend.

quote:

Op zaterdag 17 januari 2009 11:04 schreef Black_Tulip het volgende:

[..]

nu ik aanvankelijk geheim heb gehouden dat ik autisme heb Wish me luck.

quote:

Op zaterdag 17 januari 2009 11:10 schreef ScarFace- het volgende:

[..]

Is lastig maar verstandiger om er voor uit te komen.
Zo weet men wat ze aan je hebben, als je anders misschien sociaal niet zo goed bent denken ze wellicht dat je intellectueel ook niet erg goed bent, mensen met asperger zijn juist daar weer vrij goed

quote:

Op zaterdag 17 januari 2009 11:18 schreef Black_Tulip het volgende:

[..]

Ik zei dat ik bang was dat zij een van de werkgevers zouden zijn die geen begrip heeft voor autisme en op basis van een vooroordeel mij besluit niet aan te nemen. De reactie was dat het ook een vooroordeel is van mij om er vanuit te gaan dat zij me zullen ontslaan door mijn autisme. Maar wat wil je dan? Ik wil het risico niet nemen... Maar goed, zij willen het risico niet nemen dat ze door mijn problemen veel minder omzet draaien. Ik denk dat ik vandaag maar nog eens ga proberen duidelijk te maken dat ik dat wel begrijp....

quote:

Op zaterdag 17 januari 2009 11:35 schreef tijnbrein het volgende:

[..]

Sterkte.

quote:

Mijn ex-leidinggevende heeft een keer een sollicitant geweigerd enkel en alleen op het feit dat hij autistisch was. Met het argument hij leeft in zijn eigen wereldje en zijn tempo ligt te laag. Het is hier tenslotte geen sociale werkplaats.
Dit deed mij pijn. Ergens heeft hij wel een punt maar zo ga je niet met mensen om.

quote:

Op zaterdag 17 januari 2009 11:40 schreef Black_Tulip het volgende:

[..]

Dank je.
[..]

*zucht* Tsja, ik weet het niet. Ergens is het natuurlijk volkomen logisch dat je geen autist gaat zetten op een baantje waar je stressbestendig voor moet zijn. Ik kreeg ook te horen dat de Railcatering geen sociale werkplaats is. Het gaat om de omzet. Ze nemen alleen niet van te voren aan dat ik niet zou kunnen leren om die omzet te draaien. Daar ben ik ze wel dankbaar voor.

quote:

Op zaterdag 17 januari 2009 02:48 schreef dutch-mamma het volgende:

[..]

Geloof me, daar hoef je geen PDD voor te hebben!

Maar serieus... Laatst nam ik oudste zoon (13, Asperger) mee naar de stad voor nieuwe shirts. Omdat ze flink in de aanbieding waren bracht ik steeds meer shirts naar het pashokje.

En toen flipte mijn zoon...

Gelukkig heeft hij zelfinzicht genoeg om mij duidelijk te maken dat ik dat dus even niet moest doen: de stapel kleding die hij moest passen nóg groter maken terwijl hij net zijn eerste shirt had gepast...

Ik heb hem uit kunnen leggen dat hij "mijn" groeiende stapel gewoon moest negeren en zich moest richten op het passen, verder niet.

quote:

Op zaterdag 17 januari 2009 16:58 schreef Maeghan het volgende:

[..]

Dat is het dus ook precies: je ziet opeens alles tegelijk op je afkomen en dat heb ik bijv. in de stad ook. Met boodschappen doen, kan ik me richten op de producten. Ik loop in een supermarkt als het druk is als een wezenloze rond, staar alleen maar naar de schappen en scan alle producten. Zodra ik let op hoeveel mensen er in de winkel rondlopen, kan ik niks meer. Daarom kan ik denk ik ook niet 'gewoon' winkelen in de stad als ik niet weet wat ik moet hebben - dan kan ik me niet op een specifieke taak richten. Gewoon voor de gezelligheid de drukte in, dat lukt echt niet. Daarom zijn bijv. concerten of festivals ook geen optie, veel te druk. Openbaar vervoer ook soms, dan wacht ik op een leger voertuig of ik ga lopen. Als ik met m'n vriend ben, gaat hij altijd aan de kant van de mensen zitten en hij probeert me te kalmeren en af te leiden, wat meestal maar half lukt - maar uiteindelijk komen we dan nog wel waar we heen moeten. Soms ben ik dan wel compleet over m'n toeren en loop ik eerst een half uur op alles en iedereen te mopperen voor ik weer een klein beetje gezellig kan doen, maar vooruit. Naar Scheveningen met het openbaar vervoer doe ik ook niet meer hoor, drama.

En met het huishouden heb ik dit probleem ook. Ik zie alle chaos tegelijk en het moet dan ook allemaal tegelijk schoon. Kan dat niet, dan raak ik enorm gestresst. Mijn vriend begrijpt daar niks van.

quote:

Op zaterdag 17 januari 2009 11:40 schreef Black_Tulip het volgende:
*zucht* Tsja, ik weet het niet. Ergens is het natuurlijk volkomen logisch dat je geen autist gaat zetten op een baantje waar je stressbestendig voor moet zijn. Ik kreeg ook te horen dat de Railcatering geen sociale werkplaats is. Het gaat om de omzet. Ze nemen alleen niet van te voren aan dat ik niet zou kunnen leren om die omzet te draaien. Daar ben ik ze wel dankbaar voor.

quote:

Op vrijdag 16 januari 2009 22:12 schreef Maeghan het volgende:
...
Als ik het zo lees ben ik minder snel overprikkeld dan anderen. Of tenminste op een andere manier. Ik heb m'n studie gedaan met extra vakken (officiele studielast van 90 ECTS per jaar dus), had 4 uur reistijd per dag en werkte ca. 22 uur per week.

Aan de andere kant moet ik wel uitrusten van dagen met veel mensen om me heen. Ik kan echt gigantisch veel achter elkaar doen zonder problemen, zolang ik dat tenminste op m'n eigen manier en in een zelfbedachte volgorde kan doen (zodra mensen me gaan vertellen wat ik wanneer en hoe moet doen word ik gek). Maar zet me de week voor kerst op koopzondag in de stad neer en ik ben na 30 seconde in paniek.

quote:

Op zaterdag 17 januari 2009 17:58 schreef sempron2400 het volgende:

[..]

Herkenbaar: ik ben ook niet zo gauw overprikkeld, en kan daardoor een veelheid aan activiteiten uitoefenen. Ook een discotheek vormt geen probleem (omdat er niet al teveel gepraat hoeft te worden). Daar staat tegenover dat ik op de meeste reizen met een klein gezelschap vaak wel overprikkeld raak of gewoon door mijn gespreksstof heen ben. Ik zou moeilijk in staat zijn een geslaagde vakantie neer te zetten. Verder kan ik me moeiijk indenken hoe het voelt om bijvoorbeeld na een uur zwemmen reeds overprikkeld te zijn.

Mijn score op die test met 50 vragen is 37, wat overigens prima in lijn is met mijn diagnose ‘stoornis van Asperger’.

quote:

Op zaterdag 17 januari 2009 11:40 schreef Black_Tulip het volgende:

[..]

Dank je.
[..]

*zucht* Tsja, ik weet het niet. Ergens is het natuurlijk volkomen logisch dat je geen autist gaat zetten op een baantje waar je stressbestendig voor moet zijn.

quote:

Op maandag 12 januari 2009 02:39 schreef dutch-mamma het volgende:

[..]

Ik kom hier ook gewoon, hoor Meest als lurker, dat wel! Maar indien nodig, doe ik af en toe ook een reactie.

quote:

Op zaterdag 17 januari 2009 11:47 schreef tijnbrein het volgende:

[..]

Als dit baantje je niet lukt is dat misschien vervelend voor je maar het is niet het einde van de wereld. Succes in ieder geval.

quote:

Op zaterdag 17 januari 2009 17:09 schreef Perico het volgende:
Ik wens je heel veel succes! Ik snap het dilemma. Voor je autisme uitkomen, daarop is van toepassing: "damned if you do, damned if you don't".

quote:

Veel mensen schrikken ervan en stoppen je daarna in een hokje of willen helemaal niets meer van je weten. Vertel je het niet, zul je misschien wel boven je kunnen moeten presteren om geen vragen naderhand te krijgen, of het nu om werk, of een date gaat.

quote:

Ik zou ook niet tempo kunnen draaien wat normaal werk van je vraagt, dat is bij mij duidelijk gebleken, als bedrijfsjournalist en in het ziekenhuis in de facility. Maar toen mijn Spaanse vader hier nog in de bouw werkte, had hij hetzelfde probleem met productie.

Waar zit bij jou het probleem met de omzet halen, in de snelheid, of moet je soms ook mensen over de streep trekken om iets te nemen? Had altijd het idee in de trein: de mensen willen iets, of niet, en dan ben je afhankelijk van drukte ofzo?

quote:

Op zaterdag 17 januari 2009 18:19 schreef Maeghan het volgende:
Hij kan op zich redelijk met m'n buien omgaan. Volgens hem kan ik helemaal geen autisme hebben, hij zegt dat hij helemaal niets herkent in de omschrijvingen die ik hem heb laten lezen (waarbij ik dus constant denk 'jaaaaaaaaaa, dat heb ik ook, nu snap ik het!') en vindt alleen dat ik me soms als een klein kind gedraag (woedeuitbarstingen en paniekaanvallen en zo) en dat ik me te veel zorgen maak om alles. Ach ja, zo kun je het ook samenvatten =P Maar goed, hij kan met m'n gedrag omgaan, ongeacht waardoor het nou wel of niet veroorzaakt wordt. En ik ken mezelf en m'n eigen grenzen ook een stuk beter nu.

quote:

Op zondag 18 januari 2009 00:13 schreef tijnbrein het volgende:
Leuk Black_Tulip dat het vandaag wel goed ging. Succes verder met je baantje.

quote:

Op zondag 18 januari 2009 00:20 schreef Black_Tulip het volgende:

[..]

Dank je

quote:

Op zondag 18 januari 2009 00:26 schreef tijnbrein het volgende:

[..]

Nu moet ik nog een nieuwe baan zien te vinden. En dat is nu helemaal niet makkelijk in deze tijd.

quote:

Op zaterdag 17 januari 2009 18:19 schreef Maeghan het volgende:
Hij kan op zich redelijk met m'n buien omgaan. Volgens hem kan ik helemaal geen autisme hebben, hij zegt dat hij helemaal niets herkent in de omschrijvingen die ik hem heb laten lezen (waarbij ik dus constant denk 'jaaaaaaaaaa, dat heb ik ook, nu snap ik het!') en vindt alleen dat ik me soms als een klein kind gedraag (woedeuitbarstingen en paniekaanvallen en zo) en dat ik me te veel zorgen maak om alles. Ach ja, zo kun je het ook samenvatten =P Maar goed, hij kan met m'n gedrag omgaan, ongeacht waardoor het nou wel of niet veroorzaakt wordt. En ik ken mezelf en m'n eigen grenzen ook een stuk beter nu.

quote:

Op zondag 18 januari 2009 00:01[/url] schreef Black_Tulip het volgende:
Aan de ene kant snap ik wat je bedoelt. Zolang hij begrip voor je kan opbrengen en met je gedrag kan omgaan is het prima. Maar hoe lang zal dat duren als hij toch niet helemaal beseft waardoor je tot je woedeuitbarstingen en paniekaanvallen gedreven wordt? Hij zegt dat je je soms als een klein kind gedraagt. Als hij dat blijft denken en hij op den duur geen geduld meer heeft met 'dat kleine kind' kan dat de relatie opbreken. Als ik jou was, zou ik het er nog maar eens goed over hebben met hem wat er in je omgaat waardoor je je gedraagt zoals je je gedraagt op zo'n moment. In feite hoef je het dan nog niet eens over autisme te hebben, maar je bent geen kind meer en dat moet je hem duidelijk maken.

quote:

Op zondag 18 januari 2009 00:28 schreef Black_Tulip het volgende:

[..]

Uitzendbaantjes... Hoe oud ben je ook alweer als ik vragen mag?

quote:

Op zondag 18 januari 2009 00:34 schreef dutch-mamma het volgende:
Ik wil nog een stapje verder gaan. Maeghan's vriend lijkt het autisme te bagatelliseren. "Niks aan de hand, jij hebt geen autisme, jij gedraagt je gewoon als een klein kind." Een dergelijke opmerking getuigt niet van respect, sorry.
Jij bent autistisch, en hij moet dat accepteren, punt. Als hij dat niet accepteert, of het gooit op kinderachtig gedrag, dan moet ik heel eerlijk zeggen dat ik vrees voor jullie toekomst.

quote:

Op zondag 18 januari 2009 00:43 schreef tijnbrein het volgende:

[..]

26, uitzendbaantjes is inderdaad handig voor tussen door. Maar ik ben opzoek naar vast werk en niet iets tijdelijks.

quote:

Op zondag 18 januari 2009 12:35 schreef Black_Tulip het volgende:

[..]

Ook met uitzendbaantjes komt er wel eens vast werk voorbij De tijdelijke baantjes blijken vaak voor onbepaalde tijd te zijn als het de werkgever en de werknemer bevalt. De railcatering heeft bijvoorbeeld een bepaling dat elke uitzendkracht die 350 uur heeft gewerkt vast mag gaan werken als hij/zij dat wil. En als je vroeg bent met het opgeven van je beschikbaarheid, zou je zo vijf dagen of zelfs zeven dagen kunnen werken.

Daarbij zit ik nu bij een studentenuitzendbureau en ik verbaas me over de hoeveelheid baantjes die voorbij komt waarbij je vier dagen in de week zou moeten werken. Een beetje student kan dat echt niet. Maar voor jou zou het weer ideaal zijn

Ga het gewoon proberen en zorg dat je bij een intake gesprek van een uitzendbureau een goede indruk maakt.

quote:

Op zondag 18 januari 2009 16:24 schreef Treezz het volgende:
hebben jullie ook het probeem dat je niet waar je het over moet hebben met je vrienden?

quote:

Op zondag 18 januari 2009 16:43 schreef sander-3 het volgende:

[..]

Ja, dat wel ja

quote:

Op zondag 18 januari 2009 16:45 schreef Treezz het volgende:

[..]

oh, dan zit ik op de verkeerde topic?

quote:

Op zondag 18 januari 2009 16:45 schreef Treezz het volgende:

[..]
maar als je met kennisen gaat praten of familieleden.. zoiets..

quote:

Op zondag 18 januari 2009 16:50 schreef sander-3 het volgende:

<sub>[..]

Huh, nee joh Ik bedoelde dat ik dat niet heb, omdat ik die niet heb.
[..]</sub>

En dat,.. nee, ik praat sowieso niet veel.. ik antwoord eigenlijk alleen maar

quote:

Op zondag 18 januari 2009 17:53 schreef sander-3 het volgende:
Wat?

quote:

Op zondag 18 januari 2009 00:01 schreef Black_Tulip het volgende:
Mijn probleem zit ten eerste in het leren van 'niet denken, maar doen' en in het leren van de vele feitjes die er bij dit vak komen kijken. Ik wil teveel over alles nadenken en ik vrees dat het nog lang gaat duren voordat ik uit automatisme naar de koffie grijp of de hele prijslijst uit mijn hoofd weet of over de overgangen tussen de coupe's vlieg, enz. Tot die tijd zal ik gewoon sneller moeten denken, hardop dingen zeggen als "u geeft vijf euro en betaalt een vijftig, dus dan krijgt u drie vijftig terug", en heel bewust uit mijn hoofd moeten leren bij welk station ik moet bellen om bij te bestellen.

quote:

Aan de ene kant snap ik wat je bedoelt. Zolang hij begrip voor je kan opbrengen en met je gedrag kan omgaan is het prima. Maar hoe lang zal dat duren als hij toch niet helemaal beseft waardoor je tot je woedeuitbarstingen en paniekaanvallen gedreven wordt? Hij zegt dat je je soms als een klein kind gedraagt. Als hij dat blijft denken en hij op den duur geen geduld meer heeft met 'dat kleine kind' kan dat de relatie opbreken. Als ik jou was, zou ik het er nog maar eens goed over hebben met hem wat er in je omgaat waardoor je je gedraagt zoals je je gedraagt op zo'n moment. In feite hoef je het dan nog niet eens over autisme te hebben, maar je bent geen kind meer en dat moet je hem duidelijk maken.

quote:

Op zondag 18 januari 2009 00:34 schreef dutch-mamma het volgende:
Ik wil nog een stapje verder gaan. Maeghan's vriend lijkt het autisme te bagatelliseren. "Niks aan de hand, jij hebt geen autisme, jij gedraagt je gewoon als een klein kind." Een dergelijke opmerking getuigt niet van respect, sorry.
Jij bent autistisch, en hij moet dat accepteren, punt. Als hij dat niet accepteert, of het gooit op kinderachtig gedrag, dan moet ik heel eerlijk zeggen dat ik vrees voor jullie toekomst.

Jij moet met je buien leren omgaan, Maeghan, en volgens mij gaat dat steeds bete! Maar jouw vriend moet stoppen met ontkennen van jouw autisme en het bagatelliseren ervan, en al helemáál met jou met een klein kind vergelijken!

quote:

Op zondag 18 januari 2009 19:13 schreef Maeghan het volgende:

[..]
(...)Hij is verder heel lief hoor en accepteert m'n buien gewoon. Ja ok, we hebben er een paar keer ruzie door gehad (in totaal hebben we drie keer ruzie gehad in meer dan twee jaar, waarvan drie keer door mijn rariteiten), maar iedereen heeft weleens ruzie en iedereen ergert zich weleens aan de - al dan niet normale - gewoontes van een ander. Waar ik bij hem mee weg kom zonder dat we er ruzie over hebben, dat vind ik echt bizar. (... respectvolle knip vanwege lengte...)Wat dat betreft ben ik echt gigantisch blij met hem, dat is voor mij niet in woorden uit te drukken. Dus dat hij misschien niet 100% begrijpt wat er soms in me omgaat (of liever gezegd, waarom dat in me omgaat), daar kan ik echt niet zo mee zitten.

quote:

Op zondag 18 januari 2009 12:30 schreef Black_Tulip het volgende:

[..]

Maeghan heeft de diagnose nog niet gekregen. Laten we geen voorbarige conclusies trekken.

quote:

Op zondag 18 januari 2009 16:24 schreef Treezz het volgende:
hebben jullie ook het probeem dat je niet waar je het over moet hebben met je vrienden?

quote:

Op zondag 18 januari 2009 16:29 schreef tijnbrein het volgende:
Dank je voor de tips.

quote:

Op zondag 18 januari 2009 19:13 schreef Maeghan het volgende:
Dat herken ik ook wel. Het meer na (moeten) denken over dingen die andere mensen volgens mij automatisch doen - of zo lijkt het voor mij soms tenminste.

quote:

Ik leg ook wel uit hoe bepaald gedrag ontstaat. Alleen hij vindt dat ik me kinderlijk (niet kinderachtig, kinderlijk) gedraag. Maar hij wijt dat dan aan het feit dat ik jonger ben dan hij en veel minder mee heb gemaakt, waardoor ik minder goed met dingen om kan gaan. Aan de andere kant begrijp ik dat dan soms ook weer niet, want hij moet toch ook zien dat ik compleet anders reageer dan bijv. zijn ex, die misschien wel ouder is dan ik, maar ook geen oorlog heeft mee gemaakt.

quote:

Ik reageer op manieren waarvan ik achteraf ook inzie dat het niet normaal is, dat ik compleet overdrijf en in paniek raak om niks, dat ik hem soms heel onredelijk behandel op zo'n moment, etc. Waarvan ik iig de indruk heb dat dat niet 'normaal' is, op basis van wat ik weet van andere mensen, hoe mijn ouders zich gedragen, wat ik in soapseries zie, ik noem maar wat dingen. Alhoewel het natuurlijk altijd moeilijk blijft om te bepalen wat normaal is. Daar twijfel ik dan ook heel vaak over.

quote:

Autisme is sowieso een 'groot woord', want idd ik heb nog geen diagnose. Maar ik had hem toen wat laten lezen omdat ik er zoveel in herkende en ik was eigenlijk compleet verbaasd dat hij dat juist totaal niet in mij zag.

quote:

Het is een vermoeden wat ik heb wat ik eens zou moeten laten onderzoeken (maar ja, uitstel en zo, ik ben al bijna twee jaar verhuisd en moet nog steeds een huisarts zoeken hier - ik heb drie maanden geleden het adres opgezocht, dus over een jaartje ben ik waarschijnlijk wel ingeschreven ).

quote:

Hij is verder heel lief hoor en accepteert m'n buien gewoon. Ja ok, we hebben er een paar keer ruzie door gehad (in totaal hebben we drie keer ruzie gehad in meer dan twee jaar, waarvan drie keer door mijn rariteiten), maar iedereen heeft weleens ruzie en iedereen ergert zich weleens aan de - al dan niet normale - gewoontes van een ander.

quote:

knip

quote:

Op zondag 18 januari 2009 19:17 schreef Maeghan het volgende:
B_T: fijn voor je trouwens dat het zo goed ging op je werk. (En ik lul te veel over mezelf en heb te weinig aandacht voor andere mensen )

quote:

Op zondag 18 januari 2009 21:12 schreef dutch-mamma het volgende:
Je hebt gelijk... Mijn excuses!

quote:

Op zondag 18 januari 2009 21:15 schreef dutch-mamma het volgende:
Herkennen jullie dit?

Mijn jongste (10) is een kamikazepiloot in het verkeer. Soms gaat het dagen goed tijdens het fietsen, en dan opeens kan hij zich, als we oversteken willen, zomaar voor een aanrijdende auto storten als ik niet oplet.
We wonen in een redelijk verkeersveilige buurt, maar ik kan hem echt niet alleen op de fiets weg laten gaan.

Ik begin nu het idee te krijgen dat én op het verkeer letten én goed fietsen (rechts rijden, niet slingeren, niet omvallen) even iets teveel prikkels geven.

Klopt dat? Herkenning? Andere suggesties?

quote:

Op dinsdag 13 januari 2009 18:49 schreef Black_Tulip het volgende:
[..]
Wat mijn leven betreft, ik heb nu nog steeds geen psychologische begeleiding en ik vind het heel stom van mezelf dat ik er zo lang over doe om alles voor de aanmelding voor het SARR in orde te krijgen en dat ik weer zo verdomd perfectionistisch ben dat ik mezelf niet toelaat een onvolledig dossier op te sturen voordat ik contact met het SARR opneem. Het is zo stom, omdat ik nu eigenlijk weer minder hulp nodig heb dan pakweg een half jaar geleden. En het afgelopen half jaar had zoveel soepeler zijn verlopen als ik hulp had gehad. Nu vrees ik dat mijn autistische gedrag schade heeft aangebracht die niet meer is te herstellen. Wat betreft het vrienden maken, gelukkig reageren mijn nieuwe vrienden nu minder alsof ze verplicht aardig tegen me moeten doen. Het begint steeds meer echte vriendschap te zijn En ik merk dat ik me doordat ik dat weet ook beter kan ontspannen wat natuurlijk ook een positief effect heeft. En toch denk ik dat als ik hulp had gehad, dat het contacten maken in veel betere banen had kunnen leiden.

quote:

En nu wat ik eigenlijk wilde posten Ik ging weer op zoek naar dit topic, omdat ik over een aantal dingen nadacht. Ten eerste dacht ik na over de 'theory of mind'. Dat is kort gezegd het algemene besef dat een ander ook een persoon is met een eigen denkwereld, kennis, vaardigheden en gebeurtenissen die je persoonlijkheid hebben gevormd. Het is niet alleen dat, maar ook de vaardigheid rekening te houden met het referentiekader van een ander. Er wordt gezegd dat autisten geen 'theory of mind' hebben. Volgens mij is dat niet waar, althans, niet noodzakelijk. Ik heb er namelijk wel een. Wat ik echter vandaag pas besefte is dat mijn 'theory of mind' soms gewoon niet of een stuk slechter functioneert dan wat normaal is en dat dit waarschijnlijk veel van de rare sociale situaties heeft veroorzaakt waar ik me nu nog erg over kan schamen als ik erover terug denk. Ik weet niet of er mensen zijn die dat herkennen, maar ik heb af en toe wat ik guilt trips noem. Daarmee wil ik zeggen dat ik door iets moet terug denken aan een of andere nare situatie waardoor iemand door mijn rare gedrag me niet begreep of uitlachte of iets dergelijks. Het zijn met recht trauma's eigenlijk: ze staan in mijn geheugen gegrift. Gelukkig neemt het aantal akkefietjes die dat soort trauma's opleveren af. Maar ik had er bijvoorbeeld nog niet zo heel lang geleden eentje waarbij ik iemand enthousiast ging vertellen over de introductieperiode van mijn studentenvereniging terwijl de luisteraar zelf ook lid is van die studentenvereniging Ik vind dat zo afschuwelijk genant. Hebben misschien meer mensen het idee dat hun 'theory of mind' niet of slechter functioneert, of ervaring met de 'guilt trips' waar ik het over heb?

quote:

Verder dacht ik na over mijn houding tegenover andere mensen, wat ik in het algemeen van anderen vind. Ik besefte dat ik meestal gewoon onverschillig ben. Ik zie andere mensen als mensen en ik laat ze in hun waarde, maar het duurt wat langer voordat ik ze zie als personen en belangstelling krijg in hun denkwereld (en als gevolg om mensen kan gaan geven). Bij sommige mensen kom ik nooit zo ver, ook al zit ik jarenlang bij ze in de klas. Ik houd niet van ze en ik heb geen hekel aan ze, hun leven boeit me gewoon geen fuck. Achteraf kan ik daar spijt van hebben. Zo las ik mijn jaarboek toen ik van de middelbare school af ging, en omdat iedereen daarin persoonlijke stukjes schrijft, kom je meer te weten over de denkwereld van iemand. Daar bleken toch behoorlijk interessante stukken in te staan. Ik vind het zo zonde dat ik niet genoeg contact heb gehad met mijn leeftijdsgenoten om daar achter te komen toen ik nog bij ze in de klas zat. Ik mag dan gepest zijn vroeger, maar het was voor een groot deel toch echt mijn eigen schuld.

quote:

Op woensdag 14 januari 2009 12:23 schreef Pyjama het volgende:
Die ''Guilt Trips'' zijn toch niet specifiek voor autisme? Of heb ik het mis?

quote:

Op zondag 18 januari 2009 21:53 schreef Ferrobar het volgende:

[..]

Wat goed dat het goed gaat met je vriendschappen!

quote:

M.b.t. hulp zoeken: niet te hard zijn voor jezelf; veel mensen hier hebben er moeite mee. Probeer erachter te komen wat je nou werkelijk tegen houdt.

quote:

Theory of mind: mmm, soms gaat het me goed af en soms ook helemaal niet.
Guilt trips: daar heb ik heel erg last van (gehad; het gaat de laatste tijd vrij goed). Ik weet nog exact welke "domme dingen" ik 10, 15 of zelfs 20 jaar geleden gedaan heb. Het hangt wel af van mijn zelfvertrouwen op het moment: bij weinig zelfvertrouwen kijk ik er negatiever op terug; doet het "pijn" en schaam ik me voor mijn stomme gedrag. Als ik me beter voel denk ik: "ach, iedereen doet wel een iets wat achteraf niet zo handig was."

quote:

Op zondag 18 januari 2009 22:03 schreef Ferrobar het volgende:

[..]

Dat denk ik ook niet, nee. Ik denk dat het ook iets is van mensen met weinig zelfvertrouwen in het algemeen. Dat autisten dit sterk hebben komt volgens mij omdat ze moeite hebben goed te reageren op hun omgeving, daardoor veel "fouten" maken en in de hoop in de toekomst hun hoofd minder vaak te stoten het zo goed onthouden.

quote:

Op zondag 18 januari 2009 22:21 schreef tijnbrein het volgende:
@ Black_Tulip
Ik sta bij alle uitzendbureau in mijn woonplaats ingeschreven. Alleen er is op dit moment gewoon weinig werk. Maar ik houd mijn ogen wel open voor dingen die langs komen.

quote:

Op zondag 18 januari 2009 21:15 schreef Black_Tulip het volgende:
Zou je dat niet tegen hem kunnen zeggen dan? Misschien kan je vragen of hij misschien meer wil letten op leeftijdsgenoten van jou die ook weinig hebben meegemaakt, kijken hoe die omgaan met situaties? Misschien dat dan het kwartje valt. Ik vermoed eigenlijk dat hij het ook niet wil zien. Op dit moment heb je nog geen diagnose en zou jouw gedrag ook best door iets anders kunnen worden veroorzaakt (al vind ik het steeds onwaarschijnlijker naarmate ik meer over je lees). Voor hem is het kwetsend om te moeten realiseren dat er iets in jouw hersenen niet helemaal vlekkeloos verloopt. Dat is waarschijnlijk niet omdat hij moeite heeft om het te accepteren. Als ik het zo hoor, houdt hij van je, dus accepteren doet hij wel. Hij wil alleen niet dat zijn eigen vriendin zichzelf zo'n zwaar syndroom aanpraat c.q. lijdt onder autisme .. Zeker de periode vlak na de diagnose is geen kattenpis.

quote:

Ik ook, maar ik herken je gevoel. Als je goed let op het commentaar wat anderen leveren op je gedrag zonder dat ze weten dat je autisme hebt, merk je ook dat ze wel degelijk in de gaten hebben dat je anders bent, dat er iets niet helemaal klopt. Althans, dat is mijn ervaring. Ik geloof dat jij ook wel zulke ervaringen hebt?

quote:

Wat heb je hem toen laten lezen en waarom zag hij dat niet in jou? Hij wil het waarschijnlijk niet zien of hij kan het niet zien, omdat jij het onbewust te goed camoufleert. Of er is inderdaad niks aan de hand en je bent geen autist, dat kan ook nog

quote:

Heel herkenbaar.. Mijn tactiek is om iets te gaan doen als er meerdere dringende redenen voor zijn. Als je geen zin hebt om naar de huisarts te gaan voor je autisme, dan misschien wel omdat je je keel helemaal kapot hoest. Zo'n idee En als je er dan toch al zit, kun je gelijk vertellen wat er nog meer mankeert...

quote:

Wow. Je ex is echt een lul. Goed dat je bij hem weg bent gegaan. Wel heb ik een beetje het gevoel dat je te ver naar de andere kant doorslaat met je huidige vriend. Het is helemaal super dat je vriend zoveel begrip voor je heeft, maar misschien zou je zelf ook iets meer kunnen opofferen? Je lijkt nog ietsje meer last te hebben van 'emotional overload' dan ik, dus sorry als ik teveel vraag.

quote:

Ik ben ervan overtuigd dat hoe vaker je jezelf blootstelt aan situaties waar je helemaal door in de stress schiet, hoe beter je daar tegen kan. Het is een leerproces en ook een autist kan dat, of zal ik zeggen, ook jij kan dat. Het is zwaar en moeilijk maar het levert je zoveel op als je beseft hoeveel je vooruit bent gegaan als persoon. Probeer je eens in te denken hoe je je zou voelen als je twee uur lang kunt blijven zitten op een plek die zo stressvol voor je is dat je vroeger na een kwartier al weg zou zijn gegaan.

quote:

Dat geeft niet. Dat doe ik ook wel eens Dank je dat je dit ondanks je neiging om vooral over jezelf te lullen toch zegt. Dat betekent veel voor me.

quote:

Op zondag 18 januari 2009 22:32 schreef Black_Tulip het volgende:
Shit, ik wist dat ik niet op vernieuwen moest drukken Maeghan, ik lees je post, maar reageren doe ik een andere keer, goed?

* Black_Tulip probeert alle browservensters te sluiten...

quote:

Op zondag 18 januari 2009 22:31 schreef Black_Tulip het volgende:

[..]

Mooi Ik hoop dat er iets voor je is. Schrijf je anders ook in bij uitzendbureaus die hun vacatures online hebben staan, misschien helpt dat. Of reageer je al online op vacatures?

quote:

Op zondag 18 januari 2009 19:13 schreef Maeghan het volgende:

[..]

Dat herken ik ook wel. Het meer na (moeten) denken over dingen die andere mensen volgens mij automatisch doen - of zo lijkt het voor mij soms tenminste.
[..]

Ik leg ook wel uit hoe bepaald gedrag ontstaat. Alleen hij vindt dat ik me kinderlijk (niet kinderachtig, kinderlijk) gedraag. Maar hij wijt dat dan aan het feit dat ik jonger ben dan hij en veel minder mee heb gemaakt, waardoor ik minder goed met dingen om kan gaan. Aan de andere kant begrijp ik dat dan soms ook weer niet, want hij moet toch ook zien dat ik compleet anders reageer dan bijv. zijn ex, die misschien wel ouder is dan ik, maar ook geen oorlog heeft mee gemaakt. Ik reageer op manieren waarvan ik achteraf ook inzie dat het niet normaal is, dat ik compleet overdrijf en in paniek raak om niks, dat ik hem soms heel onredelijk behandel op zo'n moment, etc. Waarvan ik iig de indruk heb dat dat niet 'normaal' is, op basis van wat ik weet van andere mensen, hoe mijn ouders zich gedragen, wat ik in soapseries zie, ik noem maar wat dingen. Alhoewel het natuurlijk altijd moeilijk blijft om te bepalen wat normaal is. Daar twijfel ik dan ook heel vaak over.

quote:

Autisme is sowieso een 'groot woord', want idd ik heb nog geen diagnose. Maar ik had hem toen wat laten lezen omdat ik er zoveel in herkende en ik was eigenlijk compleet verbaasd dat hij dat juist totaal niet in mij zag.

quote:

[..]

Mjah, wat B_T al zei, ik heb geen diagnose. Het is niet dat hij een door een specialist gestelde diagnose ontkent, dat zou ik ook respectloos vinden. Het is een vermoeden wat ik heb wat ik eens zou moeten laten onderzoeken (maar ja, uitstel en zo, ik ben al bijna twee jaar verhuisd en moet nog steeds een huisarts zoeken hier - ik heb drie maanden geleden het adres opgezocht, dus over een jaartje ben ik waarschijnlijk wel ingeschreven ).

Hij is verder heel lief hoor en accepteert m'n buien gewoon. Ja ok, we hebben er een paar keer ruzie door gehad (in totaal hebben we drie keer ruzie gehad in meer dan twee jaar, waarvan drie keer door mijn rariteiten), maar iedereen heeft weleens ruzie en iedereen ergert zich weleens aan de - al dan niet normale - gewoontes van een ander. Waar ik bij hem mee weg kom zonder dat we er ruzie over hebben, dat vind ik echt bizar. Ieder ander had me al honderd keer op balkon gezet. Wat dat betreft vrees ik helemaal niet voor onze toekomst, want ik heb nog nooit iemand meegemaakt die zo geduldig is en zoveel accepteert. Door hem gaat het met mij zelf ook beter, omdat hij accepteert wat ik op een bepaald moment voel en me de ruimte geeft. Mijn ex deed dat niet, waardoor ik dan compleet in paniek raakte of boos moest worden voordat ik m'n zin kreeg. Soms voel ik me ook net een dictator. Als we ergens zijn en ik wil weg, gaan we weg. Ook als hij eigenlijk had willen blijven, maakt ie er geen punt van en gaan we weg. Mijn ex heeft me weleens de hele dag en bijna de hele nacht meegesleept en maakte er nog een punt van toen ik er om vier uur 's nachts doorheen zat en naar het hotel wilde, na de hele dag drukte en mensen om me heen en zitten in een rokerig cafe (als carapatient) in een vreemde stad, terwijl ik niet zelf naar huis kon (geen rijbewijs of auto, geen openbaar vervoer en geen geld voor een taxi). Ik ben met m'n huidige vriend weleens ergens drie kwartier onderweg geweest ergens naartoe om na een kwartier alweer weg te willen. Ik voelde me er niet fijn, maar wilde dat niet zeggen omdat ik dat lullig vond voor hem, maar hij merkte het toch (dat zou m'n ex al nooit gemerkt hebben) en stelde zelf voor om weer weg te gaan en iets te gaan doen wat ik wel leuk vond (wat op zo'n moment een ramp is, want dan ben ik al zo geprikkeld dat ik niet eens meer weet wat ik wil). Dan is het echt een prestatie als je eruit weet te trekken wat ik wel wil. Wat dat betreft ben ik echt gigantisch blij met hem, dat is voor mij niet in woorden uit te drukken. Dus dat hij misschien niet 100% begrijpt wat er soms in me omgaat (of liever gezegd, waarom dat in me omgaat), daar kan ik echt niet zo mee zitten.

quote:

Op zondag 18 januari 2009 21:15 schreef dutch-mamma het volgende:
Herkennen jullie dit?

Mijn jongste (10) is een kamikazepiloot in het verkeer. Soms gaat het dagen goed tijdens het fietsen, en dan opeens kan hij zich, als we oversteken willen, zomaar voor een aanrijdende auto storten als ik niet oplet.
We wonen in een redelijk verkeersveilige buurt, maar ik kan hem echt niet alleen op de fiets weg laten gaan.

Ik begin nu het idee te krijgen dat én op het verkeer letten én goed fietsen (rechts rijden, niet slingeren, niet omvallen) even iets teveel prikkels geven.

Klopt dat? Herkenning? Andere suggesties?

quote:

Op zondag 18 januari 2009 21:15 schreef Black_Tulip het volgende:
Ik heb echt veel om op te reageren. Als je het niet op kunt brengen om deze hele post te lezen, zoek dan naar mijn reactie op jouw post. Liever dat dan dat er straks achter elkaar tien posts van mij in dit topic staan.
[..]

Ik heb het grootste deel van mijn leven geen of uiterst weinig vrienden gehad. Dan heb je niemand om mee te praten. Maar wat betreft het probleem van gespreksstof, ja, dat herken ik wel. Maar dan alleen als het niet goed klikt eigenlijk, of als ik me erg onzeker voel. Tegenwoordig kan ik steeds meer zeggen ook als ik niet gelijk een "klik" voel. Ik was vroeger erg verlegen en gesloten. Nu lul ik iedereen de oren van de kop als ik in de juiste stemming ben Een paar anderen zeiden dat ze in een gesprek vaak vragen beantwoorden. Ik ben juist andersom. Ik ben of degene die de vragen stelt, of ik ratel aan een stuk door zonder de ander echt een kans te geven. De beste gesprekken ontstaan als ik beide tactieken combineer en de ander ook graag ratelt.

quote:

[..]
Dit is allemaal goed bedoeld. Sorry als ik prekerig overkom, die neiging heb ik wel eens
[..]

quote:

Op zondag 18 januari 2009 22:31 schreef Maeghan het volgende:
[..]
Ik denk dat dat inderdaad mijn voornaamste probleem is, het overprikkeld raken door veel mensen om me heen te hebben (en dan raak ik ook gevoeliger voor zintuiglijke prikkels trouwens, terwijl ik daar als ik niet in een stressvolle situatie verkeer eigenlijk weinig last van heb) en het emotioneel raken om 'stomme dingen'. Dat en mijn gebrek aan orde en mijn waardeloze manier om dan orde te proberen te scheppen., maar da's weer een hele andere categorie. Als ik weet dat hij iets leuk vindt, dan proberen we een compromis te vinden of zo. We gaan bijvoorbeeld graag naar Scheveningen. Het probleem is echter dat ik in de zomer helemaal gek word van al die mensen (en kinderen). Dus wat we dan doen is ofwel verder weg van de drukte en dan gaan we meestal gelijk vis eten bij Thierry's place of we gaan in de branding lopen, want daar liggen geen mensen te zonnen natuurlijk. Maar in de zomer over de promenade lopen? Echt niet.

quote:

[..]
Ja ik vind het leuk voor je en ik weet hoe moeilijk het is, daarom zeg ik het ook. Waar ik ook aan dacht eigenlijk is dat het voor 'normale' mensen zoiets is wat ze niet begrijpen en dat ze dan soms lullige reacties geven. Ze begrijpen niet dat je ergens blij mee kunt zijn terwijl het voor hun normaal is. Ik heb van m'n vorige werk veel geleerd op sociaal vlak (leiding geven, vergaderen, samenwerken). Mijn ouders begrepen totaal niet wat ik daar deed, omdat het intellectueel zwaar onder m'n niveau is. Nu was ik me toen nog helemaal niet bewust van alles wat ik nu vermoed. Ik dacht toen dat het te maken had met mijn geschiedenis van depressies (zware depressie + winterdepressies), dat belemmerde me ook enorm in mijn functioneren, in combinatie met het feit dat ik een klassieke underachiever ben (net als m'n vader trouwens - da's dan ook de enige die nooit kritiek geeft op dat vlak). Ik had op dat moment al wel door dat ik gewoon niet kan presteren zoals ik dat optimaal zou kunnen. Dat ik misschien wel een hoger niveau aankan dan veel andere mensen, maar dat me dat maar een deel van de tijd lukt. Ik heb ze dat toen op die manier wel deels uit kunnen leggen, maar het blijft lastig. En zeker bij mensen die wat verder van je afstaan, die ga je niet uitleggen hoe iets zit, maar ze kunnen wel vervelend reageren. Mijn opa en oma waren "teleurgesteld" dat ik zo'n baan had. Altijd fijn om te horen... Mensen kunnen (goedbedoeld) zo stom reageren met "waarom ga je niet X doen, want dat staat beter op je CV" of zo. Terwijl het voor jou niet haalbaar is omdat constant te doen (naast een opleiding, of uberhaupt niet). Dus daarom, ik begrijp wel dat het voor jou fijn is om te merken dat het goed gaat en dat je eigenlijk helemaal niet zo ver onder je target zat.

quote:

Wat je zei over zien of mensen twijfelen of echt niets willen, dat herken ik ook trouwens. Mijn baas loopt vaak op mensen af en zegt dan "ik zie een vragende blik, zegt u het maar" terwijl ik vaak mensen zie lopen en denk dat ze op het punt staan om iets te gaan vragen en dan reageren ze met "nee hoor, er is niks" of zo. Ik zie dat dus blijkbaar niet.

quote:

Op zondag 18 januari 2009 23:44 schreef BONG4002 het volgende:
Ik volg dit topic al een tijdje en voel nu uiteindelijk toch de behoefte om te reageren omdat ik ook een (lichte) vorm van Autisme heb. Vroeger was ik op FOK! namelijk ook actief onder de naam Hepyro en heb toen ooit ook een topic gestart m.b.t. mijn Autisme

Nu ik bijna 30 ben voel ik toch de behoefte om openheid van zaken te geven, ik ben nu al een aantal jaar actief onder het pseudoniem BONG4002, daar ik de (helaas vrij negatieve) history van het account Hepyro achter mij wilde laten, in die periode was ik nogal geobserdeerd bezig en kon ik niet goed omgaan met de (soms) negatieve reacties waardoor ik regelmatig buitensporig reageerde.

Ik heb in de loop der tijd veel geleerd en nu ook eindelijk werk gevonden dat bij mij past (bij de GGZ als administratief medewerker), heb soms nog weleens moeite met mijn handicap als je het zo moet noemen maar wel merk ik duidelijk een vooruitgang t.o.v. vroeger, in de tijd dat ik nog "Hepyro" was zat ik niet goed in mijn vel wat ook valt op te maken als je de Posthistory erop naslaat...

Kortom: Hier ben ik dan als "echte" autist en wilde nu eindelijk toch eens voor mijzelf de boel openbreken en gewoon te zeggen wie ik ben

quote:

Op zondag 18 januari 2009 23:56 schreef Stupendous76 het volgende:

[..]

Welkom in dit topic

quote:

Op zondag 18 januari 2009 22:31 schreef Maeghan het volgende:
Ik wacht wel tot ik een keer mezelf naar een dokter geschopt heb.

quote:

Mocht het ooit tot een diagnose komen, dan zie ik het wel en dan accepteert hij dat ook vast wel. En ergens heb ik dat ook wel, dat ik denk 'praat ik mezelf niet iets aan wat ik niet heb?'. Ergens wil ik het graag weten, ergens wil ik het ook gewoon helemaal niet hebben. Soms denk ik 'ik heb het gewoon, pech' en soms denk ik 'nee joh, het gaat veel te goed om zoiets te hebben'. Ik voel me af en toe zo'n aansteller als ik hier een hele lap tekst post.

quote:

Ja, soms denk ik dat mensen er niks van merken. En dan opeens krijg je weer zo'n rotopmerking naar je hoofd waardoor je merkt dat je er toch niet helemaal bijhoort, toch niet helemaal meekomt, toch niet helemaal opgaat in de massa ofwel op momenten dat je dat zou willen ofwel op momenten dat je denkt dat dat zo is omdat je naar jouw idee gewoon niets bijzonders doet.

quote:

Tja, iets uit een boek over Asperger. Maar het ging idd wel over bepaald gedrag wat ik onderdruk, op dat moment stond ik daar alleen niet bij stil. Hij weet niet hoe ik me vroeger op school voelde of hoe het daar ging, dat ik gepest werd, dat ik nauwelijks vrienden had, etc. Ik vertel dat soort dingen wel, maar het is logisch dat hij niet weet hoe ik me daarbij voelde of zo.

quote:

Ja en dat de dokter dan vraagt of je voortaan niet gewoon een nieuwe afspraak kunt maken voor die andere dingen omdat ie anders uitloopt

quote:

Ik denk dat dat inderdaad mijn voornaamste probleem is, het overprikkeld raken door veel mensen om me heen te hebben (en dan raak ik ook gevoeliger voor zintuiglijke prikkels trouwens, terwijl ik daar als ik niet in een stressvolle situatie verkeer eigenlijk weinig last van heb)

quote:

en het emotioneel raken om 'stomme dingen'. Dat en mijn gebrek aan orde en mijn waardeloze manier om dan orde te proberen te scheppen., maar da's weer een hele andere categorie.

quote:

-verhaal over ervaringen-

quote:

Nou ja en waar ik het dus over had waar we naartoe gereden waren, dat was Kinderdijk. We hadden niet veel geld en wilden wel af en toe wat doen, dus we dachten dat het misschien wel aardig was om de molens daar te bekijken. Nou heb ik de vervelende neiging om ook enorm gestresst te raken van stille, lege landschappen. Vraag me niet waarom, maar zet me in de polder en ik word gek. Als ik op vakantie ga, ga ik ook altijd naar een stad, want ik kan niet tegen stilte. Ik slaap ook het liefst met het geluid van auto's op de achtergrond. Beetje tegenstrijdig misschien, maar zo werk ik nou eenmaal.

quote:

Kortom, we waren net daar binnen (na autorijden met iemand anders naast me = vermoeiend, de weg zoeken = gekmakend, een parkeerplaats zoeken = irritant) en toen kwamen we daar... Stond ik dus in de verlaten polder tussen bussen vol met Aziatische toeristen. Polder + mensenmassa => Maeghan wordt gek.

quote:

Is ook zo. Ik kan tegenwoordig veel beter in het openbaar vervoer. Vroeger moest ik regelmatig uitstappen omdat ik het niet volhield of ik nam een andere trein. En als ik in paniek raak, weet ik mezelf nog wel af te leiden en tot hyperventilatie komt het al helemaal niet meer. Daar heb ik wel last van gehad in het verleden, al was dat ook heel anders omdat ik toen nog depressief was en ad slikte.

quote:

Ja ik vind het leuk voor je en ik weet hoe moeilijk het is, daarom zeg ik het ook. Waar ik ook aan dacht eigenlijk is dat het voor 'normale' mensen zoiets is wat ze niet begrijpen en dat ze dan soms lullige reacties geven. Ze begrijpen niet dat je ergens blij mee kunt zijn terwijl het voor hun normaal is.

quote:

in combinatie met het feit dat ik een klassieke underachiever ben (net als m'n vader trouwens - da's dan ook de enige die nooit kritiek geeft op dat vlak).

quote:

-over lullige reacties van mensen-

quote:

Dus daarom, ik begrijp wel dat het voor jou fijn is om te merken dat het goed gaat en dat je eigenlijk helemaal niet zo ver onder je target zat.

quote:

Wat je zei over zien of mensen twijfelen of echt niets willen, dat herken ik ook trouwens. Mijn baas loopt vaak op mensen af en zegt dan "ik zie een vragende blik, zegt u het maar" terwijl ik vaak mensen zie lopen en denk dat ze op het punt staan om iets te gaan vragen en dan reageren ze met "nee hoor, er is niks" of zo. Ik zie dat dus blijkbaar niet.

quote:

Op zondag 18 januari 2009 22:47 schreef tijnbrein het volgende:

[..]

Ik ben al bij zo veel bureau's in geschreven dat ik af en toe het overzicht kwijt ben. Maar ik ga weer verder zoeken op internet enzo.