PDD [Autisme, Asperger en PDD-NOS] deel 11

quote:

Op zaterdag 17 januari 2009 11:35 schreef tijnbrein het volgende:

[..]

Sterkte.

Dank je.

quote:

Mijn ex-leidinggevende heeft een keer een sollicitant geweigerd enkel en alleen op het feit dat hij autistisch was. Met het argument hij leeft in zijn eigen wereldje en zijn tempo ligt te laag. Het is hier tenslotte geen sociale werkplaats.
Dit deed mij pijn. Ergens heeft hij wel een punt maar zo ga je niet met mensen om.

*zucht* Tsja, ik weet het niet. Ergens is het natuurlijk volkomen logisch dat je geen autist gaat zetten op een baantje waar je stressbestendig voor moet zijn. Ik kreeg ook te horen dat de Railcatering geen sociale werkplaats is. Het gaat om de omzet. Ze nemen alleen niet van te voren aan dat ik niet zou kunnen leren om die omzet te draaien. Daar ben ik ze wel dankbaar voor.

quote:

Op zaterdag 17 januari 2009 11:40 schreef Black_Tulip het volgende:

[..]

Dank je.
[..]

*zucht* Tsja, ik weet het niet. Ergens is het natuurlijk volkomen logisch dat je geen autist gaat zetten op een baantje waar je stressbestendig voor moet zijn. Ik kreeg ook te horen dat de Railcatering geen sociale werkplaats is. Het gaat om de omzet. Ze nemen alleen niet van te voren aan dat ik niet zou kunnen leren om die omzet te draaien. Daar ben ik ze wel dankbaar voor.

Als dit baantje je niet lukt is dat misschien vervelend voor je maar het is niet het einde van de wereld. Succes in ieder geval.

quote:

Op zaterdag 17 januari 2009 02:48 schreef dutch-mamma het volgende:

[..]

Geloof me, daar hoef je geen PDD voor te hebben!

Maar serieus... Laatst nam ik oudste zoon (13, Asperger) mee naar de stad voor nieuwe shirts. Omdat ze flink in de aanbieding waren bracht ik steeds meer shirts naar het pashokje.

En toen flipte mijn zoon...

Gelukkig heeft hij zelfinzicht genoeg om mij duidelijk te maken dat ik dat dus even niet moest doen: de stapel kleding die hij moest passen nóg groter maken terwijl hij net zijn eerste shirt had gepast...

Ik heb hem uit kunnen leggen dat hij "mijn" groeiende stapel gewoon moest negeren en zich moest richten op het passen, verder niet.

Dat is het dus ook precies: je ziet opeens alles tegelijk op je afkomen en dat heb ik bijv. in de stad ook. Met boodschappen doen, kan ik me richten op de producten. Ik loop in een supermarkt als het druk is als een wezenloze rond, staar alleen maar naar de schappen en scan alle producten. Zodra ik let op hoeveel mensen er in de winkel rondlopen, kan ik niks meer. Daarom kan ik denk ik ook niet 'gewoon' winkelen in de stad als ik niet weet wat ik moet hebben - dan kan ik me niet op een specifieke taak richten. Gewoon voor de gezelligheid de drukte in, dat lukt echt niet. Daarom zijn bijv. concerten of festivals ook geen optie, veel te druk. Openbaar vervoer ook soms, dan wacht ik op een leger voertuig of ik ga lopen. Als ik met m'n vriend ben, gaat hij altijd aan de kant van de mensen zitten en hij probeert me te kalmeren en af te leiden, wat meestal maar half lukt - maar uiteindelijk komen we dan nog wel waar we heen moeten. Soms ben ik dan wel compleet over m'n toeren en loop ik eerst een half uur op alles en iedereen te mopperen voor ik weer een klein beetje gezellig kan doen, maar vooruit. Naar Scheveningen met het openbaar vervoer doe ik ook niet meer hoor, drama.

En met het huishouden heb ik dit probleem ook. Ik zie alle chaos tegelijk en het moet dan ook allemaal tegelijk schoon. Kan dat niet, dan raak ik enorm gestresst. Mijn vriend begrijpt daar niks van.

quote:

Op zaterdag 17 januari 2009 16:58 schreef Maeghan het volgende:

[..]

Dat is het dus ook precies: je ziet opeens alles tegelijk op je afkomen en dat heb ik bijv. in de stad ook. Met boodschappen doen, kan ik me richten op de producten. Ik loop in een supermarkt als het druk is als een wezenloze rond, staar alleen maar naar de schappen en scan alle producten. Zodra ik let op hoeveel mensen er in de winkel rondlopen, kan ik niks meer. Daarom kan ik denk ik ook niet 'gewoon' winkelen in de stad als ik niet weet wat ik moet hebben - dan kan ik me niet op een specifieke taak richten. Gewoon voor de gezelligheid de drukte in, dat lukt echt niet. Daarom zijn bijv. concerten of festivals ook geen optie, veel te druk. Openbaar vervoer ook soms, dan wacht ik op een leger voertuig of ik ga lopen. Als ik met m'n vriend ben, gaat hij altijd aan de kant van de mensen zitten en hij probeert me te kalmeren en af te leiden, wat meestal maar half lukt - maar uiteindelijk komen we dan nog wel waar we heen moeten. Soms ben ik dan wel compleet over m'n toeren en loop ik eerst een half uur op alles en iedereen te mopperen voor ik weer een klein beetje gezellig kan doen, maar vooruit. Naar Scheveningen met het openbaar vervoer doe ik ook niet meer hoor, drama.

En met het huishouden heb ik dit probleem ook. Ik zie alle chaos tegelijk en het moet dan ook allemaal tegelijk schoon. Kan dat niet, dan raak ik enorm gestresst. Mijn vriend begrijpt daar niks van.

Pff, dat lijkt me lastig. Gelukkig heb ik daar geen last van.

Het is soms ook lastig. Soms is m'n hele lichaam verkrampt, heb ik knallende koppijn en kan ik niet slapen alleen maar omdat ik nog moet afwassen, stofzuigen, wassen, strijken, de was afhalen, de badkamer schoonmaken, de wc schoonmaken, de planten water geven, het balkon schoonmaken, nog spullen op marktplaats moet zetten, de ramen moet zemen, de gordijnen een keer moet wassen, etc en zo gaat dat dan constant door m'n hoofd. En hoe meer dingen ik bedenk, hoe meer dingen ik daarmee associeer die ik dan van mezelf ook weer moet doen en zo blijf ik bezig.

Ik heb ook moeite om bijv. een ding te doen en dan te stoppen. Als ik aan het schoonmaken ben, moet he ook helemaal af. Als ik de afwas doe, vind ik het heel vervelend als de handgrepen van de keukenkastjes nog vies zijn bijvoorbeeld ("onderdeel keuken schoonmaken"). En als ik m'n slaapkamer stofzuig, wil ik eigenlijk ook even het bed afhalen en het bed schoonmaken met meubelreiniger en bovenop m'n kledingkast stoffen ("onderdeel slaapkamer schoonmaken"). Maar als ik m'n bed afhaal, moet ik ook - het liefst alles wat er nog ligt - wassen ("onderdeel wassen"), want ik kan niet zomaar het beddengoed laten liggen. En als ik m'n bed wil opmaken met schoon beddengoed, moet ik ook nog strijken en dan moet de rest ook ("onderdeel strijken"), want ik kan geen ongestreken beddengoed op m'n bed doen. En als ik de slaapkamer stofzuig, moet eigenlijk de rest van het huis ook ("onderdeel stofzuigen"). Ik wil dingen wat dat betreft té systematisch doen.

quote:

Op zaterdag 17 januari 2009 11:40 schreef Black_Tulip het volgende:
*zucht* Tsja, ik weet het niet. Ergens is het natuurlijk volkomen logisch dat je geen autist gaat zetten op een baantje waar je stressbestendig voor moet zijn. Ik kreeg ook te horen dat de Railcatering geen sociale werkplaats is. Het gaat om de omzet. Ze nemen alleen niet van te voren aan dat ik niet zou kunnen leren om die omzet te draaien. Daar ben ik ze wel dankbaar voor.

Ik wens je heel veel succes! Ik snap het dilemma. Voor je autisme uitkomen, daarop is van toepassing: "damned if you do, damned if you don't".

Veel mensen schrikken ervan en stoppen je daarna in een hokje of willen helemaal niets meer van je weten. Vertel je het niet, zul je misschien wel boven je kunnen moeten presteren om geen vragen naderhand te krijgen, of het nu om werk, of een date gaat.

Ik zou ook niet tempo kunnen draaien wat normaal werk van je vraagt, dat is bij mij duidelijk gebleken, als bedrijfsjournalist en in het ziekenhuis in de facility. Maar toen mijn Spaanse vader hier nog in de bouw werkte, had hij hetzelfde probleem met productie.

Waar zit bij jou het probleem met de omzet halen, in de snelheid, of moet je soms ook mensen over de streep trekken om iets te nemen? Had altijd het idee in de trein: de mensen willen iets, of niet, en dan ben je afhankelijk van drukte ofzo?

quote:

Op vrijdag 16 januari 2009 22:12 schreef Maeghan het volgende:
...
Als ik het zo lees ben ik minder snel overprikkeld dan anderen. Of tenminste op een andere manier. Ik heb m'n studie gedaan met extra vakken (officiele studielast van 90 ECTS per jaar dus), had 4 uur reistijd per dag en werkte ca. 22 uur per week.

Aan de andere kant moet ik wel uitrusten van dagen met veel mensen om me heen. Ik kan echt gigantisch veel achter elkaar doen zonder problemen, zolang ik dat tenminste op m'n eigen manier en in een zelfbedachte volgorde kan doen (zodra mensen me gaan vertellen wat ik wanneer en hoe moet doen word ik gek). Maar zet me de week voor kerst op koopzondag in de stad neer en ik ben na 30 seconde in paniek.

Herkenbaar: ik ben ook niet zo gauw overprikkeld, en kan daardoor een veelheid aan activiteiten uitoefenen. Ook een discotheek vormt geen probleem (omdat er niet al teveel gepraat hoeft te worden). Daar staat tegenover dat ik op de meeste reizen met een klein gezelschap vaak wel overprikkeld raak of gewoon door mijn gespreksstof heen ben. Ik zou moeilijk in staat zijn een geslaagde vakantie neer te zetten. Verder kan ik me moeiijk indenken hoe het voelt om bijvoorbeeld na een uur zwemmen reeds overprikkeld te zijn.

Mijn score op die test met 50 vragen is 37, wat overigens prima in lijn is met mijn diagnose ‘stoornis van Asperger’.

Ik had 37 en moet nog steeds eens een afspraak bij de huisarts gaan maken *mompelt iets over lange banen*

Ik heb tot nu toe wel altijd ruzie gehad op vakantie. Nouja, een keer niet en dat was omdat ik toen alleen op vakantie ben geweest Ik heb niet het gevoel dat ik te snel door m'n gespreksstof heen raak, maar wel dat ik te lang met iemand op m'n lip zit. Ik moet gewoon af en toe even alleen zijn en anders raak ik geirriteerd. Ik ben vier keer met anderen op vakantie geweest - een keer met een groep die mij buitensloot (studiereis), een keer met een vriend die ik daarna een tijd niet gesproken heb, een keer met een vriendin die ik daarna helemaal niet meer gesproken heb (na wat beleefdheidscontact achteraf dan) en een keer met mijn ex-vriend - de vakantie was toen voor mij wel een van de dingen die ervoor gezorgd heeft dat het uitgegaan is. Daarna ben ik dus maar alleen op vakantie gegaan en dat beviel eigenlijk best goed. Op een middag na van de 10 dagen heb ik het prima naar m'n zin gehad. Die ene middag voelde ik me wel een beetje alleen, maar dat had ook een reden eigenlijk.

Komende mei ga ik met m'n vriend op vakantie. Daar maak ik me helemaal geen zorgen om, want we wonen al een tijd samen en dat gaat goed. Hij kan op zich redelijk met m'n buien omgaan. Volgens hem kan ik helemaal geen autisme hebben, hij zegt dat hij helemaal niets herkent in de omschrijvingen die ik hem heb laten lezen (waarbij ik dus constant denk 'jaaaaaaaaaa, dat heb ik ook, nu snap ik het!') en vindt alleen dat ik me soms als een klein kind gedraag (woedeuitbarstingen en paniekaanvallen en zo) en dat ik me te veel zorgen maak om alles. Ach ja, zo kun je het ook samenvatten =P Maar goed, hij kan met m'n gedrag omgaan, ongeacht waardoor het nou wel of niet veroorzaakt wordt. En ik ken mezelf en m'n eigen grenzen ook een stuk beter nu.

quote:

Op zaterdag 17 januari 2009 17:58 schreef sempron2400 het volgende:

[..]

Herkenbaar: ik ben ook niet zo gauw overprikkeld, en kan daardoor een veelheid aan activiteiten uitoefenen. Ook een discotheek vormt geen probleem (omdat er niet al teveel gepraat hoeft te worden). Daar staat tegenover dat ik op de meeste reizen met een klein gezelschap vaak wel overprikkeld raak of gewoon door mijn gespreksstof heen ben. Ik zou moeilijk in staat zijn een geslaagde vakantie neer te zetten. Verder kan ik me moeiijk indenken hoe het voelt om bijvoorbeeld na een uur zwemmen reeds overprikkeld te zijn.

Mijn score op die test met 50 vragen is 37, wat overigens prima in lijn is met mijn diagnose ‘stoornis van Asperger’.

Overprikkeld herken ik niet echt, maar bijvoorbeeld discotheek ga ik niet heen: ik krijg er maar weinig van mee omdat ik alles mee krijg. Gespreksstof is ook herkenbaar, dan zit je heel lang na te denken over geschikte onderwerpen en vervolgens ben je er binnen 5 minuten doorheen

Score is 29, lijkt wel redelijk correct.

quote:

Op zaterdag 17 januari 2009 11:40 schreef Black_Tulip het volgende:

[..]

Dank je.
[..]

*zucht* Tsja, ik weet het niet. Ergens is het natuurlijk volkomen logisch dat je geen autist gaat zetten op een baantje waar je stressbestendig voor moet zijn.

Inderdaad klote autisme

quote:

Op maandag 12 januari 2009 02:39 schreef dutch-mamma het volgende:

[..]

Ik kom hier ook gewoon, hoor Meest als lurker, dat wel! Maar indien nodig, doe ik af en toe ook een reactie.

Ik leer van alles wat hier wordt gezegd en geschreven. Maar laatst schref hier iemand die liever wilde dat er alleen mensen schreven die zelf een ASS hebben.... Ik kan me dat wel voorstellen; maar ik als ouder van een puber zit hier middenin en leer van alles wat hier geschreven wordt....

quote:

Op zaterdag 17 januari 2009 11:47 schreef tijnbrein het volgende:

[..]

Als dit baantje je niet lukt is dat misschien vervelend voor je maar het is niet het einde van de wereld. Succes in ieder geval.

Ik kan je een ding vertellen, het ging echt hartstikke goed vandaag Ok, ik was kapot toen ik thuis kwam en mijn benen doen zo zeer dat ik bijna niet normaal meer kan lopen (trappen! ), maar ik heb er echt een goed gevoel over.

Het begin van de dag was wel kut. Ik had afgesproken dat ik er om half vijf zou zijn, maar ik bleek om half vier te zijn ingeroosterd. Ik was gisteren al te laat en mij was verteld dat ik niet meer te laat mocht komen Dus ik was ruim van te voren naar mijn werk gegaan, ook omdat ik nog eens wilde praten met die leidinggevende die een half uur voordat ik er moest zijn weg zou gaan. Je kunt je voorstellen dat ik flipte toen ik om half vier gebeld werd Uiteindelijk is alles toch goed gegaan en stond ik een uur eerder op de trein dan ik zelf had verwacht

In de trein ging het veel beter dan gisteren. Alle routinematige dingen en het echte verkopen dat ik nog moet leren ging al beter, hoewel nog steeds verre van vlekkeloos. Maar ik zat veel lekkerder in mijn vel gisteren en dat straalde ik uit. Ik heb veel positieve reacties gehad op mijn vriendelijke gedrag en ik heb met heel veel mensen gebabbeld... Vijf jaar geleden had ik niet gedacht dat ik dit had gekund.

Maar toen moest ik de trein af en waar moest dat ook alweer en wanneer moest ik me erop voorbereiden dat ik de trein af moest...? Het kwam erop neer dat we Rotterdam Centraal al weer binnenreden en dat ik de halve trein nog door moest om te zijn waar ik had moeten zijn Gelukkig kon een sterke man me helpen met de trolley, anders was ik onderweg naar Den Haag geweest.

Wat betreft de omzet draaien waar ik me zo zorgen om maakte, ik bleek 10 euro onder het target te zitten. Voor een beginner helemaal niet slecht

Het enige wat nu nog rest is het telefoongesprek met de baas morgen

quote:

Op zaterdag 17 januari 2009 17:09 schreef Perico het volgende:
Ik wens je heel veel succes! Ik snap het dilemma. Voor je autisme uitkomen, daarop is van toepassing: "damned if you do, damned if you don't".

Dankjewel Ik zal moeten accepteren dat ondanks je angsten en je realistische verwachtingen je werkgevers de kans moet geven zelf een beslissing te maken over wat verstandig is in jouw situatie, omdat ze er financieel onder lijden als je in de problemen komt zonder te vertellen wat er aan de hand is.

quote:

Veel mensen schrikken ervan en stoppen je daarna in een hokje of willen helemaal niets meer van je weten. Vertel je het niet, zul je misschien wel boven je kunnen moeten presteren om geen vragen naderhand te krijgen, of het nu om werk, of een date gaat.

Daar was ik dus heel bang voor inderdaad, maar dat blijkt erg mee te vallen. Op het werk hebben ze er veel begrip voor.

quote:

Ik zou ook niet tempo kunnen draaien wat normaal werk van je vraagt, dat is bij mij duidelijk gebleken, als bedrijfsjournalist en in het ziekenhuis in de facility. Maar toen mijn Spaanse vader hier nog in de bouw werkte, had hij hetzelfde probleem met productie.

Waar zit bij jou het probleem met de omzet halen, in de snelheid, of moet je soms ook mensen over de streep trekken om iets te nemen? Had altijd het idee in de trein: de mensen willen iets, of niet, en dan ben je afhankelijk van drukte ofzo?

Mijn probleem zit ten eerste in het leren van 'niet denken, maar doen' en in het leren van de vele feitjes die er bij dit vak komen kijken. Ik wil teveel over alles nadenken en ik vrees dat het nog lang gaat duren voordat ik uit automatisme naar de koffie grijp of de hele prijslijst uit mijn hoofd weet of over de overgangen tussen de coupe's vlieg, enz. Tot die tijd zal ik gewoon sneller moeten denken, hardop dingen zeggen als "u geeft vijf euro en betaalt een vijftig, dus dan krijgt u drie vijftig terug", en heel bewust uit mijn hoofd moeten leren bij welk station ik moet bellen om bij te bestellen.

Ten tweede reageer ik emotioneel heel heftig op van alles waarover een 'normaal' mens zegt, maak je niet zo druk. En ik moet ook toegeven dat het wel degelijk spanning oplevert om de hele dag met zoveel vreemdelingen te praten. Een sensory overload heb ik niet, maar een emotional overload kan ik wel krijgen.

Een ervaren verkoper weet in een oogopslag precies wanneer mensen wel willen, wanneer echt niet, wanneer ze je alleen maar uit beleefdheid aankijken en wanneer ze twijfelen of ze iets gaan nemen of niet. Dat moet ik allemaal nog leren. En ik moet snel zijn, maar dat mag niet betekenen dat ik als een gek door de trein zoef.

Je bent deels afhankelijk van de drukte in de trein en de belangstelling, maar je kunt wel degelijk met je aanwezigheid en gedrag beïnvloeden hoeveel omzet je uiteindelijk draait.

quote:

Op zaterdag 17 januari 2009 18:19 schreef Maeghan het volgende:
Hij kan op zich redelijk met m'n buien omgaan. Volgens hem kan ik helemaal geen autisme hebben, hij zegt dat hij helemaal niets herkent in de omschrijvingen die ik hem heb laten lezen (waarbij ik dus constant denk 'jaaaaaaaaaa, dat heb ik ook, nu snap ik het!') en vindt alleen dat ik me soms als een klein kind gedraag (woedeuitbarstingen en paniekaanvallen en zo) en dat ik me te veel zorgen maak om alles. Ach ja, zo kun je het ook samenvatten =P Maar goed, hij kan met m'n gedrag omgaan, ongeacht waardoor het nou wel of niet veroorzaakt wordt. En ik ken mezelf en m'n eigen grenzen ook een stuk beter nu.

Aan de ene kant snap ik wat je bedoelt. Zolang hij begrip voor je kan opbrengen en met je gedrag kan omgaan is het prima. Maar hoe lang zal dat duren als hij toch niet helemaal beseft waardoor je tot je woedeuitbarstingen en paniekaanvallen gedreven wordt? Hij zegt dat je je soms als een klein kind gedraagt. Als hij dat blijft denken en hij op den duur geen geduld meer heeft met 'dat kleine kind' kan dat de relatie opbreken. Als ik jou was, zou ik het er nog maar eens goed over hebben met hem wat er in je omgaat waardoor je je gedraagt zoals je je gedraagt op zo'n moment. In feite hoef je het dan nog niet eens over autisme te hebben, maar je bent geen kind meer en dat moet je hem duidelijk maken.

Leuk Black_Tulip dat het vandaag wel goed ging. Succes verder met je baantje.

quote:

Op zondag 18 januari 2009 00:13 schreef tijnbrein het volgende:
Leuk Black_Tulip dat het vandaag wel goed ging. Succes verder met je baantje.

Dank je

quote:

Op zondag 18 januari 2009 00:20 schreef Black_Tulip het volgende:

[..]

Dank je

Nu moet ik nog een nieuwe baan zien te vinden. En dat is nu helemaal niet makkelijk in deze tijd.

quote:

Op zondag 18 januari 2009 00:26 schreef tijnbrein het volgende:

[..]

Nu moet ik nog een nieuwe baan zien te vinden. En dat is nu helemaal niet makkelijk in deze tijd.

Uitzendbaantjes... Hoe oud ben je ook alweer als ik vragen mag?

quote:

Op zaterdag 17 januari 2009 18:19 schreef Maeghan het volgende:
Hij kan op zich redelijk met m'n buien omgaan. Volgens hem kan ik helemaal geen autisme hebben, hij zegt dat hij helemaal niets herkent in de omschrijvingen die ik hem heb laten lezen (waarbij ik dus constant denk 'jaaaaaaaaaa, dat heb ik ook, nu snap ik het!') en vindt alleen dat ik me soms als een klein kind gedraag (woedeuitbarstingen en paniekaanvallen en zo) en dat ik me te veel zorgen maak om alles. Ach ja, zo kun je het ook samenvatten =P Maar goed, hij kan met m'n gedrag omgaan, ongeacht waardoor het nou wel of niet veroorzaakt wordt. En ik ken mezelf en m'n eigen grenzen ook een stuk beter nu.

quote:

Op zondag 18 januari 2009 00:01[/url] schreef Black_Tulip het volgende:
Aan de ene kant snap ik wat je bedoelt. Zolang hij begrip voor je kan opbrengen en met je gedrag kan omgaan is het prima. Maar hoe lang zal dat duren als hij toch niet helemaal beseft waardoor je tot je woedeuitbarstingen en paniekaanvallen gedreven wordt? Hij zegt dat je je soms als een klein kind gedraagt. Als hij dat blijft denken en hij op den duur geen geduld meer heeft met 'dat kleine kind' kan dat de relatie opbreken. Als ik jou was, zou ik het er nog maar eens goed over hebben met hem wat er in je omgaat waardoor je je gedraagt zoals je je gedraagt op zo'n moment. In feite hoef je het dan nog niet eens over autisme te hebben, maar je bent geen kind meer en dat moet je hem duidelijk maken.

Ik wil nog een stapje verder gaan. Maeghan's vriend lijkt het autisme te bagatelliseren. "Niks aan de hand, jij hebt geen autisme, jij gedraagt je gewoon als een klein kind." Een dergelijke opmerking getuigt niet van respect, sorry.
Jij bent autistisch, en hij moet dat accepteren, punt. Als hij dat niet accepteert, of het gooit op kinderachtig gedrag, dan moet ik heel eerlijk zeggen dat ik vrees voor jullie toekomst.

Jij moet met je buien leren omgaan, Maeghan, en volgens mij gaat dat steeds bete! Maar jouw vriend moet stoppen met ontkennen van jouw autisme en het bagatelliseren ervan, en al helemáál met jou met een klein kind vergelijken!

[ Bericht 3% gewijzigd door dutch-mamma op 18-01-2009 00:35:54 (moeilijk, he, een quote in een quote... :() ]

quote:

Op zondag 18 januari 2009 00:28 schreef Black_Tulip het volgende:

[..]

Uitzendbaantjes... Hoe oud ben je ook alweer als ik vragen mag?

26, uitzendbaantjes is inderdaad handig voor tussen door. Maar ik ben opzoek naar vast werk en niet iets tijdelijks.

quote:

Op zondag 18 januari 2009 00:34 schreef dutch-mamma het volgende:
Ik wil nog een stapje verder gaan. Maeghan's vriend lijkt het autisme te bagatelliseren. "Niks aan de hand, jij hebt geen autisme, jij gedraagt je gewoon als een klein kind." Een dergelijke opmerking getuigt niet van respect, sorry.
Jij bent autistisch, en hij moet dat accepteren, punt. Als hij dat niet accepteert, of het gooit op kinderachtig gedrag, dan moet ik heel eerlijk zeggen dat ik vrees voor jullie toekomst.

Maeghan heeft de diagnose nog niet gekregen. Laten we geen voorbarige conclusies trekken.

quote:

Op zondag 18 januari 2009 00:43 schreef tijnbrein het volgende:

[..]

26, uitzendbaantjes is inderdaad handig voor tussen door. Maar ik ben opzoek naar vast werk en niet iets tijdelijks.

Ook met uitzendbaantjes komt er wel eens vast werk voorbij De tijdelijke baantjes blijken vaak voor onbepaalde tijd te zijn als het de werkgever en de werknemer bevalt. De railcatering heeft bijvoorbeeld een bepaling dat elke uitzendkracht die 350 uur heeft gewerkt vast mag gaan werken als hij/zij dat wil. En als je vroeg bent met het opgeven van je beschikbaarheid, zou je zo vijf dagen of zelfs zeven dagen kunnen werken.

Daarbij zit ik nu bij een studentenuitzendbureau en ik verbaas me over de hoeveelheid baantjes die voorbij komt waarbij je vier dagen in de week zou moeten werken. Een beetje student kan dat echt niet. Maar voor jou zou het weer ideaal zijn

Ga het gewoon proberen en zorg dat je bij een intake gesprek van een uitzendbureau een goede indruk maakt.

hebben jullie ook het probeem dat je niet waar je het over moet hebben met je vrienden?

quote:

Op zondag 18 januari 2009 12:35 schreef Black_Tulip het volgende:

[..]

Ook met uitzendbaantjes komt er wel eens vast werk voorbij De tijdelijke baantjes blijken vaak voor onbepaalde tijd te zijn als het de werkgever en de werknemer bevalt. De railcatering heeft bijvoorbeeld een bepaling dat elke uitzendkracht die 350 uur heeft gewerkt vast mag gaan werken als hij/zij dat wil. En als je vroeg bent met het opgeven van je beschikbaarheid, zou je zo vijf dagen of zelfs zeven dagen kunnen werken.

Daarbij zit ik nu bij een studentenuitzendbureau en ik verbaas me over de hoeveelheid baantjes die voorbij komt waarbij je vier dagen in de week zou moeten werken. Een beetje student kan dat echt niet. Maar voor jou zou het weer ideaal zijn

Ga het gewoon proberen en zorg dat je bij een intake gesprek van een uitzendbureau een goede indruk maakt.

Dank je voor de tips.

quote:

Op zondag 18 januari 2009 16:24 schreef Treezz het volgende:
hebben jullie ook het probeem dat je niet waar je het over moet hebben met je vrienden?

Ja, dat wel ja

quote:

Op zondag 18 januari 2009 16:43 schreef sander-3 het volgende:

[..]

Ja, dat wel ja

oh, dan zit ik op de verkeerde topic?
maar als je met kennisen gaat praten of familieleden.. zoiets..

quote:

Op zondag 18 januari 2009 16:45 schreef Treezz het volgende:

[..]

oh, dan zit ik op de verkeerde topic?

Huh, nee joh Ik bedoelde dat ik dat niet heb, omdat ik die niet heb.

quote:

Op zondag 18 januari 2009 16:45 schreef Treezz het volgende:

[..]
maar als je met kennisen gaat praten of familieleden.. zoiets..

En dat,.. nee, ik praat sowieso niet veel.. ik antwoord eigenlijk alleen maar