PDD [Autisme, Asperger en PDD-NOS] deel 11

quote:

Op woensdag 14 januari 2009 00:30 schreef Stupendous76 het volgende:
Kijk, dit vind ik dus een autistische opmerking

Wat is er 'autistisch' aan als ik vragen mag?

quote:

Guilt trips?
Hoeveel wil je er hebben?
Mijn geheugen is vrij goed, maar dingen die pas echt blijven hangen zijn inderdaad genânte en/of pijnlijke momenten. En die komen regelmatig terug, zijn net geen pijnscheuten, maar wel dusdanig dat ik het 'voel alsof er een schicht door mij heen gaat'. Irritant is dat ze niet alleen voorkomen in situaties die zich herhalen (of zelfs maar lijken op die bewust situatie) maar ook bij situaties die zouden kunnen leiden tot...

Zo is het inderdaad... Ik kan me nog herinneren dat ik mijn moeder uitlegde dat ik hier last van had en dat ik toen wel kon janken (of ik dat echt gedaan heb, weet ik niet meer). Opvallend is dat ik toen ik op uitwisseling was in het buitenland er heel veel meer last van had van normaal. Het ging relatief ongelofelijk goed met me toen sociaal gezien (al gaat het nu dus weer nog beter qua kwaliteit van de contacten ) en toch had ik zo ontiegelijk veel meer last van guilt trips.

quote:

En om het compleet te maken komt je bewustzijn + nieuw geheugen dan ook nog even langs die dat gevoel ook weer in je geheugen plaatsen --> je herinnert je dus niet alleen de pijnlijke situatie van jaren geleden, maar ook alle keren dat dat gevoel zich nadien herhaalde

Ik herinner bij een guilt trip niet alle andere keren dat ik een guilt trip over hetzelfde onderwerp heb gehad, als je dat bedoelt. Wel was ik me er heel lang niet van bewust dat ik het deed en hoe destructief het is. Dat negatieve gevoel wordt sterker naarmate je meer van dat soort ervaringen hebt. Iets met laag zelfvertrouwen...

quote:

Theory of mind
Het kan goed zijn dat autisten zich moeilijk(er) kunnen verplaatsen in andere personen. Ik probeer steeds meer met anderen rekening te houden en dat kost vrij veel moeite, maar het lukt wel en wordt _gelukkig steeds meer een automatisme. Daarmee valt mij wel gelijk op dat heel veel mensen zoiets absoluut niet hebben of willen. Wie is er dan autistisch?

Hoe bedoel je, mensen willen het niet?

quote:

Ja en nee. Achteraf bezien had ik veel meer vriendjes en vriendinnetjes kunnen hebben. Was het wat geworden? Waarschijnlijk alleen leuk 'for the time being', omdat ik ook zie dat er te veel verschillen zouden zijn (zeker als ik naar bepaalde periodes kijk waarin ik het zelf nogal moeilijk had, zo ongeveer mijn hele puberteit...)

Ik denk dat ik er zeker wat aan zou hebben gehad als ik me wat minder onverschillig gedroeg tegenover mijn leeftijdsgenoten. Vind je het gek dat je geen vrienden maakt als je onbewust niet bereid bent iemand de kans te geven te laten zien een persoon te zijn? Misschien waren vriendschappen toen inderdaad onmogelijk of onwenselijk, maar een wat beter contact met leeftijdsgenoten zou een stuk gezonder zijn geweest..

quote:

Op woensdag 14 januari 2009 00:48 schreef Black_Tulip het volgende:

[..]

Wat is er 'autistisch' aan als ik vragen mag?

Recht voor zijn raap, eerlijk en bot (of hard)
Is niet kwaad bedoelt, beide.

quote:

[..]

Zo is het inderdaad... Ik kan me nog herinneren dat ik mijn moeder uitlegde dat ik hier last van had en dat ik toen wel kon janken (of ik dat echt gedaan heb, weet ik niet meer). Opvallend is dat ik toen ik op uitwisseling was in het buitenland er heel veel meer last van had van normaal. Het ging relatief ongelofelijk goed met me toen sociaal gezien (al gaat het nu dus weer nog beter qua kwaliteit van de contacten ) en toch had ik zo ontiegelijk veel meer last van guilt trips.
[..]

Ik herinner bij een guilt trip niet alle andere keren dat ik een guilt trip over hetzelfde onderwerp heb gehad, als je dat bedoelt. Wel was ik me er heel lang niet van bewust dat ik het deed en hoe destructief het is. Dat negatieve gevoel wordt sterker naarmate je meer van dat soort ervaringen hebt. Iets met laag zelfvertrouwen...
[..]

Hoe bedoel je, mensen willen het niet?

Het is gemakkelijk(er) om 'simpel' te denken en te doen, dus doen veel mensen 'simpel' terwijl ze eigenlijk beter zouden kunnen. Net als leerlingen die voor een 6- gaan terwijl ze makkelijk een 8 kunnen halen; mensen zijn lui en 'om goed bezig te zijn' moet je moeite doen. Je inleven in de standpunten en ideeën van anderen is zo iets. Op kleine schaal zullen mensen graag aan anderen denken, maar op kleine schaal kost het ze vaak ook weinig moeite. Maar zodra er iets 'groters' komt of iets wat hun inziens buiten hun kleine schaal valt, dan is het direct op non-argumenten. op onderbuikgevoelens en emotie zonder ook maar iets verder te kijken.
_{Hmmm, klinkt wel erg onsamenhangend}

quote:

[..]

Ik denk dat ik er zeker wat aan zou hebben gehad als ik me wat minder onverschillig gedroeg tegenover mijn leeftijdsgenoten. Vind je het gek dat je geen vrienden maakt als je onbewust niet bereid bent iemand de kans te geven te laten zien een persoon te zijn? Misschien waren vriendschappen toen inderdaad onmogelijk of onwenselijk, maar een wat beter contact met leeftijdsgenoten zou een stuk gezonder zijn geweest..

Dat zonder meer. Ik heb niet het idee dat ik mij onverschillig gedroeg/gedraag, maar het openstellen is een goede opmerking. In hoeverre dat gebeurd is/gebeurd zou ik beter eens nagaan.

quote:

Op woensdag 14 januari 2009 01:06 schreef Stupendous76 het volgende:
Recht voor zijn raap, eerlijk en bot (of hard)
Is niet kwaad bedoelt, beide.

Zo ben ik, inderdaad.. Ik kan heel erg zijn, dat weet ik... Soms merk ik het ook wel terwijl ik het zeg/typ, maar dan zou ik geen flauw idee hebben hoe ik wat ik wil zeggen over kan brengen op een manier die niet zo recht voor zijn raap is. Ik heb het vermoeden dat de openheid van autisten ook niet alleen een kwestie is van de vorm, maar ook van de inhoud. Ook qua inhoud zijn we gewoon veel en veel directer, als je begrijpt wat ik bedoel. Veel meer geneigd om het te hebben over onderwerpen waar een ander zijn mond over dicht houdt, of om dingen te rationaliseren die een ander uitsluitend emotioneel benadert.

quote:

Het is gemakkelijk(er) om 'simpel' te denken en te doen, dus doen veel mensen 'simpel' terwijl ze eigenlijk beter zouden kunnen. Net als leerlingen die voor een 6- gaan terwijl ze makkelijk een 8 kunnen halen; mensen zijn lui en 'om goed bezig te zijn' moet je moeite doen. Je inleven in de standpunten en ideeën van anderen is zo iets. Op kleine schaal zullen mensen graag aan anderen denken, maar op kleine schaal kost het ze vaak ook weinig moeite. Maar zodra er iets 'groters' komt of iets wat hun inziens buiten hun kleine schaal valt, dan is het direct op non-argumenten. op onderbuikgevoelens en emotie zonder ook maar iets verder te kijken.
_{Hmmm, klinkt wel erg onsamenhangend}

Ik denk dat ik dit wel begrijp, maar ik had verkeerd begrepen wat je bedoelde met je eerdere post. Ik dacht dat je bedoelde dat mensen het soms helemaal niet kunnen waarderen als je je probeert in te leven in hen en dat leek me een beetje raar. Tenzij je de plank echt uitzonderlijk mis slaat (wat een autist kan overkomen uiteraard ) lijkt me dat niemand het erg vindt als iemand probeert inlevingsvermogen te tonen.

Wat betreft je inleven in grotere dingen moet ik denken aan de klachten die je vaak hoort van mensen die hele erge dingen hebben meegemaakt dat eigenlijk niemand je echt begrijpt of echt medeleven kan tonen tenzij ze het zelf ook hebben meegemaakt. Daar zit denk ik wel een kern van waarheid in.

quote:

Dat zonder meer. Ik heb niet het idee dat ik mij onverschillig gedroeg/gedraag, maar het openstellen is een goede opmerking. In hoeverre dat gebeurd is/gebeurd zou ik beter eens nagaan.

Ik had het ook niet over jou, maar over mij, maar nu ik mijn post nalees, snap ik dat je het persoonlijk kan interpreteren. Ik doelde op een 'onbepaalde' je Lastig, persoonsvormen Handiger is een taal waarbij zoiets meteen duidelijk is _{(zoals het Fins )}

Edit: Of eigenlijk gaat het hier dus niet om de persoonsvorm, maar het persoonlijk voornaamwoord. Ik moet naar bed... Sterker nog, laat ik maar meteen aankondigen dat ik dat ga doen. Stupendous76, ik vind het leuk dat je nu online bent, maar ik heb al een slaaptekort en ik moet echt naar bed nu

Wouw, wat herken ik veel in dit topic! Schrik er een beetje van...Ik blijf nog even meelezen, tvp dus!

quote:

Op woensdag 14 januari 2009 00:30 schreef Stupendous76 het volgende:

Guilt trips?
Hoeveel wil je er hebben?
Mijn geheugen is vrij goed, maar dingen die pas echt blijven hangen zijn inderdaad genânte en/of pijnlijke momenten. En die komen regelmatig terug, zijn net geen pijnscheuten, maar wel dusdanig dat ik het 'voel alsof er een schicht door mij heen gaat'. Irritant is dat ze niet alleen voorkomen in situaties die zich herhalen (of zelfs maar lijken op die bewust situatie) maar ook bij situaties die zouden kunnen leiden tot...

Dit is ontzettend herkenbaar, pijnlijke of beschamende momenten die als een hakmes plots door je heen snijden. Dan krimp ik ineen, vaker praat ik dan ook even hardop in mezelf, omdat de overflow te groot is en het kortstondig teveel is om te verwerken. Dit duurt een paar seconden.

Die ''Guilt Trips'' zijn toch niet specifiek voor autisme? Of heb ik het mis?

quote:

Op maandag 12 januari 2009 02:41 schreef dutch-mamma het volgende:

[..]

Wat jammer dat je vader zo reageerde... Lijkt wel op de vader van mijn aspergerzonen. Die vermijd het onderwerp ook uit alle macht.
Gelukkig heeft hij een vriendin die de confrontatie wél aangaat! En daar ben ik blij om!

Hoe reageert je moeder, als je vader er niet bij is? Misschien is het een idee om eens een gesprek aan te gaan met haar alleen?

Met mijn moeder zo'n gesprek aan gaan durf ik niet. Mijn moeder kan nogal bot reageren. En daarna net doen alsof er niks aan de hand is.
Ik praat liever met mij vader die reageerd over het algemeen normaal.
Volgens mij hebben mij ouders het verleden al achter zich gelaten maar ik nog niet.

quote:

Op woensdag 14 januari 2009 01:41 schreef capricia het volgende:
Wouw, wat herken ik veel in dit topic! Schrik er een beetje van...Ik blijf nog even meelezen, tvp dus!

Ik dacht al wel dat je dit topic zou vinden, al had ik eigenlijk niet verwacht dat het herkenbaar zou zijn. Wat vind je herkenbaar?

quote:

Op woensdag 14 januari 2009 12:23 schreef Pyjama het volgende:
Die ''Guilt Trips'' zijn toch niet specifiek voor autisme? Of heb ik het mis?

Vast niet. De oorzaak van veel van die guilt trips lijkt me echter wel specifiek voor autisme. Je 'theory of mind' als je geen autist bent hoort gewoon in orde te zijn namelijk.

quote:

Op woensdag 14 januari 2009 01:16 schreef Black_Tulip het volgende:
[..]
Ik had het ook niet over jou, maar over mij, maar nu ik mijn post nalees, snap ik dat je het persoonlijk kan interpreteren. Ik doelde op een 'onbepaalde' je Lastig, persoonsvormen Handiger is een taal waarbij zoiets meteen duidelijk is _{(zoals het Fins )}

Edit: Of eigenlijk gaat het hier dus niet om de persoonsvorm, maar het persoonlijk voornaamwoord. Ik moet naar bed... Sterker nog, laat ik maar meteen aankondigen dat ik dat ga doen. Stupendous76, ik vind het leuk dat je nu online bent, maar ik heb al een slaaptekort en ik moet echt naar bed nu

Ik had het niet persoonlijk opgevat, maar goed, als je ik teksten lees ga je ik meestal wel van je mijn eigen situatie uit (en zit je weer bij "theory of mind"... )
In ieder geval, goede morgen (of beter: goede middag p) )

Tevens een algemene vraag: zijn er meer autisten/pdd'ers met slaapproblemen?
-edit-
Ik zelf heb geen problemen met slapen of in slaap komen. Alleen omdat ik vaak nog druk met dingen bezig ben of nog iets wil doen (computer, boek, tv, enz) ik vergeet te gaan slapen of laat/later ga slapen (en dus laat wakker word)

[ Bericht 6% gewijzigd door Stupendous76 op 14-01-2009 13:56:23 ]

Ja, ik heb ook heel vaak slaapproblemen.
Vaak is dat dan moeilijk in slaap komen omdat mijn hersens niet willen stoppen met nadenken (over van alles, leuke dingen, nare dingen, brieven die ik op mijn werk nog moet schrijven, gedichten/liedteksten/verhalen die op komen borrelen, afspraken, enzovoorts enzovoorts)
Maar ook als ik wel slaap heb ik vaak het probleem dat ik zo levendig droom dat ik uitgeputter wakker word dan ik in slaap val. Mijn dromen zijn meestal nachtmerries, en ik proef/ruik/zie/hoor/voel alles zo echt dat ik 's morgens ook wel eens niet weet of ik iets nou gisteren heb meegemaakt of 's nachts heb gedroomd. Oké, als ik weer eens vermoord ben dan weet ik wel dat dat niet echt is, maar bij conflicten op het werk of mislukte gesprekken met mensen is het vaak minder makkelijk te onderscheiden of het is gebeurd of gedroomd.
Ik ben dus erg vaak moe... Heeeeel moe... Maar tegen de tijd dat ik dan naar bed zou moeten (rond een uur of 10, 11 's avonds als ik verstandig zou zijn) dan ben ik juist klaarwakker en als ik dan in bed lig komt het eerstgenoemde probleem weer opzetten... En voilá, een vicieuze cirkel waar je u tegen zegt

quote:

Op woensdag 14 januari 2009 14:10 schreef Pandora73 het volgende:
Ja, ik heb ook heel vaak slaapproblemen.
Vaak is dat dan moeilijk in slaap komen omdat mijn hersens niet willen stoppen met nadenken (over van alles, leuke dingen, nare dingen, brieven die ik op mijn werk nog moet schrijven, gedichten/liedteksten/verhalen die op komen borrelen, afspraken, enzovoorts enzovoorts)
Maar ook als ik wel slaap heb ik vaak het probleem dat ik zo levendig droom dat ik uitgeputter wakker word dan ik in slaap val. Mijn dromen zijn meestal nachtmerries, en ik proef/ruik/zie/hoor/voel alles zo echt dat ik 's morgens ook wel eens niet weet of ik iets nou gisteren heb meegemaakt of 's nachts heb gedroomd. Oké, als ik weer eens vermoord ben dan weet ik wel dat dat niet echt is, maar bij conflicten op het werk of mislukte gesprekken met mensen is het vaak minder makkelijk te onderscheiden of het is gebeurd of gedroomd.
Ik ben dus erg vaak moe... Heeeeel moe... Maar tegen de tijd dat ik dan naar bed zou moeten (rond een uur of 10, 11 's avonds als ik verstandig zou zijn) dan ben ik juist klaarwakker en als ik dan in bed lig komt het eerstgenoemde probleem weer opzetten... En voilá, een vicieuze cirkel waar je u tegen zegt

Ik herken mijzelf deels in wat jij zegt. Als ik ga slapen dan gaan er ook een heleboel gedachten door mijn hoofd. Ik word er af en toe gek van.
Dat dromen heb ik dan weer niet.

quote:

Op woensdag 14 januari 2009 14:10 schreef Pandora73 het volgende:
Ja, ik heb ook heel vaak slaapproblemen.
Vaak is dat dan moeilijk in slaap komen omdat mijn hersens niet willen stoppen met nadenken (over van alles, leuke dingen, nare dingen, brieven die ik op mijn werk nog moet schrijven, gedichten/liedteksten/verhalen die op komen borrelen, afspraken, enzovoorts enzovoorts)
Maar ook als ik wel slaap heb ik vaak het probleem dat ik zo levendig droom dat ik uitgeputter wakker word dan ik in slaap val. Mijn dromen zijn meestal nachtmerries, en ik proef/ruik/zie/hoor/voel alles zo echt dat ik 's morgens ook wel eens niet weet of ik iets nou gisteren heb meegemaakt of 's nachts heb gedroomd. Oké, als ik weer eens vermoord ben dan weet ik wel dat dat niet echt is, maar bij conflicten op het werk of mislukte gesprekken met mensen is het vaak minder makkelijk te onderscheiden of het is gebeurd of gedroomd.
Ik ben dus erg vaak moe... Heeeeel moe... Maar tegen de tijd dat ik dan naar bed zou moeten (rond een uur of 10, 11 's avonds als ik verstandig zou zijn) dan ben ik juist klaarwakker en als ik dan in bed lig komt het eerstgenoemde probleem weer opzetten... En voilá, een vicieuze cirkel waar je u tegen zegt

De levensechte ervaringen, dat klopt heel erg goed. Het uitgeput zijn (gelukkig) niet. Nachtmerries vind ik moeilijk om te beantwoorden, volgens mij heb ik ze niet zo heel veel meer. Wat ik wel weet is dat als ik nu nachtmerries heb vaak tijdens mijn droom besef dat ik droom. Meestal stopt de nachtmerrie dan ook. Met dat ik deze post typ, besef ik dat ik wel ergens anders last van heb: slaapparalyse. Dit zou onder narcolepsie vallen? Tegenwoordig kan ik er iets beter mee omgaan, maar het is absoluut niet leuk om mee te maken.
In die link staat ook een verwijzing naar de DSM-IV-TR-criteria, het heeft dus met psyche te maken (en dus met autisme/pdd-nos)

quote:

Op woensdag 14 januari 2009 00:30 schreef Stupendous76 het volgende:


Guilt trips?
Hoeveel wil je er hebben?
Mijn geheugen is vrij goed, maar dingen die pas echt blijven hangen zijn inderdaad genânte en/of pijnlijke momenten. En die komen regelmatig terug, zijn net geen pijnscheuten, maar wel dusdanig dat ik het 'voel alsof er een schicht door mij heen gaat'. Irritant is dat ze niet alleen voorkomen in situaties die zich herhalen (of zelfs maar lijken op die bewust situatie) maar ook bij situaties die zouden kunnen leiden tot...
En om het compleet te maken komt je bewustzijn + nieuw geheugen dan ook nog even langs die dat gevoel ook weer in je geheugen plaatsen --> je herinnert je dus niet alleen de pijnlijke situatie van jaren geleden, maar ook alle keren dat dat gevoel zich nadien herhaalde

WTF? Nu vind ik dit echt eng worden vaak heb ik hier zoiets van: dat heb ik ook. Maar van deze dacht ik echt dat, dat iets was dat alleen ik had. Dat ik het juist in het autisme topic moet tegenkomen maakt dat ik weer ga twijfelen als ik het nou zou kunnen hebben of niet.

Ik was wel naar de arts gegaan om het te vragen maar zij zei dat ik te sociaal was om een autist te zijn. Maar ze had wel een afspraak met me gemaakt voor een test. de dag dat ik te test had werd ze ziek en daarna durfde ik opeens niet meer. Dat en het feit dat ik voor zo'n internet autisme test het laagst van dit topic had gescoord maakte dus dat ik dacht dat ik misschien toch een beetje hypochondrisch was. Maar alweer iets waarvan ik echt heb van wow dat heb ik ook echt raar.

EDIT: Zie je weer ook dat slaapprobleem gedoe heb ik ik blijf maar nadenken en nadenken en nadenken.

ooit is mij verteld dat ik iets had maar ik merk er nu (na een paar jaar) helemaal niks van.
Ik heb een tijd risperdal geslikt (5 jaar) en ben er nu een halfjaar mee gestopt. Ik heb me nog nooit zo goed gevoeld
Het probleem met stoppen is dat je last krijgt van slaapproblemen ( de eerste week)
Ik heb de test gedaan op http://www.psychologiemag(...)spectrum-Quotint.htm en de uitkomst is:
Score


Uw Autismespectrum Quotiënt is 4
U heeft een lage score. U heeft vrijwel geen autistische trekjes.

Lees meer over het autistische brein in: M/V het verschil. Waarom mannen en vrouwen verschillend, denken, voelen en doen, Simon Baron-Cohen, Lifetime.


Wees u ervan bewust dat de uitslag van de test alleen niet voldoende is om tot de aanwezigheid van autisme te concluderen. De test is een nuttig instrument om de mate van autistische trekje te meten bij volwassenen met een normale intelligentie. Als u zich zorgen maakt over de uitslag, neem dan contact op met uw huisarts.

Toelichting:
0-10 is een lage score. Vrijwel geen autistische trekjes.
11-22 is een gemiddelde score. De meeste vrouwen scoren rond de 15. De meeste mannen scoren rond de 17.
23-31 is boven het gemiddelde. Mensen met autistische trekjes.
32-50 is heel hoog. De meeste mensen met het syndroom van Asperger of hoog functionerend autisme scoren rond de 35.
50 is de maximumscore

quote:

Op woensdag 14 januari 2009 14:10 schreef Pandora73 het volgende:
Ja, ik heb ook heel vaak slaapproblemen.
Vaak is dat dan moeilijk in slaap komen omdat mijn hersens niet willen stoppen met nadenken (over van alles, leuke dingen, nare dingen, brieven die ik op mijn werk nog moet schrijven, gedichten/liedteksten/verhalen die op komen borrelen, afspraken, enzovoorts enzovoorts)
Maar ook als ik wel slaap heb ik vaak het probleem dat ik zo levendig droom dat ik uitgeputter wakker word dan ik in slaap val. Mijn dromen zijn meestal nachtmerries, en ik proef/ruik/zie/hoor/voel alles zo echt dat ik 's morgens ook wel eens niet weet of ik iets nou gisteren heb meegemaakt of 's nachts heb gedroomd. Oké, als ik weer eens vermoord ben dan weet ik wel dat dat niet echt is, maar bij conflicten op het werk of mislukte gesprekken met mensen is het vaak minder makkelijk te onderscheiden of het is gebeurd of gedroomd.
Ik ben dus erg vaak moe... Heeeeel moe... Maar tegen de tijd dat ik dan naar bed zou moeten (rond een uur of 10, 11 's avonds als ik verstandig zou zijn) dan ben ik juist klaarwakker en als ik dan in bed lig komt het eerstgenoemde probleem weer opzetten... En voilá, een vicieuze cirkel waar je u tegen zegt

Ik word ook altijd meer moe wakker dan dat ik erin ga.. en ik heb ook vaak dat als ik een gesprek bij een psychiater/therapie enz.. heb gehad, dat ik dan s'nachts dat gesprek en dat ik dan in die droom droom dat ik wél allemaal dingen vertel ipv alleen maar ja en nee zeg.. ook zo'n vicieuze cirkel.

[ Bericht 1% gewijzigd door sander-3 op 14-01-2009 20:43:27 ]

quote:

Op woensdag 14 januari 2009 20:04 schreef aardbeien1 het volgende:
ooit is mij verteld dat ik iets had maar ik merk er nu (na een paar jaar) helemaal niks van.
Ik heb een tijd risperdal geslikt (5 jaar) en ben er nu een halfjaar mee gestopt. Ik heb me nog nooit zo goed gevoeld
Het probleem met stoppen is dat je last krijgt van slaapproblemen ( de eerste week)
Ik heb de test gedaan op http://www.psychologiemag(...)spectrum-Quotint.htm en de uitkomst is:
Score


Uw Autismespectrum Quotiënt is 4
U heeft een lage score. U heeft vrijwel geen autistische trekjes.

Lees meer over het autistische brein in: M/V het verschil. Waarom mannen en vrouwen verschillend, denken, voelen en doen, Simon Baron-Cohen, Lifetime.


Wees u ervan bewust dat de uitslag van de test alleen niet voldoende is om tot de aanwezigheid van autisme te concluderen. De test is een nuttig instrument om de mate van autistische trekje te meten bij volwassenen met een normale intelligentie. Als u zich zorgen maakt over de uitslag, neem dan contact op met uw huisarts.

Toelichting:
0-10 is een lage score. Vrijwel geen autistische trekjes.
11-22 is een gemiddelde score. De meeste vrouwen scoren rond de 15. De meeste mannen scoren rond de 17.
23-31 is boven het gemiddelde. Mensen met autistische trekjes.
32-50 is heel hoog. De meeste mensen met het syndroom van Asperger of hoog functionerend autisme scoren rond de 35.
50 is de maximumscore

39 Hier.

quote:

Op woensdag 14 januari 2009 16:42 schreef sweetlady-o het volgende:

[..]

WTF? Nu vind ik dit echt eng worden vaak heb ik hier zoiets van: dat heb ik ook. Maar van deze dacht ik echt dat, dat iets was dat alleen ik had. Dat ik het juist in het autisme topic moet tegenkomen maakt dat ik weer ga twijfelen als ik het nou zou kunnen hebben of niet.

Ik was wel naar de arts gegaan om het te vragen maar zij zei dat ik te sociaal was om een autist te zijn. Maar ze had wel een afspraak met me gemaakt voor een test. de dag dat ik te test had werd ze ziek en daarna durfde ik opeens niet meer. Dat en het feit dat ik voor zo'n internet autisme test het laagst van dit topic had gescoord maakte dus dat ik dacht dat ik misschien toch een beetje hypochondrisch was. Maar alweer iets waarvan ik echt heb van wow dat heb ik ook echt raar.

EDIT: Zie je weer ook dat slaapprobleem gedoe heb ik ik blijf maar nadenken en nadenken en nadenken.

Het zou handig zijn om te weten of niet-autisten dit ook hebben.

Je hoeft overigens geen schroom te hebben om naar zo'n test te gaan, zolang je maar zeker bent van jezelf (en er voor zorgt dat de hulpverlening niet met je aan de haal gaat; jij bent de persoon die een diagnose wil, niet zij)

Overigens: iemand kan nog zo veel kenmerken van autisme hebben en niet autistisch zijn, tegenover iemand die eigenlijk geen kenmerken van autisme heeft en het wel is. Het is wel aannemelijk dat als je veel kenmerken hebt, waarschijnlijk ook autistisch bent.

Ik begin steeds meer het vermoeden te krijgen dat veel problemen die in dit topic worden aangekaart niet per sé exclusief een kenmerk zijn van autisme. Sterker nog, misschien zijn het wel typisch autistische trekjes, maar misschien ook niet. Misschien zijn het hele menselijke problemen waar iedereen in meer of mindere mate tegenaan stoot. Het punt is alleen dat als je hoger dan gemiddeld intelligent bent en autisme hebt, al bekend bent met het idee dat jouw brein een beetje afwijkt. Het is heel natuurlijk om daar dan meer op te letten en je kent niemand zo goed als jezelf. Dus dan ben je al snel geneigd om te denken dat je last hebt van problemen die bij niet-autisten niet voorkomen. Vervolgens leest een niet-autist dat en denkt door het feit dat hij/zij minder doet aan introspectie en er daarvoor niet bij had stilgestaan " shit! dat heb ik ook! ben ik autistisch? "

Ga bijvoorbeeld maar eens op zoek naar hoeveel mensen posten dat ze obsessief bezig zijn met bepaalde lichaamsdelen kapot punniken, bijten of trekken. Dat lees je ook veel buiten dit topic.

Ik denk ook daarom dat veel 'autistische trekjes' die herkend worden geen reden moeten zijn voor iemand om te denken dat hij/zij het misschien ook heeft. Misschien is het beter om te kijken of je de volgende eigenschappen ook herkent:

1 altijd al het gevoel te hebben gehad dat je anders was, vaak gekoppeld met een pestverleden en buitengesloten worden omdat anderen het ook zo zien
2 problemen met je 'theory of mind'
3 veel moeite hebben met sociale omgang en omgangsregels of het idee te hebben dat het grotendeels is aangeleerd door imitatie en niet natuurlijk gebeurt
4 een enorme kluns zijn: slecht in sport en doktershandschrift hebben

Als je dat soort basale kenmerken bij jezelf herkent, dan wordt het tijd om een psycholoog of psychiater te bezoeken. Als dat niet zo is, maak je dan vooral geen zorgen..

Er zijn kenmerken genoeg op te voeren die andere "kwalen" overlappen.

Hoogbegaafdheid (HB) en Asperger/HFA hebben vele gezamenlijke kenmerken om maar een voorbeeld te noemen.

quote:

Op woensdag 14 januari 2009 13:25 schreef Stupendous76 het volgende:
Ik had het niet persoonlijk opgevat, maar goed, als je ik teksten lees ga je ik meestal wel van je mijn eigen situatie uit (en zit je weer bij "theory of mind"... )
In ieder geval, goede morgen (of beter: goede middag p) )

Ook een goedemiddag (alleen dan een dag later )

quote:

Tevens een algemene vraag: zijn er meer autisten/pdd'ers met slaapproblemen?
-edit-
Ik zelf heb geen problemen met slapen of in slaap komen. Alleen omdat ik vaak nog druk met dingen bezig ben of nog iets wil doen (computer, boek, tv, enz) ik vergeet te gaan slapen of laat/later ga slapen (en dus laat wakker word)

Over het algemeen heb ik geen slaapproblemen. Ik kan wel behoorlijk realistisch dromen af en toe, maar daar ben ik juist blij mee omdat 's nachts blijkt dat ik goed kan fantaseren. Ik heb niet altijd hele nare dromen, maar ook vaak leuke en avontuurlijke. Daardoor zou ik soms juist wat meer willen dromen of mijn dromen nog beter kunnen herinneren omdat mijn leven vaak 's nachts veel boeiender en leuker is dan overdag... Wel dringt zodra ik wakker word (soms langzaam) het besef door dat wat ik daarnet deed niet echt was. En soms is dat echt jammer! Bijvoorbeeld als ik net een leuk gesprek heb gehad met de frontman van een van mijn favoriete bands...

Wel heb ik af en toe veel problemen met in slaap vallen omdat inderdaad gedachten maar blijven malen. Normaal kan ik om een uur of elf/twaalf met een gerust hart naar bed gaan omdat ik toch wel in slaap val. Maar het wil wel eens voorkomen dat ik urenlang wakker lig. Dat gebeurt dan weer vaak door stress of extreme vermoeidheid (terwijl je juist dan goed wil slapen ) en volgens mij is het ook gerelateerd aan de menstruatiecyclus. Vlak voordat ik ongesteld moet worden heb ik meer kans op slapeloosheid. Ik slik dan de pil, maar dat doet er verder niets aan af. Of misschien heb ik juist door de pil meer last van slapeloosheid. Maar dat kan ik me echt niet meer herinneren..

quote:

Op donderdag 15 januari 2009 12:29 schreef EchtGaaf het volgende:
Er zijn kenmerken genoeg op te voeren die andere "kwalen" overlappen.

Hoogbegaafdheid (HB) en Asperger/HFA hebben vele gezamenlijke kenmerken om maar een voorbeeld te noemen.

Dat heb je ook weer natuurlijk. Maar ik heb het meer over dingen die behalve bij mensen met autisme ook bij alle andere mensen wel eens voorkomt. Dat autisten veel problemen hebben, wil niet zeggen dat het leven van een 'normaal' mens over rozen gaat..

quote:

Op donderdag 15 januari 2009 12:42 schreef Black_Tulip het volgende:

[..]

Dat heb je ook weer natuurlijk. Maar ik heb het meer over dingen die behalve bij mensen met autisme ook bij alle andere mensen wel eens voorkomt. Dat autisten veel problemen hebben, wil niet zeggen dat het leven van een 'normaal' mens over rozen gaat..

klopt.

Ieder mens heeft wel een paar "autistische " trekjes/kenmerken. Maar dat maakt ze niet "automatisch"tot autist.

Met zelftestjes online moet je ook voorzichtig zijn. Het is hooguit een indicatie, voor een echte diagnose moet je ook naar een GGZ oid.

Daarom wordt iha ook classificerende diagnostiek toegepast. Je moet nogal duidelijke kenmerken hebben om de diagnose te krijgen. Gaat vaak maanden overheen. Zorgvuldigheid kan niet groot genoeg zijn wat dat betreft.

quote:

Op donderdag 15 januari 2009 12:47 schreef EchtGaaf het volgende:

[..]

klopt.

Ieder mens heeft wel een paar "autistische " trekjes/kenmerken. Maar dat maakt ze niet "automatisch"tot autist.

Dat is deels ook mijn boodschap inderdaad. Maar ik bedoel ook dat sommige autisten in staat zijn bepaalde hele menselijke problemen op te merken waar sommige normale mensen dan juist totaal weer niet bij stilstaan, terwijl ze die wel herkennen bij zichzelf als ze erover lezen.

quote:

Met zelftestjes online moet je ook voorzichtig zijn. Het is hooguit een indicatie, voor een echte diagnose moet je ook naar een GGZ oid.

Daarom wordt iha ook classificerende diagnostiek toegepast. Je moet nogal duidelijke kenmerken hebben om de diagnose te krijgen. Gaat vaak maanden overheen. Zorgvuldigheid kan niet groot genoeg zijn wat dat betreft.

Eens.

quote:

Op donderdag 15 januari 2009 12:26 schreef Black_Tulip het volgende:
Ik begin steeds meer het vermoeden te krijgen dat veel problemen die in dit topic worden aangekaart niet per sé exclusief een kenmerk zijn van autisme. Sterker nog, misschien zijn het wel typisch autistische trekjes, maar misschien ook niet.

Als je lijdt aan het syndroom van Asperger, kun je wel 250 subkenmerken ofzo uitkristalliseren met voorbeelden uit de praktijk, die indiceren dat je 'anders' bent. Maar bij al die praktijkvoorbeelden zal er altijd wel een 'normaal' iemand zijn, die zegt: dat heb ik ook.

Alleen hebben zij dat maar met 10% van de dingen ofzo, en een ASS-er kan de grote bulk aanvinken (maar ook niet allemaal).

Zo doe ik zelf ook graag aan sport en vragen andere mensen mij ook voor het doen van klussen (want, handig), maar ben ik toch duidelijk een ASS-er.

Vandaag had ik weer een gesprek met mijn psycholoog. Nadat ik wat vertelt had over hoe het met mij ging en dat ik met mijn ouders had gepraat. Komt mijn psycholoog met het is misschien een goed idee dat je als nog getest wordt op autisme. Aan de ene kant ben ik blij dat er nu eindelijk geluisterd wordt en dat ik getest wordt. Aan de andere kant waarom nu pas.

quote:

Op donderdag 15 januari 2009 16:19 schreef tijnbrein het volgende:
Vandaag had ik weer een gesprek met mijn psycholoog. Nadat ik wat vertelt had over hoe het met mij ging en dat ik met mijn ouders had gepraat. Komt mijn psycholoog met het is misschien een goed idee dat je als nog getest wordt op autisme. Aan de ene kant ben ik blij dat er nu eindelijk geluisterd wordt en dat ik getest wordt. Aan de andere kant waarom nu pas.

Tja, waarom nu pas... Dat denk ik een kleine 200 keer per dag m.b.t. mijn oudste zoon (10 jaar moeten zeuren dat er iets met hem aan de hand was... Nu is het een puber met veel verdriet en problemen, die zo graag zijn best doet, maar helemaal kapotgepest is).
Jij bent veel langer op zoek, vermoed ik.

Waarom?

Omdat we niet serieus genomen worden. Niet als PDD-er, niet als ouder die ziet dat er iets niet goed gaat.

En omdat wij daar machteloos tegenover staan (tenzij je een grote zak geld hebt om zelf een goede psych te kunnen betalen).

Dat is het systeem. Wen er maar aan...

quote:

Op donderdag 15 januari 2009 16:38 schreef dutch-mamma het volgende:

[..]

Tja, waarom nu pas... Dat denk ik een kleine 200 keer per dag m.b.t. mijn oudste zoon (10 jaar moeten zeuren dat er iets met hem aan de hand was... Nu is het een puber met veel verdriet en problemen, die zo graag zijn best doet, maar helemaal kapotgepest is).
Jij bent veel langer op zoek, vermoed ik.

Waarom?

Omdat we niet serieus genomen worden. Niet als PDD-er, niet als ouder die ziet dat er iets niet goed gaat.

En omdat wij daar machteloos tegenover staan (tenzij je een grote zak geld hebt om zelf een goede psych te kunnen betalen).

Dat is het systeem. Wen er maar aan...

Inderdaad lees dit forum er maar op na er staan genoeg voorbeelden.
Je zou toch denken dat de hulpverleners er voor hebben geleerd het wel zouden weten en niet gelijk een conclusie zouden trekken. Misschien moeten de hulpverleners maar een verder leren kijken dan hun neus lang is. Maar dat is waarschijnlijk te veel gevraagd. Andersom moet je wel alles aannemen wat hun zeggen.

Sinds vandaag officieel PDD-Nos'er... kreeg het etiketje Asperger niet omdat ik niet formeel/pedant genoeg praatte. Maar laat ik mij dat nou net zelf hebben afgeleerd...

Ach ja, compenseren/camoufleren: daar schijn ik best goed in te zijn volgens de psychiater

quote:

Op donderdag 15 januari 2009 18:02 schreef Lotusss het volgende:
Sinds vandaag officieel PDD-Nos'er... kreeg het etiketje Asperger niet omdat ik niet formeel/pedant genoeg praatte. Maar laat ik mij dat nou net zelf hebben afgeleerd...

Ach ja, compenseren/camoufleren: daar schijn ik best goed in te zijn volgens de psychiater

Compenseren/camoufleren is nu precies een eigenschap waar autisten goed in zijn.
Hoe voel jij je nu met die diagnose?

quote:

Op woensdag 14 januari 2009 22:03 schreef ScarFace- het volgende:

[..]

39 Hier.

29 hier.

quote:

Op donderdag 15 januari 2009 18:02 schreef Lotusss het volgende:
Sinds vandaag officieel PDD-Nos'er... kreeg het etiketje Asperger niet omdat ik niet formeel/pedant genoeg praatte. Maar laat ik mij dat nou net zelf hebben afgeleerd...

Ach ja, compenseren/camoufleren: daar schijn ik best goed in te zijn volgens de psychiater

Toch een kenmerk van Asperger ;-)

Hoe voel je je nu?

quote:

Op donderdag 15 januari 2009 20:11 schreef tijnbrein het volgende:

[..]

Compenseren/camoufleren is nu precies een eigenschap waar autisten goed in zijn.
Hoe voel jij je nu met die diagnose?

Great minds think alike... ik zie deze posting pas ná mijn vorige

quote:

Op donderdag 15 januari 2009 15:30 schreef Perico het volgende:

[..]

Als je lijdt aan het syndroom van Asperger, kun je wel 250 subkenmerken ofzo uitkristalliseren met voorbeelden uit de praktijk, die indiceren dat je 'anders' bent. Maar bij al die praktijkvoorbeelden zal er altijd wel een 'normaal' iemand zijn, die zegt: dat heb ik ook.

Alleen hebben zij dat maar met 10% van de dingen ofzo, en een ASS-er kan de grote bulk aanvinken (maar ook niet allemaal).

Dat kan ook nog inderdaad: dat bepaalde eigenschappen heel normaal zijn totdat je ze allemaal tentoon spreidt.

quote:

Zo doe ik zelf ook graag aan sport en vragen andere mensen mij ook voor het doen van klussen (want, handig), maar ben ik toch duidelijk een ASS-er.

Ik had eigenlijk niet gedacht dat dat kon. Ik associeer autisme met een slechte motoriek. Maar ach, ik heb eigenlijk vrijwel geen last van sensory overload hoewel dat voor een ander juist erg typerend is. Zo zie je maar.

quote:

Op donderdag 15 januari 2009 20:35 schreef dutch-mamma het volgende:

[..]

Great minds think alike... ik zie deze posting pas ná mijn vorige

Misschien wel

Vraagje, hoe gaan jullie om met het zoenen van onbekenden (je weet wel, de drie beleefdheidszoenen)? Ik moest dat dus gisteren doen en aan een kant wil ik dat niet (ECHT niet) en aan de andere kant weet ik ook wel dat het onbeschoft is om gewoon weg te lopen of om te zeggen 'nee sorry, liever niet' terwijl iedereen dat probleemloos doet. Waren mensen die ik voor het eerst had gezien en zij elkaar voor de tweede keer. Ik vond het eigenlijk bizar.

quote:

Op donderdag 15 januari 2009 20:40 schreef Black_Tulip het volgende:

Ik had eigenlijk niet gedacht dat dat kon. Ik associeer autisme met een slechte motoriek. Maar ach, ik heb eigenlijk vrijwel geen last van sensory overload hoewel dat voor een ander juist erg typerend is. Zo zie je maar.

Naja je hebt wel voor de helft gelijk, mijn motoriek is houterig en turnen was altijd een ramp, net zoals lenig zijn. Maar hardlopen, mountainbiken en tennissen op niveau gaat best. En sensory overload is juist 1 van mijn grootste klachten.

Zo zie je inderdaad maar..

quote:

Op donderdag 15 januari 2009 21:34 schreef Maeghan het volgende:
Vraagje, hoe gaan jullie om met het zoenen van onbekenden (je weet wel, de drie beleefdheidszoenen)? Ik moest dat dus gisteren doen en aan een kant wil ik dat niet (ECHT niet) en aan de andere kant weet ik ook wel dat het onbeschoft is om gewoon weg te lopen of om te zeggen 'nee sorry, liever niet' terwijl iedereen dat probleemloos doet. Waren mensen die ik voor het eerst had gezien en zij elkaar voor de tweede keer. Ik vond het eigenlijk bizar.

Waarom is het onbeleefd om niet te zoenen? Dat snap ik dus echt niet dat mensen daar een probleem mee hebben als je niet wilt zoenen bij een begroeting. Nee is toch nee. Duidelijk toch.

quote:

Op donderdag 15 januari 2009 21:34 schreef Maeghan het volgende:
Vraagje, hoe gaan jullie om met het zoenen van onbekenden (je weet wel, de drie beleefdheidszoenen)?

Ik voel hier groot ongemak bij, vooral met familie. Ze geven me al jaren een hand, behalve 1 hardnekkige tante en mijn moeder wil het ook soms doen, en mijn Spaanse vader altijd.

Ik krimp dan echt ineen, dat komt dan te dichtbij denk ik. Ik doe dan ook zelf niets, ik laat het maar over me heen komen.

Als iemand het wil doen, doe ik dan wel een beetje aarzelend mee, maar dan doe ik eigenlijk maar wat en ben ik ook blij dat het erop zit. Met intimiteit met een vriendin heb ik overigens helemaal geen problemen.

quote:

Op donderdag 15 januari 2009 21:34 schreef Maeghan het volgende:
Vraagje, hoe gaan jullie om met het zoenen van onbekenden (je weet wel, de drie beleefdheidszoenen)? Ik moest dat dus gisteren doen en aan een kant wil ik dat niet (ECHT niet) en aan de andere kant weet ik ook wel dat het onbeschoft is om gewoon weg te lopen of om te zeggen 'nee sorry, liever niet' terwijl iedereen dat probleemloos doet. Waren mensen die ik voor het eerst had gezien en zij elkaar voor de tweede keer. Ik vond het eigenlijk bizar.

-edit-
Aangepast naar hier.

[ Bericht 13% gewijzigd door Stupendous76 op 16-01-2009 00:36:23 ]

quote:

Op donderdag 15 januari 2009 21:41 schreef Perico het volgende:

[..]

Naja je hebt wel voor de helft gelijk, mijn motoriek is houterig en turnen was altijd een ramp, net zoals lenig zijn.

Ik wist het wel! En hoe is je handschrift?

quote:

Maar hardlopen, mountainbiken en tennissen op niveau gaat best.

Ik denk dat als ik tijd zou vinden in mijn al bizar drukke leventje, dat ik in staat zou moeten zijn om een bepaalde sport op niveau te kunnen. Je hebt natuurlijk ook het euvel dat je door een bepaald iets geobsedeerd kan raken waardoor je ineens veel beter wordt in die vaardigheid...

quote:

En sensory overload is juist 1 van mijn grootste klachten.

Dat kon ik nog wel herinneren van onze MSN gesprekken inderdaad

Ik denk dat mijn houding aangeeft dat ik fysieke aanraking van vreemden niet op prijs stel, omdat ik wel eens mensen heb zien terugdeinzen om net zo uitvoerig afscheid te nemen van mij als ze een paar tellen geleden van iemand anders deden. Ik heb er echter veel, veel minder problemen mee dan jullie. Nee, ik vind het niet leuk, maar het hoort erbij en ik heb er niet zoveel moeite mee dat ik me er niet overheen kan zetten.

quote:

Op donderdag 15 januari 2009 21:34 schreef Maeghan het volgende:
Vraagje, hoe gaan jullie om met het zoenen van onbekenden (je weet wel, de drie beleefdheidszoenen)? Ik moest dat dus gisteren doen en aan een kant wil ik dat niet (ECHT niet) en aan de andere kant weet ik ook wel dat het onbeschoft is om gewoon weg te lopen of om te zeggen 'nee sorry, liever niet' terwijl iedereen dat probleemloos doet. Waren mensen die ik voor het eerst had gezien en zij elkaar voor de tweede keer. Ik vond het eigenlijk bizar.

Hoe heb je het nu opgelost dan?

quote:

Op donderdag 15 januari 2009 21:34 schreef Maeghan het volgende:
Vraagje, hoe gaan jullie om met het zoenen van onbekenden (je weet wel, de drie beleefdheidszoenen)? Ik moest dat dus gisteren doen en aan een kant wil ik dat niet (ECHT niet) en aan de andere kant weet ik ook wel dat het onbeschoft is om gewoon weg te lopen of om te zeggen 'nee sorry, liever niet' terwijl iedereen dat probleemloos doet. Waren mensen die ik voor het eerst had gezien en zij elkaar voor de tweede keer. Ik vond het eigenlijk bizar.

Ik die het alleen wanneer de andere kant het ser se wil, maar zelf het initiatief nemen zou ik niet doen.

quote:

Op donderdag 15 januari 2009 22:26 schreef Black_Tulip het volgende:

Ik wist het wel! En hoe is je handschrift?

Ik schrijf in principe exact zo als het was aangeleerd, volgens het voorbeeld, dezelfde stijl nog steeds

Maar ja, als ik op normaal tempo danwel snel schrijf, is het moeilijker om te ontwaren voor het ongetrainde oog... al hebben de docenten het denk ik wel redelijk kunnen lezen, toch.

Maar vooruit, doktershandschrifjte dan maar.

quote:

Op donderdag 15 januari 2009 23:20 schreef Perico het volgende:

[..]

Ik schrijf in principe exact zo als het was aangeleerd, volgens het voorbeeld, dezelfde stijl nog steeds

Maar ja, als ik op normaal tempo danwel snel schrijf, is het moeilijker om te ontwaren voor het ongetrainde oog... al hebben de docenten het denk ik wel redelijk kunnen lezen, toch.

Maar vooruit, doktershandschrifjte dan maar.

Mijn handschrift wordt altijd spijkerschrift genoemd.
Toch is dat soms best wel vervelend als mensen je handschrift niet kunnen lezen.

quote:

Op donderdag 15 januari 2009 20:34 schreef dutch-mamma het volgende:

[..]

Toch een kenmerk van Asperger ;-)

Hoe voel je je nu?

Had 7 mnd geleden al een voorlopige diagnose, maar vandaag is de diagnose PDD-NOS dus door een "echte" psychiater gesteld.

En ik voel me dus opgelucht. Zelf was ik er al van overtuigd omdat ook alle puzzelstukjes uit het verleden ineens op hun plek vielen toen ik voor het eerst over ASS las.

Heb nu vooral last met overprikkeling ivm werken naast de studie om rekeningen te kunnen betalen, maar met een verklaring van mijn psych hoop ik binnen niet al te lange tijd Wajong aan te vragen zodat ik niet in de problemen kom met mijn studie.

quote:

Op donderdag 15 januari 2009 23:29 schreef Lotusss het volgende:

[..]

Had 7 mnd geleden al een voorlopige diagnose, maar vandaag is de diagnose PDD-NOS dus door een "echte" psychiater gesteld.

En ik voel me dus opgelucht. Zelf was ik er al van overtuigd omdat ook alle puzzelstukjes uit het verleden ineens op hun plek vielen toen ik voor het eerst over ASS las.

Heb nu vooral last met overprikkeling ivm werken naast de studie om rekeningen te kunnen betalen, maar met een verklaring van mijn psych hoop ik binnen niet al te lange tijd Wajong aan te vragen zodat ik niet in de problemen kom met mijn studie.

Sterkte met je studie enzo. Ik hoop voor je dat het allemaal lukt.

quote:

Op donderdag 15 januari 2009 23:35 schreef tijnbrein het volgende:

[..]

Sterkte met je studie enzo. Ik hoop voor je dat het allemaal lukt.

Thanks!

quote:

Op donderdag 15 januari 2009 23:20 schreef Perico het volgende:

[..]

Ik schrijf in principe exact zo als het was aangeleerd, volgens het voorbeeld, dezelfde stijl nog steeds

Maar ja, als ik op normaal tempo danwel snel schrijf, is het moeilijker om te ontwaren voor het ongetrainde oog... al hebben de docenten het denk ik wel redelijk kunnen lezen, toch.

Maar vooruit, doktershandschrifjte dan maar.

Dat klinkt niet als een doktershandschrift hoor. Had je ook altijd tienen voor schrijven omdat je schrift exact zo was als in het schrijfboek?

Ik had zessen

quote:

Op donderdag 15 januari 2009 23:28 schreef tijnbrein het volgende:

[..]

Mijn handschrift wordt altijd spijkerschrift genoemd.
Toch is dat soms best wel vervelend als mensen je handschrift niet kunnen lezen.

Ik heb inmiddels alle manieren waarop mensen aangeven dat je schrift onleesbaar dan wel erg lelijk is wel gehad Spijkerschrift is een van de wat meer genoemde inderdaad. In de praktijk blijkt dat mensen mijn handschrift wel kunnen lezen als ik en/of zij wat meer moeite doe(n).

quote:

Op donderdag 15 januari 2009 23:29 schreef Lotusss het volgende:

[..]

Had 7 mnd geleden al een voorlopige diagnose, maar vandaag is de diagnose PDD-NOS dus door een "echte" psychiater gesteld.

En ik voel me dus opgelucht. Zelf was ik er al van overtuigd omdat ook alle puzzelstukjes uit het verleden ineens op hun plek vielen toen ik voor het eerst over ASS las.

Heb nu vooral last met overprikkeling ivm werken naast de studie om rekeningen te kunnen betalen, maar met een verklaring van mijn psych hoop ik binnen niet al te lange tijd Wajong aan te vragen zodat ik niet in de problemen kom met mijn studie.

Tof dat het zo'n opluchting voor je is.

Ben je van plan om ooit nog te werken?

quote:

Op donderdag 15 januari 2009 23:29 schreef Lotusss het volgende:

[..]

Had 7 mnd geleden al een voorlopige diagnose, maar vandaag is de diagnose PDD-NOS dus door een "echte" psychiater gesteld.

En ik voel me dus opgelucht. Zelf was ik er al van overtuigd omdat ook alle puzzelstukjes uit het verleden ineens op hun plek vielen toen ik voor het eerst over ASS las.

Heb nu vooral last met overprikkeling ivm werken naast de studie om rekeningen te kunnen betalen, maar met een verklaring van mijn psych hoop ik binnen niet al te lange tijd Wajong aan te vragen zodat ik niet in de problemen kom met mijn studie.

Sterke bij de verwerking. Het is niet niks. Hopelijk kan je het ene plek geven.

quote:

Op donderdag 15 januari 2009 23:28 schreef tijnbrein het volgende:

[..]

Mijn handschrift wordt altijd spijkerschrift genoemd.
Toch is dat soms best wel vervelend als mensen je handschrift niet kunnen lezen.

Ik heb verschillende handschriften (...)
Op school, gewoon tijdens de les, heb ik hele schriften volgekalkt met letters om maar iets 'moois' te maken. Echt helemaal tevreden ben ik er nog steeds niet over, maar omdat ik technische tekeningen maak waar het heel goed op uitkomt vinden veel mensen het wel mooi.
Mijn 'normale' schrift kent heeft zo ongeveer elke vorm: de ene keer linksschuin geschreven, de andere keer rechtsschuin, dan compleet recht, dan langgerekt, noem het maar op
De schriftkenmerken (hoe je bepaalde letters schrijft, zie ook grafologie) zijn redelijk constant, maar dan wel per schrijfstijl: per schrijfstijl heb ik dus een iets andere grafologie

Ik vind het echt geweldig dat jullie je handschrift zo hebben getraind. Mij kon dat echt niet voldoende interesseren Achteraf wel jammer want mijn handschrift bestaat dus meestal uit dezelfde hanenpoten

quote:

Op vrijdag 16 januari 2009 00:04 schreef Black_Tulip het volgende:
In de praktijk blijkt dat mensen mijn handschrift wel kunnen lezen

hoax!

quote:

Op donderdag 15 januari 2009 21:34 schreef Maeghan het volgende:
Vraagje, hoe gaan jullie om met het zoenen van onbekenden (je weet wel, de drie beleefdheidszoenen)? Ik moest dat dus gisteren doen en aan een kant wil ik dat niet (ECHT niet) en aan de andere kant weet ik ook wel dat het onbeschoft is om gewoon weg te lopen of om te zeggen 'nee sorry, liever niet' terwijl iedereen dat probleemloos doet. Waren mensen die ik voor het eerst had gezien en zij elkaar voor de tweede keer. Ik vond het eigenlijk bizar.

Bijgewerkte versie van hier.

-edit-

[ Bericht 36% gewijzigd door Stupendous76 op 16-01-2009 18:45:02 ]

quote:

Op vrijdag 16 januari 2009 00:33 schreef ThE_ED het volgende:

[..]

hoax!

Ja echt Zelfs jij kan het lezen.

quote:

Op vrijdag 16 januari 2009 00:03 schreef Black_Tulip het volgende:

Dat klinkt niet als een doktershandschrift hoor. Had je ook altijd tienen voor schrijven omdat je schrift exact zo was als in het schrijfboek?

Ik had zessen

Ik had negens en tienen voor schrijven ja, maar als je het dan sneller in de praktijk brengt, worden het hanenpoten, met lussen die verwarring scheppen etc. Moeilijk leesbaar in ieder geval.

Ik kan ook in blokletters schrijven, maar dat gaat dan niet snel. Achja, denk dat ik wel mijn pen en bestek op autistische wijze vasthou, op geheel eigen manier .

quote:

Op donderdag 15 januari 2009 23:29 schreef Lotusss het volgende:

[..]

Had 7 mnd geleden al een voorlopige diagnose, maar vandaag is de diagnose PDD-NOS dus door een "echte" psychiater gesteld.

En ik voel me dus opgelucht. Zelf was ik er al van overtuigd omdat ook alle puzzelstukjes uit het verleden ineens op hun plek vielen toen ik voor het eerst over ASS las.

Heb nu vooral last met overprikkeling ivm werken naast de studie om rekeningen te kunnen betalen, maar met een verklaring van mijn psych hoop ik binnen niet al te lange tijd Wajong aan te vragen zodat ik niet in de problemen kom met mijn studie.

`

In dat geval: gefeliciteerd!

Is het de combinatie studie/werk die je overprikkelt? Denk je dat je strak na je studie wel kan werken?

quote:

Op vrijdag 16 januari 2009 01:26 schreef Perico het volgende:

[..]

Ik had negens en tienen voor schrijven ja, maar als je het dan sneller in de praktijk brengt, worden het hanenpoten, met lussen die verwarring scheppen etc. Moeilijk leesbaar in ieder geval.

Zo'n handschrift wordt over het algemeen meer geaccepteerd dan mijn handschrift... Ik was heel vroeg met een eigen stijl ontwikkelen. Een beetje te vroeg

quote:

Ik kan ook in blokletters schrijven, maar dat gaat dan niet snel. Achja, denk dat ik wel mijn pen en bestek op autistische wijze vasthou, op geheel eigen manier .

Same here.

quote:

Op vrijdag 16 januari 2009 08:00 schreef dutch-mamma het volgende:

[..]

In dat geval: gefeliciteerd!

Is het de combinatie studie/werk die je overprikkelt? Denk je dat je strak na je studie wel kan werken?

Voordat ik voltijd ging studeren heb ik eerst 6 jaar gewerkt en tijdens een 40-urige werkweek had ik veel minder tot geen last.

De studie zelf is heel chaotisch door veranderende roosters, onregelmatige dagen etc. De tijd die ik eigenlijk nodig heb om te rusten, gebruik ik nu om te werken omdat ik anders mijn rekeningen niet kan betalen. Dus inderdaad, de combi studie en werk is gewoon zeer slopend.

quote:

Op vrijdag 16 januari 2009 16:36 schreef Lotusss het volgende:

[..]

Voordat ik voltijd ging studeren heb ik eerst 6 jaar gewerkt en tijdens een 40-urige werkweek had ik veel minder tot geen last.

De studie zelf is heel chaotisch door veranderende roosters, onregelmatige dagen etc. De tijd die ik eigenlijk nodig heb om te rusten, gebruik ik nu om te werken omdat ik anders mijn rekeningen niet kan betalen. Dus inderdaad, de combi studie en werk is gewoon zeer slopend.

Een studie is sowieso al zwaar. En als je daar dan ook nog bij moet gaan werken wordt het nog zwaarder.

Wat studeer je eigenlijk?

quote:

Op vrijdag 16 januari 2009 16:36 schreef Lotusss het volgende:

[..]

Voordat ik voltijd ging studeren heb ik eerst 6 jaar gewerkt en tijdens een 40-urige werkweek had ik veel minder tot geen last.

De studie zelf is heel chaotisch door veranderende roosters, onregelmatige dagen etc. De tijd die ik eigenlijk nodig heb om te rusten, gebruik ik nu om te werken omdat ik anders mijn rekeningen niet kan betalen. Dus inderdaad, de combi studie en werk is gewoon zeer slopend.

Bedankt voor je uitleg! Ik hoop dat je de Wajong gaat krijgen!

Over hoe ik het opgelost heb met de beleefdheidszoenen is wa tik altijd doe: gelaten ondergaan... maar fijn vind ik het niet. Het is meer dat ik van tevoren al gelijk iets heb van 'oh jee, oh jee, ik moet zo zoenen oh nee he oh shit ik moet zo oh nog een en dan ben ik aan de beurt'. Met mensen die ik ken vind ik het niet zo heel erg meer, maar bij onbekenden snap ik sowieso al niet waarom ik ze zou moeten willen zoenen.

Als ik het zo lees ben ik minder snel overprikkeld dan anderen. Of tenminste op een andere manier. Ik heb m'n studie gedaan met extra vakken (officiele studielast van 90 ECTS per jaar dus), had 4 uur reistijd per dag en werkte ca. 22 uur per week.

Aan de andere kant moet ik wel uitrusten van dagen met veel mensen om me heen. Ik kan echt gigantisch veel achter elkaar doen zonder problemen, zolang ik dat tenminste op m'n eigen manier en in een zelfbedachte volgorde kan doen (zodra mensen me gaan vertellen wat ik wanneer en hoe moet doen word ik gek). Maar zet me de week voor kerst op koopzondag in de stad neer en ik ben na 30 seconde in paniek.

quote:

Op vrijdag 16 januari 2009 16:44 schreef tijnbrein het volgende:

[..]

Een studie is sowieso al zwaar. En als je daar dan ook nog bij moet gaan werken wordt het nog zwaarder.

Wat studeer je eigenlijk?

Ik studeer Technische Informatica...
Wat dat betreft ben ik qua studie wel een heel stereotiepe autist haha!

@dutch-mamma: thanks voor je steun!

quote:

Op vrijdag 16 januari 2009 22:12 schreef Maeghan het volgende:
(...)Maar zet me de week voor kerst op koopzondag in de stad neer en ik ben na 30 seconde in paniek.

Geloof me, daar hoef je geen PDD voor te hebben!

Maar serieus... Laatst nam ik oudste zoon (13, Asperger) mee naar de stad voor nieuwe shirts. Omdat ze flink in de aanbieding waren bracht ik steeds meer shirts naar het pashokje.

En toen flipte mijn zoon...

Gelukkig heeft hij zelfinzicht genoeg om mij duidelijk te maken dat ik dat dus even niet moest doen: de stapel kleding die hij moest passen nóg groter maken terwijl hij net zijn eerste shirt had gepast...

Ik heb hem uit kunnen leggen dat hij "mijn" groeiende stapel gewoon moest negeren en zich moest richten op het passen, verder niet. De prikkels namen toen af en hij werd rustiger, al was hij nog steeds niet echt ontspannen... Toen we thuiskwamen, was hij doodmoe.

Wat ik hiermee tegen jullie allemaal probeer te zeggen: wees duidelijk over jullie gevoelens tegen de mensen in jullie directe omgeving (ouders, partner). Als niet-PDD-er snappen wij niet waarom jullie "opeens" in paniek raken, woede-aanvallen krijgen of jullie terugtrekken...

Het is moeilijk om dat heel duidelijk te zeggen, ik merk dat bij beide aspergerzonen. Ik vind het dan ook geweldig dat mijn oudste zo ver is dat hij mij af en toe kan waarschuwen dat hij overprikkeld wordt. Wij niet-PDD-ers zien dat namelijk niet en jullie reactie op overprikkeling komt dan ook als donderslag bij heldere hemel...

Die onwetendheid is ook een heel belangrijke oorzaak van het mislukken van mijn huwelijk met iemand die vrijwel zeker ook asperger heeft (er waren meer dingen die niet in orde waren, maar dat doet er nu niet toe).

quote:

Op vrijdag 16 januari 2009 22:55 schreef Lotusss het volgende:

[..]

Ik studeer Technische Informatica...
Wat dat betreft ben ik qua studie wel een heel stereotiepe autist haha!

@dutch-mamma: thanks voor je steun!

You're welcome

De reden dat ik hier steeds kom, is om meer inzicht te krijgen in jullie. Ik heb geen PDD, maar ben wel moeder van 2 zonen die asperger hebben. En ik ben blij met jullie openhartigheid! Ik herken niet alles, maar wel veel terug in mijn jongens, en ook in mijn ex.

Dus... eigenlijk moet ik jullie bedanken!

quote:

Op vrijdag 16 januari 2009 22:12 schreef Maeghan het volgende:
Maar zet me de week voor kerst op koopzondag in de stad neer en ik ben na 30 seconde in paniek.

Ik heb dat juist andersom. Drukte in de stad en winkelen, daar raak ik niet ondersteboven van, vind ik ook leuk. Ik raak er niet gestresst door, behalve van 1 winkel: de H&M. Daar kun je niet gewoon op iemand staan wachten zonder dat mensen voortdurend voor, achter en langs je heen willen - nerveus word ik er van!

Ik zit in de Wajong omdat werkbelasting er na een reintegratietraject van jaren niet in zat. Tenminste, ik kan wel bij iemand een laminaatvloer keurig leggen in mijn tempo, maar da's wat anders.

Een universitaire studie, dat ging nog net, maar zelfs door weinig contacturen en relatief weinig reistijd was ik al best gesloopt. De vrije dagen gebruikte ik dan niet zozeer om te studeren maar om bij te komen en op te laden.

Ik heb ook, een Wajong. Ik ben altijd bang voor de herkeuringen, ik heb er n u al 3 gehad!
Dat ze steeds weer opnieuw keuren, dat snap ik niet.
Weten jullie, iets van de nieuwe manier van keuren? Dat was, denk ik, dat ze pas vanaf 27 jaar definitief afkeuren?!

quote:

Op vrijdag 16 januari 2009 16:36 schreef Lotusss het volgende:
De studie zelf is heel chaotisch door veranderende roosters, onregelmatige dagen etc. De tijd die ik eigenlijk nodig heb om te rusten, gebruik ik nu om te werken omdat ik anders mijn rekeningen niet kan betalen. Dus inderdaad, de combi studie en werk is gewoon zeer slopend.

Herkenbaar.

De drukste periode tijdens mijn studie was mijn tweede bachelorjaar. Toen werkte ik er niet bij, maar dat had ik ook echt niet gekund. Ik deed dat jaar mijn major American Studies, mijn minor vertaalwetenschap en nog eens een flinke lading taalvakken Spaans en Fins. Ik dacht, ach, twee talen leren tegelijk, dat moet ik vast kunnen Het is mij niet gelukt, maar ik ben er nog steeds van overtuigd dat het best mogelijk is als je verder niet zoveel op je schouders hebt liggen en dat had ik wel. Het eerste semester van dat studiejaar was echt bizar. Ik heb altijd tijd nodig om te ontspannen en ik had toen zoveel huiswerk, dat ik in feite geen tijd had om te ontspannen en dat deed ik dan toch en daar voelde ik me dan weer schuldig over..

Ik ben pas in mijn vierde jaar begonnen naast mijn studie te werken. Ik was net met een nieuwe studie begonnen en daardoor was het eerste semester van die studie ook heel zwaar. Ik heb meestal hele korte baantjes en dat is op zich wel te doen. Het tweede semester heb ik een half jaar lang bij dezelfde werkgever gewerkt en dat ging zonder problemen.

Ik ben pasgeleden begonnen als treinsteward. De eerste dag ging wel goed, maar de tweede dag (gisteren) was een drama, compleet met totaal oververmoeid raken en huilen huilen huilen. Maar omdat het vermoeden bestaat dat het vooral kwam doordat degene die mij inwerkte mij steeds inpeperde dat het dramatisch slecht ging, ga ik het vandaag nog een keer proberen. Voor de eerste keer alleen. Daarna gaan ze kijken of het beter gaat en of ze me wel willen houden nu ik aanvankelijk geheim heb gehouden dat ik autisme heb Wish me luck. Verder heb ik volgende week woensdag een presentatie en naderende deadlines van twee papers waar ik nog niets aan geschreven heb Ik ben heel benieuwd hoe ik de komende twee weken door ga komen

Ik ga ook wajong aanvragen.
Hoop niet dat het zo overdreven is wat ook in het nieuws weleens komt dat ze willen bezuinigen erop, in de zin van, je moet echt heel wat problemen hebben.
Qua studie ga ik via de LOI studeren de normale weg heb ik niet als prettig ervaren, qua lessen en uitleg.

quote:

Op zaterdag 17 januari 2009 11:04 schreef Black_Tulip het volgende:

[..]

nu ik aanvankelijk geheim heb gehouden dat ik autisme heb Wish me luck.

Is lastig maar verstandiger om er voor uit te komen.
Zo weet men wat ze aan je hebben, als je anders misschien sociaal niet zo goed bent denken ze wellicht dat je intellectueel ook niet erg goed bent, mensen met asperger zijn juist daar weer vrij goed

quote:

Op zaterdag 17 januari 2009 11:10 schreef ScarFace- het volgende:

[..]

Is lastig maar verstandiger om er voor uit te komen.
Zo weet men wat ze aan je hebben, als je anders misschien sociaal niet zo goed bent denken ze wellicht dat je intellectueel ook niet erg goed bent, mensen met asperger zijn juist daar weer vrij goed

Ik zei dat ik bang was dat zij een van de werkgevers zouden zijn die geen begrip heeft voor autisme en op basis van een vooroordeel mij besluit niet aan te nemen. De reactie was dat het ook een vooroordeel is van mij om er vanuit te gaan dat zij me zullen ontslaan door mijn autisme. Maar wat wil je dan? Ik wil het risico niet nemen... Maar goed, zij willen het risico niet nemen dat ze door mijn problemen veel minder omzet draaien. Ik denk dat ik vandaag maar nog eens ga proberen duidelijk te maken dat ik dat wel begrijp....

quote:

Op zaterdag 17 januari 2009 11:18 schreef Black_Tulip het volgende:

[..]

Ik zei dat ik bang was dat zij een van de werkgevers zouden zijn die geen begrip heeft voor autisme en op basis van een vooroordeel mij besluit niet aan te nemen. De reactie was dat het ook een vooroordeel is van mij om er vanuit te gaan dat zij me zullen ontslaan door mijn autisme. Maar wat wil je dan? Ik wil het risico niet nemen... Maar goed, zij willen het risico niet nemen dat ze door mijn problemen veel minder omzet draaien. Ik denk dat ik vandaag maar nog eens ga proberen duidelijk te maken dat ik dat wel begrijp....

Sterkte.

Mijn ex-leidinggevende heeft een keer een sollicitant geweigerd enkel en alleen op het feit dat hij autistisch was. Met het argument hij leeft in zijn eigen wereldje en zijn tempo ligt te laag. Het is hier tenslotte geen sociale werkplaats.
Dit deed mij pijn. Ergens heeft hij wel een punt maar zo ga je niet met mensen om.

quote:

Op zaterdag 17 januari 2009 11:35 schreef tijnbrein het volgende:

[..]

Sterkte.

Dank je.

quote:

Mijn ex-leidinggevende heeft een keer een sollicitant geweigerd enkel en alleen op het feit dat hij autistisch was. Met het argument hij leeft in zijn eigen wereldje en zijn tempo ligt te laag. Het is hier tenslotte geen sociale werkplaats.
Dit deed mij pijn. Ergens heeft hij wel een punt maar zo ga je niet met mensen om.

*zucht* Tsja, ik weet het niet. Ergens is het natuurlijk volkomen logisch dat je geen autist gaat zetten op een baantje waar je stressbestendig voor moet zijn. Ik kreeg ook te horen dat de Railcatering geen sociale werkplaats is. Het gaat om de omzet. Ze nemen alleen niet van te voren aan dat ik niet zou kunnen leren om die omzet te draaien. Daar ben ik ze wel dankbaar voor.

quote:

Op zaterdag 17 januari 2009 11:40 schreef Black_Tulip het volgende:

[..]

Dank je.
[..]

*zucht* Tsja, ik weet het niet. Ergens is het natuurlijk volkomen logisch dat je geen autist gaat zetten op een baantje waar je stressbestendig voor moet zijn. Ik kreeg ook te horen dat de Railcatering geen sociale werkplaats is. Het gaat om de omzet. Ze nemen alleen niet van te voren aan dat ik niet zou kunnen leren om die omzet te draaien. Daar ben ik ze wel dankbaar voor.

Als dit baantje je niet lukt is dat misschien vervelend voor je maar het is niet het einde van de wereld. Succes in ieder geval.

quote:

Op zaterdag 17 januari 2009 02:48 schreef dutch-mamma het volgende:

[..]

Geloof me, daar hoef je geen PDD voor te hebben!

Maar serieus... Laatst nam ik oudste zoon (13, Asperger) mee naar de stad voor nieuwe shirts. Omdat ze flink in de aanbieding waren bracht ik steeds meer shirts naar het pashokje.

En toen flipte mijn zoon...

Gelukkig heeft hij zelfinzicht genoeg om mij duidelijk te maken dat ik dat dus even niet moest doen: de stapel kleding die hij moest passen nóg groter maken terwijl hij net zijn eerste shirt had gepast...

Ik heb hem uit kunnen leggen dat hij "mijn" groeiende stapel gewoon moest negeren en zich moest richten op het passen, verder niet.

Dat is het dus ook precies: je ziet opeens alles tegelijk op je afkomen en dat heb ik bijv. in de stad ook. Met boodschappen doen, kan ik me richten op de producten. Ik loop in een supermarkt als het druk is als een wezenloze rond, staar alleen maar naar de schappen en scan alle producten. Zodra ik let op hoeveel mensen er in de winkel rondlopen, kan ik niks meer. Daarom kan ik denk ik ook niet 'gewoon' winkelen in de stad als ik niet weet wat ik moet hebben - dan kan ik me niet op een specifieke taak richten. Gewoon voor de gezelligheid de drukte in, dat lukt echt niet. Daarom zijn bijv. concerten of festivals ook geen optie, veel te druk. Openbaar vervoer ook soms, dan wacht ik op een leger voertuig of ik ga lopen. Als ik met m'n vriend ben, gaat hij altijd aan de kant van de mensen zitten en hij probeert me te kalmeren en af te leiden, wat meestal maar half lukt - maar uiteindelijk komen we dan nog wel waar we heen moeten. Soms ben ik dan wel compleet over m'n toeren en loop ik eerst een half uur op alles en iedereen te mopperen voor ik weer een klein beetje gezellig kan doen, maar vooruit. Naar Scheveningen met het openbaar vervoer doe ik ook niet meer hoor, drama.

En met het huishouden heb ik dit probleem ook. Ik zie alle chaos tegelijk en het moet dan ook allemaal tegelijk schoon. Kan dat niet, dan raak ik enorm gestresst. Mijn vriend begrijpt daar niks van.

quote:

Op zaterdag 17 januari 2009 16:58 schreef Maeghan het volgende:

[..]

Dat is het dus ook precies: je ziet opeens alles tegelijk op je afkomen en dat heb ik bijv. in de stad ook. Met boodschappen doen, kan ik me richten op de producten. Ik loop in een supermarkt als het druk is als een wezenloze rond, staar alleen maar naar de schappen en scan alle producten. Zodra ik let op hoeveel mensen er in de winkel rondlopen, kan ik niks meer. Daarom kan ik denk ik ook niet 'gewoon' winkelen in de stad als ik niet weet wat ik moet hebben - dan kan ik me niet op een specifieke taak richten. Gewoon voor de gezelligheid de drukte in, dat lukt echt niet. Daarom zijn bijv. concerten of festivals ook geen optie, veel te druk. Openbaar vervoer ook soms, dan wacht ik op een leger voertuig of ik ga lopen. Als ik met m'n vriend ben, gaat hij altijd aan de kant van de mensen zitten en hij probeert me te kalmeren en af te leiden, wat meestal maar half lukt - maar uiteindelijk komen we dan nog wel waar we heen moeten. Soms ben ik dan wel compleet over m'n toeren en loop ik eerst een half uur op alles en iedereen te mopperen voor ik weer een klein beetje gezellig kan doen, maar vooruit. Naar Scheveningen met het openbaar vervoer doe ik ook niet meer hoor, drama.

En met het huishouden heb ik dit probleem ook. Ik zie alle chaos tegelijk en het moet dan ook allemaal tegelijk schoon. Kan dat niet, dan raak ik enorm gestresst. Mijn vriend begrijpt daar niks van.

Pff, dat lijkt me lastig. Gelukkig heb ik daar geen last van.

Het is soms ook lastig. Soms is m'n hele lichaam verkrampt, heb ik knallende koppijn en kan ik niet slapen alleen maar omdat ik nog moet afwassen, stofzuigen, wassen, strijken, de was afhalen, de badkamer schoonmaken, de wc schoonmaken, de planten water geven, het balkon schoonmaken, nog spullen op marktplaats moet zetten, de ramen moet zemen, de gordijnen een keer moet wassen, etc en zo gaat dat dan constant door m'n hoofd. En hoe meer dingen ik bedenk, hoe meer dingen ik daarmee associeer die ik dan van mezelf ook weer moet doen en zo blijf ik bezig.

Ik heb ook moeite om bijv. een ding te doen en dan te stoppen. Als ik aan het schoonmaken ben, moet he ook helemaal af. Als ik de afwas doe, vind ik het heel vervelend als de handgrepen van de keukenkastjes nog vies zijn bijvoorbeeld ("onderdeel keuken schoonmaken"). En als ik m'n slaapkamer stofzuig, wil ik eigenlijk ook even het bed afhalen en het bed schoonmaken met meubelreiniger en bovenop m'n kledingkast stoffen ("onderdeel slaapkamer schoonmaken"). Maar als ik m'n bed afhaal, moet ik ook - het liefst alles wat er nog ligt - wassen ("onderdeel wassen"), want ik kan niet zomaar het beddengoed laten liggen. En als ik m'n bed wil opmaken met schoon beddengoed, moet ik ook nog strijken en dan moet de rest ook ("onderdeel strijken"), want ik kan geen ongestreken beddengoed op m'n bed doen. En als ik de slaapkamer stofzuig, moet eigenlijk de rest van het huis ook ("onderdeel stofzuigen"). Ik wil dingen wat dat betreft té systematisch doen.

quote:

Op zaterdag 17 januari 2009 11:40 schreef Black_Tulip het volgende:
*zucht* Tsja, ik weet het niet. Ergens is het natuurlijk volkomen logisch dat je geen autist gaat zetten op een baantje waar je stressbestendig voor moet zijn. Ik kreeg ook te horen dat de Railcatering geen sociale werkplaats is. Het gaat om de omzet. Ze nemen alleen niet van te voren aan dat ik niet zou kunnen leren om die omzet te draaien. Daar ben ik ze wel dankbaar voor.

Ik wens je heel veel succes! Ik snap het dilemma. Voor je autisme uitkomen, daarop is van toepassing: "damned if you do, damned if you don't".

Veel mensen schrikken ervan en stoppen je daarna in een hokje of willen helemaal niets meer van je weten. Vertel je het niet, zul je misschien wel boven je kunnen moeten presteren om geen vragen naderhand te krijgen, of het nu om werk, of een date gaat.

Ik zou ook niet tempo kunnen draaien wat normaal werk van je vraagt, dat is bij mij duidelijk gebleken, als bedrijfsjournalist en in het ziekenhuis in de facility. Maar toen mijn Spaanse vader hier nog in de bouw werkte, had hij hetzelfde probleem met productie.

Waar zit bij jou het probleem met de omzet halen, in de snelheid, of moet je soms ook mensen over de streep trekken om iets te nemen? Had altijd het idee in de trein: de mensen willen iets, of niet, en dan ben je afhankelijk van drukte ofzo?

quote:

Op vrijdag 16 januari 2009 22:12 schreef Maeghan het volgende:
...
Als ik het zo lees ben ik minder snel overprikkeld dan anderen. Of tenminste op een andere manier. Ik heb m'n studie gedaan met extra vakken (officiele studielast van 90 ECTS per jaar dus), had 4 uur reistijd per dag en werkte ca. 22 uur per week.

Aan de andere kant moet ik wel uitrusten van dagen met veel mensen om me heen. Ik kan echt gigantisch veel achter elkaar doen zonder problemen, zolang ik dat tenminste op m'n eigen manier en in een zelfbedachte volgorde kan doen (zodra mensen me gaan vertellen wat ik wanneer en hoe moet doen word ik gek). Maar zet me de week voor kerst op koopzondag in de stad neer en ik ben na 30 seconde in paniek.

Herkenbaar: ik ben ook niet zo gauw overprikkeld, en kan daardoor een veelheid aan activiteiten uitoefenen. Ook een discotheek vormt geen probleem (omdat er niet al teveel gepraat hoeft te worden). Daar staat tegenover dat ik op de meeste reizen met een klein gezelschap vaak wel overprikkeld raak of gewoon door mijn gespreksstof heen ben. Ik zou moeilijk in staat zijn een geslaagde vakantie neer te zetten. Verder kan ik me moeiijk indenken hoe het voelt om bijvoorbeeld na een uur zwemmen reeds overprikkeld te zijn.

Mijn score op die test met 50 vragen is 37, wat overigens prima in lijn is met mijn diagnose ‘stoornis van Asperger’.

Ik had 37 en moet nog steeds eens een afspraak bij de huisarts gaan maken *mompelt iets over lange banen*

Ik heb tot nu toe wel altijd ruzie gehad op vakantie. Nouja, een keer niet en dat was omdat ik toen alleen op vakantie ben geweest Ik heb niet het gevoel dat ik te snel door m'n gespreksstof heen raak, maar wel dat ik te lang met iemand op m'n lip zit. Ik moet gewoon af en toe even alleen zijn en anders raak ik geirriteerd. Ik ben vier keer met anderen op vakantie geweest - een keer met een groep die mij buitensloot (studiereis), een keer met een vriend die ik daarna een tijd niet gesproken heb, een keer met een vriendin die ik daarna helemaal niet meer gesproken heb (na wat beleefdheidscontact achteraf dan) en een keer met mijn ex-vriend - de vakantie was toen voor mij wel een van de dingen die ervoor gezorgd heeft dat het uitgegaan is. Daarna ben ik dus maar alleen op vakantie gegaan en dat beviel eigenlijk best goed. Op een middag na van de 10 dagen heb ik het prima naar m'n zin gehad. Die ene middag voelde ik me wel een beetje alleen, maar dat had ook een reden eigenlijk.

Komende mei ga ik met m'n vriend op vakantie. Daar maak ik me helemaal geen zorgen om, want we wonen al een tijd samen en dat gaat goed. Hij kan op zich redelijk met m'n buien omgaan. Volgens hem kan ik helemaal geen autisme hebben, hij zegt dat hij helemaal niets herkent in de omschrijvingen die ik hem heb laten lezen (waarbij ik dus constant denk 'jaaaaaaaaaa, dat heb ik ook, nu snap ik het!') en vindt alleen dat ik me soms als een klein kind gedraag (woedeuitbarstingen en paniekaanvallen en zo) en dat ik me te veel zorgen maak om alles. Ach ja, zo kun je het ook samenvatten =P Maar goed, hij kan met m'n gedrag omgaan, ongeacht waardoor het nou wel of niet veroorzaakt wordt. En ik ken mezelf en m'n eigen grenzen ook een stuk beter nu.

quote:

Op zaterdag 17 januari 2009 17:58 schreef sempron2400 het volgende:

[..]

Herkenbaar: ik ben ook niet zo gauw overprikkeld, en kan daardoor een veelheid aan activiteiten uitoefenen. Ook een discotheek vormt geen probleem (omdat er niet al teveel gepraat hoeft te worden). Daar staat tegenover dat ik op de meeste reizen met een klein gezelschap vaak wel overprikkeld raak of gewoon door mijn gespreksstof heen ben. Ik zou moeilijk in staat zijn een geslaagde vakantie neer te zetten. Verder kan ik me moeiijk indenken hoe het voelt om bijvoorbeeld na een uur zwemmen reeds overprikkeld te zijn.

Mijn score op die test met 50 vragen is 37, wat overigens prima in lijn is met mijn diagnose ‘stoornis van Asperger’.

Overprikkeld herken ik niet echt, maar bijvoorbeeld discotheek ga ik niet heen: ik krijg er maar weinig van mee omdat ik alles mee krijg. Gespreksstof is ook herkenbaar, dan zit je heel lang na te denken over geschikte onderwerpen en vervolgens ben je er binnen 5 minuten doorheen

Score is 29, lijkt wel redelijk correct.

quote:

Op zaterdag 17 januari 2009 11:40 schreef Black_Tulip het volgende:

[..]

Dank je.
[..]

*zucht* Tsja, ik weet het niet. Ergens is het natuurlijk volkomen logisch dat je geen autist gaat zetten op een baantje waar je stressbestendig voor moet zijn.

Inderdaad klote autisme

quote:

Op maandag 12 januari 2009 02:39 schreef dutch-mamma het volgende:

[..]

Ik kom hier ook gewoon, hoor Meest als lurker, dat wel! Maar indien nodig, doe ik af en toe ook een reactie.

Ik leer van alles wat hier wordt gezegd en geschreven. Maar laatst schref hier iemand die liever wilde dat er alleen mensen schreven die zelf een ASS hebben.... Ik kan me dat wel voorstellen; maar ik als ouder van een puber zit hier middenin en leer van alles wat hier geschreven wordt....

quote:

Op zaterdag 17 januari 2009 11:47 schreef tijnbrein het volgende:

[..]

Als dit baantje je niet lukt is dat misschien vervelend voor je maar het is niet het einde van de wereld. Succes in ieder geval.

Ik kan je een ding vertellen, het ging echt hartstikke goed vandaag Ok, ik was kapot toen ik thuis kwam en mijn benen doen zo zeer dat ik bijna niet normaal meer kan lopen (trappen! ), maar ik heb er echt een goed gevoel over.

Het begin van de dag was wel kut. Ik had afgesproken dat ik er om half vijf zou zijn, maar ik bleek om half vier te zijn ingeroosterd. Ik was gisteren al te laat en mij was verteld dat ik niet meer te laat mocht komen Dus ik was ruim van te voren naar mijn werk gegaan, ook omdat ik nog eens wilde praten met die leidinggevende die een half uur voordat ik er moest zijn weg zou gaan. Je kunt je voorstellen dat ik flipte toen ik om half vier gebeld werd Uiteindelijk is alles toch goed gegaan en stond ik een uur eerder op de trein dan ik zelf had verwacht

In de trein ging het veel beter dan gisteren. Alle routinematige dingen en het echte verkopen dat ik nog moet leren ging al beter, hoewel nog steeds verre van vlekkeloos. Maar ik zat veel lekkerder in mijn vel gisteren en dat straalde ik uit. Ik heb veel positieve reacties gehad op mijn vriendelijke gedrag en ik heb met heel veel mensen gebabbeld... Vijf jaar geleden had ik niet gedacht dat ik dit had gekund.

Maar toen moest ik de trein af en waar moest dat ook alweer en wanneer moest ik me erop voorbereiden dat ik de trein af moest...? Het kwam erop neer dat we Rotterdam Centraal al weer binnenreden en dat ik de halve trein nog door moest om te zijn waar ik had moeten zijn Gelukkig kon een sterke man me helpen met de trolley, anders was ik onderweg naar Den Haag geweest.

Wat betreft de omzet draaien waar ik me zo zorgen om maakte, ik bleek 10 euro onder het target te zitten. Voor een beginner helemaal niet slecht

Het enige wat nu nog rest is het telefoongesprek met de baas morgen

quote:

Op zaterdag 17 januari 2009 17:09 schreef Perico het volgende:
Ik wens je heel veel succes! Ik snap het dilemma. Voor je autisme uitkomen, daarop is van toepassing: "damned if you do, damned if you don't".

Dankjewel Ik zal moeten accepteren dat ondanks je angsten en je realistische verwachtingen je werkgevers de kans moet geven zelf een beslissing te maken over wat verstandig is in jouw situatie, omdat ze er financieel onder lijden als je in de problemen komt zonder te vertellen wat er aan de hand is.

quote:

Veel mensen schrikken ervan en stoppen je daarna in een hokje of willen helemaal niets meer van je weten. Vertel je het niet, zul je misschien wel boven je kunnen moeten presteren om geen vragen naderhand te krijgen, of het nu om werk, of een date gaat.

Daar was ik dus heel bang voor inderdaad, maar dat blijkt erg mee te vallen. Op het werk hebben ze er veel begrip voor.

quote:

Ik zou ook niet tempo kunnen draaien wat normaal werk van je vraagt, dat is bij mij duidelijk gebleken, als bedrijfsjournalist en in het ziekenhuis in de facility. Maar toen mijn Spaanse vader hier nog in de bouw werkte, had hij hetzelfde probleem met productie.

Waar zit bij jou het probleem met de omzet halen, in de snelheid, of moet je soms ook mensen over de streep trekken om iets te nemen? Had altijd het idee in de trein: de mensen willen iets, of niet, en dan ben je afhankelijk van drukte ofzo?

Mijn probleem zit ten eerste in het leren van 'niet denken, maar doen' en in het leren van de vele feitjes die er bij dit vak komen kijken. Ik wil teveel over alles nadenken en ik vrees dat het nog lang gaat duren voordat ik uit automatisme naar de koffie grijp of de hele prijslijst uit mijn hoofd weet of over de overgangen tussen de coupe's vlieg, enz. Tot die tijd zal ik gewoon sneller moeten denken, hardop dingen zeggen als "u geeft vijf euro en betaalt een vijftig, dus dan krijgt u drie vijftig terug", en heel bewust uit mijn hoofd moeten leren bij welk station ik moet bellen om bij te bestellen.

Ten tweede reageer ik emotioneel heel heftig op van alles waarover een 'normaal' mens zegt, maak je niet zo druk. En ik moet ook toegeven dat het wel degelijk spanning oplevert om de hele dag met zoveel vreemdelingen te praten. Een sensory overload heb ik niet, maar een emotional overload kan ik wel krijgen.

Een ervaren verkoper weet in een oogopslag precies wanneer mensen wel willen, wanneer echt niet, wanneer ze je alleen maar uit beleefdheid aankijken en wanneer ze twijfelen of ze iets gaan nemen of niet. Dat moet ik allemaal nog leren. En ik moet snel zijn, maar dat mag niet betekenen dat ik als een gek door de trein zoef.

Je bent deels afhankelijk van de drukte in de trein en de belangstelling, maar je kunt wel degelijk met je aanwezigheid en gedrag beïnvloeden hoeveel omzet je uiteindelijk draait.

quote:

Op zaterdag 17 januari 2009 18:19 schreef Maeghan het volgende:
Hij kan op zich redelijk met m'n buien omgaan. Volgens hem kan ik helemaal geen autisme hebben, hij zegt dat hij helemaal niets herkent in de omschrijvingen die ik hem heb laten lezen (waarbij ik dus constant denk 'jaaaaaaaaaa, dat heb ik ook, nu snap ik het!') en vindt alleen dat ik me soms als een klein kind gedraag (woedeuitbarstingen en paniekaanvallen en zo) en dat ik me te veel zorgen maak om alles. Ach ja, zo kun je het ook samenvatten =P Maar goed, hij kan met m'n gedrag omgaan, ongeacht waardoor het nou wel of niet veroorzaakt wordt. En ik ken mezelf en m'n eigen grenzen ook een stuk beter nu.

Aan de ene kant snap ik wat je bedoelt. Zolang hij begrip voor je kan opbrengen en met je gedrag kan omgaan is het prima. Maar hoe lang zal dat duren als hij toch niet helemaal beseft waardoor je tot je woedeuitbarstingen en paniekaanvallen gedreven wordt? Hij zegt dat je je soms als een klein kind gedraagt. Als hij dat blijft denken en hij op den duur geen geduld meer heeft met 'dat kleine kind' kan dat de relatie opbreken. Als ik jou was, zou ik het er nog maar eens goed over hebben met hem wat er in je omgaat waardoor je je gedraagt zoals je je gedraagt op zo'n moment. In feite hoef je het dan nog niet eens over autisme te hebben, maar je bent geen kind meer en dat moet je hem duidelijk maken.

Leuk Black_Tulip dat het vandaag wel goed ging. Succes verder met je baantje.

quote:

Op zondag 18 januari 2009 00:13 schreef tijnbrein het volgende:
Leuk Black_Tulip dat het vandaag wel goed ging. Succes verder met je baantje.

Dank je

quote:

Op zondag 18 januari 2009 00:20 schreef Black_Tulip het volgende:

[..]

Dank je

Nu moet ik nog een nieuwe baan zien te vinden. En dat is nu helemaal niet makkelijk in deze tijd.

quote:

Op zondag 18 januari 2009 00:26 schreef tijnbrein het volgende:

[..]

Nu moet ik nog een nieuwe baan zien te vinden. En dat is nu helemaal niet makkelijk in deze tijd.

Uitzendbaantjes... Hoe oud ben je ook alweer als ik vragen mag?

quote:

Op zaterdag 17 januari 2009 18:19 schreef Maeghan het volgende:
Hij kan op zich redelijk met m'n buien omgaan. Volgens hem kan ik helemaal geen autisme hebben, hij zegt dat hij helemaal niets herkent in de omschrijvingen die ik hem heb laten lezen (waarbij ik dus constant denk 'jaaaaaaaaaa, dat heb ik ook, nu snap ik het!') en vindt alleen dat ik me soms als een klein kind gedraag (woedeuitbarstingen en paniekaanvallen en zo) en dat ik me te veel zorgen maak om alles. Ach ja, zo kun je het ook samenvatten =P Maar goed, hij kan met m'n gedrag omgaan, ongeacht waardoor het nou wel of niet veroorzaakt wordt. En ik ken mezelf en m'n eigen grenzen ook een stuk beter nu.

quote:

Op zondag 18 januari 2009 00:01[/url] schreef Black_Tulip het volgende:
Aan de ene kant snap ik wat je bedoelt. Zolang hij begrip voor je kan opbrengen en met je gedrag kan omgaan is het prima. Maar hoe lang zal dat duren als hij toch niet helemaal beseft waardoor je tot je woedeuitbarstingen en paniekaanvallen gedreven wordt? Hij zegt dat je je soms als een klein kind gedraagt. Als hij dat blijft denken en hij op den duur geen geduld meer heeft met 'dat kleine kind' kan dat de relatie opbreken. Als ik jou was, zou ik het er nog maar eens goed over hebben met hem wat er in je omgaat waardoor je je gedraagt zoals je je gedraagt op zo'n moment. In feite hoef je het dan nog niet eens over autisme te hebben, maar je bent geen kind meer en dat moet je hem duidelijk maken.

Ik wil nog een stapje verder gaan. Maeghan's vriend lijkt het autisme te bagatelliseren. "Niks aan de hand, jij hebt geen autisme, jij gedraagt je gewoon als een klein kind." Een dergelijke opmerking getuigt niet van respect, sorry.
Jij bent autistisch, en hij moet dat accepteren, punt. Als hij dat niet accepteert, of het gooit op kinderachtig gedrag, dan moet ik heel eerlijk zeggen dat ik vrees voor jullie toekomst.

Jij moet met je buien leren omgaan, Maeghan, en volgens mij gaat dat steeds bete! Maar jouw vriend moet stoppen met ontkennen van jouw autisme en het bagatelliseren ervan, en al helemáál met jou met een klein kind vergelijken!

[ Bericht 3% gewijzigd door dutch-mamma op 18-01-2009 00:35:54 (moeilijk, he, een quote in een quote... :() ]

quote:

Op zondag 18 januari 2009 00:28 schreef Black_Tulip het volgende:

[..]

Uitzendbaantjes... Hoe oud ben je ook alweer als ik vragen mag?

26, uitzendbaantjes is inderdaad handig voor tussen door. Maar ik ben opzoek naar vast werk en niet iets tijdelijks.

quote:

Op zondag 18 januari 2009 00:34 schreef dutch-mamma het volgende:
Ik wil nog een stapje verder gaan. Maeghan's vriend lijkt het autisme te bagatelliseren. "Niks aan de hand, jij hebt geen autisme, jij gedraagt je gewoon als een klein kind." Een dergelijke opmerking getuigt niet van respect, sorry.
Jij bent autistisch, en hij moet dat accepteren, punt. Als hij dat niet accepteert, of het gooit op kinderachtig gedrag, dan moet ik heel eerlijk zeggen dat ik vrees voor jullie toekomst.

Maeghan heeft de diagnose nog niet gekregen. Laten we geen voorbarige conclusies trekken.

quote:

Op zondag 18 januari 2009 00:43 schreef tijnbrein het volgende:

[..]

26, uitzendbaantjes is inderdaad handig voor tussen door. Maar ik ben opzoek naar vast werk en niet iets tijdelijks.

Ook met uitzendbaantjes komt er wel eens vast werk voorbij De tijdelijke baantjes blijken vaak voor onbepaalde tijd te zijn als het de werkgever en de werknemer bevalt. De railcatering heeft bijvoorbeeld een bepaling dat elke uitzendkracht die 350 uur heeft gewerkt vast mag gaan werken als hij/zij dat wil. En als je vroeg bent met het opgeven van je beschikbaarheid, zou je zo vijf dagen of zelfs zeven dagen kunnen werken.

Daarbij zit ik nu bij een studentenuitzendbureau en ik verbaas me over de hoeveelheid baantjes die voorbij komt waarbij je vier dagen in de week zou moeten werken. Een beetje student kan dat echt niet. Maar voor jou zou het weer ideaal zijn

Ga het gewoon proberen en zorg dat je bij een intake gesprek van een uitzendbureau een goede indruk maakt.

hebben jullie ook het probeem dat je niet waar je het over moet hebben met je vrienden?

quote:

Op zondag 18 januari 2009 12:35 schreef Black_Tulip het volgende:

[..]

Ook met uitzendbaantjes komt er wel eens vast werk voorbij De tijdelijke baantjes blijken vaak voor onbepaalde tijd te zijn als het de werkgever en de werknemer bevalt. De railcatering heeft bijvoorbeeld een bepaling dat elke uitzendkracht die 350 uur heeft gewerkt vast mag gaan werken als hij/zij dat wil. En als je vroeg bent met het opgeven van je beschikbaarheid, zou je zo vijf dagen of zelfs zeven dagen kunnen werken.

Daarbij zit ik nu bij een studentenuitzendbureau en ik verbaas me over de hoeveelheid baantjes die voorbij komt waarbij je vier dagen in de week zou moeten werken. Een beetje student kan dat echt niet. Maar voor jou zou het weer ideaal zijn

Ga het gewoon proberen en zorg dat je bij een intake gesprek van een uitzendbureau een goede indruk maakt.

Dank je voor de tips.

quote:

Op zondag 18 januari 2009 16:24 schreef Treezz het volgende:
hebben jullie ook het probeem dat je niet waar je het over moet hebben met je vrienden?

Ja, dat wel ja

quote:

Op zondag 18 januari 2009 16:43 schreef sander-3 het volgende:

[..]

Ja, dat wel ja

oh, dan zit ik op de verkeerde topic?
maar als je met kennisen gaat praten of familieleden.. zoiets..

quote:

Op zondag 18 januari 2009 16:45 schreef Treezz het volgende:

[..]

oh, dan zit ik op de verkeerde topic?

Huh, nee joh Ik bedoelde dat ik dat niet heb, omdat ik die niet heb.

quote:

Op zondag 18 januari 2009 16:45 schreef Treezz het volgende:

[..]
maar als je met kennisen gaat praten of familieleden.. zoiets..

En dat,.. nee, ik praat sowieso niet veel.. ik antwoord eigenlijk alleen maar